Η επίγνωση της συνειδητότητας

Ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα γι’ αυτόν που ασκείται στον εσωτερισμό είναι ότι δεν μπορεί να παρατηρήσει άμεσα την ίδια του την πρόοδο. Δεν γνωρίζει που βρίσκεται. Ακριβώς όπως ένα παιδί δεν παρατηρεί ότι αναπτύσσεται και γίνεται ενήλικας, έτσι κι ένας άνθρωπος δεν παρατηρεί, ή μόνο σπάνια το κατορθώνει, πως η συνείδησή του διευρύνεται, ανυψώνεται, και αυτός αποκτά μεγαλύτερη επίγνωση. Ακριβώς, όπως κάποιος, που μπαίνει σ’ ένα ασανσέρ στο ισόγειο, κλείνει τον εαυτό του μέσα κι ανεβαίνει, δεν προσέχει το ύψος στο οποίο έχει φτάσει, αφού βρίσκεται πάντα “εκεί”, με τον εαυτό του, στο μικρό θάλαμο και μπορεί μόνο να υπολογίσει το ύψος όταν βγει έξω στην κορυφή και κοιτάξει κάτω, έτσι κι αυτός που ασκείται στον εσωτερισμό, δεν παρατηρεί πως η συνειδητότητά του διευρύνεται συνεχώς και πως έχει αφήσει ήδη πίσω του πολλά σκαλοπάτια στη μεγάλη σκάλα του Ιακώβ. Μόνο εάν κάποια στιγμή γυρίσει και κοιτάξει προς τα πίσω και συγκρίνει το παρελθόν με την παρούσα του θέση, θα αντιληφθεί το σκοτάδι και την άγνοια στην οποία ζούσε και από την οποία αναδύθηκε. 

Ας μην είμαστε ανυπόμονοι γιατί η κάθε στιγμή είναι πολύτιμη και μας προσφέρει μια νέα ενδιαφέρουσα εμπειρία, όσο κι αν αυτή μας φαίνεται αδιάφορη κι ανιαρή κατά την περίοδο της πραγμάτωσης. Όλα, κάθε εμπειρία, όσο μικρή κι αν είναι, μας βοηθά στο μονοπάτι. Οι άνθρωποι που έχουν διασχίσει το μακρύ μονοπάτι πριν από μας και έχοντας φτάσει στο σκοπό προσπαθούν να μας βοηθήσουν, περιγράφουν τους σταθμούς προόδου σε μας και τις πινακίδες με τις χιλιομετρικές αποστάσεις που πρέπει να αφήσουμε πίσω μας. Ακριβώς όπως μέσα στο ασανσέρ μπορούμε να έχουμε μια ένδειξη για τον όροφο στον οποίο βρισκόμαστε από τον αριθμό που εμφανίζεται στο φωτεινό καντράν, με την καθοδήγηση αυτών που προπορεύονται μπορούμε να έχουμε μια επιβεβαίωση για τα σκαλοπάτια που έχουμε ήδη καλύψει.  Έτσι αποκτούμε το θάρρος και την αυτοπεποίθηση να συνεχίσουμε το δύσβατο ανηφόρι ώστε όταν κάποτε σταθερά πατήσουμε την κορυφή του βουνού να τείνουμε με την σειρά μας μια χείρα βοηθείας σ’ αυτούς που προσπαθούν να ανέλθουν μετά από μας.

Μια εσπευσμένη εξέλιξη ενέχει πάντα ορισμένους κινδύνους διότι παραβιάζεται ο νόμος της φύσης. Μπορούμε όμως να αποφύγουμε αυτούς τους κινδύνους, εάν τους γνωρίζουμε, και οπλίσουμε τον εαυτό μας ενάντια σ’ αυτούς από την αρχή. Ο άνθρωπος μπορεί να ανέβει και τους πιο απότομους βράχους προκειμένου να φτάσει στην κορυφή του βουνού, εφ’ όσον διαθέτει τον κατάλληλο εξοπλισμό και γνωρίζει τι ακριβώς πρέπει να προσέξει. Πολλοί άνθρωποι κατακτούν το βουνό μαζί με έναν έμπειρο οδηγό και άλλοι πάλι, όπως οι πρώτοι κατακτητές, φτάνουν στην κορυφή χωρίς οδηγό. Αλήθεια, έχει καμία σημασία ο τρόπος εφόσον ξεπεράσουν τους κινδύνους και καταφέρουν να φτάσουν στον στόχο; Και οι δύο βρίσκονται πλέον στην κορυφή!

Το καλύτερο και πιο ασφαλές όπλο νομίζω, ενάντια σε κάθε κίνδυνο, είναι να μη χάνει κανείς ποτέ τη συνειδητότητά του. Δηλαδή η συνειδητότητα θα πρέπει πάντα να ταυτίζεται με τον εαυτό, εδώ και τώρα, και δεν θα πρέπει να μας ξεφεύγει και να ταυτίζεται με εξωτερικά πράγματα. Οφείλουμε συνεχώς να εξετάζουμε το κάθε μας αίσθημα και σκέψη και να εμβαθύνουμε στο καθένα με το φως της συνειδητότητάς μας. Οφείλουμε, αν θέλουμε να κόψουμε δρόμο, να προσέχουμε ακόμη και την παραμικρή αναταραχή της ψυχής μας, του νου μας, και αμέσως να εξετάζουμε την πηγή και το ασυνείδητο κίνητρο. Οφείλουμε να κρατιόμαστε συνεχώς απ’ την συνειδητότητά μας, να μην την αφήνουμε να μας ξεφεύγει, που σημαίνει να είμαστε πάντα σε εγρήγορση, πάντα ΕΔΩ, πάντα στο ΤΩΡΑ! Τότε δε θα γίνουμε ποτέ ανυπόμονοι και δε θα ρωτήσουμε “πόσο ακόμη για την λύτρωση;”. Μόνο το άτομο που ζει μέσα στο χρόνο, μέσα στο πεπερασμένο, ανυπομονεί. Το Πνεύμα, έτσι κι αλλιώς, είναι πέρα απ’ το χρόνο όπως ακριβώς και το χάρισμα της υπομονής είναι μια άχρονη κατάσταση. Επομένως, εάν ειλικρινής σκοπός μας είναι να αφυπνιστούμε πνευματικά και να πετύχουμε πνευματική συνείδηση, θα πρέπει, πάνω απ’ όλα, να εναρμονίσουμε το νου μας με το άχρονο στοιχείο της ύπαρξής μας.

http://nekthl.blogspot.gr/

Το δέος των παγκοσμιοποιητών απέναντι στον Μ. Αλέξανδρο

Μεγάλο πολιτικό παιχνίδι φαίνεται ότι παίχθηκε και παίζεται γύρω από τις ανασκαφές τόσο της ομάδας της αρχαιολόγου Κατερίνας Περιστέρη στην Αμφίπολη, όσο και της αρχαιολόγου Λιάνας Σουβαλτζή στην όαση Σίουα της Αιγύπτου μέχρι το 1996.

Η μεν τελευταία πλέον κανονικά καταγγέλλει τους Κ.Σημίτη, Θ..Πάγκαλο και Ε.Βενιζέλο ότι την εποχή εκείνη σαμποτάρισαν την ανασκαφή στην Αίγυπτο προκειμένου να μην αποκαλυφθεί, πιθανόν, ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, διότι "Θα είχαμε έξαρση του εθνικισμού στην Ελλάδα ειδικά στο θέμα των Σκοπίων" (!) όπως της είπε ο τότε υπουργός Εξωτερικών Θ.Πάγκαλος.

Η δε, πρόσφατη αποκάλυψη του τάφου-τύμβου στην Αμφίπολη από την Κ.Περιστέρη, τελικά φαίνεται ότι χρησιμοποιείται πολιτικά από την κυβέρνηση για να στρέψει αλλού την προσοχή των πολιτών και ειδικά του συντηρητικού-πατριωτικού χώρου, ενώ από την αρχή γνωρίζουν ότι ο τάφος ΔΕΝ είναι του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Είναι βασιλικός τάφος της εποχής, είναι τεράστιας σημασίας αρχαιολογικό εύρημα, ακόμα και αν έχει συληθεί, όπως όλα δείχνουν (το defencenet.gr πρώτο είπε ότι ο τάφος έχει συληθεί μεταδίδοντας την έγκυρη πληροφόρηση που είχε από αρχαιολόγους που συμμετέχουν στην ανασκαφή), αλλά δεν είναι, δυστυχώς, ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Το σόου που στήθηκε με τον πρωθυπουργό Α.Σαμαρά σε όλες τις πρώτες φωτογραφίες με τον Α.Σαμαρά που δόθηκαν στην δημοσιότητα από την είσοδο του τάφου σε ένα κοινό πολιτών που διψούσε για πληροφόρηση και εικόνες από έναν τάφο όπου πιθανόν να είχε μέσα ως τελευταίο κάτοικο τον Έλληνα Μακεδόνα "Βασιλέα των Βασιλέων", ξέσπασε ακριβώς την στιγμή που ψηφίστηκε στην Βουλή ο εξοντωτικός φόρος ακινήτων του ΕΝΦΙΑ!

Και τελείως τυχαία θα έχουμε το άνοιγμα του τάφου και τα τελικά συμπεράσματα τις ημέρες που θα βρίσκεται στην Θεσσαλονίκη για τα εγκαίνια της ΔΕΘ, ο Α.Σαμαράς!

Γιατί όλα αυτά; Για να υπάρξει βελτίωση της εικόνας του ίδιου του πρωθυπουργού και να υπάρξει αντιπερισπασμός στο θέμα του ΕΝΦΙΑ.

Και οι δηλώσεις του Α.Σαμαρά και του υπουργού Πολιτισμού Κ.Τασούλα "φούντωσαν" το ζήτημα, ενώ όλοι ξέρουν ότι ο τάφος είναι μεν βασιλικός (ίσως είναι θαμμένος και κάποιος αντιβασιλέας της περιόδου) αλλά δεν είναι του Μ.Αλεξάνδρου για μία σειρά λόγων και αντικειμενικών ευρημάτων.

Ανεξάρτητα, επαναλαμβάνουμε, με την ήδη τεράστια αρχαιολογική επιτυχία του ευρήματος και της αξία για την κατάδειξη της συνέχειας της ελληνικής ιστορίας και της ελληνικότητας της Μακεδονίας από τους αρχαίους χρόνους, την οποία εμπεριέχει.

Ακριβώς τα αντίθετα ήταν τα κίνητρα της κυβέρνησης Σημίτη που οδήγησαν στο σαμποτάρισμα της πολύ σοβαρής ανασκαφής στην Αίγυπτο της γνωστής αρχαιολόγου Λιάνα Σουβαλτζή, που από το 1989 μέχρι το 1996 προχώρησε σε ανακαλύψεις που πιθανόν να σχετίζονται με τον τάφο του Βασιλέα των Βασιλέων αλλά σταμάτησαν κατόπιν απαίτησης της κυβέρνησης Σημίτη για να μην υπάρξει "άνοδος του εθνικισμού"
Όπως αναφέρει σε συνέντευξή της οι έρευνες της εποχής στην Αίγυπτο, που γίνονταν με αυτοχρηματοδότηση, είχαν ως αποτέλεσμα την εύρεση ενός τάφου.
«Βρήκαμε έναν υπέργειο ναόσχημο μακεδονικό τάφο με εμβαδόν  525 τετραγωνικά μέτρα ενώ ο χώρος που ανήκει ο τάφος ξεπερνά τα 12.000 τετραγωνικά μέτρα. Βρέθηκαν μάλιστα 4 αγάλματα λεόντων που φύλαγαν την είσοδο του τάφου» διηγείται η αρχαιολόγος που υποστηρίζει ότι ανακάλυψε και ελληνικές επιγραφές, η πρώτη εκ των οποίων έγραφε: «Αλέξανδρος Άμμωνος Ρα».
Κατόπιν επεμβάσεως της τότε κυβέρνησης, όπως είπε η κ. Σουλβατζή,  με απόφαση του Πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη σταμάτησε το έργο, παρόλο που η κυβέρνηση της Αιγύπτου είχε ανακοινώσει επίσημα ότι είχε βρεθεί ο τάφος του Αλέξανδρου.
Σύμφωνα με την ίδια ο τάφος που έφερε στο φως συγκεντρώνει υψηλές πιθανότητες να ήταν του Αλεξάνδρου όμως η διακοπή των ανασκαφών δεν επέτρεψαν να αποδειχθεί.
Η κ. Σουβαλτζή, σε παλαιότερη συνέντευξή της, χωρίς να μασά τα λόγια της, είχε κατακεραυνώσει εκτός από τον κ. Σημίτη, τον τότε Υπουργό Πολιτισμού, Ευάγγελο Βενιζέλο και τον πρώην αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Παπανδρέου, Θόδωρο Πάγκαλο για παρεμπόδιση στο ερευνητικό της έργο.
Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε πριν από ένα χρόνο σε συνέντευξη που παραχώρησε πριν από ένα χρόνο στο arcadiavoice.gr ο τάφος που βρέθηκε στην όαση είναι ένας “τεράστιος, βασιλικός, μακεδονικός τάφος... 525 τ.μ.  ενώ ο χώρος που τον περιβάλει ξεπερνά τα 12.000 τ.μ., όταν στην Ελλάδα ο μεγαλύτερος τάφος είναι του Φιλίππου που μαζί με τον χώρο που ορίζει δεν ξεπερνά τα 40 τ.μ.. Και μόνο από το μέγεθος καταλαβαίνουμε ότι δεν ήταν ο τάφος για κάποιον ηγεμονίσκο ή κάποιο αξιωματούχο.”
Η επέμβαση, όπως μου ανακοίνωσαν τότε από το Υπουργείο Πολιτισμού της Αιγύπτου έγινε από τον τότε πρωθυπουργό τον κ. Σημίτη ο οποίος έστειλε τον θανόντα πλέον Μοσκώφ, που ήταν μορφωτικός σύμβουλος της ελληνικής πρεσβείας, να ζητήσει από την αιγυπτιακή πλευρά να σταματήσει το έργο και να μην μας δώσουν τις άδειες (σ.σ. τις άδειες που αφορούσαν το τελευταίο στάδιο των ανασκαφών που πιθανόν να έφερναν στο φως το ταριχευμένο σώμα του Αλέξανδρου).
Η αιγυπτιακή πλευρά μου το ανέφερε αυτό. Μου είπαν κατά λέξη: "Κυρία Σουβαλτζή, είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει στα χρονικά η ίδια σας η χώρα να ζητάει κάτι τέτοιο. Πηγαίνετε να τα βρείτε και τα λέμε”.
Συνεχίζοντας αναφέρει ότι "παίχτηκαν πάρα πολλά παιχνίδια τα οποία δεν γνωρίζει καθώς δεν είναι ούτε πολιτικός ούτε διπλωμάτης αλλά αρχαιολόγος: “Εκείνη η εποχή ήταν μία εποχή έντονων αντιδράσεων για το θέμα του ονόματος των Σκοπίων.
Ήταν πάλι προσπάθειες να πάρουν τα Σκόπια το όνομα Μακεδονία...
Ο κ. Πάγκαλος με είχε καλέσει – όλοι ξέρουμε πόσο ελεύθερα μιλάει -  και μου είπε δεν είναι τόσο οι ζήλιες των αρχαιολόγων, αυτές υπάρχουν, αλλά αυτό το θέμα δημιουργούσε έναν εθνικισμό, και ότι πρέπει οι τόνοι να είναι χαμηλοί.
Δηλαδή να μην μιλάμε για τάφο Αλέξανδρου αλλά για ένα ελληνικό μνημείο. Να μην μιλάμε για να μην ανεβεί το φρόνημα των Ελλήνων. Ίσως εκείνη την εποχή να γινόταν παζάρια για το όνομα”.
Συνεχίζοντας αναφέρει ότι για την συγκεκριμένη ανασκαφή στην Αίγυπτο είχαν παιχθεί πολλά παιχνίδια. “Βέβαια εκείνη την εποχή στην κυβέρνηση ήταν το ΠΑΣΟΚ, η Νέα Δημοκρατία ήταν αντιπολίτευση. Όλοι στην Νέα Δημοκρατία ξέρανε το θέμα και όλοι υπόσχονταν ότι θα το ταχτοποιούσαν όταν έρχονταν στην εξουσία. Και ήρθαν φυσικά στην εξουσία, αν τακτοποίησαν τίποτα, πείτε το μου και εμένα. Τίποτα δεν έγινε απολύτως”.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ζήτησε να συνομιλήσει ακόμη και με τον τότε πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή χωρίς όμως να τα καταφέρει καθώς υπήρχε απροθυμία από το ιδιαίτερο γραφείο του.
Τέλος η κ. Σουβαλτζή κάνει αναφορά στην συνάντηση της με τον πρέσβη του Ισραήλ στην Αίγυπτο που επισκέφθηκε κατά την διάρκεια των ανασκαφών στην όαση: “Είναι μία συνάντηση που δεν μπορεί να την σβήσει κάποιος εύκολα από την μνήμη του, διότι παραδέχθηκε – είχε έρθει με μία ομάδα επιστημόνων -  ότι είναι ένα πολύ μεγάλο εύρημα το οποίο, όπως μου είπε, θα άλλαζε όχι μόνο τη μοίρα της όασης και γενικότερα της Αιγύπτου, αλλά και κατά κάποιο τρόπο όλου του κόσμου. Κάποια στιγμή υπήρξε κάποια διαμάχη μεταξύ μας γιατί μου ανέφερε ότι ο Αλέξανδρος ήταν μέθυσος, κίναιδος, τα γνωστά.
Και του είπα δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο διότι εάν ήταν κάποιος κίναιδος δεν θα έκανε αυτά τα μεγάλα έργα αλλά θα ήταν δέσμιος του πάθους του και ότι τα περί μέθυσου ήταν ιστορίες που δημιουργήθηκαν στην ρωμαϊκή εποχή όταν η Ρώμη ήθελε να δείξει ότι από εκείνη ξεκίνησε ο πολιτισμός... Μου είπε κάποια στιγμή (σ.σ. ο πρέσβης του Ισραήλ) ότι ο Αλέξανδρος προσκύνησε τον αρχιερέα στην Ιερουσαλήμ.
Και του είπα “κ. Πρέσβη αυτά τα γράφει ένας Εβραίος ιστορικός και δεν ευσταθούν καθώς ο Αλέξανδρος δεν πέρασε από την Ιερουσαλήμ. Αν μου λέγατε ότι ο αρχιερέας προσκύνησε τον Αλέξανδρο, αυτό να το πιστέψω. Αλλά να μου πείτε ότι ένας  Αλέξανδρος να πήγε ειδικά να προσκυνήσει τον αρχιερέα αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει ποτέ”.
Και μου είπε ότι είχα θάρρος, και όποιος έχει θάρρος κάποια στιγμή το πληρώνει”. Φεύγοντας ο πρέσβης του Ισραήλ την συνεχάρη για την ανασκαφή: “Εύχομαι να πάνε όλα καλά, εάν σας αφήσουν να συνεχίσετε”.

Σχετικό βίντεο εδώ:

https://www.youtube.com/watch?v=pvcYJuymtcM


http://www.defencenet.gr

Σε ευχαριστούμε Αργεντινή

Η Αργεντινή επιλέγει την χρεοκοπία και τη σύγκρουση με τα κερδοσκοπικά funds, και στην Ελλάδα ξεσπάει πόλεμος ανάμεσα σε αργεντινομάχους και αργεντινολάτρες. Οι Έλληνες δεν έχουν καταλάβει ακόμα πως δεν τους παίρνει πια να κρίνουν τους άλλους λαούς.

Σε περίπτωση που κάποιοι δεν το έχουν αντιληφθεί, στην Αργεντινή -σε αντίθεση με την Ελλάδα- δεν έχουν ακόμα την εξουσία οι πολιτικοί που οδήγησαν την χώρα στην χρεοκοπία το 2001.

Ο Φερνάντο ντε λα Ρούα εγκατέλειψε το προεδρικό μέγαρο με ελικόπτερο.....

Επίσης, οι πολίτες της Αργεντινής δεν απέδωσαν την χρεοκοπία της χώρα τους στους …μετανάστες, ούτε ψήφισαν νεοναζιστές.

Σύγκριση ανάμεσα στην χρεοκοπία της Ελλάδας και της Αργεντινής δεν μπορεί να γίνει, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους.

Η πρόεδρος και η κυβέρνηση της Αργεντινής επέλεξαν την σύγκρουση με τα κερδοσκοπικά funds, και δεν είναι λίγοι αυτοί οι ειδικοί που θεωρούν πως έκανε τη σωστή κίνηση.

Ο καπιταλισμός της ελεύθερης αγοράς δεν έχει καμία σχέση με τον καπιταλισμό όπως τον ξέραμε μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες.

Ο καπιταλισμός της ελεύθερης αγοράς είναι ο πιο άγριος καπιταλισμός – μέχρι τον επόμενο- και έχει μετατρέψει την παγκόσμια οικονομία σε καζίνο.

Κι αυτό δεν είναι μια αριστερή θεώρηση· οι ίδιοι οι καπιταλιστές είναι που ασκούν σκληρή κριτική στον καπιταλισμό της ελεύθερης αγοράς που δεν είναι, βέβαια, καθόλου ελεύθερη.

Θα πρέπει να αποφασίσουμε αν θέλουμε την εξουσία να την έχουν οι εκλεγμένοι πολιτικοί ή τα αρπακτικά funds.

Ξεκάθαρα πράγματα.

Αν στο εξής τις αποφάσεις για την Αργεντινή, την Ελλάδα -και την κάθε χώρα- θα τις παίρνουν οι κερδοσκόποι και τα …αμερικανικά δικαστήρια, δεν χρειάζονται πια εκλογές. Να καταργηθούν.

Οι πολιτικοί που υπακούν τυφλά στις Τράπεζες και στα κερδοσκοπικά funds- δηλαδή οι Έλληνες πολιτικοί όλων των κυβερνήσεων από την χρεοκοπία του 2010 και μετά- δεν έχουν κανένα λόγο ύπαρξης.

Είναι διακοσμητικοί.

Και είναι και άσχημη διακόσμηση πολιτικοί όπως ο Άδωνις Γεωργιάδης.

Η Αργεντινή επέλεξε τη σύγκρουση με τα κερδοσκοπικά funds.

Η Αργεντινή επέλεξε να αναδείξει την παράνοια της παγκόσμιας οικονομίας σήμερα.

Ήδη, ο διάλογος, σε παγκόσμιο επίπεδο, έχει ανοίξει.

Προσφεύγοντας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, η Αργεντινή θέτει ευθέως το ερώτημα «Δημοκρατία ή Κερδοσκόποι;».

Και θα ήταν χρήσιμο να ξέρουμε την επίσημη απάντηση.

Αν οι εκπρόσωποι των αρπακτικών funds και ο Αμερικανός δικαστής επιμείνουν, θα φάνε μια ωραία βόμβα και δεν θα επιμένουν πια.

Αν εσύ πιστεύεις πως, για την πλάκα σου, μπορείς να παίζεις με τη ζωή ενός ολόκληρου λαού, μπορεί κάποιος πατριώτης να παίξει και τη δική σου ζωή. Και δεν θα σε κλάψει κανείς.

Και στο εξής, οι υπόλοιποι κερδοσκόποι θα είναι κάπως πιο διαλλακτικοί και συζητήσιμοι.

Η Αργεντινή έχει ήδη ξεμπερδέψει με την χρεοκοπία της.

Η Ελλάδα δεν έχει ακόμα αντιληφθεί πως έχει χρεοκοπήσει.

Αλλά η Ελλάδα μπορεί να είναι τυχερή.

Η σημερινή στάση της Αργεντινής βοηθάει πολύ την Ελλάδα. Και άλλες χώρες.

Αν η Αργεντινή δικαιωθεί στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, θα υπάρχει δεδικασμένο.

Σε ευχαριστούμε Αργεντινή.

http://pitsirikos.net