Συνέντευξη του Dr. Amit Coswami* στον Νικόλαο Κουμαρτζή
του περιοδικού Mystery
Δεν σου δίνεται συχνά η ευκαιρία να συζητήσεις με έναν
κβαντικό φυσικό, πόσο μάλλον έναν πρωτοπόρο στην επιστήμη του και παράλληλα
μεγαλωμένο με τις πνευματικές διδασκαλίες της Ινδίας. It’s one chance in your lifetime,
όπως θα έλεγε ένας Βρετανός.
Και όταν αρχίζει να σου εξηγεί τον κόσμο της κβαντικής
φυσικής –έναν κόσμο δηλαδή απείρων πιθανοτήτων, όπου υπάρχει χώρος για την
ύπαρξη ψυχικών φαινομένων, η ύπαρξη του Θεού έχει αποδειχθεί, θρησκεία με
επιστήμη επιτέλους συγκλίνουν και η συνείδηση κυριαρχεί πάνω στην ύλη
μορφοποιώντας την κατά το δοκούν- τότε πραγματικά μένεις ενεός, μιας
και συνειδητοποιείς πως η στέρεη και αμετάβλητη πραγματικότητα
που νομίζεις ότι σε περιτριγυρίζει δεν είναι παρά μια ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ.
Οφείλω όμως να σας προειδοποιήσω: η συζήτηση που
ακολουθεί δεν είναι διόλου απλοϊκή κι ευκολονόητη! Σε αρκετά σημεία θα
ζαλιστείτε, στην προσπάθειά σας να κατανοήσετε τον κόσμο μέσα από μια ματιά: θα
πρέπει να πάψετε να βλέπετε παντού ΥΛΗ και ν αρχίσετε να διακρίνεται
πιθανότητες.
Στο τέλος όμως, θα ανταμειφθείτε και με το παραπάνω, μιας
και θα έρθετε σε επαφή με ένα άκρως πιο συναρπαστικό κόσμο και θα κληθείτε να
ενστερνιστείτε μία Νέα Κοσμοθέαση, βασισμένη στην
πραγματικότητα της κβαντικής φυσικής. Μία πραγματική επανάσταση λαμβάνει χώρα
αυτή την περίοδο στον επιστημονικό κόσμο και
ο Dr. Amit Goswami σας καλεί να λάβετε μέρος σε αυτή,
θέτοντάς σας ένα καίριο ερώτημα: «αλήθεια, τι κάνετε για να συμμετάσχετε
στη δημιουργία της Πραγματικότητας που όλου μοιραζόμαστε»;
Πυρηνικός κβαντικός φυσικός, που πραγματοποιεί
έρευνα πάνω στη συνείδηση… η ιδιότητα σας αυτή είναι άκρως εντυπωσιακή και
διόλου συνηθισμένη .Πως μπορεί σήμερα ένας νέος να ακολουθήσει τα δικά σας
βήματα;
Να σπουδάσει στην Ινδία! (γελάει). Αστειεύομαι σαφώς.
Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί δρόμοι με τον ίδιο προορισμό, μπορώ όμως να σας
εξιστορήσω τη δική μου πορεία. Ξεκίνησα με την απόκτηση διδακτορικού τίτλου
πάνω στον τομέα της θεωρητικής πυρηνικής φυσικής, από το Πανεπιστήμιο της
Καλκούτα (Ινδία), το 1964.Έκτοτε, δίδαξα φυσική σε διάφορα πανεπιστήμια δυτικών
κρατών, έως ότου ανακηρυχθώ μόνιμος καθηγητής, στο Πανεπιστήμιο
του Oregon (ΗΠΑ), ΤΟ 1974.
Ενδιάμεσα, δημοσίευσα έρευνες σε επιστημονικά περιοδικά, με
αποτέλεσμα να είμαι πλέον ένας από τους λιγοστούς ερευνητές με
μελέτες σε journals φυσικής, βιολογίας και ψυχολογίας.
Τότε ήταν που κάνατε στροφή προς τη κβαντική
φυσική;
Ακριβώς. Ήταν τη δεκαετία του ’70, όταν άρχισα να διεξάγω
έρευνες στο εν λόγω πεδίο, εμπνευσμένος τόσο από προσωπικές εμπειρίες όσο και
από συγκεκριμένα βιβλία. Για παράδειγμα, επηρεάστηκα βαθύτατα από
το Τάο και η Φυσική του
φυσικού Fritjof Capra, αλλά και από έργα αρκετών
κβαντικών φυσικών, όπως
οι Jonh Bell, Fred Alan Wolf και David Bohm.
Έκτοτε, η ερευνά
σας άγγιξε πολλά θέματα «ταμπού», όπως ο θάνατος, η μετενσάρκωση και η
αναζήτηση της αθανασίας. Συνέβη κάτι συνταρακτικό στη ζωή σας ή η εν λόγω
στροφή ήταν απλά θέμα αλλαγής ενδιαφερόντων;
Μάλλον το πρώτο. Το 1993, χρονιά που κυκλοφόρησε το πρώτο
σημαντικό μου βιβλίο για το ευρύ κοινό με
τίτλο, The Self-Aware Universe, με είχαν καλέσει σε
ένα ραδιοφωνικό talkshow, όταν μια ηλικιωμένη γυναίκα με ρώτησε, «τι
συμβαίνει όταν πεθαίνουμε»;
Όσο ρηχό κι αν ακουστεί, αυτό ήταν το πρώτο ερέθισμα
και τα υπόλοιπα ήρθαν σαν αλυσίδα: ακολούθησε μία σειρά συζητήσεων με έναν
θεοσοφιστή σχετικά με τη μετενσάρκωση, αργότερα μία φοιτήτρια με «επέλεξε»,
ώστε να τη βοηθήσω ψυχολογικά μετά το θάνατο του φίλου της κ.λπ.
Η απόφαση όμως ν ασχοληθώ πάρθηκε χάρη σε ένα όνειρο που
είδα, θα μπορούσε κάποιος να πει, ότι ήταν το «τελειωτικό χτύπημα».
Θυμάμαι ακόμα να ξυπνάω από το όνειρο, με μια φωνή στο μυαλό
μου: «το Θιβετιανό Βιβλίο των Νεκρών είναι σωστό. Είναι δική σου δουλειά να το
αποδείξεις».
Και αυτό έκανα! Η έρευνα μου δημοσιεύθηκε το 2001, στο
βιβλίο Physics in Soul. Μία τέτοια εμπειρία, ένα από αυτά που ονομάζουμε
μεγάλα όνειρα, μπορεί πραγματικά να αλλάξει τη ζωή σου!
Νομίζω ότι καταλαβαίνω
τι εννοείτε. Η σχέση σας όμως με τα όνειρα –και τα μηνύματα που αυτά
μεταφέρουν- δεν σταματάει εδώ. Γνωρίζω ότι το συνειδητό ονείρεμα σας έχει
βοηθήσει ως επιστήμονα, προσφέροντας σας «στιγμιαίες εμπνεύσεις»…
Ναι, έτσι ακριβώς είναι. Ενώ πάλευα για μήνες με τα
μαθηματικά του φυσικού προβλήματος του gales superconductivity,
χρειάστηκε μόλις μία στιγμή συνειδητού ονειρέματος για να βρω τη λύση.
Η δημιουργική ελαφρότητα με την οποία μπορούσα να δρω μέσα
στο συνειδητό ονείρεμα ήταν πολύ κοντά στο Lucid writing, δηλαδή στην
εκπληκτική αυτή κατάσταση στην οποία κάποιες φορές εισέρχεται ο νους μας και
μπορούμε να γράφουμε με εξαιρετική πνευματική διαύγεια. Μόνο που στην προκειμένη
περίπτωση, του συνειδητού ονειρέματος εννοώ, το «εγώ» μου ήταν κατά πολύ πιο
ευέλικτο, ώστε να ακολουθεί τις επιταγές της διαίσθησής μου.
Έπρεπε δηλαδή να
ακολουθήσετε τη διαίσθησή σας, ώστε να βρείτε αυτό που δεν κατάφερε η λογική.
Δεν ακούγεται κάπως… «αιρετικό» για τη σύγχρονη επιστήμη;
Σαφώς, όμως δεν σημαίνει ότι είναι λανθασμένο. Θα προσπαθήσω
να σας εξηγήσω μέσα σε λίγες γραμμές τι εννοώ. Η σύγχρονη επιστήμη είναι
μία καθαρά υλιστική επιστήμη, με το βασικό της αξίωμα να είναι, πως
τα πάντα είναι Ύλη.
Έχουμε (ως ανθρώπινο είδος) καταφέρει να εκπαιδεύσουμε μία
ολόκληρη γενιά επιστημόνων, με την ιδέα πως τα πάντα έχουν υλική
υπόσταση. Όμως αυτή η νευτώνια κοσμοθέαση (που μορφοποιεί για αιώνες
την αντίληψη μας περί κόσμου) έχει αρχίσει να δίνει τη θέση της στις
αποκαλύψεις της κβαντικής φυσικής που επεκτείνονται πέρα από τον υλικό κόσμο
δείχνουν ότι η συνείδηση και όχι η ύλη, είναι η βάση
για όλα τα έμβια όντα, για την ίδια τη ζωή.
Έτσι από τη μία έχουμε την επικρατούσα σήμερα κλασική
κοσμοθέαση (βασισμένη στο αξίωμα πως η βάση όλων είναι η ύλη) και από
την άλλη τη νέα κοσμοθέαση, που προτείνει η κβαντική φυσική.
Η κλασσική κοσμοθέαση στηρίζεται στην ιδέα, ότι ο κόσμος μας
είναι ντεντερμινιστικός (αιτιοκρατικός, δηλαδή κάθε γεγονός είναι πάντα το
αποτέλεσμα μίας σειράς προγενέστερων περιστατικών) και ότι είναι φτιαγμένος από
ύλη: δηλαδή κάθε αλληλεπίδραση είναι τοπική, όλες οι διαδικασίες
χαρακτηρίζονται από συνέχεια, οι σχέσεις που υπάρχουν ακολουθούν απλή ιεραρχία
(γραμμική αιτιότητα) κ.λ.π.
Σε αντίθεση με τα παραπάνω, η κβαντική φυσική εστιάζει στο
γεγονός, ότι η ύλη είναι ένα σύνολο από πιθανότητες, από τις
οποίες η συνείδηση επιλέγει κάθε φορά. Με λίγα λόγια, η
συνείδηση και όχι η ύλη είναι η βάση της ζωής. Κάπως έτσι, εκτός από τις
αρχές της τοπικότητας, της συνέχειας και της απλής
ιεραρχίας, η νέα κβαντική κοσμοθέαση δημιουργεί χώρο και για αρχές όπως,
η μη τοπικότητα, η ασυνέχεια και η περιπλεγμένη ιεραρχία,
που φυσικά χρειάζομαι μια σειρά διαλέξεων για να εξηγήσω (χαμογελάει).
Αυτά όμως δεν είναι
απλώς θεωρίες; Εννοώ πως μία τόσο σημαντική και εκ βαθέων αλλαγή – όπως είναι η
μεταφορά από την κλασσική στην κβαντική κοσμοθέαση – απαιτεί αποδείξεις και
πειράματα.
Ακριβώς! Το θέμα είναι ότι αυτές οι αποδείξεις έχουν ήδη
δοθεί εν μέρει. Αναφέρω απλά ως παράδειγμα, το πείραμα που πραγματοποίησε ο
Γάλλος φυσικός Alain Aspect και οι συνεργάτες του το 1982, το
οποίο αποτέλεσε την πρώτη επιβεβαίωση της κβαντικής μη τοπικής
επικοινωνίας/αλληλεπίδρασης (quantum nonlocal communication).Επίσης,
θεωρώ ότι απέδειξε μια και καλή την αλήθεια αρκετών πνευματιστικών αντιλήψεων,
αλλά κυρίως της αντίληψης περί ύπαρξης υπερβατικών πεδίων. Μπορώ να
επεκταθώ;
Φυσικά, έχετε όλη την προσοχή μου…
Για πολλά χρόνια, η κβαντική φυσική προσέφερε ενδείξεις, ότι
υπάρχουν υπερβατικά επίπεδα πραγματικότητας πέραν του υλικού επιπέδου.
Αρχικά, αυτό που παρατηρήθηκε ήταν ότι τα κβαντικά
αντικείμενα δρουν σαν κύματα πιθανοτήτων. Στο πρώτο άκουσμα του, οι
περισσότεροι σκεφτήκαμε «Αχά, είναι ακριβώς όπως τα απλά κύματα».Σύντομα όμως
ανακαλύφθηκε πως κάναμε λάθος: δεν υπάρχουν κύματα στο χωροχρόνο. Δεν μπορούν
επομένως να ονομαστούν κύματα, διότι έχουν ιδιότητες που δεν συμφωνούν με αυτές
των συνηθισμένων κυμάτων. Κάπως έτσι , άρχισαν να γίνονται αντιληπτά
ως εν δυνάμει κύματα, δηλαδή κύματα πιθανοτήτων. Και αυτές οι
πιθανότητες θεωρήθηκαν πως επεκτείνονται πέραν της ύλης , ότι
είναι υπερβατικές πιθανότητες.
Το γεγονός όμως πως υπάρχουν πιθανότητες πέρα των ορίων της
ύλης δεν ήταν ξεκάθαρο για αρκετό καιρό. Το πείραμα Aspect επιβεβαίωσε,
πως η θεωρία αυτή δεν ήταν απλά μία ακόμα θεωρία, αλλά πως πραγματικά υπάρχουν
πιθανότητες πέραν της ύλης: δηλαδή τα κβαντικά αντικείμενα συνδέονται και
αλληλεπιδρούν μεταξύ τους έξω από την διάσταση του χωροχρόνου!
Πως μπορεί όμως να
αποδειχθεί κάτι τόσο παράδοξο;
Θα σας εξηγήσω. Στο πείραμα Aspect συμβαίνει το
εξής: ένα άτομο εκπέμπει δύο κβάντα φωτός (φωτόνια), τα οποία κινούνται προς
αντίθετες κατευθύνσεις. Με κάποιον τρόπο, τα δύο αυτά φωτόνια επηρεάζουν το ένα
τη συμπεριφορά του άλλου σε μεγάλες αποστάσεις, δίχως να ανταλλάσουν
οποιοδήποτε σήμα μέσα στο χώρο. Προσέξτε αυτό: από τη μία δεν ανταλλάσουν
σήματα μέσα στο χώρο, όμως η αλληλεπίδραση που εκδηλώνεται είναι άμεση,
στιγμιαία! Το τονίζω αυτό. Πως ανακαλύφθηκε όμως μια τέτοια αλληλεπίδραση;
Πριν από αρκετό καιρό, ο Αϊνστάιν έδειξε πως δύο αντικείμενα δεν μπορούν να
αλληλεπιδράσουν μεταξύ τους στιγμιαία στο χωροχρόνο, διότι τα πάντα μπορούν να
ταξιδέψουν το πολύ με την ταχύτητα του φωτός (299.792,458 km/s).
Για το λόγο αυτό, κάθε αλληλεπίδραση πρέπει να ταξιδέψει
μέσα στο χώρο κι αν ταξιδέψει μέσω αυτού θα χρειαστεί πεπερασμένο χρόνο μέχρι
να φτάσει στον προορισμό της. Αυτή η ιδέα της αρχής της τοπικότητας
(locality). Κάθε σήμα υποτίθεται πως είναι τοπικό, υπό την έννοια ότι
χρειάζεται πάντα πεπερασμένο χρόνο για να ταξιδέψει μέσα στον χώρο.
Και όμως, τα φωτόνια του
πειράματος Aspect επηρεάζουν το ένα το άλλο στιγμιαία και ας
βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους. Δηλαδή, η αλληλεπίδραση αυτή δεν
περιορίζεται από το ανώτατο όριο της ταχύτητας φωτός. Για το λόγο αυτό,
συμπεραίνουμε πως η αλληλεπίδραση δεν μπορεί να έχει ταξιδέψει μέσα από το
χώρο, αλλά πρέπει να ανήκει σε ένα επίπεδο υπερβατικής πραγματικότητας, μίας
πραγματικότητας δηλαδή που εκτείνεται πέρα από την ύλη.
Εντυπωσιακό! Εδώ μου
δίνεται την ευκαιρία να σας κάνω την ερώτηση για την οποία σας ζήτησα αρχικά
συνέντευξη. Ακούγεται όλο και περισσότερο τελευταία, ότι η κβαντική φυσική
αλλάζει τη σημερινή επιστημονική πραγματικότητα με τέτοιον τρόπο, ώστε
δημιουργεί χώρο για την ύπαρξη και την αποδοχή των παραφυσικών φαινομένων.
Μπορείτε να μας διαφωτίσετε επ’ αυτού;
Μα είναι απλό, έχουμε ήδη μιλήσει γι’ αυτό! Η πιο σημαντική
αρχή της κβαντικής φυσικής για την εξήγηση των ψυχικών φαινομένων είναι
αυτή της μη τοπικότητας (ίσως την έχετε ακούσει ως, κβαντική εμπλοκή,
όπως προτιμάει να την αποκαλεί ο Dr. Dean Radin ), την
οποία αναπτύξαμε στην ακριβώς προηγούμενη ερώτηση.
Επίσης, σημαντικό είναι να καταλάβουμε και το εξής: μία
ποσότητα ύλης δεν μπορεί ποτέ να αλληλεπιδράσει με μία άλλη ποσότητα ύλης έξω
από το χωροχρόνο, δηλαδή μη τοπικά. Η δυνατότητα του ανθρώπου όμως να
επικοινωνεί μη τοπικά (κάτι που εκδηλώνεται μέσα από πληθώρα ψυχικών
φαινομένων, όπως η τηλεπάθεια, το remote viewing κ.λ.π.)
βασίζεται στο γεγονός ότι είμαστε νοήμονα όντα με αντιληπτική ικανότητα είμαστε
συνδεδεμένοι μέσω της συνείδησης μας, η οποία είναι η μη τοπική βάση
για όλα τα όντα και τη ζωή.
Στο βιβλίο
σας The Self-Aware Universe, ισχυρίζεστε πως υπάρχει μεγάλη
ανάγκη για αλλαγή στην επικρατούσα σήμερα κοσμοθέαση, για
ένα paradigm shift όπως αποκαλείτε.
Ναι, μετατόπιση , αν θέλετε από την κλασσική κοσμοθέαση
(όπου η βάση της ζωής είναι η ύλη) στη νέα κβαντική κοσμοθέαση που ανέπτυξα
παραπάνω (όπου η βάση της ζωής είναι η συνείδηση).
Και γιατί πιστεύετε πως
υπάρχει ανάγκη για μια τέτοια αλλαγή; Δεν είναι αρκετό το σημερινό
μοντέλο κοσμοαντίληψης;
Έχουν συλλεχθεί τόσα «αφύσικα» πειραματικά δεδομένα –δηλαδή
δεδομένα που έρχονται σε αντίθεση με την αρχή ότι τα πάντα είναι
ύλη- που είναι πλέον ξεκάθαρο πως το κλασσικό μοντέλο είναι ανεπαρκές. Η
μετατόπιση στη νέα κβαντική κοσμοθέαση λύνει όλα τα λογικά παράδοξα και
εξηγεί όλα τα «αφύσικα» δεδομένα που ανέφερα μόλις. Πέραν
αυτής της μετατόπισης, απαιτείται επιπλέον έρευνα, ώστε να αναπτύξουμε
πρακτικές εφαρμογές , που θα στηρίζονται στην κβαντική κοσμοθέαση, να
αναπτύξουμε δηλαδή μία νέα τεχνολογία: την ιερή τεχνολογία.
Είναι ανάγκη να εισάγουμε την έννοια της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ μέσα
στην επιστήμη και για να γίνει αυτό, πρέπει η συνείδηση να αποκτήσει κάποια
δομή, ώστε να μπορεί να εκδηλώνεται. Αυτή η δομή απαιτεί την ύπαρξη του μυαλού,
των ζωτικών ενεργειών, της υπέρ-πνευματικότητας… της ΨΥΧΗΣ με άλλα λόγια.
Στο ίδιο βιβλίο
ισχυρίζεστε πως οι σημερινοί επιστήμονες αποδεικνύουν αρκετά από τα πνευματικά
διδάγματα μυστών παλαιότερων αιώνων. Μπορείτε να μας δώσετε κάποια
παραδείγματα;
Οι μύστες -σε αντίθεση με τους θρησκόληπτους- έλεγαν
πως , «υπάρχει μόνο Θεός, τίποτα άλλο». Υποστήριζαν δηλαδή πως η πραγματικότητα
δεν αποτελείται από δύο διαφορετικά πράγματα (Θεός και κόσμος), αλλά είναι μία
ενιαία οντότητα (Θεός). Αν αντικαταστήσετε τη λέξη Θεός με τη
φράση κβαντική συνείδηση, τότε θα αρχίσετε να κατανοείτε τη σύγκλιση της
επιστήμης με την πνευματικότητα.
Επιστρέφοντας στο
βιβλίο The Self-Aware Universe, διαβάζω στον υπότιτλο: «Πως
η Συνείδηση Δημιουργεί τον Υλικό μας Κόσμο». Περιττό να αναφέρω ότι η φράση
αυτή έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με την επικρατούσα σήμερα επιστημονική
αντίληψη. Μιλάτε κυριολεκτικά ή μεταφορικά;
Μα φυσικά και όσα λέω είναι κυριολεκτικά, μην ξεχνάτε όμως
ότι μιλάτε με έναν θεωρητικό φυσικό (χαμογελάει)! Αυτός ο τρόπος σκέψης υπάρχει
στην κβαντική φυσική από την γέννηση της: η ύλη είναι ένα σύνολο άπειρων
πιθανοτήτων και η συνείδηση είναι απαραίτητη, ώστε να επιλέξει από αυτό το
σύνολο οδηγώντας το στην υλική υπόσταση. Η συνείδηση είμαστε εμείς και με αυτόν
τον τρόπο μπορούμε να μορφοποιήσουμε το πώς αντιλαμβανόμαστε εμείς τον κόσμο.
Θέλει λίγο χρόνο να συνηθίσει ο μέσος άνθρωπος σε αυτόν τον τρόπο σκέψης, όμως
πολλοί επιστήμονες και εραστές της φυσικής τον προτιμούν από τον κλασσικό… τον
βρίσκουν πιο διασκεδαστικό!
Κάτι που επίσης διάβασα
στα βιβλία σας και με συνεπήρε είναι το εξής: ολόκληρο το υλικό σύμπαν υπήρχε
μόνο ως αμέτρητες εν δυνάμει πιθανότητες, έως τη στιγμή που
εμφανίστηκε η πιθανότητα μιας συνειδητής και με αντιληπτική ικανότητα
οντότητας. Αυτήν ακριβώς τη στιγμή, ολόκληρο το σύμπαν που γνωρίζουμε (με τα 15
δισεκατομμύρια χρόνια ιστορίας) δημιουργήθηκε στιγμιαία. Κυριολεκτείτε;
Μα φυσικά! Απλά να προσθέσω, ότι τη στιγμή της δημιουργίας
της πρώτης οντότητας που περιγράφεις, ολόκληρο το σύμπαν δημιουργήθηκε
αναδρομικά στο χρόνο. Δηλαδή, η δημιουργία του σύμπαντος ξεκίνησε τη
στιγμή εκείνη και συνέχισε γυρνώντας πίσω στο χρόνο. Έτσι, το ίδιο το σύμπαν
ολοκληρώθηκε, όταν η διαδικασία της δημιουργίας έφτασε στα 13,5 περίπου
δισεκατομμύρια χρόνια πριν.
Έχω ήδη αρχίσει να
ζαλίζομαι από αυτόν (άκρως πιο συναρπαστικό είναι η αλήθεια) κόσμο των
πιθανοτήτων! Θα γνωρίζετε σίγουρα πως αρκετές έρευνες τελευταία πραγματοποιούνται
γύρω από το μυστήριο του θανάτου. Βάσει της κβαντικής φυσικής λοιπόν, επιβιώνει
η συνείδηση μετά το σωματικό θάνατο;
Ναι! Όχι μόνο η συνείδηση αλλά και ένα κομμάτι του «εγώ»
μας, της προσωπικότητας μας: συνήθειες, μοτίβα συμπεριφορών, γνώση που αποκτήσαμε
ενόσω βρισκόμασταν εν ζωή κ.λ.π. Όλα αυτά επιβιώνουν ως μη τοπική μνήμη.
Είναι επομένως δυνατόν
να επικοινωνήσουμε με τις συνειδήσεις νεκρών ανθρώπων;
Η ανθρώπινη εμπειρία υπάρχει (εκδηλώνεται) μόνο σε σχέση με
το φυσικό μας σώμα. Έχοντας αυτό κατά νου, μία εν ζωή οντότητα μπορεί να
«συνδεθεί» με μία άυλη συνείδηση (όπως π.χ. έναν νεκρό άνθρωπο) μέσω της
κβαντικής μη τοπικής επικοινωνίας. Αυτή η «σύνδεση» όμως δεν έχει καμία σχέση
με επικοινωνία με νεκρούς μέσω μέντιουμ.
Ισχύει το ίδιο και με
τα τοποκεντρικά παραφυσικά φαινόμενα, όπως τα στοιχειώματα και
τα poltergeists; Υπάρχουν αρκετές σχετικές μαρτυρίες ανά τον κόσμο. Μπορεί
η κβαντική φυσική να εξηγήσεις κάποιες από αυτές;
Στο βιβλίο μου, “Physics of the Soul”
αναφέρομαι σε μία πιθανή εξήγηση με τη θέαση οπτασιών. Σύμφωνα με αυτήν, οι
θεάσεις αποτελούν ψυχολογικές προβολές και μη τοπικές θεάσεις (nonlocal viewing).Τα
φαινόμενα poltergeists και η ψυχοκίνηση στον μακρόκοσμο είναι πολύ
δύσκολο να υπάρχουν και να εξηγηθούν, όμως η ψυχοκίνηση σε μικρή κλίμακα (π.χ.
επηρεασμός της ρίψης ενός ζαριού ή κέρματος ) είναι κάτι που πιθανόν υπάρχει
και θα εξηγηθεί στο μέλλον.
Έχετε ποτέ βιώσει
κάποια ψυχική εμπειρία;
Σαφώς. Έχω βιώσει distant viewing (όραση σε
απόσταση), στα πλαίσια ενός σχετικού πειράματος: κάποιος που γνώριζε τι
βρισκόταν μέσα σε ένα κουτί οραματίστηκε το περιεχόμενό του, ενώ οι υπόλοιποι
συμμετέχοντες (ανάμεσα στους οποίους κι εγώ) ζωγραφίσαμε σε χαρτί εικόνες που
μας έρχονται στο μυαλό. Προσωπικά, σχεδίασα κάτι που έμοιαζε με ένα απολίθωμα
τριλοβίτη, το οποίο βρισκόταν στο εσωτερικό του κουτιού!
Άρα, πέρα από
ερευνητής, έχετε και προσωπική εμπειρία πάνω στα ψυχικά φαινόμενα. Και με τις
δύο αυτές ιδιότητες, πως βλέπετε το μέλλον των παραψυχολογικών ερευνών, των
νοητικών επιστημών και γενικότερα της επιστημονικής έρευνας πάνω στη συνείδηση;
Είμαι πολύ αισιόδοξος για όλα τα ερευνητικά πεδία που
αναφέρεις, συμπεριλαμβανομένης της έρευνας πάνω στα παραφυσικά φαινόμενα.
Από την άλλη όμως, πρέπει οπωσδήποτε να βρούμε πρακτικές εφαρμογές για άλλα
πεδία αυτά (βλ. ιερή τεχνολογία παραπάνω), ώστε να δείξουμε στον κόσμο την
πρακτική αξία του να απορρίψει την επικρατούσα κλασσική κοσμοθέαση, για χάρη
της νέας κβαντικής κοσμοθέασης που αναφέραμε παραπάνω…
Θέλω να ευχαριστήσω τον εκδότη του περιοδικού Mystery
για την άδεια αναδημοσίευσης της συνέντευξης.
(*) Ο Dr Amit Goswami έγινε γνωστός
παγκοσμίως χάρη στη συμμετοχή του στο
ντοκυμαντέρ What the bleep Do We Know!?
(2004).Επιπλέον, έχει συμμετάσχει στο πιο
πρόσφατο Dalai Lama Ranaissance (2006), καθώς επίσης
και στο The QuantumActivist (2009), όπου πρωταγωνιστεί
Πηγή:ΠεριοδικοMystery
Τεύχος No 62 – Ιούνιος 2010
http://vickytoxotis.blogspot.com
