Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

Επιστολή της Προμηθέας για την απόπειρα δολοφονίας


Επειδή τα τοπικά νέα μεταφέρουν εσφαλμένες πληροφορίες σας στέλνω τα γεγονότα ως συνέβησαν στις 17 Ιανουαρίου 2011.
Τα γεγονότα στις 17 Ιανουαρίου 2011 έχουν ως εξής.
Κατά της 12 το μεσημέρι Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011, μέρα σχόλης [Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ Ημέρα] αφού η μητέρα μου και εγώ είχαμε το πρωινό μας, καθαρίσαμε την κουζίνα μας, και ήπιαμε τον καφέ μας, εκείνη βγήκε για την ημερήσια προσευχή της έξω στην αυλή, και εγώ πήγα για μελέτη.
Συντομότατα όμως η μητέρα μου γυρίζει πίσω ταραγμένη λέγοντας μου ότι κάποιος με το αυτοκίνητο του προσπαθεί να σπάσει την καγκελόπορτα της φραγμένης μας αυλής, που οδηγεί στην οικία μας. Έστειλα την μητέρα μου να φέρει την φωτογραφική μηχανή, και εγώ πήγα να δω ποιος είναι. Όταν πήγα στην θήρα, είδα τον Κύρο, και του είπα «GET LOST!!!» Η μητέρα μου, μου έφερε την μηχανή. Της είπα ότι είναι ο Κύρος. Εκείνη με καλή διάθεση πήγε προς αυτόν να τον προσκαλέσει και να τον φιλοξενήσει, πιστεύοντας ότι μία έλλογη συζήτηση θα έφερνε αίσιο τέλος και ειρήνη μετά από τόσα χρόνια πολέμου που είχε κηρύξει ο Κύρος εναντίων της. Εγώ ήμουν έτοιμη να φωτογραφίσω αυτό το κάθαρμα που μου έχει κάνει την ζωή μαρτύριο για 4 χρόνια και να δώσω το υλικό στην αστυνομία.
Η μητέρα μου ήταν μόλις 2 βήματα, το πολύ μακριά του. Αυτός με κρυμμένο το όπλο του-ένα GLOCK- στην παλάμη του μέσα στην φαρδιά τσέπη της κελεμπίας του, γυρίζει ξαφνικά προς την μητέρα μου και πυροβολεί. Η μητέρα μου αφήνει μία δυνατή φωνή εκπλήξεως και τρόμου, και οπισθοχωρεί ένα βήμα προς τα πίσω να αποφύγει το προφανέστατα αναπόφευκτο. Η πρώτη σφαίρα την βρίσκει αριστερά στο λαιμό ένα χιλιοστό δίπλα από την carotid αρτηρία. Το σώμα της τινάζεται από την σφαίρα 2 περίπου μέτρα μακρύτερα και πέφτει κάτω ανήμπορη πια να κινηθεί. Η σφαίρα κατάστρεψε εν μέρει το κύριο νεύρο (Brachial plexus) του αριστερού χεριού που αμέσως παραλύει, διαπερνάει τον αριστερό πνεύμονα που πέφτει, καθώς πλημμυρίζει ο θώρακας αέρα και αίμα, και σφηνώνεται μεταξύ ωμοπλάτης και πλευρού. Ρίχνω την φωτογραφική μηχανή στο έδαφος, και τρέχω στο πλάι της μητέρας μου. Το πρόσωπο της είναι πλημμύρα στο αίμα. Την αφήνω και πάω στον Κύρο. Το οπλισμένο χέρι του είναι τεντωμένο μέσα στον φράχτη. Βουτάω να του το πάρω. Οπισθοχώρησε εγκαίρως.
Απελπισμένη και θυμωμένη τρέχω στην οικία μου να βρω το κινητό μου. Τηλεφωνώ στην αστυνομία καθ’ οδών προς την μητέρα μου. Βγαίνω έξω. Ακούω νέους πυροβολισμούς, και αντιλαμβάνομαι ότι η κτηνωδία του Κύρου δεν έχει όρια, καθώς τον βλέπω να πυροβολεί ξανά και ξανά το ακίνητο σώμα της μητέρας μου στο έδαφος. Και ενώ δίνω πληροφορίες στην αστυνομία, φθάνω στο πλάι της μητέρας μου και σκεπάζω το σώμα της με το σώμα μου. Τα χείλη της είχαν μελανιάσει και ήταν πια σαν νεκρή.
Έφθασε μετά από 20 περίπου λεπτά η αστυνομία. Ο Κύρος στο μεταξύ αφού μου είπε ότι πρέπει να είμαι ευτυχής που η μητέρα μου θα πεθάνει μπήκε στο αυτοκίνητο του να φύγει. Είχε καλύψει το License Plate διότι ο κύριος σχεδίαζε να φύγει πίσω στην Φλόριντα και δεν ήθελε να αφήσει πίσω του στοιχεία της ενοχής του. [Ας σημειωθεί εδώ ότι ο Κύρος αποπειράθηκε να σκοτώσει την μητέρα μου όχι επειδή ήταν Χριστιανός, αλλά επειδή εγώ δεν υπάκουσα στις ΔΙΑΤΑΓΕΣ του, λες και ήμουν ΔΟΥΛΑ ΤΟΥ, να πάω σε άλλο πανεπιστήμιο, και ο θρασύδειλος αφού φόρτισε με συκοφαντίες τον ευγενέστατο χαρακτήρα της μητέρας μου, προσπαθώντας να της αμαυρώσει την τιμή, της επιτέθηκε με όλο το μίσος η φανατική του τυραννική φύση κατείχε, πυροβολώντας πολλαπλά μια άοπλη 57 ετών γυναίκα αφού πια είχε πέσει εκείνη ανήμπορη στο έδαφος]. Όμως καθώς ο Κύρος άρχισε να οδηγεί, δύο[2] αστυνομικοί κατέβαιναν πεζοί στον δρόμο μας προς τον Κύρο. Πιο ψηλά το ασθενοφόρο περίμενε της αστυνομίας το σήμα να έλθει στο πλάι της μητέρας μου. Οι αστυνομικοί δύο -2- φορές του είπαν να πετάξει το όπλο του στο έδαφος. « DROP YOUR GUN, SIR!». Αυτός πυροβόλησε τους αστυνομικούς κάθε φορά που τον πρόσταξαν, σχεδόν χτυπώντας έναν από τους δύο. Οι αστυνομικοί τότε άρχισαν να πυροβολούν. Όταν μετά από δευτερόλεπτα όλα σίγησαν μου είπαν να ανοίξω την καγκελόπορτα. Το ασθενοφόρο ήταν γρήγορα στο πλάι της μητέρας μου. 5 άνδρες έμπειροι την περιστοίχισαν.
Τρυπώντας το στέρνο μέσω ΙV της δίνανε οξυγόνο κατευθείαν στην αορτή, καθ’ οδών προς το Emergency Room. Είχανε εντοπίσει τις περιοχές από όπου εισέβαλαν οι σφαίρες, αλλά δεν γνώριζαν τι ζημιές είχαν γίνει. Εκεί στο Emergency Room βάλλανε σωλήνα μέσα στο πλευρό της, και αρχίσανε να αδειάζουνε τον αριστερό θώρακα από το αίμα και τον αέρα. Κατευθείαν μετά της δώσανε δύο-2- λίτρα αίμα διότι από εξωτερικές, και εσωτερικές αιμορραγίες είχε χάσει πολύ από το δικό της αίμα. Με cat scans και x-rays εντοπίσανε τις 5 σφαίρες αλλά και τον κύριο λόγο της αιμορραγίας στην κοιλιά της, την σφαίρα εκεί μέσα. Έξι ήταν οι οπές από τις σφαίρες στο σώμα της. Μία από τις σφαίρες μπήκε στον μηρό τον δεξί και εξήλθε εσωτερικά του μηρού και μπήχτηκε βαθιά στο έδαφος. Την σκάψανε στην επιφάνεια με φτυάρι οι Federal Investigators. Την πήγανε κατευθείαν για εγχείρηση αφού πρώτα την βάλανε σε ventilator διότι αλλιώς θα πέθαινε. Μία από τις σφαίρες πέρασε από τον γλουτό μέσα στο σώμα της, ράγισε την λεκάνη, έσκισε την κύστη και μπήκε στο μικρό έντερο. Η σφαίρα αυτή προκάλεσε σοβαρή αιμορραγία, ενώ τοξίνες και υγρά από τακατατροπωμένα όργανα χυνόντουσαν στην κοιλιά. Η εντόπιση αυτής της σφαίρας ήταν τρομερά δύσκολή εφόσον τα έντερα είναι τόσο πολύ τυλιγμένα. 87 cm του Ilium αφαιρέθηκαν από το μικρό έντερο, διότι ήταν γεμάτο τρύπες, εκεί όπου παρασκευάζεται και απορροφάται η βιταμίνη Β12.
Όπως και αναφέρθηκε από τους γιατρούς της, η μητέρα μου δεν θα έφθανε ζωντανή στην καλλίτερη εντατική του πλησιεστέρου νοσοκομείου, εάν δεν είχε γίνει η εγχείρηση στο έντερο και την κύστη, τόσο θανατηφόρα ήταν τα πλήγματα που δέχτηκε το σώμα της από τις σφαίρες του Κύρου. Κατευθείαν μετά την εγχείρηση μεταφέρθηκε με αεροπλάνο σε μεγαλύτερο νοσοκομείο ανώτερης τεχνολογικά εντατικής περιθάλψεως.
Αυτά τα γεγονότα καλύπτουν ορθά τα συμβάντα της 17 Ιανουαρίου 2011. Έκτοτε, η μητέρα μου πάσχει από συνεχή διάρροια, λόγω της εγχειρήσεως και αφαιρέσεως μέρους του μικρού της εντέρου. Χάνει από ½ με 2 κιλά ημερησίως και έχει εξασθενίσει σε επικίνδυνο βαθμό. Ο γιατρός της λέει ότι αυτή η κατάσταση θα πάρει 3 μήνες μέχρι και 2 χρόνια να καλυτερεύσει. Εννοείτε λοιπόν ότι τα προβλήματα που της προκάλεσε ο Κύρος παραμένουν, και μάλλον ποτέ ξανά δεν θα διορθωθεί η υγεία της όπως ήταν πριν τους πυροβολισμούς.Παραμένει, δε, παράλυτη στον αριστερό βραχίονα.
Μοιραστείτε αυτά τα νέα με όσους ποθούν να γνωρίσουν την αλήθεια.
Με εκτίμηση
Προμηθέα

Όσοι θέλουν να βοηθήσουν την Προμηθέα, μπορούν να διαβάσουν τις παρακάτω πληροφορίες:
Thursday, February 17, 2011 11:07 PMchris@mangoutas.com
Αγαπητέ κ. ΜαγγούταΧαίρετε!Ευχαριστώ θερμότατα εσάς και τους Έλληνες που θέλουν να συνδράμουν με οικονομική στήριξη προς εμέ και την μητέρα μου αυτήν την σκοτεινή περίοδο που ζούμε. Σας παρακαλώ εξηγήσετε στους φίλους που ποθούν να μας συμπαρασταθούνε ότι μετά από όσα συνέβησαν με τον Κύρο που αφού παρουσιάσθηκε ως φίλος και τον εμπιστευθήκαμε και του δώσαμε την διεύθυνση μας, το τηλέφωνό μας, και το e-mail μου, μας έκανε την ζωή μαρτύριο για 4 χρόνια και κόστισε σχεδόν την ζωή της μητέρας μου, και ότι εξ αιτίας αυτού, τώρα φοβούμαι να ξαναβρεθώ σε τέτοια κατάσταση.Προς το παρόν μπορείτε εσείς σας παρακαλώ να μεταβιβάζετε στους ενδιαφερόμενους νέα μας. Θα χρειασθεί χρόνος να επουλωθούν οι εσωτερικές πληγές που άνοιξε ο Κύρος μέσα μας και κατέρρευσε η εμπιστοσύνη που τρέφαμε για τους πάντες.Οι πληροφορίες που ζητάτε ακολουθούν [Πρόκειται για τον τραπεζικό λογαριασμό της Προμηθέας].

Wells Fargo, N.A. - 211 West Main, - Bozeman - MT 59715
Swift Code: WFBIUS6S
ABA NO: 121000248
Account NO: 4010604674
Name: Promethea Olympia Kyrene Pythaitha.
Σας ευχαριστώ και πάλι
Προμηθέα
(Χρήστος Μαγγούτας Τορόντο Καναδά)

Πηγή 1
Πηγή 2
Σχετικό θέμα: ΗΠΑ: Αστυνομικοί σκότωσαν ομογενή που επετέθη στην μητέρα της Προμηθέας
http://alfeiospotamos.blogspot.com

Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

Η κατασκευασμένη κρίση κι ο ρόλος των κοινοβουλευτικών αχυρανθρώπων...


Colpo Grosso, Τραπεζιτών και Κυβερνήσεων, η «Κρίση» που τη δημιούργησαν για να μας φορτώσουν τα χρέη τους. Η «κρίση», που έγινε ευκαιρία, «δεν ήταν αναπόφευκτη». Το είπε και το Κογκρέσο. Επομένως δεν την έστειλε ο θεός της «Πανθρησκείας» του πολύ-πολιτισμού, ούτε σε συνδυασμό «παγκόσμιων φαινομένων» και «συγκυριών», αλλά εργάστηκαν συστηματικά για αυτήν, ένα «μάτσο Ιουδαίοι», οι Τράπεζες τους, και οι αχυράνθρωποι τους, στην κυβέρνηση των ΗΠΑ. Ευθύνες σε Τραπεζίτες, «ρυθμιστικές αρχές» και την κυβέρνηση των ΗΠΑ επέρριψε η επιτροπή του Κογκρέσου, που αναφέρει στο πόρισμα της, ότι η κρίση μπορούσε να αποφευχθεί, και τονίζει ότι « η κρίση υπήρξε αποτέλεσμα ανθρώπινων πρωτοβουλιών», από τη μία πλευρά και «απραξίας», από την άλλη. Οι επικεφαλής «οικονομικών οίκων», και οι πολιτικοί, αγνόησαν τα προειδοποιητικά σημάδια και απέφυγαν να λάβουν μέτρα για τους εμφανιζόμενους κινδύνους। «Η ολιγωρία τους υπήρξε μεγάλη. Δεν πρόκειται για στιγμιαίο σφάλμα», αναφέρει το πόρισμα της επιτροπής. Τόσα μπορούσαν, τόσα μας είπαν. Η αλήθεια δεν κρύβεται πια κάτω από το χαλί. Μας έδωσαν και ονόματα. Η (ιδιωτική)Κεντρική Τράπεζα (Fed), των Ρότσιλντ-Ροκφέλερ. Ο Ιουδαίος πρώην διοικητής της Fed, ο «μάγος» των αγορών, Αλαν Γκρίνσπαν που προώθησε την οικονομική απορρύθμιση, ο ιουδαίος Τιμ Γκάιτνερ, σήμερα υπουργός Οικονομικών, τότε διοικητής της Fed της Νέας Υόρκης. Ο αχυράνθρωπος των Ροκφέλλερ, που έβγαλε την Lehman Brothers, από «την πρίζα». Ο πρώην πρόεδρος γενικός διευθυντής της Lehman Brothers κ. Ντικ Φουλντ, ( 01-09-2010), ότι «η Lehman υποχρεώθηκε να πτωχεύσει, όχι λόγω αμέλειάς της ή αδυναμίας της να βρει τρόπους εξόδου της από την κρίση, αλλά μετά από μία απόφαση, που ελήφθη στη βάση ψεύτικων στοιχείων, να μην της δοθεί η ίδια βοήθεια που απολάμβαναν οι ανταγωνιστές της πριν αλλά και τις αμέσως επόμενες ημέρες, μετά την πτώχευσή της.
Την παραμονή της πτώχευσης, δηλαδή την 14η Σεπτεμβρίου 2008, η Fed συνέχιζε να παρέχει εγγυήσεις σε ανταγωνιστές της Lehman, κάτι που τους επέτρεπε να δανείζονται εν μέσω κρίσης, ενώ για την ίδια η Fed απαγόρευε να δανείζεται, σχεδόν για ένα 6μηνο και μονάχα η Lehman στερείτο αυτό στο οποίο οι άλλοι είχαν με μία ανεμπόδιστη πρόσβαση».
Και άλλοι πρωταγωνιστές: Ο Πόλσον και ο Λόιντ Μπλάνκφαϊν της Goldman Sachs , η JPMorgan Chase και ο Τζέιμι Ντάιμον, η Citigroup κλπ. κλπ. κλπ.
Το πόρισμα μιλάει και για το πλιάτσικο. «Κατάρρευση των αρχών χρηστής διοίκησης», διαπίστωσαν, και «μεγάλες παραβιάσεις δεοντολογίας και διαφάνειας σε όλα τα επίπεδα». Και να φανταστείτε, άφησαν απέξω, την Enron. Η Χούντα των αγορών, το «αθέατο» Ανώτατο Σοβιέτ, του Τετάρτου Ράιχ, δημιούργησε και προκάλεσε την κρίση, όπως και το 1929, και βρήκε την «ευκαιρία», να φορτώσει στις πλάτες των απλών ανθρώπων, τον «αέρα», μέσα από την μεταφορά των Ιδιωτικών Χρεών, στους κρατικούς προϋπολογισμούς, με τα «πακέτα διάσωσης». Έκαναν τη δική τους χρεοκοπία δική μας. Αυτή ήταν η σημασία του συνθήματος, «Να κάνουμε την κρίση Ευκαιρία». Ο Ιουδαίος διευθυντής του ΔΝΤ, αναφορικά με τις ΗΠΑ, είπε ότι θα δυσκολευθούν να χρηματοδοτήσουν το τεράστιο χρέος τους, στο οποίο φορτώθηκαν οι ζημιές των τραπεζιτών, ενώ εξέφρασε τις ανησυχίες των αγορών για το χρέος της Ιαπωνίας, μετά την υποβάθμισή της από τη Standard & Poor's. Ότι ισχύει, για την «μητέρα πατρίδα», ισχύει και για την Ελλάδα. Η «κρίση», που έγινε ευκαιρία, «δεν ήταν αναπόφευκτη», η «κρίση» υπήρξε αποτέλεσμα ανθρώπινων πρωτοβουλιών», και «απραξίας». Αφού, οι «κατσαπλιάδες των αγορών», έκαναν την «κρίση ευκαιρία», το αποτέλεσμα για την παγκόσμια οικονομία, ήταν η «υψηλή ανεργία» και οι «αυξανόμενες τιμές», που αν δεν «αντιμετωπιστούν», θα προκαλέσουν «αστάθεια και κοινωνικές συγκρούσεις», ακόμα και εμφύλιους πολέμους, σε χώρες με υψηλή ανεργία και μεγάλα χάσματα σε επίπεδο εισοδήματος, όπως μας είπε από την Σιγκαπούρη, ο περιούσιος επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Ντομινίκ Στρος-Καν, που μίλησε για «μια χαμένη γενιά», αφού την προσεχή δεκαετία, 400 εκατομμύρια νέοι, αναμένεται να προστεθούν στην παγκόσμια αγορά εργασίας, και ανεργίας.
Η Παγκόσμια Διακυβέρνηση, της οποίας general manager είναι ο Ιουδαίος διευθυντής του ΔΝΤ, θέτει νέα καθήκοντα στους κοινοβουλευτικούς αχυρανθρώπους ανά τον κόσμο, για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων του έργου των «αγορών», και να ελεγχθεί το «πόπολο», και να μην προκαλέσει αστάθεια. Η Παγκόσμια Διακυβέρνηση, κάλεσε τις «κυβερνήσεις», να αντιμετωπίσουν τις «οικονομικές στρεβλώσεις», και να δημιουργήσουν νέες προσωρινές και part time θέσεις εργασίας, με «κινέζικα» μεροκάματα. Ο Ιουδαίος διευθυντής του ΔΝΤ τόνισε ότι οι αυξανόμενες τιμές ειδών διατροφής και πετρελαίου στη διάρκεια των τελευταίων μηνών είναι ένας από τους παράγοντες πίσω από τις μαζικές διαμαρτυρίες κατά των κυβερνήσεων σε Αίγυπτο και Τυνησία. Τους «άλλους παράγοντες», δεν μας τους είπε. Η στυμμένη λεμονόκουπα, ο Μουμπάρακ, είπε ότι θα φύγει τον Σεπτέμβριο και αυτό ανησύχησε τις «αγορές» και το πετρέλαιο, πέταξε στα 102 δολάρια.
Για μια ακόμα φορά έκαναν την κρίση ευκαιρία. Επομένως, αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα μας προσφέρουν λύσεις ευκαιρία. Πρώτα δημιουργούν το πρόβλημα και μετά μας προσφέρουν τις δικές τους «λύσεις». Η λύση, όμως στο παγκόσμιο πια πρόβλημα, δεν είναι, περισσότερη παγκόσμια διακυβέρνηση. Τη λύση, δεν θα μας τη δώσουν, οι ένοχοι κατατσαπλιάδες , που συνωμότησαν κατά της ανθρωπότητας. Η λύση είναι περισσότερη λαϊκή κυριαρχία. Να ανατραπεί η παγκόσμια Τραπεζιτική Χούντα και το σύστημα των Κεντρικών Τραπεζών και να περάσει ο έλεγχος της παραγωγής χρήματος, στα δημοκρατικά όργανα εξουσίας.
Σπύρος Χατζάρας
http://deltio11.blogspot.com/

Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

Η κατασκευή αντίπαλου δέους ως μέσο χειραγώγησης των επαναστάσεων και διαιώνισης της επικυριαρχίας στα έθνη. Τα παραδείγματα Ελλάδας και Αιγύπτου


Τα τεράστια κέρδη της ανθρωπότητας εξαιτίας της επανάστασης των Αιγυπτίων.
Τι σχέση έχει το ΚΚΕ με την «Μουσουλμανική Αδελφότητα»;
Υπάρχει πάντα ένας χρυσός κανόνας, όταν αναζητάς τα κέρδη της ανθρώπινης κοινωνίας μετά από κάθε μεγάλο ιστορικό γεγονός. Τα κέρδη της ανθρώπινης κοινωνίας πάντα είναι περίπου ίσα με τη ζημιά της εξουσίας. Γνωρίζοντας, κάποιος αυτήν την "εξίσωση", μπορεί να υπολογίσει τα κέρδη, τα οποία κάθε φορά προκύπτουν από τις συγκρούσεις μεταξύ των ανθρώπων και της εξουσίας. Γιατί λέμε "περίπου" ίσα και όχι ίσα; Γιατί, για να έχεις κέρδη από τη ζημιά του αντιπάλου σου, θα πρέπει κατ’ αρχήν να την αντιληφθείς. Αν το σύστημα εξουσίας καταφέρνει και "σκεπάζει" τη ζημιά του, τότε αυτή πρακτικά δεν υπάρχει. Αν, για παράδειγμα, χτυπάς ένα "κάστρο" και, όταν εκεί ανοίξει μια τρύπα, εσύ δεν μπορείς να την δεις, δεν έχεις κέρδος. Το "κάστρο" κλείνει την τρύπα κι εσύ συνεχίζεις να πολιορκείς, βασιζόμενος στο ένστικτο σου, χωρίς η γνώση σου να μπορεί να μετουσιώσει αυτόν τον αγώνα σε κέρδος.
Τα κέρδη λοιπόν της ανθρωπότητας, εξαιτίας των όσων συνέβησαν στο Κάιρο, μπορεί να είναι τεράστια. Δεν είναι ακόμα τεράστια, αλλά μπορούν να γίνουν τέτοια. Αρκεί κάποιος να μπορεί να τα αντιληφθεί και βέβαια να τα καταμετρήσει. Το κέρδος το μεγάλο δεν είναι η πτώση ενός αιμοσταγούς και διεφθαρμένου καθεστώτος, όπως ήταν αυτό του Μουμπάρακ …Του "φιλάνθρωπου" Μουμπάρακ, για να θυμηθούμε και τους "Βαρδινοκολλητούς" του εδώ στην Ελλάδα …Του "φιλάνθρωπου", ο οποίος με λίγα "ψίχουλα" εξαγόραζε "χαμόγελα παιδιών" και την ίδια ώρα έκλεβε "φιλέτα", βυθίζοντας στη φτώχεια έναν ολόκληρο λαό. Το κέρδος το μεγάλο λοιπόν —για να επανέλθουμε στο θέμα μας— είναι ότι η μεγάλη "πλημμύρα" του Νείλου αποκάλυψε τον σχεδιασμό, ο οποίος επιτρέπει στο σύστημα να τοποθετεί πάνω στους λαούς καθεστώτα τύπου Μουμπάρακ. Ο αιγυπτιακός λαός κατάφερε το ΔΥΣΚΟΛΟ, αλλά, για να απολαύσει μεγάλα και προπάντων μόνιμα κέρδη από τη νίκη του, θα πρέπει να καταφέρει και το ΠΟΝΗΡΟ.
Τι θέλουμε να πούμε με αυτό; Το κέρδος της ανθρωπότητας δεν είναι ότι "έπεσε" ένα τόσο απεχθές καθεστώς. Τα καθεστώτα είναι αναλώσιμα και μπορούν να διαδέχονται το ένα το άλλο έπ’ άπειρον. Το κέρδος της ανθρωπότητας είναι ότι άνοιξε ένα "παράθυρο", το οποίο της επιτρέπει να "δει" πώς το σύστημα κατορθώνει και εγκαθιδρύει στα διάφορα κράτη καθεστώτα τύπου Μουμπάρακ. Αν καταλάβει τι "βλέπει", δεν θα επιτρέψει ξανά σε τέτοια καθεστώτα να της ξανανεβούν στον "σβέρκο". Εδώ βρίσκεται το ΠΟΝΗΡΟ του θέματος, το οποίο απαιτεί γνώσεις. Αν ο κόσμος της Αιγύπτου παραμείνει στα κέρδη της πτώσης του καθεστώτος, θα την "πατήσει". Τον Μουμπάρακ θα τον διαδεχθεί κάποιος άλλος νεότερος και πιο πεινασμένος "Μουμπάρακ" …Το "μοναστήρι" να είναι καλά, όπως έλεγαν και οι παλιοί. Ειδικά το "μοναστήρι" του αιγυπτιακού στρατού, που, ελέω Ισραήλ, φαίνεται ότι έχει ατελείωτη "παραγωγή" σε "δημοκράτες" και "πατριώτες". Τον στρατιωτικό Μουμπάρακ, ο οποίος έγινε δισεκατομμυριούχος από τη διαφθορά μπορεί να τον διαδεχθεί ο οποιοσδήποτε από αυτούς, οι οποίοι σήμερα εμφανίζονται ως ηγέτες του στρατού. Θα βοηθήσουν οι ιμπεριαλιστές τον "νέο" να γευτεί λίγο και τους απαγορευμένους "καρπούς" της διαφθοράς και θα τον "δέσουν" στο άρμα τους.
Καταλαβαίνει ο αναγνώστης τι λέμε; Το κέρδος μετά από μια τέτοια κοσμοϊστορική νίκη δεν είναι σε καμία περίπτωση η αλλαγή του "αναλώσιμου" Μουμπάρακ. Το κέρδος είναι η αποκάλυψη του σχεδιασμού, ο οποίος επιτρέπει στο παγκόσμιο σύστημα να χρησιμοποιεί αναλώσιμους. Το κέρδος είναι η αποκάλυψη του σχεδιασμού της Λερναίας Ύδρας, που, όσα κεφάλια και να χάσει, δεν έχει πρόβλημα επιβίωσης, γιατί απλούστατα μπορεί και τα αντικαθιστά. Για να καταλάβει κάποιος απόλυτα το πώς λειτουργούν αυτού του είδους οι σχεδιασμοί, θα πρέπει να δει πετυχημένες εφαρμογές τους. Είναι γνωστό ότι το σύστημα δεν έχει άπειρες επιλογές και γι' αυτό φροντίζει πάντα να επαναλαμβάνει τις πιο επιτυχημένες του εφαρμογές. Αναζητούμε λοιπόν τέτοιες πετυχημένες εφαρμογές, όπου το σύστημα κατόρθωσε να ελέγξει "νικητές" λαούς, οι οποίοι —δυστυχώς γι' αυτούς— δεν είχαν τη δυνατότητα να προστατεύσουν τις νίκες τους. Λαούς, οι οποίοι κατάφεραν το ΔΥΣΚΟΛΟ, αλλά απέτυχαν στο ΠΟΝΗΡΟ.
Θα εξετάσουμε τα πράγματα με τη σειρά, για ν' αρχίσει ο αναγνώστης να καταλαβαίνει τα συμβαίνοντα. Ο διεθνής ιμπεριαλισμός, για να υποτάξει έναν λαό και ένα κράτος σε μια δική του αιμοσταγή και αδίστακτη Χούντα, θα πρέπει να εξασφαλίσει δύο πράγματα. Το "άλλοθι" απέναντι στην παγκόσμια κοινωνία και την "ανοχή" των ιδίων των θυμάτων του …Το "άλλοθι" σ' εκείνη την κοινωνία, η οποία διαχειρίζεται την παγκόσμια ισχύ και είναι η Δυτική. Μόνον όταν η δυτική εξουσία εξασφαλίζει το "άλλοθι" στη δική της "πολιτισμένη" κοινωνία προχωρά σε "σφαγές". Σφαγές, οι οποίες οδηγούν στην επιβολή φασιστικών καθεστώτων. Σφαγές, τις οποίες δεν απέφυγαν όχι μόνον τα κράτη της "υποτιμημένης" Μέσης Ανατολής, αλλά ούτε και κράτη της "ανεπτυγμένης" Δύσης.
Η Ελλάδα, για παράδειγμα, δεν απέφυγε αυτήν τη σφαγή, παρ' όλο που ήταν μέλος του χριστιανικού και "πολιτισμένου" κόσμου. Πότε έπεσε θύμα της "σφαγής"; Στην καλύτερή της στιγμή …Στη στιγμή που ήταν θριαμβεύτρια δύναμη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο …Η κοιτίδα της Δημοκρατίας, η οποία έδωσε τον υπέρ πάντων αγώνα εναντίον του Ναζισμού …Η Ελλάδα, η οποία δικαίωσε τη φήμη της και όχι μόνον αγωνίστηκε, αλλά και κέρδισε τη μάχη της. Και όμως, αυτήν τη μάχη δεν μπόρεσε να τη μετουσιώσει σε κοινωνικό κέρδος. Γιατί; Γιατί δεν συνέφερε τα κτήνη του ιμπεριαλισμού. Τα κοινωνικά κέρδη των Ελλήνων μείωναν τα κέρδη των κτηνών και δεν το επέτρεψαν να συμβεί. Οι Έλληνες πέτυχαν το ΔΥΣΚΟΛΟ, που ήταν η νίκη εναντίον των φασιστών, αλλά —όπως θα δούμε παρακάτω— απέτυχαν παταγωδώς στο ΠΟΝΗΡΟ και την πάτησαν.
Την επομένη λοιπόν του πολέμου η νικήτρια —αλλά αφελής— Ελλάδα μπήκε στο στόχαστρο του ιμπεριαλισμού. Πανηγύριζαν οι Έλληνες στις πλατείες, όπως κάνουν οι Αιγύπτιοι σήμερα και αυτό προφανώς εκνεύρισε τα "αφεντικά". Έπρεπε να την υποτάξουν εκ νέου στα συμφέροντά τους και αυτό γινόταν μόνον με εμφύλιο. Μεθόδευσαν τον εμφύλιο και ισοπέδωσαν τα πάντα. Διεθνής κατακραυγή για το μέγα έγκλημα εναντίον της Ελλάδας δεν υπήρχε, γιατί το σύστημα ήταν έμπειρο στην προπαγάνδα. Είχε τη δικαιολογία. Η Ελλάδα μπορεί να ήταν η κοιτίδα της Δημοκρατίας, αλλά ταυτόχρονα ήταν και ύποπτη. "Έγερνε" προς τον κομμουνισμό. Άρα; Άρα ο εμφύλιος δεν ήταν ένα έγκλημα των ξένων εις βάρος των Ελλήνων. Ήταν μια "εσωτερική" μάχη της Ελλάδας με τον κακό της εαυτό. Η παγκόσμια κοινωνία "συναίνεσε" σ' αυτό το έγκλημα προς χάριν την Δημοκρατίας. Όχι μόνον "πείστηκε" η ίδια, αλλά "πείσθηκαν" και οι ίδιοι οι Έλληνες για την ωφελιμότητα της θυσίας. Το σύστημα είχε καταφέρει τα δύο ζητούμενα. Εξασφάλισε το "άλλοθι" στη Δύση και την "ανοχή" στην Ελλάδα.
Όλο το μυστικό αυτού του σχεδιασμού ήταν το ΚΚΕ …Το ΚΚΕ των χαφιέδων της Μόσχας …Της Μόσχας, που εν κρυπτώ συνεργαζόταν με τους Δυτικούς και στην ουσία ήταν το μεγάλο "δουλικό" τους. Αυτό το "δουλικό" της Σιβηρίας παρέδωσε το ΚΚΕ στον σχεδιασμό των Δυτικών …Το ΚΚΕ, το οποίο δήθεν ήθελε να καταλύσει τη Δημοκρατία και να "παραδώσει" το ελληνικό κράτος στο άρμα της Μόσχας. Τρόμος στην Ευρώπη και στην υπόλοιπη "πολιτισμένη" Δύση. Τεχνητός τρόμος, ο οποίος προκλήθηκε μέσα από τα δικά τους μέσα. Από τα ΜΜΕ των ιμπεριαλιστών. Η Μόσχα, μέσω Ελλάδας, θα τους "έφραζε" τον δρόμο προς τα πετρέλαια και άρα θα απειλούσε την ευημερία τους. Θα απειλούσε την πρόοδό τους. Θα απειλούσε τον πολιτισμό τους. Θα απειλούσε την ύπαρξη τους. Μπροστά σ' αυτό το τεράστιο κέρδος, φαινόταν ελάχιστο το κόστος της ελληνικής σφαγής …Άλλωστε γινόταν για καλό σκοπό. Τόσο καλός, που εύκολα εμφανιζόταν σαν ιερός.
Ο ελληνικός εμφύλιος έγινε και η Δύση με τη "δημοκρατική" Ελλάδα νίκησαν το "στημένο" ΚΚΕ των προδοτών και των χαφιέδων της Μόσχας και των άλλων "αφεντικών". Όμως, τα κέρδη αυτά από τη "νίκη" εναντίον του "κομμουνισμού" δεν έπρεπε να διασφαλιστούν; Έπρεπε. Άρα; Άρα έπρεπε να εγκαθιδρύσουν στην Ελλάδα φασιστικά καθεστώτα, τα οποία θα διασφάλιζαν τα αποτελέσματα της νίκης της "δημοκρατίας" απέναντι στον φασισμό του Στάλιν και των δουλικών του. Άρα; Άρα έπρεπε αυτά τα καθεστώτα ν' αποκτήσουν νομιμοποίηση. Έπρεπε να υπάρχει ένας "εχθρός", ο οποίος θα τα νομιμοποιούσε. Ένας "εχθρός", ο οποίος θα παρείχε στη Δύση το "άλλοθι" να τα στηρίζει και βεβαίως στους λαούς της τη δυνατότητα να κάνουν τα στραβά "μάτια", χωρίς να έχουν συνειδησιακά προβλήματα. Η Ελλάδα υπέφερε, αλλά αυτό γινόταν για το "καλό" της και για το "καλό" της παγκόσμιας Δημοκρατίας.
Πώς το κατάφεραν αυτό; Και πάλι με τον ίδιο δοκιμασμένο τρόπο. Με το ΚΚΕ των χαφιέδων προκάλεσαν τον εμφύλιο και με το ίδιο ΚΚΕ διαιώνισαν το μεταπολεμικό φασιστικό καθεστώς. Με τον εμφύλιο "διόρισαν" τα καθεστώτα και με την μετεμφυλιακή "αντίσταση" τούς έδωσαν καθημερινό λόγο για να υπάρχουν. Οι ίδιοι ΚΚΕδες, οι οποίοι πήραν τα όπλα εναντίον της Δημοκρατίας —αλλά "έχασαν"—, ήταν οι ίδιοι που εμφανίζονταν σαν "αμετανόητοι", που δεν παρατούσαν τη διεκδίκησή της …Αυτοί, οι οποίοι κρύβονταν σε σπηλιές με ασυρμάτους και έκρυβαν όπλα σε γιάφκες …Οι φασίστες, οι οποίοι δήθεν θα "διεκδικούσαν" την εξουσία, εκμεταλλευόμενοι την "ελευθερία" της ίδιας της Δημοκρατίας …Οι στην παρανομία και άρα μη "καταμετρημένοι" φασίστες, οι οποίοι "υπονοούσαν" ότι έλεγχαν τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού και αυτό "τρομοκρατούσε" τους "νοικοκυραίους" εντός και εκτός Ελλάδας.
Το αποτέλεσμα; Οι φασίστες έκαναν "γιορτή". Οι Χούντες έδιναν δικαιώματα ψήφων ακόμα και στα "δένδρα" …δήθεν για να μην πάρουν την εξουσία οι ΚΚΕδες …Οι πολυδιαφημισμένοι ΚΚΕδες …Οι ΚΚΕδες, οι οποίοι βρίσκονταν παντού, άσχετα αν δεν τους έβλεπε κανένας …Οι "διωκόμενοι" ΚΚΕδες, οι οποίοι όχι μόνον κατάφερναν να διασωθούν μετά την ήττα τους στον εμφύλιο, αλλά και να απειλούν μετά από αυτόν …Οι "διωκόμενοι" ΚΚΕδες, οι οποίοι, σε έναν κόσμο που πεινούσε και μετανάστευε στις φάμπρικες αυτού του κόσμου, ως δια μαγείας προόδευαν και πλούτιζαν ως υπάλληλοι του δημοσίου. Τόσο "δαιμόνιοι" ήταν. Έφαγαν γλυκό και πολύ "ψωμάκι" όλοι οι φασίστες μεταπολεμικά εξαιτίας του ΚΚΕ.
Όλα αυτά μέχρι που ο κόσμος απηύδησε. Ήταν θέμα χρόνου να βγει στους δρόμους και να τους στείλει όλους μαζί στο διάολο …Να αντιδράσει βίαια και ν' ανατρέψει τις Χούντες των Αμερικανοεγγλέζων. Όμως, και πάλι τα "αφεντικά" μας μερίμνησαν πριν από εμάς …για εμάς. Πριν ξεσηκωθεί ο κόσμος και τους στείλει στο διάολο δια της βίας, "έστησαν" ένα δήθεν σκηνικό βίαιης λαϊκής αντίδρασης. "…Εδώ Πολυτεχνείο" φώναζαν και πάλι οι χαφιέδες και οι πράκτορες του ίδιου καθεστώτος. Οι χαφιέδες και προβοκάτορες, οι οποίοι δήθεν "συγκρούστηκαν" επί εμφυλίου, ήταν οι ίδιοι που συγκρούστηκαν και στο Πολυτεχνείο. Υπό το βλέμμα όλων των μεγάλων μυστικών υπηρεσιών του Πλανήτη, η Ελλάς επαναστάτησε με "χορηγούς" τις αμερικανικές και ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες.
Σε μια Ελλάδα, η οποία "διψούσε" για Δημοκρατία, υπέρ της Δημοκρατίας "επαναστάτησαν" φασίστες σταλινικοί και μαοϊκοί …"Οικόσιτα" των μυστικών υπηρεσιών …Μεροκαματιάρηδες του χαφιεδισμού και της προβοκάτσιας. Ανακατεύτηκε εκ νέου η "τράπουλα" και πριν καταλάβει κάποιος τι έγινε, ξαναεμφανίστηκαν οι ίδιοι "σωτήρες". Ως εκ θαύματος "ανατράπηκε" η Χούντα του φασισμού και ξαναεμφανίστηκαν οι ίδιοι. Ο μεταπολεμικός φασισμός, ο οποίος εκφραζόταν από τον Παπανδρέου, τον Καραμανλή και τον Μητσοτάκη, σε αγαστή συνεργασία με το χαφιεδίστικο ΚΚΕ, επανήρθε δριμύτερος. Πήγαν όλοι στο εξωτερικό, μπήκαν σε μια μυστηριώδη "κολυμπήθρα του Σιλωάμ" και γύρισαν "άφθαρτοι". "Έπεσε" η Χούντα της μεταπολεμικής εποχής και "ανέβηκε" η "δημοκρατία" της μεταπολίτευσης. Το απόλυτο "θαύμα". Ακριβώς οι ίδιοι άνθρωποι στα ίδια πόστα με τους ίδιους ρόλους.
Η μόνη διαφορά ήταν ότι πλέον δεν τους "εξυπηρετούσε" το διωκόμενο ΚΚΕ, αλλά το νόμιμο ΚΚΕ. Γιατί; Γιατί η εξουσία τώρα δεν ήταν "δεμένη" γύρω από ένα άκαμπτο καθεστωτικό "παλάτι", ώστε να τους ωφελεί ένα βίαιο και αντιδραστικό ΚΚΕ. Τώρα η εξουσία ήταν "χαλαρή" γύρω από τα κόμματα των παλαιών φασιστών και χρειάζονταν ένα άκαμπτο "ΚΚΕ", για να στερεώσουν το "σκηνικό" της μεταπολίτευσης. Χρειαζόταν τα "μαγαζιά" του Καραμανλή και του Παπανδρέου ένα άκαμπτο ΚΚΕ, το οποίο θα "απειλούσε" εκ νέου τη "δημοκρατία". Τώρα δεν θα έκρυβε ασυρμάτους και όπλα στα υπόγεια, αλλά θα απειλούσε τη "δημοκρατία" με τα ίδια της τα όπλα. Θα την απειλούσε μέσα από την ίδια τη Βουλή με τις εκλογικές διαδικασίες. Με την ανοχή και τα μέσα της "δημοκρατίας" οι ΚΚΕδες θα κατέλυαν τη "δημοκρατία".
…Νέος λοιπόν ρόλος για τον παλιό "κομπάρσο" της εξουσίας. Το ΚΚΕ βοηθήθηκε και χρηματοδοτήθηκε από τους υποτιθέμενους "διώκτες" του, για να φέρει εις πέρας αυτόν τον νέο του ρόλο. Τον ρόλο, ο οποίος εξυπηρετούσε τα φασιστικά καθεστώτα στην Ελλάδα. Χάρη στο ΚΚΕ η χώρα, η οποία γέννησε τη Δημοκρατία δεν είδε ποτέ Δημοκρατία. Γιατί ήταν απαραίτητη η παρουσία του κρατικοδίαιτου ΚΚΕ στη διάρκεια της μεταπολίτευσης; Το φασιστικό —και άρα απεχθές για την πλειοψηφία του λαού— ΚΚΕ ήταν αυτό, το οποίο θα έδινε τον "ρυθμό" του φασισμού στην Ελλάδα. Τον "ρυθμό", τον οποίο, λόγω της αλλαγής του Συντάγματος, δεν μπορούσαν να επιβάλουν μόνοι τους οι φασίστες. Γι' αυτόν τον λόγο επέλεξαν το σταλινικό ΚΚΕ, ώστε να κρατάει το φασιστικό "ίσο". Οι σταλινικοί θα έδιναν τον "ρυθμό", τον οποίο θα ακολουθούσαν οι "δημοκράτες", για να προστατεύσουν τη "δημοκρατία" …Σε μια χώρα, την οποία την κυβέρνησαν δωσίλογοι των Γερμανών, οι οποίοι όχι μόνο δεν εκτελέστηκαν, αλλά επιβίωσαν σαν αγωνιστές της "δημοκρατίας". Προδότες, οι οποίοι απλά ισχυρίστηκαν ότι συνεργάστηκαν με τους κατακτητές, για να προστατεύσουν τη δημοκρατία από τους κομμουνιστές. Γι' αυτούς τους άθλιους ανθρώπους ήταν εύκολο το παιχνίδι με το ΚΚΕ.
Το ΚΚΕ θα ήταν αυτό, το οποίο μόνιμα θα επιχειρούσε να "κομματικοποιήσει" τον κρατικό μηχανισμό, για να "καταλύσει" τη "δημοκρατία". Γιατί πήρε αυτόν τον ρόλο; Γιατί έδινε το άλλοθι στους φασίστες της "δημοκρατίας" να κομματικοποιήσουν το κράτος για δικό τους λογαριασμό. Για να μην κομματικοποιήσει το ΚΚΕ το κράτος εις βάρος της "δημοκρατίας" το έκαναν οι ίδιοι υπέρ της "δημοκρατίας". Εξαιτίας του ΚΚΕ, οι ίδιοι δωσίλογοι και προδότες, οι οποίοι συνεργάστηκαν με τους Ναζί στον πόλεμο, κυβέρνησαν και τη μεταπολεμική Ελλάδα. Από εκεί και πέρα το ΚΚΕ έβγαζε το "μεροκάματό" του, πουλώντας ως εκδούλευση το "καπέλωμα" της λαϊκής αντίδρασης. Κάθε φορά που ο κόσμος απειλούσε τα μεγάλα "μαγαζιά" του φασιστικού δικομματισμού, εμφανιζόταν το ΚΚΕ σαν "απειλή" της "δημοκρατίας". Κάθε φορά που οι φασίστες ξεπερνούσαν τα όρια και ο λαός ήταν έτοιμος να βγει στους δρόμους για ν' αντιδράσει, έβγαινε πρώτο το λαομίσητο ΚΚΕ, για να μην βγει κανένας άλλος.
Το αποτέλεσμα ήταν το επιθυμητό για τους φασίστες. Οι δημοκράτες μισούσαν τους φασίστες που τους κυβερνούσαν, αλλά δεν έβγαιναν στους δρόμους για ν' αντιδράσουν, γιατί μισούσαν ακόμα πιο πολύ τους σταλινικούς του ΚΚΕ …Του κρατικοδίαιτου ΚΚΕ, το οποίο πάντα έκανε καλά τη δουλειά του …Του κρατικοδίαιτου ΚΚΕ, το οποίο σήμερα αρνείται να ελεγχθούν τα οικονομικά του στοιχεία, απλά και μόνον για να μην αποκαλυφθεί η ταυτότητα αυτών των αφεντικών του …Των πραγματικών αφεντικών τους, οι οποίοι είναι οι φασίστες της Ελλάδας και οι ιμπεριαλιστές.
Το τραγικότερο όλων αυτών ήταν ότι ακόμα και οι ίδιοι οι Έλληνες "έτρωγαν" την προπαγάνδα. Το ΚΚΕ, δηλαδή, με τις δήθεν μεγάλες δυνατότητες και με τα δήθεν σκοτεινά συνωμοτικά σχέδια, δεν παρέσερνε εύκολα σε λανθασμένα συμπεράσματα μόνον τη δυτική κοινή γνώμη, αλλά και την ελληνική κοινή γνώμη. Δεν παρασύρονταν μόνον οι ξένοι, οι οποίοι δεν είχαν και πολλούς λόγους να μην δώσουν άλλοθι στις Χούντες όλων των ειδών στην Ελλάδα, αλλά και οι ίδιοι οι Έλληνες φοβούνταν τη μυστηριώδη δύναμη του ΚΚΕ …Του ΚΚΕ, που έπρεπε να περάσουν εξήντα χρόνια, για να καταλάβουμε όλοι μας ότι επρόκειτο για μια κρατικοδίαιτη παρακρατική χαφιεδομηχανή παραγωγής ψευδών εντυπώσεων. Μια "μηχανή", την οποία τη "φούσκωναν" οι φασίστες, για να εξασφαλίζουν το άλλοθι που χρειάζονταν από το εξωτερικό και την ανοχή της κοινωνίας από το εσωτερικό …Μια "μηχανή", την οποία την όπλιζαν οι ίδιοι, ώστε να δείχνει "απειλητική".
Κατάλαβε ο αναγνώστης πού έχασαν οι Έλληνες το "παιχνίδι"; Οι γενναίοι και σκληροί Έλληνες, οι οποίοι νίκησαν τους σιδερόφραχτους φασίστες, δεν κατάλαβαν τι συνέβαινε και την "πάτησαν". Πέτυχαν το ΔΥΣΚΟΛΟ με αίμα και θυσία και απέτυχαν στο ΠΟΝΗΡΟ. Απέτυχαν, γιατί δεν κατάλαβαν το μυστικό του σχεδιασμού. Δεν κατάλαβαν τον ρόλο του ΚΚΕ. Δεν κατάλαβαν ότι οι φασίστες διατηρούσαν μόνιμα το ΚΚΕ, γιατί η ύπαρξή του και μόνον επέτρεπε τη φασιστοποίηση του συστήματός τους. Και μόνον που υπήρχε το φασιστικό ΚΚΕ, νομιμοποιούσε και μονιμοποιούσε το οποιοδήποτε φασιστικό καθεστώς απέναντί του. Αυτό είναι που δεν κατάλαβαν οι Έλληνες …Οι προς στιγμήν νικητές Έλληνες. Δεν κατάλαβαν πώς λειτουργούσε το ΚΚΕ και υπέρ ποιών λειτουργούσε. Δεν κατάλαβαν ότι τα πραγματικά αφεντικά του ήταν οι δήθεν "εχθροί" του. Δεν κατάλαβαν ότι η Μόσχα ήταν "υπεργολάβος" των Αμερικανών στην Ελλάδα. Οι Αμερικανοί τάιζαν το "αντιαμερικανικό" ΚΚΕ, για να στηρίζεται το φιλοαμερικανικό φασιστικό καθεστώς.
Ο αναγνώστης εύλογα θ' αναρωτιέται για το τι σχέση μπορεί να έχουν όλα αυτά τα εξόχως ελληνικά με ένα κείμενο, το οποίο έχει σχέση με την Αίγυπτο και την εξέγερση το λαού της …Έχουν …και μάλιστα πολύ περισσότερη απ' ό,τι φαντάζεται. Τον προβοκατόρικο και προδοτικό ρόλο, τον οποίο παίζει το ΚΚΕ στην Ελλάδα, στην Αίγυπτο τον παίζει εδώ και δεκαετίες η "Αδελφότητα των Μουσουλμάνων". Αν η νίκη εναντίον του καθεστώτος Μουμπάρακ ήταν το ΔΥΣΚΟΛΟ και το επικό, τότε η κατανόηση του ρόλου της "Αδελφότητας" είναι το ΠΟΝΗΡΟ. Αν δεν καταλάβουν οι Αιγύπτιοι τι ακριβώς κάνει αυτή η "Αδελφότητα", θα την πατήσουν όπως οι Έλληνες με το ΚΚΕ και θα πάει τζάμπα η θυσία τους. Η αποκάλυψη του ρόλου της "Αδελφότητας" είναι αυτή, η οποία απειλεί περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο τους ιμπεριαλιστές και τους λακέδες τους. Γιατί; Γιατί αφαιρεί από τους ιμπεριαλιστές το "άλλοθι" ότι εγκληματούν στη Μέση Ανατολή για το "καλό" του πολιτισμού και της Δύσης. Γιατί αφαιρεί από τους ιμπεριαλιστές τη δυνατότητα να εξασφαλίζουν την "ανοχή" των θυμάτων τους.
Αυτό ήταν το "παιχνίδι" στην Αίγυπτο. Με πρακτορικές μεθόδους και άπειρο αίμα αθώων θυμάτων εμφανιζόταν η "Αδελφότητα" σαν το αντίπαλο δέος του καθεστώτος. "Χαμένη" στις σκιές του παρακράτους και της παρανομίας, πάντα έπαιζε το παιχνίδι των σκιών, οι οποίες μπορούν να εμφανίσουν ένα μικρό ποντίκι ίσα με έναν ελέφαντα. Με τις ενέργειές της και την πολιτική της πάντα "υπονοούσε" ότι αντιπροσώπευε τον λαό απέναντι σε ένα τυραννικό ολιγαρχικό καθεστώς. Πάντα όμως χωρίς να καταμετρώνται οι πραγματικές της δυνάμεις και μόνον εξαιτίας των θεαματικών ενεργειών της. Ήταν "μεγάλη" η "Αδελφότητα", γιατί ήταν "μεγάλες" οι πράξεις της. Ήταν "επικίνδυνη" η "Αδελφότητα", γιατί ήταν "επικίνδυνες" οι πράξεις της. Όμως, τώρα, που βγήκε ο λαός στο δρόμο, αναγκαστικά γίνονται "συγκρίσεις". Τώρα, που κλονίζεται το πολιτικό σύστημα της Αιγύπτου, έρχονται στο φως αποκαλύψεις για την "Αδελφότητα", οι οποίες απαιτούν γνώση, για να αξιοποιηθούν κατάλληλα.
Από το Αλ Αραμπίγια μαθαίνουμε ότι το "αντιχριστιανικό" μακελειό, το οποίο συντάραξε την Αλεξάνδρεια και το οποίο τρόμαξε τους λαούς της Δύσης και έδωσε ανάσα ζωής στο καθεστώς Μουμπάρακ, ήταν οργανωμένο από το ίδιο το καθεστώς. Αυτός, δηλαδή, ο οποίος πουλούσε ασφάλεια και προστασία στους χριστιανούς από τα φανατικά ισλαμικά στοιχεία, ήταν ο ίδιος που τα χρηματοδοτούσε, για να σφάζουν χριστιανούς. Κλασική πολιτική των μπράβων και των νταβατζήδων. Αυτοί, οι οποίοι πουλάνε προστασία, είναι οι ίδιοι μ' αυτούς που προκαλούν τα φαινόμενα, τα οποία απαιτούν προστασία. Το "φιλοχριστιανικό" και "κοσμικό" καθεστώς Μουμπάρακ ήταν αυτό, το οποίο χρηματοδοτούσε τους φανατικούς ισλαμιστές, οι οποίοι "ανατινάζονταν" στο όνομα της Τζιχάντ και βέβαια του Αλλάχ .
Αυτό ήταν το "παραμύθι" και αυτό το παραμύθι δεν το "έτρωγαν" μόνον οι χριστιανοί, αλλά και οι ίδιοι οι Αιγύπτιοι. Μέσα σε ένα "ομιχλώδες" πολιτικό τοπίο κανένας δεν μπορούσε να καταλάβει τους πραγματικούς συσχετισμούς πολιτικών δυνάμεων μέσα στην αιγυπτιακή κοινωνία. Με βία και νοθεία παρίσταναν οι καθεστωτικοί τους "πολλούς" και απέναντί τους με ανάλογη βία παρίσταναν και οι "Αδελφοί" τον ισοδύναμο αντίπαλο. Γι' αυτόν τον λόγο κάναμε τη σύγκριση με την ελληνική περίπτωση. Όπως το ΚΚΕ κρυβόταν στις "σκιές" του παρακράτους και παρίστανε αυθαίρετα τον αυθεντικό εκφραστή του ελληνικού λαού, ενώ, όπως αποδείχθηκε, δεν αντιπροσώπευε τίποτε πέρα από μερικούς έμμισθους χαφιέδες της Μόσχας και των Αμερικανών, έτσι κάνει και η "Αδελφότητα". Μέσω των ίδιων μηχανισμών και μέσω των ίδιων ταμείων κάνει το ίδιο.
Τρόμαζε το δήθεν επαναστατικό ΚΚΕ τους Έλληνες και το ίδιο έκανε και η "Αδελφότητα" με τους Αιγυπτίους. Φοβούνταν οι Έλληνες την προοπτική ενός σταλινικού προλεταριάτου και φοβούνταν και οι Αιγύπτιοι την προοπτική μιας θεοκρατικής Σαρίας. Ο τρόμος προκαλεί την ανοχή και αυτό ήταν η επιδίωξη του συστήματος. Οι Έλληνες ανέχονταν τις Χούντες και οι Αιγύπτιοι τους "Μουμπάρακ". Ανέχονταν το φασιστικό καθεστώς του Μουμπάρακ, γιατί τους τρομοκρατούσε η βία της "Αδελφότητας". Το ανέχονταν, γιατί θεωρούσαν ότι θα ήταν ακόμα χειρότερα με τους "Αδελφούς Μουσουλμάνους" στην εξουσία. Ανέχονταν τον στρατοκρατικό φασισμό δυτικού τύπου, γιατί έτρεμαν τη θεοκρατική Σαρία.
Όλα αυτά δεν γίνονταν τζάμπα. Το σύστημα "πλήρωνε" πανάκριβα δολοφόνους και προβοκάτορες, για να επικρατήσει αυτή η άποψη. Οι "Αδελφοί" μάχονταν με τη βία —υποτίθεται για την κατάληψη της εξουσίας— και αυτό έδινε "άλλοθι" στο καθεστώς να ασκεί βία. Οι πολίτες δεν εξεγείρονταν εναντίον του καθεστώτος, γιατί φοβούνταν ότι με αυτόν τον τρόπο μπορεί να διευκόλυναν τους φανατικούς "Αδελφούς". Δεν γνώριζαν ότι το ίδιο το καθεστώς είχε "συνεταιριστεί" με αυτούς και τους χρηματοδοτούσε γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο. Δεν γνώριζαν ότι τα ακραία "ισλαμικά", αντικαθεστωτικά και αντισιωνιστικά "στοιχεία" ήταν χρηματοδοτούμενα από το καθεστώς, το Ισραήλ και βέβαια τη χριστιανική Δύση.
Ήταν χρηματοδοτούμενα, για να δημιουργούν τις επιθυμητές εντυπώσεις τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της χώρας. Χρηματοδοτούνταν χαφιέδες και δολοφόνοι, για να δολοφονούν αθώους πολίτες και να τρομοκρατούν με αυτόν τον τρόπο όποιον επιθυμούσε αλλαγή της κατάστασης. Οι φανατικοί "μουσουλμάνοι" σκότωναν, για να κυβερνάνε τα διορισμένα από τη Δύση κτήνη. Σκότωναν στο όνομα του φονταμετανταλισμού, για να θεωρούν οι Δυτικοί λαοί τα καθεστώτα τύπου Μουμπάρακ "αναγκαίο κακό" για την παγκόσμια ασφάλεια και ειρήνη.
Όλα αυτά δούλευαν με ακρίβεια ρολογιού, μέχρι που ο λαός έφτασε στο όριο …Στο όριο της επιβίωσης. Εκεί όπου απλά έπρεπε να ξεσηκωθεί, γιατί δεν είχε τίποτε να χάσει. Δεν του είχε απομείνει τίποτε να χάσει. Τότε ξεσηκώθηκε και σαν τεράστιο και ορμητικό "ποτάμι" έπνιξε το "στημένο" σκηνικό και μαζί μ' αυτό αποκάλυψε τον κρυφό σχεδιασμό του αιγυπτιακού συστήματος. Όλοι περίμεναν τους "αντικαθεστωτικούς" "Αδελφούς Μουσουλμάνους" ν' αντιδράσουν, αλλά κανείς δεν τους έβλεπε. Όλοι περίμεναν να δουν στους δρόμους να υπερτερούν οι "εκφραστές" του λαού …Οι εκφραστές του θρησκευόμενου λαού. Τι έγινε; Η "πλημμύρα" αποκάλυψε το μεγάλο μυστικό του Νείλου. Οι "Αδελφοί" απλά δεν υπήρχαν. Αποδείχθηκε αυτό, το οποίο γνώριζαν οι μυστικές υπηρεσίες, αλλά όχι ο αιγυπτιακός λαός.
Μια οργάνωση πληρωμένων χαφιεδοπρακτόρων είναι, που τους "έπνιξε" ο κόσμος στον Νείλο. Αυτοί, οι οποίοι επί χρόνια έδιναν βίαιες "μάχες" εναντίον του καθεστώτος, δεν συμμετείχαν ενεργά στη μεγαλύτερη νίκη του αιγυπτιακού λαού εναντίον αυτού του καθεστώτος. Δεν συμμετείχαν, ενώ θεωρητικά θα μπορούσαν να οικειοποιηθούν αυτήν την νίκη στο σύνολό της. Γιατί δεν συμμετείχαν; Γιατί, αν συμμετείχαν, θα έπρεπε να πάνε σε εκλογές, για να διεκδικήσουν την Προεδρία και εκεί θα "ξεβρακώνονταν" πλήρως. Εκεί θα εμφάνιζαν την πραγματική τους δύναμη, εφόσον θα έπρεπε να κατεβάσουν δικό τους υποψήφιο.
Κατάλαβε ο αναγνώστης πόσο μικρός είναι ο κόσμος και πόσο ίδιες μέσα στο χρόνο είναι οι πρακτικές; Για τον ίδιο λόγο που το ΚΚΕ μετά την απελευθέρωση από τους Ναζί δεν ήθελε να συμμετάσχει στις εκλογές, για τον ίδιο λόγο δεν θέλουν και οι "Αδελφοί". Αποχή πρότεινε τότε το ΚΚΕ, για να μην καταμετρηθούν οι πραγματικές του δυνάμεις και να συνεχίσει να παριστάνει τη "μεγάλη" πολιτική δύναμη. Αποχή πρότεινε, για να διευκολύνει τα αφεντικά του στη μεθόδευση του εμφυλίου. Αυτήν την τακτική της άρνησης της "καταμέτρησης" των δυνάμεών τους ακολουθούν οι "Αδελφοί Μουσουλμάνοι" …Οι πολύ "φανατικοί" αντισιωνιστές, οι οποίοι μέχρι τώρα μάχονταν με τη βία για την κατάληψη της εξουσίας και τώρα δεν την "θέλουν", ενώ τους δίνεται ευκαιρία να την αποκτήσουν εύκολα —Ευκαιρία βέβαια μόνον στην περίπτωση που πραγματικά είναι τόσοι, όσοι ισχυρίζονταν πάντα ότι είναι— …Οι "επαναστάτες", που, αν ψάξει κάποιος λίγο περισσότερο τα στοιχεία που τους αφορούν, θα δει ότι όλοι τους είναι "επαναστάτες" με κρατικούς μισθούς …Όλοι τους "κολλητοί" του Ομάρ Σουλεϊμάν …"Κολλητοί" των μυστικών υπηρεσιών του καθεστώτος και βέβαια του Ισραήλ.
…Του Ισραήλ, που είναι πλέον προφανές ότι "αγόρασε" με χρήμα την ταπείνωση της Αιγύπτου …Του Ισραήλ, που με Αιγύπτιους προδότες εξασφάλισε την νίκη του πολέμου των Έξι Ημερών και εξακολουθεί να τους ταΐζει …Του Ισραήλ, που, μπροστά σ' αυτόν τον ανθρώπινο "Νείλο", τρέμει, γιατί τα "μαγαζιά" του δεν ελέγχουν τίποτε. Δεν το εξυπηρετούν ούτε το καθεστώς —που δραπέτευσε νύκτα— ούτε η δήθεν αντικαθεστωτική "Αδελφότητα" —η οποία δεν ελέγχει τίποτε απολύτως— και τώρα φοβάται μήπως αποκαλυφθεί. Γι' αυτούς, που έχουν γνώσεις, αποδείχθηκε ήδη το παιχνίδι στη Μέση Ανατολή. Ό,τι "παιχνίδι" έκαναν οι ιμπεριαλιστές στις "δημοκρατίες" της Δύσης με τα κομμουνιστικά κόμματα, το ίδιο "παιχνίδι" κάνουν και στη Μέση Ανατολή με τις "φανατικές" ισλαμικές οργανώσεις. Αποδείχθηκε ότι από την Αλ Κάιντα μέχρι την "Αδελφότητα των Μουσουλμάνων" της Αιγύπτου τα πάντα ελέγχονται και χρηματοδοτούνται από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Οι αντιαμερικανικές και αντισιωνιστικές "κορώνες" όλων αυτών είναι περίπου ίδιες με τις αντιαμερικανικές "πορδές" του δικού μας Αμερικανού υπηκόου εβραϊκής καταγωγής Ανδρέα Παπανδρέου.
Γι' αυτόν τον λόγο βλέπουμε τώρα τα παράδοξα και τα γελοία. Βλέπουμε την πάλαι ποτέ βίαιη "Αδελφότητα" να φέρεται ως "αδερφή". Τη βλέπουμε να μην διεκδικεί τίποτε, αλλά ταυτόχρονα να διαπραγματεύεται με όλους και με όλα. Σαν πολιτική δύναμη δεν διεκδικεί το ανώτατο πολιτικό αξίωμα, αλλά ταυτόχρονα κάνει πολιτικούς ελιγμούς σαν κυρίαρχη δύναμη. Δεν κάνει κινήσεις μεγάλου "παίκτη", αλλά παριστάνει αυθαίρετα τον "μεγάλο". Γιατί το κάνουν αυτό; Για να διαχειριστούν τον χρόνο υπέρ των συμφερόντων των αφεντικών τους. Όπως οι Αμερικανοί συμφώνησαν με το ΚΚΕ —μέσω Θεοδωράκη— για τη "λύση"-Καραμανλή ως μεταβατικό στάδιο, μέχρι να μπορέσουν να φέρουν την κατάσταση στα μέτρα τους, έτσι κάνει σήμερα και η "Αδελφότητα". Η "Αδελφότητα" κερδίζει χρόνο για τους Αμερικανούς, μπαίνοντας σε πολλές μαραθώνιες και άνευ αντικειμένου διαπραγματεύσεις.
…Διαπραγματεύσεις, οι οποίες "μπερδεύουν" τους πολίτες, "τρώνε" πολύτιμο χρόνο και διευκολύνουν τους χειρισμούς των Αμερικανών …Διαπραγματεύσεις, μέχρι ν' αποφασίσουν τι θα κάνουν και στην κατάλληλη στιγμή να οδηγήσουν σε "διαφωνίες" …και από εκεί και πέρα σε νέες "συγκρούσεις. Έναν χρόνο διαπραγματευόταν το ΚΚΕ με τους Αμερικανούς για την πτώση της Χούντας, προκειμένου να τη φέρουν στο σημείο να φορτώσουν στην Ελλάδα έναν Εβραίο για Πρωθυπουργό της μεγάλης "Αλλαγής". Συνέργησε στον "διορισμό" του Καραμανλή κρυφά και κατόπιν έβγαινε στους δρόμους να φωνάζει …"ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά". Τέτοια λύση τύπου "εισαγόμενου" Καραμανλή για το ενδιάμεσο διάστημα μέχρι την "Αλλαγή" στην Αίγυπτο ήταν και ο Ελ Μπαραντέι. Κι αυτός, όπως και ο Καραμανλής, έρχεται με "διαπιστευτήρια" της Δύσης. Ο Καραμανλής "πουλούσε" τα "κολλητηλίκια" με τον Ζισκάρ Ντ’ Εστέν και ο Ελ Μπαραντέι "πουλάει" τα κάλπικα "βραβεία", που δίνουν οι Δυτικοί στα δουλικά τους.
Αφού προσπάθησαν να τον "γυαλίσουν", μέσω των δικών τους ΜΜΕ, τον εμφάνισαν στους δρόμους του Καΐρου. "Τον εμφάνισαν", τρόπος του λέγειν, γιατί δεν εμπιστεύονταν τον οργισμένο κόσμο. Τον είχαν περιορισμένο σε προστατευμένο χώρο και τον εμφάνιζαν σε περιορισμένο χρόνο σαν "λατέρνα", εφόσον ήταν φανερό ότι πήγαινε "καρότσι" με έναν στρατό "μπράβων" του καθεστώτος και πρακτόρων ξένων υπηρεσιών …"Ήρωας", σαν τους δικούς μας "εθνοπατέρες" …Σαν τον χωρικό "Τριανταφυλλίδη", ο οποίος, όταν ο κόσμος υπέφερε στη Χούντα, αυτός μάθαινε γκολφ στο Παρίσι …Σαν τον δικό μας Παπανδρέου, τον λαγόψυχο, που, όταν δεν τον έψαχναν σαν τα ποντίκια στις σοφίτες, μπορούσε με την προστασία της CIA να επιτίθεται στις ΗΠΑ.
Η Δύση, δηλαδή, σήμερα προσπαθεί να επαναλάβει τον εαυτό της στην Αίγυπτο. Προσπαθεί να παίξει ένα παιχνίδι, το οποίο το γνώριζε, εφόσον με "χρονοκαθυστέρηση" είναι το ίδιο, που παίχτηκε από την απέναντι πλευρά της Μεσογείου, στην Ελλάδα. Με αφορμή ένα βίαιο και ηρωικό επεισόδιο, προσπάθησε να δημιουργήσει την ηγεσία της επόμενης ημέρας. Ένα επεισόδιο, το οποίο, άσχετα αν δεν ξεκίνησε προβοκατόρικα, μπορούσε να γίνει εκμεταλλεύσιμο. Είχε την τεχνογνωσία να μετατρέψει την Πλατεία της Ελευθερίας σε ένα "Πολυτεχνείο" και να "κατασκευάσει" τους "ήρωες" της επόμενης ημέρας. Στέλνει πρώτα έναν χρήσιμο "Καραμανλή", για να δει πότε την "παίρνει" να εμφανίσει τον "Ανδρέα", για να εγκαθιδρύσει το καθεστώς των επόμενων δεκαετιών.
Γι' αυτόν τον λόγο έστειλε εκεί τον "αλεξιπτωτιστή" Αλ Μπαραντέι. Χρησιμοποίησε αυτό το γελοίο ανθρωπάκι, το οποίο υπηρέτησε από όλα τα πόστα τον διεθνή ιμπεριαλισμό, να παραστήσει τον "αντιιμπεριαλιστή". Έναν διοπτροφόρο Giorgo, τον οποίο επί δεκαετίες τον τάιζε η Δύση σαν "οικόσιτό" της για μια ώρα ανάγκης …σαν και αυτήν που είδαμε …Σαν "εναλλακτική", σε περίπτωση που το αιγυπτιακό καθεστώς "πέσει" και η Δύση δεν έχει προλάβει να οργανώσει την ομαλή διαδοχή του. Αυτός ο "βραβευμένος", με το πιο υποκειμενικό και πιο γελοίο τύπο Νόμπελ που υπάρχει, είναι ένα κλασικό "οικόσιτο" των Δυτικών. Ο Δόκτωρ Μπαραντέι, ο οποίος είναι ένας φουκαράς δικηγοράκος, που τον έβαλαν διευθυντή στη Διεθνή Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας για το "ξεκάρφωμα". Έβαλαν έναν Άραβα να "διαπιστώσει" το "δίκιο" της κατακρεούργησης του ιρακινού λαού από τα αφεντικά του. Ο άσχετος δούλος των αφεντικών του, που τον έβαλαν για το μεροκάματο να παριστάνει το στέλεχος στην International Crisis Group.
Ο αιγυπτιακός λαός όλα αυτά πρέπει να τα γνωρίζει. Όπως το σύστημα "δανείζεται" επιτυχημένες λύσεις του παρελθόντος, έτσι και οι λαοί πρέπει να "δανείζονται" από τις εμπειρίες άλλων λαών. Στην προκειμένη περίπτωση πρέπει ο αιγυπτιακός λαός να "δανειστεί" από την ελληνική εμπειρία. Να μην αφήσει την "Αδελφότητα" να κρύβεται πίσω από ομιχλώδεις και πρακτορίστικες πρακτικές. Με μέσον τις επερχόμενες εκλογές να δει τόσο η Αίγυπτος όσο και η παγκόσμια κοινωνία πόσοι είναι πια αυτοί οι φανατικοί "Αδελφοί". Να δούμε αν αποτελούν κίνδυνο όχι μόνον για την Αίγυπτο και τη Δημοκρατία της, αλλά για την παγκόσμια κοινωνία.
Εφόσον λοιπόν το αιγυπτιακό Σύνταγμα πάει για αναθεώρηση και η Δημοκρατία βρίσκεται προ των πυλών, δεν πρέπει να αφεθεί η "Αδελφότητα" να ξεφύγει. Εφόσον αποτελεί πολιτική δύναμη, πρέπει να συμμετάσχει υποχρεωτικά στις εκλογές για Πρόεδρο. Πρέπει ν' αναγκαστεί να κατεβάσει δικό της υποψήφιο για Πρόεδρο. Γιατί; Γιατί σ' αυτήν την περίπτωση θα καταγραφεί η πραγματική της δύναμη και όχι η δύναμη που της δίνουν τα ΜΜΕ των Αμερικανών και των σιωνιστών και το αίμα των θυμάτων της. Να συμμετάσχει υποχρεωτικά ή να διαλυθεί υποχρεωτικά. Δεν έχει άλλωστε λόγο ύπαρξης μια πολιτική δύναμη, όταν δεν ασκεί πολιτική. Ας καταγραφεί η δύναμή της και μετά ας κάνει ό,τι θέλει. Απλά πράγματα. Από τη στιγμή που η Δημοκρατία θα πρέπει να καταγράψει τις πολιτικές δυνάμεις της, θα πρέπει αυτές οι δυνάμεις να συμμετάσχουν στο σύνολό τους στις προσεχείς εκλογικές διαδικασίες.
Αυτό είναι το ΠΟΝΗΡΟ, που πρέπει να προσέξουν οι Αιγύπτιοι. Να προσέξουν να μην την "πατήσουν", όπως οι Έλληνες με την αποχή του ΚΚΕ από τις εκλογές του 1946 …Με την αποχή, που του επέτρεψε να "χαθεί" πίσω από τεράστια εξεγερμένα πλήθη. Να μην αφήσουν την "Αδελφότητα" να παριστάνει αυθαίρετα ότι αντιπροσωπεύει τον εξεγερμένο λαό, όπως το ολιγομελές χαφιεδομάγαζο του ΚΚΕ παρίστανε ότι αντιπροσωπεύει το ηρωικό και παλλαϊκό ΕΑΜ. Αν αφήσουν τώρα την "Αδελφότητα" να τους ξεφύγει και να πάει στον "αφηρημένο" χώρο της μη καταγραφής, θα τους "ξανακαπελώσει". Θα συνεννοηθεί με τους ιμπεριαλιστές να "διορίσουν" το επόμενο καθεστώς και η ίδια —με ήδη προπληρωμένα τα μελλοντικά της "λάθη"— θ' αναλάβει να του δώσει το "άλλοθι" να εκφασιστεί πλήρως. Θα ξαναρχίσει δήθεν τη βίαιη "διαμαρτυρία" απέναντι στους όποιους θ' αναλάβουν την εξουσία και θα ξαναεπαναληφθεί το ίδιο παιχνίδι.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Τα καθεστώτα στη Μέση Ανατολή είναι τα "είδωλα". Τα "είδωλα" τα καταστρέφεις, αλλά δεν τα κυνηγάς, γιατί θα την "πατήσεις". Ο πραγματικός εχθρός είναι οι μηχανισμοί, οι οποίοι χρησιμοποιούν τη θρησκεία, ώστε να δημιουργούνται τέτοια καθεστώτα-"είδωλα" …Οι μηχανισμοί, οι οποίοι δημιουργούν την ουτοπία των "ειδώλων" …Οι μηχανισμοί, οι οποίοι με εντολές της Δύσης δημιουργούν φανατικούς και δολοφόνους, ώστε να προστατεύονται τα συμφέροντα των ισχυρών. Οι μόνιμοι θρησκευτικοί μηχανισμοί των φανατικών δημιουργούν τους προδότες δισεκατομμυριούχους δικτάτορες, οι οποίοι εναλλάσσονται μεταξύ τους και ξεπουλάνε μόνιμα τις πατρίδες τους στους ιμπεριαλιστές.
Γι' αυτόν τον λόγο δεν πρέπει να τη γλιτώσει η "Αδελφότητα". Να συμμετάσχει στις εκλογές, ώστε να καταμετρηθεί. Να δούμε επιτέλους πόσοι είναι αυτοί οι φανατικοί; 5% ; 7% ; …Παραπάνω δεν είναι. Μαζί με τους καθεστωτικούς κλέφτες —οι οποίοι πάντα είναι οι ίδιοι, που πλαισιώνουν τους εκάστοτε "Μουμπάρακ"— δεν αντιπροσωπεύουν πάνω από το 10%. Αυτό συμβαίνει σε ολόκληρο τον κόσμο και αυτό συμβαίνει και στην Αίγυπτο. Πουθενά τα άκρα δεν υπερβαίνουν το 10%. Ένα τέτοιο 10% βύθισε την Ελλάδα στον εμφύλιο και είναι βέβαιον ότι ένα ανάλογο ποσοστό είναι κι αυτό, το οποίο "έλιωσε" την Αίγυπτο στη φτώχεια.
Η διαφυγή των άκρων από την καταμέτρηση των δυνάμεών τους είναι αυτό, το οποίο πρέπει πάση θυσία ν' αποφευχθεί. Αυτό μπορεί να είναι το μεγαλύτερο κέρδος για την Αίγυπτο και τον κόσμο από τη σημερινή Επανάσταση. Το κέρδος να καταφέρουν οι Αιγύπτιοι να σταματήσουν αυτό το "παιχνίδι" των ιμπεριαλιστών …Το "παιχνίδι" της προβοκάτσιας και των σκιών …Το "παιχνίδι", που το σύστημα μόνον με μια αφηρημένη και μυστηριώδη "Αδελφότητα" μπορεί να το παίξει. Απλά πράγματα. Το καθεστώς θα την πληρώνει και αυτή θα αντιδρά βίαια για αντιπαροχή. Η "Αδελφότητα" θα σκοτώνει αθώους πολίτες και το καθεστώς θα εξασφαλίσει το "άλλοθι" να γίνει βίαιο, για ν' αντιμετωπίσει τη βία της …Βίαιο για το "καλό" της "δημοκρατίας", της Δύσης και της παγκόσμιας ειρήνης.
Σε μια τέτοια περίπτωση ο λαός θα ξαναμπεί και πάλι ανάμεσα στους δολοφόνους και θα συνθλιβεί. Η δυτική κοινωνία θα παρακολουθεί με τρόμο τη βία, που θα νιώθει ότι την απειλεί. Θα νιώθει ότι απειλείται και η δική της ασφάλεια από τους "φανατικούς" και θα δώσει εύκολα το "άλλοθι" στο νέο καθεστώς να μιμηθεί την πολιτική Μουμπάρακ. Με τη βία της η "Αδελφότητα" θα δώσει εκ νέου Αιγυπτίους οπαδούς σ' αυτό το καθεστώς, εφόσον η ανοχή στον φασισμό θα είναι προτιμότερη από την τυφλή βία των φανατικών. Όλα αυτά θα γίνουν εύκολα, αν σήμερα κατορθώσει η "Αδελφότητα" και διαφύγει της εκλογικής διαδικασίας. Αν περάσει η "μπόρα" των εκλογών και αυτή επιβιώσει χωρίς αποκαλύψεις, θα γίνει πιο βίαιη από ποτέ, γιατί ο λαός πρέπει να καταπιεστεί ακόμα περισσότερο, για να "ξεχάσει" την τελευταία του νίκη.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο που στον τίτλο του κειμένου μιλάμε για κέρδη της ανθρωπότητας και όχι μόνον για κέρδη του αιγυπτιακού λαού; Η ανθρωπότητα πρέπει να καταλάβει τι γίνεται με το σύστημα των κτηνών και να μην τους ξαναδώσει "άλλοθι" να βασανίζουν τους λαούς. Πρέπει να καταλάβει ο μέσος Δυτικός πολίτης ότι στη Μέση Ανατολή δεν είναι όλοι "φανατικοί" ισλαμιστές. Στη Μέση Ανατολή κατοικούν άνθρωποι, οι οποίοι δεν διαφέρουν από όλους εμάς. Άνθρωποι, οι οποίοι λαχταρούν την ελευθερία, την ευημερία και τη Δημοκρατία, που τα εξασφαλίζει όλα αυτά.
Πρέπει να φύγει η "σαβούρα", που "σκεπάζει" τα πάντα στη Μέση Ανατολή και ν' αναδυθεί το όμορφο Ισλάμ. Η "σαβούρα" των διεφθαρμένων καθεστώτων και των φανατικών "μουτζαχεντίν", η οποία χρηματοδοτείται από το Ισραήλ και από τη Δύση και κρύβει το ήρεμο, πολιτισμένο και χαρούμενο Ισλάμ …Το Ισλάμ, το οποίο, ακόμα κι όταν αδικείται κατάφορα, έχει τη γενναιότητα να αυτοπυρπολείται για να διαμαρτυρηθεί …και δεν σκοτώνει. Δεν είναι όλοι στο Ισλάμ φανατικοί "Ταλιμπάν", όπως μέχρι τώρα φαντάζονταν οι Δυτικοί, γιατί αυτό τούς περνούσαν τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα της Δύσης. Δεν είναι όλοι τους ζωσμένοι με εκρηκτικά, που θα ανατινάξουν την ευημερία, την πρόοδο και τον πολιτισμό της Δύσης. Αυτοί, οι οποίοι είναι φανατισμένοι εναντίον της Δύσης, τις περισσότερες φορές είναι έμμισθα υποχείρια της ίδιας της Δύσης. Όπου υπάρχει φανατισμός, υπάρχουν και δολάρια …πολλά δολάρια. Υπάρχουν πετρέλαια …πολλά πετρέλαια. Υπάρχουν ναρκωτικά …πολλά ναρκωτικά.
Τι θέλουμε να πούμε; Ότι δεν είναι τυχαίο πως ο μεγάλος φανατισμός εκδηλώνεται εκεί όπου υπάρχουν μεγάλα συμφέροντα. Συμφέροντα φανατικών, τα οποία διαπλέκονται μ' αυτά των "πολιτισμένων". Δεν είναι τυχαίο το ότι οι μεγαλύτεροι χρηματοδότες του φανατισμού του Ισλάμ είναι οι πιστότεροι σύμμαχοι των ιμπεριαλιστών. Στη Σαουδική Αραβία —των μπουρδελιάρηδων σεΐχηδων— υπάρχει η πουριτανική Σαρία. Στην Αίγυπτο —του δισεκατομμυριούχου Μουμπάρακ— υπάρχει η "Αδελφότητα", που σπέρνει τον τρόμο. Στο Αφγανιστάν των ναρκωτικών και των δισεκατομμυρίων δολαρίων "ανθίζει" η Αλ-Κάιντα.
Πρέπει ο αναγνώστης ν' αρχίσει να υποπτεύεται μερικά πράγματα. Η βία του Ισλάμ πάντα εκδηλώνεται με τρόπο τέτοιο, που ωφελεί τους άλλους και όχι το ίδιο. Πρέπει ν' αρχίσει να πονηρεύεται για ποιον λόγο αυτή η "αφέλεια" διαιωνίζεται. Η βία του Ισλάμ στηρίζει τα καθεστώτα των εκλεκτών των ιμπεριαλιστών. Αυτά τα καθεστώτα χρηματοδοτούν τη βία, γιατί αυτή η βία τα διατηρεί στις θέσεις τους. Αυτό είναι που αποκαλύπτεται σήμερα στην Αίγυπτο. Αποκαλύπτεται αυτό, το οποίο "πουλούσε" το καθεστώς Μουμπάρακ στη Δύση και τους λαούς της. Γκρεμίστηκε το καθεστώς, το οποίο έσφαζε τους εχθρούς του πάντα με τον "ιερό" σκοπό της προστασίας της δυτικής ευημερίας …Το καθεστώς με την "ιερή" αποστολή, που κονομούσε "ιερά" δισεκατομμύρια.
Τώρα, που οι Αιγύπτιοι με το αίμα της ψυχής τους νίκησαν το καθεστώς και κατάφεραν το ΔΥΣΚΟΛΟ, θα πρέπει να πάρουν τη γνώση, για να καταφέρουν και το ΠΟΝΗΡΟ.
Παναγιώτης Τραϊανού

Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

Η συρρίκνωση του συστήματος Παιδείας ξεκινά από το κλείσιμο σχολείων με το έωλο πρόσχημα της εξοικονόμησης πόρων


Το τελευταίο διάστημα και εξ αφορμής της βαθειάς οικονομικής κρίσης, την οποία διέρχεται η χώρα, γίνεται διευρυμένη συζήτηση για κατάργηση οργανισμών του άμεσου αλλά και του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Στο πλαίσιο αυτό ακούγεται και πάλι πολύ έντονα η κατάργηση Ολιγοθέσιων Δημοτικών Σχολείων, τα οποία σύμφωνα με δημοσιεύματα στο ημερήσιο τύπο (Έθνος, 27-11-2010) ανέρχονται περίπου σε 300 για όλη τη χώρα, με έμφαση σε Ολιγοθέσια Δημοτικά Σχολεία της ηπειρωτικής Ελλάδας.
Στη συζήτηση αυτή τα κύρια επιχειρήματα, που αναπτύσσονται εστιάζουν στην άποψη ότι τα σχολεία αυτά είναι «ατροφικά», εξαιτίας του μικρού αριθμού μαθητών που φοιτούν σε αυτά και, επιπλέον- με έμφαση στα μονοθέσια- κοστίζουν περισσότερο στο κράτος, αφού τα συνολικά έξοδα λειτουργίας τους (συντήρηση κτιρίων, αναλώσιμα υλικά, μισθοί δασκάλων) κατανέμονται σε λιγότερους μαθητές. Με βάση τα επιχειρήματα αυτά χαρακτηρίζονται τα Ολιγοθέσια Δημοτικά Σχολεία ως «αντιοικονομικοί και αναποτελεσματικοί εκπαιδευτικοί οργανισμοί, αφού το υψηλό κόστος λειτουργίας τους παρέχει χαμηλό εκπαιδευτικό αποτέλεσμα».
Επί των επιχειρημάτων αυτών διατυπώνεται ο ακόλουθος αντίλογος, ο οποίος εδράζει σε έγκυρα και επιστημονικά τεκμηριωμένα δεδομένα της Παιδαγωγικής επιστήμης και έρευνας.
Καταρχήν το ζήτημα «αποτελεσματικότητα» στην παιδαγωγική και εκπαιδευτική διαδικασία αποτελεί μία πολυεπίπεδη και πολυσύνθετη κατάσταση, με πολλούς εμπλεκόμενους παράγοντες, εξατομικευμένα χαρακτηριστικά, διαφοροποίηση αντιλήψεων αλλά και στόχων και κύριων παιδαγωγικών και εκπαιδευτικών επιλογών. Έτσι, επιλογές που σε μια εκπαιδευτική ή διδακτική περίσταση ήταν εξαιρετικά λειτουργικές σε άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις ήταν τελείως δυσλειτουργικές. Αυτό ισχύει, διότι τόσο η παιδαγωγική όσο και διδακτική διαδικασία δεν λειτουργεί με θέσφατα ή τετελεσμένα, αλλά βρίσκεται σε διαρκή διαπραγμάτευση και επαναπροσέγγιση, ανάλογα με την εκάστοτε εκπαιδευτική περίσταση.
Επιπλέον, διαχρονικά αποδεκτές μελέτες, με κορυφαία την Έκθεση Coleman (1965) στις ΗΠΑ, έχουν δείξει ότι η αύξηση ή η μείωση του κόστους εκπαίδευσης δεν συνεπάγεται αφεαυτού και βελτίωση του διδακτικού αποτελέσματος, αν δεν συνδυαστεί και με μια σειρά άλλων εκπαιδευτικών παραμέτρων και επιλογών.
Πέρα τούτων η μείωση της αναλογίας κόστους λειτουργίας σχολείου προς το σύνολο των φοιτούντων σε αυτά μαθητών δεν οδηγεί και σε βελτίωση του εκπαιδευτικού αποτελέσματος. Μάλλον φαίνεται ότι επιδεινώνεται το εκπαιδευτικό αποτέλεσμα.
Συνδυαστικά με αυτό επισημαίνεται ότι το να αξιοποιείται μόνο ως κριτήριο κόστους η αναλογία κόστους λειτουργίας σχολείου προς το σύνολο των φοιτούντων σε αυτά μαθητών δεν αποτελεί ασφαλές κριτήριο, διότι πέραν της αναλογίας αυτής υπάρχουν και μια σειρά άλλων δεδομένων, που τελικά ανατρέπουν την εκτίμηση, που κανείς μπορεί με μια βιαστική θεώρηση να εξάγει, όσον αφορά το συνολικό κόστος των Ολιγοθέσιων Δημοτικών Σχολείων.
Ειδικότερα επισημαίνονται τα ακόλουθα:
Στο κόστος λειτουργίας ενός σχολείου συγκαταλέγονται δυο κύριοι παράγοντες. Πρώτον, οι μισθοί των εκπαιδευτικών και δεύτερον, τα υπόλοιπα έξοδα συντήρησης, καθαριότητας, αναλωσίμων και άλλων συναφών. Με μια πρώτη εκτίμηση φαίνεται ότι η κατάργηση ενός σχολείου αυτομάτως καταργεί και τα συγκεκριμένα έξοδα. Η βαθύτερη, ωστόσο, προσέγγιση δείχνει ότι η κατάργηση δημιουργεί ταυτόχρονα ένα άλλο και ιδιαίτερα υπέρογκο κόστος, που αφορά το κόστος μετακίνησης των μαθητών από διάφορες περιοχές σε ένα κεντρικό σχολείο. Η έρευνα δείχνει ότι το κόστος αυτό είναι ιδιαίτερα υψηλό, τόσο, μάλιστα, που στις περισσότερες των περιπτώσεων να είναι πολύ υψηλότερο από αυτό της διατήρησης της λειτουργίας των Ολιγοθέσιων Δημοτικών Σχολείων στις περιοχές όπου εδρεύουν. Επιπλέον, στο κόστος μετακίνησης πρέπει να προστεθεί και το κόστος μισθοδοσίας των επιπρόσθετων εκπαιδευτικών, που θα απαιτηθεί να υπάρξουν στα κεντρικά σχολεία, λόγω της αύξησης του μαθητικού δυναμικού σε αυτά, εξαιτίας της εισαγωγής και των μαθητών από τα καταργημένα σχολεία, καθώς επίσης και των επιπρόσθετων λειτουργικών εξόδων (συντήρησης, αναλωσίμων κλπ), εξαιτίας και πάλι της αύξησης του μαθητικού τους δυναμικού. Η άθροιση των εξόδων αυτών όχι μόνο δεν καθιστά "πανάκριβα" τα Ολιγοθέσια Δημοτικά Σχολεία, όπως υποστηρίζεται, αλλά αντιθέτως πολύ πιο οικονομικά.
Επιπλέον και πέραν των ποσοτικών οικονομικών δεδομένων πρέπει να συνυπολογισθούν και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά κόστους, στα οποία περιλαμβάνονται τα ακόλουθα
* Επικινδυνότητα μετακίνησης των μαθητών.
* Έλλειψη επιτήρησης τόσο κατά τη μετακίνηση των μαθητών, όσο και στην πιθανή καθυστέρηση αποχώρησής τους από το σχολείο, εξαιτίας καθυστερήσεων των μεταφορικών μέσων.
* Αύξηση της παραβατικής συμπεριφοράς, λόγω μειωμένου ελέγχου κατά τη μετακίνηση των μαθητών.
* Επιβάρυνση κόπωσης των μετακινούμενων μαθητών, οι οποίοι πρέπει να ξεκινούν πολύ νωρίτερα από το σπίτι τους και να επιστρέφουν πολύ αργότερα συγκριτικά με άλλους συμμαθητές τους, οι οποίοι κατοικούν στην περιοχή, στην οποία εδρεύει το κεντρικό σχολείο.
Και μία ακόμη κυριότατη επισήμανση πέρα των οικονομικών δεδομένων. Σειρά έγκυρων και επιστημονικά τεκμηριωμένων ερευνών στο διεθνή χώρο, αλλά και στον ελληνικό, αν και σε μικρότερη έκταση, ως προς το πλήθος των ερευνών, δηλώνει ότι τα Ολιγοθέσια Δημοτικά Σχολεία κάθε άλλο παρά "ατροφικά" μπορούν να χαρακτηριστούν. Η συντριπτική πλειοψηφία των ερευνών αυτών καταλήγει στην εκτίμηση ότι οι επιδόσεις των μαθητών που φοιτούν στα σχολεία αυτά είναι ισάξιες με αυτές των συμμαθητών τους που φοιτούν σε Πολυθέσια σχολεία των αντίστοιχων περιοχών, ενώ από άποψης κοινωνικών και επικοινωνιακών κριτηρίων υπερέχουν σαφώς έναντι των Πολυθεσίων. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι στις ΗΠΑ παρατηρείται αύξηση της λειτουργίας των Ολιγοθέσιων Δημοτικών Σχολείων, προκειμένου να αντιμετωπιστούν φαινόμενα βίας και παραβατικής συμπεριφοράς.
Καταληκτικά επισημαίνεται ότι κάθε σχολείο που καταργείται οδηγεί στο άνοιγμα μιας κοινωνικής «πληγής», η οποία θα είναι πάντα έτοιμη να «κακοφορμίσει» με απρόβλεπτες συνέπειες. Άλλωστε η φράση του Ιούλιου Βερν ότι «κλείνοντας ένα σχολείο ανοίγει μια φυλακή», είτε χρησιμοποιείται κυριολεκτικά είτε μεταφορικά, είναι πάντοτε επίκαιρη.
Ιωάννης Φύκαρης
Λέκτορας (υπό διορισμό) Διδακτικής Μεθοδολογίας Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα ΑΛΦΑΒΗΤΑ

Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

Αντί να αναδειχθεί, θάβεται ο Βωμός των 12 θεών


Η διοίκηση των ΗΣΑΠ έχει αποφασίσει την εσπευσμένη κατάχωση μιας εκ των σημαντικότερων αρχαιολογικών ανακαλύψεων
Τα έργα ανακαίνισης της γραμμής των ΗΣΑΠ στο σημείο ανάμεσα στο Θησείο και το Μοναστηράκι έφεραν στο φως μία από τις σημαντικότερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις των τελευταίων ετών. Η ανακάλυψη δεν έγινε ευρέως γνωστή πέραν των αρχαιολόγων και η διοίκηση των ΗΣΑΠ έχει αποφασίσει την εσπευσμένη κατάχωση.
Πρόκειται για τον Βωμό των Δώδεκα Θεών, στην Αρχαία Αγορά των Αθηνών, ένα από τα αρχαιότερα μνημεία της πόλης, που αποτελούσε ορόσημο και θεωρούνταν ουσιαστικά το κέντρο της, εφόσον χρησιμοποιούνταν ως αφετηρία για τη μέτρηση των αποστάσεων. Ήταν η «Πλατεία Συντάγματος» της αρχαίας Αθήνας, όπως λένε χαρακτηριστικά αρχαιολόγοι.
Οι αρχαιολόγοι μιλούν για μία ανακάλυψη υψίστης σημασίας, ικανή να ανατρέψει τη ματιά μας πάνω στη διαμορφούμενη τοπιογραφία της αρχαίας πόλης. «Λίγα μνημεία των αρχαίων Αθηνών αναφέρει ο Θουκυδίδης στην ιστορία του», λέει η αρχαιολόγος Ανδρονίκη Μακρή. «Από αυτά ακόμη λιγότερα έχουν βρεθεί και υπάρχουν μέσα στους αρχαιολογικούς χώρους της ασφυκτικά χτισμένης σύγχρονης πόλης. Αν κάποιος μας ρωτούσε, “ποια στάση πρέπει να έχουμε προς αυτά τα μνημεία εμείς οι σημερινοί Έλληνες”, η απάντηση είναι προφανής. Να τα διαφυλάξουμε ως κόρην οφθαλμού. Να τα αναδείξουμε και να τα προβάλουμε με κάθε τρόπο». Ο Βωμός των Δώδεκα Θεών (ένα μικρό τμήμα του είναι ορατό στην Αρχαία Αγορά) βρίσκεται σχεδόν στο σύνολό του κάτω από τις γραμμές του τρένου. Οι ΗΣΑΠ δεν επιθυμούν να δώσουν χρόνο στους αρχαιολόγους να συλλέξουν τα απαραίτητα στοιχεία και να ωριμάσει η σκέψη για τον χειρισμό της κατάστασης. Κατά τους αρχαιολόγους, η ανακάλυψη είναι 100% ασφαλής ως προς την ιστορική της ταυτοποίηση, δεν επιδέχεται δηλαδή αμφισβήτηση, διότι ο Βωμός είναι από τα έντονα μαρτυρημένα μνημεία από φιλολογικής απόψεως.
Μελέτη και περίσκεψη
«Η αρχαιολογική σημασία του βωμού για την πρώιμη ιστορία της αγοράς, και μάλιστα τώρα με τα νέα στοιχεία που προέκυψαν από την ανασκαφή, είναι προφανής στους ειδικούς επιστήμονες», λέει ο Άγγελος Π. Ματθαίου, γραμματέας της Ελληνικής Επιγραφικής Εταιρείας. «Ότι τα νέα στοιχεία που προέκυψαν δεν έχουν ακόμη γίνει κατανοητά σε βάθος, και πώς άλλωστε να γίνουν σε τόσο μικρό διάστημα, είναι επίσης προφανές στους ειδικούς. Χρειάζεται ακόμη πολλή μελέτη και περίσκεψη, όχι μόνο για τις πρώιμες φάσεις του ίδιου του βωμού αλλά και για τις συνέπειες που έχουν αυτές στην πρώιμη ιστορία της αρχαίας αγοράς».
Κατά τον Θουκυδίδη (Ιστοριών VI, 54, 6-7), ο Βωμός των Δώδεκα Θεών ιδρύθηκε στα χρόνια της τυραννίας των Πεισιστρατιδών, από τον εγγονό του Πεισιστράτου και συνονόματό του Πεισίστρατο, υιό του τυράννου Ιππία, το 522/1 π.Χ. Ήταν το κέντρο της πόλης. Όπως μας πληροφορεί η αρχαιολόγος Σοφία Αλιφέρη, «ο Πίνδαρος, προφανώς αναφερόμενος στον Βωμό, στον διθύραμβό του για τους Αθηναίους, καλεί τους Ολύμπιους Θεούς σε χορό κοντά στον ευώδη, πολυσύχναστο ομφαλό της πόλεως στην ιερή Αθήνα, στην ξακουστή, περίτεχνα διακοσμημένη αγορά».
Ο βωμός καταστράφηκε εν μέρει κατά την περσική επιδρομή και δεν ανοικοδομήθηκε παρά αρκετά χρόνια αργότερα, «όπως υπέδειξαν κατά την ανασκαφή της Αγοράς η φθορά των σωζόμενων λίθων του αρχικού περιβόλου, αλλά και λίγα όστρακα που την χρονολογούν στο τελευταίο τέταρτο του 5ου π.Χ.
Στα νεότερα χρόνια, το έτος 189,1 όταν γίνονταν τα έργα κατασκευής του σιδηροδρόμου Αθηνών - Πειραιώς, ο χώρος της Αρχαίας Αγοράς είχε ελάχιστα ανασκαφεί και από τα αρχαία μνημεία της ελάχιστα είχαν αποκαλυφθεί. Δεν ήταν δυνατόν λοιπόν τότε να γνωρίζουν τι μνημεία ενδέχετο να καταστραφούν κατά την πορεία της σιδηροδρομικής γραμμής και να μεριμνήσουν σχετικά για τη διάσωσή τους. Παρά ταύτα -όπως επισημαίνουν οι αρχαιολόγοι στην «Κ» - η πρόσφατη ανασκαφή αποδεικνύει την περιορισμένη καταστροφή των μνημείων στο σημείο αυτό από την εσκεμμένη τοποθέτηση των ραγών του τρένου σε υψηλότερο επίπεδο. Τα στοιχεία που παραθέτουν είναι διαφωτιστικά: Η διάνοιξη χανδάκων για τη θεμελίωση των τοίχων του σιδηροδρόμου το 1891 κατέστρεψε μερικώς τον περίβολο του βωμού και έφερε στο φως μικρά τμήματά του. Η συνέχειά του αποκαλύφθηκε κατά τις ανασκαφές της Αγοράς το 1934. Ευτυχές γεγονός που οδήγησε στην ταύτιση του περιβόλου με τον Βωμό των Δώδεκα Θεών αποτέλεσε η σύγχρονη ανακάλυψη μιας βάσης αναθηματικού αγάλματος, που έφερε την αρχαϊκή επιγραφή «Λέαγρος ανέθεκε Γλαύκωνος δώδεκα θεοίσιν». Πλήθος ερωτημάτων που υπήρχαν ως τώρα και που απασχολούσαν τους αρχαιολόγους αναμένεται ότι θα μπορούν να απαντηθούν με την πρόσφατη αυτή ανασκαφή. Οι αρχαιολόγοι ωστόσο εκφράζουν τη βαθιά απογοήτευσή τους, καθώς η χαρά της ανακάλυψης προσκρούει στη λογική της άμεσης και εσπευσμένης κατάχωσης του βωμού.
Τι μέλλει γενέσθαι, η ώρα της ευθύνης
Η νέα αυτή ανακάλυψη επαναφέρει τη σύγκρουση δύο προσεγγίσεων. Ο ΗΣΑΠ βιάζεται να ολοκληρώσει ένα έργο το οποίο έχει ήδη καθυστερήσει και έχει ταλαιπωρήσει το κοινό. Από την άλλη, οι αρχαιολόγοι επισημαίνουν τη μοναδικότητα της ανακάλυψης και παρουσιάζουν το ζήτημα ως μία σπάνια ευκαιρία για να δούμε εξ αρχής την οργάνωση της τοπιογραφίας των αρχαίων Αθηνών μέσα στα όρια της σύγχρονης πόλης (με προφανή τα μακροπρόθεσμα οφέλη στον τουρισμό και στην προβολή της Αθήνας).
Για τους αρχαιολόγους, η προοπτική κατάχωσης αυτού του εξαιρετικού ευρήματος προκαλεί απογοητευτικές σκέψεις για τις βασικές επιλογές μας ως κοινωνίας. Καλούμαστε να διαχειριστούμε ένα παρελθόν, λένε, του οποίου αποδεικνυόμαστε κατώτεροι, ακόμη και σε επίπεδο αδυναμίας κατανόησής του. «Είναι υποχρέωσή μας προς τον εαυτό μας, προς τα παιδιά μας και προς τον υπόλοιπο κόσμο και μάλιστα του δυτικού πολιτισμού του οποίου οι ρίζες καυχιόμαστε ότι βρίσκονται εδώ», λέει η αρχαιολόγος Ανδρονίκη Μακρή. Αν γίνει κατάχωση, τότε «ως κοινωνία θα έχουμε παραδεχθεί ότι δεν μπορέσαμε, ότι άλλοι υπαγορεύουν τους κανόνες, όσοι καταλήστευσαν τον τόπο και, το κυριότερο, όσοι εκμαύλισαν τους ανθρώπους, όσοι συνέβαλαν να χάσουν οι Έλληνες την αξιοπρέπεια της φτώχειας και της ολιγάρκειάς τους, όσοι ξεπούλησαν τη συνείδηση του εμείς αντί του εφήμερου εγώ, όσοι συστηματικά διέσυραν, ευτέλισαν και κατέστησαν το παρελθόν ανυπόληπτο αντί του δανείου ευμαρούς παρόντος», λέει χαρακτηριστικά ο κ. Άγγελος Π. Ματθαίου. Οι αρχαιολόγοι προτείνουν υπερύψωση της γραμμής ή μεταφορά του βωμού.
"Η Καθημερινή"

Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

Το πρώτο θύμα στην Κερατέα


Οι δολοφόνοι κυκλοφορούν ελεύθεροι και ατιμώρητοι.
Ένα μικρό αγγελούδι που δεν πρόλαβε καν να δει το φως του Αττικού ήλιου έφυγε από κοντά μας μια ημέρα μετά την βάρβαρη εισβολή των ΜΑΤ στην πόλη της Κερατέας.
Μια νεαρή μητέρα η οποία κυοφορούσε το τρίτο της παιδάκι υπέστη ισχυρό σοκ όταν αλλόφρονες αστυνομικοί των ΜΑΤ έφτασαν κάτω από το διαμέρισμά της και με πρωτοφανή αγριότητα άρχισαν να εκτοξεύουν χημικά προς κάθε κατεύθυνση χωρίς να υπολογίζουν τίποτα. Από τις φωνές και τους δυνατούς κρότους των χειροβομβίδων κρότου – λάμψης τα δύο μικρά παιδάκια της οικογένειας τρομοκρατήθηκαν και ανήμπορα να αναπνεύσουν από τα δακρυγόνα και τα αέρια πιπεριού, έπεσαν σχεδόν λιπόθυμα στο πάτωμα.
Η νεαρή μητέρα τους όταν τα είδε να σωριάζονται μπροστά της υπέστη ισχυρό νευρικό κλονισμό με αποτέλεσμα να διαταραχθεί ανεπανόρθωτα η κύηση του εμβρύου και λίγες ώρες μετά απέβαλε, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των γιατρών να κρατήσουν το έμβρυο στη ζωή. Ένα αθώο αγγελούδι που έφυγε τόσο αναπάντεχα και άδικα από κοντά μας θύμα της βαρβαρότητας μιας πολιτείας που δεν υπολογίζει τίποτα μπροστά στην υλοποίηση ενός περιβαλλοντικού εγκλήματος με σκοτεινούς χρηματοδότες και ανοιχτά γραμμάτια ξεπουλημένων πολιτικών.
Οι γονείς του εμβρύου προβληματίζονται πλέον πολύ σοβαρά να καταθέσουν μήνυση για ανθρωποκτονία κατά των αστυνομικών των ΜΑΤ που διέπραξαν αυτό το απεχθές έγκλημα. Όποια απόφαση κι αν πάρουν τελικά οι δύο χαροκαμένοι γονείς, να γνωρίζουν απλά ότι όλη η πόλη της Κερατέας και όλοι οι κάτοικοι του Δήμου Λαυρεωτικής θα είναι μαζί τους, συμπαραστάτες.
http://kostasxan.blogspot.com

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Προστάτες των "νταβατζήδων"...


Το σύγχρονο γαλατικό χωριό, η Κερατέα, αντιστέκεται και δείχνει στη χούντα του ΠΑΣΟΚ πως όχι μόνο δεν φοβάται τα ξόανα των ΜΑΤ που πληρώνονται με 30 ευρώ για να χτυπάνε και να τρομοκρατούνε Έλληνες πολίτες, αλλά η κοινωνία των πολιτών της Κερατέας γίνεται δυνατότερη με κάθε χτύπημα, με κάθε απόπειρα τρομοκράτησής της από την κυβέρνηση που παρανομεί εις βάρος Ελλήνων πολιτών, για να εξυπηρετήσει έναν εργολάβο... (καθόλου πρωτότυπο ή κάνω λάθος;)
Έτσι, ημέρες Αργεντινής ζει πλέον η Κερατέα, αφού οι γυναίκες της περιοχής αυτοοργανώθηκαν και μετέχουν ενεργά στον αγώνα. Αυτοκίνητο με συμβατικές πινακίδες έχει τυλιχθεί αυτή τη στιγμή (1, 30 μ.μ. Κυριακή 13/2/2011) στις φλόγες.
Οι διώξεις και οι μπούκες σε σπίτια φαίνεται ότι είχαν το αντίθετο αποτέλεσμα, αφού οι κάτοικοι όχι μόνο δεν τρομοκρατήθηκαν αλλά αντίθετα, εξέγειραν κάθε κάτοικο ακόμα και τους πιο σκεπτικιστές.
Είμαστε όλοι αλληλέγγυοι. Η Κερατέα είναι το πείραμα για την φυσική υποδούλωση των Ελλήνων (μετά την θεωρητική μέσω γραφειοκρατικών μεθόδων και οικονομικής εξαθλίωσης).

Σχόλιο αναγνώστριας:
Ενισχύονται οι αστυνομικές δυνάμεις στην περιοχή. Υπάρχουν πληροφορίες που αναφέρουν ότι πήραν ασπίδες και κράνη από τα Ματ. Και είναι ακόμα μεσημέρι…Μία διευκρίνηση: Οι γυναίκες τα πήραν στην κράνα γιατί χθες το απόγευμα οι Ματατζήδες δεν τις άφησαν να περάσουν. Και τους μίλησαν ανάλογα και με το υψηλότατο επίπεδό τους. Αυτό των σκουπιδιών που φυλάνε.
http://kostasxan.blogspot.com/
http://olympia.gr/

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

Εξεγέρσεις... με φυτικό άρωμα


Παρακολουθούμε τους πηχυαίους τίτλους και τις τραγικές εικόνες που μεταδίδουν οι τηλεοράσεις για τα γεγονότα της Τυνησίας , της Αιγύπτου , της Υεμένης και αλλού και αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει; Πολλοί αναλυτές θέλουν να μας πείσουν ότι οι φτωχοί, αδικημένοι πολίτες των χωρών επαναστάτησαν και θέλουν να ανατρέψουν τα αυταρχικά καθεστώτα που τους κυβερνούν εδώ και χρόνια. Υποστηρίζουν ότι οι λαοί επιτέλους αφυπνίζονται και διώχνουν τις διεφθαρμένες εξουσίες, η Αμερική χάνει τους συμμάχους της στη Μέση Ανατολή κ. ά. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;. Πρώτα απ’ όλα ο Αμερικανός Πρόεδρος με νηφαλιότητα και ηρεμία δήλωσε: «Ο λαός της Τυνησίας έδειξε θάρρος και αποφασιστικότητα». Επίσης, η υπουργός Εξωτερικών κ. Κλίντον έσπευσε να δηλώσει ότι «ο αγώνας των Τυνησίων αποτελεί προειδοποίηση για τους ηγέτες της Μέσης Ανατολής». Δηλαδή καμία ανησυχία για τα αμερικανικά πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά συμφέροντα. Τι συμβαίνει λοιπόν; Μετά τη Γεωργία, τη Σερβία, το Λίβανο ,την Ουκρανία τώρα η Τυνησία, η Αίγυπτος, η Ιορδανία , η Υεμένη και άλλες. Όλες οι χώρες ακολουθούν συστηματικά τα ίδια βήματα λες και τις κατευθύνει ο ίδιος μαέστρος, αλλά και οι εξεγέρσεις των πολιτών έχουν παρόμοια ονόματα – «Γιασεμί», «Κέδρος», «Τουλίπα» κτλ. ¨ Μήπως φέρουν την υπογραφή της National Endowment for Democracy που υπάγεται στις υπηρεσίες ασφάλειας της Αμερικής, και της «Ανοιχτής Κοινωνίας» (Open Society Foundation) του κ. Σόρος; Γιατί, από όσα βλέπουμε, ακολουθούν το πρότυπο της «Πορτοκαλί επανάστασης» με στόχο να προκαλέσουν χάος. Με τη δημιουργία χάους σε μια χώρα καταρρέει η οικονομία, εξαφανίζεται η συμμετοχή του κράτους στην οικονομική ζωή, ιδιωτικοποιούνται οι δημόσιες επιχειρήσεις και τρέχει το ΔΝΤ για να τη σώσει….. Στόχος όλων αυτών που εμπνεύστηκαν τη θεωρία του οικονομικού χάους είναι να πλουτίσουν ακόμα περισσότερο οι προσκείμενες στη Δύση ηγεσίες, η ελίτ που βρίσκεται δίπλα τους και οι λαοί να πεθάνουν από την πείνα. Τα τελευταία δέκα χρόνια η Middle East Partnership Initiative εργάστηκε με όλες της τις δυνάμεις στη Μέση Ανατολή και τη Β. Αφρική για να διαδώσει το μοντέλο της «αμερικανικής δημοκρατίας». Ο αγώνας για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας άλλαξε και απέκτησε ηπιότερη μορφή. Η τότε υπουργός εξωτερικών κ. Ράις δήλωσε το 2005: «Θα αλλάξουν τα σύνορα 22 χωρών από το Μαρόκο μέχρι την Υεμένη». Αυτό σημαίνει ότι οι χώρες της περιοχής θα τεμαχιστούν σε μικρά κρατίδια που θα εξαρτώνται και θα ελέγχονται πλήρως από το παγκόσμιο κεφάλαιο. Τα εθνικά κράτη θα αποτελούν μακριά ανάμνηση…. Μόνο η γονιδιακή μνήμη των λαών της ευρύτερης περιοχής, που έπεσαν θύματα των μεγάλων συμφερόντων από το 1900 μέχρι σήμερα , μπορεί να ανατρέψει αυτά τα σχέδια. Διαφορετικά….
Δείτε κατατοπιστικό βίντεο συνέντευξης του David Icke στον Alex Jones:
http://www.elzoni.gr/

Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

"Η απάντηση των κρατών, των κυβερνήσεων, των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων είναι πανομοιότυπη: πρέπει να σώσουμε το σύστημα"


ΤΟΝ ΑΠΟΚΑΛΟΥΝ «γκουρού της γαλλικής Αριστεράς».
Ο ίδιος φέρει με υπερηφάνεια τον τίτλο του μαρξιστή. Αλλά και του φιλοσόφου που ανήκει στην περίφημη γαλλική σχολή της δεκαετίας του ΄60 μαζί με τον Αλτουζέρ, τον Λακάν, τον Ντεριντά, τον Λιοτάρ και τον Ντελέζ. «Είμαι ο τελευταίος επιζών» λέει κρατώντας αποστάσεις από τους νεότερους συναδέλφους του που «υπερασπίζονται την καθιερωμένη τάξη και τον καπιταλισμό».
Συναντήσαμε τον Αλέν Μπαντιού την περασμένη Τετάρτη στην Αθήνα, την οποία επισκέφθηκε καλεσμένος του Γαλλικού Ινστιτούτου. Άρχισε τη συζήτηση λέγοντας ότι μιλάει πολύ καλά αρχαία ελληνικά, τα οποία όμως δεν τον βοηθούν καθόλου να καταλάβει τα σύγχρονα που μιλούν οι πολλοί έλληνες φίλοι του. Κατηγορούν τον Μπαντιού ότι «μισεί τη δημοκρατία». Άλλωστε δηλώνει ότι «η δημοκρατία δεν είναι παρά ένα όργανο προπαγάνδας του καπιταλισμού» . Μας διευκρινίζει όμως ότι απορρίπτει τη σημερινή μορφή οργάνωσης των κρατών και όχι τις ιδέες περί ελευθερίας, ισότητας και αδερφοσύνης. Τον ρωτάμε αν έχει υπόψη του κάποιο καλύτερο πολίτευμα από το δημοκρατικό. «Τα τρομοκρατικά και δεσποτικά κράτη που δήλωναν κομμουνιστικά απέτυχαν» λέει. «Συνεπώς πιστεύω ότι το ερώτημα παραμένει, προς το παρόν, ανοιχτό». Ο Μπαντιού είναι βέβαιος ότι ύστερα από μια περίοδο αδράνειας της νεολαίας, «βρισκόμαστε σήμερα μπροστά σε μια νέα περίοδο νεολαιίστικης εξέγερσης. Μόνο που η εξέγερση αυτή είναι προς το παρόν εντελώς τυφλή διότι δεν έχει μνήμη, το ιστορικό της παρελθόν είναι πολύ αδύναμο. Ήδη έχουμε την Τυνησία και την Αίγυπτο. Θα υπάρξει μια νέα παγκόσμια εξέγερση της νεολαίας όπως συνέβη στη δεκαετία του ΄60». Η κρίση μπαίνει «υποχρεωτικά» στη συζήτηση. Ο Μπαντιού λέει ότι δεν τον εντυπωσιάζει τόσο η ίδια η κρίση γιατί «ήταν πάντα πιθανή και κάποια στιγμή αναπόφευκτη, ιδίως αφότου απελευθερώσαμε πλήρως το χρηματοπιστωτικό σύστημα». Αυτό που τον ενδιαφέρει περισσότερο είναι η αδυναμία της απέναντι πλευράς την οποία αποκάλυψε η κρίση: «Είναι εντυπωσιακό να βλέπουμε ότι παντού η απάντηση των κρατών, των κυβερνήσεων, των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων είναι πανομοιότυπη- πρέπει να σώσουμε το σύστημα. Κανείς δεν έχει άλλη ιδέα εκτός από το να σώσουμε το σύστημα». Θεωρεί επίσης εντυπωσιακό το ότι ο κόσμος βλέπει τους μισθούς να μειώνονται, την ανεργία να αυξάνεται, όμως «δεν προτείνει καμία εναλλακτική λύση στα μέτρα που παίρνουν αριστερές και δεξιές κυβερνήσεις - ο Θαπατέρο, ο Γκόρντον Μπράουν, η Μέρκελ ή ο Παπανδρέου κάνουν το ίδιο πράγμα. Γνώριζα ότι οι λαϊκές δυνάμεις είχαν μεγάλη αδυναμία, όμως η κρίση αποκάλυψε το βάθος της αδυναμίας μας- λέω “μας” γιατί είναι και η δική μου». Σύμφωνα με τον Μπαντιού, διανύουμε ακόμη την «εποχή της κατάρρευσης του κομμουνισμού». Ο κομμουνισμός «έπρεπε να καταρρεύσει, ήταν ήδη νεκρός» λέει. Όμως το μόνο που προέκυψε ήταν η ιδέα ότι ο καπιταλισμός είναι αναπόφευκτος για όλους. Ο ίδιος προτείνει «να διοργανώσουμε παντού μια αντίσταση τοπική και να προσπαθήσουμε να συνδέσουμε τις αντιστάσεις αυτές όχι μόνο σε εθνικό επίπεδο αλλά σε πιο ευρύ εφόσον η κρίση είναι παγκοσμιοποιημένη. Όσο δεν κάνουμε κάτι τέτοιο, θα υποχρεωθούμε να συναινέσουμε τελικά, είτε το θέλουμε είτε όχι, στην άποψη που κυριαρχεί σήμερα: όλα έχουν αποτύχει, μη μας μιλάτε για σοσιαλισμό, για κομμουνισμό, δεν υπάρχει παρά μόνο μια φυσική οικονομία, η καπιταλιστική». Ποια η χρησιμότητα των φιλοσόφων σήμερα; τον ρωτάμε. «Πρώτον, προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο να αμφισβητεί τις επικρατούσες απόψεις, να μην παίρνει τίποτε ως θέσφατο επειδή είναι το έθιμο, η συνήθεια, η οικογένεια, η πατρίδα. Δεύτερον, υπογραμμίζουν ό,τι νέο στην επιστήμη, στην τέχνη, στην πολιτική- δεν δημιουργούν αναγκαστικά καινοτομίες αλλά τις οργανώνουν, τις παρουσιάζουν. Τρίτον, ο φιλόσοφος πρέπει να δίνει κουράγιο: να δείχνει ότι όσο άσχημα κι αν είναι τα πράγματα, μπορούμε να επικρίνουμε τις επικρατούσες απόψεις, καινοτομίες υπάρχουν πάντα, μικρότερες ή μεγαλύτερες». Πριν από τέσσερα χρόνια ο Μπαντιού έγραψε ένα βιβλίο επικριτικό για τον Νικολά Σαρκοζί το οποίο έκανε πάταγο. Η άποψή του για τον γάλλο πρόεδρο σήμερα είναι «ακόμη χειρότερη γιατί έχει πλευρές τις οποίες δεν είχα δει τότε. Για παράδειγμα, μια βαθιά περιφρόνηση προς τους διανοουμένους και την κουλτούρα. Μια πλευρά χυδαία. Μια πλευρά κάπως σαν τον Μπερλουσκόνι: συγχρωτίζεται πάντα με πλούσιους, σκηνοθετεί την ιδιωτική του ζωή και χρησιμοποιεί μονίμως όλα τα δυνατά δημαγωγικά τεχνάσματα. Δεν έχει καν ένα σχέδιο με συνοχή. Σκέφτεται μόνο τον εαυτό του».
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ, ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ, ΜΕΤΑΛΕΝΙΝΙΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΜΑΟΪΣΤΗΣ
Ο Αλέν Μπαντιού γεννήθηκε πριν από 74 χρόνια στο Ραμπάτ του Μαρόκου. Σπούδασε Μαθηματικά, δίδαξε επί 30 χρόνια Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού VΙΙΙ (Βενσέν) και το 1999 ανέλαβε την έδρα της Φιλοσοφίας στην Εcole Νormale Superieure όπου συνεχίζει να διδάσκει μετά την πρόσφατη συνταξιοδότησή του. Έχει γράψει πολλά φιλοσοφικά και πολιτικά δοκίμια, με κορυφαίο το «Από το είναι στο συμβάν».Ταγμένος στην Αριστερά, δραστηριοποιείται στη «μεταλενινιστική και μεταμαοϊκή» Πολιτική Οργάνωση, της οποίας υπήρξε συνιδρυτής το 1985,μια μετακομματική οργάνωση που ασκεί άμεσες λαϊκές παρεμβάσεις σε εύρος ζητημάτων.
«Ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΝΤΟΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠ΄ Ο,ΤΙ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ»
Η νεοελληνική κοινωνία κυοφορεί επώδυνα κάτι καινούργιο με εσωτερικές ανισορροπίες, εκτιμά ο Μπαντιού. Εμποδίζεται όμως από την τριβή του σύγχρονου με τους «παράδοξους αρχαϊσμούς».
«Είναι εντυπωσιακό να βλέπουμε ότι παντού η απάντηση των κρατών, των κυβερνήσεων, των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων είναι πανομοιότυπη- πρέπει να σώσουμε το σύστημα. Κανείς δεν έχει άλλη ιδέα εκτός από το να σώσουμε το σύστημα» λέει ο Αλέν Μπαντιού - Έχετε επισκεφθεί πολλές φορές την Ελλάδα. Πώς κρίνετε την ελληνική νοοτροπία; «Η Ελλάδα αποτελεί έναν ιδιαίτερο συνδυασμό μοντερνισμού και αρχαϊσμού. Θα ήταν λάθος να λέγαμε ότι οι Έλληνες παραμένουν δέσμιοι της παράδοσης, όμως υπάρχουν παραδοσιακά χαρακτηριστικά που είναι πιο έντονα στην Ελλάδα απ' όσο στη Γαλλία. Ο εθνικισμός είναι σαφέστατα πιο έντονος στην Ελλάδα. Για έναν Γάλλο είναι εντυπωσιακή η θέση της θρησκείας που παραμένει πολύ σημαντική και δεν είναι διαχωρισμένη από το κράτος, ούτε στα χαρτιά ούτε στην πράξη. Την ίδια στιγμή, η ελληνική είναι μια σύγχρονη κοινωνία. Η Ελλάδα με ενδιαφέρει διότι έχει βαθιές αντιφάσεις. Επιπλέον, την πλήττει η κρίση με εξαιρετική ένταση. Από όλα αυτά κυοφορείται κάτι καινούργιου είναι όμως μια δύσκολη κύηση διότι υπάρχει αυτή η τριβή του σύγχρονου με την κλασική εθνική φιγούρα. Οι κοινωνίες όπου επιβιώνουν παράδοξοι αρχαϊσμοί παρουσιάζουν ενδιαφέρον διότι έχουν εσωτερικές ανισορροπίες και δεν γνωρίζουμε τι θα παραγάγουν τελικά».
"ΤΟ ΒΗΜΑ"

Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

Η εκτύπωση χρήματος και τα παιχνίδια με τον πληθωρισμό


Το ίντερνετ λατρεύει τις θεωρίες συνωμοσίας και θα είμαι ο τελευταίος που θα γελάσει, διότι όπως είχε πει και ο Eco, η ιστορία είναι γεμάτη από συνωμοσίες. Αλλά είναι εξίσου σημαντικό να μάθουμε να διαχωρίζουμε τον θόρυβο από την είδηση, την προπαγάνδα από την αποκάλυψη.
Τις τελευταίες μέρες λοιπόν έχει ξεκινήσει μια δραματική φήμη πως η Ιρλανδία τυπώνει χρήμα. Όλα μάλλον ξεκίνησαν από τον Independent της Ιρλανδίας που έγραψε ότι έπεσε ελαφρά το ποσό που έχουν δανειστεί οι ιρλανδικές τράπεζες από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Μιλάμε για δανεικά της τάξης των 132δις ευρώ, τη στιγμή που οι ελληνικές τράπεζες έχουν πάρει γύρω στα 95δις (το ποσό παίζει εκεί τριγύρω ανάλογα με τον μήνα). Όμως η είδηση προχωρά ένα βήμα παραπέρα και λέει πως η κεντρική τράπεζα της Ιρλανδίας, έδωσε επιπλέον δάνεια ύψους 51δις ευρώ στις τράπεζες. Κι αυτό έδωσε τροφή για πολλά σχόλια (όπως το κλασικό κονσπιρασάκικο αλλά συμπαθές ZeroHedge).
Το γεγονός πως μια κεντρική τράπεζα “τυπώνει” χρήμα (το χρήμα πια δεν τυπώνεται αλλά μάλλον πληκτρολογείται σε λογαριασμούς), σίγουρα δεν είναι είδηση. Όπως θα πούμε και παρακάτω, το “τύπωμα” είναι μια δραστηριότητα στην οποία επιδίδονται εδώ και χρόνια πολύς κόσμος (και δεν εννοώ κεντρικές τράπεζες). Στο παράδειγμά μας όμως, όταν η ΕΚΤ δίνει 95δις στις ελληνικές τράπεζες με ενέχυρο την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, στην ουσία τυπώνει 95δις. Προσωρινά υποτίθεται μεν, τα τυπώνει δε. Αυτό που χτύπησε στα λαμπάκια των απανταχού κονσπιρασάκιδων είναι πως το τύπωμα αυτή τη φορά το ανέλαβε μια περιφερειακή κεντρική τράπεζα κι όχι η ΕΚΤ. Με λίγα λόγια -έλεγαν- εάν αρχίσει η κάθε χώρα να τυπώνει ανεξέλεγκτα ευρώ, τότε το ευρώ θα διαλυθεί σε μια κρίση απαξίας του χρήματος. Και το επιχείρημά τους το επικύρωναν με τον αστερίσκο πως αυτό που έκανε η κεντρική ιρλανδική τράπεζα δεν ήταν παράνομο, άρα κάθε περιφερειακή κεντρική τράπεζα μπορεί να κάνει το ίδιο.
Γουτεμβέργιος ΑΕ
Ας το πάρουμε όμως σίγα σιγά. Πράγματι η Ιρλανδία τύπωσε 51δις ευρώ, δηλαδή περίπου το 25% του ΑΕΠ της. Είναι αλήθεια επίσης πως η αύξηση της ποσότητας του χρήματος επηρεάζει τις τιμές. Δηλαδή εάν σε μια οικονομία υπήρχαν μόνο 10 ευρώ και δέκα ίδια παπούτσια, είναι προφανές πως το κάθε παπούτσι θα κόστιζε 1 ευρώ. Εάν στην ίδια οικονομία κάποια στιγμή τυπώναμε άλλα 10 ευρώ, τότε, (και από τη στιγμή που δεν μπορείς να αγοράσεις τίποτα άλλο) τα παπούτσια θα κόστιζαν 2 ευρώ το ένα.
Αυτά μας λένε τα διάφορα γεράκια του πληθωρισμού και των νεοκλασικών που με τον προφήτη Von Mises υπόσχονται την καταστροφή του κόσμου. Εκείνο που δεν μας λένε, είναι πως η αύξηση της ποσότητας του χρήματος δεν είναι ένα φαινόμενο που συμβαίνει τώρα μέσα στην κρίση. Σε όλη τη δεκαετία του 2000, κάθε κλάδος του χρηματοπιστωτικού τομέα που σεβόταν τον εαυτό του, τύπωνε χρήμα. Όταν μια τράπεζα έχει 10 δικά της ευρώ και δανείζει 100, στην πραγματικότητα τυπώνει 90 ευρώ. Αυτό ονομάζεται και Fractional Reserve Banking και το εξασκούν όλοι. Φυσικά αυτό το τύπωμα είναι θεωρητικά προσωρινό (διότι όταν επιστραφούν όλα τα δάνεια, η τράπεζα θα έχει πάλι 10 ευρώ). Καθώς όμως τα δάνεια τείνουν να είναι μακροχρόνια, την ώρα που εκδίδει μια τράπεζα ένα δάνειο, στην ουσία αυξάνει την ποσότητα του χρήματος σήμερα.
Το ίδιο άρχισε να συμβαίνει και με μη τραπεζικούς παίκτες. Όταν μια επενδυτική τράπεζα επιτρέπεται να αγοράζει μετοχές με μόχλευση 1/50 (με λίγα λόγια να διαθέτει στο ταμείο 1 ευρώ για κάθε 50 που αγοράζει), κι αυτά τα χρήματα δεν τα δανείζεται από κάποιον, στην ουσία τυπώνει χρήμα. Πάλι υποτίθεται προσωρινά, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως εκείνη τη στιγμή αυξάνεται η ποσότητα του χρήματος.
Εάν δεν με πιστεύετε, μπορείτε να διαβάσετε τις δηλώσεις Τρισέ όλα αυτά τα χρόνια, που περήφανος ανακοίνωνε ετήσιες αυξήσεις της ποσότητας του χρήματος στην ευρωζώνη της τάξης το 15-17%.
Όμως τω καιρώ εκείνο, το τύπωμα εκλαμβάνονταν ως ανάπτυξη και όλοι πανηγύριζαν, κι αν εξαιρέσεις μερικούς γραφικούς, τα περισσότερα σημερινά γεράκια του πληθωρισμού τύπου Άξελ Βέμπερ και Τρισέ σφύριζαν αδιάφορα. Πράγμα που φαντάζομαι σας δημιουργεί και μια άλλη ερώτηση. Αφού τυπώναμε τόσο πολύ χρήμα τα καλά χρόνια, γιατί ο πληθωρισμός ανέβαινε μόνο 2-3% κάθε χρόνο? Δεν θα έπρεπε -σύμφωνα με το παράδειγμα των παπουτσιών- να ανεβαίνει ραγδαία?
Εδώ λοιπόν βρίσκονται οι λαγοί στο καπέλο των τραπεζιτών.
Το κόλπο του γελωτοποιού
Επειδή στην οικονομία μας δεν υπάρχουν μόνο παπούτσια, το απλουστευμένο παράδειγμα των παπουτσιών, είναι στην ουσία παραπλανητικό. Πράγματι λοιπόν, 15 χρόνια τώρα τυπώνουμε άπειρο χρήμα, αλλά παρόλαυτά δεν έχουμε πνιγεί από τις αυξήσεις των τιμών και την καταστροφή των νομισμάτων. Γιατί?
Διότι αυτό το επιπλέον χρήμα κατευθυνόταν σε αγαθά που είτε δεν μετριούνται, είτε έχουν ελάχιστο βάρος στον πληθωρισμό. Και εξηγούμαι. Όταν παίρνεις δάνεια για να αγοράσεις μετοχές (το ονομάζουμε και μόχλευση), αυτή η επιπλέον ποσότητα χρήματος που δημιουργείται πιέζει τις τιμές των μετοχών προς τα πάνω (περισσότερα χαρτάκια κυνηγάνε τις ίδιες μετοχές). Αυτό όμως το ονομάζουμε άνοδο του χρηματιστηρίου κι όχι πληθωρισμό. Όταν παίρνεις δάνεια για να αγοράσεις σπίτια, αυτή η επιπλέον ποσότητα χρήματος αυξάνει τις τιμές των σπιτιών. Όμως αυτή την αύξηση των τιμών δεν την ονομάζουμε πληθωρισμό, την ονομάζουμε ανάπτυξη. Πιστεύετε πως ήταν τυχαίο το γεγονός πως ο τελευταίος φτωχομπινές, μπορούσε να δανειστεί μόλις 2+2 χιλιάδες ευρώ από τις πιστωτικές για να αγοράζει Miss Sixty και την ίδια στιγμή μπορούσε να πάρει 200.000 ευρώ για να αγοράσει σπίτι?
Δεν θέλω να επεκταθώ για το πως αυτή η διαδικασία ήταν στην ουσία της μια αναδιανομή του πλούτου, υπερ κάποιων ομάδων (φυσικά και των τραπεζών), αλλά κρατήστε το στο μυαλό σας. Πάμε τώρα πίσω στα χρόνια της κρίσης. Θυμάστε όλα αυτά τα δάνεια που φούσκωναν την ποσότητα του χρήματος τα καλά χρόνια? Τώρα με την κρίση συμβαίνει η αντίθετη διαδικασία. Οι τράπεζες ζητάνε τα δανεικά τους πίσω, οι εταιρίες χρεοκοπούν και δεν πληρώνουν τα δανεικά και με λίγα λόγια έχουμε μια συρρίκνωση της ποσότητας του χρήματος που κυκλοφορεί στην οικονομία. Όταν ο φτωχομπινές του παραπάνω παραδείγματος δεν μπορεί να πληρώσει τις δόσεις του σπιτιού των 200.000 ευρώ, τότε η τράπεζα το κατάσχει και το βγάζει σε πλειστηριασμό. Επειδή όμως κανείς δεν θέλει πια να δώσει 200.000 για αυτό το σπίτι το πουλάει μόλις 100.000 . Ακριβώς αυτή τη στιγμή η τράπεζα χάνει 100.000 ευρώ και ταυτόχρονα 100.000 ευρώ εξαφανίζονται από την οικονομία, με τον ίδιο μαγικό τρόπο με τον οποίο δημιουργήθηκαν.
Αυτή η διαδικασία ονομάζεται και αποπληθωρισμός και στην ουσία ρίχνει τις τιμές των προϊόντων που είχαν φουσκώσει όλα αυτά τα καλά χρόνια. Ο αποπληθωρισμός από μόνος του δεν είναι κάτι ιδιαιτέρως κακό. Ποιος δεν θέλει να πέφτουν οι τιμές? Όμως η καπιταλιστική οικονομία δεν μπορεί να λειτουργήσει σε συνθήκες αποπληθωρισμού, κι έτσι θεωρείται λίγο πιο επιθυμητός από την πανώλη στο 10ήμερο του Βοκάκιου. Ταυτόχρονα όλα τα παραπάνω παραδείγματα πληθωρισμού που αναφέραμε (τα οποία μασκαρεύαμε ως ανάπτυξη) εκλείπουν σε καθεστώς πιστωτικής συρρίκνωσης, κι έτσι η πτώση των τιμών οδηγεί σε πτώση του ονομαστικού ΑΕΠ και ξαφνικά ο βασιλιάς είναι γυμνός. Οι πλούσιοι Έλληνες ξαφνικά κατάλαβαν πως όλος ο πλούτος ήταν ένας πύργος από χαρτάκια και με την τυπική ευφυΐα που τους διακρίνει, πίστεψαν πως για όλα φταίνε κάτι μαυριδεροί τύποι την εργασία των οποίων εκμεταλλεύονταν και θέλουν να τους διώξουν.
Εμείς όμως που είμαστε τυπικοί κοντόφθαλμοι μικροαστοί δεν ενδιαφερόμαστε για μαυριδερούς τύπους, ενδιαφερόμαστε για τον πλούτο μας. Ο οποίος συρρικνώνεται, επειδή συρρικνώνεται η ποσότητα του χρήματος που τόσο χαρούμενα τυπώναμε όλα αυτά τα χρόνια. Θυμάστε τώρα που είπαμε παραπάνω πως η τράπεζα από την κατάσχεση έχασε 100.000 ευρώ? Ε λοιπόν επειδή αυτά τα 100.000 ευρώ της είχε χρεωθεί στα κιτάπια όταν εξέδιδε το δάνειο, τώρα είναι υποχρεωμένη να τα επιστρέψει για να μηδενιστούν. Κι επειδή οι τραπεζίτες τα τελευταία χρόνια είναι κάτι τύποι που πηγαίνουν μόνο σε γκαλά, φυσικά και δεν έχουν να δώσουν 100.000 ευρώ. Τι γίνεται τότε? Στον φαντασιακό καπιταλιστικό κόσμο, η τράπεζα κηρύττει πτώχευση αφού πρόκειται για μια αποτυχημένη επιχείρηση. Στον ιστορικό καπιταλισμό που ζούμε όμως, έρχεται το κράτος και δίνει στην τράπεζα 100.000 ευρώ. Που τα βρίσκει το κράτος? Ή τα δανείζετε, ή τα τυπώνει. Συνήθως και τα δύο ταυτόχρονα.
Κουτί πρώτο: Δανεισμός.
Στην πρώτη περίπτωση αυξάνεται το κρατικό χρέος καθώς το κράτος εκδίδει ομόλογα. Η μεγάλη πλάκα εδώ, είναι πως το κράτος εκδίδει ομόλογα τα οποία αγοράζουν κάτι πλούσιοι τύποι και μετά το κράτος πάει και τα δίνει στους ομολογιούχους των τραπεζών που είναι πολλές φορές οι ίδιοι πλούσιοι τύποι. Άρα αυτοί οι πλούσιοι τύποι και δεν χάνουν τα χρήματα που είχαν επενδύσει στην αποτυχημένη επένδυση που ονομάζουμε τράπεζα και κερδίζουν από το επιτόκιο των κρατικών ομολόγων που οι ίδιοι αγοράζουν από την άλλη τσέπη τους.
Κουτί δεύτερο: Τύπωμα.
Στη δεύτερη περίπτωση που μας ενδιαφέρει κιόλας, το κράτος λέει στην κεντρική τράπεζα να τυπώσει χρήματα και να τα δώσει στις τράπεζες που διαθέτουν μεγάλες τρύπες από αυτά τα θαλασσοδάνεια. Αυτό συμβαίνει 3 χρόνια τώρα, το μόνο που άλλαξε είναι πως προχθές αντί να τα δώσει η ΕΚΤ, τα έδωσε η κεντρική τράπεζα της Ιρλανδίας. Είναι αυτό το τύπωμα πληθωριστικό? Όχι. Γιατί? Διότι όπως είπαμε και πριν, δεν έχει σημασία πόσο τυπώνεις, σημασία έχει που πηγαίνει αυτό το φρεσκοτυπωμένο χρήμα. Κι από τη στιγμή που πηγαίνει στις μαύρες τρύπες των τραπεζικών ζημιών, εξαφανίζονται στο σχεδόν πουθενά.
Follow the money.
Μπερδευτήκατε. Ας το κάνουμε ταληράκια με το αγαπημένο παράδειγμα του φτωχομπινέ μικροαστού. Ο φτωχομπινές αγόρασε ένα σπίτι δάνειο από την τράπεζα το 2004. Άρα το 2004 τυπώθηκαν 200.000 ευρώ για πάρτη του φτωχομπινέ. Ο φτωχομπινές τα έδωσε στον πρώην ιδιοκτήτη κι έτσι τα χρήματα άρχισαν να κυκλοφορούν στην οικονομία. Επειδή όπως είπαμε όλα αυτά τα χρήματα πήγαιναν σε αγαθά με τα οποία δεν ασχολείται ιδιαίτερα ο πληθωρισμός, ο πληθωρισμός αυξήθηκε ελάχιστα από τα φλόκια που ξέφυγαν. Δηλαδή ο παλιός ιδιοκτήτης από τα 200.000 που πήρε, έδωσε 5.000 στον συμβολαιογράφο και άλλα 15 στον γιόκα του για να πάρει Golf και άλλα 20 στην κόρη για να την παντρέψει (σόρυ παιδιά για τον τυπικό σεξισμό, αλλά εάν έντυνε τον γιο νυφούλα και αγόραζε Golf για την κόρη δεν θα ήμασταν σε αυτό το χάλι σήμερα). Όμως τα υπόλοιπα 160.000 δεν θα τα έτρωγε στα μπουζούκια. Θα τα έκανε μετοχές, ή θα αγόραζε ένα άλλο σπίτι, ή θα αγόραζε ομόλογα, με λίγα λόγια, τα 160 από τα 200 θα πήγαιναν πάλι σε μια δραστηριότητα που ο δείκτης του πληθωρισμού δεν μετρά. Μόνο τα φλόκια των 40 χιλιάδων μετρήθηκαν. Πρέπει να θυμάστε όμως πως αυτά τα φρεσκοτυπωμένα 200 χιλιάρικα άρχισαν να κυκλοφορούν στην αγορά το 2004. Άρα η αύξηση της ποσότητας του χρήματος συνέβη το 2004.
Ας κάνουμε fast forward τώρα στο 2009. Ο φτωχομπινές που αγόρασε το σπίτι το 2004, χάνει τη δουλειά του και χάνει και το σπίτι. Η τράπεζα λοιπόν το κατάσχει, το βγάζει στον πλειστηριασμό και παίρνει 100.000 ευρώ πίσω. Επειδή όμως η τράπεζα το 2004 στα κιτάπια είχε γράψει “δάνεισα στον φτωχομπινέ 200.000 ευρώ” και τώρα πήρε πίσω από τον φτωχομπινέ 100.000, χοντρικά πρέπει να βρει άλλα 100.000 για να κλείσει τον λογαριασμό. Με λίγα λόγια η τράπεζα μάζεψε από την αγορά τα 100 από τα 200 χιλιάρικα που είχε τυπώσει το 2004 και μας περισσεύουν άλλα τόσα. Μαζεύοντας από την αγορά 100.000 στην ουσία μείωσε την ποσότητα κυκλοφορίας του χρήματος κατά 100.000 για να κλείσει τον λογαριασμό στα κιτάπια της. Τα υπόλοιπα 100.000 πρέπει να τα βάλει από την τσέπη της η τράπεζα, κι έτσι το δάνειο θα κλείσει και τα 200.000 που είχαν εμφανιστεί μαγικά στην αγορά το 2004, θα έκαναν τον κύκλο τους και θα εξαφανίζονταν.
Επειδή όμως οι τράπεζες και οι ιδιοκτήτες τους δεν θέλουν να πληρώσουν από την τσέπη τους, βάζουν το κράτος και τους δίνει τα 100.000 που τους λείπουν, τυπώνοντας τα. Όταν λοιπόν το κράτος τυπώνει 100.000 ευρώ για να κλείσει τα βιβλία της η τράπεζα, αυτά τα 100.000 πηγαίνουν κατευθείαν στο λογαριασμό “δάνειο φτωχομπινέ” και εξαφανίζονται.
Τι συμβαίνει με την ποσότητα του χρήματος?
Κανονικά θα είχαμε:
+200 το 2004 από τον φωτοχομπινέ,
-100 το 2009 από τον πλειστηριασμό ,
- 100 από την τσέπη της τράπεζας
= 0 .
Τι συνέβη όμως τελικά?
+200 το 2004 από τον φωτοχομπινέ,
-100 το 2009 από τον πλειστηριασμό,
+100 από το κράτος το 2010 που τα τύπωσε και ταυτόχρονα
-100 από το κράτος που τα έδωσε στην τράπεζα να κλείσει τον λογαριασμό της
= 100 χιλιάδες ευρώ που βρίσκονται στην τσέπη της τράπεζα.
Τι συμβαίνει με τον πληθωρισμό?
Εξαρτάται αποκλειστικά όπως βλέπουμε από αυτόν που έχει τα επιπλέον 100.000 στην τσέπη του, δηλαδή την τράπεζα. Όσο η τράπεζα είναι πιεσμένη από τις ζημιές που καταγράφει από άλλους φτωχομπινέδες και λοιπούς επιχειρηματίες στους οποίους έδινε δάνεια το 2004, απλά χρησιμοποιεί αυτά τα 100.000 για να κλείσει τρύπες. Όλος ο πληθωρισμός που ήταν να συμβεί, συνέβη το 2004 που εκδόθηκε αυτό το χρήμα, όχι τώρα που προσπαθούν να κλείσουν τις τρύπες που άνοιξε το τύπωμα του 2004. Το 2004 ο φτωχομπινές αγόρασε το γκολφ για την κόρη και στόλισε τον γιο νυφούλα. Όχι σήμερα. Το 2004 έπαιξε τα χρήματα στο χρηματιστήριο, όχι σήμερα.
Άρα τα 50δις που τύπωσε η ιρλανδική κεντρική τράπεζα προκειμένου να γλυτώσει τους μετόχους και τους ομολογιούχους των τραπεζών στην ουσία δεν θα δουν ποτέ το φως της ημέρας. Θα πάνε να καλύψουν τις παλιές αμαρτίες του πληθωρισμού που δημιουργήθηκε το 2004.
Τι θα γινόταν εάν η Ιρλανδική κεντρική τράπεζα δεν τύπωνε χρήμα? Οι τράπεζες θα έκλειναν, τα σπίτια και τα άλλα αγαθά που κατείχαν θα έβγαιναν όσο-όσο στο σφυρί, κι αυτό θα πίεζε τις τιμές των σπιτιών και των άλλων αγαθών χαμηλότερα, στην ακριβώς αντίστροφη διαδικασία του 2004. Πολλά αγαθά κυνηγάνε λιγότερα χρήματα. Άρα πέρα από το να σώσει τους τραπεζίτες, η κεντρική τράπεζα της Ιρλανδίας (και φυσικά η ΕΚΤ και η αμερικάνικη FED) απλά φροντίζουν να μην πέσουν οι τιμές των αγαθών που εκτοξεύθηκαν την προηγούμενη δεκαετία, διότι αυτό θα ισοδυναμούσε με πτώση του ΑΕΠ κι έτσι το παραμύθι της καπιταλιστικής ανάπτυξης (ως βέλτιστη μέθοδος παραγωγής) που μας πουλάνε 30 χρόνια τώρα θα κατέρρεε.
Επιμύθιο με twist
Καταλαβαίνω πως σας κούρασα, καταλαβαίνω πως μάλλον δεν ήταν ακριβώς ταληράκια αλλά δεκαρικάκια και μπορεί να σας έκατσαν λίγο βαριά (ειδικά εάν στο δημοτικό τραβούσατε τα μαλλιά του διπλανού σας αντί να κάνετε αριθμητική και να γίνετε καλός τραπεζίτης), αλλά βαστήξτε λίγο να σας περιγράψω ένα ακόμα κολπάκι.
Παραπάνω είπαμε τι συμβαίνει όταν αυτό το τύπωμα (που τελικά μένει στα χέρια των τραπεζιτών), είναι τόσο όσο χρειάζεται για να καλύψει τις τεράστιες τρύπες που έχουν οι ζόμπι τράπεζές τους. Στην περίπτωση της Ιρλανδίας, της Ισλανδίας της Ελλάδας, της Βρετανίας και μερικών ακόμα χωρών, οι τρύπες είναι τόσο μεγάλες που παρά το γεγονός πως τυπώνεται όλο και περισσότερο χρήμα αυτές δεν βουλώνουν. Στην Ιρλανδία μόνο από τον Αύγουστο έχουν “τυπωθεί” 40δις (ΕΚΤ) + 50δις (Τράπεζα της Ιρλανδίας)= 90δις ολόκληρα (συνολικά έχουν τυπώσει πάνω 180δις για την Ιρλανδία), κι ακόμα οι τράπεζες καταρρέουν. Στην Ελλάδα εάν θυμάστε, η ΕΚΤ έχει τυπώσει ήδη 95δις και κάθε 5-6 μήνες οι τραπεζίτες πηγαίνουν με το χέρι απλωμένο για περισσότερα.
Τι συμβαίνει όμως εάν οι τραπεζίτες, αντί να καλύψουν τις τρύπες με τα χρήματα που πήραν, αποφασίσουν να τα ξοδέψουν αλλού? Κι ακόμα καλύτερα, τι θα συμβεί εάν αυτά τα τυπωμένα χρήματα τα χρησιμοποιήσουν για να δημιουργήσουν οι ίδιοι ακόμα περισσότερο χρήμα (κι έτσι να καλύψουν και τις τρύπες και να τους μείνουν και ρέστα για να παίζουν) ? Για να απαντήσουμε σε αυτό δεν χρειάζεται να υποθέσουμε τίποτα. Χρειάζεται μόνο να πάμε να δούμε τι κάνουν στις ΗΠΑ, όπου οι τραπεζίτες πήραν τα φρεσκοτυπωμένα χρήματα κι άρχισαν να τα ξοδεύουν στο χρηματιστήριο (ναι έχει ανέβει από πέρσι τον μάρτη, παρά το γεγονός πως η οικονομία πάει κατά διαόλου) και σε διάφορες άλλες επενδύσεις καζίνο. Μάλιστα συνεχίζουν να “επενδύουν” με μόχλευση με λίγα λόγια συνεχίζουν να δανείζονται για να ποντάρουν. Επειδή όμως γνωρίζουν πως οι ΗΠΑ αυτή τη στιγμή δεν είναι καλό μέρος για να επενδύσεις, στην ουσία πάνε κι αγοράζουν ό,τι άλλο κινείται στον κόσμο. Ξένα νομίσματα, ξένα σπίτια, ξένα τρόφιμα, ξένο πετρέλαιο. Μια κατάσταση που είχα περιγράψει εδώ και η οποία συνεχίζεται.
Άρα εάν έρθει κάποιος πληθωρισμός, αυτός δεν θα είναι αποτέλεσμα του τυπώματος των κρατών, αλλά του τυπώματος των μη κρατικών τραπεζών που θα ποντάρουν τα άλογα τους σε διάφορα αγαθά. Κι έτσι το σύνθημα σοσιαλισμός των πλουσίων γίνεται ακόμα πιο επίκαιρο.
Γενικό συμπέρασμα για να κάνουμε λογαριασμό: Όταν μια κεντρική τράπεζα τυπώνει χρήμα, δεν έχει σημασία να κοιτάμε μόνο πόσο χρήμα τυπώνει, αλλά κυρίως το που θα πάει αυτό το χρήμα. Αυτό καθορίζει το εάν θα υπάρξει πληθωρισμός και πόσο καταστροφικός θα είναι αυτός για τους απλούς ανθρώπους (διότι ναι, υπάρχει και μη καταστροφικός πληθωρισμός, αλλά αυτό σε ένα άλλο επεισόδιο).
Πόρισμα του συμπεράσματος: Δεν υπάρχει ελεύθερη αγορά και ποτέ δεν υπήρξε στην ιστορία. Οι ροές του χρήματος, η ποσότητα, ο πληθωρισμός τα αγαθά και οι κανόνες του παιχνιδιού θέτονται και επηρεάζονται από αυτόν που κατέχει το δικαίωμα να τους φτιάχνει, με λίγα λόγια αυτόν που κατέχει το μονοπώλιο της βίας σε μία επικράτεια. Όταν η τράπεζα σου δίνει 2000ευρώ για τα μπουζούκια αλλά 200.000 για σπίτι, σε κατευθύνει να δανείζεσαι για να αγοράζεις σπίτια κι αυτό δεν έχει να κάνει με καμία ελεύθερη αγορά (και καμία ελευθερία επιλογής).
Όταν μια επικράτεια είναι αρκετά μεγάλη, μπορεί να θέσει όποιους κανόνες της αρέσει χωρίς να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τους υπόλοιπους παίκτες του συστήματος.
Πόρισμα του πορίσματος: Ναι, εάν είσαι η πυρηνική γαλλογερμανία μπορείς να επιβάλεις όποιους κανόνες σου αρέσουν και να φέρεις τον σοσιαλισμό στη γη. Εάν είσαι η Ελλάδα ή Ισλανδία και κάνεις το ίδιο, στην καλύτερη περίπτωση θα γίνεις μια γραφική Κούβα. Στη χειρότερη μια γραφική Β.Κορέα.
http://techiechan.com/