"Την πατρίδα σήμερα την προδίδουν οι βουλευτές, την προδίδουν οι άνθρωποι με το πολύ χρήμα..."

Με περιμένει στην αυλή του σπιτιού του στο Μετς. Είναι ντυμένος, όπως πάντα, στα μαύρα. Περπατά αργά: οι συνέπειες της επίθεσης που δέχθηκε τον περασμένο Οκτώβριο στο σπίτι του, το οποίο λεηλατήθηκε από τέσσερις αλλοδαπούς που παραλίγο να τον σκοτώσουν, είναι εμφανείς. Ωστόσο ο Νίκος Κούνδουρος νιώθει και δείχνει βράχος. Δεν κρύβει την οργή του, λυπάται για όσους οδήγησαν την πατρίδα του στην κατάντια, αλλά είναι έτοιμος... ακόμη και σήμερα να πολεμήσει. Ίσως όχι με ένα τουφέκι, όπως έκανε στον ΕΑΜ, αλλά με μια καινούργια ταινία.

- Πριν από μερικούς μήνες ζήσατε ακόμη μία τρομερή περιπέτεια στην ούτως ή άλλως περιπετειώδη ζωή σας. Κατ΄ αρχάς, πώς αισθάνεστε σήμερα;

«Βράχος. Το συμβάν βέβαια έχει ακόμη την “ουρά” του γιατί τα άτιμα τα πλευρά θέλουν μήνες να κολλήσουν. Επτά-οκτώ μήνες. Κατά βάθος όμως οφείλω να πω ότι χαίρομαι που το πέρασα».

- Για ποιον λόγο μπορεί κάποιος να χαίρεται που παραλίγο να πεθάνει;

«Το γεγονός με έκανε να δω την πραγματικότητα. Είχα μια ανόητη ευαισθησία και γενναιοδωρία με την είσοδο ή μάλλον την εισβολή των ξένων στην Ελλάδα. Έλεγα ότι της ίδιας γης παιδιά είμαστε, να μπει ο κόσμος στην Ελλάδα, να ευφρανθεί, να νιώσει ασφάλεια, να φάει, να πιει ελληνικό νερό. Ε, από την ώρα του περιστατικού τέρμα όλες αυτές οι εφηβικές μαλακίες. Τέσσερα κτήνη, τέσσερις βάρβαροι που ούρλιαζαν και βρωμούσαν και φορούσαν μάσκες με έκαναν να δω την πραγματικότητα».

- Από εκείνη τη βραδιά τι δεν θα ξεχάσετε ποτέ;

«Εκείνο το “μην τον κρατάς, πνίξ΄ τον, τον πούστη! ” που φώναζε ο μόνος που άκουσα να μιλάει τσάτραπάτρα ελληνικά. Εγώ πούστης; Καλά το “πνίξ΄ τον”, το “πούστης” τι το θέλανε; Από εκεί κινήθηκε ένας μηχανισμός από σκέψεις μου που πέταξε έξω από την Ελλάδα όλους τους μετανάστες. Δεν είναι σωστό όμως και ως κοινωνική συμπεριφορά η Ελλάδα να ανοίγει τις πόρτες της σαν την πουτάνα που ανοίγει τα πόδια της: 1.400.000 ξένοι μέσα στη χώρα; Το 15% της χώρας μετανάστες; Πόσοι Έλληνες μπορούν να απορροφήσουν αυτό το νούμερο; Και όμως, έγινε. Αυτά είναι συνέπειες του κόμπλεξ κατωτερότητας που έχουν οι Έλληνες. Να ΄ναι καλά οι κυβερνήσεις. Οι Γερμανοί θα έπρεπε να έχουν το κόμπλεξ, όχι εμείς».

- Τι το ιδιαίτερο είχε το περιστατικό και σας κάνει να αισθάνεστε έτσι;

«Δεν ήθελαν μόνο να κλέψουν. Ήθελαν να σκοτώσουν. Έναν άλλον κύριο εδώ παρακάτω τον έπνιξαν με μαξιλάρι. Εγώ μόλις που γλίτωσα. Κρατούσαν το μαξιλάρι στο πρόσωπό μου και ίσα που ανέπνεα λίγο από το πλάι. Είδα μια εκδικητικότητα φυλετική, ταξική, κοινωνική, εθνική, όπως θες πες το. Ήταν μίσος. Γιατί αυτό που ήθελαν να πάρουν το είχαν πάρει. Τους το έδωσα. Πήγα στο χρηματοκιβώτιο και τους έδωσα ότι είχα. Μπήκαν σε ένα σπίτι που για εκείνους ήταν το Λούβρο και εγώ τους πήγα στο χρηματοκιβώτιό μου να τους δώσω ότι λεφτά είχα. Από την ταραχή μου δεν μπορούσα να θυμηθώ τον αριθμό του κωδικού και έκανα ένα λάθος. Μου κοπάνησαν το κεφάλι στο ατσάλι. Μια και δυο και τρεις φορές. Επί δεκαπέντε ημέρες το πρόσωπό μου ήταν μαύρο από το σκοτωμένο αίμα».

- Έτυχε να συναντηθείτε με αλλοδαπό μετά το περιστατικό; Και αν ναι, τι έγινε;

«Μετά το επεισόδιο βρέθηκα συνεπιβάτης στο αυτοκίνητο ενός φίλου δικηγόρου. Ήρθε ένας Πακιστανός να καθαρίσει τα τζάμια. Του λέει ο φίλος “όχι”. Εγώ, που είχα περάσει αυτά που είχα περάσει, του λέω “δώσ΄ του κάτι του νεαρού, δεν πειράζει”. Του έδωσε λοιπόν ένα κέρμα. Το παίρνει ο Πακιστανός, το κοιτάζει και μας το πετά στα μούτρα. Πήδηξα έξω σαν να ΄μουν 18 χρόνων, τον έπιασα από τον σβέρκο και τον έσυρα με μια κακία, με ένα μίσος, στο αυτοκίνητο και του ΄πα “βρες το”. Από πίσω ο κόσμος έβλεπε την εικόνα ενός λευκού που έσουρνε έναν φουκαρά Πακιστανό σαν να ήταν σκύλος. Η εντύπωση που έδωσα ήταν ότι η λευκή ράτσα ταλαιπωρούσε έναν φουκαρά πακιστανό σκύλο. Και όμως συνέβαινε το ανάποδο. Η παρεξήγηση είναι μέσα στη ζωή μας». - Θα πρέπει να είναι πολύ παράξενο για έναν άνθρωπο που έχει δει τόσο πολλά: Εμφύλιο, Κατοχή, εκτελέσεις, εξορία στη Μακρόνησο... «Θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το περιστατικό που έζησα κακιά στιγμή, αλλά έτσι θα το εξευτέλιζα. Δεν ήταν σαν το τραμ που με πάτησε στον δρόμο εξαιτίας μιας αδεξιότητάς μου. Ήταν το γέννημα ενός στάτους πολύ ευρύτερου που κυριαρχεί σε όλη την Ελλάδα. Η ταπείνωση ενός έθνους σε σημείο να μην μπορεί να κυκλοφορήσει κανείς στον δρόμο χωρίς το καρδιοχτύπι μη τυχόν του τύχει το απρόσμενο κακό. Όπως μου είπε ο αστυνομικός διευθυντής που με βρήκε τότε, “η Αθήνα είναι μια ανοχύρωτη πόλη όπου κυριαρχούν ο φόβος, η ανησυχία και το απρόσμενο”. Ο καθένας μπορεί να κάνει το οτιδήποτε και ο καθένας μπορεί να υποστεί το οτιδήποτε. Η Αστυνομία, σύμφωνα με τα λόγια του, μπορεί να κάνει πάρα πολύ λίγα πράγματα και ακόμη λιγότερα να κυνηγήσει, πόσω μάλλον να καταδικάσει. Και έτσι είναι. Κακό τέλος είχε η ηρωική ελληνική φυλή μετά το αλβανικό, μετά τον ανταρτοπόλεμο, μετά το ασικλίκι, μετά τη νίκη της Δεξιάς, μετά το Μακρονήσι. Όλα αυτά τα πράγματα σφράγισαν το κακό μέρος από τη μοίρα του Ρωμιού. Ίσως μας προόριζε η μοίρα για μια καλύτερη ζωή. Για ελευθερία».

- Η Ελλάδα ωστόσο έχει κρατήσει όλα αυτά τα χρόνια.

«Κρατήθηκε από το αίμα κάποιων που βρέθηκαν φάτσα με φάτσα με τον θάνατο. Και τι είχαν κάνει; Πρόδωσαν, λέει, την πατρίδα. Μα την πατρίδα την προδίδουν κάθε μέρα. Την πατρίδα σήμερα την προδίδουν οι βουλευτές, την προδίδουν οι άνθρωποι με το πολύ χρήμα, την προδίδουν αυτοί οι αθλιότατοι που διαχειρίστηκαν τα εθνικά ταμεία μας- ο Τσοχατζόπουλος, ας πούμε. Τους ξέρουμε όλοι. Σήμερα ο ελληνικός λαός είναι ταπεινωμένος και με σκυμμένο το κεφάλι. Μονάχα η φοβερή πείνα, η οποία κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας και σε μερικούς μήνες θα μετατρέψει τον φόβο σε πανικό, θα σπρώξει κατά τη γνώμη μου τον λαό στον δρόμο. Είδες τι έγινε στην Αγγλία; Θα το κάνουμε κι εμείς, δεν γίνεται αλλιώς. Με τη φωνή “Κάτω οι βάρβαροι”. Οι χρηματιστές, η κυρία Μέρκελ, αυτοί είναι οι βάρβαροι. Εμείς τι φταίμε; Θα μου πεις, δεν υπάρχει άνθρωπος σε μια δημοκρατική κοινωνία που να μη φταίει. Αλλά αν κάνεις σε καθέναν μια ανάλυση θα δεις ότι δεν φταίμε. Εσύ τι φταις; Εγώ τι φταίω; Υπάρχει αυτή η τρομερή γενίκευση. Όλοι τα φάγαμε. Τι πρόλαβες να φας εσύ ή εγώ; Ο ελληνικός λαός είναι αμέτοχος εκ των πραγμάτων. Όχι μόνο δεν τα έφαγε αλλά δεν είχε και τη δυνατότητα να τα φάει γιατί ζει κάτω από τον ζυγό δημοκρατικών κυβερνήσεων, είτε λέγονται Νέα Δημοκρατία είτε λέγονται ΠαΣοΚ. Οι τρομοκράτες του λαού είναι το κράτος. Ποιος είναι περισσότερο τρομοκράτης σήμερα από τον κ. Παπακωνσταντίνου; Ο φουκαράς που τραβά μια τουφεκιά και σκοτώνει έναν άλλον φουκαρά δεν είναι τρομοκράτης. Είναι παιχνίδι. Οι τρομοκράτες δεν είναι πια κάτι αόριστο. Σήμερα ο τρομοκράτης έχει όνομα, έχει επίθετο, έχει ΑΦΜ. Τα έχει όλα».

- Τι κάνει λοιπόν μπροστά στο αδιέξοδο ένας έλληνας καλλιτέχνης;

«Δεν είναι εύκολο να είσαι Έλληνας αυτή τη στιγμή. Ή πρέπει να αποσυρθείς στο σπίτι σου και απλώς να βλέπεις, σαν παρατηρητής, ή, αν θες να πάρεις μέρος στα πράγματα, θα πρέπει να γίνεις πρόσωπο υπό έλεγχο. Όχι της Αστυνομίας ή της εξουσίας αλλά του γείτονά σου, του αδελφού σου, της Ιστορίας που σε περικυκλώνει. Πρέπει να είσαι συνεχώς υπόλογος. Η δική μου αντίσταση ήταν πάντα να κάνω ταινίες όχι διασκεδαστικές αλλά που ήθελαν να καταθέσουν το άδικο μαρτύριο ενός λαού που προοριζόταν για καλύτερη μοίρα. Και αυτό πρόκειται να κάνω τώρα με την επόμενη ταινία μου, το “Πλοίο”». Ο πατέρας του Νίκου Κούνδουρου αρνήθηκε τα τρία παιδιά του να γίνουν μέλη της φασιστικής νεολαίας του Μεταξά.

«Το πληρώσαμε επί χρόνια» λέει σήμερα ο σκηνοθέτης. «Μετά ήρθαν ο πόλεμος, η Κατοχή, η πείνα, σε κάθε γωνιά βλέπαμε από ένα πτώμα ή και περισσότερα. Από τα 17 μου βρέθηκα στα σπάργανα του ΕΑΜ, στην ένοπλη ομάδα Μπάιρον. Δεν είναι εύκολα όλα αυτά για ένα πιτσιρίκι που αλλιώς μεγάλωσε και αλλιώς αναγκάστηκε να βιώσει τη ζωή. Ήταν φυσικό λοιπόν να διαμορφώσει μια άποψη σε ένα νεαρό παιδί που το μόνο που του έμενε ήταν ή να πάρει ένα τουφέκι και να πάει στα βουνά ή να υποταχθεί. Τίποτε άλλο». Το δεύτερο δεν ταίριαζε ούτε στον Νίκο Κούνδουρο ούτε στα αδέλφια του. Ο σκηνοθέτης μνημονεύει τον Ρήγα Φεραίο: Του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υποφέρει.«Δεν ξέρω για σήμερα, αλλά του τότε Έλληνα ο τράχηλος δεν άντεχε την ταπείνωση, την ευτέλεια, το τίποτε μιας παθητικής ζωής. Προτιμούσε την πιο σκληρή διαδικασία, ακόμη και να έρθει φάτσα με φάτσα με τον θάνατο. Σήμερα ο θάνατος είναι είδος πολυτελείας. Τον συναντάς σε κανένα νοσοκομείο με τρεις νοσοκόμες γύρω σου και με μια “πάπια” να φροντίζει το κορμί σου ώστε να μην ταπεινωθεί. Είναι το ίδιο με το να έχεις έρθει φάτσα με φάτσα με το εκτελεστικό απόσπασμα... Τη βραδιά της προηγουμένης της εκτέλεσης του Μπελογιάννη το κόμμα μου ζήτησε να φροντίσω τη γυναίκα του χωμένος σε ένα αυτοκίνητο έξω από τις φυλακές της Καλλιθέας περιμένοντας να ακούσουμε τον κρότο έξι-επτά τουφεκιών. Όλα αυτά τα πράγματα δεν μπορείς να τα ξεχάσεις εύκολα και γίνονται ένα με την ως τότε ζωή σου. Εξοικειώνεσαι και δεν τα βγάζεις ποτέ από μέσα σου». «Το “Πλοίο” είναι ένα σχέδιο που γεννήθηκε μέσα από κάποιες περίεργες αλήθειες» λέει ο Νίκος Κούνδουρος για την επόμενη ταινία του, η οποία βρίσκεται «στο 12 παρά ένα για να γυριστεί». Θα είναι αγγλόφωνη και με άγνωστους ηθοποιούς στη διανομή. «Πριν από περίπου δύο χρόνια μάθαμε ότι ένα πλοίο μαύρο σαν την Κόλαση, που κουβαλούσε στάρι ήρθε από την Αμερική, άραξε κάπου εδώ στις θάλασσες του Ιονίου και στη συνέχεια έφυγε για το Ισραήλ που, ως γνωστόν, δεν παράγει στάρι. Αργότερα μάθαμε ότι όχι μόνο στάρι δεν είχε αλλά το φορτίο του ήταν τελειότατος πολεμικός εξοπλισμός. Παράλληλα γίνονταν οι καινούργιες επιθέσεις του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων». Όλα αυτά ήταν γραμμένα στα ρεπορτάζ των εφημερίδων και πέρασαν απαρατήρητα. Ο Κούνδουρος πήρε το δημοσιογραφικό υλικό και έφτιαξε το σενάριο μιας μυθοπλαστικής ταινίας με τη φιλική συνεργασία δύο συγγραφέων. Ενδιαμέσως η ταινία θα γεμίζει και με άλλα περιστατικά, επίσης αληθινά. «Σε δύο κτίρια, ένα στην Κρήτη και ένα στην Πελοπόννησο, διάφοροι επιτήδειοι μαζεύουν κορίτσια από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και τους υπόσχονται δουλειές για να τις κάνουν τελικά πόρνες. Υπάρχει επίσης μία ακόμη στοά μασόνων, οι μεσάζοντες ανάμεσα στους Αμερικανούς και στους Ισραηλινούς». Ο Θεόφιλος Τσάφος είναι ένας εγκληματίας που έχει εκπαιδευτεί για να εξευτελίσει την ανθρώπινη ύπαρξη ξεκινώντας από τον εαυτό του. Πρώτα καίει στην πυρά του φανατισμού την καρδιά του. Στη συνέχεια, άκαρδος, ψάχνει να βρει θύματα για να ολοκληρώσει τη Μυστική Αποστολή του. Τα χέρια του γίνονται φονικά όπλα και τελικά πνίγει τη μοναδική γυναίκα που αγάπησε στη ζωή του την ώρα της ερωτικής πράξης. Αυτές τις ημέρες το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης φιλοξενεί το έργο «Η απολογία του Θεόφιλου Τσάφου», έναν μονόλογο που έγραψε πριν από 38 χρόνια ο Νίκος Κούνδουρος αλλά δεν είχε ανεβεί ως σήμερα στη σκηνή. Σκηνοθετημένο από τη Γιώτα Κουνδουράκη, πραγματεύεται την περίπτωση ενός εγκληματία που έχει εκπαιδευθεί για να εξευτελίσει την ανθρώπινη ύπαρξη καταστρέφοντας τα πάντα- από τον εαυτό του ως τον έρωτα. Ο «Θεόφιλος Τσάφος» γράφτηκε στο Λονδίνο επί χούντας. Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από αληθινό γεγονός το οποίο είχε διαβάσει εκείνη την εποχή στις εφημερίδες: «Με ενδιέφερε, το έψαξα καλά και το έγραψα. Ήμουν πολύ πιο νέος τότε, αλλά πιστεύω ότι το έργο για την εποχή του περιέχει μια αντίσταση».

http://peripatris.blogspot.com/

Η συνέντευξη περιλαμβάνεται στο «Βήμα» της Κυριακής 3 Απριλίου 2011. Από την ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας στο διαδίκτυο έχει αφαιρεθεί.

Οι λόγοι; Αναζητείστε τους…

Συνάντηση απατεώνων στο ελληνικό κοινοβούλιο

Γράφει ο Χάρρυ Κλυνν: Ο γνωστός, πολύ γνωστός, μα πάρα πολύ γνωστός, μεγαλοαπατεώνας του διεθνούς κερδοσκοπικού κεφαλαίου, ο άνθρωπος που σχεδίασε και εφάρμοσε την οικονομική επίθεση κατά της Ελλάδας και του ευρώ George Soros, πέρασε το πρωί το κατώφλι του πρωθυπουργικού γραφείου και συζήτησε επί μια ώρα με τον πρωθυπουργό, ενώ αργότερα στην παρέα προστέθηκε και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου! Εάν κάτι παρόμοιο είχε γίνει με οποιονδήποτε άλλο πρωθυπουργό, μόνο ένας Θεός ξέρει τι θα μπορούσε να είχε συμβεί σ’ αυτή τη χώρα… Γιατί ο ανεπαρκέστατος Έλληνας πρωθυπουργός κάλεσε τον εκπρόσωπο της Νέας Τάξης πραγμάτων, το μετρ της παγκόσμιας κερδοσκοπίας και σπόνσορα των Σκοπίων Τζ. Σόρος, να τον επισκεφτεί; Μήπως, για να συνεχίσουν την τρίωρη συνομιλία που είχαν στο Ελ. Βενιζέλος λίγες μέρες προτού αρχίσει ο μειοδότης πρωθυπουργός τις συνομιλίες του (βλ. παράδοση) με την τρόικα της ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ; Το θράσος του ολίγιστου έλληνα πρωθυπουργού ξεπέρασε κάθε όριο! Το «ΙΔΡΥΜΑ ΣΟΡΟΣ», επίσημος συνομιλητής του Έλληνα πρωθυπουργού και μάλιστα στη Βουλή των Ελλήνων!!! Γνωστός ο βίος και η πολιτεία του «ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΣΟΡΟΣ»: Δραστηριοποιείται σε 40 χώρες περίπου. Ξοδεύει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια για σκοπούς κάθε άλλο παρά διαφανείς! Στην Ελλάδα τα βιβλία που προωθεί δια των υποχειρίων του, μας λένε ότι οι νεοέλληνες δεν έχουν σχέση με τους αρχαίους Έλληνες, δεν είμαστε αυτόχθονες, δεν υπάρχουν ήρωες! Στα σχολικά βιβλία της Βουλγαρίας που χρηματοδοτεί, οι Βούλγαροι μετατρέπονται σε αυτόχθονες και απόγονοι των αρχαίων Θρακών και στρέφονται κατά της Ελλάδας. Αντίστοιχα στην Αλβανία, οι Αλβανοί έγιναν αρχαίοι Ιλλυριοί και αυτόχθονες και στρέφονται κατά όλων των γειτόνων τους. Οι Σκοπιανοί έγιναν Μακεδόνες και μισούν τους κατακτητές Έλληνες. Οι Τούρκοι έγιναν Ίωνες, αυτόχθονες φυσικά, ο Όμηρος έγινε Ομάρ και φυσικά τα τουρκόπουλα μαθαίνουν τη θεωρία του Φαλμεράγιερ: «Έλληνες δεν υπάρχουν πια». Πρόσφατα το κάθαρμα που λέγεται Soros ξαναχτύπησε… Πλήρωσε και του έφτιαξαν κατά παραγγελία «έρευνα» που υποτίθεται αποδεικνύει ότι οι Έλληνες είναι υποσαχάριας προελεύσεως και οι «Μακεδόνες» αυτόχθονες, άρα δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Την υποτιθέμενη έρευνα την πήραν οι Σκοπιανοί και την ανεμίζουν δεξιά κι’ αριστερά λέγοντας «ορίστε, βλέπετε που δεν έχουμε καμία σχέση με τους Έλληνες, άρα είμαστε κάτι τελείως άλλο από αυτούς». Και σ’ αυτό το ελεεινό και τρισάθλιο κάθαρμα που ονομάζεται Soros, αντί κάποτε να του απαντήσει όπως του αρμόζει η Ελλάδα, ώστε να το βουλώσει και να μην πιάνει στο βρομόστομά του τους Έλληνες και την Ελληνική Ιστορία, όχι μόνο τον ανέχεται να μας υπονομεύει και να μας λοιδορεί, τον επιβραβεύει κι από πάνω, καλώντας τον, δια του πανύβλακα πρωθυπουργού της, να υποδείξει, προφανώς, τους τρόπους και τις μεθόδους που θα περάσουν το λουρί της παγκοσμιοποίησης στο σβέρκο του Ελληνικού λαού… Καταγέλαστε και επονείδιστε Παπανδρέου, μίσθαρνο όργανο της παγκόσμιας διακυβέρνησης, ανεπιτήδειε και ανάξιε Παπακωνσταντίνου κι εσείς καρεκλολάγνοι επίορκοι βουλευτές του ναι σε όλα: Ξευτελίσατε κάθε έννοια πατριωτισμού και αξιοπρέπειας… Οδηγήσατε τη χώρα στην ηθική και οικονομική εξαθλίωση… Συναινέσατε στα επαχθή μνημόνια των τοκογλύφων… Χωρίς ίχνος ανθρώπινης συμπεριφοράς και με γνώμονα μόνο τα συμφέροντα των πατρώνων σας, περικόψατε μισθούς και συντάξεις… Ως άθλιοι συνωμότες, εφαρμόζετε, εν αγνοία του κοινοβουλίου και του Ελληνικού λαού, τη μυστική διπλωματία σε όλα τα ανοιχτά εθνικά μας ζητήματα… Εν ψυχρώ επιδίδεστε στη βάρβαρη καταστολή κάθε κοινωνικής αντίδρασης… Ξεδιάντροπα, με συμμάχους τα εμετικά και διαπλεκόμενα ΜΜΕ εφαρμόζετε μια απίστευτη και άνευ προηγουμένου γκεμπελική προπαγάνδα παρουσιάζοντας το μαύρο άσπρο, εμφανίζοντας τις εθνικές συμφορές ως διπλωματικούς θριάμβους… Αναξιοπρεπείς και υπερφίαλοι σέρνεστε σαν τα σκουλήκια επαίτες και υποχείριοι… ΑΚΟΥΣΤΕ ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΕΣ ΤΩΝ ΚΑΘΑΡΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΕΔΗΛΩΜΕΝΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΝΑ ΕΥΧΕΣΤΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΑΣ , ΠΟΥ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ, ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΕΠΩΔΥΝΟ ΟΣΟ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ… http://kostasxan.blogspot.com/

Ανοιχτή συζήτηση...

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της κοινωνίας μας είναι και το ότι την έχει εγκαταλείψει η πνευματική της ηγεσία. Καμία κοινωνία δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι αν η πνευματική της ηγεσία έχει συμμαχήσει με το καθεστώς εναντίον της κοινωνίας. Δυστυχώς η δική μας πνευματική ηγεσία ακολουθώντας το παράδειγμα της πολιτικοοικονομικής ηγεσίας, εγκατέλειψε την πνευματική και κοινωνική της αποστολή και επιδόθηκε στον ηδονισμό της καλοπέρασης. Επιδόθηκε και αυτή στον κρατικοδίαιτο παρασιτισμό και στύλωσε τα πόδια σε κάθε αλλαγή που θα έθιγε τα συμφέροντά της. Ότι παρατηρείται και στην πολιτικοοικονομική ηγεσία, παρατηρείται και στην πνευματική. Οικογενειοκρατία,.... πολυθεσία, κρατικοδίαιτος παρασιτισμός και διασπάθιση τόσο των χρημάτων των φορολογουμένων πολιτών, όσο και των κοινοτικών κονδυλίων με μηδενικά αποτελέσματα επιστημονικού έργου. Όμως κάποιοι πνευματικοί άνθρωποι, δεν άντεξαν άλλο αυτή την κατάντια και αυτή την κατρακύλα, μεταξύ αυτών και ο εικονιζόμενος καθηγητής της πολιτικής δικονομίας και μεγάλος δάσκαλός μας Κώστας Μπέης και αποφάσισαν να συγκεντρωθούν στις 12 Απριλίου στην αίθουσα του Πανεπιστημίου Αθηνών, από τις 10 πμ μέχρι τις 10 μμ, σε μια ολοήμερη συζήτηση και προβληματισμό για το που πάει ο τόπος, καθώς και για το ποιες αναγκαίες αλλαγές θα πρέπει να γίνουν στο πολιτικό σύστημα της χώρας. Εμείς, είμαστε μαζί τους και θα βοηθήσουμε σε ότι χρειαστεί. http://hassapis-peter.blogspot.com

Η αρμονική μαθηματική σταθερά που καθορίζει το σχήμα και τη δομή με τα οποία μορφοποιείται η ύλη

Σε κάθε ματιά μας στην φύση και σε όλα τα δημιουργήματά της παρατηρούμε ότι εμπεριέχεται μια μυστηριώδης μαθηματική σταθερά οποία καθορίζει το σχήμα και την δομή με την οποία μορφοποιείται η ύλη. Η αυτό-οργάνωση δηλαδή της ύλης εκδηλώνεται με συγκεκριμένες φόρμες, τα σχήματα των οποίων υπακούουν σε αυστηρούς μαθηματικούς κανόνες και νόμους. Υπάρχει μία εκδήλωση αρμονικών σχέσεων οι οποίες είναι χαρακτηριστικές σε όλη την έκταση της οντολογικής κλίμακας από τον μικρόκοσμο ως το μεγάκοσμο.
Επειδή το κεφάλαιο είναι τεράστιο, θα αναφερθώ σε ένα γοητευτικό μυστήριο που έχει απασχολήσει πολλούς ως τώρα. Γιατί η μέλισσα επιλέγει το εξαγωνικό σχήμα για να κατασκευάσει τις κηρήθρες και όχι ένα οποιοδήποτε άλλο κανονικό πολύγωνο. Έχουν δοθεί διάφορες απαντήσεις όπως «το εξάγωνο είναι πιο λειτουργικό», «το εξάγωνο είναι πιο σταθερό», «το εξάγωνο εξασφαλίζει περισσότερο χώρο», «το εξάγωνο τείνει προς τον κύκλο» κ.λ.π..
Στο ερώτημα αυτό θα δώσω μία πιο αυστηρή μαθηματική ερμηνεία. Από όλα τα κανονικά επίπεδα σχήματα, εκείνα που η μέλισσα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για την κατασκευή των κελιών της, είναι τρία. Το ισόπλευρο τρίγωνο, το τετράγωνο και το κανονικό εξάγωνο. Μόνον αυτά τα τρία γεωμετρικά σχήματα «κλείνουν» ακριβώς το επίπεδο χωρίς να αφήνουν κενά μεταξύ τους. Π.χ. τα πεντάγωνα , τα επτάγωνα, οκτάγωνα κλ.π δεν «κουμπώνουν» επακριβώς μεταξύ των. Αφήνουν ενδιάμεσο κενό χώρο (π.χ. Πενταγωνική και οκταγωνική διάταξη).
Γιατί όμως η μέλισσα επιλέγει το κανονικό εξάγωνο και όχι το ισόπλευρο τρίγωνο ή το τετράγωνο; Ιδού το ερώτημα! Γνωρίζουμε ότι η μέλισσα σε κάθε κελί εναποθέτει την αυτή ποσότητα μελιού. Ας υποθέσουμε ότι το απαιτούμενο εμβαδόν για κάθε κελί είναι 1 τετραγωνική μονάδα.
Αν κατασκεύαζε π.χ. τετραγωνικές κυψελίδες τότε αυτές θα είχαν πλευρά 1 μονάδα μήκους, οπότε 1 Χ 1=1 τετραγωνική μονάδα.
Αν θα κατασκεύαζε ισόπλευρες τριγωνικές κυψελίδες, τι μήκος θα έπρεπε να έχει η κάθε πλευρά του ισοπλεύρου τριγώνου ώστε το εμβαδόν του να είναι ισοδύναμο με 1 τετραγωνική μονάδα;
Από τον τύπο υπολογισμού του εμβαδού οποιουδήποτε κανονικού πολυγώνου επιλύουμε ως προς a και για εμβαδόν = 1 τετρ. μονάδα, βρίσκουμε ότι το τρίγωνο θα έπρεπε να έχει μήκος πλευράς ίσο με = 1,52 μονάδες μήκους.
Αν κατά τον ίδιο τρόπο υπολογίσουμε το μήκος της πλευράς του ισοδύναμου κανονικού εξαγώνου, βρίσκουμε ότι το μήκος της πλευρά του ισούται με 0,62 μονάδες μήκους. Επομένως :
- στην περίπτωση της τριγωνικής κατασκευής η περίμετρος του τριγώνου ισούται με 3 Χ 1,52 = 4,56 μονάδες μήκους.
- στην περίπτωση κατά την οποία η μέλισσα θα κατασκεύαζε ορθογωνικά κελιά το καθένα θα είχε περίμετρο 4 Χ 1 = 4 μονάδες μήκους.
- στην περίπτωση της εξαγωνικής κατασκευής η περίμετρος του κάθε κελιού ισούται με 0,62 Χ 6 = 3,72 μονάδες μήκους.
Συμπέρασμα:
Παρατηρούμε ότι η επιλογή του εξαγωνικού σχήματος δεν είναι τυχαία. Αφενός μεν «κλείνει» επακριβώς το επίπεδο χωρίς κενά, αλλά είναι και το μοναδικό σχήμα με την μικρότερη περίμετρο. Δηλαδή η μέλισσα δαπανά λιγότερο κερί για την κατασκευή των κελιών της. Και συνεχίζω με κάτι πιο εντυπωσιακό. Η πλευρά του εξαγώνου (=0,62) σε σχέση με την πλευρά του ισοδυνάμου τετραγώνου (=1) έχουν σχέση χρυσής τομής. Πράγματι ο λόγος 1 / 0,62 = 1,62 όπου 1,62 = φ. Ο νόμος της τέλειας αρμονίας σε όλο του το μεγαλείο. Οι πλευρές δηλαδή του των ισοδυνάμων τετραγώνου και εξαγώνου σχηματίζουν το χρυσό ορθογώνιο στο οποίο ο λόγος των πλευρών ισούται με 1,62 ήτοι =φ.
Για τον αριθμό φ βεβαίως θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε ολόκληρη πραγματεία αλλά δεν είναι επί του παρόντος. Αρκεί να αναφέρουμε ότι όλες οι αρμονικές σχέσεις στην φύση καθορίζονται από αυτόν το ιεροκρύφιο αριθμό. Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που τον είχαν προσδιορίσει μαθηματικώς και τον εφάρμοζαν σε κάθε καλλιτεχνική τους δημιουργία, γλυπτική αρχιτεκτονική, μουσική. (συμβολίζεται με το γράμμα της ελληνικής αλφαβήτου φ προς τιμή του Φειδία).
Και εύλογα διερωτάται κανείς! Ποιος έβαλε τις συγκεκριμένες γεωμετρικές πληροφορίες στα απειροελάχιστα εγκεφαλικά κύτταρα αυτού του ζουζουνιού; Και όπως λέει το διαφημιστικό σλόγκαν «Τυχαίο;», Μόνον που εδώ δεν απαντάμε «Δεν νομίζω» αλλά «Βεβαίως όχι!!!». «Δεν είναι καθόλου τυχαίο!!!» Έχουμε μία αποκάλυψη του Λόγου ο οποίος καθόρισε ακριβείς μαθηματικούς νόμους για την λειτουργία ενός συστήματος.
Τι είναι Λόγος; Ας ψάξει ο καθένας να τον βρει. Αρκεί να τον προσεγγίσει με σοβαρότητα και τον δέοντα σεβασμό.

Θωμάς Δασκάλου.

http://diamantarasel.blogspot.com/

"Η οικονομία της Αργεντινής είδε άσπρη μέρα όταν σταμάτησε να κάνει ότι της ζητούσαν οι πιστωτές της"

Συνομιλώντας με τον μελετητή της κρίσης της Αργεντινής, οικονομολόγο και καθηγητή του Πανεπιστημίου του Μπουένος Άιρες, Κλαούντιο Κατς, αποκομίζει κανείς την πεποίθηση ότι υπάρχει ζωή μετά τον (οικονομικό) θάνατο. Ο Κατς ήρθε στην Αθήνα της μιζέριας, της οικονομικής ασφυξίας και της αυτομαστίγωσης για να μας θυμίσει ότι όσα ζούμε, τα έζησαν κι άλλοι. Και επιβίωσαν… Ότι μπορούμε να βγούμε από το τέλμα πιο γρήγορα από όσο νομίζουμε. Ότι η οικονομία της Αργεντινής είδε άσπρη μέρα μόνον όταν σταμάτησε να κάνει ό,τι της ζητούσαν οι πιστωτές. Όπως η Ελλάδα σήμερα, έτσι και η Αργεντινή στα τέλη της δεκαετίας του ’90 όφειλε πολύ περισσότερα χρήματα από όσα μπορούσε ποτέ να αποπληρώσει. «Δεν έχετε να πληρώσετε; Δώστε μας τα πετρέλαια. Πουλήστε τις τηλεπικοινωνίες, την ύδρευση, τις αερογραμμές, τη συγκοινωνία, το φυσικό αέριο. Η κυβέρνηση Μένεμ τους τα έδωσε όλα. Και βρέθηκε η Αργεντινή στην παράδοξη κατάσταση να έχει πουλήσει τα πάντα και το χρέος της να αυξάνεται αντί να μειώνεται» λέει, χειρονομώντας ζωηρά. «Μας έστυψαν όσο μπορούσαν, το ίδιο κάνουν τώρα μ’ εσάς. Ήξεραν ότι η αποπληρωμή είναι αδύνατη, αλλά η στρατηγική τους ήταν μη σκέφτεστε, δώστε». Ο Kατς είναι οικονομολόγος, αλλά θεωρεί ότι σε προβλήματα όπως αυτά, τον πρώτο λόγο έχει η πολιτική. «Το θέμα είναι καθαρά πολιτικό», επισημαίνει. «Πρέπει πρώτα να ληφθεί μια θεμελιώδης πολιτική απόφαση και εν συνεχεία υπάρχουν δύο – τρεις εναλλακτικές λύσεις στο πεδίο της οικονομίας». Η απόφαση αυτή είναι ότι η χώρα σταματά να εξοφλεί τους διεθνείς πιστωτές, είτε προχωρώντας σε στάση πληρωμών, όπως η Αργεντινή, είτε αρχίζοντας λογιστικό έλεγχο του χρέους, όπως το Εκουαδόρ. «Το Εκουαδόρ δημιούργησε διεθνή επιτροπή ειδικών που προχώρησε σε λογιστικό έλεγχο του χρέους και κατέληξε ότι το πραγματικό χρέος ήταν μικρότερο από το ονομαστικό χρέος», υπογραμμίζει. Ρωτώ πόσο επίπονη ήταν η στάση πληρωμών για την Αργεντινή. «Εκμεταλλευθήκαμε την περίοδο 2002-2005 για την οξυγόνωση της οικονομίας», απαντά. «Είχαμε χρήματα για τα λογικά πράγματα, για μισθούς, συντάξεις, σχολεία, νοσοκομεία, για κάποιες επενδύσεις». Το λάθος της Αργεντινής είναι ότι περίμενε έως ότου χρεοκοπήσει, δεν προχώρησε στη στάση πληρωμών οργανωμένα και συντεταγμένα. «Το πρώτο και κύριο πράγμα που θα έπρεπε να είχαμε κάνει θα ήταν να αναλάβει έγκαιρα η κυβέρνηση τον πλήρη έλεγχο του τραπεζικού συστήματος. Δεν μιλώ για εθνικοποίηση, μιλώ για προσωρινό πλήρη έλεγχο. Αυτό θα εμπόδιζε τη μαζική φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό, που δημιούργησε πολλά προβλήματα», λέει. «Για να διαπραγματευθεί όμως μια κυβέρνηση με τις τράπεζες σε μια τέτοια στιγμή, πρέπει να βάλει στο τραπέζι το διάταγμα της εθνικοποίησής τους, ως απειλή, προκειμένου αυτές να συμφωνήσουν να δώσουν προσωρινά τον έλεγχο». Ενώ η στάση πληρωμών ήταν αναπόφευκτη, η κυβέρνηση της Αργεντινής έκανε τα πάντα για να την αποτρέψει , περιλαμβανομένης της δέσμευσης των καταθέσεων της μεσαίας τάξης προκειμένου να πληρωθούν οι πιστωτές. «Αυτό ήταν το μοιραίο τους λάθος, καθώς η μεσαία τάξη ενώθηκε με τους φτωχούς που είχαν αρχίσει πραγματικά να πεινάνε», λέει. Δέκα μήνες διαδηλώσεων κορυφώθηκαν στην εξέγερση της 19ης και 20ής Δεκεμβρίου 2001, που υποχρέωσε τον πρόεδρο Ντε λα Ρούα να φύγει με ελικόπτερο από το πολιορκούμενο προεδρικό μέγαρο και τον διάδοχό του να κηρύξει στάση πληρωμών και να αποσυνδέσει το πέσο από το δολάριο. Έλεγχος του ευρώ «Καμία κυβέρνηση δεν αποφασίζει μόνη της κάτι τέτοιο, πρέπει να υποχρεωθεί από κάτω», επισημαίνει, προσθέτοντας ότι απαιτείται και εθνικός έλεγχος της νομισματικής πολιτικής. «Συνειδητοποιείτε ότι στην περίπτωση της Ελλάδας αυτό σημαίνει έξοδο από το ευρώ;» ερωτώ. «Μπορείτε να αποφασίσετε να μείνετε στο ευρώ, να φύγετε ή να επιλέξετε μια μέση λύση. Πρώτα οι Έλληνες θα αναλάβουν τον έλεγχο του νομίσματος που κυκλοφορεί στην Ελλάδα. Μετά απ’ αυτό, θα μπορέσετε να συζητήσετε για το μέλλον του ευρώ με άλλους όρους».Και η άποψή του για τις τρομακτικές αντιδράσεις που θα προέκυπταν; «Αυτή είναι η ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού. Ότι είστε φτωχοί και εκείνοι έχουν όλη την εξουσία. Ότι εσείς δεν έχετε τίποτα και εκείνοι τα έχουν όλα. Ότι είστε ανάξιοι, διεφθαρμένοι και λοιπά. Πρέπει να συνειδητοποιήσετε τη δύναμή σας και μετά να συζητήσετε μαζί τους με σωστούς όρους. Το μυστικό στην πολιτική διαμάχη είναι να ξέρεις ποιες είναι οι δυνάμεις σου». Ο Κατς τονίζει ότι η οικονομική διαφορά ανάμεσα στη Γερμανία και την Ελλάδα δεν είναι τόσο μεγάλη όσο η διαφορά ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Αργεντινή, τη Βολιβία ή το Εκουαδόρ. «Όμως, όλες αυτές οι μικρές χώρες μπόρεσαν να διαπραγματευθούν με τη μεγάλη δύναμη. Στη Λατινική Αμερική δεν επαναλαμβάνουμε ό,τι λένε οι νεοφιλελεύθεροι. Είστε Έλληνες», λέει και δείχνει με πάθος την γκραβούρα του Παρθενώνα, που συμπτωματικά κρέμεται πάνω από το τραπέζι μας. "Εμείς στην Αργεντινή έχουμε μόνο δύο αιώνες ιστορίας. Η Ελλάδα πρέπει να ανακτήσει τη δύναμη της ιστορίας της".

http://kostasxan.blogspot.com/

"Πάση θυσία διαλύστε τους". Ποιά συμφέροντα διακυβεύονται;

Στις 3.45 το πρωί (31/3/2011) 25 άνδρες (;) των ΜΑΤ κατευθύνθηκαν στο ΜΠΛΟΚΟ του Λαυρίου, όπου βρίσκονταν μέσα στα πρόχειρα παραπήγματα περίπου 8 άτομα, κάτοικοι του Λαυρίου. Αυτό που διαδραματίστηκε είναι αδύνατον να περιγραφεί αφού είναι ασύλληπτο ακόμα και για αστυνομική ταινία! Ανά 2 άτομα οι άνδρες των ΜΑΤ έμπαιναν στο πρόχειρο κατάλυμα, ξυλοκοπούσαν άγρια τους παρευρισκόμενους και αποχωρούσαν. Επί αρκετή ώρα τα ζεύγη των αστυνομικών διαδέχονταν το ένα το άλλο ξυλοκοπώντας και κραυγάζοντας «μέχρι το πρωί θα έχετε πεθάνει όλοι!» Ένα άτομο νοσηλεύεται σε κεντρικό νοσοκομείο των Αθηνών σε σοβαρότατη κατάσταση, ενώ υπάρχουν και άλλοι ελαφρότερα τραυματισμένοι. Ανηλεώς ξυλοκοπήθηκε ο Αντιδήμαρχος Λαυρεωτικής ΚΑΤΣΟΥΝΑΚΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ, που είναι κατάμαυρος σε όλο το σώμα! Παρά τη δήλωση της ιδιότητάς του έγινε αντικείμενο άγριας κακοποίησης, ενώ έγιναν και σημαντικές φθορές στο αυτοκίνητό του. Η βία με ευθύνη της Κυβέρνησης και του κ. Ραγκούση εγκαταστάθηκε στη Λαυρεωτική! Το ερώτημα όμως είναι για ποιο λόγο παραμένουν στον τόπο μας οι βιαστές της αξιοπρέπειας, της τιμής και της ζωής μας! Ποιους εξυπηρετούν; Τι συμφέροντα κρύβονται πίσω από αυτή την επιμονή; Τι φυλάνε οι δυνάμεις των ΜΑΤ 111 ημέρες στην Κερατέα αφού τα μηχανήματα είναι καμένα και οι αποφάσεις του Ειρηνοδικείου Λαυρίου απαγορεύουν κάθε εργασία στον αρχαιολογικό χώρο του Οβριόκαστρου; “Τα κτήματα μας τα προσέχουμε και μόνοι μας! Η αστυνομία πρέπει να προστατεύει τους πολίτες και όχι να μετατρέπεται σε αγροφύλακα! Εξάλλου η κυβέρνηση κατήργησε τους αγροφύλακες! Για μια ακόμα φορά ζητάμε από την Κυβέρνηση να μας προστατεύσει από την Αστυνομία! Να απομακρύνει από τον τόπο μας τους δήθεν προστάτες μας, εκτός κι αν ισχύει η φράση «ο δολοφόνος γυρίζει πάντα στον τόπο του εγκλήματος!» Ζητάμε επίσης να γίνει δεκτή η πρότασή μας για διαχείριση των απορριμμάτων της Λαυρεωτικής από εμάς τους ίδιους, σε τόπο που ήδη έχουμε υποδείξει και με σύγχρονη και επιστημονικά διασφαλισμένη μέθοδο. Προτείνουμε λύση όταν κανείς άλλος δεν τολμά! Ας τολμήσει η Κυβέρνηση! Το κέρδος για όλους θα είναι σημαντικό! Κύριε Υπουργέ, Η λύση είναι στο χέρι σας και είναι πολύ απλή, αρκεί ο ρεβανσισμός και ο αυταρχισμός να βγουν από τη σκέψη σας! Εξάλλου σε ανθρώπους απευθύνεστε…όχι σε σκουπίδια! Δελτίο Τύπου του Δήμου Λαυρεωτικής (Κερατέας) για τις δηλώσεις Ραγκούση Προς: Υπουργό των Εσωτερικών κ. Ραγκούση. Κύριε Υπουργέ Με μεγάλη λύπη και απογοήτευση διαβάσαμε τις απόψεις σας στις εφημερίδες σχετικά με την πρόθεσή σας να ξεκινήσετε τα έργα κατασκευής ΧΥΤΑ στην Κερατέα «πάση θυσία», παρά τις αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας. Αυτό το «πάση θυσία» στη σημερινή Δημοκρατική; Ελλάδα ακούγεται στα αυτιά μας όπως τα αποφασίζουμε και διατάσουμε του δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλου. Εκατό ημέρες αντίστασης, με 40 συλλήψεις και απαγγελίες κατηγοριών κατά τα πρότυπα εκτάκτων στρατοδικείων, επιθέσεις μέσα στα σπίτια μας με χημικά, με πιστόλια, με τραυματισμούς και ξυλοδαρμούς πολιτών (ακόμα και γυναικόπαιδων), με τον θάνατο ενός αγέννητου βρέφους, με τον εδαφικό και οικονομικό αποκλεισμό της πόλης μας δεν χόρτασαν την αδηφάγο διάθεσή σας να δείξετε ότι υπάρχετε σαν Κυβέρνηση και ότι μπορείτε να κυβερνάτε; Μήπως το «πάση θυσία» κύριε Υπουργέ σημαίνει ότι θα έχουμε τώρα πια και νεκρούς; Με το αίμα των ανθρώπων που αγωνίζονται για την Αξιοπρέπεια, για την Τιμή, για την Ζωή τους, για τον Τόπο τους και για την Ιστορία τους θέλετε να κάνετε μετάγγιση για την παράταση της εξουσίας σας; Στο Πολιτισμό σας η Ανθρώπινη Ζωή έχει κάποια αξία κύριε Υπουργέ; Αυτό το έργο που θέλετε «Πάση θυσία» να κάνετε δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Δεν πρόκειται να γίνει ποτέ γιατί δεν θα το επιτρέψουμε εμείς και εμείς είμαστε και πολλοί και αποφασισμένοι. Δεν ζούμε μέσα σε χρυσά κυβερνητικά κλουβιά, δεν μαθαίνουμε τι συμβαίνει από τους πληρωμένους χαφιέδες που έχετε γεμίσει την Κερατέα. Εμείς ήμαστε στους δρόμους, στα χωράφια, στα μπλόκα, ζούμε το πρόβλημα που η δική σας αναλγησία δημιούργησε, από κοντά πρόσωπο με πρόσωπο και δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω. Στηριζόμενοι στις δικές σας διαβεβαιώσεις και του Γ.Γ. Αποκεντρωμένης Διοίκησης κ. Λιακόπουλου ότι θα διαχειριζόμαστε τα δικά μας και μόνο σκουπίδια (Δήμοι Λαυρεωτικής και Σαρωνικού) σας έχουμε ήδη αποστείλει πρόταση διαχείρισης των απορριμμάτων μας προσδιορίζοντας και τον χώρο αναμένοντας την δική σας απάντηση. Αντί αυτού από την ασφάλεια του γραφείου σας απειλείτε ότι το έργο θα γίνει. Υιοθετείτε δηλαδή την γραμμή του κ. Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης ότι το έργο θα γίνει έστω για αν χρειασθεί να χρησιμοποιηθούν και τανκς; Και ενώ υπάρχει συμφωνία με τον Γ.Γ. ψευδέστατα ισχυρίζεστε ότι κινδυνεύει η διαχείριση απορριμμάτων της Αττικής. Είστε υπεύθυνος Υπουργός; Έχετε λόγο τιμής; Ή μήπως αυτή ξεπλύθηκε στην διαδρομή από την Πάρο στην Αθήνα; Η Ελλάδα περνά δύσκολες ώρες και πρέπει όλοι να είμαστε ενωμένοι. Ακραίες θέσεις σαν τις δικές σας κ. Υπουργέ δεν βοηθούν. Ώς Δήμος έχουμε πλήρη συναίσθηση της κατάστασης και των ευθυνών μας. Καλούμε και εσάς την ύστατη αυτή ώρα να σκύψετε πάνω στο πρόβλημα παραμερίζοντας πολιτικούς εγωισμούς και ρεβανσιστικές διαθέσεις. Δεν περισσεύει, κύριε Υπουργέ, ούτε το αίμα των παιδιών μας αλλά ούτε και το αίμα των αστυνομικών. Δεν περισσεύει επίσης ο χρόνος και το χρήμα που σπαταλάτε για να προστατεύετε τα ανύπαρκτα μηχανήματα και τα συμφέροντα των εργολάβων. Στην Κερατέα κ. Ραγκούση εδώ και 100 ημέρες έχει ανάψει μια φωτιά, από εσάς εξαρτάται να την δείτε ως ένα φώς που θα φωτίσει τις σκέψεις σας ή σας μια φωτιά που θα εξελιχθεί σε ανεξέλεγκτη πυρκαγιά. Εάν δεν πρυτανεύσει η λογική, η ορθή και αποτελεσματική σκέψη, εάν τα γεγονότα εξελιχθούν σε καταστροφική καταιγίδα σας προειδοποιούμε για άλλη μια φορά ότι: «Η ΕΥΘΥΝΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΗ ΣΑΣ». Εμείς ότι και να αποφασίσετε θα είμαστε εδώ, παρόντες και για τα καλά και για τα κακά. Εξ άλλου δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω γιατί εδώ είναι τα σπίτια μας, εδώ γεννηθήκαμε, εδώ ζούμε και εδώ έχουμε αποφασίζει να συνεχίσουμε την ζωή μας. Εσείς είστε οι εισβολείς, εσείς είστε οι δυνάστες, εσείς βρίσκεστε παράνομα στην γη μας. Εμείς έχουμε όχι μόνο την υποχρέωση αλλά κα το καθήκον να υπερασπίσουμε το Περιβάλλον μας, την Ιστορική και Πολιτιστική Κληρονομιά μας αλλά και την ίδια την Ζωή μας.
Ο Αντιδήμαρχος Λαυρεωτικής Βασίλειος Θηβαίος”
http://kostasxan.blogspot.com

Ο γνωστός θίασος επί σκηνής στην χώρα της Αφρικής με το χαμηλό κόστος εξόρυξης μαύρου χρυσού

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει εργαστεί από τον Φεβρουάριο του 2011, για να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες για έναν μεγάλο πόλεμο στη Λιβύη, έτσι ώστε ο ΟΗΕ να υποχρεωνόταν να νομιμοποιήσει την Αμερικανική απαίτηση για στρατιωτική επέμβαση. Τόσο οι ΗΠΑ, όσο και το Ισραήλ, ζύμωσαν (έπλασαν) μια ψεύτικη επανάσταση, με καλά οπλισμένους ξένους μισθοφόρους. Η CIA και η Mossad, εγκατέστησαν τους μισθοφόρους και τις αμερικανικές ειδικές δυνάμεις επί του εδάφους της Λιβύης, από τις 24 Φεβρουαρίου του 2011. Οι μισθοφόροι, οι οποίοι παραγγέλθηκαν (για να προσληφθούν) από τον Καντάφι, από την αμερικανική εταιρεία Global CST, για να εμφανιστούν ως υποστηρικτές του και για να επιτεθούν και να δολοφονήσουν διαδηλωτές και πολίτες της Λιβύης, είναι πράγματι μισθοφόροι που μισθώθηκαν από την Ισραηλινή κυβέρνηση, και παραγγέλθηκαν και προσλήφθηκαν, από την ελεγχόμενη από την υπηρεσία ασφαλείας Μοσάντ του Ισραήλ εταιρεία, Global CST. Πολλοί είναι οι άνθρωποι στις ΗΠΑ, οι οποίοι ισχυρίζονται, ότι οι Λίβυοι αντάρτες είναι στη πραγματικότητα μισθοφόροι της CIA. Αυτός είναι και ο πραγματικός λόγος, για τον οποίο ο Πρόεδρος των ΗΠΑ πήγε στα Ηνωμένα Έθνη για να εξασφαλίσει ασυλία, για τα εγκλήματα πολέμου των μισθοφόρων της CIA που χρηματοδοτούνται από τη Μοσάντ. Το ψήφισμα 1970 του ΟΗΕ αναφέρει τα αιτήματα των ΗΠΑ για την προστασία όλων των μισθοφόρων, από κάθε κατηγορία για εγκλήματα πολέμου: «Υπενθυμίζοντας το άρθρο 16 της Σύμβασης της Ρώμης, σύμφωνα με το οποίο, δεν θα μπορεί να διεξαχθεί έρευνα, ούτε θα μπορούσε να αρχίσει η άσκηση δίωξης, ούτε θα ενεργοποιηθεί το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, για μια περίοδο 12 μηνών μετά από αίτημα του Συμβουλίου Ασφαλείας για το σκοπό αυτό “. Μόλις ο ΟΗΕ έδωσε στους μισθοφόρους της CIA και του Ισραήλ ασυλία, ο Ομπάμα γνωστοποίησε τις προθέσεις του, για στρατιωτική εισβολή και κατοχή της Λιβύης.

Σχέδια των ΗΠΑ για την εισβολή της Λιβύης

Στις 24 Φλεβάρη 2011, εκατοντάδες στρατιωτικοί σύμβουλοι των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Γαλλίας, έφτασαν στην Κυρηναϊκή, την “αποσχισθείσα” επαρχία της ανατολικής Λιβύης. Οι στρατιωτικοί σύμβουλοι, συμπεριλαμβανομένων των υπηρεσιών πληροφοριών, αποβιβάσθηκαν από τα πολεμικά πλοία και τις πυραυλακάτους, στις παράκτιες πόλεις της Βεγγάζης και του Τομπρούκ στις 24 Φεβρουαρίου 2011, για να συζητήσουν και να σχεδιάσουν μια τριπλή αποστολή:

1.– Για να βοηθήσουν τις “επαναστατικές επιτροπές” που διεκδικούσαν τον έλεγχο της Ανατολικής Λιβύης, να θεσπίσουν ένα κυβερνητικό πλαίσιο, που θα αναλάμβανε τον εφοδιασμό των δύο εκατομμυρίων κατοίκων (της περιοχής) με τις βασικές υπηρεσίες και προϊόντα.

2.– Για να οργανώσουν (τις “επαναστατικές επιτροπές”) σε παραστρατιωτικές μονάδες, να τους διδάξουν πώς να χρησιμοποιούν τα όπλα που κατέλαβαν από τις Λιβυκές στρατιωτικές εγκαταστάσεις, να τους βοηθήσουν να αποκαταστήσουν το νόμο και την τάξη στους δρόμους και να τους εκπαιδεύσουν να πολεμήσουν εναντίον των μονάδων του Μουαμάρ Καντάφι, που θα έρχονταν για να ανακαταλάβουν την Κυρηναϊκή.

3. Για να προετοιμάσουν τις υποδομές, για την πρόσληψη και υποδοχή πρόσθετων ξένων μισθοφορικών στρατευμάτων.Οι ΗΠΑ, η Βρετανία και οι Γαλλικές ειδικές δυνάμεις έχουν εγκατασταθεί στη Λιβύη από τότε. Είναι εντυπωσιακή η ευκολία, με την οποία η Ισραηλινή κυβέρνηση και η CIA, ανέλαβαν τη δαπάνη για (50.000) μισθοφόρους. Με τον έλεγχο και των δύο (αντιμαχόμενων) πλευρών, οι ΗΠΑ ήταν σε θέση να δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση, ότι ένας αιματηρός εμφύλιος πόλεμος στη Λιβύη, δικαιολογεί μια επέμβαση. Μόλις η ψευδαίσθηση καθιερώθηκε σταθερά από τα μέσα ενημέρωσης των ΗΠΑ, οι ΗΠΑ άρχισαν να ισχυρίζονται ψευδώς, ότι ο ηγέτης της Λιβύης διέταζε το στρατό του από “μισθοφόρους”, να επιτεθεί και να σκοτώσει Λίβυους αμάχους. Βίντεο και φωτογραφίες αποτελούν συγκεκριμένες ενδείξεις, ότι οι λεγόμενοι “μισθοφόροι” του Καντάφι και οι “επαναστάτες” δεν είναι καθόλου Λίβυοι πολίτες. Οι εικόνες αποκαλύπτουν, ότι οι “αντάρτες” που οι ΗΠΑ προστατεύουν και υποστηρίζουν, προέρχονται ως επί το πλείστον από τον γενικότερα Αραβικό κόσμο και ειδικότερα, από τα “βασανισμένα” από τρομοκράτες κράτη της… Αιγύπτου και της Σαουδικής Αραβίας. Η απαίτηση των ΗΠΑ, να αποκαλούνται σωρηδόν “μισθοφόροι” οι υποστηρικτές του Καντάφι, γίνεται για να συγκαλυφθεί η χρηματοδότηση και η εισβολή μισθοφόρων του Ισραήλ, από τα γειτονικά κράτη της Αφρικής. Ψευδαίσθηση Αποτελέσματος Όλοι οι μισθοφόροι και οι “αντάρτες” στη Λιβύη έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Είχαν προσληφθεί από δυνάμεις του εξωτερικού και χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση μιας επανάστασης, έτσι ώστε οι ΗΠΑ και η Γαλλία και η Βρετανία, να μπορούν να ισχυρίζονται ακόμη, ότι επιδιώκουν την αλλαγή του καθεστώτος- (και όχι ότι κάνουν ακόμα) έναν άλλο πόλεμο του πετρελαίου. Αμέσως μετά ο ΟΗΕ, παράνομα ψήφισε υπέρ της επιβολής μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων πάνω από τη Λιβύη, κατ’ εντολή των Ηνωμένων Πολιτειών, της Γαλλίας, της Βρετανίας, και της Ιταλίας, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες πάγωσαν τα περιουσιακά στοιχεία των εθνικοποιημένων εταιρειών πετρελαίου και του κεντρικού κρατικού τραπεζικού συστήματος. Αντιδρώντας σε αυτή την παράνομη δέσμευση των περιουσιακών στοιχείων από τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Λιβύη ανακοίνωσε ότι διακόπτει κάθε στρατιωτική δραστηριότητα. Κάνοντας αυτό, τόσο οι ΗΠΑ, όσο και οι λοιποί ιμπεριαλιστές σύμμαχοί τους, δεν θα είχαν καμία δικαιολογία, για να επιτεθούν στις Λιβυκές (στρατιωτικές) δυνάμεις, όπως θα ήθελαν και σκοπεύουν να κάνουν έτσι κι αλλιώς. Οι ΗΠΑ και η Γαλλία άρχισαν τον επιθετικό πόλεμο κατά της Λιβύης, ενώ η σημαία εκεχειρίας τέθηκε υπόψη τους, με την ανακοίνωση που εκδόθηκε από τη Λιβύη. Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, στα εγκλήματα πολέμου περιλαμβάνονται και οι επιθέσεις, που εκδηλώνονται εναντίον αντιπάλου που σηκώνει σημαία με αίτημα ανακωχής!Ερώτηση προς τον Αμερικανό Υπουργό Άμυνας: Έχετε κανένα αποδεικτικό στοιχείο, ότι όντως δεχθήκατε επίθεση στον αέρα από αεροσκάφη του (του Καντάφι); Υπήρξαν αναφορές (στον τύπο) για αυτό, αλλά έχετε ανεξάρτητη επιβεβαίωση; Αν ναι, σε ποιο βαθμό (επίπεδο ουδέτερου οργανισμού); Γκέιτς: Έχουμε δει τα δημοσιεύματα του Τύπου, αλλά δεν έχουμε καμία επιβεβαίωση για αυτό. Ναύαρχος Mullen: Αυτό είναι σωστό. Έχουμε δει (πληροφορίες) χωρίς να τις επιβεβαιώσουμε απολύτως.

ΠΗΓΗ: http://presscore.ca/2011/?p=1870

Μετάφραση: Μπαρμπανίκος Αρβανίτης

http://tsoutsouneros.wordpress.com/

Νομοθετούν από τώρα για την επόμενη μέρα της παράδοσης της πατρίδας;

Καθημερινά γίνεται πολύς λόγος για τον νέο νόμο Καστανίδη, ο οποίος αφορά την ποινικοποίηση ακόμα και της έκφρασης των Ελλήνων πολιτών, όταν αυτή στρέφεται εναντίον των ξένων. Ανάμεσα στα πολλά, τα οποία έχουν ακουστεί, είναι και ο νεολογισμός "εχθροπάθεια". Άποψή μας είναι —και την καταθέτουμε στο κείμενο αυτό — ότι αυτός ο νέος νομικός όρος είναι πολύ επικίνδυνος. Ας γνωρίζει ο αναγνώστης ότι ο όρος "εχθροπάθεια" δεν έχει σχέση με τους οικονομικούς μετανάστες, όπως πολλοί λανθασμένα νομίζουν. Η περίπτωση των λαθρομεταναστών καλύπτεται από τους νόμους περί ρατσισμού. Πάντα καλυπτόταν από αυτούς τους νόμους και δεν υπήρχε λόγος να καταφύγουν οι νομοθέτες μας σε κακόηχους νεολογισμούς. Οι λαθρομετανάστες είναι πολύ αδύναμοι, για ν' αντιμετωπίζονται ως "εχθροί" και άρα η έννοια της "εχθροπάθειας" δεν εφευρέθηκε γι' αυτούς. Οι λαθρομετανάστες αντιμετωπίζονται περισσότερο ως ένα γενικό πρόβλημα, παρά ως συγκεκριμένα πρόσωπα και πολύ περισσότερο ως εχθροί. Αυτή η έννοια έχει σχέση μ' εκείνους, οι οποίοι ναι μεν είναι ξένοι, αλλά ταυτόχρονα έχουν και την ισχύ να εμφανίζονται ως εχθροί των Ελλήνων… Ξένοι εχθροί των Ελλήνων μέσα στην ίδια την Ελλάδα, γιατί μέσα στην Ελλάδα θα έχει ισχύ ο νόμος αυτός. Άρα αυτή η έννοια έχει σχέση με τους μελλοντικούς κυρίαρχους της πατρίδας μας και άρα καλύπτει τις μελλοντικές ανάγκες των γερμανικών δυνάμεων κατοχής. Θεωρούμε λοιπόν ως κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι πρόκειται περί "παραγγελιάς" της γερμανικής πρεσβείας. Γιατί; Γιατί, μετά το ξεπούλημα του δημοσίου κεφαλαίου και τη μαζική γερμανική "εισβολή" —που προβλέπεται ότι θ' ακολουθήσει— είναι βέβαιον ότι θα γίνουν ορατά όλα αυτά, τα οποία σήμερα κρύβονται επιμελώς. Είναι βέβαιον ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις. Όταν, δηλαδή, ο ελληνικός λαός θα βλέπει ότι τα πάντα θα ανήκουν και θα ελέγχονται από τους ξένους, είναι βέβαιον ότι θ' αρχίσει να "φορτώνει". Όταν αυτοί οι ξένοι θα εμφανίζονται να είναι μιας συγκεκριμένης εθνικότητας, είναι βέβαιον ότι θ' αρχίσουν να εκφράζονται απόψεις περί "εχθρών", "κατακτητών", "ιμπεριαλιστών" κλπ.. Πόσο μάλλον όταν αυτοί οι ξένοι είναι οι Γερμανοί. Οι Γερμανοί της Μέρκελ, του Σόιμπλε και βέβαια της βρωμοφυλλάδας με το όνομα Bild… Οι "τίμιοι" Γερμανοί, που με άτιμες Siemens έχουν ρημάξει τα πάντα και όχι μόνον δεν ζητάνε συγνώμη, αλλά μας κατηγορούν κιόλας. Οι "τίμιοι" Γερμανοί, που, όχι μόνον δεν μας έχουν αποζημιώσει για τις παλαιότερες ατιμίες τους, αλλά μας έχουν ήδη "εξευτελίσει" παγκοσμίως ως λαό και μας έχουν εμφανίσει σαν τα λαμόγια και τους τεμπέληδες του Πλανήτη. Αντιλαμβανόμαστε ότι η σύγκρουση έχει ήδη ξεκινήσει και απλά κάποιοι ισχυροί προσπαθούν προκαταβολικά να θέσουν τους όρους που τους συμφέρουν. Ο νόμος Καστανίδη αυτήν την ανάγκη των Γερμανών προσπαθεί να εξυπηρετήσει. Προσπαθεί να προλάβει και ν' αποτρέψει κάθε αντιδραστική φωνή στη μελλοντική μαζική "εμφάνισή" τους στην πατρίδα μας. Με αυτόν τον νόμο δίνει το νομικό δικαίωμα στον ξένο κατακτητή να στρέφεται νομικά εναντίον του οποιουδήποτε Έλληνα θα "στρέφει" τους υπόλοιπους Έλληνες εναντίον του. Επειδή οι σύγχρονοι Γερμανοί κατακτητές δεν έχουν όπλα και σφαίρες για να αυτοπροστατεύονται —όπως οι πρόγονοί τους—, φροντίζουν από τώρα οι δωσίλογοι να τους προσφέρουν νομικά "όπλα", προκειμένου να ελέγξουν την ελληνική "αντίσταση" ακόμα και στο λεκτικό επίπεδο. Είναι λάθος λοιπόν να νομίζει κάποιος ότι ο νέος νόμος αφορά τους φουκαράδες τους λαθρομετανάστες. Εντέχνως κάποιοι στρέφουν την προσοχή των Ελλήνων προς αυτούς, ενώ στην πραγματικότητα πίσω από αυτόν τον νόμο και βέβαια τους λαθρομετανάστες κρύβονται οι μελλοντικές γερμανικές δυνάμεις κατοχής. Ο νέος όρος τους ανθρώπους αυτούς αφορά… Τους ανθρώπους, οι οποίοι θα έρθουν από τη Γερμανία, για να διαχειριστούν τη λεία του γερμανικού ιμπεριαλισμού στην Ελλάδα … Τους ανθρώπους, οι οποίοι με την "ευλογία" του Βερολίνου θα ζήσουν τον "μύθο" τους στην Ελλάδα… Τους ανθρώπους, οι οποίοι —σε μια Ελλάδα που θα λιμοκτονεί— θα εισπράττουν εκατομμύρια ευρώ σε μισθούς, εξαιτίας της πάλαι ποτέ περιουσίας των Ελλήνων. Επί έναν και πλέον αιώνα πλήρωναν όλοι οι Έλληνες φόρους, για να δημιουργηθούν οι θηριώδεις ΔΕΚΟ και για τις οποίες όλοι τους αισθάνονταν περήφανοι και ξαφνικά —και εξαιτίας προδοσίας— αυτές οι ΔΕΚΟ θα γίνουν ιδιωτικές επιχειρήσεις ξένων …Ξένων, οι οποίοι διέφθειραν πολιτικές ηγεσίες, συνδικαλιστές και υπαλλήλους και λεηλάτησαν τα πάντα. Αυτοί οι ξένοι θα έρθουν σε λίγο καιρό και θα ζουν ανάμεσα στα θύματά τους. Ξένοι άρπαγες, οι οποίοι με τα χρήματα των Ελλήνων —και εξαιτίας της περιουσίας των Ελλήνων— θα ζουν σαν μεγιστάνες στην Ελλάδα. Θα ζουν στα καλύτερα προάστια των Αθηνών, θα τρώνε στα καλύτερα εστιατόρια των Αθηνών, τα παιδιά τους θα τα στέλνουν στα δικά τους ιδιωτικά σχολεία και ...επειδή μας αγαπάνε πολύ, θα αγοράζουν και οικόπεδα στα ελληνικά νησιά. Όλοι αυτοί οι άρπαγες, οι οποίοι είναι ήδη γνωστοί, δεν είναι οι μόνοι. Αυτοί είναι η "εμπροσθοφυλακή" μιας μεγάλης ομάδας, που προετοιμάζεται ν' ακολουθήσει. Είναι θέμα χρόνου να πλαισιωθούν από ομοίους τους, εφόσον η φράου Μέρκελ έδωσε "εντολή" στην κυβέρνηση των δωσίλογων να ξεπουλήσει το δημόσιο κεφάλαιο. Κοντά σ' αυτούς —οι οποίοι ήδη ζουν τον "μύθο" τους, εξαιτίας του ΟΤΕ ή του Αεροδρομίου— σύντομα θα προστεθούν κι αυτοί, οι οποίοι θα κάνουν το ίδιο, εξαιτίας της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ κλπ.. Τα πάντα θα ξεπουληθούν και είναι θέμα χρόνου να εμφανιστούν οι εκπρόσωποι των νέων ιδιοκτητών …Οι εκπρόσωποι των "δάνειων δυνάμεων", όπως τους αναφέρει ο Vlakogiorgo. Ο ελληνικός λαός θα καταδικαστεί στο επίπεδο της "Μπανανίας" και οι νέοι —και βέβαια ξένοι— ιδιοκτήτες της χώρας θα είναι οι μόνοι που στην Ελλάδα θα ζουν πλουσιοπάροχα. …Προκλητικά πλουσιοπάροχα χάρη στα πλούσια κλοπιμαία. Ποιος ξεχνά τους θλιβερούς υπαλλήλους του ΔΝΤ, οι οποίοι έψαχναν σπίτι στη Διονυσίου του Αρεοπαγίτου; Θλιβεροί λογιστές, οι οποίοι ήθελαν να βλέπουν με τα σώβρακα την Ακρόπολη. Αυτό βέβαια δεν είναι πρωτοφανές φαινόμενο. Και οι προηγούμενοι γκεσταπίτες τα ίδια "γούστα" είχαν. Η ιστορία επαναλαμβάνεται με τον ίδιο τραγελαφικό τρόπο. Η Διονυσίου Αρεοπαγίτου πάντα έλκυε τους "πολιτισμένους" κατακτητές …Αυτούς, οι οποίοι "δικαιούνταν" να κατοικούν δίπλα στον Παρθενώνα. Αυτό θα ξανασυμβεί σε μεγάλη κλίμακα και μάλιστα πολύ σύντομα. Τζάμπα ήταν τότε και τζάμπα είναι και τώρα. Με τα όπλα τότε τα "απαλλοτρίωναν" και τώρα με "δικαστικές εντολές" θα κάνουν το ίδιο. Αρκεί κάποιος να έχει γνώση των ιστορικών στοιχείων και να κάνει τις απαιτούμενες συγκρίσεις. 1.200.000 εποίκους Γερμανούς είχε στόχο να μεταφέρει ο Χίτλερ στην Ελλάδα, για να "κλειδώσει" την ελληνική κατάκτησή του. Δεν πρόλαβε όμως να το πραγματοποιήσει και τα σχέδιά του έμειναν στα "χαρτιά". Έμειναν στα "χαρτιά" μέχρι τώρα, γιατί η Γερμανία —όπως όλα δείχνουν— είναι θέμα χρόνου να επαναλάβει τον εαυτό της. Στη σημερινή Ελλάδα υπάρχουν ήδη πάνω από δύο εκατομμύρια ξένων ιδιοκτησιών. 600.000 νέες κατοικίες για Γερμανούς εποίκους προβλέπεται να κατασκευαστούν. Ούτε ο Χίτλερ δεν ήταν τόσο φιλόδοξος. Η ευρωπαϊκή "ένωση" θα "σώσει" την Ελλάδα, όπως θα την έσωζε η "ένωσή" της με τη Γερμανία του Χίτλερ. Αυτή είναι η ζοφερή πραγματικότητα, την οποία θα προσφέρει στους Έλληνες η σημερινή κυβέρνηση των δωσίλογων και των πρόθυμων του ΔΝΤ. Ο ελληνικός λαός στην νέα γερμανικής ιδιοκτησίας ελληνική πραγματικότητα θα προσφέρει στους επικυρίαρχους μόνον σερβιτόρους για να τους υπηρετούν και αστυφύλακες για να τους προστατεύουν. Θα ζήσουμε τα "μεγαλεία" της Ινδίας, της Ροδεσίας και άλλων διάσημων αποικιών. Επειδή όμως αυτοί οι αστυφύλακες δεν θα φτάνουν για την ασφάλειά τους, θα τους προσφέρεται η επιπλέον προστασία του νόμου. Αυτούς τους νέους και ξένους ιδιοκτήτες του συνόλου του ελληνικού κεφαλαίου έχει στόχο να προστατεύσει ο νέος νόμος περί εχθροπάθειας… Αυτούς προσπαθεί να εξυπηρετήσει ο δωσίλογος Καστανίδης. "Εχθροπαθής" θα είναι στο άμεσο μέλλον και θα διώκεται ποινικά όποιος θα "θυμίζει" στους Έλληνες πως όλοι αυτοί οι ξένοι, που ζουν ως μεγιστάνες, εξαιτίας της πρώην λαϊκής περιουσίας, είναι κλέφτες. "Εχθροπαθής" θα είναι στο άμεσο μέλλον όποιος θα καταγγέλλει το γερμανικό κράτος και τη γερμανική κυβέρνηση για εγκλήματα εις βάρος του ελληνικού λαού. "Εχθροπαθής" θα είναι και όποιος καταγγέλλει τους Εβραίους συνέταιρους αυτών των ιμπεριαλιστών. Θα βλέπεις τον Μωυσή της ΔΕΗ και δεν θα τολμάς να "θυμίσεις" σε κανέναν πως είναι Εβραίος, ο οποίος μεθοδεύει τις επενδύσεις της ελληνικής εταιρείας που τον πληρώνει στις γερμανικές "τσέπες". Δεν θα τον "θυμάσαι" αυτόν και θα "ξεχάσεις" ότι και ο Εβραίος Μανασής έκανε το ίδιο στον ελληνικό ΟΤΕ. "Εχθροπαθής" θα είναι όποιος, για παράδειγμα, δεν έχει την άποψη του "δημοκράτη" Μπουτάρη περί Εβραίων …Όποιος θα τολμά να καταγγείλει την εβραϊκή συμμορία των Καζίνο του Κοέν, που λεηλατεί τους Έλληνες… Όποιος θα τολμά να καταγγείλει τα δέκα εκατομμύρια που έλαβε η εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης για ένα "χαμένο" οικόπεδο, το οποίο δεν της ανήκει εδώ και δεκαετίες. Εν μέσω οικονομικής κρίσης και ενώ το ελληνικό κράτος έχει κτιστεί πάνω σε εκούσιες ή ακούσιες "δωρεές" χιλιάδων Ελλήνων πολιτών, οι Εβραίοι δεν θέλουν να δώσουν στο κράτος αυτό ούτε την "αρρώστια" τους. Το δέχεσαι αυτό και ζεις μ' αυτό. Απλά, αν το πεις αυτό, είσαι "εχθροπαθής". Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Έχουν ξανασυμβεί την εποχή της αποικιοκρατίας. Νόμοι, οι οποίοι να περιορίζουν την "εχθροπάθεια" έχουν επιβληθεί στους Ινδούς και τους Ροδεσιανούς του παρελθόντος. Απλά εκεί προστατεύονταν οι Βρετανοί, ενώ στην Ελλάδα θα προστατεύονται οι Γερμανοί και οι συνεργάτες τους. Είναι όμως πλέον φανερό ότι αυτή η ανάγκη είναι γι' αυτούς επιτακτική. Οι ιμπεριαλιστές έχουν φτάσει στο τελικό στάδιο του σχεδιασμού τους. Στο στάδιο, στο οποίο πλέον πρέπει να εισαγάγουν στην Ελλάδα μορφωμένο στελεχιακό δυναμικό, για να διαχειριστεί τα "κλοπιμαία" τους. Στο στάδιο, στο οποίο πρέπει να μεταφέρουν και αγράμματη "πλέμπα", για να προστατεύσουν τις κατακτήσεις τους. Αυτό το χαμηλής ποιότητας ανθρώπινο δυναμικό έχει μια πολύ συγκεκριμένη άποψη για την Ελλάδα… Την ίδια άποψη που είχαν οι αστοιχείωτοι Βρετανοί λοχίες, για παράδειγμα, για την Ινδία και τους Ινδούς… Την άποψη των αποικιοκρατών. Απλά, εκεί ήταν λιγούρια στρατιωτικοί, ντυμένοι με στολές, ενώ εδώ φοράνε κουστούμια …σαν τα λιγούρια τους λογιστές του ΔΝΤ. Αυτά δεν τα λέμε εμείς. Οι δυνάμεις αυτές δείχνουν από τώρα τα δείγματα "γραφής" τους. Δείχνουν από τώρα πόσο υπολογίζουν τους Έλληνες, τον πολιτισμό τους και την εθνική τους κυριαρχία. Αυτό είναι το αποτέλεσμα των συστηματικών ανθελληνικών "εκστρατειών" τύπου Bild… Της πληρωμένης από τους τοκογλύφους δυσφημιστικής εκστρατείας εναντίον των Ελλήνων. Η εφημερίδα Bild "έδειξε" στην αγράμματη πλέμπα της Γερμανίας —η οποία πάντα στρατεύεται για το μεροκάματο— το πόσο πρέπει να υπολογίζει και βέβαια να υπολήπτεται τους Έλληνες. Σε μια από τις ελάχιστες φορές —λόγω των περιορισμών που ακολούθησαν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο—, που βγήκαν μερικά πολεμικά πλοία της Γερμανίας στη Μεσόγειο, οι Γερμανοί ξανάρχισαν τα ίδια. Αυτοί, οι οποίοι κάποτε επιτέθηκαν στην Κρήτη και απέτυχαν να την κατακτήσουν, έρχονται τώρα σαν δήθεν "σύμμαχοι", αλλά τολμάνε να βρίζουν και να χτυπιούνται με τους λιμενικούς της Κρήτης. Μέθυσαν τα ζώα κι αποκάλυψαν αυτά, τα οποία εκπαιδεύονται να κρύβουν… Τα ζώα, τα οποία μπροστά στη γερμανική εξουσία δεν τολμάνε να βγάλουν άχνα, ήρθαν στην "αποικία" και νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Όμως, αυτά δεν πρέπει να τα λέμε και πολύ …για να μην μας κατηγορήσουν για "εχθροπάθεια"… Να μην μας κατηγορήσουν για καθυστερημένους και εχθροπαθείς σαν τους προγόνους μας στην Αντίσταση.

Παναγιώτης Τραϊανού

http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/

Εισαγγελέας κάνει λόγο για ωμή παραβίαση του Συντάγματος

Γροθιά στο στομάχι της κυβέρνησης του κατοχικού Μνημονίου αλλά και συγκεκριμένων υπουργών της εκτελεστικής εξουσίας, που κορόιδεψαν τον ελληνικό λαό και ενδεχομένως να έχουν υποπέσει σε σοβαρές κακουργηματικές κατηγορίες, αποτελούν οι δηλώσεις που έκανε στις 18/3 στην Ευελπίδων ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Ιωάννης Σακκάς, ο οποίος υπέβαλε αιφνίδια παραίτηση από τα καθήκοντα του. Ο κ. Σακκάς, μιλώντας στη «δημοκρατία», κατήγγειλε το πολιτικό σύστημα και την ατιμωρησία των βουλευτών κάνοντας λόγο για «κρατικά κακουργήματα» και για ωμή παραβίαση του Συντάγματος με αποτέλεσμα την καταβύθιση της Δικαιοσύνης και την κατάφωρη καταπάτηση των δικαιωμάτων του πολίτη. Ο πρώην –πια- εισαγγελέας κάνει αναφορά σε «πολιτικούς εγκληματίες που μένουν ατιμώρητοι και οι πολίτες πληρώνουν τις συνέπειες» αλλά και σε «δομημένα οικονομικά εγκλήματα των κυβερνώντων», τα οποία δεν ερευνήθηκαν εξαιτίας της περιβόητης βουλευτικής τους ασυλίας. «Με την παραίτηση μου εκφράζω τη διαμαρτυρία μου για όλα όσα συμβαίνουν στον τόπο. Υπάρχει ένα σύμπλεγμα λόγων, πέραν του κυκεώνα των νόμων, που η νομοθετική και η εκτελεστική εξουσία δημιούργησαν με αποτέλεσμα να μην μπορεί να απονεμηθεί δικαιοσύνη. Δεν ανέχομαι εγώ να υπηρετώ την ποινική δικαιοσύνη και να διώκω το έγκλημα και να βλέπουμε το έγκλημα των πολιτικών να συγκαλύπτεται. Να βλέπουμε το θεσμικό όργανο, τη Βουλή, που είχε από το Σύνταγμα ποινική αρμοδιότητα να ελέγξει και να διώξει τα εγκλήματα των κυβερνώντων να τα αφήνει να παραγράφονται. Μιλάμε για τις υποθέσεις στις οποίες εμπλέκονται και υποκρύπτονται πολιτικά πρόσωπα» τόνισε ο εισαγγελέας. Ο παραιτηθείς εισαγγελικός λειτουργός υπενθυμίζει και τις αναρίθμητες περιπτώσεις παραγραφής αδικημάτων πολιτικών προσώπων, θεωρώντας ως υπαίτιο όργανο της ατιμωρησίας τη Βουλή. Ποινικές ευθύνες «Μιλάω για τις περιπτώσεις που από τον Άρειο Πάγο διαπιστώθηκαν ότι είχαν παραγραφεί. Η Βουλή ήταν εισαγγελέας. Δεν επιτέλεσε το καθήκον της ως συλλογικό όργανο και έχει ποινικές ευθύνες». Στο ερώτημα ποιος θα δικάσει αυτούς που δεν δίκασαν και παρέβησαν το Σύνταγμα ο κ. Σακκάς απάντησε: «Αυτό είναι ένα ερώτημα, Εάν υπάρχει όργανο για να τους δικάσει. Η γνώμη μου είναι ότι θα έπρεπε με νόμο να αρθεί η ασυλία τους και να περάσουν από Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο». Ο πρώην εισαγγελέας Πρωτοδικών Ιωάννης Σακκάς, θεωρούμενος ως «σκληρός» λειτουργός της Δικαιοσύνης, ασχολήθηκε πριν από δύο χρόνια και με την υπόθεση εξιχνίασης της απόπειρας ανθρωποκτονίας της συνδικαλίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα. Σύμφωνα με πληροφορίες, πριν παραιτηθεί ο κ. Σακκάς παρήγγειλε νέα προκαταρκτική εξέταση από το Τμήμα Ανθρωποκτονιών της Ασφάλειας Αττικής για να ανακαλυφθούν οι άγνωστοι ακόμα δράστες. Στην παραγγελία του ζητεί, κατά τις ίδιες πληροφορίες, να κληθεί να καταθέσει και ο πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης Μιχάλης Χρυσοχοϊδης. «Δεν μπορώ να το διαψεύσω αυτό για την κλήση Χρυσοχοϊδη. Η υπόθεση δεν έχει μπει στο αρχείο, όπως εσφαλμένα ειπώθηκε. Διαπίστωσα ότι θα έπρεπε απλώς να έχει ερευνηθεί πιο σωστά. Και ο υπουργός, δυστυχώς, είχε κάνει δημόσιες ανακοινώσεις. Μάλιστα με αυτές τις ανακοινώσεις και τις δηλώσεις έχουν επικηρυχθεί και οι δράστες της κυρίας Κούνεβα. Άρα και αυτός θα πρέπει να δώσει κάποιες απαντήσεις. Νομίζω ότι και η Αστυνομία αλλά και η παθούσα δεν έδωσαν πλήρη στοιχεία όταν έπρεπε».

http://news.kozaninet.gr/

"Την προδοσία πολλοί αγάπησαν, τον προδότη ουδείς"...

Βρισκόμαστε στο έτος 1944. Ήδη το καλοκαίρι έχει έρθει και οι Γερμανοί έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται ότι η παρουσία τους στην χώρα δεν κρατήσει πολύ. Οι σφαγές, οι εκτελέσεις και τα μπλόκα εντείνονται. Παράλληλα ο ΕΛΑΣ πολεμά αποφασιστικά για την ημέρα της απελευθέρωσης που κοντοζυγώνει. Παράλληλα μεγάλη ανυπομονησία έχει απλωθεί στους συνεργάτες των Γερμανών στην Αθήνα και όλη την χώρα. Τι θα συμβεί τώρα που ο Κόκκινος Στρατός προελαύνει ακάθεκτος ? Τι θα απογίνουν εκείνοι ? Οι Γερμανοί φαίνονται καθησυχαστικοί. Υπόσχονται για όσους το επιθυμούν να τους πάρουν μαζί τους στην Γερμανία όταν επιστρέψουν. Οι Γερμανοί τελικά θα εγκαταλείψουν την Αθήνα στις 12 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, πριν όμως από αυτό διοργάνωσαν μια αποχαιρετιστήρια φιέστα...Με κάθε επισημότητα, οι Γερμανοί αποστέλλουν προσκλήσεις σε όλον τον "καλό" κόσμο της Αθήνας και των προαστίων. Καλούν κάθε είδους συνεργάτες τους, ταγματασφαλίτες, χωροφύλακες, δοσιλόγους και μαυραγορίτες. Η γιορτή λαμβάνει χώρα στο μέγαρο του Μετοχικού Ταμείου. Σε αυτήν θα λάβουν μέρος πάνω από 100 καλεσμένοι και υψηλά ιστάμενοι της γερμανικής διοίκησης. Οι δοσίλογοι Γκόβερης, Κωστούλας, Φαρδούλης, Κούκας, Λιάσκας Χαμουρτζόγλου, Γιαννόπουλος, οι μαυραγορίτες Σταματόπουλος, Δενδρινός, Λιναρδάκης, Άρνης και Έξαρχος, ο Πέππας, προμηθευτής των Γερμανών ο Μιχαηλίδης γνωστός μαυραγορίτης λαδιού, ο Κωσταντόπουλος, ταγματάρχης των ταγμάτων ασφαλείας, ο Γεώργιος και η Αλεξάνδρα Λακιώτη καταδότες των Γερμανών, οι δοσίλογοι Χατζηδημητρίου και Σιάκος και ο Παπαβασιλείου στέλεχος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος της Ελλάδας και άλλοι πολλοί. Η φιέστα θα ξεκινήσει με χορό, αργότερα ένα πλούσιο τραπέζι θα στρωθεί για να αποχαιρετισθούν οι συνδαιτυμόνες. Κρέας και φαγητά που σπάνιζαν ακόμα και από τα πιο εύπορα σπίτια και μπύρα άφθονη γερμανική μπύρα. Το γεύμα θα συνεχιστεί μέχρι τα ξημερώματα και τέλος θα έλθει το γκραν φινάλε. Με τις πρώτες αχτίδες του ηλίου οι Γερμανοί αποχωρούν χαιρετώντας ευγενικά τους καλεσμένους τους. Αμέσως μετά μια ομάδα Γερμανών στρατιωτών θα μπουν οπλισμένοι στο κτίριο και θα εκτελέσουν εν ψυχρώ τους καλεσμένους. Δεν θα επιβιώσει ούτε ένας. Αυτό ήταν το μεφιστοφελικό τέλος πολλών από τους δοσίλογος της κατοχής που μας φέρνει στο νου το αρχαίο ρητό περί προδοσίας και προδοτών, "Την προδοσία αγάπησαν πολλοί, τον προδότη κανένας.." Το φαντάζεστε, κάποια μέρα, οι ΔΝΤδες να καλέσουν σε ένα...τελευταίο γεύμα όλους τους συνεργάτες τους; http://alfeiospotamos.blogspot.com/

Έξω από τη Βουλή...

Έξω από τη Βουλή ένα κλεφτρόνι άρπαξε την τσάντα μιας κυρίας. "Πιάστε τον κλέφτη" ακούστηκαν μερικές φωνές... Kαι μια ομάδα βουλευτών, που εκείνη την ώρα έβγαινε από το κτίριο της Bουλής, το ‘βαλε στα πόδια... Χάρρυ Κλυνν http://taxalia.blogspot.com

"Όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση..."

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης απηύθυνε στην Πνύκα, τον πιο κάτω λόγο προς τους νέους του Α΄ Γυμνασίου της Αθήνας:
Παιδιά μου!
Εις τον τόπο τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιό καιρό άνδρες σοφοί, και άνδρες με τους οποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φθάσω τα ίχνη των. Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας, και έρχομαι να σας ειπώ, όσα εις τον καιρό του αγώνος και προ αυτού και ύστερα απ' αυτόν ο ίδιος επαρατήρησα, και απ' αυτά να κάμωμε συμπερασμούς και δια την μέλλουσαν ευτυχίαν σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα. Και δια τους παλαιούς Έλληνας, οποίας γνώσεις είχαν και ποία δόξα και τιμήν έχαιραν κοντά εις τα άλλα έθνη του καιρού των, οποίους ήρωας, στρατηγούς, πολιτικούς είχαν, δια ταύτα σας λέγουν καθ' ημέραν οι διδάσκαλοί σας και οι πεπαιδευμένοι μας. Εγώ δεν είμαι αρκετός. Σας λέγω μόνον πως ήταν σοφοί, και από εδώ επήραν και εδανείσθησαν τα άλλα έθνη την σοφίαν των.
Εις τον τόπον, τον οποίον κατοικούμε, εκατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες, από τους οποίους και ημείς καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομα τούτο. Αυτοί διέφεραν από ημάς εις την θρησκείαν, διότι επροσκυνούσαν τες πέτρες και τα ξύλα. Αφού ύστερα ήλθε στον κόσμο ο Χριστός, οι λαοί όλοι επίστευσαν εις το Ευαγγέλιό του, και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα. Δεν επήρε μαζί του ούτε σοφούς ούτε προκομμένους, αλλ' απλούς ανθρώπους, χωρικούς και ψαράδες, και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος έμαθαν όλες τες γλώσσες του κόσμου, οι οποίοι, μολονότι όπου και αν έβρισκαν εναντιότητες και οι βασιλείς και οι τύραννοι τους κατέτρεχαν, δεν ημπόρεσε κανένας να τους κάμη τίποτα. Αυτοί εστερέωσαν την πίστιν.
Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοια και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι και τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι ημπορούσαν, δια να αλλάξη ο λαός την πίστιν του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ' εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοπταν, ο άλλος το σταυρό του έκαμε. Σαν είδε τούτο ο σουλτάνος, διόρισε ένα βιτσερέ [αντιβασιλέα], έναν πατριάρχη, και του έδωσε την εξουσία της εκκλησίας. Αυτός και ο λοιπός κλήρος έκαμαν ό,τι τους έλεγε ο σουλτάνος. Ύστερον έγιναν οι κοτζαμπάσηδες [προεστοί] εις όλα τα μέρη. Η τρίτη τάξη, οι έμποροι και οι προκομμένοι, το καλύτερο μέρος των πολιτών, μην υποφέρνοντες τον ζυγό έφευγαν, και οι γραμματισμένοι επήραν και έφευγαν από την Ελλάδα, την πατρίδα των, και έτσι ο λαός, όστις στερημένος από τα μέσα της προκοπής, εκατήντησεν εις αθλίαν κατάσταση, και αυτή αύξαινε κάθε ήμερα χειρότερα· διότι, αν ευρίσκετο μεταξύ του λαού κανείς με ολίγην μάθηση, τον ελάμβανε ο κλήρος, όστις έχαιρε προνόμια, ή εσύρετο από τον έμπορο της Ευρώπης ως βοηθός του ή εγίνετο γραμματικός του προεστού. Και μερικοί μην υποφέροντες την τυραννίαν του Τούρκου και βλέποντας τες δόξες και τες ηδονές οπού ανελάμβαναν αυτοί, άφηναν την πίστη τους και εγίνοντο Μουσουλμάνοι. Και τοιουτοτρόπως κάθε ήμερα ο λαός ελίγνευε και επτώχαινε.
Εις αυτήν την δυστυχισμένη κατάσταση μερικοί από τους φυγάδες γραμματισμένους εμετάφραζαν και έστελναν εις την Ελλάδα βιβλία, και εις αυτούς πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη, διότι ευθύς οπού κανένας άνθρωπος από το λαό εμάνθανε τα κοινά γράμματα, εδιάβαζεν αυτά τα βιβλία και έβλεπε ποίους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης και άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και εβλέπαμε και εις ποίαν κατάσταση ευρισκόμεθα τότε. Όθεν μας ήλθεν εις το νου να τους μιμηθούμε και να γίνουμε ευτυχέστεροι. Και έτσι έγινε και επροόδευσεν η Εταιρεία.
Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.
Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα. Άλλά δεν εβάσταξε!.
Ήλθαν μερικοί και ηθέλησαν να γένουν μπαρμπέρηδες εις του κασίδη το κεφάλι. Μας πονούσε το μπαρμπέρισμά τους. Μα τι να κάμομε; Είχαμε και αυτουνών την ανάγκη. Από τότε ήρχισεν η διχόνοια και εχάθη η πρώτη προθυμία και ομόνοια. Και όταν έλεγες τον Κώστα να δώσει χρήματα διά τας ανάγκας του έθνους ή να υπάγει εις τον πόλεμο, τούτος επρόβαλλε τον Γιάννη. Και μ' αυτόν τον τρόπο κανείς δεν ήθελε ούτε να συνδράμει ούτε να πολεμήσει. Και τούτο εγίνετο, επειδή δεν είχαμε ένα αρχηγό και μίαν κεφαλή. Άλλά ένας έμπαινε πρόεδρος έξι μήνες, εσηκώνετο ο άλλος και τον έριχνε και εκάθετο αυτός άλλους τόσους, και έτσι ο ένας ήθελε τούτο και ο άλλος το άλλο. Ίσως όλοι ηθέλαμε το καλό, πλην καθένας κατά την γνώμη του. Όταν προστάζουνε πολλοί, ποτέ το σπίτι δεν χτίζεται ούτε τελειώνει. Ο ένας λέγει ότι η πόρτα πρέπει να βλέπει εις το ανατολικό μέρος, ο άλλος εις το αντικρινό και ο άλλος εις τον Βορέα, σαν να ήτον το σπίτι εις τον αραμπά και να γυρίζει, καθώς λέγει ο καθένας. Με τούτο τον τρόπο δεν κτίζεται ποτέ το σπίτι, αλλά πρέπει να είναι ένας αρχιτέκτων, οπού να προστάζει πως θα γενεί. Παρομοίως και ημείς εχρειαζόμεθα έναν αρχηγό και έναν αρχιτέκτονα, όστις να προστάζει και οι άλλοι να υπακούουν και να ακολουθούν. Αλλ' επειδή είμεθα εις τέτοια κατάσταση, εξ αιτίας της διχόνοιας, μας έπεσε η Τουρκιά επάνω μας και κοντέψαμε να χαθούμε, και εις τους στερνούς επτά χρόνους δεν κατορθώσαμε μεγάλα πράγματα.
Εις αυτή την κατάσταση έρχεται ο βασιλεύς, τα πράγματα ησυχάζουν και το εμπόριο και ή γεωργία και οι τέχνες αρχίζουν να προοδεύουν και μάλιστα ή παιδεία. Αυτή η μάθησις θα μας αυξήσει και θα μας ευτυχήσει. Αλλά διά να αυξήσομεν, χρειάζεται και η στερέωσις της πολιτείας μας, η όποία γίνεται με την καλλιέργεια και με την υποστήριξη του Θρόνου. Ο βασιλεύς μας είναι νέος και συμμορφώνεται με τον τόπο μας, δεν είναι προσωρινός, αλλ' η βασιλεία του είναι διαδοχική και θα περάσει εις τα παιδιά των παιδιών του, και με αυτόν κι εσείς και τα παιδιά σας θα ζήσετε. Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος. Όλα τα έθνη του κόσμου έχουν και φυλάττουν μια Θρησκεία. Και αυτοί, οι Εβραίοι, οι οποίοι κατατρέχοντο και μισούντο και από όλα τα έθνη, μένουν σταθεροί εις την πίστη τους.
Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη, εξ αιτίας των περιστάσεων, έμεινα αγράμματος και δια τούτο σας ζητώ συγχώρηση, διότι δεν ομιλώ καθώς οι δάσκαλοι σας. Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα και εγνώρισα, δια να ωφεληθήτε από τα απερασμένα και από τα κακά αποτελέσματα της διχονοίας, την οποίαν να αποστρέφεσθε, και να έχετε ομόνοια. Εμάς μη μας τηράτε πλέον. Το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε. Και αι ημέραι της γενεάς, η οποία σας άνοιξε το δρόμο, θέλουν μετ' ολίγον περάσει. Την ημέρα της ζωής μας θέλει διαδεχθή η νύκτα του θανάτου μας, καθώς την ημέραν των Αγίων Ασωμάτων θέλει διαδεχθή η νύκτα και η αυριανή ήμερα. Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε· και, δια να γίνη τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία, την καλλιέργεια του Θρόνου και την φρόνιμον ελευθερία.
Τελειώνω το λόγο μου.
Ζήτω ο Βασιλεύς μας Όθων! Ζήτω οι σοφοί διδάσκαλοι! Ζήτω η Ελληνική Νεολαία!
Εφημερίδα ΑΙΩΝ (13 Νοεμβρίου 1838)

Οι Έλληνες απανταχού της γης...

Κοιτάξτε αυτήν τη φωτογραφία. Είναι ίσως η διασημότερη φωτογραφία του Β Παγκοσμίου Πολέμου, τραβηγμένη από το σπουδαίο Γιουτζίν Σμιθ. Δείχνει, καλύτερα από κάθε άλλη, τη γενναιότητα και το θάρρος του ανώνυμου Αμερικανού φαντάρου, που πολέμησε για την ελευθερία. Με το τσιγάρο να κρέμεται μάγκικα στα χείλη και με βλέμμα που τσακίζει κόκαλα, αυτός ο στρατιώτης έγινε το σύμβολο της μεγαλύτερης γενιάς των Αμερικανών. Αυτός ο στρατιώτης, όμως, λέγεται Ευάγγελος Κλωνής. Και είναι Έλληνας.

Ο Ατλαντικός ήταν γκρίζος και η συννεφιά βαριά. Υπήρχε παντού η μυρωδιά της θάλασσας, και το μόνο που ακουγόταν ήταν ο ήχος των κυμάτων. Είχε φουσκοθαλασσιά, και τα αποβατικά, τα επονομαζόμενα «σκάφη Χίγκινς», από τον ιδιοφυή μπεκρή που τα είχε σχεδιάσει, λικνίζονταν σαν καρυδότσουφλα, καθώς πλησίαζαν στην ακτή.

Πολλοί έκαναν εμετό. Μερικοί επειδή ζαλίζονταν από τη θάλασσα. Ο Βαγγέλης είχε στο πλάι του τον Ιρλανδό, όπως πάντα. Ήταν κολλητοί φίλοι εδώ και μήνες, από το Σαουθάμπτον, όπου περίμεναν πότε θα έρθει η ώρα για την απόβαση. Στέκονταν στοιβαγμένοι μέσα στο Χίγκινς με καμιά τριανταριά άλλους. Όλοι τους νέοι, ντυμένοι στα χακί, με το κράνος στο κεφάλι και ένα μεγάλο κόκκινο «1» στον ώμο, το σήμα της 1ης Μεραρχίας Πεζικού, της θρυλικής Big Red One.Ήταν 6 Ιουνίου του 1944. Η D-Day. Και ήταν 6:30 το πρωί. Αυτό ήταν το πρώτο κύμα της απόβασης της Νορμανδίας.

Ο Βαγγέλης στεκόταν σιωπηλός δίπλα στον Ιρλανδό και σκεφτόταν την Κεφαλονιά.Και, μετά, ο πυθμένας του Χίγκινς έγδαρε την άμμο της Όμαχα Μπιτς, η πόρτα άνοιξε και οι φαντάροι της Big Red One ξεχύθηκαν στο σφαγείο...

Οι Κεφαλλονίτες είναι ιδιόμορφη κατηγορία Ελλήνων. Τους αποκαλούν μουρλούς -και οι περισσότεροι το παραδέχονται κιόλας-, αλλά το σίγουρο είναι ότι στην Ιστορία τους έχουν να παρουσιάσουν τα πιο ασυνήθιστα επιτεύγματα από όλους τους Έλληνες. Ένας από αυτούς, για παράδειγμα, ο Κωνσταντίνος Γεράκης, έγινε αντιβασιλιάς στο Σιάμ. Ένας άλλος, ο Ιωάννης Φωκάς, έκανε το 1592 τον περίπλου του Καναδά και πέρασε στον Ειρηνικό, όπου το στενό ανάμεσα στο Βανκούβερ και την ηπειρωτική χώρα έχει ακόμη το όνομά του. Ένας άλλος, ο μηχανικός Μαρίνος Χαρμπούρης, κατάφερε, εν έτει 1770, να μεταφέρει ένα βράχο βάρους 2.000 τόνων από ένα έλος της Φινλανδίας στην Αγία Πετρούπολη. Από ό,τι φαίνεται, αυτή η εκλεκτή παρέα ηρώων πρόκειται να υποδεχτεί ένα νέο μέλος.

Ο Ευάγγελος Κλωνής γεννήθηκε στον 'Aγιο Γεώργιο της κοινότητας Πάστρας στις 28 Οκτωβρίου του 1916. Ήταν το δεύτερο παιδί μιας φτωχής οικογένειας, η οποία συνολικά θα αποκτούσε οκτώ. Ο Βαγγέλης άρχισε να καπνίζει όταν ήταν τεσσάρων, να δουλεύει όταν ήταν πέντε και παράτησε το σχολείο στην τρίτη δημοτικού. Στα 14 του μετακόμισε στην Αθήνα, όπου εργαζόταν ο μεγαλύτερος αδερφός του. Εκεί δούλεψε ως εισπράκτορας στο λεωφορείο ενός άλλου Κεφαλλονίτη, του Γεράσιμου Αρσένη. Φορούσε την άσπρη του στολή και έκοβε τα εισιτήρια. Ό,τι έβγαζε το έστελνε στη μητέρα του, αλλά τα λεφτά ήταν λίγα.Μια μέρα, όταν ήταν 16 χρόνων, το λεωφορείο είχε σταματήσει στον Πειραιά και ο Βαγγέλης είδε κάτι ναύτες να βγαίνουν από ένα καράβι, να πηγαίνουν σε ένα κοντινό κρεοπωλείο, να φορτώνουν κομμάτια κρέας στον ώμο και να τα μεταφέρουν στο καράβι. Οι ναύτες φορούσαν άσπρες στολές. Ο Βαγγέλης πήγε αμέσως στον Αρσένη, του έδωσε τις εισπράξεις της ημέρας και του είπε: «Εγώ φεύγω. Πες στη μάνα μου ότι θα της στείλω λεφτά από την Αμερική». Πήγε στο κρεοπωλείο, φορτώθηκε ένα κομμάτι κρέας, μπήκε σκυφτός στο καράβι και κρύφτηκε στα αμπάρια.

Έμεινε κρυμμένος τρεις μέρες, μέχρι που η δίψα, η πείνα και οι αρουραίοι τον ανάγκασαν να παραδοθεί. Είχαν ήδη περάσει το Γιβραλτάρ και ο καπετάνιος δεν είχε άλλη επιλογή από το να τον βάλει στη δουλειά μέχρι να έπιαναν λιμάνι. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού συμπάθησε το νεαρό και τον έβαζε τα βράδια να τους λέει τραγούδια από το νησί. Βλέπετε, ήταν κι εκείνος Κεφαλλονίτης.

Όταν έφτασαν στο Λος Άντζελες, ο καπετάνιος προσφέρθηκε να εξασφαλίσει τα απαραίτητα χαρτιά στον Βαγγέλη, για να τον κάνει ναυτικό, αλλά αυτός δεν ήθελε. Έτσι τον αποχαιρέτησε δίνοντάς του ένα τελευταίο δώρο, που θα τον διευκόλυνε να περάσει από τον τελωνειακό έλεγχο.

Ο Βαγγέλης δεν ήξερε λέξη αγγλικά και δεν είχε κανένα χαρτί πάνω του, οπότε, όταν ήρθε η σειρά του, προσποιήθηκε τον κωφάλαλο και δεν απαντούσε σε καμία ερώτηση. Οι υπάλληλοι τον άφησαν να περάσει επειδή ήταν όμορφος και σοβαρός, και επειδή φορούσε ένα εντυπωσιακό, επίσημο κοστούμι.

Στο Λος Άντζελες έπιασε δουλειά στο ανθοπωλείο ενός άλλου συμπατριώτη του, του Σπύρου Στεφανάτου (ο οποίος σήμερα ζει στην Κεφαλονιά - είναι 94 ετών). Η πόλη όμως δεν του άρεσε, είχε πολύ κόσμο και δεν ήταν συνηθισμένος. Μετακόμισε στο Ντένβερ του Κολοράντο, όπου δούλεψε πιατάς σε ένα εστιατόριο, και κάποια στιγμή αγόρασε μια δική του καντίνα με χοτ ντογκ και τα πούλαγε στο δρόμο. Εκτός από την ωριμότητα που είχε αποκτήσει δουλεύοντας τόσα χρόνια (πράγμα που τον έκανε να φαίνεται πολύ μεγαλύτερος από ό,τι ήταν) είχε και τα γονίδια με το μέρος του. Καθώς άφηνε πίσω τον εφηβικό εαυτό του, μεταμορφωνόταν σε έναν πολύ εντυπωσιακό άντρα. Δεν ήταν πολύ ψηλός, ούτε ιδιαίτερα μεγαλόσωμος, αλλά είχε πολύ καθαρό, αρρενωπό πρόσωπο και έντονο βλέμμα που έκανε αμέσως εντύπωση στις κοπέλες. Μια Ελληνοπούλα τον ερωτεύτηκε και θέλησε να τον παντρευτεί. Αυτός όμως αρνήθηκε - ισχυρίστηκε ότι όταν μικρός ακόμη και έπρεπε να βοηθά την οικογένειά του στην Ελλάδα. Αυτή τον απείλησε ότι θα τον κατέδιδε στις Αρχές, καθώς εξακολουθούσε να ζει και να δουλεύει παράνομα στη χώρα. Ο Βαγγέλης έφυγε από το Ντένβερ και πήγε στο Σικάγο, όπου δούλεψε σε εστιατόρια και μπαρ («μπάρες», όπως τα αποκαλεί ο γιος του Νίκος), αλλά δεν του άρεσε καθόλου το κρύο, έτσι έφυγε πάλι και πήγε στο Χιούστον. Εκεί τον ενοχλούσε η υγρασία, οπότε επέστρεψε στο Ντένβερ, όπου το κλίμα του άρεσε περισσότερο, ελπίζοντας ότι στο μεταξύ η κοπέλα θα είχε βρει κάποιον άλλο και θα τον άφηνε ήσυχο. Έτσι έγινε, αλλά δεν έμελλε να μείνει ούτε εκεί για πολύ. Ένας φίλος του Κεφαλλονίτης του πρότεινε να πάνε στη Σάντα Φε του Νιου Μέξικο για να βρουν κάποιους φίλους (Κεφαλλονίτες φυσικά) και τον ακολούθησε.

Η Σάντα Φε τότε είχε 8.000 κατοίκους, από τους οποίους οι 800 ήταν Έλληνες. Η κοινότητα ήταν πολύ ζωντανή και όλα τα εστιατόρια, τα μπαρ και τα κοσμηματοπωλεία ήταν ελληνικά. Ο Βαγγέλης λάτρεψε το μέρος - τα πάντα εκεί, ακόμα και το κλίμα, του θύμιζαν Ελλάδα.

Ένας Ζακυνθινός, ο Παναγιώτης Πομόνης, τον πήρε σε ένα μπαρ - εστιατόριο που είχε. Αυτός και η γυναίκα του Ελένη τον δέχτηκαν σαν παιδί τους και ο Βαγγέλης τους το ανταπέδωσε κοπιάζοντας σκληρά. Οι δουλειές πήγαιναν πολύ καλά και ο Βαγγέλης γρήγορα έγινε συνεταίρος στο μαγαζί. Υπήρχε όμως ένα πρόβλημα: εξακολουθούσε να είναι παράνομος.

Όταν άρχισε ο πόλεμος, βγήκε ένα νέο διάταγμα που καλούσε τους παράνομους μετανάστες να καταταγούν, με αντάλλαγμα την αμερικανική υπηκοότητα. Ο Βαγγέλης Κλωνής αποφάσισε να πάει στον πόλεμο.

«Ο πατέρας μου ποτέ δεν μίλαγε για τον πόλεμο» λέει ο Νίκος Κλωνής, ο δεύτερος από τους τρεις γιους του Βαγγέλη. «Δεν του άρεσε να λέει ιστορίες γι' αυτά τα πράγματα. Μερικές φορές, όταν τον ρωτούσαμε επίμονα, μας μάλωνε». Η θητεία του Βαγγέλλη Κλωνή είναι ένα μεγάλο μυστήριο όχι τόσο για τα (πολλά) πράγματα που δεν ξέρουν ούτε οι πιο κοντινοί του άνθρωποι, αλλά για τις λεπτομέρειες που είναι γνωστές και επιβεβαιωμένες και συνθέτουν μια ημιτελή, όμως απίστευτη ιστορία.

Αυτά που ξέρουμε, από τις ιστορίες που είπε στα παιδιά του, από τα αντικείμενα που άφησε πίσω του και από διάφορα στοιχεία επίσημων αρχείων που έχουν ανακαλύψει οι δικοί του, πληροφορίες ανεπιβεβαίωτες αλλά πιθανότατα αληθινές, είναι τα εξής:

Ο Βαγγέλης Κλωνής, μετά την κατάταξή του, ταξίδεψε στο Fort Bliss στο Τέξας, όπου εκπαιδεύτηκε στο στρατό ξηράς. Χάρη στις εντυπωσιακές του επιδόσεις (ήταν άριστος σκοπευτής) τον έστειλαν στη Βιρτζίνια, στη βάση των πεζοναυτών. Εκεί τον κορόιδευαν επειδή δεν ήξερε καλά αγγλικά και δεν ήταν μεγαλόσωμος, στο γνωστό πνεύμα της εκπαίδευσης και της σκληραγώγησης, αλλά ο Κλωνής ήταν πλέον 25 χρόνων και από αυτά είχε δουλέψει τα 20, οπότε δεν ήταν ιδιαίτερα δεκτικός σε τέτοιου είδους εκπαίδευση ούτε χρειαζόταν άλλη σκληραγώγηση. Πλακώθηκε με κάμποσους σκληροτράχηλους marines και τελικά μετατέθηκε πίσω στο στρατό ξηράς. Φεύγοντας έκλεψε τα λουριά που χρησιμοποιούσαν οι πεζοναύτες για να δένουν το καμουφλάζ στα κράνη τους. Του άρεσαν πιο πολύ από το δίχτυ που έβαζαν στο στρατό ξηράς, κι αυτό ήταν το μόνο πράγμα που κράτησε από τους πεζοναύτες.

Στη συνέχεια πήγε στη Γιούμα της Αριζόνα, όπου εκπαιδεύτηκε στην έρημο, και μετά επέστρεψε στη βάση της Βιρτζίνια με το στρατό. Η εκπαίδευσή του είχε πια τελειώσει και περίμενε να ακούσει πού θα τον έστελναν, πιθανότατα στον Ειρηνικό, όταν ένας βαθμοφόρος ήρθε τον βρήκε και του ζήτησε να μιλήσουν ιδιαιτέρως.

«Σου έχω άσχημα νέα» του είπε. «Οι Γερμανοί σκότωσαν την οικογένειά σου στην Ελλάδα. Δεν έζησε κανείς. Μπορείς, αν θέλεις, να πάρεις μια άδεια και να επιστρέψεις στο σπίτι σου στη Σάντα Φε».

Ο Βαγγέλης δεν ήθελε να πάει στη Σάντα Φε, μπορούσε να κλάψει κι εκεί που ήταν. Ζήτησε μόνο ένα πράγμα:«Στείλτε με στην Ευρώπη. Θέλω να πάω στους Γερμανούς».

Ο πρώτος σταθμός του Κλωνή στον πόλεμο ήταν στη Βόρεια Αφρική. Πολέμησε στην Τυνησία, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι είχε ήδη ενσωματωθεί στην 1η Μεραρχία Πεζικού, η οποία «καθάρισε» αυτό το μέτωπο στις 9 Μαΐου του ?43, με την παράδοση 40.000 Γερμανών των «Afrika Korps». Στη συνέχεια, η Big Red One προχώρησε στη Σικελία, την οποία απελευθέρωσε, και μετά επέστρεψε στην Αγγλία, για να προετοιμαστεί για μια άλλη μεγάλη αποστολή: την απόβαση στη Νορμανδία.

Στο Σαουθάμπτον ο Κλωνής περνούσε την ώρα του κάνοντας βόλτες με τον Ιρλανδό φίλο του (το όνομα του οποίου παραμένει άγνωστο) και παίζοντας μπαρμπούτι. Πέρασε μερικούς σχετικά ξέγνοιαστους μήνες με διαλείμματα έντασης όταν οι Γερμανοί αποφάσιζαν να βομβαρδίσουν. Σε έναν από τους βομβαρδισμούς, ο Βαγγέλης πήρε στα χέρια του ένα 12χρονο τραυματισμένο κορίτσι και το πήγε στον Ερυθρό Σταυρό. Το κορίτσι πέθανε λίγα λεπτά αργότερα και ο Βαγγέλης πήρε το θέμα προσωπικά: καβάλησε ένα αντιαεροπορικό και άρχισε να ρίχνει γερμανικά αεροπλάνα μόνος του.

Καθώς έμπαινε το καλοκαίρι του '44, οι συμμαχικές δυνάμεις προετοιμάζονταν για τη μεγάλη και κρίσιμη Επιχείρηση Overlord, που θα περιελάμβανε τη μαζική απόβαση στις ακτές της Γαλλίας. Θα ήταν μια δύσκολη αποστολή, γιατί οι Γερμανοί την περίμεναν. Από την έκβασή της θα κρινόταν η πορεία του πολέμου.Στις 4 Ιουνίου του ?44, δύο μέρες πριν από την D-Day, ο στρατηγός Αϊζενχάουερ, που είχε αναλάβει τη διοίκηση της συμμαχικής στρατιάς, επισκέφθηκε τους στρατιώτες στο Σαουθάμπτον και κουβέντιασε μαζί τους. Ο Βαγγέλης έσπευσε να δώσει τα διαπιστευτήριά του σε μια συνομιλία που μου μετέφερε ο γιος του:«Εγώ δεν είμαι Αμερικανός» είπε. «Έρχομαι από την Ελλάδα. Οι Γερμανοί σκότωσαν όλη μου την οικογένεια. Θα πάω στη μάχη και δεν με νοιάζει αν πεθάνω».

«Είσαι Αμερικανός γιατί φοράς τη στολή μας» του απάντησε ο Άϊκ. «Θα πολεμήσεις για την καινούρια σου πατρίδα, αλλά μετά θα γυρίσεις, για να γευτείς τους καρπούς της νίκης». Και ο Βαγγέλης Κλωνής έκανε ακριβώς αυτό. Μετά την απόβαση, τα αμερικανικά στρατεύματα διέσχισαν τη Γαλλία. Ο Βαγγέλης πολέμησε στη Μάχη των Αρδεννών, στο παγωμένο Βέλγιο, μια πολύ σημαντική σύγκρουση, όπου οι Σύμμαχοι κινδύνευσαν να χάσουν τον πόλεμο. Μέχρι εκείνο το σημείο πιθανότατα εξακολουθούσε να υπηρετεί με την Big Red One, αλλά στα πράγματά του οι δικοί του βρήκαν και ένα άλλο σήμα, των Tigers, που επισήμως ήταν γνωστοί ως 10η Μεραρχία Τεθωρακισμένων και επίσης συμμετείχαν στη μάχη. Στα προσωπικά του αντικείμενα βρέθηκαν ακόμα τρεις διαφορετικές στολές, και τα στοιχεία συμφωνούν ότι υπηρέτησε επίσης στην 82η και την 101η Μεραρχία Αεροπορίας (Σημείωση: 82nd & 101st Airborne Divisions - Αερομεταφερόμενες Μεραρχίες) και στην 654η Μεραρχία Πυροβολικού. Δεν υπάρχει ακόμα εξήγηση για το πώς ένας στρατιώτης θα μπορούσε να πολεμήσει με τόσες διαφορετικές μεραρχίες. Η θητεία του δεν ήταν καθόλου τυπική ή φυσιολογική.Ο Κλωνής πολέμησε στην Αυστρία, την Πολωνία, τη Γερμανία, μπήκε στο Βερολίνο και το Παρίσι, ενώ υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι πήγε και στον Ειρηνικό. Για τίποτα από όλα αυτά δεν μιλούσε, όμως, δεμένος με όρκους και διαταγές. Υπάρχουν πολλά στοιχεία που συνηγορούν ότι δεν ήταν ένας απλός φαντάρος. Πήρε ασυνήθιστα πολλά μετάλλια (η οικογένειά του αυτό τον καιρό προσπαθεί να εντοπίσει ακριβώς πόσα και ποια), μάλιστα δέχτηκε θερμότατη ευχαριστήρια επιστολή από τον πρόεδρο Τρούμαν με ιδιόχειρη υπογραφή. Ο Νίκος Κλωνής έχει ρωτήσει δεκάδες βετεράνους, αλλά ακόμα δεν έχει βρει κανέναν που έλαβε τέτοια επιστολή μετά τον πόλεμο.

Κάτι άλλο που ξέρουμε είναι ότι το 1945 βρέθηκε έξω από το Βερολίνο και, υψηλόβαθμος πλέον, πήρε μια απόφαση που έμελλε να τον οδηγήσει στο στρατοδικείο.

Σύμφωνα με την ιστορία που εξομολογήθηκε στους γιους του, η ομάδα του, που συνοδευόταν από τεθωρακισμένα, είχε αποκλειστεί από έναν ορμητικό χείμαρρο που είχε 6-7 μέτρα βάθος, και δεν μπορούσε να προχωρήσει. Ήξεραν ότι μια μεγάλη δύναμη Γερμανών πλησίαζε - υπολόγιζαν ότι είχαν δύο ώρες να απομακρυνθούν πριν τους φτάσουν, αλλά ήταν αδύνατον να περάσουν το χείμαρρο. Σε εκείνο το σημείο είχε γίνει μια μάχη και υπήρχαν πολλοί νεκροί τριγύρω. «Ήταν απάνθρωπο» ομολόγησε ο Βαγγέλης Κλωνής, «όμως δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτε άλλο. Δύο ώρες είχαμε μόνο. Και τότε το μυαλό μου πήρε μια κεφαλλονίτικη στροφή».

Ο Βαγγέλης έδωσε τη διαταγή και οι φαντάροι γέμισαν το χείμαρρο με πτώματα Αμερικανών και Γερμανών, για να μπορέσουν να περάσουν τα τεθωρακισμένα από πάνω τους.

Λίγους μήνες αργότερα, στην οικογένεια του Πομόνη έφτασε ένα γράμμα από το υπουργείο Αμύνης, με το οποίο η κυβέρνηση, μετά λύπης, ενημέρωνε τους συγγενείς και τους φίλους ότι ο Βαγγέλης είχε σκοτωθεί.

Στο εστιατόριο έγινε ένα μεγάλο μνημόσυνο και όλοι οι Έλληνες περνούσαν από εκεί για να κλάψουν. Σε μια γωνιά καθόταν και έπινε ένας Κεφαλλονίτης, ο Θεοδωράτος, και έμοιαζε να μην ασχολείται. Τον ρώτησαν γιατί δεν λυπάται για το φίλο του, κι εκείνος τους κοίταξε και απάντησε:

«Τι να σας πω, ρε μαλάκες. Αυτός ζει. Μία των ημερών θα ανοίξει την πόρτα και θα μπει μέσα. Είναι μεγάλος κερατάς. Λένε μαλακίες αυτοί, δεν τον πιάνει σφαίρα τον Βαγγέλη. Δεν του κάνω μνημόσυνο εγώ».

Το Γενάρη του 1946, ο Βαγγέλης Κλωνής βγήκε μαζί με τους άλλους βετεράνους από το λεωφορείο και προχώρησε προς το μαγαζί του στη Σάντα Φε. Είχε χάσει τη μεταλλική του ταυτότητα και την είχαν βρει δίπλα σε ένα πτώμα.

Μετά τον πόλεμο ο Βαγγέλης συνέχισε να δουλεύει με τους Πομόνηδες και πάντα έστελνε λεφτά στο θείο του, τον Γεράσιμο Στάβερη στην Ελλάδα. Ένα απόγευμα, όταν πήγε στο μαγαζί να δουλέψει, ένας άλλος Κεφαλλονίτης που δούλευε εκεί τον πλησίασε και του έδωσε ένα γράμμα από την Ελλάδα:«Αγαπημένε μας Βαγγέλη. Δεν ξέρουμε που είσαι, εδώ και έξι εφτά χρόνια. Ο Στάβερης μας βοηθά, αλλά δεν ξέρουμε αν είσαι καλά και πού βρίσκεσαι. Εμείς είμαστε καλά. Περάσαμε δύσκολες στιγμές στο πόλεμο, αλλά είμαστε όλοι καλά και θέλουμε να σε δούμε. Οι γονείς σου».

Ο Βαγγέλης δεν δούλεψε εκείνο το απόγευμα. Πήρε μια μπουκάλα ουίσκι και έκατσε σε μια γωνιά με ένα φίλο και έκλαιγε. Όπως είπε αργότερα: «Έκανα και ένα μνημόσυνο για τους Γερμανούς. Σκότωσα πολλούς ανθρώπους που δεν έπρεπε να σκοτώσω».

Το 1950, ο Βαγγέλης γύρισε στην Κεφαλλονιά και είδε ξανά την οικογένειά του. Ένα από τα πρώτα πράγματα που του είπε η μάνα του ήταν: «Ξέρω ότι κυνηγάς τις γυναίκες και αυτές σε κυνηγάνε, αλλά πρέπει να βρεις μία να παντρευτείς, για να μη γυρνάς σαν ρεμάλι». Και βάλθηκε να τον παντρολογεί σε όλο το νησί, καθώς είχε φτάσει πια τα 34 και ήθελε να τον δει γαμπρό. Ο Βαγγέλης όμως είχε συνηθίσει τις πολλές και όμορφες γυναίκες και της ξεκαθάρισε ότι θα πρέπει να βρεθεί μια πολύ ιδιαίτερη για να τον κάνει να παντρευτεί. Από όσες έβλεπε δεν του άρεσε καμία, μέχρι που πήγε στη Σκάλα και είδε την Κική.

«Όταν τον συνάντησα, μου άρεσε» θυμάται η Κική Κλωνή, το γένος Κουρκουμέλη, η γυναίκα του. «Ήταν πολύ όμορφος, σαν movie star, σαν τον Κλαρκ Γκέιμπλ και ακόμα καλύτερος. Ήταν Κεφαλλονίτης μάγκας».

Ο Βαγγέλης, όταν την είδε, ζήτησε να πάει αμέσως στο σπίτι του πατέρα της. Μέσα σε μία εβδομάδα είχαν αρραβωνιαστεί. Στο μήνα επάνω παντρεύτηκαν.

Επέστρεψαν στην Αμερική, στη Σάντα Φε, και έκαναν τρία παιδιά. Κάποια στιγμή η J.C. Penney’s έκανε μια μεγάλη προσφορά και νοίκιασε το κτίριο του εστιατορίου του Πομόνη. Έτσι ο Βαγγέλης έμεινε χωρίς δουλειά. Πλησίαζαν και τα παιδιά τη σχολική ηλικία, οπότε πήρε την απόφαση: «Θέλω να πάω τα παιδιά στην Κεφαλονιά, να κάνουμε άλλη μια γενιά Έλληνες».
Η οικογένεια επέστρεψε στο ρημαγμένο από το σεισμό νησί και πιθανότατα θα έμεναν για πάντα εκεί αν δεν ερχόταν η χούντα. Το καθεστώς απαιτούσε τα παιδιά να πάνε στο στρατό, έτσι ο Κλωνής πήρε την οικογένειά του και ξαναγύρισε στη Σάντα Φε.

Ο Βαγγέλης είδε τα παιδιά του να μεγαλώνουν. Ο μεγαλύτερος, ο Άγγελος, έχει σπουδάσει Πυρηνική Φυσική και δουλεύει στο Ναυτικό. Ο Νίκος, ο δεύτερος, κρατά στο κέντρο της Σάντα Φε το μπαρ Evangelo’s, που ο Βαγγέλης άνοιξε το ‘70. Ο Δήμος, ο τρίτος, είναι καρδιολόγος. Όσο περνούσαν τα χρόνια, άρχισε να λέει ιστορίες από τη ζωή του στον πόλεμο, ψήγματα πληροφοριών που έδιναν στα παιδιά και τους φίλους του μια άλλη εικόνα για τον πατέρα τους. Όσο κι αν προσπαθούσε να τις ξεχάσει, οι εμπειρίες του από τον πόλεμο τον είχαν σημαδέψει.«Μερικές φορές, όταν έβλεπε ταινίες για τον πόλεμο στην τηλεόραση, έκλαιγε» θυμάται η γυναίκα του. «Γινόταν νευρικός και μόνο που τα σκεφτόταν». Ο Βαγγέλης δεν ξαναταξίδεψε με αεροπλάνο και απεχθανόταν τη φασαρία. «Την ηρεμία την έβρισκε μόνο στη Σάντα Φε και στα Κοριάννα, στην Κεφαλλονιά» θυμάται η Πελαγία Στεφανάτου, η κόρη του Σπύρου.

Παρ' όλα αυτά, ο πόλεμος εξακολουθούσε να μοιάζει μια παρένθεση στη ζωή του και ως τέτοια την αντιμετώπιζαν οι γνωστοί του, χωρίς να δίνουν πολλή σημασία. Είχαν τον Κλωνή στο μυαλό τους ως τον γλεντζέ, γοητευτικό, εξωστρεφή Έλληνα, που βωμολοχούσε ακατάσχετα και λάτρευε τις παρέες και τα τραγούδια.

Ο Βαγγέλης Κλωνής πέθανε στις 18 Φεβρουαρίου του 1989. Κηδεύτηκε στα Κοριάννα, και όλοι όσοι τον είχαν γνωρίσει κράτησαν μαζί τους ο καθένας τη δική του, προσωπική εικόνα γι' αυτόν.

Υπήρχε όμως μια άλλη εικόνα, πολύ διάσημη, που κυκλοφορούσε χρόνια, αλλά κανείς δεν την είχε συνδέσει με τον Βαγγέλη. Μέχρι το 1991.«Μια μέρα» θυμάται η Κική Κλωνή «είχα πάει με τον Νίκο και τα εγγόνια μου στο εμπορικό κέντρο. Εκείνος πετάχτηκε να πάρει περιοδικά κι εγώ πήγα με τα μικρά για να τους αγοράσω παιχνίδια. Κάποια στιγμή τον βλέπω να έρχεται τρέχοντας. “Μάνα, τρέχα!” φώναξε. ”Ο πατέρας!” Και εκεί, στο εξώφυλλο του περιοδικού “Life”, ήταν ο άντρας μου, με στρατιωτικό κράνος κι ένα τσιγάρο στο στόμα και κοίταζε βλοσυρά προς τα πίσω».

Ο Γιουτζίν Σμιθ γεννήθηκε το 1918 στο Κάνσας και από πολύ μικρή ηλικία έδειξε κλίση στη φωτογραφία. Μεγαλώνοντας έγινε ένας από τους καλύτερους φωτορεπόρτερ που έζησαν ποτέ, δούλεψε για το «Life», το «Newsweek» και άλλες μεγάλες εκδόσεις, αποκτώντας τη φήμη του λεπτολόγου καλλιτέχνη, που ήταν πρόθυμος να δουλέψει ακόμα και δύο εβδομάδες πάνω σε μια φωτογραφία για να βγάλει το αποτέλεσμα που ήθελε. Πήρε διάσημες φωτογραφίες από τον πόλεμο, ανάμεσα στις οποίες και δύο λήψεις του Βαγγέλη Κλωνή: αυτήν με το τσιγάρο και την άλλη με το παγούρι, η οποία πριν από λίγα χρόνια έγινε γραμματόσημο στις ΗΠΑ.

«Ο Γιουτζίν Σμιθ ήταν ένας πολύ δύσκολος άνθρωπος» μου εξηγεί ο Τζέιμς Ένιαρτ, καθηγητής φωτογραφίας στο Κολέγιο της Σάντα Φε, που τον ήξερε καλά. «Είχε δαίμονες που τον κατέτρυχαν σε όλη του τη ζωή. Ήταν μια ψυχή βασανισμένη, αλλά μπορεί αυτοί οι δαίμονες να τροφοδοτούσαν την ιδιοφυΐα του».

Ο Ένιαρτ έζησε μαζί με τον Σμιθ τα τελευταία χρόνια της ζωής του και ήταν δίπλα του όταν πέθανε. Έχει ήδη γράψει ένα μεγάλο βιβλίο για το έργο του και τώρα έχει ξεκινήσει έρευνες για ένα νέο βιβλίο, στο οποίο θα μελετά τη ζωή του Σμιθ παράλληλα με το βίο του ανθρώπου που αποτέλεσε ένα από τα θέματά του: του Βαγγέλη Κλωνή.

«Αυτοί οι άντρες είχαν πολλές ομοιότητες» μου λέει. Ήταν εικονοκλάστες, αψηφούσαν το θάνατο, ήταν πολύ συναισθηματικοί, διψούσαν για περιπέτεια». Είχαν ακόμα παρόμοια ηλικία και έζησαν από πολύ κοντά τον πόλεμο - και κάποια στιγμή, κατά τη διάρκειά του, συναντήθηκαν. Αυτή η συνάντηση είναι άλλο ένα μεγάλο μυστήριο.

Οι δύο φωτογραφίες του Σμιθ φαίνεται ότι τραβήχτηκαν στο νησί Σαϊπάν του Ειρηνικού, όπου έγινε μία από τις σημαντικότερες αμερικανοϊαπωνικές μάχες του πολέμου. Υπάρχει ένα πρόβλημα, όμως: η απόβαση στο Σαϊπάν έγινε στις 15 Ιουνίου του 1944, εννέα μέρες μετά την απόβαση στη Νορμανδία.

«Το πιο πιθανό είναι ότι ο Κλωνής έφτασε εκεί κάποια στιγμή σε μια μυστική αποστολή» λέει ο Ένιαρτ. «Αλλά δεν μπορούμε να ξέρουμε ακόμη. Ξέρω ότι ο Σμιθ ταξίδευε συχνά, απλώς πρέπει να ερευνήσουμε τα ταξίδια του και όποια στοιχεία μπορούμε να βρούμε για τη θητεία του Κλωνή, ώστε να μάθουμε πότε και που πάρθηκαν οι φωτογραφίες». Στην πορεία, ο Ένιαρτ ελπίζει να μάθει περισσότερα για την υπηρεσία του Κλωνή στον πόλεμο.

«Οπωσδήποτε δεν ήταν μια τυπική θητεία» μου λέει. «Συμμετείχε σε υπερβολικά πολλές επιχειρήσεις και είχε εκπαιδευτεί για να χρησιμοποιεί σχεδόν όλα τα όπλα και όλα τα οχήματα - μπορούσε να οδηγεί ακόμα και τανκ. Φαίνεται πως ήταν κομάντο στις Ειδικές Δυνάμεις».

Τα παιδιά του Βαγγέλη Κλωνή έχουν αρχίσει ήδη να ψάχνουν όποια στοιχεία μπορούν να βρουν για τη θητεία του πατέρα τους, για να διευκολύνουν την έρευνα του Ένιαρτ και για να μάθουν την αλήθεια. Το αποτέλεσμα, όποιο κι αν είναι, θα είναι συναρπαστικό: η πλήρης, αληθινή ιστορία ενός Έλληνα ήρωα.

Όλα ήταν ματωμένα. Το κύμα που έσκαγε στην αμμουδιά ήταν κόκκινο. Η αμμουδιά ήταν κόκκινη. Και μετά, όταν όλα τέλειωσαν, η αμμουδιά δεν φαινόταν, είχε κρυφτεί από τα πτώματα, που στην άκρη της θάλασσας παρασέρνονταν από το κόκκινο κύμα σε ένα μακάβριο λίκνισμα.

Ο Ιρλανδός ήταν δίπλα του στην αρχή. Σέρνονταν μαζί, σαν ένας άνθρωπος, πάνω στην άμμο της Όμαχα Μπιτς, ενώ γύρω τους το μόνο που ακουγόταν ήταν οι σφαίρες: σφαίρες που σφύριζαν στον αέρα, σφαίρες που καρφώνονταν στην παραλία με ένα κούφιο «παφ» τινάζοντας την άμμο, σφαίρες που έσκαγαν στο νερό και διαπερνούσαν τα σκάφη Χίγκινς, σφαίρες που έσκιζαν σάρκες και τσάκιζαν κόκαλα.

Μία σφαίρα βρήκε τον Ιρλανδό στο μέτωπο και διέλυσε το κεφάλι του. Τα μυαλά του χύθηκαν πάνω στον Βαγγέλη.

Την 6η Ιουνίου του 1944, στη δεύτερη από τις πέντε παραλίες όπου θα πραγματοποιούνταν η απόβαση της Νορμανδίας, την επονομαζόμενη Όμαχα Μπιτς, μόνο ένας από τους λόχους του Αμερικανικού Στρατού αποβιβάστηκε στο σημείο που έπρεπε. Μόνο 2 από τα 29 τανκ που θα πλαισίωναν την απόβαση έφτασαν στην ακτή. Οι βομβαρδισμοί των προηγούμενων ημερών είχαν αστοχήσει τελείως, και έτσι πλήρεις γερμανικές δυνάμεις έλεγχαν τους λόφους πάνω από την παραλία και ξερνούσαν μολύβι στους αβοήθητους φαντάρους πις Big Red One.Από τους 100 πρώτους που πάτησαν στην αμμουδιά, οι 87 σκοτώθηκαν. Μέχρι το μεσημέρι, όταν όλα ήταν κόκκινα και τα πτώματα είχαν καλύψει τα πάντα, μια χούφτα επιζώντες προσπαθούσε να ξεκολλήσει από την παραλία και να καλυφτεί στους πρόποδες των λόφων.

Ο Βαγγέλης Κλωνής ήταν εκεί, μέσα στο σφαγείο, και σκεφτόταν την Κεφαλλονιά. Πιθανότατα σκεφτόταν ότι δεν θα την ξανάβλεπε ποτέ.Θα επιζούσε, όμως, θα γυρνούσε ξανά στο νησί του και θα ζούσε μια μεγάλη, γεμάτη ζωή, με τη γυναίκα του και τα παιδιά του, και θα κρατούσε για πάντα τη φωτογραφία του Ιρλανδού στο πορτοφόλι του, και θα γέλαγε, και θα φώναζε, και θα έπινε, και θα έβριζε σε κάθε ευκαιρία αγίους, Χριστούς και Παναγίες, και η Κική του θα του φώναζε «Θα σε κάψει ο Θεός, Βαγγέλη» κι αυτός θα της απαντούσε: «Δεν με έκαψε στη Νορμανδία, τώρα θα με κάψει;».

Πηγή: Περιοδικό ESQUIRE, τεύχος Νοεμβρίου 2004, σελ.152-160
http://www.kefalonitis.com/articles.php?action=view_listing&articles_id=286&articles_category_1=14