Μέσα στη συναισθηματική ανάγκη που έχει ο ένας για τον άλλον, παραλείπουμε να παρατηρήσουμε ότι είναι ο νους αυτός που ποθεί, ότι είναι ετούτος που μας ωθεί στην επιδίωξη του αντικειμένου που θα μας πληρώσει, και παραλείπουμε να αντιληφθούμε ότι είναι στην κατανόηση του ίδιου του νου που βρίσκεται το μυστικό της πληρότητας και της ανάγκης.
Συχνά με ρωτούν:
«Πώς μπορώ να εστιαστώ στο να ζήσω βέλτιστα, όταν οι άλλοι περιμένουν να ζω για αυτούς; Δεν θα προσβληθούν αν επιλέξω τα δημιουργικά μου πρότζεκτ κ.ο.κ. αντί για εκείνους;» Αυτή η ερώτηση γίνεται συχνά – εκφρασμένη με τη μία ή την άλλη μορφή. Παράλληλα με αυτά που μοιράζομαι σε τούτο το βίντεο, ξέχασα επίσης να αναφέρω τα ακόλουθα:
Κάθε φορά που κάποιος μάς ζητά να κάνουμε κάτι γι’ αυτόν, και δεν θέλουμε πραγματικά, αλλά το κάνουμε έτσι κι αλλιώς, επειδή αισθανόμαστε ότι «επιβάλλεται», τότε με έναν λεπτό τρόπο λέμε «όχι» στον εαυτό μας και στη δυνατότητα να ζήσουμε μια πλήρη ζωή.
Σε τέτοιες περιπτώσεις έχεις πάντα μια επιλογή. Ίσως σου δίνεται η ευκαιρία να κάνεις μια μεταστροφή από το να βεβαιωθείς ότι οι άλλοι θα ευχαριστηθούν στο να βεβαιωθείς ότι ζεις την αλήθεια σου. Τέτοιες στιγμές τις αποκαλώ «σημεία επιλογής».
Αν αισθάνεσαι ότι αναλώνεις τις δυνάμεις σου, ίσως είναι μια ευκαιρία να αρχίσεις να επιλέγεις διαφορετικά. Αντί να τηλεφωνήσεις αμέσως σε κάποιον που σου τηλεφώνησε προκειμένου να το «σβήσεις από τη λίστα [των πραγμάτων που έχεις να κάνεις]», θεώρησε την πιθανότητα πρώτα να κάνεις ό,τι βρίσκεται σε συντονισμό με σένα και μετά να ανταποκριθείς με τον τρόπο που πηγαία αισθάνεσαι ότι είναι σωστός - είτε αυτός είναι μέσα από τηλεφώνημα, εμαιλ είτε κείμενο.
Το να είσαι αληθινός προς τον εαυτό σου είναι ένας τρόπος να προσκαλείς ένα καινούργιο, πιο πλήρες και πιο αληθινό επίπεδο φιλίας και γενικά σχέσης.
Το σπουδαίο πράγμα, ωστόσο, είναι να κάνεις την «εσωτερική δουλειά». Αν προσέξεις ότι επικρίνεις τον εαυτό σου επειδή κοιτάς πρώτα τις πραγματικές σου ανάγκες [αντί να καλύψεις πρώτα τις επιθυμίες των άλλων], τότε θεώρησε την πιθανότητα αυτή ακριβώς η κριτική να έχει περιορίσει ολόκληρη τη ζωή σου. Αν πραγματικά θέλεις να ακμάσεις, θα χρειαστεί να κάνεις ριζικές επιλογές σε σχέση με το πόσο τιμάς τον [βαθύτερο] εαυτό σου. Δεν είμαστε εδώ για να σώσουμε τους άλλους. Όπως έλεγε ο δάσκαλός μου Leonard Jacobson, «ο μόνος τον οποίο βρισκόμαστε εδώ για να σώσουμε είναι ο εαυτός μας». Και απ’ εκεί μπορούμε να βρεθούμε στον κόσμο με πολύ περισσότερο πλούτο και γενναιοδωρία, γαλήνη και αγάπη.
Αν χάνεις φίλους ή ευκαιρίες στη ζωή σου επειδή οι άλλοι ενοχλούνται που τώρα επιλέγεις πραγματικά ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΠΛΗΡΩΣ, τότε θεώρησε την πιθανότητα αυτό να είναι δικό τους θέμα και όχι δικό σου. Αν ξέρεις ότι η καρδιά σου είναι στο σωστό μέρος και ότι πρώτα πρέπει να μάθεις να αγαπάς τον βαθύτερο εαυτό σου, τότε αυτή η μεταβολή θα γίνει πολύ πιο εύκολη.
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν δύο είδη αγάπης:
Η πραγματική αγάπη και η αγάπη υπό όρους. Η αγάπη υπό όρους είναι: θα σε αγαπήσω αν κάνεις αυτό, αυτό, αυτό και αυτό. Το άλλο δεν είναι τελείως απαραίτητο να το κάνεις, όμως θα μ’ άρεσε αν το ’κανες και αν κάνεις όλα αυτά τα πράγματα, τότε θα ’μαι τελείως καλά μαζί σου και θα σε αγαπώ και θα κάνω ό,τι θέλεις για σένα. Λοιπόν απλά ας κάνουμε τα πάντα ο ένας για τον άλλον και θα ’μαστε μια χαρά. Αλλά το θέμα είναι ότι τότε χάνουμε ένα σημαντικό «κλειδί» εδώ... Χάνουμε όχι μόνο την επαφή με τον εαυτό μας, αλλά την ίδια την κεντρική ανάγκη που κατά βάθος έχουμε, που είναι να βιώσουμε την ίδια μας την αγάπη, να διεκδικήσουμε την πραγματική μας ζωή, να ενωθούμε με την πιο ισχυρή και πλήρη έκφραση αυτού που είμαστε. Και μέχρι να το επιτρέψουμε αυτό να συμβεί στη ζωή μας, θα συνεχίσουμε να έχουμε αυτή την αίσθηση ότι είμαστε χαμένοι, ότι δεν έχουμε πραγματική βάση.
Veronica Krestow
Σχετικό βίντεο εδώ:
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=YaXq_0YFZaw
http://ianisdo-anando2.blogspot.com
