Ήταν πολλοί, ήταν πάρα πολλοί χτες από νωρίς το απόγευμα στην πλατεία Συντάγματος. Στο χώρο της πλατείας δεν έπεφτε καρφίτσα. Υπήρχε πυκνή ροή στην Ερμού μέχρι την Καπνικαρέα, στην Πανεπιστημίου, στην Βασιλίσσης Σοφίας, τη Σταδίου, την Αμαλίας…
Έντονος παλμός, αστείρευτη διάθεση του κόσμου, κυριολεκτικά δονείτο ολόκληρη η πλατεία ιδιαίτερα στις αποδοκιμασίες προς τους ενοίκους του Κοινοβουλίου. Ατέλειωτη ευρηματικότητα στα συνθήματα που φτιάχνονταν παρέες- παρέες με πηγαία έμπνευση και χιούμορ αλλά και καυστικότητα.
Οικογένειες με τα παιδάκια στους ώμους των μπαμπάδων, στις αγκαλιές των μανάδων, νεανικά πρόσωπα που έλαμπαν από σπιρτάδα, ηλικιωμένοι χαμογελαστοί, κάποιοι αγριεμένοι περνώντας έξω από το Υπουργείο Οικονομικών.
Ήταν εκεί, αποφασιστικοί, νηφάλιοι και αντάμα…Έντονος παλμός, αστείρευτη διάθεση του κόσμου, κυριολεκτικά δονείτο ολόκληρη η πλατεία ιδιαίτερα στις αποδοκιμασίες προς τους ενοίκους του Κοινοβουλίου. Ατέλειωτη ευρηματικότητα στα συνθήματα που φτιάχνονταν παρέες- παρέες με πηγαία έμπνευση και χιούμορ αλλά και καυστικότητα.
Οικογένειες με τα παιδάκια στους ώμους των μπαμπάδων, στις αγκαλιές των μανάδων, νεανικά πρόσωπα που έλαμπαν από σπιρτάδα, ηλικιωμένοι χαμογελαστοί, κάποιοι αγριεμένοι περνώντας έξω από το Υπουργείο Οικονομικών.
Ήταν εκεί πρόσωπα χαμογελαστά, κορμιά αγκαλιασμένα, όπως εκείνα που κρεμιόντουσαν από τα παράθυρα των αυτοκινήτων και ανέμιζαν ελληνικές σημαίες τον Ιούλιο του ’74.
Όπως εκείνα που άνοιγαν αυθόρμητα τις πρώτες τοπικές οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ τις αμέσως επόμενες χρονιές.
«Πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες»…
