Υπέρτατες αρχές του δικαίου και της σύγχρονης δημοκρατίας,
που αποτελούν και αρχές της παγκόσμιας κοινωνίας, είναι: η δημοκρατική αρχή
μαζί με τα πολιτικά δικαιώματα και η αρχή προστασίας της αξίας του ανθρώπου
μαζί με τις εγγυήσεις των δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Όταν από μέρους του κράτους παραβιάζεται επί τρία σχεδόν χρόνια συνεχώς το πολίτευμα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη, σε βαθμό που μεγάλο μέρος του Ελληνικού Λαού έχει οδηγηθεί και οδηγείται καθημερινά σε κατάσταση εξαθλίωσης.
Όταν, μάλιστα, η κατάσταση αυτή εξαθλίωσης βρίσκεται κάτω από τα κατώτατα όρια αξιοπρεπούς διαβίωσης και συχνά κάτω και από αυτά τα όρια επιβίωσης και
Όταν το κράτος, παρά τις αδιάκοπες προσπάθειες των πολιτών, αποδεδειγμένα δεν κάνει τίποτε για να προστατεύσει τους πολίτες του από την καθημερινή παραβίαση της αξίας και της αξιοπρέπειάς τους ως ανθρώπων και τα πολιτικά τους δικαιώματα ως πολιτών δημοκρατικού πολιτεύματος.
Το κράτος αυτό, δυστυχώς το Ελληνικό Κράτος, δεν μπορεί να έχει ποινική αξίωση κατά πράξεων που αποτελούν άσκηση πολιτικών δικαιωμάτων σε πολιτικό αγώνα αυτοπροστασίας του λαού και του πολίτη.
Τα πολιτικά δικαιώματα της δημοκρατίας: τα θεμελιώδη δικαιώματα της ελευθερίας, της ελεύθερης ένωσης και συνάθροισης προσώπων, της ελεύθερης έκφρασης της γνώμης με λόγο και έργο και, κυρίως, το υπέρτατο και έσχατο δικαίωμα της αντίστασης, που εγγυάται το Σύνταγμα στο ακροτελεύτιο άρθρο του για τις περιπτώσεις όπως η σημερινή: της διαρκούς παραβίασης από μέρους του κράτους του δημοκρατικού πολιτεύματος και των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη, πρέπει να αποτελέσουν για τη Δικαιοσύνη τη βάση ερμηνείας των σχετικών διατάξεων του Ποινικού Κώδικα.
Οι πράξεις άσκησης των θεμελιωδών αυτών δικαιωμάτων δεν είναι εκείνες που προβλέπει ο Ποινικός Κώδικας –ούτε ως προς το σκοπό τους ούτε ως προς την υπαιτιότητα. 0ι δικαστές έχουν από το δίκαιο και τη δυνατότητα και την υποχρέωση να ερμηνεύσουν σωστά το γραπτό ποινικό δίκαιο και να προστατεύσουν την ουσία της δημοκρατίας, της αξίας του ανθρώπου και του Συντάγματος.
Όταν από μέρους του κράτους παραβιάζεται επί τρία σχεδόν χρόνια συνεχώς το πολίτευμα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη, σε βαθμό που μεγάλο μέρος του Ελληνικού Λαού έχει οδηγηθεί και οδηγείται καθημερινά σε κατάσταση εξαθλίωσης.
Όταν, μάλιστα, η κατάσταση αυτή εξαθλίωσης βρίσκεται κάτω από τα κατώτατα όρια αξιοπρεπούς διαβίωσης και συχνά κάτω και από αυτά τα όρια επιβίωσης και
Όταν το κράτος, παρά τις αδιάκοπες προσπάθειες των πολιτών, αποδεδειγμένα δεν κάνει τίποτε για να προστατεύσει τους πολίτες του από την καθημερινή παραβίαση της αξίας και της αξιοπρέπειάς τους ως ανθρώπων και τα πολιτικά τους δικαιώματα ως πολιτών δημοκρατικού πολιτεύματος.
Το κράτος αυτό, δυστυχώς το Ελληνικό Κράτος, δεν μπορεί να έχει ποινική αξίωση κατά πράξεων που αποτελούν άσκηση πολιτικών δικαιωμάτων σε πολιτικό αγώνα αυτοπροστασίας του λαού και του πολίτη.
Τα πολιτικά δικαιώματα της δημοκρατίας: τα θεμελιώδη δικαιώματα της ελευθερίας, της ελεύθερης ένωσης και συνάθροισης προσώπων, της ελεύθερης έκφρασης της γνώμης με λόγο και έργο και, κυρίως, το υπέρτατο και έσχατο δικαίωμα της αντίστασης, που εγγυάται το Σύνταγμα στο ακροτελεύτιο άρθρο του για τις περιπτώσεις όπως η σημερινή: της διαρκούς παραβίασης από μέρους του κράτους του δημοκρατικού πολιτεύματος και των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη, πρέπει να αποτελέσουν για τη Δικαιοσύνη τη βάση ερμηνείας των σχετικών διατάξεων του Ποινικού Κώδικα.
Οι πράξεις άσκησης των θεμελιωδών αυτών δικαιωμάτων δεν είναι εκείνες που προβλέπει ο Ποινικός Κώδικας –ούτε ως προς το σκοπό τους ούτε ως προς την υπαιτιότητα. 0ι δικαστές έχουν από το δίκαιο και τη δυνατότητα και την υποχρέωση να ερμηνεύσουν σωστά το γραπτό ποινικό δίκαιο και να προστατεύσουν την ουσία της δημοκρατίας, της αξίας του ανθρώπου και του Συντάγματος.
Κύθηρα, 8.1.2013
Γιώργος Κασιμάτης
Γιώργος Κασιμάτης
Ομ. Καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο
Αθηνών
http://tolimeri.blogspot.com
