¨ΠΩΛΕΙΤΑΙ¨ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ

Στις 5 Μαρτίου 2008 έγραψα στο «Συμπόσιο» ένα μικρό σχόλιο με τίτλο «Μουσική Παύση» για την αδράνεια, την απραξία, ίσως και την ανάγκη που έχουμε ως Ελληνικό γονίδιο να περιμένουμε, να ακούσουμε, να συνθέσουμε, ώστε να πράξουμε:
« Η Μουσική Παύση είναι τμήμα της μουσικής σύνθεσης. Δίνει το χρόνο στον εγκέφαλο να αφομοιώσει αυτό που ακούει και να φανταστεί (να πλάσει μέσα του) τη συνέχεια που θα ακολουθήσει. Έχει το ιδίωμα να παρέχει στον καθένα τη δική του ερμηνεία σε αυτό που συλλαμβάνουν οι αισθήσεις του ανάλογα με το βαθμό ευαισθησίας που τις διακρίνει. Ο χρόνος καταγραφής της ερμηνείας στον εγκέφαλο του κάθε ανθρώπου είναι διαφορετικός.
Ο συνθέτης ορίζει το χρονικό διάστημα της παύσης που θεωρεί ότι συντελεί στην αρμονία.
Επειδή η παύση που όλοι βιώνουμε κατά τη γνώμη μου είναι πολύ μεγάλη και για να σταματήσουμε, όλοι εμείς οι συμμετέχοντες στο άκουσμα, να φανταζόμαστε και να πλάθουμε το δικό μας διαφορετικό σενάριο ο καθένας, επειγόντως «ο συνθέτης» πρέπει να μας πει το παρακάτω της υπόθεσης και να αναδείξει τις καλλιτεχνικές του ικανότητες. Αν είναι σε αρμονία με τα προηγούμενα συνεχίζουμε και ακούμε. Αν όχι κλείνουμε το ραδιόφωνο και παίρνουμε τη κατάσταση στα χέρια μας.»

Δυστυχώς η ανεπάρκεια του «συνθέτη» οδήγησε μερικούς να πάρουν τη κατάσταση στα χέρια τους με τα γεγονότα του Δεκεμβρίου 2008 και φαίνεται να ακολουθούν χειρότερα.
Σε όλες τις συζητήσεις θα ακούσεις για τη χαμένη υπερηφάνεια των Ελλήνων, για την έλλειψη εμπιστοσύνης προς το κράτος, για την έλλειψη οράματος και για την ανεπάρκεια των ηγετών μας. Έχουμε φτάσει στο σημείο να προσπαθούμε να μιμηθούμε τις πράξεις των προγόνων μας μπας και δούμε φως. Γαλουχηθήκαμε να περιμένουμε τι θα κάνει το κράτος και οι ηγέτες για εμάς, να εξαρτώμεθα οικονομικά από αυτό. Μας εκπαιδεύουν από μικρά παιδιά ώστε να μην αναλύουμε τίποτα αλλά να «παπαγαλίζουμε», να μιμούμεθα, να μη παράγουμε ΠΝΕΥΜΑ.
Στα νηπιαγωγεία των ΗΠΑ διαλέγονται και διδάσκουν ότι μπορείς να γίνεις, να κάνεις και να φτάσεις όπου θέλεις, αρκεί να το σκεφτείς. Μήπως έχουν πάρει μάθημα από το σχολείο που, ενώ εμείς ξέρουμε τη διεύθυνσή του, δεν πάμε σε αυτό να μορφωθούμε?
Εμείς φτιάχνουμε οράματα, εμείς δημιουργούμε προϋποθέσεις, εμείς παίρνουμε πρωτοβουλίες και εντέλει εμείς είμαστε ο «Συνθέτης». Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να δημιουργήσεις πνεύμα-ζωή.

ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΔΕΝ ΗΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΣΜΙΛΕΥΟΥΝ ΓΛΥΠΤΑ ΘΕΩΡΟΥΝ ΤΗΝ ΑΘΕΑΤΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥΣ ΕΞΙΣΟΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΑΤΗ. Δεν υπάρχει το ωχ αδελφέ – σιγά μη….Ας ξέρουν ότι δεν θα τη δει ποτέ κανείς. Το βλέπει η ψυχή τους.

¨Ζητείται Υπερηφάνεια¨ από τους εαυτούς μας.

Πέτρος Γ. Πλανάκης