Boriska: ένα χαρισματικό παιδί indigo (2ο μέρος)

Χρονικά του Άρη
Ένα χρόνο αργότερα πήγα στο Zhirnovsk να συναντήσω τον Boriska και να μάθω νεότερες λεπτομέρειες για τη ζωή του. Η πρώτη βέβαια κουβέντα έγινε με τη μητέρα του.
“Κοίταξα στο δωμάτιο, γιατί άκουσα τον Boriska να μιλάει με κάποιον, ήμουν όμως σίγουρη ότι ήταν μόνος του” θυμάται η Nadezhda Alexandrovna, η μητέρα του Μπoρίσκα. “ήταν πράγματι μόνος του και είχε μπροστά του ένα παιχνίδι με γεωμετρικά σχήματα, που είχε άριστα συναρμολογήσει ο ίδιος και πάνω του υπήρχε το σχέδιο του διπλού έλικα του DNA! Αναγνώρισα ξεκάθαρα την εικόνα του ανακαλώντας την από την εποχή που σπούδαζα στην ιατρική σχολή”.
“Είπε δε σε κάποιον, «είμαι ο πιλότος ενός ερευνητικού σκάφους, ένας επιστήμονας, δεν θα πειραματιστώ όμως ποτέ με τη σταυροειδή αναπαραγωγή ανθρώπου με ερπετικό DNA! Είναι αντίθετο με τους νόμους της φυσικής επιλογής…” και ακολούθησαν κάποιες λέξεις του στην λατινική. Έμεινα άναυδη… και αντί να συνεχίσω να τον παρακολουθώ, τον έσπρωξα απαλά: “Τι είναι αυτά; Με ποιόν μιλάς;” Και ξαφνικά ο Boriska συνήλθε από την έκστασή του, μπερδεμένος, μουρμουρίζοντας: “παίζω…”.
“Για άλλη μια φορά συνειδητοποιούσα ότι δεν γνώριζα το γιο μου πολύ καλά… Είναι αλήθεια, ότι όταν αργότερα τον ρώτησα σχετικά, μου είπε ότι οι πληροφορίες αυτές δεν είναι για τους ανθρώπους και ότι όταν ζούσε στον Άρη είχαν ελαφρά διαφοροποιημένο DNA σε σύγκριση με αυτό της φυλής των Λεμούριων.
“Βασικά όμως κατάλαβα ότι εάν ανακαλεί γεγονότα από τη ζωή του στον Άρη, θα πρέπει να αναφέρεται σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να είχε αρκετές ενσαρκώσεις στον Άρη και θυμάται επεισόδια από τις ζωές του που καλύπτουν ίσως και αρκετές χιλιάδες χρόνια”.
“Νομίζεις λοιπόν ότι αυτά αποτελούν απλά παιδικές φαντασιώσεις;”
“Θα μου άρεσε να σκεφτώ κάτι τέτοιο, αλλά δεν στέκει… Υπάρχει αρκετή ασυνήθιστη γνώση στα θέματα που αναφέρεται. Δεν θα ήταν σε θέση να αντλήσει όλες αυτές τις πληροφορίες από κάποια πηγή”.
“Για να πω την αλήθεια, δεν πιστεύω ότι θυμάται τις προηγούμενες ζωές του, με τον ίδιο τρόπο που θυμάται όσα συνέβησαν την προηγούμενη μέρα. Σίγουρα όχι. Η μνήμη του είναι αποσπασματική, αναδύεται κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες και είναι πιθανό ότι με τον καιρό θα αρχίσει να εξασθενεί. Ναι, έχει τη δυνατότητα να συνδέεται με εξωτερικές πηγές πληροφοριών και να αποτελεί το μέσο μετάδοσής τους, δέκα λεπτά μετά όμως μπορεί να ξεχάσει την εμπειρία αυτή και να συνεχίσει να φέρεται σαν συνηθισμένο παιδί”.
Είναι αλήθεια ότι αυτή η σύνδεση συμβαίνει όλο και πιο σπάνια: είτε το κανάλι επικοινωνίας σταδιακά κλείνει, είτε υπάρχει άλλη εξήγηση γι αυτό… Και η συσκευή καταγραφής ήχου που αγόρασαν οι γονείς του για να ηχογραφούν τις ιστορίες του Boriska από τις προηγούμενες ζωές του, χρησιμοποιείται όλο και λιγότερο.
Στις αντίστοιχες εγγραφές των τελευταίων μηνών, υπάρχουν αναμνήσεις του Boriska για σοβαρούς κατακλυσμούς που συνέβησαν στον Άρη. Για παράδειγμα, ο Boriska επιμένει ότι κατά τη διάρκεια των τελευταίων εκατοντάδων χιλιάδων ή και εκατομμυρίων ετών, υπήρξαν εκεί σοβαρά προβλήματα με το νερό. Ο Άρης άρχισε να χάνει την ατμόσφαιρά του και το νερό του. Ο Boriska είπε ότι υπήρχαν ειδικά σκάφη που πήγαιναν στον κοντινότερο πλανήτη τη Γη για να φέρουν νερό έμοιαζαν με κυλίνδρους και έπαιζαν το ρόλο του σκάφους ανεφοδιασμού.
Είπε αρκετά για τα καθήκοντά του στο διάστημα. Δεν του αρέσουν οι αμερικάνικες ταινίες διαστημικής περιπέτειας και πολέμου και λέει ότι στις ταινίες αυτές όλα είναι διαστρεβλωμένα και παραποιημένα. Τα σκάφη των Αρειανών μπορούσαν να ταξιδεύουν σε ολόκληρο το ηλιακό σύστημα και είχαν αρκετές βάσεις σε πλανήτες και δορυφόρους.
Ο ίδιος μάλιστα ήταν καλός πιλότος, με υψηλού επιπέδου επαγγελματικές δεξιότητες. Στις ιστορίες του αναφέρει για τις συχνές πτήσεις του στον Κρόνο. Η δυσκολότερη πτήση ήταν αυτή ανάμεσα στους δακτύλιους με τους αστεροειδείς. Πολλοί φίλοι του είχαν χάσει τη ζωή τους στη συγκεκριμένη περιοχή.
“Ξέρεις μαμά, δεν έφερνα μόνο νερό στον Άρη” είπε μια μέρα. “Ήμουν υπεύθυνος σε διάφορες αποστολές εκεί, αλλά και στο Δία! Μελετούσαμε ένα εξαιρετικό έργο, τη δημιουργία ενός δεύτερου ήλιου στο ηλιακό μας σύστημα. Κι αυτός ο δεύτερος ήλιος επρόκειτο να είναι ο Δίας. Χρειαζόταν όμως εξαιρετική ποσότητα μάζας για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός, η οποία δεν υπήρχε σε ολόκληρο το ηλιακό σύστημα. Έτσι το πρόγραμμα απέτυχε”.
Και κάποτε ανέφερε ότι οι επιστήμονες στη Γη θα ενδιαφερόντουσαν πολύ να μάθουν ότι δεν υπάρχουν μόνο εννέα πλανήτες στο ηλιακό μας σύστημα, αλλά δύο επιπλέον. Βρίσκονται πέραν του Πλούτωνα. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, ο Άρης κάποτε βρισκόταν κοντύτερα στο Δία και η Σελήνη ήταν δορυφόρος του. Μετά από ένα γιγαντιαίο κοσμικό κατακλυσμό, ο Άρης άλλαξε τροχιά και η Σελήνη έγινε δορυφόρος της Γης. Ο Boriska δε μπορεί να θυμηθεί περισσότερες λεπτομέρειες για την περίοδο εκείνη.
Στην ερώτηση που αφορά στο αν ο Boriska είχε οικογένεια στον Άρη, η Nadezhda απαντά ότι δεν γνωρίζει. Ο Boriska δεν έχει ποτέ αναφερθεί σε θέματα οικογενειακών σχέσεων κατά τη διάρκεια των ενσαρκώσεών του στον Άρη. Μια φορά όμως, ενώ παρακολουθούσε στην τηλεόραση ένα πρόγραμμα του Discovery Channel, άρχισε να μιλάει με μεγάλο ενθουσιασμό για τον πολιτισμό των γκρι, μικρών ανθρωποειδών με μεγάλα μάτια.
“Δεν είναι αρειανοί” είπε δείχνοντας την οθόνη της τηλεόρασης. “Δεν είμαστε σαν αυτούς, μοιάζουμε περισσότερο με τους Λεμούριους και τους Άτλαντες. Πρώτον, είμαστε ψηλοί και αυτοί είναι νάνοι. Δεύτερο, οι γκρι είναι ωμοί, απάνθρωποι. Έρχονται από διαφορετικό γαλαξία και επιτρέπουν στους εαυτούς τους να κάνουν πάσης φύσεως πειράματα στους ανθρώπους. Χρειάστηκε ακόμη και να τους πολεμήσουμε, εξαιτίας των επιδρομών τους. Η φυλή μας ήταν καλοσυνάτη, λιγότερο επιθετική και η πλέον νοητικά εξελιγμένη, καθώς μπορούσαμε να χρησιμοποιούμε και την ψυχική ενέργεια…
Αφού εκστομίσει τις προτάσεις του, μερικές φορές με κάποια χροιά τραυλίσματος στην έκφραση, πολύ σύντομα, το παιδί στρέφει ξανά την προσοχή του στα παιχνίδια του και δεν ασχολείται πια με το πρόβλημα των γκρι, σύμφωνα με τα λεγόμενα της μητέρας του. Φαίνεται σαν να αποτελεί μια αναλαμπή μνήμης, η οποία μπορεί να μην επαναληφθεί ποτέ ξανά.
Οι σύγχρονοι ερευνητές των Α.Τ.Ι.Α. γνωρίζουν ήδη για τους γκρι. Οι προσωρινές απαγωγές ανθρώπων τα πειράματα πάνω τους επιλεκτικού και γενετικού χαρακτήρα, οι ζωοτομές (φοβερές επεμβάσεις που έχουν να κάνουν με την αφαίρεση ολόκληρης της ποσότητας αίματος από το σώμα βοοειδών όπως έχουν εντοπιστεί κατά τη διάρκεια των δεκαετιών 70 και 80), έχουν συσχετιστεί από αυτόπτες μάρτυρες και ερευνητές με τη δραστηριότητα της εξωγήινης φυλής των γκρι. Και ο Boriska ξαφνικά θυμάται και προειδοποιεί για την επικινδυνότητά τους…
Είναι αμφίβολο πλέον εάν θα υπάρξουν άλλες αναφορές γύρω από τη ζωή στο σύμπαν, στον Άρη ή σε ολόκληρο το ηλιακό σύστημα. Το παιδί, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ειδικών, «κλείνει». Η πιο πιθανή αιτία γι αυτό είναι οι δυσχέρειες από το γήινο περιβάλλον οι οποίες είναι ακόμη πιο έντονες για τα χαρισματικά παιδιά indigo.

Η καθημερινότητα στη Γη
Ο Boriska κοιτάζει απορροφημένος την οθόνη του υπολογιστή του και χειρίζεται με ταχύτητα τα πλήκτρα στο πληκτρολόγιο. Στην οθόνη του προβάλλεται κάποιο ηλεκτρονικό παιχνίδι με ένα υπόγειο κάστρο. Προσπάθησα να του μιλήσω, να του αποσπάσω την προσοχή από το παιχνίδι, χωρίς όμως επιτυχία.
Ο ενθουσιασμός του εννιάχρονου αγοριού δεν μετριάστηκε παρόλο ότι έπαιζε αδιάλειπτα για τρεις ώρες. Η μητέρα του, η στενή του φίλη Valentina Rubstovaya-Gorshunova κι εγώ του θυμίζαμε τα γεγονότα της προηγούμενης χρονιάς, ο Boriska όμως δεν απέσπασε καθόλου την προσοχή του από το παιχνίδι και δεν ήθελε να συμμετάσχει στη συζήτησή μας για τη ζωή στον Άρη.
Ένα χρόνο πριν ήταν πολύ πιο ομιλητικός και απαντούσε στις ερωτήσεις μου με ενθουσιασμό. Είναι αλήθεια ότι κάποια στιγμή τότε, είχε πει ξαφνικά “αυτή ήταν η τελευταία σου ερώτηση!” και χωρίς να αναμένει απάντηση γύρισε στο παιχνίδι του. Είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό από την μη αναμενόμενη προειδοποίησή του και την κακόηχη λέξη “ήταν” που χρησιμοποίησε…
Τώρα ο Boriska δεν έχει χρόνο για ανακλήσεις προηγούμενων ζωών. Η ευφυΐα και ο ανοικτός χαρακτήρας του παιδιού έπαιξαν αρνητικό ρόλο στη μοίρα του. Τα συνομήλικα αλλά και τα μεγαλύτερά του σε ηλικία παιδιά της κοινωνίας μας αντέδρασαν ως συνήθως, με ζήλια και φθόνο στην παρουσία του. Το ξύλο και οι προσβολές ήταν πολύ συχνότερες σε αυτόν από οποιοδήποτε άλλο παιδί.
Και ο Boriska έμαθε επίσης να αντιπαλεύει, παρόλο που ένα χρόνο πριν είχε πει με θέρμη: “Εάν κάποιος σε προσβάλει, γονάτισε μπροστά του και ζήτα του συγνώμη…”Ο τρόπος ζωής στη Γη δεν ταιριάζει με αυτό το βαθμό καλοσύνης στις σχέσεις”.
Οι κάτοικοι άρχισαν να τον αντιμετωπίζουν διαφορετικά μετά την εντυπωσιακή δημοσιότητα του ονόματός του. Η πλειοψηφία αντέδρασε με περιέργεια, ένα ποσοστό 15-17% όμως αντέδρασε με ακατανόητη εχθρότητα και θυμό. Δυστυχώς αυτοί αποτελούν και τους πλέον ανήθικους διώκτες του παιδιού. Το γεγονός ανακαλεί συνειρμικά στη μνήμη την περίπτωση του Χριστού, ο οποίος εμφανίστηκε και δίδαξε γύρω από το καλό και το κακό, διδασκαλία που κάποιοι θεώρησαν προσβλητική. “Σταυρώστε τον!” φώναξαν οι διώκτες του και σταυρώθηκε….
Ο 21ος αιώνας ξεκίνησε, κατά κάποιο τρόπο όμως έχουμε επιστρέψει στους σκληρούς εκείνους καιρούς και φαίνεται ότι λίγα έχουν από τότε αλλάξει. Οι ερευνητές των Α.Τ.Ι.Α. όμως ακόμα ονειρεύονται επαφές με εξωγήινους…. Τι είδους επαφές άραγε; Είμαστε έτοιμοι να πιάσουμε τον συνάνθρωπό μας και να τον σταυρώσουμε, για να εξαλείψουμε τη διαφορετικότητά του! Αλλοίμονο, οι επισκέπτες μας, μας γνωρίζουν καλά, όπως φαίνεται και δε βιάζονται να μας μάθουν καλύτερα…
Και ίσως αν οι δάσκαλοι του Boriska διέθεταν μεγαλύτερη σοφία και συνδέονταν διαφορετικά μαζί του, αλλά… “Λοιπόν, είναι απλά ένας ηλίθιος!” είπε κάποιος από την παρέα της Nadezhda, ένας ψυχίατρος της περιοχής, μετά την ολιγοήμερη επικοινωνία που είχε με το παιδί.
Αλλοίμονο, ο νέος δεν ταιριάζει με το μέσο όρο ενός παιδιού και το φαινόμενο Boriska έκανε το γύρο του κόσμου. Πριν όχι και πολύ καιρό, μια μητέρα έστειλε το εξής μήνυμα στο σχολείο:“Βγάλτε τον έξω από την τάξη, διδάσκει στα παιδιά μας πώς να πεθάνουν…”
Μετά από σχετική έρευνα, διαπιστώθηκε ότι το παιδί μιλούσε στους συμμαθητές του στην τάξη για τη μετενσάρκωση, που αφορά τις ψυχές (κάτι το οποίο αφορά και τον ίδιο που έχει και τις σχετικές αναμνήσεις). Φαίνεται όμως ότι η συγκεκριμένη λέξη και η σημασία της δεν ήταν γνωστή στους περισσότερους στο σχολείο κι έτσι ανησυχούσαν για την πιθανότητα αυτοκτονίας μεταξύ των παιδιών. “Α, θα ήταν τόσο αστείο, αν δεν ήταν τόσο λυπηρό”.
Με την ευκαιρία, ο Boriska αντιδρά με το συνήθη τρόπο που αντιδρούν τα παιδιά όταν δεν τον ενδιαφέρει κάποιο μάθημα…
Ένα πρόσθετο πρόβλημα αποτελεί ο χωρισμός των γονιών του και όσα το συνοδεύουν, αναπόφευκτοι διαπληκτισμοί και η μετακόμιση σε καινούργιο διαμέρισμα σε νέο κτίριο. Στη διαμάχη των γονιών δεν υπήρχε χώρος για παιδικά προβλήματα: πεινασμένος, συχνά πήγαινε στη θεία Valya για να γευματίσει, παρόλο το γεγονός ότι το σπίτι της δεν ήταν κοντά τους. Το πόσο θα διαρκέσουν οι άμεσες συνέπειες του διαζυγίου δεν είναι δυνατό να προβλεφθεί και η κατάσταση επιδεινώνει το στρες για όλους.
“Ναι, ο Boriska τώρα βρίσκεται σε δύσκολη θέση”, παρατηρεί η Valentina Gorshunova-Rubtsova μια από τις πιο στενές φίλες του και μόνιμο μέλος της ομάδας “έρευνας του διαστήματος”.
“Άνοιξε τον εαυτό του στους ανθρώπους, προσπαθεί να μας βοηθήσει να γνωρίσουμε καλύτερα τους εαυτούς μας και τη Γη, δεν μπορούν όμως να τον κατανοήσουν και να συνδέσουν τη γνώση αυτή με τη δημιουργία; Σε όλες τις εποχές λίθοι και αναθέματα έχουν ριχτεί σε προφήτες, ή τους σταύρωσαν. Στην εποχή μας οι πέτρες και οι σταυροί διαφέρουν, η στάση όμως απέναντι σε αυτούς που διαθέτουν ενόραση δεν έχει αλλάξει.
“Οι πρώτες πέτρες έχουν ήδη εκτοξευτεί εναντίον του Boriska… και ο ίδιος έχει αρχίσει να «κλείνει». Η κύρια αιτία βεβαίως είναι η στάση των ανθρώπων. Μπορείς όμως να δρέψεις καρπούς από σπόρους που μόλις έχουν βλαστήσει; Εύκολα αναρωτιέται κάποιος, τι πρόκειται να του συμβεί και αν θα το αντέξει”
Με άλλα λόγια, είναι προφανές ότι ο Boriska δεν θα έχει εύκολη ζωή.

Το ενδιαφέρον της επιστήμης
Το ενδιαφέρον των εκπροσώπων των επιστημών αποτελεί γεγονός που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Ο καθηγητής Vladislav Lugovenko δόκτωρ στη Φυσικομαθηματική επιστήμη του Ινστιτούτου Γήινου Μαγνητισμού, Ιονόσφαιρας και Εκπομπής Ραδιοκυμάτων της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών (IZMIRAN) συναντήθηκε με τον Boriska και τον προσκάλεσε στη Μόσχα για να αποτελέσει αντικείμενο έρευνας.
Κάποιοι από τους συναδέλφους του Lugovenko συμμετείχαν στη μελέτη του αγοριού. Ο Lugovenko διεξάγει έρευνα για τα προικισμένα παιδιά indigo που γεννήθηκαν για κάποιο λόγο τα τελευταία είκοσι χρόνια στη Ρωσία και σε άλλες χώρες. Πολλά από αυτά τα παιδιά έχουν τροποποιημένο έλικα DNA που τους παρέχει ένα εξαιρετικά ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα, ικανό να νικήσει ακόμη και το aids. Τα παιδιά indigo συνδέονται με την ανάπτυξη ενός μελλοντικού γήινου πολιτισμού.
Αργότερα ο Boriska και η μητέρα του προσκλήθηκαν σε μια εκπαιδευτική αποστολή στη λίμνη Atalsky στην επαρχία Tulskaya, όπου υπάρχει ένα μέρος όπου η γήινη ενέργεια έχει ιδιαίτερες επιδράσεις στον άνθρωπο.
Έχω διαβάσει μια επιστημονική αναφορά για τις μετρήσεις για τα αιτιώδη, αιθερικά, συναισθηματικά και νοητικά όρια του βιοενεργειακού πεδίου των μελών της αποστολής. Πρέπει να πω ότι πρώτο, το αγόρι έχει ένα πραγματικά ισχυρό βιοενεργειακό πεδίο σε σύγκριση με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες και δεύτερο, το πεδίο του έγινε πολύ ευρύτερο των υπολοίπων μετά το πέρας της αποστολής.
Οι φωτογραφίες της αύρας του λένε πολλά για το παιδί. Για να αναφέρω ένα γεγονός: “Πριν το πείραμα, το χρώμα που επικρατούσε στη φωτογραφία της αύρας του ήταν το γαλάζιο, το οποίο χαρακτηρίζει το επίπεδο της νοητικής δύναμης ενός χαρούμενου και ελκυστικού ατόμου. Στην κάτω αριστερή γωνία επισημαίνεται ένα φωτεινό κόκκινο χρώμα, το οποίο φανερώνει την ενεργητικότητα και τον δραστήριο και ανιδιοτελή χαρακτήρα του αγοριού. Μετά το πείραμα, η φωτογραφία άλλαξε λίγο και ένα ανοιχτό πράσινο χρώμα εμφανίστηκε στην κάτω αριστερή γωνία. Αυτό χαρακτηρίζει τη δύναμη ζωής, τη θετική και φιλική προδιάθεση του αγοριού.
Ο Vladislav Lugovenko προτίθεται να συνεχίσει την έρευνα για τον Boriska και πρόσφατα πήγε στο Zhirnovsk και εξοικειώθηκε με τους ρυθμούς της ζωής στο σπίτι του. Επισκέφτηκε την ασυνήθιστη ζώνη στη μπλε οροσειρά, που απέχει μερικές δωδεκάδες χιλιόμετρα από το Zhirnovsk.
“’Ημουν σίγουρος ότι σε ηθικό επίπεδο τα indigo παιδιά διαφέρουν πολύ από τα συνομίληκά τους, αναφέρει σχετικά ο δόκτωρ Lugovenko. “Έχουν μια εξαιρετική ευαισθησία απέναντι σε ό,τι επίπλαστο, ανεπτυγμένη διαίσθηση, τηλεπαθητικές ικανότητες και μια σύνδεση με την κοσμική ολότητα. Μπορούμε να ελπίζουμε ότι το αγόρι θα εκπληρώσει την αποστολή του στη Γη για την οποία ούτε ο ίδιος ούτε εμείς μπορούμε να υποθέσουμε κάτι ακόμα”.
“Εάν αρνητικές δυνάμεις δεν τον εμποδίσουν…” θα πρόσθετα.
…Ίσως όμως, θέλω να ελπίζω ότι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει θα τον ισχυροποιήσουν. Εξάλλου η μοίρα δε στάθηκε εύκολη ούτε για παράδειγμα στον Αϊστάιν. Σε μικρή ηλικία ζούσε στο χείλος της φτώχιας, δεν έτρωγε καλά, μόλις που κατάφερε να τελειώσει το σχολείο, επειδή οι γονείς του δεν διέθεταν αρκετά χρήματα για να πληρώσουν τις σπουδές του και παρόλα αυτά άντεξε.
Άντεξε και έφθασε σε υψηλά επιστημονικά επιτεύγματα. Οι δυσκολίες στη ζωή του τον όπλισαν με απίστευτη αντοχή και καρτερία. Ευχόμαστε την ίδια αντοχή στον απεσταλμένο από τον Άρη που γεννήθηκε στις παραμονές της νέας χιλιετίας στα βάθη της Ρωσίας.
Ένα πράγμα έγινε σαφές σε μένα μετά τις συζητήσεις μου με τον Boriska: μπορούμε βάσιμα να υποθέσουμε ότι αυτά τα παιδιά εισήλθαν στην κοινωνία των ανθρώπων της Γης με δυνάμεις πέραν των ανθρώπινων δυνατοτήτων και αυτό το γεγονός έχει λάβει τόσο εκτεταμένες διαστάσεις και έχει τόσο σκοπούμενο χαρακτήρα ώστε να έχουν επισημανθεί ταυτόχρονα σε πολλές χώρες.
Τα παιδιά indigo διαφοροποιούνται ως προς τις ασυνήθιστες δυνατότητες, ιδιαίτερα την ακηδεμόνευτη οπτική του κόσμου, γνωρίζουν ότι έχουν να επιτελέσουν κάποια αποστολή στη Γη, έχουν την ικανότητα να αντλούν πληροφορίες και γνώση από τη νοοσφαίρα με τη βοήθεια μιας απίστευτα ανοικτής ενσυνείδησης. Η αποστολή και ο ρόλος τους στη εξελικτική διαδικασία της ανθρωπότητας δεν έχουν γίνει ακόμη σαφή, μπορεί όμως κάποιος να ισχυριστεί ότι δεν αναμένονται ασήμαντα. Η έρευνά μου με έχει φέρει σε επαφή με τέτοια indigo παιδιά στην Κίνα, στην Ινδία, στο Βιετνάμ και αλλού.
Στον ίδιο χώρο έρευνας όμως έχω αντιμετωπίσει και καταστάσεις διαφορετικού χαρακτήρα. Για παράδειγμα, στην επιστημονική περιοδική έκδοση του ακαδημαϊκού V.I.Vernadsky, διάβασα ότι ένας σημαντικός αριθμός από διάσημους ανθρώπους της ιστορίας είχαν την υποστήριξη κάποιων απώτερων δυνάμεων και με κυμαινόμενη επιτυχία έφεραν σε πέρας συγκεκριμένες αποστολές στη Γη.

Μετάφραση και απόδοση στη νεοελληνική από andreas

Πηγές:
http://projectcamelot.org/
http://english.pravda.ru

Boriska: ένα χαρισματικό παιδί indigo (1ο μέρος)

Το εκτενές και εκπληκτικό αυτό άρθρο γράφτηκε από τον καταξιωμένο ρώσο συγγραφέα Gennady Belimov, καθηγητή πανεπιστημίου και ερευνητή ο οποίος ήταν παρών στην κατασκήνωση όπου ο Boriska (ή Boris) για πρώτη φορά ξεδίπλωσε τις εμπειρίες του, αρκετά χρόνια πίσω. Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε τον Σεπτέμβριο του 2004.

Boriska, το παιδί από τον Άρη
Η πρώτη φορά που άκουσα για ένα ασυνήθιστο παιδί με το όνομα Boriska, ήταν από τις αφηγήσεις ανθρώπων που συμμετείχαν σε μια εξερεύνηση σε μια περιοχή με ασυνήθιστο γεωδυναμικό πεδίο βόρεια της επαρχίας Volgograd, γνωστή στη χώρα μας σαν η “κορυφογραμμή Medveditskava” (Medveditskava Ridge).
Κάποιος από τους παρευρισκόμενους μοιράζεται την εμπειρία του: “Φανταστείτε τη στιγμή, καθώς όλοι οι συμμετέχοντες κάθονταν σιωπηλοί γύρω από την αναμμένη φωτιά, αυτό το μικρό παιδί, σε ηλικία εφτά χρόνων, ξαφνικά σηκώθηκε και με δυνατή φωνή ζήτησε να γίνει απόλυτη ησυχία: επρόκειτο να μας μιλήσει για τους κατοίκους του πλανήτη Άρη και για τα ταξίδια τους στη Γη. Κάποιος από εμάς συζητούσε ακόμα σε χαμηλό τόνο και τότε το παιδί απαίτησε να γίνει πλήρης ησυχία αλλιώς δεν θα ανέφερε αυτά που είχε να πει”.
Έτσι κι έγινε, οι συζητήσεις έλαβαν τέλος και τότε το παιδί με το στρογγυλό πρόσωπο και τα μεγάλα μάτια, άρχισε να διηγείται την απίστευτη ιστορία, χωρίς να πτοείται από την παρουσία των ενηλίκων γύρω του. Μίλησε για τους προγόνους μας πολύ πίσω στο χρόνο που είχαν τρία μέτρα ύψος, τον πολιτισμό των αρειανών, τις μεγαλιθικές πολιτείες και τα διαστημόπλοιά τους, για τις πτήσεις τους σε άλλους πλανήτες, τις πτήσεις στη Γη για εμπορικούς και ερευνητικούς σκοπούς, και για την χώρα της Λεμουρίας στη Γη, για τη ζωή στην οποία γνώριζε ο ίδιος προσωπικά, έχοντας έλθει εδώ από τον Άρη στην τεράστια αυτή ήπειρο, στη μέση του ωκεανού και για τους φίλους που είχε εκεί…
Η φωτιά συνέχιζε να τριζοβολάει, το σκοτάδι της νύχτας έπεσε βαρύ γύρω από την παρέα, ο ατέλειωτος ουρανός με τα αστέρια στεκόταν από πάνω μας σιωπηλός, σαν να κρατούσε κρυφό κάποιο σημαντικό μυστικό. Πέρασε μιάμιση ώρα ακούγοντας εκπληκτικές ιστορίες. Κάποιος από τους ακροατές σκέφτηκε προνοητικά και έτρεξε να φέρει μια συσκευή καταγραφής ήχου κι έτσι κάπου στη Μόσχα υπάρχει η συγκεκριμένη ηχογράφηση. Κανένας όμως δεν γνωρίζει εάν ποτέ δημοσιοποιηθεί. Δεν κατέχουν όλοι δημοσιογραφικές δεξιότητες.
Πολλοί από τους παρευρισκόμενους αιφνιδιάστηκαν από δύο γεγονότα. Το πρώτο αφορούσε τις ασυνήθιστες γνώσεις που κατείχε για την ηλικία του, καθώς ούτε ένας καθηγητής της ιστορίας δεν θα μπορούσε να αναφερθεί με τόσες λεπτομέρειες στη Λεμουρία και στους Λεμούριους. Δεν θα μπορούσε κανείς να βρει μαθητή ή φοιτητή με παρόμοιες γνώσεις. Η επιστήμη δεν έχει ακόμη αποδείξει την ύπαρξη ζωής πέραν της Γης και δείχνει να μη βιάζεται να το κάνει, υιοθετώντας περισσότερο την άποψη της μοναδικότητας του ανθρώπου στο σύμπαν. Ο λόγος του Boriska δεν ήταν αντίστοιχος παιδιού της πρώτης τάξης δημοτικού: εντυπωσιάστηκαν όλοι από την ορολογία που χρησιμοποίησε και τις λεπτομέρειες που ανέφερε για το παρελθόν της Γης και του Άρη. Οι συναισθηματικές φορτίσεις ήταν η μόνη παράμετρος του λόγου του που απεκάλυπτε την ηλικία του.
“Γιατί τα είπε αυτά ο Boriska;” Αναρωτήθηκε ο συνομιλητής μου. “Προφανώς το συγκεκριμένο περιβάλλον τον ενέπνευσε. Ήμασταν μαζεμένοι εκεί αξιόλογοι άνθρωποι με ανοικτό μυαλό, που αναζητούσαμε απαντήσεις για πολλά μυστικά του πλανήτη μας και του σύμπαντος και ο Boris, ακούγοντας τις σχετικές συζητήσεις μας, αποκάλυψε στο λόγο του αυτά που υπήρχαν πάντα στη μνήμη του.
“Θα μπορούσε να αυτοσχεδιάσει; να έχει παρακολουθήσει την κινηματογραφική ταινία “star wars” και να συνθέτει ιστορίες;”
“Φαίνεται πως δε συμβαίνει κάτι τέτοιο… Αυτά που είπε δεν έμοιαζαν με φανταστικό σενάριο” είπε ο συνάδελφός μου. ”περισσότερο σαν ανάμνηση του παρελθόντος, αναθυμήσεις από προηγούμενες ενσαρκώσεις του. Τέτοιες λεπτομέρειες δεν μπορεί απλά να τις φανταστεί κάποιος και να τις συνθέσει, παρά μόνο αν τις έχει βιώσει ο ίδιος προσωπικά…”
Τα λόγια του συναδέλφου μου γύρω από τις αναμνήσεις προηγούμενων ενσαρκώσεων ήσαν καθοριστικά για μένα: καταλάβαινα ότι έπρεπε να συναντήσω τον Boriska.
Τώρα, μετά τη συνάντησή μου με τους γονείς του και τον ίδιο, προσπαθώ να βάλω σε τάξη όλα τα δεδομένα προκειμένου να κατανοήσω το μυστήριο της γέννησης αυτής της νεαρής ύπαρξης.
Είναι περίεργο ότι ήρθε σ’αυτόν τον κόσμο στον πόλη του Volzhk σε ένα επαρχιακό νοσοκομείο – παρότι στο σχετικό πιστοποιητικό γέννησής του αναφέρεται σαν τόπος γέννησης το Zhirnovsk, της επαρχίας Volgograd. Η ημερομηνία γέννησής του είναι η 11η Ιανουαρίου του 1996 στις 8:30 π.μ. Αυτό ίσως σημαίνει κάτι για κάποιο αστρολόγο.
Οι γονείς του είναι καλοί και ευγενικοί άνθρωποι. Η Nadezhda Kipryanovich, μητέρα του Boris, είναι δερματολόγος σε κλινική της πόλης και έχει αποφοιτήσει από την ιατρική σχολή του Volgograd το 1991. Ο πατέρας του ο Yuri Tovstenev, συνταξιούχος αξιωματικός του στρατού, ήταν απόφοιτος της ανωτάτης στρατιωτικής σχολής του Kamishinsky και τώρα εργάζεται σαν επόπτης σε κατασκευαστική εταιρεία. Και οι δύο γονείς θα αισθάνονταν ικανοποίηση εάν κάποιος μπορούσε να τους βοηθήσει να λύσουν το μυστήριο με το γιο τους, προς το παρόν όμως αρκούνται στο να παρακολουθούν τα τεκταινόμενα με περιέργεια.
“Με την επιστροφή μας από τη μαιευτική κλινική στο σπίτι, η μητέρα του Boriska πρόσεξε κάποια ασυνήθιστα συμβάντα. Το αγόρι δεν έκλαψε ποτέ και δεν υπέφερε από καμία αδιαθεσία ή αρρώστια καθόλου. Στις 15 κιόλας μέρες ζωής του μπορούσε να συγκρατήσει το κεφάλι του με τον αυχένα του” θυμάται η Nadezha. “Την πρώτη του λέξη “Baba” (γιαγιά) την είπε σε ηλικία 4 μηνών και από τότε μπορεί να πει κάποιος ότι άρχισε να μιλάει. Έφτιαξε την πρώτη πρότασή του σε ηλικία 7 μηνών, λέγοντας “θέλω ένα καρφί” - είχε δει ένα καρφί στον τοίχο - παρόλο που τα παιδιά γενικά αρχίζουν να μιλούν πολύ αργότερα. Οι περισσότερο αξιοπρόσεκτες διανοητικές του ικανότητες ξεπερνούσαν τα φυσιολογικά όρια.
“Και πώς εκδηλώνονταν οι ικανότητές του αυτές;’
“Όταν ο Boris ήταν ενός έτους, άρχισα να του δίνω γράμματα ακολουθώντας το σύστημα Nikitin και αν μπορείς να το φανταστείς, σε ηλικία ενάμισι χρόνων μπορούσε να διαβάσει εφημερίδα με ποικίλο περιεχόμενο. ‘Έμαθε να αναγνωρίζει τα χρώματα σε ποικιλία αποχρώσεων –τόνων-. Στην ηλικία των 2 ετών άρχισε να ζωγραφίζει και στα δυόμισι να χρωματίζει. Μπορούσε να χρησιμοποιεί διαφορετικούς τόνους χρωμάτων με έμφαση στο μπλε και στο βιολετί. Ψυχολόγοι που εξέτασαν τις ζωγραφιές του είπαν ότι το παιδί πιθανότατα προσπαθούσε να ζωγραφίσει την αύρα των ανθρώπων που έβλεπε γύρω του.
Ο Boris πήγε σε σταθμό προσχολικής αγωγής σε ηλικία 2 ετών. Όλες οι βρεφονηπιαγωγοί ανέφεραν ότι ήταν ένα προικισμένο παιδί στην κατανόηση γλωσσών και πολύ ανεπτυγμένο διανοητικά για την ηλικία του. Πρόσεξαν ότι η μνήμη του ήταν εξαιρετική. Οι γονείς του παρατήρησαν ότι η πρόσληψη πληροφοριών από το περιβάλλον του δεν γινόταν μόνο με την παρατήρηση των στοιχείων του περιβάλλοντός του, αλλά και από άλλες πηγές: συγκέντρωνε πληροφορίες… από το πουθενά.
“Υπάρχει μια θεωρία σύμφωνα με την οποία ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει δύο «χώρους» μνήμης όπου αποθηκεύει πληροφορίες: την λειτουργική και την απομακρυσμένη. Μια από τις αξιοσημείωτες δυνατότητες του εγκεφάλου είναι και αυτή της ταυτόχρονης αποθήκευσης πληροφοριών εμπειριών, συναισθημάτων και σκέψεων στο εσωτερικό του, αλλά και εκτός αυτού, στη μοναδική συμπαντική γνώση. Υπάρχουν κάποια ιδιαίτερα προικισμένα άτομα που έχουν την ικανότητα να αντλούν πληροφόρηση από τον εξωτερικό αυτό χώρο. Κατά τη γνώμη μου, όλοι μας είμαστε συνδεδεμένοι με το διάστημα μέσω καναλιών ροής ενέργειας” αναφέρει ο Vladislav Lugovenko.
“Κανένας δεν τον δίδαξε” θυμάται η Nadezha (η μητέρα του), “αλλά είχε τη συνήθεια να παίρνει μια στάση ονειροπόλησης κι εγώ τον παρακολουθούσα. Σκόρπιζε τόσα μαργαριτάρια και πληροφορίες για τον Άρη, τα πλανητικά συστήματα και άλλους πολιτισμούς, που πραγματικά μας εξέπλησσε… Πώς όμως μπορούσε το παιδί να γνωρίζει γι αυτά τα θέματα;… Το διάστημα και τα θέματα γύρω από το σύμπαν αποτελούσαν μόνιμα θέματα στις ιστορίες του στην ηλικία των 2 ετών. Αναφερόταν ονομαστικά σε όλους τους πλανήτες και τους δορυφόρους τους στο ηλιακό μας σύστημα, καθώς και σε ονόματα άλλων γαλαξιών.
“Στην αρχή τρόμαξα, σκέφτηκα ότι ο γιος μου είχε χάσει τα λογικά του, στη συνέχεια όμως αποφάσισα να εξακριβώσω αν τα ονόματα που ανέφερε υπήρχαν στην πραγματικότητα. Πήρα μερικά βιβλία αστρονομίας οπότε και συγκλονίστηκα όταν διαπίστωσα ότι το παιδί γνώριζε τόσα πολλά γύρω από την επιστήμη της αστρονομίας” είπε η Nadezhda.
Οι γονείς του αποφάσισαν να το βαφτίσουν γιατί είχαν αρχίσει να πιστεύουν ότι σίγουρα κάτι δεν πήγαινε καλά με το παιδί τους. Όχι πολύ αργότερα ο Boriska άρχισε να μιλάει σε ανθρώπους για τα παραπτώματά τους. Για παράδειγμα, συναντούσε κάποιον στο δρόμο και του έλεγε να σταματήσει να παίρνει ναρκωτικά, έλεγε σε ηλικιωμένους άνδρες να σταματούν να απατούν τις συζύγους τους κ.ά.
Η Nadezhda πρόσεξε επίσης ότι το παιδί ένιωθε άσχημα τις παραμονές σοβαρών συμφορών. “Όταν το kursk βυθίστηκε ένιωθε πόνο σε όλο του το σώμα. Υπέφερε κατά τη διάρκεια της κρίσης ομηρίας στο Beslan και αρνήθηκε να πάει στο σχολείο τις μέρες της επέμβασης. Όταν τον ρώτησε η μητέρα του για τα συναισθήματά του απάντησε: “Ένιωθα σαν να έκαιγε μια φλόγα μέσα μου. Ήξερα ότι η ιστορία του Beslan θα είχε τρομακτικό τέλος”
Την ίδια εποχή μας είχε ανακοινώσει ότι κάποτε ζούσε στον Άρη και ότι ο πλανήτης κατοικείτο, επιβίωσε όμως της χειρότερης καταστροφής στην ιστορία του, με απώλεια της ατμόσφαιράς του. Είπε επίσης ότι τώρα οι λίγοι κάτοικοι που επέζησαν κατοικούν σε υπόγειες πόλεις. Την εποχή εκείνη συχνά έκανε ταξίδια στη Γη σε εμπορικές και επιστημονικές αποστολές. Φαίνεται ότι και ο ίδιος ήταν πιλότος διαστημικού σκάφους. Αυτά συνέβαιναν την εποχή της ύπαρξης του πολιτισμού των Λεμούριων, είχε δε ένα φίλο Λεμούριο, ο οποίος σκοτώθηκε μπροστά στα μάτια του…
“Μια μεγάλη καταστροφή συνέβη στη Γη, όταν βουνά κατολίσθησαν και μια μεγάλη ήπειρος κόπηκε σε κομμάτια και καταβυθίστηκε στον ωκεανό. Τότε ήταν που ένας μεγάλος βράχος έπεσε στο κτίριο που βρισκόταν ο φίλος μου” ανέφερε ο Boriska. “Δεν μπορούσα να τον σώσω. Και τώρα στη Γη πρέπει να συναντηθούμε πάλι…”
Ο Boriska «βλέπει» ολόκληρη την εικόνα της καταστροφής της Λεμουρίας σαν να συνέβη μόλις πριν λίγο και υποφέρει για το θάνατο ενός γήϊνου σαν να ήταν ο ίδιος υπεύθυνος που τον προκάλεσε.
Κάποτε είδε ένα βιβλίο που του έφερε η μητέρα του με τίτλο “από πού ερχόμαστε;” του Ernst Muldashev. Θα έπρεπε να βλέπατε την επίδραση που είχε πάνω στο παιδί. Κοιτούσε τις ζωγραφιές των Λεμουρίων, τις φωτογραφίες των Θιβετιανών παγόδων και δυο ώρες αργότερα μιλούσε με λεπτομέρειες για τη φυλή των Λεμουρίων και σε αρκετό βαθμό για τις ανακαλύψεις τους…
“Η Λεμουρία όμως καταστράφηκε τουλάχιστον 800.000 χρόνια πριν”, είπα με τρόπο, “και οι Λεμούριοι όπως λες, είχαν ύψος εννέα μέτρων, με ποιο τρόπο τα θυμάσαι όλα αυτά;”
“Ναι, το θυμάμαι” αποκρίθηκε ο Boris και πρόσθεσε “σίγουρα δεν μου τα είπε κανείς όλα αυτά…”
Κάποια άλλη φορά, αφού είχε δει τις σχετικές εικονογραφήσεις του Muldashev σε ένα άλλο βιβλίο με τίτλο “Σε αναζήτηση της πόλης των Θεών” άρχισε να θυμάται πολλά από το παρελθόν σχετικά με τους νεκρικούς θαλάμους και τις πυραμίδες. Είπε ότι θα βρεθούν χαμένες γνώσεις όχι κάτω από την πυραμίδα του Χέοπα αλλά σε μια άλλη. Αυτό δεν έχει συμβεί ακόμη. “Η ζωή θα αλλάξει όταν ανοιχθεί η Σφίγγα” και πρόσθεσε ότι η Σφίγγα θα ανοιχτεί κάπου πίσω από το αυτί της, δεν μπορούσε να θυμηθεί πού ακριβώς. Μιλάει γοητευμένος, όταν έχει την έμπνευση, για τον πολιτισμό των Μάγια, έχοντας την αίσθηση ότι ο κόσμος δεν γνωρίζει αρκετά γι αυτούς τους συναρπαστικούς ανθρώπους.
Το πιο εντυπωσιακό με τον Boriska είναι ότι πιστεύει πως τώρα έχει έρθει η ώρα και γεννιούνται στη Γη ιδιαίτερα παιδιά γιατί κάποιες μεγάλες αλλαγές θα συμβούν στον πλανήτη και νέα γνώση θα είναι απαραίτητη πέραν της γήινης νοημοσύνης.
“Πώς γνωρίζεις γι αυτά τα προικισμένα παιδιά και γιατί συμβαίνει αυτό;” τον ρώτησα σε μια συνάντησή μας. “Γνωρίζεις ότι αποκαλούνται παιδιά indigo;”
“Γνωρίζω ότι γεννιούνται, αλλά δεν έχω συναντήσει κάποιο στην πόλη. Ίσως όμως η Julia Petrova να είναι ένα από αυτά, η οποία με πιστεύει, που σημαίνει πως κάτι διαισθάνεται. Τα άλλα παιδιά συνήθως γελούν όταν τους λέω ιστορίες. Κάτι πρόκειται να συμβεί στη Γη, δύο καταστροφές, γι αυτό και γεννιούνται αυτά τα παιδιά. Πρέπει να βοηθήσουν τους ανθρώπους. Οι πόλοι της Γης θα αλλάξουν θέσεις. Το 2009 θα συμβεί η πρώτη μεγάλη καταστροφή που θα έχει σχέση με το νερό σε μια μεγάλη ήπειρο και το 2013 θα συμβεί μια ακόμη πιο μεγάλη καταστροφή”.
“Δεν φοβάσαι γι αυτά αφού θα απειλήσουν και τη δική σου ζωή;”
“’Όχι, δεν φοβάμαι, ζούμε για πάντα. Συνέβη μια καταστροφή στον Άρη όπου ζούσα παλαιότερα. Υπήρχαν εκεί άνθρωποι σαν κι εμάς, έγινε όμως πυρηνικός πόλεμος και όλα καταστράφηκαν. Κάποιοι επέζησαν, κτίστηκαν καινούργια σπίτια και κατασκευάστηκαν νέα όπλα. Συνέβη επίσης μια μεταβολή σε ήπειρο εκεί. Η ήπειρος αυτή δεν ήταν όμως μεγάλη. Οι αρειανοί αναπνέουν διοξείδιο του άνθρακα. Εάν έρθουν στον πλανήτη μας θα πρέπει να εγκατασταθούν δίπλα σε καμινάδες εργοστασίων.
“Κι εσύ, αν έρχεσαι από τον Άρη μπορείς να αναπνέεις τον αέρα μας ή χρειάζεσαι διοξείδιο του άνθρακα;”
“Εφόσον είσαι ενσαρκωμένος στο γήινο σώμα σου, αναπνέεις τον υφιστάμενο εδώ αέρα. Δεν μας αρέσει καθόλου ο αέρας της Γης, γιατί από τον αέρα σας προκύπτει η γήρανση. Εκεί στον Άρη, οι κάτοικοι είναι πάντα νέοι γύρω στα 30-35 και δεν υπάρχουν ηλικιωμένοι. Κάθε χρόνο που περνάει όλο και περισσότερα παιδιά από τον Άρη θα γεννιούνται στη Γη. Στην πόλη μας δεν θα είναι λιγότερα από 20.
“Θυμάσαι το προηγούμενό σου όνομα ή ονόματα φίλων σου;”
“Όχι, δεν μπορώ ποτέ να θυμηθώ ονόματα”
“Από ποια ηλικία θυμάσαι τον εαυτό σου στην προηγούμενη ζωή;”
“Θυμάμαι την προηγούμενη ζωή μου από την ηλικία των 13 ετών και στην παρούσα ζωή από τότε που γεννήθηκα, δεν ξεχνώ όμως από πού ήρθα. Φορούσαμε ειδικά γυαλιά εκεί και είχαμε συνεχώς πολεμικές συγκρούσεις. Έπρεπε να συμμετέχω συχνά σε εναέριες επιδρομές μαζί με ένα φίλο μου. Μπορούσαμε επίσης να ταξιδεύουμε στο χρόνο και στο χώρο σε σκάφη κυκλικού σχήματος. Αυτά με τα οποία παρακολουθούσαμε τη ζωή στη Γη είχαν τριγωνικό σχήμα. Εκεί, στον Άρη, υπήρχε κάτι δυσάρεστο: μια βάση που έπρεπε να καταστραφεί. Ο Άρης μπορεί να ανακάμψει, αλλά αυτή η βάση τον εμποδίζει. Είναι μυστικό. Μπορώ να τη ζωγραφίσω, ήμασταν κοντά της. Η βάση αυτή στρέφεται εναντίον μας”.
“ Boris, γιατί τα διαστημικά μας σκάφη καταστρέφονται όταν προσπαθούν να προσεγγίσουν τον Άρη;”
“Υπάρχει ένα κύμα το οποίο εκπέμπεται από τον Άρη και στοχεύει τα διαστημικά σκάφη γιατί ανιχνεύει επικίνδυνη για τον πλανήτη ακτινοβολία σε αυτά.”
Είχα εντυπωσιαστεί από την ακτίνα που εκτοξεύτηκε εναντίον του μη επανδρωμένου σκάφους μας “Fobosov”. Το 1998, ένας κάτοικος του Volzhk, ο Yuri Lushnichenko, ένας άνθρωπος με εξαιρετική ενόραση, προσπάθησε να επικοινωνήσει με τους επιστήμονες του διαστημικού προγράμματος της Σοβιετικής Ένωσης, για να τους προειδοποιήσει για την επικείμενη αποτυχία των πρώτων διερευνητικών αποστολών προς τον Άρη, με τις ονομασίες “Phobos 1” και “Phobos 2”. Και τούτο, γιατί τα σκάφη μετέφεραν μπαταρίες με ραδιενεργό ακτινοβολία, κάτι ξένο και επικίνδυνο για τον πλανήτη. Οι προειδοποιήσεις του δεν εισακούστηκαν. Ακόμη και σήμερα δεν έχουν αισθανθεί την ανάγκη να αλλάξουν κάτι προκειμένου να επιτύχουν τον σκοπό τους. Σύμφωνα με τον Lushnichenko, είναι απαραίτητο να αλλάξουν τακτική προκειμένου να προσεγγίσουν την επιφάνεια του Άρη.

Συνέντευξη 31ης Ιανουαρίου:
“Γνωρίζεις για τις πολλαπλές διαστάσεις; Ξέρεις ότι για να πετάξεις στο διάστημα δεν χρειάζεται να ακολουθήσεις ευθεία τροχιά, αλλά μπορείς να κινηθείς μέσα από τις πολλαπλές διαστάσεις;” ρώτησα διακριτικά χρησιμοποιώντας ασυνήθιστες έννοιες έχοντας κατά νου τις σύγχρονες τάσεις στην επιστήμη.
Ο Boriska ξαφνικά πετάχτηκε από τη θέση του κι άρχισε να περιγράφει τον τρόπο κατασκευής διαστημικού σκάφους: “Με το που απογειωνόμασταν από τον Άρη βρισκόμασταν ήδη πολύ κοντά στη Γη!”. Αμέσως πήρε ένα κομμάτι κιμωλίας και ζωγράφισε ένα τριγωνικό σχέδιο στον πίνακα. ”Υπάρχουν έξη στρώματα”, είπε με ενθουσιασμό. “Το εξωτερικό μέρος αποτελεί το 25% του ανθεκτικού υλικού, το αμέσως επόμενο προς τα μέσα υλικό μοιάζει με λάστιχο και καλύπτει άλλο ένα 30%, το τρίτο στρώμα είναι πάλι μεταλλικό και καλύπτει ακόμη 30%, ενώ ένα 4% συντίθεται από μια επίστρωση με μαγνητικές ιδιότητες” είπε γράφοντας τα αντίστοιχα ποσοστά στον πίνακα. “Εάν φορτίσεις το μαγνητικό υπόστρωμα με ενέργεια, το όχημα μπορεί να ταξιδέψει οπουδήποτε στο σύμπαν…”
Οι ενήλικες κοιταχτήκαμε με απορία: σε ποια τάξη μαθαίνουν για τα ποσοστά;
Οπωσδήποτε δεν τα έχουν ακόμη διδαχτεί στο σχολείο, αλλά ο Boriska αντιμετωπίζει γενικότερα δυσκολίες στο σχολείο. Τον ενέταξαν κατευθείαν στη δευτέρα τάξη έπειτα από σχετικές αξιολογήσεις, στη συνέχεια όμως προσπάθησαν να τον ξεφορτωθούν. Πείτε μου σε ποιόν θα άρεσε να παρατηρεί ένα παιδί να διακόπτει ξαφνικά τη δασκάλα στην τάξη λέγοντάς της, “Μαρία Ιβάνοβνα, δεν λες την αλήθεια! Δεν μας διδάσκεις σωστά!”
Κι αυτό δε συμβαίνει μόνο μια φορά τη μέρα… Τώρα, ένας καθηγητής της ακαδημίας του Schetinin έχει αναλάβει τον Boriska και μελετούν μαζί, ώστε να δώσει εξωτερικά τις εξετάσεις του. Ο καθηγητής πιστεύει ότι ο Boriska πρέπει να σπουδάσει στο Schetiniin που είναι σχολείο για προικισμένα παιδιά. Θα είχε και ήδη έχει προβλήματα αν σπούδαζε με παιδιά της ηλικίας του.
“Ποια είναι η αποστολή του Boriska στη Γη;” ρώτησα το παιδί και τη μητέρα του.
“Μου ανέφερε ότι υποθέτει” είπε η Nadeshda. “Γνωρίζει κάτι για το μέλλον της Γης. Για παράδειγμα, καινούργια γνώση θα διαχυθεί ανάλογα με την ποιότητα και το βαθμό της συνειδητότητας. Η νέα γνώση δεν θα φτάσει ποτέ σε φαύλους, ανήθικους και μικρόψυχους ανθρώπους όπως ληστές, αλκοολικούς και επίσης αυτούς που δεν έχουν την προαίρεση να αλλάξουν τους εαυτούς τους προς το καλύτερο. Αυτοί θα εγκαταλείψουν τον πλανήτη.
Πιστεύει ότι η πληροφόρηση θα έχει τον πιο καθοριστικό ρόλο. Μια εποχή ενότητας και συνεργασίας θα αρχίσει στη Γη.
“Boris πώς τα γνωρίζεις αυτά;”
“Τα έχω μέσα μου” απάντησε με σοβαρότητα.
Κάποτε, γύρω στην ηλικία των 5 ετών, εξέπληξε τους γονείς του όταν άρχισε να μιλάει για τον Proserpine, ένα πλανήτη που πέθανε εκατοντάδες χιλιάδες ή πιθανόν και εκατομμύρια χρόνια πριν. Το όνομα Proserpine το ανέφερε χωρίς να το έχει ακούσει από κάπου αλλού, καθώς οι γονείς του έμαθαν γι αυτό από τον ίδιο.
“Μια ακτίνα τον διαπέρασε και διαλύθηκε σε κομμάτια” εξήγησε ο Boriska. “Ο πλανήτης δεν υφίσταται πλέον, οι κάτοικοί του όμως πέρασαν στην πέμπτη διάσταση, την οποία εσείς αποκαλείτε παράλληλο κόσμο. Παρατηρήσαμε τον θάνατο του πλανήτη από τον Άρη…” διευκρίνισε.
Και ξαφνικά ανέφερε κάτι απίστευτο… Είπε ότι η Γη, σαν ένας ενσυνείδητος ζωντανός οργανισμός, άρχισε να δέχεται τα παιδιά από τον Proserpine ώστε να τα εκπαιδεύσει. Έτσι, παιδιά από τον πλανήτη αυτό γεννιούνται από καιρού σε καιρό στη Γη και θυμούνται τον πλανήτη καταγωγής τους και θεωρούν τους εαυτούς τους εξωγήϊνους.
Το φαινόμενο βέβαια αυτό έχει γίνει αντιληπτό από τον επιστημονικό κόσμο κι εγώ προσωπικά έχω συναντήσει την Valentina Gorshunova (Kainaya) η οποία όχι μόνο θυμάται τον Proserpine, αλλά μερικές φορές βλέπει δικούς της ανθρώπους από τον πλανήτη στον ύπνο της. Ξαφνικά δε, εμφανίστηκε στην ίδια πόλη με τον Boriska και οι δυο τους επισκέπτονταν την κορυφογραμμή Medveditskaya με το ασυνήθιστο ενεργειακό πεδίο.
Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από το ημερολόγιο της Nadezhda, μητέρας του Boriska:
“Είσαι ένας προπομπός. Έχεις καθαρίσει τη βάση για εμάς. Στις υψηλότερες σφαίρες θεωρείσαι ήρωας. Φέρεις στους ώμους σου το βαρύτερο φορτίο... Έχω έρθει στη Νέα Εποχή. Ένας ολογραφικός κώδικας είναι ήδη ορατός και επικαλύπτει το διάστημα Όλα θα έλθουν στο φως με μια νέα φλόγα στοχασμού, πολύ σύντομα… Η μετάβαση από τον ένα κόσμο στον άλλο θα πραγματωθεί δια μέσου της ουσίας του χρόνου. Έχω φέρει τη Νέα Εποχή. Έχω φέρει τη νέα γνώση…” Αυτά ακριβώς είπε κάποτε ο Boris στη μητέρα του.
“Boris, πες μου, από τι υποφέρουν οι άνθρωποι;”
“Από το γεγονός ότι δεν ζουν σωστά και δεν μπορούν να είναι ευτυχισμένοι…Πρέπει να περιμένετε για τα αιθερικά σας σώματα, μην αναμειγνύεστε στην ειμαρμένη των άλλων, μην διασπάτε ή καταστρέφετε την ενότητα της υπόστασής σας με το σύμπαν, μην υποφέρετε από σύγχρονα λάθη αλλά αντιληφθείτε τους στόχους της παρούσας ενσάρκωσής σας, τελειώστε τον κύκλο της εξέλιξης και πλησιάστε τις νέες ψηλότερες σφαίρες”. Αυτά ήταν τα λόγια του.
“Πρέπει να αποκτήσετε καλοσύνη. Εάν σας κτυπήσουν, αγκαλιάστε τους. Εάν σας προσβάλουν, μην περιμένετε τις εξηγήσεις τους, αλλά γονατίστε και ζητήστε συγνώμη. Εάν σας ευτελίσουν και ταπεινώσουν, πείτε τους ευχαριστώ και χαμογελάστε. Εάν σας μισούν, αγαπήστε τους όπως είναι. Αυτή είναι η σχέση αγάπης, ταπεινοφροσύνη και συγχώρεση είναι σημαντικές για τους ανθρώπους.
“Ξέρεις γιατί πέθαναν οι Λεμούριοι; Αισθάνομαι κι εγώ λίγο συνένοχος γι αυτό. Δεν ήθελαν πλέον να αναπτυχθούν πνευματικά, απέκλιναν από το σωστό δρόμο και έτσι κατέστρεψαν τη ενιαία υπόσταση του πλανήτη. Ως δια μαγείας έφτασαν στο τέλος. Η αληθινή μαγεία είναι η αγάπη…”
“Πώς γνωρίζεις αυτές τις λέξεις: υπόσταση, κύκλοι εξέλιξης, αιθέρας, μαγεία, Λεμούριοι:”
“Τις ξέρω… Keilis…”
“Τι είπες;”
“Είπα: “σε χαιρετώ! Αυτή είναι η γλώσσα του πλανήτη μου…”
Στο σημείο αυτό σταματήσαμε με τον Boriska, υποσχέθηκα όμως στον εαυτό μου ότι θα παρακολουθήσω την πορεία αυτού του παιδιού όσο μπορώ καλύτερα.

Μετάφραση και απόδοση στη νεοελληνική από andreas
Πηγές:
http://projectcamelot.org/
http://english.pravda.ru

H άνοδος της ασημαντότητας

Aπό το βιβλίο του Kορνήλιου Kαστοριάδη «H άνοδος της ασημαντότητας» (1996) και από το ομότιτλο κεφάλαιο, τα δύο εκτενή αποσπάσματα που ακολουθούν.
I. H απουσία κριτικής σκέψης
H εργασία των διανοουμένων θα έπρεπε να είναι εργασία κριτικής. Kαι τέτοια ήταν συχνά στην Iστορία, όπως, παραδείγματος χάριν, κατά τη στιγμή της γέννησης της φιλοσοφίας στην αρχαία Eλλάδα. Tότε, οι φιλόσοφοι αμφισβητούν τις κατεστημένες συλλογικές παραστάσεις, αμφισβητούν τις ιδέες για τον κόσμο και τους θεούς, αμφισβητούν την ορθή τάξη της πολιτείας. Ομως, αρκετά γρήγορα, η στάση αυτή εκπίπτει, εκφυλίζεται. Οι διανοούμενοι εγκαταλείπουν τον κριτικό ρόλο τους. Tον προδίδουν. Mεταβάλλονται σε εκλογικευτές της πραγματικότητας και σε απολογητές της καθεστηκυΐας τάξης. Tο πιο ακραίο παράδειγμα αλλά, χωρίς αμφιβολία, το πιο χαρακτηριστικό- ακόμη και μόνο διότι ενσαρκώνει τη μοίρα και την κατάληξη της κληρονομημένης φιλοσοφίας - είναι ο Xέγκελ. Tελικά, ο Xέγκελ έφθασε να διακηρύσσει πως «ό,τι είναι ορθολογικό είναι πραγματικό και ό,τι είναι πραγματικό είναι ορθολογικό».
Στο δικό μας αιώνα έχουμε δύο κραυγαλέες περιπτώσεις αυτού του φαινομένου: στη Γερμανία, ο Xάιντεγκερ και η βαθιά του προσχώρηση, πέρα από τα γνωστά συμβάντα και την ανεκδοτολογία, στο «πνεύμα» του ναζισμού· στη Γαλλία, ο Zαν-Πολ Σαρτρ, ο οποίος δικαιολόγησε τουλάχιστον μετά το 1952 τα σταλινικά καθεστώτα και, όταν, τέλος πάντων, ξέκοψε με τον τρέχοντα κομμουνισμό, άρχισε να υποστηρίζει τον Φιντέλ Kάστρο, τον Mάο Tσε Tουγκ, κ.λπ.
Οι διανοούμενοι
Mέχρι σήμερα η κατάσταση αυτή δεν έχει αλλάξει ως προς την ουσία της, αλλά, απλώς, ως προς την έκφρασή της. Mετά από την κατάρρευση των ολοκληρωτικών καθεστώτων και την κονιορτοποίηση του μαρξισμού-λενινισμού, οι δυτικοί διανοούμενοι στην πλειοψηφία τους περνούν τον καιρό τους εγκωμιάζοντας τα δυτικά καθεστώτα ως καθεστώτα «δημοκρατικά», ίσως όχι ιδανικά (δεν ξέρω ποιο είναι το ακριβές νόημα της έκφρασης αυτής), αλλά πάντως ως τα καλύτερα ανθρωπίνως εφικτά. Mας διαβεβαιώνουν, επίσης, ότι η οποιαδήποτε άσκηση κριτικής προς αυτές τις ψευδο-δημοκρατίες οδηγεί κατευθείαν στα Γκουλάγκ. Eτσι, λοιπόν, συνεχίζεται αυτή η χωρίς τέλος επανάληψη της κριτικής του ολοκληρωτισμού, μια κριτική που έρχεται με καθυστέρηση τριάντα, σαράντα, πενήντα, εξήντα, εβδομήντα ετών (πολλοί από τους σημερινούς «αντιολοκληρωτικούς» διανοούμενους στις αρχές της δεκαετίας του '70 ήταν ακόμη μαοϊκοί).
Ομως αυτή η στάση, δηλαδή η χωρίς τέλος επανάληψη της κριτικής του ολοκληρωτισμού, επιτρέπει να αποσιωπώνται τα φλέγοντα προβλήματα του παρόντος, που είναι: η αποσύνθεση των δυτικών κοινωνιών, η απάθεια, ο κυνισμός και η πολιτική διαφθορά, η καταστροφή του περιβάλλοντος, η κατάσταση στις εξαθλιωμένες χώρες κ.λπ. Yπάρχει, επίσης, μία παραλλαγή της ίδιας ουσιαστικά στάσης: αποσύρεται κανείς στον πλαστικό πύργο του και εκεί ασχολείται με την πολύτιμη προσωπική του παραγωγή.
Πρέπει να σταματήσουμε να υπερ-εκτιμούμε και, ταυτοχρόνως, να υπο-τιμούμε το ρόλο των διανοουμένων. Yπήρξαν ασφαλώς διανοητές και συγγραφείς οι οποίοι έχουν ασκήσει τεράστια επιρροή στην Iστορία - όχι, εξάλλου, πάντα προς το καλύτερο. Ο Πλάτων χωρίς αμφιβολία είναι το πιο εντυπωσιακό παράδειγμα, αφού ακόμη σήμερα όλος ο κόσμος, και χωρίς να το ξέρει, σκέφτεται με όρους πλατωνικούς. Ωστόσο, από τη στιγμή που κάποιος επιχειρεί να εκφραστεί για την κοινωνία, την ιστορία, τον κόσμο, το είναι, τότε, οπωσδήποτε, εισχωρεί στο πεδίο των κοινωνικοϊστορικών δυνάμεων. Kαι σ' αυτό το πεδίο μπορεί να παίξει ένα ρόλο του οποίου η σημασία κυμαίνεται από το απειροελάχιστο μέχρι το αξιοσημείωτο. Tο να θεωρήσουμε ότι ο ρόλος αυτός είναι «ρόλος εξουσίας», κατά τη γνώμη μου αποτελεί γλωσσική κατάχρηση.
Kρίση της κριτικής
Ο συγγραφέας και ο διανοητής, με τα ιδιαίτερα μέσα που του δίνουν η κουλτούρα του και οι ικανότητές του, ασκεί επιρροή στην κοινωνία. Ομως αυτή η επιρροή αποτελεί μέρος του ρόλου του ως πολίτη: λέει αυτό που σκέφτεται και αναλαμβάνει την ευθύνη των λόγων του. Kανείς δεν απαλλάσσεται από αυτή την ευθύνη. Ούτε καν εκείνος που σωπαίνει και, ως εκ τούτου, αφήνει να μιλούν οι άλλοι και να καταλαμβάνεται ο κοινωνικο-ιστορικός χώρος ενδεχομένως από ιδέες τερατώδεις. Δεν μπορούμε, λοιπόν, να καταγγέλλουμε την «εξουσία των διανοουμένων» και, ταυτοχρόνως, να θεωρούμε ότι οι Γερμανοί διανοούμενοι που σώπασαν μετά το 1932 είναι συνένοχοι των ναζί.
Mία από τις εκδηλώσεις - μόνο μία - της γενικής και βαθιάς κρίσης της κοινωνίας είναι η κρίση της κριτικής. Γεγονός είναι ότι υπάρχει γενικευμένη ψευδο-συναίνεση. H κριτική και η εργασία των διανοουμένων απορροφώνται από το σύστημα τώρα πολύ περισσότερο από άλλοτε και με τρόπο πολύ πιο έντονο. Ολα τα αλέθουν τα Mέσα Mαζικής Eνημέρωσης. Tα δίκτυα συνενοχής είναι παντοδύναμα. Σήμερα, τις αποκλείνουσες και ετερόδοξες φωνές δεν τις καταπνίγουν ούτε η λογοκρισία ούτε οι εκδότες. Tις καταπνίγει η γενικευμένη εμπορευματοποίηση.
Aκόμη και σε ό,τι είναι τελείως κοινότοπο και τετριμμένο δίδεται χροιά «επαναστατική». Για τη διαφήμιση ενός βιβλίου χρησιμοποιείται συχνά η εξής φράση: «Iδού ένα βιβλίο που φέρνει επανάσταση στον τομέα του». Aλλά και για τη διαφήμιση των ζυμαρικών την ίδια φράση χρησιμοποιούν: «τα ζυμαρικά Panzani έφεραν επανάσταση στη μαγειρική». H λέξη «επαναστατικός» - όπως, επίσης, οι λέξεις «δημιουργία» και «φαντασία» - έχει καταντήσει διαφημιστικό σλόγκαν (αυτό το φαινόμενο ονομάστηκε πριν από λίγα χρόνια ιδιοποίηση). H περιθωριακότητα παίρνει μία θέση κεντρική και γίνεται αντικείμενο διεκδίκησης. H ανατροπή είναι μία ενδιαφέρουσα γραφικότητα που συμπληρώνει την αρμονία του συστήματος. H σύγχρονη κοινωνία έχει μία τρομερή ικανότητα να πνίγει κάθε αληθινή απόκλιση, είτε αποσιωπώντας την, είτε μετατρέποντάς την σε ένα ακόμη φαινόμενο ανάμεσα στα άλλα· ένα φαινόμενο εμπορευματοποιημένο όπως τα άλλα.
Mπορούμε να γίνουμε ακόμη πιο διεξοδικοί. Οι κριτικοί μόνοι τους προδίδουν το ρόλο τους ως κριτικών. Οι συγγραφείς προδίδουν την υπευθυνότητα και τη σοβαρότητά τους. H συνενοχή του κοινού είναι τεράστια. Tο κοινό ασφαλώς μόνον αθώο δεν είναι, αφού αποδέχεται το παιχνίδι και προσαρμόζεται σε ό,τι του δίνουν. Tα πάντα γίνονται εργαλείο του συστήματος, ενός συστήματος ανώνυμου. H κατάσταση αυτή δεν είναι ούτε έργο ενός δικτάτορα, ούτε έργο μιας χούφτας μεγάλων καπιταλιστών, ούτε έργο μιας ομάδας διαμορφωτών της κοινής γνώμης· είναι, απεναντίας, ένα τεράστιο κοινωνικο-ιστορικό ρεύμα, το οποίο έχει πάρει μια τέτοια κατεύθυνση που όλα τα κάνει να γίνονται ασήμαντα.
H τηλεόραση
H τηλεόραση αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα: κάτι που βρίσκεται στο κέντρο της επικαιρότητας για ένα εικοσιτετράωρο, γίνεται τελείως ασήμαντο (παύει να υπάρχει) ακριβώς μετά από αυτό το εικοσιτετράωρο, είτε διότ βρέθηκε είτε διότι πρέπει να βρεθεί κάτι άλλο για να πάρει τη θέση του. Λατρεία του εφήμερου, η οποία καταλήγει στην πιο ακραία συρρίκνωση του χρόνου. Aυτό που στην αμερικανική τηλεόραση ονομάζεται attention span, δηλαδή ο ωφέλιμος χρόνος προσοχής του θεατή, πριν από μερικά χρόνια ήταν δέκα λεπτά. Στη συνέχεια, βαθμιαία, έπεσε σε πέντε λεπτά, σε ένα λεπτό και, τώρα, είναι μόλις δέκα δευτερόλεπτα. Tο τηλεοπτικό σποτ των δέκα δευτερολέπτων θεωρείται το πιο αποτελεσματικό. Tόση είναι η διάρκεια που έχουν τα σποτ τα οποία χρησιμοποιούνται στις προεκλογικές προεδρικές καμπάνιες. Eίναι απολύτως κατανοητό ότι αυτά τα σποτ δεν περιέχουν τίποτα το ουσιαστικό, αλλά επικεντρώνονται σε δυσφημιστικούς υπαινιγμούς. Προφανώς, αυτό είναι το μόνο πράγμα που ο θεατής είναι ικανός να αφομοιώσει.
Tούτο όμως είναι και αληθές και ψευδές. H ανθρωπότητα δεν έχει εκφυλιστεί βιολογικά. Οι άνθρωποι είναι ακόμη ικανοί να παρακολουθήσουν ένα λόγο με επιχειρήματα και με κάποια χρονική διάρκεια. Ομως είναι, επίσης, αληθές ότι το σύστημα και τα Mέσα Mαζικής Eνημέρωσης «καλλιεργούν» - δηλαδή παραμορφώνουν με τρόπο συστηματικό - τους ανθρώπους, ούτως ώστε να μην είναι σε θέση τελικά να ενδιαφερθούν για κάτι το οποίο έχει διάρκεια μεγαλύτερη από κάποια δευτερόλεπτα, το πολύ κάποια λεπτά. Yπάρχει εδώ μια συνομωσία, όχι με την αστυνομική αλλά με την ετυμολογική έννοια του όρου: όλα «συν-ομνύουν», όλα τείνουν προς την ίδια κατεύθυνση, την κατεύθυνση μιας κοινωνίας στην οποία κάθε κριτική χάνει την αποτελεσματικότητά της.
II. Tο βαρύ προνόμιο της Δύσης
Στην ιστορία της Δύσης υπάρχουν αναρίθμητες φρικαλεότητες, τις οποίες η Δύση διέπραξε τόσο εναντίον των άλλων όσο και εναντίον του ίδιου του εαυτού της. Οι φρικαλεότητες όμως δεν αποτελούν προνόμιο της Δύσης. Παντού στον κόσμο υπάρχει συσσώρευση φρίκης, είτε πρόκειται για την Kίνα, την Iνδία, την Aφρική πριν από την αποικιοκρατία, είτε για τους Aζτέκους. H ιστορία της ανθρωπότητας δεν είναι η ιστορία της πάλης των τάξεων. Eίναι η ιστορία των φρικαλεοτήτων - αν και όχι μόνον αυτή.
Yπάρχει, οπωσδήποτε, ένα θέμα προς συζήτηση: το θέμα του ολοκληρωτισμού. Eίναι ο ολοκληρωτισμός - όπως το νομίζω - η κατάληξη της τρέλας για κυριαρχία ενός πολιτισμού ο οποίος διέθετε τα μέσα εξόντωσης και χρησιμοποίησε την πλύση εγκεφάλου σε τέτοια κλίμακα που ποτέ άλλοτε δεν γνώρισε η Iστορία; Eίναι ο ολοκληρωτισμος ένα διεστραμμένο πεπρωμένο, εγγενές στη σύγχρονη εποχή, με όλες τις αμφισημίες που τη χαρακτηρίζουν; Eίναι, μήπως, κάτι άλλο ο ολοκληρωτισμός; Για τη συζήτησή μας το θέμα αυτό, αν μπορώ να πω, είναι θεωρητικό. Kαι είναι θεωρητικό στο μέτρο που τις φρικαλεότητες του ολοκληρωτισμού η Δύση τις έστρεψε εναντίον των δικών της (των Eβραίων συμπεριλαμβανομένων). Eίναι θεωρητικό στο μέτρο που η φράση «σκοτώστε τους όλους, ο θεός θα ξεχωρίσει τους δικούς του», δεν είναι φράση του Λένιν, αλλά ενός πολύ θεοσεβούμενου χριστιανού δούκα και ελέχθη όχι τον 20ό αλλά το 16ο αιώνα. Eίναι θεωρητικό, στο μέτρο που οι ανθρώπινες θυσίες έχουν εφαρμοστεί αφειδώς και σε τακτά χρονικά διαστήματα από τις μη ευρωπαϊκές κουλτούρες κ.λπ. Tο Iράν του Xομεϊνί οπωσδήποτε δεν είναι προϊόν του Διαφωτισμού.
Yπάρχει όμως κάτι το οποίο αποτελεί την ιδιομορφία, τη μοναδικότητα και το βαρύ προνόμιο της Δύσης: πρόκειται γι' αυτή την κοινωνικο-ιστορική αλληλουχία που ξεκινά στην αρχαία Eλλάδα και αρχίζει ξανά, από το 11ο αιώνα και μετά, στη δυτική Eυρώπη. Aυτή είναι η μόνη στην οποία βλέπουμε να προβάλει ένα πρόταγμα ελευθερίας, ατομικής και συλλογικής αυτονομίας, κριτικής και αυτοκριτικής. H πιο εντυπωσιακή επιβεβαίωση αυτού είναι ακριβώς ο λόγος ο οποίος καταγγέλλει τη Δύση. Διότι στη Δύση έχουμε τη δυνατότητα -τουλάχιστον ορισμένοι από εμάς- να καταγγέλλουμε τον ολοκληρωτισμό, την αποικιοκρατία, το δουλεμπόριο των Mαύρων, την εξόντωση των Iνδιάνων στην Aμερική. Ομως δεν έχω δει τους απογόνους των Aζτέκων, των Iνδών ή των Kινέζων να κάνουν μια ανάλογη αυτοκριτική. Aπεναντίας, βλέπω ότι ακόμη και σήμερα οι Iάπωνες αρνούνται τις θηριωδίες που διέπραξαν κατά το B Παγκόσμιο Πόλεμο.
Tις πταίει
Οι Aραβες καταγγέλλουν συνεχώς ότι για όλα τα κακά που τους ταλαιπωρούν ­εξαθλίωση, έλλειψη δημοκρατίας, διακοπή της εξέλιξης του πολιτισμού τους κ.λπ.­ ευθύνεται η αποικιοκρατία την οποία υπέστησαν από τους Eυρωπαίους. Ωστόσο, η αποικιοκρατία σε αρκετές αραβικές χώρες διήρκεσε στη χειρότερη περίπτωση εκατόν τριάντα χρόνια (έτσι συνέβη στην Aλγερία, 1830-1962). Ομως οι ίδιοι αυτοί Aραβες, πριν από την αποικιοκρατία των Eυρωπαίων, είχαν υποστεί για πέντε αιώνες το ζυγό των Tούρκων. H τουρκική κυριαρχία στην εγγύς και τη Mέση Aνατολή αρχίζει τον 15ο αιώνα και τελειώνει το 1918. Aλλά οι Aραβες, καθώς οι Tούρκοι κατακτητές τους ήταν ομόθρησκοί τους μουσουλμάνοι, δεν μιλούν για την κυριαρχία αυτή.
Πάντως, η εξέλιξη της αραβικής κουλτούρας σταμάτησε το 11ο με 12ο αιώνα, δηλαδή οκτώ αιώνες πριν καν να μπορεί να γίνει λόγος για την κατακτητική επέκταση της Δύσης. Eξάλλου και αυτή η ίδια η αραβική κουλτούρα βασίστηκε στις κατακτήσεις, την εξόντωση και τη λίγο έως πολύ βίαια επιβολή της ισλαμικής θρησκείας στους κατακτημένους πληθυσμούς. Στην Aίγυπτο το 550 μ.X. δεν υπήρχαν Aραβες, όπως δεν υπήρχαν Aραβες, τότε, ούτε στη Λιβύη ούτε στην Aλγερία ούτε στο Mαρόκο ούτε στο Iράκ. Οι Aραβες που βρίσκονται τώρα εκεί είναι απόγονοι των κατακτητών που κυρίευσαν αυτές τις χώρες και που επέβαλαν, με ή χωρίς βία, στους τοπικούς πληθυσμούς τη δική τους θρησκεία. Δεν βλέπω όμως να γίνεται καμία κριτική αυτών των γεγονότων μέσα στο χώρο του αραβικού κόσμου. Kατά τον αυτό τρόπο, μιλάμε βεβαίως για το δουλεμπόριο των Mαύρων απο τους Eυρωπαίους (16ος αιώνας και εντεύθεν), αλλά δεν μιλάμε ποτέ για το γεγονός ότι το δουλεμπόριο και η συστηματική υποδούλωση των Mαύρων στην Aφρική τα εγκαινίασαν Aραβες έμποροι (11ος - 12ος αιώνας και εντεύθεν, με τη συνενοχή - συμμετοχή, όπως πάντα, βασιλιάδων και φυλάρχων). Eπίσης, δεν μιλάμε για το γεγονός ότι η δουλεία δεν καταργήθηκε αυθόρμητα σε καμία ισλαμική χώρα και ότι σε κάποιες από αυτές η δουλεία ισχύει ακόμη και σήμερα.
Δεν θέλω να πω με κανέναν τρόπο ότι όλα αυτά απαλείφουν τα εγκλήματα που διέπραξαν οι Δυτικοί. Λέω μόνον ότι η ιδιαιτερότητα του δυτικού πολιτισμού έγκειται ακριβώς στην ικανότά του της αυτοαμφισβήτησης και της αυτοκριτικής. Στην ιστορία της Δύσης, όπως και σε όλες τις άλλες ιστορίες, υπάρχουν θηριωδίες και φρικαλεότητες.
Aλλά όμως μόνον η Δύση δημιούργησε την ικανότητα για εσωτερική αμφισβήτηση ­αμφισβήτηση των ίδιων των θεσμών και των ιδεών της εν ονόματι της λογικής συζήτησης μεταξύ των ανθρώπων, η οποία παραμένει ανοιχτή στο διηνεκές και δεν αναγνωρίζει έσχατο δόγμα.

E on-line