Μου λένε πολλοί ότι μάταια προσπαθούμε να αλλάξουμε κάτι.
Μου λένε ότι με πληκτρολόγια και πλατείες δεν κερδίζεις τον πόλεμο.
Άλλοι θέλουν να σπάσουν όλα, όπως το 2008 κι άλλοι απλώς ότι είναι μάταιο να είμαστε απέναντι στα δισεκατομμύρια των εργολάβων και των Ρεπουσοβερέμιδων.
Εγώ λέω ότι έχουμε κερδίσει ήδη την πρώτη μάχη.
Για να βρεθεί ο απλός αγράμματος χωριάτης ή πλούσιος αστός, πάνω στο βουνό στους -20° C με ένα όπλο και μια γεμιστήρα δεν φτάνει ένα χαρτί επιστράτευσης.
Δεν αρκεί.
Αλλιώς θα ήταν όλοι Λεωνίδες από κούνια.
Χρειάζεται καλλιέργεια, Παιδεία.
Όχι γνώση, αλλιώς θα στην έδιναν μαζί με το απολυτήριο. Και θα την είχαν λίγοι.
Καλλιέργεια είναι το έθος, το ήθος, αυτά που σου δίνουν το ηθικό Ανάστημα.
Γι αυτό δεκαετίες τώρα προσπαθούν να μας «εκπαιδεύσουν» ότι είμαστε όλοι το ίδιο, ένα παγκοσμιοποιημένος καταναλωτικός χυλός, κιμάς που έλεγε ο Χριστόδουλος.
Ρεπούση, Γιωργάκης, Βερέμης, Δραγώνα ιδίως στα χρόνια του Σημιτικού Μεσαίωνα, σοβαροί και αυθεντίες προσπάθησαν να εκπαιδεύσουν πρώτα στα Πανεπιστήμια τους, αυτούς που θα διδάξουν τα παιδιά μας κι έπειτα και τα ίδια τα παιδιά μας ότι οι ήρωες μας ήταν…άνθρωποι με…ελαττώματα!
Μα οι άνθρωποι είναι τελικά οι ήρωες! Ακόμη και στο τελευταίο κατσικοχώρι θα βρείτε μνημείο ηρώων, γιατί ήρωες μπορούν να γίνουν μόνο οι θνητοί, μόνο αυτοί που έχουν να κάτι να θυσιάσουν.
Για να φτάσουμε λοιπόν σε οποιοδήποτε ανάστημα και να πούμε το μεγάλο ΟΧΙ ή και ΝΑΙ όταν χρειάζεται πρέπει να υπάρχει πίσω μας το καλλιεργημένο έδαφος του ήθους και εν προκειμένω του Ελληνικού.
Είμαστε ο Σπόρος του Θεμιστοκλή, του Μακρυγιάννη, του Παλαμά, του Σωκράτη, αυτό έχουμε μάθει να υπερασπιζόμαστε κι όχι το Lifestyle που ήθελαν να μας μάθουν να ανεχόμαστε.
Αν κι εσείς τρομοκρατήστε για το πως θα είναι το Αύριο αν πούμε κάποιο ΟΧΙ στους δυνάστες μας, διαβάστε το παρακάτω απόσπασμα.
Το έγραψε εν μέσω του Β΄ΠΠ ο Εγγλέζος Σκώτος Πατριώτης Κομπτον Μακενζι, στο βιβλίο του «Άνεμος Ελευθερίας», εμπνευσμένο από την πολεμική ιαχή των Ελλήνων «Αέρα!!!!»
«Η Ελληνική άρνηση υποταγής ήταν για την ανθρωπότητα ένας δεύτερος Μαραθώνας και έτσι θα την θεωρήσει η Ιστορία όταν τελειώσει αυτός ο μεγάλος φρικτός πόλεμος. Ο σύγχρονος χρονογράφος τουλάχιστον δεν διστάζει να προβλέψει αυτή την άποψη βεβαιώνοντας ότι αν η Ελλάδα είχε δεχθεί τις απαιτήσεις των άνανδρων Ιταλών θα είχε αλλάξει όλη η ροή των γεγονότων, επειδή η Ρωσία θα είχε συντριβεί το φθινόπωρο του 1941.
Η Ελλάδα ήταν, που έσωσε την ψυχή της ανθρωπότητας, αυτή η μικρή ορεινή χώρα η τριγυρισμένη από θάλασσα όπου γεννήθηκε πρώτα η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Και ο απλός στρατιώτης ήταν εκείνος που έσωσε την Ελλάδα. Η επιδέξια στρατηγική του Μεταξά, ο ταχύς αυτοσχεδιασμός του Γενικού Στρατηγείου, η ταχυκινησία των ορεινών πυροβόλων, η γενναιοψυχία του τοπικού πληθυσμού, η ενθουσιώδης συνδρομή της RAF, δεν θα ωφελούσαν σε τίποτα αν δεν μπορούσε να νοιώσει κάθε στρατιώτης ότι μέσα του ήταν όλο Ελλάδα και αν δεν σήκωνε τις ευθύνες του τόσο αποφασιστικά όσο σήκωνε το τουφέκι του…ΧΩΡΙΣ ΕΛΠΙΔΑ ΕΝΙΣΧΥΣΕΩΝ ή ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ, τρεφόμενος επί μέρες με ό,τι τρόφιμα είχε μαζί του, αντιμετωπίζοντας το δριμύ ψύχος και τις χιονοθύελλες με μια μόνο κουβέρτα, προχώρησε πολεμώντας σε κορφές τρεις χιλιάδες μέτρα ψηλές και πέθανε ΕΚΕΙ για την ΕΛΛΑΔΑ, έχοντας στην σκέψη του τις ελιές του χωριού, τα κουδούνια από τα πρόβατα και τις κατσίκες του στα λιβάδια της Αρκαδίας, τα λουσμένα στον αφρό νησιά του Αιγαίου, τους θορυβώδεις δρόμους της Αθήνας και τα ρυάκια της Θεσσαλίας»
Διατελώ Υμέτερος,
Compton Mackenzie “Wind of Freedom” (publ.CHATTO & WINDUS)
Λονδίνο 1943
Περιοδικό Στρατιωτική Ιστορία
http://netakias.wordpress.com
