Δεν υπάρχουν και πολλά μυστικά στον πλανήτη. Υπολογίζεται ότι το 95% των αναγκαίων πληροφοριών είναι απολύτως ελεύθερες και διαθέσιμες.
Τι συμβαίνει λοιπόν και δεν έχουμε επαρκή γνώση των καταστάσεων, ενώ έχουμε γνώση των επιμέρους πληροφοριών που τις συνθέτουν;
Από τη μια, οι ίδιοι δεν φροντίζουμε να συνδυάσουμε σωστά τις πληροφορίες, ενώ από την άλλη ο εκάστοτε εχθρός προσπαθεί να μας πείσει ότι η προφανής αλήθεια δεν είναι ακριβώς αυτό που βλέπουμε.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, ο κ. Τρισέ μας το είπε ανοιχτά όταν μπήκαμε στο Μνημόνιο: στόχος είναι η εσωτερική υποτίμηση της ελληνικής οικονομίας. Μια που δεν μπορεί να γίνει υποτίμηση του νομίσματος, λόγω του ευρώ, τα πάντα πρέπει να γίνουν φθηνότερα. Αγαθά, υπηρεσίες, εργασιακό κόστος, χρήση της γης.
Μετά το πετσόκομμα των μισθών των Δημοσίων Υπαλλήλων, τη μείωση των συντάξεων, τη σφαγή στον ιδιωτικό τομέα, τη «μεταρρύθμιση» στις ΔΕΚΟ κλπ., σειρά έχουν τα ελευθέρια επαγγέλματα. Κλειστά-ανοιχτά (ορθάνοιχτα τα περισσότερα) τα ονοματίσαμε όλα «κλειστά», ώστε να χρειάζονται τάχατες «απελευθέρωση».
Που, τελικά, έχει έναν και μόνον κοινό παρονομαστή: Τη δραματική μείωση των αμοιβών, μετά τους κάθε είδους μισθωτούς, και των ελευθερίων επαγγελμάτων.
- Στους δικηγόρους υποτίθεται ότι διατηρούνται οι παλιές ελάχιστες αμοιβές ως «νόμιμες αμοιβές». Όμως, με την πρωτοφανή προϋπόθεση που θέτει το σχέδιο του νόμου, η τυχόν διαφοροποίηση από τις πρώην «ελάχιστες» αμοιβές, να στηρίζεται σε έγγραφη συμφωνία, ο καθένας καταλαβαίνει ότι οι πρώην ελάχιστες αμοιβές γίνονται στην ουσία… μέγιστες!
- Στους φαρμακοποιούς, η κυβέρνηση μας λέει ότι πρέπει να αυξηθούν τα φαρμακεία ανά κάτοικο, αλλά και ταυτόχρονα να… μειωθεί ο αριθμός τους! Να μειωθεί το ποσοστό κέρδος τους και ταυτόχρονα να επιτραπεί να γίνονται φαρμακοποιοί ακόμη και… μη φαρμακοποιοί! Με λίγα λόγια, να εξοντωθούν πρώτα κάμποσα φαρμακεία από τα χαμηλά κέρδη και τον ανελέητο ανταγωνισμό και όσα επιβιώσουν να τα αλώσουν οι πολυεθνικές.
- Στους μηχανικούς, η Επιτροπή Ανταγωνισμού, η ίδια που κάνει τα στραβά μάτια στις διαφορές τιμές 500% από το χωράφι ως το ράφι και στις διπλάσιες και τριπλάσιες τιμές των ίδιων προϊόντων σε σχέση με τις ανεπτυγμένες χώρες της Δυτικής Ευρώπης, η ίδια που επιτρέπει το αδυσώπητο ολιγοπώλιο στην αγορά πετρελαιοειδών, θυμήθηκε ξαφνικά ότι οι κατάλογοι ενδεικτικών τιμών του Τ.Ε.Ε. είναι… εναρμονισμένη πρακτική και επέβαλε πρόστιμο! Άντε, να φτωχαίνουν και οι μηχανικοί.
- Στους συμβολαιογράφους, η κυβέρνηση κατάλαβε μετά από πολύ προσπάθεια (;) το προφανές, ότι το επάγγελμα αυτό (το μόνο πραγματικά κλειστό) δεν γίνεται παρά να… παραμείνει κλειστό! Επειδή όμως η κυβέρνησή μας είναι πολύ φιλολαϊκή, αποφάσισε, η μόνη αλλαγή που θα υποστούν θα είναι να τους μειώσει κι αυτούς τις αμοιβές! Στην ψύχρα και χωρίς δικαιολογίες.
Κοινός παρονομαστής των αλλαγών: Η μείωση των εισοδημάτων όλων των ελευθέρων επαγγελματιών.
Όσο κι αν προσπαθήσει να πείσει η κυβέρνηση ότι αυτό γίνεται για λόγους «φιλολαϊκότητας» και, όσο και αν τη βοηθάει σε αυτό η μεταπολιτευτική σοσιαλιστική οικονομική μας παιδεία, είναι φανερό ότι και το υποτιθέμενο «άνοιγμα» των επαγγελμάτων είναι μέρος του γενικότερου σχεδίου «εσωτερικής υποτίμησης» της ελληνικής οικονομίας.
Με μία κουβέντα: Πρέπει να γίνουν και οι ελεύθεροι επαγγελματίες φτωχότεροι…
Στην πολιτική τεράστια αξία έχουν οι συμβολισμοί. Πώς στο καλό τα καταφέραμε, ως κοινωνία, να λειτουργήσουν εδώ όλοι οι συμβολισμοί εις βάρος μας; Πρώτα οι Δημόσιοι Υπάλληλοι ήταν χαραμοφάηδες. Τώρα τους είπαμε και «κοπρίτες». Μετά οι ιδιωτικοί υπάλληλοι αύξαναν υπερβολικά το κόστος εργασίας. Ενδιαμέσως οι συνταξιούχοι οδηγούσαν σε κατάρρευση το ασφαλιστικό σύστημα. Οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ ήταν υπερπρονομιούχοι. Οι περιπτεράδες έβγαζαν υπερβολικά μεγάλο ποσοστό κέρδους από τα τσιγάρα – τι κακό κι αυτό. Οι μεταφορείς ήταν μια αισχρή συντεχνία. Και τα ελευθέρα επαγγέλματα στο σύνολό τους «κλειστά»!
Με το «άνοιγμα» των δήθεν «κλειστών» ελευθέριων επαγγελμάτων, ζούμε την τελευταία πράξη του ελληνικού δράματος. Η οποία δεν περιέχει μόνο τη σκόπιμη φτώχυνση της έως σήμερα κραταιάς τάξης των ελευθέρων επαγγελματιών, αλλά παράλληλα και την αναδιανομή της οικονομικής τους πίτας υπέρ των πολυεθνικών του κάθε κλάδου.
Όταν ο έως πρότινος ισχυρότερος αγωνιστικά και συνδικαλιστικά κλάδος των φορτηγατζήδων δέχθηκε την ισχυρότερη επίθεση από όλες, προβλέπαμε ότι η τάξη εκείνη ήταν ζωτική γραμμή άμυνας της κοινωνίας απέναντι στην κυβέρνηση Παπανδρέου. Η πρόβλεψη εκείνη δικαιώθηκε. Οι φορτηγατζήδες ηττήθηκαν και η επίθεση εναντίον της υπόλοιπης κοινωνίας συνεχίστηκε απρόσκοπτα.
Σήμερα, το δήθεν «άνοιγμα» ορθάνοιχτων ήδη επαγγελμάτων είναι η τελευταία γραμμή άμυνας της κοινωνίας. Κραταιοί κλάδοι της ιδιωτικής οικονομίας, που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής μεσαίας τάξης και που, αν πέσουν, το έργο της κυβέρνησης Παπανδρέου θα έχει στην ουσία ολοκληρωθεί. Η «εσωτερική υποτίμηση» του κυρίου Τρισέ, η φτώχυνσή μας, θα έχει δρομολογηθεί σχεδόν αμετάκλητα. Και ο ΓΑΠ θα μπορεί να πάει ως «θριαμβευτής» σε πρόωρες εκλογές, έχοντας δρομολογήσει τη διάλυση της μεσαίας τάξης, τη συνολική υπαλληλοποίηση της κοινωνίας και την παράδοση και των τελευταίων ανεξάρτητων οικονομικών κλάδων στις πολυεθνικές.
Μια μικρή ελπίδα να αποτύχουν ειδικά στο θέμα των «κλειστών» επαγγελμάτων, είναι η πολιτική ισχύς των ελευθέρων επαγγελματιών. Θα αποδειχθεί αρκετή;
Το πρόβλημα είναι όμως αλλού: Όσο δεν βγαίνει ο φαρμακοποιός αντάμα με το φορτηγατζή, ο δικηγόρος με τον υπάλληλο των ΔΕΚΟ και ο συνταξιούχος με το μηχανικό να συνειδητοποιήσουν το κοινό συμφέρον όλων στην άμεση ανατροπή αυτής της κυβέρνησης, τόσο θα μπορεί η κυβέρνηση να αξιοποιεί τις όποιες αντιπαθείς πτυχές τής κάθε επαγγελματικής τάξης, προκειμένου να μας στρέφει τον έναν εναντίον του άλλου.
Και όσο καθόμαστε σαν τα στουρνάρια να τρώμε το παραμύθι ότι οι αλλαγές αυτές είναι δήθεν «νομοτελειακές», τόσο θα καθόμαστε όλοι απογοητευμένοι να κοιτάμε το τάχατες «αναπόφευκτο» να έρχεται.
Η νίκη και η ήττα είναι μέσα στο μυαλό μας. «Αναπόφευκτη» είναι μόνον η ήττα που έχουμε αποδεχθεί ως τέτοια στο μυαλό μας. Τότε μόνον έρχεται «νομοτελειακά». Και παιχνίδι αυτό είναι φανερό ότι το ξέρουν πολύ καλά.
Όμως υπάρχει ένα βασικό σημείο στο οποίο μπορεί να χάσουν:
Αν εμείς, όλοι μαζί, αποφασίσουμε να αντισταθούμε.
Ο καθένας μόνος του και όλοι μαζί, ο καθένας για λογαριασμό όλων.
Ας αντιστρέψουμε λοιπόν τον κοινωνικό αυτοματισμό της κυβέρνησης και ας καταλάβουμε ότι, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, η νίκη οποιασδήποτε τάξης θα είναι νίκη όλων μας. Μία και μόνον δική μας νίκη, θα σημαίνει την οριστική δική τους ήττα. Μία και μόνον νίκη, θα αποδείξει ότι η μπλόφα της «τέταρτης δόσης» που «διαφορετικά δεν θα δοθεί», δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία καλοστημένη μπλόφα.
Και τότε θα είναι πραγματικά τελειωμένοι… Τότε το κόλπο θα έχει αποκαλυφθεί και δεν τους σώζει κανένας.
Να σταθούμε λοιπόν στο πλευρά «προνομιούχων»; Ναι. Διότι «προνομιούχοι», υποψήφιοι προς οικονομική εξόντωση από την τρόικα, είμαστε πια όλοι μας. Καιρός να το καταλάβουμε, επιτέλους…
http://www.antinews.gr
http://kostasxan.blogspot.com/
Τι συμβαίνει λοιπόν και δεν έχουμε επαρκή γνώση των καταστάσεων, ενώ έχουμε γνώση των επιμέρους πληροφοριών που τις συνθέτουν;
Από τη μια, οι ίδιοι δεν φροντίζουμε να συνδυάσουμε σωστά τις πληροφορίες, ενώ από την άλλη ο εκάστοτε εχθρός προσπαθεί να μας πείσει ότι η προφανής αλήθεια δεν είναι ακριβώς αυτό που βλέπουμε.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, ο κ. Τρισέ μας το είπε ανοιχτά όταν μπήκαμε στο Μνημόνιο: στόχος είναι η εσωτερική υποτίμηση της ελληνικής οικονομίας. Μια που δεν μπορεί να γίνει υποτίμηση του νομίσματος, λόγω του ευρώ, τα πάντα πρέπει να γίνουν φθηνότερα. Αγαθά, υπηρεσίες, εργασιακό κόστος, χρήση της γης.
Μετά το πετσόκομμα των μισθών των Δημοσίων Υπαλλήλων, τη μείωση των συντάξεων, τη σφαγή στον ιδιωτικό τομέα, τη «μεταρρύθμιση» στις ΔΕΚΟ κλπ., σειρά έχουν τα ελευθέρια επαγγέλματα. Κλειστά-ανοιχτά (ορθάνοιχτα τα περισσότερα) τα ονοματίσαμε όλα «κλειστά», ώστε να χρειάζονται τάχατες «απελευθέρωση».
Που, τελικά, έχει έναν και μόνον κοινό παρονομαστή: Τη δραματική μείωση των αμοιβών, μετά τους κάθε είδους μισθωτούς, και των ελευθερίων επαγγελμάτων.
- Στους δικηγόρους υποτίθεται ότι διατηρούνται οι παλιές ελάχιστες αμοιβές ως «νόμιμες αμοιβές». Όμως, με την πρωτοφανή προϋπόθεση που θέτει το σχέδιο του νόμου, η τυχόν διαφοροποίηση από τις πρώην «ελάχιστες» αμοιβές, να στηρίζεται σε έγγραφη συμφωνία, ο καθένας καταλαβαίνει ότι οι πρώην ελάχιστες αμοιβές γίνονται στην ουσία… μέγιστες!
- Στους φαρμακοποιούς, η κυβέρνηση μας λέει ότι πρέπει να αυξηθούν τα φαρμακεία ανά κάτοικο, αλλά και ταυτόχρονα να… μειωθεί ο αριθμός τους! Να μειωθεί το ποσοστό κέρδος τους και ταυτόχρονα να επιτραπεί να γίνονται φαρμακοποιοί ακόμη και… μη φαρμακοποιοί! Με λίγα λόγια, να εξοντωθούν πρώτα κάμποσα φαρμακεία από τα χαμηλά κέρδη και τον ανελέητο ανταγωνισμό και όσα επιβιώσουν να τα αλώσουν οι πολυεθνικές.
- Στους μηχανικούς, η Επιτροπή Ανταγωνισμού, η ίδια που κάνει τα στραβά μάτια στις διαφορές τιμές 500% από το χωράφι ως το ράφι και στις διπλάσιες και τριπλάσιες τιμές των ίδιων προϊόντων σε σχέση με τις ανεπτυγμένες χώρες της Δυτικής Ευρώπης, η ίδια που επιτρέπει το αδυσώπητο ολιγοπώλιο στην αγορά πετρελαιοειδών, θυμήθηκε ξαφνικά ότι οι κατάλογοι ενδεικτικών τιμών του Τ.Ε.Ε. είναι… εναρμονισμένη πρακτική και επέβαλε πρόστιμο! Άντε, να φτωχαίνουν και οι μηχανικοί.
- Στους συμβολαιογράφους, η κυβέρνηση κατάλαβε μετά από πολύ προσπάθεια (;) το προφανές, ότι το επάγγελμα αυτό (το μόνο πραγματικά κλειστό) δεν γίνεται παρά να… παραμείνει κλειστό! Επειδή όμως η κυβέρνησή μας είναι πολύ φιλολαϊκή, αποφάσισε, η μόνη αλλαγή που θα υποστούν θα είναι να τους μειώσει κι αυτούς τις αμοιβές! Στην ψύχρα και χωρίς δικαιολογίες.
Κοινός παρονομαστής των αλλαγών: Η μείωση των εισοδημάτων όλων των ελευθέρων επαγγελματιών.
Όσο κι αν προσπαθήσει να πείσει η κυβέρνηση ότι αυτό γίνεται για λόγους «φιλολαϊκότητας» και, όσο και αν τη βοηθάει σε αυτό η μεταπολιτευτική σοσιαλιστική οικονομική μας παιδεία, είναι φανερό ότι και το υποτιθέμενο «άνοιγμα» των επαγγελμάτων είναι μέρος του γενικότερου σχεδίου «εσωτερικής υποτίμησης» της ελληνικής οικονομίας.
Με μία κουβέντα: Πρέπει να γίνουν και οι ελεύθεροι επαγγελματίες φτωχότεροι…
Στην πολιτική τεράστια αξία έχουν οι συμβολισμοί. Πώς στο καλό τα καταφέραμε, ως κοινωνία, να λειτουργήσουν εδώ όλοι οι συμβολισμοί εις βάρος μας; Πρώτα οι Δημόσιοι Υπάλληλοι ήταν χαραμοφάηδες. Τώρα τους είπαμε και «κοπρίτες». Μετά οι ιδιωτικοί υπάλληλοι αύξαναν υπερβολικά το κόστος εργασίας. Ενδιαμέσως οι συνταξιούχοι οδηγούσαν σε κατάρρευση το ασφαλιστικό σύστημα. Οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ ήταν υπερπρονομιούχοι. Οι περιπτεράδες έβγαζαν υπερβολικά μεγάλο ποσοστό κέρδους από τα τσιγάρα – τι κακό κι αυτό. Οι μεταφορείς ήταν μια αισχρή συντεχνία. Και τα ελευθέρα επαγγέλματα στο σύνολό τους «κλειστά»!
Με το «άνοιγμα» των δήθεν «κλειστών» ελευθέριων επαγγελμάτων, ζούμε την τελευταία πράξη του ελληνικού δράματος. Η οποία δεν περιέχει μόνο τη σκόπιμη φτώχυνση της έως σήμερα κραταιάς τάξης των ελευθέρων επαγγελματιών, αλλά παράλληλα και την αναδιανομή της οικονομικής τους πίτας υπέρ των πολυεθνικών του κάθε κλάδου.
Όταν ο έως πρότινος ισχυρότερος αγωνιστικά και συνδικαλιστικά κλάδος των φορτηγατζήδων δέχθηκε την ισχυρότερη επίθεση από όλες, προβλέπαμε ότι η τάξη εκείνη ήταν ζωτική γραμμή άμυνας της κοινωνίας απέναντι στην κυβέρνηση Παπανδρέου. Η πρόβλεψη εκείνη δικαιώθηκε. Οι φορτηγατζήδες ηττήθηκαν και η επίθεση εναντίον της υπόλοιπης κοινωνίας συνεχίστηκε απρόσκοπτα.
Σήμερα, το δήθεν «άνοιγμα» ορθάνοιχτων ήδη επαγγελμάτων είναι η τελευταία γραμμή άμυνας της κοινωνίας. Κραταιοί κλάδοι της ιδιωτικής οικονομίας, που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής μεσαίας τάξης και που, αν πέσουν, το έργο της κυβέρνησης Παπανδρέου θα έχει στην ουσία ολοκληρωθεί. Η «εσωτερική υποτίμηση» του κυρίου Τρισέ, η φτώχυνσή μας, θα έχει δρομολογηθεί σχεδόν αμετάκλητα. Και ο ΓΑΠ θα μπορεί να πάει ως «θριαμβευτής» σε πρόωρες εκλογές, έχοντας δρομολογήσει τη διάλυση της μεσαίας τάξης, τη συνολική υπαλληλοποίηση της κοινωνίας και την παράδοση και των τελευταίων ανεξάρτητων οικονομικών κλάδων στις πολυεθνικές.
Μια μικρή ελπίδα να αποτύχουν ειδικά στο θέμα των «κλειστών» επαγγελμάτων, είναι η πολιτική ισχύς των ελευθέρων επαγγελματιών. Θα αποδειχθεί αρκετή;
Το πρόβλημα είναι όμως αλλού: Όσο δεν βγαίνει ο φαρμακοποιός αντάμα με το φορτηγατζή, ο δικηγόρος με τον υπάλληλο των ΔΕΚΟ και ο συνταξιούχος με το μηχανικό να συνειδητοποιήσουν το κοινό συμφέρον όλων στην άμεση ανατροπή αυτής της κυβέρνησης, τόσο θα μπορεί η κυβέρνηση να αξιοποιεί τις όποιες αντιπαθείς πτυχές τής κάθε επαγγελματικής τάξης, προκειμένου να μας στρέφει τον έναν εναντίον του άλλου.
Και όσο καθόμαστε σαν τα στουρνάρια να τρώμε το παραμύθι ότι οι αλλαγές αυτές είναι δήθεν «νομοτελειακές», τόσο θα καθόμαστε όλοι απογοητευμένοι να κοιτάμε το τάχατες «αναπόφευκτο» να έρχεται.
Η νίκη και η ήττα είναι μέσα στο μυαλό μας. «Αναπόφευκτη» είναι μόνον η ήττα που έχουμε αποδεχθεί ως τέτοια στο μυαλό μας. Τότε μόνον έρχεται «νομοτελειακά». Και παιχνίδι αυτό είναι φανερό ότι το ξέρουν πολύ καλά.
Όμως υπάρχει ένα βασικό σημείο στο οποίο μπορεί να χάσουν:
Αν εμείς, όλοι μαζί, αποφασίσουμε να αντισταθούμε.
Ο καθένας μόνος του και όλοι μαζί, ο καθένας για λογαριασμό όλων.
Ας αντιστρέψουμε λοιπόν τον κοινωνικό αυτοματισμό της κυβέρνησης και ας καταλάβουμε ότι, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, η νίκη οποιασδήποτε τάξης θα είναι νίκη όλων μας. Μία και μόνον δική μας νίκη, θα σημαίνει την οριστική δική τους ήττα. Μία και μόνον νίκη, θα αποδείξει ότι η μπλόφα της «τέταρτης δόσης» που «διαφορετικά δεν θα δοθεί», δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία καλοστημένη μπλόφα.
Και τότε θα είναι πραγματικά τελειωμένοι… Τότε το κόλπο θα έχει αποκαλυφθεί και δεν τους σώζει κανένας.
Να σταθούμε λοιπόν στο πλευρά «προνομιούχων»; Ναι. Διότι «προνομιούχοι», υποψήφιοι προς οικονομική εξόντωση από την τρόικα, είμαστε πια όλοι μας. Καιρός να το καταλάβουμε, επιτέλους…
http://www.antinews.gr
http://kostasxan.blogspot.com/
Σχόλιο Συμποσίου:
Το project ΓΑΠ-ΔΝΤ, φαίνεται να έχει υλοποιηθεί στο μεγαλύτερο ή τουλάχιστον σημαντικότερο μέρος του. Ο εργασιακός μεσαίωνας θεσμοθετήθηκε, η οικονομική υποδούλωση της χώρας με εκχώρηση της ανεξαρτησίας της στις δανείστριες χώρες έχει πραγματοποιηθεί, η αστυνόμευση της προσωπικής ζωής των Ελλήνων μέσω της ηλεκτρονικής παρακολούθησης, έχει επίσης υλοποιηθεί...
Η ανάληψη του όποιου προφανούς ρίσκου του αποτελέσματος τυχόν εκλογικής αναμέτρησης για τους εντολοδόχους της σημερινής κυβέρνησης φαίνεται πως θα αποτελούσε αδικαιολόγητη εγκατάλειψη των σχεδίων τους. Των σχεδίων που με περισσή μεθοδικότητα υλοποίησαν ξεκινώντας από το σχέδιο πρόκλησης δυσαρέσκειας του εκλογικού σώματος στην προηγούμενη ενοχλητική στις διεθνείς πρωτοβουλίες της κυβέρνηση. Οι πρωτοφανείς πυρκαγιές που πέραν της καταστροφής στην καρδιά της αγροτικής παραγωγής της Πελοποννήσου, είχαν και αθώα θύματα απετέλεσαν έναν σοβαρό και βασικό μοχλό ανατροπής, προκειμένου να σπρωχτούν οι ψηφοφόροι προς τον εκλεκτό υποψήφιο.
Η επιλογή της εκλογικής διαδικασίας στην παρούσα χρονική συγκυρία, θα μπορούσε μόνο να αποτελέσει τον ασφαλέστερο τρόπο διαφυγής του εκλεκτού και της στενής του παρέας αφού λάβουν και τις συμφωνηθείσες ανταμοιβές. Μέσα από μια εκλογική ήττα, που θα άμβλυνε το θυμό των Ελλήνων απέναντι στα συγκεκριμένα πρόσωπα. Ή μήπως οι του ΔΝΤ θα στερούνταν επιλογών για τη συνέχεια;…
