Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

Ο φωτεινός δρόμος της κατανόησης και της θεραπείας













Jean-Jacques Crèvecoeur
Dr. Ryke Geerd Hamer

Η ιστορία μιας επανάστασης στην ιατρική επιστήμη.

Αφιερωμένο σε όλους τους ελεύθερους ανθρώπους και τους ανυπότακτους στα συμφέροντα ερευνητές...
που αναζητούν την αλήθεια.

Στο άρθρο θα πάρετε απαντήσεις στα ερωτήματα:
Γιατί η ιατρική βρίσκεται σε αδιέξοδο;
Ποιά είναι τα αξιώματα της σημερινής ιατρικής επιστήμης?
Τι είναι η ασθένεια και ποιός ο ορθός ρόλος της θεραπείας?
Γιατί αποσιωπάται σήμερα η αλήθεια?
Τι είναι ο καρκίνος πραγματικά και ποια η Νέα ιατρική του Δρ. Χάμερ?
Πώς να προλάβουμε τις ασθένειες και πώς να τις θεραπεύσουμε ;
Τι πρέπει να κάνουμε για να μην "πεθαίνουμε" από τις ασθένειες μας?

Η γλώσσα της θεραπείας:
η ιστορία μιας επανάστασης στην ιατρική επιστήμη

του Jean-Jacques Crèvecoeur

«Είναι ευκολότερο να διασπασθεί ένα άτομο από το να αλλάξει μια πεποίθηση " έλεγε ο Αϊνστάιν. Πράγματι, όλοι οι άνθρωποι έχουν την τάση να αντιστέκονται στις αλλαγές και στις καινοτομίες καταναλώνοντας για αυτό ένα μέρος από την ενέργειά τους. Αυτό είναι γνωστό από παλιά. Ισχύει για όλους και ακόμη περισσότερο για τους επιστήμονες, που δεν θα μπορέσουν ποτέ να αποδεχθούν τις νέες θεωρίες, επειδή αυτές θα αντιπροσωπεύουν πάντα απώλεια ισχύος, χρήματος και γοήτρου για εκείνους που αποτελούν το επιστημονικό κατεστημένο.

Όταν άρχισα τις σπουδές μου στις φυσικές επιστήμες ήμουν πεπεισμένος ότι θα ερχόμουν σε επαφή με την λαμπρή ομάδα των ανδρών και των γυναικών που αφιερώνουν όλη τους τη ζωή στην αφιλοκερδή έρευνα της αλήθειας και της γνώσης, με απώτερο στόχο να φέρουν την ευτυχία σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Εκείνη την εποχή νόμιζα ότι η επιστημονική διαδικασία βασιζόταν αποκλειστικά σε αντικειμενικά γεγονότα και ότι οι επιστήμονες επεδίωκαν ακούραστα να αναδείξουν τις σχέσεις αιτίας και αιτιατού που παρατηρούνται ανάμεσα στους διάφορους παράγοντες. Πίστευα επίσης ότι οι ερευνητές είχαν ανοιχτό μυαλό, ήταν ανοιχτοί στον διάλογο, αναθεωρούσαν συνεχώς τις διάφορες υποθέσεις και αποδεχόντουσαν την αντιπαραβολή απόψεων. Αφού αφιέρωσα 5 χρόνια της ζωής μου σ’ αυτόν τον κόσμο αποφάσισα να τον εγκαταλείψω, ευτυχής που είχα διαμορφωθεί με τρόπο αυστηρό και κριτικό από εξαιρετικούς δασκάλους αλλά και απογοητευμένος από την αδιαλλαξία, τη στενοκεφαλιά, τις απάτες, το κυνήγι των δημοσιεύσεων και την υποδούλωση των επιστημόνων στους χορηγούς τους. Δεν είχα υποπτευθεί, τότε, ότι στον ιατρικό κόσμο, που υποτίθεται ότι είναι στην υπηρεσία της ζωής και της υγείας, οι προστριβές ήταν ακόμη πιο σκληρές και βίαιες.

Άρχισα τότε μια σειρά μαθημάτων κατάρτισης στη γενική φιλοσοφία (μετά τη διακοπή του διδακτορικού μου στις φυσικές επιστήμες) και συγχρόνως ήμουν για δύο χρόνια ερευνητής στην παιδαγωγική. Εκείνη την εποχή, το 1984, άρχισα να ενδιαφέρομαι για την επιστημολογία της ιατρικής, δηλαδή την κριτική μελέτη της λειτουργίας της ιατρικής, των αξιωμάτων της, των μεθόδων συλλογιστικής της. Έτσι βαθμιαία εξοικειώθηκα με όλα τα είδη της ιατρικής σκέψης, από την επιστημονική ιατρική μέχρι την κινεζική ιατρική και ανάμεσά τους μια ολόκληρη σειρά θεραπειών, οι οποίες αδίκως ονομάζονται « παράλληλες ιατρικές ».

Όντας επιστήμονας, φιλόσοφος και παιδαγωγός, έχω χρησιμοποιήσει τα εργαλεία που διδάχτηκα για να συσχετίζω και να ελέγχω τη συνέπεια των διαδικασιών και των ανακοινώσεων. Κυρίως, όμως, έχω δοκιμάσει αρκετές από αυτές τις ιατρικές, γινόμενος ο ίδιος παρατηρούμενο πειραματόζωο και συγχρόνως παρατηρητής. Το συμπέρασμά μου : βιώνουμε, στην ιατρική, μια επανάσταση του ίδιου εύρους με αυτή που γνώρισε η φυσική με τον Κοπέρνικο, τον Κέπλερ και τον Γαλιλαίο κατά τον δέκατο έκτο αιώνα. Και όπως και εκείνοι οι αστρονόμοι και μαθηματικοί, έτσι και οι πρωτοπόροι αυτής της νέας προσέγγισης της υγείας και της ασθένειας υφίστανται τις χειρότερες ενοχλήσεις, τις χειρότερες κατηγορίες και τις χειρότερες απειλές.

Γιατί η ιατρική βρίσκεται σε αδιέξοδο;

Στην αρχή της δεκαετίας του 1980 οι ιδιωτικές συνομιλίες μου με συναδέλφους ερευνητές στον τομέα της ιατρικής και της βιολογίας μου είχαν ήδη βάλει ψύλλους στ' αυτιά. " Στην ιατρική, βρισκόμαστε σε αδιέξοδο. Το ξέρουμε μερικά χρόνια τώρα και δεν ξέρουμε προς τα πού να προσανατολίσουμε τις έρευνές μας." Αυτές οι παρατηρήσεις αφορούσαν το σύνολο της ιατρικής έρευνας και όχι ένα μόνο μικρό απομονωμένο τομέα, δυστυχώς. Οι εκμυστηρεύσεις γινόντουσαν ανεπίσημα, μια και κανένας δεν τολμούσε να τις κοινοποιήσει ούτε στα επιστημονικά συνέδρια, από φόβο μήπως και διακοπούν αμέσως οι επιχορηγήσεις, οι απαραίτητες για να συνεχιστούν οι εργασίες στα εργαστήρια.

Έτσι, τότε, είχα πολύ αποσπασματικές πληροφορίες σχετικά με την απόγνωση, στην οποία βρισκόντουσαν οι ερευνητές στην ιατρική και τη βιολογία. Δεν καταλάβαινα όμως γιατί βρισκόντουσαν σε αδιέξοδο. Με την ευκαιρία αυτή ανακάλυψα επίσης ότι στην πλειοψηφία των επιστημόνων είχε (και έχει) επιβληθεί καθεστώς σχεδόν πλήρους απουσίας ελευθερίας στη σκέψη, την έρευνα και την έκφραση. Έτσι, εκείνοι που υποτίθεται ότι ενσωμάτωναν όλες τις ελπίδες της ανθρωπότητας μου έδιναν ξαφνικά την εντύπωση εκφοβισμένων προλετάριων, ξεπουλημένων και στο έλεος κάποιου ιατροφαρμακευτικού βιομηχανικού συμπλέγματος, που αποφάσιζε όχι μόνο το τι είναι σωστό ή καλό για την υγεία των ατόμων, αλλά και το τι πρέπει να παραχθεί και να νομιμοποιηθεί επιστημονικά, ώστε να αυξήσει τα κολοσσιαία οφέλη τους.

Εν τω μεταξύ, πολλές στατιστικές αποδείκνυαν αυτό που οι ερευνητές συνάδελφοί μου μου είχαν ήδη ανακοινώσει. Ανάμεσα στο1970 και το1990 έχει παρατηρηθεί στατιστικά ότι αυτοί που προσβάλλονται από σοβαρές ασθένειες (καρδιαγγειακές, καρκινώδεις, εκφυλιστικές, αυτοάνοσες, κ.λ.π.) είναι κατά πέντε χρόνια νεώτεροι από παλαιότερα Κατά την ίδια περίοδο, η εκδήλωση κάποιων ασθενειών (το ετήσιο ποσοστό εμφάνισής τους), αυξήθηκε κατά 3 έως 10 φορές. Κανένα πραγματικό φάρμακο δεν έχει βρεθεί για τον καρκίνο, το έιτζ, τη σκλήρυνση κατά πλάκας. Οι αλλεργίες έχουν κυριολεκτικά εκραγεί μέσα σε 20 χρόνια. Τα περισσότερα από τα αντιβιοτικά είναι πλέον αναποτελεσματικά καθώς η αντίσταση των προσαρμοσμένων πια βακτηριδίων αυξάνεται! Τα εμβόλια αμφισβητούνται όλο και περισσότερο, όχι μόνο εξαιτίας των παρενεργειών τους, αλλά κυρίως εξαιτίας του ότι αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο (από τις στατιστικές που δυστυχώς αποκρύβονται από τα μάτια του μεγάλου κοινού), ότι η αποτελεσματικότητά τους είναι μόνον υποθετική. Παρά την καθαρή αύξηση των δαπανών για την υγεία, η ποιότητα της ζωής και της υγείας του ανθρώπου στις χώρες της δύσης έχει επιδεινωθεί.

Από τότε οι πολυάριθμες μελέτες μου, οι συνομιλίες μου με κάθε είδους θεραπευτές και οι προσωπικές μου εμπειρίες με έκαναν να καταλάβω γιατί η ιατρική, όπως είναι σήμερα, όχι μόνο βρίσκεται σε αδιέξοδο, αλλά επίσης και σε λάθος δρόμο. Έχω ακόμη καταλάβει ότι βασική αιτία αυτής της συλλογικής επιδείνωσης της κατάστασης υγείας στον πλανήτη είναι η μέθοδος που χρησιμοποιεί η ιατρική. Επομένως έχουμε απομακρυνθεί πολύ από τη συμβουλή που έδινε στους μαθητές του ο Ιπποκράτης : «Προ πάντων, μην βλάπτετε»...

Για να γίνει αυτό αντιληπτό, ας εξετάσουμε ποια είναι τα θεμέλια της σύγχρονης ιατρικής σκέψης. Θα μπορούσε κανείς να τα συνοψίσει ως εξής:

1. Η ασθένεια υπάρχει, είναι κάτι το μοιραίο που πρέπει να το εξαφανίσουμε.
2. Η ασθένεια χαρακτηρίζεται από νοσώδη συμπτώματα (πόνοι, ερυθρότητες, πυρετός, σπυριά, εξανθήματα, διάρροιες, εμετοί, κ.λπ..).
3. Η θεραπεία κάποιας ασθένειας συνίσταται στην εξαφάνιση, το συντομότερο δυνατόν, όλων αυτών των νοσωδών συμπτωμάτων, με τη βοήθεια του οπλοστασίου των φαρμάκων.
4. Η ασθένεια είναι ουσιαστικά μια φυσική πραγματικότητα που έχει επιπτώσεις σε κάποιο ιδιαίτερο όργανο του φυσικού σώματος και θεωρείται βιο-φυσικο-χημικός μηχανισμός που μπορεί να απορυθμισθεί.
5. Πολλές ασθένειες προκαλούνται από παθογόνους παράγοντες (μικρόβια, μύκητες, βακτηρίδια, ιοί), καρκινογόνους παράγοντες ή αλλεργιογόνους παράγοντες. Πρέπει επομένως να αποφύγει κανείς κάθε επαφή με αυτούς τους παράγοντες (σε αυτήν την περίπτωση κάνουμε πρόληψη). Εάν αυτό δεν είναι δυνατόν, θα προσπαθήσουμε να απομακρύνουμε ή να εξαφανίσουμε αυτούς τους παράγοντες (τότε κάνουμε θεραπεία).
6. Μερικές άλλες ασθένειες έχουν γενετική προέλευση και διαβιβάζονται από γενιά σε γενιά. Αυτό το ονομάζουμε κληρονομικότητα.
7. Εάν ολόκληρο το θεραπευτικό οπλοστάσιο αποδειχθεί ανίσχυρο ή αναποτελεσματικό, θα πρέπει τότε να αφαιρέσουμε το όργανο που έχει καταληφθεί από την ασθένεια, επιτρέποντας έτσι στον ασθενή να επιζήσει.

Οι επιστημονολόγοι αποκαλούν αυτό το είδος απαρίθμησης βασικά αξιώματα κάποιας θεωρίας ή πρακτικής.

Σ' αυτό το άρθρο θα αντιπαρατεθώ σε αυτά τα αξιώματα, ελέγχοντας την εσωτερική τους συνέπεια και παραθέτοντας παρατηρήσεις, που είναι μεν υπαρκτές, αλλά που συχνά τις αρνούνται οι ερευνητές…
Η ασθένεια δεν είναι πια αυτό που ήταν.

Και εάν η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική; Και εάν τα φαινόμενα παραπλανούν; Και εάν υπάρχει η πιθανότητα, αντιστρέφοντας τα αξιώματα, να εξηγηθούν καλύτερα τα αποτελέσματα όλων εκείνων των «παράλληλων» προσεγγίσεων, από τις οποίες επωφελούνται εκατομμύρια ασθενών και οι οποίες δεν έχουν αναγνωριστεί από την επίσημη επιστημονική ιατρική ;

Σας προσκαλώ να εξερευνήσετε μαζί μου αυτήν την αντίθετη άποψη και να την δεχτείτε ως μια υπόθεση εργασίας για σκέψη και έρευνα και όχι ως μια οριστική αλήθεια. Και εάν κάτι από αυτά που εγώ διαισθάνομαι λέει κάτι μέσα σας, σας προσκαλώ να μην παραμείνετε στην απλή ανάγνωση του άρθρου αλλά να ερευνήσετε το θέμα, εμβαθύνοντας.

Ας το γλεντήσουμε, λοιπόν, ξαναγράφοντας τα κλασικά αξιώματα της ιατρικής μου ...

Νέο αξίωμα αρ. 1 : Η ασθένεια δεν υπάρχει, δεν είναι κάτι το μοιραίο και αναπόφευκτο και δεν είναι απαραίτητο να την εξαφανίσουμε.

Σύμφωνα με πολλές παραδοσιακές αντιλήψεις, η ασθένεια δεν υπάρχει. Μόνο ο ασθενής υπάρχει και σε αυτόν πρέπει να επικεντρωθεί η προσοχή του γιατρού ή του θεραπευτή. Επιπροσθέτως, και αυτό θα τον αποδείξουμε αργότερα, η «ασθένεια» είναι σημάδι ανισορροπίας που προέρχεται, τις περισσότερες φορές, από τη συμπεριφορά του ασθενή, συνειδητή ή ασυνείδητη• επομένως δεν είναι μοιραία και αναπόφευκτη (εκτός εάν θεωρήσει κανείς ότι το ασυνείδητο είναι κάτι το μοιραίο και αναπόφευκτο).

Σύμφωνα με αυτή την αντίληψη, τα συμπτώματα είναι οι ορατές ενδείξεις μιας φυσικής ή ψυχικής ανισορροπίας, η οποία είναι μη ορατή. Τα συμπτώματα επομένως δεν είναι αυτή καθαυτή η ανισορροπία. Για να το καταλάβουμε αυτό, ας πάρουμε μια πρώτη μεταφορά. Ας συγκρίνουμε το σώμα μας (φυσικό όχημα) με ένα αμάξι (αυτοκίνητο όχημα). Όταν ελαττωθεί το νερό του ψυγείου ή το λάδι του κινητήρα, αυτό δεν γίνεται αμέσως αντιληπτό. Εντούτοις, η ανισορροπία υπάρχει ήδη εκεί, μόνο που δεν μπορούμε ούτε να την δούμε ούτε να την ακούσουμε. Είναι αυτό που θα αποκαλέσουμε πραγματική ασθένεια. Όταν η υπερθέρμανση του κινητήρα υπερβεί το όριο, κάποια κομμάτια (που έχουν προβλεφθεί γι’ αυτό το σκοπό) θα σπάσουν (βαλβίδα, εύκαμπτος, κ.λπ.), απελευθερώνοντας αμέσως πολύ ατμό! Αυτή είναι η στιγμή κατά την οποία τα πράγματα φανερώνονται, γίνονται ορατά. Αυτά είναι τα συμπτώματα. Η εκτόνωση του ατμού δεν είναι σε καμία περίπτωση η ασθένεια του αυτοκινήτου : πρόκειται για μια διαδικασία που δημιουργήθηκε (σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής) για να επιτρέψει στην υπερπίεση να εξαφανιστεί, έτσι ώστε το σύστημα να επιστρέψει στην ισορροπία και την κανονικότητα.

Για να μην φτάσουν τα πράγματα σ’ αυτό το σημείο, οι κατασκευαστές αυτοκίνητων έχουν εφεύρει έναν άλλο μηχανισμό : τοποθετούν φωτεινούς δείκτες στον πίνακα ελέγχου του αυτοκινήτου. Μόλις υπάρξει κίνδυνος να μην εξασφαλίζεται, να μην γίνεται σεβαστή ή να μην ικανοποιείται κάποια θεμελιώδης ανάγκη, το λαμπάκι ανάβει, προσκαλώντας τον οδηγό να εξετάσει την κατάσταση και να την διορθώσει. Σε μια τέτοια περίπτωση τι θα λέγατε για τον μηχανικό που θα σας συμβούλευε να ξεβιδώσετε - ή να σπάσετε - το αναμμένο λαμπάκι;

Εντούτοις, αυτό κάνει η επιστημονική ιατρική εδώ και δεκαετίες: εξ ορισμού, θεωρεί ότι τα συμπτώματα είναι κακά και πρέπει να εξαφανιστούν. Αλλά γιατί θα πρέπει να τα εξαφανίζουμε συστηματικά, αφού εάν εξετάσουμε το νόημα του μηνύματος που στέλνουν, προσδιορίσουμε τι είναι αυτό που προκάλεσε την ανισορροπία και αποκαταστήσουμε την αρχική αρμονία, το φως στο ενδεικτικό λαμπάκι θα σβήσει από μόνο του;

Εάν αλλάξετε την άποψή σας σχετικά με τα συμπτώματα και τα δείτε ως συμμάχους που σας φέρνουν πολύτιμες πληροφορίες (που θα πρέπει να αποκωδικοποιηθούν), δεν θα συγχέετε ποτέ πια την ασθένεια (την ανισορροπία που συμβαίνει αθόρυβα) με την διαδικασία της θεραπείας της (τα συμπτώματα που μερικές φορές φανερώνονται θορυβωδώς).

Νέο αξίωμα αρ. 2 : Όταν εμφανίζονται συμπτώματα (πόνοι, ερυθήματα, πυρετός, σπυριά, εξανθήματα, διάρροιες, εμετοί, κ.λπ.), αυτό είναι σημάδι ότι το σώμα αρχίζει να αποκαθιστά την ισορροπία του.

Έχω συναντήσει αυτήν την σύλληψη τόσο στην ομοιοπαθητική, τον βελονισμό, την οστεοπαθητική, όσο και στη Νέα Ιατρική του γιατρού Ρίκε Γκέερτ Χάμερ (Γερμανία), στην Ολιστική Βιολογία των Ζωντανών Υπάρξεων του γιατρού Κλωντ Σαμπά (Γαλλία) και σε άλλες ακόμη προσεγγίσεις.

Για να το κατανοήσουμε αυτό, ας πάρουμε μια δεύτερη πολύ απλή μεταφορά. Ας συγκρίνουμε το σώμα μας (το ζωντανό) με ένα σπίτι (κατοικημένο). Η ζωή στο σπίτι παράγει κανονικά μια κάποια ποσότητα σκουπιδιών, καθημερινώς. Φανταστείτε ότι κάποιος δημοτικός νόμος σας απαγορεύει να βγάλετε τον σκουπιδοτενεκέ σας στο πεζοδρόμιο μέχρι να έρθει νεότερη διαταγή. Αποφασίζετε τότε να τα αποθηκεύσετε μέσα σε ένα δωμάτιο. Μερικές εβδομάδες αργότερα, και ενώ η απαγόρευση πάντα ισχύει, ένα δεύτερο και μετά ένα τρίτο δωμάτιο χρησιμοποιείται για τα σκουπίδια, που προκαλούν μια όλο και περισσότερο αφόρητη μυρωδιά στο εσωτερικό του σπιτιού. Σε αυτό το στάδιο, μπορούμε να πούμε ότι το σπίτι σας έχει χάσει την ισορροπία του, την αρμονία του : είναι μολυσμένο και δηλητηριασμένο.

Μην αντέχοντας πια, ας φανταστούμε ότι αποφασίζετε να βγάλετε έξω τους σκουπιδοτενεκέδες σας, παρά την απαγόρευση. Κάνοντάς το αυτό εκδηλώνετε τη θέλησή σας να αποκαταστήσετε την ισορροπία μέσα στο σπίτι, σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Αρχίζει λοιπόν το σπίτι να επανέρχεται σε κατάσταση υγείας... Όμως, οι γείτονές σας ή η δημοτική αστυνομία δεν το βλέπουν καθόλου με το ίδιο μάτι : σύντομα, κάποιοι επεμβαίνουν και όχι μόνο επαναφέρουν τους σκουπιδοτενεκέδες μέσα στο σπίτι σας, αλλά επιπλέον καρφώνουν μερικές σανίδες στις πόρτες και στα παράθυρα του ισογείου, για να σας αποθαρρύνουν από το να επαναλάβετε την πράξη σας.

Για να επιστρέψουμε στο σώμα, κατά την περίοδο που η ανισορροπία εγκαθίσταται μέσα μας βαθμιαία (επώαση της μόλυνσης, συσσώρευση τοξινών, ανάπτυξη κάποιου όγκου, εκφυλισμός κάποιου οργάνου, μυός ή του αίματος, κ.λπ.), η ασθένεια είναι αθόρυβη, ανώδυνη, ασυμπτωματική. Οι Κινέζοι μιλούν για ψυχρή ασθένεια ...

Αντιθέτως, όταν το σώμα «αποφασίσει» (θα δούμε αργότερα το γιατί) να αποκαταστήσει την ισορροπία του, θα προσπαθήσει να ξεφορτωθεί τη μόλυνση ή τις τοξίνες, να αποσυνθέσει τον όγκο ή να επισκευάσει το όργανο που έχει προσβληθεί, τον μυ ή το αίμα. Σε αυτήν την περίπτωση, το σώμα βγάζει τους σκουπιδοτενεκέδες του (πυρετός, σπυριά, εξανθήματα κ.λπ.). Η ασθένεια αρχίζει να «μιλάει», εμφανίζονται πόνοι, εκδηλώνονται συμπτώματα. Οι Κινέζοι μιλούν για θερμή ασθένεια ...
Η εμφάνιση των συμπτωμάτων είναι σημάδι ότι το σώμα αρχίζει να αποκαθιστά την ισορροπία του.

Αυτό που εκπλήσσει και προκαλεί σύγχυση με αυτήν την άποψη, είναι ότι αυτό που αποκαλούμε «ασθένεια» θα πρέπει σχεδόν πάντα να ερμηνεύεται ως αρχή της θεραπείας. Όμως, κάνουμε το ανάποδο.

Νέο αξίωμα αριθμ. 3 : Η θεραπεία μιας ασθένειας συνίσταται στο να ακούσουμε τα συμπτώματά της και να τα δούμε σαν ενδεικτικές πινακίδες του δρόμου που πρέπει να ακολουθήσουμε για να θεραπευθούμε.

Όσο και αν φαίνεται περίεργο, φαίνεται καθαρά ότι το αξίωμα αυτό είναι η λογική συνέπεια της άποψης που αναπτύχθηκε στο αξίωμα αριθμ. 2. Τα συμπτώματα, όχι μόνο είναι οι σκουπιδοτενεκέδες που το σώμα προσπαθεί να εκκενώνει τακτικά για να βρει την ισορροπία του, αλλά συγχρόνως μας δείχνουν και αυτό που μπορούμε και πρέπει να κάνουμε για να βοηθήσουμε τον οργανισμό να επιτύχει πλήρως αυτήν την ισορροπία.

Εάν δεν έχουμε καθόλου υπερένταση, εάν το επίπεδο ζωτικής ενέργειας μέσα μας είναι υψηλό, πιθανώς το σώμα μας θα έχει αρκετές δυνάμεις για να βγάλει έξω μόνο του όλους τους σκουπιδοτενεκέδες του, όποτε θα του είναι απαραίτητο. Όμως συχνά είναι κουρασμένο... Αρχίζει επομένως την εργασία, βγάζει έξω τους πρώτους σκουπιδοτενεκέδες, αλλά δεν προλαβαίνει να τους βγάλει όλους. Σε αυτήν την περίπτωση, όλα συμβαίνουν σαν η ταχύτητα με την οποία γίνεται η εκκένωση να ήταν πολύ μικρή σε σχέση με την ταχύτητα με την οποία γεμίζει με νέους σκουπιδοτενεκέδες. Αυτή είναι η κατάσταση που ονομάζουμε χρόνια ασθένεια, η οποία δεν σταματάει να εκφράζεται και ψάχνει την ισορροπία που δεν επιτυγχάνεται ποτέ.

Ο θεραπευτής ή ο ασθενής που το αντιλαμβάνεται αυτό, θα προσπαθήσει τότε να αφουγκραστεί τα συμπτώματα και θα ξεκινήσει μια διαδικασία που θα αποσκοπεί να φέρει στον οργανισμό πρόσθετη ενέργεια ώστε να επιταχύνει και να αυξήσει την έκφραση των συμπτωμάτων (δηλαδή την εκκένωση των σκουπιδοτενεκέδων). Αυτό κάνει και η ομοιοπαθητική (ορίζοντας μια θεραπεία που προκαλεί στο άτομο τα ίδια συμπτώματα με εκείνα που επιδιώκει να απομακρύνει), ο βελονισμός (ελευθερώνοντας τα ενεργειακά κυκλώματα και με αυτό τον τρόπο επιτρέποντας να επιταχυνθούν οι διεργασίες επανεξισορρόπησης), η οστεοπαθητική (απελευθερώνοντας τις λειτουργικές ή οργανικές εμπλοκές), η νηστεία και η ανάπαυση (βάζοντας περισσότερη ενέργεια στη διάθεση του σώματος ώστε αυτό να μπορέσει να καθαριστεί), κ.λπ..

Η ιατρική, επιχειρώντας να εξαφανίσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα τα συμπτώματα, όχι μόνο στερείται ουσιαστικών πληροφοριών για την φυσική και βαθιά θεραπεία του ασθενούντος ατόμου, αλλά επιπλέον απομακρύνεται από τη σοφία που βασίζεται στο να αφουγκράζεσαι τη φύση, στρεφόμενη όλο και περισσότερο προς την έπαρση και την αλαζονεία μιας εκλογικευμένης γνώσης, αποσυνδεδεμένης από την Πραγματικότητα.

Νέο αξίωμα αριθμ. 4 : Η ασθένεια είναι κάτι το πολυδιάστατο, και συνδέεται με μια περίπλοκη και συστημική πραγματικότητα στοιχείων, που βρίσκονται σε μόνιμη αλληλεπίδραση μεταξύ τους.

Η ιατρική είναι βασισμένη σε ένα διπλό αξίωμα που στηρίζεται στο διαχωρισμό του σωματικού από το ψυχικό. Πρώτον, θεωρεί ότι εάν ένα φαινόμενο εκδηλώνεται στο σωματικό επίπεδο, αυτό συμβαίνει επειδή είναι φαινόμενο που αφορά το σώμα. Δεύτερον, όταν έχει προσβληθεί ένα συγκεκριμένο όργανο, ως αιτία θεωρείται η κακή λειτουργία του οργάνου.

Όμως, στην καθημερινή μας εμπειρία παρατηρούμε ότι μια άσχημη ψυχολογική κατάσταση, μια άσχημα βιωμένη διαπροσωπική σύγκρουση, η απώλεια του νοήματος της ζωής, ένα φιλοσοφικό δίλημμα, η υπερένταση της καθημερινής ζωής, όλα αυτά, επηρεάζουν έντονα την σωματική μας υγεία. Αντιστρόφως, σωματικές διαταραχές μπορούν να μας εμποδίσουν να αισθανόμαστε καλά μέσα μας, μπορεί να μας κάνουν να χάσουμε την πίστη μας ή να μας κατακρημνίσουν σε βαθιά κρίση. Το να προσπαθείς να θεραπεύσεις κάποιον άνθρωπο διαχωρίζοντας την σωματική, την ψυχική, την κοινωνική και την πνευματική του διάσταση, μου φαίνεται ότι προέρχεται από αδυναμία αντίληψης που είναι αναποτελεσματική αλλά και επιβλαβής. Δηλαδή το σωματικό επηρεάζει το ψυχικό, όπως και το ψυχικό επηρεάζει το σωματικό.

Επιπλέον, ακόμα και αν περιοριστούμε αυστηρά στη σωματική σφαίρα, η κινεζική ιατρική, η ομοιοπαθητική, η οστεοπαθητική αλλά ακόμη και άλλοι κλάδοι όπως η ορθοδοντική, η (etiopathie), η ολιστική ιατρική, μας έχουν δείξει ότι η ανισορροπία κάποιου ιδιαίτερου οργάνου, προκαλείται συχνά από την ανισορροπία κάποιου άλλου οργάνου. Δεν είναι σπάνιο το γεγονός, οι ιγμορίτιδες να θεραπεύονται απελευθερώνοντας τις τοξίνες τους στο συκώτι, ο πόνος της ράχης να ανακουφίζεται με ξεμπλοκάρισμα των εντέρων, οι πονοκέφαλοι να εξαλείφονται με ανάταξη του κόκκυγα ή τα προβλήματα των γονάτων να ρυθμίζονται με αναπροσαρμογή του κλεισίματος των σαγονιών ... Και πάλι, δεν πρόκειται να βρούμε την λύση στο πρόβλημα επιτιθέμενοι στο ίδιο το όργανο. Θα ήταν περισσότερο πρόσφορο να επανεισαγάγουμε στην ιατρική την ολιστική και συστημική θεώρηση ώστε να μπορέσουμε να ενεργήσουμε πιο αποτελεσματικά.

Νέο αξίωμα αριθμ. 5 : Οι παθογόνοι παράγοντες δεν είναι εχθροί της υγείας, αλλά σύμμαχοί της. Οι καρκινογόνοι παράγοντες δεν είναι υπεύθυνοι για τον καρκίνο (εκτός από το 1% των περιπτώσεων). Αλλεργιογόνοι παράγοντες δεν υπάρχουν.

Θα χρειαζόμουν πολύ περισσότερο χώρο για να τα αποδείξω αυτά με επιστημονικό και λεπτομερή τρόπο. Στη συνέχεια, όμως, όταν θα ασχοληθώ με τις εργασίες του γιατρού Χάμερ και του γιατρού Σαμπά, θα καταλάβετε καλύτερα γιατί το αξίωμα αυτό αποτελεί λογική συνέπεια της θεώρησης για την υγεία και την ασθένεια που παρουσιάζεται στο άρθρο αυτό.

Προς το παρόν, ας χρησιμοποιήσουμε μια τρίτη μεταφορά. Όταν συμβαίνει ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα, στον τόπο του ατυχήματος παρατηρείται συχνά η παρουσία αστυνομικών, χωροφυλάκων, οδηγών ασθενοφόρου, πυροσβεστών ή γιατρών. Αυτό είναι γεγονός. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις συχνά καλούνται δημοσιογράφοι για να καλύψουν το γεγονός. Γενικά, εκτός και αν έχουν ιδιαίτερες πηγές πληροφοριών, οι ανταποκριτές φθάνουν μετά το ατύχημα και μετά τις δυνάμεις της αστυνομίας και των πρώτων βοηθειών. Εάν δεν γνώριζαν την πραγματικότητα, παρατηρώντας κάθε φορά το ίδιο πράγμα, οι δημοσιογράφοι θα μπορούσαν να συμπεράνουν, με καλή πίστη, ότι οι αστυνομικοί, οι χωροφύλακες, οι οδηγοί ασθενοφόρου, οι πυροσβέστες και οι γιατροί είναι η αιτία όλων των ατυχημάτων που συμβαίνουν στους δρόμους ! Και στατιστικά, μια και θα βασίζονταν μόνο στις εκ των υστέρων παρατηρήσεις τους, θα είχαν σχεδόν πάντα δίκιο !

Φυσικά, θα μου πείτε ότι αυτό είναι ένα χονδροειδές σφάλμα λογικής, εφόσον το ατύχημα έχει προηγηθεί της άφιξης των πρώτων βοηθειών, και όχι το αντίστροφο. Φανταστείτε για μια στιγμή ότι το ίδιο συμβαίνει και με αυτό που αποκαλούμε ασθένεια. Ξέρουμε ήδη ότι όταν εμφανίζεται κάποιο σύμπτωμα, γεγονός που θεωρείται ότι αποτελεί την αρχή της ασθένειας, στην πραγματικότητα αρχίζει η διαδικασία του καθαρισμού, της επανεξισορρόπησης και της θεραπείας ( εάν το σώμα μας δεν έχει αρκετή ενέργεια για να βρει εντελώς την ισορροπία του, εξαντλείται μέσα σε αυτήν την προσπάθεια και δεν εκπληρώνεται ποτέ η θεραπεία του. Αυτή είναι και μια από τις αιτίες για τις οποίες πεθαίνουμε εξαιτίας της «ασθένειας »).

Το οποίο σημαίνει ότι όταν αρχίζει να φαίνεται κάτι (στο μεταφορικό παράδειγμα του σπιτιού, η έξοδος των σκουπιδοτενεκέδων), αυτό γίνεται επειδή πολλά αόρατα πράγματα έχουν συμβεί ήδη προηγουμένως (η συσσώρευση των σκουπιδοτενεκέδων στο εσωτερικό του σπιτιού). Μερικοί ερευνητές αναγνωρισμένοι για την αποτελεσματικότητά τους ως θεραπευτές, έχουν αποδείξει ότι οι ιοί, τα βακτηρίδια και οι μύκητες κινητοποιούνται από το σώμα (με διαταγή του εγκεφάλου) τη στιγμή που αρχίζει η επανεξισορρόπηση, για να βοηθήσουν να εκπληρωθεί η διαδικασία. Είτε για να φέρουν υλικά για να επανοικοδομήσουν τα κύτταρα που βλάπτονται, είτε για να εκκενώσουν τα κύτταρα που αχρηστεύονται.

Προφανώς, εάν η αρχική ανισορροπία (ψυχρή και μη ορατή φάση της ασθένειας) υπήρξε υπερβολικά βαθιά, μακρά ή/και υπερβολικά έντονη, ο καθαρισμός θα είναι τόσο βίαιος και τόσο έντονος που μπορεί να σπάσει τη ζωτικής σημασίας ισορροπία του οργανισμού και να προκαλέσει το θάνατό του. Αλλά, βασικά, καθώς οι ασθένειες δεν είναι ασθένειες, και καθώς οι παράγοντες που αποκαλούνται μολυσματικοί εμφανίζονται τη στιγμή της διαδικασίας της θεραπείας, ολόκληρη η θεωρία του Παστέρ καταρρέει προς όφελος μιας πολύ πιο δυναμικής θεώρησης, που έχει ως στόχο μάλλον την ενίσχυση του εδάφους και της ισορροπίας, παρά την εξαφάνιση των παραγόντων καθαρισμού (ιοί) ή ανοικοδόμησης (μύκητες και βακτηρίδια).

Όσον αφορά τους καρκινογόνους παράγοντες, διάφορες έρευνες έχουν δείξει ότι μόνο στο 1% των περιπτώσεων οι καρκίνοι προκλήθηκαν από αυτούς. Είναι η περίπτωση της έκθεσης σε ραδιενέργεια ή σε κάποιες πολύ τοξικές ουσίες σε ισχυρή δόση. Αντιθέτως, το 99% των άλλων καρκίνων οφείλονται σε παράγοντες έντονου στρες (βίαια ψυχολογικά σοκ που βιώνονται, χωρίς να εκφράζονται βιολογικά - οργανικά), συνδέονται δε συχνά με έντονες εσωτερικές συγκρούσεις που δεν έχουν λυθεί ψυχολογικά. Ο γιατρός Χάμερ ήταν ο πρώτος που το έδειξε αυτό με επιστημονικό τρόπο, σε περισσότερες από 8.000 περιπτώσεις καρκίνου. Η αξία του έγκειται στο ότι μπόρεσε να δείξει ότι η ανάπτυξη του καρκίνου έγινε σύμφωνα με κάποιους πολύ ακριβείς και αμετάβλητους νόμους. Θα το δούμε αυτό αργότερα.

Τελικά, οι αλλεργιογόνοι παράγοντες είναι δημιούργημα της φαντασίας, ανάλογο με εκείνο που θέλει τους αστυνομικούς και τους άλλους να προκαλούν τα ατυχήματα. Όλες οι αλλεργίες, χωρίς εξαίρεση, είναι στην πραγματικότητα διαδικασία θεραπείας μιας τεράστιας εσωτερικής σύγκρουσης αποχωρισμού (αφού είναι κάτι που εκδηλώνεται: σπυριά, δερματικά εξανθήματα, αναπνευστικές δυσκολίες).

Νέο αξίωμα αριθμ. 6 : Η γενετική αντανακλά την κατάσταση της υγείας του σώματος και δεν είναι η υγεία αυτή που αντανακλά την γενετική αιτιοκρατία (γενετικό ντετερμινισμό).

Εδώ, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε για μια ακόμη φορά, τη μεταφορά μας για τα ατυχήματα αυτοκινήτου που προκαλούνται από τους αστυνομικούς και τους συνεργούς τους. Πράγματι, γενετιστές που διαφωνούν με τις επικρατούσες θεωρίες της γενετικής, έχουν ανακαλύψει ότι ο γενετικός χάρτης μας μεταβάλλεται συνεχώς, εξαιτίας θετικών ή αρνητικών αγχωτικών καταστάσεων που βιώνουμε σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας.

Σύμφωνα με την ίδια αρχή, που ισχύει και στο προηγούμενο αξίωμα, η αγχωτική κατάσταση, το στρες είναι αυτό που προηγείται. Αυτό προκαλεί μια λίγο πολύ βαθιά και διαρκή ανισορροπία στον οργανισμό και στο άτομο. Τότε γίνεται μια γενετική αλλαγή για να απεικονισθούν τα νέα δεδομένα της κατάστασής μας, μέσα στη δομή του DNA μας. Αυτό μοιάζει σαν η γενετική κληρονομιά μας να έχει αναλάβει ως αποστολή την παράδοση, την απομνημόνευση όλης της ιστορίας μας, για να διαβιβάσει την πληροφορία, στο μέλλον του ατόμου και του είδους του.

Το να πιστεύουμε επομένως ότι το συγκεκριμένο χρωμόσωμα είναι υπεύθυνο για την συγκεκριμένη ασθένεια είναι, για μια φορά ακόμα, σα να διαβάζουμε αντίστροφα την χρονική αλυσίδα των γεγονότων. Επομένως το να συμπεραίνουμε ότι αντικαθιστώντας κάποιο «παθογόνο» χρωμόσωμα με ένα «υγιές» μπορούμε να εξαφανίσουμε την ασθένεια, είναι σα να λέμε ότι, καταστρέφοντας τη φωτογραφία (τη μνήμη) κάποιου ατυχήματος, ακυρώνεται το ατύχημα ή επισκευάζεται η ζημιά. Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι με παρόμοιο συλλογισμό οι γενετιστές, που μας υπόσχονται θαύματα (όπως άλλοι έκαναν με τον καρκίνο σαράντα χρόνια νωρίτερα), εμπλέκονται σε μια νέα μορφή αναθεωρητισμού, σχετικά με τα κύτταρα όμως αυτή τη φορά : «Εάν σβήσω τη μνήμη κάποιου γεγονότος, σβήνω το γεγονός.» Αυτή είναι η βάση στην οποία στηρίζονται οι επενδύσεις δισεκατομμυρίων που γίνονται σήμερα στην γενετική...

Νέο αξίωμα αριθμ. 7 : Δεν σώζεται η ζωή του ασθενούς αφαιρώντας του ένα όργανο.

Διαβάζοντας αυτό το τελευταίο αξίωμα, σε συνδυασμό με όλα τα προηγούμενα, θα καταλάβετε ότι αυτό που ευρέως αποκαλείται ασθένεια δεν είναι παρά η έκφραση μιας ανισορροπίας (μη ορατή διαδικασία) που προσπαθεί να επανέλθει σε ισορροπία (ορατή διαδικασία). Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το όργανο πρέπει να θεωρείται μόνο ως το σημείο εκδήλωσης, μέσα από το οποίο προσπαθεί να εκφραστεί, η διαδικασία της θεραπείας. Σε καμία περίπτωση, δεν είναι η πρωταρχική αιτία! Η αιτία, αυτό το είδαμε ήδη, είναι η εσωτερική σύγκρουση, το έντονο στρες, το οποίο όταν λυθεί, ξεπεραστεί, επιτρέπει τη θεραπεία.

Όταν αφαιρούμε το όργανο, δεν κάνουμε τίποτε άλλο παρά να αφαιρούμε ένα σημείο εκδήλωσης της ασθένειας. Και εάν η εσωτερική σύγκρουση μένει ακόμη ενεργή, ο οργανισμός θα βρει άλλα σημεία συνήθως γειτονικά, για να συνεχίσει να εκδηλώνει αυτό που έχει ανάγκη να εκδηλώσει. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο κάποιες γυναίκες, αφού υποβλήθηκαν σε ολική αφαίρεση στήθους, παρουσιάζουν γάγγλια ενώ άλλες όχι. Οι πρώτες δεν έχουν ακόμη λύσει το στρες που είναι υπεύθυνο για τον καρκίνο τους, και γι’ αυτό συνεχίζουν να έχουν συμπτώματα.


Αυτά τα επτά νέα αξιώματα που σας προτείνω να σκεφτείτε, είναι αποτέλεσμα δικής μου σύνθεσης, μετά από 15 χρόνια ενασχόλησής μου, σε βάθος, με τις παραδοσιακές και τις διάφορες ολιστικές ιατρικές. Με ενέπνευσαν επίσης οι ανακαλύψεις που έκαναν επιστήμονες που είχαν το θάρρος να βγουν από την πεπατημένη της μοναδικής κυρίαρχης και ολοκληρωτικής σκέψης που είναι διαδεδομένη στην επιστημονική κοινότητα. Θα μπορούσα να παρουσιάσω τις εργασίες πολλών ερευνητών, αλλά θα περιοριστώ, στα πλαίσια αυτού του άρθρου, στις εργασίες του γιατρού Χάμερ (Γερμανία) και του γιατρού Σαμπά (Γαλλία).

Η νέα ιατρική του γιατρού Χάμερ

Ο γιατρός Ρίκε Γκέερτ Χάμερ (Ryke Geerd Hamer) υπήρξε για πολλά χρόνια διευθυντής σε μια γερμανική κλινική. Η προνομιούχος θέση του, του επέτρεψε να συναντήσει πολλούς καρκινοπαθείς. Χάρις στις περιστάσεις, στην τύχη και στην λεπτομερή παρατήρηση, ο Χάμερ ανακάλυψε τους θεμελιώδεις νόμους που εξηγούν το μηχανισμό της εμφάνισης όλων των καρκίνων και όλων των ασθενειών. Στην περίπτωση αυτού του γιατρού, μπορούμε πραγματικά να μιλήσουμε για νόμους, αφού οι επαληθεύσεις που έγιναν από τον ίδιο και από άλλους ερευνητές και θεραπευτές έδειξαν ότι όλοι ισχύουν στις 100% των περιπτώσεων, πράγμα το οποίο δεν είχε ποτέ συμβεί έως τότε στην ιστορία της ιατρικής.

Ο ατσαλένιος νόμος του καρκίνου που διατυπώθηκε από τον Ρίκε Γκέερτ Χάμερ είναι ο εξής: " Όλοι οι καρκίνοι προκαλούνται και ενεργοποιούνται από έντονες και βίαιες εσωτερικές συγκρούσεις που τις βιώνουμε χωρίς να τις εκφράζουμε. Η φύση της εσωτερικής σύγκρουσης καθορίζει την περιοχή του εγκεφάλου που θα πληγεί και το όργανο στο οποίο θα εντοπισθεί η ασθένεια. " Παρατήρησε λοιπόν ότι οι ασθενείς που είχαν καρκίνο των οστών, για παράδειγμα, είχαν όλοι βιώσει κάποιο σοκ, κάποιο στρες, κάποια έντονη και βίαιη (αιφνίδια) εσωτερική σύγκρουση κατά την οποία αισθάνθηκαν υποτιμημένοι. Επιπροσθέτως, παρατήρησε ότι σε όλους τους ασθενείς που είχαν προσβληθεί από τον ίδιο καρκίνο, είχε εμφανισθεί ένα σημάδι στην ίδια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου τους. Έτσι, ανακάλυψε ότι σε κάθε τύπο στρες αντιστοιχούσε η ίδια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου και το ίδιο συγκεκριμένο όργανο, πάντα το ίδιο.

Ο καρκίνος των οστών αντιστοιχεί στην εσωτερική σύγκρουση της υποτίμησης. Ο καρκίνος των πνευμόνων στη έντονο φόβο του θανάτου. Ο καρκίνος του αριστερού στήθους σε μια γυναίκα δεξιόχειρα, στη έντονη εσωτερική σύγκρουση σε σχέση με ένα παιδί (πραγματικό, εικονικό, φανταστικό ή συμβολικό). Ο καρκίνος του δεξιού στήθους σε μια δεξιόχειρα γυναίκα αντιστοιχεί σε εσωτερική σύγκρουση γενικά με τον σύντροφο (σε μια γυναίκα αριστερόχειρα, οι αντιστοιχίες αντιστρέφονται). Ο καρκίνος του προστάτη αντιστοιχεί στη σεξουαλική εσωτερική σύγκρουση (πραγματική ή συμβολική) σε σχέση με τα παιδιά ή τους απογόνους (ή την ικανότητα δημιουργίας). Και ούτω καθεξής, για όλους τους καρκίνους.

Αυτός ο νόμος έχει επιβεβαιωθεί εδώ και σχεδόν 20 χρόνια από εκατοντάδες θεραπευτές (εκπαιδευμένους από τον Χάμερ ή τους διαδόχους του), σε δεκάδες χιλιάδες ασθενείς, χωρίς εξαίρεση. Αυτό που είναι φανταστικό σε αυτήν την ανακάλυψη, είναι ότι ο μηχανισμός: «σύγκρουση - εγκέφαλος – όργανο» λειτουργεί και προς τις δύο κατευθύνσεις. Για να το πούμε και αλλιώς, όσο η εσωτερική σύγκρουση είναι ενεργή, η περιοχή του εγκεφάλου που δραστηριοποιείται δίνει διαταγή στη βιολογική διαδικασία να παραγάγει καρκινικά κύτταρα στο όργανο που διαλέχτηκε για να εκφράσει την ανισορροπία. Αντιθέτως, όταν το άτομο λύσει την εσωτερική του σύγκρουση (με οποιονδήποτε τρόπο και αν το κάνει αυτό) και βάλει τέλος στο έντονο στρες του, η ίδια περιοχή του εγκεφάλου αντιστρέφει το πρόγραμμα και δίνει αμέσως διαταγή στη βιολογική διαδικασία, να σταματήσει την παραγωγή καρκινικών κυττάρων και να καταστρέψει τον όγκο που έχει δημιουργηθεί στο όργανο ...

Έτσι σήμερα, αρκετές χιλιάδες ιατρικοί φάκελοι θεραπειών έχουν σχηματιστεί και συγκεντρωθεί από τον γιατρό Χάμερ και τους διαδόχους του. Μέσα σε αυτούς τους φακέλους, απαριθμούνται πολλές αποθεραπείες τις οποίες η επίσημη ιατρική χαρακτηρίζει ως « αυθόρμητες, ανεξήγητες ή αξιοθαύμαστες» : έτσι, ανιχνεύσεις (με σκάνερ), αναλύσεις αίματος, ακτινογραφίες, υποβολές εκθέσεων που έγιναν σε νοσοκομεία, αποδεικνύουν ότι ασθενείς έχουν θεραπευθεί εντελώς από καρκίνους, λευχαιμίες, σκληρύνσεις κατά πλάκας, μυοπάθειες, διάφορες εκφυλιστικές ασθένειες, κωφώσεις, σοβαρές διαταραχές της όρασης, ψωριάσεις, αλλεργίες, κ.λπ., χωρίς να προσφύγουν στη χημειοθεραπεία, την ακτινοθεραπεία, τη χειρουργική επέμβαση ή άλλες κλασικές θεραπείες που ορίζονται από την ιατρική. Και όμως, πολλοί από αυτούς ήταν καταδικασμένοι από την επίσημη ιατρική, που είχε βεβαιώσει ότι ήταν ανίατοι, ότι θα πεθάνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Κατά τη διάρκεια μιας από τις αναρίθμητες δίκες εναντίον του γιατρού Χάμερ στις οποίες ενάγων ήταν ο ιατρικός σύλλογος, ο δικηγόρος του Χάμερ είχε ζητήσει από το δικαστήριο να συγκρίνει το ποσοστό, σε εθνική κλίμακα, όσων επέζησαν από καρκίνο, με το ποσοστό όσων επέζησαν από καρκίνο ανάμεσα στους ασθενείς του πελάτη του (λαμβάνοντας υπόψη ότι μερικοί από αυτούς είχαν απευθυνθεί σ’ αυτόν, μερικές φορές στο τελευταίο τους στάδιο, απελπισμένοι, αφού είχαν δοκιμάσει τα πάντα). Αυτή η σύγκριση παρουσίασε με περιφανή τρόπο την ανωτερότητα της προσέγγισής του Χάμερ, σε σχέση με την προσέγγιση της επιστημονικής ιατρικής και ολόκληρου του οπλοστασίου της: 95% επιβίωση για περισσότερα από 5 χρόνια για τον Χάμερ, απέναντι στο 30% κατά μέσο όρο, σε εθνική κλίμακα στη Γερμανία. Χωρίς σχόλιο.

Η ασθένεια, είναι η τέλεια λύση που βρίσκει ο εγκέφαλος στο πρόβλημα των « εσωτερικών συγκρούσεων »

Εάν σταματούσα εδώ την παρουσίασή μου, θα σας άφηνα πιθανώς αμήχανους και με πολλές αμφιβολίες. Εάν δεν καταλάβουμε σε τι πραγματικά χρησιμεύει η ασθένεια, από βιολογική άποψη, οι θεραπείες μπορεί να φανούν μαγικές. Για να το καταλάβουμε αυτό, ο γιατρός Χάμερ έδωσε πρώτα-πρώτα ένα παράδειγμα παρμένο από την ζωική βιολογία: αυτό μιας αλεπούς που βρέθηκε σε κατάσταση μεγάλου στρες σχετικά με την επιβίωσή της.

Ας φανταστούμε ότι μια αλεπού δεν έχει καταφέρει να πιάσει την παραμικρή λεία εδώ και τρεις μέρες. Βρίσκεται σε κατάσταση μεγάλου στρες σχετικά με την σωματική της επιβίωση, όταν επιτέλους, καταφέρνει να αιχμαλωτίσει ένα μικρό κουνέλι που περνάει από εκεί. Τη στιγμή που ετοιμάζεται να το δαγκώσει, να το ξεσκίσει, να το φάει, η αλεπού ακούει έναν από τους χειρότερους εχθρούς της να πλησιάζει : τον κυνηγό. Και τώρα η αλεπού μας βρίσκεται σε τρομερό δίλημμα, ανάμεσα σε δύο απειλές : εάν φάει το γεύμα της, για να ικανοποιήσει την ανάγκη της για τροφή, κινδυνεύει να σκοτωθεί με την κοιλιά γεμάτη · εάν το σκάσει, αφήνοντας τη λεία της, κινδυνεύει ίσως να πεθάνει της πείνας λίγο αργότερα. Για να βγει από αυτό το δίλημμα, αποφασίζει να καταπιεί ολόκληρο το πόδι του κουνελιού και να φύγει μακριά.

Εκείνη την στιγμή, ένας άλλος κίνδυνος απειλεί την αλεπού : κινδυνεύει να πεθάνει από απόφραξη εντέρου, επειδή αυτό το ολόκληρο πόδι δεν μπορεί ούτε να ξανανεβεί από το στομάχι, ούτε να συνεχίσει τη διαδρομή του μέσα στο έντερο. Βρισκόμαστε, λέει ο Χάμερ, μπροστά σε μια έντονη και βίαιη εσωτερική σύγκρουση που σχετίζεται με την ανάγκη να χωνευτεί κάτι. Για να λύσει αυτό το πρόβλημα, ο εγκέφαλος ενεργοποιεί την τέλεια λύση που θα εξασφαλίσει την επιβίωση του ατόμου : ενεργοποιεί ένα πρόγραμμα παραγωγής πεπτικών υπερκυττάρων στα τοιχώματα του στομαχιού. Στόχος: η χώνεψη του ποδιού που έχει σφηνώσει στο στομάχι, να γίνει πέντε φορές πιο γρήγορα και πέντε φορές καλύτερα. Όσο ο στόχος δεν επιτυγχάνεται, ο εγκέφαλος συνεχίζει να διατάζει την παραγωγή αυτών των πεπτικών υπερκυττάρων που έχουν σαφώς ανώτερες επιδόσεις από τα κανονικά. Αλλά μόλις το πόδι χωνευθεί εντελώς, μια διαδικασία βιοανάδρασης ενημερώνει τον εγκέφαλο ότι ο στόχος έχει επιτευχθεί. Στη στιγμή ο εγκέφαλος βάζει τέλος στο πρόγραμμα της παραγωγής και δίνει διαταγή να εξαλειφθούν αυτά τα υπερκύτταρα, που θα απέβαιναν επικίνδυνα εάν παρέμεναν στο στομάχι. Μερικές ημέρες αργότερα, εάν ναρκώσουμε την αλεπού και εξετάσουμε τα τοιχώματα του στομαχιού της, θα μπορέσουμε να παρατηρήσουμε ουλές, μάρτυρες της πρόσφατης εξάλειψης των υπερκυττάρων. Συμπέρασμα : χάρη σε αυτόν τον προγραμματισμό ,τον εγγεγραμμένο στη βιολογική διαδικασία εδώ και εκατομμύρια χρόνια, ο εγκέφαλος της αλεπούς διάλεξε την καλύτερη ανάμεσα σε όλες τις λύσεις, έτσι ώστε να εξασφαλίσει την επιβίωσή της. Το μόνο που δεν σας είπα ακόμη, είναι ότι αυτά τα υπερκύτταρα είναι αυτό που κοινώς αποκαλούμε, καρκινικά κύτταρα του στομαχιού !

Έτσι, σύμφωνα με τους Χάμερ και Σαμπά, βάσει επαληθεύσεων που έγιναν στο εργαστήριο, αυτό που αποκαλούμε καρκινικό κύτταρο έχει τις ίδιες λειτουργίες με ένα κανονικό κύτταρο, αλλά με πολλαπλάσιες επιδόσεις. Ένα καρκινικό κύτταρο στομαχιού χωνεύει πολύ πιο γρήγορα και δυνατά από ένα κανονικό κύτταρο. Ένα καρκινικό κύτταρο παγκρέατος παράγει πολύ περισσότερη ινσουλίνη, ένα καρκινικό κύτταρο του στήθους παράγει πολύ περισσότερο γάλα, ένα καρκινικό κύτταρο πνεύμονα έχει πολύ μεγαλύτερη ικανότητα ανταλλαγής οξυγόνου αίματος, ένα καρκινικό κύτταρο νεφρού φιλτράρει σαφώς περισσότερο, κ.λπ..

Ας σημειώσουμε, μια και το έφερε ο λόγος, ότι ο γιατρός Κλωντ Σαμπά (Claude Sabbah) γενίκευσε τις ανακαλύψεις του Χάμερ αποδεικνύοντας ότι όλες οι ασθένειες, όποιες και αν είναι αυτές (από την πιο καλοήθη ως την πιο σοβαρή), είναι αποτέλεσμα κάποιου σοκ ή στρες που το βιώσαμε χωρίς να το εκφράσουμε, και ενεργοποιούνται από τον εγκέφαλο, ως η τέλεια λύση για την εξασφάλιση της επιβίωσης.

Γιατί πεθαίνουμε από τις ασθένειές μας;

Τότε, θα μου πείτε, εάν οι ασθένειες είναι οι τέλειες λύσεις που είναι γραμμένες στη βιολογική διαδικασία για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή μας, γιατί πεθαίνουμε από καρκίνο ή άλλες ασθένειες; Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, πρέπει να καταλάβουμε, με ποιο τρόπο επεξεργάζεται ο εγκέφαλός μας τις πληροφορίες που φτάνουν σ’ αυτόν. Δηλαδή πρέπει να γνωρίζουμε, ότι ο εγκέφαλος δεν κάνει καμία διάκριση ανάμεσα σε μια πραγματική και μια φανταστική, εικονική ή συμβολική πληροφορία. Για να το αποδείξουμε, ας πάρουμε ένα απλό παράδειγμα ·
- Εάν ξαφνικά βρεθείτε όρθιος στο χείλος της χωρίς παραπέτο στέγης ενός 20όροφου κτιρίου, ο εγκέφαλός σας θα ερμηνεύσει αυτήν την κατάσταση ως πραγματικό κίνδυνο: θα ενεργοποιήσει μια σειρά φυσιολογικών αντιδράσεων και ανακλαστικών συμπεριφοράς (άνοδος του ποσοστού της αδρεναλίνης, επιτάχυνση του καρδιακού παλμού, άγχος, ίλιγγος, κ.λπ.). Εδώ, έχει επεξεργαστεί μια πραγματική πληροφορία ·
- Εάν, διαβάζοντας το παραπάνω παράδειγμα, φανταστήκατε τον εαυτό σας σ’ αυτή τη θέση, πιθανώς ο εγκέφαλός σας να ενεργοποίησε τις ίδιες αντιδράσεις. Εντούτοις, δεν βρισκόσαστε πραγματικά σε κίνδυνο, αφού ήσασταν καθισμένος και διαβάζατε. Ο εγκέφαλός σας όμως επεξεργάστηκε μια φανταστική πληροφορία, σαν να ήταν πραγματική ·
- Εάν, τώρα, κατά τη διάρκεια ηλεκτρονικού παιχνιδιού ή κάποιας κινηματογραφικής προβολής, το σενάριο σάς προβάλει στο χείλος μιας στέγης, με το κενό από κάτω, σκηνή τραβηγμένη από την οπτική γωνία του ήρωα, και εάν είστε αρκετά βυθισμένος, συνεπαρμένος μέσα στην εικόνα, ο εγκέφαλός θα αντιδράσει και πάλι με το ίδιο τρόπο. Εδώ, θα έχει επεξεργαστεί μια εικονική πληροφορία σα να ήταν πραγματική ·
- Και τέλος, εάν σας ανακοινώσουν ξαφνικά ότι η επιχείρηση στην οποία εργάζεστε κήρυξε πτώχευση, τη στιγμή που εσείς έχετε μόλις πάρει ένα μεγάλο δάνειο από την τράπεζα, θα αισθανθείτε ίσως τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια σας. Ο εγκέφαλος θα ενεργοποιήσει και πάλι τις ίδιες αντιδράσεις, παρόλο που ή άβυσσος που έχετε μπροστά σας, δεν είναι παρά συμβολική. Έτσι, θα έχει επεξεργαστεί μια συμβολική πληροφορία σα να ήταν πραγματική.

Εάν κατανοήσετε αυτό το παράδειγμα, θα καταλάβετε εύκολα ότι ό,τι λέμε, ό,τι σκεφτόμαστε εκλαμβάνεται από τον εγκέφαλό μας ως πραγματική πληροφορία, την οποία έχει υποχρέωση να επεξεργαστεί, ως υπερυπολογιστής. Έτσι εάν, μιλώντας για ένα φίλο, πείτε: " αυτό δεν θα του συγχωρήσω ποτέ. Δεν θα μπορέσω ποτέ να το χωνέψω ", και αυτή η φράση πραγματικά αντανακλά αυτό που έντονα αισθάνεστε, τότε ο εγκέφαλός σας θα λάβει αυτήν την συμβολική πληροφορία και θα την επεξεργαστεί σα να ήταν πραγματική. Εάν η σύγκρουση που βιώνετε στη σχέση σας με το άλλο άτομο είναι πολύ έντονη και δεν καταφέρνετε να εκφράσετε όλη τη δυσαρέσκεια που αισθάνεστε, είναι πολύ πιθανό ο εγκέφαλος να ξεκινήσει πρόγραμμα παραγωγής πεπτικών υπερκυττάρων (δηλαδή καρκινικών κυττάρων) για να χωνέψει αυτό που δεν μπορείτε να χωνέψετε…

Η διαφορά με την περίπτωση του ποδιού που σφήνωσε στο στομάχι της αλεπούς, είναι ότι εάν δεν συμφιλιωθείτε με τον φίλο σας, εάν παραμείνετε στις θέσεις σας, εάν δεν τον συγχωρέσετε, δεν θα μπορέσετε πράγματι ποτέ να χωνέψετε αυτό που σας έκανε. Κατά συνέπεια ο εγκέφαλός σας θα συνεχίζει να λαμβάνει το μήνυμα ότι κάτι δεν έχει ακόμη χωνευθεί. Και υπάκουα, θα συνεχίζει το πρόγραμμα της παραγωγής καρκινικών κυττάρων. Μαντεύετε τη συνέχεια : αργά ή γρήγορα, εξαιτίας της ανώμαλα υπερβολικής ικανότητας πέψης, θα αρχίσετε να αισθάνεστε πόνους, οι τροφές δεν θα χωνεύονται σωστά. Θα σας γίνει τότε διάγνωση καρκίνου του στομάχου, που οι γιατροί θα προσπαθήσουν να εξαφανίσουν με τα διάφορα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους.

Αλλά αρχίζετε να μαντεύετε αυτό που υπάρχει κίνδυνος να επακολουθήσει. Ακόμα και αν σας έκαναν ολική αφαίρεση στομάχου, ο εγκέφαλός σας θα συνέχιζε να δίνει την εντολή για την παραγωγή καρκινικών κυττάρων στην περιοχή του σώματος όπου βρισκόταν το στομάχι. Κάποιους μήνες αργότερα, οι γιατροί θα ανακάλυπταν αυτό που θα ονόμαζαν υποτροπή ή μετάσταση, ενώ αυτό δεν θα ήταν παρά η συνέχιση του προγράμματος που είχε ξεκινήσει ο εγκέφαλός σας, βασιζόμενος σε μια συμβολική πληροφορία σχετικά με την σύγκρουση που βιώσατε με κάποιο φίλο.

Για να πάμε ακόμη μακρύτερα, εάν σοκαριστείτε από την απαισιόδοξη διάγνωση του καρκινολόγου σας και αισθανθείτε μεγάλο φόβο θανάτου, ο εγκέφαλός σας θα αρχίσει καινούργιο πρόγραμμα παραγωγής υπερκυττάρων ,στον πνεύμονα, που αργότερα θα χαρακτηριστεί από τους γιατρούς καρκίνος του πνεύμονα. Και ούτω καθεξής, μέχρις ότου επέλθει ο θάνατος.

Πώς να προλάβουμε τις ασθένειες και πώς να τις θεραπεύσουμε ;

Στο τελευταίο μου βιβλίο «Η γλώσσα της θεραπείας» έχω περιγράψει λεπτομερώς τις διαδικασίες που, ξεκινώντας από έντονα ψυχικά σοκ ή μεγάλο στρες, καθορίζουν και προκαλούν τις σωματικές ασθένειές μας. Στα πλαίσια αυτού του άρθρου μου φαίνεται άχρηστο να προχωρήσω βαθύτερα, αφού η ίδια λογική ισχύει για όλες τις ασθένειες, ανεξάρτητα από τον βαθμό έντασης και σοβαρότητάς τους.

Αυτό που πρέπει να συγκρατήσουμε από όλα αυτά είναι, ότι από τη μια, ο εγκέφαλος δε σφάλει ποτέ και από την άλλη, ότι αυτός είναι που ενεργοποιεί όλες τις «ασθένειες» έτσι ώστε να εγγυηθεί στο άτομο τις μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης. Είναι φανερό ότι το ενδιαφέρον μιας τέτοιας θεώρησης είναι τεράστιο. Πράγματι, για πρώτη φορά στην ιστορία της ιατρικής, καμιά πάθηση, καμιά ανισορροπία μας δεν οφείλεται στην τύχη. Όλα εκδηλώνονται σύμφωνα με τους αμετάβλητους νόμους της Βιολογίας των Ζωντανών Όντων, όπως λέει ο γιατρός Κλωντ Σαμπά.

Αυτό σημαίνει συγκεκριμένα, ότι εάν μάθετε τους νόμους της Νέας Ιατρικής του Ρίκε Γκέερτ Χάμερ ή της Ολιστικής Βιολογίας του Κλωντ Σαμπά, που είναι αμετάβλητοι όσο και οι νόμοι της φυσικής ή της χημείας, θα μπορείτε όχι μόνο να καταλάβετε από πού προέρχονται όλες οι ασθένειές σας, αλλά κυρίως θα μπορείτε να τις προλαμβάνετε και να τις θεραπεύετε. Πώς ; Μαθαίνοντας τις βασικές αρχές της επικοινωνίας τις οποίες κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να κατέχει : το να εκφράζει τις ανάγκες και τα συναισθήματά του, να τολμά να αντιπαρατίθεται στους άλλους (με σεβασμό βέβαια), να αναγνωρίζει και να δέχεται την πραγματικότητα όπως αυτή είναι, οι πράξεις του να είναι προσαρμοσμένες στην πραγματικότητα, να τελειώνει τις όποιες συναισθηματικές εκκρεμότητες έχει με τους άλλους, να συγχωρεί. Ας πάρουμε αυτές τις αρχές μία μία, για να εξετάσουμε με ποιο τρόπο μπορούν να μας κάνουν να αποφύγουμε τις ασθένειες ή να μας θεραπεύσουν...

- να εκφράζουμε τις ανάγκες μας : πολλές απογοητεύσεις, πολλές καταστάσεις στρες προέρχονται από το γεγονός ότι αφενός, λίγοι είναι οι άνθρωποι που γνωρίζουν συνειδητά τις αληθινές ανάγκες τους και αφετέρου, ακόμη πιο σπάνιοι είναι εκείνοι που έχουν την ικανότητα να τις εκφράσουν με κατάλληλο τρόπο. Συνεπώς, συσσωρεύουμε μίση και μνησικακίες, μένουμε μπλοκαρισμένοι σε αδιέξοδα. Αισθανόμαστε βέβαια ότι κάτι δεν μας ταιριάζει, αλλά δεν γνωρίζουμε πώς να ξεφύγουμε. Μας συμβαίνουν συχνά απαράδεκτα πράγματα. Εντούτοις τα δεχόμαστε, επειδή δεν γνωρίζουμε ούτε καν τα όριά μας, σχετικά με το τι θέλουμε και τι δεν θέλουμε, τι μπορούμε και τι δεν μπορούμε.
Το να ξαναμάθουμε να αναγνωρίζουμε τις ανάγκες μας και τα όριά μας για όσα δεν θέλουμε πια, το να είμαστε ικανοί να τα εκφράσουμε στους συνομιλητές μας, χωρίς να φοβόμαστε τις συνέπειες, αυτό είναι ένας από τους τρόπους που μπορεί να προλάβουν ή να θεραπεύσουν τις ασθένειες που προκαλούνται από τις ανθρώπινες εσωτερικές συγκρούσεις και τις απογοητεύσεις.

- να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας : Το συναίσθημα μοιάζει με το σύμπτωμα. Είναι ο δείκτης του βαθμού ικανοποίησης ή μη ικανοποίησης των αναγκών μας. Μια ανάγκη μας ματαιώνεται· εμφανίζεται ένα δυσάρεστο συναίσθημα (θυμός, θλίψη, φόβος, κ.λπ.). Μια ανάγκη μας ικανοποιείται· ένα ευχάριστο συναίσθημα θα εκδηλωθεί (χαρά, ευχαρίστηση, κ.λπ.). Δυστυχώς, η παιδεία μας μας έχει διδάξει, να αντιμετωπίζουμε τα συναισθήματά μας όπως η ιατρική αντιμετωπίζει τα συμπτώματα : να τα αρνούμαστε, να τα απορρίπτουμε, να τα εξαφανίζουμε. Με αυτό τον τρόπο στερούμαστε τα καλύτερα σημάδια, που έχουμε στη διάθεσή μας για να γνωρίζουμε με βεβαιότητα τι είναι καλό για μας και τι δεν είναι. Αυτή η άγνοιά μας μάς οδηγεί στην απογοήτευση, αφού μην έχοντας πια τους φωτεινούς δείκτες στον πίνακα ελέγχου, δεν ειδοποιούμαστε καν ότι μια ή περισσότερες ανάγκες μας ματαιώνονται. Σ’ αυτό το σημείο ο εγκέφαλος παίρνει αναγκαστικά τα ηνία, για να εγγράψει στη βιολογική διαδικασία των οργάνων τις ίδιες πληροφορίες που μας είχαν δώσει τα συναισθήματα [θυμηθείτε : στο παράδειγμα με το αυτοκίνητο, εάν οι φωτεινοί δείκτες του πίνακα ελέγχου (τα συναισθήματα) δεν λειτουργούν πια ή δεν ληφθούν υπόψη, η βλάβη θα εκδηλωθεί στα όργανα της μηχανής (στα όργανα του σώματος)].
Το να ξαναμάθουμε λοιπόν να ακούμε τα συναισθήματά μας, να τα αναγνωρίζουμε και να τα δεχόμαστε, να τα ευχαριστούμε μάλιστα που επαγρυπνούν για μας, είναι ένας πρώτος σταθμός για να αποφεύγουμε τις καταστρεπτικές εσωτερικές συγκρούσεις και το στρες. Εάν, επιπλέον, μπορούμε να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας με τρόπο κατάλληλο, υπεύθυνα, χωρίς να αποδίδουμε στους άλλους την ευθύνη, θα μπορέσουμε πολύ γρήγορα να ξαναβρούμε την ισορροπία μας.

- να τολμούμε τις αντιπαραθέσεις, με σεβασμό στους άλλους :
πόσες φορές, σε δύσκολες, τεταμένες, δυσάρεστες καταστάσεις, δεν συνέβη να μη τολμήσουμε να πούμε τα πράγματα στον άλλο, με σεβασμό, αλλά και σταθερά, με θάρρος ; Πόσες φορές δεν κατάπιαμε τα λόγια μας από φόβο μην προκαλέσουμε σύγκρουση ; Φοβόμαστε συχνά να πούμε δυσάρεστα πράγματα, επειδή πιστεύουμε ότι είναι προτιμότερο να διατηρούμε την ειρήνη ανάμεσα στους ανθρώπους. Όμως αυτή η ειρήνη είναι απατηλή, αφού μέσα μας μπορεί να γεννιέται ένα ισχυρό βίαιο συναίσθημα. Σημειώστε ότι ακόμη και ο υπολογισμός είναι λανθασμένος : θέλοντας να αποφύγουμε τη σύγκρουση, δεν λέμε αυτό που θα έπρεπε να ειπωθεί. Όμως, μην λέγοντας τίποτα, αυξάνουμε την αίσθηση απογοήτευσης και μνησικακίας μέσα μας, μέχρι που η κατάσταση γίνεται αφόρητη. Τότε, είτε ξεσπάμε βίαια πάνω στον άλλο, οπότε συμβαίνει αυτή η σύγκρουση και η ρήξη που ακριβώς θέλαμε να αποφύγουμε, είτε καταπίνουμε τα συναισθήματά μας για άλλη μια φορά, και τότε συμβαίνει ο καρκίνος ή η οξεία ασθένεια, που μας καλεί να εξετάσουμε προσεχτικά την ανισορροπία που έχουμε δημιουργήσει ...
Το να τολμάμε την σύγκρουση, είναι το να μάθουμε να μιλάμε για τα πράγματα που μας ενοχλούν, ήρεμα, χωρίς υπεκφυγές. Το να μάθουμε να εκφράζουμε με ειλικρίνεια το τι μας συμβαίνει, είναι ο καλύτερος τρόπος για να φροντίζουμε τις σχέσεις μας με τους άλλους.

- να αναγνωρίζουμε και να δεχόμαστε την πραγματικότητα όπως αυτή είναι : συχνά έχω παρατηρήσει, ότι πολλές ασθένειες ξεκινάνε όταν αρνούμαστε να δούμε μια κατάσταση, όταν της αντιστεκόμαστε, όταν δεν δεχόμαστε αυτό που μας συμβαίνει. Έτσι, μπορεί να μπούμε σε καταστάσεις εσωτερικής σύγκρουσης, αντίστασης, αυτοϋποτίμησης, απώλειας της ταυτότητας ή του χώρου κυριαρχίας μας. Και όσο περισσότερο μαχόμαστε την πραγματικότητα, τόσο περισσότερο ενισχύουμε την επιρροή της και τη δύναμή της πάνω μας, μέχρις ότου εξαντληθούμε.
Χωρίς να είμαστε καθόλου μοιρολάτρες (το θέμα δεν είναι να είμαστε ανθρώπινα ράκη που δέχονται τα πάντα χωρίς αντίδραση, αντιθέτως), το να δεχόμαστε την πραγματικότητα είναι το να τολμάμε να την κοιτάμε κατάματα, αντικειμενικά, χωρίς να κρίνουμε. Είναι επίσης το να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τα γεγονότα, θεωρώντας τα ούτε καλά, ούτε κακά : η συμβουλή μου είναι, να θεωρούμε μάλλον ό,τι μας συμβαίνει σαν ευκαιρίες που μας προσφέρονται για να μάθουμε κάτι καινούργιο.

- οι πράξεις μας να είναι προσαρμοσμένες στην πραγματικότητα : Ο Γιούνγκ επέμενε πολύ σε αυτό το σημείο. Πράγματι, δεν υπάρχει θεραπεία εάν δεν δράσουμε πραγματικά. Συχνά, μένουμε εγκλωβισμένοι στις εσωτερικές συγκρούσεις μας και τα στρες, επειδή δεν τολμάμε να δράσουμε. Ή ακόμα χειρότερα : επειδή νομίζουμε ότι αρκεί να συνειδητοποιήσουμε την αιτία του καρκίνου μας για να θεραπευθούμε. Λάθος. Όσοι πίστεψαν πως είναι έτσι, έχουν πεθάνει. Η δράση είναι ο μόνος τρόπος να δώσουμε στον εγκέφαλο την πληροφορία ότι η συγκρουσιακή κατάσταση τελείωσε. Ειδάλλως, το είδαμε παραπάνω, η ενεργοποίηση της ασθένειας δεν θα σταματήσει ποτέ.

- να τελειώνουμε τις όποιες συναισθηματικές εκκρεμότητες έχουμε με τους άλλους: αυτή η έννοια εκφράστηκε για πρώτη φορά από την Ελίζαμπεθ Κίμπλερ Ρος (Kübler-Ross), την ελβετίδα γιατρό που μετανάστευσε στις Η.Π.Α, από όπου ξεκίνησε η εφαρμογή της φροντίδας για την ανακούφιση των βαριά ασθενών, που σήμερα είναι διαδεδομένη σε ολόκληρο τον κόσμο. Έλεγε, ότι πολλοί ασθενείς, στο τέλος της ζωής τους, αισθανόντουσαν την απόλυτη ανάγκη να συμφιλιωθούν με αυτούς με τους οποίους είχαν έρθει σε ρήξη. Παρατήρησε χιλιάδες φορές, ότι μόλις αυτές οι εκκρεμείς υποθέσεις έκλειναν, οι ασθενείς πέθαιναν την ίδια νύχτα, νηφάλιοι και γαληνεμένοι.
Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να περιμένουμε το τέλος της ζωής μας, στο τελευταίο στάδιο μιας μακράς και επίπονης ασθένειας για να το κάνουμε αυτό. Από προσωπική εμπειρία ξέρω, ότι κλείνοντας ταχτικά τις εκκρεμείς υποθέσεις μου, με βοηθάει να διατηρώ την ισορροπία μου και να μην δημιουργώ άχρηστες και επιζήμιες πηγές άγχους.

- να συγχωρούμε : τέλος, τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, να συγχωρούμε. Όχι, να συγχωρήσουμε τον άλλο για το κακό που μπορεί να μας έχει κάνει, αλλά να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας για τον πόνο που δεχτήκαμε να ζήσουμε τόσο καιρό, μέχρις ότου χαλαρώσουμε, μέχρις ότου εκφράσουμε στον άλλο τις ανάγκες και τα συναισθήματά μας, μέχρις ότου τολμήσουμε την αντιπαράθεση, μέχρις ότου, επιτέλους, αναγνωρίσουμε και δεχτούμε την πραγματικότητα, μέχρις ότου κλείσουμε τις εκκρεμότητές μας.
Όσο και αν μας εκπλήσσει, υπεύθυνοι για τα σοκ, τις εσωτερικές συγκρούσεις, το στρες μας, δεν είναι ποτέ οι άλλοι, ούτε τα γεγονότα. Ο τρόπος που δεχτήκαμε το γεγονός, ο τρόπος που το αντιληφθήκαμε, το ερμηνεύσαμε, το φιλτράραμε, αυτός είναι πάντα που γεννάει τον πόνο μας ή την χαρά μας. Δηλαδή, τελικά, με πολλή αγάπη, χιούμορ και ταπεινότητα, θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τον εαυτό μας για την ηλιθιότητά μας και να μας συγχωρήσουμε για το κακό που μας κάναμε.

Συμπεράσματα

Στο τέλος αυτού του άρθρου, θέλω να βγάλω μερικά σύντομα συμπεράσματα. Πρώτα πρώτα, δεν υπήρξε στόχος μου να σας πείσω ότι οι πεποιθήσεις σας σχετικά με την υγεία και την ασθένεια είναι λανθασμένες. Ξέρω πολύ καλά ότι θα χρειαζόταν να παραθέσω πολύ περισσότερα, για να σας κάνω να αλλάξετε απόψεις. Στόχος μου ήταν να σας προτείνω μια θεώρηση του πώς θα είναι πιθανώς στο μέλλον η κατανόηση της ασθένειας και της θεραπείας. Εάν κάποια από αυτές τις ιδέες βρήκε απήχηση μέσα σας, σας προσκαλώ να εμβαθύνετε την έρευνά σας, να ενημερωθείτε, να διαβάσετε τα βιβλία που αρχίζουν τώρα να βγαίνουν σχετικά με το θέμα ... Και κυρίως, να πειραματιστείτε μόνοι σας με τον εαυτό σας, όπως κάνω εγώ, εδώ και 18 χρόνια.

Έπειτα, αυτή η θεώρηση μας κομίζει ένα εξαιρετικά καλό νέο : η ασθένεια δεν είναι μοιραία, δεν συμβαίνει ποτέ τυχαία. Που θέλει να πει, ότι αλλάζοντας τις συνήθειες συμπεριφοράς μας, τους τρόπους σκέψης μας, τη συναισθηματική ζωή μας, μπορούμε να εξαλείψουμε οριστικά την επήρεια των ασθενειών πάνω μας. Επιπλέον, ακόμα και αν κάπου κάπου αρρωσταίνουμε, δεν θα εξαρτόμαστε πια από τους θεραπευτές που βρίσκονται σε θέση εξουσίας σε σχέση με μας. Ξαναβρίσκουμε, επιτέλους, την αυτονομία μας, την ελευθερία μας, την αυτοκυριαρχία μας.

Και τέλος, ως ασθενείς και ως πολίτες, έχουμε όλοι το καθήκον να ενημερώνουμε τον περίγυρό μας, όσο περισσότερο μπορούμε, γύρω από αυτές τις νέες έρευνες, έτσι ώστε η τρέλα που έχει καταλάβει την ιατρική, πολιτική και οικονομική εξουσία σε σχέση με κάθε τι το εναλλακτικό, να γελοιοποιηθεί, να αποδειχθεί ακατάλληλη, ξεπερασμένη.
Όταν βλέπω τις διώξεις τις οποίες υφίστανται πολλοί θεραπευτές που έχουν επιλέξει να υπηρετήσουν πραγματικά την υγεία και τον ασθενή (και επομένως να μην υπηρετούν πια τα συμφέροντα των μεγάλων φαρμακευτικών ομίλων), γνωρίζω ότι αυτή η νέα μορφή ιεράς εξέτασης δεν θα σταματήσει παρά μόνο όταν θα είμαστε αρκετοί για να πούμε ευθέως στους κλασσικούς γιατρούς μας, αυτό που πραγματικά μας θεράπευσε. Αλλιώς, η ασθένεια θα παραμείνει για πολύ ακόμη στα χέρια αυτών που έχουν πάρει την εξουσία πάνω στη ζωή μας και το σώμα μας. Έχουμε τον κόσμο που μας αξίζει. Θα έχουμε τον κόσμο που δικαιούμαστε ; Αυτό θα εξαρτηθεί από μας.

http://vickytoxotis.blogspot.com/

Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

Υπέροχα δελφίνια...


Η θεωρία λέει ότι το δελφίνι μπορεί να "επικοινωνήσει" με το μωρό στην κοιλιά της μητέρας του και ότι αυτό συμβάλει στην καλή πνευματική ανάπτυξη του εμβρύου.

Όπως και να έχει, έχουμε να κάνουμε με μια υπέροχη εικόνα.

http://ianisdo-anando2.blogspot.com

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

Τιμούμε την ελληνική Παιδεία και τα ελληνικά Γράμματα


Τιμούμε την ελληνική Παιδεία και τα ελληνικά Γράμματα
στο πρόσωπο της Υπατίας της Αλεξανδρινής
για την Ημέρα της Ελληνικής Παιδείας
29 Ιανουαρίου 2012, ώρα 11:30 π.μ.
Πολυχώρος ΕΡΜΟΥ
(Ερμού 11 & Ι. Δραγούμη, Θεσσαλονίκη)
Διοργάνωση: Πολιτιστικός Σύλλογος “Προμηθεύς Πυρφόρος”
Είσοδος ελεύθερη

Τιμούμε την ελληνική Παιδεία και τα ελληνικά Γράμματα στο κατ’ εξοχήν πρόσωπο που θα μπορούσε, στη διαχρονική πορεία της Ιστορίας, να εκπροσωπήσει συμβολικά τις έννοιες των ελληνικών Γραμμάτων και της ελληνικής Παιδείας. Στο κατ’ εξοχήν πρόσωπο που τίμησε τις έννοιες αυτές με την μόρφωσή του, με το ήθος του, με τον τρόπο ζωής του. Στο πρόσωπο που η αγάπη του για την ελληνική Παιδεία και τα ελληνικά Γράμματα, το οδήγησε μέχρι το τραγικό μαρτύριο και τον ακόμη μαρτυρικότερο θάνατο. Σ’ έναν θάνατο που την βαρβαρότητα και τον φανατισμό με τον οποίο προήλθε, σπάνια θα συναντήσουμε σε ολόκληρη την πολιτισμένη ιστορία της ανθρωπότητας.
Εκδήλωση με αναφορά στο βίο, το πλούσιο και ακτινοβόλο έργο της και στον τραγικό της θάνατο,
διανθισμένη με εικόνες,
δραματοποίηση,
ποίηση
και κινηματογραφικές προβολές
για την εποχή της, την καταστροφή της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας από τον καθοδηγούμενο θρησκόληπτο όχλο και τις τελευταίες τραγικές στιγμές της μεγάλης μαθηματικού, φιλοσόφου και αστρονόμου.

Απευθύνουμε έκκληση σε όλους τους Έλληνες
σε κάθε πόλη της Ελλάδος
να τιμήσουν την ελληνική Παιδεία και τα ελληνικά Γράμματα
στο πρόσωπο της Υπατίας, της μάρτυρος μαθηματικού και φιλοσόφου.

Μάθετε για τη ζωή της Υπατίας μέσα από τα βίντεο εκδηλώσεων των προηγούμενων ετών πατώντας εδώ

http://pyrrphoros.wordpress.com/
http://alfeiospotamos.blogspot.com/

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

"Κατά περίεργο τρόπο το Δίκαιο των ομολόγων κάνει την Ελλάδα νομικά παντοδύναμη"


Η Ελλάδα έχει πράγματι ένα κρυφό διαπραγματευτικό χαρτί για το χρέος της, επιβεβαιώνει ο Γερμανός καθηγητής πτωχευτικού δικαίου Κρίστοφ Πάουλους και αυτό δεν είναι άλλο από το Δίκαιο των ελληνικών ομολόγων το οποίο της επιτρέπει να επιβάλει απώλειες στους Δανειστές με μία απλή νομοθετική παρέμβαση ενώ την προστατεύει απέναντι σε οποιαδήποτε αγωγή κερδοσκοπικών hedge funds ακόμη και αν αυτή φτάσει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου.
Το θέμα του Δικαίου των ομολόγων που αναδείχθηκε στην Ελλάδα μέσα από την εκτενή αρθρογραφία του Πάνου Παναγιώτου τον Ιούλιο του 2010, όταν σε άρθρο / ανάλυση του πρότεινε τη χρήση του άμεσα προκειμένου να υποχρεωθούν όλοι οι ομολογιούχοι να συμμετάσχουν σε μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, έχει γίνει κυρίαρχο θέμα στα ελληνικά ΜΜΕ τους τελευταίους μήνες μετά την αποκάλυψη του ιδίου την οποία δημοσίευσε πρώτο το XrimaNews.gr, ότι η ελληνική κυβέρνηση είχε συμφωνήσει κρυφά να παραχωρήσει το Δίκαιο στους δανειστές τόσο στο PSI όσο και στο PSI+.
Η δημόσια έκκληση του αρθρογράφου σε Έλληνες βουλευτές να παραλάβουν το φάκελο με τα στοιχεία που είχε στη διάθεση του ώστε να φέρουν το ζήτημα στη Βουλή βρήκε ανταπόκριση και το Νοέμβριο κατατέθηκαν διαδοχικές επίκαιρες ερωτήσεις με τον Πρωθυπουργό να παραδέχεται για πρώτη φορά ότι το ζήτημα του Δικαίου των ομολόγων του PSI+ αποτελεί πράγματι έναν από τους βασικούς όρους της διαπραγμάτευσης με τους Δανειστές.
Σήμερα, το θέμα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ καθώς δεν έχει επιτευχθεί η επιθυμητή συμμετοχή των ομολογιούχων στο PSI+ με αποτέλεσμα η ελληνική πλευρά να εξετάζει το ενδεχόμενο να υποχρεώσει με νόμο όλους τους ιδιώτες ομολογιούχους (εκτός της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας) να συμμετάσχουν στην αναδιάρθρωση. Μπροστά σε αυτήν την προοπτική, τα hedge funds που κατέχουν ελληνικά ομόλογα απειλούν ότι σε μία τέτοια περίπτωση θα προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου.
Είναι όμως τόσο εύκολο για την ελληνική κυβέρνηση να επιβάλει απώλειες με μία απλή νομοθετική παρέμβαση και τελικά είναι πράγματι το Δίκαιο των ελληνικών ομολόγων ένα τόσο δυνατό όπλο στα χέρια της Ελλάδας απέναντι στους δανειστές της;
Και όμως ναι, εξηγεί ο Γερμανός καθηγητής πτωχευτικού Δικαίου Κρίστοφ Πάουλους, σε συνέντευξη του στην Deutsche Welle. «Κατά περίεργο τρόπο ναι, τόσο εύκολο είναι. Στα ομόλογα που έχουν ήδη εκδοθεί υπάρχει η δυνατότητα να επιβάλει κανείς τις αποκαλούμενες ρήτρες συλλογικής δράσης, collective action causes, οι οποίες θεωρείται ότι δεν έχουν αναδρομική ισχύ. Και αυτές οι ρήτρες ορίζουν ότι μπορούν να τροποποιηθούν οι όροι που διέπουν την έκδοση των ομολόγων, εφόσον συμφωνήσει σε αυτό η απαραίτητη και προβλεπόμενη πλειοψηφία των ομολογιούχων» δηλώνει ο Γερμανός καθηγητής.

Η νομική επινόηση που «τετραγωνίζει τον κύκλο»

Ο καθηγητής Πάουλους χαρακτηρίζει ιδιαίτερα «δημιουργική» τη νομική αυτή επινόηση, ακριβώς γιατί φαίνεται να πετυχαίνει το φαινομενικά αδύνατο ή τουλάχιστον αντιφατικό: αν και τροποποιεί τους όρους της σύμβασης εκ των υστέρων, η τροποποίηση αυτή δεν θεωρείται ότι έχει αναδρομική ισχύ. Βασική προϋπόθεση είναι να διασφαλιστεί μία ελάχιστη «κρίσιμη μάζα» πιστωτών που θα συναινέσουν στο κούρεμα.

«Η νομική επεξεργασία της υπόθεσης είναι λίγο περίπλοκη. Η Ελλάδα δεν μπορεί απλώς να υπαγορεύσει τους όρους λέγοντας ότι εγώ πληρώνω 50% και όποιος θέλει. Χρειάζεται ένα ενδιάμεσο βήμα που είναι να συναινέσει η πλειοψηφία, η ενισχυμένη πλειοψηφία θα έλεγα, των πιστωτών. Και νομίζω ότι οι Έλληνες θα καταφέρουν να συγκεντρώσουν την απαραίτητη πλειοψηφία των ομολογιούχων».

Οι πρώτες πληροφορίες για ενδεχόμενη προσφυγή κερδοσκοπικών κεφαλαίων είδαν το φως της δημοσιότητας σε δημοσίευμα των New York Times. Ωστόσο το ίδιο δημοσίευμα ανέφερε ότι θα επρόκειτο για μία πολυετή διαδικασία με αβέβαιη έκβαση, από τη στιγμή μάλιστα που μία τέτοια προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου μπορεί να γίνει μόνον εφόσον έχουν εξαντληθεί όλα τα ένδικα μέσα στην Ελλάδα.

Νομική παγίδα για τα κερδοσκοπικά κεφάλαια

Ο καθηγητής Πάουλους θεωρεί ότι τα κερδοσκοπικά κεφάλαια δεν έχουν πολλές πιθανότητες να κερδίσουν μία δίκη κατά της Ελλάδας.

«Η μοναδική σοβαρή πιθανότητα θα ήταν να επικαλεστούν παραβίαση του δικαιώματος της ιδιοκτησίας. Αλλά και πάλι οι πιθανότητες θα ήταν ελάχιστες για να το διατυπώσω προσεκτικά. Η αξία αυτού του τακτικού ελιγμού έγκειται ακριβώς στο γεγονός ότι τροποποιεί τους όρους, χωρίς να παραβιάζει καμία θεμελιώδη συνθήκη του δικαίου περί συναλλαγών. Ασφαλώς, και τα κερδοσκοπικά κεφάλαια έχουν το δικαίωμα της ιδιοκτησίας. Αλλά η ιδιοκτησία δεν προστατεύεται αιωνίως, ούτε άνευ όρων. Η επίκληση μίας ρήτρας συλλογικής δράσης μέσω νομοθετικής ρύθμισης είναι ακριβώς ο τρόπος εκείνος που μπορεί να περιορίσει το προστατευτικό πεδίο του δικαιώματος της ιδιοκτησίας», λέει ο καθηγητής.

Η μονομερής νομική παρέμβαση και η αβεβαιότητα των σχετικών προβλέψεων είναι εύλογη από τη στιγμή που δεν υπάρχει πτωχευτικό δίκαιο για τις ανεξάρτητες χώρες, ανάλογο με εκείνο που υπάρχει σε κάθε χώρα για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Με αφορμή την υπόθεση της Ελλάδας οι πολιτικοί άρχισαν να ξανασυζητούν την πιθανότητα να ψηφίσουν ένα ιδιαίτερο πτωχευτικό δίκαιο γι αυτές ακριβώς τις περιπτώσεις. Πιστεύει όμως ο καθηγητής Πάουλους ότι κάτι τέτοιο είναι ρεαλιστικό;

«Το πίστευα μέχρι πριν από δύο τρεις εβδομάδες, μάλιστα στο πανεπιστήμιο είχαμε διοργανώσει και ειδική ημερίδα γι αυτό το θέμα. Όμως τον τελευταίο καιρό είμαι και πάλι πιο σκεπτικιστής. Φοβάμαι ότι η πολιτική δεν θέλει να χάσει την πρωτοβουλία των κινήσεων και γι αυτό θα προτιμούσε να υλοποιήσει μία πτώχευση με δική της πρωτοβουλία, έστω κι αν αυτό είναι πιο ακριβό, αλλά και πιο επώδυνο. Απλά και μόνο για να παραμείνει κυρίαρχη».
Τη χρήση του πλεονεκτήματος ότι το Δίκαιο που διέπει τα ομόλογα της Ελλάδας είναι το ελληνικό προτείνει στην τελευταία του έκθεση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σε μια προσπάθεια να υποχρεώσει τα κερδοσκοπικά κεφάλαια να συμμετάσχουν στο PSI+ αποτρέποντας έτσι την ανεξέλεγκτη πτώχευση της Ελλάδας η οποία σε αυτήν τη φάση δεν εξυπηρετεί κανέναν από τους θεσμικούς δανειστές της.
Όμως το πλεονέκτημα αυτό υπήρχε και προ Μνημονίου και είναι σίγουρα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η απάντηση στο ερώτημα γιατί η τότε ελληνική κυβέρνηση είχε ως βασική αρχή της πολιτικής της την αποφυγή αναδιάρθρωσης με κάθε μέσο ενώ μετά την προσφυγή στο ΔΝΤ και την υπογραφή των δανείων με την ΕΕ και αφού πρώτα χάθηκε πολύτιμος χρόνος και η χώρα οδηγήθηκε σε δριμεία ύφεση η αναδιάρθρωση παρουσιάστηκε ως κύριος στόχος της ελληνικής πολιτικής;
Εφόσον υπήρχε πράγματι αυτό το παντοδύναμο νομικό όπλο στα χέρια της χώρας γιατί έπρεπε η ελληνική Βουλή να περιμένει δύο χρόνια για να ενημερωθεί ύστερα από τις εκκλήσεις ενός αναλυτή και την πρωτοβουλία βουλευτών και δεν ανέλαβε αυτήν την πρωτοβουλία εξ αρχής και πριν την υπογραφή του Μνημονίου η ίδια ελληνική κυβέρνηση;
Αν η αναδιάρθρωση είχε γίνει νωρίς τότε θα συμμετείχαν σε αυτήν ομόλογα ύψους 320 δις ευρώ και με ένα κούρεμα της τάξης του 50% το ελληνικό χρέος θα μειωνόταν κοντά στο 40% του ΑΕΠ, ενώ τώρα το PSI+ προβλέπει δέκα χρόνια λιτότητας ώστε υπό προϋποθέσεις να επιτευχθεί μείωση του χρέους στο 120% του ΑΕΠ το 2020, δηλαδή περισσότερο απ' ότι πριν υπογράψουμε το Μνημόνιο.
Μα ακόμη και σήμερα, για ποιο λόγο πρέπει η χώρα να ζήσει το θρίλερ που ζει εφόσον έχει στα χέρια της ένα τόσο δυνατό διαπραγματευτικό χαρτί, το οποίο, πλέον της προτείνει να το χρησιμοποιήσει ακόμη και το ίδιο το ΔΝΤ;

XrimaNews.gr με πληροφορίες από Deutsche Welle

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

Οι αλαζόνες περιμένουν τη στήριξη των αφεντικών τους


Σε ρόλο ...Σχινά, ο «πολύς» Λοβέρδος, απειλεί τους εισαγγελείς. Σκηνές απείρου κάλους, που θυμίζουν Ντε Λα Ρούα, Τιμοσένκο και λοιπούς πορτοκαλί «δημοκράτες» και φυσικά, της «φυλακής τα κάγκελα».

Με απίθανο και απύθμενο θράσος, ο «υπουργός» Λοβέρδος, δήλωσε για τις πρωτοβουλίες του εισαγγελέα Πεπόνη, «πως όποιος τολμήσει να πειράξει τον Παπανδρέου, θα γίνει μακελειό».

Θυμίζοντάς μας τον θλιβερό Σχινά, «υπουργό δικαιοσύνης» του Όθωνα, ο οποίος απείλησε τον Πρόεδρο Πολυζωίδη και τον Δικαστή Τερτσέτη, στη δίκη του γεννήτορα του νέου ελληνικού Κράτους, Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ο Λοβέρδος, επαναλαμβάνει με συνέπεια τον ιστορικό ρόλο που έχει αναλάβει, αυτός και η κυβέρνησή του: Να ικανοποιήσει τα πέραν των εθνικών συνόρων αφεντικά του, όπως έπραξαν όλοι οι προκάτοχοί και «πνευματικοί του δάσκαλοι», από τον Μαυροκορδάτο και τον Κωλέτη, έως τον Τσολάκογλου.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται και όπως όλοι «οι μικροί και ανόητοι», εντελώς τυφλωμένοι από την πρόσκαιρη ματαιοδοξία της εξουσίας που άρπαξαν από τα χέρια του ελληνικού Λαού, εξαπατώντας τον, οι κάθε λογής Λοβέρδοι, δεν μπορούν να δουν, πως αργά η γρήγορα, της φυλακής τα σίδερα, είναι το τέλος και της δικής τους θλιβερής πολιτικής ύπαρξης.

Σίγουρα, μέσα στην αλαζονεία του πολιτικού κρετινισμού που τους διακρίνει, εκτιμούν πως τα μεγάλα τους αφεντικά, θα στείλουν τα F16 να τους στηρίξουν, ή τους φίλους τους με τα φέσια, να απειλήσουν για μια ακόμη φορά τον ελληνικό Λαό, για λογαριασμό τους.

Κούνια όμως που τους κούναγε!

Το Πατριωτικό Μέτωπο, καλεί τους εισαγγελείς, να συνεχίσουν να τιμούν το λειτούργημά τους και να ζητήσουν σήμερα κιόλας από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, τη σύλληψή του κ. Λοβέρδου, ο οποίος απροκάλυπτα τους απειλεί. Επιτέλους, οι Έλληνες δικαστές, ας αναλάβουν τις ιστορικές τους ευθύνες και την κληρονομιά που τους άφησαν, οι Πολυζωίδης και Τερτσέτης. Εμείς, με όλες μας τις δυνάμεις, θα είμαστε μαζί τους.

http://tolimeri.blogspot.com/

Βδελυροί φερέλπιδες διάδοχοι του επικεφαλής του σπηλαίου του ερέβους…


Τρομάζει κανείς κάθε φορά που οι αποκαλύψεις γεγονότων τον υποχρεώνουν να αντιληφθεί και να συνειδητοποιήσει πάλι και πάλι πόσο αδίστακτα πολιτικά καθάρματα είναι οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ που συναπαρτίζουν την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου και οι οποίοι συνεχίζουν να κυβερνούν τη χώρα έχοντας ως φύλλο συκής τον τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμο.

Πρόκειται πραγματικά για πολιτική συμμορία, πολύ χειρότερη από αυτή της Θεσσαλονίκης που εξαρθρώθηκε με κίνητρο την ανελέητη εσωκομματική πάλη για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και προωθήθηκε από τους ανθρώπους του Γιωργάκη για να πληγεί ο Βενιζέλος.

Ο ίδιος ο εκπρόσωπος της EE στην τρόικα των κατοχικών δυνάμεων αναγκάστηκε προχτές να βγει και να διαψεύσει ότι οι ξένοι επικυρίαρχοι απαίτησαν και επέβαλαν στη δωσίλογη κυβέρνηση των Κουίσλινγκ του Παπαδήμου να κόψει τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα και το επίδομα αδείας που υπάρχουν στην Ελλάδα πάνω από 60 χρόνια! Ανενδοίαστοι υπηρέτες του κεφαλαίου, οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ σκέφθηκαν οι ίδιοι το κόψιμο του 13ου και του 14ου μισθού, όπως και την κατάργηση του κατώτερου μισθού και προσπαθούν να το περάσουν για χάρη των εργοδοτών φορτώνοντάς το στους εκπροσώπους των ξένων δυνάμεων κατοχής, ώστε να εμφανιστεί ως αναπόφευκτη η εφαρμογή του και να παραλύσουν οι αντιδράσεις του κόσμου.

Τους είχε άλλωστε καρφώσει τους απατεώνες συναδέλφους τους ένα από τα πιο μισητά πρόσωπα της πολιτικής συμμορίας Παπανδρέου, ο υπουργός Υγείας και τέως Εργασίας Ανδρέας Λοβέρδος, ο οποίος είναι «ριγμένος» στην εσωκομματική αναμέτρηση και διαβλέπει ότι δεν έχει ελπίδα εκλογής στη θέση του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ παρά την ισχυρότατη στήριξη των Αμερικανών. «Μας βάζει το θέμα του 13ου και 14ου μισθού η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ή κάποιος άλλος εκ των τριών εταίρων; Όχι!», είχε δηλώσει κατηγορηματικά τη Δευτέρα στην εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη στον Αντέννα.

Είναι φοβερές πάντως οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν για την αλληλοεξόντωσή τους οι κορυφαίοι πολιτικοί απατεώνες του ΠΑΣΟΚ. Πανηγύριζαν π.χ. οι άνθρωποι του Γιωργάκη την παραμονή της δημοσιοποίησης της σύλληψης των συμμοριτών της Θεσσαλονίκης και τηλεφωνούσαν ασταμάτητα προαναγγέλλοντας βαρύτατο πολιτικό πλήγμα κατά του Ευάγγελου Βενιζέλου λόγω της υπόθεσης αυτής. Η αιτία ήταν ότι το κορυφαίο στέλεχος του ΣΔΟΕ Θεσσαλονίκης που εμπλέκεται στην υπόθεση αυτή ήταν πολιτικός φίλος του Βενιζέλου και μάλιστα είχε προαχθεί στη θέση αυτή από τον ίδιο. Εννοείται ότι πρόκειται για εξέχον στέλεχος του ΠΑΣΟΚ.

Επειδή η Θεσσαλονίκη δεν είναι μεγαλούπολη και οι ελίτ της γνωρίζουν τα πάντα και τους πάντες που ανήκουν στην ίδια κάστα, το ερώτημα που τίθεται βεβαίως είναι αν ο Ευ. Βενιζέλος αγνοούσε τη δράση του πολιτικού φίλου του, στελέχους του ΣΔΟΕ και συμμορίτη, και αν κανένας από τους ανθρώπους του Βενιζέλου στην πόλη δεν του είπε τίποτα για τη δράση του ή αν ο Βενιζέλος ήξερε και σιώπησε, επωφελούμενος πολιτικά ή άλλως πως από τη δράση του ΠΑΣΟΚτζή συμμορίτη.

Συναισθανόμενος το μέγεθος της απειλής, ο υπουργός Οικονομικών εμφανίστηκε αμέσως στη Βουλή και αποκάλυψε τις πλήρεις πολιτικές διαστάσεις της συμμορίας της Θεσσαλονίκης. Δήλωσε πόσο «λυπηρό» είναι να διαπιστώνεται ότι ο «αρχινονός» και των τεσσάρων συμμοριών ήταν υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης με το ΛΑΟΣ στην Ημαθία, πόσο λυπάται που ο συμμορίτης δημοσιογράφος της ΕΤ3 ήταν στενά συνδεόμενος με τη ΝΔ και την Εκκλησία, πόσο λυπάται για τις νομικές περιπέτειες άλλου κορυφαίου στελέχους του ΠΑΣΟΚ σε κεντρικό επίπεδο, αυτή τη φορά όμως χαρακτηρισμένου και γνωστού ανθρώπου του Γιωργάκη. Τους έδωσε όλους στεγνά!

Κατά σύμπτωση, την ίδια μέρα ο εισαγγελέας της υπόθεσης της λεηλασίας εκατομμυρίων του Δήμου Θεσσαλονίκης από τη δεξιά συμμορία που έδρασε όσο η δημαρχία βρισκόταν στα χέρια της ΝΔ, ζήτησε την προφυλάκιση του τέως δημάρχου Θεσσαλονίκης Βασίλη Παπαγεωργόπουλου, καταφέροντας αντικειμενικά ισχυρότατο πολιτικό πλήγμα κατά του κόμματος του Αντώνη Σαμαρά.

Η αντεπίθεση κατά του Γ. Παπανδρέου προσέλαβε αμέσως νέες διαστάσεις. Ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης διοχέτευσε από προχτές θέση του λόγου που θα εκφωνήσει ...αύριο(!) στο Βερολίνο, βάσει της οποίας το Μνημόνιο που υπέγραψε ο Γιωργάκης ήταν «πολιτικά μοιραίο σφάλμα». Μέχρι και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Γιώργος Προβόπουλος βγήκε και είπε ότι «η πορεία προς την κρίση δεν ήταν αναπόφευκτη», προκαλώντας υστερία στο παπανδρεϊκό στρατόπεδο του ΠΑΣΟΚ.

Εκείνος όμως που κατάφερε το συντριπτικό πολιτικό πλήγμα κατά του Γιώργου Παπανδρέου ήταν ο οικονομικός εισαγγελέας Γ. Πεπόνης. Την Παρασκευή παρέπεμψε στον Άρειο Πάγο για να διαβιβαστεί στη Βουλή ώστε να διερευνηθούν οι ευθύνες πολιτικών προσώπων -δηλαδή του Γιώργου Παπανδρέου, του Γιώργου Παπακωνσταντίνου κ.ά.- ένα φάκελο της παραποίησης των στοιχείων από την Ελληνική Στατιστική Αρχή που διοικεί ανδρείκελο του Γιωργάκη, ώστε να εμφανιστεί μεγαλύτερο έλλειμμα από το πραγματικό για να χρησιμοποιηθεί αυτό ως πρόσχημα προκειμένου να υπαχθεί η Ελλάδα σε καθεστώς υποτέλειας και ξένης επικυριαρχίας!

Γιώργος Δελαστίκ

H φωτοσύνθεση είναι από το "Γρέκι"

http://kostasxan.blogspot.com

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

1000 οδοντίατροι αποκαλύπτουν το ρόλο του φθορίου


Εδώ παλαιότερες αναρτήσεις του "Τοξότη" σχετικά με το φθόριο...

Φθόριο: δηλητήριο στην οδοντόπαστα & το νερό -μέρος 1ο.

Φθόριο: δηλητήριο στην οδοντόπαστα & το νερό -μέρος 2ο.

Φθόριο: δηλητήριο στην οδοντόπαστα & το νερό -μέρος 3ο.

Φθόριο: δηλητήριο στην οδοντόπαστα & το νερό -μέρος 4ο.

Φθόριο και φώσφορος: βιομηχανικά δηλητήρια στη φύση (μέρος 5ο)

Τότε, όπως πολλοί ακόμη και σήμερα αγνοούσαν τη σημασία της χρήσης του φθορίου και αν κρίνουμε από τα ράφια των Σούπερ Μάρκετ... ακόμη φροντίζουν τα δόντια τους με ποντικοφάρμακα...

Όμως τις μέρες μας, ότι και να κάνουν οι ψεύτες και οι τύραννοι καταπατητές της ανθρώπινης υγείας, η Αλήθεια βρίσκει το δρόμο της και βγαίνει δυναμικά στο Φως... σε όλα τα θέματα και τα ζητήματα!

1000 οδοντίατροι επιτέλους ανοίγουν τα μάτια και λένε την αλήθεια!

the truth about fluoride in toothpaste!

Το σχετικό βίντεο εδώ:
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=k3Y2zHbP-7c


http://vickytoxotis.blogspot.com/

Υπόδειγμα απάντησης- υπομνήματος για το χαράτσι της ΔΕΗ...


Υπόδειγμα απάντησης- υπομνήματος για το χαράτσι της ΔΕΗ...

Από τον Θάνο Παναγιωτόπουλο, μέσω "press-gr"

Το υπόδειγμα υπομνήματος που ακολουθεί αποτελεί απάντηση στην εκβιαστική και ευθέως παράνομη έγγραφη προειδοποίηση της ΔΕΗ ότι θα προβεί στην διακοπή της ηλεκτροδότησης των ακινήτων, οι ιδιοκτήτες των οποίων αρνούνται να καταβάλουν το ειδικό τέλος ακίνήτων, που επιβλήθηκε κατ'ευθεία και πρόδηλη παραβίαση του Συντάγματος και του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέσω των λογαριασμών της.
Η συντεταγμένη, σθεναρή και αδιάλειπτη άρνηση καταβολής του... συγκεκριμένου τέλους αποτελεί θεμελιώδη πολιτειακή υποχρέωση προάσπισης της συνταγματικής νομιμότητας που προσβάλλεται βάναυσα από την δοσιλογική δράση της διεφθαρμένης πολιτικής φατρίας που ασκεί κυβερνητική εξουσία και καταλύει τις θεσμικές βάσεις της εσωτερικής και εξωτερικής κυριαρχίας της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Αγαπητή Δ.Ε.Η. Α.Ε.,
Σας γνωστοποιούμε ότι καταβάλαμε το ποσό των ....... ευρώ (... ), για την πληρωμή του λογαριασμού Ηλεκτρικού Ρεύματος/Δήμου/ΕΡΤ, που εξέδωσε η ανώνυμη εταιρεία σας, κατά την ..η-..-201., εκπληρώνοντας εις ολόκληρον την συμβατική μας υποχρέωση έναντι αυτής. Συναφώς, επισυνάπτουμε στο παρόν απόδειξη της ηλεκτρονικής πληρωμής που πραγματοποιήσαμε, μέσω του ΑΤΜ της Τράπεζας ........, προς εκπλήρωση της προαναφερόμενης συμβατικής μας υποχρέωσης.
Διατυπώνουμε, εκ νέου, απόλυτη, ρητή και κατηγορηματική άρνηση καταβολής του ποσού των ..... ευρώ που αντιστοιχεί στην δεύτερη δόση του Έκτακτου Ειδικού Τέλους Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών, για τους νομικούς, ουσιαστικούς και πραγματικούς λόγους, που αναλυτικώς εκθέσαμε, στο επέχον θέση εξώδικης δήλωσης, υπόμνημά μας της ......... 2011, το οποίο και σας αποστείλαμε με συστημένη επιστολή.
Συναφώς, επισημαίνουμε και τα ακόλουθα :
Η εξακολουθητικώς επαναλαμβανόμενη δήλωση της πρόθεσής σας, παρά τις σχετικές πανηγυρικές δικαστικές απαγορεύσεις, να προβείτε στην διακοπή της ηλεκτροδότησης της ατομικής ιδιοκτησίας, που αποτελεί και κύρια κατοικία μας, αν και έχουμε, με απόδειξη, προβεί στην ολοσχερή εκπλήρωση της συμβατικής μας υποχρέωσης, έναντι της ανώνυμης εταιρείας σας,
α) συνιστά αθέμιτη εμπορική πρακτική, κατά την έννοια της διάταξης του άρθρου 9α του Ν. 2251/1994,
β) επαπειλεί, κατά τρόπο ευθέως και προδήλως παράνομο, την χρησιμοποίηση κατάχρησης επιρροής, κατά την έννοια του άρθρου 8 του Ν. 2251/1994,
γ) αποτελεί παράνομη αξίωση, κατά την έννοια των άρθρων 57, 281, 288, 914 και 932 του Αστικού Κώδικα, και δ) παραβιάζει καταφανώς και ευθέως τις διατάξεις του άρθρου 3 παρ. 3, 7 και 8 της Κοινοτικής Οδηγίας 2009/1972, που ήδη αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού δικαίου και κατά τούτο διαπλάθει τους κανόνες της εσωτερικής έννομης τάξης, απαγορεύοντας την άσκηση κάθε αντίθετης συμβατικής, συναλλακτικής ή διοικητικής πρακτικής από την οριζόμενη στις διατάξεις της.
Επισημαίνουμε, ότι η ως άνω Κοινοτική Οδηγία ουδόλως εξαρτά την παροχή του κοινωφελούς αγαθού του ηλεκτρικού ρεύματος από την εκπλήρωση οιασδήποτε φορολογικής υποχρέωσης, όταν, μάλιστα, αυτή τεχνηέντως και καταχρηστικώς εμφανίζεται και καταλογίζεται ως τέλος.
Για όλους τους προαναφερόμενους λόγους, σας καλούμε να απέχετε από κάθε ενέργεια διακοπής της ηλεκτροδότησης της ατομικής μας ιδιοκτησίας και δηλώνουμε ότι θα ενεργήσουμε με κάθε νόμιμο και πρόσφορο μέσο για την προστασία της συνεχούς και αδιάλειπτης άσκησης των ατομικών, οικογενειακών, επιστημονικών, εκπαιδευτικών και εν γένει ζωτικών δραστηριοτήτων μας, που συνάπτονται και εξαρτώνται από την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, αναζητώντας ταυτόχρονα τον ποινικό και αστικό καταλογισμό των παράνομων πράξεων κάθε νομίμου εκπροσώπου της ανώνυμης εταιρείας σας.
Αθήνα, .... 2012
O/Η υπομιμνήσκων/ουσα

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ :
1. Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών
2. Συνήγορο του Πολίτη
3. Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας

Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012

ο άνθρωπος στη συμπαντική ολότητα


"Ο άνθρωπος ζει μέσα στον Κοσμικό οργανισμό, αποτελεί μέρος του, είναι ένα κύτταρο αυτού του γιγαντιαίου σώματος, που είναι το σώμα του Σύμπαντος. Ό,τι κι αν θέλει, ό,τι κι αν κάνει, δεν μπορεί να αποχωριστεί από αυτό το σώμα. Από αυτό δέχεται τη ζωή και όλα τα στοιχεία που του επιτρέπουν να επιβιώσει: την τροφή, το νερό, τον αέρα, το φως. Αν η συνείδησή του δεν συμμετέχει σ' αυτή την πραγματικότητα, αποκόβεται , κατά κάποιον τρόπο από αυτόν τον οργανισμό και στερείται αυτή τη ζωή, αυτό το στήριγμα.

Εδώ και αιώνες εκπαιδεύουν τόσο άσχημα τους ανθρώπους. Δεν τους έμαθαν ποτέ ποια θα έπρεπε να είναι η συμπεριφορά τους απέναντι στη φύση, απέναντι σ' αυτό το κοσμικό σώμα του οποίου αποτελούν μέρος.

Φέρνονται απρόσεχτα, άξεστα. Δεν προσέχουν ούτε τις πράξεις, ούτε τα συναισθήματά τους, ούτε τις σκέψεις τους κι έτσι βάζουν τη δυσαρμονία μέσα στον Κοσμικό οργανισμό, κι αυτός, με τη σειρά του, προσπαθεί να υπερασπίσει τον εαυτό του, δίνοντάς τους μερικά καλά μαθήματα.

Ναι, οι άνθρωποι δεν εκδηλώνουν ούτε φρόνηση, ούτε αγάπη, ούτε σεβασμό, ενοχλούν κάτι μέσα στη λειτουργία του Παγκόσμιου σώματος, μοιάζουν μ' έναν όγκο σε κάποιο σημείο αυτού του σώματος.

Και τι γίνεται με τους όγκους γενικότερα? Ο χειρούργος τους αφαιρεί.....

Την ημέρα που ο άνθρωπος θα σταματήσει να ενοχλεί το σώμα του σύμπαντος, τότε θα αποκτήσει την υγεία του, την ομορφιά του, τον πλούτο, την ευτυχία.

Οι άνθρωποι έχουν κατορθώσει να βάλουν λίγη αρμονία μέσα στις οικογένειές τους, στις πόλεις τους και ανάμεσα σε ορισμένες χώρες, επειδή κατάλαβαν ότι είχαν συμφέρον να το κάνουν. Είναι όμως, για εγωιστικές αιτίες που το έχουν κάνει, κι αυτές δεν εκδηλώνουν μια πραγματική κατανόηση της αρμονίας.

Πρέπει, τώρα, να αναζητήσετε την αρμονία από αγάπη για την αρμονία, από ανάγκη για την αρμονία, από ανάγκη να μπείτε μέσα στην παγκόσμια συμφωνία. Γι' αυτό οφείλουμε να φροντίζουμε κάθε μέρα να εναρμονιζόμαστε με το σύμπαν. Το να εναρμονιστεί κάποιος, σημαίνει να ανοιχθεί και αυτό το άνοιγμα είναι η προϋπόθεση για να διεισδύσουν μέσα σας οι φωτεινές δυνάμεις."


ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ- Omraam Mikhaël Aïvanhov

http://nekthl.blogspot.com

Κρίση υπερσυσσώρευσης πλούτου


Πολύ εύστοχες επισημάνσεις της Λιάνας Κανέλλη στο ντοκιμαντέρ για την Ελλάδα και την οικονομική κρίση με τίτλο «Τι τρέχει με τους Έλληνες» που ετοίμασε η Αλεξάνδρα Πασχαλίδου για λογαριασμό της κρατικής τηλεόρασης της Σουηδίας:

http://www.dailymotion.com/video/xnky89_yy-yyyyyy-yy-yyyy-yyyyyyy-y-yyyyyyy_people?ralg=behavior-only#from=embediframe-playreloff-1

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

Η διακοπή της ηλεκτροδότησης αποτελεί παραβίαση των όρων της σύμβασης με τον πολίτη


Ο εκβιασμός της λαθρο-κυβέρνησης του δοτού πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου, προς τους Έλληνες πολίτες, σχετικά με το χαράτσι και την διακοπή της τροφοδοσίας ηλεκτρικού ρεύματος, κορυφώνεται. Το αστείο του πράγματος είναι πως η ΔΕΗ θα βρεθεί ανάμεσα στα «διασταυρούμενα πυρά» (αφού οι λαθρο-κυβερνώντες αποφάσισαν να την ορίσουν ως εκτελεστή φορο-εισπρακτικού μέτρου) και θεωρείται κάτι περισσότερο από βέβαιο πως θα είναι το θύμα που θα μετρήσει τις περισσότερες απώλειες.

Οι πιθανότητες να εισπραχθεί το χαράτσι είναι σχεδόν μηδενικές απέναντι σε όσους τολμήσουν να σηκώσουν ανάστημα στους τραπεζοϋπαλλήλους και στους πολιτικούς – ανδρείκελα, που τρέμουν την λαϊκή κατακραυγή και ήδη έχουν αρχίσει να εισπράττουν μέρος αυτής.

Ειλικρινά, απορώ, θέλω να δω αν θα μου κόψουνε την ηλεκτροδότηση και την επανασυνδέσω, ποιόν νόμο θα επικαλεστούν...
Μήπως θα αναφερθούν σε παράβαση σύμβασης λόγω μη πληρωμής του ρεύματος; Αυτό θα είναι γελοιότητα, επειδή είναι πληρωμένο!
Μήπως θα επικαλεστούν την επέμβαση στο ρολόι; Μα η αρχική παρέμβαση που εκείνοι έκαναν ήταν παράνομη, καθώς παραβίαζε τους όρους της σύμβασης, αφού οι υποχρεώσεις προς ΔΕΗ ΑΕ είναι εξοφλημένες!
Μήπως θα μιλήσουν για κλοπή ρεύματος; Μα αφού ο μετρητής θα γράφει κανονικά και το αντίτιμο θα εξοφλείται…!

Ε, λοιπόν, αφήστε τους να λένε. Οι ασφάλειες στα μονοφασικά είναι σωληνωτές 30Α και τις βρίσκετε σε κάθε ηλεκτρολογείο.
Στην περίπτωση δε που η ΔΕΗ τολμήσει να ξηλώσει το ρολόι, μπαίνει σε τέτοιες περιπέτειες –ανά πελάτη- που όμοιές της δεν έχει ξαναδεί εταιρεία πουθενά στην Ευρώπη... ίσως και σε ολόκληρο τον πλανήτη…

Και τέλος, προσοχή στο ότι για σύμβαση ιδιωτικού δικαίου, αυτός που θέλει να προσφύγει στα δικαστήρια είναι ο έργω θιγμένος. Αυτό σημαίνει πως αν εγώ –ο πολίτης- κάνω το απλούστατο, δηλαδή να ξανασυνδέσω το ρολόι και "ξινίσει" η ΔΕΗ, τότε η ΔΕΗ είναι αυτή που θα πρέπει να με σύρει στα δικαστήρια. Εμένα, τον απλό πολίτη, δεν με νοιάζει! Έχω "καλή τη πίστη" επανασύνδεσα την παροχή μου νόμιμα. Αυτοί καίγονται που την ξανασύνδεσα, αυτοί θα πρέπει να με τραβάνε στα δικαστήρια. Και, φυσικά, τα δικαστικά έξοδα δικά τους (αφού την αθέτηση σύμβασης θα την έχουν κάνει εκείνοι).

Το πιάσατε το νόημα αγαπητοί μου; Εξάλλου, με βάση το νομικό δίκαιο περί συμβάσεων δύο μερών, αναφέρει ρητά πως καμία αλλαγή δεν μπορεί να συμβεί στην σύμβαση εάν δεν ενημερωθεί και δεν συμφωνήσουν και τα δύο μέρη. Σε περίπτωση που υπάρξει παραβίαση της σύμβασης, την ευθύνη φέρει εκείνος που την παραβίασε και δεν τήρησε τα όσα αναφέρει ο νόμος. Ποιος παραβίασε την σύμβαση μεταξύ πολιτών και ΔΕΗ; Η κυβέρνηση!!! Και η ΔΕΗ «αποδέχθηκε» αυτή την κυβερνητική παρέμβαση, χωρίς να επικυρώσει δικαστικά και τελεσίδικα την αλλαγή της σύμβασης. Ποιος είναι ο παράνομος σε κάθε περίπτωση; Πάντως οι πολίτες δεν είναι…

Ποιος είναι ο χαμένος σε κάθε περίπτωση; Πρώτιστα η ΔΕΗ, της οποίας η μετοχή αναμένεται να γνωρίσει ημέρες μεγάλης κατρακύλας (βλ. ΟΤΕ), και δευτερευόντως η κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου και του Βαγγέλη Βενιζέλου (η οποία όμως δεν έχει φιλοδοξίες να μετρήσει πολλές ημέρες και ούτε φυσικά να… επαναπροσληφθεί, αφού οι επόμενες εκλογές θα ρίξουν στον Καιάδα σχεδόν το σύνολο του σημερινού πολιτικού προσωπικού, τόσο από το κυβερνών κόμμα όσο και από τα «αντιπολιτευόμενα» κόμματα).

Με λίγα λόγια, εάν δεν σταθούμε στις ουρές για να πληρώσουμε το παράνομο χαράτσι, το πρόβλημα θα το έχουν άλλοι και όχι εμείς οι πολίτες, αφού θα έχουμε πληρώσει το αντίτιμο του ηλεκτρικού ρεύματος που έχουμε καταναλώσει…

Κωνσταντίνος

http://www.kostasxan.blogspot.com/




Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012

Γερμανία, η ντροπή της Ευρώπης


Η ιστορία στη λειτουργία τής κατανόησής της μοιάζει πολύ με τη γεωγραφία. Η ευκολία στην αντίληψη της ουσίας τους εξαρτάται από την "απόσταση" που βλέπει κάποιος τα δεδομένα τους. Εξαιτίας αυτής της ιδιομορφίας προκύπτουν και τα διάφορα παράδοξα που τις αφορούν ...Τα κοινά παράδοξα. Μπορεί κάποιος με ελάχιστα δεδομένα να κατανοήσει τα πάντα και με άπειρα δεδομένα να μην μπορεί να κατανοήσει το παραμικρό. Αυτό, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, είναι κάτι που ισχύει. Μπορεί ένας απλός άνθρωπος με ελάχιστη γνώση να κατανοεί πλήρως την ιστορική πορεία της ανθρωπότητας και ένας ιστορικός επιστήμων με άπειρη γνώση να βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση.

Εδώ ακριβώς έχει νόημα η σύγκριση της ιστορίας με τη γεωγραφία. Μπορεί, για παράδειγμα, ακόμα και ένας παντελώς άσχετος άνθρωπος να δει έναν παγκόσμιο χάρτη και να "κατανοήσει" τι σημαίνει γεωγραφικά μια τεράστια απόσταση, όπως αυτή μεταξύ Πεκίνου και Αθήνας και την ίδια ώρα μπορεί κάποιος με άπειρες γνώσεις να χαθεί μέσα σε ένα αστικό δάσος εντός του Πεκίνου ...Να μην το αντιλαμβάνεται στην ολότητά του, γιατί μπορεί να μην έχει το μέσον ν’ αλλάξει επίπεδο ...Το μέσον του χάρτη στην προκειμένη περίπτωση.
Απλά πράγματα. Αν κάποιος περιπατητής κοιτάζει τα πόδια του, γνωρίζει με απόλυτη "ακρίβεια" πού πατάει, αλλά δεν βλέπει πού πηγαίνει. Γνωρίζει τα "κύτταρα" της γεωγραφίας αλλά αγνοεί τον "οργανισμό" της. Γνωρίζει τα "δένδρα", αλλά δεν βλέπει το "δάσος". Όλοι οι υπερυπολογιστές του κόσμου δεν φτάνουν, για ν’ "αποθηκεύσουν" τα δεδομένα που υπάρχουν σε μία βήμα προς βήμα ανάλυση της διαδρομής μεταξύ της Αθήνας και του Πεκίνου και την ίδια ώρα και για τον ίδιο σκοπό αρκεί μία χαρτοπετσέτα, για ν’ αποτυπώσει κάποιος τα βασικά δεδομένα αυτής της διαδρομής. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στην περίπτωση της ιστορίας. Με τις κατάλληλες πέντε κουβέντες μπορεί κάποιος να καταλάβει πράγματα, τα οποία δεν θα τα ανακαλύψει μόνος του ακόμα κι αν "καταπιεί" ολόκληρες βιβλιοθήκες.
Τι θέλουμε να πούμε με όλα αυτά; Ότι η ανθρώπινη ιστορία στην εξέλιξή της δεν είναι τόσο περίπλοκη όσο θα ήθελαν κάποιοι να είναι ...Όσο θα ήθελαν κάποιοι να την εμφανίσουν, γιατί τους συμφέρει η περιπλοκότητά της ...Όσο θα ήθελαν κάποιοι πολιτικοί να την εμφανίσουν, για να δικαιολογήσουν τις ολέθριες για τους λαούς τους και συμφέρουσες για τους ίδιους επιλογές τους ...Όσο θα ήθελαν κάποιοι αστοί ιστορικοί επιστήμονες, προκειμένου να δικαιολογήσουν το επιστημονικό τους "μεροκάματο" ...Όλοι εκείνοι, οι οποίοι έχουν συμφέρον από την τεχνητή περιπλοκότητά της, εφόσον επωφελούνται από τις συνεχείς επαναλήψεις των ίδιων δεδομένων.
Κάποιοι μπορούν εκ του ασφαλούς και παριστάνουν τους φωτισμένους "ηγέτες", εξαιτίας αυτών των επαναλήψεων. Κάποιοι άλλοι παριστάνουν τους δαιμόνιους "επενδυτές" και κάποιοι άλλοι τους σοφούς "προφήτες", εξαιτίας αυτών των επαναλήψεων. Όλοι αυτοί βγάζουν το μεροκάματό τους, "βλέποντας" υποτίθεται "μπροστά" από τους υπόλοιπους ανθρώπους, ενώ στην πραγματικότητα δεν "βλέπουν" τίποτε, εφόσον έχουμε επαναλαμβανόμενους κύκλους... "Μαγγελάνοι" της πλάκας, που βλέπουν τις πατούσες τους, αλλά όχι τον ορίζοντα ..."Μύωπες ημίτυφλοι", που ξεχωρίζουν με απόλυτη γνώση τη λάσπη από την άσφαλτο ή την άμμο που πατάνε, αλλά δεν βλέπουν πού πηγαίνουν.
Αυτοί είναι που εδώ και αιώνες εκπαιδεύονται από το σύστημα να οδηγούν την ανθρωπότητα. Εκπαιδεύονται στα περίπλοκα που συμφέρουν το σύστημα και όχι στα απλά που συμφέρουν την ανθρωπότητα. Άνθρωποι, οι οποίοι γνωρίζουν τα πάντα εκτός από τα χρήσιμα. Άνθρωποι, οι οποίοι γνωρίζουν τι χρώμα φανελάκι φορούσε ο Ναπολέοντας, αλλά που δεν υποπτεύονται καν ποιοι επωφελήθηκαν από τα CDS της ήττας του στο Βατερλώ. Όλα αυτά συμβαίνουν εκ του ασφαλούς, γιατί η "φάμπρικα" είναι μεγάλη και σίγουρη ...Μεγάλη, που κρύβει τεράστια συμφέροντα ...Συμφέροντα, τα οποία, αν αποκαλυφθούν, θα ξεσηκωθούν οι λαοί εναντίον των εκμεταλλευτών τους και θα τους σκοτώσουν.
Γι’ αυτόν τον λόγο αναφερόμαστε στην ομοιότητα της γεωγραφίας με την ιστορία. Κάποιος, που έχει τις κατάλληλες γνώσεις, μπορεί με πέντε κουβέντες να εξηγήσει στους λαούς την ανθρώπινη ιστορία ...Μπορεί να τους εξηγήσει και τον δικό τους ρόλο σε αυτήν την ιστορία ...Μπορεί να τους εξηγήσει πού και πότε ακριβώς πέτυχαν μεγαλειώδη και σημαντικά πράγματα και πότε ακριβώς είχαν απώλειες. Σε αυτό το σημείο βέβαια υπάρχει και το φαινόμενο της τραγικής ειρωνείας. Η σημερινή αδυναμία κατανόησης των ιστορικών δεδομένων, που οδηγούν σε καταστροφές, αφορά κατά κύριο λόγο τον λαό εκείνο, ο οποίος υποτίθεται ότι είναι ο πιο "έμπειρος" του κόσμου ...Τον λαό της Ευρώπης ...Της Ευρώπης, που για τις τελευταίες δύο χιλιετίες δέσποζε στον Πλανήτη.
Αυτός ο "έμπειρος" λαός έφτασε σήμερα στο σημείο να μην καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω του. Ο λαός αυτός, ο οποίος "εφεύρε" όλες τις μορφές του σύγχρονου ιμπεριαλισμού, είναι σήμερα το μεγαλύτερο θύμα του. Ο λαός αυτός, ο οποίος "εφεύρε" την ίδια την επιστήμη της ιστορίας, δεν κατανοεί την ίδια τη λειτουργία της. Δεν καταλαβαίνει ούτε καν τις συνέπειες των δικών του πράξεων, εφόσον πρωταγωνιστεί ανελλιπώς τους τελευταίους αιώνες στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Δεν καταλαβαίνει ούτε καν πότε και πώς την "πατάει". Μπερδεύεται. γιατί απλούστατα δεν κατανοεί τα συμβαίνοντα. Εμπιστεύεται προδοτικές ηγεσίες και δεν έχει τα κριτήρια εκείνα, τα οποία θα πίστευε κάποιος ότι θα διέθετε εξαιτίας της εμπειρίας του, προκειμένου ν’ αποφεύγει τις "κακοτοπιές".
Ο λαός αυτός, ο οποίος "γέννησε" τους πιο σημαντικούς και ισχυρούς ανθρώπους της ιστορίας, σήμερα άγεται και φέρεται από τα "σκουπίδια" της. Ο λαός, που κάποτε "γέννησε" τον Αλέξανδρο, τον Περικλή, τον Λεωνίδα, αλλά και τον Καίσαρα, τον Τραϊανό ή τον Καρλομάγνο, κατάντησε να άγεται και να φέρεται από την "πλέμπα" της μεγάλης "λάσπης" ...Από αγράμματα "σκουπίδια" σαν τον Χίτλερ, τον Στάλιν παλαιότερα ή τη Μέρκελ, τον Σόιμπλε, τον Κάμερον και τον Σαρκοζί σήμερα ...Από τα μίσθαρνα υποχείρια των "τρωκτικών" των εβραϊκών γκέτο του Βερολίνου και της Βαρσοβίας.
Μέσα σε λιγότερο από μισό αιώνα αυτός ο υποτίθεται έμπειρος λαός "έχασε" δύο μεγάλους πολέμους από δύο διαφορετικούς αντιπάλους και δεν το κατάλαβε καν. Με συνοπτικές διαδικασίες οι Ευρωπαίοι έχασαν τη μάχη της παγκόσμιας κυριαρχίας τόσο από τους Αμερικανούς όσο και από τους Εβραίους. Ο πάλαι ποτέ αήττητος λαός έφτασε στο σημείο να μην μπορεί καν να προβάλει αντίσταση ...Στο σημείο να μην αντιλαμβάνεται καν πότε δέχεται επίθεση και από ποιους. Ο λαός, ο οποίος για δύο και πλέον χιλιετίες δέσποζε στον Πλανήτη, έγινε το μεγαλύτερο "θύμα" του ...Θύμα των δικών του επινοήσεων και αναγκών ...Θύμα των "μαθημάτων" που έκανε σε πονηρούς "μαθητές". "Τυφλώθηκε" από εκείνους, που τους έμαθε να "βλέπουν".
Το 1945, στο όνομα της "ευρωπαϊκής" δημοκρατίας, έχασαν οι Ευρωπαίοι την ελευθερία τους. Έπαιξαν κάποιοι με τους φασίστες και το πέτυχαν. Στο όνομα της προστασίας της δημοκρατίας της Ευρώπης από τους Ναζιστές ή τους Σταλινικούς οι ευρωπαϊκοί λαοί υποτάχθηκαν απόλυτα στους Αμερικανούς. Απέκτησαν "κηδεμόνα" και άρα απώλεσαν την ελευθερία τους. Το ίδιο πονηρό παιχνίδι έπαιξαν μετά από μισό αιώνα και οι Εβραίοι. Σήμερα, στο όνομα της Ενωμένης Ευρώπης, οι ευρωπαϊκοί λαοί χάνουν τις ίδιες τις πατρίδες τους.
Αυτοί, οι οποίοι αποφάσισαν να "ενώσουν" τις πατρίδες τους για το κοινό συμφέρον, στο τέλος έχασαν τις ίδιες τις πατρίδες τους. Αυτοί, οι οποίοι εξαιτίας της πρώτης ήττας ήταν ανελεύθεροι, τώρα, κατόπιν υποδείξεων των αφεντικών, επιχειρούν σήμερα να "ενωθούν" με τον πιο απόλυτο τρόπο. Στην πραγματικότητα τώρα "ενώνουν" τα χρέη τους, εφόσον αυτά είναι τα μόνα που πλέον τους ανήκουν πραγματικά. Οι πρώην θύτες του Πλανήτη έγιναν τα μεγαλύτερα θύματά του. Λογικό είναι αυτό. Όταν δεν μπορείς να καταλάβεις τον λόγο που σε "σπρώχνουν" οι τοκογλύφοι στην Ένωση, δεν είναι δυνατόν να καταλάβεις τον λόγο που, όταν θα την επιτύχεις, το μόνο το οποίο θα σου απομένει είναι τα χρέη. Οι Εβραίοι τοκογλύφοι αποφάσισαν την Ένωση της Ευρώπης και αυτοί είναι σήμερα οι κυρίαρχοί της.
Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβει ο αναγνώστης τι ακριβώς θέλουμε να πούμε. Θα ξεκινήσουμε βλέποντας έναν μακρινό "χάρτη" της ευρωπαϊκής ιστορίας ...Αρκετά "μακρινό", για να βλέπουμε το σύνολο της "πορείας" της, αλλά και αρκετά "κοντινό", για να μην χάνουμε τους "πρωταγωνιστές" της. Θα ξεκινήσουμε λοιπόν από το ν’ αναζητήσουμε το τι είναι πραγματικά σημαντικό ιστορικό γεγονός για την Ευρώπη και τι δεν είναι. Θα ξεκινήσουμε από ένα βασικό "ξεκαθάρισμα" της ανώφελης ιστορικής "σαβούρας" που κουβαλάμε όλοι στο μυαλό μας και η οποία δεν έχει την παραμικρή αξία. Από το σύνολο της δήθεν περίπλοκης ευρωπαϊκής ιστορίας ελάχιστες είναι οι πραγματικά σημαντικές ημερομηνίες που την αφορούν. Ό,τι μας περιγράφει η ιστορική επιστήμη σαν "σημαντικό", είναι συνήθως μια ασήμαντη επανάληψη, η οποία αφορά μόνον αυτούς που εμπλέκονται σ’ αυτήν και κανέναν άλλον.
Σημαντικό, για παράδειγμα, για την ευρωπαϊκή ιστορία ήταν όταν ο Λεωνίδας αποφάσιζε να στήσει τις "Θερμοπύλες" του απέναντι στην ασιατική λαίλαπα, που απειλούσε την Ευρώπη. Σημαντικό ήταν, όταν ένας "αφηνιασμένος" Μέγας Αλέξανδρος "κάλπαζε" μέσα στην Ασία. Ασήμαντος ήταν ο Καρλομάγνος, ο Ναπολέοντας ή ο Μεγάλος Πέτρος, όσο κι αν ήταν εντυπωσιακά τα φαινόμενα που τους συνόδευαν. Γιατί; Γιατί το σημαντικό βρίσκεται στην "πορεία" της Ευρώπης και όχι στην εσωτερική της "διαρρύθμιση", η οποία εξαρτιόνταν από τους "καλπασμούς" των ασήμαντων στην Ευρώπη. Όσο ανθρώπινο αίμα και ν’ ανακάτευαν με τη λάσπη οι "ασήμαντοι" βασιλείς της σημαντικής Ευρώπης, εξακολουθούσαν να παραμένουν στο ίδιο επίπεδο ...Το επίπεδο εκείνο, που καθόριζε η ίδια η Ευρώπη και η θέση της στον Κόσμο.
Με τα ίδια κριτήρια κρίνονται όχι μόνον τα πρόσωπα, αλλά και τα μεγάλα γεγονότα τα οποία υποτίθεται σημάδεψαν την ιστορία της Ευρώπης. Η μάχη του Γρανικού ήταν σημαντική για την Ευρώπη, γιατί θεμελίωνε την υπερχιλιετή επικράτησή της. Η άλωση της Πόλης ήταν ασήμαντη, γιατί απλά άλλαζε τους εσωτερικούς συσχετισμούς της Ευρώπης. Η μάχη του Βατερλώ ήταν ασήμαντη για τους ίδιους λόγους. Η ναυμαχία του Τραφάλγκαρ ήταν επίσης ασήμαντη. Σημαντικό δηλαδή για την Ευρώπη και την ιστορία της είναι ό,τι επηρεάζει τη θέση της στον Κόσμο και όχι τους εσωτερικούς της συσχετισμούς.
Τα γεγονότα και τα πρόσωπα, που αλλάζουν αυτούς τους συσχετισμούς, είναι ήσσονος σημασίας και έχουν τη σημαντικότητά τους για τους λαούς οι οποίοι επωφελούνται ή αδικούνται, χωρίς να αλλάζει κάτι για τα γενικότερα ευρωπαϊκά συμφέροντα. Η μάχη του Βατερλώ έχει αναμφίβολα μεγάλη σημασία της για τους Γάλλους και τους Βρετανούς, όπως και η ναυμαχία του Τραφάλγκαρ. Όμως, στο ευρωπαϊκό επίπεδο αυτά τα δύο ιστορικά γεγονότα δεν έχουν καμία σημασία. Δεν έχουν καμία σημασία, γιατί δεν επηρέασαν τη θέση της Ευρώπης και των λαών της στην παγκόσμια ιεραρχία. Κυρίαρχη θα παρέμενε η Ευρώπη στον Κόσμο όποιος κι αν επικρατούσε στις λάσπες του Βατερλώ ή στα νερά του Τραφάλγκαρ.
Όλα αυτά όμως, για να τα καταλάβει κάποιος και να τα αξιολογήσει όπως τους αξίζει, θα πρέπει να γνωρίζει τη θέση της Ευρώπης στην πανανθρώπινη ιστορία ...Θα πρέπει να γνωρίζει τις μεταβολές αυτής της θέσης σε σχέση με αυτήν την ιστορία ...Θα πρέπει να γνωρίζει τους μεγάλους "σταθμούς" της ανθρώπινης ιστορίας και όχι τις ενδιάμεσες ασήμαντες "στάσεις" της ...Να γνωρίζει στο παράδειγμά μας την αρχή, που είναι η "Αθήνα" και το τέλος, που είναι το "Πεκίνο" και να μην επηρεάζεται από τα ενδιάμεσα ...Να μην καταλαβαίνει ως "σταθμό" ένα "μπλοκάρισμα" έξω από την "Άγκυρα". Να μην τον ενδιαφέρει επειδή χάθηκε ένα "τραίνο" στο σταθμό της "Τεχεράνης" ή αν έπεσε μια "γέφυρα" στον δρόμο για το τέλος. Όλα τα ενδιάμεσα είναι ασήμαντα. Είναι ασήμαντα, γιατί δεν επηρεάζουν τη γενική κατάσταση. Θα μπορούσαν να γίνουν, αλλά και να μην γίνουν, χωρίς αυτό να σημαίνει τίποτε απολύτως στην εξέλιξη των πραγμάτων.
Η Ευρώπη, υπό αυτό το "πρίσμα" της μελέτης, είναι ένας μεγάλος "σταθμός" στην ανθρώπινη ιστορία ...Ο αμέσως επόμενος μεγάλος "σταθμός" μετά από την Ασία απ’ όπου ξεκίνησαν τα μεγάλα ανθρώπινα συστήματα εξουσίας. Οι Έλληνες γι’ αυτόν τον λόγο ήταν ο απόλυτα σημαντικός λαός για την Ευρώπη. Γι’ αυτόν τον λόγο, ως λαός, αποτελούσε επί αιώνες τον "κανόνα" και βέβαια το "μέτρο" σύγκρισης για όλους τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς. Ήταν ο λαός, ο οποίος είχε την ευφυΐα, τη γενναιότητα αλλά και την ικανότητα όχι μόνον ν’ αντισταθεί στην ασιατική επίθεση, αλλά να αντεπιτεθεί και να πάρει μέσα από τα "χέρια" της Ασίας την κοσμοκρατορία της ...Να καταλύσει την εξουσία της και να τη μεταφέρει στην Ευρώπη. Ήταν το απόλυτα πετυχημένο πρότυπο όλης της Ευρώπης ...Οι "πατέρες" της. Γι’ αυτόν τον λόγο άλλωστε οι Έλληνες ήταν και οι "νονοί" της Ευρώπης. Κανένας άλλος δεν θα μπορούσε να τη "βαπτίσει" εκτός από αυτούς, οι οποίοι της έδωσαν τον παγκόσμιο ρόλο της.
Αυτοί την προστάτευσαν όταν έπρεπε και αυτοί την ανέβασαν στην κορυφή του κόσμου όταν μπόρεσαν. Απλά πράγματα. Οι Έλληνες, ως Ευρωπαίοι, έβγαλαν μόνοι τους την "άμυνα" για το σύνολο της Ευρώπης και οι ίδιοι ήταν αυτοί οι οποίοι επιτέθηκαν στην Ασία με στόχο τη νίκη ...Την ελληνική νίκη, η οποία ήταν ευρωπαϊκή νίκη. Αυτές οι ενέργειες ήταν σημαντικές, γιατί ο κόσμος --και άρα και η Ευρώπη-- θα ήταν σήμερα διαφορετικός, αν οι Έλληνες έχαναν τη "μάχη" από τους Πέρσες ...Θα ήταν επίσης διαφορετικός κι αν δεν τους νικούσαν έξω από τη Βαβυλώνα ...Θα ήταν διαφορετικός, γιατί δεν θα υπήρχε Ρώμη και ό,τι αυτή μπορεί να σημαίνει για την ανθρώπινη και την ευρωπαϊκή ιστορία.
Σημαντικό για την Ευρώπη λοιπόν είναι το 480 π.Χ.. Γιατί; Γιατί η ασιατική παντοκρατορία δεν μπόρεσε να "περάσει" στην Ευρώπη. Είναι χρονιά ορόσημο, γιατί μέχρι τότε είχαν οριστικοποιηθεί οι μάχες μεταξύ των "Τιτάνων" της εποχής. Οι δύο κορυφαίες αυτοκρατορίες του αρχαίου κόσμου είχαν συγκρουστεί μεταξύ τους και είχαν "καταλήξει" σε μια κατάσταση. Η ασιατική Βαβυλώνα είχε επιβληθεί απόλυτα της αφρικανικής Αιγύπτου και ήταν πλέον ελεύθερη να διεκδικήσει και την Ευρώπη. Ο βασιλιάς της ήταν πλέον ένας ζωντανός "Θεός". Ήταν ταυτόχρονα βασιλεύς της Βαβυλώνας και Φαραώ της Αιγύπτου ...Ο απόλυτος άρχων του αφροασιατικού κόσμου. Αυτός επιτέθηκε στην Ελλάδα με στόχο την Ευρώπη. Σε αυτόν τον πανίσχυρο "θεό" αντιστάθηκαν οι Έλληνες ως Ευρωπαίοι ακρίτες και έσωσαν την Ευρώπη.
Σημαντικό επίσης είναι και το 323 π.Χ. που πέθανε ο Αλέξανδρος. Γιατί; Γιατί με τον θάνατό του "κλείδωσε" τη νέα εποχή. Ένας Ευρωπαίος "άλωσε" τη μεγαλύτερη αυτοκρατορία του Κόσμου και η ανθρωπότητα άλλαξε "σελίδα" στην ιστορία της. Από την εποχή της Ασίας περάσαμε στην εποχή της Ευρώπης. Η Ευρώπη, η οποία μέχρι τότε απειλούνταν από την Ασία ή την αφρικανική Αίγυπτο, έγινε η απόλυτη κυρίαρχος των πάντων. Μετέφερε ανθρώπινο δυναμικό στην ασιατική επικράτεια και δημιούργησε τα "αναχώματα" για τη μετέπειτα κυριαρχία της. Οι Ευρωπαίοι Έλληνες, οι οποίοι πήγαν στην Ασία και την Αφρική ως επικυρίαρχοι, ήταν αυτοί που έδωσαν τον χρόνο, τη γνώση, αλλά και τη δύναμη στη Ρώμη να "χτίσει" την Ευρώπη που σήμερα γνωρίζουμε. Η Ρώμη έχτισε" την Ευρώπη που γνωρίζουμε, γιατί οι Έλληνες είχαν "μπλοκάρει" τους γίγαντες της Ανατολής. Δεν ήταν τυχαίο που η Ρώμη αναγνώριζε τον Αλέξανδρο ως τον δέκατο τρίτο θεό της.
Γι’ αυτόν τον λόγο το τρομερό παιδί του ελληνισμού ήταν σημαντικότατος παράγοντας στην ευρωπαϊκή ιστορία. Γι’ αυτόν τον λόγο όλοι οι μύθοι και οι θρύλοι της Ευρώπης είχαν ως σημείο αναφοράς τους τον Αλέξανδρο. Ο Έλληνας και άρα ο Ευρωπαίος απόλυτος άρχων του κόσμου ήταν αυτός, ο οποίος οδήγησε την Ευρώπη στην "κορυφή" του κόσμου. Για περισσότερο από δύο χιλιάδες χρόνια η Ευρώπη ήταν η απόλυτη κυρίαρχος δύναμη στον κόσμο. Οι εξουσίες της "μετακινούνταν" από πρωτεύουσα σε πρωτεύουσα, αλλά παρέμεναν εντός των "τειχών" και η παντοδυναμία της ήταν ακλόνητη. Από τη Ρώμη πήγε η εξουσία στη Νέα Ρώμη και από εκεί μοιράστηκε και στους υπόλοιπους. Τελευταίος εκφραστής τής ευρωπαϊκής κυριαρχίας ήταν το Λονδίνο ...Το ρωμαϊκό Londinium.
Δύο χιλιάδες χρόνια οι Ευρωπαίο εισέπρατταν τα άπειρα κέρδη από τον "καλπασμό" του μεγάλου Αλεξάνδρου ...Από τον "καλπασμό" του ελληνικού "ταύρου", ο οποίος πήρε στην "πλάτη" του την όμορφη Ευρώπη και την ανέβασε στον "Όλυμπο" της δόξας αλλά και της εξουσίας. Λατίνοι, Γάλλοι, Ισπανοί, Βρετανοί αλλά και Ρώσοι είδαν τον κόσμο από "ψηλά", εξαιτίας του ελληνικού επιτεύγματος. Ακόμα και οι σημερινοί Φιλανδοί, οι οποίοι δήθεν "μαλώνουν" τους Έλληνες, άγνωστο είναι σε ποια ιγκλού θα βρίσκονταν σήμερα χωρίς αυτούς.
Όλοι οι Ευρωπαίοι επωφελήθηκαν από τους Έλληνες. Όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί εισέπραξαν κέρδη από τον ελληνικό θρίαμβο. Είχαν τον κόσμο στα "χέρια" τους, γιατί τους τον πρόσφεραν οι Έλληνες. Για όσο διάστημα λοιπόν η Ευρώπη παρέμενε στην "κορυφή" του Κόσμου, εξαιτίας της νίκης των Ελλήνων, δεν είχε καμία σημασία η εσωτερική της κατάσταση. Οι εσωτερικοί της πόλεμοι --και άρα οι μάχες των βασιλέων της-- ήταν μάχες μεταξύ των επιγόνων και αυτές οι μάχες είναι ήσσονος σημασίας, όταν δεν επηρεάζουν τον "θρόνο".
Βλέποντας όμως κάποιος τη σημερινή θέση της Ευρώπης στην παγκόσμια "σκακιέρα", αντιλαμβάνεται πως αυτός ο "θρόνος" έχει προ πολλού χαθεί. Η Ευρώπη σήμερα είναι "σκιά" του εαυτού της. Σχεδόν έχει καταντήσει ένας "κομπάρσος" της ανθρώπινης ιστορίας. Άρα τι συμπέρασμα βγάζουμε; Ότι κάτι σημαντικό και εξαιρετικά τραγικό έγινε εις βάρος της Ευρώπης και απλά δεν το έχουμε αντιληφθεί. Κάτι έγινε κάπου ενδιάμεσα και εμείς δεν το αντιληφθήκαμε. Μέσα στην πληθώρα των ασήμαντων ιστορικών δεδομένων χάσαμε τα πραγματικά σημαντικά. Η ανθρωπότητα άλλαξε "σταθμό" και εμείς ούτε καν το αντιληφθήκαμε. Η "Πλανηταρχία" άλλαξε Ήπειρο και εμείς, ως Ευρωπαίοι, ούτε καν καταλάβαμε πότε χάσαμε τη μάχη.
Είναι λοιπόν δεδομένο πως κάτι σημαντικό έχει γίνει και η εξουσία του Πλανήτη άλλαξε "ήπειρο". Κάπου έχασε τον πόλεμο η Ευρώπη, για ν’ αποφασίζει η αμερικανική Ουάσιγκτον για το μέλλον του Κόσμου. Μετά τον σημαντικό θρίαμβο των Ελλήνων θα πρέπει να υπήρξε κάποια επίσης σημαντική πανωλεθρία των Ευρωπαίων. Δεν μπορεί να χαθεί η παγκόσμια πρωτοκαθεδρία χωρίς μια ανάλογα κολοσσιαία ήττα. Κάπου έγινε το μέγα λάθος και δεν το αντιληφθήκαμε. Κάπου ανάμεσα στους ασήμαντους πολέμους χάθηκε και ο σημαντικός. Κάποιος προφανώς ηλίθιος Ευρωπαίος επίγονος, στην προσπάθειά του να αλλάξει τους εσωτερικούς συσχετισμούς, κατέστρεψε την "οικογενειακή" περιουσία. Δεν εξηγείται διαφορετικά. Κάποια από τις πολλές εσωτερικές ευρωπαϊκές μάχες θα είχε συνέπειες στη συνολική ευρωπαϊκή παρουσία στον κόσμο.
Τώρα μπορεί να καταλάβει ο αναγνώστης το νόημα αυτού του οποίου είπαμε παραπάνω και μπορεί να φάνηκε υπερβολικό ...Αυτό το οποίο είπαμε πιο πάνω ότι έχει νόημα για κάποιους, να ελέγχουν ασφυκτικά την "επιστήμη" της ιστορίας. Κάποιοι ισχυροί παράγοντες της ιστορίας έχουν συμφέρον να αναμιγνύουν τα σημαντικά με τα ασήμαντα, προκειμένου να μην καταλαβαίνουν οι λαοί τι συμβαίνει. Έχουν συμφέρον να παρουσιάζουν την ιστορία σαν μια άκρως περίπλοκη "επιστήμη", η οποία αφορά τους "επιστήμονες" και όχι τον απλό άνθρωπο. Ο αναγνώστης βλέπει πως έχει νόημα για κάποιους να παρερμηνεύουν τα ιστορικά δεδομένα, γιατί σε διαφορετική περίπτωση κάποιοι θα εκτελούνταν στις ευρωπαϊκές πλατείες.
Μέσα στα πλαίσια αυτής της εσκεμμένης ιστορικής παραπληροφόρησης αναζητούμε τα αίτια της σημερινής ιστορικής άγνοιας των ευρωπαϊκών λαών. Μέσα στα πλαίσια των αναγκών των νέων ισχυρών αναζητούμε τους λόγους της "παραποίησης" των ιστορικών στοιχείων. Το αποτέλεσμα είναι αυτό το οποίο βλέπουμε. Οι Ευρωπαίοι έχασαν τη μάχη της κοσμοκρατορίας και δεν το κατάλαβαν καν. Πρωτοφανές και ανήκουστο όχι για σύγχρονους λαούς στην εποχή της πληροφορίας, αλλά απαράδεκτο ακόμα και για πρωτόγονους. Είναι σαν να μην γνώριζε ένας Ασιάτης τη σημασία της κατάληψης της Βαβυλώνας από τον Ευρωπαίο Αλέξανδρο.
Μια τέτοια κολοσσιαία ήττα πού την αναζητούμε; Σε έναν κολοσσιαίο πόλεμο. Δεν χάνεις την κοσμοκρατορία με μια αψιμαχία σε κάποιο ακριτικό φυλάκιο. Ανάλογος πόλεμος χρειάζεται για μια τέτοια απώλεια και τέτοιος είναι μόνον ένας Παγκόσμιος Πόλεμος. Ποιος δεν γνωρίζει τους Παγκόσμιους Πολέμους, οι οποίοι ξεκίνησαν από την Ευρώπη; Ενώ όμως τους γνωρίζει, δεν μπορεί να τους αξιολογήσει. Γιατί; Γιατί έχουν τεράστια διαφορά μεταξύ τους. Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ένας παντελώς ασήμαντος εσωτερικός πόλεμος της Ευρώπης, εφόσον δεν επηρέαζε την "πορεία" της. Αντίθετα ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ο πλέον σημαντικός, γιατί κατέστρεψε την Ευρώπη. Αυτό, το οποίο κατάφεραν οι Έλληνες με τις "Θερμοπύλες" στην εξ’ ανατολών επίθεση που δέχθηκε η Ευρώπη από τους Ασιάτες, δεν το κατάφεραν οι Ευρωπαίοι στην εκ δυσμάς επίθεση που δέχθηκε η Ευρώπη από τους Αμερικανούς.
Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν το "τέλος" της παντοκρατορίας της Ευρώπης και η "αρχή" της παντοκρατορίας Αμερικής. Ό,τι ήταν η επίθεση του Αλεξάνδρου για την ασιατική αυτοκρατορία ήταν ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος για την ευρωπαϊκή αυτοκρατορία. Η αρχή του τέλους της. Αν ο αναγνώστης κατανοήσει τη σημαντικότητα αυτού του πολέμου, θα αρχίσει ν’ αντιλαμβάνεται ορισμένα πράγματα, τα οποία σήμερα δυστυχώς διαφεύγουν από τους πολλούς. Με βάση λοιπόν την νέα "οπτική" --εξαιτίας της "απόστασης"-- μπορεί να αρχίσει να ανιχνεύει τους υπεύθυνους της ευρωπαϊκής "ήττας". Επιτέθηκαν ποτέ οι Αμερικανοί στην Ευρώπη; Όχι βέβαια. Άρα ποιοι ήταν αυτοί, οι οποίοι με την ηλιθιότητά τους άνοιξαν την "πόρτα" στους Αμερικανούς και τους παρέδωσαν το "σκήπτρο" της Ευρώπης;
Οι μόνοι, οι οποίοι με τις ενέργειές τους πραγματικά άλλαξαν τον "ρου" της ευρωπαϊκής ιστορίας, ήταν οι Γερμανοί. Δυστυχώς όμως γι’ αυτούς ήταν οι αρνητικοί πρωταγωνιστές της κατάστασης. Άλλαξαν την ιστορία της Ευρώπης εις βάρος της Ευρώπης, γιατί απλούστατα ήταν οι πλέον άχρηστοι και ανάξιοι Ευρωπαίοι. Αυτοί με τις πράξεις και με τις ηλιθιότητές τους "έφεραν" τους Αμερικανούς στην Ευρώπη και "έστειλαν" την πρωτοκαθεδρία στην Αμερική ...Το ακριβώς αντίθετο από αυτό που πέτυχαν οι Έλληνες και οι οποίοι είναι γνωστοί στην ιστορία με τα ακριβώς αντίθετα χαρακτηριστικά. Αν οι Έλληνες με την ευφυΐα τους και την ικανότητά τους "έφεραν" την Πλανηταρχία στην Ευρώπη, τότε οι Γερμανοί με την ηλιθιότητά τους και την ανικανότητά τους "απώλεσαν" αυτήν την Πλανηταρχία για ολόκληρη την Ευρώπη.
Γιατί μιλάμε για ηλιθιότητα; Γιατί δεν υπάρχει διαφορετική εξήγηση γι’ αυτά που βλέπουμε. Οι βραχυπρόθεσμες "επιτυχίες" τους, τόσο στη δεκαετία του 40 όσο και σε αυτήν που διανύουμε, δεν είναι τίποτε άλλο παρά "κομπαρσιλίκια" εφήμερων "μπράβων". Υπό τις εντολές ξένων και μη Ευρωπαίων "αφεντικών" οι Γερμανοί κατά καιρούς παριστάνουν τους κυρίαρχους, γιατί αυτό βολεύει τα "αφεντικά". Μιλάμε για καθαρή ηλιθιότητα, γιατί η Γερμανία είναι ευρωπαϊκή δύναμη. Είναι μια ξεχωριστή οντότητα, αλλά δεν παύει να ανήκει στην ευρωπαϊκή "οικογένεια". Τα ειδικά της συμφέροντα μπορεί να είναι διαφορετικά από αυτά των υπολοίπων ευρωπαϊκών λαών, αλλά τα γενικά της συμφέροντα είναι ευρωπαϊκά. Τη συμφέρει δηλαδή να υπερασπίζεται τα γερμανικά συμφέροντα, αλλά πρωτίστως τη συμφέρει να υπερασπίζεται τα ευρωπαϊκά συμφέροντα.
Αυτό ακριβώς είναι το λεπτό σημείο. Εδώ προκύπτει το βασικό ερώτημα, το οποίο, αν απαντηθεί, αποκαλύπτει αυτόματα όλους τους κρυφούς ρόλους των πρωταγωνιστών. Εξαιτίας της ευρωπαϊκής Γερμανίας τα συμφέροντα της Ευρώπης εξυπηρετήθηκαν ή απειλήθηκαν; Τον ρόλο της Γερμανίας στην ιστορική πορεία της Ευρώπης μπορεί να την καταλάβει κάποιος με τον απλό νομικό τρόπο. Δεν χρειάζεται καν να μπει κάποιος στον κόπο της ιστορικής ανάλυσης. Απλή νομική σκέψη απαιτείται, για ν’ αποκαλυφθούν όλα. Qui Bono?, Who Benefits? Ποιος επωφελείται; Δεν έχει σημασία δηλαδή τι εμφανίζεται ως ζητούμενο, όταν αυτό δεν "συμφωνεί" με αυτό το ερώτημα. Δεν έχει σημασία αν η Γερμανία προσπάθησε να "κατακτήσει" την Ευρώπη για δικό της λογαριασμό. Σημασία έχει τι κέρδος είχε αυτός, ο οποίος την έβαλε να το επιχειρήσει. Αν για παράδειγμα η αμερικανική κυριαρχία στην Ευρώπη ξεκίνησε μετά την αποτυχία της Γερμανίας να κυριαρχήσει, υπάρχουν "ερωτηματικά" όταν οι Αμερικανοί ήταν αυτοί οι οποίοι τη χρηματοδότησαν για να ξεκινήσει την προσπάθειά της.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Όταν αυτός, ο οποίος επωφελείται από τις αποτυχημένες προσπάθειες κάποιου άλλου, είναι ο ίδιος που τις εμπνέεται και τις χρηματοδοτεί, τότε τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται ...Κάποιος "παίζει" με τις φιλοδοξίες ενός χαζού και εκμεταλλεύεται τις συνέπειες των πράξεών του ...Κάποιος παίζει με τα ένστικτα ενός κτήνους και καταστρέφει αυτά τα οποία δημιούργησαν οι ευφυείς. Απλά πράγματα. Με ευφυή τρόπο "στήνεις" έναν πολύπλοκο ευρωπαϊκό πορσελάνινο "πύργο" και κάποιος πονηρός πηγαίνει και "τσιμπάει" τον ηλίθιο Γερμανό και αυτός, κινούμενος ενστικτωδώς, τα γκρεμίζει όλα.
Μια παρέα "παιδιών", παίζοντας στην αμμουδιά, χτίζει έναν μεγάλο πύργο και τον θαυμάζει. Θαυμάζει το δημιούργημά της και ένας πονηρός πηγαίνει και "τσιμπάει" το πιο χαζό από αυτά και το "ρίχνει" πάνω στο ευαίσθητο δημιούργημα. Αυτό έγινε στην Ευρώπη. Ό,τι με άπειρη ευφυΐα, ηρωισμό και ικανότητα έχτισαν όλοι οι Ευρωπαίοι μαζί ως σύνολο, το γκρέμισαν μέσα σε λίγα χρόνια κάποιοι ηλίθιοι Γερμανοί ...Κάποιοι αγράμματοι Γερμανοί, οι οποίοι γρύλιζαν κάτι απόκοσμα "χάιλ".
Ήταν εύκολο να τους εκμεταλλευτούν όλους αυτούς οι Αμερικανοί, γιατί γνώριζαν τα χαρακτηριστικά τους. Αν δεν τα γνώριζαν οι ίδιοι, τα γνώριζαν κάποιοι άλλοι, οι οποίοι ήταν διατεθειμένοι να συνεργαστούν μαζί τους ...και ήταν οι Εβραίοι. Αυτοί εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός ότι, εξαιτίας του εβραιοκίνητου και βρετανοχρηματοδοτούμενου σοσιαλομαρξισμού, η Γερμανία φερόταν σαν ανεγκέφαλο "κτήνος". Η Γερμανία, με εξουδετερωμένη πλήρως τη μορφωμένη αστική και κεφαλαιοκρατική της τάξη, ήταν εύκολο έρμαιο τού κάθε φιλόδοξου ιμπεριαλιστή. Με κυρίαρχη κοινωνική δύναμη της Γερμανίας την αγράμματη πλέμπα των μπυραριών και των ορυχείων, ήταν εύκολο να την παρασύρουν εναντίον τής ίδιας της Ευρώπης. Σε μια Γερμανία, η οποία στεκόταν πολύ κοντά στον ευρωπαϊκό πορσελάνινο "πύργο" της εξουσίας, ήταν πολύ εύκολο να την "τσιμπήσουν" και να επωφεληθούν από την ηλίθια αντίδρασή της. Ήταν εύκολο να τη στρέψουν εναντίον όχι των εθνικών της εχθρών, αλλά εναντίον της ίδιας της Ευρώπης.
Αυτό και έκαναν. Χρηματοδότησαν αγράμματους και αστοιχείωτους κομπάρσους --όπως ο Χίτλερ και η παρέα του-- και κατέστρεψαν την Ευρώπη. Την ισοπέδωσαν και κατόπιν --με το "δικαίωμα" του δανειστή και του συμμάχου-- έβαλαν "πόδι" στην Ευρώπη. Ό,τι έκαναν με τα όπλα οι Έλληνες στην Ασία, το έκαναν με τα χρήματα οι Αμερικανοί στην Ευρώπη. Διείσδυσαν στην "καρδιά" του αντιπάλου τους και πήραν μέσα από τα "χέρια" του την εξουσία. Εύκολο ήταν να εκμεταλλευτούν τη Γερμανία και να την παρασύρουν στο αντιευρωπαϊκό της λάθος, γιατί γνώριζαν τι έπρεπε να κάνουν.
Γνώριζαν πώς να εκμεταλλευτούν τους Γερμανούς, γιατί είχαν τους ανθρώπους τους ανάμεσά τους. Ακόμα και τα ιμπεριαλιστικά "παραμύθια" της Γερμανίας ήταν δικές τους επινοήσεις ...Για "ξεκάρφωμα" και "άλλοθι" δημιουργήθηκαν τα περισσότερα. Αυτά, δηλαδή, τα οποία γνωρίζουμε σαν ναζιστικά "παραμύθια", δεν ήταν γερμανική επινόηση. "Δανεικά" ήταν από τους Αμερικανούς και τους Εβραίους, οι οποίοι τους χρηματοδοτούσαν ..."Δανεικά" από ανθρώπους τύπου Ροκφέλερ και Πρέσκοτ Μπους.
Μιλάμε για τραγελαφικές καταστάσεις απείρου κάλλους. Μιλάμε για αστοιχείωτους κομπάρσους, οι οποίοι εξαντλούσαν την ευφυΐα τους σε παρελάσεις και παράτες. Αυτοί μόνον να χαιρετάνε γνώριζαν. Όλα τα άλλα τα έπαιρναν έτοιμα σε "σκονάκια". Όταν μιλούσε ο Χίτλερ στην αλαλάζουσα γερμανική πλέμπα, πρέπει να ξεκαρδίζονταν από τα γέλια τα αφεντικά του στην Ουάσιγκτον. Αυτοί οι μεθυσμένοι "τενεκέδες", που χρηματοδοτούνταν από Αμερικανούς και Εβραίους, έχτισαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, για να προστατεύσουν, αλλά και να δώσουν "άλλοθι" και νομιμοποίηση στους Εβραίους στην αμερικανική μεταπολεμική εποχή της Ευρώπης.
Αυτοί, οι οποίοι παρίσταναν τους "ανώτερους" Άρειους, ήταν στην πλειοψηφία τους αυτά τα οποία κατηγορούσαν ...Αστοιχείωτοι, ομοφυλόφιλοι, ανώμαλοι, δύσμορφοι, βουλιμικοί, σακάτηδες κλπ.. Ας δει κάποιος την ηγεσία των Ναζί και θα καταλάβει ποιοι πρέσβευαν τα "ανώτερα". Μιλάμε για πραγματικά "Ορκ" που κατέστρεφαν το ευρωπαϊκό επίτευγμα –το οποίο θεμελιώθηκε από τους Έλληνες--, υποσχόμενοι ελληνική πνευματική και σωματική "ρώμη". Όλοι αυτοί ήταν πληρωμένοι από τους Αμερικανούς, προκειμένου οι δεύτεροι να μπορέσουν να "μπουν" στην Ευρώπη, χωρίς να χρειαστεί να έρθουν οι ίδιοι σε σύγκρουση μαζί της.
Δεν υπάρχει δηλαδή κάποιο μυστήριο της ευρωπαϊκής ήττας. Ο χαζός της "οικογένειας" έκανε τη μεγάλη "πατάτα". Οι Γερμανοί χρηματοδοτήθηκαν, για να κάνουν έναν εξ αρχής χαμένο πόλεμο, ο οποίος θα παρέδιδε τη Γερμανία στους δανειστές της και την Ευρώπη στον υπερατλαντικό "σύμμαχό" της. Αυτό είναι το πρωτοφανές στην ιστορία της Ευρώπης και αυτό το κατάφεραν οι Γερμανοί. Οι Γερμανοί ήταν οι πρώτοι που άνοιξαν τις "πόρτες" της Ευρώπης σε μη Ευρωπαίους. Δανείστηκαν χρήματα από ξένους, για να κάνουν έναν "αδερφικό" πόλεμο, που δεν γνώριζαν ποιους θα εξυπηρετούσε στο τέλος του. Το αποτέλεσμα είναι αυτό το οποίο είδαμε ...Οι Αμερικανοί κατέκτησαν τη Γερμανία και κηδεμόνευσαν την Ευρώπη. Τους συνέφερε να γίνει αυτός ο εκ των προτέρων χαμένος πόλεμος από τους κομπάρσους Γερμανούς. Γι’ αυτό άλλωστε και αγωνίστηκαν στον πόλεμο εναντίον τους. Αγωνίστηκαν εναντίον εκείνων, τους οποίους οι ίδιοι χρηματοδότησαν για να χάσουν ...Απλά πράγματα ...Κανένα μυστήριο, που να απαιτεί μυστικές πληροφορίες ή περίπλοκες σκέψεις.
Αυτό το τραγικό "σφάλμα" καθιστά τους Γερμανούς σημαντικότατους παράγοντες της ευρωπαϊκής ιστορίας ...Εξίσου σημαντικούς με τους Έλληνες, αλλά --δυστυχώς γι’ αυτούς-- με το αντίθετο πρόσημο. Γι' αυτόν τον λόγο κάνουμε την "αεροπλανική" γεωγραφική προσέγγιση της ιστορίας. Ο κόσμος όλος, από το 323 π.Χ. μέχρι και τα μέσα του περασμένου αιώνα, ακόμα έξω από την "Αθήνα" ήταν. Οι Καίσαρες, οι Ναπολέοντες και οι Καρλομάγνοι της Ευρώπης έκαναν τις ενδοοικογενειακές τους "φασαρίες" στα "άλση" αυτής της "Αθήνας". Το 1945 --και εξαιτίας των Γερμανών-- "πετάξαμε" στο "Πεκίνο". Εξαιτίας των Ελλήνων η ανθρώπινη ιστορία είχε φτάσει στη "στάση" της "Αθήνας" και εξαιτίας των Γερμανών "πέταξε" από την Ευρώπη και πήγε στο "Πεκίνο". Εξαιτίας τους η παγκόσμια ιστορία άλλαξε "στάση" και εγκατέλειψε την Ευρώπη.
Αν οι Έλληνες ήταν οι απόλυτα πετυχημένοι Ευρωπαίοι, οι Γερμανοί ήταν οι απόλυτα αποτυχημένοι. Αν οι Έλληνες ήταν πάντα το απόλυτο πρότυπο της Ευρώπης, τότε οι Γερμανοί δικαιούνται να είναι το απόλυτο αντιπρότυπο. Αν εξαιτίας των Ελλήνων η Ευρώπη τα πήρε όλα, εξαιτίας των Γερμανών τα έχασε όλα. Η Ευρώπη εξαιτίας τους γκρεμίστηκε από τον "θρόνο" της. Η παγκόσμια εξουσία είχε πλέον χαθεί για τους Ευρωπαίους. Ό,τι είχε κερδίσει η Ευρώπη εξαιτίας της ελληνικής υπερπροσπάθειας, το είχε χάσει εξαιτίας της ναζιστικής υπερηλιθιότητας ...Μιας υπερηλιθιώτητας, η οποία θα παρέμενε μόνιμη γερμανική "αναπηρία" για όσο διάστημα κάποιοι θα καθήλωναν τη Γερμανία υπό την εξουσία της μαρξιστικής της πλέμπας.
...Μια υπερηλιθιώτητα, η οποία θα γινόταν "ιερό" δόγμα για τους Αμερικανούς κυρίαρχους της Ευρώπης. Δεν θα άφηναν με καμία δύναμη τη Γερμανία να συνέλθει και να ξαναγίνει φυσιολογικό κράτος. Από το 1945 και μετά η γερμανική κοινωνία ελέγχεται απόλυτα, ώστε να μην παράγει τίποτε απολύτως. Ό,τι είναι ικανό ή χρήσιμο ή επικίνδυνο, καταστρέφεται εν τη γενέση του. Ας προσπαθήσει κάποιος να θυμηθεί έναν σημαντικό Γερμανό του τελευταίου μισού αιώνα και γρήγορα θα διαπιστώσει ότι τέτοιος δεν υπάρχει ...Ούτε καν τραγουδιστές δεν έχει αφεθεί η Γερμανία ελεύθερη για να "παράγει". Στη Γερμανία υπάρχει μια τρομερή αναξιοκρατία, η οποία είναι απόλυτα μεθοδευμένη άνωθεν.
Γι’ αυτόν τον λόγο ένα τέτοιο μεγάλο κράτος και ένας τέτοιος λαός εδώ και μισό αιώνα δεν έχει αναδείξει κανέναν σημαντικό άνθρωπο σε κανέναν τομέα. Αυτοί, οι οποίοι εμφανίζονται σαν "ισχυροί" Γερμανοί, είναι λογιστές και "κατσαβιδολόγοι". Γι’ αυτόν τον λόγο η Γερμανία κυβερνάται από ανθρώπους, οι οποίοι σε άλλα κράτη απλά δεν θα μπορούσαν καν να επιβιώσουν. Νεκρή "γη" είναι η Γερμανία ..."Στείρα" μάνα, που δεν μπορεί να γεννήσει τίποτε σημαντικό, εφόσον αυτό απειλεί τους ιδιοκτήτες της ...Καταδικασμένη να "γεννά" Μέρκελ, Σόιμπλε, Ράιχενμπαχ και Φούχτερ. Μιλάμε για πραγματικά δύσμορφα και καθυστερημένα "Ορκ" ...Βλάκες, οι οποίοι περιορίζονται από ωράρια, εντολές και κανονισμούς και το σύστημα τούς έχει πείσει ότι αυτό είναι η απόλυτη ικανότητα.
Αυτό το τελευταίο είναι πολύ σημαντικό, γιατί ο ρόλος της Γερμανίας δεν θα εξαντλούταν στην εξυπηρέτηση μόνον των αμερικανικών συμφερόντων. Η "υποδομή" της είναι χρήσιμη για τον ιμπεριαλισμό. Όταν υπάρχει ένας χαζός, αυτός είναι χρήσιμος για όλους τους πονηρούς. Όπως τον χρησιμοποίησε ήδη ένας ιμπεριαλιστής εις βάρος κάποιου άλλου, έτσι μπορεί να τον χρησιμοποιήσει ο κάθε επίδοξος ιμπεριαλιστής. Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί η αμερικανική παντοκρατορία αποδείχθηκε ολιγόζωη ...Καμία σχέση με την υπερχιλιετή ευρωπαϊκή κυριαρχία. Μέσα σε λιγότερο από πενήντα χρόνια η αμερικανική κοσμοκρατορία έδειξε σημάδια παρακμής. Έχοντας εξ’ αρχής ατέλειες στο "στήσιμό" της, δεν ήταν δυνατόν να κρατήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Αυτήν την αδυναμία της την αντιλήφθηκαν κάποιοι σφετεριστές και την αιφνιδίασαν. Ξαφνικά --και ερήμην της Ευρώπης-- οι Αμερικανοί δέχθηκαν "επίθεση" μέσα στην ίδια την επικράτειά τους. Από ποιους; ...Από τους υπεράνω πάσης υποψίας συνεταίρους τους ...Από τους Εβραίους ...Από τους ασιατικής καταγωγής Εβραίους ...Από τους ομοεθνείς του πεθερού του Ξέρξη, ο οποίος τον έπεισε να επιτεθεί στην Ευρώπη και στους Έλληνες ...Από τα παιδιά της Εσθήρ, της κόρης του Μαρδοχαίου. Μιλάμε δηλαδή για το απόλυτο σενάριο της ιστορίας. Μιλάμε για την απόλυτη "ανατροπή", που θα τη ζήλευε και το Χόλυγουντ. Οι Ασιάτες, οι οποίοι απέτυχαν να κατακτήσουν την Ευρώπη εξ’ ανατολών, επιχειρούν μετά από χιλιάδες χρόνια να κάνουν το ίδιο εκ δυσμάς. Μέσω Αμερικής επιχειρούν σήμερα να καταφέρουν αυτό, το οποίο απέτυχαν να κάνουν εβρισκόμενοι δίπλα στην Ευρώπη.
Αυτό γίνεται σε μια συγκυρία που υπάρχει το Ισραήλ στην Ασία και ο Σιωνισμός βασιλεύει στη Δύση στο σύνολό της ...Το Ισραήλ, το οποίο είχε πάψει να υπάρχει από τότε που το είχαν "εξαφανίσει" οι επικυρίαρχοι Έλληνες με επικεφαλής τον Αντίοχο. Σε αυτήν την συγκυρία σήμερα "ορθώνεται" η Νέα Τάξη Πραγμάτων από τους Εβραίους ...Η Ασία, η οποία επιχειρεί να αρπάξει την εξουσία που κάποτε έχασε, αλλάζοντας την τακτική της. Μετά την αποτυχία της να κατακτήσει την Ευρώπη με στρατιωτικά μέσα, επιχειρεί να το κάνει με το χρήμα. Σε αυτόν τον στόχο έχουν ανάγκη τους Γερμανούς.
Οι Γερμανοί αποδεικνύονται η εύκολη λύση στην παραβίασή της "κερκόπορτας" της Ευρώπης. Όποιος θέλει να "μπει" μέσα στην Ευρώπη και να τη ρημάξει, δεν έχει παρά να "δουλέψει" τους Γερμανούς. Δεύτερη φορά μέσα σε λιγότερο από πενήντα χρόνια οι ηλίθιοι της Ευρώπης γίνονται θύματα ξένων και τους εξυπηρετούν εις βάρος της Ευρώπης ...Δεύτερη φορά παίρνουν χρήματα από ξένους και στρέφονται κατ’ εντολή τους εναντίον των "αδερφών" Ευρωπαίων ...Δεύτερη φορά που ο χαζός τής οικογένειας παίρνει "καραμέλες" από τον "παιδεραστή" της γειτονιάς, για να τον μπάσει στο "υπνοδωμάτιο" όπου κοιμούνται τα μικρότερα "αδέρφια" του ...Στο κοινό πλέον "υπνοδωμάτιο", λόγω της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Εξαιτίας των Γερμανών η Ευρώπη γίνεται το "υπνοδωμάτιο" όπου βιάζονται οι Ευρωπαίοι από τους Εβραίους τοκογλύφους. Την πρώτη φορά εξυπηρέτησαν τους Αμερικανούς εις βάρος των Ευρωπαίων και τη δεύτερη φορά εξυπηρετούν τους Ασιάτες Εβραίους εις βάρος και πάλι των Ευρωπαίων. Εξαιτίας τους το 1945 ξεκίνησε η αμερικανική κατοχή της Ευρώπης και το 2012 --και πάλι εξαιτίας τους-- ξεκινάει η εβραϊκή κατοχή ...Μια κατοχή, η οποία δεν έγινε ως δια μαγείας, αλλά υπήρξε αποτέλεσμα πολεμικής επίθεσης. Το 1989 ο Εβραίος Γκρίνσπαν εξαπέλυσε από το "άρμα" της FED την "επίθεσή" του εναντίον τόσο των ΗΠΑ όσο και της Ευρώπης ...Την "επίθεση" του φτηνού χρήματος, της οποίας το αποτέλεσμα είναι αυτό το οποίο βλέπουμε. Το φτηνό χρήμα κατέστρεψε τις παραγωγές των δυτικών κρατών και τα βύθισε στην ανεργία. Οι λαοί χωρίς απασχόληση έμπλεξαν σε τεράστια χρέη και τώρα τις πατρίδες τους τις λυμαίνονται οι τοκογλύφοι.
Αυτό το παιχνίδι των Εβραίων δεν θα μπορούσε να παιχθεί χωρίς τη Γερμανία ...Χωρίς τον πρώτο "πρόθυμο" να "παίξει". Πάλι εξαιτίας βλακωδών και ανώφελων χρηματοδοτήσεων την "πάτησε" η Γερμανία και στράφηκε εκ νέου εναντίον της Ευρώπης ...Το ίδιο έργο με άλλα "αφεντικά". Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η Γερμανία χρηματοδοτήθηκε από τους Αμερικανούς, για να ξεκινήσει έναν παγκόσμιο πόλεμο εξ’ αρχής χαμένο. Κατέστρεψε τα πάντα και έφερε στην Ευρώπη τους Αμερικανούς δανειστές της. Σήμερα κάνει κάτι αντίστοιχο. Χρηματοδοτήθηκε εκ νέου από τη FED του Εβραίου Γκρίνσπαν, για να φέρει στην Ευρώπη τους ομοεθνείς του τοκογλύφους. Γνωρίζοντας οι Εβραίοι τις ανάγκες και τα κόμπλεξ της, μπορούσαν να παίξουν με αυτά. Γι’ αυτόν τον λόγο την έβαλαν στην περιπέτεια της ενοποίησης ...Την περιπέτεια της δήθεν εθνικής "υποχρέωσης", την οποία οι ίδιοι φρόντισαν να την κάνουν πανάκριβη. Γιατί; ...Για να τη χρηματοδοτήσουν ...Για να βυθίσουν την ενιαία πλέον Γερμανία σε απίστευτα χρέη. Ποιος ήταν ο στόχος της υπερχρέωσης της Γερμανίας; ...Να της δώσουν μια και μοναδική "οδό" σωτηρίας.
Αυτή η "οδός" είναι η υπερχρέωση όλων των υπολοίπων λαών της Ευρώπης ...Όλων εκείνων των λαών, οι οποίοι δεν είχαν την εγκληματική αφέλεια να δανειστούν οικειοθελώς και χωρίς λόγο από τους Εβραίους τοκογλύφους των ΗΠΑ. Η Γερμανία "άλωσε" εκ των έσω την Ευρώπη για λογαριασμό των Εβραίων. Προκειμένου ν’ απαλλαγεί από το χρέος της, εξαπέλυσε μια άνευ προηγουμένου επίθεση διαφθοράς στην Ευρώπη. Δεν υπάρχει διαφθορά που να ταλαιπωρεί κάποιο ευρωπαϊκό κράτος και να μην κρύβεται πίσω από αυτήν η Γερμανία. Γιατί; Για να υπερχρεώσουν οι διεφθαρμένοι από τους Γερμανούς ηγέτες τα κράτη τους, προκειμένου να μπορεί η Γερμανία να "πουλάει" τα προϊόντα της και άρα να ξεπληρώνει τα χρέη της.
...Η Γερμανία πρόδωσε εκ νέου την Ευρώπη. Αυτή παρέδωσε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη στους Εβραίους τοκογλύφους, έχοντας την αφελή άποψη ότι με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε ν' απαλλαγεί η ίδια από αυτούς. Έβαλε την ευρωπαϊκή οικογένεια στο "στόχαστρο" των "αγορών" και εισπράττει κέρδη κάθε φορά που "εκτελείται" κάποιο μέλος της. Οι τοκογλύφοι, οι οποίοι παριστάνουν τους "κυνηγούς", πυροβολούνε εκ του ασφαλούς μέσα στο ευρωπαϊκό "κοτέτσι", γιατί φρόντισε η Γερμανία να το "μαντρώσει" απ' όλες τις πλευρές. Ο ένας μετά τον άλλο καταστρέφονται οι Ευρωπαίοι, για να μπορεί η Μέρκελ να ξεπληρώνει τα βλακώδη και τεχνητά γερμανικά χρέη απέναντι στους τοκογλύφους.
Απλά, όπως συνέβαινε και με τις προηγούμενες φορές, έτσι και τώρα το "παραμύθι" της είναι εξόχως παραπλανητικό. Η ναζιστική Γερμανία, που στο όνομα των ελληνικών ιδεωδών κατέστρεφε την Ευρώπη, κάνει το ανάλογο και σήμερα. Η υποταγμένη, διαφθοροποιός, με επιδότηση ανταγωνιστική και εξόχως αντιευρωπαϊκή Γερμανία, παριστάνει την ασυναγώνιστη ευρωπαϊκή δύναμη, η οποία αγωνίζεται υπέρ της ευρωπαϊκής ενότητας και εναντίον της διαφθοράς. Αυτή, η οποία εκμεταλλεύτηκε την ενοποίηση για να εξυπηρετήσει τα εθνικά της συμφέροντα, απαιτεί από τους άλλους να τα απεμπολήσουν στο όνομα αυτής της ενοποίησης. Αυτή, η οποία ακόμα και σήμερα διαφθείρει όποιον βρίσκει μπροστά της, απειλεί τους διεφθαρμένους. "Ξέρασε" πάνω σε μια ήπειρο ολόκληρη και τώρα ψάχνει τους "λεκέδες" πάνω στα θύματά της, για να τους τιμωρήσει.
Τώρα αυτή η Γερμανία επιδίδεται σε ένα καθημερινό ανθελληνικό παραλήρημα κατά της Ελλάδας. Σε ημερήσια διάταξη είναι οι κατηγορίες των Γερμανών κατά των Ελλήνων. Η λέξη Griechenland θα πρέπει να είναι μακράν η πιο πολυχρησιμοποιημένη λέξη στον γερμανικό πολιτικό λόγο τον τελευταίο καιρό. Καθημερινά πλέον κατηγορούν οι Γερμανοί πολιτικοί --και όχι μόνον-- τους Έλληνες. Τους κατηγορούν μάλιστα και με τον πιο επικίνδυνο και άδικο τρόπο για έναν λαό, που είναι αυτός της συλλογικής ευθύνης. Τους κατηγορούν με τον ίδιο ρατσιστικό τρόπο που κάποτε κατηγορούσαν τους Εβραίους και αυτό τους καταδίκασε στη συνείδηση ολόκληρης της ανθρωπότητας. Μετά από άπειρες υποκριτικές "συγνώμες" βγήκαν και πάλι με τα γνωστά τους χαρακτηριστικά. Μόλις ανέκτησαν τις δυνάμεις τους, άρχισαν τα "γνωστά" τους παιχνίδια ...Οι "Έλληνες" είναι άχρηστοι, είναι τεμπέληδες, είναι κλέφτες κλπ..
Γιατί όμως επιδίδονται σε αυτήν την οργανωμένη και βέβαια άδικη για τους Έλληνες δυσφημιστική εκστρατεία; Για πολλούς λόγους ασήμαντους, αλλά και σημαντικούς ...Λόγους, οι οποίοι έχουν σχέση με απλές ψυχολογικές ανάγκες των κομπάρσων, αλλά και λόγους με μεγάλη πρακτική σημασία για τους πρωταγωνιστές. Ασήμαντοι λόγοι, οι οποίοι να συνδέονται με το ανθελληνικό συναίσθημα των γερμανικών ηγεσιών, υπάρχουν πολλοί. Πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Άλλωστε αποτελεί σύνηθες φαινόμενο να στοχοποιούνται πάντα οι διάσημοι και ικανοί και τέτοιος στο επίπεδο των λαών είναι και ο ελληνικός λαός. Όπως λέει και ο Πέρσης ποιητής ..."μόνον τα δένδρα που έχουν καρπούς "πετροβολούν"".
Είναι, δηλαδή, θέμα καθαρό ψυχολογικό που οι Γερμανοί αντιδράνε τόσο δεκτικά απέναντι σε οτιδήποτε αρνητικό αφορά την Ελλάδα. Αυτοί οι λόγοι μάλιστα είναι και οι πιο χρήσιμοι στις αναλύσεις, γιατί συνήθως είναι και οι πιο αποκαλυπτικοί. Γιατί; Γιατί συνδέονται με το συναίσθημα και τις ενστικτώδεις αντιδράσεις ...Τις αντιδράσεις εκείνες, οι οποίες δεν προλαβαίνουν να "φιλτραριστούν" από ψευδοπολιτισμικά φίλτρα politically correct συμπεριφορών. Είναι αντιδράσεις οι οποίες συνδέονται με τον φθόνο και αυτός --όταν υπάρχει σαν "ελατήριο"-- αποκαλύπτει και άλλα πράγματα.
Κατά την άποψή μας λοιπόν το σημερινό ανθελληνικό μένος, που διακρίνει τους σημερινούς Γερμανούς ηγέτες της πλάκας, είναι φυσικό. Διαχειριζόμενοι ένα κράτος με την πλέον άσχημη και αποκρουστική ιστορία στην Ευρώπη, προσπαθούν να απαξιώσουν όποιον θεωρούν πως έχει τα ακριβώς αντίθετα χαρακτηριστικά. Επιπλέον είναι και το προσωπικό θέμα. Γιατί; Γιατί οι περισσότεροι από αυτούς τους ηγέτες είναι πρώην σταλινικοί και αυτοί μισούν τους εφευρέτες της Δημοκρατίας. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι "ευνουχισμένοι" λογιστές και γραφειοκράτες και άρα αναλώσιμα της ιστορίας και δεν μπορούν να αποφύγουν τον πειρασμό να "πετροβολήσουν" τα αθάνατα μεγέθη της. Όταν είσαι ανύπαρκτος, είναι κέρδος ακόμα και να συνδεθείς με ένα αθάνατο μέγεθος, έστω και βρίζοντάς το.
Ούτε στον ύπνο της μια "λατέρνα" με το όνομα Μέρκελ δεν θα φανταζόταν ότι θα είχε στη μίζερή ζωή της την ευκαιρία να κουνάει το δάκτυλο και να νουθετεί τον ελληνικό λαό. Είναι προφανές ότι ηδονίζεται κάθε φορά που χρησιμοποιεί τη λέξη Griechenland. Είναι προφανές ότι ηδονίζεται αυτό το "μπάζο" κάθε φορά που μαλώνει αυτούς, οι οποίοι λάτρευαν την Αφροδίτη και ύμνησαν την ανθρώπινη ομορφιά. Ο λόγος είναι απλός. Πάντα οι ευνούχοι φθονούν τους επιβήτορες. Πάντα οι τελευταίοι φθονούν τους πρώτους. Πάντα οι απολύτως αποτυχημένοι προσπαθούν να διαβάλουν τους απολύτους επιτυχημένους. Δεν χρειάζεται να το εξηγήσουμε αυτό πιο πολύ. Το εξηγεί καλύτερα από εμάς ο Γερμανός Νίτσε.
Όμως, οι σημαντικοί λόγοι της εκδήλωσης αυτής της οργανωμένης ανθελληνικής υστερίας, που επικρατεί στη Γερμανία, είναι άλλοι. Έχουν σχέση με τις πραγματικές ανάγκες των πραγματικών αφεντικών και όχι με τα ψυχολογικά προβλήματα των κομπάρσων. Οι Γερμανοί μπορεί να βγάζουν "χολή" εναντίον της Ελλάδας, αλλά δεν είναι αυτοί οι οποίοι θα τολμούσαν να στραφούν με τόση ωμότητα εναντίον της Ελλάδας. Είναι πολύ Ευρωπαίοι για να τολμήσουν να "επιτεθούν" στη "μήτρα" της Ευρώπης.
Στην πραγματικότητα οι Γερμανοί είναι το πρώτο και απλά το πιο θερμό "ακροατήριο" αυτής της ανθελληνικής υστερίας. Άλλοι όμως είναι αυτοί οι οποίοι πραγματικά παραληρούν εναντίον των Ελλήνων. Τα αφεντικά των Γερμανών είναι αυτοί οι οποίοι παραληρούν και όχι οι Γερμανοί, οι οποίοι απλά παριστάνουν τα "ευήκοα ώτα" ...Δυστυχισμένοι πρόθυμοι ακροατές. Οι λίγοι Γερμανοί, οι οποίοι ως άτομα εμφανίζονται να κατηγορούν τους Έλληνες, απλά τρέχουν για το "μεροκάματο". Τρέχουν για το "μεροκάματο", όπως εκείνος ο κακόμοιρος ο υιοθετημένος Αντικαγγελάριος. Όλοι αυτοί έχουν αφεντικά να υπηρετήσουν και αυτών τις εντολές εκτελούν.
Γιατί όμως οι Εβραίοι έχουν προκαλέσει αυτήν την ανθελληνική υστερία; Οι "πορθητές" της Ευρώπης έχουν έναν φόβο ...Τον φόβο των Ελλήνων ...Τον φόβο εκείνων, οι οποίοι κάποτε όχι απλά αντιστάθηκαν επιτυχώς στην "άλωση" της Ευρώπης, αλλά ανασυντάχτηκαν και νίκησαν τους πρώην εχθρούς τους. Αυτούς τους Έλληνες φοβούνται οι Εβραίοι ...οι ασιάτες Εβραίοι, εφόσον δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είναι γνήσια παιδιά της Βαβυλώνας, η οποία επιτέθηκε στην Ευρώπη και ηττήθηκε από τους Έλληνες. Αυτούς τους Έλληνες έχουν ως στόχο οι ασιάτες Εβραίοι και απλά οι Γερμανοί, ως οι πιο πιστοί ευρωπαίοι δούλοι τους, είναι "υποχρεωμένοι" να κατηγορούν τους προαιώνιους εχθρούς τους. Πληρωμένη δουλειά είναι για τους Γερμανούς να κατηγορούν τους Έλληνες.
Γιατί έχουν πρόβλημα οι Εβραίοι με τους Έλληνες; Γιατί έχουν εγκλωβιστεί σε αδιέξοδο. Ενώ σε πρώτη φάση "πέρασαν" επιτυχώς από την ελληνική "στενωπό", τώρα έχουν ν’ αντιμετωπίσουν χειρότερη κατάσταση ...Μια κατάσταση, η οποία θα τους φέρει σε νέα αντιπαράθεση μ’ αυτούς ...Μια αντιπαράθεση πολύ χειρότερη και πιο επικίνδυνη από την προηγούμενη. Γιατί; Γιατί οι Εβραίοι γνωρίζουν τους Έλληνες. Τους γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα, εφόσον είναι συνοδοιπόροι τους για χιλιάδες χρόνια. Γνωρίζουν πότε αυτοί γίνονται επικίνδυνοι. Γνωρίζουν πως δεν μπορείς να τους δουλέψεις δύο φορές με τον ίδιο τρόπο και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Γνωρίζουν επίσης πως η "πίεση" είναι το "οξυγόνο" των Ελλήνων. Γνωρίζουν πως γίνονται επικίνδυνοι, όταν αναγκάζονται ν’ αγωνιστούν με την "πλάτη" στον τοίχο.
Θα βοηθούσε τον αναγνώστη να καταλάβει τη δυσκολία τους, αν είχε δει την κινηματογραφική ταινία με τον τίτλο "το Κτήνος του πολέμου". Τίποτε δεν περιγράφει με καλύτερο τρόπο τη σημερινή κατάσταση από εκείνη την έξυπνη ταινία. Πώς πρέπει να φανταστεί ο αναγνώστης την κατάσταση; Οι Εβραίοι, επικεφαλής του πανίσχυρου "άρματος" της Νέας Τάξης, πέρασαν σε πρώτη φάση πολύ εύκολα την ελληνική "στενωπό". Με τη γνωστή αλαζονεία και την υπεροψία που τους διακρίνει, όχι απλά δεν τους σεβάστηκαν, αλλά προσπάθησαν να τους εξευτελίσουν. Θεώρησαν πως δεν θα τους έκανε μεγάλη ζημιά να τους προσβάλουν, περνώντας στην κυριολεξία από "πάνω" τους. Είχαν όλα τα όπλα στη διάθεσή τους και δεν δίσταζαν να τα χρησιμοποιήσουν με τον πιο προκλητικό τρόπο. Όλα τούς πήγαιναν καλά και δεν φοβούνταν τίποτε.
Όμως, δεν είχαν προβλέψει ένα πράγμα ...Το βασικότερο ...Ότι πίσω από την ελληνική "στενωπό" υπήρχε αδιέξοδο. Δεν είχαν προβλέψει το ενδεχόμενο ο σχεδιασμός τής Νέας Τάξης να μην λειτουργεί. Δεν είχαν προβλέψει το χειρότερο από τα ενδεχόμενα που θα μπορούσε να τους συμβεί ...Το ενδεχόμενο να μπουν σε αδιέξοδο και αφού θα έχουν καταστρέψει τους Έλληνες, να πρέπει να ξαναγυρίσουν στα δικά τους "μέρη" ...Να είναι υποχρεωμένοι να ξαναπεράσουν από τη "στενωπό" τους και μάλιστα με τους Έλληνες σε μια έξαλλη κατάσταση. Αυτό τους τρομάζει και γι’ αυτόν τον λόγο σταθήκαμε στο γεγονός ότι γνωρίζουν αρκετά καλά τους Έλληνες. Γνωρίζουν πως, όταν θα τους ξανασυναντήσουν, τα πράγματα θα είναι όχι απλά δύσκολα, αλλά εφιαλτικά.
Στην πραγματικότητα είναι ήδη "χαμένοι". Σε αυτήν τη μάχη δεν ισχυριζόμαστε ότι ΘΑ νικήσουν οι Έλληνες ...Η νίκη δεν υφίσταται καν ως διακύβευμα ...Οι Έλληνες έχουν ήδη νικήσει ...Νίκησαν όταν ξεκίνησε η μάχη ...Όταν οι "στρατηγοί" τους αντιλήφθηκαν τι συμβαίνει και ανέλαβαν μόνοι τους τη διαχείριση της κατάστασης. Δεν έχει σημασία τι γνώριζαν ή τι δεν γνώριζαν οι απλοί Έλληνες πολίτες. Σημασία έχει τι γνώριζαν αυτοί, οι οποίοι θα αναλάμβαναν να διαχειριστούν την τότε διαφαινόμενη μελλοντική κρίση. Αυτό έγινε στις αρχές της δεκαετίας του 90, όταν η Νέα Τάξη Πραγμάτων εκδήλωνε την παγκόσμια επίθεσή της ...Όταν οι Εβραίοι μεθόδευαν την εισβολή τού γιου τού Πρέσκοτ Μπους στο Ιράκ ...Όταν οι Εβραίοι περνούσαν την ελληνική "στενωπό", βάζοντας τον Σημίτη και τον Παπαδήμο να κάνουν τα γνωστά swaps της Goldman Sachs.
Όμως, εκείνοι οι καιροί πέρασαν ανεπιστρεπτί. Οι Εβραίοι εξακολουθούν να βρίσκονται "καβάλα" στο "άρμα" του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος, αλλά αυτό το "άρμα" δεν είναι πλέον τόσο ισχυρό όσο κάποτε ήταν ..."Σέρνεται" με χιλιάδες προβλήματα και πρέπει να περάσει "μέσα" από την Ελλάδα ...Να "περάσει" είτε με πολιτικές της Τρόικας είτε με PSI. Τα "όπλα", τα οποία τότε δεν μπορούσαν να το καταστρέψουν, σήμερα μπορούν. Τα όπλα όμως είναι τα ίδια. Τα νικηφόρα όπλα είναι τα ίδια από τότε που "κατασκευάστηκαν", άσχετα αν τότε δεν είχαν την ανάλογη "εμβέλεια" ή αποτελεσματικότητα, επειδή οι συνθήκες δεν το επέτρεπαν.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Τα "όπλα" υπάρχουν ήδη και οι Εβραίοι τοκογλύφοι όχι απλά δεν μπορούν να "απομακρυνθούν", αλλά είναι υποχρεωμένοι να "επιστρέψουν". Επιστροφή όμως γι’ αυτούς σημαίνει ήττα. Απλά αυτή δεν είναι ορατή μέχρι τώρα. Δεν είναι ορατή από τους αδαείς, αλλά είναι κάτι παραπάνω από σίγουρη για τους μυημένους. Τη νίκη τη δίνει η γνώση και οι Έλληνες την έχουν ήδη στα χέρια τους. Απλά πράγματα. Ένα παιδί γεννιέται όταν βγαίνει από τη μήτρα της μάνας του και όχι όταν το δει η γειτονιά. Τι σημαίνει αυτό στην προκειμένη περίπτωση; Ότι δεν έχει σημασία πότε θα μάθει ο κόσμος γι’ αυτήν την εξέλιξη και άρα πότε θα διεξαχθεί τυπικά η μάχη. Σημασία έχει ότι οι Έλληνες έχουν ήδη νικήσει, ακόμα κι αν αυτήν τη στιγμή δεν το έχουν καταλάβει ούτε οι ίδιοι. Η Νέα Τάξη είναι θέμα χρόνου να καταρρεύσει και η ανθρωπότητα να μπει στην Νέα Εποχή ...Στην Νέα Εποχή, που δυστυχώς για τα "Ορκ" είναι υδροχοϊκή, ανθρωπιστική και ως εκ τούτου ελληνική.
Θέμα χρόνου είναι να "δει" ο Πλανήτης τη μεγάλη μάχη μεταξύ δύο κορυφαίων παραγόντων της ανθρώπινης ιστορίας, όπως είναι οι Έλληνες και οι Εβραίοι. Μια μάχη με τεράστιες συνέπειες, εφόσον από την έκβασή της θα εξαρτηθεί ο τρόπος λειτουργίας του παγκοσμίου συστήματος. Από την έκβασή της θα εξαρτηθεί ο τρόπος με τον οποίο θα ζει στο μέλλον ολόκληρη η ανθρωπότητα και όχι μόνον η Ευρώπη. Τώρα μπορεί να καταλάβει ο αναγνώστης τον λόγο για τον οποίο είναι τόσο κρίσιμο το έτος 2012 για όλους τους αποκρυφιστές του κόσμου. Μπορεί να καταλάβει τον λόγο για τον οποίο ο "Αρμαγεδδών" με τις παγκόσμιες συνέπειες θα διεξαχθεί στην ανατολική "γωνιά" της Μεσογείου.
Σύντομα πολλές γλώσσες θα "δαγκωθούν" και πολλά στόματα θα "σφραγιστούν", που τόλμησαν να εκστομίσουν τα μη πρέποντα. Την ακλόνητη και αιώνια αξιοκρατία της ιστορίας δεν μπορεί να την αμφισβητήσει ο κάθε καραγκιόζης, επειδή έτσι τον συμφέρει. Η ιστορία θα επαναληφθεί σε πολύ μεγαλύτερες κλίμακες και άρα με πολύ μεγαλύτερα κέρδη για τους πρωταγωνιστές της. Αν οι αρχαίοι Έλληνες νίκησαν τη βαρβαρότητα της Ανατολής υπέρ της Ευρώπης, τότε οι σύγχρονοι Έλληνες είναι αυτοί οι οποίοι προορίζονται να νικήσουν τη βαρβαρότητα Ανατολής και Δύσης υπέρ του ανθρώπου. Ο κόσμος έχει γίνει ένα μικρό "χωριό" και σε αυτό το "χωριό" είναι γνωστό το ποιόν των πάντων.
Οι Γερμανοί προδότες της Ευρώπης μαζί με τους ασιάτες Φοίνικες μπορεί να "κατέβασαν" την Ευρώπη από την "πλάτη" του ελληνικού "ταύρου", αλλά να δούμε πώς θα ξεμπλέξουν με τον ίδιο τον "ταύρο".

Παναγιώτης Τραϊανού

http://eamb-ydrohoos.blogspot.com