Γιατί δεν στέλνουμε πια χριστουγεννιάτικες κάρτες...

Τόσο άδεια τα γραµµατοκιβώτιά µας δεν ήταν ποτέ τέτοιες χρονιάρες µέρες. Ποιος µπαίνει σήµερα στον κόπο να γράψει και να στείλει χριστουγεννιάτικες κάρτες; Ακόµη και ο συνάδελφος και φίλος Cbetin δεν µου έστειλε µια κάρτα γραµµένη σε πραγµατικό και µοσχοµυριστό χαρτί αλλά στο e-mail (http://www.voterightga. org/JokeBox.htm). Οι µόνοι που στέλνουν σήµερα ευχετήριες κάρτες είναι τα σούπερ µάρκετ και οι πιτσαδόροι. Μόνο οι Άγγλοι επιµένουν παραδοσιακά (άλλωστε Άγγλος ήταν εκείνος που επινόησε την πρώτη χριστουγεννιάτικη κάρτα το 1843). Γι’ αυτό η Κέιτ Τζούλιαν λέει στο περιοδικό «Σλέιτ» πως τα Χριστούγεννα του 2010 θα κηρυχθεί και επισήµως νεκρή η χριστουγεννιάτικη κάρτα. Ποιος την σκότωσε; Και γιατί; Η συγγραφέας απαριθµεί τις αιτίες. Η λιτότητα. Γιατί να ξοδέψει κάποιος λεφτά για ένα κοµµάτι χαρτί που σε µια δυο εβδοµάδες θα το πετάξει στα σκουπίδια; Ο θάνατος του σηµειωµατάριου. Κανείς δεν σηµειώνει πια τις διευθύνσεις των φίλων του όπως άλλοτε, επειδή σήµερα υπάρχουν πιο εύκολοι τρόποι για να επικοινωνήσει µαζί τους. Ο θρίαµβος της ηλεκτρονικής κάρτας. Είναι άλλωστε δωρεάν. Όλως τι πρέπει να κάνει κάποιος µε αυτήν; Να την τυπώσει από το κοµπιούτερ του και να την κολλήσει στον τοίχο; Ο ελεύθερος χρόνος. Σήµερα πια είναι λιγοστός. Ποιος έχει διάθεση να ξενυχτήσει γράφοντας κάρτες και σαλιώνοντας φακέλους; Το facebook. Μέσα από αυτό καθένας (ακόµη και αυτοί που δεν θα έπρεπε) ξέρει πού βρίσκονται οι φίλοι του κάθε µέρα του χρόνου. Δεν πάει πολύς καιρός που οι άνθρωποι διάλεγαν µια κάρτα που τους άρεσε από ένα βιβλιοπωλείο, έγραφαν σε αυτήν κάτι και την έστελναν µε το ταχυδροµείο. Από τότε που τα κοµπιούτερ, το Ιντερνέτ και το e-mail µπήκαν για τα καλά στα σπίτια µας, η χριστουγεννιάτικη κάρτα έχει πάψει πια να είναι µια ξεχωριστή ευχή ενός προσώπου προς ένα άλλο. Και έχει γίνει µια µαζική ευχή, σαν κι εκείνες που στέλνουν οι πολιτευτές πριν από τις εκλογές προς άγραν πελατείας. Σήµερα πια πληκτρολογούµε πολύ περισσότερες ώρες από όσες γράφουµε. Θα ξεχάσουµε άραγε κάποτε ολότελα τη γραφή; Θα έρθει κάποια µέρα που θα µας είναι αχρείαστη; Όσοι το αισθάνονται αυτό σαν απειλή δεν λένε να ξεχάσουν τη γλυκιά µυρωδιά του χαρτιού και του µελανιού. Ο κάλος που µε τα χρόνια ξεφύτρωσε στο µεσαίο τους δάχτυλο, εκεί που ακουµπούσαν την πένα ή το µολύβι, και που τον χαϊδεύουνα κόµη, δεν παύει να τους την υπενθυµίζει. Όχι όµως και στα παιδιά τους. Τα παιδιά τους ξέρουν να στέλνουν SMS, αλλά δεν ξέρουν να γράφουν. Κι ας έχουν καταλήξει οι εκπαιδευτικοί πως το γράψιµο µπορεί να τα βοηθήσει να εκφράζουν καλύτερα τη σκέψη τους. Η γραφή µπορεί κάποτε να µη µας χρησιµεύει πια ούτε καν για την υπογραφή µας, όταν ακόµη κι αυτή η τελευταία «ταυτότητα» που θα µας έχει αποµείνει θα έχει αντικατασταθεί από κάποιον ηλεκτρονικό κωδικό.
Ρούσσος Βρανάς
«ΤΑ ΝΕΑ»

Τα αργυρώνητα ΜΜΕ κρύβουν τα "ενοχλητικά" γεγονότα της Κερατέας...

Αγαπητοί κύριοι που κυβερνάτε αυτόν τον τόπο (συμπεριλαμβανομένων και των ΜΜΕ),
Τις τελευταίες 10 ημέρες ζω - βλέπω γεγονότα στην πόλη μου, τα οποία με έκαναν να μεγαλώσω απότομα, να καταλάβω και να βιώσω μέσα μου μερικές αλήθειες που μέχρι τώρα μόνο υποπτευόμουν χωρίς να είμαι σίγουρος!
Είμαι 16 χρονών μαθητής του Λυκείου Κερατέας και στέλνω αυτήν την επιστολή σ’ αυτούς που κυβερνούν, παίρνουν αποφάσεις, ενημερώνουν, ενεργούν και ορίζουν το μέλλον μας! Το μέλλον των παιδιών μιας χώρας περήφανης με ένδοξο και λαμπρό παρελθόν, μίζερο - στενάχωρο παρόν δίχως αξίες, δικαιοσύνη, ισότητα, αξιοκρατία και ένα μέλλον δυσοίωνο, άσχημο και καταθλιπτικό χωρίς την ύπαρξη όλων αυτών που χαρακτηρίζουν την ουσία και την ερμηνεία της ανθρώπινης ύπαρξης.
Η πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα είναι 8 χλμ. από τη θάλασσα, έχει βουνά με δάση και ομορφιές απείρου κάλλους! Το όμορφο περιβάλλον και η πλούσια φύση είναι αναπόσπαστα κομμάτια της πόλης μου – της ζωής μου. Έρχεστε λοιπόν εσείς, Κε Πρωθυπουργέ, Κα Μπιρμπίλη, Κε Πάγκαλε, Κε Μπόμπολα... Κοι υπεύθυνοι, και σχεδιάσατε να δημιουργήσετε μια μεγάλη χωματερή (ΧΥΤΑ) στην περιοχή του Οβριόκαστρου, λίγα μόλις χιλιόμετρα έξω από το κέντρο της Κερατέας, της πόλης μου.
Η σύμβαση μιλάει για ΧΥΤΑ και όχι ΧΥΤΥ, όπως διαρρέει εσκεμμένα ο Τύπος και τα ΜΜΕ. Ακόμη κι εγώ, ένα 16χρονο παιδί με λίγη ενημέρωση από το Ίντερνετ, κατάλαβα τη διαφορά, όπως κατάλαβα και το μέγεθος της καταστροφής που θα επωμιστούμε όλοι όσοι ζούμε εδώ! Ακόμη κι εγώ ενημερώθηκα ότι ο Χώρος Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων, μια τεραστίων διαστάσεων χωματερή δηλαδή, απορρίπτεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως λύση ξεπερασμένη και τρομερά ζημιογόνα στο περιβάλλον, ενώ έχει ανακαλύψει εδώ και χρόνια σύγχρονες υποδομές διαχείρισης απορριμμάτων, οι οποίες προστατεύουν και το περιβάλλον και την υγεία των κατοίκων, πράγματα που δεν συμπεριλαμβάνονται στα σχέδιά σας για μας.
Αγαπητοί Κοι, πώς μπορείτε να με πείσετε ότι δεν λειτουργείτε παράνομα αφού:
● Η περιοχή ανήκει στην ευρύτερη περιοχή της Λαυρεωτικής που έχει χαρακτηριστεί ως «Τοπίο Ιδιαιτέρου Φυσικού Κάλλους» (ΦΕΚ 852/Β/03.09.1980).
● Η περιοχή είναι Ιστορικός και Αρχαιολογικός Χώρος (ΦΕΚ 107/Β/29.12.1995).
● Μέσα στον προτεινόμενο χώρο υπάρχει νόμιμη κατοικία κ.λπ.
Πώς μπορείτε να με πείσετε ότι ενδιαφέρεστε για το περιβάλλον και την υγεία μας όταν εκεί που σχεδιάζεται να τοποθετηθεί ο ΧΥΤΑ θα μολύνει τον υδροφόρο ορίζοντα και τις παραλίες, αφού στο κέντρο του χώρου υπάρχει πηγή και το υδατόρευμα Μουζάκι διασχίζει κατά μήκος όλο τον χώρο των εγκαταστάσεων; Η περιοχή είναι πλούσια σε ορυκτά, τόσο σε ποσότητες όσο και σε ποικιλία μεταλλευμάτων, ενώ επίσης υπάρχουν αρχαίες μεταλλευτικές στοές.
Παρ’ όλα αυτά δώσατε εντολή στα ΜΑΤ να καταλάβουν τον χώρο ώστε να ξεκινήσουν οι εργασίες κατασκευής δίχως να ακούσετε ούτε να νοιαστείτε στο ελάχιστο για μας τα παιδιά που τρώμε, πίνουμε και αναπνέουμε σ’ αυτήν την πόλη!
Ένιωσα και νιώθω τόσο μεγάλη θλίψη! Απογοήτευση! Και Οργή όταν μαζί με όλους σχεδόν τους συμμαθητές και συμμαθήτριές μου διαδηλώσαμε μπροστά στα ΜΑΤ κι εκείνοι μας χτύπησαν άσχημα, ενώ μας πέταξαν χημικά χωρίς λόγο και αιτία. Μας ξυλοφορτώνουν κάθε βράδυ όταν πάμε με φίλους να δώσουμε παρών στον αγώνα μας, στον αγώνα υπέρ της ελευθερίας της πόλης μου από αδίστακτους καταπατητές!
Πόση ντροπή και εξευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ένιωσα όταν συνέλαβαν έναν φίλο μου ηλικίας 16 χρονών, του πέρασαν χειροπέδες και του κατέβασαν τα παντελόνια!
Ήμουν μπροστά και είδα πολλά! Ξύλο, βρισιές, χημικά σε γέρους και γυναίκες... πολλά τα οποία με έκαναν να χάσω την παιδική αφέλειά μου και να δω το άλλο πρόσωπό σας. Μια ερώτηση τριγυρνάει μέρες στο μυαλό μου, μια ερώτηση απευθυνόμενος σε σας Κοι Υπεύθυνοι. ΓΙΑΤΙ;;; Γιατί συμβαίνουν και γιατί κάνετε τέτοια πράγματα; Τι στόχους έχετε; Τι οφέλη;
Σ’ αυτές τις λίγες γραμμές προσπαθώ να αποτυπώσω και να δείξω την αλήθεια που συμβαίνει εδώ στην πόλη μου, την αλήθεια Κύριοι εσείς των ΜΜΕ που εσκεμμένα αποκρύβετε!
Το μάθημα Τεχνολογία Επικοινωνιών το οποίο διδάσκομαι κάπου αναφέρει ότι τα ΜΜΕ θεωρούνται 4η εξουσία και καθορίζουν τα πολιτικά δρώμενα σε κάθε χώρα. Αυτή η αναφορά του βιβλίου συζητήθηκε και πέρασε στ’ αυτιά μας δίχως να κατανοήσουμε σε βάθος τον τρόπο με τον οποίο γίνεται αυτό. Εξ αιτίας λοιπόν όλων αυτών που συμβαίνουν στην περιοχή μου έμαθα και κατανόησα πολύ καλά πως τα ΜΜΕ επηρεάζουν την πολιτική ζωή αλλά και την κοινωνία μας!
Κανένα κανάλι από τα ΜΜΕ δεν αναφέρεται με σαφήνεια και ειλικρίνεια στα γεγονότα που συμβαίνουν στην Κερατέα, δυστυχώς ούτε ο Τύπος παρά μόνο λίγα ενημερωτικά sites και blogs στο Ίντερνετ. Βέβαια μερικοί δεν διστάζουν να παραπληροφορήσουν, να κρύψουν την αλήθεια και να επηρεάσουν την κοινή γνώμη. Το να είσαι δημοσιογράφος το θεωρώ λειτούργημα! Η αληθινή και σωστή ενημέρωση είναι μεγάλη αξία!
Πείτε μου, λοιπόν, κύριοι δημοσιογράφοι και καναλάρχες, γιατί δεν μεταδίδετε τα γεγονότα στην Κερατέα και δεν ενημερώνετε τον κόσμο όπως του αξίζει να ενημερωθεί;
● Γιατί δεν δείχνετε όλη την αλήθεια, τον αγώνα, την υποβάθμιση, τον εξευτελισμό που ζούνε οι κάτοικοι και τα παιδιά της πόλης αυτής;
● Πιστεύετε πως οι Έλληνες πολίτες ενδιαφέρονται να μάθουν για τον «Καινούριο έρωτα του Χατζηγιάννη ή για την ζωή της Μενεγάκη» περισσότερο από γεγονότα και αποφάσεις βίας κατά των κατοίκων μιας πόλης 15.000 ανθρώπων;
● Πιστεύετε πως το X-Factor αφορά περισσότερο τους συνομήλικούς μου απ’ ό,τι το να μάθουν πως μερικοί μαθητές του Λυκείου Κερατέας έφαγαν ξύλο γιατί δεν θέλουν να ζουν κοντά στα σκουπίδια;
● Αλήθεια δείξατε στον κόσμο σήμερα πως ο μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής ευλόγησε των αγώνα όλων των κατοίκων ενάντια στα συμφέροντα των μεγάλων κατασκευαστών που θέλουν να φτιάξουν ΧΥΤΑ στην Κερατέα;
Πιστεύω όμως και διατηρώ την ελπίδα πως πάνω από συμφέροντα, κέρδη και εξουσία θα βάλετε εμάς τους νέους, τα παιδιά σας σε πρώτη μοίρα και θα ενεργείτε πάντα για το καλό μας!
Εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα που ξεκινήσαμε μέχρι τελικής πτώσεως και εξάντλησης!
Ευχαριστώ
Μαθητής Λυκείου Κερατέας

http://kostasxan.blogspot.com

Η έπαρση της σημαίας και της ψυχής μας

Παραμονή της Γέννησης του Χριστού, παραμονή Γέννησης της απόλυτης έκφρασης της έννοιας ΘΥΣΙΑ, απευθύνομαι με το Χριστουγεννιάτικο τρίγωνο της ελαχιστότητάς μου και με τα φτωχά μου Ελληνικά, σε όλους και όλες εσάς που ακόμα αναπνέετε ΕΛΕΥΘΕΡΑ.

Απευθύνομαι σε όσους δεν επέλεξαν την πολιτική και ιδεολογική πολυχρωμία, σε όσους δεν αντέχουν να χαρακτηρίζονται πολίτες Beneton, σε εκείνους που δεν επέλεξαν την εγωιστική ραστώνη, την πολυ-πολιτισμική νοητική τύφλωση.

Απευθύνομαι στους μονοδιάστατους, μονοχρωματικούς και συμπαγείς Έλληνες και Ελληνίδες, που νοιώθουν την υποχρέωση αλλά και την τιμή να υπηρετούν το ένα και μοναδικό χρώμα που τους αρμόζει.

Το Γαλανόλευκο της Ελευθερίας !

Η Εξέγερση έχει ξεκινήσει. Παντού, όπου χτυπά Ελεύθερη Ελληνική καρδιά, η εξέγερση φουντώνει μέρα με την μέρα. Άνθρωποι από όλες τις κοινωνικές τάξεις, εργάτες, μαθητές, φοιτητές, νομικοί, μητροπολίτες, ένστολοι, υπάλληλοι, δημοσιογράφοι, επιστήμονες, άνθρωποι των Τεχνών, Ακαδημαϊκοί, όλοι εξεγείρονται κατά της αδυσώπητης και φασιστικής Νέας Τάξης.

Σε όλα τα σημεία του Ελεύθερου Ελληνισμού, κάθε μέρα, η καρδιά της κυράς της Ρω, συντροφεύει την έπαρση της σημαίας μας.

Αυτό ήταν και το σημαντικότερο νόημα της τιμημένης ζωής της.
Η συνεχής και αδιάλειπτη έπαρση του Ελληνισμού.
Η συνεχής και αδιάλειπτη έπαρση της Ελευθερίας.
Ας μην αναρωτιόμαστε ποιος και πως θα κυβερνήσει αυτά τα άγια χώματα, αυτές τις ελεύθερες ψυχές. Ούτε ο Κολοκοτρώνης ούτε ο Καραϊσκάκης, ούτε ο Μακρυγιάννης έγιναν πρωθυπουργοί. Και ούτε να ανησυχούμε και να μουρμουράμε για έλλειψη ηγετών, σε τούτη την επικείμενη Δύση της Ελευθερίας του λαού μας, αλλά και των άλλων λαών.

Έχουμε ηγέτες,τους γνωρίσαμε και τους γνωρίζουμε καθημερινά μέσα από την λυσσαλέα αντίσταση που προβάλλουν, μέσα από τις πράξεις αυταπάρνησης που αφήνουν κληρονομιά σε όλους μας.Θα ήταν άδικο να τους αφαιρούσαμε την λεβεντιά, την ανδρεία και την πίστη τους για την τελική νίκη.

Θα ήταν άδικο να ξεχνούσαμε την θυσία τους.

Ας μην γελιόμαστε, ότι αυτές οι μάχες θα είναι χωρίς απώλειες. Όποιοι έχουν ήδη μπει στον Αγώνα αλλά και αυτοί που πρόκειται να μπουν, θα πρέπει να θεωρούν τους εαυτούς τους νεκρούς.

Έτσι κι αλλιώς οι Παγκόσμιοι στοχαστές του Τίποτα, έχουν ήδη αποφασίσει ότι αρκετοί από εμάς ζημιώνουν τα κέρδη τους. Έχουν ήδη αποφασίσει επίσημα και με έγγραφα, τον πνευματικό και βιολογικό θάνατό μας. Και αυτό ήταν ένα σημαντικό λάθος τους.

Αυτός που θεωρεί τον εαυτό του νεκρό, ΔΕΝ ΦΟΒΑΤΑΙ ΠΙΑ !

Λέτε να φοβήθηκε τον θάνατο η Νικοπούλου, ο Τενέζος, ο Χαραλαμπόπουλος, ο Ανδρεάκος, ο Θοδωράκης, ο Σεραφείμ και τόσοι άλλοι ;

Λέτε να φοβήθηκε τον θάνατο αυτός ο Ρουμάνος που έπεσε μέσα στη Βουλή ;

Τους ξεφτίλισε τον υποτιθέμενο ναό τους, το Κοινοβούλιο των Αποφάσεών τους. Με μια πράξη αυτοθυσίας και απόλυτου Συμβολισμού, τους ανάγκασε σε άτακτη υποχώρηση, σε παραδοχή της κατωτερότητας της άθλιας ζωής τους.

Έντρομοι, άναυδοι, κοίταζαν το Μεγαλείο που διαδραματίστηκε μέσα στο Άβατο της Αχυρένιας Οχύρωσής τους.

Κι αν εδώ ο Χατζηδάκης σημαδεύτηκε για όλη του την ζωή, οι Ρουμάνοι βουλευτές, ΟΛΟΙ τους, υποκλίθηκαν στην ανωτερότητα της ΘΥΣΙΑΣ, γιατί αυτοί όπως και οι δικοί μας βουλευτές, εκτός κάποιων εξαιρέσεων, είναι ΔΕΙΛΟΙ και η λέξη ΘΥΣΙΑ, τους είναι άγνωστη.
Σε μας, δεν ανήκει η ΦΟΒΟΣ
Σε μας, δεν ανήκει ο ΗΤΤΑ
Σε μας, δεν ανήκει η ΔΕΙΛΙΑ
Σε μας, αλλά και σε όλους τους λαούς, ανήκει η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
Ένας συνοδοιπόρος

http://kostasxan.blogspot.com/

Είμαστε όλοι ηγέτες...

Πολλοί άνθρωποι στα σεμινάρια ρωτούν «τι μπορώ να κάνω, θέλω αυτό το μήνυμα να το πάρει όλος ο κόσμος, τι μπορώ να κάνω γι αυτό;» Τους απαντώ «το πρώτο πράγμα είναι να σηκωθείτε να σας δουν όλοι». Δημιουργεί έκπληξη το πόσο συχνά πολλοί δεν το κάνουν αυτό, δεν τολμούν να σηκωθούν για να δηλώσουν την πρόθεσή τους μπροστά στους άλλους, ούτε καν να χρησιμοποιήσουν το μικρόφωνο.
Το μυστικό: 90% της ζωής έχει σχέση με το να παρουσιάζεσαι και να δηλώνεις την πρόθεσή σου. Να κάνεις ένα βήμα μπροστά, να βγαίνεις απ’ την γραμμή και να μιλάς. Είναι τόσο απλό.
«Τι γίνεται με τους ντροπαλούς;» θα μπορούσαν κάποιοι να ρωτήσουν. «Δεν είναι όλοι γεννημένοι ηγέτες. Μερικοί νιώθουν πιο άνετα να εργάζονται στο παρασκήνιο. Αυτό δεν τους κάνει άχρηστους». Φυσικά και συμφωνώ. Δεν είναι όλοι Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ή Γκάντι, στην πραγματικότητα πολύ λίγοι είναι. Τουλάχιστον όμως μπορούν να παρουσιαστούν και να πουν «είμαι μέσα, μπορείτε να υπολογίζετε και μένα», ιδιαίτερα σε έναν υποστηρικτικό χώρο.
Στην πραγματικότητα λέω στους ανθρώπους ότι είμαστε όλοι ηγέτες. Απλά η ηγεσία μπορεί να πάρει διάφορες μορφές.
Είναι αυτός, που προετοιμάζει τα υλικά, απαντά στην αλληλογραφία, δέχεται τα τηλέφωνα και συνεισφέρει σε ενέργεια και χρόνο, λιγώτερο ηγέτης από έναν που μιλά στο κοινό και το καλεί σε δράση; Όχι. Είμαστε όλοι ηγέτες, απλά μερικοί κάνουν διαφορετικά πράγματα και εξειδικεύονται σε διαφορετικές περιοχές από άλλους.
Όμως πρέπει να είμαστε τουλάχιστον πρόθυμοι να σηκωθούμε, να μετρηθούμε και να πούμε τι έχουμε στο μυαλό μας, ώστε να σπάσει ο πάγος και να αρχίσει η ενέργεια να κινείται γύρω από μια συγκεκριμένη ιδέα.
Εάν το 90% της ζωής έχει σχέση με το να παρουσιάζεσαι και να ανακοινώνεις την πρόθεσή σου, με τι έχει σχέση το τελευταίο 10%; Με το να παίρνεις ρίσκο. Να νιώθεις λίγο άβολα. Να είσαι πρόθυμος να κάνεις λάθη ή να «αποτύχεις». Είναι το να ξέρεις ότι η «αποτυχία» δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, ότι είναι μια ψευδαίσθηση.
Μέρος της Αλλαγής
Neale Donald Walsch

Οι αποφάσεις μας...

Κάθε απόφαση που παίρνεις - κάθε απόφαση - δεν είναι μια απόφαση για το τι κάνεις. Είναι μια απόφαση για το Ποιος Είσαι. Οι αποφάσεις σου σε προσδιορίζουν. Ο τρόπος που ζεις δηλώνει το Ποιος Είσαι. Κάθε σου πράξη είναι μια πράξη αυτοπροσδιορισμού.
Όταν το δεις αυτό, αρχίζεις να βλέπεις τη ζωή μ' ένα καινούργιο τρόπο. Όλα τα γεγονότα, τα περιστατικά και οι καταστάσεις μετατρέπονται σε ευκαιρίες να εκπληρώσεις το σκοπό της ψυχή σου: να αποφασίσει, να εκφράσει και να βιώσει το Ποιος Πραγματικά Είσαι.
"Φιλία με τον Θεό"
Neale Donald Walsch

Τώρα μόλις συνειδητοποιούμε πως ότι είναι να γίνει θα το κάνουμε εμείς, ο λαός, μόνοι μας. Και όχι τα κόμματα

Λέει ο Κολοκοτρώνης στα απομνημονεύματά του: “Είδα πως ότι κάμωμε θα το κάμωμε μοναχοί μας και δεν έχομε ελπίδα από τους ξένους”. Ξένοι για μας είναι τα κόμματα. Και τα λέει αυτά ο γέροντας που μας λευτέρωσε, για την προ-επαναστατική εποχή, όταν μετά από ότι είχε προηγηθεί (Ορλωφικά, Ναπολεόντειοι πόλεμοι κλπ) είχαν αρχίσει να συνειδητοποιούν πως δεν είχαν να περιμένουν τίποτε από τον ξένο παράγοντα. Μόνοι τους ήταν. Σαν κι εμάς. Και ο Φιλικός Εμμανουήλ Ξάνθος, στα δικά του απομνημονεύματα γράφει ότι αποφάσισαν να ενεργήσουν “μόνοι των, ότι ματαίως και προ πολλού χρόνου ήλπιζον από την φιλανθρωπίαν των χριστιανών βασιλέων”. Όπου “χριστιανοί βασιλείς” τα δικά μας κόμματα. Δεν υπάρχει φιλανθρωπία για μας από τα κόμματα. Μόνοι μας είμαστε.
Διότι τα κόμματά μας είναι οι δημιουργοί της τωρινής καταστροφής με το τριακονταετές πάρτυ που προηγήθηκε. Στο οποίο πάρτυ εκμαύλισαν και πολλούς από τον λαό, για να έχουν συνενόχους και να υποστηρίζουν τώρα ότι “μαζί τα φάγαμε”. Δεν έχουμε τίποτε να ελπίζουμε από αυτά τα κόμματα πια. Ούτε πόλεμο στη διαφθορά. Ούτε τιμωρία ενόχων. Ούτε πίσω τα κλεμμένα. Ούτε διαφάνεια στα δάνεια και τις προμήθειες. Ούτε αξιοκρατία. Ούτε δικαιοσύνη. Ούτε προκοπή. Λήξις.
Οι μισοί από αυτούς, και οι άπειροι συνεργάτες τους στην δημόσια μηχανή, έπρεπε νάναι στην φυλακή εδώ και χρόνια.
Ο έλληνας τώρα αρχίζει και συνειδητοποιεί, διότι το 50% της αποχής δεν σημαίνει ότι όλοι μας έχουμε πάρει χαμπάρι τι γίνεται και που βαδίζουμε, πως είναι μόνος του. Και τον μόνο που έχει είναι ο διπλανός του έλληνας. Ο διπλανός τους έλληνας, λέω. Ίσως και την εκκλησία. Που πάντα δίνει ένα πιάτο φαί στον άπορο, παρά τις αδυναμίες της, όπως κάνει και τώρα με τα συσσίτια. Η εκκλησία μας, ναι, που πρέπει να συνεχίσει την θέση την οποία εξέφρασε αυτές τις μέρες με το φυλλάδιό της “Προς τον Λαό“, και που είναι ο μόνος επίσημος φορέας που είπε “είμαστε υπό κατοχή“. Ούτε ο ΣΕΒ, ούτε οι Τράπεζες (ναι, ξέρω), ούτε ο Άρειος Πάγος, ούτε το Συμβούλιο της Επικρατείας, ούτε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ούτε τα δύο μεγάλα μας κόμματα. Δεν θυμάμαι αν το άκουσα κι από την ΓΣΕΕ, για να μην τους αδικώ κιόλας.
Όσοι φίλοι και πατριώτες θέλουν να περιμένουν τον κ. Σαμαρά, να τον περιμένουν. Ας ετοιμαστούν όμως για μακρά αναμονή. Διότι εκεί στην ΝΔ, στην ηγεσία της δηλαδή, περιμένουν να πάει ο λαός με το μέρος τους. Και όχι αυτοί με το μέρος του λαού. Που είναι ΠΟΛΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ πράγμα.
Δεν ξέρω πόσο χρόνο έχουμε μπροστά μας και πότε μπορεί να ξεσπάσει κάνα καταστροφικό τσουνάμι που δεν θα αφήσει τίποτε όρθιο. Εικάζω ότι έχουμε οικονομικές δυνάμεις, όχι όλοι αλλά αρκετοί από μας, για να ζήσουμε τις οικογένειές μας το πολύ μέχρι τα μέσα της Άνοιξης. Μετά οι περισσότεροι έλληνες θα έχουν γίνει τόσο εύφλεκτοι που η συζήτηση μπορεί να μην έχει και νόημα, αν δεν προλάβουμε τώρα να διαδώσουμε δυο-τρεις ιδέες και κυρίως τις κατευθύνσεις που θα πρέπει να πάρει η λαϊκή οργή ώστε να μετουσιωθεί σε δημοκρατικά αιτήματα και όχι σε μανία καταστροφής και εκδίκησης.
Και το πρώτο-πρώτο που έχουμε να κάνουμε είναι να χτίσουμε, να τσιμεντάρουμε, την ομόνοια μας. Το όλοι μαζί. Μπετόν. Γι’ αυτό να πάει ο κάθε ΝεοΔημοκράτης να βρει τον γείτονά του τον ΠαΣόΚο, και να πάρουν και τον ΚΚΕ της γειτονιάς τους μαζί, να κάτσουν να μιλήσουν σαν έλληνες που έχουν την ίδια μάνα. Ήρεμα κι αγαπημένα. Στο ίδιο τραπέζι. Και να αφήσουν τα “ναι αλλά εσένα σου διόρισαν τον γιο, κι εγώ δεν πρόλαβα να διορίσω την κόρη μου”. Δεν είναι της ώρας. Μας εκμαυλίσανε. Το ξέρουμε. Χαρήκαμε πολύ. Την πατήσαμε. Πάμε παρακάτω. Συχνές συναντήσεις στα καφενεία. Φέρτε και τον κουμπάρο, και τον φίλο, και τον άλλο γείτονα. Συχνές.
Συζήτηση λοιπόν πατριωτική (πατρίδα είναι οι άνθρωποι, όχι σύμβολα και μεταφυσικές ξαναλέω, οι άνθρωποι είναι πατρίδα, οι οικογένειές μας είναι η πατρίδα, οι γείτονές μας είναι πατρίδα, οι έλληνες είναι η πατρίδα, οι έλληνες όλοι).
Τι να ξέρουμε: τι είναι δημοκρατία και τι δεν είναι, τι αλλαγές να ζητήσουμε στο Σύνταγμα, ποιος έχει στα χέρια του το χρήμα, πως το δουλεύει, τι κάνουν οι τράπεζες με τα δάνεια, τι μας κάνουν ΟΛΑ τα κόμματα τόσα χρόνια που τους αφήσαμε χωρίς χαλινάρι και λαιμαριά. Γιατί θέλουνε να διορίζουνε τις κεφαλές των δικαστών. Γιατί και πως ελέγχουν τα συνδικάτα μας.
Το διαδίκτυο είναι ΓΕΜΑΤΟ από κείμενα. Βρείτε τα. Τυπώστε τα. Μισά μισά. Ρεφενέ ο Νεοδημοκράτης με τον ΠαΣοΚο. Θα βάλει κι ο ΚΚΕς, νάστε σίγουροι. Όλοι θα βάλουμε. Όλοι ρεφενέ. Αρκεί να μιλήσετε. Να μιλήσουμε μεταξύ μας. Όπως πρέπει. Σαν πατριώτες έλληνες. Πόλεμο και κατοχή έχουμε κι αφήστε την φαγωμάρα τώρα. Να λευτερωθούμε πρώτα και μετά ξαναπλακωνόμαστε με την ησυχία μας.
Συζητήστε: τι πρέπει να ξέρουμε, τι να κάνουμε, πως να το κάνουμε, πως να το οργανώσουμε, τι να πούμε στις γυναίκες μας, τι στα παιδιά μας, τι στον παπά της ενορίας, τι στο σωματείο, στη γειτονιά, στο καφενείο, στη δουλειά στους συναδέλφους. Τι σε όλο τον κόσμο.
Διαδώστε το μήνυμα λοιπόν, ότι πρώτα απ’ όλα πρέπει να γίνουν οι ΣΩΣΤΕΣ αλλαγές στο πολίτευμα (για κει πάμε) και προετοιμαστείτε. Μάθετε και διδάξτε μαζί. Ετοιμαστείτε να αντέξουμε.
Και να θυμάστε ένα πράγμα πάντα.Εμείς, ο λαός, είμαστε οι ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ. (άρθρο 1, παρ. 2 και 3 του Συντάγματος)
Κανείς άλλος (το κέρατό τους όλοι).Κανείς άλλος εκτός από μας .
Θραξ o Αναρμόδιος

http://kostasxan.blogspot.com

Αναζητώντας τα νετρίνο στην Ανταρκτική...

Νότιος Πόλος, Ανταρκτική
Στην παγωμένη ερημιά του Νότιου Πόλου, Αμερικανοί ερευνητές γιορτάζουν την ολοκλήρωση του IceCube («Παγάκι»), ενός ασυνήθιστου τηλεσκοπίου με συνολικό όγκο ενός κυβικού χιλιομέτρου. Το γιγάντιο, κατεψυγμένο όργανο θα αναζητήσει τώρα τα φευγαλέα νετρίνα, σωματίδια που διαπερνούν τη Γη χωρίς να καταδέχονται να αλληλεπιδράσουν με την ύλη.

Το IceCube, του οποίου η κατασκευή άρχισε το 2005 και ολοκληρώθηκε φέτος στις 18 Δεκεμβρίου, αποτελείται από 86 καλώδια που κατεβαίνουν κατακόρυφα τον πάγο μέχρι το βάθος των 1.450 έως 2.450 μέτρων.

Από κάθε τέτοιο καλώδιο κρέμονται 60 ανιχνευτές σε μέγεθος μπάλας του μπάσκετ, σχεδιασμένοι να ανιχνεύουν την αμυδρή γαλάζια λάμψη που εκπέμπουν τα νετρίνα όταν αντιδρούν με άτομα οξυγόνου.

Τέτοιου είδους λάμψεις είναι εξαιρετικά σπάνιες, επισημαίνει το Nature.com -τρισεκατομμύρια νετρίνα μπορεί να περάσουν από τον πάγο χωρίς να δώσουν καμία αντίδραση.

Τα νετρίνα είναι στοιχειώδη σωματίδια χωρίς φορτίο τα οποία κινούνται σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός. Αν και έχουν μάζα, έστω και απειροελάχιστη, αλληλεπιδρούν σπάνια με την κανονική ύλη και μπορούν να διαπεράσουν ολόκληρους πλανήτες χωρίς να χάσουν ταχύτητα.

Τα περισσότερα από τα νετρίνα που φτάνουν στη Γη παράγονται από πυρηνικές αντιδράσεις στην καρδιά του Ήλιου, καθώς και από κοσμικές ακτίνες υψηλής ενέργειας που αντιδρούν με άτομα. Το πείραμα του IceCube, ελπίζουν τώρα οι ερευνητές, θα ρίξει φως στην προέλευση των κοσμικών ακτίνων αλλά και στη φύση της σκοτεινής ύλης, ενός μυστηριώδους υλικού άγνωστης σύστασης που πιστεύεται ότι κατακλύζει το Σύμπαν.

Τα πρώτα δεδομένα του νέου τηλεσκοπίου αναμένονται γύρω στις 1 Μαΐου, εκτιμά ο Άλμπρεχτ Κάρλε, φυσικός του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν στο Μάντισον, το οποίο έχει αναλάβει τη διαχείριση του οργάνου.

Οι ερευνητές σταυρώνουν τώρα τα δάχτυλα ελπίζοντας ότι η γιγάντια πειραματική διάταξη δεν θα παρουσιάσει βλάβες: για να βυθίσουν τους ανιχνευτές στον πάγο, οι κατασκευαστές χρειάστηκε να ανοίξουν τρύπες δύο χιλιομέτρων χρησιμοποιώντας δέσμες ζεστού νερού.

Τώρα που οι τρύπες έχουν πλέον κλείσει, η επισκευή θα ήταν πρακτικά αδύνατη.

http://news.in.gr

Έφυγε για το μεγάλο ταξείδι η ένθερμη ελληνίστρια και ακαδημαϊκός Ζακλίν ντε Ρομιγί

Παρίσι, Γαλλία
Η μεγάλη ελληνίστρια και ακαδημαϊκός Ζακλίν ντε Ρομιγί, η οποία υπήρξε η πρώτη γυναίκα καθηγήτρια του College de France, πέθανε σε ηλικία 97 ετών. Τον θάνατό της ανακοίνωσε την Κυριακή ο εκδότης της, Μπερνάρ ντε Φαλουά.

Η Ζακλίν ντε Ρομιγί, γνωστή για τις μελέτες της στο χώρο του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, η οποία ενσάρκωνε μια ουμανιστική αντίληψη του πολιτισμού, έγραψε σε διάστημα άνω των 60 ετών, δεκάδες έργα.

Το 1988 έγινε η δεύτερη εκλεγμένη γυναίκα μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας, μετά την Μαργκερίτ Γιουρσενάρ. Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, έλαβε την ελληνική υπηκοότητα το 1995 και ανακηρύχθηκε πρέσβειρα του ελληνισμού το 2000.

«Είναι μια μεγάλη απώλεια για τη χώρα μας. Ήταν μια γυναίκα που αφιέρωσε όλη τη ζωή της στην ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό γιατί θεωρούσε ότι ήταν μια εκπαίδευση στην κατανόηση της ελευθερίας του ατόμου, στην προσήλωση στη δημοκρατία» δήλωσε η Ελέν Καρέρ ντ' Ανκός, ισόβια γραμματέας της Γαλλικής Ακαδημίας.

«Υπέφερε πολύ εδώ και μερικές δεκάδες χρόνια από το γεγονός ότι έβλεπε να φθίνει η μελέτη της ελληνικής γλώσσας και αυτό τής προκαλούσε τεράστιο πόνο» πρόσθεσε η Ντ' Ανκός, η οποία πιστεύει ότι ο καλύτερος φόρος τιμής για την Ζακλίν ντε Ρομιγί «θα ήταν να δοθεί εφεξής μεγαλύτερη σημασία στην ελληνική γλώσσα, την οποία υποστήριξε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον στη χώρα μας».
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό

Για το έργο της δείτε εδώ:

http://www.protoporia.gr/author_info.php/authors_id/908439

Οι 156 έχουν πάρει δρόμο χωρίς γυρισμό...

κκ βουλευτές του ΠαΣοΚ, είσαστε το όργανο της καταστροφής μας. Σαν χώρα και σαν οικονομία. Εσείς, κκ βουλευτές του ΠαΣοΚ, δώσατε την άδεια και την εξουσία, με την ψήφο σας, να συμβεί στην πατρίδα μας η μεγαλύτερη καταστροφή που είδε ελληνικό μάτι τα τελευταία 50 χρόνια σ’ αυτόν τον τόπο. Και μάλιστα υπό το πρόσχημα της σωτηρίας της. Που ορισμένοι από σας, χωρίς ντροπή και αιδώ, το υπερασπίζεστε ακόμη. Ότι μας σώζετε κι από πάνω.
Το σίγουρο είναι ότι αυτό που κάνατε σας κατέστησε μισητούς και απεχθείς όχι μόνο στον λαό, που τώρα μαίνεται εναντίον σας, αλλά ακόμη και σε μεγάλο μέρος των πρώην φανατικών οπαδών σας. Δεν ξέρω αν κινδυνεύετε να σας “σπάσουν στο ξύλο” οι πολίτες. Αλλά να “σας φτύσουν” κινδυνεύετε σίγουρα.
Ξέρω ότι εσείς βασικά δεν το θέλατε όλο αυτό. Αυτές τις σκοτούρες τις τωρινές. Εσείς απλώς θέλατε να είσαστε η κυβέρνηση. Η εξουσία. Και θα προτιμούσατε να βρίσκεστε σε μια οποιαδήποτε άλλη νορμάλ κοινοβουλευτική περίοδο και όχι στην τωρινή. Δεν είσαστε για μεγάλες αποφάσεις και ηρωϊσμούς, εσείς. Μας το αποδείξατε κιόλας. Εσείς θέλατε μια ήρεμη κοινοβουλευτική περίοδο, όπου θα μπορούσατε να διορίζετε, όπως τις παλιές ένδοξες μέρες, αβέρτα-κουβέρτα, διασφαλίζοντας το κοινοβουλευτικό σας μέλλον και την οικογένειά σας. Και ξέρω πως ότι καταστροφικό κάνατε τώρα, το κάνατε οι περισσότεροι, όχι γιατί πιστεύετε τις αερολογίες περί σωτηρίας της πατρίδας που μας λέτε. Αλλά γιατί αν κάνατε διαφορετικά θα βρισκόσασταν εκτός νυμφώνος της εξουσίας. Και η εξουσία έχει ψωμί. Πικρό μερικές φορές, αλλά έχει (και δωρεάν laptop).
Κάνα δυο θαρραλέοι που ‘χατε μαζί σας τότε, αρνήθηκαν να ψηφίσουν το Μνημόνιο, και να δώσουν και την αντισυνταγματική υπερεξουσία στον υπουργό οικονομικών (τι παιδί κι αυτός!) και “έθεσαν και εαυτόν εκτός της κοινοβουλευτικής ομάδας”. Οι υπόλοιποι που παραμείνατε, μάλλον δεν έχετε συνειδητοποιήσει τι κόστος είχε η παραμονή σας και η ψήφος σας, για μας. Ίσως να το κάνετε τώρα, αλλά μάλλον θα γίνει υπό το κράτος του φόβου της λαϊκής οργής.
Ήδη ψηφίσατε “επί της αρχής” το φοβερό και τρομερό πολυνομοσχέδιο που ουσιασιαστικά καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και νομιμοποιεί τις ατομικές εταιρικές συμβάσεις. Κι ένας από σας που τόλμησε να μην το ψηφίσει “τον έφαγε η μαρμάγκα”. Ώστε να πάρετε το μήνυμα και οι υπόλοιποι. Κι ας πα να λέει το Σύνταγμα (την νομιμότητα όμως την οποία το Σύνταγμα διασφαλίζει, αύριο όταν θα σας καταχεριάζουν, θα την θυμηθείτε και θα την επικαλεστείτε, και βέβαια καλά θα κάνετε, το Σύνταγμα δεν είναι διακοσμητικό).
Και θέλω να σας ρωτήσω κκ βουλευτές του ΠαΣοΚ: τον νόμο αυτόν που μαχαιρώνει τις συλλογικές συμβάσεις τον ψηφίσατε για να μειωθεί το χρέος; Για να μειωθούν τα δημόσια ελλείμματα; Από πότε το ύψος της αμοιβής του εργαζόμενου του ιδιωτικού τομέα διογκώνει το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα; Όχι κκ βουλευτές. Σε κάτι άλλο προσφέρατε υπηρεσία. Γι’ αυτό και τώρα ο φόβος φωλιάζει σιγά σιγά στην καρδιά σας.
Και ίσως μόνο ο φόβος να σας συγκρατήσει. Διότι εδώ που έχετε φτάσει, στον βαθμό που γίνατε συνένοχοι σε όλο αυτό, ίσως δώσετε την ψήφο σας και την άδειά σας σε πολύ-πολύ χειρότερα πράγματα. Διότι έχετε πάρει έναν δρόμο χωρίς γυρισμό. Και επειδή οι μέρες είναι πονηρές, και εσείς πια έχετε αρχίσει και γίνεστε επικίνδυνοι για τον τόπο, ψηφίζοντας ότι νάναι, ποιος ξέρει τι μπορεί να δούμε με την ψήφο σας να κυκλοφοράει στον δρόμο εναντίον μας, για να αντιμετωπιστεί η οργή μας και να “διασφαλιστεί η νομιμότητα”, που πρώτοι καταπατήσατε.
Εγώ τουλάχιστον σας έχω ικανούς να ψηφίσετε οτιδήποτε σας ζητήσουν ο πρόεδρος και τα όργανα του κόμματός σας.
Γι’ αυτό αύριο, εκεί στην σύγκληση της κοινοβουλευτικής σας ομάδας, αφήστε τους δήθεν ηρωϊσμούς, δεν είσαστε ήρωες. Και τον δήθεν κλεφτοπόλεμο και την ανταρσία στην επικίνδυνη κυβέρνησή σας. Σας μαζεύουν στην Κ.Ο. για να σας μαντρώσουν ενόψει της ψήφισης του προϋπολογισμού.
Συζητείστε το λοιπόν το θέμα μεταξύ σας. Με τις οικογένειές σας. Με τις γυναίκες σας. Με τους πατεράδες σας. Και γίνετε για μια φορά ο έλληνας βουλευτής που θα έπρεπε να είσαστε: παραιτηθείτε.
Θραξ Αναρμόδιος

http://anarmodios.wordpress.com/

Πολιτική και οικονομική ολιγαρχία κυβερνά τη χώρα

Δεν ήταν επίθεση εναντίον του Χατζηδάκη αυτό που έγινε χθες, στην οδό Πανεπιστημίου της Αθήνας.

Έλαχε στον άτυχο Χατζηδάκη, (που δεν είναι και από τους πλέον αντιπαθείς υπηρέτες της καταστροφής μας), να βρίσκεται την «λάθος ώρα» στο «λάθος μέρος» , ώστε να προσωποποιήσει το ένοχο της ξεφτίλας καθεστώς πολιτικό σύστημα και να δεχθεί το πρώτο ηχηρό σκαμπίλι που έδωσε ο θυμός του λαού σ’ αυτό, ματώνοντας το πρόσωπό του.

Το μάτωμα του αρρωστημένου συστήματος στο πρόσωπο του Χατζηδάκη, ήταν μήνυμα και δείγμα για το τί πρόκειται να ακολουθήσει, καθώς το πολιτικό κατεστημένο δείχνει ότι δεν έχει αντιληφθεί την πραγματικότητα και την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα κάτω από την επιφάνειά τους, μετά την εξευτελιστική παράδοση της διαχείρισης της χώρας σε τρίτους, αλλοεθνείς, που σαν επακόλουθο έχει το άπλωμα του (υφασμένου από το ΔΝΤ & Σία) σάβανου της φτώχειας, επάνω σ’ όλη την Ελληνική κοινωνία .

Η (μία ακόμη) απόδειξη ότι, σύσσωμο το καθεστώς πολιτικό σύστημα (από τα Αριστερά ως τα Δεξιά) δεν έχει αντιληφθεί την ρέουσα πραγματικότητα και συμπεριφέρεται «σα να μη τρέχει τίποτε», με την ίδια ακριβώς νοοτροπία και συμπεριφορά της καταστροφής, την ώρα που η κοινωνία βουλιάζει στην ξεφτιλισμένη φτώχεια, είναι η εμμονή του στην απόκρυψη της μίας και μοναδικής Αλήθειας. Αυτής που δεν το συμφέρει να ακούγεται, αλλά που βοά πως αυτό (το καθεστώς πολιτικό σύστημα) είναι ο μόνος υπεύθυνος (και άρα, ένοχος) για την πτώχευση της χώρας και επιμένει να είναι και ο αδιαφιλονίκητος διαχειριστής της φτώχειας που αυτό έφερε.

Επίκαιρο παράδειγμα αυτής της αδυναμίας ειλικρινείας, οι δηλώσεις καταδίκης αυτής της πράξης λαϊκής διαμαρτυρίας, που το καθεστώς την εκλαμβάνει και την παρουσιάζει ότι είναι εναντίον του προσώπου του Χατζηδάκη, ενώ όλοι τους γνωρίζουν πολύ καλά, ότι δεν είναι έτσι.

Κανένας από τους πολίτες που επιτέθηκαν, δεν είχε κάτι προσωπικό μαζί του. Ούτε χρωστούσε λεφτά σε κάποιον απ ‘αυτούς, ούτε του είχε πειράξει τη γυναίκα ή την κόρη, ούτε είχε κάνει κάτι συγκεκριμένο εναντίον κάποιου συγκεκριμένου εξ αυτών.

Παρ’ όλ’ αυτά, βγαίνει σύσσωμο το καθεστώς πολιτικό σύστημα, από την Παπαρήγα μέχρι τον Καρατζαφέρη και, με αφορμή το συγκεκριμένο επεισόδιο, καταδικάζουν την «πράξη βίας» εναντίον του Χατζηδάκη, αντί να δεχθούν το σκαμπίλι (που έπεσε στα μούτρα του καθ’ ενός τους) με ταπεινοφροσύνη και να ζητήσουν συγνώμη για τη μεγάλη απάτη που έστησαν, εδώ και 35 χρόνια, ζώντας μέσα στη χλιδή της Εξουσίας, με δανεικά που πήρανε χωρίς να τα ζητήσουν, από τον Ελληνικό λαό, διά χειρός των αγοραστών των ομολόγων του Δημόσιου Χρέους.

Και, μη τολμήσει να βγει κάποιος από αυτούς τους κυρίους ή τα δημοσιογραφικά τσιράκια τους και να πει ότι στο πρόσωπο του Χατζηδάκη χτυπήθηκε η Δημοκρατία, διότι θα επαληθεύσει και με άλλο παράδειγμα ότι το καθεστώς δεν έχει αντιληφθεί την ρέουσα πραγματικότητα, που φωνάζει ότι η Δημοκρατία στην Ελλάδα έχει διολισθήσει και έχει δώσει τη θέση της σε μία πολιτική και οικονομική Ολιγαρχία, που κυβερνά τη χώρα.

Αυτή ήταν στο στόχαστρο. Αυτή μάτωσε χθες από το σκαμπίλι του δικαίως οργισμένου Ελληνικού λαού.
Όθων Ιακωβίδης

http://kostasxan.blogspot.com/

«Άνθρωπος χωρίς γλώσσα είναι άνθρωπος χωρίς σκέψη»...

Στην «Κ» της περασμένης Κυριακής, 5/12/2010, ο κ. Ευθ.-Φοίβος Παναγιωτίδης, επίκουρος καθηγητής Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, τόλμησε να θέσει το ερώτημα: «Ξέρει ο πρωθυπουργός (Γ. Α. Παπανδρέου) ελληνικά;». Αφορμή για το δημοσίευμά του αποτέλεσε κείμενο του Στάθη της «Ελευθεροτυπίας» και, συγκεκριμένα, η φράση: «Ο εντολοδόχος της τρόικας πρωθυπουργός Παπανδρέου άρχισε να κλίνει τη λέξη “πατριώτης” σε όλες τις πτώσεις – τις δύο που γνωρίζει».
Ο κ. Ε.-Φ.Π. δικαιολογεί το ενδιαφέρον του για το θέμα με το σκεπτικό ότι: «Αν η γλώσσα που παράγουμε είναι ενδεικτική της νόησής μας... αν ο εκφραστικός πλούτος υποδηλώνει, ανεξαιρέτως, βάθος σκέψης και ικανότητα για συνθετική συλλογιστική, ποιος θέλει στο τιμόνι (της χώρας) κάποιον που γνωρίζει μόνο δύο πτώσεις;».
Αποκρούει ο κ. Ε.-Φ.Π. τον «ισχυρισμό κάποιων» ότι «οι γλωσσικές δυσκολίες του πρωθυπουργού πηγάζουν από το γεγονός ότι τα ελληνικά δεν είναι μητρική του γλώσσα». Βέβαια η μητέρα του είναι Αμερικανίδα, αλλά ο πατέρας του, κατά τον αρθρογράφο, αποκλείεται να απευθυνόταν στο παιδί του αποκλειστικώς στα αγγλικά, «δεδομένου και των αγγλικών του Ανδρέα». Επιπλέον (το κυριότερο) και τα αγγλικά ο σημερινός πρωθυπουργός δεν τα μιλάει καθόλου με την άνεση μητρικής γλώσσας, «επαναλαμβάνει συλλαβές, κομπιάζει, κάνει σαρδάμ».
Ο γλωσσολόγος του Πανεπιστημίου Κύπρου δεν καταλήγει σε συμπέρασμα. Δηλώνει απλώς τι «υποψιάζεται»: Ότι η δυσγλωσσία του Γ. Α. Παπανδρέου οφείλεται σε «γενικότερη δυσκολία στη γλωσσική πραγμάτωση», που διαφέρει από τη «γλωσσική ικανότητα». Άλλο η γλωσσική ικανότητα, άλλο η πραγμάτωση της γλωσσικής ικανότητας. Με αυτή τη διάκριση ο κ. Ε.-Φ.Π. κατορθώνει να θέσει ευπρεπέστατα το οξύτατο και δραματικό σήμερα για τον Ελληνισμό πρόβλημα επάρκειας του τιμονιέρη, χωρίς να διακινδυνεύει υπεύθυνη άποψη. Δεν είναι ο πρώτος. Κανένας ως τώρα από τους έγκυρους και επιφανείς ομοτέχνους του ή και ψυχολόγους, ψυχαναλυτές, κοινωνικούς ανθρωπολόγους, αλλά και οποιοσδήποτε σεβαστός για τη δημόσια εικόνα του πολίτη, δεν έχει τολμήσει να ψελλίσει αναφορά στο εξόφθαλμο πρόβλημα.
Σίγουρα η ανεπάρκεια γλωσσικής εκφραστικής δεν ταυτίζεται υποχρεωτικά με νοητική υστέρηση και πολιτική ανικανότητα. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν διακρίθηκε ως ρήτορας και η δυσκολία του με τις ξένες γλώσσες έμεινε παροιμιώδης. Όμως ο λόγος του ήταν στέρεος, λογικά τετράγωνος, συχνά οι αφορισμοί του είχαν ενεργότερο αποτέλεσμα από αγορεύσεις συναρπαστικών ρητόρων. Κάτι ανάλογο έλεγαν οι παλαιότεροι και για τον σοφό της πολιτικής Θεμιστοκλή Σοφούλη. Αντίθετα, ο εκπληκτικός σε ωριμότητα και σε ουσιαστικό περιεχόμενο ελληνοκεντρικός λόγος του Αντώνη Τρίτση ή του Κύπριου Ανδρέα Χριστοφίδη συνοδευόταν από μια παραλυτική πολιτική ανεπιτηδειότητα που ξάφνιαζε.
Το πρόβλημα που τίθεται στην περίπτωση του σημερινού πρωθυπουργού δεν είναι ούτε θετικά ούτε αντιθετικά ανάλογο. Δεν έχει καν σχέση με το ευρύτερο (κυρίαρχο σήμερα) φαινόμενο υποκατάστασης του πολιτικού λόγου από μιαν επιδέξια κενολογία, που εντυπωσιάζει ως ροή λέξεων χωρίς να συνιστά και ροή νοημάτων. Ο ευφυέστατος μάστορας αυτού του είδους είναι ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος και ολιγονοϊκή απομίμησή του ο λόγος της κ. Ντόρας Μητσοτάκη. Οι μετερχόμενοι το είδος μιλούν ακατάσχετα, με εντυπωσιακό λεξιλόγιο, πληθωρική εκφραστική, φυσιογνωμική ή χειρονομιών, διατυπώνοντας ασήμαντες κοινοτοπίες, ακροβατικές επιδείξεις σοβαροφανών εφέ.
Η περίπτωση του πρωθυπουργού είναι κάτι άλλο. Ανακαλεί αμέσως, στον κάποιας καλλιέργειας ακροατή, το σοφό απόσταγμα της εμπειρίας ότι «άνθρωπος χωρίς γλώσσα είναι άνθρωπος χωρίς σκέψη». Σίγουρα σκεπτόμαστε με τη γλώσσα, η γλώσσα «σημαίνει» την πραγματικότητα: όχι μόνο παραπέμπει στο σημαινόμενο, αλλά το καθιστά «νόημα», το ορίζει και ορίζοντάς το φανερώνει – είναι «αποφαντική» της πραγματικότητας η λειτουργία της γλώσσας. Και στον σημερινό πρωθυπουργό μας αυτή η σχέση γλώσσας και νόησης, γλώσσας και πραγματικότητας, μοιάζει εξαιρετικά υποτονική, ωσάν η ικανότητα της σκέψης να μην επαρκεί για την ανταπόκριση στην πραγματικότητα. Τα ακραία παραδείγματα φωτίζουν τη συνολική εικόνα: Δεν καταλαβαίνει ότι φράσεις όπως «είμαι πολύ συγκινημένος», είναι κωμικό να τις διαβάζει από το χαρτί που του έχουν ετοιμάσει. ΄Η ότι μόνο οι αφελείς αστοιχείωτοι σπεύδουν να χρησιμοποιήσουν, για επίδειξη «μόρφωσης», εκφράσεις που δεν ελέγχουν τη σημασία τους (: «μηδέν εις το πηλίκον», «εξ απαλών ονύχων» κ.λπ.).
Καθρέφτης της νοητικής επάρκειας είναι, συνήθως, το βλέμμα, η φυσιογνωμική έκφραση. Το άγλωσσο βλέμμα, σχεδόν βλέμμα πτηνού, το χαμόγελο που είναι μόνο σύσπαση και καθόλου φωτισμός του προσώπου, ακυρώνουν ακόμα και την πιθανή οξύνοια, το τάνυσμα των ευγενέστερων προθέσεων. Και όταν από αυτή τη φυσική μειονεξία απαιτούν οι συντάκτες των προεδρικών ρητορευμάτων την ηγεμονική χρήση πρώτου ενικού προσώπου («δεν θα επιτρέψω», «θα κάνω, «θα δείξω»), το αποτέλεσμα είναι, κυριολεκτικά, ευτράπελο.
Όμως εμείς σήμερα, οι ελληνώνυμοι κάτοικοι του βαλκανικού νότου, δίχως την παραμικρή πια ικανότητα αξιολόγησης ποιοτήτων και συνείδησης ευθυνών, αναθέτουμε στον πρώτο τυχόντα (χωρίς υπερβολή) φορέα φανταχτερού ονόματος να διαχειριστεί, όχι απλώς την οικονομική μας επιβίωση, την ελευθερία ή την υποδούλωσή μας, αλλά και θησαυρίσματα πανανθρώπινης σημασίας και σπουδαιότητας: Αν θα επιβιώσει ζωντανή η γλώσσα (το βιωματικό φορτίο των λέξεων και η συντακτική ευγλωττία) του Ηράκλειτου, του Αριστοτέλη, του Μελωδού Ρωμανού, αν θα σωθεί ως μέτρο και στόχος της ανθρώπινης συνύπαρξης η αθηναϊκή δημοκρατία και η ελληνορωμαϊκή οικουμένη, αν η θάλασσα και το αρχιπέλαγος του Αιγαίου, που κάποτε γέννησαν την κριτική σκέψη και την αποκαλυπτική Τέχνη, θα παραδοθούν ή όχι στον βιασμό και στην ασέλγεια του αλητοτουρισμού και της άντλησης πετρελαίων.
Αλλοίμονο, είναι αδύνατο να υπάρξει Δικαστήριο Εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας για να δικάσει τους ελλαδίτες πρωθυπουργούς που απεμπόλησαν το Αιγαίο, επέβαλαν τη μονοτονική γραφή της γλώσσας, τον οικιστικό εκβαρβαρισμό της χώρας, παζαρεύουν για ψήφους τη Θράκη, έστησαν στη σκιά του Παρθενώνα τη νεοπλουτίστικη γυφτιά του κ. Τσουμί.
Και σκοτώνουν κάθε μέρα το τελευταίο απομεινάρι ελληνικότητας: τη γλώσσα.

Χρήστος Γιανναράς
"Καθημερινή" 12/12/2010

ΧΩΡΙΣ ΟΡΑΜΑ

Του Άγη Βερούτη

Ποτέ άλλοτε δεν είναι τόσο ζωτικά απαραίτητο το όραμα ενός μέλλοντος καλύτερου από το παρόν, όσο σε εποχές ζόφου. Ζόφος ορίζεται** ως “το βαθύ και απειλητικό ή τρομακτικό σκοτάδι”, και ως “η κατάσταση βαθιάς απογοήτευσης, ή μελαγχολίας, παντελούς έλλειψης αισιόδοξων προοπτικών”. Σήμερα η Ελλάδα βιώνει εποχή ζόφου.

Μόνο ένα όραμα μπορεί να λειτουργήσει ως δέσμη φωτός που θα οδηγήσει μέσα από το αβέβαιο, σκοτεινό παρόν μας, σε ένα μέλλον όπως εκείνο που θα θέλαμε να ζήσουν τα παιδιά μας. Το όραμα απαιτεί δημιουργική φαντασία για να το σχηματίσεις, αυτοπεποίθηση για να το επικοινωνήσεις, θράσος για να το υπερασπιστείς, και θάρρος για να το κυνηγήσεις. Ένα όραμα δεν έχει εξαιρέσεις, ούτε εκπτώσεις, περικλείει το σύνολο του αντιληπτού, και απευθύνεται τόσο στην καρδιά όσο και στο νου. Ένα όραμα εμπνέει τους ανθρώπους σε δημιουργική εγρήγορση και πράξη.

Η διαφορά ανάμεσα στον Ηγέτη και τον διαχειριστή (manager) είναι ότι ο πρώτος οδηγεί τους ανθρώπους εμπνέοντάς τους σε δράση και αποτελώντας παράδειγμα των λόγων του, ενώ ο δεύτερος τούς κατευθύνει υποχρεώνοντάς τους σε συμπεριφορές μέσα από κανόνες και οδηγίες που ο ίδιος δεν τηρεί κατ’ ανάγκην. Η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στους δύο είναι το όραμα και οι αρχές του πρώτου.

Κανένας αυτή τη στιγμή δεν προτείνει ένα πραγματικό όραμα για την Ελλάδα. Ολίγες αποσπασματικές δηλώσεις περί “Πράσινης Οικονομίας” προκαλούν μειδιάματα στον πολύ κόσμο, και αποτελούν έναυσμα πλήθους ανεκδότων, ενώ στην καλύτερη περίπτωση σκιαγραφούν ολίγα μικρά κομμάτια ενός θολού παζλ, ενώ χρειαζόμαστε ένα μεγαλοπρεπή πίνακα ζωγραφικής.

Ενώ η Ελλάδα βιώνει κρίση δημοκρατίας και επιβίωσης αυτή τη χρονική περίοδο, οι εξουσίες έχουν χάσει τις διαχωριστικές γραμμές τους.

- Οι λειτουργοί της δικαιοσύνης εγκλωβισμένοι στη μέγγενη της γραφειοκρατίας και των ισχυρών συμφερόντων αδυνατούν να προστατεύσουν τον Πολίτη από την αδικία, και αμφισβητούνται από το σύνολο πλέον των Πολιτών.

- Η ισονομία έχει καταργηθεί με συνταγματική πρόβλεψη του Νομοθέτη που θέτει εαυτόν υπεράνω νόμων του Κράτους, και έχει αναλάβει και την Εκτελεστική εξουσία.

- Ο Τύπος σε πρωτοφανή και παγκόσμια πρωτοτυπία έχει φιμωθεί με πλείστες απαγορεύσεις συλλογής ή καταγραφής στοιχείων για άνομες πράξεις πολιτικών και “δημοσίων λειτουργών”, και απειλείται με οικονομικό μαστίγωμα δια των προστίμων.

- Η οικονομία στραγγαλίζεται από τα πλοκάμια της διαφθοράς που ευδοκιμεί στα αχαρτογράφητα σκοτάδια του γραφειοκρατικού λαβύρινθου που καλείται να πλεύσει ο σημερινός Πολίτης και ελεύθερος επαγγελματίας.

- Ο Πολίτης-έντομο αποτελεί ενόχληση για τους δημόσιους υπάλληλους παρ΄ ό,τι εκείνοι αμείβονται από τους φόρους του για να τον εξυπηρετούν, και αντιμετωπίζεται με υπεροψία, προχειρότητα και ανυπομονησία, ενώ από άνθρωπος έχει υποβιβασθεί και αποπροσωποποιηθεί σε “Φορολογητέα Ύλη” με Αριθμό Φορολογικού Μητρώου (μήπως πλησιάζει στο μυαλό τους και η στιγμή να φοράμε τον ΑΦΜ μας σε τατουάζ στο μπράτσο όπως στα επαίσχυντα στρατόπεδα συγκεντρώσεως του Β’Π.Π. ώστε να μη χρειάζεται να έχουμε καν ονόματα;)

- Ο πολιτικός μηχανισμός απομονωμένος στον δικό του “Όλυμπο” διαχειρίζεται το ατομικό του συμφέρον ως να ήταν Δημόσιο Συμφέρον, και σφυρίζοντας αδιάφορα ζει μέσα σε μια επίπλαστη ευημερία απομυζώντας την ζωτική ενέργεια του συνόλου για αυτόν και τους “στρατούς” του.

Αυτά όλα συμβαίνουν καθώς καταστρατηγείται κάθε αίσθημα δικαίου στον καθημερινό Έλληνα που γνωρίζει ότι για δεκαετίες υφίσταται νοητικό και οικονομικό βιασμό κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθησιν, από τους ίδιους τους ταγούς του Δημοσίου Συμφέροντος που ο ίδιος τοποθέτησε για να τον προστατεύσουν από τους εαυτούς των.

Πού είναι το Όραμά σας για την Ελλάδα κύριοι πολιτικοί;

Γιατί δεν το κοινοποιείτε και σε εμάς;

Μήπως διότι δεν μας περιλαμβάνει;

Ή μήπως διότι η σημερινή Ελλάδα αποτελεί το δικό σας Ελντοράντο, και θέλετε πάσει θυσία (μας) να παραμείνει ως έχει;

Καμιά εικόνα κανενός μελλοντικού εαυτού μας καλύτερου από τον σημερινό δεν προτείνει κανείς σας γιατί κανείς σας δεν είναι σε θέση να την οραματιστεί.

Δώστε μας Όραμα κύριοι, αν έχετε, και τα υπόλοιπα θα τα πράξουμε εμείς!

Ή μήπως κανείς σας δεν έχει όραμα για την Ελλάδα, διότι εσείς απλά είστε οι “διαχειριστές” του ζόφου;



* Ο κ. Άγης Βερούτης είναι επιχειρηματίας, Σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στις ΗΠΑ όπου και εργάστηκε σχεδόν είκοσι χρόνια.

**Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Γ. Μπαμπινιώτη, Β’ Έκδοση, β’ ανατύπωση Οκτ. 2004.

"Έλουσαν" τον Πάγκαλο στη λίμνη...

Στη λίμνη της Βουλιαγμένης, κάποιοι από τους λουόμενους, μόλις αντιλήφθηκαν την παρουσία του αντιπροέδρου της Κυβέρνησης Θεόδωρου Πάγκαλου, του επιτέθηκαν φραστικά με εκφράσεις όπως "γουρούνι", "μ....".

Η ώρα ήταν 2.45 και τον ρωτούσαν, γιατί είναι εκεί , για μπάνιο στη Λίμνη και όχι στο γραφείο του εργαζόμενος, όπως θα έπρεπε κατά τη γνώμη των υβριζόντων λουομένων. Μάλιστα στις ύβρεις πρωτοστατούσε μια ηλικιωμένη γυναίκα που όπως μάθαμε απολαμβάνει τη μεγάλη σύνταξη του μακαρίτη και τα ενοίκια από 15 διαμερίσματα. Ο Θ. Πάγκαλος δεν αντέδρασε στις ύβρεις (!) και αποχώρησε από τη Λίμνη. Ζήτησε όμως τον Διευθυντή και επειδή αυτός απουσίαζε, σε έξαλλη κατάσταση επιτέθηκε ΧΕΙΡΟΔΙΚΩΝΤΑΣ , στον πρώτο υπάλληλο που βρήκε μπροστά του, ένα άνθρωπο 72 ετών με σοβαρά προβλήματα υγείας (αναπηρία). Ο κ. Αντιπρόεδρος ζητούσε ευθύνες από τον υπάλληλο, διότι επέτρεψε στην κυρία να μπει στην Λίμνη!
Και η απάντηση του υπαλλήλου ήταν: διότι πλήρωσε εισιτήριο…http://christoskapoutsis.blogspot.com

Ένα ευχαριστώ στους γονείς μου και ένα συγνώμη στα παιδιά μου...

Αρχίσαμε οι έλληνες να συγκροτούμε την μεγάλη ομάδα της κριτικής! Καθημερινά στον ελεύθερο αέρα των blogs, τα αναμμένα πληκτρολόγια βγάζουν αλήθειες, τις οποίες η κριτική μας ματιά είχε εντοπίσει, αλλά θάψει στο υποσυνείδητό μας. Αναμφίβολα παρήγορο! Κάλλιο αργά παρά ποτέ. «Ποιός φταίει, ποιός φταίει, κανένα στόμα δεν τόβρε και δεν τόπε ακόμα»! Ναι, γιατί είναι πολύ εύκολο και βολικό, να αποτινάζεις τις όποιες δικές σου ευθύνες και να δείχνεις πάντα άλλους, ως υπαίτιους της όποιας συμφοράς. Επειδή όμως όλοι μας ζούμε στην ίδια κοινωνία, είμαστε κομμάτι της, δεν επιτρέπεται να βγάζουμε και εντελώς την ουρά μας απ’ έξω! Άρα θα χρειαστεί και η σύσταση μιας άλλης ομάδας, εκείνης της αυτοκριτικής, που θα σταθεί με μεγαλύτερη ειλικρίνεια απέναντι στα γεμάτα απορία μάτια, των παιδιών μας. Το σημαντικότερο πάντων είναι η αυτογνωσία με απαραίτητο συμπλήρωμα, την αυτοκριτική! Θα επιχειρήσω λοιπόν, να ενοχλήσω λίγο την εφησυχασμένη συνείδηση πολλών από εμάς, ελλήνων και ελληνίδων και προπαντός γονιών, που γεννηθήκαμε από το 40’ περίπου και μετά.
Για την περήφανη γενιά του Πολυτεχνείου και της αμφισβήτησης, θα με ρωτήσετε; Ναι, αυτήν εννοώ και σ’ αυτήν ανήκω και θα πω ευθέως, χωρίς φόβο αλλά με πολλή ντροπή πως, όχι δεν ήμασταν εμείς η καλύτερη γενιά του αιώνα που πέρασε, αλλά ενδεχομένως η χειρότερη. Χειρότερη, με κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις. Η καλύτερη γενιά ήταν εκείνη, των γονιών μας!

Εκείνοι ζήσανε σε μια Πατρίδα, που ενώ προσπαθούσε να ανασυγκροτηθεί ως νεοσύστατο κράτος, ταλαιπωρήθηκε και ήρθε πολλά χρόνια πίσω, από δυο παγκοσμίους πολέμους, από μια Μικρασιατική Καταστροφή που γονάτισε τον τόπο με ενάμισι εκατομμύριο ξεριζωμένους, από έναν αδελφοκτόνο εμφύλιο και παρόλα αυτά, μας μεγάλωσαν με φτώχια αλλά και αξιοπρέπεια και μας παρέδωσαν μια Πατρίδα φτωχή αλλά περήφανη και με σαφέστατα γεωγραφικά όρια!

Και εμείς σήμερα, με τις επιλογές μας αλλά και με τις ανοχές μας, δίνουμε στα παιδιά μας απόγνωση για το μέλλον και μια Πατρίδα λιγότερη και σαφώς χειρότερη. Κι εκείνα κοιτάνε να φύγουν τρέχοντας απ’ αυτήν, μπας και γλυτώσουν την επερχόμενη κατάθλιψη.

Κλέψαμε όλοι; Μαζί τα φάγαμε, που λέει με περίσσια αναίδεια ο κ. αντιπρόεδρος; Μα φυσικά όχι, ούτε πενηνταράκι από το δημόσιο χρήμα, αλλά βλέπαμε εκείνους που πλούτιζαν αδικαιολόγητα και σιωπούσαμε, πίνοντας το αμίλητο νερό. Εκείνο το έρμο «πόθεν έσχες», πάγιο αίτημα ετών, ανεχθήκαμε να το κουτσουρεύουν οι πολιτικοί μας για πάρτη τους κατά το ήμισυ και να μας σερβίρουν μισή μερίδα μόνο με το «έσχες», ως ολόκληρη. Το «πόθεν», το είχαν εντέχνως στείλει για βρούβες και εμείς είχαμε και έχουμε βγάλει το σκασμό!

Καταπατούσαν κάποιοι «έξυπνοι» και αετονύχηδες τη δημόσια γη μας και όταν μετά μας την πουλούσαν, τρέχαμε να αγοράσουμε αγροτεμάχιο με φως-νερό-τηλέφωνο και με πολλές ευκολίες πληρωμής! Επενδύαμε σε γη, κάνοντας έξυπνες αγορές και νοιώθαμε πασάδες.

Τρώγαμε και καμιά φορά, τη θέση του αξιότερου από μας και ευγνωμονούσαμε τον Μαυρογιαλούρο μας, ψηφίζοντάς τον μονοκούκι, για να μη μας πει δα και αχάριστους και δεν μας κτυπήσει την πλάτη στοργικά, στην επόμενη συνάντησή μας! Αυτή συνήθως γινόταν προεκλογικά γιατί έψαχνε εκείνος να μας βρει και μετεκλογικά γιατί τον ψάχναμε εμείς, ενοχλώντας διαρκώς τον Ψευτοθόδωρό του!

Χρηματίζαμε το γιατρό, όχι μόνο για να μας «προσέξει» περισσότερο από τους άλλους, αλλά και για να μας βρει ακόμα και κρεβάτι όσο γίνεται πιο γρήγορα, ρίχνοντας ενδεχομένως κάποιον άλλον, που μπορεί να το είχε περισσότερη ανάγκη! Τα φακελάκια και τα γρηγορόσημα έγιναν η δεύτερη φύση μας, κάθε φορά που θέλαμε κάτι και θεωρούσαμε μαγκιά μας την ανακάλυψη του «παραθύρου».

Χρυσοπληρώναμε το αυθαίρετό μας, για να αποκτήσουμε και εμείς ένα εξοχικό με θέα τη θάλασσα, οπότε λουφάζαμε κανονικά για εκείνους που καταργούσαν το αιγιαλό, κτίζοντας μέσα στη θάλασσα! Όταν θέλαμε να αποκτήσουμε και κανένα στρεμματάκι δασικό, για την οξυγόνωση του μυαλού μας, πηγαίναμε συνεννοημένοι με τον έτερο καταπατητή γείτονα στο δικαστήριο και το τακτοποιούσαμε έχοντας πια ως συμβόλαια ιδιοκτησίας, τη δικαστική απόφαση!

Ξέραμε ότι τα νοσοκομεία και το ΙΚΑ ενώ είχαν αγοράσει χρυσά, λόγω της πασίγνωστης μίζας της ΜΙΖΕΝΣ, τα εργαστηριακά τους μηχανήματα, αυτά συνήθως σάπιζαν στα υπόγεια κι αν είχαν την τύχη να στηθούν ήταν συνήθως σε πολύμηνη σοβαρή βλάβη, γιατί έπρεπε να «δουλέψουν» και τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα! Πού να βρεθούν τεχνικοί και συντηρητές, για να παρέμβουν; Φεύγαμε από το κρατικό νοσοκομείο κατευθείαν για το ιδιωτικό εργαστήριο, έχοντας όνομα, διεύθυνση και τηλέφωνό του, μαζί με το παραπεμπτικό μας. Τέτοια εξυπηρέτηση από τους γιατρούς του δημοσίου όσο να είναι σε συγκινεί, θες δε θες.Ξέραμε πάρα πολύ καλά, το τί γινόταν στα χωριά μας με τις επιδοτήσεις της υποτιθέμενης γαλαντόμου Ε.Ε., ( τότε ακόμα ΕΟΚ) και μάλιστα υπό τους ήχους του «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», νομίζαμε πως πιάναμε κότσους τους ευρωπαίους. Τα βλέπαμε, αλλά αφού δεν τα «βλέπει» ο κρατικός ελεγκτής, γιατί να τα δούμε εμείς που δεν έχουμε και καμιά «αρμοδιότητα»! Λέγαμε μέσα μας, «γιατί άραγε να μας πειράζει που τα χαρίζουν οι κουτόφραγκοι», αφού κανείς δεν μας είχε πει πως μας δανείζουν ως στυγνοί τοκογλύφοι. Την ιδιότητά τους αυτήν λίαν εσχάτως την ανακαλύψαμε!

Τα λάθη μας λοιπόν, δεν έχουν τελειωμό και το καθένα σήμερα γίνεται και μια μαχαιριά στην καρδιά μας.

Δεν ξέρω πόσο δίκαιο, μπορεί να έχω, ή να μην έχω! Μπορεί να σηκωθούν κι οι πέτρες, με αυτά που γράφω. Δεν με πειράζει και δεν φοβάμαι. Φοβάμαι όμως, πως η τιμωρία μας θα είναι πολύ πιο σκληρή, γιατί η μεγαλύτερη τιμωρία είναι να βλέπουμε τα κλαριά μας να μαραίνονται, πριν καν καρπίσουν!
Αφροδίτη

http://www.antinews.gr/

Η Γερμανία αποτελεί το όχημα της διεθνούς των τοκογλύφων, για την αποσάθρωση της Ευρώπης

Η αμετανόητη Γερμανία βάζει και πάλι την Ευρώπη σε κίνδυνο.
Κάποτε ήταν η Πολωνία και η Ουγγαρία, ενώ σήμερα είναι η Ελλάδα και η Ιρλανδία τα πρώτα θύματα της νέας γερμανικής επίθεσης.
Δεκάδες εκατομμύρια νεόφτωχων τα θύματά της.
Στο ίδιο έργο θεατές. Και πάλι μετά από μισό περίπου αιώνα βλέπουμε τη Γερμανία στον γνωστό της ρόλο. Στον ρόλο του "αξιολογητή" των λαών και των ανθρώπων. Στον ρόλο που της επιτρέπει να σηκώνει το "χέρι" και να δείχνει με το "δάκτυλο" τους "ανώτερους" και τους "κατώτερους". Στον ρόλο του "άξιου", ο οποίος διεκδικεί την "κηδεμονία" των "ανάξιων". Απλά άλλαξε λίγο η φρασεολογία, αλλά όχι το "ρεπερτόριο". Σήμερα δεν υπάρχουν οι ανώτεροι "Άρειοι", που "δικαιούνται" να κυβερνήσουν τον κόσμο. Σήμερα υπάρχουν οι ανώτεροι "νοικοκυραίοι", οι οποίοι "δικαιούνται" να εισπράξουν τα "χρωστούμενα" από τους κατώτερους "τεμπέληδες".
Από εκεί και πέρα "δικαιωματικά" και πάλι θα κυβερνήσουν τον κόσμο σαν ιδιοκτήτες του …Νόμιμοι ιδιοκτήτες …Απόλυτα νόμιμοι, εφόσον με "καθαρές" συνθήκες και σαν ασυναγώνιστοι κέρδισαν αυτό, το οποίο ήθελαν και όλοι οι υπόλοιποι. Όλοι "ήθελαν" να κατακτήσουν τον κόσμο, αλλά αυτοί το κατάφεραν. Τι "φταίνε" οι "καλοί" και "ηθικοί" Γερμανοί, που το κατάφεραν; "Τίμιο" αγώνα έκαναν και "νίκησαν". Τώρα "δικαίως" δείχνουν με το "δάκτυλο" τους "νικημένους".
Τώρα "δικαίως" ο Σόιμπλε αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα των "κατώτερων". Τώρα "δικαίως" όλοι αυτοί οι "κατώτεροι" θα πρέπει να στερηθούν τη συμμετοχή τους και βέβαια την ψήφο τους στα κοινοτικά όργανα. Τώρα "δικαίως" οι Γερμανοί εξαπολύουν συλλογικούς χαρακτηρισμούς με την απαίτηση μάλιστα —όταν το κάνουν— να μην χαρακτηρίσουμε τους ίδιους και πάλι ως ρατσιστές. Δεν είναι αυτοί ρατσιστές …οι άλλοι είναι "μαύροι". Την "αλήθεια" λένε οι "εκλεκτοί" Τεύτονες.
"Τεμπέληδες" είναι οι Έλληνες. "Άχρηστοι" είναι οι Ιρλανδοί. "Απατεώνες" είναι οι Πορτογάλοι. Απόδειξη για όλα αυτά είναι τα "χρέη" τους και η αδυναμία τους ν' ανταγωνιστούν τους "ανώτερους" και βέβαια "τίμιους". Αντικειμενικές "αποδείξεις" για αντικειμενικούς "χαρακτηρισμούς". Το ένα κράτος μετά το άλλο μπαίνει στο "σφαγείο" της Νέας Τάξης. Η Μέρκελ "δείχνει" τους υποψηφίους και οι "αγορές" τούς "σφάζουν" έναν-έναν με τη σειρά. Μιλάμε για τραγικά πράγματα. Οι λαοί της Ευρώπης βλέπουν τον έναν μετά τον άλλο να μπαίνει στο σφαγείο και δείχνουν "υπνωτισμένοι" και αδύναμοι ν' αντιδράσουν στα νέα μαζικά εγκλήματα.
Στο σημείο αυτό αποκαλύπτεται και η τραγικότητα της κατάστασης. Οι λαοί όχι απλά δεν δείχνουν να έχουν τη δυνατότητα και βέβαια την "ευφυΐα" ν' αντιληφθούν τι μεθοδεύεται εις βάρος τους πριν εκδηλωθεί αυτή η απειλή, αλλά αδυνατούν να την αντιληφθούν ακόμα και μετά την εκδήλωσή της. Η άλλοτε πονηρή και έξυπνη Ευρώπη "βλέπει" τον θάνατό της να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια της και δεν έχει αντιδράσει μέχρι τώρα. Δείχνει αδύναμη ν' αντιδράσει. Επαναλαμβάνεται με τον ίδιο απόλυτο τρόπο η ίδια εγκληματική μεθοδολογία και ούτε καν αυτή η επανάληψη την "διδάσκει". Ελλάδα και Ιρλανδία έπεσαν "θύματα" της ίδιας εγκληματικής μεθόδευσης και κανένας δεν αντέδρασε.
Όμως, έστω και καθυστερημένα βλέπουμε να υπάρχει μια κάποια "αντίδραση". Επιτέλους κάτι άρχισε να "κινείται" στην Ευρώπη …Στην υπνωτισμένη Ευρώπη …Στη "χαπακωμένη" Ευρώπη, η οποία δέχθηκε μια επίθεση, την οποία θεωρητικά είχε την εμπειρία να την αποφύγει. Την επίθεση της Γερμανίας. Την νέα επίθεση της ίδιας Γερμανίας, που την αιματοκύλισε δύο φορές μέσα στον προηγούμενο αιώνα. Τώρα, στην "αυγή" του νέου αιώνα της νέας χιλιετίας, οι ίδιοι άνθρωποι έρχονται να επαναλάβουν τους εαυτούς τους, αλλάζοντας την τακτική τους.
Ελπίδα, ότι πλέον θα "ξυπνήσει" η Ευρώπη, μας δίνει η υπουργός των οικονομικών της Ισπανίας. Η υπουργός ενός κράτους, το οποίο είναι θέμα χρόνου ν' "ακολουθήσει" τα προηγούμενα θύματα στην ίδια ακριβώς πρακτική. Η Σαλγάδο, η οποία ήταν η πρώτη υπουργός οικονομικών που συνέδεσε απευθείας τις κερδοσκοπικές επιθέσεις των "αγορών" με τις πολιτικές της Αγγέλας Μέρκελ. Έστω και χωρίς να αναφέρεται απευθείας στη Γερμανία και τη χαφιέ που την κυβερνά, τη "φωτογράφισε" με αρκετή ακρίβεια.
Σιγά-σιγά θ' αρχίσουν κι άλλοι να καταλαβαίνουν ότι όλα αυτά που συμβαίνουν δεν είναι τυχαία. Δεν είναι τυχαίο, που, κάθε φορά που εκδηλώνεται επίθεση των δήθεν "αγορών" σε κάποιο από τα ευρωπαϊκά κράτη, υπάρχει "συμμετοχή" της Γερμανίας με κάποιο δήθεν "λάθος" πολιτικού χειρισμού. Ένα "λάθος" όμως, το οποίο "μαζεύεται", αφού πρώτα την έχουν "πατήσει" ολόκληροι λαοί και έχουν επωφεληθεί οι "αγορές" από αυτό. Αυτό ακριβώς "ψιθύρισε" με τον τρόπο της η Σαλγάδο. Σιγά-σιγά όμως αυτοί οι "ψίθυροι" θα γίνουν "κραυγές".
Ο νεοναζισμός της Γερμανίας έχει αρχίσει να "καταπίνει" κράτη της Ευρώπης και όλοι θα πρέπει ν' αντιδράσουν. Για να καταλάβει κάποιος πώς λειτουργεί αυτός ο επιθετικός σχεδιασμός, θα πρέπει να γνωρίζει μερικά βασικά πράγματα περί της λειτουργίας του ιμπεριαλισμού. Περίπλοκα πράγματα, τα οποία όμως γίνονται εύκολα αντιληπτά, αν εξηγηθούν μέσα από απλά παραδείγματα. Ας φανταστεί κάποιος μια παρέα νοικοκυραίων, οι οποίοι μέσα στα πλαίσια της φιλίας και της αλληλεγγύης λειτουργούν με έναν περίπου ίδιο τρόπο. Νοικοκυραίοι με μεγάλες οικογένειες, τεράστιες περιουσίες, πολλών ειδών επιχειρήσεις και πολύ προσωπική εργασία. Νοικοκυραίοι, οι οποίοι γνωρίζουν ότι αποτελούν "λαβράκια" για τους πονηρούς τραπεζίτες και ως εκ τούτου τους αποφεύγουν.
Αυτό ακριβώς μας ενδιαφέρει να καταλάβουμε. Πώς μια τέτοια κλειστή "παρέα", η οποία αντιπαθεί τους επικίνδυνους τραπεζίτες, ανοίγει τις "πόρτες" της σ' αυτούς και άρα θέτει τον εαυτό της σε κίνδυνο. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Τι γίνεται, για παράδειγμα, αν ανάμεσα στους νοικοκυραίους αυτούς τρυπώσει ένας χαφιές των τραπεζών; Αυτός ο χαφιές αρχίζει και μεθοδεύει τα πράγματα με τον τρόπο που ευνοεί τους τραπεζίτες. Αυτός ο χαφιές παρασέρνει τους πάντες στα δίχτυα των τραπεζιτών. Με ποιο κέρδος; Με το κέρδος του μεγάλου μεριδίου από μεγάλες λείες. Λείες, οι οποίες στην προκειμένη περίπτωση είναι οι ίδιες οι περιουσίες των δήθεν φίλων του. Αν καταλάβει ο αναγνώστης το παράδειγμα για το πώς ένας χαφιές των τραπεζών μπορεί να καταστρέψει μια ολόκληρη "παρέα" φίλων, τότε θα καταλάβει και τον ρόλο της Γερμανίας στην "παρέα" της Ευρώπης.
Τι κάνει ο χαφιές των τραπεζών; Κάνει αυτό, το οποίο κάνουν συνήθως τα παπαγαλάκια τους. Παίρνει ένα δάνειο και "διαλαλεί" σε όλη την παρέα τη "γενναιοδωρία" των τραπεζιτών. Προπαγανδίζει για το πόσο καλά και εύκολα λύνονται τα προβλήματα με ένα δάνειο. Όμως, για να το κάνει αυτό και να είναι πειστικός, θα πρέπει να το ξεκινήσει ο ίδιος. Για να σε βάλει στην περιπέτεια του δανείου, θα πρέπει να πάρει πρώτα ο ίδιος δάνειο. Ένα "σωτήριο" δάνειο, το οποίο θα "δικαιολογεί" την προπαγάνδα του. Ένα δάνειο, το οποίο θα ευνοεί την επιχειρηματολογία του και όχι το αντίθετο. Άρα θα πρέπει να έχει έναν σοβαρό λόγο, που να δικαιολογεί το δάνειο. Γιατί είναι αυτό απαραίτητο; Γιατί είναι γνωστοί οι κίνδυνοι των δανείων και γι' αυτό τα φοβούνται οι νοικοκυραίοι. Χαφιές δηλαδή και τράπεζες θα πρέπει να βρουν έναν "λογικό" λόγο, για να δικαιολογήσουν την απότομη έναρξη της έντονης δανειοληπτικής δραστηριότητας και να την "παρουσιάζουν" σαν καλή λύση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων.
Εν ονόματι λοιπόν μιας επείγουσας οικογενειακής κατάστασης, ο χαφιές δανείζεται ένα μεγάλο ποσό από τους τραπεζίτες και το αντιμετωπίζει με την παραγωγική λογική του νοικοκύρη. Στο όνομα μιας εμφανώς "υψίστης" οικογενειακής "ανάγκης" παίρνει την απόφαση να πάει στην τράπεζα για δάνειο. Λαμβάνει αυτό το δάνειο, το επενδύει στη δουλειά του και λύνει άμεσα και πολύ εύκολα το "υψίστης" σημασίας οικογενειακό του πρόβλημα. Όμως, εξαιτίας αυτού του δανείου, είναι υποχρεωμένος να ζητήσει από τα μέλη της οικογένειάς του να κάνουν οικονομία και να στερηθούν ό,τι μπορούν μέχρι την αποπληρωμή του …Νοικοκύρης είναι και σκέφτεται νοικοκυρεμένα.
Οι δυσκολίες του είναι μεγάλες και αναγκάζεται να ζήσει οριακά φτωχά. Παντού κάνει περικοπές. Παντού κάνει οικονομία. Επειδή όμως αυτό δεν φτάνει, ζητάει και την αλληλεγγύη της παρέας του, για να τον βοηθήσουν. Από εδώ αρχίζει η "μεθόδευση" του χαφιέ και των τραπεζιτών. Η λογική του δανεισμού μπαίνει στην "παρέα", αλλά τα προβλήματα των μελών αυτής της "παρέας" δεν είναι κοινά. Δανείστηκε ο πονηρός χαφιές τεράστια ποσά γιατί τα είχε ανάγκη, αλλά οι υπόλοιποι για ποιον λόγο θα έπρεπε να δανειστούν; Θα δανειστούν μόνο και μόνο επειδή είναι φτηνά τα δάνεια; Θα δανειστούν μόνο και μόνο για να βοηθήσουν τον φίλο τους; Θα δανειστούν μόνο και μόνο για να τεμπελιάζουν;
Ο ένας δανείστηκε για να "χτίσει" εργοστάσιο και ο άλλος για να πάει διακοπές ή να πάρει αυτοκίνητο; Τι γίνεται όταν ο δανειστής είναι ίδιος σε όλες τις περιπτώσεις; Τι γίνεται εάν ο δανειστής σού δανείζει, για να γίνεσαι πελάτης των εργοστασίων του χαφιέ του και να κλείνεις τα δικά σου εργοστάσια; Τι γίνεται εάν ο δανειστής με όλα αυτά τα χρήματα μετατρέπει τον χαφιέ του σε ασυναγώνιστο παραγωγό και όλους τους υπόλοιπους σε υπερχρεωμένους καταναλωτές; Ο χαφιές με το δάνειο αποπληρώνει τα χρέη του και οι υπόλοιποι με τα δικά τους δάνεια απλά δημιουργούν χρέη; Ο χαφιές, εξαιτίας του δανείου "χτίζει" την ανταγωνιστικότητά του και οι υπόλοιποι καταστρέφουν τη δική τους; Ο χαφιές, εξαιτίας του δανείου αποκτά πλεονάσματα και οι υπόλοιποι ελλείμματα;
Ξαφνικά, δηλαδή, το "κλίμα" στη δήθεν αγαπημένη "παρέα" αλλάζει. Η αρχική υποχρέωση του ενός δημιουργεί μια κοινή παθογένεια σε όλη την "παρέα". Κοινή παθογένεια, χωρίς όμως αυτή να προκύπτει από τις ίδιες ανάγκες και άρα χωρίς να έχει την ίδια αντιμετώπιση. Οι πάντες έχουν δάνεια, αλλά μόνον ο χαφιές φαίνεται ότι τα διαχειρίζεται σωστά και ανησυχεί για την αποπληρωμή τους. Οι υπόλοιποι έχουν μόνον δάνεια, τα οποία έλαβαν καταχρηστικά και από αφέλεια και δεν δείχνουν ότι τα διαχειρίζονται με τον σωστό τρόπο. Λογικό είναι αυτό. Δάνεια, τα οποία λαμβάνονται για λάθος λόγους, ελάχιστες πιθανότητες έχουν να τύχουν σωστής αντιμετώπισης. Δεν μπορεί αυτός, ο οποίος τα παίρνει για λόγους βλακείας, να γίνει έξυπνος στη διαχείρισή τους.
Από αυτήν τη διαφορά "παράγονται" και όλες οι υπόλοιπες. Τα δάνεια, τα οποία ανάγκασαν τους οικείους του χαφιέ να ζουν φτωχά και άρα ανταγωνιστικά, για όλους τους υπόλοιπους είχαν τα αντίθετα αποτελέσματα. Όλους τους υπόλοιπους τους "ανάγκασαν" να ζουν πλούσια και άρα μη ανταγωνιστικά. Σταδιακά οι πάντες χρωστάνε στους τραπεζίτες, αλλά και στον ασυναγώνιστο χαφιέ τους, ο οποίος στο μεταξύ έχει γίνει πανίσχυρος. Χρωστάνε δάνεια στους τραπεζίτες και χρωστάνε ως καταναλωτές στον χαφιέ τους. Χρηματοδοτούν τα παλιά τους δάνεια με νέα πιο "ακριβά" δάνεια και άρα είναι εξαρτώμενοι από τους τραπεζίτες. Οι περιουσίες τους είναι πλέον υπ’ ατμό. Μόνον με αυτές μπορούν να εξυπηρετήσουν τα τεράστια χρέη τους. Τι έγινε όμως πραγματικά και φτάσαμε στο σημείο αυτό;
Κάπου εδώ, δηλαδή, αρχίζουν τα ανεξήγητα. Υπάρχουν παράξενα πράγματα και αυτά δημιουργούν ερωτήσεις, οι οποίες έχουν ανάγκη απαντήσεων. Πώς γνωστοί και αξιόπιστοι νοικοκυραίοι έγιναν ξαφνικά "τεμπέληδες" και "λαμόγια", για να τους κατηγορούν στους δρόμους οι τραπεζίτες και ο χαφιές τους; Πώς ξαφνικά ο πρώτος —και ο μόνος που είχε πραγματικά ανάγκη το δάνειο— έγινε τόσο πλούσιος και οι υπόλοιποι, οι οποίοι δεν είχαν ανάγκη τα δάνεια, έγιναν φτωχοί; Πώς έγιναν ξαφνικά "έξυπνοι" οι τραπεζίτες μαζί με τον χαφιέ τους και "βλάκες" όλοι οι υπόλοιποι; Η απάντηση είναι πλέον προφανής. Αυτό, το οποίο συνέβη, ήταν ότι προδόθηκε η "παρέα" εκ των έσω. Οι τραπεζίτες πλήρωσαν τον χαφιέ και αυτός, εκμεταλλευόμενος την εμπιστοσύνη που υπάρχει μεταξύ των φίλων, τους έβαλε στην "παρέα" τους. Έβαλε τα λαμόγια των τραπεζών μέσα στην παρέα των νοικοκυραίων. Από τη στιγμή που μπήκαν στην "παρέα" οι αλήτες, ήταν εύκολο να την αλώσουν.
Οι τραπεζίτες με τα χρήματά τους ήταν εύκολο να "γοητεύσουν" την παρέα με τη δήθεν "γενναιοδωρία" τους και με τα "δώρα" τους. Με μέσον αυτήν τη "γοητεία" έγιναν δημοφιλείς μέσα στην "παρέα". Η "επιτυχία" τους και η μεγάλη ρευστότητά τους, που τους εμφάνιζε σαν bon viver, ήταν εύκολο να "παρασύρει" τους άνδρες και να "γοητεύσει" τις γυναίκες. Οι νοικοκυραίοι του μόχθου και της οικονομίας ανακάλυψαν έναν νέο "κόσμο". Έναν κόσμο πιο "άνετο", "βολικό" και "εύκολο". Έναν κόσμο χωρίς τις "μουτζούρες" της δουλειάς. Έναν κόσμο όπου το πεντικιούρ είναι must. Έναν κόσμο, το οποίον, ακόμα κι αν οι ίδιοι είχαν τη δύναμη ν' αρνηθούν, δεν είχαν την ίδια διάθεση να τον αρνηθούν οι οικείοι τους. Για να μην "χάσουν" λοιπόν την "προσοχή" των γυναικών τους ή τον "θαυμασμό" των παιδιών τους, έπρεπε να ευθυγραμμιστούν. Έβλεπαν πως ένα δάνειο θα τους ήταν χρήσιμο, για να γυαλίσουν τη "θαμπή" εικόνα τους. Για πρώτη φορά έβλεπαν "θάμπος" στην εικόνα τους. Μέχρι τότε —όταν ήταν οικονόμοι— ένιωθαν νοικοκύρηδες, ενώ τώρα έβλεπαν πως κάποιοι τους έβλεπαν σαν γύφτους και τσιγκούνηδες.
Αυτήν τη "λάμψη" του γενναιόδωρου "άρχοντα" πρόσφεραν οι τραπεζίτες. Με μέσον αυτήν τη "λαμπερή βιτρίνα", η μεθόδευσή τους είχε ξεκινήσει. Άλλαξαν τα μέχρι τότε πρότυπα της παρέας και η μεθόδευση άρχισε να δρομολογείται. Με τα χρήματά τους έκαναν ασυναγώνιστο τον χαφιέ και τα "μαγαζιά" του, με αποτέλεσμα να κλείσει τα "μαγαζιά" των φίλων του. Αυτό ήταν φυσικό, εφόσον, εξαιτίας των δανείων, ο ένας εργαζόταν περισσότερο από ποτέ, ενώ οι υπόλοιποι —και πάλι εξαιτίας των δανείων— κάθονταν περισσότερο από ποτέ. Ο άνεργοι πλέον φίλοι με τα υψηλά αλλά και πανάκριβα "πρότυπα" ήταν θέμα χρόνου ν' αρχίσουν τα δάνεια. Έπρεπε να χρηματοδοτήσουν όχι μόνον τις ανάγκες τους ως άνεργοι, αλλά και τις "ανάγκες" τους ως ενεργοί bon viver.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τον ρόλο του χαφιέ; Ο χαφιές πρώτα τους κατέστησε άνεργους, για ν' αποδίδει κέρδος η δική του εργασία και κατόπιν τους έμαθε να ζουν σαν bon viver εισοδηματίες, για να γίνει πλούσιος εις βάρος τους. Κατάλαβε ο αναγνώστης πού βρίσκεται το όλο μυστικό;
Οι τραπεζίτες τα είχαν καταφέρει περίφημα. Οι φίλοι, ως άνεργοι εισοδηματίες, ξόδευαν τις περιουσίες τους και ο χαφιές έφτιαχνε περιουσία. Οι φίλοι, εξαιτίας των δανείων υποθήκευαν τις περιουσίες τους στις τράπεζες, ενώ ο χαφιές αποδέσμευε τη δική του περιουσία από υποθήκες. Γι' αυτό τους ήταν χρήσιμος ο χαφιές. Ήταν ο "δούρειος ίππος" στην υπόθεση. Οι τραπεζίτες δεν μπορούσαν να μπουν από μόνοι τους στα σπίτια της "παρέας". Στα σπίτια αυτά έμπαιναν μόνον οι αξιόπιστοι φίλοι και ανάμεσά τους κι ο χαφιές. Με το πρόσχημα του φίλου ο χαφιές έμπαινε στα σπίτια και τους έκανε ζημιά εκ των "έσω". Με το πρόσχημα ότι —για να ξεχρεώσει— είχε ανάγκη τη βοήθεια και την αλληλεγγύη τους, είχε το άλλοθι να τους προτείνει πράγματα, τα οποία μέχρι εκείνη την ώρα ήταν ανεπίτρεπτα …αν όχι εχθρικά και προδοτικά.
Όλα αυτά τα υποβοηθούσαν οι τραπεζίτες, δίνοντάς του χρήματα για διαφθορά. Οι τραπεζίτες τού έδωσαν τα χρήματα, για να "διαφθείρει" με δήθεν "δώρα" τα μέλη των οικογενειών των "φίλων" του. Αυτοί του έδωσαν τη δυνατότητα να κάνει δήθεν "δώρα" και να ωθεί τις γυναίκες των φίλων του στην υπερκατανάλωση. Οι τραπεζίτες τού έδωσαν τη δυνατότητα να εκπορνεύει τα κορίτσια των φίλων του, μετατρέποντάς τα σε fashion victims. Οι τραπεζίτες τού έδωσαν τα χρήματα, για να κερνάει τα παιδιά των φίλων του πανάκριβη "κόκα" και να απαιτούν χαρτζιλίκια, χωρίς να δουλεύουν. Οι τραπεζίτες τού έδωσαν χρήματα να διαφθείρει τους "ταμίες" των "σπιτιών" και όχι μόνον να μην πληρώνουν τους λογαριασμούς τους, αλλά να είναι μόνιμα με ένα τηλέφωνο παραγγελιών στο χέρι. Αυτοί ανέβασαν τον "πήχη" των απαιτήσεων της οικογένειας και οι ίδιοι χρηματοδότησαν αυτούς, οι οποίοι θα αναλάμβαναν να ικανοποιήσουν αυτές τις απαιτήσεις.
Με χρήματα των τραπεζιτών άρχισε η παρακμή της παρέας και η ακμή του χαφιέ. Τα εργοστάσια των φίλων ήταν θέμα χρόνου ν' αρχίσουν να κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Οι άντρες απαξίωσαν την εργασία, νομίζοντας ότι θα γίνουν πλούσιοι με τα κυριλέ "παιχνίδια" στα χρηματιστήρια. Οι γυναίκες τους φέρονταν σαν ακριβές πόρνες, οι οποίες δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε χωρίς τη βοήθεια πληρωμένων υπηρετριών. Τα παιδιά μίσησαν την απαξιωμένη εργασία και κύλησαν στα "ναρκωτικά" όλων των ειδών. Με δανεικά και χωρίς πραγματικό στόχο έκαναν παγκόσμιο εκπαιδευτικό τουρισμό", μαζεύοντας εύκολα πτυχία και γελοία μεταπτυχιακά. Με δανεικά παρακολουθούσαν τη μόδα, "ακολουθώντας" τη virtual "κολλητή" Paris Hilton. Κανένας δεν εργαζόταν και κανένας δεν είχε πρόθεση να εργαστεί. Κανένας όμως δεν έριχνε και τις πολύ υψηλές —αλλά με δανεικά— απαιτήσεις του. Τα χρέη άρχισαν να ξεφεύγουν πέρα από κάθε έλεγχο. Θέμα χρόνου ήταν αυτές οι υποχρεώσεις να υποθηκεύσουν τις οικογενειακές περιουσίες.
Επειδή κάποτε τα "ωραία" τελειώνουν, έτσι και σ' αυτήν την περίπτωση ήταν θέμα χρόνου το τέλος. Τα δανεικά δεν δίνονται επ’ άπειρον. Δίνονται μέχρι εκεί όπου φτάνει η "εγγύηση" της περιουσίας. Το "μέτρο" των δανεικών έχει σχέση με το "μήκος" της περιουσίας του δανειζόμενου και όχι με το "μήκος" της δύναμης του δανειστή. Όταν λοιπόν τα χρέη φτάσουν περίπου στο επίπεδο της αξίας της περιουσίας, τότε αρχίζουν τα "καμπανάκια". Ξαφνικά οι τραπεζίτες παύουν να είναι χαμογελαστοί και φιλικοί. Οι άλλοτε γοητευτικοί και "κόλακες" θα γίνουν βλοσυροί δανειστές. Η άλλοτε "χαριτωμένη" σύζυγος, που της άρεσαν τα ωραία αλλά και ακριβά αντικείμενα, που της πρότειναν οι ίδιοι, θα γίνει γι' αυτούς πλέον μια "άχρηστη" και πολυέξοδη τεμπέλα. Ο άλλοτε συμπαθής "διανοούμενος" γιος, που του πρότειναν οι ίδιοι τις "καλές" ιδιωτικές σχολές για να φοιτήσει, θα γίνει ένα άχρηστο κοπρόσκυλο, το οποίο τρώει από τα έτοιμα, για να παριστάνει τον αιώνιο φοιτητή.
Εκείνη την έσχατη ώρα αλλάζουν τα δεδομένα και δεν υπάρχει η "γοητεία" και το "γλείψιμο" των εμπόρων και των τραπεζιτών. Τώρα όλοι αυτοί άρχισαν ν' απειλούν με κατασχέσεις και δικαστικούς κλητήρες. Μαζί τους θ' αλλάξει συμπεριφορά και ο χαφιές. Ξαφνικά ο φίλος, ο οποίος περιφερόταν στα σπίτια σαν ο αναξιοπαθής, που γύρευε τη βοήθεια και την προτίμηση των φίλων-καταναλωτών, θα γίνει κι αυτός σκληρός και απαιτητικός μ' αυτούς. Τα χαμόγελα θα παγώσουν …Οι απαιτήσεις θα γίνουν άμεσες …Η "μέθη" θα περάσει.
Η virtual κατάσταση των δανεικών θα επανέλθει με τον πλέον απότομο τρόπο στην ωμή πραγματικότητα. Η "προσγείωση" θα είναι αναγκαστική και σκληρή. Οι ύβρεις και οι προσβολές θα εκστομίζονται χωρίς δεύτερη σκέψη. Γιατί; Γιατί υπάρχουν απαιτήσεις. Γιατί διεκδικούνται περιουσίες και πρέπει ν' αγριέψει κάποιος, για να τις αρπάξει από τα χέρια των κατόχων τους …Πρέπει να τους τρομοκρατήσει …Πρέπει να τους απειλήσει …Πρέπει να τους προσβάλει, για ν' αποδεχθούν ως τετελεσμένο και μη αναστρέψιμο το γεγονός της απώλειάς τους και άρα της δικής τους καταστροφής.
Γι' αυτόν τον λόγο αλλάζει η συμπεριφορά του χαφιέ. Αυτός πλέον θα εμφανίζεται σαν ο "καλός" κι "εργατικός", που εκμεταλλεύτηκε τα δάνεια και εργάστηκε για να "πετύχει" και όλοι οι υπόλοιποι σαν οι "άχρηστοι" και οι "τεμπέληδες", που "απέτυχαν". Αυτός θα εμφανίζεται σαν "τίμιος" —όταν απαιτεί— και οι άλλοι σαν "άτιμοι" —όταν θα αρνούνται να ενδώσουν—. Θα ξεχάσει που τους παρακαλούσε να τον υποστηρίξουν, ακόμα και εις βάρος των δικών τους συμφερόντων. Τώρα "άχρηστους" θα τους ανεβάζει και "άχρηστους" θα τους κατεβάζει οικογενειακά. Αυτός, ο οποίος ξεπλήρωσε τις υποχρεώσεις του, εξαιτίας της αλληλεγγύης των φίλων του, δεν έχει να επιδείξει ίχνος αλληλεγγύης. Αυτός, ο οποίος έγινε πλούσιος, εξαιτίας της αφέλειας των φίλων του, δεν δείχνει ίχνος ελέους απέναντί τους.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο, που χρησιμοποιήσαμε το παράδειγμα; Αυτό, το οποίο περιγράφουμε στο παράδειγμα, συνέβη στην Ευρωπαϊκή Ένωση με τη Γερμανία. Στη μεγάλη ευρωπαϊκή "παρέα" η Γερμανία ήταν ο "χαφιές" των Εβραίων τραπεζιτών. Ο γλείφτης, ο οποίος εδώ και μισό αιώνα έχει "υπνωτίσει" την Ευρώπη με τις "συγνώμες" και τις "μετάνοιες". Ο Εβραίοι τραπεζίτες των ΗΠΑ χρησιμοποίησαν τη Γερμανία ως χαφιέ τους, για να αλώσουν την ευρωπαϊκή "παρέα". Καμία Goldman Sachs και καμία Lehman Bros δεν θα μπορούσε να μπει στην ευρωπαϊκή "παρέα" χωρίς τους Γερμανούς. Όλα τα αμερικανικά "τοξικά", τα οποία παρέσυραν τους Ευρωπαίους στην αθλιότητα και στον υπερδανεισμό, μπήκαν στην Ευρώπη από τη Γερμανία. Αυτό δεν είναι πρωτοφανές και δεν το έκαναν για πρώτη φορά οι εμπλεκόμενοι στην υπόθεση. Το έχουν ξανακάνει. Οι ίδιοι άνθρωποι —πέραν του Ατλαντικού— έχουν ξαναεπιχειρήσει να "αλώσουν" την ευρωπαϊκή "παρέα" μέσω των Γερμανών.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι ο ίδιος ο Χίτλερ χρηματοδοτήθηκε από τους ίδιους ανθρώπους, για να "σώσει" την Ευρώπη; Με χρήματα των Εβραίων Ρότσιλντ και Ροκφέλερ έχτισε τον "στρατό" του, για να κατακτήσει την Ευρώπη. Με εβραϊκά χρήματα δημιουργήθηκαν τα όπλα, που κατακρεούργησαν την Ευρώπη. Το ίδιο έκαναν κι αυτήν τη φορά. Απλά αυτήν τη φορά δεν "βομβάρδισαν" την Ευρώπη με βόμβες, αλλά με δάνεια. Με φτηνά δάνεια κατέστρεψαν τα πάντα, εφόσον χάλασαν τις λεπτές ισορροπίες στις κρατικές οικονομίες. Παρασέρνοντας τους λαούς και τα κράτη στην κερδοσκοπία των μετέπειτα "τοξικών" τραπεζικών προϊόντων, άνοιξαν τις αγορές, για να ευνοήσουν τον "χαφιέ" τους και ταυτόχρονα μοίρασαν φτηνά δάνεια, για να ενισχύσουν την κατανάλωση.
Σ' αυτόν τον σχεδιασμό τούς ήταν χρήσιμη η Γερμανία. Η Γερμανία ήταν αυτή, η οποία ξεκίνησε το γαϊτανάκι των τεράστιων δανείων. Η Γερμανία ήταν ο χαφιές, που είχε δήθεν σοβαρό λόγο να πάρει το πρώτο τεράστιο δάνειο της νεοταξικής οικονομίας. Η γερμανική "ενοποίηση" εισήγαγε τα εβραϊκά χρήματα στην Ευρώπη. Η γερμανική "ανάγκη" μετέτρεψε σε πραγματικό χρήμα τις "φωτοτυπίες" της FED …Της δήθεν "ομοσπονδιακής" Τράπεζας, η οποία στην πραγματικότητα είναι ιδιοκτησία των Εβραίων Ροκφέλερ και Ρότσιλντ και διευθυνόταν τότε από τον Εβραίο Γκρίνσπαν, τον οποίο διαδέχθηκε στη θέση του ο Εβραίος Μπενράνκε. Από τη στιγμή που μπήκε το αμερικανικό χρήμα στη Γερμανία, ήταν θέμα χρόνου να "πνιγεί" η Ευρώπη στο ψεύτικο χρήμα. Η γερμανική οικονομία ανήκε στην ευρωπαϊκή και τα χρήματα, που έμπαιναν σ' αυτήν, έρεαν σε όλη την Ευρώπη.
Το έγκλημα είχε ξεκινήσει. Οι Εβραίοι της FED "τύπωναν" χαρτιά και ο Εβραίος Τρισέ της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας τα έπαιρνε και δήθεν τα δάνειζε σαν χρήματα στους Ευρωπαίους. Η Γερμανία, η οποία έδινε τον "ρυθμό" στην Ευρώπη, "ανάγκασε" με πιέσεις, διαφθορά και ψέματα τους πάντες να δανειστούν από την ίδια "πηγή". Ο μεγάλος δανειολήπτης της Ευρώπης ανάγκαζε και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους να δανειστούν, εξαιτίας της αλληλεγγύης και για να μην δημιουργείται δήθεν αθέμιτος ανταγωνισμός εις βάρος της. Τότε ήταν που οι σημερινοί "τίμιοι" Γερμανοί "αλληθώριζαν" με τα μαγειρεμένα στατιστικά των φτωχών κρατών. Γιατί "αλληθώριζαν"; Γιατί, όσο πιο πολύ τα παραποιούσαν οι φτωχοί, τόσο μεγαλύτερα δάνεια έπαιρναν και με αυτόν τον τρόπο μείωναν την ανταγωνιστικότητά τους έναντι της Γερμανίας. Όσο πιο πολλά δάνεια έπαιρναν, τόσο πιο πολύ "δένονταν" από τις "αγορές". "Αγορές", που τώρα γνωρίζουμε ποιοι ακριβώς είναι. Με αυτόν τον τρόπο οι Εβραίοι κατέστρεψαν όλες τις εθνικές παραγωγές. Μεθόδευσαν την κατάσταση με τέτοιον τρόπο, ώστε να προστατεύσουν τον "χαφιέ" τους και στη συνέχεια να τον χρησιμοποιήσουν εις βάρος όλων των υπολοίπων.
Γι' αυτόν τον λόγο "χάρηκαν" τόσο πολύ με το γκρέμισμα του "τείχους". Επειδή ήταν πολύ "ευαίσθητοι" και "δημοκράτες", "θλίβονταν" με το τείχος του Βερολίνου, το οποίο χώριζε τους λαούς. "Θλίβονταν" οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι την ίδια ώρα χρηματοδοτούσαν στην ανέγερσή του το ακόμα μεγαλύτερο τείχος του Ισραήλ. Μιλάμε για πραγματικά "ευαίσθητους" "ανθρωπιστές". Κατάλαβε ο αναγνώστης τι έγινε; Η πτώση του Τείχους, που συμβόλιζε την Ένωση της Γερμανίας, ήταν η αρχή του τέλους για την ελεύθερη μεταπολεμική Ευρώπη. Γιατί; Γιατί αυτήν την Ένωση χρησιμοποίησαν οι "τραπεζίτες", για να "μπουν" ως κατακτητές μέσα στην Ευρώπη. Γκρέμισαν το "τείχος" και κατέστησαν "ανοχύρωτη" την Ευρώπη. Με πρόφαση την τεράστια χρηματοδοτική ανάγκη της Γερμανίας, μπήκαν οι εχθροί της Ευρώπης μέσα στην Ευρώπη. Οι Εβραίοι τραπεζίτες των ΗΠΑ χρησιμοποίησαν τις δανειακές ανάγκες της ενιαίας Γερμανίας, για να πλημμυρίσουν την Ευρώπη με "πέτσινο" χρήμα. Χρησιμοποίησαν την κατακτημένη Γερμανία, για να κατακτήσουν και τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη.
Από την Ουάσιγκτον, μέσω Φρανκφούρτης, άρχισε η "επίθεση" της νεοναζιστικής Γερμανίας. Με χρήμα, το οποίο δεν επενδυόταν σε παραγωγικές διαδικασίες, πλημμύρισαν την Ευρώπη και απλά φούσκωναν μια "φούσκα". Μιλάμε για πραγματική "φούσκα", εφόσον οι Ευρωπαίοι, οι οποίοι δήθεν συμμετείχαν στο δήθεν "πάρτι", δεν έκαναν τίποτε διαφορετικό από αυτό που έκαναν πάντα. Στις ίδιες γειτονιές κατοικούσαν, τα ίδια φαγητά έτρωγαν, τα ίδια ρούχα φορούσαν και στις ίδιες δουλειές παρέμεναν. Όλα αυτά όμως τα έκαναν πλέον με πολλαπλάσιο κόστος. Πολλαπλάσιο κόστος, εφόσον η χρηματική πλημμύρα δημιούργησε "τσουνάμι" ακρίβειας, το οποίο κατάπινε μισθούς και περιουσίες. Ένα κόστος, το οποίο "κάλυπταν" οι πονηροί τραπεζίτες. Ένα κόστος, το οποίο "κάλυπταν" με έναν πολύ πονηρό αλλά και πρωτοφανή τρόπο. Για να μην αντιδρούν οι λαοί στα αυτοκτονικού επιπέδου κρατικά δάνεια, όλα αυτά δεν τα εμφάνιζαν ως δάνεια, ώστε ν' ανησυχήσουν οι λαοί και ν' αντιδράσουν …Τα εμφάνιζαν σαν δήθεν ακίνδυνα ομόλογα.
Τι είναι τα ομόλογα; Οι γνωστές απατεωνιές των γύφτων και των Εβραίων …"Πάρε …κι όταν έχεις μου τα δίνεις. Αν δεν έχεις, δεν πειράζει …Δεν θα πεθάνουμε για τα χρήματα …Εμείς να είμαστε καλά". Αυτή είναι η "βιτρίνα", για να φορτώνουν τους λαούς με χρέη και να προστατεύουν τις αφελείς ή διεφθαρμένες ηγεσίες τους από τις ευθύνες για τέτοιου είδους αυτοκτονικές συμπεριφορές. Γιατί μιλάμε για "βιτρίνα"; Γιατί η πραγματικότητα είναι άλλη. Σου δίνουν χρήματα, δήθεν σαν "μη δάνεια", αλλά έχουν στήσει μηχανισμό, ώστε στη συνέχεια να τα μετατρέψουν σε δάνεια. Σε φτάνουν σε ένα σημείο, ώστε να είσαι εξαρτώμενος από τα δάνεια και τότε σε χτυπάνε πραγματικά. Από εκεί και πέρα, για να σου δανείσουν ξανά, θα πρέπει να τους "ξεπληρώσεις" υπό μορφή δανείων αυτά που σου έδωσαν σαν "μη δάνεια". Θα σε αναγκάσουν δηλαδή να βάλεις υποθήκη το σπίτι σου, για να δανειστείς και να ξεχρεώσεις αυτά, τα οποία σου έδιναν σαν …"δεν πειράζει αν δεν έχεις".
Κατάλαβε ο αναγνώστης το κόλπο των γύφτων Εβραίων; Κατάλαβε πώς φτάσαμε μέχρι εδώ; Είναι το κόλπο των εμπόρων της πρέζας. Το κόλπο αυτών, που δίνουν δώρο ή πολύ φτηνά τις πρώτες δόσεις —μέχρι να δημιουργήσουν εθισμό— και μετά σε χτυπάνε πέρα από κάθε όριο. Μετά θα σου πάρουν κι αυτά, τα οποία υποτίθεται σου χάρισαν. Γιατί; Γιατί έχεις φτάσει σε ένα σημείο τέτοιας εξάρτησης, που δεν μπορείς ν' αρνηθείς τις "υπηρεσίες" τους. Κατάλαβε πώς φτάσαμε στο σημείο να μας απειλούν οι γύφτοι, η χαζή και ο σακάτης; Η ανταγωνιστικότητα της Γερμανίας, που "μαλώνει" όλο τον κόσμο, δεν οφείλεται στη δήθεν τιμιότητα, εγκράτεια ή εργατικότητα των Γερμανών.
Η ανταγωνιστικότητά τους είναι τεχνητή. Γιατί; Γιατί η Γερμανία έλαβε πραγματικά δάνεια υπό πραγματικές συνθήκες ανάγκης και αναγκαστικά ο λαός της έπρεπε να μπει σε φάση οικονομίας. Έχοντας πραγματικά δάνεια να ξεπληρώσει, μείωσε μισθούς, δεν έδωσε αυξήσεις για πολλά χρόνια και ταυτόχρονα ώθησε τον λαό στην υποκατανάλωση, προκειμένου να ενθαρρύνει τις εξαγωγές, για να εξασφαλίσει τα χρήματα που απαιτούσε η εξόφληση των δανείων. Επί δύο δεκαετίες σχεδόν η Γερμανία κάνει "οικονομία" και αυτό της εξασφαλίζει την απόλυτη ανταγωνιστικότητα στην Ευρώπη. Έκανε ό,τι έκανε πάντα μετά τους πολέμους, προκειμένου να ξεπληρώσει τα θύματά της …"Γυμναζόταν". "Γυμναζόταν"…την ώρα που οι άλλοι έκαναν κάτι "άλλο".
Τι όμως ήταν αυτό το "άλλο", το οποίο γινόταν στην υπόλοιπη Ευρώπη; Στην Ευρώπη των "άχρηστων"; Στην υπόλοιπη Ευρώπη —και υπό την "καθοδήγηση" της "ατμομηχανής" Γερμανίας— γίνονταν τα ακριβώς αντίθετα. Στο όνομα της νέας και μοντέρνας "ανάπτυξης" —και εξαιτίας των φτηνών δανείων— δίνονταν ανεξέλεγκτα αυξήσεις στους εργαζομένους, καταστρέφοντας την ανταγωνιστικότητα των κρατών. Αυτές οι αναίτιες και ανώφελες αυξήσεις δεν προσέφεραν στους εργαζόμενους καλύτερη ποιότητα ζωής, αλλά απλά "φούσκωναν" μια κατάσταση. Οι εργαζόμενοι πλήρωναν πολλαπλάσια για τα ίδια πράγματα. Οι μισθοί αυξάνονταν, αλλά η ακρίβεια, που αυτούς τους μισθούς τους "έτρωγε", "κάλπαζε".
Το ίδιο σπίτι πολλαπλασίαζε αναίτια την αξία του, εξαιτίας της αυτοκτονικής μισθολογικής πολιτικής. Το ίδιο ψωμί διπλασίαζε αναίτια την τιμή του. Το ίδιο τουριστικό δωμάτιο πενταπλασίαζε αναίτια το μίσθωμά του. Το τέρας της ακρίβειας "κάλπαζε", γιατί οι διεφθαρμένες κυβερνήσεις το "τσιμπούσαν" με "βουκέντρα". Με μοχλό τον κρατικό μηχανισμό και τις στρατιές των δημοσίων υπαλλήλων συντηρούσαν αυτόν τον "καλπασμό". Υπό την καθοδήγηση των τραπεζιτών και των Γερμανών δεν αντιμετώπιζαν το πρόβλημα με τον σωστό τρόπο. Δεν αφήνονταν ν' αντιμετωπίσουν το πρόβλημα με τον σωστό τρόπο. Όποιος το προσπαθούσε, εμφανιζόταν είτε σαν εθνικιστής είτε σαν αναχρονιστικός και αντιλαϊκός παράγοντας.
Δεν βούλωναν τις τρύπες μιας δεξαμενής που άδειαζε, αλλά αύξαναν τον όγκο των εισροών. Δεν έλεγχαν τις αγορές για κερδοσκοπία, αλλά έκαναν "διορθωτικές" αυξήσεις μισθών, για να καλύψουν τις διαφορές. Αυτό το κατάφερναν με τα ομόλογα, γιατί αυτό συνέφερε τους τραπεζίτες και τη Γερμανία. Στα ομόλογα βρισκόταν η διαφθορά των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, εφόσον έπαιρναν προμήθειες από τους τοκογλύφους. Οι λαοί είχαν παγιδευτεί πλήρως. Με τα δάνεια έβγαζαν τα "μάτια" τους. Έβλεπαν τις αυξήσεις, αλλά δεν έβλεπαν τις συνέπειές τους. Με τα δάνεια κατέστρεφαν την παραγωγική τους "μηχανή", κατέστρεφαν την ανταγωνιστικότητά τους και επιβάρυναν την εθνική τους οικονομία, εφόσον αύξαναν διαρκώς τις φορολογικές ανάγκες της οικονομίας τους. Χωρίς το παραμικρό κέρδος, έκαναν αυτό, το οποίο τους κατέστρεφε.
Επειδή ούτε αυτό έφτανε στους τοκογλύφους, έβαζαν τους λαούς πραγματικά να σπαταλάνε χρήματα. Έψαχναν και έβρισκαν όλους τους πιθανούς κι απίθανους τρόπους να ξοδεύουν χρήματα και να ανανεώνουν παραγγελίες από τους "νοικοκύρηδες". Οι "άχρηστοι" ξόδευαν και οι "χρήσιμοι" εργάζονταν. Αυτό ήταν το "παιχνίδι". Έβαζαν λαούς φτωχούς να χρυσοπληρώνουν πανάκριβες φιέστες.
Έβαλαν τη μικρή και φτωχή Ελλάδα να χρηματοδοτήσει τους πιο ακριβούς Ολυμπιακούς Αγώνες όλων των εποχών. Απειλούσαν οι ίδιοι με τρομοκρατικές προβοκάτσιες, προκειμένου να της πουλήσουν πανάκριβα άχρηστα συστήματα ασφαλείας. Τα ίδια έκαναν και με τους άλλους. Την Πορτογαλία την έβαλαν να διοργανώσει το πανάκριβο EURO 2004. Την έβαλαν να χτίσει νέα πανάκριβα γήπεδα, τα οποία για τη λειτουργία τους χρησιμοποιούσαν εντελώς "τυχαία" την ίδια κορυφαία γερμανική τεχνολογία. Όλοι "ξόδευαν" υπό την πίεση των Γερμανών, οι οποίοι είχαν τα χέρια τους στις "τσέπες" με τα "καβούρια". Παντού "καλεσμένοι" και με κέρδη οι Γερμανοί και ποτέ με ζημιά "οικοδεσπότες".
Όλα αυτά γίνονταν με "μη δάνεια" ομολογιακού τύπου. Όλα αυτά γίνονταν με χρήματα των Εβραίων της FED-ΕΚΤ και εξαιτίας του χαφιέ με το όνομα "Γερμανία". Όλα αυτά γίνονταν μέσω του ίδιου κυκλώματος, το οποίο σε κάποια στιγμή θα μετέτρεπε τα "πέτσινα" χρήματα σε πραγματικά χρήματα, εφόσον σταδιακά θα "υποθήκευαν" τα ίδια τα κράτη που τα δέχονταν. Η μεθόδευση, δηλαδή, ήταν απλή. Το κύκλωμα διέθετε τα "πέτσινα" χρήματα και οι Γερμανοί τα "μοίραζαν", εφόσον αγόραζαν τα ομόλογα εκείνων, που δια της βίας θα τους εξανάγκαζαν να γίνουν πελάτες τους. Οι ίδιοι άνθρωποι που τα "άπλωναν", ήταν οι ίδιοι που τα "μάζευαν", για να μην καταστραφεί το παιχνίδι και μετατραπεί το χρήμα σε πληθωριστικό. Η "κίνηση" του χρήματος ήταν αυτή, που προστάτευε την κερδοσκοπία …Η μόνιμη "κίνηση" της υπερκατανάλωσης, που δεν επέτρεπε στην "πλημμύρα" να "λιμνάζει".
Η Γερμανία παρήγαγε προϊόντα και τα αγόραζε η "πονηρή" Ελλάδα, για παράδειγμα, εκδίδοντας "ακίνδυνα" κρατικά ομόλογα, τα οποία τα αγόραζε η "αφελής" Γερμανία με χρήματα, τα οποία δανειζόταν η ίδια από τους "γενναιόδωρους" Εβραίους. Οι Εβραίοι τοκογλύφοι έμπαιναν στην Ευρώπη, γιατί η Γερμανία δανειζόταν, ώστε να δανείζει στους πελάτες της. Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο, που οι "γενναιόδωροι" Εβραίοι είχαν ανάγκη τον χαφιέ στην ευρωπαϊκή παρέα;
Γι' αυτόν τον λόγο όλα αυτά τα χρόνια η Γερμανία ήταν η κορυφαία "διαφθοροποιός" δύναμη στην Ευρώπη. Σε όλα τα κράτη έκανε τα ίδια. Διέφθειρε τις κυβερνήσεις, για να υπερκαταναλώνουν τα κράτη με "δανεικά", τα οποία τα "αγόραζε" η ίδια μέσω των κρατικών ομολόγων. Παντού πράκτορες και χαφιέδες των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών παρίσταναν τα στελέχη επιχειρήσεων και διέφθειραν το σύμπαν. Οι κρατικές προμήθειες όλων των κρατών έγιναν λεία για τους Γερμανούς. Οι Γερμανοί "λάδωναν" και οι Γερμανοί εισέπρατταν από τις παραγγελίες των "λαδωμένων".
Δεν υπάρχει διεφθαρμένη κυβέρνηση στην Ευρώπη, που να μην συνδέεται με τη Γερμανία και τις εταιρείες της, είτε αυτή είναι η Siemens είτε η Krupp είτε η Mercedes κλπ.. Δεν υπάρχει διεφθαρμένος πρωθυπουργός, που να μην ανταμείφθηκε ή να μην προστατεύτηκε από τους Γερμανούς. Χάρη στους Γερμανούς ο Σημίτης των Ολυμπιακών Αγώνων έγινε ο μακροβιότερος και πιο καλά προστατευμένος Πρωθυπουργός της χώρας. Χάρη στους Γερμανούς ο διεφθαρμένος Μπαρόζο του EURO 2004 κατέλαβε τη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Χάρη στους Γερμανούς ο ναζιστής Σάμαραγκ, ο οποίος μας προτίμησε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, "σάπισε" στην υψηλή θέση του.
Όλα αυτά μέχρι που φτάσαμε στην ώρα του "λογαριασμού". Τώρα, όπως και στο παράδειγμα με την "παρέα" και τον χαφιέ, άλλαξαν οι συμπεριφορές. Η Γερμανία δεν είναι πια "θαυμαστής" της σημιτικής Ελλάδας που "αναπτύσσεται". Τώρα αυτή η Ελλάδα είναι η Ελλάδα που τους "χρωστάει" και πρέπει να τους ξεπληρώσει …Που θ' αναγκαστεί να τους ξεπληρώσει ακόμα κι αν χρειαστεί να την "ξεκοιλιάσουν". "Τώρα" κατάλαβαν οι Γερμανοί ότι το ελληνικό κράτος "μαγείρευε" τα δημοσιονομικά του στοιχεία. "Τώρα" κατάλαβαν οι Γερμανοί ότι οι Έλληνες είναι "τεμπέληδες", "απατεώνες" κι "ανίκανοι".
Τώρα μας δείχνουν το "δάκτυλο" της Αφροδίτης. "Τεμπέληδες" αυτοί, οι οποίοι έχτισαν Παρθενώνες και "εργατικοί" αυτοί, οι οποίοι ανακατεύουν λάσπες, είτε με τα χέρια είτε με τις βόμβες. "Άχρηστοι" αυτοί, οι οποίοι εφεύραν τη Δημοκρατία και "χρήσιμοι" αυτοί, οι οποίοι εφεύραν τον μεντεσέ και το κόντρα παξιμάδι. "Άτιμοι" αυτοί, οι οποίοι χάρισαν στην ανθρωπότητα τα πάντα και "τίμιοι" αυτοί, οι οποίοι έχουν πολλάκις δοκιμάσει να της πάρουν τα πάντα. "Πονηροί" αυτοί, οι οποίοι αντιστέκονται με αυτοθυσία στον φασισμό και "αγαθοί" αυτοί, που κάθε μερικές δεκαετίες "ματώνουν" την Ευρώπη για να τον επιβάλουν.
Αυτοί "μαλώνουν" τους Έλληνες και όλους τους ομοειδείς "κατώτερους", γιατί αυτό επιβάλει η τελευταία πράξη του "έργου". Πρέπει οι Γερμανοί να παίξουν αναγκαστικά τον ρόλο του "κακού". Γιατί; Γιατί έτσι κάνουν οι "εισπράκτορες" των τοκογλύφων …Οι ενδιάμεσοι στη δοσοληψία …και οι Γερμανοί είναι "ενδιάμεσοι" σ' αυτήν την κατάσταση. Εξαιτίας του πονηρού εβραϊκού σχεδιασμού, οι Γερμανοί έχουν χρεωθεί τόσο τα δικά τους δάνεια όσο και τα δάνεια των υπολοίπων.
Εδώ πρέπει να προσέξει ο αναγνώστης, γιατί ο σχεδιασμός είναι ιδιαίτερα πονηρός. Είναι πονηροί οι Εβραίοι και δεν αφήνουν μεγάλα περιθώρια ούτε καν στον χαφιέ τους. Δεν έμειναν εκτεθειμένοι οι ίδιοι στον κίνδυνο να έρθουν σε σύγκρουση με τους λαούς-θύματά τους. Έβαλαν τους Γερμανούς ανάμεσα στους ίδιους και στους λαούς και αυτοί είναι εκείνοι, που θα πρέπει να έρθουν σε σύγκρουση με τους λαούς. Πρέπει οι Γερμανοί να εισπράξουν τα "ομόλογα", τα οποία έχουν αγοράσει οι ίδιοι, για να μετατρέψουν τους λαούς σε πελάτες τους, ώστε να ξεπληρώσουν με τη σειρά τους τα δικά τους "χρέη" απέναντι στους Εβραίους τοκογλύφους. Πρέπει ν' αναγκάσουν τους λαούς να μετατρέψουν τα ομόλογά τους σε πραγματικά χρέη, για ν' αποπληρωθούν τα εξ’ αρχής ενυπόθηκα χρέη της Γερμανίας. Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για πονηρό εβραϊκό σχεδιασμό. Οι Εβραίοι δημιούργησαν έναν σχεδιασμό, ο οποίος δεν αφήνει πολλά περιθώρια στη Γερμανία. Στην κυριολεξία η "ζωή" της είναι ο "θάνατος" των υπολοίπων.
Γι' αυτόν τον λόγο οι Γερμανοί παίζουν τόσο σκληρά τον ρόλο του "κακού". Ή θα επιβιώσουν οι ίδιοι ή οι άλλοι. Δε υπάρχει κάτι ενδιάμεσο και γι' αυτό απειλούν τους πάντες ακόμα και με βία. Αυτό δεν είναι και τόσο δύσκολο για τη Γερμανία. Θα μπορούσαμε μάλιστα να πούμε ότι της "πάει" αυτή η σκληρότητα, εφόσον αυτή είναι η πάγια τευτονική αντίληψη περί ατομικότητας και επιτυχίας. Παρακάλια και γλείψιμο, όταν έχουμε ανάγκη και σκληρότητα και κραυγές, όταν μάς έχουν ανάγκη οι άλλοι. Ένα "έργο", το οποίο το είδαμε και με την εισβολή τους στην Ελλάδα το 40. Σκληροί και ανελέητοι σαν υπερβόρειοι "Θεοί", όταν βρίσκονταν προστατευμένοι πίσω από τα πάντσερ και εκτελούσαν χωρίς έλεος όποιον άοπλο στεκόταν μπροστά τους …"Κότες" της υπερβόρειας λάσπης, όταν έχασαν τα πάντσερ και έπρεπε να εγκαταλείψουν την Ελλάδα. Με παρακάλια και ικεσίες έφυγαν από την Ελλάδα. "Θεοί", οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονταν τον ανθρώπινο πόνο, όταν η σκληρότητα αφορούσε τους άλλους και "ικέτες", όταν η σκληρότητα πλησίαζε τα δικά τους ταπεινά σαρκία.
Τώρα απλά επαναλαμβάνουν τους εαυτούς τους. Τώρα και πάλι φωνάζουν και ωρύονται εναντίον των κοινών "θνητών". Ο κάθε καραγκιόζης Σόιμπλε μπορεί να "απειλεί" ολόκληρους λαούς με τιμωρίες. Τώρα και πάλι μιλούν από θέσεως ισχύος και ξανανιώθουν σαν υπερβόρειοι "Θεοί". "Ανώτεροι", "τίμιοι" και "εργατικοί" "Θεοί", οι οποίοι πρέπει να βάλουν τάξη σε έναν κόσμο "αμαρτωλών τεμπέληδων" και "αθλίων". Τώρα τα δάνεια των φίλων τους δεν τους αφορούν. Πρόβλημά τους είναι και πρέπει να τα ξεπληρώσουν πάση θυσία …Εν ανάγκη ξεπουλώντας και την οικογενειακή τους περιουσία …Εν ανάγκη ξεπουλώντας και κάποιοι νησί. Για όσο διάστημα δεν το κάνουν, όχι απλά δεν δικαιούνταν αλληλεγγύη, αλλά θα βλέπουν και το "δάκτυλο" της Αφροδίτης.
Αυτό το "δάκτυλο" θα το δείχνουν όλο και συχνότερα οι Γερμανοί, γιατί είναι πιεσμένοι. Ο πονηροί Εβραίοι τούς "έσπρωξαν" βίαια πάνω στους άλλους και τώρα θα πρέπει να κερδίσουν τη μεταξύ τους "σύγκρουση". Τώρα κρίνεται ο πόλεμός τους και δεν θα είναι εύκολος. Ποτέ δεν είναι εύκολος ένας πόλεμος, όταν πρέπει να κατακτηθούν ολόκληρα κράτη. Ποτέ δεν είναι εύκολος ένας πόλεμος, όταν το μόνο μέσο που έχεις για να τον κερδίσεις είναι προδοτικές ηγεσίες δωσίλογων Γιωργάκηδων. Γι' αυτόν τον λόγο πρέπει πάση θυσία να τρομοκρατήσουν τους λαούς. Αυτή είναι η μοναδική περίπτωση να επιβιώσουν οι ίδιοι. Πρέπει οι λαοί να πληρώσουν τα ομόλογα με τις περιουσίες τους, γιατί σε διαφορετική περίπτωση οι Γερμανοί καταστρέφονται.
Τα πλεονάσματα, δηλαδή, που σήμερα εμφανίζει η Γερμανία, είναι virtual. Είναι λογιστικού τύπου. Ισχύουν "αν και εφόσον" οι Έλληνες, οι Πορτογάλοι και οι "άλλοι" πληρώσουν αυτά που "οφείλουν". Είναι σαν τα υπερκέρδη των τραπεζών, τα οποία μέσα σε μια νύχτα έγιναν υπερζημιές, μόλις διαπιστώθηκε ότι οι πελάτες τους είναι "νταντέλα". Στα βιβλία των Γερμανών μόνον υπάρχουν τα πλεονάσματα της Γερμανίας. Στα βιβλία των Εβραίων υπάρχουν μόνον τα χρέη της Γερμανίας και κανενός άλλου. Κατάλαβε ο αναγνώστης γιατί η Φράου Μέρκελ απειλεί όλον τον κόσμο; Αν οι Γερμανοί δεν καταφέρουν να φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, τα θεωρητικά τεράστια κέρδη τους όλα αυτά τα χρόνια θα γίνουν αυτόματα κολοσσιαία ζημιά. Αν δεν καταφέρουν να πάρουν τα χρήματα, που "έδιναν" στους λαούς, για να τους έχουν πελάτες, θα τα χρεωθούν όλα οι ίδιοι. Θα είναι οι μόνοι, οι οποίοι θα χρωστούν πραγματικά χρήματα στους τοκογλύφους.
Γι' αυτόν τον λόγο προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τους λαούς, προκειμένου να τους "σφάξουν". Αν δεν τρομοκρατηθούν οι λαοί, δεν μπαίνουν οικειοθελώς στο "σφαγείο". Στο "σφαγείο" του Εβραίου "χασάπη" Στρος Κάν. Στο "σφαγείο" του ΔΝΤ, το οποίο μετατρέπει τα ομολογιακά "μη δάνεια" σε ενυπόθηκα δάνεια. Χωρίς τρομοκρατία δεν δέχονται οι λαοί να μετατρέψουν τα "μη δάνεια" των ομολόγων σε πραγματικά ενυπόθηκα δάνεια. Χωρίς φόβο δεν δέχονται οι λαοί να μετατρέψουν τα ομόλογά τους, τα οποία βρίσκονται υπό γερμανική κατοχή, σε πραγματικά χρέη προς το γερμανικό κράτος. Δεν δέχονται με τη δική τους περιουσία να μετατρέψουν σε πραγματικές αξίες το "κομφετί" των Εβραίων. Δεν δέχονται να ξεπουλήσουν τα ιερά και τα όσιά τους, για να ξεχρεώσουν οι Γερμανοί και να γίνουν πλούσιοι οι γύφτοι Ροκφέλερ και Ρότσιλντ …Να γίνουν πλουσιότερα τα πρώην τρωκτικά της ερήμου και νυν τρωκτικά των αστικών βόθρων.
Μόνον με αυτόν τον τρόπο μπορεί να κλείσει ο κύκλος, τον οποίο ξεκίνησε ο εγκληματίας Γκρίνσπαν στο 1991. Μόνον με αυτόν τον τρόπο θα ολοκληρωθεί η "κατάκτηση" της Ευρώπης, όπως την ονειρεύτηκαν και τη σχεδίασαν οι Εβραίοι και τα "κωλοσφούγκια" τους στις διάφορες Λέσχες Μπίλντεμπεργκ. Αν δεν "κλείσει" ο κύκλος και τα κράτη αρνηθούν να "υποθηκεύσουν" τις περιουσίες τους, όλα αυτά, τα οποία προηγήθηκαν, θα είναι "ως μη γενόμενα". Γιατί; Γιατί, αν οι "φωτοτυπίες" της FED δεν κάνουν τον κύκλο τους, ώστε να γίνουν ΔΕΚΟ, αεροδρόμια, οικόπεδα ή κοιτάσματα στην Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία ή την Ιρλανδία, τζάμπα ταλαιπωρούνταν οι γύφτοι Εβραίοι και ο φασίστας χαφιές τους.
Αν δεν ξεπουλήσουν οι λαοί τις περιουσίες τους, καταρρέει αυτόματα η τραπεζική "μέγγενη", η οποία πνίγει αυτήν τη στιγμή την ανθρωπότητα …Καταρρέει το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα και οι Εβραίοι θα μείνουν με τα χρωματιστά "χαρτάκια" του Γκρίνσπαν στα χέρια. Θα αυτοδιαγράψουν οι λαοί —και άρα και οι Γερμανοί— τα χρέη τους και οι Εβραίοι θα μείνουν με αυτά που είχαν στα χέρια τους, όταν έτρεχαν στην έρημο …Με τους αναπαραγωγικούς αδένες τους και μόνον.
Αυτόν τον ρόλο της Γερμανίας τον έχει αντιληφθεί η Σαλγάδο και τον καταγγέλλει. Έχει αντιληφθεί το παιχνίδι —έστω και καθυστερημένα— και όχι βέβαια επειδή δεν το γνώριζε. Το αντιλήφθηκε, γιατί τώρα το πρόβλημα πλησιάζει την Ισπανία. Για όσο διάστημα το πρόβλημα αυτό αφορούσε μόνον την Ελλάδα η την Πορτογαλία, δεν ήθελε να χαλάσει τις σχέσεις της ούτε με τους Εβραίους τοκογλύφους ούτε με τον κεντροευρωπαίο χαφιέ τους. Τώρα, που το πρόβλημα απειλεί τη χώρα της, το "κατάλαβε" καλύτερα. Τώρα, που η Ισπανία "ξεπουλάει" ό,τι έχει και δεν έχει, για να ξεπληρώσει τους τοκογλύφους, άρχισε να "ξυπνάει" η Σαλγάδο …Η Ισπανία, η οποία έχασε τη θρυλική Iberia και θ' αρχίσει να ξεπουλάει τα αεροδρόμιά της.
Τώρα κατάλαβε η Σαλγάδο ότι υπάρχει προφανής συνεννόηση μεταξύ της Μέρκελ και των τοκογλύφων. Μεταξύ της γερμανίδας χαφιέ και των επωνύμων Εβραίων, οι οποίοι παριστάνουν τις ανώνυμες "αγορές" …Οι "αγορές", που, κάθε φορά που πρέπει να "σφάξουν" ένα θύμα τους, "ανησυχούν" και η Μέρκελ τούς δίνει την κατάλληλη "ανησυχία" στον κατάλληλο "χρόνο". Ας ψάξει να δει κάποιος τις "αντιδράσεις" των "αγορών" κάθε φορά που η Μέρκελ μιλάει σε σχέση με το εκάστοτε νέο θύμα. Κάθε φορά, που εμφανίζεται νέο υποψήφιο θύμα, εμφανίζεται η Μέρκελ να κάνει ένα νέο αντιευρωπαϊκό πολιτικό λάθος.
Άποψή μας είναι ότι δεν θα πάει μακριά αυτή η κατάσταση. Δεν είναι δυνατόν οι λαοί να δεχθούν σαν μη αναστρέψιμη την προβλεπόμενη κατάσταση. Δεν θα μιλήσουμε για την Ελλάδα και τους Έλληνες —εφόσον μας αφορά και μπορεί κάποιος να μας θεωρήσει προκατειλημμένους και άρα μη αξιόπιστους—. Θα μιλήσουμε για τους άλλους λαούς. Είναι δυνατόν οι Ισπανοί να δεχθούν ότι η πατρίδα τους είναι ένα γυμνό "οικόπεδο", στο οποίο οι ίδιοι απλά υπάρχουν σχεδόν σαν "κατοικίδια";
Υπάρχει Ισπανία, χωρίς τα αεροδρόμια ή τα λιμάνια της ν' ανήκουν στον ισπανικό λαό; Υπάρχει Ισπανία, όταν εθνικοί πόροι —όπως είναι τα κρατικά λαχεία, τα διόδια των εθνικών οδών ή τα έσοδα από τα τουριστικά αξιοθέατα—, οι οποίοι είναι απαραίτητοι για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής, ανήκουν σε ιδιώτες και μάλιστα αλλοδαπούς; Υπάρχει Ισπανία, όταν ο Ισπανός εργαζόμενος βρίσκεται στο έλεος της "αγοράς" και του κάθε λεχρίτη τοκογλύφου; Υπάρχει Ισπανία, όταν η υγεία, η μητρότητα ή η παιδεία στηρίζονται στα "ψίχουλα", τα οποία θα περισσέψουν από τους πλούσιους; Γιατί να δέχονται να φορολογούνται; Για να στέκονται απλά σε ένα γυμνό "οικόπεδο", που κάποτε ήταν η πατρίδα τους; Ποια θα ήταν η διαφορά για όλους αυτούς, αν τους κατακτούσε κάποιος ξένος κατακτητής;
Αντιλαμβανόμαστε ότι το πρόβλημα δεν είναι και τόσο απλό. Αυτές οι πονηρές "κατακτήσεις" έχουν νόημα μόνον για όσο διάστημα υπάρχει άγνοια των θυμάτων …Για όσο διάστημα βασιλεύει ο ατομικισμός της Νέας Τάξης και κάποιοι "πονηροί" πείθουν τους λαούς πως τους συμφέρει η "ελευθερία" στην αγορά …Για όσο διάστημα οι λαοί αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους σαν ανταγωνιστές και ελπίζουν ότι η καταστροφή του διπλανού τους μπορεί να είναι κέρδος για τους ίδιους …Για όσο διάστημα το πρόβλημα είναι μακριά από τη δική τους "πόρτα" και αφορά μόνον την "πόρτα" του γείτονα …Του γείτονα, τον οποίο φρόντισαν οι τοκογλύφοι να τον εξευτελίσουν, κατηγορώντας τον στη γειτονιά. Όπως συνέβη κυρίως με τους "κακούς" Έλληνες, που οι τοκογλύφοι και ο χαφιές τους φρόντισαν να τους εξευτελίσουν στα πέρατα της οικουμένης.
Η πολιτική της Νέας Τάξης, για ν' αποφύγει τη μαζική αντίδραση των λαών, δεν είναι καθόλου άγνωστη στους λαούς. Είναι πανομοιότυπη μ' αυτήν που ασκείται εντός των κρατών, προκειμένου οι λακέδες των τοκογλύφων του ΔΝΤ να κόψουν δικαιώματα και προνόμια συγκεκριμένων κοινωνικών εταίρων. Όπως μια κυβέρνηση δωσίλογων τολμά και στρέφεται εναντίον ολόκληρης της κοινωνίας των εργαζομένων, έτσι τολμούν και οι τοκογλύφοι να κάνουν το ίδιο μέσα στην κοινωνία των Εθνών.
Η πρακτική τους είναι απλή. Στηρίζονται στον διχασμό των θυμάτων τους. Στηρίζονται στην αδυναμία τους ν' αντιληφθούν το πρόβλημα και να φερθούν αλληλέγγυα. Στηρίζονται στο ότι μπορούν —μέσω της εσκεμμένης στοχοποίησης— να φέρουν το εκάστοτε θύμα τους απέναντι στο σύνολο. Όπως έφεραν τους φορτηγατζήδες ή τους αγρότες ή τους λιμενεργάτες απέναντι στην κοινωνία. Οι "φορτηγατζήδες" θα γίνουν οι Έλληνες, οι "λιμενεργάτες" θα γίνουν οι Πορτογάλοι και οι "αγρότες" οι Ιρλανδοί. Όλοι υποχρεωμένοι να υποταγούν στις "άνωθεν" εντολές, για να μην ενοχλούν τις ζωές των "άλλων". Οι στοχοποιημένοι υποταγμένοι στις αγορές, για να μην πιεστούν οι υπόλοιποι. Τα θύματα να αφήνονται να λεηλατηθούν, για να μην αυξηθούν τα επιτόκια των υπολοίπων.
Όμως, για να λειτουργήσουν όλα αυτά, απαιτούν την άγνοια των θυμάτων. Από τη στιγμή που οι λαοί αφυπνιστούν και καταλάβουν τι συμβαίνει, είναι αδύνατον να δεχθούν να υποστούν την καταστροφή, εξαιτίας ενός "παιχνιδιού" των τοκογλύφων. Είναι αδύνατον να δεχθούν να χάσουν τις πατρίδες τους, επειδή ο Γκρίνσπαν, ο Ροκφέλερ και ο Ρότσιλντ κατόρθωσαν και τους φόρτωσαν τις πέτσινες "φωτοτυπίες" τους. Όπως τους τις φόρτωσαν, έτσι θα τους τις ξεφορτώσουν. Είναι αδύνατον ολόκληροι λαοί να δέχονται χτυπήματα από ιδιώτες και να μην αντιδρούν. Η δήθεν "αγορά", που είναι δήθεν σκληρή κι αδίστακτη, υπάρχει μόνον στα μυαλά των χαφιέδων, που κυβερνούν την Ευρώπη και στα ΜΜΕ των λακέδων τους, που τρομοκρατούν τους λαούς της. Η δήθεν "σκληρή αγορά" υπάρχει μόνον στα μυαλά των προπαγανδιστών Πρετεντέρηδων, προκειμένου να πληρωθούν οι Μπόμπολες που τους πληρώνουν …Οι τοπικοί δωσίλογοι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ και συνεργάτες της Goldman Sachs.
Δεν υπάρχει ανώνυμη "αγορά". Μόνον καραγκιόζηδες Εβραίοι τοκογλύφοι υπάρχουν και αυτοί έχουν ονόματα και διευθύνσεις. Οι λαοί σ' αυτούς πρέπει ν' αντισταθούν. Να αντισταθούν τα κράτη, τα οποία έχουν ήδη μπει στο "σφαγείο" τους, αλλά κι αυτά που ακολουθούν. Κράτη όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, αλλά και η Ισπανία, το Βέλγιο, η Ιταλία …ακόμα και η Γαλλία. Όλοι αυτοί πρέπει ν' αρνηθούν να πληρώσουν τα ομόλογα των τοκογλύφων. Να αρνηθούν να δανειστούν με πραγματικά ενυπόθηκα δάνεια, προκειμένου να ξεχρεώσουν τα σκουπίδια των ομολόγων.
Οι λαοί πρέπει να διώξουν με τις κλωτσιές τα σκουπίδια του ΔΝΤ. ΚΑΝΕΝΑΣ ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΑ ΕΒΡΑΪΚΑ ΟΜΟΛΟΓΑ. Να βρεθεί η δήθεν "πλεονασματική" Γερμανία με άχρηστα χαρτιά στα χέρια. Να μην μπορεί η ίδια —από αδυναμία— να πληρώσει τα δικά της χρέη και αναγκαστικά να επιστρέψει η ζημιά από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Απλά πράγματα. Η αδυναμία των Αμερικανών πολιτών να πληρώσουν τα χρέη τους στους Εβραίους τοκογλύφους μετέφερε την οικονομική κρίση στην Ευρώπη. Η αδυναμία των Ευρωπαϊκών κρατών να πληρώσουν τα χρέη τους στους ίδιους τοκογλύφους θα στείλει την κρίση πίσω στις ΗΠΑ. Τα άχρηστα "χαρτάκια", που τύπωσε η εβραϊκή συμμορία της FED, να επιστρέψουν στα χέρια αυτών που τα τύπωσαν και να μην γίνουν κεφάλαιο στην Ευρώπη. Να μην γίνουν τα "καθρεπτάκια", τα οποία θα εξασφαλίσουν στους τοκογλύφους Εβραίους τη γη των "Ινδιάνων" της Ευρώπης.
Πιστεύουμε ότι είναι θέμα χρόνου ν' αποκαλυφθεί το παιχνίδι τους. Ένα παιχνίδι όμως, το οποίο δεν είναι ευχάριστο, εφόσον ήταν ήδη τραγικό για πολλούς συνανθρώπους μας. Συνανθρώπους μας, οι οποίοι δεν άντεξαν τις πιέσεις των αθλίων και αρρώστησαν …και κάποιοι από αυτούς πέθαναν. Όμως, όλα αυτά τα θύματα ζητούν δικαίωση. Είναι θύματα εγκληματικών πράξεων και όπου υπάρχουν εγκλήματα υπάρχουν και εγκληματίες. Είναι θύματα εγκληματικών πράξεων, έστω κι αν δεν υπάρχουν προφανή πιστόλια και μαχαίρια. Το αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο και είναι ο θάνατος των θυμάτων.
Απλά πράγματα. Είτε κάποιον τον πυροβολείς και τον σκοτώνεις με πιστόλι είτε τον τρομοκρατείς μέχρι θανάτου για ψεύτικα δάνεια, είσαι το ίδιο εγκληματίας. Είναι θέμα χρόνου να στηθούν διεθνή δικαστήρια για όλους αυτούς τους εγκληματίες. Να δικαστούν για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Να δικαστεί η κεντρική ηγεσία αυτής της εγκληματικής συμμορίας. Η συμμορία των ιδιοκτητών Ρότσιλντ και Ροκφέλερ. Η συμμορία με συντονιστές ανθρώπους όπως ο Γκρίνσπαν, ο Μπενράνκε, ο Τρισέ, ο Κάν, ο Γούλφοβιτς. Η συμμορία, η οποία έχει "δολοφόνους" των λαών, όπως ο Μπάφετ, ο Σόρος ή Μπλάνκφάιν. Η εβραϊκή συμμορία του έθνους, το οποίο "επιτέθηκε" στην παγκόσμια κοινωνία.
Μετά από αυτούς πρέπει να δικαστεί η συμμορία των χαφιέδων τους …Η συμμορία της Γερμανίας …Η συμμορία της χαζής, του σακάτη και της "αδερφής" …Η συμμορία των νεοναζιστών, που "δείχνει" τους λαούς και τους "σφάζει" με τις πλάτες των Εβραίων …Η συμμορία της φράου Μέρκελ, του Σόιμπλε και του Βέστερβέλε …Η αμετανόητη Γερμανία των ναζιστών και όχι βέβαια η Γερμανία του απλού γερμανικού λαού …Η ναζιστική Γερμανία, η οποία εκ του πονηρού και για λόγους προπαγάνδας αυθαίρετα "ταυτίζεται" με το κοινό ευρωπαϊκό μέλλον και το νόμισμα της Ευρώπης …Η Γερμανία, η οποία εκ του πονηρού προσπαθεί να πείσει τα θύματά της ότι προστατεύουν την Ευρώπη και το νόμισμά της, μόνον όταν ξεπληρώνουν τα "πέτσινά" τους χρέη στους Εβραίους. Αυτό είναι λάθος και θ' αποδειχθεί σύντομα. Οι Ευρωπαίοι έχουν λόγο ν' αγωνίζονται για την κοινή Ευρώπη που τους προστατεύει, ενώ για τη Γερμανία —με τη συμπεριφορά της αυτήν— η Ευρώπη είναι ένα "μαγαζί", που απλά της επιτρέπει να "σφάζει" Ευρωπαίους.
Για τους Ευρωπαίους η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ είναι η μόνη λύση, ενώ για τη Γερμανία είναι η καταστροφή. Γι' αυτόν τον λόγο η Γερμανία διαρκώς επικαλείται το άρθρο της Συνθήκης της Λισσαβόνας, το οποίο απαγορεύει την αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών-μελών. Γιατί; Γιατί η αλληλεγγύη μεταξύ των υπερχρεωμένων, λόγω προδοσίας, ευρωπαϊκών κρατών, θα τα στρέψει μαζικά εναντίων των Εβραίων τοκογλύφων. Η αλληλεγγύη τους θα τα προστατεύσει από τις ύπουλες μεθοδεύσεις τους αν αρνηθούν να πληρώσουν και αυτό θα καταστρέψει τους τοκογλύφους. Όμως, η αλληλεγγύη τους θα καταστρέψει και τη Γερμανία. Γιατί; Γιατί θ' αναγκαστεί ν' αποκαλυφθεί. Θ' αναγκαστεί να υπερασπιστεί τους Εβραίους τοκογλύφους και αυτό θα τη φέρει σε σύγκρουση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Θ' αποδειχθεί ότι συμμετέχει στην ευρωπαϊκή ενοποίηση κατ’ εντολή των Εβραίων αφεντικών της και με μόνο στόχο να εκμεταλλευτεί για λογαριασμό τους τούς υπόλοιπους Ευρωπαίους. Αυτός όμως είναι ένας πόλεμος, τον οποίον η Γερμανία τον γνωρίζει πολύ καλά και γνωρίζει ακόμα καλύτερα πως δεν μπορεί να τον κερδίσει.
Αυτή η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των Ευρωπαίων είναι αυτή, που τώρα τρομοκρατεί τη Γερμανία. Γι' αυτόν τον λόγο μεθοδεύει τον διχασμό μεταξύ των Ευρωπαίων. Γι' αυτόν τον λόγο καλλιεργεί τα ρατσιστικά στερεότυπα, τα οποία επί αιώνες δίχαζαν την Ευρώπη. Γι' αυτόν τον λόγο η Μέρκελ επιτίθεται με επιλεκτικό τρόπο στους Ευρωπαίους. Με το "μαστίγιο" και το "καρότο" θα προσπαθήσει να τους διατηρεί διχασμένους, ώστε να μην συνθέσουν ενιαίο "μπλοκ". Θα προσπαθήσει με όλους τους δυνατούς τρόπους να δημιουργήσει τις συνθήκες, ώστε να μην τα "βρουν" μεταξύ τους οι Έλληνες με τους Ιρλανδούς. Με το "μαστίγιο" θα τρομοκρατεί τους Έλληνες και με "καρότο" ειδικών παροχών θα προσπαθήσει να κρατήσει την Ιρλανδία στους "κόλπους" της.
Γι' αυτόν τον λόγο βλέπουμε τα παράδοξα της κατάστασης. Βλέπουμε διαφορετικές συμπεριφορές σε ίδιες καταστάσεις. Οι Έλληνες είναι πολύ "κακοί", ενώ οι Ιρλανδοί "όχι τόσο". Οι Έλληνες χρεοκόπησαν επειδή είναι "άχρηστοι" και "τεμπέληδες", ενώ οι Ιρλανδοί χρεοκόπησαν επειδή "δεν μπόρεσαν" ν' αντισταθούν στην παγκόσμια οικονομική κρίση. Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για εκ του πονηρού πρακτικές. Για όσο διάστημα η διχαστική και αντιευρωπαίκή Γερμανία θα εμφανίζεται σαν η υπέρμαχος και η προστάτης της ενιαίας Ευρώπης, θα υπάρχει πρόβλημα. Για όσο διάστημα δεν κατανοούν οι λαοί ότι η Ευρώπη ανήκει στους Ευρωπαίους και όχι στη Γερμανία, θα συνεχιστούν τα παιχνίδια των τοκογλύφων.
Μέσα σ' αυτήν την ενιαία Ευρώπη —η οποία, αν φερθεί αλληλέγγυα, μπορεί όχι απλά ν' αντισταθεί, αλλά να καταστρέψει τους τοκογλύφους— θα πρέπει να "τιμωρηθεί" η Γερμανία. Θα πρέπει να τιμωρηθεί ο χαφιές των Εβραίων τοκογλύφων. Ο μόνιμος χαφιές τους, εφόσον επανέλαβε τον εαυτό της με τη σημερινή της συμπεριφορά. Επανέλαβε τον ναζιστικό εαυτό της. Επανέλαβε τον χιτλερικό εαυτό της …Η Γερμανία, που όλοι νόμιζαν ότι ήθελε να γίνει επιτέλους ευρωπαϊκή, ενώ αυτή σχεδίαζε να γερμανοποιήσει την Ευρώπη …Η Γερμανία, η οποία δήθεν απειλεί ότι θα "γυρίσει" στο Μάρκο, ενώ είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που έχει κέρδος από το Ευρώ …Η χώρα, η οποία στην κυριολεξία ρήμαξε όλες τις άλλες εξαιτίας του Ευρώ. Αυτή η Γερμανία πρέπει να τιμωρηθεί, εφόσον αποδεικνύεται αμετανόητη.
Εφόσον λοιπόν κάθε φορά που η Γερμανία έχει "χέρια", είτε "σφάζει" είτε "δείχνει" θύματα, δεν δικαιούται "χέρια". Δεν συμφέρει τον λαό της να έχει "χέρια", γιατί πάντα χάνει τις μάχες της απέναντι στο σύνολο. Γι' αυτόν τον λόγο θεωρούμε ότι μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει να διαλύσει η ενιαία Γερμανία. Να εισαχθεί εκ νέου ως Βαυαρία, ως Έσση ή ως Πρωσία ή διαφορετικά να αποβληθεί πλήρως. Δεν είναι δυνατόν, κάθε φορά που την εμπιστεύεται η Ευρώπη, να κινδυνεύει από αυτήν. Δεν είναι δυνατόν, κάθε φορά που η Γερμανία "σηκώνεται", να "γονατίζει" όλη η υπόλοιπη Ευρώπη. Δεν είναι δυνατόν στη μία φορά, που, ως Ευρωπαίοι, συμφωνήσαμε να μαζευτούμε όλοι μαζί στην ίδια "αυλή", να εμφανίζεται η Γερμανία "οπλισμένη" και έτοιμη για "κυνήγι". Οι σύγχρονοι Ναζί, που την κυβερνούν, θα πρέπει να ξανακαθίσουν στα ίδια εδώλια, για να τιμωρηθούν για τους ίδιους λόγους με τους προκατόχους τους.
Από εκεί και πέρα ο κάθε λαός να δικάσει τους δικούς του δοσίλογους. Να δικάσει αυτούς, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για τη σημερινή απώλεια των πατρίδων τους. Να δικάσει τους προδότες, οι οποίοι παρέδωσαν τα κράτη στους κατακτητές. Να συμβεί αυτό, το οποίο συμβαίνει μετά από κάθε πόλεμο. Όπως συνέβη και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Να δικάσει το κάθε κράτος τους συνεργάτες τους. Να δικάσει τις κυβερνήσεις των νέων "Βισί". Τις κυβερνήσεις των νεοδοσίλογων κυβερνητών και των "κουκουλοφόρων" τραπεζιτών τους …Τις κυβερνήσεις των Κουίσλιγκ. Απλά πράγματα.
Η Ελλάδα δεν έφτασε στο χείλος της καταστροφής εξαιτίας του λαού της. Ενός λαού νοικοκύρη, εφόσον, στο επίπεδο που κρίνεται ο λαός —και είναι το ιδιωτικό χρέος—, είναι από τους καλύτερους και πιο συνετούς λαούς στον κόσμο. Ένας τέτοιος λαός οικονόμος είναι αδιανόητο ν' απειλείται να χάσει την πατρίδα του, λόγω της σπατάλης του κράτους. Ένας τέτοιος λαός έχει σπάταλο κράτος μόνον εξαιτίας της προδοσίας αυτών που τον κυβερνούν …Των παχύσαρκων κτηνών, που επιμένουν να ισχυρίζονται ότι "μαζί τα φάγαμε". Να δικαστούν όλοι πρωθυπουργοί της χώρας από το 1991 και μετά, που ξέσπασε η παγκόσμια εβραιογερμανική "επίθεση". Να δούμε ποιοι δανείζονταν, με ποιο σκεπτικό και αν αυτός ο δανεισμός τούς απέφερε προσωπικά κέρδη …Να δούμε ποιοι έφερναν στην Ελλάδα τους "μάγειρες" της Goldman Sachs, για να μεγιστοποιήσουν αυτούς τους δανεισμούς …Να δούμε τον λόγο που κάποιοι από αυτούς τούς συναντούσαν στα ξενοδοχεία των βορείων προαστίων.
Πρέπει να γίνουν δίκες, για να τιμωρηθούν οι προδότες, αλλά και να μάθουμε ως λαός τι ακριβώς συνέβη. Είναι απαραίτητο να μάθουμε, ώστε να μην υπάρχει πιθανότητα να επαναληφθούν τέτοια θλιβερά πράγματα. Να μάθουμε, για να μην την "ξαναπατήσουμε" ως λαός στο μέλλον …Να μάθουμε πώς, από ποιους και γιατί δανείζονταν ο Μητσοτάκης, ο Σημίτης ή ο Καραμανλής. Να δούμε πώς αυτά τα τζογαδόρικα "μη δάνεια" ανέλαβε ο προδότης Γιωργάκης να τα κάνει πραγματικά ενυπόθηκα "δάνεια". Μετά θα καταλάβουμε τον λόγο που "βραβεύονται" οι διάφοροι Παπανδρέου της Ευρώπης από τις οργανώσεις της "Γκεστάπο".
Μόνον τότε θα καταλάβουμε πώς κοινά κουτορνίθια, όπως ο χασικλής ΓΑΠ, μπαίνουν στις λίστες των κορυφαίων "στοχαστών" του Πλανήτη …Το καλύτερο ανέκδοτο του αιώνα …Ο γιος της Μαργαρίτας "στοχαστής". Ο …"αφήστε μας ήσυχοι τοκογλύφοι" …διανοούμενος. Ο άνθρωπος, που, αν δεν ήταν εκλεκτός των Εβραίων, θα μπορούσε να μελετηθεί ακόμα και ως ο "χαμένος κρίκος" της ανθρώπινης εξέλιξης …Το ενδιάμεσο είδος, το οποίο "έτρεχε" πολύ, αλλά σκεφτόταν λίγο …Το είδος που πρόλαβε να "σηκωθεί", αλλά όχι να "σκεφτεί" …Ο ΗΟΜΟ VLAKENTIOUS ME TO KOLLAN …Ο "ήρωας", ο οποίος πρώτα δήλωσε ότι θα ξεπληρώσει μέχρι δραχμής τους τοκογλύφους και κατόπιν παρίστανε στη Μέρκελ τον "αντιστασιακό", ρωτώντας την αν μοιάζει με "γουρούνι". Όχι Giorgo, δεν μοιάζεις με "pig”. Τα γουρούνια είναι όμορφα ζώα και δεν φοράνε κολλάν. Με μαλάκα μοιάζεις, που, για να πλουτίσουν τα συγγενικά του άεργα κοπρόσκυλα, πρόδωσε τη χώρα του.
Από εκεί και πέρα πρέπει να δικαστεί όλο το "κύκλωμα" των δοσίλογων. Οι κεντρικοί Τραπεζίτες κάθε χώρας, οι οποίοι πρόδωσαν την εμπιστοσύνη των λαών-εργοδοτών τους και επέτρεψαν τη μετατροπή των κρατών τους σε εύκολη "λεία" των ιμπεριαλιστών τοκογλύφων. Ο Παπαδήμας, ο οποίος σήμερα έχει το θράσος να παριστάνει τον "αρωγό" της Ελλάδας, δεν ήταν ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας την εποχή που η Goldman Sachs "μαγείρευε" τα δημοσιονομικά στοιχεία, προκειμένου η Ελλάδα να συνεχίσει τον αυτοκτονικό δανεισμό; Ο Προβόπουλος δεν ήταν αυτός, ο οποίος μετέτρεψε την "αυτοκτονική" προσπάθεια του Παπαδήμα σε "θάνατο"; Αυτός δεν ήταν που μας οδήγησε στην "ασφυξία", προκειμένου να μην αντισταθούμε στη "σφαγή"; Αυτός δεν ήταν που επέτρεψε την εκδήλωση της δανειακής κρίσης της χώρας, προκειμένου ο αυτοκτονικός δανεισμός να μας οδηγήσει στο "σφαγείο" του ΔΝΤ;
Αυτοί οι δύο πολυέξοδοι προδότες μαζί με τον ενδιάμεσο "χλιδάτο" Γκαργκάνα δεν πρέπει να δικαστούν; Ο φτωχομπινές ο Γκαργκάνας, ο οποίος μας "φόρτωνε" με τα πιο απίθανα έξοδα και στο τέλος μας είπε ότι δεν θα πρέπει να ζούμε πάνω από το "μέτρο" μας; Τα ίδια πράγματα, τα οποία μας είπαν μερικά χρόνια μετά τα "αφεντικά" του. Αυτοί όλοι δεν πρέπει να δικαστούν ως συνεργάτες των σύγχρονων Ναζί; Των Ναζι-μενς συγκεκριμένα; Χωρίς αυτούς μπορούσαμε να φτάσουμε στη σημερινή αθλιότητα; Χωρίς αυτούς θα υπήρχαν τα μπατίρια, τα οποία με χρήματα του λαού μετεξελίχθηκαν σε ιδιώτες τραπεζίτες;
Κοντά δηλαδή σ' αυτούς θα πρέπει να διερευνηθεί και ο ρόλος των ιδιωτικών τραπεζών και των τραπεζιτών τους. Αυτοί δεν είναι, που κατέστρεψαν την ελληνική οικονομία; Αυτοί δεν είναι, που έφεραν τις "φωτοτυπίες" του Γκρίνσπαν και του Τρισέ στην πατρίδα μας; Αυτοί δεν είναι, που δημιούργησαν τα "χρέη" στη χώρα; Αυτοί δεν είναι, που δημιούργησαν όλες τις "φούσκες", οι οποίες κατέστρεψαν τον ελληνικό λαό; Αυτοί δεν είναι, που κατέστρεψαν τον κόσμο στο χρηματιστήριο; Αυτοί δεν είναι, που έφαγαν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων; Αυτοί δεν είναι, που κατέστρεψαν την ελληνική παραγωγή; Αυτοί δεν είναι, που χρηματοδοτούσαν τον δικομματισμό, για να δανείζεται ασύστολα; Αυτοί δεν είναι, που δημιούργησαν τους "διαπλεκόμενους" Μπόμπολες, οι οποίοι λεηλάτησαν τους κρατικούς πόρους; Αυτοί δεν είναι, που πλήρωναν τις διεφθαρμένες κυβερνήσεις, για ν' αναπτύσσουν φαραωνικού τύπου έργα και άρα να ξοδεύουν χρήματα του ελληνικού λαού, που κατέληγαν στις τσέπες τους;
Όμως, τα εγκλήματά τους δεν είναι μόνον εθνικά. Είναι και κοινωνικά. Αυτοί, προκειμένου ν' αποφύγουν τις λαϊκές αντιδράσεις, δεν ήταν αυτοί, οι οποίοι χρηματοδότησαν τον εκμαυλισμό των Ελλήνων; Αυτοί δεν είναι, που χρηματοδότησαν τον κάθε εθνικό εργολάβο να γίνει εθνικός καναλάρχης και το αντίστροφο; Αυτοί δεν είναι, που χρηματοδότησαν την κάθε πόρνη, για να γίνει "παράδειγμα" της Νέας Εποχής; Αυτοί δεν είναι, που χρηματοδότησαν τον κάθε κοπρίτη, για να παριστάνει τον "πετυχημένο"; Αυτοί δεν είναι, που έβαλαν "λουκέτο" σε όλα τα εργοστάσια της χώρας, για να δουλέψουν οι "αντιπροσωπίες" τους; Αυτοί δεν είναι, που απαξίωσαν την έννοια της εργασίας στην Ελλάδα; Αυτοί δεν είναι, που "έπεισαν" τον κόσμο να δίνει "αυξήσεις" στον εαυτό του μέσω δανείων; Αυτοί δεν είναι, που πληρώνουν τους Megaλους δημοσιογράφους, για να τρομοκρατούν τον κόσμο, προκειμένου αυτός να μην αντισταθεί στο σφαγείου του ΔΝΤ; Δικοί τους υπάλληλοι δεν ήταν οι συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ, οι οποίοι παγίδευσαν τον κόσμο στην αδράνεια; Αυτοί, —ακόμα και σήμερα— δεν είναι, που λεηλατούν την κοινωνία, για να σώσουν τις επιχειρήσεις τους; Πενήντα δις μας κόστισε η "επιτυχία" τους, προκειμένου να συνεχιστεί.
Αράπογλου, Σάλλας, Νανόπουλος, Κωστόπουλος και τα άλλα τα "παιδιά", ας είναι σίγουροι ότι θα δικαστούν σε πραγματικά δικαστήρια πολύ σύντομα. Στη συνείδηση του κόσμου έχουν ήδη δικαστεί και έχουν καταδικαστεί. Ο κόσμος δεν είναι κουτός, όπως νομίζουν. Γνωρίζει τον ρόλο τους και έχει ήδη καταλάβει το τι έχει συμβεί. Ας γνωρίζουν από τώρα ότι το μέλλον τους δεν θα είναι και τόσο φωτεινό. Κλαίγοντας θα φύγουν από αυτόν τον Πλανήτη, γιατί ήταν μεγάλα τα εγκλήματά τους. Όποιος προκαλεί τέτοιες πληγές σε έναν ολόκληρο λαό, είναι αδύνατον να φύγει εν ειρήνη. Εδώ θα είμαστε και είναι βέβαιο ότι θα δικαιωθούμε. Δεν είμαστε προφήτες. Απλά "βλέπουμε" τι θα συμβεί, γιατί γνωρίζουμε πού βρίσκεται το "τέλος" του δρόμου. Λίγα "μέτρα" έμειναν...
Παναγιώτης Τραϊανού
http://eamb-ydrohoos.blogspot.com