Ψεύτες και Αμαρτωλοί

Το σωστό θα ήταν να απαγορευτούν διά νόμου οι εθνικές επέτειοι της Ελλάδας. Ποιος ο λόγος να τιμάς την γενιά του ΟΧΙ αλλά και τα φρικιά του 1821 που πήραν το καριοφίλι μην αντέχοντας άλλο την καταπίεση. Τιμάς τους προγόνους σου με τις αποφάσεις που έχεις πάρει εσύ στην ζωή σου και όχι με τυμπανοκρουσίες οι οποίες μάλιστα σε θέλουν μακριά από την τελετή για να έχουν την ησυχία τους τα πολιτικά λαμόγια που παίρνουν θέση στην εξέδρα των επισήμων.

Είναι σαν η Χούντα των Συνταγματαρχών να όριζε ως εθνική επέτειο την εξέγερση του Πολυτεχνείου και την ημέρα απελευθέρωσης των τελευταίων πολιτικών εξόριστων. Το ίδιο ακριβώς φαντάζει η συνέχιση των εορτασμών τόσο της 28ης Οκτωβρίου όσο και της 25ης Μαρτίου όσο η χώρα βρίσκεται και θα βρίσκεται υπό πλήρη κατοχή.

Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας στο μήνυμα του για την επέτειο της 25ης Μαρτίου δηλώνει ευθαρσώς ότι “η εθνική ανεξαρτησία κατακτήθηκε με θυσίες και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς”. Μεγάλη αμαρτία η γελοιότητα της δήθεν απονομής τιμής με σιδερόφραχτες παρελάσεις και ψέμα το μήνυμα της ανεξαρτησίας, όταν από την στιγμή που παραλάμβανε την προεδρία του τόνιζαν ότι η εθνική ανεξαρτησία θα βαλθεί και τα σύνορα θα συρρικνωθούν με τον ίδιο να μην αντιδρά σε αυτά που άκουγε.

Ακούγοντας και το μήνυμα του πρωθυπουργεύοντος Σαμαρά ότι “στην επέτειο των 200 χρόνων της Ανεξαρτησίας μας, η πατρίδα μας θα είναι πιο ευημερούσα, πιο ανταγωνιστική και πιο ισχυρή από ποτέ”, μυρίζεις το ψέμα και γεύεσαι την αμαρτία της παπαρολογίας. Αναφέρεται στο 2021 γνωρίζοντας ο ίδιος πως εάν συνεχίσει το σινάφι του το προσκύνημα στους κατακτητές ούτε το 3021 δεν πρόκειται να δει άσπρη μέρα αυτός ο τόπος. Η δήλωση αυτή πέραν της ανοησίας των λεγομένων του σοβαροφανούς πολιτικάντη κρύβει και μία αλήθεια: Τα επόμενα 7 χρόνια δεν θα αλλάξει τίποτε, αντιθέτως για να φθάσουν οι καταστάσεις στην ευημερία του σκεπτικού του Σαμαρά, τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα από ό,τι σήμερα. Μετά ο αγωνιστής Σαμαράς και η παρέα του θα τραβήξουν από 21 και θα κερδίσουν την παρτίδα έχοντας χάσει εμείς την πατρίδα. Δε μιλάμε για Black Jack αλλά για Black Βλακ.

Παρακάτω παραθέτουμε εκτός του ψέματος και της αμαρτίας και την γελοιότητα υποτακτικών οι οποίοι ομιλούν περδόμενοι αποστέλλοντας μηνύματα για την εθνική παλιγγενεσία: “Η εθνική γιορτή που συμπίπτει με μια περίοδο κρίσιμων τελικών αποφάσεων, ανακαλεί ιστορικές μνήμες που υπογραμμίζουν ποιο είναι το πραγματικό νόημα του Πατριωτισμού των δύσκολων και υπεύθυνων επιλογών σε αντίθεση με τον “εθνικολαϊκισμό” των εύκολων και ανεύθυνων λόγων. Είτε το θέλουμε είτε όχι αυτά τα βαριά χρόνια της κρίσης γράφουμε ένα κεφάλαιο της εθνικής μας ιστορίας, γι' αυτό ας σκεφτούμε τι θα λέει αυτό πολλά χρόνια αργότερα και ας διαφυλάξουμε την υπόσταση και την υπερηφάνεια του Έθνους των Ελλήνων”. Όχι ρε φίλε! Αυτά δεν είναι μπούρδες ούτε αμαρτίες, ούτε ψέμματα. Ως νέος Νικηταράς, ο Προικιλαράς Βενιζέλος θεωρεί εσένα που αυτοκτονείς, εσένα που το παιδί σου δεν έχει φαΐ, ανεύθυνο εθνικολαϊκιστή ενώ ο ίδιος είναι αυτός που θα τον γράψει η ιστορία ως Εθνικοαπελευθερωτή των Ελλήνων. Δεν φτάνουν όλα τα βυτία εκκενώσεως βόθρων για να μαζέψουν τους λόγους και την πατριωτίλα εθνοπροδοτών.

Κάθε χρόνο που περνά τέτοιες ημέρες Μνήμης, όλα αυτά τα υποζύγια των υποτακτικών μην έχοντας το θάρρος να κρατούν ψηλά την ευρωπαϊκή σημαία που πιστεύουν και μην έχοντας τα κότσια να παραδεχτούνε ότι τα ΟΧΙ και οι Επαναστάσεις πάντα χαλούσαν την σούπα των αφεντικών τους, στήνονται μπροστά σε κάμερες και βγάζουν άναρθρες κραυγές. Στην ουσία αυτό που κάνουν είναι να βρίζουν τους νεκρούς συγκρίνοντας τις μάχες εκείνων με τα ανοσιουργήματά τους και βάζοντας τους εαυτούς τους στην θέση κάποιων που μάτωσαν κυριολεκτικά αντιστεκόμενοι σε παρόμοια αθύρματα, ντόπια και ξένα.

Ως ψεύτες κουκουλώνουν το ψέμα τους με θυσίες άλλων και ως αμαρτωλοί ανάβουν μεγάλες λαμπάδες επιδεικνύοντας το πόσο καλοί νοικοκυροπροδοταραίοι είναι. Την στάση προσοχής στα ιερά και όσια την χρησιμοποιούν ως φερετζέ στο καθημερινό τους προσκύνημα στην Νενεκοκρατία η οποία είναι τρόπος ζωής και πολιτικής εδώ και πολλά χρόνια.

Ως λαός με αλάνθαστο κριτήριο την δίψα για Ελευθερία τιμούσαμε και τιμούμε αυτούς που έβαλαν το δίκαιο πάνω από το τομάρι τους και όχι αυτούς που διορισμένοι κατέλαβαν τους θώκους της εξουσίας μετά τις θυσίες των πρώτων. Εσύ μπορεί να θέλεις να αποτίσεις τιμή στον Κολοκοτρώνη, στον Πλαπούτα, στον Νικηταρά, στον Καραϊσκάκη, στον Ανδρούτσο και άλλους τέτοιους που υπήρξαν θύματα των πολιτικών αλλά αυτοί στους μόνους που αποτίουν τιμές καθημερινά είναι οι Μαυροκορδάτοι, οι Κωλέττηδες, οι Όθωνες και εν κατακλείδι σε όλους τους κόθωνες, καθαρούς προγόνους των σημερινών καταπιεστών.

Είναι μεγάλη αμαρτία ως λαός να ταυτίζεσαι με τους αποδεδειγμένα προδότες συμμετέχοντας στις φιέστες τους και μεγάλο ψέμα να πιστεύεις πως οι πολιτικοί σφαγείς σου θα πράξουν διαφορετικά από τους σφαγείς των ηρώων που τιμάς.-

Γιάννης  Λαζάρου

http://lazarouyiannis.blogspot.gr

Η μοναχική έκσταση της ψυχής...

Πόσο γρήγορα περνάνε τα χρόνια! Δεν προλαβαίνεις να συνειδητοποιήσεις τον χρόνο που τρέχει ανελέητα και έχεις ήδη μεγαλώσει. Έγινες σύζυγος και μητέρα. Η καθημερινή σου ρουτίνα είναι μονότονη κι εξαντλητική. Σηκώθηκες σήμερα νωρίς όπως κάθε μέρα,  έφτιαξες το πρωινό,  φρόντισες με λεπτομέρεια να μη λείπει τίποτα, ετοίμασες τα παιδιά για το σχολείο και τον άνδρα σου για τη δουλειά του. Η πόρτα μόλις έκλεισε. Έφυγαν όλοι τους και είσαι πλέον μόνη. Το φευγαλέο κοίταγμα στον καθρέπτη, στη διαδρομή απ’ την εξώπορτα προς τη κουζίνα, σου υπενθυμίζει πως δεν είσαι πια νέα, ούτε όμορφη. Ο χρόνος έχει σκάψει το πρόσωπό σου κι έχει χαλαρώσει το σώμα σου.

Τίποτα απ’ αυτά δεν έχει μεγάλη σημασία. Η ψυχή που κρύβεται πίσω απ’ αυτό το πρόσωπο, μέσα σ’ αυτό το σώμα, που οι σύγχρονοι φιλόσοφοι χαίρονται τόσο όταν καταφέρνουν να αποδείξουν ότι δεν υπάρχει, δε νιώθει πως ανήκει σε μια μεσόκοπη γυναίκα. Κάθεσαι τώρα, μπροστά στο ανοιχτό παράθυρο που υπάρχει στην κουζίνα σου κι αρχίζεις να απομονώνεις αυτή την ψυχή, χρησιμοποιώντας τις σωματικές σου αισθήσεις, για να τονίσεις την ξεχωριστή σου ύπαρξη. Χρησιμοποιείς τόσο τις ευχάριστες σωματικές αισθήσεις, όπως η αίσθηση της πρωινής αύρας στο πρόσωπό σου, όσο και τις δυσάρεστες, όπως αυτός ο πόνος στη μέση που μέρες σε ταλαιπωρεί, για το σκοπό αυτό. Ο πόνος αυτός, όπως κάθε πόνος, συχνά είναι ένα κίνητρο για την αφύπνιση της συνείδησής σου. Η θέλησή σου να υπερβείς ή να αντιμετωπίσεις τον πόνο αυτό, σου δίνει την απαραίτητη ώθηση για να προσπαθήσεις, σαν αντιστάθμισμα, να απολαύσεις περισσότερο τον ήλιο, τον ουρανό, την πρωινή δροσιά και ό,τι άλλο υπάρχει γύρω σου.

Χαλαρώνοντας τώρα μπροστά στο παράθυρό σου, αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι την απόλυτη μοναχικότητα της πραγματικής ενδόμυχής σου ταυτότητας. Στο βάθος της συνειδήσεώς σου νιώθεις πως είσαι ανεξάρτητη, τόσο από τον άντρα σου, όσο και από τα παιδιά σου. Καθώς τους σκέπτεσαι τώρα, απομακρύνονται όλο και πιο πολύ, λες και είναι φανταστικές δημιουργίες από ένα παιδικό σου όνειρο. Μέσα στη χαλάρωσή σου, δε ξεθωριάζουν μόνο αυτά τα πρόσωπα, αλλά και ολόκληρη η χειροπιαστή, κοσμική ζωή σου∙ οι αξίες της, τα βάσανά της, οι ματαιοδοξίες της, οι θριαμβευτικές νίκες και οι δραματικές αποτυχίες της. Αυτήν ακριβώς τη στιγμή, τίποτα από όλα αυτά δεν έχει καμία σημασία. Η ψυχή σου, σπρωγμένη από τους σωματικούς πόνους που γενναία υπερβαίνεις, και καταπραϋμένη από μια ιδιαίτερη σωματική επίγνωση που τόσο χαίρεσαι να βιώνεις, απελευθερώνεται και με διαύγεια κοιτάζει το δρόμο έξω απ’ το σπίτι σου, τον συννεφιασμένο ουρανό, τα γυμνά κλαδιά των δέντρων, τον χλωμό υδάτινο ήλιο.

Αρχίζεις να στοχάζεσαι πως οι γυναίκες της ανθρωπότητας για δεκάδες αιώνες, περπάτησαν και έζησαν πάνω σ’ αυτό το κομμάτι γης που ατενίζεις εσύ τώρα και ξαπόστασαν κάτω από δέντρα που ήταν πρόγονοι των κλαδιών που υπάρχουν έξω από το παράθυρό σου. Πριν εμφανιστούν αυτές οι γυναίκες στην υδρόγειο, θηλυκά ερπετά, ατένιζαν για χιλιάδες χρόνια, με τα πονηρά αινιγματικά τους μάτια, τον ίδιο ακριβώς υδάτινο ήλιο και έσερναν τα κορμιά τους, στο ίδιο υγρό χώμα. Αυτή η μυστηριώδης τρεμούλα ευτυχίας που αρχίζει τώρα να συνοδεύει την ελεύθερη από βάρη ενατένιση της φύσεως, είναι ίσως ο ένας και μοναδικός στόχος της λιγόχρονης επίγειας ζωής. Αυτό το ρίγος, αυτός ο κραδασμός, αυτή η πλημμύρα από κάτι πιο λεπτό κι απ’ τον αέρα, που με ορμή εισέρχεται μέσα σου ξαφνικά και λιώνει να κόκκαλά σου, δεν απαιτεί καμιά θεωρία για την αιωνιότητα ή για την αρχή και το τέλος του σύμπαντος για να δικαιολογήσει την ύπαρξή του. Είναι η ίδια του η δικαίωση. Είναι η ίδια η ζωή που σκύβει με εκστατική ομορφιά, επάνω από τον φλεγόμενο ήλιο ή που ξαπλώνει στο υγρό χορτάρι της ευλογημένης γης, ή που ερωτικά μας ψιθυρίζει για να μας ενθαρρύνει στην επιδίωξη αυτής της μοναχικής έκστασης, αυτής της επίγνωσης της καθαρής Ύπαρξης ή του Ανώτερου Εγώ, που οι δραστήριοι της σύγχρονης κοινωνίας θεωρούν θανάσιμο αμάρτημα.

Ναι είναι η ίδια η Ζωή, τόσο ασύγκριτα πιο πραγματική απ’ όλες τις ορθολογιστικές αφαιρέσεις που τις ονομάζουμε χρόνο και χώρο, καλό και κακό, πνεύμα και ύλη. Είναι η ίδια η Ζωή που μόνο η μοναχική ψυχή μπορεί να τη γνωρίζει, να την αγγίζει, να τη νιώσει, να την αισθανθεί στις πιο μεγάλες της, στις πιο ήρεμες, στις πιο μαγικές της απόρροιες. Μην αφήσεις λοιπόν κανέναν, εσύ, είτε κορίτσι είσαι, είτε αγόρι, είτε γυναίκα είτε άνδρας που ρεμβάζεις απ’ το παράθυρό σου, με τα μάτια σου καρφωμένα στον μακρινό δρόμο, να σε πείσει ότι είναι κακό να χάνεις τον πολύτιμο χρόνο σου σε τέτοιους οκνηρούς ρεμβασμούς. Δεν είναι καθόλου κακό∙ αντιθέτως… Όλα σου τα καθήκοντα – σχολείο, σπίτι, γραφείο, ανατροφή παιδιών – όλα σου τα προβλήματα – οικονομικά, πολιτικά, συζυγικά– δεν είναι παρά μέσα που μ’ αυτά μπορείς να αγοράζεις το αναφαίρετο δικαίωμα σου να συμμετέχεις στην επιδίωξη της απερίγραπτης αυτής μοναχικής έκστασης. 

http://nekthl.blogspot.gr

Η ετυμολογία της λέξης «άνθρωπος»

Η Ελληνική γλώσσα, είναι η μόνη εννοιολογική γλώσσα της γης, δηλαδή η μόνη γλώσσα στην οποίαν το σημαίνον (όνομα) εμπεριέχει απολύτως και άνευ παρερμηνείας το σημαινόμενον (νόημα). Το ότι δίδονται σήμερα διά κάθε λέξιν της Ελληνικής καθομιλουμένης διάφορες ερμηνείες, αυτό είναι απόδειξις της απωλείας της σοφίας, η οποία ενυπάρχει στην γλώσσα μας, από τους σημερινούς χρήστες αυτής, δηλαδή από εμάς τους σημερινούς Έλληνες.

Όμως, σχετικά με το θέμα αυτό, υπάρχει ένας πραγματικός θησαυρός της Ελληνικής Γραμματείας, τον οποίον θα πρέπει όλοι οι Έλληνες να τον μελετήσουν. Είναι ο Πλατωνικός διάλογος «ΚΡΑΤΥΛΟΣ», ο οποίος αναφέρεται ακριβώς στην ιστορία, φιλοσοφία και ετυμολογία των ονομάτων της Ελληνικής γλώσσας. Ειδικά όσοι διακατέχονται από τον ετυμολογικόν της γλώσσας μας οίστρον, θα πρέπει απαραιτήτως να αναγνώσουν προσεκτικά τον εν λόγω διάλογο.

Περί του ονόματος «άνθρωπος», δίδεται από τον Σωκράτη στον «ΚΡΑΤΥΛΟ» η ακόλουθος ετυμολογική ερμηνεία (την παραθέτω εδώ σε μετάφρασι):

[……ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Νομίζω ότι και το όνομα των ανθρώπων, μία από αυτές τις αλλοιώσεις υπέστη, καθώς και αυτό έγινε όνομα, ενώ πριν ήταν έκφρασις. Με την αφαίρεσιν του γράμματος Άλφα και με την μεταβολήν του τόνου της λήγουσας από οξύτερο σε βαρύτερο.
ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ: Τι εννοείς ;
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Ιδού τι εννοώ: Το όνομα «άνθρωπος» σημαίνει ότι τα μεν άλλα ζώα τίποτε από όσα βλέπουν δεν μελετούν, δεν συλλογίζονται και δεν αναθρούν … τίποτε ήτοι δεν παρατηρούν με προσοχή… ο δε άνθρωπος άπαξ και δεί κάτι – άπαξ δηλαδή και «όπωπε» κάτι – και αναθρεί και συλλογίζεται ό,τι όπωπε. Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι ο άνθρωπος σωστά ονομάστηκε «άνθρωπος», διότι είναι το μοναδικό ζώον, το οποίον «αναθρεί ά όπωπε», παρατηρεί δηλαδή με μεγάλη προσοχή ό,τι έχει δεί….].
Βλέπουμε λοιπόν ότι ο σοφότερος των ανθρώπων Σωκράτης, μεταφέροντας μέσα από τον συγκεκριμένον διάλογον την πανάρχαια γνώσιν της Ελληνικής ονοματοθετήσεως διά την συγκεκριμένην λέξιν, δίδει την πληροφορίαν ότι η λέξις «άνθρωπος» στην πρωτογένεσιν της ήταν περιφραστικός επιθετικός προσδιορισμός του όντος, το οποίον διέφερε από τα ζώα βασικά ως προς τον τρόπον με τον οποίον χρησιμοποιούσε τον νούν του και ως προς τις διανοητικές του ικανότητες.

Έτσι ο περιφραστικός επιθετικός προσδιορισμός «αναθρών ά όπωπε», συνεπτύχθη μονολεκτικά σε «ανάθρωπος», και εν συνεχεία με την αφαίρεση του γράμματος «α» μεταξύ των φθόγγων «ν» και «θ» και της μεταφοράς του τόνου στην πρώτην συλλαβήν της λέξεως, διεμορφώθη η λέξις «άνθρωπος»!

Εδώ θα πρέπει να τονισθή ότι η Ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική, η οποία χαρακτηρίζει τον άνθρωπο σύμφωνα με τις διανοητικές του ικανότητες. Όλες οι άλλες λατινογενείς διάλεκτοι, χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο μόνον με την υλικήν του υπόστασιν, την χοϊκήν, την χωμάτινη (homo, human, home, κ.λ.π.). Να είναι άραγε τυχαίον αυτό, διότι και ο ορισμός αυτός από Ελληνικήν λέξιν έχει ληφθή, ή μήπως η Ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική, η οποία αναδεικνύει την προτεραιότητα στην οποίαν πρέπει να επικεντρώνεται η προσοχή του ανθρώπου;!

autochthonesellhnes.blogspot.gr  

http://www.visaltis.net/2014/03/blog-post_17.html

Το νησί των συναισθημάτων

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα.
Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.
Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.
Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.
Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.
Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό.
Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί  σου;»,
«Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα».
Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.
«Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη.
«Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία.
Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.
«Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου».
«Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.
Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.
Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.
Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή:
«Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!».
Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.
Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.
Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση:
«Γνώση, ποιος με βοήθησε»;
«Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.
«Ο Χρόνος;;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε η Χρόνος;»
Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε:
«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».

Μάνος   Χατζιδάκις

... τελευταίες απέλπιδες προσπάθειες για υποκίνηση παγκόσμιας σύρραξης ...

Ο Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκυ, Ιησουίτης που ανήκει στη μαύρη οικογένεια αρχόντων με καταγωγή από το Μπιζεζανυ της Ουκρανίας, είναι ο ιθύνων νους, της διένεξης στην Ουκρανία

Το σχέδιο των Ιησουϊτών αφορά στην στήριξη των φατριών των Ιλλουμινάτι και Σιωνιστών στην απελπισμένη επιδίωξή τους για την πρόκληση πολέμου, ελπίζοντας στην εμπλοκή του Πούτιν σε μια ευθεία πολεμική αναμέτρηση:

http://www.rumormillnews.com/cgi-bin/forum.cgi?read=301100

Σε αντίθεση, ο Πούτιν μένει σταθερός στη θέση του για την προστασία των Ρώσων πολιτών στο έδαφος της Ουκρανίας τηρώντας τα συμφωνηθέντα μεταξύ των δύο πλευρών:

http://rt.com/news/russian-vehicles-crimea-comply-agreements-227/

Οι Ουκρανικές στρατιωτικές δυνάμεις στην Κριμαία παραδόθηκαν χωρίς να πέσει τουφεκιά:

http://jhaines6.wordpress.com/2014/03/02/rt-ukrainian-troops-dispatched-in-crimea-switch-to-regions-side-sources/

http://inserbia.info/news/2014/03/ukrainian-warships-leave-sevastopol/

Η ειρήνη στην Κριμαία αποκαθίσταται:

http://jhaines6.wordpress.com/2014/03/02/rt-five-top-military-security-commanders-take-oath-to-crimea/

Ο ήπιος χθεσινός σεισμός στην Κριμαία, αποτελεί ένα φυσικό γεγονός καθώς η απελευθέρωση της συσσωρευθείσας έντασης, προκάλεσε ανεπαίσθητη μετατόπιση των τεκτονικών πλακών. Δεν αποτελεί απόρροια χρήσης του HAARP:

http://www.emsc-csem.org/Earthquake/earthquake.php?id=362664

Δεν θα επιτραπεί πλέον στην Cabal να αναμειγνύεται στα εσωτερικά ζητήματα κυρίαρχων κρατών καθώς η Ανατολική Συμμαχία κάνει την τελική της κίνηση:

http://chucherias2012.blogspot.com/2014/02/russia-considers-unacceptable-foreign.html?spref=tw

http://www.cnsnews.com/news/article/patrick-goodenough/russia-seeks-access-bases-eight-countries-its-ships-and-bombers

Συμβαίνει κάτι άλλο πολύ βαθύτερα στα παρασκήνια και θα είμαι σε θέση να αναφερθώ με περισσότερες λεπτομέρειες στην επόμενη ενημέρωση, σε περίπου μία εβδομάδα από τώρα, όταν συγκεκριμένες πληροφορίες παύσουν να χαρακτηρίζονται απόρρητες και συγκεκριμένες δραστηριότητες των δυνάμεων Φωτός έχουν ολοκληρωθεί.

Είναι λυπηρό ότι η κατάσταση στην Ουκρανία δεν έχει επιλυθεί ακόμη και πολλοί άνθρωποι εγκαταλείπουν τη χώρα:

http://rt.com/news/ukrainians-leave-russia-border-452/

Επίσης, υφίσταται πιθανότητα κλιμάκωσης στρατιωτικής σύγκρουσης στο κεντρικό μέρος της Ουκρανίας. Το σχέδιο της Cabal είναι να εμπλέξει σε σύγκρουση Ουκρανικές και Ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις σε περιοχές μεικτών εθνοτήτων στην κεντρική Ουκρανία και μετά να ζητήσει την επέμβαση του ΝΑΤΟ:

http://beforeitsnews.com/war-and-conflict/2014/03/ukraine-mobilizes-troops-after-putins-declaration-of-war-leaves-obama-dazed-and-confused-video-2450716.html

Δείτε σχετικά κι εδώ:
http://hipknowsys.blogspot.gr/2014/03/benjamin-fulford-march-3-2014-secret.html

Πηγή:
http://hipknowsys.blogspot.gr/2014/03/cobra-update-march-3-2014-peace.html