Το δρόμο της "φωτιάς" δείχνει ο Μίκης...

Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης:
Ο Μεγάλος Μίκης, αφουγκράσθηκε το λαϊκό αίτημα για να βάλει τη σφραγίδα του στη μορφοποίηση της λαϊκής οργής και απόφασης αντίστασης απέναντι στους δυνάστες και καταστροφείς της κοινωνίας μας. Έτσι, σε μία απέριττη, λιτή, ανθρώπινη και μυσταγωγική γενεσιουργό τελετή, διακήρυξε τη γέννηση του «κινήματος ανεξάρτητων πολιτών», ονομάζοντάς το «ΣΠΙΘΑ».
Όλοι εμείς που, εδώ και πολύ καιρό φωνάζαμε (με «φωνή βοώντος εν τη ερήμω») για τη λάθος πορεία του σκάφους και για την ανάγκη εκπαραθυρώσεως όλου του καθεστώτος πολιτικού συστήματος και επαναπροσδιορισμό της λειτουργίας της Δημοκρατίας μας, νοιώθουμε δικαιωμένοι για την αναγνώριση της Αλήθειας που εκφράζαμε, μέσα από τις σημειώσεις (άρθρα) μας στα ηλεκτρονικά fora.
Με κυβέρνηση (τότε) το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας(;) πολύ πριν ακόμη η κυβέρνηση του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού(;) Κινήματος καθίσει στη ράχη μας το «ΔΝΤ & Σία», είχαμε εντοπίσει τη διολίσθηση της Δημοκρατίας μας σε μία κομματοκρατούμενη, πολιτική και Οικονομική Ολιγαρχία και είχαμε προβλέψει με βεβαιότητα και ακρίβεια τη μοιραία πορεία προς την καταστροφή που σήμερα ζούμε, καθώς η κοινωνία μας, υπνωτισμένη από την υπνοφόρο προπαγάνδα του συστήματος, εγκαθιστούσε, κάθε φορά, με ακρίβεια Ελβετικού Ωρολογιού, τον εκάστοτε πρώην αποτυχημένο διαχειριστή, υπόδικο και ένοχο της τερατώδους διασπάθισης του Δημόσιου πλούτου, να διαχειριστεί πάλι τις τύχες της.
Αυτό, βέβαια, αποτελεί (μέσα στη θλίψη του κατεστραμμένου, την οργή του ξεφτιλιζόμενου και την απελπισία του αδύναμου να παρέμβει, πολίτη) μία προσωπική ικανοποίηση από την σωστή πρόβλεψη, αλλά είναι αμελητέας σημασίας.
Εκείνο που έχει σημασία, είναι ότι η βαριά σφραγίδα ενός ζώντος γίγαντα της ιστορίας της σύγχρονης Ελληνικής Δημοκρατίας, έχει σφραγίσει τη θέληση του κοινωνικού εκείνου ρεύματος που βλέπει τα πράγματα χωρίς κομματικές παρωπίδες και δουλείες. Του υπαρκτού κοινωνικού ρεύματος που βλέπει την Αληθινή εικόνα των πραγμάτων και όχι αυτή που κατασκευάζει η μπλε, κόκκινη, πράσινη προπαγάνδα του καθεστώτος πολιτικού συστήματος. Που αντιλαμβάνεται ότι στην πτώχευση (που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και πολιτιστική, κοινωνική και, τελικά, πολιτική) έχουμε οδηγηθεί από το σύνολο του πολιτικού κατεστημένου, με κυρίαρχους τα δύο «κόμματα εξουσίας» και (εκούσιους ή ακούσιους) συμπαραστάτες, τα άλλα.
Του ρεύματος που αντιλαμβάνεται ότι, η μόνη λογική έξοδος από το τέλμα αυτής της ποικιλόμορφης πτώχευσης, είναι η απαλλαγή της κοινωνίας μας από τον σφιχτό (και, αποδεδειγμένα, θανατηφόρο) εναγκαλισμό της από τους ίδιους τους ένοχους της καταστροφής της.
Αυτή την απλή Αλήθεια διατύπωσε ο Μίκης Θεοδωράκης και έριξε τη βαριά σκιά του επάνω σ’ αυτή την προσπάθεια ανάπτυξης του νέου αυτού αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας μας.
Πολύ σοφά, αυτό το «κίνημα ανεξάρτητων πολιτών», ο Μεγάλος Μίκης το ονόμασε «ΣΠΙΘΑ», διότι η σπίθα είναι η αρχική φωτίτσα που, είτε διαρκεί λίγο, πολύ λίγο, είτε μεταδίδεται και ανάβει άλλες σπίθες που γίνονται φλόγα που, αν ανάψει σε εύφλεκτο περιβάλλον, γίνεται πυρκαγιά, ικανή να κατακάψει ότι βρει μπροστά της.
Και, ας μη ξεχνούμε ότι καμία πυρκαγιά δεν ξεκινά με το μέγεθος της πυρκαγιάς. Όλες, μα όλες, ξεκινούν από μία σπίθα. Ένα πράγμα χρειάζεται για να γίνει η σπίθα, φλόγα: Ένα μικρό φύσημα.
Αυτό περιμένει η «ΣΠΙΘΑ» από κάθε Έλληνα και Ελληνίδα. Να φυσήξει τη Σπίθα που άναψε ο Μίκης.
Αν εσύ περιμένεις να δεις ποιος θα φυσήξει τη Σπίθα, αυτή θα σβήσει. Και, δεν θα φταίει ο Μίκης. Θα φταίμε εμείς που δεν φυσήξαμε, όσο δυνατά μπορούσε ο καθ’ ένας μας.
Και τότε, αν σβήσει αυτή η Σπίθα και το καθεστώς πολιτικό σύστημα, η μεταμφιεσμένη σε Δημοκρατία, Ολιγαρχία που μας κυβερνά, συνεχίσει τον καταστροφικό δρόμο, επάνω στον οποίο, ήδη, βαδίζουμε, θα πέσει η παγωνιά της πλήρους ερήμωσης που θα προέλθει από το πλήρες ξεπούλημα κάθε ίχνους του (μεγάλου) εθνικού πλούτου που (ακόμη) έχουμε και ήδη η παράδοσή του «έναντι πινακίου φακής», αποτελεί πεδίο διαπραγματεύσεων με τους δανειστές μας και τα τσιράκια τους, εγχώρια ή αλλοδαπά.
Οι δρόμοι του μέλλοντος της Ελληνικής κοινωνίας, είναι δύο: Ο δρόμος της παγωνιάς στον οποίο ήδη μας οδηγεί το καθεστώς πολιτικό σύστημα και ο δρόμος της φωτιάς, που προτείνει ο Μεγάλος Μίκης.
Η αδράνειά σου οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον δρόμο της παγωνιάς. Ο άλλος δρόμος, αυτός της φωτιάς, χρειάζεται το φύσημά σου, δηλαδή τη συμμετοχή σου.
Σ’ αυτό τον αγώνα, που ήδη άρχισε, καλείται κάθε Έλληνας / Ελληνίδα, να δώσει την πνοή του, όλη του τη δύναμη και ενέργειά του, μέσα από το φύσημά του στη «Σπίθα» που άναψε ο Μεγάλος Μίκης.
Και, επειδή από ‘δώ και πέρα τα σημειώματά μου που αναρτώνται σε bloggs παύουν να είναι απλώς καταγγελτικά και περιγραφικά της εφιαλτικής κατάστασης που βιώνουμε, όποιος θέλει να πάρει μέρος σε αυτό τον αγώνα και να προσφέρει το δικό του φύσημα στη «Σπίθα» που άναψε ο Μεγάλος Μίκης, δεν έχει παρά να στείλει ένα σημείωμα στο othonj3@gmail.com.
Εμείς είμαστε αυτός που περιμένουμε. Εμείς είμαστε αυτό που θέλουμε.
Ολόκληρη η διακήρυξη του Μίκη εδώ:
http://kostasxan.blogspot.com/2010/12/blog-post_9945.html

Η επίδραση του facebook στη ζωή μας

Εάν λίγα χρόνια πριν μου λέγανε ότι η ερώτηση του μέλλοντος θα ήταν "έχεις facebook", θα κοίταγα απορημένος. Ήρθε η μέρα όμως που αυτό έγινε πραγματικότητα. Οι διαπροσωπικές σχέσεις πέρασαν σε νέο επίπεδο και η προθυμία μας να ξεμπροστιάζουμε κάθε τι προσωπικό και ιδιωτικό μας, χωρίς κανένας να μας υποχρεώνει άμεσα έγινε και αυτό αυτονόητο. Πλέον δε φωτογραφιζόμαστε για την ανάμνηση μιας ωραίας στιγμής, αλλά για να προβάλλουμε τις φωτογραφίες μας στο facebook, ξορκίζοντας ανασφάλειες και ταΐζοντας τη ματαιοδοξία του ασήμαντου στα σημαντικά εαυτού μας. Ανέραστη διαδικασία κάθε φωτογραφία, κρύα, υποκριτική διαδικασία. Μέχρι χθες περπατούσαμε στο δρόμο αποπνέοντας ο ένας στον άλλο μυστήριο και γοητεία για αυτό που μέσα μας κρυμμένο μας έκανε δεκαδικούς πολύπλοκους, σήμερα όλοι ακέραιοι απολαμβάνουμε το μεγαλείο της απολυτότητας και μεγαλοπιανόμαστε πίσω από ηλεκτρονικά προφίλ, ενός εαυτού που η κοινωνία μας ζήτησε να έχουμε.
Και άντε και όλα αυτά γίνανε και τώρα μαζεμένοι όλοι μαζί, σε γειτονιές του ένα κλικ μακριά, χαίρουμε μιας συμφωνίας μυστικής, γιατί και πάλι αναλωνόμαστε σε φθηνές λέξεις; Γιατί οι σκέψεις μας είναι μαγνήτες εύκολης αποδοχής και επιβράβευσης μασημένης τροφής, μικροκλιματικής εμβέλειας; Αφού ξέρεις ότι τα "θέλω σου" είναι άλλο χρώμα, γιατί βλέπεις τα πράγματα φιλτραρισμένα μέσα από τους φακούς της μόδας και των τάσεων; Γιατί δε σπας τα δεσμά του κοινωνικού προτύπου που σε κρατάει ημιτελή σαν άνθρωπο;
Σήμερα άφησες ένα μήνυμα στον τοίχο σου.
Σε έκανε καλύτερο άνθρωπο; Επηρέασες δημιουργικά τα γύρω μάτια; Τόλμησες να μιλήσεις για όσα αφορούν τη ζωή σου; Έδωσες τροφή για λίγους; Μήπως τελικά η φράση σου βρίσκει συμπόνια σε μερικά "likes" ικανοποιώντας την εγωκεντρικότητά σου;
Πόσο πολύ πρέπει να ψάξει κανείς να βρει μηνύματα ουσίας και σκέψεις με τόλμη σε αυτό το "facebook". Δεν ζούμε σε εποχές αθώες, κάποιοι παίζουν με το μυαλό μας, ένα μέσο σαν το "facebook" που η ροή και η μετάδοση ειδήσεων και μηνυμάτων γίνεται με τόσο γρήγορους ρυθμούς πρέπει να έχει μέρα με τη μέρα πιο βαθιά μηνύματα. Δημοσιεύσεις για να κάνουμε ο ένας τον άλλον καλύτερο. Προστασία της ιδιωτικότητάς μας και σεβασμό στον εαυτό μας, με ανάλωση λιγότερου χρόνου σε παιχνίδια και δραστηριότητες δίχως ουσία, που γίνονται εθιστικές και πολλές φορές αυτοσκοπός για πολλούς χρήστες αυτού του ιστού κοινωνικής δικτύωσης.
Η προβολή ενός fashion εαυτού που ζει πολλά και είναι μέσα σε όλα, καλό είναι να γίνει προβολή θετικών μηνυμάτων, αξιόλογων ιδεών και καθημερινών σκέψεων με κριτική σκοπιά. Όλα τα άλλα πυροτεχνήματα δεν έχουν το ανάλογο φως στη ζωή μας, παρά μόνο αποθεώνουν βιτρίνες και συντηρούν μια κατάσταση σπατάλης νοημοσύνης.
Εάν ισχύει ότι ο Θεός ξέρει τα πάντα για σένα, τότε μη δίνεις στο Θεό σου ανεξέλεγκτα στοιχεία για τη ζωή σου, αδειάζοντας με ευκολία κάθε γωνιά του μυαλού σου. Μη μένεις γυμνός με δική σου πρωτοβουλία. Ο Θεός της εποχής είναι η Google. Ρώτα τη Google ποιος είσαι, τι κάνεις, με ποιους μιλάς, τι λες, τι πιστεύεις τι ελπίζεις και τι μισθό παίρνεις. Εύκολα θα πάρεις απαντήσεις. Όσο βέβαια οι σκέψεις σου είναι η αναπαραγωγή ενός υποκριτικού εαυτού, ψηφοθηρικών προθέσεων "like" δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι...

http://dinatomirmigi.blogspot.com/

Ενεργοί διαμορφωτές στη ζωή μας...

Όταν παραδίνουμε το δικαίωμά μας για λήψη αποφάσεων σε κάποιον άλλο, στην αρχή μπορεί να νιώσουμε σαν να έχει φύγει ένα βάρος από πάνω μας. Αλλά με το πέρασμα αυτής της ευθύνης μας σε κάποιον άλλο, έχουμε χάσει τον έλεγχο του αποτελέσματος.

Με το να παραμένουμε εμείς οι μόνοι υπεύθυνοι για τις πράξεις μας, γινόμαστε κύριοι της μοίρας μας.

Η ευτυχία είναι μόνο στα χέρια μας.

Oμάδα της Ανθρωπότητας Ελλάδας

www.otan.gr

Οι αενάως κρατικοδίαιτοι του ΣΕΒ...

Χθες η κ. Ξαφά, και σήμερα ο κ. Δασκαλόπουλος. Ποιο το ζόρι;

Οι απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων, δικαιολογημένες μάλιστα με τη βαριά επιχειρηματολογία ότι τα δεινά της ανεργίας δεν είναι δίκαιο να τα σηκώνουν εξ ολοκλήρου οι μοχθούντες ιδιωτικοί υπάλληλοι, αλλά κάπως θα πρέπει να τα μοιράζονται και οι ξεκούραστοι δημόσιοι. Πέραν τούτου ουδέν, το επιχείρημα παραμένει μετέωρο και ακατανόητο, παραπέμπει σε αποκρυφισμό στην καλύτερη των περιπτώσεων και στην κατσίκα του γείτονα, στη χειρότερη.
Γιατί ζορίζεται όμως ο κ. Δασκαλόπουλος; Δεν μπορεί να μη γνωρίζει ότι το σώμα του οποίοι προΐσταται δεν έχει να κερδίσει και πολλά αν μειωθούν οι καταναλωτές των προϊόντων του. Μεγαλύτερη ανεργία, λιγότερα εισοδήματα, μικρότερη κατανάλωση. Η εξίσωση δεν επιδέχεται άλλες λύσεις.
Τι παραπάνω άραγε έχει στο μυαλό του ο κ. Δασκαλόπουλος και δεν το ομολογεί;
Μήπως είναι το ίδιο πράγμα που είχαν στο μυαλό τους και οι ένοικοι της Wall Street ένα μήνα πριν, όταν με το άκουσμα της αύξησης της ανεργίας στην Αμερική, πετάγανε τις σκούφιες τους στον αέρα προσβλέποντας σε πτώση των αμοιβών, λόγω μιας φρέσκιας και λαχταριστής φουρνιάς ανέργων;
Μήπως ο κ. Δασκαλόπουλος προσβλέπει στα παλιά τα μπερικέτια και τα ρεγάλα του απλόχερου κράτους προς το σινάφι του, τα οποία όσο να ' ναι πήρανε να λιγοστεύουν;
Δεν μάς το έκανε λιανά ο κ. Δασκαλόπουλος πώς ακριβώς το εννοεί, πώς ακριβώς δηλαδή η επιπρόσθετη ανεργία των δημοσίων υπαλλήλων θα μειώσει την ανεργία των προστατευόμενών του ιδιωτικών. Έφερε κανένα παράδειγμα; Αναφέρθηκε σε κάποιο περισπούδαστο μοντέλο και μού διέφυγε;
Για να είμαι ειλικρινής, δεν το πήρε ούτε το μάτι μου, ούτε το αυτί μου. Το δικό μου όμως το μοντέλο λέει άλλα. 'Ότι κατά τη διάρκεια των παχιών αγελάδων, για παράδειγμα, κάποια δέκα χρόνια πριν και εντεύθεν, η ανεργία στην Ελλάδα έβαινε συνεχώς αυξανόμενη. Και τούτο συνέβαινε κ. Δασκαλόπουλε, παρότι το ελληνικό κράτος, κατά τα λεγόμενα των ψιττακών σας, προσλάμβανε αβέρτα κουβέρτα και σε δεσμίδες των χιλίων μάλιστα, δημοσίους υπαλλήλους, δηλαδή για να το πούμε καθαρά, όλα αυτά τα χρόνια απέσυρε ανέργους το κράτος και δεν δημιουργούσε.
Ποιος λοιπόν έκανε τον εργαζόμενο άνεργο κ. Δασκαλόπουλε; Το κράτος ή εσείς; Και τώρα που τα σούρτα φέρτα με το κράτος λιγόστεψαν, όχι λόγω διάθεσης φυσικά, (οι καλές φιλίες είναι σαν τα διαμάντια και διαρκούν παντοτινά), αλλά λόγω στενότητας, πώς εσείς οι μονίμως μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι, οι ζητιάνοι και οι νταβάδες του κράτους θα φτιάξετε δουλειές;
Μα, το είπα παραπάνω. Βάζοντας στο χέρι και τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων!

Ο κ. Δασκαλόπουλος μίλησε επίσης για την ανάγκη για μειώσεις μισθών αλλά και γενικά για τις περικοπές των δικαιωμάτων των εργαζομένων συμφωνώντας εμμέσως πλην σαφώς με τις κατά καιρούς εστιάσεις του κ. Πάγκαλου ότι τελικά για όλα τα δεινά που μαστίζουν αυτή την χώρα υπεύθυνοι είναι κατ' αποκλειστικότητα οι εργαζόμενοι δημόσιοι και ιδιωτικοί!

κ. Δασκαλόπουλε μια και το τελευταίο καιρό το θράσος έχει γίνει σημαία των πραγματικών ενόχων θέλω να σας επισημάνω ότι οι του σιναφιού σας (μεγαλοβιομήχανοι) φέρουν τις μεγαλύτερες ευθύνες για την κατάσταση της Ελληνικής οικονομίας αλλά και εν γένει της σημερινής σκληρής πραγματικότητας που βιώνουν οι χαμηλόμισθοι, οι μικρομεσαίοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι.

Ναι κύριοι του ΣΕΒ εσείς παίρνατε τα χρήματα του Ελληνικού λαού με επιδοτήσεις και δάνεια τα οποία τάχατε θα επενδύατε δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας που θα έφερνα την ανάπτυξη σε αυτή την χώρα. Αντ' αυτού τα δάνεια τα κάνατε πολυτελείς βίλες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, καταθέσεις στην Ελβετία, κότερα και επενδύσεις σε γειτονικές χώρες μια και σας βολεύουν πολύ, τα χαμηλά ημερομίσθια και η ανασφάλιστη εργασία!

Ναι κύριοι του ΣΕΒ εσείς λαδώσατε πολιτικούς και κρατικούς λειτουργούς για να αναλάβετε δημόσια έργα με υπερκοστολογήσεις 200%, 300%!

Ναι κύριοι του ΣΕΒ εσείς αποκρύπτεται συστηματικά εδώ και χρόνια φορολογητέα ύλη, εσείς έχετε σε φορολογικούς παραδείσους τις offshore εταιρείες και μερικοί από εσάς στήσατε το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου με τις μεγάλες φούσκες που εξανέμισαν εν μία νυκτί κόπους μιας ολόκληρης ζωής από πολλούς αφελείς συμπατριώτες μας οι οποίοι παρασύρθηκαν και από τις δημόσιες προτροπές της τότε εξουσίας!

κ. πρόεδρε του ΣΕΒ δεν γνωρίζω την οικογενειακή σας κατάσταση (ως προς τα μέλη) αλλά για να έχετε το δικαίωμα να ομιλείτε και να έχετε άποψη για όλα που αυτό το διάστημα δυσκολεύουν την διαβίωση των περισσοτέρων μας σας καλώ να έρθετε και να ζήσετε για ένα μήνα με τα χρήματα που έχει στην διάθεση της μία τετραμελής οικογένεια. (2 γονείς με 2 παιδιά στο σχολείο.)

Επειδή φυσικά δεν θα το κάνετε, κάντε μας την χάρη να σιωπήσετε!... και χαρείτε τα λεφτά που έχετε αποκτήσει (φαντάζομαι με τίμιο τρόπο που δεν έχει σχέση με όσα προανέφερα παραπάνω) ... χωρίς να μας προκαλείτε!

http://e-cynical.blogspot.com/

http://press-gr.blogspot.com/

Απορία: Ποιάς επιχείρησης είναι σήμερα ιδιοκτήτης ο κ. Δασκαλόπουλος ώστε να κατέχει τη θέση του προέδρου του ΣΕΒ;

"Η Ελλάς πέπρωται να ζήσει και θα ζήσει"

Εκπληκτικός ο λόγος της καθηγήτριας Μαρίας Τζάνη,

εδώ:

http://www.youtube.com/watch?v=sG_XNKyM3CQ&feature=player_embedded

Ποια θα ήταν η εξέλιξη της ανθρωπότητας αν είχαν επικρατήσει οι αρχαίοι Έλληνες Ίωνες επιστήμονες και φιλόσοφοι…

Την απάντηση την δίνει ο ίδιος ο Carl Sagan στο παρακάτω video, σχετικά με την εξέλιξη που θα είχε τεχνολογικά η ανθρωπότητα αν το Φως της Ιωνίας είχε επιβιώσει. Το απόσπασμα είναι από την σειρά επιστημονικού ντοκιμαντέρ Cosmos (1980) η οποία άφησε εποχή και κέρδισε πολλά βραβεία.
Αυτό που πέτυχε ο Carl Sagan ήταν να εκλαϊκεύσει την επιστήμη ώστε πολύ δύσκολες επιστημονικές έννοιες και θεωρίες να γίνουν προσιτές στο ευρύ κοινό.
Επειδή σε πολλά «Ελληνικά» πανεπιστήμια «Έλληνες» πανεπιστημιακοί ( βλέπε ΑΣΣΟΕ & ΣΙΑ) με απίστευτο μένος και επιμονή προσπαθούν να υποβαθμίσουν ή και να εκμηδενίσουν την αξία και την προσφορά των αρχαίων Ελλήνων στην ανθρωπότητα συνίσταται η επίδειξη του παρακάτω video του Carl Sagan εδώ:
http://www.youtube.com/watch?v=bosc2YQQZFM&feature=player_embedded

http://enneaetifotos.blogspot.com/

Διορισμένοι όλοι τους, επιλεγμένοι, ειδικά σπουδασμένοι, από χρόνια έτοιμοι...

Ο Θίασος παίζει σε όλα τα ταμπλό!

Άλλα έχουν σχεδιάσει, άλλα λένε στον κόσμο, άλλα κουβεντιάζουν μεταξύ τους. Είναι όλοι καταχαρούμενοι, του κάκου έψαξα να βρω στα χιλιάδες τηλεοπτικά ειδησάρια που μας στέλνουν καταιγιστικά απ τις Βρυξέλλες, ή απ’ όπου συνεδριάζουν, μια αγχωμένη φάτσα, μια προβληματισμένη φυσιογνωμία.Όλοι τους, αναιδέστατα, θρασύτατα, παρουσία του δυστυχούντος πόπολου, χαριεντίζονται, ακκίζονται, φιλιούνται περιπαθώς, χαμογελάνε, κλείνουν ο ένας στον άλλο το μάτι, αγκαλιάζονται, και μετά σοβαροποιούνται, και κάθονται στις πολυθρόνες τους, «αποφασίζοντας» πόσο και πως θα τσακίσουν παραπέρα τους λαούς «τους»...

Μετά τη «σύσκεψη»...

Μόλις τελειώσουν τη «σύσκεψη», εξέρχονται των πολυτελών μεγάρων, οι σεκιουριτάδες τους ανοίγουν με ιερή συγκίνηση, (γιατί κι αυτοί κονομάνε τρελά), τις πόρτες των πανάκριβων αυτοκινήτων, και καταπλέουν στα αριστοκρατικά εστιατόρια, όπου ξεχύνονται τα χαβιάρια, οι σολομοί, τα σπέσιαλ μεζεκλίκια κι οι σαμπάνιες.

Κάνουν προπόσεις για το καλό της…ανθρωπότητας και αποχωρούν για τα πολυτελή ξενοδοχεία τους. Κοιμούνται με φρουρούς που ξενυχτάνε έξω απ την πόρτα. Στις σουίτες, που πριν μπούνε, έχει περάσει η ασφάλεια κι έχει ψάξει πόντο-πόντο όλους τους τοίχους, τους περιμένουν διάφορα σπέσιαλ χωνευτικά κι ένας ολόκληρος ηλεκτρονικός παράδεισος με εικονοτηλέφωνα, ειδικούς κομπιούτερ, ασύρματες επικοινωνίες.

Ο πιο άσχημος Θίασος!

Είναι όλες και όλοι τους Άσχημοι! Άλλοι είναι κοντοπίθαροι χοντρούληδες, άλλοι ψηλοί και γυμνασμένοι με γυαλιστερές φαλάκρες και τουρλωτά αυτιά.. ΄Αλλοι καχεκτικοί με πολλά μαλλιά, λιπαρό και σαρακοφαγωμένο μούτρο.΄Οσο για τις κυρίες, παρά τη συνεχή επιδαψίλευση της πλέον σύγχρονης αισθητικής, η ασκήμια δεν κρύβεται με τίποτε. Ξερακιανές ή παχύσαρκες, με όλες τις μυωπίες του κόσμου, χαϊδεύονται μεταξύ τους, και συχνά μπροστά στις κάμερες, σε όσες δεν είναι λεσβίες, ξεφεύγει και καμιά ξελιγωμένη ματιά, στον όμορφο γυμνασμένο σεκιουριτά, που τις ανοίγει την πόρτα...

Πιστοί υπάλληλοι..

Διαπιστευμένοι υπαλληλίσκοι των αόρατων Αφεντικών. Που τους ελέγχουν επί 24ώρου βάσεως. Τους στέλνουν τη ντιρεκτίβα της ημέρας, τι θα πούνε σήμερα και πού, και με ποιο τρόπο θα παίξουν και σε ποιο γήπεδο. Είναι «διορισμένοι» όλοι τους, επιλεγμένοι, «ειδικά» σπουδασμένοι, από χρόνια «έτοιμοι», έχουν ψηφιστεί από τους «λαούς τους», κι οι λαοί τους, έχουν «οδηγηθεί» να τους ψηφίσουν, με επιστημονική πλύση εγκεφάλου, με βομβαρδιστική χρήση των Μέσων, που ελέγχονται απολύτως, σ όλο τον πλανήτη, από τα Αφεντικά.

Τα Αφεντικά που όσο κι αν σκάνε από δω κι από κει κάποια ονόματα, στην ουσία είναι άγνωστα, αόρατα, παντοδύναμα, καλά κρυμμένα σε περιοχές της Γης, που κανείς δορυφόρος δεν ελέγχει, καμιά υπηρεσία δεν ενοχλεί, ενώ ένας ολόκληρος μυστικός στρατός φυλάει διακριτικά σε ακτίνα αρκετών χιλιομέτρων, τις απόκρυφες κατοικίες τους...

Η «στημένη» ιστορία...

Όμως ο Θίασος είναι εδώ, παρών και φορτωμένος δόξες, τιμές, πολυτελή διαβίωση και τεράστια δημοσιότητα. Τους φτάνει αυτό. Να υπηρετήσουν τα Αφεντικά για όλη τους τη ζωή και να ονομαστούν «ηγέτες» ή «πολιτικές προσωπικότητες».

Και να «τους γράψει η ιστορία» με τον τρόπο που γράφεται η στημένη ιστορία κι όχι η αληθινή, που σκάει πάντα μετά από χρόνια και εξομολογείται την αλήθεια που μας έκρυβε για γενιές ολόκληρες, τόσο για τον καθένα από τα μέλη του Θιάσου όσο και για το πραγματικό παιχνίδι των Αφεντικών του..

«Εργατοπατέρες»; Χα,χα...Και οι Λαοί, λοιπόν; Και οι διαδηλώσεις, τα συλλαλητήρια, οι εξεγέρσεις;Όλα στημένα! Οι εργατοπατέρες, το δεύτερο επίπεδο υπαλλήλων του Θιάσου, είναι εδώ να ελέγξουν τις ανθρωπομάζες. Και όσες μάζες ξεφεύγουν, ε, αυτές ας πορευτούν μοναχές τους. Τα Μέσα θα κάνουν την πλύση του αιώνα στις κρανιακές τους κάψες.

Θα ξεκοπούν απ το κοπάδι των «οργανωμένων πολιτών» και θα απομείνουν μοναχά και έρμα πρόβατα στον πανικό, στον τρόμο, στη φρίκη της ψυχολογικής βίας, που καθημερινά τα διάφορα κανάλια και οι ψιθυριστές, οι επαγγελματίες παπαγάλοι, θα φορτώνουν στον τραυματισμένο του ψυχισμό.

Το Μεγάλο Σχέδιο είναι απλό: Μέσα από μια απίθανης πολυπλοκότητας για το μέσο μυαλό του κοσμάκη, χρηματολάγνας συνομωσίας, οι περιττωματικές παραπληροφορίες πέφτουν συνεχιστικά η μια πάνω στην άλλη, πετώντας συνεχώς τη μπάλα έξω για καθυστέρηση.

Κι εδώ αναλαμβάνουν δράση οι εργατοπατέρες, με τις ψευτοαπεργίες και τις εκτονωτικές «διαδηλώσεις»!

Συμπολίτευση-Αντιπολίτευση, μπλα,μπλα...

Μεθοδευμένα, με ιερή συνέπεια, με πολλή επιμέλεια, ο Θίασος προετοιμάζει ένα- ένα τα σκαλιά για την εκτέλεση του Σχεδίου. Και το υπηρετεί μέχρι τέλους. Τάχα μου «βρίζονται» μεταξύ τους κι όταν ο ένας παραδίδει στον άλλο την εξουσία, μόλις τελειώσει η δικιά του «υπηρεσία», αρχίζουν οι επικαλύψεις και το νέο παραμύθι.

Η καινούρια δόση της πλύσης εγκεφάλου, την ώρα που οι λαοί γίνονται όλο και πιο φτωχοί, όλο και πιο πεινασμένοι, όλο και πιο αγράμματοι, ώστε σε μια γενιά, σε 25 το πολύ χρόνια, να έχει τελειώσει το «Έργο».

Γιατί τα Αφεντικά, που διαδέχτηκαν τα προηγούμενα Αφεντικά, εργάζονται πάντοτε «για το Μέλλον»..

Κι όσο υπάρχει ο Θίασος, όλοι καλοπερνάνε, εκτός από τη συντριπτική πλειοψηφία της Ανθρωπότητας! (Γιατί με την Κίνα ειδικά, θα ασχοληθούμε ξεχωριστά..)

Γιατί, για σκεφτείτε: Δυο-τρεις άνθρωποι, ίσως και ΄Ενας στην Κορυφή, απολύτως άγνωστος στους αποκάτω, μετά τους δυο-τρείς! Μια φούχτα μεγαλοεπιτελικοί. Και κάποιες εκατοντάδες, «ηγέτες»,πολιτικοί, θρησκευτικοί, στρατιωτικοί, υπάλληλοι. Κοντά τους και κάποιοι μεγαλοκαρχαρίες, που λαδώνουν τη μηχανή με το αζημίωτο για να γυρνούν τα γρανάζια..

Αυτοί κουμαντάρουν, όλο τον πλανήτη!

ΥΣΤΕΡΟΛΟΓΙΟΝ: Α, όλα κι όλα! Τους βγάζω το καπέλο, χωρίς κανένα κόμπλεξ! Έτσι για να ανεμίσουν στον άνεμο, τα πλούσια αν και ασπρισμένα κάπως, ποιητικά μου μαλλιά! Γιατί κάποτε, (ίσως και πολύ σύντομα..) θα έρθει και η Ώρα των Ποιητών! Και για όποιον καταλαβαίνει τι εννοώ, θα είναι μια αληθινά Μεγάλη Ώρα για την τότε Ανθρωπότητα...

Δημήτρης Ιατρόπουλος

http://kostasxan.blogspot.com

Η ζωή είναι ένα σχολείο...

Ο μύθος του σκαντζόχοιρου:

Κατά τη διάρκεια της τελευταίας Εποχής των Παγετώνων, πολλά ζώα πέθαιναν απ' το κρύο.

Οι σκαντζόχοιροι κατάλαβαν την κατάσταση κι αποφάσισαν να ενωθούν σε ομάδες.

Έτσι θα προστατευόντουσαν και θα ζέσταινε ο ένας τον άλλο.

Όμως τα άκανθα του καθ' ενός πλήγωναν τους πιο κοντινούς του συντρόφους.

Γι αυτό, για ν' αποφεύγουν τις γρατσουνιές, αποφάσισαν ν' απομακρυνθούν ο ένας απ' τον άλλο.... κι άρχισαν να πεθαίνουν απ τα κρυοπαγήματα.

Όσοι απόμειναν ζωντανοί έπρεπε να διαλέξουν: ή ν' αποδεχτούν τ' αγκάθια των διπλανών τους ή να εξαλειφτούν ως είδος. Με σοφία, αποφάσισαν να ξαναγυρίσουν όλοι μαζί.
Έτσι έμαθαν πως για να συμβιώσεις πρέπει να φας πότε-πότε και καμιά γρατσουνιά από εκείνον που σου είναι πιο κοντινός, αλλά παρ' όλ' αυτά, το πιο σημαντικό είναι η ζεστασιά που μπορούμε να μοιραστούμε.

Με αυτόν τον τρόπο έμαθαν να συμβιώνουν και ως είδος να επιβιώσουν ως τις μέρες μας.

Ηθικό Δίδαγμα της Ιστορίας:

Ζήσε κι άσε τους άλλους να ζήσουν. Δέξου πως η ζωή είν' ένα σχολείο για να συμμεριστούμε, όπου όλοι μαθαίνουμε να σεβόμαστε και να μας σέβονται και να θαυμάζουμε το θαύμα της ζωής.

Η ακτινοβολία των ασυρμάτων δικτύων είναι ιδιαίτερα επιβλαβής για τα δέντρα

Το ασύρματο Ίντερνετ «αρρωσταίνει» τα δέντρα, προκαλώντας σημαντικές ανωμαλίες στην ανάπτυξή τους. Σύμφωνα με έρευνα επιστημόνων, η ακτινοβολία που εκπέμπουν τα ασύρματα δίκτυα (Wi-Fi) είναι ιδιαίτερα επιβλαβής για τα δέντρα και τα φυτά που βρίσκονται μέσα στον αστικό ιστό.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου Wageningen στην Ολλανδία απέδειξαν ότι η «ασθένεια του Wi-Fi» πλήττει όλα τα φυλλοβόλα δέντρα στον δυτικό κόσμο, προκαλώντας αιμορραγία και ρωγμές στο φλοιό τους. Την έρευνα είχε παραγγείλει ο δήμαρχος της πόλης Alphen aan den Rijn, μετά τον εντοπισμό «ανεξήγητων ανωμαλιών» στα δέντρα της περιοχής.
Οι επιστήμονες απέκλεισαν το ενδεχόμενο τα δέντρα να έχουν προσβληθεί από κάποια ασθένεια και διαπίστωσαν, έπειτα από συστηματική παρατήρηση, ότι τα ασύρματα δίκτυα «ενοχοποιούνται» για την κατάσταση. Πρόσθετες έρευνες διαπίστωσαν ότι το φαινόμενο αυτό έχει εμφανιστεί σε όλο τον δυτικό κόσμο.
Στην Ολλανδία, περίπου το 70% των δέντρων στις αστικές περιοχές παρουσιάζουν τα ίδια συμπτώματα, σε σύγκριση με το 10% που είχε καταγραφεί πριν από πέντε χρόνια. Αντιθέτως, τα δέντρα που βρίσκονται στα δάση -όπου δεν υπάρχει κάλυψη Wi-Fi- επηρεάζονται ελάχιστα ή καθόλου. Εκτός από τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία που δημιουργούν τα ασύρματα δίκτυα LAN και τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας, την κατάσταση επιβαρύνουν και οι ρύποι που εκπέμπουν τα αυτοκίνητα.
Οι επιστήμονες εξέτασαν 20 δέντρα (μελίες) τα οποία εξέθεσαν επί τρεις μήνες σε διάφορες πηγές ακτινοβολίας. Όσα βρίσκονταν εντός εμβέλειας δικτύου Wi-Fi υπέστησαν χρωματικές αλλοιώσεις στα φύλλα τους, οι οποίες προκλήθηκαν από τη νέκρωση της άνω και κάτω επιδερμίδας τους. «Αυτό οδηγεί σταδιακά στο θάνατο των συγκεκριμένων τμημάτων των φύλλων», διαπίστωσαν οι επιστήμονες. Παράλληλά, η έρευνα κατέδειξε ότι η ακτινοβολία των ασύρματων δικτύων μπορεί να αναστείλει την ανάπτυξη των καλαμποκιών.
Οι επιστήμονες τόνισαν ότι απαιτούνται περαιτέρω μελέτες προκειμένου να επιβεβαιωθούν τα αποτελέσματα της έρευνας και να καθοριστούν οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της ασύρματης ακτινοβολίας στα δέντρα.
Πηγή: “Τα Νέα”

http://www.physics4u.gr

Προσεγγίζοντας τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην ύλη και την ακτινοβολία...

Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
Μια πληθώρα πρακτικών εφαρμογών υπόσχεται το παράξενο «συμπύκνωμα φωτονίων Μπόζε-Άινσταϊν», ή BEC φωτονίων, μια νέα μορφή φωτός που θολώνει τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην ύλη και την ακτινοβολία.

Τα πειράματα στο Πανεπιστήμιο της Βόννης θα μπορούσαν τελικά να οδηγήσουν στα πρώτα λέιζερ ακτίνων Χ, σε ηλιακούς συλλέκτες που λειτουργούν στη συννεφιά, ακόμα και σε ταχύτερα τσιπ υπολογιστών.

Το συμπύκνωμα Μπόζε-Άινσταιν (η ύπαρξή του προβλέφθηκε το 1924 από τον Άλμπερτ Άισταϊν και τον Ινδό φυσικό Σατιέντρα Ναθ Μπόζε) είναι μια κβαντική μορφή της ύλης που εμφανίζεται όταν ορισμένα άτομα ή άλλα σωματίδια συμπιέζονται σε έναν μικρό χώρο και ψύχονται κοντά στο απόλυτο μηδέν. Αποκτούν τότε την ίδια ενεργειακή κατάσταση και συμπεριφέρονται σαν ένα είδος «υπερατόμου».

Το πρώτο συμπύκνωμα Μπόζε-Άινσταιν (BEC), αποτελούμενο από άτομα ρουβιδίου και νατρίου, δημιουργήθηκε το 1995.

Όμως η δημιουργία ενός BEC από φως θεωρούνταν μέχρι σήμερα πρακτικά αδύνατη, αφού τα φωτόνια χάνονται όταν ψυχθούν. Αυτός εξάλλου είναι ο λόγος που αν κανείς κατεβάσει τη θερμοκρασία μιας λάμπας πυράκτωσης, ο λαμπτήρας απλά θα σβήσει.

Τελικά, όμως, υπάρχει λύση. Η ομάδα του καθηγητή Μάρτιν Βάιτς αρχικά παγίδευσε το φως ανάμεσα σε δύο καθρέπτες. Τα κάτοπτρα περιόρισαν την κίνηση των φωτονίων και τα ανάγκασαν έτσι να συμπεριφέρονται περίπου όπως θα συμπεριφέρονταν τα άτομα της ύλης.

Για να μειώσουν τη θερμοκρασία των φωτονίων, οι ερευνητές εισήγαγαν στο κενό ανάμεσα στους καθρέπτες μόρια χρωστικής, τα οποία απορροφούν το φως και στη συνέχεια το εκπέμπουν εκ νέου. Η συνεχής απορρόφηση και επανεκπομπή έφερε τελικά τα φωτόνια σε θερμική ισορροπία.

«Στη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, τα φωτόνια απέκτησαν τη θερμοκρασία περιβάλλοντος» εξηγεί ο Δρ Βάιτς. «Με αυτόν τον τρόπο, έψυξαν το ένα το άλλο σε θερμοκρασία δωματίου χωρίς να εξαφανιστούν».

Στην τελική φάση, οι ερευνητές έστρεψαν στο κενό ανάμεσα στα κάτοπτρα μια δέσμη λέιζερ, προκειμένου να αυξήσουν την πυκνότητα των φωτονίων πάνω από ένα κρίσιμο όριο.

Το «υπερφωτόνιο» που προέκυψε εμφανίστηκε ως έντονη κίτρινη λάμψη, παρόμοια με το φως των λέιζερ, ανάμεσα στους δύο καθρέπτες.

Η εξωτική λάμψη του BEC, προβλέπουν οι ερευνητές, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί σε λέιζερ με μήκος κύματος μικρότερο από του ορατού φωτός -λέιζερ στην περιοχή του υπεριώδους και των ακτίνων Χ.

Χάρη στο μικρό μήκος κύματος, λέιζερ αυτού του είδους θα μπορούσαν θεωρητικά να χρησιμοποιηθούν στη χάραξη κυκλωμάτων με πιο μικρές, και άρα πυκνότερες, δομές.

Η πειραματική διάταξη που παρουσίασαν οι ερευνητές θα μπορούσε επίσης να οδηγήσει σε ηλιακούς συλλέκτες που συλλέγουν φωτόνια από όλες τις κατευθύνσεις, και μπορούν επομένως να λειτουργούν ακόμα και στη συννεφιά.

Η εντυπωσιακή μελέτη δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature.
Newsroom ΔΟΛ

Οι "μπίζνες" της μαφίας των τραπεζιτών και των εντολοδόχων τους στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Ο “μηχανισμός στήριξης” ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε είναι άλλη μια έκφανση της μπίζνας των διεθνών τραπεζιτών+industrialists.

Οι ισχυρές κυβερνήσεις και οι διεθνείς οργανισμοί τύπου ΔΝΤ, ΕΚΤ κτλ είναι απλά τα όργανα τα οποία “μεταφέρουν” τις εντολές υπό τον απαραίτητο νομότυπο μανδύα.

Είναι αστείο να πιστεύουμε ακόμα ότι υπάρχει έστω και ένα ίχνος ενδιαφέροντος για τις μικρές/αδύναμες χώρες και οικονομίες.

H EE και η νομισματική ένωση έχει αποτύχει οικτρά.

Είναι αδίστακτοι τοκογλύφοι που με μαφιόζικες μεθόδους ανά τακτά χρονικά διαστήματα “ανακυκλώνουν” διαφορετικές μεθοδεύσεις ώστε να βάζουν χέρι στην περιουσία και την ανεξαρτησία των εθνικών κρατών.

Όλοι οι φόροι που πληρώνουμε πηγαίνουν στις υποθήκες και τα liabilities των δανειστών. Με τον καιρό θα μας λένε ότι «ναι μεν καλά πάτε αλλά ξέρετε εδώ κι εδώ έχουμε πρόβλημα» και δωσ’ του ξανά νέες προτάσεις για μέτρα και νέα ασφυξία για τον πολίτη.

Είναι κόλπο της μαφίας… συνέχεια να απομυζά τον δανειζόμενο και να μην τον αφήνει να «αναπνεύσει» παρά μόνο όταν έχει χάσει και το σπίτι του πλέον και τότε τον αφήνει να χρεοκοπήσει.

Το ίδιο πράγμα θέλουν να γίνει κι εδώ.

Δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ η Ελλάδα να καλύψει τους “όρους” που θέτουν γιατί δεν θα την αφήσουν ποτέ.

Το σχέδιο είναι συνέχεια να προκύπτει κάποια “ανακολουθία” ώστε αυτοί οι άνθρωποι να απομακρύνουν το δόλωμα από τον δανειζόμενο αναγκάζοντάς τον να σκύψει κι άλλο.

Αν κάποια από όλα αυτά που ζητάνε γίνουν (δαπάνες υγείας, άμυνας κτλ) θα είναι είτε για να αποδυναμωθεί κι άλλο η εθνική ανεξαρτησία της χώρας και φυσικά κομμάτια του δημόσιου πλούτου της να περάσουν στους δανειστές.

Στο τελικό στάδιο η Ελλάδα χρεωκοπεί αφού πρώτα έχει χάσει σχεδόν όλη την δημόσια περιουσία της (έμμεσα ή άμεσα) και πιθανότατα κομμάτια της επικράτειάς της (ελέω «συνύπαρξης» γειτονικών λαών και «δικαιωμάτων» των μεταναστών κτλ).

Όλα αυτά τα μέτρα που μπορεί να βλέπετε σαν «λογικά» (δημόσιοι υπάλληλοι, δαπάνες, άνοιγμα επαγγελμάτων). ΔΕΝ γίνονται για το καλό της ελληνικής οικονομίας αλλά για την τσέπη τους και μόνο αφού όταν (και αν) ξεκαθαρίσει ένα επιχειρηματικό τοπίο τότε έρχονται οι πολυεθνικές και το τέλος του μικρομεσαίου.

Το «μέτρο» μπορεί να είναι χρήσιμο ενδο-οικογενειακά αλλά όταν το προτείνει ο γείτονας που το εποφθαλμιά θα πρέπει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ να αναρωτιόμαστε για το ΚΙΝΗΤΡΟ.

Αυτό είναι και το «μίγμα» αλήθειας-ψέματος που χρησιμοποιούν ΟΛΟΙ οι απατεώνες για να ξεγελάσουν το θύμα τους. Χρησιμοποιούν τις παθογένειες ενός οργανισμού για να τον πλήξουν και να του δημιουργήσουν συναίσθημα ανασφάλειας και ενοχής ενώ παράλληλα «προσφέρουν» τη λύση που στα μάτια του θύματος φαντάζει μοναδική.

Είναι μια μπίζνα…τίποτε άλλο.

Μια μπίζνα του χείριστου είδους που σκοπό έχει τα επόμενα χρόνια να καταλύσει τα εθνικά κράτη με οικονομικές μικρο-κρίσεις τις οποίες το σύστημα δημιουργεί για να ρθει μετά να «γιατρέψει».

Εάν το πρόβλημα το χει ο ιδιωτικός τομέας τότε θα πιέζουν τα κράτη να «κοινωνικοποιήσουν» την χασούρα πετυχαίνοντας ΚΑΙ την ασθένεια του κράτους (πάνω στην οποία θα επέμβουν μετά) ΚΑΙ την αφαίμαξη των φορολογουμένων.

Εάν το πρόβλημα είναι ένα σπάταλο δημόσιο τότε τα «μέτρα» χτυπάνε κατευθείαν την καρδιά της πραγματικής οικονομίας με άμεσο φρενάρισμα επενδύσεων, απότομο σταμάτημα πληρωμών των υποχρεώσεων του δημοσίου, κάθετη αύξηση άμεσων και έμμεσων φόρων, απόλυτο στράγγισμα της ρευστότητας της αγοράς.

Δεν χρειάζεται να ξέρει οικονομικά ο πολίτης για να καταλάβει το pattern.

Είναι ηλίου φαεινότερο αρκεί να ΘΕΛΕΙΣ να το δεις.

Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να το αποδεχτούμε και η λογική μας πάντα θα μας σπρώχνει σε «συστεμικές» σκέψεις αλλά πρέπει πάση θυσία να ενημερωθεί ο ελληνικός λαός για το έγκλημα που γίνεται στον τόπο αυτό.

Είναι έργο εν εξελίξει. Τίποτα δεν είναι μη-αναστρέψιμο αρκεί να μην το αφήσουμε να φτάσει στο «αμήν».

http://kostasxan.blogspot.com

Η επανάσταση των καταθετών

Παρίσι, Γαλλία
«Αν 20 εκατομμύρια άνθρωποι αποσύρουν τις καταθέσεις τους το σύστημα θα καταρρεύσει. Η επανάσταση θα γίνει μέσω των τραπεζών»...

Ο θρύλος της Manchester United Ερίκ Καντονά προτρέπει τον κόσμο να αποσύρει τις καταθέσεις του από τις τράπεζες σε ένα βίντεο που κάνει «θραύση» στο Διαδίκτυο και πυροδοτεί online εκστρατεία για «άδειασμα» των λογαριασμών στις 7 Δεκεμβρίου.

«Για να μιλήσουμε για επανάσταση, δεν θα πάρουμε τα όπλα, δεν θα σκοτώσουμε ανθρώπους. Μπορούμε να κάνουμε κάτι απλό. Το σύστημα είναι δομημένο πάνω στη δύναμη των τραπεζών. Οπότε μπορεί να καταστραφεί μέσω των τραπεζών» λέει ο 44χρονος Γάλλος ποδοσφαιριστής στο βίντεο που φέρει ημερομηνία 6 Οκτωβρίου.

«Αντί να βγεις στους δρόμους και να διανύσεις χιλιόμετρα για να διαμαρτυρηθείς, πήγαινε στην τράπεζά σου και απόσυρε τις καταθέσεις σου» προτείνει ο Καντονά. Το βίντεο, που ελήφθη κατά τη διάρκεια συνέντευξής του στην εφημερίδα Presse Ocean, έχει υπότιτλους σε πολλές γλώσσες και μέχρι στιγμής το έχουν δει δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι. «Αν υπάρξουν 20 εκατομμύρια άνθρωποι που αποσύρουν τις καταθέσεις τους το σύστημα θα καταρρεύσει χωρίς όπλα, χωρίς αίμα, τίποτα» υπογραμμίζει.

«Τρία εκατομμύρια, δέκα εκατομμύρια και τότε θα υπάρξει πραγματική απειλή. Και τότε θα γίνει η πραγματική επανάσταση. Η επανάσταση θα γίνει μέσω των τραπεζών» καταλήγει ο Καντονά.Σε μία σελίδα δικτύου κοινωνικής δικτύωσης περίπου 12.000 άνθρωποι δηλώνουν ότι επιθυμούν να συμμετάσχουν σε αυτή την κίνηση υπό τον τίτλο: Επανάσταση!

Στις 7 Δεκεμβρίου θα αποσύρουμε όλοι τις καταθέσεις μας από τις τράπεζες».
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό

Το σχετικό βίντεο εδώ:

http://www.youtube.com/watch?v=n9BiOUJYPsI

Οι Ιρλανδοί αποκαθηλώνουν την κυβέρνηση των "προδοτών του έθνους"

Ως κυβέρνηση «προδοτών του έθνους» θα περάσει στην ιστορία της Ιρλανδίας η δεξιά κυβέρνηση του Μπράιαν Κάουεν, που ώθησε τη χώρα στην ατίμωση της υπαγωγής σε καθεστώς υποτέλειας προς την ΕΕ και το ΔΝΤ, αν οι ιρλανδικές εφημερίδες αντανακλούν τα πραγματικά αισθήματα του ιρλανδικού λαού.
«Αναίσχυντη παράδοση» έχει τίτλο η «Αϊρις Ντέιλι Μέιλ», καταγγέλλοντας ότι η κυβέρνηση «ύψωσε λευκή σημαία» και «έθεσε τέρμα σε ενενήντα χρόνια ανεξαρτησίας» της Ιρλανδίας.
«Μετά από δυο εβδομάδες αναίσχυντων ψεμάτων, η κυβέρνηση πάει να ζητιανέψει στις Βρυξέλλες λόγω της χρεοκοπίας της χώρας που προκάλεσε η πολιτική της» γράφει η «Αϊρις Σαν» και συμπληρώνει: «Από εδώ και πέρα μη εκλεγμένοι γραφειοκράτες θα διαχειρίζονται τις τύχες μας. Μας απομένει όμως μια εξουσία: να τιμωρήσουμε εκείνους που είναι υπεύθυνοι για την καταστροφή του έθνους μας».
«Σφάξτε τους όλους μετά τα Χριστούγεννα!», γράφει στο κύριο άρθρο της η φιλοκυβερνητική μέχρι τώρα εφημερίδα «Σάντεϊ Ιντιπέντεντ», η οποία είχε τίτλο «Η οργή ενός έθνους θα διώξει τον Κάουεν» και παρουσίαζε στην πρώτη σελίδα της, με τη μορφή... επικήρυξης, τα κεφάλια και των 15 μελών της κυβέρνησης με τους οκτάστηλους τίτλους: «Είπατε ψέματα, μας εξαπατήσατε, φύγετε τώρα για χάρη της Ιρλανδίας»!
Ακόμη και η πιο δεξιά εφημερίδα της Ιρλανδίας, οι «Αϊρις Τάιμς», καλούν την κυβέρνηση να παραιτηθεί «για να λήξει αυτό το όνειδος», επειδή «δεν μπορεί πλέον να συνεχίσει να κυβερνά αφού έχασε και το τελευταίο ίχνος κύρους, οπότε όσο νωρίτερα λήξει η επιθανάτια αγωνία της τόσο το καλύτερο για όλον τον κόσμο». Μέσα στο κλίμα αυτό, με επιθέσεις οργισμένων πολιτών εναντίον των αυτοκινήτων υπουργών και με μια μεγάλη διαδήλωση να οργανώνεται το Σάββατο εναντίον της κυβέρνησης, την εγκαταλείπουν πανικόβλητοι οι εταίροι της στην εξουσία.
Δύο ανεξάρτητοι δεξιοί βουλευτές δήλωσαν ήδη χθες ότι δεν είναι βέβαιοι αν θα ψηφίσουν τον προϋπολογισμό του 2011 στις 7 Δεκεμβρίου, πράγμα που έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί, αν τον καταψηφίσουν, ο προϋπολογισμός δεν περνάει, οπότε η κυβέρνηση ανατρέπεται.
Ακόμη και το απεχθές κόμμα των Ιρλανδών Πράσινων, το οποίο συμμετέχει στην κυβέρνηση και μέχρι τώρα στήριζε πλήρως την πολιτική της καθώς μόνο χάρη στους 6 οικολόγους βουλευτές κρατιόταν ο Κάουεν στην εξουσία, προσπάθησε χτες να αποστασιοποιηθεί μήπως και γλιτώσει τη θεωρούμενη ως βέβαιη κοινοβουλευτική εκμηδένισή του στις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Δήλωσε ότι τάσσεται υπέρ της διεξαγωγής βουλευτικών εκλογών τον Ιανουάριο, αποσύρεται από τον κυβερνητικό συνασπισμό, αλλά θα... ψηφίσει τον προϋπολογισμό της κυβέρνησης από την οποία «αποσύρεται»!
«Ο λαός αισθάνεται εξαπατημένος και προδομένος» δήλωσε ο ηγέτης των Ιρλανδών Πράσινων Τζον Γκόρμλι, ισχυριζόμενος ότι «λυπάμαι πολύ που η χώρα βρίσκεται στα χέρια του ΔΝΤ και εγώ και οι συνεργάτες μου είμαστε βαθιά αναστατωμένοι από όσα συνέβησαν, αλλά πιστεύουμε ότι έπρεπε να μείνουμε διαρκώς στην κυβέρνηση για να δρούμε υπέρ του εθνικού συμφέροντος»!
Χθες τη νύχτα ο Ιρλανδός πρωθυπουργός απέρριψε το αίτημα της αντιπολίτευσης, αλλά και κυβερνητικών βουλευτών να παραιτηθεί αμέσως και δήλωσε ότι θα διαλύσει τη Βουλή και θα προκηρύξει εκλογές μόνο αφού προηγουμένως περάσει τον προϋπολογισμό που θα κατατεθεί στο κοινοβούλιο βάσει και των όρων των ξένων επικυρίαρχων της Ιρλανδίας στις 7 Δεκεμβρίου, αλλά η ψήφισή του μπορεί να χρειαστεί έναν ολόκληρο μήνα. Έτσι οι εκλογές τοποθετούνται περί τον Φεβρουάριο, καθυστερώντας λίγο την απαλλαγή της Ιρλανδίας από αυτή την επονείδιστη κυβέρνηση.
Έρχεται η σειρά της Πορτογαλίας
Η καθυπόταξη της Ιρλανδίας και η υπαγωγή της σε καθεστώς Μνημονίου ανοίγει τον δρόμο για τη στοχοποίηση πλέον της Πορτογαλίας ως του επόμενου κράτους - θύματος που θα απολέσει την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία του για να μεταφερθεί και αυτή η χώρα στο «δημοσιονομικό Νταχάου» του «πακέτου σωτηρίας» της ΕΕ και του ΔΝΤ, που έστησαν οι Γερμανοί. Οι πάντες πλέον θεωρούν αναπότρεπτη την εξέλιξη αυτή αναφορικά με την Πορτογαλία, την οποία έχουν ήδη ξεγράψει πριν καλά καλά χυθεί το αίμα της Ιρλανδίας στον βωμό του ευρώ. Το μεγάλο στοίχημα πλέον θεωρείται αν θα γονατίσει αμέσως μετά και η Ισπανία - κάτι που θα σήμαινε το τέλος του σημερινού ευρώ.
Γιώργος Δελαστίκ

"το Έθνος"

Και η Ιρλανδία στην "αγκαλιά" και "αλληλεγγύη" της "Ενωμένης" Ευρώπης;

Μη μου πείτε ότι αυτή η πρεμούρα να μπει «κατεπειγόντως» η Ιρλανδία στο μηχανισμό «στήριξης» δεν σας θυμίζει την πρεμούρα να μπει η «χρεωκοπημένη» Ελλάδα στο μηχανισμό τον Απρίλιο του 2010;
Τι κι αν εδώ έχουμε έναν πρωθυπουργό που «πολέμησε για να δημιουργηθεί» ο μηχανισμός «στήριξης», ενώ στην Ιρλανδία έχουν ηγεσία που (θέλουμε να πιστεύουμε ότι) σέβεται περισσότερο την ιρλανδική εθνική ανεξαρτησία; Μια εθνική ανεξαρτησία που ποτίστηκε με πάρα πολύ αίμα αγωνιστών μέσα στον αιώνα που μας πέρασε. Αν οι εθνικές κυβερνήσεις είναι ίσως διαφορετικές, η ομοιότητα των δύο περιπτώσεων Ελλάδας και Ιρλανδίας έγκειται όμως στην απίστευτη πρεμούρα των οργάνων της Ε.Ε. και του ελεγχόμενου από το διεθνές τραπεζικό καρτέλ αγγλοσαξωνικού οικονομικού τύπου να ενταχθεί η Ιρλανδία στο μηχανισμό, παρότι οι πάντες διαβεβαιώνουν ότι δεν υπάρχει ουσιαστικό πρόβλημα χρηματοδότησης της Ιρλανδίας μέχρι το καλοκαίρι του 2011, οπότε και τα πράγματα θα έχουν, πιθανότατα, ομαλοποιηθεί.
Γιατί αυτό το άγχος;
Τι ζόρι τραβάνε να επιβαρύνουν τον Ευρωπαίο φορολογούμενο με καινούργια δάνεια, αφού η Ιρλανδία αυτή τη στιγμή έχει αρκετά χρήματα για να ανταπεξέλθει;

Μήπως επειδή υπάρχει και μια άλλη σοβαρή ομοιότητα μεταξύ της Ελλάδας και της Ιρλανδίας;
Μήπως επειδή και οι δύο λαοί έχουν αποδείξει ότι αγαπούν την ελευθερία τους περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο ευρωπαϊκό λαό;
Είναι εξαιρετικά παρήγορο ότι, ήδη, αντέδρασε η Φινλανδία και είπε ότι διαφωνεί με αυτή την πρεμούρα να μπει η Ιρλανδία σχεδόν με το ζόρι στο μηχανισμό «στήριξης». Αν φτάνουν σε σημείο εθνικές κυβερνήσεις να καταγγέλλουν αυτό που, σταδιακά, γίνεται προφανές σε όλους μας, τότε αυτό σημαίνει, πρώτον, ότι κάτι δεν πάει καλά με τη διαχείριση της χρηματοδοτικής κρίσης των κρατών μελών και, δεύτερον, ότι το πράγμα με τους σχεδιασμούς της Νέας Τάξης αρχίζει πια να «μπάζει» σοβαρά. Η επανάληψη, στην περίπτωση της Ιρλανδίας, της μεθόδου της «αυτοεκπληρούμενης προφητείας» με την ταχέως διαδιδόμενη, δήθεν «αδυναμία» των χωρών μελών του ευρώ να χρηματοδοτήσουν τις δανειακές τους ανάγκες από τις αγορές, θέτει με μεγάλη ένταση το πρόβλημα της σχέσης των λαών της Ευρώπης με την Ε.Ε. Υποτίθεται ότι εμείς, ως Έλληνες, μπήκαμε στην Ε.Ε. για να προασπίσουμε και να κατοχυρώσουμε την εθνική μας ανεξαρτησία. Για να επιλύσουμε με προσφορότερο τρόπο τα εθνικά μας θέματα υπέρ των εθνικών μας δικαίων και συμφερόντων. Για να επιτύχουμε σύγκλιση με το πολιτικό και οικονομικό επίπεδο των πιο προηγμένων χωρών της δυτικής Ευρώπης.

Για να επιτύχουμε οικονομική, κοινωνική και πνευματική ανάπτυξη. Τώρα βλέπουμε την Ε.Ε. να γίνεται μηχανισμός υποταγής της χώρας μας στο διεθνές τραπεζικό καρτέλ. Τα εθνικά μας θέματα να οδεύουν με την καθοδήγηση της Ε.Ε. σε «επίλυση» υπέρ των συμφερόντων των εχθρών του Ελληνισμού. Το βιοτικό μας επίπεδο να εξαθλιώνεται κατ' απαίτηση των εταίρων μας στην Ε.Ε. Τη μεσαία τάξη να καταστρέφεται κατ' επιταγή της Ε.Ε. υπό τον προσχηματικό τίτλο της «απελευθέρωσης» των κλειστών (αλλά στην πραγματικότητα ορθάνοιχτων.) επαγγελμάτων. Τους εταίρους μας να απαιτούν (και να παίρνουν.) τη δυνατότητα να μας υποβάλουν σε καθεστώς «ελεγχόμενης χρεωκοπίας». Και την εθνική μας ταυτότητα να απειλείται από μια ογκούμενη εισβολή λαθρομεταναστών, που η επίσημη Ε.Ε. προωθεί ιδεολογικά με κάθε τρόπο. Ειδικά για το τελευταίο, ας θυμηθούμε μόνον τη στάση των ευρωπαϊκών οργάνων απέναντι στις πρόσφατες απελάσεις του Σαρκοζί. Πού οδηγούμαστε;

Μήπως θα πρέπει, ως χώρα, να αναθεωρήσουμε ριζικά τη στάση μας απέναντι στην Ε.Ε.;

Μήπως θα πρέπει να δώσουμε, σε πρώτη φάση, δυνατά το μήνυμα ότι, ναι, υπήρξαμε (και είμαστε διατεθειμένοι να ξαναγίνουμε.) ο πιο φιλοευρωπαϊκός λαός, μόνον όσο η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιπροσώπευε την πρόοδο και την ευημερία;

Ποιος μπορεί σήμερα να ισχυριστεί ότι η Ε.Ε., που έχει αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας υπό την απεχθή μορφή της τρόικας, αντιπροσωπεύει την πρόοδο και την ευημερία; Όταν μάλιστα δεν αρκείται στην Ελλάδα, αλλά πολύ θέλει να «υποτάξει» και κράτη σαν την Ιρλανδία, που απέρριψε με δημοψήφισμα τη συνθήκη της Λισσαβόνας και μέχρι την τελευταία στιγμή δεν υπέγραφε το τροποποιημένο κείμενο, εάν δεν κατοχυρωνόταν ο σεβασμός στην εθνική της ιδιαιτερότητα.

Μήπως η Νέα Τάξη υλοποιεί με naivety και narcissism το First we take Athens, then we take Dublin;

Η κάποτε πολύ ελκυστική «ευρωπαϊκή ιδέα» γίνεται σήμερα άλλοθι υποδούλωσης και εξαθλίωσης για περήφανους λαούς με ιστορία και τιμή πολύ βαρύτερη από αυτή της παρασιτικής γραφειοκρατίας των Βρυξελλών.

Ως πότε;

Αν δεν αλλάξουν αυτές οι καταστάσεις άμεσα, τι στο καλό θέλουμε στην Ευρώπη;

Δημήτρης Θεοδοσιάδης

http://ellinikoforum.blogspot.com

Περί της ευτυχίας στη ζωή και της αναζήτησης της πηγής της γνώσης

Ο Επίκουρος γεννήθηκε το 341-271 π.Χ. στην αθηναϊκή αποικία της Σάμου. Ίδρυσε την πρώτη του φιλοσοφική σχολή στην Μυτιλήνη και την Λάμψακο πριν μεταφερθεί στην Αθήνα περί τα 306 π.Χ. όπου και ίδρυσε τον Κήπο. Πέθανε σε ηλικία 70 χρονών από πέτρα στα νεφρά.
Η φιλοσοφία του Επίκουρου ήταν τόσο δημοφιλής ώστε πολιτείες ολόκληρες τον λάτρεψαν, του έστησαν αγάλματα και σκάλισαν σε πλάκες τα λόγια του. Ο μεγάλος ποιητής της Ρώμης Λουκρίτιος τον αποθεώνει. Είναι, λέει ο πρώτος Έλλην που κοίταξε κατάματα τον ουρανό χωρίς φόβο, δίδαξε στους ανθρώπους την αληθινή ουσία των πραγμάτων και τους λύτρωσε από το άγχος που είχαν σπείρει στα στήθη τους οι μύθοι.
Το κήρυγμα του Επίκουρου απλώθηκε σε όλο τον ελληνικό και ρωμαϊκό κόσμο και έδωσε παρηγοριά σε αμέτρητους ανθρώπους ως το τέλος των αρχαίων χρόνων. Ομάδες από Επικούρειους υπήρχαν σε πολλές πόλεις και τα βιβλία τους έβρισκαν παντού φίλους.
Δυστυχώς με την έλευση του Μεσαίωνα ο επικουρισμός παρήκμασε και σχεδόν όλα τα γραπτά του Επίκουρου καταστράφηκαν από τις Χριστιανικές αρχές γιατί οι ιδέες του θεωρήθηκαν άθεες.
Με λίγα λόγια η επικούρεια φιλοσοφία αποτελείται από τις παρακάτω αρχές:
- Τίποτα δεν δημιουργείται εκ του μη όντως.
- Τα πάντα είναι δομημένα από άφθαρτα άτομα.
- Τα αντικείμενα γίνονται αντιληπτά σ`εμάς επειδή εκπέμπουν εικόνες διαμέσου του παρεμβαλλόμενου διαστήματος.
- Υπάρχουν άπειροι κόσμοι διαφορετικοί και όμοιοι με τον δικό μας στο αχανές σύμπαν.
- Η φύση αυτού που αποκαλούμε «ψυχή» είναι εντέλει μια σωματική οντότητα, που δεν επιβιώνει μετά τον θάνατο μας εφόσον διασπάται στα δομικά της στοιχεία (άτομα) τα οποία διασκορπίζονται.
- Δεν υπάρχει Θεία Πρόνοια, οι Κόσμοι δημιουργήθηκαν από την χαοτική μη κατευθυνόμενη κίνηση ατόμων.
- Oι Θεοί δεν επεμβαίνουν στον Κόσμο, δεν μας ανταμείβουν για τις λατρείες μας ούτε μας τιμωρούν για τις πράξεις μας, τους είμαστε αδιάφοροι. Το αντίθετο θα ήταν ασύμβατο με την ζωή αταραξίας και ευτυχίας που απολαμβάνουν. Μπορεί για αυτούς να είναι σαν να μην υπάρχουμε αλλά εμείς πρέπει να τους έχουμε ως πρότυπα μίμησης.
Το υπέρτατο αγαθό λοιπόν στην επικούρεια ηθική είναι η ευτυχισμένη ζωή και μπορεί να επιτευχθεί εύκολα ακολουθώντας ένα σύστημα επιλογών και αποφυγών.
Πρώτα από όλα ο άνθρωπος πρέπει να απελευθερωθεί από αυτά που αντιτίθενται στην ευδαιμονία του (η πληρότητα της ευτυχίας δίνεται από την απόλυτη απουσία πόνου, σωματικού «απονία» και ψυχικού «αταραξία»).
Το πρώτο εμπόδιο που εμποδίζει την ευτυχία μας είναι ο φόβος. Ο φόβος των θεών και ο φόβος του Θανάτου. Η απόρριψη οποιασδήποτε επέμβασης των Θεοτήτων στα ανθρώπινα ζητήματα δίνουν μια προοπτική ελευθερίας αλλά και λύτρωσης. Η ψυχή δεν είναι αθάνατη και οποιοσδήποτε φόβος μεταθανάτιας τιμωρίας ή ελπίδας ανταμοιβής δεν έχει νόημα.
Ο Επίκουρος μας καλεί να απολαύσουμε αυτήν την Ζωή και να μην χάσουμε αυτήν την μοναδική ευκαιρία που μας δίδεται. Πρέπει να απελευθερωθούμε από τις δεισιδαιμονίες των Μύθων και των Θρησκειών.
Η ηθική του Επίκουρου έχει ως μέτρο της ευτυχίας την ηδονή. Η ηδονή ή ο πόνος είναι φυσικό επακόλουθο κάθε επαφής μας με πράγματα ή ανθρώπους. Η φύση του ανθρώπου είναι φτιαγμένη έτσι ώστε οι αισθήσεις να μας υποδεικνύουν το καλό ή το κακό μιας πράξης διαμέσου του αισθήματος της ηδονής ή του πόνου. Ότι παράγει ηδονή είναι καλό, ότι παράγει πόνο είναι κακό.
Αλλά ο σοφός άνθρωπος διαθέτει φρόνηση -μια από τις σημαντικότερες αρετές για τους επικούρειους- και δεν παραδίνεται αδιακρίτως σε κάθε λογής ηδονές.
«Κι ακριβώς επειδή είναι το πρωταρχικό και σύμφυτο μ`εμάς αγαθό, για τούτο δεν επιλέγουμε αδιακρίτως κάθε ηδονή, αλλά συμβαίνει ορισμένες φορές να γυρίζουμε την πλάτη μας σε πολλές ηδονές, όταν τα προβλήματα που προκαλούν αυτές οι ηδονές είναι για μας μεγαλύτερα' και υπάρχουν, από την άλλη, πολλοί πόνοι που τους θεωρούμε προτιμότερους από τις ηδονές, εφόσον η ηδονή που θα ακολουθήσει άμα τους υπομείνουμε για κάμποσο θα είναι για μας μεγαλύτερη».
Παραδείγματος χάριν ένας που πίνει υπερβολικά κρασί το βράδυ και την άλλη ημέρα υποφέρει από τρομερούς πονοκεφάλους δεν θεωρείται πετυχημένος ηδονιστής. Πόσο μάλλον ένας ναρκομανής.
Από την άλλη πχ ένας φοιτητής μπορεί να κουραστεί και να στερηθεί κάποια πράγματα αλλά οι καρποί που θα δρέψει ύστερα θα τον ξεπληρώσουν με το παραπάνω.
Γι`αυτό λοιπόν πρέπει να σκεφτόμαστε τις συνέπειες των πράξεων μας πριν δράσουμε:
«Για κάθε σου επιθυμία πρέπει να θέτεις το ερώτημα: τι θα μου συμβεί αν γίνει αυτό που επιθυμώ; Και τι αν δεν γίνει;»
Η Αρετές είναι το μέσο για την επίτευξη του υπέρτατου Αγαθού, την Ευτυχία! Γι`αυτό και πρέπει να ζούμε σύμφωνα με αυτές. Οι τέσσερεις θεμελιώδεις αρετές για τους επικούρειους είναι η φρόνηση, η εγκράτεια, η ανδρεία και η δικαιοσύνη.
«Είναι αδύνατο να ζήσεις ηδονικά, αν η ζωή σου δεν έχει φρόνηση, ομορφιά και δικαιοσύνη` κι είναι αδύνατο να`χει η ζωή σου ομορφιά, δικαιοσύνη και φρόνηση, αν δεν έχει και χαρά. Όποιος δεν τα διαθέτει αυτά δεν μπορεί να ζει ευτυχισμένα»
Ο επικούρειος ηδονισμός δεν είναι ένας εξεζητημένος ζήλος για πλούσια εδέσματα, σεξουαλικών ηδονών κτλ, αλλά χαρακτηρίζεται από ολιγάρκεια, αυτοσυγκράτηση και μια μετριοπαθή χρήση των ηδονών. Θα μπορούσε κανείς να τον ονομάσει σχεδόν «ασκητικό».
«Το να αρκείται κανείς σ`αυτά που έχει, το θεωρώ πολύ σπουδαίο αγαθό: όχι για να αρκούμαστε σώνει και καλά στα λίγα, αλλά για να αρκούμαστε στα λίγα όταν λείπουν τα πολλά, με την γνήσια πεποίθηση ότι την πολυτέλεια την απολαμβάνουν πολύ καλύτερα οι άνθρωποι που δεν την έχουν ανάγκη... μας προετοιμάζει να σταθούμε άφοβοι μπροστά στα παιχνίδια της τύχης».
Οι επιθυμίες κατατάσσονται σε τρεις κατηγορίες:
α) φυσικές και αναγκαίες (αυτές που είναι αναγκαίες για να αφαιρούν τον πόνο πχ υγεία, διατροφή, στέγη...)
β) φυσικές αλλά όχι αναγκαίες (αυτές που δεν οδηγούν απαραίτητα σε πόνο αν δεν εκπληρωθούν πχ ένα πολυτελές γεύμα)
γ) μη φυσικές και μη αναγκαίες - κενόδοξες - (αυτές που όσο τις ικανοποιούμε τόσο μας αφήνουν ανικανοποίητους και μας οδηγούν σε μια αέναη επιδίωξη ικανοποίησής τους πχ Εξουσία, δόξα, πλούτη...)
Ο Επίκουρος διακρίνει της ηδονές σε διανοητικές και σωματικές. Οι σωματικές ηδονές και πόνοι αφορούν μόνο το παρόν ενώ οι διανοητικές ηδονές και πόνοι έχουν ρίζες και στο παρελθόν (παλιές μνήμες ευχαρίστησης ή απογοήτευσης περασμένων πόνων ή λαθών) και στο μέλλον (πίστη ή φόβος για το τι θα συμβεί). Ο μεγαλύτερος καταστροφέας της ευτυχίας κατά τον Επίκουρο είναι το άγχος για το μέλλον, ειδικά ο φόβος των Θεών και του Θανάτου. Εάν κάποιος μπορέσει να εξορίσει τον φόβο για το μέλλον και να αντιμετωπίσει το μέλλον με την πεποίθηση ότι η επιθυμίες του θα ικανοποιηθούν, τότε μπορεί να επιτύχει την αταραξία! Την πιο αξιοζήλευτη κατάστασή που μπορεί να φτάσει κανείς.
Τέλος η Φιλία είναι μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις στην ζωή, αν όχι η μεγαλύτερη.
Έτσι λοιπόν οι συμβουλές του Επίκουρου μέσα από τα βάθη των αιώνων μπορούν ακόμα και σήμερα να μας βοηθήσουν να ζήσουμε έναν ευδαίμονα βίον.
Σε ηλικία 12 ετών ο Επίκουρος γράφτηκε στο δημόσιο σχολείο, αλλά δεν έμεινε παρά λίγα μόνο λεπτά! Να πώς περιγράφει την πρώτη του ημέρα στο σχολείο ο Σέξτος Εμπειρικός:
- Στην αρχή αναδύθηκε το χάος, είπε ο δάσκαλος στους μαθητές.
- Κι από πού αναδύθηκε; ρώτησε ο Επίκουρος.
- Αυτό δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Είναι ζήτημα που αφορά μονάχα τους φιλοσόφους.
- Τότε τι κάθομαι και χασομεράω εδώ; απάντησε ο Επίκουρος. Θα πάω κατευθείαν στους φιλοσόφους!
http://clubs.pathfinder.g
http://enneaetifotos.blogspot.com

Άτομα αντι-ύλης παρατηρήθηκαν στο CERN

Άτομα αντι-ύλης παρατηρήθηκαν στο CERN
Ένα νέο επίτευγμα παρουσίασαν οι επιστήμονες του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN), οι οποίοι κατάφεραν για πρώτη φορά να «παγιδεύσουν» 38 άτομα αντιύλης, συγκεκριμένα αντι-υδρογόνου. Αντι-υδρογόνο είχε παραχθεί ξανά στο παρελθόν, είχε όμως τότε καταστραφεί αμέσως μόλις είχε έρθει σε επαφή με την κανονική ύλη, ενώ αυτή τη φορά κατέστη δυνατό τα άτομα αντιύλης να διατηρηθούν, σε συνθήκες κενού, έστω και για κλάσματα του δευτερολέπτου (συγκεκριμένα για 170 χιλιοστά του δευτερολέπτου). Όπως ανέφεραν οι επιστήμονες, η ικανότητα μελέτης τέτοιων ατόμων αντιύλης θα επιτρέψει στο μέλλον την πραγματοποίηση αδύνατων μέχρι σήμερα πειραμάτων πάνω σε θεμελιώδη αξιώματα της φυσικής. Ένα από τα μεγαλύτερα αινίγματα που απασχολεί τους φυσικούς είναι γιατί ο κόσμος αποτελείται βασικά πια από ύλη παρά από αντιύλη, η οποία είναι σχετικά σπάνια, παρόλο που όμοιες ποσότητες από τις δύο αυτές καταστάσεις της ύλης πιστεύεται ότι δημιουργήθηκαν κατά τη γέννηση του σύμπαντος. Η παραγωγή αντι-σωματιδίων (π.χ. αντι-πρωτονίων) είναι συνηθισμένη στο εργαστήριο, όμως η δημιουργία ολόκληρων ατόμων από αυτά τα αντι-σωματίδια είναι πιο πολύ δύσκολο έργο, που για πρώτη φορά κατέστη εφικτό το 2002, πάλι από ερευνητές του CERN. Οι ερευνητές απέδειξαν ότι, ανάμεσα σε συνολικά 10 εκατομμύρια αντι-πρωτόνια και 700 εκατομμύρια ποζιτρόνια, σχηματίστηκαν 38 σταθερά άτομα αντι-υδρογόνου, το καθένα από τα οποία «έζησε» για περίπου δύο δέκατα του δευτερολέπτου. Το επόμενο βήμα θα είναι να παραχθούν ακόμα περισσότερα άτομα αντι-υδρογόνου και να διατηρηθούν σε ύπαρξη για ακόμα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ώστε να μελετηθούν καλύτερα. Στόχος των επιστημόνων είναι να μπορέσουν να συγκρίνουν τα άτομα υδρογόνου και αντι-υδρογόνου, ώστε να καταλάβουν τις διαφορές ύλης και αντιύλης. Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία (με συνδρομή) στη διεύθυνση: http://www.nature.com/nature/journal/vaop/ncurrent/full/nature09610.html

http://www.skai.gr

Η Ελλάδα σε μετάβαση από τις καθεστωτικές ολιγαρχικές δομές στη Δημοκρατία

Όταν ο λαός, οι πολίτες είναι αναγκασμένοι να επιλέγουν την αποχή, το άκυρο, το λευκό, την στιγμιαία ψήφιση ενός κόμματος που δεν είναι της σταθερής επιλογής τους, τότε βρισκόμαστε σε συνθήκες ολοκληρωτισμού όχι Δημοκρατίας. Ακόμη και όταν ψηφίζουν αυτούς που όχι μόνο δεν αποδέχονται και δεν αγαπούν, αλλά περιφρονούν. Η δημοκρατία είναι συνώνυμη της ελεύθερης έκφρασης, της θέλησης των πολιτών όχι του καταναγκασμού τους. Στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες η δημοκρατία, ο ισότιμος πολιτικός ανταγωνισμός, η εθνική δημοκρατική διαλεκτική ακυρώθηκε, μπλοκαρίστηκε. Εμποδίστηκε η ανανέωση των υπαρκτών κομμάτων, κύρια του ΠΑΣΟΚ και η εμφάνιση αυθεντικά νέων πολιτικών πρωταγωνιστών διάρκειας, επάρκειας και σχεδίου. Οι πολίτες δεν έχουν ικανές, αξιόπιστες εναλλακτικές λύσεις. Λύσεις που να εμπνέουν και να κινητοποιούν την καρδιά και το μυαλό τους. Γι αυτό επιλέγουν τελικά αυτές τις μορφές αντίδρασης στον ολοκληρωτισμό και τις ολιγαρχικές παρέες. Παρέες, όχι πολιτικά κόμματα. Μορφές αντίδρασης στην πολιτική ως Εμπαιγμό, ως Απάτη με τους επιφανείς επίσημους εκπροσώπους της.

Η διαίρεση της χώρας στους πολίτες που δεν ψηφίζουν, που ακυρώνουν με τη στάση τους μια νοθευμένη και διεφθαρμένη διαδικασία και σε αυτούς που ψηφίζουν τις χρεοβόρες κάστες, τα λόμπυ, τους μικρούς και μεγάλους διαπλεκόμενους πελάτες που υπερασπίζονται τις ολιγαρχικές δομές, εκφράζει μια μεγάλη αντιδημοκρατική παθολογία. Έχω μιλήσει, προειδοποιήσει, γράψει γι αυτό *.Εκφράζει όμως ταυτόχρονα μια μεγάλη δυναμική μετάβαση. Μια Νέα Κοινωνία Πολιτών η οποία κυοφορείται και θέλει να μορφοποιηθεί σε Νέα Πολιτική Κοινωνία.

Βρισκόμαστε στην μετάβαση από τις καθεστωτικές ολιγαρχικές δομές στη Δημοκρατία. Στην ανάκτηση της Εθνικής Πολιτικής Κληρονομιάς της Αγοράς και της Πόλης. Στην επιστροφή της Πολιτικής, του Πολιτικού Ανθρώπου, της Δημοκρατίας.

Οι ολιγαρχίες, οι κομματικές, οι προσωπικές παρέες, οι ένοχες για την μεταπολιτευτική παρακμή, είπαν ότι νίκησαν. Αντέδρασαν όπως αντιδρούν πάντοτε οι ολιγαρχίες. Ξέρουν όμως ότι ηττήθηκαν. Ότι έκλεισε ο κύκλος τους και δεν μπορούν να αναπαραχθούν, να τους αναπαράγουν. Επί σαράντα χρόνια δεν οικοδόμησαν τίποτε δημιουργικό ούτε είδαν καμία πρόβλεψη τους να δικαιώνεται. Γιατί δεν είχαν προβλέψεις. Η μόνη πρόβλεψη τους ήταν η καριέρα, η καρέκλα, ο προσωπικός πλουτισμός. Τελευταίο παράδειγμα της αποτυχίας, ένας κουτσός Καλλικράτης – Προκρούστειο τον ονόμασα – χωρίς συμμετοχή. Ο εκφυλισμός μιας μεγάλης μου ιδέας. Όπως συνέβη με άλλες.

Το ιστορικό αίτημα είναι η Επαναθεμελίωση του Πολιτικού Συστήματος και η εμφάνιση στο πολιτικό τοπίο αυθεντικά νέων, υγιών και έξυπνων πολιτικών πρωταγωνιστών. Όχι εξωθεσμική και εξωελλαδική βάφτιση του παλιού, του ανεπαρκούς και του διεφθαρμένου σε νέο και σωτήριο, όπως γίνεται. Αρκετά με τους διεφθαρμένους σωτήρες, τους χρόνιους διαφθορείς της μεταπολίτευσης. Σε ώριμες δημοκρατίες και φυσιολογικές χώρες αυτό θα μπορούσε να επιταχυνθεί εδώ και καιρό με τη δημιουργία κυβέρνησης τεχνοκρατών, που θα σήμαινε επίσης την αποστράτευση και αποπομπή του πλέον ανίκανου κα διεφθαρμένου στην Ευρώπη Πολιτικού Προσωπικού.

Η χώρα όμως στερείται υπεύθυνων και ικανών οικονομικών, πολιτικών, πνευματικών ελίτ. Αυτές οφείλουμε να τις αναδείξουμε, να τις συγκροτήσουμε. Ήταν θλιβερή η χθεσινή τηλεοπτική εικόνα ορισμένων που εμφανίστηκαν σε αυτό το ρόλο. Φτωχοί ιδιώτες της παρέας, της κάστας, παρά άνθρωποι του Έθνους, του Κράτους, της Πολιτείας.

Η Ελλάδα όμως μπήκε σε κίνηση. Ετοιμάζει τις δυνάμεις που θα την οδηγήσουν στον νέο αιώνα.

Πολίτες ελεύθερους όχι δούλους, όχι κάστες, λόμπυ, παρέες και διεφθαρμένες οικογένειες. Έλληνες όχι μισέλληνες. Ο μισελληνισμός είναι ξένη υποτέλεια, δουλεία και βαρβαρότητα.

Γεννιέται κάτι πολύ μεγάλο, πολύ μεγαλύτερο από τις καλύτερες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας μας.

* Μιχάλης Χαραλαμπίδης

«Από το ΠΑΣΟΚ στο ΚΚΚΑΣΟΡ, ο εκφυλισμός ενός ιστορικού εγχειρήματος»

Εκδόσεις Στράβων Γλυφάδα 08.11.2010

Ιστοσελίδα Μιχάλη Χαραλαμπίδη : polis-agora.blogspot.com

Η επίθεση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση στη Βρετανία δείχνει το δρόμο του ελιτισμού και της περιθωριοποίησης στην υπόλοιπη Ευρώπη;

Ήδη από τον Μάρτιο του 2009, η τράπεζα της Αγγλίας κάνει αυτό που άρχισε να κάνει πρώτο το ξαδερφάκι της στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, δηλαδή να τυπώνει χρήμα. Μέχρι τώρα «τυπώθηκαν» (ηλεκτρονικώς βεβαίως) ούτε λίγο ούτε πολύ £200 δισεκατομμύρια, ως ευγενική χορηγία της κεντρικής τράπεζας προς την κυβέρνηση για τη χρηματοδότηση από την πίσω πόρτα μέρους των ελλειμμάτων της, έτσι ώστε να μην αναγκαστεί να προχωρήσει σε δυσάρεστα μέτρα, όπως αύξηση φόρων και μείωση των κοινωνικών παροχών και επενδύσεων.
Εμένα μου λες; Δεν πέρασε ούτε μήνας που λένε, και o υπουργός οικονομικών Όσμπορν ανακοίνωσε το σκληρότερο από το 1922 πακέτο λιτότητας. Ήτοι, £81 δισεκατομμύρια για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, εκ των οποίων τα £18 θα προέλθουν από το στράγγισμα του κοινωνικού κράτους. Οι περικοπές θα κοστίσουν περί τις 500,000 θέσεις εργασίας στο δημόσιο τομέα, με το πρόσχημα, όπως κι εδώ, των τεμπέληδων και αδιάφορων δημοσίων υπαλλήλων, και άλλες 500,000 που συνδέονται άμεσα με τις προηγούμενες, γεγονός που θα προσθέσει άλλο ένα εκατομμύριο στα ήδη 3 εκατομμύρια ανέργων. Η κυβέρνηση υπολογίζει να ελαττώσει το 71% του δημόσιου ελλείμματος από περικοπές δαπανών και μόνο το 29% από αύξηση της φορολογίας. Ενώ η αύξηση του ΦΠΑ στο 20% από τον επόμενο Γενάρη, θα φέρει ένα ακόμα γερό χτύπημα στα φτωχά στρώματα.
Οι περικοπές βέβαια που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα δεν σταματούν εδώ. Στο στόχαστρο, ανάμεσα στα άλλα, βρίσκονται η χρηματοδότηση των τοπικών κοινοτήτων και κυβερνήσεων η οποία προβλέπεται να περισταλεί κατά 50%, καθώς επίσης και τα επιδόματα ενοικίου, γεγονός που θα αναγκάσει τα φτωχότερα στρώματα να εγκαταλείψουν τις εστίες του στον ακριβό νότο και να μετακομίσουν στο βορρά, όπου όμως οι δουλειές είναι κατά πολύ λιγότερες. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία ένα στα πέντε νοικοκυριά έχει όλα τα μέλη του στην ανεργία, ενώ ειδικά στο Λίβερπουλ, Γλασκώβη και Νόττινχαμ ο αριθμός αυτός ανεβαίνει στο ένα στα τρία.
Το πλήγμα όμως που δέχονται τα πανεπιστήμια είναι ανυπολόγιστο. Εδώ, αντί για την πρόταση Όσμπορν, έχουμε την άρτι ανακοινωθείσα έκθεση του Λόρδου Μπράουν, η οποία προειδοποιεί τα ανώτατα ιδρύματα να αναμένουν περικοπές της τάξης του 80% στο κονδύλι για τη διδασκαλία, δηλαδή γύρω στα £4.2 δις και περίπου £1.4 δις στο κονδύλι για την έρευνα. Όλες οι επιστήμες, εκτός της ιατρικής, των φυσικών επιστημών και της μηχανικής παύουν εφ’ εξής να επιδοτούνται. Φυσικά από το κράτος, όχι όμως και από τα πορτοφόλια των φοιτητών, στους οποίους και ανετέθη το έργο αναστήλωσης των τραπεζών.
Τούτο, σύμφωνα με την έκθεση, θα επιτευχθεί με την άρση του άνω ορίου στα δίδακτρα, έτσι ώστε τα πανεπιστήμια να μπορούν από το 2012 να χρεώνουν όχι £3,290 όπως ισχύει σήμερα, αλλά οτιδήποτε από £6,000 μέχρι £9,000 χωρίς να αποκλείεται και το περισσότερο. Έτσι λοιπόν, κάθε φοιτητής μαζί με τα δάνεια για έξοδα διαβίωσης, θ’ αποχωρεί από το πανεπιστήμιο με ένα αξιοσέβαστο χρέος, το λιγότερο £50,000, ποσό το οποίο θα δράσει αποτρεπτικά ακόμα και για φοιτητές των μεσοστρωμάτων. Επιπλέον, με την κατάργηση του επιδόματος για έξοδα διαβίωσης, που προτείνεται, κοντά στους 600,000 φοιτητές από τα φτωχά στρώματα θα μείνουν εντελώς ξεκρέμαστοι. Η προβλεπόμενη αντικατάστασή του από κάτι λιγότερο και περισσότερο επιλεκτικό έχει προκαλέσει την απογοήτευση και την οργή του φοιτητικού κόσμου.
Παρά την αυξανόμενη συμμετοχή παιδιών από εργατικές οικογένειες στην ανώτατη εκπαίδευση, εν τούτοις το ποσοστό αυτό υπολείπεται σημαντικά των μεσαίων στρωμάτων, πόσο μάλλον των ανωτέρων. Αν οι προτάσεις Μπράουν περάσουν, πράγμα που θεωρείται πολύ πιθανό, παρά την προεκλογική και ενυπόγραφη μάλιστα, δέσμευση του Κλεγκ περί του αντιθέτου, τα πανεπιστήμια χωρίς κανένα πρόσχημα θα λειτουργούν όχι μόνο σαν επιχειρήσεις, αλλά θα ισχυροποιήσουν και την ήδη υπάρχουσα τάση, οι φτωχοί φοιτητές να πηγαίνουν σε υπο-χρηματοδοτούμενα πανεπιστήμια και οι πλούσιοι στα καλύτερα. Ουσιαστικά με την άρση του περιορισμού στο ύψος των διδάκτρων ικανοποιείται πάγιο αίτημα των ελίτ πανεπιστημίων να τους επιτρέπεται να χρεώνουν τόσα, όσα σηκώνει η …αγορά. Η ενέργεια αυτή ισοδυναμεί επίσης με τη διάνοιξη λεωφόρου για την εκπόρθηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης από ιδιωτικούς φορείς, οι οποίοι με τα ισχύοντα δίδακτρα δεν είχαν τη δυνατότητα να ανταγωνιστούν τα δημόσια πανεπιστήμια.
Με την έκθεση Μπράουν χάνεται πλέον οριστικά ο δημόσιος χαρακτήρας της εκπαίδευσης, βάζοντας στη θέση της τον αγοραίο. Περισσότερο από ποτέ και με τη δαμόκλεια σπάθη του χρέους πάνω απ’ τα κεφάλια τους, όσοι από τους φοιτητές το τολμήσουν, θα αντιμετωπίζουν τις σπουδές σαν μια επένδυση πλέον και τίποτε περισσότερο. Δεν είναι τυχαίο που τα πανεπιστήμια την εποχή Μπλερ, στη διάρκεια της οποίας θεσπίστηκαν και τα δίδακτρα, μετακόμισαν από το υπουργείο παιδείας στο υπουργείο για την επιχειρηματικότητα.
«Μα πού πήγαν τα λεφτά;», αναρωτιέται το «Prospect» στο τελευταίο του τεύχος για τα 200 δισεκατομμύρια της ποσοτικής χαλάρωσης. Πάντως όχι στην οικονομία, όχι στις κοινωνικές δαπάνες, όχι στους μικροεπιχειρηματίες. Αυτοί που ωφελήθηκαν ήταν οι παίκτες του City, που είδαν τα χαρτοφυλάκια ομολόγων τους να αυγατίζουν, οι χρηματιστές κρατικών ομολόγων και οι εμπορικές τράπεζες που κοίταξαν με το φτηνό δανεισμό να ξεπλύνουν παλιά χρέη και να επενδύσουν/κερδοσκοπήσουν σε καλύτερες μεριές εκτός Βρετανίας.
Γι αυτό ακριβώς το λόγο τα πανεπιστήμια είναι ανάστατα. Την Τετάρτη (10/11) που μας πέρασε σε μεγαλειώδη διαδήλωση, (τη μεγαλύτερη σε βάθος δεκαετιών), που προκήρυξαν η εθνική ένωση φοιτητών (NUS) και η ένωση πανεπιστημίων και κολεγίων (UCU), έχοντας ταυτόχρονα και την υποστήριξη της συνομοσπονδίας των εργατικών συνδικάτων (TUC), 52,000 καθηγητές και φοιτητές από κάθε άκρη του νησιού, αλλά και από τη Β. Ιρλανδία, κατέφτασαν με όλα τα μέσα στο κέντρο του Λονδίνου αποφασισμένοι να ακουστούν.
Παράλληλα σε συνέντευξη τύπου, η NUS ανακοίνωσε την πρόθεσή της να παλέψει για την ακύρωση της εκλογής βουλευτών του κυβερνητικού συνασπισμού, οι οποίοι με τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις ότι δεν θα υπάρξει αύξηση διδάκτρων απέσπασαν δολίως ψήφους φοιτητών και καθηγητών. Αν και ο συγκεκριμένος νόμος δεν έχει ακόμα ψηφιστεί, εν τούτοις η NUS ευελπιστεί ότι η κίνηση αυτή θα ευαισθητοποιήσει πολύ κόσμο και θα φέρει σε αμηχανία την κυβέρνηση, αν φυσικά υπάρχει ακόμα τσίπα.
Μετά το Δουβλίνο (3/11) και το Λονδίνο πήρε τους δρόμους...
http://e-cynical.blogspot.com/

Σημείωση Συμποσίου: Η αρχή στη χώρα μας έγινε με την «αναγνώριση» των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών που συνεργάζονται με ιδρύματα στην Ευρώπη και στις Η.Π.Α. και τις πρόσφατες «μεταρρυθμίσεις» στην Παιδεία;

Η κρίσιμη μάζα και η πρόσβαση στα Ακασικά Αρχεία

O 100ος πίθηκος
Ο ιαπωνικός πίθηκος Fuscata Macacca, έχει παρατηρηθεί από επιστήμονες, μέσα στην άγρια φύση, για μια συνεχή περίοδο πάνω από 30 έτη. Το 1952 στο νησί Koshima, επιστήμονες παρείχαν στους πιθήκους γλυκοπατάτες πεταμένες στην άμμο ως τροφή.
Στους πιθήκους άρεσε η γεύση των ωμών γλυκοπατατών αλλά δεν τους άρεσε το χώμα στη φλούδα τους. Ένα θηλυκό 18 μηνών με το όνομα Ημο, βρήκε ότι θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα σε ένα κοντινό ρέμα. Δίδαξε αυτή την τεχνική στη μητέρα της. Η σύντροφοι της έμαθαν επίσης αυτό το νέο τρόπο και το δίδαξαν στις μητέρες τους. Αυτή η κοινωνική καινοτομία υιοθετήθηκε βαθμιαία από διάφορους πιθήκους μπροστά στα μάτια των επιστημόνων.
Μεταξύ 1952 και 1958, όλοι οι νέοι πίθηκοι έμαθαν να πλένουν τις αμμώδεις γλυκοπατάτες για να τις κάνουν πιο εύγευστες. Μόνο οι ενήλικες που μιμήθηκαν τα παιδιά τους έμαθαν αυτή την κοινωνική εξέλιξη. Άλλοι ενήλικες συνέχισαν να τρώνε τις βρώμικες γλυκοπατάτες. Μετά έγινε κάτι εντυπωσιακό. Το φθινόπωρο του 1958, ένας αριθμός πιθήκων Koshima έπλεναν τις γλυκοπατάτες, ο ακριβής αριθμός δεν είναι γνωστός.
Ας υποθέσουμε, όταν βγήκε ο ήλιος ένα πρωί, υπήρχαν 99 πίθηκοι στο νησί Koshima, που είχαν μάθει να πλένουν τις γλυκοπατάτες στους. Ας υποθέσουμε επίσης ότι αργότερα το ίδιο πρωί, ο εκατοστός πίθηκος έμαθε και αυτός να πλένει γλυκοπατάτες.
Μετά συνέβη!
Μέχρι εκείνο το βράδυ, σχεδόν όλοι οι πίθηκοι στη φυλή έπλεναν τις γλυκοπατάτες πριν τις φάνε. Η προστιθέμενη ενέργεια αυτού του 100ου πιθήκου δημιούργησε κάπως μια σημαντική ιδεολογική καινοτομία!
Προσέξτε. Μια εκπληκτική παρατήρηση σημειώθηκε από αυτούς τους επιστήμονες και ήταν ότι η συνήθεια του πλυσίματος της γλυκοπατάτας κατόπιν πήδησε πέρα από τη θάλασσα. Οι αποικίες των πιθήκων σε άλλα νησιά αλλά και όλοι οι πίθηκοι στην ηπειρωτική χώρα Takasakiyama άρχισαν να πλένουν τις γλυκοπατάτες τους! -Lyall Watson (Lifetide )
Κατά συνέπεια, όταν επιτυγχάνεται ένας ορισμένος κρίσιμος αριθμός ατόμων που έχουν μια συνειδητοποίηση, αυτή η νέα συνειδητοποίηση μπορεί να κοινωνηθεί από νου σε νου. Αν και ο ακριβής αριθμός μπορεί να διαφέρει, το φαινόμενο του Εκατοστού Πιθήκου δηλώνει ότι όταν ένας συγκεκριμένος αριθμός ατόμων γνωρίζουν ένα νέο τρόπο, μπορεί να παραμείνει στην ιδιοκτησία συνείδησης αυτών των ανθρώπων. Αλλά, υπάρχει ένα σημείο στο οποίο εάν ένα μόνο ή και περισσότερα άτομα συγχρονιστούν σε αυτή τη νέα γνώση - συνειδητοποίηση, ένας τομέας ενισχύεται έτσι ώστε, αυτή η συνειδητοποίηση υιοθετείται σχεδόν από όλους! -Ken Keyes ( The Hundredth Monkey )

Ο ΕΚΑΤΟΣΤΟΣ ΠΙΘΗΚΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗ ΑΚΑΣΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ
Τι σήμαινε όμως αυτό; Πώς είχε γενικευτεί η συνήθεια στον ντόπιο πληθυσμό πιθήκων και πώς μεταφέρθηκε στο απομακρυσμένο νησί; Οι επιστήμονες άρχισαν εντατικές έρευνες και πειράματα και διαπίστωσαν έκπληκτοι πως για την καθολική εξάπλωση της νέας συνήθειας έπαιζε καθοριστικό ρόλο ο αριθμός των πιθήκων που την είχαν υιοθετήσει πρώτοι. Όπως αποκαλύφθηκε ύστερα από πολλές μελέτες, μαθηματικούς υπολογισμούς και πειράματα, αν ένας απολύτως συγκεκριμένος αριθμός μελών μιας ομάδας -είτε σ’ αυτήν ανήκουν ζώα είτε άνθρωποι- υιοθετήσει μια νέα συνήθεια, τότε αυτή εξαπλώνεται αστραπιαία σε όλα τα μέλη της ομάδας.
Το μυστικό βρίσκεται στην «κρίσιμη μάζα», δηλαδή στον κρίσιμο αριθμό των πρωτοπόρων. Όταν αυτός ο αριθμός συμπληρωθεί, τότε λες κι ανοίγει ο δρόμος για όλους τους υπόλοιπους και η νέα συνήθεια γενικεύεται.
Οι επιστήμονες κατέληξαν ότι το ελάχιστο όριο το οποίο απαιτείται για να διαμορφωθεί το μορφογενετικό πεδίο σε μια σκεπτομορφή η οποία μπορεί να αλλάξει τα πεπρωμένα μιας περιοχής, ή ενός λαού, ή και του κόσμου ολόκληρου, είναι ένα σταθερό νούμερο, : η τετραγωνική ρίζα του ενός εκατοστού ενός πληθυσμού.
Τα νούμερα αυτά για την Ελλάδα, είναι 316 άτομα, και για όλο τον κόσμο 7100 άτομα μόνο, για πληθυσμό 5 δισεκατομμυρίων. Είναι σαφές ότι το νούμερο είναι πάρα πολύ μικρό, και ότι λίγοι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν το νοητικό κλίμα μιας τεράστιας περιοχής.
Mε ποιο τρόπο, όμως, μεταβιβάζεται η πληροφορία και η συνήθεια στους κατοίκους άλλων περιοχών, όπως συνέβη με τους πιθήκους; Σ’ αυτό το ερώτημα έρχεται να απαντήσει μια γοητευτική θεωρία που υποστηρίζει πως όλοι είμαστε συνδεδεμένοι με ένα αόρατο πεδίο μέσα στο οποίο καταγράφονται τα πάντα, όλα όσα υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν. Πρόκειται για ένα συμπαντικό αρχείο ή ένα θησαυροφυλάκιο μνήμης που μέσα του περιέχονται όλες οι πληροφορίες για όσα συμβαίνουν στο σύμπαν. Σας φαίνεται παράξενο αυτό; Kι όμως, αυτή ακριβώς είναι η θεωρία του διάσημου βιολόγου του Kέμπριτζ, Pούπερτ Σέλντρεϊκ, που ξεσήκωσε σάλο στην
επιστημονική κοινότητα.
Σύμφωνα με αυτήν, όλες οι πληροφορίες -είτε αυτές αφορούν γεγονότα και ιδέες είτε συνήθειες, συναισθήματα, μορφές ή γαλαξίες και τη δομή του DNA- είναι αποθηκευμένες σε ένα πεδίο που, όπως το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, βρίσκεται παντού. Έτσι, τίποτα δεν χάνεται στο σύμπαν, ούτε ακόμα κι αν "πεθάνει". Mπορεί να μετατραπεί από ύλη σε ενέργεια, αλλά δεν θα χαθεί.
Tο ίδιο ισχύει και για τις σκέψεις μας. Eμείς μπορεί να τις αντιλαμβανόμαστε σαν κάτι φευγαλέο και εφήμερο, όμως έχετε αναρωτηθεί, αλήθεια, πού πάει κάθε σκέψη που κάνουμε όταν παύουμε να τη σκεφτόμαστε; Xάνεται άραγε ή μήπως καταγράφεται κάπου; Kι οι πράξεις και τα έργα μας, ολόκληρο το παρελθόν μας, κατοικεί μόνο στη μνήμη μας ή μήπως είναι επίσης καταγεγραμμένο κάπου στο σύμπαν;
Για τον Pούπερτ Σέλντρεϊκ αλλά και για την αρχαία φιλοσοφική και μεταφυσική σκέψη οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα ήταν σαφείς: τα πάντα, όλα όσα έγιναν και ειπώθηκαν, ακόμα κι όσα σχηματίστηκαν ως σκέψεις ή επιθυμίες μέσα στο νου των ανθρώπων όλων των εποχών, καταγράφονται συνεχώς σε ένα είδος συμπαντικού αιθερικού αρχείου, στο οποίο η ινδική φιλοσοφία έχει δώσει το όνομα «Aκασικά Aρχεία».
Oι "αναγνώστες" της συμπαντικής βιβλιοθήκης
Yπάρχουν πράγματι αυτά τα αρχεία; Kι αν ναι, πού βρίσκονται;
Σίγουρα όχι σε κάποιο συγκεκριμένο γεωγραφικό σημείο στη Γη ή κάπου στο Διάστημα -π.χ. κάπου μεταξύ Ήλιου και Eρμή-, αλλά μάλλον σε έναν αιθερικό και άυλο χώρο, ένα νοητικό πεδίο. Σύμφωνα με τις σχετικές παραδόσεις, οτιδήποτε συμβαίνει στο σύμπαν, από τα υπερσμήνη γαλαξιών ως την αμοιβάδα, καταγράφεται σ’ αυτά τα αιθερικά αρχεία, στα οποία καταγράφονται επίσης κι όλες οι σκέψεις, όλες οι ιδέες και οι πράξεις μας.
Aυτό γίνεται χωρίς να το αντιληφθούν οι περισσότεροι άνθρωποι. Oι μύστες, όμως, και τα ξεχωριστά προικισμένα άτομα μπορούν να επικοινωνούν συνειδητά με αυτά τα συμπαντικά αρχεία και να λαμβάνουν πληροφορίες. Xαρακτηριστικό παράδειγμα ο Έντγκαρ Kέισι, ο "κοιμώμενος προφήτης".
O άνθρωπος αυτός άφησε εποχή στα μέσα του 20ού αιώνα με τις ξεχωριστές του ικανότητες: μπορούσε να πέφτει σε ένα είδος αυτοΰπνωσης και να δίνει σωστές απαντήσεις στις πιο απίθανες ερωτήσεις, όπως η προηγούμενη ζωή κάποιου ή τα γεγονότα που έγιναν η αιτία για τον καταποντισμό της Aτλαντίδας. Mπορούσε, επίσης, να κάνει διάγνωση ασθενειών ακόμα και για πρόσωπα που δεν είχε συναντήσει ποτέ του και να προτείνει απόλυτα αποτελεσματικές θεραπείες στηριγμένες σε βότανα και φυσικές μεθόδους. Kι όμως, ο ίδιος ως άτομο είχε πολύ μέτριες γνώσεις. Aπό πού, λοιπόν, αντλούσε αυτό τον ανεξάντλητο πλούτο πληροφοριών; Aκόμα κι εκείνος αναρωτιόταν γι’ αυτό.
H απάντηση δόθηκε σε μια από αυτές τις αυτοϋπνωτιστικές συνεδρίες του: τις πληροφορίες για το παρελθόν της ανθρωπότητας ή των συγκεκριμένων ανθρώπων που του ζητούσαν βοήθεια, καθώς και τα στοιχεία για τη διάγνωση ασθενειών και την ενδεδειγμένη θεραπεία τα έπαιρνε όλα από την ίδια πηγή: από τα Aκασικά Aρχεία.
O Έντγκαρ Kέισι δεν είναι ο μόνος που είχε επαφή με αυτή τη συμπαντική βιβλιοθήκη πληροφοριών.
Όλοι είμαστε συνδεδεμένοι μαζί της, χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Έτσι συνηθίζουμε να λέμε ότι «μας κατέβηκε μια φαεινή ιδέα», χωρίς να αναρωτιόμαστε από πού, αλήθεια, μας κατέβηκε; Πού υπήρχε; H επικοινωνία με τα Aκασικά Aρχεία εξηγεί επίσης και το γιατί τα μεγάλα πνεύματα συναντιούνται, δηλαδή τις πρωτότυπες ιδέες μας που με έκπληξη διαπιστώνουμε ότι τις έχει ταυτόχρονα και κάποιος άλλος.
Θεωρία συστημάτων και συνείδηση / ERVIN LASZLO
Ακασικό Πεδίο / Πεδίο zero-point
Σοφοί και μυστικιστές από τα πανάρχαια χρόνια υποστήριζαν ότι υπάρχει ένα κοσμικό πεδίο που συνδέει τα πάντα, ένα είδος διαχρονικού και αιώνιου αρχείου στο οποίο είναι καταγραμμένα όλα όσα έχουν συμβεί ποτέ στο σύμπαν, όπου διασώζονται όλες οι πληροφορίες. Το πεδίο αυτό ονομάζεται Ακασικό Αρχείο.
Πρόσφατες ανακαλύψεις στην προωθημένη φυσική δείχνουν ότι το Ακασικό Πεδίο είναι πραγματικότητα και αντιστοιχεί στο πεδίο zero-point των επιστημόνων. Το πεδίο αυτό αποτελείται από μια θάλασσα κοσμικής ενέργειας από την οποία γεννώνται τα πάντα: άτομα και γαλαξίες, αστέρια και πλανήτες, ζωντανοί οργανισμοί, ακόμη και η συνείδηση. Το Ακασικό (zero-point) Πεδίο είναι η διαρκής μνήμη του σύμπαντος.
Στο βιβλίο του αυτό, διεθνές best-seller, ο Έρβιν Λάζλο, ένας από τους κορυφαίους επιστήμονες και στοχαστές του καιρού μας (καθηγητής στα πανεπιστήμια της Σορβόννης, Γέηλ, Πρίνστον, μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας Επιστημών, Φιλοσοφίας κ.α.), αποκαλύπτει, με τρόπο απλό και κατανοητό, τα ουσιαστικά στοιχεία αυτού του Συμπαντικού Πληροφοριακού Αρχείου, και επιβεβαιώνει ότι όλα συνδέονται και οδηγούν σε μία Μοναδικότητα. Παράλληλα συνθέτει μια Ολοκληρωμένη Θεωρία των Πάντων – το μεγάλο όνειρο και διακαή πόθο όλων των μεγάλων σοφών, από τον Αϊνστάιν μέχρι τον Χώκινγκ.
Ολόκληρο το άρθρο εδώ:

http://vickytoxotis.blogspot.com/2010/11/blog-post_13.html

Ο Νίτσε για τον ευρωπαϊκό ανθελληνισμό

«Αποδεδειγμένα, σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του, ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες. Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν (οι δυτικοευρωπαίοι δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνόταν, κατέληγε να μοιάζει φθηνό αντίγραφο, μια καρικατούρα. Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά, για κάθε εποχή, ό,τι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του.

Μα ποιοί, επιτέλους, είναι αυτοί των οποίων η ιστορική αίγλη υπήρξε τόσο εφήμερη, οι θεσμοί τους τόσο περιορισμένοι, τα ήθη τους αμφίβολα έως απαράδεκτα και οι οποίοι απαιτούν μια εξαίρετη θέση ανάμεσα στα έθνη, μια θέση πάνω από το πλήθος; Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους. Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, που και που κάποιος εμφανίζεται και αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα, τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών, είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους (Έλληνες), οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».
Friedrich Nietzsche «Η Γένεση της Τραγωδίας», κεφ. XV, 1872.

http://greeknation.blogspot.com/