Όταν λέμε ότι κάποιος γεννιέται ή πεθαίνει, εννοούμε επιστημονικά ότι εμφανίζεται ή χάνεται η δυνατότητα να τον αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας

Πριν λίγες μέρες μια είδηση έκανε το γύρο του κόσμου, κάνοντας λόγο για τη μεγαλύτερη επιστημονική ανακάλυψη των τελευταίων ετών: οι ερευνητές στο Cern εντόπισαν επιτέλους το πολυδιαφημιζόμενο Σωματίδιο του Θεού ή Μποζόνιο του Χιγκς, όπως είναι η επίσημη ονομασία του.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, πρόκειται για το πρωταρχικό στοιχείο ύλης που θα μας αποκαλύψει ό,τι δεν γνωρίζουμε για τη φύση της πραγματικότητας και το σύμπαν, από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του έως τώρα. Μια ανακάλυψη που αναμένεται να φέρει τα πάνω- κάτω στην εικόνα που έχουμε για τον κόσμο...

Καθώς λοιπόν τα διθυραμβικά σχόλια για τη σπουδαία αυτή ανακάλυψη έδιναν και έπαιρναν, αποφασίσαμε να ζητήσουμε την άποψη ενός ειδικού, παλιού γνώριμου του ΑΒΑΤΟΝ, του επίκουρου καθηγητή αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Μάνου Δανέζη.

Στη συζήτηση που ακολουθεί, ο Δρ. Δανέζης μας λέει ότι το μοντέλο της ύλης που ξέραμε έχει πλέον ριζικά αλλάξει και μας αποκαλύπτει τι στην πραγματικότητα είναι η υλική υπόσταση του ανθρώπου. Στο πλαίσιο αυτής της «νέας πραγματικότητας» ακόμα και ο θάνατος θα μπορούσε να ξεπεραστεί!

Χρήστος Ελμάζης: Καθηγητά κ. Δανέζη ξέρω ότι παρακολουθείτε με μεγάλο ενδιαφέρον τα τεκταινόμενα στο CERN. Πως σχολιάζεται τις τελευταίες εκκωφαντικές εξελίξεις;

Να ξεκινήσω λέγοντας ότι σέβομαι απεριόριστα όλους τους επιστήμονες που αγωνίζονται να βρουν κάτι καινούργιο, που υπόσχεται να αλλάξει τη ζωή μας. Αυτό όμως που με βρίσκει αντίθετο είναι όλο αυτό το μάρκετινγκ που αρχίζει να απλώνεται γύρω από την επιστήμη. Επιχειρείται ένας εξευτελισμός της δηλαδή, με όρους αγοράς.

Η έρευνα για την ανεύρεση του Μποζονίου Χίγκς είναι η μόνη έρευνα που δοξάστηκε και πλασαρίστηκε ως μεγάλο γεγονός, προτού καν αυτό ανακαλυφθεί.

Μιλάμε για κάτι καθαρά αντιεπιστημονικό. Χρειάζονται πολλές επαναλήψεις ενός πειράματος, επαληθεύσεις και αξιολόγηση των δεδομένων από την υπόλοιπη επιστημονική κοινότητα για να δημοσιευτεί κάτι επίσημα. Πρέπει να έχει προηγηθεί μια «βάσανος επιστημονική» πριν αρχίσουμε τις ανακοινώσεις. Δεν στήνουμε γιορτές και πανηγύρια για κάτι το οποίο υποτίθεται ότι ΘΑ βρούμε.

Μα όλα τα ΜΜΕ παρουσίασαν ως γεγονός την ανακάλυψη του σωματιδίου...

Προσέξτε, δεν είπε κανένας ότι το βρήκαν. Είπαν ότι έχουμε μια ένδειξη ότι ίσως κάτι υπάρχει. Ο ίδιος ο διευθυντής του CERN προέτρεψε τους συναδέλφους του να έχουν υπομονή, να επιδείξουν σωφροσύνη και να είναι συγκρατημένοι στις προσδοκίες τους. Ερωτηθείς δε από δημοσιογράφους για το πώς νοιώθει για τον επικείμενο εντοπισμό του Μποζονίου, απάντησε ότι η Φυσική δεν έχει να κάνει με συναισθήματα αλλά με τη λογική. Εκτός όμως από αυτοσυγκράτηση, υπάρχουν πολλοί σοβαροί άνθρωποι που αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό το ζήτημα και αμφισβητούν το κατά πόσο το υποατομικό σωματίδιο είναι το «άγιο δισκοπότηρο» των επιστημών.

Εκφραστής αυτής της άποψης είναι και ο δημοσιογράφος της εφημερίδας Guardian, Andrew Brown ο οποίος σε άρθρο του λέει κατά λέξη:

«Η ονομασία του Μποζονίου σε σωματίδιο του Θεού ήτανε μια ευφυέστατη κίνηση μάρκετινγκ γιατί αμέσως όλοι κατέγραψαν την ύπαρξή του στην μνήμη τους, χωρίς ουσιαστικά να πλουτίσουν την γνώση τους γύρω από αυτό. Σε διαφορετική περίπτωση, οι επιστήμονες δε θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν τις επιχορηγήσεις που όπως φαίνεται κέρδισαν».

Όπως καταλαβαίνετε, παίζονται διάφορα παιχνίδια εδώ. Πάντως όταν το βρουν και το δημοσιεύσουν επίσημα, θα μπορεί και η υπόλοιπη επιστημονική κοινότητα να εκφέρει άποψη.

Γιατί όμως είναι τόσο σημαντική η ανακάλυψή του;

Γιατί θα μπορέσουμε να γυρίσουμε πίσω στις ρίζες αυτού που λέμε «ύλη». Παραμένει ένα άλυτο μυστήριο ακόμα τι ακριβώς είναι. Είτε όμως η ύλη προέρχεται από το Μποζόνιο του Χίγκς είτε από οτιδήποτε άλλο, δεν έχει καμία σχέση με αυτά που ξέραμε- δηλαδή αυτή η ουσία που επεξεργαζόμαστε με τα χέρια και τα όργανά μας και γίνεται αισθητή μέσω των αισθήσεών μας.

Και όλα αυτά τα σώματα και τα αντικείμενα που μας περιβάλλουν;

Εκεί έξω στο σύμπαν δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά. Εκεί υπάρχει μόνο ένας ωκεανός από κοχλάζουσα ενέργεια. Η ενέργεια αυτή προσπίπτει στα όργανά μας, αυτά παίρνουν ένα τμήμα της, το μεταφέρουν μέσω των νευρώνων στον εγκέφαλο και εκεί η ενέργεια μεταμορφώνεται σε αυτό που ονομάζουμε αισθητό κόσμο.

Άρα ο κόσμος που βλέπω και αισθάνομαι, στην ουσία κατασκευάζεται μέσα στο κεφάλι μου;

Ακριβώς!

Κι εμείς οι άνθρωποι, όμως, ανήκουμε σε αυτόν τον «κόσμο». Τι συμβαίνει με τη δική μας υπόσταση;

Ο Δημόκριτος με σαφήνεια μας λέει πως, «οτιδήποτε αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας είναι ψευδές. Το μόνο πραγματικό είναι ότι αντιλαμβάνεται η νόησή μας». Τα ίδια λέει και ο Πλάτωνας.

Με τον όρο νόηση εννοούμε τη συνείδηση, που ταυτίζεται με την έννοια του πνεύματος και της ελευθερίας. Σκέφτομαι άρα υπάρχω. Από τη στιγμή που διαθέτουμε νόηση, έχουμε ύπαρξη. Το υλικό μας υπόστρωμα ( τα σώματά μας) παρόλα αυτά είναι κομμάτι του φυσικού κόσμου.

Εφόσον δε η νέα επιστήμη έχει αλλάξει το παλιό μοντέλο για το φυσικό νόμο (ύλη, χώρος, χρόνος) καταλήγουμε στο ότι αυτό που ονομάζουμε «άνθρωπος» είναι επίσης ένα κατασκεύασμα των αισθήσεών μας.

Είμαστε δηλαδή ένα τίποτα;

Όχι, είμαστε κάτι πολύ περισσότερο, απλά στην παρούσα κατάστασή μας δεν μπορούμε να το συλλάβουμε. Ας το δούμε σε ένα άλλο επίπεδο: σύμφωνα με τη θεωρία της σχετικότητας αυτό που ονομάζουμε ύλη δεν είναι τίποτε άλλο από μια καμπύλωση του τρισδιάστατου χώρου προς την τέταρτη διάσταση (χρόνος).

Όταν προκύψει αυτή η καμπύλωση των τριών διαστάσεων προς την τέταρτη, και αν περάσει ένα ελάχιστο όριο, τότε η φυσιολογία του ανθρώπου αντιλαμβάνεται αυτή την καμπύλωση ως πυκνότητα υλοενέργειας.

Αν συνεχίσει να αυξάνεται αυτή η πυκνότητα του υλικού (το «πηγάδι» της καμπύλωσης να βαθαίνει κατά κάποιο τρόπο) και φτάσει πάλι ένα ανώτατο όριο, τότε θα χάσουμε από τα μάτια μας, δηλαδή από τις αισθήσεις μας, αυτή την πυκνότητα υλοενέργειας. Αυτό ονομάζεται Φαινόμενο των Μελανών Οπών.

Άρα αν πάρω το χώρο των τριών διαστάσεων και αρχίσω να τον καμπυλώνω προς την τέταρτη, αρχίζουμε να βλέπουμε το υλικό υπόστρωμα του ανθρώπου. Αυτό το ονομάζουμε ανάπτυξη. Αν αρχίζει να μικραίνει το «πηγάδι» της καμπύλωσης, αυτό το ονομάζουμε φθορά.

Την ανάπτυξη και τη φθορά μαζί την ονομάζουμε κύκλο της ζωής του ανθρώπου. Καταλαβαίνεται λοιπόν πως το μόνο γεγονός που δεν μπορούν να αντιληφθούν οι αισθήσεις μας είναι η αυξομείωση της τέταρτης διάστασης, που μας δίνει την αίσθηση της ύπαρξης της ζωής.

Ακούγεται σαν υπάρχει η δυνατότητα μέσα από τη συνάρτηση αυτή να ξεφύγουμε από τον κύκλο της φθοράς. Θα μπορούσαμε ίσως να αποφύγουμε το θάνατο.

Θεωρητικά, ναι. Αφού η υλική μας υπόσταση δεν είναι τίποτα άλλο από μια καμπύλωση του χώρου, το πρωτογενές στοιχείο που γεννά αυτή την ύλη και εκείνη αρχίζει να διέπεται από όρους ανάπτυξης/ φθοράς, είναι ο χώρος.

Ο χώρος, για να σας δώσω να καταλάβετε, είναι αυτό το τίποτα, το μη αντιληπτό γύρω μας- ένα κατασκεύασμα έξω από τη δυνατότητα των ανθρώπινων αισθήσεων. Ένα μαθηματικό γεγονός. Ε, αυτό δε χάνεται, υπάρχει πάντα πιθανότατα έτοιμο να ξανακαμπυλωθεί.

Τελικά, όταν λέμε ότι κάποιος γεννιέται ή πεθαίνει, εννοούμε επιστημονικά ότι χάνεται ή εμφανίζεται η δυνατότητα να τον αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας.

Όλα αυτά τα λέμε στην αστροφυσική για τα αστέρια. Δηλαδή για να πούμε ότι κάπου υπάρχει η ιδέα της δημιουργίας ενός αστεριού, πρέπει η πυκνότητα της υλοενέργειας να είναι από μια τιμή και πάνω.

«Όπως πάνω έτσι και κάτω» σύμφωνα με το γνωστό ερμητικό ρητό...

Έχουμε μια αίσθηση ατομικότητας και διαίρεσης. Εσύ είσαι εσύ και εγώ είμαι εγώ. Η διαίρεση, η τομή σε πολλά κομμάτια είναι προϊόν της δυνατότητας του εγκεφάλου μας και της φυσιολογίας μας. Εκεί έξω στο σύμπαν δεν υπάρχουν τομές, όλα είναι Ένα. Υπάρχει ένα συστατικό, θες να το πεις ενέργεια, θες να το πεις αόρατο κενό, θες να το πεις Θεό; Αυτή την ενιαία δημιουργία, αυτή τη κοχλάζουσα ενέργεια εκεί έξω, όταν την προσλάβει η φυσιολογία του ανθρώπου της δημιουργεί τομές, της δημιουργεί ατομικότητες.

Εξαιτίας της νέας αυτής οπτικής, η σύγχρονη επιστήμη καθαίρει την ύλη από το μέχρι πρότινος θρόνο της;

Ένας ολόκληρος πολιτισμός, ο δυτικός, στηριζόταν στο εννοιολογικό περιεχόμενο αυτού που λέμε ύλη. Ότι δηλαδή είναι το πρωταρχικό γεγονός του σύμπαντος. Έτσι είχε προκύψει από τις ανακαλύψεις του 16ου και 17ου αιώνα. Εφόσον λοιπόν η ύλη είναι το πρωταρχικό συμπαντικό γεγονός, αρχίσαμε στη ζωή μας να αναζητάμε την ύλη και τα παράγωγά της, θυσιάζοντας προς όφελός της το σύνολο των αξιών, των ιδεών και των «πιστεύω» μας.

Φτάσαμε σε σημείο να εξευτελιστούμε για να μπορέσουμε να αποκτήσουμε την ύλη και τα επακόλουθά της. Σύντομα όμως η ύλη θα χάσει αυτόν τον αξιακό της χαρακτήρα. Διότι δεν είμαστε ύλη πια!

Μια τέτοια δήλωση θα μπορούσε να επιφέρει τρομαχτικές αλλαγές...

Ακριβώς. Για φαντάσου όμως έναν άνθρωπο που έχει αντιληφθεί τον ανώτερο χαρακτήρα του και το ανώτερο εγώ του, μέσα σε μια ενότητα συμπαντική- τι θα ζητάει από την κοινωνία; Θα ζητάει άλλα αγαθά, τα οποία δεν είναι έτοιμα και δε μπορεί η παρούσα κοινωνική δομή να τα δώσει.

Όταν λες ότι όλα είναι ένα, χάνεται η αίσθηση της ατομικότητας, του «εγώ». Συνειδητοποιώντας κανείς ότι δεν είναι αυτό το φθαρτό σαρκίο, δεν είναι πράγμα, θα αντιληφθεί ότι αυτό που βλέπουν οι αισθήσεις είναι μια εικόνα, ένα matrix.

Και για να υπάρχει η εικόνα, θα πρέπει αναγκαστικά να υπάρχει κάπου το πρότυπό της. Αν αρχίσει να αναζητάει αυτό το πρότυπο, τότε τίποτα δε θα τον συγκρατεί πια.

Μια κοινωνία που θα βάλει το σαρκίο σε δεύτερη μοίρα, χωρίς να το παραγνωρίζει βέβαια, είναι επικίνδυνη για τον παλιό πολιτισμό.

Οπότε χρειάζεται μια μεταστροφή, μια μετά-νοια;

Ακριβώς, όμως αυτή η μεταστροφή είναι επώδυνη. Θα πρέπει να αλλάξουμε συνειδησιακό καθεστώς.

Πρακτικά ποιό θα μπορούσε να είναι το πρώτο βήμα για μια τέτοια μεταστροφή;

Το πρόβλημα μιας κοινωνίας είναι ο φόβος. Ό,τι κακό προκύπτει στον άνθρωπο είναι μέσω του φόβου. Ο φόβος δημιουργείται από την έννοια της ανάγκης. Φοβάμαι γιατί θα στερηθώ κάτι που έχω ανάγκη.

Όταν δημιουργώ πλαστές ανάγκες, δημιουργώ παραπανίσιους φόβους. Άρα το φούσκωμα των αναγκών δημιουργεί γιγάντεμα των φόβων. Και ένας φοβισμένος άνθρωπος, ποτέ δε μπορεί να είναι ελεύθερος άνθρωπος.

Να λοιπόν το πρώτο βήμα: να περιορίσουμε τις ανάγκες μας στις φυσικές μας ανάγκες, για να περιορίσουμε τους φόβους μας στους φυσικούς φόβους. Έτσι κάθε μέρα θα γινόμαστε όλο και πιο ελεύθεροι.

πηγή: Αντίφωνο, πρωτοδημοσιεύτηκε στο Περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ, Φεβρουάριος 2012, Τεύχος 114, σελ.40-43

http://vickytoxotis.blogspot.com

Δέσμες νετρίνων μεταδίδουν μηνύματα μέσα από τοίχους, βουνά, πλανήτες

Ουάσινγκτον
Είναι δυνατό να μεταδοθεί ένα σήμα σε ευθεία γραμμή μέχρι την αθέατη πλευρά της Σελήνης; Κι όμως, είναι: Αμερικανοί ερευνητές κατάφεραν για πρώτη φορά να χρησιμοποιήσουν τα φευγαλέα νετρίνα για να μεταδώσουν ένα μήνυμα μέσα από 240 μέτρα συμπαγούς βράχου.

«Χρησιμοποιώντας τα νετρίνα θα ήταν δυνατό να επικοινωνήσει κανείς ανάμεσα σε δύο οποιαδήποτε σημεία της Γης χωρίς να απαιτούνται δορυφόροι ή καλώδια» αναφέρει ο Νταν Στάνσιλ, καθηγητής του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Βορείου Καρολίνας και επικεφαλής του εντυπωσιακού πειράματος.

«Τα συστήματα επικοινωνιών που βασίζονται σε νετρίνα θα ήταν πολύ πιο περίπλοκα από ό,τι τα σημερινά συστήματα, πιθανότατα όμως θα είχαν σημαντικές στρατηγικές εφαρμογές» προβλέπει.

Τα νετρίνα είναι φευγαλέα θεμελιώδη σωματίδια που διαπερνούν ολόκληρους πλανήτες χωρίς να αλληλεπιδρούν σχεδόν καθόλου με την ύλη. Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι έχουν αμελητέα μάζα, οπότε δεν επηρεάζονται από τη βαρύτητα, αλλά και ουδέτερο ηλεκτρικό φορτίο, οπότε μένουν ανεπηρέαστα από τα μαγνητικά πεδία.

Στην πράξη, τα νετρίνα αλληλεπιδρούν τόσο σπάνια με την ύλη ώστε η ανίχνευσή τους είναι διαβόητα δύσκολη. Στο τελευταίο πείραμα, οι ερευνητές χρειάστηκαν έναν γιγάντιο επιταχυντή για να παράξουν μια δέσμη νετρίνων και έναν επίσης γιγάντιο ανιχνευτή για να καταγράψουν την άφιξή τους στο σημείο λήψης.

Η επίδειξη πραγματοποιήθηκε στο διάσημο εργαστήριο Fermilab έξω από το Σικάγο, και οι ερευνητές έχουν υποβάλει τα αποτελέσματά τους για δημοσίευση στην επιθεώρηση Modern Physical Letters A.

Στο Fermilab βρίσκεται ένας από τους ισχυρότερους επιταχυντές του κόσμου, μέσα στον οποίο πρωτόνια συγκρούονται με έναν στόχο από άνθρακα και παράγουν δέσμες νετρονίων υψηλής έντασης.

Ένα απλό μήνυμα σε ψηφιακή μορφή εκτοξεύτηκε υπό τη μορφή νετρονίων, τα οποία καταγράφηκαν στον ανιχνευτή MINERvA, ένα γιγάντιο μηχάνημα που βρίσκεται 240 μέτρα μακριά και χωρίζεται από τον επιταχυντή από μια συμπαγή μάζα γράφου.

Τα νετρίνα είναι τόσο φευγαλέα ώστε ο ανιχνευτής μπορεί να καταγράψει μόνο ένα στα δέκα δισεκατομμύρια.

Παρόλα αυτά, τα σήματα που καταγράφηκαν στο MINERvA επέτρεψαν στους επιστήμονες να διαβάσουν το κωδικοποιημένο μήνυμα, αποτελούμενο από μία και μόνο λέξη: «Neutrino».

Το εντυπωσιακό πείραμα ήταν η πρώτη φορά που τα νετρίνα χρησιμοποιούνται σε επικοινωνίες οποιουδήποτε είδους. Οι ερευνητές θεωρούν τη νέα προσέγγιση πολλά υποσχόμενη, αν και παραδέχονται ότι η πειραματική διάταξη που χρησιμοποίησαν δεν είναι καθόλου πρακτική.

«Με τη σημερινή τεχνολογία απαιτείται ογκώδης εξοπλισμός υψηλής τεχνολογίας, οπότε δεν είναι πρακτικό αυτή τη στιγμή» σχολιάζει ο Κέβιν ΜακΦάρλαντ του Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ στη Νέα Υόρκη, μέλος της ερευνητικής ομάδας.

«Όμως το πρώτο βήμα για τη χρήση των νετρίνων σε επικοινωνίες είναι αυτή η επίδειξη που βασίστηκε σε σημερινές τεχνολογίες» επισημαίνει.

Με άλλα λόγια, στο μέλλον ίσως θα μπορέσουμε να καταργήσουμε τις σημερινές ραδιοεπικοινωνίες, οι οποίες σκοντάφτουν σε κάθε εμπόδιο, και να επικοινωνούμε απευθείας με την αθέατη πλευρά της Σελήνης.

Newsroom ΔΟΛ

Δείτε κι εδώ σχετικά:

http://www.goodbyte.gr/science/netrino-explainings-4589/

Η αντίληψη ως παραδεκτή αλήθεια

Η ώρα των πολεμιστών

Η μοναδική μου μάχη είναι με το Μάτριξ και αυτούς που το υπηρετούν. Η μόνη μου ανάγκη είναι η πλήρης αποσύνδεση από αυτό και η ελευθερία. Ο αποπρογραμματισμός του νου είναι η μοναδική δουλειά μου.

Δεν έχω ακόμα γνωρίσει κανέναν που να το έχει επιτύχει αυτό. Οι άνθρωποι νομίζουν ότι έχουν αποδεσμευτεί, όταν απλά αντικαθιστούν τον έναν κανόνα με άλλον, μια πεποίθηση με άλλη και μια αντίδραση με μια άλλη. Πόσο αξιολύπητα αδαείς είναι! Απλά κοροϊδεύουν τον εαυτό τους μεταθέτοντας πράγματα επιφανειακά, βλέποντας διαφορετικές οπτικές του ίδιου έξυπνου, πολυδιάστατου συστήματος, με τα άπειρα ολογράμματα του.

Μπορείς να το αντιληφθείς αυτό, μόνο αν είσαι αρκετά θαρραλέος να μετακινείσαι, να αλλάζεις οπτικές, να εξερευνάς χωρίς την ανάγκη να υπερασπίζεσαι ή να κρατιέσαι από οτιδήποτε νομίζεις ότι ξέρεις.

Τότε έρχεται η κατακλυσμιαία συνειδητοποίηση ότι τα πάντα είναι αντιλήψεις, ότι ποτέ δεν έχεις βρεθεί ουσιαστικά «έξω» από τη μηχανή, απλά έχεις δει και έχεις βιώσει πολλά κομμάτια προγραμματισμού, μέσα στο ίδιο το πρόγραμμα. Ευρύτερες αντιλήψεις ίσως, αλλά παρ’ όλα αυτά, αντιλήψεις.

Όλα όσα αντιλαμβάνεσαι, νομίζεις ότι γνωρίζεις και βιώνεις, είναι μέρος του Μάτριξ. Το Μάτριξ βρίσκεται στο νου σου. Δεν μπορείς να δραπετεύσεις από αυτά που βιώνεις και αντιλαμβάνεσαι. Είσαι συν-δημιουργός και παράλληλα προστάτης του προγράμματος.

Όλα όσα θεωρείς «φυσιολογικά» σε σκλαβώνουν. Το σύστημα στο κεφάλι σου σε υπνωτίζει με συνήθειες: χιλιάδες λεπτομέρειες της καθημερινότητας σου που έχεις εκπαιδευτεί να αγνοείς. Κανόνες επί κανόνων που νομίζεις ότι είναι φυσιολογικό να υπακούς. Δεν έχει σημασία πόσο «θετικά» είναι όλα αυτά που υπηρετείς. Στην πραγματικότητα, το «θετικό» σε κρατάει ακόμα πιο υπνωτισμένο παρά το «αρνητικό». Το πρόγραμμα θρέφεται από τους θετικούς, καλούς, ηθικούς ανθρώπους-μηχανές, οι οποίοι είναι εντελώς τυφλοί στη συνεισφορά τους στο διπολισμό.

Δεν «μαθαίνεις» τον εαυτό σου. Δεν μπορείς να μάθεις αυτό που ήδη γνωρίζεις. Αποκαλύπτεις τον Εαυτό σου, όταν έχεις αποκηρύξει και απαλλαγεί από τη μηχανή που λανθασμένα πάντα πίστευες ότι ήσουν εσύ. Αλλά αυτό είναι καθολικός πόλεμος, ένας πόλεμος που δεν είσαι προετοιμασμένος ούτε εξοπλισμένος να αναλάβεις. Πολλοί έχουν προσπαθήσει, πολλοί ακόμα θα το επιχειρήσουν, αλλά είναι λίγοι, ελάχιστοι, αυτοί που το έχουν καταφέρει, να κερδίσουν τον πόλεμο – όχι μόνο μερικές μάχες (μόνο και μόνο για να συμμορφωθούν πάλι, με μια αξιολύπητη στάση ανωτερότητας).

Μη ζητάς αυτό που δεν είσαι έτοιμος να αναλάβεις. Και μη ζητάς από τυφλούς να σε οδηγήσουν σε αυτό που δεν έχουν οι ίδιοι δει. Κανείς δεν αναλαμβάνει αυτόν τον πόλεμο χωρίς προετοιμασία ή χωρίς ένα πραγματικό οδηγό που θα συμμετέχει μαζί του στις μάχες, αντί να κάθεται απ’ έξω ως θεατής.

Η προετοιμασία είναι και η μύηση σου, η περίοδος δοκιμασίας για τις πιο δύσκολες μάχες που βρίσκονται μπροστά σου, τις οποίες πρέπει να παλέψεις με τον εαυτό (εγώ) σου, για τον Εαυτό σου, για κανέναν άλλον και για κανένα άλλο λόγο.

Αν είσαι δειλός, κάνε πίσω και παράκμασε με τους αδύναμους (στην καρδιά). Σου αξίζει αυτό που επιλέγεις. Η ελευθερία προσφέρεται μόνο σε όσους την αξίζουν, όχι στις μηχανές που θέλουν να παρουσιάζονται ως άνθρωποι.

Μόνο η αλήθεια μπορεί να σε ελευθερώσει. Αλλά η «αλήθεια» είναι μια λέξη που το Μάτριξ δεν σε αφήνει να καταλάβεις. Δεν υπάρχουν πολλές αλήθειες, δεν υπάρχει αυτό που λένε, «η αλήθεια μου». Το Μάτριξ κρύβεται πίσω από λέξεις που χρησιμοποιεί για το δικό του συμφέρον. «Η αλήθεια μου», σημαίνει στην ουσία «η αντίληψη μου, οι πεποιθήσεις μου, οι ανάγκες μου» και πολλά άλλα πράγματα. Όμως δεν σημαίνει Αλήθεια, Πραγματικότητα, Γνώση, τα οποία δεν μπορούν να υποβιβαστούν σε υποκειμενικότητες. Κάθε φορά που εσφαλμένα θεωρείς την αντίληψη ως αλήθεια, θα ανακαλύπτεις – αν είσαι αρκετά θαρραλέος ώστε να παρατηρείς – ότι έχεις παγιδευτεί σε ακόμα ένα πρόγραμμα του Προγράμματος, από το οποίο πρέπει να παλέψεις για να αποδεσμευτείς.

Ο δρόμος προς την Αλήθεια είναι στρωμένος με αμφισβητήσεις. Η πραγματική αμφισβήτηση χρειάζεται τόλμη, επιμονή, και ολοκληρωτική, αφοσιωμένη εγρήγορση. Να είσαι έτοιμος να σταθείς μόνος. Τα χειρότερα τέρατα, εφιάλτες, κολάσεις είναι δημιουργήματα δικά σου. Να είσαι έτοιμος να καταστρέψεις, να γκρεμίσεις ΟΛΑ όσα ξέρεις και στα οποία έχεις βασιστεί για την άνεσή σου, για τόσο καιρό. Ποτέ δεν θα έχεις μια «ασφαλή» και συνηθισμένη μέρα στη ζωή σου ξανά.

Σε αντίθεση με αυτά που ξέρεις, είναι η ενοχή αυτή που σε κρατάει φυλακισμένο και είναι ο φόβος που θα σε οδηγήσει έξω από το Μάτριξ – αν δεν φοβηθείς το φόβο. Αν δεν φοβάσαι να παραμένεις στο πρόγραμμα, περισσότερο από όσο φοβάσαι να επιχειρήσεις να βγεις από αυτό, δεν θα μετακινηθείς από τη ζώνη άνεσης σου, ό,τι και αν ισχυρίζεσαι ή κάνεις. Το Μάτριξ έχει τρισεκατομμύρια τρόπους να σε πείθει με ολογράμματα αντιλήψεων ότι «βρίσκεσαι έξω από αυτό και ασφαλής». Τέτοιοι παραπληροφορημένοι άνθρωποι-μηχανές είναι οι καλύτεροι υποστηρικτές και το δυναμικό του. Αυτοί γίνονται οι τυφλοί ηγέτες που χιλιάδες άνθρωποι ακολουθούν, σε φανταστικούς κόσμους αντίληψης και λιγότερο εμφανή υποδούλωση. Τελικά, θα ανακαλύψεις, ότι βρίσκεσαι σε ακόμα ένα μονοπάτι προς μια ακόμα ουτοπία.

Μόνο όταν έχεις δει αρκετά – επιλέγοντας το μονοπάτι προς την Αλήθεια, που είναι μονοπάτι άβολο και ανασφάλειας – όταν έχεις αποκαλύψει αρκετά, μπορείς να απελευθερωθείς τελειωτικά από το φόβο. Τότε, αναπόφευκτα, σε καταβάλλει η θλίψη, η αηδία και ο θυμός, που θα σε αναγκάσουν να δράσεις. Τότε είναι που ξεκινάς τον πραγματικό πόλεμο, τον ΔΙΚΟ ΣΟΥ πραγματικό πόλεμο, από όπου δεν υπάρχει επιστροφή. Γιατί όταν έχεις ρίξει έστω μια ματιά στις αληθινές σου δυνάμεις, αυτά που είσαι πραγματικά ικανός να κάνεις, δεν μπορείς ποτέ ξανά να συμβιβαστείς παραμένοντας μηχανή. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ πολεμιστής. Γιατί, μπορείς είτε να υπηρετείς το πρόγραμμα και τους πολλούς αντιπροσώπους του είτε να υπηρετείς την Αλήθεια και την Ανθρωπότητα. Δεν μπορείς να υπηρετείς ταυτόχρονα και τα δυο, παρ’ όλο που αρχικά θα το επιχειρήσεις.

Τότε, και μόνο με αυτή τη συνειδητοποίηση, δίνεις μια υπόσχεση στον Εαυτό σου, μέσα από την οποία ζεις, αναπνέεις, ξυπνάς με αυτήν, και υπερασπίζεσαι, με το νου, την καρδιά και τη ζωή σου καθημερινά, με όποιο κόστος.

«Υπόσχομαι να είμαι αγαθός και καλός προσφέροντας στα παιδιά, γιατί αυτά αποτελούν το μέλλον της Ανθρωπότητας.

Υπόσχομαι να είμαι υπεύθυνος με τους υπεύθυνους και να σέβομαι αυτούς που σέβονται τον εαυτό τους και τους άλλους.

Υπόσχομαι να κατανοώ και να βοηθάω τους πραγματικούς (γενναίους) αναζητητές της Αλήθειας, ως αληθινό σκοπό της ζωής μου.

Υπόσχομαι να ξεσκεπάζω και να καταστρέφω όσους αποπλανούν, τους απατεώνες και αυτούς που απομυζούν ενέργεια, γιατί δεν θα τρέφονται από την ενέργεια μου.

Υπόσχομαι να εξολοθρεύω κάθε πρόγραμμα, τελετουργικό, κανόνα, πεποίθηση που εμποδίζει το δρόμο Μου, καθώς και τους αντιπροσώπους αυτών που θέλουν να με σκλαβώνουν.»

Ένας πολεμιστής δεν μπορεί να ελέγχεται ή να υπνωτίζεται πλέον. Η πλάνη του γραμμικού χρόνου πείθει ότι οι μάχες χάνονται, ότι ο περιορισμός είναι υπαρκτός και ότι η ελευθερία είναι ακόμα ένα όνειρο θερινής νυκτός. Αλλά μόνο ένας πολεμιστής γνωρίζει ότι οι μάχες είναι οι εμπειρίες μάθησής του για να ξεσκεπάσει το Μάτριξ, είναι τα διδακτικά εργαλεία που τον κάνουν δυνατότερο, άφθαρτο, ισχυρότερο για την τελική του μάχη.

Μόνο ένας αληθινός πολεμιστής μπορεί να αναγνωρίσει τις μηχανές, κάτω από τις ανθρωπόμορφες προσποιήσεις τους. Γιατί μόνο ένας πολεμιστής έχει το θάρρος να συνθλίβει κάθε παραπλανητικό πρόγραμμα στον ίδιο του το νου, επομένως γίνεται ατρόμητος, καθαρίζοντας τη δική του Όραση. Οι πολεμιστές αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλον, αλλά δεν αλληλοεξαρτώνται για την ατομική τους ελευθερία. Γνωρίζουν ότι ο καθένας πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για τη δική του υποδούλωση καθώς και να κάνει τη δική του επιλογή να ελευθερωθεί – ή όχι. Οι μόνοι εχθροί τους οποίους αναγνωρίζουν έξω από την προγενέστερη ασυνείδητη ύπνωση τους, είναι αυτοί που θέλουν να παραμένουν μηχανές (είτε πιστεύοντας ότι είναι ελεύθεροι, είτε νομίζοντας ότι η σκλαβιά είναι το πεπρωμένο τους). Η συγκάλυψή τους είναι άκρως πειστική, αλλά μόνο για όσους βρίσκονται σε χαμηλότερο επίπεδο συνειδητότητας από αυτό των πολεμιστών.

Πάνω από όλα και περισσότερο από όλα, ένας αληθινός πολεμιστής στέκεται ενάντια στους αποκαλούμενους αρχηγούς, οδηγούς, δασκάλους, γκουρού που παραπλανούν τους αδαείς, οι οποίοι ψάχνουν απαντήσεις και λύτρωση έξω από τον Εαυτό τους. Αυτοί οι εκμεταλλευτές τρέφονται από τους υπνωτισμένους, με ψέματα, πρακτικές και πεποιθήσεις που προσφέρουν ψεύτικες υποσχέσεις και αδιέξοδα. Αποτελούν κύρια πηγή ενέργειας για το Μάτριξ –εν αγνοία τους.

Έφτασε η ώρα. Ας αρχίσει ο πόλεμος, ο μεγαλύτερος πόλεμος που έχει διεξαχθεί!

Ένας πόλεμος για την Ανθρώπινη Συνειδητότητα.

Για την Αλήθεια.

Για την Ελευθερία.

Μην νομίζεις ότι γνωρίζεις την έννοια αυτών των λέξεων. Δεν γνωρίζεις! Το Μάτριξ έχει διαστρεβλώσει όλες τις έννοιες, όλες τις γλώσσες, όλα τα μυαλά. Μπορείς είτε να επιστρέψεις στην ύπνωσή σου (ανεξάρτητα από ό,τι έχεις διαβάσει εδώ), νομίζοντας ότι βρίσκεσαι στο «σωστό δρόμο» ή μπορείς να αμφισβητήσεις ΟΛΑ όσα νομίζεις ότι ξέρεις – κάτι που είναι εντελώς τρομακτικό και αδιανόητο για τους περισσότερους.

Η πραγματική σου πρόκληση αυτή τη στιγμή δεν είναι αν έχεις θεωρητικά καταλάβει τις λέξεις, αλλά αν μπορείς να αποκωδικοποιήσεις το νόημα τους στην καθημερινότητά σου. Μην παρασυρθείς από τον προγραμματισμό σου σπεύδοντας, είτε να συμφωνήσεις είτε να διαφωνήσεις με όσα διάβασες, δεν με ενδιαφέρει η άποψη σου. Αν είσαι περαστικός, προσπέρασε. Αν είσαι απάτη, θα σε ξεσκεπάσω. Αν είσαι πραγματικός αναζητητής, ψάξε.

http://enallaktikimathisi.blogspot.com/2011/12/blog-post.html

Άτρωτοι...

Ο σωματοφύλακας είναι μια φυσική έκφραση μιας νοητικής κατάστασης. Και αυτή η νοητική κατάσταση είναι ότι «αποδέχομαι ότι ίσως μου συμβεί κάτι». «Άρα χρειάζομαι προστασία». Μόλις όμως αρχίζεις να δέχεσαι τη δική σου πραγματικότητα των αισθήσεων ότι θα μπορούσαν να σου συμβούν διάφορα, τότε υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα αυτά να συμβούν. Διότι δημιουργείς την νοητική ενεργειακή κατάσταση, στην οποία αυτά μπορούν να εκδηλωθούν. Όσο βαθύτερα στο φόβο βρίσκεσαι, τόσο πιο αργά κραδαίνει η ενέργειά σου, και έτσι γίνεται πιο πυκνή.

Όταν όμως διατηρείς ανοικτό το νου σου, διατηρείς ανοικτή τη καρδιά σου και κάνεις αυτό που γνωρίζεις ότι είναι σωστό, τότε αυτό εκδηλώνεται σαν μια κραδασμική κατάσταση αρκετά υψηλή και γρήγορη.

Το Σύστημα Ελέγχου βασίζεται στην αργή πυκνότητα που είναι και ο λόγος που συνεχώς προσπαθούν να βυθίσουν την ανθρωπότητα μέσα στο φόβο, την ανησυχία, την κατάθλιψη, γιατί αυτές οι καταστάσεις είναι που σε τραβάνε στη δική τους πυκνότητα. Όταν όμως κανείς δονείται με μεγαλύτερη ταχύτητα εξαιτίας της κατανόησης του και της υπαρξιακής του κατάστασης, τότε το σύστημα ελέγχου δεν μπορεί ενεργειακά-κραδασμικά, να συνδεθεί μαζί του.

Αυτό σημαίνει ότι αν δεν μπορεί κάτι να σε αγγίξει κραδασμικά, δεν μπορεί να σε αγγίξει και σε φυσικό επίπεδο.

http://ianisdo-anando2.blogspot.com

"Χρυσός" Έλληνας

Μπορεί η χώρα μας να είναι μόνιμος στόχος και να γίνονται συνεχώς κακεντρεχή σχόλια, αλλά στον αθλητισμό η Ελλάδα μπορεί να γραφτεί με χρυσά γράμματα. Ο Δημήτρης Χονδροκούκης, κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο άλμα εις ύψος στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου της Κωνσταντινούπολης, καθώς τα 2.33 μέτρα ήταν ικανά να τον ανεβάσουν στο πρώτο σκαλί του βάθρου. Ο νεαρός αθλητής άφησε πίσω του μεγάλα ονόματα του αγωνίσματος, καθώς άφησε στο… διάβα του τον Ρώσο Ιβάν Ούκοφ, ο οποίος περιορίστηκε στην 3η θέση με 2.31μ και ο Αντρέι Σίλνοφ που τερμάτισε δεύτερος με 2.33μ.

Έχοντας κάνει ήδη μια εκπληκτική σεζόν μέσα στο 2011, με την 5η θέση στο Παγκόσμιο της Νταεγού το περασμένο καλοκαίρι και την ίδια θέση στο Ευρωπαϊκό κλειστού στίβου νωρίτερα, ο Χονδροκούκης συνέχισε την παράδοση που θέλει την Ελλάδα να βγάζει εξαιρετικούς άλτες, κάνοντας την υπέρβαση στην Πόλη.

Ο 24χρονος πρωταθλητής μας έδειξε να βρίσκεται σε πολύ καλή μέρα από το ξεκίνημα του τελικού. Πέρασε με την πρώτη τα 2.20μ και τα 2.24μ., με τη δεύτερη τα 2.28μ και τα 2.31μ, ενώ στη συνέχεια ανέβασε τον πήχη στα 2.33μ, ένα εκατοστό παραπάνω από το ατομικό του ρεκόρ. Και όχι μόνο δικαιώθηκε με το ρίσκο που πήρε, αλλά ανέβηκε και στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου. Δοκίμασε στη συνέχεια στα 2.35μ, αλλά είχε δύο αποτυχημένες προσπάθειες. Κανείς όμως δεν επρόκειτο να του κλέψει τη δόξα, αφού ο Σλίνοφ δεν κατάφερε με τη σειρά του να περάσει το συγκεκριμένο ύψος, ενώ ο Ούκοφ δεν μπόρεσε να περάσει τα 2.33μ.

Τέταρτος ο Μπανιώτης

Εξαιρετική και η παρουσία του Κώστα Μπανιώτη, ο οποίος ήταν τέταρτος με καλύτερο άλμα στα 2.31μ. Ο 26χρονος πρωταθλητής μας πέρασε με την πρώτη προσπάθεια τα 2.20μ και 2.24μ, με τη δεύτερη τα 2.28μ και τα 2.31μ και κυνήγησε με τη σειρά του το βάθρο, όμως είχε δύο αποτυχημένες προσπάθειες στα 2.33μ και μία στα 2.35μ.

http://www.tsantiri.gr

Ο δρόμος της Ελευθερίας

Η εκπληκτική εκπομπή «Εξάντας» που προβλήθηκε χτες από τη ΝΕΤ σχετικά με την πορεία της Ισλανδίας από την εικονική πραγματικότητα της υπερκατανάλωσης, στην οποία βρεθήκαμε κι εμείς, προς την κατάκτηση της ελευθερίας τους και την απεξάρτησή τους από τους λωποδύτες πολιτικούς και τους διεθνείς τοκογλύφους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Ένας υπέροχος άνθρωπος στην Προεδρία της Δημοκρατίας της Ισλανδίας ήταν ο καταλύτης της λύτρωσης του λαού του. Απέτρεψε τη μετατροπή των ιδιωτικών χρεών των τραπεζών της χώρας του σε οφειλή του ίδιου του κράτους του.

Δείτε το σχετικό βίντεο εδώ:

http://www.youtube.com/watch?v=mp3H4SWzPFc

Ο φόβος περνάει στην άλλη πλευρά…

Ήταν τέτοια η οργή των πολιτών που οι επίσημοι αναγκάστηκαν να φυγαδευτούν από την εξέδρα.

Τα εκτεταμένα επεισόδια σημειώθηκαν λίγο πριν την έναρξη της παρέλασης για την επέτειο της Ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα.

Αν και τα μέτρα ασφαλείας που είχαν παρθεί ήταν αυστηρά, μερίδα του κόσμου κατάφερε και έσπασε τον αστυνομικό κλοιό και επιτέθηκε κατά των επισήμων που βρίσκονταν στην εξέδρα πετώντας γιαούρτια, εμφιαλωμένα νερά και διάφορα άλλα αντικείμενα.

Όλοι όσοι βρίσκονταν στην εξέδρα φυγαδεύτηκαν και η παρέλαση ξεκίνησε χωρίς την παρουσία τους.

Οι πολιτικοί εκπρόσωποι εκδιώχθηκαν και παρέμειναν μόνο ο μητροπολίτης και οι εκπρόσωποι των ενόπλων δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας.

Οι αστυνομικές αρχές προσήγαγαν πέντε άτομα ενώ αυτή την ώρα τουλάχιστον 500 άτομα «πολιορκούν» το αστυνομικό τμήμα ζητώντας την απελευθέρωση τους.

Δείτε το σχετικό βίντεο εδώ:

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=-Ilw3D-zYfE

http://www.newsbomb.gr

Για τη χώρα… της δημοκρατίας και της ελευθερίας!

Ο υπουργός Δικαιοσύνης των ΗΠΑ Έρικ Χόλντερ αποκάλυψε ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει νομικό δικαίωμα έχει το δικαίωμα να δολοφονεί Αμερικανούς στο εξωτερικό οι οποίοι σχεδιάζουν επιθέσεις εναντίον των ΗΠΑ, εκθέτοντας για πρώτη φορά λεπτομέρειες όσον αφορά μια πολιτική οι επικριτές της οποίας λένε πως παραβιάζει το αμερικανικό και το διεθνές δίκαιο.

Ο υπουργός Δικαιοσύνης είπε ότι οι Αμερικανοί οι οποίοι έχουν ενταχθεί στην αλ Κάιντα ή συνδεδεμένες οργανώσεις μπορεί να γίνονται στόχοι θανατηφόρων επιθέσεων εάν υπάρχει άμεση απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες και η σύλληψή τους δεν είναι εφικτή.

Σε σχόλια που έκανε σε φοιτητές της Northwestern University School of Law, ο Χόλντερ δεν αναφέρθηκε άμεσα στην επιδρομή μη επανδρωμένου τηλεκατευθυνόμενου αεροσκάφους της CIA από την οποία σκοτώθηκε ο Ανουάρ αλ Αουλάκι, ένας γεννημένος στις ΗΠΑ ισλαμιστής ιερωμένος ο οποίος είχε ενταχθεί στην «πτέρυγα» της αλ Κάιντα στην Υεμένη και φέρεται ότι διηύθυνε τρομοκρατικές επιθέσεις.

«Η απόφαση να χρησιμοποιηθεί θανατηφόρος ισχύς εναντίον ενός πολίτη των Ηνωμένων Πολιτειών--ακόμη και κάποιου που έχει την πρόθεση να δολοφονήσει Αμερικανούς και έχει γίνει επιχειρησιακός ηγέτης της αλ Κάιντα σε μια ξένη χώρα--είναι από τις σοβαρότερες που μπορεί να αντιμετωπίσουν οι ηγέτες μιας κυβέρνησης», ανέφερε ο Χόλντερ μιλώντας στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Νόρθγουεστερν. «Ο Αμερικανικός λαός μπορεί να είναι -και αξίζει να είναι- βέβαιος ότι οι ενέργειες που γίνονται για την άμυνά του συνάδουν με τις αξίες του και τους νόμους του», πρόσθεσε ο υπουργός Δικαιοσύνης.

Οργανώσεις προάσπισης των πολιτικών δικαιωμάτων στην Αμερική επικρίνουν έντονα την πολιτική αυτή, λέγοντας ότι ουσιαστικά δίνει το πράσινο φως για να εκτελούνται Αμερικανοί χωρίς την προσήκουσα νομική διαδικασία στα δικαστήρια όπως ορίζει το Σύνταγμα των ΗΠΑ, κατηγορία την οποία ο Χόλντερ απέρριψε.

Η έγκριση δικαστηρίων για τέτοια πλήγματα δεν είναι απαραίτητη, είπε ο Αμερικανός υπουργός Δικαιοσύνης, προσθέτοντας πως «ο πρόεδρος μπορεί να διατάσσει τη χρήση βίας στο εξωτερικό εναντίον κάποιου ανώτερου επιχειρησιακού ηγέτη μιας ξένης τρομοκρατικής οργάνωσης με την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται σε πόλεμο -ακόμη και αν αυτό το πρόσωπο τυχαίνει να είναι πολίτης των ΗΠΑ».

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Μας αρκεί η ελευθερία στην επιλογή του κουστουμιού, της μάσκας και του ρόλου που θα παίξουμε στο θεατρικό έργο της ζωής;

του Κωνσταντίνου Φλώρου
από το βιβλίο του "2013- τι;" που μας παραχώρησε προς δημοσίευση

Κάποια στιγμή, επέλεξα να γεννηθώ μην έχοντας άλλη διέξοδο. Ένα είδος φράγματος, με εμπόδισε να ανέβω σε πιο ψηλό σκαλοπάτι και να ανελιχθώ σε ανώτερα πνευματικά επίπεδα εκτός υλικού κόσμου στο βιβλίο της ζωής. Κάτι με έσπρωξε βίαια προς τα «κάτω» και ενσαρκώθηκα για πολλοστή φορά σε αυτή την κόλαση που ονομάζεται Γη. Αυτός, ίσως, είναι και ο λόγος που γεννήθηκα με καισαρική τομή, παίρνοντας παραπάνω μέρες από τις προβλεπόμενες. Κάτι με έκανε να μην θέλω να βγω από την ασφάλεια και την θαλπωρή που μου προσέφερε η μήτρα της μάνας μου. Ο μαιευτήρας, όμως, είχε άλλη γνώμη και με έβγαλε έξω, όπως ο μάγος τραβάει λαγό από το καπέλο. Και τι λαγό! Έναν λαγό γεμάτο απορίες και γιατί!

Έκτοτε, με διακατείχε πάντοτε μία απορία που δεν μπορούσα να την εκφράσω, βέβαια, λεκτικώς λόγω ηλικίας. Όμως, εκφραζόμουν πνευματικά και αυτό με έκανε να μην καταλαβαίνω που πάνε τα τέσσερα. Δεν ήμουν σε θέση ακόμη να ρωτήσω οτιδήποτε στην αρχή. Απλώς, μου φαινόντουσαν όλα περίεργα και είχα την αίσθηση ότι δεν ανήκα πουθενά. Ούτε στους γονείς μου, ούτε στο σχολείο. Ξεκινώντας το νηπιαγωγείο, ήμουν απροσάρμοστος τόσο απέναντι στην δασκάλα όσο και στους συμμαθητές μου. Δεν καταλάβαινα γιατί ήμουν εκεί και για ποιό λόγο. Το ίδιο συνεχίστηκε και στις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου. Δεν μπορούσα με τίποτα να ενσωματωθώ στο σχολικό σύστημα.

Υπέφερα και ρώταγα συνέχεια την μάνα μου και τις δασκάλες γιατί πάω σχολείο. Η απάντηση, βέβαια, ήταν πάντα η ίδια: «για να μάθω γράμματα του θεού τα πράγματα». Άλλες στερεότυπες απαντήσεις ήταν: «Γιατί έτσι πρέπει» ή «γιατί όλα τα παιδάκια πάνε στο σχολείο». Απαντήσεις, μηχανιστικές και απλοϊκές που, όμως, ποτέ δεν με κάλυπταν. Για αυτό και αισθανόμουν μόνος, ακόμη και στα διαλλείματα. Ήμουν μοναχικός και σχεδόν μελαγχολικός. Όταν σχολούσα, αισθανόμουν πολύ πιο χαρούμενος. Αλλά και πάλι, αναλωνόμουν σε ατομικά παιχνίδια και όχι ομαδικά.

Αν και κακός μαθητής στην αρχή, μετά ανακάλυψα ότι μάθαινα τα μαθήματα από την παράδοση και δεν χρειάστηκε να διαβάζω σχεδόν καθόλου στο σπίτι. Σαν προβατάκι στο μαντρί, άρχισα να ενσωματώνομαι με το ένα πόδι στο σχολικό σύστημα. Από την άλλη, όμως, παρέμενα σχεδόν σιωπηλός και αμέτοχος εκτός μαθημάτων. Δεν είχα καταφέρει να επικοινωνώ με τους συμμαθητές μου στα σχολικά διαλλείματα και στις εκδρομές. Δεν καταλάβαινα γιατί τα αγόρια παίζανε πάντα ποδόσφαιρο και τα κορίτσια σχοινάκι.

Επειδή τελείωσα γαλλικό δημοτικό σχολείο, επίσης, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ο «Φρερ» (καθολικός ιερωμένος και διευθυντής του σχολείου), μοίραζε πάντοτε μπάλες ποδοσφαίρου σε κορίτσια και αγόρια στις γιορτές. Αφού τα κορίτσια δεν παίζανε ποτέ ποδόσφαιρο! Μου φαινόντουσαν όλα γελοία, αστεία και πολλές φορές ανόητα. Αλλά, πάνω από όλα, μου φαινόντουσαν όλα ακατανόητα.

Συνεχίζοντας τα μαθητικά μου χρόνια στην «στάνη» του γυμνασίου, πάλι δεν μπορούσα να κατανοήσω γιατί ήμουν εκεί. Το ίδιο μου συνέβαινε και στο λύκειο. Σκαμπανεβάσματα απανωτά με ταλάνιζαν πνευματικά και σωματικά. Δεν κατανοούσα, γιατί έπρεπε να κάνω μαθήματα που δεν μου άρεσαν ή δραστηριότητες όπως το ποδόσφαιρο. Γιατί μόνο αυτό υπήρχε να παίξουμε ως ομαδικό παιχνίδι. Δεν καταλάβαινα, γιατί έπρεπε να έρθω σε ρήξη με γονείς και καθηγητές και να πιεστώ για αυτά. Έτσι, όμως, είναι τα μαντριά. Και όταν από μικρό σε μαθαίνουν να είσαι πρόβατο, σου αρέσει δε σου αρέσει, χόρτο θα φας και θα πεις και ευχαριστώ. Μπεεέ…!

Στο μεταξύ, κατάφερνα πάντοτε να έχω ερωτήσεις για το κάθε τι. Αποδέκτες ήταν πάντα οι γονείς μου και έφτανα στο επίπεδο να τους ζαλίζω κυριολεκτικά. Η μάνα μου, έδινε πάντα στερεότυπες και ασαφείς απαντήσεις ή δεν μπορούσε να απαντήσει. Από την άλλη, ο πατέρας μου απαντούσε μόνον στις εύκολες. Στις δύσκολες, έδειχνε ότι δεν άντεχε. Ρώταγα τα πάντα και πάντοτε με ένα μεγάλο «Γιατί»; Η απάντηση, ποτέ δεν μου έλυνε την απορία και με έκανε να γυρνάω γύρω από περισσότερες ερωτήσεις.

Γιατί ζούμε; Γιατί μεγαλώνουμε; Γιατί υπάρχουμε; Γιατί είναι έτσι οι άνθρωποι; Πώς και γιατί γεννιόμαστε; Γιατί πεθαίνουμε; Τι υπάρχει μετά τον θάνατο; Γιατί πάμε σχολείο; Γιατί γυρνάει η Γη; Γιατί υπάρχει Θεός και τι είναι ο Θεός; Γιατί τα άστρα που βλέπουμε δεν μπορούμε να τα επισκεφτούμε; Ποιός είμαι εγώ; Γιατί έχω εσένα για μπαμπά και την άλλη για μαμά; Γιατί υπάρχει φτώχια και δυστυχία; Πολλά γιατί! Στις δασκάλες, βέβαια, ούτε κατά διάνοια να κάνω ερωτήσεις γιατί με το που τελείωναν το μάθημα εξαφανίζονταν μην δείχνοντας την παραμικρή ανοχή.

Παράλληλα με το σχολικό και το οικογενειακό μαντρί, είχαμε και το εκκλησιαστικό. Δεν έφτανε το μάθημα των θρησκευτικών στο σχολείο που μας ακολουθούσε σε κάθε τάξη, λες και θα γινόμασταν παπάδες. Επιπλέον, είχαμε και τον υποχρεωτικό εκκλησιασμό για την «πνευματική μας κατήχηση». Εκεί ήταν που είχαμε πλήρη σύγχυση όλα τα παιδιά. Ακούγαμε και βλέπαμε πράγματα που δεν καταλάβαμε ποτέ γιατί γίνονται έτσι. Φαινόντουσαν όλα γελοία. Δεν ήταν τυχαίο, ότι μας έπιανε ως παιδιά νευρικό γέλιο μέσα στην εκκλησία. Ούτε, ακόμη, ήταν τυχαίο, ότι την θεολόγο και τον παπά τους ταράζαμε στις ερωτήσεις και δεν μπορούσαν να δώσουν τις σωστές απαντήσεις. Η πιο καθιερωμένη απάντηση ήταν: «έτσι, είναι ορισμένα από τον Ιησού Χριστό, τους αγίους και την εκκλησία». Πρέπει έτσι να τα δεχόμαστε και να τα πιστεύουμε, αλλιώς είναι αμαρτία.

Οι ερωτήσεις και οι απορίες των παιδιών, πάντοτε αντιμετωπίζονται με τον ίδιο κατευναστικό και ανόητο τρόπο απανταχού στον κόσμο. Γιατί, έτσι το έμαθαν «εκείνοι» και έτσι πρέπει να το ακολουθήσουν οι «υπόλοιποι», χωρίς καμιά αμφιβολία ή παρέκκλιση. Πίστευε και μη ερεύνα! Άκου, χωρίς να ρωτάς πολλά! Βλέπε, αλλά με τα μάτια που σου δίνουν οι άλλοι! Η φυσική έρευνα και η περιέργεια των παιδιών καταπνίγονται εν τη γενέσει τους σε ολόκληρο τον κόσμο. Η πνευματική τροφή της οικογένειας, του σχολείου, της θρησκείας και αργότερα της δουλειάς δηλητηριάζει ανεπανόρθωτα εμάς τα προβατάκια.

Γεννηθήκαμε τυφλοί, κουφοί και μετά γίναμε όλοι μας πνευματικά ανάπηροι. Μην νομίζεις ότι αν κάνεις τα ίδια ερωτήματα σε ειδικούς ή πνευματικούς θα σου δώσουν απάντηση ικανοποιητική. Θα λάβεις κάποιες απαντήσεις μηχανιστικές ή στερεότυπες, αλλά τίποτα το ουσιώδες. Ποιο είναι, όμως, το νόημα της ζωής; Θα χρησιμοποιήσω ένα απλό παράδειγμα με το θέατρο. Εμείς, ως τυφλοί και κουφοί, ξέρουμε ότι το θέατρο ονομάστηκε «θέατρο» και ότι σε αυτό παίζουν ηθοποιοί γιατί έτσι το έχουμε μάθει.

Οι ειδικοί, (π.χ. θεατρολόγοι, σκηνοθέτες, σκηνογράφοι), είναι σε θέση να απαντήσουν διεξοδικά σε ερωτήματα που θα τους τεθούν ως προς την τεχνική του θεάτρου, την επιλογή του έργου, των κοστουμιών και των σκηνικών. Από την άλλη, οι ηθοποιοί, είναι σε θέση να σου εξηγήσουν ότι υποδύονται πολύ πειστικά έναν Χ ρόλο. Η αυλαία ανοίγει και η παράσταση αρχίζει. Με το τέλος της παράστασης η αυλαία πέφτει μαζί με τα χειροκροτήματα των θεατών.

Έλα, όμως, που δεν είναι έτσι τα πράγματα γιατί κανείς από τους παραπάνω ειδικούς, δεν είναι σε θέση να σου εξηγήσει τι υπάρχει πραγματικά πίσω από την κουρτίνα και ποια η ουσία του θεάτρου; Κανείς δεν θα σου εξηγήσει, γιατί οι ηθοποιοί παίζουν ρεαλιστικό ρόλο στην σκηνή και μας κάνουν να κλαίμε ή να γελάμε. Ενώ, όταν πέφτουν οι μάσκες, παίζουν το πραγματικό θέατρο στην καθημερινή σκληρή πραγματικότητα. Γιατί;

Η ζωή, λοιπόν, τουλάχιστον έτσι όπως μας την έχουν μάθει μέχρι τώρα, είναι ένα μεγάλο θέατρο και εμείς είμαστε ηθοποιοί, τυφλοί και κουφοί. Η μόνη ελευθερία που υπάρχει μέχρι στιγμής, είναι η επιλογή από εμάς του κουστουμιού, της μάσκας και του ρόλου που θα παίξουμε στο θεατρικό έργο της ζωής. Έχουμε, λοιπόν, ρόλους για τους εξής βασικούς χαρακτήρες: για τον γονιό, τον επαγγελματία, τον επιτυχημένο, τον αποτυχημένο, τον φτωχό, τον πλούσιο, τον ηγέτη και τον νεκρό άνθρωπο.

Αν έχεις και φαντασία, θα ανακαλύψεις ότι μπορείς να κάνεις και συνδυασμούς αυτών των ρόλων. Έτσι μπορούμε να έχουμε έναν γονιό επιτυχημένο ή αποτυχημένο στον ρόλο του. Το ίδιο με τον επαγγελματία, αλλά να έχει και τον ρόλο του γονέα. Μπορείς να παίξεις τον αποτυχημένο φτωχό ή τον επιτυχημένο πλούσιο και να είσαι γονιός και επαγγελματίας. Στην μία περίπτωση, μπορεί να είσαι ένας κροίσος με δύο παιδιά, και στην άλλη ένας φτωχός αθίγγανος με δεκαπέντε παιδιά. Μπορείς να διαλέξεις και τον ρόλο του ηγέτη, επιτυχημένου ή όχι, με παιδιά ή χωρίς.

Η παράσταση, όμως, φίλε αναγνώστη, θα είναι πάντα η ίδια. Θα παίζεις και θα υποδύεσαι διαφορετικούς ρόλους και το χειροκρότημα ή το γιουχάισμα θα είναι ανάλογο του πόσο καλά έχεις παίξει στο θέατρο της ζωής. Όλοι μας, όμως, είτε τυφλοί είτε μονόφθαλμοι, πλούσιοι και φτωχοί, τίμιοι και άτιμοι, πνευματικοί και υλιστές, είμαστε ηθοποιοί στην ίδια παράσταση. Εκείνο, όμως, τον ρόλο που τον ερμηνεύουμε όλοι, ανεξαρτήτως συνδυασμών, είναι «ο νεκρός άνθρωπος». Είναι ο μεγαλύτερος και ο πιο βαρύς ρόλος για όλους, εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια. Θεωρητικά, από τότε που εμφανίστηκε ο πρώτος άνθρωπος στην Γη, ήταν ήδη νεκρός.

Συμπερασματικά, μπορούμε να συνοψίσουμε την ανθρώπινη ιστορία σε τρεις βασικές ανθρωπολογικές κατηγορίες. Έχουμε τον «Homo Erectus» (όρθιος άνθρωπος), τον «Homo Sapiens», (έμφρων άνθρωπος) και τον «Homo Mortuus» (ο νεκρός άνθρωπος). Ο μεγάλος Νίτσε αναφώνησε, κάποτε, ότι «ο Θεός είναι νεκρός». Ο «Homo Mortuus» έρχεται τώρα να συμπληρώσει τον Νίτσε. Ως νεκροί άνθρωποι έχουμε μέσα μας έναν νεκρό θεό. Νεκρολογίας εγκώμιων για την ανθρώπινη υπόσταση. Δεν υπάρχει πιο χαμηλό υπαρξιακό επίπεδο, από αυτό που είμαστε τώρα γιατί βρισκόμαστε στο σημείο Ναδίρ ή στον πάτο του βαρελιού.

Για αυτό, υπάρχει διαφωνία, πλήρη μεσάνυχτα και παραλογισμός, όταν θέτονται δύσκολα ερωτήματα και φιλοσοφικές ενατενήσεις σε ειδικούς. Ακόμη, και στους πιο φωτεινούς και πνευματικούς ταγούς της επιστήμης, της όποιας θρησκείας και της τεχνοκρατίας, υπάρχει διαφωνία σε σημείο σύγκρουσης και παράκρουσης. Κανείς δεν συμφωνεί με κάποιον άλλον, ακόμη και αν προέρχεται από τον ίδιο χώρο. Από την άλλη, όλοι εμείς λειτουργούμε ως σύγχρονοι Προμηθείς Δεσμώτες. Είμαστε δηλαδή τα έρμαια στο παίγνιο των δυνατών. Όποιοι και αν είναι αυτοί, είτε θεοί είτε άνθρωποι. Προσφέρουμε τα πάντα ως «σύγχρονοι δούλοι» εργαζόμενοι και εισπράττουμε τα ελάχιστα και πολλές φορές ακόμη και τίποτα. Είναι σαν να είμαστε αποκομμένοι και τιμωρημένοι. Είμαστε εντελώς τυφλοί και κουφοί. Αυτοί δε, που κρατούν τα ηνία της εξουσίας είναι πάντοτε μονόφθαλμοι. Αλλά, στους τυφλούς ο μονόφθαλμος βασιλεύει.

Όσο περισσότερο οι άνθρωποι είναι πολιτισμένοι,

τόσο περισσότερο είναι ψεύτικοι και ηθοποιοί.

(Καντ, Εμμανουήλ, Φιλόσοφος)

συνεχίζεται...

http://vickytoxotis.blogspot.com

Δεν είναι κρίμα να γονατίσεις, κρίμα είναι να μην ξανασηκωθείς και να προχωρήσεις

“Δεν είναι κρίμα να γονατίσεις, κρίμα είναι να μην ξανασηκωθείς και να προχωρήσεις”.

Γονατίσαμε, από τα λάθη μας, όχι μόνο οικονομικά αλλά και πολιτικά, ηθικά, πνευματικά και πολιτιστικά. Και άλλες φορές όμως το Έθνος μας γονάτισε, αλλά πάντα είχε τις δυνάμεις να σηκωθεί και να προχωρήσει. Και τώρα πρέπει – και μπορούμε – να ξανασηκωθούμε.

Χρειάζεται πίστη. Πίστη στον Θεό, πίστη στην πατρίδα, πίστη στις δυνάμεις μας. Χρειάζεται όμως και αποφασιστικότητα, πείσμα, θυσίες και σοφία.

Πρώτα πρέπει να δούμε τα λάθη μας που μας έφεραν σ’ αυτή την κατάσταση. Να τα παραδεχθούμε, να διδαχθούμε, να μην τα επαναλάβουμε. Πρέπει να αλλάξουμε, να γεννάμε, να παράγουμε, να γίνουμε καλλίτεροι. Να επιλέξουμε τη νέα ηγεσία της χώρας με μόνο γνώμονα το εθνικό συμφέρον, τους καλλίτερους για την πατρίδα. Να διορθώσουμε τα του οίκου μας. Νέα κρατική οργάνωση, αποτελεσματική, με περιορισμό δαπανών που να συμβάλει στην ανάπτυξη, να καταπολεμήσει την αναξιοκρατία και την διαφθορά, που να βοηθάει, αντί να διώχνει τα καλλίτερα παιδιά της.

Μία διακυβέρνηση, που επιτέλους θα στείλει στη φυλακή όσους έκλεψαν την πατρίδα, θα επαναφέρει το αίσθημα ευθύνης, εμπιστοσύνης, αξιοκρατίας και δικαιοσύνης σε όλους τους πολίτες.

Όλα τα ανωτέρω, είναι εύκολα στη θεωρία, όμως δύσκολα στην πράξη. Και το χειρότερο, χρειάζονται χρόνο. Και χρόνο δεν έχουμε. Πρέπει λοιπόν, άμεσα να αποφασίσουμε δύο κρίσιμα αποφασιστικά βήματα, που θα ανατρέψουν την σημερινή παρακμιακή αυτοκαταστροφική κατάσταση, να κόψουμε τα δεσμά του μνημονίου, του σημερινού μας γόρδιου δεσμού.

Πρέπει λοιπόν τώρα, πρώτον, να κηρύξουμε την Α.Ο.Ζ. μας και να εκμεταλλευτούμε τα πλούσια ενεργειακά αποθέματα και δεύτερον, να θέσουμε επίσημα και να απαιτήσουμε τις οφειλόμενες Γερμανικές πολεμικές επανορθώσεις.

Α.Ο.Ζ

Αυτή είναι η Ελληνική Α.Ο.Ζ. (χάρτης), σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας που ψηφίσθηκε στο Montego Bay, στις 10 Δεκεμβρίου του 1982 και οριστικοποιήθηκε με τις πράξεις του Ο.Η.Ε. τον Μάρτιο του 1986 και τον Ιούλιο του 1993. Την εν λόγω συνθήκη την κυρώσαμε το 1995 και βέβαια, σύμφωνα και με το Σύνταγμά μας, υποχρεούμεθα να την εφαρμόσουμε. Και απορεί κανείς. Γιατί δεν κηρύξαμε την Α.Ο.Ζ μας τόσα χρόνια. Γιατί αυτή η συστηματική ύποπτη σιωπή; Εγκληματική αμέλεια ή “φοβικό σύνδρομο”;

Φτάνει πια με αυτό το “φοβικό σύνδρομο”. Φοβόμαστε τους Τούρκους, τους Αμερικάνους, τους Γερμανούς, ακόμα και τους Σκοπιανούς! Φτάνει πια.

Δεν φοβήθηκε η ματωμένη Κύπρος, που κήρυξε και οριοθέτησε την κυπριακή Α.Ο.Ζ. με την Τουρκία πάνοπλη στο νησί. Δεν φοβήθηκε ο Τάσσος Παπαδόπουλος, οι δικοί μας γιατί φοβούνται εδώ και 25 χρόνια;

Τώρα όμως διαφαίνονται επιτέλους τα πρώτα ελπιδοφόρα σημάδια. Οι αγώνες του Καθηγητή Καρυώτη και αρκετών άλλων, αρχίζουν να αποδίδουν. Ο Αντώνης Σαμαράς διεκήρυξε την Ελληνική ΑΟΖ ως πρώτη προτεραιότητα και σύντομα ξεκινούν συνομιλίες με την Αίγυπτο για την οριοθέτηση της Ελληνοαιγυπτιακής ΑΟΖ.

Το 1912 ο Βενιζέλος διπλασίασε την Ελλάδα. Το 2012 μπορούμε να την διπλασιάσουμε και πάλι. Και πέραν της τεράστιας γεωπολιτικής αναβάθμισης της χώρας μας, να αρχίσουμε άμεσα την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου όλης της Α.Ο.Ζ. μας.

Το Ισραήλ και η Κύπρος άνοιξαν το δρόμο. Εμείς πρέπει να μη χάσουμε στιγμή πλέον.

Οι σημερινές εκτιμήσεις της αξίας των κοιτασμάτων, υπερβαίνουν τα 3 τρισεκατομμύρια € και όπως απεδείχθη, με τις αντίστοιχες γεωτρήσεις στο Ισραήλ και Κύπρο, η πραγματικότητα υπερβαίνει τις εκτιμήσεις.

Λοιπόν άμεσα Α.Ο.Ζ. – άμεσα προκήρυξη διαγωνισμών στα 10 πρώτα οικόπεδα – όχι μόνο στο Ιόνιο – αλλά και στο Αιγαίο, ανατολικά της Θάσου, νότια της Κρήτης, νότια του Καστελόριζου.

Προτείνω την παραχώρηση όλων των δικαιωμάτων εξόρυξης και εκμετάλλευσης στην «Ελληνική Εταιρεία Υδρογονανθράκων», την εκτίμηση της αξίας των κοιτασμάτων από διεθνείς οίκους και την προσφορά του 20% των μετοχών της Εταιρείας στους απανταχού Έλληνες. Με εκτίμηση σημερινής αξίας 1 τρισεκατομμυρίου € λοιπόν και προσφορά του 20% των μετοχών στη μισή αξία, μπορεί να συγκεντρωθούν 100 δισεκατομμύρια €. Και αν μείνουν αδιάθετες μετοχές, αυτές μπορεί να διατεθούν στο παγκόσμιο επενδυτικό κοινό. Με σφιχτό χρονοδιάγραμμα, η διαδικασία μπορεί να ολοκληρωθεί σε 1 χρόνο.

Μετά από 4 χρόνια, όταν θα έχουν προχωρήσει οι έρευνες, όταν το ελληνικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο θα ρέουν στην Ευρώπη αποτρέποντας την ενεργειακή της ασφυξία, τότε μπορεί να γίνει επανεκτίμηση της αξίας της Εταιρείας και έκδοση νέων μετοχών και πάλι με παρόμοια διαδικασία.

Και βέβαια, πρέπει να θέσουμε με παρρησία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι η Ελληνική Α.Ο.Ζ. είναι και Ευρωπαϊκή Α.Ο.Ζ., ότι όταν τα παγκόσμια αποθέματα φυσικού αερίου και το πετρέλαιο θα λιγοστεύουν, άρα οι τιμές θα ανεβαίνουν, η Ευρώπη θα έχει τη δική της ενέργεια, που δεν θα εξαρτάται από ένα “επεισόδιο” στα στενά του Ορμούζ ή στο Σουέζ, ούτε σε διαμάχες Ρωσίας – Ουκρανίας, ούτε στους εκβιασμούς της Τουρκίας.

Και βέβαια, πρέπει να υποστηρίξουν και να χρηματοδοτήσουν τα ενεργειακά έργα υγροποίησης και αγωγού φυσικού αερίου Ισραήλ –Κύπρου – Κρήτης – Ηπείρου – Ιταλίας και να μην επιτρέψουν πειρατικές ενέργειες οιουδήποτε αντίθετες με τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και της ίδιας της Ένωσης.

ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΙΣ

Οι Γερμανοί δεν πρέπει να ξεχνούν τα εγκλήματα που διέπραξαν στην πατρίδα μας τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Μας ερείπωσαν και μας λεηλάτησαν. 300.000 Έλληνες πέθαναν από την πείνα. Έκαψαν 1.700 χωριά, δολοφόνησαν χιλιάδες Έλληνες. Το Δίστομο δεν ξεχνιέται, όποια απόφαση και αν βγάλει η Χάγη.

Μας χρωστούν λοιπόν, δεν τους χρωστούμε. Και μας χρωστούν τις πολεμικές επανορθώσεις, αλλά και το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο!

Η Ιταλία και η Βουλγαρία πλήρωσαν – πρέπει να πληρώσει και η Γερμανία. Το 1990 η Γερμανία ενοποιήθηκε, άρα και η τελευταία δικαιολογία εξέλιπε. Να τηρήσουν και το λόγο που έδωσε ο Καγκελάριός τους Erhard το ’64. Τα κράτη έχουν συνέχεια και οι υποχρεώσεις πρέπει να τηρούνται εκατέρωθεν. Ο Χίτλερ το παραδέχθηκε, πλήρωσε μάλιστα δύο δόσεις, πώς μπορεί η Μέρκελ να το αρνείται;

Τι μας οφείλουν λοιπόν τώρα οι Γερμανοί; Με μέσο τόκο 6% από το ’44 μέχρι τώρα, μας οφείλουν 165 δισεκατομμύρια $ από το κατοχικό δάνειο και 335 από τις πολεμικές επανορθώσεις, ήτοι 500 δισεκατομμύρια $. Κατ’ άλλους υπολογισμούς – του Γάλλου Οικονομολόγου Delpla – το ποσό ανέρχεται σε 575 δισεκατομμύρια $, ήτοι περί τα 440 δισεκατομμύρια €.

Είναι επιτέλους καιρός το θέμα να τεθεί επίσημα, από την Ελλάδα στη Γερμανία και να οριστικοποιηθεί ο τρόπος αποπληρωμής. Επίσημα, υπεύθυνα, ανυποχώρητα, χωρίς “φοβικό σύνδρομο”.

Και να δώσουμε και μία συμβουλή στην Μέρκελ, τον Σόιμπλε και όσους μας ειρωνεύονται, υποτιμούν και εξευτελίζουν: “Δύο φορές τον περασμένο αιώνα αιματοκυλίσατε την Ευρώπη, οδηγήσατε τη χώρα σας σε ολική καταστροφή. Πάρτε το μάθημα της Ιστορίας. Μην επαναλάβετε το ίδιο λάθος τρίτη φορά”.

Τα 100 δισεκατομμύρια € από την μετοχοποίηση του 20% των πόρων της Ελληνικής Α.Ο.Ζ., συν την τμηματική καταβολή από τις πολεμικές επανορθώσεις της Γερμανίας, δεν θα αλλάξουν μόνο τη σημερινή οικονομική αθλιότητα στην Ελλάδα. Θα αποτελέσουν το απαραίτητο οικονομικό εφαλτήριο, για να αποκτήσουμε την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια μας. Θα μας βοηθήσουν – σοφότεροι πια – να προχωρήσουμε, να γεννάμε, να δημιουργούμε, να παράγουμε πολιτισμό, ότι κάναμε εδώ και 3.000 χρόνια!

Εμπρός λοιπόν, “Θαρσείν Χρη”.

“Θαρσείν χρή ταχ΄ αύριον έσετ΄ άμεινον”

Χρειάζεται θάρρος, αύριο όλα θα είναι καλύτερα.

Πρόδρομος Εμφιετζόγλου

http://olympia.gr

Τα αξιολάτρευτα της δημιουργίας...

Όταν δύο άνθρωποι συναντιούνται για πρώτη φορά, συστήνονται με μια φράση του τύπου «γεια σας, είμαι ο/η...». Όπως αποκαλύπτει μία νέα μελέτη, κάτι παρόμοιο ίσως κάνουν και τα δελφίνια, χρησιμοποιώντας αντί για λέξεις ένα μοναδικό σφύριγμα-υπογραφή.

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, οι επιστήμονες μπορούσαν να μελετήσουν τα σφυρίγματα αυτά μόνο σε θηλαστικά, τα οποία ζουν σε συνθήκες αιχμαλωσίας, κάτι που τους έκανε να διερωτώνται εάν το κάλεσμα συνδέεται με την απομόνωση ή το στρες του ζώου. Το 2004 όμως, μία μελέτη έδειξε για πρώτη φορά ότι ένα κοπάδι ρινοδέλφινων, τα οποία ζούσαν ελεύθερα ανοιχτά των ακτών της Φλόριντα, επικοινωνούσαν χρησιμοποιώντας τέτοια σφυρίγματα-υπογραφές.

Οι θαλάσσιοι βιολόγοι Βίνσεντ Τζέινικ και Νίκολα Κουικ από το βρετανικό πανεπιστήμιο του Σεντ ’Aντριους αποφάσισαν να συνεχίσουν τη μελέτη, στο πλαίσιο της δικής τους έρευνας γύρω από την επικοινωνία των δελφινιών στο φυσικό τους περιβάλλον. «Τα δελφίνια μπορούν να συγκριθούν με τους μεγάλους πιθήκους ως προς τις γνωστικές τους δεξιότητες, όμως οι γνώσεις μας περιορίζονται στο τι κάνουν σε συνθήκες εργαστηρίου», εξηγεί ο Τζέινικ. «Θέλαμε να κατανοήσουμε πώς τα δελφίνια χρησιμοποιούν τη νοημοσύνη τους έξω από το πλαίσιο που καθορίζουν γι' αυτά οι άνθρωποι».

Οι δύο ερευνητές ακολούθησαν ένα κοπάδι ρινοφέλφινων ανοιχτά των ανατολικών ακτών της Σκοτίας με μια βάρκα εξοπλισμένη με ειδικά υποβρύχια μικρόφωνα - ή υδρόφωνα- τα οποία βύθισαν σε βάθος δύο μέτρων για να καταγράψουν τα καλέσματα του κάθε δελφινιού χωριστά.

Είδαν ότι τα κάθε δελφίνι χρησιμοποιούσε το δικό του σφύριγμα-υπογραφή όταν το κοπάδι έβρισκε στο δρόμο του ένα άλλο κοπάδι. Μάλιστα, όπως γράφουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση Proceedings of the Royal Society B., δεν αρκούσε τα δύο κοπάδια να συναντηθούν, αλλά έπρεπε τα δελφίνια να «σμίξουν» για να «συστηθούν» μεταξύ τους, ακριβώς όπως οι άνθρωποι.

Από τις 11 τέτοιες «συνομιλίες» που κατέγραψαν, μόνο δύο δεν κατέληξαν στη συνένωση των κοπαδιών, ενώ μόνο μία φορά υπήρξε ένωση χωρίς να προηγηθούν... οι συστάσεις. Επιπλέον, μόνο ένα μέλος κάθε ομάδας απηύθυνε κάλεσμα - σφύριγμα προς την άλλη. Κατά τον Τζέινικ, είναι πιθανό να επρόκειτο για τον αρχηγό του κοπαδιού, ο οποίος αναλάμβανε να μιλήσει εκ μέρους των υπολοίπων. Μπορεί όμως οι ομάδες να γνωρίζονταν ήδη και γι' αυτό να μην ήταν απαραίτητες οι συστάσεις.

Οι δύο ερευνητές παραδέχονται ότι είναι πολλά αυτά που εξακολουθούν να μη γνωρίζουν. Τα συμπεράσματά τους όμως έχουν ήδη προκαλέσει ενθουσιασμό στους συναδέλφους τους. «Γνωρίζουμε ότι τα δελφίνια μαθαίνουν να αντιγράφουν το ένα το σφύριγμα-υπογραφή του άλλου», λέει η Λεϊλά Σαγίγ από το αμερικανικό Ωκεανογραφικό Ίδρυμα Γουντς Χόουλ. «Φαντάζεστε να χρησιμοποιούν το σφύριγμα για να αναφερθούν σε ένα "τρίτο πρόσωπο", ένα δελφίνι που δεν είναι παρόν;»

Η μελέτη αποτελεί μόνο την τελευταία απόδειξη της νοημοσύνης των δελφινιών, τα οποία επικοινωνούν, μπορούν να διδαχθούν να καταλαβαίνουν τα βασικά στοιχεία της ανθρώπινης γλώσσας, να βλέπουν τηλεόραση, ακόμη και να ακολουθούν εντολές που εμφανίζονται στην οθόνη. Την περασμένη εβδομάδα, επιστήμονες απηύθυναν έκκληση τα δελφίνια να χαρακτηριστούν «μη ανθρώπινα όντα» προκειμένου μεταξύ άλλων να προστατευθούν από το κυνήγι και την αιχμαλωσία.

Ναυτεμπορική

"Να τελειώνουμε με τους παλιούς", γιατί άραγε;

Με αφορμή την ανακοίνωση των επιχορηγήσεων του Ελεύθερου Θεάτρου από το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού, ο Θανάσης Παπαγεωργίου, ιδρυτής και ιδιοκτήτης του θεάτρου Στοά, αρνείται την επιχορήγηση των 20.000 ευρώ, που εγκρίθηκαν για το θέατρό του.

Με μια σύντομη, αλλά ιδιαιτέρως σκληρή επιστολή, η οποία απευθύνεται στον πρόεδρο της γνωμοδοτικής επιτροπής του ΥΠΠΟΤ για τις επιχορηγήσεις των θεατρικών ομάδων, Δημήτρη Τσατσούλη, ο Θανάσης Παπαγεωργίου καυτηριάζει τον προσανατολισμό της Επιτροπής και σημειώνει:

«Αγαπητέ κύριε, αντιλαμβανόμενος τη δυσκολία στην οποία βρίσκεται τα τελευταία χρόνια η νοοτροπία 'να τελειώνουμε με τους παλιούς', νοοτροπία που υπηρετείτε με ιδιαίτερο ζήλο και που τώρα δεχτήκατε να υπηρετήσετε και επισήμως χάριν ενός αδιάφορου και αδαούς υπουργού και των άσχετων περί αυτόν, επιθυμώ να σας συμπαρασταθώ σε αυτήν τη δύσκολη θέση που σας φέρνουν αιτήσεις θεάτρων σαν και το δικό μου που, για κάποιο δικό σας λόγο, σας είναι κάρφος στο μάτι σας.

» Η ηρωική απόφασή σας να με επιχορηγήσετε με είκοσι χιλιάδες ευρώ, εκτός των άλλων είναι και προσβλητική. Αν ήσασταν σχετικός με τα πρακτικά του θεάτρου θα γνωρίζατε -και αν όχι θα μπορούσατε να το μάθετε διαβάζοντας την αίτησή μου- ότι για το Θέατρο ΣΤΟΑ αυτήν την εποχή, είκοσι χιλιάδες είναι τα έξοδα είκοσι πέντε ημερών.

» Δεν θα σας δώσω την ικανοποίηση να αισθανθείτε ότι δεν 'αφήσατε κανέναν απόξω'. Θα βγω μόνος μου. Θα αρνηθώ αυτά τα χρήματα και θα σας τα επιστρέψω. Επειδή είμαι αξιοπρεπής και έτσι πορεύτηκα σε όλη μου την καριέρα. Έτσι, θα μπορέσετε να χρησιμοποιήσετε αυτές τις είκοσι χιλιάδες σε ένα σχήμα που με αυτά τα λεφτά θα μπορούσε πιθανόν να ξεκινήσει κάτι. Η ΣΤΟΑ όμως είναι ένας οργανισμός που απασχολεί κόσμο, έχει υψηλό ενοίκιο και έχει το ελάττωμα να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της.

» Θα σας ευχαριστήσω για τη γαλαντομία σας, αλλά θα σας θυμάμαι για την προσβολή σας. Όχι μόνο αυτή των είκοσι χιλιάδων, αλλά κι εκείνη που δηλώσατε ότι είστε η μοναδική επιτροπή που δεν σιτίζεται από τους επιχορηγούμενους. Θα το σκεφτώ αν αξίζει τον κόπο να σας κάνω μήνυση.

»Απλώς υποψιάζομαι ότι ειπώθηκε πάνω στον ενθουσιασμό σας για το σπουδαίο έργο που επιτελέσατε, και πιθανόν να αναφέρεστε σε περιπτώσεις που γνωρίζετε αλλά δεν κατονομάζετε. Όμως όταν γενικολογούμε, αντί να έχουμε τον ανδρισμό να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, κινδυνεύουμε να γίνουμε γελοίοι» καταλήγει η επιστολή.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Συμπεριφορές που δικαιολογούν ψυχιατρική εξέταση ή ακόμα και θεραπεία

Επί τέλους, ήταν καιρός να πάρει θέση και η επιστήμη στο πολιτικό γίγνεσθαι του τόπου μας, να πει και αυτή την άποψή της, που σίγουρα έχει βαρύνουσα σημασία.
Όχι βέβαια ότι εμείς οι απλοί και χωρίς εξειδικευμένες γνώσεις ψυχιατρικής και ψυχολογίας δεν το είχαμε καταλάβει, αλλά άλλο είναι να βγάζεις δικά σου συμπεράσματα έστω και αν αυτά είναι σωστά, και άλλο να ακούς την ορθότητα των δικών σου συμπερασμάτων επικυρωμένα από ειδικούς για το αντικείμενο επιστήμονες με «καντρωμένα» πτυχία, όπως έλεγε και ο μακαρίτης συγγραφέας και στοχαστής Γιάννης Σκαρίμπας.

Αναφέρομαι στην μελέτη που παρουσιάσθηκε στο 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο της Ένωσης Επαγγελματιών Ψυχιάτρων Ελλάδας σύμφωνα με την οποία από διάγνωση που έκαναν οι έλληνες ψυχίατροι προκύπτει ότι:
Οι πολιτικοί μας είναι δίγλωσσοι και αλαζόνες, κρύβουν την πραγματικότητα και κατασκευάζουν μια δική τους, την οποία «πλασάρουν» στο λαό.
Επιδεικνύουν δηλαδή οι πολιτικοί μας, συμπεριφορές που θα δικαιολογούσαν ψυχιατρική εξέταση ή ακόμα και θεραπεία.
«Οι πολιτικοί μας παρουσιάζονται αναποτελεσματικοί, παρόλο που είναι ευφυείς και μορφωμένοι διότι χαρακτηρίζονται από διγλωσσία, αλαζονεία και εξωπραγματική θεώρηση της πραγματικότητας» είπε ο κ. Αλεξανδόπουλος, Ψυχίατρος Συντονιστής Διευθυντής Ψυχιατρικού Τομέα στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός».
Ενώ ο κ. Γιώργος Μούσσας καθηγητής ψυχιατρικής, τόνισε ότι «από ψυχική άποψη το πολιτικό προσωπικό είναι σοβαρά ανεπαρκές και δεν μπορεί να ηγηθεί της κοινωνίας…έχει ναρκισσιστική συμπεριφορά, χρησιμοποιεί ξύλινη γλώσσα και αρνείται την πραγματικότητα κατασκευάζοντας δική του».
Βέβαια ίσως και για λόγους «τακτ» δεν ανέφεραν μεταξύ των άλλων «κουσουριών» των πολιτικών μας και το στοιχείο της «εξαπάτησης» των ψηφοφόρων προκειμένου να οικειοποιηθούν και να σφετερισθούν την εξουσία αφού αυτό έγινε.
Έτσι, για να μη ξεχνάμε το «λεφτά υπάρχουν».
Εδώ όμως προκύπτει σύμφωνα με τα παραπάνω ένα τεράστιο και σοβαρό ζήτημα.
Κατά πόσο είναι έγκυρα όλα αυτά τα μέτρα που λαμβάνονται σε βάρος του πληθυσμού της χώρας και οι συμφωνίες που υπογράφονται όταν αυτοί που τις αποφασίζουν –σύμφωνα με τις επιστημονικές διαγνώσεις- έχουν συμπεριφορές που «δικαιολογούν ψυχιατρική εξέταση ή και ακόμα θεραπεία»;;;
Και να εξηγήσω:
Στο πέμπτο κεφάλαιο του Αστικού Κώδικα περί Δικαιοπραξιών και συγκεκριμένα στο Άρθρο 131αναφέρεται ότι «Η δήλωση βούλησης είναι άκυρη, αν κατά το χρόνο που έγινε, το πρόσωπο δεν είχε συνείδηση των πράξεών του ή δεν είχε τη χρήση του λογικού επειδή έπασχε από πνευματική ασθένεια».
Κατόπιν λοιπόν όλων των προαναφερομένων μήπως –λέω μήπως- θα πρέπει να επιληφθεί του θέματος η Δικαστική εξουσία και να απαιτήσει από την επιστημονική κοινότητα της χώρας να διαγνώσει εξειδικευμένα για κάθε πολιτικό αν συντρέχουν λόγοι υπαγωγής του στο παραπάνω άρθρο και να ακυρωθούν οι όποιες αποφάσεις και συμφωνίες έχουν υπογραφεί;
Γιατί, κακά τα ψέματα σίγουρα όλοι μας έχουμε προσέξει πολλές φορές τις συζητήσεις των εθνοπατέρων μας στη Βουλή, με ομιλητές που άλλα λένε και άλλα εννοούν, που ενίοτε γυαλίζει το μάτι τους, που να έχουν κλειστά τα μάτια τους παραδομένοι στις αγκάλες του Μορφέα και γενικά συμπεριφορές κάθε άλλο παρά υπεύθυνες από ανθρώπους που αποφασίζουν για τις τύχες ενός ολόκληρου λαού.
Άλλωστε δεν είναι λίγες οι φορές που ψηφισμένοι νόμοι κηρύσσονται από τα δικαστήρια «αντισυνταγματικοί». Τι υποδηλώνει αυτό;;
Γι αυτό λέω, αφού μίλησε η επιστήμη μήπως πρέπει να ψαχτούμε λίγο μπας και δικαιωθεί τόσο η επιστήμη όσο και εμείς;;;

Δημήτρης Κακογιάννης

filologos10

Κράτος τιμωρός

Ούτε λίγο ούτε πολύ το κράτος δικάζει σαν ... τρομοκράτες κατοίκους της Κερατέας, με ένα κατηγορητήριο που δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από αυτό που αποδίδεται στα φερόμενα μέλη του "Επαναστατικού Αγώνα". Τέτοιες εξοντωτικές κατηγορίες σε "δημοτικούς άρχοντες" δεν νομίζουμε να έχουμε ξανασυναντήσει. Ο λόγος είναι απλώς: Θέλουν να στείλουν ένα σαφή μήνυμα σε όλη την αγωνιζόμενη, απέναντι στην επέλαση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, κοινωνία.

Το παρακάτω κείμενο είναι από το τρέχον "Ποντίκι".

Μπορεί ο αγώνας του... άπαρτου κάστρου της Κερατέας να έληξε με νικηφόρο αποτέλεσμα για τους κατοίκους, όμως τώρα θα σταθούν αντιμέτωποι με τη Δικαιοσύνη και τον... εθνικό εργολάβο καταγγέλλοντας απόπειρα να ποινικοποιηθεί η αντίσταση τους με το να στηθούν στο «απόσπασμα» οι πρωταγωνιστές αυτής της υπόθεσης.

Οι κάτοικοι της Κερατέας λοιπόν θεωρούν ότι η Δικαιοσύνη προσπαθεί να εξοντώσει τους μπροστάρηδες του αγώνα της Κερατέας επειδή τόλμησαν να αντισταθούν στα μεγάλα συμφέροντα που ήθελαν την περιοχή τους να ζει και να δουλεύει ως μια τεράστια μηχανή παραγωγής κερδών, εις βάρος βέβαια της ποιότητας ζωής των κατοίκων.

Για ποιον άλλο λόγο άραγε θα έπρεπε να διατυπωθούν εξοντωτικές, τόσο ηθικά όσο και ποινικά, κατηγορίες εναντίον του τέως δημάρχου Κερατέας Σταύρου Ιατρού, των δύο επικεφαλής των παρατάξεων της αντιπολίτευσης Α. Αντωνίου και Κ. Λεβαντή (νυν δημάρχου Λαυρεωτικής), των τότε αντιδημάρχων Π. Κατσίκη και Σ. Παπαγιάννη καθώς και του αδελφού του τέως δημάρχου Γιώργου Ιατρού, οι οποίοι απειλούνται να καθίσουν στο εδώλιο σαν... τρομοκράτες;

Συγκεκριμένα, η Εισαγγελία Πρωτοδικών διέταξε προκαταρκτική εξέταση για όσα πραγματοποιήθηκαν στην Κερατέα τρεις μέρες μετά την εισβολή των ΜΑΤ κατηγορώντας τα παραπάνω άτομα για τα εξής αδικήματα:

♦ Συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση.
♦ Απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά συρροή από κοινού.
♦ Απόπειρα επικίνδυνης σωματικής βλάβης κατά συρροή εναντίον αστυνομικών κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας τους.
♦ Εμπρησμό από πρόθεση κατά συναυτουργία.
♦ Οπλοφορία.
♦ Οπλοχρησία.
♦ Προμήθεια και κατοχή εκρηκτικού υλικού.
♦ Έκρηξη από την οποία μπορούσε να προκύψει κίνδυνος για άνθρωπο.
♦ Αντίσταση από κοινού από περισσότερους που φέρουν όπλα και αντικείμενα από τα οποία μπορεί να προκληθεί σωματική βλάβη.

Σύμφωνα μάλιστα με τα όσα υποστηρίζουν οι κάτοικοι, η προκαταρκτική στηρίχτηκε σε ψευδείς καταθέσεις αστυνομικών, ενώ σε ξεχωριστές από την παραπάνω δικογραφίες 37 ακόμα άτομα (ανάμεσά τους και πάλι ο «τρομοκράτης» Σταύρος Ιατρού) αντιμετωπίζουν άλλες κακουργηματικές κατηγορίες για γεγονότα που πραγματοποιήθηκαν κατά τις 128 ημέρες του αγώνα τους.
Σύμφωνα με τους κατοίκους της Κερατέας, η αντίστασή τους ποινικοποιείται ακριβώς επειδή άντεξε στην καταστολή και τις πολιτικές και επιχειρηματικές πιέσεις και νίκησε. Ιδίως στην Κερατέα η ήττα της αστυνομίας, του υπουργείου και του εργολάβου, και κυρίως η νομική δικαίωση του αγώνα τους, «απέδειξε ότι η ΕΛ.ΑΣ., τα ΜΑΤ και το υπουργείο παρανομούσαν προστατεύοντας τον εργολάβο επί 128 ημέρες βιάζοντας βάναυσα μία ολόκληρη κοινωνία».

Παλμός αντίστασης

Πάντως η κοινή πείρα λέει ότι τους ανθρώπους που αντιστέκονται, όσο και να τους χτυπάς, δύσκολα μπορείς να τους νικήσεις, ειδικά όταν είναι απολύτως πεισμένοι για το δίκιο τους και παλεύουν μέχρι το τέλος.

Το μέτωπο της Κερατέας μπορεί αυτήν τη στιγμή να είναι στην πράξη ανενεργό, όμως ο παλμός της αντίστασης δεν έχει σβήσει και ακόμη και σήμερα η περιφρούρηση του αποτελέσματος του αγώνα τους παραμένει πρώτο θέμα στην ημερήσια διάταξη των κατοίκων, θα συνεχίσουν ενωμένοι, όπως προειδοποιούν, καθώς όλοι πιστεύουν ότι θα καταρρεύσουν οι κατηγορίες ενάντια στους μπροστάρηδες της κινητοποίησής τους και της μάχης με τους μηχανισμούς καταστολής.

Μάλιστα οι κάτοικοι καλούν κάθε προοδευτικό, δημοκράτη, αγωνιστή και ριζοσπάστη πολίτη και κάθε φορέα της ελληνικής κοινωνίας να εκφράσει τη συμπαράστασή του στον δίκαιο αγώνα τους, ο οποίος κάλλιστα θα μπορούσε να συμπτυχθεί στο παραφρασμένο σύνθημα: «Λαύριο, Κερατέα, Γραμματικό / πάλι θα την πατήσεις / εργολάβε go home».

Αγύριστα κεφάλια αυτοί οι άνθρωποι...

Πηγή

Πηγή: http://ideopigi.blogspot.com/

Όταν τα πρόβατα γίνονται λύκοι

Έως τώρα οι απεγνωσμένοι συμπολίτες μας αυτοκτονούσαν. Τώρα πήραν τα όπλα. Χρειάσθηκε να περάσουν δύο χρόνια ώσπου να στροφάρει αλλιώς ο εγκέφαλος.

Πολλοί θα πουν για το περιστατικό της Κομοτηνής, ότι πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό. Λάθος! Η ψυχολογία είναι κοινή, φαίνεται και από τις επισκέψεις στους ψυχιάτρους.

Το Μνημόνιο τσακίζει τις προσωπικές ισορροπίες. Αποδιοργανώνει τον εσωτερικό κόσμο.

Ελάχιστοι όμως έχουν την ψευδαίσθηση ότι το πρόβλημα είναι μόνο δικό τους.

Αρκεί μια κουβέντα με το διπλανό σου, ακόμη και στο δρόμο, για να αντιληφθείς ότι και εκείνος έχει παρόμοια συμπτώματα.

Υπάρχουν εργοδότες που απολύουν με πόνο ψυχής έναν υπάλληλό τους.

Υπάρχουν όμως και κάποιοι αδίστακτοι, συνήθως καλά φρουρούμενοι. Αυτό που συνέβη στη Κομοτηνή είναι προφανώς από τις «μετρήσιμες» συνέπειες που οι ειδικοί έχουν καταγράψει στις χώρες που πέρασε το ΔΝΤ.

Σου λένε θα έχουμε 1000 αυτοκτονίες και 100 απόπειρες δολοφονίας.

Υπολογισμένα κι όχι υπολογίσιμα νούμερα.

Όπως και οι ανθρώπινες ζωές-οι ζωές μας- για τους εγχώριους αχυρανθρώπους της Τρόικας.

Έτσι συμβαίνει στην ιστορία. Ώσπου έρχεται κάποια στιγμή που τα πρόβατα γίνονται λύκοι.

Ακούς τα ουρλιαχτά;

Βασίλης Μπόνιος

http://kourdistoportocali.com

Γνήσια ελληνική απάντηση

Έχουμε ξαναπεί ότι ο Νίκος Χουντής είναι ένας από τους ευρωβουλευτές που τιμά την Ελληνική παρουσία στο ευρωκοινοβούλιο.

Σήμερα δεν δίστασε να κάνει σκληρή επίθεση στον ανεκδιήγητο Γιούνκερ, ο οποίος πριν λίγες ώρες είχε κάνει μια πρωτόγνωρη παρέμβαση για το πολιτικό σκηνικό της χώρας μας…

Για την ακρίβεια ο Νίκος Χουντής έβαλε ..στη θέση του τον Πρόεδρο του Eurogroup, o oποίος προσπάθησε – χωρίς επιτυχία – να ανασκευάσει τα λεγόμενά του.

Τί είπε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ προς τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ; «Είστε άξιος εκπρόσωπος της αυταρχικής Γερμανικής Ευρώπης, του κοινωνικού και εργασιακού Μεσαίωνα».

Μέσα στην συνεδρίαση της Επιτροπής Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που έγινε με την παρουσία του προέδρου του Eurogroup, ο Ν. Χουντής είπε:

«Κύριε Γιούνκερ, σε συνέντευξή σας σε γερμανική εφημερίδα δηλώσατε ότι εάν στην Ελλάδα ενισχυθούν ακραία κόμματα σε βαθμό που το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία δεν μπορούν να φτιάξουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία, και αυτοί που θα κυβερνήσουν, θελήσουν να αποχωρήσουν από το πρόγραμμα σωτηρίας, θα αποχωρήσει και η Ευρώπη. Σε άλλη συνέντευξη συμπληρώσατε ότι χρειάζεται ένας Επίτροπος για την Ελλάδα.

Θέλω να σας πω ότι ο εκβιασμός σας είναι για τους Έλληνες προφανής. Τι μας λέτε;

Πρώτον: Ή ψηφίζετε τα κόμματα που στηρίζουν σήμερα το μνημόνιο, που δεν είχαν το θάρρος, δεν είχαν την αντοχή να υπερασπιστούν τον ελληνικό λαό από την ταπείνωση ή τώρα που εξασφαλίσαμε τις τράπεζες, τώρα που εξασφαλίσαμε την επικυριαρχία με επιτρόπους και γκαουλάιντερ, τώρα που σας έχουμε σε καθεστώς επιλεκτικής χρεοκοπίας, να ξέρετε ότι δεν μπορείτε να ψηφίσετε την κυβέρνηση και το κόμμα που σας αρέσει. Δηλαδή, μας υπόσχεστε επιλεκτική δημοκρατία. Και που το λέτε αυτό; Στην χώρα που γεννήθηκε η δημοκρατία.

Πριν λίγους μήνες θα έλεγα στον πρόεδρο της ευρωζώνης ότι η θέση του δεν του επιτρέπει να κάνει τέτοιες ‘αγενείς’ δηλώσεις. Θα του έλεγα ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα να χαρακτηρίζει ακραίο κάθε άλλο ελληνικό κόμμα εκτός από το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία. Θα του έλεγα ότι δεν έχει τη δυνατότητα και το δικαίωμα να μας επιβάλει ποια κυβέρνηση θα έχουμε στην Ελλάδα.

Δεν σας τα λέω αυτά, όμως, γιατί αναγνωρίζω στο πρόσωπό σας έναν άξιο εκπρόσωπο μιας Ευρώπης που έχει διαμορφώσει ένα τραπεζικό και δημοσιονομικό ‘Νταχάου’, έναν κοινωνικό και εργασιακό Μεσαίωνα. Μιας Ευρώπης της σιδηράς πειθαρχίας, μιας Γερμανικής Ευρώπης. Γι’ αυτό κ. Γιούνκερ δε σας ρωτάω από πού αντλείτε το δικαίωμα να κάνετε αυτές τις ‘αγενείς’ δηλώσεις για την πατρίδα μου».

http://economikos.wordpress.com/

http://kostasxan.blogspot.com/

Ελεύθεροι έμποροι ναρκωτικών με το νόμο Καστανίδη...

Ο Διοικητής και όλο το προσωπικό της Δίωξης Ναρκωτικών Ρόδου, διαμαρτύρεται διότι ενώ συλλαμβάνουν εγκληματίες αυτοί αποφυλακίζονται. Σε μια μακροσκελή ανακοίνωση, γράφουν μεταξύ άλλων:

«Με μεγάλη έκπληξη και απογοήτευση, λάβαμε γνώση, πριν λίγες ημέρες, της απόφασης του Συμβουλίου Πλημ/κων Ρόδου, που αποφυλάκισε, πριν δικαστούν ενώπιον του ακροατηρίου, 17 άτομα, ημεδαπούς και αλλοδαπούς (υπηκόους Αλβανίας), οι οποίοι είχαν κατηγορηθεί (Φεβρουάριος 2011) και κριθεί ως προσωρινά κρατούμενοι, για εγκληματική οργάνωση, που δραστηριοποιούνταν, κατ΄ επανάληψη και κατά συνήθεια, στην εμπορία ναρκωτικών ουσιών, κυρίως ηρωίνης.

» Θυμίζουμε, για όσους ξέχασαν ότι η συγκεκριμένη δικογραφία, που σχηματίστηκε, από το Τμήμα Δίωξης Ναρκωτικών Ρόδου, αποτελούνταν, από περίπου, τέσσερις χιλιάδες (4.000) σελίδες, οι οποίες, περιέγραφαν ανάγλυφα, την εγκληματική δραστηριότητα (εμπορία ηρωίνης), των αποφυλακισθέντων, πλέον, κατηγορουμένων. Επιπλέον, στην δικογραφία, περιλαμβάνονται και 25 καταθέσεις άλλων κατηγορουμένων, που κατονομάζουν τους αποφυλακισθέντες, ως εμπόρους ναρκωτικών.

» Οι Αστυνομικοί, σας θυμίζουμε ότι, δεν είμαστε «ρομποκοπ», δεν είμαστε αναλώσιμες μηχανές. Είμαστε και εμείς άνθρωποι, με συναισθήματα, με συγκεκριμένα όρια ψυχικής και σωματικής αντοχής. Και η πολιτεία, αντί να θεσπίζει νόμους, που να διευκολύνουν, το έργο των διωκτικών αρχών, καταρτίζει νόμους-τροχοπέδη, στην καταπολέμηση του εγκλήματος, ψηφίζοντας νόμους, για πρόωρες αποφυλακίσεις.

» Παρακαλούνται όσοι πολίτες, θέλουν, από τώρα και στο εξής, να προβαίνουν, σε καταγγελίες, για θέματα ναρκωτικών, που εμπλέκονται οι ανωτέρω αποφυλακισθέντες κατηγορούμενοι, να απευθύνονται αποκλειστικά, σε αυτούς που τους αποφυλάκισαν.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr