Η μεγαλύτερη σκλαβιά, αυτή της ψυχής...

Ερώτηση:

Είναι εφικτό να αναζητά κανείς το μονοπάτι της αλήθειας και ταυτόχρονα να αγωνίζεται για να ελευθερώσει τη χώρα του από την τυραννία;

Oσσο:

Δεν υπάρχει καμιά διαμάχη ανάμεσα στην αναζήτησή σου για την αλήθεια και την πνευματική ελευθερία και στον αγώνα σου εναντίον της πολιτικής τυραννίας – αν και τα ζητήματα γίνονται λίγο πιο πολύπλοκα.
Η προτεραιότητα θα πρέπει να είναι η επίτευξη της δικής σου πνευματικής ελευθερίας, επειδή οι πολιτικές τυραννίες έρχονται και φεύγουν. Καμιά τυραννία δεν έχει διαρκέσει για πάντα. Και δεν μπορείς να είσαι απόλυτα σίγουρος για το ότι η μία πολιτική τυραννία από την οποία θα έχεις απαλλαγεί, δεν θα αντικατασταθεί από μια άλλη.
Μην τρέφεις υπερβολικές ελπίδες σε ένα όμορφο μέλλον. Η ιστορία μας διδάσκει κάτι άλλο. Οι άνθρωποι θα παραμείνουν στην ίδια άσχημη κατάσταση. Θα υπομένουν τους ίδιους τρόμους και κάτω από ένα καινούργιο καθεστώς. Μόνο οι σφαγείς έχουν αλλάξει.
Ασφαλώς και δεν εναντιώνομαι στο να αγωνίζεσαι για την ελευθερία του έθνους σου, μην το κάνεις όμως αυτό προτεραιότητα. Η προτεραιότητα σου θα πρέπει να είναι η πνευματική σου ελευθερία, την οποία δεν μπορεί να σου την πάρει κανένας. Αν καταφέρνεις να πολεμάς ταυτόχρονα και την τυραννία, τότε το υποστηρίζω απόλυτα. Αυτό όμως δεν είναι εύκολο. Για την ακρίβεια είναι πάρα πολύ δύσκολο. Την στιγμή που αρχίζεις να πολεμάς εναντίον κυβερνήσεων, μπλέκεσαι τόσο πολύ, που ξεχνάς τελείως τον εαυτό σου.
Είναι άσχημο να παραμένεις κάτω από οποιουδήποτε είδους σκλαβιά. Η μεγαλύτερη σκλαβιά όμως είναι της ψυχής σου. Ελευθέρωσε την ψυχή σου από το παρελθόν – ελευθέρωσέ την από τις καταβολές και τους προγραμματισμούς με τους οποίους ανατράφηκες. Η αναζήτησή σου για την αλήθεια θα πρέπει να παραμένει η βασική και υπέρτατη φροντίδα σου. Αν σου έχει απομείνει ενέργεια, μπορείς να πολεμάς και πολιτικές τυραννίες. Να ξέρεις όμως ότι πρόκειται να απογοητευτείς. Στη διάρκεια των αιώνων, όλοι όσοι είχαν την ιδέα ότι «θα ελευθερωθούμε», απογοητεύτηκαν.

Η δική μου ελπίδα δεν είναι πια στις υποσχέσεις των επαναστατών.
Η δική μου ελπίδα είναι στη γέννηση του ρέμπελου, του ανθρώπου που είναι ανυπόταχτος, αδάμαστος.
Και για να μπορέσει να γεννηθεί ο ρέμπελος, η βασική αναγκαιότητα, η ουσιαστική μεταμόρφωση είναι η ελευθερία της ατομικότητάς σου από το παρελθόν σου, από τις καταβολές και τους προγραμματισμούς με τους οποίους ανατράφηκες. Ο διαλογισμός θα βοηθήσει στο να σε κάνει άτομο. Και μόνο μια κοινότητα ατόμων που είναι πνευματικά ελεύθερη, που έχει σπάσει όλες τις γέφυρες που πηγαίνουν πίσω στο παρελθόν, θα έχει τα μάτια που εστιάζουν στα πιο μακρινά αστέρια.
Όλοι τους θα είναι κατά κάποιο τρόπο ποιητές, ονειροπόλοι, μύστες και διαλογιστές. Και αν δεν γεμίσουμε τον κόσμο με τέτοιους ανθρώπους, ο κόσμος απλώς θα αντικαθιστά τη μια τυραννία με κάποια άλλη κι αυτό θα είναι απολύτως μάταιο.
Εσύ είσαι η προτεραιότητα. Πήγαινε στις ρίζες σου, βρες τον εαυτό σου, γίνε ρέμπελος κι άφησε κι άλλους ανθρώπους να γίνουν ρέμπελοι. Κι αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο μπορείς να βοηθήσεις την ανθρωπότητα να δημιουργήσει ένα χρυσό μέλλον.
http://ianisdo-anando2.blogspot.com

Η ανθρωπιά των ανθρώπων και ο κρίσιμος ρόλος του μέντορα - δάσκαλου

Πριν εξετάσουμε καν το αφαιρετικό σύστημα της ανθρωπότητας πρέπει να ερευνήσουμε την έννοια της ανθρωπιάς των ανθρώπων. Και πριν ακόμα, το υπόβαθρό της, τη μνήμη. Η μνήμη μπορεί, όπως το εξηγήσαμε σ’ ένα προηγούμενο άρθρο, να ερμηνευτεί ως ένα κομμάτι της ανθρωπότητας μέσα στη νοημοσύνη του ανθρώπου. Δεν συνεπάγεται όμως άμεσα η ανθρωπιά. Στην πραγματικότητα ακόμα και αν η μνήμη και η νοημοσύνη έχουν ενεργοποιηθεί εκ γενετής, αυτό δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος είναι ήδη άνθρωπος με τη γενική έννοια. Ο άνθρωπος γίνεται άνθρωπος μέσω της σκέψης και της συνείδησης που αποκτά μέσω της. Ενώ η ανθρωπιά εμφανίζεται μετά από αυτήν την επεξεργασία αλλά και τη συνάντηση με άλλους ανθρώπους και όχι απλά άτομα. Με άλλα λόγια δεν είναι η κοινωνικοποίηση που βοηθά αυτό το επίτευγμα μα το αφαιρετικό ζευγάρι δάσκαλος-μαθητής με τη γενικευμένη του έννοια. Η ανθρωπιά δεν είναι αυτονόητη διότι είναι πιο εξελιγμένη έννοια από τη συμπόνια και κάνει χρήση της ετυμολογικής έννοιας της εμπάθειας.
Πιο συγκεκριμένα η ανθρωπιά είναι η ελάχιστη σχέση μεταξύ δύο ατόμων όπου η ανθρωπότητα δεν βρίσκεται σε εκφυλισμένη περίπτωση. Εμπεριέχει διαχρονικά στοιχεία που λειτουργούν ως νοητικά σχήματα μιας ανοιχτής δομής που ενεργοποιείται με τη δικτύωση του δασκάλου, ο οποίος επιτρέπει την ύπαρξη της συνεκτικότητας του ανθρώπου με την ανθρωπότητα. Διότι όπως ειπώθηκε και προηγουμένως, ο άνθρωπος δεν ανήκει εκ φύσης σε αυτήν τη δομή. Και το άτομο μπορεί να παραμείνει άτομο αν δεν υπάρξει αυτή η πρόσβαση στην ανθρωπότητα. Εξ αιτίας της κοινωνικοποίησης, το άτομο δεν αντιλαμβάνεται ούτε την ύπαρξη της ανθρωπότητας ούτε την ανάγκη της ανθρωπιάς. Όλα είναι εξασφαλισμένα από ένα σύστημα που μαζικοποιεί τα άτομα, συνεπώς δεν υπάρχει ούτε ουσιαστική αλληλεπίδραση ούτε συνανθρωπιά. Διότι ο καθένας νιώθει την εξάρτησή του από το σύστημα και δεν δημιουργεί ανθρώπινες σχέσεις. Δεν υπάρχει αξία, μόνο αρχές του συστήματος. Και μέσα σε αυτό το πλαίσιο δεν μπορεί ν’ αναπτυχθεί η ανθρωπιά γιατί κανείς δεν θεωρεί ότι είναι χρήσιμη και όντως δεν είναι γι’ αυτόν τον ανταγωνισμό που δεν ασχολείται με ανθρώπους αλλά με ανώνυμα άτομα. Η σπανιότητα της ανθρωπιάς ερμηνεύεται από την κοινωνική μάζα ως μια περιθωριακή οντότητα που μπορεί ο καθένας να παραμερίσει δίχως καμιά επίπτωση. Η μόνη κοινωνική αξία είναι η αξιολόγηση και όχι η αξιολογία. Έτσι η ανθρωπιά παραμένει ένα δυσνόητο πράγμα που δεν ελκύει. Έχει αξία μόνο και μόνο για τους ανθρώπους που είναι και αυτοί σπάνιοι. Είναι η ατομική υλοποίηση της ενεργητικής έννοιας της ανθρωπότητας ενώ η μνήμη είναι η παθητική της έννοια. Με αυτές τις δύο έννοιες η νοητική οντότητα γίνεται άνθρωπος. Και η ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας είναι η επινόηση του αλτρουϊσμού με όλη του τη σημασία. Έτσι κατανοούμε τώρα πόσο σπουδαίος είναι ο ρόλος του δασκάλου για τον μαθητή άνθρωπο. Μέσω της μάθησης και ειδικά της μάθησης της μάθησης που είναι πιο πολύπλοκη, ο μέντορας ενισχύει τη συνείδηση του Τηλέμαχου και του δίνει τη δυνατότητα όχι μόνο να εκφραστεί αλλά και να παράγει ένα έργο προς όφελος των άλλων. Υπάρχουμε ουσιαστικά μόνο μέσα από τους άλλους και αυτό εξηγεί και το βάθος της ανθρωπιάς αλλά και την εμβέλειά της. Γι’ αυτόν τον λόγο η ανθρωπιά είναι μια δια βίου μάθηση.
http://www.edugate.gr

Οι σχέσεις μεταξύ γονιών και παιδιών δε διορθώνονται με το ξύλο αλλά με το διάλογο, το σεβασμό και την επικοινωνία

Πέντε ερωτήσεις για τη σωματική τιμωρία
Από τη Συμβουλευτική Επιτροπή για την Πρόληψη
και Καταπολέμηση της Βίας στην Οικογένεια
1. Γιατί είναι λάθος να χτυπάμε τα παιδιά; Καλύτερο θα ήταν να ρωτούσε κανείς σε τι ωφελεί να χτυπά κάποιος το παιδί του. Είναι γενικά παραδεκτό ότι είναι ηθικά λανθασμένο να λύνει κάποιος τις διαφορές του χρησιμοποιώντας βία. Δεν πρέπει να ξεχνούμε πως τα παιδιά είναι και αυτά άνθρωποι. Γιατί αυτά, από όλους τους ανθρώπους, να μην τυχαίνουν ίσης προστασίας απέναντι σε όλες τις μορφές βίας, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη ότι σωματικά είναι και τα πιο ευάλωτα;
Η σωματική βία δεν είναι μόνο ηθικά απαράδεκτη, αλλά και μη αποτελεσματική. Ένα χαστούκι μπορεί αφενός να σταματήσει ένα παιδί τη δεδομένη στιγμή, αφετέρου όμως δε θα το αποτρέψει από το να επαναλάβει την ίδια «αταξία» αργότερα, εφόσον η βία δεν το κάνει να συνειδητοποιήσει το λάθος του. Έρευνες έχουν δείξει ότι παιδιά που οι γονείς τους τα χαστούκιζαν επανειλημμένα για να τα τιμωρήσουν, ένιωθαν τόσο πληγωμένα και αδικημένα που ξεχνούσαν το λόγο για τον οποίον είχαν τιμωρηθεί. 2. Η καθημερινή σωματική τιμωρία και η σωματική κακοποίηση ενός παιδιού δεν είναι δύο διαφορετικά πράγματα; Εάν μελετήσει κανείς σοβαρές υποθέσεις σωματικής κακοποίησης παιδιών, θα διαπιστώσει ότι οι περισσότερες ξεκινούν από ένα απλό χαστούκι, ενώ στη συνέχεια καταλήγουν σε τραγωδίες. Η παρούσα κοινωνική αποδοχή της σωματικής τιμωρίας δημιουργεί σαφέστατα μια επικίνδυνη σύγχυση. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι περισσότεροι γονείς που χτυπούν τα παιδιά τους έχουν δεχτεί και οι ίδιοι σωματική κακοποίηση στην παιδική τους ηλικία. Ακόμη και το πιο αθώο χτύπημα, όπως είναι ένα χαστούκι στο πρόσωπο ή ένα δυνατό τράβηγμα του αφτιού, μπορούν να οδηγήσουν σε ένα πιο σοβαρό τραυματισμό του παιδιού. Για το λόγο αυτό κάθε μορφή βίας πρέπει να αποφεύγεται, όσο «αθώα» κι αν φαίνεται. 3. Δεν είναι σχεδόν όλοι οι γονείς που κάποιες φορές ξεφεύγουν από τον έλεγχο και χτυπούν τα παιδιά τους; Η απάντηση είναι ναι. Μήπως όμως όλοι οι ενήλικοι χάνουν κάποια στιγμή τον έλεγχο και χτυπούν κάποιον άλλον ενήλικο (συνάδελφο ή φίλο); Όχι, διότι ακριβώς το να χτυπάς έναν ενήλικο ή ένα ζώο υπερβαίνει τα αποδεκτά κοινωνικά όρια. Εάν το να χτυπά κανείς τα παιδιά του ήταν το ίδιο κοινωνικά απαράδεκτο, τότε κανένας γονιός δε θα προέβαινε στην πράξη αυτή. Επιπλέον, ακόμη και οι γονείς που συνηθίζουν κάτι τέτοιο θα σταματούσαν. Μια τέτοια στάση είναι αρκετή για να αλλάξει τις κοινωνικές αντιλήψεις και να εξισώσει το σεβασμό που επιδεικνύουμε απέναντι στα παιδιά με το σεβασμό που επιδεικνύουμε απέναντι στους ενηλίκους. 4. Μετρά ένα χαστούκι, όσο «αθώο» κι αν είναι; Ναι, μετρά. Πολλοί γονείς χτυπούν τα παιδιά τους, αλλά πολύ περισσότεροι είναι εκείνοι που ξεφεύγουν από τον έλεγχο. Κι αυτό, επειδή το ξύλο βοηθά μόνο το γονιό να ανακουφίζεται από τα αρνητικά συναισθήματα που τον διακατέχουν. Εάν επιτρέπεις στον εαυτό σου να χτυπάει ένα τετράχρονο παιδί επειδή «παίζει» με την τηλεόραση, τότε ποια επιλογή έχεις την δεύτερη φορά που θα επαναλάβει το ίδιο από το να το χτυπήσεις ακόμη πιο δυνατά; Το ξύλο δεν αποτελεί λύση. Οι σχέσεις μεταξύ γονιών και παιδιών δε διορθώνονται με το ξύλο αλλά με το διάλογο, το σεβασμό και την επικοινωνία. Το ξύλο απλώς αναγκάζει το παιδί να συμμορφωθεί προσωρινά με τους κανονισμούς που θέτει ο γονιός, χωρίς ωστόσο να μαθαίνει σωστούς τρόπους συμπεριφοράς. 5. Τα παιδιά όμως χρειάζονται πειθαρχία. Τι μπορεί να αντικαταστήσει τη σωματική τιμωρία; Κανείς δε διαφωνεί ότι πρέπει να επιβάλλεται ένα είδος πειθαρχίας και να τίθενται όρια στα παιδιά. Εντούτοις, είναι σημαντικός ο τρόπος με τον οποίο εφαρμόζονται τα πιο πάνω. Οι πιο συχνές αντιδράσεις ενός γονιού σε μια αταξία είναι: αποδοκιμασία, εκνευρισμός, φωνές, θυμός, απαγόρευση τηλεόρασης και παιχνιδιού, κλείσιμο στο δωμάτιο χωρίς φαγητό, περιορισμός στο σπίτι κτλ. Όλα τα πιο πάνω πρέπει να αποφεύγονται, διότι δεν οδηγούν σε επιθυμητά αποτελέσματα. Απεναντίας, η επιβράβευση αποφέρει πολύ καλύτερα αποτελέσματα τόσο στα παιδιά όσο και στους ενήλικες. Υπάρχουν ήδη αρκετοί γονείς που είναι σε θέση να πειθαρχούν τα παιδιά τους, χωρίς να τα χτυπούν. Το να μη χτυπάς ένα παιδί δεν σημαίνει ότι το κακομαθαίνεις…
Το κείμενο προέρχεται από έκδοση της Επιτροπής με τίτλο «Ιστοριούλες για γονείς»
Από sxoleio98
www.hamomilaki.gr

Η μνήμη μπορεί να είναι δυνάστης όταν τη χρησιμοποιεί το Εγώ...

η ιστορία της Μαρίας... από την ίδια:
Μόλις χθες πέσανε στα χέρια μου κάποιες παλιές κιτρινισμένες πολυκαιρισμένες φωτογραφίες από τα πρώτα παιδικά μου χρόνια… ξέρετε από αυτές που όταν τις βλέπουμε, είτε χαμογελάμε με νοσταλγία, είτε αισθανόμαστε άβολα για την εικόνα μας, γι΄ αυτό που ήμασταν ως παιδιά. Έμεινα έκθαμβη να κοιτάζω με δέος το χαριτωμένο μελαχρινό κοριτσάκι της φωτογραφίας. Αυτή τη φορά η αίσθηση ήταν εντελώς διαφορετική. Ήταν σαν να έβλεπα βαθιά μέσα σε αυτό το κοριτσάκι πρώτη φορά και θυμήθηκα … Θυμήθηκα πόσο μου άρεσε όσο ήμουν μικρή να μπαίνω σε φανταστικούς κόσμους μέσα από τα βιβλία και μετά να ονειροπολώ και να ταξιδεύω εκεί με την αχαλίνωτη φαντασία μου! Πόσο λάτρευα να ζωγραφίζω με τις ώρες… Πως κοίταζα επίμονα με ορθάνοιχτα τα μάτια ένα τοπίο στη φύση που μου άρεσε - ήθελα να το αποτυπώσω ανεξίτηλα στο μυαλό μου, να το κάνω εικόνα μέσα μου για να μπορέσω κάποια στιγμή αν θέλω να το ζωγραφίσω! Θυμήθηκα πως έγραφα υπέροχες εκθέσεις γεμάτες περιγραφές και συναίσθημα γιατί οι λέξεις με συνάρπαζαν – τις χρησιμοποιούσα σαν παιχνίδι, θέλοντας να φτιάξω, να δημιουργήσω κάτι εντελώς δικό μου κάτι όμορφο! Θυμήθηκα πώς ρουφούσα σα σφουγγάρι τη γνώση από τα χείλια και τα μάτια των δασκάλων μου, πώς ήμουν σε κάθε μάθημα απόλυτα ΕΚΕΙ αφοσιωμένη σ΄ αυτό. Μπορεί να μην έγραφα αυτολεξί το μάθημα στο διαγώνισμα της ιστορίας και της γεωγραφίας, αλλά θυμόμουν και την παραμικρή λεπτομέρεια που είχε πει ο δάσκαλος κατά τη διάρκεια της παράδοσης, όταν βέβαια αυτός συμμετείχε και δίδασκε με όρεξη και ενδιαφέρον.Στο δικό μου παραμύθι η μικρή Μαρία μεγάλωσε, μπήκε στον κόσμο των πρέπει και των κανόνων από πολύ νωρίς, αναλαμβάνοντας από μόνη της την ευθύνη – την υποχρέωση – το βάρος, να είναι το «καλό κορίτσι και το καμάρι των γονιών της». Με αυτόν τον τρόπο συναίνεσα, χωρίς τότε να το γνωρίζω, στην «εκπαίδευσή μου» στον κόσμο του αριστερού ημισφαιρίου, αναπτύσσοντας υπέρμετρα τις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά του. Έτσι και χωρίς καλά καλά να το συνειδητοποιήσω - αφού αυτή η πορεία θεωρούταν πλέον ως απόλυτα «φυσιολογική» και ταυτόχρονα ήταν και η πιο βολική και εύκολη για μένα - μεταλλάχθηκε η άποψη και το βίωμα της ζωής μου σε κάτι άχρωμο, αγωνιώδες, ανούσιο και κουραστικό. Τότε μου είπαν ότι έτσι ενηλικιώνομαι, έτσι αναλαμβάνω την ευθύνη του εαυτού μου, ωριμάζω πλέον και πως αυτό συμβαίνει σε όλους τους φυσιολογικούς ανθρώπους που θέλουν να ανήκουν σε μια κοινωνία.Κάπως έτσι οι φανταστικοί κόσμοι των βιβλίων έγιναν μαθήματα στο φροντιστήριο και υποχρεωτικά μαθήματα στο πανεπιστήμιο αργότερα. Η ονειροπόληση αντικαταστάθηκε από την τηλεόραση. Η απόλαυση της ζωγραφικής υποβαθμίστηκε σε χόμπυ για να μη γίνει ποτέ θέληση για σπουδές και επαγγελματική αποκατάσταση. Από εκεί που ήταν το παρόν μου, μεταλλάχθηκε σε παρελθόν και μέλλον - ανάμνηση και όνειρο να πραγματοποιηθεί ΜΕΤΑ (ξέρετε αυτό το «μετά» που δεν έρχεται ποτέ) τα μαθήματα, τη σχολή, τις οικογενειακές υποχρεώσεις κλπ . Η χαρά μου να γράφω δημιουργικά έγινε αναγκαστικό γράψιμο βαρετών δοκιμίων για «αίτια, συνέπειες και τρόπους αντιμετώπισης». Η ανεμελιά μου έδωσε τη θέση της στο άγχος και στον προσεκτικό προγραμματισμό του χρόνου για να προλάβω το διάβασμα… Η επαφή με τη φύση απορρίφθηκε ως χάσιμο πολύτιμου χρόνου. Η γνώση ήταν πλέον θέμα φοιτητικής εξέλιξης και απόκτησης πτυχίου, η δίψα για μάθηση μετατράπηκε σε συλλογή προσόντων για το βιογραφικό μου… Απώτερος στόχος πάντα η επαγγελματική αποκατάσταση και η οικονομική ανεξαρτησία…τότε και μόνο τότε θα μπορούσα (νόμιζα) να ζήσω ελεύθερα τα όνειρα και τις προσωπικές επιθυμίες μου. Και έτσι κάπως προσαρμόστηκα … ήμουν το τέλειο παιδί , η τέλεια μαθήτρια! Το γεγονός ότι παρόλα αυτά μισούσα το σχολείο πέρασε απαρατήρητο από όλους αλλά και κυρίως από εμένα την ίδια. Πέρασα σε καλή σχολή στο πανεπιστήμιο, την οποία διάλεξα με κριτήριο το να μπορώ να βρω μετά δουλειά … Μήπως ήξερα και τι ήθελα να σπουδάσω τότε; Που να προλάβω να βρω τον εαυτό μου; Άλλωστε ένα «καλό παιδί» δεν στεναχωρεί τους γονείς του με ανόητα καπρίτσια. Ένα «καλό παιδί» κάνει πάντα αυτό που υπαγορεύει η λογική. Περίεργο δεν είναι όμως το γεγονός ότι δεν είχα ακούσει ποτέ τότε για τη θέληση της ψυχής; Η άκριτη προσαρμογή μου ήταν ο πιο βολικός δρόμος - δεν χρειάστηκε ποτέ να αμφισβητήσω, να αναρωτηθώ, να σκεφτώ αν όλα αυτά τα «πρέπει» και οι παραδόσεις είχαν νόημα για μένα, αν ήταν και δική μου επιλογή, αν υπήρχε άλλος δρόμος και τρόπος για να ζει κανείς. Είχα πλήρως «εκπαιδευτεί» και «επαναπρογραμματιστεί» στην περιορισμένη θέαση του κόσμου του αριστερού ημισφαιρίου, είχα γίνει μια κοινωνικά αποδεκτή, καλοκουρδισμένη μηχανή που καμάρωνε για το ότι πετύχαινε πάντα αυτό ακριβώς που εκείνη ήθελε!Κι όμως η ζωή είχε άλλο τρόπο να μου δώσει τα μαθήματα που ήθελε η ψυχή μου σε άλλο επίπεδο να πάρω. Κι όμως το όνειρο που νόμιζα ότι θα ζούσα, αφού θα πετύχαινα σε όλα όσα είχα αποδεχτεί ως σωστά και κοινωνικά αποδεκτά , μετατράπηκε σε εφιάλτη. Ο πρώτος γάμος μου απέτυχε, χώρισα κακήν κακώς, έζησα ένα πολύ άσχημο διαζύγιο και εγώ και το παιδί μου. Παρόλο όμως την φαινομενική επανάστασή μου, πάλι τα «κατάφερα» με χίλιους κόπους και βάσανα να ταιριάξω με την εικόνα του «καλού παιδιού». Η ζωή συνέχιζε με τα μαθήματά της όμως… Η χαριστική βολή για μένα ήταν η φρίκη που έζησα προσπαθώντας να βοηθήσω το μεγάλο μου γιο που είχε «δυσλεξία» εμπιστευόμενη μόνο ό,τι ήξερα τότε, το φόβο μου, το σύστημα και τα προϊόντα του… Ήταν αυτή η οδύσσεια που με βοήθησε να φτάσω πιο κοντά στον εαυτό μου και στην κατανόηση της ύπαρξής μου. Κοντοστεκόμουν σε ένα κρίσιμο σημείο της ζωής μου όπου υπήρχε το κενό, η σκέψη «και τώρα τι»… γιατί δεν καταφέρνω να βοηθήσω το παιδί μου; γιατί νιώθω άδεια από σκοπό και ενδιαφέρον; Τι νόημα έχει να ζω μηχανικά πλέον; Γιατί να προσπαθώ να επιτυγχάνω στόχους, σε τι με ωφέλησε όλος αυτός ο αγώνας; Ποια και που ήμουν εγώ σε όλη αυτήν την ιστορία τελικά…Έφτασα λοιπόν να κάνω το δικό μου προσωπικό ταξίδι αυτογνωσίας για να ανακαλύψω, να συνειδητοποιήσω, να αναγνωρίσω την ύπαρξή μου και τον τρόπο προγραμματισμού μου, μέσα από τη βιωματική παρατήρηση της ίδιας μου της ζωής… Ανακάλυψα με δέος ότι η μικρή Μαρία ζούσε σε ένα κόσμο ευτυχίας και ισορροπίας, μέχρι που εκπαιδεύτηκε να μην εμπιστεύεται τον εαυτό της, παραμέλησε ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της και ανάπτυξε ένα άλλο σε βάρος του. Ανακάλυψα με μεγάλη έκπληξη, γιατί και πώς έγινα αυτό που είμαι, μέσα από την κατανόηση των λειτουργιών της αριστερής μου φύσης. Κι η ακόρεστη δίψα μου για μάθηση ζωντάνεψε ξανά όταν συνειδητοποίησα πόσα μπορώ να ανακαλύψω ακόμα για τη δεξιά μου φύση, αυτήν που με έφερνε πιο κοντά στο πώς λειτουργεί το «δυσλεκτικό» παιδί μου.Την αριστερή μου πλευρά λοιπόν την ξέρω καλά γιατί την έχω καλλιεργήσει και της έχω δώσει άφθονο χώρο να αναπτυχθεί . Αποτελεί το σύνολο της ταυτότητας, της προσωπικότητάς μου όπως μόχθησα να τη διαμορφώσω. Είναι όλες οι καταγραφές της μνήμης μου και των υποκειμενικών κρίσεων και πεποιθήσεών μου. Χάρις στο αριστερό μου ημισφαίριο ξέρω πού γεννήθηκα, ποιο είναι το όνομά μου, οι γονείς μου, οι σπουδές μου, το σπίτι μου, η δουλειά μου, τα ενδιαφέροντά μου, τα αγαπημένα μου, αυτά που έχω μάθει ότι δεν μου αρέσουν - με άλλα λόγια η απόλυτα προσωπική μου ιστορία. Μου εξασφαλίζει την αίσθηση της ξεχωριστής ύπαρξης του βιολογικού μου εαυτού, μοιάζοντας κάπως σαν να ξεχωρίζει κανείς με απίστευτες λεπτομέρειες το ρόλο που παίζει ένας ηθοποιός στη θεατρική παράσταση που διάλεξε να συμμετέχει. Κουβαλάει όλους τους κοινωνικούς κανόνες και τα πρέπει της κοινωνίας που μεγαλώνουμε – λίγο ή πολύ μοιάζοντας πάλι με την επιλογή των σκηνικών και των κανόνων της ίδιας θεατρικής παράστασης. Έτσι κάπως δημιουργείται στο αριστερό μας ημισφαίριο, από την παιδική ηλικία, το Εγώ. Είναι η προσωπικότητα που αποφασίζουμε ότι είναι η ταυτότητά μας σε αυτή τη διάσταση - με βάση τα στοιχεία που μπορεί να χρησιμοποιεί εκείνο το μέρος του νου: το «έχω», το «κάνω», το «ξέρω» σε σύγκριση πάντα με τα «πρέπει» και το τι κάνουν οι άλλοι.Το αριστερό ημισφαίριο μου χρησιμοποιώ όταν κατατάσσω τις πληροφορίες από το περιβάλλον μου, τις ομαδοποιώ και τις βάζω σε κουτάκια για εύκολη αναζήτηση σε περίπτωση που χρειαστεί. ‘Όταν οργανώνω ή οργανώνομαι με λογικά βήματα προς αυτό που θέλω να επιτύχω. Όταν βλέπω στόχους και καταστρώνω σχέδια έχοντας την απόλυτη αίσθηση του γραμμικού χρόνου (παρόν, παρελθόν, μέλλον). Όταν συγκρίνω σκοπιμότητες και κρίνω βάση αποτελέσματος…Είναι όλες αυτές οι ιδιότητες που απέκτησα και εξάσκησα και είμαι ευγνώμων γι΄ αυτές , γιατί από αυτές πηγάζει η αποτελεσματικότητα και η ορμή μου να δημιουργώ. Μαζί με αυτές τις χρήσιμες πλευρές όμως ανάπτυξα και άλλες ιδιότητες του αριστερού ημισφαίριου, οι οποίες δεν αποδείχθηκαν και τόσο ωφέλιμες και ευχάριστες για τη ζωή μου. Το ακριβώς αντίθετο θα έλεγα : αναγνώρισα ότι με περιορίζουν και με καταπιέζουν όσο τίποτε άλλο. Εκεί αναπτύχθηκε και δημιουργήθηκε το Εγώ μου, το λειτουργικό πρόγραμμα που έχω δημιουργήσει στο νου μου. Είναι εκείνο που συγκρίνει και κρίνει μονίμως το τι κάνω, το τι έχω, το τι είμαι σε σχέση με τα επιτεύγματα και τα αποκτήματα άλλων, σε σχέση με το παρελθόν - πάντα όμως συγκρίνει . Η μόνιμη σύγκριση και η αυτοκριτική δεν είναι ευχάριστη και σίγουρα δεν οδηγεί σε κανενός είδους αυτοβελτίωση. Ομολογουμένως δεν έγινα καλύτερος άνθρωπος μ΄ αυτήν παρέα τόσο καιρό. Η μνήμη όταν τη χρησιμοποιεί το Εγώ μπορεί να είναι δυνάστης όταν σε αυτό-περιορίζει πιστεύοντας (ακράδαντα κιόλας) ότι ό,τι έζησες και ένιωσες θα το ξαναζήσεις και θα το ξανανιώσεις και δεν έχεις καμία επιλογή. Από το Εγώ πηγάζουν συναισθήματα όπως ο φόβος, η ανασφάλεια, η ενοχή, η προσωρινή ευχαρίστηση και η συγκρατημένη χαρά. Πίστευα δε, ότι δεν έχω πλέον άλλη επιλογή τρόπου ζωής. Ό,τι γνώριζα και ήμουν ήταν αυτός ο τρόπος σκέψης και ζωής που είχα εκπαιδευτεί και προγραμματιστεί να ζω, ασυνείδητα μεν με τη συγκατάθεσή μου δε. Τώρα που έχω αναγνωρίσει τις λειτουργίες και των δύο ημισφαιρίων και του αριστερού και του δεξιού διαπίστωσα ότι αυτές μοιάζουν σαν δύο εντελώς διαφορετικές προσωπικότητες μέσα στο κεφάλι μου. Η μία Μαρία (η αριστερή μου πλευρά) είναι αυτή που κάνει, πετυχαίνει και έχει. Όμως είναι επίσης αυτή που θυμάται συνέχεια, συγκρίνει τον εαυτό της μονίμως για να ορίσει και να βεβαιωθεί ότι υπάρχει. Είναι μια επικριτική και εγωιστική Μαρία, φοβάται τα πάντα και γι΄ αυτό θέλει να ελέγχει τα πάντα και τους πάντες! Αλλάζει τη θέαση της υφιστάμενης και πιθανής πραγματικότητας κατά το πώς τη βολεύει μέσα από αυτό που ξέρει, φοβάται και πιστεύει ότι είναι δυνατόν να συμβεί. Τα σενάρια τρόμου και φρίκης είναι η ειδικότητά της. Εκεί το Εγώ μου αισθάνεται να βρίσκεται στο στοιχείο του – στα σενάρια που βιώνει την αίσθηση του εαυτού ως αδύναμο, μικρό, ανεπαρκές πλάσμα, έρμαιο των συνθηκών και της τύχης. Όμως τώρα επιτέλους, τη βλέπω αυτή τη Μαρία, ξέρω πότε είναι οι φωνές του Εγώ που ακούω στην ακατάπαυστη φλυαρία της σκέψης μου. Έμαθα, εκπαιδεύτηκα να τις αναγνωρίζω.Όπως έμαθα να αναγνωρίζω και να ακούω και την άλλη Μαρία μέσα μου, αυτήν που επιμελώς είχα φιμώσει και αγνοήσει όλα αυτά τα χρόνια. Η άλλη μου προσωπικότητα του δεξιού ημισφαιρίου είναι αυτό που λέμε allou fun park! Ανέμελη , χαρούμενη, ενωμένη ενεργειακά με όλα και με όλους. Είναι σε θέση να αισθανθεί διαισθητικά τους ανθρώπους γύρω της και γι΄ αυτό επιλέγει πολύ προσεκτικά τις παρέες της και αισθάνεται άβολα στο πλήθος. Βλέπει συνολικές εικόνες και όχι κομματάκια και γι΄ αυτό ξέρει χωρίς να μπορεί να εξηγήσει λογικά. Είναι η δημιουργική Μαρία που λάτρευε να ζωγραφίζει και να γράφει. Είναι η Μαρία που εμπιστεύεται τη ζωή και απολαμβάνει ό,τι βιώνει ακόμα κι αν εκ των υστέρων τα κρίνει ως λάθος επιλογές. Εκείνη έχει τη δύναμη να γελάει μ΄ αυτά και να μην κρατάει άσχημα συναισθήματα. Κι ακόμα, αυτή τη Μαρία φωνάζω πια για να με βοηθήσει με την αξιοθαύμαστη πλάγια σκέψη της, όταν αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα για το οποίο η άλλη η λογική Μαρία έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά. Δεν την νοιάζει ο χρόνος γιατί για εκείνη τη Μαρία μετράει μόνο το τώρα. Είναι αυτή που παρατηρεί με παιδική αφέλεια τον κόσμο γύρω της. Δεν την απασχολεί καθόλου να σταματήσει το τρέξιμο της επιστροφής στο σπίτι από τη δουλειά , για να μυρίσει την ευωδιά μιας γαζίας στον κήπο ενός σπιτιού, για να χαζέψει τα λαμπερά πράσινα μάτια μιας γάτας και να θαυμάσει το αέρινο πέταγμα των γλάρων πάνω από τις πολυκατοικίες. Είναι εκείνη που ξέρει ότι αξίζει γιατί υπάρχει, γιατί Είναι και όχι γιατί κάνει και γιατί καταφέρνει και έτσι δεν αγωνιά για τίποτε. Εκείνη δεν φοβάται γιατί ξέρει ότι τίποτε μα τίποτε δεν μπορεί να τη βλάψει πραγματικά. Αν δεν τη «μαζέψει» όμως η άλλη η λογική Μαρία, είναι ικανή να παραμείνει εκεί να χαζεύει τα λουλούδια και τις πεταλούδες για ώρες…Χωρίς αυτήν την αίσθηση του εαυτού και της προσωπικότητας και όλα τα εργαλεία του αριστερού ημισφαιρίου, δεν θα μπορούσαμε να βιώνουμε εμπειρίες, να κάνουμε αυτό που θέλουμε, να εκφράζουμε τον εαυτό μας σε αυτόν τον κόσμο. Παραμένουν όμως εργαλεία. Δεν είναι αυτά που είμαστε. Η λογική είναι πολύ χρήσιμο εργαλείο όταν θέλεις να απαντήσεις στην ερώτηση «Πώς θα φτάσω κάπου», αλλά αποδεικνύεται άχρηστο όταν θέλεις απάντηση στην πιο κρίσιμη ερώτηση : Πού (και γιατί) θέλεις να πας. Αυτό θα στο πει , αν την εμπιστευτείς βέβαια, η δεξιά πλευρά της ύπαρξής σου.Κάθε είδους «ειδικοί» προσπαθούν να προσεγγίσουν και να κατανοήσουν το ανεξερεύνητο δεξί ημισφαίριο, μέσα όμως από την κατανόηση και τα εργαλεία του αριστερού - και αυτό απλά δεν γίνεται. Μοιάζει σαν να προσπαθείς να δεις και να καταλάβεις τι είναι θάλασσα, ενώ κάθεσαι στην κορφή ενός βουνού διαβάζοντας ένα βιβλίο με επιστημονικές πληροφορίες για τη σύσταση του θαλασσινού νερού - δεν θα καταλάβεις ποτέ έτσι τι είναι θάλασσα. Πρέπει να πας στην παραλία, να μπεις μέσα στο δροσερό νερό, να μυρίσεις την αρμύρα, να βουτήξεις στο βυθό της, να κοντραριστείς με τη δύναμη του κύματος, να ταξιδέψεις στην απεραντοσύνη της και τότε μόνο θα έχεις πραγματικά άποψη (βίωμα) για το τι είναι θάλασσα.Με τον ίδιο τρόπο για να κατανοηθούν αυτές οι διαφορετικές λειτουργίες του δεξιού ημισφαιρίου, είναι αναγκαίο να ανακαλύψει ο καθένας μας βιωματικά πρώτα το δικό του δεξί ημισφαίριο, να βουτήξει στην δική του «θάλασσα», κατανοώντας το έτσι από πρώτο χέρι, μέσα από τον ίδιο τον ίδιο του τον εαυτό (και όχι μέσα από βιβλία και θεωρίες). Και είναι πλέον επιτακτική ανάγκη για το ατομικό και συλλογικό καλό, να ανακαλύψουμε την αληθινή μας φύση. Χρειάζεται να βρούμε και να το γνωρίσουμε ξανά, τον εαυτό μας συνολικά. Οι δύο «Μαρίες» μέσα μας είναι εκεί και μας περιμένουν να τις αναγνωρίσουμε και να τις χρησιμοποιούμε, με σεβασμό και εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, για να δημιουργήσουμε έναν άλλο κόσμο. Μια κοινωνία ελευθερίας και δημιουργικότητας, βασισμένη στην αγάπη και όχι στο φόβο, στην ισορροπία και τη συνεργασία και όχι στον ανταγωνισμό και την επιβολή.
http://enallaktikimathisi.blogspot.com

Εμπειρίες μάθησης

Πολλοί άνθρωποι δεν θεωρούν ένα αρνητικό συμβάν σαν εμπειρία μάθησης γιατί ποτέ δεν τους πέρασε από το μυαλό μια τέτοια άποψη. Αντίθετα συνεχίζουν να αισθάνονται θύματα και αβοήθητοι, κατηγορώντας τους άλλους διαρκώς, για ό,τι τραβάνε για να μάθουν - πώς στην ευχή μπορούν να αγνοούν αυτό το γεγονός;
Σίρλευ Μακ Λέην
“Ψάχνοντας τον εαυτό μου” (σελ. 75)

Κοσμική συμπάθεια

Η εκπνευμάτωση και εμψύχωση του σύμπαντος, για το Νεοπλατωνισμό, στηρίζονται στην αλληλεπίδραση των μερών του, τη φυσική «συμπάθεια», η οποία αναφέρεται στην αστρονομική κανονικότητα και ανακύκλιση των ρυθμών ζώων, φυτών και ουρανίων σωμάτων [1]. Αφορά ακόμη στην αναλογία ανάμεσα στο μικρόκοσμο και το μακρόκοσμο, σε ένα σύμπαν ως ζωντανό ον, ίσως προερχόμενη από την Χαλδαία, χρησιμεύοντας στη θεοποίηση της αστρολογίας· υιοθετήθηκε από την Ιπποκρατική ιατρική, η οποία την υποστήριξε στη βάση διάφορων παρατηρήσεων. Εκφράστηκε κυρίως από τους Στωικούς, με τη διατύπωση, «σύρροια μία, σύμπνοια μία, πάντα συμπαθέα»[1], για να επαναληφτεί από τον Gottfried Wilhelm Leibniz [2].

Για τους Στωικούς, όλα τα σώματα βρίσκονται σε αμοιβαία αλληλεπίδραση, και αφού «όλα βρίσκονται μέσα σε όλα», το σύμπαν είναι «ένα και συνεχές», άρα το μικρότερο γεγονός έχει επίδραση στο σύνολο του κόσμου∙ μία σταγόνα κρασιού πού ρίχνεται στη θάλασσα θα απλωθεί σε όλη τη θάλασσα, και από αυτή σε όλο το σύμπαν. Η συνεκτικότητα της φύσης, η παρουσία των σωμάτων σε έναν κόσμο πλήρες, που αγνοεί το κενό, η εξομοίωση Θεού και κόσμου, προϋποθέτουν ότι το όλον βρίσκεται σε συμπάθεια με τον εαυτό του, ότι όλα συνεργάζονται, ότι υφίσταται μία παγκόσμια συνάφεια των όντων. Πολυάριθμοι είναι οι όροι που χρησιμοποιούν οι Στωικοί, για να δηλώσουν τη συμπάθεια: συμπάθεια, σύμπνοια, συντονία, naturae contagio (συνάφεια της φύσης), continuatio conjuctioque naturae (συνεκτικότητα και σύνδεση της φύσης), consensus naturae (συμφωνία της φύσης).

Η θεωρία της παγκόσμιας συμπάθειας δεν έχει μόνο φυσική αξία, στο μέτρο που επιβεβαιώνει μία θεωρία της αιτιότητας, αλλά ακόμη μεταφυσική και ηθική αξία. Έχει μεταφυσική αξία, αφού εκφράζει την παρουσία του Θεού σε έναν κόσμο που ανάγεται ουσιαστικά πάλι σε Αυτόν. Είναι μία συμπάθεια κατά Θεόν και από Θεού, απαιτεί μία τελεολογία της φύσης, που προϋποθέτει τις ευνοϊκές προθέσεις της παντοδύναμης Πρόνοιας. Ο Μάρκος Αυρήλιος μιλάει για τον «ιερό δεσμό», [3] που συνδέει τα πάντα, και εξαιτίας του οποίου υπάρχει μία αρμονία του όλου· η «κράσις δι’ ὅλου» αντανακλά τη συμφωνία της θείας Πρόνοιας στον κόσμο, όπου ο άνθρωπος δεν είναι παρά ένα μικρό τμήμα. Έχει, επίσης, ηθική αξία, αφού η ζωή του σοφού βρίσκεται σε εναρμόνιση προς το σύμπαν στο οποίο μετέχει. Ο σοφός δεν αναγορεύεται μόνο πολίτης της Αθήνας, αλλά και πολίτης του κόσμου: ο κοσμοπολιτισμός των Στωικών είναι η έκφραση στο ηθικο-κοινωνικό πεδίο της παγκόσμιας συμπάθειας [4].

Τα διάφορα τμήματα του κόσμου βρίσκονται σε ανταπόκριση, το ένα τμήμα καθρεφτίζει το άλλο, το ένα είναι μέσα στο καθετί. Ο Πλωτίνος εξειδικεύοντας περισσότερο την ιδέα της κοσμικής συμπάθειας, παρατηρεί ότι κάθε πραγματικότητα δεν είναι μόνο ο εαυτός της, αλλά εν δυνάμει όλες οι άλλες [5]. Η αρχή της συμπάθειας, λειτουργεί διττά μέσα στο σύμπαν: κάθετα και οριζόντια. Η κάθετη διαβάθμιση του σύμπαντος αφορά στη διάκριση στις υποστάσεις Εν, Νους, Ψυχή, που καταλήγουν στον αισθητό κόσμο της ύλης. Καθώς το κάθε επίπεδο προέρχεται από την υπερεκχείλιση του προηγούμενου, έπεται ότι περικλείει ολόκληρη την πραγματικότητα, κατά τρόπο που ταιριάζει στην «οικεία» φύση του. Έτσι, ο Νους εκφράζει την πραγματικότητα υπό τις συνθήκες της αιωνιότητας, διότι είναι αιώνιος, η Ψυχή περικλείει την πραγματικότητα εν χρόνῳ, καθώς είναι ενπεπλεγμένη στη χρονική δίνη, και ο αισθητός κόσμος αντιστοιχεί στην πραγματικότητα με την μορφή του χώρου και των διαστάσεων, αφού χαρακτηρίζεται από έκταση. Όμως, επίσης, σε κάθε τμήμα του αισθητού κόσμου αντανακλάται αντίστοιχα ολόκληρη η υπόσταση, και ολόκληρος ο αισθητός κόσμος∙ ο οριζόντιος αυτός τρόπος αντανάκλασης επεκτείνεται σε όλες τις υποστάσεις, καθώς κάθε επίπεδο περιλαμβάνει τα υπόλοιπα [6].

Μπορεί να λεχθεί, βάσει της αρχής της συμπάθειας, ότι ο υλικός κόσμος είναι καθρέφτης των αθέατων δυνάμεων των θεών. Ζώα, φυτά, λίθοι και άλλα ένυλα αντικείμενα, είναι δυνατόν να εκφράζουν τη δύναμη του ήλιου, της σελήνης και των αστρικών θεών. Η αντιστοιχία μεταξύ των θείων δυνάμεων και αισθητών όντων της ύλης είναι εφικτή χάρη στην ύπαρξη της αδιάκοπης ροής επικοινωνίας μεταξύ των διαφόρων υποστάσεων. Το πλέγμα των δυνάμεων, καθώς διαχέεται σε όλα τα επίπεδα του σύμπαντος, παρέχει τη δυνατότητα στους θεουργούς, εφόσον στο πλαίσιο των μαγικών τελετών χρησιμοποιήσουν τα κατάλληλα αντικείμενα, να έλθουν σε επαφή με τις θεότητες που αυτά συμβολίζουν. Η νεοπλατωνική συμπάθεια αποτέλεσε φορέα εισαγωγής της μαγείας στο χώρο της φιλοσοφίας.

Ο Πλωτίνος πίστευε στα παραφυσικά φαινόμενα, όπως ουσιαστικά όλοι οι σύγχρονοί του, εκτός από τους αποφασισμένους αθεϊστές και υλιστές - σπάνιο είδος τον 3ον αι. μ.Χ. Διέφερε όμως από πολλούς, αφού προσπαθούσε να προσαρμόσει παρόμοια φαινόμενα στην έλλογη, οργανωμένη εικόνα που είχε για τον κόσμο [7]. Κατά τον ιδρυτή του Νεοπλατωνισμού, μέσα από τη μελέτη και εφαρμογή των συγγενικών δυνάμεων του κόσμου, οι μάγοι επιτυγχάνουν τις επιδράσεις τους [9]. Με παρόμοιο τρόπο εξηγεί τα αποτελέσματα της προσευχής. Η προσευχή στους ουράνιους θεούς δεν μπορεί να αγγίξει το ανώτερο μέρος των ψυχών τους, οι οποίες είναι απορροφημένες στην ενατένιση, και αγνοούν οτιδήποτε συμβαίνει στον αισθητό κόσμο· οδηγεί, ωστόσο, στο να προκαλέσει την αυτόματη ανταπόκριση του κατώτερου μέρους της ψυχής, το οποίο ικανοποιεί την ευχή του προσευχόμενου [10]. Όπως σε έναν ζωντανό οργανισμό, λέει ο Πλωτίνος, κάθε μέλος είναι αναπόσπαστο μέρος του, έτσι και στον κόσμο όλα βρίσκονται σε συνάφεια και αρμονία. Τα ζωντανά όντα είναι, επίσης, σύμφωνα με τα λόγια του Leibniz «καθολικά μέρη». Στον αναγεννησιακό βιταλισμό του Leibniz, η ουσία θα οριστεί ως ενότητα μέσα στην πολλότητα. Το μέρος ταυτίζεται με το όλο. Κάθε δύναμη, είναι η κοσμική δύναμη. Το επιμέρους ον καθρεφτίζει τον κόσμο και ο κόσμος καθρεφτίζεται μέσα σε αυτό [11].

Για το Νεοπλατωνισμό, το σύμπαν ως plenum, είναι μία απέραντη και συνεχής στην διάρθρωσή της ολότητας, και προεκτείνεται στην πνευματική ζωή, θεωρείται ένας άϋλος κόσμος, διότι δεν υφίστανται κενά ή χάσματα μέσα σε αυτόν. Την ιδέα της συμπάθειας, ιδιαίτερα με την έννοια του ανθρωπομορφικού συμβολισμού, θα συνεχίσουν θεολόγοι μυστικιστές, όπως ο Μάξιμος Ομολογητής, ο οποίος γράφει πως ολόκληρος ο κόσμος, τόσο ο ορατός όσο και ο αόρατος συνιστά έναν μακράνθρωπο, ενώ ο άνθρωπος έναν μικρόκοσμο [12]. Η πατερική γραμματεία προσέλαβε εν γένει την ιδέα της αναλογικής σχέσης ανθρώπου και κόσμου: ο κόσμος μπορεί να περιγραφτεί «ἐν σμικρῷ» στα όρια του ανθρώπου, όπως και ο άνθρωπος, από μία ορισμένη σκοπιά, μπορεί να περιγραφτεί «ἐν μακρῷ» στα όρια του κόσμου [13] .

Η θεώρηση του κόσμου με βάση την αρχή της συμπάθειας, συνεχίστηκε και αναβίωσε στην Αναγέννηση, όταν οι Εννεάδες του Πλωτίνου μεταφράστηκαν στα λατινικά από τον Μarsilio Ficino. Επηρέασε τόσο την φιλοσοφία, όσο και τη φυσική επιστήμη, παίρνοντας πολλές ονομασίες. Δια της αλχημιστικής παράδοσης θα επηρεάσει τα πρώιμα στάδια της νεότερης επιστημονικής εξέλιξης. Εξ’ αυτής μπορεί να ειπωθεί ότι προήλθε η ιδέα του ηλεκτρισμού, την οποία εισήγαγε ο Jan Baptist van Helmont, ένας φλαμανδός γιατρός και ροδόσταυρος το 1650. Επίσης, αργότερα ο Friedrich Christoph Oetinger, ιδρυτής του προτεσταντικού γερμανικού Ευσεβισμού, ή άγγλοι θεϊστές όπως ο John Toland και ο Thomas Woolston, ενέταξαν τον ηλεκτρισμό στην υπάρχουσα χριστιανική κοσμολογία. Ο Μεσμερισμός, η Θεοσοφία, και επιστήμονες όπως ο Michael Farraday, θεωρούσαν ότι ο ηλεκτρισμός διαχέεται παντού στη φύση, αποτελώντας τη βάση μίας παγκόσμιας ψυχικής αλληλεπίδρασης∙ ακόμη και η Κβαντομηχανική, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, με την μέγιστη παραδοξότητά της, ανήγαγε την ύλη στο πνεύμα, εκλαμβάνοντας το σύμπαν ως μία τεράστια δονούμενη επίκληση από ισχυρές, αλλά ουσιαστικά άφαντες δυνάμεις.

Παραπομπές

[1] Katelis Viglas, "The Consideration of the World as an Ensouled Living Being (Plotinus)", Philotheos. International Journal for Philosophy and Theology, Vol. 4, 2004, 242.

[1] Hermann Diels - Walther Kranz, Die Fragmente der Vorsokratiker, Berlin 1952, Ι.189, 19.

[2] Joseph Moreau, L’idée d’univers dans la pensée antique, « Bibliotheca del Ciornale di Metafisica » 10, Societa editrice internationale, Torino 1953, 20.

[3] Μάρκος Αυρήλιος, Τὰ εἰς ἑαυτόν III.9.

[4] Jean Brun, O Στωικισμός. Μτφρ. Σάββα Βασιλείου, Ζαχαρόπουλος. Αθήνα 1965, 47-48.

[5] Εννεάδες, VI.2.20.5-6.

[6] Θεοδόσης Πελεγρίνης, Οι Μάγοι της Φιλοσοφίας, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1997, 108-9.

[7] Εννεάδες, IV.4.31.29-32.

[8] Στο ίδιο, II.3.7, IV.4.32.

[9] Στο ίδιο, IV.4.40.

[10] Στο ίδιο, ΙV.4.40.27. Πρβλ. Richard T. Wallis, Nεοπλατωνισμός, Μτφρ. Γιάννης Σταματέλος, Αρχέτυπο, Αθήνα 2002, 122-3.

[11] Wilhelm Windelband - Heinz Heimsoeth, Eγχειρίδιο Ιστορίας της Φιλοσοφίας. Τομ. 1, Μτφρ. Ν. Μ. Σκουτερόπουλος, Μ.Ι.Ε.Τ, Αθήνα 1980, 196-7.

[12] Μυσταγωγία, Ζ’, P.G. 91, 648D-685D.

[13] Χρήστος Γιανναράς, To πρόσωπο και ο έρως. Δόμος, Αθήνα 1992 (1970), 129.

Πηγή -
Read more: http://vickytoxotis.blogspot.com/

Είμαστε μια μορφή της ολότητας, ένας από τους τρόπους που εκδηλώθηκε η ολότητα

Είσαστε μέρος μιας απέραντης ενέργειας, κύματα σε έναν απέραντο ωκεανό. Αν μπορέσετε να το θυμόσαστε, δεν θα χάνετε ενέργεια ποτέ, επειδή θα έχετε στη διάθεσή σας μια απέραντη πηγή. Δεν είστε παρά κύματα. Μέσα, βαθιά κρύβετε ο ωκεανός. Όταν γεννιέστε, ποιος σας γεννά ; Ποιος σας δίνει ενέργεια να κινείτε το σώμα σας ;
Το σώμα σου είναι γεννήτρια. Όσο περισσότερο το χρησιμοποιείς, τόσο περισσότερη ενέργεια δέχεται από την αστείρευτη πηγή. Όταν δεν το χρησιμοποιείς, δεν υπάρχει ανάγκη ανεφοδιασμού. Τότε, σιγά, σιγά, ο εφοδιασμός σταματά. Γίνετε πιο δραστήριοι και θα έχετε περισσότερη ενέργεια. Όταν δεν είστε δραστήριοι χάνετε πολύ ενέργεια. Η ενέργεια δεν χάνεται με την δραστηριότητα. Με την δραστηριότητα, ανανεώνεται.
Κοιτάξτε τα δέντρα. Ο ήλιος ανατέλλει και η δροσιά αρχίζει να εξατμίζεται από τα φύλλα των δέντρων. Από τη στιγμή που το νερό αρχίζει να εξατμίζεται στο φύλλο, καινούργιο νερό αρχίζει να παράγεται στις ρίζες, επειδή πρόκειται για μια διαδικασία. Το φύλλο ελευθερώνει το νερό. Τότε κοντά στο φύλλο, δημιουργείται ξηρασία. Το ξερό μέρος ρουφάει νερό από το κλαδί αμέσως. Τότε, το κλαδί ξεραίνεται και ρουφάει νερό από το μεγαλύτερο κλαδί κι αυτό συνεχίζεται μέχρι τις ρίζες. Οι ρίζες με τη σειρά τους, ρουφάνε νερό από τη γη.
Αν το φύλλο σκεφτόταν πως όταν το νερό εξατμιστεί, θα πεθάνει, θα διψάσει, τότε το δέντρο θα πέθαινε. Δεν θα υπήρχαν καινούργιες πηγές διαθέσιμες και οι ρίζες δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν. Εσύ έχεις τις ρίζες σου στο άπειρο. Όταν χρησιμοποιείς την ενέργεια, τότε ρουφάς ενέργεια από το άπειρο, οι ρίζες σου αρχίζουν να λειτουργούν.
Ο ανθρώπινος νους κάνει λάθος, νομίζοντας ότι με τη δραστηριότητα χάνουμε ενέργεια. Όχι ! Όσο πιο δραστήριος είσαι, τόσο περισσότερη ενέργεια έχεις. Λιγότερο δραστήριος, λιγότερη ενέργεια. Κι αυτό αληθεύει με τη δραστηριότητα, σε όλες τις κατευθύνσεις της ζωής. Όταν αγαπάς, έχεις περισσότερη αγάπη να δώσεις. Όταν τσιγκουνεύεσαι και σκέφτεσαι : Αν αγαπήσω περισσότερο θα σπαταλήσω την αγάπη μου και, αργά ή γρήγορα, δεν θα έχω άλλη αγάπη να δώσω, γι’ αυτό είναι καλύτερα να τη διατηρήσω, τότε η αγάπη σου θα πεθάνει, και δεν θα είσαι ικανός να αγαπάς καθόλου.
Όταν αγαπάς, έχεις περισσότερη αγάπη στη διάθεσή σου. Χρησιμοποίησέ την περισσότερο και θα έχεις περισσότερη. Αυτός είναι ο νόμος της ζωής. Μπορείς να έχεις και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Συμπόνια, αγάπη, δραστηριότητα, όποια κι αν είναι η διάσταση, ισχύει ο ίδιος νόμος. Κάνε το ίδιο πράγμα με ό,τι θέλεις να έχεις περισσότερο. Αν θέλεις να γίνεις μια απέραντη πηγή αγάπης, τότε, μοίραζε αγάπη όσο μπορείς. Μην τσιγκουνεύεσαι. Μόνο οι τσιγκούνηδες χάνουν ενέργεια. Και όλοι μας είμαστε τσιγκούνηδες γι’ αυτό αισθανόμαστε συνέχεια ότι σπαταλάμε ενέργεια.
Αγάπη, σεξ, δραστηριότητα, οτιδήποτε, να θυμάσαι πάντα να έχεις στο νου σου ότι, κάθε φορά που δίνεις κάτι, έχεις περισσότερα στη διάθεσή σου. Σου δίνονται περισσότερα από τις ρίζες. Ο Θεός είναι εκείνος που δίνει χωρίς όρους.
Αν δίνεις εσύ, τα χέρια σου θα αδειάζουν συνέχεια, και ο Θεός θα σου δίνει περισσότερα. Αν είσαι τσιγκούνης, η σχέση σου με τη θεϊκότητα κόβεται. Τότε, ζεις σαν ένα μικρό κύμα, που φοβάται συνέχεια ότι θα χάσει.
Ζήσε σαν τον ωκεανό. Να είσαι σαν τον ωκεανό ! Μη σκέφτεσαι ότι θα χάσεις. Τίποτα δεν χάνεται. Δεν είσαι άτομο, απλώς φαίνεται ότι είσαι άτομο. Η ολότητα ενώνεται μαζί σου. Δεν είσαι παρά μια μορφή της ολότητας, ένας από τους τρόπους που εκδηλώθηκε η ολότητα.
Και μην ανησυχείς!
Ποτέ δεν πρόκειται να τελειώσει. Ετούτη η ύπαρξη δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος.
Διασκέδασε, γιόρτασε, γίνε δραστήριος και να είσαι εκείνος που δίνει πάντα. Όταν δίνεις τόσο ολοκληρωτικά, που ποτέ δεν σκέφτεσαι να κρατήσεις κάτι, είναι η μοναδική αληθινή προσευχή.

Το να δίνεις είναι προσευχή.

Το να δίνεις είναι αγάπη.

Και σε εκείνους που δίνουν, δίνονται ακόμη περισσότερα.

Osho
http://nekthl.blogspot.com

Συνδιαχειριστές

Συμμαθητές, Συμφοιτητές, Ανεπάγγελτοι, Άεργοι
...Μοιραίοι.
Ο πρώτος μάς πρόδωσε και ο δεύτερος ανέλαβε να σβήσει τα «ίχνη» του.
...Μήπως την Προδοσία ακολουθεί Πραξικόπημα;
Αυτά, τα οποία συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα, είναι πρωτοφανή και εξόχως επικίνδυνα. Έχουν βάλει τον λαό ν' αναζητά τη σωτηρία του ανάμεσα σε προδοτικές ηγεσίες και ετοιμάζονται να τον "κατακρεουργήσουν". Για να καταλάβει κάποιος την επικινδυνότητα της κατάστασης, αρκεί να πούμε ότι —κατά τη γνώμη μας— ο Σαμαράς σήμερα είναι πιο επικίνδυνος από τον Παπανδρέου. Γιατί; Γιατί ο Παπανδρέου, ό,τι ήταν να κάνει εις βάρος των Ελλήνων, το έχει ήδη κάνει. Μας πρόδωσε ως λαό, παρέδωσε την πατρίδα μας στους κατακτητές και το μόνο που τον ενδιαφέρει τώρα είναι να σώσει το "τομάρι" του. Έκανε ό,τι είχε να κάνει και το μόνο που τον απασχολεί τώρα είναι να καταφέρει να "διαφύγει" με ασφάλεια από τον τόπο του εγκλήματος ...Να μην αφήσει "κενά" πίσω του, τα οποία θα επιτρέπουν στους Έλληνες να τον καταδιώξουν νομικά, είτε εντός είτε εκτός Ελλάδας.
Ο Σαμαράς, αντίθετα, δεν έχει τέτοια προβλήματα και ως εκ τούτου είναι αρκετά "φρέσκος" για ν' αναλάβει μια εξίσου προδοτική δράση. Σήμερα είναι πιο επικίνδυνος από τον Γιωργάκη, γιατί, προκειμένου ν' αναλάβει την Πρωθυπουργία, μπορεί να βάλει "υποθήκες" εις βάρος του ελληνικού λαού.Γνωρίζει και ο ίδιος ότι μπορεί να το κάνει και θα δούμε παρακάτω τον λόγο, που είναι σίγουρο ότι το έχει ήδη κάνει. Αρκεί ν' αποδείξει κάποιος ότι ελέγχεται από τα ίδια παράκεντρα εξουσίας που ελέγχουν και τον Παπανδρέου και είναι βέβαιος ότι μας έχει "πουλήσει" ήδη. Γι' αυτόν τον λόγο θεωρούμε ότι είναι επικίνδυνος.
Είναι επικίνδυνος, γιατί είναι αυτός, ο οποίος με την πρωθυπουργική εξουσία μπορεί να δώσει "νομιμότητα" σε όλα τα εγκλήματα που έκανε ο προκάτοχός του. Ο Σαμαράς είναι αυτός, ο οποίος θα νομιμοποιήσει την προδοσία και θα προσφέρει στον προδότη ασφαλή "οδό" διαφυγής από τον τόπο τού "εγκλήματος". Ο Σαμαράς θα "σώσει" τον κολλητό συμμαθητή του από τις συνέπειες των πράξεών του ...Θα τον "σώσει", ακόμα κι αν χρειαστεί να κάνει πραξικόπημα, για να περάσουμε στην επόμενη "ημέρα" της διεφθαρμένης μεταπολίτευσης.
Όμως, πάνω απ' όλα είναι επικίνδυνος, γιατί "παραμυθιάζει" τον λαό ...Γιατί θα του "φάει" κρίσιμο χρόνο σε μια εποχή κατά την οποία δεν επιτρέπεται η χρονοτριβή και θα πρέπει ν' αντιδράσει άμεσα. Είναι επικίνδυνος, γιατί θα αποτελέσει "επένδυση" ελπίδας για κάποιους αφελείς, σε ένα διάστημα όπου ο ελληνικός λαός δεν έχει περιθώρια για λανθασμένες εκτιμήσεις. Ήδη το κάνει αυτό και πολλοί ελπίζουν στην "εποχή Σαμαρά". Ήδη πλέκουν ένα "φωτοστέφανο" στον Σαμαρά οι ίδιοι διαπλεκόμενοι, οι οποίοι λήστεψαν τον ελληνικό λαό ...Τον Σαμαρά, ο οποίος δήθεν "αντιστάθηκε" στις ευρωπαϊκές πιέσεις για "συναίνεση" ...Τον "πατριώτη" Σαμαρά, ο οποίος έχει δήθεν εθνικό προσανατολισμό στην πολιτική του ...Τον "οικονομολόγο" Σαμαρά, ο οποίος έχει δήθεν διαφορετική "συνταγή" για την έξοδο από την οικονομική κρίση.
Όλα αυτά είναι "δήθεν" ...Δεν υπάρχουν. Ο Σαμαράς παίρνει εντολές από τα ίδια κέντρα, τα οποία δίνουν εντολές στον φίλο και συμμαθητή του ΓΑΠ. Περί αυτού πρόκειται. Ο Σαμαράς είναι συνέταιρος, συνάδερφος και συνένοχος του Γιωργάκη. Ο Σαμαράς δεν διαφέρει σε τίποτε από τον ατάλαντο γιο της Μαργαρίτας. Την ίδια πορεία έχουν άλλωστε. Χωρίς καθόλου κόπο —και ελέω "θεού"— επιτυχημένοι της δημόσιας ζωής. Μετά από έναν διασκεδαστικό κύκλο σπουδών —σε ανύπαρκτα επιστημονικά αντικείμενα— "επέστρεψαν" και οι δύο στα οικογενειακά τους "μαγαζιά".
Η περίπτωση του Σαμαρά ήταν λίγο ιδιόμορφη, γιατί οι γονείς του είχαν την αφέλεια να τον στείλουν στις ΗΠΑ να γίνει γιατρός, σαν τον πατέρα του. Όμως, ο γιατρός είναι επιστήμονας και ο Αντωνάκης δεν είχε κανέναν λόγο να κοπιάσει και να γίνει τέτοιος. Γιατί να κοπιάσει; Είχε εξασφαλισμένο το μέλλον του. Γιατί να κοπιάσει, όταν υπάρχουν έτοιμα τα κορόιδα, που θα τον ταΐσουν; Έκανε παρέα και με τον χασικλή Γιωργάκη και βρήκε τον εύκολο "δρόμο". Στράφηκε προς τις "επιστήμες" της κοινωνικής διαχείρισης και "ευαισθησίας" ...Τις "επιστήμες" των τίποτε και της χολέρας ...Κι όμως, αυτοί οι δύο στην πραγματικότητα μας κυβερνούν. Δυστυχώς, άλλους οι κακές συναναστροφές τούς καταστρέφουν και άλλους τούς κάνουν Πρωθυπουργούς.
Μιλάμε για πραγματικούς βίους παράλληλους. Μιλάμε για κληρονομικό "χάρισμα". Η αξία τους αναγνωρίστηκε "άμα τη εμφανίσει" και ως εκ τούτου έγιναν βουλευτές και οι δύο σε νεαρή ηλικία. Η "επιτυχία" τους συνεχίστηκε στους ίδιους "δρόμους", εφόσον έγιναν Υπουργοί Εξωτερικών και οι δύο. Στη συνέχεια Πρωθυπουργός —ελέω τοκογλύφων— ο ένας και υποψήφιος διάδοχός του ο άλλος. Μιλάμε για τεράστια "πατήματα" καριέρας, που, εκτός από τα παιδιά των ανώτερων "θεών", δεν μπορούν να αφορούν κανέναν άλλον Έλληνα. Απλά πράγματα, και ας προσπαθεί ο Σαμαράς να εμφανιστεί σαν τον Βασιλάκη τον Καΐλα της πολιτικής ...Ας προσπαθεί να παραστήσει τον "αυτοδημιούργητο" πολιτικό. Καθόλου αυτοδημιούργητος δεν είναι. Εκλεκτός σκοτεινών κέντρων εξουσίας είναι. Εκλεκτός ξένων πρεσβειών είναι. Όσο βρόμικος και ύποπτος είναι ο γιος της Μαργαρίτας, άλλο τόσο είναι και ο Σαμαράς.
Είναι τόσο "εκλεκτός", που σε πολλά πράγματα είναι μοναδικός. Δεν είναι μόνον τα παλιά, αλλά και τα καινούργια. Σε μερικά σημεία μάλιστα υπερέχει και του ίδιου του Γιωργάκη. Ο ίδιος ο Γιωργάκης φαίνεται φτωχός συγγενής μπροστά στην εύνοια την οποία απόλαυσε κάποτε ο Σαμαράς. Από 27 χρονών ο Σαμαράς είναι βουλευτής. Σε ηλικία τέτοια, που τα παιδιά των Ελλήνων ακόμα τρέχουν για σπουδές και ζουν με το χαρτζιλίκι του ντελίβερι, ο Αντωνάκης ο τενίστας ήταν ήδη βουλευτής ...Ήταν ήδη κρατικοδίαιτος και μάλιστα υψηλόμισθος.
Σε ηλικία 38 ετών είχε είδη εξασφαλίσει ακόμα και τη σύνταξή του. Είχε προλάβει να γίνει και Υπουργός Οικονομικών και Υπουργός Εξωτερικών. Σε ποιανού κυβέρνηση; Στην κυβέρνηση Μητσοτάκη ...Στην κυβέρνηση του Δρακουμέλ ...Στην Κυβέρνηση του Εφιάλτη, ο οποίος στην πραγματικότητα έβαλε τα "θεμέλια", για να μας φέρει στο σημείο όπου βρισκόμαστε σήμερα ...Νούμερο 2 στην πιο "βρόμικη" κυβέρνηση της μεταπολίτευσης ...Στην κυβέρνηση εκείνη, που πρώτη απ’ όλες παρέδωσε τον ΟΤΕ στη γερμανική Siemens ...Στην κυβέρνηση εκείνη, που με το "καλημέρα" ξεκοκάλισε την ΑΓΕΤ. Τόσο "καθαρός" ήταν.
...Απλά πράγματα, για να μην ξεχνάμε τη σύγχρονη ιστορία μας και τους πρωταγωνιστές της. Πριν αρχίσουν οι κυβερνήσεις —στις οποίες συμμετείχε ο Γιωργάκης— τα παιχνίδια με το χρηματιστήριο και τις ιδιωτικοποιήσεις, τα πάντα τα είχε δρομολογήσει η κυβέρνηση εκείνη, στην οποία κορυφαίος παράγων ήταν ο Σαμαράς. Πολύ πριν ο Γιωργάκης αρχίσει τα φιλομεταναστευτικά παιχνίδια, ως Υπουργός Εξωτερικών του ΠΑΣΟΚ, ο Σαμαράς είχε γεμίσει τη χώρα με Αλβανούς λαθρομετανάστες ως Υπουργός Εξωτερικών της ΝΔ. Για ότι κλαίμε σήμερα ως λαός και ως έθνος, βασικός συνεργός ήταν ο Σαμαράς. Από το "Μακεδονικό Ζήτημα" μέχρι τη Διαφθορά και τους Λαθρομετανάστες, η συμβολή του είναι καθοριστική. Σε αυτό το θέμα δεν υπάρχει καμία αμφισβήτηση. Σε μια από τις πιο υποταγμένες και ελεγχόμενες κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης ο Σαμαράς ήταν σε νεαρή ηλικία ο πιο σημαντικός Υπουργός της ...Τόσο "αυτοδημιούργητος" ήταν ο " Καΐλας".
...Ο " Καΐλας", ο οποίος δεν αφέθηκε να καταστραφεί, ακόμα και όταν ήρθε σε σύγκρουση με τον εκδικητικό και μνησίκακο Μητσοτάκη ...Ούτε ένας Μητσοτάκης δεν μπόρεσε να τον "σβήσει" από τον πολιτικό χάρτη. Ό,τι και να έκανε εναντίον τού Σαμαρά, δεν "έπιανε", γιατί είναι φανερό ότι απολάμβανε κάποια "άνωθεν" προστασία. Ίδρυσε κόμμα και, παρά την αποτυχία του, ο ίδιος διασώθηκε. Καταστράφηκαν πολιτικά όσοι τον ακολούθησαν, αλλά ο ίδιος —χάρη σε κάποιο μαγικό "χέρι", που τον "έπιασε"— διασώθηκε. Στη συνέχεια τον προστάτευσαν —και πάλι ελέω κρατικού μηχανισμού—, στέλνοντάς τον στην Ευρωβουλή. Κατόπιν τον επανέφεραν στην κεντρική πολιτική σκηνή και στη ΝΔ, για να διεκδικήσει την ηγεσία της.
Ποτέ δεν έλειψε το κρατικό ψωμάκι από το τραπέζι του Αντωνάκη. Μάς τον είχαν "φορτώσει" με την υποχρέωση να τον ταΐζουμε από τότε που υπάρχει. Γιατί; Γιατί δεν ήταν ένας κοινός Έλληνας, όπως οι υπόλοιποι Έλληνες ...Ήταν "εκλεκτός", ως απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών ...Από τους πιο "εκλεκτούς", αν σκεφτεί κάποιος ότι είναι εγγονός των ιδρυτών του και βέβαια αδελφός του προέδρου των αποφοίτων τού Κολεγίου. Ήταν ένας από τους συμμαθητές όλου του κατεστημένου της σημερινής Διαπλοκής, που ξεκινάει από τον άπληστο Λάτση και φτάνει μέχρι τον βλάκα τον Καψή του Μέγκα. Συμμαθητής, ομοϊδεάτης και "ομοτράπεζος" όχι μόνον του προδότη Πρωθυπουργού του Μνημονίου, αλλά και του Παπακωνσταντίνου, ο οποίος, ως Υπουργός Οικονομικών, υπέγραψε αυτό το Μνημόνιο και την "κατοχή" της πατρίδας μας. Είναι επίσημο μέλος του Αμερικανικού Οικονομικού Οργανισμού και της Βρετανικής Βασιλικής Εταιρίας.
Είναι όμως και κάτι άλλο, το οποίο συστηματικά αποκρύπτεται και τον συνδέει ακόμα πιο πολύ τόσο με τον Γιωργάκη όσο και με τους τοκογλύφους δανειστές μας ...Είναι μέλος της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ και έχει συμμετάσχει σε μία από τις συναντήσεις της ...Της Λέσχης εκείνης, που, όπως έχει πει και ο "χιουμορίστας" Παπακωνσταντίνου, αν αποκαλύψεις σε κάποιον τι συζητούνε τα μέλη της, θα πρέπει να τον σκοτώσεις. Μπορεί, δηλαδή, με τον Παπανδρέου, τον Παπακωνσταντίνου, τον Πάγκαλο και άλλους να κάθονται σε απέναντι στασίδια στη Βουλή, αλλά είναι "ομοτράπεζοι" στη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ. Μπορεί στα μπαλκόνια να λένε ό,τι επιβάλει η δήθεν ιδεολογία τους, αλλά αυτά, τα οποία κάνουν, είναι ό,τι επιβάλει η Λέσχη και βέβαια ο Ρότσιλντ.
Αντιλαμβανόμαστε ότι ο Σαμαράς όχι μόνον δεν αποτελεί λύση του σημερινού προβλήματος, αλλά είναι μέρος αυτού του προβλήματος. Είναι μέρος ενός προβλήματος, το οποίο ξεκινάει από πολύ παλιά ...Που ξεκινάει από την ίδρυση τού ελληνικού κράτους και επαναλαμβάνεται πάντα εις βάρος του λαού ...Ενός προβλήματος ξενόδουλων "Κωλέτηδων", οι οποίοι κυβερνούν το κράτος, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των ξένων χορηγών τους και όχι των Ελλήνων ..."Κωλέτηδων", οι οποίοι μέσα σε αμερικανικά, γαλλικά ή γερμανικά Κολέγια αναπαράγονται πάντα με την ίδια "πιστότητα" και πετυχαίνουν στις ζωές τους, ακριβώς επειδή εξυπηρετούν τους ιμπεριαλιστές.
...Κολέγια γενιτσάρων και προδοτών. Με το "άλλοθι" των δήθεν "καλών" σπουδών, οι προδότες διαχωρίζονται από τον κοινό λαό και "αναπαράγονται" σε αυτά τα Κολέγια, τα οποία μοιάζουν με στρατόπεδα συγκεντρώσεως ...Ιδιωτικά, για να μην τα αγγίζει κανένας έλεγχος και κρατικοδίαιτα, για να λειτουργούν απροβλημάτιστα εις βάρος του κορόιδου ...Κολέγια, όπου ο καθένας με βάση την προτίμησή του επιλέγει τα αφεντικά του ...Τα ισόβια αφεντικά του ...Τα αφεντικά εκείνα, τα οποία θα τους πληρώσουν τις "καλές" σπουδές στα δικά τους Πανεπιστήμια και θα τους "καλέσουν" στις συνεδριάσεις της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ για τη μεγάλη "καριέρα" στην πολιτική. Όταν τα Ελληνόπουλα πηγαίνουν στα δημόσια σχολεία, οι προδότες και οι γενίτσαροι εκπαιδεύονται στα Κολέγια. Κατόπιν κάνουν τις μεγάλες "επιτυχίες" ...Τις "επιτυχίες" εκείνες, οι οποίες "σφραγίζονται" στις ξένες πρεσβείες ...Τις ανεξήγητες "επιτυχίες" των απερίγραπτα βλακών, όπως είναι ο Γιωργάκης.
Διακόσια χρόνια ζωής θα συμπληρώσει σε λίγα χρόνια το ελληνικό κράτος και δεν έχει απαλλαγεί από την παθογένεια των "Κωλέτηδων" ...Των πάντα ίδιων "Κωλέτηδων", οι οποίοι απλά αλλάζουν ονόματα και εμφανίζονται είτε ως Παπανδρέου είτε ως Σαμαράδες ...Τα κοπρόσκυλα, που κάνουν την πλάκα τους, όταν τα Ελληνόπουλα μοχθούν για τις σπουδές τους, και όταν μοιράζονται πόστα κι αξιώματα κάθονται στις πρώτες σειρές. Πρέπει να έσπαζαν πολύ πλάκα με τους κοινούς Έλληνες οι δύο "εκλεκτοί" συμμαθητές τού Κολεγίου Αθηνών, όταν σπούδαζαν στη Μασαχουσέτη. Μέσα σε ένα ντουμάνι από χασίσι θα γελούσαν για τις μελλοντικές σίγουρες "επιτυχίες" τους. Η φάμπρικα του "Κωλέτη" ποτέ δεν έπαψε να λειτουργεί ...Τι να λέμε τώρα. Μέχρι και ο Γερουλάνος —των σφουγκοκολαρίων του Τέως Βασιλιά— τρώει το δημόσιο ψωμάκι του σοσιαλιστή.
Σε αυτό το κύκλωμα ανήκει ο Σαμαράς και —δυστυχώς— ο κόσμος περιμένει από αυτόν να το "τιμωρήσει". Ποιος θα τιμωρήσει ποιον; Ενδεικτικά να σκεφτεί κάποιος περιπτώσεις και θα τον πιάσει απελπισία. Ο Σαμαράς είναι εγγονός των Μπενάκηδων και ο Γερουλάνος είναι ο γιος της Διευθύντριας του ιδρύματος Μπενάκη. Όμως, εκτός από αυτήν τη σχέση, υπάρχει και άλλου είδους σχέση μεταξύ τους. Χρωστάει ο ένας στον άλλο. Ο Σαμαράς είναι ο πρώην Υπουργός Πολιτισμού σε ένα υπουργείο όπου γίνονταν τα αίσχη και ο Γερουλάνος είναι ο νυν Υπουργός, ο οποίος μπορεί να τον καταγγείλει. Ο Σαμαράς είναι αυτός, ο οποίος διόρισε τη μισή Καλαμάτα στο Μουσείο της Ακρόπολης και ο Γερουλάνος είναι αυτός, ο οποίος κρατάει στα χέρια του τα αρχεία των παρανομιών. Αυτός ο συμμαθητής των Λάτσηδων, των Παπαχελάδων και όλων των διαπλεκομένων, εμφανίζεται σαν ο υπερασπιστής των φτωχών και των πατριωτών.
...Ειδικά των πατριωτών, οι οποίοι ωρύονται για τον δωσίλογο Γιωργάκη ...Τον Γιωργάκη της Μαργαρίτας, η οποία είναι κολλητή του Σόρος ...Τον Γιωργάκη, ο οποίος συνομιλούσε με τον Στρος Καν, όταν "δούλευε" τον κόσμο, φωνάζοντας ότι "χρήματα υπάρχουν" ...Όταν υποσχόταν να πάρει πίσω τον ΟΤΕ ...Όταν φορούσε τη μπλούζα της ΕΥΑΘ ...Όταν έβγαινε στους δρόμους και "διαδήλωνε" με τους φτωχούς ...Όταν "έκλαιγε" στα λιμάνια. Αυτόν τον ψεύτη Γιωργάκη κλήθηκε από τα ίδια τα αφεντικά να τον αντιμετωπίσει ο συμμαθητής του Αντώνης ...Ο επίσης ψεύτης Αντώνης.
...Ο "νέος" Σαμαράς, ο οποίος ξεκίνησε "φουριόζος" την αντιπολιτευτική του καριέρα ...Ο Σαμαράς, της πρώιμης Siemens, της ΑΓΕΤ και του Μακεδονικού Ζητήματος ...Ο "παρθενογέννητος" Σαμαράς, ο οποίος, αυτοσυγχωρέθηκε για το παρελθόν του και εμφανίστηκε "ολοκαίνουργιος" στην ελληνική πολιτική σκηνή ...Ο βιαστικός Σαμαράς, που, για να εδραιωθεί στη θέση του, "κατήγγειλε" ότι ο Γιωργάκης συνειδητά μάς έβαλε στο ΔΝΤ —καθ’ υπόδειξη των τοκογλύφων— ...Ο Σαμαράς, ο οποίος "κατήγγειλε" τα παιχνίδια της Τράπεζας της Ελλάδας εις βάρος των ελληνικών ομολόγων.
Αυτά στην αρχή ...Μετά τα "ξέχασε". Προφανώς παρασύρθηκε πάνω στη "φούρια" του και κάποιοι τον επανέφεραν στην τάξη. Κάποιοι ενοχλήθηκαν και του επέβαλαν τη λήθη και αυτοί δεν μπορεί να είναι άλλοι από τους γνωστούς μας τοκογλύφους. Τώρα ένας Καμένος τρέχει να καταγγείλει τα εγκλήματα και ο Σαμαράς αναζητά τρόπους να αποφύγει τις συνέπειες των καταγγελιών, χωρίς να έρθει σε σύγκρουση με το στέλεχός του και εκτεθεί στην κομματική του βάση.
Τώρα είναι απλά ένας Light υπερασπιστής των εθνικών μας συμφερόντων ..."Επιστημονικά" το βλέπει το θέμα, ως "οικονομολόγος". Γι' αυτόν τον λόγο και καθ’ όλη τη διάρκεια της προδοσίας τού Γιωργάκη δεν ζητάει εκλογές. Για περισσότερο από έναν χρόνο ολόκληρη η Ελλάδα κατηγορεί τον Γιωργάκη για δωσιλογισμό και του δείχνει την έξοδο και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης εκλογές δεν ζητάει. Προφανώς δεν τον αφήνουν τα "αφεντικά" του να ζητήσει. Προφανώς ο Σαμαράς περιμένει από τον Γιωργάκη να κάνει το "καθήκον" του απέναντι στους "δανειστές" μας και μετά να τον αντικαταστήσει ...Να δημιουργήσει όλες εκείνες τις καταστάσεις, οι οποίες ευνοούν το ξεπούλημα και μετά ν' αναλάβει για να "σώσει" όχι τη χώρα, αλλά τον Γιωργάκη.
Αυτή είναι η δουλειά του. Να σώσει τον συνάδερφό του από την οργή του λαού. Να σώσει τον Γιωργάκη, εφόσον τη χώρα έτσι κι αλλιώς την έχουν "καταδικάσει" σε "θάνατο" τα κοινά τους αφεντικά ...Τα απολύτως κοινά αφεντικά, τα οποία τα γνωρίζουν από τη Λέσχη Μπίλντεμπεργκ ...Τα κοινά αφεντικά, τα οποία συνδέουν απόλυτα τον Σαμαρά —ο οποίος υπόσχεται "λύτρωση"— με όλους όσους μας "σκλάβωσαν". Γι' αυτόν τον λόγο ακολουθεί την πολιτική που ακολουθεί. Λογικό είναι αυτό. Απλά, για να γίνει αυτό αντιληπτό, θα πρέπει να συνειδητοποιήσει κάποιος ότι έχει να κάνει με διαφορετικά μέλη της ίδιας συμμορίας.
Ως εκ τούτου ο Σαμαράς δεν μπορούσε να ζητάει εκλογές πριν ιδρυθεί το Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων. Δεν μπορούσε να ζητάει εκλογές πριν οι δανειστές μας —και φίλοι του— μας "δέσουν" χειροπόδαρα για τα επόμενα εκατό χρόνια. Δεν μπορούσε να ζητάει εκλογές πριν οι δανειστές μας αποκτήσουν το "εργαλείο" εκείνο, που θα τους επέτρεπε να μας λεηλατήσουν στο διάστημα κατά το οποίο θα ήμασταν "αλυσοδεμένοι". Ο Σαμαράς θα ζητήσει εκλογές μόνον όταν ο Γιωργάκης θα έχει ολοκληρώσει τη δουλειά του και ο ίδιος θα είναι έτοιμος να πάρει τον ρόλο του ...και ο οποίος είναι να "εμπλέξει" τον λαό στην προδοσία. Αυτή είναι η αποστολή τού Σαμαρά. ΝΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΟΝ ΠΡΟΔΟΤΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΣΤΟΝ ΛΑΟ.
Πώς θα γίνει αυτό; Για να το καταλάβει κάποιος αυτό, θα πρέπει να γνωρίζει τα δεδομένα. Ποια είναι η προδοσία του Παπανδρέου; Μήπως οδήγησε μέσα από μυστικό μονοπάτι τους εχθρούς στην "πλάτη" του στρατού μας, όπως έκανε παλαιότερα ο Εφιάλτης; Μήπως άνοιξε κάποιες μυστικές "κερκόπορτες" και μπήκαν στην Αθήνα οι εχθροί, όπως έγινε στην Πόλη; Μήπως υπέδειξε σε ξένους κατακτητές κάποιους Έλληνες μαχητές, προκειμένου να τους εκτελέσουν, όπως έκαναν οι παλαιοί δωσίλογοι στους Ναζί; Όχι βέβαια. Ο πόλεμος έχει πλέον αλλάξει μορφή και οι ανάλογες αλλαγές αφορούν και τις σύγχρονες προδοσίες. Η προδοσία τού Γιωργάκη ήταν πολύ συγκεκριμένη και τόσο απόλυτη, που δεν επιδέχεται καμία αμφισβήτηση. Η προδοσία του ήταν ότι, ως Πρωθυπουργός της Ελλάδας, αναγνώρισε σαν νόμιμα τα χρέη της Μεταπολίτευσης ...Τα παράνομα χρέη της Μεταπολίτευσης.
Για να το καταφέρει αυτό, μας παγίδευσε σε ένα τεχνητό περιβάλλον ασφυκτικής πίεσης. Υπό την καθοδήγησε των τοκογλύφων "παγίδευσε" τη χώρα, η οποία τον εμπιστεύτηκε. Με δόλιες μεθόδους τής προκάλεσε κρίση χρέους και την έφερε σε δυσχερή θέση. Γιατί μιλάμε για δόλιες μεθόδους; Γιατί η Ελλάδα δεν ήταν σε πολύ χειρότερη κατάσταση από πολλούς άλλους, οι οποίοι είτε την "ακολούθησαν" είτε ακόμα και σήμερα αποφεύγουν τη "βοήθεια" των μηχανισμών στήριξης. Γιατί είχαν ανάγκη οι τοκογλύφοι αυτήν την "παγίδευση"; Για να βάλουν την Ελλάδα, πρώτη από τις υπόλοιπες χώρες, στην ανάγκη της "βοήθειας" ...Να μπορέσουν να την στοχοποιήσουν σαν εχθρό της παγκόσμιας οικονομίας ...Να μπορέσουν να συκοφαντήσουν τους Έλληνες, ώστε να κάμψουν την αντίστασή τους στη μεθόδευσή τους. Ήθελαν ένα "μαύρο" πρόβατο, για να το απομονώσουν και να το "σφάξουν". Γιατί; Γιατί η Ελλάδα έχει τρομερής αξίας δημόσια περιουσία ...Περιουσία, που δεν τη διαθέτουν άλλα κράτη ομοίου μεγέθους.
Αν δεν την είχαν απομονώσει και δεν την είχαν εξευτελίσει στο παγκόσμιο κοινό, δεν θα μπορούσαν να την οδηγήσουν στη σημερινή αθλιότητα. Αυτή είναι η προδοσία του Παπανδρέου και εξαιτίας αυτής της προδοσίας απειλείται η κυριαρχία του ελληνικού κράτους και η ελευθερία του ελληνικού λαού. Ήταν προδοσία, γιατί, ενώ υπήρχαν όλα τα στοιχεία, για ν' αποδείξει το ελληνικό κράτος ότι το χρέος του ήταν "απεχθές" —και άρα παράνομο—, πήγε ο Πρωθυπουργός αυτού του κράτους και το "αναγνώρισε". Αυτή ήταν η προδοσία του.
Ως πληρωμένος άνθρωπος των τοκογλύφων, "φόρτωσε" σε έναν λαό ένα τεράστιο χρέος ...Ένα χρέος, το οποίο θα βασανίσει και τις επόμενες γενιές των Ελλήνων και στην ουσία θα τις "αφανίσει" από την πατρίδα τους ...Ένα χρέος εμφανέστατα "απεχθές" και το οποίο έπρεπε η πολιτική ηγεσία της χώρας να το "αμφισβητήσει". Ήταν εύκολη η αμφισβήτησή του. Υπήρχαν τα στοιχεία να αμφισβητηθεί. Ήταν προφανές ότι οι Γερμανοί σε συνεργασία με τους τοκογλύφους και τους τοπικούς διεφθαρμένους πολιτικούς το δημιούργησαν.
Οι ίδιοι το παραδέχονται μέσα από τα δικά τους δικαστήρια. Παραδέχονται ότι μόνοι τους "βελτίωναν" τα δανειοληπτικά στοιχεία της χώρας και μόνοι τους δάνειζαν σε ένα αναξιόπιστο κράτος. Μόνοι τους "δάνειζαν", γιατί μόνοι τους "παράγγελναν" στους εαυτούς τους τις ελληνικές παραγγελίες. Οι ίδιοι ήταν οι διαφθορείς αυτών, τους οποίους στη συνέχεια κατήγγειλαν ως διεφθαρμένους. Η ελληνική κυβέρνηση είχε στοιχεία όχι απλά να αποδείξει ότι υπήρξε θύμα οικονομικών εγκλημάτων, αλλά θύμα πολεμικής επιχείρησης. Νομιμοποιούνταν να καταφύγει ακόμα και στα διεθνή δικαστήρια ως θύμα απρόκλητης πολεμικής επίθεσης από την πλευρά της Γερμανίας. Οι περισσότεροι άνθρωποι, οι οποίοι εμπλέκονταν στα οικονομικά σκάνδαλα, ήταν ταυτόχρονα και πράκτορες των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών. Αν αυτό δεν αποδεικνύει πολεμική επίθεση, τότε τι αποδεικνύει;
Ακόμα όμως κι αν η Ελλάδα δεν τραβούσε τόσο πολύ το "σκοινί" με τη Γερμανία, θα μπορούσε να ακολουθήσει έναν πολύ πιο "στρωτό" δρόμο για τη δικαίωσή της. Αρκούσε μια πρωθυπουργική εντολή στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και όλα θα γίνονταν όπως συνέφερε την Ελλάδα και όχι τους κλέφτες. Η Siemens θα καταδικαζόταν και θα πάθαινε ζημιά σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, εξαιτίας των νόμων περί διαφθοράς. Απλά πράγματα. Ο Χριστοφοράκος ήταν ακόμα στην Ελλάδα και θα μπορούσε να συλληφθεί, να φυλακιστεί και να μιλήσει. Με τις πλάτες της δωσιλογικής κυβέρνησης τον φυγάδευσε ο Ζαγοριανός. Μαζί του ξέφυγαν και όλο οι συνένοχοί του. Ο Κόκκαλης εξακολουθεί να παριστάνει τον παράγοντα, κυκλοφορώντας ελεύθερος ελέω απαλλακτικών βουλευμάτων. Ακόμα και ο γνωστός Σκαρπέλης, ο οποίος "πρόδωσε" από "μέσα" τον ΟΤΕ, κυκλοφορεί ελεύθερος.
Έγιναν του κόσμου τα εγκλήματα και δεν πήγε κανένας "μέσα". Γιατί; Γιατί όλοι απειλούν να "μιλήσουν" σε περίπτωση που φυλακιστούν. Όλοι αυτοί απειλούν να κάνουν αυτό, το οποίο συμφέρει τον λαό και μόνον η κυβέρνηση των προδοτών δεν τους "ενθαρρύνει" να το κάνουν, για να μάθουμε τι συμβαίνει. Ολυμπιακοί αγώνες, υποβρύχια, εξοπλισμοί, τραίνα, γέφυρες, C4i κλπ., ήταν "κλειδιά", για να αποδείξει η Ελλάδα ότι το χρέος της ήταν απεχθές ...Ήταν "κλειδιά", για ν' αποδειχθεί η "απέχθεια" του ελληνικού χρέους και ν’ ανοίξει το "κουτί της Πανδώρας" για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις συμμορίες της ...Αδιάσειστα στοιχεία, για ν' αποδείξει η Ελλάδα στο παγκόσμιο κοινό ότι οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι σήμερα την απειλούν ως δανειστές, ήταν αυτοί, που τη βύθισαν στα χρέη ως απατεώνες.
Αυτή ήταν η προδοσία του Παπανδρέου ...Του εξηντάχρονου Παπανδρέου, ο οποίος ανήκει στη γενιά του Πολυτεχνείου ...Την πιο άχρηστη γενιά Ελλήνων, που "έφαγε" και "ήπιε" ό,τι μπορούσε και όταν ήρθε ο "λογαριασμός", τον φόρτωσε στους επόμενους ...Τη γενιά εκείνη, η οποία παρέλαβε μια Ελλάδα ελεύθερη, πλούσια και με τεράστιο κεφάλαιο και θα παραδώσει ένα κατακτημένο "τίποτε", το οποίο θα κυβερνιέται από τους Βαυαρούς αποικιοκράτες. Οι μελλοντικοί Έλληνες θα είναι στην Ελλάδα απλοί "παραμένοντες" ...Τίποτε περισσότερο από αυτό. Δεν θα τους ανήκει τίποτε απολύτως, γιατί πρόλαβαν και τα "έφαγαν" όλα οι προηγούμενοι.
Σε αυτήν την προδοσία είναι συμμέτοχος ο Σαμαράς. Είναι συμμέτοχος από την εποχή Μητσοτάκη, όπου οι λεχρίτες της Λέσχης "έστηναν" την κατάσταση, για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Σήμερα απλά μπαίνει και στην "τελετή λήξης" αυτού του εγκλήματος. Συμμετέχει εκ νέου ως πρωταγωνιστής και όχι ως δεύτερος, όπως την προηγούμενη φορά. Γι' αυτήν τη συμμετοχή τον καταγγέλλουμε στο κείμενο αυτό. Πώς συμμετέχει; Αποδεχόμενος το ελληνικό χρέος σαν πραγματικό. Δεν αναγνωρίζει ως προδοσία του Γιωργάκη την αναγνώριση του παράνομου, απεχθούς και άδικου χρέους και εστιάζει αλλού το ενδιαφέρον του ...Το εστιάζει μακριά από τον φίλο και συμμαθητή του και βέβαια από τα κοινά αφεντικά τους.
Αυτή είναι η συμμετοχή του στο έγκλημα. Δεν βλέπει "προδοσία" στην αναγνώριση του απεχθούς και παράνομου χρέους, αλλά μόνον "πρόβλημα" στους τρόπους αντιμετώπισής του. Θεωρεί δήθεν "προβληματικό" το ότι ο Παπανδρέου δεν διαπραγματεύτηκε "καλά" τους όρους αποπληρωμής του. Μόνον αυτό τού καταλογίζει. Μόνον αυτό έχει να πει, γιατί στην πραγματικότητα δεν διαφέρει από τον Παπανδρέου. Τα ίδια πράγματα θα έκανε και ο ίδιος, αν βρισκόταν στη θέση του. Δεν είναι μόνον φίλοι, συμμαθητές, συμφοιτητές και ισοβίως ανεπάγγελτοι ...Έχουν και τα ίδια "αφεντικά" ...Τους ίδιους τοκογλύφους.
Αναγκαστικά λοιπόν ο Αντωνάκης θα πρέπει να "σώσει" τον Γιωργάκη ...Να τον "σώσει", όπως θα τον "έσωζε" και ο Γιωργάκης, αν οι τοκογλύφοι επέλεγαν εκείνον να κάνει την προδοσία. Επιβάλλεται να το κάνει αυτό. Το επιβάλει η κοινή κολεγιακή "καταγωγή". Το επιβάλει το κοινό feternity στο Πανεπιστήμιο. Το επιβάλει το "σαβουάρ βιβρ" της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Το απαιτεί όμως πάνω από όλα η γνωστή αμερικανική πρεσβεία. Το απαιτεί ο ιμπεριαλιστής από τις ηγεσίες που διορίζει στις αποικίες του.
Η σωτηρία του προηγούμενου Πρωθυπουργού είναι το προαπαιτούμενο, για να γίνει κάποιος ο επόμενος Πρωθυπουργός. Το προαπαιτούμενο, για να γίνει κάποτε ο Σαμαράς Πρωθυπουργός, είναι η "σωτηρία" του Παπανδρέου. Ο Σαμαράς λοιπόν είναι αυτός, ο οποίος ανέλαβε να σβήσει τα "ίχνη" της προδοσίας του Γιωργάκη. Για να μπορεί ο Γιωργάκης να παραμείνει στη χώρα και να συνεχίσει να μας "δουλεύει". Γιατί αυτή η στάση τον "σώζει"; Γιατί η κακή διαπραγμάτευση μπορεί να είναι βλακεία ή αδυναμία, αλλά όχι προδοσία.
Αυτό εννοούμε, όταν λέμε ότι αποστολή του Σαμαρά είναι να "σώσει" τον Γιωργάκη και να μετακινήσει στον λαό την ευθύνη της καταστροφής τού ελληνικού κράτους. Αν ο λαός ψηφίσει Σαμαρά —με τη γνωστή του θέση περί αναγνώρισης του χρέους—, στην ουσία και ο ίδιος ο λαός αναγνωρίζει το χρέος και άρα απαλλάσσεται από την κατηγορία της προδοσίας ο Γιωργάκης. Σε μια τέτοια περίπτωση λαός, Σαμαράς και Γιωργάκης θα έχουν την ίδια "άποψη" περί χρέους και άρα δεν τίθεται θέμα προδοσίας. Νομιμοποιείται εκ των υστέρων ο Παπανδρέου. Αυτή είναι η δουλειά του Σαμαρά. Γι' αυτόν τον λόγο επιμένει στις δήθεν διαπραγματεύσεις για την εξυπηρέτηση ενός χρέους, το οποίο το θεωρεί "νόμιμο". Γι' αυτόν τον λόγο αποπροσανατολίζει τον λαό με δήθεν "συνταγές" και "δόσεις" τη στιγμή που το πρόβλημα δεν βρίσκεται εκεί. Το πρόβλημα του λαού είναι το ίδιο το χρέος ...Η νομιμότητα του χρέους.
Σε αυτήν τη νομιμότητα κρίνεται το αν θα σωθεί ή αν θα καταστραφεί ο ελληνικός λαός. Σε αυτό το σημείο τούς είναι χρήσιμος ο Σαμαράς. Αναγνωρίζει τη νομιμότητα του χρέους και άρα μία νίκη του στις εκλογές θα μετακινήσει την ευθύνη στον λαό. Όταν ο λαός ψηφίζει αυτόν, ο οποίος αναγνωρίζει το χρέος, αναγνωρίζει και την "τιμιότητα" του προηγούμενου. Μετά θα ξαναδιχαστεί στην άποψή του περί της εξυπηρέτησης αυτού του "νόμιμου" χρέους ...Τόσο απλά.
Αυτή είναι η συνενοχή του Σαμαρά στην προδοσία. Γιατί είναι προδοσία; Για τους λόγους εκείνους, τους οποίους περιγράψαμε. Το πρόβλημα δεν είναι οι όροι αποπληρωμής του χρέους. Το πρόβλημα είναι το ίδιο το χρέος. Υπάρχουν τα στοιχεία, τα οποία αποδεικνύουν ότι το χρέος αυτό είναι παράνομο. Όταν κοινά δικαστήρια δικαιώνουν πολίτες —οι οποίοι δεν απολαμβάνουν κανενός είδους "ασυλία"— απέναντι σε τοκογλύφους, ευνόητο είναι ότι έχουμε προδοσία, όταν ηγέτες ολόκληρων κρατών δεν κάνουν το καθήκον τους και μάλιστα με πλήρη "φορτία" κρατικής "ασυλίας". Αυτές είναι οι "υποθήκες", που έχει βάλει ο Σαμαράς, προκειμένου να μας κυβερνήσει. Θα μας καταστρέψει με τις ενέργειές του και κατόπιν θα μας "κλαίει" ως Πρωθυπουργός.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τι εννοούμε, όταν λέμε ότι η "υποθήκη" του Σαμαρά στον δρόμο για την πρωθυπουργία είναι η σωτηρία του προδότη; Ο κίνδυνος ο μεγάλος, δηλαδή, δεν είναι αν παραμείνει ο Γιωργάκης στην εξουσία, αλλά αν τη ΧΑΣΕΙ σε ΑΠΛΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. Για όσο διάστημα παραμένει ο Γιωργάκης στην εξουσία, το έγκλημά του είναι "ενεργό". Αν ανατραπεί εξαιτίας της λαϊκής οργής ή εξαιτίας ενός απρόβλεπτου συμβάντος, το οποίο θα τον στέλνει στα ειδικά δικαστήρια, υπάρχει πιθανότητα να πληρώσει το έγκλημά του. Αν χάσει τις εκλογές από τον Σαμαρά, τη γλίτωσαν και οι δύο. Θα πάει στην αντιπολίτευση και ούτε γάτα ούτε ζημιά, εφόσον ο διάδοχός του αποδέχεται τις πράξεις του σαν νόμιμες.
Μετά ο Γιωργάκης θα κάνει ό,τι και ο Παπακωνσταντίνου σήμερα, ο οποίος ούτε είδε ούτε άκουσε τίποτε για τον "φόνο" και ενδιαφέρεται για το περιβάλλον. Σε μια τέτοια περίπτωση ούτε ο ένας θα φταίει ούτε ο άλλος. Ο ένας θα ισχυρίζεται ότι "παρέδωσε" κανονικά μια πατρίδα με "ρυθμισμένες" τις οφειλές της και ο άλλος θα ισχυρίζεται ότι ανέλαβε δυσβάστακτα φορτία, τα οποία προέκυψαν από "διαπραγματευτικά" σφάλματα άλλων. Οι "δόσεις" θα μας πειράζουν και όχι το ύψος του χρέους. Αυτός είναι ο μέγας κίνδυνος ...Να τη γλιτώσουν οι προδότες, ενώ είναι φανερό εξ’ αρχής τι ακριβώς κάνουν και πώς μεθοδεύουν να το κάνουν.
Μιλάμε για το τέλειο έγκλημα. Θα αρχίσει και πάλι η ανούσια αντιπαράθεση της ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ για τη "διαπραγμάτευση" και τους "όρους" του δανείου και ...από εδώ πάνε και οι άλλοι. Θα διχαστεί εκ νέου ο λαός, εφόσον κάποιοι θα συγκλίνουν υπέρ της μίας άποψης και κάποιοι άλλοι υπέρ της άλλης. Δεν θα φταίει ο Γιωργάκης, ο οποίος αναγνώρισε τα δάνεια, αλλά ο Σαμαράς, με τις διαφορετικές "δόσεις" της "συνταγής" του. Δεν θα φταίει ο Σαμαράς, αλλά ο Γιωργάκης, γιατί δεν εφάρμοσε καλή "συνταγή". Για άλλα πενήντα χρόνια θα μας "δουλεύουν" για τις ευθύνες και τις ανικανότητες της διαπραγμάτευσης.
Αυτό είναι το κόλπο. Το υποκειμενικό της έννοιας της "διαπραγμάτευσης" θα σώσει τα καθάρματα του Κολεγίου και τα κόμματά τους. Αντίθετα η "αναγνώριση" παράνομου χρέους κρίνεται αντικειμενικά σαν επιλογή και σε αυτήν την περίπτωση είναι προδοσία. Το "φόρτωμα" του ελληνικού λαού με παράνομο χρέος είναι προδοσία. Η παράδοση της χώρας στους παράνομους "δανειστές" της είναι προδοσία. Το ξεπούλημα του δημοσίου κεφαλαίου είναι προδοσία. Ο "τίμιος" Σαμαράς μόνον το "πλημμέλημα" της κακής "διαπραγμάτευσης" θα αποδώσει ως κατηγορία στον φίλο του Παπανδρέου.
Είναι πλέον φανερό ότι συνειδητά συμμετέχει και ο ίδιος σε αυτήν την προδοσία. Συμμετέχει καθημερινά στη δρομολόγησή της. Πώς αποδεικνύεται αυτό; Ο δήθεν "αντιστασιακός" Σαμαράς τι έκανε απέναντι σε όλα αυτά τα θέματα; Αντιστάθηκε στο "Μεσοπρόθεσμο" ...θα πει ο καλοπροαίρετος αναγνώστης. Αντιστάθηκε εκεί όπου γνώριζε ότι οι τοκογλύφοι δεν είχαν ανάγκη την υποστήριξή του, εφόσον γνώριζαν ότι το νομοσχέδιο θα "περάσει" έτσι κι αλλιώς ...λέμε εμείς. Δεν πρόσφερε "συναίνεση", την οποία δεν μπορούσε να προσφέρει έτσι κι αλλιώς, αλλά συναίνεσε σε όλα τα άλλα. Σε όλες τις προδοτικές μεθοδεύσεις συμμετείχε στο ακέραιο. Πρόδωσε το Σύνταγμα, αναγνωρίζοντας σαν "νόμιμο" το Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων. Πρόδωσε τον ελληνικό λαό, αναγνωρίζοντας σε αυτό το Ταμείο το δικαίωμα να διαχειρίζεται σαν ιδιοκτήτης τη δημόσια περιουσία. Διόρισε άνθρωπο δικό του να συμμετέχει στο πλιάτσικο.
Εδώ και πάλι ο καλοπροαίρετος θα αναρωτηθεί "...Και τι να έκανε; ...Μπορούσε να κάνει τίποτε άλλο, από τη στιγμή που ψηφίστηκε το "Μεσοπρόθεσμο"; ...Έβαλε τον δικό του άνθρωπο στο Ταμείο, για να παρακολουθεί ...Κακό είναι;" Βεβαίως και είναι κακό. Το Μεσοπρόθεσμο πέρασε από τη Βουλή, αλλά το Ταμείο δεν μπορεί να περάσει από τα Ανώτατα Δικαστήρια ...Παράνομο είναι ...Εξόφθαλμα παράνομο. Δεν είναι δυνατόν μια "Ανώνυμος Εταιρεία" να διαχειρίζεται εν λευκώ τη δημόσια περιουσία. Δεν μπορεί η Βουλή —ακόμα και να θέλει— να της περάσει τέτοιες αρμοδιότητες. Γιατί δεν αντιδρά νομικά ο Σαμαράς; Γιατί δεν βάζει τους δικηγόρους του κόμματός του να στείλουν την υπόθεση στο Συνταγματικό Δικαστήριο; Εδώ είναι το όλο θέμα. Πώς θα αντιδράσει ο κακομοίρης ο Αντωνάκης; Εδώ είναι φανερό —ακόμα και στους "τυφλούς"— τι συμβαίνει. Στο πλιάτσικο αυτού του Ταμείου πρωταγωνιστεί ο Λάτσης ...Ο γνωστός γιος του παλαιού δωσίλογου των Ναζί ...Ο συμμαθητής του Σαμαρά από το Κολέγιο.
Πώς θα στραφεί εναντίον αυτού του Ταμείου ο Σαμαράς; Αυτό το Ταμείο λειτουργεί με τις ευχές της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ υπό την καθοδήγηση των τοκογλύφων και εξυπηρετώντας τα συμφέροντα όλων των μεγαλοπαραγόντων τού Κολεγίου. Τι θα κάνει ο Αντωνάκης; Μπορεί να τα βάλει με τον Λάτση; Μπορεί να τα βάλει με τους Έλληνες τραπεζίτες; Μπορεί να καταγγείλει τον Μητρόπουλο, που είναι υπάλληλός τους; Ο "πατριώτης" Αντωνάκης, που με "τρόμο" θυμάται ακόμα το "ψυγείο", στο οποίο τον είχαν όλοι αυτοί; Τολμάει να έρθει σε σύγκρουση με αυτούς και να ξαναμπεί στο "ψυγείο"; Τολμάει να τους δυσαρεστήσει και να "ξαναθυμηθούν" όλοι αυτοί τη Ντορούλα; Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Ποιος μας εγγυάται ότι αυτή η ανοχή του Σαμαρά δεν ήταν το προαπαιτούμενο, για να γίνει αρχηγός της ΝΔ και να διεκδικήσει κάποτε την πρωθυπουργία;
Μιλάμε για πραγματική αδυναμία αντίδρασης του αρχηγού της αντιπολίτευσης ...Για πραγματική αδυναμία, η οποία θα δικαιολογούσε μέχρι και εισαγγελική παρέμβαση με στόχο να εξεταστούν τυχόν αρνητικές συνέπειες για τη λειτουργία της ίδιας της Δημοκρατίας μας. Πώς να αντιδράσει ο Σαμαράς, όταν είναι αρχηγός ενός κόμματος, το οποίο χρωστάει πάνω από 100 εκατομμύρια στις τράπεζες της Διαπλοκής;
Ένα εκατομμύριο ευρώ μηνιαία δόση πληρώνει η ΝΔ του Σαμαρά. Τι θα γίνει, αν ο Σαμαράς δυσαρεστήσει τους "δανειστές" του κόμματός του; Θα πληρώνει με κουπόνια τις δόσεις του κόμματός του; Θα ρισκάρει να πάει φυλακή ως αρχηγός του κόμματός του και άρα ως ο κατά τον νόμο υπεύθυνος; Ποιους θα δυσαρεστήσει; Πώς θα δυσαρεστήσει τους δανειστές του λαού, όταν αυτοί ταυτίζονται ως πρόσωπα με τους δικούς του δανειστές; Πώς θα δυσαρεστήσει την Τρόικα με την αμφισβήτηση του χρέους, όταν η ίδια Τρόικα, που κόβει τις συντάξεις και τους μισθούς των φτωχών εργαζομένων, είναι εκείνη που δίνει "αυξήσεις" στις επιχορηγήσεις των κομμάτων; Δανεικά είναι αυτά.
Απλά πράγματα. Τι θα κάνει, αν γίνει Πρωθυπουργός της χώρας; Τι θα υποσχεθεί στους Έλληνες πολίτες, για να τον ψηφίσουν; Θα επανεξετάσει την "απέχθεια" του χρέους; Στοιχεία υπάρχουν άφθονα για το ποιος δημιούργησε το παράνομο αυτό χρέος και το "φόρτωσε" στους Έλληνες. Θα επανεξεταστεί το "ύψος" του χρέους, που η Ελλάδα θεωρεί αποδεκτό; Ο ελληνικός λαός είναι έτοιμος να στηρίξει τον οποιονδήποτε πατριώτη Πρωθυπουργό, ο οποίος θα επιχειρήσει τη σύγκρουση με τους τοκογλύφους ...Τον οποιονδήποτε Πρωθυπουργό, ο οποίος θα του υποσχεθεί να διώξει τους τοκογλύφους του ΔΝΤ, όπως έκαναν στην Αργεντινή, στην Τσεχία ή ακόμα και στην Τουρκία. Είναι τέτοιος πατριώτης ο Σαμαράς, ώστε να επιδιώξει τη στήριξη του λαού για μια μεγάλη σύγκρουση με τους τοκογλύφους;
Όμως, δεν είναι μόνον αυτό το πρόβλημα, το οποίο θα κληθεί ο Σαμαράς να καταθέσει τις προτάσεις του ως υποψήφιος Πρωθυπουργός. Δεν υπάρχουν μόνον τα χρέη εκείνα, τα οποία φορτώνουν οι ξένοι στους Έλληνες. Υπάρχουν και τα χρέη εκείνα, τα οποία οφείλουν οι ξένοι στους Έλληνες ...Νόμιμα χρέη, τα οποία απλά οι προδότες, που κυβερνούν την Ελλάδα, δεν τα διεκδικούν. Δεν τα διεκδικούν, για να μην δυσαρεστήσουν τους συνδαιτυμόνες τους στη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ. Τι γνώμη έχει ο "πατριώτης" Σαμαράς για το γερμανικό δάνειο της κατοχής; Γνωρίζει ότι πρόκειται περί δανείου άμεσα απαιτητό από την ελληνική πλευρά; ...Ένα πραγματικό δάνειο, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με τις πολεμικές αποζημιώσεις. Θα το "απαιτήσει" ως Πρωθυπουργός της χώρας; Αν γίνει Πρωθυπουργός, θα απαιτήσει από τον γελοίο Σόιμπλε την αποπληρωμή του;
Αυτό θα έκανε ένας Έλληνας πατριώτης, ο οποίος θα διεκδικούσε τη θέση του Πρωθυπουργού σε αυτήν την τρομερή συγκυρία. Θα γνώριζε πώς θα εκμεταλλεύονταν όχι μόνον τις ασυλίες που προσφέρει ο διεθνής νόμος στα κράτη, αλλά και την ίδια την ισχύ που έχουν οι λαοί. Ένας πατριώτης, ο οποίος θα ήθελε πραγματικά να προστατεύσει το εθνικό μας συμφέρον, θα έβαζε τον λαό μπροστά, για να πάρει τις αποφάσεις. Γιατί; Για να μην μπορεί το κύκλωμα των τοκογλύφων να εκβιάζει τον ίδιο. Θα έβαζε μπροστά στους τοκογλύφους τον πανίσχυρο λαό, για να μην μπορούν να τον παίρνουν τηλέφωνα τα γνωστά σκουλήκια. Πώς γίνεται αυτό; Με τον τίμιο εκείνον τρόπο, που έκαναν κάποιοι Ισλανδοί και έσωσαν την Ισλανδία από τα "κοράκια" ...Με δημοψήφισμα. Πριν τις επόμενες εκλογές θα έπρεπε να ξεκινήσουμε με δημοψήφισμα, προκειμένου να διευκολυνθεί η επόμενη κυβέρνηση να κάνει το καθήκον της.
ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ για το αν ο λαός αναγνωρίζει ή όχι το χρέος. Ποιος ο στόχος ενός τέτοιου δημοψηφίσματος; Ο στόχος είναι αυτά, τα οποία προκύπτουν εξαιτίας του και όχι εκείνα, τα οποία υποτίθεται ότι περιγράφει το ίδιο. Αν δεν αναγνωρίζει ο λαός το χρέος αυτό, δεν σημαίνει ότι αυτό καθίσταται αυτόματα παράνομο. Αυτό σημαίνει ότι αυτόματα η επόμενη κυβέρνηση λαμβάνει ως "εντολή" να διερευνήσει όλα όσα το αφορούν, προκειμένου να "δικαιώσει" τον λαό. Αυτό σημαίνει ότι η προδοσία του Παπανδρέου συνεχίζει να "υφίσταται" και άρα δεν "διαγράφεται" με την εκλογή νέας κυβέρνησης. Αυτό σημαίνει ότι με ευθύνη του λαού —και άρα υπό την προστασία του— μπορεί η επόμενη κυβέρνηση να στραφεί εναντίον όλων όσων το δημιούργησαν παράνομα και βέβαια το αναγνώρισαν ...επίσης παράνομα.
Αυτό είναι το ζητούμενο για το δημοψήφισμα αυτό ...Να πάνε φυλακή όλοι οι διεφθαρμένοι από τη Siemens ή την Goldman Sachs ...Να πάνε φυλακή όλοι οι υπεύθυνοι όλων των κυβερνήσεων από τον Μητσοτάκη του Σαμαρά μέχρι τον Σημίτη του Παπανδρέου. Πώς μπορούν όμως να γίνουν όλα αυτά με τον Σαμαρά; Πώς μπορούν να γίνουν, όταν οι σημερινοί πρωταγωνιστές είναι και οι ίδιοι συμμέτοχοι στη Διαφθορά; Πώς μπορεί ο Σαμαράς να δρομολογήσει την κάθαρση, όταν είναι από τους κύριους υπεύθυνους της Διαφθοράς;
Ποιος ξέρει τι "πάσα" διαφθοράς έκανε στο ΠΑΣΟΚ του Σημίτη ο Αντωνάκης ο τενίστας ...Ο Αντωνάκης, ο οποίος, ως Υπουργός Οικονομικών της Οικουμενικής κυβέρνησης, ήταν αυτός, ο οποίος έβαλε τον τότε φτωχό Κόκκαλη στο παιχνίδι της λεηλασίας της χώρας ...Ο Αντωνάκης, ο οποίος, ως κορυφαίος παράγοντας της κυβέρνησης Μητσοτάκη, γνώριζε τον Κόκκαλη και τους Χριστοφοράκους της Siemens, όταν ο Σημίτης και οι Μαντέληδες δεν τους γνώριζαν ούτε εξ’ όψεως. Ποιος ξέρει τι έχει υπογράψει ως υπουργός του Μητσοτάκη και τον έχουν "αλυσοδεμένο" οι τοκογλύφοι. Ποιος ξέρει πόσο καλά τον "κρατάνε" τον "ατίθασο" Αντωνάκη αυτοί, οι οποίοι τον έβαλαν να μας "σώσει" από τον συμμαθητή του.
Κατάλαβε ο αναγνώστης πόσο μας "δουλεύουν" τα κόμματα των δωσίλογων του Κολεγίου; Κατάλαβε πώς παίζουν το παιχνίδι της συνενοχής και πώς με αλλεπάλληλους συμψηφισμούς καταφέρνουν και "κουκουλώνουν" τα πάντα. Πώς θα καταγγέλλει ο κάθε Σαμαράς τον κάθε Παπανδρέου, όταν όλοι τους γίνονται αρχηγοί χάρη στις "ευλογίες" των ίδιων σκοτεινών κέντρων εξουσίας; Πώς θα καταγγείλει το ένα κόμμα το άλλο, όταν οι ηγέτες τους τα έχουν μπλέξει στα ίδια σκάνδαλα; Πώς θα τολμήσει ο Σαμαράς ν’ ανοίξει "θηλιές" στο "πλεκτό" της Διαπλοκής, όταν όλες οι "κλωστές" περνάνε μέσα από τη θητεία της κυβέρνησης Μητσοτάκη;
Αυτό είναι το επίτευγμά τους. Κανένα σκάνδαλο δεν είναι αμιγώς "πράσινο" ή "μπλε". Η ίδια η Siemens έδινε χρήματα και στα δύο κόμματα εξουσίας. Η ίδια η Siemens συνδέει τον Σαμαρά με τον Γιωργάκη και τα κόμματά τους. Πώς περιμένουμε να "καθαρίσει" ο τόπος, όταν το σκάνδαλο της Siemens αφορά εξίσου και τον "πράσινο" Μαντέλη και τον "μπλε" Λιάπη; ...Όταν ο Χριστοφοράκος τάιζε τα "πράσινα" σκουπίδια, αλλά ήταν "κολλητός" με τη Ντόρα; ...Όταν ο Χριστοφοράκος πήγαινε με το ελικόπτερο στο Κορακοχώρι του Σημίτη, αλλά με το αεροπλάνο έκανε βόλτες με τον ξάδερφο του Καραμανλή; Ποιος θα καταγγείλει ποιον; Πώς δεν θα γελάει πίσω από τις πλάτες μας το απολειφάδι ο Σημίτης; Πώς δεν θα μας "δουλεύει" ο γνωστός Άκης;
Τι να φοβηθούν όλοι αυτοί οι εγκληματίες; Το Αντωνάκη; ...Τον Αντωνάκη της πλάκας; ...Τον "φρέσκο" Αντωνάκη, ο οποίος κέρδισε τις εκλογές στο κόμμα και δεν του ξεκλείδωσαν την πόρτα, για να πανηγυρίσει στο μπαλκόνι; ...Τον "μετανοημένο" Αντωνάκη, ο οποίος πανηγύριζε τη νίκη του στην εξώπορτα της Ρηγίλλης; ...Τον "σέξι" Αντωνάκη, ο οποίος έχει νέες "συνταγές" για την οικονομία; Τον Αντωνάκη τον έχουν όχι απλά "δεμένο", αλλά "πακτωμένο".
Αυτός ο Αντώνης δεν υπάρχει περίπτωση να ενοχλήσει τους "δανειστές" μας. Είναι συνεργάσιμος ...Συνεργάσιμος υπέρ του δέοντος, αν τον κρίνει κάποιος από τη συμπεριφορά του στα "δευτερεύοντα", τα οποία καθημερινά προκύπτουν εξαιτίας της συνεχούς προδοτικής δραστηριότητας του Παπανδρέου. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη συμπεριφορά του Σαμαρά μετά τον πρόσφατο "θρίαμβο" του Μεσοπρόθεσμου τού προδότη; Γιατί είναι επιλήψιμη η συμπεριφορά του; Γιατί ο Παπανδρέου δεν πρόδωσε τους Έλληνες μόνον ως πολίτες ...Τους πρόδωσε και ως εργαζόμενους. Ο "νικητής" των τελευταίων διαπραγματεύσεων αποφάσισε την επιλεκτική χρεοκοπία εις βάρος των ασφαλιστικών μας ταμείων.
Το ελληνικό κράτος, το οποίο δανείζεται για να ξεπληρώσει τους τοκογλύφους, δεν θα ξεπληρώσει τα ασφαλιστικά μας ταμεία. Αντί να τους δώσει 26 δις ευρώ ζεστό χρήμα, θα τους δώσει νέα πολύχρωμα ομόλογα με την υπογραφή του κοιλιόδουλου Βενιζέλου ...Ομόλογα μεγάλου "βάθους" ..."Βάθους" τριακονταετίας ...Τόσο μεγάλου "βάθους", που θα μετατρέψουν τα ασφαλιστικά ταμεία από οικονομικούς "παράγοντες" της ελληνικής οικονομίας σε "επαίτες" του κράτους ...Του κράτους, που τα έχει ληστέψει και στο τέλος εμφανίζεται σαν "ευεργέτης" τους ...Του κράτους, που τους χρωστάει δεκάδες δις και δεν ξεπληρώνει ούτε αυτά που θα έπρεπε ...την ίδια στιγμή που ξεπληρώνει τους τοκογλύφους.
Ο "τίμιος" Αντώνης πώς αντέδρασε απέναντι σε αυτό το "έγκλημα" εις βάρος των εργαζομένων; Βγήκε να καταγγείλει δημοσίως το έγκλημα του άεργου και ανεπάγγελτου Παπανδρέου εις βάρος των ανθρώπων του μόχθου; Βγήκε στους δρόμους να προειδοποιήσει τους εργαζόμενους για το "μαύρο" μέλλον που θα τους περιμένει, σε περίπτωση που γεμίσουν τα ταμεία τους με "τοξικά" ομόλογα του υπερχρεωμένου κράτους; Τίποτε από αυτά δεν έκανε.
Στήριξε —έστω και "βουβά"— το έγκλημα ενός κρατικοδίαιτου παρασίτου, που δεν έχει καταβάλει ποτέ και σε κανένα ταμείο καμία εισφορά και έχει εξασφαλισμένη την πλούσια σύνταξή του εις βάρος του λαού. Λογικό είναι. Πώς να αντιδράσει ο Αντωνάκης; Εξίσου άεργος και ανεπάγγελτος με τον Γιωργάκη είναι και ο ίδιος. Όσες εισφορές έχει καταβάλει στα ασφαλιστικά ταμεία ο άχρηστος γιος της Μαργαρίτας, άλλες τόσες έχει καταβάλει και ο άχρηστος Αντώνης. Εξίσου παράσιτο με τον ΓΑΠ είναι και ο Σαμαράς, άσχετα αν εμφανίζεται τώρα σαν "αυτοδημιούργητος".
Οι δύο κοπρίτες του Κολεγίου Αθηνών θα "φάνε" από τους εργαζόμενους 26 δις Ευρώ ...26 χιλιάδες (26.000) εκατομμύρια ευρώ ...6 ΟΤΕ, στις τιμές που αυτός πουλήθηκε στους Γερμανούς ...6 ΟΤΕ, με 2,5 δις ετήσια κέρδη ο καθένας τους ...για να καταλάβει ο αναγνώστης πόσο διασφαλισμένες ήταν οι συντάξεις όλων των Ελλήνων εργαζομένων. Ποιος όμως θα τις διασφαλίσει; Οι "εκλεκτοί" των ιμπεριαλιστών; Οι άεργοι και ανεπάγγελτοι του Κολεγίου Αθηνών; Πού είναι ο "πατριώτης" ο Αντωνάκης να εξασφαλίσει τα συμφέροντα των εργαζομένων; ...Ο Αντωνάκης, ο οποίος είναι υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων ...Ο "μέγας" οικονομολόγος, ο οποίος ποτέ δεν είπε ότι τα ασφαλιστικά ταμεία Μπορούν, Δικαιούνται και ΠΡΕΠΕΙ να συμμετάσχουν στις ιδιωτικοποιήσεις του Δημοσίου Κεφαλαίου. ΠΡΕΠΕΙ, γιατί με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζονται τόσο τα γενικά εθνικά συμφέροντα του λαού όσο και τα ειδικά συμφέροντα των εργαζομένων.
Γι' αυτόν τον λόγο ο "πατριώτης" Σαμαράς δεν είπε κουβέντα για την ασφάλεια που θα παρείχε στο ασφαλιστικό μας σύστημα η ιδιοκτησία —από την πλευρά του— κάποιων κερδοφόρων ΔΕΚΟ. Ποτέ δεν θα απειλούνταν η βιωσιμότητα ενός ασφαλιστικού ταμείου, αν βρίσκονταν υπό την ιδιοκτησία του τα χρυσοφόρα φιλέτα του δημοσίου ...Αυτά, τα οποία διεκδικούν με απειλές οι ξένοι ιμπεριαλιστές ...Τα "φιλέτα" τύπου ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, Αττικής Οδού, ΟΠΑΠ κλπ.. ...Τα "φιλέτα" εκείνα, τα οποία θα εξασφάλιζαν επ’ άπειρον τις συντάξεις των εργαζομένων. Ο "πατριώτης" δεν σκέφτηκε καν ότι με αυτόν τον τρόπο θα παρέμεναν σε ελληνικά χέρια αυτές οι αμύθητης αξίας επιχειρήσεις. Ο "πατριωτισμός" του προφανώς περιορίζεται σε "κορώνες", που ενθουσιάζουν τους αφελείς και τους αγράμματους. Τα "χρέη" τού κράτους απέναντι στους δανειστές τα γνωρίζει τέλεια. Τα χρέη του κράτους απέναντι στα ταμεία τα αγνοεί.

Μήπως την προδοσία του Γιωργάκη

την ακολουθεί Συνταγματικό Πραξικόπημα του Αντωνάκη;


Κι όμως, αυτός ο Αντωνάκης, που δεν γνωρίζει αυτά τα απλά —τα οποία περιγράψαμε—, εμφανίζεται τώρα σαν αναμορφωτής του ίδιου του Πολιτεύματος. Τα μάτια του δεν ξέρει να βγάλει, προτάσεις για συνταγματικές αλλαγές προτείνει. Ο αγράμματος της Μασαχουσέτης μέχρι και αλλαγή του Πολιτεύματος προτείνει. Προτείνει να πάμε από την Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία στην Προεδρική Δημοκρατία. Ο κακομοίρης ο Αντωνάκης προφανώς δεν γνωρίζει ότι τα Πολιτεύματα δεν αλλάζουν έτσι απλά. Με αίμα αλλάζουν τα Πολιτεύματα, γιατί με αίμα επιβάλλονται ...Με αίμα υποχρεωτικά, γιατί το κάθε Πολίτευμα έχει τους δικούς του "εκλεκτούς" και αυτούς "επιδοτεί" εις βάρος όλων των άλλων.
Το σημερινό Πολίτευμα, όσο κι αν το έχουν "νοθεύσει" τα κουτορνίθια των Κολεγίων, είναι δημοκρατικό. Κυρίαρχος είναι ο λαός, άσχετα αν δεν το εκμεταλλεύεται στον βαθμό που μπορεί, τον συμφέρει και βέβαια πρέπει για τη Δημοκρατία. Είναι Κυρίαρχος, γιατί την εξουσία την ασκεί ένας πρωθυπουργός, ο οποίος εκλέγεται από τον λαό και ελέγχεται απόλυτα από μία Βουλή, η οποία εκλέγεται επίσης από τον λαό. Ο κάθε Έλληνας μπορεί να δημιουργήσει κόμμα και να διεκδικήσει την εξουσία και ο κάθε Έλληνας μπορεί να συμμετάσχει στις εκλογές και να διεκδικήσει θέση στη Βουλή.
Σήμερα αυτό το Πολίτευμα απλά υπολειτουργεί, γιατί οι εξουσίες των Γιωργάκηδων και των Αντωνάκηδων διαπλέκονται και το βραχυκυκλώνουν. Επειδή όμως δεν λειτουργεί εξαιτίας τους, δεν σημαίνει ότι είναι και λάθος ...Δεν σημαίνει ότι θα νοσταλγήσουμε τον φασισμό, επειδή η Τρέμη και ο Καψής μάς λένε ότι η Δημοκρατία ταυτίζεται με τον Γιωργάκη και τον Αντωνάκη. Αυτούς, που καταλύουν το Σύνταγμα, προσπαθείς να εντοπίσεις και να τιμωρήσεις και δεν αλλάζεις το Πολίτευμα.
Αντίθετα, στην Προεδρική Δημοκρατία —που προτείνει ο Σαμαράς— τα πράγματα δεν είναι τόσο σαφή και βέβαια δημοκρατικά. Ο Πρόεδρος μπορεί να εκλέγεται θεωρητικά από τον λαό, αλλά θα φέρει μια εξουσία, η οποία λειτουργεί "παράλληλα" με αυτήν της Κυβέρνησης και της Βουλής και άρα ανεξέλεγκτα. Επειδή πρόκειται περί φυσικού προσώπου, το πλεονέκτημα της εξουσίας του στην πραγματικότητα το εισπράττουν αυτοί, οι οποίοι μπορούν με τα μέσα τους να "παράγουν" υποψήφιους Προέδρους και άρα οι διαπλεκόμενοι. Η εξουσία του Προέδρου, δηλαδή, "αφαιρείται" από τον λαό και περνάει απευθείας στους διαπλεκόμενους. Αν, δηλαδή, σήμερα οι διαπλεκόμενοι και οι τραπεζίτες είναι πανίσχυροι, ελέγχοντας τις σχετικά ακριβές πολυπρόσωπες κομματικές ηγεσίες, στο μέλλον θα γίνουν ακόμα πιο ισχυροί, ελέγχοντας τους φτηνούς Προέδρους.
Αν σήμερα ο λαός έχει μια μικρή δυνατότητα ελέγχου, στην προεδρική δημοκρατία αυτήν τη χάνει. Οι Πρόεδροι θα δίνουν λογαριασμό μόνον στα αφεντικά τους και άρα όχι στον λαό. Θα μπλοκάρουν όποια διαδικασία δεν συμφέρει αυτά τα αφεντικά και στην πραγματικότητα θα κάνουν τους "διαπλεκόμενους" ισότιμους "συνεταίρους" με τον λαό. Η πατρίδα μας θα πάψει αν ανήκει στους Έλληνες αποκλειστικά και θα ανήκει σε ένα μεγάλο μέρος της στο Κολέγιο και σε όσους βρίσκονται "πίσω" από αυτό.
Απλά πράγματα. Με τον έλεγχο των ΜΜΕ από τους διαπλεκόμενους αυτή η προεδρική δημοκρατία δεν διαφέρει σε τίποτε από μια βασιλευόμενη δημοκρατία. Μια βασιλευόμενη δημοκρατία, που η ιδιομορφία της θα περιορίζεται στο γεγονός ότι στον "θρόνο" της δεν θα υπάρχουν πραγματικοί βασιλείς, αλλά θα εναλλάσσονται εκ περιτροπής οι εκλεκτοί των διαπλεκομένων ...Οι ίδιοι γόνοι των ίδιων οικογενειών, που στη Μεταπολίτευση παρίσταναν τους κομματάρχες. Να μην μας φανεί παράξενο αν αυτήν τη θέση την έχουν υποσχεθεί στη Ντόρα, η οποία μας απειλεί ότι θα εγκαταλείψει την πολιτική και μέρα-νύχτα στηρίζει τα Μνημόνια και τους τοκογλύφους. Μιλάμε για μια μοναρχική "δημοκρατία", στην οποία ο λαός μοιράζεται κράτος και εξουσία με έναν παράγοντα τον οποίο δεν ελέγχει και ο οποίος λειτουργεί με βάση τη δική του βούληση, κρίση και βέβαια ιδιωτικά συμφέροντα.
Γιατί το κάνει αυτό ο Σαμαράς; Για δύο λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι ότι αυτό επιβάλουν τα συμφέροντα της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης ...Γιατί αυτό επιβάλουν τα συμφέροντα της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ ...Γιατί αυτό τού έδωσαν εντολή να κάνει οι "βαρόνοι" της ελληνικής κοινωνίας. Δεν τους συμφέρει πλέον όλους αυτούς η Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Διεκδικούν ένα μεγάλο κομμάτι τής Ελλάδας και θέλουν το αντίστοιχό του και σε θεσμική εξουσία. Αν αποσπάσουν το σημερινό δημόσιο κεφάλαιο, δεν έχουν λόγο να μοιράζονται την εξουσία με τον λαό, γιατί θεωρούν ότι απειλούνται. Αν αδικήσουν τον λαό με τη λεηλασία και αφήσουν την εξουσία στον λαό, είναι βέβαιο ότι σε κάποια στιγμή θα χάσουν αυτά, τα οποία σήμερα απέσπασαν ...Θα χάσουν νόμιμα αυτά, τα οποία απέκτησαν παράνομα.
Όλοι αυτοί πλέον δεν έχουν λόγο να στηρίζουν την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Όχι μόνον δεν έχουν πλέον κέρδος από αυτήν, αλλά τους κοστίζει ακριβά. Ό,τι είχαν να πάρουν με τη Διαφθορά και τον κομματισμό του κράτους, το πήραν ...Τα "ξεζούμισαν" τα κυρίαρχα κόμματα του δικομματισμού. Ό,τι είχαν να πάρουν από αυτά, το πήραν. Τώρα τους είναι άχρηστα. Δεν έχουν αξία στην νέα εποχή. Απλά πράγματα. Τα κόμματα μέχρι τώρα τους ήταν χρήσιμα, για να ελέγχουν τον λαό και την εξουσία και αυτό γινόταν εύκολα για όσο διάστημα υπήρχε δημόσιο κεφάλαιο ...Για όσο διάστημα οι εκλεκτοί τους κομματάρχες μέσω αυτού του κεφαλαίου έκλεβαν, αλλά και διόριζαν κομματικούς στρατούς, για να μονιμοποιούνται στην εξουσία.
Τώρα, που το δημόσιο αυτό κεφάλαιο ξεπουλιέται, δεν τους συμφέρει ο κομματισμός, γιατί δεν τους δίνει το αντίστοιχο κέρδος και ταυτόχρονα έχει πολύ μεγάλο κόστος. Το χειρότερο όμως είναι ότι μέσα στους "απλωμένους" μηχανισμούς τους φιλοξενεί δυνάμεις, οι οποίες μπορεί να γίνουν επικίνδυνες ...Μηχανισμοί, οι οποίοι μπορούν να δώσουν σε κάποιους δύναμη και φήμη χωρίς τη βοήθεια εκδοτών και καναλαρχών ...Μηχανισμοί, οι οποίοι μπορούν να παράγουν πρόσωπα αρκετά ισχυρά, ώστε να ανατρέψουν τους προδότες και να διεκδικήσουν την εξουσία.
Αυτή η πιθανότητα —και μόνον που υπάρχει— τους ανησυχεί, εφόσον δεν θέλουν πλέον τον λαό στα "πόδια" τους ...Δεν θέλουν καταστάσεις, που δεν ελέγχουν οι ίδιοι ...Καταστάσεις, που δεν τους δίνουν το πλεονέκτημα ή τη δυνατότητα εκβιασμών. Η απόφαση, δηλαδή, του Γιωργάκη να κυβερνά με μια παρέα του γυμναστηρίου —και στην πραγματικότητα να στραφεί εναντίον του ίδιου του ΠΑΣΟΚ— είναι "άνωθεν" επιβεβλημένη απόφαση. Κάποιοι αποφάσισαν να διαλύσουν τα κόμματα στη συμβατική τους μορφή και αυτό κάνουν. Οι καταστάσεις τούς ευνοούν, γιατί ο κόσμος έχει πραγματικά σιχαθεί τη Μεταπολίτευση και με την άγνοιά του θα μπορούσε να τους εξυπηρετήσει.
Τι τους συμφέρει όλους αυτούς; Αυτό, το οποίο προτείνει ο Αντωνάκης ...Να αποκτήσουν άμεσα ένα μεγάλο μέρος της θεσμικής εξουσίας. Απλά, για να καταλάβει κάποιος τη χρησιμότητα —για τους ίδιους— της πρότασης Σαμαρά, θα πρέπει να γνωρίζει τους στόχους τους και βέβαια τα μέσα που διαθέτουν, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους στόχους αυτούς. Τι διαθέτουν οι βαρόνοι; Χρήμα και ΜΜΕ. Τι θέλουν; Να ελέγχουν μονοπωλιακά την εξουσία. Άρα; Άρα τους συμφέρει η προεδρική δημοκρατία. Γιατί; Γιατί μόνοι τους μπορούν να δημιουργούν τους "κατάλληλους" υποψήφιους Προέδρους, οι οποίοι θα προκύπτουν από τα δικά τους Κολέγια. Τους συμφέρει επίσης να περιοριστούν και οι θέσεις των βουλευτών και να λειτουργεί η Βουλή ως ένα "κονκλάβιο" των πλούσιων και ισχυρών παραγόντων, οι οποίοι θα εκλέγονται πέρα και πάνω από τα κόμματα ...Έτσι απλά.
Ποιος θα τους συναγωνιστεί όλους αυτούς τους έχοντες και κατέχοντες; Όποιον θέλουν θα τον προβάλουν σαν "μεσσία" και όποιον δεν θέλουν θα τον αφήνουν στην αφάνεια. Όποιον θέλουν θα τον χρηματοδοτούν και όποιον δεν θέλουν θα τον αφήνουν να μαζεύει δεκάρες ...Αυτό είναι το μέλλον, το οποίο μας επιφυλάσσουν. Πρόεδροι "χρισμένοι" σε μυστικά γραφεία Διαπλοκής ...Όπως "Αμερική". Κοντά σ' αυτούς και οι βουλευτές του μέλλοντος ...Οι δήθεν περιορισμένοι στον αριθμό για λόγους "οικονομίας". Αυτοί, οι οποίοι ρήμαξαν τον λαό, άρχισαν τώρα να τον "λυπούνται" για τα έξοδα. Για λόγους "οικονομίας" η Βουλή θα γίνει ένα "μαγαζί" μελών της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ και υπαλλήλων του Λάτση και του Μπόμπολα.
Αυτό θέλει ο κολεγιόπαις Αντωνάκης. Αυξημένες εξουσίες για έναν Πρόεδρο, ο οποίος θα προκύπτει πάντα ανάμεσα από τους φίλους και τους συμμαθητές του. Θα αποφασίζουν οι Λάτσηδες και οι Μπομπολαίοι ποιον θα προβάλουν και οι χαχόλοι απλά θα ψηφίζουν. Η Τρέμη και ο Καψής θα μας υποδεικνύουν ποιοι είναι οι "άξιοι" και οι "ικανοί" και εμείς θα τρέχουμε να ψηφίσουμε. Μόνοι τους οι ισχυροί θ' αποφασίζουν για τις επιλογές του λαού και ο λαός απλά θα "βοά". Αυτή είναι η "δημοκρατία" που ονειρεύεται ο Αντωνάκης.
Τώρα μπορεί να καταλάβει ο αναγνώστης και τον δεύτερο λόγο, για τον οποίο ο Αντωνάκης επιθυμεί, αλλά και βιάζεται να προτείνει αυτήν την αλλαγή πολιτεύματος ...Φοβάται ...Φοβάται για τις συνέπειες του ρόλου, τον οποίο ο ίδιος έχει αναλάβει ...Φοβάται τόσο για τον συμμαθητή του όσο και για τον εαυτό του. Για όσο διάστημα ο λαός έχει την κυριαρχία, ούτε ο συμμαθητής του αλλά ούτε και ο ίδιος θα μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι.
Αυτοί οι προδότες θα εξασφαλίσουν άπαξ την ησυχία τους μόνον με αυτό το Πραξικόπημα ...Μόνον όταν τα αφεντικά τους θ' αποκτήσουν την πλήρη εξουσία και θα εξασφαλίσουν στα δουλικά τους το ακαταδίωκτο ...Μόνον όταν αυτοί, οι οποίοι θα μας κυβερνούν, θα "παράγονται" από το Μέγκα και τον Αντένα και θα έχουν το "χρίσμα" του Μπόμπολα και της Goldman Sachs. Γι' αυτόν τον λόγο —και εν μέσω τέτοιας μεγάλης οικονομικής κρίσης— ο Αντωνάκης παριστάνει τον "συνταγματολόγο" και παίζει με τα Πολιτεύματα. Φοβάται και προσπαθεί από τώρα να εξασφαλίσει την ατιμωρησία για τη συνενοχή του.
Αυτή είναι Ελλάδα των προδοτών του Κολεγίου ...Η Ελλάδα της φαιδράς πορτοκαλέας ...Η Ελλάδα, που την οικονομία της την έχει αναλάβει ένας "συνταγματολόγος" και την αναμόρφωση του Συντάγματος την έχει αναλάβει ένας "οικονομολόγος" ...Η Ελλάδα του προδότη Παπανδρέου και του συνενόχου του Αντωνάκη, ο οποίος, αν δεν προσέξει, μπορεί να εμφανιστεί ως Πραξικοπηματίας και να σταθεί στο ίδιο εδώλιο με τον συμμαθητή και κολλητό του.


Ο λαός πρέπει να ξυπνήσει επιτέλους

και να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.


Τι προτείνουμε;


Αυτό, το οποίο προτείνουμε κατ’ αρχήν, είναι η λήψη γνώσης. Ο κόσμος σήμερα είναι αρκετά περίπλοκος και εξαιρετικά επικίνδυνος, για να περιφέρεται κάποιος σε αυτόν, χωρίς να γνωρίζει τι συμβαίνει. Πρέπει να γνωρίζει ο κόσμος ποιοι είναι οι εχθροί του. Κανένας δεν κέρδισε πόλεμο, χωρίς πρώτα να καταλάβει ποιος είναι ο εχθρός του. Εχθροί των Ελλήνων σήμερα δεν είναι άλλοι λαοί. Οι εχθροί των Ελλήνων δεν αναζητούνται ούτε καν με βάση τις παλαιότερες ιδεολογικές πλατφόρμες. Δεν υπάρχουν ταξικές συνομωσίες, όπως υπήρχαν στην περίοδο που "ανθούσαν" οι ιδεολογίες. Κανένα ΠΑΣΟΚ δεν πολεμάει καμία ΝΔ. Καμία Δεξία δεν έρχεται σε σύγκρουση με καμία Αριστερά. Ό,τι απέμεινε από αυτές τις "συγκρούσεις" παραμένει μόνο και μόνο επειδή βολεύει τους πονηρούς, για να θολώνουν τα "νερά".
Σήμερα εχθρός των Ελλήνων είναι η Παγκόσμια Διακυβέρνηση. Τι είναι αυτή πρακτικά; ...Η προσπάθεια κάποιων ιδιωτών να επιτύχουν την απόλυτη ιδιωτικοποίηση του Πλανήτη ...Ένα πρόβλημα, το οποίο δεν αφορά μόνον την Ελλάδα, αλλά ολόκληρο τον κόσμο. Ιδιώτες είναι αυτοί, οι οποίοι επιτίθενται στους λαούς, για να τους αποσπάσουν τις πατρίδες τους. Αυτό γίνεται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη ...Ακόμα και σ' εκείνα τα κράτη, τα οποία φαινομενικά έχουν πολιτική ή φυλετική "συγγένεια" με τους τοκογλύφους —οι οποίοι σήμερα επιτίθενται στην Ελλάδα— ...Ακόμα και σ' εκείνα τα κράτη, τα οποία είναι υπεράνω πάσης "υποψίας". Αυτό —από μόνο του— αποδεικνύει ότι οι ιδιώτες αυτοί είναι τόσο άπληστοι και αδίστακτοι, που δεν τους περιορίζει κανένα εθνικό ή άλλο συμφέρον. Παντού και εναντίον όλων κάνουν τα ίδια εγκλήματα.
Πριν από λίγες ημέρες μέγα πλήθος λαού διαδήλωσε στο Ισραήλ, καταγγέλλοντας την ακρίβεια και τη λεηλασία του κόπου των εργαζομένων. Όλα αυτά στο Ισραήλ ...Στο Ισραήλ, το οποίο στην πραγματικότητα είναι εξίσου θύμα της παγκοσμιοποίησης με την Ελλάδα ...Στο Ισραήλ, το οποίο θεωρητικά είναι από τους πρωτοστάτες της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης και —όπως αποδεικνύεται από τα δεδομένα— από τα πρώτα θύματά της. Πώς αποδεικνύεται αυτό; ...Από τη φτώχεια και τη δυστυχία των Ισραηλιτών ...Από την αισχροκέρδεια, που επικρατεί στην αγορά του ...Από το γεγονός ότι το ίδιο το Ισραήλ δεν ανήκει στον λαό του, αλλά σε μερικούς Εβραίους ιδιώτες. Αρκεί να σκεφτεί κάποιος ότι δεκαοκτώ οικογένειες του Ισραήλ ελέγχουν τις εταιρείες που παράγουν το μισό ΑΕΠ του Ισραήλ ...Ιδιώτες ...Απλοί ιδιώτες.
...Ιδιώτες, όμοιοι με τους λοιπούς τοκογλύφους, οι οποίοι παριστάνουν τις "Αγορές" και έχουν στραφεί εναντίον των πάντων στον Πλανήτη ...Τοκογλύφοι, οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν τίποτε ...Που φόρτωσαν την —κατ’ όνομα πλέον— "υπερδύναμη" με 14,5 τρις δολάρια χρέος. Μιλάμε για απίστευτο ποσό. Για να το καταλάβει κάποιος το νούμερο αυτό, αρκεί να το σκεφτεί διαφορετικά ...Να το σκεφτεί ως δεκατεσσεράμισι χιλιάδες (14.500) δισεκατομμύρια δολάρια. Αν, δηλαδή, μπορούσαμε να τυπώσουμε ένα χαρτονόμισμα αξίας ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων, θα χρειαζόμασταν δεκατεσσεράμισι χιλιάδες τέτοια χαρτονομίσματα, για να ξεπληρώσουμε το αμερικανικό χρέος. Μιλάμε για πρωτοφανή πράγματα. Μιλάμε για αριθμούς, τους οποίους μέχρι σήμερα τους γνώριζαν μόνον οι αστρονόμοι.
Όλα αυτά τα έκαναν οι ιδιώτες τοκογλύφοι, προκειμένου να τρομοκρατήσουν τους λαούς και να τους λεηλατήσουν. Τους "φόρτωσαν" με τεράστια χρέη, για να τους αποσπάσουν τις πατρίδες τους. Όταν σε αυτήν την ιδιωτική αθλιότητα έχουν παγιδευτεί κράτη όπως οι ΗΠΑ ή το Ισραήλ, πώς θα μπορούσε να εξαιρεθεί η Ελλάδα;
Αυτοί είναι οι εχθροί των λαών στην Παγκόσμια Διακυβέρνηση και αυτοί είναι και οι εχθροί των Ελλήνων. ΙΔΙΩΤΕΣ. Αυτοί είναι τα αφεντικά τόσο του Γιωργάκη όσο και του Αντωνάκη. Αυτοί δεν είναι ούτε δεξιοί ούτε αριστεροί. Ούτε αστοί ούτε κεφαλαιοκράτες. Ούτε θρησκόληπτοι ούτε άθεοι. Είναι κακοποιοί του κοινού ποινικού δικαίου. Είναι ιδιώτες απλοί, οι οποίοι έχουν συνθέσει μια συμμορία, που κάνει τα πάντα, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα ιδιωτικά της συμφέροντα ...Μια διεθνής ιδιωτική συμμορία, η οποία "αλώνει" τα κράτη το ένα μετά το άλλο ...Μια ιδιωτική συμμορία, η οποία βρίσκει ιδιώτες-δωσίλογους και μπαίνει μέσα στα κράτη. Αυτή η διεθνής συμμορία μπήκε στην Ελλάδα, εκμεταλλευόμενη τη "δεξαμενή" πρόθυμων ηλιθίων του Κολεγίου Αθηνών.
Από αυτούς τους ηλίθιους δημιούργησε τη συλλογική συμμαχία, την οποία είχε ανάγκη ...Από τα κουτορνίθια, τα οποία τα γνώριζε από τα Κολέγια και τα "μάγεψε" στις συνεδριάσεις της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Ανάμεσα σ' αυτά τα κουτορνίθια βρίσκει συνεργάτες και τέτοιοι δεν είναι μόνον οι πρωταγωνιστές της εξουσίας, αλλά και οι "κομπάρσοι" ...Όλοι όσοι μπορούν από το "πόστο" τους να παίξουν έναν ρόλο, είτε μικρό είτε μεγάλο ...Όλοι όσοι μπορούν να διαμορφώσουν την κοινή γνώμη με τρόπο τέτοιο, που να ευνοεί τα αφεντικά.
Δεν είναι μόνον πολιτικοί πρώτης γραμμής, αλλά και πολιτικοί δεύτερης γραμμής. Δεν είναι μόνον πολιτικοί, αλλά και τραπεζίτες. Δεν είναι μόνον τραπεζίτες, αλλά και δημοσιογράφοι. Δεν είναι μόνον δημοσιογράφοι, αλλά και διανοούμενοι. Δεν είναι μόνον ο Παπανδρέου και ο Σαμαράς, αλλά και ο Παπακωνσταντίνου και ο Κυριάκος Μητσοτάκης ...Ο Βορίδης, αλλά και ο Ανδριανόπουλος ...Ο Μάνος, αλλά και ο Νανόπουλος ...Ο Παπαχελάς, αλλά και ο Στραβελάκης ...Ο Δήμου, αλλά και ο Χωμενίδης. Ας ψάξει κάποιος τους "φανατικούς" του Μνημονίου και θα τους εντοπίσει όλους.
Αυτοί, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα ιδιωτικά τους συμφέροντα, εξυπηρετούν τους πανίσχυρους Έλληνες ιδιώτες, οι οποίοι ανήκουν σε αυτήν τη διεθνή συμμορία ...Πανίσχυρους ιδιώτες, οι οποίοι στην πραγματικότητα είναι οι ίδιοι οι εργοδότες τους ...Που είναι οι κομματάρχες τους, αν είναι πολιτικοί ...Που είναι οι τραπεζίτες, αν είναι τραπεζικά στελέχη ...Που είναι οι εκδότες τους, αν είναι δημοσιογράφοι ή συγγραφείς ...Πανίσχυροι ιδιώτες, όπως ο γιος του δωσίλογου Λάτση ή ο συνέταιρος της Goldman Sachs Μπόμπολας. Αυτή η συμμορία προδίδει τα πάντα, προκειμένου ν' αρπάξει ό,τι μπορεί.
Αυτό πρέπει να γνωρίζει ο λαός. Απέναντί του δεν έχει μυστηριώδεις δυνάμεις. Απέναντί του στέκονται απλοί ΙΔΙΩΤΕΣ, οι οποίοι συνεργάζονται μεταξύ τους εναντίον ολόκληρου του λαού ...ΙΔΙΩΤΕΣ, όπως ο άπληστος ο Λάτσης, ο οποίος συνεργάζεται με τον γελοίο Παπανδρέου, προκειμένου ο Μητρόπουλος να του προσφέρει τη λεία που προσδοκεί ...ΙΔΙΩΤΕΣ, που μπορεί ο λαός —αν "ξυπνήσει"— όχι απλά να τους αντιμετωπίσει, αλλά να τους λιώσει στην κυριολεξία ...Να τους κλείσει φυλακή και να τελειώνει άπαξ μ' αυτούς.
Αυτοί οι πονηροί ΙΔΙΩΤΕΣ είναι που —ακόμα και σήμερα— προσπαθούν να τον παρασύρουν σε "κομματικά διλήμματα", ενώ τέτοια πλέον δεν υπάρχουν ...ΙΔΙΩΤΕΣ, οι οποίοι βάζουν τα παπαγαλάκια τους να δημιουργούν εικόνες "ντέρμπι" μεταξύ κομμάτων, που δεν αφορούν πλέον κανέναν ...ΙΔΙΩΤΕΣ, οι οποίοι με τα ίδια παπαγαλάκια προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τον λαό, ενώ στην πραγματικότητα οι απειλές τους είναι της πλάκας ...Απειλές μιας δήθεν χρεοκοπίας και χάους, ενώ αυτό δεν συμβαίνει. Ίσα-ίσα που με μια χρεοκοπία βελτιώνει ένα κράτος την εικόνα του και άρα την πιστοληπτική του ικανότητα. Χρεοκοπείς στα όρια του Default και την επόμενη ημέρα επιστρέφεις στα ΑΑΑ. Μόνον όποιος λαός σώσει την πατρίδα του θα σωθεί και ο ίδιος ...και αυτό δεν μπορεί να το κάνει όποιος αφήνει τα "τρωκτικά" της τοκογλυφίας να λεηλατούν την πατρίδα του.
Απλά πράγματα, τα οποία δεν αφορούν μόνον την Ελλάδα ...Πράγματα, τα οποία, αν τα εφαρμόσει πρώτη η Ελλάδα, σύντομα θα βρει μιμητές σε ολόκληρο τον κόσμο ...Πράγματα, τα οποία θα απομονώσουν τους τοκογλύφους και θα τους οδηγήσουν στην τιμωρία ...Πράγματα, τα οποία μπορούν τη συκοφαντημένη Ελλάδα να την ξαναβάλουν στο παιχνίδι της δόξας.
Το μήνυμα είναι ένα και είναι απλό:
...Το κράτος δεν ταυτίζεται με την πατρίδα και τον λαό.

...Χρεοκοπήστε το κράτος, πριν σας χρεοκοπήσει αυτό.

Πρέπει οι λαοί να οδηγήσουν τα κράτη τους στη χρεοκοπία, για να γλιτώσουν τόσο οι ίδιοι όσο και οι πατρίδες τους. Απλά πράγματα. Το κράτος είναι χρήσιμο "σακίδιο", το οποίο το φοράει ο λαός, για να εξυπηρετεί καλύτερα τις ανάγκες του. Όταν κάποιοι σου φορτώνουν ανεξέλεγκτα το "σακίδιο" αυτό και το μετατρέπουν στην πλάτη σου σε ένα βαρύ "αμόνι", το ξεφορτώνεσαι πριν να είναι πολύ αργά. Πρώτα το ξεφορτώνεσαι και μετά βλέπεις πώς θα το ανασύρεις.
Εφόσον όλα τα κράτη έχουν να κάνουν με τοκογλύφους —στην πλειοψηφία τους Εβραίους—, ας κάνουν ό,τι κάνουν και οι θεομπαίχτες Εβραίοι στο γνωστό ανέκδοτο. Ας πετάξουν τις δόσεις των χρεών τους στον "ουρανό". Ό,τι μπορούν οι τοκογλύφοι να πιάσουν, ας το κρατήσουν και ό,τι πέσει κάτω, να επιστρέψει στον λαό. Αν όλοι οι λαό ρίξουν μια "πιστολιά" στις "Αγορές", είναι στην κυριολεξία θέμα λεπτών να βγούμε από την κρίση και τον εφιάλτη ...Τον εφιάλτη, τον οποίο μας προκάλεσαν οι "Αγορές" σε συνεργασία με τις προδοτικές ιδιωτικές τράπεζες.
Οι ίδιοι οι λαοί πρέπει να χρεοκοπήσουν τις ιδιωτικές τράπεζες. Να αποσύρουν μαζικά τις καταθέσεις τους, για να τις οδηγήσουν σε αδυναμία εξυπηρέτησης των υποχρεώσεών τους και άρα στη χρεοκοπία. Γιατί; Γιατί αυτές είναι ο "ομφάλιος λώρος", ο οποίος συνδέει τους τοκογλύφους με τα κράτη. Αυτές οι τράπεζες είναι το μεγάλο μυστικό του σχεδιασμού των τοκογλύφων. Χάρη στις ιδιωτικές τράπεζες μπορούν και λεηλατούν τους λαούς. Η συνεχής σωτηρία αυτών των τραπεζών είναι αυτή, η οποία βυθίζει τα κράτη στην καταστροφή. Οι διεφθαρμένοι Παπανδρέου και Σαμαράδες, για να τις "σώζουν", λεηλατούν τους λαούς ...και θα τις "σώζουν" πάντα με "άλλοθι" την προστασία των καταθέσεων.
Αν οι λαοί χρεοκοπήσουν τις ιδιωτικές τράπεζες, αυτές αναγκαστικά θα περιέλθουν στα χέρια του κράτους. Οι υποθήκες τους αρκούν για να σώσουν τις καταθέσεις, εφόσον αυτές οι καταθέσεις στην πραγματικότητα αντιπροσωπεύουν ένα μικρό μέρος του συνόλου των τραπεζικών υποχρεώσεων. Επιπλέον, είναι θέμα χρόνου αυτές οι υποθήκες να βελτιώσουν τις αξίες τους, εφόσον είναι θέμα χρόνου το κράτος —αν απαλλαγεί από το τραπεζικό "βαρίδιο"— να μπει σε πορεία ανάπτυξης. Για όσο διάστημα αυτές οι τράπεζες υπάρχουν, θα μετατρέπουν διαρκώς τα ιδιωτικά χρέη σε κρατικά χρέη και θα "βυθίζουν" τα κράτη στην άβυσσο.
Το ακόμα χειρότερο είναι πως, όταν ολοκληρώσουν την καταστροφή των κρατών, θα περάσουν και οι ίδιες στα χέρια των ξένων τοκογλύφων. Όταν θα μπορέσουν μέσω αυτών να περάσουν στα χέρια των τοκογλύφων τα δημόσια κεφάλαια, θα περάσουν και οι ίδιες στα ίδια χέρια και άρα και τα ιδιωτικά κεφάλαια των λαών. Θα περάσουν φτηνά και με ασφάλεια, εφόσον σε αυτές τις τράπεζες διατηρούνται και οι υποθήκες των ιδιωτών. Ολόκληρος ο Πλανήτης στα χέρια μιας συμμορίας ιδιωτών. Μια συμμορία κακοποιών που από τα υπόγεια της FED κατέστρεψε όλες τις εθνικές οικονομίες και απειλεί με καταστροφή τους πάντες.

Μόνον με την γνώση του αντιπάλου μπορεί ο λαός να προχωρήσει στο επόμενο βήμα, το οποίο είναι ο "πόλεμος". Μόνον με τη γνώση του αντιπάλου μπορεί να σταθεί απέναντί του και να διεκδικήσει την νίκη.

Τι προτείνουμε να κάνει ο λαός;


Προτείνουμε να εκμεταλλευτεί τα δικαιώματά του

και να αρχίσει να απαιτεί.


ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙ Ο ΛΑΟΣ... :


1) ...ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ με το "ερώτημα" της νομιμότητας του δημόσιου χρέους. Να αποφασίσει ο ίδιος ο λαός για το αν αναγνωρίζει ή όχι το χρέος. Το δημοψήφισμα αυτό να αποτελεί "εντολή" για την επόμενη κυβέρνηση την εκ νέου καταμέτρησή του και βέβαια την τιμωρία των όσων παρανόμησαν στα όσα το αφορούν.
2) ...από την κυβέρνηση να στραφεί εναντίον της Γερμανίας με την κατηγορία της απρόκλητης πολεμικής επίθεσης. Να στραφούν οι ίδιοι οι πολίτες εναντίον της Γερμανίας και της κυβέρνησής της, ως "θύματά" της. Δικαίωμα να το κάνουν έχουν όλοι οι ιδιώτες και βέβαια οι συνδικαλιστικοί, επιστημονικοί και επαγγελματικοί φορείς της χώρας. Μπορεί κάλλιστα —λόγω επιστημονικής εξειδίκευσης— ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών ν' αναλάβει την αντίστοιχη πρωτοβουλία.
3) ...από την κυβέρνηση να απαιτήσει από τη Γερμανία την αποπληρωμή του κατοχικού δανείου.

4) ...να στραφούν οι πολίτες μαζικά εναντίον του παράνομου Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων. Να κάνουν μαζικές μηνύσεις εναντίον των μελών του ...Ειδικά τώρα, που αυτά τα μέλη έχουν αρπάξει "μετρητά" από το ελληνικό κράτος και είναι βέβαιο ότι τα έχουν "τσεπώσει". Αρκεί μια εισαγγελική παραγγελία, για να διαπιστωθεί πώς περίπου αντιλαμβάνονται τα "καθήκοντά" τους οι σημερινοί δωσίλογοι των ξένων και χαφιέδες των ντόπιων ιμπεριαλιστών.
5) ...να στραφούν οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα μαζικά εναντίον της διοίκησης του ΙΚΑ ...Να σαπίσουν στις μηνύσεις τη διοίκηση του ΙΚΑ για παράβαση καθήκοντος και πιθανή διαφθορά. Υποχρέωση του Διοικητή του ΙΚΑ είναι να προστατεύει τα ιδιωτικά συμφέροντα των ασφαλισμένων του, ακόμα κι αν αυτό το κάνει απέναντι στο ίδιο το κράτος. Καθήκον του Διοικητή του ΙΚΑ είναι να προστατεύει αυτά τα συμφέροντα και άρα υπό τις παρούσες συνθήκες είναι υποχρεωμένος να μην συναινέσει στην ανταλλαγή "ώριμων" ομολόγων με νέα ομόλογα τριακονταετούς διάρκειας ...Υπάρχουν ποινικές ευθύνες, αν συναινέσει ...Υπάρχουν υπόνοιες διαφθοράς, αν έχει ήδη συναινέσει. Το ΙΚΑ και η διοίκησή του είναι υποχρεωμένοι να κάνουν ό,τι όλοι οι ιδιώτες, οι οποίοι συμμετέχουν στο ελληνικό χρέος και αρνούνται να "εξυπηρετήσουν" το ελληνικό κράτος με ανταλλαγή ομολόγων.
Παναγιώτης Τραϊανού
http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/