Ανάσα ελπίδας

Κι εκεί που όλα μοιάζουν να έρχονται και να ξανάρχονται ίδια στην καθημερινότητά μας, να μας βρίσκουν πνιγμένους στην αλλοτρίωση του κυνηγητού της επαγγελματικής καταξίωσης, αποξενωμένους στην ανυπαρξία ελεύθερου χρόνου, χαμένους σε «συμβατικές» παρέες, ξαφνικά μια εικόνα ανατρέπει το σκηνικό, ξυπνάει μέσα μας αρχέγονες ανατάσεις, μας ταρακουνάει στον καναπέ μας και μας γεμίζει συγκίνηση ενισχύοντας τη μνημοσύνη μας. Η πορεία μιας χούφτας Ελλήνων σε ομαδική προσπάθεια, όπου χρησιμοποιούν το μυαλό, τη σωματική ρώμη, την υπέρτατη σύμπνοια για την επίτευξη του στόχου, δε μπορεί παρά να αποτελεί για όλους μας και ιδιαίτερα για τους νεότερους μήνυμα ελπίδας. Η εθνική ομάδα καλαθοσφαίρισης με προπονητή έναν πραγματικό ηγέτη (κι όχι θλιβερό διαχειριστή από αυτούς που έχουμε συνηθίσει τα τελευταία αρκετά χρόνια σε άλλους χώρους) μας γεμίζει χαρά, ευφορία, αγαλλίαση. Στα πρόσωπα όλων αυτών των νέων παιδιών βλέπουμε την αληθινή σύμπνοια, τον αλτρουϊσμό την ευγενή άμιλλα, την υποταγή του εγωισμού στην κοινή προσπάθεια και στο κοινό όραμα που εμπνέει ένας άνθρωπος που ξεκίνησε από τις φτωχογειτονιές της Νίκαιας με μεράκι και αγάπη για το άθλημα σε καιρούς που κανείς δεν υποψιαζόταν την εξέλιξη που θα ακολουθούσε το ομαδικό αυτό άθλημα. Εξέλιξη που οφείλεται στην τρομερή διαχρονική προσπάθεια του ιδίου και άλλων ομοίων του της εποχής του. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης είναι πάντα σεμνός και μετρημένος στις συνεντεύξεις του, το ίδιο και τα παιδιά-παίκτες που κερδίζουν την αγάπη του κόσμου, γιατί μέσα από την Εθνική ομάδα πετυχαίνουν προσωπικούς και ομαδικούς στόχους. Με μυαλό σε εγρήγορση, ήρεμο θυμικό και αποτελεσματικό σχεδιασμό, προχωρούν σταθερά στην πορεία τους. «Σεβόμενοι» και «τιμώντας» τον αντίπαλο. Αυτά τα στοιχεία ελληνικής αρετής τέρπουν τις ψυχές μας. Μας ενισχύουν στη δική μας προσωπική αναζήτηση καίτοι μπορεί να γνωρίζουμε ότι δεν είμαστε μόνοι. Γιατί στις μέρες μας είναι για όλους μας κοινός τόπος ότι αυτοί που εκδηλώνουν αρετές που οραματίζονται, που ανακαλύπτουν αρχέγονες αλήθειες, είναι σεμνοί, ταπεινοί, αθόρυβοι…