Πρέπει επιτέλους να μπει ένα τέλος στην κωμωδία που παίζεται, επί δεκαετίες, στο θέμα της τρομοκρατίας, σε όλες τις μορφές της: Συνωμοτικές ομάδες κρούσης (τύπου 17Ν «ΕΑ» και CIA), «γνωστοί άγνωστοι», «μπαχαλάκηδες» κουκουλοφόροι κ.λπ… Πρέπει επιτέλους να μπει ένα τέλος στην πολιτική κωμωδία που παίζεται αναφορικά με τη σύγκρουση ανάμεσα στους «τρομοκράτες» και τις αστυνομικές δυνάμεις, ανάμεσα στους κουκουλοφόρους και στους «μπάτσους»: Κουκουλοφόροι και «μπάτσοι» είναι τα πιόνια στη σκακιέρα, τα «στρατιωτάκια» που παίζουν στο σκηνοθετημένο, τελετουργικό πόλεμο (του θεάματος) ανάμεσα στο κράτος και τους «τρομοκράτες». Κουκουλοφόροι και «μπάτσοι» έχουν τους ίδιους σκηνοθέτες και στρατηγούς:
Το ίδιο το κράτος και τις παρακρατικές μυστικές υπηρεσίες των μαφιών του χρήματος…
Σε αυτό το σκηνοθετημένο παιχνίδι του θεάματος συμμετέχουν και τα κόμματα. Είναι ένα παιχνίδι τρόμου, αποπροσανατολισμού και δημαγωγικής απάτης που συμμετέχουν όλες οι καθεστωτικές δυνάμεις: Κράτος, παρακράτος, μυστικές υπηρεσίες, ΜΜΕ, κόμματα, «νταβάδες» κάθε κοπής και στην κορυφή: Οι μυστικές υπηρεσίες των διεθνών «νταβάδων»…
Οι κομματικοί ρήτορες, καθώς και οι δημοσιογραφικές «πόρνες» (ιδιαίτερα οι «πόρνες» πολυτελείας) ενώ γνωρίζουν το παίζουν μωρές παρθένες και εστιάζουν στα εκτελεστικά πιόνια του παιχνιδιού: Άλλοι στους «άρρωστους» προβοκάτορες που καταστρέφουν και άλλοι στους «κακούς μπάτσους» που πλημμυρίζουν την Αθήνα με χημικά κ.λπ: Κτυπάνε το σαμάρι και όχι το γάιδαρο. Οι πρωταγωνιστές και οι σκηνοθέτες αυτού του παιχνιδιού των «Κλεφτών και Αστυνόμων», συγκαλύπτονται και πάντα μένουν στο απυρόβλητο…
Οι ρήτορες της «αριστερής» φλυαρίας και δημαγωγίας καμώνονται και αυτοί ότι δεν γνωρίζουν, πολλές δεκαετίες τώρα, τους πρωταγωνιστές και τους σκηνοθέτες αυτού του μακάβριου τρομοκρατικού παιχνιδιού ανάμεσα στους «τρομοκράτες» και τα όργανα καταστολής.
Καμώνονται ότι δεν γνωρίζουν γιατί και οι ίδιοι αποτελούν μέρος του παιχνιδιού. Κάθονται στο καθεστωτικό γεύμα σε μια γωνιά του τραπεζιού. Σε τέτοια γεύματα του καθεστώτος δεν μπορεί ποτέ να φωνάξεις ανοικτά ότι τα πιάτα είναι βρώμικα…
Έτσι η «αριστερή» ρητορεία περιορίζεται μόνο στο να καταγγέλλει τους «κακούς» μπάτσους και συχνά να δίνει και πολιτική κάλυψη στους κουκουλοφόρους: στο άλλο σκέλος των πιονιών…
Τελευταίως, επειδή πλέον ο κόσμος το έχει τούμπανο, αρχίζει η «αριστερή» ρητορεία να μιλάει και για κουκουλοφόρους προβοκάτορες....
Μέχρις εκεί όμως!
Τους πρωταγωνιστές και τους σκηνοθέτες αυτού του παιχνιδιού τους συγκαλύπτει. Δεν αποκαλύπτει το παιχνίδι που παίζεται με το «πινγκ-πογκ» των κουκουλοφόρων-«μπάτσων», από τους οικονομικούς, πολιτικούς και δημοσιογραφικούς μαφιόζους του καθεστώτος και τις μυστικές τους υπηρεσίες…
Έτσι και σήμερα μιλάνε για «προβοκάτορες» γενικά και αφηρημένα ή «σκοτεινούς» θύλακες μέσα στην αστυνομία, για τις νεροποντές των χημικών, συγκαλύπτοντας και παρακάμπτοντας το ουσιώδες. Ότι όλη αυτή η τρομοκρατική «επιχείρηση» εναντίον της κινητοποιημένης λαϊκής οργής και των συγκεντρώσεων στις πλατείες ήταν ένα σκηνοθετημένο και καλά οργανωμένο σχέδιο του καθεστώτος συνολικά: του κράτους, του παρακράτους, των ΜΜΕ, των μυστικών τους υπηρεσιών, των «νταβάδων» και του κυβερνητικού τους οικοδομήματος.
Η «επιχείρηση» κουκουλοφόροι-χημικά ήταν στρατηγικά δουλεμένη. Δεν αποσκοπούσε μόνο στην αναχαίτιση και τρομοκράτηση της «ειρηνικής» και «χύμα» λαϊκής οργής, αλλά «αξιοποιούσε», σαν ένα κρίκο της στρατηγικής αλυσίδας, την ίδια την ίδια «ειρηνική» και «χύμα» λαϊκή οργή την συγκεντρωμένη και εγκλωβισμένη στο χώρο της πλατείας.
Τα καθεστωτικά επιτελεία και οι υπηρεσίες τους οδήγησαν την εκρηκτική λαϊκή αγανάκτηση εκεί που ήθελαν: Στον ειρηνικό, «ακηδεμόνευτο», «χύμα», «αγελαίο», ανοργάνωτο εγκλωβισμό στις πλατείες. Οδήγησαν την οργή στη Βαβυλωνία των «ατομικών απόψεων», δηλαδή στην πολιτική και οργανωτική παραλυσία, συνακόλουθα στην ακινησία και στην εξάντληση.
Να γιατί σε αυτό το «κίνημα των αγανακτισμένων» υμνήθηκε και προβλήθηκε υστερικά από το ίδιο το καθεστώς το «ατομικό», το «ειρηνικό» το «ανεξάρτητο» από Πολιτική και Οργάνωση κ.λπ
Έπρεπε η υπερχειλίζουσα λαϊκή οργή να εγκλωβιστεί στις πλατείες και να παγιωθούν πάνω της τα καθεστωτικά ιδεολογήματα του «ειρηνικού», του «ακηδεμόνευτου» και του πολιτικά «ανεξάρτητου» και ανοργάνωτου, ακριβώς γιατί τέτοιες εκρήξεις αγανάκτησης είναι αδιέξοδες, γρήγορα εξαντλούνται εσωτερικά, εξατμίζονται και πολύ εύκολα χειραγωγούνται και τρομοκρατούνται.
Όταν το καθεστώς εξαπολύσει τους μηχανισμούς της προβοκάτσιας και της βίας εναντίον του, τότε η «οργή» αναζητάει τη σωτηρία στα πόδια της…
Τους κουκουλοφόρους-προβοκάτορες θα μπορούσε το καθεστώς να τους χρησιμοποιούσε πολύ νωρίτερα. Δεν το έκανε και πολλοί μεθυσμένοι από την πολιτική τους αφέλεια πίστεψαν ότι το «ειρηνικό» κίνημα τους αφόπλισε και παρόπλισε!
Αυτό και μόνο δείχνει το καλά οργανωμένο σχέδιο του καθεστώτος. Σχέδιο με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, με προσδιορισμένο χρονικά στόχο και εκτελεσμένο την κατάλληλη ώρα, όταν το κίνημα των «αγανακτισμένων» θα είχε εισέλθει στα αδιέξοδα της εσωτερικής του εξάντλησης…
Τώρα, λοιπόν, που η «ειρηνική» εξέγερση είχε φτάσει σε τέλμα και αδιέξοδο και άρχιζε να μπαίνει στα κεφάλια πολλών ότι με τέτοιες «ειρηνικές αναμονές» τίποτα δεν προχωράει «κινητοποιήθηκαν» οι μηχανισμοί της καθεστωτικής προβοκάτσιας και της ωμής βίας…
Όμως, ουδέν κακόν αμιγές καλού. Το ίδιο το καθεστώς επιβεβαίωσε το αλφάβητο της Ιστορίας: Ότι πόλεμος ειρηνικός δεν υπάρχει, είναι ένας θανάσιμος μύθος. Το καθεστώς έχει κηρύξει ανελέητο πόλεμο εναντίον όλων αυτών που «αγανακτούν» εναντίον του. Τα «ειρηνικά» κινήματα είναι ένα υπνωτικό του καθεστώτος για να επιβάλλεται πιο εύκολα και αποτελεσματικά η δική του βία και η δική του τρομοκρατική παρανομία που την βαπτίζει «νομιμότητα»…
Και αυτό πρέπει να είναι το πρώτο μεγάλο μάθημα αυτού του κινήματος των «αγανακτισμένων»…
http://resaltomag.blogspot.com/
