Είμαστε όλοι ηγέτες...

Πολλοί άνθρωποι στα σεμινάρια ρωτούν «τι μπορώ να κάνω, θέλω αυτό το μήνυμα να το πάρει όλος ο κόσμος, τι μπορώ να κάνω γι αυτό;» Τους απαντώ «το πρώτο πράγμα είναι να σηκωθείτε να σας δουν όλοι». Δημιουργεί έκπληξη το πόσο συχνά πολλοί δεν το κάνουν αυτό, δεν τολμούν να σηκωθούν για να δηλώσουν την πρόθεσή τους μπροστά στους άλλους, ούτε καν να χρησιμοποιήσουν το μικρόφωνο.
Το μυστικό: 90% της ζωής έχει σχέση με το να παρουσιάζεσαι και να δηλώνεις την πρόθεσή σου. Να κάνεις ένα βήμα μπροστά, να βγαίνεις απ’ την γραμμή και να μιλάς. Είναι τόσο απλό.
«Τι γίνεται με τους ντροπαλούς;» θα μπορούσαν κάποιοι να ρωτήσουν. «Δεν είναι όλοι γεννημένοι ηγέτες. Μερικοί νιώθουν πιο άνετα να εργάζονται στο παρασκήνιο. Αυτό δεν τους κάνει άχρηστους». Φυσικά και συμφωνώ. Δεν είναι όλοι Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ή Γκάντι, στην πραγματικότητα πολύ λίγοι είναι. Τουλάχιστον όμως μπορούν να παρουσιαστούν και να πουν «είμαι μέσα, μπορείτε να υπολογίζετε και μένα», ιδιαίτερα σε έναν υποστηρικτικό χώρο.
Στην πραγματικότητα λέω στους ανθρώπους ότι είμαστε όλοι ηγέτες. Απλά η ηγεσία μπορεί να πάρει διάφορες μορφές.
Είναι αυτός, που προετοιμάζει τα υλικά, απαντά στην αλληλογραφία, δέχεται τα τηλέφωνα και συνεισφέρει σε ενέργεια και χρόνο, λιγώτερο ηγέτης από έναν που μιλά στο κοινό και το καλεί σε δράση; Όχι. Είμαστε όλοι ηγέτες, απλά μερικοί κάνουν διαφορετικά πράγματα και εξειδικεύονται σε διαφορετικές περιοχές από άλλους.
Όμως πρέπει να είμαστε τουλάχιστον πρόθυμοι να σηκωθούμε, να μετρηθούμε και να πούμε τι έχουμε στο μυαλό μας, ώστε να σπάσει ο πάγος και να αρχίσει η ενέργεια να κινείται γύρω από μια συγκεκριμένη ιδέα.
Εάν το 90% της ζωής έχει σχέση με το να παρουσιάζεσαι και να ανακοινώνεις την πρόθεσή σου, με τι έχει σχέση το τελευταίο 10%; Με το να παίρνεις ρίσκο. Να νιώθεις λίγο άβολα. Να είσαι πρόθυμος να κάνεις λάθη ή να «αποτύχεις». Είναι το να ξέρεις ότι η «αποτυχία» δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, ότι είναι μια ψευδαίσθηση.
Μέρος της Αλλαγής
Neale Donald Walsch