Οι 156 έχουν πάρει δρόμο χωρίς γυρισμό...

κκ βουλευτές του ΠαΣοΚ, είσαστε το όργανο της καταστροφής μας. Σαν χώρα και σαν οικονομία. Εσείς, κκ βουλευτές του ΠαΣοΚ, δώσατε την άδεια και την εξουσία, με την ψήφο σας, να συμβεί στην πατρίδα μας η μεγαλύτερη καταστροφή που είδε ελληνικό μάτι τα τελευταία 50 χρόνια σ’ αυτόν τον τόπο. Και μάλιστα υπό το πρόσχημα της σωτηρίας της. Που ορισμένοι από σας, χωρίς ντροπή και αιδώ, το υπερασπίζεστε ακόμη. Ότι μας σώζετε κι από πάνω.
Το σίγουρο είναι ότι αυτό που κάνατε σας κατέστησε μισητούς και απεχθείς όχι μόνο στον λαό, που τώρα μαίνεται εναντίον σας, αλλά ακόμη και σε μεγάλο μέρος των πρώην φανατικών οπαδών σας. Δεν ξέρω αν κινδυνεύετε να σας “σπάσουν στο ξύλο” οι πολίτες. Αλλά να “σας φτύσουν” κινδυνεύετε σίγουρα.
Ξέρω ότι εσείς βασικά δεν το θέλατε όλο αυτό. Αυτές τις σκοτούρες τις τωρινές. Εσείς απλώς θέλατε να είσαστε η κυβέρνηση. Η εξουσία. Και θα προτιμούσατε να βρίσκεστε σε μια οποιαδήποτε άλλη νορμάλ κοινοβουλευτική περίοδο και όχι στην τωρινή. Δεν είσαστε για μεγάλες αποφάσεις και ηρωϊσμούς, εσείς. Μας το αποδείξατε κιόλας. Εσείς θέλατε μια ήρεμη κοινοβουλευτική περίοδο, όπου θα μπορούσατε να διορίζετε, όπως τις παλιές ένδοξες μέρες, αβέρτα-κουβέρτα, διασφαλίζοντας το κοινοβουλευτικό σας μέλλον και την οικογένειά σας. Και ξέρω πως ότι καταστροφικό κάνατε τώρα, το κάνατε οι περισσότεροι, όχι γιατί πιστεύετε τις αερολογίες περί σωτηρίας της πατρίδας που μας λέτε. Αλλά γιατί αν κάνατε διαφορετικά θα βρισκόσασταν εκτός νυμφώνος της εξουσίας. Και η εξουσία έχει ψωμί. Πικρό μερικές φορές, αλλά έχει (και δωρεάν laptop).
Κάνα δυο θαρραλέοι που ‘χατε μαζί σας τότε, αρνήθηκαν να ψηφίσουν το Μνημόνιο, και να δώσουν και την αντισυνταγματική υπερεξουσία στον υπουργό οικονομικών (τι παιδί κι αυτός!) και “έθεσαν και εαυτόν εκτός της κοινοβουλευτικής ομάδας”. Οι υπόλοιποι που παραμείνατε, μάλλον δεν έχετε συνειδητοποιήσει τι κόστος είχε η παραμονή σας και η ψήφος σας, για μας. Ίσως να το κάνετε τώρα, αλλά μάλλον θα γίνει υπό το κράτος του φόβου της λαϊκής οργής.
Ήδη ψηφίσατε “επί της αρχής” το φοβερό και τρομερό πολυνομοσχέδιο που ουσιασιαστικά καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και νομιμοποιεί τις ατομικές εταιρικές συμβάσεις. Κι ένας από σας που τόλμησε να μην το ψηφίσει “τον έφαγε η μαρμάγκα”. Ώστε να πάρετε το μήνυμα και οι υπόλοιποι. Κι ας πα να λέει το Σύνταγμα (την νομιμότητα όμως την οποία το Σύνταγμα διασφαλίζει, αύριο όταν θα σας καταχεριάζουν, θα την θυμηθείτε και θα την επικαλεστείτε, και βέβαια καλά θα κάνετε, το Σύνταγμα δεν είναι διακοσμητικό).
Και θέλω να σας ρωτήσω κκ βουλευτές του ΠαΣοΚ: τον νόμο αυτόν που μαχαιρώνει τις συλλογικές συμβάσεις τον ψηφίσατε για να μειωθεί το χρέος; Για να μειωθούν τα δημόσια ελλείμματα; Από πότε το ύψος της αμοιβής του εργαζόμενου του ιδιωτικού τομέα διογκώνει το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα; Όχι κκ βουλευτές. Σε κάτι άλλο προσφέρατε υπηρεσία. Γι’ αυτό και τώρα ο φόβος φωλιάζει σιγά σιγά στην καρδιά σας.
Και ίσως μόνο ο φόβος να σας συγκρατήσει. Διότι εδώ που έχετε φτάσει, στον βαθμό που γίνατε συνένοχοι σε όλο αυτό, ίσως δώσετε την ψήφο σας και την άδειά σας σε πολύ-πολύ χειρότερα πράγματα. Διότι έχετε πάρει έναν δρόμο χωρίς γυρισμό. Και επειδή οι μέρες είναι πονηρές, και εσείς πια έχετε αρχίσει και γίνεστε επικίνδυνοι για τον τόπο, ψηφίζοντας ότι νάναι, ποιος ξέρει τι μπορεί να δούμε με την ψήφο σας να κυκλοφοράει στον δρόμο εναντίον μας, για να αντιμετωπιστεί η οργή μας και να “διασφαλιστεί η νομιμότητα”, που πρώτοι καταπατήσατε.
Εγώ τουλάχιστον σας έχω ικανούς να ψηφίσετε οτιδήποτε σας ζητήσουν ο πρόεδρος και τα όργανα του κόμματός σας.
Γι’ αυτό αύριο, εκεί στην σύγκληση της κοινοβουλευτικής σας ομάδας, αφήστε τους δήθεν ηρωϊσμούς, δεν είσαστε ήρωες. Και τον δήθεν κλεφτοπόλεμο και την ανταρσία στην επικίνδυνη κυβέρνησή σας. Σας μαζεύουν στην Κ.Ο. για να σας μαντρώσουν ενόψει της ψήφισης του προϋπολογισμού.
Συζητείστε το λοιπόν το θέμα μεταξύ σας. Με τις οικογένειές σας. Με τις γυναίκες σας. Με τους πατεράδες σας. Και γίνετε για μια φορά ο έλληνας βουλευτής που θα έπρεπε να είσαστε: παραιτηθείτε.
Θραξ Αναρμόδιος

http://anarmodios.wordpress.com/

Πολιτική και οικονομική ολιγαρχία κυβερνά τη χώρα

Δεν ήταν επίθεση εναντίον του Χατζηδάκη αυτό που έγινε χθες, στην οδό Πανεπιστημίου της Αθήνας.

Έλαχε στον άτυχο Χατζηδάκη, (που δεν είναι και από τους πλέον αντιπαθείς υπηρέτες της καταστροφής μας), να βρίσκεται την «λάθος ώρα» στο «λάθος μέρος» , ώστε να προσωποποιήσει το ένοχο της ξεφτίλας καθεστώς πολιτικό σύστημα και να δεχθεί το πρώτο ηχηρό σκαμπίλι που έδωσε ο θυμός του λαού σ’ αυτό, ματώνοντας το πρόσωπό του.

Το μάτωμα του αρρωστημένου συστήματος στο πρόσωπο του Χατζηδάκη, ήταν μήνυμα και δείγμα για το τί πρόκειται να ακολουθήσει, καθώς το πολιτικό κατεστημένο δείχνει ότι δεν έχει αντιληφθεί την πραγματικότητα και την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα κάτω από την επιφάνειά τους, μετά την εξευτελιστική παράδοση της διαχείρισης της χώρας σε τρίτους, αλλοεθνείς, που σαν επακόλουθο έχει το άπλωμα του (υφασμένου από το ΔΝΤ & Σία) σάβανου της φτώχειας, επάνω σ’ όλη την Ελληνική κοινωνία .

Η (μία ακόμη) απόδειξη ότι, σύσσωμο το καθεστώς πολιτικό σύστημα (από τα Αριστερά ως τα Δεξιά) δεν έχει αντιληφθεί την ρέουσα πραγματικότητα και συμπεριφέρεται «σα να μη τρέχει τίποτε», με την ίδια ακριβώς νοοτροπία και συμπεριφορά της καταστροφής, την ώρα που η κοινωνία βουλιάζει στην ξεφτιλισμένη φτώχεια, είναι η εμμονή του στην απόκρυψη της μίας και μοναδικής Αλήθειας. Αυτής που δεν το συμφέρει να ακούγεται, αλλά που βοά πως αυτό (το καθεστώς πολιτικό σύστημα) είναι ο μόνος υπεύθυνος (και άρα, ένοχος) για την πτώχευση της χώρας και επιμένει να είναι και ο αδιαφιλονίκητος διαχειριστής της φτώχειας που αυτό έφερε.

Επίκαιρο παράδειγμα αυτής της αδυναμίας ειλικρινείας, οι δηλώσεις καταδίκης αυτής της πράξης λαϊκής διαμαρτυρίας, που το καθεστώς την εκλαμβάνει και την παρουσιάζει ότι είναι εναντίον του προσώπου του Χατζηδάκη, ενώ όλοι τους γνωρίζουν πολύ καλά, ότι δεν είναι έτσι.

Κανένας από τους πολίτες που επιτέθηκαν, δεν είχε κάτι προσωπικό μαζί του. Ούτε χρωστούσε λεφτά σε κάποιον απ ‘αυτούς, ούτε του είχε πειράξει τη γυναίκα ή την κόρη, ούτε είχε κάνει κάτι συγκεκριμένο εναντίον κάποιου συγκεκριμένου εξ αυτών.

Παρ’ όλ’ αυτά, βγαίνει σύσσωμο το καθεστώς πολιτικό σύστημα, από την Παπαρήγα μέχρι τον Καρατζαφέρη και, με αφορμή το συγκεκριμένο επεισόδιο, καταδικάζουν την «πράξη βίας» εναντίον του Χατζηδάκη, αντί να δεχθούν το σκαμπίλι (που έπεσε στα μούτρα του καθ’ ενός τους) με ταπεινοφροσύνη και να ζητήσουν συγνώμη για τη μεγάλη απάτη που έστησαν, εδώ και 35 χρόνια, ζώντας μέσα στη χλιδή της Εξουσίας, με δανεικά που πήρανε χωρίς να τα ζητήσουν, από τον Ελληνικό λαό, διά χειρός των αγοραστών των ομολόγων του Δημόσιου Χρέους.

Και, μη τολμήσει να βγει κάποιος από αυτούς τους κυρίους ή τα δημοσιογραφικά τσιράκια τους και να πει ότι στο πρόσωπο του Χατζηδάκη χτυπήθηκε η Δημοκρατία, διότι θα επαληθεύσει και με άλλο παράδειγμα ότι το καθεστώς δεν έχει αντιληφθεί την ρέουσα πραγματικότητα, που φωνάζει ότι η Δημοκρατία στην Ελλάδα έχει διολισθήσει και έχει δώσει τη θέση της σε μία πολιτική και οικονομική Ολιγαρχία, που κυβερνά τη χώρα.

Αυτή ήταν στο στόχαστρο. Αυτή μάτωσε χθες από το σκαμπίλι του δικαίως οργισμένου Ελληνικού λαού.
Όθων Ιακωβίδης

http://kostasxan.blogspot.com/

«Άνθρωπος χωρίς γλώσσα είναι άνθρωπος χωρίς σκέψη»...

Στην «Κ» της περασμένης Κυριακής, 5/12/2010, ο κ. Ευθ.-Φοίβος Παναγιωτίδης, επίκουρος καθηγητής Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, τόλμησε να θέσει το ερώτημα: «Ξέρει ο πρωθυπουργός (Γ. Α. Παπανδρέου) ελληνικά;». Αφορμή για το δημοσίευμά του αποτέλεσε κείμενο του Στάθη της «Ελευθεροτυπίας» και, συγκεκριμένα, η φράση: «Ο εντολοδόχος της τρόικας πρωθυπουργός Παπανδρέου άρχισε να κλίνει τη λέξη “πατριώτης” σε όλες τις πτώσεις – τις δύο που γνωρίζει».
Ο κ. Ε.-Φ.Π. δικαιολογεί το ενδιαφέρον του για το θέμα με το σκεπτικό ότι: «Αν η γλώσσα που παράγουμε είναι ενδεικτική της νόησής μας... αν ο εκφραστικός πλούτος υποδηλώνει, ανεξαιρέτως, βάθος σκέψης και ικανότητα για συνθετική συλλογιστική, ποιος θέλει στο τιμόνι (της χώρας) κάποιον που γνωρίζει μόνο δύο πτώσεις;».
Αποκρούει ο κ. Ε.-Φ.Π. τον «ισχυρισμό κάποιων» ότι «οι γλωσσικές δυσκολίες του πρωθυπουργού πηγάζουν από το γεγονός ότι τα ελληνικά δεν είναι μητρική του γλώσσα». Βέβαια η μητέρα του είναι Αμερικανίδα, αλλά ο πατέρας του, κατά τον αρθρογράφο, αποκλείεται να απευθυνόταν στο παιδί του αποκλειστικώς στα αγγλικά, «δεδομένου και των αγγλικών του Ανδρέα». Επιπλέον (το κυριότερο) και τα αγγλικά ο σημερινός πρωθυπουργός δεν τα μιλάει καθόλου με την άνεση μητρικής γλώσσας, «επαναλαμβάνει συλλαβές, κομπιάζει, κάνει σαρδάμ».
Ο γλωσσολόγος του Πανεπιστημίου Κύπρου δεν καταλήγει σε συμπέρασμα. Δηλώνει απλώς τι «υποψιάζεται»: Ότι η δυσγλωσσία του Γ. Α. Παπανδρέου οφείλεται σε «γενικότερη δυσκολία στη γλωσσική πραγμάτωση», που διαφέρει από τη «γλωσσική ικανότητα». Άλλο η γλωσσική ικανότητα, άλλο η πραγμάτωση της γλωσσικής ικανότητας. Με αυτή τη διάκριση ο κ. Ε.-Φ.Π. κατορθώνει να θέσει ευπρεπέστατα το οξύτατο και δραματικό σήμερα για τον Ελληνισμό πρόβλημα επάρκειας του τιμονιέρη, χωρίς να διακινδυνεύει υπεύθυνη άποψη. Δεν είναι ο πρώτος. Κανένας ως τώρα από τους έγκυρους και επιφανείς ομοτέχνους του ή και ψυχολόγους, ψυχαναλυτές, κοινωνικούς ανθρωπολόγους, αλλά και οποιοσδήποτε σεβαστός για τη δημόσια εικόνα του πολίτη, δεν έχει τολμήσει να ψελλίσει αναφορά στο εξόφθαλμο πρόβλημα.
Σίγουρα η ανεπάρκεια γλωσσικής εκφραστικής δεν ταυτίζεται υποχρεωτικά με νοητική υστέρηση και πολιτική ανικανότητα. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν διακρίθηκε ως ρήτορας και η δυσκολία του με τις ξένες γλώσσες έμεινε παροιμιώδης. Όμως ο λόγος του ήταν στέρεος, λογικά τετράγωνος, συχνά οι αφορισμοί του είχαν ενεργότερο αποτέλεσμα από αγορεύσεις συναρπαστικών ρητόρων. Κάτι ανάλογο έλεγαν οι παλαιότεροι και για τον σοφό της πολιτικής Θεμιστοκλή Σοφούλη. Αντίθετα, ο εκπληκτικός σε ωριμότητα και σε ουσιαστικό περιεχόμενο ελληνοκεντρικός λόγος του Αντώνη Τρίτση ή του Κύπριου Ανδρέα Χριστοφίδη συνοδευόταν από μια παραλυτική πολιτική ανεπιτηδειότητα που ξάφνιαζε.
Το πρόβλημα που τίθεται στην περίπτωση του σημερινού πρωθυπουργού δεν είναι ούτε θετικά ούτε αντιθετικά ανάλογο. Δεν έχει καν σχέση με το ευρύτερο (κυρίαρχο σήμερα) φαινόμενο υποκατάστασης του πολιτικού λόγου από μιαν επιδέξια κενολογία, που εντυπωσιάζει ως ροή λέξεων χωρίς να συνιστά και ροή νοημάτων. Ο ευφυέστατος μάστορας αυτού του είδους είναι ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος και ολιγονοϊκή απομίμησή του ο λόγος της κ. Ντόρας Μητσοτάκη. Οι μετερχόμενοι το είδος μιλούν ακατάσχετα, με εντυπωσιακό λεξιλόγιο, πληθωρική εκφραστική, φυσιογνωμική ή χειρονομιών, διατυπώνοντας ασήμαντες κοινοτοπίες, ακροβατικές επιδείξεις σοβαροφανών εφέ.
Η περίπτωση του πρωθυπουργού είναι κάτι άλλο. Ανακαλεί αμέσως, στον κάποιας καλλιέργειας ακροατή, το σοφό απόσταγμα της εμπειρίας ότι «άνθρωπος χωρίς γλώσσα είναι άνθρωπος χωρίς σκέψη». Σίγουρα σκεπτόμαστε με τη γλώσσα, η γλώσσα «σημαίνει» την πραγματικότητα: όχι μόνο παραπέμπει στο σημαινόμενο, αλλά το καθιστά «νόημα», το ορίζει και ορίζοντάς το φανερώνει – είναι «αποφαντική» της πραγματικότητας η λειτουργία της γλώσσας. Και στον σημερινό πρωθυπουργό μας αυτή η σχέση γλώσσας και νόησης, γλώσσας και πραγματικότητας, μοιάζει εξαιρετικά υποτονική, ωσάν η ικανότητα της σκέψης να μην επαρκεί για την ανταπόκριση στην πραγματικότητα. Τα ακραία παραδείγματα φωτίζουν τη συνολική εικόνα: Δεν καταλαβαίνει ότι φράσεις όπως «είμαι πολύ συγκινημένος», είναι κωμικό να τις διαβάζει από το χαρτί που του έχουν ετοιμάσει. ΄Η ότι μόνο οι αφελείς αστοιχείωτοι σπεύδουν να χρησιμοποιήσουν, για επίδειξη «μόρφωσης», εκφράσεις που δεν ελέγχουν τη σημασία τους (: «μηδέν εις το πηλίκον», «εξ απαλών ονύχων» κ.λπ.).
Καθρέφτης της νοητικής επάρκειας είναι, συνήθως, το βλέμμα, η φυσιογνωμική έκφραση. Το άγλωσσο βλέμμα, σχεδόν βλέμμα πτηνού, το χαμόγελο που είναι μόνο σύσπαση και καθόλου φωτισμός του προσώπου, ακυρώνουν ακόμα και την πιθανή οξύνοια, το τάνυσμα των ευγενέστερων προθέσεων. Και όταν από αυτή τη φυσική μειονεξία απαιτούν οι συντάκτες των προεδρικών ρητορευμάτων την ηγεμονική χρήση πρώτου ενικού προσώπου («δεν θα επιτρέψω», «θα κάνω, «θα δείξω»), το αποτέλεσμα είναι, κυριολεκτικά, ευτράπελο.
Όμως εμείς σήμερα, οι ελληνώνυμοι κάτοικοι του βαλκανικού νότου, δίχως την παραμικρή πια ικανότητα αξιολόγησης ποιοτήτων και συνείδησης ευθυνών, αναθέτουμε στον πρώτο τυχόντα (χωρίς υπερβολή) φορέα φανταχτερού ονόματος να διαχειριστεί, όχι απλώς την οικονομική μας επιβίωση, την ελευθερία ή την υποδούλωσή μας, αλλά και θησαυρίσματα πανανθρώπινης σημασίας και σπουδαιότητας: Αν θα επιβιώσει ζωντανή η γλώσσα (το βιωματικό φορτίο των λέξεων και η συντακτική ευγλωττία) του Ηράκλειτου, του Αριστοτέλη, του Μελωδού Ρωμανού, αν θα σωθεί ως μέτρο και στόχος της ανθρώπινης συνύπαρξης η αθηναϊκή δημοκρατία και η ελληνορωμαϊκή οικουμένη, αν η θάλασσα και το αρχιπέλαγος του Αιγαίου, που κάποτε γέννησαν την κριτική σκέψη και την αποκαλυπτική Τέχνη, θα παραδοθούν ή όχι στον βιασμό και στην ασέλγεια του αλητοτουρισμού και της άντλησης πετρελαίων.
Αλλοίμονο, είναι αδύνατο να υπάρξει Δικαστήριο Εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας για να δικάσει τους ελλαδίτες πρωθυπουργούς που απεμπόλησαν το Αιγαίο, επέβαλαν τη μονοτονική γραφή της γλώσσας, τον οικιστικό εκβαρβαρισμό της χώρας, παζαρεύουν για ψήφους τη Θράκη, έστησαν στη σκιά του Παρθενώνα τη νεοπλουτίστικη γυφτιά του κ. Τσουμί.
Και σκοτώνουν κάθε μέρα το τελευταίο απομεινάρι ελληνικότητας: τη γλώσσα.

Χρήστος Γιανναράς
"Καθημερινή" 12/12/2010

ΧΩΡΙΣ ΟΡΑΜΑ

Του Άγη Βερούτη

Ποτέ άλλοτε δεν είναι τόσο ζωτικά απαραίτητο το όραμα ενός μέλλοντος καλύτερου από το παρόν, όσο σε εποχές ζόφου. Ζόφος ορίζεται** ως “το βαθύ και απειλητικό ή τρομακτικό σκοτάδι”, και ως “η κατάσταση βαθιάς απογοήτευσης, ή μελαγχολίας, παντελούς έλλειψης αισιόδοξων προοπτικών”. Σήμερα η Ελλάδα βιώνει εποχή ζόφου.

Μόνο ένα όραμα μπορεί να λειτουργήσει ως δέσμη φωτός που θα οδηγήσει μέσα από το αβέβαιο, σκοτεινό παρόν μας, σε ένα μέλλον όπως εκείνο που θα θέλαμε να ζήσουν τα παιδιά μας. Το όραμα απαιτεί δημιουργική φαντασία για να το σχηματίσεις, αυτοπεποίθηση για να το επικοινωνήσεις, θράσος για να το υπερασπιστείς, και θάρρος για να το κυνηγήσεις. Ένα όραμα δεν έχει εξαιρέσεις, ούτε εκπτώσεις, περικλείει το σύνολο του αντιληπτού, και απευθύνεται τόσο στην καρδιά όσο και στο νου. Ένα όραμα εμπνέει τους ανθρώπους σε δημιουργική εγρήγορση και πράξη.

Η διαφορά ανάμεσα στον Ηγέτη και τον διαχειριστή (manager) είναι ότι ο πρώτος οδηγεί τους ανθρώπους εμπνέοντάς τους σε δράση και αποτελώντας παράδειγμα των λόγων του, ενώ ο δεύτερος τούς κατευθύνει υποχρεώνοντάς τους σε συμπεριφορές μέσα από κανόνες και οδηγίες που ο ίδιος δεν τηρεί κατ’ ανάγκην. Η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στους δύο είναι το όραμα και οι αρχές του πρώτου.

Κανένας αυτή τη στιγμή δεν προτείνει ένα πραγματικό όραμα για την Ελλάδα. Ολίγες αποσπασματικές δηλώσεις περί “Πράσινης Οικονομίας” προκαλούν μειδιάματα στον πολύ κόσμο, και αποτελούν έναυσμα πλήθους ανεκδότων, ενώ στην καλύτερη περίπτωση σκιαγραφούν ολίγα μικρά κομμάτια ενός θολού παζλ, ενώ χρειαζόμαστε ένα μεγαλοπρεπή πίνακα ζωγραφικής.

Ενώ η Ελλάδα βιώνει κρίση δημοκρατίας και επιβίωσης αυτή τη χρονική περίοδο, οι εξουσίες έχουν χάσει τις διαχωριστικές γραμμές τους.

- Οι λειτουργοί της δικαιοσύνης εγκλωβισμένοι στη μέγγενη της γραφειοκρατίας και των ισχυρών συμφερόντων αδυνατούν να προστατεύσουν τον Πολίτη από την αδικία, και αμφισβητούνται από το σύνολο πλέον των Πολιτών.

- Η ισονομία έχει καταργηθεί με συνταγματική πρόβλεψη του Νομοθέτη που θέτει εαυτόν υπεράνω νόμων του Κράτους, και έχει αναλάβει και την Εκτελεστική εξουσία.

- Ο Τύπος σε πρωτοφανή και παγκόσμια πρωτοτυπία έχει φιμωθεί με πλείστες απαγορεύσεις συλλογής ή καταγραφής στοιχείων για άνομες πράξεις πολιτικών και “δημοσίων λειτουργών”, και απειλείται με οικονομικό μαστίγωμα δια των προστίμων.

- Η οικονομία στραγγαλίζεται από τα πλοκάμια της διαφθοράς που ευδοκιμεί στα αχαρτογράφητα σκοτάδια του γραφειοκρατικού λαβύρινθου που καλείται να πλεύσει ο σημερινός Πολίτης και ελεύθερος επαγγελματίας.

- Ο Πολίτης-έντομο αποτελεί ενόχληση για τους δημόσιους υπάλληλους παρ΄ ό,τι εκείνοι αμείβονται από τους φόρους του για να τον εξυπηρετούν, και αντιμετωπίζεται με υπεροψία, προχειρότητα και ανυπομονησία, ενώ από άνθρωπος έχει υποβιβασθεί και αποπροσωποποιηθεί σε “Φορολογητέα Ύλη” με Αριθμό Φορολογικού Μητρώου (μήπως πλησιάζει στο μυαλό τους και η στιγμή να φοράμε τον ΑΦΜ μας σε τατουάζ στο μπράτσο όπως στα επαίσχυντα στρατόπεδα συγκεντρώσεως του Β’Π.Π. ώστε να μη χρειάζεται να έχουμε καν ονόματα;)

- Ο πολιτικός μηχανισμός απομονωμένος στον δικό του “Όλυμπο” διαχειρίζεται το ατομικό του συμφέρον ως να ήταν Δημόσιο Συμφέρον, και σφυρίζοντας αδιάφορα ζει μέσα σε μια επίπλαστη ευημερία απομυζώντας την ζωτική ενέργεια του συνόλου για αυτόν και τους “στρατούς” του.

Αυτά όλα συμβαίνουν καθώς καταστρατηγείται κάθε αίσθημα δικαίου στον καθημερινό Έλληνα που γνωρίζει ότι για δεκαετίες υφίσταται νοητικό και οικονομικό βιασμό κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθησιν, από τους ίδιους τους ταγούς του Δημοσίου Συμφέροντος που ο ίδιος τοποθέτησε για να τον προστατεύσουν από τους εαυτούς των.

Πού είναι το Όραμά σας για την Ελλάδα κύριοι πολιτικοί;

Γιατί δεν το κοινοποιείτε και σε εμάς;

Μήπως διότι δεν μας περιλαμβάνει;

Ή μήπως διότι η σημερινή Ελλάδα αποτελεί το δικό σας Ελντοράντο, και θέλετε πάσει θυσία (μας) να παραμείνει ως έχει;

Καμιά εικόνα κανενός μελλοντικού εαυτού μας καλύτερου από τον σημερινό δεν προτείνει κανείς σας γιατί κανείς σας δεν είναι σε θέση να την οραματιστεί.

Δώστε μας Όραμα κύριοι, αν έχετε, και τα υπόλοιπα θα τα πράξουμε εμείς!

Ή μήπως κανείς σας δεν έχει όραμα για την Ελλάδα, διότι εσείς απλά είστε οι “διαχειριστές” του ζόφου;



* Ο κ. Άγης Βερούτης είναι επιχειρηματίας, Σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στις ΗΠΑ όπου και εργάστηκε σχεδόν είκοσι χρόνια.

**Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Γ. Μπαμπινιώτη, Β’ Έκδοση, β’ ανατύπωση Οκτ. 2004.

"Έλουσαν" τον Πάγκαλο στη λίμνη...

Στη λίμνη της Βουλιαγμένης, κάποιοι από τους λουόμενους, μόλις αντιλήφθηκαν την παρουσία του αντιπροέδρου της Κυβέρνησης Θεόδωρου Πάγκαλου, του επιτέθηκαν φραστικά με εκφράσεις όπως "γουρούνι", "μ....".

Η ώρα ήταν 2.45 και τον ρωτούσαν, γιατί είναι εκεί , για μπάνιο στη Λίμνη και όχι στο γραφείο του εργαζόμενος, όπως θα έπρεπε κατά τη γνώμη των υβριζόντων λουομένων. Μάλιστα στις ύβρεις πρωτοστατούσε μια ηλικιωμένη γυναίκα που όπως μάθαμε απολαμβάνει τη μεγάλη σύνταξη του μακαρίτη και τα ενοίκια από 15 διαμερίσματα. Ο Θ. Πάγκαλος δεν αντέδρασε στις ύβρεις (!) και αποχώρησε από τη Λίμνη. Ζήτησε όμως τον Διευθυντή και επειδή αυτός απουσίαζε, σε έξαλλη κατάσταση επιτέθηκε ΧΕΙΡΟΔΙΚΩΝΤΑΣ , στον πρώτο υπάλληλο που βρήκε μπροστά του, ένα άνθρωπο 72 ετών με σοβαρά προβλήματα υγείας (αναπηρία). Ο κ. Αντιπρόεδρος ζητούσε ευθύνες από τον υπάλληλο, διότι επέτρεψε στην κυρία να μπει στην Λίμνη!
Και η απάντηση του υπαλλήλου ήταν: διότι πλήρωσε εισιτήριο…http://christoskapoutsis.blogspot.com

Ένα ευχαριστώ στους γονείς μου και ένα συγνώμη στα παιδιά μου...

Αρχίσαμε οι έλληνες να συγκροτούμε την μεγάλη ομάδα της κριτικής! Καθημερινά στον ελεύθερο αέρα των blogs, τα αναμμένα πληκτρολόγια βγάζουν αλήθειες, τις οποίες η κριτική μας ματιά είχε εντοπίσει, αλλά θάψει στο υποσυνείδητό μας. Αναμφίβολα παρήγορο! Κάλλιο αργά παρά ποτέ. «Ποιός φταίει, ποιός φταίει, κανένα στόμα δεν τόβρε και δεν τόπε ακόμα»! Ναι, γιατί είναι πολύ εύκολο και βολικό, να αποτινάζεις τις όποιες δικές σου ευθύνες και να δείχνεις πάντα άλλους, ως υπαίτιους της όποιας συμφοράς. Επειδή όμως όλοι μας ζούμε στην ίδια κοινωνία, είμαστε κομμάτι της, δεν επιτρέπεται να βγάζουμε και εντελώς την ουρά μας απ’ έξω! Άρα θα χρειαστεί και η σύσταση μιας άλλης ομάδας, εκείνης της αυτοκριτικής, που θα σταθεί με μεγαλύτερη ειλικρίνεια απέναντι στα γεμάτα απορία μάτια, των παιδιών μας. Το σημαντικότερο πάντων είναι η αυτογνωσία με απαραίτητο συμπλήρωμα, την αυτοκριτική! Θα επιχειρήσω λοιπόν, να ενοχλήσω λίγο την εφησυχασμένη συνείδηση πολλών από εμάς, ελλήνων και ελληνίδων και προπαντός γονιών, που γεννηθήκαμε από το 40’ περίπου και μετά.
Για την περήφανη γενιά του Πολυτεχνείου και της αμφισβήτησης, θα με ρωτήσετε; Ναι, αυτήν εννοώ και σ’ αυτήν ανήκω και θα πω ευθέως, χωρίς φόβο αλλά με πολλή ντροπή πως, όχι δεν ήμασταν εμείς η καλύτερη γενιά του αιώνα που πέρασε, αλλά ενδεχομένως η χειρότερη. Χειρότερη, με κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις. Η καλύτερη γενιά ήταν εκείνη, των γονιών μας!

Εκείνοι ζήσανε σε μια Πατρίδα, που ενώ προσπαθούσε να ανασυγκροτηθεί ως νεοσύστατο κράτος, ταλαιπωρήθηκε και ήρθε πολλά χρόνια πίσω, από δυο παγκοσμίους πολέμους, από μια Μικρασιατική Καταστροφή που γονάτισε τον τόπο με ενάμισι εκατομμύριο ξεριζωμένους, από έναν αδελφοκτόνο εμφύλιο και παρόλα αυτά, μας μεγάλωσαν με φτώχια αλλά και αξιοπρέπεια και μας παρέδωσαν μια Πατρίδα φτωχή αλλά περήφανη και με σαφέστατα γεωγραφικά όρια!

Και εμείς σήμερα, με τις επιλογές μας αλλά και με τις ανοχές μας, δίνουμε στα παιδιά μας απόγνωση για το μέλλον και μια Πατρίδα λιγότερη και σαφώς χειρότερη. Κι εκείνα κοιτάνε να φύγουν τρέχοντας απ’ αυτήν, μπας και γλυτώσουν την επερχόμενη κατάθλιψη.

Κλέψαμε όλοι; Μαζί τα φάγαμε, που λέει με περίσσια αναίδεια ο κ. αντιπρόεδρος; Μα φυσικά όχι, ούτε πενηνταράκι από το δημόσιο χρήμα, αλλά βλέπαμε εκείνους που πλούτιζαν αδικαιολόγητα και σιωπούσαμε, πίνοντας το αμίλητο νερό. Εκείνο το έρμο «πόθεν έσχες», πάγιο αίτημα ετών, ανεχθήκαμε να το κουτσουρεύουν οι πολιτικοί μας για πάρτη τους κατά το ήμισυ και να μας σερβίρουν μισή μερίδα μόνο με το «έσχες», ως ολόκληρη. Το «πόθεν», το είχαν εντέχνως στείλει για βρούβες και εμείς είχαμε και έχουμε βγάλει το σκασμό!

Καταπατούσαν κάποιοι «έξυπνοι» και αετονύχηδες τη δημόσια γη μας και όταν μετά μας την πουλούσαν, τρέχαμε να αγοράσουμε αγροτεμάχιο με φως-νερό-τηλέφωνο και με πολλές ευκολίες πληρωμής! Επενδύαμε σε γη, κάνοντας έξυπνες αγορές και νοιώθαμε πασάδες.

Τρώγαμε και καμιά φορά, τη θέση του αξιότερου από μας και ευγνωμονούσαμε τον Μαυρογιαλούρο μας, ψηφίζοντάς τον μονοκούκι, για να μη μας πει δα και αχάριστους και δεν μας κτυπήσει την πλάτη στοργικά, στην επόμενη συνάντησή μας! Αυτή συνήθως γινόταν προεκλογικά γιατί έψαχνε εκείνος να μας βρει και μετεκλογικά γιατί τον ψάχναμε εμείς, ενοχλώντας διαρκώς τον Ψευτοθόδωρό του!

Χρηματίζαμε το γιατρό, όχι μόνο για να μας «προσέξει» περισσότερο από τους άλλους, αλλά και για να μας βρει ακόμα και κρεβάτι όσο γίνεται πιο γρήγορα, ρίχνοντας ενδεχομένως κάποιον άλλον, που μπορεί να το είχε περισσότερη ανάγκη! Τα φακελάκια και τα γρηγορόσημα έγιναν η δεύτερη φύση μας, κάθε φορά που θέλαμε κάτι και θεωρούσαμε μαγκιά μας την ανακάλυψη του «παραθύρου».

Χρυσοπληρώναμε το αυθαίρετό μας, για να αποκτήσουμε και εμείς ένα εξοχικό με θέα τη θάλασσα, οπότε λουφάζαμε κανονικά για εκείνους που καταργούσαν το αιγιαλό, κτίζοντας μέσα στη θάλασσα! Όταν θέλαμε να αποκτήσουμε και κανένα στρεμματάκι δασικό, για την οξυγόνωση του μυαλού μας, πηγαίναμε συνεννοημένοι με τον έτερο καταπατητή γείτονα στο δικαστήριο και το τακτοποιούσαμε έχοντας πια ως συμβόλαια ιδιοκτησίας, τη δικαστική απόφαση!

Ξέραμε ότι τα νοσοκομεία και το ΙΚΑ ενώ είχαν αγοράσει χρυσά, λόγω της πασίγνωστης μίζας της ΜΙΖΕΝΣ, τα εργαστηριακά τους μηχανήματα, αυτά συνήθως σάπιζαν στα υπόγεια κι αν είχαν την τύχη να στηθούν ήταν συνήθως σε πολύμηνη σοβαρή βλάβη, γιατί έπρεπε να «δουλέψουν» και τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα! Πού να βρεθούν τεχνικοί και συντηρητές, για να παρέμβουν; Φεύγαμε από το κρατικό νοσοκομείο κατευθείαν για το ιδιωτικό εργαστήριο, έχοντας όνομα, διεύθυνση και τηλέφωνό του, μαζί με το παραπεμπτικό μας. Τέτοια εξυπηρέτηση από τους γιατρούς του δημοσίου όσο να είναι σε συγκινεί, θες δε θες.Ξέραμε πάρα πολύ καλά, το τί γινόταν στα χωριά μας με τις επιδοτήσεις της υποτιθέμενης γαλαντόμου Ε.Ε., ( τότε ακόμα ΕΟΚ) και μάλιστα υπό τους ήχους του «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», νομίζαμε πως πιάναμε κότσους τους ευρωπαίους. Τα βλέπαμε, αλλά αφού δεν τα «βλέπει» ο κρατικός ελεγκτής, γιατί να τα δούμε εμείς που δεν έχουμε και καμιά «αρμοδιότητα»! Λέγαμε μέσα μας, «γιατί άραγε να μας πειράζει που τα χαρίζουν οι κουτόφραγκοι», αφού κανείς δεν μας είχε πει πως μας δανείζουν ως στυγνοί τοκογλύφοι. Την ιδιότητά τους αυτήν λίαν εσχάτως την ανακαλύψαμε!

Τα λάθη μας λοιπόν, δεν έχουν τελειωμό και το καθένα σήμερα γίνεται και μια μαχαιριά στην καρδιά μας.

Δεν ξέρω πόσο δίκαιο, μπορεί να έχω, ή να μην έχω! Μπορεί να σηκωθούν κι οι πέτρες, με αυτά που γράφω. Δεν με πειράζει και δεν φοβάμαι. Φοβάμαι όμως, πως η τιμωρία μας θα είναι πολύ πιο σκληρή, γιατί η μεγαλύτερη τιμωρία είναι να βλέπουμε τα κλαριά μας να μαραίνονται, πριν καν καρπίσουν!
Αφροδίτη

http://www.antinews.gr/

Η Γερμανία αποτελεί το όχημα της διεθνούς των τοκογλύφων, για την αποσάθρωση της Ευρώπης

Η αμετανόητη Γερμανία βάζει και πάλι την Ευρώπη σε κίνδυνο.
Κάποτε ήταν η Πολωνία και η Ουγγαρία, ενώ σήμερα είναι η Ελλάδα και η Ιρλανδία τα πρώτα θύματα της νέας γερμανικής επίθεσης.
Δεκάδες εκατομμύρια νεόφτωχων τα θύματά της.
Στο ίδιο έργο θεατές. Και πάλι μετά από μισό περίπου αιώνα βλέπουμε τη Γερμανία στον γνωστό της ρόλο. Στον ρόλο του "αξιολογητή" των λαών και των ανθρώπων. Στον ρόλο που της επιτρέπει να σηκώνει το "χέρι" και να δείχνει με το "δάκτυλο" τους "ανώτερους" και τους "κατώτερους". Στον ρόλο του "άξιου", ο οποίος διεκδικεί την "κηδεμονία" των "ανάξιων". Απλά άλλαξε λίγο η φρασεολογία, αλλά όχι το "ρεπερτόριο". Σήμερα δεν υπάρχουν οι ανώτεροι "Άρειοι", που "δικαιούνται" να κυβερνήσουν τον κόσμο. Σήμερα υπάρχουν οι ανώτεροι "νοικοκυραίοι", οι οποίοι "δικαιούνται" να εισπράξουν τα "χρωστούμενα" από τους κατώτερους "τεμπέληδες".
Από εκεί και πέρα "δικαιωματικά" και πάλι θα κυβερνήσουν τον κόσμο σαν ιδιοκτήτες του …Νόμιμοι ιδιοκτήτες …Απόλυτα νόμιμοι, εφόσον με "καθαρές" συνθήκες και σαν ασυναγώνιστοι κέρδισαν αυτό, το οποίο ήθελαν και όλοι οι υπόλοιποι. Όλοι "ήθελαν" να κατακτήσουν τον κόσμο, αλλά αυτοί το κατάφεραν. Τι "φταίνε" οι "καλοί" και "ηθικοί" Γερμανοί, που το κατάφεραν; "Τίμιο" αγώνα έκαναν και "νίκησαν". Τώρα "δικαίως" δείχνουν με το "δάκτυλο" τους "νικημένους".
Τώρα "δικαίως" ο Σόιμπλε αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα των "κατώτερων". Τώρα "δικαίως" όλοι αυτοί οι "κατώτεροι" θα πρέπει να στερηθούν τη συμμετοχή τους και βέβαια την ψήφο τους στα κοινοτικά όργανα. Τώρα "δικαίως" οι Γερμανοί εξαπολύουν συλλογικούς χαρακτηρισμούς με την απαίτηση μάλιστα —όταν το κάνουν— να μην χαρακτηρίσουμε τους ίδιους και πάλι ως ρατσιστές. Δεν είναι αυτοί ρατσιστές …οι άλλοι είναι "μαύροι". Την "αλήθεια" λένε οι "εκλεκτοί" Τεύτονες.
"Τεμπέληδες" είναι οι Έλληνες. "Άχρηστοι" είναι οι Ιρλανδοί. "Απατεώνες" είναι οι Πορτογάλοι. Απόδειξη για όλα αυτά είναι τα "χρέη" τους και η αδυναμία τους ν' ανταγωνιστούν τους "ανώτερους" και βέβαια "τίμιους". Αντικειμενικές "αποδείξεις" για αντικειμενικούς "χαρακτηρισμούς". Το ένα κράτος μετά το άλλο μπαίνει στο "σφαγείο" της Νέας Τάξης. Η Μέρκελ "δείχνει" τους υποψηφίους και οι "αγορές" τούς "σφάζουν" έναν-έναν με τη σειρά. Μιλάμε για τραγικά πράγματα. Οι λαοί της Ευρώπης βλέπουν τον έναν μετά τον άλλο να μπαίνει στο σφαγείο και δείχνουν "υπνωτισμένοι" και αδύναμοι ν' αντιδράσουν στα νέα μαζικά εγκλήματα.
Στο σημείο αυτό αποκαλύπτεται και η τραγικότητα της κατάστασης. Οι λαοί όχι απλά δεν δείχνουν να έχουν τη δυνατότητα και βέβαια την "ευφυΐα" ν' αντιληφθούν τι μεθοδεύεται εις βάρος τους πριν εκδηλωθεί αυτή η απειλή, αλλά αδυνατούν να την αντιληφθούν ακόμα και μετά την εκδήλωσή της. Η άλλοτε πονηρή και έξυπνη Ευρώπη "βλέπει" τον θάνατό της να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια της και δεν έχει αντιδράσει μέχρι τώρα. Δείχνει αδύναμη ν' αντιδράσει. Επαναλαμβάνεται με τον ίδιο απόλυτο τρόπο η ίδια εγκληματική μεθοδολογία και ούτε καν αυτή η επανάληψη την "διδάσκει". Ελλάδα και Ιρλανδία έπεσαν "θύματα" της ίδιας εγκληματικής μεθόδευσης και κανένας δεν αντέδρασε.
Όμως, έστω και καθυστερημένα βλέπουμε να υπάρχει μια κάποια "αντίδραση". Επιτέλους κάτι άρχισε να "κινείται" στην Ευρώπη …Στην υπνωτισμένη Ευρώπη …Στη "χαπακωμένη" Ευρώπη, η οποία δέχθηκε μια επίθεση, την οποία θεωρητικά είχε την εμπειρία να την αποφύγει. Την επίθεση της Γερμανίας. Την νέα επίθεση της ίδιας Γερμανίας, που την αιματοκύλισε δύο φορές μέσα στον προηγούμενο αιώνα. Τώρα, στην "αυγή" του νέου αιώνα της νέας χιλιετίας, οι ίδιοι άνθρωποι έρχονται να επαναλάβουν τους εαυτούς τους, αλλάζοντας την τακτική τους.
Ελπίδα, ότι πλέον θα "ξυπνήσει" η Ευρώπη, μας δίνει η υπουργός των οικονομικών της Ισπανίας. Η υπουργός ενός κράτους, το οποίο είναι θέμα χρόνου ν' "ακολουθήσει" τα προηγούμενα θύματα στην ίδια ακριβώς πρακτική. Η Σαλγάδο, η οποία ήταν η πρώτη υπουργός οικονομικών που συνέδεσε απευθείας τις κερδοσκοπικές επιθέσεις των "αγορών" με τις πολιτικές της Αγγέλας Μέρκελ. Έστω και χωρίς να αναφέρεται απευθείας στη Γερμανία και τη χαφιέ που την κυβερνά, τη "φωτογράφισε" με αρκετή ακρίβεια.
Σιγά-σιγά θ' αρχίσουν κι άλλοι να καταλαβαίνουν ότι όλα αυτά που συμβαίνουν δεν είναι τυχαία. Δεν είναι τυχαίο, που, κάθε φορά που εκδηλώνεται επίθεση των δήθεν "αγορών" σε κάποιο από τα ευρωπαϊκά κράτη, υπάρχει "συμμετοχή" της Γερμανίας με κάποιο δήθεν "λάθος" πολιτικού χειρισμού. Ένα "λάθος" όμως, το οποίο "μαζεύεται", αφού πρώτα την έχουν "πατήσει" ολόκληροι λαοί και έχουν επωφεληθεί οι "αγορές" από αυτό. Αυτό ακριβώς "ψιθύρισε" με τον τρόπο της η Σαλγάδο. Σιγά-σιγά όμως αυτοί οι "ψίθυροι" θα γίνουν "κραυγές".
Ο νεοναζισμός της Γερμανίας έχει αρχίσει να "καταπίνει" κράτη της Ευρώπης και όλοι θα πρέπει ν' αντιδράσουν. Για να καταλάβει κάποιος πώς λειτουργεί αυτός ο επιθετικός σχεδιασμός, θα πρέπει να γνωρίζει μερικά βασικά πράγματα περί της λειτουργίας του ιμπεριαλισμού. Περίπλοκα πράγματα, τα οποία όμως γίνονται εύκολα αντιληπτά, αν εξηγηθούν μέσα από απλά παραδείγματα. Ας φανταστεί κάποιος μια παρέα νοικοκυραίων, οι οποίοι μέσα στα πλαίσια της φιλίας και της αλληλεγγύης λειτουργούν με έναν περίπου ίδιο τρόπο. Νοικοκυραίοι με μεγάλες οικογένειες, τεράστιες περιουσίες, πολλών ειδών επιχειρήσεις και πολύ προσωπική εργασία. Νοικοκυραίοι, οι οποίοι γνωρίζουν ότι αποτελούν "λαβράκια" για τους πονηρούς τραπεζίτες και ως εκ τούτου τους αποφεύγουν.
Αυτό ακριβώς μας ενδιαφέρει να καταλάβουμε. Πώς μια τέτοια κλειστή "παρέα", η οποία αντιπαθεί τους επικίνδυνους τραπεζίτες, ανοίγει τις "πόρτες" της σ' αυτούς και άρα θέτει τον εαυτό της σε κίνδυνο. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Τι γίνεται, για παράδειγμα, αν ανάμεσα στους νοικοκυραίους αυτούς τρυπώσει ένας χαφιές των τραπεζών; Αυτός ο χαφιές αρχίζει και μεθοδεύει τα πράγματα με τον τρόπο που ευνοεί τους τραπεζίτες. Αυτός ο χαφιές παρασέρνει τους πάντες στα δίχτυα των τραπεζιτών. Με ποιο κέρδος; Με το κέρδος του μεγάλου μεριδίου από μεγάλες λείες. Λείες, οι οποίες στην προκειμένη περίπτωση είναι οι ίδιες οι περιουσίες των δήθεν φίλων του. Αν καταλάβει ο αναγνώστης το παράδειγμα για το πώς ένας χαφιές των τραπεζών μπορεί να καταστρέψει μια ολόκληρη "παρέα" φίλων, τότε θα καταλάβει και τον ρόλο της Γερμανίας στην "παρέα" της Ευρώπης.
Τι κάνει ο χαφιές των τραπεζών; Κάνει αυτό, το οποίο κάνουν συνήθως τα παπαγαλάκια τους. Παίρνει ένα δάνειο και "διαλαλεί" σε όλη την παρέα τη "γενναιοδωρία" των τραπεζιτών. Προπαγανδίζει για το πόσο καλά και εύκολα λύνονται τα προβλήματα με ένα δάνειο. Όμως, για να το κάνει αυτό και να είναι πειστικός, θα πρέπει να το ξεκινήσει ο ίδιος. Για να σε βάλει στην περιπέτεια του δανείου, θα πρέπει να πάρει πρώτα ο ίδιος δάνειο. Ένα "σωτήριο" δάνειο, το οποίο θα "δικαιολογεί" την προπαγάνδα του. Ένα δάνειο, το οποίο θα ευνοεί την επιχειρηματολογία του και όχι το αντίθετο. Άρα θα πρέπει να έχει έναν σοβαρό λόγο, που να δικαιολογεί το δάνειο. Γιατί είναι αυτό απαραίτητο; Γιατί είναι γνωστοί οι κίνδυνοι των δανείων και γι' αυτό τα φοβούνται οι νοικοκυραίοι. Χαφιές δηλαδή και τράπεζες θα πρέπει να βρουν έναν "λογικό" λόγο, για να δικαιολογήσουν την απότομη έναρξη της έντονης δανειοληπτικής δραστηριότητας και να την "παρουσιάζουν" σαν καλή λύση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων.
Εν ονόματι λοιπόν μιας επείγουσας οικογενειακής κατάστασης, ο χαφιές δανείζεται ένα μεγάλο ποσό από τους τραπεζίτες και το αντιμετωπίζει με την παραγωγική λογική του νοικοκύρη. Στο όνομα μιας εμφανώς "υψίστης" οικογενειακής "ανάγκης" παίρνει την απόφαση να πάει στην τράπεζα για δάνειο. Λαμβάνει αυτό το δάνειο, το επενδύει στη δουλειά του και λύνει άμεσα και πολύ εύκολα το "υψίστης" σημασίας οικογενειακό του πρόβλημα. Όμως, εξαιτίας αυτού του δανείου, είναι υποχρεωμένος να ζητήσει από τα μέλη της οικογένειάς του να κάνουν οικονομία και να στερηθούν ό,τι μπορούν μέχρι την αποπληρωμή του …Νοικοκύρης είναι και σκέφτεται νοικοκυρεμένα.
Οι δυσκολίες του είναι μεγάλες και αναγκάζεται να ζήσει οριακά φτωχά. Παντού κάνει περικοπές. Παντού κάνει οικονομία. Επειδή όμως αυτό δεν φτάνει, ζητάει και την αλληλεγγύη της παρέας του, για να τον βοηθήσουν. Από εδώ αρχίζει η "μεθόδευση" του χαφιέ και των τραπεζιτών. Η λογική του δανεισμού μπαίνει στην "παρέα", αλλά τα προβλήματα των μελών αυτής της "παρέας" δεν είναι κοινά. Δανείστηκε ο πονηρός χαφιές τεράστια ποσά γιατί τα είχε ανάγκη, αλλά οι υπόλοιποι για ποιον λόγο θα έπρεπε να δανειστούν; Θα δανειστούν μόνο και μόνο επειδή είναι φτηνά τα δάνεια; Θα δανειστούν μόνο και μόνο για να βοηθήσουν τον φίλο τους; Θα δανειστούν μόνο και μόνο για να τεμπελιάζουν;
Ο ένας δανείστηκε για να "χτίσει" εργοστάσιο και ο άλλος για να πάει διακοπές ή να πάρει αυτοκίνητο; Τι γίνεται όταν ο δανειστής είναι ίδιος σε όλες τις περιπτώσεις; Τι γίνεται εάν ο δανειστής σού δανείζει, για να γίνεσαι πελάτης των εργοστασίων του χαφιέ του και να κλείνεις τα δικά σου εργοστάσια; Τι γίνεται εάν ο δανειστής με όλα αυτά τα χρήματα μετατρέπει τον χαφιέ του σε ασυναγώνιστο παραγωγό και όλους τους υπόλοιπους σε υπερχρεωμένους καταναλωτές; Ο χαφιές με το δάνειο αποπληρώνει τα χρέη του και οι υπόλοιποι με τα δικά τους δάνεια απλά δημιουργούν χρέη; Ο χαφιές, εξαιτίας του δανείου "χτίζει" την ανταγωνιστικότητά του και οι υπόλοιποι καταστρέφουν τη δική τους; Ο χαφιές, εξαιτίας του δανείου αποκτά πλεονάσματα και οι υπόλοιποι ελλείμματα;
Ξαφνικά, δηλαδή, το "κλίμα" στη δήθεν αγαπημένη "παρέα" αλλάζει. Η αρχική υποχρέωση του ενός δημιουργεί μια κοινή παθογένεια σε όλη την "παρέα". Κοινή παθογένεια, χωρίς όμως αυτή να προκύπτει από τις ίδιες ανάγκες και άρα χωρίς να έχει την ίδια αντιμετώπιση. Οι πάντες έχουν δάνεια, αλλά μόνον ο χαφιές φαίνεται ότι τα διαχειρίζεται σωστά και ανησυχεί για την αποπληρωμή τους. Οι υπόλοιποι έχουν μόνον δάνεια, τα οποία έλαβαν καταχρηστικά και από αφέλεια και δεν δείχνουν ότι τα διαχειρίζονται με τον σωστό τρόπο. Λογικό είναι αυτό. Δάνεια, τα οποία λαμβάνονται για λάθος λόγους, ελάχιστες πιθανότητες έχουν να τύχουν σωστής αντιμετώπισης. Δεν μπορεί αυτός, ο οποίος τα παίρνει για λόγους βλακείας, να γίνει έξυπνος στη διαχείρισή τους.
Από αυτήν τη διαφορά "παράγονται" και όλες οι υπόλοιπες. Τα δάνεια, τα οποία ανάγκασαν τους οικείους του χαφιέ να ζουν φτωχά και άρα ανταγωνιστικά, για όλους τους υπόλοιπους είχαν τα αντίθετα αποτελέσματα. Όλους τους υπόλοιπους τους "ανάγκασαν" να ζουν πλούσια και άρα μη ανταγωνιστικά. Σταδιακά οι πάντες χρωστάνε στους τραπεζίτες, αλλά και στον ασυναγώνιστο χαφιέ τους, ο οποίος στο μεταξύ έχει γίνει πανίσχυρος. Χρωστάνε δάνεια στους τραπεζίτες και χρωστάνε ως καταναλωτές στον χαφιέ τους. Χρηματοδοτούν τα παλιά τους δάνεια με νέα πιο "ακριβά" δάνεια και άρα είναι εξαρτώμενοι από τους τραπεζίτες. Οι περιουσίες τους είναι πλέον υπ’ ατμό. Μόνον με αυτές μπορούν να εξυπηρετήσουν τα τεράστια χρέη τους. Τι έγινε όμως πραγματικά και φτάσαμε στο σημείο αυτό;
Κάπου εδώ, δηλαδή, αρχίζουν τα ανεξήγητα. Υπάρχουν παράξενα πράγματα και αυτά δημιουργούν ερωτήσεις, οι οποίες έχουν ανάγκη απαντήσεων. Πώς γνωστοί και αξιόπιστοι νοικοκυραίοι έγιναν ξαφνικά "τεμπέληδες" και "λαμόγια", για να τους κατηγορούν στους δρόμους οι τραπεζίτες και ο χαφιές τους; Πώς ξαφνικά ο πρώτος —και ο μόνος που είχε πραγματικά ανάγκη το δάνειο— έγινε τόσο πλούσιος και οι υπόλοιποι, οι οποίοι δεν είχαν ανάγκη τα δάνεια, έγιναν φτωχοί; Πώς έγιναν ξαφνικά "έξυπνοι" οι τραπεζίτες μαζί με τον χαφιέ τους και "βλάκες" όλοι οι υπόλοιποι; Η απάντηση είναι πλέον προφανής. Αυτό, το οποίο συνέβη, ήταν ότι προδόθηκε η "παρέα" εκ των έσω. Οι τραπεζίτες πλήρωσαν τον χαφιέ και αυτός, εκμεταλλευόμενος την εμπιστοσύνη που υπάρχει μεταξύ των φίλων, τους έβαλε στην "παρέα" τους. Έβαλε τα λαμόγια των τραπεζών μέσα στην παρέα των νοικοκυραίων. Από τη στιγμή που μπήκαν στην "παρέα" οι αλήτες, ήταν εύκολο να την αλώσουν.
Οι τραπεζίτες με τα χρήματά τους ήταν εύκολο να "γοητεύσουν" την παρέα με τη δήθεν "γενναιοδωρία" τους και με τα "δώρα" τους. Με μέσον αυτήν τη "γοητεία" έγιναν δημοφιλείς μέσα στην "παρέα". Η "επιτυχία" τους και η μεγάλη ρευστότητά τους, που τους εμφάνιζε σαν bon viver, ήταν εύκολο να "παρασύρει" τους άνδρες και να "γοητεύσει" τις γυναίκες. Οι νοικοκυραίοι του μόχθου και της οικονομίας ανακάλυψαν έναν νέο "κόσμο". Έναν κόσμο πιο "άνετο", "βολικό" και "εύκολο". Έναν κόσμο χωρίς τις "μουτζούρες" της δουλειάς. Έναν κόσμο όπου το πεντικιούρ είναι must. Έναν κόσμο, το οποίον, ακόμα κι αν οι ίδιοι είχαν τη δύναμη ν' αρνηθούν, δεν είχαν την ίδια διάθεση να τον αρνηθούν οι οικείοι τους. Για να μην "χάσουν" λοιπόν την "προσοχή" των γυναικών τους ή τον "θαυμασμό" των παιδιών τους, έπρεπε να ευθυγραμμιστούν. Έβλεπαν πως ένα δάνειο θα τους ήταν χρήσιμο, για να γυαλίσουν τη "θαμπή" εικόνα τους. Για πρώτη φορά έβλεπαν "θάμπος" στην εικόνα τους. Μέχρι τότε —όταν ήταν οικονόμοι— ένιωθαν νοικοκύρηδες, ενώ τώρα έβλεπαν πως κάποιοι τους έβλεπαν σαν γύφτους και τσιγκούνηδες.
Αυτήν τη "λάμψη" του γενναιόδωρου "άρχοντα" πρόσφεραν οι τραπεζίτες. Με μέσον αυτήν τη "λαμπερή βιτρίνα", η μεθόδευσή τους είχε ξεκινήσει. Άλλαξαν τα μέχρι τότε πρότυπα της παρέας και η μεθόδευση άρχισε να δρομολογείται. Με τα χρήματά τους έκαναν ασυναγώνιστο τον χαφιέ και τα "μαγαζιά" του, με αποτέλεσμα να κλείσει τα "μαγαζιά" των φίλων του. Αυτό ήταν φυσικό, εφόσον, εξαιτίας των δανείων, ο ένας εργαζόταν περισσότερο από ποτέ, ενώ οι υπόλοιποι —και πάλι εξαιτίας των δανείων— κάθονταν περισσότερο από ποτέ. Ο άνεργοι πλέον φίλοι με τα υψηλά αλλά και πανάκριβα "πρότυπα" ήταν θέμα χρόνου ν' αρχίσουν τα δάνεια. Έπρεπε να χρηματοδοτήσουν όχι μόνον τις ανάγκες τους ως άνεργοι, αλλά και τις "ανάγκες" τους ως ενεργοί bon viver.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τον ρόλο του χαφιέ; Ο χαφιές πρώτα τους κατέστησε άνεργους, για ν' αποδίδει κέρδος η δική του εργασία και κατόπιν τους έμαθε να ζουν σαν bon viver εισοδηματίες, για να γίνει πλούσιος εις βάρος τους. Κατάλαβε ο αναγνώστης πού βρίσκεται το όλο μυστικό;
Οι τραπεζίτες τα είχαν καταφέρει περίφημα. Οι φίλοι, ως άνεργοι εισοδηματίες, ξόδευαν τις περιουσίες τους και ο χαφιές έφτιαχνε περιουσία. Οι φίλοι, εξαιτίας των δανείων υποθήκευαν τις περιουσίες τους στις τράπεζες, ενώ ο χαφιές αποδέσμευε τη δική του περιουσία από υποθήκες. Γι' αυτό τους ήταν χρήσιμος ο χαφιές. Ήταν ο "δούρειος ίππος" στην υπόθεση. Οι τραπεζίτες δεν μπορούσαν να μπουν από μόνοι τους στα σπίτια της "παρέας". Στα σπίτια αυτά έμπαιναν μόνον οι αξιόπιστοι φίλοι και ανάμεσά τους κι ο χαφιές. Με το πρόσχημα του φίλου ο χαφιές έμπαινε στα σπίτια και τους έκανε ζημιά εκ των "έσω". Με το πρόσχημα ότι —για να ξεχρεώσει— είχε ανάγκη τη βοήθεια και την αλληλεγγύη τους, είχε το άλλοθι να τους προτείνει πράγματα, τα οποία μέχρι εκείνη την ώρα ήταν ανεπίτρεπτα …αν όχι εχθρικά και προδοτικά.
Όλα αυτά τα υποβοηθούσαν οι τραπεζίτες, δίνοντάς του χρήματα για διαφθορά. Οι τραπεζίτες τού έδωσαν τα χρήματα, για να "διαφθείρει" με δήθεν "δώρα" τα μέλη των οικογενειών των "φίλων" του. Αυτοί του έδωσαν τη δυνατότητα να κάνει δήθεν "δώρα" και να ωθεί τις γυναίκες των φίλων του στην υπερκατανάλωση. Οι τραπεζίτες τού έδωσαν τη δυνατότητα να εκπορνεύει τα κορίτσια των φίλων του, μετατρέποντάς τα σε fashion victims. Οι τραπεζίτες τού έδωσαν τα χρήματα, για να κερνάει τα παιδιά των φίλων του πανάκριβη "κόκα" και να απαιτούν χαρτζιλίκια, χωρίς να δουλεύουν. Οι τραπεζίτες τού έδωσαν χρήματα να διαφθείρει τους "ταμίες" των "σπιτιών" και όχι μόνον να μην πληρώνουν τους λογαριασμούς τους, αλλά να είναι μόνιμα με ένα τηλέφωνο παραγγελιών στο χέρι. Αυτοί ανέβασαν τον "πήχη" των απαιτήσεων της οικογένειας και οι ίδιοι χρηματοδότησαν αυτούς, οι οποίοι θα αναλάμβαναν να ικανοποιήσουν αυτές τις απαιτήσεις.
Με χρήματα των τραπεζιτών άρχισε η παρακμή της παρέας και η ακμή του χαφιέ. Τα εργοστάσια των φίλων ήταν θέμα χρόνου ν' αρχίσουν να κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Οι άντρες απαξίωσαν την εργασία, νομίζοντας ότι θα γίνουν πλούσιοι με τα κυριλέ "παιχνίδια" στα χρηματιστήρια. Οι γυναίκες τους φέρονταν σαν ακριβές πόρνες, οι οποίες δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε χωρίς τη βοήθεια πληρωμένων υπηρετριών. Τα παιδιά μίσησαν την απαξιωμένη εργασία και κύλησαν στα "ναρκωτικά" όλων των ειδών. Με δανεικά και χωρίς πραγματικό στόχο έκαναν παγκόσμιο εκπαιδευτικό τουρισμό", μαζεύοντας εύκολα πτυχία και γελοία μεταπτυχιακά. Με δανεικά παρακολουθούσαν τη μόδα, "ακολουθώντας" τη virtual "κολλητή" Paris Hilton. Κανένας δεν εργαζόταν και κανένας δεν είχε πρόθεση να εργαστεί. Κανένας όμως δεν έριχνε και τις πολύ υψηλές —αλλά με δανεικά— απαιτήσεις του. Τα χρέη άρχισαν να ξεφεύγουν πέρα από κάθε έλεγχο. Θέμα χρόνου ήταν αυτές οι υποχρεώσεις να υποθηκεύσουν τις οικογενειακές περιουσίες.
Επειδή κάποτε τα "ωραία" τελειώνουν, έτσι και σ' αυτήν την περίπτωση ήταν θέμα χρόνου το τέλος. Τα δανεικά δεν δίνονται επ’ άπειρον. Δίνονται μέχρι εκεί όπου φτάνει η "εγγύηση" της περιουσίας. Το "μέτρο" των δανεικών έχει σχέση με το "μήκος" της περιουσίας του δανειζόμενου και όχι με το "μήκος" της δύναμης του δανειστή. Όταν λοιπόν τα χρέη φτάσουν περίπου στο επίπεδο της αξίας της περιουσίας, τότε αρχίζουν τα "καμπανάκια". Ξαφνικά οι τραπεζίτες παύουν να είναι χαμογελαστοί και φιλικοί. Οι άλλοτε γοητευτικοί και "κόλακες" θα γίνουν βλοσυροί δανειστές. Η άλλοτε "χαριτωμένη" σύζυγος, που της άρεσαν τα ωραία αλλά και ακριβά αντικείμενα, που της πρότειναν οι ίδιοι, θα γίνει γι' αυτούς πλέον μια "άχρηστη" και πολυέξοδη τεμπέλα. Ο άλλοτε συμπαθής "διανοούμενος" γιος, που του πρότειναν οι ίδιοι τις "καλές" ιδιωτικές σχολές για να φοιτήσει, θα γίνει ένα άχρηστο κοπρόσκυλο, το οποίο τρώει από τα έτοιμα, για να παριστάνει τον αιώνιο φοιτητή.
Εκείνη την έσχατη ώρα αλλάζουν τα δεδομένα και δεν υπάρχει η "γοητεία" και το "γλείψιμο" των εμπόρων και των τραπεζιτών. Τώρα όλοι αυτοί άρχισαν ν' απειλούν με κατασχέσεις και δικαστικούς κλητήρες. Μαζί τους θ' αλλάξει συμπεριφορά και ο χαφιές. Ξαφνικά ο φίλος, ο οποίος περιφερόταν στα σπίτια σαν ο αναξιοπαθής, που γύρευε τη βοήθεια και την προτίμηση των φίλων-καταναλωτών, θα γίνει κι αυτός σκληρός και απαιτητικός μ' αυτούς. Τα χαμόγελα θα παγώσουν …Οι απαιτήσεις θα γίνουν άμεσες …Η "μέθη" θα περάσει.
Η virtual κατάσταση των δανεικών θα επανέλθει με τον πλέον απότομο τρόπο στην ωμή πραγματικότητα. Η "προσγείωση" θα είναι αναγκαστική και σκληρή. Οι ύβρεις και οι προσβολές θα εκστομίζονται χωρίς δεύτερη σκέψη. Γιατί; Γιατί υπάρχουν απαιτήσεις. Γιατί διεκδικούνται περιουσίες και πρέπει ν' αγριέψει κάποιος, για να τις αρπάξει από τα χέρια των κατόχων τους …Πρέπει να τους τρομοκρατήσει …Πρέπει να τους απειλήσει …Πρέπει να τους προσβάλει, για ν' αποδεχθούν ως τετελεσμένο και μη αναστρέψιμο το γεγονός της απώλειάς τους και άρα της δικής τους καταστροφής.
Γι' αυτόν τον λόγο αλλάζει η συμπεριφορά του χαφιέ. Αυτός πλέον θα εμφανίζεται σαν ο "καλός" κι "εργατικός", που εκμεταλλεύτηκε τα δάνεια και εργάστηκε για να "πετύχει" και όλοι οι υπόλοιποι σαν οι "άχρηστοι" και οι "τεμπέληδες", που "απέτυχαν". Αυτός θα εμφανίζεται σαν "τίμιος" —όταν απαιτεί— και οι άλλοι σαν "άτιμοι" —όταν θα αρνούνται να ενδώσουν—. Θα ξεχάσει που τους παρακαλούσε να τον υποστηρίξουν, ακόμα και εις βάρος των δικών τους συμφερόντων. Τώρα "άχρηστους" θα τους ανεβάζει και "άχρηστους" θα τους κατεβάζει οικογενειακά. Αυτός, ο οποίος ξεπλήρωσε τις υποχρεώσεις του, εξαιτίας της αλληλεγγύης των φίλων του, δεν έχει να επιδείξει ίχνος αλληλεγγύης. Αυτός, ο οποίος έγινε πλούσιος, εξαιτίας της αφέλειας των φίλων του, δεν δείχνει ίχνος ελέους απέναντί τους.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο, που χρησιμοποιήσαμε το παράδειγμα; Αυτό, το οποίο περιγράφουμε στο παράδειγμα, συνέβη στην Ευρωπαϊκή Ένωση με τη Γερμανία. Στη μεγάλη ευρωπαϊκή "παρέα" η Γερμανία ήταν ο "χαφιές" των Εβραίων τραπεζιτών. Ο γλείφτης, ο οποίος εδώ και μισό αιώνα έχει "υπνωτίσει" την Ευρώπη με τις "συγνώμες" και τις "μετάνοιες". Ο Εβραίοι τραπεζίτες των ΗΠΑ χρησιμοποίησαν τη Γερμανία ως χαφιέ τους, για να αλώσουν την ευρωπαϊκή "παρέα". Καμία Goldman Sachs και καμία Lehman Bros δεν θα μπορούσε να μπει στην ευρωπαϊκή "παρέα" χωρίς τους Γερμανούς. Όλα τα αμερικανικά "τοξικά", τα οποία παρέσυραν τους Ευρωπαίους στην αθλιότητα και στον υπερδανεισμό, μπήκαν στην Ευρώπη από τη Γερμανία. Αυτό δεν είναι πρωτοφανές και δεν το έκαναν για πρώτη φορά οι εμπλεκόμενοι στην υπόθεση. Το έχουν ξανακάνει. Οι ίδιοι άνθρωποι —πέραν του Ατλαντικού— έχουν ξαναεπιχειρήσει να "αλώσουν" την ευρωπαϊκή "παρέα" μέσω των Γερμανών.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι ο ίδιος ο Χίτλερ χρηματοδοτήθηκε από τους ίδιους ανθρώπους, για να "σώσει" την Ευρώπη; Με χρήματα των Εβραίων Ρότσιλντ και Ροκφέλερ έχτισε τον "στρατό" του, για να κατακτήσει την Ευρώπη. Με εβραϊκά χρήματα δημιουργήθηκαν τα όπλα, που κατακρεούργησαν την Ευρώπη. Το ίδιο έκαναν κι αυτήν τη φορά. Απλά αυτήν τη φορά δεν "βομβάρδισαν" την Ευρώπη με βόμβες, αλλά με δάνεια. Με φτηνά δάνεια κατέστρεψαν τα πάντα, εφόσον χάλασαν τις λεπτές ισορροπίες στις κρατικές οικονομίες. Παρασέρνοντας τους λαούς και τα κράτη στην κερδοσκοπία των μετέπειτα "τοξικών" τραπεζικών προϊόντων, άνοιξαν τις αγορές, για να ευνοήσουν τον "χαφιέ" τους και ταυτόχρονα μοίρασαν φτηνά δάνεια, για να ενισχύσουν την κατανάλωση.
Σ' αυτόν τον σχεδιασμό τούς ήταν χρήσιμη η Γερμανία. Η Γερμανία ήταν αυτή, η οποία ξεκίνησε το γαϊτανάκι των τεράστιων δανείων. Η Γερμανία ήταν ο χαφιές, που είχε δήθεν σοβαρό λόγο να πάρει το πρώτο τεράστιο δάνειο της νεοταξικής οικονομίας. Η γερμανική "ενοποίηση" εισήγαγε τα εβραϊκά χρήματα στην Ευρώπη. Η γερμανική "ανάγκη" μετέτρεψε σε πραγματικό χρήμα τις "φωτοτυπίες" της FED …Της δήθεν "ομοσπονδιακής" Τράπεζας, η οποία στην πραγματικότητα είναι ιδιοκτησία των Εβραίων Ροκφέλερ και Ρότσιλντ και διευθυνόταν τότε από τον Εβραίο Γκρίνσπαν, τον οποίο διαδέχθηκε στη θέση του ο Εβραίος Μπενράνκε. Από τη στιγμή που μπήκε το αμερικανικό χρήμα στη Γερμανία, ήταν θέμα χρόνου να "πνιγεί" η Ευρώπη στο ψεύτικο χρήμα. Η γερμανική οικονομία ανήκε στην ευρωπαϊκή και τα χρήματα, που έμπαιναν σ' αυτήν, έρεαν σε όλη την Ευρώπη.
Το έγκλημα είχε ξεκινήσει. Οι Εβραίοι της FED "τύπωναν" χαρτιά και ο Εβραίος Τρισέ της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας τα έπαιρνε και δήθεν τα δάνειζε σαν χρήματα στους Ευρωπαίους. Η Γερμανία, η οποία έδινε τον "ρυθμό" στην Ευρώπη, "ανάγκασε" με πιέσεις, διαφθορά και ψέματα τους πάντες να δανειστούν από την ίδια "πηγή". Ο μεγάλος δανειολήπτης της Ευρώπης ανάγκαζε και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους να δανειστούν, εξαιτίας της αλληλεγγύης και για να μην δημιουργείται δήθεν αθέμιτος ανταγωνισμός εις βάρος της. Τότε ήταν που οι σημερινοί "τίμιοι" Γερμανοί "αλληθώριζαν" με τα μαγειρεμένα στατιστικά των φτωχών κρατών. Γιατί "αλληθώριζαν"; Γιατί, όσο πιο πολύ τα παραποιούσαν οι φτωχοί, τόσο μεγαλύτερα δάνεια έπαιρναν και με αυτόν τον τρόπο μείωναν την ανταγωνιστικότητά τους έναντι της Γερμανίας. Όσο πιο πολλά δάνεια έπαιρναν, τόσο πιο πολύ "δένονταν" από τις "αγορές". "Αγορές", που τώρα γνωρίζουμε ποιοι ακριβώς είναι. Με αυτόν τον τρόπο οι Εβραίοι κατέστρεψαν όλες τις εθνικές παραγωγές. Μεθόδευσαν την κατάσταση με τέτοιον τρόπο, ώστε να προστατεύσουν τον "χαφιέ" τους και στη συνέχεια να τον χρησιμοποιήσουν εις βάρος όλων των υπολοίπων.
Γι' αυτόν τον λόγο "χάρηκαν" τόσο πολύ με το γκρέμισμα του "τείχους". Επειδή ήταν πολύ "ευαίσθητοι" και "δημοκράτες", "θλίβονταν" με το τείχος του Βερολίνου, το οποίο χώριζε τους λαούς. "Θλίβονταν" οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι την ίδια ώρα χρηματοδοτούσαν στην ανέγερσή του το ακόμα μεγαλύτερο τείχος του Ισραήλ. Μιλάμε για πραγματικά "ευαίσθητους" "ανθρωπιστές". Κατάλαβε ο αναγνώστης τι έγινε; Η πτώση του Τείχους, που συμβόλιζε την Ένωση της Γερμανίας, ήταν η αρχή του τέλους για την ελεύθερη μεταπολεμική Ευρώπη. Γιατί; Γιατί αυτήν την Ένωση χρησιμοποίησαν οι "τραπεζίτες", για να "μπουν" ως κατακτητές μέσα στην Ευρώπη. Γκρέμισαν το "τείχος" και κατέστησαν "ανοχύρωτη" την Ευρώπη. Με πρόφαση την τεράστια χρηματοδοτική ανάγκη της Γερμανίας, μπήκαν οι εχθροί της Ευρώπης μέσα στην Ευρώπη. Οι Εβραίοι τραπεζίτες των ΗΠΑ χρησιμοποίησαν τις δανειακές ανάγκες της ενιαίας Γερμανίας, για να πλημμυρίσουν την Ευρώπη με "πέτσινο" χρήμα. Χρησιμοποίησαν την κατακτημένη Γερμανία, για να κατακτήσουν και τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη.
Από την Ουάσιγκτον, μέσω Φρανκφούρτης, άρχισε η "επίθεση" της νεοναζιστικής Γερμανίας. Με χρήμα, το οποίο δεν επενδυόταν σε παραγωγικές διαδικασίες, πλημμύρισαν την Ευρώπη και απλά φούσκωναν μια "φούσκα". Μιλάμε για πραγματική "φούσκα", εφόσον οι Ευρωπαίοι, οι οποίοι δήθεν συμμετείχαν στο δήθεν "πάρτι", δεν έκαναν τίποτε διαφορετικό από αυτό που έκαναν πάντα. Στις ίδιες γειτονιές κατοικούσαν, τα ίδια φαγητά έτρωγαν, τα ίδια ρούχα φορούσαν και στις ίδιες δουλειές παρέμεναν. Όλα αυτά όμως τα έκαναν πλέον με πολλαπλάσιο κόστος. Πολλαπλάσιο κόστος, εφόσον η χρηματική πλημμύρα δημιούργησε "τσουνάμι" ακρίβειας, το οποίο κατάπινε μισθούς και περιουσίες. Ένα κόστος, το οποίο "κάλυπταν" οι πονηροί τραπεζίτες. Ένα κόστος, το οποίο "κάλυπταν" με έναν πολύ πονηρό αλλά και πρωτοφανή τρόπο. Για να μην αντιδρούν οι λαοί στα αυτοκτονικού επιπέδου κρατικά δάνεια, όλα αυτά δεν τα εμφάνιζαν ως δάνεια, ώστε ν' ανησυχήσουν οι λαοί και ν' αντιδράσουν …Τα εμφάνιζαν σαν δήθεν ακίνδυνα ομόλογα.
Τι είναι τα ομόλογα; Οι γνωστές απατεωνιές των γύφτων και των Εβραίων …"Πάρε …κι όταν έχεις μου τα δίνεις. Αν δεν έχεις, δεν πειράζει …Δεν θα πεθάνουμε για τα χρήματα …Εμείς να είμαστε καλά". Αυτή είναι η "βιτρίνα", για να φορτώνουν τους λαούς με χρέη και να προστατεύουν τις αφελείς ή διεφθαρμένες ηγεσίες τους από τις ευθύνες για τέτοιου είδους αυτοκτονικές συμπεριφορές. Γιατί μιλάμε για "βιτρίνα"; Γιατί η πραγματικότητα είναι άλλη. Σου δίνουν χρήματα, δήθεν σαν "μη δάνεια", αλλά έχουν στήσει μηχανισμό, ώστε στη συνέχεια να τα μετατρέψουν σε δάνεια. Σε φτάνουν σε ένα σημείο, ώστε να είσαι εξαρτώμενος από τα δάνεια και τότε σε χτυπάνε πραγματικά. Από εκεί και πέρα, για να σου δανείσουν ξανά, θα πρέπει να τους "ξεπληρώσεις" υπό μορφή δανείων αυτά που σου έδωσαν σαν "μη δάνεια". Θα σε αναγκάσουν δηλαδή να βάλεις υποθήκη το σπίτι σου, για να δανειστείς και να ξεχρεώσεις αυτά, τα οποία σου έδιναν σαν …"δεν πειράζει αν δεν έχεις".
Κατάλαβε ο αναγνώστης το κόλπο των γύφτων Εβραίων; Κατάλαβε πώς φτάσαμε μέχρι εδώ; Είναι το κόλπο των εμπόρων της πρέζας. Το κόλπο αυτών, που δίνουν δώρο ή πολύ φτηνά τις πρώτες δόσεις —μέχρι να δημιουργήσουν εθισμό— και μετά σε χτυπάνε πέρα από κάθε όριο. Μετά θα σου πάρουν κι αυτά, τα οποία υποτίθεται σου χάρισαν. Γιατί; Γιατί έχεις φτάσει σε ένα σημείο τέτοιας εξάρτησης, που δεν μπορείς ν' αρνηθείς τις "υπηρεσίες" τους. Κατάλαβε πώς φτάσαμε στο σημείο να μας απειλούν οι γύφτοι, η χαζή και ο σακάτης; Η ανταγωνιστικότητα της Γερμανίας, που "μαλώνει" όλο τον κόσμο, δεν οφείλεται στη δήθεν τιμιότητα, εγκράτεια ή εργατικότητα των Γερμανών.
Η ανταγωνιστικότητά τους είναι τεχνητή. Γιατί; Γιατί η Γερμανία έλαβε πραγματικά δάνεια υπό πραγματικές συνθήκες ανάγκης και αναγκαστικά ο λαός της έπρεπε να μπει σε φάση οικονομίας. Έχοντας πραγματικά δάνεια να ξεπληρώσει, μείωσε μισθούς, δεν έδωσε αυξήσεις για πολλά χρόνια και ταυτόχρονα ώθησε τον λαό στην υποκατανάλωση, προκειμένου να ενθαρρύνει τις εξαγωγές, για να εξασφαλίσει τα χρήματα που απαιτούσε η εξόφληση των δανείων. Επί δύο δεκαετίες σχεδόν η Γερμανία κάνει "οικονομία" και αυτό της εξασφαλίζει την απόλυτη ανταγωνιστικότητα στην Ευρώπη. Έκανε ό,τι έκανε πάντα μετά τους πολέμους, προκειμένου να ξεπληρώσει τα θύματά της …"Γυμναζόταν". "Γυμναζόταν"…την ώρα που οι άλλοι έκαναν κάτι "άλλο".
Τι όμως ήταν αυτό το "άλλο", το οποίο γινόταν στην υπόλοιπη Ευρώπη; Στην Ευρώπη των "άχρηστων"; Στην υπόλοιπη Ευρώπη —και υπό την "καθοδήγηση" της "ατμομηχανής" Γερμανίας— γίνονταν τα ακριβώς αντίθετα. Στο όνομα της νέας και μοντέρνας "ανάπτυξης" —και εξαιτίας των φτηνών δανείων— δίνονταν ανεξέλεγκτα αυξήσεις στους εργαζομένους, καταστρέφοντας την ανταγωνιστικότητα των κρατών. Αυτές οι αναίτιες και ανώφελες αυξήσεις δεν προσέφεραν στους εργαζόμενους καλύτερη ποιότητα ζωής, αλλά απλά "φούσκωναν" μια κατάσταση. Οι εργαζόμενοι πλήρωναν πολλαπλάσια για τα ίδια πράγματα. Οι μισθοί αυξάνονταν, αλλά η ακρίβεια, που αυτούς τους μισθούς τους "έτρωγε", "κάλπαζε".
Το ίδιο σπίτι πολλαπλασίαζε αναίτια την αξία του, εξαιτίας της αυτοκτονικής μισθολογικής πολιτικής. Το ίδιο ψωμί διπλασίαζε αναίτια την τιμή του. Το ίδιο τουριστικό δωμάτιο πενταπλασίαζε αναίτια το μίσθωμά του. Το τέρας της ακρίβειας "κάλπαζε", γιατί οι διεφθαρμένες κυβερνήσεις το "τσιμπούσαν" με "βουκέντρα". Με μοχλό τον κρατικό μηχανισμό και τις στρατιές των δημοσίων υπαλλήλων συντηρούσαν αυτόν τον "καλπασμό". Υπό την καθοδήγηση των τραπεζιτών και των Γερμανών δεν αντιμετώπιζαν το πρόβλημα με τον σωστό τρόπο. Δεν αφήνονταν ν' αντιμετωπίσουν το πρόβλημα με τον σωστό τρόπο. Όποιος το προσπαθούσε, εμφανιζόταν είτε σαν εθνικιστής είτε σαν αναχρονιστικός και αντιλαϊκός παράγοντας.
Δεν βούλωναν τις τρύπες μιας δεξαμενής που άδειαζε, αλλά αύξαναν τον όγκο των εισροών. Δεν έλεγχαν τις αγορές για κερδοσκοπία, αλλά έκαναν "διορθωτικές" αυξήσεις μισθών, για να καλύψουν τις διαφορές. Αυτό το κατάφερναν με τα ομόλογα, γιατί αυτό συνέφερε τους τραπεζίτες και τη Γερμανία. Στα ομόλογα βρισκόταν η διαφθορά των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, εφόσον έπαιρναν προμήθειες από τους τοκογλύφους. Οι λαοί είχαν παγιδευτεί πλήρως. Με τα δάνεια έβγαζαν τα "μάτια" τους. Έβλεπαν τις αυξήσεις, αλλά δεν έβλεπαν τις συνέπειές τους. Με τα δάνεια κατέστρεφαν την παραγωγική τους "μηχανή", κατέστρεφαν την ανταγωνιστικότητά τους και επιβάρυναν την εθνική τους οικονομία, εφόσον αύξαναν διαρκώς τις φορολογικές ανάγκες της οικονομίας τους. Χωρίς το παραμικρό κέρδος, έκαναν αυτό, το οποίο τους κατέστρεφε.
Επειδή ούτε αυτό έφτανε στους τοκογλύφους, έβαζαν τους λαούς πραγματικά να σπαταλάνε χρήματα. Έψαχναν και έβρισκαν όλους τους πιθανούς κι απίθανους τρόπους να ξοδεύουν χρήματα και να ανανεώνουν παραγγελίες από τους "νοικοκύρηδες". Οι "άχρηστοι" ξόδευαν και οι "χρήσιμοι" εργάζονταν. Αυτό ήταν το "παιχνίδι". Έβαζαν λαούς φτωχούς να χρυσοπληρώνουν πανάκριβες φιέστες.
Έβαλαν τη μικρή και φτωχή Ελλάδα να χρηματοδοτήσει τους πιο ακριβούς Ολυμπιακούς Αγώνες όλων των εποχών. Απειλούσαν οι ίδιοι με τρομοκρατικές προβοκάτσιες, προκειμένου να της πουλήσουν πανάκριβα άχρηστα συστήματα ασφαλείας. Τα ίδια έκαναν και με τους άλλους. Την Πορτογαλία την έβαλαν να διοργανώσει το πανάκριβο EURO 2004. Την έβαλαν να χτίσει νέα πανάκριβα γήπεδα, τα οποία για τη λειτουργία τους χρησιμοποιούσαν εντελώς "τυχαία" την ίδια κορυφαία γερμανική τεχνολογία. Όλοι "ξόδευαν" υπό την πίεση των Γερμανών, οι οποίοι είχαν τα χέρια τους στις "τσέπες" με τα "καβούρια". Παντού "καλεσμένοι" και με κέρδη οι Γερμανοί και ποτέ με ζημιά "οικοδεσπότες".
Όλα αυτά γίνονταν με "μη δάνεια" ομολογιακού τύπου. Όλα αυτά γίνονταν με χρήματα των Εβραίων της FED-ΕΚΤ και εξαιτίας του χαφιέ με το όνομα "Γερμανία". Όλα αυτά γίνονταν μέσω του ίδιου κυκλώματος, το οποίο σε κάποια στιγμή θα μετέτρεπε τα "πέτσινα" χρήματα σε πραγματικά χρήματα, εφόσον σταδιακά θα "υποθήκευαν" τα ίδια τα κράτη που τα δέχονταν. Η μεθόδευση, δηλαδή, ήταν απλή. Το κύκλωμα διέθετε τα "πέτσινα" χρήματα και οι Γερμανοί τα "μοίραζαν", εφόσον αγόραζαν τα ομόλογα εκείνων, που δια της βίας θα τους εξανάγκαζαν να γίνουν πελάτες τους. Οι ίδιοι άνθρωποι που τα "άπλωναν", ήταν οι ίδιοι που τα "μάζευαν", για να μην καταστραφεί το παιχνίδι και μετατραπεί το χρήμα σε πληθωριστικό. Η "κίνηση" του χρήματος ήταν αυτή, που προστάτευε την κερδοσκοπία …Η μόνιμη "κίνηση" της υπερκατανάλωσης, που δεν επέτρεπε στην "πλημμύρα" να "λιμνάζει".
Η Γερμανία παρήγαγε προϊόντα και τα αγόραζε η "πονηρή" Ελλάδα, για παράδειγμα, εκδίδοντας "ακίνδυνα" κρατικά ομόλογα, τα οποία τα αγόραζε η "αφελής" Γερμανία με χρήματα, τα οποία δανειζόταν η ίδια από τους "γενναιόδωρους" Εβραίους. Οι Εβραίοι τοκογλύφοι έμπαιναν στην Ευρώπη, γιατί η Γερμανία δανειζόταν, ώστε να δανείζει στους πελάτες της. Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο, που οι "γενναιόδωροι" Εβραίοι είχαν ανάγκη τον χαφιέ στην ευρωπαϊκή παρέα;
Γι' αυτόν τον λόγο όλα αυτά τα χρόνια η Γερμανία ήταν η κορυφαία "διαφθοροποιός" δύναμη στην Ευρώπη. Σε όλα τα κράτη έκανε τα ίδια. Διέφθειρε τις κυβερνήσεις, για να υπερκαταναλώνουν τα κράτη με "δανεικά", τα οποία τα "αγόραζε" η ίδια μέσω των κρατικών ομολόγων. Παντού πράκτορες και χαφιέδες των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών παρίσταναν τα στελέχη επιχειρήσεων και διέφθειραν το σύμπαν. Οι κρατικές προμήθειες όλων των κρατών έγιναν λεία για τους Γερμανούς. Οι Γερμανοί "λάδωναν" και οι Γερμανοί εισέπρατταν από τις παραγγελίες των "λαδωμένων".
Δεν υπάρχει διεφθαρμένη κυβέρνηση στην Ευρώπη, που να μην συνδέεται με τη Γερμανία και τις εταιρείες της, είτε αυτή είναι η Siemens είτε η Krupp είτε η Mercedes κλπ.. Δεν υπάρχει διεφθαρμένος πρωθυπουργός, που να μην ανταμείφθηκε ή να μην προστατεύτηκε από τους Γερμανούς. Χάρη στους Γερμανούς ο Σημίτης των Ολυμπιακών Αγώνων έγινε ο μακροβιότερος και πιο καλά προστατευμένος Πρωθυπουργός της χώρας. Χάρη στους Γερμανούς ο διεφθαρμένος Μπαρόζο του EURO 2004 κατέλαβε τη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Χάρη στους Γερμανούς ο ναζιστής Σάμαραγκ, ο οποίος μας προτίμησε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, "σάπισε" στην υψηλή θέση του.
Όλα αυτά μέχρι που φτάσαμε στην ώρα του "λογαριασμού". Τώρα, όπως και στο παράδειγμα με την "παρέα" και τον χαφιέ, άλλαξαν οι συμπεριφορές. Η Γερμανία δεν είναι πια "θαυμαστής" της σημιτικής Ελλάδας που "αναπτύσσεται". Τώρα αυτή η Ελλάδα είναι η Ελλάδα που τους "χρωστάει" και πρέπει να τους ξεπληρώσει …Που θ' αναγκαστεί να τους ξεπληρώσει ακόμα κι αν χρειαστεί να την "ξεκοιλιάσουν". "Τώρα" κατάλαβαν οι Γερμανοί ότι το ελληνικό κράτος "μαγείρευε" τα δημοσιονομικά του στοιχεία. "Τώρα" κατάλαβαν οι Γερμανοί ότι οι Έλληνες είναι "τεμπέληδες", "απατεώνες" κι "ανίκανοι".
Τώρα μας δείχνουν το "δάκτυλο" της Αφροδίτης. "Τεμπέληδες" αυτοί, οι οποίοι έχτισαν Παρθενώνες και "εργατικοί" αυτοί, οι οποίοι ανακατεύουν λάσπες, είτε με τα χέρια είτε με τις βόμβες. "Άχρηστοι" αυτοί, οι οποίοι εφεύραν τη Δημοκρατία και "χρήσιμοι" αυτοί, οι οποίοι εφεύραν τον μεντεσέ και το κόντρα παξιμάδι. "Άτιμοι" αυτοί, οι οποίοι χάρισαν στην ανθρωπότητα τα πάντα και "τίμιοι" αυτοί, οι οποίοι έχουν πολλάκις δοκιμάσει να της πάρουν τα πάντα. "Πονηροί" αυτοί, οι οποίοι αντιστέκονται με αυτοθυσία στον φασισμό και "αγαθοί" αυτοί, που κάθε μερικές δεκαετίες "ματώνουν" την Ευρώπη για να τον επιβάλουν.
Αυτοί "μαλώνουν" τους Έλληνες και όλους τους ομοειδείς "κατώτερους", γιατί αυτό επιβάλει η τελευταία πράξη του "έργου". Πρέπει οι Γερμανοί να παίξουν αναγκαστικά τον ρόλο του "κακού". Γιατί; Γιατί έτσι κάνουν οι "εισπράκτορες" των τοκογλύφων …Οι ενδιάμεσοι στη δοσοληψία …και οι Γερμανοί είναι "ενδιάμεσοι" σ' αυτήν την κατάσταση. Εξαιτίας του πονηρού εβραϊκού σχεδιασμού, οι Γερμανοί έχουν χρεωθεί τόσο τα δικά τους δάνεια όσο και τα δάνεια των υπολοίπων.
Εδώ πρέπει να προσέξει ο αναγνώστης, γιατί ο σχεδιασμός είναι ιδιαίτερα πονηρός. Είναι πονηροί οι Εβραίοι και δεν αφήνουν μεγάλα περιθώρια ούτε καν στον χαφιέ τους. Δεν έμειναν εκτεθειμένοι οι ίδιοι στον κίνδυνο να έρθουν σε σύγκρουση με τους λαούς-θύματά τους. Έβαλαν τους Γερμανούς ανάμεσα στους ίδιους και στους λαούς και αυτοί είναι εκείνοι, που θα πρέπει να έρθουν σε σύγκρουση με τους λαούς. Πρέπει οι Γερμανοί να εισπράξουν τα "ομόλογα", τα οποία έχουν αγοράσει οι ίδιοι, για να μετατρέψουν τους λαούς σε πελάτες τους, ώστε να ξεπληρώσουν με τη σειρά τους τα δικά τους "χρέη" απέναντι στους Εβραίους τοκογλύφους. Πρέπει ν' αναγκάσουν τους λαούς να μετατρέψουν τα ομόλογά τους σε πραγματικά χρέη, για ν' αποπληρωθούν τα εξ’ αρχής ενυπόθηκα χρέη της Γερμανίας. Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για πονηρό εβραϊκό σχεδιασμό. Οι Εβραίοι δημιούργησαν έναν σχεδιασμό, ο οποίος δεν αφήνει πολλά περιθώρια στη Γερμανία. Στην κυριολεξία η "ζωή" της είναι ο "θάνατος" των υπολοίπων.
Γι' αυτόν τον λόγο οι Γερμανοί παίζουν τόσο σκληρά τον ρόλο του "κακού". Ή θα επιβιώσουν οι ίδιοι ή οι άλλοι. Δε υπάρχει κάτι ενδιάμεσο και γι' αυτό απειλούν τους πάντες ακόμα και με βία. Αυτό δεν είναι και τόσο δύσκολο για τη Γερμανία. Θα μπορούσαμε μάλιστα να πούμε ότι της "πάει" αυτή η σκληρότητα, εφόσον αυτή είναι η πάγια τευτονική αντίληψη περί ατομικότητας και επιτυχίας. Παρακάλια και γλείψιμο, όταν έχουμε ανάγκη και σκληρότητα και κραυγές, όταν μάς έχουν ανάγκη οι άλλοι. Ένα "έργο", το οποίο το είδαμε και με την εισβολή τους στην Ελλάδα το 40. Σκληροί και ανελέητοι σαν υπερβόρειοι "Θεοί", όταν βρίσκονταν προστατευμένοι πίσω από τα πάντσερ και εκτελούσαν χωρίς έλεος όποιον άοπλο στεκόταν μπροστά τους …"Κότες" της υπερβόρειας λάσπης, όταν έχασαν τα πάντσερ και έπρεπε να εγκαταλείψουν την Ελλάδα. Με παρακάλια και ικεσίες έφυγαν από την Ελλάδα. "Θεοί", οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονταν τον ανθρώπινο πόνο, όταν η σκληρότητα αφορούσε τους άλλους και "ικέτες", όταν η σκληρότητα πλησίαζε τα δικά τους ταπεινά σαρκία.
Τώρα απλά επαναλαμβάνουν τους εαυτούς τους. Τώρα και πάλι φωνάζουν και ωρύονται εναντίον των κοινών "θνητών". Ο κάθε καραγκιόζης Σόιμπλε μπορεί να "απειλεί" ολόκληρους λαούς με τιμωρίες. Τώρα και πάλι μιλούν από θέσεως ισχύος και ξανανιώθουν σαν υπερβόρειοι "Θεοί". "Ανώτεροι", "τίμιοι" και "εργατικοί" "Θεοί", οι οποίοι πρέπει να βάλουν τάξη σε έναν κόσμο "αμαρτωλών τεμπέληδων" και "αθλίων". Τώρα τα δάνεια των φίλων τους δεν τους αφορούν. Πρόβλημά τους είναι και πρέπει να τα ξεπληρώσουν πάση θυσία …Εν ανάγκη ξεπουλώντας και την οικογενειακή τους περιουσία …Εν ανάγκη ξεπουλώντας και κάποιοι νησί. Για όσο διάστημα δεν το κάνουν, όχι απλά δεν δικαιούνταν αλληλεγγύη, αλλά θα βλέπουν και το "δάκτυλο" της Αφροδίτης.
Αυτό το "δάκτυλο" θα το δείχνουν όλο και συχνότερα οι Γερμανοί, γιατί είναι πιεσμένοι. Ο πονηροί Εβραίοι τούς "έσπρωξαν" βίαια πάνω στους άλλους και τώρα θα πρέπει να κερδίσουν τη μεταξύ τους "σύγκρουση". Τώρα κρίνεται ο πόλεμός τους και δεν θα είναι εύκολος. Ποτέ δεν είναι εύκολος ένας πόλεμος, όταν πρέπει να κατακτηθούν ολόκληρα κράτη. Ποτέ δεν είναι εύκολος ένας πόλεμος, όταν το μόνο μέσο που έχεις για να τον κερδίσεις είναι προδοτικές ηγεσίες δωσίλογων Γιωργάκηδων. Γι' αυτόν τον λόγο πρέπει πάση θυσία να τρομοκρατήσουν τους λαούς. Αυτή είναι η μοναδική περίπτωση να επιβιώσουν οι ίδιοι. Πρέπει οι λαοί να πληρώσουν τα ομόλογα με τις περιουσίες τους, γιατί σε διαφορετική περίπτωση οι Γερμανοί καταστρέφονται.
Τα πλεονάσματα, δηλαδή, που σήμερα εμφανίζει η Γερμανία, είναι virtual. Είναι λογιστικού τύπου. Ισχύουν "αν και εφόσον" οι Έλληνες, οι Πορτογάλοι και οι "άλλοι" πληρώσουν αυτά που "οφείλουν". Είναι σαν τα υπερκέρδη των τραπεζών, τα οποία μέσα σε μια νύχτα έγιναν υπερζημιές, μόλις διαπιστώθηκε ότι οι πελάτες τους είναι "νταντέλα". Στα βιβλία των Γερμανών μόνον υπάρχουν τα πλεονάσματα της Γερμανίας. Στα βιβλία των Εβραίων υπάρχουν μόνον τα χρέη της Γερμανίας και κανενός άλλου. Κατάλαβε ο αναγνώστης γιατί η Φράου Μέρκελ απειλεί όλον τον κόσμο; Αν οι Γερμανοί δεν καταφέρουν να φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, τα θεωρητικά τεράστια κέρδη τους όλα αυτά τα χρόνια θα γίνουν αυτόματα κολοσσιαία ζημιά. Αν δεν καταφέρουν να πάρουν τα χρήματα, που "έδιναν" στους λαούς, για να τους έχουν πελάτες, θα τα χρεωθούν όλα οι ίδιοι. Θα είναι οι μόνοι, οι οποίοι θα χρωστούν πραγματικά χρήματα στους τοκογλύφους.
Γι' αυτόν τον λόγο προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τους λαούς, προκειμένου να τους "σφάξουν". Αν δεν τρομοκρατηθούν οι λαοί, δεν μπαίνουν οικειοθελώς στο "σφαγείο". Στο "σφαγείο" του Εβραίου "χασάπη" Στρος Κάν. Στο "σφαγείο" του ΔΝΤ, το οποίο μετατρέπει τα ομολογιακά "μη δάνεια" σε ενυπόθηκα δάνεια. Χωρίς τρομοκρατία δεν δέχονται οι λαοί να μετατρέψουν τα "μη δάνεια" των ομολόγων σε πραγματικά ενυπόθηκα δάνεια. Χωρίς φόβο δεν δέχονται οι λαοί να μετατρέψουν τα ομόλογά τους, τα οποία βρίσκονται υπό γερμανική κατοχή, σε πραγματικά χρέη προς το γερμανικό κράτος. Δεν δέχονται με τη δική τους περιουσία να μετατρέψουν σε πραγματικές αξίες το "κομφετί" των Εβραίων. Δεν δέχονται να ξεπουλήσουν τα ιερά και τα όσιά τους, για να ξεχρεώσουν οι Γερμανοί και να γίνουν πλούσιοι οι γύφτοι Ροκφέλερ και Ρότσιλντ …Να γίνουν πλουσιότερα τα πρώην τρωκτικά της ερήμου και νυν τρωκτικά των αστικών βόθρων.
Μόνον με αυτόν τον τρόπο μπορεί να κλείσει ο κύκλος, τον οποίο ξεκίνησε ο εγκληματίας Γκρίνσπαν στο 1991. Μόνον με αυτόν τον τρόπο θα ολοκληρωθεί η "κατάκτηση" της Ευρώπης, όπως την ονειρεύτηκαν και τη σχεδίασαν οι Εβραίοι και τα "κωλοσφούγκια" τους στις διάφορες Λέσχες Μπίλντεμπεργκ. Αν δεν "κλείσει" ο κύκλος και τα κράτη αρνηθούν να "υποθηκεύσουν" τις περιουσίες τους, όλα αυτά, τα οποία προηγήθηκαν, θα είναι "ως μη γενόμενα". Γιατί; Γιατί, αν οι "φωτοτυπίες" της FED δεν κάνουν τον κύκλο τους, ώστε να γίνουν ΔΕΚΟ, αεροδρόμια, οικόπεδα ή κοιτάσματα στην Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία ή την Ιρλανδία, τζάμπα ταλαιπωρούνταν οι γύφτοι Εβραίοι και ο φασίστας χαφιές τους.
Αν δεν ξεπουλήσουν οι λαοί τις περιουσίες τους, καταρρέει αυτόματα η τραπεζική "μέγγενη", η οποία πνίγει αυτήν τη στιγμή την ανθρωπότητα …Καταρρέει το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα και οι Εβραίοι θα μείνουν με τα χρωματιστά "χαρτάκια" του Γκρίνσπαν στα χέρια. Θα αυτοδιαγράψουν οι λαοί —και άρα και οι Γερμανοί— τα χρέη τους και οι Εβραίοι θα μείνουν με αυτά που είχαν στα χέρια τους, όταν έτρεχαν στην έρημο …Με τους αναπαραγωγικούς αδένες τους και μόνον.
Αυτόν τον ρόλο της Γερμανίας τον έχει αντιληφθεί η Σαλγάδο και τον καταγγέλλει. Έχει αντιληφθεί το παιχνίδι —έστω και καθυστερημένα— και όχι βέβαια επειδή δεν το γνώριζε. Το αντιλήφθηκε, γιατί τώρα το πρόβλημα πλησιάζει την Ισπανία. Για όσο διάστημα το πρόβλημα αυτό αφορούσε μόνον την Ελλάδα η την Πορτογαλία, δεν ήθελε να χαλάσει τις σχέσεις της ούτε με τους Εβραίους τοκογλύφους ούτε με τον κεντροευρωπαίο χαφιέ τους. Τώρα, που το πρόβλημα απειλεί τη χώρα της, το "κατάλαβε" καλύτερα. Τώρα, που η Ισπανία "ξεπουλάει" ό,τι έχει και δεν έχει, για να ξεπληρώσει τους τοκογλύφους, άρχισε να "ξυπνάει" η Σαλγάδο …Η Ισπανία, η οποία έχασε τη θρυλική Iberia και θ' αρχίσει να ξεπουλάει τα αεροδρόμιά της.
Τώρα κατάλαβε η Σαλγάδο ότι υπάρχει προφανής συνεννόηση μεταξύ της Μέρκελ και των τοκογλύφων. Μεταξύ της γερμανίδας χαφιέ και των επωνύμων Εβραίων, οι οποίοι παριστάνουν τις ανώνυμες "αγορές" …Οι "αγορές", που, κάθε φορά που πρέπει να "σφάξουν" ένα θύμα τους, "ανησυχούν" και η Μέρκελ τούς δίνει την κατάλληλη "ανησυχία" στον κατάλληλο "χρόνο". Ας ψάξει να δει κάποιος τις "αντιδράσεις" των "αγορών" κάθε φορά που η Μέρκελ μιλάει σε σχέση με το εκάστοτε νέο θύμα. Κάθε φορά, που εμφανίζεται νέο υποψήφιο θύμα, εμφανίζεται η Μέρκελ να κάνει ένα νέο αντιευρωπαϊκό πολιτικό λάθος.
Άποψή μας είναι ότι δεν θα πάει μακριά αυτή η κατάσταση. Δεν είναι δυνατόν οι λαοί να δεχθούν σαν μη αναστρέψιμη την προβλεπόμενη κατάσταση. Δεν θα μιλήσουμε για την Ελλάδα και τους Έλληνες —εφόσον μας αφορά και μπορεί κάποιος να μας θεωρήσει προκατειλημμένους και άρα μη αξιόπιστους—. Θα μιλήσουμε για τους άλλους λαούς. Είναι δυνατόν οι Ισπανοί να δεχθούν ότι η πατρίδα τους είναι ένα γυμνό "οικόπεδο", στο οποίο οι ίδιοι απλά υπάρχουν σχεδόν σαν "κατοικίδια";
Υπάρχει Ισπανία, χωρίς τα αεροδρόμια ή τα λιμάνια της ν' ανήκουν στον ισπανικό λαό; Υπάρχει Ισπανία, όταν εθνικοί πόροι —όπως είναι τα κρατικά λαχεία, τα διόδια των εθνικών οδών ή τα έσοδα από τα τουριστικά αξιοθέατα—, οι οποίοι είναι απαραίτητοι για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής, ανήκουν σε ιδιώτες και μάλιστα αλλοδαπούς; Υπάρχει Ισπανία, όταν ο Ισπανός εργαζόμενος βρίσκεται στο έλεος της "αγοράς" και του κάθε λεχρίτη τοκογλύφου; Υπάρχει Ισπανία, όταν η υγεία, η μητρότητα ή η παιδεία στηρίζονται στα "ψίχουλα", τα οποία θα περισσέψουν από τους πλούσιους; Γιατί να δέχονται να φορολογούνται; Για να στέκονται απλά σε ένα γυμνό "οικόπεδο", που κάποτε ήταν η πατρίδα τους; Ποια θα ήταν η διαφορά για όλους αυτούς, αν τους κατακτούσε κάποιος ξένος κατακτητής;
Αντιλαμβανόμαστε ότι το πρόβλημα δεν είναι και τόσο απλό. Αυτές οι πονηρές "κατακτήσεις" έχουν νόημα μόνον για όσο διάστημα υπάρχει άγνοια των θυμάτων …Για όσο διάστημα βασιλεύει ο ατομικισμός της Νέας Τάξης και κάποιοι "πονηροί" πείθουν τους λαούς πως τους συμφέρει η "ελευθερία" στην αγορά …Για όσο διάστημα οι λαοί αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους σαν ανταγωνιστές και ελπίζουν ότι η καταστροφή του διπλανού τους μπορεί να είναι κέρδος για τους ίδιους …Για όσο διάστημα το πρόβλημα είναι μακριά από τη δική τους "πόρτα" και αφορά μόνον την "πόρτα" του γείτονα …Του γείτονα, τον οποίο φρόντισαν οι τοκογλύφοι να τον εξευτελίσουν, κατηγορώντας τον στη γειτονιά. Όπως συνέβη κυρίως με τους "κακούς" Έλληνες, που οι τοκογλύφοι και ο χαφιές τους φρόντισαν να τους εξευτελίσουν στα πέρατα της οικουμένης.
Η πολιτική της Νέας Τάξης, για ν' αποφύγει τη μαζική αντίδραση των λαών, δεν είναι καθόλου άγνωστη στους λαούς. Είναι πανομοιότυπη μ' αυτήν που ασκείται εντός των κρατών, προκειμένου οι λακέδες των τοκογλύφων του ΔΝΤ να κόψουν δικαιώματα και προνόμια συγκεκριμένων κοινωνικών εταίρων. Όπως μια κυβέρνηση δωσίλογων τολμά και στρέφεται εναντίον ολόκληρης της κοινωνίας των εργαζομένων, έτσι τολμούν και οι τοκογλύφοι να κάνουν το ίδιο μέσα στην κοινωνία των Εθνών.
Η πρακτική τους είναι απλή. Στηρίζονται στον διχασμό των θυμάτων τους. Στηρίζονται στην αδυναμία τους ν' αντιληφθούν το πρόβλημα και να φερθούν αλληλέγγυα. Στηρίζονται στο ότι μπορούν —μέσω της εσκεμμένης στοχοποίησης— να φέρουν το εκάστοτε θύμα τους απέναντι στο σύνολο. Όπως έφεραν τους φορτηγατζήδες ή τους αγρότες ή τους λιμενεργάτες απέναντι στην κοινωνία. Οι "φορτηγατζήδες" θα γίνουν οι Έλληνες, οι "λιμενεργάτες" θα γίνουν οι Πορτογάλοι και οι "αγρότες" οι Ιρλανδοί. Όλοι υποχρεωμένοι να υποταγούν στις "άνωθεν" εντολές, για να μην ενοχλούν τις ζωές των "άλλων". Οι στοχοποιημένοι υποταγμένοι στις αγορές, για να μην πιεστούν οι υπόλοιποι. Τα θύματα να αφήνονται να λεηλατηθούν, για να μην αυξηθούν τα επιτόκια των υπολοίπων.
Όμως, για να λειτουργήσουν όλα αυτά, απαιτούν την άγνοια των θυμάτων. Από τη στιγμή που οι λαοί αφυπνιστούν και καταλάβουν τι συμβαίνει, είναι αδύνατον να δεχθούν να υποστούν την καταστροφή, εξαιτίας ενός "παιχνιδιού" των τοκογλύφων. Είναι αδύνατον να δεχθούν να χάσουν τις πατρίδες τους, επειδή ο Γκρίνσπαν, ο Ροκφέλερ και ο Ρότσιλντ κατόρθωσαν και τους φόρτωσαν τις πέτσινες "φωτοτυπίες" τους. Όπως τους τις φόρτωσαν, έτσι θα τους τις ξεφορτώσουν. Είναι αδύνατον ολόκληροι λαοί να δέχονται χτυπήματα από ιδιώτες και να μην αντιδρούν. Η δήθεν "αγορά", που είναι δήθεν σκληρή κι αδίστακτη, υπάρχει μόνον στα μυαλά των χαφιέδων, που κυβερνούν την Ευρώπη και στα ΜΜΕ των λακέδων τους, που τρομοκρατούν τους λαούς της. Η δήθεν "σκληρή αγορά" υπάρχει μόνον στα μυαλά των προπαγανδιστών Πρετεντέρηδων, προκειμένου να πληρωθούν οι Μπόμπολες που τους πληρώνουν …Οι τοπικοί δωσίλογοι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ και συνεργάτες της Goldman Sachs.
Δεν υπάρχει ανώνυμη "αγορά". Μόνον καραγκιόζηδες Εβραίοι τοκογλύφοι υπάρχουν και αυτοί έχουν ονόματα και διευθύνσεις. Οι λαοί σ' αυτούς πρέπει ν' αντισταθούν. Να αντισταθούν τα κράτη, τα οποία έχουν ήδη μπει στο "σφαγείο" τους, αλλά κι αυτά που ακολουθούν. Κράτη όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, αλλά και η Ισπανία, το Βέλγιο, η Ιταλία …ακόμα και η Γαλλία. Όλοι αυτοί πρέπει ν' αρνηθούν να πληρώσουν τα ομόλογα των τοκογλύφων. Να αρνηθούν να δανειστούν με πραγματικά ενυπόθηκα δάνεια, προκειμένου να ξεχρεώσουν τα σκουπίδια των ομολόγων.
Οι λαοί πρέπει να διώξουν με τις κλωτσιές τα σκουπίδια του ΔΝΤ. ΚΑΝΕΝΑΣ ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΑ ΕΒΡΑΪΚΑ ΟΜΟΛΟΓΑ. Να βρεθεί η δήθεν "πλεονασματική" Γερμανία με άχρηστα χαρτιά στα χέρια. Να μην μπορεί η ίδια —από αδυναμία— να πληρώσει τα δικά της χρέη και αναγκαστικά να επιστρέψει η ζημιά από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Απλά πράγματα. Η αδυναμία των Αμερικανών πολιτών να πληρώσουν τα χρέη τους στους Εβραίους τοκογλύφους μετέφερε την οικονομική κρίση στην Ευρώπη. Η αδυναμία των Ευρωπαϊκών κρατών να πληρώσουν τα χρέη τους στους ίδιους τοκογλύφους θα στείλει την κρίση πίσω στις ΗΠΑ. Τα άχρηστα "χαρτάκια", που τύπωσε η εβραϊκή συμμορία της FED, να επιστρέψουν στα χέρια αυτών που τα τύπωσαν και να μην γίνουν κεφάλαιο στην Ευρώπη. Να μην γίνουν τα "καθρεπτάκια", τα οποία θα εξασφαλίσουν στους τοκογλύφους Εβραίους τη γη των "Ινδιάνων" της Ευρώπης.
Πιστεύουμε ότι είναι θέμα χρόνου ν' αποκαλυφθεί το παιχνίδι τους. Ένα παιχνίδι όμως, το οποίο δεν είναι ευχάριστο, εφόσον ήταν ήδη τραγικό για πολλούς συνανθρώπους μας. Συνανθρώπους μας, οι οποίοι δεν άντεξαν τις πιέσεις των αθλίων και αρρώστησαν …και κάποιοι από αυτούς πέθαναν. Όμως, όλα αυτά τα θύματα ζητούν δικαίωση. Είναι θύματα εγκληματικών πράξεων και όπου υπάρχουν εγκλήματα υπάρχουν και εγκληματίες. Είναι θύματα εγκληματικών πράξεων, έστω κι αν δεν υπάρχουν προφανή πιστόλια και μαχαίρια. Το αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο και είναι ο θάνατος των θυμάτων.
Απλά πράγματα. Είτε κάποιον τον πυροβολείς και τον σκοτώνεις με πιστόλι είτε τον τρομοκρατείς μέχρι θανάτου για ψεύτικα δάνεια, είσαι το ίδιο εγκληματίας. Είναι θέμα χρόνου να στηθούν διεθνή δικαστήρια για όλους αυτούς τους εγκληματίες. Να δικαστούν για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Να δικαστεί η κεντρική ηγεσία αυτής της εγκληματικής συμμορίας. Η συμμορία των ιδιοκτητών Ρότσιλντ και Ροκφέλερ. Η συμμορία με συντονιστές ανθρώπους όπως ο Γκρίνσπαν, ο Μπενράνκε, ο Τρισέ, ο Κάν, ο Γούλφοβιτς. Η συμμορία, η οποία έχει "δολοφόνους" των λαών, όπως ο Μπάφετ, ο Σόρος ή Μπλάνκφάιν. Η εβραϊκή συμμορία του έθνους, το οποίο "επιτέθηκε" στην παγκόσμια κοινωνία.
Μετά από αυτούς πρέπει να δικαστεί η συμμορία των χαφιέδων τους …Η συμμορία της Γερμανίας …Η συμμορία της χαζής, του σακάτη και της "αδερφής" …Η συμμορία των νεοναζιστών, που "δείχνει" τους λαούς και τους "σφάζει" με τις πλάτες των Εβραίων …Η συμμορία της φράου Μέρκελ, του Σόιμπλε και του Βέστερβέλε …Η αμετανόητη Γερμανία των ναζιστών και όχι βέβαια η Γερμανία του απλού γερμανικού λαού …Η ναζιστική Γερμανία, η οποία εκ του πονηρού και για λόγους προπαγάνδας αυθαίρετα "ταυτίζεται" με το κοινό ευρωπαϊκό μέλλον και το νόμισμα της Ευρώπης …Η Γερμανία, η οποία εκ του πονηρού προσπαθεί να πείσει τα θύματά της ότι προστατεύουν την Ευρώπη και το νόμισμά της, μόνον όταν ξεπληρώνουν τα "πέτσινά" τους χρέη στους Εβραίους. Αυτό είναι λάθος και θ' αποδειχθεί σύντομα. Οι Ευρωπαίοι έχουν λόγο ν' αγωνίζονται για την κοινή Ευρώπη που τους προστατεύει, ενώ για τη Γερμανία —με τη συμπεριφορά της αυτήν— η Ευρώπη είναι ένα "μαγαζί", που απλά της επιτρέπει να "σφάζει" Ευρωπαίους.
Για τους Ευρωπαίους η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ είναι η μόνη λύση, ενώ για τη Γερμανία είναι η καταστροφή. Γι' αυτόν τον λόγο η Γερμανία διαρκώς επικαλείται το άρθρο της Συνθήκης της Λισσαβόνας, το οποίο απαγορεύει την αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών-μελών. Γιατί; Γιατί η αλληλεγγύη μεταξύ των υπερχρεωμένων, λόγω προδοσίας, ευρωπαϊκών κρατών, θα τα στρέψει μαζικά εναντίων των Εβραίων τοκογλύφων. Η αλληλεγγύη τους θα τα προστατεύσει από τις ύπουλες μεθοδεύσεις τους αν αρνηθούν να πληρώσουν και αυτό θα καταστρέψει τους τοκογλύφους. Όμως, η αλληλεγγύη τους θα καταστρέψει και τη Γερμανία. Γιατί; Γιατί θ' αναγκαστεί ν' αποκαλυφθεί. Θ' αναγκαστεί να υπερασπιστεί τους Εβραίους τοκογλύφους και αυτό θα τη φέρει σε σύγκρουση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Θ' αποδειχθεί ότι συμμετέχει στην ευρωπαϊκή ενοποίηση κατ’ εντολή των Εβραίων αφεντικών της και με μόνο στόχο να εκμεταλλευτεί για λογαριασμό τους τούς υπόλοιπους Ευρωπαίους. Αυτός όμως είναι ένας πόλεμος, τον οποίον η Γερμανία τον γνωρίζει πολύ καλά και γνωρίζει ακόμα καλύτερα πως δεν μπορεί να τον κερδίσει.
Αυτή η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των Ευρωπαίων είναι αυτή, που τώρα τρομοκρατεί τη Γερμανία. Γι' αυτόν τον λόγο μεθοδεύει τον διχασμό μεταξύ των Ευρωπαίων. Γι' αυτόν τον λόγο καλλιεργεί τα ρατσιστικά στερεότυπα, τα οποία επί αιώνες δίχαζαν την Ευρώπη. Γι' αυτόν τον λόγο η Μέρκελ επιτίθεται με επιλεκτικό τρόπο στους Ευρωπαίους. Με το "μαστίγιο" και το "καρότο" θα προσπαθήσει να τους διατηρεί διχασμένους, ώστε να μην συνθέσουν ενιαίο "μπλοκ". Θα προσπαθήσει με όλους τους δυνατούς τρόπους να δημιουργήσει τις συνθήκες, ώστε να μην τα "βρουν" μεταξύ τους οι Έλληνες με τους Ιρλανδούς. Με το "μαστίγιο" θα τρομοκρατεί τους Έλληνες και με "καρότο" ειδικών παροχών θα προσπαθήσει να κρατήσει την Ιρλανδία στους "κόλπους" της.
Γι' αυτόν τον λόγο βλέπουμε τα παράδοξα της κατάστασης. Βλέπουμε διαφορετικές συμπεριφορές σε ίδιες καταστάσεις. Οι Έλληνες είναι πολύ "κακοί", ενώ οι Ιρλανδοί "όχι τόσο". Οι Έλληνες χρεοκόπησαν επειδή είναι "άχρηστοι" και "τεμπέληδες", ενώ οι Ιρλανδοί χρεοκόπησαν επειδή "δεν μπόρεσαν" ν' αντισταθούν στην παγκόσμια οικονομική κρίση. Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για εκ του πονηρού πρακτικές. Για όσο διάστημα η διχαστική και αντιευρωπαίκή Γερμανία θα εμφανίζεται σαν η υπέρμαχος και η προστάτης της ενιαίας Ευρώπης, θα υπάρχει πρόβλημα. Για όσο διάστημα δεν κατανοούν οι λαοί ότι η Ευρώπη ανήκει στους Ευρωπαίους και όχι στη Γερμανία, θα συνεχιστούν τα παιχνίδια των τοκογλύφων.
Μέσα σ' αυτήν την ενιαία Ευρώπη —η οποία, αν φερθεί αλληλέγγυα, μπορεί όχι απλά ν' αντισταθεί, αλλά να καταστρέψει τους τοκογλύφους— θα πρέπει να "τιμωρηθεί" η Γερμανία. Θα πρέπει να τιμωρηθεί ο χαφιές των Εβραίων τοκογλύφων. Ο μόνιμος χαφιές τους, εφόσον επανέλαβε τον εαυτό της με τη σημερινή της συμπεριφορά. Επανέλαβε τον ναζιστικό εαυτό της. Επανέλαβε τον χιτλερικό εαυτό της …Η Γερμανία, που όλοι νόμιζαν ότι ήθελε να γίνει επιτέλους ευρωπαϊκή, ενώ αυτή σχεδίαζε να γερμανοποιήσει την Ευρώπη …Η Γερμανία, η οποία δήθεν απειλεί ότι θα "γυρίσει" στο Μάρκο, ενώ είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που έχει κέρδος από το Ευρώ …Η χώρα, η οποία στην κυριολεξία ρήμαξε όλες τις άλλες εξαιτίας του Ευρώ. Αυτή η Γερμανία πρέπει να τιμωρηθεί, εφόσον αποδεικνύεται αμετανόητη.
Εφόσον λοιπόν κάθε φορά που η Γερμανία έχει "χέρια", είτε "σφάζει" είτε "δείχνει" θύματα, δεν δικαιούται "χέρια". Δεν συμφέρει τον λαό της να έχει "χέρια", γιατί πάντα χάνει τις μάχες της απέναντι στο σύνολο. Γι' αυτόν τον λόγο θεωρούμε ότι μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει να διαλύσει η ενιαία Γερμανία. Να εισαχθεί εκ νέου ως Βαυαρία, ως Έσση ή ως Πρωσία ή διαφορετικά να αποβληθεί πλήρως. Δεν είναι δυνατόν, κάθε φορά που την εμπιστεύεται η Ευρώπη, να κινδυνεύει από αυτήν. Δεν είναι δυνατόν, κάθε φορά που η Γερμανία "σηκώνεται", να "γονατίζει" όλη η υπόλοιπη Ευρώπη. Δεν είναι δυνατόν στη μία φορά, που, ως Ευρωπαίοι, συμφωνήσαμε να μαζευτούμε όλοι μαζί στην ίδια "αυλή", να εμφανίζεται η Γερμανία "οπλισμένη" και έτοιμη για "κυνήγι". Οι σύγχρονοι Ναζί, που την κυβερνούν, θα πρέπει να ξανακαθίσουν στα ίδια εδώλια, για να τιμωρηθούν για τους ίδιους λόγους με τους προκατόχους τους.
Από εκεί και πέρα ο κάθε λαός να δικάσει τους δικούς του δοσίλογους. Να δικάσει αυτούς, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για τη σημερινή απώλεια των πατρίδων τους. Να δικάσει τους προδότες, οι οποίοι παρέδωσαν τα κράτη στους κατακτητές. Να συμβεί αυτό, το οποίο συμβαίνει μετά από κάθε πόλεμο. Όπως συνέβη και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Να δικάσει το κάθε κράτος τους συνεργάτες τους. Να δικάσει τις κυβερνήσεις των νέων "Βισί". Τις κυβερνήσεις των νεοδοσίλογων κυβερνητών και των "κουκουλοφόρων" τραπεζιτών τους …Τις κυβερνήσεις των Κουίσλιγκ. Απλά πράγματα.
Η Ελλάδα δεν έφτασε στο χείλος της καταστροφής εξαιτίας του λαού της. Ενός λαού νοικοκύρη, εφόσον, στο επίπεδο που κρίνεται ο λαός —και είναι το ιδιωτικό χρέος—, είναι από τους καλύτερους και πιο συνετούς λαούς στον κόσμο. Ένας τέτοιος λαός οικονόμος είναι αδιανόητο ν' απειλείται να χάσει την πατρίδα του, λόγω της σπατάλης του κράτους. Ένας τέτοιος λαός έχει σπάταλο κράτος μόνον εξαιτίας της προδοσίας αυτών που τον κυβερνούν …Των παχύσαρκων κτηνών, που επιμένουν να ισχυρίζονται ότι "μαζί τα φάγαμε". Να δικαστούν όλοι πρωθυπουργοί της χώρας από το 1991 και μετά, που ξέσπασε η παγκόσμια εβραιογερμανική "επίθεση". Να δούμε ποιοι δανείζονταν, με ποιο σκεπτικό και αν αυτός ο δανεισμός τούς απέφερε προσωπικά κέρδη …Να δούμε ποιοι έφερναν στην Ελλάδα τους "μάγειρες" της Goldman Sachs, για να μεγιστοποιήσουν αυτούς τους δανεισμούς …Να δούμε τον λόγο που κάποιοι από αυτούς τούς συναντούσαν στα ξενοδοχεία των βορείων προαστίων.
Πρέπει να γίνουν δίκες, για να τιμωρηθούν οι προδότες, αλλά και να μάθουμε ως λαός τι ακριβώς συνέβη. Είναι απαραίτητο να μάθουμε, ώστε να μην υπάρχει πιθανότητα να επαναληφθούν τέτοια θλιβερά πράγματα. Να μάθουμε, για να μην την "ξαναπατήσουμε" ως λαός στο μέλλον …Να μάθουμε πώς, από ποιους και γιατί δανείζονταν ο Μητσοτάκης, ο Σημίτης ή ο Καραμανλής. Να δούμε πώς αυτά τα τζογαδόρικα "μη δάνεια" ανέλαβε ο προδότης Γιωργάκης να τα κάνει πραγματικά ενυπόθηκα "δάνεια". Μετά θα καταλάβουμε τον λόγο που "βραβεύονται" οι διάφοροι Παπανδρέου της Ευρώπης από τις οργανώσεις της "Γκεστάπο".
Μόνον τότε θα καταλάβουμε πώς κοινά κουτορνίθια, όπως ο χασικλής ΓΑΠ, μπαίνουν στις λίστες των κορυφαίων "στοχαστών" του Πλανήτη …Το καλύτερο ανέκδοτο του αιώνα …Ο γιος της Μαργαρίτας "στοχαστής". Ο …"αφήστε μας ήσυχοι τοκογλύφοι" …διανοούμενος. Ο άνθρωπος, που, αν δεν ήταν εκλεκτός των Εβραίων, θα μπορούσε να μελετηθεί ακόμα και ως ο "χαμένος κρίκος" της ανθρώπινης εξέλιξης …Το ενδιάμεσο είδος, το οποίο "έτρεχε" πολύ, αλλά σκεφτόταν λίγο …Το είδος που πρόλαβε να "σηκωθεί", αλλά όχι να "σκεφτεί" …Ο ΗΟΜΟ VLAKENTIOUS ME TO KOLLAN …Ο "ήρωας", ο οποίος πρώτα δήλωσε ότι θα ξεπληρώσει μέχρι δραχμής τους τοκογλύφους και κατόπιν παρίστανε στη Μέρκελ τον "αντιστασιακό", ρωτώντας την αν μοιάζει με "γουρούνι". Όχι Giorgo, δεν μοιάζεις με "pig”. Τα γουρούνια είναι όμορφα ζώα και δεν φοράνε κολλάν. Με μαλάκα μοιάζεις, που, για να πλουτίσουν τα συγγενικά του άεργα κοπρόσκυλα, πρόδωσε τη χώρα του.
Από εκεί και πέρα πρέπει να δικαστεί όλο το "κύκλωμα" των δοσίλογων. Οι κεντρικοί Τραπεζίτες κάθε χώρας, οι οποίοι πρόδωσαν την εμπιστοσύνη των λαών-εργοδοτών τους και επέτρεψαν τη μετατροπή των κρατών τους σε εύκολη "λεία" των ιμπεριαλιστών τοκογλύφων. Ο Παπαδήμας, ο οποίος σήμερα έχει το θράσος να παριστάνει τον "αρωγό" της Ελλάδας, δεν ήταν ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας την εποχή που η Goldman Sachs "μαγείρευε" τα δημοσιονομικά στοιχεία, προκειμένου η Ελλάδα να συνεχίσει τον αυτοκτονικό δανεισμό; Ο Προβόπουλος δεν ήταν αυτός, ο οποίος μετέτρεψε την "αυτοκτονική" προσπάθεια του Παπαδήμα σε "θάνατο"; Αυτός δεν ήταν που μας οδήγησε στην "ασφυξία", προκειμένου να μην αντισταθούμε στη "σφαγή"; Αυτός δεν ήταν που επέτρεψε την εκδήλωση της δανειακής κρίσης της χώρας, προκειμένου ο αυτοκτονικός δανεισμός να μας οδηγήσει στο "σφαγείο" του ΔΝΤ;
Αυτοί οι δύο πολυέξοδοι προδότες μαζί με τον ενδιάμεσο "χλιδάτο" Γκαργκάνα δεν πρέπει να δικαστούν; Ο φτωχομπινές ο Γκαργκάνας, ο οποίος μας "φόρτωνε" με τα πιο απίθανα έξοδα και στο τέλος μας είπε ότι δεν θα πρέπει να ζούμε πάνω από το "μέτρο" μας; Τα ίδια πράγματα, τα οποία μας είπαν μερικά χρόνια μετά τα "αφεντικά" του. Αυτοί όλοι δεν πρέπει να δικαστούν ως συνεργάτες των σύγχρονων Ναζί; Των Ναζι-μενς συγκεκριμένα; Χωρίς αυτούς μπορούσαμε να φτάσουμε στη σημερινή αθλιότητα; Χωρίς αυτούς θα υπήρχαν τα μπατίρια, τα οποία με χρήματα του λαού μετεξελίχθηκαν σε ιδιώτες τραπεζίτες;
Κοντά δηλαδή σ' αυτούς θα πρέπει να διερευνηθεί και ο ρόλος των ιδιωτικών τραπεζών και των τραπεζιτών τους. Αυτοί δεν είναι, που κατέστρεψαν την ελληνική οικονομία; Αυτοί δεν είναι, που έφεραν τις "φωτοτυπίες" του Γκρίνσπαν και του Τρισέ στην πατρίδα μας; Αυτοί δεν είναι, που δημιούργησαν τα "χρέη" στη χώρα; Αυτοί δεν είναι, που δημιούργησαν όλες τις "φούσκες", οι οποίες κατέστρεψαν τον ελληνικό λαό; Αυτοί δεν είναι, που κατέστρεψαν τον κόσμο στο χρηματιστήριο; Αυτοί δεν είναι, που έφαγαν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων; Αυτοί δεν είναι, που κατέστρεψαν την ελληνική παραγωγή; Αυτοί δεν είναι, που χρηματοδοτούσαν τον δικομματισμό, για να δανείζεται ασύστολα; Αυτοί δεν είναι, που δημιούργησαν τους "διαπλεκόμενους" Μπόμπολες, οι οποίοι λεηλάτησαν τους κρατικούς πόρους; Αυτοί δεν είναι, που πλήρωναν τις διεφθαρμένες κυβερνήσεις, για ν' αναπτύσσουν φαραωνικού τύπου έργα και άρα να ξοδεύουν χρήματα του ελληνικού λαού, που κατέληγαν στις τσέπες τους;
Όμως, τα εγκλήματά τους δεν είναι μόνον εθνικά. Είναι και κοινωνικά. Αυτοί, προκειμένου ν' αποφύγουν τις λαϊκές αντιδράσεις, δεν ήταν αυτοί, οι οποίοι χρηματοδότησαν τον εκμαυλισμό των Ελλήνων; Αυτοί δεν είναι, που χρηματοδότησαν τον κάθε εθνικό εργολάβο να γίνει εθνικός καναλάρχης και το αντίστροφο; Αυτοί δεν είναι, που χρηματοδότησαν την κάθε πόρνη, για να γίνει "παράδειγμα" της Νέας Εποχής; Αυτοί δεν είναι, που χρηματοδότησαν τον κάθε κοπρίτη, για να παριστάνει τον "πετυχημένο"; Αυτοί δεν είναι, που έβαλαν "λουκέτο" σε όλα τα εργοστάσια της χώρας, για να δουλέψουν οι "αντιπροσωπίες" τους; Αυτοί δεν είναι, που απαξίωσαν την έννοια της εργασίας στην Ελλάδα; Αυτοί δεν είναι, που "έπεισαν" τον κόσμο να δίνει "αυξήσεις" στον εαυτό του μέσω δανείων; Αυτοί δεν είναι, που πληρώνουν τους Megaλους δημοσιογράφους, για να τρομοκρατούν τον κόσμο, προκειμένου αυτός να μην αντισταθεί στο σφαγείου του ΔΝΤ; Δικοί τους υπάλληλοι δεν ήταν οι συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ, οι οποίοι παγίδευσαν τον κόσμο στην αδράνεια; Αυτοί, —ακόμα και σήμερα— δεν είναι, που λεηλατούν την κοινωνία, για να σώσουν τις επιχειρήσεις τους; Πενήντα δις μας κόστισε η "επιτυχία" τους, προκειμένου να συνεχιστεί.
Αράπογλου, Σάλλας, Νανόπουλος, Κωστόπουλος και τα άλλα τα "παιδιά", ας είναι σίγουροι ότι θα δικαστούν σε πραγματικά δικαστήρια πολύ σύντομα. Στη συνείδηση του κόσμου έχουν ήδη δικαστεί και έχουν καταδικαστεί. Ο κόσμος δεν είναι κουτός, όπως νομίζουν. Γνωρίζει τον ρόλο τους και έχει ήδη καταλάβει το τι έχει συμβεί. Ας γνωρίζουν από τώρα ότι το μέλλον τους δεν θα είναι και τόσο φωτεινό. Κλαίγοντας θα φύγουν από αυτόν τον Πλανήτη, γιατί ήταν μεγάλα τα εγκλήματά τους. Όποιος προκαλεί τέτοιες πληγές σε έναν ολόκληρο λαό, είναι αδύνατον να φύγει εν ειρήνη. Εδώ θα είμαστε και είναι βέβαιο ότι θα δικαιωθούμε. Δεν είμαστε προφήτες. Απλά "βλέπουμε" τι θα συμβεί, γιατί γνωρίζουμε πού βρίσκεται το "τέλος" του δρόμου. Λίγα "μέτρα" έμειναν...
Παναγιώτης Τραϊανού
http://eamb-ydrohoos.blogspot.com

Πρωτόγνωρες φοιτητικές κινητοποιήσεις στη Μεγάλη Βρετανία

Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
Ομάδα νεαρών διαδηλωτών που διαμαρτύρονται για το νόμο της κυβέρνησης του Ντείβιντ Κάμερον για την εκπαίδευση επιτέθηκαν στο αυτοκίνητο που μετέφερε τον πρίγκιπα Κάρολο και τη σύζυγό του Καμίλα, δούκισσα της Κορνουάλης. Πρωτοφανή επεισόδια νωρίτερα στο κέντρο της πόλης.

Το πρωτοφανές για τη Βρετανία περιστατικό συνέβη στην οδό Ρίτζεντ, στο κέντρο του Λονδίνου.

Σύμφωνα με μαρτυρίες κάποιοι κλότσησαν το αυτοκίνητο και πέταξαν λευκή μπογιά. Ένα τζάμι του αυτοκινήτου ράγισε. Το όχημα αμέσως επιτάχυνε και απομακρύνθηκε.

Το γραφείο του πρίγκιπα επιβεβαίωσε το γεγονός. Στο αυτοκίνητο του πρίγκιπα και της συζύγου «επιτέθηκαν διαδηλωτές καθ’ οδόν για υποχρέωση στο (θέατρο) London Palladium». Η ανακοίνωση υπογραμμίζει ότι δεν έπαθαν απολύτως τίποτα.

Χιλιάδες διαδηλωτές κατέβηκαν στους δρόμους σε διαμαρτυρία για το νομοσχέδιο της κυβέρνησης Κάμερον για την ανώτατη εκπαίδευση που προβλέπει μεγάλη αύξηση των διδάκτρων και άλλες διατάξεις που κρίνονται αρνητικά από την ακαδημαϊκή κοινότητα.

Newsroom ΔΟΛ

Όταν η Ελλάδα αρνήθηκε εξόφληση τοκογλύφων και δικαιώθηκε στο Διεθνές Δικαστήριο...

Το 1936, η Ελλάδα του Ιωάννη Μεταξά, η ΕΛΛΑΔΑ του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση του δανείου που είχε συνάψει με τη βελγική τράπεζα Societe Commerciale de Belgique. Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο του Διεθνούς δικαίου, που είχε ιδρύσει η Κοινωνία των Εθνών, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις.

Η Ελλάδα απάντησε ότι αδυνατεί να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις, διότι δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την κατάσταση του Λαού και της χώρας! Στο υπόμνημά της, η Ελληνική κυβέρνηση έλεγε:

“Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας. Δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στην θέση της, θα έκανε το ίδιο”. (Yearbook of the International Law Commission, 1980,v.l.,sel.25).

Το Διεθνές δικαστήριο το 1938 δικαίωσε την Ελλάδα, δημιουργώντας νομικό προηγούμενο, στο οποίο μάλιστα το 2003 στηρίχθηκε η Αργεντινή και ο αείμνηστος πρόεδρος της, Νέστωρ Κίχνερ, ο οποίος επέλεξε να διαγράψει μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του δημοσίου χρέους της χώρα του, αντί να την υποδουλώσει στο ΔΝΤ, όπως κάποιοι "ελαχιστότατοι" δικοί μας!

http://deltio11.blogspot.com

"Αυτοί που έκαναν τη χρεοκοπία παρήγαν βία και θα λάβουν βία"...

Αγαπάει όλα. Μισεί τα μισά. Λέει ψέματα ότι είναι Μεσσίας. Φοβάται τη ζωή. Ελπίζει στο θάνατο. Και συνεχίζει την αντίσταση φωνάζοντας : «Οι…κωλογερμανοί μας χρεοκόπησαν!».

Είναι ο μεγάλος στιχουργός Μανώλης Ρασούλης, εκ Κρήτης και εκ του σύμπαντος ορμώμενος.

-Η Ελλάδα πάει κατά διαβόλου;

-Η Ελλάδα δεν πάει…

Είναι εκεί ήδη. Δεν υπάρχει φιλότιμο. Δεν υπάρχει ορθολογισμός. Το κακό διέπει τα πάντα.

Ποιός η ποιοί ευθύνονται για τη χρεοκοπία;

Ντόπια και ξένα βρωμόσκυλα. Οι κωλογερμανοί που μας βάλαν στην Ευρώπη φταίνε για τη χρεοκοπία της Ελλάδας. Σε ποιόν δίνεις ρε Σρέντερ τα κονδύλια και τα επιδόματα Σε αυτόν τον αδόκιμο λαό; Δεν έχεις διαβάσει τι λέει ο Τρότσκι; «Το αποκρουστικότερο πλάσμα στον κόσμο είναι ο μικροαστός στην πρωταρχική του συσσώρευση». Ιδού λοιπόν αυτός, στην ωραιότερη χώρα του κόσμου, έχει κάνει νέα κατοχή. Εγώ κάνω τριάντα χρόνια αντίσταση σ’ αυτό το φασισμό.

Να λογοδοτήσουν ποινικά οι υπεύθυνοι;

Αυτοί που έκαναν τη χρεοκοπία παρήγαν βία. Και θα λάβουν βία. Αυτή η χριστιανώδης κοινωνία δεν είχε διαβάσει το ευαγγέλιο. Ο Χριστός λέει: «μάχαιρα έδωσες-μάχαιρα θα λάβεις». Σ’ αυτό θα συμφωνούσε και ο Άνθιμος…

«Τα φάγαμε μαζί» με τον κ.Πάγκαλο; Διαβάζω το Πόθεν Έσχες: 58…88…108 ακίνητα .Βάϊ βάϊ βάϊ! Μήπως είμαι βλάξ; Κι όμως εγώ έχω τις θέσεις κι αυτοί τις καταθέσεις.

Γιατί ο κόσμος ψήφισε στις περιφερειακές εκλογές το ΠΑΣΟΚ του Μνημονίου;

Ο περισσότερος κόσμος δεν ψήφισε. Κι οι ρέστοι πάσχουν από αμηχανία. Η κυβέρνηση είναι σκορδαλιά χωρίς σκόρδο.

Η φιλελεύθερη αριστερά-ΣΥΡΙΖΕΣ και Αλαβάνοι- δεν τραβάνε.

Γιατί;

Η Αριστερά έχει χάσει τη σχέση της με τον πολιτισμό. Αυτόν που χτύπησαν για να φτάσουμε στην οικονομική πτώχευση.

Το ΚΚΕ ζει τη δικαίωση της κατάρρευσης του χρηματιστηριακού καπιταλισμού;

Το σταματημένο ρολόϊ δείχνει δύο φορές σωστά την ώρα το εικοσιτετράωρο. Δεν είναι μόνο ο καπιταλισμός που καταρρέει. Το ανθρώπινο είδος φράκαρε. Ο πλανήτης είναι κορεσμένος και δύο τινά μπορούν να συμβούν: ένας παγκόσμιος πόλεμος η μια μαζική μετανάστευση στο Διάστημα.

Τελικά ο Γιώργος Καρατζαφέρης αποδεικνύεται ο πιο… αριστερός της δεξιάς;

Ο Καρατζαφέρης λανσάρεται ως ιδιοκτήτης της έννοιας Πατρίδα. Όμως στο κανάλι του δείχνει αμερικάνικα Το πρωί πατρίδα, το βράδυ παρτίδα.

Ο Αντώνης Σαμαράς είναι εναλλακτικός του Mνημονίου;

Ο Αντώνης είναι εθνικιστής με την καλή έννοια του όρου. Όμως κι αυτός δεν μου λέει πως φτάσαμε ως εδώ, στην αιδώ.

Ποιοι βρίσκονται πίσω από το ΔΝΤ;

Όποιοι και νάναι βρίσκονται σε κρίση και σήψη ηθική.

Πως θα απελευθερωθούμε από τα δεσμά της τρόϊκας;

Όταν απελευθερωθούμε από τα δεσμά της εγχώριας αναισχυντίας.

Μήπως ευθυνόμαστε ως λαός γιατί καταναλώνουμε περισσότερα απ’ όσα δικαιούμαστε ως άνθρωποι θνητοί;

Δεν φταίει η κατανάλωση αλλά η αποβλάκωση και το χάσιμο του μέτρου. Όποιος χάνει το μέτρο παίρνει μέτρα.

Οι πλούσιοι δεν συμμετέχουν στη σωτηρίας της χώρας. Χάθηκαν οι ευεργέτες;

Κάποιοι πλούσιοι πρέπει να πάνε εξορία. Προτείνω τη Μύκονο για τρία χρονάκια.

Τελικά, μήπως μια…καταστροφή μας σώσει;

Ήδη η καταστροφή είναι εδώ. Από τον απόλυτο χαβαλέ φτάσαμε στην εθνική κατάθλιψη.

Ο πολιτισμός και κυρίως το τραγούδι μπορεί να μας παρηγορήσει η να μας σώσει από την εθνική κατάθλιψη;

Πολιτισμός σημαίνει υπέρβαση. Σημαίνει επανάσταση-με την βαθειά έννοια του όρου. Σημαίνει προσωπικό, κοινωνικό, εθνικό και πλανητικό όραμα. Μιλώ γι’ αυτό επί τρεις δεκαετίες.

Σε τι ελπίζετε;

Δεν ελπίζω, μάχομαι.

Σε τι ομνύετε;

Να αγωνίζομαι μέχρι την τελευταία μου εκπνοή και να φύγω ευγνώμων. Τ΄ορκίστηκα από την εφηβεία μου για να μην με πάρει από κάτω και με ρίξει στης αβύσσου τον πάτο. Δεν είναι εύκολο, αλλά…

Ποια είναι η ευτυχίας σας;

Η ευτυχία τζιέρι μου είναι’ ντη για τα ζώα…

Ποια η δυστυχία σας;

Να μην καταλαβαίνει κανείς αυτά που λέω. Είμαι ο Ευτύχης Δυστυχίδης.

Φοβάστε τη ζωή;

Ενίοτε. Κάποιες φορές σκέπτομαι ότι αυτό που λέμε ζωή είναι μία ανωμαλία μεσ’ στο σύμπαν. Το δόγμα «η ζωή συνεχίζεται» είναι μία …μπούρδα.

Ελπίζετε στο …θάνατο;

Έρχονται στιγμές που δεν θέλω να ζω. Μετά πίνω ένα καπουτσίνο και αλλάζει το τοπίο.

Τι σας κάνει να κλαίτε;

Άμα δεν μου δίνουν λεφτά οι δήμοι από τις συναυλίες της ΑΕΠΙ και τα σχετικά γραφεία για να πληρώσω τις δόσεις των τραπεζών.

Τι σας κάνει να γελάτε;

Ο Τζίμ Κάρεϊ. Και άλλα πολλά από την πολιτική και όχι μόνο.

Τι αγαπάτε πάνω απ’ όλα;

Όλα!..

Τι μισείτε;

Τα μισά. Μισώ το μισό…

Ποιά είναι η αλήθεια σας;

Η παραγωγή συνείδησης.

Ποιο το…ψέμα σας;

Ότι είμαι ο Μεσσίας της Βίβλου.

Γράψτε μας ένα τετράστιχο για το σήμερα και το αύριο…και το χθες του…μέλλοντος.

Και να θυμάστε όταν σας τη δίνει/Από τη μούχλα βγαίνει η πενικιλίνη/Που κάνει κάθε αρρώστια ξου και ντα/Φτάνει να είναι ο Φλέμινγκ κάπου εκεί κοντά.

Εspresso Κυριακής

Περί αξιοπιστίας...

Τι έλεγε ο Mr. London School of Economics to 2008 σε συζήτηση σχετικού νομοσχεδίου:
“Εμείς, που κάτι σκαμπάζουμε περισσότερο από οικονομικά, αναρωτιόμαστε διπλά και λέμε: Πώς είναι δυνατόν μια κυβέρνηση, η οποία επικαλείται την κρίση, να λέει ότι, εν μέσω κρίσης, αφαιρώ από την οικονομία, αντί να προσθέτω;
Πρωτοτυπία! Να την εντάξουμε στα εγχειρίδια οικονομικών στα πανεπιστήμια! Εφόσον η χώρα είναι σε οικονομική κρίση και περνάμε δύσκολες στιγμές, βοηθάς την οικονομική δραστηριότητα, βοηθάς το εισόδημα. Δεν αφαιρείς, δεν «στραγγαλίζεις» περαιτέρω.
Αυτό το νομοσχέδιο πρέπει να καταψηφιστεί, όχι γιατί το λέμε εμείς, αλλά γιατί έχει απέναντί του όλη την ελληνική κοινωνία.
Ευχαριστώ”.
Γιώργος Παπακωνσταντίνου στην (τέως) Βουλή των Ελλήνων 9/9/2008!
Το ανακάλυψε ο δημοσιογράφος Κ. Μελισσόπουλος στην Εφημερίδα Βραδυνή
http://kavvathas.wordpress.com