Ο φόβος της ενηλικίωσης του μεταπολεμικού Έλληνα

 Έφαγα 25 χρόνια ζωής, σπουδάζοντας στην θεωρία αλλά και στην πράξη την οργάνωση της ανθρώπινης εργασίας. Σας ομολογώ ότι απελπίστηκα. 

Κόντρα στα όνειρα μου για συμμετοχή, για αυτονομία, για αυτοδιεύθυνση, για αυτοοργάνωση, ο Έλληνας της μεταπολιτευτικής περιόδου αρνιόταν πεισματικά να αναλάβει την ευθύνη της ενηλικίωσης του. Αρνιόταν να πάρει την υπόθεση επάνω του. 

Ένοιωθα συχνά πως οι άνθρωποι γύρευαν ένα κάποιο «αφεντικό» να αποθέσουν πάνω του την ευθύνη της διοίκησης και να λουφάξουν ήσυχοι στην ασφάλεια που παρέχει η άρνηση της ριψοκινδύνευσης. 

Κάθε συγκροτημένη προσπάθεια οργανωτικής απελευθέρωσης, εκχώρησης ουσιαστικών αρμοδιοτήτων, υποκίνησης στην ανάληψη πρωτοβουλιών, ήταν λες και πυροδοτούσε έναν υποσυνείδητο καταχωνιασμένο φόβο απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή αυτοδιεύθυνσης της εργασίας.  

Σε έρευνα που έκανα, σχεδόν 1 στους 2 εργαζόμενους, έκριναν ως πιο σημαντικό πράγμα στη δουλειά τους, να ξέρουν πως θα υποστούν παρατήρηση-επίπληξη, όταν κάνουν λάθος. Τέτοια ευσυνειδησία ή τέτοια ανασφάλεια; 

Οι Έλληνες της μεταπολιτευτικής περιόδου όχι μόνο ανέχονταν, αλλά απαιτούσαν επιπλέον παντού τη διαμεσολάβηση. 

Διαμεσολάβηση από το δάσκαλο για την πρόσβαση στη γνώση, 

διαμεσολάβηση από το βουλευτή για την άσκηση της εκχωρημένης πολιτικής τους ελευθερίας, διαμεσολάβηση από τον δικηγόρο για την άσκηση των εκχωρημένων δικαιωμάτων, 

διαμεσολάβηση από το αφεντικό ή την Επιθεώρηση Εργασίας για την άσκηση της εκχωρημένης κοινωνικής ελευθερίας, 

διαμεσολάβηση από τον παπά για την εξασφάλιση της μετά θάνατον βασιλείας των ουρανών, διαμεσολάβηση από τον μεταπράτη για την προώθηση της παραγωγής, 

διαμεσολάβηση από τον διαφημιστή για την επιλογή ενός προϊόντος, 

διαμοσελάβηση από τον κάθε Πρετεντέρη για να μάθουμε την είδηση, 

διαμεσολάβηση από τον κάθε ψυχαναλυτή για να ανακαλύψουμε το χαμένο εντός μας, διαμεσολάβηση από τον κάθε ευρωθρεμένο διανοούμενο για να μάθουμε την ιστορία μας.

Καταλήξαμε να χρειαζόμαστε διαμεσολάβηση από την κάθε τσατσά για να βρούμε γκόμενα. Όπως ακριβώς τα ανέραστα νήπια. Και εννοώ το ανέραστος με την έννοια του ανίκανου να ριψοκινδυνεύσει στο άθλημα της σχέσης. Του ανίκανου να ωριμάσει και να αναλάβει την ευθύνη της ζωής του. 

 Έτσι, απαράλλαχτα ίδια, το νηπιακό και εξαρτημένο κρατίδιο, προσδοκά στη διαμεσολάβηση μια των Άγγλων, μια των Γάλλων, μια των Αμερικάνων, μια της Μέρκελ και μια του Τρισέ. Τώρα στα στερνά και του Ισραήλ ή των νεοοθωμανών του Νταβούτογλου «Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην», λέει η παράδοση μας. Απλά πράγματα 

Σ’ αυτή την έρημο της μεταπολίτευσης, υπήρξαν πολλές νύχτες που με βασάνισε ετούτος προβληματισμός. Πως στο διάολο καταντήσαμε έτσι; Αν πίσω απ’ όλα αυτά, κρύβεται η δικαιολογημένη ανθρώπινη αβεβαιότητα ή βαθιά ανθρώπινη ανασφάλεια, τι τρόπους έχουμε να την αντιμετωπίσουμε; Γιατί δεν σκύψαμε να αφουγκραστούμε τις ίδιες τις λέξεις μας; 

Λένε στην επιστήμη της πληροφορικής πως η πληροφορία είναι η μονάδα μέτρησης της αβεβαιότητας. Με άλλα λόγια όσο περισσότερες πληροφορίες έχεις, τόσο μεγαλύτερη βεβαιότητα εξασφαλίζεις. Εκεί αποσκοπούν όλα τα οργανωτικά μοντέλα και συστήματα. Στη μείωση της αβεβαιότητας. Άλλωστε με βάση την ετυμολογία της λέξης Information σε ολόκληρο το δυτικό κόσμο, αν θες να είσαι ασφαλής πρέπει να είσαι In form, μέσα στη φόρμα, μέσα στο τύπο. Βρες, δηλαδή, ένα καβούκι να κλειστείς και ησύχασες. Βρες ένα οργανωτικό κουτί να βάλεις το κεφάλι σου και καθάρισες. Βρες, ύστερα, έναν μεσολαβητή να διαμεσολαβεί ανάμεσα στο δικό σου κουτί και στα άλλα και κανένα πρόβλημα. 

Μα έρχεται αυτή η ριμάδα η ελληνική γλώσσα και δεν σ’ αφήνει να ησυχάσεις. Πληροφορία, δεν είναι In form, είναι φέρω πληρότητα. Δηλαδή αν θέλω να είμαι ασφαλής, πρέπει να είμαι ολόκληρος, ακέραιος. Και ακέραιος είμαι όταν είμαι αληθινός. Όταν η ύπαρξη μου δεν ψευτίζει.

Να γιατί ο Ελύτης θα ορίσει «όταν ακούς τάξη, ανθρώπινο αίμα μυρίζει». Γιατί πάντα εδώ και αιώνες, η αποτελεσματικότητα είναι το πιο ισχυρό άλλοθι των εξουσιαστών για να περιορίσουν την ελευθερία. Η οργάνωση, μια ελληνική οργάνωση δεν μπορεί να στοχεύει πουθενά αλλού, σε κανένα άλλο αποτέλεσμα, παρά μονάχα στην ελευθερία. Γιατί είναι δηλωμένο και βεβαιωμένο από τον παππού μου τον Αριστοτέλη πως το να ζητάς παντού το χρήσιμο και το αναγκαίο δεν ταιριάζει σε ανθρώπους μεγαλόψυχους και ελεύθερους. 

Δεν διαπραγματευόμαστε την ολόκληρη ελευθερία, δεν διαπραγματευόμαστε την αδιαμεσολάβητη δημοκρατία για χάρη κανενός χρήσιμου και αναγκαίου. Στα παπάρια μας το αποτέλεσμα, αν είναι να χάσουμε και πάλι τη ψυχούλα μας, τώρα που τη βρήκαμε. Το θέμα δεν είναι απλά, αν τα όνειρα μας θα πάρουν εκδίκηση, αλλά ότι για να συμβεί αυτό, θα πρέπει επιτέλους, στα όνειρα μας να μην χωράνε μεσάζοντες! Εδώ νομίζω βρίσκεται το κουμπί της ειρηνικής μας επανάστασης. Ότι ετούτη η κοινωνία, σχεδόν από το πουθενά, μέσα στην οδύνη του μνημονίου, μέσα στην αποχαύνωση του καταναλωτισμού και της ευρωλιγούρας, πρέπει να βρει τη μαγκιά να επανεφεύρει το όρθιο βάδισμα. Ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. 

Δημοκρατία είναι η κατάργηση του νηπίου. Δημοκρατία είναι όταν ο τόπος μας αντριεύει και αντριώνεται. Εδώ βρίσκεται και το κουμπί του «οργανωτικού ζητήματος» της κοινωνία μας, αλλά και των φορέων που οραματίζονται τη μεγάλη ανατροπή. Ότι η «οργάνωση» μας, θα πρέπει να είναι υπηρετική όχι των στόχων μας, αλλά της αλήθειας μας. Της ελευθερίας μας. Άρα δεν μπορεί να εκπροσωπείται, να διαμεσολαβείται, να μεσιτεύται ή να αντιπροσωπεύεται. 

Η ελευθερία μας, η Δημοκρατία μας, η οργάνωση μας, η ύπαρξη μας ολόκληρη, τώρα που καταργούμε το νήπιο, οφείλει να είναι μόνο άμεση και αδιαμεσολάβητη. Με αυτό το αδιαπραγμάτευτο κριτήριο οφείλουμε να οικοδομήσουμε το αύριο. Και για όσους ανησυχούν για την αποτελεσματικότητα, να δείτε που ο Θεός το κάνει και χαρίζει τελικά –ως αντίδωρο- στον ελεύθερο και τον μεγαλόψυχο άνθρωπο το πιο γλυκό Του αποτέλεσμα. 

Αντώνης Ανδρουλιδάκης, οικονομολόγος 

http://agisgios2.blogspot.nl

Η αλήθεια που έβλεπε ο Αλέκος Παναγούλης

Μία συνέντευξη που δόθηκε πριν 36 χρόνια σε μία εποχή που τίποτε δεν προμήνυε που θα οδηγούσε την Ελλάδα ένα σύστημα που ήρθε μέσα από ιαχές και συνθήματα και έγινε κατεστημένο. Ο Αλέκος Παναγούλης στην εφημερίδα «Ακρόπολις» το 1975 μιλάει στην δημοσιογράφο, Σοφία Μαλτέζου, και λέει την Αλήθεια που δυστυχώς η πλειοψηφία του ελληνικού λαού ποτέ δεν ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει. Ο Ανδρέας Παπανδρέου ακτινογραφείται μέσα από την σκέψη ενός καθαρού αγωνιστή. Ενός καθαρού αλλά «περιέργως» σκοτωμένου Έλληνα.
ΜΑΛΤΕΖΟΥ: Σε τι διαφέρει ο δικός σου σοσιαλισμός από τον σοσιαλισμό του κ. Παπανδρέου που δεν υιοθέτησες, πολιτικά τουλάχιστον;
-Ο κ. Παπανδρέου πιστεύει ότι ο προοδευτισμός είναι ανευθυνότητα. Συρράφει ωραίες λέξεις, ηχηρές φράσεις, χτίζοντας ιδεολογίες με νεφελώματα. Όπως άλλοι χρησιμοποιούν χωρίς να την πιστεύουν τη λέξη Δημοκρατία- αλλά εκείνοι τουλάχιστον δίνουν μια κάποια εικόνα της Δημοκρατίας στην οποία εμφανίζονται ότι πιστεύουν- έτσι ο κ. Παπανδρέου χρησιμοποιεί τη λέξη σοσιαλισμός, χωρίς να μπορεί να μας εξηγήσει ποιον σοσιαλισμό εννοεί. Γιατί και ο Μουσολίνι για σοσιαλισμό μιλούσε αλλά προχωρώντας το στα άκρα τον έφθασε τελικά στον φασισμό. Και ο Χίτλερ μεταμόρφωσε τον δικό του σοσιαλισμό σε ναζισμό. Με τα ίδια νεφελώματα χτίζει και ο κ. Παπανδρέου τον σοσιαλισμό του.
ΜΑΛΤΕΖΟΥ: Δεν φαίνεσαι να πιστεύεις στον σοσιαλισμό του, όποιος κι αν είναι αυτός.
-Ομολογώ πως όχι. Γιατί ο κ. Παπανδρέου δεν μιλάει σήμερα για πρώτη φορά. Έχει μιλήσει και το 1964 και το 1965 και το 1967 και το 1968 και δυστυχώς γι αυτόν κάθε φορά λέει διαφορετικά πράγματα. Ρωτήθηκε π.χ. το1968 που άνηκε ιδεολογικά. Και μπροστά στους φακούς της αμερικάνικης και της ευρωπαϊκής τηλεοράσεως, μπροστά σε εκατοντάδες δημοσιογράφους δήλωσε πως ανήκει νιου ντηλ, στα νέα σύνορα, στον νεοκαπιταλισμό. Και εκεί άνηκε. Το αποδεικνύει και η οικονομία που εδίδασκε και που δεν ήταν άλλη από την θεωρία των οικονομετρικών μοντέλων. Εδίδασκε δηλαδή πως οι χώρες της Λατινικής Αμερικής δεν είναι υπανάπτυκτες γιατί αποτελούν αντικείμενο εκμεταλλεύσεως του βορειοαμερικανικού κεφαλαίου. Αυτή την οικονομία την επίστεψε και την υπηρέτησε. Πως τώρα περνάει στον ασυγκράτητο σοσιαλισμό και στην πλήρη ανεξαρτησία της χώρας; Θα τον πιστεύαμε αν ξαφνικά βλέπαμε τον Μάο να γίνεται οπορτουνιστής δεξιών αποκλίσεων; Το ιδεολογικό πρόγραμμα του κ. Παπανδρέου, το επαναλαμβάνω, είναι ένα απλό νεφέλωμα. Όσο για το πολιτικό του πρόγραμμα, αν είχαν συγκεντρωθεί σε τόμο όσα κατά καιρούς έχει διακηρύξει σχετικά, το βιβλίο θα μπορούσε να κυκλοφορήσει με τον γενικό τίτλο: «Διαλέγετε και παίρνετε». Αν είσαστε σοσιαλίστρια, θα ανοίγατε στη σελίδα 87. Αν ήσασταν κομμουνίστρια θα καταφεύγατε στη σελίδα 141… Είναι καιρός νομίζω να μας πει τι πιστεύει αν και δεν βλέπω να ωρίμασε ακόμα για να ικανοποιήσει την περιέργειά μας. Υπήρξε ο μόνος από τα 10 εκατομμύρια Έλληνες που δεν κατάλαβε στις 23 Ιουλίου τι συνέβη στη χώρα και ούτε τώρα το έχει καταλάβει. Μας είπε μετά την πτώση της χούντας ότι τίποτα δεν άλλαξε στη χώρα και πως ο αγώνας συνεχίζεται. Δεν μπορεί να αναιρέσει το λόγο του φανερά και προσπαθεί με τον ψίθυρο να τον διαψεύσει. Εγώ όμως, και πάλι τον ρωτάω: Είναι σοσιαλιστής ή νεοκαπιταλιστής;
Ραδιολόγιον

http://simplemanposts.blogspot.gr

Με τα μάτια ανοιχτά από την ιστορική εμπειρία

Σε «εξέγερση του λαού» κάλεσε ο κ. Καμμένος και δακρύσαμε από συγκίνηση. Οι ηρωικές στιγμές του έθνους πέρασαν με ταχύτητα από τα μάτια της φαντασίας μας, έως ότου συνειδητοποιήσαμε ότι πρόκειται για μια ακόμη κοινοβουλευτική μπαρούφα. Θα τα «βρούμε στο πεζοδρόμιο» βγήκαν να πουν κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ξέρω αν το λένε ακόμη, ή στάλθηκαν τάχιστα για ευχέλαιο και προσευχή στου Θείου Παπαδημούλη. Πάντως κάτι μου λέει ότι τέτοιες εκκλήσεις θα ακούμε όλο και πιο συχνά.

Όσο το θερμόμετρο της κοινωνίας θα ανεβάζει βαθμούς και θα πλησιάζει σε σημείο βρασμού, τόσο περισσότερο θα ακούμε ανέξοδες εκκλήσεις για αγώνες, κινητοποιήσεις, αντεπιθέσεις, εξεγέρσεις, ακόμη και επαναστάσεις. Από ποιους; Από τους ίδιους που δυο χρόνια τώρα θα μπορούσαν να βάλουν φραγμό στην επιβολή των μνημονίων, αλλά προτίμησαν την ήσυχη, νομοταγή αντιπολίτευση μέσα στο κοινοβούλιο. Με το αζημίωτο βέβαια. Για να θυμηθούμε: Αν στις 6 Μαίου 2010 είχε αποχωρήσει η αντιπολίτευση από το κοινοβούλιο, έστω τα δυο κόμματα της αριστεράς και ενώνονταν με τον κόσμο στο πεζοδρόμιο, μπορεί να μην γίνονταν εκλογές, αλλά μνημόνιο δεν θα είχε περάσει. Θα ήταν τέτοια η πολιτική κρίση που θα ξεσπούσε, η οποία δεν θα επέτρεπε στην τότε κυβέρνηση να προχωρήσει. Πολύ δε περισσότερο αν τα κόμματα που είχαν αποχωρήσει από την Βουλή συνεργάζονταν δημιουργώντας ένα πλατύ δημοκρατικό πατριωτικό μέτωπο που φρόντιζε να οργανώσει σε κάθε γειτονιά τον κόσμο.

Τι θα γινόταν τότε; Θα είχαμε τις τεράστιες κινητοποιήσεις των πλατειών πολύ νωρίτερα και πολύ πιο οργανωμένες με σαφείς πολιτικούς στόχους ανατροπής του καθεστώτος της ευρωπαϊκής εκτροπής. Σε τέτοιες συνθήκες πόσο δύσκολο θα ήταν να οργανωθεί ένα συγκροτημένο μπλοκ διεκδίκησης της εξουσίας με όρους παλλαϊκών αγώνων και κινητοποιήσεων, που θα απευθυνόταν σε ολόκληρο το έθνος μιλώντας όπως οι επαναστάτες του Οκτώβρη του 1862 που έδιωξαν τους Βαυαρούς και τον Όθωνα:

Όταν τα Έθνη οργή πιέζει Μοίρας,

Όταν δεσπότης νωθρός τα τυραννή,

Σιγώντας βλέπεις τους μέλλοντας σωτήρας,

Ως να βροντήση των όπλων η φωνή.

Ευλογημένοι να είσθε Πατριώται!

Ευλογημένα τα όπλα σου στρατέ!

Εν ώ το Έθνος εφόνευον προδόται

Εσπεύσατ’ όλοι του Έθνους λυτρωταί!

Άνθος του γένους φιλότιμος νεότης

Γίνου των νόμων αδάμαστος φρουρός.

Γίνου του Έθνους ανδρείος στρατιώτης

Δούλην του πλέον δεν σ’ έχει ο Βαυαρός.

Εις τον βωμόν σου, θεά της Ομονοίας,

Σβήνει ο Έλλην τη δάδα των παθών

Κατηραμένα τα πάθη της φατρίας!

Κατηραμένος να ήν ο απειθών!

Οι στίχοι αυτοί είναι από τους πολλούς που κυκλοφόρησαν εκείνη την εποχή για να απηχήσουν το πνεύμα της εξέγερσης. Την νύχτα της 10ης προς την 11η Οκτωβρίου 1862, ύστερα από εξέγερση της στρατιωτικής φρουράς και του λαού των Αθηνών κατελύθη η δυναστεία του Όθωνα. Ακολούθησε η εκλογή της Β' Εθνικής Συνελεύσεως η οποία ανέλαβε να συντάξει το νέο Σύνταγμα.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι  η εξέγερση συγκέντρωνε ορμή στα κατάβαθα της κοινωνίας από το 1859. Είχαν προηγηθεί επιμέρους εξεγέρσεις των οποίων η καταστολή ήταν απερίγραπτη, όπως π.χ. του Ναυπλίου τον Φεβρουάριο του 1862. Για την καταστολή των εξεγερμένων χρησιμοποιήθηκε τακτικός στρατός και χωροφυλακή με επικεφαλής έναν Ελβετό στρατηγό, τον Εμ Χαν. Το αίμα από την καταστολή του εξεγερμένου λαού του Ναυπλίου από τον στρατό και μάλιστα υπό την ηγεσία ξένου στρατηγού, ήταν η αφορμή για πολλούς αξιωματικούς της εποχής να συνειδητοποιήσουν ότι δεν μπορούσαν να είναι οργανέτα στα χέρια μιας αντιλαϊκής εξουσίας. Κέντρο ζύμωσης των επαναστατικών ιδεών ήταν το πυροβολικό.

Τον Οκτώβριο τα πράγματα είχαν οδηγηθεί στα άκρα. Από την μια η οργή του λαού κορυφωνόταν και από την άλλη οι άνθρωποι του παλατιού, η χωροφυλακή, οι πιστές δυνάμεις στον Όθωνα, αλλά και διάφοροι «εθελοντές» που είχαν συγκεντρωθεί για να επιβάλλουν την «έννομη τάξη» είχαν αρχίσει πογκρόμ συλλήψεων προκειμένου να κρατήσουν πάσει θυσία την πρωτεύουσα. Η κατάσταση βάδιζε καθαρά είτε προς λαϊκή εξέγερση, είτε προς ανοιχτή δικτατορία του βασιλιά.

Γύρω στις 8:30 μ.μ. με ένα βαρελότο που άναψε από τους βορεινούς βράχους της Ακρόπολης, υποτίθεται ότι θα δινόταν το σύνθημα του γενικού ξεσηκωμού. Μια ομάδα στρατιωτικών είχε σχεδιάσει την εξέγερση σε συνεννόηση με τους πολιτικούς ηγέτες της αντιπολίτευσης. Με το σύνθημα θα έπρεπε οι μονάδες πυροβολικού, ιππικού και σκαπανέων να βγουν από τους στρατώνες και να καταλάβουν το Σύνταγμα για να διακηρύξουν την έκπτωση του Όθωνα. Όμως τίποτε δεν έγινε. Σκόρπιοι πυροβολισμοί μέσα στην νύχτα, χωρίς κανείς να γνωρίζει τι σήμαιναν. Οι κομματάρχες της αντιπολίτευσης είχαν κρυφτεί στα σπίτια τους και περίμεναν να ξημερώσει για να δουν τι έχει γίνει. Ο στρατός στους στρατώνες δίσταζε να αποφασίσει τι πρέπει να κάνει.

Ο μόνος που έδρασε σύμφωνα με το σχέδιο ήταν ο ταγματάρχης πυροβολικού Δημήτρης Παπαδιαμαντόπουλος, γόνος ήρωα της επανάστασης και διοικητής του ορεινού πυροβολικού της φρουράς των Αθηνών. Μόλις είδε το σύνθημα, ο Παπαδιαμαντόπουλος διατάσσει, χωρίς δεύτερη σκέψη, γενικό συναγερμό. Σε ελάχιστο χρόνο έξω από τον στρατώνα της Παλιάς Καζάρμας στο Μεταξουργείο, είχαν παραταχθεί σε θέσεις μάχης έτοιμα να ανοίξουν πυρ προς το παλάτι, όλα τα στοιχεία της μονάδας του ορεινού πυροβολικού. Ο Παπαδιαμαντόπουλος, ανεβασμένος πάνω σε ένα φορέα πυρομαχικών ορεινού πυροβόλου, απευθύνεται στους στρατιώτες του γεμάτος συγκίνηση. Τους θυμίζει την κατάντια της πατρίδας, τις ζωντανές, ακόμα, μνήμες του εικοσιένα, την 3η του Σεπτέμβρη και τους καλεί να δώσουν την ζωή τους αν χρειαστεί για την ελευθερία του λαού και το μεγαλείο της πατρίδας. Οι πυροβολητές απαντούν με ζητωκραυγές και μια ομοβροντία των ορεινών πυροβόλων τους.

Όμως καμιά άλλη μονάδα της φρουράς δεν κινήθηκε. Μόνο το ορεινό πυροβολικό είχε παραταχθεί μπροστά από την Παλιά Καζάρμα και περίμενε διαταγές από μια επαναστατική ηγεσία που δεν υπήρχε. Αλλά ο Παπαδιαμαντόπουλος ήταν αποφασισμένος να δώσει και την ζωή του ακόμη, παρά να συνεχιστεί η κατάντια της πατρίδας. Κι έτσι παρέμενε στις θέσεις του.

Πρέπει να ξέρετε ότι τότε ο στρατός ήταν μισθωτός, επαγγελματικός. Παρ’ όλα αυτά, όπως εύστοχα παρατηρεί ο ιστορικός Δ. Φωτιάδης, «για μια φορά ακόμα ο στρατός – αυτός ο μισθωτός στρατός του Όθωνα – πιστός στις παραδόσεις του εικοσιένα, ξεχυνόταν στους δρόμους να υπηρετήσει όχι το θρόνο, μα το λαό.»[1]

Εν τω μεταξύ οι ώρες περνούσαν και δεν γινόταν τίποτε σοβαρό. Έτσι κοντά στα μεσάνυχτα μια χούφτα νέων γύρω στους πενήντα συναντήθηκαν στο σπίτι του Όθωνα Ι. Μακρυγιάννη, εξέτασαν την κατάσταση, είδαν την αναποτελεσματικότητα του σχεδίου εξέγερσης και αποφάσισαν να πάρουν αυτοί την κατάσταση στα χέρια τους. Είπαν λοιπόν να βγουν στους δρόμους με συνθήματα: Ζήτω η Ελευθερία, Κάτω οι Τύραννοι!

Κινήθηκαν αρχικά προς το καφενείο «Ωραία Ελλάς» που βρισκόταν στη διασταύρωση Ερμού και Αιόλου και για 45 χρόνια αποτέλεσε το κέντρο της πολιτικής ζύμωσης του νεοσύστατου κράτους. Στο δρόμο προς το καφενείο ενώθηκαν μαζί τους κι άλλοι. Αρκετοί απ’ αυτούς έφεραν όπλα. Όταν έφτασαν στο καφενείο διασταυρώθηκαν με περίπολα χωροφυλάκων και «εθελοντών». Έπεσαν ντουφεκιές, κυρίως για εκφοβισμό, αλλά οι νέοι δεν φοβήθηκαν. Ήταν δεν ήταν 100. Αντί να διαλυθούν αποφάσισαν να κινηθούν προς το Μεταξουργείο με σκοπό να φτάσουν στην πλατεία της Παλιάς Καζάρμας, όπου υπολόγιζαν να βρουν τον ηρωικό Παπαδιαμαντόπουλο και τους πυροβολητές του, που αν και αποκαρδιωμένοι από την απραξία των άλλων, συνέχιζαν να κρατούν τις θέσεις τους.

Στο δρόμο όμως συνάντησαν ένα μικρό τμήμα ένοπλων επαναστατών (καμιά εκατοστή) με επικεφαλής τον Δ. Καλλιφρονά. Τα όπλα που είχαν ήταν της εποχής του ’21 και τα περισσότερα άχρηστα για ένοπλη σύγκρουση, αλλά και μόνο η εμφάνιση μιας άρτια οργανωμένης ομάδας με πειθαρχία έδωσε θάρρος στους νέους και άρχισαν να κραυγάζουν πιο δυνατά, Ζήτω η Ελευθερία, Κάτω οι Τύραννοι.

Τα όπλα των επαναστατών μπορεί να ήταν άχρηστα για μάχη, αλλά ήταν ιδανικά για να ξυπνήσουν την κοιμισμένη Αθήνα. Οι πυροβολισμοί στον αέρα και οι ζητωκραυγές έδωσαν θάρρος και στους πολίτες που μέχρι τότε ήταν αμέτοχοι θεατές, αγουροξυπνημένοι πολλοί απ’ αυτούς από την φασαρία. Η εικόνα των αποφασισμένων νέων και του πειθαρχημένου τμήματος του Καλλιφρονά, που αρκετοί πίστεψαν ότι ήταν στρατιωτικό άγημα με πολιτικά και συμπέραναν ότι ο στρατός είχε ενωθεί με το λαό, έδωσαν θάρρος σε πολλούς να ενωθούν μαζί τους. Άρχισαν να ανηφορίζουν προς την πλατεία Συντάγματος. Σε ολόκληρη την διαδρομή τα παράθυρα άνοιγαν και χαιρετούσαν τους επαναστάτες που συντεταγμένα προχωρούσαν. Ήξεραν ότι ολόκληρη η συνοικία του Συντάγματος είχε ισχυρή περιμετρική φύλαξη από στρατό και χωροφυλακή για να μην μπορούν να φτάσουν οι εξεγερμένοι στο παλάτι. Κανείς δεν ήξερε τι θα γινόταν όταν οι αντίπαλες πλευρές έρχονταν πρόσωπο με πρόσωπο.

Όμως ο απλός κόσμος συνέχιζε να κατεβαίνει στους δρόμους, συστήνονταν και αγκάλιαζε ο ένας τον άλλο και κατόπιν ενώνονταν με τους επαναστάτες. Άρχισαν να ακούγονται επαναστατικά στιχάκια, εμβατήρια στο ρυθμό των ιταλικών επαναστατικών εμβατηρίων των Γαριβαλδινών, όπως αυτό που παραθέσαμε. Αυτό όμως που κυριαρχεί από παντού είναι το απαγορευμένο έως τότε τραγούδι του Σοφοκλή Καρύδη:

Έως πότε η ξένη ακρίδα,

Έως πότε κουφός Βαυαρός,

Θα γυμνώνει τη δόλια πατρίδα;

Εγερθήτε, αδέλφια, εμπρός!

Ο πατήρ τον υιόν να σπαράζη

Αδελφός τον αδελφόν να κτυπά

Και ο φίλος τον φίλον να σφάζη,

Ούδ’ η τίγρης αυτή το βαστά.

Αλλ’ ο ξένος σκληρότερος είναι

Κι απ’ αυτά του βουνού τα θεριά,

Το κηρύττον αι μάχαι εκείναι,

Που σπάραξαν Ελλήνων παιδιά.

Μίαν έχομεν όλοι μητέρα,

Μίαν πίστιν ένα θεόν,

Όλοι πνέομεν έναν αέρα,

Τον αυτόν συγκροτούμε λαόν.

Η διχόνοια όθεν ας λείψη

Μεταξύ μας ας παύση η σφαγή,

Διότι κλαίει ο θεός από τα ύψη

Κι οι εχθροί μας γελούν εις την γη.

Οι γυναίκες και οι ηλικιωμένοι από τα ανοιχτά παράθυρα χειροκροτούσαν, έραιναν με άνθη τους εξεγερμένους και ζητωκραύγαζαν μαζί τους: Ζήτω η Ελευθερία, Κάτω οι Τύραννοι.  Μέχρι να φτάσουν στο ύψος της Καπνικαρέας ο αριθμός των συγκεντρωμένων είχε φτάσει τις 5.000 και εκτός από τα αρχικά συνθήματα, είχαν αρχίσει να κυριαρχούν, σχεδόν αυθόρμητα, και συνθήματα υπέρ της δημοκρατίας. Ζήτω η δημοκρατία, φώναζαν πολλοί. Ο εξεγερμένος λαός δεν ήθελε να διώξει μόνο τον Όθωνα και την «ξένη ακρίδα», αλλά να ξεμπερδέψει με τον θεσμό της βασιλείας γενικά. Νέα Εθνοσυνέλευση, νέο δημοκρατικό Σύνταγμα, ήταν η πρόταση που συγκινούσε ιδιαίτερα τον κόσμο.

Για τα πολιτικά πράγματα της εποχής, το να φωνάζει κάποιος υπέρ της δημοκρατίας, ήταν σαν να διαδηλώνει κάποιος υπέρ του κομμουνισμού την εποχή Μακάρθι στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1950, ή στην Ελλάδα την εποχή μετά τον εμφύλιο. Παρ’ όλα αυτά τα πάθη και οι διαχωριστικές γραμμές είχαν πέσει μέσα στον λαό. Η διχόνοια και ο φατριασμός δεν είχαν θέση. Οι ίδιες οι μάζες είχαν επιβάλει την δημοκρατία στις γραμμές τους.

Όταν έφτασε στην περιοχή του Συντάγματος, οι στρατιώτες των περιπόλων, αν και είχαν αυστηρές διαταγές να μην αφήσουν κανέναν να περάσει, ενώθηκαν με τον λαό. Λίγο πριν είχε ενωθεί με τους εξεγερμένους και το τάγμα σκαπανέων, που είχε στασιάσει και είχε βγει από τον στρατώνα ακούγοντας τα συνθήματα των ξεσηκωμένων. Μαζί τους ήταν και μια διλοχία πυροσβεστών. Οι σκαπανείς μαζί με τους πυροσβέστες στέκονταν μπροστά με πλήρη στολή και φόρτο, με τις πολεμικές σημαίες του τάγματος να ανεμίζουν και με πειθαρχία στρατιωτική για να πέσουν πρώτοι αυτοί, αν χρειαστεί, προκειμένου να προστατεύσουν τους νέους και τον λαό που ακολουθούσε.

Οι αξιωματικοί τους στέκονταν επικεφαλής με το ξίφος γυμνό επ’ ώμου και με καμάρι τέτοιο που ποτέ ξανά δεν είχαν δει οι Αθηναίοι σε καμιά παρέλαση με φανφάρες και φτερά. Ήταν έτοιμοι να δεχτούν αυτοί τις πρώτες βολές από τα στρατιωτικά περίπολα, τους χωροφύλακες και του «εθελοντές» που φρουρούσαν το Σύνταγμα. Ο λαός το ήξερε αυτό, το έβλεπε με τα μάτια του και δυναμώνοντας τα συνθήματα του, τις ζητωκραυγές του και τα χειροκροτήματα, τους έδινε ακόμη μεγαλύτερο θάρρος και υπερηφάνεια γιατί στο πρόσωπό τους, τη στάση τους, το αγέρωχο βάδισμά τους μπροστά στον κίνδυνο επένδυε ένα ολόκληρο έθνος το μέλλον του. Κανένα άλλο πεδίο της τιμής, σε κανένα θέατρο μάχης, δεν θα μπορούσε να τιμήσει περισσότερο τους ήρωες του καθώς προχωρούσαν με τις πολεμικές σημαίες τους έτοιμες να βαφτούν στο αίμα όχι με ξένου εντολή, όχι για το συμφέρον των μεγάλων, αλλά για το καθήκον τους που βαθιά μέα τους ένιωθαν ότι έχουν απέναντι στο λαό τους και το έθνος.

Ορισμένοι μάλιστα επτανήσιοι που υπηρετούσαν στους σκαπανείς και τους πυροσβέστες σκάρωσαν μια πατριωτική καντάδα που τραγουδούσαν καθώς ανέβαιναν προς το Σύνταγμα:

Φύγε, ξένε, φύγε, ξένε

Την πατρίδος μας την γην

Επειδή το έθνος τώρα

Σ’ αφαιρεί πάσαν ισχύν.

  

Μαζί με τους εξεγερμένους είχαν ενωθεί και πολλοί κληρικοί που παρά το γεγονός ότι ήξεραν τον αφορισμό που θα εισέπρατταν από την ιεραρχία, δεν κρατήθηκαν κι έτσι με τον σταυρό στο χέρι και την αγιαστούρα τους να ευλογούν τους επαναστάτες ενώθηκαν μαζί τους.

Όταν έφτασαν μπροστά στα στρατιωτικά περίπολα και η μάχη φαινόταν αναπόφευκτη, πρώτοι οι αξιωματικοί διέταξαν τους στρατιώτες τους να ενωθούν με τους εξεγερμένους. Όμως ακόμη και χωρίς διαταγή, πάλι οι στρατιώτες των περιπόλων θα είχαν ενωθεί με τους εξεγερμένους. Η υπακοή στο έθνος, που αντιπροσώπευαν οι εξεγερμένοι, ήταν πολύ πιο ισχυρή από την υπακοή σε οποιαδήποτε αντίθετη διαταγή.

Μόλις οι χωροφύλακες και οι «εθελοντές» είδαν τους στρατιώτες να ενώνονται με τον λαό, σκορπίστηκαν και έτσι οι εξεγερμένοι έφτασαν στην πλατεία Συντάγματος χωρίς να συναντήσουν καμιά αντίσταση. Ήταν τέτοια η ενότητα λαού και στρατού που τίποτε δεν μπορούσε να σταθεί απέναντί της. Μάλιστα εκείνη την εποχή αναφέρεται ότι σαν απάντηση στις ζητωκραυγές του πλήθους, Ζήτω ο λαός και ο στρατός!, όλοι αδέρφια!, κάποιος είχε την έμπνευση και φώναξε, Ζήτω ο στρατόλαος, μωρέ! Κι από τότε όλοι άρχιζαν να φωνάζουν Στρα-τό-λα-ος, Στρα-τό-λα-ος!

 

Είχε αρχίσει να ξημερώνει πια και ο λαός που τώρα ξεπερνούσε κατά πολύ τις 5.000, αλλά καμιά αναφορά δεν συμφωνεί στον αριθμό, προχωρά και καταλαμβάνει το παλάτι. Χωροφύλακες, χαφιέδες, «εθελοντές», αυλικοί, όλοι τους άφαντοι. Ο λαός δεν πείραξε κανένα. Ο «όχλος» όπως τον χαρακτήριζαν οι αντιδραστικοί της εποχής, σεβάστηκε τις ζωές των αντιπάλων του, αλλά και τον πλούτο του παλατιού. Όταν κατέλαβαν το παλάτι, αυτό που έκαναν ήταν να ξεσκίσουν τα πορτρέτα της Αμαλίας και του Όθωνα, καθώς και τις προτομές τους. Ο λαός «ποδοπάτησε τα βασιλικά εμβλήματα, αλλά δεν πήρε ούτε μια καρφίτσα από το παλάτι,» [2] όπως αναφέρει ο Γ. Κορδάτος, αλλά και πολλοί αυτόπτες μάρτυρες του γεγονότος.

Οι εξεγερμένοι βγαίνουν από το παλάτι και συνεχίζουν την πορεία τους από την πλατεία Συντάγματος προς την πλατεία Όθωνος, που αργότερα μετονομάστηκε σε πλατεία Ομονοίας. Δεν είχε ακόμη καλά-καλά ξημερώσει και τα περισσότερα μαγαζιά της πρωτεύουσας είχαν ανοίξει με τους μαγαζάτορες να συμμετέχουν στο πανηγύρι της επανάστασης που είχε επικρατήσει. Το ίδιο και τα σπίτια. Φωταγωγημένα και ανοιχτά σαν να γιόρταζαν μια ασυνήθιστα μεγάλη εθνική γιορτή.

Ο Λάμβδας με εμπορικό στην Ερμού, παρασυρμένος κι αυτός από τον επαναστατικό ενθουσιασμό που έβλεπε γύρω του, αρχίζει να μοιράζει τσάμπα στο πλήθος κόκκινα πανιά και κορδέλες. Σε ελάχιστο χρόνο εξεγερμένοι πολίτες και στρατιώτες άρχισαν να φέρουν κόκκινα περιβραχιόνια, κόκκινες κορδέλες και σημαίες ως έμβλημα της επανάστασης μαζί με την ελληνική σημαία. Ο πολεμικές σημαίες των ταγμάτων που τώρα πια είχαν προσχωρήσει ανοιχτά στην επανάσταση στολίστηκαν με κόκκινη κορδέλα. Πολλά σπίτια δίπλα στην ελληνική σημαία, ανάρτησαν και την κόκκινη.

Όχι, δεν ήταν κομμουνιστική η επανάσταση και μάλιστα «πρωτοκομμουνιστική», όπως την χαρακτήριζε ο λογοκριτής στην χούντα και δεν επέτρεπε ούτε καν να αναφερθούν σ’ αυτήν τα σχολικά βιβλία, ή οι επίσημες επέτειοι. Το κόκκινο ήταν το χρώμα των Γαριβαλδινών και η επιρροή τους στις πολιτικές ζυμώσεις της Ελλάδας εκείνο τον καιρό ήταν σημαντική. Όμως για τον πουλημένο «εθνικόφρονα» της εποχής του μοναρχοφασισμού, τι Γαριβαλδι, τι Ροβεσπιέρος, τι Λένιν, όλοι τους «μιάσματα».

Η διαδήλωση τελικά καταλήγει στην Παλιά Καζάρμα όπου το ορεινό πυροβολικό του Παπαδιαμαντόπουλου παρέμενε στις θέσεις του, αν και η επέμβασή του ήταν αχρείαστη. Εκεί συντάσσεται το Ψήφισμα της Επανάστασης και διαβάζεται στο πλήθος από τον ίδιο τον Παπαδιαμαντόπουλο ανεβασμένο πάνω σ’ ένα κιλλίβαντα ορεινού πυροβόλου. Το Ψήφισμα είχε συντάξει ένα νέος επαναστάτης, ο Επαμεινώνδας Δεληγιώργης και απαιτούσε την εκδίωξη της δυναστείας του Όθωνα, όριζε προσωρινή κυβέρνηση και ανακοίνωνε ότι «εθνική συνέλευσις συγκαλείται αμέσως προς σύνταξιν της πολιτείας και εκλογήν ηγεμόνος.»

Στην προσωρινή κυβέρνηση πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου εκλέχτηκε ο Δ. Βούλγαρης. Στην πλειοψηφία τους τα μέλη της προσωρινής ήταν οι παλιοί κομματάρχες της αντιπολίτευσης, οι οποίοι είδαν την επανάσταση να πετυχαίνει, αμέσως βγήκαν από τις κρυψώνες τους και έτρεξαν να την πάρουν στα χέρια τους. Και τα κατάφεραν σχετικά εύκολα. Βλέπετε τότε είχαν μεγάλη ιδέα για τους επαγγελματίες πολιτευτές, που δήθεν μόνο αυτοί ήξεραν πώς να κουμαντάρουν το καράβι. Έπαιζε μεγάλο ρόλο να είσαι επώνυμος στις κοσμικές και κοινοβουλευτικές σελίδες των εφημερίδων και να διαβάζει για σένα το πόπολο. Χωρίς αυτούς, χωρίς τους μεγάλους και επώνυμους της αντιπολίτευσης τι σόι επανάσταση θα έκανε ο λαός; Μόλις ο στρατόλαος νίκησε και επιβλήθηκε, αντί οι ηγέτες που είχαν αναδειχθεί ανάμεσά τους να συντάξουν το ψήφισμα της επανάστασης, κάλεσαν τους παλιούς γνωστούς κομματάρχες της αντιπολίτευσης να αναλάβουν, ως επαγγελματίες πολιτικοί, τα ινία της χώρας.

Κι έτσι η επανάσταση νωθεύτηκε από την αρχή. Ο ίδιος ο Επαμεινώνδας Δεληγιώργης, έγραφε: «Πριν εκ της οικίας μου μεταβώ εις τον στρατώνα του πυροβολικού, μείνας ολίγας στιγμάς μόνος, έρριψα τας περί πρακτέου ιδέας μου δια την περίπτωσιν της επιτυχίας. Όταν όμως συνέταξα το ψήφισμα, παρέλειψα πολλά, απαντήσας δυσκολίας εις την άμεσον κατάργησιν της Βασιλείας, διότι αίφνης ευρέθην εν μέσω του παρελθόντος μεταξύ ανθρώπων, οίτινες δεν εννοούν την επανάστασιν. Φοβούμαι πολύ, ότι θα συμβή εκείνο όπερ προείπον κατά την συνωμοσίαν. Θα μετανοήσωμεν παραλαβόντες τους παλαιούς.» [3] Δεν έπεσε έξω ο Δεληγιώργης για τους «παραλαβόντες παλαιούς» πολιτευτές. Έστω κι αν όταν του δόθηκε η ευκαιρία έγινε ίδιος και χειρότερος με δαύτους.

Οι «παλαιοί» κομματάρχες δεν ήθελαν επ’ ουδενί την δημοκρατία. Δεν ήθελαν ούτε καν την έξωση του Όθωνα, απλά επιζητούσαν να τα βρουν μπροστά τους. Και φοβόντουσαν περισσότερο τον «όχλο», έτσι ονόμαζαν τον λαό, όταν δεν ήταν υπό τον δικό τους πολιτικό έλεγχο και δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένοι με το να του δώσουν πολλά δικαιώματα. Μάλιστα πολύ γρήγορα τα βρήκαν με τις «προστάτιδες δυνάμεις», ειδικά με την Αγγλία και έτσι την δημοκρατική κατ’ ουσία Οκτωβριανή επανάσταση του ελληνικού λαού την μετέτρεψαν σε αλλαγή φρουράς ηγεμόνος.

Έτσι γίνεται πάντοτε. Γι’ αυτό και τώρα που το θερμόμετρο αρχίζει να ανεβαίνει, χρειάζεται μεγάλη προσοχή στους κομματάρχες της αντιπολίτευσης. Δείτε πώς αντέδρασαν στις δηλώσεις Σαμαρά περί του πακέτου των 11,6 δις ευρώ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζει εκ νέου τον πρωθυπουργό «γνήσιο εκπρόσωπο του λόμπι της χρεοκοπίας» και τονίζει ότι τα νέα μέτρα θα ισοπεδώσουν την κοινωνία. Η ανακοίνωση του αναφέρει: «Ο κ. Σαμαράς βαφτίζει 'ενότητα της κοινωνίας και του έθνους' την αποδοχή των νέων μέτρων δεκάδων δις, που θα ισοπεδώσουν την οικονομία και την κοινωνία. Η εκβιαστική συσχέτιση, όμως, της παραμονής της χώρας στο ευρώ με την εφαρμογή του μνημονίου δεν πείθει πλέον κανέναν, όταν η ίδια η πολιτική που υλοποιεί η κυβέρνηση είναι αυτή που ενισχύει ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ως άξιος εκπρόσωπος του λόμπι της χρεοκοπίας, δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι τα συμφέροντα της πλειοψηφίας της κοινωνίας για ανάπτυξη και κοινωνικό κράτος μέσα σε μια δημοκρατική χώρα είναι αντίθετα με τα συμφέροντα των δανειστών και του κεφαλαίου, που εκπροσωπεί η κυβέρνησή του».

Προσέξτε ότι δεν αναφέρεται πουθενά ο ρόλος της τρόικας και οι δεσμεύσεις, αυτά που ονομάζει «συμβατικές υποχρεώσεις» ο Σαμαράς. Λες και δεν υπάρχουν. Λες και όλα αυτά τα έχει σκαρφιστεί από μόνος του ο Σαμαράς και δεν εκπορεύονται από τα επιτελεία της ευρωζώνης. Ούτε κουβέντα για το πώς πρέπει να αντιμετωπίσει ο ελληνικός λαός τις «συμβατικές υποχρεώσεις» της χώρας, που η ίδια η ευρωζώνη θεωρεί το πακέτο μέτρων που προωθεί ο Σαμαράς. Ούτε κουβέντα επίσης για το τι πρέπει να γίνει με το ευρώ. Δεν τολμούν να ξεστομίσουν ούτε καν ότι το ευρώ δεν είναι αποδεκτό με κάθε θυσία και υπό οποιαδήποτε προϋπόθεση. Τρέμουν μην τους κατσαδιάσουν οι τραπεζίτες, οι ευρωκράτες και οι μερκολάντ.

Μόνο περί «εκβιασμού» μιλάνε. Ο εκβιασμός, όμως, αφορά τους ίδιους που πιστεύουν, όπως οι θρησκόληπτοι, ότι με το ευρώ και μέσα στην ευρωζώνη μπορούμε να υπερασπιστούμε «τα συμφέροντα της πλειοψηφίας της κοινωνίας για ανάπτυξη και κοινωνικό κράτος μέσα σε μια δημοκρατική χώρα.» Πότε και που έγινε αυτό κατορθωτό; Ή μήπως η Ευρώπη και ο πλανήτης, για να μην βάλουμε τον Σείριο και την Ανδρομέδα, περιμένουν τον ΣΥΡΙΖΑ για να τους αλλάξει τροχιά; Αυτό εννοεί ο κ. Τσίπρας όταν λέει ότι στις τελευταίες εκλογές «η Ελλάδα και η Ευρώπη έχασε μια μεγάλη ευκαιρία»; Ας ελπίσουμε ότι σύντομα θα ξεπεζέψει από το δούρειο γαϊδούριο, ένα είδος μαύρου γαϊδουριού σαν αυτό που καβαλούσε ο δόκτορ Δρακατόρ στην Λιλιπούπολη, για να μην ακούμε τουλάχιστον ανοησίες. 

Αλλά ας σοβαρευτούμε. Ο εκβιασμός δεν αφορά τον λαό και την χώρα, διότι η επιβίωση τους δεν εξαρτάται από το ευρώ, ούτε την Ευρώπη, όπως κι αν την καταλαβαίνει κανείς. Εξαρτάται από την κατοχύρωση της εθνικής ανεξαρτησίας και αυτοδιάθεσης της χώρας, πρώτα και κύρια στο πεδίο της οικονομίας. Μπορεί να υπάρξει εθνική ανεξαρτησία και δημοκρατία μέσα στην ευρωζώνη; Σε μια περίοδο μάλιστα που τα επιτελεία της προετοιμάζουν την κατάλυση ακόμη και της τυπικής αυτοτέλειας των κρατών μελών προκειμένου οι πόροι τους πιο εύκολα να δεσμευτούν από τους τραπεζίτες και τις αγορές. Χωρίς οι λαοί να έχουν ούτε καν τυπικό λόγο.

«Το 2010 ο Γιώργος Παπανδρέου δικαιολογούσε την απώλεια εθνικής κυριαρχίας λόγω του μεγάλου δημοσίου χρέους, ενώ ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου διαβεβαίωνε ότι δεν πρόκειται να ληφθούν νέα μέτρα και ότι η Ελλάδα τέλος του 2011 θα ξαναέβγαινε στις αγορές. Το τι ακολούθησε το γνωρίζουμε όλοι. Το 2012 ο Αντώνης Σαμαράς, επικεφαλής της κυβέρνησης των πρόθυμων εταίρων, επιβάλει στους Έλληνες το νέο Αρμαγεδώνα μέτρων με τη δικαιολογία της δήθεν βελτίωσης της διαπραγματευτικής θέσης μας και υπόσχεται καλύτερες μέρες σε δύο χρόνια», δήλωσε ο εκπρόσωπος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Χρήστος Ζώης, με αφορμή την ομιλία του πρωθυπουργού στην Πολιτική Επιτροπή της ΝΔ. «Βλέπουμε ακριβώς το ίδιο έργο με άλλους πρωταγωνιστές, άλλα λόγια και δυστυχώς την ίδια κατάληξη: εξαθλίωση, ανεργία, ύφεση, υποτέλεια στους πιστωτές» πρόσθεσε.

Ο πατριωτισμός των αποκαλούμενων Ανεξάρτητων Ελλήνων, τελειώνει εκεί που αρχίζει να θίγεται το ευρώ και η «ευρωπαϊκή πορεία» της χώρας. Είναι πατριώτες τσέπης. Μόνο όταν πρόκειται να αντιδράσουν, λεκτικά πάντα, στην διαχείριση της κρίσης. Για τις «συμβατικές υποχρεώσεις» της χώρας ούτε κουβέντα. Χρεώνουν στον Σαμαρά ότι δεν διαπραγματεύτηκε, ενώ αυτοί δεν μας έχουν πει ούτε καν πώς θα διαπραγματευθούν καλύτερα από τον Σαμαρά με δεδομένα τα πλαίσια της ελεγχόμενης χρεοκοπίας, γιατί τρέμουν να σταματήσουν μονομερώς την πληρωμή του χρέους και να το καταγγείλουν ως παράνομο, αλλά και μέσα στα πλαίσια του ευρώ με την ελληνική κοινωνία να βυθίζεται όλο και περισσότερο στο σκοτάδι.

«Ο πρωθυπουργός απαιτεί από το λαό να σκύψει το κεφάλι στα νέα άγρια μέτρα, ώστε να χρεοκοπήσει μέσα στο ευρώ και όχι με δραχμή. Για ποιο λόγο να επιλέξει ο λαός ποιος είναι ο καλύτερος δρόμος για να ανακάμψει η υψηλή κερδοφορία του κεφαλαίου, όταν αυτός, είτε έτσι, είτε αλλιώς, καταδικάζεται στην απόλυτη χρεοκοπία;» αναφέρει σε σχόλιό του, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ. Αυτό κατάλαβε ο Περισσός; Το δίλλημα είναι η χρεοκοπία μέσα στο ευρώ, ή μέσα στη δραχμή, οπότε και στις δυο περιπτώσεις χαμένος ο εργαζόμενος και επομένως δεν ασχολείται με το θέμα. Τα καμάρια της ηγεσίας του ΚΚΕ κάνουν την εκτίμηση ότι στην στρατηγική της άρχουσας τάξης εντάσσεται και η δραχμή, ισότιμα με το ευρώ. Προφανώς άκουσαν για το «λόμπι της δραχμής» που λέει και ξαναλέει ο Σαμαράς και σκέφτηκαν πονηρά: για να το λέει ο Σαμαράς κάτι θα ξέρει, οπότε θα υπάρχει κάποια μερίδα της άρχουσας τάξης που ζητά δραχμή. Κι επομένως εμείς ως επαναστάτες πρέπει να καταδικάσουμε και τα δυο. Ουρά! Υπόδειγμα ταξικής ανεξαρτησίας σκέψης!

Εδώ έφτασε ο άλλος μέγας κολοσσός της σκέψης του κόμματος, στο οικονομικό πεδίο αυτή την φορά, ο κ. Καραθανασόπουλος που μας έχει εκπλήξει με τις (ανύπαρκτες) οικονομικές του γνώσεις, να πει τα εξής στη Βουλή: «Η ανάκαμψη θα έρθει κάποια στιγμή, αλλά βασιζόμενη σε εργασιακό μεσαίωνα και σε λεηλασία του εθνικού πλούτου. Με τη δοσμένη διαχείριση, αυτό δεν μπορεί να αντιστραφεί», υποστήριξε ο ευφυέστατος βουλευτής του ΚΚΕ. Σας διαβεβαιώνω ότι μόνο ο Καραθανασόπουλος και η ηγεσία του ΚΚΕ είναι οι μόνοι στον πλανήτη που διαβεβαιώνουν ότι θα φέρει την ανάκαμψη ο καπιταλισμός και μάλιστα επιβάλλοντας το καθεστώς που θέλει. Προφανώς για τα τσακάλια της «μαρξισμού-λενινισμού» εκ Περισσού είτε έχουμε κρίση, είτε ανάκαμψη είναι το ίδιο και το αυτό στον καπιταλισμό. Δεν σημαίνει απολύτως τίποτε από την άποψη των ταξικών συσχετισμών και της ταξικής πάλης. Γι αυτό και δεν ασχολούνται με λεπτομέρειες, όπως οι αγώνες για την αποτροπή και την ανατροπή του καθεστώτος εκποίησης της χώρας.

Η αλήθεια είναι ότι ο κομματικός μηχανισμός του ΚΚΕ έχει πιο σοβαρά προβλήματα να ασχοληθεί. Π.χ. που θα βρει χρήματα να πληρώνει τα στελέχη του, τώρα που το αστικό κράτος μειώνει την κρατική επιχορήγηση και οι οπαδοί του κόμματος του γυρίζουν μαζικά την πλάτη; Ξέρεις κανείς από δαύτους τι σημαίνει εθελοντική πολιτική δουλειά; Ούτε κατά διάνοια. Αυτοί είναι ΚΚΕ μόνο και μόνο για την κομματική αντιμισθία. Είναι κομμουνιστές μόνο αν το κόμμα τους εξασφαλίζει καμιά δουλειά. Άντε τώρα να τους κόψεις την αντιμισθία και να τους εμπνεύσεις κομματικό καθήκον.

«Στα διλήμματα και στους εκβιασμούς των κομμάτων της ΕΕ ο λαός μπορεί να απαντήσει μόνο: Αρκετά πληρώσαμε για την καπιταλιστική ανάπτυξη και την προσαρμογή στην ΕΕ, για την κρίση. Το δικό μας συμφέρον επιβάλλει αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους με τον πλούτο που παράγουμε στα χέρια μας» καταλήγει το σχόλιο του ΚΚΕ. Ωραία. Και πώς θα γίνει αυτό; Δεν πρέπει να επιδιώξει την έξοδο από το ευρώ και την επαναφορά εθνικού νομίσματος, δραχμής, όπως αλλιώς την ονομάσει ο λαός; Ή πρώτα θα περιμένει με κάποιον απίστευτο και χιμαιρικό τρόπο ο λαός να περιμένει πρώτα να αναδειχθεί στην εξουσία το ΚΚΕ και μάλιστα μόνο του, αλώβητο και άσπιλο, και έπειτα να λυθούν ένα προς ένα όλα τα προβλήματά του; Και μέχρι τότε; Τι θα κάνει ο λαός; Θα «αγωνίζεται» και θα χάνει, για να μάθει, «να βγάλει τα συμπεράσματά του», όπως λένε οι γραφειοκράτες του Περισσού και να ψηφίζει ΚΚΕ.

Όπως και να έχει κανένα από τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν έχει την διάθεση να συγκρουστεί μετωπικά με το κυρίαρχο σύστημα. Θα γκρινιάξουν για το νέο πακέτο μέτρων, θα καταγγείλουν σφοδρά την συγκυβέρνηση μέσα στο κοινοβούλιο και θα καλούν τον λαό σε αγώνες, κινητοποιήσεις και εξεγέρσεις. Αν χρειαστεί θα βάλουν τις ηγεσίες των συνδικάτων που ελέγχουν και μαζί με τα κομματικά παραμάγαζα θα δούμε να επαναλαμβάνονται οι ίδιες σκηνές από παλιά. 24ωρες χωρίς νόημα και διαδηλώσεις για την αυτοεπιβεβαίωση των κομματικών μαγαζιών. Κι αν τους καθίσει και ο κόσμος κατέβει μαζικά σε καμιά από αυτές θα τον οδηγήσουν ήσυχα-ήσυχα στην γνωστή κατάληξη. Ξύλο και χημικά στο Σύνταγμα.

Κι όσο θα συμβαίνουν όλα αυτά, που την έναρξή τους μάλλον θα την δούμε στην ΔΕΘ, τόσο θα ξελαρυγγίζονται κομματόσκυλα και κομματάρχες να καλούν τον κόσμο σε αγώνες, κινητοποιήσεις και εξεγέρσεις. Εκ του ασφαλούς, βεβαίως-βεβαίως. Αυτοί θα εξαντλούν την εικονική τους αντιπολίτευση μέσα στο κοινοβούλιο και στα πάνελ των βολικών ΜΜΕ, ενώ θα καλούν τον κόσμο στο δρόμο να βάλει το κεφάλι του στο ντορβά. Απώτερος στόχος όλων τους είναι ένας. Να ηττηθεί ξανά η διάθεση αγώνα του κόσμου μπροστά στην αδιαλλαξία της συμμορίας του ευρώ, να συντριβεί κάτω από τα ρόπαλα και τα χημικά των πραιτοριανών και έτσι να λουφάξουν για να μπορούν να γίνουν στημένες εκλογές όπως οι προηγούμενες.

 

Όμως τα ψέματα τελείωσαν. Γνωριζόμαστε πια όλοι μεταξύ μας. Αυτός που θέλει αγώνα, δεν καλεί απλά τον κόσμο στο δρόμο, αλλά βάζει πρώτα αυτός το κεφάλι του στον ντορβά. Παίρνει πρώτα αυτός τα ρίσκα του απέναντι στο καθεστώς με μόνο σκοπό να οργανώσει την μαζική αντίσταση του λαού. Αν θέλει η αποκαλούμενη «αντιμνημονιακή» αντιπολίτευση να σταματήσει το νέο πακέτο μέτρων, έχει τον τρόπο. Αφού εξαντλήσει τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες εναντίον της ψήφισης του νέου πακέτου, να παραιτηθεί, να καταθέσει ως κόμμα, το κάθε κόμμα την κοινοβουλευτική του ιδιότητα και να κατέβει στην κοινωνία για να προετοιμάσει οργανωμένα την εξέγερση του λαού.

Να κάνει δηλαδή αυτό που όφειλε να κάνει, τουλάχιστον την εποχή της έξαρσης του κινήματος των πλατειών. Αν το είχε κάνει τότε, το πιθανότερο είναι ότι θα είχαμε ξεμπερδέψει. Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία γιατί δεν το έκανε τότε, ούτε γιατί δεν θα το κάνει τώρα. Εκτός βεβαίως από την κομματική σκοπιμότητα.

Όποτε λοιπόν ξανακούσετε καλέσματα για αγώνες από εκπροσώπους των κομμάτων της αντιπολίτευσης, να τους πείτε: παραιτηθείτε πρώτα από την κουτάλα του κρατικού κορβανά, αποδείξτε μας ότι δεν έχετε ανάγκη την κρατική επιδότηση με ότι εξαρτήσεις κρύβονται πίσω της για να είστε «αντιμνημονιακοί», δημοκράτες, πατριώτες προοδευτικοί, αριστεροί, κομμουνιστές και μετά ελάτε να παλέψουμε όλοι μαζί. Αλλιώς μας πουλάτε φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Δεν σας έχει ανάγκη κύριοι ο λαός. Όποτε έμπλεξε μαζί σας μόνο κακά είδε. Εσείς δεν του υποσχόσασταν προεκλογικά ότι αν σας ψηφίσει, θα έχει αντίκρισμα η ψήφος του; Που είναι το αντίκρισμα του 26% που ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ; Που είναι το αντίκρισμα των ψήφων στους Ανεξάρτητους Έλληνες; Τι θα κάνετε για να μην περάσουν τα μέτρα; Και μην παραμυθιάζετε τον κόσμο ότι μόνο ως κυβέρνηση μπορείτε να αλλάξετε τα πράγματα. Η πολιτική δύναμη που είναι σε θέση ως κυβέρνηση να αλλάξει ρώτα και να τα βάλει με τους ισχυρούς, φαίνεται από σήμερα. Μπορεί από σήμερα να φέρει τα πάνω-κάτω, ειδικά όταν της δίνη τέτοια κοινοβουλευτική δύναμη ο κόσμος. Όποια δεν αποδεικνύει την χρησιμότητά τους σαν αντιπολίτευση, δεν μπορεί να λειτουργήσει υπέρ του λαού και ως κυβέρνηση. Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες εν αμαρτίαις.

Ήδη οργανώνονται πρωτοβουλίες ανά γειτονιά από κινήματα βάσης, λαϊκές συνελεύσεις και απλούς πολίτες με σκοπό να μην επιτρέψουν την επιβολή των μέτρων, να μην πληρωθούν τα κερατιάτικα που επιβάλλονται για να εξοντωθεί η μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Οι πρωτοβουλίες αυτές είναι ανοιχτές σε όλους αρκεί να μην είναι επαγγελματίας πολιτευτής, ή βουλευτής κανενός κόμματος, γιατί έχουμε πικρή εμπειρία του τι θα γίνει. Σκοπός τους είναι να αντρωθούν στη γειτονιά και έπειτα να συγκροτήσουν συντονιστικά σε επίπεδο πόλης, νομού και πανεθνικά. Οι πρωτοβουλίες αυτές θα πρέπει να συγκεντρώσουν όλες τις γόνιμες δράσεις που επιτελούν διάφορες ομάδες και μάλιστα ξεκομμένα ο ένας από τον άλλο, ώστε να γίνουν πιο αποτελεσματικές και να κινητοποιήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο. Βασικός στόχος πρέπει να είναι να μην περάσουν τα νέα μέτρα και να ανατραπεί το ταχύτερο δυνατό το παρών καθεστώς με όλα τα εσωτερικά και εξωτερικά στηρίγματά του.

---

[1] Δημήτρη Φωτιάδη, Όθωνας, Η Έξωση, Αθήνα: Ζαχαρόπουλος, 1988, σ. 668.

[2] Γ. Κορδάτος, Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας, τομ. XII, σ. 90.

[3] Επαμεινώνδα Δεληγιώργη, Πολιτικά Ημερολόγια, Εν Αθήναις: Βλαστού, 1896, σ. 76.

  ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ

 http://axinosp.blogspot.gr/

Κοντά σε ξεσηκωμό;

Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός

Σημαντική πρόοδο στη δημοσιονομική πολιτική της Ελλάδας, της Ιρλανδία και της Πορτογαλίας καθώς και μεγαλύτερα βήματα -από τα αναμενόμενα- στις μεταρρυθμίσεις διαπιστώνει ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Μα καλά. Αυτός μέχρι χθες απειλούσε θεούς και δαίμονες, πως αν η Ελλάδα δεν συμμορφωθεί και δεν εφαρμόσει όλα όσα έχει δεσμευτεί (με υπογραφές και βούλα), δεν θα λάβει άλλη βοήθεια!

Μας δουλεύει κανονικά ο άνθρωπος!

Θεωρεί πως στην Ελλάδα υπάρχουν ανθρωποειδή, που μπορεί να τα απειλεί, να τα εκβιάζει, να τα βιάζει, να τα κλέβει, να τα εξαπατά.

Και δεν μπορώ να γνωρίζω φυσικά αν οι συνομιλητές που είχε μέχρι σήμερα από την πλευρά της Ελλάδας ήταν ανθρωποειδή ή ξενόδουλα και υποταγμένα ανθρωπάκια. Γνωρίζω όμως, ότι οι Έλληνες, και πολύ καλύτερο μυαλό (δείκτη IQ) διαθέτουν από εκατομμύρια άλλους ομοαίματους του κ. Σόιμπλε, αλλά και καμία απολύτως σχέση δεν έχουν με εκείνη την πολιτική κάστα που θέλει να λέει ότι εκπροσωπεί τους Έλληνες.

Αντιλαμβάνονται οι οικονομικοί κατακτητές πως έρχεται κοινωνική επανάσταση στην Ελλάδα. Μια κοινωνική επανάσταση που θα επεκταθεί και στις άλλες χώρες του Νότου. Κι αυτό δεν το θέλουν.

Τα σχέδια τους, για ολοκληρωτική υποταγή των χωρών του Νότου στο Οικονομικό κατεστημένο, δεν έχει ολοκληρωθεί. Δεν έχουν ακόμα αρπάξει τις πλουτοπαραγωγικές περιοχές των χωρών της Μεσογείου, περιοχές που με τον πλούτο που κρύβουν στα έγκατά τους, μπορούν να γίνουν οικονομικά ισχυρές, παντοδύναμες στο μέλλον. Σε βάρος φυσικά των χωρών του Βορρά και των Τραπεζών.

Η γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας ήταν ανέκαθεν το ζητούμενο για τις υπερδυνάμεις. Μετά την απελευθέρωση από τον Τουρκικό ζυγό, οι Άγγλοι φρόντιζαν να μην πάθουμε κανένα κακό, να μην σχηματισθεί κάποια κυβέρνηση που δεν θα ήταν υποχείριό της.

Το ίδιο συνέβη και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι Αμερικανοί, αυτοί οι καλοί άνθρωποι, επέβαλαν στους Έλληνες, πολιτικούς, χούντες, δημοσιογραφικά κατεστημένα, επιχειρηματίες, όλα εκείνα τα «μπουμπούκια» που θα εκτελούσαν πρόθυμα τα σχέδιά τους. Η μπόχα από την βρώμα αυτής της πολιτικής, σήμερα έχει κατακλύσει τη χώρα κι οι Έλληνες δεν την αντέχουν πια.

Εκμεταλλεύτηκαν οι καλοί μας «σύμμαχοι», την λαχτάρα του Έλληνα πολίτη για ανεξαρτησία, για ελευθερία, και εφήρμοσαν τα σχέδιά τους με εκτελεστές πρόθυμα, και ταυτόχρονα άπληστα άτομα.

Η Ελληνική Ιστορία αποτελεί τον αδιάψευστο μάρτυρα των πιο πάνω.

Γιατί δεν ανεπτύχθη ο πρωτογενής τομέας στην Ελλάδα;

Γιατί η όποια επένδυση γινότανε με τα χρήματα των Ελλήνων πολιτών κι όχι με τα χρήματα των επενδυτών – βιομηχάνων;

Γιατί τα χρήματα των Ασφαλιστικών Ταμείων τα έδιναν χωρίς τόκο στους «επενδυτές» οι Τράπεζες, όταν τον Έλληνα πολίτη, για να αγοράσει ένα σπίτι ή για να ξεκινήσει μια μικροεπιχείρηση, τον τσάκιζε με υπέρογκα επιτόκια;

Γιατί ποτέ δεν έγινε ουσιαστικός έλεγχος στους βιομήχανους για τις επενδύσεις που έκαναν; Πως γίνεται να έχουν δοθεί δισεκατομμύρια ευρώ για επενδύσεις από την Ε.Ε., να έχουν δοθεί δάνεια για επενδύσεις από τις Ελληνικές Τράπεζες, να μην έχουν φορολογηθεί κέρδη επιχειρήσεων λόγω επενδύσεων αλλά… επενδύσεις να μην έχουν γίνει στην Ελλάδα παρά μόνο στις όμορες Βαλκανικές χώρες;

Γιατί δεν είχαμε σαν Κράτος την δυνατότητα να αναπτύξουμε οικονομικές συνεργασίες με άλλες χώρες, εκτός από εκείνες που θέλανε οι «προστάτες» μας;

Γιατί στο Μνημόνιο μπήκε όρος να μην μπορεί η χώρα μας να δανειστεί από άλλη χώρα ή Τράπεζα εκτός από το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και τις χώρες της Ε.Ε;

Γιατί οι «σύμμαχοι» και «φίλοι» επιθυμούν να ξεπουλήσουμε ότι έχουμε και δεν έχουμε, κοινώς να καταστραφούμε ολοκληρωτικά, αντί να μας στηρίξουν;

Γιατί αυτοί οι «τίμιοι» πολιτικοί (Γερμανοί, Αμερικανοί, Γάλλοι) έδωσαν λυσσαλέα μάχη, χρησιμοποιώντας θεμιτά κι αθέμιτα μέσα, προκειμένου να γίνει κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία με συμπαραστάτες το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ; Δεν γνώριζαν ότι τα δύο κόμματα που διαχειρίστηκαν τις τύχες της Ελλάδας επί σειρά δεκαετιών, πρωταγωνίστησαν σε οικονομικά σκάνδαλα, σκάνδαλα που ήταν η βασική αιτία της χρεοκοπίας της Ελλάδας; Ή μήπως αυτοί σχεδίασαν όλα αυτά και τα όργανά τους εδώ απλά εκτέλεσαν το σχέδιο;

Στα πρόθυρα κοινωνικής επανάστασης είναι η Ελλάδα.

Όχι εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Οι Έλληνες έχουν ζήσει χειρότερες μέρες στο πρόσφατο παρελθόν, όταν τα αδίστακτα Ες – Ες κι η Γκεστάπο δολοφονούσαν Έλληνες, τους άρπαζαν σαν ληστές που ήταν τις περιουσίες τους, πέθαιναν από την πείνα.

Η κοινωνική επανάσταση θα γίνει – αν γίνει – επειδή οι Έλληνες νοιώθουν ότι εξαπατήθηκαν, ότι μια ομάδα συμφερόντων μέρα με την μέρα τους καταστρέφει όλο και περισσότερο, γιατί νοιώθουν πως είναι για μια ακόμη φορά σκλαβωμένοι. Είναι σκλαβωμένοι από έναν αδίστακτο τύραννο, που ήρθε κι άρπαξε όλα όσα με κόπο και αίμα κατάφερε να δημιουργήσει δουλεύοντας.

Το πιο σπουδαίο όμως είναι, πως σκλαβώθηκε στον κατακτητή χωρίς να του δοθεί η ευκαιρία να πολεμήσει.

Γιατί τα κλειδιά της χώρας, τα παρέδωσαν οι πολιτικοί χωρίς να ρωτήσουν τον λαό.

Κι αυτό οι Έλληνες, οι απόγονοι των αρχαίων και νεότερων Ελλήνων, αυτών που δίδαξαν σε όλους τους λαούς το αγαθό της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας, δεν θα το συγχωρήσουν ποτέ.

Η κοινωνική επανάσταση θα γίνει – αν γίνει – επειδή οι Έλληνες τους κατάλαβαν.

Δεν θα γίνει, αν όλα αλλάξουν κι η ζωή μας ξαναμπεί σε ομαλή Ελληνική τροχιά…

http://olympia.gr

Η κόκκινη τιράντα δίνει διέξοδο στο συλλογικό απωθημένο

Η Θεοδώρα Αυγεροπούλου, σύζυγος του δολοφονημένου ιερέα, πήγε σκυφτή στο ανακριτικό γραφείο, ντυμένη στα μαύρα. Μία λεπτομέρεια ήταν αρκετή για να «σκανδαλίσει» τη κοινή γνώμη: η τιράντα του κόκκινου σουτιέν της. Γνωστή ιστοσελίδα είχε κυκλώσει τη λεπτομέρεια, μην τυχόν και ξεφύγει από τον αναγνώστη. Έχει και το Διαδίκτυο το άλικο γράμμα του. Ένοχη. Κι' όχι μόνον για τον φόνο.

Το πλήθος, σε μεσαιωνικής απόχρωσης έξαρση, μαζεύτηκε για να γιουχάρει. «Βρωμιάρα». Το συλλογικό απωθημένο μοιάζει να μην καταλαγιάζει ποτέ : το αιδοίο ήταν, λοιπόν, το όπλο.

Πολλά από τα ΜΜΕ είναι εκεί για να χαϊδέψουν τον κόσμο αυτό, στήνοντας ξέφρενο χορό. «Αυτή είναι η φόνισσα -παπαδιά», η «αδίστακτη», η «σατανική», η «διαβολική» γυναίκα που κρύβεται πίσω από το έγκλημα πάθους της Ηλείας. «Αμετανόητη», «μαύρη αράχνη», «βίος και πολιτεία» το κρεβάτι της.

Αυτή που δεν είχε ούτε την ευφυΐα, ούτε την ψυχραιμία, να συσκοτίσει έστω και υποτυπωδώς τις αρχές, πέφτοντας από την αρχή σε αντιφάσεις. Αυτή που μετρούσε σχέσεις με άνδρες του κοινού ποινικού. Που είχε την αφέλεια να αναφέρει στις καταθέσεις της προς την αστυνομία λεπτομέρειες της σεξουαλικής της ζωής. Μία γυναίκα, της οποίας η παθολογία - κακοποιείτο άλλωστε συστηματικά από τον ιερέα, το δήλωσε η ίδια - της έδειξε τη «λύση» της δολοφονίας και όχι του χωρισμού, για να στήσει μία νέα ζωή.

Με κάθε παρόμοια ευκαιρία, τα Μέσα θυμούνται τον παλιό κακό τους εαυτό. Κάπως έτσι κάγχαζαν και για τη «μαύρη χήρα» της Αρκαδίας, τη δεκαετία του '50. Και δεν παύουν να αναπαράγουν στερεότυπα και κλισέ, να αλώνουν κάθε λεπτομέρεια της υπόθεσης, να ισοπεδώνουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των πρωταγωνιστών της. Χωρίς να μπαίνουν στον κόπο να εξηγήσουν, όχι για να δικαιώσουν, αλλά για να αφηγηθούν τί πραγματικά έχει συμβεί_ απείρως πιο ενδιαφέρον από τη ρηχή προσέγγιση που συνήθως επιφυλάσσουν στο θέμα.

Όσοι έχουν φάει τα χρόνια τους πάνω από τις ειδήσεις, το γνωρίζουν καλά: η συνταγή «αίμα και σπέρμα» πουλάει. Μόνο που θα περίμενε κανείς, στις μέρες μας - τώρα που τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν κυρίαρχο λόγο, το ψηφιακό σήμα κάνει την τηλεοπτική οθόνη πιο σύγχρονη από ποτέ, οι εφημερίδες μπορούν να διαβάζονται από i-pad -, κι΄ αυτοί που γράφουν τέτοιες ειδήσεις, κι΄ αυτοί που τις διαβάζουν, να έχουν κάνει ένα βήμα προς τα μπρος. Ή καλύτερα, προς τα πάνω.

Ελευθερία Κόλλια

ΤΟ ΒΗΜΑ

Ενδείξεις ότι κοιμάσαι σ’έναν ονειρικό κόσμο, νομίζοντας ότι είναι αληθινός

Δεν έχεις διανοηθεί ποτέ ότι λειτουργείς σε αυτόματο – ασυνείδητο πιλότο, κατευθυνόμενος από τον προγραμματισμό σου.

Ακολουθείς κοινωνικές πεποιθήσεις, κοσμοθεωρίες, παραδόσεις και μοντέλα εξαρτημένης σκέψης τα οποία δεν έχεις ουσιαστικά αμφισβητήσει.

Δεν εμπιστεύεσαι την καρδιά σου, αλλά τον κατώτερο νου, ο οποίος βασίζεται στη γραμμική λογική.

Μπροστά στο αναπάντεχο, αντιδράς είτε με φυγή είτε με αντιπαράθεση.

Ταυτίζεσαι με τους ρόλους σου, την προσωπικότητά σου και την άποψη των άλλων για σένα.

Πιστεύεις στο σωστό και το λάθος, στην επιτυχία και την αποτυχία τα οποία βασίζονται σε αυτά που έχεις και σε όσα κάνεις.

Ζεις σε ανύπαρκτο χρόνο (παρελθόν και μέλλον).

Βιώνεις πολλά κενά μνήμης μέσα στη μέρα σου.

Δεν κατανοείς την ύπαρξη στο παρόν ούτε μπορείς να εισέλθεις σε αυτό κατά βούληση.

Τρέφεις ελπίδες ότι κάποια θεότητα, εξωγήινη ύπαρξη, παγκόσμιος ηγέτης ή δάσκαλος θα σε λυτρώσει από τη δυστυχία.

Αναγνωρίζεις εξουσία, οπότε είτε υποτάσσεσαι σε αυτήν είτε επαναστατείς εναντίον της.

Πιστεύεις στη θυσία και στην αυταπάρνηση.

Λειτουργείς με αυτά στη ζωή σου, ακόμα και αν η θεωρία σου δηλώνει διαφορετικές πεποιθήσεις.

Πιστεύεις ότι αυτά που αντιλαμβάνεσαι μέσα από τις αισθήσεις και τον κατώτερο νου σου, αποτελούν την αντικειμενική πραγματικότητα.

Φοβάσαι τον πόνο, το θάνατο και το φόβο.

Κρατάς το μεγαλύτερο μέρος του εαυτού σου κρυφό, μάρτυρας της ενοχής και του μίσους προς τον εαυτό σου.

Πιστεύεις ότι η προσωπική σου πνευματική αφύπνιση θα έπρεπε να σου προσφέρεται «δωρεάν» επειδή έχεις διαχωρίσει τον εαυτό σου και τη ζωή, με το δυαδικό τρόπο σκέψης σου.

Αυτές είναι μόνο μερικές από τις ενδείξεις της ασυνείδητης αιχμαλωσίας σου.

Συνέχισε να κοιμάσαι ή αποφάσισε να ξυπνήσεις.

Το εδώ και τώρα είναι το μόνο αληθινό που έχεις.

Το σχετικό βίντεο και η πηγή εδώ:

http://enallaktikimathisi.blogspot.gr/2012/06/blog-post_22.html#comment-form

Στο φως το περιεχόμενο των παπύρων της Οξυρύγχου

Βρέθηκαν 400.000 κομμάτια παπύρων γραμμένα από τους προγόνους μας και που με μια καινούργια μέθοδο μπορούν να διαβαστούν . H έγκυρη βρετανική εφημερίδα Independent σε ένα άρθρο της έγραψε... "Eureka! Εκπληκτική ανακάλυψη αποκαλύπτει τα μυστικά των αρχαίων Ελλήνων" .

Χιλιάδες χειρόγραφα που έως τώρα δεν μπορούσαμε να διαβάσουμε και που περιέχουν σπουδαία κείμενα της κλασσικής φιλολογίας τώρα μπορούν να διαβαστούν για πρώτη φορά με μια τεχνολογία που πιστεύεται ότι θα ξεκλειδώσει τα μυστικά των αρχαίων ελλήνων .

Μεταξύ των άλλων θησαυρών που έχουν ήδη ανακαλυφθεί από μια ομάδα επιστημόνων του Παν/μίου της Οξφόρδης υπάρχουν και άγνωστα έως τώρα έργα κλασσικών γιγάντων όπως ο Σοφοκλής, ο Ευριπίδης και ο Ησίοδος.

Αόρατη με το κοινό φώς, η ξεβαμμένη μελάνη γίνεται καθαρά ορατή κάτω από υπέρυθρο φώς, με τεχνικές ανάλογες με την επισκόπηση από δορυφόρους.

Τα κείμενα της Οξφόρδης αποτελούν μέρος ενός μεγάλου αριθμού παπύρων που βρέθηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα σε έναν αρχαίο σκουπιδότοπο της ελληνο-αιγυπτιακής πόλης του Οξυρύγχου.

Απομένουν χιλιάδες κείμενα να διαβαστούν μέσα στην επόμενη δεκαετία, περιλαμβανομένων έργων του Οβιδίου και του Αισχύλου.

Υπάρχουν περίπου 400,000 κομμάτια παπύρων φυλαγμένα σε 800 κιβώτια στην Βιβλιοθήκη Sackler της Οξφόρδης και αποτελούν το μεγαλύτερο όγκο κλασσικών ελλήνων χειρογράφων του κόσμου.

Οι ακαδημαϊκοί χαιρέτησαν με ενθουσιασμό την νέα ανακάλυψη η οποία μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση κατά 20% των σωζόμενων ελληνικών έργων.

Μέσα στα έως τώρα άγνωστα κείμενα που κατόρθωσαν να διαβάσουν με την τεχνική αυτή, περιλαμβάνονται τμήματα της χαμένης από καιρό τραγωδίας «Επίγονοι» του Σοφοκλή, μέρος μιας χαμένης νουβέλας του έλληνα συγγραφέα Λουκιανού του 2ου αιώνα, άγνωστο κείμενο του Ευριπίδη, μυθολογική ποίηση του ποιητή Παρθένιου του 1ου αι. π.Χ, έργο του Ησίοδου του 7ου αι., και ένα επικό ποίημα του Αρχίλοχου, ενός διαδόχου του 7ου αι. του Ομήρου, που περιγράφει γεγονότα που οδήγησαν στον Τρωικό πόλεμο.

«Είναι τα πιο φανταστικά νέα.

Υπάρχουν δύο πράγματα εδώ. Το πρώτο είναι πόσο φοβερά επηρέαζαν τις επιστήμες και τις τέχνες οι Έλληνες. Το δεύτερο είναι πόσο λίγα από τα γραπτά τους σώζονται » λένε οι άγγλοι επιστήμονες.

http://www.alfavita.gr/artro.php?id=71576

Το ομόλογο της ελευθερίας της Ελλάδος

Ξέρετε πιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας; Μήπως είπατε η ύφεση; Ε, αυτό κατά τους κυβερνώντες δεν είναι παρά ένα είδος φυσικού φαινομένου, το οποίο με την πάροδο του χρόνου θα το ξεπεράσουμε. Τι σημασία έχει αν πάρει μερικά χρονάκια. Τι είναι 5, 10, 20, 30 χρόνια μπροστά στην αιωνιότητα. Θα μου πείτε, πόσοι θα ζουν τότε για να δουν το ξεπέρασμα της ύφεσης, όχι στα λόγια και τους αριθμούς, αλλά στην πράξη, στο μεροκάματο, στη δουλειά και στο βιοτικό επίπεδο της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού; Ε, ας μην είμαστε κακόβουλοι και κακεντρεχείς. Δεν χρειαζόμαστε όλοι στην Ελλάδα. Να, αν μείνουμε οι μισοί στην χώρα, αυτόματα θα διπλασιαστούν οι μισθοί και η ανεργία θα εξαφανιστεί. Αν μείνουμε μόνο το 1/3 τότε θα ζούμε σαν μαχαραγιάδες. Αφήστε που έχουμε του μετανάστες να μας κάνουν τις δουλειές και την Χρυσή Αυγή να εξασφαλίζει ότι μόλις ζητήσουν μεροκάματο θα «εξαφανίζονται». Όσο λιγότεροι μείνουμε στην χώρα, τόσο καλύτερα θα ζήσουμε. Υπάρχει πιο φωτεινό όραμα για την Ελλάδα μας; Τι θέλετε λοιπόν και φωνάζετε για την ανεργία, τους ηλικιωμένους που δεν την βγάζουν με την σύνταξη, τους ασφαλισμένους χωρίς ουσιαστική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τους αρρώστους που πεθαίνουν χωρίς νοσοκομεία, τα παιδιά που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Αφήστε τους να βγουν από την μέση, αφήστε τους να χαθούν μια ώρα αρχύτερα και θα δείτε τι ωραία που θα είναι η Ελλάδα χωρίς αυτούς.

Δεν ακούσατε προεκλογικά τον κ. Βενιζέλο να λέει ότι όσοι είναι σε απόγνωση και ορισμένοι οδηγούνται στην αυτοκτονία, αυτό σημαίνει ότι είναι εκ φύσεως προβληματικοί; Τι θέλετε δηλαδή να ταΐζουμε τους προβληματικούς; Δεν ακούσατε τον κ. Στουρνάρα που μας είπε ότι έχουμε το ακριβότερο κοινωνικό κράτος στην ευρωζώνη και το πληρώνουμε με δάνεια; Τι το θέλουμε το κοινωνικό κράτος; Γιατί να το πληρώνουμε; Για όλους αυτούς τους ανεπρόκοπους που τους αρέσει να κλαίγονται για τις συντάξεις, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, την υγεία, κλπ.; Άμα θέλεις συντάξεις, φάρμακα και υγεία, βγάλε από το πορτοφόλι σου και πλήρωσε για να έχεις. Αν δεν μπορείς, να πας να ψοφήσεις, γιατί να σε πληρώνουν οι άλλοι. Τι θέλετε; Θέλετε να χάσουμε την φάρα από σόι, όπως τους Παπανδρέηδες, τους Σαμαράδες, τους Βενιζέλους και όλους τους υπόλοιπους του οικείου φυράματος, για να επιβιώσει η πλέμπα; Για συνέλθετε! Μεροκαματιάρηδες μια ζωή και ζητάτε από την κυβέρνηση να ασχοληθεί με το τι θα απογίνεται; Όποιος έχει μπάρμπα στην Κορώνη, ή έστω στην Πύλο, όποιος έχει ματσωθεί γερά, ή τέλος πάντων όποιος έχει γερές δικτυώσεις εντός κι εκτός Ελλάδας θα επιβιώσει, οι υπόλοιποι ας κάνουν το κουμάντο τους. Ζούμε στην πράξη την «κοινωνία της ευγονικής» που τόσο πολύ ποθούσαν να οικοδομήσουν εγκέφαλοι σαν τον δόκτωρ Μέγκελε, ο οποίος ήταν μια παρεξηγημένη ιδιοφυία που μόνο τώρα καταλαβαίνουν οι πολιτικοί ιδίως της ευρωζώνης την αξία των οραμάτων του και πασχίζουν να τα μετουσιώσουν σε πραγματικότητα. Τώρα, αν χαθούν μερικά εκατομμύρια, δεν πειράζει. Έχουμε γίνει πολλοί και ήρθε ο καιρός να αραιώνουμε.

Η κυβέρνηση λοιπόν έχει με πιο σοβαρά πράγματα να ασχοληθεί. Αργά ή γρήγορα θα ξεπεραστεί και η ύφεση, όπως τόσα και τόσα άλλα, γιατί λοιπόν να ανησυχεί γι' αυτήν και μάλιστα να την θέτει πρώτη προτεραιότητα; Έχει βάλει άλλωστε τους πιο κατάλληλους για να ασχοληθούν μαζί της: π.χ. ο κ. Γεωργίου στην Στατιστική Αρχή για να προσαρμόζει κατάλληλα τα νούμερα όπως έχει διδαχθεί στην Μεγάλη της Απάτης Σχολή, το ΔΝΤ, ο κ. Στουρνάρας με παρατσούκλι «το στουρνάρι» που ξέρει να εκτελεί συμβόλαια θανάτου εναντίον της χώρας από την εποχή Σημίτη, αλλά και ο κ. Χατζηδάκης που είναι μετρ στο γενικό ξεπούλημα. Με τέτοιο πολιτικό προσωπικό μπορείς να μην αισθάνεσαι σιγουριά για το αύριο! Ποιοι θέλετε δηλαδή να αναλάβουν την διακυβέρνηση της χώρας; Οι μεροκαματιάρηδες; Σιγά! Τι ξέρουν αυτοί από διακυβέρνηση μπροστά στα καμάρια της πολιτικής;

Στο κάτω-κάτω της γραφής ποιους αφορά η ύφεση; Τους εργαζόμενους με δουλειές χωρίς μεροκάματο, χωρίς παρών και μέλλον, αλλά και τους ανέργους που δεν μπορούν να βρουν δουλειά. Ε, και; Αφού δεν βρίσκουν ψωμί να φάνε, ας φάνε παντεσπάνι! Όποιος δεν έκανε μια αρπαχτή στην ζωή του, όποιος δεν χώθηκε σε κανένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα για να τα μασήσει, όποιος δεν τα βρήκε με του κυβερνήτες για να εισπράττει εν λευκώ, όποιος δεν σκαρφίστηκε έργα και επενδύσεις του αέρα για να τα κονομήσει μαζί με τους πολιτικούς του φίλους, όποιος δεν σταμάτησε μπροστά σε τίποτε προκειμένου να ρημάξει, να λεηλατήσει και να φτιάξει περιουσίες, τότε αυτός είναι ένας αποτυχημένος. Με τους αποτυχημένους θα ασχολούμαστε τώρα; Αυτοί το μόνο που ξέρουν είναι να μιλάνε για εντιμότητα και αξιοπρέπεια, για δουλειά και προκοπή και ύστερα να σέρνονται στις αυλές των μεγάλων για μια υπόσχεση. Μ' αυτούς θα ασχοληθούμε; Η μόνη τους αξία είναι η ψήφος τους. Όπως ακριβώς την εποχή της αρχαίας Ρώμης όπου κατά χιλιάδες οι προλετάριοι συντηρούνταν με συσσίτια και επιδόματα από τις μεγάλες φαμίλιες των πατρικίων μόνο και μόνο για την ψήφο τους. Αφού την δώσανε, τώρα τι ζητάνε; Ας πάνε στα συσσίτια του Καμίνη, ή της Εκκλησίας, ας πάνε στα κοινωνικά παντοπωλεία του Αλαφούζου και της παρέας του. Η κοινωνία φροντίζει. Γιατί να ασχοληθεί μια ολόκληρη κυβέρνηση μαζί τους, όταν έχει άλλα πολύ πιο σοβαρά πράγματα να φροντίσει.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας είναι η αποκατάσταση της αξιοπιστίας της, αυτό μας είπε ο πρωθυπουργός και ειλικρινά δακρύσαμε από συγκίνηση. Έτσι είναι. Πρέπει η Ελλάδα να αποκτήσει ξανά αξιοπιστία. Απέναντι σε ποιους; Απέναντι στους εταίρους της και τις αγορές! Και ξέρετε γιατί; Διότι η Ελλάδα προκάλεσε επί τούτου την παγκόσμια κρίση μόνο και μόνο για να μην πληρώσει τα δάνειά της. Δεν μπορεί το ευρώ και οι αγορές να πηγαίνουν ρολόι και ξαφνικά να εμφανίζεται η μικρή Ελλαδίτσα και να τα χαλά όλα. Φανταστείτε το σοκ που έπαθαν όλοι. Εκεί που οι αποδεδειγμένα καλοί φίλοι μας σαν τον Σόρος, τον Μπάφετ, οι γνωστές τράπεζες Goldman Sachs, Deutsche Bank και οι άλλες αδελφές, η επίσης γνωστή παρέα του ευρώ, η οποία έκανε τα αδύνατα δυνατά για να μας βάλει στον κύκλο της για το καλό μας, που όλοι τους πάνε με το σταυρό στο χέρι, που δεν έχουν εμπλακεί ούτε σ' ένα σκάνδαλο, που είναι οι καλύτεροι φίλοι των αδικημένων, ξαφνικά την πάτησαν από την Ελλάδα. Κι όλα αυτά γιατί; Διότι οι έλληνες είναι αχάριστοι και αγνώμονες. Όχι βέβαια όλοι. Μόνο η πλέμπα, οι μεροκαματιάρηδες, αυτοί που θέλουν εκτός από μισθό – δεν φτάνει που δεν είναι ευγνώμονες γιατί έχουν, όσοι απ' αυτούς έχουν, δουλειά, θέλουν και μισθό από πάνω – θέλουν να παίρνουν και σύνταξη, θέλουν υγεία, θέλουν παιδεία και μάλιστα δωρεάν. Άκουσον, άκουσον! Όλο θέλουν, θέλουν, θέλουν και μάλιστα δωρεάν. Και το κράτος που θα τα βρει; Πως μπορεί να φροντίζει τις περιουσίες αυτών που κυβερνούν και ταυτόχρονα να παρέχει στην πλέμπα, στον λαουτζίκο υγεία, παιδεία και συντάξεις; Ίσια κι όμοια, δηλαδή; Τι θέλετε να μας κυβερνούν μόνο όσοι έχουν βγει από το καμίνι της βιοπάλης, μόνο όσοι έχουν αποδείξει ότι την επιστήμη τους ξέρουν να την βάζουν στην υπηρεσία της πατρίδας; Τέτοια αχαριστία λοιπόν; Θα είχαμε όλα αυτά τα καλά που έχουμε σήμερα, αν δεν μας κυβερνούσαν όλοι αυτοί που εξακολουθούν να μας κυβερνάνε για δεκαετίες; Θα είχαμε ευρώ; Τι άλλο θέλετε; Να μας ανήκε η χώρα που κατοικούμε και να μην ξέρουμε τι να την κάνουμε; Ενώ τώρα ξέρουμε. Την πουλάμε για ένα κομμάτι ψωμί και είμαστε ήσυχοι. Έχουμε τις αγορές και τους φίλους μας στην ευρωζώνη να μας κοιτάξουν. Αυτοί θα μας βρουν δουλειά και θα μας δώσουν να φάμε. Τι την θέλουμε την πατρίδα. Έτσι ή αλλιώς μια ζωή οι πολιτικοί μας την πουλάνε και οι επιχειρηματίες μας την λεηλατούν. Μόνο βάσανα μας έχει δώσει. Ενώ όντας Ευρωπαίοι γινόμαστε πολίτες του κόσμου. Σαν τους Αφγανούς, του Πακιστανούς, τους Αφρικανούς και όλους τους άλλους περιπλανώμενους συμπολίτες που άφησαν την πατρίδα τους στην στοργική φροντίδα των παγκόσμιων τραπεζών και των πολυεθνικών και αυτοί βγήκαν στην γύρα για να ανακαλύψουν τον κόσμο. Υπάρχει καλύτερη ζωή;

Στο κάτω-κάτω της γραφής η Ελλάδα χρωστάει. Κι όπως είναι γνωστό στους κύκλους των τραπεζιτών, όποιος δεν μπορεί να πληρώσει χάνει την αξιοπιστία του. Τώρα θα μου πείτε ότι αυτό ανήκει στην σφαίρα της τραπεζικής μαφίας, αλλά τι σημασία έχει; Ποιος μπορεί να ξεχωρίσει τον τραπεζίτη από τον τοκογλύφο, την τράπεζα από την μαφία; Μπορεί να έχει δικαιώματα αυτός που χρωστάει; Όχι βέβαια. Το μόνο δικαίωμα που έχει είναι να πληρώσει. Σε είδος αν χρειαστεί, όπως τότε με τον Έμπορο της Βενετίας, που ο οφειλέτης έπρεπε να πληρώσει το ομόλογο με μια λίμπρα σάρκας από την σάρκα του. Βέβαια, στο θέατρο ο οφειλέτης Αντόνιο σώζεται από τον Σάιλοκ χάρις στην στρεψοδικία του δικηγόρου. Στην αληθινή ζωή, οι σύγχρονοι Σάιλοκ έχουν φροντίσει για όλα. «Εγγυώμαι προσωπικά την αποπληρωμή των δανείων», είπε ο Σαμαράς στους Ευρωπαίους Σάιλοκ. Μήπως εννοεί ότι θα πληρώσει αυτός με δική του λίμπρα σάρκας; Όχι βέβαια. Εγγυάται προσωπικά ότι ο λαός θα πληρώσει τα δάνεια. Τα δάνεια που δεν μπορούν να αποπληρωθούν παρά μόνο με λίμπρες σάρκας από την σάρκα του λαού. Και λοιπόν; Από πότε έχει δικαιώματα αυτός που χρεωστάει; Και μάλιστα η πλέμπα, όλοι αυτοί που σέρνονται προεκλογικά στα γραφεία των πολιτευτών για κανένα ρουσφετάκι. Τι δικαιώματα έχουν αυτοί; Κανένα απολύτως! Το μοναδικό δικαίωμα που έχουν είναι να ψηφίζουν, όποτε τους λένε, αυτόν που τους υποδεικνύουν, για να μπορούν οι Σάιλοκ να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους.

Άλλωστε τι θα κοστίσει η όλη υπόθεση των δανείων. Ο Σαμαράς μίλησε για κάτι βραχονησίδες. Από τότε που ήταν υπουργός εξωτερικών με υπουργό οικονομικών τον Μάνο στην κυβέρνηση αυτού του αξιομνημόνευτου ευεργέτη της χώρα μας, του Κ. Μητσοτάκη, είχαν βάλει στο μάτι τις βραχονησίδες και να που ήρθε η ώρα να εκπληρώσουν την αποστολή τους. Τι μας νοιάζει για τις βραχονησίδες. Τι μας νοιάζει αν πουληθούν τα πάντα. Εμείς να είμαστε καλά, ή τέλος πάντων όσοι από εμάς θα επιζήσουμε για να είμαστε καλά. Όλοι οι άλλοι ας πάνε στον αγύριστο. Τι μας νοιάζει; Άλλωστε, το 'παμε, όσο λιγότεροι μείνουμε, τόσο μεγαλύτερες ευκαιρίες θα έχουμε για κανένα ρουσφετάκι στις επόμενες εκλογές. Από εξ επαγγέλματος πολιτευτές ικανούς μόνο για ρουσφέτια και για να πουλάνε την χώρα, πάντα με το αζημίωτο, έχουμε πήξει σε δεξιά και αριστερά, σε συμπολίτευση και αντιπολίτευση. Δείτε τους πώς έχουν κουρνιάξει όλοι τους με το ευρώ. Άλλο να τα παίρνεις χοντρά με δραχμούλα κι άλλο να τα παίρνεις χοντρά με ευρώ και μάλιστα να μπορείς να το βγάζεις έξω χωρίς κανένα κόλλημα.

Μην φοβάσαι. Αν εσείς οι περισσότεροι δεν είναι γραφτό σας να επιβιώσετε, τι να γίνει; Κισμέτ. Τι θέλετε δηλαδή να βάλει ο Τσίπρας την γάτα του να κλαίει; Όσοι από εμάς θα επιβιώσουν, τότε θα μείνουμε λίγοι και καλοί. Κάποιον θα βρεις κι εσύ για να συρθείς στα πόδια του για μια εξυπηρέτηση. Κάποιον θα βρεις κι εσύ για να ξεπουλήσεις την αξιοπρέπειά σου με το να πιστέψεις τις υποσχέσεις του. Αντίο και καλόν ύπνο. Ο βαθύς ύπνος μέσα στον θάλαμο αερίων, ήταν το μόνο που είχε απομείνει για τους καταδικασμένους, έλεγαν όσοι επιβίωσαν από τα κάτεργα του Άουσβιτς, του Ντάχαου και των άλλων ευαγών ιδρυμάτων ευγονικής της ανθρωπότητας.

Και ένας μικρός αστερίσκος: Ξέρετε πώς γλύτωσε η Ευρώπη από την πανούκλα στον μεσαίωνα; Με την φωτιά! Φωτιά και τσεκούρι στους προσκηνυμένους, φώναζαν οι πρόγονοι αυτού του λαού που κάποτε κατοικούσε και υπερασπιζόταν αυτή την γη. Κάτι ήξεραν αυτοί. Σε τούτον τον τόπο μπορεί να μείναμε λίγοι ρωμιοί, λίγοι που πονάμε για τα παιδιά και την πατρίδα μας. Μπορεί να έχουμε μείνει ελάχιστοι από την Ρωμιοσύνη του ποιητή, αλλά να είστε σίγουροι ότι από εμάς θα το βρουν ακόμη κι αν χρειαστεί να υπερασπιστούμε τα ιερά κι όσια του μαχόμενου ελληνικού έθνους – όχι του δήθεν έθνους των κάλπικων αρχαιολατρών και των ξεπουλημένων ελληναράδων, αλλά του έθνους που ήξερε να τα βάζει με κατακτητές και τύραννους για να επιβιώσει – πάνω στα βουνά όπως οι παππούδες μας. Ετούτη η γη ανήκει στο γένος μας, στο λαό μας, και εκτός από τα ομόλογα που έχουν υπογράψει οι εγκάθετοι κυβερνήτες για να μας έχουν αλυσοδεμένους οι ντόπιοι και ξένοι ληστοσυμμορίτες, υπάρχει και ένα ομόλογο που από τον εποχή του Κολοκοτρώνη έχει μείνει ανεκπλήρωτο: το ομόλογο της ελευθερίας της Ελλάδος. Κι αυτό ήρθε η ώρα να πληρωθεί στο ακέραιο και με όλους τους τόκους υπερημερίας.

http://dimitriskazakis.blogspot.gr

Οι "διασώστες" της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αδίστακτοι κλέφτες

Μέσα στο κλίμα της μαζικής δραπέτευσης των Αθηναίων από την πρωτεύουσα κατά το δεύτερο δεκαήμερο του Αυγούστου για μια ανάσα «διακοπών», που φέτος ήταν εξαιρετικά σύντομες και οικονομικά λιτές, βοηθούσης και της σιωπής των περισσότερων μέσων ενημέρωσης, ελάχιστοι αντιλήφθηκαν και συνειδητοποίησαν σε βάθος πόσο κοντά έφερε την Ελλάδα στη χρεοκοπία η συνδυασμένη δράση των δύο υποτιθέμενων σωτήρων μας: των... κρατών της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας! Αυτών δηλαδή που θεωρητικά και πρακτικά κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να μας γλιτώσουν από τη χρεοκοπία!

Ελάχιστοι κατάλαβαν επίσης πόσο μας στοίχισε η στάση τους αυτή, ενώ οι 99 στους 100 Έλληνες αγνοούν πόσο άγρια …..κερδοσκοπεί (ναι, κερδοσκοπεί με την πλήρη σημασία της λέξης) σε βάρος της Ελλάδας η ΕΚΤ, η οποία έχει αποδειχθεί ότι είναι ο χειρότερος ευρωτοκογλύφος για τη χώρα μας!

Είναι γνωστό ότι τη Δευτέρα, 20 Αυγούστου, η ελληνική κυβέρνηση πλήρωσε στην ΕΚΤ ομόλογο αξίας 3,2 δισεκατομμυρίων ευρώ που είχε αυτή στην κατοχή της.

Πρώτη αποκάλυψη που κάνει τον κάθε Έλληνα να αισθάνεται ανατριχίλα: το ομόλογο αυτό η....

ΕΚΤ το είχε αγοράσει το καλοκαίρι του 2010 στη δευτερογενή αγορά μόλις στο 70% της ονομαστικής του αξίας. Σε απλά ελληνικά, η ΕΚΤ αγόρασε το ομόλογο 2,3 δισεκατομμύρια ευρώ και μέσα σε δύο χρόνια έβγαλε…900 εκατομμύρια κέρδος!!! Μιλάμε για σούπερ – τοκογλυφικό ουσιαστικό επιτόκιο που πλησιάζει το 40%! Είναι να τρελαίνεται κανείς.

Το κακό δεν σταματάει εδώ. Το ομό­λογο αυτό θα πληρωνόταν με λεφτά που θα δίνονταν στην περιβόητη δόση ύψους 31,3 δισ. ευρώ των δανείων που συμφω­νήθηκαν με τις χώρες της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ τον Μάρτιο. Μια δόση η οποία έπρεπε βάσει της σύμβασης να δοθεί στην Ελλάδα στις 28 Ιουνίου.

Τα κράτη της Ευρωζώνης όμως πα­ρέβησαν τις υποχρεώσει τους. Δεν έδωσαν τα λεφτά της δόσης τον Ιούνιο. Δεν τα έδωσαν ούτε τον Ιού­λιο. Ούτε τον Αύγουστο. Φαίνεται ότι προτίθενται να μην τα δώσουν ούτε τον Σεπτέμβρη. Από Οκτώβρη και βλέπου­με...

Πώς θα πληρωνόταν το ομόλογο αφού η Ευρωζώνη δεν είχε δώσει τα λεφτά; Η λογική απάντηση είναι πως, αφού η ΕΚΤ είχε πλήρη γνώση ότι η Ευρωζώνη δεν χορήγησε τη δόση του δανείου, τμήμα της οποίας προοριζόταν και για την πληρωμή του ομολόγου, θα ανέβαλλε για δύο-τρεις μήνες την απαίτηση πληρωμής του ομο­λόγου, μέχρι να δοθούν στην Αθήνα τα χρήματα για να εξοφλήσει το χρέος της. Δεν επρόκειτο για κάποια πρωτοφανή ή παράλογη λύση. Μόλις προ μηνών, η ΕΚΤ είχε αναβάλει επί... χρόνια (!) την εξόφλη­ση ομολόγων της Ιρλανδίας, όπως είχαμε γράψει σε αυτή τη σελίδα.

Με εμάς όμως η ΕΚΤ ήταν ανυποχώ­ρητη. Ήθελε τα λεφτά της οπωσδήποτε στις 20 Αυγούστου! Ή της δίναμε τα λε­φτά ή μας χρεοκοπούσε! Πώς να εισπρά­ξει όμως εκ του μη έχοντος ελληνικού κράτους; Απλούστατα, βάζοντας την Ελ­λάδα να... ξαναδανειστεί! Αύξησε το επι­τρεπτό όριο έκδοσης ελληνικών εντόκων γραμματίων από τα 3 στα 7 δισ. ευρώ κι έτσι η κυβέρνηση Σαμαρά εξέδωσε έντο­κα γραμμάτια 4 δισ. ευρώ, τρίμηνης διάρκειας. Η ΕΚΤ εισέπραξε αμέσως τα 3,2 δισεκατομμύρια από αυτά.

Οι Ευρωπαίοι δηλαδή με το να μη δί­νουν έγκαιρα τη δόση του δανείου που έχει συμφωνηθεί και η ΕΚΤ απαιτώντας να πληρωθεί ένα ομόλογο από το οποίο έβγαζε κέρδος σχεδόν 40%, φόρτωσαν τον ελληνικό λαό με ένα νέο χρέος 4 δισ. ευρώ και σίγουρη «χασούρα» για την Ελ­λάδα τουλάχιστον τους τόκους των εντό­κων γραμματίων!

Ας μην αναφερθούμε στην απί­στευτη ιλαροτραγωδία του πώς οι ελληνικές τράπεζες (οι οποίες είναι ουσιαστικά χρεοκοπημένες κατά την ΕΕ όσο δεν έχει δοθεί η δόση του δανείου, αφού 23,8 δισ. ευρώ από τα 31,3 προορίζονται για την επανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών) δάνει­σαν 4 δισ. ευρώ στο χρεοκοπημένο ελ­ληνικό κράτος και αμέσως μετά κατέθεσαν τα έντοκα γραμμάτια στην Τράπεζα της Ελλάδος και πήραν πίσω τα λεφτά τους μέσω του προγράμματος έκτακτης παροχής ρευστότητας (ΕLΑ), κερδίζοντας σχε­δόν 4% από τη διαφορά επιτοκίου με την οποία παρέχει ρευστότητα η ΕΚΤ (0,75%) και εκείνου με το οποίο δάνεισαν το κράτος μέσω των εντόκων γραμματίων (4,43%).

ΓΕΡΜΑΝΟΙ: ΤΩΡΑ ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΟΤΙ ΜΑΣ «ΓΔΕΡΝΟΥΝ»

Δεν κρύβουν πλέον ούτε οι Γερμανοί ότι όλοι οι Ευρωπαίοι και πρωτίστως οι ίδιοι και η ΕΚΤ, μαζί με τους κερδοσκόπους, εκμεταλλεύονται ασύστολα την οικονομική κρίση της Ελλάδας και θησαυρίζουν κυριολεκτικά εις βάρος των Ελλήνων που υποτίθεται ότι βοηθούν. «Ελληνικά ομόλογα αξίας 10 δις ευρώ αγοράστηκαν για 7 δισεκατομμύρια, όμως η Αθήνα πληρώνει για 10 δις συν τους τόκους – δηλαδή μια πολύ καλή απόδοση για όσους αγόρασαν» έγραφε προχτές η γερμανική εφημερίδα «Ζιντοϊτσε Τσάιτουνγκ» αναφερόμενη στα κέρδη που θα μοιράσει η ΕΚΤ στις χώρες – μέλη της, με πρώτη κερδισμένη τη Γερμανία.

Γ. Δελαστίκ

*Δημοσιεύθηκε στο «Έθνος» την Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012.

Codex Alimentarius στην Ελλάδα; Η φύτευση αμπελιών για κρασί στα χωράφια μας δεν επιτρέπεται αν δεν πάρουμε άδεια

Θα εκριζώνονται οινοποιήσιμες ποικιλίες αμπέλου που φυτεύτηκαν σε αμπελοτεμάχια χωρίς δικαίωμα φύτευσης!!! Άρχισε η ανάπτυξη! Η φύτευση αμπελιών για κρασί στα χωράφια μας δεν επιτρέπεται αν δεν πάρουμε άδεια.  

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση που ανήκουμε δεν μπορούμε πλέον να φυτεύουμε ό,τι εμείς θέλουμε. Επιβάλουν όρους στο τι και πόσο θα φυτεύουμε στα χωράφια μας.

Με αυτά οδήγησαν τη χώρα στη χρεωκοπία, τη γεωργία στην καταστροφή, το λαό στην ανεργία. Μέχρι και σήμερα υπακούουν στις... εντολές των Βρυξελλών, επιβάλουν καταστροφικούς νόμους και θέλουν να συνεχίσουν με κυβερνήσεις κρυφομνημονίων.

Η πολιτική του μνημονίου, η πολιτική της Μέρκελ και του Μπαρόζο, η πολιτική των κομμάτων της συγκυβέρνησης πρέπει να ανατραπεί. Ποινικοποιούν την παραγωγή, ξεκληρίζουν την αγροτιά!!!

Στόχος η διαρκής και με κάθε τρόπο αποθάρρυνση από την πολιτεία κάθε προσπάθειας...

μικροκαλλιεργητή για αγροτική καλλιέργεια. Κατέστρεψαν την καλλιέργεια του καπνού, του βαμβακιού, των τεύτλων, απαξίωσαν την ελαιοκαλλιέργεια, τώρα ξεριζώνουν και τα κλήματα...

Για όλα τα αμπελοτόπια που είναι φυτεμένα με οινοποιήσιμες ποικιλίες πρέπει να έχει εκδοθεί από το Υπουργείο Γεωργίας σχετική άδεια. Εάν φυτευτεί αμπέλι για κρασί χωρίς άδεια θα εκριζώνεται. Όσοι έχουν φυτεύσει δίχως αντίστοιχο δικαίωμα φύτευσης μετά την 31η Αυγούστου 1998, δεν νομιμοποιούνται να το έχουν και υποχρεούνται να το ξεριζώσουν με δική τους δαπάνη.

Στην περίπτωση που δεν προβούν στην εκρίζωση, αμέσως επιβάλλεται χρηματική ποινή 1.200 ευρώ/στρέμμα που ισχύει για ένα έτος από την ημερομηνία κοινοποίησης του προστίμου. Μετά την παρέλευση του έτους το πρόστιμο διπλασιάζεται, εφόσον η «παράνομη φυτευμένη» έκταση συνεχίζει να υφίσταται.

Διαβάστε τι ανακοίνωσε η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας:

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας

Π.Ε. Αιτωλ/νίας: Θα εκριζώνονται οινοποιήσιμες ποικιλίες αμπέλου που φυτεύτηκαν σε αμπελοτεμάχια χωρίς δικαίωμα φύτευσης.

Η Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της Περιφερειακής Ενότητας Αιτωλοακαρνανίας ενημερώνει τους αμπελοκαλλιεργητές ότι όλες οι οινοποιήσιμες ποικιλίες αμπέλου που φυτεύτηκαν μετά την 1/8/1998, είναι παράνομες, εκτός των φυτεύσεων που έγιναν βάσει δικαιωμάτων που χορηγήθηκαν από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Σύμφωνα με το με αριθμ. 351/49474/25-04-2012 έγγραφο του ΥΠ.Α.Α.Τ. (Διεύθυνση ΠΑΠ-ΔΕΝΔΡ/ΚΗΣ, ΤΜΗΜΑ ΑΜΠΕΛΟΥ ΚΑΙ ΞΗΡΩΝ ΚΑΡΠΩΝ), οι παραπάνω φυτεύσεις θα πρέπει να εκριζωθούν άμεσα με ευθύνη και έξοδα των κατόχων τους.

Επιπλέον, η Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της Π.Ε. Αιτωλ/νίας ενημερώνει όλους τους αμπελοκαλλιεργητές ότι θα προχωρήσει σε ελέγχους για την εφαρμογή του μέτρου.

Ξεριζώνουν τώρα και τα αμπέλια και μετά μας λένε ότι δεν παράγουμε τίποτα.

από το pressing.news

http://seisaxthia-epam.blogspot.gr