Και η Ιρλανδία στην "αγκαλιά" και "αλληλεγγύη" της "Ενωμένης" Ευρώπης;

Μη μου πείτε ότι αυτή η πρεμούρα να μπει «κατεπειγόντως» η Ιρλανδία στο μηχανισμό «στήριξης» δεν σας θυμίζει την πρεμούρα να μπει η «χρεωκοπημένη» Ελλάδα στο μηχανισμό τον Απρίλιο του 2010;
Τι κι αν εδώ έχουμε έναν πρωθυπουργό που «πολέμησε για να δημιουργηθεί» ο μηχανισμός «στήριξης», ενώ στην Ιρλανδία έχουν ηγεσία που (θέλουμε να πιστεύουμε ότι) σέβεται περισσότερο την ιρλανδική εθνική ανεξαρτησία; Μια εθνική ανεξαρτησία που ποτίστηκε με πάρα πολύ αίμα αγωνιστών μέσα στον αιώνα που μας πέρασε. Αν οι εθνικές κυβερνήσεις είναι ίσως διαφορετικές, η ομοιότητα των δύο περιπτώσεων Ελλάδας και Ιρλανδίας έγκειται όμως στην απίστευτη πρεμούρα των οργάνων της Ε.Ε. και του ελεγχόμενου από το διεθνές τραπεζικό καρτέλ αγγλοσαξωνικού οικονομικού τύπου να ενταχθεί η Ιρλανδία στο μηχανισμό, παρότι οι πάντες διαβεβαιώνουν ότι δεν υπάρχει ουσιαστικό πρόβλημα χρηματοδότησης της Ιρλανδίας μέχρι το καλοκαίρι του 2011, οπότε και τα πράγματα θα έχουν, πιθανότατα, ομαλοποιηθεί.
Γιατί αυτό το άγχος;
Τι ζόρι τραβάνε να επιβαρύνουν τον Ευρωπαίο φορολογούμενο με καινούργια δάνεια, αφού η Ιρλανδία αυτή τη στιγμή έχει αρκετά χρήματα για να ανταπεξέλθει;

Μήπως επειδή υπάρχει και μια άλλη σοβαρή ομοιότητα μεταξύ της Ελλάδας και της Ιρλανδίας;
Μήπως επειδή και οι δύο λαοί έχουν αποδείξει ότι αγαπούν την ελευθερία τους περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο ευρωπαϊκό λαό;
Είναι εξαιρετικά παρήγορο ότι, ήδη, αντέδρασε η Φινλανδία και είπε ότι διαφωνεί με αυτή την πρεμούρα να μπει η Ιρλανδία σχεδόν με το ζόρι στο μηχανισμό «στήριξης». Αν φτάνουν σε σημείο εθνικές κυβερνήσεις να καταγγέλλουν αυτό που, σταδιακά, γίνεται προφανές σε όλους μας, τότε αυτό σημαίνει, πρώτον, ότι κάτι δεν πάει καλά με τη διαχείριση της χρηματοδοτικής κρίσης των κρατών μελών και, δεύτερον, ότι το πράγμα με τους σχεδιασμούς της Νέας Τάξης αρχίζει πια να «μπάζει» σοβαρά. Η επανάληψη, στην περίπτωση της Ιρλανδίας, της μεθόδου της «αυτοεκπληρούμενης προφητείας» με την ταχέως διαδιδόμενη, δήθεν «αδυναμία» των χωρών μελών του ευρώ να χρηματοδοτήσουν τις δανειακές τους ανάγκες από τις αγορές, θέτει με μεγάλη ένταση το πρόβλημα της σχέσης των λαών της Ευρώπης με την Ε.Ε. Υποτίθεται ότι εμείς, ως Έλληνες, μπήκαμε στην Ε.Ε. για να προασπίσουμε και να κατοχυρώσουμε την εθνική μας ανεξαρτησία. Για να επιλύσουμε με προσφορότερο τρόπο τα εθνικά μας θέματα υπέρ των εθνικών μας δικαίων και συμφερόντων. Για να επιτύχουμε σύγκλιση με το πολιτικό και οικονομικό επίπεδο των πιο προηγμένων χωρών της δυτικής Ευρώπης.

Για να επιτύχουμε οικονομική, κοινωνική και πνευματική ανάπτυξη. Τώρα βλέπουμε την Ε.Ε. να γίνεται μηχανισμός υποταγής της χώρας μας στο διεθνές τραπεζικό καρτέλ. Τα εθνικά μας θέματα να οδεύουν με την καθοδήγηση της Ε.Ε. σε «επίλυση» υπέρ των συμφερόντων των εχθρών του Ελληνισμού. Το βιοτικό μας επίπεδο να εξαθλιώνεται κατ' απαίτηση των εταίρων μας στην Ε.Ε. Τη μεσαία τάξη να καταστρέφεται κατ' επιταγή της Ε.Ε. υπό τον προσχηματικό τίτλο της «απελευθέρωσης» των κλειστών (αλλά στην πραγματικότητα ορθάνοιχτων.) επαγγελμάτων. Τους εταίρους μας να απαιτούν (και να παίρνουν.) τη δυνατότητα να μας υποβάλουν σε καθεστώς «ελεγχόμενης χρεωκοπίας». Και την εθνική μας ταυτότητα να απειλείται από μια ογκούμενη εισβολή λαθρομεταναστών, που η επίσημη Ε.Ε. προωθεί ιδεολογικά με κάθε τρόπο. Ειδικά για το τελευταίο, ας θυμηθούμε μόνον τη στάση των ευρωπαϊκών οργάνων απέναντι στις πρόσφατες απελάσεις του Σαρκοζί. Πού οδηγούμαστε;

Μήπως θα πρέπει, ως χώρα, να αναθεωρήσουμε ριζικά τη στάση μας απέναντι στην Ε.Ε.;

Μήπως θα πρέπει να δώσουμε, σε πρώτη φάση, δυνατά το μήνυμα ότι, ναι, υπήρξαμε (και είμαστε διατεθειμένοι να ξαναγίνουμε.) ο πιο φιλοευρωπαϊκός λαός, μόνον όσο η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιπροσώπευε την πρόοδο και την ευημερία;

Ποιος μπορεί σήμερα να ισχυριστεί ότι η Ε.Ε., που έχει αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας υπό την απεχθή μορφή της τρόικας, αντιπροσωπεύει την πρόοδο και την ευημερία; Όταν μάλιστα δεν αρκείται στην Ελλάδα, αλλά πολύ θέλει να «υποτάξει» και κράτη σαν την Ιρλανδία, που απέρριψε με δημοψήφισμα τη συνθήκη της Λισσαβόνας και μέχρι την τελευταία στιγμή δεν υπέγραφε το τροποποιημένο κείμενο, εάν δεν κατοχυρωνόταν ο σεβασμός στην εθνική της ιδιαιτερότητα.

Μήπως η Νέα Τάξη υλοποιεί με naivety και narcissism το First we take Athens, then we take Dublin;

Η κάποτε πολύ ελκυστική «ευρωπαϊκή ιδέα» γίνεται σήμερα άλλοθι υποδούλωσης και εξαθλίωσης για περήφανους λαούς με ιστορία και τιμή πολύ βαρύτερη από αυτή της παρασιτικής γραφειοκρατίας των Βρυξελλών.

Ως πότε;

Αν δεν αλλάξουν αυτές οι καταστάσεις άμεσα, τι στο καλό θέλουμε στην Ευρώπη;

Δημήτρης Θεοδοσιάδης

http://ellinikoforum.blogspot.com

Περί της ευτυχίας στη ζωή και της αναζήτησης της πηγής της γνώσης

Ο Επίκουρος γεννήθηκε το 341-271 π.Χ. στην αθηναϊκή αποικία της Σάμου. Ίδρυσε την πρώτη του φιλοσοφική σχολή στην Μυτιλήνη και την Λάμψακο πριν μεταφερθεί στην Αθήνα περί τα 306 π.Χ. όπου και ίδρυσε τον Κήπο. Πέθανε σε ηλικία 70 χρονών από πέτρα στα νεφρά.
Η φιλοσοφία του Επίκουρου ήταν τόσο δημοφιλής ώστε πολιτείες ολόκληρες τον λάτρεψαν, του έστησαν αγάλματα και σκάλισαν σε πλάκες τα λόγια του. Ο μεγάλος ποιητής της Ρώμης Λουκρίτιος τον αποθεώνει. Είναι, λέει ο πρώτος Έλλην που κοίταξε κατάματα τον ουρανό χωρίς φόβο, δίδαξε στους ανθρώπους την αληθινή ουσία των πραγμάτων και τους λύτρωσε από το άγχος που είχαν σπείρει στα στήθη τους οι μύθοι.
Το κήρυγμα του Επίκουρου απλώθηκε σε όλο τον ελληνικό και ρωμαϊκό κόσμο και έδωσε παρηγοριά σε αμέτρητους ανθρώπους ως το τέλος των αρχαίων χρόνων. Ομάδες από Επικούρειους υπήρχαν σε πολλές πόλεις και τα βιβλία τους έβρισκαν παντού φίλους.
Δυστυχώς με την έλευση του Μεσαίωνα ο επικουρισμός παρήκμασε και σχεδόν όλα τα γραπτά του Επίκουρου καταστράφηκαν από τις Χριστιανικές αρχές γιατί οι ιδέες του θεωρήθηκαν άθεες.
Με λίγα λόγια η επικούρεια φιλοσοφία αποτελείται από τις παρακάτω αρχές:
- Τίποτα δεν δημιουργείται εκ του μη όντως.
- Τα πάντα είναι δομημένα από άφθαρτα άτομα.
- Τα αντικείμενα γίνονται αντιληπτά σ`εμάς επειδή εκπέμπουν εικόνες διαμέσου του παρεμβαλλόμενου διαστήματος.
- Υπάρχουν άπειροι κόσμοι διαφορετικοί και όμοιοι με τον δικό μας στο αχανές σύμπαν.
- Η φύση αυτού που αποκαλούμε «ψυχή» είναι εντέλει μια σωματική οντότητα, που δεν επιβιώνει μετά τον θάνατο μας εφόσον διασπάται στα δομικά της στοιχεία (άτομα) τα οποία διασκορπίζονται.
- Δεν υπάρχει Θεία Πρόνοια, οι Κόσμοι δημιουργήθηκαν από την χαοτική μη κατευθυνόμενη κίνηση ατόμων.
- Oι Θεοί δεν επεμβαίνουν στον Κόσμο, δεν μας ανταμείβουν για τις λατρείες μας ούτε μας τιμωρούν για τις πράξεις μας, τους είμαστε αδιάφοροι. Το αντίθετο θα ήταν ασύμβατο με την ζωή αταραξίας και ευτυχίας που απολαμβάνουν. Μπορεί για αυτούς να είναι σαν να μην υπάρχουμε αλλά εμείς πρέπει να τους έχουμε ως πρότυπα μίμησης.
Το υπέρτατο αγαθό λοιπόν στην επικούρεια ηθική είναι η ευτυχισμένη ζωή και μπορεί να επιτευχθεί εύκολα ακολουθώντας ένα σύστημα επιλογών και αποφυγών.
Πρώτα από όλα ο άνθρωπος πρέπει να απελευθερωθεί από αυτά που αντιτίθενται στην ευδαιμονία του (η πληρότητα της ευτυχίας δίνεται από την απόλυτη απουσία πόνου, σωματικού «απονία» και ψυχικού «αταραξία»).
Το πρώτο εμπόδιο που εμποδίζει την ευτυχία μας είναι ο φόβος. Ο φόβος των θεών και ο φόβος του Θανάτου. Η απόρριψη οποιασδήποτε επέμβασης των Θεοτήτων στα ανθρώπινα ζητήματα δίνουν μια προοπτική ελευθερίας αλλά και λύτρωσης. Η ψυχή δεν είναι αθάνατη και οποιοσδήποτε φόβος μεταθανάτιας τιμωρίας ή ελπίδας ανταμοιβής δεν έχει νόημα.
Ο Επίκουρος μας καλεί να απολαύσουμε αυτήν την Ζωή και να μην χάσουμε αυτήν την μοναδική ευκαιρία που μας δίδεται. Πρέπει να απελευθερωθούμε από τις δεισιδαιμονίες των Μύθων και των Θρησκειών.
Η ηθική του Επίκουρου έχει ως μέτρο της ευτυχίας την ηδονή. Η ηδονή ή ο πόνος είναι φυσικό επακόλουθο κάθε επαφής μας με πράγματα ή ανθρώπους. Η φύση του ανθρώπου είναι φτιαγμένη έτσι ώστε οι αισθήσεις να μας υποδεικνύουν το καλό ή το κακό μιας πράξης διαμέσου του αισθήματος της ηδονής ή του πόνου. Ότι παράγει ηδονή είναι καλό, ότι παράγει πόνο είναι κακό.
Αλλά ο σοφός άνθρωπος διαθέτει φρόνηση -μια από τις σημαντικότερες αρετές για τους επικούρειους- και δεν παραδίνεται αδιακρίτως σε κάθε λογής ηδονές.
«Κι ακριβώς επειδή είναι το πρωταρχικό και σύμφυτο μ`εμάς αγαθό, για τούτο δεν επιλέγουμε αδιακρίτως κάθε ηδονή, αλλά συμβαίνει ορισμένες φορές να γυρίζουμε την πλάτη μας σε πολλές ηδονές, όταν τα προβλήματα που προκαλούν αυτές οι ηδονές είναι για μας μεγαλύτερα' και υπάρχουν, από την άλλη, πολλοί πόνοι που τους θεωρούμε προτιμότερους από τις ηδονές, εφόσον η ηδονή που θα ακολουθήσει άμα τους υπομείνουμε για κάμποσο θα είναι για μας μεγαλύτερη».
Παραδείγματος χάριν ένας που πίνει υπερβολικά κρασί το βράδυ και την άλλη ημέρα υποφέρει από τρομερούς πονοκεφάλους δεν θεωρείται πετυχημένος ηδονιστής. Πόσο μάλλον ένας ναρκομανής.
Από την άλλη πχ ένας φοιτητής μπορεί να κουραστεί και να στερηθεί κάποια πράγματα αλλά οι καρποί που θα δρέψει ύστερα θα τον ξεπληρώσουν με το παραπάνω.
Γι`αυτό λοιπόν πρέπει να σκεφτόμαστε τις συνέπειες των πράξεων μας πριν δράσουμε:
«Για κάθε σου επιθυμία πρέπει να θέτεις το ερώτημα: τι θα μου συμβεί αν γίνει αυτό που επιθυμώ; Και τι αν δεν γίνει;»
Η Αρετές είναι το μέσο για την επίτευξη του υπέρτατου Αγαθού, την Ευτυχία! Γι`αυτό και πρέπει να ζούμε σύμφωνα με αυτές. Οι τέσσερεις θεμελιώδεις αρετές για τους επικούρειους είναι η φρόνηση, η εγκράτεια, η ανδρεία και η δικαιοσύνη.
«Είναι αδύνατο να ζήσεις ηδονικά, αν η ζωή σου δεν έχει φρόνηση, ομορφιά και δικαιοσύνη` κι είναι αδύνατο να`χει η ζωή σου ομορφιά, δικαιοσύνη και φρόνηση, αν δεν έχει και χαρά. Όποιος δεν τα διαθέτει αυτά δεν μπορεί να ζει ευτυχισμένα»
Ο επικούρειος ηδονισμός δεν είναι ένας εξεζητημένος ζήλος για πλούσια εδέσματα, σεξουαλικών ηδονών κτλ, αλλά χαρακτηρίζεται από ολιγάρκεια, αυτοσυγκράτηση και μια μετριοπαθή χρήση των ηδονών. Θα μπορούσε κανείς να τον ονομάσει σχεδόν «ασκητικό».
«Το να αρκείται κανείς σ`αυτά που έχει, το θεωρώ πολύ σπουδαίο αγαθό: όχι για να αρκούμαστε σώνει και καλά στα λίγα, αλλά για να αρκούμαστε στα λίγα όταν λείπουν τα πολλά, με την γνήσια πεποίθηση ότι την πολυτέλεια την απολαμβάνουν πολύ καλύτερα οι άνθρωποι που δεν την έχουν ανάγκη... μας προετοιμάζει να σταθούμε άφοβοι μπροστά στα παιχνίδια της τύχης».
Οι επιθυμίες κατατάσσονται σε τρεις κατηγορίες:
α) φυσικές και αναγκαίες (αυτές που είναι αναγκαίες για να αφαιρούν τον πόνο πχ υγεία, διατροφή, στέγη...)
β) φυσικές αλλά όχι αναγκαίες (αυτές που δεν οδηγούν απαραίτητα σε πόνο αν δεν εκπληρωθούν πχ ένα πολυτελές γεύμα)
γ) μη φυσικές και μη αναγκαίες - κενόδοξες - (αυτές που όσο τις ικανοποιούμε τόσο μας αφήνουν ανικανοποίητους και μας οδηγούν σε μια αέναη επιδίωξη ικανοποίησής τους πχ Εξουσία, δόξα, πλούτη...)
Ο Επίκουρος διακρίνει της ηδονές σε διανοητικές και σωματικές. Οι σωματικές ηδονές και πόνοι αφορούν μόνο το παρόν ενώ οι διανοητικές ηδονές και πόνοι έχουν ρίζες και στο παρελθόν (παλιές μνήμες ευχαρίστησης ή απογοήτευσης περασμένων πόνων ή λαθών) και στο μέλλον (πίστη ή φόβος για το τι θα συμβεί). Ο μεγαλύτερος καταστροφέας της ευτυχίας κατά τον Επίκουρο είναι το άγχος για το μέλλον, ειδικά ο φόβος των Θεών και του Θανάτου. Εάν κάποιος μπορέσει να εξορίσει τον φόβο για το μέλλον και να αντιμετωπίσει το μέλλον με την πεποίθηση ότι η επιθυμίες του θα ικανοποιηθούν, τότε μπορεί να επιτύχει την αταραξία! Την πιο αξιοζήλευτη κατάστασή που μπορεί να φτάσει κανείς.
Τέλος η Φιλία είναι μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις στην ζωή, αν όχι η μεγαλύτερη.
Έτσι λοιπόν οι συμβουλές του Επίκουρου μέσα από τα βάθη των αιώνων μπορούν ακόμα και σήμερα να μας βοηθήσουν να ζήσουμε έναν ευδαίμονα βίον.
Σε ηλικία 12 ετών ο Επίκουρος γράφτηκε στο δημόσιο σχολείο, αλλά δεν έμεινε παρά λίγα μόνο λεπτά! Να πώς περιγράφει την πρώτη του ημέρα στο σχολείο ο Σέξτος Εμπειρικός:
- Στην αρχή αναδύθηκε το χάος, είπε ο δάσκαλος στους μαθητές.
- Κι από πού αναδύθηκε; ρώτησε ο Επίκουρος.
- Αυτό δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Είναι ζήτημα που αφορά μονάχα τους φιλοσόφους.
- Τότε τι κάθομαι και χασομεράω εδώ; απάντησε ο Επίκουρος. Θα πάω κατευθείαν στους φιλοσόφους!
http://clubs.pathfinder.g
http://enneaetifotos.blogspot.com

Άτομα αντι-ύλης παρατηρήθηκαν στο CERN

Άτομα αντι-ύλης παρατηρήθηκαν στο CERN
Ένα νέο επίτευγμα παρουσίασαν οι επιστήμονες του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN), οι οποίοι κατάφεραν για πρώτη φορά να «παγιδεύσουν» 38 άτομα αντιύλης, συγκεκριμένα αντι-υδρογόνου. Αντι-υδρογόνο είχε παραχθεί ξανά στο παρελθόν, είχε όμως τότε καταστραφεί αμέσως μόλις είχε έρθει σε επαφή με την κανονική ύλη, ενώ αυτή τη φορά κατέστη δυνατό τα άτομα αντιύλης να διατηρηθούν, σε συνθήκες κενού, έστω και για κλάσματα του δευτερολέπτου (συγκεκριμένα για 170 χιλιοστά του δευτερολέπτου). Όπως ανέφεραν οι επιστήμονες, η ικανότητα μελέτης τέτοιων ατόμων αντιύλης θα επιτρέψει στο μέλλον την πραγματοποίηση αδύνατων μέχρι σήμερα πειραμάτων πάνω σε θεμελιώδη αξιώματα της φυσικής. Ένα από τα μεγαλύτερα αινίγματα που απασχολεί τους φυσικούς είναι γιατί ο κόσμος αποτελείται βασικά πια από ύλη παρά από αντιύλη, η οποία είναι σχετικά σπάνια, παρόλο που όμοιες ποσότητες από τις δύο αυτές καταστάσεις της ύλης πιστεύεται ότι δημιουργήθηκαν κατά τη γέννηση του σύμπαντος. Η παραγωγή αντι-σωματιδίων (π.χ. αντι-πρωτονίων) είναι συνηθισμένη στο εργαστήριο, όμως η δημιουργία ολόκληρων ατόμων από αυτά τα αντι-σωματίδια είναι πιο πολύ δύσκολο έργο, που για πρώτη φορά κατέστη εφικτό το 2002, πάλι από ερευνητές του CERN. Οι ερευνητές απέδειξαν ότι, ανάμεσα σε συνολικά 10 εκατομμύρια αντι-πρωτόνια και 700 εκατομμύρια ποζιτρόνια, σχηματίστηκαν 38 σταθερά άτομα αντι-υδρογόνου, το καθένα από τα οποία «έζησε» για περίπου δύο δέκατα του δευτερολέπτου. Το επόμενο βήμα θα είναι να παραχθούν ακόμα περισσότερα άτομα αντι-υδρογόνου και να διατηρηθούν σε ύπαρξη για ακόμα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ώστε να μελετηθούν καλύτερα. Στόχος των επιστημόνων είναι να μπορέσουν να συγκρίνουν τα άτομα υδρογόνου και αντι-υδρογόνου, ώστε να καταλάβουν τις διαφορές ύλης και αντιύλης. Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία (με συνδρομή) στη διεύθυνση: http://www.nature.com/nature/journal/vaop/ncurrent/full/nature09610.html

http://www.skai.gr

Η Ελλάδα σε μετάβαση από τις καθεστωτικές ολιγαρχικές δομές στη Δημοκρατία

Όταν ο λαός, οι πολίτες είναι αναγκασμένοι να επιλέγουν την αποχή, το άκυρο, το λευκό, την στιγμιαία ψήφιση ενός κόμματος που δεν είναι της σταθερής επιλογής τους, τότε βρισκόμαστε σε συνθήκες ολοκληρωτισμού όχι Δημοκρατίας. Ακόμη και όταν ψηφίζουν αυτούς που όχι μόνο δεν αποδέχονται και δεν αγαπούν, αλλά περιφρονούν. Η δημοκρατία είναι συνώνυμη της ελεύθερης έκφρασης, της θέλησης των πολιτών όχι του καταναγκασμού τους. Στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες η δημοκρατία, ο ισότιμος πολιτικός ανταγωνισμός, η εθνική δημοκρατική διαλεκτική ακυρώθηκε, μπλοκαρίστηκε. Εμποδίστηκε η ανανέωση των υπαρκτών κομμάτων, κύρια του ΠΑΣΟΚ και η εμφάνιση αυθεντικά νέων πολιτικών πρωταγωνιστών διάρκειας, επάρκειας και σχεδίου. Οι πολίτες δεν έχουν ικανές, αξιόπιστες εναλλακτικές λύσεις. Λύσεις που να εμπνέουν και να κινητοποιούν την καρδιά και το μυαλό τους. Γι αυτό επιλέγουν τελικά αυτές τις μορφές αντίδρασης στον ολοκληρωτισμό και τις ολιγαρχικές παρέες. Παρέες, όχι πολιτικά κόμματα. Μορφές αντίδρασης στην πολιτική ως Εμπαιγμό, ως Απάτη με τους επιφανείς επίσημους εκπροσώπους της.

Η διαίρεση της χώρας στους πολίτες που δεν ψηφίζουν, που ακυρώνουν με τη στάση τους μια νοθευμένη και διεφθαρμένη διαδικασία και σε αυτούς που ψηφίζουν τις χρεοβόρες κάστες, τα λόμπυ, τους μικρούς και μεγάλους διαπλεκόμενους πελάτες που υπερασπίζονται τις ολιγαρχικές δομές, εκφράζει μια μεγάλη αντιδημοκρατική παθολογία. Έχω μιλήσει, προειδοποιήσει, γράψει γι αυτό *.Εκφράζει όμως ταυτόχρονα μια μεγάλη δυναμική μετάβαση. Μια Νέα Κοινωνία Πολιτών η οποία κυοφορείται και θέλει να μορφοποιηθεί σε Νέα Πολιτική Κοινωνία.

Βρισκόμαστε στην μετάβαση από τις καθεστωτικές ολιγαρχικές δομές στη Δημοκρατία. Στην ανάκτηση της Εθνικής Πολιτικής Κληρονομιάς της Αγοράς και της Πόλης. Στην επιστροφή της Πολιτικής, του Πολιτικού Ανθρώπου, της Δημοκρατίας.

Οι ολιγαρχίες, οι κομματικές, οι προσωπικές παρέες, οι ένοχες για την μεταπολιτευτική παρακμή, είπαν ότι νίκησαν. Αντέδρασαν όπως αντιδρούν πάντοτε οι ολιγαρχίες. Ξέρουν όμως ότι ηττήθηκαν. Ότι έκλεισε ο κύκλος τους και δεν μπορούν να αναπαραχθούν, να τους αναπαράγουν. Επί σαράντα χρόνια δεν οικοδόμησαν τίποτε δημιουργικό ούτε είδαν καμία πρόβλεψη τους να δικαιώνεται. Γιατί δεν είχαν προβλέψεις. Η μόνη πρόβλεψη τους ήταν η καριέρα, η καρέκλα, ο προσωπικός πλουτισμός. Τελευταίο παράδειγμα της αποτυχίας, ένας κουτσός Καλλικράτης – Προκρούστειο τον ονόμασα – χωρίς συμμετοχή. Ο εκφυλισμός μιας μεγάλης μου ιδέας. Όπως συνέβη με άλλες.

Το ιστορικό αίτημα είναι η Επαναθεμελίωση του Πολιτικού Συστήματος και η εμφάνιση στο πολιτικό τοπίο αυθεντικά νέων, υγιών και έξυπνων πολιτικών πρωταγωνιστών. Όχι εξωθεσμική και εξωελλαδική βάφτιση του παλιού, του ανεπαρκούς και του διεφθαρμένου σε νέο και σωτήριο, όπως γίνεται. Αρκετά με τους διεφθαρμένους σωτήρες, τους χρόνιους διαφθορείς της μεταπολίτευσης. Σε ώριμες δημοκρατίες και φυσιολογικές χώρες αυτό θα μπορούσε να επιταχυνθεί εδώ και καιρό με τη δημιουργία κυβέρνησης τεχνοκρατών, που θα σήμαινε επίσης την αποστράτευση και αποπομπή του πλέον ανίκανου κα διεφθαρμένου στην Ευρώπη Πολιτικού Προσωπικού.

Η χώρα όμως στερείται υπεύθυνων και ικανών οικονομικών, πολιτικών, πνευματικών ελίτ. Αυτές οφείλουμε να τις αναδείξουμε, να τις συγκροτήσουμε. Ήταν θλιβερή η χθεσινή τηλεοπτική εικόνα ορισμένων που εμφανίστηκαν σε αυτό το ρόλο. Φτωχοί ιδιώτες της παρέας, της κάστας, παρά άνθρωποι του Έθνους, του Κράτους, της Πολιτείας.

Η Ελλάδα όμως μπήκε σε κίνηση. Ετοιμάζει τις δυνάμεις που θα την οδηγήσουν στον νέο αιώνα.

Πολίτες ελεύθερους όχι δούλους, όχι κάστες, λόμπυ, παρέες και διεφθαρμένες οικογένειες. Έλληνες όχι μισέλληνες. Ο μισελληνισμός είναι ξένη υποτέλεια, δουλεία και βαρβαρότητα.

Γεννιέται κάτι πολύ μεγάλο, πολύ μεγαλύτερο από τις καλύτερες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας μας.

* Μιχάλης Χαραλαμπίδης

«Από το ΠΑΣΟΚ στο ΚΚΚΑΣΟΡ, ο εκφυλισμός ενός ιστορικού εγχειρήματος»

Εκδόσεις Στράβων Γλυφάδα 08.11.2010

Ιστοσελίδα Μιχάλη Χαραλαμπίδη : polis-agora.blogspot.com

Η επίθεση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση στη Βρετανία δείχνει το δρόμο του ελιτισμού και της περιθωριοποίησης στην υπόλοιπη Ευρώπη;

Ήδη από τον Μάρτιο του 2009, η τράπεζα της Αγγλίας κάνει αυτό που άρχισε να κάνει πρώτο το ξαδερφάκι της στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, δηλαδή να τυπώνει χρήμα. Μέχρι τώρα «τυπώθηκαν» (ηλεκτρονικώς βεβαίως) ούτε λίγο ούτε πολύ £200 δισεκατομμύρια, ως ευγενική χορηγία της κεντρικής τράπεζας προς την κυβέρνηση για τη χρηματοδότηση από την πίσω πόρτα μέρους των ελλειμμάτων της, έτσι ώστε να μην αναγκαστεί να προχωρήσει σε δυσάρεστα μέτρα, όπως αύξηση φόρων και μείωση των κοινωνικών παροχών και επενδύσεων.
Εμένα μου λες; Δεν πέρασε ούτε μήνας που λένε, και o υπουργός οικονομικών Όσμπορν ανακοίνωσε το σκληρότερο από το 1922 πακέτο λιτότητας. Ήτοι, £81 δισεκατομμύρια για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, εκ των οποίων τα £18 θα προέλθουν από το στράγγισμα του κοινωνικού κράτους. Οι περικοπές θα κοστίσουν περί τις 500,000 θέσεις εργασίας στο δημόσιο τομέα, με το πρόσχημα, όπως κι εδώ, των τεμπέληδων και αδιάφορων δημοσίων υπαλλήλων, και άλλες 500,000 που συνδέονται άμεσα με τις προηγούμενες, γεγονός που θα προσθέσει άλλο ένα εκατομμύριο στα ήδη 3 εκατομμύρια ανέργων. Η κυβέρνηση υπολογίζει να ελαττώσει το 71% του δημόσιου ελλείμματος από περικοπές δαπανών και μόνο το 29% από αύξηση της φορολογίας. Ενώ η αύξηση του ΦΠΑ στο 20% από τον επόμενο Γενάρη, θα φέρει ένα ακόμα γερό χτύπημα στα φτωχά στρώματα.
Οι περικοπές βέβαια που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα δεν σταματούν εδώ. Στο στόχαστρο, ανάμεσα στα άλλα, βρίσκονται η χρηματοδότηση των τοπικών κοινοτήτων και κυβερνήσεων η οποία προβλέπεται να περισταλεί κατά 50%, καθώς επίσης και τα επιδόματα ενοικίου, γεγονός που θα αναγκάσει τα φτωχότερα στρώματα να εγκαταλείψουν τις εστίες του στον ακριβό νότο και να μετακομίσουν στο βορρά, όπου όμως οι δουλειές είναι κατά πολύ λιγότερες. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία ένα στα πέντε νοικοκυριά έχει όλα τα μέλη του στην ανεργία, ενώ ειδικά στο Λίβερπουλ, Γλασκώβη και Νόττινχαμ ο αριθμός αυτός ανεβαίνει στο ένα στα τρία.
Το πλήγμα όμως που δέχονται τα πανεπιστήμια είναι ανυπολόγιστο. Εδώ, αντί για την πρόταση Όσμπορν, έχουμε την άρτι ανακοινωθείσα έκθεση του Λόρδου Μπράουν, η οποία προειδοποιεί τα ανώτατα ιδρύματα να αναμένουν περικοπές της τάξης του 80% στο κονδύλι για τη διδασκαλία, δηλαδή γύρω στα £4.2 δις και περίπου £1.4 δις στο κονδύλι για την έρευνα. Όλες οι επιστήμες, εκτός της ιατρικής, των φυσικών επιστημών και της μηχανικής παύουν εφ’ εξής να επιδοτούνται. Φυσικά από το κράτος, όχι όμως και από τα πορτοφόλια των φοιτητών, στους οποίους και ανετέθη το έργο αναστήλωσης των τραπεζών.
Τούτο, σύμφωνα με την έκθεση, θα επιτευχθεί με την άρση του άνω ορίου στα δίδακτρα, έτσι ώστε τα πανεπιστήμια να μπορούν από το 2012 να χρεώνουν όχι £3,290 όπως ισχύει σήμερα, αλλά οτιδήποτε από £6,000 μέχρι £9,000 χωρίς να αποκλείεται και το περισσότερο. Έτσι λοιπόν, κάθε φοιτητής μαζί με τα δάνεια για έξοδα διαβίωσης, θ’ αποχωρεί από το πανεπιστήμιο με ένα αξιοσέβαστο χρέος, το λιγότερο £50,000, ποσό το οποίο θα δράσει αποτρεπτικά ακόμα και για φοιτητές των μεσοστρωμάτων. Επιπλέον, με την κατάργηση του επιδόματος για έξοδα διαβίωσης, που προτείνεται, κοντά στους 600,000 φοιτητές από τα φτωχά στρώματα θα μείνουν εντελώς ξεκρέμαστοι. Η προβλεπόμενη αντικατάστασή του από κάτι λιγότερο και περισσότερο επιλεκτικό έχει προκαλέσει την απογοήτευση και την οργή του φοιτητικού κόσμου.
Παρά την αυξανόμενη συμμετοχή παιδιών από εργατικές οικογένειες στην ανώτατη εκπαίδευση, εν τούτοις το ποσοστό αυτό υπολείπεται σημαντικά των μεσαίων στρωμάτων, πόσο μάλλον των ανωτέρων. Αν οι προτάσεις Μπράουν περάσουν, πράγμα που θεωρείται πολύ πιθανό, παρά την προεκλογική και ενυπόγραφη μάλιστα, δέσμευση του Κλεγκ περί του αντιθέτου, τα πανεπιστήμια χωρίς κανένα πρόσχημα θα λειτουργούν όχι μόνο σαν επιχειρήσεις, αλλά θα ισχυροποιήσουν και την ήδη υπάρχουσα τάση, οι φτωχοί φοιτητές να πηγαίνουν σε υπο-χρηματοδοτούμενα πανεπιστήμια και οι πλούσιοι στα καλύτερα. Ουσιαστικά με την άρση του περιορισμού στο ύψος των διδάκτρων ικανοποιείται πάγιο αίτημα των ελίτ πανεπιστημίων να τους επιτρέπεται να χρεώνουν τόσα, όσα σηκώνει η …αγορά. Η ενέργεια αυτή ισοδυναμεί επίσης με τη διάνοιξη λεωφόρου για την εκπόρθηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης από ιδιωτικούς φορείς, οι οποίοι με τα ισχύοντα δίδακτρα δεν είχαν τη δυνατότητα να ανταγωνιστούν τα δημόσια πανεπιστήμια.
Με την έκθεση Μπράουν χάνεται πλέον οριστικά ο δημόσιος χαρακτήρας της εκπαίδευσης, βάζοντας στη θέση της τον αγοραίο. Περισσότερο από ποτέ και με τη δαμόκλεια σπάθη του χρέους πάνω απ’ τα κεφάλια τους, όσοι από τους φοιτητές το τολμήσουν, θα αντιμετωπίζουν τις σπουδές σαν μια επένδυση πλέον και τίποτε περισσότερο. Δεν είναι τυχαίο που τα πανεπιστήμια την εποχή Μπλερ, στη διάρκεια της οποίας θεσπίστηκαν και τα δίδακτρα, μετακόμισαν από το υπουργείο παιδείας στο υπουργείο για την επιχειρηματικότητα.
«Μα πού πήγαν τα λεφτά;», αναρωτιέται το «Prospect» στο τελευταίο του τεύχος για τα 200 δισεκατομμύρια της ποσοτικής χαλάρωσης. Πάντως όχι στην οικονομία, όχι στις κοινωνικές δαπάνες, όχι στους μικροεπιχειρηματίες. Αυτοί που ωφελήθηκαν ήταν οι παίκτες του City, που είδαν τα χαρτοφυλάκια ομολόγων τους να αυγατίζουν, οι χρηματιστές κρατικών ομολόγων και οι εμπορικές τράπεζες που κοίταξαν με το φτηνό δανεισμό να ξεπλύνουν παλιά χρέη και να επενδύσουν/κερδοσκοπήσουν σε καλύτερες μεριές εκτός Βρετανίας.
Γι αυτό ακριβώς το λόγο τα πανεπιστήμια είναι ανάστατα. Την Τετάρτη (10/11) που μας πέρασε σε μεγαλειώδη διαδήλωση, (τη μεγαλύτερη σε βάθος δεκαετιών), που προκήρυξαν η εθνική ένωση φοιτητών (NUS) και η ένωση πανεπιστημίων και κολεγίων (UCU), έχοντας ταυτόχρονα και την υποστήριξη της συνομοσπονδίας των εργατικών συνδικάτων (TUC), 52,000 καθηγητές και φοιτητές από κάθε άκρη του νησιού, αλλά και από τη Β. Ιρλανδία, κατέφτασαν με όλα τα μέσα στο κέντρο του Λονδίνου αποφασισμένοι να ακουστούν.
Παράλληλα σε συνέντευξη τύπου, η NUS ανακοίνωσε την πρόθεσή της να παλέψει για την ακύρωση της εκλογής βουλευτών του κυβερνητικού συνασπισμού, οι οποίοι με τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις ότι δεν θα υπάρξει αύξηση διδάκτρων απέσπασαν δολίως ψήφους φοιτητών και καθηγητών. Αν και ο συγκεκριμένος νόμος δεν έχει ακόμα ψηφιστεί, εν τούτοις η NUS ευελπιστεί ότι η κίνηση αυτή θα ευαισθητοποιήσει πολύ κόσμο και θα φέρει σε αμηχανία την κυβέρνηση, αν φυσικά υπάρχει ακόμα τσίπα.
Μετά το Δουβλίνο (3/11) και το Λονδίνο πήρε τους δρόμους...
http://e-cynical.blogspot.com/

Σημείωση Συμποσίου: Η αρχή στη χώρα μας έγινε με την «αναγνώριση» των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών που συνεργάζονται με ιδρύματα στην Ευρώπη και στις Η.Π.Α. και τις πρόσφατες «μεταρρυθμίσεις» στην Παιδεία;

Η κρίσιμη μάζα και η πρόσβαση στα Ακασικά Αρχεία

O 100ος πίθηκος
Ο ιαπωνικός πίθηκος Fuscata Macacca, έχει παρατηρηθεί από επιστήμονες, μέσα στην άγρια φύση, για μια συνεχή περίοδο πάνω από 30 έτη. Το 1952 στο νησί Koshima, επιστήμονες παρείχαν στους πιθήκους γλυκοπατάτες πεταμένες στην άμμο ως τροφή.
Στους πιθήκους άρεσε η γεύση των ωμών γλυκοπατατών αλλά δεν τους άρεσε το χώμα στη φλούδα τους. Ένα θηλυκό 18 μηνών με το όνομα Ημο, βρήκε ότι θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα σε ένα κοντινό ρέμα. Δίδαξε αυτή την τεχνική στη μητέρα της. Η σύντροφοι της έμαθαν επίσης αυτό το νέο τρόπο και το δίδαξαν στις μητέρες τους. Αυτή η κοινωνική καινοτομία υιοθετήθηκε βαθμιαία από διάφορους πιθήκους μπροστά στα μάτια των επιστημόνων.
Μεταξύ 1952 και 1958, όλοι οι νέοι πίθηκοι έμαθαν να πλένουν τις αμμώδεις γλυκοπατάτες για να τις κάνουν πιο εύγευστες. Μόνο οι ενήλικες που μιμήθηκαν τα παιδιά τους έμαθαν αυτή την κοινωνική εξέλιξη. Άλλοι ενήλικες συνέχισαν να τρώνε τις βρώμικες γλυκοπατάτες. Μετά έγινε κάτι εντυπωσιακό. Το φθινόπωρο του 1958, ένας αριθμός πιθήκων Koshima έπλεναν τις γλυκοπατάτες, ο ακριβής αριθμός δεν είναι γνωστός.
Ας υποθέσουμε, όταν βγήκε ο ήλιος ένα πρωί, υπήρχαν 99 πίθηκοι στο νησί Koshima, που είχαν μάθει να πλένουν τις γλυκοπατάτες στους. Ας υποθέσουμε επίσης ότι αργότερα το ίδιο πρωί, ο εκατοστός πίθηκος έμαθε και αυτός να πλένει γλυκοπατάτες.
Μετά συνέβη!
Μέχρι εκείνο το βράδυ, σχεδόν όλοι οι πίθηκοι στη φυλή έπλεναν τις γλυκοπατάτες πριν τις φάνε. Η προστιθέμενη ενέργεια αυτού του 100ου πιθήκου δημιούργησε κάπως μια σημαντική ιδεολογική καινοτομία!
Προσέξτε. Μια εκπληκτική παρατήρηση σημειώθηκε από αυτούς τους επιστήμονες και ήταν ότι η συνήθεια του πλυσίματος της γλυκοπατάτας κατόπιν πήδησε πέρα από τη θάλασσα. Οι αποικίες των πιθήκων σε άλλα νησιά αλλά και όλοι οι πίθηκοι στην ηπειρωτική χώρα Takasakiyama άρχισαν να πλένουν τις γλυκοπατάτες τους! -Lyall Watson (Lifetide )
Κατά συνέπεια, όταν επιτυγχάνεται ένας ορισμένος κρίσιμος αριθμός ατόμων που έχουν μια συνειδητοποίηση, αυτή η νέα συνειδητοποίηση μπορεί να κοινωνηθεί από νου σε νου. Αν και ο ακριβής αριθμός μπορεί να διαφέρει, το φαινόμενο του Εκατοστού Πιθήκου δηλώνει ότι όταν ένας συγκεκριμένος αριθμός ατόμων γνωρίζουν ένα νέο τρόπο, μπορεί να παραμείνει στην ιδιοκτησία συνείδησης αυτών των ανθρώπων. Αλλά, υπάρχει ένα σημείο στο οποίο εάν ένα μόνο ή και περισσότερα άτομα συγχρονιστούν σε αυτή τη νέα γνώση - συνειδητοποίηση, ένας τομέας ενισχύεται έτσι ώστε, αυτή η συνειδητοποίηση υιοθετείται σχεδόν από όλους! -Ken Keyes ( The Hundredth Monkey )

Ο ΕΚΑΤΟΣΤΟΣ ΠΙΘΗΚΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗ ΑΚΑΣΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ
Τι σήμαινε όμως αυτό; Πώς είχε γενικευτεί η συνήθεια στον ντόπιο πληθυσμό πιθήκων και πώς μεταφέρθηκε στο απομακρυσμένο νησί; Οι επιστήμονες άρχισαν εντατικές έρευνες και πειράματα και διαπίστωσαν έκπληκτοι πως για την καθολική εξάπλωση της νέας συνήθειας έπαιζε καθοριστικό ρόλο ο αριθμός των πιθήκων που την είχαν υιοθετήσει πρώτοι. Όπως αποκαλύφθηκε ύστερα από πολλές μελέτες, μαθηματικούς υπολογισμούς και πειράματα, αν ένας απολύτως συγκεκριμένος αριθμός μελών μιας ομάδας -είτε σ’ αυτήν ανήκουν ζώα είτε άνθρωποι- υιοθετήσει μια νέα συνήθεια, τότε αυτή εξαπλώνεται αστραπιαία σε όλα τα μέλη της ομάδας.
Το μυστικό βρίσκεται στην «κρίσιμη μάζα», δηλαδή στον κρίσιμο αριθμό των πρωτοπόρων. Όταν αυτός ο αριθμός συμπληρωθεί, τότε λες κι ανοίγει ο δρόμος για όλους τους υπόλοιπους και η νέα συνήθεια γενικεύεται.
Οι επιστήμονες κατέληξαν ότι το ελάχιστο όριο το οποίο απαιτείται για να διαμορφωθεί το μορφογενετικό πεδίο σε μια σκεπτομορφή η οποία μπορεί να αλλάξει τα πεπρωμένα μιας περιοχής, ή ενός λαού, ή και του κόσμου ολόκληρου, είναι ένα σταθερό νούμερο, : η τετραγωνική ρίζα του ενός εκατοστού ενός πληθυσμού.
Τα νούμερα αυτά για την Ελλάδα, είναι 316 άτομα, και για όλο τον κόσμο 7100 άτομα μόνο, για πληθυσμό 5 δισεκατομμυρίων. Είναι σαφές ότι το νούμερο είναι πάρα πολύ μικρό, και ότι λίγοι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν το νοητικό κλίμα μιας τεράστιας περιοχής.
Mε ποιο τρόπο, όμως, μεταβιβάζεται η πληροφορία και η συνήθεια στους κατοίκους άλλων περιοχών, όπως συνέβη με τους πιθήκους; Σ’ αυτό το ερώτημα έρχεται να απαντήσει μια γοητευτική θεωρία που υποστηρίζει πως όλοι είμαστε συνδεδεμένοι με ένα αόρατο πεδίο μέσα στο οποίο καταγράφονται τα πάντα, όλα όσα υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν. Πρόκειται για ένα συμπαντικό αρχείο ή ένα θησαυροφυλάκιο μνήμης που μέσα του περιέχονται όλες οι πληροφορίες για όσα συμβαίνουν στο σύμπαν. Σας φαίνεται παράξενο αυτό; Kι όμως, αυτή ακριβώς είναι η θεωρία του διάσημου βιολόγου του Kέμπριτζ, Pούπερτ Σέλντρεϊκ, που ξεσήκωσε σάλο στην
επιστημονική κοινότητα.
Σύμφωνα με αυτήν, όλες οι πληροφορίες -είτε αυτές αφορούν γεγονότα και ιδέες είτε συνήθειες, συναισθήματα, μορφές ή γαλαξίες και τη δομή του DNA- είναι αποθηκευμένες σε ένα πεδίο που, όπως το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, βρίσκεται παντού. Έτσι, τίποτα δεν χάνεται στο σύμπαν, ούτε ακόμα κι αν "πεθάνει". Mπορεί να μετατραπεί από ύλη σε ενέργεια, αλλά δεν θα χαθεί.
Tο ίδιο ισχύει και για τις σκέψεις μας. Eμείς μπορεί να τις αντιλαμβανόμαστε σαν κάτι φευγαλέο και εφήμερο, όμως έχετε αναρωτηθεί, αλήθεια, πού πάει κάθε σκέψη που κάνουμε όταν παύουμε να τη σκεφτόμαστε; Xάνεται άραγε ή μήπως καταγράφεται κάπου; Kι οι πράξεις και τα έργα μας, ολόκληρο το παρελθόν μας, κατοικεί μόνο στη μνήμη μας ή μήπως είναι επίσης καταγεγραμμένο κάπου στο σύμπαν;
Για τον Pούπερτ Σέλντρεϊκ αλλά και για την αρχαία φιλοσοφική και μεταφυσική σκέψη οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα ήταν σαφείς: τα πάντα, όλα όσα έγιναν και ειπώθηκαν, ακόμα κι όσα σχηματίστηκαν ως σκέψεις ή επιθυμίες μέσα στο νου των ανθρώπων όλων των εποχών, καταγράφονται συνεχώς σε ένα είδος συμπαντικού αιθερικού αρχείου, στο οποίο η ινδική φιλοσοφία έχει δώσει το όνομα «Aκασικά Aρχεία».
Oι "αναγνώστες" της συμπαντικής βιβλιοθήκης
Yπάρχουν πράγματι αυτά τα αρχεία; Kι αν ναι, πού βρίσκονται;
Σίγουρα όχι σε κάποιο συγκεκριμένο γεωγραφικό σημείο στη Γη ή κάπου στο Διάστημα -π.χ. κάπου μεταξύ Ήλιου και Eρμή-, αλλά μάλλον σε έναν αιθερικό και άυλο χώρο, ένα νοητικό πεδίο. Σύμφωνα με τις σχετικές παραδόσεις, οτιδήποτε συμβαίνει στο σύμπαν, από τα υπερσμήνη γαλαξιών ως την αμοιβάδα, καταγράφεται σ’ αυτά τα αιθερικά αρχεία, στα οποία καταγράφονται επίσης κι όλες οι σκέψεις, όλες οι ιδέες και οι πράξεις μας.
Aυτό γίνεται χωρίς να το αντιληφθούν οι περισσότεροι άνθρωποι. Oι μύστες, όμως, και τα ξεχωριστά προικισμένα άτομα μπορούν να επικοινωνούν συνειδητά με αυτά τα συμπαντικά αρχεία και να λαμβάνουν πληροφορίες. Xαρακτηριστικό παράδειγμα ο Έντγκαρ Kέισι, ο "κοιμώμενος προφήτης".
O άνθρωπος αυτός άφησε εποχή στα μέσα του 20ού αιώνα με τις ξεχωριστές του ικανότητες: μπορούσε να πέφτει σε ένα είδος αυτοΰπνωσης και να δίνει σωστές απαντήσεις στις πιο απίθανες ερωτήσεις, όπως η προηγούμενη ζωή κάποιου ή τα γεγονότα που έγιναν η αιτία για τον καταποντισμό της Aτλαντίδας. Mπορούσε, επίσης, να κάνει διάγνωση ασθενειών ακόμα και για πρόσωπα που δεν είχε συναντήσει ποτέ του και να προτείνει απόλυτα αποτελεσματικές θεραπείες στηριγμένες σε βότανα και φυσικές μεθόδους. Kι όμως, ο ίδιος ως άτομο είχε πολύ μέτριες γνώσεις. Aπό πού, λοιπόν, αντλούσε αυτό τον ανεξάντλητο πλούτο πληροφοριών; Aκόμα κι εκείνος αναρωτιόταν γι’ αυτό.
H απάντηση δόθηκε σε μια από αυτές τις αυτοϋπνωτιστικές συνεδρίες του: τις πληροφορίες για το παρελθόν της ανθρωπότητας ή των συγκεκριμένων ανθρώπων που του ζητούσαν βοήθεια, καθώς και τα στοιχεία για τη διάγνωση ασθενειών και την ενδεδειγμένη θεραπεία τα έπαιρνε όλα από την ίδια πηγή: από τα Aκασικά Aρχεία.
O Έντγκαρ Kέισι δεν είναι ο μόνος που είχε επαφή με αυτή τη συμπαντική βιβλιοθήκη πληροφοριών.
Όλοι είμαστε συνδεδεμένοι μαζί της, χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Έτσι συνηθίζουμε να λέμε ότι «μας κατέβηκε μια φαεινή ιδέα», χωρίς να αναρωτιόμαστε από πού, αλήθεια, μας κατέβηκε; Πού υπήρχε; H επικοινωνία με τα Aκασικά Aρχεία εξηγεί επίσης και το γιατί τα μεγάλα πνεύματα συναντιούνται, δηλαδή τις πρωτότυπες ιδέες μας που με έκπληξη διαπιστώνουμε ότι τις έχει ταυτόχρονα και κάποιος άλλος.
Θεωρία συστημάτων και συνείδηση / ERVIN LASZLO
Ακασικό Πεδίο / Πεδίο zero-point
Σοφοί και μυστικιστές από τα πανάρχαια χρόνια υποστήριζαν ότι υπάρχει ένα κοσμικό πεδίο που συνδέει τα πάντα, ένα είδος διαχρονικού και αιώνιου αρχείου στο οποίο είναι καταγραμμένα όλα όσα έχουν συμβεί ποτέ στο σύμπαν, όπου διασώζονται όλες οι πληροφορίες. Το πεδίο αυτό ονομάζεται Ακασικό Αρχείο.
Πρόσφατες ανακαλύψεις στην προωθημένη φυσική δείχνουν ότι το Ακασικό Πεδίο είναι πραγματικότητα και αντιστοιχεί στο πεδίο zero-point των επιστημόνων. Το πεδίο αυτό αποτελείται από μια θάλασσα κοσμικής ενέργειας από την οποία γεννώνται τα πάντα: άτομα και γαλαξίες, αστέρια και πλανήτες, ζωντανοί οργανισμοί, ακόμη και η συνείδηση. Το Ακασικό (zero-point) Πεδίο είναι η διαρκής μνήμη του σύμπαντος.
Στο βιβλίο του αυτό, διεθνές best-seller, ο Έρβιν Λάζλο, ένας από τους κορυφαίους επιστήμονες και στοχαστές του καιρού μας (καθηγητής στα πανεπιστήμια της Σορβόννης, Γέηλ, Πρίνστον, μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας Επιστημών, Φιλοσοφίας κ.α.), αποκαλύπτει, με τρόπο απλό και κατανοητό, τα ουσιαστικά στοιχεία αυτού του Συμπαντικού Πληροφοριακού Αρχείου, και επιβεβαιώνει ότι όλα συνδέονται και οδηγούν σε μία Μοναδικότητα. Παράλληλα συνθέτει μια Ολοκληρωμένη Θεωρία των Πάντων – το μεγάλο όνειρο και διακαή πόθο όλων των μεγάλων σοφών, από τον Αϊνστάιν μέχρι τον Χώκινγκ.
Ολόκληρο το άρθρο εδώ:

http://vickytoxotis.blogspot.com/2010/11/blog-post_13.html

Ο Νίτσε για τον ευρωπαϊκό ανθελληνισμό

«Αποδεδειγμένα, σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του, ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες. Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν (οι δυτικοευρωπαίοι δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνόταν, κατέληγε να μοιάζει φθηνό αντίγραφο, μια καρικατούρα. Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά, για κάθε εποχή, ό,τι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του.

Μα ποιοί, επιτέλους, είναι αυτοί των οποίων η ιστορική αίγλη υπήρξε τόσο εφήμερη, οι θεσμοί τους τόσο περιορισμένοι, τα ήθη τους αμφίβολα έως απαράδεκτα και οι οποίοι απαιτούν μια εξαίρετη θέση ανάμεσα στα έθνη, μια θέση πάνω από το πλήθος; Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους. Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, που και που κάποιος εμφανίζεται και αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα, τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών, είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους (Έλληνες), οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».
Friedrich Nietzsche «Η Γένεση της Τραγωδίας», κεφ. XV, 1872.

http://greeknation.blogspot.com/

Η στιγμή της αλήθειας για το καθεστώς πολιτικό σύστημα πλησιάζει...

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου Εσωτερικών, (μετά την επεξεργασία του 98 % αυτών) τα αποτελέσματα των χθεσινών εκλογών των Περιφερειών, είναι τα εξής:
Το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΣΩΜΑ αποτελείται από 9.800.000 εγγεγραμμένους πολίτες.
Από αυτούς, ΠΡΟΣΗΛΘΑΝ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ και ΨΗΦΙΣΑΝ οι 5.980.000
Δηλαδή, δεν προσήλθαν να ψηφίσουν 3.820.000 πολίτες, αριθμός που ισούται με το 39 % του εκλογικού σώματος. Άρα, προσήλθε στις κάλπες το 61% του εκλογικού σώματος.
Τα ΑΚΥΡΑ και τα ΛΕΥΚΑ, μετρήθηκαν σε 540.000, αριθμός που ισούται με τον 9 % αυτών που ψήφισαν.
Το σύνολο των μη προσελθόντων πολιτών, μαζί με .... τα άκυρα και λευκά ψηφοδέλτια, ήταν 4.360.000 αριθμός που ισούται με το 44 % του εκλογικού σώματος.
Τα δύο «κόμματα εξουσίας», απέσπασαν χθες :
Το ΠΑΣΟΚ 1.850.000 ψήφους
Η ΝΔ 1.750.000 «
ΣΥΝΟΛΟ 3.600.000 ψήφοι
Τα 3.600.000 ψήφοι που συγκεντρώνουν τα δύο κόμματα μαζί, αποτελούν το 37,5 % του εκλογικού σώματος, ενώ
Το 1.850.000 ψήφοι του ΠΑΣΟΚ, αποτελούν το 19,2 % του εκλογικού σώματος
Το 1.750.000 ψήφοι της ΝΔ, αποτελούν το 18,3 % του εκλογικού σώματος
Στις περυσινές εκλογές του Οκτωβρίου,
Το ΠΑΣΟΚ είχε αποσπάσει 3.094.000 ψήφους
Η ΝΔ είχε αποσπάσει 2.358.000 ψήφους
Τα δύο κόμματα μαζί, είχαν συγκεντρώσει το 77% του συνόλου των ψηφισάντων.
Τα παραπάνω επίσημα και αδιαμφισβήτητα στοιχεία, λένε τα εξής:
4.287.000 πολίτες, (το 44 % του εκλογικού σώματος), ο ένας στους δύο Έλληνες και Ελληνίδες, αποδοκίμασε το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Με την πράξη του αυτή, έδειξε ότι υπάρχει κενό εκπροσώπησής του. Το μήνυμα είναι πολύ ηχηρό και απευθύνεται με τον πλέον επίσημο και αγωνιώδη τρόπο στις πολιτικές εφεδρείες που βρίσκονται αδρανείς μέσα στην κοινωνία. Ήρθε η ώρα τους. Πρέπει «να βγούνε μπροστά» και να οργανώσουν τη συσπείρωση αυτού του λαού, που χθες διαχώρισε τη θέση του από τα ανδράποδα και τους εξώνητους που το σύστημα εξέθρεψε όλα αυτά τα χρόνια, πτωχεύοντας την Ελληνική κοινωνία.
Το ΠΑΣΟΚ, από τα 3.094.000 ψήφους (που πήρε πέρυσι), έχασε μέσα σε ένα χρόνο, 1.244.000 υποστηρικτές του, δηλαδή το 40 % της δύναμής του !!!
Η ΝΔ, από τα 2.358.000 ψήφους (που πήρε πέρυσι), έχασε μέσα σε ένα χρόνο, 608.000 υποστηρικτές της, δηλαδή το 26 % τής , ήδη, τσεκουρεμένης πέρυσι, δύναμής της, χωρίς να έχει καμία απώλεια από κυβερνητική εξουσία!!! Αλήθεια, ο κ. Σαμαράς, αντί να κλαίει και να οδύρεται, θριαμβολογεί; Επειδή έχασε λιγότερους υποστηρικτές και πλησίασε το βυθιζόμενο ΠΑΣΟΚ; Δηλαδή, αν αύριο μείνουν στην Ελλάδα όλο κι όλο 1500 οπαδοί του δικομματισμού και η ΝΔ έχει τους 1000, ο κ. Σαμαράς θα κάνει πάρτυ , γιατί θα περνάει το ΠΑΣΟΚ κατά 50 % ::::
Η χώρα κυβερνάται από ένα κόμμα που σήμερα, κατά την πλέον επίσημη καταγραφή της λαϊκής ετυμηγορίας, το εμπιστεύεται μόνο το 19,2 % του Ελληνικού λαού. (Πήρε 1.850.000 ψήφους, από τους 9.620.000 του συνόλου των εκλογέων). Αλήθεια, τι περίμενε να «συναθροίσει» ο ΓΑΠ για να «πάει σε εκλογές»;; Το 40 % των περυσινών εκλογέων του, απέσυρε την εμπιστοσύνη του στο πρόσωπό του και στο κόμμα του. Η χυδαία μπλόφα του, ότι θα πάει σε εκλογές αν η κοινωνία αποδοκιμάσει την πρακτική του, αποκαλύφθηκε χθες το βράδυ, όταν άνοιξαν όλα τα χαρτιά στο τραπέζι. Αντί άσσους, που έδειχνε ότι έχει, κρατούσε άχρηστα «λιμά». Το «ωραίο» είναι ότι, παρ’ όλ’ αυτά, δεν θέλει να χάσει τη θέση του στο τραπέζι και κάνει το κορόϊδο, σφυρίζοντας αδιάφορος. Το «πιστόλι» όμως που έβγαλε επάνω στο τραπέζι, το πήρε η κοινωνία, που δεν έχει και τη διπλωματική παιδεία της Μέρκελ και, ενίοτε, συμπεριφέρεται πολύ «μπρουτάλ».
Τα νέα δεδομένα που δημιούργησαν χθες οι κάλπες, έχουν διαμορφώσει ένα πολύ ενδιαφέρον πολιτικό περιβάλλον.
Ο βρασμός στο καζάνι, δυναμώνει.
Η «στιγμή της αλήθειας» για το καθεστώς πολιτικό σύστημα, δείχνει ότι πλησιάζει πολύ γοργά.
Όθωνας Ιακωβίδης
http://kostasxan.blogspot.com

Το μήνυμα των εκλογών και ένα ερώτημα

Είναι καταπληκτικό!
1. Άν η αποχή ανέβει στο 78% το ΚΚΕ θα μπεί στην πολυπόθητη δεύτερη κατανομή (17%) !!!
2. Ανεξαρτήτως της αποχής, τα λευκά είναι τέταρτο κόμμα (αμέσως μετά το ΚΚΕ) σχεδόν παντού.
3. Άν εξαιρέσεις τις ψήφους που πήγαν σε ανθρώπους που άξιζαν (με αυτοδιοικητικά κριτήρια) επιτεύχθηκε επιτέλους η συνθήκη για την εφαρμογή της απλής αναλογικής (όλα τα κόμματα κάτω από 20%) !!!

Υπαρξιακό Ερώτημα:
- Γιατί ο νομοθέτης επιβάλλει να κυβερνήσει οπωσδήποτε κάποιος έστω και άν αυτός δεν έχει την έγκριση των 6/7 του ελληνικού λαού?
(Όλοι πήραν <34%
Η αποχή ήταν 50% και τα λευκά 8% άρα ψήφισαν 42%.
34x42%=14,28%
δηλ. 1 στους 7 εγγεγραμμένους ψηφοφόρους νομιμοποιεί την "επιτυχία" αυτών των εκλογών, οι 6 στους 7 όχι).

Η αποστολή Artemis της NASA θα ρίξει φως στο σεληνιακό και γήινο διαστημικό περιβάλλον με επικεφαλής Έλληνα επιστήμονα

Μια νέα αποστολή της NASA με τίτλο Artemis – το όνομα της αρχαιοελληνικής σεληνιακής θεάς της Άρτεμης – με δύο διαστημόπλοια, ήδη άρχισαν να συλλέγουν επιστημονικά στοιχεία για τις αλληλεπιδράσεις του μαγνητικού περιβάλλοντος της Γης και της Σελήνης με τον ηλιακό άνεμο.
Επικεφαλής επιστήμονας της είναι ο Βασίλης Αγγελόπουλος, καθηγητής διαστημικής φυσικής του Ινστιτούτου Γεωφυσικής και Πλανητικής Φυσικής στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια-Λος Άντζελες (UCLA).
Η αποστολή "Artemis" (Acceleration, Reconnection, Turbulence and Electrodynamics of the Moon Interaction with the Sun),ή "Επιτάχυνση, Επανασύνδεση, Ανατάραξη και Ηλεκτροδυναμική της Αλληλεπίδρασης της Σελήνης με τον Ήλιο") περιλαμβάνει δύο σεληνιακούς δορυφόρους, ο πρώτος εκ των οποίων βρίσκεται κοντά στο γήινο δορυφόρο από τις 25 Αυγούστου και ο δεύτερος από τις 22 Οκτωβρίου.
Επί περίπου έξι μήνες οι δύο διαστημοσυσκευές θα εκτελούν περίπλοκες "χορογραφίες" στην περιοχή της Σελήνης, σε μια ιδιότυπη τροχιά όχι ακριβώς γύρω από αυτήν, αλλά ισορροπώντας ανάμεσα στη βαρύτητα της Γης, της Σελήνης και του Ήλιου.
Στη συνέχεια, τον Απρίλιο του 2011, τα δύο σκάφη θα τεθούν σε ελλειπτική τροχιά γύρω από το φεγγάρι, όπου και θα παραμείνουν για χρόνια, μεταδίδοντας επιστημονικά στοιχεία, μέρα παρά μέρα.
Στόχος είναι να ρίξουν περισσότερο φως αφενός στο πώς η μαγνητόσφαιρα της Γης επηρεάζεται από τον ισχυρό ηλιακό άνεμο και, αφετέρου, πώς ο ηλιακός άνεμος επηρεάζει το φεγγάρι που δεν προστατεύεται από ανάλογο μαγνητικό πεδίο με αυτό που διαθέτει ο πλανήτης μας.
Η αποστολή Artemis θα κάνει ταυτόχρονες μετρήσεις σωματιδίων, καθώς επίσης ηλεκτρικών και μαγνητικών πεδίων, προκειμένου να δημιουργήσει για πρώτη φορά ένα τρισδιάστατο "χάρτη" που θα δείχνει πώς η επιτάχυνση των σωματιδίων λαμβάνει χώρα κοντά στην τροχιά του φεγγαριού, στην γήινη μαγνητόσφαιρα και στον ηλιακό άνεμο.
Τέλος, οι δύο δορυφόροι θα κάνουν μοναδικές μέχρι σήμερα παρατηρήσεις του διαστημικού περιβάλλοντος πίσω από τη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης, όπου βρίσκεται το μεγαλύτερο γνωστό "κενό πλάσματος" στο ηλιακό σύστημα, το οποίο δημιουργείται καθώς περνάει ο ηλιακός άνεμος και απορροφάται από το φεγγάρι. Το πλάσμα αποτελείται από καυτά ιονισμένα νέφη αερίων που μεταφέρουν ηλεκτρομαγνητικά και ηλεκτροστατικά κύματα.
"Θα μελετήσουμε το διαστημικό περιβάλλον γύρω από τη Γη και γύρω από τη Σελήνη, που δεν έχει ακόμα κατανοηθεί καλά. Το Artemis θα παρέχει μοναδικά στοιχεία και θα πάει εκεί που δεν έχει πάει κανένα άλλο διαστημικό σκάφος μέχρι τώρα", δήλωσε ο Αγγελόπουλος.
Όπως εξήγησε, οι δύο δορυφόροι του Artemis θα τοποθετηθούν στο διαπλανητικό διάστημα, για πρώτη φορά στα λεγόμενα "σημεία Λαγκράνζ", όπου οι βαρύτητες της Γης και της Σελήνης είναι περίπου ίσες.
Τα δύο αυτά σημεία βρίσκονται ακριβώς έξω από την γήινη μαγνητόσφαιρα, πράγμα που θα επιτρέψει την ιδανική μελέτη της επίδρασης του ηλιακού ανέμου στην μαγνητόσφαιρα της Γης και των "αναταράξεων" που αυτός προκαλεί. Η αποστολή Artemis θα συνεργάζεται με τις άλλες αμερικανικές τρέχουσες σεληνιακές αποστολές (LRO, LADEE, Grail) για να προετοιμάσει το έδαφος για την μελλοντική ρομποτική εξερεύνηση της Σελήνης.
Το Artemis είναι παρακλάδι της αποστολής Themis (από την ελληνική θεά της δικαιοσύνης "Θέμιδα") της NASA και του πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ, που ξεκίνησε το 2007 και περιλαμβάνει τρεις ακόμα δορυφόρους σε τροχιά γύρω από τη Γη (που μελετούν τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία του πλάσματος πάνω από τη γήινη ατμόσφαιρα) και στην οποία ο Αγγελόπουλος είναι επίσης ο επικεφαλής επιστημονικός ερευνητής.
Όπως ανέφερε ο έλληνας ερευνητής, "το διαστημικό περιβάλλον είναι πολύ διαφορετικό τόσο μακριά από την εσωτερική μαγνητόσφαιρα, επειδή δεν επηρεάζεται πολύ από το ισχυρό γήινο μαγνητικό πεδίο. Είναι ένα ‘καθαρό’ περιβάλλον, όπου μπορούμε να κατανοήσουμε θεμελιώδη φαινόμενα, όπως η μαγνητική επανασύνδεση, η επιτάχυνση σωματιδίων και η ανατάραξη, τα οποία είναι πολύ δύσκολο να μελετηθούν στο εργαστήριο.
Όλα αυτά τα φαινόμενα είναι σημαντικά, επειδή αποτελούν μέσα με τα οποία μετατρέπεται η μαγνητική ενέργεια σε σωματιδιακή και εμφανίζονται σε πολλά άλλα περιβάλλοντα, όπως στα μηχανήματα σύντηξης και στα μακρινά άστρα".
Η αποστολή "Θέμις", υπό την καθοδήγηση του Αγγελόπουλου, έχει ήδη ανακαλύψει μια σειρά από άγνωστά μέχρι πρόσφατα φαινόμενα, όπως ότι ένα σέλας συγκρούεται με ένα άλλο, μαγνητικούς διαστημικούς "σεισμούς" και "σφαίρες πλάσματος" που -σε ένα είδος κοσμικού…μπιλιάρδου- διασχίζουν αστραπιαία την "ουρά" της γήινης μαγνητόσφαιρας.
Το 2008, ο Αγγελόπουλος και οι συνεργάτες του στην αποστολή "Θέμις" ανακάλυψαν τον μηχανισμό που πυροδοτεί τις μαγνητικές καταιγίδες, οι οποίες, εκτός από τις θεαματικές εκρήξεις ενέργειας και φωτός στο βόρειο πόλο (το γνωστό βόρειο σέλας), επίσης σπέρνουν αναταραχή στους δορυφόρους γύρω από τη Γη, καθώς επίσης στα επίγεια δίκτυα ηλεκτρισμού και τηλεπικοινωνιών.
Ο Βασίλης Αγγελόπουλος αποφοίτησε το 1986 από το Τμήμα Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακά και διδακτορικό (με υποτροφία του Ιδρύματος Φουλμπράιτ), στη φυσική του διαστημικού πλάσματος, στο πανεπιστήμιο UCLA. Έχει τιμηθεί δύο φορές από την Αμερικανική Γεωφυσική Ένωση για το ερευνητικό έργο του.
Πηγή: ΑΠΕ

http://www.physics4u.gr

Η βούληση του Λαού με την αμείλικτη γλώσσα των αριθμών

Το μήνυμα του πρωθυπουργού του 18% ότι εμείς συνεχίζουμε ότι και εάν ψηφίσατε, τουλάχιστον εξοργίζει τους πολίτες. Από την ώρα που άρχισε να διαφαίνεται ότι ο μεγάλος νικητής των χθεσινών εκλογών ήταν ο λαός που αποφάσισε να γυρίσει την πλάτη στις εκλογικές διαδικασίες περιορισμένης επιλογής με την αποχή του η την αποδοκιμασία του,(άκυρο, λευκό),τα κέντρα οικονομικής εξουσίας που ελέγχουν τα συμβατικά ΜΜΕ επιχειρούν να συσκοτίσουν την πραγματική λαϊκή βούληση.
Σκοπός τους, ρίχνοντας για συζήτηση παραπλανητικά επιχειρήματα που δεν αντέχουν στην ανθρώπινη λογική, να διευκολύνουν την παραμονή του πολιτικού αυτού συστήματος στην εξουσία παρά την εκφρασμένη πλέον αντίθετη θέληση του εκλογικού σώματος μέσα από την ανάγνωση των αριθμητικών δεδομένων των αποτελεσμάτων. Το μήνυμα του πρωθυπουργού του 18% ότι εμείς συνεχίζουμε ότι και εάν ψηφίσατε, τουλάχιστον εξοργίζει τους πολίτες.
Τα αριθμητικά δεδομένα λοιπόν των χθεσινών εκλογών είναι τα ακόλουθα και οδηγούν σε πολιτικά συμπεράσματα που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν, αφού στηρίζονται στις κοινά παραδεκτές έννοιες της λαϊκής ψήφου.
Το συνολικό ποσοστό του εκλογικού σώματος που γύρισε ευθέως την πλάτη στο παρόν πολιτικό σύστημα ανέρχεται στο 47,5% δηλαδή ένας στους δύο πολίτες.
Ειδικότερα η συνολική αποχή κινήθηκε στο επίπεδο του 40%, φθάνοντας στην Αθήνα το 58%, στη Θεσσαλονίκη το 46,9%, στον Πειραιά το 56,5%, στην Πάτρα το 39,4% και στο Ηράκλειο Κρήτης το 36,3%. Η μεγαλύτερη αποχή καταγράφτηκε στις Πρέσπες με ποσοστό 76,15%. Ακολουθεί η Νίσυρος με 75%, ο Άγιος Ευστράτιος με 73%, η Ιθάκη με 68,48%, η Λήμνος με 67,77%, τα Κύθηρα με 65,81%, η Σύμη με 65,56%, Σέρβια-Βελβεντός με 63,75% και η Φλώρινα με 61%.
Το Λευκό/Άκυρο έφτανε στις Περιφερειακές εκλογές το 9% και στις δημοτικές το 5.37% με μέσο όρο πανελλαδικά 7,3%
Από τους υπόλοιπους πολίτες που έφθασαν στην κάλπη για να ψηφίσουν, σε πανελλαδικό επίπεδο τα κόμματα που μετέχουν στην σημερινή Βουλή πήραν:
ΠΑΣΟΚ 34%,
ΝΔ 32,5%,
ΚΚΕ 11,5%,
ΛΑΟΣ 6,5%,
ΣΥΝ 4,8%.
Αν τα ποσοστά αυτά που αφορούν τους πολίτες που ψήφισαν, δηλαδή το 52,5%,(5.693.638 ψηφοφόροι) αναχθούν στο σύνολο του εκλογικού σώματος, δηλαδή στο 100%,(9.334.922 ψηφοφόροι),η εικόνα που διαμορφώνεται είναι η εξής:
ΠΑΣΟΚ 18,02% η 1,682,152 ψήφοι
ΝΔ 17,2% 1,608,200
ΚΚΕ 6,06%
ΛΑΟΣ 3,44%
ΣΥΝ 2,54%
Επισημαίνονται σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά τα εξής:
1.Τό κυβερνών κόμμα συγκεντρώνει το απελπιστικά χαμηλό ποσοστό 18% των πολιτών
2.Τα δύο μεγάλα κόμματα μαζί συγκεντρώνουν μόνο το 35,2%
3.Τα κόμματα που πήραν αντιμνημονιακή θέση (ΝΔ, ΚΚΕ, ΣΥΝ) έλαβαν 25,8%
4.Τα κόμματα της κοινοβουλευτικής αριστεράς έλαβαν μόνο το 8,6% των ψήφων
Τα πολιτικά συμπεράσματα με βάση την αμείλικτη γλώσσα των αριθμών έχουν ως εξής:
-Το ΠΑΣΟΚ από σήμερα θα συνεχίσει να κυβερνά παρά την εκφρασμένη εναντίον του βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, αφού πήρε μόνο το 18% των ψήφων
-Ο δικομματισμός αποτελεί πλέον έναν συντηρούμενο μύθο, αφού τα δύο κόμματα εξουσίας μαζί μόλις ξεπερνούν το 35% στις προτιμήσεις των πολιτών.
-Τα κοινοβουλευτικά κόμματα που πήραν αντιμνημονιακή θέση δεν απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης των πολιτών, αφού μόλις συγκεντρώνουν συνολικά το 25,8% των εκλογέων
-Τα κόμματα της κοινοβουλευτικής αριστεράς (ΚΚΕ και ΣΥΝ) δεν προσφέρουν αξιόπιστη προοπτική στους πολίτες αφού μόλις το 8,6% εξέφρασε την προτίμησή του σε αυτά
-Η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών, δηλαδή το 47,5% βρίσκεται αθόρυβα για την ώρα στην αναμονή, δηλώνοντας κατά κατηγορηματικό τρόπο με τη στάση της ότι θα εκφράσει τη βούλησή της μέσω της συμμετοχής της σε διαδικασία ετυμηγορίας, μόνο αν προταθεί μία εντελώς νέα προοπτική για τη χώρα, ικανή να τη βγάλει από το σημερινό τραγικό αδιέξοδο.
Γιώργος Κοσμόπουλος
Πρόεδρος Αντιμονοπωλιακής Ένωσης STOPCARTEL

http://vickytoxotis.blogspot.com

Με δικαστική απόφαση ο συνδυασμός "Ελεύθερη Αθήνα" εκτός εκλογών!

Ένα πολιτικό σύστημα που δεν αντιδρά, που αρνείται να αντιμετωπίσει από θέση αρχών τις εξελίξεις, και που συμβιβάζεται αναγορεύοντας την υστεροβουλία του σε πολιτική στάση, είναι ένα πολιτικό σύστημα χρεοκοπημένο, αναποτελεσματικό υποταγμένο και από κάθε άποψη χειραγωγούμενο.

Και αυτή η αλήθεια επιβεβαιώθηκε σήμερα για δεύτερη φορά ως κορυφαία πράξη ντροπής στο δήμο της Αθήνας.

Οι δικαστές του δευτεροβάθμιου πρωτοδικείου, απέρριψαν τελικά την ένσταση της «ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΑΘΗΝΑΣ», επιβραβεύοντας έτσι τις επιλογές εκείνων που ήθελαν να σιγήσει η φωνή αυτών που επεχείρησαν να αλλάξουν δραστικά την πολιτική ατζέντα του συμβιβασμού, με στόχο την αφύπνιση του πολίτη.

Κέρδισαν μια κατάπτυστη απόφαση ντροπής. Και ίσως τη γοητεία της αυταπάτης πως θα κρατήσουν έξω από το δήμο της Αθήνας το «αγκάθι» της «ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΑΘΗΝΑΣ» και το φορτίο του πολιτικού του λόγου.Έχασαν όμως και το τελευταίο ίχνος από το φερετζέ που καλύπτει το αποκρουστικό τους πρόσωπο...
Και σ αυτό τον κατήφορο παρασύρθηκε το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του με τη στάση της ανοχής και της μη αντίστασης στα τεκταινόμενα.
Το σημαντικότερο όμως απ όλα είναι πως μέσα στον απελπιστικό τους κατήφορο ξέχασαν πως η καρδιά της «ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΑΘΗΝΑΣ» δεν είναι οι στιβαγμένοι κώλοι στις αίθουσες των συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου.

Η καρδιά της «ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΑΘΗΝΑΣ», είναι ο νους και η ψυχή των πολιτών αυτής της πόλης που με τις πολιτικές τους την απαξιώνουν και την καταδικάζουν στο μαρασμό.Αυτής της πόλης που με τη στάση τους μετέτρεψαν από πολιτιστική πρωτεύουσα του κόσμου σε πολυπολιτισμική κόλαση, και σε πεδίο ανεξέλεγκτης εγκληματικότητας.

Αυτή την καρδιά οι δικαστικές τους αποφάσεις δε την αγγίζουν.

Τη θυμώνουν. Και μαζί της θυμώνουν και εξοργίζουν κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο που αρνείται να συγκατανεύσει στον πολιτικό ξεπεσμό.
Σήμερα αποδείχτηκε για μια ακόμα φορά ποιόν φοβούνται τα τσιράκια της παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Και δε φοβήθηκαν την «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΘΗΝΑ» για την όποια πιθανολογούμενη αριθμητική της παρουσία στο αυριανό δημοτικό συμβούλιο.

Αυτό που φοβήθηκαν είναι τη δυναμική απήχηση των πολιτικών της επεξεργασιών στην ψυχή του Αθηναίου πολίτη.

Αυτό που φοβήθηκαν είναι τις αυριανές πολιτικές της πρωτοβουλίες και την αποδοχή τους στην Αθηναϊκή κοινωνία.

Γιατί για την «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΘΗΝΑ» το εφικτό και το ρεαλιστικό δε σταματά εκεί που αρχίζει ο ραγιαδισμός τους, αλλά προσδιορίζεται από τις πολυποίκιλες ανάγκες μιας κοινωνίας που καταδυναστεύεται πολιτικά, ηθικά, πολιτισμικά και οικονομικά.
Προτίμησαν να συμπράξουν όλοι σε ένα συμβούλιο ντροπής, γιατί απλά δεν τόλμησε κανείς από αυτούς να οραματιστεί ένα συμβούλιο μάχης, αντίστασης και αξιοπρέπειας.
Πολίτη της Αθήνας…
Αυτό που τρέμουν, είναι τη δική σου φωνή.Τη δική σου οργή.

Τον πολιτικό σου ξεσηκωμό που απεύχονται. Τη σούπα της παγκόσμιας διακυβέρνησης, δε την χαλάνε τα «μείγματα» της Νέας Δημοκρατίας. Το πρόβλημα στην πολιτική δράση δεν είναι τα παιχνιδίσματα του μαθητευόμανου μαγειράκου με τα «μείγματα».
Το πρόβλημα είναι τα συστατικά που θα χρησιμοποιήσεις και όχι η κουτάλα του ανακατέματος.
Κι αυτή την αλήθεια τα αφεντικά τους την ξέρουν καλά. Το ίδιο ανώδυνες για την παγκόσμια διακυβέρνηση και τις επιλογές της, είναι τόσο οι κωλοτούμπες της πολιτικής, όσο και οι βαρυσήμαντες φωνασκίες που εκτονώνουν τη λαϊκή οργή σε συνθήματα και ανώδυνες παρελάσεις.Για σένα που αναρωτιέσαι γιατί επεδίωξαν τη φίμωση της «ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΑΘΗΝΑΣ», η απάντηση βρίσκεται στη θλιβερή ομοιότητα όλων των υπόλοιπων που επιχειρούν γι ακόμα μια φορά να σε εξαπατήσουν.
Πολίτη της Αθήνας…
Το ψηφοδέλτιο της «ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΑΘΗΝΑΣ», δε θα το βρεις στην κάλπη της ντροπής και του πολιτικού εκβιασμού στο σικέ παιχνίδι που έστησαν.Η φωνή μας όμως ανταμώνει με τη δική σου ψυχή, και αυτό είναι ο πραγματικός τους εφιάλτης.Ο έντιμος αγώνας που ξεκινήσαμε, έχει ανάψει ήδη τη φωτιά της ελπίδας.Αυτή την ελπίδα δε μπορούν να τη λερώσουν τα κατευθυνόμενα χέρια τους.Αυτή την ελπίδα δε μπορούν να την ακυρώσουν με δικαστικές αποφάσεις.
Και αυτή η φωτιά σύντομα θα λαμπαδιάσει την πολιτική τους κόλαση.
Η «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΘΗΝΑ» ήταν μόνο η αρχή.
Η «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ» είναι το ομορφότερο όραμα της ψυχής όλων μας.
Ο αγώνας τώρα ξεκινάει. Για την ανατροπή των φαύλων και των ξενόδουλων.Για την ανατροπή των επιλογών της παγκόσμιας διακυβέρνησης και των ντόπιων τοποτηρητών της.Για να πάρουμε πίσω τη ζωή μας, τις αξίες μας που επεχείρησαν να ευτελίσουν, την καθημερινότητά μας που την καταδίκασαν στη δυστυχία, την ταυτότητα που μαγάρισαν με τις βρώμικες πολιτικές τους, την αξιοπρέπεια μας που τσαλάκωσαν, την πατρίδα μας που απειλείται με εθνικό ακρωτηριασμό.
Και σ αυτό τον αγώνα, δε σε θέλουμε απλά συμμέτοχο αλλά ουσιαστικό πρωταγωνιστή.
Η σπίθα άναψε στην Αθήνα…

Δεν μπορούν να τη σβήσουν με τερτίπια νομικά…

Σύντομα η φωτιά θα ανάψει σ ολόκληρη την Ελλάδα…

Και θα είναι η φωτιά της κόλασης για όλους αυτούς που επεχείρησαν να μετατρέψουν σε κόλαση τη ζωή μας.
Δε θα νικήσουν… Θα νικήσουμε.

1. http://ellinikoforum.blogspot.com/2010/10/h.html

2. http://www.schizas.com/site3/index.php?option=com_content&view=article&id=30113:2010-11-06-180000&catid=16:listes-tis-ellados&Itemid=196

3. http://deltio11.blogspot.com/

Εκρήξεις παραμονές εκλογών...

Το κράτος και το παρακράτος του ΠΑΣΟΚ έχει χάσει πλέον κάθε επαφή ΟΧΙ μόνο με την πραγματικότητα, αλλά και με τους «μηχανισμούς» της απλής λογικής. Δεν εξηγείται διαφορετικά ότι σκαρώνουν, μία εβδομάδα πριν από τις εκλογές, τόσο κραυγαλέα βλακώδεις και νευρικές πράξεις πολιτικής σύγχυσης και τρομοκράτησης της κοινής γνώμης με το αντίστοιχο βλακώδες τελετουργικό θέαμα των ΜΜΕ. Μια ομάδα ηλιθίων «τρομοκρατών» σκορπάνε επιστολές βόμβες προς πρεσβείες, ταυτόχρονα και περιμένοντας …πότε θα συλληφθούν!!! Ηλίθια η πράξη: περνάμε και σκορπάμε επιστολές βόμβα ταυτόχρονα και σε παραπλήσια σημεία. Ηλίθιος ο στόχος: Στις πρεσβείες της Ολλανδίας και της Χιλής. Γιατί άραγε σε αυτές τις πρεσβείες, τι πολιτικά σηματοδοτούν; Να δούμε πώς θα το εξηγήσουν οι φωστήρες της «αντιτρομοκρατικής»…

Ηλίθια και η συμπεριφορά: Διαπράττουν τρομοκρατική πράξη δίχως να τηρούν ούτε το αλφάβητο της συνωμοτισμού.

Αντιθέτως: Είναι δεόντως προετοιμασμένοι και περιμένουν να συλληφθούν με τα αλεξίσφαιρα, τις μεταμφιέσεις και τις ανάλογες πλάκες γραμμοφώνου: «είμαι πολιτικός κρατούμενος», είπε (μας λένε), ο ένας: άλλη ηλίθια «κατασκευή»!!! Απορεί κανείς με την τόση ηλιθιότητα. Και απορεί ακόμα περισσότερα με τούτο: Πώς είναι δυνατόν ακτινογραφημένοι «τρομοκράτες» (τόσο ηλίθιοι) από τις μυστικές υπηρεσίες (έτσι δήλωσε η αντιτρομοκρατική) και με τέτοια μέσα παρακολούθησης που υπάρχουν, να κυκλοφορούν ανενόχλητοι, να έχουν εξοπλισμούς, αλεξίσφαιρα γιλέκα, γιάφκες, υλικά μεταμφίεσης και πολλά άλλα «είδη» ΚΑΙ να προβαίνουν σε τρομοκρατικές πρακτικές…

Φαίνεται ότι το παρακράτος και οι μυστικές υπηρεσίες βρίσκονται σε μεγάλη νευρική πίεση για να σκαρώνουν τόσο ηλίθιες τρομοκρατικές ενέργειες και να πιστεύουν ότι είναι πανηλίθιος ο ελληνικός λαός για να χάφτει τέτοιες κακότεχνες και βλακώδεις τρομοκρατικές κατασκευές… Το καθεστώς του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται υπό κατάρρευση και το παρακράτος προχωρεί σε βεβιασμένες τρομοκρατικές πράξεις σύγχυσης και τρομοθεάματος. Ίσως έτσι πιστεύουν ότι θα αξιοποιήσουν την κατασκευασμένη τρομοκρατία τους για να εξαπατήσουν τον ελληνικό λαό παραμονές εκλογών…

ΜΑΤΑΙΟΠΟΝΟΥΝ: Γιατί τέτοιες σκέψεις και πράξεις πανικού (εξ αντικειμένου ηλίθιες) δεν ξεγελούν κανένα… Το σήριαλ που θα παιχτεί και εδώ δεν θα ξεγελάσει ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΛΕΟΝ… Ωστόσο, αυτό το νέο σήριαλ σηματοδοτεί τούτο: ότι η κατάσταση για το καθεστώς είναι τόσο απελπιστικά αδιέξοδη που θα αρχίσει νέος ΚΥΚΛΟΣ άγριων και κατασκευασμένων τρομοκρατικών πρακτικών από τις διεθνείς μυστικές υπηρεσίες: Από τρομοκρατικές πρακτικές των πρακτορικών «συμμοριών» του αίματος (οι γνωστές «επαναστατικές» ομάδες), μέχρι «αλλοδαπές εξεγέρσεις» ή κουκουλοφόρικες, τύπου «Δεκεμβριανών». Υπάρχουν κάποια «σημάδια» αποκαλυπτικά στον ορίζοντα:

α). «Αριστερίστικο» ιστολόγιο που εργολαβικά έχει αναλάβει την υμνολογική στήριξη των «επαναστατών-τρομοκρατών», προανάγγειλε, πριν από μια εβδομάδα(!), τα σημερινά γεγονότα της σύλληψης των «επιστολών-βομβών»!!!

β). Στην «Ελευθεροτυπία» υπάρχει ρεπορτάζ για τις «συμμορίες» των αλλοδαπών στο κέντρο της Αθήνας από τη Γεωργία Δάμα, με τίτλο: «Στην Ομόνοια βασιλεύει και ο νόμος του Ισλάμ»!!! Η Γεωργία Δάμα ξαφνικά ανακαλύπτει και περιγράφει τη ΦΡΙΚΗ από τις αλλοδαπές «μαφίες» και διατυπώνει τους φόβους της Ένωσης Μουσουλμάνων: «ότι από τη μία μεριά ακραίες ομάδες, φανατικοί ακροδεξιοί, και ισλαμιστές από την άλλη μπορούν να ταράξουν την κοινωνική ειρήνη. Κι αν οι μουσουλμάνοι ξεσηκωθούν, δεν μπορούν να τους συγκρατήσουν, γιατί είναι απελπισμένοι, άνεργοι και πιστεύουν πως αν σκοτωθείς υπερασπιζόμενος το δίκιο σου, θα πας στον παράδεισο. Γι' αυτό όσοι ζητούν την εφαρμογή της σαρίας πρέπει να μεταναστεύσουν σε χώρες όπου εφαρμόζεται». Ολόκληρο το ρεπορτάζ εδώ: http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=219088 τα γεγονότα μιλούν μόνα τους, αρκεί να τα συνθέσουμε και να μην τα εξετάζουμε σαν σκόρπια κομμάτια…

"Ρεσάλτο"

http://www.resaltomag.gr/

Λίγα λόγια για τη γενιά που δημιουργούμε...

Δεν ξέρω τι θα μπορούσα να πω στο γιο μου για το νόημα του έπους του ’40. Δυσκολεύεται να καταλάβει τη διαφορά ανάμεσα στο κορόιδο Μουσολίνι και το κορόιδο Μπερλουσκόνι, λέει ότι πάνω κάτω είναι τα ίδια.

Και ο κακός ο Χίτλερ; πόσο κακός ήταν; Αν ήταν κακός, γιατί τον μνημονεύουν, ακόμα, “Έλληνες πατριώτες”. “Πώς λέγεται αυτός που συμπαθεί τον εχθρό”, με ρωτάει;

Του μιλώ για τα μαρτυρικά χωριά των Ελλήνων: Δίστομο, Καλάβρυτα, Δομένικο, Καβαλλάρι, Λιδωρίκι, Σέρβια, Χορτιάτης κ.ά. Με κοιτάει και απορεί.

Ανήκει στη γενιά που οι απορίες μένουν απορίες, γιατί κανένας δεν έχει χρόνο να τις απαντήσει.“ανήκει στη γενιά”, που έχω του δημιούργησα και του κληροδότησα και τώρα του κουνώ το δάχτυλο όπως κάνουν όλοι οι ανεύθυνοι.

Η κόρη μου από την άλλη δεν μπορεί να καταλάβει, γιατί πείναγαν οι Έλληνες στην κατοχή. Το θεωρεί υπερβολικό ότι, άκουσον-άκουσον, πέθαιναν από την πείνα.

Ανήκει στη γενιά που τρώει με delivery και εκστασιάζεται στον καναπέ βλέποντας άλλους να μαγειρεύουν. Ανήκει στη γενιά που έχω της δημιούργησα και της κληροδότησα. Τι μου φταίνε τα παιδιά;
Θέλω να τους μιλήσω για τη σημαία, αυτή που είναι “απ τα κόκαλα βγαλμένη”. Θέλω να τους πως ότι μπορεί να είναι ένα πανί αλλά κρύβει από πίσω του σκιές ανθρώπων, που με χαιρετάνε από την Πίνδο, το Μόροβο, τον Καλαμά, την Τρεμπεζίνα, τη Χειμάρα, το Αργυρόκαστρο, το Μπομπεσι,το Καλπάκι κ.α.

Ο γιος μου έχει την ελληνική σημαία κάτω από τον Ζαγοράκη.

Ανήκει στη γενιά που θεωρεί τη σημαία ως εξάρτημα γηπέδου. Ανήκει στη γενιά που εγώ του δημιούργησα και του κληροδότησα. Τι μου φταίνε τα παιδιά;
Δε θέλω να τους μεταφέρω βλακωδέστατα διλήμματα για το ποιος είπε το Όχι: “Ο Μεταξάς ή ο Λαός”.

Και αν είπε το Όχι και ο Μεταξάς, μήπως θα γίνει λιγότερο μισητός ο δικτάτορας;

1924 εθελοντές Έλληνες Δωδεκανήσιοι, Ιταλοί, στα χαρτιά, πολίτες (τα Δωδεκάνησα ήταν ακόμα υπό Ιταλική κυριαρχία), έφυγαν εθελοντικά για την Πίνδο. Αυτοί δεν χρειάζονταν να ακούσουν ούτε ΟΧΙ, ούτε ΝΑΙ. Απλώς πήγαν εκεί που τους κάλεσε η καρδιά τους και όχι τα χαρτιά τους.

Γι αυτούς τους Δωδεκανήσιους θέλω να της μιλήσω και η κόρη μου με ακούει με προσοχή, όταν μιλάω για τη Ρόδο, βλέπετε ετοιμάζετε να πάει πενθήμερη σχολική εκδρομή στη Ρόδο.

Ανήκει στη γενιά που γνώρισε τη Ρόδο ως τόπο αχαλίνωτου τουρισμού.

Ανήκει στη γενιά που έχω της δημιούργησα και της κληροδότησα. Τι μου φταίνε τα παιδιά;

Θέλω να τους μιλήσω, με την ευκαιρία της εθνικής εορτής, για το νόημα της πατρίδας. Αλλά σωπαίνω, γιατί, κάπου, άκουσα ότι πατριώτης εν καιρώ ειρήνης σημαίνει να είσαι συνεπής στις φοροδοτικές υποχρεώσεις, να προστατεύεις το περιβάλλον και να ενεργείς εθελοντικά γι αυτό, να ακολουθείς τους νόμους, να συνεργάζεσαι με τις Αρχές, να καταγγέλλεις τον παραβάτη και να ενισχύεις την οικονομία αυτού του τόπου.

Ανήκω στη γενιά, που θεωρώ δικαίωμα μου να μην κάνω τίποτα από τα παραπάνω και δε δέχομαι να μου κουνήσει κανένας το δάχτυλο του.

Γιώργος Δαμιανός

http://www.24grammata.com/

Οι Έλληνες θα παραμένουν ιδιαίτεροι και θα έχουν το προνόμιο να υπερασπίζονται μόνιμα τον πολιτισμό απέναντι στη βαρβαρότητα

Συμπληρώνονται 70 χρόνια από την έναρξη του αγώνα που έδωσε η χώρα μας και ο λαός μας το 1940. Η επέτειος αυτή μας βρίσκει μπροστά σε σωρεία προβλημάτων και σε κατάσταση που μας επιβάλλει να αντλήσουμε το θάρρος και το σθένος που μας χρειάζονται. Καλό είναι λοιπόν να ανατρέξουμε σε μια πρόσφατη περίοδο της ιστορίας μας κατά την οποία ανέλπιστα βρεθήκαμε να διαθέτουμε και θάρρος και σθένος.
Η χώρα μας και ο λαός μας διαθέτουν μια ιστορική και γεωστρατηγική ιδιομορφία: βρίσκονται μόνιμα κάτω από ποικίλες επιβουλές που σταθερά απειλούν την ύπαρξή τους. Με τραγικότητα ακολουθεί ο ελληνικός λαός την ιστορική του πορεία: πάντα είναι υποχρεωμένος να αμύνεται και να αντιστέκεται. Αναρίθμητες, συνεχείς και μόνιμες είναι οι απειλές προς τον ελληνικό χώρο, αλλά και τον ελληνικό πολιτισμό, την ελληνική ιστορία και την ελληνική γλώσσα. Σε μια συνεχή κατάσταση άμυνας είμαστε υποχρεωμένοι να ζούμε μόνιμα και σταθερά. Και όταν τα σύννεφα των κατακτητικών επιδρομών και των πολέμων ξεσπούν σε θύελλες, πρώτοι είμαστε υποχρεωμένοι να τις αντιμετωπίσουμε με τα όπλα.
Τον τρομερό και ανθρωποφάγο 20ό αιώνα πρώτη ήταν η Ελλάδα στους φοβερούς αγώνες που τον σημάδεψαν. Στους δύο εφιαλτικούς παγκόσμιους πολέμους η Ελλάδα έγινε ολοκαύτωμα, αλλά και βρέθηκε στην πλευρά των τελικών νικητών. Χαμένη όμως και ρημαγμένη βγήκε και από τους δύο πολέμους. Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος τέλειωσε για την Ελλάδα το 1922, τέσσερα χρόνια μετά τη λήξη του, και με ένα μεγάλο τμήμα του Ελληνισμού, αυτό της Ανατολής, για πάντα χαμένο. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος τέλειωσε για την Ελλάδα μόλις το 1949, πάλι τέσσερα χρόνια μετά τη λήξη του, και πάλι με τεράστιες απώλειες για τον Ελληνισμό.
Αλλά και η χώρα μας και ο λαός μας πορεύονται σε ένα κόσμο εν πολλοίς άξενο και συνήθως εχθρικό. Παρά τα ιστορικά παραδείγματα που έχουν καθιερωθεί παγκοσμίως, και για τα οποία είμαστε πασίγνωστοι, δεν διαθέτουμε συγγενείς λαούς η χώρες και δεν ανήκουμε σε καμιά από τις μεγάλες συσσωματώσεις λαών. Εκείνο που μόνο διαθέτουμε είναι το φρόνημά μας, που μόνιμα αναγεννάται, όπως αναδύεται μέσα από την ελληνική ιστορία και όπως το προβάλλουν οι μεγάλοι ποιητές και τις εξιστορούν οι μεγάλοι ιστορικοί μας. Φρόνημα, το οποίο παρουσιάζει μια θαυμαστή σταθερότητα μέσα στις θύελλες και τις εκπλήξεις της ιστορίας. Το φρόνημα αυτό εκδηλώθηκε με συνέπεια κατά το 1940, όταν αντιμετωπίσαμε αυθόρμητα και καθολικά τις πάνοπλες στρατιές αυτών που κινούσε τη δαιμονική ιδέα της παγκόσμιας κυριαρχίας. Τότε, σε μια εποχή σκότους, η τολμηρή και γενναία στάση του ελληνικού λαού αποτέλεσε τον φωτεινό πόλο της ελπίδας των λαών της κατακτημένης Ευρώπης. Για μια ακόμη φορά οι Έλληνες έδωσαν ένα παράδειγμα τρόπου και συμπεριφοράς αρνούμενοι να υποταχθούν στην τυφλή δύναμη.
Η Ελλάδα κατά τον Μεσοπόλεμο
Όλη την περίοδο του Μεσοπολέμου μετά το 1923, όταν η Συνθήκη της Λωζάνης καθόρισε τα σύγχρονα περιορισμένα όρια του ελληνικού κράτους, η χώρα αντιμετώπιζε συνεχείς επιβουλές και εχθρικό διεθνές περιβάλλον. Η χώρα είχε υποδεχθεί ένα τεράστιο αριθμό προσφύγων από τη Μικρά Ασία και την Ανατολή Θράκη. Ωστόσο, η ηττημένη χώρα κατόρθωσε, με τον χαρακτηριστικό στους Έλληνες τρόπο, να ανορθωθεί μέσα από τα ερείπια και τις καταρρεύσεις. Μετά από μία επική προσπάθεια, το ελληνικό κράτος κατόρθωσε να περιθάλψει και να στεγάσει το 1.500.000 των προσφύγων. Τα πληθυσμιακά δεδομένα στη Μακεδονία και στη Θράκη ανατράπηκαν. Η Ελλάδα έγινε η πιο ομοιογενής εθνικά χώρα στην Ευρώπη. Το εργατικό δυναμικό αυξήθηκε και βελτιώθηκε. Οι Ρωμιοί της Ανατολής, που τους δύο προηγούμενους αιώνες είχαν διαπρέψει στο εμπόριο και την οικονομία, ξανάρχισαν την οικονομική τους δραστηριότητα στα όρια πλέον του ελληνικού κράτους. Η αγροτική και η βιομηχανική παραγωγή αυξήθηκαν ραγδαία. Το εθνικό εισόδημα πραγματοποίησε άλματα κατά τη δεκαετία του 1930, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η χώρα δεν παρέμενε ουσιαστικά φτωχή και κατεστραμμένη.
Ωστόσο, η χώρα αντιμετώπιζε μια τελείως νέα κατάσταση: δεν υπήρχε πλέον ο εκτός των ελλαδικών συνόρων Ελληνισμός. Από την οικουμενική πραγματικότητα της καθ’ ημάς Ανατολής οι Έλληνες έπρεπε να προσαρμοστούν στα όρια του εθνικού τους κράτους. Αυτό σημαίνει το ιστορικό τέλος της ιδεολογίας της Μεγάλης Ιδέας και πρακτικά το τέλος των εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων που ακολούθησαν τη δημιουργία του Νέου Ελληνικού Κράτους.
Απειλητικό το διεθνές περιβάλλον για την Ελλάδα του Μεσοπολέμου
Τα τερατώδη πολιτικά συστήματα που κυριάρχησαν στην ηπειρωτική Ευρώπη κατά τον Μεσοπόλεμο δημιούργησαν άμεσες απειλές για τη χώρα μας. Η φασιστική Ιταλία διατύπωσε ένα αυτοκρατορικό όνειρο, το οποίο κατά τα πρότυπα της Δ΄ Σταυροφορίας και του διαμοιρασμού των ελληνικών χωρών το 1204, στερούσε την Ελλάδα από τη δυνατότητα ελεύθερης ύπαρξης. Ήδη η απειλή είχε πάρει ορατή μορφή με την κατάληψη και υποταγή της Αλβανίας, ενώ είχε προηγηθεί η πρόσκαιρη κατάληψη της Κέρκυρας το 1923. Οι απειλές και οι ιταμές προκλήσεις της φασιστικής Ιταλίας, με αποκορύφωμα τον τορπιλισμό του εύδρομου «Έλλη» στην Τήνο τον δεκαπενταύγουστο του 1940, δεν είχαν πτοήσει τους Έλληνες, αλλά αντίθετα είχαν αφυπνίσει το αντιστασιακό τους φρόνημα. Έμοιαζε τότε η φασιστική Ιταλία με τον σύγχρονο ανατολικό γείτονά μας, που από δεκαετίες βυσσοδομεί εναντίον μας και μόνιμα εκτοξεύει απειλές κάτω από την νεοαυτοκρατορική του φαντασίωση.
Η Βουλγαρία έτρεφε ακόμη τα εθνικιστικά όνειρα τα οποία δεν είχε μπορέσει να πραγματοποιήσει με τους Βαλκανικούς Πολέμους. Η Σοβιετική Ένωση καλλιεργούσε το κατάλληλο κλίμα για την απόσπαση της Μακεδονίας και της Θράκης, με τη βεβαιότητα ότι τη συνέφερε μια αδύναμη μεσογειακή Ελλάδα και μια ισχυρή Βουλγαρία του Αιγαίου. Η Ελλάδα, χώρα ναυτική και μεσογειακή, είχε αναζητήσει προστασία στη συμμαχία της με την ιμπεριαλιστική, αλλά δημοκρατική Μεγάλη Βρετανία. Παράλληλα, είχε ανεγείρει την οχυρή γραμμή Μεταξά, συνεχή σειρά οχυρώσεων και οχυρών που κάλυπταν τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα στην Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη. Είχε επίσης γίνει μια διπλωματική προσπάθεια με το Βαλκανικό Σύμφωνο, ώστε να εξασφαλισθεί η συνεργασία της Γιουγκοσλαβίας και της Τουρκίας.
Η Ελλάδα και ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος
Τον Οκτώβριο του 1940 ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος είχε ήδη συμπληρώσει ένα χρόνο από την έναρξή του. Φαινόταν τότε ότι η ναζιστική Γερμανία αξιοποιώντας σύγχρονα πολεμικά μέσα και μεθόδους θα μπορούσε να κερδίσει τον πόλεμο. Παρά το ότι είχε αποτύχει στην προσπάθειά της να καταβάλει με την αεροπορία της τη Μεγάλη Βρετανία και να την υποχρεώσει σε συνθηκολόγηση, η Γερμανία κυριαρχούσε απόλυτα στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο. Φαινόταν τότε ότι η Ελλάδα δεν είχε δυνατότητα αντίστασης στις διαθέσεις της φασιστικής Ιταλίας. Το μόνο ευνοϊκό στοιχείο για την Ελλάδα φαίνονταν να είναι η ναυτική κυριαρχία της Μεγάλης Βρετανίας στη Μεσόγειο και η αποτυχία των Ιταλών να καταλάβουν την Αίγυπτο και να αποκτήσουν τη Διώρυγα του Σουέζ.
Για τη φασιστική Ιταλία η Ελλάδα ήταν ένας ασήμαντος και ανάξιος αντίπαλος, τον οποίο ανέφεραν με περιφρόνηση. Οι Ιταλοί πίστευαν ότι ο Ελληνικός Στρατός δεν ήταν αξιόμαχος και ότι θα μπορούσαν με τις δυνάμεις που διέθεταν στην Αλβανία να καταλάβουν σε μικρό διάστημα ολόκληρη τη χώρα. Η ιταλική αεροπορία είχε απόλυτη υπεροχή απέναντι στην ελληνική και ο ιταλικός στρατός διέθετε σύγχρονο μηχανικά πολεμικά μέσα, ώστε ο ελληνικός στρατός να μην μπορεί να τον αντιμετωπίσει. Ο Ιταλός δικτάτορας Μουσολίνι, μάλιστα, πίστευε ότι θα ανόρθωνε την αυτοπεποίθησή του παρουσιάζοντας μια εύκολη, αλλά εντυπωσιακή επιτυχία, στον φίλο του και ανταγωνιστή δικτάτορα της Γερμανίας.
Το ελληνικό «ΟΧΙ» και η μάχη της Πίνδου
Η είδηση της επίθεσης των ιταλικών στρατευμάτων στην Ήπειρο την αυγή της Δευτέρας 28.10.1940 δεν ήταν έκπληξη για τον ελληνικό λαό. Αντίθετα στις προβλέψεις και τους δυσμενείς όρους κάτω από τους οποίους άρχιζε ο πόλεμος, οι Έλληνες επιστρατεύθηκαν με μεγάλο ενθουσιασμό. Παρά τα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα της εποχής εκείνης, το αυταρχικό καθεστώς και τις έντονες αντιπαραθέσεις των πολιτικών αντιλήψεων ο ελληνικός λαός αντιμετώπισε ενωμένος και χωρίς διχασμούς την κρίσιμη κατάσταση. Ο Ελληνικός Στρατός, που πριν δεκαοκτώ χρόνια είχε ηττηθεί στη Μικρά Ασία, παρατάχθηκε αναγεννημένος με εντυπωσιακή επιτυχία στην Ήπειρο. Η συμμετοχή στην επιστράτευση ήταν καθολική, αυθόρμητη και ενθουσιώδης. Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσαν οι στρατευμένοι των προσφυγικών πληθυσμών της Μακεδονίας και της Θράκης, οι οποίοι έδειξαν ότι πολεμούσαν πλέον για τις νέες τους πατρίδες.
Ωστόσο, τις πρώτες κρίσιμες μέρες του πολέμου τα επίλεκτα ορειβατικά τμήματα των Ιταλών Αλπινιστών κατέλαβαν απειλητικές θέσεις στην Πίνδο, όπου δεν είχαν προλάβει ακόμη να φθάσουν οι επιστρατευμένοι Έλληνες. Υπήρχε κίνδυνος κατάληψης των Ιωαννίνων και του Μετσόβου και εισβολής των Ιταλών στη Μακεδονία και στη Θεσσαλία. Ο Στρατηγός Χαράλαμπος Κατσιμήτρος, Διοικητής της 8ης Μεραρχίας που υπεράσπιζε το Καλπάκι μπροστά στα Ιωάννινα, δήλωσε, όταν έλαβε διαταγή υποχώρησης: «Εγώ εδώ θα πολεμήσω και θα σταματήσω τον εχθρό, για να δώσω χρόνο να πραγματοποιηθεί η επιστράτευση. Τότε, αν θέλουν από κάτω, ας έρθουν να μας σώσουν – ή ας μας αφήσουν να πεθάνουμε». Ανάλογη ήταν η στάση του Συνταγματάρχη Κωνσταντίνου Δαβάκη που υπεράσπιζε τις διόδους της Πίνδου. Ο αγώνας ήταν σκληρός και άνισος και έληξε με περίλαμπρη ελληνική νίκη. Μετά την άφιξη του Ελληνικού Στρατού έγινε σε λίγες μέρες φανερό ότι οι Έλληνες πήραν την πρωτοβουλία. Για πρώτη φορά από την έναρξη του πολέμου ο Άξονας βρέθηκε μπροστά σε μια ήττα και μάλιστα από την 8η Ελληνική Μεραρχία. Το γεγονός δημιούργησε μεγάλη εντύπωση σε όλο τον κόσμο και θεωρήθηκε νίκη όλων αυτών που αγωνίζονταν ενάντια στην υποταγή της Ευρώπης και των λαών της. Ήταν ο αγώνας ύπαρξης ενός μικρού και αδύναμου έθνους για την τιμή και την αξιοπρέπειά του, αλλά και αγώνας που γινόταν σύμβολο και ελπίδα των λαών της Ευρώπης.
Η απελευθέρωση της Βόρειας Ηπείρου
Στα μέσα του Νοεμβρίου του 1940 ο νικητής Ελληνικός Στρατός διέσπασε το ιταλικό μέτωπο, πέρασε τα τότε ελλαδικά σύνορα και άρχισε να απελευθερώνει τα χωριά και τις πόλεις της ελληνικότατης Βόρειας Ηπείρου. Η Βόρεια Ήπειρος, χώρα ελληνική, που έπαιξε σημαντικό ρόλο ως κοιτίδα Ελληνισμού, αλλά και ως εστία της Αναγέννησης του Ελληνισμού κατά την Τουρκοκρατία, είχε ήδη απελευθερωθεί από τον Ελληνικό Στρατό δύο φορές κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων και στην πρώτη φάση του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, χωρίς αυτό να οδηγήσει στην ενσωμάτωσή της στο ελληνικό κράτος. Δύο φορές υποχρεώθηκαν οι Έλληνες να αποχωρήσουν από την Βόρειο Ήπειρο. Τώρα, στις 22.11.1940 απελευθερώθηκε και πάλι η Κορυτσά και τις 8.12.1940 το Αργυρόκαστρο.
Παρά την έλευση του χειμώνα και την κινητοποίηση μεγάλων μέσων από τους Ιταλούς ο Ελληνικός Στρατός παρέμεινε νικητής στο πεδίο της μάχης μέχρις ότου τον Απρίλιο του 1941 η πανίσχυρη γερμανική στρατιά, που επετέθη στη χώρα μας από τη Βουλγαρία, τον απέκοψε και τον πλευροκόπησε, αφού νίκησε τη Γιουγκοσλαβία.
Η αντίσταση των Ελλήνων φαινόμενο διαχρονικό
Η σημασία της ελληνικής αντίστασης και νίκης στην Ήπειρο το 1940 δεν είναι μόνο ηθική. Η ελληνική αντίσταση έχει διαστάσεις γεωστρατηγικές και γεωπολιτικές που ακόμη συζητούνται.
Ανεξάρτητα από αυτές τις διαστάσεις, ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος και ο Ελληνογερμανικός Πόλεμος που τον ακολούθησε επαναλαμβάνουν τη γνωστή από την αρχαιότητα στάση των Ελλήνων να αντιστέκονται σε οποιεσδήποτε δυσμενείς συνθήκες, όσο ανυπέρβλητες και αν εμφανίζονται. Πρόκειται για στάση τραγική που είναι παρούσα στις κρίσιμες στιγμές της ιστορίας μας. Ήδη στην κλασική αρχαιότητα ο Ηρόδοτος και ο Αισχύλος αναρωτιούνται για το τί εμψυχώνει και επιτρέπει στους Έλληνες να αντισταθούν και να νικήσουν τις τεράστιες στρατιές των Περσών. Ο Ηρόδοτος παρουσιάζει τον Ξέρξη να απορεί και να ανησυχεί, μη μπορώντας να εξηγήσει την αδιαφορία των Ελλήνων μπροστά στα μεγέθη και τα μέσα της στρατιάς του, που είναι η μεγαλύτερη και η δυνατότερη της μέχρι τότε ιστορίας. Παρά την υπερηφάνεια που αισθάνεται μετά την επιθεώρηση της γιγαντιαίας ασιατικής πανστρατιάς, ανησυχεί γιατί διαισθάνεται ότι κάτι του διαφεύγει, χωρίς να μπορεί να το καταλάβει. Ο Ηρόδοτος υπαινίσσεται το ηθικό πλεονέκτημα των Ελλήνων βάζοντας τον Αρτάβανο και τον Δημάρατο να επιβεβαιώνουν τις ανησυχίες του Ξέρξη. Για τον Αισχύλο η νίκη των Ελλήνων οφείλεται στο ηθικό πλεονέκτημα που τους χαρίζει η πολιτική διακυβέρνηση και ειδικά η αθηναϊκή δημοκρατία.
Αργότερα ο Πλάτων στους διαλόγους του «Τίμαιος» και «Κριτίας» θα αναλύσει το πρόβλημα και θα δώσει μια απάντηση μέσα από ένα μύθο: Η προϊστορική Αθήνα σώζει την Ευρώπη και την Ασία από την κατακτητική επιδρομή των βασιλέων της μυθικής και βαρβαρικής Ατλαντίδας, που έχει υποτάξει αλαζονικά τη φύση και διαθέτει κολοσσιαία υπεροχή σε στρατιωτικά μέσα. Πρόκειται για την υπεράσπιση της κοσμικής τάξης και για τον νομοτελειακό θρίαμβο του πολιτισμού απέναντι στη βαρβαρότητα. Πρόκειται με άλλα λόγια για μια μορφή Μεγάλης Ιδέας την οποία υπερασπίζει η Αθήνα. Η ιδεαλιστική αυτή ερμηνεία τροφοδοτεί με πολλές μορφές το φρόνημά μας και γίνεται η αρχή, σύμφωνα με την οποία οι Έλληνες δίνουν ένα ηθικιστικό περιεχόμενο στις αντιπαραθέσεις τους με άλλους λαούς. Η ιδέα της κατίσχυσης του πολιτισμού προς τον βαρβαρισμό συνοδεύει τους αγώνες του Γένους και στηρίζει μόνιμα το φρόνημά του. Ο πολιτισμός θα παραμένει σταθερά δικαιωμένος απέναντι στην αδικία της δύναμης και θα βρίσκεται πάντα αντιμέτωπος με τον βαρβαρισμό. Οι Έλληνες θα παραμένουν ιδιαίτεροι και θα έχουν το προνόμιο να υπερασπίζονται μόνιμα τον πολιτισμό απέναντι στη βαρβαρότητα. Ο απόηχος του πλατωνικού ιδεαλισμού διασχίζει την ιστορία και φθάνει στις μέρες μας.
Δημήτρης Μαυρίδης
http://www.ardin.gr/

Προκλητική ανεπάρκεια

Σε ποια χέρια βρίσκεται η χρεοκοπημένη οικονομία της χώρας, ποιος διαχειρίζεται την ελπίδα ανάκαμψης, την προσπάθεια εξόδου από τη δεδομένη, μη διακηρυγμένη πτώχευση; Η τηλεοπτική εμφάνιση του υπουργού Οικονομίας, τη Δευτέρα 11 Οκτωβρίου στους «Νέους Φακέλους», έθετε το ερώτημα με αγχώδη ένταση.
Εικόνα αιφνιδιασμένου μαθητή σε προφορική εξέταση, πολύ μέτριου μαθητή. Που χάνει τα λόγια του, απαντάει άλλα αντ’ άλλων. Ταραγμένος, κομπιάζοντας, ενοχλημένος που εκτίθεται δημόσια. Ανίκανος έστω να υπεκφύγει, να αποφύγει με ετοιμόλογη δεξιότητα την αποκάλυψη των αδυναμιών του.
Εικόνα, περισσότερο, μικρομεσαίου κομματικού στελέχους σε επαρχιακή (πολύ επαρχιακή) οργάνωση «βάσης». Και επιστράτευε ύφος υπουργικής αυτονόητης υπεροχής, σε κωμική αντίθεση προς τη χαλαρή, ήρεμη βεβαιότητα των διάσημων στον διεθνή στίβο συνομιλητών του. Δεν καταλάβαινε ότι έτσι ανέδειχνε απροκάλυπτα συμπλεγματική τη συμπεριφορά του.
Εικόνα, προπαντός, θλιβερής ανθρώπινης αλλοτρίωσης: Άτομο καταξιωμένο με δημόσιες ευθύνες, τιμές, προβολή, όμως ανίκανο να συζητήσει πρόβλημα, να παραδεχθεί πρόβλημα, να αποπαγιδευτεί από τη μονότροπη κομματική απολογητική.
Αδύνατο να αναμετρηθεί με ερωτήματα, να συγκροτήσει επιχείρημα, να τεκμηριώσει τον λόγο του. Πάλευε σπασμωδικά μόνο να υπερασπίσει την κυβέρνηση με παιδαριώδεις γενικολογίες, επαναλήψεις, πάλι και πάλι, λαϊκίστικων στερεοτύπων: «Έχουμε κάνει βήματα, δεν έχουν γίνει όλα». Και την ευθύνη για όλα, ολόκληρη, την έχουν οι κομματικοί του αντίπαλοι.
Απέναντί του τα δύο σαΐνια, οι Αμερικανοί οικονομολόγοι – άκρως διακριτικοί στην ευγενική τους συγκατάβαση γι’ αυτόν τον υπουργό Οικονομικών που έμοιαζε να σκέπτεται με κασέτα παραταξιακής πειθαρχίας. Ίσως να είχαν υποθέσει ότι η συζήτηση με στέλεχος κόμματος «σοσιαλιστικού» θα τους στρίμωχνε σε απαιτήσεις για προτεραιότητες κοινωνικού κράτους, σχέσεων κοινωνίας, στόχων κοινωνικής συνοχής. Ενώ αυτός, αξιολύπητος, χτυπιόταν για να αποδείξει ότι η κυβέρνησή του είναι συνεπέστατα πειθαρχημένη στις εντολές των επιτρόπων της «ελεύθερης αγοράς». Η φυσιογνωμική έκφραση των συνομιλητών του πρόδιδε, μαζί με τη συγκατάβαση, και απορία: Πειθαρχικότερον υπήκοο και θιασώτη του αχαλίνωτου καπιταλισμού από αυτόν τον «σοσιαλιστή» υπουργό, δύσκολα θα μπορούσαν να φανταστούν. Σίγουρα, ένα κρίσιμο για το εκλογικό αποτέλεσμα ποσοστό ψηφοφόρων στην Ελλάδα δεν αντιλαμβάνεται ούτε την κραυγαλέα ανεπάρκεια του πρωτόπειρου υπουργού Οικονομικών ούτε την αντίφαση κόμματος «σοσιαλιστικού» να ασκεί πολιτική αχαλίνωτου καπιταλισμού. Καταπίνουν οι ψηφοφόροι απερίσκεπτα τη δικαιολογία ότι «δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς, μια χρεοκοπημένη χώρα, έρμαιο των δανειστών της, είναι αναπότρεπτα υπόδουλη στους όρους που επιβάλλει το κυρίαρχο οικονομικό σύστημα».
Σαθρή η δικαιολογία. Δεν χρεοκόπησε η χώρα από το κόστος του κοινωνικού κράτους, δεν «τα φάγαμε όλοι μαζί», όπως θέλει να υποκρίνεται ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Η χώρα πνίγηκε στον υπέρμετρο δανεισμό που αποτόλμησαν αμοραλιστές πολιτικοί, για να εξαγοράσουν με εξωφρενικές παροχές και διορισμούς την ψήφο των πολιτών, την κραιπαλώδη ηδονή της εξουσίας. Το κράτος πτώχευσε, γιατί η οικονομία του καταληστεύθηκε διαδοχικά από το πράσινο, το γαλάζιο, πάλι από το πράσινο και πάλι από το γαλάζιο κομματικό κράτος. Αν το «σοσιαλιστικό» κόμμα ήθελε να πάψει να εμπαίζει την ελληνική κοινωνία με τον τίτλο του, μπορούσε να αποστασιοποιηθεί τίμια από την κλεπτοκρατία: Να διαλύσει το πράσινο κομματικό κράτος, το παρακράτος των πρασινοφρουρών και να ξαναστήσει στη χώρα θεσμούς κοινωνικού κράτους.
Να θεσμοθετήσει χωρισμό του κράτους από την κυβέρνηση, την κάθε κυβέρνηση, να αυτονομηθεί η κρατική λειτουργία από την κομματική ιδιοτέλεια, να εφαρμόζουν οι κρατικοί λειτουργοί το ξεχωριστό κάθε κυβέρνησης πολιτικό πρόγραμμα, αλλά για να υπηρετήσουν την κοινωνία, όχι την επανεκλογή του κυβερνώντος κόμματος. Και αυτή η (αυτονόητη στη δημοκρατία) κοινωνικοποίηση του κράτους να εξασφαλιστεί με θεσμικές εγγυήσεις αξιοκρατίας, καταξίωσης της ανθρώπινης ποιότητας, της δημιουργικότητας, της άμιλλας.
Ποιος εμπόδισε το «σοσιαλιστικό» κόμμα να είναι συνεπές με τις επαγγελίες του τίτλου του; Ποιος εμπόδισε το αντίπαλο στη διεκδίκηση της εξουσίας κόμμα να φιλοδοξήσει ταυτότητα και επωνυμία κόμματος «λαϊκού»; Η χρεοκοπία και ο διεθνής εξευτελισμός της Ελλάδας σήμερα έχει μία και μοναδική αιτία, ολοφάνερη και αδιαμφισβήτητη: την υποκατάσταση του κράτους από το κομματικό κράτος, την υποταγή της κοινωνίας στον ζυγό της κομματοκρατίας.
Αναπόφευκτα τραυλίζει ή γενικολογεί ανόητα ο υπουργός Οικονομίας αντιμέτωπος με τα ερωτήματα του Αλέξη Παπαχελά. «Πώς ξαναβάζουμε τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης»; Μα είναι περισσότερο από φανερό ότι τον υπουργό Οικονομίας και τον προκλητικής ανεπάρκειας πρωθυπουργό του δεν τους ενδιαφέρει η χώρα και η επανεύρεση αναπτυξιακής δυναμικής. Το μόνο που τους κόφτει είναι να περισώσουν αταλάντευτη, ακόμα και μέσα στην καταστροφή, την κομματοκρατία, να κερδίσει χρόνο εξουσίας η συντεχνία τους. Η καταιγιστική κενολογία προπαγάνδας, η μικρονοϊκή αυθυπεράσπιση που ακατάπαυστα αναμηρυκάζουν (από τα κατακίτρινης δημοσιογραφίας κρατικά κανάλια) αυτό βεβαιώνει.
Για να βάλουμε τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης πρέπει να υπάρχει κράτος που να λειτουργεί. Για να λειτουργήσει το κράτος πρέπει να παταχθεί θεσμικά ο βιασμός του κοινωνικού σώματος από τον ασύδοτο συνδικαλισμό. Και τότε να οργανωθεί τεκμηριωμένα απροκατάληπτη αξιολογική κρίση της δημοσιοϋπαλληλίας. Με απολύσεις των περιττών, των ανίκανων, των φαύλων. Αλλά και επιτελικά σχεδιασμένη, με καθολική κοινωνική συνέγερση συντονισμένη, τη θετική, αναπτυξιακή απορρόφηση του σοκ των απολύσεων. Υπάρχουν στρατηγικές για τέτοια απορρόφηση, υπάρχουν και μυαλά για να τις οργανώσουν. Η ανασύνταξη του κράτους είναι αντιφατικό να επιδιωχθεί με άγονες θυσίες, με ευνουχισμό της δημιουργικότητας πλήθους ανθρώπων.
Επειδή τα κόμματα ταύτισαν τον διορισμό με το ρουσφέτι, ταυτίστηκε και η απόλυση με τον διωγμό, την τιμωρία. Αλλά το να λειτουργήσει παραγωγικά το κράτος με σωστή στελέχωση θα είναι για όλους μέγα καλό, ζωτική κοινωνική κατάκτηση. Και αυτή την κατάκτηση είναι αδύνατο να την καταλάβουν, να τη σχεδιάσουν, να την πραγματοποιήσουν τα κόμματα του σημερινού φαύλου πολιτικού συστήματος.
Λύση που να απελευθερώνει τη χώρα από την κομματοκρατία, δηλαδή την τυραννία και την υπανάπτυξη, μπορούμε να βρούμε; Κάποτε απειλή για τη δημοκρατία ήταν η αυθαιρεσία του λοχία. Τώρα την κατάλυση της δημοκρατίας τη σαρκώνουν τα κόμματα. Ποια είναι η λύση;

Χρήστος Γιανναράς

"Καθημερινή"

«Γενιά που πουλάει τα παιδιά της και τις επόμενες γενιές για να καλύψει τις πομπές της…»

Εκπληκτική Λιάνα Κανέλλη στο Κοινοβούλιο για την ασφαλιστική «μεταρρύθμιση» εδώ:
http://www.youtube.com/watch?v=mb4v1U62838

Τεχνικές βέλτιστης οδού από τις μέλισσες!

Μία ακόμη ικανότητα ενστικτώδους νοημοσύνης στο ζωικό βασίλειο έρχεται να καταδείξει βρετανική επιστημονική έρευνα, φέρνοντας στο φως την εκπληκτική δυνατότητα των μελισσών να δίνουν τη λύση σε πολύπλοκα μαθηματικά προβλήματα, κάνοντας υπολογισμούς πιο γρήγορα και από ηλεκτρονικούς υπολογιστές.

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Λονδίνου (Royal Holloway), υπό τον δρα Νάιτζελ Ρέιν της Σχολής Βιολογικών Επιστημών, δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο αμερικανικό περιοδικό οικολογίας και βιολογίας The American Naturalist.

Σύμφωνα με τις βρετανικές εφημερίδες Guardian και Independent, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι οι μέλισσες μαθαίνουν να πετούν ακολουθώντας τη συντομότερη δυνατή διαδρομή ανάμεσα στα λουλούδια που έχουν προηγουμένως ανακαλύψει με τυχαία σειρά, με τον τρόπο αυτό ουσιαστικά «λύνοντας» το λεγόμενο «πρόβλημα του περιοδεύοντος πωλητή», ένα διάσημο και δυσεπίλυτο γρίφο στον χώρο των οικονομικών και των μαθηματικών.

Στο πρόβλημα αυτό, ένας άνθρωπος (πωλητής) καλείται να βρει τη συντομότερη δυνατή διαδρομή ανάμεσα σε όλους τους προορισμούς που πρέπει να επισκεφτεί. Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές λύνουν το πρόβλημα συγκρίνοντας το μήκος όλων των πιθανών διαδρομών και επιλέγοντας τον πιο σύντομο. Όμως οι μέλισσες φαίνεται να κάνουν ουσιαστικά το ίδιο πράγμα κάθε μέρα, χωρίς καν τη βοήθεια υπολογιστή, απλώς με ένα εγκέφαλο που δεν είναι μεγαλύτερος από ένα σπόρο φυτού.

Όπως είπαν οι επιστήμονες, καθημερινά οι μέλισσες ξεκινούν να επισκεφτούν μια πληθώρα λουλουδιών σε διάφορες τοποθεσίες και, επειδή θέλουν να κάνουν εξοικονόμηση ενέργειας για το πέταγμά τους, «υπολογίζουν» μια διαδρομή που τους επιτρέπει να βρίσκονται στον αέρα το ελάχιστο δυνατό χρονικό διάστημα.

Χρησιμοποιώντας τεχνητά άνθη, συνδεμένα με υπολογιστές, οι ερευνητές έδειξαν ότι οι μέλισσες δεν χαράζουν μια πορεία απλώς με βάση την τυχαία σειρά που βρήκαν προηγουμένως τα λουλούδια, αλλά πάνε από λουλούδι σε λουλούδι ακολουθώντας συγκεκριμένο «σχέδιο», που τους επιτρέπει να πετάνε όσο γίνεται λιγότερο. Αφού εντοπίσουν τις θέσεις των λουλουδιών, στη συνέχεια οι μέλισσες επιστρέφουν σε αυτά έχοντας μάθει -με μυστηριώδη τρόπο- να ακολουθούν πια τον καλύτερο δυνατό δρόμο, δηλαδή τον πιο σύντομο, ώστε να εξοικονομούν χρόνο και ενέργεια (ή χρήμα, όπως θα έλεγε ένας πωλητής!).

«Παρά τους μικροσκοπικούς εγκεφάλους τους, οι μέλισσες είναι ικανές για εντυπωσιακά κατορθώματα στη συμπεριφορά τους. Πρέπει να καταλάβουμε με ποιο τρόπο μπορούν να λύσουν το πρόβλημα του περιοδεύοντος πωλητή χωρίς κομπιούτερ» δήλωσε ο υπεύθυνος της έρευνας.

Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι μια τέτοια ανακάλυψη θα μπορούσε να βοηθήσει και τους ανθρώπους σε διάφορα πρακτικά προβλήματα, όπως στην καλύτερη ρύθμιση της κυκλοφορίας σε ένα δίκτυο (π.χ. κυκλοφοριακό) ή στην εκτεταμένη αλυσίδα τροφοδοσίας μιας επιχείρησης, που στέλνει φορτηγά σε όλα σημεία του ορίζοντα και θέλει να εξοικονομήσει χρόνο και χρήμα στις μετακινήσεις.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Σημείωση Συμποσίου: ο άνθρωπος προσπαθεί να δώσει απαντήσεις σε ανάλογα προβλήματα με τη χρήση μεθόδων μαθηματικού προγραμματισμού (ιδιαίτερα μη γραμμικού) της επιστήμης της Επιχειρησιακής Έρευνας (Operations Research). Επιδιώκει δηλαδή την εξεύρεση της βέλτιστης δυνατής λύσης που ικανοποιεί ταυτόχρονα πολλούς διαφορετικούς περιορισμούς (constrains) που εκφράζονται με συστήματα μαθηματικών ανισοτήτων. Οι περιορισμοί αυτοί συνδέονται με πάσης φύσεως πόρους, οικονομικούς, ανθρώπινου κεφαλαίου, πρώτων υλών κ.ά.