Τα κύτταρα βλέπουν μόνο την εικόνα που έχουμε στο μυαλό μας

Για χρόνια, τα απανταχού συμπεράσματα ήταν ότι τα γονίδια καθορίζουν την ευεξία και την μακροπρόθεσμη υγεία μας. Εάν η οικογένειά μας είχε ιστορικό διαβήτη, τότε αυτή ήταν και η δική μας αναμενόμενη μοίρα. Αν από την πλευρά της μητέρας μας υπήρχε ιστορικό καρκίνου, τότε και εμείς περιμέναμε με αγωνία την επίφοβη διάγνωση του.
Η επιστήμη και ο ιατρικός κόσμος υπαγόρευε το μέλλον μας. «Είναι γενετικό» ήταν η κοινή απάντηση όταν έρχονταν αντιμέτωποι με μια ιατρική πρόκληση και εμείς σαν παγιδευμένες πάπιες στο σκοπευτήριο, ανήμπορες  να αλλάξουν το αποτέλεσμα μιας ασθενικής τάσης στην οικογένεια.
Ωστόσο, στο άρθρο μας για τον Δρ. Μπρους Λίπτον (Bruce Lipton), συγγραφέα του περίφημου βιβλίου «Η βιολογία της πεποίθησης”, Εκδόσεις Πατάκη, θα δούμε πως αυτός ο επιστήμονας και ερευνητής ρίχνει φως σε μια νέα κατανόηση που λέει ότι: δεν είμαστε θύμα των γονιδίων μας, αλλά ένα προϊόν του περιβάλλοντός μας.

Τα κύτταρα και το περιβάλλον τους
Σαράντα οκτώ χρόνια πριν, ο Δρ. Λίπτον έκανε ένα συναρπαστικό πείραμα που άλλαξε τον τρόπο αντίληψης μας σχετικά με τις γενετικές τάσεις. Κλωνοποίησε ένα βλαστοκύτταρο (αναπαραγωγή κυττάρων που είναι γενετικά πανομοιότυπα) σε ένα τρυβλίο (ένα διαφανές πιάτο που χρησιμοποιείται για την καλλιέργεια μικροοργανισμών) και μετά από μία εβδομάδα, αυτό το ένα κύτταρο είχε διαιρεθεί σε 50.000 γενετικά πανομοιότυπα κύτταρα. Χώρισε αυτά τα πανομοιότυπα κύτταρα σε 3 διαφορετικά τρυβλία, αλλά άλλαξε το μέσο καλλιέργειας ή το περιβάλλον, σε κάθε πιάτο. Θα ήταν το αποτέλεσμα ίδιο;
Εδώ βρήκε εντυπωσιακά αποτελέσματα: στο πρώτο τρυβλίο, τα κύτταρα που σχηματίστηκαν ήταν μυϊκά κύτταρα, στη δεύτερη περίπτωση κύτταρα οστών ενώ στην τρίτη, λιποκύτταρα. Τι έλεγχε την τύχη αυτών των πανομοιότυπων κυττάρων; Το περιβάλλον μέσα στο οποίο υπήρχαν, καθόριζε τη μοίρα τους.
Τι σημαίνει αυτό για το ανθρώπινο σώμα; Εκεί που κάποτε νομίζαμε ότι η γενετική θα καθορίσει πλήρως τη μελλοντική υγεία ή τις ασθένειες μας, τώρα έχει αποδειχθεί ότι μόνο το 1% της ασθένειας οφείλεται στη γενετική: το 99% της υγείας μας καθορίζεται από το περιβάλλον μας.

Το εσωτερικό περιβάλλον μας φτιάχνει ή χαλάει την υγεία μας
Τι εννοεί ο Δρ. Λίπτον όταν μιλάει για το περιβάλλον; Αναφέρεται στο εσωτερικό περιβάλλον τους σώματος μας: την υγεία και την ισορροπία των εντέρων, οργάνων, αδένων, οστών και του αίματος και ό, τι υποστηρίζει ή διαταράσσει αυτό το περιβάλλον.
Οι εσωτερικοί μας διαταράκτες περιλαμβάνουν τον χώρο τον οποίο ζούμε (π.χ. ένα παλιό σπίτι γεμάτο μούχλα ή ένα νέο σπίτι με τοξικά υλικά) και τα είδη χημικής ή περιβαλλοντικής τοξικότητας στα οποία εκτεθήκαμε από την στιγμή της σύλληψης μας μέχρι σήμερα. Περιλαμβάνει επίσης τη διατροφή μας, με πολλές συνήθειες οι οποίες είναι ειδικές από το οικογενειακό ιστορικό μας: π.χ. διατροφή πλούσια σε σάκχαρα, γλουτένη, γαλακτοκομικά ή σόδες, καραμέλες και κονσερβοποιημένα-επεξεργασμένα ή γρήγορα φαγητά.
Επίσης, το εσωτερικό περιβάλλον μας επηρεάζεται από την έκθεση μας σε βαρέα μέταλλα συμπεριλαμβανομένων και των ασημένιων σφραγισμάτων που είχατε εσείς, η μητέρα σας, η γιαγιά και προγιαγιά σας, καθώς και το συναισθηματικό υπόβαθρο του σπιτιού (ευτυχισμένο, λυπημένο, φοβισμένο, καταχρηστικό) και την τρέχουσα κατάσταση του μυαλού σας.
Δίδυμα που μεγάλωσαν σε διαφορετικές οικογένειες
Αν κάποια μονοζυγωτικά (όμοια) δίδυμα μεγάλωναν σε ξεχωριστά περιβάλλοντα, η κατάσταση της υγεία τους θα ήταν πιθανότατα διαφορετική. Ας πούμε ότι το ένα μεγάλωνε σε μια οικογένεια που ήταν ευτυχισμένη, ισορροπημένη και είχε μια απόλυτα ισορροπημένη και χωρίς χημικές ουσίες υγιεινή διατροφή. Το άλλο δίδυμο ζούσε σε μια οικογένεια που ήταν χαοτική, καταχρηστική και έτρωγαν μια διατροφή πρόχειρο φαγητό γεμάτη χημικές ουσίες. Τα περιβάλλοντά τους θα ήταν ριζικά διαφορετικά. Το δυναμικό για να αναπτύξει το δεύτερο δίδυμο που βρίσκεται στο τοξικό περιβάλλον μια κρίσιμη ασθένεια, είναι πολύ πιο μεγαλύτερο.
Το περιβάλλον στο οποίο ζούμε σήμερα και ζήσαμε από την παιδική μας ηλικία μπορεί να επηρεάσουν ριζικά τον τρόπο που τα γονίδιά μας μπορούν να εκφραστούν. Η μελέτη της επιγενετικής αποδεικνύει ότι η κακή έκφραση του γονιδίου μπορεί να ενεργοποιηθεί από πολλούς περιβαλλοντικούς παράγοντες όπως τη χημική, συναισθηματική ή σωματική κατάσταση.

Σκέψεις που βλάπτουν την υγεία μας
Αλλά ο Δρ. Λίπτον προχωρά σε πολλά βήματα περαιτέρω. Στο βιβλίο του «Η βιολογία της πεποίθησης» καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι κακές σκέψεις μας έχουν την ικανότητα να δημιουργήσουν φλεγμονές στο σώμα, ενώ οι καλές σκέψεις μας μπορούν να τις μειώσουν. Στην πραγματικότητα, ο εγκέφαλός μας είναι ο χημικός που δημιουργεί τη χημεία του αίματός μας. Όταν είμαστε ερωτευμένοι, έχουμε την απελευθέρωση της ωκυτοκίνης και της ντοπαμίνης (νευροδιαβιβαστές ευεξίας) που δημιουργούν μια αίσθηση απέραντης ευεξίας και σταθερότητας.
Αντίθετα, όταν έχουμε θυμωμένες και ανήσυχες σκέψεις που δημιουργούν φόβο και θυμό, αυτές οι χημικές ουσίες του στρες προκαλούν φλεγμονή και καταστέλλουν την ανάπτυξη των κυττάρων: με άλλα λόγια, ο φόβος και ο θυμός σκοτώνουν τα κύτταρα. Τα κύτταρα βλέπουν μόνο την εικόνα που έχουμε στο μυαλό μας, δεν έχουν τη δυνατότητα να δουν τον πραγματικό κόσμο. Έτσι, η χημεία του αίματος αλλάζει σύμφωνα με τις εικόνες στο μυαλό. Καθώς βλέπει αυτή την εικόνα ο εγκέφαλος μας, δημιουργεί ορισμένες νευροχημικές αντιδράσεις που εναρμονίζονται με αυτό που βλέπουν, μετατρέποντάς τη βιολογία μας.
Αν το μυαλό μας παρερμηνεύει τον κόσμο, τα κύτταρά μας δεν γνωρίζουν τι είναι και τι δεν είναι αλήθεια και ο φόβος κλείνει όλες κυτταρικές προστασίες. Όταν έχουμε μια λοίμωξη και βρισκόμαστε σε κατάσταση φόβου και θυμού, τα κύτταρά μας δεν μπορούν να προστατεύσουν τους εαυτούς τους γιατί το άγχος κλείνει το ανοσοποιητικό μας σύστημα, προκειμένου να εξοικονομήσει ενέργεια. Κάθε μέρα, καθώς λούζουμε τους εαυτούς μας με στρες, το ανοσοποιητικό μας κλείνει συστηματικά.

Σκέψεις που θεραπεύουν και η βιολογία της πεποίθησης
Η έννοια αυτή απεικονίζεται σε ένα από τους γιατρούς μου. Πολλά χρόνια πριν, είχε ένα ιστορικό ελκώδους κολίτιδας. Κατά τη διάρκεια μιας περιόδου δύο ετών, ήταν σε θέση να την θεραπεύσει με φυσικές μεθόδους. Ωστόσο, δέκα χρόνια αργότερα, όταν το παιδί της ήταν 2 ετών, ανακάλυψε ότι τα παλιά συμπτώματα του εντέρου της επέστρεψαν. Εκείνη πανικοβλήθηκε. Τι είχε αλλάξει; Οι διατροφικές συνήθειες της παρέμειναν ίδιες και ήταν πολύ υγιής και ισορροπημένες. Όμως, λόγω του στρες, οι σκέψεις της επικεντρώθηκαν στην επικείμενη ασθένεια. Είχε παγιδευτεί σε δόσεις αρνητικής σκέψης όσο αφορά την εντερική της υγεία.
Κατά τη περίοδο εκείνη διάβασε ένα βιβλίο που ενθαρρύνει θετικά αποτελέσματα για την υγεία. Για τις επόμενες 60 ημέρες, δεν επίτρεψε στον εαυτό της καμία αρνητική σκέψη σχετικά με τα έντερα της να επικρατήσουν. Κάθε φορά που έβρισκε τον εαυτό να επαναλαμβάνει νοερά τη φράση, «Τι βάσανο είναι αυτό…» αμέσως διόρθωνε την σκέψης της. Όταν έπιανε τον εαυτό να επαναλαμβάνει ότι τα έντερα της είχαν φλεγμονές το διόρθωνε λέγοντας ότι τα έντερα της ήταν χωρίς συμπτώματα, υγιή και σε ισορροπία.
Μετά από 2 εβδομάδες, άρχισε να βλέπει ότι τα συμπτώματα της μειώθηκαν και μέχρι το τέλος των δύο μηνών, είχαν εντελώς εξαφανιστεί. Το μόνο πράγμα που άλλαξε ήταν οι σταθερά αρνητικές σκέψεις της σχετικά με τα συμπτώματα των εντέρων της. Ο Δρ. Λίπτον λέει ότι είναι επικίνδυνο να σκεφτόμαστε τον εαυτό μας ως άρρωστο, γιατί και πάλι αυτό θα οδηγήσει στην απελευθέρωση ορισμένων χημικών ουσιών που θα κλείσουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Η δύναμη των σκέψεών μας είναι εκπληκτική!

Πως δημιουργούμε μοτίβα σκέψεων;
Πώς διαμορφώνονται τα μοτίβα σκέψης; Κατά τα πρώτα επτά χρόνια της ζωής μας, διαμορφώνουμε την άποψη μας τόσο για τον κόσμο γύρω μας όσο και τις προσωπικές μας απόψεις. Παρακολουθούμε τους γονείς μας και οι πεποιθήσεις τους, καταγράφονται στον εγκέφαλό μας.
Οι γονείς είναι οι προπονητές μας. Δηλώσεις όπως «δεν είσαι αγαπητός» ή «δεν είσαι καλό παιδί», ακόμα και όταν ειπωθούν αντιδραστικά μπορεί να καταλήξουν να είναι καθοριστικά για την ζωή μας. Οι περισσότεροι γονείς κάνουν το καλύτερό τους, αλλά μερικές φορές οι δηλώσεις τους παίρνουν μόνιμες θέσεις στο υποσυνείδητο μας. Και τελικά αυτός ο προγραμματισμός, μπορεί να τρέξει τη ζωή μας.
Ωστόσο, δεν πρέπει να αισθανόμαστε ότι είμαστε θύματα του εν λόγω προγραμματισμού γιατί δεν έχει σημασία πόσο έντονες ήταν αυτές οι δηλώσεις ή οι περιστάσεις. Γιατί εμείς μπορούμε να εργαστούμε και να δημιουργήσουμε εκ νέου τον προγραμματισμό μας αλλάζοντας αυτά τα αρνητικά πρότυπα σκέψης, αν θέλουμε να ζήσουμε μια ζωή γεμάτη υγεία και ευτυχία.

Συνειδητός ή υποσυνείδητος νους;
Υπάρχουν δύο τμήματα του νου: ο συνειδητός και ο υποσυνείδητος νους. Ο συνειδητός νους είναι η δημιουργική φύση μας, αυτό που είμαστε σε καθημερινή βάση. Κατέχει τις ευχές και τις επιθυμίες μας. Μπορεί να σκεφτεί το παρελθόν και το μέλλον, πηγαίνοντας πίσω-μπρός χωρίς κανέναν περιορισμό.
Ο υποσυνείδητος νους δεν βλέπει παρελθόν ή μέλλον, αλλά μόνο προγράμματα. Με άλλα λόγια, είναι η συνήθεια του μυαλού. Ό, τι μαθαίνουμε γίνεται πρόγραμμα, είτε καλό, είτε κακό. Ο υποσυνείδητος νους υπάρχει μόνο στο παρόν και είναι στον αυτόματο πιλότο, πατάμε το κουμπί και παίζει.
Κατά το 95% της ημέρας μας, η σκέψη μας βρίσκεται στον αυτόματο πιλότο (πραγματικά). Γι ‘αυτό, στην πραγματικότητα δεν οδηγούμε τις σκέψεις μας, αλλά είμαστε σχεδόν πάντα στον αυτόματο πιλότο που εκφράζει τον υποσυνείδητο προγραμματισμό μας. Στην πραγματικότητα, θα μπορούσαμε κάλλιστα να εκφράζουμε τη συμπεριφορά των γονιών μας. Πόσες φορές έχουμε σταματήσει τον εαυτό μας, γιατί ακούμε να επαναλαμβάνουμε τις ίδιες φράσεις που έλεγαν οι γονείς μας όταν μας μάλωναν;  Και όταν κάποιος μας πει, «Είσαι ακριβώς όπως ο πατέρας σου» και ο πατέρας μας δεν χαίρει μια θετική εικόνα στο νου μας, ανάβουμε αμέσως. Πώς γίνεται αυτό να είναι αλήθεια; Έχουμε κάνει τα πάντα για να είμαστε διαφορετικοί και όμως δεν μπορούμε να δούμε ότι ο προγραμματισμό μας κατά τη διάρκεια της μικρής ηλικίας μας συνεχίζει να εκφράζεται.

Αλλάζουμε τον προγραμματισμό μας και αλλάζουμε την υγεία μας
Πώς μπορούμε να αλλάξουμε τον προγραμματισμό μας; Όταν μιλάμε στον εαυτό μας δυνατά και λέμε «εγώ δεν πρόκειται να φάω αυτό το κομμάτι του κέικ», σκεφτείτε το εξής: το υποσυνείδητό μας καθορίζει την παράσταση και δεν ακούει. Και η παραπάνω δήλωση έχει αλλάξει καθόλου τη συμπεριφορά μας; Ίσως όχι, γιατί συνεχίζουμε να χώνουμε το κέικ στο στόμα μας ξανά και ξανά. Ή όταν διαβάζουμε ένα βιβλίο αυτοβοήθειας, το συνειδητό μυαλό μας λέει ΝΑΙ! Αλλά ήταν η αλλαγή μόνιμη; Το υποσυνείδητο μυαλό μας δεν μπορεί να μάθει μέσα από τη δημιουργικότητα. Μπορεί να μάθει μόνο μέσα από την αυτό-ύπνωση.
Ένας πολύ καλός τρόπος για να ξεκινήσουμε έναν εκ νέου προγραμματισμό είναι να έρθουμε σε επαφή με τα κύματα δέλτα στον εγκέφαλο μας, ακριβώς την ώρα που πάμε να αποκοιμηθούμε. Είναι σημαντικό να παίξουμε ηχογραφημένα θετικά μηνύματα για τουλάχιστον 15 λεπτά πριν κοιμηθούμε, έτσι ώστε οι λέξεις να μπορέσουν να εισέλθουν βαθιά στο υποσυνείδητο μας. Φυσικά, η επανάληψη είναι πολύ σημαντική.
Είναι σημαντικό να δούμε τις προκλήσεις μας και να μάθουμε ποιες πεποιθήσεις δεν μας υποστηρίζουν πια και να τις απομακρύνουμε. Αυτό μπορεί να γίνει μέσα από έναν πνευματικό καθαρισμό της SRT. Μπορούμε είτε να χρησιμοποιήσουμε έτοιμες θετικές δηλώσεις ή να βρούμε μέσω μιας συνεδρίας SRT ποιες είναι οι καταλληλότερες για εμάς και να τις τροποποιήσουμε σύμφωνα με την περίπτωση μας. Μπορούμε να δημιουργήσουμε κάποιες με στόχο την υγεία του σώματος ή του νου ή σχετικά με τις πεποιθήσεις και τη ζωή μας.
Όταν οι δηλώσεις αυτές επαναλαμβάνονται, είναι δυνατόν να αλλάξουν τον προγραμματισμό μας. Στην πραγματικότητα, όταν οι δηλώσεις γίνονται σωστά, έχει αποδειχθεί ότι μπορούν να αλλάξουν τη συμπεριφορά μας σε 5-8 λεπτά. Και όταν συνδυάζονται με θεραπευτική διατροφή των κυττάρων για κυτταρική υγεία, με την πάροδο του χρόνου, το εσωτερικό περιβάλλον μας μπορεί να αλλάξει (οι χρόνοι διαφέρουν για τον καθένα). Καθώς οι σκέψεις μας αλλάζουν, η φλεγμονή κατευνάζεται, τα καλά γονίδια εκφράζονται και υπάρχουν αλλαγές στη ζωή μας. Δεν είμαστε θύματα των γονιδίων μας, αλλά ο νικητής του περιβάλλοντός μας.

Απόδοση: Ξένια Ιωαννίδου

Δείτε κι εδώ: 


https://www.facebook.com/thelightyouare/posts/436773720440534



https://www.brucelipton.com/