-Κατάλαβες, φράτε Λεόνε, έχει δίκιο ο Θεός... ως τώρα, φροντίζαμε μονάχα τον εαυτούλη μας, μονάχα την ψυχή την εδική μας, πώς να σωθούμε εμείς... δε φτάνει! Πρέπει να πολεμήσουμε, φράτε Λεόνε, να σώσουμε και τους άλλους... αν δε σώσουμε τους άλλους, πώς εμείς μπορούμε να σωθούμε;
-Πως θα πολεμήσουμε, Κύριε; του φώναξα.
-Πήγαινε στην Πορτσιούνκολα και θα σου πω. Εκεί θ' ακούσεις την προσταγή μου.
-Την άκουσα... την άκουσες και συ με τ' αυτιά σου, φράτε Λεόνε: Πηγαίνετε, κηρύχνετε, έφτασε η βασιλεία των ουρανών!
Αυτό είναι το καινούριο μας χρέος, αδερφέ και συμπολεμιστή μου: να κηρύχνουμε!
Να επιστρατέψουμε όσους μπορούμε αδερφούς γύρα μας, όσα μπορούμε περισσότερα στόματα να κηρύχνουν, στήθια ν' αγαπούν, πόδια ν' αντέχουν στις στράτες. Να γίνουμε οι καινούριοι σταυροφόροι, να κινήσουμε όλοι μαζί να λευτερώσουμε τον Άγιο Τάφο.
-Ποιον Άγιο Τάφο ;
-Την ψυχή του ανθρώπου, φράτε Λεόνε.
Σώπασε, και σε λίγο :
-Αυτός είναι ο αληθινός Άγιος Τάφος, είπε. Εδώ, μέσα στο κορμί του ανθρώπου, κείτεται ο Χριστός σταυρωμένος.
Ο φτωχούλης του Θεού
Νίκος Καζαντζάκης
