Επί τέλους, ήταν καιρός να πάρει θέση και η επιστήμη στο πολιτικό γίγνεσθαι του τόπου μας, να πει και αυτή την άποψή της, που σίγουρα έχει βαρύνουσα σημασία.
Όχι βέβαια ότι εμείς οι απλοί και χωρίς εξειδικευμένες γνώσεις ψυχιατρικής και ψυχολογίας δεν το είχαμε καταλάβει, αλλά άλλο είναι να βγάζεις δικά σου συμπεράσματα έστω και αν αυτά είναι σωστά, και άλλο να ακούς την ορθότητα των δικών σου συμπερασμάτων επικυρωμένα από ειδικούς για το αντικείμενο επιστήμονες με «καντρωμένα» πτυχία, όπως έλεγε και ο μακαρίτης συγγραφέας και στοχαστής Γιάννης Σκαρίμπας.
Αναφέρομαι στην μελέτη που παρουσιάσθηκε στο 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο της Ένωσης Επαγγελματιών Ψυχιάτρων Ελλάδας σύμφωνα με την οποία από διάγνωση που έκαναν οι έλληνες ψυχίατροι προκύπτει ότι:
Οι πολιτικοί μας είναι δίγλωσσοι και αλαζόνες, κρύβουν την πραγματικότητα και κατασκευάζουν μια δική τους, την οποία «πλασάρουν» στο λαό.
Επιδεικνύουν δηλαδή οι πολιτικοί μας, συμπεριφορές που θα δικαιολογούσαν ψυχιατρική εξέταση ή ακόμα και θεραπεία.
«Οι πολιτικοί μας παρουσιάζονται αναποτελεσματικοί, παρόλο που είναι ευφυείς και μορφωμένοι διότι χαρακτηρίζονται από διγλωσσία, αλαζονεία και εξωπραγματική θεώρηση της πραγματικότητας» είπε ο κ. Αλεξανδόπουλος, Ψυχίατρος Συντονιστής Διευθυντής Ψυχιατρικού Τομέα στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός».
Ενώ ο κ. Γιώργος Μούσσας καθηγητής ψυχιατρικής, τόνισε ότι «από ψυχική άποψη το πολιτικό προσωπικό είναι σοβαρά ανεπαρκές και δεν μπορεί να ηγηθεί της κοινωνίας…έχει ναρκισσιστική συμπεριφορά, χρησιμοποιεί ξύλινη γλώσσα και αρνείται την πραγματικότητα κατασκευάζοντας δική του».
Βέβαια ίσως και για λόγους «τακτ» δεν ανέφεραν μεταξύ των άλλων «κουσουριών» των πολιτικών μας και το στοιχείο της «εξαπάτησης» των ψηφοφόρων προκειμένου να οικειοποιηθούν και να σφετερισθούν την εξουσία αφού αυτό έγινε.
Έτσι, για να μη ξεχνάμε το «λεφτά υπάρχουν».
Εδώ όμως προκύπτει σύμφωνα με τα παραπάνω ένα τεράστιο και σοβαρό ζήτημα.
Κατά πόσο είναι έγκυρα όλα αυτά τα μέτρα που λαμβάνονται σε βάρος του πληθυσμού της χώρας και οι συμφωνίες που υπογράφονται όταν αυτοί που τις αποφασίζουν –σύμφωνα με τις επιστημονικές διαγνώσεις- έχουν συμπεριφορές που «δικαιολογούν ψυχιατρική εξέταση ή και ακόμα θεραπεία»;;;
Και να εξηγήσω:
Στο πέμπτο κεφάλαιο του Αστικού Κώδικα περί Δικαιοπραξιών και συγκεκριμένα στο Άρθρο 131αναφέρεται ότι «Η δήλωση βούλησης είναι άκυρη, αν κατά το χρόνο που έγινε, το πρόσωπο δεν είχε συνείδηση των πράξεών του ή δεν είχε τη χρήση του λογικού επειδή έπασχε από πνευματική ασθένεια».
Κατόπιν λοιπόν όλων των προαναφερομένων μήπως –λέω μήπως- θα πρέπει να επιληφθεί του θέματος η Δικαστική εξουσία και να απαιτήσει από την επιστημονική κοινότητα της χώρας να διαγνώσει εξειδικευμένα για κάθε πολιτικό αν συντρέχουν λόγοι υπαγωγής του στο παραπάνω άρθρο και να ακυρωθούν οι όποιες αποφάσεις και συμφωνίες έχουν υπογραφεί;
Γιατί, κακά τα ψέματα σίγουρα όλοι μας έχουμε προσέξει πολλές φορές τις συζητήσεις των εθνοπατέρων μας στη Βουλή, με ομιλητές που άλλα λένε και άλλα εννοούν, που ενίοτε γυαλίζει το μάτι τους, που να έχουν κλειστά τα μάτια τους παραδομένοι στις αγκάλες του Μορφέα και γενικά συμπεριφορές κάθε άλλο παρά υπεύθυνες από ανθρώπους που αποφασίζουν για τις τύχες ενός ολόκληρου λαού.
Άλλωστε δεν είναι λίγες οι φορές που ψηφισμένοι νόμοι κηρύσσονται από τα δικαστήρια «αντισυνταγματικοί». Τι υποδηλώνει αυτό;;
Γι αυτό λέω, αφού μίλησε η επιστήμη μήπως πρέπει να ψαχτούμε λίγο μπας και δικαιωθεί τόσο η επιστήμη όσο και εμείς;;;
