Χορεύοντας το χορό μέχρι το τέλος...

Από τότε που συνειδητοποίησα πως δεν θα δω ποτέ τους γονείς μου μαζί σαν ηλικιωμένο ζευγάρι, άρχισα να παρατηρώ έξω με μεγάλο ενδιαφέρον και προσοχή τα ηλικιωμένα ζευγάρια. Δεν ξέρω τι με παρακίνησε να πράξω κατά αυτόν τον τρόπο. Σίγουρα, όμως απέκτησα μία διαφορετική οπτική για τον κόσμο και εκτίμησα πολύ παραπάνω την αξία της συντροφικότητας και του ‘’μαζί’’.

Πόσο δυνατή η λέξη ‘’μαζί’’; Πόση προσπάθεια χρειάζεται για να γίνει πράξη; Πόσες συνέπειες έχει είτε θετικές είτε αρνητικές; Και πόσοι εν τέλει καταφέρνουν αυτό το ‘’μαζί’’ να το κρατούν για πάντα;

Μου αρέσει συγκεκριμένα να παρατηρώ τα ηλικιωμένα ζευγάρια και τις όμορφες συνήθειές τους, να βγαίνουν το βράδυ περιποιημένοι και οι δύο στο εστιατόριο, να ακούν την αγαπημένη τους μουσική και να σιγοτραγουδούν,να κρατιούνται σφιχτά από το χέρι. Λες και δεν υπάρχει αύριο, λες και δεν υπάρχει χθες, αυτά τα ζευγάρια ζουν το τώρα και απολαμβάνουν την στιγμή χωρίς άγχος,κοιτώντας πάντα προς την ίδια κατεύθυνση. Τι μας έκανε άραγε να έχουμε συνηθίσει να κάνουμε εκπτώσεις στον έρωτα και στην αγάπη;

Στις μέρες μας με το παραμικρό, λίγη γκρίνια, κάποιες μικρές διαφωνίες και κατευθείαν λέμε αντίο. Γιατί δεν αντέχουμε να χορέψουμε μέχρι τέλος τον χορό στον οποίο διαλέξαμε να είμαστε;
Δεν ξέρω αν μπορώ να το ονομάσω μαγική συνταγή για σχέση που αντέχει στον χρόνο, σίγουρα όμως έχω κάποια βασικά χαρακτηριστικά υγιούς σχέσης στο μυαλό μου: ρομαντισμός, ειλικρίνεια, εμπιστοσύνη, πάθος, μοίρασμα, ενδιαφέρον. Να είσαι δεκτικός απέναντι στον άνθρωπό σου, να παίρνεις μέσα σου ένα βαθύ κομμάτι του, να δίνεσαι σε αυτόν. Να σε ενδιαφέρει κάθε ώρα και στιγμή πως είναι και πως νιώθει. Όλα αυτά φαντάζουν ιδανικά.

Ιδανικό, όμως είναι όχι να υπάρχουν όλα αυτά τα θετικά στοιχεία στην σχέση, αλλά να απουσιάζουν τα κακά χαρακτηριστικά που την πηγαίνουν πίσω. Ποια είναι τα αρνητικά χαρακτηριστικά; Κριτική και αμυντική στάση παίρνουν το βραβείο. Σίγουρα, στιγμές άμυνας θα υπάρξουν και στα επιτυχημένα ζευγάρια. Αυτά, όμως θα προσέξουν ότι κάτι δεν πάει καλά και θα προσπαθήσουν να διορθώσουν την κατάσταση. Δεν θα το βάλουν στα πόδια.

Η κάθε σχέση στην ζωή μας ερωτική ή μη θέλει προσπάθεια, αμοιβαία αισθήματα, πίστη, ειλικρίνεια και σεβασμό. Όταν σπάει το γυαλί, να μη κολλάμε τα σπασμένα κομμάτια, ούτε να αλλάζουμε ποτήρι. Απλά να μπορούμε να αντικαθιστούμε το γυαλί με νέο υλικό! Νέους υγιείς τρόπους συμβίωσης που θα διαλέξει από κοινού το ζευγάρι. Κοινοί στόχοι, κοινά όνειρα, αίσθηση ομαδικότητας.

Γράφοντας μου έρχονται όλο και περισσότερα θετικά χαρακτηριστικά. Δεν θα τα απαριθμήσω. Άλλωστε η κάθε σχέση είναι μοναδική και μόνο το ίδιο ζευγάρι γνωρίζει τι είναι γι΄αυτό σημαντικό και τι όχι.

Θαυμάστε και αγαπήστε αυτόν που έχετε δίπλα σας. Μπορεί να είσαι κατά του γάμου, γυναίκα καριερίστρια, μεγάλος εραστής, αλλά πάνω απ’όλα είσαι άνθρωπος και μεγαλώνοντας δεν μπορεί να μη θέλεις το παρεάκι σου. Γι’αυτό και μόνο αξίζει να σκεφτείς λίγο καλύτερα τα κριτήρια σου όταν κάνεις σχέση. Μην βλέπεις τα πράγματα μονόφθαλμα. Να σκέφτεσαι πάντα με γνώμονα την αγάπη.

Και αν νιώθεις ότι ο παρτενέρ σου μπορεί να σε χορέψει μέχρι το τέλος του χορού…..να τον κρατάς!!

Γεωργία Κανελλοπούλου – Ψυχολόγος

H επιλογή του συντρόφου

Η επιλογή του συντρόφου διαμορφώνεται σε ασυνείδητο επίπεδο από τα πρώτα χρόνια της ζωής, όταν συντελείται ο σχηματισμός ταυτότητας φύλου, μέσα από τη σχέση με τους γονείς. Είναι πλέον γνωστό ότι η σχέση με τον ετερόφυλο γονέα είναι καθοριστική για την ποιότητα των σχέσεων μα τα άτομα του άλλου φύλου.

Μια σταθερά θετική τρυφερή σχέση με τον ετερόφυλο γονιό επιτρέπει την διαμόρφωση ικανότητας συναλλαγής με στοιχεία εμπιστοσύνης και αλληλοεκτίμησης, ενώ μια εξαρτητική ή έντονα συγκρουσιακή σχέση με τον ετερόφυλο γονιό συνοδεύει το άτομο και διαταράσσει τις προσωπικές σχέσεις.

Η εμπιστοσύνη στον άλλο προϋποθέτει την εμπιστοσύνη στον εαυτό. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση δεν έχει την ικανότητα να εμπιστεύεται. Δεν εμπιστεύεσαι τον άλλο, απλώς του παραδίδεσαι. Η αυτοεγκατάλειψη στα πλαίσια της σχέσης προσομοιάζει στον έντονο έρωτα, αλλά στην ουσία εκφράζει μια παραίτηση από την προσωπική ευθύνη και την προσωπική συμμετοχή.

Η εμπιστοσύνη δεν αφήνει χώρο για ζηλοτυπίες, αμφισβητήσεις και επιβεβαιώσεις. Παρακάμπτει τις ψυχοφθόρες προστριβές και επιτρέπει την αυτονομία των συντρόφων, δίχως την αίσθηση απειλής για την σχέση. Η ελευθερία όχι μόνο δεν αποτελεί κίνδυνο, αλλά αντίθετα είναι ευκαιρία, αφού δίνει την δυνατότητα στον κάθε σύντροφο να συλλέγει νέες σημαντικές εμπειρίες στην προσωπική, ξεχωριστή του πορεία, τις οποίες μπορεί να προσφέρει στο κοινό ταμείο του ζευγαριού.

Η εμπιστοσύνη στον ερωτικό τομέα δεν μπορεί να στηρίζεται στα τσεκαρίσματα και σε κρυφές ματιές στα κινητά και στα λάπτοπ. Η εμπιστοσύνη δεν μπορεί να διασφαλιστεί με ζηλοτυπίες και με περιορισμούς στις σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους που υπάρχουν στο εργασιακό ή στο φιλικό περιβάλλον.

Δεν μπορεί να σταθεί ένα μαγαζί, όπου ο ένας συνέταιρος θα παραφυλάει τον άλλο, μήπως κλέψει από το κοινό ταμείο. Πώς θα σταθεί μια σχέση, όπου ο ένας θεωρεί τον άλλο αναξιόπιστο, που αναζητά την ευκαιρία να ξεφύγει;

Πόσο ελκυστικός μπορεί να είναι ένας σύντροφος που κάνει διαρκώς ελέγχους και παρατηρήσεις; Πόσο έξυπνο είναι να μεταβάλλεται σε ένα ανασφαλή δεσμοφύλακα που η μόνη του ασχολία είναι να μην δραπετεύσει ο κρατούμενος;

Ένας ισοπεδωμένος σύντροφος που έχει εγκαταλείψει τον εαυτό του και δεν ενδιαφέρεται για την ύπαρξη των άλλων ανθρώπων γύρω του, δεν είναι ένας πιστός σύντροφος που αξίζει τη συμπόρευση μαζί του, αλλά ένα αφόρητο βάρος στη ζωή.

Δεν μπορεί να εμπιστευτείς ένα άνθρωπο που έχει διαταραγμένες προσωπικές σχέσεις με τα μέλη της οικογένειάς του, που νιώθει πικρία από την εγκατάλειψη των φίλων του και έχει ένταση με τους συναδέλφους του και να φαντασιώνεις ότι μαζί σου θα είναι όλα ιδανικά.

Δεν μπορείς να εμπιστευτείς κάποια που είναι το κοριτσάκι που δεν έχει αυτονομηθεί ποτέ και να περιμένεις να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες στην κοινή ζωή…

Δημήτρης Καραγιάννης "Έρωτας ή τίποτα"

Ο δικός μας άνθρωπος

Ο προσωπικός χώρος στο ζευγάρι είναι ο κοινός χρόνος τους. Ο χρόνος που πάντα είναι πολύ λίγος για ένα ζευγάρι που αγαπιέται. Ο χρόνος που αφιερώνεται στις συζητήσεις τους, που αφορούν πληροφορίες για τον χρόνο που έζησαν ξεχωριστά και για τα όσα κατάφεραν. Για όσα συνειδητοποίησαν μόνοι τους και θα ήθελαν να μοιραστούν. Για τα όσα όμορφα και σημαντικά έχουν ζήσει τώρα ή στο παρελθόν και θα ήθελαν να τα επεξεργαστούν από κοινού, ώστε να διασωθούν στην κοινή μνήμη. Για τα όσα πικρά, επώδυνα ή αηδιαστικά έχουν ζήσει τώρα ή στο παρελθόν και για τα οποία θέλουν να ορκιστούν ότι θα απουσιάζουν από την κοινή ζωή τους.

Σημαντικός είναι ο χρόνος στο ζευγάρι όταν γελούν και αστειεύονται. Όταν εκφράζονται όλες οι υπαρκτές δυσκολίες από την θέρμη του έρωτά τους. Όταν το παιχνίδισμα γίνεται τρόπος ζωής για όσους σέβονται τη σοβαρότητά της. Όταν η τρυφερότητα δεν αφορά μόνο τα προκαταρκτικά στάδια της σεξουαλικής σχέσης, αλλά είναι η ίδια η σχέση. Όταν η καλή διάθεση δεν είναι κουκούλωμα των προβλημάτων, αλλά η βεβαιότητα για τη δυνατότητα επίλυσής τους.

Σημαντικός είναι ο χρόνος στο ζευγάρι, όταν μπορούν να χαλαρώσουν δίχως να πρέπει να απολογούνται. Όταν μπορούν να αυτοσαρκαστούν, δίχως να φοβούνται ότι θα ξεπέσουν στα μάτια του συντρόφου. Όταν αντί για γκρίνιες και παράπονα για εκείνα που ήθελαν και δεν έγιναν, μοιράζονται τις επιθυμίες τους και τα όνειρά τους.

Ο σύντροφος τότε δεν ακούει απλώς αυτά που του λες, αλλά γνωρίζει να αφουγκράζεται και αυτά που σε δυσκολεύουν να τα ονομάσεις, αυτά που ζητούν τον χρόνο τους για να αναδυθούν, αυτά που δεν έχεις λόγια να τα εκφράσεις.

Ο σύντροφος που είναι ο καλός σου φίλος. Που δεν κολλάς επάνω του γιατί δυσκολεύεσαι στις σχέσεις με τους άλλους, αλλά γιατί με αυτόν έχεις απεριόριστες δυνατότητες επικοινωνίας και κατανόησης.

Συντροφικότητα. Η δυνατότητα να έχεις τον δικό σου άνθρωπο. Τον άνθρωπο που σε γνωρίζει και γι αυτό σε εμπιστεύεται. Να έχεις δίπλα σου κάποιον που θέλει να σε ακούει, όχι για να σου κάνει χάρη, αλλά γιατί εμπλουτίζεται από την σχέση του με σένα. Να έχεις τον δικό σου άνθρωπο που δεν σε παρεξηγεί, γιατί γνωρίζει να εξηγεί τις προθέσεις σου. Να θέλεις να είσαι μαζί του όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί μαζί του είσαι ολόκληρος ο εαυτός σου.

Συντροφικότητα. Η αίσθηση ότι είναι ο δικός μου άνθρωπος. Ο αγαπημένος. Ο σημαντικός. Αυτός που με δυσκολεύει με το να είναι διαφορετικός, ακόμη και όταν συμφωνούμε. Αυτός που με δυσκολεύει με το να είναι παρόν, ακόμη και στη μοναξιά μου. Αυτός που με δυσκολεύει με το να μη δέχεται τους συμβιβασμούς μου. Αυτός που με δυσκολεύει με την ομορφιά της αγάπης του. Αυτός που με δυσκολεύει με το να μη του φτάνει ποτέ ο κοινός μα χρόνος. Αυτός που με δυσκολεύει με το να με εμπιστεύεται απροϋπόθετα. Αυτός που με δυσκολεύει με το να μην μου επιτρέπει να εγκλωβίζομαι στα άσχημα. Αυτός που με δυσκολεύει με το να μην μου επιτρέπει να παραιτούμαι. Αυτός που με δυσκολεύει με το να με βλέπει ερωτικά, ακόμη και όταν εγώ δεν αντέχω τον εαυτό μου. Αυτός που με δυσκολεύει με το να μου ζητά να είμαι ο εαυτός μου και μόνο αυτό…

Δημήτρης Καραγιάννης από το βιβλίο του «Έρωτας ή τίποτα»