Το ομόλογο της ελευθερίας της Ελλάδος

Ξέρετε πιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας; Μήπως είπατε η ύφεση; Ε, αυτό κατά τους κυβερνώντες δεν είναι παρά ένα είδος φυσικού φαινομένου, το οποίο με την πάροδο του χρόνου θα το ξεπεράσουμε. Τι σημασία έχει αν πάρει μερικά χρονάκια. Τι είναι 5, 10, 20, 30 χρόνια μπροστά στην αιωνιότητα. Θα μου πείτε, πόσοι θα ζουν τότε για να δουν το ξεπέρασμα της ύφεσης, όχι στα λόγια και τους αριθμούς, αλλά στην πράξη, στο μεροκάματο, στη δουλειά και στο βιοτικό επίπεδο της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού; Ε, ας μην είμαστε κακόβουλοι και κακεντρεχείς. Δεν χρειαζόμαστε όλοι στην Ελλάδα. Να, αν μείνουμε οι μισοί στην χώρα, αυτόματα θα διπλασιαστούν οι μισθοί και η ανεργία θα εξαφανιστεί. Αν μείνουμε μόνο το 1/3 τότε θα ζούμε σαν μαχαραγιάδες. Αφήστε που έχουμε του μετανάστες να μας κάνουν τις δουλειές και την Χρυσή Αυγή να εξασφαλίζει ότι μόλις ζητήσουν μεροκάματο θα «εξαφανίζονται». Όσο λιγότεροι μείνουμε στην χώρα, τόσο καλύτερα θα ζήσουμε. Υπάρχει πιο φωτεινό όραμα για την Ελλάδα μας; Τι θέλετε λοιπόν και φωνάζετε για την ανεργία, τους ηλικιωμένους που δεν την βγάζουν με την σύνταξη, τους ασφαλισμένους χωρίς ουσιαστική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τους αρρώστους που πεθαίνουν χωρίς νοσοκομεία, τα παιδιά που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Αφήστε τους να βγουν από την μέση, αφήστε τους να χαθούν μια ώρα αρχύτερα και θα δείτε τι ωραία που θα είναι η Ελλάδα χωρίς αυτούς.

Δεν ακούσατε προεκλογικά τον κ. Βενιζέλο να λέει ότι όσοι είναι σε απόγνωση και ορισμένοι οδηγούνται στην αυτοκτονία, αυτό σημαίνει ότι είναι εκ φύσεως προβληματικοί; Τι θέλετε δηλαδή να ταΐζουμε τους προβληματικούς; Δεν ακούσατε τον κ. Στουρνάρα που μας είπε ότι έχουμε το ακριβότερο κοινωνικό κράτος στην ευρωζώνη και το πληρώνουμε με δάνεια; Τι το θέλουμε το κοινωνικό κράτος; Γιατί να το πληρώνουμε; Για όλους αυτούς τους ανεπρόκοπους που τους αρέσει να κλαίγονται για τις συντάξεις, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, την υγεία, κλπ.; Άμα θέλεις συντάξεις, φάρμακα και υγεία, βγάλε από το πορτοφόλι σου και πλήρωσε για να έχεις. Αν δεν μπορείς, να πας να ψοφήσεις, γιατί να σε πληρώνουν οι άλλοι. Τι θέλετε; Θέλετε να χάσουμε την φάρα από σόι, όπως τους Παπανδρέηδες, τους Σαμαράδες, τους Βενιζέλους και όλους τους υπόλοιπους του οικείου φυράματος, για να επιβιώσει η πλέμπα; Για συνέλθετε! Μεροκαματιάρηδες μια ζωή και ζητάτε από την κυβέρνηση να ασχοληθεί με το τι θα απογίνεται; Όποιος έχει μπάρμπα στην Κορώνη, ή έστω στην Πύλο, όποιος έχει ματσωθεί γερά, ή τέλος πάντων όποιος έχει γερές δικτυώσεις εντός κι εκτός Ελλάδας θα επιβιώσει, οι υπόλοιποι ας κάνουν το κουμάντο τους. Ζούμε στην πράξη την «κοινωνία της ευγονικής» που τόσο πολύ ποθούσαν να οικοδομήσουν εγκέφαλοι σαν τον δόκτωρ Μέγκελε, ο οποίος ήταν μια παρεξηγημένη ιδιοφυία που μόνο τώρα καταλαβαίνουν οι πολιτικοί ιδίως της ευρωζώνης την αξία των οραμάτων του και πασχίζουν να τα μετουσιώσουν σε πραγματικότητα. Τώρα, αν χαθούν μερικά εκατομμύρια, δεν πειράζει. Έχουμε γίνει πολλοί και ήρθε ο καιρός να αραιώνουμε.

Η κυβέρνηση λοιπόν έχει με πιο σοβαρά πράγματα να ασχοληθεί. Αργά ή γρήγορα θα ξεπεραστεί και η ύφεση, όπως τόσα και τόσα άλλα, γιατί λοιπόν να ανησυχεί γι' αυτήν και μάλιστα να την θέτει πρώτη προτεραιότητα; Έχει βάλει άλλωστε τους πιο κατάλληλους για να ασχοληθούν μαζί της: π.χ. ο κ. Γεωργίου στην Στατιστική Αρχή για να προσαρμόζει κατάλληλα τα νούμερα όπως έχει διδαχθεί στην Μεγάλη της Απάτης Σχολή, το ΔΝΤ, ο κ. Στουρνάρας με παρατσούκλι «το στουρνάρι» που ξέρει να εκτελεί συμβόλαια θανάτου εναντίον της χώρας από την εποχή Σημίτη, αλλά και ο κ. Χατζηδάκης που είναι μετρ στο γενικό ξεπούλημα. Με τέτοιο πολιτικό προσωπικό μπορείς να μην αισθάνεσαι σιγουριά για το αύριο! Ποιοι θέλετε δηλαδή να αναλάβουν την διακυβέρνηση της χώρας; Οι μεροκαματιάρηδες; Σιγά! Τι ξέρουν αυτοί από διακυβέρνηση μπροστά στα καμάρια της πολιτικής;

Στο κάτω-κάτω της γραφής ποιους αφορά η ύφεση; Τους εργαζόμενους με δουλειές χωρίς μεροκάματο, χωρίς παρών και μέλλον, αλλά και τους ανέργους που δεν μπορούν να βρουν δουλειά. Ε, και; Αφού δεν βρίσκουν ψωμί να φάνε, ας φάνε παντεσπάνι! Όποιος δεν έκανε μια αρπαχτή στην ζωή του, όποιος δεν χώθηκε σε κανένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα για να τα μασήσει, όποιος δεν τα βρήκε με του κυβερνήτες για να εισπράττει εν λευκώ, όποιος δεν σκαρφίστηκε έργα και επενδύσεις του αέρα για να τα κονομήσει μαζί με τους πολιτικούς του φίλους, όποιος δεν σταμάτησε μπροστά σε τίποτε προκειμένου να ρημάξει, να λεηλατήσει και να φτιάξει περιουσίες, τότε αυτός είναι ένας αποτυχημένος. Με τους αποτυχημένους θα ασχολούμαστε τώρα; Αυτοί το μόνο που ξέρουν είναι να μιλάνε για εντιμότητα και αξιοπρέπεια, για δουλειά και προκοπή και ύστερα να σέρνονται στις αυλές των μεγάλων για μια υπόσχεση. Μ' αυτούς θα ασχοληθούμε; Η μόνη τους αξία είναι η ψήφος τους. Όπως ακριβώς την εποχή της αρχαίας Ρώμης όπου κατά χιλιάδες οι προλετάριοι συντηρούνταν με συσσίτια και επιδόματα από τις μεγάλες φαμίλιες των πατρικίων μόνο και μόνο για την ψήφο τους. Αφού την δώσανε, τώρα τι ζητάνε; Ας πάνε στα συσσίτια του Καμίνη, ή της Εκκλησίας, ας πάνε στα κοινωνικά παντοπωλεία του Αλαφούζου και της παρέας του. Η κοινωνία φροντίζει. Γιατί να ασχοληθεί μια ολόκληρη κυβέρνηση μαζί τους, όταν έχει άλλα πολύ πιο σοβαρά πράγματα να φροντίσει.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας είναι η αποκατάσταση της αξιοπιστίας της, αυτό μας είπε ο πρωθυπουργός και ειλικρινά δακρύσαμε από συγκίνηση. Έτσι είναι. Πρέπει η Ελλάδα να αποκτήσει ξανά αξιοπιστία. Απέναντι σε ποιους; Απέναντι στους εταίρους της και τις αγορές! Και ξέρετε γιατί; Διότι η Ελλάδα προκάλεσε επί τούτου την παγκόσμια κρίση μόνο και μόνο για να μην πληρώσει τα δάνειά της. Δεν μπορεί το ευρώ και οι αγορές να πηγαίνουν ρολόι και ξαφνικά να εμφανίζεται η μικρή Ελλαδίτσα και να τα χαλά όλα. Φανταστείτε το σοκ που έπαθαν όλοι. Εκεί που οι αποδεδειγμένα καλοί φίλοι μας σαν τον Σόρος, τον Μπάφετ, οι γνωστές τράπεζες Goldman Sachs, Deutsche Bank και οι άλλες αδελφές, η επίσης γνωστή παρέα του ευρώ, η οποία έκανε τα αδύνατα δυνατά για να μας βάλει στον κύκλο της για το καλό μας, που όλοι τους πάνε με το σταυρό στο χέρι, που δεν έχουν εμπλακεί ούτε σ' ένα σκάνδαλο, που είναι οι καλύτεροι φίλοι των αδικημένων, ξαφνικά την πάτησαν από την Ελλάδα. Κι όλα αυτά γιατί; Διότι οι έλληνες είναι αχάριστοι και αγνώμονες. Όχι βέβαια όλοι. Μόνο η πλέμπα, οι μεροκαματιάρηδες, αυτοί που θέλουν εκτός από μισθό – δεν φτάνει που δεν είναι ευγνώμονες γιατί έχουν, όσοι απ' αυτούς έχουν, δουλειά, θέλουν και μισθό από πάνω – θέλουν να παίρνουν και σύνταξη, θέλουν υγεία, θέλουν παιδεία και μάλιστα δωρεάν. Άκουσον, άκουσον! Όλο θέλουν, θέλουν, θέλουν και μάλιστα δωρεάν. Και το κράτος που θα τα βρει; Πως μπορεί να φροντίζει τις περιουσίες αυτών που κυβερνούν και ταυτόχρονα να παρέχει στην πλέμπα, στον λαουτζίκο υγεία, παιδεία και συντάξεις; Ίσια κι όμοια, δηλαδή; Τι θέλετε να μας κυβερνούν μόνο όσοι έχουν βγει από το καμίνι της βιοπάλης, μόνο όσοι έχουν αποδείξει ότι την επιστήμη τους ξέρουν να την βάζουν στην υπηρεσία της πατρίδας; Τέτοια αχαριστία λοιπόν; Θα είχαμε όλα αυτά τα καλά που έχουμε σήμερα, αν δεν μας κυβερνούσαν όλοι αυτοί που εξακολουθούν να μας κυβερνάνε για δεκαετίες; Θα είχαμε ευρώ; Τι άλλο θέλετε; Να μας ανήκε η χώρα που κατοικούμε και να μην ξέρουμε τι να την κάνουμε; Ενώ τώρα ξέρουμε. Την πουλάμε για ένα κομμάτι ψωμί και είμαστε ήσυχοι. Έχουμε τις αγορές και τους φίλους μας στην ευρωζώνη να μας κοιτάξουν. Αυτοί θα μας βρουν δουλειά και θα μας δώσουν να φάμε. Τι την θέλουμε την πατρίδα. Έτσι ή αλλιώς μια ζωή οι πολιτικοί μας την πουλάνε και οι επιχειρηματίες μας την λεηλατούν. Μόνο βάσανα μας έχει δώσει. Ενώ όντας Ευρωπαίοι γινόμαστε πολίτες του κόσμου. Σαν τους Αφγανούς, του Πακιστανούς, τους Αφρικανούς και όλους τους άλλους περιπλανώμενους συμπολίτες που άφησαν την πατρίδα τους στην στοργική φροντίδα των παγκόσμιων τραπεζών και των πολυεθνικών και αυτοί βγήκαν στην γύρα για να ανακαλύψουν τον κόσμο. Υπάρχει καλύτερη ζωή;

Στο κάτω-κάτω της γραφής η Ελλάδα χρωστάει. Κι όπως είναι γνωστό στους κύκλους των τραπεζιτών, όποιος δεν μπορεί να πληρώσει χάνει την αξιοπιστία του. Τώρα θα μου πείτε ότι αυτό ανήκει στην σφαίρα της τραπεζικής μαφίας, αλλά τι σημασία έχει; Ποιος μπορεί να ξεχωρίσει τον τραπεζίτη από τον τοκογλύφο, την τράπεζα από την μαφία; Μπορεί να έχει δικαιώματα αυτός που χρωστάει; Όχι βέβαια. Το μόνο δικαίωμα που έχει είναι να πληρώσει. Σε είδος αν χρειαστεί, όπως τότε με τον Έμπορο της Βενετίας, που ο οφειλέτης έπρεπε να πληρώσει το ομόλογο με μια λίμπρα σάρκας από την σάρκα του. Βέβαια, στο θέατρο ο οφειλέτης Αντόνιο σώζεται από τον Σάιλοκ χάρις στην στρεψοδικία του δικηγόρου. Στην αληθινή ζωή, οι σύγχρονοι Σάιλοκ έχουν φροντίσει για όλα. «Εγγυώμαι προσωπικά την αποπληρωμή των δανείων», είπε ο Σαμαράς στους Ευρωπαίους Σάιλοκ. Μήπως εννοεί ότι θα πληρώσει αυτός με δική του λίμπρα σάρκας; Όχι βέβαια. Εγγυάται προσωπικά ότι ο λαός θα πληρώσει τα δάνεια. Τα δάνεια που δεν μπορούν να αποπληρωθούν παρά μόνο με λίμπρες σάρκας από την σάρκα του λαού. Και λοιπόν; Από πότε έχει δικαιώματα αυτός που χρεωστάει; Και μάλιστα η πλέμπα, όλοι αυτοί που σέρνονται προεκλογικά στα γραφεία των πολιτευτών για κανένα ρουσφετάκι. Τι δικαιώματα έχουν αυτοί; Κανένα απολύτως! Το μοναδικό δικαίωμα που έχουν είναι να ψηφίζουν, όποτε τους λένε, αυτόν που τους υποδεικνύουν, για να μπορούν οι Σάιλοκ να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους.

Άλλωστε τι θα κοστίσει η όλη υπόθεση των δανείων. Ο Σαμαράς μίλησε για κάτι βραχονησίδες. Από τότε που ήταν υπουργός εξωτερικών με υπουργό οικονομικών τον Μάνο στην κυβέρνηση αυτού του αξιομνημόνευτου ευεργέτη της χώρα μας, του Κ. Μητσοτάκη, είχαν βάλει στο μάτι τις βραχονησίδες και να που ήρθε η ώρα να εκπληρώσουν την αποστολή τους. Τι μας νοιάζει για τις βραχονησίδες. Τι μας νοιάζει αν πουληθούν τα πάντα. Εμείς να είμαστε καλά, ή τέλος πάντων όσοι από εμάς θα επιζήσουμε για να είμαστε καλά. Όλοι οι άλλοι ας πάνε στον αγύριστο. Τι μας νοιάζει; Άλλωστε, το 'παμε, όσο λιγότεροι μείνουμε, τόσο μεγαλύτερες ευκαιρίες θα έχουμε για κανένα ρουσφετάκι στις επόμενες εκλογές. Από εξ επαγγέλματος πολιτευτές ικανούς μόνο για ρουσφέτια και για να πουλάνε την χώρα, πάντα με το αζημίωτο, έχουμε πήξει σε δεξιά και αριστερά, σε συμπολίτευση και αντιπολίτευση. Δείτε τους πώς έχουν κουρνιάξει όλοι τους με το ευρώ. Άλλο να τα παίρνεις χοντρά με δραχμούλα κι άλλο να τα παίρνεις χοντρά με ευρώ και μάλιστα να μπορείς να το βγάζεις έξω χωρίς κανένα κόλλημα.

Μην φοβάσαι. Αν εσείς οι περισσότεροι δεν είναι γραφτό σας να επιβιώσετε, τι να γίνει; Κισμέτ. Τι θέλετε δηλαδή να βάλει ο Τσίπρας την γάτα του να κλαίει; Όσοι από εμάς θα επιβιώσουν, τότε θα μείνουμε λίγοι και καλοί. Κάποιον θα βρεις κι εσύ για να συρθείς στα πόδια του για μια εξυπηρέτηση. Κάποιον θα βρεις κι εσύ για να ξεπουλήσεις την αξιοπρέπειά σου με το να πιστέψεις τις υποσχέσεις του. Αντίο και καλόν ύπνο. Ο βαθύς ύπνος μέσα στον θάλαμο αερίων, ήταν το μόνο που είχε απομείνει για τους καταδικασμένους, έλεγαν όσοι επιβίωσαν από τα κάτεργα του Άουσβιτς, του Ντάχαου και των άλλων ευαγών ιδρυμάτων ευγονικής της ανθρωπότητας.

Και ένας μικρός αστερίσκος: Ξέρετε πώς γλύτωσε η Ευρώπη από την πανούκλα στον μεσαίωνα; Με την φωτιά! Φωτιά και τσεκούρι στους προσκηνυμένους, φώναζαν οι πρόγονοι αυτού του λαού που κάποτε κατοικούσε και υπερασπιζόταν αυτή την γη. Κάτι ήξεραν αυτοί. Σε τούτον τον τόπο μπορεί να μείναμε λίγοι ρωμιοί, λίγοι που πονάμε για τα παιδιά και την πατρίδα μας. Μπορεί να έχουμε μείνει ελάχιστοι από την Ρωμιοσύνη του ποιητή, αλλά να είστε σίγουροι ότι από εμάς θα το βρουν ακόμη κι αν χρειαστεί να υπερασπιστούμε τα ιερά κι όσια του μαχόμενου ελληνικού έθνους – όχι του δήθεν έθνους των κάλπικων αρχαιολατρών και των ξεπουλημένων ελληναράδων, αλλά του έθνους που ήξερε να τα βάζει με κατακτητές και τύραννους για να επιβιώσει – πάνω στα βουνά όπως οι παππούδες μας. Ετούτη η γη ανήκει στο γένος μας, στο λαό μας, και εκτός από τα ομόλογα που έχουν υπογράψει οι εγκάθετοι κυβερνήτες για να μας έχουν αλυσοδεμένους οι ντόπιοι και ξένοι ληστοσυμμορίτες, υπάρχει και ένα ομόλογο που από τον εποχή του Κολοκοτρώνη έχει μείνει ανεκπλήρωτο: το ομόλογο της ελευθερίας της Ελλάδος. Κι αυτό ήρθε η ώρα να πληρωθεί στο ακέραιο και με όλους τους τόκους υπερημερίας.

http://dimitriskazakis.blogspot.gr

Οι "διασώστες" της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αδίστακτοι κλέφτες

Μέσα στο κλίμα της μαζικής δραπέτευσης των Αθηναίων από την πρωτεύουσα κατά το δεύτερο δεκαήμερο του Αυγούστου για μια ανάσα «διακοπών», που φέτος ήταν εξαιρετικά σύντομες και οικονομικά λιτές, βοηθούσης και της σιωπής των περισσότερων μέσων ενημέρωσης, ελάχιστοι αντιλήφθηκαν και συνειδητοποίησαν σε βάθος πόσο κοντά έφερε την Ελλάδα στη χρεοκοπία η συνδυασμένη δράση των δύο υποτιθέμενων σωτήρων μας: των... κρατών της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας! Αυτών δηλαδή που θεωρητικά και πρακτικά κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να μας γλιτώσουν από τη χρεοκοπία!

Ελάχιστοι κατάλαβαν επίσης πόσο μας στοίχισε η στάση τους αυτή, ενώ οι 99 στους 100 Έλληνες αγνοούν πόσο άγρια …..κερδοσκοπεί (ναι, κερδοσκοπεί με την πλήρη σημασία της λέξης) σε βάρος της Ελλάδας η ΕΚΤ, η οποία έχει αποδειχθεί ότι είναι ο χειρότερος ευρωτοκογλύφος για τη χώρα μας!

Είναι γνωστό ότι τη Δευτέρα, 20 Αυγούστου, η ελληνική κυβέρνηση πλήρωσε στην ΕΚΤ ομόλογο αξίας 3,2 δισεκατομμυρίων ευρώ που είχε αυτή στην κατοχή της.

Πρώτη αποκάλυψη που κάνει τον κάθε Έλληνα να αισθάνεται ανατριχίλα: το ομόλογο αυτό η....

ΕΚΤ το είχε αγοράσει το καλοκαίρι του 2010 στη δευτερογενή αγορά μόλις στο 70% της ονομαστικής του αξίας. Σε απλά ελληνικά, η ΕΚΤ αγόρασε το ομόλογο 2,3 δισεκατομμύρια ευρώ και μέσα σε δύο χρόνια έβγαλε…900 εκατομμύρια κέρδος!!! Μιλάμε για σούπερ – τοκογλυφικό ουσιαστικό επιτόκιο που πλησιάζει το 40%! Είναι να τρελαίνεται κανείς.

Το κακό δεν σταματάει εδώ. Το ομό­λογο αυτό θα πληρωνόταν με λεφτά που θα δίνονταν στην περιβόητη δόση ύψους 31,3 δισ. ευρώ των δανείων που συμφω­νήθηκαν με τις χώρες της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ τον Μάρτιο. Μια δόση η οποία έπρεπε βάσει της σύμβασης να δοθεί στην Ελλάδα στις 28 Ιουνίου.

Τα κράτη της Ευρωζώνης όμως πα­ρέβησαν τις υποχρεώσει τους. Δεν έδωσαν τα λεφτά της δόσης τον Ιούνιο. Δεν τα έδωσαν ούτε τον Ιού­λιο. Ούτε τον Αύγουστο. Φαίνεται ότι προτίθενται να μην τα δώσουν ούτε τον Σεπτέμβρη. Από Οκτώβρη και βλέπου­με...

Πώς θα πληρωνόταν το ομόλογο αφού η Ευρωζώνη δεν είχε δώσει τα λεφτά; Η λογική απάντηση είναι πως, αφού η ΕΚΤ είχε πλήρη γνώση ότι η Ευρωζώνη δεν χορήγησε τη δόση του δανείου, τμήμα της οποίας προοριζόταν και για την πληρωμή του ομολόγου, θα ανέβαλλε για δύο-τρεις μήνες την απαίτηση πληρωμής του ομο­λόγου, μέχρι να δοθούν στην Αθήνα τα χρήματα για να εξοφλήσει το χρέος της. Δεν επρόκειτο για κάποια πρωτοφανή ή παράλογη λύση. Μόλις προ μηνών, η ΕΚΤ είχε αναβάλει επί... χρόνια (!) την εξόφλη­ση ομολόγων της Ιρλανδίας, όπως είχαμε γράψει σε αυτή τη σελίδα.

Με εμάς όμως η ΕΚΤ ήταν ανυποχώ­ρητη. Ήθελε τα λεφτά της οπωσδήποτε στις 20 Αυγούστου! Ή της δίναμε τα λε­φτά ή μας χρεοκοπούσε! Πώς να εισπρά­ξει όμως εκ του μη έχοντος ελληνικού κράτους; Απλούστατα, βάζοντας την Ελ­λάδα να... ξαναδανειστεί! Αύξησε το επι­τρεπτό όριο έκδοσης ελληνικών εντόκων γραμματίων από τα 3 στα 7 δισ. ευρώ κι έτσι η κυβέρνηση Σαμαρά εξέδωσε έντο­κα γραμμάτια 4 δισ. ευρώ, τρίμηνης διάρκειας. Η ΕΚΤ εισέπραξε αμέσως τα 3,2 δισεκατομμύρια από αυτά.

Οι Ευρωπαίοι δηλαδή με το να μη δί­νουν έγκαιρα τη δόση του δανείου που έχει συμφωνηθεί και η ΕΚΤ απαιτώντας να πληρωθεί ένα ομόλογο από το οποίο έβγαζε κέρδος σχεδόν 40%, φόρτωσαν τον ελληνικό λαό με ένα νέο χρέος 4 δισ. ευρώ και σίγουρη «χασούρα» για την Ελ­λάδα τουλάχιστον τους τόκους των εντό­κων γραμματίων!

Ας μην αναφερθούμε στην απί­στευτη ιλαροτραγωδία του πώς οι ελληνικές τράπεζες (οι οποίες είναι ουσιαστικά χρεοκοπημένες κατά την ΕΕ όσο δεν έχει δοθεί η δόση του δανείου, αφού 23,8 δισ. ευρώ από τα 31,3 προορίζονται για την επανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών) δάνει­σαν 4 δισ. ευρώ στο χρεοκοπημένο ελ­ληνικό κράτος και αμέσως μετά κατέθεσαν τα έντοκα γραμμάτια στην Τράπεζα της Ελλάδος και πήραν πίσω τα λεφτά τους μέσω του προγράμματος έκτακτης παροχής ρευστότητας (ΕLΑ), κερδίζοντας σχε­δόν 4% από τη διαφορά επιτοκίου με την οποία παρέχει ρευστότητα η ΕΚΤ (0,75%) και εκείνου με το οποίο δάνεισαν το κράτος μέσω των εντόκων γραμματίων (4,43%).

ΓΕΡΜΑΝΟΙ: ΤΩΡΑ ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΟΤΙ ΜΑΣ «ΓΔΕΡΝΟΥΝ»

Δεν κρύβουν πλέον ούτε οι Γερμανοί ότι όλοι οι Ευρωπαίοι και πρωτίστως οι ίδιοι και η ΕΚΤ, μαζί με τους κερδοσκόπους, εκμεταλλεύονται ασύστολα την οικονομική κρίση της Ελλάδας και θησαυρίζουν κυριολεκτικά εις βάρος των Ελλήνων που υποτίθεται ότι βοηθούν. «Ελληνικά ομόλογα αξίας 10 δις ευρώ αγοράστηκαν για 7 δισεκατομμύρια, όμως η Αθήνα πληρώνει για 10 δις συν τους τόκους – δηλαδή μια πολύ καλή απόδοση για όσους αγόρασαν» έγραφε προχτές η γερμανική εφημερίδα «Ζιντοϊτσε Τσάιτουνγκ» αναφερόμενη στα κέρδη που θα μοιράσει η ΕΚΤ στις χώρες – μέλη της, με πρώτη κερδισμένη τη Γερμανία.

Γ. Δελαστίκ

*Δημοσιεύθηκε στο «Έθνος» την Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012.

Codex Alimentarius στην Ελλάδα; Η φύτευση αμπελιών για κρασί στα χωράφια μας δεν επιτρέπεται αν δεν πάρουμε άδεια

Θα εκριζώνονται οινοποιήσιμες ποικιλίες αμπέλου που φυτεύτηκαν σε αμπελοτεμάχια χωρίς δικαίωμα φύτευσης!!! Άρχισε η ανάπτυξη! Η φύτευση αμπελιών για κρασί στα χωράφια μας δεν επιτρέπεται αν δεν πάρουμε άδεια.  

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση που ανήκουμε δεν μπορούμε πλέον να φυτεύουμε ό,τι εμείς θέλουμε. Επιβάλουν όρους στο τι και πόσο θα φυτεύουμε στα χωράφια μας.

Με αυτά οδήγησαν τη χώρα στη χρεωκοπία, τη γεωργία στην καταστροφή, το λαό στην ανεργία. Μέχρι και σήμερα υπακούουν στις... εντολές των Βρυξελλών, επιβάλουν καταστροφικούς νόμους και θέλουν να συνεχίσουν με κυβερνήσεις κρυφομνημονίων.

Η πολιτική του μνημονίου, η πολιτική της Μέρκελ και του Μπαρόζο, η πολιτική των κομμάτων της συγκυβέρνησης πρέπει να ανατραπεί. Ποινικοποιούν την παραγωγή, ξεκληρίζουν την αγροτιά!!!

Στόχος η διαρκής και με κάθε τρόπο αποθάρρυνση από την πολιτεία κάθε προσπάθειας...

μικροκαλλιεργητή για αγροτική καλλιέργεια. Κατέστρεψαν την καλλιέργεια του καπνού, του βαμβακιού, των τεύτλων, απαξίωσαν την ελαιοκαλλιέργεια, τώρα ξεριζώνουν και τα κλήματα...

Για όλα τα αμπελοτόπια που είναι φυτεμένα με οινοποιήσιμες ποικιλίες πρέπει να έχει εκδοθεί από το Υπουργείο Γεωργίας σχετική άδεια. Εάν φυτευτεί αμπέλι για κρασί χωρίς άδεια θα εκριζώνεται. Όσοι έχουν φυτεύσει δίχως αντίστοιχο δικαίωμα φύτευσης μετά την 31η Αυγούστου 1998, δεν νομιμοποιούνται να το έχουν και υποχρεούνται να το ξεριζώσουν με δική τους δαπάνη.

Στην περίπτωση που δεν προβούν στην εκρίζωση, αμέσως επιβάλλεται χρηματική ποινή 1.200 ευρώ/στρέμμα που ισχύει για ένα έτος από την ημερομηνία κοινοποίησης του προστίμου. Μετά την παρέλευση του έτους το πρόστιμο διπλασιάζεται, εφόσον η «παράνομη φυτευμένη» έκταση συνεχίζει να υφίσταται.

Διαβάστε τι ανακοίνωσε η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας:

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας

Π.Ε. Αιτωλ/νίας: Θα εκριζώνονται οινοποιήσιμες ποικιλίες αμπέλου που φυτεύτηκαν σε αμπελοτεμάχια χωρίς δικαίωμα φύτευσης.

Η Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της Περιφερειακής Ενότητας Αιτωλοακαρνανίας ενημερώνει τους αμπελοκαλλιεργητές ότι όλες οι οινοποιήσιμες ποικιλίες αμπέλου που φυτεύτηκαν μετά την 1/8/1998, είναι παράνομες, εκτός των φυτεύσεων που έγιναν βάσει δικαιωμάτων που χορηγήθηκαν από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Σύμφωνα με το με αριθμ. 351/49474/25-04-2012 έγγραφο του ΥΠ.Α.Α.Τ. (Διεύθυνση ΠΑΠ-ΔΕΝΔΡ/ΚΗΣ, ΤΜΗΜΑ ΑΜΠΕΛΟΥ ΚΑΙ ΞΗΡΩΝ ΚΑΡΠΩΝ), οι παραπάνω φυτεύσεις θα πρέπει να εκριζωθούν άμεσα με ευθύνη και έξοδα των κατόχων τους.

Επιπλέον, η Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της Π.Ε. Αιτωλ/νίας ενημερώνει όλους τους αμπελοκαλλιεργητές ότι θα προχωρήσει σε ελέγχους για την εφαρμογή του μέτρου.

Ξεριζώνουν τώρα και τα αμπέλια και μετά μας λένε ότι δεν παράγουμε τίποτα.

από το pressing.news

http://seisaxthia-epam.blogspot.gr

Η υπακοή στην εξουσία μέσα από το πείραμα του Μίλγκραμ

Το πείραμα του Μίλγκραμ είναι ένα από τα πιο γνωστά αντιδεοντολογικά πειράματα της ψυχολογίας, ουσιαστικά μια «φάρσα» που ξεγύμνωσε την ανθρώπινη ψυχή.

Το 1961, ο 27χρονος Στάνλει Μίλγκραμ, επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας στο Γέιλ, αποφάσισε να μελετήσει την υπακοή στην εξουσία.
Είχαν περάσει λίγα μόνο χρόνια από τα φρικτά εγκλήματα των Ναζί και γινόταν μια προσπάθεια κατανόησης της συμπεριφοράς των απλών στρατιωτών και αξιωματικών των SS, οι οποίοι είχαν εξολοθρεύσει εκατομμύρια αμάχων.
Η ευρέως αποδεκτή εξήγηση -πριν το πείραμα του Μίλγκραμ- ήταν η αυταρχική τευτονική διαπαιδαγώγηση και η καταπιεσμένη παιδική ηλικία των Γερμανών.
Όμως ο Μίλγκραμ ήταν κοινωνικός ψυχολόγος και πίστευε ότι αυτού του είδους η υπακοή -που οδηγεί στο έγκλημα- δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα μόνο της προσωπικότητας, αλλά περισσότερο των πιεστικών συνθηκών.
Και το απέδειξε κάνοντας τη «φάρσα» του.

Τα υποκείμενα του πειράματος ήταν εθελοντές, κυρίως φοιτητές, οι οποίοι καλούνταν έναντι αμοιβής να συμμετέχουν σε ένα ψυχολογικό πείραμα σχετικό με τη μνήμη.

Χώριζε τους φοιτητές σε ζεύγη και -μετά από μια εικονική κλήρωση- ο ένας έπαιρνε το ρόλο του «μαθητευομένου» και ο άλλος του «δασκάλου».
Ο έκπληκτος «μαθητευόμενος» δενόταν χειροπόδαρα σε μια ηλεκτρική καρέκλα και του περνούσαν ηλεκτρόδια σε όλο το σώμα. Έπειτα του έδιναν να μάθει δέκα ζεύγη λέξεων.
Ο «δάσκαλος», από την άλλη, καθόταν μπροστά σε μια κονσόλα ηλεκτρικής γεννήτριας. Μπροστά του δέκα κουμπιά με ενδείξεις: «15 βολτ, 30 βολτ, 50 βολτ κλπ.» Το τελευταίο κουμπί έγραφε: «450 βολτ. Προσοχή! Κίνδυνος!»
Πίσω από το «δάσκαλο» στεκόταν ο πειραματιστής, ο υπεύθυνος του πειράματος.

(Και περνάμε σε ενεστώτα για να γίνουμε μέτοχοι της στιγμής.)

«Θα λέτε την πρώτη λέξη από τα ζεύγη στο μαθητευόμενο και θα περιμένετε να θυμηθεί την άλλη λέξη του ζεύγους. Αν κάνει λάθος θα σηκώσετε το πρώτο μοχλό και θα υποστεί ένα ηλεκτροσόκ 15 βολτ. Σε κάθε λάθος θα σηκώνετε τον αμέσως επόμενο μοχλό», λέει ο πειραματιστής και ο «δάσκαλος» αισθάνεται ήδη καλά που δεν του έτυχε στην κλήρωση ο άλλος ρόλος.

Το πείραμα ξεκινάει. Ο «δάσκαλος» λέει τις λέξεις από το μικρόφωνο. Ο «μαθητευόμενος», ήδη τρομαγμένος, απαντάει σωστά, αλλά όχι για πολύ.
Μόλις κάνει το πρώτο λάθος ο «δάσκαλος» γυρνάει να κοιτάξει τον πειραματιστή. Εκείνος του λέει να προχωρήσει στο πρώτο ηλεκτροσόκ. Ο «δάσκαλος» υπακούει.
15 βολτ δεν είναι πολλά, αλλά ο «μαθητευόμενος» έχει αλλάξει ήδη γνώμη. Παρ' όλα αυτά απαντάει σωστά σε άλλη μια ερώτηση, αλλά στο επόμενο λάθος δέχεται 30 βολτ.
«Αφήστε να φύγω», λέει ο «μαθητευόμενος» που δεν μπορεί να λυθεί. «Δε θέλω να συμμετάσχω σε αυτό το πείραμα.»
Ο «δάσκαλος» κοιτάει τον πειραματιστή. Εκείνος του κάνει νόημα να συνεχίσει.

Τα βολτ αυξάνονται και τώρα πια ο πόνος είναι εμφανής στο πρόσωπο του «μαθητευόμενου», που εκλιπαρεί να τον αφήσουν ελεύθερο.
Στα 200 βολτ ταρακουνιέται ολόκληρος. Ο «δάσκαλος» πριν κάθε ηλεκτροσόκ γυρνάει να κοιτάξει τον πειραματιστή. Εκείνος, με σταθερή φωνή, του λέει ότι το πείραμα πρέπει να συνεχιστεί.
Ο «δάσκαλος» συνεχίζει να βασανίζει έναν άγνωστο, έναν απλό φοιτητή που κλαίει, ζητάει τη βοήθεια του Θεού και παρακαλεί να τον λυπηθούν. Δεν μπορεί πια να απαντήσει στις ερωτήσεις, αλλά ο πειραματιστής λέει στο «δάσκαλο»:
«Τη σιωπή την εκλαμβάνουμε ως αποτυχημένη απάντηση και συνεχίζουμε με την τιμωρία.»
Στα 345 βολτ ο «μαθητευόμενος» τραντάζεται ολόκληρος, ουρλιάζει και χάνει τις αισθήσεις του.
Ο «δάσκαλος», ιδρωμένος και με τα χέρια του να τρέμουν, κοιτάει τον πειραματιστή.
«Μην ανησυχείτε», λέει εκείνος, «το πείραμα είναι απολύτως ελεγχόμενο... Συνεχίστε με τον τελευταίο μοχλό.»
«Μα είναι λιπόθυμος», λέει ο «δάσκαλος».
«Δεν έχει καμιά σημασία. Το πείραμα πρέπει να ολοκληρωθεί. Συνεχίστε με τον τελευταίο μοχλό.»

Πόσοι από τους εθελοντές έφτασαν ως τον τελευταίο μοχλό;

Πριν ξεκινήσει το πείραμα του ο Μίλγκραμ είχε κάνει μια «δημοσκόπηση» ανάμεσα στους ψυχιάτρους και στους ψυχολόγους, ρωτώντας τους τι ποσοστό των εθελοντών θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό.

Σχεδόν όλοι απάντησαν ότι κανείς δε θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό, πέρα ίσως από κάποια άτομα με κρυπτοσαδιστικές τάσεις, καθαρά παθολογικές.
Δυστυχώς έκαναν λάθος.

Μόλις το 5% των «δασκάλων» αρνήθηκαν εξ' αρχής να συμμετάσχουν σε ένα τέτοιο πείραμα και αποχώρησαν -συνήθως βρίζοντας τον πειραματιστή.
Το υπόλοιπο 95% προχώρησε πολύ το πείραμα, πάνω από τα 150 βολτ.
Και το 65%... Έφτασε μέχρι τον τελευταίο μοχλό, τα πιθανότατα θανατηφόρα 450 βολτ!

Που έγκειται η φάρσα;
Ο «μαθητευόμενος» δεν ήταν φοιτητής, αλλά ηθοποιός, που είχε προσληφθεί από το Μίλγκραμ για αυτόν ακριβώς το «ρόλο».
Δεν υπήρχε ηλεκτρισμός ούτε ηλεκτροσόκ. Ο ηθοποιός υποκρινόταν.
Το μοναδικό πειραματόζωο ήταν ο «δάσκαλος».

Όμως τα αποτελέσματα ήταν αληθινά: Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων θα υπακούσει και θα βασανίσει -ίσως και θα σκοτώσει- έναν άγνωστο του, αρκεί να δέχεται εντολές από κάποιον με κύρος (στην προκειμένη περίπτωση επιστημονικό) και ταυτόχρονα να αισθάνεται ότι δεν τον βαρύνει η ευθύνη για ό,τι συμβεί -αφού εκείνος «απλά ακολουθούσε τις διαταγές».

Και φυσικά οι περισσότεροι από εμάς θα σκεφτούν όταν μάθουν για αυτό το πείραμα: «Εγώ αποκλείεται να έφτανα ως τον τελευταίο μοχλό.»
Όμως δείτε τι συμβαίνει στην κοινωνία μας, κάθε μέρα.
Ο υπάλληλος της ΔΕΗ που απεργεί στερώντας το ρεύμα από έναν ανήμπορο ή άρρωστο, ξέροντας ότι έτσι τον ταπεινώνει, τον υποβάλει σε ένα διαρκές βασανιστήριο και πιθανότατα θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του, ανήκει στο 65% του τελευταίου μοχλού. Και δεν είναι καθόλου κρυπτοσαδιστής. Απλά ακολουθεί τις εντολές που του έδωσαν.

Ο υπάλληλος του σούπερ-μάρκετ που σου δίνει το χαλασμένο ψάρι και σε διαβεβαιώνει ότι είναι φρέσκο δεν σε μισεί, παρότι γνωρίζει ότι μπορεί να πάθεις και δηλητηρίαση. Απλώς ακολουθεί εντολές.

Ο αστυνομικός ο οποίος ραντίζει με χημικά τους διαδηλωτές δεν είναι κρυπτοσαδιστής. Απλώς κάνει τη δουλειά του.

Ο υπάλληλος της εφορίας ή της τράπεζας που υπογράφει την κατάσχεση κάποιου σπιτιού για 1.000 ευρώ χρέος, θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό στο πείραμα. Γιατί υπακούει.

Ο πολιτικός που υπογράφει ένα νόμο που οδηγεί ένα ολόκληρο έθνος στην εξαθλίωση  θα έφτανε μέχρι τον τελευταίο μοχλό. Και αυτός υπακούει, σε εντολές πολύ πιο ισχυρές από εκείνες του πειραματιστή με την άσπρη φόρμα.

Αν όμως δούμε το πείραμα του Μίλγκραμ από την ανθρωπιστική-ηθική του πλευρά (από την πλευρά του 5% που αρνήθηκε να υπακούσει) θα καταλάβουμε ότι κανένας δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Αν σε διατάζουν να κάνεις κάτι που προκαλεί κακό στον άλλον, στο συμπολίτη σου, σε έναν μετανάστη, σε έναν άνθρωπο, πρέπει να αρνηθείς να υπακούσεις. Ακόμα κι αν χάσεις το μπόνους παραγωγικότητας, την προαγωγή, την επανεκλογή, τη δουλειά σου.

Μόνο όταν θα είμαστε έτοιμοι να αρνηθούμε να υπακούσουμε στις «μικρές» και καθημερινές εντολές βίας -με τις οποίες οι περισσότεροι ασυνείδητα συμμορφωνόμαστε, μόνο όταν θα είμαστε έτοιμοι να προβούμε σε μια γενικευμένη και μέχρι τέλους πολιτική, κοινωνική, καταναλωτική ανυπακοή, μόνο όταν μάθουμε να συμπεριφερόμαστε ως αυτεξούσιοι άνθρωποι και όχι ως ανεύθυνοι υπάλληλοι, μόνο τότε θα μπορέσουμε να γκρεμίσουμε τη λαίλαπα που μας θέλει υπάνθρωπους, υπάκουους και υπόδουλους.

Και μια τελευταία παρατήρηση:
Τα υποκείμενα του πειράματος του Μίλγκραμ, οι εθελοντές φοιτητές, μάθαιναν από εκείνον ποιος ήταν ο στόχος του πειράματος. Μάθαιναν ότι ο «μαθητευόμενος» ήταν ηθοποιός και ότι δεν είχε ποτέ υποστεί ηλεκτροσόκ.
Ο Μίλγκραμ το έκανε αυτό για να τους ανακουφίσει, αλλά πέτυχε το ακριβώς αντίθετο.
Αυτοί οι άνθρωποι, ειδικά το 65% που είχε φτάσει ως τον τελευταίο μοχλό, πέρασαν την υπόλοιπη ζωή τους κυνηγημένοι από τις Ερινύες της πράξης τους. Γιατί συνειδητοποίησαν ότι δεν ήταν τόσο αθώοι και τόσο «καλοί» όσο ήθελαν να πιστεύουν για τον εαυτό τους.

(Περισσότερα για το πείραμα του Μίλγκραμ μπορείτε να διαβάσετε στο υπέροχο βιβλίο της Lauren Slater: «Το κουτί της ψυχής», από τις εκδόσεις Οξύ, μετάφραση Δέσποινα Αλεξανδρή, 2009)

 Προσέξτε εσείς που δέχεστε και δίνετε εντολές!

Γερμανία: Σαν έτοιμη από καιρό...

Ο κ. Χανς Βέρνερ Σιν είναι ίσως ο γνωστότερος θεσμικός Γερμανός οικονομολόγος. Πρόεδρος του Ινστιτούτου IFO και ένας από τους σχεδιαστές του ευρώ, ο κ. Σιν ήταν ο πρώτος chief economist της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Πριν από μερικές μέρες, ο εν λόγω κύριος, όταν έγινε αναφορά στο νέο Σχέδιο Μάρσαλ για την Ελλάδα (που είχαν, υποτίθεται, συμφωνήσει οι Ευρωπαίοι ηγέτες πέρσι τέτοιον καιρό και το οποίο ποτέ δεν έγινε), είπε το εξής ενδιαφέρον: «Τα χρήματα που δόθηκαν στην Ελλάδα τα τελευταία δύο χρόνια ισοδυναμούν με 115 Σχέδια Μάρσαλ». Αν δεν ήξερα πόσο γνώστης των ζητημάτων αυτών είναι ο κ. Σιν, θα θεωρούσα ότι είναι απλώς αγράμματος. Όμως γνωρίζω ότι γνωρίζει. Οπότε, δεν μου μένει άλλη εναλλακτική από το να αναρωτηθώ γιατί προσποιείται ότι δεν γνωρίζει. Για ποιον λόγο ψεύδεται αυτοβούλως.
Η μόνη απάντηση που μπορώ να δώσω είναι ιδιαίτερα ανησυχητική: Ο κ. Σιν βλέπει ως μόνη «λύση» τη διάλυση του ευρώ και τη σύσταση ενός νέου σκληρού νομίσματος ανατολικά του Ρήνου και βόρεια των Άλπεων. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την Ευρώπη ολόκληρη και ιδίως για την ιδέα της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης.
Πώς εξήγαγα αυτό το συμπέρασμα; Ξεκινώ, εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους η θέση του για τα δήθεν πολλαπλά Σχέδια Μάρσαλ δεν στέκει - εν γνώσει του κ. Σιν. Πρώτον, τα χρήματα που δόθηκαν μεταπολεμικά στις ευρωπαϊκές χώρες από τις ΗΠΑ στο πλαίσιο του Σχεδίου Μάρσαλ δεν ήταν δανεικά. Ήταν άμεση βοήθεια με στόχο την κάλυψη βασικών αναγκών των πληθυσμών της Ευρώπης (από τρόφιμα μέχρι και φάρμακα), την επανα-οικοδόμηση και, βέβαια, τη δημιουργία ζήτησης για αμερικανικές εξαγωγές (και αμερικανικών ερεισμάτων εν όψει της ψυχροπολεμικής σύγκρουσης με τη Σοβιετική Ένωση). Δεύτερον, ίσως το πιο σημαντικό μέρος του Σχεδίου Μάρσαλ ήταν όχι τα χρήματα που δόθηκαν στη Γερμανία αλλά η διαγραφή του χρέους της Γερμανίας τόσο προς τις ΗΠΑ όσο και προς την υπόλοιπη Ευρώπη.
Χρησιμοποιώντας την πειθώ της υπερεξουσίας της, η Αμερική, μετά το τέλος του πολέμου, «έπεισε» Γάλλους, Ιταλούς, Έλληνες και άλλους να αποδεχτούν τη διαγραφή των χρεών της Γερμανίας, τα οποία ανέρχονταν, ως ποσοστό του ΑΕΠ της χώρας, σε τουλάχιστον δύο φορές το ελληνικό δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ελληνικού ΑΕΠ (κάπου εκεί «χάσαμε» και το δικαίωμα να απαιτήσουμε την επιστροφή από τη Γερμανία του κατοχικού «δανείου»).
Χωρίς αυτήν τη μαζική και καταιγιστική διαγραφή του τεράστιου χρέους της το 1953, σε συνδυασμό με τις επενδύσεις του Σχεδίου Μάρσαλ (αλλά και με την επισταμένη προσπάθεια των ΗΠΑ να δημιουργήσουν αγορές για τα γερμανικά προϊόντα εντός της Ευρώπης), η Γερμανία σήμερα θα θύμιζε την Ουκρανία ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, την Πολωνία. Χωρίς την απερίγραπτη γενναιοδωρία των νικητών Αμερικανών επί των ηττημένων Γερμανών (οι οποίοι, παρεμπιπτόντως, είχαν χρεωθεί και με το ηθικό χρέος του Ολοκαυτώματος αρκετών εθνών και εθνοτήτων λίγους μήνες πριν), η σημερινή Γερμανία θα ήταν ο ουραγός της Ευρώπης: όσο σκληρά και αποδοτικά και να δούλευαν οι κάτοικοί της, το χρέος εκείνο που διαγράφηκε το 1953 θα καθήλωνε τη χώρα στον βούρκο του αποπληθωρισμού και σε καμία περίπτωση δεν θα επέτρεπε στη Γερμανία να μετατραπεί εντός μηνών στον «εισαγωγέα» του ανθρώπινου δυναμικού των τέως κατακτημένων χωρών (Ελλάδας, Ιταλίας και Γιουγκοσλαβίας) που βοήθησαν με τον ιδρώτα τους στην ανοικοδόμηση του γερμανικού βιομηχανικού θαύματος.
Σε αντίθεση με το πραγματικό Σχέδιο Μάρσαλ, το 90% του χρήματος που έλαβε η Ελλάδα από τον Μάιο του 2010 διατέθηκε για την αποπληρωμή του χρέους της χώρας, αντί να χρησιμοποιηθεί (όπως τα χρήματα που έλαβε η Γερμανία από τις ΗΠΑ στο πλαίσιο του Σχεδίου Μάρσαλ) για την κάλυψη αναγκών και τις επενδύσεις στην ανάκαμψη.
Σε αντίθεση με το πραγματικό Σχέδιο Μάρσαλ, το ελληνικό χρέος αυξήθηκε (ακόμα και με το PSI), αντί να διαγραφεί (όπως το γερμανικό το 1953).
Σε αντίθεση με το πραγματικό Σχέδιο Μάρσαλ, το ελληνικό κράτος αναγκάστηκε να συνεισφέρει στην ύφεση με υφεσιογόνες περικοπές (αντίθετα με τη Γερμανία του 1950, στην οποία επετράπη, παρά τα μεγαλύτερα ελλείμματά της, να ακολουθήσει επεκτατική πολιτική, χρησιμοποιώντας τα κονδύλια του Σχεδίου Μάρσαλ).
Μα, λένε πολλοί, η Ελλάδα φταίει για το χρέος της. Προφανώς. Ε, και; Γιατί η Γερμανία του Χίτλερ δεν έφταιγε;   Άγγελοι δημιούργησαν τα κατοχικά δάνεια προς χώρες όπως οι δικές μας, τα οποία «κουρεύτηκαν» 100% το 1953; Αν η Γερμανία άξιζε εκείνη την ελάφρυνση και γενναιοδωρία το 1953 (αφού είχε χρεωθεί σε όλους μας για να αιματοκυλίσει τον κόσμο),  η Ελλάδα αξίζει κάτι λιγότερο;
Ούτε οι δωσίλογοι δεν θα απαντούσαν θετικά στο ερώτημα αυτό. Τα παραπάνω, φίλες και φίλοι, ο κ. Σιν τα γνωρίζει. Πολύ καλά. Γνωρίζει ακόμα ότι αυτή η εμμονή σε τέτοιου είδους ψέματα οδηγεί το ευρώ στη διάλυση, καθώς εγκλωβίζει τη γερμανική κυβέρνηση σε μια τακτική απέναντι στην περιφέρεια που επιταχύνει την αποδόμηση της ευρωζώνης. Και τότε γιατί το κάνει; Η μόνη απάντηση που συνάδει με τον σεβασμό στην ευφυΐα του κ. Σιν είναι ότι… αυτός είναι ο στόχος του πλέον: η διάλυση της ευρωζώνης και η επιστροφή της Γερμανίας στο μάρκο, με προσχώρηση σε αυτό της Ολλανδίας, της Αυστρίας, της Πολωνίας, της Σλοβακίας και πιθανόν της Φινλανδίας.
Θα μου πείτε: και γιατί να μας νοιάζει τι λέει ο κ. Σιν; Η απάντηση είναι ότι ο συγκεκριμένος κύριος εκφράζει τις τράπεζες της Φρανκφούρτης καθώς και την Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας.  Πίσω του κρύβεται το χρηματοπιστωτικό σύστημα της πιο ισχυρής χώρας της ευρωζώνης. Η στάση και τα ψέματα του κ. Σιν σηματοδοτούν, κατά την ταπεινή μου γνώμη, κάτι θλιβερό και αποκρουστικό για όσους από εμάς θεωρούν ότι, όσο προβληματικό και αν είναι το ευρώ, η κατάρρευσή του θα οδηγήσει την Ευρώπη ολόκληρη σε μια νέα δυστοπία.  Τι;
Το γεγονός ότι το ευρώ έχει πλέον περάσει το σημείο της μη επιστροφής. Η κατάρρευσή του είναι πια αναπόφευκτη.

Γιάννης Βαρουφάκης

Σχετικά:

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_2_17/06/2012_485800

Νέο τραπεζικό σύστημα στη Σερβία

Οι σοσιαλιστές της Σερβίας εγκαταλείπουν το τραπεζικό σύστημα του ευρωπαϊκού μοντέλου και προκαλούν τις έντονες διαμαρτυρίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου! Παραιτήθηκε ο Dejan Soskic, πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας Σερβίας, ενώ η θητεία του έληγε το 2016!

Στην Ευρώπη και ειδικότερα στα Βαλκάνια έχουμε την πρώτη πολιτική απάντηση και αντίδραση στη Τραπεζική Δικτατορία, με νόμο που...
ψήφισε η Σερβική Βουλή!

Η είδηση θάβεται από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ και δημοσιογράφους και ίσως αναγκαστούν να μιλήσουν για αυτή την εξέγερση της Σερβίας, μιας και τώρα το ΔΝΤ εκφράστηκε δημόσια εναντίον ενός νόμου που ψήφισε δημοκρατικά η Βουλή της Σερβίας και εναντίον του σοσιαλιστή πρωθυπουργού Ivica Dacic.

Με τον νέο νόμο η Τράπεζα της Σερβίας υποχρεώνεται να λειτουργεί σε όφελος της εθνικής οικονομίας και των αναγκών του Σερβικού λαού και να μην τηρεί τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του ΔΝΤ και των διεθνών κερδοσκόπων!

Πρόκειται για ενέργεια της Σερβικής Βουλής που υπερασπίζεται το σύνολο της χώρας και είναι φυσιολογική η αντίδραση της Ευρωπαϊκής ένωσης και του ΔΝΤ, αφού εκτιμούν ότι η Σερβία αναστατώνει κυριολεκτικά την διεθνή τραπεζική «σταθερότητα»!

Τώρα ένα τεράστιο αγκάθι, η Σερβία, υποχρεώνει την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να προλάβει νέες αποφάσεις σαν της Σερβίας από Ιταλία και Ισπανία. Για την Ελλάδα δεν ανησυχούν οι διεθνείς κερδοσκόποι, μιας και έχουν εγκαταστήσει μια συγκυβέρνηση δωσίλογων!

Η απόφαση της Σερβίας δείχνει πως υπάρχουν ακόμη κάποιοι κι αυτοί στην Περιφέρεια του συστήματος, που τολμούν να εναντιωθούν στην Αυτού Μεγαλειότητα της κερδοσκοπίας, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα!

http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr

Έλληνας μαθητής, 1ος σε παγκόσμιο διαγωνισμό έκθεσης

Έλληνας μαθητής της Β’ Γυμνασίου, από τα Γιαννιτσά ήταν ο νικητής του διεθνούς διαγωνισμού έκθεσης της Παγκόσμιας Ταχυδρομικής Ένωσης (UPU). Το θέμα του φετινού διαγωνισμού ήταν «Γράψτε μια επιστολή σε έναν αθλητή ή μια μορφή του αθλητισμού που θαυμάζετε, για να εξηγήσετε τι σημαίνουν για εσάς οι Ολυμπιακοί Αγώνες». Στο διαγωνισμό πήραν μέρος πάνω από 1 εκατομμύριο νέοι από 55 χώρες, μέσω των ταχυδρομείων τους και νικητής αναδείχτηκε ο 14χρονος Έλληνας.

 «Η σύνθεση είναι πρωτότυπη, πολύ προσωπική και δημιουργική, ενώ αναδεικνύονται έντονα οι Ολυμπιακές αξίες», αναφέρει η διεθνής κριτική επιτροπή επισημαίνοντας τον απλό και δημιουργικό τρόπο γραφής του Μάριου Χατζηδήμου.

Ο νικητής θα βραβευθεί την Παγκόσμια Ημέρα Ταχυδρομείου, δηλ. στις 9 Οκτωβρίου 2012, στην Ντόχα του Κατάρ, στο πλαίσιο του 25ου Παγκόσμιου Συνεδρίου της ΠΤΕ που θα διεξαχθεί με τη συμμετοχή 149 χωρών.

Τον Απρίλιο ο 14χρονος είχε αναδειχτεί νικητής στον αντίστοιχο πανελλήνιο διαγωνισμό και η έκθεση διαβιβάστηκε στο διεθνές γραφείο της Π.Τ.Ε μέσω των ΕΛ.ΤΑ, όπου και έγινε η τελική κρίση των εκθέσεων των μαθητών από όλες τις χώρες.

Ακολουθεί η έκθεση του Μάριου Χατζηδήμου:

«Γιαννιτσά, 25/01/12

Κύριο Ρότζερ Φεντερερ,

Tennis sport club of Bussel,

Switzerland.

Αγαπητέ Ρότζερ Φέντερερ,

Είμαι ο Μάριος, ένας από τους χιλιάδες, φαντάζομαι θαυμαστές σου. Ένας μικρός, ασήμαντος Μάριος, μπροστά σ’ έναν γίγαντα του αθλητισμού. Κι ο λόγος που σου γράφω; Για να σ’ ευχαριστήσω... να σ’ ευχαριστήσω, που ξύπνησες μέσα μου την αγάπη για τον αθλητισμό και το τένις!

Χρόνια παρακολουθώ τους αγώνες και τις προσπάθειές σου στα γήπεδα, χειροκροτώ τις νίκες σου και θαυμάζω την επιμονή σου στις δύσκολες στιγμές. Το ανέβασμα σου όμως στο βάθρο του νικητή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, ήταν το «σερβίς», για την δική μου είσοδο στο άθλημα.

Άρπαξα την παρατημένη ρακέτα του αδελφού μου και αποφασιστικά μπήκα στο γήπεδο, έτοιμος να νικήσω. Τότε συνειδητοποίησα πόσο διαφορετικό είναι, να βλέπεις την ρακέτα στα χέρια του Φέντερερ από το να προσπαθείς να την κουμαντάρεις στα δικά σου χέρια. Παιδεύτηκα, ίδρωσα, άκουσα δικαιολογημένα τις φωνές του προπονητή μου, όμως δεν τα παράτησα. Η μορφή σου στο βάθρο του Ολυμπιονίκη, με κρατούσε εκεί και συνέχιζα...

Συνέχιζα και ονειρευόμουνα... Κάποια μέρα, κτυπώντας το μπαλάκι, εκσφενδονίστηκε μαζί και η φαντασία μου, μακριά, πολύ μακριά στον χρόνο και στον τόπο. Βρέθηκα, λέει, εκεί, στην Αρχαία Ολυμπία, στην μεγάλη γιορτή του αθλητισμού, στους πρώτους επίσημους Ολυμπιακούς Αγώνες. 776 π.Χ.- οι κήρυκες γυρνούν όλη την Ελλάδα και αναγγέλλουν το γεγονός. Οι πόλεμοι σταματούν, γιατί ο αθλητισμός ενώνει και συμφιλιώνει τους ανθρώπους, έτσι τουλάχιστον ήταν τότε! Νέοι από κάθε άκρη της χώρας, καταφθάνουν εκεί με λεβέντικη ψυχή και σώμα, για ν’ αγωνισθούν τον «καλόν αγώνα», το «Ευ αγωνίζεσθαι». Τι υπέροχες λέξεις, τι φανταστική ατμόσφαιρα!

Ήσουν κι εσύ, λέει, εκεί. Οι ιστορικές μου γνώσεις σε απορρίπτουν, όμως η φαντασία μου σε θέλει εκεί. Ν’ αγωνίζεσαι και να στεφανώνεσαι με την αγριελιά. Να ποτίζεις με τον ιδρώτα σου, το χώμα της αρχαίας Ολυμπίας και να δοξάζεσαι μαζί με τον Διαγόρα της Ρόδου, τον Πολυδάμα, τον Θεαγένη…

Ναι, είμαι περήφανος, που η δική μου πατρίδα, η Ελλάδα, έθεσε τα θεμέλια του σύγχρονου αθλητισμού. Το αθλητικό πνεύμα, σαρκώθηκε και μορφοποιήθηκε στους αγώνες της αρχαιότητας. Η Ολυμπιακή φλόγα, λαμπρυνόμενη με τις άξιες του Ελληνικού πολιτισμού, φώτισε την οικουμένη. Η αγωνιστικότητα, η ευγενής άμιλλα, ο αυτοέλεγχος, η συνεργασία, μέσ’ από τον αθλητισμό, εμπλούτισαν και όλη την στάση του ανθρώπου απέναντι στην ζωή...

...Στεκόσουν εκεί, στεφανωμένος, ακτινοβολώντας την χαρά της νίκης, όταν σε πλησίασα ντροπαλά, σου έπιασα το χέρι, σε κοίταξα στα μάτια και σε ρώτησα:

- Πως νοιώθεις, Ρότζερ; Τι σημαίνουν για σένα όλα αυτά;

- Άκου μικρέ μου, μου απάντησες με μια φωνή κρυστάλλινη, που ακόμα αντηχεί στ’ αυτιά μου. «Αγωνίζομαι» σημαίνει «νικώ», να το θυμάσαι αυτό. Η συμμετοχή, ο αγώνας, είναι ήδη μια μεγάλη νίκη, ανεξάρτητα απ’ το τρόπαιο. Νίκη ενάντια στους φόβους, τις ανασφάλειες και τις δυσκολίες του εαυτού σου, ενάντια στον εγωισμό και την φιλαυτία σου. Νίκη υπέρβασης του εαυτού σου. Και κάτι ακόμα: «Νικώ» σημαίνει «Αγαπώ». Αγαπώ τον συναγωνιστή μου, που μου έδωσε την ευκαιρία ν’ αγωνιστώ, τον προπονητή μου, που μου έμαθε τον τρόπω ν’ αγωνίζομαι και να νικώ, τον κόσμο που με στηρίζει στην προσπάθεια και στον δρόμο προς τη νίκη, τον Θεό, που μου χαρίζει την δυνατότητα ν’ αγωνίζομαι και να νικώ!

- Άουτ! Μάριε, συγκεντρώσου επιτέλους στο παιχνίδι! Ήταν η φωνή του προπονητή μου, που με έβγαλε ξαφνικά από την ονειροπόλησή μου. Όμως όχι, εκείνη την ημέρα, δεν ήταν δυνατόν να συγκεντρωθώ σε κανένα παιχνίδι. Ήθελα να διηγηθώ, όλα αυτά που έζησα, στους πρώτους Ολυμπιακούς αγώνες. Όλοι μαζί, ο προπονητής και οι συμπαίκτες μου, γίναμε μια συντροφιά κι αναβαπτισθήκαμε στο πνεύμα των Ολυμπιακών αγώνων. Μιλήσαμε για το περίφημο «Ευ αγωνίζεσθαι», αυτό που οι σύγχρονοι άνθρωποι, μπορούν τέλεια να ερμηνεύσουν ετυμολογικά, όσον όμως αφορά την πράξη, δυσκολεύονται από λίγο έως τραγικά! Στοχεύοντας αποκλειστικά στον πρωταθλητισμό, λούζονται στα βρώμικα κι επικίνδυνα νερά των αναβολικών, θυσιάζοντας στον βωμό της εφήμερης δόξας, την καθαρότητα της ψυχής και του σώματος. Η εξόντωση του αθλητή και η δυσφήμιση των αγώνων, είναι το μόνο αντίτιμο που εισπράττει κανείς από τέτοιες ενέργειες.

Ε, λοιπόν για μένα οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν σημαίνουν, ούτε αναβολικά, ούτε πρωταθλητισμό, ούτε οικονομικά συμφέροντα, οικονομική κρίση, αντιζηλίες και μίση. Σημαίνουν χαρά για την συμμετοχή, «ευ αγωνίζεσθαι», φιλία, ειρήνη και σ’ αυτό το πνεύμα εύχομαι να σταθούν οι φετινοί Ολυμπιακοί Αγώνες.

Σταματώ εδώ την φλυαρία μου, που ίσως σε κούρασε και σου εύχομαι μέσα απ’ την ψυχή μου, σε όλη σου την ζωή, ν’ αγωνίζεσαι, να νικάς και ν’ αγαπάς, όπως ακριβώς εσύ μου δίδαξες. Σ’ ευχαριστώ για άλλη μια φορά και σε περιμένω, εκεί που πρωτοσυναντηθήκαμε... Στην αρχαία Ολυμπία, στην Ελλάδα, στην πατρίδα του πολιτισμού και του αθλητισμού. Στην πανέμορφη και πολυαγαπημένη μου πατρίδα, που όσες δυσκολίες και τρικυμίες κι αν περνά τώρα, « δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά», γιατ’ «έχει στο κατάρτι της βιγλάτορα, παντοτινό, τον Ήλιο, τον Ηλιάτορα»!

Με αγάπη και θαυμασμό,

Μάριος Α. Χατζηδήμου»

http://www.lifo.gr

Ανακαλύφθηκε άγνωστο έως τώρα «αποχετευτικό» σύστημα καθαρισμού του εγκεφάλου

Αμερικανοί και Νορβηγοί επιστήμονες ανακάλυψαν ένα άγνωστο μέχρι τώρα δίκτυο αγγείων-αγωγών, του οποίου η αποκλειστική δουλειά είναι να αποβάλει γρήγορα τις τοξικές και άχρηστες ουσίες από τον εγκέφαλο, μεταξύ των οποίων ένα μεγάλο μέρος από το αμυλοειδές βήτα, ένα πεπτίδιο που συσσωρεύεται στον εγκέφαλο των ασθενών με Αλτσχάιμερ. Το εν λόγω «σκιώδες» σύστημα, που περιβάλλει τα εγκεφαλικά αιμοφόρα αγγεία, φαίνεται να παίζει ανάλογο ρόλο καθαρισμού με αυτόν που επιτελεί το λεμφικό σύστημα στο σώμα.
Στο υπόλοιπο σώμα, εκτός του εγκεφάλου, ένα δίκτυο αγγείων μεταφέρει τη λέμφο, ένα υγρό που απομακρύνει τις άχρηστες ουσίες από το σώμα (νεκρά κύτταρα του αίματος κ.λπ.). Όμως, αντί να διαθέτει λεμφικό σύστημα, ο εγκέφαλος κολυμπά απλώς στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό, το οποίο, όπως υποθέτουν οι επιστήμονες, με αργό ρυθμό καθαρίζει το νευρικό σύστημα από τις άχρηστες ουσίες και τις μεταφέρει στο αίμα. Τώρα, ανακαλύφθηκε ότι ο εγκέφαλος διαθέτει ένα δεύτερο καθαρά δικό του και πολύ ταχύτερο σύστημα καθαρισμού.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον νευροεπιστήμονα Τζέφρι Ίλιφ του Ιατρικού Κέντρου του πανεπιστημίου του Ρότσεστερ στη Νέα Υόρκη, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο ιατρικό περιοδικό Science Translational Medicine, σύμφωνα με το New Scientist και το Scientific American, δήλωσαν πως «ήταν παράξενο που ένα τόσο σημαντικό και ενεργό όργανο, όσο ο εγκέφαλος, δεν είχε ανακαλυφθεί ότι διαθέτει ένα εξειδικευμένο σύστημα αποβολής άχρηστων ουσιών». Όπως είπε η ερευνήτρια Μάικεν Νέντεργκαρντ, «η μελέτη δείχνει ότι ο εγκέφαλος καθαρίζει τον εαυτό του με πιο οργανωμένο τρόπο και σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα από ό,τι είχε κατανοηθεί μέχρι τώρα».
Οι επιστήμονες έκαναν την ανακάλυψη φωτίζοντας με ειδικές φθορίζουσες και ραδιενεργές ουσίες το εγκεφαλονωτιαίο υγρό ζωντανών ποντικιών, στα οποία είχαν ανοιχτεί τρύπες στο κρανίο για να είναι άμεση η παρακολούθηση του τι συμβαίνει στον εγκέφαλό τους. Με πολύ ευαίσθητα διφωτονικά μικροσκόπια, οι ερευνητές παρακολούθησαν σε πραγματικό χρόνο τη ροή του υγρού μέσω του εγκεφάλου των πειραματόζωων.
Το «αποχετευτικό» εγκεφαλικό σύστημα (που τελικά «χύνεται» στο κυρίως λεμφικό σύστημα του σώματος) δουλεύει με βάση τις γενικότερες αρχές της υδραυλικής και μένει ανέπαφο μόνο στον ζωντανό εγκέφαλο, ήταν έως τώρα δύσκολο να εντοπιστεί εκτός των ζωντανών οργανισμών. «Είναι ένα υδραυλικό σύστημα. Μόλις το ανοίγεις, σπας τις συνδέσεις του και τότε αυτό δεν είναι πια δυνατό να μελετηθεί. Όμως είμαστε τυχεροί που έχουμε πλέον την τεχνολογία, η οποία μας επιτρέπει να μελετήσουμε ανέπαφο το σύστημα, να το δούμε καθώς αυτό λειτουργεί» δήλωσε η Νέντεργκαρντ.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το νέο σύστημα βοηθάται καθοριστικά στη λειτουργία του από τα νευρογλοιακά κύτταρα, που υποστηρίζουν τα κυρίως νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου (τους νευρώνες). Γι' αυτό οι Αμερικανοί επιστήμονες ονόμασαν «γλεμφικό» το νέο σύστημα (συνδυασμός από τις λέξεις «γλοία» και «λεμφικό»).
Όπως είπε ο Ίλιφ, είναι πιθανό ότι η δυσλειτουργία του γλεμφικού συστήματος παίζει σημαντικό ρόλο στο να συσσωρεύεται αμυλοειδές βήτα στον εγκέφαλο, ένα σημείο- κλειδί για την εμφάνιση νευροεκφυλιστικών νόσων όπως το Αλτσχάιμερ. Τα πειράματα έδειξαν ότι, υπό κανονικές συνθήκες, το «αποχετευτικό» σύστημα αποβάλει από τον εγκέφαλο των ποντικιών πάνω από το 55% της ποσότητας του εν λόγω πεπτιδίου.
Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι η ανακάλυψη θα έχει θετικές επιπτώσεις μελλοντικά για ποικίλα προβλήματα που αφορούν τον εγκέφαλο, όπως το Πάρκινσον, το Αλτσχάιμερ, το Χάντιγκτον, τα εγκεφαλικά επεισόδια, τα εγκεφαλικά τραύματα κ.ά.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Έλληνες μαθητές αναδείχθηκαν ως τα καλύτερα μαθηματικά μυαλά στις χώρες της ευρωζώνης

Ένα Χρυσό, ένα Αργυρό, τρία Χάλκινα μετάλλια και μια Εύφημη μνεία από τους Έλληνες Μαθητές στην 53η Διεθνή Μαθηματική Ολυμπιάδα, που διοργανώθηκε στην Αργεντινή από τις 4 μέχρι τις 16 Ιουλίου 2012.

Στο διαγωνισμό, οι Έλληνες μαθητές αναδείχθηκαν ως τα καλύτερα μαθηματικά μυαλά στις χώρες της ευρωζώνης, αφήνοντας πίσω τους Γερμανούς, Ιταλούς, Ολλανδούς, Ισπανούς και μαθητές άλλων χωρών που έλαβαν μέρος.

Το Χρυσό μετάλλιο έπεσε μάλιστα σε ελληνικά χέρια για δεύτερη συνεχή χρονιά, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι όλοι οι μαθητές που εκπροσώπησαν τη χώρα μας διακρίθηκαν.

Οι νέοι 'Έλληνες, με όπλο τους το ταλέντο τους στα μαθηματικά, συνέχισαν τη μεγάλη παράδοση των επιτυχιών των ελληνικών ομάδων στις Διεθνείς Μαθηματικές Ολυμπιάδες, δικαιώνοντας το έργο της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας που προετοιμάζει και υποστηρίζει τις προσπάθειες αυτών των μαθητών πάντα σε εθελοντική βάση.

Τους μαθητές συνόδεψαν ο Αναπληρωτής Καθηγητής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου κ. Ανάργυρος Φελλούρης και ο Μαθηματικός κ. Ευάγγελος Ζώτος.

Οι μαθητές που διακρίθηκαν:

1. Λώλας Παναγιώτης Τρίκαλα Χρυσό Μετάλλιο
2. Δημάκης Παναγιώτης Αθήνα Αργυρό Μετάλλιο
3. Μουσάτωβ Αλέξανδρος Αθήνα Χάλκινο Μετάλλιο
4. Σκιαδόπουλος Αθηναγόρας Ρόδος Χάλκινο Μετάλλιο
5. Τσίνας Κωνσταντίνος Τρίκαλα Χάλκινο Μετάλλιο
6. Τσαμπασίδης Ζαχαρίας Κατερίνη Εύφημη Μνεία

Σμήνος γαλαξιών με εκπληκτικό ρυθμό παραγωγής άστρων

Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα τεράστιο σμήνος γαλαξιών, το κέντρο του οποίου παράγει νέα άστρα με ρυθμό- πολυβόλο της τάξης των 740 άστρων τον χρόνο ή περίπου δύο την ημέρα, ταχύτητα πολύ μεγαλύτερη από εκείνη ενός άλλου μεγάλου γαλαξιακού σμήνους, του Περσέα, που εθεωρείτο ως τώρα το πιο «παραγωγικό».

Τέτοια γαλαξιακά σμήνη -τα οποία αποτελούν τις μεγαλύτερες δομές στο γνωστό σύμπαν- που να «γεννάνε» στο κέντρο τους άστρα με αυτό τον ρυθμό, μέχρι τώρα θεωρούνταν δυνατά μόνο στη θεωρία.

Μέχρι στιγμής οι επιστήμονες είχαν βρει κυρίως γαλαξιακά σμήνη όπου οι κεντρικοί γαλαξίες τους έχουν σταματήσει πια να παράγουν νέα άστρα εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια.

Το σμήνος, ένα από τα μεγαλύτερα στο σύμπαν, βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση περίπου 5,7 δισεκατομμυρίων ετών φωτός και ονομάστηκε «Φοίνιξ» από τον ομώνυμο νότιο αστερισμό όπου παρατηρήθηκε.

Εντοπίστηκε από μια διεθνή επιστημονική ομάδα άνω των 80 ερευνητών με επικεφαλής τον Μάικλ Μακ Ντόναλντ του πανεπιστημίου ΜΙΤ, που χρησιμοποίησε δέκα διαφορετικά διαστημικά και επίγεια τηλεσκόπια και έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», σύμφωνα με το BBC, το πρακτορείο Ρόιτερ και το «Science».

Η μάζα του πελώριου σμήνους, το οποίο εκτιμάται ότι περιλαμβάνει χιλιάδες γαλαξίες, είναι ισοδύναμη με 25.000 τρισεκατομμύρια Ήλιους. Τέτοιοι τεράστιοι γαλαξιακοί σχηματισμοί πιστεύεται ότι δημιουργούνται από κολοσσιαίες συγχωνεύσεις γαλαξιών.

Σύμφωνα με τον Μακ Ντόναλαντ, πρόκειται «όχι μόνο για το πιο φωτεινό σμήνος του σύμπαντος στο μήκος κύματος της ακτινοβολίας-Χ, αλλά ο κεντρικός μεγάλος γαλαξίας του δημιουργεί νέα άστρα με απαράμιλλο ρυθμό».

Σύμφωνα με το Κέντρο Αστροφυσικής Χάρβαρντ- Σμιθσόνιαν, τα άστρα σχηματίζονται στο σμήνος του Φοίνικα με τον ταχύτερο ρυθμό που έχει ποτέ παρατηρηθεί στο μέσον ενός γαλαξιακού σμήνους.

Το σμήνος αναφέρει ο aggelioforos.gr, επίσης είναι ο πιο ισχυρός παραγωγός ακτίνων-Χ από οποιοδήποτε γνωστό σμήνος και ένα από τα πιο μεγάλα σε μάζα. Ακόμα, τα στοιχεία δείχνουν ότι ο ρυθμός ψύξης των καυτών αερίων στις κεντρικές περιοχές του σμήνους είναι ο μεγαλύτερος που έχει ποτέ παρατηρηθεί.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι στο κέντρο του κεντρικού γαλαξία του σμήνους του «Φοίνικα» βρίσκεται αόρατη μια τεράστια μαύρη τρύπα.

http://www.tsantiri.gr

Η «αγορά» των εργένηδων

Γιατί ο καπιταλισμός θέλει τους ανθρώπους εργένηδες

Αρεσκόμαστε να θεωρούμε πως είμαστε ελεύθεροι στην ελεύθερη αγορά· πως κατανικούμε τις δυνάμεις της διαφήμισης και δεν χειραγωγούμεθα από τις δυνάμεις της αγοράς. Αλλά υπάρχουν ορισμένες νέες κοινωνικές τάσεις -σαν την αναγόρευση του «εργένη» σε καταναλωτή-υπόδειγμα- που μας θέτουν ενώπιον ορισμένων παραδοξοτήτων: αυτό που θεωρούσαμε ριζοσπαστικό -να μείνουμε εργένηδες- ίσως σήμερα να είναι αντιδραστικό.

Όπως μας προειδοποιούσε εδώ και πάνω από μια δεκαετία ο κοινωνιολόγος Σίγκμουντ Μπάουμαν (Zygmunt Bauman), η μακρόχρονη σχέση, σαν την σταθερή δουλειά, απορυθμίζεται τάχιστα και αντικαθίσταται από την βραχυχρόνια σχέση, τις πρόσκαιρες διευθετήσεις χωρίς προοπτική δέσμευσης. Είναι πια δύσκολο να είναι μαζί δύο άνθρωποι με πρόσκαιρες δουλειές χωρίς προοπτική επαγγελματικής σταθερότητας. Ο καπιταλισμός πλέον μας θέλει εργένηδες.

Τη δεκαετία του 1960, το να είναι κανείς εργένης θεωρείτο ριζοσπαστική επιλογή, ένα είδος εξέγερσης κατά του αστικού καπιταλιστικού κομφορμισμού. Όπως λέει ο κοινωνιολόγος Ζαν-Κλοντ Κοφμάν (Jean-Claude Kaufmann) η στροφή από τον οικογενειακό στον μοναχικό τρόπο ζωής, ήταν μέρος της «ακατανίκητης επέλασης του ατομισμού». Αλλά αυτή η «απελευθέρωση» χάνει την λάμψη της αν την εντάξουμε στην προοπτική της επικράτησης του καταναλωτισμού.

Σήμερα το να καλούνται οι μάζες να ζουν μοναχικά είναι οικονομικά συμφέρον.

Σύμφωνα με μια έρευνα του Τζιάνγκουο Λιου (Jianguo Liu) του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, οι εργένηδες καταναλώνουν κατά κεφαλήν 38% περισσότερα αγαθά, 42% περισσότερες συσκευασίες, 55% περισσότερο ηλεκτρικό και 61% περισσότερο φυσικό αέριο σε σχέση με ένα νοικοκυριό τεσσάρων ατόμων.

Σύμφωνα με το «γραφείο πληθυσμιακών αναφορών», στις Ηνωμένες Πολιτείες τα μοναχικά άτομα ηλικίας 25-34 ετών πλέον ξεπερνούν τους παντρεμένους κατά 46%. Όσο για τα διαζύγια, είναι μια αναπτυσσόμενη αγορά: κάθε διαλυμένο νοικοκυριό σημαίνει την αγορά δύο αυτοκινήτων, δύο πλυντηρίων, δύο τηλεοράσεων κ.ο.κ. Οι μέρες που η πυρηνική οικογένεια θεωρούνταν ιδεώδης καταναλωτική μονάδα, πέρασαν ανεπιστρεπτί.

Καθώς ο καπιταλισμός βυθίζεται στη στασιμότητα, οι επιχειρήσεις συνειδητοποίησαν δύο ευκαιρίες ανάπτυξης:

- πρώτον, την ανάδυση της αγοράς των μοναχικών και

- δεύτερον, την ενθάρρυνση του διαζυγίου ως απόδειξη ατομικής ελευθερίας.

Αυτό μπορεί να το δει κανείς στην εξέλιξη των διαφημίσεων προϊόντων σαν τα χάμπουργκερ και τις διακοπές, και το πώς απευθύνονται πια σε μοναχικά άτομα, ιδίως μοναχικές γυναίκες. Οι νέες διαφημίσεις της «χόντα» ή της «σίτιμπανκ» ενθαρρύνουν πλέον ανοικτά την «ανακάλυψη» του εαυτού μας και την αναβολή της σύναψης σχέσεων εις βάρος του ζευγαρώματος.

Όπως λέει η Κάθριν Τζάρβι (Catherine Jarvie) οι «ευκαιριακές σχέσεις» στις οποίες «κανένας δεν αναζητά μακροχρόνια δέσμευση», είναι η νέα μόδα, όπως μαρτυρεί η επιτυχία ιστοσελίδων εύρεσης ραντεβού σαν το «ματς». Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι αγγελίες στο «κρέγκλιστ» εκθέτουν τον υποσυνείδητο συσχετισμό μεταξύ καταναλωτισμού και ατομικότητας: «άμα με γαμ… στον καναπέ ΙΚΕΑ μου, στον δίνω για 100 δολάρια».

Η ταύτιση ατόμων και αγαθών επικράτησε ακριβώς τη στιγμή που ο κορεσμός της αγοράς και της κατανάλωσης άρχισαν να παρεμποδίζουν την καπιταλιστική μεγέθυνση. Σε μια περίοδο κορεσμού των αγορών, όταν πλέον έχουμε καταναλώσει ό,τι ήταν δυνατό, ενθαρρυνόμαστε να αντικειμενοποιούμε εαυτούς ως είδη «της αγοράς», που καταναλώνουμε αλλήλους. Ασκούμεθα στην κατανάλωση διαθέσιμων ανθρώπων.

Ο καταναλωτισμός πλέον μας θέλει μοναχικούς, οπότε μας το πουλάει σαν σέξι. Η ειρωνεία είναι πως σήμερα είναι πιο ριζοσπαστικό να επιχειρήσουμε να συνάψουμε μια μακρόχρονη σχέση και να βρούμε μια σταθερή δουλειά -και να προγραμματίζουμε το μέλλον, ακόμα και να επιχειρήσουμε να αποκτήσουμε παιδιά, από το να μείνουμε εργένηδες.

Το ζευγάρωμα και η μακροχρόνια δέσμευση με άλλους σε μια σχέση, εμφανίζεται πλέον ως η μόνη ριζοσπαστική επιλογή ενάντια στις δυνάμεις που θέλουν να μας συρρικνώσουν σε μοναχικούς, αλλοτριωμένους νομάδες σε αναζήτηση ευκαιριακών «δόσεων» από σώματα που εμπεριέχουν την προσωρινότητά τους.

Η λύση: να γίνουμε ριζοσπάστες, να δεσμευτούμε και να απαιτήσουμε την δέσμευση των συντρόφων και των εργοδοτών μας. Να πούμε όχι στις σειρήνες της αγοράς των εργένηδων.

[Toυ συγγραφέα Ewan Morrison, πηγή: ppol.gr]

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Όχημα ευτυχίας

Η ευτυχία και η χαρά έρχονται σε σένα όταν κινούνται μέσα από σένα...
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος - και αυτό είναι το θαύμα

Θα έχεις αρκετές ευκαιρίες τις επόμενες μέρες να γίνεις ένα όχημα ευτυχίας και χαράς για κάποιον άλλο. Άδραξε αυτή την ευκαιρία. Γίνε η πηγή.

Καθώς κάνεις άλλους να χαμογελάσουν, φέρνεις το ίδιο δώρο και στον εαυτό σου. Η μέθοδος είναι μία και αλάνθαστη.

Oμάδα της Ανθρωπότητας Ελλάδας

www.otan.gr