Ώρα 5 το απόγευμα περιμένοντας τον ηλεκτρικό πετυχαίνω το τρίτο στη σειρά τραίνο όπου στριμώχνομαι για να μπω. Τα προηγούμενα πέρασαν ήδη ασφυκτικά γεμάτα. Στους σταθμούς που περνούσαμε ο κόσμος έβλεπε ότι δεν μπορούσε να μπει αλλά χαμογελούσε με ικανοποίηση που έβλεπε τόσο κόσμο να κατεβαίνει στο κέντρο. Κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε. Παντού έβλεπες χαμόγελα. Πολύς κόσμος σε όλους τους ενδιάμεσους μέχρι την Ομόνοια σταθμούς.
Η εικόνα φτάνοντας ψηλότερα στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη, μαγική.
Απίστευτο πλήθος έχει κατακλύσει όλο το μήκος της Σταδίου, τους κάθετους δρόμους με, αλλά και την ίδια την Πανεπιστημίου. Φίλος μας ειδοποιεί στο κινητό ότι κατεβαίνοντας από Μοναστηράκι το αδιαχώρητο στην Ερμού…
Ήσαν εκατοντάδες χιλιάδες λαού, με τις οικογένειές τους, κάποιοι με τα παιδιά τους.
Η αδικαιολόγητη ρίψη χημικών δεν άργησε…
Περίεργη παραφωνία η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ μακριά από το Σύνταγμα στην Ομόνοια (γιατί άραγε;) ενώ οι οπαδοί του κινούνταν κυκλικά «παρελαύνοντας» στην πλατεία Ομονοίας…
Ό,τι και να ψηφίσουν οι της Βουλής απόψε, ένα είναι σίγουρο, έπεται θερμή συνέχεια σε άλλα επίπεδα, εκεί που δεν μπορούν να δράσουν οι κουκουλοφόροι προστάτες τους…
