Καλλιεργώντας θετικές σκέψεις και συναισθήματα

Χρειάζεστε έναν ήρεμο, καθαρό και θετικό νου για να ικανοποιήσετε τις ανάγκες σας για τον εαυτό σας, την οικογένειά σας και ίσως ακόμη για την κοινωνία και τον κόσμο.

Τα συναισθήματά μας έχουν απευθείας επίδραση στο σώμα μας. Κάθε φορά που νιώθουμε ένα συναίσθημα, το ενδοκρινικό μας σύστημα εκκρίνει συγκεκριμένες ορμόνες ή πεπτίδια που κυκλοφορούν μέσα στο αίμα μας προς όλα τα κύτταρα, γεμίζοντας τα με τις «ορμόνες αυτού του συναισθήματος».

Η ορμονική κατάσταση που δημιουργείται από αρνητικά συναισθήματα φέρνει ανισορροπία σε διάφορα συστήματά μας όπως το νευρικό, το ενδοκρινικό και το ανοσοποιητικό μας σύστημα, τα οποία στη συνέχεια δημιουργούν έλλειψη ισορροπίας σε όλα τα άλλα συστήματα. Αυτό έχει σαν επακόλουθο να είμαστε πολύ περισσότερο ευαίσθητοι σε ασθένειες και διαταραχές.

Ιατρικές μελέτες στο «Ινστιτούτο Αριθμητικής της Καρδιάς» στην Καλιφόρνια έχουν δείξει ότι πέντε λεπτά θυμού ή απογοήτευσης μπορούν να αποδυναμώσουν μέρη του ανοσοποιητικού συστήματος για πέντε ώρες και ότι πέντε λεπτά αγάπης ή ευγνωμοσύνης μπορούν να ενισχύσουν το ανοσοποιητικό σύστημα για πέντε ώρες.

Άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι αποκτούμε χημικό εθισμό σε ορμονικές εκκρίσεις από συγκεκριμένα συναισθήματα και έχουμε την τάση να αναζητούμε υποσυνείδητα τρόπους να ξαναδημιουργήσουμε αυτά τα συναισθήματα και να πάρουμε τις «ορμονικές δόσεις» μας, ακριβώς όπως κάνουμε με κάθε άλλη εθιστική ουσία.

Στην πραγματικότητα αποκτούμε χημικό εθισμό σε συναισθήματα φόβου, θυμού, πόνου, πίκρας, μίσους ή ενοχής και έλκουμε και δημιουργούμε καταστάσεις, στις οποίες μπορούμε να βιώσουμε ξανά εκείνα τα οικεία συναισθήματα.

Αυτό στη συνέχεια οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο αναδημιουργίας αρνητικών συναισθηματικών καταστάσεων που ενισχύουν τις λανθασμένες πεποιθήσεις μας ότι κινδυνεύουμε ή ότι είμαστε θύματα ή ανάξιοι. Η υγεία, οι σχέσεις, η εργασία και η ευτυχία μας φθείρονται.

Ο νους μας δημιουργεί την πραγματικότητά μας.

Το χειρότερο ίσως αποτέλεσμα είναι ότι, λόγω του νόμου της έλξης, τα αρνητικά μας συναισθήματα και οι αρνητικές μας σκέψεις έλκουν περισσότερα από αυτά για τα οποία νιώθουμε αρνητικά. Αυτό μπορεί επίσης να ονομαστεί νόμος του καθρεφτίσματος, νόμος της συμπαθητικής δόνησης ή νόμος της εκδήλωσης.

Ο νους, οι σκέψεις, τα συναισθήματα, οι προσδοκίες και οι συμπεριφορές μας δημιουργούν την πραγματικότητά μας. Όταν τα αλλάζουμε, η πραγματικότητά μας αλλάζει. Οι θετικές σκέψεις και τα θετικά συναισθήματα έλκουν και δημιουργούν θετικές πραγματικότητες.

Αυτή είναι η δοκιμασία του καιρού μας: το να νιώθουμε εμπιστοσύνη και θετικότητα ακόμη κι όταν η εξωτερική πραγματικότητα δεν εμπνέει θετικές σκέψεις. Εδώ είναι που ξεχωρίζουν «αυτοί που είναι στο κέντρο τους» από τους «φοβισμένους».

Αυτοί, που μπορούν να συνεχίσουν να νιώθουν εμπιστοσύνη στην ικανότητά τους να αντιμετωπίσουν και να ξεπεράσουν τις προκλήσεις, θα είναι καλά. Αυτοί, που υποκύπτουν στο φόβο, το άγχος, το θυμό και το μίσος, όπως είναι πολύ εύκολο να κάνουν, θα υποφέρουν ακόμη περισσότερο.

Οι άλλοι καθρεφτίζουν τα συναισθήματά μας.

Εκπέμπουμε τα συναισθήματά μας, σαν ενέργειες, είτε τα εκφράζουμε είτε όχι. Αυτές οι ενέργειες κάνουν τους άλλους να αντιδρούν και να συμπεριφέρονται με τρόπους που αντανακλούν τα συναισθήματά μας. Όταν έχουμε έντονα αρνητικά συναισθήματα για διάρκεια χρόνου (όχι απλά στιγμιαία συναισθήματα, που είναι φυσιολογικά και αβλαβή), στην πραγματικότητα αυξάνουμε την πιθανότητα να μας φερθούν οι άλλοι αρνητικά.

Ακόμη κι όταν είμαστε «αθώοι», και δεν έχουμε βλάψει κανέναν, ο φόβος μας για τους άλλους θα τους προσκαλέσει υποσυνείδητα να φερθούν με τρόπους που καθρεφτίζουν τους δικούς μας φόβους. Το ίδιο ισχύει για τα συναισθήματα του θυμού, της ενοχής, του πόνου, της προδοσίας, του μίσους, της πίκρας, της απόρριψης, της κριτικής και όλα τα άλλα. Αυξάνουν την πιθανότητα έλξης αυτού για το οποίο αισθανόμαστε αρνητικά.

Αυτό είναι ένα γεγονός που είναι εξαιρετικά σημαντικό να θυμόμαστε όταν περνάμε «καιρούς δοκιμασίας». Στην πραγματικότητα δοκιμάζεται η ικανότητά μας να παραμείνουμε θετικοί νιώθοντας άξιοι, ασφαλείς και δυνατοί μέσα μας, ώστε να μπορέσουμε να ενθαρρύνουμε τον εαυτό μας στην αντιμετώπιση των ανθρώπων και των καταστάσεων.

Η δύναμη της Ευγνωμοσύνης.

Ένας τρόπος να δημιουργείτε θετικά συναισθήματα είναι να εστιάζεστε σε όλα όσα έχετε, για τα οποία μπορείτε να νιώθετε ευγνωμοσύνη. Ακόμη κι όταν δεν έχουμε όλα όσα θέλουμε ή πιστεύουμε ότι πρέπει να έχουμε για να είμαστε ευτυχισμένοι, μπορούμε πάντοτε να εστιαζόμαστε σ’ αυτά που έχουμε.

Όταν συγκεντρωνόμαστε μόνο σ’ αυτό που δεν έχουμε, χάνουμε όλα αυτά που πραγματικά έχουμε, επειδή τα αγνοούμε και δεν τα επιτρέπουμε να μας παρέχουν απόλαυση, ασφάλεια ή ευτυχία.

Μπορεί να μην έχουμε τα χρήματα ή την υλική ασφάλεια που θα θέλαμε να έχουμε, αλλά μπορεί να έχουμε ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν. Μπορεί να έχουμε καλή ή αρκετά καλή υγεία για να απολαύσουμε τη ζωή. Μπορεί να έχουμε στέγη και τροφή. Μπορεί να έχουμε ηλεκτρισμό και τρεχούμενο νερό.

Μπορεί ακόμη να έχουμε και ζεστό τρεχούμενο νερό. Αν έχουμε βιβλία και τηλεόραση, τότε είμαστε πιθανώς στο ανώτερο 20% του πλανήτη. Αν έχουμε έστω και λίγα χρήματα στην τράπεζα, τότε είμαστε στο ανώτερο 8% του πλανήτη.

Μπορούμε να νιώθουμε ευγνωμοσύνη για τον αέρα που αναπνέουμε, τα λουλούδια, τα δένδρα και τα πουλιά γύρω μας. Κι αν ζούμε κοντά σε ένα πάρκο, δάσος, βουνό ή κοντά σε οποιοδήποτε είδος νερού, τότε μπορούμε να βρούμε ευχαρίστηση από την παρουσία τους στη ζωή μας. Ακόμη και σε δύσκολους καιρούς, μπορούμε να απολαύσουμε τους ανθρώπους, τα ζώα και τη φύση γύρω μας.

Αν ξέρουμε να διαβάζουμε και έχουμε πάρει διάφορες μορφές μόρφωσης, τότε είμαστε πολύ ιδιαίτεροι και ευλογημένοι. Αν έχουμε πρόσβαση στο Διαδίκτυο, τότε είμαστε μέσα στο 6% των ανθρώπων του πλανήτη που έχουν πρόσβαση σε ηλεκτρονικό υπολογιστή.

Αν έχουμε τηλέφωνο, είμαστε πολύ καλύτερα από τα 3 δισεκατομμύρια ανθρώπους (το 50% του πλανήτη) που δεν έχουν και μπορεί να μην έχουν καν δει τηλέφωνο.

Το αίσθημα της ευγνωμοσύνης για όλα όσα έχουμε έλκει περισσότερα από αυτά που χρειαζόμαστε. Όταν αισθανόμαστε ευγνωμοσύνη, εκπέμπουμε θετική ενέργεια, η οποία αντανακλάται πίσω σε μας από τους ανθρώπους και το σύμπαν με τη μορφή όλων αυτών που μας κάνουν να νιώθουμε ακόμη μεγαλύτερη ευγνωμοσύνη.

Όταν αισθανόμαστε τυχεροί που έχουμε όσα έχουμε, έλκουμε περισσότερα από αυτά που μας κάνουν να νιώθουμε τυχεροί. Όταν αισθανόμαστε ανάξιοι της αγάπης, άτυχοι και αποθαρρυμένοι, έλκουμε περισσότερα από αυτά που μας κάνουν να έχουμε αυτά τα συναισθήματα.

Η ζωή είναι ένας καθρέφτης που αντικατοπτρίζει πίσω σε μας τις υπερισχύουσες σκέψεις, συναισθήματα και συμπεριφορές μας από το παρελθόν και το παρόν.

Η δύναμη να δημιουργήσουμε μια καινούρια και πιο ευτυχισμένη πραγματικότητα, ακόμη και σ’ αυτούς τους καιρούς δοκιμασίας, εξαρτάται από την ικανότητά μας να έχουμε εμπιστοσύνη ότι πάντοτε αξίζουμε, είμαστε ασφαλείς και έχουμε τη δύναμη και το εσωτερικό σθένος να αντιμετωπίσουμε και να ωφεληθούμε από κάθε πρόκληση που μας φέρνει η ζωή.

Είναι σημαντικό να αντιλαμβανόμαστε τη ζωή φιλική παρά επικίνδυνη. Έχουμε μάθει και προγραμματιστεί να βλέπουμε τη ζωή δύσκολη και επικίνδυνη, επειδή για πολλές χιλιάδες χρόνια η κοινωνία μάς έχει ταυτίσει με το σώμα και το νου, αγνοώντας τον πνευματικό εαυτό μας και τον πραγματικό λόγο που βρισκόμαστε, σαν πνεύματα, μέσα σ’ αυτά τα προσωρινά σώματα.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Μια βασική αλλαγή που χρειάζεται να κάνουμε στον τρόπο που σκεφτόμαστε είναι να αντιληφθούμε ότι τίποτα από όσα έχουν συμβεί, συμβαίνουν και θα συμβούν στη ζωή μας δεν είναι τυχαίο. Ο Θεός, η ζωή και το σύμπαν μάς αγαπούν πέρα από κάθε μέτρο. Ότι συμβαίνει στη ζωή μας είναι μια ευκαιρία για ανάπτυξη και εξέλιξη. Δημιουργούμε αυτά τα γεγονότα και τις καταστάσεις είτε με τις μη φωτισμένες επιλογές, συναισθήματα και σκέψεις μας είτε σαν «επιλογές της ψυχής» πριν να γεννηθούμε.

Η πραγματικότητα είναι ότι είμαστε ουσιαστικά αθάνατη άμορφη συνειδητότητα που έχει καταλάβει προσωρινά ένα σώμα με σκοπό να θυμηθούμε την αληθινή αιώνια φύσης μας ενώ βρισκόμαστε μέσα στο σώμα και μετά να εκδηλώσουμε στο υλικό επίπεδο την αρμονία, αγάπη, ενότητα και ομορφιά που ήδη υπάρχουν στον πνευματικό εαυτό μας.

Μ’ αυτό στο νου μας, υπάρχουν μόνο δύο λόγοι για να συμβεί κάτι δυσάρεστο στη ζωή μας. Ο ένας είναι ότι η άγνοια και ο φόβος μας έλκουν αρνητικές πραγματικότητες. Ο άλλος είναι ότι σε πνευματικό επίπεδο έχουμε επιλέξει αυτήν την εμπειρία σαν ευκαιρία να αφυπνιστούμε.

Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι αυτή η οικονομική, κοινωνική και ηθική κρίση που βιώνει ο κόσμος είναι προϊόν αυτών των δύο λόγων. Σ’ ένα επίπεδο αυτή η κρίση είναι αποτέλεσμα της ταύτισής μας με το εγώ μας, την ιδιοτέλεια, την απληστία, το φόβο και την ξεχωριστότητα μας. Σ’ ένα άλλο επίπεδο, είναι αυτό που έχουμε τώρα επιλέξει σαν ευκαιρία για να αναπτύξουμε εσωτερική ασφάλεια και μεγαλύτερη αίσθηση ενότητας, αγάπης και συνεργασίας.

Μας αγαπούν καθένα από μας προσωπικά.

Όλοι μαζί σαν ανθρωπότητα έχουμε δημιουργήσει και επιλέξει αυτήν την κατάσταση σαν ευκαιρία να κάνουμε το επόμενο βήμα προς την πνευματική απελευθέρωσή μας από το φόβο και προς τη βαθύτερη σύνδεσή μας με την απεριόριστη εσωτερική μας δύναμη. Βασισμένοι σ’ αυτήν την αντίληψη, μπορούμε τώρα να αρχίσουμε να κατανοούμε και να αισθανόμαστε ότι ο Θεός και το σύμπαν αγαπούν χωρίς όρους καθένα από μας προσωπικά.

Δεν υπάρχει τίποτα που έχει συμβεί, συμβαίνει τώρα ή θα συμβεί στο ξεδίπλωμα της ζωής μας, το οποίο δεν είναι δική μας δημιουργία – είτε από τις επιλογές του εγώ μας είτε από τις επιλογές της ψυχής μας. Δεν υπάρχει τιμωρία. Δεν υπάρχει κίνδυνος. Τίποτα δεν μπορεί να συμβεί κατά τύχη. Τίποτα δεν θα συμβεί ποτέ που δεν είναι για το ύψιστο όφελός μας σαν ψυχές που αναζητούμε να θυμηθούμε τον αληθινό εαυτό μας μέσα σ’ αυτά τα υλικά σώματα, όπου έχουμε χάσει την αίσθηση της άμορφης αθανασίας μας.

Κάθε γεγονός, κάθε συμβάν είναι έκφραση αγάπης από το σύμπαν, δίνοντας μας την ευκαιρία να το χρησιμοποιήσουμε για να αντιληφθούμε την αλήθεια ή όχι. Έχουμε ελεύθερη βούληση. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις εμπειρίες για ύψιστο σκοπό – να ανακαλύψουμε την εσωτερική μας αξία, ασφάλεια, ελευθερία και ικανοποίηση.

Ή μπορούμε να βυθιστούμε στο φόβο, την αποθάρρυνση, τον πόνο, την πίκρα, τη μνησικακία, το θυμό, την ενοχή, το μίσος ή την ανημπόρια. Αυτή είναι η ελεύθερη βούλησή μας. Τα γεγονότα έχουν δημιουργηθεί από τις προηγούμενες ή τις τωρινές μας σκέψεις, τα λόγια, τις πράξεις και από τις επιλογές της ψυχής μας σε συνδυασμό με τα μαθήματα που έχουμε επιλέξει ατομικά και ομαδικά να μάθουμε σ’ αυτό το σημείο της εξελικτικής πορείας μας.

Αλλά το πώς τα χρησιμοποιούμε και πώς αντιδρούμε σ’ αυτά τα γεγονότα και τις καταστάσεις είναι δική μας ελεύθερη επιλογή.

Αυτή είναι η επιλογή που έχουμε σε «καιρούς δοκιμασίας». Δεν χρειάζεται να συγχέουμε, όπως κάναμε για χιλιάδες χρόνια, τις ευκαιρίες, οι οποίες μας έχουν δοθεί μέσα από αυτές τις δοκιμασίες που εμείς έχουμε βάλει για τον εαυτό μας, με κάποια μορφή τιμωρίας. Δεν υπάρχει θεία τιμωρία. Είναι μια ψευδαίσθηση.

Πώς θα μπορούσε ποτέ ένα θεϊκό ον αγάπης χωρίς όρους, που ζητά από μας να αγαπάμε ακόμη και τους εχθρούς μας, να έχει αρνητικά συναισθήματα ή να τιμωρεί τα δημιουργήματα εκείνα που στην ουσία είναι προβολές του Θεού στο υλικό επίπεδο; Δεν είναι λογικό.

Η ιδέα της τιμωρίας από το Θεό ή το σύμπαν είναι μια παλιά, μάλλον παιδιάστικη, αντίληψη για το Θεό και έχει χάσει τη χρησιμότητά της καθώς προχωρούμε προς την πραγμάτωση και την εκδήλωση του δικού μας εσώτερου θεϊκού δυναμικού.

Εκείνοι που μέχρι τώρα πίστευαν ότι είμαστε αδύναμοι και ανάξιοι αμαρτωλοί μπορεί να ωφεληθούν από τη γνώση ότι ο πραγματικός σκοπός της Χριστιανοσύνης, όπως εκφράστηκε από τους πρώτους Πατέρες της Εκκλησίας, είναι η «θέωση» ή η διαδικασία να γίνουμε «καθ’ ομοίωση».

Με την απελευθέρωση του εαυτού μας από το φόβο και την ενοχή, προωθούμε τις εσωτερικές πνευματικές αξίες όπως η αγάπη, η ειρήνη, η σωστή δράση, η αλήθεια, η μη βία, η ανιδιοτέλεια και το νοιάξιμο και η υπηρεσία προς τους άλλους. Αυτές οι ιδιότητες εκδηλώνουν την «Εικόνα του Θεού» η οποία βρίσκεται δυνητικά μέσα μας όπως η Ομοίωση του Θεού στη ζωή μας.

Αυτό είναι ένα βασικό βήμα στη Θέωση – να γίνουμε σαν το Θεό ενώ βρισκόμαστε μέσα στο σώμα.

Είναι ουσιώδες να απελευθερωθούμε από την αίσθηση ότι ζούμε μέσα σε ένα δύσκολο, εχθρικό σύμπαν που τιμωρεί. Χρειάζεται τώρα να αφήσουμε αυτές τις λιγότερο εξελιγμένες αντιλήψεις και να συνειδητοποιήσουμε ότι όλοι μαζί – όλες οι ψυχές, ενσαρκωμένες και μη – εμπεριέχουμε το ον που αποκαλούμε Θεό.

Είμαστε εκφράσεις της Θείας συνειδητότητας μέσα σ’ αυτά τα προσωρινά φυσικά σώματα. Είμαστε οι δημιουργοί της ατομικής μας πραγματικότητας και συν-δημιουργοί της κοινωνικής, εθνικής και πλανητικής πραγματικότητας.

Μαθαίνοντας και εκδηλώνοντας.

Βρισκόμαστε σε μια διαδικασία όπου μαθαίνουμε να εκδηλώνουμε ακόμη περισσότερο θετικές πραγματικότητες με αφθονία, ειρήνη, ισότητα, αγάπη και ευτυχία για όλους. Αυτός είναι ο σκοπός της ζωής μας. Έχουμε αποδεχτεί να ξεχάσουμε προσωρινά τον αληθινό άμορφο εαυτό μας και να ταυτιστούμε με το σώμα και το νου.

Στα υψηλότερα επίπεδα της ύπαρξής μας αγαπάμε τον καθένα – ακόμη κι αυτούς που μας βλάπτουν και μας ενοχλούν. Το εγώ μας μπορεί να μην τους αγαπάει. Αλλά εμείς τους αγαπάμε. Γι’ αυτό το λόγο ο Χριστός μάς ζήτησε να αγαπάμε αυτούς που μας βλάπτουν, επειδή έτσι συνδεόμαστε με τον αληθινό πνευματικό εαυτό μας που στην πραγματικότητα ήδη αγαπά τους άλλους και δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά.

Όταν κατανοήσουμε ότι ζούμε μέσα σε μια πραγματικότητα αγάπης, θα νιώθουμε ασφαλείς και ήρεμοι σε όλες τις καταστάσεις και θα μπορούμε να βοηθάμε τους γύρω μας να κάνουν το ίδιο. Η ενέργειά μας θα μετατραπεί τότε από το φόβο, την κακία και το θυμό σε ατομική και συλλογική αναζήτηση λύσεων.

Θα είμαστε πολύ περισσότερο αποτελεσματικοί στη δημιουργία της ασφάλειας, αφθονίας και ευτυχίας που ψάχνουμε.

Μπορείτε να το κάνετε με το να συνειδητοποιήσετε και να θυμηθείτε τα ακόλουθα :

Στην ουσία είστε αθάνατη θεϊκή συνειδητότητα που έχετε προσωρινά προβάλει τη συνειδητότητά σας σ’ αυτό που ονομάζετε σώμα σας. Δεν υπάρχει γέννηση, μόνο μια προσωρινή προβολή της συνειδητότητάς σας σ’ αυτό το σώμα και το νου. Στην πραγματικότητα δεν έχετε ποτέ γεννηθεί και δεν θα πεθάνετε ποτέ.

Απλά μια μέρα θα αποσύρετε τη συνειδητότητά σας από το σώμα σας τη χρονική στιγμή που εσείς επιλέγετε, ανεξάρτητα από τις συνθήκες της αποχώρησής σας, η οποία μπορεί να γίνει σιγά-σιγά ή ξαφνικά. Δεν μπορείτε και δεν θα αποσύρετε τη συνειδητότητά σας από το σώμα σας μέχρι εσείς οι ίδιοι να επιλέξετε το χρόνο.

Ακόμη και στην ακραία πιθανότητα που κάποιος μπορεί να σας «δολοφονήσει», αυτό μπορεί να συμβεί μόνο με την εσωτερική σας συγκατάθεση – για την οποία φυσικά το εγώ και ο νους σας δεν θα έχουν επίγνωση.

Το ίδιο ισχύει για όλα τα γεγονότα που έχουν συμβεί ή θα εμφανιστούν στη ζωή σας. Τίποτα δεν θα συμβεί που δεν θα το έχετε με κάποιο τρόπο δημιουργήσει ή επιλέξει σε κάποιο επίπεδο. Ό,τι έχει ποτέ συμβεί, συμβαίνει και θα συμβεί, θα είναι πάντοτε η καλύτερη ευκαιρία για την εξέλιξη και την αφύπνισή σας στην αλήθεια.

Μπορείτε να είστε ήρεμοι ότι θα συμβεί μόνο αυτό που εξυπηρετεί το καλύτερο δυνατό συμφέρον σας σαν ψυχή στη διαδικασία της εξέλιξης.

Με τον ίδιο τρόπο όλοι οι αγαπημένοι σας είναι επίσης αιώνιες, αθάνατες αδελφές ψυχές που έχουν επιλέξει να παίξουν τους προσωρινούς ρόλους τους στο δράμα της ζωής σας (όπως κι εσείς παίζετε το δικό σας ρόλο στη δική τους ζωή) και οι οποίοι έχουν επιλέξει τις δικές τους εμπειρίες και μαθήματα.

Τίποτε δεν συμβαίνει και δεν θα συμβεί στη ζωή τους που δεν είναι αυτό που δημιουργούν ελεύθερα μόνοι τους και επιλέγουν σαν ευκαιρία για να μάθουν τα επιλεγμένα μαθήματά τους. Έχουν κι αυτοί ελεύθερη βούληση να μάθουν ή όχι. Μπορεί να χρειαστεί να δημιουργήσουν περισσότερο πόνο πριν να είναι έτοιμοι να μάθουν.

Μερικές φορές μπορούμε να τους βοηθήσουμε και άλλες φορές δεν είναι ανοικτοί και έτοιμοι για βοήθεια. Αυτό είναι κάτι που χρειάζεται να αποδεχτούμε και να είμαστε ήρεμοι.

Η ανησυχία και ο φόβος για τους αγαπημένους μας το μόνο που κάνει είναι να υπονομεύει τη δική τους αίσθηση δύναμης και αυτοπεποίθησης.

Μπορούμε να τους βοηθήσουμε πολύ πιο αποτελεσματικά με το να τους αντιλαμβανόμαστε σαν αιώνιες ισχυρές πνευματικές υπάρξεις που έχουν επιλέξει τα μαθήματα και τις προκλήσεις της ζωής τους και με το να πιστεύουμε στην ικανότητά τους να αντιμετωπίσουν και να ωφεληθούν από αυτές τις δοκιμασίες.

Υπάρχει μια ιστορία, που πιστεύω ότι είναι αληθινή, για έναν άνθρωπο που είδε μια πεταλούδα να αγωνίζεται να βγει από το κουκούλι της. Αποφάσισε να την βοηθήσει ανοίγοντας το κουκούλι με το μολύβι του για να επιτρέψει στην πεταλούδα να απελευθερωθεί χωρίς προσπάθεια.

Όμως, η πεταλούδα δεν μπορούσε να πετάξει, επειδή τα φτερά της μπορούσαν να αναπτυχθούν μόνο μέσα από την προσπάθεια που κατέβαλε σπρώχνοντας με τα φτερά πάνω στα τοιχώματα. Παρέμεινε στο έδαφος.

Μέσα από την αγάπη και το νοιάξιμο για τους αγαπημένους μας και ιδιαίτερα για τα παιδιά μας, συχνά κάνουμε το λάθος να λύνουμε τα προβλήματά τους, έτσι ώστε στο τέλος δεν έχουν φτερά να πετάξουν.

Ο καλύτερος τρόπος να βοηθήσουμε τους αγαπημένους μας είναι να εφαρμόσουμε Ho’oponopono (θα το συζητήσουμε αργότερα) και να τους οραματιστούμε γεμάτους με το εσωτερικό φως του αληθινού πνευματικού εαυτού τους να τους ενεργοποιεί με δύναμη και εσωτερική καθοδήγηση.

Κάθε φορά που φοβάστε ή ανησυχείτε για έναν αγαπημένο σας, αν θέλετε πραγματικά να βοηθήσετε, συγκεντρώστε το νου σας σ’ αυτήν την εικόνα του με φως, δύναμη και εσωτερική καθοδήγηση.

Μ’ αυτόν τον τρόπο θα τον ενδυναμώσετε αντί να συμμετέχετε στην ψευδαίσθηση της αδυναμίας του. Αυτή είναι η μεγαλύτερη βοήθεια που μπορείτε να προσφέρετε στους αγαπημένους σας.

Οι ευκαιρίες μας για ανάπτυξη και εξέλιξη έρχονται με δόσεις που μπορεί να δυναμώνουν τους «πνευματικούς μυς» μας, αλλά όχι τόσο πολύ ώστε να τους βλάψουν, εκτός κι αν εμείς οι ίδιοι αγνοήσουμε την εσωτερική μας δύναμη.

Όταν θέλουμε να αυξήσουμε το βάρος που μπορούμε να σηκώσουμε, δεν είναι λογικό να σηκώνουμε τα ίδια βάρη που σηκώναμε για χρόνια. Χρειάζεται να αυξήσουμε το βάρος, αλλά όχι τόσο πολύ που να δημιουργήσουμε βλάβη στη μέση μας από την προσπάθεια.

Με τον ίδιο τρόπο, «επιλέγουμε» τις ευκαιρίες ανάπτυξης που δοκιμάζουν τους πνευματικούς μυς μας, αλλά πάντοτε σε δόσεις που έχουμε τη δύναμη να αντιμετωπίσουμε. Δεν θα μας δοθεί ποτέ μια ευκαιρία ανάπτυξης που είναι πέρα από την ικανότητά μας να την αντιμετωπίσουμε.

Όμως, έχουμε ελεύθερη βούληση να προσεγγίσουμε την εσωτερική μας δύναμη ή να την αγνοήσουμε και να νιώθουμε αδύναμοι, και έτσι να επιτρέψουμε στο γεγονός ή την κατάσταση να μας σύρουν στον πόνο, το φόβο, την απελπισία, την κατάθλιψη και την ανημπόρια.

Μερικοί άνθρωποι μετά τον πρώτο πόνο ή φόβο, επανέρχονται και επανασυνδέονται με την εσωτερική τους δύναμη και άλλοι όχι. Είναι δική μας επιλογή.

Όλα τα γεγονότα και οι πραγματικότητες είναι προσωπικές δημιουργίες, ακόμη και σε όλες τις περιβαλλοντικές καταστροφές. Ο Χριστός μιλώντας για τη Δευτέρα Παρουσία είπε ότι «δύο άνδρες θα βρίσκονται στον αγρό, ένας θα φύγει και ένας θα μείνει».

Αυτό, για μένα, σημαίνει ότι ακόμη και σε μια μαζική καταστροφή, είτε είναι σεισμός, πλημμύρα, φωτιά είτε μια οικονομική κρίση, αυτό που θα συμβεί στον καθένα θα είναι αυτό που αυτή η συγκεκριμένη ψυχή χρειάζεται αυτή τη στιγμή.

Τίποτε δεν θα συμβεί σε σας επειδή συμβαίνει στους άλλους.

Ανεξάρτητα από ό,τι γίνεται στους άλλους γύρω σας, σε σας θα συμβεί μόνο αυτό που έχετε επιλέξει και δημιουργήσει. Όταν ένα ατύχημα, όπως η συντριβή αεροπλάνου, έχει σαν αποτέλεσμα το θάνατο πολλών ανθρώπων, είναι επειδή καθένας απ’ αυτούς έχει επιλέξει αυτόν τον τρόπο απόσυρσης της συνειδητότητάς του από το προσωρινό φυσικό σώμα.

Αν κάποιοι είχαν εισιτήριο για την πτήση, αλλά δεν είχαν επιλέξει αυτόν τον τρόπο απόσυρσης, αυτοί κατά κάποιον τρόπο θα εμποδιστούν να μπουν στο αεροπλάνο, ενώ άλλοι που δεν ήταν στη λίστα της πτήσης, αλλά έχουν επιλέξει αυτό το μέσο αναχώρησης από το σώμα, ξαφνικά θα βρεθούν σ’ αυτήν την πτήση.

Όταν αρχίζουμε να σκεφτόμαστε μ’ αυτόν τον τρόπο, θα βιώσουμε εσωτερική ηρεμία και διαύγεια και θα συνειδητοποιήσουμε ότι ζούμε σε σύμπαν αγάπης και ότι ο Θεός, του οποίου είμαστε μέρος, μας αγαπά χωρίς όρους.

Θα νιώσουμε ευγνωμοσύνη και θα αντιληφθούμε κάθε πρόκληση σαν μια ευκαιρία για βαθύτερη σύνδεση με τον αληθινό εαυτό μας. Θα εκδηλώσουμε τότε όλη την αφθονία, υγεία, χαρά και αγάπη που επιθυμούμε να έχουμε.

Robert Ηλίας Najemy

Ανακαλύπτοντας τον πραγματικό μας εαυτό

Η ζωή μας, ας το παραδεχτούμε, απλώς συμβαίνει. Συμβαίνει και συνοδεύεται από αμείλικτες ευθύνες. Χρειαζόμαστε χρήματα για να επιβιώσουμε, για να φροντίσουμε τα παιδιά μας, για να διατηρήσουμε την υγεία μας και για να πληρώσουμε τους λογαριασμούς που η κυβέρνηση χωρίς καμία λύπηση ακατάπαυστα μας ταχυδρομεί. Συνέχεια πρέπει κάτι να φροντίσουμε, κάτι να κυνηγάμε, με κάτι να αγχωθούμε. Και μόλις διανοηθούμε να ξεστομίσουμε ότι επιτέλους τα έχουμε όλα δρομολογήσει, ότι όλα τα έχουμε βάλει σε μια σειρά, εμφανίζεται σαν από μηχανής θεός ένας οικογενειακός φίλος μπροστά μας, να μας περιγράψει γλαφυρά την τελευταία καταστροφή που του χτύπησε την πόρτα και να  μας ζητήσει τη συνδρομή μας στο πρόβλημά του. Μοιάζει σαν να έχει γίνει το άγχος, τρόπος ζωής για τους περισσότερους από μας.

Στην πραγματικότητα το στρες έχει ενσωματωθεί τόσο πολύ στην καθημερινότητά μας που αν κάποιος τολμήσει να πει πως η ζωή είναι σε γενικές γραμμές όμορφη και πως δεν έχει λόγο να παραπονιέται για όσα δυσάρεστα πιθανόν να του συμβαίνουν, δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει πιστευτός. Ο περίγυρος θα αποφανθεί ότι εσκεμμένα εθελοτυφλεί  ή θα χαρακτηριστεί ανεπανόρθωτα ρομαντικός. Δυστυχώς οι περισσότεροι από εμάς έχουμε καταχωρήσει στη μνήμη μας την λανθασμένη πεποίθηση ότι το άγχος στη ζωή μας είναι απόλυτα φυσιολογικό και ότι το να βιώνουμε στρεσογόνες καταστάσεις πολλές φορές είναι τιμητικό γιατί δηλώνει ότι είμαστε ζωντανοί, ότι έχουμε φιλοδοξίες για τη ζωή, ότι νοιαζόμαστε αληθινά για την οικογένεια και τη δουλειά μας, ότι είμαστε σημαντικοί και επιτυχημένοι και αυτή τη σημαντικότητα προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να προασπίσουμε. 

Υπάρχει άραγε κάποιος τρόπος ώστε να διεκπεραιώνουμε όλες τις υποχρεώσεις της ημέρας και να αντέχουμε να ακούμε τις συμφορές και τα παράπονα των φίλων μας χωρίς να χάνουμε την γαλήνη και την ηρεμία μας; Υπάρχει κάποιος τρόπος να βρισκόμαστε σωματικά σ’ αυτόν τον κόσμο, να συμμετέχουμε σε όλες τις καταστάσεις και τις συνθήκες αλλά να μην ταυτιζόμαστε τόσο πολύ με τα συμβάντα  αυτού του κόσμου, που σημαίνει να μην ταυτιζόμαστε τόσο με κάθε γεγονός ώστε να φτάνουμε στο σημείο να ξεριζώνουμε τις τρίχες της κεφαλής μας από ανησυχία ή απογοήτευση;

«Το στρες ποτέ δεν μας δίνεται. Υπάρχουν άνθρωποι που χωρίζουν φιλικά. Υπάρχουν άνθρωποι που πακετάρουν τα πράγματά τους και μετακομίζουν χωρίς πένθιμες κωδωνοκρουσίες. Δεν υπάρχει στρεσογόνος παράγοντας εκεί έξω. Βιώνουμε το άγχος ή δεν το βιώνουμε ανάλογα με τις πεποιθήσεις μας.» - Andrew Bernstein

Τι χαρακτηριστικά λοιπόν μπορεί να έχουν αυτοί οι άνθρωποι που μας περιγράφει ο παραπάνω σύγχρονος φιλόσοφος; Κατά ειρωνικό τρόπο, το περισσότερο άγχος δεν συμβαίνει στην παρούσα στιγμή. Συμβαίνει σαν αποτέλεσμα της σκέψης πάνω σε μια κατάσταση. Είτε επαναλαμβάνουμε στο νου μας ένα παρελθοντικό γεγονός και αφήνουμε τα συναισθήματα του παρελθόντος να μας αναστατώνουν ξανά και ξανά ή ανησυχούμε για ένα υποτιθέμενο μελλοντικό γεγονός που μπορεί και να μη συμβεί ποτέ (και τις περισσότερες φορές δε συμβαίνει). Χρησιμοποιούμε την φαντασία μας με τον χειρότερο τρόπο, προσπαθώντας να δημιουργήσουμε τα χειρότερα υποθετικά σενάρια εξέλιξης του δράματος της ζωής μας.  Μέσα στον νου μας εξελίσσεται διαρκώς μια μάχη που δυστυχώς έχει πάντα έναν μόνο νικητή. Ο νικητής καθορίζει ποιος είμαι τελικά και κατά συνέπεια, πως βλέπω τον κόσμο που με περιβάλλει. Είμαι άραγε εκείνος που τη στιγμή αυτή στέκεται μπροστά στον κόσμο με αμεσότητα και ζει αυθεντικά στο «τώρα»; Ή είμαι εκείνος που τη στιγμή αυτή ζει τη ζωή του μέσα από τη μνήμη του, με βάση αυτά που έχει μάθει από το παρελθόν; Όταν το «τώρα» κερδίζει, σε στιγμές εσωστρέφειας και χαλάρωσης, ανακαλύπτω τον κόσμο απ’ την αρχή και βιώνω γύρω μου το θαύμα. Σε στιγμές κινδύνου, υποθετικού ή πραγματικού, όπου το «εγώ» απειλείται, συνήθως αντιδρώ πάντα «από μνήμης», σύμφωνα με την εμπειρία που έχω συσσωρεύσει από το παρελθόν. 

Οι άνθρωποι λοιπόν που κατά τον Andrew Bernstein «χωρίζουν φιλικά», οι άνθρωποι που επιβιώνουν κάθε κρίσης, είναι οι άνθρωποι που ζουν τη στιγμή και βρίσκονται σε επαφή με τον ανώτερό τους εαυτό. Αν είσαι σε επαφή με τον εσώτερο εαυτό ΕΙΣΑΙ ΑΠΟΣΤΑΣΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ. Ζεις το ΤΩΡΑ. Γιατί μόνο στο τώρα μπορείς να ενθυμηθείς. Ζεις σ’ αυτό τον κόσμο χωρίς να ανήκεις στον κόσμο αυτόν. Δε νοιώθεις φόβο και κίνδυνο. Αν δεν είσαι σε επαφή με τον εσώτερο εαυτό, αναμοχλεύεις τη μνήμη σου για να βρεις τον τρόπο να γλιτώσεις από την επικίνδυνη κατάσταση που ο νους σου επιμένει ότι βρίσκεσαι. Αυτή ακριβώς είναι η πάλη ανάμεσα στο «τώρα» και στη «ζωή μέσα από τη μνήμη»

Για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε ποιοι άνθρωποι, ποια μέρη και ποιες καταστάσεις μας προκαλούν το μεγαλύτερο στρες στη ζωή μας και κατά συνέπεια μας αποσυνδέουν απ’ την παρούσα στιγμή, οφείλουμε να αποκτήσουμε επίγνωση των προτύπων της σκέψης μας. Πόσο συχνά σκεφτόμαστε συγκεκριμένα πράγματα και κυρίως ποια πεποίθηση κρύβεται πίσω από την σκέψη η οποία μας προκαλεί το άγχος; Για παράδειγμα, η επανάληψη ενός παρελθοντικού γεγονότος το οποίο συνεχίζει να μας εξοργίζει ξανά και ξανά, συνήθως απορρέει από την πεποίθηση ότι κάποιος έπρεπε να ενεργήσει με έναν συγκεκριμένο τρόπο, τον τρόπο που εμείς προσδοκούσαμε να ενεργήσει. Η πεποίθηση ότι τα πράγματα πρέπει να εξελίσσονται όπως ακριβώς εμείς θέλουμε, μας δημιουργεί πάντα οργή και αγανάκτηση. Αλλά το σίγουρο είναι πως η ζωή ποτέ δεν εξελίσσεται σύμφωνα με τον τρόπο που εμείς θα θέλαμε. Δε θέλουμε να έχουμε οικονομική κρίση, δε θέλουμε να αρρωσταίνουμε, να πέφτουμε σε μποτιλιάρισμα, να μένουμε άνεργοι, να μας απατάει ο σύντροφός μας. Δε θέλουμε να ακούμε κριτική από τους άλλους γιατί δεν αρέσει στον εγωκεντρικό μας εαυτό… Κι όμως όλα αυτά συμβαίνουν συχνά. Και όσο συντομότερα συμβιβαστούμε με το γεγονός ότι κάθε μεμονωμένη κατάσταση στη ζωή μας δεν είναι δυνατόν να πηγαίνει όπως ακριβώς τη σχεδιάσαμε, τόσο γρηγορότερα θα μπορέσουμε να βρούμε την πραγματική γαλήνη μέσα στις καταιγίδες της ζωής. Ο εσωτερικός πυρήνας, το ειρηνικό κέντρο που βρίσκεται μέσα σε όλους μας, δεν έχει προσκολλήσεις σε αποτελέσματα. Δεν έχει «πρέπει» και «δεν πρέπει», δέχεται τη ζωή όπως έρχεται, γι’ αυτό σπάνια διαταράσσεται από τα αναπάντεχα γεγονότα της καθημερινότητας.

«Κι όταν ο Άγγελος με άγρια όψη ορθωθεί εμπρός σου

Δέξου το, μην τραβηχτείς»

Ομάρ Καγιάμ

Είναι σήμερα τόσο μεγάλη η φασαρία του εξωτερικού κόσμου, ώστε η αίσθηση που αναδύει το εσωτερικό μας, η αίσθηση της ησυχίας και της πληρότητας δεν γίνεται εύκολα αντιληπτή. Όταν η γαλήνη γίνεται τρόπος ζωής, τότε με φυσικότητα απομακρυνόμαστε από ανθρώπους, από μέρη και ακόμη και από πρότυπα σκέψης που διαταράσσουν αυτή τη γαλήνη. Από αυτή την κατάσταση της ύπαρξης, την κατάσταση της εγρήγορσης, είμαστε ικανοί να χειριστούμε τις απρόσμενες καταστάσεις της ζωής όπως αυτές παρουσιάζονται μπροστά μας. Τότε, οι προβληματικές καταστάσεις που μπορούν να αλλάξουν, αλλάζουν και οι άνθρωποι που μπορούν να απομακρυνθούν από τη ζωή μας απομακρύνονται.  Η ζωή γίνεται απίστευτα απλή. Όσο για τις καταστάσεις που μας προκαλούν άγχος και δεν μπορούν να επιλυθούν, μαθαίνουμε την τέχνη της αποδοχής. Αν προκύψει ένα πρόβλημα το οποίο δεν μπορεί άμεσα να επιλυθεί, είμαστε αναγκασμένοι να το αποδεχτούμε όπως είναι και αφού δε μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε γι’ αυτήν. Την ίδια τακτική χρησιμοποιούμε και με τους ανθρώπους με τους οποίους σχετιζόμαστε. Πολύ συχνά, εμφανίζονται αρνητικοί άνθρωποι στη ζωή μας που παραπονιούνται συνεχώς για μικροπράγματα και επιμένουν από μας να εμπλακούμε στο δράμα τους. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις εμείς καλούμαστε, όχι μόνον να ασκήσουμε την αποδοχή, (να αποδεχτούμε ότι τουλάχιστον για την ώρα είναι έτσι, δηλαδή αρνητικοί και γκρινιάρηδες) αλλά να ασκήσουμε επίσης την πρακτική της ανταπόκρισης αντί της αντίδρασης και αποφυγής. Αντί να πιαστούμε στα δίχτυα της αρνητικότητας τους και να υποφέρουμε μπορούμε να ανταποκριθούμε από το επίπεδο της συνειδητότητάς μας. Έτσι, αφού τους ακούσουμε προσεχτικά, μέσα από αυτό το επίπεδο της επίγνωσης, είτε θα τους προσφέρουμε μια συμβουλή που πιστεύουμε ότι μπορεί να τους βοηθήσει ή αν υπάρχει άλλος τρόπος βοήθειας θα εκτιμηθεί εκείνη τη στιγμή κατά πόσο είναι ωφέλιμος ώστε αυτός ο άνθρωπος  να ξεφύγει από τη δυσάρεστη κατάστασή του. Δεν υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπος ανταπόκρισης όταν αυτή προέρχεται από μια γνήσια περιοχή, την περιοχή της εγρήγορσης. Τελικά, είμαστε κάτι πέρα από τα φτωχά μας λόγια∙ Είμαστε! Ο κυριότερος τρόπος να συμπαρασταθούμε στους άλλους είναι να καταφέρουμε να θυμηθούμε τον αληθινό μας εαυτό.

“Νιώθω εντελώς ακίνητη και άδεια, όπως πρέπει να νιώθει το μάτι ενός ανεμοστρόβιλου που κινείται μονότονα στο κέντρο ενός μεγάλου σαματά!” 

 Sylvia Plath

Μπορεί στην αρχή να αισθάνομαι περίεργα, ίσως ακόμη και βαρετά μη συμμετέχοντας στο μάτι κάθε κυκλώνα. Συνήθως όταν ένα άτομο έχει τόσο πολύ εθιστεί στο χάος και το στρες στα πρώτα σημάδια εσωτερικής γαλήνης μπορεί να νιώσει περίεργα και άβολα. Αλλά τελικά αυτό που αρχίζει να συμβαίνει είναι τα μικρά πράγματα να αρχίσουν να του προκαλούν ενθουσιασμό και χαρά. Ένα καλό γεύμα, ο ποιοτικός χρόνος με ένα φίλο, μια ζεστή κούπα με καφέ, η ησυχία ενός μαγευτικού ηλιοβασιλέματος, αντικαθιστούν το άγχος και γίνονται η βασική διέγερσή μας. Και όταν καταφέρουμε να ανακαλύψουμε την αληθινή χαρά στα απλά και μικρά πράγματα, αντί να εξαρτιόμαστε από το στρες για να νιώσουμε ζωντάνια, γίνεται όλο και πιο δύσκολο να μας πείσουν να πιαστούμε στις ασήμαντες εγωιστικές μας επιδιώξεις ή στην αρνητικότητα των ανθρώπων που συναναστρεφόμαστε. Μόλις βιώσουμε την ευλογία της εσωτερικής αταραξίας, η ευδαιμονία και η ευγνωμοσύνη γίνονται η φυσική μας κατάσταση, που μας επιτρέπει να δούμε την ομορφιά, την μαγεία και την έκπληξη σε κάθε ασήμαντη για τους άλλους έκφανση του βίου μας.

http://nekthl.blogspot.gr/

Ένας γνήσιος ερωτικός άνθρωπος ζητά συνοδοιπόρους που θα τον εμπνέουν στο συναρπαστικό ταξίδι της ζωής

Αναφέρομαι συχνά στο μύθο που έχει επικρατήσει σε σειρά γενεών, που αφορά τις σχέσεις των ζευγαριών και που καταγράφει τους ανθρώπους ως μισές οντότητες. Σύμφωνα με την αντίληψη αυτή, οι άνθρωποι όντας σε μια αναπηρία έλλειψης, θα πρέπει να αναζητήσουν το έτερον ήμισυ τους για να την καλύψουν. Επομένως ως επιτυχημένη επιλογή συντρόφου θεωρείται εκείνη που θα καλύπτει πλήρως τις ατέλειες με το να σου προσφέρει ό,τι σου λείπει.

Ο μύθος αυτός ήταν πολύ σημαντικός σε πολύ παλιές εποχές, τότε που οι γυναίκες ήταν υποτιμημένες και με αυτόν τον τρόπο παρουσιάζονταν ως σημαντικές υπάρξεις που θα συνεισέφεραν στην ολοκλήρωση των ανδρών.

Η παρενέργεια του μύθου αυτού είναι καθημερινά παρούσα στην κλινική πράξη, όταν άνθρωποι που αναζητούν τις αιτίες της καταστροφής της σχέσης τους, ορίζουν ως μοναδική τους ευθύνη την κακή επιλογή συντρόφου. Δεν αναζητούν καθόλου την προσωπική τους ευθύνη, πριν και κατά την σχέση, αλλά εστιάζονται αποκλειστικά στις ελλείψεις του συντρόφου.

Η στάση αυτή εξηγείται από το γεγονός ότι ο καθένας θεωρεί ως δεδομένη την προσωπικότητα του και ως αυτονόητες τις συμπεριφορές, τις προσωπικές ελλείψεις, τις συνήθειες και τις ιδιορρυθμίες τους. Επομένως ο άλλος φταίει για οιαδήποτε εμπλοκή προκύψει στη συνέχεια.

Το φαινόμενο αυτό καταγράφεται σε μεγαλύτερη ένταση από τους συγγενείς και τους φίλους στις διενέξεις και στους χωρισμούς, που πρόθυμα δικαιολογούν την οποιαδήποτε δυσλειτουργία στον δικό τους, αλλά αντίθετα είναι πολύ σκληροί στην κριτική του συντρόφου. «Δεν μπόρεσε να σταθεί όπως έπρεπε…». 

Πρέπει να το υπογραμμίσουμε. Δεν είμαστε μισά που αναζητούμε το άλλο ήμισυ. Δικαιούμαστε να είμαστε ολόκληροι και η συμπόρευση με τον σύντροφο αφορά την αμοιβαία ενίσχυση, την αμοιβαία παροχή εμπιστοσύνης, την αμοιβαία έμπνευση, την αμοιβαία φροντίδα, την αμοιβαία χαρά.

Το μοίρασμα και η συμπαράσταση στις δυσχέρειες της ζωής απαιτεί εμπιστοσύνη και γενναιότητα, αλλά και το μοίρασμα των επιτυχιών απαιτεί προσωπική καλή αυτοεκτίμηση και συνάμα ταπεινοφροσύνη αυτού που την παρέχει.

Είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να επιλέξεις κάποιον επειδή εσύ τον αγαπάς και με όρους αμοιβαιότητας. Αντίθετα όποιος έχει κινηθεί με κριτήριο την αγάπη και την προσφορά του άλλου (την αγάπη του αγάπησα…), σύντομα θα νιώσει προδομένος. Ο άλλος δεν θα του χαρίζεται για πάντα ή, χειρότερα, θα νιώσει εγκλωβισμένος στο χρυσό κλουβάκι που αρχικά τον κολάκεψε και τον βόλεψε.

Είναι πολύ σημαντικό να μην επιτρέπεις στους ιούς να μπαίνουν ανενόχλητα στη ζωή σου και να την καταστρέφουν, να μην είσαι ανοχύρωτος στα spam της μιζέριας που κυκλοφορούν ανεμπόδιστα στα κοινωνικά δίκτυα παντός τύπου, να πάρεις την απόφαση να μην πετάξεις τη ζωή σου στον κάδο ανακύκλωσης.

Είναι πολύ σημαντικό δηλαδή να αποφασίσεις για το αν εσύ θα είσαι ένας άνθρωπος που θα ζεις ερωτικά, δηλαδή ευχαριστιακά, δηλαδή υπερβατικά, δηλαδή αναστάσιμα, δηλαδή να μην ορίζεσαι από τη φθορά και το μοιραίο, δηλαδή να αξιοποιείς την κάθε στιγμή που έχεις σ’ αυτή τη ζωή.

Ένας ερωτικός άνθρωπος έχει αποφασίσει ότι η γκρίνια, το παράπονο, η αίσθηση αδικίας δεν του ταιριάζουν. Επομένως επιλέγει να σχετίζεται με αντίστοιχους ανθρώπους εκεί όπου μπορεί να επιλέξει.

Στο ζήτημα της επιλογής συντρόφου δεν ταιριάζει η υπομονή, η φιλανθρωπία, και η ελεημοσύνη. Δεν μπορείς να επιλέξεις κάποιον επειδή τον λυπάσαι, επειδή θέλεις να τον σώσεις, επειδή δεν τον αντέχει κανείς άλλος. Μια τέτοια στάση δεν αφορά την ανθρωπιά, αλλά την παθολογία και την ανοησία που αναζητά εύκολες συγκρίσεις για να επιβεβαιώνεται.

Ένας γνήσιος ερωτικός άνθρωπος ζητά συνοδοιπόρους που θα τον εμπνέουν στο συναρπαστικό μα και απαιτητικό ταξίδι της ζωής. Είναι υπέροχα θαυμαστή και ιερή η εικόνα ενός νέου ζευγαριού που, ευρισκόμενοι μέσα στο πλήθος των ανθρώπων, έχουν δημιουργήσει τον δικό τους αποκλειστικό μικρόκοσμο και τρυφερά κουβεντιάζουν τιτιβίζοντας, καθώς μοιράζονται εμπειρίες, σχόλια και πλούσια συναισθήματα.

Από το βιβλίο του Δημήτρη Καραγιάννη

"Έρωτας ή τίποτα"

http://nekthl.blogspot.gr/

Όλοι εμείς δεν είμαστε τελικά τόσο μικροί...

«Από κάποιο ορισμένο σημείο και πέρα, όλο το σύμπαν μετατρέπεται σε μια συνεχή διαδικασία μύησης» – Robert Anton Wilson

Είστε έτοιμοι να μάθετε την αλήθεια; Θέλετε να γνωρίσετε ποιοι πραγματικά είστε; Ποια είναι η βαθύτερη ύπαρξή σας; Τι σημαίνει να είστε ένα ον που αντιλαμβάνεται μια άπειρη πραγματικότητα χρησιμοποιώντας πεπερασμένες μεθόδους; Το πιθανότερο είναι ότι δεν είστε έτοιμοι, αφού η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν είναι. Σε περίπτωση όμως που ανήκετε στις εξαιρέσεις κι όπως είπε ο Terence McKenna «έχετε πάρει στα σοβαρά την ιδέα ότι η κατανόηση του σύμπαντος είναι δική σας ευθύνη, διότι η μόνη κατανόηση του σύμπαντος που θα σας χρησιμεύσει είναι η δική σας αντίληψη», τότε αυτό το άρθρο είναι για σας.

Φανταστείτε ότι είστε η αρχέγονη ενέργεια. Σκεφτείτε τον εαυτό σας να κινείται με την ταχύτητα του φωτός από το πρωταρχικό μοναδικό στάδιο της Μεγάλης Έκρηξης. Μπορείτε είτε να δημιουργείστε είτε να καταστρέφεστε, αλλά αλλάζετε συνεχώς μορφή. Γίνεστε έκρηξη γαλαξιών, έκρηξη αστεριών, έκρηξη πλανήτων. Γίνεστε το πολύτιμο νερό και το οξυγόνο ή ακόμα και η διαδικασία της ίδιας της ζωής. Γίνεστε ζώντες οργανισμοί: φυτά, δέντρα, ζώα. Στη συνέχεια, μετατρέπεστε σε ένα ιδιόμορφο είδος ζώου που ονομάζεται άνθρωπος και το οποίο μπορεί να δώσει έννοιες στα πράγματα και στις διάφορες πτυχές του εαυτού του.

Αυτό μπορεί πραγματικά να διασπάσει την άπειρη δομή σας μέσα από μια διαδικασία δοκιμών και λαθών που σας υπενθυμίζουν τη διαδικασία της εξέλιξης. Στη συνέχεια μετατρέπεστε σε ένα μοναδικό ανθρώπινο ον, με μοναδικά δακτυλικά αποτυπώματα και ξεχωριστά χαρακτηριστικά προσώπου. Γεννηθήκατε μια συγκεκριμένη ημερομηνία και σας δίνουν ένα συγκεκριμένο όνομα. Μεγαλώνετε με μια συγκεκριμένη αντίληψη για το ποιοι είστε ή πιθανόν είστε και αυτή η ιδέα σας οδηγεί, αναπόφευκτα, στο να κάθεστε αυτή τη στιγμή και να διαβάζετε αυτό το άρθρο.

Ο πρώτος νόμος της θερμοδυναμικής είναι ο εξής: «Η ενέργεια δεν μπορεί ούτε να δημιουργηθεί ούτε να καταστραφεί, μπορεί όμως να αλλάξει μορφή». Αυτό είναι επίσης γνωστό ως νόμος διατήρησης της ενέργειας. Αυτή είναι η αλήθεια για το ποιοί είστε. Είστε μια πτυχή της θερμοδυναμικής. Είστε η προσωποποίηση της ενέργειας που ενυπάρχει στο σύμπαν και που περπατά, μιλά, γελά και πηγαίνει στην τουαλέτα και που ήδη αλλάζει μορφή από την αρχή του χρόνου. Οτιδήποτε από το οποίο είστε κατασκευασμένοι κάποτε βρισκόταν στα πύρινα σωθικά ενός άστρου.

Η ενέργεια που ρέει μέσα στο σώμα σας αυτή τη στιγμή είναι ακριβώς η ίδια που έτρεχε στην αρχή του σύμπαντος. Απλώς πέρασε μέσα από πολλές διαφορετικές μορφές για να έρθει τελικά να δώσει ζωή στο σώμα, το μυαλό και την ψυχή σας με τη ζωντάνια που διαθέτει. Το πραγματικό βάθος της ύπαρξής σας είναι μια κβαντική μοναδικότητα που επιθυμεί, ποθεί και λαχταρά να παρατηρήσει τον εαυτό της στην πράξη και να αποκτήσει αυτογνωσία σε ολόκληρο το γαλαξιακό της μεγαλείο. Δεν είστε ένας κόκκος μέσα στο σύμπαν, είστε ολόκληρο το σύμπαν μέσα σε έναν κόκκο. Πράγματι, είστε το σύμπαν που προσπαθεί να πειστεί για την ύπαρξή του.

Όπως είπε ο Alan Watts «Οτιδήποτε κάνετε είναι ό,τι κάνει ολόκληρο το σύμπαν σε αυτό που αποκαλείτε εδώ και τώρα. Είστε αυτό που κάνει ολόκληρο το σύμπαν με τον ίδιο τρόπο που ένα κύμα κάνει ό,τι κάνουν όλοι οι ωκεανοί. Η πραγματική ύπαρξή σας δεν είναι μια μαριονέτα που η ζωή τη σέρνει όπου θέλει. Η πραγματική και βαθύτερη ύπαρξή σας είναι ολόκληρο το σύμπαν».

Είστε ενέργεια που δεν μπορεί ούτε να δημιουργηθεί ούτε να καταστραφεί, αλλά μπορεί να αλλάζει μορφή. Αλλάζατε μορφή από την αρχή του σύμπαντος, όταν γίνατε άστρο κι όταν εξερράγη το άστρο σας κι έγινε η γη. Αλλάξατε μορφή πολλές φορές μέσα από τη διαδικασία της εξέλιξης: αλλάξατε όταν γεννηθήκατε και θα αλλάξετε όταν πεθάνετε. Η ζωή δεν είναι αυστηρά γραμμική, είναι έντονα μη γραμμική. Η ζωή έχει και θα έχει πάντα μια μη γραμμική διάσταση. Δεν μπορείτε να ξεφύγετε από αυτό. Υπάρχει μόνο η απόλαυση της απόλυτης μη γραμμικής ομορφιάς και κομψότητας της μορφής: της αγάπης. Δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα να μισήσουμε τον κόσμο μέσα από τη χειραγώγηση της αυστηρής γραμμικότητας και της ιδέας του διαχωρισμού: του φόβου.

Θα μπορούσα να συνεχίσω να μιλώ για τον τρόπο που η συνδυαστική κατανόηση της αρχής της αβεβαιότητας του Heisenberg, η εξίσωση Schrodinger, το θεώρημα της μη πληρότητας του Gödel, η κβαντική διεμπλοκή, το πείραμα τη διπλής σχισμής και της ερμηνείας των πολλών κόσμων του κβαντικού αινίγματος οδηγούν φυσιολογικά σε αυτό το συμπέρασμα. Όλα αυτά όμως είναι γραμμικές ανοησίες που μάταια προσπαθούν να προωθήσουν τη μη γραμμική σκέψη. Υπάρχει ακόμη και η υπόθεση του Βιοκεντρισμού που αποκαλύπτει το πώς η ζωή συνεχίζεται και μετά τον θάνατο.

Εκείνο που πραγματικά χρειάζεται να γνωρίζετε είναι ότι το μόνο παράδοξο της πραγματικότητας είναι ότι εσείς αποτελείτε ένα παράδοξο που περπατά και μιλά. Η ίδια η πραγματικότητα περιλαμβάνει τη συνειδητότητά μας και αυτό δημιουργεί το παράδοξο. Ο χώρος και ο χρόνος είναι απλώς εργαλεία του νου μας τα οποία χρησιμοποιούμε για να σχηματίσουμε έννοιες. Εμείς είμαστε η αρχέγονη ενέργεια, η ίδια ενέργεια που υπάρχει ήδη από την αρχή του σύμπαντος και έχει περάσει από αρκετές μορφές μέχρι να γίνει εμείς (εσείς και εγώ) που αντιλαμβανόμαστε το σύμπαν (που είναι ο εαυτός μας).

Στο τέλος της ημέρας, η φύση της πραγματικότητας προχωρά πέρα από τη θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης ή οποιασδήποτε άλλης θεωρίας. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι όλες οι ανθρώπινες θεωρίες είναι εγγενώς πεπερασμένες και φορτωμένες με προκαταλήψεις (αρχή της πεπερασμένης προκατάληψης): βασίζονται στην εσφαλμένη υπόθεση ότι το σύμπαν είναι κάτι που βρίσκεται «εκεί έξω» και όχι μέσα μας, γεγονός που μας γυρίζει πίσω στο αναμφισβήτητο γεγονός ότι αποτελούμε μια πτυχή του σύμπαντος που αντιλαμβάνεται τον εαυτό του.

Δεν είμαστε ανεξάρτητα, συνειδητά όντα που αντιλαμβάνονται το σύμπαν. Είμαστε αλληλοεξαρτώμενες πτυχές του σύμπαντος που συνειδητά αντιλαμβάνεται τον εαυτό του. Ο G. Spencer δήλωσε αινιγματικά: «Το σύμπαν πρέπει να επεκταθεί και να ξεφύγει από τα τηλεσκόπια μέσω των οποίων εμείς, που είμαστε το σύμπαν, προσπαθούμε να το συλλάβουμε» .

Ποιοι είμαστε λοιπόν; Είστε εγώ. Ποιος είμαι εγώ; Είμαι εσείς. Είμαστε ο Κόσμος. Είμαστε η ίδια η δομή και η δομή της ύπαρξης που αντιλαμβάνεται τον εαυτό της. Αλλά, και εδώ είναι το πρόβλημα, έτσι είναι κι όλοι οι άλλοι. Δεν αποτελώ κάτι σημαντικό επειδή γνωρίζω ότι το σύμπαν είναι αυτό που είμαι κι εγώ. Αποτελώ κάτι σημαντικό επειδή το σύμπαν είναι αυτό που είμαι κι εγώ. Και ξαφνικά όλοι εμείς δεν είμαστε τελικά τόσο μικροί.

Άρθρο του Gary Z McGee

Διαλογισμός για την απελευθέρωση του πλανήτη κάθε Κυριακή στις 21:00μ.μ.

ΑΝΑΦΟΡΑ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ

   Ο διαλογισμός μας για το «Γεγονός» ήταν μια τεράστια επιτυχία και ήμασταν πολύ κοντά στην επίτευξη της κρίσιμης μάζας. Πηγές των Οικογενειών των Δράκων ανακοίνωσαν ότι το θετικό χρονοδιάγραμμα έχει βαθιά σταθεροποιηθεί και η Αντίσταση έχει ανακοινώσει ότι έχει αφαιρεθεί ένα τεράστιο στρώμα από Strangelet και toplet βόμβες. Από την ώρα του διαλογισμού, υπάρχουν έντονες διαπραγματεύσεις που λαμβάνουν χώρα παρασκηνιακά για την πλήρη αποκάλυψη και για την πλήρη και άνευ όρων παράδοση όλων των παρατάξεων της κλίκας (Cabal), συμπεριλαμβανομένης της ομάδας Χίμαιρα.

Ο οδηγός για τον κυριακάτικο διαλογισμό στις 21:00μ.μ.εδώ:

https://www.youtube.com/watch?v=UhfnJ1g2OOk&index=15&list=PLVOwQLKLBlsNHf_JfKHwPhdS9AXwwsfKQ

Οι οργανωτές και χρηματοδότες των μισθοδοτούμενων πρακτόρων

https://www.youtube.com/watch?v=1t53fXXZAQA

Ο γονιός παιδί

Όταν ένα παιδί έρχεται σε μια στιγμή που είναι επιθυμητό από τους γονείς του και εκείνοι έχουν συμφιλιωθεί με την δική τους παιδική ηλικία, τότε απολαμβάνει τα οφέλη να μεγαλώνει σε μια οικογένεια, όπου υπάρχει ο σεβασμός για την μοναδικότητά του, η αγάπη για την ύπαρξή του, άρα μια ισχυρή αίσθηση ατομικής ταυτότητας εδραιώνεται στο ψυχικό του σύστημα.

Κάποιοι γονείς, όμως, όσο κι αν λαχταρούν να αγαπήσουν, δεν έχουν επουλώσει τα τραύματα της παιδικής τους ηλικίας. Η αγάπη για εκείνους είναι μια απροσπέλαστη έννοια που δεν τη γεύτηκαν, δε γέμισε ο κόρφος τους από αυτήν, ώστε να γίνει η καρδιά τους ένας κήπος, όπου μέσα από αυτό θα προσφέρουν απλόχερα μυρωδάτα άνθη αγάπης. Ένα χέρσο χωράφι τους παραδόθηκε όταν ήταν παιδιά, και δεν τους έμαθε κανείς να σπέρνουν. «Πώς να θερίσουμε ένα κουρσεμένο καρπό αγάπης, τι να παραδώσουμε στα παιδιά μας;», μονολογούν.

Αυτοί οι γονείς περιστρέφονται στο χρόνο και αδυνατούν να μεγαλώσουν. Παραμένουν πάντα παιδιά ψάχνοντας για τη δική τους χαμένη παιδική ηλικία. Όταν, λοιπόν, το παιδί τους έρχεται για να δηλώσει την παρουσία του σε μια χρονική στιγμή που είναι ανέτοιμοι να το δεχτούν, εκείνοι, ταραγμένοι που μια ενήλικη ευθύνη τους καλεί, τρομάζουν και ακολουθούν το μόνο ρόλο που γνωρίζουν.

-Είμαι ένα παιδί – γονιός, θα έρθω δίπλα σου, για να παίξουμε. Σαν φίλοι, σαν συμπαίκτες κι όταν το πάζλ της ζωής μας μάς ζητήσει να το ενώσουμε, τότε παίζοντας θα το ανακατέψουμε. Κι εάν δεν μπορούμε να βρούμε τα κομμάτια για να το συνθέσουμε, δεν θα γυρέψουμε την ευθύνη από κανένα μας. Γιατί είμαστε δυο παιδιά που παίζουν μαζί. Κι όταν μεγαλώσεις παιδί μου και στρέψεις το βλέμμα σου σε εμένα, με κοιτάξεις βαθιά μέσα στα μάτια και μου πεις «πού ήσουν μπαμπά;», τότε εγώ απολογητικά θα σου δείξω τα παιγνίδια μου και θα σου πω με παραπονεμένο βλέμμα: «μα ένα παιδί μόνο να παίζει μπορεί».

Οι γονείς, που ο χάρτης τους είχε ελλείψεις, άθελά τους ζητούν από το παιδί τους να χαρτογραφήσει τις χώρες τους, εκείνες που κανείς δεν τις εξερεύνησε για αυτούς. Επιδιώκουν κρυφά ή φανερά μέσα από τα μηνύματα, λεκτικά ή μη, να γίνει το παιδί τους, μέσα από την αγάπη που θα τους προσφέρει, ο οδηγός τους ή εκείνος που θα ηγηθεί, προκειμένου να ικανοποιήσει τα όνειρά τους, εκείνα που παρέμεναν στο συρτάρι ενός παλιού επίπλου, με μια προσμονή να τα αγκαλιάσει κάποιος για να αναγνωριστούν. Είναι σαν να του ζητούν, να μπει στη μάχη, για να κερδίσει τη δική τους χαμένη νίκη, ενώ εκείνοι μένουν στα μετόπισθεν.

Έτσι, το παιδί μαθαίνει να καταπιάνεται με το να οργανώνει το μυστικό κόσμο των γονιών του, προκειμένου να συντηρήσει την αγάπη τους αναλλοίωτη, και παγιδεύει άθελά του τη δική του παιδική ηλικία. Φοβάται πως, αν κάνει κάτι διαφορετικό, θα χάσει την αγάπη των γονιών του, η οποία άλλωστε είναι τόσο εύθραυστη και ευεπηρέαστη από τις αντιδράσεις του παιδιού τους.

Παραμένει, λοιπόν, παιδί που τους ικανοποιεί αιώνια, μήπως εκείνοι αναλάβουν κάποια στιγμή το ρόλο τους, αλλά ένα παιδί προσαρμοσμένο στα όνειρα των γονιών και όχι στην δική του παιδική ηλικία. Ή μεταμορφώνεται σε γονιό για εκείνους, προκειμένου να ικανοποιήσουν οι γονείς του την ψευδαίσθηση ότι η παιδική τους ηλικία μπορεί να βιωθεί μέσα από το παιδί τους και να μην αντιμετωπίσουν τα συναισθήματά που τους γεννά εκείνη. Δεν μεγαλώνει συναισθηματικά το ίδιο, λοιπόν, σε πείσμα της χρονολογικής του ηλικίας. Νιώθει σαν μια τρεμάμενη κλωστή που περιμένει να γίνει υφάδι, να κεντηθούν πάνω του οι αναπαραστάσεις, για να μπορέσει να αδράξει την ευκαιρία για ζωή μέσα από τη σταθερή του παρουσία σε αυτήν, αλλά επειδή ο τεχνίτης είναι αδύναμος παραμένει ξέφτι.

Αυτοί οι γονείς, λοιπόν, απλώνουν το βλέμμα τους στο παιδί τους με μια προσμονή αγάπης. Προσδοκούν εξαρτημένοι από εκείνο πως η ματιά που θα επιστραφεί από το παιδί τους θα είναι γεμάτη επιβεβαίωση, ώστε να αποδεχτούν κι εκείνοι τον εαυτό τους. Κοιτάζουν παρακλητικά προσμένοντας από εκείνο να τους λατρέψει, για να αποκαταστήσουν το θρυμματισμένο τους καθρέφτη. Και ενώ ισχυρίζονται πως το βλέμμα που του απευθύνουν είναι αγάπη, αγνοούν τα υποσυνείδητα μηνύματα που του στέλνουν μέσα από αυτό: «Αγάπα με, για να αγαπήσω και εγώ τον εαυτό μου».

Σε κάποιους γονείς, μάλιστα, αυτό το βλέμμα έχει ένα χαρακτήρα παρακλητικό, σχεδόν ερωτικό: «Σε παρακαλώ, στρέψε το βλέμμα σου σε εμένα κι εγώ θα κάνω τα πάντα για εσένα». Στα παιδιά, που υπακούν από φόβο μήπως χάσουν το γονιό τους, δημιουργείται ένα άγχος το οποίο δεν μπορούν να διαχειριστούν, γιατί αναλαμβάνουν μια ευθύνη, που δεν τους ανήκει. Χάνουν το ρόλο του παιδιού, ενώ υποτιμούν βαθιά το γονιό τους, που δεν μπορεί να αναλάβει τον εαυτό του και τα συναισθήματά του.

Ένας έφηβος έλεγε χαρακτηριστικά: «Ντρέπομαι για τον πατέρα μου. Ενώ είναι φτασμένος επαγγελματίας, στην προσωπική του ζωή κάνει πράγματα που δεν τον τιμούν. Καταλαβαίνω πως γυρεύει την επιβεβαίωση, γιατί δεν πιστεύει στον εαυτό του παρά τις επιτυχίες που έχει δημιουργήσει στον επαγγελματικό του τομέα. Όλα αυτά που γυρεύει από εμένα τα νιώθω σαν ένα τεράστιο βάρος που με κάνουν να λυγίζω. Κάθε φορά που με κοιτά, νιώθω στο βλέμμα του την ανάγκη να τον αποθεώσω, για να δώσει μια θέση τον εαυτό του. Επειδή δεν το έκανε ο δικός του πατέρας, το ψάχνει σε εμένα.
Όμως εγώ δεν μπορώ να γίνω πατέρας του, δεν μπορώ να μπω σε ένα ξένο ρόλο, παρά τη φορτικότητα του αιτήματός του. Θλίβομαι όμως γιατί, όταν δε συμμετέχω στα παιγνίδια του, νιώθω τη βαθιά του απογοήτευση του προς εμένα και αυτό με απαξιώνει. Όταν αποτυγχάνω, ενώ γυρεύω μια καθησυχαστική παρουσία σε εκείνον, για να γείρω τη θλίψη μου, στρέφει το βλέμμα του από εμένα ή με κοιτάζει με ένα βλέμμα απογοήτευσης ή ηττοπάθειας και καταλαβαίνω πως η αποτυχία μου ροκανίζει τον σαρακοφαγωμένο του θρόνο. Νιώθω σαν να μη μπορώ να ακουμπήσω πουθενά. Μήπως, αν δώσω ένα τέλος στη ζωή μου, θα μπορέσω να βρω τη λύτρωση; Μπορεί τότε να σκύψει πάνω μου και να θυμηθεί το ρόλο του πατέρα που τον έχει αποξεχασμένο. Αν θρηνήσει για εμένα, μπορεί να βγει από την ανάγκη του να επιβεβαιώνεται από μένα, απαιτώντας να γίνω ο θρόνος του για να καθίσει εκείνος. Αν πάθω κάτι, μπορεί να βγει από τη δική του άρνηση και να με κοιτάξει επιτέλους. Εμένα και όχι τον εαυτό του μέσα από εμένα».

Αν οι γονείς δεν αναμετρηθούν με τα δικά τους δύσκολα συναισθήματα, για όλα αυτά που έχασαν, και αν δεν συμφιλιωθούν με τις απώλειες τους, τότε θα απαιτήσουν από το παιδί τους να ικανοποιήσει τις διψασμένες τους επιθυμίες. Το παιδί εξαρτάται από την αγάπη των γονιών του, φοβάται μην την χάσει και αλωθεί. Επομένως, προσαρμόζει τη συμπεριφορά του στα συνειδητά ή υποσυνείδητα αιτήματά τους, ακόμα και αν αυτά διαστρεβλώνουν την ανάπτυξή του. Για να ικανοποιήσει τους γονείς του, φορά τη μάσκα ενός ψευδούς εαυτού, και χάνει τον εαυτό του.

Κι όταν δεν τα καταφέρνει, έρχεται η απογοήτευση να σφαλίσει την πόρτα των προσδοκιών των γονιών του για μια ακόμη φορά. Τότε, γεμίζουν σκόρπια συναισθήματα και αποσύρονται από τη σχέση με το παιδί τους, γιατί δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει την επιθυμία τους να είναι το ιδανικό παιδί. ‘Ένα ιδανικό παιδί, όπως θα θέλανε να είναι και εκείνοι, για να τους αγαπήσουν περισσότερο ή για να γίνουν αποδεκτοί. Νιώθουν υπεύθυνοι, που χάσανε τον παράδεισο της παιδικής ηλικίας. Επειδή χρεώνουν τον εαυτό τους για το ότι δεν τα καταφέρανε, ζητούν από το παιδί τους να πάρει αυτόν το ρόλο, για να επανακαθορίσει την αξία τους.

Αισθάνονται ότι αυτό το παιδί θα σβήσει όλα αυτά τα σημάδια, που χαράχτηκαν στην ψυχή τους από τον πόνο, και θα τους προσφέρει ένα νέο παράδεισο, από τον οποίο νιώθουν αποκλεισμένοι. Του ζητούν να φορέσει τη μάσκα του καλού παιδιού, για να δικαιώσει την πεποίθησή τους πως, αν ήταν τα ιδανικά παιδιά, θα κατάφερναν να τροποποιήσουν τη συμπεριφορά των γονέων τους. Έτσι, όμως, το παιδί επιφορτίζεται με ένα ρόλο που το βαραίνει, το ενοχοποιεί και το καθιστά αδύναμο να διαμορφώσει έναν αληθινό εαυτό. Χρεώνεται βάρη άλλων και νιώθει ανελεύθερο. Οπότε, χάνει κάθε αίσθηση της ατομικής του ταυτότητας και η αξία του γίνεται εξαιρετικά εύθραυστη.
Για να εμφυσήσει κάποιος τη ζωή στο παιδί του, θα πρέπει να το αγαπήσει βαθιά, μοναδικά, αφοσιωμένα. Να ακουμπήσει στο παιδί του ένα μέρος από τον εαυτό του, να παραδοθεί σε αυτό, να ενωθεί μαζί του. Τότε μιλάμε για άνθιση αγάπης. Αγαπάω το παιδί μου σημαίνει «νιώθω σεβασμό για τον εαυτό μου, νιώθω ικανοποιημένος -η με τις επιλογές μου, ακολουθώ μια πορεία ζωής, όπου τα ίχνη που χαράζω με κάνουν να νιώθω περηφάνια.

Ακόμα και τα λάθη που κάνω τα βλέπω ως ευκαιρία, για να αποκομίσω εμπειρίες ζωής και να προχωρήσω στο επόμενό μου βήμα πιο ολοκληρωμένος -η, έχοντας αφομοιώσει τα μαθήματά μου, τα οποία μοιράζομαι με άλλους που αγαπώ. Τότε μπορώ να κοιτάξω το παιδί μου και να του μεταδώσω μηνύματα αγάπης, τα οποία θα εμπεριέχουν σεβασμό, αξιοπρέπεια, ήθος».

‘Μαμά, μπαμπά, δε με κοιτάξατε και χάθηκα’, Αγγελική Μπολουδάκη, Εκδόσεις Αραξοβόλι

Αγγελική Μπολουδάκη

http://revealedtheninthwave.blogspot.gr

Ο Έλληνας «πατέρας» της αγαπημένης σοκολάτας «ΙΟΝ» έφυγε από τη ζωή

Πλήρης ημερών, έφυγε από τη ζωή ο «πατέρας» της «πρώτης μας αγάπης και παντοτινής», Ιωάννης Κωτσιόπουλος.
Από το 1930 έως σήμερα, το όνομα ΙΟΝ έχει καταφέρει να γίνει συνώνυμο της σοκολάτας στην Ελλάδα χάριν στην προσήλωση της εταιρείας στην ποιότητα, την καινοτομία και την ξεχωριστή γεύση των προϊόντων της.

Η ιστορία της εταιρείας:
Μια ομάδα μετόχων ξεκινάνε το 1930 ένα εργοστάσιο παραγωγής σοκολάτας στην οδό Πειραιώς, στο Νέο Φάληρο, όπου και μέχρι σήμερα βρίσκεται. Φιλοδοξία τους είναι να γίνουν σοκολατοποιοί. Το πρώτο καταστατικό της εταιρείας ΙΟΝ Α.Ε.δημοσιεύεται στο υπ’ αριθμό 267/23.9.1930 φύλλο της ‘Εφημερίδας της  Κυβερνήσεως’.
Στη συνέχεια της ΙΟΝ Α.Ε. δημιουργείται και η εταιρεία NASKO A.E. με σκοπό την παραγωγή ζαχαρωδών προϊόντων. Η επωνυμία αυτή χαρακτήρισε μετέπειτα γενιές  προϊόντων καραμέλας ΙΟΝ που φθάνουν έως σήμερα με τις γνωστές γεμιστές καραμέλες ΝΑΣΚΟ φρούτων και ασορτί.
Τα θεμέλια του σημερινού μεγέθους της ΙΟΝ, ως μια από τις μεγαλύτερες Ελληνικές βιομηχανίες σοκολατοειδών και ζαχαρωδών προϊόντων, τοποθετούνται μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο  πόλεμο. Αρχικά δημιουργείται (1956) η εμπορική εταιρεία ‘Αδελφοί Ι. Κωτσιόπουλοι’ η οποία αναλαμβάνει την αποκλειστική διάθεση των προϊόντων της ΙΟΝ καθώς και των προϊόντων της  ΝΑΣΚΟ. Με έδρα στον Πειραιά (Λουδοβίκου 22) και το πρώτο της κατάστημα στο εμπορικό κέντρο της Αθήνας (Αθηνάς 43γ) η νεοσύστατη αυτή εταιρεία θέτει τις βάσεις του σημερινού δικτύου  πωλήσεων και διανομής της εταιρείας.
Λίγο αργότερα η ΙΟΝ αφομοιώνει την εταιρεία ΝΑΣΚΟ Α.Ε. και αποκτά πλέον την σημερινή της μορφή με παραγωγή ευρείας γκάμας ζαχαρωδών και σοκολατοειδών προϊόντων.      Σταδιακά έρχεται και η επέκταση της εταιρείας σε νέους κλάδους ζαχαρωδών όπως γκοφρέτες, candy bars και σοκοπάστες.
Σταθμοί στην εξέλιξή της ΙΟΝ αποτελούν οι σημαντικές επενδύσεις στην Άρτα, με την δημιουργία γραμμής παραγωγής γκοφρέτας.
Επίσης η απόκτηση της εταιρείας ΙΝΤΕΡΙΑ Α.Ε. που παράγει το προϊόν με το εμπορικό σήμα Nucrema έδωσε στην ΙΟΝ την δυνατότητα εισόδου στην αγορά  σοκοπάστας. Αργότερα, η απόκτηση της σοκαλατοποιίας Mabel (1999), η οποία εξειδικεύεται σε εποχιακά/ εορταστικά προϊόντα (Πασχαλινά & Χριστουγεννιάτικα),  σε σοκολατίνια και άλλα σοκολατοειδή, προσφέρει ένα ακόμα βήμα εξάπλωσης και ανάπτυξης της εταιρείας στον κλάδο της.
Η ΙΟΝ, ιδιαίτερα τα τελευταία 60 χρόνια, στα οποία διατηρεί ηγετική θέση στον κλάδο της σοκολάτας, κατέχει πολλές πρωτιές στο χώρο ως προς τα προϊόντα που διαθέτει  στην αγορά αλλά και ως προς την επικοινωνία της, την οργάνωση της και την κοινωνική προσφορά της. Πρώτη λανσάρισε στην ελληνική αγορά τη σοκολάτα γάλακτος με   αμύγδαλα που μέχρι σήμερα είναι το πλέον αγαπητό είδος. Η ΙΟΝ Αμυγδάλου παραμένει ο ηγέτης της αγοράς για περισσότερο από πέντε δεκαετίες.
Η σειρά σοκολατών Break αποτελεί μια ακόμα καινοτομία στην ελληνική αγορά ως η πρώτη τετράγωνη σοκολάτα ελληνικής παραγωγής σε συσκευασία με εύκολο άνοιγμα   καθώς και μια πλούσια γκάμα νέων γεύσεων.
Πολλά άλλα προϊόντα ΙΟΝ παρουσιάζουν ενδιαφέρον είτε λόγω της σύνθεσης τους, είτε λόγω της συσκευασίας τους ή ακόμα και λόγω της μορφής επικοινωνίας,  προώθησης και τοποθέτησης τους στην αγορά. Ποιος δεν θυμάται την γνωστή καραμέλα ΙΟΝ Υγείας, από τις πρώτες καραμέλες λαιμού στην Ελλάδα, ή τις παιδικές  γκοφρέτες Σαφάρι με συλλογή καρτών με εικόνες αγρίων ζώων και πολλούς ακόμη διαγωνισμούς καταναλωτών .
Αλλά οι καινοτομίες δεν περιορίζονται μόνο στα προϊόντα ή την προώθησή τους. Στις δεκαετίες του 60 και 70 η ΙΟΝ ήταν από τις πρώτες εταιρείες στην Ελλάδα που χρησιμοποίησαν ενεργά την  διαφήμιση, πρώτα την έντυπη και αργότερα, με την εξάπλωση της τηλεόρασης, τα διαφημιστικά σποτ.
Αλλά και ως προς την οργάνωση των πωλήσεων της, την διανομή και την εξυπηρέτηση των πελατών της η εμπορική εταιρεία ‘Αφοί Ι. Κωτσιόπουλοι’ έφερε καινοτομίες πρωτόγνωρες για την  ελληνική πραγματικότητα. Με δικά της κέντρα διανομής σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, δικό της δίκτυο πωλητών και αντιπροσώπων, καλύπτει και εξυπηρετεί το σύνολο της ελληνικής αγοράς.  Επίσης, και η εξαγωγική της δραστηριότητα αναπτύσσεται σταθερά με στόχο κυρίως τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, του Αραβικού Κόσμου της Δυτικής Αμερικής και της Άπω Ανατολής  (Ιαπωνία).
Η ΙΟΝ σήμερα διαθέτει τρεις σύγχρονες μονάδες παραγωγής (Ν. Φάληρο, Άρτα και Μαρκόπουλο Αττικής), με υψηλή παραγωγική δυνατότητα, εργαστήρια ποιοτικού ελέγχου και εξέλιξης νέων  προϊόντων. Με σύνολο εργαζομένων που ξεπερνάει τους 970 και κύκλο εργασιών κοντά στα 105 εκατομμύρια ΕΥΡΩ, κατατάσσεται μεταξύ των 60 μεγαλυτέρων βιομηχανιών στην Ελλάδα και  είναι εξ ολοκλήρου ελληνικών συμφερόντων.
Η ΙΟΝ φροντίζει ιδιαίτερα για την επιμόρφωση των εργαζομένων της με διάφορα σεμινάρια, αλλά και για την ψυχαγωγία τους, με την διοργάνωση εκδρομών και άλλων εκδηλώσεων, ενώ  ιδιαίτερη μέριμνα λαμβάνεται για την υγεία τους με τη λειτουργία ιατρείου και κοινωνικής υπηρεσίας.



Δείτε κι εδώ:
https://ellas2.wordpress.com/2010/07/13/%CF%83%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%90%CE%B1-%CE%B9%CE%BF%CE%BD-%CF%84%CE%BF-%CF%87%CF%81%CE%AE%CE%BC%CE%B1-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AC%CE%B6/


http://olympia.gr/

Η πορεία απελευθέρωσης της γης

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ COBRA ΣΤΟΝ ROB POTTER ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

      Οι μηνιαίες συνεντεύξεις του COBRA βασίζονται σε ερωτήσεις ακροατών και αυτός είναι ο λόγος της κατανομής των απαντήσεων χωρίς συνεχή αλληλουχία. Διαρκούν τουλάχιστον μια ώρα και αποτελούνται από 30 ως 40 σελίδες με αποτέλεσμα κάθε φορά να υπάρχει ένας όγκος κειμένου ο οποίος κουράζει τον αναγνώστη και περιορίζει την πιθανότητα κάποιος να λάβει έστω και τις πιο ουσιώδεις πληροφορίες ακόμα κι αν διαβάσει το αρχικό κείμενο και ομιλεί καλά την Αγγλική γλώσσα.

   Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο για άλλη μια φορά έλαβα την πρωτοβουλία να παρουσιάσω μεταφρασμένα μόνο τα πιο σημαντικά και ενδιαφέροντα σημεία -κατά την άποψή μου-  από τις απαντήσεις του COBRA προς τον Rob Potter ώστε να υπάρχει μια ευρύτερη πρόσβαση σε αυτό  τον όγκο πληροφοριών.

  Ο γνήσιος σύνδεσμος στην Αγγλική γλώσσα για όποιον γνωρίζει τη γλώσσα και τον ενδιαφέρουν και οι επί μέρους πληροφορίες λεπτομερώς βρίσκεται στο τέλος του άρθρου.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

1.  Η ευρεία διάδοση της αλήθειας στα μέσα μαζικής ενημέρωσης σχετικά με το γεγονός ότι το Ισλαμικό Κράτος υποστηρίζεται από την Δυτική κλίκα (cabal), το Ισραήλ και τους Σαουδάραβες εκτός της μαζικής αφύπνισης του πλανητικού πληθυσμού βοηθά τα άτομα που βρίσκονται στην εξουσία να αντιληφθούν τι συμβαίνει στο παρασκήνιο. Αυτό αποτελεί έναν επιπλέον μοχλό υποστήριξης για την Ανατολική Συμμαχία. Η θετική φατρία στον Αμερικανικό στρατό ήδη συνεργάζεται παρασκηνιακά με τους Ρώσους για την εκκαθάριση της κλίκας.

2.   Οι ερπετοειδείς έχουν έρθει σε αυτόν τον Πλανήτη κατά κύματα, πολλές χιλιάδες χρόνια πριν. Η πρώτη καταχώρηση ήταν σε ερπετοειδές σώμα, συνήθως. Ήρθαν μέσω διαφόρων αστροπυλών σε υπόγειες βάσεις σε ολόκληρο τον Πλανήτη και στη συνέχεια όταν πέθαναν σε εκείνη την ενσάρκωση μετενσαρκώθηκαν πάλι ως ανθρώπινα όντα. Υπάρχουν ακόμα ερπετοειδείς, αλλά έχουν ενσαρκωθεί σε ανθρώπινα σώματα και έχουν λάβει πολλές ενσαρκώσεις μετά από αυτή. Έχουν ξεχάσει, φυσικά, όπως όλοι οι άλλοι. Δεν ξέρουν συνειδητά ότι είναι ερπετοειδή. Χρησιμοποιούνται σαν μαριονέτες από τους «Άρχοντες» και συνήθως αυτά τα ερπετοειδή τείνουν να κλίνουν προς τα πιο βίαια επαγγέλματα. Συνήθως εργάζονται ως μισθοφόροι, διότι αυτή είναι η φύση τους. Θέλουν να σκοτώνουν, θέλουν να βασανίζουν, έτσι ώστε να περιστρέφονται προς εκείνα τα είδη των επαγγελμάτων και πολλές από αυτές τις οντότητες συμμετέχουν τώρα στην κρίση της Συρίας ως μισθοφόροι.

3.  Οι Δρακόνειοι έχουν έρθει ακριβώς με τον ίδιο τρόπο –όπως οι ερπετοειδείς- και τώρα είναι ενσαρκωμένοι με τα σώματα της cabal, των Illuminati. Οι κορυφαίοι αυτών γνωρίζουν ότι είναι Δρακόνειοι και είναι περήφανοι για αυτό διότι θεωρούν τη φυλή τους ανώτερη. Πρόσφατα η Hillary Clinton δήλωσε πως δεν είναι ανθρώπινο ον. Κατά το «Γεγονός» θα δοθεί σε όλους η ευκαιρία να μετανοήσουν και να στραφούν έμπρακτα στο Φως, όσοι δε δεχτούν θα καταλήξουν στον Κεντρικό Γαλαξιακό Ήλιο για τερματισμό. Πολλοί Δρακόνειοι που είναι ενσαρκωμένοι σε ανθρώπινα σώματα βρίσκονται και στο χώρο της επιχείρησης θεάματος (show business).

4.  Ο Putin συνεργάζεται με τους Πλειάδειους, δηλαδή στην πραγματικότητα οι Πλειάδειοι τον καθοδηγούν. Υπάρχει μεγάλη σύγχυση σχετικά με τους Ψηλούς Λευκούς (Tall Whites) εξωγήινους και τους Ξανθούς (Blonds) όπου τους μπερδεύουν με τους Πλειάδειους. Στο παρελθόν οι Ψηλοί Λευκοί ήταν στον αρνητικό πόλο ενώ τώρα μέσω δραματικών αλλαγών εργάζονται για το Φως.  Αν κάποιος εργάζεται για το Φως, είναι μια συνειδητή απόφαση, η οποία στη συνέχεια εκδηλώνεται σε συνειδητές θετικές δράσεις, αλλά και ένα πνευματικό γεγονός, μια πνευματική μεταμόρφωση, μια πνευματική πραγματικότητα. Είναι ένας συνδυασμός και των δύο.

5.  Ο Πλανήτης Γη είναι το τελευταίο οχυρό των «Αρχόντων» και της ομάδας Χίμαιρα και αυτός είναι ο λόγος που υπάρχουν οι ισχυρότερες σκοτεινές δυνάμεις ακόμα παρούσες. Ο πληθυσμός της επιφάνειας του Πλανήτη είναι ο τελευταίος που απελευθερώνεται και όντα από άλλα αστρικά συστήματα που έχουν ήδη δεχτεί αυτή τη χάρη συνεργάζονται για αυτό το σκοπό.

6.  Η πρόσφατη ανακοίνωση ότι παρατηρήθηκε μια γιγαντιαία κατασκευή γύρω από ένα μακρινό άστρο είναι αληθής και υπάρχουν πολλά τέτοια άστρα. Έχουν παρατηρηθεί κι άλλα στο παρελθόν αλλά έχουν αποσιωπηθεί. Πρόκειται για μια κατασκευή που ονομάζεται Dyson Sphere και περιβάλει ένα άστρο συνδυάζοντας τη συγκομιδή της ενέργειάς του και μιας δια-διαστατικής πύλης. Είναι μια κατασκευή από πολλά μικρότερα μέρη που σχηματίζουν ένα σύνολο και έχει εκατομμύρια μίλια διάμετρο. Αυτό είναι κάτι που μόνο ένας ακραία εξελιγμένος πολιτισμός μπορεί να επιτύχει. Όταν ένας πολιτισμός αρχίζει να καταλαβαίνει τις βασικές πνευματικές αρχές του Φωτός η εξέλιξη αυτού του πολιτισμού επιταχύνεται ραγδαία και μια τέτοια κατασκευή δεν αποτελεί για αυτούς κάτι το αξιοσημείωτο διότι απλά κατανοούν τους νόμους της Δημιουργίας. Όταν ένας πολιτισμός υπερβεί τους περιορισμούς της Πρωταρχικής Ανωμαλίας τεράστια επιτεύγματα συμβαίνουν και αυτό είναι απλά ένα μικρό παράδειγμα.

7.  Η Ιερή Γεωμετρία συνδέεται πραγματικά πάρα πολύ με το πέρασμα των κοσμικών κύκλων, οπότε το «Γεγονός»  είναι μια στιγμή της τομής ορισμένων κοσμικών κύκλων, έτσι όταν εμφανιστεί ο σωστός συνδυασμός των ενεργειών που σχετίζονται με αυτούς τους κοσμικούς κύκλους, το «Γεγονός» θα συμβεί.

8.  Αν και όλα που συμβαίνουν γύρω μας δε συνδέονται πάντα με το HAARP και την Cabal, παρ’όλα αυτά η ξηρασία στην Καλιφόρνια είναι μια χειραγώγηση της Αμερικανικής κυβέρνησης.

9.  Το SolarWarden (Ηλιακός Φύλακας) που ανέφερε ο Corey Good το οποίο αποτελεί τμήμα του Μυστικού Διαστημικού Προγράμματος ήταν αυτό που ετοίμασε τις υπόγειες στρατιωτικές βάσεις για τη Δρακόνεια εισβολή. Έφτιαξαν τις εγκαταστάσεις στο Χάροντα, δορυφόρο του Πλούτωνα και εγκαταστάσεις σε φεγγάρια του Κρόνου νομίζοντας πως προστατεύουν τον Πλανήτη. Δεν είχαν αντιληφθεί τη Δρακόνεια ατζέντα που περιλάμβανε την εισβολή των «Αρχόντων» το 1996 και η διάσπασή τους από το υπόλοιπο σκοτεινό Μυστικό Διαστημικό Πρόγραμμα (Μ.Δ.Π.) συνέβη μετά το 1996. Η μόνη φατρία του Μ.Δ.Π. που ήταν θετική ήταν το United Nations Galactic (Ηνωμένα Γαλαξιακά Έθνη) η οποία είχε επαφή με τους Πλειάδειους αλλά ήταν αποκομμένη εκτός Ηλιακού Συστήματος.

10.  Η επικοινωνία μεταξύ Πλειάδειων και των υπολοίπων διαστημικών προγραμμάτων δεν ήταν δυνατή διότι όλα τα μέλη ήταν άκρως ελεγχόμενα και παρακολουθούνταν. Επαφές μεταξύ Πλειάδειων και Γήινων έγιναν σε υψηλότερα κλιμάκια αλλά δεν ήταν επιτυχείς. Το 1999 που το Κίνημα Αντίστασης ήρθε στη Γη άρχισαν οι εκκαθαρίσεις όλων των εγκαταστάσεων στο Ηλιακό Σύστημα. Το έτος 2012 η πλειοψηφία αυτών των εγκαταστάσεων είχε εκκαθαριστεί. Το λεγόμενο πρόγραμμα Solar Warden, όπως το γνωρίζουμε, δεν έπαψε να υπάρχει το 2012, και ό,τι παρέμενε στη σκοτεινή πλευρά ήταν μόνο μικρές παρατάξεις και φατρίες που συνδέονται άμεσα με την ομάδα Χίμαιρα. Όλα τα υπόλοιπα του προσωπικού και των υποδομών έχουν περάσει στις Δυνάμεις Φωτός και το Μ.Δ.Π. που είναι τώρα στο εσωτερικό του Ηλιακού συστήματος ως επί το πλείστον εργάζονται για το Φως. Είναι μια θετική συμμαχία.

11.  Τα αιθερικά εμφυτεύματα που έχουμε όλοι σε ποσοστό 99,9% δεν είναι πλέον μικρές μαύρες τρύπες αλλά περιστρεφόμενες ιδιομορφίες / ανωμαλίες (singularities) πράγμα που σημαίνει πως δεν είναι τώρα τόσο ισχυρά. Υπάρχουν πολλές τεχνικές και διαδικασίες για την αφαίρεση των εμφυτευμάτων που διαφημίζονται στο διαδίκτυο οι οποίες είναι ευεργετικές αλλά δεν τα αφαιρούν. Τα εμφυτεύματα που είχαμε πριν το 1996 μπορούσαν να αφαιρεθούν στιγμιαία με τις τεχνολογίες που υπήρχαν στην επιφάνεια του Πλανήτη αλλά τα νέα εμφυτεύματα είναι πολύ εξελιγμένα και συνδέονται με τις βόμβες strangelet και το πλασματικό πεδίο. Οι άνθρωποι αυτή τη στιγμή δεν είναι σε θέση να αφαιρέσουν αυτά τα εμφυτεύματα. Αυτός είναι ένας από τους κύριους λόγους που υπάρχουν τόσες καθυστερήσεις για την απελευθέρωσή μας.

12.  Το CERN δεν είναι σε θέση να δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα και δεν είναι τόσο επικίνδυνο όσο ο κόσμος νομίζει.

13.  Το Κίνημα Αντίστασης δεν κάνει επαφές με τον πληθυσμό της επιφάνειας αυτή τη στιγμή και θα επικοινωνήσει με ορισμένα άτομα κατά την περίοδο του «Γεγονότος» για να τους δώσει κατευθυντήριες γραμμές ώστε να βοηθήσουν στην όλη διαδικασία. Το Κίνημα Αντίστασης δε στρατολογεί κόσμο και δε δημιουργεί ακολούθους αλλά ψάχνει για ηγέτες. Όλοι μας χρειάζεται να στραφούμε μέσα μας και να βρούμε με ποιό τρόπο μπορούμε να βοηθήσουμε στη διαδικασία απελευθέρωσής μας.

14.  Το δισκοπότηρο από Μολδαβίτη λειτουργεί ως ένας φακός της ενέργειας από τον Κεντρικό Γαλαξιακό Ήλιο και οι πτυχές του οι οποίες είναι ενεργές μεταδίδουν το φως και την ενέργεια στο συγκεκριμένο αστρικό πρόσωπο που βρίσκεται στην επιφάνεια του Πλανήτη και ασκεί την αποστολή του. Δεν είναι το ίδιο με τους λίθους Cintamani που προέρχονται από έναν Πλανήτη που βρισκόταν στο αστρικό σύστημα του Σείριου. Ο Πλανήτης αυτός καταστράφηκε πριν μερικά εκατομμύρια χρόνια μετά από ένα πείραμα που έκαναν οι Σείριοι. Προσπάθησαν να υλοποιήσουν έναν Πλανήτη χαράς και διασκέδασης από το αιθερικό στο φυσικό πεδίο αλλά εξ αιτίας της πλασματικής ανωμαλίας αυτό δεν ήταν δυνατό και ο Πλανήτης ανατινάχτηκε. Δεν υπήρχαν θύματα διότι ο Πλανήτης αυτός ήταν ακατοίκητος.

15.  Ο Κελτικός Σταυρός είναι ένα πολύ αρχαίο σύμβολο που αντιπροσωπεύει την Μητέρα Γη, τη Γαία.

16.  Κατά τις τελευταίες επιχειρήσεις των Δυνάμεων του Φωτός πολλοί «Άρχοντες» έχουν στραφεί στο Φως. Όταν συνελήφθησαν και μεταφέρθηκαν στην αστρική βάση του Γανυμήδη μερικοί αναγνώρισαν τις παρελθοντικές λανθασμένες επιλογές τους και τώρα κάνουν ό,τι μπορούν για να τις επιδιορθώσουν. 

17.  Η κύρια ομάδα Χίμαιρα, μια μικρή ομάδα και η κύρια ομάδα «Αρχόντων», είναι αυτοί οι οποίοι συντονίζουν τα σχέδια και παρέχουν στοιχεία για τα σχέδια αυτά στο κύριο υπολογιστή τους, ο οποίος δίνει τις πιθανές λύσεις. Είναι μια αλληλεπίδραση μεταξύ πραγματικών όντων και της Τεχνητής Νοημοσύνης (Α.Ι.) του δικτύου υπολογιστών που ονομάζεται «Το Πέπλο» (The Veil). Αλλά αυτό το δίκτυο υπολογιστών και αυτή η A.I. πάντα υπόκεινται στις ανώτατες αποφάσεις των οντοτήτων των «Αρχόντων» και της Χίμαιρας. Είναι αυτοί που λαμβάνουν τις αποφάσεις και η πραγματική εφαρμογή των αποφάσεων αυτών γίνεται μέσω των εξελιγμένων προγραμμάτων ηλεκτρονικών υπολογιστών που δημιουργούν πρότυπα συμπεριφοράς των μαζών, των τάσεων, της πλέον ενδεδειγμένης πορείας δράσης για εκείνα τα όντα.

18.  Οι «Άρχοντες», όπως και η ομάδα Χίμαιρα, δεν είναι Δρακόνειοι, ούτε ερπετοειδείς αλλά πλειοψηφικά προέρχονται από μια αρνητική φατρία του Γαλαξία της Ανδρομέδας και ήρθαν εδώ μέσω της αστροπύλης του Ωρίωνα. Υπάρχουν εκεί κάποια υβρίδια Ανδρομέδειων/Ωριώνων αλλά οι Δρακόνειοι ήταν πάντοτε υποτελείς αυτών των όντων. Οι ερπετοειδείς βρίσκονται σε ακόμα χαμηλότερη θέση ιεραρχικά. Οι ενσαρκωμένοι «Άρχοντες» ανήκουν στη Μαύρη Αριστοκρατία και ελέγχουν τους Ιησουίτες, τους Ιππότες της Μάλτας, τους Rothschilds, και το Χαζάριο (Khazarian) δίκτυο που βρίσκεται στο Ισραήλ, τις Η.Π.Α., την Αγγλία, την Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ.

19.  Μέσα από επιχειρήσεις των Δυνάμεων του Φωτός πάρα πολλές βόμβες strangelet και toplet έχουν ήδη εκκαθαριστεί και μόλις εκκαθαριστεί και η τελευταία θα συμβεί το «Γεγονός». Αυτό είναι το βασικό στοιχείο για να εκδηλωθεί το παρασκήνιο.

20.  Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ  ήταν αυτός που υπαγόρευσε το Κοράνι στον προφήτη Μωάμεθ –ο οποίος δεν είναι Αναληφθέντας Διδάσκαλος- και η Ισλαμική θρησκεία δεν είναι μια Σατανική πίστη ασχέτως των υποκινούμενων ακροτήτων από ορισμένους που ισχυρίζονται πως είναι γνήσιοι Ισλαμιστές.

21.  Η κατάσταση στη Βόρεια Κορέα είναι πολύ άσχημη. Είναι μία από τις πιο παραμορφωμένες περιοχές του Πλανήτη. Υπάρχουν ήδη σχέδια εν εξελίξει από συμμαχίες των Οικογενειών των Δράκων για να βελτιωθεί η κατάσταση και τελικά να επιλυθεί.

22.  Ένας από τους πιο επιτυχημένους τρόπους για να αντιμετωπιστεί το Πέπλο είναι η παραμονή μας στη φύση. Το Πέπλο τείνει να είναι ισχυρότερο στα αστικά κέντρα και τις πυκνοκατοικημένες περιοχές. Ακόμα βοηθά η ενέργεια του τρεχούμενου νερού η οποία εκκαθαρίζει τις παρεμβολές του Πέπλου και φυσικά υπάρχουν και οι προηγμένες τεχνολογίες της Ιώδους Ακτίνας, καθώς και οι διαλογισμοί οι οποίοι αποτελούν την άμεση επαφή με το Ανώτερο Εαυτό μας και την επίκληση του Φωτός.

23.  Ο Πύργος της Βαβέλ είναι ένας αρχαίος θρύλος που αναφέρεται στην καταστροφή της Ατλαντίδος και τον τεμαχισμό της Ατλάντειας γνώσεως σε 12 διαφορετικά σημεία του Πλανήτη από 12 διαφορετικές Αρχιέρειες οι οποίες δημιούργησαν τους δικούς τους απογόνους και όπως ήταν φυσικό με την πάροδο των χρόνων άλλαξαν τις γλώσσες τους από την πρωταρχική Ατλάντεια γλώσσα.

24.  Στο άμεσο μέλλον οι άνθρωποι θα είναι τηλεπαθητικοί, αλλά θα μάθουν να ομιλούν μία Συμπαντική γλώσσα επικοινωνίας ενώ παράλληλα θα συγκρατήσουν και τη μητρική τους γλώσσα. Θα υπάρξει μια μεταβατική περίοδος για όλους στο θέμα της επικοινωνίας.

25.  Πριν δεκαετίες υπήρξαν απαγωγές και γενετικά πειράματα μεταξύ Γκρίζων και ανθρώπων. Μερικά από τα υβριδικά παιδιά που δημιουργήθηκαν ζουν στην επιφάνεια του Πλανήτη, ενώ κάποια μεταφέρθηκαν από τις Δυνάμεις του Φωτός σε άλλον Πλανήτη για να θεραπευτούν.

26. Είναι σχεδόν επιτακτικό να λαμβάνουν όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι μέρος στους εβδομαδιαίους οραματισμούς/διαλογισμούς που συντονίζονται παγκοσμίως κάθε Κυριακή για τη γείωση της Θηλυκής Ενέργειας και την Απελευθέρωση του Πλανήτη. Δε θα έρθει να μας σώσει κανένας. Εμείς είμαστε αυτοί που περιμένουμε. Χρειάζεται να πάρουμε πρωτοβουλίες και να κάνουμε ό,τι νομίζουμε καλύτερο για να βελτιωθεί η κατάσταση και να βαδίσουμε στη Χρυσή Εποχή του Πλανήτη.

Ολόκληρη η συνέντευξη εδώ:

http://thepromiserevealed.com/2015-oct-27-q-a-with-cobra/

http://universalblessing.blogspot.gr/