Ελληνίδα μάνα

Τέτοιες μέρες, πριν 3 χρόνια, μια μάνα θρηνούσε την απώλεια του παιδιού της. Στις 19 Αυγούστου 2010, ο σημαιοφόρος του Πολεμικού Ναυτικού Γιώργος Λυκάκης έπεσε στο κενό από ύψος 22 μέτρων στη δύσκολη δοκιμασία της «αράχνης», κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής του, στη Μονάδα Υποβρυχίων Καταστροφών. Το διπλό δίχτυ ασφαλείας δεν λειτούργησε. Σκίστηκε (προφανώς από κακή συντήρηση), και το κορμί του αξιωματικού έπεσε με δύναμη στο έδαφος.
Ήταν 24 ετών.

Για μια-δυό μέρες έγραψαν σχετικά οι εφημερίδες και τα blogs, και αυτό ήταν. Το θέμα ξεχάστηκε. Η υπόθεση όμως είχε συνέχεια. Ο διοικητής της Μονάδας και ο υπεύθυνος εκπαιδευτής κάθισαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Τα κομματιασμένα σκοινιά ήταν μάρτυρες βαριάς αμέλειας.
Στο δικαστήριο όμως, υπήρχε ένας απρόσμενος μάρτυρας υπεράσπισης: Η μάνα του άτυχου αξιωματικού!
Κανείς δεν την είδε ποτέ. Δεν βγήκε στα κανάλια, ούτε στις εφημερίδες. Η κυρία Ελένη Λυκάκη.

«Δεν ζητώ την τιμωρία κανενός. Κανένας δεν ήθελε το θάνατο του παιδιού μου. Ζητώ μόνο να μην θρηνήσει άλλη μάνα εξαιτίας ενός λάθους… Ο γιος μου τίμησε την πατρίδα, και αυτή τη στάση θα ήθελε να κρατήσω». Αυτά είπε, μεταξύ άλλων, στο δικαστήριο. Λόγια που κανένας, εκτός αίθουσας, δεν πληροφορήθηκε καθώς κανένα μέσο ενημέρωσης δεν παρουσίασε το θέμα.

Στην αγόρευσή του ο στρατιωτικός εισαγγελέας ήταν καταπέλτης. Κρατώντας στο χέρι του το κομμένο σκοινί, είπε στους κατηγορούμενους ότι με αυτό το σκοινί έπρεπε να τους κρεμάσει. Και κατέληξε: «Αυτή η γυναίκα σήμερα έδωσε σε όλους μαθήματα ήθους!». (Το δικαστήριο τελικά αθώωσε τους κατηγορούμενους).

Στον τάφο του 24χρονου παλικαριού είναι σκαλισμένες λίγες λέξεις. Κρατάω αυτές:

«Γιε μας… Για την πατρίδα τα νιάτα σου!»

(ευχαριστώ για τις πληροφορίες την εξαδέλφη του Γιώργου Λυκάκη)

Από τον τοίχο του Δημήτρη Αλικάκου στο facebook

http://olympia.gr/

Η ζώνη αλληλεπίδρασης του ηλιακού μας συστήματος με το υπόλοιπο σύμπαν

Όταν το 1977 εκτοξεύτηκε το εξερευνητικό διαστημόπλοιο Voyager1 με σκοπό να ταξιδέψει πέρα από το ηλιακό μας σύστημα, δεν ξέραμε τι θα βρούμε.

Οι αστροφυσικοί, μέσα στα 36 χρόνια που το Voyager1 πορεύεται στο διάστημα, ήλπιζαν ότι μια ωραία ημέρα θα καταφέρουμε να ανακαλύψουμε τι υπάρχει πέρα από τα σύνορα του ηλιακού μας κόσμου.

Τώρα όμως που το διαστημόπλοιο έφτασε σε αυτά τα σύνορα, γκρεμίστηκαν όλα τα μοντέλα που είχαν φανταστεί οι επιστήμονες για την έξοδο στο άγνωστο σύμπαν. Αυτό που έχει συμβεί θυμίζει σενάριο από ταινία επιστημονικής φαντασίας.

Σχεδόν 18 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τη Γη, στα όρια του ηλιακού συστήματος, οι συνθήκες δεν είναι αυτές που περίμεναν οι ερευνητές: Οι ηλιακοί άνεμοι χάνουν την έντασή τους, οι κοσμικές ακτίνες κινούνται ιδιόμορφα και το μαγνητικό πεδίο αυξομειώνεται αναπάντεχα.

Οι αστροφυσικοί έχουν έρθει σε αμηχανία καθώς αναλύουν τις πληροφορίες που έρχονται από το Voyager1. Το διαστημόπλοιο έχει φτάσει σε μια περιοχή, πέρα από την οποία δεν μπορεί να προχωρήσει. Παλινδρομεί συνέχεια εμπρός-πίσω, σαν να το εμποδίζει μια γιγάντια, αόρατη ασπίδα.

Ο διεθνώς διακεκριμένος Χιώτης ακαδημαϊκός και διαστημικός επιστήμονας, ερευνητής του αμερικανικού Johns Hopkins University Δρ. Σταμάτης Κριμιζής, επικεφαλής σημαντικού τμήματος της έρευνας, δήλωσε στους Los Angeles Times ότι αυτό που συμβαίνει είναι αδιανόητο επιστημονικά και αποδεικνύει ότι η φύση είναι πολύ πιο ευφάνταστη από όσο είμαστε εμείς. «Το Voyager πιθανότατα θα αποδείξει ότι έχουμε κάνει λάθος στις εκτιμήσεις μας», ανέφερε ο κος Κριμιζής.

Εν ολίγοις πρόκειται για μια μη αναμενόμενη εξέλιξη, η οποία κάνει τους αστροφυσικούς να συνειδητοποιήσουν ότι προς το παρόν δεν έχουν στα χέρια τους ένα επαρκές μοντέλο που να εξηγεί τα του σύμπαντος.

Ίσως αυτή η ασπίδα (ή φυσαλίδα, αν προτιμάτε, μέσα στην οποία περικλείεται το ηλιακό μας σύστημα) προστατεύει το πλανητικό μας σύστημα. Ή (κάνοντας μια δική μας ακραία υπόθεση) προστατεύει το υπόλοιπο σύμπαν από τους ανθρώπους. 

thesecretrealtruth.blogspot.gr

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Η σύγχρονη ψευτοδιανόηση θέλει κάποιον να φταίει, αλλά προς θεού, όχι στο ύψος της εξουσίας

Το πρόβλημα με την ελληνική διανόηση δεν είναι ότι σιωπά και κοιμάται. Είναι ότι χωνεύει ακόμη. Χορτάτη, φουσκωμένη, κάνει όπως ακριβώς αυτός που ανάμεσα στα απομεινάρια των όσων καταβρόχθισε, υπόσχεται ενοχικά πως δεν θα το ξανακάνει. Ρεύεται τα πλούσια εδέσματα, νιώθει, χορτάτος πια, την άσχημη γεύση στο στόμα και μετατρέπεται για λίγο σε νομιμόφρονα της καλής διατροφής. Όσο κρατά η χώνεψη.

Ποια είναι η διανόηση στη χώρα, θα ρωτήσει κάποιος. Ποια είναι πρέπει να απαντήσω κι εγώ γιατί υπάρχει κίνδυνος να αδικήσω πολλούς. Αναφέρομαι λοιπόν, στους ανθρώπους αυτούς, που είτε το άξιζαν είτε όχι, κυριάρχησαν σε αυτό που λέμε “γράμματα και τέχνες”. Το όνομά τους μπαίνει δίπλα στα τραγούδια, στα βιβλία, σε έργα δημιουργίας και βέβαια πανεπιστημιακές μελέτες. Σε αυτούς αναφέρομαι και εξαιρώ (δυστυχώς χωρίς την καταγραφή των ονομάτων) το κομμάτι από αυτούς που στάθηκε ουσιαστικά πνευματικό και είναι ίσως και άγνωστο.

“Πού είναι οι άνθρωποι της διανόησης;” ακούγεται συχνά τα τελευταία χρόνια της κρίσης. Πώς ....
βοηθάνε την Ελλάδα; Πώς βοηθάνε τους ανθρώπους της; Πώς στέκονται απέναντι στην κρίση;

Τον Ιούνιο του 2011, 32 “άνθρωποι του πνεύματος” υπέγραψαν ένα κείμενο για την εθνική σωτηρία, ζητώντας από τους Έλληνες να αντιπαλέψουν τον λαϊκισμό και να δείξουν υπευθυνότητα. Στους επόμενους μήνες, υπήρξαν επίσης φωνές από τον ίδιο χώρο σαν αυτή της Κικής Δημουλά που μίλησαν για το διεκδικούμενο παγκάκι της Κυψέλης, της Σώτης Τριανταφύλλου, της οποία η γνώση και ο κοσμοπολιτισμός οδηγούσαν με ασφάλεια στο συμπέρασμα πως μας χρειάζεται ένα “καθαρτήριο” και της Λένας Διβάνη, που τοποθετήθηκε όπως τοποθετήθηκε για κάποιον 18χρονο νεκρό “τζαμπατζή”.

Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει τις απόψεις του, πόσο μάλλον όταν ζει επί χρόνια πουλώντας απόψεις. Το πρόβλημα δεν είναι οι απόψεις όσων εκφράστηκαν, όπως εκφράστηκαν, αλλά η ρηχότητα. Το γεγονός πως άνθρωποι που γράφουν βιβλία και παράγουν σκέψη και πολιτισμό, φτάνουν στο σημείο να αντιμετωπίζουν μια σύνθετη κοινωνική πραγματικότητα με όρους καφενείου. Αντί να αναλύσουν αυτό που συμβαίνει, αντί να πάρουν την πρωτοβουλία να το εξηγήσουν στον κόσμο, αντί να συγκρουστούν με τα αδιέξοδα, γίνονται οπαδοί ενός κοινωνικού μακαρθισμού, που προγράφει κατηγορίες ανθρώπων, που απαιτεί θυσιαστήρια, που θέλει κάποιον να φταίει αλλά προς θεού, όχι στο ύψος της εξουσίας.

Με την αυτάρκεια του τυχαίου ημιμαθή, έχει άποψη που κατακρίνει συμπεριφορές, τον κοινωνικό παρασιτισμό και φτάνει ακόμη παραπέρα. Σχεδόν αντιλαμβάνεται την κοινωνία ως παράσιτο. Και αν βρεθεί κάποιος περισσότερο αφελής και λιγότερο διανοούμενος να ρωτήσει “και τι έκανε αυτή η διανόηση όταν όλα αυτά συνέβαιναν στην Ελλάδα;” σίγουρα οι οπαδοί του αυτομαστιγωτικού διανοουμενισμού, έχουν να δείξουν πολλές φωτογραφίες τους με υπουργούς, πρωθυπουργούς και επιχειρηματίες, στους οποίους έκαναν προσιτή την χαρισματική τους προσωπικότητα.

Μετά την Μεταπολίτευση, η ελληνική διανόηση, καβάλα στο όχημα της αμφισβήτησης που αυτόματα οδηγούσε στην κοινωνική καταξίωση, άγγιξε όνειρα, οραματικές πολιτικές, αγωνίες. Μετά τη δεκαετία του ’80 με μεγάλη ευκολία μετεπιβιβάστηκε σε BMW και τζιπ, τραγούδησε σε συναυλίες με μαύρο χρήμα, έγραψε κλεψίτυπα βιβλία, συνωμότησε στους διαδρόμους των Πανεπιστημίων για να εξασφαλίσει θέσεις καθηγητή που δεν άξιζε, προσκύνησε την ευνοιοκρατία, τον κομματικό καιροσκοπισμό, τους αγράμματους φαύλους που κυβερνούσαν.

Η μέγιστη διανοητική διαδικασία στην οποία μπήκε η διανόηση που σήμερα βρυχάται, είναι των αποδοτικών δημοσίων σχέσεων. Για μια θέση στο Φεστιβάλ, στο πανεπιστήμιο, στο Εθνικό Κέντρο Τάδε, στο Πολιτιστικό Κέντρο Δείνα. Διανόηση με απόδοση τίτλων, με εμφανίσεις στην τηλεόραση, ζαλισμένη από τα πάρτι, ταλαιπωρημένη από τους ψυχολόγους της.

Σήμερα, από το ντιβάνι της κυρίας Διβάνη, το τραπέζι του μεγάλου φαγοποτιού ή το κρεβάτι μιας αιμομικτικής πολιτιστικής Αθήνας, η διανόηση ανησυχεί. Δεν ανησυχεί για την Ελλάδα, αλλά για να μην χάσει προνόμια. Γι” αυτό σαν τις Κατίνες της γειτονιάς, σηκώνει το δάχτυλο και δείχνει το απέναντι σπίτι που ρίχτηκε στην ακολασία, που διέπραξε τη μοιχεία, που φταίει για τα κακά του χωριού.

Με την ίδια ευκολία θεώρησε νομοτελειακό φαινόμενο και αποδέχθηκε, την ξεφτίλα της ελληνικής τηλεόρασης, τα σκάνδαλα Βενιζέλου στο Υπουργείο Πολιτισμού, τον κρατικοδίαιτο επιδοματικό πολιτισμό.

Είναι μια διανόηση που αποδέχθηκε ο κινηματογράφος να παράγει μόνο με κρατική επιδότηση, σαν να είναι βαμβάκι στον κάμπο της Λάρισας. Που θεωρούσε πως τα Φεστιβάλ, δηλαδή ο τρόπος ανάδειξης του πολιτισμού, ήταν τα ίδια πολιτισμός. Που στα Πανεπιστήμια ανέδειξε τους εξυπηρετικούς προσδοκώντας το ανταποδοτικό τέλος της δικής τους ανάδειξης.

Η διανόηση στην Ελλάδα, δεν υπήρξε μόνο εγωιστική και συμφεροντολόγος. Λειτούργησε με το δικό της star system, συνέτριψε όσους δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στο σύστημα των δημοσίων σχέσεων, καταδίκασε στην ανωνυμία όσους δεν φωτογραφήθηκαν με όλους τους μελλοντικούς τροφίμους του Κορυδαλλού. Οι κυρίες και οι κύριοι της διανόησης που βρίζουν ένα κομμάτι της κοινωνίας αντί να γίνονται παράδειγμα για όλη την κοινωνία, δεν υπήρξαν μόνο ομοτράπεζοι και ομοκρέβατοι της πολιτικής ελίτ, αλλά της παρείχαν και όλα τα άλλοθι της τέχνης και του πολιτισμού.

Οι εραστές του σκυλάδικου έγιναν άνθρωποι της τέχνης επειδή συναναστρέφονταν τον τάδε σκηνοθέτη και ο υπουργός πολιτισμού μετατρεπόταν σε τόσο περισσότερο άνθρωπο του πολιτισμού όσο μεγαλύτερες ήταν οι επιχορηγήσεις.

Αυτή η διανόηση πού και πού στραβομουτσούνιαζε υποκριτικά για την παρουσίαση της υποκριτικής τέχνης του Ρουβά στην Επίδαυρο, αλλά δεν είχε κανένα πρόβλημα να θεωρεί μέντορα πολιτισμού αυτόν που επέλεξε να πάει τον Σάκη στο Αρχαίο Θέατρο. Οι προσωπικές τους αντιπαραθέσεις δεν ήταν αντιπαραθέσεις ιδεών, αλλά ζήλια και φθόνος.

Η διανόηση έπαψε να έχει ως κινητήριο μοχλό τις κοινωνικές αντιθέσεις και την υπαρξιακή αναζήτηση και απέκτησε κινητικότητα μέσω της κυνικότητας ή της ψυχεδελικής εσωστρέφειας. Έλεγε στα βιβλία της όσα θα έπρεπε να πει στον ψυχίατρό της.

Η διανόηση, σιγά σιγά έγινε ανήμπορη να αναλύει και να εκφράζει και έγινε ρηχή όπως οι εκφραστές της, γύρω από το μεγάλο τραπέζι της εξουσίας. Άλλος έτρωγε χαβιάρι και άλλος τα ψίχουλα, ευελπιστώντας πως θα έρθει και η δική του ώρα.

Είναι λογικό, η διανόηση σήμερα να συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρεται. Διαφορετικά φοβάται πως θα χαθεί μαζί με την ψεύτικη εικόνα της.

Αδυνατεί να καταλάβει τι συμβαίνει στην κοινωνία γιατί απουσιάζει πολλά χρόνια απ” αυτή. Δεν έχει την ελάχιστη ικανότητα να ξεχωρίσει το δευτερεύον (παρασιτικά φαινόμενα, διαφθορά, γραφειοκρατία), από το πρωτεύον που είναι όσα δημιουργούν την κρίση και αυτά τα φαινόμενα, που είναι οι πολιτικές. Οι πολιτικές των φίλων της. Έτσι, αναμασά ευχολόγια και αγαπησιάρικες ενωτικές θεωρίες ευθύνης, επιδεικνύοντας πλήρη ανευθυνότητα. Με βουδιστική στωικότητα την ώρα του πολέμου, αυτή η διανόηση είναι έτοιμη να στηλιτεύσει το φαινόμενο του τζαμπατζή, του ταβερνιάρη που φοροδιαφεύγει, της συμπεριφοράς που μας κάνει ανεύθυνους. Δεν θα το επεκτείνει όμως ως την απόφαση του Βενιζέλου να χαρίσει 2 δις στη SIEMENS, ούτε ως την απόφαση του Σαμαρά να κάνει πιο πλούσιους τους Τραπεζίτες. Οι έλληνες διανοητές επιλέγουν το πεδίο της μικροκοσμικής ευθύνης του διπλανού. Όχι της ευθύνης συνολικά.

Η διανόηση είναι συνένοχη. Όχι μόνο πολιτικά, αλλά ποινικά. Ποιός καθηγητής Πανεπιστημίου να αντιταχθεί, ποιός μεγαλοσυνθέτης να κάνει αντίσταση, ποιός συγγραφέας να αποδώσει ευθύνη. Με το που θα το κάνει, θα βγουν στη δημοσιότητα τα πανεπιστημιακά κονδύλια που έπαιξε στο χρηματιστήριο, οι Μη κυβερνητικές Οργανώσεις του που έτρωγαν με χρυσά κουτάλια, οι επιδοτήσεις που πήρε για ένα βιβλίο που διάβασαν 200 άτομα.

Η γενίκευση είναι φασισμός. Το να αποδίδεις αυτά τα χαρακτηριστικά σε όλη τη διανόηση είναι άδικο. Η υγιής διανόηση λοιπόν, ας αποφύγει τη γενίκευση. Ας αυτοεξαιρεθεί, βγαίνοντας μπροστά. Παράγοντας σκέψη, τέχνη, πολιτισμό.

ΥΓ: Συμμερίζομαι πραγματικά πως υπάρχει το φαινόμενο της ανθρωποφαγίας για κάποιους από αυτούς τους ανθρώπους στο διαδίκτυο που δεν ελέγχεται όπως τα ΜΜΕ ώστε να αποφευχθούν ακρότητες ή να φτιαχτούν προφίλ. Ωστόσο υπάρχει και δική τους ευθύνη γιατί προτίμησαν την αρένα του θεάματος, αντί τον θρόνο του διανοητή.

Κώστας Βαξεβάνης

http://www.koutipandoras.gr/

Φαινομενικά ισχυροί άνθρωποι...

Οι πιο φοβισμένοι και φαινομενικά ισχυροί άνθρωποι είναι όσοι θέλουν να τα έχουν καλά με όλους και να μην παίρνουν θέσεις, παρά όπου συμφέρει. Αδυνατούν να συζητήσουν ισότιμα με ελεύθερα σκεπτόμενους ανθρώπους που δεν τους χρειάζονται. 

Χριστιάνα

http://enallaktikimathisi.blogspot.gr/

Εξόφληση ληξιπρόθεσμου γραμματίου;

— Όταν αδικοσκοτώνεται ένας άνθρωπος, ο ΕΛΛΗΝΑΣ λέει με πίκρα ψυχής «κρίμα» και δακρύζει….

  — Όταν αδικοσκοτώνεται ένας νέος άνθρωπος, ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΛΑΙΕΙ ΜΕ ΣΠΑΡΑΓΜΟ ΨΥΧΗΣ και προσεύχεται να μη βρεθεί ποτέ στην ίδια μοίρα με τη μάνα και τον πατέρα του αδικοσκοτωμένου παιδιού.

  — Έχω πει πολλές φορές, ότι ο ναζισμός και ο σιωνισμός γεννήθηκαν από την ίδια μήτρα και γι΄ αυτήν την άποψη, παρασκηνιακά έχω κάνει με θεότρελους, Ομηρικούς καυγάδες, γιατί τους χαλάω τους λόγους σκηνοθετημένης ύπαρξής τους. Όμως δεν πρωτοτυπώ. Την ίδια άποψη έχουν στοιχειοθετήσει και Εβραίοι διανοούμενοι που δεν είναι σιωνιστές.

  — Και στις δύο περιπτώσεις (σιωνισμού και ναζισμού) ο ένας τροφοδοτεί και στηρίζει τον λόγο ύπαρξης και μόνο του άλλου. Δεν ασχολούνται με θέματα ουσίας που ταλανίζουν έναν λαό, αλλά υποκρίνονται ότι το εικονικό αντίπαλο δέος είναι ο πραγματικός κίνδυνος και εκ του λόγου τούτου, η μάζα-θύμα τους, πρέπει να προσφύγει ανάλογα, στην ναζιστική ή στη σιωνιστική αγκάλη, για να σωθεί.

  — Ανεξάρτητες έρευνες έχουν αποδείξει, ότι τα ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ παραμάγαζα ναζισμού και σιωνισμού, είναι ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ, κρατικοδίαιτοι από φανερά ή μυστικά κονδύλια, ανάλογα με τον προπαγανδιστικό αέρα που φυσά λυσσασμένα για να τον πιστέψεις.

  — Έρχονται όμως ξαφνικά συμβάντα, όπως η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του 19χρονου που τον γκρέμισε ο ελεγκτής από το τρόλεϊ, δολοφονία δια της οποίας, το καμουφλαρισμένο ναζιστικό-σιωνιστικό καθεστώς έρχεται σε δύσκολη θέση, διότι η λαϊκή αγανάκτηση είναι πλέον συσσωρευμένη και απλά περιμένει την «ΑΦΟΡΜΗ» για να ξεσπάσει. Έχει δίκιο ο Δημήτρης Κουφοντίνας που επισημαίνει από τη φυλακή, ότι είναι βλάκας όποιος πιστεύει, ότι η ένοπλη πάλη τελείωσε. Αυτό το γνωρίζει και η σάπια εξουσία, γι΄ αυτό διαρρέει κάθε τόσο εκθέσεις μυστικών υπηρεσιών, περί κινδύνων λαϊκής εξέγερσης. Ο φόβος φυλάει τα έρμα της σάπιας εξουσίας….

  — Σε κάθε τέτοιον αιφνίδιο κίνδυνο της απροσδόκητης «ΑΦΟΡΜΗΣ» οι κρατικοδίαιτοι παρακρατικοί μηχανισμοί χρησιμοποιούν τις κατασκευασμένες προσωπικότητες, που κρίνει ότι πρέπει να βγουν προς τα έξω, να πουν ή να κάνουν κάτι, για να αποδυναμώσουν την επικίνδυνη «ΑΦΟΡΜΗ» πιθανής εξέγερσης. Για να είναι πειστικό το ναζιστικό-σιωνιστικό καθεστώς, η κατασκευασμένη προσωπικότητα είναι φτιασιδωμένη και χτενισμένη, στον χώρο του ανύπαρκτου για την εποχή της διαφθοράς, κόσμου των γραμμάτων, των τεχνών, της καλλιτεχνίας και του έμμισθου ακτιβισμού, με βεβαιωμένη όμως θητεία σε γνωστά ρατσιστικά παράκεντρα εξουσίας.

  — ΧΑΘΗΚΕ ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ σαν τα κρύα τα νερά, που το σάπιο ναζιστικό – ρατσιστικό – σιωνιστικό ΚΑΘΕΣΤΩΣ, δεν του επιτρέπει να έχει ένα ΕΥΡΩ στη τσέπη, για να μπορεί να πληρώσει το εισιτήριο στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Αν δε συμβαίνει, αυτός ο νεαρός να ψάχνει για δουλειά και να πρέπει να μετακινείται 10-12 φορές, από το ένα άκρο στο άλλο του λεκανοπεδίου Αττικής, τότε θα χρειάζεται 15 € την ημέρα, μόνο για αυτές τις αναγκαστικές μετακινήσεις αναζήτησης εργασίας. Είναι ένα ποσό που φαντάζει τεράστιο, αν αναλογιστούμε ότι οι ληστές εργοδότες, δεν δίνουν πλέον αυτό το ποσό, ούτε για… μεροκάματο.

  — Υπάρχουν δηλώσεις αυτοπτών μαρτύρων, σύμφωνα με τις οποίες απερίφραστα χαρακτηρίζουν τον θάνατο του 19χρονου ως ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ, και ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΥΝ ΤΙΣ ΣΚΗΝΕΣ ΣΥΜΠΛΟΚΗΣ ΠΟΥ ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΑΝ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΟ ΣΠΡΩΞΙΜΟ ΤΟΥ ΝΕΑΡΟΥ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΟΝΙΑ ΕΛΕΓΚΤΗ. Ακόμα και τα καθεστωτικά ΜΜΕ, εξαναγκάστηκαν να αναφερθούν σε αυτές τις περιγραφές. Από εκεί και πέρα αρχίζει ο κίνδυνος της «ΑΦΟΡΜΗΣ» και το διεφθαρμένο καθεστώς θέτει σε κίνηση τους προπαγανδιστικούς ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ του.

  — Ο θάνατος του 19χρονου είναι πολλαπλή δολοφονία. Τον δολοφονούσε καθημερινά το καθεστώς για να μην έχει μέλλον και αξιοπρεπή διαβίωση. Τον δολοφόνησε και ο ρατσιστής ελεγκτής του τρόλεϊ. ΚΑΙ ΒΓΑΙΝΕΙ η πεμπτοφαλαγγίτισσα Διβάνη, η δήθεν ακτιβίστρια και ανθρωπίστρια και καθηγήτρια, η επί χρόνια κρατικοδίαιτη συγγραφέας του κατ΄ επίφαση αριστερισμού. Η σκύλευση και η προσβολή νεκρού, είναι η κορύφωση του πλέον αδίστακτου ρατσισμού. Ο ΤΣΟΚΑΡΟ-ΝΑΖΙΣΜΟΣ σε όλες του τις διαστάσεις. Ένα μίσος προς τον άνθρωπο, που ούτε στο μυαλό ενός παρανοϊκού σχιζοφρενή δικτάτορα δεν χωρά.

  — Ο «ΤΖΑΜΠΑΤΖΗΣ….» Η ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ενός χωρίς μέλλον και ελπίδα 19χρονου, για να καλοπερνούν οι κρατικοδίαιτες πολιτικές σκύλες του διεφθαρμένου καθεστώτος. Η απαξίωση της ελπίδας και της υπερηφάνειας, για να επιβραβεύσει η πολιτική ΣΚΥΛΑ μια εν ψυχρώ δολοφονία! Μήπως ο ιδιοκτήτης-ελεγκτής στεγάζεται στον ίδιο σιωνιστικό πολιτικό φορέα της ανύπαρκτης προόδου με τη σοσιαλίστρια ακτιβίστρια του νεοναζισμού; Μήπως για άλλη μια φορά, επίκειται «διανομή» βιβλίου της κυρίας, με δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού; Τι αξία μπορεί να έχει ένας «τσαμπατζής» μπροστά σε μια ΤΣΑΜΠΑΤΖΟΥ με διδακτορική διατριβή στο Kings του Λονδίνου;

  — Διβάνη…. Μια ΑΔΙΣΤΑΚΤΗ πολιτική σκύλα, φερετζές υφασμένος από τη πρώτη κλωστή, στον αργαλειό του σάπιου καθεστώτος. Μια πεμπτοφαλαγγίτισσα, που βγαίνει τις κατάλληλες στιγμές, για να εκμηδενίσει τις όποιες πιθανότητες υλοποίησης της «ΑΦΟΡΜΗΣ» της ουσιαστικής λαϊκής εξέγερσης, ξεφτιλίζοντας έναν 19χρονο νεκρό!
— Τέτοια φράση, για 19χρονο άφραγκο νεκρό και υπέρ ενός δολοφόνου ελεγκτή, δεν βγαίνει κάποιος τυχαία να την πει προς τα έξω. Γίνεται σαν εξόφληση ληξιπρόθεσμου γραμματίου. Ακόμα και αν δεν υπήρχαν οι δηλώσεις των αυτοπτών μαρτύρων της δολοφονίας, κανένας και καμία δεν δικαιούται να προσβάλει έναν νεκρό. Μόνο ένας (ή μια) αδίστακτη και διεστραμμένη ΡΑΤΣΙΣΤΡΙΑ. Η ΛΕΝΑ ΔΙΒΑΝΗ. Αυτή που ισχυρίζεται ότι γράφει βιβλία για παιδιά…. Παιδιά ποίων και για ποιους; Αυτή που δολοφόνησε τον 19χρονο, ενώ ήξερε ότι ήταν ήδη δολοφονημένος…. Αυτή, για την οποία προσέτρεξαν αμέσως να «στηρίξουν» γνωστά αποβράσματα του ναζιστικού – σιωνιστικού συστήματος μαύρης εξουσίας…. Η ΔΙΒΑΝΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ…..

ΔΕΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΩ ΕΓΩ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ…. Πρόλαβε και το έκανε με τον πλέον ρατσιστικό και ναζιστικό τρόπο η Λένα Διβάνη.

ΜπαρμπαΝίκος Αρβανίτης

http://tsoutsouneros.arvanitis.eu

Σχετικό βίντεο εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=_7FChz0ikog#at=80

Νομικά Θέματα - Οδηγίες

ΤΙ ΚΑΝΩ ΣΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΧΩΡΙΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΝΟΜΟΥ

1.Αν δεν θέλω να δώσω τα στοιχεία μου στους ελεγκτές, είναι νόμιμο δικαίωμα μου και δεν διαπράττω κανένα ποινικό αδίκημα.

2. Οι ελεγκτές δεν έχουν δικαίωμα να με συλλάβουν.

3. Αν μου ζητήσει τα στοιχεία μου οποιοσδήποτε αστυνομικός (ακόμα και εκτός υπηρεσίας), τα δίνω γιατί είμαι υποχρεωμένος, προκειμένου να μην έχει δικαίωμα να με κρατήσει.

4.Δεν είμαι υποχρεωμένος να περιμένω την άφιξη της αστυνομίας.

5.Ζητάω από τον οδηγό ν’ ανοίξει την πόρτα στην επόμενη στάση κι από τους ελεγκτές να με αφήσουν να κατέβω και τους δηλώνω ρητά, ότι δεν θέλω να παραμείνω στο λεωφορείο.

6.Δεν πηγαίνω σε καμία περίπτωση, με την θέλησή μου, στο αστυνομικό τμήμα, μαζί με τους ελεγκτές, ούτε δέχομαι να με οδηγήσουν με το λεωφορείο, εκεί που θέλουν αυτοί.

7.Αν μου κλείσουν την πόρτα και μου περιορίσουν την έξοδο, καλώ αμέσως το 100, καταγγέλλοντας, ότι κρατούμαι παράνομα, χωρίς την θέληση μου και ζητάω την άμεση επέμβαση της αστυνομίας, γιατί διαπράττεται αυτόφωτο αδίκημα σε βάρος μου.

8.Ζητώ ονόματα και τηλέφωνα συνεπιβατών μου, για να έχω μάρτυρες.

9.Καλώ αμέσως στα τηλέφωνα των «ΕΠΙΒΑΤΩΝ» ζητώντας νομική βοήθεια και αλληλεγγύη.

10.Όταν έρθουν οι αστυνομικοί, απαιτώ να συλλάβουν αμέσως, τους ελεγκτές ή και τον οδηγό, γιατί με κράτησαν παράνομα και χωρίς την θέληση μου και ζητώ να κρατήσουν τα στοιχεία όλων των μαρτύρων συνεπιβατών μου.

11. Στην ερώτηση των αστυνομικών «αν θέλω να καταθέσω μήνυση», απαντώ, ότι δεν είμαι υποχρεωμένος να το κάνω, αντίθετα αυτοί, είναι υποχρεωμένοι να ενημερώσουν αμέσως τον Εισαγγελέα και να συντάξουν έκθεση σύλληψης και βεβαίωσης του αδικήματος, γιατί το αδίκημα της παράνομης κατακράτησης, είναι αυτόφωρο πλημμέλημα και διώκεται αυτεπάγγελτα, αλλιώς κάνουν παράβαση καθήκοντος.

12. Αν οι αστυνομικοί δεν ενεργούν τα νόμιμα, τους υπενθυμίζω ότι διαπράττουν παράβαση καθήκοντος, γι’ αυτό ζητάω τα στοιχεία τους, προκειμένου να τους αναφέρω.

13. Η πληρωμή ή μη του προστίμου, που θα επιβληθεί από τον ΟΑΣΘ, αποτελεί προσωπική επιλογή του κάθε ατόμου.

ΕΠΙΒΑΤΕΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Τηλέφωνα επικοινωνίας: 6977034350, 6974713426, 6944576081

http://epibates-thess.blogspot.gr/p/blog-page_05.html

Ο άνθρωπος είναι χαρισματικός, μόνο όταν είναι συνειδητός επί της ουσιώδους του φύσης

Από τον καιρό που γεννιόμαστε ο διαχωρισμός γεμίζει την ζωή μας…
Το παιδί, χωρίς τις διαδικασίες του νοητικού του πεδίου ενεργές, γίνεται ευκολόπιστο στην καθοδήγηση για το καλό και το κακό…
Προσπαθεί να γίνει οι πεποιθήσεις των γονιών του, των δασκάλων του, της θρησκείας του, της κοινωνίας του, να ακολουθήσει τους κανόνες τους, βιώνοντας την πειθαρχία με έναν προσωπικό τρόπο, που στην συνέχεια τον κουβαλάει σαν εσωτερικό κριτή των πράξεων και των συναισθημάτων του…
Στην πορεία, αυτόν τον εσωτερικό κριτή, τον ξεχνάει…
Ξεχνάει αυτό που έχει δημιουργηθεί μέσα του, ασυνείδητα, μα αυτό είναι υπεύθυνο και γι’ αυτό που δημιουργείται έξω του, χωρίς να το θέλει…

Μεγαλώνουμε με πολλούς «εκλεκτούς» γύρω μας…
Ο «εκλεκτός» είναι αυτός που θαυμάζουμε, αυτός που έχει όλα όσα θα θέλαμε και δεν έχουμε και αυτό μας κάνει βίαιους και ζηλόφθονες ή υποταγμένους…
Και έτσι, με αυτόν τον μη συνειδητό τρόπο, ξεκινάει ο ρατσισμός…

Ο ρατσισμός δεν αφορά μόνο το χρώμα, την φυλή, την θρησκεία, ή την τάξη που ανήκουμε…
Αφορά τα πάντα…
Αφορά τον κόσμο μας, τις αξίες μας, τα χαρίσματά μας...

Στην ουσία, όταν εκπαιδεύουμε ένα παιδί, για να γίνει άνθρωπος, εκπαιδεύουμε κυρίως το ασυνείδητό του, γιατί οι διακρίσεις γίνονται ο μη συνειδητός κόσμος του…
Το επιβραβεύουμε όταν ξεπερνάει τους άλλους, βάζοντας του τον πήχη τόσο ψηλά, όσο πάνε οι δικές μας ασυνείδητες φιλοδοξίες και μετά το παραδίνουμε στον κόσμο, για να συνεχίσει το έργο της εκπαίδευσης του...

Εκπαιδεύουμε ένα παιδί να γίνει άνθρωπος…
Εκπαιδεύουμε ένα παιδί, να γίνει ο άνθρωπος που έχουμε γίνει, χωρίς ούτε μία στιγμή να σκεφτούμε, αν αυτό που έχουμε γίνει, μας αφορά στην Ουσία μας…
Αν αφορά τον Θεό μέσα μας, αν αφορά τον Άνθρωπο και την Αγάπη, σαν θεμελιώδεις Αρχές της Ύπαρξής μας…
Αν αφορά τον κόσμο που ονειρευόμαστε να ζούμε…

Απλά εκπαιδεύουμε μέσω πεποιθήσεων του ρατσισμού, ο οποίος επιδρά στα χαρακτηριστικά, αλλά όχι στα χαρίσματα του καθενός μας…

Εκπαιδεύουμε μέσω του χαοτικού μας ασυνείδητου...

Ο άνθρωπος είναι χαρισματικός, μόνο όταν είναι Συνειδητός επί της Ουσιώδους του Φύσης…
Αλλιώς είναι ρατσιστής επί της ψευδαίσθησης που έχει για τον εαυτό του…

Ο «εκλεκτός» και οι άλλοι…

 Βάσω Νικολοπούλου

http://revealedtheninthwave.blogspot.gr

H νέμεση να αποτρέψει την εκδίκηση

Ο «μέσος» πολίτης, ο χωρίς ειδικές γνώσεις λειτουργίας της οικονομίας, έχει ένα καίριο ερώτημα – είναι λογικό να υποθέτουμε ότι το έχει: Τού λένε ότι το μεγαλύτερο μέρος του τεράστιου (πράγματι) ποσού «βοήθειας» που χορηγούν στην Ελλάδα οι δανειστές της για την ανάκαμψη της οικονομίας της, έχει πια (με δόσεις) εκταμιευθεί. Όμως στην «πραγματική οικονομία» της χώρας, είναι σε όλους φανερό, δεν έχει εισρεύσει ούτε ελάχιστο ίχνος αυτού του χρήματος. H αγορά παραμένει σε βαθύτατο κώμα, η ανεργία καλπάζει νεκρώνοντας κάθε κοινωνική δυναμική, ο λαός βυθίζεται σε παραλυτικό πανικό. Πού πηγαίνει λοιπόν η γαλαντόμος βοήθεια, γιατί χρήμα ακούμε και χρήμα δεν βλέπουμε;

H απάντηση που δίνεται, βεβαιώνει: Mε το μικρότερο μέρος αυτών των χρημάτων εξοφλούνται κρατικά χρέη και τοκοχρεωλύσια. Tο μεγαλύτερο μέρος χορηγείται στις τράπεζες για την ....
«ανακεφαλαιοποίησή» τους. Xωρίς την «ανακεφαλαιοποίηση» των Τραπεζών η οικονομία της χώρας είναι αδύνατο να επανενεργοποιηθεί. Aν συνειδητοποιήσει ο αδαής πολίτης ποιου μεγέθους χρηματικά ποσά απαιτεί η «ανακεφαλαιοποίηση» των Τραπεζών, την ταυτίζει με εφιαλτική συμφορά, κυριολεκτικό ολοθρεμό. Διότι, για τις τρέχουσες ανελαστικές ανάγκες του κράτους η κυβέρνηση δανείζεται, κατά διαστήματα, ποσά της τάξεως του ενός, δύο, τριών δισεκατομμυρίων ευρώ. Ενώ η κατά δόσεις βοήθεια που της έχει ώς τώρα εκταμιευθεί, φτάνει περίπου τα διακόσια δισεκατομμύρια!

Πρέπει λοιπόν να μάθει ο πολίτης τι είναι αυτή η «ανακεφαλαιοποίηση», που σαν προμηθεϊκός γύπας τρώει το συκώτι της ελλαδικής κοινωνίας καρφωμένης στον βράχο του χρέους. Nα μάθει ότι είναι το χρήμα που εκβιαστικά, γκανγκστερικά λήστευαν από τις Τράπεζες τα κόμματα. Επί χρόνια.

Είναι διεθνής κανόνας ότι για να λειτουργήσει με αξιοπιστία μια Τράπεζα, πρέπει να διαθέτει δικό της κεφάλαιο ίσο με το 10% (τουλάχιστον) του κύκλου εργασιών της (καταθέσεων που δέχεται και δανείων που χορηγεί). Στις ελληνικές Τράπεζες αυτό το απαραίτητο αποθεματικό κεφάλαιο μειώθηκε τα τελευταία χρόνια σε σημείο απαγορευτικό για τη λειτουργία των Τραπεζών. Οι Τράπεζες δεν μπορούν πια να δανείσουν τους πολίτες (επιχειρηματίες, κατασκευαστές, καλλιεργητές, εμπόρους) ώστε να κινηθεί χρήμα στην αγορά και να ζωντανέψει η νεκρωμένη οικονομία.

Ποιος ήταν ο λόγος που μειώθηκε το αποθεματικό των Τραπεζών; Οι επεμβάσεις των κυβερνήσεων, δηλαδή του κομματικού κράτους. Οι κυβερνήσεις υποχρέωναν τις Τράπεζες να χορηγούν δάνεια τεράστια, εξωφρενικά, που ήταν αδύνατο να εξοφληθούν ποτέ. Σε ποιους; Στα ίδια τα κόμματα, που τα έξοδα λειτουργίας τους και αυτοδιαφήμισής τους ήταν αχαλίνωτα, επομένως τα χρέη τους ιλιγγιώδη. Αλλά οι Τράπεζες εκβιάζονταν να δανείζουν και δημόσιους οργανισμούς, που τα έσοδά τους είχε λεηλατήσει το κομματικό κράτος. Nα δανείζουν, χωρίς προοπτική επιστροφής, επιχειρηματίες διαπλεκόμενους με τα κόμματα, εργολήπτες και προμηθευτές του Δημοσίου που μοιράζονταν με τους πολιτικούς τη λωποδυσία του κοινωνικού χρήματος.

Aυτό σημαίνει ότι, πιθανότατα, το σύνολο της παρεχόμενης σήμερα διεθνούς βοήθειας προς την Ελλάδα έχει κιόλας ξοδευτεί, χωρίς να έχουν ακόμα καλυφθεί οι «τρύπες», τα κενά, τα ελλείμματα που δημιούργησαν οι κακουργίες των κομματανθρώπων. Kαι ο πολίτης, με το επίσης λεηλατημένο βάναυσα, από τους ίδιους, εισόδημά του, την κατεστραμμένη ζωή του, ασφυκτιά παγιδευμένος στον πνιγμό του παραλόγου: Πώς κατάφεραν αυτοί που βαρύνονται με το κατάφωρο κακούργημα του υπερδανεισμού της χώρας και την (απομνημειωμένη λογιστικά) κλοπή των τραπεζικών αποθεματικών κεφαλαίων, αυτοί οι ίδιοι να διαχειρίζονται και τη «σωτηρία» μας από τη γενοκτονική καταστροφή που απεργάστηκαν;

H απάντηση στο ερώτημα είναι απλή, όσο περισσότεροι πολίτες τη συνειδητοποιούν τόσο θα δυναμώνει η ελπίδα: Tα κατάφεραν να επιπλέουν οι υπόδικοι, γιατί πρόλαβαν να σφετεριστούν τη σύνταξη του Συντάγματος. Αναθεωρούν κάθε τόσο το Σύνταγμα, το κόβουν και το ράβουν για να το φέρουν στα μέτρα τους: να είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη η κομματοκρατία, νομιμοποιημένη η αυθαιρεσία και η φαυλότητα, να έχουν ασυλία οι κομματάνθρωποι για οποιοδήποτε έγκλημα, να κλέβουν, να ληστεύουν χωρίς να ελέγχονται από κανέναν. Ελπίδα για τους Έλληνες θα υπάρξει, όταν μια κρίσιμη μάζα πολιτών συνειδητοποιήσει ότι πραγματική έξοδος από τον σημερινό εφιάλτη είναι μόνο μία: Συντακτική Εθνοσυνέλευση και καινούργιο Σύνταγμα. Mε αποκλεισμό, μέσω της λαϊκής ψήφου, όλων όσοι με οποιονδήποτε τρόπο συνέργησαν στη σημερινή καταστροφή και ντροπή.

Βέβαια, η κρίσιμη μάζα που θα απαιτήσει κοινωνικό μετασχηματισμό μέσω αλλαγής του Συντάγματος, δεν θα προκύψει με ευχολόγια ούτε με αρθρογραφίες «διανοουμένων». Θα σχηματιστεί, όταν η αγανάκτηση, η οργή, ο πνιγμός της αδικίας σφυρηλατήσουν ωριμάζοντας κάποια ανυποχώρητα, πάγκοινα αιτήματα. Πώς ξεκίνησαν μεγαλοαστοί (και όχι «προλετάριοι») την αντίσταση στη χούντα, έτσι η κοινή οργή θα υποχρεώσει δικαστικούς με ραχοκοκαλιά και ταλαντούχους νομικούς να τολμήσουν πρωτοβουλίες για να λειτουργήσει νέμεση. Δεν γίνονται ριζοσπαστικές κοινωνικές (συνταγματικές) μεταρρυθμίσεις χωρίς συνεπή, τίμια κάθαρση. Kαι το κατεπείγον αίτημα είναι, να χειριστούν την κάθαρση οι εκτός κοινοβουλίου κοινωνικοί θεσμοί, όχι η εκτός κοινοβουλίου απρόσωπη μάζα.

Έχει τεράστια συμβολική (αλλά και πραγματιστική - οικονομική) σημασία να δημευθούν οι περιουσίες των αυτουργών της καταστροφής: Όσων εισηγούντο και όσων αποφάσιζαν τον εγκληματικό υπερδανεισμό της χώρας, τη λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων, την καταλήστευση των δημόσιων οργανισμών, τις εκβιαστικές τραπεζικές δανειοδοτήσεις. Όσων εισηγούντο και όσων αποφάσιζαν να κατευθύνονται αυτοί οι πακτωλοί στα κομματικά ταμεία, στην εξυπηρέτηση του πελατειακού κράτους, στον διαπλεκόμενο με τα κόμματα «χλιδάτο» υπόκοσμο. Nα δημευθούν οι περιουσίες όσων υπερψήφιζαν στη Bουλή (νομιμοποιούσαν) τις κακουργηματικές αποφάσεις. Όσων, από υπουργικούς ή άλλους διοικητικούς θώκους, τις εκτελούσαν. Όσων επωφελήθηκαν από την εκτέλεση των αποφάσεων πλουτίζοντας με το «εγκεκριμένο» προϊόν κλοπής του κοινωνικού χρήματος – εργοληπτών, προμηθευτών, μεσαζόντων.

H ελληνική κοινωνία πρέπει και δικαιούται να σταθεί στα πόδια της, να ξαναζήσει. Όχι επειδή έχει Ιστορία, ένδοξους προγόνους, γλώσσα – αυτά είναι πια χαμένα εδώ και χρόνια, και η απώλεια έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που αποκλείεται να δικαστεί.

Πρέπει να σταθεί στα πόδια της η ελληνική κοινωνία, γιατί έχει ακόμα ανθρώπινη ποιότητα πολύτιμη – μειονοτική, χλευασμένη, εξουθενωμένη, αλλά ελληνική. Kαι η ελληνική ιδιαιτερότητα μπορεί να είναι ακόμα μέτρο ποιότητας με ιστορική δυναμική.

Χρήστος Γιανναράς

από το "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους"

Σχόλιο «ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑΣ-ΕΠΑΜ»: Μολονότι συμφωνούμε ε πολλοίς με τον κ. Γιανναρά στην ανάλυσή του και κυρίως στη θέση του για Συντακτική Εθνοσυνέλευση και νέο δημοκρατικό Σύνταγμα που αποτελούν επίσης αδιαπραγμάτευτη δική μας θέση, οφείλουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:

1. Τα χρήματα που μας δίνουν οι ξένοι δεν αποτελούν οποιουδήποτε είδους βοήθεια. Είναι δάνεια και μάλιστα με επαχθέστατους όρους ρευστοποίησης όλης της δημόσιας, αλλά και της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων.  Η χώρα έχει μετατραπεί έτσι σε μια δουλοπαροικία χρέους και δεν πρόκειται ποτέ να ανασάνει, αν δεν αποφασίσει ο λαός της να απαλλαγεί άπαξ δια παντός διαγράφοντας μονομερώς το χρέος, που η αποπληρωμή του χρησιμοποιήθηκε ως πρόσχημα για την επιβολή της νέας κατοχής.

2. Όλα αυτά τα ποσά που εισρέουν με τη μορφή «βοήθειας» επανεξάγονται σε ασφαλείς τοποθετήσεις στο εξωτερικό από τους ίδιους τους τραπεζίτες και βέβαια το πολιτικό προσωπικό που τους εξυπηρετεί. Άρα ένοχοι του μεγάλου εγκλήματος στα όρια της γενοκτονίας που επιτελείται σε βάρος της χώρας και του λαού και που συνεχίζεται με ολοένα και μεγαλύτερη ένταση, δεν είναι μόνο οι πολιτικοί, ως καλά αμειβόμενο υπαλληλικό προσωπικό των επικυρίαρχων, αλλά και τα μεγάλα αφεντικά τους, οι τραπεζίτες και οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες. Έτσι το πρώτο καθήκον μιας νέας Κυβέρνησης που θα θελήσει να υπηρετήσει το Εθνικό συμφέρον και τα δικαιώματα των πολιτών είναι μαζί με την μονομερή διαγραφή του χρέους, να θέσει υπό τον απόλυτο δημόσιο έλεγχο τις τράπεζες, να τις θέσει υπό εκκαθάριση και τότε θα φανεί σε όλη του την έκταση το έγκλημα που έχει συντελεστεί.

http://seisaxthia-epam.blogspot.gr

Η Κόστα Ρίκα κλείνει τους ζωολογικούς κήπους, απελευθερώνει τα ζώα

Σαν Χοσέ

Η κυβέρνηση της Κόστα Ρίκα, μιας χώρας γνωστής για την πλούσια βιοποικιλότητα της ζούγκλας της, ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να κλείσει τους δημόσιους ζωολογικούς κήπους και να απελευθερώσει όσα περισσότερα ζώα μπορεί.

Ο υπουργός Περιβάλλοντος Ρενέ Κάστρο ανακοίνωσε ότι το μότο της νέας πολιτικής είναι «τέρμα στα κλουβιά».

Η Κόστα Ρίκα έχει απαγορεύσει τα τσίρκο με ζώα από το 2002 και επιπλέον δεν επιτρέπει το κυνήγι για λόγους αναψυχής.

Μιλώντας στην εφημερίδα La Nacion, ο Κάστρο είπε ότι πηγή έμπνευσης για την τελευταία απόφαση ήταν ο παπαγάλος της γιαγιάς του.

«Μια μέρα μεταφέραμε τον παπαγάλο στην αυλή. Έτυχε τότε να περνά ένα σμήνος από άγριους παπαγάλους, και ο παπαγάλος μας πέταξε μαζί τους» είπε.

»Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση επειδή νόμιζα ότι τον φροντίζαμε πολύ καλά. Του προσφέραμε τροφή και στοργή [...] όλα όσα νομίζαμε ότι χρειάζεται. Όταν όμως είχε την ευκαιρία προτίμησε να φύγει».

Ο Ζωολογικός Κήπος «Σιμόν Μπολίβαρ» στην πρωτεύουσα Σαν Χοσέ πρόκειται τώρα να μετατραπεί σε βοτανικό κήπο. Σε πάρκο θα μετατραπεί επίσης το Κέντρο Προστασίας «Σάντα Άνα» δυτικά της πόλης.

Οι δύο κήποι φιλοξενούν σήμερα περίπου 400 ζώα από 60 είδη.

Το ίδρυμα που τους διαχειρίζεται, με την ονομασία Fundazoo, διαμαρτυρήθηκε για την απόφαση επισημαίνοντας ότι τα ζώα χρειάζονται ειδικό κτηνίατρο και διατροφολόγο.

H Κόστα Ρίκα στην Κεντρική Αμερική αντιστοιχεί μόλις στο 0,25% της ξηράς του πλανήτη, εκτιμάται όμως ότι φιλοξενεί το 5% της παγκόσμιας βιοποικιλότητας.

Newsroom ΔΟΛ

Συνειδήσεις που φέρνουν την ανατροπή…

Χωρίς να περάσουν απαρατήρητα, δύο συμβάντα των τελευταίων εβδομάδων δεν έτυχαν της προσοχής και ιδίως της εμβάθυνσης που η σημασία τους απαιτεί.

Το πρώτο αφορά τον στρατιώτη Μπράντλεϊ Μάννινγκ, μετά από κράτηση τριών και πλέον ετών, εκ των οποίων ένα έτος σε συνθήκες απόλυτης απομόνωσης και μεταχείρισης που κρίθηκε από τον ειδικό εισηγητή του ΟΗΕ ως «απάνθρωπη και εξευτελιστική» και αντίθετη με όλες τις διεθνείς συμβάσεις, καταδικάστηκε σε 136 χρόνια φυλάκισης για «κατασκοπεία». Το αδίκημά του; Σοκαρισμένος από όσα είδε ο ίδιος στο Ιράκ, όπου υπηρετούσε στις γραμμές των αμερικάνικων δυνάμεων κατοχής, ο Μάννινγκ δημοσιοποιεί το 2010 μέσω του ιστότοπου Wikileaks εκατοντάδες χιλιάδες εμπιστευτικά κρατικά ντοκουμέντα σχετικά με την δράση των ΗΠΑ στο Αγφανιστάν και το Ιράκ. Ένα μέρος τους αναδημοσιεύτηκε από τα μεγαλύτερα και θεωρούμενα πιο έγκυρα έντυπα διεθνώς ενώ το σύνολό τους κυκλοφόρησε φυσικά ελεύθερα στο διαδίκτυο.

Το δεύτερο συμβάν αφορά την οδύσσεια του Εντγκαρ Σνόουντεν στον οποίο η Ρωσία έδωσε τελικά πολιτικό άσυλο μετά από πολύμηνη παραμονή στη ζώνη τράνζιτ του αεροδρομίου της Μόσχας. Ο Σνόουντεν καταζητείται επίσης για «κατασκοπεία» από τις αρχές των ΗΠΑ γιατί, όπως και ο Μάννινγκ, έδωσε στη δημοσιότητα εκατοντάδες χιλιάδες εμπιστευτικά ντοκουμέντα αμερικάνικων υπηρεσιών ασφαλείας, και ειδικότερα της NSA. Τα έγγραφα αυτά δεν αφορούν τους «βρώμικους πολέμους» των ΗΠΑ αλλά μια άλλη πτυχή της αυτοκρατορικής τους κυριαρχίας: ένα ολικό σύστημα παγκόσμιας παρακολούθησης όλων των τηλεπικοινωνιών τόσο μεταξύ απλών πολιτών όσο και μεταξύ κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανομένων των ευρωπαϊκών. Ο Σνόουντεν κατέθεσε αιτήσεις ασύλου στις αρχές 20 χωρών, μεταξύ άλλων πολλών χωρών της ΕΕ και της Λατινικής Αμερικής, αλλά κατόπιν ανοιχτών εκβιασμών των ΗΠΑ οι περισσότερες απορρίφθηκαν.

Τι συνδέει αυτές τις δύο περιπτώσεις; Κατ’ αρχήν το κοινό τεχνολογικό μέσο και η μέθοδος που ακολούθησαν οι δύο πρωταγωνιστές, η μαζική διαρροή εμπιστευτικών εγγράφων στο διαδίκτυο, που βραχυκυκλώνει κάθε απόπειρα . Με αυτήν την έννοια, ο Μάννινγκ και ο Σνόουντεν ανήκουν στους ηρωικούς πρωτοπόρους της διαδικτυακής εποχής στην οποία ζούμε. Και τούτο διότι «αναποδογυρίζουν» κατά έναν τρόπο αυτήν την χρήση αυτής της τεχνολογίας, και αναδεικνύουν την «άλλη» της πλευρά. Ότι μπορεί δηλαδή από μέσο ολικής παρακολούθησης να γίνει μέσο διαφάνειας, που βγάζει στην επιφάνεια με τον πιο αδιαμεσολάβητο τρόπο τις πιο σκοτεινές πλευρές της εξουσίας, επί του προκειμένου του παγκόσμιου συστήματος κυριαρχίας που έχουν οικοδομήσει οι ΗΠΑ.

Εξ΄ου και το δεύτερο κοινό στοιχείο αυτών δύο προσωπικοτήτων: πρόκειται για «μοναχικούς ήρωες», για ατομικές συνειδήσεις που εξεγείρονται ενάντια στη βαναυσότητα των εξουσιαστικών μηχανισμών τους οποίους αμφότεροι έζησαν εκ των ένδον. Κατ’ εξοχήν όπλο τους είναι το διαδίκτυο, με την αμεσότητά του και τον φαινομενικά τουλάχιστον αδιαμεσολάβητο χαρακτήρα του. Όσο για τη δράση τους, δεν την τοποθετούν στα πλαίσιο του οποιουδήποτε οργανωμένου κινήματος ενώ, απ’ όσα ξέρουμε, η ιδεολογία τους φαίνεται να περιορίζεται στο δικαίωμα του ατόμου να αντιστέκεται στην καταπιεστική εξουσία και να την καταγγέλλει.

Κάθε καλοπροαίρετος θα σκεφτόταν ότι όσοι πρεσβεύουν τις φιλελεύθερες αξίες στις οποίες βασίζονται τα κράτη της «πεφωτισμένης Δύσης» θα έβλεπε με συμπάθεια τέτοιους ήρωες. Ειδικά όταν, για παράδειγμα, στο παρελθόν στεκόταν με ενθουσιασμό αλληλέγγυος με τους «διαφωνούντες» του πάλαι ποτέ «υπαρκτού σοσιαλισμού», τους οποίους θεωρούσε ήρωες του αγώνα ενάντια τον «κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό». Ξέρουμε όμως πολύ καλά ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Καμιά δυτική χώρα δεν διαμαρτυρήθηκε για την απάνθρωπη μεταχείριση που υπέστη ο Μάνινγκ, καμιά δεν προσέφερε άσυλο στον Σνόουντεν ενώ ο «σοσιαλιστής» Ολάντ απαγόρευσε τη διέλευση από τον γαλλικό εναέριο χώρο του αεροπλάνου του προέδρου της Βολιβίας Μοράλες γιατί οι ΗΠΑ είχαν διαρρεύσει (ψευδώς) ότι σ’ αυτό επέβαινε ο καταζητούμενος πρώην υπάλληλος της NSA.

Και εδώ βρίσκεται η πολιτική σημασία αυτών των υποθέσεων: οι Μάνινγκ και οι Σνόουντεν δεν είναι αγαπητοί στην φιλελεύθερη δυτική συνείδηση ακριβώς γιατί είναι οι διαφωνούντες της σημερινής παγκόσμιας τάξης πραγμάτων. Γιατί φέρνουν στο φως με τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο την απεριόριστη, ολοκληρωτικού χαρακτήρα βία στην οποία θεμελιώνεται αυτή η τάξη, που περισσότερο από ποτέ πρέπει να αποκαλείται με τον όρο που παραδοσιακά φωτίζει την πραγματική της φύση: ιμπεριαλισμός.

Στάθης Κουβελάκης

από την «Ελευθεροτυπία» μέσω του «iskra.gr»

http://seisaxthia-epam.blogspot.gr

Δεν είναι ο κόσμος που σε απογοητεύει, είναι οι δικές σου προσδοκίες γι'αυτόν

Οι περισσότεροι άνθρωποι αισθάνονται πληγωμένοι, απογοητευμένοι και προδομένοι από την κοινωνία, τους συνανθρώπους τους, τον κόσμο.
..αυτό όμως δεν είναι αλήθεια…είναι μια παραμόρφωση..
Οι άνθρωποι αυτοί είναι πληγωμένοι από τις δικές τους προσδοκίες για τον κόσμο
και όχι από αυτόν.

Οτιδήποτε κι αν συμβαίνει στον κόσμο είναι αληθινό,
αυτό όμως που αυτοί σκέφτονται ότι θα έπρεπε να συμβαίνει στον κόσμο
δεν είναι αληθινό.
δεν απογοητεύεσαι δηλαδή από τον κόσμο αλλά από τις δικές σου προβολές γι αυτόν στην απόσταση που δημιουργείται μέσα στο μυαλό σου ανάμεσα σε «αυτό που είναι» και αυτό «που θα έπρεπε να είναι» δημιουργείται η σύγκρουση.

Γνωρίζεις για παράδειγμα έναν άνθρωπο και λες « Τι υπέροχος άνθρωπος!»
Και μετά από λίγο καιρό λες « Μα πόσο ανόητος, πόσο διεφθαρμένος άνθρωπος ήταν!»
«αγαπάς» κάποιον γι αυτό που νομίζεις ότι είναι,
για την εικόνα που εσύ έχεις φτιάξει γι αυτόν.
Νομίζεις ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος άλλαξε ξαφνικά??
Ήταν οι δικές σου προσδοκίες και προβολές γι αυτόν που σε απογοήτευσαν,
όχι αυτός ο ίδιος.

Άρα, αυτό που έχει πραγματική αξία να παρατηρήσουμε είναι ο τρόπος που βλέπουμε τον κόσμο και τους άλλους…
και αυτός ο τρόπος καθορίζεται από τις αξίες μας και όσα έχουμε μάθει…
Από το τι πραγματικά γνωρίζουμε για τον κόσμο και τους άλλους.
Οι αξίες μας διαμορφώνονται κυρίως μέσα στο περιβάλλον που ζούμε.
Αν ζούμε σ ένα κόσμο εχθρικό και ανασφαλή, έναν κόσμο ανταγωνιστικό και βίαιο οι αξίες μας θα έχουν διαμορφωθεί ανάλογα το ίδιο και οι προσδοκίες και οι προβολές μας για τον κόσμο αυτό.

Υπάρχουν χιλιάδες θεωρίες σχετικές με το πώς θα έπρεπε να είναι ο κόσμος μα όλες αυτές οι θεωρίες δεν έχουν λύσει ποτέ κανένα πρόβλημα ουσιαστικά.
Οι άνθρωποι συνήθως ακολουθούν αυτές τις θεωρίες και χάνονται,
χάνουν τον «στόχο» τους.
Ακολουθούν γοητευμένοι τη θεωρία της Μη Βίας και της ειρήνης, για παράδειγμα, εξακολουθώντας να είναι βίαιοι στη ζωή τους.

Όταν ένας συνάνθρωπός σου πεινάει δεν έχει καμία αξία να του περιγράφεις πως είναι ένα πιάτο με φαγητό.

Η κοινωνία μας δεν είναι προσανατολισμένη στο να λύνει προβλήματα.
Η κοινωνία μας κινείται με βάση ένα πολύ περιορισμένο κίνητρο,
το προσωπικό όφελος, το κέρδος
και με ένα τέτοιο κίνητρο, μια τέτοια ψεύτικη αξία δεν θα λύσει ποτέ κανένα πρόβλημα.
Είναι ανοησία να πιστεύει κανείς ότι μπορεί το μέρος να ευτυχεί όταν το όλον δυστυχεί.

Όλα είναι ένα στον κόσμο μας και καλό θα ήτανε να το επανεξετάσουμε σοβαρά αυτό αν πραγματικά ενδιαφερόμαστε να αλλάξει ριζικά εικόνα αυτός ο κόσμος.

Για να λύσεις ένα πρόβλημα χρειάζεσαι να έχεις τη μέθοδο και τα «εργαλεία» να το κάνεις.

Ο κόσμος μας σήμερα, μας δίνει ένα πλήθος από εναλλακτικούς τρόπους και μεθόδους για να λύσουμε τα προβλήματά μας, οι γνώσεις μας γι αυτόν και τα «εργαλεία» που διαθέτουμε είναι εξαιρετικά.
Το βιοτικό επίπεδο όλων των ανθρώπων της γης θα μπορούσε να είναι πολύ υψηλό.
Και τούτο δεν είναι μια ακόμα προσδοκία ή προβολή γιατί βασίζεται σε πραγματικά και υπαρκτά δεδομένα.
Δυστυχώς όμως, όπως προαναφέρθηκε, ο κόσμος μας δεν είναι προσανατολισμένος στο να λύνει προβλήματα.
Οι άνθρωποι δεν είναι αποφασισμένοι βαθειά και ριζικά να αλλάξουν.
Όλοι οι εναλλακτικοί τρόποι, οι γνώσεις μας και τα «εργαλεία» που διαθέτουμε σήμερα σπαταλούνται για τα περιορισμένα οφέλη της παγκόσμιας ολιγαρχίας που εξουσιάζει τον κόσμο μας.
Ένας άλλος, πιο δίκαιος και ασφαλής κόσμος, υπάρχει μονάχα στις προσδοκίες και τα όνειρά τους και με αυτό τον τρόπο τίποτα δεν αλλάζει ουσιαστικά!
Κανείς δεν ξέρει πραγματικά το πόσο ακόμα χρειάζονται οι άνθρωποι να δυστυχήσουν και να υποφέρουν για να αποφασίσουν να αλλάξουν ριζικά.

Υ.Γ. Το κείμενο αποτελεί ελεύθερη μετάφραση και ανάπτυξη από σκέψεις του Jacque Fresco

Τάσος Πετρίδης
Πανγαία – Venus Project

http://revealedtheninthwave.blogspot.gr

Ηθοποιοί σε σκηνοθετημένο έργο ή πρωταγωνιστές με ελεύθερο σενάριο;

Χρόνια τώρα οι ''Αμερικανοί'' ελέγχουν οικονομικο-πολιτικά πάρα πολλές χώρες. Λειτουργούν τις περισσότερες φορές υπογείως, όταν θέλουν να αποσταθεροποιήσουν μια χώρα, δημιουργώντας όμως πάντα τα κατάλληλα άλλοθι, ώστε αν χρειαστεί να βγουν στην επιφάνεια, τότε να έχουν την κοινή γνώμη με το μέρος τους και όχι απέναντι τους.

Αυτοί εκπαίδευσαν τον Μπιν Λαντεν, αυτοί χρηματοδότησαν την τσετσενική μαφία, αυτοί διαμέλισαν την σοβιετική ένωση, όπως επίσης και με την ευλογία τους άφησαν την Ευρώπη να γίνει ένωση.

Αυτοί έκαναν τον πόλεμο του Κόλπου, αυτοί στήριζαν τον Σαντάμ Χουσεΐν για χρόνια, αυτοί δημιούργησαν την ''Αραβική Άνοιξη''.

Μέχρι και την ίδια τους την πατρίδα έπληξαν χτυπώντας τους δίδυμους πύργους για να ''αναγκαστούν" μετά να κάνουν τους πολέμους σε Αφγανιστάν και Ιράκ.

Σχέδια γραμμένα στο χαρτί πριν χρόνια....Και όποιος δεν τους κάνει....Παλιά ήταν μια σφαίρα στο κεφάλι (βλ.Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, Κένεντυ). Σήμερα είναι ένα καρκινογόνο ''τσάι''. Ούγκο Τσάβες, Γιασέρ Αραφάτ, Τάσος Παπαδόπουλος είναι μερικά από τα ονόματα των ανθρώπων που έφυγαν ''περίεργα''.

Προφανώς, και απτές αποδείξεις δεν υπάρχουν, υπάρχει όμως μια αποχρώσα ένδειξη πως ο Αμερικανικός κωλο-δάχτυλος βρίσκεται παντού και πάντα.

Αυτοί δεν το κρύβουν, εσύ όμως δεν το αντιλαμβάνεσαι. Σε χειραγωγούν, σε βομβαρδίζουν ανηλεώς με "άρτον και θεάματα", σπίτι σου είναι το Κολοσσαίο κι εσύ ωσάν Καίσαρας απλά κραυγάζεις τείνοντας τον αντίχειρά σου στην γη ή τον ουρανό.

Όχι, δεν σε ψεκάζουν αν δεν θες να το ακούσεις, αλλά σε ταΐζουν, μέσα από τον έλεγχο των τροφών, όχι δεν σε ελέγχουν συνειδητά, αλλά ασυνείδητα μέσω της τηλεόρασης, αλλά και του κινηματογράφου. Δείχνοντάς σου μόνο αυτά που θέλουν να δεις αλλά και να σε πάνε εκεί που θέλουν να φτάσεις.

Είναι πολλά, πάρα πολλά, αλλά ας δούμε λίγο τι συμβαίνει αυτή την στιγμή στην πατρίδα μας και ποιος ο βρώμικος ρόλος των Αμερικανών.

Το σημαντικό είναι ότι επί δεκαετίες τοποθετούν τους Πρωθυπουργούς μας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις εκλογές του 2000 που κοιμηθήκαμε με κυβέρνηση Κ.Καραμανλή και ξυπνήσαμε με κυβέρνηση Σημίτη. Σε ένα βράδυ βρέθηκαν 40.000 ψήφοι παλιννοστούντων και άλλαξαν την κυβέρνηση. Βλέπετε, τον Καραμανλή δεν τον ήθελαν, αυτό ήταν γνωστό (όχι ότι ήταν κανένας ηγέτης με αρ....ια, αν και είχε τις ευκαιρίες να γίνει). Θυμηθείτε τώρα τις εκλογές του 2007. Εκεί κάηκε η Ελλάδα για έναν και μόνο λόγο, να έρθει στα πράγματα ο τζέφρυ, το παιδί τους, το αμερικανάκι, δεν τους έκατσε όμως, και ο Καραμανλής έμεινε αλλά δύο χρόνια , προσπάθησε να τα βρει με τους Ρώσους και τότε...Ξαφνικά παρέδωσε την πρωθυπουργία στον Τζέφρυ. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά: διάγγελμα από το Καστελόριζο, ΔΝΤ, μνημόνια, αλλαγή σκυτάλης στον έτερο αμερικανοθρεμμένο Σαμαρά (μιλάμε για έναν ανύπαρκτο πολιτικό για 17 ολόκληρα χρόνια, που αφού πρώτα άνοιξε τα σύνορα και μπήκαν όλοι οι πεινασμένοι, πήρε εντολή από την Αμερική και έριξε τον Μητσοτάκη, έκανε την ΠΟΛ.Α - πολιτική άνοιξη), έναν Σαμαρά που μέχρι τότε φώναζε για αυτές τις πολιτικές των μνημονίων και σε ένα βράδυ έκανε την Κομανέτσι και ήρθε στην γραμμή της Αμερικής. 

Σήμερα η πατρίδα μας έχει γίνει επαίτης από την μια, αλλά και φτηνή που...ανα από την άλλη. Ξεπουλάμε κύριοι τα πάντα, λιμάνια, νησιά, φυσικό αέριο, χρυσό...Τώρα που έχουμε ανάγκη και μας έριξαν στη ζητιανιά τα δίνουμε όλα. 

Ένα πολύ καλά οργανωμένο σχέδιο... Χρηματιστήριο-φούσκα-διακοποδάνεια-υπερχρεωμένα νοικοκυριά-καταστολή δράσης...Φοβόμαστε όλοι να δράσουμε γιατί θέλουμε να σώσουμε το κεραμίδι που μας στεγάζει. Τώρα όμως που λένε ότι θα μας παίρνουν και τα σπίτια τι θα γίνει; Θα έχουμε καμία εξέγερση παλλαϊκή; Αυτό δεν το ξέρω, βλέπετε σαν κοινωνία μας πάνε με το πείραμα του βατράχου που βράζει σε σιγανή φωτιά στην κατσαρόλα μέχρι που πεθαίνει από τον βρασμό χωρίς να το καταλάβει. Έτσι και τώρα αυτό μας κάνουν, σιγά-σιγά, κλάδος-κλάδος, 2000 από δω 1.500 από κει 3.000 παραπέρα, σπίτι-σπίτι, λίρα-λίρα, νησί-νησί, χαμπάρι ο Έλληνας.

Αν όμως;

Λέω, αν γίνει εξέγερση...Θα μου πείτε που κολλάει η Αμερική και η νέα τάξη πραγμάτων με όλα αυτά... Όλα κολλάνε και όλα ενώνονται μεταξύ τους.

Ένα πράγμα με έχει βάλει σε σκέψεις και αυτό δεν είναι άλλο από την οχύρωση που φτιάχνει η Αμερικανική πρεσβεία τον τελευταίο μήνα. Έχει ρίξει την παλιά καγκελωτή μάντρα που είχε και φτιάχνει πραγματικό οχυρό!

Γιατί άραγε; Ξέρουν κάτι και περιμένουν εξέγερση του λαού ή προετοιμάζουν υπογείως την εξέγερση και θέλουν να είναι προφυλαγμένοι για όταν έρθει η ώρα; Βλέπετε, για αυτούς η εκάστοτε πρεσβεία με την γνωστή Αμερικανική σημαία που κυματίζει σε κάθε ταινία, είναι ένα σύμβολο που σε καμία περίπτωση δεν θέλουν να δεχτεί την αποκαθήλωση.

Η δικαίωση του Άρη Πουλιανού

Ο Καθηγητής κ. Άρης Πουλιανός, μέλος τού Μόνιμου Διεθνούς Ινστιτούτου Ανθρωπολογικών και Εθνολογικών Επιστημών τής UNESCO, δικαιώνεται για μία ακόμη φορά από την διεθνή επιστημονική κοινότητα.
Θεμελίωσε με ακλόνητα επιστημονικά στοιχεία:
- ΤΗΝ ΑΥΤΟΧΘΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΗ.
- ΤΗ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
- ΤΗΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΟΤΟ ΠΡΟΣ ΒΟΡΡΑ ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.
Επίσης,
- ΑΝΕΤΡΕΨΕ ΤΗΝ ΕΩΛΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΑΦΡΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΥ.
- ΚΑΤΕΡΡΙΨΕ ΤΑ ΜΩΡΟΦΙΛΟΛΟΓΗΜΑΤΑ ΠΕΡΙ ΙΝΔΟΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ, ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΟΜΟΕΘΝΙΑΣ.
Τα ευρήματα στα Πετράλωνα τής Χαλκιδικής, στην Τρίλλια και στο Ελαιοχώρι, τον καθιστούν ζωντανό θρύλο των Ελλήνων και οι αγώνες μισού αιώνα επιστημονικού, και όχι μόνο, μόχθου, ο διωγμός του και οι περιπέτειές του στις αίθουσες των δικαστηρίων, τον ανέδειξαν σε έναν από τούς επιφανέστερους ΕΡΓΑΤΕΣ τής ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ διεθνώς.
Γ.Γάκης
……………………………………….
Δικαίωση για τον Α.Πουλιανό από Καίμπριτζ και Ευρωπαϊκή Ανθρωπολογική Ένωση.
Το Καίμπριτζ επιμένει, ψέγει το υπ. Πολιτισμού: 700.000 (και όχι 300.000) χρόνων το κρανίο των Πετραλώνων.
Παράλληλα με τις εργασίες του 18ου Συνεδρίου της Πανευρωπαϊκής Ανθρωπολογικής Ενώσεως, που πραγματοποιήθηκε στην Άγκυρα 3-6 Σεπτεμβρίου 2012, συνεδρίασε τρις το Διοικητικό της Συμβούλιο. Ανάμεσα σ’ άλλα ζητήματα εξετάσθηκαν κι εκείνα που σχετίζονται με:
Το Σπήλαιο Πετραλώνων Χαλκιδικής.
Το κρανίο του Αρχανθρώπου και
Την ακατανόητη απομάκρυνση του Άρη Πουλιανού από το Ανθρωπολογικό Μουσείο, το οποίο δημιούργησε ο ίδιος δίπλα στο σπήλαιο, με δικά του έξοδα και μόχθο μισού αιώνος, πρακτικά χωρίς κρατική βοήθεια.
Οι αποφάσεις των παραπάνω συμβουλίων αποτελούν ουσιαστικά συνέχεια προηγούμενων αποφάσεων της Ενώσεως, που είχαν ληφθεί στα Πετράλωνα Χαλκιδικής (1982), την Φλωρεντία (1984) ή το Πόζναν της Πολωνίας (2010).
Οι αποφάσεις της Πανευρωπαϊκής Ανθρωπολογικής Ενώσεως για τα Πετράλωνα συνοψίσθηκαν σε μια επιστολή προς το ελληνικό υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων Πολιτισμού και Αθλητισμού, της 5.9.2012, που υπογράφει ο πρόεδρος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ, Νίκολας Μάτσι-Ταίυλορ (η οποία έλαβε τον αριθμό 49294 / 28.9.2012 με προορισμό την ΔΙΠΚΑ, στο γενικό πρωτόκολλο της Δ/νσεως Διοικητικού).
Παρακάτω δημοσιεύεται η επιστολή αυτή, με την ελπίδα ότι τούτην την φορά – ύστερα από παρέλευση μιας ολόκληρης 30ετίας – να υπάρξουν επί τέλους απαντήσεις, οι οποίες να είναι και αντάξιες του ονόματος που φέρει η Ελληνική Γενική Γραμματεία Πολιτισμού.
 

University of Cambridge
Department of Archaeology and Anthropology
Professor C G Nicholas Mascie-Taylor
Head of Department
Pembroke Street
Cambridge CB2 3QY
Tel: +44 (0) 1223 335456 +44 (0) 1223 335456
Email: nmt1@cam.ac.uk
Σας γράφω εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ανθρωπολογικής Ενώσεως (η οποία είναι η επαγγελματική και ακαδημαϊκή «στέγη» υπό την οποία συνενώνονται όλες οι εθνικές – ευρωπαϊκές εταιρείες βιολογικής ανθρωπολογίας), με σκοπό να εκφρασθούν οι ανησυχίες μας σχετικά με την διατήρηση του Σπηλαίου και του Κρανίου των Πετραλώνων, την παραπληροφόρηση για την χρονολόγηση του κρανίου, όπως επίσης τους χειρισμούς του προσωπικού φυλάξεως του Σπηλαίου.
Οι βάσεις των ανησυχιών μας εστιάζονται στο γεγονός ότι το κρανίο έχει υποστεί πολλές φθορές από διάφορες χαρακιές, καθώς και το ότι η κορώνα ενός δοντιού (του 1ου δεξιού γομφίου) έχει αφαιρεθεί. Σύμφωνα με την Ανθρωπολογική Εταιρεία Ελλάδος αυτό που απαιτείται είναι μία λεπτομερής περιγραφή της παρούσης καταστάσεως διατηρήσεως του κρανίου, έτσι ώστε κανείς στο μέλλον να μην μπορεί αυθαίρετα να προκαλέσει κάποια περαιτέρω καταστροφή. Αναφύεται επίσης το πρόβλημα της χρονολογήσεως, η οποία έχει επιστημονικώς προσδιορισθεί περίπου στα 700.000 χρόνια πριν και όχι 300.000, όπως αποδίδεται σε αναρτημένο πίνακα (σήμερα μπροστά στο Σπήλαιο). Παρά την λεπτομερή καταγραφή ανασκαφών και ευρημάτων, τα οποία όμως χρήζουν περαιτέρω δημοσίας παρουσιάσεως, δεν μπορεί να προληφθεί οιαδήποτε απώλεια δειγμάτων (απολιθωμάτων κλπ.), καθ’ ότι ουδέποτε έχουν καταλογογραφηθεί (όπως θα άρμοζε σε επίσημο κρατικό φορέα).
Είναι πολύ ατυχές το ότι η Ελληνική Αρχαιολογική Υπηρεσία σταμάτησε τον δρ. Άρη Πουλιανό από παραπέρα εργασίες στο Σπήλαιο, χωρίς οποιαδήποτε εξήγηση. Είναι επίσης πολύ ανησυχητικό το γεγονός ότι κατά το τρέχον έτος ο δρ. Πουλιανός και η σύζυγός του δέχθηκαν σωματική επίθεση με τραυματισμό μέσα στο σπίτι τους, και οι ένοχοι δεν έχουν εντοπισθεί. Επίσης (ο δρ. Πουλιανός) προκλήθηκε φραστικά εν όσω προσπαθούσε να δώσει μία ομιλία σε εκπαιδευτικούς και μαθητές, μετά από σχετική πρόσκλησή τους.
Αναγνωρισμένοι ανθρωπολόγοι και γεωλόγοι κατ’ επανάληψη έχουν εμποδισθεί κατά την πρόσβαση στο Σπήλαιο και τα ευρήματά του για περαιτέρω έρευνες, ουσιαστικά χωρίς κανέναν λόγο. Εξ άλλου, ενωρίτερα αυτήν την χρονιά υπήρξε παραπληροφόρηση του Ελληνικού Κοινοβουλίου αναφορικά με οικονομικά θέματα του Σπηλαίου.
Προσβλέποντας σε απαντήσεις στα παραπάνω ζητήματα.
Δικός σας,
Καθηγητής Νίκολας Μάτσι-Ταίυλορ

Γιώργος Λεκάκης, xronos.gr

http://enneaetifotos.blogspot.gr

Η εξέλιξη τιμωρεί τον εγωισμό σύμφωνα με νέα μελέτη

Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο

Η εξέλιξη δεν ευνοεί τα εγωκεντρικά άτομα, αναφέρει νέα μελέτη που διεξήγαγαν ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν. Αντιθέτως, αναφέρουν οι ερευνητές, ευνοεί τη συνεργασία.

Η νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Nature Communications αμφισβητεί προηγούμενες θεωρίες που ανέφεραν ότι είναι καλύτερο να δρα κανείς εγωκεντρικά.

Η ομάδα των ερευνητών χρησιμοποίησε υπολογιστές τελευταίας τεχνολογίας για να εξετάσει το «δίλημμα του φυλακισμένου», ένα σενάριο της θεωρίας παιγνίων. Στόχος ήταν να εξεταστεί εάν στο τέλος θα κερδίσει ο εγωισμός ή η ανιδιοτέλεια.

Το σενάριο θέλει δύο υπόπτους να ανακρίνονται σε διαφορετικά κελιά, οι οποίοι καλούνται να αποφασίσουν εάν θα ενημερώσουν ο ένας τον άλλο.

Όποιος αποφάσιζε να καταθέσει εις βάρος του άλλου θα απελευθερωνόταν, ενώ ο συγκρατούμενός του θα έμπαινε για έξι μήνες στη φυλακή.

Εάν και οι δύο συλληφθέντες δεχόντουσαν την προσφορά, θα κατέληγαν φυλακισμένοι για 3 μήνες ο καθένας.

Εάν σιωπούσαν και οι δύο, η ποινή τους θα αντιστοιχούσε σε φυλάκιση ενός μήνα.

Η έρευνα απέδειξε ότι εάν δινόταν στους κρατούμενους η ευκαιρία να συνομιλήσουν, τότε θα κατάφερναν να συνεργαστούν και να επιλέξουν να μη δώσουν πληροφορίες ο ένας για τον άλλο.

Ωστόσο, εάν δεν τους επιτρεπόταν η επικοινωνία, η πιο δημοφιλής στρατηγική ήταν η προδοσία του συγκρατούμενου, σε μια προσπάθεια να αποφύγουν την βαρύτερη ποινή.

Ο επικεφαλής της έρευνας, Κρίστοφ Αντάμι του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν δήλωσε ότι βραχυπρόθεσμα η τακτική του εγωισμού μπορεί να λειτουργεί.

Ωστόσο, εάν ακολουθηθεί μακροπρόθεσμα, τότε το ανθρώπινο είδος θα εξαφανιζόταν, καθώς σταδιακά όλοι θα έφταναν να έχουν τα ίδια εγωιστικά χαρακτηριστικά προκειμένου να επιβιώσουν.

Ο μαθηματικός Τζον Νας είχε ισχυριστεί ότι η καλύτερη στρατηγική στο δίλημμα του φυλακισμένου είναι η μη συνεργασία μεταξύ των κρατουμένων.

«Για πολλά χρόνια, οι άνθρωποι αναρωτιούνταν: εάν ο Νας έχει δίκιο, τότε γιατί βλέπουμε συνεργασία στο βασίλειο των ζώων, στον κόσμο της μικροβιολογίας και στους ανθρώπους;» δήλωσε ο Κ.Αντάμι.

Newsroom ΔΟΛ