Εμείς οι άνθρωποι φτιάξαμε ένα κόσμο με τον οποίο καταδικάσαμε τον εαυτό μας στην ουσιαστική μοναξιά και απομόνωση. Νομίζουμε ότι ακούμε, αλλά δεν ακούμε, νομίζουμε ότι βλέπουμε αλλά δεν βλέπουμε, νομίζουμε ότι αγαπάμε, αλλά δεν αγαπάμε, νομίζουμε ότι υπάρχουμε αλλά δεν υπάρχουμε. Δεν επικοινωνούμε πραγματικά με τους άλλους αλλά με τις ίδιες μας τις σκέψεις. Όταν συζητούμε συνήθως δεν ακούμε τους άλλους τι λένε αλλά σκεφτόμαστε τι θα πούμε εμείς, για να κερδίσουμε τον αγώνα του διαλόγου ή να κερδίσουμε το παιχνίδι που παίζει το Εγώ μας με το Εγώ του άλλου, του συνομιλητή. Αυτή είναι η μεγαλύτερη αποτυχία μας, και η κύρια αιτία της όλο και μεγαλύτερης απομόνωσης που υπάρχει στο σύγχρονο κόσμο μας.
Δεν χρειαζόμαστε αυτόν τον αλλόκοτο ανταγωνισμό, γιατί όλοι είμαστε Ένα και κανείς δεν μπορεί μόνος του. Είμαστε ένα και με το πιο μακρινό άτομο του πλανήτη, πόσο μάλιστα με τους δικούς μας διπλανούς συνανθρώπους, γείτονες, συγγενείς και φίλους, αδέλφια και παιδιά.
Εμείς δημιουργούμε τον κόσμο μας την κάθε στιγμή που περνά με την παρουσία μας και μόνο. Για να το κατανοήσουμε αυτό πρέπει να είμαστε παρόντες, να είμαστε ένα με το πραγματικό μας εαυτό και όχι με το εικονικό «Εγώ» με το οποίο ταυτιζόμαστε. Την παρουσία μας μπορούμε να την αισθανθούμε μερικώς στην περιοχή του Ηλιακού Συμπλέγματος (plexous solaris) και μερικώς εξωτερικά στο χώρο που βρισκόμαστε. Η εμβέλεια της παρουσίας μας είναι περίπου ένα τετραγωνικό μέτρο, μέχρι εκεί που εκτείνεται και η αύρα μας. Εκτός της παρουσίας μας είμαστε συνειδητοί των πραγμάτων γύρω μας, της μουσικής που ακούμε, των λέξεων που εκστομίζει κάποιος δικός μας άνθρωπος, της κίνησης αυτοκινήτων και ανθρώπων, αν είμαστε στο δρόμο, πουλιών κ.λ.π. Όμως τις περισσότερες φορές δεν είμαστε συνειδητοί της ίδιας της παρουσίας μας, του ατόμου μας χωρίς το οποίο θα είμαστε μόρια και στοιχεία σκορπισμένα στο χώρο. Και αυτό συμβαίνει επειδή τις περισσότερες φορές είμαστε ταυτισμένοι με κάποιες σκέψεις που μας πολιορκούν και μας βασανίζουν γιατί νομίζουμε ότι αυτό που σκεφτόμαστε είμαστε εμείς, η ζωή μας. Δεν έχουμε καν τη δυνατότητα να δούμε από άλλη γωνία τα πράγματα. Μόνο όταν είμαστε χαλαροί και ήρεμοι, όταν δεν μας απασχολεί τίποτα συγκεκριμένο και δεν είμαστε αιχμάλωτοι των συναισθημάτων μας, αλλά αφήνουμε τις περιπλανώμενες σκέψεις όπως έρχονται να φεύγουν, να περνάνε μπροστά από το παρατηρητικό μάτι της συνείδησής μας, χωρίς να προσκολλούμαστε σ’αυτές, τότε μπορούμε να πούμε πως είμαστε παρόντες. Είμαστε λοιπόν εν δυνάμει συνειδητές προσωπικότητες που δημιουργούν και αλλάζουν αυτόν τον κόσμο καθημερινά, αλλά πολλές φορές χανόμαστε στη δημιουργία μας. Και όπως λέει ένα σύγχρονος δάσκαλος της Δύναμης του Τώρα (αυτός είναι και ο τίτλος πολύ γνωστού βιβλίου του), ο Εκάρτ Τόλλε: «Ο Θεός πρέπει να έχει χαθεί μέσα στη δημιουργία και μετά ξύπνησε και κοίταξε γύρω του με έκπληξη».
Όταν μιλάμε για ύπαρξη συνήθως, μιλάμε για τη μορφή με την οποία ταυτίζεται. Η ύπαρξη έρχεται από το αόρατο και φανερώνεται, είναι το ηλιακό μας σύστημα, το σώμα μας, τα ζώα, τα δέντρα, τα λουλούδια… άρα η ύπαρξη είναι οτιδήποτε μπορούμε να καταλάβουμε με τις πέντε αισθήσεις μας. Εδώ θα έπρεπε, αν όχι να συμφωνήσουμε, τουλάχιστον να φανταστούμε πως υπάρχουν και υπάρξεις τις οποίες εμείς, ή τουλάχιστον οι περισσότεροι από εμάς, δεν μπορούμε να τις αντιληφθούμε με τις πέντε αισθήσεις μας, όχι τουλάχιστον στις συνηθισμένες συνθήκες που ζούμε. Όμως το σύμπαν μας, η φύση μας είναι βαθιά ριζωμένη σε κάθε ον, σε κάθε ύπαρξη γύρω μας, και εκδηλώνεται με πολλούς τρόπους και με άπειρες όψεις τις ορατές και αόρατες. Για την ολιστική εξέλιξη της ανθρωπότητας, των θνητών θεών εν δυνάμει και αυτό είμαστε εξαιτίας της μοναδικής ικανότητας να κατανοούμε και να δημιουργούμε τα πράγματα, είναι πάρα πολύ σημαντική η επαφή με το δικό μας αόρατο σώμα, αυτό που δεν εκδηλώνεται, που είναι μέσα και έξω, που είναι γύρω μας, που δεν ονομάζεται και δεν έχει μορφή.
Το σώμα μας αυτό είναι ενεργειακό και δεν πεθαίνει ποτέ, όπως καμία ενέργεια δεν πεθαίνει απλά μετατρέπεται, υποβαθμίζεται ή αναβαθμίζεται και εκδηλώνεται με μια άλλη μορφή. Όταν για κάποιο λόγο, είτε εσκεμμένα είτε αυθόρμητα ανοίγει ο νους μας – άρα γινόμαστε «open minded» - ο εγκέφαλος αρχίζει και λειτουργεί με μεγαλύτερη αντιληπτικότητα, μπορεί και αντιλαμβάνεται την αστρική φύση του. Αλλά όταν «βγαίνουμε» από αυτήν την βαθιά αντίληψη και αφηνόμαστε πάλι στις «γήινες» σκέψεις –πολιορκητές του τύπου: «Εγώ έχω…, εκείνο δεν έχω, θέλω εκείνο το αυτοκίνητο…, την θέεελω…, δεν έχω λεφτά…, δεν με αγαπάει…», αρχίζουμε πάλι και σκεφτόμαστε σαν σκεπτόμενες μηχανές πιστεύοντας ότι υπάρχουμε με αυτό τον υποκειμενικό τρόπο.
Η αίσθηση της παρουσίας
Ας φανταστούμε ότι είμαστε σε μια άγνωστη πόλη και αναζητούμε κάποια οδό. Συναντάμε στο δρόμο ένα τυχαίο άνθρωπο που δεν έχουμε ξαναδεί και τον ρωτάμε αν ξέρει πού είναι … Εκεί θα υπάρχει μια στιγμή της επικοινωνίας. Εκείνα τα τρία δευτερόλεπτα που περιμένουμε την απάντηση, εκεί υπάρχει μια σιωπή, αταραξία, ηρεμία… χωρίς τη συνηθισμένη κρίση. Εκεί υπάρχει η αίσθηση της παρουσίας, εκεί καταλαβαίνουμε ότι έχουμε πραγματικά συναντήσει ένα άλλο ανθρώπινο ον, έγινε η επικοινωνία σε ένα βαθύτερο επίπεδο. Και αυτό είναι μόνο δυνατόν αν δεν είμαστε αντιδραστικοί στη μορφή, αν δεν ασχολούμαστε με το πώς είναι αυτό το άτομο, μαύρο, λευκό, καλοντυμένο, κακοντυμένο κ.λ.π.
Κανονικά θα έπρεπε να επικοινωνούμε κάνοντας ορθή χρήση του εγκεφάλου μας γιατί εκεί βρίσκεται το κέντρο των επικοινωνιακών διαύλων μας. Δυστυχώς οι περισσότεροι από μας τους ανθρώπους ακόμη επικοινωνούμε σε ένα άλλο επίπεδο, σε ένα επίπεδο των συναισθημάτων. Δεν καταφέρνουμε να δούμε συνήθως την αληθινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται το άλλο άτομο, επίσης δεν καταφέρνουμε να ακούσουμε το περιεχόμενο του εγκεφάλου του, τι είναι αυτό που έχει στο νου του, την ώρα που προσπαθεί να μας πει κάτι. Δεν ακούμε αυτό που θέλει να μας πει ο άνθρωπος, αλλά ακούμε εκείνο που έχουμε εμείς στο μυαλό μας, βλέπουμε αυτό που θέλουμε να δούμε…
Ο καθαρός νους, η καθαρή συνείδηση δεν επηρεάζεται από τα συναισθήματα και γι’ αυτό επικοινωνεί ήρεμα. Σ’ αυτήν την επικοινωνία δεν υπάρχει πάθος γιατί δεν υπάρχει το Εγώ. Σε μια σωστή επικοινωνία αναζητείται μια αντικειμενική άποψη και μπορούμε να την αποκτήσουμε μόνο αν ξεχάσουμε το Εγώ μας και τα «συμφέροντά» μας. Και να δώσουμε τον κυρίαρχο λόγο στο νου αντί στα συναισθήματα που κυριαρχούνται από το πάθος και τον εγωκεντρισμό – χρειάζονται μόνο μερικά δευτερόλεπτα πριν την αντίδραση. Μόνο μερικά δευτερόλεπτα χρειάζεται ο νους για να αποτρέψει το κακό, την κακή και υποκειμενική αντίδραση που μπορεί να προκαλέσει ένας θολός και μπερδεμένος από τα συναισθήματα νους. Όταν εκείνα τα τρία δευτερόλεπτα επικοινωνούμε με τον άλλο, με τον ορθό και αληθινό τρόπο αισθανόμαστε ότι πραγματικά υπάρχουμε εδώ και τώρα και αυτό μας γεμίζει χαρά και υγεία.
Εγώ ένας Άλλος
Όταν λοιπόν ταυτιζόμαστε με τις σκέψεις που είναι γεμάτες από «εγώ, εμένα, μου» κ.λ.π., νομίζουμε ότι αυτές οι σκέψεις είμαστε εμείς. Έτσι όταν επικοινωνούμε με κάποιον που δεν συμφωνεί με τις σκέψεις μας, εμείς αισθανόμαστε κάτι σαν προσωπική επίθεση! Κάποιος μπορεί να αμφισβητεί τη δική σας γνώμη (γιατί όχι;) για κάτι και να πει ότι «το πράγμα δεν είναι ακριβώς έτσι» και εσείς ξαφνικά ακούτε τον εαυτό σας να απαντάει αγριεμένα: «Τι θες να πεις, ότι Εγώ λέω ψέματα;». Αυτός που μιλάει ταυτίζεται με μια νοητική του θέση, με μια άποψη, με μια σκέψη που μπορεί σε τελική ανάλυση να είναι εντελώς ασήμαντη. Όμως γι’ αυτή την άποψη είναι έτοιμος να χαλάσει τα πάντα, τη σχέση, το μέλλον, τα συμφέροντά του. Μπορεί να μαλώσετε με κάποιον, να τον προσβάλετε, να πείτε πράγματα για τα οποία θα μετανιώσετε αργότερα και μπορεί να είναι αργά, ειδικά αν και ο άλλος δεν καταλαβαίνει αυτό το παιχνίδι του Εγώ. Ο κάθε παίχτης είναι ολοκληρωτικά ταυτισμένος με τη δική του εξήγηση («μετάφραση»). Ο κάθε συμμετέχων αυτού του παιχνιδιού (δηλαδή της ζωής) νομίζει ότι αυτός κατέχει την απόλυτη αλήθεια. «Θέλεις να ακούσεις την αλήθεια;» ρωτάει νομίζοντας ότι υπάρχει μόνο μία αλήθεια και φυσικά μόνο αυτός την ξέρει. Το παιχνίδι αυτό είναι φαινομενικό και είναι το πιο σημαντικό-ασήμαντο παιχνίδι που παίζουμε στη ζωή μας. Αν το γνωρίζουμε μπορούμε στην πραγματικότητα να προστατέψουμε τα πραγματικά μας συμφέροντα. Είτε πρόκειται για το σύνολο είτε για το άτομο. Όταν υπάρχουμε ριζωμένοι στο παρόν, παρόντες στο Τώρα, η σκέψη χάνει τη σοβαρότητά της και το τρομερό βάρος της. Οι άνθρωποι δεν θα έπρεπε να εκμεταλλεύονται τη δύναμη της σκέψης τους για να φουσκώνουν το «Εγώ» τους. Ζούμε σε μια πολλαπλή ψευδαίσθηση γιατί αν το κάθε Εγώ θα μπορούσε να δημιουργεί αυτό που λέει και φαντάζεται, θα έμοιαζε αυτός ο κόσμος ολόκληρος και όχι μόνο κάποια μέρη του, με μια αληθινή κόλαση. Ευτυχώς που η πραγματική δημιουργία βρίσκεται πάντα εκτός του κάθε Εγώ κι έτσι, σύμφωνα με την παλιά παροιμία «τα πολλά λόγια είναι φτώχια», τα λόγια δεν έχουν μεγάλη δύναμη γιατί και η σκέψη με το που χάνει τη σοβαρότητά της χάνει ταυτόχρονα και τη δυνατότητα να σας κάνει δυστυχισμένους. Όταν πλέον δεν είστε εκεί μέσα, δεν ενδιαφέρεστε για το παιχνίδι του Εγώ, ξέρετε ότι δεν είναι σημαντικό το αποτέλεσμα. Ξέρετε ότι τα πραγματικά αποτελέσματα έρχονται από τις πραγματικές καταστάσεις. Και οι σκέψεις είναι ψευδαισθήσεις και μάλιστα οι σκέψεις που τις λέμε στους άλλους με τις οποίες οι άλλοι ενδεχομένως δεν συμφωνούν και γίνονται οι αντίπαλοί μας και οι εχθροί μας.
Συχνά οι άνθρωποι ρωτάνε πράγματα όπως «υπάρχει μετενσάρκωση;» Η απάντηση είναι: ναι, καθημερινά! Κάθε φορά που ταυτίζεσαι με οποιαδήποτε μορφή, συμπεριλαμβανομένων των σκέψεων και των συναισθημάτων, έχετε ενσαρκωθεί σε μια καινούργια μορφή που γίνεται Εγώ και μετά έρχεται η επόμενη ενσάρκωση με την οποία ταυτίζεσαι και γίνεσαι άλλο Εγώ, ενσαρκώνεσαι στα συναισθήματα που ανέρχονται και όταν σε κυριαρχούνε εντελώς κάποιες σκέψεις έρχεται και μια καινούργια ενσάρκωση… Οπότε το ερώτημα είναι πόσες φορές καθημερινά ενσαρκωνόμαστε; Και το τέλος των ενσαρκώσεων μπορεί να συμβεί μόνο αυτή την ίδια στιγμή, τη στιγμή που δεν ταυτίζομαι με τη μορφή, απλά αφήνω τα πράγματα να είναι χωρίς την ταύτισή μου χωρίς την παρέμβασή μου.
Οι ασυνείδητοι άνθρωποι
Όταν λέμε ασυνείδητοι άνθρωποι εννοούμε εκείνους που ταυτίζονται εντελώς με τις σκέψεις τους. Το αν είναι κάποιος ασυνείδητος ή όχι δεν έχει να κάνει με το πόσο μορφωμένος είναι. Οι μορφωμένοι άνθρωποι συνήθως είναι και εκείνοι που θεωρούν τον εαυτό τους «ανώτερο», ταυτίζονται με τους τίτλους τους, στους οποίους άλλωστε έχουν επενδύσει τόσο πολύ… Αν γύρω σας έχετε μερικούς ανθρώπους που είναι ασυνείδητοι θα νιώσετε τότε το ενεργειακό πεδίο της ασυνειδητότητας. Θα νιώσετε ότι απειλήστε ανά πάσα στιγμή, θα πρέπει να αιτιολογείστε για αυτά που πιστεύετε ή γι’ αυτά που λέτε, όσο και ασήμαντο να είναι αυτά. Οι ασυνείδητοι άνθρωποι δίνουν συνήθως μεγάλη σημασία στα λόγια τους άσχετα που δεν τα τηρούν καμία φορά. Θα αρχίσουν να σας προκαλούν με τον τρόπο τους για να μπείτε και πάλι στο παιχνίδι της απολογίας, αναμετρήσεις, ανταγωνισμούς ή ό,τι άλλο φέρνει η προσκόλληση στο Εγώ τέλος πάντων. Εσείς θα ξεκινήσετε να υποκρίνεστε ή θα μείνετε παρόντες! Αν μείνετε συνειδητοί, δηλαδή παρόντες και μέσα στο σώμα σας, σε ένα περιβάλλον που δεν είναι παρόν, η αλλαγή θα έρθει αργά ή γρήγορα. Ή θα αλλάξει το ενεργειακό πεδίο και θα αλλάξει και η αλληλεπίδραση και οι άλλοι θα νιώσουν τη διαφορετική ενέργεια και θα κάνουν λίγο πίσω, θα σωπάσουν, θα σκεφτούν. Ή θα αλλάξει επειδή οι άνθρωποι αυτοί ή ο άνθρωπος αυτός θα νιώσει ενοχλημένος ενεργειακά και θα φύγει από κει γιατί δεν του αρέσει να είναι παρόν στο παρόν και προτιμάει να είναι ασυνείδητος. Αλλά κι εσείς μπορεί να βρεθείτε στην κίνηση της αποχώρησης και θα ακούσετε τον εαυτό σας που λέει «αντίο».
Πρέπει να είμαστε παρόντες όταν βλέπουμε την τρέλα στην τηλεόραση και στις ειδήσεις. Αυτά που συμβαίνουν είναι φυσιολογικά γιατί η ίδια τρέλα συμβαίνει εδώ και χιλιάδες χρόνια, μόνο που τώρα λόγω της τεχνολογίας όλοι μπορούμε να την παρακολουθούμε όπου και να συμβαίνει στον κόσμο, μέσα από την τηλεόραση. Ο πόλεμος του Βιετνάμ ήταν ο πρώτος πόλεμος που μπορούσαμε να «απολαύσουμε» άνετα ξαπλωμένοι στον καναπέ μας. Τότε για πρώτη φορά ο πόλεμος εισήλθε στο σαλόνι του καθενός. Αλλά τότε ήταν ταυτόχρονα και η περίοδος της πνευματικής αφύπνισης στην Αμερική και στην Ευρώπη. Πολλές φορές δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε την αυξανόμενη τρέλα από την αφύπνιση: έρχονται μαζί και είναι όλο και πιο πολύ ορατά και τα δύο. Η αφύπνιση στο ατομικό και συλλογικό επίπεδο ξεκινάει όταν αναγνωρίσουμε την τρέλα ως τρέλα. Βλέποντας γεγονότα γύρω μας στον κόσμο μας, πρέπει να τολμήσουμε, χωρίς να αμφισβητούμε τα λόγια μας, να πούμε πως «αυτό είναι τρέλα». Όταν συμμετέχουμε και εμείς σε μία συλλογική τρέλα όπως είναι ο πόλεμος, η αφύπνιση γίνεται αν παρατηρούμε ότι κι εμείς είμαστε τρελοί. Την αλήθεια πρέπει να την αντιμετωπίζουμε χωρίς φόβο, όποια κα αν είναι αυτή, είτε μας συμφέρει είτε όχι. Και όταν πέφτουμε το βράδυ για ύπνο είναι πολύ σημαντικό να είμαστε μέσα στο σώμα μας να χαλαρώνουμε και αφήνουμε τις σκέψεις όπως έρχονται να φεύγουν χωρίς καμία προσκόλληση…
Το φάντασμα του στρες
Ίσως έχετε νιώσει να είναι άλλοι στραμμένοι εναντίον σας γιατί δεν υποφέρετε από την «ασθένεια του στρες», όπως εκείνοι. Αν θέλουμε να ζούμε χωρίς το στρες πρέπει να μάθουμε να μην ξεκολλάμε με τη δική μας κατάσταση της ζωής. Αντί να σκεφτόμαστε τη ζωή μας, καλά θα είναι να τη ζούμε, να κάνουμε τα πράγματα που μας αρέσουν και μας κάνουν ευτυχισμένους, εμάς και τους άλλους γύρω μας. Τη ζωή μας όλοι την έχουμε από τη μια (δεν ξέρουμε όμως για πόσο). Είναι βλαβερή η αναβίωση με το μυαλό μας των στιγμών που συνήθως πέρασαν ή των υποτιθέμενων καταστάσεων που θα έρθουν και οι οποίες συνήθως μας προκαλούν ή το άγχος ή το φόβο. Η ζωή μας, όπως τη σκεφτόμαστε, είναι οι μορφές των σκέψεων, ή το παρελθόν ή το μέλλον, ποτέ το παρόν. Είμαστε συνήθως χαμένοι στις ιστορίες διαφόρων καταστάσεων που νομίζουμε ότι είναι η ζωή μας, ενώ η πραγματική ζωή συμβαίνει τώρα, αυτή τη στιγμή χωρίς εμάς να την παρατηρήσουμε. Οι καταστάσεις που τις σκεφτόμαστε και μας κλέβουν τις πραγματικές στιγμές πρέπει να τις δουλέψουμε όταν έρθει η ώρα τους.
Οι σκέψεις φόβου και άγχους είναι σαν φαντάσματα που μας στοιχειώνουν. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν πώς και πότε πέρασε η ζωή τους τόσο γρήγορα, αφού ποτέ δεν είναι καν παρόντες στη ζωή τους! Για να αποφύγουμε αυτά τα λάθη καλά είναι πάντα να ελέγχουμε και να αναρωτιόμαστε «ποια είναι η πραγματικότητα εδώ και τώρα;» και να ξεχωρίζουμε την πραγματικότητα από τις σκέψεις μας, γιατί οι σκέψεις μας είναι συνήθως υποκειμενικές και δεν είναι απαραίτητο να είναι αληθινές. Πρέπει να δούμε ποιο είναι το πρόβλημα εδώ και τώρα. Τι μπορώ να κάνω τώρα που θα με οδηγήσει στο καλύτερο αύριο… Για παράδειγμα κάποιος είναι άρρωστος. Ακόμη και η συμβατική ιατρική έχει παραδεχτεί ότι υπάρχουν περιπτώσεις της ίασης με «θαυματουργό τρόπο». Κανένας δεν έχει θεραπευτεί από καμία βαριά αρρώστια ενώ βίωνε έντονα το στρες. Όσοι έχουν θεραπευτεί είναι εκείνοι που βρήκανε τη γαλήνη τους, γιατί μόνο ο ήρεμος νους θεραπεύει…
Η δυστυχία πάντα έρχεται από τις σκέψεις, η δυστυχία είναι δημιούργημα των σκέψεων. Υπάρχει και φυσικός πόνος φυσικά, όμως η δυστυχία μπορεί να τελειώσει πριν τελειώσει ο φυσικός πόνος. Η δυστυχία μπορεί να τελειώσει πριν έρθει ο θάνατος. Μπορεί να φτάσετε στο τέλος του πόνου και να νιώσετε την ολοκλήρωση και το σκοπό της ζωής σας να απλώνεται μπροστά σας. Η απελευθέρωση έχει γίνει όταν είστε εκτός της ταύτισης με τις σκέψεις σας, όταν βρίσκεστε εδώ και τώρα βαθιά μέσα στο είναι σας και είστε έτοιμοι να συνεχίσετε το ταξίδι σας, χωρίς φόβο, για να εξερευνήσετε το Σύμπαν.
Άρθρο με τίτλο «Η τέχνη της ζωής»
της Μίλιτσα Κοσάνοβιτς Αρχισυντάκτριας του περιοδικού «Ζενίθ» (τεύχος 23)
Πέμπτη 2 Ιουλίου 2009
Παρασκευή 12 Ιουνίου 2009
Όποιος δεν σέβεται τον εαυτό του δεν δικαιούται να αναμένει το σεβασμό των άλλων...
Στις διεθνείς σχέσεις είναι αποδεδειγμένο διαχρονικό αξίωμα: Κανένας δεν σέβεται εκείνον, που δεν σέβεται τον εαυτό του. Κανένας δεν ανέχεται εκείνον, που αναμένει από τρίτους να υπερασπίσουν τα συμφέροντά του. Και όλοι οικτίρουν και χλευάζουν εκείνον, που δεν έχει αξιοπρέπεια, σοβαρότητα, αποφασιστικότητα, δύναμη και αταλάντευτη σταθερότητα στους στόχους του. Η εξωτερική πολιτική δεν ασκείται με παρακάλια, κλαψουρίσματα, γαλιφιές και γλειψίματα αλλά με αξιοπρέπεια, καθαρούς στόχους, αταλάντευτη διεκδίκηση και σταθερή και απαραμείωτη αποφασιστικότητα στην υπεράσπιση των συμφερόντων του κράτους. Η κύρια αποστολή κάθε σοβαρής κυβέρνησης είναι η ασφάλεια και η επιβίωση του κράτους και του λαού. Στις διεθνείς σχέσεις είναι αποδεδειγμένο διαχρονικό αξίωμα: Κανένας δεν σέβεται εκείνον, που δεν σέβεται τον εαυτό του. Κανένας δεν ανέχεται εκείνον, που αναμένει από τρίτους να υπερασπίσουν τα συμφέροντά του. Και όλοι οικτίρουν και χλευάζουν εκείνον, που δεν έχει αξιοπρέπεια, σοβαρότητα, αποφασιστικότητα, δύναμη και αταλάντευτη σταθερότητα στους στόχους του. Η εξωτερική πολιτική δεν ασκείται με παρακάλια, κλαψουρίσματα, γαλιφιές και γλειψίματα αλλά με αξιοπρέπεια, καθαρούς στόχους, αταλάντευτη διεκδίκηση και σταθερή και απαραμείωτη αποφασιστικότητα στην υπεράσπιση των συμφερόντων του κράτους. Η κύρια αποστολή κάθε σοβαρής κυβέρνησης είναι η ασφάλεια και η επιβίωση του κράτους και του λαού. Άρα, εξ αυτών ανάλογα πρέπει να είναι τα μέσα στην προαγωγή και διεκδίκηση αυτών των συμφερόντων: Πολιτικά, διπλωματικά, οικονομικά και, πρώτιστα, στρατιωτικά. Όταν εκδηλώνεται κρίση, η ουδετερότητα δεν είναι πάντα σοφή και αποδοτική επιλογή. Ιδιαίτερα όταν είσαι μικρός και αδύνατος. Οι μικροί και αδύναμοι δεν μπορούν να παίζουν παιγνίδια με τους μεγάλους. Όταν συγκρούονται οι ελέφαντες, υποφέρει το χορτάρι. Μόνον ένας επιτήδειος ουδέτερος υπάρχει και έγραψε ιστορία με την αχρεία συμπεριφορά του και αυτός είναι η κατοχική Τουρκία. Και η μεν Τουρκία, ως μεγάλη χώρα και ήδη περιφερειακή δύναμη, είναι σε θέση να παίζει παιγνίδια, να εκβιάζει και να απαιτεί με αλαζονεία και προπέτεια. Η Κύπρος, αν και μικρή, έχει άλλα όπλα που, αν τα χρησιμοποιήσει με την ανάλογη πολιτική συνέπεια και επιμονή, μπορεί να κερδίσει. Είναι προτιμότερο, χρησιμότερο και αποδοτικότερο να είσαι ομοτράπεζος των ισχυρών, φίλος και συνεργάτης, σύμμαχος ή εταίρος τους παρά να είσαι στο περιθώριο, παρίας, απόκληρος και γραφικός. Γράφουμε αυτά με αφορμή μία πρωτοφανή δήλωση του Προέδρου Χριστόφια, κατά την πρόσφατη υποδοχή του πρωθυπουργού της Ελλάδας, Κ. Καραμανλή. Απαντώντας σε ερώτηση Έλληνα συναδέλφου, ποια στάση θα τηρήσουν η Ελλάδα και η Κύπρος έναντι των δύο τάσεων, που ήδη μορφοποιούνται στην Ευρώπη, ο Δ. Χριστόφιας είπε τα εξής: «Εμείς έχουμε κάνει την επιλογή μας και ο στόχος ο δικός μας είναι να πείσουμε και εκείνους της ειδικής σχέσης και εκείνους που είναι οπαδοί της πλήρους ένταξης της Τουρκίας, όπως η Τουρκία εφαρμόσει τις υποχρεώσεις της, και δίνουμε το μήνυμα ότι αν δεν εφαρμόσει τις υποχρεώσεις της, έχει καθήκον η Ένωση να τη βάλει στη θέση της». Ποιος λέγει αυτά τα απίστευτα; Τα λέγει και τα εννοεί ο Πρόεδρος της, κατεχόμενης από την Τουρκία, Κύπρου, ενός κράτους που εδώ και 35 χρόνια απειλείται από μια χώρα, που με αναίδεια απαιτεί να ενταχθεί στη δημοκρατική Ευρώπη. Τα λέγει και τα εννοεί ο Πρόεδρος της Κύπρου, που υφίσταται το διεθνές έγκλημα του εποικισμού, την εθνοκάθαρση, την καταστροφή της πολιτιστικής της κληρονομιάς και την απειλή πλήρους κατάληψής της.Απορούμε με την απίστευτη αφέλεια του Δ. Χριστόφια: Γιατί η Ένωση να βάλει την Τουρκία στη θέση της; Γιατί αναμένουμε από τους εταίρους μας να κάνουν εκείνα, που η εκλεγμένη κυβέρνηση Χριστόφια οφείλει καθηκόντως να πράξει; Γιατί η Ευρώπη να ασκήσει βέτο εναντίον της Τουρκίας και όχι η Ελλάδα και η Κύπρος; Οι άλλοι εταίροι μας θα βάλουν την αυθάδη και αλαζονική Τουρκία στη θέση της και όχι η Ελλάδα και η Κύπρος; Περίεργη, πρωτοφανής και ανεκδιήγητη, μα την αλήθεια, αντίληψη περί των διεθνών σχέσεων και των διακρατικών συνεργασιών. Με απλά λόγια, ο Δ. Χριστόφιας εννοεί όπως οι 26 εταίροι μας κατεβούν στην αρένα, συγκρουστούν με την κατοχική Τουρκία, και η Ελλάδα και η Κύπρος, ως απαθείς, ουδέτεροι και παθητικοί θεατές, να παρακολουθούν! Καραμανλής και Χριστόφιας, να συνέλθουν! Ας προσγειωθούν, επιτέλους! Αθήνα και Λευκωσία έχουν το δικαίωμα βέτο. Γιατί δεν το αξιοποιούν, όπως έπραξε πρόσφατα η Σλοβενία; Γιατί δεν διαμηνύουν -ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΕΝΝΟΟΥΝ- ότι αν η κατοχική Τουρκία δεν συμμορφωθεί, μετά από πέντε χρόνια εμπαιγμού μας, θα εμποδίσουν την παραπέρα πορεία της στην Ευρώπη; Ναι, αλλά, για να πουν αυτά ή να μην τα πουν, έπρεπε να είχαν πολιτική, σοβαρότητα, αξιοπιστία, να είναι σεβαστοί στους ξένους και επίφοβοι για τους Τούρκους, και να είχαν κτίσει έγκαιρα συμμαχίες συμφερόντων με εταίρους μας, ώστε σε κάθε περίπτωση να αντιμετωπίσουν με το λιγότερο κόστος οποιεσδήποτε αρνητικές συνέπειες. Τέτοια πολιτική, δεν υπάρχει. Υπάρχουν μόνο παχυλές κουβέντες, που ούτε ο εν πολλαίς δυσκολίαις ευρισκόμενος Καραμανλής ούτε ο πελαγοδρομών Χριστόφιας μπορούν να μεταφράσουν σε αποφάσεις και πράξεις. Ο μεν Χριστόφιας έχει προσδεθεί ασφυκτικά, σε βαθμό πνιγμού, στους σχεδιασμούς των Βρετανών, που τον παρασύρουν προς τις τουρκικές αξιώσεις. Τον έχουν παγιδεύσει στα γρανάζια απρόσοδων συνομιλιών, που οδηγούν τον τόπο κατά τουρκικών κρημνών. Η απόφαση του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ) στην υπόθεση Αποστολίδη εναντίον Όραμς τού προσφέρει ένα ανέλπιστο, πανίσχυρο και ευρωπαϊκό όπλο, στην υπεράσπιση του ατομικού και αναφαίρετου δικαιώματος ιδιοκτησίας και άλλων κρίσιμων πτυχών του Κυπριακού. Αμφιβάλλουμε σφόδρα ότι θα το αξιοποιήσει. Δεν θέλει να ζορίζει το σύντροφό του Ταλάτ, ή να εκνευρίζει την Τουρκία. Η φιλοσοφία και η ηλίθια νοοτροπία του «καλού παιδιού» γι' ακόμα μια φορά θα χαντακώσει τον κυπριακό Ελληνισμό. Και πότε; Όταν η Τουρκία και ο υποτελής Ταλάτ δεν χάνουν ευκαιρία για να υπονομεύσουν την Κυπριακή Δημοκρατία και να τεχνουργήσουν νέα δεσμά για τους Έλληνες. Από την άλλη, η Ελλάδα εξευτελίζεται και βιάζεται από την Τουρκία στο Αιγαίο, καθημερινά. Και το άθλιο κράτος των Αθηνών κοιμάται ή διαπληκτίζεται ακκιζόμενο, ανοητολογώντας και χυδαιολογώντας στα τηλεοπτικά παράθυρα. Μέχρι που μια μέρα θα ξυπνήσει, για να διαπιστώσει ότι έχασε το μισό Αιγαίο. Ακόμα και τα κωμικά Σκόπια γελοιοποιούν τη δύστηνη Ελλάδα. Και στη Δυτ. Θράκη ετοιμάζεται νέα τουρκανταρσία. Αθήνα και Λευκωσία ούτε το παράδειγμα της Σλοβενίας δεν είναι σε θέση να μιμηθούν. Δεν θέλουν! Δεν μπορούν! Δεν διανοούνται να αναμετρηθούν με το τουρκικό θηρίο. Αναμένουν από τρίτους σωτηρία και αχρηστεύουν ανεύθυνα τα ευρωπαϊκά και άλλα όπλα, που έχουν ή μπορούν να έχουν στα χέρια τους. Οι ξένοι γελούν και χλευάζουν το κατάντημα των ηγετών του Ελληνισμού. Και, βεβαίως, τιμούν και ανταμείβουν τον σφαγέα μας, που ξέρει να διεκδικεί με τη δύναμη της γεωπολιτικής, στρατηγικής και στρατιωτικής σημασίας και χρησιμότητάς του.
Σάββας Ιακωβίδης
εφημερίδα "ΣΗΜΕΡΙΝΗ"
Σάββας Ιακωβίδης
εφημερίδα "ΣΗΜΕΡΙΝΗ"
Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009
Ο δρόμος της αξιοπρέπειας...
Αυτά τα λόγια απηύθυνε δάσκαλος στους μαθητές του, στο 2ο ΕΠΑΛ Αχαρνών για την επέτειο της 25ης Μαρτίου:
Σκέφτηκα να σας μιλήσω για τον Καραϊσκάκη, αλλά το μυαλό σας θα πάει στο γήπεδο.
Σκέφτηκα να σας μιλήσω για το 21, αλλά ο νους σας θα πάει στην Ορίτζιναλ. Συλλογίστηκα πολύ, για να καταλήξω αν αξίζει να σας ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο μακρινό, τόσο ξένο.
Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα, τι να λένε σε σένα; Σε εσένα που βιάζεσαι να φύγεις, να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο.
Θα σου μιλήσω λοιπόν προσωπικά.
Εγώ ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο σε αυτό το σχολείο και σε δεκαπέντε μέρες φεύγω για αλλού, σε εσένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία ή και περισσότερα χρόνια, θα σου μιλήσω σταράτα, για να σου εκφράσω δυο σκέψεις μου.
Οι μαθητές που συνάντησα μέσα στις τάξεις, οι μαθητές που δίδαξα φέτος, στη συντριπτική τους πλειονότητα με σεβάστηκαν, αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του μαθήματος. Πολλοί όμως από τους υπόλοιπους μαθητές δε με σεβάστηκαν, με προσέβαλαν κατ' επανάληψη, με έργα, με λόγια, με ύβρεις, δείχνοντας ένα χαρακτήρα και ένα ήθος, που με σόκαρε, που με έβαλε σε μελαγχολικές σκέψεις.
Αυτό το φαινόμενο αποδεικνύει πως κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτό το σχολείο, πως, εκτός του γνωστικού ελλείμματος, το συγκεκριμένο σχολείο χωλαίνει δραματικά και στο ηθικοπλαστικό του έργο, στη διαμόρφωση δηλαδή των μαθητικών ψυχών και πνευμάτων. Και η ευθύνη για αυτήν την αποτυχία είναι ευθύνη αποκλειστικά δική μας, των δασκάλων σας και των γονιών σας.Δεν έχουμε κατορθώσει να σας δείξουμε πως χωρίς αρχές η ζωή σας αύριο θα είναι μια κόλαση, πως χωρίς όνειρα και στόχους θα χρειαστείτε υποκατάστατα, θα καταφύγετε πιθανόν σε επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν, θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας, θα σας γεμίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση, θα σας γεράσουν πρόωρα.
Αν όμως θέλετε μια συμβουλή από ένα δάσκαλο, σκεφτείτε το παράδειγμα του Μακρυγιάννη, που έφτασε αγράμματος μέχρι τα πενήντα σχεδόν, για να καταλάβει τότε πως η μόρφωση, η καλλιέργεια ήταν το όπλο που έλειπε από την προσωπική του θήκη.
Και κάθισε με πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο και έμαθε πέντε κολλυβογράμματα, για να μας πει την ιστορία του βίου του, το παραμύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωμιών. Αυτό το παράδειγμα είναι για σας το πιο κατάλληλο, και μπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη να ακολουθήσεις το δρόμο που εκείνος έδειξε, το μονοπάτι της καλλιέργειας, το δρόμο της παιδείας, τη λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής.
Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από το μπάσταρδο γιο της καλογριάς, τον Αρβανίτη Γιώργη Καραϊσκάκη. Ήταν κι αυτός αθυρόστομος σαν κι εσάς, αλλά είχε αυτό που από τα αλβανικά μάθαμε σαν μπέσα, ήταν πάνω απ´ όλα μπεσαλής.
Αυτό θα 'θελα να έχετε κι εσείς: Υπευθυνότητα, μπέσα, τσίπα. Να αναλαμβάνετε τις ευθύνες σας, να απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε το συμφέρον, να μισείτε το ψέμα και την ευθυνοφοβία.
Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταματελόπουλου, του Νικηταρά.
Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης, συνέβαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του κι έπειτα φυλακίστηκε, για να χαθεί σ' ένα στενοσόκακο του Πειραιά, σχεδόν τυφλωμένος, πάμπτωχος και εγκαταλειμμένος από όλους, δε ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν να απαιτήσει από την κυβέρνηση μια πλούσια σύνταξη, απαντούσε πως η πατρίδα τον αμείβει πολύ καλά, λέγοντας ψέματα, για να μην προσβάλει την πατρίδα του.
Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγμα του Νικηταρά. Αλλά νομίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα. Μπορείτε να ακολουθήσετε το δρόμο της αξιοπρέπειας, να προσπαθήσετε τίμια και με αγωνιστικότητα, για εσάς και για το μέλλον της οικογένειας που αύριο θα κάνετε.
Ξέρω, καταλαβαίνω, αντιλαμβάνομαι πως σας προτείνω μια διαδρομή ζωής δύσκολη και απαιτητική, όταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόμος των γονιών, των δασκάλων, των πολιτικών, της εποχής στην οποία μεγαλώνετε. Όμως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της. Περιμένει από αυτούς να σηκώσουν ψηλά και με επιτυχία τη σημαία του αγώνα και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους σε καλύτερες μέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες.
Κι όταν βλέπω την εποχή μας να μαραζώνει χωμένη στην αλλοτρίωση, να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία, να μουχλιάζει από το κυνήγι της ευκολίας, μόνο σε εσάς ελπίζω, στην ειλικρινή σας διάθεση , να αγωνιστείτε, να αντισταθείτε, να πολεμήσετε, να νικήσετε.
Μη μας απογοητεύσετε.
Σκέφτηκα να σας μιλήσω για τον Καραϊσκάκη, αλλά το μυαλό σας θα πάει στο γήπεδο.
Σκέφτηκα να σας μιλήσω για το 21, αλλά ο νους σας θα πάει στην Ορίτζιναλ. Συλλογίστηκα πολύ, για να καταλήξω αν αξίζει να σας ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο μακρινό, τόσο ξένο.
Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα, τι να λένε σε σένα; Σε εσένα που βιάζεσαι να φύγεις, να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο.
Θα σου μιλήσω λοιπόν προσωπικά.
Εγώ ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο σε αυτό το σχολείο και σε δεκαπέντε μέρες φεύγω για αλλού, σε εσένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία ή και περισσότερα χρόνια, θα σου μιλήσω σταράτα, για να σου εκφράσω δυο σκέψεις μου.
Οι μαθητές που συνάντησα μέσα στις τάξεις, οι μαθητές που δίδαξα φέτος, στη συντριπτική τους πλειονότητα με σεβάστηκαν, αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του μαθήματος. Πολλοί όμως από τους υπόλοιπους μαθητές δε με σεβάστηκαν, με προσέβαλαν κατ' επανάληψη, με έργα, με λόγια, με ύβρεις, δείχνοντας ένα χαρακτήρα και ένα ήθος, που με σόκαρε, που με έβαλε σε μελαγχολικές σκέψεις.
Αυτό το φαινόμενο αποδεικνύει πως κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτό το σχολείο, πως, εκτός του γνωστικού ελλείμματος, το συγκεκριμένο σχολείο χωλαίνει δραματικά και στο ηθικοπλαστικό του έργο, στη διαμόρφωση δηλαδή των μαθητικών ψυχών και πνευμάτων. Και η ευθύνη για αυτήν την αποτυχία είναι ευθύνη αποκλειστικά δική μας, των δασκάλων σας και των γονιών σας.Δεν έχουμε κατορθώσει να σας δείξουμε πως χωρίς αρχές η ζωή σας αύριο θα είναι μια κόλαση, πως χωρίς όνειρα και στόχους θα χρειαστείτε υποκατάστατα, θα καταφύγετε πιθανόν σε επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν, θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας, θα σας γεμίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση, θα σας γεράσουν πρόωρα.
Αν όμως θέλετε μια συμβουλή από ένα δάσκαλο, σκεφτείτε το παράδειγμα του Μακρυγιάννη, που έφτασε αγράμματος μέχρι τα πενήντα σχεδόν, για να καταλάβει τότε πως η μόρφωση, η καλλιέργεια ήταν το όπλο που έλειπε από την προσωπική του θήκη.
Και κάθισε με πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο και έμαθε πέντε κολλυβογράμματα, για να μας πει την ιστορία του βίου του, το παραμύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωμιών. Αυτό το παράδειγμα είναι για σας το πιο κατάλληλο, και μπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη να ακολουθήσεις το δρόμο που εκείνος έδειξε, το μονοπάτι της καλλιέργειας, το δρόμο της παιδείας, τη λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής.
Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από το μπάσταρδο γιο της καλογριάς, τον Αρβανίτη Γιώργη Καραϊσκάκη. Ήταν κι αυτός αθυρόστομος σαν κι εσάς, αλλά είχε αυτό που από τα αλβανικά μάθαμε σαν μπέσα, ήταν πάνω απ´ όλα μπεσαλής.
Αυτό θα 'θελα να έχετε κι εσείς: Υπευθυνότητα, μπέσα, τσίπα. Να αναλαμβάνετε τις ευθύνες σας, να απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε το συμφέρον, να μισείτε το ψέμα και την ευθυνοφοβία.
Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταματελόπουλου, του Νικηταρά.
Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης, συνέβαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του κι έπειτα φυλακίστηκε, για να χαθεί σ' ένα στενοσόκακο του Πειραιά, σχεδόν τυφλωμένος, πάμπτωχος και εγκαταλειμμένος από όλους, δε ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν να απαιτήσει από την κυβέρνηση μια πλούσια σύνταξη, απαντούσε πως η πατρίδα τον αμείβει πολύ καλά, λέγοντας ψέματα, για να μην προσβάλει την πατρίδα του.
Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγμα του Νικηταρά. Αλλά νομίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα. Μπορείτε να ακολουθήσετε το δρόμο της αξιοπρέπειας, να προσπαθήσετε τίμια και με αγωνιστικότητα, για εσάς και για το μέλλον της οικογένειας που αύριο θα κάνετε.
Ξέρω, καταλαβαίνω, αντιλαμβάνομαι πως σας προτείνω μια διαδρομή ζωής δύσκολη και απαιτητική, όταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόμος των γονιών, των δασκάλων, των πολιτικών, της εποχής στην οποία μεγαλώνετε. Όμως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της. Περιμένει από αυτούς να σηκώσουν ψηλά και με επιτυχία τη σημαία του αγώνα και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους σε καλύτερες μέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες.
Κι όταν βλέπω την εποχή μας να μαραζώνει χωμένη στην αλλοτρίωση, να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία, να μουχλιάζει από το κυνήγι της ευκολίας, μόνο σε εσάς ελπίζω, στην ειλικρινή σας διάθεση , να αγωνιστείτε, να αντισταθείτε, να πολεμήσετε, να νικήσετε.
Μη μας απογοητεύσετε.
Κυριακή 31 Μαΐου 2009
Οι επικίνδυνοι αυτοπροσδιοριζόμενοι Οικολόγοι και τα Πράσινα Άλογα
Θεσσαλονίκη 13 Νοεμβρίου 2006
Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Θεσσαλονίκης
Παρουσίαση «Μακεδονικού Αναγνωστικού», ενός βιβλίου που αξιοποιείται έντονα από τη σκοπιανή προπαγάνδα για την απόδειξη ενός παιδικού παραμυθιού που γίνεται πιστευτό από όλους όσους αγνοούν την Ιστορία. Δηλαδή, για την ύπαρξη «μακεδονικού» έθνους διάφορου από το ελληνικό. Εννοείται ότι δεν πρόκειται για ελληνικό αναγνωστικό, αλλά για εγχειρίδιο γραμμένο στο ιδίωμα των Σκοπίων. Δίπλα στο πάνελ ένα πανό όπου δέσποζε το πρόσωπο του Γκότσε Ντέλσεφ, του εθνικού ήρωα της FYROM. Ανάμεσα στους παρουσιαστές του βιβλίου ο εκπρόσωπος του κόμματος Ουράνιο Τόξο κ. Βοσκόπουλος που αυτοπροσδιορίστηκε ως «εθνικά Μακεδόνας για πολιτικούς λόγους», ο κ. Ονσούνογλου που συστήθηκε ως «Οθωμανός», ο κ. Τριαρίδης που είπε ότι είναι «ελληνόγλωσσος Σαλονικιός» και… ο κ. Μιχάλης Τρεμόπουλος! Ο εσχάτως διάσημος επικεφαλής των Οικολόγων Πράσινων.
Η τηλεοπτική σιωπή
Σε αυτή την εκδήλωση, που πολύ δύσκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως φιλελληνική, ο κ. Τρεμόπουλος μίλησε πολύ ανοιχτά για τα εθνικά μας θέματα, την έννοια της πατρίδας, τη Μακεδονία, τα Σκόπια, τις μειονότητες και τα ζητήματα του αυτοπροσδιορισμού των ατόμων και των συλλογικοτήτων. Αυτά αποφεύγει να τα επαναλάβει, αν και έχει δεχτεί επανειλημμένως προκλήσεις και προσκλήσεις στα τηλεοπτικά πάνελ από συνομιλητές, κυρίως του ΛΑΟΣ. Οι λόγοι είναι προφανείς. Οι επί του Μακεδονικού απόψεις του είναι μάλλον αντιδημοφιλείς, ενώ ο γενικός και αόριστος όρος «οικολογία» είναι συμπαθέστατος και συνιστά δημοσκοπικό… πασπαρτού. Όμως, στα πλαίσια ενός ειλικρινούς πολιτικού διαλόγου που οφείλουν να κάνουν τα κόμματα κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, ο κ. Τρεμόπουλος οφείλει στο κοινό, αλλά και στον εαυτό του, ξεκάθαρες εξηγήσεις, χωρίς υπεκφυγές και μισόλογα. Όπως ακριβώς στάθηκε εκείνη τη δύσκολη μέρα όπου παρουσιάζοντας το «Μακεδονικό Αναγνωστικό» δέχτηκε τις ερωτήσεις αντιφρονούντων εθνικιστών, απλών Θεσσαλονικιών νέων, ηλικιωμένων και δημοσίων προσώπων, χωρίς να αποφύγει καμία απάντηση. Περιήλθε λοιπόν, με κάπως «κινηματογραφικό» τρόπο στην κατοχή μας το βίντεο με την παρουσίαση του βιβλίου και παραθέτουμε κάποια σημαντικά σημεία από τις παρεμβάσεις του κ. Τρεμόπουλου προς κρίση του κοινού.
«Η Θεσσαλονίκη δεν ήταν ελληνική»
Στην εκκίνηση της δικής του εισήγησης ο κ. Τρεμόπουλος όρισε την πατρίδα με έναν τρόπο που ενδέχεται να ξενίσει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Πατρίδα μας δεν είναι η Ελλάδα, αλλά η παιδική μας ηλικία: «Ευχαριστώ για την πρόσκληση τους διοργανωτές αυτής της συνέντευξης Τύπου, η οποία έχει στόχο να παρουσιάσει αυτό το βιβλίο. Ήδη έχει παρουσιαστεί και στην Αθήνα και προκάλεσε αντίστοιχο ενδιαφέρον από κάποιους πολιτικά περιθωριακούς κύκλους, οι οποίοι νομίζουν ότι είναι στην αιχμή του δόρατος ενός κλίματος που έχει μάθει να πουλάει και να ζει από τον πατριωτισμό. Η ιστορία του θεσμού του έθνους-κράτους έχει δύο, δυόμισι αιώνες βάθος. Βέβαια, για να χαραχθούν κάποιες γραμμές συνόρων έχουν χυθεί ποτάμια αίματος. Αυτό που μένει είναι η πραγματικά σοφή προσέγγιση, επιστημονική μεν, αλλά πολύ απλή, ότι η πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία. Εκεί ξαναρχόμαστε και τελικά αυτό είναι που αγαπάμε και αυτό εμείς τουλάχιστον είμαστε διαθέσιμοι να υπερασπίσουμε».
Στη συνέχεια, η τοποθέτησή του θα μπορούσε να απογοητεύσει όλους τους Έλληνες που έχουν εδραία πεποίθηση ότι η συμπρωτεύουσα είναι αναπόσπαστο κομμάτι του έθνους μας. Ο αρχηγός του κόμματος Οικολόγοι Πράσινοι… έγραψε ιστορία αναφέροντας ότι η Θεσσαλονίκη το 1912 δεν ήταν ελληνική και ούτε λίγο ούτε πολύ, οι ελληνικές αρχές, έπειτα από την απελευθέρωση «συμπεριφέρθηκαν μετά το 1912 σαν ξένοι μέσα στη νύχτα που ήρθαν και έσκισαν σελίδες από το βιβλίο της Ιστορίας της πόλης. Παραθέτουμε την ακριβή απομαγνητοφώνηση των λόγων του:
«Για μας, το να ασχολείται κανείς με την τοπική Ιστορία δεν είναι μόνο ένα χρέος στο να αποκαθιστά κάποια κομμάτια της Ιστορίας, είτε της πόλης της Θεσσαλονίκης είτε της χώρας. Ακριβώς επειδή κάποιοι συμπεριφέρθηκαν μετά το 1912 σαν ξένοι μέσα στη νύχτα που ήρθαν και έσκισαν σελίδες από το βιβλίο της Ιστορίας της πόλης. Βέβαια, η Θεσσαλονίκη το 1912, όταν μπήκε ο Ελληνικός Στρατός δεν ήταν ελληνική. Έγινε ελληνική και έπρεπε να γίνει με μια διαδικασία, η οποία ανέδειξε και εξέθρεψε ένα στρώμα που έχει μάθει να κάνει τον πατριωτισμό επάγγελμα και ταυτόχρονα να δημιουργεί εκείνες τις ιδεολογίες αλλά και τις συγκεκριμένες πρακτικές και μάλιστα πολιτικές συμπεριφορές, για τις οποίες αυτή η πόλη, με ειλικρίνεια, θα έπρεπε να ντρέπεται τουλάχιστον για ένα κομμάτι αυτής της Ιστορίας. Γιατί είχαμε και εδώ, στη διάρκεια του μεσοπολέμου, ανάπτυξη εκείνων των κινημάτων που πάτησαν και στην αντίστοιχη ανάπτυξη κινημάτων, του φασισμού, του ναζισμού. Εδώ ήταν το φυτώριο όπου αναπτύχθηκε πανελλαδικά η γνωστή, σε αυτούς που τουλάχιστον ασχολούνται με την πολιτική Ιστορία, «Εθνική Ένωση Ελλάς» που κατάφερε να έχει μέχρι και 27 παραρτήματα σε ολόκληρη τη χώρα».
«Κρητικοί χωροφύλακες καταπίεζαν Οθωμανούς»
Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης σημειώθηκε ένταση μεταξύ του πάνελ και του κοινού. Αποχωρώντας, ένας από τους διαφωνούντες με τις θέσεις των εισηγητών του «Μακεδονικού Αναγνωστικού» είπε στον κ. Τρεμόπουλο: «Το όνομά σας είναι Τρεμόπουλος. Τρέμετε!» Η απάντηση του κ. Τρεμόπουλου σίγουρα θα φανεί εξαιρετικά προσβλητική σε εκατομμύρια συμπολίτες μας: «Τρέμουν οι εχθροί μου. Και αν θέλετε να ξέρετε, τις καταλήξεις αυτές σε –όπουλος στη δυτική Μακεδονία τις δώσανε Πελοποννήσιοι γραφιάδες. Γιατί αυτός ο τόπος, είτε κατοικούνταν από Έλληνες είτε από Εβραίους, Οθωμανούς, οτιδήποτε, υπέφερε από τους Πελοποννήσιους γραφιάδες και από τους Κρητικούς χωροφύλακες. Αυτή η πραγματικότητα δεν μπορεί να σβηστεί μονοκοντυλιά».
Σε αυτή τη δευτερολογία του, ο διασημότερος οικολόγος στη χώρα είπε ξεκάθαρα κάτι που μάλλον αποφεύγει να διατυπώσει ανοιχτά στις τηλεοπτικές συνεντεύξεις του. Υποστηρίζει απόλυτα το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού. Αν τον ερμηνεύουμε σωστά, τότε κάλλιστα μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι Σκοπιανοί μπορούν να αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες. Τρεμόπουλος έφη: «Αυτοί που υποδέχτηκαν τους πρόσφυγες του 1923, αυτοί οι οποίοι καλοβλέπουν όλους τους ανθρώπους, οι οποίοι μιλούν στο όνομα της συνύπαρξης, στο όνομα της ελεύθερης έκφρασης, της δημοκρατίας, της ανοχής, της ανεκτικότητας, είναι αυτοί που υπερασπίζονται εκδηλώσεις σαν τη σημερινή. Όποιος εδώ βρίσκει φιλόξενο έδαφος για να αναπτύξει τις όποιες απόψεις του, να παραμυθιαστεί για άλλη μια φορά, να αποδείξει στον εαυτό του και τους γύρω του πόσο πολύ πατριώτης και ήρωας είναι, θα έπρεπε να μας λέει και «ευχαριστώ». Ακριβώς επειδή δόθηκε η δυνατότητα στο φιλόξενο τούτο χώρο να ανθίσει η άλλη άποψη της άλλης Θεσσαλονίκης. Δεν φοβόμαστε να συγκρουστούμε με τις πλειοψηφίες, κύριέ μου, και δεν είμαστε εμείς αυτοί που δεν είναι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ούτε έχετε μπροστά σας εκπροσώπους κάποιας άλλης χώρας. Έχετε ανθρώπους που υπερασπίζονται το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό. Το δικαίωμα στην ανοχή, τη διαφορά. Αυτά είναι άγνωστες λέξεις για ένα μεγάλο κομμάτι της Θεσσαλονίκης. Ένα μεγάλο κομμάτι που έχει κάνει τον πατριωτισμό επάγγελμα και ακριβώς η ιδεολογία αυτή είναι που επαναλαμβάνεται και κυριαρχεί πολλές φορές και διαμορφώνει και διαστρεβλώνει νεότερες συνειδήσεις. Η αγάπη για την πατρίδα σου, για μένα, αν θέλετε, είναι αγάπη για την πόλη αυτή. Γνωρίζω την Ιστορία και ταυτίζομαι με αυτήν και την υπερασπίζομαι από κάθε εχθρό, όχι τη στιγμή της σύγκρουσης σε κάποια σύνορα, αλλά εδώ και τώρα, από αυτούς που την υποβαθμίζουν, είτε όσον αφορά την ποιότητα των σχέσεων ή την ποιότητα της δημοκρατίας. Επί χρόνια τώρα, μονοπωλείτε με κυρίαρχο λόγο, διαμορφώνετε συνειδήσεις, παραμυθιάζεστε και παραμυθιάζετε τις νέες γενιές και δεν δέχεστε έστω και αυτή τη στιγμή να ακουστεί με τον πιο σεμνό τρόπο που έχω δει σε αυτή την πόλη να κατατίθεται μια άλλη άποψη. Αυτό ήρθα να υπερασπίσω».
Μεταπτυχιακά στα Σκόπια
Ενδέχεται κάποιος αναγνώστης να απορήσει με τη στάση του κ. Τρεμόπουλου απέναντι στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων. Αν βρισκόταν στην παρουσίαση του «Μακεδονικού Αναγνωστικού», δεν θα χρειαζόταν να απορήσει. Ο κ. Τρεμόπουλος αποκάλυψε τι τον συνέδεσε με το γειτονικό κρατίδιο: «Βρέθηκα στα Σκόπια πολύ νωρίς, επειδή αυτό επέβαλε και το μεταπτυχιακό μου, γύρω στο 1991. Ο Θανάσης Παρίσης ήταν πολύτιμος συνεργάτης. Ένα από τα πρώτα ερωτήματα που έθεσα όταν βρέθηκα πρώτη φορά στα Σκόπια ήταν «Και εγώ είμαι Μακεδόνας. Και εσύ δεν πρέπει να βρεις έναν προσδιορισμό ώστε να μην υπάρχει σύγχυση; Η απάντηση που πήρα ήταν η εξής: «Εσύ έχεις μια ταυτότητα. Είσαι Έλληνας και δευτερευόντως Μακεδόνας. Όταν εγώ δεν θέλω να είμαι ούτε Έλληνας, ούτε Αλβανός, ούτε Σέρβος, ούτε Βούλγαρος, τότε τι είμαι;. Έχει λοιπόν υποχρέωση να σεβαστεί κάποιος αυτό το ερώτημα και να δώσει εκείνες τις απαντήσεις που είναι αντίστοιχες με το πνεύμα της ανοχής στη διαφορά που θα υπερασπιζόμαστε σε κάθε ευκαιρία». Σε αυτό το κλίμα και με τέτοιου είδους εισηγήσεις εξελίχθηκε η εκδήλωση για την παρουσίαση του «Μακεδονικού Αναγνωστικού». Με πολλή ένταση, πολύ λόγο για την καταπίεση των «εθνικά μακεδόνων» από το επίσημο ελληνικό κράτος, με πολλές αναφορές στο δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, αλλά ταυτόχρονα και με διάθεση να διαφοροποιηθούν οι ομιλητές από το γενικό περί πατριωτισμού αίσθημα του ελληνικού λαού.
Παναγιώτης Λιάκος
«Espresso» 28/5/2009
Βλέπε επίσης αποκαλυπτικά στοιχεία για τους "Οικολόγους Πράσινους" στη διεύθυνση: http://www.antinews.gr/?p=6695
Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Θεσσαλονίκης
Παρουσίαση «Μακεδονικού Αναγνωστικού», ενός βιβλίου που αξιοποιείται έντονα από τη σκοπιανή προπαγάνδα για την απόδειξη ενός παιδικού παραμυθιού που γίνεται πιστευτό από όλους όσους αγνοούν την Ιστορία. Δηλαδή, για την ύπαρξη «μακεδονικού» έθνους διάφορου από το ελληνικό. Εννοείται ότι δεν πρόκειται για ελληνικό αναγνωστικό, αλλά για εγχειρίδιο γραμμένο στο ιδίωμα των Σκοπίων. Δίπλα στο πάνελ ένα πανό όπου δέσποζε το πρόσωπο του Γκότσε Ντέλσεφ, του εθνικού ήρωα της FYROM. Ανάμεσα στους παρουσιαστές του βιβλίου ο εκπρόσωπος του κόμματος Ουράνιο Τόξο κ. Βοσκόπουλος που αυτοπροσδιορίστηκε ως «εθνικά Μακεδόνας για πολιτικούς λόγους», ο κ. Ονσούνογλου που συστήθηκε ως «Οθωμανός», ο κ. Τριαρίδης που είπε ότι είναι «ελληνόγλωσσος Σαλονικιός» και… ο κ. Μιχάλης Τρεμόπουλος! Ο εσχάτως διάσημος επικεφαλής των Οικολόγων Πράσινων.
Η τηλεοπτική σιωπή
Σε αυτή την εκδήλωση, που πολύ δύσκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως φιλελληνική, ο κ. Τρεμόπουλος μίλησε πολύ ανοιχτά για τα εθνικά μας θέματα, την έννοια της πατρίδας, τη Μακεδονία, τα Σκόπια, τις μειονότητες και τα ζητήματα του αυτοπροσδιορισμού των ατόμων και των συλλογικοτήτων. Αυτά αποφεύγει να τα επαναλάβει, αν και έχει δεχτεί επανειλημμένως προκλήσεις και προσκλήσεις στα τηλεοπτικά πάνελ από συνομιλητές, κυρίως του ΛΑΟΣ. Οι λόγοι είναι προφανείς. Οι επί του Μακεδονικού απόψεις του είναι μάλλον αντιδημοφιλείς, ενώ ο γενικός και αόριστος όρος «οικολογία» είναι συμπαθέστατος και συνιστά δημοσκοπικό… πασπαρτού. Όμως, στα πλαίσια ενός ειλικρινούς πολιτικού διαλόγου που οφείλουν να κάνουν τα κόμματα κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, ο κ. Τρεμόπουλος οφείλει στο κοινό, αλλά και στον εαυτό του, ξεκάθαρες εξηγήσεις, χωρίς υπεκφυγές και μισόλογα. Όπως ακριβώς στάθηκε εκείνη τη δύσκολη μέρα όπου παρουσιάζοντας το «Μακεδονικό Αναγνωστικό» δέχτηκε τις ερωτήσεις αντιφρονούντων εθνικιστών, απλών Θεσσαλονικιών νέων, ηλικιωμένων και δημοσίων προσώπων, χωρίς να αποφύγει καμία απάντηση. Περιήλθε λοιπόν, με κάπως «κινηματογραφικό» τρόπο στην κατοχή μας το βίντεο με την παρουσίαση του βιβλίου και παραθέτουμε κάποια σημαντικά σημεία από τις παρεμβάσεις του κ. Τρεμόπουλου προς κρίση του κοινού.
«Η Θεσσαλονίκη δεν ήταν ελληνική»
Στην εκκίνηση της δικής του εισήγησης ο κ. Τρεμόπουλος όρισε την πατρίδα με έναν τρόπο που ενδέχεται να ξενίσει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Πατρίδα μας δεν είναι η Ελλάδα, αλλά η παιδική μας ηλικία: «Ευχαριστώ για την πρόσκληση τους διοργανωτές αυτής της συνέντευξης Τύπου, η οποία έχει στόχο να παρουσιάσει αυτό το βιβλίο. Ήδη έχει παρουσιαστεί και στην Αθήνα και προκάλεσε αντίστοιχο ενδιαφέρον από κάποιους πολιτικά περιθωριακούς κύκλους, οι οποίοι νομίζουν ότι είναι στην αιχμή του δόρατος ενός κλίματος που έχει μάθει να πουλάει και να ζει από τον πατριωτισμό. Η ιστορία του θεσμού του έθνους-κράτους έχει δύο, δυόμισι αιώνες βάθος. Βέβαια, για να χαραχθούν κάποιες γραμμές συνόρων έχουν χυθεί ποτάμια αίματος. Αυτό που μένει είναι η πραγματικά σοφή προσέγγιση, επιστημονική μεν, αλλά πολύ απλή, ότι η πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία. Εκεί ξαναρχόμαστε και τελικά αυτό είναι που αγαπάμε και αυτό εμείς τουλάχιστον είμαστε διαθέσιμοι να υπερασπίσουμε».
Στη συνέχεια, η τοποθέτησή του θα μπορούσε να απογοητεύσει όλους τους Έλληνες που έχουν εδραία πεποίθηση ότι η συμπρωτεύουσα είναι αναπόσπαστο κομμάτι του έθνους μας. Ο αρχηγός του κόμματος Οικολόγοι Πράσινοι… έγραψε ιστορία αναφέροντας ότι η Θεσσαλονίκη το 1912 δεν ήταν ελληνική και ούτε λίγο ούτε πολύ, οι ελληνικές αρχές, έπειτα από την απελευθέρωση «συμπεριφέρθηκαν μετά το 1912 σαν ξένοι μέσα στη νύχτα που ήρθαν και έσκισαν σελίδες από το βιβλίο της Ιστορίας της πόλης. Παραθέτουμε την ακριβή απομαγνητοφώνηση των λόγων του:
«Για μας, το να ασχολείται κανείς με την τοπική Ιστορία δεν είναι μόνο ένα χρέος στο να αποκαθιστά κάποια κομμάτια της Ιστορίας, είτε της πόλης της Θεσσαλονίκης είτε της χώρας. Ακριβώς επειδή κάποιοι συμπεριφέρθηκαν μετά το 1912 σαν ξένοι μέσα στη νύχτα που ήρθαν και έσκισαν σελίδες από το βιβλίο της Ιστορίας της πόλης. Βέβαια, η Θεσσαλονίκη το 1912, όταν μπήκε ο Ελληνικός Στρατός δεν ήταν ελληνική. Έγινε ελληνική και έπρεπε να γίνει με μια διαδικασία, η οποία ανέδειξε και εξέθρεψε ένα στρώμα που έχει μάθει να κάνει τον πατριωτισμό επάγγελμα και ταυτόχρονα να δημιουργεί εκείνες τις ιδεολογίες αλλά και τις συγκεκριμένες πρακτικές και μάλιστα πολιτικές συμπεριφορές, για τις οποίες αυτή η πόλη, με ειλικρίνεια, θα έπρεπε να ντρέπεται τουλάχιστον για ένα κομμάτι αυτής της Ιστορίας. Γιατί είχαμε και εδώ, στη διάρκεια του μεσοπολέμου, ανάπτυξη εκείνων των κινημάτων που πάτησαν και στην αντίστοιχη ανάπτυξη κινημάτων, του φασισμού, του ναζισμού. Εδώ ήταν το φυτώριο όπου αναπτύχθηκε πανελλαδικά η γνωστή, σε αυτούς που τουλάχιστον ασχολούνται με την πολιτική Ιστορία, «Εθνική Ένωση Ελλάς» που κατάφερε να έχει μέχρι και 27 παραρτήματα σε ολόκληρη τη χώρα».
«Κρητικοί χωροφύλακες καταπίεζαν Οθωμανούς»
Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης σημειώθηκε ένταση μεταξύ του πάνελ και του κοινού. Αποχωρώντας, ένας από τους διαφωνούντες με τις θέσεις των εισηγητών του «Μακεδονικού Αναγνωστικού» είπε στον κ. Τρεμόπουλο: «Το όνομά σας είναι Τρεμόπουλος. Τρέμετε!» Η απάντηση του κ. Τρεμόπουλου σίγουρα θα φανεί εξαιρετικά προσβλητική σε εκατομμύρια συμπολίτες μας: «Τρέμουν οι εχθροί μου. Και αν θέλετε να ξέρετε, τις καταλήξεις αυτές σε –όπουλος στη δυτική Μακεδονία τις δώσανε Πελοποννήσιοι γραφιάδες. Γιατί αυτός ο τόπος, είτε κατοικούνταν από Έλληνες είτε από Εβραίους, Οθωμανούς, οτιδήποτε, υπέφερε από τους Πελοποννήσιους γραφιάδες και από τους Κρητικούς χωροφύλακες. Αυτή η πραγματικότητα δεν μπορεί να σβηστεί μονοκοντυλιά».
Σε αυτή τη δευτερολογία του, ο διασημότερος οικολόγος στη χώρα είπε ξεκάθαρα κάτι που μάλλον αποφεύγει να διατυπώσει ανοιχτά στις τηλεοπτικές συνεντεύξεις του. Υποστηρίζει απόλυτα το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού. Αν τον ερμηνεύουμε σωστά, τότε κάλλιστα μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι Σκοπιανοί μπορούν να αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες. Τρεμόπουλος έφη: «Αυτοί που υποδέχτηκαν τους πρόσφυγες του 1923, αυτοί οι οποίοι καλοβλέπουν όλους τους ανθρώπους, οι οποίοι μιλούν στο όνομα της συνύπαρξης, στο όνομα της ελεύθερης έκφρασης, της δημοκρατίας, της ανοχής, της ανεκτικότητας, είναι αυτοί που υπερασπίζονται εκδηλώσεις σαν τη σημερινή. Όποιος εδώ βρίσκει φιλόξενο έδαφος για να αναπτύξει τις όποιες απόψεις του, να παραμυθιαστεί για άλλη μια φορά, να αποδείξει στον εαυτό του και τους γύρω του πόσο πολύ πατριώτης και ήρωας είναι, θα έπρεπε να μας λέει και «ευχαριστώ». Ακριβώς επειδή δόθηκε η δυνατότητα στο φιλόξενο τούτο χώρο να ανθίσει η άλλη άποψη της άλλης Θεσσαλονίκης. Δεν φοβόμαστε να συγκρουστούμε με τις πλειοψηφίες, κύριέ μου, και δεν είμαστε εμείς αυτοί που δεν είναι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ούτε έχετε μπροστά σας εκπροσώπους κάποιας άλλης χώρας. Έχετε ανθρώπους που υπερασπίζονται το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό. Το δικαίωμα στην ανοχή, τη διαφορά. Αυτά είναι άγνωστες λέξεις για ένα μεγάλο κομμάτι της Θεσσαλονίκης. Ένα μεγάλο κομμάτι που έχει κάνει τον πατριωτισμό επάγγελμα και ακριβώς η ιδεολογία αυτή είναι που επαναλαμβάνεται και κυριαρχεί πολλές φορές και διαμορφώνει και διαστρεβλώνει νεότερες συνειδήσεις. Η αγάπη για την πατρίδα σου, για μένα, αν θέλετε, είναι αγάπη για την πόλη αυτή. Γνωρίζω την Ιστορία και ταυτίζομαι με αυτήν και την υπερασπίζομαι από κάθε εχθρό, όχι τη στιγμή της σύγκρουσης σε κάποια σύνορα, αλλά εδώ και τώρα, από αυτούς που την υποβαθμίζουν, είτε όσον αφορά την ποιότητα των σχέσεων ή την ποιότητα της δημοκρατίας. Επί χρόνια τώρα, μονοπωλείτε με κυρίαρχο λόγο, διαμορφώνετε συνειδήσεις, παραμυθιάζεστε και παραμυθιάζετε τις νέες γενιές και δεν δέχεστε έστω και αυτή τη στιγμή να ακουστεί με τον πιο σεμνό τρόπο που έχω δει σε αυτή την πόλη να κατατίθεται μια άλλη άποψη. Αυτό ήρθα να υπερασπίσω».
Μεταπτυχιακά στα Σκόπια
Ενδέχεται κάποιος αναγνώστης να απορήσει με τη στάση του κ. Τρεμόπουλου απέναντι στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων. Αν βρισκόταν στην παρουσίαση του «Μακεδονικού Αναγνωστικού», δεν θα χρειαζόταν να απορήσει. Ο κ. Τρεμόπουλος αποκάλυψε τι τον συνέδεσε με το γειτονικό κρατίδιο: «Βρέθηκα στα Σκόπια πολύ νωρίς, επειδή αυτό επέβαλε και το μεταπτυχιακό μου, γύρω στο 1991. Ο Θανάσης Παρίσης ήταν πολύτιμος συνεργάτης. Ένα από τα πρώτα ερωτήματα που έθεσα όταν βρέθηκα πρώτη φορά στα Σκόπια ήταν «Και εγώ είμαι Μακεδόνας. Και εσύ δεν πρέπει να βρεις έναν προσδιορισμό ώστε να μην υπάρχει σύγχυση; Η απάντηση που πήρα ήταν η εξής: «Εσύ έχεις μια ταυτότητα. Είσαι Έλληνας και δευτερευόντως Μακεδόνας. Όταν εγώ δεν θέλω να είμαι ούτε Έλληνας, ούτε Αλβανός, ούτε Σέρβος, ούτε Βούλγαρος, τότε τι είμαι;. Έχει λοιπόν υποχρέωση να σεβαστεί κάποιος αυτό το ερώτημα και να δώσει εκείνες τις απαντήσεις που είναι αντίστοιχες με το πνεύμα της ανοχής στη διαφορά που θα υπερασπιζόμαστε σε κάθε ευκαιρία». Σε αυτό το κλίμα και με τέτοιου είδους εισηγήσεις εξελίχθηκε η εκδήλωση για την παρουσίαση του «Μακεδονικού Αναγνωστικού». Με πολλή ένταση, πολύ λόγο για την καταπίεση των «εθνικά μακεδόνων» από το επίσημο ελληνικό κράτος, με πολλές αναφορές στο δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, αλλά ταυτόχρονα και με διάθεση να διαφοροποιηθούν οι ομιλητές από το γενικό περί πατριωτισμού αίσθημα του ελληνικού λαού.
Παναγιώτης Λιάκος
«Espresso» 28/5/2009
Βλέπε επίσης αποκαλυπτικά στοιχεία για τους "Οικολόγους Πράσινους" στη διεύθυνση: http://www.antinews.gr/?p=6695
Πέμπτη 28 Μαΐου 2009
Η επιστροφή στην ουσία της εκπαίδευσης, αντίδοτο στον προσηλυτισμό των νέων στην αγοραία ιδεολογία
Η πανεπιστημιακή γνώση άπλωσε το χέρι και ένωσε δύο ηπείρους. Η αρχική ιδέα ξεκίνησε από το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, το Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής και Πολεοδομίας της Βενετίας, το Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας της Μαδρίτης και το Πανεπιστήμιο του Παρισιού VΙΙ. Αυτά τα τέσσερα ιδρύματα δημιούργησαν το Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Πολιτισμού, με την υποστήριξη του συγγραφέα Ουμπέρτο Έκο και του φιλοσόφου Γιούργκεν Χάμπερμας. Κι απλώνοντας μια γέφυρα γνώσης, έφτασαν μέχρι τη Λατινική Αμερική: στο Καράκας της Βενεζουέλας δημιουργείται σήμερα ένα αντίστοιχο συνεργαζόμενο πανεπιστήμιο. Οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι που ανέλαβαν αυτή την πρωτοβουλία και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού ήξεραν από την αρχή πως βαδίζουν ενάντια στο ρεύμα, το οποίο είναι σήμερα προσηλωμένο στην ιδιωτικοποίηση της γνώσης και στη μετατροπή της σε εργαλείο των επιχειρήσεων. Στην εφημερίδα «Ουμανιτέ», ο διευθυντής του Τμήματος Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Παρισιού Ζαν Πουλέν εξηγούσε: «Βαδίζουμε πάνω στο πλατωνικό μορφωτικό μοντέλο, το οποίο τα σημερινά πανεπιστήμια έχουν ξεχάσει από καιρό. Στόχος μας είναι η επιστροφή στην ουσία της παιδείας και η πολιτιστική χειραφέτηση των ανθρώπων». Τα μέλη της Ευρωπαϊκής Στρογγυλής Τράπεζας των Βιομηχάνων (ΕRΤ) είναι οι ιππότες της σύγχρονης καπιταλιστικής αποκάλυψης. Η ΕRΤ είναι ένα πανίσχυρο λόμπι των Βρυξελλών, στο οποίο μετέχουν 45 ανώτερα στελέχη των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών επιχειρήσεων (Τotal, ΒΑSF, Νestle, ΕΟΝ, Shell, Renault και άλλων). Σε συνάντησή τους αποφάσισαν να συνεργαστούν πιο στενά για τον προσανατολισμό της παιδείας στις ανάγκες της αγοράς και τον προσηλυτισμό των παιδιών στην αγοραία ιδεολογία εξ απαλών ονύχων, στο πλαίσιο του προγράμματος που ονόμασαν «Τζετ- Νετ». Στην Ολλανδία, όπου εφαρμόστηκε για πρώτη φορά, συμμετέχουν σε αυτό 300 καθηγητές των θετικών επιστημών και 33.000 μαθητές. Στη Γερμανία, το αντίστοιχο πρόγραμμα ονομάζεται «Εργοστάσιο της γνώσης», δημιουργήθηκε από γερμανικές πολυεθνικές και απευθύνεται σε μαθητές ηλικίας 6-12 ετών. Με ένα δικό της πρόγραμμα, η Siemens απευθύνεται σε παιδιά προσχολικής ηλικίας (3-6 ετών), ενώ η φινλανδική Νokia διοργανώνει κάθε χρόνο «τεχνολογικές κατασκηνώσεις» για παιδιά ηλικίας 14-19 ετών. Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μανουέλ Μπαρόζο, που ήταν παρών στη συνάντηση της ΕRΤ, δικαιολόγησε έτσι αυτό το παιδομάζωμα: «Στόχος μας είναι να δώσουμε σε όλους τους νέους τη δυνατότητα να αναπτύξουν τα ταλέντα τους, ώστε να μας βοηθήσουν στη δημιουργία μιας ανταγωνιστικής Ευρώπης». Για να γίνει αυτό, ομάδα ειδικών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής υπό τον Γάλλο σοσιαλιστή πρώην πρωθυπουργό Μισέλ Ροκάρ αποφάνθηκε πως πρέπει να αποθαρρύνεται η θεωρητική και να ενθαρρύνεται η τεχνική παιδεία των νέων.
Τι ήθελε ο Πλάτων, όταν πριν από είκοσι πέντε αιώνες έστηνε την Ακαδημία του; αναρωτιέται ένας άλλος Γάλλος καθηγητής, ο Μισέλ Ναρβέζ. Να γνωρίσει στους μαθητές του τις ιδέες και την κριτική σκέψη, ώστε να μπορούν να συμβάλουν στην αρμονία της πόλης. Στους ευρωκράτες, αρκεί η αρμονία της φάμπρικας. Σίγουρα ο Πλάτων δεν θα έκανε καριέρα στη σημερινή Ευρώπη.
Ρούσσος Βρανάς
«Τα Νέα» 27/5/2009
Τι ήθελε ο Πλάτων, όταν πριν από είκοσι πέντε αιώνες έστηνε την Ακαδημία του; αναρωτιέται ένας άλλος Γάλλος καθηγητής, ο Μισέλ Ναρβέζ. Να γνωρίσει στους μαθητές του τις ιδέες και την κριτική σκέψη, ώστε να μπορούν να συμβάλουν στην αρμονία της πόλης. Στους ευρωκράτες, αρκεί η αρμονία της φάμπρικας. Σίγουρα ο Πλάτων δεν θα έκανε καριέρα στη σημερινή Ευρώπη.
Ρούσσος Βρανάς
«Τα Νέα» 27/5/2009
Τετάρτη 27 Μαΐου 2009
Η διείσδυση των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών στα κέντρα λήψης αποφάσεων των ΗΠΑ
Η ανατομία της επιχείρησης «Λευκή Ενέργεια»
Τον Ιούνιο του 2002, στην γνωστή εφημερίδα των ΗΠΑ Washington Post, μια πρώην χαμηλόβαθμος υπάλληλος του FBI δημοσίευσε ένα εκτενές άρθρο της, στο οποίο κατήγγειλε συγκεκριμένα πρόσωπα μέσα στους κυβερνητικούς μηχανισμούς των ΗΠΑ, τα οποία εργάζονταν για λογαριασμό της Τουρκίας.
Η Σιμπέλ ΄Εντμοντς (Sibel Edmonds) έφερε στο φως της δημοσιότητας απίστευτα γεγονότα κατασκοπείας για διεισδύσεις των Τουρκικών Μυστικών Υπηρεσιών (ΜΙΤ) στις υπηρεσίες ασφαλείας των ΗΠΑ αλλά και στα ανώτατα κυβερνητικά κλιμάκια.
Οι καταγγελίες της Σιμπέλ ΄Εντμοντς περιγράφουν ένα κατασκοπευτικό θρίλερ το οποίο περιλαμβάνει, στρατολογήσεις αξιωματούχων των ΗΠΑ από την Τουρκική ΜΙΤ, επιχειρήσεις διείσδυσης μέσα στο FBI Τούρκων πρακτόρων, γεγονότα λαθρεμπορίου ναρκωτικών και πυρηνικών υλικών, μέχρι και τον χρηματισμό του Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ για την εξυπηρέτηση των Τουρκικών συμφερόντων!
Οι καταγγελίες της μεταφράστριας του FBI προκάλεσαν ισχυρό σοκ στις ΗΠΑ και στην παγκόσμια κοινότητα των Μυστικών Υπηρεσιών του κόσμου! Οι έρευνες, οι καταγγελίες και οι αποκαλύψεις, της Σιμπέλ ΄Εντμοντς συνεχίζονται μέχρι σήμερα και έχουν φέρει σε πάρα πολύ δύσκολη θέση πολλούς υψηλά ιστάμενους αξιωματούχους των ΗΠΑ. Πολλά ΜΜΕ στις ΗΠΑ αλλά και σε όλο τον κόσμο παρακολουθούν με αγωνία την σύγκρουση της Σιμπέλ ΄Εντμοντς με τις Τουρκικές Μυστικές Υπηρεσίες και τα όργανά τους στις ΗΠΑ, τα οποία επιχειρούν μια άνευ προηγουμένου συγκάλυψη της υπόθεσης η οποία αποτελεί βόμβα στα θεμέλια του νεοσυντηρητικού κατεστημένου των ΗΠΑ.
Σύμφωνα με το γνωστό περιοδικό των ΗΠΑ Vanity Fair (Σεπτέμβριος 2005) στελέχη του American Turkish Council (ATC) «πλήρωσαν» τον Πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, Ντένις Χάστερτ (Dennis Hastert), για να ενεργήσει κατάλληλα, ώστε να αποσυρθεί το νομοσχέδιο «Η.Res.596», το οποίο αφορούσε την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από τις ΗΠΑ.
Τον Αύγουστο του 2000 ο Ντένις Χάστερτ, ως Πρόεδρος της Βουλής, δήλωσε ότι θα υποστηρίξει το κείμενο του νομοσχεδίου 596. Στις 27 Σεπτεμβρίου 2000 ο βουλευτής Ραντάνοβιτς, κατέθεσε το νομοσχέδιο στο Σώμα της Βουλής για να ψηφιστεί. Στις 20 Οκτωβρίου λίγα λεπτά πριν την ψηφοφορία, ο Χάστερτ απέσυρε το κείμενο του νομοσχεδίου παρουσιάζοντας και σχετική επιστολή του Προέδρου των ΗΠΑ Μ. Κλίντον.
Την ίδια ημέρα ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Ισμαήλ Τζέμ, δήλωνε ότι «ένας μεγάλος κίνδυνος στις σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ έχει εκλείψει».
Τα ηχητικά ντοκουμέντα που παρουσίασε η Σ. ΄Εντμοντς, φέρουν τον Χάστερτ να έχει λάβει από ανώτατο αξιωματούχο της Τουρκικής Πρεσβείας το ποσό των 500.000 δολαρίων υπό την μορφή εισφοράς για την προεκλογική του εκστρατεία!
Σε μια άλλη ηχητική τεκμηρίωση (τηλεφωνική υποκλοπή) ανώτατος υπάλληλος του
Στέιτ Ντιπάρτμεντ φέρεται να καλείται στο «Αμερικανοτουρκικό Συμβούλιο» να λάβει την αμοιβή του, ύψους 7.000 δολαρίων για την «μεσολάβησή του» για την προώθηση αγοράς όπλων για λογαριασμό της Τουρκίας.
Σε μια άλλη «ακρόαση» ο Χάστερτ φέρεται να έλαβε άλλες 50.000 δολάρια μετά την ακύρωση της σχετικής ψηφοφορίας του νομοσχεδίου 596, από την Τουρκική Πρεσβεία ως «δώρο» για τις προσωπικές του ανάγκες. Στην ίδια «ακρόαση» ο Χάστερτ αποκαλείται από τους Τούρκους με το παρατσούκλι «Denny-Boy» και γίνεται αναφορά για «επιδοτήσεις» του με την μορφή μικροποσών, των 200 δολαρίων, για να μην υπάρχει η υποχρέωση για την δήλωση προέλευσή τους! Πληροφορίες φέρουν τον « Denny-Boy» να έχει λάβει εκατοντάδες «επιδοτήσεις» των 200 δολαρίων…
Η πρακτική της δωροδοκίας και της εξαγοράς για πολιτικά πρόσωπα και αξιωματούχους των ΗΠΑ εκ μέρους της Τουρκίας, όπως προκύπτει, πρόκειται για μια μακροχρόνια πρακτική ρουτίνας! Η ρουτίνα συνήθως ωθεί τους πράκτορες σε απενεργοποίηση των κανόνων ασφαλείας. Η Τουρκική ΜΙΤ έπεσε θύμα της πρακτικής αυτής, και δεν τήρησε έστω και τους απλούς κανόνες ασφαλείας, που αφορούν τις επικοινωνίες της! Με τον ποιο αφελή τρόπο αποκαλύφθηκε όλο το δίκτυο των συνεργατών της και των πρακτόρων της στις ΗΠΑ αλλά και οι τρόποι δράσης της!
Η αποκάλυψη Σιμπέλ ΄Εντμοντς
Η υψηλής στρατηγικής αξίας υπόθεση κατασκοπείας, προδόθηκε από την απουσία εφαρμογής των κανόνων και μέτρων ασφαλείας της όλης επιχείρησης, αλλά και από μια ασήμαντη υπάλληλο του FBI! Την μεταφράστρια, Σιμπέλ ΄Εντμοντς!
Η Σιμπέλ ΄Εντμοντς κατάγεται από το Αζερμπαϊτζάν. Έζησε την παιδική και εφηβική της ηλικία, μεταξύ Τουρκίας και Ιράν. Είναι σιϊτικού θρησκεύματος. Πήγε στις ΗΠΑ για σπουδές, όπου γνώρισε και τελικά παντρεύτηκε τον αμερικανό σύζυγό της και εγκαταστάθηκε μόνιμα εκεί ξεκινώντας μια νέα ζωή.
Μετά τις επιθέσεις και τα τρομοκρατικά χτυπήματα της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 στις ΗΠΑ, προσλήφθηκε στο FBI ως μεταφράστρια στο τμήμα υποκλοπών, όπου εργαζόταν στην μετάφραση απορρήτων συνομιλιών που είχαν σχέση με υπόπτους τρομοκρατίας αλλά και κατασκοπείας.
Την ίδια εποχή προσλήφθηκε στο FBI στο ίδιο τμήμα με την Σ. ΄Εντμοντς, η Τουρκάλα Μελέκ Κάν ως μεταφράστρια και εργάζονταν μαζί στους ίδιους τομείς.
Η Τουρκάλα πριν την πρόσληψή της στο FBI, εργάζονταν στο ATC και ένα άλλο αμερικανοτουρκικό «ίδρυμα» το Assembly of Turkish American Associations (ATAA), έχοντας προϋπηρεσία και στο Γερμανικό-Τουρκικό Σύνδεσμο Εμπορίου και Φιλίας… Ιδρύματα τα οποία αποτελούν προκαλύμματα της Τουρκικής ΜΙΤ και βραχίονες επηρεασμού της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.
Η Τουρκάλα Μελέκ Κάν, απέκρυψε στο βιογραφικό της και την αίτησή της προς το FBI, τις προηγούμενες ιδιότητές της…΄Όταν ξέσπασε η καταιγίδα των αποκαλύψεων της Σ. ΄Εντμοντς, οι Γερουσιαστές των ΗΠΑ Πάτρικ Λίχι και Τσάρλς Γκράσλεϊ, κατέθεσαν ερώτηση στο FBI, γιατί δεν διεξήχθη όπως προβλέπετε από τους κανονισμούς, η SBI (Special Background Investigation) « Ειδική ΄Έρευνα Παρελθόντος» για την Μελέκ Κάν.
Το FBI απάντησε ότι η Τουρκάλα προσλήφθηκε στην υπηρεσία με αδιαφανής διαδικασίες και «άνωθεν» παρεμβάσεις, ενώ κατά την διάρκεια της θητείας της απολάμβανε καθεστώς «ιδιαίτερης μεταχείρισης» εξασφαλίζοντας την επάρκεια για την διενέργεια της μυστικής της δράσης, για λογαριασμό της ΜΙΤ!
Πώς όμως κατάφερε μια γυναίκα πράκτορας της ΜΙΤ να διεισδύσει στα πλέον απόρρητα τμήματα του FBI και με τόσο θράσος αλλά και θάρρος, να υπηρετεί τα συμφέροντα της Τουρκίας;
Υπόθεση «Ντάγκλας Ντίκερσον»
Στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 τοποθετήθηκε στην Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Άγκυρα, ο Επισμηναγός Ντάγκλας Ντίκερσον ως Στρατιωτικός Ακόλουθος , υπεύθυνος και τα θέματα προμηθειών και λογιστικής υποστήριξης των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων. Πρέσβης των ΗΠΑ στην Άγκυρα και προϊστάμενος του Ντίκερσον, ήταν ο γνωστός νεοσυντηρητικός και μετέπειτα Υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάρκ Γκρόσμαν. Κατά την διάρκεια των πρώτων μηνών της παραμονής του στην Τουρκία, ο Επισμηναγός γνωρίστηκε με την προαναφερόμενη Τουρκάλα την Μελέκ Καν Χαρπτουλού. Η σχέση τους εξελίχθηκε ραγδαία και κατέληξε σε γάμο το 1995.
Ο Επισμηναγός Ν. Ντίκερσον αναβαθμίζεται και προάγεται σε κύριο διαχειριστή όλων των προμηθειών όπλων για το Αζερμπαϊτζάν, το Ουζμπεκιστάν, το Καζακστάν, το Τουρκμενιστάν και το Κιργιστάν. Ταξιδεύει συνεχώς έχοντας στο πλευρό του την σύζυγό του Μελέκ Κάν-Ντίκερσον… Μέχρις εδώ όλα φαίνονταν φυσιολογικά, ώσπου το 1996 φτάνουν σημαντικές πληροφορίες στο Γραφείο του Γενικού Επιθεωρητή του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ, για δωροδοκία και στρατολόγηση Αξιωματικού της Πρεσβείας στην Άγκυρα από τις Τουρκικές Μυστικές Υπηρεσίες (ΜΙΤ). Ο Αξιωματικός συνελήφθη επ΄ αυτοφώρω να δωροδοκείται από την ΜΙΤ!
Ο Ντίκερσον μετά από διαταγή του Πρέσβη Μ. Γκρόσμαν, βοηθά σθεναρά την εταιρεία, ΙΑΙ (International Advisors Inc.) η οποία εκπροσωπεί την Τουρκία στις ΗΠΑ στους τομείς της αμυντικής συνεργασίας και των προμηθειών. Η ΙΑΙ είχε δημιουργηθεί το 1989 από τον γνωστό Ντάγκλας Φέϊθ Υφυπουργό Άμυνας των ΗΠΑ και τον Βοηθό Υπουργό Άμυνας Ρίτσαρντ Πέρλ..
Ο Ντίκερσον πριν ολοκληρωθούν οι έρευνες στην Πρεσβεία, μετατέθηκε στην Γερμανία όπου τον ακολούθησε και η σύζυγό του, για την οποία η έρευνα της CIA την παρουσίαζε ως πράκτορα της ΜΙΤ.
Η Μελέκ Κάν-Ντίκερσον αμέσως προσλήφθηκε στον «Γερμανο-Τουρκικό Σύνδεσμο Εμπορίου και Φιλίας» γνωστό ίδρυμα-βιτρίνα της Τουρκικής ΜΙΤ στην Γερμανία.
Το 2001 ο Ντίκερσον μετατίθεται στην βάση Bolling της Στρατιωτικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (DIA) στην Ουάσινγκτον και αναλαμβάνει επικεφαλής του Τμήματος Παρακολούθησης εξοπλισμών της Τουρκίας και των χωρών που προαναφέρθηκαν, όταν ήταν στην Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Άγκυρα. Η Μελέκ αναλαμβάνει ταυτόχρονα δύο θέσεις. Μια στο ATC και μια στο ATAA. Μετά από λίγο διάστημα προσλαμβάνεται στο FBI ως μεταφράστρια έχοντας ως συνάδελφός της και άμεση συνεργάτη της την Σιμπέλ ΄Εντμοντς.
Η ΜΙΤ μέσα στο FBI-Επιχείρηση «Λευκή Ενέργεια»:
Η Σιμπέλ ΄Εντμοντς, εκ των πραγμάτων και της στενής συνεργασίας της με την Μελέκ, διαπιστώνει δύο πράγματα. Πρώτον, μια δαιδαλώδη διαπλοκή των ζητημάτων τρομοκρατίας και της διακίνησης ναρκωτικών στην Κεντρική Ασία με επίκεντρο την Τουρκία. Δεύτερον, το λαθρεμπόριο πυρηνικών υλικών και τεχνολογίας στο τρίγωνο, ΗΠΑ-Πακιστάν-Τουρκία!
Η Σ.΄Εντμοντς κατέγραφε με ακρίβεια όλες τις κινήσεις της Τουρκάλας συναδέλφου της και διαπίστωσε ότι αυτή, υπέκρυπτε συγκεκριμένες συνομιλίες από τις υποκλοπές ή τις μετέφραζε παραποιημένα. Ειδικά τις επικοινωνίες του Τουρκικού Προξενείου στο Σικάγο τις απέκρυπτε πολύ επιμελώς! Κατά σύμπτωση ο Πρόεδρος της Βουλής Ντένις Χάστερτ εκλέγονταν στην συγκεκριμένη περιφέρεια!
Η ΄Εντμοντς διαπίστωσε ότι στις συνομιλίες που απέκρυψε η Μελέκ υπήρχαν στοιχεία για τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001!
Επίσης, στο κρυφό αρχείο της Τουρκάλας βρήκε πλήθος στοιχεία για την αγορά με παράνομους τρόπους πυρηνικών υλικών και τεχνολογίας με κύριο οργανωτή το ATC!
Το 2001 ιδρύθηκε η Τουρκική εταιρεία ενέργειας «Μπεγιάζ ΄Ενερτζυ» (Beyaz Enerji, Λευκή Ενέργεια) η οποία συνεργάζονταν με το ATC στην ανεύρεση, αγορά και εξαγωγή πυρηνικών υλικών, ατομικής τεχνολογίας και στρατιωτικής νανοτεχνολογίας με προορισμό την Τουρκία αλλά και το Πακιστάν.
Η «Λευκή Ενέργεια» κατάφερε και βρήκε πρόσβαση στα εθνικά εργαστήρια πυρηνικών ερευνών των ΗΠΑ του Όακ Ρίτζ και του Λός Άλαμος. Ταυτόχρονα προσπάθησε να αγοράσει δύο εταιρείες συμβούλων που είχαν πρόσβαση στα παραπάνω εργαστήρια, αλλά και στελέχη από το εξειδικευμένο εργαστήριο «Λώρενς Λίβερμορ»!
Την ίδια περίοδο η εταιρεία-βιτρίνα της CIA «Brewster Jennings & Associates» απόκτησε προσβάσεις στην «Λευκή Ενέργεια» και παρακολουθούσε στενά τις ενέργειές της για την απόκτηση πυρηνικών υλικών και τεχνολογίας.
Η «Λευκή Ενέργεια» μάλιστα ξεκίνησε προσπάθειες να αγοράσει την εταιρεία-βιτρίνα της CIA!!! Τότε στα δύο τηλεφωνήματα που υπέκλεψε το FBI ο Υφυπουργός Μ. Γκρόσμαν ένα προς την «Λευκή Ενέργεια» και ένα προς ένα υψηλόβαθμο στέλεχος των Μυστικών Υπηρεσιών του Πακιστάν (ISI) όπου τους πληροφορεί να σταματήσουν κάθε επαφή με την εταιρεία-βιτρίνα γιατί είναι της CIA!
Τις υποκλοπές αυτές δεν τις μετάφρασε η Μελέκ και τις απέκρυψε!
Η Σιμπέλ ΄Εντμοντς καθημερινά ανακάλυπτε πλήθος άλλες πληροφορίες που απέκρυπτε η Τουρκάλα πράκτορας της ΜΙΤ και έντρομη ζήτησε ακρόαση από τους προϊσταμένους της, ο οποίος αμέσως κατάλαβε ότι είχε να κάνει με μια μεγάλης έκτασης περίπτωση κατασκοπείας και λαθρεμπορίου πυρηνικών και έθεσε σε κίνηση τον μηχανισμό του FBI.
Η έμπειρη Τουρκάλα πράκτορας, κατάλαβε ότι έγινε αντιληπτή και αμέσως ειδοποίησε την ΜΙΤ και τους συνεργάτες της στις ΗΠΑ. Απείλησε την Σιμπέλ ΄Εντμοντς για την ζωή της! Αλλάζοντας τακτική την επόμενη μέρα, της τηλεφώνησε αιφνιδιαστικά ζητώντας με ευγένεια να την επισκεφθεί στο σπίτι της για μια «κοινωνική συνάντηση».
Η Τουρκάλα πράκτορας πρόσφερε στην Σ.΄Εντμοντς και τον σύζυγό της πολλές χιλιάδες δολάρια και συνεργασία με τις Τουρκικές Μυστικές Υπηρεσίες!
Την ίδια στιγμή η αδελφή της Σ.΄Εντμοντς που διαμένει στην Άγκυρα δέχεται απειλές για την ζωή της, ενώ προσκαλείται στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής της «για υπόθεσή της», όπου απειλείται και κατηγορείται για πλήθος αδικήματα του κοινού ποινικού δικαίου! Η μηχανή της Τουρκικής ΜΙΤ ενεργοποιείται πλήρως και η ΄Εντμοντς βρίσκεται πλέον μέσα στα δίχτυα της! Παράλληλα μυστικά ενεργοποιείται πλήρως όλο το σύμπλεγμα της Τουρκικής πολιτικής στις ΗΠΑ, με κυρίαρχο άξονα τις στενές σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραηλινό λόμπι στις ΗΠΑ. Η Τουρκία διαθέτει ισχυρότατες προσβάσεις από δεκαετίες βαθιά μέσα στο Ισραηλινό κατεστημένο των ΗΠΑ και κατ΄ επέκταση σε όλους τους κυβερνητικούς μηχανισμούς των ΗΠΑ σε όλα τα επίπεδα!
Το Ισραηλινό λόμπι στις ΗΠΑ ξεκινά μια τιτάνια προσπάθεια συγκάλυψης της υπόθεσης καθώς εμπλέκονται και υψηλά ιστάμενα στελέχη και μέλη του που κατέχουν υψηλές κυβερνητικές θέσεις στις ΗΠΑ!
Η ΄Εντμοντς βρίσκεται σε ασφυκτικό κλοιό και αρχίζει εναντίων της ολόκληρη επιχείρηση «αποδόμησης»…Οι απειλές εις βάρος της και σε ότι έχει σχέση με αυτήν λαμβάνουν καταιγιστική μορφή!
Η ΄Εντμοντς προσφεύγει στα ΜΜΕ για να γλιτώσει πιστεύοντας ότι εάν το θέμα δημοσιοποιηθεί τουλάχιστον θα σώσει την δική της ζωή και του συζύγου της!
Εμφανίζεται στο τηλεοπτικό δίκτυο CBS όπου και αποκαλύπτει μέρος των όσων γνωρίζει. Ταυτόχρονα προσφεύγει και στην Δικαιοσύνη καθώς βλέπει ότι τα όρια γύρω της στενεύουν και πως οι καταγγελίες της προς τους προϊσταμένους της δεν έχουν το αποτέλεσμα που αναμένονταν.
Η Σ.΄Εντμοντς απολύεται από το FBI ως «προβληματική»!
Ο Γενικός Εισαγγελέας των ΗΠΑ Άσκφορτ εκδίδει απαγόρευση στην Σ. ΄Εντμοντς να κάνει οποιαδήποτε αναφορά στο ζήτημα, ενώ η επιτήρησής της είναι στενή με την λογική ότι «κινδυνεύουν ζητήματα της εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ» !
Η Σ.΄Εντμοντς προσφεύγει στο Κογκρέσο το οποίο ερευνά την υπόθεση και με ενέργειές του καταφέρνει να απεγκλωβίσει την αδελφή της Σ.΄Εντμοντς από την Τουρκία, καθώς είχε προφυλακιστεί χωρίς καμία αποδεδειγμένη κατηγορία!
Η Σ. Έντμοντς προσφεύγει και στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ ζητώντας δικαίωση και πλήρη διαλεύκανση της σοβαρής υπόθεσης κατασκοπείας.
Κάθε προσπάθεια της Σ. ΄Εντμοντς προσκρούει σε απίθανες δυσκολίες! Η υπόθεση βρίσκεται ακόμη σε εκκρεμότητα…
Το αόρατο δίκτυο προστασίας της ΜΙΤ στις ΗΠΑ και τα Τουρκοϊσραηλινά συμφέροντα, μεταθέτουν τον Ντίκερσον τον Ιανουάριο του 2006 πολύ μακριά από τις ΗΠΑ… στην αεροπορική βάση Γιοκοτά της Ιαπωνίας, ως διοικητή στην 374η Μοίρα Λογιστικής Ετοιμότητας! Μάλιστα ο Ντίκερσον προήχθη και σε Αντισμήναρχος!
Τον Αύγουστο του 2005 ο Ντίκερσον ανακρινόμενος για την υπόθεση και τις κατηγορίες κατασκοπείας εις βάρος του και της συζύγου του, απειλεί με σοβαρές αποκαλύψεις!
Παρεμβάσεις υψηλά ισταμένων κυβερνητικών στελεχών βάζουν τέλος στις ανακρίσεις.. Για την συγκάλυψη της υπόθεσης παρεμβαίνει και ο ίδιος ο Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Ντίκ Τσέϊνι!
Ο Ντίκερσον προάγεται και φεύγει μαζί με την σύζυγό του στην Ιαπωνία!
Η αθέατη όψη της Τουρκίας
Οι καταγγελίες της Σιμπέλ ΄Εντμοντς και τα στοιχεία τα οποία διαθέτει και έδωσε στο φως της δημοσιότητας, αποκαλύπτουν απίστευτα γεγονότα και τεράστιες διαπλοκές!
Πλήρης εμπλοκή στο λαθρεμπόριο ναρκωτικών και πυρηνικών υψηλά ισταμένων κυβερνητικών παραγόντων των ΗΠΑ. Σχέσεις της Τουρκίας με την Αλ Κάϊντα σε ανώτατα κυβερνητικά και πολιτικά κλιμάκια, απίστευτες συγκαλύψεις υποθέσεων τρομοκρατίας και ένα τεράστιο δίκτυο όχι απλά κατασκοπείας, αλλά πολιτικού επηρεασμού και χειραγώγησης της πολιτικής των ΗΠΑ έναντι της Τουρκίας.
Πως όμως κατάφερε η Τουρκία και κυρίως οι Μυστικές της Υπηρεσίες να στήσουν ένα τέτοιου μεγέθους δίκτυο με τόσο μεγάλες προεκτάσεις;
Άραγε διαθέτει η Τουρκία τόσους οικονομικούς πόρους και τέτοια μεγάλη εμπειρία να κατασκοπεύει στην καρδιά των ΗΠΑ και να τοποθετεί πράκτορές της σε τόσο σημαντικές θέσεις;
Με την δυνητική προοπτική ότι κάποια στιγμή όλα θα αποκαλύπτονταν η Τουρκία πως δεν εξέταζε το ενδεχόμενο της πλήρους ρήξης των σχέσεων της με τις ΗΠΑ και πολύ σοβαρά αντίποινα εις βάρος της από την υπερδύναμη;
Ποιος «αόρατος προστάτης» και «υποκινητής» βρίσκεται πίσω από τέτοιου μεγέθους «κατασκοπευτικές διαβρώσεις» και «δράσεις» τις οποίες θα ζήλευε και η περιβόητη KGB;
Οι αποκαλύψεις της Σ. ΄Εντμοντς έφεραν στο προσκήνιο ολόκληρη την διαπλοκή μεταξύ των Τουρκικών και των Ισραηλινών «Ιδρυμάτων» και «Οργανώσεων» στις ΗΠΑ!
Μια διαπλοκή που εμπλέκει τεράστιο αριθμό κυβερνητικών και άλλων αξιωματούχων στις ΗΠΑ, αλλά που ταυτόχρονα επηρεάζει τα μέγιστα την πολιτική των ΗΠΑ στην Εγγύς Ανατολή, την Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία!
΄Ομηρος Φωτιάδης
http://spynews-gr.blogspot.com/2009/05/blog-post_7396.html
Τον Ιούνιο του 2002, στην γνωστή εφημερίδα των ΗΠΑ Washington Post, μια πρώην χαμηλόβαθμος υπάλληλος του FBI δημοσίευσε ένα εκτενές άρθρο της, στο οποίο κατήγγειλε συγκεκριμένα πρόσωπα μέσα στους κυβερνητικούς μηχανισμούς των ΗΠΑ, τα οποία εργάζονταν για λογαριασμό της Τουρκίας.
Η Σιμπέλ ΄Εντμοντς (Sibel Edmonds) έφερε στο φως της δημοσιότητας απίστευτα γεγονότα κατασκοπείας για διεισδύσεις των Τουρκικών Μυστικών Υπηρεσιών (ΜΙΤ) στις υπηρεσίες ασφαλείας των ΗΠΑ αλλά και στα ανώτατα κυβερνητικά κλιμάκια.
Οι καταγγελίες της Σιμπέλ ΄Εντμοντς περιγράφουν ένα κατασκοπευτικό θρίλερ το οποίο περιλαμβάνει, στρατολογήσεις αξιωματούχων των ΗΠΑ από την Τουρκική ΜΙΤ, επιχειρήσεις διείσδυσης μέσα στο FBI Τούρκων πρακτόρων, γεγονότα λαθρεμπορίου ναρκωτικών και πυρηνικών υλικών, μέχρι και τον χρηματισμό του Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ για την εξυπηρέτηση των Τουρκικών συμφερόντων!
Οι καταγγελίες της μεταφράστριας του FBI προκάλεσαν ισχυρό σοκ στις ΗΠΑ και στην παγκόσμια κοινότητα των Μυστικών Υπηρεσιών του κόσμου! Οι έρευνες, οι καταγγελίες και οι αποκαλύψεις, της Σιμπέλ ΄Εντμοντς συνεχίζονται μέχρι σήμερα και έχουν φέρει σε πάρα πολύ δύσκολη θέση πολλούς υψηλά ιστάμενους αξιωματούχους των ΗΠΑ. Πολλά ΜΜΕ στις ΗΠΑ αλλά και σε όλο τον κόσμο παρακολουθούν με αγωνία την σύγκρουση της Σιμπέλ ΄Εντμοντς με τις Τουρκικές Μυστικές Υπηρεσίες και τα όργανά τους στις ΗΠΑ, τα οποία επιχειρούν μια άνευ προηγουμένου συγκάλυψη της υπόθεσης η οποία αποτελεί βόμβα στα θεμέλια του νεοσυντηρητικού κατεστημένου των ΗΠΑ.
Σύμφωνα με το γνωστό περιοδικό των ΗΠΑ Vanity Fair (Σεπτέμβριος 2005) στελέχη του American Turkish Council (ATC) «πλήρωσαν» τον Πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, Ντένις Χάστερτ (Dennis Hastert), για να ενεργήσει κατάλληλα, ώστε να αποσυρθεί το νομοσχέδιο «Η.Res.596», το οποίο αφορούσε την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από τις ΗΠΑ.
Τον Αύγουστο του 2000 ο Ντένις Χάστερτ, ως Πρόεδρος της Βουλής, δήλωσε ότι θα υποστηρίξει το κείμενο του νομοσχεδίου 596. Στις 27 Σεπτεμβρίου 2000 ο βουλευτής Ραντάνοβιτς, κατέθεσε το νομοσχέδιο στο Σώμα της Βουλής για να ψηφιστεί. Στις 20 Οκτωβρίου λίγα λεπτά πριν την ψηφοφορία, ο Χάστερτ απέσυρε το κείμενο του νομοσχεδίου παρουσιάζοντας και σχετική επιστολή του Προέδρου των ΗΠΑ Μ. Κλίντον.
Την ίδια ημέρα ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Ισμαήλ Τζέμ, δήλωνε ότι «ένας μεγάλος κίνδυνος στις σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ έχει εκλείψει».
Τα ηχητικά ντοκουμέντα που παρουσίασε η Σ. ΄Εντμοντς, φέρουν τον Χάστερτ να έχει λάβει από ανώτατο αξιωματούχο της Τουρκικής Πρεσβείας το ποσό των 500.000 δολαρίων υπό την μορφή εισφοράς για την προεκλογική του εκστρατεία!
Σε μια άλλη ηχητική τεκμηρίωση (τηλεφωνική υποκλοπή) ανώτατος υπάλληλος του
Στέιτ Ντιπάρτμεντ φέρεται να καλείται στο «Αμερικανοτουρκικό Συμβούλιο» να λάβει την αμοιβή του, ύψους 7.000 δολαρίων για την «μεσολάβησή του» για την προώθηση αγοράς όπλων για λογαριασμό της Τουρκίας.
Σε μια άλλη «ακρόαση» ο Χάστερτ φέρεται να έλαβε άλλες 50.000 δολάρια μετά την ακύρωση της σχετικής ψηφοφορίας του νομοσχεδίου 596, από την Τουρκική Πρεσβεία ως «δώρο» για τις προσωπικές του ανάγκες. Στην ίδια «ακρόαση» ο Χάστερτ αποκαλείται από τους Τούρκους με το παρατσούκλι «Denny-Boy» και γίνεται αναφορά για «επιδοτήσεις» του με την μορφή μικροποσών, των 200 δολαρίων, για να μην υπάρχει η υποχρέωση για την δήλωση προέλευσή τους! Πληροφορίες φέρουν τον « Denny-Boy» να έχει λάβει εκατοντάδες «επιδοτήσεις» των 200 δολαρίων…
Η πρακτική της δωροδοκίας και της εξαγοράς για πολιτικά πρόσωπα και αξιωματούχους των ΗΠΑ εκ μέρους της Τουρκίας, όπως προκύπτει, πρόκειται για μια μακροχρόνια πρακτική ρουτίνας! Η ρουτίνα συνήθως ωθεί τους πράκτορες σε απενεργοποίηση των κανόνων ασφαλείας. Η Τουρκική ΜΙΤ έπεσε θύμα της πρακτικής αυτής, και δεν τήρησε έστω και τους απλούς κανόνες ασφαλείας, που αφορούν τις επικοινωνίες της! Με τον ποιο αφελή τρόπο αποκαλύφθηκε όλο το δίκτυο των συνεργατών της και των πρακτόρων της στις ΗΠΑ αλλά και οι τρόποι δράσης της!
Η αποκάλυψη Σιμπέλ ΄Εντμοντς
Η υψηλής στρατηγικής αξίας υπόθεση κατασκοπείας, προδόθηκε από την απουσία εφαρμογής των κανόνων και μέτρων ασφαλείας της όλης επιχείρησης, αλλά και από μια ασήμαντη υπάλληλο του FBI! Την μεταφράστρια, Σιμπέλ ΄Εντμοντς!
Η Σιμπέλ ΄Εντμοντς κατάγεται από το Αζερμπαϊτζάν. Έζησε την παιδική και εφηβική της ηλικία, μεταξύ Τουρκίας και Ιράν. Είναι σιϊτικού θρησκεύματος. Πήγε στις ΗΠΑ για σπουδές, όπου γνώρισε και τελικά παντρεύτηκε τον αμερικανό σύζυγό της και εγκαταστάθηκε μόνιμα εκεί ξεκινώντας μια νέα ζωή.
Μετά τις επιθέσεις και τα τρομοκρατικά χτυπήματα της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 στις ΗΠΑ, προσλήφθηκε στο FBI ως μεταφράστρια στο τμήμα υποκλοπών, όπου εργαζόταν στην μετάφραση απορρήτων συνομιλιών που είχαν σχέση με υπόπτους τρομοκρατίας αλλά και κατασκοπείας.
Την ίδια εποχή προσλήφθηκε στο FBI στο ίδιο τμήμα με την Σ. ΄Εντμοντς, η Τουρκάλα Μελέκ Κάν ως μεταφράστρια και εργάζονταν μαζί στους ίδιους τομείς.
Η Τουρκάλα πριν την πρόσληψή της στο FBI, εργάζονταν στο ATC και ένα άλλο αμερικανοτουρκικό «ίδρυμα» το Assembly of Turkish American Associations (ATAA), έχοντας προϋπηρεσία και στο Γερμανικό-Τουρκικό Σύνδεσμο Εμπορίου και Φιλίας… Ιδρύματα τα οποία αποτελούν προκαλύμματα της Τουρκικής ΜΙΤ και βραχίονες επηρεασμού της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.
Η Τουρκάλα Μελέκ Κάν, απέκρυψε στο βιογραφικό της και την αίτησή της προς το FBI, τις προηγούμενες ιδιότητές της…΄Όταν ξέσπασε η καταιγίδα των αποκαλύψεων της Σ. ΄Εντμοντς, οι Γερουσιαστές των ΗΠΑ Πάτρικ Λίχι και Τσάρλς Γκράσλεϊ, κατέθεσαν ερώτηση στο FBI, γιατί δεν διεξήχθη όπως προβλέπετε από τους κανονισμούς, η SBI (Special Background Investigation) « Ειδική ΄Έρευνα Παρελθόντος» για την Μελέκ Κάν.
Το FBI απάντησε ότι η Τουρκάλα προσλήφθηκε στην υπηρεσία με αδιαφανής διαδικασίες και «άνωθεν» παρεμβάσεις, ενώ κατά την διάρκεια της θητείας της απολάμβανε καθεστώς «ιδιαίτερης μεταχείρισης» εξασφαλίζοντας την επάρκεια για την διενέργεια της μυστικής της δράσης, για λογαριασμό της ΜΙΤ!
Πώς όμως κατάφερε μια γυναίκα πράκτορας της ΜΙΤ να διεισδύσει στα πλέον απόρρητα τμήματα του FBI και με τόσο θράσος αλλά και θάρρος, να υπηρετεί τα συμφέροντα της Τουρκίας;
Υπόθεση «Ντάγκλας Ντίκερσον»
Στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 τοποθετήθηκε στην Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Άγκυρα, ο Επισμηναγός Ντάγκλας Ντίκερσον ως Στρατιωτικός Ακόλουθος , υπεύθυνος και τα θέματα προμηθειών και λογιστικής υποστήριξης των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων. Πρέσβης των ΗΠΑ στην Άγκυρα και προϊστάμενος του Ντίκερσον, ήταν ο γνωστός νεοσυντηρητικός και μετέπειτα Υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάρκ Γκρόσμαν. Κατά την διάρκεια των πρώτων μηνών της παραμονής του στην Τουρκία, ο Επισμηναγός γνωρίστηκε με την προαναφερόμενη Τουρκάλα την Μελέκ Καν Χαρπτουλού. Η σχέση τους εξελίχθηκε ραγδαία και κατέληξε σε γάμο το 1995.
Ο Επισμηναγός Ν. Ντίκερσον αναβαθμίζεται και προάγεται σε κύριο διαχειριστή όλων των προμηθειών όπλων για το Αζερμπαϊτζάν, το Ουζμπεκιστάν, το Καζακστάν, το Τουρκμενιστάν και το Κιργιστάν. Ταξιδεύει συνεχώς έχοντας στο πλευρό του την σύζυγό του Μελέκ Κάν-Ντίκερσον… Μέχρις εδώ όλα φαίνονταν φυσιολογικά, ώσπου το 1996 φτάνουν σημαντικές πληροφορίες στο Γραφείο του Γενικού Επιθεωρητή του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ, για δωροδοκία και στρατολόγηση Αξιωματικού της Πρεσβείας στην Άγκυρα από τις Τουρκικές Μυστικές Υπηρεσίες (ΜΙΤ). Ο Αξιωματικός συνελήφθη επ΄ αυτοφώρω να δωροδοκείται από την ΜΙΤ!
Ο Ντίκερσον μετά από διαταγή του Πρέσβη Μ. Γκρόσμαν, βοηθά σθεναρά την εταιρεία, ΙΑΙ (International Advisors Inc.) η οποία εκπροσωπεί την Τουρκία στις ΗΠΑ στους τομείς της αμυντικής συνεργασίας και των προμηθειών. Η ΙΑΙ είχε δημιουργηθεί το 1989 από τον γνωστό Ντάγκλας Φέϊθ Υφυπουργό Άμυνας των ΗΠΑ και τον Βοηθό Υπουργό Άμυνας Ρίτσαρντ Πέρλ..
Ο Ντίκερσον πριν ολοκληρωθούν οι έρευνες στην Πρεσβεία, μετατέθηκε στην Γερμανία όπου τον ακολούθησε και η σύζυγό του, για την οποία η έρευνα της CIA την παρουσίαζε ως πράκτορα της ΜΙΤ.
Η Μελέκ Κάν-Ντίκερσον αμέσως προσλήφθηκε στον «Γερμανο-Τουρκικό Σύνδεσμο Εμπορίου και Φιλίας» γνωστό ίδρυμα-βιτρίνα της Τουρκικής ΜΙΤ στην Γερμανία.
Το 2001 ο Ντίκερσον μετατίθεται στην βάση Bolling της Στρατιωτικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (DIA) στην Ουάσινγκτον και αναλαμβάνει επικεφαλής του Τμήματος Παρακολούθησης εξοπλισμών της Τουρκίας και των χωρών που προαναφέρθηκαν, όταν ήταν στην Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Άγκυρα. Η Μελέκ αναλαμβάνει ταυτόχρονα δύο θέσεις. Μια στο ATC και μια στο ATAA. Μετά από λίγο διάστημα προσλαμβάνεται στο FBI ως μεταφράστρια έχοντας ως συνάδελφός της και άμεση συνεργάτη της την Σιμπέλ ΄Εντμοντς.
Η ΜΙΤ μέσα στο FBI-Επιχείρηση «Λευκή Ενέργεια»:
Η Σιμπέλ ΄Εντμοντς, εκ των πραγμάτων και της στενής συνεργασίας της με την Μελέκ, διαπιστώνει δύο πράγματα. Πρώτον, μια δαιδαλώδη διαπλοκή των ζητημάτων τρομοκρατίας και της διακίνησης ναρκωτικών στην Κεντρική Ασία με επίκεντρο την Τουρκία. Δεύτερον, το λαθρεμπόριο πυρηνικών υλικών και τεχνολογίας στο τρίγωνο, ΗΠΑ-Πακιστάν-Τουρκία!
Η Σ.΄Εντμοντς κατέγραφε με ακρίβεια όλες τις κινήσεις της Τουρκάλας συναδέλφου της και διαπίστωσε ότι αυτή, υπέκρυπτε συγκεκριμένες συνομιλίες από τις υποκλοπές ή τις μετέφραζε παραποιημένα. Ειδικά τις επικοινωνίες του Τουρκικού Προξενείου στο Σικάγο τις απέκρυπτε πολύ επιμελώς! Κατά σύμπτωση ο Πρόεδρος της Βουλής Ντένις Χάστερτ εκλέγονταν στην συγκεκριμένη περιφέρεια!
Η ΄Εντμοντς διαπίστωσε ότι στις συνομιλίες που απέκρυψε η Μελέκ υπήρχαν στοιχεία για τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001!
Επίσης, στο κρυφό αρχείο της Τουρκάλας βρήκε πλήθος στοιχεία για την αγορά με παράνομους τρόπους πυρηνικών υλικών και τεχνολογίας με κύριο οργανωτή το ATC!
Το 2001 ιδρύθηκε η Τουρκική εταιρεία ενέργειας «Μπεγιάζ ΄Ενερτζυ» (Beyaz Enerji, Λευκή Ενέργεια) η οποία συνεργάζονταν με το ATC στην ανεύρεση, αγορά και εξαγωγή πυρηνικών υλικών, ατομικής τεχνολογίας και στρατιωτικής νανοτεχνολογίας με προορισμό την Τουρκία αλλά και το Πακιστάν.
Η «Λευκή Ενέργεια» κατάφερε και βρήκε πρόσβαση στα εθνικά εργαστήρια πυρηνικών ερευνών των ΗΠΑ του Όακ Ρίτζ και του Λός Άλαμος. Ταυτόχρονα προσπάθησε να αγοράσει δύο εταιρείες συμβούλων που είχαν πρόσβαση στα παραπάνω εργαστήρια, αλλά και στελέχη από το εξειδικευμένο εργαστήριο «Λώρενς Λίβερμορ»!
Την ίδια περίοδο η εταιρεία-βιτρίνα της CIA «Brewster Jennings & Associates» απόκτησε προσβάσεις στην «Λευκή Ενέργεια» και παρακολουθούσε στενά τις ενέργειές της για την απόκτηση πυρηνικών υλικών και τεχνολογίας.
Η «Λευκή Ενέργεια» μάλιστα ξεκίνησε προσπάθειες να αγοράσει την εταιρεία-βιτρίνα της CIA!!! Τότε στα δύο τηλεφωνήματα που υπέκλεψε το FBI ο Υφυπουργός Μ. Γκρόσμαν ένα προς την «Λευκή Ενέργεια» και ένα προς ένα υψηλόβαθμο στέλεχος των Μυστικών Υπηρεσιών του Πακιστάν (ISI) όπου τους πληροφορεί να σταματήσουν κάθε επαφή με την εταιρεία-βιτρίνα γιατί είναι της CIA!
Τις υποκλοπές αυτές δεν τις μετάφρασε η Μελέκ και τις απέκρυψε!
Η Σιμπέλ ΄Εντμοντς καθημερινά ανακάλυπτε πλήθος άλλες πληροφορίες που απέκρυπτε η Τουρκάλα πράκτορας της ΜΙΤ και έντρομη ζήτησε ακρόαση από τους προϊσταμένους της, ο οποίος αμέσως κατάλαβε ότι είχε να κάνει με μια μεγάλης έκτασης περίπτωση κατασκοπείας και λαθρεμπορίου πυρηνικών και έθεσε σε κίνηση τον μηχανισμό του FBI.
Η έμπειρη Τουρκάλα πράκτορας, κατάλαβε ότι έγινε αντιληπτή και αμέσως ειδοποίησε την ΜΙΤ και τους συνεργάτες της στις ΗΠΑ. Απείλησε την Σιμπέλ ΄Εντμοντς για την ζωή της! Αλλάζοντας τακτική την επόμενη μέρα, της τηλεφώνησε αιφνιδιαστικά ζητώντας με ευγένεια να την επισκεφθεί στο σπίτι της για μια «κοινωνική συνάντηση».
Η Τουρκάλα πράκτορας πρόσφερε στην Σ.΄Εντμοντς και τον σύζυγό της πολλές χιλιάδες δολάρια και συνεργασία με τις Τουρκικές Μυστικές Υπηρεσίες!
Την ίδια στιγμή η αδελφή της Σ.΄Εντμοντς που διαμένει στην Άγκυρα δέχεται απειλές για την ζωή της, ενώ προσκαλείται στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής της «για υπόθεσή της», όπου απειλείται και κατηγορείται για πλήθος αδικήματα του κοινού ποινικού δικαίου! Η μηχανή της Τουρκικής ΜΙΤ ενεργοποιείται πλήρως και η ΄Εντμοντς βρίσκεται πλέον μέσα στα δίχτυα της! Παράλληλα μυστικά ενεργοποιείται πλήρως όλο το σύμπλεγμα της Τουρκικής πολιτικής στις ΗΠΑ, με κυρίαρχο άξονα τις στενές σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραηλινό λόμπι στις ΗΠΑ. Η Τουρκία διαθέτει ισχυρότατες προσβάσεις από δεκαετίες βαθιά μέσα στο Ισραηλινό κατεστημένο των ΗΠΑ και κατ΄ επέκταση σε όλους τους κυβερνητικούς μηχανισμούς των ΗΠΑ σε όλα τα επίπεδα!
Το Ισραηλινό λόμπι στις ΗΠΑ ξεκινά μια τιτάνια προσπάθεια συγκάλυψης της υπόθεσης καθώς εμπλέκονται και υψηλά ιστάμενα στελέχη και μέλη του που κατέχουν υψηλές κυβερνητικές θέσεις στις ΗΠΑ!
Η ΄Εντμοντς βρίσκεται σε ασφυκτικό κλοιό και αρχίζει εναντίων της ολόκληρη επιχείρηση «αποδόμησης»…Οι απειλές εις βάρος της και σε ότι έχει σχέση με αυτήν λαμβάνουν καταιγιστική μορφή!
Η ΄Εντμοντς προσφεύγει στα ΜΜΕ για να γλιτώσει πιστεύοντας ότι εάν το θέμα δημοσιοποιηθεί τουλάχιστον θα σώσει την δική της ζωή και του συζύγου της!
Εμφανίζεται στο τηλεοπτικό δίκτυο CBS όπου και αποκαλύπτει μέρος των όσων γνωρίζει. Ταυτόχρονα προσφεύγει και στην Δικαιοσύνη καθώς βλέπει ότι τα όρια γύρω της στενεύουν και πως οι καταγγελίες της προς τους προϊσταμένους της δεν έχουν το αποτέλεσμα που αναμένονταν.
Η Σ.΄Εντμοντς απολύεται από το FBI ως «προβληματική»!
Ο Γενικός Εισαγγελέας των ΗΠΑ Άσκφορτ εκδίδει απαγόρευση στην Σ. ΄Εντμοντς να κάνει οποιαδήποτε αναφορά στο ζήτημα, ενώ η επιτήρησής της είναι στενή με την λογική ότι «κινδυνεύουν ζητήματα της εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ» !
Η Σ.΄Εντμοντς προσφεύγει στο Κογκρέσο το οποίο ερευνά την υπόθεση και με ενέργειές του καταφέρνει να απεγκλωβίσει την αδελφή της Σ.΄Εντμοντς από την Τουρκία, καθώς είχε προφυλακιστεί χωρίς καμία αποδεδειγμένη κατηγορία!
Η Σ. Έντμοντς προσφεύγει και στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ ζητώντας δικαίωση και πλήρη διαλεύκανση της σοβαρής υπόθεσης κατασκοπείας.
Κάθε προσπάθεια της Σ. ΄Εντμοντς προσκρούει σε απίθανες δυσκολίες! Η υπόθεση βρίσκεται ακόμη σε εκκρεμότητα…
Το αόρατο δίκτυο προστασίας της ΜΙΤ στις ΗΠΑ και τα Τουρκοϊσραηλινά συμφέροντα, μεταθέτουν τον Ντίκερσον τον Ιανουάριο του 2006 πολύ μακριά από τις ΗΠΑ… στην αεροπορική βάση Γιοκοτά της Ιαπωνίας, ως διοικητή στην 374η Μοίρα Λογιστικής Ετοιμότητας! Μάλιστα ο Ντίκερσον προήχθη και σε Αντισμήναρχος!
Τον Αύγουστο του 2005 ο Ντίκερσον ανακρινόμενος για την υπόθεση και τις κατηγορίες κατασκοπείας εις βάρος του και της συζύγου του, απειλεί με σοβαρές αποκαλύψεις!
Παρεμβάσεις υψηλά ισταμένων κυβερνητικών στελεχών βάζουν τέλος στις ανακρίσεις.. Για την συγκάλυψη της υπόθεσης παρεμβαίνει και ο ίδιος ο Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Ντίκ Τσέϊνι!
Ο Ντίκερσον προάγεται και φεύγει μαζί με την σύζυγό του στην Ιαπωνία!
Η αθέατη όψη της Τουρκίας
Οι καταγγελίες της Σιμπέλ ΄Εντμοντς και τα στοιχεία τα οποία διαθέτει και έδωσε στο φως της δημοσιότητας, αποκαλύπτουν απίστευτα γεγονότα και τεράστιες διαπλοκές!
Πλήρης εμπλοκή στο λαθρεμπόριο ναρκωτικών και πυρηνικών υψηλά ισταμένων κυβερνητικών παραγόντων των ΗΠΑ. Σχέσεις της Τουρκίας με την Αλ Κάϊντα σε ανώτατα κυβερνητικά και πολιτικά κλιμάκια, απίστευτες συγκαλύψεις υποθέσεων τρομοκρατίας και ένα τεράστιο δίκτυο όχι απλά κατασκοπείας, αλλά πολιτικού επηρεασμού και χειραγώγησης της πολιτικής των ΗΠΑ έναντι της Τουρκίας.
Πως όμως κατάφερε η Τουρκία και κυρίως οι Μυστικές της Υπηρεσίες να στήσουν ένα τέτοιου μεγέθους δίκτυο με τόσο μεγάλες προεκτάσεις;
Άραγε διαθέτει η Τουρκία τόσους οικονομικούς πόρους και τέτοια μεγάλη εμπειρία να κατασκοπεύει στην καρδιά των ΗΠΑ και να τοποθετεί πράκτορές της σε τόσο σημαντικές θέσεις;
Με την δυνητική προοπτική ότι κάποια στιγμή όλα θα αποκαλύπτονταν η Τουρκία πως δεν εξέταζε το ενδεχόμενο της πλήρους ρήξης των σχέσεων της με τις ΗΠΑ και πολύ σοβαρά αντίποινα εις βάρος της από την υπερδύναμη;
Ποιος «αόρατος προστάτης» και «υποκινητής» βρίσκεται πίσω από τέτοιου μεγέθους «κατασκοπευτικές διαβρώσεις» και «δράσεις» τις οποίες θα ζήλευε και η περιβόητη KGB;
Οι αποκαλύψεις της Σ. ΄Εντμοντς έφεραν στο προσκήνιο ολόκληρη την διαπλοκή μεταξύ των Τουρκικών και των Ισραηλινών «Ιδρυμάτων» και «Οργανώσεων» στις ΗΠΑ!
Μια διαπλοκή που εμπλέκει τεράστιο αριθμό κυβερνητικών και άλλων αξιωματούχων στις ΗΠΑ, αλλά που ταυτόχρονα επηρεάζει τα μέγιστα την πολιτική των ΗΠΑ στην Εγγύς Ανατολή, την Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία!
΄Ομηρος Φωτιάδης
http://spynews-gr.blogspot.com/2009/05/blog-post_7396.html
Δευτέρα 25 Μαΐου 2009
Rule Britania the waves of Internet...
Τον τίτλο του πιο αστυνομικού κράτους της Ευρώπης κατέχει αδιαφιλονίκητα η Βρετανία και κάνει ό,τι μπορεί για να τον υπερασπιστεί: μετά την εφαρμογή του εθνικού συστήματος ταυτότητας, του συστήματος παρακολούθησης ανηλίκων Contact Point, τη σύσταση ταξιδιωτικού ημερολογίου καταγραφής των μετακινήσεων των Βρετανών και την πιο διευρυμένη επιτήρηση πολιτών με 4,2 εκατ. κάμερες, τώρα προωθείται ακόμη ένα μέτρο αστυνόμευσης των Βρετανών.
Το υπουργείο Εσωτερικών εισάγει νομοσχέδιο που υποχρεώνει τους παροχείς υπηρεσιών τηλεφωνίας και Ιντερνετ να διατηρούν αρχεία με τις κλήσεις, το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ακόμη και την περιήγηση ιστοσελίδων των πελατών τους, σε μια βάση δεδομένων που θα είναι προσπελάσιμη από τις αρμόδιες αστυνομικές υπηρεσίες.
Πάγιο επιχείρημα είναι η αντιτρομοκρατία, αλλά όπως δήλωσε ο «σκιώδης» υπουργός Εσωτερικών Κρις Γκρέιλινγκ του αντιπολιτευόμενου Συντηρητικού Κόμματος, πίσω από αυτό το νέο ποιοτικό άλμα καταστολής βρίσκεται «η κουλτούρα της επιτήρησης που ξεπερνά κατά πολύ τις ανάγκες της αντιτρομοκρατίας και της δίωξης του κοινού εγκλήματος».
Αρχικά, το νομοσχέδιο της υπουργού Εσωτερικών Τζάκι Σμιθ προέβλεπε τη σύσταση εθνικής βάσης δεδομένων που θα καταχώριζε κάθε τηλεπικοινωνιακή δραστηριότητα των Βρετανών. Όμως, μετά τις έντονες αντιδράσεις οργανώσεων πολιτών αλλά και πολιτικών λόμπι στο Λονδίνο, η κυβέρνηση υποχρεώθηκε σε αναδίπλωση: Αντί της εθνικής βάσης δεδομένων, προτιμήθηκε η υποχρεωτική τήρηση αρχείων από τους ίδιους τους παροχείς υπηρεσιών, με την κυβερνητική εγγύηση ότι δεν θα καταχωρίζεται το περιεχόμενο των συνομιλιών και των ηλεκτρονικών μηνυμάτων, αλλά μόνο οι αποστολείς και οι παραλήπτες.
Το νέο μέτρο περιέχεται στο ευρύτερο Πρόγραμμα Εκσυγχρονισμού Υποκλοπών (Interception Modernisation Programme - ΙΜΡ) της Βρετανίας, που αποσκοπεί στην αξιολόγηση της δυνατότητας αρχειοθέτησης των τηλεπικοινωνιακών δραστηριοτήτων των πολιτών, «ειδικά σε ένα περιβάλλον δυναμικής τεχνολογικής εξέλιξης». Πρόκειται για ένα πρόγραμμα συνολικής δαπάνης άνω των 2,2 δισ. ευρώ, ποσό που θα αντληθεί και από τη φορολογία των πολιτών.
Η βρετανική κυβέρνηση, πάντως, έσπευσε να υπενθυμίσει ότι με πρόσφατη οδηγία της Ε.Ε. οι παροχείς υπηρεσιών Ιντερνετ υποχρεώνονται να διατηρούν αρχεία των επισκέψεων ιστοσελίδων των πελατών τους, αποσιωπώντας όμως το γεγονός ότι με το δικό της νομοσχέδιο διευρύνεται το περιεχόμενο των αρχείων ενώ αλιεύονται δεδομένα και από «τρίτα μέρη», δηλαδή και από παροχείς εκτός της βρετανικής επικράτειας.
Ήδη στη Βρετανία μιλούν για «Δημοκρατία Κλειστών Κυκλωμάτων» -αναφορά στους γαλαξίες των καμερών- ενώ τώρα με τον πολλαπλασιασμό των βάσεων δεδομένων προστίθεται και η πραγματικότητα των «αρχείων του Μεγάλου Αδελφού».
Αχιλλέας Φακατσέλης
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (10/5/2009)
Το υπουργείο Εσωτερικών εισάγει νομοσχέδιο που υποχρεώνει τους παροχείς υπηρεσιών τηλεφωνίας και Ιντερνετ να διατηρούν αρχεία με τις κλήσεις, το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ακόμη και την περιήγηση ιστοσελίδων των πελατών τους, σε μια βάση δεδομένων που θα είναι προσπελάσιμη από τις αρμόδιες αστυνομικές υπηρεσίες.
Πάγιο επιχείρημα είναι η αντιτρομοκρατία, αλλά όπως δήλωσε ο «σκιώδης» υπουργός Εσωτερικών Κρις Γκρέιλινγκ του αντιπολιτευόμενου Συντηρητικού Κόμματος, πίσω από αυτό το νέο ποιοτικό άλμα καταστολής βρίσκεται «η κουλτούρα της επιτήρησης που ξεπερνά κατά πολύ τις ανάγκες της αντιτρομοκρατίας και της δίωξης του κοινού εγκλήματος».
Αρχικά, το νομοσχέδιο της υπουργού Εσωτερικών Τζάκι Σμιθ προέβλεπε τη σύσταση εθνικής βάσης δεδομένων που θα καταχώριζε κάθε τηλεπικοινωνιακή δραστηριότητα των Βρετανών. Όμως, μετά τις έντονες αντιδράσεις οργανώσεων πολιτών αλλά και πολιτικών λόμπι στο Λονδίνο, η κυβέρνηση υποχρεώθηκε σε αναδίπλωση: Αντί της εθνικής βάσης δεδομένων, προτιμήθηκε η υποχρεωτική τήρηση αρχείων από τους ίδιους τους παροχείς υπηρεσιών, με την κυβερνητική εγγύηση ότι δεν θα καταχωρίζεται το περιεχόμενο των συνομιλιών και των ηλεκτρονικών μηνυμάτων, αλλά μόνο οι αποστολείς και οι παραλήπτες.
Το νέο μέτρο περιέχεται στο ευρύτερο Πρόγραμμα Εκσυγχρονισμού Υποκλοπών (Interception Modernisation Programme - ΙΜΡ) της Βρετανίας, που αποσκοπεί στην αξιολόγηση της δυνατότητας αρχειοθέτησης των τηλεπικοινωνιακών δραστηριοτήτων των πολιτών, «ειδικά σε ένα περιβάλλον δυναμικής τεχνολογικής εξέλιξης». Πρόκειται για ένα πρόγραμμα συνολικής δαπάνης άνω των 2,2 δισ. ευρώ, ποσό που θα αντληθεί και από τη φορολογία των πολιτών.
Η βρετανική κυβέρνηση, πάντως, έσπευσε να υπενθυμίσει ότι με πρόσφατη οδηγία της Ε.Ε. οι παροχείς υπηρεσιών Ιντερνετ υποχρεώνονται να διατηρούν αρχεία των επισκέψεων ιστοσελίδων των πελατών τους, αποσιωπώντας όμως το γεγονός ότι με το δικό της νομοσχέδιο διευρύνεται το περιεχόμενο των αρχείων ενώ αλιεύονται δεδομένα και από «τρίτα μέρη», δηλαδή και από παροχείς εκτός της βρετανικής επικράτειας.
Ήδη στη Βρετανία μιλούν για «Δημοκρατία Κλειστών Κυκλωμάτων» -αναφορά στους γαλαξίες των καμερών- ενώ τώρα με τον πολλαπλασιασμό των βάσεων δεδομένων προστίθεται και η πραγματικότητα των «αρχείων του Μεγάλου Αδελφού».
Αχιλλέας Φακατσέλης
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (10/5/2009)
Τετάρτη 20 Μαΐου 2009
Τούρκος πτέραρχος διοικητής στο Νατοϊκό στρατηγείο στη Λάρισα!
Για πρώτη φορά Τούρκος ανώτατος αξιωματικός θα υπηρετήσει στην Ελλάδα, όπως προαναγγέλλει σε θριαμβευτικό πρωτοσέλιδό της η Τουρκική εφημερίδα Hurriyet. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, Τούρκος πτέραρχος θα τοποθετηθεί την διετία 2011-2013 στην θέση του διοικητή του Νατοϊκού στρατηγείου στη Λάρισα, αφού το αντίστοιχο στρατηγείο του Εσκί Σεχίρ κλείνει οριστικά. Σύμφωνα με πληροφορίες του στρατιωτικού συντάκτη του ALPHA Δήμου Βερύκιου, της απόφασης προηγήθηκε διπλωματικό παρασκήνιο, κατά το οποίο η Ελλάδα συναίνεσε πλήρως στην έλευση του Τούρκου πτεράρχου. Η απόφαση αυτή ελήφθη στην τελευταία Σύνοδο των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ και κρατήθηκε μυστική, προκειμένου να μην προκληθούν αντιδράσεις. Σύμφωνα `με τις ίδιες πληροφορίες, το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας αναζητεί τώρα τρόπους να διαχωρίσει πλήρως τις λειτουργίες του Ελληνικού Στρατηγείου Αεροπορίας που βρίσκεται στη Λάρισα και λειτουργεί σε κοινές εγκαταστάσεις και με κοινό προσωπικό με το αντίστοιχο Νατοϊκό, ώστε οι ευαίσθητες πληροφορίες που διαχειρίζεται η Ελληνική Αεροπορία, να μην τίθεται σε γνώση του Τούρκου ανώτατου αξιωματικού. Το δημοσίευμα της Hurriyet καταλήγει με την επισήμανση, ότι πλέον ο Τούρκος πτέραρχος θα είναι αυτός που θα λαμβάνει γνώση και θα διαχειρίζεται όλες τις παραβιάσεις του Τουρκικού εναέριου χώρου από Ελληνικά πολεμικά αεροσκάφη, καθώς στο στρατηγείο φθάνουν όλες οι αναφορές για τις αερομαχίες στο Αιγαίο. Όπως τονίζει η Hurriyet, για πρώτη φορά μετά από 190 χρόνια θα υπηρετήσει στην Ελλάδα Τούρκος αξιωματούχος, ο οποίος θα είναι υποχρεωμένος να παρακολουθεί τα Ελληνικά αεροσκάφη να «παρενοχλούν» τα Τουρκικά στο Αιγαίο.
Πηγή: ALPHA
Ρεπορτάζ: Δ. Βερύκιος, Μ. Ζαχαράκη
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/05/blog-post_2373.html
Πηγή: ALPHA
Ρεπορτάζ: Δ. Βερύκιος, Μ. Ζαχαράκη
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/05/blog-post_2373.html
Τρίτη 19 Μαΐου 2009
Οι μετριότητες κρατούν τους αξιόλογους Έλληνες μακριά πό τη χώρα τους
Με μεγάλη επιστημονική καριέρα στην Αμερική, διοικητής επί 13 χρόνια των διαστημικών προγραμμάτων της NASA, ο Σταμάτης Κριμιζής επιχειρεί, μέσω της θέσης του στην Ακαδημία Αθηνών, να προσφέρει τις γνώσεις και την εμπειρία του στην πατρίδα του Ελλάδα. Όμως στη συνέντευξή του στην «Ε» εξηγεί γιατί η χώρα μας εμφανίζει απέχθεια προς όσους επιχειρούν να την κάνουν γνωστή πέρα από τα μικρά σύνορά της.
«Κάθε φορά που στέλνουμε ένα διαστημόπλοιο με όργανα σε ένα άγνωστο περιβάλλον, οι προβλέψεις μας και οι προκαταλήψεις μας συνήθως διαψεύδονται», διαπιστώνει ψύχραιμα, χάρη στη μεγάλη εμπειρία του, ο Σταμάτης Κριμιζής
Το διαστημόπλοιο Cassini, για την αποστολή του οποίου επιστημονικός υπεύθυνος είναι ο Σταμάτης Κριμιζής.
Ποια είναι τα προγράμματα της NASA που τρέχουν και για τα οποία είστε επιστημονικός υπεύθυνος;
«Το Messenger που πέρασε πρόσφατα από τον Ερμή, το Voyager που έχει συμπληρώσει 31 χρόνια, το Cassini που είναι σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο και το New Horizon που είναι η αποστολή προς τον Πλούτωνα. Εκτοξεύτηκε στις 19 Ιανουαρίου 2006 και θα φτάσουμε εκεί στις 14 Ιουνίου του 2015».
Με κύριο στόχο;
«Την εξερεύνηση των πλανητών, την κατανόηση του τρόπου με τον οποίον υλοποιήθηκε το πλανητικό μας σύστημα και, τέλος, την απάντηση στο αιώνιο ερώτημα εάν υπάρχει βιολογική δραστηριότητα σε κάποιον άλλον πλανήτη. Όσον αφορά το ηλιακό μας σύστημα, οι προσπάθειές μας έχουν στοχευθεί κυρίως στον Άρη, διότι έχει τα βασικά συστατικά που έχει δημιουργήσει η ηλιακή δραστηριότητα, το νερό, την ενέργεια του ήλιου, οργανικές ουσίες και μια θερμοκρασία η οποία πιθανόν να είχε δώσει λαβή σε βιολογική δραστηριότητα στο παρελθόν».
Τι συναισθήματα έχετε κατά τη διάρκεια παρακολούθησης μιας διαστημικής αποστολής;
«Κάθε φορά που στέλνουμε ένα διαστημόπλοιο με όργανα σε ένα άγνωστο περιβάλλον οι προβλέψεις μας, οι ελλιπείς γνώσεις μας ή και οι προκαταλήψεις μας διαψεύδονται. Θυμάμαι την αντίδρασή μου όταν περνούσαμε για πρώτη φορά από τον Δία. Είδα να καταγράφουν τα όργανά μας ορισμένα ιόντα από θείο και οξυγόνο, τα οποία δεν έπρεπε να είναι τόσο πολλά. Συζητούσαμε με τους συναδέλφους μου ότι κάτι συμβαίνει, οπότε στείλαμε μια άλλη εντολή στο όργανο για να το ελέγξουμε και είδαμε ότι δούλευε κανονικά. Βέβαια, έπειτα από λίγες ημέρες ανακαλύψαμε ότι η Ηώς, το φεγγάρι του Δία, έχει τεράστια ηφαίστεια τα οποία εξέπεμπαν διοξείδιο του θείου, καθαρό θείο και οξυγόνο και δημιουργούσαν την εικόνα που βλέπαμε. Αυτό ήταν έκπληξη: ήταν η πρώτη φορά που ανακαλύφθηκαν ενεργά ηφαίστεια έξω από τη Γη. Θυμάμαι και την ημερομηνία: 4 Μαρτίου 1979! Τη νύχτα είχα δυσκολία να κοιμηθώ γιατί με τα δεδομένα της μέρας ανατρέπονταν πολλά πράγματα και προσπαθούσα να σκεφτώ πώς να συναρμολογήσω τις παρατηρήσεις μας. Σηκωνόμουν πρωί πρωί και έτρεχα στο γραφείο να κοιτάξω τα δεδομένα της προηγούμενης βραδιάς. Μεγάλη ένταση, μια εμπειρία μοναδική. Κι αυτό συνεχίζεται. Τώρα έχουμε το Cassini γύρω από τον Κρόνο και κάθε πρωί κοιτάζω τα τελευταία δεδομένα που ήρθαν από το διαστημόπλοιο».
Έχει αλλάξει ο τρόπος που προσεγγίζετε την έρευνά σας με τον χρόνο;
«Ο συναισθηματισμός όλως παραδόξως δεν έχει εξαφανιστεί, υπό την έννοια ότι αισθάνεται κανείς δέος μπροστά στο άγνωστο. Βέβαια, η αντιμετώπιση των δεδομένων είναι πιο συστηματική και πιο ορθολογιστική: προετοιμαζόμαστε με μεγαλύτερη λεπτομέρεια και οργανώνουμε καλύτερα την ομάδα αλλά το θαυμαστό μέρος του όλου εγχειρήματος δεν φεύγει ποτέ».
Άρα η δουλειά σας μάλλον σας προστάτευσε από το να γίνετε κυνικός στη ζωή σας...
«Τουλάχιστον μέχρι τώρα δεν έχω φτάσει να την αντιμετωπίζω ως δουλειά. Βέβαια, όταν διοικούσα τα προγράμματα της NASA και είχα 600 ανθρώπους για να τροφοδοτήσω τα προγράμματα και από την άλλη τους γραφειοκράτες της NASA και τις διαδικασίες στο Κογκρέσο για τη χρηματοδότηση των προγραμμάτων, αυτός ήταν ένας άλλου είδους αγώνας. Εκεί υπήρχαν οι διαστάσεις του κυνισμού και οι προσωπικές σχέσεις ορισμένες φορές τεντώνονταν αρκετά αλλά το παίρνει κανείς ως μέρος της ευθύνης του και αν μπορεί να το εκλογικεύει, τότε μπορεί και να επινοεί λύσεις. Αυτό έκανα κι εγώ. Σηκωνόμουν πρωί πρωί, σκεφτόμουν τα προβλήματα της ημέρας και ποιες ήταν οι λύσεις. Και μετά πήγαινα στο γραφείο και αρχίζαμε. Τελικά, βέβαια, παραιτήθηκα από τη θέση που κατείχα στη NASA επί 13 χρόνια, ως διοικητής των προγραμμάτων της, για να αφιερώσω το σύνολο του χρόνου μου στην επιστημονική μου δουλειά».
Έπειτα από τόσα χρόνια καριέρας και έντονων στιγμών, ποιο είναι τώρα το όνειρό σας;
«Να εξερευνήσουμε από κοντά τον Ήλιο. Προωθούμε ένα πρόγραμμα που λέγεται Solar Probe. Υλοποιείται στο εργαστήριό μου από τους διαδόχους μου. Βέβαια, θα πάρει αρκετά χρόνια για να φτάσουμε στον Ήλιο. Υπάρχει όμως κι ένα άλλο σχέδιο που έχει σχέση με την παρουσία μου στην Ελλάδα: να προωθήσω ένα πραγματικά αντιπροσωπευτικό ελληνικό δορυφορικό πρόγραμμα. Λέγεται Low Flying Spacecraft και είναι μια συνεργασία του κέντρου Αθηνά, του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου, ενώ έχει λάβει μέρος και η ΕΑΒ, η ελληνική αεροπορική βιομηχανία, όπως και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Με το συγκεκριμένο πρόγραμμα θα έχουμε την ευκαιρία να καταρρίψουμε αυτό που νομίζει ο κόσμος, ότι το να κάνεις ένα διαστημόπλοιο είναι τόσο περίπλοκο και τόσο δύσκολο που είναι πέραν των δυνατοτήτων αυτής της χώρας, το οποίο εγώ γνωρίζω ότι είναι λάθος. Δεν έχω καμία προσωπική ανάμιξη στο πρότζεκτ εκτός από το γεγονός ότι θέλω να βοηθήσω να γίνει κάτι θετικό κι επειδή βέβαια με γνωρίζουν όλοι οι συνάδελφοι στην Ευρώπη, με ακούν αν ζητήσω κάτι. Η τεχνική μελέτη που έχουν κάνει οι Έλληνες επιστήμονες είναι πρώτης τάξεως, με αντικειμενικά κριτήρια. Παρά ταύτα, το πρόγραμμα "σκουντουφλάει" λόγω της γραφειοκρατίας στο υπουργείο Ανάπτυξης και τη Γενική Γραμματεία Ερευνάς και Τεχνολογίας. Μας έχει υποσχεθεί ο υπουργός, ο κ. Χατζηδάκης, να μιλήσουμε σχετικά αλλά υποτίθεται ότι προσπαθούμε να βρεθούμε στο τηλέφωνο επί έναν μήνα και δεν τα καταφέρνει...»
Πέραν της γραφειοκρατίας, τι άλλο κρατά την Ελλάδα «σκλαβωμένη» στην ασημαντότητα;
«Η επιδημία αναξιοκρατίας. Βρίσκεις άτομα σε θέσεις-κλειδιά τα οποία δεν έχουν τις ικανότητες να κατανοήσουν ούτε καν το ελατήριο για να ενεργήσουν για το καλό της χώρας. Αυτό δεν το συναντάς ούτε στην Αμερική ούτε στην Ευρώπη. Δεν βλέπεις να βρίσκονται σε ηγετικές θέσεις άνθρωποι που δεν είναι καταρτισμένοι. Θυμάμαι τις πυρκαγιές του 2007, όταν ο πρωθυπουργός είπε: "Έδωσα εντολή να γίνουν αυτά κι αυτά". Δεν ξέρω αν οι πολιτικοί το καταλαβαίνουν αλλά όταν έχεις σε διάφορες θέσεις ανθρώπους οι οποίοι έχουν διορισθεί αναξιοκρατικά και δεν έχουν τις ειδικότητες να κάνουν τη δουλειά τους σε αυτό το επίπεδο, εάν αυτό προχωρεί μέχρι και τον τελευταίο πυροσβέστη ο οποίος είναι πιθανώς ανεκπαίδευτος επειδή ο προϊστάμενος δεν ξέρει πώς πρέπει να τον εκπαιδεύσει, όταν δίνεις εσύ μια εντολή να γίνει κάτι, ποιος θα την εκτελέσει, αν η γνώση δεν υπάρχει σε κανένα επίπεδο; Αλλάζει αυτό το πράγμα; Πρέπει να βρεθεί ένας πολιτικός ηγέτης ο οποίος να μην ενδιαφέρεται να μείνει στην εξουσία πάνω από 4 χρόνια και να κάνει μια επανάσταση στην κουλτούρα της χώρας».
Ένα νέο παιδί με έφεση στη μελέτη, με ταλέντο και όνειρο να ακολουθήσει τα δικά σας βήματα, τι θα το συμβουλεύατε;
«Λυπάμαι για την απάντηση που πρέπει να δώσω αλλά αυτό το παιδί, όπως μου το περιγράφετε, πρέπει να φύγει από την Ελλάδα. Να πάει στο εξωτερικό. Διότι οι αξίες που κυριαρχούν στην Ελλάδα και με τις οποίες αυτό το παιδί θα έρθει αντιμέτωπο, δεν είναι αυτές που θα του επιτρέψουν να προοδεύσει. Το παιδί σ' αυτή τη χώρα περιμένει να πάρει ένα χαρτί, όχι για να μάθει, αλλά για να διοριστεί με τη βοήθεια κάποιου συγγενή στο Δημόσιο. Αυτό δεν είναι φιλοδοξία που θα οδηγήσει τη χώρα στην πρόοδο. Είναι ένα αδιέξοδο. Το ίδιο παιδί, αν βγει έξω, θα δει ότι υπάρχει αξιοκρατία, θα ξέρει ότι οι κανόνες συμπεριφοράς είναι συγκεκριμένοι και ότι εφαρμόζονται και ότι όταν δουλέψει, θα αναγνωριστεί και θα προωθηθεί. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση και ικανοποίηση για ένα παιδί από το να ξέρει ότι αναγνωρίζονται οι προσπάθειές του, να κάθεται με τον καθηγητή του ή τον μέντορά του και να του λέει εκείνος "θα σου δώσω κι αυτή την ευθύνη" και να το προωθεί συνεχώς σε όλα τα επίπεδα».
Από όσους εργάστηκαν για το συγκεκριμένο πρότζεκτ και ενδεχομένως δεν το δουν να προχωράει, θα φύγουν κάποιοι έξω;
«Βέβαια. Πολλοί από αυτούς είναι ικανότατοι άνθρωποι και ακριβώς επειδή είναι ικανοί, το εξωτερικό τούς θέλει. Κι όταν τους προσφέρουν μια θέση, θα πάνε. Όμως θα είναι μεγάλη απογοήτευση για αυτούς τους νέους ανθρώπους που δούλεψαν με τόση αυταπάρνηση, ευφυΐα και ταλέντο, να διαπιστώσουν ότι αυτή η χώρα είναι κολλημένη σε βάλτο και αδυνατεί να "περπατήσει"».
Εσείς πώς πήρατε την απόφαση να μετοικήσετε στην Αμερική;
«Κατά κάποιον τρόπο η απόφαση ήταν προειλημμένη. Ο πατέρας μου ήταν μετανάστης, πηγαινοερχόταν στην Αμερική και είχε συγκεντρώσει ένα ορισμένο ποσό για να πάω πανεπιστήμιο εκεί».
Πώς και το σκέφτηκε έτσι;
«Τότε στην Ελλάδα η επιβίωση ήταν ακόμη πολύ δύσκολη. Τι θα γινόσουνα; Εγώ είχα κλίση και προς τη φιλολογία και προς τα μαθηματικά. Η μητέρα μου μού έλεγε: "Να ξεχάσεις τη φιλολογία. Θα πεινάσεις!"»
Την ξεχάσατε τη φιλολογία;
«Δεν την ακολούθησα ως επάγγελμα αλλά δεν την ξέχασα και τελείως. Η γυναίκα μου είναι φιλόλογος, ενώ μου αρέσει να διαβάζω λογοτεχνία».
Τι διαβάζετε;
«Δυστυχώς, δεν προλαβαίνω πολλά. Τελευταία διάβασα το βιβλίο της κ. Δημουλά, συναδέλφου μου στην Ακαδημία, ποίηση. Μου αρέσει πολύ η ιστορία. Είχα διαβάσει τα βιβλία του Ομπάμα πριν να κατεβεί υποψήφιος. Δεν διαβάζω μυθιστορήματα. Η σύζυγός μου διαβάζει πάρα πολύ και μου λέει πολλά για τη ροή της λογοτεχνίας».
Στην πατρίδα σας τη Χίο πηγαίνετε;
«Ήμουν εκεί μέχρι το πρωί του Πάσχα. Είχα πάει για 4 ημέρες, η ενορία μου είναι μία από τις δύο στον ρουκετοπόλεμο, ήμουν κι εγώ, στα νιάτα μου, "ρουκετατζής". Κατάγομαι από τον Βροντάδο, υπάρχει εκεί το σπίτι του παππού το οποίο έχουμε φτιάξει και επισκεπτόμαστε. Αλλά το πρωί του Πάσχα έφυγα για το Ντένβερ Κολοράντο αφού είμαι σε μια επιτροπή της NASA που ελέγχει ένα πρόγραμμα για αποστολή στον Κρόνο. Λέγεται Juno».
Από τη Χίο φαίνονται ομορφότερα τα άστρα ή από το Κολοράντο;
«Όταν μεγάλωνα δεν υπήρχε ρύπανση, ο ουρανός ήταν πολύ καθαρός, καθόμασταν με τους φίλους μου, κοιτούσαμε τα αστέρια και λέγαμε: "Άραγε υπάρχει ζωή εκεί, θα πάμε ποτέ πουθενά". Πού να ξέρω τότε τι μου εμέλλετο;»
Συνέντευξη στον Γιάννη Τριανταφύλλου
στην “Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία»
«Κάθε φορά που στέλνουμε ένα διαστημόπλοιο με όργανα σε ένα άγνωστο περιβάλλον, οι προβλέψεις μας και οι προκαταλήψεις μας συνήθως διαψεύδονται», διαπιστώνει ψύχραιμα, χάρη στη μεγάλη εμπειρία του, ο Σταμάτης Κριμιζής
Το διαστημόπλοιο Cassini, για την αποστολή του οποίου επιστημονικός υπεύθυνος είναι ο Σταμάτης Κριμιζής.
Ποια είναι τα προγράμματα της NASA που τρέχουν και για τα οποία είστε επιστημονικός υπεύθυνος;
«Το Messenger που πέρασε πρόσφατα από τον Ερμή, το Voyager που έχει συμπληρώσει 31 χρόνια, το Cassini που είναι σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο και το New Horizon που είναι η αποστολή προς τον Πλούτωνα. Εκτοξεύτηκε στις 19 Ιανουαρίου 2006 και θα φτάσουμε εκεί στις 14 Ιουνίου του 2015».
Με κύριο στόχο;
«Την εξερεύνηση των πλανητών, την κατανόηση του τρόπου με τον οποίον υλοποιήθηκε το πλανητικό μας σύστημα και, τέλος, την απάντηση στο αιώνιο ερώτημα εάν υπάρχει βιολογική δραστηριότητα σε κάποιον άλλον πλανήτη. Όσον αφορά το ηλιακό μας σύστημα, οι προσπάθειές μας έχουν στοχευθεί κυρίως στον Άρη, διότι έχει τα βασικά συστατικά που έχει δημιουργήσει η ηλιακή δραστηριότητα, το νερό, την ενέργεια του ήλιου, οργανικές ουσίες και μια θερμοκρασία η οποία πιθανόν να είχε δώσει λαβή σε βιολογική δραστηριότητα στο παρελθόν».
Τι συναισθήματα έχετε κατά τη διάρκεια παρακολούθησης μιας διαστημικής αποστολής;
«Κάθε φορά που στέλνουμε ένα διαστημόπλοιο με όργανα σε ένα άγνωστο περιβάλλον οι προβλέψεις μας, οι ελλιπείς γνώσεις μας ή και οι προκαταλήψεις μας διαψεύδονται. Θυμάμαι την αντίδρασή μου όταν περνούσαμε για πρώτη φορά από τον Δία. Είδα να καταγράφουν τα όργανά μας ορισμένα ιόντα από θείο και οξυγόνο, τα οποία δεν έπρεπε να είναι τόσο πολλά. Συζητούσαμε με τους συναδέλφους μου ότι κάτι συμβαίνει, οπότε στείλαμε μια άλλη εντολή στο όργανο για να το ελέγξουμε και είδαμε ότι δούλευε κανονικά. Βέβαια, έπειτα από λίγες ημέρες ανακαλύψαμε ότι η Ηώς, το φεγγάρι του Δία, έχει τεράστια ηφαίστεια τα οποία εξέπεμπαν διοξείδιο του θείου, καθαρό θείο και οξυγόνο και δημιουργούσαν την εικόνα που βλέπαμε. Αυτό ήταν έκπληξη: ήταν η πρώτη φορά που ανακαλύφθηκαν ενεργά ηφαίστεια έξω από τη Γη. Θυμάμαι και την ημερομηνία: 4 Μαρτίου 1979! Τη νύχτα είχα δυσκολία να κοιμηθώ γιατί με τα δεδομένα της μέρας ανατρέπονταν πολλά πράγματα και προσπαθούσα να σκεφτώ πώς να συναρμολογήσω τις παρατηρήσεις μας. Σηκωνόμουν πρωί πρωί και έτρεχα στο γραφείο να κοιτάξω τα δεδομένα της προηγούμενης βραδιάς. Μεγάλη ένταση, μια εμπειρία μοναδική. Κι αυτό συνεχίζεται. Τώρα έχουμε το Cassini γύρω από τον Κρόνο και κάθε πρωί κοιτάζω τα τελευταία δεδομένα που ήρθαν από το διαστημόπλοιο».
Έχει αλλάξει ο τρόπος που προσεγγίζετε την έρευνά σας με τον χρόνο;
«Ο συναισθηματισμός όλως παραδόξως δεν έχει εξαφανιστεί, υπό την έννοια ότι αισθάνεται κανείς δέος μπροστά στο άγνωστο. Βέβαια, η αντιμετώπιση των δεδομένων είναι πιο συστηματική και πιο ορθολογιστική: προετοιμαζόμαστε με μεγαλύτερη λεπτομέρεια και οργανώνουμε καλύτερα την ομάδα αλλά το θαυμαστό μέρος του όλου εγχειρήματος δεν φεύγει ποτέ».
Άρα η δουλειά σας μάλλον σας προστάτευσε από το να γίνετε κυνικός στη ζωή σας...
«Τουλάχιστον μέχρι τώρα δεν έχω φτάσει να την αντιμετωπίζω ως δουλειά. Βέβαια, όταν διοικούσα τα προγράμματα της NASA και είχα 600 ανθρώπους για να τροφοδοτήσω τα προγράμματα και από την άλλη τους γραφειοκράτες της NASA και τις διαδικασίες στο Κογκρέσο για τη χρηματοδότηση των προγραμμάτων, αυτός ήταν ένας άλλου είδους αγώνας. Εκεί υπήρχαν οι διαστάσεις του κυνισμού και οι προσωπικές σχέσεις ορισμένες φορές τεντώνονταν αρκετά αλλά το παίρνει κανείς ως μέρος της ευθύνης του και αν μπορεί να το εκλογικεύει, τότε μπορεί και να επινοεί λύσεις. Αυτό έκανα κι εγώ. Σηκωνόμουν πρωί πρωί, σκεφτόμουν τα προβλήματα της ημέρας και ποιες ήταν οι λύσεις. Και μετά πήγαινα στο γραφείο και αρχίζαμε. Τελικά, βέβαια, παραιτήθηκα από τη θέση που κατείχα στη NASA επί 13 χρόνια, ως διοικητής των προγραμμάτων της, για να αφιερώσω το σύνολο του χρόνου μου στην επιστημονική μου δουλειά».
Έπειτα από τόσα χρόνια καριέρας και έντονων στιγμών, ποιο είναι τώρα το όνειρό σας;
«Να εξερευνήσουμε από κοντά τον Ήλιο. Προωθούμε ένα πρόγραμμα που λέγεται Solar Probe. Υλοποιείται στο εργαστήριό μου από τους διαδόχους μου. Βέβαια, θα πάρει αρκετά χρόνια για να φτάσουμε στον Ήλιο. Υπάρχει όμως κι ένα άλλο σχέδιο που έχει σχέση με την παρουσία μου στην Ελλάδα: να προωθήσω ένα πραγματικά αντιπροσωπευτικό ελληνικό δορυφορικό πρόγραμμα. Λέγεται Low Flying Spacecraft και είναι μια συνεργασία του κέντρου Αθηνά, του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου, ενώ έχει λάβει μέρος και η ΕΑΒ, η ελληνική αεροπορική βιομηχανία, όπως και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Με το συγκεκριμένο πρόγραμμα θα έχουμε την ευκαιρία να καταρρίψουμε αυτό που νομίζει ο κόσμος, ότι το να κάνεις ένα διαστημόπλοιο είναι τόσο περίπλοκο και τόσο δύσκολο που είναι πέραν των δυνατοτήτων αυτής της χώρας, το οποίο εγώ γνωρίζω ότι είναι λάθος. Δεν έχω καμία προσωπική ανάμιξη στο πρότζεκτ εκτός από το γεγονός ότι θέλω να βοηθήσω να γίνει κάτι θετικό κι επειδή βέβαια με γνωρίζουν όλοι οι συνάδελφοι στην Ευρώπη, με ακούν αν ζητήσω κάτι. Η τεχνική μελέτη που έχουν κάνει οι Έλληνες επιστήμονες είναι πρώτης τάξεως, με αντικειμενικά κριτήρια. Παρά ταύτα, το πρόγραμμα "σκουντουφλάει" λόγω της γραφειοκρατίας στο υπουργείο Ανάπτυξης και τη Γενική Γραμματεία Ερευνάς και Τεχνολογίας. Μας έχει υποσχεθεί ο υπουργός, ο κ. Χατζηδάκης, να μιλήσουμε σχετικά αλλά υποτίθεται ότι προσπαθούμε να βρεθούμε στο τηλέφωνο επί έναν μήνα και δεν τα καταφέρνει...»
Πέραν της γραφειοκρατίας, τι άλλο κρατά την Ελλάδα «σκλαβωμένη» στην ασημαντότητα;
«Η επιδημία αναξιοκρατίας. Βρίσκεις άτομα σε θέσεις-κλειδιά τα οποία δεν έχουν τις ικανότητες να κατανοήσουν ούτε καν το ελατήριο για να ενεργήσουν για το καλό της χώρας. Αυτό δεν το συναντάς ούτε στην Αμερική ούτε στην Ευρώπη. Δεν βλέπεις να βρίσκονται σε ηγετικές θέσεις άνθρωποι που δεν είναι καταρτισμένοι. Θυμάμαι τις πυρκαγιές του 2007, όταν ο πρωθυπουργός είπε: "Έδωσα εντολή να γίνουν αυτά κι αυτά". Δεν ξέρω αν οι πολιτικοί το καταλαβαίνουν αλλά όταν έχεις σε διάφορες θέσεις ανθρώπους οι οποίοι έχουν διορισθεί αναξιοκρατικά και δεν έχουν τις ειδικότητες να κάνουν τη δουλειά τους σε αυτό το επίπεδο, εάν αυτό προχωρεί μέχρι και τον τελευταίο πυροσβέστη ο οποίος είναι πιθανώς ανεκπαίδευτος επειδή ο προϊστάμενος δεν ξέρει πώς πρέπει να τον εκπαιδεύσει, όταν δίνεις εσύ μια εντολή να γίνει κάτι, ποιος θα την εκτελέσει, αν η γνώση δεν υπάρχει σε κανένα επίπεδο; Αλλάζει αυτό το πράγμα; Πρέπει να βρεθεί ένας πολιτικός ηγέτης ο οποίος να μην ενδιαφέρεται να μείνει στην εξουσία πάνω από 4 χρόνια και να κάνει μια επανάσταση στην κουλτούρα της χώρας».
Ένα νέο παιδί με έφεση στη μελέτη, με ταλέντο και όνειρο να ακολουθήσει τα δικά σας βήματα, τι θα το συμβουλεύατε;
«Λυπάμαι για την απάντηση που πρέπει να δώσω αλλά αυτό το παιδί, όπως μου το περιγράφετε, πρέπει να φύγει από την Ελλάδα. Να πάει στο εξωτερικό. Διότι οι αξίες που κυριαρχούν στην Ελλάδα και με τις οποίες αυτό το παιδί θα έρθει αντιμέτωπο, δεν είναι αυτές που θα του επιτρέψουν να προοδεύσει. Το παιδί σ' αυτή τη χώρα περιμένει να πάρει ένα χαρτί, όχι για να μάθει, αλλά για να διοριστεί με τη βοήθεια κάποιου συγγενή στο Δημόσιο. Αυτό δεν είναι φιλοδοξία που θα οδηγήσει τη χώρα στην πρόοδο. Είναι ένα αδιέξοδο. Το ίδιο παιδί, αν βγει έξω, θα δει ότι υπάρχει αξιοκρατία, θα ξέρει ότι οι κανόνες συμπεριφοράς είναι συγκεκριμένοι και ότι εφαρμόζονται και ότι όταν δουλέψει, θα αναγνωριστεί και θα προωθηθεί. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση και ικανοποίηση για ένα παιδί από το να ξέρει ότι αναγνωρίζονται οι προσπάθειές του, να κάθεται με τον καθηγητή του ή τον μέντορά του και να του λέει εκείνος "θα σου δώσω κι αυτή την ευθύνη" και να το προωθεί συνεχώς σε όλα τα επίπεδα».
Από όσους εργάστηκαν για το συγκεκριμένο πρότζεκτ και ενδεχομένως δεν το δουν να προχωράει, θα φύγουν κάποιοι έξω;
«Βέβαια. Πολλοί από αυτούς είναι ικανότατοι άνθρωποι και ακριβώς επειδή είναι ικανοί, το εξωτερικό τούς θέλει. Κι όταν τους προσφέρουν μια θέση, θα πάνε. Όμως θα είναι μεγάλη απογοήτευση για αυτούς τους νέους ανθρώπους που δούλεψαν με τόση αυταπάρνηση, ευφυΐα και ταλέντο, να διαπιστώσουν ότι αυτή η χώρα είναι κολλημένη σε βάλτο και αδυνατεί να "περπατήσει"».
Εσείς πώς πήρατε την απόφαση να μετοικήσετε στην Αμερική;
«Κατά κάποιον τρόπο η απόφαση ήταν προειλημμένη. Ο πατέρας μου ήταν μετανάστης, πηγαινοερχόταν στην Αμερική και είχε συγκεντρώσει ένα ορισμένο ποσό για να πάω πανεπιστήμιο εκεί».
Πώς και το σκέφτηκε έτσι;
«Τότε στην Ελλάδα η επιβίωση ήταν ακόμη πολύ δύσκολη. Τι θα γινόσουνα; Εγώ είχα κλίση και προς τη φιλολογία και προς τα μαθηματικά. Η μητέρα μου μού έλεγε: "Να ξεχάσεις τη φιλολογία. Θα πεινάσεις!"»
Την ξεχάσατε τη φιλολογία;
«Δεν την ακολούθησα ως επάγγελμα αλλά δεν την ξέχασα και τελείως. Η γυναίκα μου είναι φιλόλογος, ενώ μου αρέσει να διαβάζω λογοτεχνία».
Τι διαβάζετε;
«Δυστυχώς, δεν προλαβαίνω πολλά. Τελευταία διάβασα το βιβλίο της κ. Δημουλά, συναδέλφου μου στην Ακαδημία, ποίηση. Μου αρέσει πολύ η ιστορία. Είχα διαβάσει τα βιβλία του Ομπάμα πριν να κατεβεί υποψήφιος. Δεν διαβάζω μυθιστορήματα. Η σύζυγός μου διαβάζει πάρα πολύ και μου λέει πολλά για τη ροή της λογοτεχνίας».
Στην πατρίδα σας τη Χίο πηγαίνετε;
«Ήμουν εκεί μέχρι το πρωί του Πάσχα. Είχα πάει για 4 ημέρες, η ενορία μου είναι μία από τις δύο στον ρουκετοπόλεμο, ήμουν κι εγώ, στα νιάτα μου, "ρουκετατζής". Κατάγομαι από τον Βροντάδο, υπάρχει εκεί το σπίτι του παππού το οποίο έχουμε φτιάξει και επισκεπτόμαστε. Αλλά το πρωί του Πάσχα έφυγα για το Ντένβερ Κολοράντο αφού είμαι σε μια επιτροπή της NASA που ελέγχει ένα πρόγραμμα για αποστολή στον Κρόνο. Λέγεται Juno».
Από τη Χίο φαίνονται ομορφότερα τα άστρα ή από το Κολοράντο;
«Όταν μεγάλωνα δεν υπήρχε ρύπανση, ο ουρανός ήταν πολύ καθαρός, καθόμασταν με τους φίλους μου, κοιτούσαμε τα αστέρια και λέγαμε: "Άραγε υπάρχει ζωή εκεί, θα πάμε ποτέ πουθενά". Πού να ξέρω τότε τι μου εμέλλετο;»
Συνέντευξη στον Γιάννη Τριανταφύλλου
στην “Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία»
Σάββατο 16 Μαΐου 2009
Η ευτυχία στην απλότητα...
...Να ξαναγίνουμε φτωχοί.
Όπως ήμασταν πάντα.
Όπως οι ήρωες των παλιών αναγνωστικών που οι γιαγιάδες έμοιαζαν με γιαγιάδες κι όχι με συνταξιούχες πόρνες.
Όπου οι μπαμπάδες επέστρεφαν το μεσημέρι για να καθίσει ΟΛΗ η ελληνική οικογένεια στο τραπέζι και να φάει το σεμνό φαγητό –όσπρια πεντανόστιμα και ζαρζαβατικά με μαύρο ψωμί μοσχοβολιστό- ενώ η γάτα και ο σκύλος περίμεναν στωικά να 'ρθει η σειρά τους...
Να ξαναγίνουμε φτωχοί όπως ήμασταν πριν σαράντα και πενήντα χρόνια.
Τότε που ονειρευόμασταν εν μέσω γκρι, μπλε και μπεζ χρωμάτων, τότε που καμιά Ελληνίδα δεν φιλοδοξούσε να γίνει ψευδοξανθιά, τότε που η λάσπη κολλούσε συμπαθητικά στα παπούτσια μαςκαι οι αυθεντικοί ζήτουλες βρίσκονταν έξω απ' τις εκκλησιές περιμένοντας το τέλος της λειτουργίας και του μνημόσυνου.
Να ξαναγίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι, χωρίς κινδύνους να ξεστρατίσουν οι αρχιμανδρίτες προς την ψηφιακή παιδοφιλία.
Να βρούμε ξανά τις σωστές μας κλίμακες χωρίς αγωνία παρκαρίσματος και παχυσαρκίας.
Να ξαναβρούμε τη γεύση του «μπατιρόσπορου»,των ελαχιστοποιημένων αναγκών, να ανακαλύψουμε εκ νέου τον ποδαρόδρομο και το συγκινητικό μοντέλο της «γυναίκας της Πίνδου».
Μόνο με τέτοιες ηρωικές διαδρομές ενδεχομένως να ακυρώσουμε το κόμπλεξ μας έναντι του Μπραντ Πιτ και της Ναόμι Κάμπελ.
Να ξαναβρούμε -γιατί όχι- και τους παλιούς καλούς εχθρούς (κυρίως από τα βόρεια) που σήμερα τους έχουμε σκλάβους στα παβιγιόν μας.
Να ξετρελαθούμε από την επικοινωνιακή μας υστερία με τα σιχαμένα κινητά τηλέφωνα που κατάργησαν κάθε έννοια ιδιωτικής ζωής.
Να σκάψουμε στις αυλές -όσοι έχουν αυλές- και να κάνουμε παραδοσιακούς ασβεστόλακκους για να ασπρίζουμε τα δέντρα έτσι για καλαισθησία και υγεία.
Να βρούμε πάλι τη σημασία του χώματος καταργώντας το καυσαέριο του επάρατου τρέχοντος πολιτισμού. Να εφεύρουμε τις παλιές νοσοκόμες που σέρνονταν από σπίτι σε σπίτι ρίχνοντας ενέσεις πενικιλίνης στα οπίσθια ολόκληρου του Εθνους.
Να προσδιορίσουμε ξανά την ντροπή και τον «σεβασμό» προσέχοντας το βλακώδες λεξιλόγιο των τέκνων μας.
Επιτέλους, όποιο τέρας βρίζει ή χρησιμοποιεί την πάνδημη και πολυμορφική λέξη «ΜΑΛΑΚΑΣ» πάνω από εκατό φορές την ημέρα να το μπουκώνουμε με «κόκκινο πιπέρι εξόχως καυτερό», όπως τον καιρό της εξαίρετης φτώχειας μας.
Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα κουλά μας χέρια σε δουλειές που σήμερα δίνουμε του κόσμου τα λεφτά, όπως μεταποίηση ρούχων, αλλαγές γιακάδων στα πουκάμισα, καρικώματα στις κάλτσες, υδραυλικές και σχετικές εργασίες.
Να απαγορευτεί διά ροπάλου το γκαζόν που για μας τους πρώην φτωχούς δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Στη θέση του να φυτευτούν λαχανικά ή και οπωροφόρα για να μην καλοσυνηθίζουμε την κάστα των μανάβηδων. Κάποτε ο μαϊντανός, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα ήταν τα βασικά καλλωπιστικά των κήπων μας.
Να επανακτήσουμε το κύρος μας, χρησιμοποιώντας βοϊδόπουτσες, βέργες κι ό,τι τέλος πάντων απαιτούσε ο βασικός σωφρονιστικός κώδικας τα χρόνια της περήφανης ανέχειας..
Σταματήστε τις ψυχολογίες και τις παραφιλολογίες για τα «τραύματα» των παιδιών.
Μόνο λύσεις γήινες και πρακτικές -χωρίς ενστάσεις από τον Ρομπέν της ευαισθησίας, τον ΣΥΡΙΖΑ- θα αποκαταστήσουν την τρέλα και το χάος που υπαινίσσονται οι στατιστικές.
Να θυμηθούν οι Νεοέλληνες πως προέρχονται απ' τον Μεγαλέξανδρο, από τον Μιλτιάδη, τον Αριστείδη και προφανώς απ' τον... Αλκιβιάδη, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να βάλουν σε ενέργεια τον «δίκαιο θυμό» αν συμπέσουν με ληστές τραπεζών, περιπτέρων, σούπερ μάρκετ και κοσμηματοπωλείων.
Κανένας δισταγμός. Τα παλιά χρόνια για ψύλλου πήδημα σε μπαγλάρωναν.
Θυμήσου και κόψ' τους τα χέρια ή και τα αχαμνά.
Επιτέλους ας σταματήσουμε την ευρωπαϊκή μας ψυχοπάθεια. ΠΟΤΕ κανένας Έλληνας δεν έγινε σωστός Ευρωπαίος.
Ούτε καν ο Αβραμόπουλος ούτε καν ο Σημίτης και άλλοι τέτοιοι που μου διαφεύγουν. Απ' τον καιρό που σταματήσαμε να θυμώνουμε σωστά, την πατήσαμε.
Σταματήστε το «ντόπινγκ» με το τσουλαριό των λαϊκών ασματομουλάρων. ΠΟΣΟΥΣ ΠΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΧΩΡΑ Η ΕΛΛΑΣ, κύριοι καναλάρχες της πλάκας;
Δεν είναι καιρός να ξεβρωμίσει ο τόπος απ' τους εκφραστές του τραγουδιστικού Κάμα Σούτρα; ΠΟΙΟΣ θα μαζέψει τις ελιές στα περιβόλια όταν ο κάθε πικραμένος ονειρεύεται να γίνει αφίσα στη Συγγρού;
ΠΟΙΟΣ θα καθαρίσει τη Συγγρού απ' το αίσχος της καψουρικής ταπετσαρίας, κύριοι δήμαρχοι;
Οι τραβεστί; Οι καημένες οι τραβεστί έχουν άλλες υποχρεώσεις...
Μη φοβάστε τη φτώχεια. Η πατρίδα μας είναι ευλογημένη έστω κι αν δεν παράγει λαμαρίνες αυτοκινήτων ή καλής ποιότητας νάρκες και όπλα για τους τριτοκοσμικούς..
Θυμηθείτε την ευλογία του ελαιόλαδου, της κορινθιακής σταφίδας, του χαλβά Φαρσάλων, των εσπεριδοειδών, της σαρδέλας και των λατρεμένων ραδικιών.
Λάδι, χόρτα, ελίτσες, λίγο τυρί και ψωμί ζεστό, να φρεσκάρουμε στο μνημονικό μας το παλιό αναγνωστικό του Δημοτικού.
Το ξέρω πως είναι ζόρι να κόψουμε το σούσι απότομα, όμως ήρθε ο καιρός να αναβιώσουμε την όπερα της πεντάρας, της δεκάρας και των άλλων χρηστικών μας αξεσουάρ.
Μια δοκιμή νομίζω πως θα μας πείσει... ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ και ο θεός των μικρών πραγμάτωνμαζί μας.
Γιάννης Ξανθούλης
Όπως ήμασταν πάντα.
Όπως οι ήρωες των παλιών αναγνωστικών που οι γιαγιάδες έμοιαζαν με γιαγιάδες κι όχι με συνταξιούχες πόρνες.
Όπου οι μπαμπάδες επέστρεφαν το μεσημέρι για να καθίσει ΟΛΗ η ελληνική οικογένεια στο τραπέζι και να φάει το σεμνό φαγητό –όσπρια πεντανόστιμα και ζαρζαβατικά με μαύρο ψωμί μοσχοβολιστό- ενώ η γάτα και ο σκύλος περίμεναν στωικά να 'ρθει η σειρά τους...
Να ξαναγίνουμε φτωχοί όπως ήμασταν πριν σαράντα και πενήντα χρόνια.
Τότε που ονειρευόμασταν εν μέσω γκρι, μπλε και μπεζ χρωμάτων, τότε που καμιά Ελληνίδα δεν φιλοδοξούσε να γίνει ψευδοξανθιά, τότε που η λάσπη κολλούσε συμπαθητικά στα παπούτσια μαςκαι οι αυθεντικοί ζήτουλες βρίσκονταν έξω απ' τις εκκλησιές περιμένοντας το τέλος της λειτουργίας και του μνημόσυνου.
Να ξαναγίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι, χωρίς κινδύνους να ξεστρατίσουν οι αρχιμανδρίτες προς την ψηφιακή παιδοφιλία.
Να βρούμε ξανά τις σωστές μας κλίμακες χωρίς αγωνία παρκαρίσματος και παχυσαρκίας.
Να ξαναβρούμε τη γεύση του «μπατιρόσπορου»,των ελαχιστοποιημένων αναγκών, να ανακαλύψουμε εκ νέου τον ποδαρόδρομο και το συγκινητικό μοντέλο της «γυναίκας της Πίνδου».
Μόνο με τέτοιες ηρωικές διαδρομές ενδεχομένως να ακυρώσουμε το κόμπλεξ μας έναντι του Μπραντ Πιτ και της Ναόμι Κάμπελ.
Να ξαναβρούμε -γιατί όχι- και τους παλιούς καλούς εχθρούς (κυρίως από τα βόρεια) που σήμερα τους έχουμε σκλάβους στα παβιγιόν μας.
Να ξετρελαθούμε από την επικοινωνιακή μας υστερία με τα σιχαμένα κινητά τηλέφωνα που κατάργησαν κάθε έννοια ιδιωτικής ζωής.
Να σκάψουμε στις αυλές -όσοι έχουν αυλές- και να κάνουμε παραδοσιακούς ασβεστόλακκους για να ασπρίζουμε τα δέντρα έτσι για καλαισθησία και υγεία.
Να βρούμε πάλι τη σημασία του χώματος καταργώντας το καυσαέριο του επάρατου τρέχοντος πολιτισμού. Να εφεύρουμε τις παλιές νοσοκόμες που σέρνονταν από σπίτι σε σπίτι ρίχνοντας ενέσεις πενικιλίνης στα οπίσθια ολόκληρου του Εθνους.
Να προσδιορίσουμε ξανά την ντροπή και τον «σεβασμό» προσέχοντας το βλακώδες λεξιλόγιο των τέκνων μας.
Επιτέλους, όποιο τέρας βρίζει ή χρησιμοποιεί την πάνδημη και πολυμορφική λέξη «ΜΑΛΑΚΑΣ» πάνω από εκατό φορές την ημέρα να το μπουκώνουμε με «κόκκινο πιπέρι εξόχως καυτερό», όπως τον καιρό της εξαίρετης φτώχειας μας.
Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα κουλά μας χέρια σε δουλειές που σήμερα δίνουμε του κόσμου τα λεφτά, όπως μεταποίηση ρούχων, αλλαγές γιακάδων στα πουκάμισα, καρικώματα στις κάλτσες, υδραυλικές και σχετικές εργασίες.
Να απαγορευτεί διά ροπάλου το γκαζόν που για μας τους πρώην φτωχούς δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Στη θέση του να φυτευτούν λαχανικά ή και οπωροφόρα για να μην καλοσυνηθίζουμε την κάστα των μανάβηδων. Κάποτε ο μαϊντανός, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα ήταν τα βασικά καλλωπιστικά των κήπων μας.
Να επανακτήσουμε το κύρος μας, χρησιμοποιώντας βοϊδόπουτσες, βέργες κι ό,τι τέλος πάντων απαιτούσε ο βασικός σωφρονιστικός κώδικας τα χρόνια της περήφανης ανέχειας..
Σταματήστε τις ψυχολογίες και τις παραφιλολογίες για τα «τραύματα» των παιδιών.
Μόνο λύσεις γήινες και πρακτικές -χωρίς ενστάσεις από τον Ρομπέν της ευαισθησίας, τον ΣΥΡΙΖΑ- θα αποκαταστήσουν την τρέλα και το χάος που υπαινίσσονται οι στατιστικές.
Να θυμηθούν οι Νεοέλληνες πως προέρχονται απ' τον Μεγαλέξανδρο, από τον Μιλτιάδη, τον Αριστείδη και προφανώς απ' τον... Αλκιβιάδη, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να βάλουν σε ενέργεια τον «δίκαιο θυμό» αν συμπέσουν με ληστές τραπεζών, περιπτέρων, σούπερ μάρκετ και κοσμηματοπωλείων.
Κανένας δισταγμός. Τα παλιά χρόνια για ψύλλου πήδημα σε μπαγλάρωναν.
Θυμήσου και κόψ' τους τα χέρια ή και τα αχαμνά.
Επιτέλους ας σταματήσουμε την ευρωπαϊκή μας ψυχοπάθεια. ΠΟΤΕ κανένας Έλληνας δεν έγινε σωστός Ευρωπαίος.
Ούτε καν ο Αβραμόπουλος ούτε καν ο Σημίτης και άλλοι τέτοιοι που μου διαφεύγουν. Απ' τον καιρό που σταματήσαμε να θυμώνουμε σωστά, την πατήσαμε.
Σταματήστε το «ντόπινγκ» με το τσουλαριό των λαϊκών ασματομουλάρων. ΠΟΣΟΥΣ ΠΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΧΩΡΑ Η ΕΛΛΑΣ, κύριοι καναλάρχες της πλάκας;
Δεν είναι καιρός να ξεβρωμίσει ο τόπος απ' τους εκφραστές του τραγουδιστικού Κάμα Σούτρα; ΠΟΙΟΣ θα μαζέψει τις ελιές στα περιβόλια όταν ο κάθε πικραμένος ονειρεύεται να γίνει αφίσα στη Συγγρού;
ΠΟΙΟΣ θα καθαρίσει τη Συγγρού απ' το αίσχος της καψουρικής ταπετσαρίας, κύριοι δήμαρχοι;
Οι τραβεστί; Οι καημένες οι τραβεστί έχουν άλλες υποχρεώσεις...
Μη φοβάστε τη φτώχεια. Η πατρίδα μας είναι ευλογημένη έστω κι αν δεν παράγει λαμαρίνες αυτοκινήτων ή καλής ποιότητας νάρκες και όπλα για τους τριτοκοσμικούς..
Θυμηθείτε την ευλογία του ελαιόλαδου, της κορινθιακής σταφίδας, του χαλβά Φαρσάλων, των εσπεριδοειδών, της σαρδέλας και των λατρεμένων ραδικιών.
Λάδι, χόρτα, ελίτσες, λίγο τυρί και ψωμί ζεστό, να φρεσκάρουμε στο μνημονικό μας το παλιό αναγνωστικό του Δημοτικού.
Το ξέρω πως είναι ζόρι να κόψουμε το σούσι απότομα, όμως ήρθε ο καιρός να αναβιώσουμε την όπερα της πεντάρας, της δεκάρας και των άλλων χρηστικών μας αξεσουάρ.
Μια δοκιμή νομίζω πως θα μας πείσει... ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ και ο θεός των μικρών πραγμάτωνμαζί μας.
Γιάννης Ξανθούλης
Δευτέρα 11 Μαΐου 2009
"Η έννοια της γνώσης είναι συνώνυμη με την ανατροπή. Όποιος την τοποθετεί δογματικά αυτομάτως αναιρεί την ιδιότητά του ως επιστήμονα..."
Ο αστροφυσικός Μάνος Δανέζης είναι ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων. Και γι’ αυτό βαθιά ουσιαστικός. Σαν παιδί που θέλει να βρει απάντηση στις ερωτήσεις του. Ένας επιστήμονας που ξέρει καλά να μας ταξιδεύει κι εμάς τους γήινους στα δύσκολα και μαγικά μονοπάτια του σύμπαντος. Που αναζητά την βαθύτερη χαρά και το μυστήριο της ζωής μέσα από τα σύννεφα της κοσμικής αστρόσκονης και του συμπαντικού φωτός. Έχοντας για μοναδική πυξίδα στο ταξίδι το νου του και τη σκέψη του.
- Γιατί διαλέξατε αυτό το δρόμο για να λύσετε τις απορίες σας;
- Δεν έχω σκεφτεί ποτέ γιατί διάλεξα αυτόν ακριβώς το δρόμο κι όχι κάποιον άλλο. Για τον ίδιο λόγο φαντάζομαι που ένας ζωγράφος όλως αναίτια πιάνει το χρωστήρα, ένας μουσικός ακουμπάει τα χέρια του στα πλήκτρα ενός πιάνου... Η μελέτη του κόσμου των άστρων δεν είναι αυτοσκοπός. Απλώς γνωρίζουμε ότι οι πραγματικοί νόμοι της φύσης εξελίσσονται κάτω από συνθήκες π.χ. πίεσης και θερμοκρασίας που δεν μπορούν να υπάρξουν στη γη. Αυτό σημαίνει ότι εδώ στη Γη μπορούμε να αντιληφθούμε ελαχιστότατες εκδηλώσεις ευρύτατων συμπαντικών νόμων τους οποίους πολύ θα θέλαμε να γνωρίζουμε σε ολόκληρη την έκτασή τους. Έτσι αναγκαζόμαστε ν’ απευθυνθούμε στο μεγάλο εργαστήριο του κόσμου των άστρων.
Εκεί οι συνθήκες είναι καταλληλότερες και πολλοί φυσικοί νόμοι εξελίσσονται σε όλη τους την έκταση. Ο κόσμος των άστρων, δηλαδή, και η μελέτη του είναι ένα μέσον να διερευνήσουμε τους ευρύτερους συμπαντικούς νόμους. Αυτό γίνεται διότι, όπως πιστεύουμε σήμερα, η πλήρης γνώση των συμπαντικών νόμων, αργά ή γρήγορα, θα οδηγήσει τον άνθρωπο στη λύση πολλών προαιώνιων ερωτημάτων, όπως το από που ερχόμαστε, τι είμαστε, πιο είναι το μέλλον μας σαν είδος.
- Δεν πιστεύετε δηλαδή ότι από κάπου πηγάζει αυτό, η κατεύθυνση που παίρνουμε στη ζωή;
- Πηγάζει από τη φύση του καθένα. Είναι μια παρόρμηση η οποία δε νομίζω ότι επιδέχεται κάποιας πρακτικής ερμηνείας. Δεν νομίζω ότι υπάρχει μια ανθρωπίνως λογικοφανής απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα.
- Κι όλες οι επιλογές που κάνουμε στη ζωή είναι παρορμήσεις;
- Όχι όλες. Οι επιλογές ζωής όμως πιστεύω πως ναι. Η επιλογή του συντρόφου μας, π.χ., είναι μια δευτερογενής επιλογή που μορφοποιείται, εκτός των άλλων, και μέσα από το κοινωνικό περιβάλλον που ζούμε και τους κανόνες του. Κάποιες ευρύτερες όμως επιλογές πιστεύω ότι οριοθετούνται πέρα από τα εξωτερικά και ανθρωπίνως γνωστά δεδομένα.
- Έχετε φτάσει πουθενά στη διάρκεια αυτής της αναζήτησης απαντήσεων; Έχετε καταλήξει κάπου;
- Υπάρχουν δυο ειδών απαντήσεις εδώ. Οι απαντήσεις που επιδέχονται επιστημονικής επεξεργασίας και μπορεί να διατυπωθούν ελεύθερα χωρίς το φόβο ότι θα γελάσει το ακροατήριο σου και κάποιες απαντήσεις οι οποίες είναι καθαρά προσωπικές. Που δεν εκφράζονται στο ευρύτατο κοινό αν δεν είσαι πολύ γνωστός, γιατί όπως όλοι γνωρίζουμε οι πολύ γνωστοί μπορεί να διατυπώνουν ελεύθερα, χωρίς κόστος, τις όποιες φιλοσοφικές και κοινωνικές ενοράσεις τους. Κι επειδή δε θεωρώ τον εαυτό μου μεγάλο ώστε να εξωτερικεύω τις φιλοσοφικές και προσωπικές μου απόψεις, κάποιες από αυτές τις κρατάω για μένα και το στενό περιβάλλον των φίλων μου. Είναι προσωπικές απόψεις αναπόδεικτες, στηρίζονται πάνω σε ενδείξεις επιστημονικές κι όχι ακόμα σε πλήρως αποδεκτές αποδείξεις. Είναι δυνατόν να μην δημιουργούνται στη σκέψη ενός ερευνητή κάποιες ενοράσεις, κάποιες απόψεις
φιλοσοφικές, που να στηρίζονται βέβαια σε επιστημονικά δεδομένα, γύρω από προαιώνια ανθρώπινα ερωτήματα; Του τι είμαστε, από που ερχόμαστε, που πάμε, ποιος είναι ο σκοπός της δημιουργίας...
- Πιστεύετε ότι πάμε κάπου;
- Τίποτα στη φύση δε γίνεται αναίτια, ανεξαρτήτως του αιτίου. Ομοίως κάθε αιτιατό γεγονός διέπεται από συγκεκριμένους νόμους εξέλιξης οι οποίοι, αν τους γνωρίζουμε σε όλη τους την έκταση, μπορούν να προβλέψουν πιθανές μελλοντικές εξελίξεις. Αυτή είναι μια βασική αρχή την οποία πιστεύω ακράδαντα. Κάποιος άλλος μπορεί να μου πει ότι έχω λάθος. Η άποψη μου αυτή, αν και βαθιά επιστημονική, δεν μπορεί ν’ αποδειχθεί με την κλασσική μέθοδο, δηλώνει όμως ξεκάθαρα το φιλοσοφικό υπόβαθρο των σύγχρονων επιστημονικών θεωριών. Είναι μια
επιστημονικοφιλοσοφική αρχή η οποία δημιουργείται αυθόρμητα, μέσα από μια βαθιά κατανόηση των φυσικών διαδικασιών, την οποία αποκτάς με κόπο μέσα από μια μακρόχρονη διαδρομή. Βέβαια πολλές άλλες επιστημονικές απόψεις τεκμηριώνονται με βάση τη σύγχρονη φυσική και τα μοντέρνα μαθηματικά, η λογική των οποίων βρίσκεται έξω από τα δεδομένα της «κοινής» ανθρώπινης λογικής. Δυστυχώς στην Ελλάδα οι σύγχρονες επιστημονικές απόψεις της φυσικής και των μαθηματικών δεν έχουν γίνει ακόμα κτήμα της ευρύτερης ανθρώπινης κοινότητας, δεν έχουν αφομοιωθεί. Όχι γιατί είναι δύσκολες. Προσωπικά πιστεύω ότι αντιστρατεύονται τις ευρύτερες κοινωνικές δομές.
- Με ποια έννοια;
-Θα αναφερθώ σε μια απλή ιδέα. Αν αποδειχθεί επιστημονικά ότι υπάρχει μετά θάνατον ζωή, τότε σαφέστατα θα υπάρξει ένας ανθρώπινος φόβος το τι πρέπει να κάνουμε σ’ αυτή τη ζωή, φοβούμενοι το μετά. Αντιθέτως αν αποδείξουμε επιστημονικά ότι τα πάντα τελειώνουν σ’ αυτή τη ζωή τότε ο καθένας θα σκεφτεί ότι δεν έχει τίποτα να χάσει αν κάνει τα πάντα, έντιμα ή ανέντιμα, για να περάσει καλά σ’ αυτή τη ζωή με όσα αυτό συνεπάγεται για την ευρύτερη λειτουργία της κοινωνικής δομής.
-Δηλαδή πιστεύετε ότι δεν υπάρχουν άλλες δομές και ανθρώπινες αξίες που μας κρατάνε σε μια αξιοπρεπή ζωή αλλά ότι είναι κυρίως ο φόβος της μετά θάνατον εμπειρίας;
- Δεν είμαι κοινωνιολόγος και δεν ξέρω, γενικότερα, ποια πράγματα δεν κάνουμε επειδή απλά φοβόμαστε ότι θα τιμωρηθούμε και πόσα δεν κάνουμε λόγω της εσωτερικής πολιτισμικής μας υπόστασης. Ένα από τα προβλήματα της σύγχρονης επιστήμης είναι να προσπαθήσει να απαντήσει, μέσω της βαθιάς κατανόησης των συμπαντικών νόμων, σε κάποια από τα θεμελιώδη ερωτήματα του ανθρώπου τα οποία προκαλούν συγκεκριμένες κοινωνικές συμπεριφορές.
-Υπάρχουν επιστήμονες που είναι εντελώς κάθετοι στην άρνησή τους για την ύπαρξη της ψυχής και των προαιώνιων ζητημάτων που την ταλανίζουν. Τι θα λέγατε πάνω σ’ αυτό;
- Το μόνο για το οποίο είναι σίγουρη η σημερινή επιστήμη είναι πως ό,τι γνωρίζει σήμερα είναι δεδομένο ότι θ’ αλλάξει ή θα ανατραπεί τα επόμενα χρόνια. Όπως γινόταν πάντοτε. Άρα ο δογματικός επιστήμονας είναι μη επιστήμονας. Αυτός ο οποίος τοποθετεί τη σημερινή γνώση δογματικά αυτομάτως αναιρεί την ιδιότητα του ως επιστήμονας. Βεβαίως είναι γνωστό ότι ο επιστημονικός δογματισμός, πολλές φορές, όταν εκφράζεται σε συνάρτηση με κάποια συγκεκριμένα φλέγοντα θέματα μπορεί να αποφέρει δόξα, φήμη, πλούτο. Δε σε καταξιώνει όμως σαν επιστήμονα. Ο επιστήμονας αμφιβάλλει για το οτιδήποτε. Και συνεχώς προσπαθεί να αναιρέσει και να διερευνήσει αν αυτό που σήμερα πιστεύουμε ως ορθό είναι τελικά λάθος. Η ιστορία της επιστήμης αποδεικνύει ότι πάντοτε οι επιστημονικές ιδέες του σήμερα
ανατρέπονται από τη γνώση του αύριο.
- Έτσι όπως το λέτε ούτε η επιστήμη μας παρέχει καμία σταθερότητα.
- Η επιστήμη μας δίνει σταθερότητα σε κάποια συγκεκριμένα περιορισμένης εμβέλειας θέματα. Μπορεί, π.χ., η επιστήμη να εκφράσει με σιγουριά τους νόμους κάτω από τους οποίους ένα σπίτι δε θα καταρρεύσει μετά από ένα σεισμό οκτώ ρίχτερ. Όμως, αν εφαρμόζαμε τους προηγούμενους νόμους σε ένα σπίτι στον Άρη και γινόταν εκεί ένας σεισμός 8 ρίχτερ, δεν μπορούμε να ξέρουμε αν εκεί το σπίτι θα έμενε όρθιο. Εξάλλου η επιστήμη δεν μπορεί να μας πει δογματικά το τι είναι ψυχή ή το τι είναι ζωή. Μπορεί να απαντήσει θετικά σε πολύ τεχνοκρατικές εφαρμογές μικρής έκτασης. Στο γήινο επίπεδο. Μιλάμε πάντοτε με βεβαιότητα για επιστημονικές πρακτικές που αφορούν τα πολύ στενά γήινα φυσικά φαινόμενα. Για κάποια από αυτά μπορούμε να έχουμε κάποιες σταθερές απόψεις κι όχι για όλα. Γιατί ποιος μπορεί ακόμα να πει και να προβλέψει με ακρίβεια και δογματική διάθεση την εξέλιξη των μεταβολών του γήινου υπεδάφους και ως εκ τούτου την ώρα και τον τόπο κάποιου του σεισμού; Κανείς. Το δόγμα είναι αντίπαλος της επιστήμης. Κανένας δογματικός δεν μπορεί να διεκδικήσει τον τίτλο του επιστήμονα.
- Μέσα σε αυτά που γνωρίζουμε σήμερα είναι και η μορφή του σύμπαντος που μας περιβάλλει;
- Σήμερα μπορούμε να πούμε ότι η μορφή του σύμπαντος είναι εντελώς διαφορετική από αυτή που πιστεύαμε μέχρι τώρα. Αυτή που διδάσκαμε ακόμα και στα πανεπιστήμια. Το σύμπαν έχει δυο χαρακτηριστικές ιδιότητες που το κάνουν αρκετά περίεργο. Όχι όμως και δυσκολονόητο. Το σύμπαν μας, στο σύνολό του, δεν υπακούει την Ευκλείδεια γεωμετρία και τη Νευτώνεια φυσική, όπως πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Έχει δε και μια ακόμα παράδοξη ιδιότητα. Οι διαστάσεις του είναι παραπάνω από τρεις, είναι τουλάχιστον τέσσερις. Αυτό το έχουμε αποδείξει. Αυτές οι τρεις αναιρετικές ιδιότητες του δίνουν μια περίεργη όψη. Όσο κι αν φανεί παράξενο την πραγματική μορφή του σύμπαντος δεν μπορούμε να την αντιληφθούμε με τις
ανθρώπινες αισθήσεις μας. Αυτό το οποίο αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας είναι απλώς μια απειροελάχιστη έκφραση κάποιων απειροελάχιστων κανόνων και ιδιοτήτων του σύμπαντος. Ας πούμε ότι είναι μια σκιά του πραγματικού σύμπαντος.
- Αν κατάλαβα καλά αυτό που βλέπω εκεί απέναντι δεν είναι ακριβώς η πολυκατοικία που νομίζω ότι βλέπω αλλά κάτι άλλο;
- Είναι σκιά κάποιου πράγματος το οποίο υπάρχει. Κάποιου άλλου πράγματος κάποιας άλλης μορφής και όχι μιας πολυκατοικίας όπως την αντιλαμβάνονται οι ατελείς ανθρώπινες αισθήσεις. Εδώ είναι πολύ ενδιαφέρον να αντιληφθούμε την έννοια της ύλης. Ρωτήστε τον οποιοδήποτε φυσικό, νομπελίστα ή διάσημο φυσικό να σας πει αν, με τον κλασσικό επιστημονικό τρόπο, μπορεί να δώσει έναν αυτοσυνεπή, επιστημονικό ορισμό του τι είναι ύλη. Δεν υπάρχει επιστημονικός ορισμός της ύλης.
- Ύλη είναι αυτό που μπορούμε ν’ αγγίξουμε, εμείς οι απλοί άνθρωποι έτσι το καταλαβαίνουμε.
-Η επιστήμη όμως δεν το αντιλαμβάνεται έτσι. Πρέπει να μπορεί να της δώσει κάποιον επιστημονικό και μη φιλοσοφικό ορισμό. Τι είναι ύλη; Αυτό το οποίο μπορώ ν’ ακουμπήσω; Ναι, αλλά μπορούμε να αποδείξουμε ότι αυτό το οποίο νομίζουμε ότι ακουμπάμε δεν το ακουμπάμε ποτέ. Γνωρίζει πλέον η φυσική ότι τα τελευταία δομικά συστατικά του χεριού μας την ώρα που λέμε ότι ακουμπάμε ένα τραπέζι απέχουν, σχετικά, άπειρη απόσταση από τα πρώτα δομικά του τραπεζιού. Ξέρουμε σήμερα ότι αυτό που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας είναι ψευδές. Ας πάρουμε για παράδειγμα το μάτι μας. Πρώτον έχει τη δυνατότητα να
αντιλαμβάνεται μόνο κάποιες από τις ακτινοβολίες που έρχονται μέχρι τη γη. Αυτό σημαίνει ότι ένα πλήθος εικόνων που εκπέμπονται σε φως που δεν μπορεί το μάτι μας να δει, δεν τις αντιλαμβάνεται καθόλου. Δεύτερον, το μάτι μας μπορεί να διακρίνει σαν ανεξάρτητα, αντικείμενα που βρίσκονται σε κάποια απόσταση μεταξύ τους, μεγαλύτερη από μια στοιχειώδη. Αν η απόσταση μεταξύ δυο αντικειμένων είναι μικρότερη τότε το μάτι μας τα αντικείμενα αυτά τα αντιλαμβάνεται ως ένα. Αν έχουμε π.χ. πολύ κοντά δυο φωτιές σ’ ένα πολύ μακρινό βουνό θα τις δούμε σαν μια φωτιά. Τέλος, το μάτι μας δεν μπορεί να αντιληφθεί αντικείμενα μικρότερα από κάποιες ελάχιστες διαστάσεις, όπως κόκκους σκόνης, ιούς κλπ. Αν όμως οι αισθήσεις μας είχαν άπειρες δυνατότητες το μάτι μας θα μπορούσε να αντιληφθεί την ύπαρξη των στοιχειωδών σωματιδίων. Θα μπορούσε να αντιληφθεί, ας πούμε, ότι το δέντρο
και ο άνθρωπος που στέκεται δίπλα του δεν υπάρχουν με τον τρόπο που οι αισθήσεις μας αντιλαμβάνονται αλλά σαν δυο πυκνώματα από στοιχειώδη σωμάτια. Δέντρο και άνθρωπος θα ήταν φτιαγμένοι από τα ίδια στοιχειώδη υλικά. Κι ο χώρος που θα παρεμβαλλόταν ανάμεσα τους δε θα ήταν κενός. Μια απειρία από ελαχιστότατα σωματίδια θα έπλεαν και θα συνέδεαν το δέντρο με το κορμί του ανθρώπου. Τα πάντα θα ήταν ένας απέραντος χυλός κι αυτό που σήμερα λέμε αντικείμενο δε θα ’ταν τίποτ’ άλλο από ένα ενεργειακό πύκνωμα μέσα σ’ αυτό το χυλό. Άρα αυτό που λέμε εξατομικευμένη ύλη σήμερα, δε θα ήταν τίποτ’ άλλο από το πύκνωμα ενός συνεχούς ενεργειακού ρευστού. Όλα θα ήταν ένα. Όλα θα επικοινωνούσαν μεταξύ τους. Μια παγκόσμια ψυχή με διαφορετικές πυκνότητες σε κάθε σημείο της. Δε θα
υπήρχε μοναξιά, δε θα υπήρχε εξατομικευμένο αντικείμενο. Η συνέχεια του χωροχρόνου που διαβάζουμε σε πάρα πολλά βιβλία θα είχε συντελεστεί.
-Πιστεύετε πράγματι πως μια τέτοια γνώση θα έλυνε προβλήματα όπως αυτό της ανθρώπινης μοναξιάς;
-Η συνειδητοποίηση της ψευδαίσθησης των εικόνων των αισθήσεων μας πιστεύω ότι μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο σε καινούργια μονοπάτια. Δεν υπάρχουν ποτέ άνθρωποι απομονωμένοι. Δεν τους χωρίζει κενό. Τους συνδέει φως, ακτινοβολία. Είναι πυκνώματα του ίδιου υλικού και πάντοτε επικοινωνούν μεταξύ τους. Αν νοιώθουμε ψυχικά μόνοι είναι γιατί δεν κατανοούμε τη συνέχεια των πάντων μέσα στο σύμπαν. Δεν αισθανόμαστε, δεν έχουμε αυξήσει την ευαισθησία των αισθήσεων μας, με όλη τη διάσταση της λέξης, που θα μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε μόνοι. Η μοναξιά είναι προσωπικό μας πρόβλημα, δεν είναι πρόβλημα της φύσης. Η φύση δε μας γέννησε μόνους, γίναμε μόνοι. Βιώνουμε τη μοναξιά που είναι αποτέλεσμα δικών μας πράξεων και δικής μας αντίληψης.
- Έχω την αίσθηση ότι μιλώντας για τη σύγχρονη αστροφυσική αγγίζουμε και πεδία που θα τα λέγαμε μεταφυσικά. Τα αγγίζουμε ή τα ξεπερνάμε, τι απ’ τα δυο;
- Η σύγχρονη φυσική έχει διεμβολίσει δραματικά κομμάτια που άνηκαν στη μεταφυσική ή, ας το πούμε κι αυτό, στην τρέχουσα θεολογία. Εξακολουθεί όμως η φυσική να κρατάει μέσα της όλο το θετικό χαρακτήρα της. Τα κομμάτια τα οποία πήρε για τον εαυτό της εξακολουθούν να είναι αποδεικτικά. Η επιστήμη έχει ερμηνεύσει σε πολλές περιπτώσεις με τις σύγχρονες θεωρίες της πολλά φαινόμενα, που κάποτε θεωρούνταν ως μεταφυσικά ή θεολογικά, εντάσσοντας τα στο σώμα των θετικών επιστημών. Για το λόγο αυτό, όπως λέγεται χαριτολογώντας από τους φυσικούς, η κβαντική φυσική είναι η θεολογία του μέλλοντος. Αυτό βέβαια μην το πάρουμε σοβαρά και δημιουργηθούν προβλήματα. Απλώς ο προηγούμενος αστεϊσμός σημαίνει ότι θα αποδειχθούν με τέτοιο τρόπο θεολογικές ή φιλοσοφικές ιδέες ώστε
πλέον δε θα ανήκουν στη θεολογία, τη φιλοσοφία ή τη μεταφυσική αλλά στη σύγχρονη φυσική.
- Μπορείτε να μου δώσετε ένα παράδειγμα;
- Ας πάρουμε δυο φωτόνια τα οποία στο παρελθόν είχαν επιδράσει στενά μεταξύ τους. Ας θεωρήσουμε ότι μετά από την επίδραση αυτή απομακρύνθηκαν τόσο πολύ ώστε να βρίσκονται στα δυο άκρα του σύμπαντος. Αυτό που γνωρίζουμε σήμερα είναι ότι αφού κάποτε είχαν επιδράσει μεταξύ τους δεν είναι δυο ανεξάρτητα φωτόνια, θεωρούνται σαν ένα. Για το λόγο αυτό ονομάζω πολλές φορές χαριτολογώντας τα φωτόνια αυτά «ερωτευμένα φωτόνια.» Τι σημαίνει όμως αυτό; Ότι παρότι βρίσκονται στα δυο άκρα του σύμπαντος, αν γεμίσω με κάποιες πληροφορίες το ένα αυτομάτως οι πληροφορίες θα βρεθούν και στο άλλο. Αυτό δεν
είναι μεταφυσική, είναι φυσική και μάλιστα αποδεδειγμένη πειραματικά. Και καταλαβαίνει κανείς τις θεολογικές και φιλοσοφικές προεκτάσεις που μπορεί να δοθούν σ’ αυτό το φαινόμενο . Αυτό σημαίνει ότι εάν το ένα φωτόνιο βρίσκεται στη Γη και το άλλο στο α του Κενταύρου, τότε αν στο α του Κενταύρου συμβεί κάτι, την ίδια στιγμή η πληροφορία αυτή έχει μεταφερθεί στο φωτόνιο που βρίσκεται στη Γη. Το φωτόνιο αυτό βέβαια μπορεί να βρίσκεται στον εγκέφαλό μας. Το αν θα πάρουμε αυτή την πληροφορία είναι πρόβλημα δικό μας και των αισθήσεών μας. Η πληροφορία υπάρχει εδώ. Ας αναπτύξουμε λοιπόν αυτό που λέγεται άνθρωπος, αυτό που λέγεται νους, αισθήσεις, για να μπορέσουμε να καταλαβαίνουμε τις πληροφορίες από το α του Κενταύρου την ίδια στιγμή που γεννιόνται εκεί.
-Είναι αυτό που πολλές φορές λέτε, ότι «αυτόν τον κόσμο τον κατακτάς μόνο με την ψυχή σου».Απ’ την άλλη μου φαίνεται πιο ενδιαφέρον που βλέπω το δέντρο κι όχι το χυλό από τα στοιχειώδη σωμάτια. Μήπως τελικά τα αισθητήρια όργανά μας είναι καλά καμωμένα έτσι όπως είναι φτιαγμένα;
- Το ότι βλέπουμε τον κόσμο όπως τον βλέπουμε είναι όπως είπαμε μια ιδιομορφία των αισθήσεων μας. Αυτό το πύκνωμα το οποίο λέμε άνθρωπο έχει διαμορφώσει έτσι τα αισθητήρια του ώστε να κάνει εύκολη τη ζωή του. Κι όμορφη μπορώ να πω. Ο κόσμος λοιπόν είναι έτσι γιατί εμείς είμαστε κατασκευασμένοι έτσι. Να κάνουμε εδώ μια παρατήρηση: οι αισθήσεις μας λειτουργούν πάρα πολύ καλά όταν είναι να μελετήσουμε χώρους πολύ πιο κοντινούς μας, όπως είναι το πλανητικό μας σύστημα Στην περίπτωση αυτή οι αισθήσεις μας δημιουργούν την ψευδαίσθηση του χρώματος, του όγκου, του σχήματος και δίνουν αυτή την πανδαισία μορφών και σχημάτων που βλέπουμε γύρω μας την οποία με τίποτα δεν μπορούμε να την ανταλλάξουμε. Όταν όμως θέλουμε να παρατηρήσουμε το σύμπαν σε πάρα πολύ
μεγάλη κλίμακα, δηλαδή να μελετήσουμε συμπαντικές μορφές, συστήματα κοσμικής έκφρασης, τότε οι αισθήσεις παραμένουν αδύνατες. Αλλά και σε αυτή την περίπτωση δε σημαίνει ότι δεν μπορούμε να μελετήσουμε επιστημονικά το σύμπαν. Το μελετάμε με άλλα εργαλεία που δεν έχουν σχέση με τις αισθήσεις μας. Το περιγράφουμε μέσω μαθηματικών σχέσεων και φυσικών θεωριών που δεν έχουν αισθητά σχήματα και αντιστοιχήσεις. Δηλαδή μελετάμε το σύμπαν με μόνο όργανο το νου μας.
-Μέσω αυτών των εργαλείων που υποκαθιστούν την αδυναμία των αισθήσεων μπορούμε τελικά να δούμε το σύμπαν όπως είναι;
- Για να αντιληφθείς το σύμπαν πρέπει να αναγάγεις το νου σε μια έκτη υπέρ-αίσθηση. Κι αργά ή γρήγορα θα γίνει. Αυτό δεν είναι θέμα μύησης, είναι θέμα γνώσης. Το σύμπαν δεν είναι σταφιδόψωμο που διαστέλλεται. Δεν είναι σαμάρι, δεν είναι η επιφάνεια μιας σφαίρας όπως αναφέρεται σε άρθρα λαϊκής κατανάλωσης. Έχει σχήμα και μορφή μη αισθητά. Είναι μια ολότητα. Γεννήθηκε από κάτι που προϋπήρχε, άσχετα αν αυτό το κάτι δε θα μπορούσε να γίνει αντιληπτό από τις αισθήσεις μας. Δε γεννήθηκε απ’ το τίποτα. Γεννήθηκε από κάτι μη αισθητό. Το σύμπαν σύμφωνα με τις καινούργιες λογικές της φυσικής είναι ενιαίο αλλά
αποτελείται από πολλούς ανεξάρτητους κόσμους που σαν φυσαλίδες το γεμίζουν. Θα σας πω και κάτι ακόμα που φαίνεται περίεργο. Αυτό το οποίο γνωρίζουμε πλέον στην αστροφυσική, είναι πως ό,τι βλέπουμε σήμερα στο σύμπαν είναι εικόνες του παρελθόντος του. Και μάλιστα του απώτατου παρελθόντος του. Σκεφθείτε ένα πολύ μακρινό αστέρι που ξαφνικά αρχίζει να λάμπει. Το φως, του που ταξιδεύει με πεπερασμένη ταχύτητα, για να φτάσει μέχρι τη Γη και να το δούμε πρέπει να ταξιδεύει δισεκατομμύρια χρόνια. Μέσα σ’ αυτά τα χρόνια αυτό το άστρο μπορεί να έχει καταστραφεί. Εμείς λοιπόν μπορεί να βλέπουμε το φως του για δισεκατομμύρια χρόνια πιστεύοντας ότι υπάρχει ενώ αυτό να έχει καταστραφεί. Όσο πιο μακριά προχωράμε από τη γη τόσο πιο βαθιά μες το παρελθόν του σύμπαντος βλέπουμε.
-Και σε τι μας είναι χρήσιμα όλ’ αυτά;
-Εδώ είναι το μεγάλο ερώτημα. Ζώντας σε μια αχαρακτήριστη εποχή, η οποία θεωρεί ότι αναγκαίο για τον άνθρωπο είναι ό,τι γεμίζει την κοιλιά του και ό,τι ικανοποιεί τις αισθήσεις του, μας έχουν κάνει να πιστεύουμε ότι τίποτα άλλο δεν είναι χρήσιμο. Δηλαδή η ανάπτυξη του νου, του εγκεφάλου, κατά την άποψη ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας μας, δεν είναι χρήσιμη γιατί συνήθως δεν είναι παραγωγική, δεν μπορεί δηλαδή να αποφέρει άμεσο οικονομικό κέρδος. Τι θα γινόταν όμως αν σκεφτόταν με τον ίδιο τρόπο η κοινωνία την εποχή της ανακάλυψης του ηλεκτρισμού; Τι θα γινόταν αν η τότε κοινωνία έλεγε: «Μα δεν είναι χρήσιμος ο ηλεκτρισμός, δεν κερδίζω τίποτα από τον ηλεκτρισμό. Γιατί να επιτρέψω σε κάποιους ανθρώπους να ξοδεύουν χρήματα, χρόνο, ενώ μπορούν να σκάβουν το χωράφι και να βγάζουν σιτάρι; Γιατί να τους αφήσω να ασχολούνται με φυσικά φαινόμενα όπως ο μη
ανταποδοτικός οικονομικά ηλεκτρισμός;»
-Σκεπτόμουν την έννοια ενός ψυχικού κέρδους, όχι υλικού.
- Το να προσπαθείς να διερευνήσεις τα προαιώνια ερωτήματα του ανθρώπου, τα οποία αφορούν τους φυσικούς νόμους οι οποίοι διέπουν αυτό το οποίο χαρακτηρίζεται ως άνθρωπος η ως φύση δεν εξυπηρετεί και δεν προωθεί την ψυχική ανάταση και την ατομική εξέλιξη του ανθρώπου; Και τι την προωθεί; Το ωράριο 8-4 και η παραγωγή ενός όγκου χαρτιών ή η διακίνηση κάποιων μετοχών; Αυτό το οποίο πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι ο άνθρωπος έχει δυο φύσεις. Ο πνευματικός άνθρωπος δε διαχωρίζεται από τον καθημερινό άνθρωπο ο οποίος γνωρίζει να απολαμβάνει τις μικροχαρές της ζωής. Απλώς ο πνευματικός άνθρωπος ξέρει να ξεχωρίζει αυτές τις δυο όψεις του. Δε βυθίζεται μονοσήμαντα ούτε στη πνευματική
απολυτότητα, ούτε στις μικροχαρές της υλικής ζωής πιστεύοντας ότι η επιλογή του ενός και μόνο δρόμου οδηγεί στην κοσμική ψυχική χαρά και ανάταση. Αντίθετα βάζει τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση και βιώνει ισόρροπα και τις δυο φύσεις του. Γι’ αυτό πιστεύω βαθιά ότι αλήθεια είναι πως ένας πραγματικός ερευνητής επιστήμονας ό,τι κάνει το κάνει πρωταρχικά για τον εαυτό του. Κι ο κόσμος στη συνέχεια, γίνεται κοινωνός της προσωπικής του χαράς χειριζόμενος το προϊόν που ήδη αυτός έχει παράγει. Το ίδιο κάνει κι ο καλλιτέχνης, κι ο συγγραφέας. Όταν από 17 χρονών ήθελα να γίνω αστρονόμος δε σκέφτηκα ότι θα σώσω τον κόσμο. Αυτό το σκέφτηκα και ασχολήθηκα με την πολιτική και τους κοινωνικούς αγώνες..
-Πως ασχοληθήκατε με την πολιτική;
- Ασχολήθηκα με την πολιτική σε όλες τις εκφράσεις της κι ήμουνα παρών σε όλες τις μεγάλες στιγμές των κοινωνικών αγώνων με τη μεγαλύτερη ένταση. Και συνεχίζω. Έναν επιστήμονα δεν μπορεί να τον αφήνει αδιάφορο το πρόβλημα του Τρίτου Κόσμου, ή της παγκοσμιοποίησης, το πρόβλημα της ελευθερίας, της δημοκρατίας. Δεν υπήρξε ποτέ μεγάλος επιστήμονας που να μην ασχολείτο δραματικά με τα σημαντικά γεγονότα της εποχής του. Ο επιστήμονας είναι ένα πρόσωπο που πρέπει να επηρεάζει την κοινωνία, θετικά ή αρνητικά δυστυχώς, ανάλογα με το τι παράγει ο νους του. Δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να είναι αποκομμένος από αυτή, κλεισμένος σ’ ένα γραφείο ή ένα εργαστήριο.
- Εσείς που έχετε αυτήν την επαφή με το σύμπαν πιστεύετε σε έναν ανώτερο δημιουργό;
- Όταν ψάχνεις τέτοιας έκτασης φαινόμενα, όπως τα συμπαντικά, όταν ασχολείσαι με πράγματα που βρίσκονται στο μεταίχμιο μεταξύ λογικής και παραλόγου και κάθε στιγμή δοκιμάζουν την ψυχική σου ισορροπία και τη λογική σου, κάπου πρέπει να στηριχτείς για να μην αρρωστήσεις. Η γνώση δεν είναι συνώνυμο της ανθρώπινης ευτυχίας με την κλασσική της εκδοχή. Πάντως η γνώση σε ανεβάζει σε ένα άλλο επίπεδο ευτυχίας που δεν έχει να κάνει με αυτές τις μικροχαρές της καθημερινότητας. Για παράδειγμα, είναι πολύ μεγάλη ευτυχία το να αντιμετωπίζεις απλοϊκά το θάνατο. Η βαθιά γνώση των γεγονότων κι η απαγκίστρωση από μικρά πράγματα σου δίνουν ενός άλλου είδους πληρότητα και σε οδηγούν στο να αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους μ’ έναν διαφορετικό τρόπο. Να είσαι ανεκτικός. Να μην είσαι δογματικός. Να αντιλαμβάνεσαι την προσπάθεια του άλλου να γίνει καλύτερος και όχι να τον κρίνεις μόνο από το αποτέλεσμα των προσπαθειών του.
-Η βαθιά γνώση όμως δεν οδηγεί συχνά και σε μια ιδιόμορφη μοναξιά;
Στο πρόσωπό του λάμπει ήδη αυτή η μοναξιά. Νοιώθω λιγάκι συνένοχος του σ’ ένα μυστήριο που τον αφορά και που μ’ αφήνει να δω ένα κομμάτι του, μικρό, μέσα από το χαμόγελό του.
- Ναι. Είναι αυτό που λένε πως ο ερευνητής είναι λίγο απόμακρος, λίγο μισάνθρωπος. Δεν είναι έτσι. Απλώς πλέει μέσα σε μια απέραντη εσωτερική μοναξιά η οποία είναι αποτέλεσμα μιας προσωπικής πορείας αναζήτησης. Αυτό δεν είναι έλλειψη αγάπης στον κόσμο. Δεν είναι μια ελιτίστικη διάθεση. Είναι μια μυστηριακή διαδικασία. Με την καρδιά της φύσης και την αλήθεια των προαιώνιων γεγονότων της δεν μπορείς να επικοινωνήσεις παρά μόνο μέσα από την απομόνωση μιας απέραντης σιωπής. Συγχρόνως, πρέπει να αντιληφθούμε ότι τη γνώση δεν μπορούμε να την κατακτήσουμε. Μπορούμε να συμφιλιωθούμε μαζί της και μόνο τότε εκείνη θα μας αποκαλυφθεί. Εάν της συμπεριφερθούμε ως κατακτητές θα μας απαρνηθεί. Και
πρέπει να ξέρουμε ότι η φύση πάντα θα κρατάει κάτι γι’ αυτήν την ίδια. Ποτέ δε θα την κατέχουμε ολοκληρωτικά.
-Μ’ αυτή τη λογική και η έννοια της συντήρησης θα πρέπει να είναι αντίθετη με την έννοια της γνώσης.
- Η έννοια της γνώσης είναι συνώνυμη της ανατροπής. Είναι συνώνυμη της κίνησης, της αλλαγής, της μεταμόρφωσης. Συνώνυμο της δύναμης να γινόμαστε καλύτεροι και της ικανότητας που μας δίνει η φύση να επικοινωνούμε με τα θετικά στοιχεία της. Η αλαζονεία της γνώσης είναι συνώνυμο της στατικότητας, της δογματικότητας. Γενικά όλων εκείνων των ιδιοτήτων οι οποίες αντιστρατεύονται την φυσική γνώση και την κοσμική αλήθεια.
- Σας αρέσει η ανατροπή;
- Τι σημαίνει μου αρέσει; Γνώση χωρίς ανατροπή δεν υπάρχει. Όταν λέμε ότι προσπαθούμε να συμφιλιωθούμε με τη γνώση είναι προκειμένου να ανατρέψουμε την αγνωσία. Εξάλλου και στη φύση τίποτα δεν είναι στατικό. Αν κοιτάξεις γύρω σου τα πάντα αλλάζουν. Τίποτα δεν επιστρέφει στην πρότερη κατάστασή του. Εάν λοιπόν η διαδρομή ενός ερευνητή δεν εναρμονιστεί με τους ρυθμούς της ίδιας της φύσης, τότε τι κάνει;
- Αυτό μεταφέρεται και στον τρόπο ζωής του ερευνητή; Εσείς δηλαδή πέρα από το επιστημονικό κομμάτι, στην προσωπική σας ζωή νοιώθετε ανατρεπτικός;
- Για καθετί καινούργιο που μαθαίνω, το πρώτο που σκέφτομαι είναι αν είναι πραγματικό. Κι αν δεν είναι πραγματικό τι θα μπορούσε να ’ναι .Το πρώτο που σκέφτομαι είναι το αντίθετο από αυτό που μαθαίνω. Λέω «βλέπω μαύρο, μήπως είναι κόκκινο;» Αυτό ξέρετε, συχνά μου δημιουργεί πολλά επαγγελματικά και κοινωνικά προβλήματα. Δε με κάνει πάντα ευχάριστο στις παρέες. Είναι ένα αρκετά αντικοινωνικό παιχνίδι μυαλού. Το να ερευνάς τα δεδομένα, πίσω από αυτό που ο άλλος θεωρεί δεδομένο και αποδεκτό, προκειμένου ν’ ανακαλύψεις πτυχές που ανατρέπουν τη δογματικότητα ενός γεγονότος, δεν είναι πάντα ότι καλύτερο
προκειμένου να αποτελείς μια ευχάριστη κοινωνική συναναστροφή. Τελικά το να προσπαθείς εσαεί να επιβεβαιώνεις την παγκόσμια φυσική αρχή της ανατροπής και της αλλαγής δεν αποτελεί πάντα την ευκολότερη κοινωνική επιλογή.
- Απ’ ότι καταλαβαίνω σας έχει γίνει βίωμα αυτός ο τρόπος θεώρησης των πραγμάτων.
- Δεν θα ‘πρεπε; Μην ξεχνάτε ότι δεν είμαστε μόνο ερευνητές είμαστε και δάσκαλοι. Λόγω αυτής μας της ιδιότητας θα πρέπει να περάσουμε βιωματικά στους μαθητές μας αυτή την αναγκαιότητα και τον τρόπο σκέψης. Της μη στατικότητας. Της ανάγκης, πάντοτε, όταν μαθαίνουν κάτι να έχουν στο πίσω μέρος του εγκεφάλου τους ότι αυτό που μάθαμε σήμερα δεν είναι δογματικά τελειωμένο. Και θα πρέπει εμείς ή οι μαθητές μας να το ανατρέψουμε για να προχωρήσουμε μπροστά.
- Αυτό που λέτε, εκτός από το επιστημονικό ενδιαφέρουν που έχει, θα ήταν πολύ χρήσιμο αν μπορούσαμε να το εφαρμόσουμε και στις κάθε είδους ανθρώπινες σχέσεις. Οι άνθρωποι θεωρούν πολλά πράγματα δεδομένα και συνήθως είναι κτητικοί.
-Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Είναι τίποτα δεδομένο π.χ., στον έρωτα; Από τη στιγμή που θα θεωρήσεις δεδομένο κάτι στον έρωτα, ο έρωτας έχει πεθάνει. Εάν θεωρήσεις τη φιλία δεδομένη και δεν δεις αυτή τη σχέση σα μια διαρκή πρόκληση να γίνεις καλύτερος και να αποδεικνύεις ανά πάσα στιγμή τα αισθήματα που τρέφεις για τον άλλον τότε και η φιλία αλλά και κάθε σχέση είναι καταδικασμένη να πεθάνει.
-Έχετε στο μυαλό σας μια εικόνα του μέλλοντός σας κ. Δανέζη;
- Αυτό που έχουμε στο μυαλό μας σαν εικόνα του επιθυμητού μέλλοντός μας, συχνά είναι μονάχα η προσμονή μιας στιγμιαίας επιθυμίας μας η οποία μέλλει να ανατραπεί κάτω από το βάρος της μελλοντικής μας γνώσης. Οι επιθυμίες μας όμως υπόκεινται και αυτές στους νόμους της μη στατικότητας, της αλλαγής. Έτσι αλλάζουν καθημερινά. Ένα όμως μπορώ να σας διαβεβαιώσω. Ότι θα συνεχίσω να ταξιδεύω για πάντα στους κόσμους που τόσο θα ήθελα να επισκεφθούμε όλοι μαζί κάποτε.
Δανέζης Μάνος καθηγητής Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
από το βιβλίο της Κατερίνας Μαγγανά «Δημιουργώντας το Αύριο»
Εκδόσεις Παπαϊωάννου, Αθήνα 2002.
- Γιατί διαλέξατε αυτό το δρόμο για να λύσετε τις απορίες σας;
- Δεν έχω σκεφτεί ποτέ γιατί διάλεξα αυτόν ακριβώς το δρόμο κι όχι κάποιον άλλο. Για τον ίδιο λόγο φαντάζομαι που ένας ζωγράφος όλως αναίτια πιάνει το χρωστήρα, ένας μουσικός ακουμπάει τα χέρια του στα πλήκτρα ενός πιάνου... Η μελέτη του κόσμου των άστρων δεν είναι αυτοσκοπός. Απλώς γνωρίζουμε ότι οι πραγματικοί νόμοι της φύσης εξελίσσονται κάτω από συνθήκες π.χ. πίεσης και θερμοκρασίας που δεν μπορούν να υπάρξουν στη γη. Αυτό σημαίνει ότι εδώ στη Γη μπορούμε να αντιληφθούμε ελαχιστότατες εκδηλώσεις ευρύτατων συμπαντικών νόμων τους οποίους πολύ θα θέλαμε να γνωρίζουμε σε ολόκληρη την έκτασή τους. Έτσι αναγκαζόμαστε ν’ απευθυνθούμε στο μεγάλο εργαστήριο του κόσμου των άστρων.
Εκεί οι συνθήκες είναι καταλληλότερες και πολλοί φυσικοί νόμοι εξελίσσονται σε όλη τους την έκταση. Ο κόσμος των άστρων, δηλαδή, και η μελέτη του είναι ένα μέσον να διερευνήσουμε τους ευρύτερους συμπαντικούς νόμους. Αυτό γίνεται διότι, όπως πιστεύουμε σήμερα, η πλήρης γνώση των συμπαντικών νόμων, αργά ή γρήγορα, θα οδηγήσει τον άνθρωπο στη λύση πολλών προαιώνιων ερωτημάτων, όπως το από που ερχόμαστε, τι είμαστε, πιο είναι το μέλλον μας σαν είδος.
- Δεν πιστεύετε δηλαδή ότι από κάπου πηγάζει αυτό, η κατεύθυνση που παίρνουμε στη ζωή;
- Πηγάζει από τη φύση του καθένα. Είναι μια παρόρμηση η οποία δε νομίζω ότι επιδέχεται κάποιας πρακτικής ερμηνείας. Δεν νομίζω ότι υπάρχει μια ανθρωπίνως λογικοφανής απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα.
- Κι όλες οι επιλογές που κάνουμε στη ζωή είναι παρορμήσεις;
- Όχι όλες. Οι επιλογές ζωής όμως πιστεύω πως ναι. Η επιλογή του συντρόφου μας, π.χ., είναι μια δευτερογενής επιλογή που μορφοποιείται, εκτός των άλλων, και μέσα από το κοινωνικό περιβάλλον που ζούμε και τους κανόνες του. Κάποιες ευρύτερες όμως επιλογές πιστεύω ότι οριοθετούνται πέρα από τα εξωτερικά και ανθρωπίνως γνωστά δεδομένα.
- Έχετε φτάσει πουθενά στη διάρκεια αυτής της αναζήτησης απαντήσεων; Έχετε καταλήξει κάπου;
- Υπάρχουν δυο ειδών απαντήσεις εδώ. Οι απαντήσεις που επιδέχονται επιστημονικής επεξεργασίας και μπορεί να διατυπωθούν ελεύθερα χωρίς το φόβο ότι θα γελάσει το ακροατήριο σου και κάποιες απαντήσεις οι οποίες είναι καθαρά προσωπικές. Που δεν εκφράζονται στο ευρύτατο κοινό αν δεν είσαι πολύ γνωστός, γιατί όπως όλοι γνωρίζουμε οι πολύ γνωστοί μπορεί να διατυπώνουν ελεύθερα, χωρίς κόστος, τις όποιες φιλοσοφικές και κοινωνικές ενοράσεις τους. Κι επειδή δε θεωρώ τον εαυτό μου μεγάλο ώστε να εξωτερικεύω τις φιλοσοφικές και προσωπικές μου απόψεις, κάποιες από αυτές τις κρατάω για μένα και το στενό περιβάλλον των φίλων μου. Είναι προσωπικές απόψεις αναπόδεικτες, στηρίζονται πάνω σε ενδείξεις επιστημονικές κι όχι ακόμα σε πλήρως αποδεκτές αποδείξεις. Είναι δυνατόν να μην δημιουργούνται στη σκέψη ενός ερευνητή κάποιες ενοράσεις, κάποιες απόψεις
φιλοσοφικές, που να στηρίζονται βέβαια σε επιστημονικά δεδομένα, γύρω από προαιώνια ανθρώπινα ερωτήματα; Του τι είμαστε, από που ερχόμαστε, που πάμε, ποιος είναι ο σκοπός της δημιουργίας...
- Πιστεύετε ότι πάμε κάπου;
- Τίποτα στη φύση δε γίνεται αναίτια, ανεξαρτήτως του αιτίου. Ομοίως κάθε αιτιατό γεγονός διέπεται από συγκεκριμένους νόμους εξέλιξης οι οποίοι, αν τους γνωρίζουμε σε όλη τους την έκταση, μπορούν να προβλέψουν πιθανές μελλοντικές εξελίξεις. Αυτή είναι μια βασική αρχή την οποία πιστεύω ακράδαντα. Κάποιος άλλος μπορεί να μου πει ότι έχω λάθος. Η άποψη μου αυτή, αν και βαθιά επιστημονική, δεν μπορεί ν’ αποδειχθεί με την κλασσική μέθοδο, δηλώνει όμως ξεκάθαρα το φιλοσοφικό υπόβαθρο των σύγχρονων επιστημονικών θεωριών. Είναι μια
επιστημονικοφιλοσοφική αρχή η οποία δημιουργείται αυθόρμητα, μέσα από μια βαθιά κατανόηση των φυσικών διαδικασιών, την οποία αποκτάς με κόπο μέσα από μια μακρόχρονη διαδρομή. Βέβαια πολλές άλλες επιστημονικές απόψεις τεκμηριώνονται με βάση τη σύγχρονη φυσική και τα μοντέρνα μαθηματικά, η λογική των οποίων βρίσκεται έξω από τα δεδομένα της «κοινής» ανθρώπινης λογικής. Δυστυχώς στην Ελλάδα οι σύγχρονες επιστημονικές απόψεις της φυσικής και των μαθηματικών δεν έχουν γίνει ακόμα κτήμα της ευρύτερης ανθρώπινης κοινότητας, δεν έχουν αφομοιωθεί. Όχι γιατί είναι δύσκολες. Προσωπικά πιστεύω ότι αντιστρατεύονται τις ευρύτερες κοινωνικές δομές.
- Με ποια έννοια;
-Θα αναφερθώ σε μια απλή ιδέα. Αν αποδειχθεί επιστημονικά ότι υπάρχει μετά θάνατον ζωή, τότε σαφέστατα θα υπάρξει ένας ανθρώπινος φόβος το τι πρέπει να κάνουμε σ’ αυτή τη ζωή, φοβούμενοι το μετά. Αντιθέτως αν αποδείξουμε επιστημονικά ότι τα πάντα τελειώνουν σ’ αυτή τη ζωή τότε ο καθένας θα σκεφτεί ότι δεν έχει τίποτα να χάσει αν κάνει τα πάντα, έντιμα ή ανέντιμα, για να περάσει καλά σ’ αυτή τη ζωή με όσα αυτό συνεπάγεται για την ευρύτερη λειτουργία της κοινωνικής δομής.
-Δηλαδή πιστεύετε ότι δεν υπάρχουν άλλες δομές και ανθρώπινες αξίες που μας κρατάνε σε μια αξιοπρεπή ζωή αλλά ότι είναι κυρίως ο φόβος της μετά θάνατον εμπειρίας;
- Δεν είμαι κοινωνιολόγος και δεν ξέρω, γενικότερα, ποια πράγματα δεν κάνουμε επειδή απλά φοβόμαστε ότι θα τιμωρηθούμε και πόσα δεν κάνουμε λόγω της εσωτερικής πολιτισμικής μας υπόστασης. Ένα από τα προβλήματα της σύγχρονης επιστήμης είναι να προσπαθήσει να απαντήσει, μέσω της βαθιάς κατανόησης των συμπαντικών νόμων, σε κάποια από τα θεμελιώδη ερωτήματα του ανθρώπου τα οποία προκαλούν συγκεκριμένες κοινωνικές συμπεριφορές.
-Υπάρχουν επιστήμονες που είναι εντελώς κάθετοι στην άρνησή τους για την ύπαρξη της ψυχής και των προαιώνιων ζητημάτων που την ταλανίζουν. Τι θα λέγατε πάνω σ’ αυτό;
- Το μόνο για το οποίο είναι σίγουρη η σημερινή επιστήμη είναι πως ό,τι γνωρίζει σήμερα είναι δεδομένο ότι θ’ αλλάξει ή θα ανατραπεί τα επόμενα χρόνια. Όπως γινόταν πάντοτε. Άρα ο δογματικός επιστήμονας είναι μη επιστήμονας. Αυτός ο οποίος τοποθετεί τη σημερινή γνώση δογματικά αυτομάτως αναιρεί την ιδιότητα του ως επιστήμονας. Βεβαίως είναι γνωστό ότι ο επιστημονικός δογματισμός, πολλές φορές, όταν εκφράζεται σε συνάρτηση με κάποια συγκεκριμένα φλέγοντα θέματα μπορεί να αποφέρει δόξα, φήμη, πλούτο. Δε σε καταξιώνει όμως σαν επιστήμονα. Ο επιστήμονας αμφιβάλλει για το οτιδήποτε. Και συνεχώς προσπαθεί να αναιρέσει και να διερευνήσει αν αυτό που σήμερα πιστεύουμε ως ορθό είναι τελικά λάθος. Η ιστορία της επιστήμης αποδεικνύει ότι πάντοτε οι επιστημονικές ιδέες του σήμερα
ανατρέπονται από τη γνώση του αύριο.
- Έτσι όπως το λέτε ούτε η επιστήμη μας παρέχει καμία σταθερότητα.
- Η επιστήμη μας δίνει σταθερότητα σε κάποια συγκεκριμένα περιορισμένης εμβέλειας θέματα. Μπορεί, π.χ., η επιστήμη να εκφράσει με σιγουριά τους νόμους κάτω από τους οποίους ένα σπίτι δε θα καταρρεύσει μετά από ένα σεισμό οκτώ ρίχτερ. Όμως, αν εφαρμόζαμε τους προηγούμενους νόμους σε ένα σπίτι στον Άρη και γινόταν εκεί ένας σεισμός 8 ρίχτερ, δεν μπορούμε να ξέρουμε αν εκεί το σπίτι θα έμενε όρθιο. Εξάλλου η επιστήμη δεν μπορεί να μας πει δογματικά το τι είναι ψυχή ή το τι είναι ζωή. Μπορεί να απαντήσει θετικά σε πολύ τεχνοκρατικές εφαρμογές μικρής έκτασης. Στο γήινο επίπεδο. Μιλάμε πάντοτε με βεβαιότητα για επιστημονικές πρακτικές που αφορούν τα πολύ στενά γήινα φυσικά φαινόμενα. Για κάποια από αυτά μπορούμε να έχουμε κάποιες σταθερές απόψεις κι όχι για όλα. Γιατί ποιος μπορεί ακόμα να πει και να προβλέψει με ακρίβεια και δογματική διάθεση την εξέλιξη των μεταβολών του γήινου υπεδάφους και ως εκ τούτου την ώρα και τον τόπο κάποιου του σεισμού; Κανείς. Το δόγμα είναι αντίπαλος της επιστήμης. Κανένας δογματικός δεν μπορεί να διεκδικήσει τον τίτλο του επιστήμονα.
- Μέσα σε αυτά που γνωρίζουμε σήμερα είναι και η μορφή του σύμπαντος που μας περιβάλλει;
- Σήμερα μπορούμε να πούμε ότι η μορφή του σύμπαντος είναι εντελώς διαφορετική από αυτή που πιστεύαμε μέχρι τώρα. Αυτή που διδάσκαμε ακόμα και στα πανεπιστήμια. Το σύμπαν έχει δυο χαρακτηριστικές ιδιότητες που το κάνουν αρκετά περίεργο. Όχι όμως και δυσκολονόητο. Το σύμπαν μας, στο σύνολό του, δεν υπακούει την Ευκλείδεια γεωμετρία και τη Νευτώνεια φυσική, όπως πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Έχει δε και μια ακόμα παράδοξη ιδιότητα. Οι διαστάσεις του είναι παραπάνω από τρεις, είναι τουλάχιστον τέσσερις. Αυτό το έχουμε αποδείξει. Αυτές οι τρεις αναιρετικές ιδιότητες του δίνουν μια περίεργη όψη. Όσο κι αν φανεί παράξενο την πραγματική μορφή του σύμπαντος δεν μπορούμε να την αντιληφθούμε με τις
ανθρώπινες αισθήσεις μας. Αυτό το οποίο αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας είναι απλώς μια απειροελάχιστη έκφραση κάποιων απειροελάχιστων κανόνων και ιδιοτήτων του σύμπαντος. Ας πούμε ότι είναι μια σκιά του πραγματικού σύμπαντος.
- Αν κατάλαβα καλά αυτό που βλέπω εκεί απέναντι δεν είναι ακριβώς η πολυκατοικία που νομίζω ότι βλέπω αλλά κάτι άλλο;
- Είναι σκιά κάποιου πράγματος το οποίο υπάρχει. Κάποιου άλλου πράγματος κάποιας άλλης μορφής και όχι μιας πολυκατοικίας όπως την αντιλαμβάνονται οι ατελείς ανθρώπινες αισθήσεις. Εδώ είναι πολύ ενδιαφέρον να αντιληφθούμε την έννοια της ύλης. Ρωτήστε τον οποιοδήποτε φυσικό, νομπελίστα ή διάσημο φυσικό να σας πει αν, με τον κλασσικό επιστημονικό τρόπο, μπορεί να δώσει έναν αυτοσυνεπή, επιστημονικό ορισμό του τι είναι ύλη. Δεν υπάρχει επιστημονικός ορισμός της ύλης.
- Ύλη είναι αυτό που μπορούμε ν’ αγγίξουμε, εμείς οι απλοί άνθρωποι έτσι το καταλαβαίνουμε.
-Η επιστήμη όμως δεν το αντιλαμβάνεται έτσι. Πρέπει να μπορεί να της δώσει κάποιον επιστημονικό και μη φιλοσοφικό ορισμό. Τι είναι ύλη; Αυτό το οποίο μπορώ ν’ ακουμπήσω; Ναι, αλλά μπορούμε να αποδείξουμε ότι αυτό το οποίο νομίζουμε ότι ακουμπάμε δεν το ακουμπάμε ποτέ. Γνωρίζει πλέον η φυσική ότι τα τελευταία δομικά συστατικά του χεριού μας την ώρα που λέμε ότι ακουμπάμε ένα τραπέζι απέχουν, σχετικά, άπειρη απόσταση από τα πρώτα δομικά του τραπεζιού. Ξέρουμε σήμερα ότι αυτό που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας είναι ψευδές. Ας πάρουμε για παράδειγμα το μάτι μας. Πρώτον έχει τη δυνατότητα να
αντιλαμβάνεται μόνο κάποιες από τις ακτινοβολίες που έρχονται μέχρι τη γη. Αυτό σημαίνει ότι ένα πλήθος εικόνων που εκπέμπονται σε φως που δεν μπορεί το μάτι μας να δει, δεν τις αντιλαμβάνεται καθόλου. Δεύτερον, το μάτι μας μπορεί να διακρίνει σαν ανεξάρτητα, αντικείμενα που βρίσκονται σε κάποια απόσταση μεταξύ τους, μεγαλύτερη από μια στοιχειώδη. Αν η απόσταση μεταξύ δυο αντικειμένων είναι μικρότερη τότε το μάτι μας τα αντικείμενα αυτά τα αντιλαμβάνεται ως ένα. Αν έχουμε π.χ. πολύ κοντά δυο φωτιές σ’ ένα πολύ μακρινό βουνό θα τις δούμε σαν μια φωτιά. Τέλος, το μάτι μας δεν μπορεί να αντιληφθεί αντικείμενα μικρότερα από κάποιες ελάχιστες διαστάσεις, όπως κόκκους σκόνης, ιούς κλπ. Αν όμως οι αισθήσεις μας είχαν άπειρες δυνατότητες το μάτι μας θα μπορούσε να αντιληφθεί την ύπαρξη των στοιχειωδών σωματιδίων. Θα μπορούσε να αντιληφθεί, ας πούμε, ότι το δέντρο
και ο άνθρωπος που στέκεται δίπλα του δεν υπάρχουν με τον τρόπο που οι αισθήσεις μας αντιλαμβάνονται αλλά σαν δυο πυκνώματα από στοιχειώδη σωμάτια. Δέντρο και άνθρωπος θα ήταν φτιαγμένοι από τα ίδια στοιχειώδη υλικά. Κι ο χώρος που θα παρεμβαλλόταν ανάμεσα τους δε θα ήταν κενός. Μια απειρία από ελαχιστότατα σωματίδια θα έπλεαν και θα συνέδεαν το δέντρο με το κορμί του ανθρώπου. Τα πάντα θα ήταν ένας απέραντος χυλός κι αυτό που σήμερα λέμε αντικείμενο δε θα ’ταν τίποτ’ άλλο από ένα ενεργειακό πύκνωμα μέσα σ’ αυτό το χυλό. Άρα αυτό που λέμε εξατομικευμένη ύλη σήμερα, δε θα ήταν τίποτ’ άλλο από το πύκνωμα ενός συνεχούς ενεργειακού ρευστού. Όλα θα ήταν ένα. Όλα θα επικοινωνούσαν μεταξύ τους. Μια παγκόσμια ψυχή με διαφορετικές πυκνότητες σε κάθε σημείο της. Δε θα
υπήρχε μοναξιά, δε θα υπήρχε εξατομικευμένο αντικείμενο. Η συνέχεια του χωροχρόνου που διαβάζουμε σε πάρα πολλά βιβλία θα είχε συντελεστεί.
-Πιστεύετε πράγματι πως μια τέτοια γνώση θα έλυνε προβλήματα όπως αυτό της ανθρώπινης μοναξιάς;
-Η συνειδητοποίηση της ψευδαίσθησης των εικόνων των αισθήσεων μας πιστεύω ότι μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο σε καινούργια μονοπάτια. Δεν υπάρχουν ποτέ άνθρωποι απομονωμένοι. Δεν τους χωρίζει κενό. Τους συνδέει φως, ακτινοβολία. Είναι πυκνώματα του ίδιου υλικού και πάντοτε επικοινωνούν μεταξύ τους. Αν νοιώθουμε ψυχικά μόνοι είναι γιατί δεν κατανοούμε τη συνέχεια των πάντων μέσα στο σύμπαν. Δεν αισθανόμαστε, δεν έχουμε αυξήσει την ευαισθησία των αισθήσεων μας, με όλη τη διάσταση της λέξης, που θα μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε μόνοι. Η μοναξιά είναι προσωπικό μας πρόβλημα, δεν είναι πρόβλημα της φύσης. Η φύση δε μας γέννησε μόνους, γίναμε μόνοι. Βιώνουμε τη μοναξιά που είναι αποτέλεσμα δικών μας πράξεων και δικής μας αντίληψης.
- Έχω την αίσθηση ότι μιλώντας για τη σύγχρονη αστροφυσική αγγίζουμε και πεδία που θα τα λέγαμε μεταφυσικά. Τα αγγίζουμε ή τα ξεπερνάμε, τι απ’ τα δυο;
- Η σύγχρονη φυσική έχει διεμβολίσει δραματικά κομμάτια που άνηκαν στη μεταφυσική ή, ας το πούμε κι αυτό, στην τρέχουσα θεολογία. Εξακολουθεί όμως η φυσική να κρατάει μέσα της όλο το θετικό χαρακτήρα της. Τα κομμάτια τα οποία πήρε για τον εαυτό της εξακολουθούν να είναι αποδεικτικά. Η επιστήμη έχει ερμηνεύσει σε πολλές περιπτώσεις με τις σύγχρονες θεωρίες της πολλά φαινόμενα, που κάποτε θεωρούνταν ως μεταφυσικά ή θεολογικά, εντάσσοντας τα στο σώμα των θετικών επιστημών. Για το λόγο αυτό, όπως λέγεται χαριτολογώντας από τους φυσικούς, η κβαντική φυσική είναι η θεολογία του μέλλοντος. Αυτό βέβαια μην το πάρουμε σοβαρά και δημιουργηθούν προβλήματα. Απλώς ο προηγούμενος αστεϊσμός σημαίνει ότι θα αποδειχθούν με τέτοιο τρόπο θεολογικές ή φιλοσοφικές ιδέες ώστε
πλέον δε θα ανήκουν στη θεολογία, τη φιλοσοφία ή τη μεταφυσική αλλά στη σύγχρονη φυσική.
- Μπορείτε να μου δώσετε ένα παράδειγμα;
- Ας πάρουμε δυο φωτόνια τα οποία στο παρελθόν είχαν επιδράσει στενά μεταξύ τους. Ας θεωρήσουμε ότι μετά από την επίδραση αυτή απομακρύνθηκαν τόσο πολύ ώστε να βρίσκονται στα δυο άκρα του σύμπαντος. Αυτό που γνωρίζουμε σήμερα είναι ότι αφού κάποτε είχαν επιδράσει μεταξύ τους δεν είναι δυο ανεξάρτητα φωτόνια, θεωρούνται σαν ένα. Για το λόγο αυτό ονομάζω πολλές φορές χαριτολογώντας τα φωτόνια αυτά «ερωτευμένα φωτόνια.» Τι σημαίνει όμως αυτό; Ότι παρότι βρίσκονται στα δυο άκρα του σύμπαντος, αν γεμίσω με κάποιες πληροφορίες το ένα αυτομάτως οι πληροφορίες θα βρεθούν και στο άλλο. Αυτό δεν
είναι μεταφυσική, είναι φυσική και μάλιστα αποδεδειγμένη πειραματικά. Και καταλαβαίνει κανείς τις θεολογικές και φιλοσοφικές προεκτάσεις που μπορεί να δοθούν σ’ αυτό το φαινόμενο . Αυτό σημαίνει ότι εάν το ένα φωτόνιο βρίσκεται στη Γη και το άλλο στο α του Κενταύρου, τότε αν στο α του Κενταύρου συμβεί κάτι, την ίδια στιγμή η πληροφορία αυτή έχει μεταφερθεί στο φωτόνιο που βρίσκεται στη Γη. Το φωτόνιο αυτό βέβαια μπορεί να βρίσκεται στον εγκέφαλό μας. Το αν θα πάρουμε αυτή την πληροφορία είναι πρόβλημα δικό μας και των αισθήσεών μας. Η πληροφορία υπάρχει εδώ. Ας αναπτύξουμε λοιπόν αυτό που λέγεται άνθρωπος, αυτό που λέγεται νους, αισθήσεις, για να μπορέσουμε να καταλαβαίνουμε τις πληροφορίες από το α του Κενταύρου την ίδια στιγμή που γεννιόνται εκεί.
-Είναι αυτό που πολλές φορές λέτε, ότι «αυτόν τον κόσμο τον κατακτάς μόνο με την ψυχή σου».Απ’ την άλλη μου φαίνεται πιο ενδιαφέρον που βλέπω το δέντρο κι όχι το χυλό από τα στοιχειώδη σωμάτια. Μήπως τελικά τα αισθητήρια όργανά μας είναι καλά καμωμένα έτσι όπως είναι φτιαγμένα;
- Το ότι βλέπουμε τον κόσμο όπως τον βλέπουμε είναι όπως είπαμε μια ιδιομορφία των αισθήσεων μας. Αυτό το πύκνωμα το οποίο λέμε άνθρωπο έχει διαμορφώσει έτσι τα αισθητήρια του ώστε να κάνει εύκολη τη ζωή του. Κι όμορφη μπορώ να πω. Ο κόσμος λοιπόν είναι έτσι γιατί εμείς είμαστε κατασκευασμένοι έτσι. Να κάνουμε εδώ μια παρατήρηση: οι αισθήσεις μας λειτουργούν πάρα πολύ καλά όταν είναι να μελετήσουμε χώρους πολύ πιο κοντινούς μας, όπως είναι το πλανητικό μας σύστημα Στην περίπτωση αυτή οι αισθήσεις μας δημιουργούν την ψευδαίσθηση του χρώματος, του όγκου, του σχήματος και δίνουν αυτή την πανδαισία μορφών και σχημάτων που βλέπουμε γύρω μας την οποία με τίποτα δεν μπορούμε να την ανταλλάξουμε. Όταν όμως θέλουμε να παρατηρήσουμε το σύμπαν σε πάρα πολύ
μεγάλη κλίμακα, δηλαδή να μελετήσουμε συμπαντικές μορφές, συστήματα κοσμικής έκφρασης, τότε οι αισθήσεις παραμένουν αδύνατες. Αλλά και σε αυτή την περίπτωση δε σημαίνει ότι δεν μπορούμε να μελετήσουμε επιστημονικά το σύμπαν. Το μελετάμε με άλλα εργαλεία που δεν έχουν σχέση με τις αισθήσεις μας. Το περιγράφουμε μέσω μαθηματικών σχέσεων και φυσικών θεωριών που δεν έχουν αισθητά σχήματα και αντιστοιχήσεις. Δηλαδή μελετάμε το σύμπαν με μόνο όργανο το νου μας.
-Μέσω αυτών των εργαλείων που υποκαθιστούν την αδυναμία των αισθήσεων μπορούμε τελικά να δούμε το σύμπαν όπως είναι;
- Για να αντιληφθείς το σύμπαν πρέπει να αναγάγεις το νου σε μια έκτη υπέρ-αίσθηση. Κι αργά ή γρήγορα θα γίνει. Αυτό δεν είναι θέμα μύησης, είναι θέμα γνώσης. Το σύμπαν δεν είναι σταφιδόψωμο που διαστέλλεται. Δεν είναι σαμάρι, δεν είναι η επιφάνεια μιας σφαίρας όπως αναφέρεται σε άρθρα λαϊκής κατανάλωσης. Έχει σχήμα και μορφή μη αισθητά. Είναι μια ολότητα. Γεννήθηκε από κάτι που προϋπήρχε, άσχετα αν αυτό το κάτι δε θα μπορούσε να γίνει αντιληπτό από τις αισθήσεις μας. Δε γεννήθηκε απ’ το τίποτα. Γεννήθηκε από κάτι μη αισθητό. Το σύμπαν σύμφωνα με τις καινούργιες λογικές της φυσικής είναι ενιαίο αλλά
αποτελείται από πολλούς ανεξάρτητους κόσμους που σαν φυσαλίδες το γεμίζουν. Θα σας πω και κάτι ακόμα που φαίνεται περίεργο. Αυτό το οποίο γνωρίζουμε πλέον στην αστροφυσική, είναι πως ό,τι βλέπουμε σήμερα στο σύμπαν είναι εικόνες του παρελθόντος του. Και μάλιστα του απώτατου παρελθόντος του. Σκεφθείτε ένα πολύ μακρινό αστέρι που ξαφνικά αρχίζει να λάμπει. Το φως, του που ταξιδεύει με πεπερασμένη ταχύτητα, για να φτάσει μέχρι τη Γη και να το δούμε πρέπει να ταξιδεύει δισεκατομμύρια χρόνια. Μέσα σ’ αυτά τα χρόνια αυτό το άστρο μπορεί να έχει καταστραφεί. Εμείς λοιπόν μπορεί να βλέπουμε το φως του για δισεκατομμύρια χρόνια πιστεύοντας ότι υπάρχει ενώ αυτό να έχει καταστραφεί. Όσο πιο μακριά προχωράμε από τη γη τόσο πιο βαθιά μες το παρελθόν του σύμπαντος βλέπουμε.
-Και σε τι μας είναι χρήσιμα όλ’ αυτά;
-Εδώ είναι το μεγάλο ερώτημα. Ζώντας σε μια αχαρακτήριστη εποχή, η οποία θεωρεί ότι αναγκαίο για τον άνθρωπο είναι ό,τι γεμίζει την κοιλιά του και ό,τι ικανοποιεί τις αισθήσεις του, μας έχουν κάνει να πιστεύουμε ότι τίποτα άλλο δεν είναι χρήσιμο. Δηλαδή η ανάπτυξη του νου, του εγκεφάλου, κατά την άποψη ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας μας, δεν είναι χρήσιμη γιατί συνήθως δεν είναι παραγωγική, δεν μπορεί δηλαδή να αποφέρει άμεσο οικονομικό κέρδος. Τι θα γινόταν όμως αν σκεφτόταν με τον ίδιο τρόπο η κοινωνία την εποχή της ανακάλυψης του ηλεκτρισμού; Τι θα γινόταν αν η τότε κοινωνία έλεγε: «Μα δεν είναι χρήσιμος ο ηλεκτρισμός, δεν κερδίζω τίποτα από τον ηλεκτρισμό. Γιατί να επιτρέψω σε κάποιους ανθρώπους να ξοδεύουν χρήματα, χρόνο, ενώ μπορούν να σκάβουν το χωράφι και να βγάζουν σιτάρι; Γιατί να τους αφήσω να ασχολούνται με φυσικά φαινόμενα όπως ο μη
ανταποδοτικός οικονομικά ηλεκτρισμός;»
-Σκεπτόμουν την έννοια ενός ψυχικού κέρδους, όχι υλικού.
- Το να προσπαθείς να διερευνήσεις τα προαιώνια ερωτήματα του ανθρώπου, τα οποία αφορούν τους φυσικούς νόμους οι οποίοι διέπουν αυτό το οποίο χαρακτηρίζεται ως άνθρωπος η ως φύση δεν εξυπηρετεί και δεν προωθεί την ψυχική ανάταση και την ατομική εξέλιξη του ανθρώπου; Και τι την προωθεί; Το ωράριο 8-4 και η παραγωγή ενός όγκου χαρτιών ή η διακίνηση κάποιων μετοχών; Αυτό το οποίο πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι ο άνθρωπος έχει δυο φύσεις. Ο πνευματικός άνθρωπος δε διαχωρίζεται από τον καθημερινό άνθρωπο ο οποίος γνωρίζει να απολαμβάνει τις μικροχαρές της ζωής. Απλώς ο πνευματικός άνθρωπος ξέρει να ξεχωρίζει αυτές τις δυο όψεις του. Δε βυθίζεται μονοσήμαντα ούτε στη πνευματική
απολυτότητα, ούτε στις μικροχαρές της υλικής ζωής πιστεύοντας ότι η επιλογή του ενός και μόνο δρόμου οδηγεί στην κοσμική ψυχική χαρά και ανάταση. Αντίθετα βάζει τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση και βιώνει ισόρροπα και τις δυο φύσεις του. Γι’ αυτό πιστεύω βαθιά ότι αλήθεια είναι πως ένας πραγματικός ερευνητής επιστήμονας ό,τι κάνει το κάνει πρωταρχικά για τον εαυτό του. Κι ο κόσμος στη συνέχεια, γίνεται κοινωνός της προσωπικής του χαράς χειριζόμενος το προϊόν που ήδη αυτός έχει παράγει. Το ίδιο κάνει κι ο καλλιτέχνης, κι ο συγγραφέας. Όταν από 17 χρονών ήθελα να γίνω αστρονόμος δε σκέφτηκα ότι θα σώσω τον κόσμο. Αυτό το σκέφτηκα και ασχολήθηκα με την πολιτική και τους κοινωνικούς αγώνες..
-Πως ασχοληθήκατε με την πολιτική;
- Ασχολήθηκα με την πολιτική σε όλες τις εκφράσεις της κι ήμουνα παρών σε όλες τις μεγάλες στιγμές των κοινωνικών αγώνων με τη μεγαλύτερη ένταση. Και συνεχίζω. Έναν επιστήμονα δεν μπορεί να τον αφήνει αδιάφορο το πρόβλημα του Τρίτου Κόσμου, ή της παγκοσμιοποίησης, το πρόβλημα της ελευθερίας, της δημοκρατίας. Δεν υπήρξε ποτέ μεγάλος επιστήμονας που να μην ασχολείτο δραματικά με τα σημαντικά γεγονότα της εποχής του. Ο επιστήμονας είναι ένα πρόσωπο που πρέπει να επηρεάζει την κοινωνία, θετικά ή αρνητικά δυστυχώς, ανάλογα με το τι παράγει ο νους του. Δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να είναι αποκομμένος από αυτή, κλεισμένος σ’ ένα γραφείο ή ένα εργαστήριο.
- Εσείς που έχετε αυτήν την επαφή με το σύμπαν πιστεύετε σε έναν ανώτερο δημιουργό;
- Όταν ψάχνεις τέτοιας έκτασης φαινόμενα, όπως τα συμπαντικά, όταν ασχολείσαι με πράγματα που βρίσκονται στο μεταίχμιο μεταξύ λογικής και παραλόγου και κάθε στιγμή δοκιμάζουν την ψυχική σου ισορροπία και τη λογική σου, κάπου πρέπει να στηριχτείς για να μην αρρωστήσεις. Η γνώση δεν είναι συνώνυμο της ανθρώπινης ευτυχίας με την κλασσική της εκδοχή. Πάντως η γνώση σε ανεβάζει σε ένα άλλο επίπεδο ευτυχίας που δεν έχει να κάνει με αυτές τις μικροχαρές της καθημερινότητας. Για παράδειγμα, είναι πολύ μεγάλη ευτυχία το να αντιμετωπίζεις απλοϊκά το θάνατο. Η βαθιά γνώση των γεγονότων κι η απαγκίστρωση από μικρά πράγματα σου δίνουν ενός άλλου είδους πληρότητα και σε οδηγούν στο να αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους μ’ έναν διαφορετικό τρόπο. Να είσαι ανεκτικός. Να μην είσαι δογματικός. Να αντιλαμβάνεσαι την προσπάθεια του άλλου να γίνει καλύτερος και όχι να τον κρίνεις μόνο από το αποτέλεσμα των προσπαθειών του.
-Η βαθιά γνώση όμως δεν οδηγεί συχνά και σε μια ιδιόμορφη μοναξιά;
Στο πρόσωπό του λάμπει ήδη αυτή η μοναξιά. Νοιώθω λιγάκι συνένοχος του σ’ ένα μυστήριο που τον αφορά και που μ’ αφήνει να δω ένα κομμάτι του, μικρό, μέσα από το χαμόγελό του.
- Ναι. Είναι αυτό που λένε πως ο ερευνητής είναι λίγο απόμακρος, λίγο μισάνθρωπος. Δεν είναι έτσι. Απλώς πλέει μέσα σε μια απέραντη εσωτερική μοναξιά η οποία είναι αποτέλεσμα μιας προσωπικής πορείας αναζήτησης. Αυτό δεν είναι έλλειψη αγάπης στον κόσμο. Δεν είναι μια ελιτίστικη διάθεση. Είναι μια μυστηριακή διαδικασία. Με την καρδιά της φύσης και την αλήθεια των προαιώνιων γεγονότων της δεν μπορείς να επικοινωνήσεις παρά μόνο μέσα από την απομόνωση μιας απέραντης σιωπής. Συγχρόνως, πρέπει να αντιληφθούμε ότι τη γνώση δεν μπορούμε να την κατακτήσουμε. Μπορούμε να συμφιλιωθούμε μαζί της και μόνο τότε εκείνη θα μας αποκαλυφθεί. Εάν της συμπεριφερθούμε ως κατακτητές θα μας απαρνηθεί. Και
πρέπει να ξέρουμε ότι η φύση πάντα θα κρατάει κάτι γι’ αυτήν την ίδια. Ποτέ δε θα την κατέχουμε ολοκληρωτικά.
-Μ’ αυτή τη λογική και η έννοια της συντήρησης θα πρέπει να είναι αντίθετη με την έννοια της γνώσης.
- Η έννοια της γνώσης είναι συνώνυμη της ανατροπής. Είναι συνώνυμη της κίνησης, της αλλαγής, της μεταμόρφωσης. Συνώνυμο της δύναμης να γινόμαστε καλύτεροι και της ικανότητας που μας δίνει η φύση να επικοινωνούμε με τα θετικά στοιχεία της. Η αλαζονεία της γνώσης είναι συνώνυμο της στατικότητας, της δογματικότητας. Γενικά όλων εκείνων των ιδιοτήτων οι οποίες αντιστρατεύονται την φυσική γνώση και την κοσμική αλήθεια.
- Σας αρέσει η ανατροπή;
- Τι σημαίνει μου αρέσει; Γνώση χωρίς ανατροπή δεν υπάρχει. Όταν λέμε ότι προσπαθούμε να συμφιλιωθούμε με τη γνώση είναι προκειμένου να ανατρέψουμε την αγνωσία. Εξάλλου και στη φύση τίποτα δεν είναι στατικό. Αν κοιτάξεις γύρω σου τα πάντα αλλάζουν. Τίποτα δεν επιστρέφει στην πρότερη κατάστασή του. Εάν λοιπόν η διαδρομή ενός ερευνητή δεν εναρμονιστεί με τους ρυθμούς της ίδιας της φύσης, τότε τι κάνει;
- Αυτό μεταφέρεται και στον τρόπο ζωής του ερευνητή; Εσείς δηλαδή πέρα από το επιστημονικό κομμάτι, στην προσωπική σας ζωή νοιώθετε ανατρεπτικός;
- Για καθετί καινούργιο που μαθαίνω, το πρώτο που σκέφτομαι είναι αν είναι πραγματικό. Κι αν δεν είναι πραγματικό τι θα μπορούσε να ’ναι .Το πρώτο που σκέφτομαι είναι το αντίθετο από αυτό που μαθαίνω. Λέω «βλέπω μαύρο, μήπως είναι κόκκινο;» Αυτό ξέρετε, συχνά μου δημιουργεί πολλά επαγγελματικά και κοινωνικά προβλήματα. Δε με κάνει πάντα ευχάριστο στις παρέες. Είναι ένα αρκετά αντικοινωνικό παιχνίδι μυαλού. Το να ερευνάς τα δεδομένα, πίσω από αυτό που ο άλλος θεωρεί δεδομένο και αποδεκτό, προκειμένου ν’ ανακαλύψεις πτυχές που ανατρέπουν τη δογματικότητα ενός γεγονότος, δεν είναι πάντα ότι καλύτερο
προκειμένου να αποτελείς μια ευχάριστη κοινωνική συναναστροφή. Τελικά το να προσπαθείς εσαεί να επιβεβαιώνεις την παγκόσμια φυσική αρχή της ανατροπής και της αλλαγής δεν αποτελεί πάντα την ευκολότερη κοινωνική επιλογή.
- Απ’ ότι καταλαβαίνω σας έχει γίνει βίωμα αυτός ο τρόπος θεώρησης των πραγμάτων.
- Δεν θα ‘πρεπε; Μην ξεχνάτε ότι δεν είμαστε μόνο ερευνητές είμαστε και δάσκαλοι. Λόγω αυτής μας της ιδιότητας θα πρέπει να περάσουμε βιωματικά στους μαθητές μας αυτή την αναγκαιότητα και τον τρόπο σκέψης. Της μη στατικότητας. Της ανάγκης, πάντοτε, όταν μαθαίνουν κάτι να έχουν στο πίσω μέρος του εγκεφάλου τους ότι αυτό που μάθαμε σήμερα δεν είναι δογματικά τελειωμένο. Και θα πρέπει εμείς ή οι μαθητές μας να το ανατρέψουμε για να προχωρήσουμε μπροστά.
- Αυτό που λέτε, εκτός από το επιστημονικό ενδιαφέρουν που έχει, θα ήταν πολύ χρήσιμο αν μπορούσαμε να το εφαρμόσουμε και στις κάθε είδους ανθρώπινες σχέσεις. Οι άνθρωποι θεωρούν πολλά πράγματα δεδομένα και συνήθως είναι κτητικοί.
-Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Είναι τίποτα δεδομένο π.χ., στον έρωτα; Από τη στιγμή που θα θεωρήσεις δεδομένο κάτι στον έρωτα, ο έρωτας έχει πεθάνει. Εάν θεωρήσεις τη φιλία δεδομένη και δεν δεις αυτή τη σχέση σα μια διαρκή πρόκληση να γίνεις καλύτερος και να αποδεικνύεις ανά πάσα στιγμή τα αισθήματα που τρέφεις για τον άλλον τότε και η φιλία αλλά και κάθε σχέση είναι καταδικασμένη να πεθάνει.
-Έχετε στο μυαλό σας μια εικόνα του μέλλοντός σας κ. Δανέζη;
- Αυτό που έχουμε στο μυαλό μας σαν εικόνα του επιθυμητού μέλλοντός μας, συχνά είναι μονάχα η προσμονή μιας στιγμιαίας επιθυμίας μας η οποία μέλλει να ανατραπεί κάτω από το βάρος της μελλοντικής μας γνώσης. Οι επιθυμίες μας όμως υπόκεινται και αυτές στους νόμους της μη στατικότητας, της αλλαγής. Έτσι αλλάζουν καθημερινά. Ένα όμως μπορώ να σας διαβεβαιώσω. Ότι θα συνεχίσω να ταξιδεύω για πάντα στους κόσμους που τόσο θα ήθελα να επισκεφθούμε όλοι μαζί κάποτε.
Δανέζης Μάνος καθηγητής Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
από το βιβλίο της Κατερίνας Μαγγανά «Δημιουργώντας το Αύριο»
Εκδόσεις Παπαϊωάννου, Αθήνα 2002.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
