Άνθρωποι...

Να μία από εκείνες τις ιστορίες που σου δίνουν μπόι. Σε ανεβάζουν. Σε φορτίζουν με κουράγιο και ελπίδα. Δυστυχώς, τα συμβατικά μέσα ενημέρωσης τις αγνοούν τις ιστορίες αυτές και τις προσπερνούν. Εμείς εδώ, όχι.

Λοιπόν, η ιστορία αυτής της φωτογραφίας έχει ως εξής. Στις 2 του περασμένου Δεκεμβρίου, ο Βάσκος αθλητής Ιβάν Φερναντέζ Ανάγια συμμετείχε σε έναν αγώνα ανώμαλου δρόμου στην Μπουρλάντα, στο Ναβάρρε.

Βρισκόταν στη δεύτερη θέση, σε αρκετά μεγάλη απόσταση από τον προπορευόμενο Αμπέλ Μουτάι, ο οποίος είχε κερδίσει το χάλκινο μετάλλιο στο αγώνισμα των 3000 μέτρων στήπλ, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το περασμένο καλοκαίρι.

Μπαίνοντας όμως στην τελική ευθεία, ο Βάσκος αθλητής είδε τον Κενυάτη δρομέα - σίγουρο νικητή της κούρσας - σαν να χάνει την αίσθηση του χώρου και να σταματά να τρέχει μόλις 10 μέτρα πριν από το νήμα, νομίζοντας πως είχε κιόλας περάσει τη γραμμή!

Ο Φερναντέζ Ανάγια τον έφτασε και, αντί να τον προσπεράσει και να τερματίσει εκείνος πρώτος, σταμάτησε επί τόπου και με διάφορα νοήματα κατηύθυνε τον Μουτάι προς την γραμμή και τον βοήθησε να τερματίσει πρώτος.

Αμέσως μετά, ο Ανάγια, που είναι αθλητής με μεγάλο μέλλον (ήδη πρωταθλητής Ισπανίας στα 5 χιλιόμετρα, στη κατηγορία των νέων), δήλωσε:

"Ακόμα και εάν μου έλεγε κάποιος ότι, κερδίζοντας αυτόν τον αγώνα θα εξασφάλιζα μια θέση με την ισπανική ομάδα στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου, δεν θα το έκανα. Η ενέργειά μου να βοηθήσω τον πελαγωμένο συναθλητή μου ήταν αυθόρμητη, και η ηθική μου ικανοποίηση από αυτήν είναι πολύ μεγαλύτερη από οποιοδήποτε μετάλλιο. Για μένα, ιδίως με όσα συμβαίνουν σήμερα στη κοινωνία, στην πολιτική, κλπ, όπου ο κάθε ένας κοιτάζει μόνο το δικό του συμφέρον, νομίζω ότι το να ενδιαφέρεσαι για τον συνάνθρωπό σου, έχει μία ιδιαίτερη αξία".

Αυτό το παιδί, που μας έδειξε όλους ότι νικητής μπορεί να είσαι και χωρίς να τερματίζεις πρώτος, με γέμισε τόση χαρά που θέλω να το φιλήσω!

http://filoftero.blogspot.gr

Φιλόσοφος ηγέτης αυτοκρατορίας

«Το έργο του Ιουλιανού, “Μισοπώγων”, είναι τόσο θαυμάσιο και πνευματώδες, ώστε με δυσκολία μπορεί κανείς να το αποδώσει σε αυτοκράτορα». Will Durrant

Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου, Ιουλιανός, έγραψε τον «Μισοπώγωνα» στις αρχές του 363, όταν βρισκόταν στην Αντιόχεια, προετοιμαζόμενος για να εκστρατεύσει εναντίον των Περσών.

Ο Ιουλιανός είχε την πρόθεση να μεταφέρει την πρωτεύουσα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Βυζάντιο), από την Κωνσταντινούπολη στην Αντιόχεια. Εκεί συνάντησε όμως μια εχθρότητα, κυρίως λόγω του ότι δεν ήταν χριστιανός (Ο φιλέλληνας Ιουλιανός ήταν ο μοναδικός μη χριστιανός αυτοκράτορας του Βυζαντίου και είχε απαγορέψει μάλιστα με νόμο, να τον αποκαλούν «δεσπότη»), αλλά ακολουθούσε την ελληνική θρησκεία.

Η σεμνότητά του και ο λιτός τρόπος ζωής του, που δεν συμβάδιζε με ζωή αυτοκράτορα, έγιναν αντικείμενο χλεύης και ειρωνείας απ’ τους χριστιανούς κατοίκους της Αντιόχειας. Τον παρομοίαζαν σαν πίθηκο και νάνο, ενώ δεν παρέλειπαν να επικρίνουν τις θυσίες ζώων στους θεούς, παρομοιάζοντάς τον με χασάπη. Βασικός στόχος όμως της χλεύης, αποτέλεσε η «φιλοσοφική» γενειάδα του Ιουλιανού, με την οποία όπως έλεγαν ειρωνικά, μπορούσε να πλέξει κάποιος σκοινιά.

Ο Ιουλιανός έγραψε πικραμένος τον «Μισοπώγωνα», αποδίδοντας στους Αντιοχείς αγνωμοσύνη και αχαριστία, όταν υπέπεσε στην αντίληψή του, ένα σημείωμα που κυκλοφορούσε στην πόλη, το οποίο έγραφε: «Tο Χ δεν αδίκησε σε τίποτε την πόλη, ούτε το Κ», δηλαδή «Ο Χριστός δεν αδίκησε σε τίποτε την πόλη, ούτε ο Κωνστάντιος» (σ.σ.: Ο προηγούμενος αυτοκράτορας). 

Όταν τέλειωσε το γράψιμό του, ολόκληρο το κείμενο του Mισοπώγωνα «προετέθη» -δηλαδή αναρτήθηκε- στα προπύλαια του παλατιού, σε σημείο όπου μπορούσε να διαβαστεί από τον κάθε κάτοικο της Αντιόχειας. Δύσκολο να φανταστεί κάποιος την αντίδραση των Αντιοχέων σ’ αυτό που διάβαζαν. Σίγουρα πάντως είχαν άγνοια ότι πρωταγωνιστούσαν κι αυτοί σε ένα γεγονός μοναδικό: Ήταν η πρώτη και τελευταία φορά στην ιστορία, που ηγέτης κράτους απευθυνόταν με τέτοιο ύφος και ήθος σε πολίτες -ή, καλύτερα, σε υπηκόους, τους οποίους πάσχιζε να μετατρέψει σε πολίτες… Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι έναν μήνα αργότερα ο Ιουλιανός -όπως είχε προειδοποιήσει και μέσα από τον «Μισοπώγωνα»- εγκατέλειψε την Αντιόχεια.

Οι Αντιοχείς τού έστειλαν αντιπροσωπία για να αποκαταστήσουν τις σχέσεις τους, όμως χωρίς αποτέλεσμα. Είχε άλλωστε ξεκινήσει την εκστρατεία κατά των Περσών (όπου κι έχασε τη ζωή του), και τα στρατιωτικά ζητήματα προείχαν των πολιτικών…

Ο «Μισοπώγων», αποτελεί ένα μοναδικό μνημείο στα παγκόσμια χρονικά, αποκαλυπτικού και ειλικρινούς λόγου, ηγέτη κράτους προς πολίτες. Ποτέ δεν έχει διδαχθεί μάθημα ήθους με τέτοια παρρησία, αστεϊσμό και (αυτο)σαρκασμό. Ο «Μισοπώγων», εκτός από τη μεγάλη αξία του ως ιστορικό έγγραφο μεγάλης λογοτεχνικής αξίας, το οποίο φανερώνει το πνευματικό και ηθικό επίπεδο του Ιουλιανού (αν και κάποιοι χριστιανοί συγγραφείς επιχείρησαν να τον προβάλλουν ως διαταραγμένη ψυχολογικά προσωπικότητα, θέλοντας έτσι να ακυρώσουν τον λόγο του).

Είναι ένα γραπτό μνημείο ελληνικού ήθους, αν λάβει κανείς υπόψιν ότι κάποιος άλλος αυτοκράτορας, ενδεχομένως να απαντούσε στις κοροϊδίες και την χλεύη, όχι διά του γραπτού (δια)λόγου, αλλά με βασανιστήρια, φυλακίσεις κι εκτελέσεις («Όσο για τις βρισιές με τις οποίες με λούσατε –δημόσια και ιδιωτικά- με στίχους αναπαίστων· τώρα που και εγώ ο ίδιος έχω κατηγορήσει τον εαυτό μου, σας επιτρέπω ακόμη μεγαλύτερη αθυροστομία, μιας και δεν πρόκειται να σας κάνω ποτέ κανένα κακό –να σφάξω κανέναν ή να χτυπήσω ή να αλυσοδέσω ή να φυλακίσω»).

Διαβάζοντας κάποιος τον λόγο αυτό, κάποιες στιγμές θα μπει στον πειρασμό να κάνει θλιβερές συγκρίσεις με σημερινούς πολιτικούς και διανοούμενους…

Πηγή και ανάγνωση του «Μισοπώγων» εδώ: http://www.pare-dose.net/?p=3661 - more-3661

http://enneaetifotos.blogspot.gr

Δημιουργήθηκε μια άγνωστη μορφή ύλης από μόρια φωτός

Επιστήμονες στις ΗΠΑ έφεραν τα πάνω κάτω στις γνώσεις μας για το φως, δημιουργώντας από αυτό μια νέα μορφή ύλης, η οποία ως τώρα δεν είχε ποτέ παρατηρηθεί στη φύση, αλλά είχε προταθεί μόνο θεωρητικά. Συγκεκριμένα, κατάφεραν να «χειραγωγήσουν» με τέτοιο τρόπο τα φωτόνια, ώστε αυτά να σχηματίσουν μόρια.

Το επίτευγμα των ερευνητών των πανεπιστημίων Χάρβαρντ και ΜΙΤ, με επικεφαλής τους καθηγητές φυσικής Μιχαήλ Λούκιν και Βλάνταν Βούλετιτς, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", ανατρέπει δεκαετίες συμβατικής σοφίας σχετικά με τη φύση του φωτός. Τα φωτόνια θεωρούνται σωματίδια χωρίς μάζα που δεν αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, γι΄ αυτό π.χ. δύο ακτίνες λέιζερ που θα διασταυρωθούν, απλώς θα περάσει η μία μέσα από την άλλη.

Όμως τα «φωτονικά μόρια», που δημιούργησαν οι ερευνητές, όπως είπε ο Μιχαήλ Λούκιν, συμπεριφέρονται διαφορετικά και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους τόσο ισχυρά, που αρχίζουν να δρουν σαν να έχουν μάζα και έτσι προσδένονται μεταξύ τους σχηματίζοντας μόρια.

Οι ερευνητές έβαλαν άτομα ρουβιδίου σε ένα θάλαμο κενού και μετά, μέσω λέιζερ, έψυξαν το νέφος των ατόμων σε θερμοκρασία λίγων μόνο βαθμών πάνω από το απόλυτο μηδέν. Στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας ασθενείς παλμούς λέιζερ, έστειλαν μεμονωμένα φωτόνια να περάσουν μέσα από αυτό το ατομικό νέφος, το οποίο επιβράδυνε σημαντικά την κίνηση των διερχομένων φωτονίων. Τελικά, τα φωτόνια εξέρχονταν από την άλλη μεριά του νέφους σαν ένα ενιαίο μόριο.

Η ανακάλυψη, πέραν του να ωθεί παραπέρα τα σύνορα της επιστημονικής γνώσης, μπορεί να έχει και πρακτικές επιπτώσεις, καθώς τα φωτόνια αποτελούν το καλύτερο μέσο για την μεταφορά κβαντικών πληροφοριών, θα μπορούσε συνεπώς να αξιοποιηθεί σε ένα μελλοντικό κβαντικό υπολογιστή.

Ο Μιχαήλ Λούκιν είπε επίσης ότι κάποια μέρα θα μπορούσαν να δημιουργηθούν και πολύπλοκες τρισδιάστατες δομές, όπως κρύσταλλοι, μόνο από φως. «Σε τι ακριβώς θα αποβεί χρήσιμη, δεν ξέρουμε ακόμα, όμως είναι μια νέα κατάσταση της ύλης, συνεπώς ελπίζουμε ότι νέες εφαρμογές θα ξεπηδήσουν, καθώς θα συνεχίσουμε να μελετούμε τις ιδιότητες των φωτονικών μορίων», πρόσθεσε.

ΑΜΠΕ

www.capital.gr

Ποιος ωφελείται;

του Γιώργου Δελαστίκ

Ο χρυσαυγίτης δολοφόνος, αυτό το ανθρωπόμορφο κτήνος που έσφαξε εν ψυχρώ στη μέση του δρόμου τον αριστερό αντιφασίστα Παύλο Φύσσα στην Αμφιάλη, έδρασε με δική του πρωτοβουλία ή εκτελούσε εντολές; Και αν εκτελούσε εντολές, από ποιους πολιτικούς κύκλους προέρχονταν οι εντολές αυτές; Ή μήπως προέρχονταν από επιχειρηματικούς κύκλους; Δεν θα παραστήσουμε φυσικά τον αστυνομικό ντετέκτιβ για να απαντήσουμε. Θα παρακολουθούμε –με εξαιρετική δυσπιστία προς ό,τι λέει η αστυνομία, είναι αλήθεια– την εξέλιξη του αστυνομικού ρεπορτάζ για να διαμορφώσουμε τελική άποψη για τα γεγονότα.

Επειδή όμως το έγκλημα είναι καθαρά πολιτικό, θα κάνουμε ορισμένες πολιτικές σκέψεις γύρω από αυτό. Ακόμη και για τα πιο στυγερά πολιτικά εγκλήματα, το θεμελιώδες αφετηριακό σημείο της ανάλυσης, ξεκινάει πάντα από τις πιθανές απαντήσεις στο ερώτημα: «Ποιος ωφελείται πολιτικά από το έγκλημα;». Αυτός που ωφελείται δεν είναι πάντα ο ένοχος, γιατί ειδικά στην πολιτική οι συνέπειες μιας δολοφονίας μπορεί να είναι διαφορετικές από αυτές που υπολόγιζαν όσοι τη σχεδίασαν. Πάντως από πολιτική σκοπιά (το υπογραμμίζουμε, από πολιτική, όχι από αστυνομική σκοπιά, γιατί μπορεί να αποδειχθούν γεγονότα που ανατρέπουν τις πολιτικές εικασίες) πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να υποθέσει ότι την εντολή δολοφονίας την έδωσαν ηγετικά στελέχη πρώτης γραμμής του κόμματος στο οποίο ανήκει ο δράστης, εκτός πια αν με κάτι τα εκβίαζαν άλλοι κύκλοι. Η Χρυσή Αυγή πάντως υφίσταται σοβαρή πολιτική ζημιά με τη δολοφονία που διέπραξε ο δράστης. Από κόμμα που εκφράζει την κοινωνική οργή και την απόγνωση πολιτικά καθυστερημένων δεξιών κυρίως ψηφοφόρων εναντίον της μνημονιακής πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, μετά τη δολοφονία και την επίθεση εναντίον μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στο Πέραμα εμφανίζεται ως κόμμα του …«να σφάξουμε τους αριστερούς»! Η μείωση της εκλογικής απήχησης της ΧΑ μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα πρέπει να θεωρείται δεδομένη.

Η Αριστερά σε όλες τις αποχρώσεις της τίποτα δεν κερδίζει από αυτή την υπόθεση, ούτε φυσικά το κίνημα. Μια δολοφονία προκαλεί πάντοτε φόβο, είτε το ομολογεί κανείς είτε όχι. Εννοούμε φόβο στο λαό, όχι στην πρωτοπορία. Άλλο πράγμα να διαδηλώνεις και άλλο πράγμα να απειλείσαι από μαχαιροβγάλτες. Η μόνη που ωφελείται πολιτικά από τη δολοφονία είναι η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. Ακριβώς όπως και στην περίπτωση της Μαρφίν, ενώ όλη η Ελλάδα απεργούσε εναντίον της κυβέρνησης, η δολοφονία υποχρέωσε δικαιολογημένα όλους τους Έλληνες να συζητούν για το έγκλημα που διέπραξε ο κτηνώδης χρυσαυγίτης. Επιπροσθέτως, μετά τη δολοφονία, η σύγχρονη εκδοχή της κυβέρνησης «Τσολάκογλου» των γερμανόδουλων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αυτοπροβάλλεται ως …«εγγύηση για την αποτροπή του εμφύλιου πολέμου μεταξύ των δύο άκρων»! «Θείο δώρο» για τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο η δολοφονία από πολιτική σκοπιά! Σαν όρνια όρμησαν να εκμεταλλευθούν πολιτικά τη δολοφονία. Πρέπει να σημειώσουμε ότι εμάς μας έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση ο τρόπος που κινήθηκε ο δολοφόνος. Διέπραξε εν ψυχρώ το φόνο στο κέντρο της Αμφιάλης, με δεκάδες αυτόπτες μάρτυρες, χωρίς να προσπαθήσει έστω και με ένα κράνος μοτοσικλετιστή να καλύψει κάπως το πρόσωπό του. Δεν προσπάθησε καν να διαφύγει. Άφησε επί τόπου το μαχαίρι της δολοφονίας με τα δακτυλικά του αποτυπώματα. Όλα αυτά ενώ ήταν πασίγνωστος στην Αμφιάλη και επίσης πασίγνωστη η πολιτική του ταυτότητα.

Αυτή η συμπεριφορά υποδηλώνει άνθρωπο που δολοφονεί για να συλληφθεί, να καταδικαστεί με ισόβια και  να μπει φυλακή για πολλά χρόνια. Έχει πλήρη επίγνωση ότι η δολοφονία θα αποδοθεί και στον πολιτικό του χώρο, τη Χρυσή Αυγή. Δεν παριστάνουμε τον επιθεωρητή Κλουζό, αλλά αυτή η στάση ταιριάζει πολύ περισσότερο σε δολοφόνο που εκτελεί εντολές, παρά σε ένα κτήνος που δρα εξ ιδίας πρωτοβουλίας. Αυτός ο τρόπος δράσης και τα σίγουρα ισόβια μειώνουν επίσης δραστικά την περίπτωση να είχε πάρει ο δολοφόνος εντολή από επιχειρηματικούς και όχι πολιτικούς κύκλους. Μεγάλη οργή προκαλεί η πολιτική στάση του Σαμαρά και του Βενιζέλου μετά τη δολοφονία του 34χρονου αντιφασίστα καλλιτέχνη. Τι μας είπε ο πρωθυπουργός διά στόματος του στενότατου συνεργάτη του, Χρύσανθου Λαζαρίδη, ο οποίος φυσικά δεν θα τολμούσε ποτέ να διακηρύξει τέτοιες πολιτικές θέσεις χωρίς την έγκριση του Αντώνη Σαμαρά; Ότι η δολοφονία αποδεικνύει πως …ο ΣΥΡΙΖΑ «παραμένει εκτός συνταγματικού τόξου»!!! Αυτή είναι η θέση του Σαμαρά! Τι μας είπε ο Βενιζέλος; Ότι «το πρόβλημα δεν είναι η θεωρία των άκρων, το πρόβλημα είναι ότι μέσα στο αμάλγαμα του λεγόμενου “αντιμνημονιακού τόξου” συνυπάρχουν δυνάμεις οι οποίες είναι ακροδεξιές, ναζιστικές, παραδοσιακά κομμουνιστικές και βεβαίως δήθεν νεοριζοσπαστικές», όπως δήλωσε στο Βήμα FM! Με άλλα λόγια, αφού και ο χρυσαυγίτης δολοφόνος και το θύμα ήταν αντιμνημονιακοί, το κατά Βενιζέλο πρόβλημα είναι ότι …«οι αντιμνημονιακοί σφάζουν ο ένας τον άλλον»!

Δεν είναι απλώς εξοργιστικές οι θέσεις Σαμαρά – Βενιζέλου. Το σοβαρότερο είναι ότι πυκνώνουν τις αναπόδεικτες –μέχρι στιγμής, τουλάχιστον– αμφιβολίες για το κατά πόσο ο δολοφόνος έδρασε όντως πρωτοβουλιακά ή αν σκότωσε εκτελώντας εντολές κάποιων άγνωστων σε εμάς κέντρων, διαφορετικών πάντως από την ηγεσία της Χρυσής Αυγής. Ίδωμεν…

"ΠΡΙΝ"

Γιγάντιες δίνες στους ωκεανούς συμπεριφέρονται σαν μαύρες τρύπες

Ζυρίχη

Ορισμένες από τις μεγαλύτερες δίνες που σχηματίζονται στους ωκεανούς είναι μαθηματικά ισοδύναμες με τις μαύρες τρύπες, υπολογίζουν ερευνητές στην Ελβετία και τις ΗΠΑ. Μέχρι σήμερα αθέατοι, οι σχηματισμοί αυτοί φαίνεται ότι μεταφέρουν νερό σε μεγάλες αποστάσεις και δεν αποκλείεται να επηρεάζουν το παγκόσμιο κλίμα.

Η ύπαρξη αυτών των γιγάντιων δινών, οι οποίες μπορούν να φτάσουν σε διάμετρο τα 150 χιλιόμετρα, ήταν γνωστή από προηγούμενες παρατηρήσεις. Ο ρόλος τους όμως στην ωκεάνια κυκλοφορία ήταν δύσκολο να μελετηθεί, καθώς τα όρια αυτών των περιστρεφόμενων υδάτινων όγκων ήταν σχεδόν αδύνατο να εντοπιστούν.

Γιγάντια δίνη έξω από την Αυστραλία χαμηλώνει τη στάθμη της θάλασσας

Σε νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο Journal of Fluid Mechanics, η ελβετο-αμερικανική ομάδα παρουσιάζει μια νέα μαθηματική τεχνική που επιτρέπει τον εντοπισμό και την παρακολούθηση τέτοιων δινών σε δορυφορικές εικόνες.

Προς έκπληξη των ερευνητών, οι γιγάντιες δίνες είναι κλειστοί σχηματισμοί που συμπεριφέρονται όπως οι μαύρες τρύπες στη μαθηματική περιγραφή τους.

Οι μαύρες τρύπες είναι αντικείμενα με τόσο μεγάλη μάζα ώστε τίποτα, ακόμα και το φως, δεν μπορεί να δραπετεύσει αν πλησιάσει πέρα από μια συγκεκριμένη απόσταση. Όπως φαίνεται, και οι γιγάντιες δίνες συγκρατούν μέσα τους το όλο το νερό που έχουν παγιδεύσει -είναι δηλαδή κλειστοί όγκοι παγιδευμένου νερού, όπως οι μαύρες τρύπες είναι κλειστοί σχηματισμοί παγιδευμένης μάζας.

Στις μαύρες τρύπες, το όριο πέρα από το οποίο δεν υπάρχει επιστροφή ονομάζεται ορίζοντας των γεγονότων (επειδή κανένα γεγονός δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό πέρα από αυτό το όριο). Μια ακτίνα φωτός που περνά αυτό τον ορίζοντα ακολουθεί μια σπειροειδή τροχιά πριν χαθεί για πάντα μέσα στο κοσμικό τέρας.

Ακριβώς έξω από τον ορίζοντα των γεγονότων, όμως, υπάρχει ένα άλλο όριο που αποκαλείται «σφαίρα» φωτονίων». Μια ακτίνα φωτός που πλησιάζει αυτή τη νοητή σφαίρα δεν πέφτει μέσα στην τρύπα -απλά καμπυλώνεται και τίθεται σε τροχιά γύρω της για πάντα.

Οι ερευνητές του Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Ζυρίχης (ETH Zürich) ανακάλυψαν ένα αντίστοιχο της σφαίρας φωτονίων σε γιγάντιες ωκεάνιες δίνες. Σε αυτά τα όρια των δινών, τα μόρια νερού κινούνται διαρκώς σε κλειστούς κύκλους. Και, όπως συμβαίνει σε μια μαύρη τρύπα, ό,τι βρίσκεται στο εσωτερικό της δίνης δεν μπορεί να δραπετεύσει σε ήρεμα νερά.

Μαθηματικά τέλειοι αποδεικνύονται οι ταραγμένοι ουρανοί του Βαν Γκογκ

Τα κλειστά όρια των δινών είναι αυτό που επιτρέπει την αναγνώριση και την παρακολούθηση των δινών σε δορυφορικές εικόνες, αναφέρουν οι ερευνητές.

Επισημαίνουν επίσης ότι, από τη στιγμή που οι δίνες είναι κλειστοί και σταθεροί όγκοι νερού, λειτουργούν ουσιαστικά ως οχήματα μεταφοράς νερού σε μεγάλες αποστάσεις.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μαϊάμι κατάφεραν σε επόμενη φάση να αναγνωρίσουν δίνες σαν μαύρες τρύπες στους Δακτυλίους του Αγκούλας, μιας σειράς ωκεάνιων δινών που εμφανίζονται έξω από το νότιο άκρο της Αφρικής και μεταναστεύουν στο Νότιο Ωκεανό έξω από την Ανταρκτική.

Συνολικά καταγράφηκαν επτά τέτοιες δίνες, οι οποίες διατηρήθηκαν για διάστημα σχεδόν ενός έτους χωρίς να εμφανίζουν διαρροή νερού.

Τα ευρήματα επιβεβαιώθηκαν μάλιστα από ανεξάρτητους ερευνητές, επίσης στο Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι, οι οποίοι χρησιμοποίησαν τη νέα τεχνική για να ανακαλύψουν μια δίνη τύπου μαύρης τρύπας στον Κόλπο του Μεξικού.

Η ερευνητική ομάδα που υπογράφει τη δημοσίευση υποψιάζεται ότι μαθηματικά ισοδύναμα των μελανών οπών εμφανίζονται και σε άλλα ρευστά εκτός των ωκεανών.

Μια τέτοια περίπτωση δεν αποκλείεται να είναι η Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα, μια γιγάντια αλλά σταθερή δίνη που μαίνεται στον Δία εδώ και αιώνες.

Επιμέλεια: Βαγγέλης Πρατικάκης

Newsroom ΔΟΛ

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231266422

Οι κυβερνώντες νομοθετούν για τη δική τους εξιλέωση;

Κατ' αρχήν είναι αυτονόητη η καταδίκη της δολοφονικής ενέργειας ενός νέου ανθρώπου και ακόμα περισσότερο το αίτημα για παραδειγματική τιμωρία του δολοφόνου από τη στιγμή που υπάρχει η δική του ομολογία.

Αυτονόητη όμως για εμάς είναι και η κατάδειξη του αδιεξόδου που υπάρχει στο πολιτικό προσωπικό της χώρας, που αδυνατεί να κατανοήσει ότι όσο συνεχίζει να κραυγάζει και να παίζει το ρόλο του τιμητή τόσο πιο πολύ αποξενώνεται από την πλειοψηφία των πολιτών. Ακόμα περισσότερο όταν δεν ξεκινάει από μια ειλικρινή αυτοκριτική, αλλά συνεχίζει να δείχνει με το δάχτυλο του όλους τους άλλους δίπλα του.

«Να καταδικάσουμε την πολιτική βία λοιπόν». Πολύ ωραία. Να δώσουμε όμως και τον ορισμό της. Γιατί αν μιλάμε για χειροδικία, πρόκληση σωματικών βλαβών, απώλεια ανθρώπινης ζωής, αυτά νομίζω αντιμετωπίζονται από το Νόμο. Είναι καθαρές εγκληματικές πράξεις του κοινού Ποινικού Δικαίου. Εάν δεν εφαρμόζονται νόμοι, εάν δεν παρεμβαίνει αυτεπάγγελτα η Δικαιοσύνη, εάν δε γίνονται αγωγές και μηνύσεις, εάν δεν πραγματοποιούνται συλλήψεις, νομίζω ότι υπάρχει θέμα ελλιπούς θεσμικής λειτουργίας των συντεταγμένων οργάνων της Πολιτείας. Άρα κενό νομικό δεν υπάρχει. Κενό πολιτικής βούλησης και πολιτικής Παιδείας, μπορεί.

Τώρα, εάν συζητήσουμε για τις ιδεολογικές και πολιτικές θεωρίες και προσεγγίσεις σχετικά με την πολιτική βία, εκτιμώ ότι θα υπάρχει πρόβλημα.

Και αυτό γιατί σε πάρα πολλούς χώρους (από την άκρα δεξιά, έως και την άκρα αριστερά), η βία ως πολιτική πρακτική και ως μέσο κατάκτησης εξουσίας, όχι μόνο δεν απορρίπτεται αλλά συνιστά και εργαλείο επικράτησης.

Και εκεί ακριβώς τίθενται τα διλήμματα. Εάν καταδικάσεις και αντιμετωπίσεις με νομικό τρόπο τις «προθέσεις», τότε νομίζω ότι αρκετοί δεν έχουν θέση σε ένα αστικό κοινοβουλευτικό καθεστώς. Εάν πάλι εξαιρέσεις κάποιους, τότε μπορεί να δημιουργήσεις «δύο μέτρα και δύο σταθμά», κάτι που πιθανώς θα συσπειρώσει και θα ενισχύσει αυτούς που «αδίκησες».

Αλλά ακόμα και αν ξεπεράσουμε τα παραπάνω ερωτήματα και μιλήσουμε για τα αποτελέσματα των πολιτικών όσον αφορά τις ζωές των ανθρώπων, θα βρεθούμε μπροστά σε μεγάλα διλήμματα:

- Είναι βία ή όχι η κατ' εξακολούθηση παραβίαση του Συντάγματος με την εφαρμογή του μνημονίου;

- Είναι βία ή όχι η εξώθηση στην ανεργία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που αντιμετωπίζουν σοβαρά βιοποριστικά προβλήματα;

- Είναι βία ή όχι οι μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας με καθυστερήσεις στις πληρωμές, τουλάχιστον δύο μηνών, και με υπερωρίες που δεν καταβάλλονται ποτέ;

- Είναι βία ή όχι το κυνήγι σε «φοροφυγάδες» την ώρα που το κράτος τους χρωστάει λεφτά και δεν τους τα αποδίδει;

Βεβαίως, κάποιοι θα πουν ότι αυτά είναι αποτελέσματα πολιτικών που εφαρμόζονται συγκυριακά, κάποιοι άλλοι όμως μπορούν βασίμως να ισχυριστούν ότι και αυτά συνιστούν πολιτική βία και μάλιστα σε βάρος των πολλών.

Μήπως λοιπόν η λύση στο πρόβλημα των νεοφασιστικών μορφωμάτων –που αυτή τη στιγμή αποτελεί προτεραιότητα- είναι πιο απλή απ' ότι νομίζουμε: άτεγκτη και άμεση εφαρμογή των νόμων σε οιαδήποτε παραβατική συμπεριφορά και στοιχειώδη κοινωνική ευαισθησία στις εφαρμογές πολιτικών που αφορούν την πλειοψηφία των πολιτών.

Ίσως όμως επειδή είναι τόσο απλό, κάποιους βολεύει να το κάνουν να φαίνεται τόσο δύσκολο. Γιατί πώς αλλιώς θα δικαιολογηθεί τόση ανικανότητα...

Σχετικά:

1. http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231266068

2. http://amphiktyon.blogspot.gr/2013/09/vid_22.html?zx=5e3a87bd7050d3b5

http://www.newsbomb.gr

Όταν η διανοητική ευκολία προάγεται σε αξία

Άλλη μια άσκεπτη πρόταση, άλλη μια επίδειξη ψευτοπροοδευτισμού από τα έδρανα της αριστεράς και μάλιστα από εκείνα της λογικής και μετριοπαθούς ΔΗΜΑΡ: η κ. Ρεπούση, εγχώρια εκπρόσωπος μιας παρωχημένης σχολής ιστορικών, προτείνει την κατάργηση των αρχαίων ελληνικών στο σχολείο. Η στάση αυτή είναι από τη μία πλευρά δήθεν προκλητική (του τύπου épater le bourgeois) κι από την άλλη λαϊκιστική εφόσον γονείς, μαθητές και μέρος των καθηγητών επιζητούν την ελάφρυνση από τα μαθητικά βάρη.

Πρόκειται για μια τακτική που εφάρμοσε το ΠΑΣΟΚ από τις πρώτες ημέρες της ανόδου του στην κυβέρνηση: «διευκόλυνση» του σχολείου, απαλλαγή από τα δυσνόητα μαθήματα καθώς κι από οτιδήποτε συνδεόταν –κακώς- με συντηρητισμό, ελιτισμό, εθνικισμό και προγονολατρία. Ήδη, μετά τα γεγονότα του Μαΐου 1968, οι ανθρωπιστικές επιστήμες σε όλον τον κόσμο υπέστησαν μεγάλη ήττα ακριβώς μέσα από τον υποτιθέμενο θρίαμβό τους: η γνώση εκλαϊκεύτηκε, το επίπεδο των σπουδών έπεσε ώστε να αντιστοιχεί στην κοινωνική ισοπέδωση. Το κύρος των διδασκόντων κατέρρευσε και το μάθημα έγινε «διάλογος» χωρίς ωστόσο να μπορεί, εκ των πραγμάτων, να γίνει διάλογος ανάμεσα σε κάποιον που «ξέρει» και σε κάποιον που «δεν ξέρει». Κάτι ανάλογο συνέβη στην Ελλάδα μετά το 1974 και, κυρίως, μετά το 1981. Από την αυταρχική εκπαίδευση περάσαμε, άνετα, εύθυμα και με τη συνηθισμένη μας επιπολαιότητα, στη μηδενική εκπαίδευση.

Πιθανότατα η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών, των λατινικών και της ιστορίας να απαιτούν μεταρρύθμιση όπως απαιτεί μεταρρύθμιση ολόκληρο το ελληνικό σχολείο, το οποίο, εξάλλου, υπολειτουργεί. Ωστόσο, η μεταρρύθμιση δεν ισοδυναμεί με την εξασθένιση του περιεχομένου· ισοδυναμεί με τον εκσυγχρονισμό των μεθόδων διδασκαλίας και του πνεύματος που διέπει αυτή τη διδασκαλία. Θέλω να πω: πολλά παιδιά δυσκολεύονται στα μαθηματικά – μήπως πρέπει να καταργήσουμε και τα μαθηματικά; Πολλά παιδιά, ακριβώς διότι οι ενήλικες δεν παίζουν σωστά τον ρόλο τους, πιστεύουν ότι τα μαθηματικά «δεν χρειάζονται» ακριβώς όπως πιστεύουν ότι τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά είναι «νεκρές γλώσσες». Πρόκειται για ζήτημα φιλοσοφίας της εκπαίδευσης στο οποίο πρέπει να ενσωματώνεται μια διαδικασία πειθούς: τα σχολικά μαθήματα δεν χρησιμεύουν ούτε ως αυτά καθεαυτά, ούτε ως ύλη και μέσον για τις πανελλήνιες εξετάσεις – χρησιμεύουν για να μαθαίνουμε πώς να σκεφτόμαστε, πώς να οργανώνουμε τη σκέψη και τον λόγο. Τα σχολικά μαθήματα απευθύνονται σε ανθρώπους  εν εξελίξει μέσα σ’ έναν μεταβαλλόμενο κόσμο.

Η ελληνική παιδεία έχει αποτύχει οικτρά διότι έχει δημιουργήσει παράλογους πολίτες, πολίτες που δεν έχουν μάθει να σκέφτονται και να χειρίζονται τη μητρική τους γλώσσα. Οι προτάσεις για περαιτέρω εκχυδαϊσμό του σχολείου θα καταλήξουν σε βαθύτερη αμάθεια και παραλογισμό. Τα αρχαία ελληνικά δεν διδάσκονται για να μιλάμε μεταξύ μας: διδάσκονται ως σύστημα σημειωτικής και ως ιστορικό προϊόν μοναδικό στον κόσμο. Όσο για τα λατινικά, είναι, μεταξύ άλλων, η πολύτιμη βάση για να μάθει κανείς μια σειρά γλώσσες ανοίγοντας περισσότερα παράθυρα στον πολιτισμό. Εξάλλου, είναι μια υπέροχη περιπέτεια στις λέξεις και στις γλωσσικές συγκρίσεις. Μόνο ένα στείρο πνεύμα δεν το κατανοεί αυτό.    

Επιπλέον, στην Ελλάδα διατηρείται η εξίσου παρωχημένη προκατάληψη και εχθρότητα ανάμεσα στις ανθρωπιστικές και τις θετικές επιστήμες, μια διαίρεση φαντασιακή: εξαιτίας της πλημμελούς μας παιδείας, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τη διεπιστημονικότητα της γνώσης, καθώς και τη συμπληρωματικότητά της. Στη χώρα μας, οι λεγόμενοι άνθρωποι των θετικών επιστημών περιφρονούν τους λεγόμενους «φιλολογίζοντες», οι οποίοι, με τη σειρά τους, αδυνατούν να σκεφτούν «θετικά» - εξαιρέσεις υπάρχουν, η γενική κατάσταση όμως αντιστοιχεί στα δεδομένα του 19ου αιώνα.

Η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών και των λατινικών μπορεί να γίνει ελκυστική όπως ελκυστικά είναι, από τη φύση τους, τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά. Ομοίως, μπορεί να γίνει ελκυστική η διδασκαλία των μαθηματικών, της φυσικής και της χημείας. Στο σχολείο χρειάζονται βασικά μαθήματα, όχι «δευτερεύοντα» που προσφέρουν απλές γνώσεις χωρίς σύστημα συλλογισμού: κυρίως, χρειάζονται τα μαθήματα εκείνα που συμβάλλουν στη δημιουργία ελλόγων όντων. Προς το παρόν, το ελληνικό σχολείο, παρά τις προσπάθειες ορισμένων διδασκόντων, τείνει στη δημιουργία αντιγράφων είτε ενός γελοίου πατρογονόπληκτου κατεστημένου (με επικίνδυνη ροπή προς δήθεν ελληνοπρεπείς συμμορίες), είτε ενός αριστερού κατεστημένου που απαξιώνει τη λεγόμενη «αστική γνώση» παραβλέποντας ολόκληρη την επιστήμη της εκπαίδευσης. Πριν από το 1974, η αριστερά υποστήριζε τη μάθηση και τον πολιτισμό, σήμερα υποστηρίζει τον αναλφαβητισμό, τις υπεραπλουστευμένες ιδέες του λούμπεν προλεταριάτου.

Έχουμε μακρά παράδοση σ’ αυτή την ανόητη διελκυστίνδα μεταξύ εθνικιστών και δήθεν «διεθνιστικής» αριστεράς, με γλαφυρό και σταθερό παράδειγμα την ίδια τη γλώσσα και το γλωσσικό ζήτημα, στο οποίο, κατά τη γνώμη μου, αμφότερες οι πλευρές είχαν και έχουν άδικο. Το διακύβευμα δεν θα έπρεπε να είναι η πολιτική αντιπαράθεση μέσω του σχολείου αλλά η αποτελεσματική αντιμετώπιση της διανοητικής ευκολίας που προωθείται ως αξία και η οποία δεν δημιουργεί πολίτες - δημιουργεί μέλη ενός όχλου.

Σώτη Τριανταφύλλου

http://www.protagon.gr

Πονηροί καιροί

Ακόμη ένας νεκρός. Αυτή τη φορά ο θάνατος ήρθε μέσα από το αδιανόητο μίσος που τα τελευταία χρόνια με ιδιαίτερη σπουδή έσπειραν οι «ταγοί».
Ένας θάνατος που όλοι περιμέναμε και όλοι τον απευχόταν.
Ένας θάνατος που από μερικούς είχε προαναγγελθεί πως θα συμβεί για να φέρει την πόλωση, την όξυνση, την διχόνοια και (οι σχεδιαστές του ελπίζουν) την εμφύλια σύγκρουση.
Ένας θάνατος που συνέβη σε μία κρίσιμη χρονική καμπή, όπως έγινε και με τα θύματα της Marfin.

Η συνταγή είναι πάγια και χρησιμοποιείται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, όπου οι κυβερνήσεις καταπατούν τους λαούς ή όπου μυστικές υπηρεσίες ετοιμάζουν αλλαγές προσώπων (και όχι πραγμάτων). Ένας νεκρός ή και περισσότεροι αν χρειαστεί, για να ξεχυθεί η οργή των πολιτών, για να παρεισφρήσουν οι "ειδικοί" των ταραχών, για να χυθεί αίμα και να απλωθεί μίσος και διχόνοια. Έτσι κυβερνούσαν από πάντα οι δυνάστες και η συνταγή τους αυτή πολύ λίγες φορές δεν τους απέδωσε καρπούς.

Δεν μας αξίζει η διχόνοια, αδέλφια. Δεν μας αξίζει να βρισκόμαστε ο ένας απέναντι στον άλλο. Δεν μας αξίζει να γίνουμε (και πάλι) υπηρέτες και εκτελεστικά όργανα εκείνων που θέλουν να μας καταστρέψουν.

Η ιστορία θα έπρεπε να διδάσκει. Τουλάχιστον όσους την έχουν διαβάσει, αφού η Ελλάδα έχει πληρώσει ακριβά και με πολύ αίμα, την διχόνοια και το μίσος αδελφού προς αδελφό. Και μέσα από το μίσος, μέσα από τον όλεθρο, οι επιτήδειοι συνεχίζουν να κάνουν τις βρώμικες δουλειές τους, αλλά πάνω απ’ όλα ξεπλένονται από τα εγκλήματά τους.

Δεν μας αξίζει να είμαστε χώρια, γιατί αυτό θέλουν τα δουλικά εκείνων που βάλθηκαν να μας σώσουν αρπάζοντας όλα όσα έχουμε, όλα όσα φτιάξαμε.

Αφού το σάπιο σύστημα γέννησε και γαλούχησε δύο άκρα, αφού δημιούργησε στο καθένα από αυτά την κρίσιμη μάζα που θα μπορούσε να δημιουργήσει έκρηξη, τοποθέτησε το «τυχαίο γεγονός» και περιμένει τα αποτελέσματα. Σειρά θα πάρουν οι περισπούδαστοι τελάληδες, οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, για να γίνει η έκρηξη που θα καταστρέψει τους πολίτες, θα βυθίσει στο τέλμα τη χώρα και θα διασώσει εκείνους που εμπνεύστηκαν όλη αυτή την καταστροφή.

Δεν πρέπει να ψάχνουμε για ενόχους που βρίσκονται ανάμεσά μας.
Οι ένοχοι βρίσκονται απέναντί μας και κρυφογελούν όποτε μας κοιτάζουν, όποτε μας μιλάνε, όποτε βροντοφωνάζουν πως μας νοιάζονται και πως θα μας σώσουν.

Σε αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς, τις ημέρες αυτές που οι δωσίλογοι γίνανε (και πάλι) αφέντες, όλοι εμείς θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Ιδιαίτερα προσεκτικοί, μάλιστα, αφού η πατρίδα πονάει και γεννάει κάτι νέο. Στο χέρι μας είναι αυτή η γέννα να φέρει κάτι όμορφο, κάτι ποθητό, κάτι που δεν θα έχει καμία σχέση με το σκοτάδι που μέχρι και σήμερα διαφεντεύει την χώρα. Στο χέρι μας είναι αυτή η γέννα να μην φέρει κάποιο τέρας...

Τώρα, που το θηρίο ξεσκεπάζεται, τώρα που νιώθει πως έρχεται το τέλος του, τώρα θα γίνει πιο σκληρό, πιο αδυσώπητο, πιο επικίνδυνο, για όλους μας.
Κι αν δεν μπορέσει να σωθεί με αυτόν τον νεκρό, τότε θα φτιάξει ένα άλλο, μεγαλύτερο, "τυχαίο γεγονός" για να ξαναχτυπήσει και να βγει κι άλλο αίμα…

Προσοχή χρειάζεται απ’ όλους μας.

Ετούτα τα σκύβαλα που φωνασκούν για να φανούν ισχυρά, καμία εξουσία δεν έχουν και δεν πρέπει να αποκτήσουν στα όσα έρχονται. Κανείς μας δεν πρέπει να τους ακολουθήσει στον δρόμο της ατίμωσης και της ντροπής...

Όσο αυτοί χτυπάνε, τόσο χάνουν, τόσο ξεσκεπάζονται, τόσο και φαίνεται το έργο που ανέλαβαν να κάνουν εις βάρος όλων μας, εις βάρος της πατρίδας μας.

Ακόμη κι αν αποφασίσουν και για άλλα «τυχαία γεγονότα» για να βυθίσουν αυτή τη χώρα στην μέγιστη οδύνη, εμείς όλοι θα πρέπει να παραμείνουμε μαζί.

Αυτοί θέλουν να μας καταστρέψουν. Αν ακολουθήσουμε τα κελεύσματά τους, τότε θα υπογράψουμε σιωπηλά την θανατική μας καταδίκη.

Δεν υπάρχουν άλλες λύσεις εκτός από το να είμαστε ενωμένοι κι όλοι μαζί να βάλουμε μπροστά τον τρόπο για να σωθούμε όλοι, ή από το να είμαστε απέναντι και να γίνουμε εμείς οι δολοφόνοι της πατρίδας.

Αυτοί κάνουν σχέδια, αλλά εμείς θα αποφασίσουμε τι θα συμβεί…
Αυτοί κινούν νήματα μέσα από τα σκοτεινά τους γραφεία κι εμείς αποφασίζουμε αν θα επιτύχουν στο δόλιο έργο τους, που δεν είναι άλλο από αυτό της καταστροφής μας.
Αυτοί ποντάρουν στην οργή μας, εμείς πρέπει να προτάξουμε την λογική μας.

Η ευθύνη για το αύριο είναι δική μας… Κανενός άλλου.

Αν ενωθούμε θα βγούμε νικητές, αν διχαστούμε (όπως θέλουν) θα χάσουμε τα πάντα.

Ας γυρίσουμε την πλάτη στα δόλια κελεύσματά τους, ας φύγουμε από τους σκοτεινούς δρόμους που θέλουν να μας οδηγήσουν και ας πάρουμε τον δρόμο που οδηγεί στην ελευθερία μας και όχι στην υποδούλωσή μας...

Κωνσταντίνος

Η φενάκη της "υπερθέρμανσης" καταρρέει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Ο ευρωβουλευτής Niegel Farange αποκαλύπτει στο ευρωκοινοβούλιο με φωτογραφίες της NASA, την απάτη της «υπερθέρμανσης του πλανήτη» που συνοδεύτηκε από την επιβολή φόρων διοξειδίου του άνθρακα και την υιοθέτηση της καλούμενης «πράσινης ανάπτυξης».

Η έκταση των πάγων του Βορείου Πόλου έχει αυξηθεί τον Αύγουστο 2013 έναντι του Αυγούστου 2012 κατά 60% και σύμφωνα και με Αμερικανούς μετεωρολόγους (πρώτοι οι Ρώσοι το είχαν αναφέρει), βαδίζουμε προς μις περίοδο παγκόσμιας ψύξης του κλίματος της γης για τα προσεχή 15 έως 30 χρόνια.

Ο Niegel Farange η επιρροή του κόμματος του οποίου στη Μεγάλη Βρετανία αυξάνεται κατακόρυφα, δίνει επίσης, τις δέουσες απαντήσεις στον υπαλληλίσκο Χοσέ Μπαρόζο (για τον οποίο υπενθυμίζεται ότι εκκρεμεί εναντίον του κατηγορία για παιδεραστία).

Το σχετικό βίντεο εδώ:

https://www.youtube.com/watch?v=h8PcUtvahT0

Σχετικό ενδιαφέρον βίντεο εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=po2JLJkOX2o

Φωτισμένοι Δάσκαλοι κόντρα στους καιρούς...

Στόχος του πριν από δύο χρόνια, όταν έγινε διευθυντής, ήταν να δημιουργήσει ένα σχολείο με όραμα και ανοιχτό στην κοινωνία. Οι προσπάθειές του δείχνουν να έχουν αποτέλεσμα. Το σχολείο είναι περιζήτητο και πολλοί γονείς επιδιώκουν να στείλουν σε αυτό τα παιδιά τους, ενώ παράλληλα λειτουργεί ως κύτταρο ζωής για ολόκληρη τη γειτονιά. Όλα αυτά, διότι το σχολείο του ξεφεύγει από τα συνηθισμένα

Η εκδήλωση την οποία διοργάνωνε στις 24 Μαΐου 2013 στο Άλσος Νέας Σμύρνης αποδεικνύει πόσο ανοιχτό στην κοινωνία είναι το σχολείο που διευθύνει. Στο Άλσος ήταν προγραμματισμένη η «Αστροβραδιά του 4ου»: οι μαθητές θα παρατηρούσαν τον έναστρο ουρανό με τηλεσκόπια με τη βοήθεια ερασιτεχνών αστρονόμων.

Ο Νικόλαος Σιούτας, δρ Ψυχολογίας, ειδικός παιδαγωγός και πρώην σχολικός σύμβουλος, γεννήθηκε στις Κομποτάδες Φθιώτιδας από γονείς αγρότες. Η αγάπη του για το παιδί, όπως λέει, τον οδήγησε στην Παιδαγωγική Ακαδημία. Δίδαξε σε ορεινά μονοθέσια - διθέσια σχολεία του Νομού Βοιωτίας και έπειτα σε σχολεία της Αθήνας. Επηρεασμένος από τον Αλέξανδρο Δελμούζο άρχισε σύντομα να εφαρμόζει τις παιδαγωγικές αρχές του. «Οι ιδέες του με επηρέασαν από την αρχή της εκπαιδευτικής μου πορείας. Θεωρώ ότι ο Αλέξανδρος Δελμούζος είναι μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στον χώρο της νεοελληνικής εκπαίδευσης. Η αποδέσμευση από την αυθεντία του παραδοσιακού δασκάλου, η ανάδειξη ενός συνεργατικού μοντέλου και η βιωματική μάθηση είναι αυτά που με εκφράζουν», αναφέρει.

ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ ΜΑΘΗΣΗ. Ο εκπαιδευτικός, ο οποίος τα τελευταία 30 χρόνια μένει στη Ν. Σμύρνη και είναι πατέρας δύο παιδιών, δεν είναι ένας δάσκαλος κολλημένος στο σχολικό πρόγραμμα, ούτε ένας διευθυντής κλεισμένος στο γραφείο του. Αεικίνητος, από τη στιγμή που βρέθηκε στη θέση του διευθυντή στο 4ο Δημοτικό Ν. Σμύρνης, στη συμβολή των οδών Κράτητος και Αποστολάκη, ψάχνει συνεχώς να βρει καινούργια πράγματα που θα εμπνεύσουν τους μαθητές.

H λίστα των πρωτοποριακών δράσεων και προγραμμάτων που υλοποιούνται με πρωτοβουλίες του στο 4ο Δημοτικό είναι μεγάλη. Το σχολείο διαθέτει έναν καταπράσινο ταρατσόκηπο όπου εφέτος οι μαθητές φύτεψαν τους δικούς τους βιολογικούς λαχανόκηπους. Έχει μετεωρολογικό σταθμό ενταγμένο στο δίκτυο του Meteo (του Εθνικού Αστεροσκοπείου). Έχει δικό του αισθητήρα καταγραφής σεισμών και συνεργάζεται με το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ. Ο επισκέπτης εντυπωσιάζεται από το λιοστάσι που υπάρχει στο σχολείο, τους διαδραστικούς πίνακες, τα σημεία για ανακύκλωση, το κατοπτρικό τηλεσκόπιο. «Ότι γίνεται, γίνεται με κέφι. Άφησα μία θέση μεγαλύτερη, του σχολικού συμβούλου. Ήρθα εδώ και έβαλα ένα στοίχημα: Να κάνουμε ένα δημόσιο σχολείο που δεν θα έχει τίποτα να ζηλέψει από ένα ιδιωτικό. Πιστεύω στο νέο σχολείο, στο βιωματικό σχολείο. Από όποιο σχολείο και αν πέρασα είχα την ίδια φιλοσοφία», τονίζει μιλώντας στα «ΝΕΑ» ο κ. Σιούτας προσθέτοντας ότι το δημόσιο σχολείο δεν ταυτίζεται με το μίζερο.

Αισθάνεται όμως την ανάγκη να τονίσει ότι το εκπαιδευτικό αποτέλεσμα στο 4ο Δημοτικό είναι προϊόν συλλογικής εργασίας «όπου ο κάθε εκπαιδευτικός του σχολείου μας δίνει τον καλύτερο εαυτό του. Είναι η καλύτερη ομάδα με την οποία έχω συνεργαστεί στα 35 χρόνια της εκπαιδευτικής μου πορείας».

Φροντίζει να ενημερώνει για το ποιος είναι ο στόχος του και στην ιστοσελίδα του σχολείου. Γράφει πάνω πάνω: «Στοχεύουμε σε ένα σχολείο που θα το αγαπούν τα παιδιά, αλλά και θα το εμπιστεύονται οι γονείς. Ένα σχολείο που θα είναι ανοικτό στις προκλήσεις της σύγχρονης εποχής βάζοντας στο κέντρο τον μαθητή. Ένα σχολείο ανοικτό σε ιδέες και καινοτόμες δράσεις. Ένα σχολείο που θα δίνει  τη δυνατότητα στον μαθητή να ανακαλύπτει τη γνώση μέσα από ένα βιωματικό πλαίσιο. Ένα σχολείο που θα καλλιεργεί την περιβαλλοντική συνείδηση, αλλά και θα προετοιμάζει τον μαθητή για τη ζωή».

Μία από τις καινοτόμες δράσεις του διευθυντή που εξέπληξαν εφέτος γονείς και μαθητές ήταν το... Σινέ Σχολείο. Εκμεταλλεύθηκε την αίθουσα home cinema του σχολείου και διοργάνωσε τέσσερις κινηματογραφικές προβολές με δωρεάν είσοδο, απογεύματα Σαββάτου. Στις προτεραιότητές του είναι να κάνει το σχολείο ελκυστικό και ευχάριστο στα παιδιά. Έτσι, το 4ο Δημοτικό υποδέχεται τους μαθητές με μουσική, ενώ μουσική ακούγεται και στα διαλείμματα.

Επιδίωξη του κ. Σιούτα, ακόμη, είναι το σχολείο να μην είναι εσωστρεφές αλλά να συνεργάζεται αρμονικά με την ευρύτερη τοπική κοινωνία. Με πρότασή του ξεκίνησε να λειτουργεί εφέτος το Σύγχρονο Λαϊκό Πανεπιστήμιο του Δήμου Νέας Σμύρνης όπου είναι και υπεύθυνος. Το 2007 ο κ. Σιούτας επελέγη ως σχολικός σύμβουλος στην 7η Περιφέρεια Αθήνας. Έπειτα από τέσσερα χρόνια όμως αποφάσισε να αφήσει τη θέση του σχολικού συμβούλου. Επέστρεψε στις διδακτικές αίθουσες και ανέλαβε διευθυντής στο 4ο Δημοτικό Σχολείο Νέας Σμύρνης.

Η απόφασή του εξέπληξε τους συναδέλφους του. «Διαφώνησα στην απόφασή του να επιστρέψει ως διευθυντής εγκαταλείποντας μια θέση θεσμικά ανώτερη. Ο Νίκος όμως είχε αποφασίσει να επιστρέψει σε χώρους που τον γεμίζουν πραγματικά και με τις καινοτόμες υπερβάσεις του να δημιουργήσει ένα δημόσιο σχολείο που το αγαπούν τα παιδιά και το εμπιστεύονται οι γονείς», θα πει ο αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Σχολικών Συμβούλων Ιωάννης Κάππος. Αλλά και ως σχολικός σύμβουλος ο κ. Σιούτας, θυμάται ο κ. Κάππος, «συνεχώς αναζητούσε την καινοτομία και την ενίσχυση της πρωτοβουλίας των εκπαιδευτικών, ώστε το σχολείο να ξεφύγει από το συμπεριφοριστικό μοντέλο και να γίνει ένα πραγματικό σχολείο εργασίας».

ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ. Ο διευθυντής προσπαθεί να εκμεταλλεύεται την 35χρονη εμπειρία του στην εκπαίδευση, αλλά και τις γνώσεις του στην ψυχολογία. Στο μπλογκ του σχολείου «ποστάρει» συχνά συμβουλές και προτρέπει τους γονείς να επικοινωνούν μαζί του. «Μη διστάσετε να μου γράψετε στο e-mail θέματα που θέλετε να συμπεριλάβουμε και να αναπτύξουμε», τους γράφει. Συμβουλές προς τους γονείς δίνει και μέσω του ιντερνετικού ραδιοφωνικού σταθμού του σχολείου που εγκαινίασε εφέτος.

Οι δράσεις του και η συμβουλευτική προς τους γονείς είχαν ξεκινήσει αρκετά νωρίτερα. Όταν δίδασκε το 1983 στο διθέσιο Δημοτικό Σχολείο Υψηλάντη Βοιωτίας είχε συνεργαστεί με τη Νομαρχιακή Επιτροπή Λαϊκής Επιμόρφωσης σε προγράμματα στήριξης των γονέων.

Στην πορεία του στον χώρο της παιδαγωγικής προσπάθησε να είναι πάντα δίπλα στα παιδιά και στους γονείς, εντός και εκτός σχολείου. Διαθέτει γνώσεις και για τα παιδιά με αναπηρία, αφού έχει μετεκπαιδευτεί σε αυτόν τον τομέα στο Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης.

Στο παρελθόν έχει ασχοληθεί και με την τηλεόραση, όπου και εκεί επίκεντρο των δύο εκπομπών που παρουσίαζε («Παιδικά χαμόγελα» και «Γονεϊκές ιχνηλασίες») ήταν το παιδί και οι γονείς. Επίσης, στο Πάντειο μετά το διδακτορικό του στην Ψυχολογία δίδαξε το μάθημα Τηλεόραση και Παιδική Ηλικία.

Μάνος Χαραλαμπάκης

Τα Νέα, δημοσίευση 25-5-2013

"Θα συνεχίσουμε σαν ανθρωπότητα και θα έχουμε τον πλανήτη ή θα αυτοκαταστραφούμε;"

Αποκαλυπτική συνέντευξη της Karen Hudes, επί εικοσαετία στελέχους της Παγκόσμιας Τράπεζας για τις τελευταίες εξελίξεις:

http://www.youtube.com/watch?v=5naVn_4hmf4#t=1325

Ο αληθινός εαυτός μας και τα νήματα των προσδοκιών

Αν δεν μπορείς να είσαι ο εαυτός σου τι νόημα έχει να είσαι οποιοσδήποτε άλλος; 

Οι περισσότεροι από μας θα συμφωνούσαν, είναι όμως δυσκολότερο από όσο ακούγεται. Υπάρχουν τόσες μάσκες που απαιτούν οι άλλοι να φορέσουμε για να καλύψουμε το αληθινό μας πρόσωπο, ώστε ορισμένοι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν πάντα τον εαυτό τους όταν τον βλέπουν γυμνό στον καθρέφτη. Και παρά πολλοί, δεν βρίσκουν ποτέ τον εαυτό τους για να τον αγαπήσουν.

Συνδεόμαστε με τον κόσμο μέσα από χιλιάδες κρυφά νήματα που δεν τα διακρίνουμε. Υπάρχουν τα νήματα των προσδοκιών των άλλων κι εκείνα που κατασκευάζουμε εμείς από ματαιοδοξία ή φόβο. Ο κόσμος είναι ικανός να σε περιβάλει πολύ γρήγορα με ένα μύθο που μπορεί να σε καλύψει σαν δίχτυ κι αν δεν έχεις αρκετή ευκινησία για να απελευθερωθείς, μπορείς να περάσεις ολόκληρη τη ζωή σου εκεί μέσα.

Ένας συνάδελφος μου περιέγραψε κάποτε κάποιον κοινό γνωστό μας, σαν έναν πολύ υπερήφανο άνθρωπο που είχε χάσει την εκτίμηση στον εαυτό του και εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Ακόμη και σήμερα χαμογελάω όταν σκάφτομαι ποσό καλά εξήγησε ο συνάδελφος το πρόβλημα που δημιουργείται όταν προσπαθείς να είσαι κάτι διαφορετικό από τον εαυτό σου. Δυστυχώς, παρά πολλοί κάνουν το λάθος να πιστεύουν πως η έπαρση θα τους δώσει την εκτίμηση που αναζητούν, όταν αυτό που τους χρειάζεται πραγματικά είναι η ταπεινοφροσύνη.

Ορισμένοι νομίζουν ότι το να αποδέχεσαι τον εαυτό σου σημαίνει να είσαι υπερόπτης, για μένα όμως, αυτό φανερώνει ανασφάλεια. Όταν είσαι πραγματικά υπερήφανος, δεν χρειάζεται να παίρνεις προσποιητό ύφος. Αποδέχεσαι απλώς τον εαυτό σου όπως είναι και απαιτείς από τους άλλους να κάνουν το ίδιο.

Ξέρω πως κάποιοι πιστεύουν ότι η ματαιοδοξία πρόσφερε πολύ περισσότερα στον πολιτισμό απ' όσα θα προσφέρει ποτέ η ειλικρίνεια, άλλα μου φαίνεται πως είναι καλύτερο να συμπονάς τον εαυτό σου και να συμφιλιωθείς μ' αυτό που είσαι, αντί να περάσεις τη ζωή σου προσπαθώντας να ευχαριστείς το πλήθος. Όταν στρέφεσαι προς τους άλλους για να σε επιδοκιμάσουν, αντί να επιδοκιμάζεις εσύ τον εαυτό σου, τους αναγορεύεις κριτές της άξιας σου και τους παρέχεις εξουσία πάνω σου, κάτι που δεν θα μπορούσαν να ατυχούν αν δεν τους το εμπιστευόσουν εσύ.

Αν, λοιπόν, πρέπει να αναζητήσεις επιδοκιμασία, διάλεξε τους κατάλληλους ανθρώπους, κι αν δεν σου αρέσει αυτό που ακούς, πάρε μια δεύτερη, ακόμα και τρίτη γνώμη. Όταν κάποιος σε θέλει διαφορετικό απ' ότι είσαι ή αρνείται να σου επιτρέψει να είσαι ο εαυτός σου, προσπάθησε να καταλάβεις πως αυτό είναι, πραγματικά, δικό του πρόβλημα και δεν υπάρχει λόγος να το κάνεις και δικό σου.

Όταν υποκρίνεσαι πως είσαι κάποιος άλλος, η αποξένωση από τον εαυτό σου κρατάει και τους άλλους μακριά. Και με τον καιρό, η αποξένωση γίνεται τρόπος ζωής.

Πηγή: Όταν οι εραστές είναι φίλοι – ΜΕΡΛ ΣΕΙΝ

http://revealedtheninthwave.blogspot.gr

Δεν είναι φρόνιμο να "ξυπνάμε" μικρά παιδιά...

Ένα φρούτο για να γλυκάνει στη γεύση, πρέπει πρώτα να έχει ωριμάσει αρκετά. Έτσι και η ψυχή : για να αντιμετωπίσει τη σοφία με σοφία, πρέπει πρώτα να έχει φτάσει σε ένα ορισμένο στάδιο εξέλιξης. Η εξελιγμένη ψυχή δείχνει το άρωμά της με την ατμόσφαιρά της, το χρώμα της, την έκφραση του προσώπου της και τη γλυκύτητα της προσωπικότητάς της. Μοιάζει με ένα λουλούδι που σκορπίζει γύρω του το άρωμά του ή με ένα φρούτο που, όταν ωριμάσει, αλλάζει χρώμα και γλυκαίνει.

Θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς, γιατί αυτοί που έχουν ξυπνήσει δεν σηκώνουν και τους άλλους ανθρώπους του κόσμου από τον ύπνο της σύγχυσης. Η απάντηση είναι ότι δεν είναι φρόνιμο να ξυπνάμε μικρά παιδιά που ο ύπνος, από τον οποίο εξαρτάται η ανάπτυξή τους, είναι η μόνη τους ευτυχία. Αν έμεναν κάθε νύχτα ξύπνια ως αργά, θα αρρώσταιναν και, όταν μεγάλωναν, δεν θα ήταν τόσο χρήσιμοι στις υποθέσεις της ζωής. Η παιδική ηλικία χρειάζεται περισσότερο ύπνο και τα παιδιά οφείλουν να κοιμούνται.

Παρόμοια είναι και η φύση των ανώριμων ψυχών. Είναι παιδιά, όσο γερασμένο κι αν μοιάζει το σώμα τους. Οι προτιμήσεις τους, οι χαρές και οι τέρψεις τους είναι για ασήμαντα πράγματα στη ζωή. Μοιάζει σε αυτό με τη ζωή των παιδιών που περιστρέφεται γύρω από τα γλυκά και τα παιχνίδια. Επομένως, όσοι έχουν ξυπνήσει, βαδίζουν αργά και προσεκτικά από φόβο μήπως διαταράξουν με τα βήματά τους τον ύπνο όσων κοιμούνται. Ξυπνούν στο πέρασμά τους μόνο όσους βρίσκουν να στριφογυρίζουν στο κρεβάτι τους. Σε αυτούς οι ταξιδιώτες στον εσωτερικό δρόμο δίνουν σιωπηλά το χέρι. Αυτός είναι ο λόγος που ο εσωτερικός δρόμος αποκαλείται ατραπός του μυστικισμού. Δεν είναι από σκληρότητα που αυτοί που έχουν ξυπνήσει σηκώνουν μερικούς και αφήνουν τους πολλούς να κοιμούνται. Αντιθέτως, είναι η μεγάλη τους καλοσύνη που τους κάνει να αφήνουν όσους χρειάζονται ύπνο να κοιμηθούν.

http://www.to-en.gr

Στις γειτονιές της ενότητας

Θυμάμαι στις αρχές της δεκαετίας του '70 στην γειτονιά της Δυτικής Αττικής που μεγάλωσα, τα γλέντια που έκαναν οι νέοι τότε γονείς μας.

Γλέντια με το τίποτα σχεδόν, με τους γείτονες να βάζουν ρεφενέ ότι είχε ο καθένας, λίγες ελιές, τυρί ή παστό από το χωριό, δυό-τρία μπουκάλια κρασί ή τσίπουρο, ψωμί ζυμωτό και μερικές οικογένειες γύρω από ένα ραδιόφωνο που έπαιζε τραγούδια του Καζαντζίδη, του Μητσάκη, του Τσιτσάνη, του Θεοδωράκη, του Ξαρχάκου ή και του Χιώτη.

Νιάτα και χαμόγελα και πολλά παιδιά να παίζουν γύρω, οι μεγάλοι να χορεύουν αγκαλιασμένοι...
σαν αδέλφια και οι φωνές τους να είναι πιο δυνατές από την ένταση του ραδιοφώνου ...

Σε μια Ελλάδα που ήταν μέσα στο σκοτάδι της Χούντας και τον φόβο του χωροφύλακα, άνθρωποι ξένοι μεταξύ τους, διωγμένοι από  τα χωριά τους και την φτώχια για μια δουλειά στην πρωτεύουσα, ονειρεύονταν και πάλευαν για μια καλύτερη ζωή.

Στα χρόνια εκείνα οι πολιτικές συζητήσεις γίνονταν χαμηλόφωνα στα σπίτια ή και μετά από κάθε αυτοσχέδιο γλέντι, ανάμεσα σε ανθρώπους με διαφορετικές καταβολές, ιδεολογικές, ταξικές ή και γεωγραφικές.

Υπήρχε πάντα σε αυτές τις ψιθυριστές σχεδόν συζητήσεις μια λέξη μαγική που τους ένωνε όλους : Δημοκρατία. Μαζί εννοούσαν και κάθε είδους ελευθερία ή δικαίωμα που είχε καταπνίξει το καθεστώς των Συνταγματαρχών.

Ανάμεσα στα γλέντια και τις πολιτικές συζητήσεις, οι γείτονες συναντιούνταν τα βράδυα για να βοηθήσουν ο ένας τον άλλο να χτίσει ένα ακόμα δωμάτιο για το παιδί, αυθαίρετο. Τότε όμως τα αυθαίρετα αυτά ήταν ανάγκη επιβίωσης, ανάγκη ζωής για να βρει στέγη η οικογένεια, έστω και μέσα σε κρύα δωμάτια φτιαγμένα με τσιμεντόλιθο, σε φτωχόσπιτα που τα ζέσταιναν ξυλόσομπες ή μαγκάλια.

Οι άνθρωποι αυτοί δεν είχαν και άλλη επιλογή οικονομική ή πολεοδομική, βλέπετε ήταν "εκτός σχεδίου".

Υπήρχαν και τότε βέβαια και οι "καλοθελητές ρουφιάνοι" που δεν έχαναν ευκαιρία και καλούσαν αμέσως την Αστυνομία. Αρκετές φορές οι ρουφιάνοι αυτοί ήταν και εργολάβοι οικοδομών που έτσι "έκοβαν" τα μεροκάματα των "ανταγωνιστών" τους ...

Αλλά ακόμα και κάποιοι χωροφύλακες στα χρόνια εκείνα είχαν κοινωνική συνείδηση. Δεν ήταν λίγες οι φορές που όταν τους καλούσαν, σταματούσαν κοντά και ενημέρωναν την γειτονιά, πριν φτάσουν, για να φύγουν οι οικογενειάρχες και να αποφύγουν την σύλληψη και το αυτόφωρο.

Ακόμα θυμάμαι μια περίπτωση όπου η Χούντα είχε προσπαθήσει να απαλλοτριώσει μεγάλη έκταση δίπλα σε μια εκκλησία στην περιοχή Καματερού - Αχαρνών όπου βρίσκονταν ήδη μερικά αυθαίρετα σπίτια και οι γυναίκες ενώθηκαν όλες μαζί και πήγαν εκεί που βρίσκονταν οι εργολάβοι για να τους σταματήσουν. Ήταν καθημερινή και ο παπάς που έμαθε τι θα συμβεί χτύπησε τις καμπάνες ... Οι άντρες έλειπαν, ήταν από νωρίς το πρωϊ στη δουλειά, για το μεροκάματο που ήταν ζήτημα επιβίωσης της οικογένειας. Έτσι οι γυναίκες μαζί με τα παιδιά τους υπερασπίστηκαν "βωμούς και εστίες" ...

 Η Αστυνομία που ήρθε να αντιμετωπίσει την "διαδήλωση" όταν είδε ότι είχε να κάνει με γυναίκες - που κάποιες κρατούσαν στις αγκαλιές και τα παιδιά τους -  σχεδόν υποχώρησε άπραγη, και φυσικά η απαλλοτρίωση δεν έγινε ΠΟΤΕ.

Αυτή η ενότητα στην πράξη που είχε η κοινωνία της εποχής, πέρα από ιδεολογικές καταβολές, αριστερές ή δεξιές πολιτικές αντιπαραθέσεις, αποτελούσε το ισχυρότερο όπλο των αδύναμων και κατατρεγμένων και ταυτόχρονα την ίδια την συνεκτική ουσία που μετέτρεπε αυτή την κοινωνία σε ΛΑΟ.

Αυτή η ενότητα ήταν και η ίδια η περηφάνια των απλών ανθρώπων στην Δυτική Αττική. Των ανθρώπων του Λαού που έδιναν αγώνες διαρκώς και στο τέλος τις πιο πολλές φορές τις κέρδιζαν ...

Και μετά ήρθε η "μεταπολίτευση" ...

Από την αρχή τα πράγματα φάνηκε ότι δεν θα έχουν καλή εξέλιξη ...

Ο "Εθνάρχης" που έφτασε από το Παρίσι, για να επαναφέρει την "Δημοκρατία" ανέλαβε να ανακόψει το ρεύμα της δύναμης του Λαού που απαιτούσε ριζικές αλλαγές μετά από την καταχνιά της επταετίας ...

"Ή εγώ ή τα τανκς" απείλησε τον Λαό. Και ο Λαός που ποθούσε να δει ξανά την Ελευθερία και την Δημοκρατία στην πατρίδα μας ... έκανε πίσω και υπέκυψε στο δίλημμα.

Η "μεταπολίτευση" είχε ήδη κάνει κακό ξεκίνημα, κάτι που αποδείχθηκε από την πρόσφατη Ιστορία μας και την  μόλις μετά από 40 χρόνια καταστροφική κατάληξη των ημερών μας.

Έτσι, ο Λαός αυτός ανέχτηκε και το ανάπηρο Σύνταγμα του '74 και τον σαθρό Κοινοβουλευτισμό που έμοιαζε όαση μπρος σε όσα είχε ζήσει στα χρόνια μετά τον εμφύλιο και στην διάρκεια της επταετίας... 

Έτσι ανέχτηκε και την ουσιαστική ατιμωρησία των ενόχων για την Χούντα και την Εθνική Καταστροφή της Κύπρου, με την κατάργηση της θανατικής ποινής. Κι ας είχε συντελεστεί εσχάτη προδοσία απέναντι στην πατρίδα, τον Λαό και το Έθνος μας.

Μετά ήρθε η "ένταξη" στην ΕΟΚ - σημερινή Ε.Ε. - και η "αλλαγή" του "Ανδρέα" με το ΠΑΣΟΚ και η συνέχεια είναι ούτε λίγο ούτε πολύ γνωστή στους περισσότερους ...Επιδοτήσεις, αποβιομηχάνιση, καταστροφή της παραγωγικής δυνατότητας της Πατρίδας μας, εκτόξευση του εξωτερικού και Τραπεζικού Δανεισμού με το ΕΥΡΩ για να φορτωθούμε με χρέη ...

Είναι χαρακτηριστικό, για το τι συνέβη στην συνέχεια, ότι μέσα σε λίγες μόνο δεκαετίες τα αυθαίρετα έπαψαν να είναι έργο των φτωχών αλλά των ρουφιάνων της χούντας που έπιασαν όλα τα "καλά πόστα" της "Δημοκρατίας" και μεταμορφώθηκαν σε "σοσιαλιστές". Τα αυθαίρετα πλέον χτίζονταν με σχέδια, μηχανικούς και κάθε είδους πολυτέλεια, εκεί που κάηκε το δάσος, και ήταν  βίλες ή μαιζονέτες, οι περισσότερες και με πισίνες.

Αλλά δεν ήταν αυτό το μεγαλύτερο κακό που έφερε αυτή η ψευδεπίγραφη μεταπολίτευση !

Ποιό ήταν λοιπόν το μεγαλύτερο κακό;

Το βιώνουμε με τον πλέον άσχημο τρόπο στην εποχή μας ... Όχι δεν είναι η Οικονομική κρίση !!! Αυτή είναι πλασματική και μεθοδευμένη όπως και το χρέος που φορτώνουν στις πλάτες μας κάθε φορά που μας "σώζουν".

Το μεγαλύτερο κακό και βασικό μας πρόβλημα είναι το σπάσιμο  της ενότητας του Λαού που αντικαταστάθηκε με τον άκρατο ατομικισμό, τον άθλιο νεοπλουτισμό και φιλοτομαρισμό διαμορφώνοντας το πρόσφορο έδαφος πάνω στο οποίο έσπειραν και σπέρνουν στις μέρες μας τους σπόρους του Κοινωνικού Αυτοματισμού - Κανιβαλλισμού, οι καθεστωτικοί υποτελείς της Νέας Κατοχής και οι οικονομικοί αποικιοκράτες του Νεοφιλελευθερισμού.

Κάποιοι στις συζητήσεις που γίνονται για την κρίση αναρωτιούνται τι πρέπει να κάνουμε με την κρίση; Πως θα μπορέσουμε να ανατρέψουμε όσα άδικα και εγκληματικά απέναντι στον Λαό και την Πατρίδα εφαρμόζουν οι ξένοι Οικονομικοί επικυρίαρχοι και οι ντόπιοι υποτελείς τους;

Η απάντηση και η λύση για να έχουμε μέλλον έρχεται από το παρελθόν μας, την Ιστορία αγώνων του Λαού μας που δεν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς την Ενότητα.

Αυτή την Παλλαϊκή Ενότητα που οδηγούσε πάντα τον Λαό - μπροστά στον υπέρτατο κίνδυνο του αφανισμού του - είτε στα χρόνια της πρώτης Γερμανικής Κατοχής είτε αργότερα στα χρόνια της Χούντας, στην συγκρότηση μετώπου αντίστασης στην αρχή τοπικά και μετά από άκρη σε άκρη της Πατρίδας μας.

Για αυτή την χαμένη ενότητα αγωνίζεται στις μέρες μας το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο και τα μέλη του. Αυτή την ενότητα που χρειάζεται ο Λαός μας και η Πατρίδα για να ξανανικήσει. Αυτή η ενότητα που δεν υπήρξε ποτέ μόνο Αριστερά ή Δεξιά, παρά πρώτα και πάνω από όλα πατριωτική με την έννοια που δίνει στην Πατρίδα ο αντάρτης Άρης στον λόγο του στην Λαμία...

Μόνο που αυτή την φορά δεν πρέπει να επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος. Η Δημοκρατία και ο Λαός πρέπει να ξεριζώσουν όλα τα ζιζάνια που φύτρωναν σιγά - σιγά ώσπου θέριεψαν και έφτασαν στα σημερινά ρατσιστικά και νεοναζιστικά φαινόμενα. Να ριζώσει γερά η Δημοκρατία μας και να γίνει δυνατή μαζί και η Πατρίδα, από τον Λαό, για τον Λαό, με τον Λαό. 

Για αυτό και δεν αρκεί απλά η επαναφορά στην προηγούμενη του 2009 κατάσταση, στο διεφθαρμένο και νοθευμένο πολιτικό σύστημα που στο όνομα μόνο της Δημοκρατίας διέπραξε και συνεχίζει να διαπράττει τα μέγιστα εγκλήματα απέναντι στον Λαό και το Έθνος.

Και αυτό μπορεί μόνο να συμβεί με την απελευθέρωση μας μέσω της πλήρους ανατροπής του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος που η πράξη απέδειξε ότι μόνο σε καταστροφές μπορεί να οδηγήσει την Πατρίδα και τον Λαό προκειμένου να διατηρήσει απλά και μόνο την εξουσία του τοποτηρητή των αποικιοκρατών "φίλων" τους και τάχα "δανειστών" μας...

Για αυτό και η μόνη ουσιαστική λύση δεν μπορεί να είναι άλλη από αυτή της δημιουργίας Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης με άμεση συμμετοχή του Λαού για την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας, της Λαϊκής Κυριαρχίας και της Εθνικής Ανεξαρτησίας.

Κάποιοι θα πουν πως με τις σημερινές συνθήκες και την απάθεια που φαίνεται να δείχνει ο Ελληνικός Λαός τα παραπάνω είναι μάλλον απίθανο να συμβούν.

Όμως δεν είναι έτσι. Τα πραγματικά δύσκολα για τον Λαό μας φαίνεται ότι βρίσκονται αμέσως μπροστά μας. Στους προσεχείς μήνες με τις επερχόμενες απολύσεις, τις κατασχέσεις και την εκτός λογικής και ορίων υπερφορολόγηση, θα χρειαστεί να θυμηθούμε όλοι τους τρόπους να στηρίξουμε ξανά ο ένας τον άλλο, τον τρόπο να ξαναενωθούμε για να αντιμετωπίσουμε την τελική επίθεση ενάντια όχι απλά στα δικαιώματα μας στην εργασία, στην μόρφωση, στην Υγεία ή ακόμα και την τροφή, αλλά στην δυνατότητα μας να παραμείνουμε ελεύθεροι άνθρωποι, πολίτες και όχι χειρότεροι από δούλοι σε ένα σύγχρονο Μεσαίωνα, κοινωνικό και πολιτικό, σύγχρονοι μετανάστες μέσα στην ίδια την Πατρίδα μας. 

Και αυτό μπορεί να συμβεί ξανά εκεί που πάντα χτίζονταν η ενότητα του Λαού μας, στις γειτονιές που αν δεν υπάρχουν, πρέπει να τις ξαναδημιουργήσουμε και να τις ζωντανέψουμε.

Να βγάλουμε ξανά στο φως το υγιές κομμάτι του Λαού μας, που πρέπει να φύγει από την απομόνωση και τα αδιέξοδα της παθητικότητας του καναπέ και της τηλεοπτικής ή διαδικτυακής προπαγάνδας, και να συζητήσουμε για αυτά που  πιστεύουμε ότι πρέπει να γίνουν για την πραγματική σωτηρία του Λαού και της Πατρίδας.

Όλοι όσοι πραγματικά αγαπάμε αυτό τον πανέμορφο τόπο που λέγεται Ελλάδα και αγωνιούμε βλέποντας τις "σωτηρίες" των πολιτικών μας να μας καταστρέφουν όλο και ταχύτερα μέρα με τη μέρα, γινόμαστε ολοένα και περισσότεροι αλλά παραμένουμε δυστυχώς ακόμα "άτομα", διχασμένοι κάτω από την κυρίαρχη καθεστωτική προπαγάνδα και παγιδευμένοι στα πλοκάμια του Κοινωνικού Αυτοματισμού ή των Κλαδικών οικονομίστικων διεκδικήσεων που προτάσσουν τα Συνδικαλιστικά δεκανίκια του Καθεστώτος στην προσπάθεια περιορισμού και διάσπασης της αντίδρασης του Λαού μας.

Είναι καιρός πια να βρεθούμε μεταξύ μας, να συναντηθούμε πρώτα στις γειτονιές και στην συνέχεια στους χώρους δουλειάς, να ενωθούμε και να δώσουμε μαζί τις μάχες με όπλο το δίκιο μας και την αλληλεγγύη, οργανώνοντας τους τρόπους άμυνας και  ταυτόχρονα της αντίστασης και του παλλαϊκού  αγώνα "υπέρ βωμών και εστιών" με Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας από τον Λαό μας. 

Καλή Αντάμωση.

Ηλίας Αλεξανδρής

μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Ε.Πα.Μ.

http://seisaxthia-epam.blogspot.gr

Οι θαυμαστές ικανότητες των δελφινιών

Τα δελφίνια είναι έξυπνα, περίεργα, παιχνιδιάρικα πλάσματα που γοητεύουν όλους τους ανθρώπους, μικρούς και μεγάλους ανεξαιρέτως! Έχοντας προσαρμόσει τη ζωή τους στο σκληρό περιβάλλον των ωκεανών απέκτησαν κάποιες σοβαρές δεξιότητες, οι οποίες συνεχίζουν να εκπλήσσουν τους ερευνητές.
1. Αϋπνία
Όλοι χρειαζόμαστε ύπνο, εκτός από τα δελφίνια. Τα μωρά, για παράδειγμα, παραιτούνται πραγματικά από τον ύπνο τον πρώτο μήνα της ζωής τους και έτσι, ως εκ τούτου, κάνουν και οι γονείς τους. Το μυστικό βρίσκεται στο γεγονός ότι μπορούν να «κλειδώσουν» το μισό τμήμα του εγκεφάλου τους.
2. Υπερ-όραση
Τα δελφίνια έχουν ένα μάτι σε κάθε πλευρά του κεφαλιού τους, που τους προσφέρουν μια πανοραμική οπτική 300 μοιρών. Μπορούν να δει πίσω από τον εαυτό τους και κάθε μάτι μπορεί να κινείται ανεξάρτητα από το άλλο , που σημαίνει ότι μπορεί να κοιτάξει σε δύο διαφορετικές κατευθύνσεις ταυτόχρονα. Έχουν επίσης ένα ανακλαστικό στρώμα κυττάρων ακριβώς πίσω από τον αμφιβληστροειδή, που ονομάζεται lucidem tapetem. Αυτό τους βοηθά να βλέπουν εξαιρετικά καλά σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού. Και αν όλα αυτά δεν είναι αρκετά, τα δελφίνια μπορούν επίσης να βλέπουν το ίδιο καλά μέσα και έξω από το νερό.
3. Σούπερ δέρμα
Η επιδερμίδα τους είναι περίπου 10 έως 20 φορές παχύτερη από οποιοδήποτε άλλο ζώο της γης. Αυξάνεται επίσης περίπου εννέα φορές πιο γρήγορα από τη δική μας, ενώ ένα ολόκληρο κομμάτι του δέρματός τους αντικαθίσταται κάθε δύο ώρες. Αυτή η ταχύτητα αναγέννησης του δέρματος βοηθά στο να διατηρείται λεία, μεταξένια και υδροανθεκτική η επιδερμίδα τους. Τα δελφίνια εκκρίνουν μια γέλη που αντιστέκεται στην προσκόλληση παρασίτων και μικροοργανισμών στο δέρμα τους, διατηρώντας τα πεντακάθαρα.
4. Άριστη αναπνοή
Τα δελφίνια είναι πολύ καλοί κολυμβητές και μπορούν να κρατήσουν την αναπνοή τους για 12 λεπτά βουτώντας περίπου 550 μέτρα. Και το κάνουν αυτό επειδή έχουν απίστευτους πνεύμονες. Το αίμα και οι μυς τους αποθηκεύουν και μεταφέρουν περισσότερο οξυγόνο και αυτό συμβαίνει επειδή έχουν περισσότερα ερυθρά αιμοσφαίρια, τα οποία με τη σειρά τους έχουν μεγαλύτερες συγκεντρώσεις αιμοσφαιρίνης από ό,τι γίνεται σε άλλους οργανισμούς.
5. Αυτοΐαση
Η θεραπεία στον οργανισμό τους είναι σχεδόν εξωγήινη σε σύγκριση με ό, τι είμαστε ικανοί να κάνουμε εμείς. Αναγεννούν μεγάλα κομμάτια σάρκας σε δύο εβδομάδες χωρίς ουλή. Δεν θεραπεύονται απλώς, ξαναγεννιούνται! Τα δελφίνια χρησιμοποιούν τους ίδιους μηχανισμούς που τους επιτρέπουν να βουτούν σε μεγάλα βάθη για να συστέλλουν τα αιμοφόρα αγγεία ανακόπτοντας τυχόν αιμορραγίες που σε άλλη περίπτωση θα τους στοίχιζαν τη ζωή.

6. Μεγάλη αντοχή στον πόνο
Με την ίδια ικανότητα που αναπλάθουν το δέρμα τους και σταματούν την αιμορραγία μπορούν να μην αισθάνονται καθόλου πόνο αφού ο οργανισμός τους παράγει φυσικά παυσίπονα.
7. Μεγάλη προωθητική δύναμη
Ένας άνθρωπος μπορεί να μετατρέψει μόνο το 4% περίπου της ενέργειάς του σε ορμή προς τα εμπρός στο νερό. Τα δελφίνια, από την άλλη πλευρά, έχουν την ικανότητα να μετατρέψουν το 80% της ενέργειάς τους σε ώθηση, κάτι που τα καθιστά από τους πιο αποτελεσματικούς κολυμβητές στον ωκεανό.
8. Αντίσταση στις λοιμώξεις
Τα δελφίνια είναι σε θέση να κολυμπήσουν με ανοιχτές πληγές στον γεμάτο από βακτήρια ωκεανό και να μην πάθουν καμία μόλυνση. Και τα απίστευτα βρώμικο δόντια των καρχαριών δεν τους ενοχλούν καθόλου! Χωρίς νοσηλεία οι άνθρωποι θα πέθαιναν από σηψαιμία μέσα σε λίγες μέρες από ένα δάγκωμα. Αλλά τα δελφίνια ζουν και βασιλεύουν. Κι αυτό γιατί απορροφούν τα «αντιβιοτικά» από το πλαγκτόν και τα άλγη . Οι χημικές ουσίες που παράγονται από αυτά τα μικροσκοπικά πλάσματα έχουν βρεθεί στο λίπος δελφινιών. Πώς μπορούν να αποθηκεύουν αυτές τις χημικές ουσίες που σώζουν ζωές ακριβώς κάτω από το δέρμα τους, αντί να τις μεταβολίζουν ή να τις αποβάλλουν είναι ακόμα ένα μυστήριο.

Πηγή:perierga.gr