Την προδοσία πολλοί αγάπησαν, τον προδότη ουδείς...

Σε παλαιότερο κείμενό μας θεωρήσαμε ως δεδομένο πως η Μοσάντ ήταν αυτή, η οποία είχε αναλάβει την ασφάλεια του Γιωργάκη. Αυτό το συμπέρασμα δεν ήταν κάτι, το οποίο προέκυπτε από κάποιες μυστικές πληροφορίες, που είχαμε στη διάθεσή μας. Ήταν μια βεβαιότητα, η οποία προέκυπτε από την απλή λογική. Η συμμορία των Εβραίων "δανειστών", που με την προδοσία του Γιωργάκη "κατέκτησε" την πατρίδα μας, θα ήταν αφελής, αν δεν προστάτευε τον "πολύτιμο" προδότη της. Η Μοσάντ, από τη στιγμή που έχει ως ρόλο της να προστατεύει τα διεθνή συμφέροντα των Εβραίων, ευνόητο είναι ότι θα εμπλεκόταν σε μια τέτοια υπόθεση, όπου όλοι οι πρωταγωνιστές είναι Εβραίοι.

Λογικό είναι αυτό. Συμβαίνει πάντα με τους ισχυρούς, οι οποίοι προστατεύουν τους δικούς τους ανθρώπους. Όπως οι Πέρσες προστάτευαν τον Εφιάλτη και οι Ναζί τον Τσολάκογλου, έτσι και η συμμορία των Εβραίων "δανειστών" μας θα προστάτευε τον Γιωργάκη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό θα έκανε η συμμορία του Ρότσιλντ, του Ροκφέλερ, του Μπενράνκε, του Στρος Καν, του Σόρος, του Τρισέ και του Άκερμαν. Αυτής της συμμορίας το μακρύ "χέρι" είναι η Μοσάντ. Αυτό το "χέρι" προστάτευε και προστατεύει όχι μόνον τα "αφεντικά", αλλά και τους υπαλλήλους τους. Άρα προστατεύει και τον Γιωργάκη. Υπάρχει τίποτε πιο απλό ως συμπέρασμα. Μέχρι τώρα λέμε τίποτε παράξενο;

Όλοι αυτοί είχαν κάθε λόγο να προστατεύσουν τον Γιωργάκη. Να τον προστατεύσουν από εκείνους τους οποίους πρόδιδε και άρα από τους Έλληνες πολίτες. Να προστατεύσουν τον άθλιο προδότη, ο οποίος από το Καστελόριζο ανακοίνωνε την παράδοσή μας στους ξένους ιμπεριαλιστές. Τον δειλό προδότη, ο οποίος από την εσχατιά της ελληνικής επικράτειας έκανε την πιο άθλια ανακοίνωση στην ιστορία της χώρας, ελπίζοντας να μην χρειαστεί να διαφύγει με τα μέσα των προστατών του. Τα σκάφη, τα οποία είναι βέβαιον ότι τον περίμεναν με "αναμμένες" τις μηχανές, δεδομένου ότι κανένας μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν γνώριζε με σιγουριά πώς θα αντιδρούσαν οι Έλληνες στην ανακοίνωση του προδότη. Τα μέσα των Εβραίων ομοεθνών του και προστατών του, τα οποία, σε περίπτωση που ξεσπούσαν ταραχές, τον περίμεναν, για να τον μεταφέρουν στο γειτονικό Ισραήλ. Τα μέσα του διεθνούς Σιωνισμού, του οποίου είναι και μέλος.

Η προστασία εκείνη ήταν δεδομένη για πολλούς λόγους. Για λόγους, οι οποίοι αφορούν τόσο τον ίδιο όσο και τα ίδια τα αφεντικά του. Σ' ό,τι αφορά το πρώτο —και το οποίο είναι το πιο προφανές—, λογικό είναι να έχει ο ίδιος την απαίτηση ν' απολαμβάνει την προστασία των αφεντικών του, εφόσον τους εξυπηρέτησε εις βάρος ενός λαού και ως εκ τούτου ήταν δεδομένο ότι υπήρχε θέμα σ' ό,τι αφορά την ασφάλειά του. Όμως, το ίδιο λογικό είναι να τον προστατεύουν τα αφεντικά του και για τη δική τους ασφάλεια. Η ασφάλεια δηλαδή του Γιωργάκη δεν αναζητούνταν μόνον από την πλευρά του ιδίου, αλλά ήταν εκ των ουκ άνευ και για τους ίδιους.

Αυτό κι αν τους προβλημάτιζε. Έπρεπε να διασφαλίσουν τη δική τους ασφάλεια σε σχέση με την ύπαρξη του Γιωργάκη. Έπρεπε να συνεχίσουν να δραστηριοποιούνται με έναν Γιωργάκη να ζει παράλληλα μ' αυτούς. Αυτό ήταν ακόμα πιο σημαντικόακόμα και από την προστασία του ιδίου από τους εξαγριωμένους Έλληνες. Γιατί; Γιατί, πέρα από το γεγονός ότι του "χρωστάνε" και είναι "υποχρεωμένοι" να τον προστατεύουν, γνωρίζουν ότι ο Γιωργάκης —και μόνον που υπάρχει— είναι μια κινούμενη "βόμβα". Μια "βόμβα", η οποία απειλεί πρωτίστως τους ίδιους. Μια "βόμβα", η οποία στην πραγματικότητα καθιστά "παγιδευμένο" με "εκρηκτικά" ολόκληρο το "κύκλωμά" τους και αποτελεί μόνιμη απειλή για τον σχεδιασμό τους.

Απλά πράγματα. Ο Γιωργάκης "γνωρίζει" πολλά και ως εκ τούτου θα ήταν επικίνδυνο να αφεθεί στο έλεος της τύχης του. Είναι επικίνδυνο να αφεθεί εύκολη "λεία" όχι μόνον των θυμάτων τους, αλλά και των ανταγωνιστών ή των εχθρών τους. Στο έλεος ανθρώπων, οι οποίοι θα μπορούσαν να τον απαγάγουν, προκειμένου να μάθουν πράγματα, που γι' αυτούς θα έπρεπε να παραμείνουν επτασφράγιστα μυστικά. Να τον πάνε σε κάποια "Σιβηρία" —για παράδειγμα— και με πέντε σφαλιάρες να βάλουν στο "χέρι "ανθρώπους όπως ο Ρότσιλντ, ο Ροκφέλερ ή ο Σόρος. Στην κυριολεξία "πέντε σφαλιάρες" υπόθεση είναι για κάποιον σαν τον Πούτιν ή τον Χου Ζιντάο να τους βάλουν όλους αυτούς στο "χέρι". Γιατί θα ήθελαν να το κάνουν αυτό; Γιατί την επόμενη φορά, που τα διεθνή ΜΜΕ θα αμφισβητήσουν τη δημοκρατικότητά τους, θα μπορούν να απειλούν τα αφεντικά αυτών των ΜΜΕ.

Καταλαβαίνει ο αναγνώστης πόσο χρήσιμος είναι ο Γιωργάκης για ανθρώπους αμφισβητούμενης δημοκρατικότητας; Πόσο χρήσιμος είναι για ανθρώπους, οι οποίοι έχουν ν' αντιμετωπίσουν λαϊκές αντιδράσεις και πρέπει να τις καταστείλουν χωρίς τον φόβο της διεθνούς κατακραυγής; Ο καθένας, ο οποίος θα ήθελε να μάθει τη σιωνιστική "μεθόδευση" εναντίον της Ελλάδας και της Ευρώπης, θα μπορούσε να απαγάγει τον Γιωργάκη και να το πετύχει. Για τον οποιονδήποτε λόγο και υπό την οποιαδήποτε ιδιότητα κι αν ήθελε να μάθει. Να μάθει ως κράτος τι συνέβη εις βάρος της Ελλάδας, προκειμένου ο ίδιος να εκβιάζει τα σιωνιστικά "αφεντικά" του Γιωργάκη. Ακόμα και ως κράτος να γνωρίζει τι πρέπει να κάνει, ώστε να αποφύγει ο ίδιος την τύχη της Ελλάδας.

Κατά την άποψή μας πολλοί είναι οι υποψήφιοι, οι οποίοι θα ήθελαν να μάθουν αυτά, τα οποία γνωρίζει ο Γιωργάκης, Ρώσοι, αλλά και Κινέζοι και Γάλλοι — ως ανταγωνιστές των Εβραίων Σιωνιστών, Ιρλανδοί και Ισπανοί και Ιταλοί — ως θύματα των Εβραίων Σιωνιστών, Ιρανοί, Σύριοι και Παλαιστίνιοι — ως εχθροί των Εβραίων Σιωνιστών. Οι πάντες θα είχαν λόγο να βάλουν στο "χέρι" κάποιον, ο οποίος με τις γνώσεις του θα μπορούσε να βάλει σε μπελάδες τα αφεντικά του. Απλά και μόνον να σκεφτεί κάποιος ότι η σημερινή κρίση χρέους της Ευρώπης και η εισβολή του ΔΝΤ σ' αυτήν μπορεί να είναι τεχνητή και ο "πρωταγωνιστής" Γιωργάκης να γνωρίζει επακριβώς τη μεθόδευση που ακολουθήθηκε, αυτό αρκεί, για να καταλάβει το πόσοι θα τον ήθελαν σε κάποιο υπόγειό τους να τον ανακρίνουν. Όλοι οι ανταγωνιστές και οι εχθροί των σιωνιστών —αλλά και όλα τα PIIGS— θα είχαν λόγο να θέλουν μάθουν τα κόλπα και τις μεθοδεύσεις των "σφαγέων".

Αυτόν τον "πολύτιμο" Γιωργάκη έπρεπε οι σιωνιστές να προστατεύουν με όλα τα μέσα. Ο Γιωργάκης δεν ήταν γι' αυτούς ένα απλό "αναλώσιμο" μιας χρήσεως. Ο Γιωργάκης ήταν ένα πολύτιμο "εργαλείο" πολλαπλών χρήσεων. Τον χρησιμοποίησαν πολλές φορές και για διαφορετικούς λόγους. Στην πραγματικότητα ο Γιωργάκης ήταν αυτός, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε ως πρώτος σε όλες τις δύσκολες φάσεις του εγχειρήματός τους. Ήταν ο πρώτος "Ευρωπαίος" ηγέτης, ο οποίος δέχθηκε το ΔΝΤ στη χώρα του, αλλά ήταν και ο πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος "Ευρωπαίος" ηγέτης, ο οποίος δέχθηκε να "απολυθεί" από τοκογλύφους δανειστές. Ο ρόλος του, δηλαδή, ήταν πολύπλοκος και πολυδιάστατος. Ήταν ένας ρόλος, ο οποίος "ακολουθούσε" τον σχεδιασμό σε όλο του το "μήκος" και όχι απλά σε κάποια από τις φάσεις του. Ρόλος πρωταγωνιστικός από την αρχή μέχρι του τέλους του σχεδιασμού.

Ο Γιωργάκης ήταν ο πρώτος "ηγέτης" της Ευρώπης, που συμμετείχε στην προδοσία της. Ο πρώτος "ηγέτης", που συμμετείχε στο σιωνιστικό Colpo-Grosso των τοκογλύφων, οι οποίοι παρίσταναν τις "Αγορές" εις βάρος όλων των κρατών και όλων των λαών της Ευρώπης. Ο Γιωργάκης ήταν αυτός, ο οποίος θα παρέδιδε μια χώρα ολόκληρη στους τοκογλύφους, ξεκινώντας μια πρακτική, η οποία στη συνέχεια θα γινόταν "τυφλοσούρτης" και για τους υπόλοιπους. Ο Γιωργάκης ήταν ο πρώτος "ηγέτης", ο οποίος "ρευστοποίησε" την πατρίδα του. Ο πρώτος "ηγέτης", ο οποίος παρέδωσε μια χώρα ολόκληρη στους δανειστές της μέσω μια "μπίζνας" πάνω από 250 δις ευρώ. Αυτός ήταν ο "μάγος", ο οποίος θα μετέτρεπε 250 δις ευρώ ομολογιακά "σκουπίδια" σε 250 δις "χρυσάφι" κρατικών εγγυήσεων.

Αυτός ήταν ο πρώτος ρόλος του. Γι' αυτόν τον λόγο ολόκληρος ο σιωνισμός προστάτευε την καριέρα του. Παρ' όλη την ηλιθιότητά του και την προφανή ανεπάρκειά του, υποστηρίχθηκε από το "κύκλωμα" όσο κανείς άλλος. Ολόκληρη η καριέρα του ήταν μια σιωνιστική "επιχείρηση". Με παρακάλια της Μάργκαρετ και πιέσεις του Σόρος έγινε αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών όταν όλος ο κόσμος γελούσε με τη βλακεία του γιου του μεγάλου "τιμονιέρη". Με τη συνομωσία της Μοσάντ κατά του Οτσαλάν ο Γιωργάκης κατάφερε και "σκαρφάλωσε" στη θέση του Υπουργού Εξωτερικών. Η υποστήριξη δεν σταμάτησε ούτε καν όταν τα πράγματα έδειχναν ότι αυτό ήταν το όριό του. Όταν ο ίδιος ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ "έβραζε" με τον ανεπαρκή "Giorgo oraio", αυτοί τον στήριζαν με όλους τους τρόπους. Τον έκαναν πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, προκειμένου να του δώσουν μια διεθνή "πίστωση", την οποία θα την εξαργύρωνε στο εσωτερικό της χώρας. 

Γιατί επέμεναν τόσο πολύ σε έναν ηλίθιο, ενώ υπήρχαν τόσοι πρόθυμοι, πολύ εξυπνότεροι;
Πρόθυμοι σαν τον Βενιζέλο ή τον Λοβέρδο; Γιατί απλούστατα όλοι αυτοί μπορεί να ήταν πρόθυμοι, αλλά δεν μπορούσαν να τους εξυπηρετήσουν. Μόνον ο Γιωργάκης είχε το ιστορικό επίθετο με την πολιτική "πίστωση" να τους εξυπηρετήσει. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν αρκεί η προθυμία. Σε τέτοιες περιπτώσεις απαιτείται η πολιτική πίστωση. Απαιτείται ένα μεγάλο πολιτικό όνομα, το οποίο να μπορεί με το "βάρος" του να σταματήσει τις αντιδράσεις, όταν η μεθόδευση θα φτάνει στην κορύφωσή της. Απαιτούνται "χρέη" πολλών πολιτικών και συνδικαλιστικών παραγόντων, προκειμένου να εκβιαστούν και να μην αντιδράσουν. Τέτοιες δυνατότητες είχε μόνον κάποιος που έφερε το όνομα Παπανδρέου στην Ελλάδα.

Ο Γιωργάκης αυτό το γνώριζε και είχε προετοιμαστεί από τη μητέρα του για να το "πουλήσει". Ήταν σίγουρος ότι σε κάποια στιγμή κάποιοι θα είχαν λόγους να θέλουν να το αγοράσουν. Ως "γόνος" μεγάλης πολιτικής οικογένειας, θα περίμενε να έρθει η "σειρά" του να γίνει Πρωθυπουργός και τότε θα ήταν η ευκαιρία του, για να τα πιάσει "χοντρά". Ο Γιωργάκης, ως "Παπανδρέου", περίμενε, γιατί γνώριζε από τη μητέρα του ότι θα ερχόταν η "σειρά" του. Η μητέρα του ήταν μπασμένη στα κόλπα των τοκογλύφων και γνώριζε ότι σε κάποια στιγμή οι τοκογλύφοι θα έπρεπε να βγουν για "εισπράξεις’ και άρα θα είχαν ανάγκη τον γιο της.

Αυτός ήταν κι ο λόγος που την συντηρούσαν οι τοκογλύφοι μετά τον θάνατο του Ανδρέα. Από εκεί και πέρα θα περίμεναν να "ωριμάσει" η κατάσταση, ώστε να γίνει απαραίτητος ο Γιωργάκης. Ο Γιωργάκης ήταν ο μόνος, ο οποίος μπορούσε να μετατρέψει σε "χρυσάφι" τα ομολογιακά "σκουπίδια", τα οποία προηγουμένως μας είχαν φορτώσει οι τοκογλύφοι μέσω του ελεεινού Σημίτη. Ο μόνος, ο οποίος είχε την πολιτική οικογενειακή "πίστωση" και μπορούσε να εξασφαλίσει τους δανειστές μας. Ο γιος της "Αλλαγής", ο οποίος θα εξανέμιζε την οικογενειακή του "πίστωση", για να γίνει πλούσιος με την "προμήθεια" που θα του αντιστοιχούσε. Τα χρήματα ήταν πολλά και το κόμμα ήταν ένα "παλιόσπιτο", που συνέφερε να δοθεί για "αντιπαροχή". Το έκαναν με το "ιστορικό" Καστρί και θα το επαναλάμβαναν και με το "ιστορικό" κόμμα.

Είχαν ανάγκη οι Παπανδρέου τα χρήματα, γιατί, όπως είπε και ο ίδιος, δεν είχαν χρήματα. Όπως μας αποκάλυψε ο ίδιος, από τον παππού του πήρε το όνομα και από τον πατέρα του ένα ρολόι. Περί της ανάγκης πλουτισμού υπήρχε ομοφωνία στην οικογένεια, αν θυμηθούμε ότι και ο "επιστήμονας" Νικολάκης υποστήριξε ότι "κάποτε θα πρέπει και οι σοσιαλιστές να βγάλουν χρήματα". Τα αδέρφια "μετρούσαν" τους εαυτούς τους για "σοσιαλιστές" και περίμεναν τη μεγάλη ευκαιρία. Την ευκαιρία εκείνη, που πάντα τους υποσχόταν η μητέρα τους, η οποία ήταν "κολλητή" με τον Σόρος. Τα αδέρφια του σοσιαλισμού."Ο Ρόκο, η μάνα και τα αδέρφια του". Αυτή η ευκαιρία τούς δόθηκε, όταν άρχισε η "συγκομιδή" των ομολόγων. Των "σημιτικών" ―όνομα και πράγμα― ομολόγων.

Οι δανειστές όλα αυτά τα χρόνια σε αυτές τις παπανδρεϊκές "υποσχέσεις" επένδυαν. Γνώριζαν ότι είχαν στην Ελλάδα τους ανθρώπους εκείνους, οι οποίοι θα τους εξασφάλιζαν τις πληρωμές, ακόμα κι αν —για να εξασφαλιστούν αυτές— θα έπρεπε να καταστρέψουν τον ίδιο τον λαό. Γι' αυτόν τον λόγο μάς "φόρτωναν" χρήμα, προκειμένου να εκδίδουμε ομόλογα. Δεν φοβούνταν να "αγοράζουν" τα ομόλογά μας, εφόσον ήταν σίγουροι για την εξόφλησή τους. Είχαν πάντα έτοιμο τον δικό τους "άνθρωπο" στον προθάλαμο της εξουσίας, όταν θα έφτανε η ώρα της "πληρωμής".

Αυτός ο άνθρωπος ήταν ο γιος της "κολλητής" του Σόρος..Ο γνωστός κωπηλατοποδηλάτης με το κολάν ...Η μεγάλη τους "επένδυση". Ο μόνος λόγος για τον οποίον είχαν επενδύσει σε έναν εμφανώς ηλίθιο επί δεκαετίες. Μια "επένδυση" σίγουρη, την οποία τη στηρίζανε με όλα τα μέσα και όλους τους τρόπους, παρ' όλο που, ακόμα και δια "γυμνού" οφθαλμού, φαινόταν ότι το παιδί ήταν "ελαττωματικό". Τον "σέρνανε" σε βραβεύσεις, ακόμα κι όταν ο ηλίθιος δεν αντιλαμβανόταν το αντικείμενο της βράβευσης. Αυτός ο Γιωργάκης ήταν εκείνος, ο οποίος θα "άνοιγε" γι' αυτούς την ελληνική "πόρτα" της Ευρώπης στο κατ’ όνομα μόνον "αμερικανικό" ΔΝΤ και στους Εβραίους τοκογλύφους.

Όμως, δεν ήταν μόνον αυτός ο ρόλος του. Δεν ήταν αυτός, ο οποίος θα άνοιγε μόνον της "κερκόπορτα" της Ευρώπης. Ο ίδιος ήταν εκείνος, ο οποίος θα άνοιγε και την "κερκόπορτα" για την "άλωση" της Δημοκρατίας. Αυτός πρωταγωνίστησε σε μια "παράσταση" μοναδική για τη νεότερη δημοκρατική παράδοση της Ευρώπης.Υπήρξε ο πρώτος εκλεγμένος ηγέτης ανεξάρτητης χώρας της νεότερης Ευρώπης, ο οποίος "απολύθηκε" στην κυριολεξία από ξένους ιδιώτες και δεν απευθύνθηκε στον λαό.Ο πρώτος εκλεγμένος ηγέτης, ο οποίος πήρε Ψήφο Εμπιστοσύνης από τη Βουλή, για να την παραδώσει ατόφια σε έναν υπάλληλο της ΕΚΤ και της Goldman Sachs. Μιλάμε για κανονική παράδοση. Η κυβέρνηση-Παπανδρέου ποτέ δεν "έπεσε". Οι κυβερνήσεις "πέφτουν" όταν χάνεται η "δεδηλωμένη" και οδηγούν τη χώρα σε εκλογές. Η κυβέρνηση-Παπανδρέου πήρε την Ψήφο Εμπιστοσύνης της Βουλής και παρέδωσε την εκτελεστική εξουσία σε υπαλλήλους των τοκογλύφων.

Αυτά ήταν πρωτοφανή πράγματα για την ευρωπαϊκή πολιτική ιστορία και τα πραγματοποίησε ο Γιωργάκης. Χωρίς τον Εβραίο Γιωργάκη, ο οποίος δέχθηκε την απόλυσή του από τους Εβραίους τοκογλύφους ―μετά από τη θεατρική "παράσταση" με τον επίσης Εβραίο και επίσης σιωνιστή Σαρκοζί―, δεν θα άνοιγε ο δρόμος για τις κυβερνήσεις των "διορισμένων" από τους σιωνιστές τραπεζοϋπαλλήλων. Αν δεν δεχόταν δηλαδή την "απόλυσή" του ο εκλεγμένος "Έλληνας" Πρωθυπουργός, δεν θα τολμούσαν κάποιοι να απαιτήσουν το ίδιο από τον Μπερλουσκόνι. Αν δεν "απέλυαν" επιτυχώς τον Παπανδρέου, δεν θα τολμούσαν να "απολύσουν" τον Μπερλουσκόνι.

Το ελληνικό προηγούμενο ήταν αυτό, το οποίο οδήγησε την Ευρώπη στην καταστροφή. Χάρη στον Γιωργάκη "σπρώχτηκε" το πρώτο "πρόβατο" στον γκρεμό, για ν' ακολουθήσουν και τα άλλα. Η Ελλάδα του Γιωργάκη ήταν το πρώτο ευρωπαϊκό κράτος που μπήκε στο ΔΝΤ, για να ακολουθήσουν χωρίς αντιδράσεις η Ιρλανδία και η Πορτογαλία. Η κυβέρνηση του Γιωργάκη ήταν η πρώτη ευρωπαϊκή κυβέρνηση, η οποία παρέδωσε την ιερή για τη Δημοκρατία Ψήφο Εμπιστοσύνης σε τραπεζοϋπάλληλους. Χάρη σε αυτό το παράδειγμα μπόρεσαν οι τοκογλύφοι και πίεσαν την εκλεγμένη ιταλική ηγεσία να "παραδοθεί" στις ορέξεις τους. Το ελληνικό προηγούμενο έδωσε Ψήφο Εμπιστοσύνης σε έναν Ιταλό Πρωθυπουργό, ο οποίος δεν είχε εκλεγεί από τον ιταλικό λαό. Αν δεν υπήρχε ο Παπαδήμος, δεν θα υπήρχε ο Μόντι.

Αυτήν τη στιγμή οι λογιστές των τοκογλύφων αλωνίζουν τα υποτίθεται ελεύθερα κράτη της Ευρώπης, εξαιτίας ενός πειράματος, το οποίο "πέτυχε" πρώτα στην Ελλάδα. Τα PIIGS σήμερα κυβερνούνται από τους λογιστές της Goldman Sachs, γιατί απέδωσε το πείραμα της Ελλάδας και η "θυσία" του Γιωργάκη. Η Global Government, της οποίας οπαδός είναι ο Γιωργάκης, δεν θα μπορούσε να "ξεκινήσει", αν δεν έβρισκε τον πρώτο "πρόθυμο" να "σπάσει" τα ταμπού. Από τον Γιωργάκη ξεκίνησε η παράδοση των ελεύθερων κρατών στους δανειστές τους ως ένα κύμα "ντόμινο", το οποίο θα σαρώσει την Ευρώπη και όχι μόνον.

Γι' αυτόν τον λόγο ήταν ο Γιωργάκης πολύτιμος για τους δανειστές — και πρωταγωνιστής στη μεθόδευσή τους. Ήταν ο πρώτος ηγέτης της υποτιθέμενης ανεπτυγμένης Δύσης, ο οποίος παρέδωσε τη χώρα του στην παγκόσμια διακυβέρνηση. Στη διακυβέρνηση των εκλεκτών των τοκογλύφων.
Στη διακυβέρνηση των εκλεκτών της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ. Στη διακυβέρνηση των "υπαλλήλων" του Ρότσιλντ και του Ροκφέλερ. Ο Γιωργάκης, δηλαδή, συμμετείχε σε ολόκληρο το παιχνίδι. Πρόδωσε τον λαό του και στη συνέχεια δέχθηκε ν' "απολυθεί", για ν' αναλάβουν άλλοι τη διακυβέρνηση της χώρας. Καθαροί υπάλληλοι των τοκογλύφων χωρίς καμία δημοκρατική νομιμότητα.

Η επόμενη ημέρα μιας μεγάλης ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ.

Όπως είναι φυσικό μετά από μια τέτοια "πορεία" θα έπρεπε να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα για την ασφάλειά του. Οι ιμπεριαλιστές τοκογλύφοι θα έπρεπε να διασφαλίσουν την επιβίωση του υπερπολύτιμου προδότη τους. Οι τοκογλύφοι και βεβαίως οι συνεργάτες τους, που είναι οι τοπικοί δωσίλογοι. Το παρακράτος, το οποίο συνδέεται με το διεθνές κύκλωμα των ψευδοτραπεζιτών τοκογλύφων και το οποίο είναι αυτό, το οποίο επωφελείται τα μέγιστα από την προδοσία. Πέντε μεγαλοοικογένειες επωφελούνται από το ΔΝΤ και είναι όλοι τους συνδεδεμένοι με το διεθνές τραπεζικό σύστημα.. Οι Αγγελοπουλαίοι, μέσω της UBS. Ο Λάτσης, μέσω της Eurobank. O Βαρδινογιάννης, μέσω της Τράπεζας Πειραιώς.. Ο Μπόμπολας, που είναι γνωστό ότι σε πολλές "χρυσοφόρες" δουλειές του είναι συνέταιρος με την Goldman Sachs. Ο Κόκκαλης, που είναι άνθρωπος της Siemens.

Όλος ο "καλός" ο κόσμος επωφελήθηκε από την προδοσία του Giorgo και όπως ήταν φυσικό θα έπρεπε να αναλάβει τις ευθύνες του για την προστασία του. Όλοι είχαν κερδίσει από τον Γιωργάκη και θα έπρεπε να τον προστατεύσουν. Όμως, τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Αυτό το πουλημένο "τομάρι" είναι πλέον λαομίσητο και η επιβίωσή του αναγκαστικά θα είχε προβλήματα. Στην αρχή όλοι θεώρησαν πως θα ήταν εύκολο γι' αυτόν να την "κοπανήσει" από τη χώρα. Αυτό όμως δεν θα ήταν και η πιο σοφή επιλογή. Γιατί; Γιατί από πλευράς εντυπώσεων δεν είναι ό,τι καλύτερο ένας πρώην Πρωθυπουργός ―ο οποίος μάλιστα βαρύνεται με κατηγορίες και απειλές εξεταστικών― να "δραπετεύει" από τη χώρα ελάχιστους μήνες μετά την αποτυχημένη θητεία του. Θα θύμιζε τον επίσης "σοσιαληστή" Κράξι, ο οποίος κατέφυγε στην Τυνησία.

Επιπλέον, θα ήταν λάθος και από διαχειριστικής πλευράς. Με την απουσία του θα εξουδετέρωνε τα γνωστά "ατού" της οικογένειάς του. "Ατού", τα οποία δεν ήταν άλλα από τις υπόγειες διασυνδέσεις με όλο το φάσμα του ελληνικού παρακράτους. Του παρακράτους, το οποίο ξεκινάει από τις συνδικαλιστικές γιάφκες, τα πεζοδρόμια των κοινών κακοποιών και φτάνει μέχρι τα υψηλότερα δικαστικά έδρανα..Του Λαμπρακομπομπολοκοκκαλοκράτους, που ελέγχει τα ΜΜΕ και "κατασκευάζει" ηγέτες-στοχαστές και διαμορφώνει κατά το δοκούν την κοινή γνώμη. Όλα αυτά ο Γιωργάκης φοβήθηκε να τα αφήσει, όπως φοβάται κάποιος να εγκαταλείψει ακόμα και την πιο ασήμαντη βάρκα εν μέσω τρικυμίας.

Με αυτά ως "ατού" θα μπορούσε να δώσει καλύτερα τη μάχη του και αυτό σημαίνει ότι δεν θα έπρεπε να "απομακρυνθεί" από τη χώρα. Δεν θα ήταν κι ό,τι καλύτερο να "απουσιάζει", όταν κάποιοι θα "έψαχναν" τα απόκρυφα της εισόδου μας στο ΔΝΤ. Η απουσία του σε αυτήν την περίπτωση δεν θα του πρόσφερε ουσιαστικό κέρδος, αν αυτός, που θα του έκανε "επίθεση", θα ήταν το ίδιο το κράτος. Ένα "χωριό" έχει γίνει σήμερα ο Πλανήτης. Ένα διεθνές ένταλμα θα τον έβρισκε όπου κι αν βρισκόταν. Ολόκληρο Πινοσέτ "μπλόκαραν", θα διατηρούσαν "υπεράνω" τον Γιωργάκη;

Τελικά, αυτό, το οποίο τον συνέφερε πιο πολύ, ήταν αυτό, που τελικά και έκανε. Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Σαν τις παλιές τις διαφημίσεις κάτι δευτεροκλασάτων Κολεγίων. Σπουδάζεις έξω ...αλλά είσαι μέσα. Ούτε μέσα ούτε έξω..Όπου συμφέρει κάθε φορά. Κάτι τέτοιο επέλεξε κι ο Γιωργάκης. Επέλεξε να μείνει "φεύγοντας". Θα έχει τη βάση του στην Ελλάδα για λόγους "άμυνας" και ταυτόχρονα θα ζει για μεγάλο χρονικό διάστημα στο εξωτερικό. Θα εξασφαλίσει τα προνόμια που έχει ανάγκη για την ασφάλειά του εξαιτίας της βουλευτικής ασυλίας και ταυτόχρονα θα έχει την ευκαιρία, περιφερόμενος διαρκώς στο εξωτερικό, να "ξεπλύνει" το βρόμικο χρήμα, το οποίο πιθανότατα έχει σκορπισμένο σε διάφορες "γωνιές" του Πλανήτη.

Η παραμονή του στην Ελλάδα είναι πολύ βασική, γιατί με τις "πλάτες" των αφεντικών του θα συνεχίσει τον παρεμβατικό του ρόλο, προκειμένου να σταματάνε όλες οι ερευνητικές προσπάθειες εν τη γενέση τους. "Τσίμπησε" τη βουλευτική έδρα και παρέμεινε στην Ελλάδα. Εξασφάλισε βουλευτική ασυλία και μια στοιχειώδη κρατική φύλαξη και μαζί μ' αυτά και έναν "αξιοπρεπή" μισθό, για να μπορεί να έχει μια μόνιμη "μαγιά", η οποία θα του επιτρέπει να "ξεπλένει" τα κλοπιμαία.

Από εκεί και πέρα τα κλοπιμαία αυτά υπήρχε τρόπος να βρουν τον "δρόμο" τους προς την νομιμότητα. Ο Γιωργάκης δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε βεβαίως ο τελευταίος διεφθαρμένος ηγέτης αυτού του κόσμου. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει "τυφλοσούρτης" γι' αυτές τις περιπτώσεις. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι ένα πρόβλημα μοναδικό, για το οποίο θα έπρεπε να σκεφτούν και να εφαρμόσουν μια μοναδική λύση. Ό,τι έκαναν για τους άλλους, θα έκαναν και για τον Γιωργάκη. Οι μεγαλοδιαπλεκόμενοι επιχειρηματίες —σε συνεργασία με μυστικά κρατικά κονδύλια— συντηρούν έναν "μη κερδοσκοπικό οργανισμό", για να προστατεύουν τους διεφθαρμένους ηγέτες υπαλλήλους τους, όταν αυτοί θα έχουν χάσει τα κρατικά οφίτσια.

Διαβάζουμε, για παράδειγμα, ότι το Club of Madrid είναι ένας ανεξάρτητος μη κερδοσκοπικός οργανισμός, ο οποίος αποτελείται από 80 δημοκρατικά εκλεγμένους πρώην Προέδρους και Πρωθυπουργούς από 56 διαφορετικές χώρες. Πρόκειται για το μεγαλύτερο παγκοσμίως φόρουμ πρώην ηγετών κρατών και κυβερνήσεων, που σκοπό έχει να ανταποκριθεί σε μια διαρκώς αυξανόμενη ανάγκη για υποστήριξη μεταξύ ηγετών σε δύο τομείς: δημοκρατική ηγεσία και διακυβέρνηση ...και ανταπόκριση σε καταστάσεις κρίσεων.

Μιλάμε, δηλαδή, για οργάνωση, η οποία λειτουργεί με τα παλιά καλά ναζιστικά "πρότυπα"..Τα πρότυπα εκείνα, όπου ο κάθε εγκληματίας γνώριζε πού έπρεπε ν' απευθυνθεί, προκειμένου ν' αποφύγει τις συνέπειες των πράξεών του και βέβαια να νομιμοποιήσει εν καιρώ και τα κλοπιμαία του. Για να καταλάβει ο αναγνώστης και τον λόγο που ο Γιωργάκης και όλοι οι όμοιοί του στις εποχές της εξουσίας τους χρηματοδοτούσαν αδρά με δημόσιο χρήμα όλες τις ΜΚΟ.Συνταξιοδοτικές "εισφορές" ήταν όλες αυτές οι χρηματοδοτήσεις γι' αυτούς. Με κρατικά χρήματα "αγόραζαν" τα προγράμματα "προστασίας" της "αποστρατείας" τους. 

Ο Γιωργάκης λοιπόν, επειδή είναι μεγάλος "στοχαστής", έπρεπε να "προστατευτεί". Να "προστατευτεί" ως παγκόσμιο πνευματικό "κεφάλαιο"."Κεφάλαιο" καταμετρημένο επισήμως, εφόσον είναι μέσα στην εκατοστάδα των "στοχαστών". Δεν είναι τυχαία η ηλιθιότητα, που πρόσφατα εκστόμισε περί δημιουργίας σχολής παραγωγής "ηγετών". Γνώριζε τι έλεγε ο πιο αποτυχημένος ηγέτης στην ιστορία του ελληνισμού, γιατί αυτό έγραφε το "σκονάκι", που του είχαν δώσει. Γνώριζε τι έλεγε ο ηλίθιος, ο οποίος ήθελε να "πουλήσει" το πνεύμα του. Από τότε γνώριζε το "αντικείμενο" που θα "δίδασκε", αλλά δεν μας αποκάλυπτε ούτε τον χώρο ούτε τον χρόνο. Γνώριζε, γιατί το επέτρεπαν οι γνωριμίες του στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Με την εξουσία του εξυπηρέτησε αυτές τις πλευρές και μετά το πέρας της θητείας του έπρεπε να προστατευτεί. Αν, δηλαδή, υποθέσουμε ότι για τη σημερινή καταστροφή, που βιώνει το έθνος μας, ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό το "έγκλημα" των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, ευνόητα είναι μερικά πράγματα. Αυτοί, οι οποίοι επωφελήθηκαν, θα έπρεπε να προστατεύσουν αυτούς που τους εξυπηρέτησαν. Αγγελόπουλος, Κόκκαλης, Λάτσης κλπ. θησαύρισαν κυριολεκτικά από εκείνους τους αγώνες. Άλλος με τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, άλλος με τον ΟΤΕ, τον ΟΠΑΠ κλπ. και άλλος με τράπεζες, real estate κλπ..

Κανένας δεν γνωρίζει πόσα κέρδισαν όλοι αυτοί από τη "δόξα" της Ελλάδας. Πόσα χρήματα έβαλαν στις τσέπες τους μέχρι να μας πει ο γελοίος βάρβαρος Ζακ Ρογκ "Ευκαριστούμε Ελλάντα". Ο Γιωργάκης ήταν ανάμεσα στους πρώτους, που έτρεξαν —για λόγους "εθνικής ασφάλειας"— να κλείσουν το σκάνδαλο των Ολυμπιακών Αγώνων. Ήταν από τους πρωτοπόρους της παροχής εσαεί ασυλίας στη Γιάννα και στα άλλα "παιδιά". Πώς πρόσφερε ασυλία; Με το "σφράγισμα" του φακέλου των Αγώνων. Κατέστρεψε την Ελλάδα, για να προστατεύσει αυτούς, οι οποίοι την οδήγησαν στην καταστροφή.

Αν κάποιος ήταν υπεραιωνόβιος, θα έβλεπε στη σημερινή περίπτωση της διάσωσης του Γιωργάκη μια απόλυτη επανάληψη της ιστορίας. Κάποιοι δωσίλογοι Αγγελόπουλοι, Λάτσηδες κλπ. προστάτευσαν αυτόν που τους έσωσε και ο οποίος λεγόταν Γεώργιος Παπανδρέου. Όπως το 1945. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Αν αυτό δεν ήταν τραγικό και εξόχως ντροπιαστικό για τους Έλληνες, θα έλεγε κανείς ότι είναι μια χαριτωμένη "φάρσα" της ιστορίας. Οι ίδιοι διεθνείς τοκογλύφοι, που χρηματοδοτούσαν τους Ναζί και τους τοπικούς δωσίλογους και μαυραγορίτες, έβαλαν έναν Παπανδρέου να τους σώσει και στη συνέχεια τον προστάτευσαν. Έβαλαν έναν Παπανδρέου να καταστρέψει τον λαό, ώστε να σωθούν οι ίδιοι και μετά οι σωσμένοι πλέον μεγιστάνες-μαυραγορίτες έσωσαν τον "σωτήρα" τους.

Γι' αυτόν τον λόγο δεν έπρεπε ν' ανταμειφθεί; Αυτήν την ώρα όλοι δεν περίμεναν;..Να σωθούν οι ίδιοι και να σώσουν τον "σωτήρα" τους. Γι' αυτήν την "ώρα" έστησαν τα πάντα τόσο αυτά που φαίνονται όσο και αυτά που δεν φαίνονται. Για ποιον άλλον λόγο θα μπορούσε η Γιάννα Αγγελοπούλου να ενισχύει οικονομικά το Harvard Kennedy School; Για "καταφύγιο" ασφαλείας. Μαζί με αυτήν και άλλοι συνένοχοί της όπως και ο Κόκκαλης όπως και ο Λάτσης και άλλοι. Η Αγγελοπούλου πρωτοστάτησε από "αγωνία" για το "καλό" της ανθρωπότητας, ώστε να μην "χάνονται" οι "φωτισμένοι" ηγέτες, που είναι "στοχαστές. Χάρη στην "ευαίσθητη" Γιάννα έχει δημιουργηθεί ένα παγκόσμιο πρόγραμμα υποστήριξης εκλεγμένων ηγετών το Global Public Leaders Program.

Στόχος αυτού του προγράμματος είναι —σε συνεργασία με το ίδρυμα Μπιλ Κλίντον— να δοθεί η δυνατότητα σε εκλεγμένους ηγέτες, μετά την αποχώρηση από το αξίωμά τους, να συνεχίσουν να προσφέρουν. Τι να "προσφέρουν";.Μέσω της δημοσιότητας "ασυλία" στους εαυτούς τους. Στην πραγματικότητα είναι το πιο καλά "στημένο" κόλπο για το "ξέπλυμα" του χρήματος, το οποίο απέκτησαν μέσω της διαφθοράς. Ποιος δεν έχει ανάγκη την "προστασία"; Ο Μπλερ, ο οποίος πρωτοστάτησε στον πόλεμο του Ιράκ και αποδεικνύεται ότι τα "έπαιρνε" από τους Καντάφι; Ο Σρέντερ, ο οποίος ως Καγκελάριος "υπέγραφε" συμφωνίες του γερμανικού κράτους με ρωσικές εταιρείες, στις οποίες στη συνέχεια προσλαμβανόταν ως σύμβουλος; Ο Σαρκοζί, που ακόμα δεν γνωρίζουμε ποιος ευθύνεται για τα πτώματα τα οποία επέπλεαν στην κινεζική θάλασσα εξαιτίας των γαλλικών υποβρυχίων;

Όλοι οι "στοχαστές" στην ίδια "στάνη" βρίσκουν προστασία..Προστασία από όλες τις πλευρές. Ακόμα και το "ξέπλυμα" των χρημάτων, το οποίο εισέπραξαν εξαιτίας της διαφθοράς, γίνεται με τον ίδιο απόλυτα οργανωμένο τρόπο. Τι άλλο παρά "ξέπλυμα" χρήματος είναι οι δήθεν "πληρωμένες" εμφανίσεις των ηγετών; Λέμε δήθεν, γιατί κανένας λογικός άνθρωπος δεν πιστεύει αυτά τα ποσά, τα οποία δήθεν δίνονται στους "στοχαστές", για να διδάξουν την "ελίτ" των αμερικανικών πανεπιστημίων ή απλά να εμφανιστούν και να μιλήσουν σε κάποια δήθεν διεθνή συμπόσια. Αυτά τα χρήματα δεν ισχύουν ούτε καν για τους πιο διάσημους και ισχυρούς από τους πρώην ηγέτες.  

Οι άνθρωποι δεν πήγαιναν να τους ακούσουν, όταν αυτοί ήταν μάχιμοι πολιτικοί και πράγματι αποτελούσαν καλές "άκρες" για τους πονηρούς και τους καιροσκόπους..Δεν πήγαιναν να τους δουν, όταν είχαν την πολιτική ισχύ, για να κάνουν πράξεις αυτά, τα οποία ισχυρίζονταν..Θα έτρεχαν να τους δουν ως "απόμαχους"; Τον Μπλερ δεν πήγαιναν να τον ακούσουν σε δωρεάν "σεμινάρια" στις πλατείες όταν ήταν Πρωθυπουργός, θα πάνε τώρα να τον ακούσουν επί πληρωμή; Τώρα, που αποδείχθηκε κιόλας πως είναι ένα γνωστό ρεμάλι των διαφόρων μυστικών και φανερών Λεσχών; Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τον Κλίντον, ο οποίος κάνει Lobbing για πετρελαϊκές εταιρείες.

 Αντιλαμβανόμαστε ότι όλα αυτά, τα οποία ακούμε περί ποσών και εμφανίσεων, δεν είναι πραγματικά. Είναι "κόλπα" προσυμφωνημένα, προκειμένου να "ξεπλυθούν" χρήματα διαφθοράς, τα οποία δεν μπορούν να εμφανιστούν διαφορετικά. Ακόμα δηλαδή και τα εκατομμύρια, τα οποία εισπράττουν για τις εμφανίσεις τους οι πιο επιφανείς από αυτούς τους Celebrities της πολιτικής παπαρολογίας, είναι "πέτσινα". Με εικονικά τιμολόγια εμφανίζουν δήθεν "κέρδη" από τις δημόσιες εμφανίσεις τους ή ομιλίες, για να "ξεπλένουν" τα χρήματα της διαφθοράς τους από τις κυβερνητικές τους θητείες. Μόνοι τους πληρώνουν τις πανάκριβες εμφανίσεις τους, για να εμφανίζουν έσοδα. Μόνοι τους τις πληρώνουν με "βρόμικο" χρήμα και στη συνέχεια το εμφανίζουν σαν νόμιμο έσοδο.

Μέσα σε αυτήν τη "φάμπρικα" έβαλαν και τον Γιωργάκη. Προφανώς έχει κι ο Γιωργάκης βρόμικο χρήμα, το οποίο πρέπει να νομιμοποιηθεί. Δεν εξηγείται διαφορετικά. Ζούμε στην εποχή του παραλόγου, αλλά ακόμα και το παράλογο έχει όρια. Μαθαίνουμε ότι ο Γιωργάκης εντάχθηκε στο "δυναμικό" της εταιρείας ενοικιάσεως προσωπικοτήτων με το όνομα "The Harry Walker Agency" και ότι η "ταρίφα" του είναι 40.000 ευρώ. Υπάρχει δίποδο αυτήν τη στιγμή στον κόσμο, που θα πήγαινε να πληρώσει, για ν' ακούσει τον Γιωργάκη;.Η ίδια του η μητέρα, όταν αυτός μιλάει, θα πρέπει να δυναμώνει το ραδιόφωνο. Ο Γιωργάκης είναι αυτός, που πρέπει να πληρώσει κάποιον για να τον ακούσει να μιλάει και όχι το αντίθετο.

Εντελώς κατά σύμπτωση, η εταιρεία, η οποία δήθεν "διαχειρίζεται" αυτού του είδους τις προσωπικότητες, είναι κοινή για όλους τους πρώην ηγέτες και φανατικούς "οπαδούς" της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης..Μια εταιρεία, που θεωρούμε απολύτως βέβαιον ότι συνδέεται με τα "αφεντικά" αυτού του κόσμου. Με τους δανειστές μας και βεβαίως τις μυστικές υπηρεσίες των ιμπεριαλιστών. Αυτή η εταιρεία, αφού "ζύγισε" τον Γιωργάκη, έθεσε την "ταρίφα" για την κάθε εμφάνισή του.Μια "ταρίφα", η οποία να φαίνεται λογική για την ασήμαντη αξία του Γιωργάκη, αλλά που ταυτόχρονα θα του επέτρεπε ένα σοβαρό "ξέπλυμα". Να πηγαίνει της ετήσιες διακοπές του και να έχει δικαιολογία Να τον βλέπει ο κόσμος και να έχει την άποψη που τον συμφέρει.."Τι ανάγκη έχει ο Γιωργάκης; 40.000 ευρώ την ώρα βγάζει. Αν δεν πάει αυτός διακοπές, ποιος θα πάει; Αν δεν έχει αυτός σπίτι στη Σκιάθο, ποιος θα έχει; Τζάμπα ταξιδεύει. Δεν πληρώνει τα πολυτελή ξενοδοχεία.Του τα πληρώνουν οι χορηγοί.Οι "θαυμαστές" του".

Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για οργανωμένη κατάσταση. Οι διαφθορείς αυτού του κόσμου προστατεύουν τους διεφθαρμένους με έναν πανομοιότυπο τρόπο.Υπάρχει "τυφλοσούρτης".Υπάρχει μέθοδος, για να μπορούν όλοι αυτοί να εμφανίζουν τα κέρδη της διαφθοράς τους. Υπάλληλοι των ίδιων αφεντικών είναι και άρα προστατεύονται από τις ίδιες επιχειρήσεις. Δεν είναι τυχαίο, δηλαδή, που ο Γιωργάκης "ανήκει" στην ίδια εταιρεία "ενοικιάσεως" προσωπικοτήτων με τον Κόφι Ανάν. Τον γνωστό Ανάν της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ και του ΟΗΕ. Ο άνθρωπος, δηλαδή, που για χάρη των αφεντικών του συνέταξε το απολύτως ανθελληνικό Σχέδιο-Ανάν, "ανήκει" στην ίδια εταιρεία με τον πιο φανατικό "Έλληνα" υποστηρικτή τού Σχεδίου αυτού. Ο ένας τα πήρε για να το φτιάξει και ο άλλος για να το υποστηρίξει.και τώρα, που αποσύρθηκαν και οι δύο από την εξουσία, προστατεύονται από αυτούς που τους τα έδωσαν.

Όμως, για να λειτουργήσουν όλα αυτά, απαιτείται μια ωραία "συσκευασία". "Γιωργάκης" χωρίς "συσκευασία" δεν δικαιολογεί χορηγία ούτε για καινούργια αλυσίδα σε παλιό ποδήλατο. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια —και για να δικαιολογήσουν την τακτική τους— είναι και η "διδασκαλία" του Γιωργάκη στο Χάρβαρντ ...Όχι όμως στο Χάρβαρντ της επιστήμης, αλλά σε αυτό της Διαπλοκής. Στο ιδιωτικό Χάρβαρντ της "κυβερνητικής", το οποίο χρηματοδοτούν οι Γιάννες, οι Σωκράτηδες και οι "άλλοι". Εκεί όπου με τα χρήματά τους βάζουν όποιον θέλουν να παριστάνει ό,τι θέλει. Όλοι αυτοί ποντάρουν στη "λάμψη" του ονόματος του Χάρβαρντ και κρύβουν την πραγματικότητα. Γι' αυτό άλλωστε "αγόρασαν" αυτήν τη "βιτρίνα". Στην πραγματικότητα η Αγγελοπούλου και ο Κόκκαλης προσέλαβαν τον Γιωργάκη στο Χάρβατντ. Από τις δικές τους χορηγίες θα καλύπτονται τα έξοδά του. Υπάλληλός τους έγινε ο γελοίος άνθρωπος.

Πρόβλημα για μια τέτοια "κάλυψη" δεν υπήρχε σε καμία περίπτωση. Σε καμία περίπτωση δεν επιβαρύνουν τη λειτουργία τού ιδρύματος πάνω στην αγωνία τους να προστατεύσουν τους διεφθαρμένους. Μέσα στη λογική του ιδρύματος είναι να "διηγείται" ο κάθε δήθεν ηγέτης την "εμπειρία" του — ασχέτως αν θεωρείται πετυχημένος ή αποτυχημένος. Από έναν πραγματικό "Μεσσία" μέχρι έναν πραγματικό τύραννο όλοι έχουν θέση στο πόντιουμ του Χάρβαρντ, εφόσον όλοι έχουν κάτι δικό τους να "πουν". Στον ίδιο ζωολογικό κήπο εκτίθενται τόσο ένας πανέμορφος λέοντας όσο και ένα βρομερό κουνάβι. Δεν θίγεται το κύρος του ζωολογικού κήπου από τα "άσχημα" ζώα. Το αντίθετο μάλιστα. Με την ίδια λογική δεν θίγεται και ένα ίδρυμα όπως το Χάρβαρντ από έναν ηλίθιο όπως τον Γιωργάκη. Ο καθένας μπορεί να γίνει "επισκέπτης" καθηγητής στο Χάρβαρντ. Αρκεί να θέλουν οι παράγοντες του Κολεγίου να τον "συμμαζέψουν" και βέβαια οι χορηγοί του Χάρβαρντ να πληρώσουν και να τον εντάξουν στο "πρόγραμμά" του.

Αυτό, δηλαδή, το οποίο λέμε για τον ζωολογικό κήπο. Ο καθένας, που έχει να μεταφέρει μια "εμπειρία", μπορεί να γίνει "επισκέπτης" καθηγητής σε ένα μεγάλο Κολέγιο, όπως το Χάρβαρντ. Ένας μετανοημένος τρομοκράτης, ένας εγχειρισμένος τραβεστί, ένας πρώην ναρκομανής, ένας τελειωμένος αλκοολικός. .Ακόμα και ένας βλάκας, ο οποίος βρέθηκε με ψέματα και βοήθειες μυστικών υπηρεσιών στη θέση του Πρωθυπουργού μιας χώρας και θα ήθελε να μοιραστεί την εμπειρία του, έχει τη θέση του εκεί. Αρκεί να πάρει την "πραμάτειά" του και να πάει να τη "διδάξει" Τζάμπα είναι. Χιλιάδες τέτοιες "πραμάτειες" έχουν "διδαχθεί" στο Χάρβαρντ σαν μαθήματα επιλογής Μαθήματα, τα οποία αποτελούν "διασκέδαση" των φοιτητών είναι όλα αυτά. Κάθε χρόνο διαφορετικές "πραμάτειες" από διαφορετικούς ανθρώπους. Πενήντα σελίδες "εμπειριών", που τις έχει εγκρίνει το Πανεπιστήμιο και βγάζεις ένα semester. Τις βάζουν ως μάθημα επιλογής και όποιος θέλει πάει.

Σε αυτόν τον σχεδιασμό του "ζωολογικού κήπου" του Χάρβαρντ έβαλαν και το μυστακοφόρο "κουνάβι" με το όνομα Γιωργάκης. Θα τον βάλουν στο "πρόγραμμα" εκπαίδευσης του διάσημου Κολεγίου και όποιος θέλει μπορεί να πάει να τον παρακολουθήσει. Μιλάμε για νούμερο τσίρκου Μετά την "ασώματη κεφαλή", η "ανεγκέφαλη κεφαλή" και μόνον να τους πει το πόσο πολυτελώς και ανέμελα έχει ζήσει τη ζωή του με τα προσόντα που αντικρίζουν, θα κερδίσει το χειροκρότημά τους Μάγος πραγματικός. Όποιος θέλει ν' ακούει σαρδάμ και ακατανόητες περιγραφές με ασυνάρτητους οικονομικούς όρους, μπορεί να πάει με τους φίλους του, για να χαλαρώσει από τα βασικά μαθήματα του κολεγίου. Όποιος θέλει περιγραφή "τοπίου" από "τυφλό", θα πάει ν' ακούσει τον ειδικό. Μαζί μ' αυτούς θα πάνε και κάποιοι ελάχιστοι κουτοπόνηροι. Κάτι καρμίρηδες, οι οποίοι θα θέλουν να κάνουν lobbing μέσα από το Πανεπιστήμιο. Κάτι γνωστοί γνωστών από το Κολέγιο Αθηνών, οι οποίοι κάνουν την εκπαιδευτική τους "πλάκα" στις ΗΠΑ.

Κάτι τύποι σαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη ή τον γιο της Μπακογιάννη, οι οποίοι πληρώνουν ένα κοντέινερ χρήματα, για να σπουδάζουν "κυβερνητική" και κοινωνιολογία. Θα πάει ο Έλληνας φοιτητής και με λίγα ευρώ θα έχει να λέει ότι έχει γνωρίσει τον Γιωργάκη, ελπίζοντας σε κάποιο κέρδος κατά την επιστροφή του στην πατρίδα. Να του γνωρίσει ο Γιωργάκης τον τάδε, που θα ξέρει τον δείνα, ο οποίος έχει μέσον για κάτι διορισμούς στην τράπεζα. Έτσι λειτουργούν όλα αυτά. Με βοηθάς, για να σε βοηθήσω. Φοράς ωτοασπίδες, αλλά θα έρθεις να με ακούσεις στην ομιλία μου. Γι' αυτόν τον λόγο έχουν με φωτεινές επιγραφές τα "applause". Γι' αυτούς που ακούνε μουσική στις ομιλίες και δεν ξέρουν πότε να χειροκροτήσουν. Με φωτεινά "σήματα" χειροκροτάνε τον Γιωργάκη.

Αυτό, το οποίο λέμε, ήδη επιβεβαιώθηκε. Έκανε ήδη μια "φοβερή" εκδήλωση επ’ αμοιβή ο "μεγάλος" Giorgo. Καμία σχέση τα νούμερα που αναφέρουν με την πραγματικότητα. Το "κουτσάλογο" δεν μπορεί να πάει μακριά. Έκαναν εκδήλωση στο Χάρβαρντ για "γνωριμία" με τον Γιωργάκη με τιμή εισόδου 15 ευρώ. Αυτά είναι όλα κι όλα τα χρήματα, που μπορεί να βγάλει ο Γιωργάκης.15 ευρώ, για να τον δει κάποιος. Μάζεψαν δεν μάζεψαν εκατό φοιτητές και άρα 1500 ευρώ στην "πετυχημένη" εκδήλωση ...και τέλειωσε το "παραμύθι". Αυτή είναι η αξία τού Γιωργάκη. Όσοι ήθελαν να τα δώσουν, τα έδωσαν.και δεν τα ξαναδίνουν. Αυτό ήταν το εφάπαξ του Γιωργάκη. Η "εξόφληση" της "επιταγής" του. Σε εκδήλωση, η οποία μπορεί να κόστισε δέκα χιλιάδες ευρώ, έβγαλε 1500.και αυτά με πιέσεις. "Ανάρπαστα έγιναν τα εισιτήρια"... διέδωσε το κύκλωμά του, για ν' αρχίσει να μας "παραμυθιάζει" για έσοδα. Να εμφανίζει "εισροές" και άρα να πάρει μπρος το "πλυντήριο".  

Θεωρούμε κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι επιστρατεύτηκαν οι πάντες, για να έχει ένα "καλό" ξεκίνημα. "Καλό", που να εμφανίζει "κέρδη". Είναι βέβαιο ότι κάποιοι από την Ελλάδα θα πίεσαν από το τηλέφωνο ή θα αγόρασαν οι ίδιοι τα εισιτήρια, για να πάνε κάποιοι Έλληνες φοιτητές της Βοστόνης να τον δουν. Να δουν τον κολανοφόρο ηλίθιο με το μουστάκι. Αυτό είναι σίγουρο. Πολύ πίεση ή πληρωμένα εισιτήρια από τη Γιάννα και τους άλλους. Γιατί; Γιατί, ακόμα κι αυτά τα 15 δολάρια είναι πολλά για τον Γιωργάκη. Για τις ΗΠΑ μιλάμε. Με αυτά τα χρήματα στις ΗΠΑ μπορείς να πας σε πραγματικό ζωολογικό κήπο και να δεις καλύτερα εκπαιδευμένες και πιο έξυπνες μαϊμούδες από τον γιο της Μάργκαρετ..

Η "βιτρίνα" του Γιωργάκη.

Όλα αυτά τα πολυέξοδα και πολυδάπανα "πρότζεκτ" γίνονται, για να δημιουργηθεί μια "βιτρίνα". Γνωρίζουν όλοι οι προδότες ότι είναι θέμα επιβίωσης γι' αυτούς να παραμένουν στη δημοσιότητα. Η δημοσιότητα γι' αυτούς είναι άμυνα. Είναι η μόνη λύση, για να εξασφαλίσουν συμμαχίες και να διατηρούν τις ισχυρές επαφές τους. Είναι η μόνη λύση, για να μπορούν να προσφέρουν κάποιες "υπηρεσίες" στα αφεντικά και ταυτόχρονα να γίνονται δύσκολοι στόχοι για τις διωκτικές αρχές. Η λήθη δεν τους ευνοεί. Αν "ξεχαστούν", δεν έχουν τίποτε να "πουλήσουν" ως εξυπηρέτηση στους ισχυρούς και είναι ευάλωτοι στις "περιέργειες" των εισαγγελέων και των ανακριτών.

Η περίπτωση Τσοχατζόπουλου είναι η απόλυτη απόδειξη για την τύχη όσων εγκλημάτησαν και δεν είχαν φροντίσει να μην "παροπλιστούν". Για έναν προδότη πολιτικό είναι θέμα επιβίωσης μετά το πέρας της πολιτικής του "καριέρας" να μεταπηδήσει στον "πνευματικό" κόσμο. Να παραστήσει το "σκεπτόμενο" μέλος κάποιου γνωστού ή άγνωστου εκπαιδευτικού ιδρύματος ή think tank. Η "περιπέτεια" του Χάρβαρντ είναι για τον Γιωργάκη "ανάσα" ζωής. Η ιδιότητα του "επισκέπτη" καθηγητή αποδίδει καρπούς ακόμα κι αν δεν πατήσει κανένας σε κανένα μάθημα. Αυτό, το οποίο τους ενδιαφέρει, είναι ότι αυτός, ο οποίος παρουσιάζεται σαν "επισκέπτης" καθηγητής, δικαιολογεί ή φτιάχνει ένα "όνομα". Το βάζει στο βιογραφικό του.

Αυτό είναι το ζητούμενο. Γίνεται μέλος μιας "ελίτ" και προσπαθεί να απολαύσει την ιδιότυπη ασυλία, την οποία πάντα απολαμβάνει ο πνευματικός κόσμος. Μιας "ελίτ", που, κάθε φορά που καταδιώκεται —για τον οποιονδήποτε λόγο κι αν συμβαίνει αυτό— "πολιτικοποιεί" την περίπτωσή του. Μιας "ελίτ" συνενόχων, που αλληλοβοηθούνται. Γι' αυτόν τον λόγο ο Γιωργάκης έχει ανάγκη το Χάρβαρντ. Συστήνεται με την ιδιότητα το "πολιτικοποιημένου" καθηγητή, άσχετα αν δεν τον γνωρίζουν ούτε σε κάποιο κυλικείο του Πανεπιστημίου. Θα του δώσουν ένα σπίτι από αυτά που διαθέτουν τα Πανεπιστήμια γι' αυτές τις περιπτώσεις και θα "κρύβεται" για κάποιες ημέρες του χρόνου στο camp. Θα πάρει κι ένα ποδήλατο και θα κάνει το μόνο πράγμα που ξέρει.και είναι το "πηδάλι". Τι σημασία έχει που είναι πιο βλάκας από τα λάχανα; Θα επιστρέφει στην Ελλάδα σαν "καθηγητής" του Χάρβαρντ, άσχετα αν από το Χάρβαρντ το μόνο που θα ξέρει θα είναι οι ποδηλατόδρομοι.

Όμως, επειδή η "ακαδημαϊκή" καριέρα σε ένα ιδιωτικό ίδρυμα δεν αρκεί, φρόντισαν να τον "θωρακίσουν" και στο πολιτικό επίπεδο. Γι' αυτόν τον λόγο ανανέωσαν την προεδρία του στη Σοσιαλιστική Διεθνή. Εύκολο ήταν αυτό, γιατί στην παρούσα φάση ήταν τυχερός. Δεν είχε αντιπάλους, που να "καίγονται" εξίσου. Αυτοί, οι οποίοι θα μπορούσαν να είχαν ανάγκη της προστασίας, δεν "πρόλαβαν" να την διεκδικήσουν. Ο Καντάφι σφάχτηκε σαν το γουρούνι. Ο Μπεν Αλί το πήρε απόφαση ν' αποσυρθεί τελείως και να κρυφτεί σε κάποιες γνωστές "δημοκρατικές" χώρες. Ο Μουμπάρακ σέρνεται στα δικαστήρια με το φορείο σαν "Επιτάφιος". Ο μόνος, που ενδιαφερόταν, ήταν ο Γιωργάκης.

Όλα αυτά προσπαθεί να τα συνδυάσει μεταξύ τους, για να εμφανίζεται δήθεν "ενεργός". Να εμφανίζεται σαν "στοχαστής", αλλά και "μάχιμος". Να εμφανίζεται σαν πνευματικός άνδρας, αλλά και πολιτικός "στρατιώτης". Γι' αυτόν τον λόγο επιδιώκει να συνδέεται με όσους ή όσες για τον οποιονδήποτε λόγο επισκέπτονται την Ελλάδα. Δήθεν όλοι οι διεθνείς παράγοντες τον υπολογίζουν και θέλουν να ακούσουν τη γνώμη του. Οι "άξεστοι", "βάρβαροι" και "απολίτιστοι" Έλληνες μπορεί να τον θεωρούν βλάκα με περικεφαλαία, αλλά οι ξένοι, που είναι "πολιτισμένοι", "μορφωμένοι" και "ανταγωνιστικοί", αναγνωρίζουν το κύρος του.

Συνομιλεί δήθεν με τους ξένους ηγέτες, οι οποίοι επισκέπτονται την Ελλάδα. Όποιος επισκέπτεται την Ελλάδα, αναγκαστικά "επικοινωνεί" με τον Γιωργάκη. Ακόμα και ιδιωτικό να είναι το ταξίδι του, θα "επικοινωνήσει" με τον Γιωργάκη. Θα έρθει η Σεγκολέν για μπάνια στο Αιγαίο και κάπου —όταν θα αλλάζει μαγιό— θα βρει τον χρόνο ν' ανταλλάξει με τον Γιωργάκη απόψεις για τα προβλήματα της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Θα επισκεφτεί κάποιο gay bar της Αθήνας ο Βεστερβέλε και στο διάλειμμα θα επικοινωνήσει με τον Γιωργάκη, για να συζητήσουν για την πυρπόληση της γερμανικής πρεσβείας στο Σουδάν. Όλοι είναι "πρόθυμοι" να μοιραστούν τις "σκέψεις" τους με τον χωρίς αντικείμενο και βέβαια γνώσεις γιο της Μαργαρίτας. Τζάμπα είναι. Τηλεφωνική επικοινωνία μπορείς να ισχυριστείς ότι είχες και με τον "Ύψιστο" και να μην σε διαψεύσει κανείς.

Τι γίνεται στην Ελλάδα;

Αυτόν τον διεθνούς φήμης "στοχαστή" και συνομιλητή των πάντων επί παντός του επιστητού λοιπόν δεν μπορούσαν να τον αφήσουν απροστάτευτο. Αυτό το "τέρας" της πολιτικής και του πολυπολιτισμού δεν μπορούσε να αφεθεί χωρίς προστασία σε έναν κόσμο "βάρβαρων" Ελλήνων. Αυτός ο αυτοδημιούργητος ξυλοκόπος της Σουηδίας δεν μπορούσε να αφεθεί μόνος του με τα "κούτσουρα" των Βαλκανίων. Θα αρκούσε μια ατυχής στιγμή με ένα γιαούρτι ή ένα καλό φτύσιμο από κάποιον πολίτη μπροστά στις κάμερες και όλη η "κατασκευή" των ΜΜΕ και των Χάρβαρντ να πάει χαμένη. Αντιλαμβανόμαστε ότι το μεγάλο πρόβλημα για τον Γιωργάκη ήταν στην Ελλάδα. Ένα πρόβλημα πολύ σύνθετο για ν' αντιμετωπιστεί με απλούς μπράβους και θωρακισμένα αυτοκίνητα.

Τον Γιωργάκη δεν τον απειλούσαν μόνον οι σφαίρες και τα κουμπούρια. Τον Γιωργάκη μπορούν να τον "πληγώσουν" ακόμα και οι λέξεις ή τα σάλια. Ακόμα και οι απλοί προπηλακισμοί των πολιτών ήταν δυνατόν να δημιουργήσουν θέμα με την παραμονή του στη χώρα, την ώρα που αυτή ήταν απαραίτητη για τον σχεδιασμό του. Δεν είναι δυνατόν να μην μπορεί κάποιος να βγει από το σπίτι του και ταυτόχρονα να παριστάνει τον πολιτικό παράγοντα με το διεθνές "βεληνεκές" και τη μεγάλη εσωτερική επιρροή. Δεν είναι δυνατόν να εμφανίζεσαι συνομιλητής των ισχυρών αυτού του κόσμου και να σε γελοιοποιούν οι συνταξιούχοι έξω από τα καφενεία. Δεν είναι δυνατόν να πηγαίνεις στις ΗΠΑ και να παριστάνεις τον "πράσινο" ποδηλάτη ή τον θαυμαστή των υβριδικών αυτοκινήτων και στην πατρίδα σου να κυκλοφοράς με μπράβους και ενεργοβόρα θωρακισμένα αυτοκίνητα. Όσο και να βοηθούσαν τα ΜΜΕ σε αυτήν την εικόνα, θα την κατέστρεφαν οι πολίτες με τη συμπεριφορά τους.

Όμως, όλα αυτά είναι "στοιχειώδη" μπροστά στις κολοσσιαίες ανάγκες φύλαξής του. Είναι τα στοιχειώδη, γιατί, αν οι αδύναμοι συνταξιούχοι τον "απειλούν" με τα σχόλιά τους, τότε μπορούμε να είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι κάποιες μυστικές υπηρεσίες τον απειλούν χωρίς εισαγωγικά. Αναρωτιόμασταν, τώρα, που θα έχανε τα πόστα και την επίσημη κρατική προστασία, πώς θα προστατευόταν και πώς θα δικαιολογούσαν τη φρούρησή του με τα δρακόντεια μέτρα που απαιτούσε η ιδιαίτερη περίπτωσή του; Το σπίτι του ήταν εύκολο να εξακολουθούν να το φρουρούν, εφόσον αυτό δεν προκαλεί. Η φύλαξη μπορεί να γίνει με τη μεγαλύτερη δυνατή ένταση, χωρίς αυτό να προκαλεί. Ακόμα και η πιο καλή φύλαξη μπορεί να γίνει με διακριτικό τρόπο, ειδικά όταν πρόκειται για "καλό" προάστιο, όπως είναι η Νέα Ερυθραία. Στατικοί στόχοι είναι εύκολοι στη φύλαξή τους. Η φρούρηση του σπιτιού θα μπορούσε να γίνει, χωρίς ν' αλλάξει τίποτε σε σχέση με την προηγούμενη κατάσταση.

Το πρόβλημα με την ασφάλειά του ήταν ο χώρος εκτός σπιτιού. Ο χώρος όπου θα "κινούνταν" ο στόχος. Ο μεταβλητός χώρος, ο οποίος απαιτούσε εμφανές προσωπικό. Ο χώρος εκείνος, στον οποίο δεν μπορούσαν να εμφανίζουν υψηλή ασφάλεια, γιατί δεν τη δικαιολογούσε πλέον το αξίωμά του. Γιατί θα έπρεπε ο "βουλευτής" Αχαΐας να συνοδεύεται από έναν "στρατό" σωματοφυλάκων; Ποιοι απειλούν τον Γιωργάκη, για να δικαιολογεί στρατό; Αν τον απειλούν κάποιοι, να βρεθούν και να τιμωρηθούν. Ποιον όμως θα τιμωρήσεις, όταν ένας ολόκληρος λαός τον μισεί; Οι συνταξιούχοι μπορεί να είναι "απειλητικοί", αλλά αυτά είναι μέσα στα πλαίσια της πολιτικής και του κόστους που πρέπει να πληρώσει ένα δημόσιο πρόσωπο για τις επιλογές του κατά την άσκηση της εξουσίας. Μέχρι εκεί όμως. Η "πολεμική" ασφάλεια δεν δικαιολογείται για κάποιον, ο οποίος δεν έχει θεσμικό ρόλο και ταυτόχρονα δεν είναι "νονός" της νύχτας.

Την απάντησή μας μάς την έδωσε ο ίδιος σε μια συνέντευξή του στο Βήμα. Σε μια συνέντευξη, όπου θα μας "αποκάλυπτε" τα επόμενα "βήματά" του. Όταν ακούσαμε ότι το γραφείο του θα ήταν στην οδό Πειραιώς, παραξενευτήκαμε. Παραξενευτήκαμε, γιατί μας αιφνιδίασε. Θα περιμέναμε, για παράδειγμα, το γραφείο του να ήταν κοντά στην καλά φυλασσόμενη Πλατεία Συντάγματος ή σε μια λογική ίδια με το γραφείο του χοντρού της Ραφήνας. Πέριξ της Αμερικανικής Πρεσβείας, ώστε με το ίδιο προσωπικό και τα ίδια μέσα των ίδιων αφεντικών να προστατεύονται περισσότεροι "στόχοι".

Η οδός Πειραιώς και μόνον στο άκουσμά της μας αιφνιδίασε. Μας αιφνιδίασε, γιατί είναι ένας πολυσύχναστος δρόμος σε μια υποβαθμισμένη "γωνιά" της Πρωτεύουσας. Τι δουλειά είχε ο δειλός Γιωργάκης ανάμεσα σε εκατοντάδες Έλληνες, οι οποίοι θα περιφέρονταν γύρω του;.Τι δουλειά έχει ένας αγοραφοβικός άνθρωπος μέσα στο ευμετάβολο πλήθος; Τι δουλειά είχε ένας άεργος από τα βόρεια προάστια στην "κόλαση" των μεροκαματιάρηδων; Τίποτε να μην του κάνουν όλοι αυτοί, ένα γιουχάισμα θα το "έτρωγε" καθημερινά "άμα τη εμφανίσει του".

Μιλάμε για έναν από τους πιο μισητούς Έλληνες της νεότερης ιστορίας. Μιλάμε για έναν ελεεινό άνθρωπο, που, όταν ο λαός βυθιζόταν εξαιτίας του σε μια πρωτοφανή φτώχεια, αυτός διάλεγε σάουνες και κωπηλατήρια για το γυμναστήριό του. Ένα δειλό ανθρωπάκι, το οποίο ούτε στο υποτιθέμενο χωριό του στο Καλέντζι δεν πάει, χωρίς να συνοδεύεται από τεράστια ασφάλεια. Αυτό το ανθρωπάκι θα έκανε το γραφείο του σε έναν δρόμο μιας υποβαθμισμένης περιοχής της ελληνικής πρωτεύουσας; Τίποτε από όλα αυτά δεν μας "κολλούσε". Κάτι δεν μας άρεσε από την "άνεση" του ηλίθιου, ο οποίος μάλιστα είχε το θράσος να μας "ξεναγήσει" και στα "αξιοθέατα" πέριξ του νέου του γραφείου.

Ενώ αναρωτιόμασταν για την ορθότητα της επιλογής τού Giorgo, θυμηθήκαμε τον Σαρκοζί. Θυμηθήκαμε τον επίσης τέως "ηγέτη" και επίσης Εβραίο Σαρκοζί. Θυμηθήκαμε το γραφείο του Σαρκοζί, στο οποίο κάποιοι είχαν βάλει μια βόμβα. Στις 6 Δεκεμβρίου του 2007 έγινε έκρηξη στο δικηγορικό γραφείο του Σαρκοζί. Γιατί το θυμηθήκαμε; Γιατί κι εκεί διαπιστώσαμε κάτι παράξενο, που όμως είχε την εξήγησή του. Τι είχε γίνει τότε; Παρ' όλη τη βόμβα και το εύκολο της "εκμετάλλευσης" του θέματος για έναν απόγονο "θυμάτων" του "Ολοκαυτώματος", κάτι τέτοιο δεν έγινε. Για κάποιον λόγο ο γνωστός "κοντοκλάψας" δεν επιχείρησε καν να το εκμεταλλευτεί, προκειμένου ν' αποκομίσει πολιτικά οφέλη και λαϊκή "συμπάθεια".

Γιατί έγινε αυτό; Γιατί τα πολιτικά του κέρδη θα ήταν πολύ μικρότερα από τη ζημιά εκείνη, την οποία θα του προκαλούσε η απευθείας σύνδεσή του με τον σιωνιστικό παράγοντα. Η έκρηξη αποκάλυψε ότι το γραφείο του Σαρκοζί ήταν δίπλα στα γραφεία των Εβραίων νομικών του "Ολοκαυτώματος". Αποκάλυψε ότι τα γραφεία του Σαρκοζί —και άρα η δική του ασφάλεια— ανήκαν στη "σφαίρα" προστασίας του "προσωπικού" του σιωνισμού. Σιωνιστικής ιδιοκτησίας ήταν τα γραφεία του Σαρκοζί και τόσο ο ίδιος όσο και αυτά προστατεύονταν με τους "ειδικούς" όρους που προστατεύονται οι καίριοι "στόχοι" από τη Μοσάντ και τα άλλα τα "παιδιά".

Εφόσον τα ίδια αφεντικά προστατεύουν τόσο τον κοντό της Γαλλίας όσο και τον χαζό της Ελλάδας, γιατί να μην ακολουθούν τις ίδιες πρακτικές; Ίδια πρακτική στην περίπτωσή μας σημαίνει να βρίσκεται το γραφείο τού "στοχαστή" κοντά σε έναν άριστα φυλασσόμενο χώρο από την Μοσάντ. Φυλασσόμενο εξίσου καλά με τον χώρο γύρω από την Αμερικανική Πρεσβεία. Αποκλειστικά φυλασσόμενο από πράκτορες της Μοσάντ και όχι των ΗΠΑ. Με λίγα λόγια αναζητούμε τον καλύτερα φυλασσόμενο χώρο στην ελληνική πρωτεύουσα. "Μα γιατί να κάνουμε αυτήν την αναζήτηση, όταν γνωρίζουμε εξ’ αρχής ότι το γραφείο είναι στην υποβαθμισμένη Πειραιώς;". θα πει ο αδαής. "Πώς είναι δυνατόν στην πολυσύχναστη Πειραιώς να εξασφαλίζονται οι ανάγκες φύλαξης του υπ’ αριθμόν ένα "στόχου" της χώρας;"

Και όμως. Είναι δυνατόν, γιατί εκεί βρίσκεται ο καλύτερα φυλασσόμενος χώρος της πρωτεύουσας. Πού στην Πειραιώς όμως; Τότε έγινε μπροστά μας η "αποκάλυψη". Μεγάλη υπόθεση το Google Earth. Το ίδρυμα Παπανδρέου βρίσκεται στη γωνία Πειραιώς και Σαλαμίνος. Πίσω από το κτίριο αυτό υπάρχει κενό αρχαιολογικού ενδιαφέροντος και από εκεί ξεκινάνε οι "πλάτες" των κτιρίων της Μελιδώνη. Εδώ βρίσκεται το όλο μυστικό. Ποια είναι η Μελιδώνη; Τι υπάρχει στη Μελιδώνη, η οποία βρίσκεται σε απόσταση "αναπνοής" από το γραφείο του Εβραίου Γιώργου και δεν μεσολαβεί κανένα κτίριο ενδιάμεσα;

Τι μπορεί να βρίσκεται εκεί θα αναρωτηθεί κάποιος; Τι σημαντικό μπορεί να βρίσκεται σε έναν δρόμο των πενήντα μέτρων;.Κι όμως. Εκεί βρίσκονται οι δύο μεγάλες Συναγωγές της Αθήνας και το κτίριο Γραφείων της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών. Η Σεφαραδική Συναγωγή Μπεθ Σαλώμ στον αριθμό 5. Η  Συναγωγή Ρωμανιωτών Ετς Χαγίμ στον αριθμό 8 και η  Ισραηλιτική Κοινότητα Αθηνών. Σε έναν δρόμο πενήντα μέτρων βρίσκονται συγκεντρωμένα όλα τα σημαντικά για τους Εβραίους κτίρια στην Αθήνα. Οι "πλάτες" δηλαδή των κτιρίων, που "βλέπει" το γραφείο του Γιωργάκη, είναι αυτά τα κτίρια. Τα κτίρια αυτού του μικρού δρόμου. Ενός δρόμου, ο οποίος πιθανότατα να είναι ο καλύτερα φυλασσόμενος δρόμος της Πρωτεύουσας. Ενός δρόμου τόσο φωτισμένου τη διάρκεια της νύχτας, που η Πλατεία Συντάγματος μοιάζει θεοσκότεινη.

Κατάλαβε ο αναγνώστης το γιατί και το πώς "κατέληξε" ο Γιωργάκης στη "λαϊκή" οδό Πειραιώς; Κατάλαβε από πού αυτός ο δειλός αντλεί την αίσθηση της ασφάλειας; Είναι πίσω από τα καλύτερα φυλασσόμενα εβραϊκά κτίρια της Πρωτεύουσας. Κτίρια, τα οποία, όπως διαπιστώνουμε από το Google, συνδέονται με απευθείας μονοπάτι με το γραφείο του Γιωργάκη. Κτίρια, τα οποία ανήκουν στη σφαίρα ευθύνης της Μοσάντ. Μια Μοσάντ, που, χωρίς να προκαλεί, προστατεύει όλους τους εβραϊκούς "στόχους".

Το τέλος θα μας κόψει την "ανάσα";

Από την εποχή των μεγάλων τραγωδών και των θεατρικών αγώνων οι θεατές είχαν μια μόνιμη αγωνία για τις νέες "παραγωγές". Όλοι οι δημιουργοί υπόσχονταν "ανατροπές" ή ακόμα και "θείες" παρεμβάσεις, προκειμένου ν' αποσπάσουν την προσοχή του κοινού. Κάτι ανάλογο αισθάνεται κάποιος και σήμερα, βλέποντας την "πορεία" του Γιωργάκη. Βλέποντας το "έργο" της ζωής του, υποψιάζεται ότι κάτι πρόκειται να συμβεί, αλλά δεν γνωρίζει τι ακριβώς. Το διαισθάνεται, γιατί δεν μπορεί να είναι τόσο "σούπα" το έργο στο οποίο πρωταγωνιστεί. Είναι πολύ βλάκας και βάδισε πολύ εύκολη "πορεία", ώστε να ολοκληρωθεί αυτή απροβλημάτιστα. Είναι πολύ ηλίθιος, για να πρωταγωνιστήσει στην καταστροφή ενός διάσημου έθνους, χωρίς να υποστεί την παραμικρή τιμωρία.

Δεν γίνεται διαφορετικά. Αν υπάρχει Θεός, ο Γιωργάκης δεν θα τη "γλιτώσει" τόσο εύκολα. Κάνεις μια "βόλτα" στο ίντερνετ και όλοι "καταριούνται" τον άχρηστο γιο της Μαργαρίτας. Προδότη τον "ανεβάζουν" και προδότη τον "κατεβάζουν". Ακόμα και οι άθεοι "ανακαλύπτουν" τον Θεό εξαιτίας του. Όλοι "παρακαλάνε" για τιμωρία, Θεία Δίκη κλπ.. Τους φαίνεται αδιανόητο όχι μόνον ότι τους έχει "δουλέψει" ένα τέτοιο ζώο, αλλά τους φαίνεται ακόμα πιο αδιανόητο ότι θα τη γλιτώσει παρ' όλο που τον έχουν καταλάβει όλοι στον προδοτικό του ρόλο.

Όλα αυτά ανήκουν στην ανθρώπινη φύση. Λογικό είναι να οργίζεσαι και να βλαστημάς, όταν αισθάνεσαι τον κόσμο να καταρρέει γύρω σου εξαιτίας κάποιου ανθρώπου, που τον βλέπεις να επωφελείται από τη δυστυχία σου. Λογικό είναι, όταν αντιλαμβάνεσαι τη φτώχεια να σε περιτριγυρίζει, να αισθάνεσαι μίσος γι' αυτόν που θεωρείς υπεύθυνο γι' αυτήν και τον οποίο τον βλέπεις να "καπαρώνει" αιώνιες αργομισθίες. Να τον βλέπεις να τρώει αυτά, τα οποία εσύ ποτέ δεν θα αγγίξεις ή να ταξιδεύει στα μέρη εκείνα, τα οποία εσύ ποτέ δεν θα δεις. Όταν λοιπόν βλέπεις ένα τόσο καλά "στημένο" έργο, το πρώτο πράγμα που αναρωτιέσαι είναι τι θα γίνει στο τέλος. Τα πράγματα θα πάνε όπως ακριβώς τα σχεδίασαν οι συνωμότες ή μήπως θα έχουμε ανατροπές, που θα φέρουν τα πάνω κάτω;

Άποψή μας είναι ότι και ο Θεός υπάρχει και ο Γιωργάκης τελικά δεν θα τη "γλιτώσει". Ο Γιωργάκης δύσκολα θα ξεφύγει από την κακή μοίρα των προδοτών. Είναι γνωστό άλλωστε από την αρχαιότητα ότι "την προδοσία πολλοί αγάπησαν, τον προδότη κανείς". Θεωρούμε λοιπόν ότι ο Γιωργάκης δεν θα αποτελέσει εξαίρεση του κανόνα, που θέλει τους προδότες να μην έχουν ποτέ καλό τέλος. Γιατί; Γιατί τις περισσότερες φορές, ακόμα κι όταν δεν τους τιμωρούν τα θύματά τους, τους εξαφανίζουν τα αφεντικά τους.

Αυτός ακριβώς είναι και ο μεγαλύτερος κίνδυνος, που εντοπίζουμε στην περίπτωση του Γιωργάκη. Ο Γιωργάκης μπορεί να κατάφερε να ξεφύγει από την οργή των θυμάτων, αλλά δύσκολα θα καταφέρει να ξεφύγει από τον φόβο των αφεντικών του. Των αφεντικών, που συνήθως, όταν διαπιστώνουν ότι οι υπάλληλοί τους γνωρίζουν πολλά εις βάρος τους και είναι περιττοί για τα επόμενα σχέδιά τους, τους "εξαλείφουν". Αυτό, το οποίο λέμε, δεν είναι κάτι το παράξενο. Ο Γιωργάκης και μόνον που "υπάρχει" αποτελεί απειλή για κάποιους πολύ ισχυρούς ανθρώπους, τους οποίους μέχρι τώρα υπηρετούσε.

Όταν θα καταλάβει ο Γιωργάκης ότι δεν έχει παραπάνω πράγματα να τους προσφέρει, θα πρέπει ν' αρχίσει να φοβάται. Τότε θ' αντιληφθεί ότι δεν θα αργήσει η ώρα που θα τους συμφέρει να τον "εξαλείψουν". Απλή λογιστική είναι. Ο ιδανικός "εχέμυθος" είναι ο νεκρός εχέμυθος. Αυτός, που —και να τον βρεις— δεν θα σου πει ποτέ τίποτε. Όταν το συνειδητοποιήσει αυτό ο μεγάλος "στοχαστής", θα τον πιάσει κρύος ιδρώτας. Γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα ότι έχει μπλέξει με καθάρματα της ιστορίας και οι καιροί είναι ύποπτοι.

Έτσι όπως πάει η παγκόσμια κατάσταση, οι σημερινοί ισχυροί σύντομα θα κληθούν να δώσουν τον δικό τους αγώνα επιβίωσης. Σύντομα θ' αναγκαστούν για τη δική τους ασφάλεια να σβήνουν τα "ίχνη" τους.και ο Παπανδρέου είναι ένα τέτοιο εμφανές "ίχνος" της δράσης τους. Ο Παπανδρέου είναι μια ζωντανή "μαρτυρία", που μπορεί να στείλει πολλούς στις κρεμάλες για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Χιλιάδες άνθρωποι στην Ευρώπη σήμερα αυτοκτονούν, επειδή ο Παπανδρέου και μερικοί όμοιοί του ήθελαν να γίνουν πλούσιοι. Εθνικές οικονομίες κατάρρευσαν, παίρνοντας μαζί τους στον "πάτο" εκατομμύρια εργαζομένων, επειδή κάποιοι "στοχαστές" με την εξουσία τους βοήθησαν τους τοκογλύφους να αλώσουν τα κράτη.

Όλα αυτά τα γνωρίζουν τα αφεντικά του Γιωργάκη. Γνωρίζουν ότι πρέπει να τον προστατεύουν, για να μην πέσει σε "χέρια" ανταγωνιστών ή εχθρών. Όσο είναι ζωντανός ο Γιωργάκης, αυτοί θα είναι υποχρεωμένοι να τον φυλάγουν. Αυτό, όμως, το οποίο σήμερα τούς κοστίζει πανάκριβα χωρίς εγγυημένο αποτέλεσμα, θα τους βγαίνει τζάμπα με το τέλειο γι' αυτούς αποτέλεσμα σε περίπτωση που κάτι "κακό" του συμβεί. Αντί να τρέχουν να φυλάγουν έναν ζωντανό μάρτυρα των εγκλημάτων τους, θα "τιμήσουν" έναν νεκρό και απολύτως "εχέμυθο" "στοχαστή". Πιο φτηνά θα τους βγει και πιο σίγουρο θα είναι το αποτέλεσμα. Ηθικούς ενδοιασμούς δεν έχουν, γιατί, αν είχαν, δεν θα είχαν κάνει τα μαζικά εγκλήματα για τα οποία κατηγορούνται.

Άποψή μας είναι ότι ο Γιωργάκης και η μητέρα του ―η οποία, ως φίλη του Σόρος, είναι ο βασικός σύνδεσμος με τον σιωνιστικό παράγοντα― κινδυνεύουν πιο πολύ από αυτούς τους οποίους θεωρούν προστάτες τους, παρά από οποιονδήποτε άλλον. Κάθε ημέρα όλο και πιο πολύ. Κάθε ημέρα, που η ευρωπαϊκή κατάρρευση πλησιάζει, κινδυνεύουν όλο και περισσότερο όλοι όσοι θα μπορούσαν να γίνουν μάρτυρες κατηγορίας για τα κτήνη, τα οποία βύθισαν τον Πλανήτη στον Μεσαίωνα. Δεν θα πάνε "μακριά". Για όσο διάστημα αυτοί ζουν, κάποιοι θα κινδυνεύουν εξαιτίας αυτών που γνωρίζουν.

Έχοντας υπόψη μας για τι είδους ανθρώπους μιλάμε, θα λέγαμε ότι τζάμπα το γυμνάζει το "κορμί" ο πατριώτης. Όπως πάνε τα πράγματα, δεν θα το απολαύσει. Δεν θα επωφεληθεί της καλής του υγείας για ευτυχή μακροημέρευση. Η ύπαρξή του και μόνον αποτελεί "στοιχείο" εγκλήματος και οι εγκληματίες, όταν θεωρούν ότι κινδυνεύουν, φροντίζουν να εξαφανίσουν όλα τα "στοιχεία" άψυχα και έμψυχα. Κανένας εγκληματίας δεν θέλει να αφήνει πίσω του "ίχνη", που οδηγούν σ' αυτόν και ο Γιωργάκης είναι ένα τέτοιο "ίχνος" για ολόκληρο το σιωνιστικό συνδικάτο του εγκλήματος. Εκεί όπου θα τον στείλουν οι ήδη πανικοβλημένοι σιωνιστές, δεν θα το χρειάζεται καθόλου το "κορμί" ο πατριώτης.Ψόφος ταιριάζει στους προδότες και σχεδόν ποτέ δεν τον αποφεύγουν, γιατί όπως είπαμε από τα αρχαία χρόνια ισχύει το "την προδοσία πολλοί αγάπησαν.τον "στοχαστή" κανείς".

Εμείς ένα πράγμα έχουμε να πούμε στον Γιωργάκη: Να φάει, να πιει και να διασκεδάσει όσο προλαβαίνει, γιατί το μέλλον του είναι απόλυτα σκοτεινό. Ο κόσμος των αφεντικών του καταρρέει και τα εγκλήματα θα πληρωθούν. Θα πληρώσουν τα κτήνη και θα πληρώσουν και τα δουλικά τους. Ό,τι και να γίνει, απ' όποιον και να γίνει, όποτε κι αν γίνει, αυτός δεν θα τη "γλιτώσει". Όλους μπορεί να τους "ξεχάσει" ο ελληνικός λαός, αλλά τον Γιωργάκη ποτέ. Γιατί; Γιατί, όχι απλά τον "βίασε" αλλά τον "πρόσβαλε". Όλα μπορεί να τα συγχωρήσει ο λαός, αλλά όχι τον "βιασμό" από ηλίθιο.

Αυτό είναι που κάνει τον Γιωργάκη "αξέχαστο". Θα είναι για πάντα "αξέχαστος", όχι επειδή ήταν ένας σκληρός "βιαστής", αλλά επειδή ήταν ένας ΗΛΙΘΙΟΣ και τόλμησε με τις "πλάτες" άλλων να μας "βιάσει". Για έναν λαό, όπως είναι ο ελληνικός, αυτό είναι μεγαλύτερη ΝΤΡΟΠΗ ακόμα κι απ' τον ίδιο τον "βιασμό". Για όσο διάστημα υπάρχει ζωντανός και ατιμώρητος ο Γιωργάκης, αυτή η ΝΤΡΟΠΗ θα μας αφορά όλους.

Παναγιώτης Τραϊανού

http://eamb-ydrohoos.blogspot.com