Η ζωή είναι ένα σχολείο...

Ο μύθος του σκαντζόχοιρου:

Κατά τη διάρκεια της τελευταίας Εποχής των Παγετώνων, πολλά ζώα πέθαιναν απ' το κρύο.

Οι σκαντζόχοιροι κατάλαβαν την κατάσταση κι αποφάσισαν να ενωθούν σε ομάδες.

Έτσι θα προστατευόντουσαν και θα ζέσταινε ο ένας τον άλλο.

Όμως τα άκανθα του καθ' ενός πλήγωναν τους πιο κοντινούς του συντρόφους.

Γι αυτό, για ν' αποφεύγουν τις γρατσουνιές, αποφάσισαν ν' απομακρυνθούν ο ένας απ' τον άλλο.... κι άρχισαν να πεθαίνουν απ τα κρυοπαγήματα.

Όσοι απόμειναν ζωντανοί έπρεπε να διαλέξουν: ή ν' αποδεχτούν τ' αγκάθια των διπλανών τους ή να εξαλειφτούν ως είδος. Με σοφία, αποφάσισαν να ξαναγυρίσουν όλοι μαζί.
Έτσι έμαθαν πως για να συμβιώσεις πρέπει να φας πότε-πότε και καμιά γρατσουνιά από εκείνον που σου είναι πιο κοντινός, αλλά παρ' όλ' αυτά, το πιο σημαντικό είναι η ζεστασιά που μπορούμε να μοιραστούμε.

Με αυτόν τον τρόπο έμαθαν να συμβιώνουν και ως είδος να επιβιώσουν ως τις μέρες μας.

Ηθικό Δίδαγμα της Ιστορίας:

Ζήσε κι άσε τους άλλους να ζήσουν. Δέξου πως η ζωή είν' ένα σχολείο για να συμμεριστούμε, όπου όλοι μαθαίνουμε να σεβόμαστε και να μας σέβονται και να θαυμάζουμε το θαύμα της ζωής.