Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

Ο ζωτικός συντονισμός του ανθρώπου με τον κραδασμικό τύπο της γης και οι απειλές από τις άφρονες απόπειρες επιβολής παγκόσμιου ελέγχου (1ο μέρος)


Οι λεπτές ηλεκτρομαγνητικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ των βιολογικών συστημάτων της Γης και της ιονόσφαιρας απειλούνται από το HAARP, ένα όπλο μαζικής καταστροφής, μέρος του σχεδίου «Joint Vision 2020» του στρατού των ΗΠΑ.
Ο συντονισμός Schumann (SR) ενδέχεται να αποτελεί υπόστρωμα για εξω-αισθητική αντίληψη (ESP) τύπου ραντάρ. Μη ειδικές συχνότητες απορροφώνται και επανεκπέμπονται σε μοναδικά πρότυπα συμβολής από όλα τα αντικείμενα που συναντούν. Η συχνότητα και το πρότυπο αυτών των "κυμάτων εντοπισμού" μπορούν να ρυθμιστούν με συνειδητή πρόθεση ώστε να αποδίδουν συγκεκριμένες πληροφορίες (πρότυπα συμβολής).
Όταν τα αποκωδικοποιεί ο εγκέφαλος, επιστρέφουν σχεδόν αμέσως πίσω στο συντονισμό Schumann και στη συνέχεια ο εγκέφαλος τα μεταφράζει σε συνειδητά δεδομένα. Επίσης, η βιο-πληροφορία μπορεί να αποτυπωθεί εξ αποστάσεως και εκ προθέσεως σε ένα στόχο μέσω μιας πρωτόγονης αισθητικής διασύνδεσης τύπου ραντάρ με ένα φέρον κύμα SR. Όλοι αυτοί και άλλοι μηχανισμοί βασίζονται στην παραμονή των συχνοτήτων SR εντός του μέσου εύρους τους.
Ο ηλεκτρολόγος μηχανικός Ben Lonetree διεξάγει εκτεταμένη παρακολούθηση των συχνοτήτων SR, τις οποίες ονομάζει "Φωνή του πλανήτη", και των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων της Γης στη Sedona της Αριζόνα. Ο Lonetree έχει μεγάλη εμπειρία σε τεχνολογία μαγνητικού συντονισμού (MRI) και εγκεφαλικών κυμάτων. Η ειδικότητά του είναι οι μετρήσεις εξαιρετικά χαμηλών συχνοτήτων (ELF και ULF) χαμηλού εύρους.
Pυθμός και Xάος στην Iονόσφαιρα
Ο ρυθμός της ζωής εξελίχθηκε ακολουθώντας τις εποχές. Ζούμε σε μια περίπλοκη μήτρα ταλαντούμενων πεδίων. Πολλές φορές το δευτερόλεπτο, παλμοί κάνουν το γύρο του κόσμου ανάμεσα στην επιφάνεια του πλανήτη και στην ιονόσφαιρα, στέλνοντας συντονιστικά κύματα σε όλους τους οργανισμούς. Αυτά τα σήματα μας συνδέουν με το παγκόσμιο ηλεκτροστατικό πεδίο. Ο συντονισμός Schumann (SR) φέρει το όνομα εκείνου που τον ανακάλυψε και αποτελεί τον παλμό που ενορχηστρώνει τη ζωή στον πλανήτη μας. Αυτό το στάσιμο κύμα επαναφορτίζεται διαρκώς από τους κεραυνούς.
Όλοι χορεύουμε στο σκοπό αυτού του κοσμικού τύμπανου - είναι ο σφυγμός του πλανήτη μας, ο ρυθμός της υγείας και της ευεξίας. Μια ζημιά στον πλανητικό βηματοδότη θα μπορούσε να καταστρέψει τη ζωή πάνω στη γη. Στο όνομα της προόδου και της άμυνας, ο βηματοδότης αυτός απειλείται, ενώ τεράστια ποσά δημόσιου χρήματος ξοδεύονται στην εκμετάλλευση της ατμόσφαιρας. Ακόμη περισσότερα χρήματα διατίθενται για την εφαρμογή του αμυντικού συστήματος του "Πολέμου των Άστρων" μέχρι το 2020 και για το πρόγραμμα ενεργειακής ακτίνας HAARP (Ερευνητικό Πρόγραμμα Υψηλής συχνότητας Ενεργού Σέλατος) που εφαρμόζεται στην Gakona της Αλάσκα.
Αυτός ο περιβαλλοντικός ρυθμός - το θεμελιώδες σύστημα που καθοδηγεί τη ζωή στο γαλάζιο πλανήτη μας - τίθεται σε κίνδυνο από ανθρώπινους χειρισμούς της ιονόσφαιρας, όπως το HAARP. Ορισμένοι φυσικοί έφτασαν στο σημείο να ορίσουν την ανώτερη ατμόσφαιρα ως ουσιαστικά "ζωντανή", λέγοντας ότι μεταδίδει ένα είδος συνειδητότητας σε όλα τα ζωντανά πλάσματα.
Η Πρωτοβουλία Στρατηγικής Άμυνας (SDI) παρέδωσε την τεχνολογία για την περιβαλλοντική αυτή τροποποίηση στα χέρια των στρατιωτικών. Είναι σαφές ότι μέρος των χρημάτων που διατίθενται στο σχέδιο του Πολέμου των Άστρων του Μπους θα χρησιμοποιηθεί για λέιζερ με βάση στο διάστημα... Αυτό που ανησυχεί τους Ρώσους... είναι τα σχέδια των ΗΠΑ για επιστημονικά πειράματα μεγάλης κλίμακας με το HAARP στην Αλάσκα. Ενενήντα Ρώσοι βουλευτές υπέγραψαν μια προσφυγή κατά του HAARP, με την κατηγορία ότι τα πειράματα θα δημιουργούσαν όπλα ικανά να σπάσουν τις γραμμές τηλεπικοινωνιών και τον εξοπλισμό διαστημοπλοίων και πυραύλων, να προκαλέσουν σοβαρά ατυχήματα σε ηλεκτρικά δίκτυα και σε αγωγούς πετρελαίου και αερίου, και θα είχαν αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία τεράστιων πληθυσμών (Fitrakis, 2002).
Η ιονόσφαιρα μας προφυλάσσει από τη βλαβερή ακτινοβολία του Ήλιου και του βαθέως διαστήματος. Αυτό το απομονωτικό στρώμα γεμίζει τρύπες από ραδιοκύματα υψηλής συχνότητας, και μπορεί να καταστρέψει το εύθραυστο κουκούλι της ανθρώπινης και της πλανητικής εξέλιξης.
O επηρεασμός του κλίματος της Γης
Πολλές σύμπλοκες δυνάμεις ήδη πλήττουν τη Γη, ιδιαίτερα το παγκόσμιο κλίμα. Σε μεγάλη κλίμακα, υφίσταται η απειλή γαλακτικής εποχής παγετώνων από τα σουπερνόβα, οι κοσμικές ακτίνες των οποίων όταν φτάνουν στην ατμόσφαιρά μας δημιουργούν νέφη και την κρυώνουν. Επίσης, το ηλιακό μας σύστημα περνά από την πυκνότερη περιοχή του Γαλαξία, σε έναν κύκλο περίπου 30 εκατομμυρίων ετών.
Αυτό το πυκνό μοριακό νέφος και οι κυμαινόμενες γαλακτικές παλιρροϊκές δυνάμεις μπορούν να αποσταθεροποιήσουν τους κομήτες του νέφους Oort και να τους εξακοντίσουν προς τους πλανήτες και τον Ήλιο. Αυτή η βροχή μικρών κομητών επηρεάζει τον παλμό και την κίνηση των παγετώνων στην πορεία των χιλιετιών και εμπλέκεται σε μαζικές εξαφανίσεις ειδών. Επηρεάζει (με τις βροχές) την αντλία θερμότητας των ωκεανών που δρα ως παγκόσμιος ωκεάνιος μεταφορέας.
Η αντλία αυτή μετακινεί το θερμό νερό στα βόρεια κλίματα, όπως οι ανατολικές ακτές των ΗΠΑ και η Ευρώπη, και τις καθιστά κατοικήσιμες ενώ παράλληλα δροσίζει τους τροπικούς. Η κατάρρευσή της θα σήμαινε ότι το θερμό, αλμυρό Ρεύμα του Κόλπου δεν θα ανέβαινε πλέον στα βόρεια, ευνοώντας την έλευση μιας νέας εποχής Παγετώνων.
Κινητήρια δύναμη της εξέλιξης δεν είναι η φυσική επιλογή αλλά το κλίμα και ο παγετός. Οι παγετώνες έχουν σημειώσει 30 παλμούς τα τελευταία 2,5 εκατομμύρια χρόνια αφ' ότου σχηματίστηκε ο ισθμός του Παναμά, εμποδίζοντας την κυκλοφορία νερού μεταξύ Ειρηνικού και Ατλαντικού ωκεανού. Το θερμό νερό μετακινήθηκε βόρεια, όπου άρχισε να πέφτει με μορφή χιονιού και σχημάτισε τους παγετώνες. Οι παγετώνες κυμαίνονται ανάλογα με τις ταλαντώσεις της Γης.
Η ξηρασία που προκάλεσαν αυτοί οι κύκλοι των παγετώνων ανάγκασαν τα τροπικά δάση της Αφρικής να υποχωρήσουν δημιουργώντας τις σαβάννες, οι πρόγονοί μας εγκατέλειψαν τα δάση και προέκυψε ο σύγχρονος άνθρωπος, που επιβιώνει χάρη στην ευφυΐα του. Μόλις 1.000 γενιές έχουν περάσει από την εποχή των Παγετώνων στην Ευρώπη, όπου ο ανθρώπινος πληθυσμός ήταν εξαιρετικά χαμηλός εξαιτίας τις κλιματικής πίεσης.
Οι έρευνες δείχνουν πως το κλίμα της Γης έχει ευαίσθητα όρια, που αν ξεπεραστούν οδηγούν το σύστημα από μία σταθερή κατάσταση λειτουργίας σε μία άλλη. Τα ωκεάνια συστήματα ελέγχουν τον καιρό στην ξηρά, όπως έδειξε το Ελ Νίνιο, κι όπως φαίνεται από τα βαθιά θαλάσσια ιζήματα, τα στρώματα των παγετώνων και τα απολιθώματα. Όλα αυτά δείχνουν ότι ο μεταφορέας είχε σταματήσει να λειτουργεί στο παρελθόν. Λέγεται και Αχίλλειος πτέρνα του κλιματικού μας συστήματος. Η αντλία εξασθενεί, σύμφωνα με τους ερευνητές, και μπορεί να φτάσει σε μια απότομη δραματική μεταβολή. Μια εργασία στο Nature του 2002 έδειξε ότι τα βαθιά ρεύματα έχουν ψυχράνει έως και 20% - αυτό δεν είναι καθόλου καλό. Η τήξη και η θραύση των παγετώνων μπορεί να επιταχύνει τη διαδικασία.
Τα στοιχεία των απολιθωμάτων δείχνουν ότι μπορεί η κατάρρευση να συμβεί μέσα σε μια δεκαετία και να κρατήσει αιώνες. Αυτό το νέο πρότυπο ραγδαίας κλιματικής αλλαγής είναι πλέον ευρέως αποδεκτό. Κάτι τέτοιο μπορεί να δημιουργήσει κορυφές της τάξης των 10°C σε μια δεκαετία, που θα τις ακολουθήσουν σταθερά επίπεδα για μια εικοσαετία, και στη συνέχεια δραματική πτώση 20°C σε περίπου δύο δεκαετίες.
Τα τελευταία 8.000 με 10.000 χρόνια, αυτές οι διακυμάνσεις υπήρξαν ηπιότερες, αλλά η αστάθεια του ήλιου, η κλίση του άξονα και οι τρέχουσες εξασθενήσεις μπορεί να επιταχύνουν την επιστροφή τους. Το ίδιο και η ανθρώπινη παρέμβαση στον καιρό μέσω της τεχνολογίας ενεργειακών ακτινών και όπλων.
Μια αύξηση της θερμοκρασίας μόλις 3-4 °C μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση του επιπέδου της θάλασσας κατά 20 μέτρα σε μία δεκαετία. Περαιτέρω θέρμανση και τήξη των πάγων δημιουργεί έναν κύκλο όπου οι θερμοκρασίες μπορεί να σημειώσουν κορυφές 8-10°C σε 30 χρόνια. Έπειτα τα ωκεάνια ρεύματα θα αλλάξουν και θα αναδυθούν νέα πρότυπα ζέστης/κρύου. Νέες ρηχές θάλασσες θα μειώσουν τον όγκο της ξηράς (οι αρόσιμες πεδιάδες θα πλημμυρίσουν, μειώνοντας την επιφάνεια των καλλιεργειών). Περίπου 30-40% της ξηράς θα χαθεί και η ανθρωπότητα θα εκτοπιστεί από τις πλημμυροπαθείς κοιλάδες σε όλον τον κόσμο. Το εμπόριο και η βιομηχανία θα πληγούν από τις πλημμύρες. Το 2003, η Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος των ΗΠΑ προέβλεψε άνοδο 3-9 °F τα επόμενα 10 χρόνια. Οι τροπικοί ωκεανοί έχουν ζεσταθεί κατά 1,8-2,6 °F και οι παγετώνες λιώνουν σε πολλές περιοχές του κόσμου.
Η έρευνα έδειξε επίσης ότι ο ίδιος ο Ήλιος διανύει κύκλο θέρμανσης και μπορεί να αποτελεί σημαντικό παράγοντα της ανόδου θερμοκρασίας του πλανήτη μας (1 °F το χρόνο από το 1880). Περιορισμένα αποτελέσματα έδειξαν ότι ο Ήλιος παρήγαγε 0.05% περισσότερη ακτινοβολία ανά δεκαετία από το 1970 και μετά. Η αύξηση της θερμότητας που εκπέμπει ο Ήλιος σημαίνει ισχυρότερους ηλιακούς ανέμους που σαρώνουν την ανώτερη ατμόσφαιρα της Γης και την ιονίζουν, γεμίζοντάς την φορτισμένα σωματίδια.
Η μισή περίπου από την άνοδο θερμοκρασίας του τελευταίου αιώνα μπορεί να αποδοθεί στον Ήλιο. Όσο θερμότερος είναι, τόσο περισσότερες κοσμικές ακτίνες εκτρέπει. Σε μερικές δεκαετίες, οδηγεί σε δραματικές διακυμάνσεις του κλίματος - όπως συνέβη κατά το ιστορικό παρελθόν με την Μικρή Εποχή Παγετώνων μεταξύ 13ου και 17ου αιώνα.
Η εκπομπή του Ήλιου κυμαίνεται βάσει ενός κύκλου 11 ετών, που σημείωσε δύο κορυφές το 2000 και το 2002. Το ηλιακό ελάχιστο απέχει περίπου τρία χρόνια (η διάρκεια του ελάχιστου δεν είναι πάντα ίση με εκείνη του μέγιστου). Αυτές οι μεταβολές στον ηλιακό κύκλο προκαλούν βραχυπρόθεσμες μεταβολές στη Γη. Στο ηλιακό μέγιστο, αναφέρθηκε αύξηση της νεφοκάλυψης πάνω από τις ΗΠΑ της τάξης του 2%. Κατά το ηλιακό μέγιστο η θερμοκρασία της αραιής ανώτερης ατμόσφαιρας διπλασιάζεται. Διαστέλλεται και εκτείνεται περισσότερο προς το διάστημα, πέρα από την τροχιά του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Μπορεί μέχρι και να μειώσει την ταχύτητα του σταθμού με την αντίσταση που προβάλλει, και να χρειαστούν συχνές ωθήσεις των πυραύλων για να διατηρηθεί η ταχύτητά του.
Πρόσφατα οι μετρήσεις ηλιακής δραστηριότητας έξω από την ατμόσφαιρα της Γης έγιναν ευκολότερες και ακριβέστερες. Μετριέται η συνολική ηλιακή ενέργεια σε όλα τα μήκη κύματος, και το αποτέλεσμα λέγεται Συνολική Ηλιακή Ακτινοβολία (TSI). Το κατά πόσον οι τρέχουσες ενδείξεις αύξησης είναι μια μακροπρόθεσμη τάση ή μια σύντομη παρέκκλιση είναι υπό συζήτηση.
Σε πρόσφατη μελέτη, αναλύθηκαν δεδομένα από έξι δορυφόρους που τέθηκαν σε τροχιά γύρω από τη Γη σε διάφορες στιγμές τα τελευταία 24 χρόνια. Ο Richard Wilson, ερευνητής του Πανεπιστημίου Colombia και μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών και του Ιδρύματος Διαστημικών Σπουδών Goddard, αλίευσε λάθη σε ένα πακέτο δεδομένων που είχε εμποδίσει τις προηγούμενες μελέτες να ανακαλύψουν την τάση αυτή.
Η νέα μελέτη δείχνει πως η TSI έχει αυξηθεί περίπου 0,1% σε 24 χρόνια. Αυτό δεν αρκεί για να προκαλέσει αισθητές κλιματικές μεταβολές, λέει ο Wilson και οι συνεργάτες του, εκτός αν ο ρυθμός μεταβολής διατηρηθεί για εκατό και πλέον χρόνια. Σε χρονικές κλίμακες της τάξης μερικών ημερών, η TSI μπορεί να κυμανθεί έως και 0,2% εξ αιτίας του πλήθους και του μεγέθους των ηλιακών κηλίδων. (Britt, 2003).
Παρεμβάσεις στην Iονόσφαιρα
Περισσότερες διαταραχές, όπως οι τρύπες σε μια υπερθερμασμένη ιονόσφαιρα, θα προκαλέσουν καταστροφικές κλιματικές μεταβολές. Αυτό μπορεί ενδεχομένως να προκληθεί από το στρατό και την Πρωτοβουλία Στρατηγικής Άμυνας (SDI), αποσταθεροποιώντας μεγάλες περιοχές με κλιματικούς χειρισμούς χωρίς το ρίσκο του συμβατικού πολέμου. Η εκμετάλλευση αυτού του όπλου για οικονομικούς και στρατιωτικούς σκοπούς θα προκαλούσε κατάρρευση των οικοσυστημάτων και δραματική αναστάτωση της αγροτικής παραγωγής. Το Υπουργείο Αμύνης, φυσικά, ήδη συλλέγει πληροφορίες κι εφαρμόζει συστήματα παρακολούθησης για το πρόγραμμα αυτό.
Πρόσφατες εικασίες συνδέουν την εμφάνιση μυστηριωδών "χημικών ιχνών" με την ανάπτυξη της τεχνολογίας HAARP. Ορισμένοι πιστεύουν ότι οι αντανακλαστικές ιδιότητες αυτών των νεφών επηρεάζουν τη θέρμανση της ατμόσφαιρας και την πορεία του καιρού. Αναλύσεις των "μαλλιών αγγέλου" που εμφανίζονται στην ατμόσφαιρα μετά από μια ημέρα ψεκασμών αναφέρουν την παρουσία πολλών τοξινών. Έχουν εντοπιστεί ιοί, βακτήρια, τοξικοί μύκητες, αιθάλη και EDBM (αιθυλενοδιβρωμίδιο). Μια εικασία για αυτούς τους ψεκασμούς είναι η αύξηση της ικανότητας αντανάκλασης ορισμένων στρωμάτων της ατμόσφαιρας. Οι ψεκασμοί αυτοί ευθύνονται επίσης για μαζική μείωση παραγωγής αρνητικών ιόντων από τα δάση. Αυτό είναι εν τέλει θανάσιμο για κάθε μορφή ζωής.
Επιπλέον, η εξήγηση της σοβαρής κι εκτεταμένης ξηρασίας συνδέεται άμεσα με το γεγονός ότι υψηλά τοξικά και υδρόφιλα (απορροφούν έως 7 φορές το βάρος τους) άλατα βαρίου έχουν εντοπιστεί σε μεγάλες ποσότητες στην ατμόσφαιρα αμέσως μετά από ψεκασμό. Επομένως αυτοί οι ψεκασμοί ενδέχεται να συνδέονται με το HAARP και τον έλεγχο του καιρού.
Η εταιρεία πετρελαίων ARCO έχει την πατέντα αυτής της τεχνολογίας. Φαίνεται πως η ARCO χρηματοδοτούσε απευθείας το HAARP, όπως αναφέρθηκε πριν από μερικά χρόνια. Πολλές ερευνητικές ομάδες έδειξαν ότι υφιστάμεθα καταιγισμό ELF (εξαιρετικά χαμηλές συχνότητες) σαν ηλεκτρονικό νέφος. Οι ELF μπορούν να είναι θανάσιμες για κάθε μορφή ζωής, δεδομένου ότι μεταβάλλουν την κανονική συχνότητα των ζωικών μορφών, προκαλώντας σοβαρές ασθένειες όπως παράλογες σκέψεις, αδυναμία συγκέντρωσης, χρόνια κόπωση ή/και θάνατο.
Η παρέμβαση στην ευαίσθητη ισορροπία αυτού του δυναμικού συστήματος θα μπορούσε να προκαλέσει καταστροφική κατάρρευση, κάτι σαν χιονοστιβάδα. Επομένως, οι δυνατότητες των λεγόμενων "θερμαντών ιονόσφαιρας" είναι πράγματι τρομακτικές. Δεν έχουμε ιδέα τι δυνατότητες μπορεί να προκύψουν από τη μακροπρόθεσμη παρέμβαση στην ισορροπία της ιονόσφαιρας και της παγκόσμιας θερμοκρασίας, που συνδέεται και με το παγκόσμιο ωκεάνιο σύστημα αντλίας, η πηγή του οποίου βρίσκεται κοντά στη Γροιλανδία.
Σαν να μην έφτανε η διαταραχή του καιρού από την ανθρώπινη ρύπανση, οι παρεμβάσεις με συσκευές ενεργειακών ακτινών περιπλέκουν περισσότερο το πρόβλημα. Ο ΟΗΕ χρηματοδοτεί συζητήσεις για την κλιματική αλλαγή, τα αέρια του θερμοκηπίου, και τα "μη-θανατηφόρα όπλα", που μπορούν να αναπτύξουν τουλάχιστον Αμερικανοί και Ρώσοι. "Κλιματικός πόλεμος" είναι η πυροδότηση ατμοσφαιρικών διαταραχών με ραδιοκύματα ELF. Μέσω ηλεκτρονικών όπλων, οι ΗΠΑ θέλουν να "ορίζουν τον καιρό" και το διάστημα για να έχουν στρατιωτική υπεροχή, τροποποιώντας τα φυσικά πρότυπα και κυριαρχώντας στις παγκόσμιες επικοινωνίες.
Πρόσφατα επιστημονικά στοιχεία δείχνουν ότι το HAARP λειτουργεί πλήρως και έχει τη δυνατότητα να πυροδοτήσει πλημμύρες, ξηρασίες, τυφώνες και σεισμούς. Από στρατιωτικής πλευράς, το HAARP είναι όπλο μαζικής καταστροφής. Συνιστά εν δυνάμει όργανο κατάκτησης που μπορεί να αποσταθεροποιήσει επιλεκτικά τα οικοσυστήματα τεράστιων περιοχών. Δεν υπάρχουν στοιχεία ότι αυτή η θανάσιμη τεχνολογία έχει χρησιμοποιηθεί, σίγουρα όμως ο ΟΗΕ θα έπρεπε να ασχοληθεί με το θέμα του "περιβαλλοντικού πολέμου" παράλληλα με τη συζήτηση για τις κλιματικές επιπτώσεις των αερίων του θερμοκηπίου...
Η Δρ Rosalie Bertell βεβαιώνει ότι "Οι στρατιωτικοί επιστήμονες των ΗΠΑ... μετατρέπουν τα συστήματα ελέγχου καιρού σε εν δυνάμει όπλο. Οι μέθοδοι περιλαμβάνουν την ενδυνάμωση καταιγίδων και την εκτροπή υδρατμών στην ατμόσφαιρα της Γης ώστε να προκαλέσουν κατευθυνόμενες ξηρασίες ή πλημμύρες..."
Ο Marc Filterman, πρώην αξιωματικός του γαλλικού στρατού, αναφέρει πολλούς τύπους "μη συμβατικών όπλων" με χρήση ραδιοφωνικών συχνοτήτων. Αναφέρεται στον "κλιματικό πόλεμο", λέγοντας ότι οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση ήδη "κατείχαν την απαραίτητη τεχνογνωσία για την εξαπόλυση αιφνίδιων κλιματικών μεταβολών (τυφώνες, ξηρασίες) από τα 1980". (Chossudovsky, 2000).
Υπάρχουν μικρότερα συστήματα στο Αρεσίβο του Πουέρτο Ρίκο, στο Fairbanks της Αλάσκα, στο Troms_ της Νορβηγίας, στις πόλεις Μόσχα, Νίζνυ Νόβγκοροντ και Apatity της Ρωσίας, καθώς και στο Kharkov της Ουκρανίας και το Dushanbe του Τατζικιστάν, κι ενδεχομένως στο Ισραήλ (σε άγνωστη τοποθεσία).
Το HAARP παρουσιάστηκε στην κοινή γνώμη ως πρόγραμμα επιστημονικής και ακαδημαϊκής έρευνας. Στρατιωτικά έγγραφα των ΗΠΑ, όμως δείχνουν ότι το κύριο αντικείμενο του HAARP είναι η "εκμετάλλευση της ιονόσφαιρας για σκοπούς του Υπουργείου Αμύνης". Χωρίς να αναφέρεται ρητά στο HAARP, μια μελέτη της Αεροπορίας των ΗΠΑ υποδεικνύει τη χρήση "επαγωγής τροποποιήσεων της ιονόσφαιρας" ως μέσον μεταβολής του κλίματος καθώς και για διακοπή των επικοινωνιών και ραντάρ του εχθρού. (Chossudovsky, 2000).
Το HAARP και το «Joint Vision 2020»
Η διεθνής ανησυχία για το HAARP και τα αδελφά του προγράμματα που χρησιμοποιούν παρόμοιες ενεργειακές ακτίνες παραμένει αμείωτη εδώ και δέκα χρόνια. Οι πιο πρόσφατες εξελίξεις και προτάσεις δεν είναι ενθαρρυντικές. Τόσο ο ξένος τύπος όσο και οι Δυτικοί σύμμαχοι των ΗΠΑ κατήγγειλαν το σχέδιο πυραυλικής άμυνας και λέιζερ διαστημικών βάσεων "Joint Vision 2020" ως εξαιρετικά επικίνδυνη κίνηση προς την κατεύθυνση της παγκόσμιας κυριαρχίας.
Στις αρχές του χρόνου, ο εκπρόσωπος των ΗΠΑ Dennis Kucinich είπε στο Columbus Alive ότι το Joint Vision 2020 είναι ήδη ένα τρέχον στρατιωτικό πρόγραμμα για πειραματισμό με κατευθυνόμενη ενέργεια. Στις 9 Νοεμβρίου 2002, η Carol R.Schuster, Διευθύντρια Διαχείρισης Άμυνας στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους (GAO) ενημέρωσε τα μέλη της μειοψηφίας των Δημοκρατικών στην Επιτροπή Ενόπλων Υπηρεσιών για το Joint Vision 2020. Η Schuster εξήγησε ότι "το Joint Vision 2020 δίνει έμφαση στη σημασία του πειραματισμού για τον εντοπισμό καινοτομιών για πολεμική χρήση".
Μια ειδική επιτροπή του Υπουργείου Αμύνης, η Διοίκηση Ενωμένων Δυνάμεων των ΗΠΑ και οι Ενωμένοι Διοικητές Επιτελείου, συνεχίζουν να ερευνούν και να εφαρμόζουν μέσα αξιοποίησης ηλεκτρονικών όπλων ικανών να καταστρέψουν κάθε παγκόσμια αντίσταση έως το 2020. Η Schuster επιβεβαίωσε τα σχόλια του Kucinich:
Το 1998, η Διοίκηση Ενωμένων Δυνάμεων των ΗΠΑ άρχισε την εφαρμογή ενός κοινού πειραματικού προγράμματος για τη δοκιμή νέων πολεμικών ιδεών που τώρα υποστηρίζουν το Joint Vision 2020.
Το HAARP διαχειρίζονται από κοινού το Ναυτικό και η Αεροπορία των ΗΠΑ και είναι κεντρικό μέρος της στρατηγικής του Joint Vision 2020. Ένα σχέδιο της Ενωμένης Υπηρεσίας του HAARP για το Φεβρουάριο του 1990, που σχεδιάστηκε από το Γεωφυσικό Εργαστήριο της Αεροπορίας και του Γραφείου Ναυτικών Ερευνών του Ναυτικού, καταγράφει τις στρατιωτικές εφαρμογές του σχεδίου. Το έγγραφο δείχνει ότι, μεταξύ άλλων, το HAARP θα χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή εξαιρετικά χαμηλών συχνοτήτων για επικοινωνία υποβρυχίων κι ενδεχομένως για εφαρμογές κλιματικού πολέμου, και για απόπειρες εκμετάλλευσης των φυσικών διαδικασιών της ιονόσφαιρας κατευθύνοντας ενέργεια μέσω της ιονόσφαιρας και πίσω στη Γη.
Πειράματα αντανάκλασης στη Σελήνη
Οι Ρώσοι και κάποιοι Ευρωπαίοι σύμμαχοι ανησυχούν ότι τα στρατιωτικά πειράματα των ΗΠΑ που εστιάζουν μεγάλα ποσά ενέργειας υψηλών συχνοτήτων για στρατιωτικούς σκοπούς μπορεί θεωρητικά να προκαλέσουν σεισμούς. Τον Απρίλιο του 1992, η Defense News ανέφερε ότι οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν ένα όπλο ηλεκτρομαγνητικών παλμών κατά την Επιχείρηση Desert Storm (Fitrakis, 2002).
Ο ερευνητής Guy Cramer πρότεινε ότι η διάταξη HAARP μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αντανακλά θανάσιμα σήματα από την ιονόσφαιρα και τη Σελήνη σε θέσεις στόχους πάνω στη Γη με μεγάλες εκρήξεις, ουσιαστικά καταργώντας την ανάγκη για τακτικά πυρηνικά όπλα. Το σήμα 3.000.000.000 βατ που ξεκινά από την Αλάσκα μπορεί να κάνει γκελ στη Σελήνη και να φτάσει σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη, πάνω ή κάτω από την επιφάνεια, με θερμική ακτινοβολία. Δεδομένου ότι δεν ρυπαίνει, μπορεί να πλήξει τους στόχους του κρυφά, και να περάσει σαν αποτέλεσμα συμβατικών ή ειδικών δυνάμεων.
Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για την αναζήτηση υπόγειων εγκαταστάσεων με τοπογραφία διείσδυσης ή ραντάρ διείσδυσης εδάφους, καθώς και με τη συμβατική χρήση του ραντάρ πέρα από τον ορίζοντα. Για να εξουδετερώσει ή να διεισδύσει σε ένα στόχο, η ανώτερη ατμόσφαιρα θερμαίνεται ώστε να αποτελέσει επιφάνεια αντανάκλασης για το σήμα. Ο Cramer υποψιάζεται ότι γίνονται πειράματα αντανάκλασης στη Σελήνη από το 1998, με μια τεχνική που χρησιμοποιούν οι ερασιτέχνες ασυρματιστές από τα 1950.
Μια παρόμοια διάταξη που προτάθηκε για εγκατάσταση στην κεντρική Αυστραλία θα μπορούσε να στοχεύσει σε θέσεις απρόσιτες για το HAARP της Αλάσκα, τόσο σε υψηλές όσο και σε χαμηλές συχνότητες.
Στα τέλη του 1998 και τις αρχές του 1999 η Ομάδα ELFRAD κατέγραψε ημερήσια συχνότητα από 9 έως 9,5 Hz (παλμοί ανά δευτερόλεπτο) (το μήκος κύματος της συχνότητας αυτής ήταν περίπου 319.877 χιλιόμετρα). Η απόσταση της Σελήνης είναι περίπου τόση. Το σήμα μοιάζει να είναι ελεγχόμενο και να μεταδίδετε από άγνωστη πηγή περίπου την ίδια ώρα κάθε μέρα εκτός σαββατοκύριακου. Είναι αρκετά ισχυρό για να δημιουργήσει την τρίτη αρμονική του, που είναι 2,81235 Hz.
Ένα κύμα Ακραία Χαμηλής Συχνότητας στα τέλη του 1998 μέχρι τις αρχές του 1999 από άγνωστη πηγή που εμφανίζεται μόνο καθημερινές, αρκετά ισχυρό για να δημιουργεί κύμα τρίτης αρμονικής, με γρήγορη άνοδο και αργή εξασθένηση, που εντοπίζεται καλύτερα με μαγνητόμετρα στο Βορρά και μήκος κύματος περίπου ίδιο με την απόσταση από τη Σελήνη; Είναι προφανές: το HAARP ή μια παρόμοια διάταξη στέλνει σήματα που αντανακλώνται στη Σελήνη κι επιστρέφουν στη Γη. (Cramer, 2001).
H Φωνή του Πλανήτη
Οι συχνότητες SR έχουν μαθηματική σχέση αλλά δεν είναι αληθινές αρμονικές. Είναι ίσως πιο εύστοχο να δούμε τις SR σαν "Φωνή του πλανήτη" παρά σαν σφυγμό του - που είναι περίπου στα 10 Hz (Lonetree). Υπάρχει αρμονική συσχέτιση μεταξύ της Γης και του νου και σώματός μας. Το χαμηλής συχνότητας ισοηλεκτρικό πεδίο της Γης, το μαγνητικό πεδίο της Γης και το ηλεκτροστατικό πεδίο που προκύπτει από τα σώματά μας είναι αλληλένδετα. Οι εσωτερικοί μας ρυθμοί αλληλεπιδρούν με εξωτερικούς ρυθμούς, επηρεάζοντας την ισορροπία μας, τον ύπνο REM, την υγεία και τη διανοητική μας κατάσταση. Τα κύματα SR μάλλον βοηθούν τη ρύθμιση του εσωτερικού μας ρολογιού, επηρεάζοντας τα πρότυπα ύπνου/ονείρου κι εγρήγορσης, και έκκρισης ορμονών.
Οι ρυθμοί και παλμοί του ανθρώπινου εγκεφάλου αντικατοπτρίζουν εκείνους των ιδιοτήτων συντονισμού της γήινης κοιλότητας, που λειτουργεί ως κυματικός οδηγός. Αυτός ο φυσικός παλμός συχνοτήτων δεν είναι ένας σταθερός αριθμός αλλά ένας μέσος όρος παγκόσμιων μετρήσεων, όπως το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (EEG) είναι ο μέσος όρος των μετρήσεων των κυμάτων του εγκεφάλου. Οι SR στην πραγματικότητα κυμαίνονται όπως τα εγκεφαλικά κύματα, ανάλογα με τη γεωγραφική θέση, τους κεραυνούς, τις ηλιακές εξάρσεις, τον ιονισμό της ατμόσφαιρας και τους ημερήσιους κύκλους.
Ο Φινλανδός φυσικός Matti Pitkanen πιστεύει ότι ακόμη και τα διαπλανητικά και διαστρικά μαγνητικά πεδία επηρεάζουν τη συνειδητή ζωή. Έχει επεξεργαστεί ένα μοντέλο συσχετισμού των φαινομένων Ψ με τον αστρικό χρόνο, που περιγράφει το δίωρο διάστημα μεταξύ 1:30 π.μ. ως βέλτιστο. Εμπλέκεται η μαγνητική ροή από το γαλακτικό πυρήνα, σε συνδυασμό με χαμηλωμένο επίπεδο θορύβου στο γεωμαγνητικό πεδίο. Όπως αποκαλύπτουν άλλες έρευνες, πιστεύει ότι τα μικροκύματα και τα ραδιοκύματα παίζουν καθοριστικό ρόλο στον βιολογικό έλεγχο, την ομοιόσταση και τις διανοητικές αλληλεπιδράσεις εξ αποστάσεως.
Ο Pitkanen προτείνει ότι από κάποιες απόψεις το σώμα/νους λειτουργεί ως κβαντικός βιοϋπολογιστής, κατευθύνοντας τους βιολογικούς μοριακούς μηχανισμούς τύπου κλειδί-κλειδαριά. Θεωρεί τα πλασμόνια βάση των νευρικών κυκλωμάτων, και τα τοπολογικά κβαντισμένα διπολικά μαγνητικά πεδία - των οποίων οι περίπλοκες διασυνδέσεις μπορεί να εμπλέκονται με γεωμαγνητικές δυνάμεις - δημιουργούς αλλαγών στη μαγνητική πολικότητα.
"Διέγερση" είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για τους νευρώνες του εγκεφάλου. Ερεθίζονται ακολουθώντας παγκόσμια σχήματα, και παράγουν μεγαλύτερα κύματα σε εκτενέστερες περιοχές του εγκεφάλου. Είναι προφανές ότι σε βαθύ διαλογισμό, όπου κύματα ρυθμών άλφα και θήτα διατρέχουν όλο τον εγκέφαλο, ο άνθρωπος και ο πλανήτης μπορούν να συντονιστούν.
Υπάρχει μεταβίβαση ενέργειας και πληροφορίας ενσωματωμένη σε ένα πεδίο. Ίσως ο πλανήτης επικοινωνεί μαζί μας στην πρωτόγονη αυτή γλώσσα των συχνοτήτων. Αυτό θα εξηγούσε γιατί η ύπνωση και η θεραπεία συμβαίνουν στις συχνότητες SR που συνδέονται με τους ρυθμούς άλφα.
Άφθονα αρχαιολογικά στοιχεία δείχνουν ότι οι άνθρωποι έχουν συγχρονιστεί διαισθητικά με τον πλανητικό συντονισμό στην πορεία της ιστορίας. Υπάρχουν διαπολιτισμικά στοιχεία για διάφορες ιεροτελεστίες που ενισχύουν αυτήν την εναρμόνιση με το πλανητικό πεδίο.
Ίσως οι προφανέστεροι "οδηγοί" αυτών των καταστάσεων έκστασης είναι τα τύμπανα των σαμάνων και οι χοροί έκστασης, που χρησιμοποιούνται εδώ και 50.000 χρόνια. Ως μέρος της καταγραφής της διαμόρφωσης προσωπικότητας, οι Mead και Bateson ανέφεραν μια τεχνική που διδάσκεται στα παιδιά του Μπαλί, και που αυτή η κουλτούρα εφαρμόζει διαισθητικά για να εναρμονίσει τις κοινότητές της. Καθένας μπορεί να το κάνει, και ίσως το κάνει ήδη υποσυνείδητα. Καθίστε σε μια καρέκλα και βάλτε το πόδι σας έτσι ώστε να ακουμπά στο μπροστινό μέρος του πέλματος. Αν πετύχετε τη σωστή γωνία, ολόκληρο το πόδι θα αρχίσει να δονείται. Όταν η δόνηση πλησιάζει τις συχνότητες SR, διευκολύνει την έκσταση.
Δάσκαλοι και γονείς ενοχλούνται με τα ζωηρά παιδιά και διαρκώς τους λένε "Κάτσε ήσυχα!". Όμως η διαρκής κίνηση χεριών και ποδιών ίσως είναι ένας φυσικός τρόπος να ενεργοποιούν το σώμα τους. Και ίσως αυτή είναι και η ουσία πολλών τελετών, όπως οι θεραπευτικές. Το σώμα αρχίζει να κινείται και τα χέρια να πάλλονται, και αν αφεθούμε πιο ελεύθεροι ολόκληρο το σώμα μπορεί να μπει σε συντονισμένη κίνηση αντικατοπτρίζοντας τη θεραπευτική πρόθεση.
Για παράδειγμα, στον θεραπευτικό χορό των Βουσμάνων της Καλαχάρι, οι σαμάνοι πλημμυρίζουν μα ζωτική ενέργεια, διεγείρονται, ζεσταίνονται και τρέμουν. Όταν αγκαλιάσουν κάποιον, αρχίζει κι εκείνος να τρέμει και μπορεί να γυρίσει και να αγκαλιάσει κάποιον άλλο. Ένας-ένας αρχίζουν όλοι να δονούνται κυριολεκτικά με την παλλόμενη ενέργεια. Ωστόσο, (όπως στην Κινέζικη ιατρική), όταν φτάσει στη δική μας ή σε άλλες σύγχρονες κουλτούρες, το φαινόμενο αυτό περιορίζεται πολύ κι εκφράζεται με λιγότερο εμφανείς πρακτικές, όπως η "θεραπευτική σύζευξη" (η εναισθητική επικοινωνία θεραπευτή και ασθενούς).
Kαθένας μπορεί να προκαλέσει σκόπιμα αυτήν τη θεραπευτική/διεγερτική συχνότητα, και δεν υπάρχει "σωστός" τρόπος. Είναι μια φυσική ικανότητα που το σώμα μας εφαρμόζει διαισθητικά: δονείται με τον παλμό της ίδιας της ζωής. Σκοπός αυτής της κίνησης είναι να βγούμε από τα όρια και τους περιορισμούς του ατομικού νου και να συνδεθούμε με κάτι μεγαλύτερο.
Έχει πολλά ονόματα, αλλά αυτός ο "ευρύτερος Νους" μάς συνδέει μεταξύ μας και με τη Φύση, ενσαρκώνοντας το μεταφυσικό αξίωμα "Όπως είναι πάνω, έτσι είναι και κάτω". Αυτή η δυναμική αλληλοσύνδεση ενώνει σώμα/νου, γαλαξία/άτομα, και αίσθηση/ερέθισμα σε έναν κύκλο επιβολής του πνεύματος στην ύλη, όπου υποκείμενο και αντικείμενο γίνονται ένα, όπου η γαλακτική και η ανθρώπινη συνειδητότητα ενώνονται.
Ο C.M.Anderson, γιατρός (1998) του Χάρβαρντ περιγράφει ένα κοινό αλλά λίγο κατανοητό φαινόμενο που το ονομάζει "Διαρκώς Ταλαντούμενο Ήχο" (POS). Πολλοί παρατηρούν αυτόν τον εσωτερικό "ήχο", ιδιαίτερα όταν είναι άρρωστοι ή αφυδατωμένοι, επειδή "δυναμώνει". Ακούγεται σαν βόμβος εντόμου. Ο Anderson το συνδέει όχι μόνο με τον ύπνο REM (ταχείες οφθαλμικές κινήσεις) ή την κατάσταση του ονειρέματος και την διαταραχή μετα-τραυματικού στρες (PTSD), αλλά και με την κανονική ρυθμικότητα Α 10 Hz.
Ο Anderson μιλά για την ενοχλητική επίδραση φωτός και ήχου, που μπορεί να προκύψει από την απώλεια της κανονικής εξοικείωσης με τον κόσμο εξ αιτίας αποσταθεροποίησης του δικτυωτού σχηματισμού του εγκεφάλου [RF] που οδηγεί σε φόβο ή/και οργή. Και πάλι, το ιστορικό τραυμάτων ή κακομεταχείρισης συνδέεται στενά με την ασύμμετρη λειτουργία των ημισφαιρίων. Οι δομές του κροταφικού λοβού, όπως ο ιππόκαμπος και η αμυγδαλή, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες στις επιπτώσεις παιδικής κακομεταχείρισης και τραύματος.
Ο Anderson εικάζει ότι ο ταλαντούμενος ήχος υποδεικνύει ταχεία μετακίνηση της προσοχής μας από το αριστερό στο δεξί ημισφαίριο, και ελάττωση της κανονικά σταθερής ρυθμικότητας των 10 Hz του ελαιοπαρεγκεφαλιδικού συστήματος. Αυτό το ακουστικό φαινόμενο ταλάντωσης ίσως λειτουργεί ως ακουστικός οδηγός. Το φαινόμενο της ελάττωσης ίσως δείχνει ενδεχόμενη υπερχείλιση του αριστερού ημισφαιρίου από το ανεξέλεγκτο δεξί που αναλαμβάνει την πρωταρχική επικέντρωση της προσοχής. Αυτό, καθώς και οι φασικές διακυμάνσεις του δικτύου S [το δίκτυο των σωματικών ομάδων σεροτονινεργικών νευρώνων] και του ανεξέλεγκτου PGO [γεφυρο-γονατωδο-ινιακού], δημιουργεί τις συνθήκες για την αιφνίδια εκδήλωση κατάστασης SOC [αυτο-οργανούμενη κρίσιμη κατάσταση] και την περίοδο ξύπνιου ονειρέματος.
Ο Anderson αναφέρεται στο "ξύπνιο ονείρεμα ως θεραπευτικό ταξίδι μέσω του κλασματικού υπερχώρου των συναισθηματικά καταχωρημένων παιδικών αναμνήσεων.."
"Η ανάκληση τραυματικών βιωμάτων της παιδικής ηλικίας στους ενήλικες, εξαιτίας της ανωριμότητας των επιχειλίων δομών κατά τη στιγμή του τραύματος, μπορεί να απαιτεί ηλεκτρική διέγερση ή έντονη δραστηριότητα τύπου PGO κατά την ονειρική κατάσταση. Η επαναλαμβανόμενη διαταραχή του ύπνου από υπερένταση σχετική με πόλεμο, απώλεια γονιού, διαζύγιο, κακομεταχείριση, παραμέληση ή χρόνια κατάχρηση ναρκωτικών παρεμποδίζει τη φυσική λειτουργία αποκατάστασης των φασικών διαδικασιών REM." (I.Miller and G.Swinney, 2001).

Richard Alan Miller & Iona Miller

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009

Φοιτήτρια ενός κατώτερου Θεού;


Μια παλαιστίνια φοιτήτρια φορώντας χειροπέδες και με δεμένα τα μάτια απελάθηκε διά της βίας στη Λωρίδα της Γάζας από τα ισραηλινά στρατεύματα μόλις δύο μήνες πριν αποφοιτήσει από το πανεπιστήμιο.
Η Berlanty Azzam, 21 ετών, που σπούδαζε διοίκηση επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο της Βηθλεέμ, είπε ότι γύριζε στο σπίτι της με ταξί μετά από μια συνέντευξη εργασίας στη Ραμάλα την Τετάρτη, όταν στο φυλάκιο ελέγχου “Container" στρατιώτες της αφαίρεσαν το δελτίο ταυτότητας το δικό της και του συνεπιβάτη της που διέμενε στη Γάζα. Μετά από έξι ώρες αναμονής, οι στρατιώτες της είπαν ότι θα πρέπει να τους μεταφέρουν σε ένα κέντρο κράτησης στο νότιο τμήμα της Δυτικής Όχθης, της φόρεσαν χειροπέδες και της έδεσαν ένα επίδεσμο στα μάτια, όπως είπε.
«Η οδήγηση διήρκεσε περισσότερο από ό, τι θα έπρεπε και εγώ άρχισα να σκέφτομαι κάτι δεν πήγαινε καλά. Άρχισα να αναρωτιέμαι, τι μου κάνουν;» Αφού το αυτοκίνητο σταμάτησε και της αφαίρεσαν τον επίδεσμο από τα μάτια, η Azzam είδε ότι βρισκόταν στο σημείο διέλευσης Erez στη Γάζα.
Αυτή ήταν η έκτη, σε διάστημα 10 ημερών, γνωστή αναγκαστική επιστροφή Παλαιστινίου στη Γάζα από το σημείο ελέγχου “Container” – το οποίο βρίσκεται μεταξύ της Βηθλεέμ και του Abu Dis – σύμφωνα με την ισραηλινή ομάδα ανθρωπίνων δικαιωμάτων Gisha.
Το Ισραήλ εμποδίζει την επανασύνδεση οικογενειών στη Δυτική Όχθη Παλαιστινίων με τους συγγενείς τους που μένουν στη Γάζα, πιέζοντάς τους έτσι να μετεγκατασταθούν κι αυτοί στη λωρίδα της Γάζας.
Οι ενέργειες αυτές αποτελούν εφαρμογή μέρους μιας ισραηλινής πολιτικής που έχει σαν στόχο να διασπείρει τους Παλαιστινίους σε δύο περιοχές αποκομμένες μεταξύ τους, στη Δυτική Όχθη και στη λωρίδα της Γάζας, , υπονομεύοντας έτσι την προοπτική της δημιουργίας ενιαίου Παλαιστινιακού κράτους που θα περιλαμβάνει και τις δύο περιοχές. Στη συμφωνία του 1993 στο Όσλο ορίζεται ρητά ότι η Δυτική Όχθη και η Λωρίδα της Γάζας αντιμετωπίζονται ως μία ενιαία εδαφική περιοχή.
Ο ταγματάρχης Guy Inbar, ένας ισραηλινός αξιωματούχος του υπουργείου άμυνας, δήλωσε σαν αιτία απέλασης της Azzam το γεγονός της παράνομης διαμονής της στη Δυτική Όχθη.
«Μιλάμε για μια πολίτη της Γάζας η οποία ζήτησε άδεια για να σπουδάσει στην περιοχή της Ιουδαίας και της Σαμάριας και έλαβε αρνητική απάντηση», είπε.
«Το 2005, της δόθηκε άδεια να επισκεφτεί την Ιερουσαλήμ για τέσσερις ημέρες και είχε παραμείνει στη συνέχεια (στη Δυτική Όχθη) χωρίς άδεια. Η συνολική διάρκεια της παραμονής της ως φοιτήτριας βασίστηκε στην εξαπάτηση και ήταν ενάντια στο νόμο».
Η Sari Bashi, επικεφαλής της ισραηλινής ομάδας ανθρωπίνων δικαιωμάτων Gisha, η οποίος προσπάθησε να παρέμβει για λογαριασμό της Azzam, είπε ότι Την Τετάρτη, στρατιωτικοί δικηγόροι την διαβεβαίωναν ότι η φοιτήτρια δεν θα απελαύνετο στη Γάζα και ότι η ομάδα ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα είχε τη δυνατότητα να προκαλέσει δικαστική γνωμάτευση επί του θέματος το επόμενο πρωινό.
«Ο στρατός μας παραπλάνησε», είπε η κα Bashi. «Υπάρχει εδώ παραβίαση του δικαιώματος πρόσβασης στην εκπαίδευση, του δικαιώματος ελεύθερης κυκλοφορίας και το δικαιώματος να επιλέγει κάποιος τον τόπο διαμονής του μέσα στο έδαφός του».
Ο στρατός δεν απάντησε στο αίτημα για σχολιασμό.
Ο Jack Curran, αντιπρόεδρος για την ανάπτυξη στο Πανεπιστήμιο της Βηθλεέμ, χαρακτήρισε την απέλαση "ντροπή". «Αυτό δεν αφορά την πολιτική Πρόκειται για ένα νεαρό άτομο τελειόφοιτη στο Πανεπιστήμιο. Από το 2005 σπουδάζει ως επιμελής φοιτήτρια. Κανείς δεν κερδίζει από μια τέτοια εξέλιξη».
By Ben Lynfield in Jerusalem
Friday, 30 October 2009
The Independent
http://www.independent.co.uk
απόδοση στη νεοελληνική από andreas

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

Aρχαιοελληνική οικονομική σκέψη και σύγχρονος οικονομισμός


Από τον Homo Politicus στον Homo Economicus

Για την ελληνική ιδιοσυγκρασία, η οποία ικανοποιείτο με την σύνθεση των πραγμάτων σε ένα πεδίο ανώτερης ενοποίησης, η οικονομία δεν μπορούσε να να μείνει ευλαβικά ανέγγιχτη σαν μια δήθεν «ιερή» έννοια, ή σαν ένα «πεπρωμένο» προς το οποίο η κοινωνία όφειλε να κινηθεί. Η οικονομία δεν αποτελούσε για τον ελληνικό νου κάποιο αυτοσκοπό αυτονομημένο από τον παράγοντα άνθρωπο και τις ανάγκες του και γι αυτό δεν αντιμετωπιζόταν σαν αυθύπαρκτη έννοια, η οποία διέθετε, δήθεν αφ εαυτής, μια οποιαδήποτε εγγενή αξία. Η οικονομία έπρεπε και αυτή να υπαχθεί στο σύνολο των λοιπών ζωτικών δραστηριοτήτων και αναζητήσεων, που αφορούν σε μια κοινωνία και να αλληλεπιδράσει με αυτές, χωρίς να θεωρείται σε καμία περίπτωση η πεμπτουσία τους.
Η ίδια η λέξη «οικονομία» (π.χ. στους Ξενοφώντα(1) και Αριστοτέλη(2)) δεν σήμαινε τίποτε άλλο από διαχείριση των υποθέσεων του οίκου και φυσικά όχι μόνο των χρηματικώς εκπεφρασμένων. Κατά τον ίδιο τρόπο η επέκταση της χρήσης της λέξης για το σύνολο της κοινωνίας επέβαλε μια διεύρυνση της έννοιάς της: οικονομία της πόλης, δηλαδή Πολιτική Οικονομία, είναι η διαχείριση των υποθέσεων της πόλης, χωρίς τον αυθαίρετο και παραπλανητικό κατατεμαχισμό τους σε χρηματικώς και μη χρηματικώς εκπεφρασμένες. Επειδή η πόλη (=κοινωνία) νοείτο ως ενιαίος οίκος εντός του οποίου πρέπει να επιτυγχάνεται με πολιτικό τρόπο η έμπρακτη ταύτιση ατομικού και συλλογικού συμφέροντος, η οικονομική δραστηριότητα όφειλε να υποτάσσεται σε αυτή την αναγκαιότητα. Όπως έχει επισημανθεί(3), στην αρχαία Ελλάδα η οικονομία γίνεται αντιληπτή ως ενσωματωμένη στην κοινωνία και όχι ως ξεχωριστός τομέας υπεράνω αυτής.
Πράγμα, που υποχρεώνει στην εξέταση της Πολιτικής Οικονομίας ως εξαρτώμενης και εκπορευόμενης από την αυθεντική πολιτική, δηλαδή από την τέχνη της (αυτο)διοίκησης -όχι του εξουσιασμού- των κοινωνιών. Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα δεδομένα της σημερινής εποχής, όπου η πολιτική έχει εκφυλλιστεί σε παιδί για τα θελήματα των οικονομικώς ισχυρών και η οικονομική ορολογία έχει αποκτήσει την μυστικοπάθεια και την ασάφεια της θρησκευτικής (όσο κι αν αρέσκεται να διατυπώνεται με έναν ψευδοεπιστημονικό τρόπο). Την επιστημονικοφανή αυτή ορολογία την μηρυκάζουν ανυποψίαστοι και οι αδαείς «απλοί άνθρωποι», χωρίς να ξέρουν τί πραγματικά λένε αλλά, δεχόμενοι ασυνείδητα όλο το ηθικολογικό, συναισθηματικό και χειραγωγητικό αποτέλεσμά της (όπως ακριβώς έχει επιτύχει και η θρησκεία).
Η αρχαία ελληνική οικονομία δεν υπήρξε ως κάτι ενιαίο (κάθε πόλη είχε διαφορετικό νόμισμα, δημοσιονομική πολιτική κ.λπ.). Υπάρχουν ωστόσο κάποιοι κοινοί τόποι, οι οποίοι δίνουν μια εικόνα του πώς οι Έλληνες αντιλαμβάνονταν την Πολιτική Οικονομία και πώς συγκεκριμενοποιούσαν τις θεμελιώδεις της έννοιες εντάσσοντάς τες στο πεδίο τής γενικότερης πολιτικής, φιλοσοφικής κ.ά. αναζήτησής τους.
Ο παραγωγός
Στην ελληνική αρχαιότητα, η έννοια του παραγωγού σχετίζεται ευθέως με την έννοια της ελευθερίας. Ελεύθερος θεωρείται μόνο όποιος παράγει για προσωπικό του όφελος. Όποιος ασκεί οποιουδήποτε είδους εξαρτημένη εργασία (μισθωτή, δουλική, δουλοπάροικη, ή άλλη), όποιος πουλά την εργασία του για να επιβιώσει, δεν μπορεί να λέγεται ελεύθερος(4).
Ο παραγωγός με τη μορφή του ανεξάρτητου αγρότη ή τεχνίτη και όχι η δουλεία, αποτέλεσε την βάση της αρχαίας ελληνικής οικονομίας. Αυτή είναι μια ιστορική διαπίστωση, στην οποία έδωσαν ιδιαίτερη έμφαση η μαρξιστική και η αναρχική οικονομική σκέψη του 19ου αιώνα και οι επίγονοί τους(5). Παρά την εντέχνως διαδεδομένη (ειδικά στη Νεοελλάδα) φημολογία, η δουλεία αποτέλεσε ένα περιορισμένο φαινόμενο στην αρχαία ελληνική ζωή: μόνο σε κάποιες μεγάλες οικονομικές μονάδες κάποιων μεγάλων πόλεων γινόταν χρήση δούλων (π.χ. στα μεταλλεία).
Στο σύγχρονο οικονομικό σύστημα (κεφαλαιοκρατικό) η εξαρτημένη εργασία αποτελεί τη βάση της παραγωγικής διαδικασίας. Η εξαρτημένη εργασία ως βάση της οικονομίας, αποτελεί και την κυριότερη αιτία για την εξάρτηση της οικονομίας (και, συνακόλουθα, της κοινωνίας και της πολιτικής) από τούς «ειδικούς» και για την άνευ ιστορικού προηγουμένου υπερσυγκέντρωση της πολιτικής εξουσίας (βλ. την διάλεξη του Κορνήλιου Καστοριάδη, Προβλήματα δημοκρατίας σήμερα).
Αποτελεί επίσης και μια από τις κυριότερες αιτίες, που οι επιχειρήσεις μπορούν να ασκούν κοινωνικό έλεγχο και χειραγώγηση: είναι γνωστοί οι συνήθεις εκβιασμοί μεγάλων επιχειρήσεων (= οικονομικών εξουσιών), ότι θα μετακινήσουν ή θα κλείσουν παραγωγικές τους μονάδες αν δεν ψηφιστούν π.χ. φορολογικοί, ή (αντ)εργατικοί νόμοι που να τις ευνοούν. Οι τύχες εκατομμυρίων ανθρώπων, ή ακόμα και ολόκληρων κοινωνιών εξαρτώνται από τις διαθέσεις των ηγεσιών των επιχειρήσεων. Το συνηθισμένο θέαμα επιχειρήσεων, οι οποίες, στα πλαίσια της «πολιτικής» τους, δημιουργούν σε μια μέρα χιλιάδες άνεργους, ή η ραγδαία εξαφάνιση ολόκληρων οικονομικών τομέων (ακόμα κι αν συμβαίνει λόγω δυσμενών οικονομικών «συγκυριών»), πιθανότατα θα κλόνιζε έναν αρχαίο.
Μια οικονομία με βάση της την εξαρτημένη εργασία και με κυριότερη παρενέργειά της τη δημιουργία συνεχούς επαγγελματικής ανασφάλειας (αυτής, που οι σύγχρονοι οικονομολόγοι συνηθίζουν να ωραιοποιούν ως δήθεν επαγγελματική «κινητικότητα») δεν ταιριάζει σε ελεύθερους ανθρώπους. Αλλά και μια κοινωνία, που άγεται και φέρεται από τον «επιχειρηματικό» της κόσμο (βλ. τις αστεία αυτοαποκαλούμενες «παραγωγικές τάξεις», σαν να μην ήταν παραγωγική η εργασία π.χ. του γιατρού, ή του εκπαιδευτικού, ή του αγρότη), είναι στην πραγματικότητα υπόδουλη, ό,τι ψευδαισθήσεις περί ελευθερίας της κι αν τρέφει.
Πλούτος και φτώχεια
Ως προς την αντίληψη περί ατομικού πλούτου, αυτός συνδεόταν με την εξασφάλιση χρόνου για την ενασχόληση με τα κοινά(6) και με την απόκτηση της αρετής (δηλαδή της προσωπικής εξέλιξης και ολοκλήρωσης)(3).
Ο πλούτος θεωρείτο κάτι θετικό επειδή απάλλασσε από την καθημερινή βιοπάλη και έδινε την χρονική και χρηματική άνεση (αλλά δημιουργούσε και την άγραφη υποχρέωση) σε όποιον τον διέθετε, για να καλλιεργήσει τον εαυτό του και για να προσφέρει στο σύνολο. Η προσφορά αυτή δεν είχε καμία σχέση με την μετέπειτα επιφανειακή χριστιανική «φιλανθρωπία», που απλώς τονίζει και διαιωνίζει τη δυστυχία των αποδεκτών της, αλλά έπρεπε να διοχετεύεται απ ευθείας στις κοινωνικές δομές και να ενισχύει την κοινωνική ευημερία (όπως με δαπανηρότατες ευεργεσίες, κ.ά.). Κανείς πλούσιος δεν έγινε ποτέ υποκείμενο θαυμασμού μόνο και μόνο επειδή ήταν πλούσιος, επειδή δηλαδή, όπως θα λεγόταν σήμερα, «τα είχε καταφέρει». Ο πλούτος δεν θεωρείτο ένδειξη της… «δημιουργικότητας» και του… «δυναμισμού» κάποιου (λέξεις που έχουν ευτελιστεί στην -αλωμένη από τις οικονομίστικες εμμονές- καθομιλουμένη).
Όφειλε να κερδίζει καθημερινά τη γενική εκτίμηση, τόσο με την προσωπικότητά του, όσο και με την παντοειδή στήριξη, που παρείχε στην κοινότητα. Οι πλούσιοι επάνδρωναν συνήθως τις πρώτες γραμμές της οπλιτικής φάλαγγας με το καθολικό, τότε, σκεπτικό, ότι επειδή είχαν περισσότερα να υπερασπίσουν από έναν φτωχό, τούς αναλογούσε και περισσότερο μερίδιο κινδύνου. Οι ίδιοι οι πλούσιοι επιζητούσαν με την οικονομική δραστηριότητά τους, όχι κυρίως περισσότερα χρήματα αλλά, συνήθως, ό,τι και ο οποιοσδήποτε άλλος Έλληνας: τιμή και δόξα από τους συμπολίτες τους και τις μελλοντικές γενιές. Το παράδειγμα του Αθηναίου Κίμωνα, γιού του Μιλτιάδη, είναι ένα από τα πρώτα, που έρχονται στον νου. Αντιθέτως η ένδεια θεωρείτο κάτι ανεπιθύμητο, όχι επειδή γινόταν αντιληπτή κοινωνικά ως «αποτυχία», αλλά ως πρόσκομμα στην απόκτηση της αρετής (μάλιστα στην Αθήνα υπήρχε και νόμος, που απαγόρευε να κατηγορήσει κανείς κάποιον άλλον για τη φτώχεια του, ή για την τέχνη που ασκούσε - βλ. Δημοσθένους Προς Ευβουλίδην, 30-35).
Οικονομία αυτάρκειας
Πρόκειται για την σημαντικότερη ίσως πτυχή της οικονομικής ζωής των αρχαίων Ελλήνων. Η αρχή της αυτάρκειας σφράγισε όλη τη δημόσια και ιδιωτική οικονομική δραστηριότητά τους. Ένα νοικοκυριό, ακόμα και μέσα στην πόλη, έπρεπε να φτιάχνει το ψωμί του, να έχει το περιβόλι του, να διαθέτει κάποια υποτυπώδη κτηνοτροφική υποδομή κ.λπ.. Σε επίπεδο πόλης θεωρείτο, ότι μια κοινωνία πρέπει να επιδιώκει να παράγει όλα όσα της χρειάζονταν και να αποφεύγει να εξαρτάται από εξωτερικούς παράγοντες.
Η εγχώρια παραγωγή ενθαρρυνόταν ακόμα και στη περίπτωση, που τα ίδια προϊόντα μπορούσαν να κοστίσουν φθηνότερα μέσω της εισαγωγής τους. Π.χ. η Αθήνα ανέκαθεν εισήγαγε σιτάρι, αλλά μόνο ως συμπλήρωμα στην ανεπαρκή αττική παραγωγή. Παράλληλα ποτέ δεν έπαψαν να υπάρχουν και οι σιτοπαραγωγοί της Αττικής, πράγμα που σημαίνει, ότι είχε ληφθεί μέριμνα -πολιτική τιμών και δασμών- ώστε να μην πέσουν θύματα του ανταγωνισμού (μια σημερινή «φιλελεύθερη» οικονομία θα τους είχε εγκαταλείψει στην τύχη τους αν και «ελεύθεροι πολίτες» -βλ. μεγατόνους αδιάθετων αγροτικών προϊόντων- ενώ μια, υποτίθεται, ενοποιημένη οικονομία τύπου Ε.Ε. θα τους είχε υποβαθμίσει στρέφοντάς τους σε κάποια πιο «αποδοτική» -και φυσικά άσχετη με τις εγχώριες ανάγκες καλλιέργεια- ή ίσως θα τους είχε υποχρεώσει ακόμα και να αλλάξουν επάγγελμα…).
Το εμπόριο είχε για τις ελληνικές πόλεις έναν καθαρά εισαγωγικό συμπληρωματικό ρόλο και αντιμετωπιζόταν σαν αναγκαίο κακό, μια και η πλήρης αυτάρκεια ήταν τότε, όπως και σήμερα κάτι, που μπορεί να επιτευχθεί μόνο κατά προσέγγιση. Κάθε πόλη είχε τη δική της «εθνική» εισαγωγική εμπορική πολιτική.
Η εμπορική δραστηριότητα ασκείτο συνήθως από μη πολίτες, που ήσαν εγκατεστημένοι στο έδαφος της πόλης και ελέγχετο σχολαστικά. Π.χ. το τί, γιατί, πόσο, πότε, από πού και πώς θα εισαχθεί και πώς θα διατεθεί, τουλάχιστον σε ζωτικά προϊόντα, αποτελούσε συχνότατα θέμα των συνελεύσεων της Εκκλησίας του Δήμου(3) δηλαδή, ζήτημα κατ εξοχήν πολιτικό, το οποίο αφορούσε τους πάντες. Ήταν αδιανόητη η «ελεύθερη» (και συνήθως απρόβλεπτη και αιφνιδιαστική) οικονομική δραστηριότητα, τα παιχνιδάκια των κερδοσκόπων με είδη πρώτης ανάγκης, οι συμφωνίες «κυρίων», η εκμετάλλευση, ή και το «στήσιμο» από τους επιτήδειους δύσκολων καταστάσεων, οι «αρπαχτές» και οι «μαγκιές» εις βάρος της κοινωνίας. Ωστόσο δεν επρόκειτο απλώς για την θωράκιση της κοινωνίας με τους «κατάλληλους» νόμους, ούτε για «έντιμους» δημόσιους λειτουργούς, που έκαναν ευσυνείδητα το καθήκον τους και άλλα τέτοια αφελή, που προβάλλονται σήμερα ως πανάκειες για ανάλογα προβλήματα. Εδώ, η ίδια η κοινωνία παίρνει την κατάσταση στα χέρια της και κόβει τα φτερά στην αλητεία της «κονόμας» (Ένας σημερινός οικονομικός αναλυτής θα έμενε κατάπληκτος με την παντελή απουσία «κινήτρων» -άλλη πολυφορεμένη λέξη, που στην σύγχρονη οικονομική ορολογία αποτελεί το επιστημονίστικο συνώνυμο του ξεπουλήματος- προς τους εμπόρους/ «επενδυτές» των ελληνικών πόλεων) .
Η εμπορική «εσωστρέφεια» των κατά τα άλλα εξωστρεφών αρχαίων Ελλήνων βοήθησε στη μακροβιότητα των πόλεων και των θεσμών τους. Η επιδίωξη αυτάρκειας συνέβαλε στην κοινωνική συνοχή και στην ανεξαρτησία των πόλεων.
Μια άλλη σπουδαιότατη πλευρά της εφαρμογής της αρχής της αυτάρκειας που θα πρέπει να επισημανθεί είναι η πολιτειακή ιδιοκτησία και διαχείριση των πρώτων υλών (π.χ. μεταλλεία), των μεταφορών και επικοινωνιών (λιμάνια, δρόμοι) και γενικά όλων των ζωτικών για την κοινωνία οικονομικών τομέων. Ιδιωτικοποίηση σε αυτές τις περιπτώσεις ήταν αδιανόητη, σε αντίθεση με σήμερα, όπου τα παραπάνω γίνονται βορά των ιδιωτικών συμφερόντων.
Καταμερισμός της εργασίας και «παραγωγικότητα»
Ο κοινωνικός καταμερισμός των επαγγελμάτων γινόταν με κριτήριο το να μην υφίστανται οι πολίτες τις δυσμενείς συνέπειες του ανταγωνισμού με τους πολλούς ξένους που ζούσαν στις ελληνικές πόλεις. Γι αυτό, στους ξένους επιτρέπονταν μόνο οι ασχολίες εκείνες, που θεωρούντο, ότι δεν ταίριαζαν σε έναν πολίτη. Συνήθως επρόκειτο για ό,τι είχε να κάνει με εμπόριο. Το εμπόριο (συμπεριλαμβανομένου του εμπορίου χρήματος, τραπεζική κ.λπ.) θεωρείτο δραστηριότητα, λιγότερο, ή περισσότερο συνυφασμένη με την απάτη, παντελώς ανάρμοστη για έναν πολίτη και συνήθως αφηνόταν σε μη πολίτες, αλλά η διεξαγωγή του γινόταν σε όλα του τα στάδια υπό την άγρυπνη επιτήρηση και τον παρεμβατισμό της κοινωνίας.
Η φρασεολογία της σημερινής αγοράς φανερώνει μια τεράστια αλλαγή στον τρόπο που προβάλλονται και αξιολογούνται τα επαγγέλματα. Κατά έναν επιδερμικό και ευκαιριακό τρόπο, τα σημερινά «μοντέρνα» και «αστραφτερά» επαγγέλματα της παντοειδούς χρηματοεμπορευματικής μεσιτείας (αυτά που οι αρχαίοι ανέθεταν συνήθως σε μη πολίτες, ή ακόμα και σε δούλους -π.χ. ο πλουσιότερος άνθρωπος της Αθήνας του 4ου π.Χ. αιώνα ήταν ο τραπεζίτης και δούλος Πασίων) έχουν ηθικοποιηθεί και απολαμβάνουν μεγάλου κοινωνικού γοήτρου: «ο καλώς εννοούμενος επικερδής χαρακτήρας του (τού επαγγέλματος) αποσιωπάται συστηματικά, οι χρηματιστές κόπτονται για την "ανάπτυξη", οι διαφημιστές μοχθούν για την "επικοινωνία", οι ασφαλιστές χτίζουν την "ασφαλιστική συνείδηση" κ.ο.κ. Εξ ου και το καταγέλαστο ορισμένων, ότι ασκούν λειτούργημα».(7)
Ο καταμερισμός των ειδικοτήτων σε μια παραγωγική μονάδα γινόταν με κριτήριο την βελτίωση της ποιότητας(8) και όχι την αύξηση της παραγωγικότητας. Η τελευταία αυτή λέξη μάλλον δεν θα σήμαινε τίποτα για τους Έλληνες, αφού στόχος τους δεν ήταν το αγχωμένο κυνήγι κάποιων εμπορικών αγορών, αλλά η κάλυψη μιας σχετικά σταθερής και προβλέψιμης εγχώριας ζήτησης σε μια περίπου αυτάρκη και προστατευμένη οικονομία.
Οι οικονομικές κρίσεις στο κεφαλαιοκρατικό σύστημα είναι κρίσεις μη απορροφήσιμης υπερπαραγωγής, οι οποίες οφείλονται στην υστερία της «παραγωγικότητας», που σε τελική ανάλυση δυσκολεύεται να παρακολουθήσει τη ζήτηση και να κατανοήσει τις ανθρώπινες ανάγκες, (πόσο μάλλον να τις ικανοποιήσει).
«Ελεύθερη» αγορά ή κατευθυνόμενη οικονομία;
Τα δίλημμα είναι παραπλανητικό, αφού η δυνατότητα ύπαρξης «ελεύθερης» -με οποιαδήποτε έννοια- αγοράς αναιρείται πρωτίστως από την ίδια τη φύση τού κεφαλαιοκρατικού συστήματος. Η σύγχρονη επιχείρηση είναι ένα κατασκεύασμα με ημερομηνία λήξης, που ο προορισμός του είναι είτε να συγχωνεύσει, είτε να συγχωνευτεί, είτε να χρεωκοπήσει. Οι συγχωνεύσεις επιχειρήσεων ή και ολόκληρων τομέων της οικονομίας, η δημιουργία ολιγοπωλίων και μονοπωλίων, τα -«νόμιμα» ή «παράνομα»- καρτέλ, οδηγούν σε ολοένα μεγαλύτερο περιορισμό του επιχειρηματικού ανταγωνισμού και του πολυδιαφημισμένου δικαιώματος επιλογής του καταναλωτή. Επίσης σε τεχνητή, από τους μεγάλους εταιρικούς σχηματισμούς, διαμόρφωση της ζήτησης και της προσφοράς κάτι, που παραβιάζει κατάφωρα την πολυδιακηρυγμένη «φυσιοκρατία» του καπιταλισμού.
Οι παραπάνω τάσεις ωθήθηκαν στις έσχατες συνέπειές τους στις χώρες, όπου ο καπιταλισμός μεταλλάχθηκε σε γραφειοκρατικό, π.χ. στις χώρες του πρώην «υπαρκτού σοσιαλισμού». Στον γραφειοκρατικό καπιταλισμό το ζήτημα της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής καταλήγει να είναι τυπικό και επουσιώδες, αφού οι ουσιώδεις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής αναπαράγονται κατά πανομοιότυπο τρόπο: κάποιοι έξω και επάνω από την κοινωνία αποφασίζουν τί και πώς θα παραχθεί και πώς θα διανεμηθεί, ερήμην της κοινωνίας. Το μοντέλο του γραφειοκρατικού καπιταλισμού κατέρρευσε τόσο γρήγορα και θεαματικά, όσο βεβιασμένη και αλαζονική ήταν η απόπειρα πραγματοποίησής του. Από μια άποψη ο γραφειοκρατικός καπιταλισμός συμπυκνώνει σε διάστημα λίγων δεκαετιών την εξέλιξη -και πιθανότατα την κατάληξη- του παραδοσιακού (βλ. Κορνήλιου Καστοριάδη, Η Γραφειοκρατική Κοινωνία, τόμος Β΄, σελ. 12).
Αλλά η καπιταλιστική οικονομία είναι βαθύτατα κατευθυνόμενη και για πιο εμφανείς λόγους: μια απλή ματιά στα «παιχνίδια» που στήνονται και παίζονται από τα κατά τόπους χρηματιστήρια, τις τράπεζες, τα καρτέλ και τους διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς, είναι αρκετή για να διαλύσει κάθε αφελή αυταπάτη περί «ελεύθερης» οικονομίας.
Ο δε πολυδιαφημισμένος επιχειρηματικός ανταγωνισμός, όπου υπάρχει, δεν κάνει τίποτε άλλο από το να εξαντλεί τους ανθρώπινους πόρους στο κυνήγι της συμπίεσης του κόστους παραγωγής. Σύμφωνα με μια ιδεοληψία που αναπαράγεται ως θρησκευτικό δόγμα από τους οικονομολόγους (και από τους αδαείς «απλούς ανθρώπους»), η συμπίεση του κόστους παραγωγής θεωρείται, ότι επιφέρει «νομοτελειακά» μείωση της τιμής και άρα συμφέρει τον καταναλωτή. Έτσι οι επιχειρήσεις επιδίδονται σε ένα συνεχή αγώνα για υποτίμηση, του εργασιακού συνήθως κόστους (μισθοί, ασφαλιστικές εισφορές κλπ), ώστε να «παρέχουν» πιο «προσιτά» και «ανταγωνιστικά» προϊόντα στο «καταναλωτικό κοινό». Ελάχιστοι οικονομολόγοι έχουν προχωρήσει λίγο πιο πέρα, μη αποδεχόμενοι την πονηρή διάκριση των ανθρώπων σε παραγωγούς και καταναλωτές, αφού οι δύο αυτές ιδιότητες συνυπάρχουν και αλληλοεπηρεάζονται σχεδόν σε κάθε άνθρωπο: π.χ. μια «συμπίεση» εργασιακών αμοιβών θα μειώσει το κόστος παραγωγής και (θεωρητικά πάντοτε) την τιμή ενός προϊόντος, το οποίο όμως ο κακοπληρωμένος παραγωγός του (δηλ. ο εργαζόμενος) ίσως δεν θα μπορεί πλέον να αγοράσει και να «καταναλώσει».
Εξεταζόμενος ως προς το εφαρμόσιμο των διακηρυγμένων αρχών του και ειδικά ως προς την «ελευθερία της αγοράς» και της «ανταγωνιστικότητας», ο καπιταλισμός είναι το λιγότερο ρεαλιστικό, το πιο αντιφατικό και το πιο ουτοπικό σύστημα που υπήρξε ποτέ. Το ζήτημα δεν είναι εάν θα έχουμε «ελεύθερη» ή «κατευθυνόμενη» οικονομία, αλλά το κατά πόσο η κοινωνία θα είναι ελεύθερη ή κατευθυνόμενη από την «οικονομία».
Η κοινωνία παροχών και πρόνοιας
Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος, ότι αποτελούσε το ιδεώδες των αρχαίων. Ο Ξενοφών δηλώνει απερίφραστα(9), ότι στόχος των οικονομικών του προτάσεων είναι να συντηρούνται οι πολίτες από την πόλη. Οι παροχές σε χρήμα, είδη πρώτης ανάγκης και υπηρεσίες ποίκιλαν από πόλη σε πόλη(3).
Θεωρείτο αυτονόητο για τους πολίτες να περιμένουν από την πόλη παροχές, όπως περιοδικές διανομές χρημάτων ή σιτηρών, διανομή κρέατος στις μεγάλες γιορτές, αμοιβές και αποζημιώσεις για τη θητεία τους στα πολιτειακά αξιώματα, ή στις λαϊκές συνελεύσεις, επιδόματα για την παρακολούθηση πολιτιστικών δρωμένων, θεατρικών παραστάσεων κ.λπ..
Επιπλέον, οι αμοιβές από την άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος δεν διαμορφώνονταν από την «προσφορά και ζήτηση», αλλά υπολογίζονταν πάντα με βάση την οικονομική κατάσταση του θεραπευόμενου.
Το μέλλον της κοινωνίας (παιδεία), η υγεία της κοινωνίας (π.χ. ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κοινωνική πρόνοια), η ασφάλεια της κοινωνίας (π.χ. ασφαλείς δρόμοι) δεν μπορεί να εκχωρείται και να επαφίεται στον κάθε τυχάρπαστο και κερδοσκόπο εργολάβο/ιδιώτη.
Η σύγχρονη οικονομίστικη νοοτροπία αντιλαμβάνεται αγαθά, όπως η υγεία ή η παιδεία, μόνον ως εμπορεύματα ή ως «αγορές», οι οποίες πρέπει να εγκαταλειφθούν κατά έναν μυστικιστικό τρόπο στον «νόμο» του επιχειρηματικού ανταγωνισμού.
Το νόμισμα
Η νομισματοκοπία αναπτύχθηκε ουσιαστικά στην Ελλάδα (αν και τα πρώτα νομίσματα κόπηκαν στη Λυδία) και, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, δεν αποτελεί προϊόν οικονομικής, αλλά πολιτικής σκέψης. Προέκυψε ως μια εφαρμογή της ειδικής έννοιας του νόμου στην αρχαία Ελλάδα, ο οποίος νοείτο ως αποτέλεσμα συμφωνίας μεταξύ ελευθέρων πολιτών. Άλλωστε η λέξη νόμισμα προέρχεται από τη λέξη νομίζω. «Η επινόηση και η εξάπλωση της νομισματοκοπίας θα έπρεπε να τοποθετηθεί στα πλαίσια της ανάπτυξης των κοινωνικών σχέσεων και του καθορισμού των αξιών, μιας βασικής δηλαδή τάσης της αρχαϊκής εποχής, τότε, που οι νόμοι κωδικοποιούνταν και δημοσιεύονταν για να απαλλαγούν από την αυθαίρετη ερμηνεία... Η ζωή της κοινότητας της πόλης δεν μπορούσε να νοηθεί χωρίς την ύπαρξη και την επιβολή κανόνων σε όλους και η επινόηση της νομισματοκοπίας θα έπρεπε να συμφωνεί με αυτό. Η ταχύτατη εξάπλωση της νομισματοκοπίας κατά τον 6ο π.Χ. αι., η οποία ήταν βέβαια καθαρά ελληνικό φαινόμενο, πρέπει λοιπόν να συνδυαστεί με το φαινόμενο της ανάπτυξης των πόλεων και της συνείδησης του πολίτη. Για άλλη μια φορά βλέπουμε ότι είναι αδύνατον να προσεγγίσουμε την οικονομία σε “καθαρή” μορφή»(3). Το νόμισμα υπήρξε το σύμβολο της ανεξαρτησίας των αυτοκυβερνώμενων πόλεων, επάνω στο οποίο τύπωναν με υπερηφάνεια τα επίσημά τους.
Η μεταγενέστερη γενικευμένη αντίληψη και χρήση του νομίσματος ως μέσου κερδοσκοπίας, αν και γνωστή, ήταν περιφρονητέα από τους ελεύθερους ανθρώπους (μάλιστα ο Αριστοτέλης την ονομάζει «χρηματιστική τέχνη» και την αντιπαραθέτει στην τέχνη της απόκτησης αγαθών, θεωρώντας την ως αφύσικη επιθυμία για απεριόριστο πλούτο - βλ. Πολιτικά, Ι, 1256 b 26, 1257 b 39) .
Hοmo Oeconomicus εναντίον πολιτικού ανθρώπου
Τόσο η «ελεύθερη», όσο και η γραφειοκρατικώς κατευθυνόμενη κεφαλαιοκρατία, επιχειρούν να μετατρέψουν την κοινωνία είτε σε μια «φιλελεύθερη» ζούγκλα ανταγωνισμού, είτε σε ένα στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας. Πράγματα, που στο βάθος ίσως δεν διαφέρουν και τόσο πολύ. Ο ανθρωπότυπος που δημιουργήθηκε τους τελευταίους αιώνες με αυτόν τον τρόπο, ο λεγόμενος «άνθρωπος της οικονομίας», αντιλαμβάνεται την κοινωνία και την φύση σαν ένα ξέφραγο αμπέλι ωφελιμιστικής δράσης και αρπαγής και την πολιτική τέχνη σαν μέσο εξουσιασμού και όχι ορθολογικής συνύπαρξης.
Το σύγχρονο κεφαλαιοκρατικό σύστημα, αξιολογούμενο με τα ίδια τα δικά του κριτήρια, είναι βαθύτατα ανορθολογικό, μη αποδοτικό, μη αποτελεσματικό, προβληματικό. Έχει προκαλέσει μια μη αναστρέψιμη οικολογική κατιούσα. Έχει φέρει δισεκατομμύρια -ανθρώπινα και μη- πλάσματα σε κατάσταση λιμοκτονίας. Επίσης έχει γενικεύσει και καθαγιάσει τον πόλεμο ανάμεσα στους ανθρώπους, αλλά και ανάμεσα στον άνθρωπο και τη φύση.
Στο παραστατικό ντοκυμανταίρ Corporation του Καναδού Μαρκ Άχμπαρ, εξετάζονται οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις σύμφωνα προς αυτό, που και οι ίδιες διατείνονται ότι είναι: ως πρόσωπα (νομικής έστω φύσεως). Εξετάζεται η κοινωνική συμπεριφορά τους από ψυχιατρικής πλευράς, σαν να επρόκειτο για φυσικά πρόσωπα. Τα αποτελέσματα είναι πολύ διαφωτιστικά. Σύμφωνα με έναν Διαγνωστικό Κατάλογο Ελέγχου Προσωπικότητας, που έχει καταρτίσει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ., ICD-10) η καπιταλιστική επιχείρηση παρουσιάζει τα παρακάτω συμπτώματα:
- Πλήρης αδιαφορία για τα συναισθήματα των άλλων.
- Ανικανότητα διατήρησης μακροχρόνιων και ανθεκτικών σχέσεων.
- Αδιαφορία για την ασφάλεια των άλλων.
- Τάση για εξαπάτηση: ψεύδεται επανειλημμένα και χειραγωγεί προς όφελός της.
- Αδυναμία να νιώσει τύψεις συνειδήσεως.
- Ανικανότητα συμμόρφωσης με τις κοινωνικές νόρμες και εκδήλωση παράνομης συμπεριφοράς.
Διάγνωση: ψυχοπάθεια.»
Ο στόχος αυτού του άρθρου δεν είναι να προπαγανδίσει «λύσεις» και συνταγές για μια «ορθή» Πολιτική Οικονομία, αλλά να επαναφέρει (με όσο γίνεται εκλαϊκευμένο τρόπο) στην ταλαιπωρημένη αυτή έννοια την γνησιότητά της: μια Οικονομία των Πολιτών, η οποία θα είναι ενσωματωμένη και όχι αυτονομημένη από την κοινωνία.
Μια τέτοια οικονομία στην κλασική Ελλάδα προϋπέθετε τον συνεχή έλεγχό της από την αυθεντική πολιτική δραστηριότητα δηλαδή, από την άμεση δημοκρατία των λαϊκών συνελεύσεων.
Σήμερα, όπου το οικονομικό φαινόμενο έχει αποκτήσει διαστάσεις που δεν είχε άλλοτε, δεν έχει νόημα μια διερεύνηση των σημερινών δυνατοτήτων εφαρμογής της άμεσης δημοκρατίας (δηλαδή της μοναδικής πραγματικής Κοινωνίας των Πολιτών), εάν η τελευταία δεν επεκτείνεται κατ εξοχήν στο χώρο της παραγωγής των αγαθών και των υπηρεσιών. Άλλωστε οι σημερινοί πολέμιοι της άμεσης δημοκρατίας (δηλαδή της μοναδικής πραγματικής Κοινωνίας των Πολιτών), δεν προβάλλουν πλέον το παλιό πρόσκομμα τής μη άμεσης επικοινωνίας στις πολυπληθείς σημερινές κοινωνίες, αφού αυτό μπορεί να λυθεί με τις σύγχρονες τεχνολογίες (π.χ. διαδίκτυο): αυτό που προβάλλουν πλέον ως «εμπόδιο» για την εφαρμογή της άμεσης δημοκρατίας (δηλαδή της μοναδικής πραγματικής Κοινωνίας των Πολιτών), είναι η σημερινή γιγαντισμένη οικονομική οργάνωση (και εξουσία), την οποία μάς παρουσιάζουν ως θέσφατο και ως δήθεν «αναπόφευκτο» γεγονός, το οποίο πρέπει να μείνει στο απυρόβλητο.
Αλλά, όπως έχει διαπιστωθεί ιστορικά, η κοινωνία μπορεί και δικαιούται να αποφασίζει η ίδια (δηλαδή χωρίς μεσάζοντες και «εκπροσώπους») για τον προσδιορισμό και τον τρόπο ικανοποίησης των αναγκών της, π.χ. για την ίδρυση παραγωγικών μονάδων (και όχι πλέον «επιχειρήσεων»), για την διανομή των αγαθών (και όχι πλέον «εμπορευμάτων»), για τη σχέση της με τη Φύση (και όχι απλώς με το εμπορευματοποιημένο και τουριστικοποιημένο «περιβάλλον»). Τα παραπάνω δεν μπορούν να συνεχίσουν να επαφίενται στις μειοψηφίες, ή στις επιχειρηματικές συντεχνίες, που ελέγχουν κάθε φορά την «αγορά» (και, κατ επέκταση, την πολιτική), αλλά πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο μιας ευρείας κοινωνικής αυτοθέσμισης, πολύ απαιτητικότερης από αυτήν των αρχαίων ελληνικών πολιτειών. Μιας αυτόνομης (και όχι ετερόνομης) κοινωνίας, που θα καταστήσει τον χώρο της παραγωγικής διαδικασίας και της Πολιτικής Οικονομίας, μια ζωτική επέκταση του Δημόσιου Χώρου(10).
Γιατί, δεν νοούνται άνθρωποι που θα είναι υπάκουα και αναλώσιμα στρατιωτάκια στον χώρο εργασίας τους, ενώ όταν βγαίνουν από αυτόν θα μετατρέπονται ως δια μαγείας σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.
Αλλά αυτά ξεφεύγουν από το θέμα του παρόντος. Πολύ γενικά θα μπορούσαμε να πούμε, ότι «η εποχή μας χρειάζεται «ένα σύνολο νέων ευαισθησιών, σε μια ολότητα νέων πολιτισμικών μορφών, μια ηθική οικονομία στο πλαίσιο της οποίας η λέξη “οικονομία” θα υποδηλώνει την επανοικειοποίηση του αρχαίου ελληνικού όρου, δηλαδή τη διαχείριση του οίκου, μια νέα πολιτική που δεν θα είναι τίποτε άλλο από επανοικειοποίηση του αρχαίου ελληνικού ορισμού της, δηλαδή διαχείριση της τοπικής κοινότητας».(11)

Σημειώσεις
(1) Ξενοφώντος, «Οικονομικός» VI, 4-8.
(2) Αριστοτέλους, «Οικονομικά» II, 1, 1-6.
(3) M.M. Austin, και P. Vidal-Naquet, «Οικονομία και Κοινωνία στην αρχαία Ελλάδα», εκδόσεις Ζαχαρόπουλος 1998.
(4) Αριστοτέλους, «Ρητορική» 1,9,1367 και 32.
(5) Π.χ. ο Καρλ Μαρξ στο Κεφάλαιο (τόμος 1ος, σελ. 350, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 2006).αναφέρει : «Το μικρό νοικοκυριό του αγρότη και η ανεξάρτητη επιχείρηση του χειροτέχνη, που και τα δύο αποτελούν εν μέρει την βάση του φεουδαρχικού τρόπου παραγωγής και εν μέρει, ύστερα από τη διάλυσή του, εμφανίζονται δίπλα στην κεφαλαιοκρατική επιχείρηση, αποτελούν ταυτόχρονα την οικονομική βάση των κοινωνιών της Κλασικής Αρχαιότητας στα καλύτερά της χρόνια, αφού πρώτα η Κλασική Αρχαιότητα διέλυσε την αρχική ανατολίτικη κοινοκτημοσύνη, και προτού η δουλεία επικρατήσει στα σοβαρά στην παραγωγή.»
(6) Αγγλικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, «Κοινωνική Ιστορία της αρχαίας Αθήνας», εκδόσεις Κουτσουμπός, Αθήνα 1985.
(7) Από άρθρο του Δ. Χαριτόπουλου στα Νέα , φύλλο 7/12/2002.
(8) Βλ. Ξενοφώντος ,«Κύρου Παιδεία» VIII,2, 5-6.
(9) Ξενοφώντος, «Πόροι ή περί προσόδων» IV 33.
(10) Και όχι τον Δημόσιο Χώρο ως πεδίο δράσης της οικονομίας. Για τον Δημόσιο Χώρο βλ. βιβλιοκριτική: Naomi Klein,
No Logo.
(11) Μάρεϊ Μπούκτσιν, «Η σύγχρονη οικολογική κρίση», εκδόσεις Βιβλιόπολις, Αθήνα 1993.

Θεόδωρος A. Λαμπρόπουλος
http://www.freeinquiry.gr/

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

Η αντίσταση στο σύστημα οργανώνεται από το ίδιο το σύστημα


Το τρομοκρατικό παιχνίδι και η κατανάλωση του τρόμο-θεάματος. Η συνταγή είναι παλιά και πετυχημένη: «Άρτος και θεάματα»! Σήμερα ο «άρτος» έχει εκλείψει και έμειναν μόνο τα «θεάματα»… Και το πλέον καταλυτικά αποτελεσματικό είναι το τρόμο-θέαμα. Γι’ αυτό καταναλώνεται με τέτοια υστερία, με τέτοιο αγοραίο ολοκληρωτισμό και με τέτοια γιγάντια εμπορευματική ποικιλία από όλους τους μηχανισμούς του καθεστώτος. Οι πάντες παίζουν μανιασμένα πάνω στην στημένη απάτη του τρομοκρατικού ιππόδρομου. Τα άλογα είναι πολλά: Η αστυνομία, οι κουκουλοφόροι, οι συνωμοτικές τρομοκρατικές ομάδες, οι ποικίλοι «αριστεροί» επιδοτούμενοι, οι δήθεν «αναρχοαυτόνομοι», ένα πολυδαίδαλο «κύκλωμα» οργανωμένης και καθοδηγούμενης νεανικής αθλιότητας, καθώς και ποικίλων κοινωνικών κατακαθιών, εγχώριων και αλλοδαπών. Τα ηνία όλου αυτού του παιχνιδιού τα κρατάνε οι υπερεθνικές μυστικές υπηρεσίες και οι πλανητικοί σπόνσορες του τρόμο-θεάματος. Το κράτος, η κυβέρνηση, τα ΜΜΕ, τα κόμματα και τα εγχώρια παραρτήματα των διεθνών σποσνσόρων και υπηρεσιών, τύπου indymedia, κινούνται με βάση τη σκηνοθετική γραμμή των μεγάλων παραγωγών του Χόλιγουντ… Μόνο οι δραματικά αφελείς δεν μπορούν να αντιληφτούν το τερατώδες καταναλωτικό παιχνίδι που παίζεται με την τρομοκρατία. Θα επιχειρήσουμε να συνθέσουμε τηλεγραφικά την επικαιρότητα:
Ζήτημα 1ον
Ζούμε ένα κλίμα ολοκληρωτικού, υστερικού, καθεστωτικού παραληρήματος γύρω από την περσινή δολοφονία του μικρού Αλέξη. Κυβέρνηση, κόμματα, ΜΜΕ και όλο το κακό συναπάντημα πλιατσικολογούν και εμπορεύονται ξεδιάντροπα το γεγονός: Ζούμε μια αφηνιασμένη πολιτική κερδοσκοπία της δολοφονίας. Ο Αλέξανδρος, ούτε λίγο ούτε πολύ έχει ανακηρυχθεί σε «εθνικό ήρωα» και «αγωνιστικό σύμβουλό» και η επέτειος του θανάτου του σε «ιστορική μνήμη» ανώτερη ακόμα και από αυτή του Πολυτεχνείου! ΕΔΩ πλέον σύσσωμο το καθεστώς, με την κυβέρνηση και τους νεοταξικούς «αριστερούς» στην πρώτη γραμμή, παρέχουν απλόχερα στην προβοκάτσια των «δεκεμβριανών» το ιστορικό της «σύμβολο»!!!Αφού, λοιπόν, η κυβέρνηση και σύσσωμα τα καθεστωτικά κόμματα και ΜΜΕ ανυψώνουν την προβοκάτσια σε «εξέγερση» (!) και τον δολοφονημένο νεαρό σε «σύμβολο μνήμης», μετά ωρύονται για «τάξη και νομιμότητα»! Απροκάλυπτη δολιότητα και αποτρόπαια υποκρισία…Όταν δικαιώνεις την «εξέγερση» των κουκουλοφόρων και το «σύμβολο» αυτής της «εξέγερσης», ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ προτρέπεις σε νέες τέτοιου είδους «εξεγέρσεις». Και ποιοι είναι αυτοί που ιδεολογικά και πολιτικά προτρέπουν σε κουκουλοφορίες; Το ίδιο το καθεστώς! Και μόνο αυτό αποκαλύπτει την πελώρια και αυθάδη απάτη: Οι δυνάμεις του σκότους και των δημίων της νεολαίας και των λαών να δικαιώνουν τα «δεκεμβριανά», να προλειαίνουν ιδεολογικά το έδαφος για νέα «δεκεμβριανά», να σηματοδοτούν πολιτικά την κουκουλοφόρικη πυρομανία και από την άλλη να καμώνονται ότι θα «πατάξουν» την κουκουλοφορία…
Ζήτημα 2ον
Φυσικά μετά από αυτή τη δακρύβρεχτη εμπορευματοποίηση της δολοφονίας και την αφηνιασμένη ηρωποίηση του δολοφονηθέντος, εξαφανίζεται παντελώς η πολιτική ουσία: Η προβοκάτσια που στήθηκε πέρυσι τον Δεκέμβρη, πατώντας πάνω στις εξεγερμένες διαθέσεις της νεολαίας και «δολοφονώντας» αυτές τις διαθέσεις. Γιατί, μόνο οι ηλίθιοι ή οι κομματικοί κερδοσκόποι, καθώς και οι «εγκάθετοι» του καθεστώτος δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν ότι τα «Δεκεμβριανά» ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ μπλόκαραν και προβόκαραν τη μαζική εκδήλωση των εξεγερμένων διαθέσεων της νεολαίας σε ένα μαζικό και οργανωμένο ΚΙΝΗΜΑ… Γι’ αυτό παρακάμπτουν παντελώς το επεισόδιο της δολοφονίας: Ένα επεισόδιο που δεν έλαβε χώρα σε ΚΑΜΙΑ σύγκρουση μεταξύ «εξεγερμένων» και «μπάτσων», επεισόδιο που δεν εντάσσεται σε καμία πολιτική λογική, παρά μόνο στην λογική της προβοκάτσιας. Γιατί αυτά περί αιμοβόρων «προσωπικών ενστίκτων» του «μπάτσου» είναι παραμύθια για μωρά παιδιά. Το επεισόδιο αυτό ήταν «στημένο» για να γίνει πάση θυσία και με οποιοδήποτε θύμα, γι’ αυτό έχει μείνει στο σκοτάδι η βαθύτερη διερεύνησή του και η βαθύτερη πολιτική του διάσταση. Επικαλύπτονται όλα αυτά με το απλουστευτικό τέχνασμα-ιδεολόγημα που θέλουν να περάσουν: «Οι μπάτσοι είναι κτήνη και δολοφόνοι»!
Ζήτημα 3ον
Και η θεατρική παράσταση κορυφώνεται με τη σκηνή των «κλεφτών και αστυνόμων»! Από τη μια η Αθήνα αστυνομοκρατείται από άκρη σε άκρη. Από την άλλη ο ανταρτοπόλεμος των κουκουλοφόρων. Από τη μια οι αστυνομικοί έφοδοι, οι «αποκαλύψεις» γιαφκών και «υλικών» καθώς και ποικίλες συλλήψεις: Αύριο θα είναι όλοι έξω, εκτός και αν στηθεί και καμία νέα θεατρική δίκη για να εμφανίσει ο Χρυσοχοίδης νέες «επιτυχίες», σαν και αυτές της «17Ν» και του ΕΛΑ!!! Από την άλλη καλέσματα για κουκουλοφόρικες επιθέσεις… Η τρομο-λαγνεία και το τρόμο-θέαμα κατακλύζουν πλέον σαν νεροποντή τα πάντα. Όλοι είναι καθηλωμένοι να δουν την έκβαση αυτού του «πολέμου» μεταξύ της αστυνομίας και των κουκουλοφόρων: Του σκηνοθετημένου «πολέμου» για τις ανάγκες των τηλεκαταναλωτών, αλλά και για τα πολιτικούς σχεδιασμούς του διεθνούς κράτους και παρακράτους… Αν όλα αυτά δεν ήταν μια θεατρική παράσταση και ένα τελετουργικό πολιτικό παιχνίδι που παίζεται για την καθυπόταξη της ελληνικής κοινωνίας και την προώθηση των νέων συμφορών που έχουν σχεδιάσει οι «προστάτες» μας, θα κτυπιόντουσαν οι κουκουλοφόροι ακαριαία: ιδεολογικά, πολιτικά και πρακτικά. Καμία κινητοποίηση δεν μπορεί να γίνει χωρίς οργανωμένο δίκτυο και επιτελείς. Τα δίκτυα αυτά είναι ΓΝΩΣΤΟΤΑΤΑ, καθώς και οι «επιτελείς». Αυτά μένουν στο απυρόβλητο. Απλώς ψευτο-εξαρθρώνονται κάποια περιφερειακά για τα μάτια του κόσμου: σαν και αυτό των προβοκατόρων του Κερατσινίου με την πλαστογραφία «Ρεσάλτο». Τα μεγάλα και κεντρικά ΔΙΚΤΥΑ μένουν στο απυρόβλητο. Στο απυρόβλητο μένει και το indymedia, ο κεντρικός ιδεολογικός και πολιτικός καθοδηγητής! Στο απυρόβλητο μένουν οι ποικίλες επιδοτούμενες σέχτες που καλούν σε «εξεγέρσεις» και «πολέμους», σε «αντιρατσιστικές» εκστρατείες… Στο απυρόβλητο μένει ολόκληρο το ΚΑΘΕΣΤΩΣ, με αιχμή τα ΜΜΕ που εκκολάπτουν, υποδαυλίζουν και καθοδηγούν τις «αντικαθεστωτικές» (!) πρακτικές. Και μένουν στο απυρόβλητο ακριβώς γιατί είναι το ΚΑΘΕΣΤΩΣ που οργανώνει και σκηνοθετεί την «επανάσταση» εναντίον του εαυτού του! Και ο Χρυσοχοϊδης, ο δοκιμασμένος εκτελεστής της προβοκάτσιας και των τρομο-παραστάσεων… Βρε που φτάσαμε: Την Επανάσταση εναντίον του συστήματος να την κάνει το σύστημα και οι «μπράβοι» του!
Περιοδικό «Ρεσάλτο»
http://deltio11.blogspot.com/
Σχόλιο: Ανεξάρτητα σε ποιο βαθμό συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος στα επιμέρους με τα προεκτεθέντα στο άρθρο, είναι γεγονός ότι αποτελεί «παλιά τους τέχνη κόσκινο» η ομολογουμένως ευφυής στρατηγική που ακολουθούν οι ισχυροί του πλανήτη, ώστε να προλαμβάνουν και αποφεύγουν τις συνέπειες των επιλογών τους που υλοποιούνται σε επιμέρους λαούς και έθνη, από τους εντολοδόχους τους πολιτικούς και μη: Δημιουργούν πρώτοι (όντας οι μόνοι που έχουν γνώση των επιλογών τους) με δικούς τους ανθρώπους ως ηγετικές φυσιογνωμίες, ομάδες και οργανώσεις «αντίστασης» στα εν εξελίξει σχέδιά τους, προκειμένου όλα τα υγιή και δραστήρια άτομα μιας χώρας να συνταχθούν πίσω από αυτούς σαν πυρήνα αντίστασης στα τεκταινόμενα και να μην είναι γνήσια αυτοκινούμενοι και ανατρεπτικοί, αλλά ελεγχόμενοι και ως προς τις ενέργειές τους και ως προς την έκφραση της βούλησής τους. Εξυπακούεται ότι συνήθως αυτοί είναι και οι πρώτοι που θυσιάζονται σε τυχόν «αποκαλύψεις» των αρχών ασφαλείας της όποιας χώρας γύρω από τη δράση τους. Αρκετά τα παραδείγματα από το παρελθόν και το παρόν του κόσμου μας:
1) Η οργάνωση «ερυθρές ταξιαρχίες» δήθεν αριστερής προέλευσης στην Ιταλία, συλλαμβάνουν και τελικά δολοφονούν τον συντηρητικό πρωθυπουργό Άλντο Μόρο, αμέσως μόλις αυτός έρχεται σε συνεννόηση και συμφωνεί την, για πρώτη φορά, συμμετοχή των κομμουνιστών (ισχυρότατου τότε κόμματος της Ιταλίας υπό την ηγεσία του Μπερλίνγκουερ) στην κυβέρνηση της χώρας!
2) Διαπιστώνετε ανάλογα στοιχεία και στην δράση της «επαναστατικής οργάνωσης 17 Νοέμβρη» στην Ελλάδα;
3) Η εμφάνιση από τη δεκαετία του 70 των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων στην Ευρώπη, κατά πολλούς απετέλεσε το ανάχωμα της φυγής και συμπαράταξης του κόσμου με τα «πιο ακραία» και «επικίνδυνα» κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης.
4) Ακόμη και πίσω από τις διεθνείς «οικολογικές οργανώσεις» βρίσκονται άνθρωποι «δικοί τους». Δείτε στοιχεία για την WWF εδώ: http://olympia.gr/2009/03/28/wwf/

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

Ο εκφυλισμός του «αμερικάνικου ονείρου» στον κυνισμό της «Ομπάμαβιλ»


Οι στρατιές των ανέργων και η αδιαφορία της Ουάσιγκτον
Ελλείψει ενός σοβαρού κεϊνσιανού «δικτύου ασφαλείας» στις ΗΠΑ και με δεδομένες τις μαζικές περικοπές κοινωνικών δαπανών, ανεργία σημαίνει φτώχεια ακόμη και για εξειδικευμένους, μορφωμένους εργαζομένους της μεσαίας τάξης, οι οποίοι προτού χάσουν τη δουλειά τους απολάμβαναν το «αμερικανικό όνειρο». Την περασμένη Δευτέρα, μιλώντας ενώπιον ενός εκλεκτού ακροατηρίου επιχειρηματιών στο Σεντ Λιούις, ο κορυφαίος οικονομικός σύμβουλος του προέδρου Ομπάμα- και πρώην υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Κλίντον- ο Λόρενς Σάμερς είπε μιαν αλήθεια την οποία οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν τολμούν να ξεστομίσουν, ότι δηλαδή ακόμη και αν έρθει σύντομα η πολυσυζητημένη «ανάκαμψη», οι στρατιές των αμερικανών ανέργων (που ξεπέρασαν για πρώτη φορά στην ιστορία τα 15 εκατομμύρια και για πρώτη φορά μεταπολεμικά το «κατώφλι» του 10%) θα αργήσουν πολύ να ξαναβρούν δουλειά, ενώ πολλοί από αυτούς δεν θα ξαναεργασθούν ποτέ! Είχε προηγηθεί η δημοσίευση μιας νέας μελέτης, που δείχνει ότι οι περισσότερες από τις θέσεις εργασίας που χάθηκαν λόγω της ύφεσης δεν θα ανακτηθούν πριν από το 2012 ή και πέρα από αυτό... Αφού πρώτα μίλησε για τη «σημαντική πρόοδο» της οικονομίας, κάνοντας ειδική αναφορά στην επιστροφή του τραπεζικού κλάδου στην (υπερ)κερδοφορία και στο πρόσφατο «ράλι» των χρηματιστηρίων, ο κ. Σάμερς παρουσίασε στοιχεία που δείχνουν ότι η υψηλή ανεργία είναι πλέον «δομική» και όχι απλώς ένα στοιχείο του επιχειρηματικού κύκλου: και αυτό γιατί οι περίοδοι των «παχιών αγελάδων» δεν δημιουργούν πια τόσο πολλές νέες θέσεις όπως παλιά- ενώ η καταστροφική δύναμη των υφέσεων παραμένει αναλλοίωτη για την αγορά εργασίας. Η περίοδος καλπάζουσας ευημερίας της πρώτης οκταετίας του 21ου αιώνα δημιούργησε μόλις το εν τρίτον των θέσεων που είχε δημιουργήσει η αντίστοιχη περίοδος της δεκαετίας του 1990, είπε το δεξί χέρι του Ομπάμα. Στην ουσία, ο κ. Σάμερς είπε ότι καλό θα είναι να συνηθίσουν όλοι στην ιδέα της μονίμως υψηλής ανεργίας στις ΗΠΑ για τα επόμενα χρόνια. Πάνε τα ψευδοκεϊνσιανά κηρύγματα των περασμένων μηνών, που αποδείχθηκαν απλώς τεχνάσματα για να πεισθεί η κοινή γνώμη να υποστηρίξει την πολιτική υψηλών ελλειμμάτων και τα τεράστια πακέτα «τόνωσης» των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, ύψους αρκετών τρισεκατομμυρίων, που πέρασε ο Ομπάμα: ο Τζον Μέιναρντ Κέινς άλλωστε υποστήριζε την πολιτική υψηλών ελλειμμάτων ως αναγκαίο τίμημα για τη μείωση της ανεργίας και ει δυνατόν την πλήρη απασχόληση, σε συνδυασμό με τη δημιουργία ενός κράτους πρόνοιας με καθολική κάλυψη του πληθυσμού- και όχι, φυσικά, για τα όσα δραματικά συμβαίνουν στη σύγχρονη Αμερική των εκρηκτικών ανισοτήτων. Διαβάζοντας πιο προσεκτικά την ομιλία του Σάμερς, βλέπουμε ότι ο διευθυντής του Εθνικού Οικονομικού Συμβουλίου, όπως και ο υπουργός Τίμοθι Γκάιτνερ και φυσικά ο ίδιος ο Ομπάμα, αντιμετωπίζει την έκρηξη της αμερικανικής ανεργίας (7,2 εκατομμύρια χαμένες θέσεις μέσα σε έναν χρόνο, εκ των οποίων 263.000 απωλέσθηκαν μόνο τον περασμένο Σεπτέμβριο!) περίπου σαν αναγκαίο κακό, σαν έναν επιπλέον πονοκέφαλο για την κυβέρνηση και τις επιχειρήσεις. Κάθε επιπλέον μονάδα στο ποσοστό ανεργίας, κατά τον «σοφό» Σάμερς «επιβαρύνει το εθνικό χρέος και μειώνει την αποδοτικότητα του κεφαλαίου»! Στην πραγματικότητα, βέβαια, συμβαίνει το αντίθετο: οι μεγάλες αμερικανικές επιχειρήσεις θέλουν την υψηλή ανεργία, αφού ένας από τους νόμους του καπιταλισμού λέει ότι ο φόβος της άμεσης απώλειας της εργασίας είναι ο καλύτερος τρόπος για να υποχρεώνεις τον εργαζόμενο να απασχολείται περισσότερο και για λιγότερα χρήματα... Η περίφημη «αναδιάρθρωση» της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, όπου μερικά από τα ισχυρότερα και μακροβιότερα εργατικά συνδικάτα των ΗΠΑ έδωσαν «γη και ύδωρ», εγκαταλείποντας σειρά κεκτημένων δικαιωμάτων για να προστατέψουν- για πόσο άραγε;- τις δουλειές τους, είναι η καλύτερη απόδειξη για αυτό. Η αποστασιοποίηση Σε μια περαιτέρω απόδειξη της πλήρους αποστασιοποίησης της σημερινής κυβέρνησης από το πνεύμα του Κέινς και του Ρούζβελτ, ο Σάμερς διαβεβαίωσε τους ζάπλουτους ακροατές του ότι η Ουάσιγκτον δεν σκοπεύει να παρουσιάσει κάποιο νέο πρόγραμμα δημοσίων έργων μεγάλης κλίμακας- το μόνο μέσο που απομένει στην κυβέρνηση για να δώσει δουλειά στα εκατομμύρια των ανέργων. «Όλες οι πολιτικές μας για την ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης θα περνούν μέσα από την αγορά- και δεν θα αντιτίθενται σε αυτήν» δήλωσε καταχειροκροτούμενος. Εν συνεχεία ο «σοφός» υπερασπίστηκε ολόψυχα το πρόγραμμα στήριξης των τραπεζών (ΤΑRΡ), αλλά διαβεβαίωσε τους «μπίζνεσμεν» ότι η κυβέρνηση δεν θα προχωρήσει σε «δημοσιονομικώς ανεύθυνα» μέτρα για να κάμψει την επέλαση της ανεργίας. Οι επιχειρηματίες γνωρίζουν άλλωστε «από μέσα» ότι ο Λευκός Οίκος, κατόπιν συμβουλών του Σάμερς και του έτερου υπουργού Οικονομικών του Κλίντον, του Μπομπ Ρούμπιν , τους ετοιμάζει ένα ακόμη «δωράκι»: στην ουσία, ο κ. Σάμερς προτείνει την επιδότηση κάθε νέας πρόσληψης με 3.000 δολάρια σε φοροαπαλλαγές για τους εργοδότες- χωρίς ωστόσο καμία εγγύηση για την παραμονή των προσληφθέντων στην επιχείρηση. Σημειώνεται ότι το (Δημοκρατικό) Κογκρέσο είχε απορρίψει πέρυσι τέτοιον καιρό αντίστοιχη πρόταση της κυβέρνησης Μπους, με το επιχείρημα ότι οι επιχειρήσεις θα το χρησιμοποιούσαν για να τσεπώσουν τα χρήματα και στη συνέχεια θα απέλυαν τους εργαζομένους... Ενώ όμως το οικονομικό επιτελείο συνεχίζει να διανέμει τα χρήματα των φορολογουμένων στις τσέπες των πλουσιότερων Αμερικανών, αδιαφορώντας για τις χαίνουσες «μαύρες τρύπες» στο δημόσιο ταμείο, η πραγματική κατάσταση στην αγορά εργασίας είναι ακόμη χειρότερη από αυτήν που παρουσιάζεται στα επίσημα έγγραφα. Το ποσοστό ανεργίας του 9,8% είναι πλασματικό, αφού αφορά μόνο τους αναζητούντες εργασία: αν προστεθούν σε αυτό οι άνθρωποι που έχουν εγκαταλείψει πλέον την προσπάθεια να βρουν δουλειά και οι ημιαπασχολούμενοι (part time) που αδυνατούν να εξασφαλίσουν πλήρη απασχόληση, το ποσοστό εκτινάσσεται σύμφωνα με το υπουργείο Εργασίας στο ασύλληπτο...17% του εργατικού δυναμικού! Για κάθε θέση εργασίας που «ανοίγει» στις ΗΠΑ αντιστοιχούν σήμερα 6,3 αιτήσεις. Την περασμένη εβδομάδα, 10.000 άνεργοι εργάτες συνωστίστηκαν στον προαύλιο χώρο του εργοστασίου της General Εlectric στο Λουισβίλ του Κεντάκι, για να διεκδικήσουν 90 θέσεις εργασίας με τον εξαιρετικά χαμηλό για τα αμερικανικά δεδομένα μισθό των 13 δολαρίων την ώρα. Η ίδια απασχόληση στο ίδιο εργοστάσιο αμειβόταν ως την περασμένη άνοιξη με 19 δολάρια την ώρα - ενώ 900 άλλοι άνεργοι διαγκωνίστηκαν μία εβδομάδα νωρίτερα για 13 θέσεις τεχνικών στο ίδιο εργοστάσιο! Και λίγες ημέρες νωρίτερα, σχεδόν 50.000 οικογένειες στο Ντιτρόιτ διεκδίκησαν τη συμμετοχή τους σε ένα πρόγραμμα κυβερνητικής επιδότησης ώστε να μπορέσουν να αποπληρώσουν τους λογαριασμούς και το ενοίκιό τους για να μην καταλήξουν, όπως τόσα εκατομμύρια άλλοι, στις τεντουπόλεις, στα τροχόσπιτα και στα αυτοκίνητα... Και μόνο το γεγονός ότι οι καταυλισμοί αστέγων που φυτρώνουν σαν μανιτάρια στα περίχωρα των μεγαλουπόλεων αποκαλούνται σκωπτικά «Ομπάμαβιλ», όπως πριν από 80 χρόνια αποκαλούνταν «Χούβερβιλ» προς τιμήν του «προέδρου του Κραχ» Χέρμπερτ Χούβερ, λέει πολλά για το επίπεδο της απογοήτευσης των αμερικανών πολιτών από το πρώτο εννεάμηνο διακυβέρνησης του νέου προέδρου. Η νεανική ανεργία Όσο για την νεανική ανεργία, στην κατηγορία 16-24 ετών, εκεί τα πράγματα έχουν ξεφύγει από κάθε έλεγχο: στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «ΒusinessWeek», μιας από τις «βίβλους» του αμερικανικού καπιταλισμού, φιλοξενείται εκτενές δημοσίευμα για τη «Χαμένη Γενιά» («Lost Generation») των νέων αμερικανών εργαζομένων το οποίο αναφέρει ότι μόλις το 46% των διατεθειμένων να εργαστούν νεαρών έχει σήμερα δουλειά- το χαμηλότερο ποσοστό από το 1948, όταν η κυβέρνηση άρχισε να μετράει επισήμως τα ποσοστά ανεργίας... Ελλείψει ενός σοβαρού κεϊνσιανού «δικτύου ασφαλείας» στις ΗΠΑ, και με δεδομένες τις μαζικές περικοπές κοινωνικών δαπανών σε ομοσπονδιακό και πολιτειακό επίπεδο, ανεργία σημαίνει φτώχεια- ακόμη και για εξειδικευμένους, μορφωμένους εργαζόμενους της μεσαίας τάξης, ο οποίοι ώσπου να χάσουν τη δουλειά τους απολάμβαναν το «αμερικανικό όνειρο». Σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία του ομοσπονδιακού Γραφείου Απογραφής (Census Βureau), μία στις οκτώ αμερικανικές οικογένειες και ένα στα τέσσερα παιδιά ζουν σήμερα κάτω από τα επίσημα όρια φτώχειας.
Γ. Τσιάρας, 25 Οκτωβρίου 2009
http://www.tovima.gr/

Σχόλιο: Θα μεταναστεύσει και στην Ευρώπη ο κυνισμός της "Ομπάμαβιλ";

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

Ατυχείς επιλογές;....


Είναι έτσι;
1) Δηλώνει «Τούρκος», συνεργάτης του Σωκράτη Ξυνίδη:
O γραμματέας του ΠΑΣΟΚ επέλεξε για δεξί του χέρι τον άνθρωπο που υποστηρίζει ότι οι μουσουλμάνοι της Θράκης είναι «Τούρκοι». ΕΝΕΡΓΟ ΜΕΛΟΣ της αποκαλούμενης «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης», του «Συλλόγου Τούρκων Επιστημόνων Δυτικής Θράκης» και της «Ομοσπονδίας Τούρκων Δυτικής Θράκης» αποτελεί ο κ. Σινάν Καβάζ, στενός συνεργάτης του γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ κ. Σωκράτη Ξυνίδη, στο δικηγορικό γραφείο που διατηρεί στην Ξάνθη. Ο κ. Καβάζ αποτελεί τον εκπρόσωπο των ανθελληνικών συλλόγων που δρουν στην περιοχή και στοχεύουν στη συνεχή έκθεση της χώρας μας στους διεθνείς οργανισμούς. Στην ουσία δηλαδή ο κ. Ξυνίδης, ο γραμματέας του κυβερνώντος κόμματος και εκλεκτός του πρωθυπουργού, έχει στο γραφείο του άνθρωπο του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, ο οποίος -όπως αποκαλύπτει το «ΘΕΜΑ»τα τελευταία χρόνια «βομβαρδίζει» συνεχώς ευρωπαϊκούς και διεθνείς οργανισμούς ανθρωπίνων δικαιωμάτων με καταγγελίες ότι δήθεν η Ελλάδα καταπιέζει τους μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης. O στόχος, όπως αποκαλύπτεται και από τις επιστολές που φέρνει στο φως η εφημερίδα, είναι να αποδοθεί στη μουσουλμανική μειονότητα ο ψευδεπίγραφος τίτλος «τουρκική», να νομιμοποιηθούν οι ψευδομουφτήδες και να δοθεί η ελληνική ιθαγένεια σε 60.000 μουσουλμάνους τους εξωτερικού. «Ο Σινάν Καβάζ με την ομιλία του μετέφερε στο ακροατήριο τις παραβιάσεις δικαιωμάτων εις βάρος 60.000 Τούρκων της Δυτικής Θράκης των οποίων αφαιρέθηκε η ελληνική ιθαγένεια και επίσης τόνισε ότι παύτηκε η λειτουργία των μειονοτικών συλλόγων, επειδή η ονομασία τους εμπεριείχε τη λέξη ''τουρκικός''», αναφέρει η ανακοίνωση της αποκαλούμενης «Ομοσπονδίας Τούρκων Δυτικής Θράκης Ευρώπης», του γνωστού εγκάθετου φιλοτουρκικού οργάνου, περιγράφοντας τα όσα υποστήριξε ο στενός συνεργάτης του γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Καβάζ, κατά τη διάρκεια παράλληλης εκδήλωσης προς την 7η συνεδρίαση του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα πρακτικά της συνεδρίασης με τίτλο «Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Προβλήματα της Τουρκικής Μειονότητας Δυτικής Θράκης», της οποίας προήδρευε ο πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Ένωσης Ευρωπαϊκών Λαών κ. Χανς Χάινριχ Χάνσεν, ο κ. Καβάζ, που ήταν βασικός ομιλητής, μίλησε με εμπάθεια εναντίον της Ελλάδας κατηγορώντας τη ότι δήθεν «παραβιάζει τα δικαιώματα των Τούρκων της Δυτικής Θράκης». Σαν να μην έφτανε αυτό, ο κ. Καβάζ έστειλε και επιστολή προς την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών, με τίτλο «Τα προβλήματα των Τούρκων της Δυτικής Θράκης», επιχειρώντας από τη μια να εκθέσει την Ελλάδα διεθνώς και από την άλλη να εμφανίσει ότι δήθεν στην ελληνική Θράκη υπάρχουν «Τούρκοι». Συγκεκριμένα, στην επιστολή του αναφέρει: «Η παραβίαση του δικαιώματος της μειονότητας να αναγνωρίζεται ως τουρκική αποτελεί βασικό πρόβλημα σήμερα». Μάλιστα χρησιμοποιεί ως παράδειγμα την παράνομη από τον Άρειο Πάγο «Τουρκική Ένωση Ξάνθης» αναφέροντας: «Η Τουρκική Ένωση Ξάνθης έχει νόμιμα αναγνωριστεί από όλους τους τομείς της κοινωνικής, πολιτιστικής και πολιτικής ζωής της Ελλάδας από το 1927 έως το 1983, όταν ξαφνικά οι ελληνικές αρχές ''ανακάλυψαν'' ότι ήταν παράνομη και αποτελούσε εδαφική απειλή, με αποτέλεσμα να διακόψουν τη λειτουργία της». Βέβαια, ο κ. Καβάζ παρέλειψε να αναφέρει ότι η συγκεκριμένη ένωση -όπως αποκάλυψε το «ΘΕΜΑ» (16/09/2007) με το «βίντεο της ντροπής»έχει αναλάβει να προωθήσει τα «εκλεκτά παιδιά της Άγκυρας» στην ελληνική Βουλή, με εκδηλώσεις όπου ηχούν τα συνθήματα «τουρκική ψήφος σε Τούρκο», «Μην ψηφίσετε γκιαούρη», «Να τρομάξουμε όσους ψηφίζουν γκιαούρηδες». Παρ' όλα αυτά, ο συνεργάτης του κ. Ξυνίδη δεν παραλείπει να καταγγείλει την Ελλάδα ότι «αρνείται την ύπαρξη κάθε εθνικής μειονότητας και αναγνωρίζει μόνο μουσουλμανική μειονότητα».
Πηγή: Πρώτο Θέμα, Κυριακή 29/11/2009

2) Ο νέος ΓΓΑ Παναγιώτης Μπιτσαξής είναι πολύ γνωστός στον χώρο των Ιεχωβάδων! Έχει αναλάβει τις περισσότερες υποθέσεις τους ενώ έχει γράψει και βιβλία για το θέμα. Ο Μπιτσαξής είναι υποστηριχτής των Ιεχωβάδων και ως δικηγόρος είναι δικαίωμα του αλλά ελάχιστοι θα έπρατταν το ίδιο με τους εμπόρους μιας οργάνωσης. Εδώ μιλάμε για τους ανθρώπους που κάνουν προσηλυτισμό και το ΠΑΣΟΚ επέλεξε για ΓΓΑ έναν από αυτούς που τους υποστήριξαν. Είχε το καλύτερο βιογραφικό.
http://troktiko.blogspot.com/2009/12/blog-post_907.html

3) Ξαναγράφουν με λεφτά του Σόρος την Ιστορία
Οι Επιδοτούμενοι συγγραφείς Γκουρογιάννης-Δρουσιώτης & Cia ΝΤΡΟΠΗ! Ο Βενιζέλος τί δουλειά έχει να παρουσιάζει αυτό το βιβλίο; Για την ασέβεια Δρουσιώτη στον Αλέκο Παναγούλη, γνωρίζει ο Ε. Βενιζέλος; Kαμία γραφίδα σε διατεταγμένη υπηρεσία δεν μπορεί να σπιλώσει τη μνήμη του Αλέκου Παναγούλη!
Διαβάζουμε στο «ΒΗΜΑ» πως ο Ευάγγελος Βενιζέλος θα παρουσιάσει, μεταξύ άλλων, το βιβλίο του κ. Δρουσσιώτη «Δύο Απόπειρες και μια Δολοφονία», αύριο Δευτέρα 7 Δεκέμβρη, στις 13.00 το μεσημέρι στο κατάστημα Public στο Σύνταγμα. Τι γνωρίζει για τον κ. Δρουσιώτη και το βιβλίο του ο υπουργός Ευάγγελος Βενιζέλος; Καλό θα ήταν ο κ. Ε. Βενιζέλος να θέσει ορισμένα «ερωτήματα» στον κ. Δρουσιώτη, τόσο για τον ειδικό του ρόλο στην υπερψήφιση του Σχεδίου Ανάν, όσο και στη σημερινή του δράση υπέρ των σχεδίων των ΗΠΑ… Αλλά, πρωτίστως να διαβάζει τι πάει να παρουσιάσει και πως παρουσιάζει ένα «βιβλίο» που έχει προκαλέσει σάλο με τα ψεύδη του για τον αγωνιστή της Δημοκρατίας Αλέκο Παναγούλη. Έλεος… υπάρχουν και ζητήματα που δεν είναι προς πώληση, ξεπούλημα και «διαπραγμάτευση»… Κι αν δεν ξέρει και δεν ρωτάει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, εμείς τα θέτουμε για να μην μας πει –με δεδομένη την ευαισθησία του προς το διαδίκτυο και τα blogs- ότι είχε «άγνοια» των ζητημάτων. Εκτός κι αν έχει αναλάβει άλλες «δεσμεύσεις»…

► Η απόπειρα εκτέλεσης του δικτάτορα Παπαδόπουλου, από τον Αλέκο Παναγούλη, στη “γραφίδα” του κυρίου Δρουσιώτη…http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2008/08/blog-post_22.html

► Κώστας Μαρδάς: Όπως έγραψε ο ποιητής Γιώργος Χρονάς, όταν μιλάμε για τον Παναγούλη, είναι σαν να μιλάμε για έναν Έλληνα θεό

► Βράβευση δημοσιογράφων από την οργάνωση-πρακτορείο «Ρεπόρτερ χωρίς Σύνορα»http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2008/08/blog-post_5114.html

Τώρα θα πάς να παρουσιάσεις αυτό το "βιβλίο" κύριε Βενιζέλο;

ΥΓ. Ο Δρουσιώτης είναι κραγμένος άνθρωπος της αμερικανικής πρεσβείας στην Κύπρο ανταποκριτής φυσικά της ελευθεροτυπίας και διοργανωτής μαζώξεων(!!!) στην Κύπρο με τούρκους -κύπριους 'δημοσιογράφους' για την προώθηση των τούρκικων συμφερόντων. Διαμοιραστής των μιζών σε αποδέκτες ελληνοκύπριους το 2004 για να προπαγανδιστεί η τουρκική κατάκτηση του σχεδίου έναν. Φυσικά στην Ελλάδα όπως όλοι της ομοταξίας παρουσιάζονται ως έγκυροι και συχνά μιλούν στα ραδιόφωνα... Υβριστές κάθε άξιας αντίστασης καλλιεργούν στη κοινή γνώμη την ψυχοσύνθεση της υποταγής και του μοιραλατρισμού
http://deltio11.blogspot.com/2009/12/blog-post_8685.html

Στη Γερμανία ψάχνουν για αγοραστές των αδιάθετων εμβολίων!


Είμαστε ίσως η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που πανικοβληθήκαμε σε τέτοιο βαθμό με τον "ιό της γρίπης των χοίρων". Έπρεπε μήπως να "καταναλώσουμε" τις υψηλές ποσότητες που είχαμε αγοράσει επί Αβραμόπουλου; Η κατάσταση σε σχέση με τα εν λόγω εμβόλια στη Γερμανία περιγράφεται στη συνέχεια. Προς σύγκριση και εξαγωγή συμπερασμάτων:
"Εμβόλιο; «Nein, danke» απάντησαν οι Γερμανοί στις επίμονες προσπάθειες των γερμανικών αρχών να εμβολιαστούν για τη νέα γρίπη. Η Γερμανία σκοπεύει τώρα να πουλήσει σε άλλες χώρες τις δόσεις του εμβολίου κατά της γρίπης Η1Ν1 που παραμένουν αχρησιμοποίητες λόγω του μικρού αριθμού των ανθρώπων που έχουν προσέλθει για να εμβολιαστούν μέχρι σήμερα.Σύμφωνα με τον υπουργό Υγείας, Φίλιπ Ρέσλερ, από την ημέρα που ξεκίνησε ο μαζικός εμβολιασμός στη Γερμανία, μόνο το 15% του νοσηλευτικού προσωπικού και το 5% των πολιτών έχουν εμβολιαστεί. Για το λόγο αυτό οι αρχές των κρατιδίων ζήτησαν από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με άλλες χώρες για να τους πουλήσει τα πλεονάζοντα εμβόλια. Προς πώληση θα προωθηθούν περίπου 2,2 εκατομμύρια δόσεις του εμβολίου, πρόσθεσε ο Ρέσλερ, υπενθυμίζοντας ότι κάποιες χώρες, όπως η Ουκρανία, προσπαθούν να αυξήσουν τις προμήθειές τους. Στα τέλη Νοεμβρίου τα κρατίδια έλαβαν περίπου 9,6 εκατομμύρια εμβόλια, από τα συνολικά 50 εκατομμύρια που θα παραδοθούν στις αρχές μέχρι τα τέλη Μαρτίου του 2010.
Όμως, σύμφωνα με στοιχεία της εφημερίδας Westfalen-Blatt, μέχρι σήμερα σε όλη τη Γερμανία υπολογίζεται ότι έχουν εμβολιαστεί μόνο 4-5,8 εκατομμύρια άνθρωποι, παρά τις συνεχείς εκκλήσεις της κυβέρνησης. Στη Γερμανία έχουν καταγραφεί περίπου 190.000 κρούσματα της γρίπης Η1Ν1 και από την ασθένεια αυτή έχουν πεθάνει 86 άνθρωποι που, στη μεγάλη πλειοψηφία τους (85%) έπασχαν ήδη από άλλα βαριά νοσήματα".

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

Μια Ελληνίδα υπεύθυνη του προγράμματος εξερεύνησης του Τιτάνα


«Τέσσερις ώρες. Τόσο χρόνο θα έχει στη διάθεσή της η σχεδία για ν΄ ανακαλύψει εξωγήινες μορφές ζωής στις λίμνες του Τιτάνα. Και κάθε λεπτό που θα διασχίζει τα παγωμένα τους νερά θα είναι πολύτιμο!». Σε αυτό το φεγγάρι του Κρόνου θα παιχτούν όλα. Η δρ Αθηνά Κουστένη, διευθύντρια Ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Ερευνών της Γαλλίας (CΝRS), είχε επεξεργαστεί για πολλά χρόνια στο μυαλό της τη φιλόδοξη αποστολή. Και από τη στιγμή που το σχέδιο της εγκρίθηκε από τη ΝΑSΑ και τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ΕSΑ), ο χρόνος άρχισε να κυλά αντίστροφα: Ένα διαστημόπλοιο φθάνει στον Τιτάνα, απελευθερώνει μια σχεδία που πέφτει με αλεξίπτωτο σε λίμνη. Η σχεδία διασχίζει το υγρό μεθάνιο με τη βοήθεια του ανέμου και μέσα σε λίγες ώρες τα όργανά της χτενίζουν το ιδιόμορφο αυτό περιβάλλον αναζητώντας απλές μορφές ζωής ή πολύπλοκα μόρια που ποτέ κανείς δεν αντίκρυσε ξανά. «Ξεχάστε τον Άρη! Τον Κόκκινο Πλανήτη χωρίς νερό και ατμόσφαιρα που η φαντασία μας μόνο τον θέλει να φιλοξενεί αρχέγονες μορφές ζωής», λέει στα «ΝΕΑ» η κ. Α. Κουστένη, συντονίστρια της φιλόδοξης αποστολής με την ονομασία «Τitan-Saturn System Μission» («Αποστολή στο Σύστημα Τιτάνα-Κρόνου»). «Αν υπάρχει μια πιθανότητα να βρούμε ζωή κάπου μέσα στο ηλιακό μας σύστημα, αυτή βρίσκεται στον Τιτάνα. Τον παράξενο δορυφόρο του Κρόνου, που έχει ανατρέψει όλα τα προγνωστικά μας μοντέλα. Ένα ουράνιο σώμα, το ένα και μοναδικό που γνωρίζουμε ότι έχει στην επιφάνειά του λίμνες από υδρογονάνθρακες, δηλαδή από μεθάνιο και αιθένιο, που έχει παγωμένο νερό επίσης στην επιφάνειά του αλλά και ωκεανούς από νερό βαθιά μέσα στο εσωτερικό του».
Το πιο παράδοξο περιβάλλον
Ο Τιτάνας μάς αποκαλύπτει το πιο παράδοξο περιβάλλον που έχει ανακαλυφθεί ποτέ σε ουράνιο σώμα στο ηλιακό μας σύστημα. Κανείς δεν πίστευε ότι σε τόσο μεγάλη απόσταση, 10 φορές δηλαδή την απόσταση Γης-Ηλίου, θα μπορούσε ένα φεγγάρι να φιλοξενεί λίμνες από υδρογονάνθρακες σε υγρή μορφή. Και το εγχείρημα της εξερεύνησής του θα είναι εξίσου ανορθόδοξο. «Δεν θα στείλουμε ένα ρόβερ όπως έχουμε κάνει στον Άρη», συνεχίζει η κ. Α. Κουστένη. Αλλά μια σχεδία για να κάνει “ράφτινγκ” σε εξωγήινη λίμνη! «Σε μια λίμνη που όπως και αρκετές άλλες στον βόρειο πόλο του Τιτάνα σχηματίστηκαν από τη βροχή του μεθανίου που κάνει τον ίδιο κύκλο όπως το νερό στη Γη. Εξατμίζεται, πηγαίνει στην ατμόσφαιρα όπου αλληλεπιδρά με το άζωτο της ατμόσφαιρας, υφίσταται φωτόλυση, και πέφτει στο έδαφος υπό μορφή βροχής».
Μοιάζει με τη γη
Ο Τιτάνας έχει ατμόσφαιρα από άζωτο όπως και η Γη, περίπου την ίδια πίεση και φιλοξενεί πάγους από νερό στην επιφάνεια
Χαρτογράφηση με αερόστατο ΤΗΝ ΩΡΑ που η σχεδία θα αρμενίζει στην εξωγήινη λίμνη, γύρω από τον ισημερινό του Τιτάνα ένα αερόστατο θα κινείται σε ύψος 10 χιλιομέτρων, χαρτογραφώντας κάθε σπιθαμή του εδάφους του. Το αερόστατο που θα απελευθερωθεί στην ατμόσφαιρα του Τιτάνα από ένα διαστημόπλοιο θα χρησιμοποιήσει πυρηνική ενέργεια για να φουσκώσει με άζωτο. Τα όργανα που θα μεταφέρει θα επικεντρώσουν το «βλέμμα» τους τόσο στα βουνά που αποτελούνται από παγωμένο νερό όσο και στις μεγάλες εκτάσεις με αμμόλοφους που βρίσκονται διάσπαρτοι στην επιφάνεια. Η κ. Αθηνά Κουστένη εξηγεί ότι το αερόστατο θα γυρίζει γύρω από τον Τιτάνα τουλάχιστον για έξι μήνες.

Στέφανος Κρίκκης “TA NEA” 23/11/2009

"Ένας ήλιος ο άνθρωπος που καίγεται από μόνος του"



«Όπως και να ’χει, συνέντευξη ίσον λούμπα. Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι μέσα από τις “επαναστατικές” απαντήσεις μου θα προκαλέσω ανατροπές. Αυτό το “μπες μέσα να τ’ αλλάξεις” δεν περνάει πια. Πολύ απλά, η συνέντευξη είναι στριπ-τηζ μπροστά σ’ αλοίθωρα μάτια μπανιστηριτζήδων αναγνωστών (ευτυχώς όχι όλων), μπροστά σ’ ανώμαλους σεξουαλικά “ειδικούς” που τα ξέρουν όλα και, τέλος, μπροστά στους ειδεχθείς κριτικούς τέχνης, που μη μπορώντας οι ίδιοι να κάνουν έργο και με το πρόσχημα της καλοπροαίρετης κριτικής, εξοντώνουν τους πραγματικούς δημιουργούς, που, ακριβώς επειδή είναι δημιουργοί, δεν έχουν πόστο, άρα δυνατότητα για αντίλογο…
…Στην γη είναι όλα παλιά. Έχουν ειπωθεί όλα. Εκείνο που σώνει τον άνθρωπο σε έναν βαθμό είναι η Τέχνη. Και η Τέχνη γίνεται από μια μικρή κάστα ανθρώπων, είτε “διανοούμενων”, είτε “λαϊκών”, που την καθοδηγεί, την εκφράζει και τελικά την λυμαίνεται, με το πρόσχημα ότι αυτοί είναι που ξέρουν κι όλοι οι άλλοι είναι πρόβατα… Για μένα όμως, δεν υπάρχει μεγαλύτερο έργο τέχνης από τον άνθρωπο που περπατάει ολομόναχος μέσα στον χρόνο, με οδυνηρές συγκρούσεις μέσα του. Πράξη και όνειρο, ατομικό και κοινωνικό, άσπρο και μαύρο. Μου μοιάζει ο άνθρωπος με έναν ήλιο, που καίγεται από μόνος του. Και η Τέχνη σαν άρρωστος και γιατρός μαζί»

Απόσπασμα από συνέντευξη της Κατερίνας Γώγου στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ» της 16 Ιανουαρίου 1982, με τον χαζό τίτλο «Μιλάει η υπ’ αριθμόν 1 Αναρχική»

Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009

“AGORA” η κινηματογραφική ταινία για την Ελληνίδα φιλόσοφο Υπατία



Την Αλεξανδρινή φιλόσοφο της σχολής του Πλωτίνου (μαθηματικές και εμπειρικές σπουδές) Υπατία έκαναν γνωστή η Ρέητσελ Γουάιζ και ο Αλεχάνδρο Αμεναμπάρ στο κινηματογραφόφιλο κοινό την στο φεστιβάλ των Καννών.
Την Ελληνίδα λόγια (αστρονόμο/ μαθηματικό), που έζησε τον 4ο αιώνα μ.Χ και της οποίας ο θάνατος στα χέρια ενός χριστιανικού όχλου (διαμελίστηκε με όστρακα και στη συνέχεια κάηκε ζωντανή) θεωρείται από κάποιους πως σηματοδότησε το οριστικό τέλος της ελληνιστικής περιόδου (και του τρόπου σκέψης που αυτή πρέσβευε), ενσαρκώνει η βρετανίδα ηθοποιός Ρέητσελ Γουάιζ ( «Ο επίμονος κηπουρός», «The Fountain» ) στην ταινία «Αγορά» (Agora).
Ενώ η πτώση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας βρίσκεται προ των πυλών, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου η Υπατία προσπαθεί να διατηρήσει την επιστημονική γνώση της αρχαιότητας απέναντι στους όχλους των χριστιανών ζηλωτών - οι οποίοι, βλέποντας τους αριθμούς τους να αυξάνονται και το χριστιανισμό να κερδίζει συνέχεια έδαφος στην αυτοκρατορία, στρέφονται εναντίον των ειδωλολατρών και των Εβραίων. Ένα από τα θύματά τους είναι και η Αλεξανδρινή φιλόσοφος, η οποία χαρακτηρίζεται ως μάγισσα από τους ηγέτες των χριστιανών και οδηγείται σε ένα βίαιο θάνατο.
Κατά τη Γουάιζ, η ιστορία της Υπατίας είναι επίκαιρη ακόμα και σήμερα: «ουσιαστικά τίποτα δεν έχει αλλάξει από τότε. Έχουμε τεχνολογική και ιατρική πρόοδο, αλλά όσον αφορά τα φονικά στο όνομα ενός θεού, ο φονταμενταλισμός εξακολουθεί να βασιλεύει…ενώ δεν είναι λίγες οι κοινωνίες όπου οι γυναίκες θεωρούνται ακόμα πολίτες δεύτερης κατηγορίας και τους αρνείται το δικαίωμα στη μόρφωση».
Ο Αμεναμπάρ (που έχει επίσης σκηνοθετήσει το διάσημο θρίλερ «Οι Άλλοι», όπου πρωταγωνιστούσε η Νικόλ Κίντμαν) ανέφερε πως η ιδέα για την «Αγορά» του ήρθε αμέσως μετά την περάτωση του δράματος «Η Θάλασσα μέσα μου» (Mar adentro), το 2004, το οποίο και είχε τιμηθεί με βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. Κατά τα λεγόμενα του Χιλιανού σκηνοθέτη, ήθελε κάποιον αστρονόμο, αλλά όχι μια διάσημη φιγούρα όπως για παράδειγμα ο Γαλιλαίος - οπότε και οι έρευνές του τον οδήγησαν στην Υπατία.
«Διαπιστώσαμε πως εκείνη η περίοδος της αρχαιότητας είχε πολλά κοινά με το σήμερα. Τότε τα πράγματα έγιναν πολύ ενδιαφέροντα, καθώς καταλάβαμε πως είχαμε τη δυνατότητα να γυρίσουμε μια ταινία για το παρελθόν, ενώ στην πραγματικότητα γυρίζαμε μια ταινία για το παρόν» δήλωσε σχετικά.
Μιλώντας για το ιδιότυπο ερωτικό τρίγωνο που εμφανίζεται στην ταινία (ανάμεσα στην Υπατία, έναν αφοσιωμένο σκλάβο και έναν από τους μαθητές της- το οποίο δεν ευδοκιμεί, καθώς η φιλόσοφος αφιερώνεται στην επιστήμη), η Γουάιζ ανέφερε πως βρήκε έμπνευση στην ίδια την οικογένειά της, μέσω της 85χρονης θείας της- ερευνήτριας πάνω στον καρκίνο.
«Όταν τη ρώτησα γιατί δεν παντρεύτηκε ή δεν έκανε παιδιά, μου απάντησε πως 'ποτέ δεν πίστεψα πως θα υπήρχε άνδρας που θα μου επέτρεπε να εργαστώ όσο σκληρά επιθυμούσα... με το πέρασμα των χρόνων συνειδητοποίησα πως αγαπούσα τη δουλειά μου πιο πολύ από το καθετί, και δεν ήθελα κανέναν να μπει ανάμεσα σε εμένα και αυτήν».
Κατά τον Αμεναμπάρ, αν η Υπατία είναι ουσιαστικά μια ενσάρκωση της σύγχρονης γυναίκας, η ρωμαϊκή αυτοκρατορία εκείνης της περιόδου αποτελεί την ενσάρκωση μιας υπερδύναμης σε κομβικό σημείο: «πιστεύω πως αυτή τη στιγμή οι ΗΠΑ βρίσκονται στην ίδια θέση με τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, καθώς τώρα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, βρισκόμαστε εν μέσω μιας κρίσης, κοινωνικής και οικονομικής. Είναι ώρα για αλλαγή... ξέρουμε πως κινούμαστε προς κάποια διαφορετική κατεύθυνση, αλλά δεν ξέρουμε προς τα πού μας οδηγεί αυτή. Και καθώς είμαι αισιόδοξος εκ φύσεως, θέλω να πιστεύω πως δεν θα μπούμε πάλι σε μία περίοδο αντίστοιχη του Μεσαίωνα».
H Υπατία ήταν η κλασική περίπτωση σωστού ανθρώπου που γεννήθηκε σε λάθος εποχή. Ενώ γεννήθηκε στο σωστό μέρος - στην Αλεξάνδρεια, την κοιτίδα του κοσμοπολιτισμού,- γεννήθηκε το 370 μ.X., 5-6 αιώνες αργότερα από τον καιρό που θα εκτιμούσαν τα πνευματικά της προσόντα. Ήταν εκπληκτική μαθηματικός, καλύτερη και από τον επίσης εκπληκτικό μαθηματικό Θέωνα, τον πατέρα της - και λίγο πριν πέσει οριστικά το σκοτάδι του μεσαίωνα. Δεν είναι και τόσο ευφυές - από την κοντόθωρη άποψη της δικής σου επιβίωσης τουλάχιστον - να διακονείς την επιστήμη σε ημέρες που έχει πάρει το πάνω χέρι η πίστη.
Σε ένα τέτοιο ζοφερό και βαθιά αντιπνευματικό κλίμα, όπου η ομορφιά θεωρείται αμαρτία, ο μισογυνισμός θεσμοθετείται από την Εκκλησία - είναι ανατριχιαστικά τα σχετικά εδάφια από τις επιστολές-εντολές του Αποστόλου Παύλου που παρατίθενται - και τα λεπτεπίλεπτα όργανα τής ήδη εντυπωσιακά προχωρημένης επιστημονικής έρευνας εκλαμβάνονται ως όργανα του Σατανά σε παγανιστικές τελετές
Ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Κύριλλος - επιμένει ο Γκάλβεθ - «που στις μέρες μας θα τον βλέπαμε σαν διαβολικό ταλιμπάν, έφερε στη συνείδησή του το βάρος του θανάτου περίπου διακοσίων πενήντα χιλιάδων Ιουδαίων. Γι' αυτό ο Κάρλχαϊντς Ντέσνερ, στην "Εγκληματική Ιστορία του Χριστιανισμού", τον θεωρεί προάγγελο του Χίτλερ και απαλλάσσει τον δεύτερο από την απάνθρωπη σύλληψη της "οριστικής λύσης"...» Όσο σκληρή και αν ακούγεται η σύγκριση, ο Γκάλβεθ δεν την αφήνει ατεκμηρίωτη. Δύο χιλιάδες χρόνια τώρα, ο φονταμενταλισμός ακολουθεί με ευλάβεια τα ίδια πάντα βήματα. Πρώτα στρέφεται κατά των «αιρετικών» στους κόλπους του κι έπειτα κατά όλων των υπολοίπων. Απώτατη επιδίωξη; Είτε θ' ακούγεται μία φωνή είτε θα βασιλεύει η σιωπή... Αλληλούια.
ΤΟ ΒΑΘΥΤΑΤΟ ΜΙΣΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ
«Ευτυχώς, υπάρχει μια εκτενέστατη βιβλιογραφία για τον Κύριλλο και, ακόμα, έχουμε στη διάθεσή μας τα έργα του. Και ξέρουμε από αυτά ότι ένιωθε βαθύτατο μίσος για το σύνολο της Φιλοσοφίας, την οποία χαρακτήριζε «ελληνιστική βλακεία». Αισθανόταν μια περιφρόνηση εξίσου βαθιά για τον Όμηρο και τον Ησίοδο, όπως και για όλους τους Έλληνες δραματουργούς. Όσο για τον ρόλο της γυναίκας, έλεγε σε ένα από τα κηρύγματά του: "Υποταγμένη και παραδομένη στην υπακοή προς τον Θεό, οφείλει να αφοσιώνεται στη γέννηση παιδιών"»
H Yπατία έλαμψε στην πνευματική ζωή της υστερορωμαϊκής Aλεξάνδρειας με την ευγλωττία, την ομορφιά, τα πνευματικά της χαρίσματα. Έγινε σύμβολο της θετικής γνώσης σε χρόνους όπου ο χριστεπώνυμος ζήλος ταύτιζε το φιλέρευνο πνεύμα με την πλάνη και τη μαγεία. O πατριάρχης Aλεξανδρείας, Kύριλλος τη μισούσε θανάσιμα. Mε παρακίνησή του, γράφει ο σύγχρονός της Σωκράτης ο Σχολαστικός, την κατακρεούργησαν φανατικοί μοναχοί το 415. Tο ειδεχθές έγκλημα οδήγησε στη φυγή πολλούς λόγιους και επιστήμονες. Ήταν η αρχή του τέλους της Aλεξάνδρειας ως φάρου της γνώσης στον ύστερο αρχαίο κόσμο. Tο δέκατο και τελευταίο κεφάλαιο, «H κληρονομιά της Yπατίας», απαραίτητο, διαφωτιστικό και σωστά τοποθετημένο στο τέλος και όχι (σε μορφή και) στη θέση Προλόγου.
ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΡΕΟΥΡΓΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
«Ήταν δεκατρείς. Eμοιαζαν με κυνηγούς που παραμονεύουν το θήραμά τους. Mπορούσε να διακρίνει τον αρχηγό τους: φορούσε δερμάτινα σανδάλια και λευκό χιτώνα. Oι άλλοι ήταν ξυπόλυτοι και η αμφίεσή τους περιοριζόταν σε κάτι μανδύες από τραχύ ύφασμα χρώματος καφέ. Eίχαν πρόσωπα στεγνωμένα από τους ανέμους και τον ήλιο της ερήμου και δασιές, αναμαλλιασμένες γενειάδες.
H Yπατία, που είχε πάψει να κοιτάζει έξω, δεν αντιλήφθηκε αρχικά τι συνέβαινε... Ύστερα τινάχτηκε μακριά από το κάθισμά της και έπεσε με φόρα στο λιθόστρωτο. Tότε είδε την ομάδα των ανδρών, που αποτελείωναν τους μεταφορείς της..., πεσμένους κατάχαμα, μερικούς να συστρέφονται από τον πόνο, τους υπόλοιπους ήδη αποκεφαλισμένους. Ένιωσε την πίεση κάτι αρπακτικών νυχιών που χώνονταν στις σάρκες τις και τη σήκωναν στον αέρα. Αντιλήφτηκε ότι την έβαζαν ξανά στο φορείο. Ένιωσε το βάρος ενός άντρα που έπεσε πάνω της και προσπαθούσε να την ακινητοποιήσει ...
Όλη της η ζωή περνούσε μπροστά της σαν μυθιστόρημα. Tα παιδικά της παιχνίδια. O πατέρας της να τη σηκώνει ψηλά. Oι κήποι του σπιτιού. H πρώτη φορά που συνόδευσε τον πατέρα της στην αίθουσα όπου παρέδιδε τα μαθήματά του. H πρώτη φορά που η ίδια παρέδωσε μάθημα σ' εκείνη την αίθουσα. Tην έσυραν μέσα στην εκκλησία και της ξέσκισαν τα ρούχα. Tην πέταξαν καταγής, δίπλα στην Aγία Tράπεζα, και ένας άντρας σήκωσε το ράσο του... Προσπάθησε να αμυνθεί, ο άλλος άρχισε να τη γρονθοκοπά στο πρόσωπο... Ένιωσε ναυτία και άρχισε να κάνει εμετό. Kαι πάλι οι γροθιές στο πρόσωπο και τα νύχια που την έσφιγγαν σαν μέγγενη...
Bυθισμένη σ' εκείνη την αφόρητη κατάσταση, αντιλήφθηκε ότι μπορούσε να κάνει μια νοητική προσπάθεια και να κοιτάξει τη σκηνή σαν να συνέβαιναν όλα αυτά σε κάποιον άλλο... Mπορούσε να αγναντεύει τα πάντα από ψηλά..., να βγει από τον εαυτό της και να καταφύγει σ' εκείνες τις σφαίρες όπου είχε εκτυλιχθεί πάντοτε η ζωή της. Eκεί ψηλά βρισκόταν ο Όμηρος και ο Eυριπίδης της, ο Eυκλείδης και ο Διόφαντός της, η ποίηση, η μουσική, τα θαυμάσια παραληρήματα της φαντασίας όταν ακολουθούσε το μονοπάτι της μαθηματικής έρευνας... Παρευρισκόταν στο ίδιο της το δράμα σαν να παρακολουθούσε θεατρική παράσταση. Χαμογελούσε κρυφά: είχε κοροϊδέψει εκείνους τους ανθρώπους, τους είχε νικήσει. Tελικά έχασε τις αισθήσεις της.
Δίπλα στην πόρτα του σκευοφυλακίου υπήρχαν δυο άδειοι αμφορείς. Oι άντρες τούς κομμάτιασαν καταγής... Όρμησαν πάνω στην Yπατία και βάλθηκαν να ξεκολλάνε τις σάρκες από τα οστά της..., χρησιμοποίησαν τα θραύσματα για να της ακρωτηριάσουν τα μέλη... Kαι ξαφνικά έπαψε να αισθάνεται το σώμα της. Kάθε πόνος εξαφανίστηκε και την κυρίευσε μια παράξενη ευδαιμονία. Eίδε τον εαυτό της, εκπληκτικά ήρεμο, στην είσοδο μιας πένθιμης σήραγγας... Διέκρινε στο βάθος τη μορφή του πατέρα της, που της άπλωνε τα χέρια. Έπρεπε να τρέξει κοντά του, να αναζητήσει καταφύγιο στην αγκαλιά του. Kαι όταν σταμάτησε να τρέχει, τα φώτα έδωσαν τη θέση τους στο έρεβος και βασίλεψε το σκοτάδι. H τάξη διαλύθηκε μέσα στο χάος.»
«Eκ του δίφρου εκβαλόντες, επί την εκκλησίαν Kαισάριον συνέλκουσιν· αποδύσαντές τε την εσθήτα, οστράκοις ανείλον. Kαι μεληδόν διασπάσαντες, επί τον καλούμενον Kιναρώνα τα μέλη συνάραντες, πυρί κατηνάλωσαν» (Σωκράτης ο Σχολαστικός, "Eκκλησιαστική Iστορία", 5ος αι. μ.X.), που στα νεοελληνικά λέει: «Αφού την άρπαξαν από το άρμα της την έσυραν στην εκκλησία που λεγόταν Καισάριο, και αφού την γύμνωσαν την κομμάτιασαν με θραύσματα αγγείων. Και αφού την κομμάτιασαν, σώριασαν τα κομμάτια της στον λεγόμενο Κιναρώνα και τα αφάνισαν με φωτιά»...

Πηγή: Πέδρο Γάλβεθ ,"Yπατία. H γυναίκα που αγάπησε την επιστήμη" εκδ. Mεταίχμιο