Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

Η μεγαλύτερη σκλαβιά, αυτή της ψυχής...



Ερώτηση:

Είναι εφικτό να αναζητά κανείς το μονοπάτι της αλήθειας και ταυτόχρονα να αγωνίζεται για να ελευθερώσει τη χώρα του από την τυραννία;

Oσσο:

Δεν υπάρχει καμιά διαμάχη ανάμεσα στην αναζήτησή σου για την αλήθεια και την πνευματική ελευθερία και στον αγώνα σου εναντίον της πολιτικής τυραννίας – αν και τα ζητήματα γίνονται λίγο πιο πολύπλοκα.
Η προτεραιότητα θα πρέπει να είναι η επίτευξη της δικής σου πνευματικής ελευθερίας, επειδή οι πολιτικές τυραννίες έρχονται και φεύγουν. Καμιά τυραννία δεν έχει διαρκέσει για πάντα. Και δεν μπορείς να είσαι απόλυτα σίγουρος για το ότι η μία πολιτική τυραννία από την οποία θα έχεις απαλλαγεί, δεν θα αντικατασταθεί από μια άλλη.
Μην τρέφεις υπερβολικές ελπίδες σε ένα όμορφο μέλλον. Η ιστορία μας διδάσκει κάτι άλλο. Οι άνθρωποι θα παραμείνουν στην ίδια άσχημη κατάσταση. Θα υπομένουν τους ίδιους τρόμους και κάτω από ένα καινούργιο καθεστώς. Μόνο οι σφαγείς έχουν αλλάξει.
Ασφαλώς και δεν εναντιώνομαι στο να αγωνίζεσαι για την ελευθερία του έθνους σου, μην το κάνεις όμως αυτό προτεραιότητα. Η προτεραιότητα σου θα πρέπει να είναι η πνευματική σου ελευθερία, την οποία δεν μπορεί να σου την πάρει κανένας. Αν καταφέρνεις να πολεμάς ταυτόχρονα και την τυραννία, τότε το υποστηρίζω απόλυτα. Αυτό όμως δεν είναι εύκολο. Για την ακρίβεια είναι πάρα πολύ δύσκολο. Την στιγμή που αρχίζεις να πολεμάς εναντίον κυβερνήσεων, μπλέκεσαι τόσο πολύ, που ξεχνάς τελείως τον εαυτό σου.
Είναι άσχημο να παραμένεις κάτω από οποιουδήποτε είδους σκλαβιά. Η μεγαλύτερη σκλαβιά όμως είναι της ψυχής σου. Ελευθέρωσε την ψυχή σου από το παρελθόν – ελευθέρωσέ την από τις καταβολές και τους προγραμματισμούς με τους οποίους ανατράφηκες. Η αναζήτησή σου για την αλήθεια θα πρέπει να παραμένει η βασική και υπέρτατη φροντίδα σου. Αν σου έχει απομείνει ενέργεια, μπορείς να πολεμάς και πολιτικές τυραννίες. Να ξέρεις όμως ότι πρόκειται να απογοητευτείς. Στη διάρκεια των αιώνων, όλοι όσοι είχαν την ιδέα ότι «θα ελευθερωθούμε», απογοητεύτηκαν.

Η δική μου ελπίδα δεν είναι πια στις υποσχέσεις των επαναστατών.
Η δική μου ελπίδα είναι στη γέννηση του ρέμπελου, του ανθρώπου που είναι ανυπόταχτος, αδάμαστος.
Και για να μπορέσει να γεννηθεί ο ρέμπελος, η βασική αναγκαιότητα, η ουσιαστική μεταμόρφωση είναι η ελευθερία της ατομικότητάς σου από το παρελθόν σου, από τις καταβολές και τους προγραμματισμούς με τους οποίους ανατράφηκες. Ο διαλογισμός θα βοηθήσει στο να σε κάνει άτομο. Και μόνο μια κοινότητα ατόμων που είναι πνευματικά ελεύθερη, που έχει σπάσει όλες τις γέφυρες που πηγαίνουν πίσω στο παρελθόν, θα έχει τα μάτια που εστιάζουν στα πιο μακρινά αστέρια.
Όλοι τους θα είναι κατά κάποιο τρόπο ποιητές, ονειροπόλοι, μύστες και διαλογιστές. Και αν δεν γεμίσουμε τον κόσμο με τέτοιους ανθρώπους, ο κόσμος απλώς θα αντικαθιστά τη μια τυραννία με κάποια άλλη κι αυτό θα είναι απολύτως μάταιο.
Εσύ είσαι η προτεραιότητα. Πήγαινε στις ρίζες σου, βρες τον εαυτό σου, γίνε ρέμπελος κι άφησε κι άλλους ανθρώπους να γίνουν ρέμπελοι. Κι αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο μπορείς να βοηθήσεις την ανθρωπότητα να δημιουργήσει ένα χρυσό μέλλον.
http://ianisdo-anando2.blogspot.com

Δεν υπάρχουν σχόλια: