Ο προσωπικός χώρος στο ζευγάρι είναι ο κοινός χρόνος τους. Ο
χρόνος που πάντα είναι πολύ λίγος για ένα ζευγάρι που αγαπιέται. Ο χρόνος που
αφιερώνεται στις συζητήσεις τους, που αφορούν πληροφορίες για τον χρόνο που
έζησαν ξεχωριστά και για τα όσα κατάφεραν. Για όσα συνειδητοποίησαν μόνοι τους
και θα ήθελαν να μοιραστούν. Για τα όσα όμορφα και σημαντικά έχουν ζήσει τώρα ή
στο παρελθόν και θα ήθελαν να τα επεξεργαστούν από κοινού, ώστε να διασωθούν
στην κοινή μνήμη. Για τα όσα πικρά, επώδυνα ή αηδιαστικά έχουν ζήσει τώρα ή στο
παρελθόν και για τα οποία θέλουν να ορκιστούν ότι θα απουσιάζουν από την κοινή
ζωή τους.
Σημαντικός είναι ο χρόνος στο ζευγάρι όταν γελούν και
αστειεύονται. Όταν εκφράζονται όλες οι υπαρκτές δυσκολίες από την θέρμη του
έρωτά τους. Όταν το παιχνίδισμα γίνεται τρόπος ζωής για όσους σέβονται τη
σοβαρότητά της. Όταν η τρυφερότητα δεν αφορά μόνο τα προκαταρκτικά στάδια της
σεξουαλικής σχέσης, αλλά είναι η ίδια η σχέση. Όταν η καλή διάθεση δεν είναι
κουκούλωμα των προβλημάτων, αλλά η βεβαιότητα για τη δυνατότητα επίλυσής τους.
Σημαντικός είναι ο χρόνος στο ζευγάρι, όταν μπορούν να
χαλαρώσουν δίχως να πρέπει να απολογούνται. Όταν μπορούν να αυτοσαρκαστούν,
δίχως να φοβούνται ότι θα ξεπέσουν στα μάτια του συντρόφου. Όταν αντί για
γκρίνιες και παράπονα για εκείνα που ήθελαν και δεν έγιναν, μοιράζονται τις
επιθυμίες τους και τα όνειρά τους.
Ο σύντροφος τότε δεν ακούει απλώς αυτά που του λες, αλλά
γνωρίζει να αφουγκράζεται και αυτά που σε δυσκολεύουν να τα ονομάσεις, αυτά που
ζητούν τον χρόνο τους για να αναδυθούν, αυτά που δεν έχεις λόγια να τα
εκφράσεις.
Ο σύντροφος που είναι ο καλός σου φίλος. Που δεν κολλάς
επάνω του γιατί δυσκολεύεσαι στις σχέσεις με τους άλλους, αλλά γιατί με αυτόν
έχεις απεριόριστες δυνατότητες επικοινωνίας και κατανόησης.
Συντροφικότητα. Η δυνατότητα να έχεις τον δικό σου άνθρωπο.
Τον άνθρωπο που σε γνωρίζει και γι αυτό σε εμπιστεύεται. Να έχεις δίπλα σου
κάποιον που θέλει να σε ακούει, όχι για να σου κάνει χάρη, αλλά γιατί
εμπλουτίζεται από την σχέση του με σένα. Να έχεις τον δικό σου άνθρωπο που δεν
σε παρεξηγεί, γιατί γνωρίζει να εξηγεί τις προθέσεις σου. Να θέλεις να είσαι
μαζί του όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί μαζί του είσαι ολόκληρος ο εαυτός σου.
Συντροφικότητα. Η αίσθηση ότι είναι ο δικός μου άνθρωπος. Ο
αγαπημένος. Ο σημαντικός. Αυτός που με δυσκολεύει με το να είναι διαφορετικός,
ακόμη και όταν συμφωνούμε. Αυτός που με δυσκολεύει με το να είναι παρόν, ακόμη
και στη μοναξιά μου. Αυτός που με δυσκολεύει με το να μη δέχεται τους
συμβιβασμούς μου. Αυτός που με δυσκολεύει με την ομορφιά της αγάπης του. Αυτός
που με δυσκολεύει με το να μη του φτάνει ποτέ ο κοινός μα χρόνος. Αυτός που με
δυσκολεύει με το να με εμπιστεύεται απροϋπόθετα. Αυτός που με δυσκολεύει με το
να μην μου επιτρέπει να εγκλωβίζομαι στα άσχημα. Αυτός που με δυσκολεύει με το
να μην μου επιτρέπει να παραιτούμαι. Αυτός που με δυσκολεύει με το να με βλέπει
ερωτικά, ακόμη και όταν εγώ δεν αντέχω τον εαυτό μου. Αυτός που με δυσκολεύει
με το να μου ζητά να είμαι ο εαυτός μου και μόνο αυτό…
Δημήτρης Καραγιάννης από το βιβλίο του «Έρωτας ή τίποτα»
