Σάββατο 28 Μαΐου 2011

Δούρειος Ίππος η "κίνηση καθηγητών";


Ο ιατρός κ. Δημήτρης Αντωνίου που υπέβαλε μήνυση στον Εισαγγελέα κατά των βουλευτών που εψήφισαν το Μνημόνιο στο Ελληνικό Κοινοβούλιο (http://zoidosia.blogspot.com/p/blog-page_21.html), καταδεικνύει με επιχειρήματα τον ύποπτο ρόλο της "κίνησης των καθηγητών» μεταξύ των οποίων οι κ. Μπέης και Κασιμάτης. Οι καθηγητές προτείνουν προσφυγή κατά του Μνημονίου και όχι κατά της Δανειακής Σύμβασης από την οποία εκπηγάζει το Μνημόνιο (το σύνολο των νόμων που πρέπει να ψηφιστούν από το ελληνικό κοινοβούλιο για να υλοποιηθεί η Δανειακή Σύμβαση). Δεν θέτουν θέμα εσχάτης προδοσίας, προτιμούν να διαχειριστούμε τη σκλαβιά μας. Καλούν τον Εισαγγελέα να επέμβει κατά της Τρόϊκας και όχι κατά των πρωτεργατών του κοινοβουλίου επί εσχάτει προδοσία.
Παραθέτει στη σειρά ερωτήματα και γεγονότα:
- Γιατί δεν προκαλούν ψηφοφορία στο κοινοβούλιο για να καταπέσει σε ψηφοφορία (απαιτούνται 151 ψήφοι) η Δανειακή Σύμβαση;
- Λένε (οι καθηγητές) ήταν κακό που μπήκαμε στο Μνημόνιο τώρα τι να κάνουμε (διαχείριση σκλαβιάς)
- Για να αποκτήσουν την «εγκυρότητα» και την εμπιστοσύνη του κόσμου, λένε τη μισή αλήθεια
- Συναυτουργός στην εσχάτη προδοσία και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας
- Η Δανειακή Σύμβαση δεν πέρασε από τη Βουλή, παρά φέρανε μόνο το πλέγμα νόμων που τη στηρίζει (δηλαδή το Μημόνιο) γιατί η Σύμβαση χρειαζόταν 180 ψήφους για να περάσει
- Στη Σύμβαση ορίζεται ότι οι νόμοι του Μνημονίου δεν θα ψηφίζονται από τη Βουλή αλλά θα υλοποιούνται με Προεδρικά Διατάγματα (παράκαμψη του ελληνικού κοινοβουλίου)
- Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αρνήθηκε την έκδοση των Διαταγμάτων γιατί γνωρίζει ότι βάσει του νόμου 365/1975 η σύμπραξή του σε εσχάτη προδοσία τιμωρείται με φυλάκιση
Αναφέρεται επίσης:
- στον ρόλο του Γ. Καρατζαφέρη που ισχυρίζεται ότι ψήφισε μόνο το 1ο άρθρο του Μνημονίου το οποίο όμως επιτάσσει ολόκληρη την εφαρμογή του
- σε δέκα αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων όπου σε περιπτώσεις πτώχευσης κρατών, δέχονται το σκεπτικό ότι προέχει η ευημερία των λαών και όχι των δανειστών τους και παραγράφει τα χρέη τους
- στο άρθρο 23 του Μνημονίου όπου απαγορεύεται ό,τι δανεικά κι αν παίρνουμε εξαιτίας του Μνημονίου να τα διαθέτουμε αλλού παρά αποκλειστικά για την πληρωμή των δανειστών μας (αυτό για κάποιους που ακόμα αφελώς πιστεύουν ότι καταβάλλονται μισθοί και συντάξεις με τα χρήματα αυτά!)
- από το Β Παγκόσμιο Πόλεμο έχουμε κάνει 8 υποτιμήσεις και δεν έχουμε υποστεί κάποια μη αναστρέψιμη κατάσταση. Γιατί να φοβόμαστε τώρα από υποτίμηση της δραχμής κατά την επιστροφή μας σε δικό μας νόμισμα; Αντίθετα θα έχουμε προοπτικές ανάπτυξης ενώ τώρα έχουμε εξασφαλισμένη την υποδούλωση και το ξεπούλημα της χώρας και της ελευθερίας μας για δεκαετίες
Είναι τόση η ηδονή από την άσκηση εξουσία με οποιονδήποτε τρόπο και κάτω από οιεσδήποτε συνθήκες εθνικής υποτέλειας για τους κυβερνώντες. Αναφέρεται στη πρόταση Βενιζέλου να γίνει τροποποίηση του Συντάγματος ώστε να συμφωνεί με το Μνημόνιο!
Παρακολουθείστε τον κ. Δημήτρη Αντωνίου εδώ (18-5-2011):
1) http://www.youtube.com/watch?v=GgG3HW7aE38&feature=youtu.be
2) http://www.youtube.com/watch?v=Xu2sKSHRkX8&NR=1
3) http://www.youtube.com/watch?v=Be-QK19ZPcY&NR=1
4) http://www.youtube.com/watch?v=zS6sunut91s&NR=1
5) http://www.youtube.com/watch?v=DtPeeSfJq0k&NR=1

Το σύνδρομο του θεατή



Όταν το 1937 ο Γερμανός πάστορας Martin Niemoller (Μάρτιν Νίμελερ), έγραφε ένα ποίημα, όπου περιέγραφε τις συνέπειες τής «απάθειας» του για τα όσα διαδραματίζονταν στην Ναζιστική Γερμανία, αμφιβάλλω εάν καταλάβαινε ότι στην ουσία περιέγραφε «Το σύνδρομο του Θεατή» και τη διαχρονικά γενικευμένη απόδοσή του σε όλες τις μορφές του κοινωνικού και πολιτικού βίου. Περιέγραφε βιωματικά ο Martin Niemoller:
"Στη Γερμανία οι ναζιστές πρώτα ήρθαν για τους κομμουνιστές κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής. Μετά ήρθαν για τους Εβραίους κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Μετά ήρθαν για τους συνδικαλιστές κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής. Μετά ήρθαν για τους καθολικούς, εγώ ήμουν προτεστάντης και γι' αυτό δεν μίλησα. Μετά ήρθαν για μένα, αλλά τότε δεν είχε μείνει πια κανείς, να μιλήσει για κανέναν.
"Σήμερα, παραφρασμένο θα μπορούσε να αποδοθεί, για όσα διαδραματίζονται στη χώρα μας:
«Πρώτα ήρθαν για τους stagers κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν stager. Έπειτα ήρθαν για τους συνταξιούχους κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν συνταξιούχος. Κατόπιν ήρθαν για τους δημοσίους υπαλλήλους κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν δημόσιος υπάλληλος. Στη συνέχεια ήρθαν για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους και πάλι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν ιδιωτικός υπάλληλος. Μετά ήρθαν για μένα, αλλά τότε πια, δεν είχε απομείνει κανείς για να μιλήσει».
Αλλά το ίδιο παραφρασμένο θα μπορούσε να αποδοθεί, από τον κάθε Ευρωπαίο:
"Πρώτα ήρθαν για την Ελλάδα και εγώ δεν μίλησα, γιατί δεν ήμουν Έλληνας. Έπειτα ήρθαν για την Ιρλανδία κι εγώ δεν μίλησα, γιατί δεν ήμουν Ιρλανδός. Μετά ήρθαν για την Πορτογαλία κι εγώ δεν μίλησα, γιατί δεν ήμουν Πορτογάλος. Στη συνέχεια ήρθαν για την Ισπανία και την Ιταλία και πάλι δεν μίλησα, γιατί δεν ήμουν ούτε Ισπανός, ούτε Ιταλός. Μετά ήρθαν για μένα, αλλά τότε πια, δεν είχε απομείνει κανείς για να μιλήσει".
Αξιολογείστε πόσες μορφές της ατομικότητάς σας και του κοινωνικοπολιτικού σας βίου ακουμπούν...