“Είμαστε υποτελείς. Όργανα των πλουσίων που βρίσκονται στο παρασκήνιο.”
«Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, σε αυτή τη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας που να αποκαλείται ανεξάρτητος Τύπος. Το γνωρίζετε και το γνωρίζω. Ούτε ένας ανάμεσά σας θα τολμούσε να εκστομίσει μια έντιμη γνώμη. Και αν τολμούσατε να την εκφράσετε γνωρίζετε εκ των προτέρων ότι ποτέ δεν θα εμφανιζόταν τυπωμένη στο χαρτί. Πληρωνόμαστε αρκετά ώστε να κρατάμε την τίμια άποψή μας, έξω από την εφημερίδα για την οποία γράφω. Εσείς επίσης παίρνετε ικανοποιητικούς μισθούς για παρόμοιες υπηρεσίες. Και αν κάποιος τολμούσε ή ήταν τόσο τρελός ώστε να γράψει την τίμια γνώμη του, θα βρισκόταν πολύ σύντομα στο δρόμο….Είναι δουλειά και καθήκον κάθε δημοσιογράφου να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται, να διαστρεβλώνει, να εξυβρίζει, να κολακεύει γονυπετής το Μαμωνά και να πουλάει τη Πατρίδα του για τον άρτο τον επιούσιο…. Είμαστε υποτελείς. Όργανα των πλουσίων που βρίσκονται στο παρασκήνιο. Είμαστε καραγκιόζηδες. Αυτοί οι άνθρωποι κινούν τα νήματα και εμείς χορεύουμε στο ρυθμό τους. Ο χρόνος, η ζωής μας, οι ικανότητές μας είναι ιδιοκτησία αυτών των ανθρώπων. Είμαστε διανοούμενες πόρνες.»
Τα λόγια αυτά δεν προέρχονται από το στόμα κάποιου σύγχρονου έλληνα δημοσιογράφου, όπως κάποιοι από τους φίλους αναγνώστες ίσως φαντάστηκαν. Είναι λόγια του διαπρεπούς δημοσιογράφου των Times της Νέας Υόρκης, John Swinton, όταν μια νύχτα -γύρω στα 1880- ήταν το τιμώμενο πρόσωπο σε μια δεξίωση, και κάποιος που δεν γνώριζε ούτε τα της δημοσιογραφίας αλλά ούτε τον Swinton, έκανε μια πρόποση για τον ανεξάρτητο Τύπο. Τότε ο Swinton προς αγανάκτηση των συναδέλφων του έκανε αυτήν την ιστορική δήλωση!
Προφανώς τίποτα δεν άλλαξε στα τελευταία 130 χρόνια…
(Πηγή: Labor’s Untold Story, by Richard O. Boyer and Herbert M. Morais, published by United Electrical, Radio & Machine Workers of America, NY, 1955/1979.)http://alkimosarchive.wordpress.com
«Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, σε αυτή τη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας που να αποκαλείται ανεξάρτητος Τύπος. Το γνωρίζετε και το γνωρίζω. Ούτε ένας ανάμεσά σας θα τολμούσε να εκστομίσει μια έντιμη γνώμη. Και αν τολμούσατε να την εκφράσετε γνωρίζετε εκ των προτέρων ότι ποτέ δεν θα εμφανιζόταν τυπωμένη στο χαρτί. Πληρωνόμαστε αρκετά ώστε να κρατάμε την τίμια άποψή μας, έξω από την εφημερίδα για την οποία γράφω. Εσείς επίσης παίρνετε ικανοποιητικούς μισθούς για παρόμοιες υπηρεσίες. Και αν κάποιος τολμούσε ή ήταν τόσο τρελός ώστε να γράψει την τίμια γνώμη του, θα βρισκόταν πολύ σύντομα στο δρόμο….Είναι δουλειά και καθήκον κάθε δημοσιογράφου να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται, να διαστρεβλώνει, να εξυβρίζει, να κολακεύει γονυπετής το Μαμωνά και να πουλάει τη Πατρίδα του για τον άρτο τον επιούσιο…. Είμαστε υποτελείς. Όργανα των πλουσίων που βρίσκονται στο παρασκήνιο. Είμαστε καραγκιόζηδες. Αυτοί οι άνθρωποι κινούν τα νήματα και εμείς χορεύουμε στο ρυθμό τους. Ο χρόνος, η ζωής μας, οι ικανότητές μας είναι ιδιοκτησία αυτών των ανθρώπων. Είμαστε διανοούμενες πόρνες.»
Τα λόγια αυτά δεν προέρχονται από το στόμα κάποιου σύγχρονου έλληνα δημοσιογράφου, όπως κάποιοι από τους φίλους αναγνώστες ίσως φαντάστηκαν. Είναι λόγια του διαπρεπούς δημοσιογράφου των Times της Νέας Υόρκης, John Swinton, όταν μια νύχτα -γύρω στα 1880- ήταν το τιμώμενο πρόσωπο σε μια δεξίωση, και κάποιος που δεν γνώριζε ούτε τα της δημοσιογραφίας αλλά ούτε τον Swinton, έκανε μια πρόποση για τον ανεξάρτητο Τύπο. Τότε ο Swinton προς αγανάκτηση των συναδέλφων του έκανε αυτήν την ιστορική δήλωση!
Προφανώς τίποτα δεν άλλαξε στα τελευταία 130 χρόνια…
(Πηγή: Labor’s Untold Story, by Richard O. Boyer and Herbert M. Morais, published by United Electrical, Radio & Machine Workers of America, NY, 1955/1979.)http://alkimosarchive.wordpress.com
