Επι παραδείγματι ο Βλαντιμίρ Πούτιν επισκέφθηκε 4 φορές την Ελλάδα μέσα σε 3 χρόνια αφιερώνοντας γύρω στις 10 μέρες δηλαδή περίπου 80 ώρες από τις 2500 ώρες ετησίως που διαθέτει όπως ο καθένας μας. Μία προσεγγιστική κοστολόγιση του χρόνου του ρώσου ηγέτη (ας με συγχωρήσουν οι οικονομολόγοι) είναι ο λόγος (ΑΕΠ ρωσίας)/(2500 ώρες). Το ΑΕΠ της Ρωσίας κατα τη Διεθνή Τράπεζα και το ΔΝΤ είναι γύρω στα 600.000.000.000 USD. Άρα η ώρα του κυρίου Πούτιν 'συσχετίζεται' (για να μήν μπλέξουμε με λογιστικές αναλύσεις) με περίπου 240.000.000 USD. Συνεπώς κατά την ταπεινή μου ανάλυση οι επισκέψεις του στην Ελλάδα επεδίωκαν projects αξίας 19.200.000.000 USD.
To Κόσοβο μία από τις αθλιώτερες οικονομικά περιοχές των βαλκανίων έγινε τα τελευταία 15 χρόνια η Μαρία η Πενταγιώτισσα της περιοχής. Δεν τολμώ να κάνω τους προηγούμενους υπολογισμούς στην περίπτωση αυτή. Είναι τόσο αστρονομικά τα νούμερα που το μόνο που μπορεί κανείς να πεί εδώ είναι, σε τι δεν αφορά το διεθνές ενδιαφέρον επ' αυτού.
- Δεν αφορά λοιπόν στο ζήτημα της 'δημοκρατικής αυτοδιάθεσης' ενός εκατομμυρίου ανθρώπων, γιατί σε άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις (βλ. Κούρδοι 20 εκατομμυρίων) τηρούνται οι απαραίτητες αποστάσεις και ισορροπίες.
- Ούτε επιδιώκεται απλά η αποδυνάμωση & συρίκνωση της Σερβίας. Εναλλακτικά θα μπορούσαν (θα κόστιζε και λιγότερο) να αντικαταστήσουν τους ά(νυπο)τακτους ηγέτες, με ελεγχόμενους εξουσιαστές από το σωρό των λιγούρηδων υποψηφίων που αφθονούν σε κάθε κράτος.
- Δεν αφορά επισης σε όποια οικονομικά-επιχειρηματικά οφέλη πολυεθνικών (φήμες για ουράνιο κλπ). Ο συμβατικός πόλεμος είναι πλέον ντεμοντέ στην πρακτική των πολυεθνικών για άμεση επιβολή των συμφερόντων τους. Άλλωστε η διεθνοποίηση επεκτάθηκε ήδη και στη Μαφία.
Η εις άτοπον απαγωγή οδηγεί σε απαισιόδοξα σενάρια. Ένα από αυτά είναι η εισαγωγή νέας αρχής διεθνούς δικαίου. 'Η μειονότητα επιβάλλεται στο κυρίαρχο κράτος. Αυτό βέβαια δεν λειτουργεί αυτοματα. Επιλεκτικά ενθαρρύνονται με πολιτική και οικονομική υποστήριξη οι μειονότητες που μπορούν να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένα συμφέροντα. Άλλες πάλι που δε συμφέρει να κινηθούν στην καλύτερη περίπτωση δεν τυγχάνουν της ίδιας υποστήριξης. Στη χειρότερη περίπτωση θα υποστούν ενδεχόμενο πογκρομ από το κυρίαρχο κράτος με την ανοχή των ιδίων διεθνών συμφερόντων. Σε κάθε περίπτωση η μειονοτητα αποτελεί ένα όπλο ανορθόδοξου πολέμου που μπορεί να χρησιμοποιηθεί 'υπό συνθήκες' χωρίς απαραίτητα να φτάσει στα άκρα. Αρκεί να φέρουν αποτέλεσμα οι σχετικές "διπλωματικές πιέσεις".
Προστίθεται δηλαδή η ενδεχόμενη μειονοτική απειλή, στην εργολαβική τρομοκρατία και την οικονομική εξάρτηση.
