Δεν πρόκειται κανείς να πάει μακριά αν δεν υφάνει ο ίδιος τα άμφια της ψυχής του, με το δικό του πολύ ιδιαίτερο τρόπο.
Ήρθε η εποχή που ο καθένας πρέπει ν΄αναζητήσει το δικό του δρόμο και παρ΄όλο που μπορεί να πάρει μέγιστη βοήθεια από τους δασκάλους -κυρίως όσους ζουν και μπορούμε να ακούσουμε τ΄αληθινά τους λόγια- σε κάποιο σημείο καλείται να αναλάβει την ευθύνη να γίνει ιερέας του εαυτού του. Χωρίς αντιπροσώπους.
Δεν πρόκειται να πάει μακριά αν δεν υφάνει ο ίδιος τα άμφια της ψυχής του, με το δικό του πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Αν δεν αμφισβητήσει, αν δεν συγκρουστεί, αν δεν αγωνιστεί ακόμα και με τον ίδιο τον εαυτό του. Ότι προβάλουμε έξω από τον εαυτό μας σε κάποιον άλλο, σε λίγο ή πολύ χρόνο θα ξεπέσει, θα προδώσει την "αποστολή" του. Αυτή είναι η μοίρα κάθε "εκκλησίας". Επειδή τη στήνουμε σαν είδωλο να κάνει ότι εμείς καλούμαστε να κατακτήσουμε.
Οι επιδέξιοι άνθρωποι χρησιμοποιούν αποδοχή, κατανόηση και συναλλαγή όσο περισσότερο είναι δυνατόν, εξάλλου αυτός ο τρόπος δίνει τα καλλίτερα αποτελέσματα, με το μικρότερο κόστος.
Αλλά θυμάμαι και το μυθικό ταξίδι του Οδυσσέα που εικονίζει τη δραματική αναζήτηση της ψυχής για την "Ιθάκη της". Άλλα όπλα χρειάζεσαι όταν παλεύεις με τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες "που η ψυχή σου στήνει εμπρός σου" όπως λέει ο ποιητής.
Η σύγκρουση -αν μη τι άλλο- μπορεί να μου δείξει ποιες πραγματικά είναι οι δυνάμεις μου και ποιοί είναι οι φόβοι μου.
Ακόμα και ο Ιησούς που ενσάρκωσε σε όλη του τη ζωή το έλεος, συγκρούστηκε με τους εμπόρους στο ναό κι ακόμα τη δεύτερη φορά που έστειλε τους μαθητές του να διδάξουν είπε "όποιος δεν έχει μαχαίρι να πουλήσει τα ενδύματά του και να πάρει".
Το παν είναι η διάκριση, ποια είναι η στιγμή για κάθε τι.
της φίλης Margarita Gkene
Ήρθε η εποχή που ο καθένας πρέπει ν΄αναζητήσει το δικό του δρόμο και παρ΄όλο που μπορεί να πάρει μέγιστη βοήθεια από τους δασκάλους -κυρίως όσους ζουν και μπορούμε να ακούσουμε τ΄αληθινά τους λόγια- σε κάποιο σημείο καλείται να αναλάβει την ευθύνη να γίνει ιερέας του εαυτού του. Χωρίς αντιπροσώπους.
Δεν πρόκειται να πάει μακριά αν δεν υφάνει ο ίδιος τα άμφια της ψυχής του, με το δικό του πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Αν δεν αμφισβητήσει, αν δεν συγκρουστεί, αν δεν αγωνιστεί ακόμα και με τον ίδιο τον εαυτό του. Ότι προβάλουμε έξω από τον εαυτό μας σε κάποιον άλλο, σε λίγο ή πολύ χρόνο θα ξεπέσει, θα προδώσει την "αποστολή" του. Αυτή είναι η μοίρα κάθε "εκκλησίας". Επειδή τη στήνουμε σαν είδωλο να κάνει ότι εμείς καλούμαστε να κατακτήσουμε.
Οι επιδέξιοι άνθρωποι χρησιμοποιούν αποδοχή, κατανόηση και συναλλαγή όσο περισσότερο είναι δυνατόν, εξάλλου αυτός ο τρόπος δίνει τα καλλίτερα αποτελέσματα, με το μικρότερο κόστος.
Αλλά θυμάμαι και το μυθικό ταξίδι του Οδυσσέα που εικονίζει τη δραματική αναζήτηση της ψυχής για την "Ιθάκη της". Άλλα όπλα χρειάζεσαι όταν παλεύεις με τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες "που η ψυχή σου στήνει εμπρός σου" όπως λέει ο ποιητής.
Η σύγκρουση -αν μη τι άλλο- μπορεί να μου δείξει ποιες πραγματικά είναι οι δυνάμεις μου και ποιοί είναι οι φόβοι μου.
Ακόμα και ο Ιησούς που ενσάρκωσε σε όλη του τη ζωή το έλεος, συγκρούστηκε με τους εμπόρους στο ναό κι ακόμα τη δεύτερη φορά που έστειλε τους μαθητές του να διδάξουν είπε "όποιος δεν έχει μαχαίρι να πουλήσει τα ενδύματά του και να πάρει".
Το παν είναι η διάκριση, ποια είναι η στιγμή για κάθε τι.
της φίλης Margarita Gkene
http://ianisdo.blogspot.com/
