Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

Η Γερμανία αποτελεί το όχημα της διεθνούς των τοκογλύφων, για την αποσάθρωση της Ευρώπης


Η αμετανόητη Γερμανία βάζει και πάλι την Ευρώπη σε κίνδυνο.
Κάποτε ήταν η Πολωνία και η Ουγγαρία, ενώ σήμερα είναι η Ελλάδα και η Ιρλανδία τα πρώτα θύματα της νέας γερμανικής επίθεσης.
Δεκάδες εκατομμύρια νεόφτωχων τα θύματά της.
Στο ίδιο έργο θεατές. Και πάλι μετά από μισό περίπου αιώνα βλέπουμε τη Γερμανία στον γνωστό της ρόλο. Στον ρόλο του "αξιολογητή" των λαών και των ανθρώπων. Στον ρόλο που της επιτρέπει να σηκώνει το "χέρι" και να δείχνει με το "δάκτυλο" τους "ανώτερους" και τους "κατώτερους". Στον ρόλο του "άξιου", ο οποίος διεκδικεί την "κηδεμονία" των "ανάξιων". Απλά άλλαξε λίγο η φρασεολογία, αλλά όχι το "ρεπερτόριο". Σήμερα δεν υπάρχουν οι ανώτεροι "Άρειοι", που "δικαιούνται" να κυβερνήσουν τον κόσμο. Σήμερα υπάρχουν οι ανώτεροι "νοικοκυραίοι", οι οποίοι "δικαιούνται" να εισπράξουν τα "χρωστούμενα" από τους κατώτερους "τεμπέληδες".
Από εκεί και πέρα "δικαιωματικά" και πάλι θα κυβερνήσουν τον κόσμο σαν ιδιοκτήτες του …Νόμιμοι ιδιοκτήτες …Απόλυτα νόμιμοι, εφόσον με "καθαρές" συνθήκες και σαν ασυναγώνιστοι κέρδισαν αυτό, το οποίο ήθελαν και όλοι οι υπόλοιποι. Όλοι "ήθελαν" να κατακτήσουν τον κόσμο, αλλά αυτοί το κατάφεραν. Τι "φταίνε" οι "καλοί" και "ηθικοί" Γερμανοί, που το κατάφεραν; "Τίμιο" αγώνα έκαναν και "νίκησαν". Τώρα "δικαίως" δείχνουν με το "δάκτυλο" τους "νικημένους".
Τώρα "δικαίως" ο Σόιμπλε αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα των "κατώτερων". Τώρα "δικαίως" όλοι αυτοί οι "κατώτεροι" θα πρέπει να στερηθούν τη συμμετοχή τους και βέβαια την ψήφο τους στα κοινοτικά όργανα. Τώρα "δικαίως" οι Γερμανοί εξαπολύουν συλλογικούς χαρακτηρισμούς με την απαίτηση μάλιστα —όταν το κάνουν— να μην χαρακτηρίσουμε τους ίδιους και πάλι ως ρατσιστές. Δεν είναι αυτοί ρατσιστές …οι άλλοι είναι "μαύροι". Την "αλήθεια" λένε οι "εκλεκτοί" Τεύτονες.
"Τεμπέληδες" είναι οι Έλληνες. "Άχρηστοι" είναι οι Ιρλανδοί. "Απατεώνες" είναι οι Πορτογάλοι. Απόδειξη για όλα αυτά είναι τα "χρέη" τους και η αδυναμία τους ν' ανταγωνιστούν τους "ανώτερους" και βέβαια "τίμιους". Αντικειμενικές "αποδείξεις" για αντικειμενικούς "χαρακτηρισμούς". Το ένα κράτος μετά το άλλο μπαίνει στο "σφαγείο" της Νέας Τάξης. Η Μέρκελ "δείχνει" τους υποψηφίους και οι "αγορές" τούς "σφάζουν" έναν-έναν με τη σειρά. Μιλάμε για τραγικά πράγματα. Οι λαοί της Ευρώπης βλέπουν τον έναν μετά τον άλλο να μπαίνει στο σφαγείο και δείχνουν "υπνωτισμένοι" και αδύναμοι ν' αντιδράσουν στα νέα μαζικά εγκλήματα.
Στο σημείο αυτό αποκαλύπτεται και η τραγικότητα της κατάστασης. Οι λαοί όχι απλά δεν δείχνουν να έχουν τη δυνατότητα και βέβαια την "ευφυΐα" ν' αντιληφθούν τι μεθοδεύεται εις βάρος τους πριν εκδηλωθεί αυτή η απειλή, αλλά αδυνατούν να την αντιληφθούν ακόμα και μετά την εκδήλωσή της. Η άλλοτε πονηρή και έξυπνη Ευρώπη "βλέπει" τον θάνατό της να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια της και δεν έχει αντιδράσει μέχρι τώρα. Δείχνει αδύναμη ν' αντιδράσει. Επαναλαμβάνεται με τον ίδιο απόλυτο τρόπο η ίδια εγκληματική μεθοδολογία και ούτε καν αυτή η επανάληψη την "διδάσκει". Ελλάδα και Ιρλανδία έπεσαν "θύματα" της ίδιας εγκληματικής μεθόδευσης και κανένας δεν αντέδρασε.
Όμως, έστω και καθυστερημένα βλέπουμε να υπάρχει μια κάποια "αντίδραση". Επιτέλους κάτι άρχισε να "κινείται" στην Ευρώπη …Στην υπνωτισμένη Ευρώπη …Στη "χαπακωμένη" Ευρώπη, η οποία δέχθηκε μια επίθεση, την οποία θεωρητικά είχε την εμπειρία να την αποφύγει. Την επίθεση της Γερμανίας. Την νέα επίθεση της ίδιας Γερμανίας, που την αιματοκύλισε δύο φορές μέσα στον προηγούμενο αιώνα. Τώρα, στην "αυγή" του νέου αιώνα της νέας χιλιετίας, οι ίδιοι άνθρωποι έρχονται να επαναλάβουν τους εαυτούς τους, αλλάζοντας την τακτική τους.
Ελπίδα, ότι πλέον θα "ξυπνήσει" η Ευρώπη, μας δίνει η υπουργός των οικονομικών της Ισπανίας. Η υπουργός ενός κράτους, το οποίο είναι θέμα χρόνου ν' "ακολουθήσει" τα προηγούμενα θύματα στην ίδια ακριβώς πρακτική. Η Σαλγάδο, η οποία ήταν η πρώτη υπουργός οικονομικών που συνέδεσε απευθείας τις κερδοσκοπικές επιθέσεις των "αγορών" με τις πολιτικές της Αγγέλας Μέρκελ. Έστω και χωρίς να αναφέρεται απευθείας στη Γερμανία και τη χαφιέ που την κυβερνά, τη "φωτογράφισε" με αρκετή ακρίβεια.
Σιγά-σιγά θ' αρχίσουν κι άλλοι να καταλαβαίνουν ότι όλα αυτά που συμβαίνουν δεν είναι τυχαία. Δεν είναι τυχαίο, που, κάθε φορά που εκδηλώνεται επίθεση των δήθεν "αγορών" σε κάποιο από τα ευρωπαϊκά κράτη, υπάρχει "συμμετοχή" της Γερμανίας με κάποιο δήθεν "λάθος" πολιτικού χειρισμού. Ένα "λάθος" όμως, το οποίο "μαζεύεται", αφού πρώτα την έχουν "πατήσει" ολόκληροι λαοί και έχουν επωφεληθεί οι "αγορές" από αυτό. Αυτό ακριβώς "ψιθύρισε" με τον τρόπο της η Σαλγάδο. Σιγά-σιγά όμως αυτοί οι "ψίθυροι" θα γίνουν "κραυγές".
Ο νεοναζισμός της Γερμανίας έχει αρχίσει να "καταπίνει" κράτη της Ευρώπης και όλοι θα πρέπει ν' αντιδράσουν. Για να καταλάβει κάποιος πώς λειτουργεί αυτός ο επιθετικός σχεδιασμός, θα πρέπει να γνωρίζει μερικά βασικά πράγματα περί της λειτουργίας του ιμπεριαλισμού. Περίπλοκα πράγματα, τα οποία όμως γίνονται εύκολα αντιληπτά, αν εξηγηθούν μέσα από απλά παραδείγματα. Ας φανταστεί κάποιος μια παρέα νοικοκυραίων, οι οποίοι μέσα στα πλαίσια της φιλίας και της αλληλεγγύης λειτουργούν με έναν περίπου ίδιο τρόπο. Νοικοκυραίοι με μεγάλες οικογένειες, τεράστιες περιουσίες, πολλών ειδών επιχειρήσεις και πολύ προσωπική εργασία. Νοικοκυραίοι, οι οποίοι γνωρίζουν ότι αποτελούν "λαβράκια" για τους πονηρούς τραπεζίτες και ως εκ τούτου τους αποφεύγουν.
Αυτό ακριβώς μας ενδιαφέρει να καταλάβουμε. Πώς μια τέτοια κλειστή "παρέα", η οποία αντιπαθεί τους επικίνδυνους τραπεζίτες, ανοίγει τις "πόρτες" της σ' αυτούς και άρα θέτει τον εαυτό της σε κίνδυνο. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Τι γίνεται, για παράδειγμα, αν ανάμεσα στους νοικοκυραίους αυτούς τρυπώσει ένας χαφιές των τραπεζών; Αυτός ο χαφιές αρχίζει και μεθοδεύει τα πράγματα με τον τρόπο που ευνοεί τους τραπεζίτες. Αυτός ο χαφιές παρασέρνει τους πάντες στα δίχτυα των τραπεζιτών. Με ποιο κέρδος; Με το κέρδος του μεγάλου μεριδίου από μεγάλες λείες. Λείες, οι οποίες στην προκειμένη περίπτωση είναι οι ίδιες οι περιουσίες των δήθεν φίλων του. Αν καταλάβει ο αναγνώστης το παράδειγμα για το πώς ένας χαφιές των τραπεζών μπορεί να καταστρέψει μια ολόκληρη "παρέα" φίλων, τότε θα καταλάβει και τον ρόλο της Γερμανίας στην "παρέα" της Ευρώπης.
Τι κάνει ο χαφιές των τραπεζών; Κάνει αυτό, το οποίο κάνουν συνήθως τα παπαγαλάκια τους. Παίρνει ένα δάνειο και "διαλαλεί" σε όλη την παρέα τη "γενναιοδωρία" των τραπεζιτών. Προπαγανδίζει για το πόσο καλά και εύκολα λύνονται τα προβλήματα με ένα δάνειο. Όμως, για να το κάνει αυτό και να είναι πειστικός, θα πρέπει να το ξεκινήσει ο ίδιος. Για να σε βάλει στην περιπέτεια του δανείου, θα πρέπει να πάρει πρώτα ο ίδιος δάνειο. Ένα "σωτήριο" δάνειο, το οποίο θα "δικαιολογεί" την προπαγάνδα του. Ένα δάνειο, το οποίο θα ευνοεί την επιχειρηματολογία του και όχι το αντίθετο. Άρα θα πρέπει να έχει έναν σοβαρό λόγο, που να δικαιολογεί το δάνειο. Γιατί είναι αυτό απαραίτητο; Γιατί είναι γνωστοί οι κίνδυνοι των δανείων και γι' αυτό τα φοβούνται οι νοικοκυραίοι. Χαφιές δηλαδή και τράπεζες θα πρέπει να βρουν έναν "λογικό" λόγο, για να δικαιολογήσουν την απότομη έναρξη της έντονης δανειοληπτικής δραστηριότητας και να την "παρουσιάζουν" σαν καλή λύση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων.
Εν ονόματι λοιπόν μιας επείγουσας οικογενειακής κατάστασης, ο χαφιές δανείζεται ένα μεγάλο ποσό από τους τραπεζίτες και το αντιμετωπίζει με την παραγωγική λογική του νοικοκύρη. Στο όνομα μιας εμφανώς "υψίστης" οικογενειακής "ανάγκης" παίρνει την απόφαση να πάει στην τράπεζα για δάνειο. Λαμβάνει αυτό το δάνειο, το επενδύει στη δουλειά του και λύνει άμεσα και πολύ εύκολα το "υψίστης" σημασίας οικογενειακό του πρόβλημα. Όμως, εξαιτίας αυτού του δανείου, είναι υποχρεωμένος να ζητήσει από τα μέλη της οικογένειάς του να κάνουν οικονομία και να στερηθούν ό,τι μπορούν μέχρι την αποπληρωμή του …Νοικοκύρης είναι και σκέφτεται νοικοκυρεμένα.
Οι δυσκολίες του είναι μεγάλες και αναγκάζεται να ζήσει οριακά φτωχά. Παντού κάνει περικοπές. Παντού κάνει οικονομία. Επειδή όμως αυτό δεν φτάνει, ζητάει και την αλληλεγγύη της παρέας του, για να τον βοηθήσουν. Από εδώ αρχίζει η "μεθόδευση" του χαφιέ και των τραπεζιτών. Η λογική του δανεισμού μπαίνει στην "παρέα", αλλά τα προβλήματα των μελών αυτής της "παρέας" δεν είναι κοινά. Δανείστηκε ο πονηρός χαφιές τεράστια ποσά γιατί τα είχε ανάγκη, αλλά οι υπόλοιποι για ποιον λόγο θα έπρεπε να δανειστούν; Θα δανειστούν μόνο και μόνο επειδή είναι φτηνά τα δάνεια; Θα δανειστούν μόνο και μόνο για να βοηθήσουν τον φίλο τους; Θα δανειστούν μόνο και μόνο για να τεμπελιάζουν;
Ο ένας δανείστηκε για να "χτίσει" εργοστάσιο και ο άλλος για να πάει διακοπές ή να πάρει αυτοκίνητο; Τι γίνεται όταν ο δανειστής είναι ίδιος σε όλες τις περιπτώσεις; Τι γίνεται εάν ο δανειστής σού δανείζει, για να γίνεσαι πελάτης των εργοστασίων του χαφιέ του και να κλείνεις τα δικά σου εργοστάσια; Τι γίνεται εάν ο δανειστής με όλα αυτά τα χρήματα μετατρέπει τον χαφιέ του σε ασυναγώνιστο παραγωγό και όλους τους υπόλοιπους σε υπερχρεωμένους καταναλωτές; Ο χαφιές με το δάνειο αποπληρώνει τα χρέη του και οι υπόλοιποι με τα δικά τους δάνεια απλά δημιουργούν χρέη; Ο χαφιές, εξαιτίας του δανείου "χτίζει" την ανταγωνιστικότητά του και οι υπόλοιποι καταστρέφουν τη δική τους; Ο χαφιές, εξαιτίας του δανείου αποκτά πλεονάσματα και οι υπόλοιποι ελλείμματα;
Ξαφνικά, δηλαδή, το "κλίμα" στη δήθεν αγαπημένη "παρέα" αλλάζει. Η αρχική υποχρέωση του ενός δημιουργεί μια κοινή παθογένεια σε όλη την "παρέα". Κοινή παθογένεια, χωρίς όμως αυτή να προκύπτει από τις ίδιες ανάγκες και άρα χωρίς να έχει την ίδια αντιμετώπιση. Οι πάντες έχουν δάνεια, αλλά μόνον ο χαφιές φαίνεται ότι τα διαχειρίζεται σωστά και ανησυχεί για την αποπληρωμή τους. Οι υπόλοιποι έχουν μόνον δάνεια, τα οποία έλαβαν καταχρηστικά και από αφέλεια και δεν δείχνουν ότι τα διαχειρίζονται με τον σωστό τρόπο. Λογικό είναι αυτό. Δάνεια, τα οποία λαμβάνονται για λάθος λόγους, ελάχιστες πιθανότητες έχουν να τύχουν σωστής αντιμετώπισης. Δεν μπορεί αυτός, ο οποίος τα παίρνει για λόγους βλακείας, να γίνει έξυπνος στη διαχείρισή τους.
Από αυτήν τη διαφορά "παράγονται" και όλες οι υπόλοιπες. Τα δάνεια, τα οποία ανάγκασαν τους οικείους του χαφιέ να ζουν φτωχά και άρα ανταγωνιστικά, για όλους τους υπόλοιπους είχαν τα αντίθετα αποτελέσματα. Όλους τους υπόλοιπους τους "ανάγκασαν" να ζουν πλούσια και άρα μη ανταγωνιστικά. Σταδιακά οι πάντες χρωστάνε στους τραπεζίτες, αλλά και στον ασυναγώνιστο χαφιέ τους, ο οποίος στο μεταξύ έχει γίνει πανίσχυρος. Χρωστάνε δάνεια στους τραπεζίτες και χρωστάνε ως καταναλωτές στον χαφιέ τους. Χρηματοδοτούν τα παλιά τους δάνεια με νέα πιο "ακριβά" δάνεια και άρα είναι εξαρτώμενοι από τους τραπεζίτες. Οι περιουσίες τους είναι πλέον υπ’ ατμό. Μόνον με αυτές μπορούν να εξυπηρετήσουν τα τεράστια χρέη τους. Τι έγινε όμως πραγματικά και φτάσαμε στο σημείο αυτό;
Κάπου εδώ, δηλαδή, αρχίζουν τα ανεξήγητα. Υπάρχουν παράξενα πράγματα και αυτά δημιουργούν ερωτήσεις, οι οποίες έχουν ανάγκη απαντήσεων. Πώς γνωστοί και αξιόπιστοι νοικοκυραίοι έγιναν ξαφνικά "τεμπέληδες" και "λαμόγια", για να τους κατηγορούν στους δρόμους οι τραπεζίτες και ο χαφιές τους; Πώς ξαφνικά ο πρώτος —και ο μόνος που είχε πραγματικά ανάγκη το δάνειο— έγινε τόσο πλούσιος και οι υπόλοιποι, οι οποίοι δεν είχαν ανάγκη τα δάνεια, έγιναν φτωχοί; Πώς έγιναν ξαφνικά "έξυπνοι" οι τραπεζίτες μαζί με τον χαφιέ τους και "βλάκες" όλοι οι υπόλοιποι; Η απάντηση είναι πλέον προφανής. Αυτό, το οποίο συνέβη, ήταν ότι προδόθηκε η "παρέα" εκ των έσω. Οι τραπεζίτες πλήρωσαν τον χαφιέ και αυτός, εκμεταλλευόμενος την εμπιστοσύνη που υπάρχει μεταξύ των φίλων, τους έβαλε στην "παρέα" τους. Έβαλε τα λαμόγια των τραπεζών μέσα στην παρέα των νοικοκυραίων. Από τη στιγμή που μπήκαν στην "παρέα" οι αλήτες, ήταν εύκολο να την αλώσουν.
Οι τραπεζίτες με τα χρήματά τους ήταν εύκολο να "γοητεύσουν" την παρέα με τη δήθεν "γενναιοδωρία" τους και με τα "δώρα" τους. Με μέσον αυτήν τη "γοητεία" έγιναν δημοφιλείς μέσα στην "παρέα". Η "επιτυχία" τους και η μεγάλη ρευστότητά τους, που τους εμφάνιζε σαν bon viver, ήταν εύκολο να "παρασύρει" τους άνδρες και να "γοητεύσει" τις γυναίκες. Οι νοικοκυραίοι του μόχθου και της οικονομίας ανακάλυψαν έναν νέο "κόσμο". Έναν κόσμο πιο "άνετο", "βολικό" και "εύκολο". Έναν κόσμο χωρίς τις "μουτζούρες" της δουλειάς. Έναν κόσμο όπου το πεντικιούρ είναι must. Έναν κόσμο, το οποίον, ακόμα κι αν οι ίδιοι είχαν τη δύναμη ν' αρνηθούν, δεν είχαν την ίδια διάθεση να τον αρνηθούν οι οικείοι τους. Για να μην "χάσουν" λοιπόν την "προσοχή" των γυναικών τους ή τον "θαυμασμό" των παιδιών τους, έπρεπε να ευθυγραμμιστούν. Έβλεπαν πως ένα δάνειο θα τους ήταν χρήσιμο, για να γυαλίσουν τη "θαμπή" εικόνα τους. Για πρώτη φορά έβλεπαν "θάμπος" στην εικόνα τους. Μέχρι τότε —όταν ήταν οικονόμοι— ένιωθαν νοικοκύρηδες, ενώ τώρα έβλεπαν πως κάποιοι τους έβλεπαν σαν γύφτους και τσιγκούνηδες.
Αυτήν τη "λάμψη" του γενναιόδωρου "άρχοντα" πρόσφεραν οι τραπεζίτες. Με μέσον αυτήν τη "λαμπερή βιτρίνα", η μεθόδευσή τους είχε ξεκινήσει. Άλλαξαν τα μέχρι τότε πρότυπα της παρέας και η μεθόδευση άρχισε να δρομολογείται. Με τα χρήματά τους έκαναν ασυναγώνιστο τον χαφιέ και τα "μαγαζιά" του, με αποτέλεσμα να κλείσει τα "μαγαζιά" των φίλων του. Αυτό ήταν φυσικό, εφόσον, εξαιτίας των δανείων, ο ένας εργαζόταν περισσότερο από ποτέ, ενώ οι υπόλοιποι —και πάλι εξαιτίας των δανείων— κάθονταν περισσότερο από ποτέ. Ο άνεργοι πλέον φίλοι με τα υψηλά αλλά και πανάκριβα "πρότυπα" ήταν θέμα χρόνου ν' αρχίσουν τα δάνεια. Έπρεπε να χρηματοδοτήσουν όχι μόνον τις ανάγκες τους ως άνεργοι, αλλά και τις "ανάγκες" τους ως ενεργοί bon viver.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τον ρόλο του χαφιέ; Ο χαφιές πρώτα τους κατέστησε άνεργους, για ν' αποδίδει κέρδος η δική του εργασία και κατόπιν τους έμαθε να ζουν σαν bon viver εισοδηματίες, για να γίνει πλούσιος εις βάρος τους. Κατάλαβε ο αναγνώστης πού βρίσκεται το όλο μυστικό;
Οι τραπεζίτες τα είχαν καταφέρει περίφημα. Οι φίλοι, ως άνεργοι εισοδηματίες, ξόδευαν τις περιουσίες τους και ο χαφιές έφτιαχνε περιουσία. Οι φίλοι, εξαιτίας των δανείων υποθήκευαν τις περιουσίες τους στις τράπεζες, ενώ ο χαφιές αποδέσμευε τη δική του περιουσία από υποθήκες. Γι' αυτό τους ήταν χρήσιμος ο χαφιές. Ήταν ο "δούρειος ίππος" στην υπόθεση. Οι τραπεζίτες δεν μπορούσαν να μπουν από μόνοι τους στα σπίτια της "παρέας". Στα σπίτια αυτά έμπαιναν μόνον οι αξιόπιστοι φίλοι και ανάμεσά τους κι ο χαφιές. Με το πρόσχημα του φίλου ο χαφιές έμπαινε στα σπίτια και τους έκανε ζημιά εκ των "έσω". Με το πρόσχημα ότι —για να ξεχρεώσει— είχε ανάγκη τη βοήθεια και την αλληλεγγύη τους, είχε το άλλοθι να τους προτείνει πράγματα, τα οποία μέχρι εκείνη την ώρα ήταν ανεπίτρεπτα …αν όχι εχθρικά και προδοτικά.
Όλα αυτά τα υποβοηθούσαν οι τραπεζίτες, δίνοντάς του χρήματα για διαφθορά. Οι τραπεζίτες τού έδωσαν τα χρήματα, για να "διαφθείρει" με δήθεν "δώρα" τα μέλη των οικογενειών των "φίλων" του. Αυτοί του έδωσαν τη δυνατότητα να κάνει δήθεν "δώρα" και να ωθεί τις γυναίκες των φίλων του στην υπερκατανάλωση. Οι τραπεζίτες τού έδωσαν τη δυνατότητα να εκπορνεύει τα κορίτσια των φίλων του, μετατρέποντάς τα σε fashion victims. Οι τραπεζίτες τού έδωσαν τα χρήματα, για να κερνάει τα παιδιά των φίλων του πανάκριβη "κόκα" και να απαιτούν χαρτζιλίκια, χωρίς να δουλεύουν. Οι τραπεζίτες τού έδωσαν χρήματα να διαφθείρει τους "ταμίες" των "σπιτιών" και όχι μόνον να μην πληρώνουν τους λογαριασμούς τους, αλλά να είναι μόνιμα με ένα τηλέφωνο παραγγελιών στο χέρι. Αυτοί ανέβασαν τον "πήχη" των απαιτήσεων της οικογένειας και οι ίδιοι χρηματοδότησαν αυτούς, οι οποίοι θα αναλάμβαναν να ικανοποιήσουν αυτές τις απαιτήσεις.
Με χρήματα των τραπεζιτών άρχισε η παρακμή της παρέας και η ακμή του χαφιέ. Τα εργοστάσια των φίλων ήταν θέμα χρόνου ν' αρχίσουν να κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Οι άντρες απαξίωσαν την εργασία, νομίζοντας ότι θα γίνουν πλούσιοι με τα κυριλέ "παιχνίδια" στα χρηματιστήρια. Οι γυναίκες τους φέρονταν σαν ακριβές πόρνες, οι οποίες δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε χωρίς τη βοήθεια πληρωμένων υπηρετριών. Τα παιδιά μίσησαν την απαξιωμένη εργασία και κύλησαν στα "ναρκωτικά" όλων των ειδών. Με δανεικά και χωρίς πραγματικό στόχο έκαναν παγκόσμιο εκπαιδευτικό τουρισμό", μαζεύοντας εύκολα πτυχία και γελοία μεταπτυχιακά. Με δανεικά παρακολουθούσαν τη μόδα, "ακολουθώντας" τη virtual "κολλητή" Paris Hilton. Κανένας δεν εργαζόταν και κανένας δεν είχε πρόθεση να εργαστεί. Κανένας όμως δεν έριχνε και τις πολύ υψηλές —αλλά με δανεικά— απαιτήσεις του. Τα χρέη άρχισαν να ξεφεύγουν πέρα από κάθε έλεγχο. Θέμα χρόνου ήταν αυτές οι υποχρεώσεις να υποθηκεύσουν τις οικογενειακές περιουσίες.
Επειδή κάποτε τα "ωραία" τελειώνουν, έτσι και σ' αυτήν την περίπτωση ήταν θέμα χρόνου το τέλος. Τα δανεικά δεν δίνονται επ’ άπειρον. Δίνονται μέχρι εκεί όπου φτάνει η "εγγύηση" της περιουσίας. Το "μέτρο" των δανεικών έχει σχέση με το "μήκος" της περιουσίας του δανειζόμενου και όχι με το "μήκος" της δύναμης του δανειστή. Όταν λοιπόν τα χρέη φτάσουν περίπου στο επίπεδο της αξίας της περιουσίας, τότε αρχίζουν τα "καμπανάκια". Ξαφνικά οι τραπεζίτες παύουν να είναι χαμογελαστοί και φιλικοί. Οι άλλοτε γοητευτικοί και "κόλακες" θα γίνουν βλοσυροί δανειστές. Η άλλοτε "χαριτωμένη" σύζυγος, που της άρεσαν τα ωραία αλλά και ακριβά αντικείμενα, που της πρότειναν οι ίδιοι, θα γίνει γι' αυτούς πλέον μια "άχρηστη" και πολυέξοδη τεμπέλα. Ο άλλοτε συμπαθής "διανοούμενος" γιος, που του πρότειναν οι ίδιοι τις "καλές" ιδιωτικές σχολές για να φοιτήσει, θα γίνει ένα άχρηστο κοπρόσκυλο, το οποίο τρώει από τα έτοιμα, για να παριστάνει τον αιώνιο φοιτητή.
Εκείνη την έσχατη ώρα αλλάζουν τα δεδομένα και δεν υπάρχει η "γοητεία" και το "γλείψιμο" των εμπόρων και των τραπεζιτών. Τώρα όλοι αυτοί άρχισαν ν' απειλούν με κατασχέσεις και δικαστικούς κλητήρες. Μαζί τους θ' αλλάξει συμπεριφορά και ο χαφιές. Ξαφνικά ο φίλος, ο οποίος περιφερόταν στα σπίτια σαν ο αναξιοπαθής, που γύρευε τη βοήθεια και την προτίμηση των φίλων-καταναλωτών, θα γίνει κι αυτός σκληρός και απαιτητικός μ' αυτούς. Τα χαμόγελα θα παγώσουν …Οι απαιτήσεις θα γίνουν άμεσες …Η "μέθη" θα περάσει.
Η virtual κατάσταση των δανεικών θα επανέλθει με τον πλέον απότομο τρόπο στην ωμή πραγματικότητα. Η "προσγείωση" θα είναι αναγκαστική και σκληρή. Οι ύβρεις και οι προσβολές θα εκστομίζονται χωρίς δεύτερη σκέψη. Γιατί; Γιατί υπάρχουν απαιτήσεις. Γιατί διεκδικούνται περιουσίες και πρέπει ν' αγριέψει κάποιος, για να τις αρπάξει από τα χέρια των κατόχων τους …Πρέπει να τους τρομοκρατήσει …Πρέπει να τους απειλήσει …Πρέπει να τους προσβάλει, για ν' αποδεχθούν ως τετελεσμένο και μη αναστρέψιμο το γεγονός της απώλειάς τους και άρα της δικής τους καταστροφής.
Γι' αυτόν τον λόγο αλλάζει η συμπεριφορά του χαφιέ. Αυτός πλέον θα εμφανίζεται σαν ο "καλός" κι "εργατικός", που εκμεταλλεύτηκε τα δάνεια και εργάστηκε για να "πετύχει" και όλοι οι υπόλοιποι σαν οι "άχρηστοι" και οι "τεμπέληδες", που "απέτυχαν". Αυτός θα εμφανίζεται σαν "τίμιος" —όταν απαιτεί— και οι άλλοι σαν "άτιμοι" —όταν θα αρνούνται να ενδώσουν—. Θα ξεχάσει που τους παρακαλούσε να τον υποστηρίξουν, ακόμα και εις βάρος των δικών τους συμφερόντων. Τώρα "άχρηστους" θα τους ανεβάζει και "άχρηστους" θα τους κατεβάζει οικογενειακά. Αυτός, ο οποίος ξεπλήρωσε τις υποχρεώσεις του, εξαιτίας της αλληλεγγύης των φίλων του, δεν έχει να επιδείξει ίχνος αλληλεγγύης. Αυτός, ο οποίος έγινε πλούσιος, εξαιτίας της αφέλειας των φίλων του, δεν δείχνει ίχνος ελέους απέναντί τους.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο, που χρησιμοποιήσαμε το παράδειγμα; Αυτό, το οποίο περιγράφουμε στο παράδειγμα, συνέβη στην Ευρωπαϊκή Ένωση με τη Γερμανία. Στη μεγάλη ευρωπαϊκή "παρέα" η Γερμανία ήταν ο "χαφιές" των Εβραίων τραπεζιτών. Ο γλείφτης, ο οποίος εδώ και μισό αιώνα έχει "υπνωτίσει" την Ευρώπη με τις "συγνώμες" και τις "μετάνοιες". Ο Εβραίοι τραπεζίτες των ΗΠΑ χρησιμοποίησαν τη Γερμανία ως χαφιέ τους, για να αλώσουν την ευρωπαϊκή "παρέα". Καμία Goldman Sachs και καμία Lehman Bros δεν θα μπορούσε να μπει στην ευρωπαϊκή "παρέα" χωρίς τους Γερμανούς. Όλα τα αμερικανικά "τοξικά", τα οποία παρέσυραν τους Ευρωπαίους στην αθλιότητα και στον υπερδανεισμό, μπήκαν στην Ευρώπη από τη Γερμανία. Αυτό δεν είναι πρωτοφανές και δεν το έκαναν για πρώτη φορά οι εμπλεκόμενοι στην υπόθεση. Το έχουν ξανακάνει. Οι ίδιοι άνθρωποι —πέραν του Ατλαντικού— έχουν ξαναεπιχειρήσει να "αλώσουν" την ευρωπαϊκή "παρέα" μέσω των Γερμανών.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι ο ίδιος ο Χίτλερ χρηματοδοτήθηκε από τους ίδιους ανθρώπους, για να "σώσει" την Ευρώπη; Με χρήματα των Εβραίων Ρότσιλντ και Ροκφέλερ έχτισε τον "στρατό" του, για να κατακτήσει την Ευρώπη. Με εβραϊκά χρήματα δημιουργήθηκαν τα όπλα, που κατακρεούργησαν την Ευρώπη. Το ίδιο έκαναν κι αυτήν τη φορά. Απλά αυτήν τη φορά δεν "βομβάρδισαν" την Ευρώπη με βόμβες, αλλά με δάνεια. Με φτηνά δάνεια κατέστρεψαν τα πάντα, εφόσον χάλασαν τις λεπτές ισορροπίες στις κρατικές οικονομίες. Παρασέρνοντας τους λαούς και τα κράτη στην κερδοσκοπία των μετέπειτα "τοξικών" τραπεζικών προϊόντων, άνοιξαν τις αγορές, για να ευνοήσουν τον "χαφιέ" τους και ταυτόχρονα μοίρασαν φτηνά δάνεια, για να ενισχύσουν την κατανάλωση.
Σ' αυτόν τον σχεδιασμό τούς ήταν χρήσιμη η Γερμανία. Η Γερμανία ήταν αυτή, η οποία ξεκίνησε το γαϊτανάκι των τεράστιων δανείων. Η Γερμανία ήταν ο χαφιές, που είχε δήθεν σοβαρό λόγο να πάρει το πρώτο τεράστιο δάνειο της νεοταξικής οικονομίας. Η γερμανική "ενοποίηση" εισήγαγε τα εβραϊκά χρήματα στην Ευρώπη. Η γερμανική "ανάγκη" μετέτρεψε σε πραγματικό χρήμα τις "φωτοτυπίες" της FED …Της δήθεν "ομοσπονδιακής" Τράπεζας, η οποία στην πραγματικότητα είναι ιδιοκτησία των Εβραίων Ροκφέλερ και Ρότσιλντ και διευθυνόταν τότε από τον Εβραίο Γκρίνσπαν, τον οποίο διαδέχθηκε στη θέση του ο Εβραίος Μπενράνκε. Από τη στιγμή που μπήκε το αμερικανικό χρήμα στη Γερμανία, ήταν θέμα χρόνου να "πνιγεί" η Ευρώπη στο ψεύτικο χρήμα. Η γερμανική οικονομία ανήκε στην ευρωπαϊκή και τα χρήματα, που έμπαιναν σ' αυτήν, έρεαν σε όλη την Ευρώπη.
Το έγκλημα είχε ξεκινήσει. Οι Εβραίοι της FED "τύπωναν" χαρτιά και ο Εβραίος Τρισέ της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας τα έπαιρνε και δήθεν τα δάνειζε σαν χρήματα στους Ευρωπαίους. Η Γερμανία, η οποία έδινε τον "ρυθμό" στην Ευρώπη, "ανάγκασε" με πιέσεις, διαφθορά και ψέματα τους πάντες να δανειστούν από την ίδια "πηγή". Ο μεγάλος δανειολήπτης της Ευρώπης ανάγκαζε και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους να δανειστούν, εξαιτίας της αλληλεγγύης και για να μην δημιουργείται δήθεν αθέμιτος ανταγωνισμός εις βάρος της. Τότε ήταν που οι σημερινοί "τίμιοι" Γερμανοί "αλληθώριζαν" με τα μαγειρεμένα στατιστικά των φτωχών κρατών. Γιατί "αλληθώριζαν"; Γιατί, όσο πιο πολύ τα παραποιούσαν οι φτωχοί, τόσο μεγαλύτερα δάνεια έπαιρναν και με αυτόν τον τρόπο μείωναν την ανταγωνιστικότητά τους έναντι της Γερμανίας. Όσο πιο πολλά δάνεια έπαιρναν, τόσο πιο πολύ "δένονταν" από τις "αγορές". "Αγορές", που τώρα γνωρίζουμε ποιοι ακριβώς είναι. Με αυτόν τον τρόπο οι Εβραίοι κατέστρεψαν όλες τις εθνικές παραγωγές. Μεθόδευσαν την κατάσταση με τέτοιον τρόπο, ώστε να προστατεύσουν τον "χαφιέ" τους και στη συνέχεια να τον χρησιμοποιήσουν εις βάρος όλων των υπολοίπων.
Γι' αυτόν τον λόγο "χάρηκαν" τόσο πολύ με το γκρέμισμα του "τείχους". Επειδή ήταν πολύ "ευαίσθητοι" και "δημοκράτες", "θλίβονταν" με το τείχος του Βερολίνου, το οποίο χώριζε τους λαούς. "Θλίβονταν" οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι την ίδια ώρα χρηματοδοτούσαν στην ανέγερσή του το ακόμα μεγαλύτερο τείχος του Ισραήλ. Μιλάμε για πραγματικά "ευαίσθητους" "ανθρωπιστές". Κατάλαβε ο αναγνώστης τι έγινε; Η πτώση του Τείχους, που συμβόλιζε την Ένωση της Γερμανίας, ήταν η αρχή του τέλους για την ελεύθερη μεταπολεμική Ευρώπη. Γιατί; Γιατί αυτήν την Ένωση χρησιμοποίησαν οι "τραπεζίτες", για να "μπουν" ως κατακτητές μέσα στην Ευρώπη. Γκρέμισαν το "τείχος" και κατέστησαν "ανοχύρωτη" την Ευρώπη. Με πρόφαση την τεράστια χρηματοδοτική ανάγκη της Γερμανίας, μπήκαν οι εχθροί της Ευρώπης μέσα στην Ευρώπη. Οι Εβραίοι τραπεζίτες των ΗΠΑ χρησιμοποίησαν τις δανειακές ανάγκες της ενιαίας Γερμανίας, για να πλημμυρίσουν την Ευρώπη με "πέτσινο" χρήμα. Χρησιμοποίησαν την κατακτημένη Γερμανία, για να κατακτήσουν και τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη.
Από την Ουάσιγκτον, μέσω Φρανκφούρτης, άρχισε η "επίθεση" της νεοναζιστικής Γερμανίας. Με χρήμα, το οποίο δεν επενδυόταν σε παραγωγικές διαδικασίες, πλημμύρισαν την Ευρώπη και απλά φούσκωναν μια "φούσκα". Μιλάμε για πραγματική "φούσκα", εφόσον οι Ευρωπαίοι, οι οποίοι δήθεν συμμετείχαν στο δήθεν "πάρτι", δεν έκαναν τίποτε διαφορετικό από αυτό που έκαναν πάντα. Στις ίδιες γειτονιές κατοικούσαν, τα ίδια φαγητά έτρωγαν, τα ίδια ρούχα φορούσαν και στις ίδιες δουλειές παρέμεναν. Όλα αυτά όμως τα έκαναν πλέον με πολλαπλάσιο κόστος. Πολλαπλάσιο κόστος, εφόσον η χρηματική πλημμύρα δημιούργησε "τσουνάμι" ακρίβειας, το οποίο κατάπινε μισθούς και περιουσίες. Ένα κόστος, το οποίο "κάλυπταν" οι πονηροί τραπεζίτες. Ένα κόστος, το οποίο "κάλυπταν" με έναν πολύ πονηρό αλλά και πρωτοφανή τρόπο. Για να μην αντιδρούν οι λαοί στα αυτοκτονικού επιπέδου κρατικά δάνεια, όλα αυτά δεν τα εμφάνιζαν ως δάνεια, ώστε ν' ανησυχήσουν οι λαοί και ν' αντιδράσουν …Τα εμφάνιζαν σαν δήθεν ακίνδυνα ομόλογα.
Τι είναι τα ομόλογα; Οι γνωστές απατεωνιές των γύφτων και των Εβραίων …"Πάρε …κι όταν έχεις μου τα δίνεις. Αν δεν έχεις, δεν πειράζει …Δεν θα πεθάνουμε για τα χρήματα …Εμείς να είμαστε καλά". Αυτή είναι η "βιτρίνα", για να φορτώνουν τους λαούς με χρέη και να προστατεύουν τις αφελείς ή διεφθαρμένες ηγεσίες τους από τις ευθύνες για τέτοιου είδους αυτοκτονικές συμπεριφορές. Γιατί μιλάμε για "βιτρίνα"; Γιατί η πραγματικότητα είναι άλλη. Σου δίνουν χρήματα, δήθεν σαν "μη δάνεια", αλλά έχουν στήσει μηχανισμό, ώστε στη συνέχεια να τα μετατρέψουν σε δάνεια. Σε φτάνουν σε ένα σημείο, ώστε να είσαι εξαρτώμενος από τα δάνεια και τότε σε χτυπάνε πραγματικά. Από εκεί και πέρα, για να σου δανείσουν ξανά, θα πρέπει να τους "ξεπληρώσεις" υπό μορφή δανείων αυτά που σου έδωσαν σαν "μη δάνεια". Θα σε αναγκάσουν δηλαδή να βάλεις υποθήκη το σπίτι σου, για να δανειστείς και να ξεχρεώσεις αυτά, τα οποία σου έδιναν σαν …"δεν πειράζει αν δεν έχεις".
Κατάλαβε ο αναγνώστης το κόλπο των γύφτων Εβραίων; Κατάλαβε πώς φτάσαμε μέχρι εδώ; Είναι το κόλπο των εμπόρων της πρέζας. Το κόλπο αυτών, που δίνουν δώρο ή πολύ φτηνά τις πρώτες δόσεις —μέχρι να δημιουργήσουν εθισμό— και μετά σε χτυπάνε πέρα από κάθε όριο. Μετά θα σου πάρουν κι αυτά, τα οποία υποτίθεται σου χάρισαν. Γιατί; Γιατί έχεις φτάσει σε ένα σημείο τέτοιας εξάρτησης, που δεν μπορείς ν' αρνηθείς τις "υπηρεσίες" τους. Κατάλαβε πώς φτάσαμε στο σημείο να μας απειλούν οι γύφτοι, η χαζή και ο σακάτης; Η ανταγωνιστικότητα της Γερμανίας, που "μαλώνει" όλο τον κόσμο, δεν οφείλεται στη δήθεν τιμιότητα, εγκράτεια ή εργατικότητα των Γερμανών.
Η ανταγωνιστικότητά τους είναι τεχνητή. Γιατί; Γιατί η Γερμανία έλαβε πραγματικά δάνεια υπό πραγματικές συνθήκες ανάγκης και αναγκαστικά ο λαός της έπρεπε να μπει σε φάση οικονομίας. Έχοντας πραγματικά δάνεια να ξεπληρώσει, μείωσε μισθούς, δεν έδωσε αυξήσεις για πολλά χρόνια και ταυτόχρονα ώθησε τον λαό στην υποκατανάλωση, προκειμένου να ενθαρρύνει τις εξαγωγές, για να εξασφαλίσει τα χρήματα που απαιτούσε η εξόφληση των δανείων. Επί δύο δεκαετίες σχεδόν η Γερμανία κάνει "οικονομία" και αυτό της εξασφαλίζει την απόλυτη ανταγωνιστικότητα στην Ευρώπη. Έκανε ό,τι έκανε πάντα μετά τους πολέμους, προκειμένου να ξεπληρώσει τα θύματά της …"Γυμναζόταν". "Γυμναζόταν"…την ώρα που οι άλλοι έκαναν κάτι "άλλο".
Τι όμως ήταν αυτό το "άλλο", το οποίο γινόταν στην υπόλοιπη Ευρώπη; Στην Ευρώπη των "άχρηστων"; Στην υπόλοιπη Ευρώπη —και υπό την "καθοδήγηση" της "ατμομηχανής" Γερμανίας— γίνονταν τα ακριβώς αντίθετα. Στο όνομα της νέας και μοντέρνας "ανάπτυξης" —και εξαιτίας των φτηνών δανείων— δίνονταν ανεξέλεγκτα αυξήσεις στους εργαζομένους, καταστρέφοντας την ανταγωνιστικότητα των κρατών. Αυτές οι αναίτιες και ανώφελες αυξήσεις δεν προσέφεραν στους εργαζόμενους καλύτερη ποιότητα ζωής, αλλά απλά "φούσκωναν" μια κατάσταση. Οι εργαζόμενοι πλήρωναν πολλαπλάσια για τα ίδια πράγματα. Οι μισθοί αυξάνονταν, αλλά η ακρίβεια, που αυτούς τους μισθούς τους "έτρωγε", "κάλπαζε".
Το ίδιο σπίτι πολλαπλασίαζε αναίτια την αξία του, εξαιτίας της αυτοκτονικής μισθολογικής πολιτικής. Το ίδιο ψωμί διπλασίαζε αναίτια την τιμή του. Το ίδιο τουριστικό δωμάτιο πενταπλασίαζε αναίτια το μίσθωμά του. Το τέρας της ακρίβειας "κάλπαζε", γιατί οι διεφθαρμένες κυβερνήσεις το "τσιμπούσαν" με "βουκέντρα". Με μοχλό τον κρατικό μηχανισμό και τις στρατιές των δημοσίων υπαλλήλων συντηρούσαν αυτόν τον "καλπασμό". Υπό την καθοδήγηση των τραπεζιτών και των Γερμανών δεν αντιμετώπιζαν το πρόβλημα με τον σωστό τρόπο. Δεν αφήνονταν ν' αντιμετωπίσουν το πρόβλημα με τον σωστό τρόπο. Όποιος το προσπαθούσε, εμφανιζόταν είτε σαν εθνικιστής είτε σαν αναχρονιστικός και αντιλαϊκός παράγοντας.
Δεν βούλωναν τις τρύπες μιας δεξαμενής που άδειαζε, αλλά αύξαναν τον όγκο των εισροών. Δεν έλεγχαν τις αγορές για κερδοσκοπία, αλλά έκαναν "διορθωτικές" αυξήσεις μισθών, για να καλύψουν τις διαφορές. Αυτό το κατάφερναν με τα ομόλογα, γιατί αυτό συνέφερε τους τραπεζίτες και τη Γερμανία. Στα ομόλογα βρισκόταν η διαφθορά των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, εφόσον έπαιρναν προμήθειες από τους τοκογλύφους. Οι λαοί είχαν παγιδευτεί πλήρως. Με τα δάνεια έβγαζαν τα "μάτια" τους. Έβλεπαν τις αυξήσεις, αλλά δεν έβλεπαν τις συνέπειές τους. Με τα δάνεια κατέστρεφαν την παραγωγική τους "μηχανή", κατέστρεφαν την ανταγωνιστικότητά τους και επιβάρυναν την εθνική τους οικονομία, εφόσον αύξαναν διαρκώς τις φορολογικές ανάγκες της οικονομίας τους. Χωρίς το παραμικρό κέρδος, έκαναν αυτό, το οποίο τους κατέστρεφε.
Επειδή ούτε αυτό έφτανε στους τοκογλύφους, έβαζαν τους λαούς πραγματικά να σπαταλάνε χρήματα. Έψαχναν και έβρισκαν όλους τους πιθανούς κι απίθανους τρόπους να ξοδεύουν χρήματα και να ανανεώνουν παραγγελίες από τους "νοικοκύρηδες". Οι "άχρηστοι" ξόδευαν και οι "χρήσιμοι" εργάζονταν. Αυτό ήταν το "παιχνίδι". Έβαζαν λαούς φτωχούς να χρυσοπληρώνουν πανάκριβες φιέστες.
Έβαλαν τη μικρή και φτωχή Ελλάδα να χρηματοδοτήσει τους πιο ακριβούς Ολυμπιακούς Αγώνες όλων των εποχών. Απειλούσαν οι ίδιοι με τρομοκρατικές προβοκάτσιες, προκειμένου να της πουλήσουν πανάκριβα άχρηστα συστήματα ασφαλείας. Τα ίδια έκαναν και με τους άλλους. Την Πορτογαλία την έβαλαν να διοργανώσει το πανάκριβο EURO 2004. Την έβαλαν να χτίσει νέα πανάκριβα γήπεδα, τα οποία για τη λειτουργία τους χρησιμοποιούσαν εντελώς "τυχαία" την ίδια κορυφαία γερμανική τεχνολογία. Όλοι "ξόδευαν" υπό την πίεση των Γερμανών, οι οποίοι είχαν τα χέρια τους στις "τσέπες" με τα "καβούρια". Παντού "καλεσμένοι" και με κέρδη οι Γερμανοί και ποτέ με ζημιά "οικοδεσπότες".
Όλα αυτά γίνονταν με "μη δάνεια" ομολογιακού τύπου. Όλα αυτά γίνονταν με χρήματα των Εβραίων της FED-ΕΚΤ και εξαιτίας του χαφιέ με το όνομα "Γερμανία". Όλα αυτά γίνονταν μέσω του ίδιου κυκλώματος, το οποίο σε κάποια στιγμή θα μετέτρεπε τα "πέτσινα" χρήματα σε πραγματικά χρήματα, εφόσον σταδιακά θα "υποθήκευαν" τα ίδια τα κράτη που τα δέχονταν. Η μεθόδευση, δηλαδή, ήταν απλή. Το κύκλωμα διέθετε τα "πέτσινα" χρήματα και οι Γερμανοί τα "μοίραζαν", εφόσον αγόραζαν τα ομόλογα εκείνων, που δια της βίας θα τους εξανάγκαζαν να γίνουν πελάτες τους. Οι ίδιοι άνθρωποι που τα "άπλωναν", ήταν οι ίδιοι που τα "μάζευαν", για να μην καταστραφεί το παιχνίδι και μετατραπεί το χρήμα σε πληθωριστικό. Η "κίνηση" του χρήματος ήταν αυτή, που προστάτευε την κερδοσκοπία …Η μόνιμη "κίνηση" της υπερκατανάλωσης, που δεν επέτρεπε στην "πλημμύρα" να "λιμνάζει".
Η Γερμανία παρήγαγε προϊόντα και τα αγόραζε η "πονηρή" Ελλάδα, για παράδειγμα, εκδίδοντας "ακίνδυνα" κρατικά ομόλογα, τα οποία τα αγόραζε η "αφελής" Γερμανία με χρήματα, τα οποία δανειζόταν η ίδια από τους "γενναιόδωρους" Εβραίους. Οι Εβραίοι τοκογλύφοι έμπαιναν στην Ευρώπη, γιατί η Γερμανία δανειζόταν, ώστε να δανείζει στους πελάτες της. Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο, που οι "γενναιόδωροι" Εβραίοι είχαν ανάγκη τον χαφιέ στην ευρωπαϊκή παρέα;
Γι' αυτόν τον λόγο όλα αυτά τα χρόνια η Γερμανία ήταν η κορυφαία "διαφθοροποιός" δύναμη στην Ευρώπη. Σε όλα τα κράτη έκανε τα ίδια. Διέφθειρε τις κυβερνήσεις, για να υπερκαταναλώνουν τα κράτη με "δανεικά", τα οποία τα "αγόραζε" η ίδια μέσω των κρατικών ομολόγων. Παντού πράκτορες και χαφιέδες των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών παρίσταναν τα στελέχη επιχειρήσεων και διέφθειραν το σύμπαν. Οι κρατικές προμήθειες όλων των κρατών έγιναν λεία για τους Γερμανούς. Οι Γερμανοί "λάδωναν" και οι Γερμανοί εισέπρατταν από τις παραγγελίες των "λαδωμένων".
Δεν υπάρχει διεφθαρμένη κυβέρνηση στην Ευρώπη, που να μην συνδέεται με τη Γερμανία και τις εταιρείες της, είτε αυτή είναι η Siemens είτε η Krupp είτε η Mercedes κλπ.. Δεν υπάρχει διεφθαρμένος πρωθυπουργός, που να μην ανταμείφθηκε ή να μην προστατεύτηκε από τους Γερμανούς. Χάρη στους Γερμανούς ο Σημίτης των Ολυμπιακών Αγώνων έγινε ο μακροβιότερος και πιο καλά προστατευμένος Πρωθυπουργός της χώρας. Χάρη στους Γερμανούς ο διεφθαρμένος Μπαρόζο του EURO 2004 κατέλαβε τη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Χάρη στους Γερμανούς ο ναζιστής Σάμαραγκ, ο οποίος μας προτίμησε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, "σάπισε" στην υψηλή θέση του.
Όλα αυτά μέχρι που φτάσαμε στην ώρα του "λογαριασμού". Τώρα, όπως και στο παράδειγμα με την "παρέα" και τον χαφιέ, άλλαξαν οι συμπεριφορές. Η Γερμανία δεν είναι πια "θαυμαστής" της σημιτικής Ελλάδας που "αναπτύσσεται". Τώρα αυτή η Ελλάδα είναι η Ελλάδα που τους "χρωστάει" και πρέπει να τους ξεπληρώσει …Που θ' αναγκαστεί να τους ξεπληρώσει ακόμα κι αν χρειαστεί να την "ξεκοιλιάσουν". "Τώρα" κατάλαβαν οι Γερμανοί ότι το ελληνικό κράτος "μαγείρευε" τα δημοσιονομικά του στοιχεία. "Τώρα" κατάλαβαν οι Γερμανοί ότι οι Έλληνες είναι "τεμπέληδες", "απατεώνες" κι "ανίκανοι".
Τώρα μας δείχνουν το "δάκτυλο" της Αφροδίτης. "Τεμπέληδες" αυτοί, οι οποίοι έχτισαν Παρθενώνες και "εργατικοί" αυτοί, οι οποίοι ανακατεύουν λάσπες, είτε με τα χέρια είτε με τις βόμβες. "Άχρηστοι" αυτοί, οι οποίοι εφεύραν τη Δημοκρατία και "χρήσιμοι" αυτοί, οι οποίοι εφεύραν τον μεντεσέ και το κόντρα παξιμάδι. "Άτιμοι" αυτοί, οι οποίοι χάρισαν στην ανθρωπότητα τα πάντα και "τίμιοι" αυτοί, οι οποίοι έχουν πολλάκις δοκιμάσει να της πάρουν τα πάντα. "Πονηροί" αυτοί, οι οποίοι αντιστέκονται με αυτοθυσία στον φασισμό και "αγαθοί" αυτοί, που κάθε μερικές δεκαετίες "ματώνουν" την Ευρώπη για να τον επιβάλουν.
Αυτοί "μαλώνουν" τους Έλληνες και όλους τους ομοειδείς "κατώτερους", γιατί αυτό επιβάλει η τελευταία πράξη του "έργου". Πρέπει οι Γερμανοί να παίξουν αναγκαστικά τον ρόλο του "κακού". Γιατί; Γιατί έτσι κάνουν οι "εισπράκτορες" των τοκογλύφων …Οι ενδιάμεσοι στη δοσοληψία …και οι Γερμανοί είναι "ενδιάμεσοι" σ' αυτήν την κατάσταση. Εξαιτίας του πονηρού εβραϊκού σχεδιασμού, οι Γερμανοί έχουν χρεωθεί τόσο τα δικά τους δάνεια όσο και τα δάνεια των υπολοίπων.
Εδώ πρέπει να προσέξει ο αναγνώστης, γιατί ο σχεδιασμός είναι ιδιαίτερα πονηρός. Είναι πονηροί οι Εβραίοι και δεν αφήνουν μεγάλα περιθώρια ούτε καν στον χαφιέ τους. Δεν έμειναν εκτεθειμένοι οι ίδιοι στον κίνδυνο να έρθουν σε σύγκρουση με τους λαούς-θύματά τους. Έβαλαν τους Γερμανούς ανάμεσα στους ίδιους και στους λαούς και αυτοί είναι εκείνοι, που θα πρέπει να έρθουν σε σύγκρουση με τους λαούς. Πρέπει οι Γερμανοί να εισπράξουν τα "ομόλογα", τα οποία έχουν αγοράσει οι ίδιοι, για να μετατρέψουν τους λαούς σε πελάτες τους, ώστε να ξεπληρώσουν με τη σειρά τους τα δικά τους "χρέη" απέναντι στους Εβραίους τοκογλύφους. Πρέπει ν' αναγκάσουν τους λαούς να μετατρέψουν τα ομόλογά τους σε πραγματικά χρέη, για ν' αποπληρωθούν τα εξ’ αρχής ενυπόθηκα χρέη της Γερμανίας. Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για πονηρό εβραϊκό σχεδιασμό. Οι Εβραίοι δημιούργησαν έναν σχεδιασμό, ο οποίος δεν αφήνει πολλά περιθώρια στη Γερμανία. Στην κυριολεξία η "ζωή" της είναι ο "θάνατος" των υπολοίπων.
Γι' αυτόν τον λόγο οι Γερμανοί παίζουν τόσο σκληρά τον ρόλο του "κακού". Ή θα επιβιώσουν οι ίδιοι ή οι άλλοι. Δε υπάρχει κάτι ενδιάμεσο και γι' αυτό απειλούν τους πάντες ακόμα και με βία. Αυτό δεν είναι και τόσο δύσκολο για τη Γερμανία. Θα μπορούσαμε μάλιστα να πούμε ότι της "πάει" αυτή η σκληρότητα, εφόσον αυτή είναι η πάγια τευτονική αντίληψη περί ατομικότητας και επιτυχίας. Παρακάλια και γλείψιμο, όταν έχουμε ανάγκη και σκληρότητα και κραυγές, όταν μάς έχουν ανάγκη οι άλλοι. Ένα "έργο", το οποίο το είδαμε και με την εισβολή τους στην Ελλάδα το 40. Σκληροί και ανελέητοι σαν υπερβόρειοι "Θεοί", όταν βρίσκονταν προστατευμένοι πίσω από τα πάντσερ και εκτελούσαν χωρίς έλεος όποιον άοπλο στεκόταν μπροστά τους …"Κότες" της υπερβόρειας λάσπης, όταν έχασαν τα πάντσερ και έπρεπε να εγκαταλείψουν την Ελλάδα. Με παρακάλια και ικεσίες έφυγαν από την Ελλάδα. "Θεοί", οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονταν τον ανθρώπινο πόνο, όταν η σκληρότητα αφορούσε τους άλλους και "ικέτες", όταν η σκληρότητα πλησίαζε τα δικά τους ταπεινά σαρκία.
Τώρα απλά επαναλαμβάνουν τους εαυτούς τους. Τώρα και πάλι φωνάζουν και ωρύονται εναντίον των κοινών "θνητών". Ο κάθε καραγκιόζης Σόιμπλε μπορεί να "απειλεί" ολόκληρους λαούς με τιμωρίες. Τώρα και πάλι μιλούν από θέσεως ισχύος και ξανανιώθουν σαν υπερβόρειοι "Θεοί". "Ανώτεροι", "τίμιοι" και "εργατικοί" "Θεοί", οι οποίοι πρέπει να βάλουν τάξη σε έναν κόσμο "αμαρτωλών τεμπέληδων" και "αθλίων". Τώρα τα δάνεια των φίλων τους δεν τους αφορούν. Πρόβλημά τους είναι και πρέπει να τα ξεπληρώσουν πάση θυσία …Εν ανάγκη ξεπουλώντας και την οικογενειακή τους περιουσία …Εν ανάγκη ξεπουλώντας και κάποιοι νησί. Για όσο διάστημα δεν το κάνουν, όχι απλά δεν δικαιούνταν αλληλεγγύη, αλλά θα βλέπουν και το "δάκτυλο" της Αφροδίτης.
Αυτό το "δάκτυλο" θα το δείχνουν όλο και συχνότερα οι Γερμανοί, γιατί είναι πιεσμένοι. Ο πονηροί Εβραίοι τούς "έσπρωξαν" βίαια πάνω στους άλλους και τώρα θα πρέπει να κερδίσουν τη μεταξύ τους "σύγκρουση". Τώρα κρίνεται ο πόλεμός τους και δεν θα είναι εύκολος. Ποτέ δεν είναι εύκολος ένας πόλεμος, όταν πρέπει να κατακτηθούν ολόκληρα κράτη. Ποτέ δεν είναι εύκολος ένας πόλεμος, όταν το μόνο μέσο που έχεις για να τον κερδίσεις είναι προδοτικές ηγεσίες δωσίλογων Γιωργάκηδων. Γι' αυτόν τον λόγο πρέπει πάση θυσία να τρομοκρατήσουν τους λαούς. Αυτή είναι η μοναδική περίπτωση να επιβιώσουν οι ίδιοι. Πρέπει οι λαοί να πληρώσουν τα ομόλογα με τις περιουσίες τους, γιατί σε διαφορετική περίπτωση οι Γερμανοί καταστρέφονται.
Τα πλεονάσματα, δηλαδή, που σήμερα εμφανίζει η Γερμανία, είναι virtual. Είναι λογιστικού τύπου. Ισχύουν "αν και εφόσον" οι Έλληνες, οι Πορτογάλοι και οι "άλλοι" πληρώσουν αυτά που "οφείλουν". Είναι σαν τα υπερκέρδη των τραπεζών, τα οποία μέσα σε μια νύχτα έγιναν υπερζημιές, μόλις διαπιστώθηκε ότι οι πελάτες τους είναι "νταντέλα". Στα βιβλία των Γερμανών μόνον υπάρχουν τα πλεονάσματα της Γερμανίας. Στα βιβλία των Εβραίων υπάρχουν μόνον τα χρέη της Γερμανίας και κανενός άλλου. Κατάλαβε ο αναγνώστης γιατί η Φράου Μέρκελ απειλεί όλον τον κόσμο; Αν οι Γερμανοί δεν καταφέρουν να φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, τα θεωρητικά τεράστια κέρδη τους όλα αυτά τα χρόνια θα γίνουν αυτόματα κολοσσιαία ζημιά. Αν δεν καταφέρουν να πάρουν τα χρήματα, που "έδιναν" στους λαούς, για να τους έχουν πελάτες, θα τα χρεωθούν όλα οι ίδιοι. Θα είναι οι μόνοι, οι οποίοι θα χρωστούν πραγματικά χρήματα στους τοκογλύφους.
Γι' αυτόν τον λόγο προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τους λαούς, προκειμένου να τους "σφάξουν". Αν δεν τρομοκρατηθούν οι λαοί, δεν μπαίνουν οικειοθελώς στο "σφαγείο". Στο "σφαγείο" του Εβραίου "χασάπη" Στρος Κάν. Στο "σφαγείο" του ΔΝΤ, το οποίο μετατρέπει τα ομολογιακά "μη δάνεια" σε ενυπόθηκα δάνεια. Χωρίς τρομοκρατία δεν δέχονται οι λαοί να μετατρέψουν τα "μη δάνεια" των ομολόγων σε πραγματικά ενυπόθηκα δάνεια. Χωρίς φόβο δεν δέχονται οι λαοί να μετατρέψουν τα ομόλογά τους, τα οποία βρίσκονται υπό γερμανική κατοχή, σε πραγματικά χρέη προς το γερμανικό κράτος. Δεν δέχονται με τη δική τους περιουσία να μετατρέψουν σε πραγματικές αξίες το "κομφετί" των Εβραίων. Δεν δέχονται να ξεπουλήσουν τα ιερά και τα όσιά τους, για να ξεχρεώσουν οι Γερμανοί και να γίνουν πλούσιοι οι γύφτοι Ροκφέλερ και Ρότσιλντ …Να γίνουν πλουσιότερα τα πρώην τρωκτικά της ερήμου και νυν τρωκτικά των αστικών βόθρων.
Μόνον με αυτόν τον τρόπο μπορεί να κλείσει ο κύκλος, τον οποίο ξεκίνησε ο εγκληματίας Γκρίνσπαν στο 1991. Μόνον με αυτόν τον τρόπο θα ολοκληρωθεί η "κατάκτηση" της Ευρώπης, όπως την ονειρεύτηκαν και τη σχεδίασαν οι Εβραίοι και τα "κωλοσφούγκια" τους στις διάφορες Λέσχες Μπίλντεμπεργκ. Αν δεν "κλείσει" ο κύκλος και τα κράτη αρνηθούν να "υποθηκεύσουν" τις περιουσίες τους, όλα αυτά, τα οποία προηγήθηκαν, θα είναι "ως μη γενόμενα". Γιατί; Γιατί, αν οι "φωτοτυπίες" της FED δεν κάνουν τον κύκλο τους, ώστε να γίνουν ΔΕΚΟ, αεροδρόμια, οικόπεδα ή κοιτάσματα στην Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία ή την Ιρλανδία, τζάμπα ταλαιπωρούνταν οι γύφτοι Εβραίοι και ο φασίστας χαφιές τους.
Αν δεν ξεπουλήσουν οι λαοί τις περιουσίες τους, καταρρέει αυτόματα η τραπεζική "μέγγενη", η οποία πνίγει αυτήν τη στιγμή την ανθρωπότητα …Καταρρέει το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα και οι Εβραίοι θα μείνουν με τα χρωματιστά "χαρτάκια" του Γκρίνσπαν στα χέρια. Θα αυτοδιαγράψουν οι λαοί —και άρα και οι Γερμανοί— τα χρέη τους και οι Εβραίοι θα μείνουν με αυτά που είχαν στα χέρια τους, όταν έτρεχαν στην έρημο …Με τους αναπαραγωγικούς αδένες τους και μόνον.
Αυτόν τον ρόλο της Γερμανίας τον έχει αντιληφθεί η Σαλγάδο και τον καταγγέλλει. Έχει αντιληφθεί το παιχνίδι —έστω και καθυστερημένα— και όχι βέβαια επειδή δεν το γνώριζε. Το αντιλήφθηκε, γιατί τώρα το πρόβλημα πλησιάζει την Ισπανία. Για όσο διάστημα το πρόβλημα αυτό αφορούσε μόνον την Ελλάδα η την Πορτογαλία, δεν ήθελε να χαλάσει τις σχέσεις της ούτε με τους Εβραίους τοκογλύφους ούτε με τον κεντροευρωπαίο χαφιέ τους. Τώρα, που το πρόβλημα απειλεί τη χώρα της, το "κατάλαβε" καλύτερα. Τώρα, που η Ισπανία "ξεπουλάει" ό,τι έχει και δεν έχει, για να ξεπληρώσει τους τοκογλύφους, άρχισε να "ξυπνάει" η Σαλγάδο …Η Ισπανία, η οποία έχασε τη θρυλική Iberia και θ' αρχίσει να ξεπουλάει τα αεροδρόμιά της.
Τώρα κατάλαβε η Σαλγάδο ότι υπάρχει προφανής συνεννόηση μεταξύ της Μέρκελ και των τοκογλύφων. Μεταξύ της γερμανίδας χαφιέ και των επωνύμων Εβραίων, οι οποίοι παριστάνουν τις ανώνυμες "αγορές" …Οι "αγορές", που, κάθε φορά που πρέπει να "σφάξουν" ένα θύμα τους, "ανησυχούν" και η Μέρκελ τούς δίνει την κατάλληλη "ανησυχία" στον κατάλληλο "χρόνο". Ας ψάξει να δει κάποιος τις "αντιδράσεις" των "αγορών" κάθε φορά που η Μέρκελ μιλάει σε σχέση με το εκάστοτε νέο θύμα. Κάθε φορά, που εμφανίζεται νέο υποψήφιο θύμα, εμφανίζεται η Μέρκελ να κάνει ένα νέο αντιευρωπαϊκό πολιτικό λάθος.
Άποψή μας είναι ότι δεν θα πάει μακριά αυτή η κατάσταση. Δεν είναι δυνατόν οι λαοί να δεχθούν σαν μη αναστρέψιμη την προβλεπόμενη κατάσταση. Δεν θα μιλήσουμε για την Ελλάδα και τους Έλληνες —εφόσον μας αφορά και μπορεί κάποιος να μας θεωρήσει προκατειλημμένους και άρα μη αξιόπιστους—. Θα μιλήσουμε για τους άλλους λαούς. Είναι δυνατόν οι Ισπανοί να δεχθούν ότι η πατρίδα τους είναι ένα γυμνό "οικόπεδο", στο οποίο οι ίδιοι απλά υπάρχουν σχεδόν σαν "κατοικίδια";
Υπάρχει Ισπανία, χωρίς τα αεροδρόμια ή τα λιμάνια της ν' ανήκουν στον ισπανικό λαό; Υπάρχει Ισπανία, όταν εθνικοί πόροι —όπως είναι τα κρατικά λαχεία, τα διόδια των εθνικών οδών ή τα έσοδα από τα τουριστικά αξιοθέατα—, οι οποίοι είναι απαραίτητοι για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής, ανήκουν σε ιδιώτες και μάλιστα αλλοδαπούς; Υπάρχει Ισπανία, όταν ο Ισπανός εργαζόμενος βρίσκεται στο έλεος της "αγοράς" και του κάθε λεχρίτη τοκογλύφου; Υπάρχει Ισπανία, όταν η υγεία, η μητρότητα ή η παιδεία στηρίζονται στα "ψίχουλα", τα οποία θα περισσέψουν από τους πλούσιους; Γιατί να δέχονται να φορολογούνται; Για να στέκονται απλά σε ένα γυμνό "οικόπεδο", που κάποτε ήταν η πατρίδα τους; Ποια θα ήταν η διαφορά για όλους αυτούς, αν τους κατακτούσε κάποιος ξένος κατακτητής;
Αντιλαμβανόμαστε ότι το πρόβλημα δεν είναι και τόσο απλό. Αυτές οι πονηρές "κατακτήσεις" έχουν νόημα μόνον για όσο διάστημα υπάρχει άγνοια των θυμάτων …Για όσο διάστημα βασιλεύει ο ατομικισμός της Νέας Τάξης και κάποιοι "πονηροί" πείθουν τους λαούς πως τους συμφέρει η "ελευθερία" στην αγορά …Για όσο διάστημα οι λαοί αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους σαν ανταγωνιστές και ελπίζουν ότι η καταστροφή του διπλανού τους μπορεί να είναι κέρδος για τους ίδιους …Για όσο διάστημα το πρόβλημα είναι μακριά από τη δική τους "πόρτα" και αφορά μόνον την "πόρτα" του γείτονα …Του γείτονα, τον οποίο φρόντισαν οι τοκογλύφοι να τον εξευτελίσουν, κατηγορώντας τον στη γειτονιά. Όπως συνέβη κυρίως με τους "κακούς" Έλληνες, που οι τοκογλύφοι και ο χαφιές τους φρόντισαν να τους εξευτελίσουν στα πέρατα της οικουμένης.
Η πολιτική της Νέας Τάξης, για ν' αποφύγει τη μαζική αντίδραση των λαών, δεν είναι καθόλου άγνωστη στους λαούς. Είναι πανομοιότυπη μ' αυτήν που ασκείται εντός των κρατών, προκειμένου οι λακέδες των τοκογλύφων του ΔΝΤ να κόψουν δικαιώματα και προνόμια συγκεκριμένων κοινωνικών εταίρων. Όπως μια κυβέρνηση δωσίλογων τολμά και στρέφεται εναντίον ολόκληρης της κοινωνίας των εργαζομένων, έτσι τολμούν και οι τοκογλύφοι να κάνουν το ίδιο μέσα στην κοινωνία των Εθνών.
Η πρακτική τους είναι απλή. Στηρίζονται στον διχασμό των θυμάτων τους. Στηρίζονται στην αδυναμία τους ν' αντιληφθούν το πρόβλημα και να φερθούν αλληλέγγυα. Στηρίζονται στο ότι μπορούν —μέσω της εσκεμμένης στοχοποίησης— να φέρουν το εκάστοτε θύμα τους απέναντι στο σύνολο. Όπως έφεραν τους φορτηγατζήδες ή τους αγρότες ή τους λιμενεργάτες απέναντι στην κοινωνία. Οι "φορτηγατζήδες" θα γίνουν οι Έλληνες, οι "λιμενεργάτες" θα γίνουν οι Πορτογάλοι και οι "αγρότες" οι Ιρλανδοί. Όλοι υποχρεωμένοι να υποταγούν στις "άνωθεν" εντολές, για να μην ενοχλούν τις ζωές των "άλλων". Οι στοχοποιημένοι υποταγμένοι στις αγορές, για να μην πιεστούν οι υπόλοιποι. Τα θύματα να αφήνονται να λεηλατηθούν, για να μην αυξηθούν τα επιτόκια των υπολοίπων.
Όμως, για να λειτουργήσουν όλα αυτά, απαιτούν την άγνοια των θυμάτων. Από τη στιγμή που οι λαοί αφυπνιστούν και καταλάβουν τι συμβαίνει, είναι αδύνατον να δεχθούν να υποστούν την καταστροφή, εξαιτίας ενός "παιχνιδιού" των τοκογλύφων. Είναι αδύνατον να δεχθούν να χάσουν τις πατρίδες τους, επειδή ο Γκρίνσπαν, ο Ροκφέλερ και ο Ρότσιλντ κατόρθωσαν και τους φόρτωσαν τις πέτσινες "φωτοτυπίες" τους. Όπως τους τις φόρτωσαν, έτσι θα τους τις ξεφορτώσουν. Είναι αδύνατον ολόκληροι λαοί να δέχονται χτυπήματα από ιδιώτες και να μην αντιδρούν. Η δήθεν "αγορά", που είναι δήθεν σκληρή κι αδίστακτη, υπάρχει μόνον στα μυαλά των χαφιέδων, που κυβερνούν την Ευρώπη και στα ΜΜΕ των λακέδων τους, που τρομοκρατούν τους λαούς της. Η δήθεν "σκληρή αγορά" υπάρχει μόνον στα μυαλά των προπαγανδιστών Πρετεντέρηδων, προκειμένου να πληρωθούν οι Μπόμπολες που τους πληρώνουν …Οι τοπικοί δωσίλογοι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ και συνεργάτες της Goldman Sachs.
Δεν υπάρχει ανώνυμη "αγορά". Μόνον καραγκιόζηδες Εβραίοι τοκογλύφοι υπάρχουν και αυτοί έχουν ονόματα και διευθύνσεις. Οι λαοί σ' αυτούς πρέπει ν' αντισταθούν. Να αντισταθούν τα κράτη, τα οποία έχουν ήδη μπει στο "σφαγείο" τους, αλλά κι αυτά που ακολουθούν. Κράτη όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, αλλά και η Ισπανία, το Βέλγιο, η Ιταλία …ακόμα και η Γαλλία. Όλοι αυτοί πρέπει ν' αρνηθούν να πληρώσουν τα ομόλογα των τοκογλύφων. Να αρνηθούν να δανειστούν με πραγματικά ενυπόθηκα δάνεια, προκειμένου να ξεχρεώσουν τα σκουπίδια των ομολόγων.
Οι λαοί πρέπει να διώξουν με τις κλωτσιές τα σκουπίδια του ΔΝΤ. ΚΑΝΕΝΑΣ ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΑ ΕΒΡΑΪΚΑ ΟΜΟΛΟΓΑ. Να βρεθεί η δήθεν "πλεονασματική" Γερμανία με άχρηστα χαρτιά στα χέρια. Να μην μπορεί η ίδια —από αδυναμία— να πληρώσει τα δικά της χρέη και αναγκαστικά να επιστρέψει η ζημιά από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Απλά πράγματα. Η αδυναμία των Αμερικανών πολιτών να πληρώσουν τα χρέη τους στους Εβραίους τοκογλύφους μετέφερε την οικονομική κρίση στην Ευρώπη. Η αδυναμία των Ευρωπαϊκών κρατών να πληρώσουν τα χρέη τους στους ίδιους τοκογλύφους θα στείλει την κρίση πίσω στις ΗΠΑ. Τα άχρηστα "χαρτάκια", που τύπωσε η εβραϊκή συμμορία της FED, να επιστρέψουν στα χέρια αυτών που τα τύπωσαν και να μην γίνουν κεφάλαιο στην Ευρώπη. Να μην γίνουν τα "καθρεπτάκια", τα οποία θα εξασφαλίσουν στους τοκογλύφους Εβραίους τη γη των "Ινδιάνων" της Ευρώπης.
Πιστεύουμε ότι είναι θέμα χρόνου ν' αποκαλυφθεί το παιχνίδι τους. Ένα παιχνίδι όμως, το οποίο δεν είναι ευχάριστο, εφόσον ήταν ήδη τραγικό για πολλούς συνανθρώπους μας. Συνανθρώπους μας, οι οποίοι δεν άντεξαν τις πιέσεις των αθλίων και αρρώστησαν …και κάποιοι από αυτούς πέθαναν. Όμως, όλα αυτά τα θύματα ζητούν δικαίωση. Είναι θύματα εγκληματικών πράξεων και όπου υπάρχουν εγκλήματα υπάρχουν και εγκληματίες. Είναι θύματα εγκληματικών πράξεων, έστω κι αν δεν υπάρχουν προφανή πιστόλια και μαχαίρια. Το αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο και είναι ο θάνατος των θυμάτων.
Απλά πράγματα. Είτε κάποιον τον πυροβολείς και τον σκοτώνεις με πιστόλι είτε τον τρομοκρατείς μέχρι θανάτου για ψεύτικα δάνεια, είσαι το ίδιο εγκληματίας. Είναι θέμα χρόνου να στηθούν διεθνή δικαστήρια για όλους αυτούς τους εγκληματίες. Να δικαστούν για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Να δικαστεί η κεντρική ηγεσία αυτής της εγκληματικής συμμορίας. Η συμμορία των ιδιοκτητών Ρότσιλντ και Ροκφέλερ. Η συμμορία με συντονιστές ανθρώπους όπως ο Γκρίνσπαν, ο Μπενράνκε, ο Τρισέ, ο Κάν, ο Γούλφοβιτς. Η συμμορία, η οποία έχει "δολοφόνους" των λαών, όπως ο Μπάφετ, ο Σόρος ή Μπλάνκφάιν. Η εβραϊκή συμμορία του έθνους, το οποίο "επιτέθηκε" στην παγκόσμια κοινωνία.
Μετά από αυτούς πρέπει να δικαστεί η συμμορία των χαφιέδων τους …Η συμμορία της Γερμανίας …Η συμμορία της χαζής, του σακάτη και της "αδερφής" …Η συμμορία των νεοναζιστών, που "δείχνει" τους λαούς και τους "σφάζει" με τις πλάτες των Εβραίων …Η συμμορία της φράου Μέρκελ, του Σόιμπλε και του Βέστερβέλε …Η αμετανόητη Γερμανία των ναζιστών και όχι βέβαια η Γερμανία του απλού γερμανικού λαού …Η ναζιστική Γερμανία, η οποία εκ του πονηρού και για λόγους προπαγάνδας αυθαίρετα "ταυτίζεται" με το κοινό ευρωπαϊκό μέλλον και το νόμισμα της Ευρώπης …Η Γερμανία, η οποία εκ του πονηρού προσπαθεί να πείσει τα θύματά της ότι προστατεύουν την Ευρώπη και το νόμισμά της, μόνον όταν ξεπληρώνουν τα "πέτσινά" τους χρέη στους Εβραίους. Αυτό είναι λάθος και θ' αποδειχθεί σύντομα. Οι Ευρωπαίοι έχουν λόγο ν' αγωνίζονται για την κοινή Ευρώπη που τους προστατεύει, ενώ για τη Γερμανία —με τη συμπεριφορά της αυτήν— η Ευρώπη είναι ένα "μαγαζί", που απλά της επιτρέπει να "σφάζει" Ευρωπαίους.
Για τους Ευρωπαίους η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ είναι η μόνη λύση, ενώ για τη Γερμανία είναι η καταστροφή. Γι' αυτόν τον λόγο η Γερμανία διαρκώς επικαλείται το άρθρο της Συνθήκης της Λισσαβόνας, το οποίο απαγορεύει την αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών-μελών. Γιατί; Γιατί η αλληλεγγύη μεταξύ των υπερχρεωμένων, λόγω προδοσίας, ευρωπαϊκών κρατών, θα τα στρέψει μαζικά εναντίων των Εβραίων τοκογλύφων. Η αλληλεγγύη τους θα τα προστατεύσει από τις ύπουλες μεθοδεύσεις τους αν αρνηθούν να πληρώσουν και αυτό θα καταστρέψει τους τοκογλύφους. Όμως, η αλληλεγγύη τους θα καταστρέψει και τη Γερμανία. Γιατί; Γιατί θ' αναγκαστεί ν' αποκαλυφθεί. Θ' αναγκαστεί να υπερασπιστεί τους Εβραίους τοκογλύφους και αυτό θα τη φέρει σε σύγκρουση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Θ' αποδειχθεί ότι συμμετέχει στην ευρωπαϊκή ενοποίηση κατ’ εντολή των Εβραίων αφεντικών της και με μόνο στόχο να εκμεταλλευτεί για λογαριασμό τους τούς υπόλοιπους Ευρωπαίους. Αυτός όμως είναι ένας πόλεμος, τον οποίον η Γερμανία τον γνωρίζει πολύ καλά και γνωρίζει ακόμα καλύτερα πως δεν μπορεί να τον κερδίσει.
Αυτή η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των Ευρωπαίων είναι αυτή, που τώρα τρομοκρατεί τη Γερμανία. Γι' αυτόν τον λόγο μεθοδεύει τον διχασμό μεταξύ των Ευρωπαίων. Γι' αυτόν τον λόγο καλλιεργεί τα ρατσιστικά στερεότυπα, τα οποία επί αιώνες δίχαζαν την Ευρώπη. Γι' αυτόν τον λόγο η Μέρκελ επιτίθεται με επιλεκτικό τρόπο στους Ευρωπαίους. Με το "μαστίγιο" και το "καρότο" θα προσπαθήσει να τους διατηρεί διχασμένους, ώστε να μην συνθέσουν ενιαίο "μπλοκ". Θα προσπαθήσει με όλους τους δυνατούς τρόπους να δημιουργήσει τις συνθήκες, ώστε να μην τα "βρουν" μεταξύ τους οι Έλληνες με τους Ιρλανδούς. Με το "μαστίγιο" θα τρομοκρατεί τους Έλληνες και με "καρότο" ειδικών παροχών θα προσπαθήσει να κρατήσει την Ιρλανδία στους "κόλπους" της.
Γι' αυτόν τον λόγο βλέπουμε τα παράδοξα της κατάστασης. Βλέπουμε διαφορετικές συμπεριφορές σε ίδιες καταστάσεις. Οι Έλληνες είναι πολύ "κακοί", ενώ οι Ιρλανδοί "όχι τόσο". Οι Έλληνες χρεοκόπησαν επειδή είναι "άχρηστοι" και "τεμπέληδες", ενώ οι Ιρλανδοί χρεοκόπησαν επειδή "δεν μπόρεσαν" ν' αντισταθούν στην παγκόσμια οικονομική κρίση. Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για εκ του πονηρού πρακτικές. Για όσο διάστημα η διχαστική και αντιευρωπαίκή Γερμανία θα εμφανίζεται σαν η υπέρμαχος και η προστάτης της ενιαίας Ευρώπης, θα υπάρχει πρόβλημα. Για όσο διάστημα δεν κατανοούν οι λαοί ότι η Ευρώπη ανήκει στους Ευρωπαίους και όχι στη Γερμανία, θα συνεχιστούν τα παιχνίδια των τοκογλύφων.
Μέσα σ' αυτήν την ενιαία Ευρώπη —η οποία, αν φερθεί αλληλέγγυα, μπορεί όχι απλά ν' αντισταθεί, αλλά να καταστρέψει τους τοκογλύφους— θα πρέπει να "τιμωρηθεί" η Γερμανία. Θα πρέπει να τιμωρηθεί ο χαφιές των Εβραίων τοκογλύφων. Ο μόνιμος χαφιές τους, εφόσον επανέλαβε τον εαυτό της με τη σημερινή της συμπεριφορά. Επανέλαβε τον ναζιστικό εαυτό της. Επανέλαβε τον χιτλερικό εαυτό της …Η Γερμανία, που όλοι νόμιζαν ότι ήθελε να γίνει επιτέλους ευρωπαϊκή, ενώ αυτή σχεδίαζε να γερμανοποιήσει την Ευρώπη …Η Γερμανία, η οποία δήθεν απειλεί ότι θα "γυρίσει" στο Μάρκο, ενώ είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που έχει κέρδος από το Ευρώ …Η χώρα, η οποία στην κυριολεξία ρήμαξε όλες τις άλλες εξαιτίας του Ευρώ. Αυτή η Γερμανία πρέπει να τιμωρηθεί, εφόσον αποδεικνύεται αμετανόητη.
Εφόσον λοιπόν κάθε φορά που η Γερμανία έχει "χέρια", είτε "σφάζει" είτε "δείχνει" θύματα, δεν δικαιούται "χέρια". Δεν συμφέρει τον λαό της να έχει "χέρια", γιατί πάντα χάνει τις μάχες της απέναντι στο σύνολο. Γι' αυτόν τον λόγο θεωρούμε ότι μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει να διαλύσει η ενιαία Γερμανία. Να εισαχθεί εκ νέου ως Βαυαρία, ως Έσση ή ως Πρωσία ή διαφορετικά να αποβληθεί πλήρως. Δεν είναι δυνατόν, κάθε φορά που την εμπιστεύεται η Ευρώπη, να κινδυνεύει από αυτήν. Δεν είναι δυνατόν, κάθε φορά που η Γερμανία "σηκώνεται", να "γονατίζει" όλη η υπόλοιπη Ευρώπη. Δεν είναι δυνατόν στη μία φορά, που, ως Ευρωπαίοι, συμφωνήσαμε να μαζευτούμε όλοι μαζί στην ίδια "αυλή", να εμφανίζεται η Γερμανία "οπλισμένη" και έτοιμη για "κυνήγι". Οι σύγχρονοι Ναζί, που την κυβερνούν, θα πρέπει να ξανακαθίσουν στα ίδια εδώλια, για να τιμωρηθούν για τους ίδιους λόγους με τους προκατόχους τους.
Από εκεί και πέρα ο κάθε λαός να δικάσει τους δικούς του δοσίλογους. Να δικάσει αυτούς, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για τη σημερινή απώλεια των πατρίδων τους. Να δικάσει τους προδότες, οι οποίοι παρέδωσαν τα κράτη στους κατακτητές. Να συμβεί αυτό, το οποίο συμβαίνει μετά από κάθε πόλεμο. Όπως συνέβη και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Να δικάσει το κάθε κράτος τους συνεργάτες τους. Να δικάσει τις κυβερνήσεις των νέων "Βισί". Τις κυβερνήσεις των νεοδοσίλογων κυβερνητών και των "κουκουλοφόρων" τραπεζιτών τους …Τις κυβερνήσεις των Κουίσλιγκ. Απλά πράγματα.
Η Ελλάδα δεν έφτασε στο χείλος της καταστροφής εξαιτίας του λαού της. Ενός λαού νοικοκύρη, εφόσον, στο επίπεδο που κρίνεται ο λαός —και είναι το ιδιωτικό χρέος—, είναι από τους καλύτερους και πιο συνετούς λαούς στον κόσμο. Ένας τέτοιος λαός οικονόμος είναι αδιανόητο ν' απειλείται να χάσει την πατρίδα του, λόγω της σπατάλης του κράτους. Ένας τέτοιος λαός έχει σπάταλο κράτος μόνον εξαιτίας της προδοσίας αυτών που τον κυβερνούν …Των παχύσαρκων κτηνών, που επιμένουν να ισχυρίζονται ότι "μαζί τα φάγαμε". Να δικαστούν όλοι πρωθυπουργοί της χώρας από το 1991 και μετά, που ξέσπασε η παγκόσμια εβραιογερμανική "επίθεση". Να δούμε ποιοι δανείζονταν, με ποιο σκεπτικό και αν αυτός ο δανεισμός τούς απέφερε προσωπικά κέρδη …Να δούμε ποιοι έφερναν στην Ελλάδα τους "μάγειρες" της Goldman Sachs, για να μεγιστοποιήσουν αυτούς τους δανεισμούς …Να δούμε τον λόγο που κάποιοι από αυτούς τούς συναντούσαν στα ξενοδοχεία των βορείων προαστίων.
Πρέπει να γίνουν δίκες, για να τιμωρηθούν οι προδότες, αλλά και να μάθουμε ως λαός τι ακριβώς συνέβη. Είναι απαραίτητο να μάθουμε, ώστε να μην υπάρχει πιθανότητα να επαναληφθούν τέτοια θλιβερά πράγματα. Να μάθουμε, για να μην την "ξαναπατήσουμε" ως λαός στο μέλλον …Να μάθουμε πώς, από ποιους και γιατί δανείζονταν ο Μητσοτάκης, ο Σημίτης ή ο Καραμανλής. Να δούμε πώς αυτά τα τζογαδόρικα "μη δάνεια" ανέλαβε ο προδότης Γιωργάκης να τα κάνει πραγματικά ενυπόθηκα "δάνεια". Μετά θα καταλάβουμε τον λόγο που "βραβεύονται" οι διάφοροι Παπανδρέου της Ευρώπης από τις οργανώσεις της "Γκεστάπο".
Μόνον τότε θα καταλάβουμε πώς κοινά κουτορνίθια, όπως ο χασικλής ΓΑΠ, μπαίνουν στις λίστες των κορυφαίων "στοχαστών" του Πλανήτη …Το καλύτερο ανέκδοτο του αιώνα …Ο γιος της Μαργαρίτας "στοχαστής". Ο …"αφήστε μας ήσυχοι τοκογλύφοι" …διανοούμενος. Ο άνθρωπος, που, αν δεν ήταν εκλεκτός των Εβραίων, θα μπορούσε να μελετηθεί ακόμα και ως ο "χαμένος κρίκος" της ανθρώπινης εξέλιξης …Το ενδιάμεσο είδος, το οποίο "έτρεχε" πολύ, αλλά σκεφτόταν λίγο …Το είδος που πρόλαβε να "σηκωθεί", αλλά όχι να "σκεφτεί" …Ο ΗΟΜΟ VLAKENTIOUS ME TO KOLLAN …Ο "ήρωας", ο οποίος πρώτα δήλωσε ότι θα ξεπληρώσει μέχρι δραχμής τους τοκογλύφους και κατόπιν παρίστανε στη Μέρκελ τον "αντιστασιακό", ρωτώντας την αν μοιάζει με "γουρούνι". Όχι Giorgo, δεν μοιάζεις με "pig”. Τα γουρούνια είναι όμορφα ζώα και δεν φοράνε κολλάν. Με μαλάκα μοιάζεις, που, για να πλουτίσουν τα συγγενικά του άεργα κοπρόσκυλα, πρόδωσε τη χώρα του.
Από εκεί και πέρα πρέπει να δικαστεί όλο το "κύκλωμα" των δοσίλογων. Οι κεντρικοί Τραπεζίτες κάθε χώρας, οι οποίοι πρόδωσαν την εμπιστοσύνη των λαών-εργοδοτών τους και επέτρεψαν τη μετατροπή των κρατών τους σε εύκολη "λεία" των ιμπεριαλιστών τοκογλύφων. Ο Παπαδήμας, ο οποίος σήμερα έχει το θράσος να παριστάνει τον "αρωγό" της Ελλάδας, δεν ήταν ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας την εποχή που η Goldman Sachs "μαγείρευε" τα δημοσιονομικά στοιχεία, προκειμένου η Ελλάδα να συνεχίσει τον αυτοκτονικό δανεισμό; Ο Προβόπουλος δεν ήταν αυτός, ο οποίος μετέτρεψε την "αυτοκτονική" προσπάθεια του Παπαδήμα σε "θάνατο"; Αυτός δεν ήταν που μας οδήγησε στην "ασφυξία", προκειμένου να μην αντισταθούμε στη "σφαγή"; Αυτός δεν ήταν που επέτρεψε την εκδήλωση της δανειακής κρίσης της χώρας, προκειμένου ο αυτοκτονικός δανεισμός να μας οδηγήσει στο "σφαγείο" του ΔΝΤ;
Αυτοί οι δύο πολυέξοδοι προδότες μαζί με τον ενδιάμεσο "χλιδάτο" Γκαργκάνα δεν πρέπει να δικαστούν; Ο φτωχομπινές ο Γκαργκάνας, ο οποίος μας "φόρτωνε" με τα πιο απίθανα έξοδα και στο τέλος μας είπε ότι δεν θα πρέπει να ζούμε πάνω από το "μέτρο" μας; Τα ίδια πράγματα, τα οποία μας είπαν μερικά χρόνια μετά τα "αφεντικά" του. Αυτοί όλοι δεν πρέπει να δικαστούν ως συνεργάτες των σύγχρονων Ναζί; Των Ναζι-μενς συγκεκριμένα; Χωρίς αυτούς μπορούσαμε να φτάσουμε στη σημερινή αθλιότητα; Χωρίς αυτούς θα υπήρχαν τα μπατίρια, τα οποία με χρήματα του λαού μετεξελίχθηκαν σε ιδιώτες τραπεζίτες;
Κοντά δηλαδή σ' αυτούς θα πρέπει να διερευνηθεί και ο ρόλος των ιδιωτικών τραπεζών και των τραπεζιτών τους. Αυτοί δεν είναι, που κατέστρεψαν την ελληνική οικονομία; Αυτοί δεν είναι, που έφεραν τις "φωτοτυπίες" του Γκρίνσπαν και του Τρισέ στην πατρίδα μας; Αυτοί δεν είναι, που δημιούργησαν τα "χρέη" στη χώρα; Αυτοί δεν είναι, που δημιούργησαν όλες τις "φούσκες", οι οποίες κατέστρεψαν τον ελληνικό λαό; Αυτοί δεν είναι, που κατέστρεψαν τον κόσμο στο χρηματιστήριο; Αυτοί δεν είναι, που έφαγαν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων; Αυτοί δεν είναι, που κατέστρεψαν την ελληνική παραγωγή; Αυτοί δεν είναι, που χρηματοδοτούσαν τον δικομματισμό, για να δανείζεται ασύστολα; Αυτοί δεν είναι, που δημιούργησαν τους "διαπλεκόμενους" Μπόμπολες, οι οποίοι λεηλάτησαν τους κρατικούς πόρους; Αυτοί δεν είναι, που πλήρωναν τις διεφθαρμένες κυβερνήσεις, για ν' αναπτύσσουν φαραωνικού τύπου έργα και άρα να ξοδεύουν χρήματα του ελληνικού λαού, που κατέληγαν στις τσέπες τους;
Όμως, τα εγκλήματά τους δεν είναι μόνον εθνικά. Είναι και κοινωνικά. Αυτοί, προκειμένου ν' αποφύγουν τις λαϊκές αντιδράσεις, δεν ήταν αυτοί, οι οποίοι χρηματοδότησαν τον εκμαυλισμό των Ελλήνων; Αυτοί δεν είναι, που χρηματοδότησαν τον κάθε εθνικό εργολάβο να γίνει εθνικός καναλάρχης και το αντίστροφο; Αυτοί δεν είναι, που χρηματοδότησαν την κάθε πόρνη, για να γίνει "παράδειγμα" της Νέας Εποχής; Αυτοί δεν είναι, που χρηματοδότησαν τον κάθε κοπρίτη, για να παριστάνει τον "πετυχημένο"; Αυτοί δεν είναι, που έβαλαν "λουκέτο" σε όλα τα εργοστάσια της χώρας, για να δουλέψουν οι "αντιπροσωπίες" τους; Αυτοί δεν είναι, που απαξίωσαν την έννοια της εργασίας στην Ελλάδα; Αυτοί δεν είναι, που "έπεισαν" τον κόσμο να δίνει "αυξήσεις" στον εαυτό του μέσω δανείων; Αυτοί δεν είναι, που πληρώνουν τους Megaλους δημοσιογράφους, για να τρομοκρατούν τον κόσμο, προκειμένου αυτός να μην αντισταθεί στο σφαγείου του ΔΝΤ; Δικοί τους υπάλληλοι δεν ήταν οι συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ, οι οποίοι παγίδευσαν τον κόσμο στην αδράνεια; Αυτοί, —ακόμα και σήμερα— δεν είναι, που λεηλατούν την κοινωνία, για να σώσουν τις επιχειρήσεις τους; Πενήντα δις μας κόστισε η "επιτυχία" τους, προκειμένου να συνεχιστεί.
Αράπογλου, Σάλλας, Νανόπουλος, Κωστόπουλος και τα άλλα τα "παιδιά", ας είναι σίγουροι ότι θα δικαστούν σε πραγματικά δικαστήρια πολύ σύντομα. Στη συνείδηση του κόσμου έχουν ήδη δικαστεί και έχουν καταδικαστεί. Ο κόσμος δεν είναι κουτός, όπως νομίζουν. Γνωρίζει τον ρόλο τους και έχει ήδη καταλάβει το τι έχει συμβεί. Ας γνωρίζουν από τώρα ότι το μέλλον τους δεν θα είναι και τόσο φωτεινό. Κλαίγοντας θα φύγουν από αυτόν τον Πλανήτη, γιατί ήταν μεγάλα τα εγκλήματά τους. Όποιος προκαλεί τέτοιες πληγές σε έναν ολόκληρο λαό, είναι αδύνατον να φύγει εν ειρήνη. Εδώ θα είμαστε και είναι βέβαιο ότι θα δικαιωθούμε. Δεν είμαστε προφήτες. Απλά "βλέπουμε" τι θα συμβεί, γιατί γνωρίζουμε πού βρίσκεται το "τέλος" του δρόμου. Λίγα "μέτρα" έμειναν...
Παναγιώτης Τραϊανού
http://eamb-ydrohoos.blogspot.com

Πρωτόγνωρες φοιτητικές κινητοποιήσεις στη Μεγάλη Βρετανία


Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
Ομάδα νεαρών διαδηλωτών που διαμαρτύρονται για το νόμο της κυβέρνησης του Ντείβιντ Κάμερον για την εκπαίδευση επιτέθηκαν στο αυτοκίνητο που μετέφερε τον πρίγκιπα Κάρολο και τη σύζυγό του Καμίλα, δούκισσα της Κορνουάλης. Πρωτοφανή επεισόδια νωρίτερα στο κέντρο της πόλης.
Το πρωτοφανές για τη Βρετανία περιστατικό συνέβη στην οδό Ρίτζεντ, στο κέντρο του Λονδίνου.
Σύμφωνα με μαρτυρίες κάποιοι κλότσησαν το αυτοκίνητο και πέταξαν λευκή μπογιά. Ένα τζάμι του αυτοκινήτου ράγισε. Το όχημα αμέσως επιτάχυνε και απομακρύνθηκε.
Το γραφείο του πρίγκιπα επιβεβαίωσε το γεγονός. Στο αυτοκίνητο του πρίγκιπα και της συζύγου «επιτέθηκαν διαδηλωτές καθ’ οδόν για υποχρέωση στο (θέατρο) London Palladium». Η ανακοίνωση υπογραμμίζει ότι δεν έπαθαν απολύτως τίποτα.
Χιλιάδες διαδηλωτές κατέβηκαν στους δρόμους σε διαμαρτυρία για το νομοσχέδιο της κυβέρνησης Κάμερον για την ανώτατη εκπαίδευση που προβλέπει μεγάλη αύξηση των διδάκτρων και άλλες διατάξεις που κρίνονται αρνητικά από την ακαδημαϊκή κοινότητα.
Newsroom ΔΟΛ

Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010

Όταν η Ελλάδα αρνήθηκε εξόφληση τοκογλύφων και δικαιώθηκε στο Διεθνές Δικαστήριο...


Το 1936, η Ελλάδα του Ιωάννη Μεταξά, η ΕΛΛΑΔΑ του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση του δανείου που είχε συνάψει με τη βελγική τράπεζα Societe Commerciale de Belgique. Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο του Διεθνούς δικαίου, που είχε ιδρύσει η Κοινωνία των Εθνών, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις.
Η Ελλάδα απάντησε ότι αδυνατεί να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις, διότι δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την κατάσταση του Λαού και της χώρας! Στο υπόμνημά της, η Ελληνική κυβέρνηση έλεγε:
“Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας. Δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στην θέση της, θα έκανε το ίδιο”. (Yearbook of the International Law Commission, 1980,v.l.,sel.25).
Το Διεθνές δικαστήριο το 1938 δικαίωσε την Ελλάδα, δημιουργώντας νομικό προηγούμενο, στο οποίο μάλιστα το 2003 στηρίχθηκε η Αργεντινή και ο αείμνηστος πρόεδρος της, Νέστωρ Κίχνερ, ο οποίος επέλεξε να διαγράψει μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του δημοσίου χρέους της χώρα του, αντί να την υποδουλώσει στο ΔΝΤ, όπως κάποιοι "ελαχιστότατοι" δικοί μας!
http://deltio11.blogspot.com

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

"Αυτοί που έκαναν τη χρεοκοπία παρήγαν βία και θα λάβουν βία"...


Αγαπάει όλα. Μισεί τα μισά. Λέει ψέματα ότι είναι Μεσσίας. Φοβάται τη ζωή. Ελπίζει στο θάνατο. Και συνεχίζει την αντίσταση φωνάζοντας : «Οι…κωλογερμανοί μας χρεοκόπησαν!».
Είναι ο μεγάλος στιχουργός Μανώλης Ρασούλης, εκ Κρήτης και εκ του σύμπαντος ορμώμενος.
-Η Ελλάδα πάει κατά διαβόλου;
-Η Ελλάδα δεν πάει…
Είναι εκεί ήδη. Δεν υπάρχει φιλότιμο. Δεν υπάρχει ορθολογισμός. Το κακό διέπει τα πάντα.
Ποιός η ποιοί ευθύνονται για τη χρεοκοπία;
Ντόπια και ξένα βρωμόσκυλα. Οι κωλογερμανοί που μας βάλαν στην Ευρώπη φταίνε για τη χρεοκοπία της Ελλάδας. Σε ποιόν δίνεις ρε Σρέντερ τα κονδύλια και τα επιδόματα Σε αυτόν τον αδόκιμο λαό; Δεν έχεις διαβάσει τι λέει ο Τρότσκι; «Το αποκρουστικότερο πλάσμα στον κόσμο είναι ο μικροαστός στην πρωταρχική του συσσώρευση». Ιδού λοιπόν αυτός, στην ωραιότερη χώρα του κόσμου, έχει κάνει νέα κατοχή. Εγώ κάνω τριάντα χρόνια αντίσταση σ’ αυτό το φασισμό.
Να λογοδοτήσουν ποινικά οι υπεύθυνοι;
Αυτοί που έκαναν τη χρεοκοπία παρήγαν βία. Και θα λάβουν βία. Αυτή η χριστιανώδης κοινωνία δεν είχε διαβάσει το ευαγγέλιο. Ο Χριστός λέει: «μάχαιρα έδωσες-μάχαιρα θα λάβεις». Σ’ αυτό θα συμφωνούσε και ο Άνθιμος…
«Τα φάγαμε μαζί» με τον κ.Πάγκαλο; Διαβάζω το Πόθεν Έσχες: 58…88…108 ακίνητα .Βάϊ βάϊ βάϊ! Μήπως είμαι βλάξ; Κι όμως εγώ έχω τις θέσεις κι αυτοί τις καταθέσεις.
Γιατί ο κόσμος ψήφισε στις περιφερειακές εκλογές το ΠΑΣΟΚ του Μνημονίου;
Ο περισσότερος κόσμος δεν ψήφισε. Κι οι ρέστοι πάσχουν από αμηχανία. Η κυβέρνηση είναι σκορδαλιά χωρίς σκόρδο.
Η φιλελεύθερη αριστερά-ΣΥΡΙΖΕΣ και Αλαβάνοι- δεν τραβάνε.
Γιατί;
Η Αριστερά έχει χάσει τη σχέση της με τον πολιτισμό. Αυτόν που χτύπησαν για να φτάσουμε στην οικονομική πτώχευση.
Το ΚΚΕ ζει τη δικαίωση της κατάρρευσης του χρηματιστηριακού καπιταλισμού;
Το σταματημένο ρολόϊ δείχνει δύο φορές σωστά την ώρα το εικοσιτετράωρο. Δεν είναι μόνο ο καπιταλισμός που καταρρέει. Το ανθρώπινο είδος φράκαρε. Ο πλανήτης είναι κορεσμένος και δύο τινά μπορούν να συμβούν: ένας παγκόσμιος πόλεμος η μια μαζική μετανάστευση στο Διάστημα.
Τελικά ο Γιώργος Καρατζαφέρης αποδεικνύεται ο πιο… αριστερός της δεξιάς;
Ο Καρατζαφέρης λανσάρεται ως ιδιοκτήτης της έννοιας Πατρίδα. Όμως στο κανάλι του δείχνει αμερικάνικα Το πρωί πατρίδα, το βράδυ παρτίδα.
Ο Αντώνης Σαμαράς είναι εναλλακτικός του Mνημονίου;
Ο Αντώνης είναι εθνικιστής με την καλή έννοια του όρου. Όμως κι αυτός δεν μου λέει πως φτάσαμε ως εδώ, στην αιδώ.
Ποιοι βρίσκονται πίσω από το ΔΝΤ;
Όποιοι και νάναι βρίσκονται σε κρίση και σήψη ηθική.
Πως θα απελευθερωθούμε από τα δεσμά της τρόϊκας;
Όταν απελευθερωθούμε από τα δεσμά της εγχώριας αναισχυντίας.
Μήπως ευθυνόμαστε ως λαός γιατί καταναλώνουμε περισσότερα απ’ όσα δικαιούμαστε ως άνθρωποι θνητοί;
Δεν φταίει η κατανάλωση αλλά η αποβλάκωση και το χάσιμο του μέτρου. Όποιος χάνει το μέτρο παίρνει μέτρα.
Οι πλούσιοι δεν συμμετέχουν στη σωτηρίας της χώρας. Χάθηκαν οι ευεργέτες;
Κάποιοι πλούσιοι πρέπει να πάνε εξορία. Προτείνω τη Μύκονο για τρία χρονάκια.
Τελικά, μήπως μια…καταστροφή μας σώσει;
Ήδη η καταστροφή είναι εδώ. Από τον απόλυτο χαβαλέ φτάσαμε στην εθνική κατάθλιψη.
Ο πολιτισμός και κυρίως το τραγούδι μπορεί να μας παρηγορήσει η να μας σώσει από την εθνική κατάθλιψη;
Πολιτισμός σημαίνει υπέρβαση. Σημαίνει επανάσταση-με την βαθειά έννοια του όρου. Σημαίνει προσωπικό, κοινωνικό, εθνικό και πλανητικό όραμα. Μιλώ γι’ αυτό επί τρεις δεκαετίες.
Σε τι ελπίζετε;
Δεν ελπίζω, μάχομαι.
Σε τι ομνύετε;
Να αγωνίζομαι μέχρι την τελευταία μου εκπνοή και να φύγω ευγνώμων. Τ΄ορκίστηκα από την εφηβεία μου για να μην με πάρει από κάτω και με ρίξει στης αβύσσου τον πάτο. Δεν είναι εύκολο, αλλά…
Ποια είναι η ευτυχίας σας;
Η ευτυχία τζιέρι μου είναι’ ντη για τα ζώα…
Ποια η δυστυχία σας;
Να μην καταλαβαίνει κανείς αυτά που λέω. Είμαι ο Ευτύχης Δυστυχίδης.
Φοβάστε τη ζωή;
Ενίοτε. Κάποιες φορές σκέπτομαι ότι αυτό που λέμε ζωή είναι μία ανωμαλία μεσ’ στο σύμπαν. Το δόγμα «η ζωή συνεχίζεται» είναι μία …μπούρδα.
Ελπίζετε στο …θάνατο;
Έρχονται στιγμές που δεν θέλω να ζω. Μετά πίνω ένα καπουτσίνο και αλλάζει το τοπίο.
Τι σας κάνει να κλαίτε;
Άμα δεν μου δίνουν λεφτά οι δήμοι από τις συναυλίες της ΑΕΠΙ και τα σχετικά γραφεία για να πληρώσω τις δόσεις των τραπεζών.
Τι σας κάνει να γελάτε;
Ο Τζίμ Κάρεϊ. Και άλλα πολλά από την πολιτική και όχι μόνο.
Τι αγαπάτε πάνω απ’ όλα;
Όλα!..
Τι μισείτε;
Τα μισά. Μισώ το μισό…
Ποιά είναι η αλήθεια σας;
Η παραγωγή συνείδησης.
Ποιο το…ψέμα σας;
Ότι είμαι ο Μεσσίας της Βίβλου.
Γράψτε μας ένα τετράστιχο για το σήμερα και το αύριο…και το χθες του…μέλλοντος.
Και να θυμάστε όταν σας τη δίνει/Από τη μούχλα βγαίνει η πενικιλίνη/Που κάνει κάθε αρρώστια ξου και ντα/Φτάνει να είναι ο Φλέμινγκ κάπου εκεί κοντά.
Εspresso Κυριακής

Περί αξιοπιστίας...

Τι έλεγε ο Mr. London School of Economics to 2008 σε συζήτηση σχετικού νομοσχεδίου:
“Εμείς, που κάτι σκαμπάζουμε περισσότερο από οικονομικά, αναρωτιόμαστε διπλά και λέμε: Πώς είναι δυνατόν μια κυβέρνηση, η οποία επικαλείται την κρίση, να λέει ότι, εν μέσω κρίσης, αφαιρώ από την οικονομία, αντί να προσθέτω;
Πρωτοτυπία! Να την εντάξουμε στα εγχειρίδια οικονομικών στα πανεπιστήμια! Εφόσον η χώρα είναι σε οικονομική κρίση και περνάμε δύσκολες στιγμές, βοηθάς την οικονομική δραστηριότητα, βοηθάς το εισόδημα. Δεν αφαιρείς, δεν «στραγγαλίζεις» περαιτέρω.
Αυτό το νομοσχέδιο πρέπει να καταψηφιστεί, όχι γιατί το λέμε εμείς, αλλά γιατί έχει απέναντί του όλη την ελληνική κοινωνία.
Ευχαριστώ”.
Γιώργος Παπακωνσταντίνου στην (τέως) Βουλή των Ελλήνων 9/9/2008!
Το ανακάλυψε ο δημοσιογράφος Κ. Μελισσόπουλος στην Εφημερίδα Βραδυνή
http://kavvathas.wordpress.com

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

"Η εξουσία είναι αναγκαστικό προϊόν της εσωτερικής μας αναρχίας και είναι νόμιμη στο μέτρο που κωλύει την άδικον ορμήν του δυνατοτέρου..."


Στο βιβλίο του ΑΘΛΙΑ – ΑΘΛΑ – ΘΕΜΕΘΛΑ ο Κώστας Ζουράρις γράφει περί της πολιτείας της παρ’ ημίν καθεστηκυίας. Διαβάζοντάς το μαθαίνουμε αυτό που κανείς δεν φρόντισε να μας μάθει: ότι α) υπάρχει ελληνική αντίληψη περί πολιτείας και β) ότι αυτή βρίσκεται, καλώς η κακώς, στους αντίποδες της δυτικής – νεωτερικής πολιτείας.
Οι τρεις λέξεις του τίτλου συνοψίζουν επιστημολογική πρόταση καίρια:
1. Η κοινωνία είναι ένα κουβάρι Αθλίων και Άθλων. Το συναμφότερον. Δεν μπορείς, στο κοινωνικό πεδίο, να αποκόψεις μανιχαϊστικά τα άθλια και να κρατήσεις μόνο τα άθλα.
2. Στο τι είναι Άθλια και τι Άθλα απαντούν τα Θέμεθλα. Κάθε πολιτισμική ολότητα έχει θέμεθλα (θεμέλια). Που νοηματοδοτούν αναλόγως τα άθλα και τα άθλια.
3. Άθλια – άθλα – θέμεθλα είναι το τρίγωνο μέσα στο οποίο εγγράφεται κάθε ιστορική κοινωνική ολότητα. Τα άθλα ορίζονται ως τάνυσμα προς τα θέμεθλα Τα άθλια ως έκπτωση απ' αυτά.
Με βάση την πρόταση αυτή η ελληνική πολιτεία είναι ακόμη μοναδική γιατί (με δικά μου λόγια): α) Εισάγει στην ιστορία το Άτομο. β) Έχει επεξεργασθεί τα προβλήματα (τα άθλια), πάνω στα οποία προσκρούει η λειτουργία της κοινωνίας που βασίζεται στην ατομική ελευθερία. γ) Αναζητά το Πρόσωπο, τον καθολικό άνθρωπο, ως υπέρβαση αυτού που σήμερα ονομάζουμε κρίση της εξατομίκευσης. Το Πρόσωπο είναι το εσχατολογικό θέμεθλο της παρ' ημίν Πολιτείας. Τα άθλα οιστρηλατούνται από το αίτημα της εθελότρεπτης μεταμόρφωσης του Ατόμου σε Πρόσωπο. Της εξόδου από την πόλωση ατομικισμού-κολεκτιβισμού.
Αλλά ας τα δούμε ένα-ένα, τα άθλια, τα άθλα και τα θέμεθλα.
1. Τα άθλια: Αλλοτρίωση προς τα έξω, κούφιο νταηλίκι προς τα μέσα.
Δεν θα επεκταθώ στα παραδείγματα. Θα αρκεστώ στο τι δείχνουν. Προς τα έξω: Τον πανικό της «απομονώσεως» και το ενδημικό σύμπλεγμα μειονεξίας των περιφερειακών παρα-μορφωμένων μας, μήπως τα κεντρικά αφεντικά δεν μας θεωρήσουν επαρκώς «Ευρωπαίους». (Πρόκειται γι' αυτό που οι παλιοί ονόμαζαν γραικυλισμό). Προς τα μέσα: Το κούφιο νταηλίκι να πυρπολείς τη δική σου Νομαρχία. Να διαλύεις το δικό σου κράτος. (Αριστοτέλης: οι Έλληνες δεν μπορούν να φτιάξουν κράτος).
Ποια είναι η πηγή των αθλίων; Απάντηση: "Έχουσι γαρ ταραγμόν αι φύσεις βροτών" (Αισχύλος).
Τι σημαίνει νεωτερικό άτομο; Μηχανή ακριβείας, απαντά ο Σεφέρης. Ελληνικό άτομο; Όλα στο περίπου. Ξέρουμε ότι η κρίση της νεωτερικής εξατομίκευσης είναι αποτέλεσμα της μηχανικότητας του νεωτερικού ατόμου. Στηριζόμενο στο μηχανόεν τέχνας, στο κρατείν μηχαναίς, εν μηχανήμασι, το δυτικό άτομο έγινε και το ίδιο μηχάνημα. Σεφέρης: Έχουμε μπει για τα καλά στην περίοδο της μηχανοκίνητης βλακείας, της μηχανοκίνητης ψευτιάς και της μηχανοκίνητης αυτοκαταστροφής. Ο νεωτερικός άνθρωπος νόμισε ότι μπορεί να νικήσει την τρεπτότητά του, την αβεβαιότητά του, τον ταραγμόν του, εν μηχανήμασι. Και μηχανοποίησε την ψυχή του.
Η φρίκη όταν πέσει στον τόπο μας (στον τόπο του "περίπου") παίρνει τη μορφή μηχανής ακριβείας, λέει, άριστος Γνώμων της ελληνικής εντροπίας, ο Σεφέρης-Ζουράρις. Δεχόμαστε ότι η πτωτική μας φύση έχει ταραγμόν, δεν είναι μηχανή ακριβείας, για να υποστεί μηχανιστικό προκαθορισμό. Ουκ έστ’ ακριβές ουδέν εις ευανδρίαν, έχουσι γαρ ταραγμόν αι φύσεις βροτών. Τίποτα δεν είναι σταθερό και βέβαιο, μέσα μας και στη «δόξα» μας, την φευγαλέα μας ψευδαίσθηση. Όλοι οι συμπαίκτες μετέχουμε εν ταραχή, και του καλού και του κακού, της αλήθειας και της πλάνης. Οι κοινωνοί-πολίτες ποτέ δεν αποτελούμαστε από ουδέτερους τρίτους, αλλά από φιλεταίρους ή πεζεταίρους οπλίτες, δηλαδή από κοινωνούς, πολίτες-μαχητές, που ερίζουν μεταξύ τους –εριστικοί και όχι ουδέτεροι- περί των μεγίστων, δηλαδή περί ελευθερίας ή άλλων αρχής (Θουκυδίδης). Θεωρούμε την ταραχή ως πηγή των συγκρούσεων και εν ταυτώ ως την πηγή της δημιουργίας. Θέλουμε έτσι η απόπειρα του καθ’ ημάς καλού πολιτεύματος να συγκαταβαίνει, ες αεί, τον ταραγμόν και το βέβαιον ημίν ουδέν. Να αποδέχεται, άρα, ότι όλα μας τα θέσμια, τα λάθη και τα νόμιμα, θα είναι ες αεί στο περίπου.
Αυτός είναι ο πυρήνας της ελληνικής χωματερής: Το "περίπου". Ξεσαλωμένα άτομα "ες αεί". Και άρα: Πολιτεία με περίπου κυβέρνηση, περίπου άμυνα, περίπου δικαιοσύνη, περίπου σύστημα υγείας κ.λπ. Και βεβαίως περίπου Ελληνική και περίπου χριστιανική.
2. Τα άθλα: Μαζί -τη μια μέρα αθάνατοι στον Όλυμπο, την άλλη νεκροί στον Άδη.
Η ελληνική πολιτεία και η ενότητα της παραδόσεώς της, βασίζονται στην αλληλεγγύη και τη συνυπευθυνότητα ζωντανών και πεθαμένων. Πράγμα απολύτως ακατανόητο για το νεωτερικό άτομο.
Και εν τάφω έδυς και των κόλπων των πατρώων ουδαμώς απεφοίτησας. Δεν έδυσες στον τάφο. Άλλαξες απλώς και προσωρινά θέση, μέσα στον ένα και πάγκοινο Κύκλο, που αποτελεί για μας την ενιαία πάνω και κάτω Εκκλησία του Δήμου. Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας. Αθάνατοι θνητοί, θνητοί αθάνατοι, ζώντες των εκείνων θάνατον, τον δε εκείνων βίον τεθνεώτες. Με τα άθλιά μας φονεύουμε τους σε μας επιζώντες νεκρούς μας. Με τα άθλα μας τους ανασταίνουμε. Λογοδοτούμε στην Κοινή Σύναξη ζώντων τε και τεθνεώτων. Σύναξη μονάκριβων προσώπων και όχι ανωνύμων σκιών.
Αυτοδίδακτος δ’ ειμι. Ο ημέτερος νους… αφ’ εαυτού δύναται κινείσθαι προς το αγαθόν αδιδάκτως. Ελεύθερος και αυτεξούσιος… εν ελευθερία χρήται εξουσιαστικώς. Της οικείας γνώμης αυτοκράτωρ. Κοντολογίς: Είμαι ελεύθερη ατομικότητα. Αυτεξούσια. Άτομο. Εγώ. Επιταττική παρήχηση ελευθερόφρονης βοής: η βοή των Ελλήνων. Συγχρόνως όμως: Έχω τη συνείδηση πως ένας δεν είμαι. Είμαι όχι με το εγώ μου αλλά με τα εγώ μου. Αυτά είναι όλα τα ρεύματα και όλες οι ριπές της ελληνικής παράδοσης. Το ζωντανό εγώ το έχει γεννήσει ένα εμείς των νεκρών, που όλοι ζουν ως αναστημένα εγώ, μέσα στο συλλογικό εγώ της ατομικότητας. Σαν ένας λάκκος αίμα είναι η κεφαλή σου και μαζώνονται κοπαδιαστά οι σκιές των πεθαμένων και σε πίνουν και ζωντανεύουν. Όμηρος, Σεφέρης, Παλαμάς, Καζαντζάκης, Ζουράρις. Το καθ’ ημάς πολίτευμα είναι συλλείτουργο πεθαμένων και ζωντανών. Συναλληλία ατομικού-συλλογικού. Συναλληλία του ενός και των πολλών εγώ.
Ποιος είναι ο άθλος; Η αγάπη για τον νεκρό αδελφό. Από αγάπη για τον νεκρό αδελφό μας, χαρίσαμε την αθανασία μας στο πτώμα του και τον μισο-αναστήσαμε. Έτσι είμαστε κι οι δυο πάντα μαζί. Τη μια μέρα αθάνατοι στον Όλυμπο. Την άλλη μέρα μαζί πεθαμένοι στον Άδη. Κάστωρ και Πολυδεύκης. Ούτε πάμπαν θεοί, ούτε πάμπαν θνητοί, αλλά αγάπη και φθορά μαζί. Το συναμφότερον. Χάσαμε την αθανασία, πήραμε τη συντροφιά του νεκρού αδελφού, γιατί ξέρουμε ότι η εγωκεντρική αθανασία είναι αυτόδοτος θάνατος. Ζούμε στο συναμφότερον ιδανικού-πραγματικού, εσχατολογικού-ιστορικού, ευχαριστιακής και πολιτικής κοινότητας, αγαπητικού και εριστικού κοινωνείν. Η επίγνωσή του γεννά την επιείκεια που επιτρέπει τη συνύπαρξη μεταξύ «τελείων» και «ατελών», άθλων και αθλίων, του «καλού» εμένα και του «κακού» εσένα.
Έχουμε την ιδιοτροπία να πιστεύουμε στον εαυτό μας, λένε οι Σεφέρης-Ζουράρις, εν τοις δεινοίς ευέλπιδες. Πιστεύουν ότι η Ελλάδα προσεγγίζει το σημείο εκείνο της ωριμότητας που θα της επιτρέψει ν’ αντικρίσει, χωρίς προκατάληψη και με τρόπο ενιαίο, όλες της τις παραδόσεις, αρχαία, μεσαιωνική και νέα. Αν το τωρινό εγώ μας χωρέσει μέσα του τα παλιά μας εγώ, τότε, λένε, θα πάρουμε τα πάνω μας.
3. Θέμεθλα: Τα κόκαλα τα ιερά - τα Άγια Λείψανα.
Ημείς δε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον. Διά το έχειν τον νουν καθηγεμόνα και αυτοκράτορα. Αλλά: δούλον αυτόν ημείς των αλόγων παθών απεδείξαμεν. Και έκτοτε του ανοηταίνειν ούπω παυόμεθα. Ζούμε στο περίπου. Αυτοκατάκριτοί τε και μόνοι κατάκριτοι. Ορίζει ο τελευταίος μέγιστος θεολόγος του τρόπου μας, ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς.
3.1 Το εμόν και το σον ρήματα εστι ψιλά μόνον.
Από αετοί, από υιοί φωτός, καταντήσαμε μικρομεσαίες κότες, που σκαλίζουν τη Χωματερή. Χάσαμε την εντός μας ενότητα του άρχειν και του άρχεσθαι, οπότε και συνεχωρήθη ημίν η εξουσία, η διαίρεση της κοινωνίας σε άρχοντες και αρχόμενους. Ίνα μη γένωνται αλλήλων οι άνθρωποι παραναλώματα, μηδενός επιστατούντος. Η εξουσία είναι αναγκαστικό προϊόν της εσωτερικής μας αναρχίας και είναι νόμιμη στο μέτρο που κωλύει την άδικον ορμήν του δυνατοτέρου κατά του υποβεβηκότος αδυνάτου. Για να είναι η εξουσία νόμιμη πρέπει να κάνει τον εαυτό της ανάλωμα υπέρ του εξουσιαζόμενου. Επίσης: για να είναι το χρήμα νόμιμο πρέπει να δίνεται σ’ αυτούς που το στερούνται. Και τα δυο, η εξουσία και το χρήμα, είναι αναγκαία κακά της Πτώσης, του ανοηταίνειν, που μη έχοντας σταματημό έγινε δεύτερη φύση μας. Αλλά ως υιοί φωτός καλούμαστε, επί τέλους, να το υπερβούμε: Κουφίζοντες εαυτούς ολιγοδεία και ολιγοκτησία, πτέρυξιν οίον ουρανοδρόμοις. Για να πετάξουμε πρέπει πρώτα να ελαφρύνουμε: Την κοιλιά από το πάχος. Και την καρδιά από την αγάπη για το χρήμα και την εξουσία.
3.2 Η δικαιοσύνη δείται φιλίας.
Υπό τιμής, δέους και ωφελείας, κινείται η πεπτωκυία φύση μας. Φιλοδοξία, φόβος, συμφέρον. Ουδεμία ηδονή του θείου εγγυτέρα ή η περί τας τιμάς ευφροσύνη. Η ζήτηση της τιμής εκφράζει τη ροπή μας προς τη θέωση. Είναι δε διττή: πτωτική και υψοποιός. Η πρώτη είναι η τιμή, που αν και τιμή δεν έχει, βασίζεται στην υπεροχή μου έναντι του άλλου. Είναι η τιμή που ζητά τη διατίμηση. Πάει όμως μαζί με τη ζήλεια και τον φθόνο, το μίσος και τη σύγκρουση. Παροξύνονται γαρ προς αλλήλους ετέρους ορώντες, τους μεν δικαίως, τους δ’ αδίκως πλεονεκτούντας τούτων. Παροξύνομαι ακόμα και όταν δικαίως πλεονεκτείς. Γιατί να είναι αυτός δίκαιος και όχι εγώ; Γιατί να θεωθεί αυτός και όχι εγώ; Η δικαιοσύνη, λοιπόν, πάντοτε ετοιμόρροπος. Δίκαιοι μεν φιλόνεικοι δε. Μίσος και φόβος είναι το πρόσωπό μας, όταν θεραπεύουμε τον εντός μας Νάρκισσο. Εριστική η επιθυμία. Εριστικός ο φόβος. Εριστικό το συμφέρον. Εριστική η διατίμηση της αποθεωτικής τιμής. Αδύνατον επομένως να στεριώσει δικαιοσύνη. Κρανίου Τόπος ο Βίος και η (περίπου) Πολιτεία του ενικωτάτου Εγώ.
Η δικαιοσύνη δείται φιλίας. Όχι συστημάτων. Συμπεραίνει ο Αριστοτέλης. Η γαρ κοινωνία φιλικόν. Θεμέλιο της όχι το συνέχθειν αλλά το συμφιλείν, διακηρύσσει η Αντιγόνη. Το έθνος εταίρων, προτείνει ο της ενικωτάτης ελληνικής ύβρεως 'Ομηρος. Φιλική Εταιρεία συστήνουν οι αλαζονικοί μας μικρέμποροι. Το πρόβλημα είναι να ξεπεράσω τον Εαυτό μου. Όχι τον Πλησίον. Οι εφευρέτες-κοινωνοί της εξατομίκευσης, καλούμαστε να ξορκίσουμε την ύβριν, δια του εκουσίου άθλου. Τούτη την αγγαρεία, το φιλόφιλον, το αναλαμβάνουν εδώ οι ήρωες, οι μάρτυρες, οι άγιοι. Η αυτοθυσία των αμνών μεταστοιχειώνει τη Χωματερή, της έντρομης από τον εαυτό της αγέλης, σε Φιλοκαλία λογικών προβάτων. Μπορείς να πεις στον εαυτό σου: ει θέλει, δύνασαι όλος πυρ είναι. Είτε για να βάλεις φωτιά στα τόπια, είτε για να κάνεις την καρδιά σου μπουρλότο υπέρ πάσης της κτίσεως. Μπορείς να ξεπεράσεις το αντίπαλον δέος, ως το μόνον πιστόν ες ξυμμαχίαν. Και ιδού τότε το συναξάρι του Νεομάρτυρός μας Ιορδάνη.
3.3 Αντάρτης και Νεομάρτυς
Ο Τούρκος, Μανιχαίος στα ισλαμικά του θέμεθλα, τα χρησιμοποιεί ως πρόσχημα για να καλύψει την κτηνωδία του. Δεν ξεχωρίζει το κακό από το πρόσωπο που το κάνει. Για να εξαλειφθεί το κακό πρέπει να εξαλειφθεί το πρόσωπο. Μου ανταπέδωσες την ύβρη; Άρα: ή η κεφαλή σου έχει να κοπή, ή Τούρκος πρέπει να γένης. Η λύση είναι απλή: εγώ, το αγαθόν, σφάζω εσένα, το κακό, και έτσι ξεμπερδεύω με το κακό.
Λοιπόν, τι κάνω εγώ όταν κακώς, ο Τούρκος, μου στερεί την ελευθερία μου να μην είμαι Τούρκος, δηλαδή κακός; Κατ’ αρχήν ο Τούρκος, ψυχοπονιάρης, μου παρέχει την ελευθερία της ιδιωτείας: ειπέ λόγον εις το φανερόν πως τουρκεύεις, είτα πήγαινε όπου θες και ζεις χριστιανικά. Γνωρίζει ότι η μόνη ελευθερία που μετράει είναι η δημόσια και όχι η ιδιωτική. Υπάρχει μόνον εις το φανερόν. Και όχι στο περίπου. Τι κάνεις λοιπόν αν δεν θέλεις να χάσεις την ελευθερία σου; Δύο είναι οι στάσεις που δέχεται η καθ’ ημάς πολιτεία: α) Η στάση του Αντάρτη -του χαίνη, του κλεφταρματωλού- και β) η στάση του Νεομάρτυρα. Χαίνης, ακρατής οργής και κρείσσων δικαιοσύνης: θα μπήξω τον πασσαλή μου στου Τούρκου το στομάχι, όντες θα μού ‘ρθει η μπαλοθιά κι ας λάχει όπου λάχει. Καλόδεχτη. Να σφάξουμε τσοι Γερμανούς, να σώσουμε τσοι Χριστιανούς. Ελευθερία = φόνος του εχθρού = αυτοθυσία. Νεομάρτυς: Δεν αρνούμαι τον γλυκύτατόν μου Ιησούν Χριστόν, αλλά πιστεύω και ομολογώ δια Θεόν αληθινόν. Έκλινε την κεφαλήν και απέτεμεν αυτήν ο Τζελάτης.
3.4 Κατ' αλήθειαν ζην - κατ' αλήθειαν θνήσκειν
Και ο Χορός, η Λαοσύναξη, ενώπιον της οποίας όλα τούτα δραματουργούνται; Τι θέση παίρνει; Τραγουδά τον Αντάρτη. Χαίρεται όταν ο ‘γούμενος της Ιεράς Μονής Αγκαράθου Αθανάσιος Χριστόφορος, στα 1646, ορντινιάζει αψίδα τα τούρκικα κεφάλια, που έκόψασι αυτός κι όλοι οι Ρωμαίοι. Όμως η αποθεωτική τιμή είναι για τον Νεομάρτυρα. Πάνω στ’ άγια του τα λείψανα χτίζει την Εκκλησία του το Κοινόν των Ελλήνων. Κάνει το χαρωπό πτώμα του θεμέλιο - θέμεθλο της πολιτείας της παρ’ ημίν καθεστηκυίας. Και οι δύο στάσεις-επανα-στάσεις νόμιμες. Χθόνια η πρώτη. Ουρανοδρόμος η δεύτερη. Το συναμφότερον.
Αυτό που με τίποτα δεν συγχωρεί η διαχρονική μας Σύναξη είναι το κιότεμα στην κρίσιμη ώρα. Και ιδού, Σερραϊκή Χρονογραφία, 1617, όταν ετούρκεψαν τον Αμαριανόν τον Τεμερούτογλη: …Εδώ πε και συ άνθρωπε ότι δεν γίνωμαι Τούρκος δια να τελειωθής απάνου εις μίαν στιγμήν. Αμή εμούλωξεν. Ώ εις την δυστυχίαν του. Κάλλιον ήτον να μην είχε γεννηθή… Μεγάλη λύπη έγινε εις όλους τους χριστιανούς, το πώς δεν εστάθη ανδρείως εις την πίστη του απάνου εις μίαν στιγμήν.
Η πίστη-θέμεθλο δεν είναι εδώ μανιχαϊκή. Ο Θεός είναι αγαθός, καθ΄ ότι αγάπη εστί. Πάντα αγαθά εποίησε. Άρα και τον άνθρωπο που συμβαίνει να έχει γίνει Τούρκος. Ακόμα κι ο αρχέκακος Διάβολος, ως προς το υπάρχειν, είναι αγαθός. Είναι πεπτωκώς άγγελος. Το αγαθό είναι, εν προκειμένω, το αυτεξούσιο. Το τι χρήση κάνεις στο αυτεξούσιο είναι άλλο θέμα. Το κακό είναι ενέργεια -ενέργεια πτωτική. Δεν είναι ουσία. Δεν είναι ον. Άρα δεν είναι σωστό, για τον Θεό, να καθαρίσει τον Διάβολο και για τον Έλληνα να ξεπαστρέψει τον Τούρκο. Ο Τούρκος μετέχει στη φύση του Έλληνα και αντιστρόφως. Άλλωστε ο Τούρκος από ελληνικό αίμα είναι θρεμμένος. Τον Τούρκο τον ξεπαστρεύεις πραγματικά στον Έλληνα άρχοντα, που το ξεσάλωμά του κάνει τον Έλληνα αρχόμενο να γίνεται Τούρκος.
Το κατ΄ αλήθειαν ζην μπορεί, επομένως, να συνεπάγεται το κατ’ αλήθειαν θνήσκειν. Την ελευθερία μου δεν μπορώ να τη θέσω πάνω από την αλήθεια μου. Αν η γαρ κοινωνία φιλικόν. Αν η εν ελευθερία κοινωνία δεν έχει θεμέλιο της τη βία, αλλά τη φιλία. Αν παραπέρα, θεμέλιο της πρέπει να είναι η άνευ όρων αγάπη κι αυτή είναι η αλήθεια μου – η πίστη μου- πώς εγώ θα αρνηθώ την κοινή αυτή αλήθεια μου - πίστη; Αιδώς Αργείοι. Ντροπή. Γι’ αυτό: «…ημίν γαρ κατ’ εκείνον τον χρόνον … πολιτεία τε ήν παλαιά … και δεσπότις ενήν τις αιδώς…». Δεσπότης της ήταν η Ντροπή. Η θεμελίωση του κοινωνείν στην Αγάπη, στο Πρόσωπο, υποτάσσει την κοινωνική ζούγκλα στην αυτο-εν-τροπή και κάπως την ημερεύει. Αντιρροπεί την κοινωνική εντροπία. Τα άθλα του Προσώπου και τα άθλια του Ατόμου συμψηφίζονται. Σε αντίθεση με μας τους λοιπούς οπλίτες-κοπρίτες ο μάρτυς, αλλά και ο χαίνης, δεν είναι καθόλου στο περίπου. Κανέναν ταραγμό δεν έχει στη φύση του ο ταπεινός Καζαντζής μας, όταν τρέχει στο μαρτύριο ως έλαφος επί τας πηγάς των υδάτων.
Και λες κι αναρωτιέσαι, πώς υπάρχουμε ακόμη και πώς επιβιώνουμε, με τόσους μηδίσαντες, τόσους ευρωλιγούρηδες, τόσους αναπτυξιακούς ντενεκέδες ξεγάνωτους και τόσους λυσιμελείς του Μεγάρου Μουσικής, του φωταδισμού και της δυτικής μαλακίας, εν εγρηγόρσει; Να πώς σερνόμαστε ακόμη. Επειδή υπήρξαν μερικοί τέτοιοι παρακατιανοί, σαν τον Νεομάρτυρα Ιορδάνη τον Καζαντζή, από την Τραπεζούντα.
Θεόδωρου Ι. Ζιάκας
Ομιλία κατά την παρουσίαση του βιβλίου «ΑΘΛΙΑ – ΑΘΛΑ – ΘΕΜΕΘΛΑ»
στον κινηματογράφο Ολύμπιον στη Θεσσαλονίκη το 1997.

Καταλήψεις στην Οξφόρδη και το Καίμπριτζ...


Σοκ προκαλούν στη Βρετανία οι φοιτητικές κινητοποιήσεις, αφού τελούν υπό κατάληψη πανεπιστήμια όπως η Οξφόρδη και το Κέμπριτζ, που καταθέτουν... ασφαλιστικά μέτρα και αγωγές εναντίον των... φοιτητών, ενώ δεν γνωρίζουν ΠΩΣ θα τους αντιμετωπίσουν.
Στη Βρετανία οτιδήποτε "πέρα από το συνηθισμένο και αναμενόμενο" στην καθημερινότητα τους, προκαλεί...ιλεό (κίτρινο πυρετό). Ακόμη και το "σκάσιμο" ενός αγωγού νερού, προκαλεί τεράστιες κινητοποιήσεις αστυνομικών δυνάμεων(!) θαρρείς και θα συλλάβουν τον IRA! Βέβαια τα όσα συμβαίνουν στην "διπλανή" Ιρλανδία (όλοι σε ένα νησί βρίσκονται - στο ίδιο νησί για την ακρίβεια) ανησυχούν τα μάλλα τους Άγγλους, στους οποίους ξυπνούν "εφιαλτικές μνήμες".
Πως μπορείς με μία απόφαση αίφνης να τριπλασιάσεις τα δίδακτρα των φοιτητών και να κόψεις το 80% του προϋπολογισμών στα ΑΕΙ; Είναι σαν αύριο το πρωί η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου να ανακοινώσει ότι καταργείται η δωρεάν παιδεία (ούτως ή άλλως στα λόγια είναι) και ότι ΠΛΕΟΝ κάθε φοιτητής για να έχει δικαίωμα φοίτησης ΘΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ 10.000 ευρώ ΤΟ ΧΡΟΝΟ. Αλλιώς ΔΕΝ θα εγγράφετε ΣΕ ΚΑΜΙΑ σχολή. Και ότι ΠΛΕΟΝ τα ΤΕΙ και τα ΑΕΙ θα πάρουν μειωμένο κατά 80% από το κράτος όσα προβλέπονταν μέχρι σήμερα. Και ότι οι καθηγητές θα αμείβονται ΠΛΕΟΝ με βάση τα έσοδα της σχολής που διδάσκουν.
ΑΥΤΗ την πραγματικότητα άρχισαν να βιώνουν οι φοιτητές και καθηγητές σε Βρετανία και Ιταλία.Είδα τις φοιτητικές κινητοποιήσεις που "νεκρώνουν" κεντρικά σημεία στο Λονδίνο. Μίλησα με τον κόσμο που έβλεπε.
Η ζωή δεν σταματά...
Νίκος Καραμπάσης
http://www.i-reportergr.com/

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

Μία έξοχη θέα των αληθινών διαστάσεων της οικονομίας, μέσα στην οποία ζούμε


Συστηματική Δυναμική:
Μια επιστήμη, που γεννήθηκε στην Αρχαία Ελλάδα,
παντελώς άγνωστη στη σημερινή Ρωμιοσύνη.
Μιλάει στην «Ελεύθερη Έρευνα»
ο καθηγητής τού πανεπιστημίου Fordham τής Νέας Υόρκης,
δρ. Νικόλαος Κ. Γεωργαντζάς.
- Η φτωχή απόδοση και οι ολέθριες συμπεριφορές, που παρατηρούμε γύρω μας, συχνά είναι συνέπειες λάθος αποφάσεων, που διαχρονικά, έρχονται και κυνηγούν τα κλιμάκια λήψης τους.
- Στην Αρχαία Ελλάδα γεννήθηκε η Συστηματική Δυναμική ως ο πλέον αποτελεσματικός τρόπος προσέγγισης και μοντελοποίησης προβληματικών καταστάσεων, σαν κι αυτά, που αντιμετωπίζει κάθε κοινωνικό σύστημα.
- Οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν πώς να χρησιμοποιούν τις στοχαστικές διακυμάνσεις των CASOS (Complex Adaptive Self-Organizing Systems = πολύπλοκα, ευπροσάρμοστα, αυτοθεσμιζόμενα συστήματα) και την επίδραση τής τύχης έναντι των κινδύνων, που απειλούσαν τη δημοκρατία.
- Μία πληθώρα συστημάτων γύρω μας λειτουργούν ως CASOS, όπως είναι, π.χ., ολόκληρο το σύμπαν, τα βιολογικά μας οικοσυστήματα και οι αγορές. Η μελέτη συστημάτων CASOS των αποικιών εντόμων δείχνει υπέροχα πρότυπα δυναμικής συμπεριφοράς, τα οποία προκύπτουν στα συστήματα τούτα, όπως π.χ. σε αποικίες μυρμηγκιών, αστρικά σμήνη και εκείνα των μελισσών, χωρίς να υπόκεινται σε ένα σύστημα κεντρικού ελέγχου.
- Λειτουργικά, η διαδικασία τής αναπνοής μας δεν διαφέρει καθόλου από άλλες διαδικασίες, όπως αυτές τής λειτουργίας και διοίκησης επιχειρήσεων και οργανισμών. Ίσως η αναπνοή του, όπως και η ροή νερού στην υδρόγειο, έκαναν τον Ηράκλειτο να αποφανθεί, ότι «τα πάντα ρει», γύρω στο 500 π.Χ.. Το πανεπιστήμιο Μ.Ι.Τ. τής Μασσαχουσέτης, αφού έχει ήδη σταθεροποιήσει το ραντάρ και ανακαλύψει τη μνήμη (core memory) των ηλεκτρονικών υπολογιστών, έρχεται και συμπληρώνει τον Ηράκλειτο, παρατηρώντας πως, ναι μεν τα πάντα ρει, αλλά σε μία αυστηρή πάντα διαδοχή μεταβλητών ροής και συσσώρευσης αποθέματος.
- Το όφελος από την προσέγγιση τής ελληνικής, αλλά και τής παγκόσμιας οικονομίας με τη Συστηματική Δυναμική είναι να δούμε, για πρώτη ίσως φορά, μία έξοχη θέα των αληθινών διαστάσεων τής οικονομίας, μέσα στην οποία ζούμε. Να δει το κάθε κλιμάκιο λήψης αποφάσεων, όπως και η κάθε εταιρεία, ελληνική και μη, κάθε τομέας οικονομικής δραστηριότητας και η παγκόσμια κοινωνία πώς αλληλεπιδρούν μεταξύ τους -όχι στατικά, αλλά- δυναμικά, δηλαδή διαχρονικά, με πολυπλοκότητα μέσα στο χρόνο.
Αυτά αναφέρει μεταξύ άλλων ο καθηγητής τού πανεπιστημίου Fordham τής Νέας Υόρκης, δρ. Νικόλαος Κ. Γεωργαντζάς, σε συνέντευξη, που παραχώρησε στην «Ελεύθερη Έρευνα».

ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ
ΤΟΥ ΔΡ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ Κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΖΑ
- «Ε.Ε.»: Κύριε καθηγητά, με τι ασχολείται η Συστηματική Δυναμική και ποιό είναι το πρακτικό της όφελος;
- Η Συστηματική ή Συστημική Δυναμική (Σ.Δ.) είναι η μετάφραση τού όρου System Dynamics (S.D.). Παρά την συνεχή ανέλιξή της σε μία αισθησιακά και ωφελιμιστικά ελκυστική μέθοδο προσέγγισης και μοντελοποίησης προβληματικών καταστάσεων σε κοινωνικά συστήματα, η Σ.Δ. κινείται μάλλον αργά για τούς πολιτικούς και τούς δημοσιογράφους στην Ελλάδα. Ίσως, διότι είναι δύσκολο να μαστορέψει κάποιος ένα συγκλονιστικά τανυσμένο αφήγημα γύρω από 2.500 χρόνια συσσωρευμένης ανθρώπινης γνώσης περί τής δυναμικής ή διαχρονικής συμπεριφοράς συστημάτων. Αλλά είναι συνταρακτικό, το πώς, μια μέρα, το υποβόσκον παρολί τής επιστημονικής έρευνας, που χαλκεύει την ανθρώπινη γνώση, ξαφνικά μπορεί να αλλάζει τον κόσμο.
Η αρχαία Ελλάδα λοιπόν και μετά οι Η.Π.Α. είναι οι χώρες, που γέννησαν αυτήν την ιδιόρρυθμη μέθοδο, ως τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο προσέγγισης και μοντελοποίησης προβληματικών καταστάσεων, σαν κι αυτά, που αντιμετωπίζει κάθε κοινωνικό σύστημα, όπως, π.χ., κάθε επιχείρηση, δήμος, υπουργείο και η οικονομία κάθε χώρας. Η δύναμη τής μεθόδου, αν και αυτή βασίζεται στην εφαρμογή διαφορικών εξισώσεων, προέρχεται από την απλότητά της. Επί αιώνες ήταν κυριολεκτικά κάτω από την μύτη μας, ώστε έτσι δεν την βλέπαμε.
Μπορούμε να ορίσουμε τη μέθοδο Σ.Δ. ως τον αέρα, που αναπνέουμε -όχι μεταφορικά, αλλά- στην κυριολεξία:
(εισ)πνοή → Απόθεμα αέρα στους πνεύμονες → (εκ)πνοή
Η μέθοδος Σ.Δ. γεννήθηκε από την ανάγκη διαχείρισης τής συμπεριφοράς και απόδοσης δημόσιων και ιδιωτικών κοινωνικο-πολιτικο-οικονομικών συστημάτων, δηλαδή επιχειρήσεων, θεσμών και οργανισμών. Όλοι μας ζούμε καθημερινά γύρω από και μέσα σε επιχειρησιακά και κυβερνητικά οικοσυστήματα, που τα χαρακτηρίζουν διαχρονικά συνυφασμένες δομές αιτίων και αιτιατών. Μερικοί αρχίζουμε σιγά-σιγά να κατανοούμε, πως η φτωχή απόδοση και οι ολέθριες συμπεριφορές, που παρατηρούμε γύρω μας, συχνά είναι συνέπειες λάθος αποφάσεων, που διαχρονικά, έρχονται και κυνηγούν τα κλιμάκια λήψης τους.
Οι αρμόδιοι διαχείρισης κάθε οργανισμού πρέπει να ξέρουν π.χ. εάν το αρχικό αποτέλεσμα μιας απόφασης ή δράσης στο περιβάλλον τού οργανισμού ενισχύεται ή αμβλύνεται στο χρόνο. Κάτι, που αρχικά δείχνει αθώο, μπορεί να έχει καταστροφικές επιπτώσεις στην απόδοση ενός οργανισμού. Το όφελος, που η μέθοδος Σ.Δ. φέρνει στην ανθρωπότητα είναι, ότι δείχνει την ολική δομή των διαχρονικά συνυφασμένων αιτίων και αιτιατών ενός συστήματος ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλο ή μικρό είναι αυτό. Έτσι, οι αρμόδιοι διαχείρισής του μπορούν να επέμβουν αποτελεσματικά στις επιδόσεις του.
Λειτουργικά, η διαδικασία τής αναπνοής μας δεν διαφέρει καθόλου από άλλες διαδικασίες, όπως αυτές λειτουργίας και διοίκησης επιχειρήσεων και οργανισμών. Ίσως η αναπνοή του, όπως και η ροή νερού στην υδρόγειο, έκαναν τον Ηράκλειτο να αποφανθεί, ότι «τα πάντα ρει», γύρω στο 500 π.Χ.. Το 1958, δηλαδή 2.458 χρόνια μετά τον Ηράκλειτο, ο Jay W. Forrester, στο πανεπιστήμιο Μ.Ι.Τ. τής Μασαχουσέτης, αφού έχει ήδη σταθεροποιήσει το ραντάρ και ανακαλύψει τη μνήμη (core memory) των ηλεκτρονικών υπολογιστών, έρχεται και συμπληρώνει τον Ηράκλειτο, παρατηρώντας πως, ναι μεν τα πάντα ρει, αλλά σε μία αυστηρή πάντα διαδοχή μεταβλητών ροής και συσσώρευσης αποθέματος:
(εισ)ροή → Απόθεμα → (εκ)ροή
Παντρεύοντας λοιπόν την αυστηρή τούτη αλληλουχία μεταβλητών ροής και συσσώρευσης αποθέματος με την μεταπολεμικά (1946) ραγδαία εξελισσόμενη επιστήμη τής κυβερνητικής συστημάτων (cybernetics) που, μεταξύ άλλων, μελετά αόρατους βρόχους ή κύκλους ή κυκλώματα δράσης και ανάδρασης (feedback loops), ο dr. Forrester δημιούργησε τη μέθοδο Σ.Δ..
Το όφελος από την προσέγγιση τής ελληνικής, αλλά και τής παγκόσμιας οικονομίας με συστηματοδυναμική είναι να δούμε, για πρώτη ίσως φορά, μία έξοχη θέα των αληθινών διαστάσεων τής οικονομίας, μέσα στην οποία ζούμε. Να δει το κάθε κλιμάκιο λήψης αποφάσεων, όπως και η κάθε εταιρεία, ελληνική και μη, κάθε τομέας οικονομικής δραστηριότητας και η παγκόσμια κοινωνία πώς αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, όχι στατικά, αλλά δυναμικά, δηλαδή διαχρονικά, με πολυπλοκότητα μέσα στο χρόνο.
- «Ε.Ε.»: Τι είναι οι φερομόνες;
- Οι φερομόνες είναι ουσίες, τις οποίες παράγει το σώμα από αδένες, που βρίσκονται στο στόμα, στις μασχάλες, στο στήθος και στη ζώνη των γεννητικών οργάνων. Ικανές να καθορίσουν μία αντίδραση δυναμικής συμπεριφοράς, οι φερομόνες είναι δύο ειδών: αυτές, που χτυπούν το καμπανάκι τής αντίδρασης ενός οργανισμού γρήγορα και αυτές, που είναι βραδείας καύσης. Οι ταχείας επίδρασης φερομόνες προκαλούν άμεσες αντιδράσεις και συμπεριφορές από το άτομο που τις δέχεται: έλξη, ερεθισμό, σήμα κινδύνου, φόβο ή επιθετικότητα. Οι βραδείας επίδρασης φερομόνες δρουν από την αρχή τής βρεφικής ζωής, αλλά καθορίζουν και την ενήλικη μέσα από την οσφρητική μνήμη, παίρνοντας μία θέση πυλώνα στη συμβατότητα, όπως και στην ερωτική και συναισθηματική ζωή των ζώων και των ανθρώπων.
- «Ε.Ε.»: Αληθεύει, ότι μελετώντας τις φερομόνες των μυρμηγκιών, μπορούμε να σχεδιάσουμε προσομοιωτικά μοντέλα για μαχητικά αεροσκάφη;
- Ναι, δυστυχώς αληθεύει. Δυστυχώς, διότι εμείς οι άνθρωποι έχουμε τελειοποιήσει το πως σκοτώνουμε ο ένας τον άλλο. Όπως πολλά άλλα ζώα, έτσι και οι λύκοι τσακώνονται μεταξύ τους. Όμως, οι λύκοι δεν σκοτώνουν ο ένας τον άλλο, ενώ εμείς οι άνθρωποι σκοτώνουμε ο ένας τον άλλο, συχνά μάλιστα στο όνομα κάποιου θεού.
Πάντως, η σεξουαλική ζωή γενικά των εντόμων και ειδικά των μυρμηγκιών είναι φλέγον θέμα στις Η.Π.Α.. Πολλοί επιστήμονες μελετούν τη σεξουαλική συμπεριφορά των μυρμηγκιών, διότι αυτή έχει πολλά κοινά με τα επανδρωμένα και μη μαχητικά αεροσκάφη, τα περιβόητα wap. Η διαδικασία προσέλκυσης των αρσενικών μυρμηγκιών από τα θηλυκά με οργανικές φερομόνες είναι παρόμοια με τη διαδικασία ανεύρεσης στόχων με χημικές φερομόνες από μαχητικά αεροσκάφη με ή χωρίς πιλότο.
Παρόμοιες μελέτες με προσομοιωτικά μοντέλα προϋπάρχουν βέβαια στη σχετική βιβλιογραφία, αλλά στα αποτελέσματά τους οι ερευνητές συχνά δεν καταφέρνουν να διαχωρίσουν τη στοχαστική διασκεδαστικότητα ή διακύμανση από την αιτιοκρατική ή τελεολογική δομή των μοντέλων τους, ούτε στα μυρμήγκια, ούτε στα μαχητικά αεροσκάφη. Έτσι, τα πρακτικά αποτελέσματα είναι συχνά καταστροφικά. Βέβαια, ο διαχωρισμός τής στοχαστικής διακύμανσης από την τελεολογική δομή ενός προσομοιωτικού μοντέλου είναι σχετικά εύκολο να γίνει με τη μέθοδο Σ.Δ., η οποία πάντα εξωτερικεύει επακριβώς τη συστημική δομή όλων των αιτίων και αιτιατών σε κάθε της μοντέλο.
- «Ε.Ε.»: Τι είναι τα συστήματα CASOS;
- Ο όρος CASOS έχει να κάνει με Complex Adaptive Self-Organizing Systems, δηλαδή πολύπλοκα, ευπροσάρμοστα, αυτοθεσμιζόμενα συστήματα. Μία πληθώρα συστημάτων γύρω μας λειτουργούν ως CASOS, όπως είναι, π.χ., ολόκληρο το σύμπαν, τα βιολογικά μας οικοσυστήματα και οι αγορές. Η μελέτη συστημάτων CASOS των αποικιών εντόμων δείχνει υπέροχα πρότυπα δυναμικής συμπεριφοράς, τα οποία προκύπτουν στα συστήματα τούτα, όπως π.χ. σε αποικίες μυρμηγκιών, αστρικά σμήνη και εκείνα των μελισσών, χωρίς να υπόκεινται σε ένα σύστημα κεντρικού ελέγχου. Αντίθετα, μια ολική περιεκτική λογική χαρακτηρίζει τα πρότυπα δυναμικής συμπεριφοράς αυτών των συστημάτων, πρότυπα, που ξεπροβάλλουν ως αποτέλεσμα των τοπικών αλληλεπιδράσεων και αρμονικά διαμοιρασμένου ελέγχου μεταξύ των στοιχείων, που συνιστούν τέτοια συστήματα.
Οι ιδέες σχετικές με τα CASOS παρέχουν ευκαιρίες δημιουργίας πλαισίων διοίκησης επιχειρήσεων και άλλων οικονομικών συστημάτων, που βοηθούν πολλούς οργανισμούς να ανακαλύπτουν εναλλακτικές λύσεις στην ιεραρχική τους οργάνωση μέσω αρμονικά διαμοιρασμένου ελέγχου. Διαδικτυακές κοινότητες εθελοντών ενεργούν ως συστήματα CASOS, δηλαδή αυτοθεσμίζονται στη διαδικασία παραγωγής π.χ. γνώσης (wikipedia.org), γεωγραφικών πυλών διαδικτύου (geoportals), ιστοτόπων με πληροφορίες εμπορικών συναλλαγών (eBay) και δωρεάν λογισμικών (SourceForge.net). Αυτές είναι μερικές από τις πρακτικές εφαρμογές των συστημάτων CASOS, όπου, εκμεταλλευόμενες τη συνδετικότητα τού παγκόσμιου διαδικτύου, κοινότητες συστημάτων CASOS ελκύoυν το ενδιαφέρον των επιχειρήσεων, διότι επιδεικνύουν ικανότητες καινοτομίας, καθώς δημιουργούν πραγματικές αξίες επιχειρηματικών συναλλαγών.
Δεν είναι όμως εύκολη δουλειά το να κατανοούμε, να σχεδιάζουμε ή ακόμη και να επηρεάζουμε συστήματα, που συνδυάζουν μεμονωμένες τάσεις αυτονομίας σε μία ολική, περιεκτική αρμονία. Επειδή τα συστήματα γενικά τείνουν από την ευταξία στην αταξία, για να μπορεί κάποιος να περιστέλλει ή να περιορίζει την αταξία σε ένα σύστημα με πολλαπλά στοιχεία, είναι υποχρεωμένος να συνδέει το σύστημα με ένα άλλο, στο οποίο η αταξία αυξάνεται.
- «E.E.»: Μπορείτε να μας δώσετε ένα απτό παράδειγμα CASOS;
- Ας πάρουμε το απτό παράδειγμα τού έρωτα μεταξύ δύο νέων όπως π.χ. τον περιγράφει ο William Shakespeare, μεταξύ τού Romeo και τής Juliet. Στο κλασσικό τούτο έργο, όπως ακριβώς και στα καθημερινά βιώματα πάθους κάθε ανθρώπου, ο Shakespeare δείχνει, πως ο έρως τής Juliet για τον Romeo εξαρτάται από διαχρονικές αλλαγές στο πάθος της γι΄ αυτόν.
Διαχρονικά, οι αλλαγές στο πάθος τής Juliet επηρεάζονται όχι μόνον από τον δικό της έρωτα για τον Romeo, αλλά και από το πώς ο Romeo ανταποκρίνεται στον έρωτά της γι΄ αυτόν. Παρόμοια, ο έρως τού Romeo για την Juliet εξαρτάται από διαχρονικές αλλαγές στο πάθος του γι΄ αυτήν. Οι αλλαγές στο πάθος τού Romeo επηρεάζονται όχι μόνο από τον έρωτα, που νοιώθει για τη Juliet, αλλά και από το πώς η Juliet ανταποκρίνεται στον έρωτά του γι΄ αυτήν.
Σκιαγράφωντας τις διαχρονικές αλληλεπιδράσεις τού πάθους των δύο νέων μέσα στην κοινωνία που ζουν, ο Shakespeare δείχνει, πως τα πάθη τού Romeo και τής Juliet αλληλεπιδρούν μεταξύ τους -όχι στατικά, αλλά- δυναμικά, δηλαδή διαχρονικά, με πολυπλοκότητα μέσα στο χρόνο. (Ανάπτυξη του συγκεκριμένου παραδείγματος εδώ: http://freeinquiry.gr/webfiles/pro.php?id=1748)
Η μέθοδος Σ.Δ. βοηθά κερδοσκοπικές και μη εταιρείες, καθώς και κυβερνητικούς οργανισμούς στη δημιουργία διαδικασιών, που διασφαλίζουν προκοπή στην πληροφόρηση και στην αποτελεσματική τους διακυβέρνηση. Εδώ βλέπουμε, πως ακόμα και στις προσωπικές μας σχέσεις, η Συστηματική Δυναμική μπορεί να μας χρησιμεύσει. Από τα τέσσερα παραπάνω ποσοτικοποιημένα σενάρια, ποιό ανταποκρίνεται στις δικές σας ανθρώπινες σχέσεις; Και ποιές ακριβώς είναι οι τιμές των εξωγενών παραμέτρων, που επηρεάζουν το συναισθηματικό σας κόσμο; Ή εκείνον των παιδιών σας;
- «Ε.Ε.»: Πώς μπορούν τα συστήματα CASOS να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε κοινωνικά φαινόμενα, όπως η «Αθηναϊκή Δημοκρατία»;
- Να μία πάρα πολλή όμορφη ερώτηση. Και μάλιστα σωστά διατυπωμένη, καθ΄ όσον η Αθηναϊκή Δημοκρατία υπήρξε πραγματικά ένα κοινωνικό φαινόμενο σε εξέλιξη. Είναι επίσης η αυθεντική δημοκρατία ένα πολύπλοκο, ευπροσάρμοστο, αυτοθεσμιζόμενο πολιτικό σύστημα, δηλαδή ένα CASOS.
Και μιλώντας για εξέλιξη, πρέπει να πάμε πίσω στον Εμπεδοκλή, τού οποίου η φιλοσοφική σκέψη φτάνει σε πεδία ασύλληπτα, όχι μόνον για την εποχή του, αλλά και για τη δική μας εποχή. Μερικοί τον θεωρούν πρόδρομο τού Δαρβίνου. (Σ.σ. βλ. Η θεωρία τής Εξέλιξης στη φιλοσοφία τού Εμπεδοκλή). Σε πολλά αποσπάσματα τού Εμπεδοκλή από τον Διογένη Λαέρτιο και τον Σιμπλίκιο, η έννοια των στοχατικών αλλαγών ή μεταβολών, αλλά και η επίδρασης τής τύχης στο δημιουργικό έργο τής φύσης είναι εναργής και σαφής.
Ο Εμπεδοκλής δέχεται την πανάρχαια, παραδοσιακή γνώση για τη «Μητέρα Γη» -όχι με τη θεϊκή της σημασία, αλλά- με τη φυσιοκρατική της έννοια, ως μητέρας των επί τής Γης δημιουργημάτων και των εμβιούντων όντων. Τα «αλλοιωπά ριζώματα» τού Εμπεδοκλή συνενούμενα όχι μόνον αλλάζουν τις αρχικές τους μορφές και δίνουν καινούργιες, αλλά και επεμβαίνουν αλλάζοντας τις μορφές των ήδη υπαρχόντων όντων, όπως π.χ., μια μετάλλαξη σε γονιδιακό επίπεδο, σύμφωνα με τις σημερινές επιστημονικές γνώσεις.
Οι σκέψεις τού Εμπεδοκλή είναι τόσο διαυγείς, ώστε δίνουν τη σημερινή θεώρηση της εξελικτικής πορείας των οργανισμών, από τους κατώτερους θαλάσσιους οργανισμούς στους ανώτερους επίγειους, με κορωνίδα τον άνθρωπο. Φαίνεται ότι είχε συλλάβει στην σκέψη του την συμμετοχή τής τύχης στον τρόπο δημιουργίας: «αρχήν φησι γενέσθαι ως έτυχε». Δεν ήταν δυνατόν να γνώριζε ο Εμπεδοκλής τις διεργασίες των γονιδίων μέσα στο κύτταρο, αλλά αυτό που σήμερα γνωρίζουμε, που γίνεται σε μοριακό επίπεδο, το εξέφρασε με μία εκπληκτική σκέψη τυχαίας συνένωσης των μερών τού σώματος, που είχαν πρωτοδημιουργηθεί, όπως περιγράφει σε πολλά αποσπάσματά του.
Βλέπουμε λοιπόν, πως το CASOS τής Αθηναϊκής Δημοκρατίας έχει πίσω του ένα απόθεμα γνώσης για τις στοχαστικές διακυμάνσεις και την επίδραση τής τύχης στο δημιουργικό έργο τής φύσης. Οι πρόγονοί μας γνώριζαν πώς να χρησιμοποιούν τις στοχαστικές διακυμάνσεις των CASOS και την επίδραση τής τύχης έναντι των κινδύνων, που απειλούσαν τη δημοκρατία. Γνώριζαν, ότι η διαπλοκή μεταξύ των εξουσιών είναι κίνδυνος μέγας. Αν η διαπλοκή τούτη δεν ελεγχόταν μέσω τής τύχης, ήταν θέμα χρόνου να φτάσει στη δικαστική εξουσία και άρα να αλλοιώσει παντελώς τη δημοκρατία. Όταν αυτοί, οι οποίοι εξουσιάζουν, διαπλέκονται με εκείνους, που βρίσκονται εκεί για να τους ελέγχουν, είναι θέμα χρόνου όλοι μαζί να ελέγξουν και τους δικαστές για να συνεχίσουν τα εγκλήματά τους.
Έτσι, οι Έλληνες νομοθέτες δημιούργησαν μια δυναμική, που δεν επέτρεπε στις εξουσίες να διαπλέκονται. Η δυναμική τούτη εξασφαλιζόταν όχι μόνον από τον απλό διαχωρισμό των εξουσιών, αλλά και από τη διαφορετικότητα στον τρόπο στελέχωσής τους.
Το μεγάλο δηλαδή μυστικό τής λειτουργίας τής Αθηναϊκής Δημοκρατίας βρίσκεται, στο ότι τα δύο κύρια όργανα εξουσίας της -η εκτελεστική και η νομοθετική εξουσία- στελεχωνόταν με διαφορετικό τρόπο. Οι στρατηγοί, που έφεραν την εκτελεστική εξουσία, την οποία σήμερα φέρει π.χ. ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί, εκλέγονταν, ενώ οι βουλευτές, οι οποίοι έλεγχαν αυτήν την εξουσία, κληρώνονταν. Εκλέγονταν δηλαδή οι αντιπρόσωποι και κληρώνονταν οι εκπρόσωποι τού δήμου των πολιτών. Οι διαφορές μεταξύ αυτών των ιδιοτήτων είναι ασύλληπτα μεγάλες. Δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους σε ό,τι αφορά τη διαδικασία επιλογής και τη λίστα των προσόντων, που απαιτεί η κάθε ιδιότητα, για να αποδώσει, όπως απαιτεί η ομαλή λειτουργία τής δημοκρατίας.
- «Ε.Ε.»: Γιατί στην Ελλάδα δεν υπάρχει πανεπιστημιακή έδρα Συστηματικής Δυναμικής;
- Ίσως, διότι τα ελληνικά μυρμήγκια δεν μασάνε. Τα ξέρουμε ήδη όλα στην πατρίδα... Αστειεύομαι βέβαια, αλλά ίσως είναι θέμα χρόνου, γνώσης, επίγνωσης και σωστής διακυβέρνησης τού κάθε πανεπιστήμιου στην Ελλάδα, που προετοιμάζει τα στελέχη επιχειρήσεων και τούς κρατικούς λειτουργούς τής Ελλάδας τού αύριο.
Οι πολλαπλές παραπομπές τής Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για θέματα Eurostat δείχνει, πως μάλλον χρειάζονται έδρες Συστηματικής ή Συστημικής Δυναμικής στην πατρίδα μας, καθ΄ όσον εξακολουθούν να απουσιάζουν από την Ελλάδα διαδικασίες, που να διασφαλίζουν τη διάφανη πληροφόρηση. Ίσως επί τούτου πρέπει να σας τονίσω, πως στην Τουρκία ήδη υπάρχουν ακόμα και μεταπτυχιακά προγράμματα Συστημικής Δυναμικής σε πανεπιστημιακά τμήματα Διοίκησης Επιχειρήσεων και Οικονομικών. Το ίδιο στην Αγγλία, Αίγυπτο, Γερμανία και Ιταλία. Σφίγγει ο κλοιός, δε νομίζετε;
Πάντως είναι μάλλον παράδοξο, το πως, αν και ξεκίνησε από τον Ηράκλειτο, στην Ελλάδα η μέθοδος Σ.Δ. παραμένει μία επιστήμη τού μέλλοντος. Συνδυάζει τον μαθηματικό τρόπο σκέψης (πρακτική) με τη φιλοσοφία (θεωρία), που αντλεί και συνθέτει από έρευνα σε πολλούς επιστημονικούς τομείς, προκειμένου να δώσει λύσεις ή προτάσεις μέσα από μαθηματικά μοντέλα σε μεγάλα προβλήματα τής ανθρωπότητας. Έχει μπει στην αμυντική πολιτική των ΗΠΑ και άλλων μεγάλων χωρών, σε προγράμματα που χρηματοδοτούν οι οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες τού κόσμου, αλλά και στην απλή καθημερινότητα μέσα από προγράμματα, που καταρτίζουν συστηματοδυναμικοί επιστήμονες για την τοπική αυτοδιοίκηση.
Ο πλέον αποτελεσματικός τρόπος προσέγγισης και προτυποποίησης προβληματικών καταστάσεων, που αντιμετωπίζει κάθε κοινωνικό σύστημα, η μέθοδος Σ.Δ. είναι και ο πλέον σύγχρονος τρόπος προσέγγισης κάθε δυναμικού προβλήματος, από το πιο απλό μέχρι το πιο σύνθετο. Ίσως έναν παρόμοιο ενθουσιασμό με εκείνον τής Juliet στο δεύτερο σενάριο χρειάζεται ο ελληνικός μας κόσμος παγκόσμια, η ομογένεια τής Β. Αμερικής και ειδικά εμείς εδώ στη Νέα Υόρκη πάνω στην πίστη μας για τα εθνικά μας θέματα (όχι εθνικιστικά).
Ας ελπίσουμε ότι ο ακράτητος έρως μερικών από εμάς για τον ελληνικό κόσμο θα κάνει και όλους τούς άλλους Έλληνες και μη να ακολουθούν, έστω και καθυστερημένα. Οι πρωτοποριακές αρχές και βάσεις τού ελληνικού πολιτισμού υπόσχονται και δίνουν τα απαραίτητα θεμέλια, που η κοινωνία μας χρειάζεται σήμερα, ειδικά για μία ανθρωποκεντρική έναντι τής νομισματοκρατούμενης οικονομίας, σε μία ορθολογική αντιμετώπιση τού φαινομένου, που καλούμε παγκοσμιοποίηση.
Γιάννης Λάζαρης
Ηλεκτρολόγος-Μηχανολόγος Ε.Μ.Π.

Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010

Το δρόμο της "φωτιάς" δείχνει ο Μίκης...



Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης:
Ο Μεγάλος Μίκης, αφουγκράσθηκε το λαϊκό αίτημα για να βάλει τη σφραγίδα του στη μορφοποίηση της λαϊκής οργής και απόφασης αντίστασης απέναντι στους δυνάστες και καταστροφείς της κοινωνίας μας. Έτσι, σε μία απέριττη, λιτή, ανθρώπινη και μυσταγωγική γενεσιουργό τελετή, διακήρυξε τη γέννηση του «κινήματος ανεξάρτητων πολιτών», ονομάζοντάς το «ΣΠΙΘΑ».
Όλοι εμείς που, εδώ και πολύ καιρό φωνάζαμε (με «φωνή βοώντος εν τη ερήμω») για τη λάθος πορεία του σκάφους και για την ανάγκη εκπαραθυρώσεως όλου του καθεστώτος πολιτικού συστήματος και επαναπροσδιορισμό της λειτουργίας της Δημοκρατίας μας, νοιώθουμε δικαιωμένοι για την αναγνώριση της Αλήθειας που εκφράζαμε, μέσα από τις σημειώσεις (άρθρα) μας στα ηλεκτρονικά fora.
Με κυβέρνηση (τότε) το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας(;) πολύ πριν ακόμη η κυβέρνηση του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού(;) Κινήματος καθίσει στη ράχη μας το «ΔΝΤ & Σία», είχαμε εντοπίσει τη διολίσθηση της Δημοκρατίας μας σε μία κομματοκρατούμενη, πολιτική και Οικονομική Ολιγαρχία και είχαμε προβλέψει με βεβαιότητα και ακρίβεια τη μοιραία πορεία προς την καταστροφή που σήμερα ζούμε, καθώς η κοινωνία μας, υπνωτισμένη από την υπνοφόρο προπαγάνδα του συστήματος, εγκαθιστούσε, κάθε φορά, με ακρίβεια Ελβετικού Ωρολογιού, τον εκάστοτε πρώην αποτυχημένο διαχειριστή, υπόδικο και ένοχο της τερατώδους διασπάθισης του Δημόσιου πλούτου, να διαχειριστεί πάλι τις τύχες της.
Αυτό, βέβαια, αποτελεί (μέσα στη θλίψη του κατεστραμμένου, την οργή του ξεφτιλιζόμενου και την απελπισία του αδύναμου να παρέμβει, πολίτη) μία προσωπική ικανοποίηση από την σωστή πρόβλεψη, αλλά είναι αμελητέας σημασίας.
Εκείνο που έχει σημασία, είναι ότι η βαριά σφραγίδα ενός ζώντος γίγαντα της ιστορίας της σύγχρονης Ελληνικής Δημοκρατίας, έχει σφραγίσει τη θέληση του κοινωνικού εκείνου ρεύματος που βλέπει τα πράγματα χωρίς κομματικές παρωπίδες και δουλείες. Του υπαρκτού κοινωνικού ρεύματος που βλέπει την Αληθινή εικόνα των πραγμάτων και όχι αυτή που κατασκευάζει η μπλε, κόκκινη, πράσινη προπαγάνδα του καθεστώτος πολιτικού συστήματος. Που αντιλαμβάνεται ότι στην πτώχευση (που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και πολιτιστική, κοινωνική και, τελικά, πολιτική) έχουμε οδηγηθεί από το σύνολο του πολιτικού κατεστημένου, με κυρίαρχους τα δύο «κόμματα εξουσίας» και (εκούσιους ή ακούσιους) συμπαραστάτες, τα άλλα.
Του ρεύματος που αντιλαμβάνεται ότι, η μόνη λογική έξοδος από το τέλμα αυτής της ποικιλόμορφης πτώχευσης, είναι η απαλλαγή της κοινωνίας μας από τον σφιχτό (και, αποδεδειγμένα, θανατηφόρο) εναγκαλισμό της από τους ίδιους τους ένοχους της καταστροφής της.
Αυτή την απλή Αλήθεια διατύπωσε ο Μίκης Θεοδωράκης και έριξε τη βαριά σκιά του επάνω σ’ αυτή την προσπάθεια ανάπτυξης του νέου αυτού αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας μας.
Πολύ σοφά, αυτό το «κίνημα ανεξάρτητων πολιτών», ο Μεγάλος Μίκης το ονόμασε «ΣΠΙΘΑ», διότι η σπίθα είναι η αρχική φωτίτσα που, είτε διαρκεί λίγο, πολύ λίγο, είτε μεταδίδεται και ανάβει άλλες σπίθες που γίνονται φλόγα που, αν ανάψει σε εύφλεκτο περιβάλλον, γίνεται πυρκαγιά, ικανή να κατακάψει ότι βρει μπροστά της.
Και, ας μη ξεχνούμε ότι καμία πυρκαγιά δεν ξεκινά με το μέγεθος της πυρκαγιάς. Όλες, μα όλες, ξεκινούν από μία σπίθα. Ένα πράγμα χρειάζεται για να γίνει η σπίθα, φλόγα: Ένα μικρό φύσημα.
Αυτό περιμένει η «ΣΠΙΘΑ» από κάθε Έλληνα και Ελληνίδα. Να φυσήξει τη Σπίθα που άναψε ο Μίκης.
Αν εσύ περιμένεις να δεις ποιος θα φυσήξει τη Σπίθα, αυτή θα σβήσει. Και, δεν θα φταίει ο Μίκης. Θα φταίμε εμείς που δεν φυσήξαμε, όσο δυνατά μπορούσε ο καθ’ ένας μας.
Και τότε, αν σβήσει αυτή η Σπίθα και το καθεστώς πολιτικό σύστημα, η μεταμφιεσμένη σε Δημοκρατία, Ολιγαρχία που μας κυβερνά, συνεχίσει τον καταστροφικό δρόμο, επάνω στον οποίο, ήδη, βαδίζουμε, θα πέσει η παγωνιά της πλήρους ερήμωσης που θα προέλθει από το πλήρες ξεπούλημα κάθε ίχνους του (μεγάλου) εθνικού πλούτου που (ακόμη) έχουμε και ήδη η παράδοσή του «έναντι πινακίου φακής», αποτελεί πεδίο διαπραγματεύσεων με τους δανειστές μας και τα τσιράκια τους, εγχώρια ή αλλοδαπά.
Οι δρόμοι του μέλλοντος της Ελληνικής κοινωνίας, είναι δύο: Ο δρόμος της παγωνιάς στον οποίο ήδη μας οδηγεί το καθεστώς πολιτικό σύστημα και ο δρόμος της φωτιάς, που προτείνει ο Μεγάλος Μίκης.
Η αδράνειά σου οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον δρόμο της παγωνιάς. Ο άλλος δρόμος, αυτός της φωτιάς, χρειάζεται το φύσημά σου, δηλαδή τη συμμετοχή σου.
Σ’ αυτό τον αγώνα, που ήδη άρχισε, καλείται κάθε Έλληνας / Ελληνίδα, να δώσει την πνοή του, όλη του τη δύναμη και ενέργειά του, μέσα από το φύσημά του στη «Σπίθα» που άναψε ο Μεγάλος Μίκης.
Και, επειδή από ‘δώ και πέρα τα σημειώματά μου που αναρτώνται σε bloggs παύουν να είναι απλώς καταγγελτικά και περιγραφικά της εφιαλτικής κατάστασης που βιώνουμε, όποιος θέλει να πάρει μέρος σε αυτό τον αγώνα και να προσφέρει το δικό του φύσημα στη «Σπίθα» που άναψε ο Μεγάλος Μίκης, δεν έχει παρά να στείλει ένα σημείωμα στο othonj3@gmail.com.
Εμείς είμαστε αυτός που περιμένουμε. Εμείς είμαστε αυτό που θέλουμε.
Ολόκληρη η διακήρυξη του Μίκη εδώ:
http://kostasxan.blogspot.com/2010/12/blog-post_9945.html

Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

Η επίδραση του facebook στη ζωή μας


Εάν λίγα χρόνια πριν μου λέγανε ότι η ερώτηση του μέλλοντος θα ήταν "έχεις facebook", θα κοίταγα απορημένος. Ήρθε η μέρα όμως που αυτό έγινε πραγματικότητα. Οι διαπροσωπικές σχέσεις πέρασαν σε νέο επίπεδο και η προθυμία μας να ξεμπροστιάζουμε κάθε τι προσωπικό και ιδιωτικό μας, χωρίς κανένας να μας υποχρεώνει άμεσα έγινε και αυτό αυτονόητο. Πλέον δε φωτογραφιζόμαστε για την ανάμνηση μιας ωραίας στιγμής, αλλά για να προβάλλουμε τις φωτογραφίες μας στο facebook, ξορκίζοντας ανασφάλειες και ταΐζοντας τη ματαιοδοξία του ασήμαντου στα σημαντικά εαυτού μας. Ανέραστη διαδικασία κάθε φωτογραφία, κρύα, υποκριτική διαδικασία. Μέχρι χθες περπατούσαμε στο δρόμο αποπνέοντας ο ένας στον άλλο μυστήριο και γοητεία για αυτό που μέσα μας κρυμμένο μας έκανε δεκαδικούς πολύπλοκους, σήμερα όλοι ακέραιοι απολαμβάνουμε το μεγαλείο της απολυτότητας και μεγαλοπιανόμαστε πίσω από ηλεκτρονικά προφίλ, ενός εαυτού που η κοινωνία μας ζήτησε να έχουμε.
Και άντε και όλα αυτά γίνανε και τώρα μαζεμένοι όλοι μαζί, σε γειτονιές του ένα κλικ μακριά, χαίρουμε μιας συμφωνίας μυστικής, γιατί και πάλι αναλωνόμαστε σε φθηνές λέξεις; Γιατί οι σκέψεις μας είναι μαγνήτες εύκολης αποδοχής και επιβράβευσης μασημένης τροφής, μικροκλιματικής εμβέλειας; Αφού ξέρεις ότι τα "θέλω σου" είναι άλλο χρώμα, γιατί βλέπεις τα πράγματα φιλτραρισμένα μέσα από τους φακούς της μόδας και των τάσεων; Γιατί δε σπας τα δεσμά του κοινωνικού προτύπου που σε κρατάει ημιτελή σαν άνθρωπο;
Σήμερα άφησες ένα μήνυμα στον τοίχο σου.
Σε έκανε καλύτερο άνθρωπο; Επηρέασες δημιουργικά τα γύρω μάτια; Τόλμησες να μιλήσεις για όσα αφορούν τη ζωή σου; Έδωσες τροφή για λίγους; Μήπως τελικά η φράση σου βρίσκει συμπόνια σε μερικά "likes" ικανοποιώντας την εγωκεντρικότητά σου;
Πόσο πολύ πρέπει να ψάξει κανείς να βρει μηνύματα ουσίας και σκέψεις με τόλμη σε αυτό το "facebook". Δεν ζούμε σε εποχές αθώες, κάποιοι παίζουν με το μυαλό μας, ένα μέσο σαν το "facebook" που η ροή και η μετάδοση ειδήσεων και μηνυμάτων γίνεται με τόσο γρήγορους ρυθμούς πρέπει να έχει μέρα με τη μέρα πιο βαθιά μηνύματα. Δημοσιεύσεις για να κάνουμε ο ένας τον άλλον καλύτερο. Προστασία της ιδιωτικότητάς μας και σεβασμό στον εαυτό μας, με ανάλωση λιγότερου χρόνου σε παιχνίδια και δραστηριότητες δίχως ουσία, που γίνονται εθιστικές και πολλές φορές αυτοσκοπός για πολλούς χρήστες αυτού του ιστού κοινωνικής δικτύωσης.
Η προβολή ενός fashion εαυτού που ζει πολλά και είναι μέσα σε όλα, καλό είναι να γίνει προβολή θετικών μηνυμάτων, αξιόλογων ιδεών και καθημερινών σκέψεων με κριτική σκοπιά. Όλα τα άλλα πυροτεχνήματα δεν έχουν το ανάλογο φως στη ζωή μας, παρά μόνο αποθεώνουν βιτρίνες και συντηρούν μια κατάσταση σπατάλης νοημοσύνης.
Εάν ισχύει ότι ο Θεός ξέρει τα πάντα για σένα, τότε μη δίνεις στο Θεό σου ανεξέλεγκτα στοιχεία για τη ζωή σου, αδειάζοντας με ευκολία κάθε γωνιά του μυαλού σου. Μη μένεις γυμνός με δική σου πρωτοβουλία. Ο Θεός της εποχής είναι η Google. Ρώτα τη Google ποιος είσαι, τι κάνεις, με ποιους μιλάς, τι λες, τι πιστεύεις τι ελπίζεις και τι μισθό παίρνεις. Εύκολα θα πάρεις απαντήσεις. Όσο βέβαια οι σκέψεις σου είναι η αναπαραγωγή ενός υποκριτικού εαυτού, ψηφοθηρικών προθέσεων "like" δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι...

Ενεργοί διαμορφωτές στη ζωή μας...


Όταν παραδίνουμε το δικαίωμά μας για λήψη αποφάσεων σε κάποιον άλλο, στην αρχή μπορεί να νιώσουμε σαν να έχει φύγει ένα βάρος από πάνω μας. Αλλά με το πέρασμα αυτής της ευθύνης μας σε κάποιον άλλο, έχουμε χάσει τον έλεγχο του αποτελέσματος.
Με το να παραμένουμε εμείς οι μόνοι υπεύθυνοι για τις πράξεις μας, γινόμαστε κύριοι της μοίρας μας.
Η ευτυχία είναι μόνο στα χέρια μας.
Oμάδα της Ανθρωπότητας Ελλάδας

Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

Οι αενάως κρατικοδίαιτοι του ΣΕΒ...


Χθες η κ. Ξαφά, και σήμερα ο κ. Δασκαλόπουλος. Ποιο το ζόρι;
Οι απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων, δικαιολογημένες μάλιστα με τη βαριά επιχειρηματολογία ότι τα δεινά της ανεργίας δεν είναι δίκαιο να τα σηκώνουν εξ ολοκλήρου οι μοχθούντες ιδιωτικοί υπάλληλοι, αλλά κάπως θα πρέπει να τα μοιράζονται και οι ξεκούραστοι δημόσιοι. Πέραν τούτου ουδέν, το επιχείρημα παραμένει μετέωρο και ακατανόητο, παραπέμπει σε αποκρυφισμό στην καλύτερη των περιπτώσεων και στην κατσίκα του γείτονα, στη χειρότερη.
Γιατί ζορίζεται όμως ο κ. Δασκαλόπουλος; Δεν μπορεί να μη γνωρίζει ότι το σώμα του οποίοι προΐσταται δεν έχει να κερδίσει και πολλά αν μειωθούν οι καταναλωτές των προϊόντων του. Μεγαλύτερη ανεργία, λιγότερα εισοδήματα, μικρότερη κατανάλωση. Η εξίσωση δεν επιδέχεται άλλες λύσεις.
Τι παραπάνω άραγε έχει στο μυαλό του ο κ. Δασκαλόπουλος και δεν το ομολογεί;
Μήπως είναι το ίδιο πράγμα που είχαν στο μυαλό τους και οι ένοικοι της Wall Street ένα μήνα πριν, όταν με το άκουσμα της αύξησης της ανεργίας στην Αμερική, πετάγανε τις σκούφιες τους στον αέρα προσβλέποντας σε πτώση των αμοιβών, λόγω μιας φρέσκιας και λαχταριστής φουρνιάς ανέργων;
Μήπως ο κ. Δασκαλόπουλος προσβλέπει στα παλιά τα μπερικέτια και τα ρεγάλα του απλόχερου κράτους προς το σινάφι του, τα οποία όσο να ' ναι πήρανε να λιγοστεύουν;
Δεν μάς το έκανε λιανά ο κ. Δασκαλόπουλος πώς ακριβώς το εννοεί, πώς ακριβώς δηλαδή η επιπρόσθετη ανεργία των δημοσίων υπαλλήλων θα μειώσει την ανεργία των προστατευόμενών του ιδιωτικών. Έφερε κανένα παράδειγμα; Αναφέρθηκε σε κάποιο περισπούδαστο μοντέλο και μού διέφυγε;
Για να είμαι ειλικρινής, δεν το πήρε ούτε το μάτι μου, ούτε το αυτί μου. Το δικό μου όμως το μοντέλο λέει άλλα. 'Ότι κατά τη διάρκεια των παχιών αγελάδων, για παράδειγμα, κάποια δέκα χρόνια πριν και εντεύθεν, η ανεργία στην Ελλάδα έβαινε συνεχώς αυξανόμενη. Και τούτο συνέβαινε κ. Δασκαλόπουλε, παρότι το ελληνικό κράτος, κατά τα λεγόμενα των ψιττακών σας, προσλάμβανε αβέρτα κουβέρτα και σε δεσμίδες των χιλίων μάλιστα, δημοσίους υπαλλήλους, δηλαδή για να το πούμε καθαρά, όλα αυτά τα χρόνια απέσυρε ανέργους το κράτος και δεν δημιουργούσε.
Ποιος λοιπόν έκανε τον εργαζόμενο άνεργο κ. Δασκαλόπουλε; Το κράτος ή εσείς; Και τώρα που τα σούρτα φέρτα με το κράτος λιγόστεψαν, όχι λόγω διάθεσης φυσικά, (οι καλές φιλίες είναι σαν τα διαμάντια και διαρκούν παντοτινά), αλλά λόγω στενότητας, πώς εσείς οι μονίμως μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι, οι ζητιάνοι και οι νταβάδες του κράτους θα φτιάξετε δουλειές;
Μα, το είπα παραπάνω. Βάζοντας στο χέρι και τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων!
Ο κ. Δασκαλόπουλος μίλησε επίσης για την ανάγκη για μειώσεις μισθών αλλά και γενικά για τις περικοπές των δικαιωμάτων των εργαζομένων συμφωνώντας εμμέσως πλην σαφώς με τις κατά καιρούς εστιάσεις του κ. Πάγκαλου ότι τελικά για όλα τα δεινά που μαστίζουν αυτή την χώρα υπεύθυνοι είναι κατ' αποκλειστικότητα οι εργαζόμενοι δημόσιοι και ιδιωτικοί!
κ. Δασκαλόπουλε μια και το τελευταίο καιρό το θράσος έχει γίνει σημαία των πραγματικών ενόχων θέλω να σας επισημάνω ότι οι του σιναφιού σας (μεγαλοβιομήχανοι) φέρουν τις μεγαλύτερες ευθύνες για την κατάσταση της Ελληνικής οικονομίας αλλά και εν γένει της σημερινής σκληρής πραγματικότητας που βιώνουν οι χαμηλόμισθοι, οι μικρομεσαίοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι.
Ναι κύριοι του ΣΕΒ εσείς παίρνατε τα χρήματα του Ελληνικού λαού με επιδοτήσεις και δάνεια τα οποία τάχατε θα επενδύατε δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας που θα έφερνα την ανάπτυξη σε αυτή την χώρα. Αντ' αυτού τα δάνεια τα κάνατε πολυτελείς βίλες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, καταθέσεις στην Ελβετία, κότερα και επενδύσεις σε γειτονικές χώρες μια και σας βολεύουν πολύ, τα χαμηλά ημερομίσθια και η ανασφάλιστη εργασία!
Ναι κύριοι του ΣΕΒ εσείς λαδώσατε πολιτικούς και κρατικούς λειτουργούς για να αναλάβετε δημόσια έργα με υπερκοστολογήσεις 200%, 300%!
Ναι κύριοι του ΣΕΒ εσείς αποκρύπτεται συστηματικά εδώ και χρόνια φορολογητέα ύλη, εσείς έχετε σε φορολογικούς παραδείσους τις offshore εταιρείες και μερικοί από εσάς στήσατε το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου με τις μεγάλες φούσκες που εξανέμισαν εν μία νυκτί κόπους μιας ολόκληρης ζωής από πολλούς αφελείς συμπατριώτες μας οι οποίοι παρασύρθηκαν και από τις δημόσιες προτροπές της τότε εξουσίας!
κ. πρόεδρε του ΣΕΒ δεν γνωρίζω την οικογενειακή σας κατάσταση (ως προς τα μέλη) αλλά για να έχετε το δικαίωμα να ομιλείτε και να έχετε άποψη για όλα που αυτό το διάστημα δυσκολεύουν την διαβίωση των περισσοτέρων μας σας καλώ να έρθετε και να ζήσετε για ένα μήνα με τα χρήματα που έχει στην διάθεση της μία τετραμελής οικογένεια. (2 γονείς με 2 παιδιά στο σχολείο.)
Επειδή φυσικά δεν θα το κάνετε, κάντε μας την χάρη να σιωπήσετε!... και χαρείτε τα λεφτά που έχετε αποκτήσει (φαντάζομαι με τίμιο τρόπο που δεν έχει σχέση με όσα προανέφερα παραπάνω) ... χωρίς να μας προκαλείτε!

Απορία: Ποιάς επιχείρησης είναι σήμερα ιδιοκτήτης ο κ. Δασκαλόπουλος ώστε να κατέχει τη θέση του προέδρου του ΣΕΒ;

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

"Η Ελλάς πέπρωται να ζήσει και θα ζήσει"


Εκπληκτικός ο λόγος της καθηγήτριας Μαρίας Τζάνη,
εδώ:

Ποια θα ήταν η εξέλιξη της ανθρωπότητας αν είχαν επικρατήσει οι αρχαίοι Έλληνες Ίωνες επιστήμονες και φιλόσοφοι…


Την απάντηση την δίνει ο ίδιος ο Carl Sagan στο παρακάτω video, σχετικά με την εξέλιξη που θα είχε τεχνολογικά η ανθρωπότητα αν το Φως της Ιωνίας είχε επιβιώσει. Το απόσπασμα είναι από την σειρά επιστημονικού ντοκιμαντέρ Cosmos (1980) η οποία άφησε εποχή και κέρδισε πολλά βραβεία.
Αυτό που πέτυχε ο Carl Sagan ήταν να εκλαϊκεύσει την επιστήμη ώστε πολύ δύσκολες επιστημονικές έννοιες και θεωρίες να γίνουν προσιτές στο ευρύ κοινό.
Επειδή σε πολλά «Ελληνικά» πανεπιστήμια «Έλληνες» πανεπιστημιακοί ( βλέπε ΑΣΣΟΕ & ΣΙΑ) με απίστευτο μένος και επιμονή προσπαθούν να υποβαθμίσουν ή και να εκμηδενίσουν την αξία και την προσφορά των αρχαίων Ελλήνων στην ανθρωπότητα συνίσταται η επίδειξη του παρακάτω video του Carl Sagan εδώ:
http://www.youtube.com/watch?v=bosc2YQQZFM&feature=player_embedded

http://enneaetifotos.blogspot.com/

Διορισμένοι όλοι τους, επιλεγμένοι, ειδικά σπουδασμένοι, από χρόνια έτοιμοι...


Ο Θίασος παίζει σε όλα τα ταμπλό!
Άλλα έχουν σχεδιάσει, άλλα λένε στον κόσμο, άλλα κουβεντιάζουν μεταξύ τους. Είναι όλοι καταχαρούμενοι, του κάκου έψαξα να βρω στα χιλιάδες τηλεοπτικά ειδησάρια που μας στέλνουν καταιγιστικά απ τις Βρυξέλλες, ή απ’ όπου συνεδριάζουν, μια αγχωμένη φάτσα, μια προβληματισμένη φυσιογνωμία.Όλοι τους, αναιδέστατα, θρασύτατα, παρουσία του δυστυχούντος πόπολου, χαριεντίζονται, ακκίζονται, φιλιούνται περιπαθώς, χαμογελάνε, κλείνουν ο ένας στον άλλο το μάτι, αγκαλιάζονται, και μετά σοβαροποιούνται, και κάθονται στις πολυθρόνες τους, «αποφασίζοντας» πόσο και πως θα τσακίσουν παραπέρα τους λαούς «τους»...
Μετά τη «σύσκεψη»...
Μόλις τελειώσουν τη «σύσκεψη», εξέρχονται των πολυτελών μεγάρων, οι σεκιουριτάδες τους ανοίγουν με ιερή συγκίνηση, (γιατί κι αυτοί κονομάνε τρελά), τις πόρτες των πανάκριβων αυτοκινήτων, και καταπλέουν στα αριστοκρατικά εστιατόρια, όπου ξεχύνονται τα χαβιάρια, οι σολομοί, τα σπέσιαλ μεζεκλίκια κι οι σαμπάνιες.
Κάνουν προπόσεις για το καλό της…ανθρωπότητας και αποχωρούν για τα πολυτελή ξενοδοχεία τους. Κοιμούνται με φρουρούς που ξενυχτάνε έξω απ την πόρτα. Στις σουίτες, που πριν μπούνε, έχει περάσει η ασφάλεια κι έχει ψάξει πόντο-πόντο όλους τους τοίχους, τους περιμένουν διάφορα σπέσιαλ χωνευτικά κι ένας ολόκληρος ηλεκτρονικός παράδεισος με εικονοτηλέφωνα, ειδικούς κομπιούτερ, ασύρματες επικοινωνίες.
Ο πιο άσχημος Θίασος!
Είναι όλες και όλοι τους Άσχημοι! Άλλοι είναι κοντοπίθαροι χοντρούληδες, άλλοι ψηλοί και γυμνασμένοι με γυαλιστερές φαλάκρες και τουρλωτά αυτιά.. ΄Αλλοι καχεκτικοί με πολλά μαλλιά, λιπαρό και σαρακοφαγωμένο μούτρο.΄Οσο για τις κυρίες, παρά τη συνεχή επιδαψίλευση της πλέον σύγχρονης αισθητικής, η ασκήμια δεν κρύβεται με τίποτε. Ξερακιανές ή παχύσαρκες, με όλες τις μυωπίες του κόσμου, χαϊδεύονται μεταξύ τους, και συχνά μπροστά στις κάμερες, σε όσες δεν είναι λεσβίες, ξεφεύγει και καμιά ξελιγωμένη ματιά, στον όμορφο γυμνασμένο σεκιουριτά, που τις ανοίγει την πόρτα...
Πιστοί υπάλληλοι..
Διαπιστευμένοι υπαλληλίσκοι των αόρατων Αφεντικών. Που τους ελέγχουν επί 24ώρου βάσεως. Τους στέλνουν τη ντιρεκτίβα της ημέρας, τι θα πούνε σήμερα και πού, και με ποιο τρόπο θα παίξουν και σε ποιο γήπεδο. Είναι «διορισμένοι» όλοι τους, επιλεγμένοι, «ειδικά» σπουδασμένοι, από χρόνια «έτοιμοι», έχουν ψηφιστεί από τους «λαούς τους», κι οι λαοί τους, έχουν «οδηγηθεί» να τους ψηφίσουν, με επιστημονική πλύση εγκεφάλου, με βομβαρδιστική χρήση των Μέσων, που ελέγχονται απολύτως, σ όλο τον πλανήτη, από τα Αφεντικά.
Τα Αφεντικά που όσο κι αν σκάνε από δω κι από κει κάποια ονόματα, στην ουσία είναι άγνωστα, αόρατα, παντοδύναμα, καλά κρυμμένα σε περιοχές της Γης, που κανείς δορυφόρος δεν ελέγχει, καμιά υπηρεσία δεν ενοχλεί, ενώ ένας ολόκληρος μυστικός στρατός φυλάει διακριτικά σε ακτίνα αρκετών χιλιομέτρων, τις απόκρυφες κατοικίες τους...
Η «στημένη» ιστορία...
Όμως ο Θίασος είναι εδώ, παρών και φορτωμένος δόξες, τιμές, πολυτελή διαβίωση και τεράστια δημοσιότητα. Τους φτάνει αυτό. Να υπηρετήσουν τα Αφεντικά για όλη τους τη ζωή και να ονομαστούν «ηγέτες» ή «πολιτικές προσωπικότητες».
Και να «τους γράψει η ιστορία» με τον τρόπο που γράφεται η στημένη ιστορία κι όχι η αληθινή, που σκάει πάντα μετά από χρόνια και εξομολογείται την αλήθεια που μας έκρυβε για γενιές ολόκληρες, τόσο για τον καθένα από τα μέλη του Θιάσου όσο και για το πραγματικό παιχνίδι των Αφεντικών του..
«Εργατοπατέρες»; Χα,χα...Και οι Λαοί, λοιπόν; Και οι διαδηλώσεις, τα συλλαλητήρια, οι εξεγέρσεις;Όλα στημένα! Οι εργατοπατέρες, το δεύτερο επίπεδο υπαλλήλων του Θιάσου, είναι εδώ να ελέγξουν τις ανθρωπομάζες. Και όσες μάζες ξεφεύγουν, ε, αυτές ας πορευτούν μοναχές τους. Τα Μέσα θα κάνουν την πλύση του αιώνα στις κρανιακές τους κάψες.
Θα ξεκοπούν απ το κοπάδι των «οργανωμένων πολιτών» και θα απομείνουν μοναχά και έρμα πρόβατα στον πανικό, στον τρόμο, στη φρίκη της ψυχολογικής βίας, που καθημερινά τα διάφορα κανάλια και οι ψιθυριστές, οι επαγγελματίες παπαγάλοι, θα φορτώνουν στον τραυματισμένο του ψυχισμό.
Το Μεγάλο Σχέδιο είναι απλό: Μέσα από μια απίθανης πολυπλοκότητας για το μέσο μυαλό του κοσμάκη, χρηματολάγνας συνομωσίας, οι περιττωματικές παραπληροφορίες πέφτουν συνεχιστικά η μια πάνω στην άλλη, πετώντας συνεχώς τη μπάλα έξω για καθυστέρηση.
Κι εδώ αναλαμβάνουν δράση οι εργατοπατέρες, με τις ψευτοαπεργίες και τις εκτονωτικές «διαδηλώσεις»!
Συμπολίτευση-Αντιπολίτευση, μπλα,μπλα...
Μεθοδευμένα, με ιερή συνέπεια, με πολλή επιμέλεια, ο Θίασος προετοιμάζει ένα- ένα τα σκαλιά για την εκτέλεση του Σχεδίου. Και το υπηρετεί μέχρι τέλους. Τάχα μου «βρίζονται» μεταξύ τους κι όταν ο ένας παραδίδει στον άλλο την εξουσία, μόλις τελειώσει η δικιά του «υπηρεσία», αρχίζουν οι επικαλύψεις και το νέο παραμύθι.
Η καινούρια δόση της πλύσης εγκεφάλου, την ώρα που οι λαοί γίνονται όλο και πιο φτωχοί, όλο και πιο πεινασμένοι, όλο και πιο αγράμματοι, ώστε σε μια γενιά, σε 25 το πολύ χρόνια, να έχει τελειώσει το «Έργο».
Γιατί τα Αφεντικά, που διαδέχτηκαν τα προηγούμενα Αφεντικά, εργάζονται πάντοτε «για το Μέλλον»..
Κι όσο υπάρχει ο Θίασος, όλοι καλοπερνάνε, εκτός από τη συντριπτική πλειοψηφία της Ανθρωπότητας! (Γιατί με την Κίνα ειδικά, θα ασχοληθούμε ξεχωριστά..)
Γιατί, για σκεφτείτε: Δυο-τρεις άνθρωποι, ίσως και ΄Ενας στην Κορυφή, απολύτως άγνωστος στους αποκάτω, μετά τους δυο-τρείς! Μια φούχτα μεγαλοεπιτελικοί. Και κάποιες εκατοντάδες, «ηγέτες»,πολιτικοί, θρησκευτικοί, στρατιωτικοί, υπάλληλοι. Κοντά τους και κάποιοι μεγαλοκαρχαρίες, που λαδώνουν τη μηχανή με το αζημίωτο για να γυρνούν τα γρανάζια..
Αυτοί κουμαντάρουν, όλο τον πλανήτη!
ΥΣΤΕΡΟΛΟΓΙΟΝ: Α, όλα κι όλα! Τους βγάζω το καπέλο, χωρίς κανένα κόμπλεξ! Έτσι για να ανεμίσουν στον άνεμο, τα πλούσια αν και ασπρισμένα κάπως, ποιητικά μου μαλλιά! Γιατί κάποτε, (ίσως και πολύ σύντομα..) θα έρθει και η Ώρα των Ποιητών! Και για όποιον καταλαβαίνει τι εννοώ, θα είναι μια αληθινά Μεγάλη Ώρα για την τότε Ανθρωπότητα...
Δημήτρης Ιατρόπουλος

Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Η ζωή είναι ένα σχολείο...


Ο μύθος του σκαντζόχοιρου:
Κατά τη διάρκεια της τελευταίας Εποχής των Παγετώνων, πολλά ζώα πέθαιναν απ' το κρύο.
Οι σκαντζόχοιροι κατάλαβαν την κατάσταση κι αποφάσισαν να ενωθούν σε ομάδες.
Έτσι θα προστατευόντουσαν και θα ζέσταινε ο ένας τον άλλο.
Όμως τα άκανθα του καθ' ενός πλήγωναν τους πιο κοντινούς του συντρόφους.
Γι αυτό, για ν' αποφεύγουν τις γρατσουνιές, αποφάσισαν ν' απομακρυνθούν ο ένας απ' τον άλλο.... κι άρχισαν να πεθαίνουν απ τα κρυοπαγήματα.
Όσοι απόμειναν ζωντανοί έπρεπε να διαλέξουν: ή ν' αποδεχτούν τ' αγκάθια των διπλανών τους ή να εξαλειφτούν ως είδος. Με σοφία, αποφάσισαν να ξαναγυρίσουν όλοι μαζί.
Έτσι έμαθαν πως για να συμβιώσεις πρέπει να φας πότε-πότε και καμιά γρατσουνιά από εκείνον που σου είναι πιο κοντινός, αλλά παρ' όλ' αυτά, το πιο σημαντικό είναι η ζεστασιά που μπορούμε να μοιραστούμε.
Με αυτόν τον τρόπο έμαθαν να συμβιώνουν και ως είδος να επιβιώσουν ως τις μέρες μας.
Ηθικό Δίδαγμα της Ιστορίας:
Ζήσε κι άσε τους άλλους να ζήσουν. Δέξου πως η ζωή είν' ένα σχολείο για να συμμεριστούμε, όπου όλοι μαθαίνουμε να σεβόμαστε και να μας σέβονται και να θαυμάζουμε το θαύμα της ζωής.

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

Η ακτινοβολία των ασυρμάτων δικτύων είναι ιδιαίτερα επιβλαβής για τα δέντρα


Το ασύρματο Ίντερνετ «αρρωσταίνει» τα δέντρα, προκαλώντας σημαντικές ανωμαλίες στην ανάπτυξή τους. Σύμφωνα με έρευνα επιστημόνων, η ακτινοβολία που εκπέμπουν τα ασύρματα δίκτυα (Wi-Fi) είναι ιδιαίτερα επιβλαβής για τα δέντρα και τα φυτά που βρίσκονται μέσα στον αστικό ιστό.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου Wageningen στην Ολλανδία απέδειξαν ότι η «ασθένεια του Wi-Fi» πλήττει όλα τα φυλλοβόλα δέντρα στον δυτικό κόσμο, προκαλώντας αιμορραγία και ρωγμές στο φλοιό τους. Την έρευνα είχε παραγγείλει ο δήμαρχος της πόλης Alphen aan den Rijn, μετά τον εντοπισμό «ανεξήγητων ανωμαλιών» στα δέντρα της περιοχής.
Οι επιστήμονες απέκλεισαν το ενδεχόμενο τα δέντρα να έχουν προσβληθεί από κάποια ασθένεια και διαπίστωσαν, έπειτα από συστηματική παρατήρηση, ότι τα ασύρματα δίκτυα «ενοχοποιούνται» για την κατάσταση. Πρόσθετες έρευνες διαπίστωσαν ότι το φαινόμενο αυτό έχει εμφανιστεί σε όλο τον δυτικό κόσμο.
Στην Ολλανδία, περίπου το 70% των δέντρων στις αστικές περιοχές παρουσιάζουν τα ίδια συμπτώματα, σε σύγκριση με το 10% που είχε καταγραφεί πριν από πέντε χρόνια. Αντιθέτως, τα δέντρα που βρίσκονται στα δάση -όπου δεν υπάρχει κάλυψη Wi-Fi- επηρεάζονται ελάχιστα ή καθόλου. Εκτός από τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία που δημιουργούν τα ασύρματα δίκτυα LAN και τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας, την κατάσταση επιβαρύνουν και οι ρύποι που εκπέμπουν τα αυτοκίνητα.
Οι επιστήμονες εξέτασαν 20 δέντρα (μελίες) τα οποία εξέθεσαν επί τρεις μήνες σε διάφορες πηγές ακτινοβολίας. Όσα βρίσκονταν εντός εμβέλειας δικτύου Wi-Fi υπέστησαν χρωματικές αλλοιώσεις στα φύλλα τους, οι οποίες προκλήθηκαν από τη νέκρωση της άνω και κάτω επιδερμίδας τους. «Αυτό οδηγεί σταδιακά στο θάνατο των συγκεκριμένων τμημάτων των φύλλων», διαπίστωσαν οι επιστήμονες. Παράλληλά, η έρευνα κατέδειξε ότι η ακτινοβολία των ασύρματων δικτύων μπορεί να αναστείλει την ανάπτυξη των καλαμποκιών.
Οι επιστήμονες τόνισαν ότι απαιτούνται περαιτέρω μελέτες προκειμένου να επιβεβαιωθούν τα αποτελέσματα της έρευνας και να καθοριστούν οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της ασύρματης ακτινοβολίας στα δέντρα.
Πηγή: “Τα Νέα”
http://www.physics4u.gr

Προσεγγίζοντας τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην ύλη και την ακτινοβολία...


Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
Μια πληθώρα πρακτικών εφαρμογών υπόσχεται το παράξενο «συμπύκνωμα φωτονίων Μπόζε-Άινσταϊν», ή BEC φωτονίων, μια νέα μορφή φωτός που θολώνει τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην ύλη και την ακτινοβολία.
Τα πειράματα στο Πανεπιστήμιο της Βόννης θα μπορούσαν τελικά να οδηγήσουν στα πρώτα λέιζερ ακτίνων Χ, σε ηλιακούς συλλέκτες που λειτουργούν στη συννεφιά, ακόμα και σε ταχύτερα τσιπ υπολογιστών.
Το συμπύκνωμα Μπόζε-Άινσταιν (η ύπαρξή του προβλέφθηκε το 1924 από τον Άλμπερτ Άισταϊν και τον Ινδό φυσικό Σατιέντρα Ναθ Μπόζε) είναι μια κβαντική μορφή της ύλης που εμφανίζεται όταν ορισμένα άτομα ή άλλα σωματίδια συμπιέζονται σε έναν μικρό χώρο και ψύχονται κοντά στο απόλυτο μηδέν. Αποκτούν τότε την ίδια ενεργειακή κατάσταση και συμπεριφέρονται σαν ένα είδος «υπερατόμου».
Το πρώτο συμπύκνωμα Μπόζε-Άινσταιν (BEC), αποτελούμενο από άτομα ρουβιδίου και νατρίου, δημιουργήθηκε το 1995.
Όμως η δημιουργία ενός BEC από φως θεωρούνταν μέχρι σήμερα πρακτικά αδύνατη, αφού τα φωτόνια χάνονται όταν ψυχθούν. Αυτός εξάλλου είναι ο λόγος που αν κανείς κατεβάσει τη θερμοκρασία μιας λάμπας πυράκτωσης, ο λαμπτήρας απλά θα σβήσει.
Τελικά, όμως, υπάρχει λύση. Η ομάδα του καθηγητή Μάρτιν Βάιτς αρχικά παγίδευσε το φως ανάμεσα σε δύο καθρέπτες. Τα κάτοπτρα περιόρισαν την κίνηση των φωτονίων και τα ανάγκασαν έτσι να συμπεριφέρονται περίπου όπως θα συμπεριφέρονταν τα άτομα της ύλης.
Για να μειώσουν τη θερμοκρασία των φωτονίων, οι ερευνητές εισήγαγαν στο κενό ανάμεσα στους καθρέπτες μόρια χρωστικής, τα οποία απορροφούν το φως και στη συνέχεια το εκπέμπουν εκ νέου. Η συνεχής απορρόφηση και επανεκπομπή έφερε τελικά τα φωτόνια σε θερμική ισορροπία.
«Στη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, τα φωτόνια απέκτησαν τη θερμοκρασία περιβάλλοντος» εξηγεί ο Δρ Βάιτς. «Με αυτόν τον τρόπο, έψυξαν το ένα το άλλο σε θερμοκρασία δωματίου χωρίς να εξαφανιστούν».
Στην τελική φάση, οι ερευνητές έστρεψαν στο κενό ανάμεσα στα κάτοπτρα μια δέσμη λέιζερ, προκειμένου να αυξήσουν την πυκνότητα των φωτονίων πάνω από ένα κρίσιμο όριο.
Το «υπερφωτόνιο» που προέκυψε εμφανίστηκε ως έντονη κίτρινη λάμψη, παρόμοια με το φως των λέιζερ, ανάμεσα στους δύο καθρέπτες.
Η εξωτική λάμψη του BEC, προβλέπουν οι ερευνητές, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί σε λέιζερ με μήκος κύματος μικρότερο από του ορατού φωτός -λέιζερ στην περιοχή του υπεριώδους και των ακτίνων Χ.
Χάρη στο μικρό μήκος κύματος, λέιζερ αυτού του είδους θα μπορούσαν θεωρητικά να χρησιμοποιηθούν στη χάραξη κυκλωμάτων με πιο μικρές, και άρα πυκνότερες, δομές.
Η πειραματική διάταξη που παρουσίασαν οι ερευνητές θα μπορούσε επίσης να οδηγήσει σε ηλιακούς συλλέκτες που συλλέγουν φωτόνια από όλες τις κατευθύνσεις, και μπορούν επομένως να λειτουργούν ακόμα και στη συννεφιά.
Η εντυπωσιακή μελέτη δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature.
Newsroom ΔΟΛ

Οι "μπίζνες" της μαφίας των τραπεζιτών και των εντολοδόχων τους στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης


Ο “μηχανισμός στήριξης” ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε είναι άλλη μια έκφανση της μπίζνας των διεθνών τραπεζιτών+industrialists.
Οι ισχυρές κυβερνήσεις και οι διεθνείς οργανισμοί τύπου ΔΝΤ, ΕΚΤ κτλ είναι απλά τα όργανα τα οποία “μεταφέρουν” τις εντολές υπό τον απαραίτητο νομότυπο μανδύα.
Είναι αστείο να πιστεύουμε ακόμα ότι υπάρχει έστω και ένα ίχνος ενδιαφέροντος για τις μικρές/αδύναμες χώρες και οικονομίες.
H EE και η νομισματική ένωση έχει αποτύχει οικτρά.
Είναι αδίστακτοι τοκογλύφοι που με μαφιόζικες μεθόδους ανά τακτά χρονικά διαστήματα “ανακυκλώνουν” διαφορετικές μεθοδεύσεις ώστε να βάζουν χέρι στην περιουσία και την ανεξαρτησία των εθνικών κρατών.
Όλοι οι φόροι που πληρώνουμε πηγαίνουν στις υποθήκες και τα liabilities των δανειστών. Με τον καιρό θα μας λένε ότι «ναι μεν καλά πάτε αλλά ξέρετε εδώ κι εδώ έχουμε πρόβλημα» και δωσ’ του ξανά νέες προτάσεις για μέτρα και νέα ασφυξία για τον πολίτη.
Είναι κόλπο της μαφίας… συνέχεια να απομυζά τον δανειζόμενο και να μην τον αφήνει να «αναπνεύσει» παρά μόνο όταν έχει χάσει και το σπίτι του πλέον και τότε τον αφήνει να χρεοκοπήσει.
Το ίδιο πράγμα θέλουν να γίνει κι εδώ.
Δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ η Ελλάδα να καλύψει τους “όρους” που θέτουν γιατί δεν θα την αφήσουν ποτέ.
Το σχέδιο είναι συνέχεια να προκύπτει κάποια “ανακολουθία” ώστε αυτοί οι άνθρωποι να απομακρύνουν το δόλωμα από τον δανειζόμενο αναγκάζοντάς τον να σκύψει κι άλλο.
Αν κάποια από όλα αυτά που ζητάνε γίνουν (δαπάνες υγείας, άμυνας κτλ) θα είναι είτε για να αποδυναμωθεί κι άλλο η εθνική ανεξαρτησία της χώρας και φυσικά κομμάτια του δημόσιου πλούτου της να περάσουν στους δανειστές.
Στο τελικό στάδιο η Ελλάδα χρεωκοπεί αφού πρώτα έχει χάσει σχεδόν όλη την δημόσια περιουσία της (έμμεσα ή άμεσα) και πιθανότατα κομμάτια της επικράτειάς της (ελέω «συνύπαρξης» γειτονικών λαών και «δικαιωμάτων» των μεταναστών κτλ).
Όλα αυτά τα μέτρα που μπορεί να βλέπετε σαν «λογικά» (δημόσιοι υπάλληλοι, δαπάνες, άνοιγμα επαγγελμάτων). ΔΕΝ γίνονται για το καλό της ελληνικής οικονομίας αλλά για την τσέπη τους και μόνο αφού όταν (και αν) ξεκαθαρίσει ένα επιχειρηματικό τοπίο τότε έρχονται οι πολυεθνικές και το τέλος του μικρομεσαίου.
Το «μέτρο» μπορεί να είναι χρήσιμο ενδο-οικογενειακά αλλά όταν το προτείνει ο γείτονας που το εποφθαλμιά θα πρέπει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ να αναρωτιόμαστε για το ΚΙΝΗΤΡΟ.
Αυτό είναι και το «μίγμα» αλήθειας-ψέματος που χρησιμοποιούν ΟΛΟΙ οι απατεώνες για να ξεγελάσουν το θύμα τους. Χρησιμοποιούν τις παθογένειες ενός οργανισμού για να τον πλήξουν και να του δημιουργήσουν συναίσθημα ανασφάλειας και ενοχής ενώ παράλληλα «προσφέρουν» τη λύση που στα μάτια του θύματος φαντάζει μοναδική.
Είναι μια μπίζνα…τίποτε άλλο.
Μια μπίζνα του χείριστου είδους που σκοπό έχει τα επόμενα χρόνια να καταλύσει τα εθνικά κράτη με οικονομικές μικρο-κρίσεις τις οποίες το σύστημα δημιουργεί για να ρθει μετά να «γιατρέψει».
Εάν το πρόβλημα το χει ο ιδιωτικός τομέας τότε θα πιέζουν τα κράτη να «κοινωνικοποιήσουν» την χασούρα πετυχαίνοντας ΚΑΙ την ασθένεια του κράτους (πάνω στην οποία θα επέμβουν μετά) ΚΑΙ την αφαίμαξη των φορολογουμένων.
Εάν το πρόβλημα είναι ένα σπάταλο δημόσιο τότε τα «μέτρα» χτυπάνε κατευθείαν την καρδιά της πραγματικής οικονομίας με άμεσο φρενάρισμα επενδύσεων, απότομο σταμάτημα πληρωμών των υποχρεώσεων του δημοσίου, κάθετη αύξηση άμεσων και έμμεσων φόρων, απόλυτο στράγγισμα της ρευστότητας της αγοράς.
Δεν χρειάζεται να ξέρει οικονομικά ο πολίτης για να καταλάβει το pattern.
Είναι ηλίου φαεινότερο αρκεί να ΘΕΛΕΙΣ να το δεις.
Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να το αποδεχτούμε και η λογική μας πάντα θα μας σπρώχνει σε «συστεμικές» σκέψεις αλλά πρέπει πάση θυσία να ενημερωθεί ο ελληνικός λαός για το έγκλημα που γίνεται στον τόπο αυτό.
Είναι έργο εν εξελίξει. Τίποτα δεν είναι μη-αναστρέψιμο αρκεί να μην το αφήσουμε να φτάσει στο «αμήν».