Τροφές "υπεράνω υποψίας" που οι ειδικοί δεν θα έτρωγαν ποτέ

Επιστήμονες της βιομηχανίας των τροφίμων, ρίχνουν φως σε ορισμένα κατά τ’ άλλα καθημερινά τρόφιμα υπεράνω υποψίας, τα οποία, ωστόσο, στην πραγματικότητα είναι γεμάτα τοξίνες και χημικά, παράλληλα, μας δίνουν απλές εναλλακτικές, για μια πιο υγιεινή και καθαρή διατροφή.

«Καθαρή διατροφή» σημαίνει να επιλέγουμε φρούτα, λαχανικά τα οποία καλλιεργούνται, μεγαλώνουν και πωλούνται με την ελάχιστη δυνατή επεξεργασία.

Συχνά αυτά είναι βιολογικά και μόνο σπανίως (αν ποτέ) δύνανται να περιέχουν πρόσθετα.

Στην καθημερινότητά μας όμως, σε ορισμένες περιπτώσεις οι μέθοδοι που ακολουθούνται από τους παραγωγούς τροφίμων δεν είναι ούτε καθαρές, ούτε βιώσιμες για το περιβάλλον. Το αποτέλεσμα είναι να βλάπτεται η υγεία μας, το περιβάλλον ή και τα δύο.

Αποφασίσαμε έτσι, να ρίξουμε μια διαφορετική ματιά στη διατροφή μας, μέσα από τα μάτια των ανθρώπων που σκοπό της ζωής τους έχουν να μελετούν και να ανακαλύπτουν τι είναι ασφαλές — και τι όχι — για κατανάλωση. Τους θέσαμε ένα απλό και ξεκάθαρο ερώτημα: «Ποιες τροφές αποφεύγετε;» Δεν υποστηρίζουμε ότι, οι απαντήσεις τους, συνθέτουν μια λίστα «απαγορευμένων τροφών». Πιθανότατα όμως, το να επιλέξετε την εναλλακτική που προτείνουν, θα σας εξασφαλίσει καλύτερη υγεία — και ηρεμία.

* Ο ενδοκρινολόγος δεν θα φάει: Ντομάτα σε μεταλλική κονσέρβα! Ο Fredrick Vom Saal είναι ενδοκρινολόγος στο Πανεπιστήμιο του Μιζούρι και ασχολείται με τη μελέτη της Βισφαινόλης-Α (bisphenol-A, BPA). Το πρόβλημα: Η συνθετική ρητίνη με την οποία είναι επενδυμένο το εσωτερικό των μεταλλικών κονσερβών, περιέχει τη χημική ένωση BPA. Η έρευνα έχει δείξει ότι η BPA, πέρα από τις ιδιότητες που την κάνουν χρήσιμη στη βιομηχανία πλαστικών, δρα μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό και ως συνθετικό οιστρογόνο, το οποίο έχει συνδεθεί με ένα φάσμα ασθενειών που πιάνει από αναπαραγωγικές δυσλειτουργίες, μέχρι καρδιοπάθειες, διαβήτη και παχυσαρκία. Δυστυχώς, η οξύτητα του ζωμού της ντομάτας, προκαλεί έκπλυση της BPA, μεταφέροντάς την από τη ρητίνη μέσα στο ζωμό και, στη συνέχεια, μέσα στο φαγητό σας.

Οι μελέτες δείχνουν ότι η BPA στο σώμα των περισσότερων ανθρώπων υπερβαίνει το κρίσιμο εκείνο μέγεθος, πέρα από το αντίστοιχο όπου αρχίζει να επηρεάζεται η παραγωγή σπέρματος και να προκαλείται χρωμοσωμική βλάβη στα ωάρια των πειραματόζωων. «Είναι δυνατό να ληφθούν 50 mcg BPA ανά λίτρο, από μια κονσέρβα ντομάτας και αυτή είναι μια ποσότητα που θα έχει αντίκτυπο στους ανθρώπους, ιδιαίτερα τους νεότερους», λέει ο vom Saal· «εγώ ούτε που πλησιάζω κονσέρβα ντομάτας».

Η λύση: Επιλέξτε ντομάτες σε γυάλινα μπουκάλια (τα οποία δεν περιέχουν εσωτερική επίστρωση ρητίνης). Μπορείτε επιπλέον, να επιλέξετε μεταξύ διαφόρων τύπων συσκευασιών Tetra Pak.

Συμβουλή εξοικονόμησης: Εάν η συνταγή σας το επιτρέπει, αντί για κονσέρβα ντομάτας, χρησιμοποιήστε εμφιαλωμένη σάλτσα ζυμαρικών (σε γυάλινο μπουκάλι). Για να είναι η γεύση της σάλτσας όσο το δυνατόν πιο κοντά στην αρχική γεύση της ντομάτας, ψάξτε για σάλτσες με χαμηλή περιεκτικότητα σε νάτριο (αλάτι) και όσο το δυνατό λιγότερα επιπρόσθετα μυρωδικά και άλλα υλικά, αλλιώς ίσως χρειαστεί να προσαρμόσετε τη συνταγή σας.

* Ο κτηνοτρόφος δεν θα φάει: Βοδινό που έχει ανατραφεί με καλαμπόκι: Ο Joel Salatin είναι συνιδιοκτήτης των Polyface Farms, καθώς και συγγραφέας πολλών βιβλίων επί του θέματος της αειφόρου γεωργίας (σ.μτφ.: αρχές της αειφόρου γεωργίας). Το πρόβλημα: Μέσω της εξέλιξης των ειδών στη Φύση, τα βοοειδή αναπτύχθηκαν έτσι ώστε να τρέφονται με χορτάρια, όχι με σιτηρά. Στην εποχή μας όμως, οι κτηνοτρόφοι ταΐζουν τα ζώα τους με καλαμπόκι και σόγια, έτσι ώστε τα ζώα να κερδίζουν πιο γρήγορα βάρος, για να μπορούν να τα στείλουν πιο σύντομα προς σφαγή.

Ωστόσο, περισσότερα χρήματα για τους κτηνοτρόφους (και χαμηλότερες τιμές στα καταστήματα), σημαίνει δυστυχώς πολύ λιγότερη θρεπτική αξία για εμάς.

Σε μια πρόσφατη αναλυτική έρευνα που συντονίστηκε από τον Υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ (USDA) και με ερευνητές του Clemson University, βρέθηκε ότι, σε σύγκριση με βοδινό που έχει εκτραφεί με καλαμπόκι, το κρέας από βοοειδή που έχουν εκτραφεί με χορτάρι, είναι πλουσιότερο σε βήτα-καροτίνη, βιταμίνη Ε, ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, συζευγμένο λινολεϊκό οξύ (CLA), ασβέστιο, μαγνήσιο και κάλιο, ενώ ταυτόχρονα έχει λιγότερο από τα φλεγμονώδη ω-6 λιπαρά οξέα και επίσης έχει χαμηλότερα επίπεδα σε κορεσμένα λίπη, τα οποία έχουν συνδεθεί με καρδιακές παθήσεις. «Οφείλουμε να σεβαστούμε το γεγονός ότι οι αγελάδες είναι φυτοφάγα ζώα, και αυτό δεν σημαίνει να τα ταΐζουμε με καλαμπόκι και κοπριά από κοτόπουλο», λέει ο Salatin.

Η λύση: Αγοράστε βοδινό που έχει εκτραφεί με χορτάρι, το οποίο μπορείτε να βρείτε σε εξειδικευμένα κρεοπωλεία, και συνεταιρισμούς αγροτών. Συνήθως έχει ειδική ένδειξη, καθώς είναι λίγο ακριβότερο. Εάν δεν το βλέπετε εκεί, ζητήστε το από τον κρεοπώλη σας. Συμβουλή εξοικονόμησης: Τα κομμάτια με κόκκαλο είναι φτηνότερα, καθώς ο τελικός καταναλωτής χρεώνεται επιπλέον για να πάρει το κρέας ξεκοκαλισμένο. Επίσης, εάν έχετε πρόσβαση σε κάποιον κτηνοτρόφο, μπορείτε να αγοράσετε απευθείας από εκείνον.

* Ο τοξικολόγος δεν θα φάει: Popcorn στον φούρνο μικροκυμάτων: Η Olga Naidenko είναι υψηλόβαθμη ερευνήτρια στο Environmental Working Group. Το πρόβλημα: Οι χημικές ουσίες από τις οποίες αποτελείται η εσωτερική επένδυση της σακούλας (μεταξύ των οποίων είναι και το υπερφθορο-οκτανοϊκό οξύ – PFOA), ανήκουν σε μια κατηγορία χημικών στοιχείων τα οποία δύνανται να προκαλέσουν στειρότητα στον άνθρωπο, σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη από το UCLA.

Επιπλέον, σε δοκιμές σε ζώα, αυτές οι χημικές ουσίες προκάλεσαν καρκίνο του ήπατος, των όρχεων και του παγκρέατος.

Οι μελέτες δείχνουν ότι η ενέργεια των μικροκυμάτων κάνει τις ουσίες αυτές να εξατμίζονται από την εσωτερική συσκευασία – και να μεταναστεύουν μέσα στο ποπ κορν σας. «Μένουν στο σώμα σας για χρόνια και η συσσώρευση είναι αθροιστική», λέει η Naidenko και αυτός είναι ο λόγος που οι ερευνητές ανησυχούν, ότι τα επίπεδα στον άνθρωπο θα μπορούσαν να αυξάνονται σταδιακά και να προσεγγίσουν τα αντίστοιχα εκείνα, πέρα από τα οποία προκαλούνται καρκίνοι στα πειραματόζωα. Η DuPont και άλλες κατασκευάστριες εταιρείες στις ΗΠΑ, έχουν υποσχεθεί να καταργήσουν σταδιακά τη χρήση του PFOA έως το 2015, ανταποκρινόμενες σε ένα σχέδιο εθελοντικής συμμετοχής της Υπηρεσίας Προστασίας Περιβάλλοντος των ΗΠΑ (US Environmental Protection Agency), αλλά εκατομμύρια σακούλες των ποπ κορν θα έχουν πωληθεί μέχρι τότε.

Η λύση: Φτιάξτε το ποπ κορν σας με τον παραδοσιακό τρόπο: σε μια κατσαρόλα. Για γεύση, μπορείτε να προσθέσετε πραγματικό βούτυρο ή αποξηραμένα αρτύματα. Συμβουλή εξοικονόμησης: Το να φτιάχνετε το δικό σας ποπ κορν, έρχεται σχεδόν τσάμπα!

* Ο διευθυντής αγροκτήματος δεν θα φάει: Συμβατικές (μη βιολογικές) πατάτες, καρότα, κρεμμύδια: Ο Jeffrey Moyer είναι ο Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Τυποποίησης Βιολογικών Προϊόντων των ΗΠΑ (National Organic Standards Board). Το πρόβλημα: Τα ριζωματώδη ή βολβοειδή λαχανικά (αυτά που ο καρπός τους γίνεται κάτω από το χώμα) απορροφούν ζιζανιοκτόνα, εντομοκτόνα και μυκητοκτόνα, τα οποία, μετά τον ψεκασμό του φυτού, πάντα καταλήγουν στο χώμα. Ειδικά οι πατάτες (το δημοφιλέστερο λαχανικό) ψεκάζονται με μυκητοκτόνα κατά την ανάπτυξή τους και, στη συνέχεια, με ζιζανιοκτόνα πριν τη συγκομιδή.

Αφού τις βγάλουν από το χώμα, οι πατάτες ψεκάζονται πάλι, με ειδικά χημικά, για να μη βλαστήσουν. «Δοκιμάστε αυτό το πείραμα: Αγοράστε μια συμβατική πατάτα από ένα οπωροπωλείο, φυτέψτε την και προσπαθήστε να την κάνετε να βγάλει βλαστούς. Δεν θα το καταφέρετε», λέει ο Moyer, ο οποίος είναι επίσης Διευθυντής Αγροκτήματος για το Rodale Institute (το οποίο ανήκει στην Rodale Inc. την εταιρεία που εκδίδει το Prevention). «Έχω μιλήσει με παραγωγούς πατάτας και αυτό που μου λένε, κατάμουτρα, είναι ότι, οι ίδιοι, δεν θα έτρωγαν ποτέ τις πατάτες που πουλάνε. Πάντα έχουν ξεχωριστά παρτέρια, στα οποία καλλιεργούν πατάτες για δική τους κατανάλωση, χωρίς όλα αυτά τα χημικά». (σκεφτείτε ότι τα παραπάνω δεν αφορούν μόνο τις πατάτες που τρώμε στο σπίτι, αλλά και στα εστιατόρια, ταβέρνες, fast food, κτλ)

Η λύση: Να αγοράζετε πατάτες βιολογικής καλλιέργειας. Το εξωτερικό πλύσιμο δεν έχει κανένα αποτέλεσμα, καθώς όλα αυτά τα χημικά απορροφώνται εσωτερικά, στην ψίχα της πατάτας. Συμβουλή εξοικονόμησης: Οι βιολογικές πατάτες είναι σχετικά φτηνές και λίγο μόνο ακριβότερες από τις συμβατικές.

* Ο εμπειρογνώμονας αλιείας δεν θα φάει: Σολομό ιχθυοτροφείου: Ο Δρ David Carpenter, διευθυντής του Ινστιτούτου για την Υγεία και το Περιβάλλον στο Πανεπιστήμιο στο Albany, δημοσίευσε μια σημαντική μελέτη στο περιοδικό Science, σχετικά με τη μόλυνση στα ψάρια.

Το πρόβλημα: Δεν είναι η φυσική κατάσταση του σολομού, να στριμώχνεται μέσα σε σιλό και να τρέφεται με σόγια, με απόβλητα πτηνοτροφείων και υδρολυμμένα φτερά κοτόπουλου. Ως αποτέλεσμα, η σάρκα του σολομού είναι φτωχότερη σε βιταμίνη D και περιέχει μεγαλύτερες ποσότητες από μολυσματικούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων καρκινογόνων ουσιών PCBs, βρωμιούχων επιβραδυντικών φλόγας και φυτοφαρμάκων, όπως η διοξίνη και το DDT.

Σύμφωνα με τον Carpenter, τα πιο μολυσμένα ψάρια προέρχονται από τη Βόρεια Ευρώπη. «Για να καταναλώνετε τέτοιο είδος σολομού και ταυτόχρονα να μην αυξήσετε τον κίνδυνο καρκίνου, θα έπρεπε να τρώτε ένα δείπνο τέτοιου σολομού κάθε 5 μήνες», λέει ο Carpenter, του οποίου η μελέτη του 2004 για τη μόλυνση των ψαριών είχε λάβει μεγάλης έκτασης δημοσιότητα από τα μέσα ενημέρωσης, «…τόσο άσχημη είναι η κατάσταση».

Προκαταρκτικές επιστημονικές μελέτες έχουν συνδέσει επίσης το DDT με τον διαβήτη και την παχυσαρκία, αλλά μερικοί διατροφολόγοι πιστεύουν ότι τα οφέλη των ωμέγα-3 λιπαρών οξέων αντισταθμίζουν τους κινδύνους. Υπάρχει επίσης ανησυχία για τις μεγάλες ποσότητες αντιβιοτικών και φυτοφαρμάκων που χρησιμοποιούνται στην εκτροφή αυτών των ψαριών.

Όταν τρώτε σολωμό ιχθυοτροφείου, παίρνετε μια καλή δόση από αυτά τα φυτοφάρμακα και τα αντιβιοτικά.

Η λύση: Προτιμήστε άγριο σολωμό Αλάσκας. Αν στη συσκευασία γράφει «Ατλαντικού», τότε οπωσδήποτε είναι ιχθυοτροφείου. Δεν έχουν απομείνει εμπορικά αλιεύματα άγριου σολομού στον Ατλαντικό. Συμβουλή εξοικονόμησης: Ο άγριος σολομός Αλάσκας, σε κονσέρβα, είναι σχετικά οικονομικότερος.

* Ο ερευνητής του καρκίνου, δεν θα πιει: Γάλα που παράγεται με τεχνητές ορμόνες: Ο Rick North είναι ο συντονιστής της δράσης «Εκστρατεία για την Ασφάλεια των Τροφίμων», της οργάνωσης «Γιατροί του Όρεγκον για την Κοινωνική Ευθύνη» και πρώην Δ/νων Σύμβουλος του παραρτήματος της Αμερικανικής Αντικαρκινικής Εταιρείας (American Cancer Society), στο Όρεγκον.

Το πρόβλημα: Οι γαλακτοπαραγωγοί χορηγούν στις αγελάδες τους τεχνητή αυξητική ορμόνη των βοοειδών (rBGH ή rBST, όπως είναι επίσης γνωστή), προκειμένου να αυξήσουν την παραγωγή γάλακτος. Ωστόσο, έχει βρεθεί ότι η rBGH αυξάνει επίσης λοιμώξεις του μαστού στις αγελάδες, προκαλώντας ακόμα και την εμφάνιση πύον στο γάλα. Οδηγεί επίσης στην εμφάνιση, στο γάλα, υψηλών επιπέδων μιας ορμόνης που ονομάζεται «ινσουλίνη αυξητικού παράγοντα» (Insulin-like Growth Factor ή IGF-1). Στους ανθρώπους, αντίστοιχα, τα υψηλά επίπεδα του IGF-1 μπορεί να συμβάλλουν στην εμφάνιση καρκίνου του μαστού, του προστάτη και του παχέος εντέρου.

«Όταν η κυβέρνηση ( στις ΗΠΑ ενέκρινε την rBGH, θεωρήθηκε ότι η IGF-1 στο γάλα θα εξουδετερώνονταν μέσα στο ανθρώπινο πεπτικό σύστημα», λέει ο North. Όπως αποδείχτηκε όμως, η καζεΐνη στο γάλα προστατεύει το μεγαλύτερο μέρος της IGF-1, σύμφωνα με πολλές ανεξάρτητες μελέτες. «Δεν είναι 100% αποδεδειγμένο ότι υπάρχει αύξηση κρουσμάτων καρκίνου στους ανθρώπους, από αυτό», παραδέχεται North. «Ωστόσο, η ορμόνη αυτή έχει απαγορευτεί στις περισσότερες βιομηχανικές χώρες». ( η rBGH είναι απαγορευμένη στην Ευρωπαϊκή Ένωση)

Η λύση: Μελετήστε τις ετικέτες και βεβαιωθείτε ότι γράφουν «rBGH-free», «rBST-free», «χωρίς τεχνητές ορμόνες» ή «βιολογικό γάλα». Οι ετικέτες αυτές δηλώνουν προϊόν χωρίς rBGH. Συμβουλή εξοικονόμησης: ( δεν χρειάζεται, ήδη στην Ελλάδα απαγορεύεται η χρήση αυτής της ορμόνης στην παραγωγή γάλακτος και πιείτε γάλα από καρπούς ή ρύζι).

* Ο εμπειρογνώμονας βιολογικών τροφίμων, δεν θα φάει ποτέ: Συμβατικά (μη βιολογικά) μήλα. Ο Mark Kastel, πρώην εκτελεστικό στέλεχος της αγροτικής βιομηχανίας, είναι συν-διευθυντής στο Cornucopia Institute, έναν οργανισμό που αντικείμενό του έχει την έρευνα και διαμόρφωση της αγροτικής πολιτικής και ο οποίος προωθεί την ιδέα των βιολογικών προϊόντων.

Το πρόβλημα: Εάν υπήρχε διαγωνισμός για τα «περισσότερο ποτισμένα με ζιζανιοκτόνα» φθινοπωρινά φρούτα, ο νικητής θα ήταν τα μήλα. Αναρωτιέστε ποιος είναι ο λόγος; Τα μήλα μπολιάζονται μεμονωμένα (κατάγονται από ένα δέντρο), έτσι ώστε κάθε ποικιλία να διατηρεί την ξεχωριστή γεύση της. Ως εκ τούτου, τα μήλα δεν αναπτύσσουν ανθεκτικότητα στα παράσιτα και γι’ αυτό χρειάζεται να ψεκάζονται συχνά. Η βιομηχανία υποστηρίζει ότι τα κατάλοιπα αυτά δεν είναι επιβλαβή.

Αλλά ο Kastel ανταπαντά ότι είναι κοινή λογική να προσπαθεί κανείς να περιορίζει την έκθεσή του στα χημικά αυτά, περιορίζοντας τα πιο ραντισμένα φρούτα, τα οποία είναι τα μήλα. «Οι εργάτες στα αγροκτήματα εμφανίζουν τα υψηλότερα ποσοστά εμφάνισης πολλών μορφών καρκίνου», λέει. Και, επιπλέον, ολοένα και περισσότερες μελέτες έχουν αρχίσει να συνδέουν την υψηλή επιβάρυνση του σώματος με φυτοφάρμακα (ανεξαρτήτως πηγής προέλευσης) με τη Νόσο του Πάρκινσον.

Η λύση: Αγοράστε βιολογικά μήλα. Συμβουλή εξοικονόμησης: Εάν δεν έχετε την οικονομική δυνατότητα να αγοράσετε βιολογικά, φροντίστε να πλένετε καλά και να ξεφλουδίζετε τα συμβατικά μήλα. Ωστόσο, ο Kastel προσωπικά αρνείται να συμβιβαστεί. «Θα προτιμούσα να συμβιβαστώ, περιορίζοντας άλλα πράγματα, όπως τις αγορές διάφορων ακριβών ηλεκτρονικών gadget», λέει. «Κάνοντας κάνα δύο τέτοιους μικρούς συμβιβασμούς, εξοικονομούν στην οικογένειά μου μια βιολογική και υγιεινή διατροφή».

[Διασκευή και ελεύθερη απόδοση στα ελληνικά, άρθρο περί διατροφής, που παρουσιάστηκε στο Fox News]

Αν παρατηρήσετε λίγο προσεκτικά τους ανθρώπους μπορείτε να καταλάβετε σχεδόν με απόλυτη ακρίβεια –από τη μορφή του σώματός, από το χρώμα του δέρματος, από την οσμή που έχουν, ακόμη και από τον τρόπο με τον οποίο μιλάνε– με τι τρέφονται. Για παράδειγμα κάποιος που η δίαιτά του βασίζεται στο κρέας έχει ένα κοκκινωπό δέρμα, είναι ανυπόμονος και επιθετικός στην έκφραση, συνήθως έχει περιττά κιλά, ειδικά αν συνδυάζει το κρέας με τηγανιτές πατάτες, ξινές λαδερές σαλάτες και γλυκά στη συνέχεια. Αν καταναλώνει και αλκοόλ τότε θα είναι σίγουρα υπέρβαρος μετά τα τριάντα του.

Κάποιος που βασίζει τη διατροφή του σε junk food, δηλαδή «πνίγεται» ευτυχισμένος μέσα σε ένα διπλό χάμπουργκερ, λατρεύει πίτσες και γύρους, συνήθως έχει περιττά κιλά γιατί τρώει γρήγορα, μασάει ελάχιστα όταν τρώει και δεν χορταίνει ποτέ πραγματικά γιατί ο οργανισμός του δεν παίρνει τις θρεπτικές ουσίες που τις χρειάζεται. Κάποιος που προσέχει τι τρώει υπολογίζοντας τις ουσίες που βάζει μέσα του, συνήθως έχει καλές αναλογίες, αλλά και μία ήρεμη φωνή, είναι συναισθηματικά πιο ισορροπημένος και πιο χαλαρός.

Η ζωή είναι ενέργεια που διατηρείται από την ζωτική ενέργεια ή Οργόνη, στα σανσκριτικά ονομάζεται και Πράνα υπάρχει παντού γύρω μας –στο νερό, στον αέρα, στα τρόφιμα. Όμως περισσότερη Οργόνη θα βρούμε εκεί που ο αέρας είναι καθαρός: σε ένα βουνό ή σε ένα δάσος, κοντά σε μια πηγή νερού, μακριά από το νέφος της πόλης. Ένα φρέσκο μήλο, που μόλις το κόψαμε από τη μηλιά στην οποία μεγάλωσε χωρίς φυτοφάρμακα, θα είναι πολύ πιο πλούσιο σε ζωτική ενέργεια από ένα μήλο που έχει σχεδόν μισό σαπίσει σε ράφι του σούπερ μάρκετ. Αν πιούμε νερό από ένα πηγάδι στο βουνό θα καταλάβουμε τι σημαίνει «ζωντανό νερό», που δεν έχει καμία σχέση με το εμφιαλωμένο του περιπτέρου.

Αυτή τη ζωτική ενέργεια μπορούμε να τη νιώσουμε ως φυσική, συναισθηματική και πνευματική ανανέωση. Οι σύγχρονοι Φυσικοί πλέον έχουν για δεδομένο ότι εμείς οι άνθρωποι είμαστε φτιαγμένοι από Ενέργεια.

Το σώμα μας δεν είναι ουσιαστικά κάτι στερεό και σταθερό, απλά τα μόρια μας κινούνται πολύ γρήγορα και αυτή η κίνηση δεν φαίνεται με γυμνό μάτι. Και όμως μπορούμε να δούμε την αλλαγή αυτή στην έκφραση του προσώπου μας, η οποία δείχνει τη διάθεση μας, την κατάσταση της σωματικής αλλά και ψυχολογικής υγείας, το επίπεδο «ζωντάνιας», δηλαδή ζωτικής ενέργειας που έχουμε ή δεν έχουμε.

Ένα ώριμο κόκκινο μήλο, πάνω στη μηλιά όπως είπαμε, είναι γεμάτο με ζωτική ενέργεια. Για κάποιο χρονικό διάστημα αυτή η ενέργεια θα παραμείνει στη κορυφή της, το μήλο θα είναι γεμάτο Οργόνη και αν το φάμε αργά μασώντας την κάθε μπουκιά μας πολλές φορές –μέχρι και 30!–, τότε θα αφομοιώσουμε όλη τη Οργόνη από μέσα του. Ο χρόνος όμως θα παίξει αναπόφευκτα το ρόλο του: Όσο περισσότερο είναι εκτός μηλιάς, τόσο λιγότερη Οργόνη περιέχει.

Το φρέσκο φρούτο και λαχανικό, όπως και το φρέσκο μαγειρεμένο φαγητό, έχουν πολύ περισσότερη Οργόνη από τα κατεψυγμένα, συσκευασμένα, επεξεργασμένα, ζεσταμένα φαγητά. Ειδικά βλαβερά και χωρίς Οργόνη θεωρούνται τα φαγητά και ποτά ζεσταμένα στο φούρνο μικροκυμάτων. Έτσι λοιπόν, επειδή η ζωτική ενέργεια ενός τροφίμου σβήνει με το πέρασμα του χρόνου, τότε το τρόφιμο μαραίνεται και χάνει το άρωμά του και τη γεύση του.

Ας πάρουμε ένα οποιοδήποτε φρούτο ή λαχανικό για παράδειγμα: το σώμα του δεν διαφέρει και παρά πολύ από το δικό μας το σώμα, με την έννοια ότι, όταν το ζεστάνουμε ή καταψύχουμε, αυτό δεν επιβιώνει. Η τροφή χάνει την ζωτική της ενέργεια με πολύ βράσιμο και κατάψυξη. Αν κόψουμε ένα μήλο σε κομμάτια και δεν το φάμε, αμέσως μετά θα παρατηρήσουμε ότι θα κιτρινίσει και θα μαραθεί πολύ γρήγορα γιατί θα χάσει τη ζωτική του ενέργεια. Όταν κάνουμε φρέσκο χυμό από ένα φρούτο, η ζωτική ενέργεια παραμένει στο χυμό μόνο 20 λεπτά!

Τι να πούμε για τη συσκευασία; Οι επεξεργασμένες τροφές συνήθως είναι συσκευασμένες σε κονσέρβες, κουτιά ή είναι καταψυγμένες. Όλες αυτές οι τροφές έχουν χάσει την Οργόνη τους, τη ζωτική τους ενέργεια, και καλά είναι να τις αποφεύγουμε όσο γίνεται. Άλλωστε οι ειδικοί και αυτοί που τις ετοιμάζουν για να μας τις προσφέρουν, ακριβοπληρώνοντας τες, ΔΕΝ ΤΙΣ ΤΡΩΝΕ οι ίδιοι, ούτε τις δίνουν στην οικογένεια τους!

[Πηγή eleftheriskepsii.blogspot.gr]

http://www.defencenet.gr/

Είναι σημαντικό να γινόμαστε κοινωνοί θεμάτων τα οποία κι εμείς οι ίδιοι προσπαθούμε να κατανοήσουμε καλύτερα

Μην περιμένεις λοιπόν μέχρι να τα ‘ξέρεις όλα’ ή να ‘κατέχεις απόλυτα’ αυτό που επιθυμείς να μοιραστείς με τους άλλους, πριν να αρχίσεις να το μοιράζεσαι.

Ο κόσμος χρειάζεται περισσότερο από αυτό για το οποίο επιθυμείς να μάθεις περισσότερα. Έτσι λοιπόν δίδαξε, μοιράσου, βοήθησε άλλους. 

Και μην ανησυχείς ούτε να στενοχωριέσαι τόσο πολύ σχετικά με το τι δεν ξέρεις. 

Να στενοχωριέσαι για το τι δεν κάνεις, γιατί ενώ περιμένεις να γίνεις ο πιο καταρτισμένος ‘ειδικός’, σε στερείς από μας.

Oμάδα της Ανθρωπότητας Ελλάδας
www.otan.gr

Η ανθρώπινη ευφυΐα είναι υπερβολικά σύνθετη ώστε να μπορεί να μετρηθεί μόνο με μια παράμετρο

Ουάσινγκτον 

Ως έννοια τον έχουμε τοποθετήσει πολύ ψηλά και ως αριθμό όλοι θα θέλαμε να τον έχουμε όσο γίνεται ψηλότερο. Παρ’ όλα αυτά ο δείκτης νοημοσύνης – το περίφημο IQ – φαίνεται ότι τελικά δεν αντιπροσωπεύει αυτό που νομίζαμε. Η μεγαλύτερη μελέτη που έχει γίνει ποτέ ως σήμερα κατέληξε ότι η ανθρώπινη ευφυΐα είναι υπερβολικά σύνθετη ώστε να μπορεί να μετρηθεί μόνο με μια παράμετρο.

Αντ’ αυτής προτείνει την εκτίμηση του «δυναμικού» του μυαλού μας μέσα από τρεις διαφορετικές συνιστώσες – τη βραχυπρόθεσμη μνήμη, τη συλλογιστική και τη λεκτική ικανότητα. Και φέρνει τα πάνω κάτω στην αντίληψη που είχαμε ως τώρα για τη νοημοσύνη μας.

Η ευφυΐα δεν είναι μόνο μια

Τα τεστ IQ χρησιμοποιούνται εδώ και δεκαετίες για τη μέτρηση της ανθρώπινης νοημοσύνης – λαμβάνονται μάλιστα συχνά υπόψη στην αξιολόγηση υποψηφίων προς κάλυψη διαφόρων θέσεων ή μπορούν να χαρίσουν το λεγόμενο «πιστοποιητικό ευφυΐας» της Mensa. Παρ’ όλα αυτά η νέα μελέτη υποστηρίζει ότι είναι θεμελιωδώς λανθασμένο γιατί δεν λαμβάνει υπόψη το γεγονός ότι το ανθρώπινο μυαλό είναι ιδιαίτερα σύνθετο και αποτελείται από πολλά διαφορετικά «συστατικά».

«Τα αποτελέσματα καταρρίπτουν μια για πάντα την ιδέα ότι ένα μόνο μέτρο νοημοσύνης, όπως το IQ, αρκεί για να συλλάβει όλες τις διαφορές της γνωσιακής ικανότητας που βλέπουμε στους ανθρώπους» δήλωσε ο δρ Ρότζερ Χάιφιλντ, πρώην διευθυντής του «New Scientist», νυν διευθυντής εξωτερικών υποθέσεων του Μουσείου Επιστημών του Λονδίνου και αρθρογράφος της «Telegraph», και ένας από τους συγγραφείς της μελέτης η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Neuron».

«Όλοι μπορούμε να σκεφτούμε ανθρώπους που είναι κακοί στη συλλογιστική αλλά έχουν εξαιρετική μνήμη ή εκπληκτική ικανότητα στον λόγο. Τώρα, μια για πάντα, μπορούμε να πούμε ότι δεν υπάρχει ένα μεμονωμένο μέτρο όπως το IQ που να συλλαμβάνει όλη τη νοημοσύνη που βλέπουμε στους ανθρώπους» πρόσθεσε ο δρ Χάιφιλντ.

Η μεγαλύτερη έρευνα που έγινε ποτέ

Η έρευνα, με επικεφαλής ειδικούς του Πανεπιστημίου του Δυτικού Τορόντο στον Καναδά, έγινε online από τις ιστοσελίδες του «New Scientist», της «Telegraph» και του «Discovery» το 2010 και προσέλκυσε την – απρόσμενη, όπως λένε οι ειδικοί – συμμετοχή 110.000 ατόμων. Από αυτές τις συμμετοχές 44.600 κρίθηκαν κατάλληλες για να περιληφθούν στο δείγμα προς μελέτη – το μεγαλύτερο που έχει εξεταστεί ποτέ.

Οι συμμετέχοντες απάντησαν σε 12 τεστ συλλογιστικής, σχεδιασμού, μνήμης και προσοχής και σε ερωτήσεις σχετικά με τις προσωπικές τους συνήθειες και προτιμήσεις. Αναλύοντας τις απαντήσεις οι ερευνητές είδαν ότι η νοημοσύνη εμφανίζεται στους ανθρώπους με διάφορες εκφάνσεις και ότι είναι αδύνατον να αξιολογηθεί με βάση ένα και μόνο μέτρο. Αντιθέτως, τουλάχιστον τρεις δείκτες φάνηκαν να απαιτούνται για κάτι τέτοιο: η βραχυπρόθεσμη μνήμη, η ικανότητα διατύπωσης λογικών συλλογισμών και η ικανότητα χειρισμού της γλώσσας.

Στη συνέχεια οι επιστήμονες εξέτασαν στον εγκεφαλικό τομογράφο 16 συμμετέχοντες και είδαν ότι τα τρία αυτά χαρακτηριστικά συνδέονται με τρία ξεχωριστά κυκλώματα του εγκεφάλου – δηλαδή τρία διαφορετικά πρότυπα νευρωνικής δραστηριότητας.  «Το βασικό συμπέρασμα είναι: γνωσιακά, αυτό που κάνει το ένα άτομο να διαφέρει από ένα άλλο – αυτό που συχνά αποκαλούμε νοημοσύνη – είναι υπερβολικά σύνθετο για να το συνοψίσουμε σε έναν μεμονωμένο παράγοντα – τον δείκτη IQ» τόνισε ο καθηγητής Έιντριαν Οουεν, από το Ινστιτούτο Εγκεφάλου και Νου του Πανεπιστημίου του Δυτικού Τορόντο, επικεφαλής της μελέτης.

Μετά τα τόσο ενδιαφέροντα αποτελέσματα, οι ειδικοί ξεκινούν νέο «γύρο» ερευνών. Αν θέλετε να συμμετάσχετε στο νέο τεστ που έχουν σχεδιάσει, μπορείτε να το κάνετε εδώ.

Το Βήμα

http://www.tovima.gr/science/medicine-biology/article/?aid=489834

Ανακαλύφθηκε τετραπλή έλικα DNA σε ανθρώπους

Λονδίνο 

Εξήντα χρόνια μετά την ανακοίνωση-ορόσημο από τους Γουότσον και Κρικ σχετικά με τη δομή της διπλής έλικας του DNA, ερευνητές του ίδιου πανεπιστημίου, αυτού του Κέιμπριτζ, δημοσιεύουν μια νέα μελέτη στην επιθεώρηση «Nature Chemistry» η οποία ανοίγει καινούργιους δρόμους στην κατανόηση των «μυστικών» του γενετικού υλικού μας και του ρόλου που παίζει τόσο στην υγεία όσο και στην ασθένεια. Επιστήμονες του Τμήματος Χημείας του Κέιμπριτζ αναφέρουν ότι «συνέλαβαν» για πρώτη φορά in vivo σε ανθρώπινα κύτταρα στο εργαστήριο… τετραπλές έλικες DNA!

Με… βάση τη γουανίνη

Οι δομές αυτές ονομάζονται G-quadruplexes και σχηματίζονται σε περιοχές του DNA στις οποίες αφθονεί ο «δομικός λίθος» - ή βάση, όπως αποκαλείται – του DNA γουανίνη {guanine, εξ ου και το G – υπενθυμίζουμε ότι οι άλλες τρεις βάσεις του γενετικού υλικού μας είναι η αδενίνη (adenine), η κυτοσίνη (cytosine)και η θυμίνη(thymine)}. Συγκεκριμένα, όπως είδαν οι επιστήμονες, όταν υπάρχει αφθονία της γουανίνης σε κάποια περιοχή του γονιδιώματος η διπλή έλικα διασπάται και παίρνει τετραπλή μορφή, μέσω της αλληλεπίδρασης τεσσάρων G βάσεων οι οποίες σχηματίζουν ένα τετράγωνο. Οι δομές αυτές εμφανίζονται στον πυρήνα των χρωμοσωμάτων αλλά και στα τελομερή, στις άκρες δηλαδή των χρωμοσωμάτων οι οποίες τα προστατεύουν από τη φθορά.

Σύμφωνα με τους ερευνητές του Κέιμπριτζ που εντόπισαν τις τετραπλές έλικες σε ανθρώπινα καρκινικά κύτταρα, αυτές φαίνεται να αποτελούν μεταβατικές δομές και να συνδέονται με την αντιγραφή του DNA η οποία είναι καθοριστική για την κυτταρική διαίρεση.

Αναπαράσταση της τετραπλής έλικας (αριστερά) ενώ δεξιά φθορίζοντες δείκτες αποκαλύπτουν την παρουσία των τετραπλών αυτών δομών σε ανθρώπινα κύτταρα

Πρώτη φορά σε ανθρώπινα κύτταρα

Η ερευνητική ομάδα με επιβλέποντα τον καθηγητή Σανκάρ Μπαλασουμπραμάνιαν «κυνηγούσε» επί τουλάχιστον μια δεκαετία την τετραπλή εκδοχή του DNA η οποία είχε παραχθεί συνθετικά στο εργαστήριο από άλλες ομάδες εδώ και αρκετά χρόνια. Τετραπλές έλικες DNA είχαν επίσης εντοπιστεί σε κάποια πρωτόζωα, ωστόσο είναι η πρώτη φορά που τέτοιες δομές ταυτοποιούνται σε κύτταρα ανθρώπων. Όπως ανέφερε μετά τη δημοσίευση ο καθηγητής Μπαλασουμπραμάνιαν «πρόκειται για δομές αρκετά διαφορετικές από τη διπλή έλικα. Είναι όμορφες τετραπλές έλικες για τις οποίες γνωρίζουμε λίγα πράγματα, αλλά σε κάθε περίπτωση είμαστε πλέον πεπεισμένοι ότι δημιουργούνται με φυσικό τρόπο».

Οι επιστήμονες από το Κέιμπριτζ με επικεφαλής και πρώτη συγγραφέα της νέας μελέτης την Τζούλια Μπίφι , ερευνήτρια στο εργαστήριο του καθηγητή Μπαλασουμπραμάνιαν, παρήγαγαν αντισώματα τα οποία ήταν ειδικώς σχεδιασμένα ώστε να ανιχνεύουν και να προσδένονται σε περιοχές του ανθρώπινου DNA οι οποίες είναι «πλούσιες» σε G-quadruplexes – συγκεκριμένα οι επιστήμονες στόχευσαν καρκινικά κύτταρα. Τα αντισώματα έφεραν φθορίζοντες δείκτες έτσι ώστε οι ερευνητές να μπορούν να παρατηρήσουν με λεπτομέρεια τον ακριβή χρόνο και τόπο «γέννησης» αυτών των δομών κατά τον κυτταρικό κύκλο.

Το πείραμα απέδειξε ότι οι τετραπλές έλικες DNA δημιουργούνται κυρίως κατά την αποκαλούμενη φάση- S του κυτταρικού κύκλου – όταν δηλαδή ένα κύτταρο αντιγράφει το DNA του προτού διαιρεθεί. «Ανακαλύψαμε ότι παγιδεύοντας τις τετραπλές έλικες με συνθετικά μόρια ήμαστε σε θέση να τις σταθεροποιήσουμε, γεγονός που μαρτυρεί ότι μπορούμε να βάλουμε ‘φρένο’ στη διαίρεση των κυττάρων» γράφουν οι ερευνητές.

«Κλειδί» για την έρευνα στον καρκίνο

Σύμφωνα με τον καθηγητή Μπαλασουμπραμάνιαν, το γεγονός αυτό είναι άκρως σημαντικό σε ό,τι αφορά την έρευνα του καρκίνου. Και αυτό διότι ο καρκίνος «πυροδοτείται» συνήθως από συγκεκριμένα γονίδια, τα αποκαλούμενα ογκογονίδια, τα οποία έχουν μεταλλαχθεί με τρόπο ώστε να αυξάνουν την αντιγραφή του γενετικού υλικού τους. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι με βάση τη νέα ανακάλυψη, μελλοντικά θα μπορούν ίσως να αναπτυχθούν συνθετικά μόρια τα οποία θα μπλοκάρουν τις τετραπλές δομές DNA και τελικώς την αντιγραφή του γενετικού υλικού των καρκινικών κυττάρων.

Οι ερευνητές εκτιμούν πάντως ότι τετραπλές έλικες DNA θα υπάρχουν και στα φυσιολογικά κύτταρα, προβλέπουν ωστόσο ότι θα εμφανίζουν διαφορές από εκείνες που εντοπίζονται στα καρκινικά.

Σε κάθε περίπτωση ο καθηγητής Μπαλασουμπραμάνιαν τόνισε ότι η νέα ανακάλυψη ανοίγει μια καινούργια σελίδα στην έρευνα του καρκίνου και όχι μόνο. «Οι τετραπλές έλικες DNA μπορούν να αποτελέσουν το ‘κλειδί’ σε ό,τι αφορά την επιλεκτική αναστολή του πολλαπλασιασμού των καρκινικών κυττάρων. Η επιβεβαίωση της ύπαρξής τους σε ανθρώπινα κύτταρα αποτελεί πραγματικό ορόσημο». 

Το Βήμα

Όταν σμίγουν ψυχές στην αγκαλιά του Ποσειδώνα

Μια ομάδα δυτών βρέθηκαν πρωταγωνιστές σε μια ιστορία που συγκλονίζει και κάνει το γύρο του κόσμου...

Ενώ πραγματοποιούσαν νυχτερινή κατάδυση παρέα με διαβολόψαρα κοντά στις ακτές της Χαβάης, τους πλησίασε ένα δελφίνι που ζητούσε βοήθεια!

Οι δύτες είχαν παρατηρήσει πως το δελφίνι δεν κολυμπούσε φυσιολογικά και όταν εκείνο άρχισε να κάνει κύκλους γύρω από την ομάδα, κατάλαβαν ότι ζητούσε βοήθεια.

Είχε μπλεχτεί σε ένα παραγάδι και ένα αγκίστρι είχε διαπεράσει το κεντρικό του πτερύγιο.

Το δελφίνι δέχτηκε αδιαμαρτύρητα τη βοήθεια του δύτη όταν εκείνος προσπάθησε να βγάλει το αγκίστρι, τοποθετώντας ακόμα και τον κορμό του στην κατάλληλη θέση για να τον διευκολύνει.

Ο δύτης Κέλερ Λάρος (Keller Laros) κατάφερε τελικά να απελευθερώσει το δελφίνι και να του σώσει τη ζωή.

Δείτε το βίντεο εδώ:

https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=GPaeaZc2mfg

http://www.radar.gr

Για να μην υπάρχουν αμφιβολίες τι υπηρετεί…

Δήλωση στο CNN στις 19-1-2013:

http://www.youtube.com/watch?v=mx6NsOSwZKQ

Τον εχθρό δεν μπορείς να τον αποφύγεις όταν έχει χαράξει επί χάρτου την τέλεια επίθεση εναντίον σου…

Εσύ είσαι έτοιμος; Θα αποδείξει το μικρό ποσοστό του λαού που δεν βρίσκει αποκούμπι σε κόμματα και ιδεολογίες ότι μπορεί να ορθωθεί στις διαφορετικές ημέρες που θα έρθουν; Είναι έτοιμες οι ψυχές μας για το γδάρσιμο των ευαισθησιών από πάνω τους τούτες εδώ τις μέρες που διανύουμε και να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει απέναντι στην ολική καταστροφή που έρχεται; Διότι ακόμη το τέλος δεν έχει έρθει. Άλλο ο ήχος από τα ποδοβολητά στον δρόμο κι άλλο το σπάσιμο της πόρτας του σπιτιού σου που το θεωρείς ακόμη κάστρο απροσπέλαστο. Τον εχθρό δεν μπορείς να τον αποφύγεις όταν έχει χαράξει επί χάρτου την τέλεια επίθεση εναντίον σου. Όταν έχει όλα τα όπλα να σε πολεμήσει.

Είναι ηλίθιος και συνάμα επικίνδυνος για το σύνολο όποιος αυτές τις πρωτόγνωρες ιστορικά ημέρες ακόμη θέλει να πιστεύει ότι μπορεί το οποιοδήποτε κόμμα, το οποιοδήποτε πολιτικό ανδρείκελο- από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά το οποίο έχει το θράσος ακόμη να ζει- ότι μπορεί με την ψήφο του να πάρει ανάσα, ότι μπορεί ψευτοδημοκρατικά να ξαναβρεί αυτά που έχασε. Η Δημοκρατία της Ελευθεριότητας τους τα κατέστρεψε όλα και αυτή η ψήφος που θεωρούσες ως άνοος ότι μπορούσες να την δώσεις με ελαφρά την καρδία στο κάθε λαμόγιο που ασχολείται με την πουλημένη από το 1944 πολιτική.

Είναι τραγικό να ανέχεσαι να σου μιλούν ακόμη μέσω των Μέσων τους αυτοί που σε ξεπούλησαν. Είναι τραγικό να σε βλέπω να κατεβαίνεις σε πορείες σαν πρόβατο φωνάζοντας και ζητώντας κατά βάθος έναν άλλο ποιμένα να σε βάλει σε μαντρί για να νιώσεις ασφαλής. Το σφαγείο πάντα δίπλα στο μαντρί ήταν. Εσύ όμως δεν ήθελες να το δεις και οι πράξεις σου μαρτυρούν ότι ούτε τώρα δεν θέλεις να δεις. Αλήθεια τι άλλο έχεις να πεις; Σταμάτα να λες και πράξε. Κι αν δεν μπορείς να πράξεις, σκάσε! Καταντήσαμε την πατρίδα μας έκθεση ιδεών. Όλοι μας είχαμε κάτι να γράψουμε αλλά κανένας μας δεν πήρε το φτυάρι να ανοίξει τον δρόμο όταν το χιόνι έπεφτε πρώτα ελαφρά και μετά με τους κουβάδες . Χωμένοι κάτω από το χιόνι είμαστε τώρα όλοι μας. Ρομαντικοί και πραγματιστές. Λαμόγια και τίμιοι. Ένοχοι και αθώοι. Τώρα όμως που το χάος θα επακολουθήσει οι ευαισθησίες πρέπει να μπουν στην ντουλάπα. Να κλειδωθούν εκεί διότι έχουμε μεγάλο ανήφορο.

Η καρδιά αυτή την φορά πρέπει να χτυπάει για τις αντοχές μας και όχι για τα συναισθήματά μας. Αυτή τη φορά ο πόλεμος δεν θα γίνει με τα όπλα ως είναι σωστό. Τώρα πρέπει να κάνουμε τις ιδέες μας και τις πράξεις μας μαχαίρια. Τόσο καλά ακονισμένα που να ματώνουν ακόμα και τον θεό. Είναι νομοτελειακό οι περισσότεροι να μην τα καταφέρουμε. Δεν είμαστε όλοι γεννημένοι για τα δύσκολα. Όμως κάποιοι είναι. Και τελικά αυτοί ήταν πάντα που έκαναν τον πλανήτη Ελλάδα να γυρίζει. Ανάμεσά μας είναι. Δίπλα μας είναι. Μέσα μας είναι. Μονάδες χαμένες στο πλήθος που αυτή την στιγμή πονάει η καρδιά τους γιατί έχουν την κατάρα και ευλογία να νιώθουν πολύ πιο γρήγορα τον κίνδυνο από την πλειοψηφία. Μονάδες έτοιμες που για πρώτη φορά πρέπει να μην δράσουν με παντιέρα το δίκαιο αλλά ούτε να γίνουν θύματα υπερβάλλοντος συναισθηματισμού.

Ο εχθρός μάς ξέρει καλά. Μάς έχει μελετήσει 200 χρόνια τώρα. Ξέρει να μάς φοβίζει, ξέρει να μάς εξευτελίζει, ξέρει να μάς βασανίζει. Αυτό που δεν ξέρει όμως είναι ότι αυτή την φορά το ΟΧΙ δεν θα το ακούσει ως ιαχή αλλά ως ψίθυρο στο αυτί του νιώθοντάς το βαθιά. Πολύ βαθιά. Όχι από λάμα που καίει αλλά από καρδιά που πάγωσε για να ανοίξει τον κλεισμένο από χιόνι δρόμο. Αυτή την φορά η πατρίδα δεν είναι κάτι για το οποίο θα πολεμήσεις. Αυτή την φορά η πατρίδα είσαι Εσύ.

(αρχικός τίτλος "χιόνι")

http://simplemangreek.blogspot.gr

Αλλάζοντας τα μικρά με τα μεγάλα

"Μην είσαι παλαβός, Μπραϊμάκι μου, άσε τους Ρωμιούς να σκοτώνουνται αναμεταξύ τους. Δεν έχει ξοφλημό, ανάθεμά τη για ράτσα! Πόσα χρόνια, πάππου πρόσπαππου, πολεμούμε να την ξεκάνουμε; Τί καταφέραμε; Τον κακό μας τον καιρό! Έναν ξεριζώνεις, δέκα φυτρώνουν... Αν δεν σκοτωθούν, σου λέω, αναμεταξύ τους, σκοτωμό δεν έχουν. Τους αφήνω, το λοιπόν, κα σκοτώνουνται. Κι άμα βγάλουν καλά καλά τα μάτια τους, καβαλικεύω τη φοράδα μου και πάω και βάνω τάξη. Κατάλαβες; Σου τα λέω αν αξιωθείς και γίνεις κι εσύ καμιά φορά Αγάς σε ρωμαίικο χωριό, να ξέρεις μωρέ, πώς να φέρνεσαι με τους Ρωμιούς"

Νίκος Καζαντζάκης

Το έχει η μοίρα μας, αδελφέ. Ποτέ δεν λέμε σε άλλους τι να κάνουν, αλλά πρώτοι εμείς δείχνουμε το πως να το κάνουν. Έτσι και σήμερα, εσύ κι εγώ, έχουμε χρέος να δείξουμε στους άλλους λαούς πως θα διώξουν από πάνω τους την βία που απειλεί να καταστρέψει τις ζωές τους. Η ιστορίας μας έχει τιμήσει πολλές φορές για να την τιμήσουμε. Και ετούτη η φυλή, η δικιά μας, τιμήθηκε πολύ και μισήθηκε περισσότερο, επειδή δεν έκανε πίσω στα μεγάλα καλέσματα, σε εκείνα που άλλοι λυγίζανε μόνο στην όψη τους...

Με στήριγμα την πίστη μας στον Θεό μας, στον συνάνθρωπό μας, με σεβασμό στους προπάτορές μου και με ευθύνη στο παρόν και στο μέλλον εκείνων που τους οφείλουμε να παραδώσουμε ακέραια όσα παραλάβαμε, οφείλουμε να σηκωθούμε όρθιοι και να τολμήσουμε να αντιπαλέψουμε τον επαίσχυντο νέο δυνάστη και τους υπηρέτες του που σήμερα με περίσσιο θάρρος μας παίρνουν την πατρίδα. Την πατρίδα που πλήρωσε με αίμα την ελευθερία της και που όπως είπε ο γέρος του Μοριά "ο θεός έβαλε την υπογραφή του για την ελευθερία της Ελλάδας και δεν την παίρνει πίσω".

Κι εμείς, που κάναμε μεγάλα λάθη, σήμερα πρέπει να τα διορθώσουμε και να πάρουμε τον δρόμο που μας περιμένει. Δώσαμε τα προγονικά μας θυσία στον μαμωνά και τα αστραφτερά μπιχλιμπίδια, τους καθρέφτες και άλλα ταπεινά. Αλλάξαμε τα μεγάλα με τα μικρά και ήρθε η ώρα τώρα να δούμε το λάθος και να φέρουμε την τάξη, την ηθική, τους άγραφους νόμους  κι όλα εκείνα για τα οποία μας μίσησαν και μας επιτέθηκαν ξανά και ξανά εκείνοι που μετράνε τη γη με το χρήμα και όχι με την αξία του άνδρα και της γυναίκας που περπατά επάνω της.

Αν γρήγορα δεν κάνουμε την δική μας προσωπική "ανάσταση", κοιτώντας προς το χρέος μας και τηρώντας την πίστη μας στους γραπτούς και άγραφους νόμους, αν δεν τολμήσουμε έμπρακτα να παλέψουμε για το θεόσδοτο δώρο της ανθρώπινης ελευθερίας, αν δεν σταθούμε όρθιοι στον σύγχρονο στίβο για να δώσουμε την μάχη μας στο ραντεβού μας με την ιστορία, αν δεν παλέψουμε για τα ιδανικά και τα άγιά μας, αν δεν αντιταχθούμε στο ψευτορωμέϊκο που απειλεί να μας συνθλίψει, τότε δεν θα είμαστε απλώς άξιοι της μοίρας μας, αλλά ανάξιοι να σταθούμε μπροστά στον σημερινό σταυρό του προσωπικού μας μαρτυρίου που στήθηκε για να μας δώσει την ευκαιρία να παλέψουμε με τους δαίμονές μας και να βγούμε νικητές.

Αυτή η ράτσα, η δική σου και η δική μου, δεν περιμένει την ελπίδα να έρθει, αλλά την γεννά. Και σήμερα μια γέννα γίνεται κι ο πόνος είναι πολύς κι άμαθος όπως είμαι εγώ με πλησιάζει ο φόβος, αλλά σαν είμαστε μαζί, τότε μας τρέμει ακόμη και ο χάρος...  Έτσι είναι η φυλή μας. Έτσι ήταν από πάντα. Κι αυτό είναι το μεγάλο χρέος. Να σταθούμε όρθιοι και να τιμήσουμε εκείνους που μας έδωσαν λεύτερη πατρίδα για να ζούμε. Να σταθούμε ορθοί και να δώσουμε ακέραια όσα παραλάβαμε στους επόμενους από εμάς.

Όλα αυτά δεν τα βάζουμε σε καλούπια. Ούτε τους προγόνους, ούτε τους αγίους μας, ούτε την πίστη μας. Ναι, χαθήκαμε. Ναι, γελαστήκαμε... Αλλά τώρα σιμώνει η ώρα για να τιμήσουμε και να τιμηθούμε. Μαζί θα γράψουμε την ιστορία και να θυμάσαι πως θα την γράψουμε ορθοί κι έχοντας στο πλευρό μας το δίκιο και τον Θεό μας. Αλλιώς δεν μπορεί να γίνει. Αδελφωμένοι και πιασμένοι χέρι - χέρι θα μπούμε στην αρένα με τα θηρία. Και από αυτήν θα βγούμε νικητές, κόντρα στις μαύρες δυνάμεις που σήμερα διαφεντεύουν τα άλαλα, κόντρα στους "μαύρους" που θέλουν να μας βάλουνε χώρια για να μας λιανίσουν.

Σε ετούτο τον ακήρυχτο πόλεμο προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια της ψυχής μου κάθε φορά που γυρνάει η ματιά μου και συναντά Έλληνα να ματώνει άλλον Έλληνα, επειδή επιτήδειοι τους βάλανε απέναντι, να χτυπιούνται μεταξύ τους αντί να χτυπήσουν εκείνους που κάνουν σχέδια για πως να εχθρεύονται τ' αδέλφια. Τι κι αν το δάκρυ πέφτει στην καρδιά για να σβήσει τον πόθο του δίκιου που την φουντώνει, τι κι αν φωνάζει η ψυχή μας πως ετούτος ο δρόμος που σήμερα περπατάμε είναι λάθος. Ένα λάθος που πρέπει να τελειώσει όσο πιο γρήγορα γίνεται...
Αν δεν το καταλάβουμε αυτό, τίποτε καλό δεν πρόκειται να γίνει. Τίποτε που να μας βγάλει από την φυλακή που είμαστε. Την φυλακή που έχει αόρατους τοίχους που όλο και κλείνουν, μέχρι να μας λιώσουν. Την φυλακή που δεν έχει πόρτες και οι δεσμοφύλακες είμαστε οι ίδιοι. Την φυλακή που δεν τολμούν να ομολογήσουν την ύπαρξή της ούτε οι δικαστές που μας βάλανε μέσα της...

Εμπρός λοιπόν, να κάνουμε το πρώτο βήμα και να βγούμε από αυτή την φυλακή. Και να πάρουμε το δρόμο της αξιοπρέπειας και της λευτεριάς μας. Ο δρόμος μας καλεί. Και θά 'ναι δύσκολος, αλλά όμορφος και περήφανος. Θά 'ναι σκοτεινός, αλλά σύντομος κι ολόγιομος με φως στην άκρη του. Θα είναι δρόμος που εμείς πρέπει ν' ανοίξουμε για να ακολουθήσουν κι άλλοι, για να λυτρωθούν εκείνοι που προσμένουν από εμάς να ακολουθήσουμε τα βήματα της φυλής μας...

Εμπρός λοιπόν, να ετοιμαστούμε. Ο αγώνας που έρχεται είναι δικός σου, είναι δικός μου, είναι δικός μας.
Εμπρός λοιπόν, να μαζευτούμε. Να σταθούμε σε μία γραμμή, για να τελειώνουμε μαζί τους...
Εμπρός λοιπόν, να ξεκινήσουμε. Να τους γυρίσουμε τις χάντρες τους και να πάρουμε πίσω την αξιοπρέπειά μας και την πατρίδα μας.
Κι ένα σου λέω, να το ξέρεις. Ετούτος ο δρόμος είναι ευλογημένος

Κωνσταντίνος

Στο συμπαντικό μικρόκοσμο του ανθρώπινου οργανισμού…

Εδιμβούργο

Το βακτήριο της λέπρας έχει την ικανότητα να επαναπρογραμματίζει ώριμα κύτταρα του ανθρώπινου σώματος και να τους δίνει ιδιότητες που υπάρχουν μόνο στα βλαστοκύτταρα, ανακάλυψαν σχεδόν τυχαία Βρετανοί ερευνητές. Υποψιάζονται μάλιστα ότι υπάρχουν και άλλες ασθένειες με την ίδια ικανότητα, η οποία θα μπορούσε ίσως να αξιοποιηθεί στην ιατρική.

Τα βλαστικά κύτταρα μπορούν να μετατρέπονται σε μια ποικιλία διαφορετικών ιστών. Μόλις πριν από λίγα χρόνια οι ερευνητές κατάφεραν να δημιουργήσουν τεχνητά βλαστοκύτταρα (iPS) αλλάζοντας το γενετικό πρόγραμμα που εκτελούν τα ώριμα, ή διαφοροποιημένα, κύτταρα του σώματος.

Φαίνεται όμως ότι στην πορεία της εξέλιξης η λέπρα κατάφερε πρώτη αυτό για το οποίο πανηγυρίζουν σήμερα οι βιολόγοι. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου αναφέρουν στην έγκριτη επιθεώρηση Cell ότι το βακτήριο της νόσου του Χάνσεν, όπως ονομάζεται διαφορετικά η λέπρα, δημιουργεί βλαστοκύτταρα για να διευκολύνει την εξάπλωσή της στον οργανισμό.

Προσπαθώντας να διαλευκάνουν αυτό το μηχανισμό εξάπλωσης, οι ερευνητές εργάστηκαν με κύτταρα Σβαν (Schwann), τα πρώτα κύτταρα στα οποία στοχεύει η λέπρα. Τα κύτταρα αυτά δημιουργούν ένα προστατευτικό περίβλημα γύρω από τα νεύρα, όπως το πλαστικό που μονώνει ένα ηλεκτροφόρο καλώδιο.

Αυτό που δεν περίμεναν οι ερευνητές ήταν ότι το βακτήριο της λέπρας (Mycobacterium leprae) θα μετέτρεπε τα κύτταρα Σβαν σε κύτταρα που συμπεριφέρονται όπως τα βλαστοκύτταρα. Τα μολυσμένα κύτταρα Σβαν μετατρέπονται σταδιακά σε άλλου είδους κύτταρα, για παράδειγμα μυϊκά, και μεταναστεύουν σε άλλες περιοχές του σώματος μέσω της κυκλοφορίας του αίματος. Μαζί τους, όπως, μεταφέρουν το μολυσματικό βακτήριο.

«Είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε λειτουργικά ώριμα κύτταρα να επαναπρογραμματίζονται σε βλαστοκύτταρα από μια φυσική βακτηριακή λοίμωξη» σχολιάζει o Ανούρα Ραμπουκάνα, επικεφαλής της μελέτης στο Εδιμβούργο.

Επισημαίνει επίσης ότι τα βλαστοκύτταρα της λέπρας δεν δείχνουν να μετατρέπονται σε καρκινικά κύτταρα που πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα -ένας κίνδυνος που απειλεί πολλές προσπάθειες αξιοποίησης των βλαστικών κυττάρων στην ιατρική.

«Θεωρητικά θα μπορούσε κανείς να χρησιμοποιήσει βακτήρια για να αλλάξει την πλαστικότητα των κυττάρων και να δημιουργήσει βλαστοκύτταρα, και στη συνέχεια να χρησιμοποιήσει ένα αντιβιοτικό για να σκοτώσει όλα τα βακτήρια» συνεχίζει ο ερευνητής. «Τα κύτταρα θα μπορούσαν στη συνέχεια να μεταμοσχευθούν σε περιοχές που έχουν υποστεί βλάβες από εκφυλιστικές ασθένειες».

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press

Το κράτος αυτό δεν μπορεί να έχει ποινική αξίωση κατά πράξεων που αποτελούν άσκηση πολιτικών δικαιωμάτων, σε πολιτικό αγώνα αυτοπροστασίας του λαού και του πολίτη

Υπέρτατες αρχές του δικαίου και της σύγχρονης δημοκρατίας, που αποτελούν και αρχές της παγκόσμιας κοινωνίας, είναι: η δημοκρατική αρχή μαζί με τα πολιτικά δικαιώματα και η αρχή προστασίας της αξίας του ανθρώπου μαζί με τις εγγυήσεις των δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Όταν από μέρους του κράτους παραβιάζεται επί τρία σχεδόν χρόνια συνεχώς το πολίτευμα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη, σε βαθμό που μεγάλο μέρος του Ελληνικού Λαού έχει οδηγηθεί και οδηγείται καθημερινά σε κατάσταση εξαθλίωσης.
Όταν, μάλιστα, η κατάσταση αυτή εξαθλίωσης βρίσκεται κάτω από τα κατώτατα όρια αξιοπρεπούς διαβίωσης και συχνά κάτω και από αυτά τα όρια επιβίωσης και
Όταν το κράτος, παρά τις αδιάκοπες προσπάθειες των πολιτών, αποδεδειγμένα δεν κάνει τίποτε για να προστατεύσει τους πολίτες του από την καθημερινή παραβίαση της αξίας και της αξιοπρέπειάς τους ως ανθρώπων και τα πολιτικά τους δικαιώματα ως πολιτών δημοκρατικού πολιτεύματος.
Το κράτος αυτό, δυστυχώς το Ελληνικό Κράτος, δεν μπορεί να έχει ποινική αξίωση κατά πράξεων που αποτελούν άσκηση πολιτικών δικαιωμάτων σε πολιτικό αγώνα αυτοπροστασίας του λαού και του πολίτη.
Τα πολιτικά δικαιώματα της δημοκρατίας: τα θεμελιώδη δικαιώματα της ελευθερίας, της ελεύθερης ένωσης και συνάθροισης προσώπων, της ελεύθερης έκφρασης της γνώμης με λόγο και έργο και, κυρίως, το υπέρτατο και έσχατο δικαίωμα της αντίστασης, που εγγυάται το Σύνταγμα στο ακροτελεύτιο άρθρο του για τις περιπτώσεις όπως η σημερινή: της διαρκούς παραβίασης από μέρους του κράτους του δημοκρατικού πολιτεύματος και των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη, πρέπει να αποτελέσουν για τη Δικαιοσύνη τη βάση ερμηνείας των σχετικών διατάξεων του Ποινικού Κώδικα.
Οι πράξεις άσκησης των θεμελιωδών αυτών δικαιωμάτων δεν είναι εκείνες που προβλέπει ο Ποινικός Κώδικας –ούτε ως προς το σκοπό τους ούτε ως προς την υπαιτιότητα. 0ι δικαστές έχουν από το δίκαιο και τη δυνατότητα και την υποχρέωση να ερμηνεύσουν σωστά το γραπτό ποινικό δίκαιο και να προστατεύσουν την ουσία της δημοκρατίας, της αξίας του ανθρώπου και του Συντάγματος.

Κύθηρα, 8.1.2013
Γιώργος Κασιμάτης

Ομ. Καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

http://tolimeri.blogspot.com

Περί του ζέοντος παρελθόντος του πλανήτη μας...

Συνταρακτικά ευρήματα σε διάφορες περιοχές της Γης αποδεικνύουν πως στην αρχαιότητα υπήρξε ένας πολιτισμός που είχε στη διάθεσή του πυρηνικά όπλα. Αυτά έγιναν η αιτία της καταστροφής του.

Η άποψη ότι η ανθρωπότητα δεν φθάνει για πρώτη φορά στα παρόντα τεχνολογικά και επιστημονικά επίπεδα είναι πολύ διαδεδομένη σε ορισμένους κύκλους .Ακόμα και ο ίδιος ο Αϊνστάϊν είχε πει κάποτε πως «τα αρχαία πειράματα έγιναν για άλλη μια φορά, οι παλιές γνώσεις ανακαλύφθηκαν εκ νέου». Σύμφωνα με τις σχετικές θεωρίες ο άνθρωπος έχει φθάσει πολλές φορές στο απόγειο της πολιτισμικής και τεχνολογικής του εξέλιξης αλλά εξ αιτίας κάποιας καταστροφής έχει οπισθοδρομήσει και έχει αρχίσει πάλι από την αρχή.

Αυτό αναφέρεται και από τον Πλάτωνα στο έργο του «Τίμαιος» όπου διηγούμενος την επίσκεψη του Σόλωνα στην Αίγυπτο περιγράφει τη συνομιλία που είχε με τον Αιγύπτιο αρχιερέα που του είπε τη χαρακτηριστική φράση«εσείς οι Έλληνες είστε αιωνίως παιδιά. Είστε όλοι νέοι στην ψυχή γιατί δεν θυμάστε τις αρχαίες σας παραδόσεις.

Θυμάστε μόνο έναν κατακλυσμό ενώ έχουν γίνει προηγουμένως πολλοί.» Από την αρχαιότητα , λοιπόν, είναι γνωστό ότι έχουν γίνει πολλές καταστροφές στο διάβα της ανθρώπινης ιστορίας κι ότι πολλές φορές ο πολιτισμός οπισθοδρόμησε για να ξαναπάρει αργότερα το ανηφορικό μονοπάτι. Σε ποιο επίπεδο ,όμως, είχαν φτάσει οι προηγούμενοι πολιτισμοί; Πολλοί μελετητές υποστηρίζουν πως στο παρελθόν ο άνθρωπος είχε καταφέρει επιτεύγματα αντίστοιχα ή και ανώτερα κι από τα σημερινά. Ανάμεσα σ’ αυτά ήταν η χρήση της ατομικής ενέργειας. Τα βιβλικά Σόδομα και Γόμορα λέγεται ότι καταστράφηκαν από αυτή την αιτία. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και σε άλλα μέρη της γης. Σε νησιά του Ειρηνικού ανακαλύφθηκαν μέσα στη ζούγκλα πανάρχαια τείχη και ερείπια πόλεων που καταστράφηκαν με τέτοιο τρόπο που μόνο μια ατομική βόμβα θα μπορούσε να δικαιολογήσει. Αντίστοιχα ευρήματα υπάρχουν και σε άλλες περιοχές της Γης. Η πιο πρόσφατη από αυτές τις ανακαλύψεις αφορά μια πόλη στην αρχαία Ινδία η κατάληξη της οποίας ήταν τραγική .

Η Ραδιενεργός Πόλη

Σε μια περιοχή του Ρατζαστάν της Ινδίας όπου γίνονταν έργα για την ανέγερση ενός μεγάλου συγκροτήματος κατοικιών ανιχνεύτηκαν υψηλές εκπομπές ραδιενέργειας. Στην ίδια περιοχή είχε παρατηρηθεί στα προηγούμενα χρόνια μεγάλη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου και μεγάλος αριθμός γεννήσεως νεογνών με σοβαρές γενετικές αλλοιώσεις. Τι είχε συμβεί εκεί; Γιατί αυτή η περιοχή είχε το προνόμιο της ραδιενεργούς εκπομπής; Οι επιστημονικές έρευνες και η αρχαιολογική σκαπάνη έδωσαν τελικά την απάντηση ανασκάπτοντας μια αρχαία πόλη στην οποία είναι εμφανή τα σημάδια μιας ατομικής καταστροφής που έγινε εκεί πριν από 8000 έως 12000 χρόνια καταστρέφοντας τα περισσότερα κτίρια και σκοτώνοντας περίπου μισό εκατομμύριο ανθρώπους. Ένας ερευνητής ,μάλιστα , υπολογίζει πως η ατομική βόμβα που κατέστρεψε την αρχαία αυτή πόλη ήταν παρόμοιου μεγέθους με εκείνες που έπληξαν το Ναγκασάκι και τη Χιροσίμα το 1945.

Στη Μαχαμπαράτα , το Ινδικό έπος, πολλοί ερευνητές ανακαλύπτουν περιγραφές που θυμίζουν σύγχρονα πολεμικά μέσα , άρματα μάχης, πυραύλους και ατομικές βόμβες. Ανάμεσα στα άλλα αναφέρεται πολύ ξεκάθαρα και μια μεγάλης έκτασης καταστροφή που η περιγραφή της παραπέμπει σε ατομική έκρηξη. «Η καταστροφή ήρθε από μια λάμψη που έμοιαζε να έχει όλη τη δύναμη του σύμπαντος κι ύστερα υψώθηκε σε μια στήλη καπνού και φωτιάς τόσο μεγάλη που έλαμπε σαν 10000 ήλιοι μαζί. Ήταν ένα γιγαντιαίος άγγελος θανάτου που μετέτρεψε σε μια στιγμή σε στάχτες μια ολόκληρη φυλή. Τα κορμιά κάηκαν σε βαθμό που έγιναν αγνώριστα. Τα μαλλιά και τα νύχια έπεσαν, τα κεραμικά έσπασαν και τα πουλιά έγιναν άσπρα» . Αυτό θα μπορούσε να είναι μια περιγραφή από τις τραγικές στιγμές που έζησαν οι κάτοικοι στο Ναγκασάκι και τη Χιροσίμα. Όμως πρόκειται για μια περιγραφή που βρίσκεται μέσα στο αρχαίο κείμενο της Μαχαμπαράτα. Κάποτε θεωρείτο αλληγορική και μυθική αυτή η περιγραφή σήμερα όμως όλο και περισσότεροι επιστήμονες πιστεύουν πως πρόκειται για αυθεντικό ιστορικό γεγονός.

Ένας Πόλεμος που Μαίνεται Ακόμα

Ο Ινδός ιστορικός Κισάρι Μόχαν Γκάνγκουλι λέει ότι οι ινδικές ιερές γραφές βρίθουν από παρόμοιες περιγραφές που παραπέμπουν σε πυρηνικές καταστροφές. Υπάρχουν επίσης αναφορές για ιπτάμενα πολεμικά άρματα και όπλα ολέθρου τα οποία μπορούσαν να εξολοθρεύσουν ολόκληρους στρατούς εκσφενδονίζοντας τους στρατιώτες μαζί με τους ελέφαντές τους σαν να ήταν φύλλα δέντρων. Αυτό δε που σήμερα εμείς περιγράφουμε σαν το «πυρηνικό μανιτάρι» που ξεπετάγεται στο σημείο όπου πέφτει μια ατομική βόμβα στα αρχαία ινδικά κείμενα περιγράφεται σαν «γιγάντια ομπρέλα» από καπνό και φωτιά. Μολονότι η επίσημη άποψη της ιστορίας δυσκολεύεται να δεχθεί την ύπαρξη προγενέστερων πολιτισμών που είχαν φτάσει στο επίπεδο να δαμάσουν την ατομική ενέργεια, πολλά αρχαία κείμενα και κυρίως πολλά ευρήματα αποδεικνύουν πως η ιστορία είναι διαφορετική από αυτή που πιστεύουν οι περισσότεροι. Ο αρχαιολόγος Φράνσις Τέηλορ ,ειδικευμένος στις ιερές επιγραφές, ανακάλυψε κοντά στην αρχαία ραδιενεργό πόλη της Ινδίας κείμενα σε ναούς που απευθύνουν έκκληση στους θεούς για να σωθούν οι πιστοί από τη «μεγάλη λάμψη» που καταστρέφει τα πάντα.

« Είναι να σαστίζει κανείς αν δεχθεί το ενδεχόμενο κάποιος πολιτισμός να είχε αναπτύξει πυρηνική τεχνολογία πριν από τη δική μας εποχή» λέει ο Βρετανός αρχαιολόγος και συμπληρώνει « ωστόσο οι ραδιενεργές στάχτες που βρίσκουμε σήμερα φαίνεται να επιβεβαιώνουν τις αρχαίες ινδικές γραφές που περιγράφουν έναν ατομικό πόλεμο».

Ό,τι κι αν κατέστρεψε , πάντως, την αρχαία πόλη στην Ινδία έχει επίδραση ως τις μέρες μας, όπως αποδεικνύουν οι υψηλές συγκεντρώσεις ραδιενέργειας. Γι αυτό και η Ινδική κυβέρνηση απέκλεισε τη μολυσμένη περιοχή και ματαίωσε την ανέγερση των κτιρίων. Η αύξηση των καρκίνων και των τερατογενέσεων αποδεικνύουν πως ακόμα και χιλιάδες χρόνια μετά ένας πυρηνικός πόλεμος μπορεί να εξακολουθεί να μαίνεται και να δημιουργεί νέα θύματα.

Από την Ατλαντίδα στο Σήμερα

Πολλοί μάλιστα είναι πεπεισμένοι πως αυτή η τεχνολογία υπήρχε και στην αρχαία Ατλαντίδα και πως στην παρούσα εποχή ενσαρκώνονται πολλοί άνθρωποι που ζούσαν σε προηγούμενη ζωή στη βυθισμένη ήπειρο η οποία καταστράφηκε –σύμφωνα με μια άποψη- από τη λανθασμένη χρήση της γνώσης και της τεχνολογίας. Όπως η ατομική ενέργεια. Οι μαζικές ενσαρκώσεις είναι επειδή έχουν δημιουργηθεί και πάλι οι αντίστοιχες συνθήκες και εκείνοι που τότε διάλεξαν λάθος, και έκαναν επιλογή καταστροφής, να έχουν τώρα την ευκαιρία να διαλέξουν και πάλι, αυτή τη φορά πιο σοφά.

Της Ιουλίας Πιτσούλη (miraclesynthesis.gr)

Υ.Γ. Με νόμο του ελληνικού κράτους δεν είναι ελεύθερη η ελληνική αρχαιολογική σκαπάνη να κάνει ανασκαφές. Πρέπει πρώτα να πάρει σχετική άδεια από τις αντίστοιχες υπηρεσίες των γερμανών και άγγλων.

Δεν έχουμε το δικαίωμα να αναζητούμε το παρελθόν μας και την εν γένει ιστορία του πλανήτη μας.

Φαίνεται ότι κρίνεται λίαν επικίνδυνο για την έξοδό μας από το Πλατωνικό Σπήλαιο…

Κλίμα αμφισβήτησης της επίσημης τουρκικής ταυτότητας

Μια καταπληκτική περίπτωση που δείχνει για άλλη μια φορά το καθεστώς της καταπίεσης που υπάρχει στην Τουρκία για όσους τολμούν να αρνηθούν την κατεστημένη τουρκική ταυτότητα, η οποία για πολλούς είναι ένα πλαστό δημιούργημα, αποκαλύπτει η ίδια η τουρκική εφημερίδα, Radikal, σε δημοσίευμα της στις 3/1.

Η περίπτωση αφορά τον Ahmet Sarıtaş, δάσκαλο σε ένα δημοτικό σχολείο της περιοχής του Pentik, στην ασιατική περιοχή της Κωνσταντινούπολης. Ο Sarıtaş, όπως αναφέρει το κατηγορητήριο που του απεδόθη από την Διεύθυνση Εκπαίδευσης της Κωνσταντινούπολης, στην έναρξη του σχολικού έτους 2011-2012, στην ετήσια συγκέντρωση των εκπαιδευτικών, είχε δηλώσει πως είναι Έλληνας, ότι ξέρει ρωμαίικα, και πως παρά την μεγάλη κρίση που διέρχεται η Ελλάδα, στην Ελλάδα υπάρχει περισσότερη ελευθερία για τους δάσκαλους και τους καθηγητές και δεν υπάρχει η καταπίεση που ασκείτε στα τουρκικά σχολεία. Τις ίδιες απόψεις είχε εκφράσει επανειλημμένα και κατά την διάρκεια του εκπαιδευτικού έτους. Μάλιστα ο εν λόγω δάσκαλος, όπως αναφέρουν οι κατηγορίες εναντίον του, είχε ισχυριστεί πως για τον ίδιο θα ήταν πολύ καλύτερο να διδάσκει σε ελληνικά σχολεία γιατί εκεί δεν θα ήταν αναγκασμένος να κρύψει την ταυτότητα του και ότι στην Τουρκία δεν υπάρχει ελευθερία για να δηλώσεις μια ταυτότητα διαφορετική από την επίσημη κατεστημένη τουρκική ταυτότητα.

Οι δηλώσεις αυτές που έγιναν γνωστές στην Διεύθυνση Δημοτικής Εκπαίδευσης της περιφέρειας της Κωνσταντινούπολης, προκάλεσαν την έντονη αντίδραση με συνέπεια να του αποσταλεί έγγραφη προειδοποίηση να ανακαλέσει τις δηλώσεις του και την δημόσια τοποθέτηση του ότι είναι Έλληνας γιατί σε αντίθεη περίπτωση θα υποστεί τις κυρώσεις προσβολής της επίσημης τουρκικής
ταυτότητας. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του İhsan Koç, διευθυντή του σχολείου που διδάσκει ο Ahmet Sarıtaş, ζητήθηκε από τον δάσκαλο να προβεί σε γραπτή μεταμέλεια για ότι έχει δηλώσει δημόσια, δηλαδή για τους ισχυρισμούς του ότι είναι ελληνικής καταγωγής. Η προειδοποίηση που του απεδόθη αναφέρει ότι το τουρκικό εκπαιδευτικό σύστημα δεν ανέχεται τέτοιες δηλώσεις που προσβάλουν τις βασικές αρχές του, οι οποίες βασίζονται στην αποδοχή μιας επίσημης τουρκικής ταυτότητας.

Το εντυπωσιακό είναι, όπως αποκαλύφτηκε από Eyüp Atasoy, τον Διευθυντή Εκπαίδευσης της περιοχής του Pentik, της ασιατική ακτή της Κωνσταντινούπολης, ο οποίος έψαξε για την καταγωγή του δασκάλου που έκανε αυτές τις δηλώσεις, ο Ahmet Sarıtaş κατάγεται από την Τραπεζούντα, είναι δηλαδή Πόντιος. Η αποκάλυψη αυτή, παρά τους ισχυρισμούς των Τούρκων ότι ο δάσκαλος δεν είναι Έλληνας αλλά… Πόντιος, είναι άλλο ένα στοιχείο που έρχεται να προστεθεί σε τόσα άλλα που δείχνουν πως ειδικά για τη περιοχή του Πόντου υπάρχει ένα κλίμα αμφισβήτησης της επίσημης τουρκικής ταυτότητας και μια αναζήτηση της πραγματικής ρωμαίικης ταυτότητας των κατοίκων της περιοχής. Αυτή η ρωμαίικη ταυτότητα, μετά από τόσες δεκαετίες από την ανταλλαγή των πληθυσμών και την αποχώρηση από τον Πόντο των Ελλήνων, φαίνεται πως ξαναβγαίνει στην επιφάνεια με όλες τις συνέπειες μιας τέτοιας «σεισμικής» εξέλιξης, για όλο το πλαστό κρατικό οικοδόμημα της σύγχρονης Τουρκίας.

Νίκος Χειλαδάκης

http://www.enromiosini.gr/

http://olympia.gr

Γιατί να διδασκόμαστε Αρχαία Ελληνικά στην εποχή της Παγκοσμιοποίησης

Γιατί η ελληνική;

Απαντήσεις ενός ξενόγλωσσου ομιλητή

PEDRO OLALLA

Συγγραφέας, Ελληνιστής, Πρεσβευτής του Ελληνισμού

Ως ξένος, ως ελληνομαθής και ως μέτοικος, με τιμά ιδιαίτερα αυτή η πρόσκληση να συνεισφέρω με λίγα λόγια σε τούτο τον όμορφο φόρο τιμής στην ελληνική γλώσσα· αυτή η πρόσκληση να αναδείξω με τα βιωματικά επιχειρήματά μου τη σημασία της ελληνικής γλώσσας και της ανθρωπιστικής στάσης ζωής στις μέρες μας, και αυτή η πρόσκληση να έρθω αρωγός —δυστυχώς για μια ακόμα φορά— στην υπεράσπιση του αυτονόητου. Αλλά είναι γεγονός ότι και το αυτονόητο χρειάζεται πολύ συχνά υπεράσπιση: ας μην ξεχνάμε ότι οι πιο προοδευτικές ιδέες δεν κινδυνεύουν τόσο πολύ όταν η υπεράσπισή τους είναι επικίνδυνη όσο όταν αυτή γίνεται πληκτική.

Αφετηρία λοιπόν για τον προβληματισμό μου είναι μια απλή ερώτηση: τι σημαίνουν σήμερα τα ελληνικά για έναν ξενόγλωσσο; Νομίζω ότι, καταρχάς, οι απαντήσεις εξαρτούνται από τον ίδιο τον ξενόγλωσσο. Αφενός, μετά από μια μακρά και ακόμα πρόσφατη ιστορία γεμάτη πολέμους, δοκιμασίες και εξορίες, —σχεδόν ξαφνικά και παρά την λεγόμενη «κρίση»— η Ελλάδα έχει γίνει για πολλούς ξένους ένας τόπος αναζήτησης ελπίδας· και συνεπώς η γλώσσα της, ένας δρόμος για να βρουν μερικοί άνθρωποι μια θέση σε μια νέα κοινωνία, για να έχουν πρόσβαση σε εύλογες προσδοκίες, που τους τις αρνιούνται στη γενέτειρά τους, και για να προσβλέπουν σε μια καλύτερη ζωή. Αυτή η αλλαγή από πατρίδα ξενιτιάς σε γη της επαγγελίας —αλλαγή, που παρατηρώντας τις παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες με ξυπόλυτους και λιμασμένους παππούδες, μοιάζει με θαύμα— είναι ο τελευταίος ελιγμός στη διαδρομή αυτής της υπερχιλιετούς κοινωνίας, που διέσχισε τους αιώνες με μόνο στοιχείο συνοχής ίσως τη γλώσσα της, μια γλώσσα που σήμερα μοιράζει μέλλον στα θύματα της αδικίας δίπλα στις άλλες γλώσσες της δύσης. Όλοι αυτοί οι νέοι ομιλητές της ελληνικής και κυρίως οι άμεσοι απόγονοί τους, που θα είναι «γέννημα θρέμμα» ελληνόφωνοι, θα αποτελέσουν έναν καθόλου αμελητέο παράγοντα στην εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας στο άμεσο μέλλον.

Αφετέρου όμως, οι περισσότεροι ξένοι της γηραιάς Ευρώπης βλέπουν την ελληνική γλώσσα με τελείως διαφορετικά μάτια. Για αυτούς, υπήρχε πάντα ένα λείψανο· ένα σεβάσμιο λείψανο μεν, αλλά στο κάτω-κάτω ένα πηγάδι από όπου αντλείται μονάχα παρελθόν. Η μελέτη της αποτελεί κομμάτι της ακαδημαϊκής προσέγγισής τους σε αυτόν τον κοινό τόπο αναφοράς, σε αυτή την αιωρούμενη Ελλάδα που πλανιέται πάνω από τα κεφάλια όλων των δυτικών λαών επηρεάζοντας την κοσμοθεωρία τους. Ωστόσο, τα σχολεία και τα πανεπιστήμιά μας μάς δίδαξαν την ελληνική —και συνεχίζουν να τη διδάσκουν αν και όλο και λιγότερο— αδιαφορώντας για την ιστορική της εξέλιξη και για τη σχέση της με το παρόν, αποτίνοντας μεν έναν ευλαβή φόρο τιμής στην κλασσική της περίοδο αλλά αγνοώντας δε —ακόμα και περιφρονώντας ίσως— τις φυσικές της δυνατότητες ως μέσο επικοινωνίας. Μονάχα τα τελευταία χρόνια, αρχίζει να αφυπνίζεται δειλά ένα ενδιαφέρον για τη σύγχρονη γλώσσα, όχι όμως χωρίς την μαχητική επιφύλαξη εκείνων που αυτοανακηρύσσονται ιεροί υπερασπιστές της αρχαίας.

Ωστόσο, πέρα από αυτό το απατηλό δίλημμα μεταξύ νέας και αρχαίας, πέρα από την ξένοιαστη χρήση της ελληνικής ως απλού εργαλείου επικοινωνίας ή από την εσωστρεφή καλλιέργεια του αξιοσέβαστου κήπου των κλασικών συγγραφέων, υπάρχει κάτι που η ελληνική γλώσσα μπορεί να προσφέρει αποκλειστικά σε έναν δυτικό ξένο, κολασμένο από τις χάρες της κουλτούρας και ελεύθερο από επιφυλάξεις και προκαταλήψεις: μια ατελείωτη περιπέτεια της διανόησης. Για όσο διάστημα έχω αφιερώσει στην εκμάθηση αυτής της γλώσσας, για όσον καιρό έχω δουλέψει ως μεταφραστής ή ως καθηγητής μετάφρασης, για όσο χρόνο έχω αφοσιωθεί στη δουλειά του λεξικογράφου και του ιστορικού, για όσα χρόνια έχω διατρέξει την Ελλάδα ακολουθώντας τα χνάρια των αρχαίων μύθων ή για όσο χρόνο γράφω και δημοσιεύω τα έργα μου στα ελληνικά, η σχέση μου με την ελληνική γλώσσα υπήρχε πάντοτε αυτή της σαγήνης. Και σε αυτή θα ήθελα να αναφερθώ τώρα, διότι πιστεύω ότι λίγα πράγματα μας ενώνουν με πιο ακλόνητο τρόπο από το να μοιραζόμαστε κάποια συγκίνηση ικανή να μας σαγηνεύσει.

Υπάρχει κάτι που η ελληνική γλώσσα προσφέρει ως αποκλειστικό προνόμιο: η εγγύτητα των δομών και των λέξεων της στην πρώτη ύλη της σκέψης μας. Γιατί «σκέφτομαι» δεν σημαίνει παρά συσχετίζω έναν κόσμο εικόνων, αισθήσεων και λέξεων, συνδυάζω απεριόριστα μια απέραντη συλλογή μικρών κομματιών που εκπληκτικά φέρουν τυπωμένη τη σφραγίδα του ελληνικού πνεύματος.

Παιδί, στη γενέτειρά μου, στις απότομες ακτές της Αστούριας, γνώρισα ένα σκεύος αλιείας που οι ψαράδες ονόμαζαν «palangre». Πολύ αργότερα, σε τούτες τις

φθαρμένες συλλαβές, αναγνώρισα την αρχαία ελληνική λέξη «πολυάγκιστρον». Η λέξη «αγκίστρι» με οδηγεί στην «αγκύλη», στην «άγκυρα», στον «αγκώνα», λέξεις με τις οποίες ζω και που μοιράζονται μια κοινή έννοια με την «καμπύλη», με το «κλείσιμο», με την «αγκαλιά». Η ζωή σε επαφή με την ελληνική οξυγονώνει τη συνείδηση των μηχανισμών της αντίληψής μας, μας αποκαλύπτει ότι η σκέψη είναι μια απέραντη και υποβλητική διαδικασία μεταφοράς, και ότι ο τρόπος που σκεπτόμαστε εδώ και αιώνες —κομμάτι πλέον του DNA μας και κεκτημένη ταχύτητα στην ιστορική μας εξέλιξη— είναι βαθειά καθορισμένος από την επίδραση της ελληνικής γλώσσας. Ποια σχέση υφίσταται άραγε ανάμεσα στην «αγκαλιά» και στην «ανάγκη»; ή ανάμεσα στην «άγκυρα» και στην «ανάγκη», ανάμεσα σε αυτό που κρατάει και σε αυτό που είναι κατ’ εξοχήν ασυγκράτητο; Αυτές οι καθημερινές λέξεις μπορούν να μας ταξιδέψουν, παράδειγμα, έως τον Μακρόβιο, που ισχυρίζεται ότι η ανάγκη αναπαριστάται από τον κόμβο και ο έρωτας από το φιλί· ή έως την κοσμοθεωρία των ορφικών, για τους οποίους η Ανάγκη ήταν αυτή η δύναμη-αγκαλιά-κόμβος, που δεσπόζει στα πάντα…

Η τριβή με την ελληνική γλώσσα φέρει σε επαφή την αμεσότητα του παρόντος με το υποβλητικό φορτίο του παρελθόντος, δημιουργώντας πάντα μια τονωτική καύση. Μας εκπαιδεύει στην προσπάθεια, στην ακρίβεια και στην οξυδέρκεια. Μας ωθεί συνέχεια στην ανίχνευση και, συνεπώς, μας φέρνει συνέχεια απέναντι στο εύρημα. Τοποθετεί τη φευγαλέα ατομική συνείδησή μας μέσα στις μακρές κινήσεις της ύπαρξης του ανθρώπου ως σκεπτόμενου όντος. Έτσι, μέρα με τη μέρα, αφήνομαι να παρασυρθώ από λέξεις όπως «εστιατόριο», «σύμπτωση» ή «έντομο», απολαμβάνοντας ως ξένος ένα ατελείωτο ταξίδι στον εαυτό μου. Μια περιπέτεια που δεν θα μπορούσε να γίνει σε βάθος στα Ισπανικά, στα Αγγλικά ή στα Ρωσικά. Θα μπορούσε κάποιος να την επιχειρήσει ίσως στα Λατινικά, αλλά τα Λατινικά δεν τα μιλάνε πλέον στην αγορά.

Η ελληνική γλώσσα ζει στον λόγο των σημερινών ομιλητών της, αλλά ζει και στο υποσυνείδητο και στο βάθος του λόγου των ομιλητών των περισσοτέρων δυτικών γλωσσών. Ζει στο λεξιλόγιο, στις έννοιες, στις δομές, στην ορολογία, στην οργάνωση της σκέψης, στις εκφάνσεις της πολιτιστικής παράδοσης… Είναι ζωντανή γιατί, κατά βάθος, όλοι οι δυτικοί μιλάμε μια ασυνείδητη ελληνική.

Η ελληνική γλώσσα είναι η μητέρα γλώσσα της αφηρημένης σκέψης, η μητέρα γλώσσα όλων των φωνητικών μας αλφάβητων, η πρώτη lingua franca, η πρώτη σε λογοτεχνική παράδοση και επιρροή, η πιο παλαιά από τις ζωντανές σε προφορική και γραπτή παράδοση, η γλώσσα με την πρώτη γραμματική και τον πρώτο

μεταγλωσσικό συλλογισμό, η γλώσσα στην οποία πρωταναπτύχθηκαν γραπτώς η λογοτεχνία, η ιστορία, η πολιτική, οι νόμοι και η επιστήμη. Και αν πρέπει να κρίνουμε από την τεράστια επιρροή που έχει ασκήσει και ασκεί πάνω στις υπόλοιπες, η ελληνική γλώσσα είναι, υπό αυτήν την έννοια, η πρώτη γλώσσα στον κόσμο. Αυτή είναι μια ακλόνητη αλήθεια που καθορίζει τον παγκόσμιο πολιτισμό.

Σκεπτόμενος σήμερα το μέλλον της ελληνικής, ειλικρινά το βλέπω αρκετά υποσχόμενο στον κόλπο μιας όλο και πιο γραμματισμένης παγκόσμιας κοινωνίας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα βήματα μπροστά είναι εύκολα ή ότι θα γίνουν από μόνα τους χωρίς να συναντήσουν αντίσταση. Νομίζω ότι η ελληνική, για να εξασφαλίσει την επιβίωσή της, καλείται να αξιοποιήσει προπαντός την ιδιαιτερότητά της.

Για αυτόν το σκοπό, υπάρχουν κάποιες προκλήσεις που μου φαίνονται κρίσιμες. Η πρώτη είναι η ίδια η γνωριμία των ομιλητών με τη γλώσσα, η απόκτηση της γλωσσικής συνείδησης από τους ίδιους τους ομιλητές και η καλλιέργεια της αγάπης προς τη γλώσσα. Είναι γνωστό ότι ο άνθρωπος φροντίζει και εκτιμά εκείνο που αγαπά, και ότι αγαπά μόνο εκείνο που γνωρίζει. Ευτυχώς, αυτή η αγάπη για τη γλώσσα δεν υπήρξε ποτέ κάτι το ξένο για τους έλληνες· ακόμα και το λεγόμενο γλωσσικό ζήτημα, αυτός ο ιδιόμορφος εμφύλιος πόλεμος, έχει βοηθήσει με τον τρόπο του στη γλωσσική συνείδηση και στην αυτογνωσία των Ελλήνων. Όμως, συνυφασμένη με αυτή την αναγκαία αγάπη για τη γλώσσα, είναι και μια ίσως πιο δύσκολη πρόκληση που θεωρώ καίριας σημασίας για την επιβίωση της ελληνικής: η ιστορική υπέρβαση του ιδεατού τρίγωνου γλώσσα-έθνος-κράτος.

Είναι γεγονός ότι, σε καιρούς χαλεπούς, η ελληνική γλώσσα προσέδωσε στους ομιλητές της μια εθνική συνοχή και ότι συνέβαλε αποφασιστικά στη διαμόρφωση μιας ταυτότητας την ώρα της διεκδίκησης και της οικοδόμησης του νέου κράτους. Αλλά είναι επίσης γεγονός ότι τα μεγαλύτερα επιτεύγματά της τα κατάφερε η ελληνική σε πιο ευνοϊκούς καιρούς ως γλώσσα πολυσύνθετων πληθυσμών, ακόμα και ως γλώσσα πολυεθνικών κοινοτήτων. Η ελληνική έδωσε τους καλύτερους καρπούς της ούσα η κοινή γλώσσα όλων των ελληνικών φυλών, η κοινή γλώσσα της ελληνιστικής οικουμένης, η πρώτη κοινή γλώσσα της χριστιανικής οικουμένης και η γλώσσα αναφοράς της ουμανιστικής οικουμένης.

Σήμερα, ζούμε σε έναν κόσμο όπου υπάρχουν περίπου 6.000 γλώσσες, πάνω από 10.000 έθνη και μόνο καμία διακοσαριά κράτη, που μάλιστα τείνουν προς την ένταξη σε διεθνείς δομές και υφίστανται την επίδραση της παγκοσμιοποίησης. Άρα,

όλα τα κράτη είναι ή θα γίνουν πολύ-πολιτισμικά, και, συνεπώς, η πρόκληση των ημερών μας είναι να δημιουργήσουμε αισθήματα αλληλεγγύης μεταξύ ανθρώπων πολιτισμικά ετερογενών.

Σε αυτό το πλαίσιο, δεν χωράει πια το τρίγωνο γλώσσα-έθνος-κράτος, και η ελληνική γλώσσα πρέπει να βρει τον δρόμο της όχι μόνο ως γλώσσα του ελληνικού λαού, αλλά ως γλώσσα και τροφός μητέρα του δυτικού και του ουμανιστικού πολιτισμού. Εκεί να βρει συμμάχους για τη διαιώνισή της και να ταχθεί μαζί τους υπέρ ενός ανυπέρθετου χρέους: την «παγκοσμιοποίηση» του Ανθρωπισμού.

Αυτό που ονομάζουμε Ανθρωπισμό δεν είναι μόνο μια κληρονομιά, είναι προπαντός μία στάση ζωής: μια στάση άρρηκτα συνδεδεμένη με την ελληνική γλώσσα και το ελληνικό πνεύμα από τους πανάρχαιους χρόνους όπου ο Όμηρος άρχισε την αναζήτηση του πανανθρώπινου στοιχείου. Μια στάση όχι βέβαια αποκλειστικά ελληνική, που μάλιστα προδόθηκε επανειλημμένως από τους ίδιους τους Έλληνες, αλλά και που αναμφίβολα επινοήθηκε, καλλιεργήθηκε, υποστηρίχτηκε και ανακτήθηκε, ξανά και ξανά κατά τον ρου της ιστορίας, ανατρέχοντας κυρίως στο ελληνικό στοιχείο.

Αυτή η στάση εμπιστοσύνης στον άνθρωπο, στην ικανότητα και στη συνείδησή του για να επιλέγει ελεύθερα το καλό, είναι η δύναμη που γέννησε την ηθική και υπερασπίζεται έως σήμερα τη σκέψη. Και χωρίς σκέψη και ηθική δεν υπάρχει πρόοδος αλλά υποταγή και χάος. Αρμόζει λοιπόν στον Ανθρωπισμό να καλλιεργήσει την ηθική όχι ως δογματική επιβολή αξιών —όποιες κι αν είναι αυτές— αλλά ως κριτική και υπεύθυνη άσκηση της ελευθερίας· να μας μυήσει και να μας εκπαιδεύσει σε μιαν άσκηση σκέψης που να μας οδηγεί να βρούμε λόγους για να προτιμήσουμε μια συμπεριφορά από μιαν άλλη και να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε ότι οι λόγοι αυτοί δεν είναι κάτι το υπερβατικό, αλλά το έμφυτο στον άνθρωπο.

Αυτή η στάση δεν έχει εγκαταλείψει ποτέ την προσπάθεια να χτίσει έναν κόσμο απαλλαγμένο από το δόγμα, ο οποίος να υπάγεται στην αμφισβήτηση, στην ηθική, στην αισθητική, στη δικαιοσύνη και στην ελευθερία. Και όσοι την καλλιέργησαν, δεν υπερασπίστηκαν μονάχα όσα πίστευαν ότι υπερασπίζονταν στον καιρό τους, αλλά και την ελευθερία και την αξιοπρέπεια κι άλλων αγέννητων ακόμη, τη μελλοντική τους δυνατότητα να γνωρίσουν έναν κόσμο διαφορετικό και μια πραγματικότητα άλλη από το διεστραμμένο προϊόν της καταπίεσης και του ψεύδους. Όπως είναι επόμενο, τούτη ήταν ανέκαθεν η στάση των ολίγων: μια πράξη αντίστασης σε ένα αντίξοο και βάρβαρο περιβάλλον. Ωστόσο, κάθε φορά

που έλαμπε στο πέρασμα του χρόνου εν μέσω της αυθαιρεσίας, του σκοταδισμού και των κατώτερων ορμών του ανθρώπινου είδους, η ανθρωπότητα έκανε ένα βήμα προς τη σύνεση, προς το μέτρο, προς την αξιοπρέπεια του ανθρώπου πέρα από συμφέροντα και πιστεύω.

Αυτή η ουμανιστική στάση οφείλει πολλά στην ελληνική γλώσσα, αλλά αληθεύει επίσης ότι η ελληνική γλώσσα και η εικόνα της Ελλάδας απέναντι στον εαυτό της και στον κόσμο οφείλουν πολλά σε αυτήν την ουμανιστική στάση. Ασφαλώς, δεν είναι βέβαιο πως αυτή η κοπιαστική στάση θα θριαμβεύσει τελικά επί της αυθαιρεσίας και της βαρβαρότητας. Είναι όμως απολύτως βέβαιο πως η αυθαιρεσία και η βαρβαρότητα θα θριαμβεύσουν με μεγαλύτερη δυσκολία ανάμεσα σε όσους υιοθετούν τούτη τη στάση, παρά ανάμεσα σε όσους την αγνοούν ή την περιφρονούν. Για αυτό και κάθε προσπάθεια αξίζει τον κόπο.

Κάποιες φορές, περπατώντας ανάμεσα στις ελιές και στα ερείπια αυτής της χώρας, αναρωτήθηκα τι θα έμενε από τον πολιτισμό μας αν έσβηνε από αυτόν το ελληνικό στοιχείο, πώς θα ήμασταν αν στερούμασταν όχι μόνο αυτό το απέραντο κληροδότημα αλλά και τούτη τη γενναία ώθηση, που πάντοτε κινούσε το ενδιαφέρον προς τον άνθρωπο. Και τότε αντικρίζω ένα απέραντο κενό. Τα ερείπια μάς κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, μας κάνουν να συνειδητοποιούμε πόσο εύθραυστος είναι ο πολιτισμός, μας υπενθυμίζουν ότι οι κατακτήσεις του είναι εφήμερες, ότι πρέπει να τις υπερασπιζόμαστε κάθε μέρα που ξημερώνει, και ότι ο μόνος εφικτός και άξιος του ονόματός του πολιτισμός είναι εκείνος που ενώνει τους ανθρώπους ενάντια στη βαρβαρότητα. Αυτό το μάθημα μάς έχει αφήσει το ελληνικό πνεύμα, μαζί με την πρόκληση να μην είμαστε μόνο κληρονόμοι αλλά και συνεχιστές, να μην κάνουμε μόνο νοσταλγικούς περιπάτους στα χνάρια των αρχαίων αλλά να μοχθούμε στην δημιουργική αναζήτηση των ίδιων αξιών που οι καλύτεροι από εκείνους έψαχναν.

Για όλους αυτούς τους λόγους, η ελληνική δεν είναι μια ακόμα γλώσσα, δεν είναι απλώς μια γλώσσα. Και είναι μάλιστα αυτή η πολύτιμη ιδιαιτερότητα ό,τι εμπνέει στους σώφρονες την υπεράσπισή της. Αν τη χάναμε, ξέρουμε τι θα χάναμε. Η ερώτηση είναι τώρα: τι θα κερδίζαμε; Θα μπορούσε η προοπτική του ενδεχόμενου κέρδους να δικαιολογήσει και να αντισταθμίσει την απώλεια; Εν ονόματι τίνος θα θάψουμε τον ελληνισμό;

Ευχαριστώ πολύ.

Ο Pedro Olalla Gonzalez de la Vega γεννήθηκε στην πόλη Οβιέδο της Ισπανίας το 1966, όπου παρακολούθησε μαθήματα Φιλολογίας, Ιστορίας της Τέχνης και Φιλοσοφίας και πήρε το πτυχίο του στη Ρομανική Φιλολογία. Το 1994 μετοικεί στην Αθήνα με σκοπό να ασχολείται με την έρευνα, τη δημιουργία και τη διδασκαλία σε μια χώρα με την οποία διατηρούσε στενή σχέση από δέκα χρόνια πριν. Υπήρξε καθηγητής Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο του Οβιέδο και λέκτορας Ισπανικών στο Πανεπιστήμιο Syracuse της Νέας Υόρκης. Στην Ελλάδα πλέον, διατέλεσε για τρία χρόνια διευθυντής του Πολιτιστικού Δελτίου της Ισπανικής Πρεσβείας στην Ελλάδα και αρχισυντάκτης του δίγλωσσου μηνιαίου περιοδικού El Sol de Atenas. Σήμερα, εργάζεται ως καθηγητής στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Διατμηματικό Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Μετάφρασης-Μεταφρασεολογίας), στη Βουλή των Ελλήνων και στο Ινστιτούτο Cervantes. Ως φωτογράφος πραγματοποίησε περισσότερες από τριάντα ατομικές εκθέσεις στην Ισπανία και σε άλλες χώρες· ως συγγραφέας δημοσίευσε έργα λογοτεχνικού και πολιτιστικού περιεχομένου και περισσότερα από εκατό άρθρα και μελέτες σχετικά με τον ελληνικό πολιτισμό και την Ισπανία· ως λεξικογράφος δουλεύει με υποτροφία του Ιδρύματος «Α. Γ. Λεβέντη»· ως ερευνητής και φωτογράφος, έχει συνεργαστεί με εξειδικευμένους εκδοτικούς οίκους όπως National Geographic, Thames & Hudson, Altair, Road Editions, κ.α. Εξάλλου, χάρη στο πολύπλευρο πνεύμα του, πραγματοποίησε τα τελευταία χρόνια μια μακρά σειρά έργων που σχετίζουν τους δυο πολιτισμούς: ένα βιβλίο-έκθεση εμπνευσμένο από τις Κυκλάδες, διάφορα τμήματα Νέων Ελληνικών για Ισπανούς στην Ισπανία και την Ελλάδα, διαλέξεις και σεμινάρια για την ισπανική γλώσσα και τον ισπανικό πολιτισμό, πολιτιστικές περιηγήσεις στην Ελλάδα και στην Ισπανία, ντουμπλάρισμα στα Ισπανικά μιας τηλεοπτικής σειράς για το Μέγα Αλέξανδρο, μεταφράσεις βιβλίων, δοκιμίων και διαλέξεων στα Ισπανικά, μετάφραση στα Ελληνικά της βιογραφίας της βασίλισσας Σοφίας κ.ά. Το 1999 του δόθηκε υποτροφία από το Ίδρυμα «Α. Σ. Ωνάσης» για την διεξαγωγή των ερευνών σχετικά με την εκπόνηση του Μυθολογικού Άτλαντα της Ελλάδας (χαρτογράφηση, φωτογράφηση και φιλολογική τεκμηρίωση. Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών 2002), έργο για το οποίο, από το 1995, έχει διανύσει πάνω από εκατό χιλιάδες χιλιόμετρα στην Ελλάδα ακολουθώντας τα ίχνη των αρχαίων μύθων. Για τη δουλειά του στο χώρο της ελληνικής μυθολογίας, υπήρξε προσκεκλημένος ομιλητής στα Πανεπιστήμια Θράκης, Αιγαίου, Αθηνών, College Year in Athens, Onassis Foundation New York, Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία, Εθνικό Κέντρο Βιβλίου και άλλους φορείς και ΜΜΕ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Αυτή τη στιγμή πραγματοποιεί μια ευρεία μελέτη για το μύθο της Ευδαίμονος Αρκαδίας στο δυτικό πολιτισμό καθώς και μια σειρά ντοκιμαντέρ με θέμα τη γεωγραφία των μύθων για την ελληνική κρατική τηλεόραση (ET1)