Δεν τους αρκεί μόνον ο έλεγχος της ηγεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης ... Χρειάζονται την ιδιοκτησία της Ευρώπης

Το να ισχυριστεί κάποιος στη σημερινή εποχή ότι κάποιο κράτος ή κάποιος λαός μπορεί να "εξαφανιστεί" από το "πρόσωπο" της Γης, αυτό είναι κάτι, το οποίο είναι παντελώς ξένο με την επικρατούσα πλέον λογική. Στα σκοτεινά χρόνια του Μεσαίωνα αυτό μπορεί και να γινόταν κάτω από τα "λεπίδια" των σφαγέων. Σήμερα, είναι δυνατόν να γίνει κάτι τέτοιο; Βεβαίως και μπορεί να γίνει. Αυτό, το οποίο ισχυριζόμαστε, πιθανόν στο πρώτο άκουσμά του να φαίνεται παράξενο, αλλά δεν είναι και τόσο απίθανο ως ενδεχόμενο να συμβεί, αν κάποιος σκεφτεί τα δεδομένα πάνω σε μια βάση λογικής, η οποία περιλαμβάνει όλες τις ιδιομορφίες του κόσμου στον οποίο ζούμε σήμερα.

Ζούμε σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία, όπου ο "χρόνος", ως φυσικό μέγεθος, έχει αναπτύξει τεράστιες "ταχύτητες" και η έννοια του "χώρου" έχει ελαχιστοποιήσει την "επιφάνειά" της. Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι εξελίξεις, οι οποίες αφορούν τόσο την ανθρωπότητα ως σύνολο όσο και τους λαούς της ως υποσύνολα, διαδραματίζονται με τέτοιες ταχύτητες και εκτείνονται σε τόσο μεγάλες γεωγραφικές επιφάνειες, που απαιτούνται λίγες ημέρες για να γίνουν αυτά, τα οποία κάποτε απαιτούσαν αιώνες.

Όταν λοιπόν εμείς λέμε ότι η Γερμανία και μαζί της οι Γερμανοί πιθανότατα να "εξαφανιστούν" στο άμεσο μέλλον, δεν μιλάμε για κάποιου είδους δολοφονικές πρακτικές του απώτατου παρελθόντος. Αναφερόμαστε σε επιλογές των ιδίων των Γερμανών σε σχέση με το μέλλον τους ...Αναφερόμαστε σε πολιτικές εξελίξεις, οι οποίες μπορούν να επιταχυνθούν από τα τεχνολογικά μέσα, τα οποία σήμερα είναι κυρίαρχα ...Αναφερόμαστε σε συνέπειες κοινωνικών "ζυμώσεων", οι οποίες πάντα εκδηλώνονται και εξελίσσονται για τους ίδιους ιστορικά λόγους και απλά τα χαρακτηριστικά της εποχής στην οποία ζούμε μπορούν να τις κάνουν ταχύτατες ..."Ζυμώσεων", οι οποίες πάντα ξεκινούν να εξελίσσονται όταν γίνονται λάθη από την πλευρά την εξουσίας, αλλά που η τεχνολογία της εποχής μας, λειτουργώντας ως "καταλύτης", μπορεί να τους προκαλέσει εκρηκτική "επιτάχυνση".

Σε μια εποχή λοιπόν σαν αυτήν που ζούμε σήμερα και στην οποία κλονίζεται η ίδια η έννοια του "Έθνους", είναι πολύ πιο εύκολο η έννοια αυτή να απειληθεί, όταν —εκτός όλων των άλλων— φέρει και ένα σημαντικά αρνητικό φορτίο. Αυτό το πρόβλημα πιστεύουμε ότι θα κληθεί ν' αντιμετωπίσει σύντομα ο γερμανικός λαός. Αρκεί λοιπόν σήμερα ν' αναπτυχθεί μια νέα αντίληψη περί της σημασίας και βέβαια της αξίας της έννοιας της "γερμανικότητας" και τα πράγματα θα εξελιχθούν με ταχύτητες τέτοιες, που κάποιοι ούτε μπορούν να φανταστούν. Αρκεί να επικρατήσει μια νέα αντίληψη —κυρίως από τους ίδιους τους Γερμανούς— του προβλήματος που αντιπροσωπεύει η Γερμανία τόσο για τους Ευρωπαίους όσο και για τους ίδιους τους Γερμανούς και τα πράγματα θα εξελιχθούν με ταχύτητα "χιονοστιβάδας".

...Απλά πράγματα. Ό,τι συμβαίνει γύρω μας, συνδέεται με την έννοια της "επιβίωσης". Όλες οι επιλογές των ανθρώπων και των λαών κινούνται με γνώμονα αυτήν την έννοια. Άνθρωποι και λαοί κινούνται ενστικτωδώς για την εξασφάλιση της εύκολης επιβίωσης. Συσπειρώνονται και διασπώνται πάντα με στόχο την εξασφάλιση της ευκολότερης επιβίωσης. Αυτό συνέβαινε πάντα και αυτό συμβαίνει και σήμερα. Η αναζήτηση της εύκολης επιβίωσης κάποτε δίχαζε την Ευρώπη και η ίδια αναζήτηση σήμερα την ενώνει. Όταν λοιπόν μια "πλατφόρμα" συμφέρει στο επίπεδο της επιβίωσης, τότε αυτή διαρκώς ενισχύεται με νέους πληθυσμούς. Όταν δεν συμφέρει, τότε αρχίζει και διαλύεται με τον ίδιο φυσικό τρόπο.

Μια τέτοια "πλατφόρμα", η οποία μπορεί να διαλυθεί με τον ίδιο φυσικό τρόπο με τον οποίο συντέθηκε, είναι και η Γερμανία. Κάποτε μπορεί οι γερμανόφωνοι λαοί να έκριναν ότι τους συνέφερε ν' "ανέβουν" σ' αυτήν και στο άμεσο μέλλον μπορεί ν' αποφασίσουν ότι δεν τους συμφέρει. Αυτή η "ασύμφορη" Γερμανία θεωρούμε ότι κινδυνεύει να αφανιστεί στο άμεσο μέλλον. Ο λόγος είναι απλός. Η Γερμανία με τη συμπεριφορά της απειλεί τον περίγυρό της και αυτό το πληρώνουν πάντα οι ίδιοι οι Γερμανοί. Το έκανε στο πρόσφατο παρελθόν με τους Παγκόσμιους Πολέμους και το κάνει και σήμερα με την εριστική πολιτική που ακολουθεί μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αυτό είναι εκείνο, το οποίο διαρκώς τρομάζει όλο και περισσότερους Γερμανούς. Τους τρομάζει η διαρκώς όλο και πιο επιθετική Γερμανία, γιατί τους απειλεί. Απειλεί τα συμφέροντά τους. Απειλεί και δεν διευκολύνει την επιβίωσή τους ...Την επιβίωση, η οποία πάντα είναι το μεγάλο ζητούμενο για τέτοιου είδους επιλογές. Όταν μια "Γερμανία" ακμάζει και προσφέρει ασφάλεια, όλοι έχουν λόγους να θυμούνται ότι είναι Γερμανοί και να την ενισχύουν ...Όλοι έχουν λόγους να θυμηθούν ότι είναι τέτοιοι ...Αυτό, δηλαδή, το οποίο θεωρούμε ότι συνέβαινε μέχρι σήμερα. Όταν όμως η ίδια αυτή έννοια αρχίζει και γίνεται προκλητική —και άρα αρνητική στο θέμα της επιβίωσης—, τότε τα πράγματα αλλάζουν.

Αν κάποιοι Γερμανοί αντιληφθούν ότι η σημερινή προκλητική Γερμανία της Μέρκελ και του Σόιμπλε πρωτίστως απειλεί τους ίδιους και μετά όλους τους άλλους, μπορεί να την εγκαταλείψουν ...Μπορεί να διαχωρίσουν την πορεία τους από τη δική της ...Μπορεί να "θυμηθούν" ότι είναι Πρώσοι, Σάξονες, Βοημοί ή Βαυαροί και να θελήσουν να ζήσουν με βάση νέα δεδομένα ...Δεδομένα, τα οποία θα τους εξασφαλίσουν καλύτερη φήμη, περισσότερη αλληλεγγύη και μεγαλύτερη ασφάλεια ...Δεδομένα, τα οποία θα τους εξασφαλίσουν περισσότερη ησυχία και λιγότερη εχθρικότητα από το εξωτερικό περιβάλλον.

Σε αυτό το επίπεδο θα παίξει καταλυτικό ρόλο η σημερινή ανάπτυξη της τεχνολογίας της επικοινωνίας. Αν οι παλαιότερες γενιές των Γερμανών δεν είχαν τα μέσα ν' αποφύγουν την πληρωμή των λαθών των ηγεσιών τους, αυτό δεν είναι σίγουρο ότι συμβαίνει με τη σημερινή γενιά των Γερμανών. Αν οι παλαιότερες γενιές των Γερμανών δεν μάθαιναν εγκαίρως τα λάθη των ηγεσιών τους, δεν συμβαίνει το ίδιο στη σύγχρονη εποχή της ταχύτατης ενημέρωσης. Γι' αυτόν τον λόγο θεωρούμε ότι μπορούν ν' αλλάξουν τα πράγματα με τη Γερμανία, αν η ηγεσία της διατηρήσει τη σημερινή προκλητική της στάση και συνεχίσει να δημιουργεί πανευρωπαϊκό μίσος εις βάρος του γερμανικού λαού.

Πότε μπορούν ν' αλλάξουν οριστικά και αμετάκλητα αυτά τα πράγματα; Αλλάζουν, όταν έρχονται αποκαλύψεις μυστικών, τα οποία έπρεπε να παραμείνουν επτασφράγιστα ...Όταν οι λαοί αντιλαμβάνονται ότι έπεσαν θύματα πονηρών εξουσιών ...Όταν οι λαοί καταλαβαίνουν ότι υπήρξαν θύματα συνομωσίας ...Όταν οι λαοί καταλαβαίνουν ότι πιάστηκαν κορόιδα. Αυτού του είδους τις αποκαλύψεις φοβούνται πάντα οι εξουσίες και αυτού του είδους τα μυστικά έχει η εξουσία της Γερμανίας. Στην εποχή στην οποία ζούμε είναι θέμα χρόνου ν' ανοίξουν όλοι οι "φάκελοι" αυτού του κόσμου ...Ν' ανοίξει και ο "φάκελος" της Γερμανίας ...Ν' ανοίξει η "ντουλάπα" της Γερμανίας και να φανούν όλοι οι "σκελετοί" της.

Σε αυτό το σημείο κάνει τη διαφορά η σημερινή "παγκοσμιοποιημένη" κατάσταση στην οποία βρίσκεται η παγκόσμια κοινωνία. Κάποτε απαιτούνταν δεκαετίες —αν όχι αιώνες— για να κατανοήσουν οι λαοί τα συμβαίνοντα ...Να κατανοήσουν τις συμπεριφορές ή τις συνέπειες των επιλογών των δικών τους εξουσιών ή των εξουσιών των άλλων λαών. Συνήθως τα εγκλήματα των εξουσιών τα μάθαιναν από τους ιστορικούς και όταν τα θύματά τους δεν ζούσαν πλέον για ν' αντιδράσουν. Απαιτούνταν δεκαετίες ή και αιώνες για ν' απλωθεί μια άσχημη φήμη για έναν λαό, ώστε ν' αρχίσει αυτός να "φυλλορροεί", εξαιτίας της αγωνίας των μελών του για ατομική επιβίωση.

Σήμερα αυτό δεν ισχύει, εφόσον αρκούν μερικές ημέρες, για να ενημερωθούν οι πάντες για τα συμβαίνοντα. Αυτό, το οποίο κάποτε απαιτούσε δεκαετίες ή και αιώνες για να περιέλθει σε κοινή "θέα", σήμερα μπορεί να απαιτεί μια στιγμιαία εκστρατεία ενημέρωσης στο Face-Book. Από εκεί και πέρα οι εξελίξεις μπορούν να γίνουν ραγδαίες. Αρκεί οι άνθρωποι να συνειδητοποιήσουν αλήθειες, τις οποίες μέχρι τώρα αγνοούσαν και είναι έτοιμοι να "κατέβουν" αμέσως από τις επικίνδυνες "πλατφόρμες". Αυτό δεν είναι κάτι το παράξενο ή το πρωτοφανές για τις ανθρώπινες κοινωνίες. Μόνον η ταχύτητα, που χαρακτηρίζει τις σημερινές εξελίξεις, είναι πρωτοφανής. Όλα τα άλλα είναι ίδια. Οι λαοί ανέκαθεν εγκατέλειπαν όποια "πλατφόρμα" τούς απειλούσε, τους απαξίωνε ή απλά τους ντρόπιαζε.

Σε αυτού του είδους τις αιτίες αναζητά κάποιος την "εξαφάνιση" των λαών από την ανθρώπινη ιστορία. Δεν "εξατμίστηκαν" λαοί όπως οι Ούννοι, οι Βάνδαλοι, οι Γότθοι, οι Τάταροι παλαιότερα ή ακόμα και πιο πρόσφατα οι Οθωμανοί από την Ευρώπη. Στον χρόνο που ακολούθησε της αρνητικής "διασημότητάς" τους, τα μέλη τους επέλεξαν να "κρυφτούν" πίσω από άλλες ιδιότητες. Κάποιους —σε κάποια σημεία της ευρωπαϊκής ηπείρου— δεν τους συνέφερε να "θυμίζουν" στους Ευρωπαίους "συγκατοίκους" τους ότι ήταν Ούννοι ή Βάνδαλοι κλπ.. Δεν τους συνέφερε, γιατί τους απειλούσε, τους ντρόπιαζε κλπ..

Κάτι ανάλογο πιστεύουμε ότι θα συμβεί και στο άμεσο μέλλον με την έννοια της "Γερμανίας" και του υποτιθέμενου "γερμανικού έθνους". Πιστεύουμε ότι οι ίδιοι οι Γερμανοί θα εγκαταλείψουν τη γερμανική ιδιότητα που τους χαρακτηρίζει, γιατί απλούστατα θα αποτελεί ντροπή να τη φέρει κάποιος ...Θα αποτελεί ντροπή, γιατί στο άμεσο μέλλον θ' αποδειχθεί ότι οι Γερμανοί είναι από τους πιο αφελείς λαούς της ιστορίας ...Από τα μεγαλύτερα κορόιδα και βέβαια θύματά της.

Στο άμεσο μέλλον θα δούμε περήφανους Πρώσους, Βαυαρούς, Αυστριακούς ή Αλσατούς, αλλά όχι Γερμανούς. Το "κουστούμι" του Γερμανού θα πάει τα "αζήτητα" της ιστορίας. Μαζί με το πλήθος των "στολών" όλων εκείνων των λαών, οι οποίοι ταλαιπώρησαν την ανθρωπότητα και τιμωρήθηκαν από αυτήν με την αιώνια λήθη.

Αυτή είναι η εκτίμησή μας για το γερμανικό μέλλον και αυτήν θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε στο κείμενο αυτό ...Θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε μερικά πράγματα με τη σειρά, για ν' αρχίσει ο αναγνώστης ν' αντιλαμβάνεται το σκεπτικό μας.

Είναι οι Γερμανοί πιο βάρβαροι από τους άλλους λαούς;

Βλέποντας κάποιος τους σύγχρονους Γερμανούς, είτε να απειλούν είτε να διατάζουν είτε απλά να κατηγορούν άλλους λαούς της Ευρώπης, σίγουρα κάνει δευτερεύουσες σκέψεις. Κάποιοι μπορεί να θυμούνται το απώτατο ουννικό παρελθόν τους και κάποιοι άλλοι το πολύ πιο πρόσφατο χιτλερικό παρελθόν τους. Όλοι ανεξαιρέτως θυμούνται την κτηνωδία του ιμπεριαλισμού ...Μια κτηνωδία, η οποία βεβαίως δεν αφορά μόνον τους Γερμανούς, αλλά σχεδόν το σύνολο των μεγάλων λαών, που πρωταγωνίστησαν στους τελευταίους αιώνες.

Δεν είναι περισσότερο κτήνη ή βάρβαροι οι Γερμανοί από τους Βρετανούς, τους Γάλλους ή τους Ρώσους ή κάποιους άλλους εξίσου ισχυρούς λαούς των τελευταίων αιώνων της ευρωπαϊκής ιστορίας. Δεν ήταν πιο βάρβαρη η ναζιστική περίοδος από την περίοδο της αποικιοκρατίας της Βρετανίας, την περίοδο της ναπολεόντειας λαίλαπας ή από τη σταλινική περίοδο της Ρωσίας. Μέσα στα ίδια πλαίσια βαρβαρότητας κινούνται όλοι όσοι με τον άλφα ή βήτα τρόπο επιχειρούν να ασκήσουν ιμπεριαλισμό και να επιβάλουν την εξουσία τους πάνω σε άλλους λαούς.

Όμως, παρ' όλη αυτήν την ομοιότητα, κάτι δεν μας "κολλάει", όταν βλέπουμε τους Γερμανούς να ασκούν ιμπεριαλισμό ...Τους Γερμανούς, που οι ίδιοι ήταν οι μεγάλοι χαμένοι όλων των δικών τους προσπαθειών να επιβληθούν στον κόσμο ...Τους μονίμως χαμένους όλων των γερμανικών "προσπαθειών" για ιμπεριαλισμό ...Τους Γερμανούς, που τις ελάχιστες στιγμές ιμπεριαλιστικής "μέθης" τις πλήρωσαν με ένα τρομερό "hangover". Τις ελάχιστες στιγμές δύναμης και μεγαλείου που γεύτηκαν τις πλήρωσαν με απίστευτες καταστροφές και θανάτους και σχεδόν έναν αιώνα υποδούλωσης, ταπείνωσης και εξευτελισμού. Μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες η Γερμανία ήταν η μοναδική χώρα της ελεύθερης Ευρώπης, που ήταν πραγματικά κατακτημένη με τη μεσαιωνική σημασία της έννοιας της κατάκτησης ...Μια χώρα χωρίς εθνική κυριαρχία, η οποία είχε αμερικανικό και ρωσικό τομέα ελέγχου.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Όλοι οι συμβατικοί ιμπεριαλιστές αγωνίστηκαν με απόλυτα σαφή κίνητρα ...να προστατεύσουν και —αν μπορούν— να επεκτείνουν τα συμφέροντά τους και μόνον οι Γερμανοί ξεκινούσαν αγώνες, οι οποίοι εξ αρχής φαίνονταν χαμένοι και ήταν φανερό ότι στην τελική τους κατάληξη θα ωφελούσαν τα συμφέροντα άλλων. Εξ’ αρχής χαμένοι ήταν και οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, τους οποίους ξεκίνησε η Γερμανία. Όμως, από αυτές τις ήττες ωφελούνταν οι Αγγλοσάξονες και κάποιοι άλλοι, που εκ των υστέρων αποδείχθηκε πως ήταν εκείνοι, οι οποίοι χρηματοδοτούσαν τον αφελή γερμανικό ιμπεριαλισμό. Όλα αυτά είναι παράξενα και μας επιβάλλουν μια άλλη οπτική πάνω σ' ό,τι αφορά το θέμα του γερμανικού ιμπεριαλισμού. Όταν λοιπόν σκεφτόμαστε αυτόν τον συγκεκριμένο ιμπεριαλισμό, δεν μπορούμε να περιορίσουμε τη σκέψη μας στην προφανή κτηνωδία του ιμπεριαλισμού.

Όσο κι αν αυτό φαίνεται παράξενο, δεν παύει να είναι η αλήθεια. Κάτι περίεργο συμβαίνει με τους Γερμανούς. Δεν μπορεί να καταστρέφονται και να "αιμορραγούν" διαρκώς για μια αδιέξοδη και τελικά ασύμφορη κατάσταση, η οποία και πάλι δείχνει να επαναλαμβάνεται ...Δεν μπορεί να έχουν τόσο αυτοκτονικές διαθέσεις και να προσπαθούν να γκρεμίσουν και πάλι έναν πανίσχυρο "τοίχο" με το "κεφάλι" τους. Κάτι συμβαίνει μ' αυτούς ...Κάτι συμβαίνει με τις ηγεσίες τους, οι οποίες τους οδηγούν στη συνεχή επανάληψη των ιδίων λαθών. Παρ' όλη την ελληνική παιδεία και το πλούσιο λεξιλόγιό μας, που χαρακτηρίζει τη γλώσσα μας, όταν τους βλέπουμε να μας "απειλούν", έρχεται στο μυαλό μας μια τουρκική έννοια ...Η έννοια του "χαϊβανιού".

Εξαιτίας τέτοιων ανθρώπων η τουρκική λέξη "hayvan" βρίσκει ακόμα και σήμερα τη χρήση της. "Χαϊβάνι", σύμφωνα με το λεξικό, είναι το ζώο. Χρησιμοποιείται μεταφορικά, για να χαρακτηρίσει και τον άνθρωπο, ο οποίος φέρεται ως τέτοιο ...Όχι όμως το "ζώον" υπό την έννοια του απάνθρωπου κτήνους, αλλά υπό την έννοια του μέχρι βλακείας ανεγκέφαλου κτήνους ...Το "ζώον" ως ταυτόσημο του βλάκα και όχι του θηρίου. "Χαϊβάνι" λέμε έναν άνθρωπο, ο οποίος μπορεί να φτάσει στο σημείο να χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο, είτε επειδή κάποιος του έδωσε τέτοια εντολή —για να αποκομίσει κάποιο κέρδος— είτε απλά το "δουλεύει" —για να διασκεδάζει—.

Ορμάς, δηλαδή, να κατασπαράξεις κάποιον σαν αιμοβόρος σκύλος, όχι επειδή είσαι άνθρωπος του πάθους, ο οποίος αποκτηνώνεται από αυτό, αλλά επειδή απλά κάποιος σε έχει κάνει να σκέφτεσαι σαν σκύλος ...Έχεις αφεντικό και από ένα σημείο και πέρα δεν καταλαβαίνεις πότε σκέφτεσαι μόνος σου και πότε απλά εκτελείς εντολές. Ορμάς χωρίς δεύτερη σκέψη εναντίον όποιου σου υποδείξει το αφεντικό αυτό, όπως θα έκανες εάν σκεφτόσουν μόνος σου. Ορμάς σαν θηρίο, αλλά είσαι ένα αφελές ζώο. Είσαι ένας κουτός άγριος σκύλος, που δεν ελέγχεις εκείνον που σε χειρίζεται σαν ζώο. Αυτό είναι το πρόβλημα και αυτό είναι που σε χαρακτηρίζει. Αρπακτικοί και αιμοβόροι άνθρωποι, που εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους σαν άγριοι σκύλοι, υπάρχουν πολλοί, αλλά δεν είναι χαϊβάνια. Χαϊβάνια είναι μόνο αυτοί, που λειτουργούν σαν αφελείς σκύλοι, γιατί αυτό απαιτούν τα συμφέροντα των αφεντικών τους. Χαϊβάνια είναι αυτοί, που έχουν "αφεντικά" σαν σκύλοι.

Αυτό ακριβώς είναι το χαϊβάνι. Το χαϊβάνι είναι ο βλάκας, ο οποίος φέρεται σαν ζώο, επειδή δεν κατανοεί ότι κάποιοι τον χειρίζονται σαν ζώο ...Ο βλάκας, του οποίου το κυρίαρχο χαρακτηριστικό στοιχείο, ακόμα και στην πιο κτηνώδη του δραστηριότητα, είναι η βλακεία και κατόπιν όλα τα υπόλοιπα ...Ο βλάκας, που μπορεί να σκοτώσει σαν κτήνος, όχι επειδή αυτό επιβάλλεται από τα συμφέροντά του, τα ένστικτά του ή τις ορμές του, αλλά επειδή αυτό προκύπτει από τις εντολές κάποιου αφεντικού ...Του πονηρού αφεντικού, που μεταβάλει έναν άνθρωπο σε κτήνος και άρα σε "χαϊβάνι".

Τέτοιο "χαϊβάνι" σε επίπεδο λαών —εδώ και έναν τουλάχιστον αιώνα— είναι και ο γερμανικός λαός. Είναι ο λαός εκείνος, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τη μεγαλύτερη αιματοχυσία στην ευρωπαϊκή ιστορία, όχι επειδή είναι από τη φύση του κτηνώδης ή περισσότερο βάρβαρος από τους άλλους, αλλά επειδή είναι παγιδευμένος και αφελής ...Ένα χαϊβάνι, το οποίο δεν μπορεί να ελέγξει και ν' απαλλαγεί από τα κτήνη που τον ελέγχουν. Τέτοιο χαϊβάνι σε επίπεδο λαών είναι οι Γερμανοί ...Το μεγαλύτερο ΧΑΪΒΑΝΙ στην ευρωπαϊκή ιστορία. Απλά, για να το κατανοήσει ο αναγνώστης αυτό, θα πρέπει να το αναλύσουμε.

Όταν λοιπόν θέλεις να καταλάβεις, αν υπάρχει ή όχι η πιθανότητα να είναι κάποιος χαϊβάνι, ξεκινάς από το "μυαλό" του ...Ξεκινάς από το να εξετάσεις την ποιότητα αυτού του "μυαλού" και κατόπιν προσπαθείς να ερμηνεύσεις τις πράξεις του και να επιβεβαιώσεις ή όχι τις αρχικές σου εκτιμήσεις. "Μυαλό" —για έναν λαό— είναι πάντα η ηγεσία του ...Η ηγεσία του, που σκέφτεται κι αποφασίζει για λογαριασμό του. Ένας λαός φέρεται σαν χαϊβάνι μόνον όταν η ηγεσία του είναι του χείριστου επιπέδου ...Όταν η ηγεσία του στελεχώνεται είτε από βλάκες είτε από προδότες, οι οποίοι εκτελούν εντολές τρίτων. Στην ποιότητα λοιπόν του "μυαλού" της Γερμανίας αναζητούμε τις πρώτες ενδείξεις γι' αυτό το οποίο ισχυριζόμαστε.

Πιστεύει κάποιος ότι οι ηγέτες, που ηγούνται της Γερμανίας, είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να παράγει η κοινωνία της; Πιστεύει κάποιος ότι, ακόμα κι όταν η Γερμανία έκανε τα ολέθρια λάθη της, είχε τους ηγέτες εκείνους, που άρμοζαν σε ένα φιλόδοξο έθνος; ...Είχε τους καλύτερους που μπορούσε να διαθέτει, όταν επιχειρούσε να φέρει εις πέρας τις φιλοδοξίες της; Ένα τόσο μεγάλο ευρωπαϊκό έθνος λειτουργεί αξιοκρατικά, όταν "ακολουθεί" ανθρώπους σαν τον Χίτλερ ή τη Μέρκελ; Αυτό είναι το ερώτημα που θέτουμε. Γιατί; Γιατί η ποιότητα αυτών των ηγετών μπορεί να μας αποκαλύψει πολλά πράγματα. Μπορεί να μας αποκαλύψει την προέλευσή τους και άρα τον τρόπο λειτουργίας της γερμανικής κοινωνίας. Μπορεί να το κάνει αυτό, γιατί την ποιότητα αυτών των Γερμανών ηγετών μπορούμε να τη συγκρίνουμε με την ποιότητα αλλοεθνών "συναδέρφων" τους σε ανάλογες καταστάσεις. Μπορείς όλους αυτούς τους ηγέτες να τους συγκρίνεις μεταξύ τους, όπως συγκρίνεις μεταξύ τους μηχανικούς ή γιατρούς.

Αυτή η σύγκριση είναι εύκολη, γιατί υπάρχει πλήθος δεδομένων. Ιμπεριαλιστικούς λαούς έχει δει πολλούς αυτός ο Πλανήτης και όλοι τους γνωρίζουμε. Ιμπεριαλιστές σκληρούς και άπληστους, οι οποίοι ήθελαν να τα αποκτήσουν όλα εις βάρος των θυμάτων τους. Όμως, όλους αυτούς τους λαούς τούς χαρακτήριζε η γνώση του ιμπεριαλισμού και ένας σεβασμός απέναντι στα θύματά τους ...Ένας σεβασμός, ο οποίος πάντα υπάρχει στη φύση ανάμεσα στον θύτη και το θύμα ...Ακόμα κι ανάμεσα στον πιο ισχυρό θύτη και το πιο αδύναμο θύμα. Όλοι αυτοί υπολόγιζαν το κάθε θύμα τους, όχι από εκτίμηση, αλλά γιατί απλούστατα φοβούνταν την αντίδρασή του ...Την οποιαδήποτε αντίδρασή του. Ακόμα και για λόγους υποκριτικούς ήταν υποχρεωμένοι να δείχνουν τον δέοντα σεβασμό σ' αυτούς και βέβαια ν' αποφεύγουν προκλήσεις.

Αυτοί οι ιμπεριαλιστές ήταν —αν μη τι άλλο— έξυπνοι. Ήταν λαοί, οι οποίοι είχαν εμπειρία στον χειρισμό των καταστάσεων. Δεν ήταν χαϊβάνια, γιατί είχαν το "μυαλό" να μην είναι τέτοιοι ...Είχαν τις κατάλληλες ηγεσίες, οι οποίες σκέφτονταν τι έπρεπε να κάνουν και πώς να συμπεριφέρονται, για να μην καταλήξει ο λαός τους να γίνει υποχείριο και άρα το χαϊβάνι κάποιων άλλων. Αυτό είναι το πρόβλημα, που προφανώς έχουν οι Γερμανοί. Ένα πρόβλημα, που σχετίζεται με την ποιότητα των ηγεσιών τους. Ένα πρόβλημα, που κατά τη γνώμη μας είναι το "μυαλό", το οποίο αναλαμβάνει να "κινεί" τον λαό.

Οι Γερμανοί σε αυτόν τον τομέα είναι μοναδικοί και βέβαια "πρωτοποριακοί". Είναι προκλητικοί ως λαός ακόμα κι όταν οι ίδιοι είναι ο μόνοι που έχουν ζημιά από την πρόκληση. Φωνάζουν, όταν πρέπει να είναι "βουβοί" και κάνουν "θόρυβο" στρατιωτικής παρέλασης, όταν πρέπει να περπατάνε στις "μύτες". Εξαιτίας αυτής της ηλιθιότητας έδωσαν στον ιμπεριαλισμό γραφικές μορφές, που τον κάνουν να μοιάζει με καρικατούρα. Γελοίες μορφές αγράμματων, ατάλαντων και άχρηστων ηγετών, που δεν δικαιολογούν την ιστορική τους παρουσία με βάση την προσωπική τους αξία. Αυτοί οι αποδεδειγμένα άσχετοι ηγέτες ήταν πάντα και οι πρώτοι, που έδιναν το κακό παράδειγμα στον λαό τους ...Το πρώτο και χειρότερο παράδειγμα, το οποίο έχει σχέση με την αλαζονεία και την αχρείαστη προκλητικότητα ...Αυτά, τα οποία πάντα χαρακτηρίζουν τους Γερμανούς, όταν είναι ισχυροί.

Αυτοί οι κακοί ηγέτες, όταν αναλάμβαναν να ασκήσουν τον γερμανικό ιμπεριαλισμό, έδειχναν πάντα ότι δεν σέβονται ούτε καν τα προσχήματα που τον αφορούν. Γιατί; Γιατί είναι προφανές ότι τον ασκούσαν κατόπιν εντολής. Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα του γερμανικού ιμπεριαλισμού. Είναι προφανές πως οι ηγέτες του δεν είναι "γεννήματα" της κοινωνίας τους, αλλά διορισμένοι από κάποιους "τρίτους" ...Είναι άχρηστοι άνθρωποι και αυτό έχει τις συνέπειές του. Γιατί; Γιατί γίνονται το αδύναμο "μυαλό" της Γερμανίας, που εκτελεί εντολές και μετατρέπει το σύνολο του λαού σε χαϊβάνι. Αυτοί οι ηγέτες είναι που δίνουν στη Γερμανία τα χαρακτηριστικά εκείνα, που την κάνουν επικίνδυνη τόσο για τον περίγυρό της όσο και για τον ίδιο της τον εαυτό.

Αυτοί οι ηγέτες είναι εκείνοι, οι οποίοι εκμεταλλεύονται την έννοια του "γερμανικού έθνους", για να εξυπηρετήσουν συμφέροντα, τα οποία μπορεί να είναι ξένα προς τα συμφέροντα αυτού του έθνους. Αυτοί οι ηγέτες, όταν "διορίζονται" στους "θρόνους" τους, απειλούν τους πάντες με τον γνωστό προκλητικό τρόπο. Ορμάνε απροσχημάτιστα, όχι επειδή το μελέτησαν οι ίδιοι —και άρα κατανόησαν τους κινδύνους—, αλλά επειδή έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη σ' αυτούς που τους δίνουν την ανάλογη εντολή.

Ορμάνε σαν χαϊβάνια, μετατρέποντας και τον ίδιο τον λαό σε χαϊβάνι ...Αγράμματα χαϊβάνια, που "μεθάνε" από την αναπάντεχη "επιτυχία" τους στο προσωπικό επίπεδο και δείχνουν άπειρη εμπιστοσύνη στα αφεντικά τους ...Αστοιχείωτα χαϊβάνια, όπως ήταν κάποτε ο Χίτλερ και όπως είναι σήμερα η Μέρκελ. Αυτοί αναλαμβάνουν να εφαρμόσουν τον γερμανικό ιμπεριαλισμό και αυτοί αναλαμβάνουν την ηγεσία τού γερμανικού λαού. Αυτό έκαναν κάποτε οι Γερμανοί και το ίδιο κάνουν και σήμερα. Αυτό κάνουν σήμερα υπό την ηγεσία της κυβέρνησης Μέρκελ. Υπό την ηγεσία της πιο γελοίας ηγεσίας, που είχε ποτέ σύγχρονο ιμπεριαλιστικό κράτος, φωνάζουν, διατάζουν και απειλούν όποιον δεν υπακούει ...Σκληροί "λοχίες" του ιμπεριαλισμού και όχι "στρατηγοί" ...Φωνακλάδες και επιδειξίες, όπως αρμόζει σε υπαλλήλους και όχι έξυπνοι και ταπεινοί, όπως συνήθως είναι τα αφεντικά.

Όμως, η Γερμανία, με τέτοιους ανθρώπους στην ηγεσία της, είναι φυσικό να παρουσιάζει τη συμπεριφορά που όλοι μας βλέπουμε. Το κράτος και ο λαός, που ζήτησε "συγνώμη" από την παγκόσμια κοινωνία, θεωρώντας ως άδικο να επωμιστεί τη συλλογική ευθύνη για τα εγκλήματα των ναζιστών, εμφανίζεται σήμερα να αποδίδει συλλογικές ευθύνες σε λαούς. Αυτοί, οι οποίοι εκλιπαρούσαν κάποτε για έλεος, επειδή θεωρούσαν άδικο να χαρακτηριστούν συλλήβδην ναζιστές, είναι οι ίδιοι που σήμερα θεωρούν δίκαιο να χαρακτηρίζουν άχρηστους και τεμπέληδες τους μεσογειακούς λαούς ...Αυτοί, οι οποίοι από θέση αδυναμίας ζητούσαν έλεος, από θέση ισχύος δείχνουν ανηλεείς.

Αυτή η συνεχής εναλλαγή της Γερμανίας στον ρόλο του υποταγμένου θύματος και του ανηλεούς θύτη είναι εκείνη που την κάνει χαρακτηριστική. Την εμφανίζει σαν καρικατούρα ιμπεριαλιστή ...Περίεργου και άρα μη φυσιολογικού ιμπεριαλιστή. Σε έναν πλανήτη, ο οποίος "είδε" τον ιμπεριαλισμό ενός χαρισματικού Καίσαρα, τον ιμπεριαλισμό ενός αιματοβαμμένου Ταμερλάνου ή τον ιμπεριαλισμό ενός ακόρεστου Τζέγκις Χαν, βλέπουμε σήμερα τον ιμπεριαλισμό εκείνον, που εκφράζει το "όραμα" ενός "κουβά" με το όνομα Μέρκελ ...Τον ιμπεριαλισμό εκείνον, που τον "τσαμπουκά" του τον εκφράζει ένας ανάπηρος πάνω σε ένα καρότσι ...Τον ιμπεριαλισμό εκείνον, που τη "γραμμή" του την εκφράζει ένας "ροζ" υπουργός εξωτερικών. Αυτός είναι κι ο λόγος που μιλάμε για πρωτοποριακά "σχήματα", τα οποία δεν σέβονται ούτε καν τα προσχήματα του ιμπεριαλισμού.

Σε αυτόν τον τομέα είναι μοναδικοί οι σύγχρονοι Γερμανοί. Ασκούν έναν ιμπεριαλισμό, αγνοώντας τον κίνδυνο που αυτός συνεπάγεται τόσο για τους ίδιους ως πρόσωπα όσο και για τον λαό τους σε περίπτωση που ο ιμπεριαλισμός αυτός καταρρεύσει ...Σε περίπτωση που οι λαοί αντιδράσουν και στραφούν εναντίον τους. Αυτήν την πιθανότητα της ανεπιθύμητης εξέλιξης δείχνουν να αγνοούν. Αυτή η άγνοια τους κάνει προκλητικούς. Το γεγονός ότι έχουν "πιασμένους" τους δωσίλογους προδότες, που κυβερνάνε τις χώρες-θύματα, δεν σημαίνει ότι μπορούν και να τις προσβάλουν. Το γεγονός ότι ελέγχεις έναν ελεεινό και "τελειωμένο" προδότη, όπως είναι ο Γιωργάκης ο Παπανδρέου, δεν σημαίνει ότι μπορείς να προσβάλεις τον ελληνικό λαό. Αυτό συμβαίνει σε καθημερινή βάση. Μιλάμε για πρωτοφανή πράγματα ...Μιλάμε για πρόκληση.

...Μιλάμε για μια γελοία ηγεσία —που είναι προφανές ότι πρόκειται περί διορισμένων "ανδρείκελων"—, η οποία βγάζει κόμπλεξ ...Το κόμπλεξ ενός κακάσχημου τέρατος, όπως η Μέρκελ ...Το κόμπλεξ ενός σακάτη, όπως ο Σόιμπλε ...Το κόμπλεξ μιας χαρούμενης "τρελής", όπως ο Βεστερβέλε ...Το κόμπλεξ ενός φυλετικά "Ασιάτη" Ρέσλερ, ο οποίος αισθάνεται σαν μεταμφιεσμένος, που πρέπει να εκφράσει την Άρια φυλή. Μιλάμε για έναν "θίασο" εξουσίας, που όμοιός του δεν έχει ξαναυπάρξει ...Έναν "θίασο", που είναι φανερό ότι τα μέλη του επιλέχθηκαν με κριτήρια ατόμων "ειδικών" αναγκών, προκειμένου να δώσουν στη σύγχρονη γερμανική κυβέρνηση την νεοταξίτικη "πολυπολιτισμική" εικόνα, που έχουν ανάγκη τα αφεντικά της. Αυτοί είναι το βλακώδες "μυαλό" της Γερμανίας, όπως επιβάλουν τα συμφέροντα της διαβόητης παγκόσμιας διακυβέρνησης ...Το άρρωστο "μυαλό", που κάποιοι "μεταμόσχευσαν" στον γίγαντα της Κεντρικής Ευρώπης.

Αυτοί είναι σήμερα, που απειλούν, διατάζουν και εμπαίζουν την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό. Αυτοί είναι, που, σε συνεργασία με τα γερμανικά και διεθνή ΜΜΕ, διέβαλαν στο παγκόσμιο κοινό τον ελληνικό λαό ...Υπάλληλοι των αφεντικών εκείνων, που έβαλαν στα έντυπά τους την Αφροδίτη να μας δείξει το "δάκτυλό" της. Αυτοί είναι οι πιο προκλητικοί και άρα άσχετοι ιμπεριαλιστές, που γνώρισε ποτέ ο κόσμος. Αυτό είναι και το όλο θέμα μ' αυτούς. Δεν είναι ότι απλά θέλουν να σε εκμεταλλευτούν. Είναι ότι σε αντιμετωπίζουν σαν "κορόιδο" —για να μην πούμε κάτι άλλο—. Σε αντιμετωπίζουν σαν βλάκα ...και αυτό ίσως είναι το χειρότερο. Όταν μάλιστα αυτό το κάνουν εις βάρος ενός λαού φημισμένου για την ευφυΐα του, όπως είναι οι Έλληνες, αυτό δεν είναι μόνον προκλητικό. Είναι κι επικίνδυνο ...για τους ίδιους.

Θρησκευτικός Πόλεμος στην Ευρώπη της τρίτης χιλιετίας;

...Είναι δυνατόν;

Όταν ισχυριζόμαστε ότι ένα τόσο μεγάλο έθνος, όσο το Γερμανικό, δεν ελέγχει από μόνο του την "πορεία" του, ευνόητο είναι ότι αυτό είναι κάτι το πολύ σοβαρό και το οποίο βέβαια θα πρέπει ν' αποδείξουμε ότι ισχύει. Πώς είναι δυνατόν ένα τόσο ισχυρό έθνος να μην επιλέγει από μόνο του την ηγεσία του; Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν "τρίτοι", οι οποίοι διορίζουν αυτήν την ηγεσία, για να εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα εις βάρος των συμφερόντων των Γερμανών; Πόσο ισχυροί μπορεί να είναι αυτοί οι "τρίτοι", για να το καταφέρνουν αυτό; Σε τι είδους συμφέροντα μπορεί να "μπλέξει" ένα τόσο μεγάλο έθνος, ώστε να λειτουργεί τόσο απροκάλυπτα ακόμα και εις βάρος του ίδιου τού εαυτού του;

Αυτό ακριβώς είναι το λεπτό σημείο, το οποίο αναζητούμε. Αναζητούμε τα συμφέροντα εκείνα, που μπορούν να επισκιάσουν όλα τα άλλα. Συμφέροντα τέτοιου είδους, τα οποία μπορούν να συνθλίψουν ακόμα και τα ίδια τα εθνικά συμφέροντα, είναι μόνον τα θρησκευτικά συμφέροντα. Μόνον τέτοιου είδους συμφέροντα μπορούν να παγιδεύσουν ένα έθνος στο να φτάσει να λειτουργεί ακόμα και εις βάρος του εαυτού του. Μόνον τέτοιου είδους συμφέροντα θεωρούν ανεκτή την έννοια της αυτοθυσίας. Αν, δηλαδή, εμείς πρέπει ν' ανακαλύψουμε την άκρη του νήματος, που εξηγεί την αυτοκτονική συμπεριφορά του γερμανικού έθνους, μόνον στην έννοια της θρησκείας μπορούμε να την αναζητήσουμε.

...Εδώ λοιπόν κι αν οδηγούμαστε σε αδιέξοδο. Αναζητούμε σκληρά θρησκευτικά συμφέροντα σε μια Γερμανία, που είναι γνωστό ότι είναι υπέρ του δέοντος "χαλαρή" στο θέμα της θρησκείας; ...Σε μια Γερμανία, η οποία λειτούργησε ακόμα και στα όρια της αθεΐας είτε στην περίπτωση της ναζιστικής της μορφής είτε σ' αυτήν της κομμουνιστικής της μορφής; Η θρησκεία στη Γερμανία θεωρητικά είναι πολύ δευτερεύουσα δραστηριότητα. Οι εκκλησίες της φορολογούνται. Όποιος θέλει πιστεύει και όποιος θέλει όχι. Όποιος πιστεύει φορολογείται υπέρ της εκκλησίας και όποιος δεν πιστεύει απαλλάσσεται της ειδικής φορολογίας. Μιλάμε για πράγματα, τα οποία δεν ισχύουν σε άλλες χώρες ...πολύ πιο πιστές από τη Γερμανία.

Είναι δυνατόν λοιπόν αυτή η Γερμανία να "θυσιάζεται" στην κυριολεξία για τα συμφέροντα εκείνα, τα οποία η ίδια ως κράτος έχει εξασθενίσει; Η φανατική Ισπανία ή η παπική Ιταλία δεν θυσιάζονται για τα θρησκευτικά συμφέροντα και το κάνει η σχεδόν άπιστη Γερμανία; Είναι δυνατόν ο αρχαιολάτρης και σχεδόν παγανιστής Χίτλερ να έβαλε τη Γερμανία σε πορεία θυσίας για τα θρησκευτικά συμφέροντα κάποιου χριστιανικού δόγματος; Είναι δυνατόν η σημερινή σταλινική και εκ των δεδομένων άθεη Μέρκελ να ξαναβάζει τη Γερμανία σε περιπέτειες για τέτοιου είδους συμφέροντα;

Αναζητώντας λοιπόν αυτό το παράδοξο, φτάνουμε σε ένα αδιέξοδο. Απευθείας, δηλαδή, αποκλείεται ν' ανακαλύψουμε αυτό το οποίο συμβαίνει. Αποκλείεται ν' ανακαλύψουμε αυτούς, οι οποίοι ελέγχουν τις ηγεσίες, που μετατρέπουν τη Γερμανία σε ένα χαϊβάνι, το οποίο ενεργεί υπέρ συμφερόντων που δεν γνωρίζει καν. Αναγκαστικά λοιπόν θα πρέπει να κινηθούμε σε άλλους δρόμους σκέψης. Αναγκαστικά θα πρέπει να καταλήξουμε εμμέσως σε αυτό το συμπέρασμα. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να εξετάσουμε τα περιφερειακά φαινόμενα της γερμανικής περίπτωσης.

Βλέποντας κάποιος τη σημερινή επιθετικότητα της σύγχρονης Γερμανίας απέναντι στους σημερινούς "αδύναμους" λαούς της ευρωζώνης, δεν μπορεί να παραβλέψει και τα "δευτερεύοντα" στοιχεία αυτής της επιλογής. Είναι η Γερμανία μόνη της σ' αυτήν την επιθετική πολιτική; Είναι μόνη της η Γερμανία σ' αυτήν την προκλητική συμπεριφορά; Όχι βέβαια. Έχει την υποστήριξη όλων αυτών, οι οποίοι μας απειλούν με το νέο ακόμα πιο ισχυρό Ευρώ των "νοικοκυραίων" ...Οι Σκανδιναβοί με τους Ολλανδούς φανερά και λιγότερο φανερά η Βρετανία και η Γαλλία είναι οι βασικοί σύμμαχοι της Γερμανίας.

Αυτό είναι το μπλοκ των "άξιων" Βορειοευρωπαίων, που σήμερα στρέφεται με οργή εναντίον των Νοτιοευρωπαίων PIIGS. Όμως, αυτό το μπλοκ κάτι μας "θυμίζει" ...Όλοι αυτοί οι "νοικοκυραίοι" είναι κατά "σύμπτωση" προτεστάντες όπως και όλοι οι "άχρηστοι" ανήκουν σε αντίπαλα δόγματα. Αν αυτό δεν είναι κάποιο ντεζαβού, τότε το "έργο" το έχουμε ξαναδεί ...Βεβαίως και το έχουμε ξαναδεί. Είναι το ένα βασικό μπλοκ του περίφημου "τριακονταετούς πολέμου".

Τι ήταν ο "τριακονταετής πόλεμος" θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης, που δεν είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει με τόσο μεγάλη ακρίβεια την ευρωπαϊκή ιστορία; Ο "τριακονταετής πόλεμος" ήταν ένας θρησκευτικός πόλεμος, που ταλαιπώρησε την ηπειρωτική Ευρώπη για πολύ περισσότερα χρόνια απ' όσα αναφέρει το όνομά του ...Ένας πόλεμος σκληρός με άπειρες σφαγές ...Ένας πόλεμος μέχρις εσχάτων, χωρίς να υπάρχει το παραμικρό έλεος μεταξύ των συγκρουόμενων πλευρών ...Ένας πόλεμος μεταξύ καθολικών και προτεσταντών για το δόγμα που θα κυριαρχήσει στον γερμανικό κόσμο ...Στον γερμανόφωνο κόσμο της Ευρώπης και όχι στους υπόλοιπους, εφόσον οι υπόλοιποι είχαν πάρει τις αποφάσεις τους.

Στην πραγματικότητα, δηλαδή, μιλάμε για έναν εμφύλιο μεταξύ των Γερμανών ...Έναν εμφύλιο, που, όπως συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις, περιλαμβάνει και τις συμμαχίες των ομόδοξων. Συγκρούονταν λοιπόν οι προτεστάντες Πρώσοι και Σάξονες με τους καθολικούς Βαυαρούς και Αυστρούγγρους και γύρω από αυτήν την ενδογερμανική σύγκρουση εμπλέκονταν και πολλοί άλλοι ...Σκανδιναβοί, Ολλανδοί, Βρετανοί, αλλά και Ιταλοί, Ισπανοί και Πορτογάλοι.

Οι προτεστάντες της Ευρώπης υποστήριζαν τους Γερμανούς προτεστάντες και οι καθολικοί της Ευρώπης υποστήριζαν τους Γερμανούς καθολικούς. Οι επιλογές όλων αυτών των συμμάχων γίνονταν με βάση το θρησκευτικό κριτήριο ...Θρησκευτικός ήταν ο πόλεμος και κατόπιν ακολουθούσαν όλα τα άλλα —που πάντα υπάρχουν—. Απλά —όπως συμβαίνει πάντα—, ...καλός ο πόλεμος για του Χριστού την πίστη την Αγία, αλλά ...και το οικοπεδάκι του αλλόδοξου δεν είναι κι άσχημο ως ανταμοιβή γι' αυτήν την πίστη.

Κάπως έτσι είχε διχαστεί η Ευρώπη και είχε μετατρέψει τον γερμανικό κόσμο σε ένα τεράστιο "σφαγείο". Οι Πρώσοι επικεφαλής, σε συμμαχία με τους Σκανδιναβούς, τους Ολλανδούς, τους Βρετανούς και την "υπόγεια" συνεργασία της υποτιθέμενης καθολικής Γαλλίας, μάχονταν τους "άλλους" ...Οι προτεστάντες μάχονταν εναντίον των "άλλων". Ποιοι ήταν οι "άλλοι"; ...Οι κύριοι πυλώνες του καθολικισμού της εποχής εκείνης ...Ο παπισμός και ο θρόνος των Αψβούργων ...Ο παπισμός, ο οποίος έλεγχε την Ιταλική χερσόνησο και την Ιρλανδία και ο θρόνος των Αψβούργων, ο οποίος έλεγχε την Αυστρουγγαρία αλλά και την Ισπανία και την Πορτογαλία. Εναντίον αυτών επιτέθηκαν οι προτεστάντες του Βορρά.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Το ίδιο μπλοκ των Βορειοευρωπαίων, που σήμερα επιτίθεται στα PIIGS, είναι αυτό το οποίο πρωταγωνίστησε στον "τριακονταετή πόλεμο". Απλά τότε επιτέθηκε ως μπλοκ προτεσταντών, ενώ σήμερα ως μπλοκ "νοικοκυραίων". Τότε επιτέθηκαν με το δίκιο της ορθής πίστης, ενώ τώρα επιτίθενται με το δίκιο της ορθής αντίληψης περί του καπιταλισμού. Τότε επιτέθηκαν σαν φανατικοί της αλήθειας που ανακάλυψαν, ενώ τώρα επιτίθενται σαν "ανταγωνιστικότεροι".

Όλα αυτά γίνονταν κάπου ανάμεσα στο 1618 και το 1648. Όμως, από τότε και μέχρι σήμερα πολλά άλλαξαν σ' αυτόν τον κόσμο. Τότε έχασαν οι προτεστάντες τον πόλεμο, γιατί οι καθολικοί ήταν πανίσχυροι. Όταν διεξήχθη εκείνος ο πόλεμος, κυρίαρχοι στην Ευρώπη ήταν οι καθολικοί, αλλά αυτό, μετά τη μεγάλη επιτυχία των Αγγλοσαξόνων της Βρετανίας, άλλαξε. Η απόλυτη και αναμφισβήτητη κυριαρχία των Αγγλοσαξόνων στην αποικιοκρατική περίοδο ήταν ταυτόχρονα επιτυχία όλων των προτεσταντών και άρα ήταν εύκολο το δεδομένο αυτό να "μπει" στην ενδογερμανική διαμάχη.

Όταν όμως ένα τόσο καθοριστικό δεδομένο είναι εύκολο να "μπει" σε μια τόσο τεράστια σύγκρουση συμφερόντων, είναι μαθηματικά απίθανο το να μην "μπήκε" ...Θεωρούμε αδιανόητο το να μην "μπήκε". Η παγκόσμια κυριαρχία των Βρετανών προτεσταντών, δηλαδή, είναι απίθανο να μην "μπήκε" στην ενδογερμανική σύγκρουση, αν σκεφτεί κάποιος το άπειρο μίσος μεταξύ των συγκρουόμενων πλευρών. Τόσο αίμα και τόσος πόνος ήταν αδύνατον να ξεχαστούν, όταν κάποιοι πρώην ηττημένοι έβλεπαν την κυριαρχία των ομοδόξων τους να τους προσφέρει ελπίδα εκδίκησης και νίκης. Ήταν δηλαδή κάτι παραπάνω από σίγουρο πως ήταν θέμα χρόνου οι χαμένοι τού προηγούμενου πολέμου ν' αναζωπύρωναν τον "ιερό" τους πόλεμο.

Γιατί αναφερόμαστε σε μια τέτοια αναζωπύρωση; Γιατί υποπτευόμαστε ότι οι χαμένοι προτεστάντες του πρώτου πολέμου είναι σχεδόν βέβαιο πως, όχι μόνον αναζωπύρωσαν τον προηγούμενο πόλεμο, αλλά και τον κέρδισαν σε κάποια στιγμή, αν σκεφτεί κάποιος την απόλυτη επιτυχία των ομοδόξων τους, αλλά και τη σημερινή συμπεριφορά της Γερμανίας. Γιατί είμαστε σίγουροι γι' αυτό σε βαθμό απολύτου βεβαιότητας; Γιατί κάτι δεν πάει καλά μ' αυτά που βλέπουμε σήμερα.

Ενώ φαινομενικά τα μπλοκ είναι τα ίδια, υπάρχει ένα "μυστήριο". Τι σημαίνει αυτό; Φαινομενικά μια γερμανική προτεσταντική δύναμη, σε συνεργασία με ομόδοξους Ολλανδούς, Σκανδιναβούς, Βρετανούς κλπ., εν έτη 2011 επιτίθεται εκ νέου σε καθολικές δυνάμεις τύπου Ιταλίας, Ισπανίας ή Πορτογαλίας ...Ακριβώς όπως παλιά, θα έλεγε κάποιος ...Περίπου, λέμε εμείς. Γιατί; Γιατί λείπει ο ένας από τους βασικούς μονομάχους. Λείπει το καθολικό μέρος του γερμανικού εμφυλίου.

Τι θέλουμε να πούμε μ' αυτό; Ότι τα πάντα θα ήταν φυσιολογικά μόνον αν στη θέση της σημερινής Γερμανίας βρισκόταν η γερμανική Πρωσία. Τα πάντα θα ήταν φυσιολογικά, αν στην αντίσταση κατά της νέας αυτής προτεσταντικής προσπάθειας πρωταγωνιστούσαν οι καθολικοί Βαυαροί ή οι Αυστριακοί και όχι οι Έλληνες ή οι Ισπανοί. Συμβαίνει όμως αυτό; Όχι βέβαια. Αυτή, η οποία επιτίθεται, είναι η Γερμανία ...Η ενιαία Γερμανία, η οποία περιλαμβάνει και την καθολική πλευρά του γερμανικού κόσμου ...Περιλαμβάνει και την ηττημένη πλευρά του θρησκευτικού εμφυλίου. Όμως, αυτό από μόνο του έχει μια προβληματικότητα. Πώς βρέθηκε μια ενιαία Γερμανία ν' αντιπροσωπεύει τόσο διαφορετικές δυνάμεις; ...Δυνάμεις, οι οποίες έχουν αλληλοσφαγεί; ...Δυνάμεις, οι οποίες μισήθηκαν θανάσιμα και τώρα δείχνουν να εξαφανίστηκαν στην κυριολεξία;

Άρα; Άρα κάπου εδώ βρίσκεται το πρόβλημα, που γεννά όλα τα άλλα. Κάπου εδώ βρίσκεται η άκρη ενός μεγάλου "νήματος". Τι αναζητούμε λοιπόν; Αναζητούμε μια εικονική πραγματικότητα, που γεννά ψεύτικες εικόνες. Είναι ψεύτικη η εικόνα της Γερμανίας και αυτό πρέπει εμείς ν' ανακαλύψουμε. Πρέπει εμείς, δηλαδή, να βρούμε πού σταματάει η πραγματικότητα και πού ξεκινάει η ψευδαίσθηση. Τι αναζητούμε δηλαδή; ...Τη "θολούρα", που πάντα υπάρχει, όταν πρέπει να συνδεθεί η πραγματικότητα με την ψευδαίσθηση ...Τη "θολούρα", που έχουμε στο Photoshop, όταν πρέπει να "παντρέψουμε" διαφορετικές εικόνες μεταξύ τους. Αυτή η "θολούρα" είναι το ζητούμενο, γιατί αυτή αποκαλύπτει πως κάτι ύποπτο έχει συμβεί ...Πως κάτι κόλλησε με κάτι άλλο, χωρίς να είναι φυσιολογικό.

Αυτή η "θολούρα", που μας δημιουργεί η εικόνα της Γερμανίας, έχει σχέση με τα όσα παράδοξα την ακολουθούν στην ιστορική της πορεία ...Παράδοξα, τα οποία δεν αφορούν μόνον τη Γερμανία, αλλά το σύνολο του προτεσταντικού κόσμου, ο οποίος εδώ και δύο αιώνες είναι ο απόλυτα κυρίαρχος στον χριστιανισμό. Τι είναι παράδοξο, που θα μπορούσε ν' αποκαλύψει ότι υπάρχουν "θεματάκια" με τους Γερμανούς και τους συμμάχους τους; Παράδοξο είναι το γεγονός ότι με εξαίρεση τον σχετικά προσφάτως διασωθέντα ισπανικό θρόνο, όλοι οι ενεργοί βασιλικοί θρόνοι στην Ευρώπη ανήκουν στην προτεσταντική "συμμορία". "Ελέω Θεού" ηγέτες, δηλαδή, επιβίωσαν στα έθνη εκείνα, τα οποία είναι λίγο "άπιστα" και πιστεύουν στην εξέλιξη των πιθήκων ...Έθνη, τα οποία εφεύραν και εν πολλοίς πίστεψαν τη θεωρία του Δαρβίνου. Τα καθολικά ή τα ορθόδοξα έθνη, τα οποία διακρίνονται για τη μεγαλύτερη πίστη τους, δεν έχουν διατηρήσει τους "ελέω Θεού" ηγέτες.

Σ' ό,τι αφορά την ίδια τη Γερμανία, η παραδοξότητα αυτή συνεχίζεται ακόμα πιο πολύ. Οι περισσότεροι "γαλαζοαίματοι" της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένων και των κληρονόμων του βρετανικού θρόνου, είναι γερμανικής καταγωγής. Οι περισσότεροι ενεργοί πρίγκιπες αυτήν τη στιγμή στην Ευρώπη είναι Γερμανοί ...Γερμανοί πολίτες, με απόλυτα διασφαλισμένα τα δικαιώματά τους, τους τίτλους τους και βεβαίως τις περιουσίες τους. Πώς είναι δυνατόν οι απόλυτα κυρίαρχοι της ευρωπαϊκής "αριστοκρατίας" —και βεβαίως πάμπλουτοι— να μην μπόρεσαν να σώσουν τον θρόνο τους; ...Να μην μπόρεσαν να σώσουν τον Κάιζερ και μάλιστα σε μια εποχή που οι βασιλείες στην Ευρώπη ήταν το σύνηθες πολίτευμα των κρατών; Σώθηκαν όλοι οι θρόνοι της προτεσταντικής Ευρώπης και χάθηκε ο γερμανικός; Σώθηκαν όλοι οι πρίγκιπες της Γερμανίας και χάθηκε ο Κάιζερ; Είναι λογικό αυτό;

Ταυτόχρονα όμως υπάρχει και ένα άλλο παράδοξο. Δεν υπάρχει άνθρωπος σ' αυτόν τον Πλανήτη, που να μην γνωρίζει τις αποτυχημένες "αυτοκρατορικές" προσπάθειες της Γερμανίας ...Τις αποτυχημένες προσπάθειες των τενεκέδων και των αγράμματων. Κι όμως. Ενώ όλοι γνωρίζουν τις αποτυχίες της γερμανικής ιστορίας, όλοι ξεχνούν την πραγματική αυτοκρατορική της ιστορία. Λίγα χρόνια πριν την αποτυχία του τενεκέ δεκανέα υπήρχε εν ζωή η μεγαλύτερη αυτοκρατορία της ηπειρωτικής Ευρώπης ...Η γερμανική αυτοκρατορία της Αυστρουγγαρίας. Τι έγινε; Γιατί την ξεχνάνε όλοι αυτήν την αυτοκρατορία; Πιο πολύ θυμούνται το σήριαλ της αυτοκράτειρας Σίσης, παρά την ίδια την αυτοκρατορία;

Υπάρχουν νοσταλγοί του αποτυχημένου δεκανέα Χίτλερ ή του κοτοπουλά Χίμλερ και δεν υπάρχουν νοσταλγοί των φοβερών και τρομερών Αψβούργων; Υπάρχουν νοσταλγοί των παράνομων, των σκοτεινών και των αποτυχημένων και δεν υπάρχουν νοσταλγοί των νόμιμων, των λαμπερών και των επιτυχημένων; Θυμούνται την ασήμαντη Εύα Μπράουν και ξέχασαν τη φοβερή Μαρία Θηρεσία; Αυτό δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Δεν είναι δυνατόν ο γερμανικός κόσμος να ξεχνάει κάτι, για το οποίο φυσιολογικά θα έπρεπε να είναι υπερήφανος. Δεν είναι δυνατόν να ενώνει πιο πολύ τους Γερμανούς η ντροπή του Ολοκαυτώματος και όχι η υπερηφάνεια μιας αυτοκρατορικής ιστορίας. Πόσο παράξενοι μπορεί να είναι οι Γερμανοί, για να ξεχνάνε τόσο εύκολα και τόσο απόλυτα μια τόσο πρόσφατη λαμπερή περίοδο της ιστορίας τους και να θυμούνται καθημερινά μόνον τις ντροπές τους; Γιατί συμβαίνει αυτό;

Συμβαίνει, γιατί η έννοια της "Γερμανίας" και του "γερμανικού κράτους" είναι εχθρική με όλη αυτήν την ιστορία. Γιατί η έννοια της "Γερμανίας" συνδέεται με τον προτεσταντισμό και άρα είναι εχθρική με την καθολική αυτοκρατορική παράδοση. Εκεί βρίσκεται το όλο πρόβλημα ...Το πρόβλημα που παγιδεύει τον γερμανικό λαό και παραδίδει τις ηγεσίες του σε ανθρώπους οι οποίοι εκμεταλλεύονται τους Γερμανούς εις βάρος ακόμα και των ίδιων τους των εαυτών. Ο αναγνώστης αρχίζει και υποπτεύεται μερικά πράγματα. Υποπτεύεται, αλλά κι αρχίζει κι αντιλαμβάνεται αυτό, το οποίο είπαμε στην αρχή. Αντιλαμβάνεται το πώς είναι δυνατόν να έρθουν εθνικά συμφέροντα σε σύγκρουση με θρησκευτικά συμφέροντα και να νικηθούν.

Τι είμαστε βέβαιοι ότι έχει συμβεί; Τον "τριακονταετή πόλεμο" τον είχαν κερδίσει σε πρώτη φάση οι καθολικοί και οι "ξεχασμένοι" Αψβούργοι, αλλά στη συνέχεια προφανώς τα πράγματα άλλαξαν. Άλλαξαν, γιατί ο προτεσταντικός κόσμος, με επικεφαλής του Βρετανούς, "προόδευσε". "Προόδευσε" και ισχυροποιήθηκε σε τέτοιον βαθμό, που να ενθαρρύνει τους ηττημένους προτεστάντες της Γερμανίας να διεκδικήσουν ξανά τη νίκη. Προόδευσε σε τέτοιον βαθμό, που να βάλει τους Γερμανούς του Βορρά στον πειρασμό να επιτρέψουν στους ισχυρούς —αλλά αλλοεθνείς— ομόδοξους τους να βάλουν "πόδι" μέσα στον γερμανικό κόσμο.

Όταν όμως ζητάς από έναν ισχυρό επέμβαση, το κάνεις υπό δυσμενή θέση. Ζητάς βοήθεια, αλλά αυτός, ο οποίος τη δίνει —και μάλιστα πληρώνοντας κάποιο κόστος— ζητάει αντιπαροχή. Ζήτησαν οι προτεστάντες Γερμανοί τη βοήθεια των ομόδοξων τους, για να υποτάξουν τους καθολικούς Γερμανούς του Νότου, αλλά αυτό θα πρέπει να το "αξιολογήσουμε" ως προς το πόσο τους κόστισε. Έννοιες όπως η "αφιλοκέρδεια" ή ο "αλτρουισμός" ποτέ δεν ευδοκίμησαν ιδιαίτερα στον προτεσταντικό κόσμο και βέβαια στη Βρετανία.

Με αυτόν τον τρόπο θεωρούμε ότι έβαλε η Βρετανία —και άρα η ισχυρότερη προτεσταντική δύναμη— "πόδι" στα θέματα του γερμανικού κόσμου. Όπως λοιπόν ήταν φυσικό για τους Βρετανούς, αυτό δεν θα το έκαναν τζάμπα. Με ποια αντιπαροχή θα το έκαναν; Με την αντιπαροχή τού να έχουν λόγο στα εσωτερικά θέματα του γερμανικού κράτους. Θα πρόσφεραν την κυριαρχία στους προτεστάντες Γερμανούς πάνω στους καθολικούς αδερφούς τους, αλλά θα έπαιρναν το "κατιτίς" τους.

Αυτήν την προτεσταντική κυριαρχία υπό τον αγγλοσαξονικό έλεγχο αντιπροσωπεύει το σύγχρονο κράτος της Γερμανίας. Το γερμανικό κράτος υπάρχει από τη στιγμή που οι προτεστάντες του γερμανικού κόσμου έγιναν οι απόλυτα κυρίαρχοί του. Αυτό γεννάει όλα τα προβλήματα, γιατί αυτοί οι προτεστάντες, προκειμένου να διατηρήσουν την πρωτοκαθεδρία τους, έκαναν τρομερές παραχωρήσεις στους Αγγλοσάξονες. Στην πραγματικότητα τους παρέδωσαν τα "κλειδιά" της Γερμανίας. Όλα τα υπόλοιπα τα αναζητούμε στην πονηριά της βρετανικής πολιτικής. Αν ανοίξεις "πόρτα" στους Άγγλους, αυτή δεν κλείνει σχεδόν ποτέ. Το γνωρίζουν οι Κέλτες της Βρετανίας, οι Ινδοί, οι Πακιστανοί, οι Κύπριοι και όσοι είχαν την "τύχη" να τους γνωρίσουν.

Σε αυτήν την αγγλική πολιτική αναζητούμε τα περίεργα της σύγχρονης Γερμανικής πολιτικής ιστορίας. Σε αυτήν την αγγλική πολιτική αναζητούμε τα αίτια της χαϊβανοποίησης της Γερμανίας. Επιλογές αυτής της πολιτικής είναι οι ανάξιοι ηγέτες της Γερμανίας. Τι είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι έκαναν; Για να εξυπηρετήσουν τους προτεστάντες, χωρίς να απειλήσουν τα "γαλαζοαίματα" σόγια τους, "ξεδόντιασαν" τον γερμανικό κόσμο από τη λεγόμενη αριστοκρατία του. Εξουδετέρωσαν την τάξη των "ευγενών" του. Διασφάλισαν τίτλους και περιουσίες για όλους τους γαλαζοαίματους ανεξαρτήτως δόγματος, αλλά τους απέβαλαν από την ενεργή πολιτική σκηνή της νέας Γερμανίας. Οι Γερμανοί "γαλαζοαίματοι" θα ασχολούνταν με την ιππασία ή το χόκευ, αλλά όχι με την πολιτική της Γερμανίας. Την πολιτική της Γερμανίας θα την αναλάμβαναν οι "ταπεινοί" του προτεσταντισμού ...Η πλέμπα, η οποία θα έδινε στους Βρετανούς επιπλέον δυνατότητες ελέγχου της Γερμανίας.

Ακόμα και η γνωστή γερμανική "χαλαρότητα" στο επίπεδο της θρησκείας δεν οφείλεται σε κάποια δημοκρατική "ευαισθησία" του γερμανικού λαού, αλλά στο γεγονός ότι η "χαλαρότητα", όπως αυτή εκφράζεται, συμφέρει τους προτεστάντες. Ο προτεσταντισμός δεν έχει ισχυρό κεντρικό ιερατείο και άρα δεν το απειλεί ιδιαίτερα η "χαλαρότητα" και η αποχή του κράτους από τη χρηματοδότησή του. Δεν το απειλεί στον βαθμό που απειλεί, για παράδειγμα, το δόγμα του καθολικισμού, το οποίο έχει κεντρικό και πολυδάπανο ιερατείο και άρα μόνιμη ανάγκη για μια ταύτιση με το κράτος και βέβαια με τα ταμεία του.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι θέλουμε να πούμε; Η έννοια της "ενιαίας Γερμανίας" και κατ’ επέκταση του "ενιαίου γερμανικού έθνους" είναι μια έννοια, η οποία αναπτύχθηκε στην εποχή της κυριαρχίας των προτεσταντών στην Ευρώπη ...Στα χρόνια που η Βρετανία κυβερνούσε τα "κύματα" ...Στα χρόνια των Παγκόσμιων Πολέμων, που απαιτούσε ο έλεγχος αυτών των "κυμάτων" ...Στον αιώνα των μεγάλων πολέμων, στον οποίο η "νεοφώτιστη" Γερμανία πρωταγωνίστησε με τον πλέον αρνητικό τρόπο. Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί, όπως θα δούμε, η Γερμανία ήταν "ανήσυχη" και θανατηφόρα όχι όταν το επέβαλαν τα γερμανικά συμφέροντα, αλλά όταν το επέβαλαν τα βρετανικά συμφέροντα.

Μέχρι τότε η έννοια των "γερμανισμού" και των "γερμανικών φύλων" υπήρχε στο ίδιο "χαλαρό" πλαίσιο που υπήρχε η έννοια του "σλαβισμού" και των "σλαβικών φύλων". Μέχρι τότε ο γερμανικός κόσμος ήταν κατακερματισμένος σε πριγκιπάτα και δουκάτα. Κυρίαρχοι εντός αυτού του γερμανόφωνου κόσμου ήταν οι Πρώσοι και οι Σάξονες προτεστάντες του Βορρά και οι καθολικοί Βαυαροί και Αυστριακοί του Νότου, οι οποίοι —για τους λόγους που περιγράψαμε και σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια του Μεσαίωνα— σφάζονταν μεταξύ τους. Ούτε στην πιο προχωρημένη φαντασία κάποιου οραματιστή δεν υπήρχε εκείνη την εποχή η Γερμανία που εμείς οι σύγχρονοι γνωρίσαμε.

Το πώς αυτοί οι θανάσιμοι εχθροί έγιναν "αδέρφια" μέσα από μια ενιαία Γερμανία, αυτό είναι το μυστήριο, το οποίο επιχειρούμε να λύσουμε σε αυτό το κείμενο ...Ένα μυστήριο, την απάντηση του οποίου τη βρίσκει κάποιος στα υπόγεια των τραπεζών των Εβραίων και βέβαια στα ιδιαίτερα δώματα των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών. Συνέφερε τους Βρετανούς και τους Εβραίους να υπάρχει μια ενιαία Γερμανία και αυτήν δημιούργησαν. Γιατί μπορεί να τους συνέφερε μια τέτοια "δημιουργία"; Γιατί στη βιομηχανική εποχή άλλαζαν οι στόχοι και τα ζητούμενα του ιμπεριαλισμού.

Στη βιομηχανική εποχή, για παράδειγμα, δεν είχαν τόση σημασία τα φέουδα της Ευρώπης όσο οι ενεργειακές πηγές ενός νέου Κόσμου, ο οποίος εκείνη την εποχή γινόταν για πρώτη φορά "παγκόσμιος". Σε αυτήν την εποχή κυρίαρχος θα ήταν όποιος έλεγχε τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής και οι προτεστάντες της Ευρώπης βρίσκονταν μακριά από αυτά. Τους χώριζε μια καθολική Αυστρουγγαρία και αυτήν έπρεπε να "καταπιούν". Μπορούσαν να τη διαλύσουν, αν μπορούσαν να συνωμοτήσουν με τους μεγαλοπαράγοντές της. Αν τους εξασφάλιζαν για πάντα τα φέουδα και τα παλάτια, θα μπορούσαν να τους ζητήσουν να "ξεχάσουν" την αυτοκρατορία ...Την αυτοκρατορία που έτσι κι αλλιώς θα έμπαινε στο στόχαστρό τους και θα τη διέλυαν. Είτε με το καλό είτε με το κακό, θα τη διέλυαν, γιατί απλούστατα απειλούσε τα συμφέροντα του αγγλικού θρόνου.

Μέσα στα πλαίσια αυτής της πραγματικότητας οι Βρετανοί έψαξαν και βρήκαν τους κατάλληλους ανθρώπους. Κάποιοι καθολικοί αριστοκράτες της Αυστρουγγαρίας πείστηκαν για τη θνησιμότητα της αυτοκρατορίας τους και συναίνεσαν στην "ευθανασία" της. Έκαναν την ανάγκη φιλοτιμία και συναίνεσαν στη θανατική καταδίκη της αυτοκρατορίας τους. Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο που δεν υπάρχουν "νοσταλγοί"; Όταν δεν την νοσταλγούν αυτοί, που ήταν οι ιδιοκτήτες της, πώς θα υπάρξουν "νοσταλγοί" της ανάμεσα στους κοινούς "θνητούς"; Όταν δεν την νοσταλγούν οι πάμπλουτοι πρίγκιπές της, πώς θα τη νοσταλγήσουν οι γνωστοί γραφικοί βασιλόφρονες;

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, που "βίδωσε" τους Βρετανούς —και άρα τους προτεστάντες— στη Μέση Ανατολή, ξεκίνησε με τη δολοφονία του διαδόχου της Αυστρουγγρικής Αυτοκρατορίας ...Τη δολοφονία αυτού, ο οποίος θα μπορούσε να τρομάζει και να απειλεί εκείνους, οι οποίοι θα μπορούσαν να συνωμοτήσουν εις βάρος της αυτοκρατορίας τους. Όλα τα άλλα ήταν εύκολα. Ο αγγλογερμανικός πόλεμος, που παρίστανε τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν ένας τεχνητός "καυγάς" μεταξύ των προτεσταντών, που παρέσυρε τους πάντες στη δίνη του. Το αποτέλεσμά του; "Κατάπιαν" την Αυστρουγγαρία και διέλυσαν την κραταιά Καθολική Αυτοκρατορία. Φτάνοντας σε απόσταση βολής από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ήταν εύκολο να τη διαλύσουν, πυροδοτώντας θρησκευτικές αντιπαλότητες και μίση.

...Απλά πράγματα. Το κάνουν και οι αλήτες, που πουλάνε προστασία. Μπαίνουν στο ξένο "μαγαζί", κάνοντας φασαρία μεταξύ τους. Γιατί; Για να εμπλέξουν στη φασαρία αυτή και τους ιδιοκτήτες και στο τέλος να κάνουν απαραίτητη την παρουσία τους. Στο τέλος παριστάνουν κι ότι βοηθάνε και στην αποκατάσταση των ζημιών και εμφανίζονται σχεδόν "συνέταιροι". Οι προτεστάντες ξεκίνησαν τους δύο μεγάλους πολέμους μεταξύ τους και στο τέλος οι χαμένοι ήταν όλοι οι υπόλοιποι. Χαμένοι ήταν οι καθολικοί του ευρωπαϊκού Νότου, συμπεριλαμβανομένων και των Γερμανών καθολικών. Χαμένοι οι ορθόδοξοι της ευρωπαϊκής Ανατολής. Χαμένοι οι Μουσουλμάνοι της πετρελαϊκής Ανατολής. Οι Βρετανοί μονίμως νικητές και οι Γερμανοί μονίμως ηττημένοι και μυστηριωδώς "ανακάμπτωντες" ...Θαύμα το γερμανικό "θαύμα".

Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται το πόσο χρήσιμη εφεύρεση ήταν η "Γερμανία". Μόνον με αυτόν τον όρο μπορούσαν οι προτεστάντες να πλησιάσουν τη Μεσόγειο θάλασσα. Μόνον με αυτόν τον τρόπο μπορούσε να "γεφυρωθεί" η απόσταση από τη Βαλτική Θάλασσα έως την Αδριατική και όχι μόνον. Γι' αυτόν τον λόγο "βουβά" αποσύρθηκαν έννοιες, οι οποίες κυριάρχησαν για αιώνες, όπως η "Πρωσία". Γι' αυτόν τον λόγο χωρίστηκαν δια παντώς από τον γερμανικό κορμό η "Αυστρία" από την "Ουγγαρία" ...Έννοιες, οι οποίες δίχαζαν τον γερμανικό κόσμο και συχνά-πυκνά τον αιματοκυλούσαν. Ξαφνικά οι Γερμανικοί λαοί "ξέχασαν" την πρωσική προτεσταντική υπερηφάνειά τους ή το αυστρουγγρικό καθολικό μεγαλείο τους. Όλα αυτά δεν έγιναν τυχαία ...Τίποτε δεν γίνεται τυχαία σε αυτό το επίπεδο.

Γι' αυτόν τον λόγο σε έναν γερμανικό κόσμο, ο οποίος έχει χύσει τόνους αίματος σε θρησκευτικές διαμάχες, υπάρχει μια "χαλαρότητα" στο θέμα της θρησκείας. Για τον ίδιο λόγο που αυτός ο γερμανικός κόσμος, ο οποίος έχει δώσει βασιλείς σε όλα τα έθνη της Ευρώπης και έχει θεσμοθετημένη ανώτερη κοινωνική τάξη αριστοκρατών, έχει πρωταγωνιστές σοσιαλίζοντες αγράμματους φτωχοδιάβολους όπως ο Χίτλερ, η Μέρκελ ή ο κακόμοιρος ο Σρέντερ, ο οποίος μετά την καγκελαρία ανέλαβε να σηκώνει τα βρακιά του Πούτιν. Κάποιοι είχαν λόγους να "θάψουν" —έστω και ζωντανό— τον Πρώσο Κάιζερ, γιατί, αν παρέμενε "όρθιος", θα προκαλούσε τη μνήμη των πιστών των Αψβούργων.

Επειδή και οι μεν και οι δε θυμίζουν καταστάσεις ανεπιθύμητες για τα αφεντικά της Γερμανίας, εξαφανίστηκαν στο σύνολό τους. Αυτό ήταν το τίμημα που πλήρωσαν οι Γερμανοί προτεστάντες, για να ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος του γερμανικού κόσμου και άρα και του καθολικού του μέρους. Γιατί αναγκάστηκαν να το πληρώσουν; Γιατί δεν συνέφερε τα αφεντικά και τους εφευρέτες της "Γερμανίας" να φαίνονται οι προτεστάντες ως κυρίαρχοι και άρα οι τελικοί νικητές του "τριακονταετούς πολέμου". Δεν συνέφερε το προτεσταντικό Βερολίνο να θυμούνται οι καθολικοί Βαυαροί ή οι Αυστριακοί και οι Ούγγροι τη διαφορά τους με αυτό.

Σε γενικές γραμμές όλοι βολεύονταν από αυτήν τη "θυσία". Σε διαφορετική περίπτωση θα υπήρχε πρόβλημα γι' αυτούς που θέλησαν να "κατεβάσουν" τον προτεσταντισμό στα παράλια της Μεσογείου. Επιπλέον βόλευε και το Λονδίνο να έχει απέναντί του μια "αποψιλωμένη" γερμανική κοινωνία, παρά ένα απείθαρχο Βερολίνο "γαλαζοαίματων" Πρώσων. Όλοι τους προτιμούσαν μια νέα "άθρησκη" Γερμανία. Προτιμούσαν να εμφανίζουν μια αφηρημένη και προσχηματική γερμανική ομοιότητα, που να δημιουργεί έστω και σε ένα βασικό επίπεδο κάποια κοινά σημεία μεταξύ θυτών προτεσταντών και θυμάτων καθολικών.

Η ίδρυση της Γερμανίας, δηλαδή, ήταν το κύριο "εργαλείο" για την επιβολή της Αγγλοσαξονικής Τάξης Πραγμάτων της βιομηχανικής εποχής. Ήταν το τελικό αποτέλεσμα της νίκης των προτεσταντών έναντι των καθολικών. Ήταν το τελικό αποτέλεσμα ενός μυστικού extention του τριακονταετούς πολέμου. Από τη στιγμή που δημιουργήθηκε η Γερμανία, οι καθολικοί δεν ξανασήκωσαν "κεφάλι" εντός του Δυτικού χριστιανικού Κόσμου. Οι ίδιοι άνθρωποι στον ίδιο χρόνο, που εφεύραν την Τουρκία ή τη Συρία, ήταν εκείνοι που εφεύραν και τη Γερμανία ...Οι κυρίαρχοι Βρετανοί και Γάλλοι αποικιοκράτες, οι οποίοι εξ’ αρχής προτιμούσαν να υπάρχει μια "ανάδελφη" ανομοιογενής Γερμανία, παρά μια πανίσχυρη και ομοιογενής καθολική Αυστρουγγαρία.

Σε αυτόν τον ύπουλο σχεδιασμό "έπαιξαν" και βέβαια επωφελήθηκαν και οι Εβραίοι ...Οι Εβραίοι, οι οποίοι συνέβαλαν στη γερμανική "επένδυση" τόσο ως χρηματοδότες τραπεζίτες όσο και ως "ιδεολόγοι" σοσιαλιστές. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, η Γερμανία είναι μια "κατασκευή", η οποία στην κορυφή της χρηματοδοτήθηκε από τον πιο σκληρό καπιταλιστικό πυρήνα, που είναι οι τράπεζες και στη βάση της "δέθηκε" από τον πιο σκληρό σοσιαλιστικό πυρήνα, που είναι ο κομμουνισμός. Πιο σημαντικοί για την ισχυροποίηση της σύγχρονης Γερμανίας είναι οι Ρότσιλντ και οι Ροκφέλερ από όλους τους Κάιζερ και τους Αψβούργους μαζί. Πιο σημαντικοί για την ισχυροποίηση της Γερμανίας είναι ο Μαρξ και η Λούξεμπουργκ από όλους τους Καγκελάριους μαζί.

Τον ρόλο των Εβραίων στη γερμανική ιστορία μπορεί να τον καταλάβει κάποιος, μόνον αν γνωρίζει ποια είναι τα ζητούμενα για τη λειτουργία της γερμανικής κοινωνίας. Οι Εβραίοι, υπό την προστασία και την καθοδήγηση των Άγγλων, έκαναν το "μεροκάματο του τρόμου" στη Γερμανία. Ποιο ήταν αυτό το "μεροκάματο"; Να παριστάνουν το "κόκκινο πανί" της Γερμανίας. Να ταΐζουν το γερμανικό θηρίο με ψεύτικους εχθρούς και παραισθήσεις. Οι Εβραίοι θα γίνονταν οι σιωνιστές και οι κομμουνιστές, που θα απειλούσαν τους Γερμανούς. Γιατί; Για να τους παρασέρνουν πίσω από "είδωλα" και να μην σκέφτονται τις μεταξύ τους διαφορές. Να μισούν είτε τους Εβραίους είτε τους κομμουνιστές, για να μην μισούνται μεταξύ τους και απειλούν τον σχεδιασμό ...Να μην θυμούνται τις θρησκευτικές τους διαφορές.

Υπό αυτό το πρίσμα αντιλαμβανόμαστε ότι τόσο ο αντισιωνισμός όσο και ο αντικομμουνισμός, που χαρακτηρίζουν τη Γερμανία στην ιστορική της πορεία, δεν είναι πραγματικοί. Δεν μπορεί να είναι πραγματικοί, αν αναλογιστεί κάποιος ποιοι είναι τα αφεντικά της Γερμανίας. Δεν μπορεί να είναι πραγματικοί, αν αναλογιστεί κάποιος τα άλματα προόδου που έκαναν πάντα οι Εβραίοι, κάθε φορά που οι Γερμανοί είχαν τις γνωστές "φαεινές" ιδέες τους. Ο αντισιωνισμός και ο αντικομμουνισμός της Γερμανίας είναι επινοήσεις, οι οποίες εφευρέθηκαν για να παγιδεύσουν τους Γερμανούς στα πλαίσια που συνέφεραν τα αφεντικά της Γερμανίας. Είναι οι λόγοι που τους οδηγούσαν στα λάθη και τα σφάλματα. Όμως, κοινά λάθη και κοινά σφάλματα ενός λαού είναι μια κοινή παράδοση ...και αυτό ήταν το ζητούμενο.

Γιατί ήταν ζητούμενο; Γιατί αποτελεί συνεκτικό στοιχείο γι' αυτούς που μοιράζονται την παράδοση αυτήν. Από τη στιγμή που κάποιοι εφεύραν μια νέα Γερμανία, θα έπρεπε να της δώσουν και την απαραίτητη παράδοση-"σασί", για να τη διατηρούν ενιαία ...Μια παράδοση, η οποία θα "επισκίαζε" όλες τις προηγούμενες θρησκευτικές ή εθνικές παραδόσεις, που θα υπήρχαν και θα έθεταν υπό αμφισβήτηση το νέο δημιούργημα ...Μια παράδοση, η οποία θα τους ανάγκαζε να "ξεχάσουν" την προηγούμενη ταυτότητά τους.

Εδώ πρέπει να προσέξει ο αναγνώστης, γιατί αυτό, το οποίο θα πούμε, είναι πολύ σημαντικό. Η παράδοση, που συνδέει τα μέλη ενός λαού μεταξύ τους, δεν είναι απαραίτητο να είναι θετική. Και η αρνητική παράδοση δεν παύει να είναι μια παράδοση. Τους λαούς δεν τους ενώνουν μόνον τα σωστά, αλλά και τα λάθη τους. Τους λαούς δεν τους ενώνουν μόνον οι κοινές δόξες, αλλά και οι κοινές ντροπές. Τους λαούς δεν τους συσπειρώνει μόνον η δύναμη, αλλά και ο φόβος. Οι Παγκόσμιοι Πόλεμοι ή το Ολοκαύτωμα μπορεί να είναι αρνητικά ιστορικά γεγονότα, αλλά δεν παύουν να λειτουργούν συσπειρωτικά για τον γερμανικό λαό ...Δεν παύουν να είναι μέρη μιας παράδοσης, που ισχυροποιεί τη Γερμανία ως κρατικό μηχανισμό.

Οι Γερμανοί "θυμούνταν" καθημερινά ότι ήταν αυτοί, οι οποίοι πραγματοποίησαν το Ολοκαύτωμα, γιατί κάποιους τους συνέφερε να "ξεχνάνε" ότι είναι Καθολικοί ή Προτεστάντες. Θυμούνταν τους παγκόσμιους πολέμους, αλλά όχι τον τριακονταετή πόλεμο. Θυμούνταν τις διαφορές τους με τους ξένους, γιατί κάποιους δεν συνέφερε να θυμούνται τις μεταξύ τους διαφορές. Ακόμα, δηλαδή, και το "Deutschland uber Alles" ("Ντόιτσλαντ ούμπερ άλες") πιθανότατα να τον σκέφτηκαν κάποιοι Εβραίοι ή Βρετανοί, παρά κάποιοι Γερμανοί. Τα "υποζύγια" δεν υπάρχουν για να σκέφτονται. Τα "υποζύγια" υπάρχουν για να εκτελούν εντολές.

Αυτός ήταν ο ρόλος των Εβραίων στη Γερμανία και αυτόν τον ρόλο τον έπαιξαν καλά. Πόσο καλά; Αρκεί να σκεφτεί κάποιος ότι τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως των Ναζί έγιναν με χρήματα του Εβραίου Ροκφέλερ. Αρκεί να σκεφτεί κάποιος ότι ακόμα και το χημικό δηλητήριο "Zyklon B", που χρησιμοποιήθηκε σε εκείνα τα στρατόπεδα, εφευρέθηκε από Εβραίο. Αυτοί οι Εβραίοι εμφανίζονται άλλοτε ως θύτες και άλλοτε ως θύματα, για να οδηγούν τους Γερμανούς εκεί όπου συμφέρει τους Βρετανούς. Από εκεί και πέρα παριστάνουν μονίμως το "κόκκινο πανί", που παρασέρνει τους Γερμανούς ...Το κρίσιμο "βήμα" για τη χαϊβανοποίησή τους. Όταν δεν γνωρίζεις πού πας και ποιος σε οδηγεί εκεί, είναι εύκολο το λάθος. Αυτό είναι το φαινόμενο της χαϊβανοποίησης και σε αυτό συνετέλεσαν οι Εβραίοι.

Εξουδετερώνοντας οι Βρετανοί τους μορφωμένους αριστοκράτες Γερμανούς, άφησαν στους Εβραίους την εύκολη δουλειά ...Τη δουλειά του χαφιέ ...Τη δουλειά της εξουδετέρωσης των Γερμανών αστών ...Αυτών, οι οποίοι ήταν μορφωμένοι και είχαν θρησκευτική πίστη και γνώση της ιστορίας τους ...Αυτών, οι οποίοι είχαν "μνήμη" επικίνδυνη και ως εκ τούτου ανεπιθύμητη. Οι Εβραίοι δεν είχαν πρόβλημα μ' αυτούς. Κατόρθωσαν και κυριάρχησαν στους χώρους τους, γιατί είχαν τις "πλάτες" να το κάνουν. Τους βόλευαν οι καιροί και τα συμφέροντα των ισχυρών ...Τα συμφέροντα αυτών, οι οποίοι ήθελαν να "ξεχάσουν" οι Γερμανοί την πραγματική τους ιστορία, η οποία αναγκαστικά θα εμπεριείχε και τη θρησκευτική της διάσταση.

Ως οι απόλυτα εκλεκτοί των ξένων αφεντικών, οι Εβραίοι έγιναν οι χαφιέδες και οι λογοκριτές της νέας γερμανικής "συνείδησης" ...Της εκ του πονηρού σοσιαλίζουσας "συνείδησης". Ως "επιδοτούμενοι" εκδότες, δημοσιογράφοι, διανοούμενοι και συνδικαλιστές, γνώριζαν ποιους να προβάλουν και ποιους ν' απομονώνουν. Στην εποχή της σοσιαλιστικής διεθνιστικής "μπουρδολογίας" ήταν εύκολο να "καθαρίζουν" σαν "εθνικιστή", "σκοταδιστή" και "αντιδραστικό" όποιον τους δημιουργούσε προβλήματα. Γι' αυτόν τον λόγο νίκησαν εύκολα τους Γερμανούς αστούς και μεγαλοαστούς. Μπορούσαν να τους τρομοκρατούν και να τους περιορίζουν με την απειλή της καταστροφής. Όποιος δεν υποτασσόταν στις ορέξεις τους, γινόταν στόχος τους, εφόσον τον εμφάνιζαν σαν "νοσταλγό" του απαγορευμένου παρελθόντος ...Σαν υποστηρικτή είτε της μιας θρησκευτικής πλευράς είτε της άλλης.

Με αυτόν τον τρόπο οι Εβραίοι έγιναν οι "προστάτες" της αγράμματης πλέμπας και κυρίαρχοι της Γερμανίας ...Οι διαμορφωτές και "πλάστες" της. Αυτοί έγιναν οι δάσκαλοι, οι ψυχαναλυτές, οι συνδικαλιστές, οι καθοδηγητές του παγιδευμένου πλέον γερμανικού έθνους. Από τον Μαρξ, τον Φρόιντ, τη Λούξεμπουργκ και τον Αϊνστάιν, οι Εβραίοι "καπέλωναν" μονίμως τους Γερμανούς. Έστησαν ένα πρωτοφανές "δίχτυ", το οποίο παγίδευε τη γερμανική κοινωνία στην αδυναμία και το οποίο ευνοούσε την αναξιοκρατία.

Αυτή η αναξιοκρατία ήταν πάντα ο καρκίνος της γερμανικής κοινωνίας ...Η αναξιοκρατία εκείνη, που "παρήγαγε" κάποτε τον Χίτλερ και σήμερα τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε. Γι' αυτήν την αναξιοκρατία ευθύνονταν πάντα οι Εβραίοι, γιατί αυτοί έλεγχαν τα "φίλτρα" της κοινωνικής επιτυχίας στη Γερμανία ..."Φίλτρα", τα οποία είχαν συγκεκριμένο στόχο ...Τον στόχο να μετατρέψουν τον "εκρηκτικό" γερμανικό κόσμο σε μια σχεδόν άθεη γερμανική αυτοκρατορία του προλεταριάτου ...Του αγράμματου και αστοιχείωτου προλεταριάτου, που αποτελεί τη βάση της σύγχρονης γερμανικής παρουσίας ...Του αγράμματου προλεταριάτου, που, όταν δεν φωνάζει μεθυσμένο "Τζούπερ", φωνάζει εξίσου μεθυσμένο "Χάιλ" ...Του αγράμματου προλεταριάτου, το οποίο μίσησε και κατήγγειλε με το έργο του ο μεγάλος Νίτσε.

Αυτό ήταν το ζητούμενο για τους ξένους κυρίαρχους της Γερμανίας. Να βάλουν τη Γερμανία να "τρώει" τα άξια παιδιά της, για να την κυβερνάνε τα άχρηστα. Εξουδετερώνοντας τους "ευγενείς" και τους μορφωμένους αστούς, στην πραγματικότητα εξουδετέρωναν τη συλλογική "συνείδηση" του γερμανικού λαού. Εξουδετερώνοντας τους μορφωμένους της γερμανικής κοινωνίας, στην πραγματικότητα εξουδετέρωναν τη συλλογική ευφυΐα του γερμανικού λαού και την ιστορική του "μνήμη" ...Αποψίλωναν την κοινωνία με ό,τι είχε αξία και μπορούσε να της φανεί χρήσιμο στην πορεία της ...Την απογύμνωναν από την ίδια της την "ψυχή" ...Της έκαναν μια βίαιη "λωβοτομή", αφαιρώντας της αυτά, τα οποία μέχρι τότε πίστευε, ονειρευόταν και φιλοδοξούσε.

Το μόνο που απέμενε ήταν η αγράμματη πλέμπα ...Η αστοιχείωτη πλέμπα. Αυτό ήταν το ζητούμενο. Γιατί; Γιατί η πλέμπα είναι "εύπλαστη" και εύκολα ελεγχόμενη ...Έχει για "τιμόνι" της την κοιλιά της και όχι το μυαλό της ...Έχει ένστικτα και όχι ευφυΐα ...Έχει πονηριά, αλλά όχι εξυπνάδα ...Γνωρίζει αριθμητική, αλλά όχι μαθηματικά ...Γνωρίζει τις δικές της εμπειρίες, αλλά όχι ιστορία. Η πλέμπα κατευθύνεται εύκολα, εφόσον συνθέτει όχλους. Έχει ζωώδη ένστικτα και είναι εύκολη στον έλεγχό της. Αρκούν οι υποσχέσεις για μερικά μεροκάματα και γίνεται πρόθυμος δούλος. Αρκεί να της υποδείξεις ποιοι απειλούν αυτά τα μεροκάματα και πιάνει τα όπλα. Αυτήν την πλέμπα "δούλευαν" οι Εβραίοι. Αυτήν έβαζαν να κυνηγάει "είδωλα" ..."Είδωλα", τα οποία συνήθως ξεκινούσαν από τους ίδιους τους εαυτούς τους και κατέληγαν σε όλους τους άλλους. Από τους Εβραίους ξεκινούσαν οι Γερμανοί το κυνηγητό και έφταναν μέχρι την έρημο της Αφρικής, ξεχνώντας ποιους κυνηγούσαν.

Αυτό το αστοιχείωτο προλεταριάτο είναι η Γερμανία του εικοστού και του εικοστού πρώτου αιώνα ...Η τελική εκδοχή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης ...Η Δημοκρατία της "Χαϊβάνης" ...Το χαϊβάνι, που λέγαμε ...Το "υποζύγιο" των Βρετανών και των Εβραίων ...Το προλεταριάτο των κακόγουστων, των αστοιχείωτων και ευερέθιστων φτωχών, οι οποίοι γίνονται έρμα του κάθε Χίτλερ και της κάθε Μέρκελ ..."Λεία" των λούμπεν στοιχείων του προλεταριάτου, όπως θα έλεγαν οι κομμουνιστές στην ορολογία τους ...Του "κατακαθιού" του κοινωνικού βοθρολήμματος, όπως θα λέγαμε εμείς στη δική μας. Αυτή είναι η Γερμανία της Μέρκελ, του Σόιμπλε και του Σρέντερ ...Η Γερμανία αυτών, που γελάσανε αυτάρεσκα και σχεδόν εκδικητικά, όταν η Bild έδειξε το "δάκτυλό" της Αφροδίτης στους Έλληνες ...Στους Έλληνες που μισούν, γιατί απλούστατα τους μισούν και οι Εβραίοι —καθώς ελέγχουν τους Γερμανούς απόλυτα—.

Αυτό το υποταγμένο σύνολο είναι η σύγχρονη Γερμανία. Ένα σύνολο αγράμματο, ανιστόρητο και μονίμως φοβισμένο, που άγεται και φέρεται από Εβραίους συνδικαλιστές, δημοσιογράφους και τραπεζίτες ...Ένα άμορφο σύνολο, το οποίο περιμένει από τους Εβραίους να του δώσουν "ταυτότητα" ...Ένα κακόγουστο σύνολο, το οποίο δεν έχει σχέση ούτε με την κομψότητα της καθολικής Βαυαρίας ούτε με την αυστηρότητα της προτεσταντικής Πρωσίας ...Ένα θρασύδειλο σύνολο, το οποίο δεν αντιδρά στους κυρίους του, αλλά που θέλει να τιμωρήσει με τη βία όποιον το αμφισβητεί ...Ένα πειθήνιο σύνολο, το οποίο ταπεινώνεται καθημερινά στην πατρίδα του από τους αφέντες του και περιμένει να πάει διακοπές στις Μπανανίες, για να μεθύσει και να προσβάλει εκ του ασφαλούς τους "κατώτερους" ...Ένα σύνολο, το οποίο οι Εβραίοι γνωρίζουν πώς να το "δουλεύουν", γιατί αυτοί το δημιούργησαν, ώστε να το εκμεταλλεύονται ...Ένας όχλος, που, όπως είπαμε, έχει "τιμόνι" μόνον την κοιλιά του.

...Απλά πράγματα. Έχουν να κάνουν με μια φτωχή κι αγράμματη πλέμπα, την οποία μπορούν να την τρομοκρατούν ανά πάσα στιγμή με τις φοβίες της και τις αδυναμίες της. Όταν δεν τρομάζουν τους αγράμματους χριστιανούς με άθεους κομμουνιστές, οι οποίοι θα τους πάρουν τα σπίτια και τα χωράφια, τους τρομάζουν με κόστη. Είτε ως αγράμματους είτε ως φτωχούς, θα τους "πιάσουν" εύκολα. Πείσε τους Γερμανούς ότι κάποιοι τούς κοστίζουν κάποια ευρώ την εβδομάδα και έχεις εξασφαλίσει στρατιώτες να πάνε να τους σκοτώσουν. Τα κόστη έστειλαν κάποτε τους Εβραίους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα ίδια κόστη κάνουν τους σημερινούς Γερμανούς να μισούν τους λαούς της Μεσογείου.

Αυτό, το οποίο πρέπει να μείνει στον αναγνώστη, είναι ότι η έννοια της "Γερμανίας" και του "γερμανικού έθνους" είναι μια πολύ πρόσφατη επινόηση ...Μια επινόηση, η οποία συνέφερε εκείνους που τη δημιούργησαν ...Εκείνους, οι οποίοι είχαν συμφέρον να διαλύσουν τον γερμανικό κόσμο —όπως εκείνος υπήρχε— και να τον ενώσουν κάτω από μια νέα "σκεπή" και νέα "διεύθυνση" ...Είναι το αποτέλεσμα θρησκευτικών διαμαχών, όπου οι "διαμαρτυρόμενοι" του γερμανικού κόσμου πρόδωσαν τους ομόφυλους και ομοεθνείς τους στους ομόδοξούς τους ...Οι Γερμανοί διαμαρτυρόμενοι, που με τη βοήθεια των Βρετανών θέλησαν και κατάφεραν να επιβάλουν πάνω στον γερμανικό κόσμο τον σχεδιασμό που τους συνέφερε. Αυτή η τεχνητή ένωση τόσο διαφορετικών στοιχείων εξηγεί τη συμπεριφορά των Γερμανών στις μεταξύ τους σχέσεις.

Μόνον με αυτήν τη γνώση μπορεί κάποιος να εξηγήσει τα φαινόμενα που αφορούν τη σύγχρονη Γερμανία ...Να καταλάβει το πόσο ενιαία είναι αυτή η Γερμανία, ώστε να εξηγήσει τα παράδοξά της ...Να καταλάβει κάποιος τον λόγο που οι Δυτικογερμανοί φέρθηκαν τόσο "αδερφικά" στους Ανατολικογερμανούς, τους οποίους τους "κατάκτησαν" με τον πιο σκληρό τρόπο ...Να καταλάβει τον λόγο που υπάρχει τόση καχυποψία μεταξύ ενός Βαυαρού και ενός Πρώσου, ακόμα κι όταν μοιράζονται την ίδια ιδεολογία μέσα στην ίδια κυβέρνηση ...Να καταλάβει τον λόγο που υπάρχει τόση καχυποψία μεταξύ των κρατιδίων της Ομοσπονδιακής Γερμανίας. Όχι τίποτε άλλο, αλλά για να μην παίρνουν οι μεσογειακοί λαοί προσωπικά τις γερμανικές ύβρεις. Πείσε τους Γερμανούς ότι οι Βαυαροί τούς κοστίζουν μερικά ευρώ την ημέρα και εξασφάλισες συνθήκες εμφυλίου.

Άσπονδα αφεντικά,

αναξιόπιστοι υπηρέτες

και ένα χαϊβάνι.

Έχοντας ο αναγνώστης μια εικόνα για το πώς είναι στημένη η Γερμανία από τα "εξωτερικά" αφεντικά και τους "εσωτερικούς" προδότες, μπορεί να δει την ευρωπαϊκή ιστορία του εικοστού αιώνα μέσα από μια άλλη οπτική ...Την οπτική των "αφεντικών" και των "δούλων" τους ...Την οπτική των αδίστακτων Αγγλοσαξόνων και των συνωμοτών Εβραίων ...Την οπτική αυτών, που κινούν το "χαϊβάνι". Όταν, δηλαδή, γνωρίζεις πως οι Αγγλοσάξονες —είτε ως Βρετανοί είτε ως Αμερικανοί— είναι τα πραγματικά αφεντικά της Γερμανίας και οι Εβραίοι λειτουργούν ως οι τοποτηρητές και υπηρέτες τους, μπορείς να εξηγήσεις πολλά περίεργα μυστήρια των παγκοσμίων πολέμων.

Το πρώτο, που μπορείς να εξηγήσεις, είναι η ευκολία η οποία χαρακτηρίζει τους Γερμανούς στο να προκαλούν τους υπόλοιπους λαούς ...Να εξηγήσεις την ακόρεστη ιμπεριαλιστική "όρεξη" των Γερμανών να προκαλούν πολέμους ..."Όρεξη" τεράστια, αν σκεφτεί κάποιος ότι αυτοί ήταν, που προκάλεσαν δύο παγκόσμιους πολέμους ..."Όρεξη" όμως περίεργη, αν σκεφτεί κάποιος ότι δεν είχαν προλάβει να στεγνώσουν τα δάκρυά τους, εξαιτίας του πρώτου πολέμου, όταν ξεκίνησαν τον δεύτερο. Πόλεμοι, οι οποίοι ήταν εξ’ αρχής χαμένοι. Εξ’ αρχής χαμένοι, εφόσον δεν μπορείς να φιλοδοξείς να νικήσεις μόνος σου τον κόσμο ολόκληρο, επειδή αυτό σου υποδείκνυε το αφελές "μυαλό" σου ...Το "μυαλό", που εκείνη τη στιγμή "εξέφραζε" ένας πρώην άστεγος δεκανέας.

Όμως, με βάση όλα τα παραπάνω, υπάρχει η εξήγηση. Ο γερμανικός λαός παρασύρθηκε, γιατί απλούστατα δεν έχει το αυτόβουλο. Παρασύρθηκε, γιατί είναι χαϊβάνι. Παρασύρθηκε, γιατί τα αφεντικά του είχαν συμφέρον να τον παρασύρουν. Ο λόγος, που έγιναν τα ολέθρια γερμανικά λάθη, είναι πλέον προφανής. Οι Γερμανοί δεν είχαν βιαστικές "ορέξεις". Τα αφεντικά τους είχαν βιαστικά προβλήματα. Απλά οι Γερμανοί δεν μπορούσαν ν' αντιδράσουν. Λειτουργώντας ως πραγματικά "χαϊβάνια", ξεκίνησαν δύο παγκόσμιους πολέμους, επειδή αυτό βόλευε τους Αγγλοσάξονες. Τον πρώτο τον ξεκίνησαν, γιατί αυτό βόλευε τους Βρετανούς, ώστε να βάλουν "πόδι" στη Μέση Ανατολή και τον δεύτερο τον ξεκίνησαν γιατί αυτό βόλευε τους Αμερικανούς, για να βάλουν αυτοί "πόδι" στην Ευρώπη.

Στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο οι Βρετανοί, μέσω των Εβραίων, χρηματοδότησαν τον Κάιζερ να παίξει το παιχνίδι των Βρετανών εις βάρος της Αυστρουγγαρίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, προκειμένου οι Βρετανοί να πάρουν τον απόλυτο έλεγχο της βιομηχανικής εποχής. Είναι δηλαδή κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι οι προτεστάντες, με επικεφαλής τους Άγγλους, δολοφόνησαν στο Σεράγεβο τον Φραγκίσκο Φερδινάρδο, έστω κι αν, για να το επιτύχουν αυτό, θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουν τις άκρες του εβραϊκού υπόκοσμου για "άλλοθι". Αν ψάξει δηλαδή κάποιος τον δολοφόνο του πρίγκιπα, θα φτάσει στους Εβραίους και είναι βέβαιο ότι οι Εβραίοι δεν έκαναν τίποτε χωρίς την άδεια των Βρετανών.

Από τη στιγμή που ξεκίνησαν τον πόλεμο, ήταν εύκολο να δρομολογήσουν τις εξελίξεις όπως ακριβώς τους βόλευαν. Διέλυσαν την Καθολική Αυτοκρατορία της Αυστρουγγαρίας και έβαλαν τους Γερμανούς σε όλα τα "μέτωπα" που τους βόλευε. Τους χρησιμοποίησαν και κατόπιν τους "άδειασαν". Τους έβαλαν να πρωταγωνιστήσουν στην έκρηξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Τους κατέβασαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, για να μοιραστούν τα κόστη και τα έξοδα από την στρατιωτική παρουσία που απαιτούσε η διάλυση. Τους έβαλαν να κάνουν τους μάνατζερ των θεωρητικά ηττημένων κεμαλιστών, για να κάνουν οι ίδιοι τους μάνατζερ των βαλκανικών λαών με πρώτους τους Έλληνες.

Όταν πλέον δεν τους χρειάζονταν, τους νίκησαν με συνοπτικές διαδικασίες. Πώς; Με τον πιο απλό τρόπο. Χρησιμοποιώντας τους Εβραίους και τον κομμουνιστικό "μοχλό", τον οποίο έλεγχαν. Με βρετανικές λίρες ζούσε η Λούξεμπουργκ. Υπό την απειλή μιας κομμουνιστικής επανάστασης το γερμανικό θηρίο επέστρεψε στη "φωλιά" του και έχασε τον πόλεμο. Με αυτόν τον ασφαλή τρόπο οι Βρετανοί πέτυχαν όλους τους στόχους τους. Πήραν ό,τι ήθελαν και στη συνέχεια οδήγησαν τη Γερμανία σε οδυνηρή ήττα, για να την ξεφορτωθούν. Η Βρετανία απόλαυσε μια τεράστια επιτυχία και τα χαϊβάνια θρήνησαν εκατομμύρια νεκρών, περιοριζόμενοι και πάλι στα όρια της Γερμανίας.

Για να μην προκαλούν τον καθολικό κόσμο με τη θυσία των Αψβούργων, οι Βρετανοί οδήγησαν στη "συνταξιοδότηση" τον Κάιζερ της Γερμανίας ...Μια πολυτελή "συνταξιοδότηση" στην ομόδοξη Ολλανδία. Τα δεκάδες εκατομμύρια Γερμανών, που σκοτώθηκαν υπό τις διαταγές του και υπέρ των βρετανικών συμφερόντων, δεν τους απασχόλησαν καθόλου. Ήταν "δίκαιο" για τον Κάιζερ να θυσιάσει κοινούς θνητούς Γερμανούς, για να σωθεί ο ίδιος και η "αυλή" του. Ήταν λογικό για τους Βρετανούς να μπαζώσουν με εκατομμύρια γερμανικά πτώματα τους βάλτους του Βερντέν, για ν' αποκτήσουν τον έλεγχο της Μέσης Ανατολής. Στη συνέχεια χρηματοδότησαν την ανοικοδόμηση της Γερμανίας, γιατί το χαϊβάνι ήταν πολύτιμο και δεν έπρεπε να αφεθεί να διαλύσει ...Τότε έγινε το πρώτο γερμανικό "θαύμα".

Κάτι ανάλογο έγινε και στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ...Μόνον που σε αυτόν τον πόλεμο θύματα δεν ήταν μόνον οι Γερμανοί, αλλά και οι Βρετανοί. Οι αδίστακτοι Βρετανοί είχαν βρει τον "μάστορά" τους. Έτσι είναι. Όταν γίνεσαι συνέταιρος με τον Διάολο, πρέπει να είσαι έτοιμος για να σε ρίξει. Αυτό και έγινε. Οι Εβραίοι, έχοντας επίγνωση της πολυτιμότητας του ρόλου τους, δεν αρκούνταν στο να είναι "υπάλληλοι" των Βρετανών. Έκαναν τη "βρόμικη" δουλειά στη Γερμανία κι αντιλαμβάνονταν ότι αυτό θα μπορούσαν να το πουλήσουν και σε άλλα αφεντικά. Γνώριζαν να ελέγχουν το χαϊβάνι και γνώριζαν ότι τις υπηρεσίες του θα τις επιθυμούσε ο κάθε επίδοξος ιμπεριαλιστής ...Ο κάθε επίδοξος "πελάτης" τους.

Ποιοι μπορούσαν να είναι πιθανοί υποψήφιοι πελάτες; Μόνον οι Αμερικανοί ...Οι Αγγλοσάξονες της απέναντι όχθης του ωκεανού ...Τα "ξαδέρφια" των Βρετανών ...Οι υπεράνω υποψίας "συγγενείς" του "μεθυσμένου" από την αυταρέσκεια "ξαδέρφου". Αυτόν τον "ξάδερφο" και την επιτυχία του ζήλεψαν οι Αμερικανοί και αυτού τη θέση διεκδίκησαν. Για να το καταφέρουν όμως αυτό, έπρεπε να περάσουν "νικηφόρα" από την Ευρώπη ...Να ελέγξουν την Ευρώπη. Ποιους θα χρησιμοποιούσαν για έναν τέτοιο στόχο; ...Τα γνωστά χαϊβάνια. Όμως, για να χρησιμοποιήσουν αυτά τα χαϊβάνια, θα έπρεπε να εξασφαλίσουν τη συνεργασία των Εβραίων. Αυτό και έκαναν. Και πάλι μέσω των χρηματοδοτήσεων γελοίων ηγετών μπόρεσαν και έκαναν τη δουλειά τους. Αμερικανοί και Εβραίοι ήταν ευτυχείς.

Άνθρωποι σαν τον Πρέσκοτ Μπους, τον Ροκφέλερ και τους Ρότσιλντ έτριβαν τα χέρια τους, όταν το χαϊβάνι έβαλε τα ναζιστικά του "ρούχα" και ξαμολήθηκε και πάλι στην Ευρώπη ...Το χαϊβάνι, που, υπό την ηγεσία των θλιβερών κι αγραμμάτων δεκανέων και κοτοπουλάδων, θα έκανε την Ευρώπη "λαμπόγυαλο". Ο πόλεμος —όπως προβλεπόταν— τελείωσε και μετά την απίστευτη γερμανική θυσία ο θρίαμβος ήταν καθαρά αμερικανικός. Εκατομμύρια νέων γερμανικών πτωμάτων μπάζωσαν τις στέπες της Ρωσίας και τα χαντάκια της Ευρώπης, για ν' αποκτήσουν οι Αμερικανοί τον έλεγχο της Ευρώπης.

Ποιο το κέρδος των Εβραίων; Γιατί "έριξαν" τα προηγούμενα αφεντικά τους, για να υπηρετήσουν τα νέα; Για να επεκτείνουν τις μπίζνες τους. Μέσω των Αμερικανών και του νέου σχεδιασμού θα γίνονταν οι κυρίαρχοι παράγοντες της Ευρώπης ...Οι συνέταιροι των νέων κυρίαρχών της. Αυτό ήταν το κέρδος τους ...Το όνειρο κάθε υπαλλήλου, που θέλει να γίνει αφεντικό. Οι υπάλληλοι των Βρετανών "έριξαν" τα αφεντικά τους, για να γίνουν συνέταιροι σε νέα επιχείρηση. Γι' αυτό το κέρδος τούς "έριξαν".

Με τις "πλάτες" των Αμερικανών συνεταίρων τους θα γίνονταν πιο σημαντικοί από τον οποιονδήποτε λαό της Γηραιάς Ηπείρου. Πιο σημαντικοί ακόμα και από τους Βρετανούς. Θα τους δινόταν ως "αντιπαροχή" η απόλυτη ιδιοκτησία της Γερμανίας και στην υπόλοιπη Ευρώπη θα έπαιζαν τον ρόλο που μέχρι τότε έπαιζαν μόνον στη Γερμανία. Θα διατηρούσαν υπό την ιδιοκτησία τους το χαϊβάνι και θα χαϊβανοποιούσαν και την υπόλοιπη Ευρώπη. Η μέθοδος ήταν απλή ...Θα εκμεταλλεύονταν τον δικό τους "ιδιόκτητο" σοσιαλισμό ...Τον εβραιοσοσιαλισμό του Μαρξ, του Τρότσκι, της Λούξεμπουργκ ή του Μπεναρόγια. Με τις "πλάτες" των Αμερικανών θα "τρύπωναν" στα σοσιαλιστικά κόμματα της Ευρώπης και θα έκαναν ό,τι έκαναν στην προπολεμική Γερμανία. Θα έκαναν τους χαφιέδες, οι οποίοι θα εκβίαζαν τις εξουσίες και τους λαούς. Θα εκβίαζαν όλες τις εθνικές αστικές τάξεις σε περίπτωση που αυτές αντιδρούσαν στην αμερικανική κηδεμονία.

Από αυτήν την υπηρεσία τους προέκυπτε το κέρδος τους και αυτό ήταν τεράστιο. Από υπηρέτες των Βρετανών στη Γερμανία θα γίνονταν ιδιοκτήτες της Γερμανίας και υπηρέτες των Αμερικανών σε ολόκληρη την Ευρώπη. Από "κλωτσοσκούφι" των βρετανικών σχεδιασμών, που στόχευσαν στον έλεγχο της Γερμανίας, θα γίνονταν αφεντικά. Γι' αυτόν τον λόγο θεωρούμε κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι οι Εβραίοι σχεδίασαν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και όχι οι αφελείς Αμερικανοί. Οι Αμερικανοί ήταν απλά "επενδυτές" στο εβραϊκό "πρότζεκτ". Απλά πείστηκαν από αυτούς. Πείστηκαν χωρίς δυσκολία, εφόσον ο στόχος τους ήταν απόλυτα εφικτός. Οι Εβραίοι τον έκαναν εφικτό, εφόσον γνώριζαν το πλεονέκτημα που είχαν με την παρουσία τους στη Γερμανία.

Γνώριζαν πόσο πολύτιμοι μπορούσαν να γίνουν σε έναν ιμπεριαλιστή. Είχαν συνεργαστεί με τους κορυφαίους ιμπεριαλιστές και γνώριζαν τις ανάγκες ενός ιμπεριαλιστή. Γνώριζαν, δηλαδή, εξ’ αρχής τι έπρεπε να κάνουν και βέβαια τι έπρεπε να προτείνουν, προκειμένου να κάνουν δελεαστική την πρότασή τους. Ελάχιστα χρόνια πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έλεγχαν απόλυτα τη Γερμανία και γνώριζαν ότι, αν παρέδιδαν το "χαϊβάνι" στη "δούλεψη" των Αμερικανών, θα είχαν τεράστιο κέρδος. Γνώριζαν ότι, αν το χρησιμοποιούσαν υπέρ του αμερικανικού σχεδιασμού, θα ενίσχυαν τη δική τους θέση. Οι Αμερικανοί θα γίνονταν πανίσχυροι κύριοι του Δυτικού Κόσμου, αλλά μαζί τους θα ενίσχυαν τη θέση τους και οι Εβραίοι. Με αυτό το σκεπτικό έκαναν την "πρόταση" στους Αμερικανούς.

Οι Αμερικανοί δέχθηκαν και το αποτέλεσμα ήταν αυτό, που όλοι γνωρίζουμε. Χρηματοδότησαν τον Χίτλερ, για να "θεμελιώσουν" με την ήττα του την εβραϊκή κατοχή στη Γερμανία και την αμερικανική εποχή στην Ευρώπη. Οι Εβραίοι ήταν απόλυτα ευτυχείς. Ήταν οι απόλυτοι ιδιοκτήτες της Γερμανίας. Σε μια Γερμανία, η οποία είχε εξοικείωση με την έννοια των "ανώτερων", οι Εβραίοι εμφανίστηκαν σαν "ανώτεροι". Σε μια Γερμανία, η οποία είχε ταπεινωθεί και είχε προσκυνήσει νικητές, αυτοί εμφανίστηκαν σαν οι αντιπρόσωποί τους. Σε μια Γερμανία, η οποία δεν τολμούσε ν' αντικρίσει τα εξοργισμένα θύματά της, αυτοί εμφανίστηκαν σαν τα κύρια θύματά της. Σε μια Γερμανία, η οποία θα ξεπουλούσε τα πάντα, για ν' αποζημιώσει τα θύματά της, αυτοί ήταν οι κύριοι δικαιούχοι.

...Η μεγαλύτερη απάτη όλων των εποχών. Όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου ν' ανοίξει ο φάκελος του Ολοκαυτώματος, θα γελάσει ο κάθε πικραμένος. Θα αποδειχθεί ότι οι Εβραίοι μόνοι τους "αυτοθυματοποιήθηκαν", για να πάρουν μια καλή θέση στη Γερμανία της επόμενης μέρας ...Στη Γερμανία, που, πολύ πριν βγάλει τα στρατεύματά της για να κατακτήσει την Ευρώπη, είχε "καπαρώσει" την ήττα της και την ταπείνωσή της. Θα αποδειχθεί ότι οι "διωγμοί" των Εβραίων σχεδιάστηκαν μέσα στα γκέτο των Εβραίων από τους ίδιους τους Εβραίους. Θα αποδειχθεί ότι ακόμα και οι φράχτες των στρατοπέδων είχαν στηθεί με εβραϊκά χρήματα, τα οποία έρεαν άφθονα στα ταμεία του Χίτλερ.

Από εκεί και πέρα τα πράγματα ήταν εύκολα για τους έμπειρους συνωμότες. Οι Εβραίοι εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός ότι οι Αμερικανοί μεταπολεμικά "αλυσόδεσαν" τους Γερμανούς και στην κυριολεξία έκαναν ό,τι ήθελαν. Νομοθέτησαν με τέτοιον τρόπο, που στην ουσία να μιμούνται ως "κοινότητα" τα συλλογικά προνόμια των "γαλαζοαίματων". Οι Εβραίοι θα ήταν οι "υπεράνω" της μεταπολεμικής Γερμανίας. Δεν θα κρίνονταν ποτέ για κανέναν λόγο και από κανέναν. Δεν θα φορολογούνταν και δεν θα ελέγχονταν για τίποτε. Θα έκαναν ό,τι ήθελαν, γιατί ήταν "θύματα". Εκμεταλλεύτηκαν και πολλαπλασίασαν τις ενοχές της αγράμματης γερμανικής πλέμπας και ανέβηκαν στην κορυφή της γερμανικής κοινωνίας ...Ομοεπίπεδοι μόνον με τους "γαλαζοαίματους" της Γερμανίας.

Για να εξασφαλίσουν ακόμα καλύτερα την άμυνά τους από τους Γερμανούς, έκαναν δύο πράγματα πολύ σημαντικά. Το πρώτο πράγμα, που έκαναν, ήταν να "θωρακίσουν" νομικά το "παραμύθι" τους. Να "θωρακίσουν" την έννοια του "Ολοκαυτώματος", ώστε να μην απειλούνται από ανεξέλεγκτες αποκαλύψεις. Ήταν νομικά κολάσιμη ακόμα και η απλή λεκτική αμφισβήτηση του Ολοκαυτώματος. Το δεύτερο πράγμα, που έκαναν, ήταν να "θωρακίσουν" την κοινότητά τους ...Να "θωρακίσουν" τη φυσική τους υπόσταση. Επειδή ήταν ξένοι σε μια κατακτημένη χώρα, φρόντισαν να πλαισιώσουν τους εαυτούς τους με εκατομμύρια νέων ξένων, οι οποίοι θα λειτουργούσαν ως έποικοι των κατακτητών. Οι Εβραίοι ήταν αυτοί, οι οποίοι μεθόδευσαν και ενθάρρυναν τη μεγάλη μετανάστευση προς τη Γερμανία. Αυτοί είναι υπεύθυνοι για την ύπαρξη εκατομμυρίων ξένων στη σημερινή Γερμανία. Το απαιτούσε η ασφάλειά τους και γνώριζαν πώς να την εξασφαλίσουν.

Από εκεί και πέρα ήταν όλα εύκολα γι' αυτούς. Προστατευμένοι νομικά —και με τις "πλάτες" των Αμερικανών και των εκατομμυρίων μεταναστών— "βίασαν" στην κυριολεξία το "χαϊβάνι" ...Το ταπείνωσαν χωρίς έλεος ...Το έφτυναν και το έβαζαν να τους ζητάει "συγνώμη", για να έχουν πάντα λόγο να του θυμίζουν τη θέση του. Χωρίς φορολογία —και υπό συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού— απέκτησαν και κατέκτησαν τα πάντα μέσα στη Γερμανία. Ελέγχοντας το τραπεζικό της σύστημα, απέκτησαν ό,τι είχε αξία μέσα σ' αυτήν. Ελέγχοντας τα ΜΜΕ, μονοπώλησαν το σύνολο του κοινωνικού σταρ-σύστεμ της χώρας.

Ο Γερμανικός λαός καταδικάστηκε στη μόνιμη παραμονή του στο επίπεδο της πλέμπας ...Στο κατώτατο επίπεδο, το οποίο ξεκινούσε από το επίπεδο του βιομηχανικού εργάτη και στην καλύτερή του εκδοχή έφτανε μέχρι τη βάση της αστικής τάξης. Στην καλύτερη περίπτωση να γίνει κάποιος Γερμανός γιατρός ή μηχανικός, αλλά υπό την προϋπόθεση να είναι "μουγκός". Ακόμα κι όταν "έβλεπε" ή "άκουγε" τις εβραϊκές ασχήμιες, δεν θα "μιλούσε". Η Γερμανία, "ελέω Αμερικανών", απαιτούσε τη γερμανική "σιωπή", γιατί ήταν απόλυτα εβραϊκή κτήση.

Οι Αμερικανοί ήταν ευτυχείς από τη συνεργασία τους με τους Εβραίους. Όμως, δεν πρόσεξαν όπως και όσο θα έπρεπε τους νέους συνεταίρους τους. Μπορεί να επωφελήθηκαν από την απιστία των Εβραίων προς τα προηγούμενα αφεντικά τους, αλλά απ' ό,τι φαίνεται δεν διδάχθηκαν από το πάθημα των Βρετανών. Άφησαν ανεξέλεγκτους τους Εβραίους και ήταν θέμα χρόνου να την "πατήσουν". Ήταν θέμα χρόνου να τους "ρίξουν" κι αυτούς οι Εβραίοι ...Είπαμε ...Όποιος συνεταιρίζεται με τον Διάβολο, θα πρέπει να είναι έτοιμος για "ρίξιμο". Οι αφελείς Αμερικανοί αυτό δεν το υπολόγιζαν και σύντομα ήρθε η σειρά τους. Άφησαν τους Εβραίους να ελέγχουν το τραπεζικό σύστημα του Δυτικού Κόσμου και σύντομα βρέθηκαν υπό τον έλεγχό τους. Οι Εβραίοι, μέσω της FED, δεν ήταν απλά συνεργάτες των Αμερικανών, αλλά οι σφετεριστές της θέσης τους.

Μέσα σε λιγότερο από σαράντα χρόνια ρήμαξαν την πάλαι ποτέ υπερδύναμη. Λεηλάτησαν τις ΗΠΑ σε βαθμό απίστευτο ...Σε βαθμό που σήμερα οι ΗΠΑ να μοιάζουν με χώρα-"φάντασμα" ...με χώρα τριτοκοσμική ...Τριτοκοσμική είναι μια χώρα, η οποία δεν μπορεί να προσφέρει κοινωνικές υπηρεσίες σε έναν λαό, ο οποίος μαστίζεται από τη φτώχεια ...Τριτοκοσμική είναι μια χώρα, η οποία πλήττεται από φυσικές καταστροφές και δεν μπορεί ν' αποκαταστήσει τις ζημιές ...Τριτοκοσμική είναι μια χώρα, η οποία αφήνει την ιστορική Νέα Ορλεάνη στη διάθεση των κροκοδείλων. Το σύνολο της σημερινής αδυναμίας των ΗΠΑ οφείλεται στη λεηλασία των Εβραίων. Οφείλεται στο "πέρασμα" των βιβλικών "ακρίδων". Οι Εβραίοι τούς τα πήραν όλα και τους άφησαν και με ένα χρέος 15 τρις ...Τόσο καλός ήταν οι συνεταιρισμός των αφελών Αμερικανών με τους τοκογλύφους.

Αυτοί οι Εβραίοι τοκογλύφοι είναι που τώρα προκαλούν τον τελευταίο πόλεμο ...Τον πόλεμο αυτόν, που θα φέρει τους ίδιους στην κορυφή ...Τον πόλεμο αυτόν, που θα ρίξει στην αφάνεια όλους τους Αγγλοσάξονες. Πώς όμως θα έκαναν έναν τέτοιο πόλεμο; ...Με τον τρόπο που γνωρίζουν και έχουν επαναλάβει πολλές φορές ...Με έναν πόλεμο, ο οποίος θα τους επέτρεπε να χρησιμοποιήσουν και πάλι τις "πλάτες" του γνωστού χαϊβανιού του Ρήνου. Αυτός είναι ο πόλεμος, τον οποίο ζούμε σήμερα και τον οποίο ξεκίνησε και πάλι το ίδιο χαϊβάνι ...Ο πόλεμος της Εβραϊκής Νέας Τάξης ...Ο πόλεμος αυτός, ο οποίος εξυπηρετεί αποκλειστικά τα συμφέροντα των Εβραίων ...Των Εβραίων, οι οποίοι τώρα έχουν ισχυροποιηθεί και έχουν αναπτύξει δικά τους συμφέροντα, διαφορετικά από αυτά των Αγγλοσαξόνων.

Ο πόλεμος αυτός ξεκίνησε με το γκρέμισμα του τείχους του Βερολίνου. Ο πόλεμος αυτός ξεκίνησε με το άνοιγμα του γερμανικού "βόθρου" μέσα από τον οποίο ξεπήδησαν οι Μέρκελ και οι Σόιμπλε. Ο πόλεμος αυτός έχει ως στόχο την επιβολή της Εβραϊκής Τάξης Πραγμάτων ...Της Τάξης Πραγμάτων των τραπεζιτών ...Της Τάξης Πραγμάτων της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ ...Της Τάξης Πραγμάτων των Ρότσιλντ, των Ροκφέλερ και των υπαλλήλων τους από τον Γκρίνσπαν και τον Σόρος μέχρι τον Μπενράνκε και τον Τρισέ.

Προφανώς, βαδίζοντας στη Νέα Τάξη Πραγμάτων, οι νέοι κυρίαρχοί της προσπαθούν ν' αλλάξουν τα δεδομένα. Δεν τους αρκεί πλέον να ελέγχουν εκ του μακρώθεν τις καθολικές ή τις άλλες δυνάμεις της Ευρώπης. Δεν τους αρκεί μόνον η ιδιοκτησία της Γερμανίας και ο εξ’ αποστάσεως έλεγχος των Ευρωπαίων. Ο σχεδιασμός τους έχει αλλάξει. Τώρα θέλουν ν' αρπάξουν το ίδιο το κεφάλαιο αυτών των λαών. Θέλουν την ιδιοκτησία της ίδιας της Ευρώπης. Για να το πετύχουν αυτό, είναι αναγκασμένοι να χρησιμοποιήσουν τα ήδη υπάρχοντα μέσα. Τα δοκιμασμένα και αποτελεσματικά μέσα. Στην πραγματικότητα οι πονηροί Εβραίοι χρησιμοποιούν τις χριστιανικές δυνάμεις εναντίον του ίδιου του χριστιανισμού. Χρησιμοποιούν τις δυνάμεις των προτεσταντών, για να επιβληθούν οι ίδιοι πάνω στον ίδιο τον χριστιανισμό.

Τι θέλουν να κάνουν; Στην πραγματικότητα θέλουν να διαδεχθούν τους προτεστάντες στη θέση τους. Θέλουν να γίνουν οι κυρίαρχοι του χριστιανισμού, χωρίς να είναι χριστιανοί οι ίδιοι. Θέλουν να χτίσουν μια νέα κατάσταση πάνω σε γνωστές και εφαρμοσμένες τακτικές. Οι σημερινοί κυρίαρχοι Εβραίοι θέλουν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία που τους έδωσαν οι αφελείς Αμερικανοί, αλλάζοντας τις κλίμακες. Διεκδικούν την κοσμοκρατορία και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αυξήσουν την ειδική ισχύ τους.

Αυτό κάνουν. Στη θέση της ιδιόκτητης Γερμανίας, που τους επέτρεπε να ελέγχουν μόνοι τους την Ευρώπη, θα βάλουν την ιδιόκτητη Ευρώπη, η οποία θα τους επιτρέπει να ελέγχουν μόνοι τους τον Κόσμο ολόκληρο. Όπως έλεγχαν την Ευρώπη με την ιδιοκτησία της Γερμανίας, έτσι φιλοδοξούν να ελέγχουν τον κόσμο με την ιδιοκτησία της Ευρώπης. Έχοντας εξασφαλίσει τον έλεγχο της αμερικανικής οικονομίας, γνωρίζουν ότι με την ιδιοκτησία της Ευρώπης μπορούν να διεκδικήσουν την κοσμοκρατορία.

Αυτήν την ευκαιρία τούς έδωσαν οι Αμερικανοί. Τους έκαναν διαχειριστές της ευρωπαϊκής κοινωνίας και τώρα οι Εβραίοι θέλουν να ξεπεράσουν αυτά τα "όρια". Θέλουν τώρα να την ομογενοποιήσουν σε επίπεδο τέτοιο, που να την εκμεταλλεύονται πλήρως ...Να κάνουν ό,τι έκαναν στη Γερμανία. Όχι απλά να ελέγχουν τα πάντα, αλλά να τους ανήκουν τα πάντα. Γιατί; Για ν' αποψιλώσουν την ευρωπαϊκή κοινωνία και να κάνουν κυρίαρχη την πλέμπα του προλεταριάτου ...Την πλέμπα, που θα της δώσουν την "ιδεολογία" της Νέας Τάξης μέσα από τα εμετικά ΜΜΕ της Νέας Τάξης ...Την πλέμπα, που θα την οδηγούν εκεί όπου θέλουν με το "καρότο" της επιβίωσης ...Την πλέμπα, που θα τους δίνει "νομιμοποίηση" με τη γνωστή "democracy", η οποία δεν έχει καμία σχέση με τη Δημοκρατία των Ελλήνων.

Απώτερος στόχος τους είναι να επιβάλουν την αναξιοκρατία ...Την αναξιοκρατία, η οποία θα οδηγήσει τους λαούς στη "σήψη" ...Την αναξιοκρατία, η οποία θα τους δίνει τη δυνατότητα να "διορίζουν" τους υπαλλήλους τους στην ηγεσία των κρατών ...Που θα τους επιτρέπει να ψάχνουν στον κοινωνικό "βόθρο" και ν' αναδεικνύουν τα στελέχη της ευρωπαϊκής πολιτικής διοίκησης. Όταν οι λαοί θα τρέχουν πίσω από τραγουδιστές, βίζιτες και ποδοσφαιριστές, αυτοί θ' αποφασίζουν μόνοι τους για τους ανθρώπους που θα τους κυβερνάνε. Δεν είναι τυχαίο που στην Ευρώπη των λαών και των πολιτισμών υπάρχουν δεκάδες διάσημοι ποδοσφαιριστές και ούτε ένας διάσημος φιλόσοφος. Αυτός ήταν ο στόχος τους. Για αυτόν τον λόγο "χρυσώνουν" ό,τι χειρότερο μπορεί ν' αναδείξει η κοινωνία.

Ήδη το καταφέρνουν αυτό —όπως βλέπουμε— στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Την ώρα που οι λαοί χαζεύουν στα γήπεδα και στους διαγωνισμούς ταλέντων, οι Εβραίοι τραπεζίτες, είτε της ΕΚΤ είτε της FED είτε της Deutsche Bank, είναι αυτοί, οι οποίοι ελέγχουν και διορίζουν τους Ευρωπαίους ηγέτες των Βρυξελών. Δεν είναι τυχαίο που σε μια Ευρώπη —με την "πείρα" της και το ιστορικό της "βάθος"— επιλέχθηκαν στη θεωρητικά πιο μεγάλη της στιγμή να ηγηθούν άνθρωποι σκουπίδια ..."Κουνάβια" σαν τον Βαν Ρομπάι, "ροφοί" σαν τον Μπαρόζο ή κοινοί χλεμπονιάρηδες σαν τον Όλι Ρεν. Όλοι τους άχρηστοι, διεφθαρμένοι και υπάκουοι —σαν πραγματικοί σκύλοι— στους Εβραίους τραπεζίτες.

Αυτό είναι επίτευγμα των Εβραίων ...Των Εβραίων καί των δύο ακτών του Ατλαντικού ...Των Εβραίων, οι οποίοι συνωμότησαν εναντίον των πάντων. Απλά, όπως είπαμε, για να ολοκληρωθεί αυτός ο σχεδιασμός τους, δεν αρκεί μόνον ο έλεγχος της Ευρώπης ...Δεν αρκεί μόνον ο έλεγχος της ηγεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης ...Απαιτείται η ιδιοκτησία της Ευρώπης. Επειδή γνώριζαν ότι θα έχουν αντιδράσεις, επέλεξαν την πονηριά και όχι τη δύναμη. Τι έκαναν; Επέλεξαν την προτεσταντική τακτική. Επέλεξαν να μιμηθούν τους Αγγλοσάξονες και να παίξουν το "χαρτί" της Γερμανίας. Θα μιμούνταν τους Βρετανούς, οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν τα συμφέροντα της γερμανικής Πρωσίας, για να κατακτήσουν τον υπόλοιπο γερμανικό κόσμο. Με έναν όμοιο τρόπο οι Εβραίοι φιλοδοξούν να χρησιμοποιήσουν τα συμφέροντα της ευρωπαϊκής Γερμανίας, για να κατακτήσουν το σύνολο του ευρωπαϊκού κόσμου.

Όπως οι Βρετανοί εκμεταλλεύτηκαν το "ομόδοξο" των Πρώσων εις βάρος των καθολικών Γερμανών, έτσι και οι Εβραίοι φιλοδοξούν να εκμεταλλευτούν το "ομόρροπο" των Γερμανών —οι οποίοι είναι κατακτημένοι εδώ και μισό αιώνα από τους ίδιους—, για να κατακτήσουν και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Αυτήν τη "Γερμανία" έβαλαν να "επιτεθεί" στην Ευρώπη και της έδωσαν τους παλιούς συμμάχους της Πρωσίας ...Τους Σκανδιναβούς, τους Ολλανδούς ή τους Βρετανούς. Αυτή η "Γερμανία" της Μέρκελ επιτίθεται σήμερα σε όλη την Ευρώπη.

Αυτός είναι ο στόχος τους. Να κατακτήσουν "βουβά" την Ευρώπη, όπως κατέκτησαν τη Γερμανία. Στόχος τους είναι να πετύχουν την εξομοίωση της Ευρώπης με την Ομοσπονδιακή Γερμανία. Στόχος τους είναι να κάνουν τη μελλοντική Ενωμένη Ευρώπη όμοια με τη σημερινή Ενωμένη Γερμανία. Μια ομοσπονδία εξαρτώμενων και ημιανεξάρτητων κρατών, όπως είναι τα κρατίδια της Γερμανίας. Αυτό μπορεί να γίνει μόνον αν καταφέρει η κατακτημένη Γερμανία της διορισμένης Μέρκελ να "φάει" την Ευρώπη από τους λαούς της, όπως έφαγε η κατακτημένη από τους Εβραίους Δυτική Γερμανία την Ανατολική από τους Ανατολικογερμανούς. Γι' αυτόν τον λόγο στηρίζουν ένα ζώο όπως η Μέρκελ. Γι' αυτόν τον λόγο έχουν διορίσει στην ηγεσία της Γερμανίας αυτόν τον "θίασο" των άχρηστων, των σακάτηδων και των ανώμαλων.

Σε αυτό το σημείο βρίσκεται και η "φλασφήμια" του χαϊβανιού. Οι προτεστάντες Γερμανοί συνεργάστηκαν με τους Εβραίους σε μια ανίερη συμμαχία εις βάρος όχι μόνον του καθολικισμού, αλλά του ίδιου του χριστιανισμού ...Συνεργάστηκαν εις βάρος όλων αυτών, που σήμερα βγαίνει το πιστό και άγριο γερμανικό "χαϊβάνι" και βρίζει ...Εις βάρος όλων των PIIGS ...Εις βάρος όλων των "τεμπέληδων", των "άχρηστων" και των "παρασίτων", που κατά "σύμπτωση" είναι όλοι τους χριστιανοί, αλλά διαφορετικού δόγματος από τα δουλικά των Εβραίων. Ιταλοί, Ισπανοί, Πορτογάλοι, Ιρλανδοί. Αυτούς τους αλλόδοξους βρίζει καθημερινά η Γερμανία υπό τις εντολές των Εβραίων και την ανοχή των Αγγλοσαξόνων.

...Η Γερμανία, η οποία έχει ισχυροποιηθεί τεχνητά από τα αφεντικά της εις βάρος των "άχρηστων" και των "τεμπέληδων" ...Η Γερμανία, η οποία έχει κυριαρχήσει υπό συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού στην αγορά. Είναι γνωστό ότι έχει χρηματοδοτηθεί και εξακολουθεί να χρηματοδοτείται με προνομιακούς όρους, προκειμένου ν' αποκτήσει την απόλυτη ανταγωνιστικότητά της, όταν όλοι οι άλλοι "αιμορραγούσαν" από τη διαφθορά και την σπατάλη που τους είχαν προκαλέσει τα αφεντικά της Γερμανίας ...Η Γερμανία, η οποία με εβραϊκά χρήματα έχει εξαγοράσει το σύνολο σχεδόν της χριστιανικής βιομηχανικής τεχνογνωσίας, για να παριστάνει την εκ του ασφαλούς ασυναγώνιστη.

Αυτό είναι το αντιχριστιανικό, αντιευρωπαϊκό και αντιγερμανικό παιχνίδι, το οποίο παίζουν οι ασιατικής καταγωγής Εβραίοι του ιουδαϊκού θρησκεύματος ...Το παιχνίδι εκείνο, που, για να παιχθεί εις βάρος των θυμάτων, απαιτεί ένα χαϊβάνι να το "παίξει" ...Ένα χαϊβάνι, το οποίο θα προδώσει τον ίδιο του τον εαυτό και τους ομοίους του ...Ένα χαϊβάνι, το οποίο, ως χριστιανός, θα ανοίξει την "κερκόπορτα" του χριστιανισμού σε αλλόθρησκους ...Ένα χαϊβάνι, το οποίο, ως Ευρωπαίος, θα ανοίξει την "κερκόπορτα" της Ευρώπης σε Ασιάτες ...Ένα χαϊβάνι, το οποίο, ως εθνότητα, θα ανοίξει τις "κερκόπορτες" όλων των εθνών, για να τα αλώσει η πιο αμιγής εθνότητα της ιστορίας.

Όλα αυτά τολμούν και τα δοκιμάζουν οι Εβραίοι, γιατί απλούστατα ελέγχουν τη γερμανική "πλέμπα" ...Την αγράμματη "πλέμπα", η οποία σήμερα εργάζεται στα εργοστάσια και τρέμει μήπως χάσει το μεροκάματό της ...Την αγράμματη "πλέμπα", την οποία μπορούν να την ερεθίζουν, δείχνοντάς της και πάλι "είδωλα" ..."Είδωλα" εχθρών, που την "απειλούν" ...Που "απειλούν" το "ψωμί" της ..."Είδωλα", που δείχνει έτοιμη να τα κυνηγήσει και αυτό τρομάζει τους υπόλοιπους λαούς, οι οποίοι γνωρίζουν μέσα από την ιστορία τι συμβαίνει με τη γερμανική "πλέμπα", όταν αυτή αρχίζει και κυνηγάει εχθρούς ...Όταν για άλλους ξεκινάει και άλλους βασανίζει ...Όταν δεν σταματάει με τίποτε, μέχρι να πάρει τις εντολές των αφεντικών της.

Αυτό το αφεντικό τώρα είναι ο πονηρός Εβραίος "νάνος". Ο καχεκτικός "νάνος", ο οποίος κρύβεται πίσω από το γιγαντόσωμο "χαϊβάνι" του Ρήνου και απειλεί ολόκληρο τον κόσμο.

Τα μεγαλύτερα χαϊβάνια της ανθρώπινης ιστορίας.

...Αμετανόητα χαϊβάνια μέχρι τέλους.

Ο αναγνώστης έχει πλέον μια εικόνα του τι συμβαίνει σήμερα στην Ευρώπη ...και εξαιτίας της προδοσίας των Γερμανών ...Εξαιτίας του χαλασμένου "μυαλού" της Γερμανίας ...Εξαιτίας αυτών, οι οποίοι μετατρέπουν τους Γερμανούς σε χαϊβάνια όλων των επιπέδων. Όταν λέγαμε στην αρχή του κειμένου πως, αν αποκαλυφθούν τα μυστικά της Γερμανίας, οι ίδιοι οι Γερμανοί θα την "εγκαταλείψουν", σε όλα αυτά αναφερόμασταν. Είναι θέμα χρόνου ν' ανοίξουν οι μυστικοί φάκελοι αυτού του κόσμου και να εκτεθεί η Γερμανία ανεπανόρθωτα ...Μιλάμε για παγκόσμιο ρεκόρ. Οι Γερμανοί είναι —με διαφορά— τα μεγαλύτερα χαϊβάνια της ανθρώπινης ιστορίας. Ούτε οι πιο άσημες φυλές της Αφρικής δεν έχουν παγιδευτεί τόσο πολύ και για τόσο μεγάλο διάστημα από τους αποικιοκράτες.

...ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΙ σε όλα τα επίπεδα και για όλες τις ιδιότητες που μπορούν να φέρουν ως άνθρωποι. Δεν υπάρχει ούτε ένα επίπεδο στο οποίο να μην απέτυχαν παταγωδώς ...όχι απλά να επεκτείνουν τα συμφέροντά τους, αλλά να τα προστατεύσουν στοιχειωδώς. Αυτό, το οποίο καταφέρνει να επιτύχει και ο τελευταίος λαός του Πλανήτη, δεν το κατάφεραν οι Γερμανοί. Ως λαός δεν κατάφεραν να υπερασπιστούν ούτε τη θρησκεία τους ούτε το έθνος τους ούτε τα πολιτικά τους δικαιώματα. Απέτυχαν στο επίπεδο της θρησκείας, στο επίπεδο του έθνους, αλλά και στο επίπεδο του πολίτη. Απέτυχαν ολοσχερώς σε όποιο επίπεδο και υπό την όποια ιδιότητα τούς εξετάσει κανείς.

Απέτυχαν ως χριστιανοί, απέτυχαν ως Γερμανοί, αλλά απέτυχαν και ως πολίτες. Ακόμα και ως αγράμματη πλέμπα αποτυχημένοι είναι. Εδώ και έναν αιώνα όποιος θέλει μπορεί να τους "δουλεύει". Το έκαναν οι ομόδοξοί τους Αγγλοσάξονες, είτε ως Βρετανοί είτε ως Αμερικανοί και τώρα το δοκιμάζουν οι αλλόθρησκοι Εβραίοι. Το αποτέλεσμα; ...Τραγικό. Τις περισσότερες φορές, που οι Γερμανοί έχυσαν το αίμα τους, το έκαναν εν αγνοία τους και γιατί αυτό επέβαλαν τα συμφέροντα αυτών που τους "δουλεύουν". Τι λίγες φορές, που έδειξαν να κάνουν τη δουλειά τους χωρίς να χύσουν το αίμα τους —όπως συμβαίνει σήμερα—, είναι επειδή δεν το απαίτησαν τα αφεντικά τους και όχι επειδή ήταν αρκετά έξυπνοι για να το αποφύγουν.

Μιλάμε για πάνω από έναν αιώνα συνεχών λαθών. Αρκεί κάποιος να πάρει τα πράγματα με τη σειρά και να αξιοποιήσει τις στοιχειώδεις πληροφορίες, τις οποίες οι πάντες έχουν στη διάθεσή τους και θα εκπλαγεί από αυτά τα οποία θα "δει". Είναι —με διαφορά— οι πιο αποτυχημένοι χριστιανοί, εφόσον με την ασχετοσύνη τους απειλούν με απόλυτη καταστροφή την ίδια τους τη θρησκεία. Εξαιτίας της χαϊβανοσύνης τους κάνουν "πλάτες" στους Εβραίους και στην πραγματικότητα παραδίδουν τον χριστιανισμό σε αλλόθρησκους. Εξαιτίας της βλακείας τους συμμετέχουν εν αγνοία τους σε έναν θρησκευτικό πόλεμο, ο οποίος θα υποτάξει τον χριστιανισμό στους Εβραίους.

Αυτό, δηλαδή, το οποίο βλέπουμε σήμερα σαν δήθεν "επίθεση" των "Αγορών" στην Ευρώπη, δεν είναι αυτό που φαίνεται. Είναι αυτό, το οποίο θέλουν οι Εβραίοι να φαίνεται, στην επίθεση την οποία μεθοδεύουν οι ίδιοι, προκειμένου να κατακτήσουν την Ευρώπη. Είναι η επίθεση των Εβραίων τοκογλύφων, προκειμένου να τρομοκρατήσουν τους χριστιανικούς λαούς και να τους αρπάξουν τις περιουσίες τους και άρα τις πατρίδες τους. Είναι η επίθεση των Εβραίων, η οποία υποβοηθάται από την προτεσταντική "συμμορία" του Βορρά. Στην πραγματικότητα η ευρωπαϊκή κοινωνία δέχεται σήμερα μια ύπουλη θρησκευτική επίθεση.

Στην Ευρώπη της τρίτης χιλιετίας διεξάγεται ένας θρησκευτικός πόλεμος για την κυριαρχία πάνω σ' αυτήν ...Ένας ιδιόμορφος θρησκευτικός πόλεμος, εφόσον τον έλεγχο του χριστιανισμού τον διεκδικούν Ιουδαίοι με τη βοήθεια προδοτών χριστιανών. Τέτοιοι προδότες είναι οι Γερμανοί σ' αυτό το επίπεδο ...Πραγματικοί ΕΞΩΜΟΤΕΣ. Προτεστάντες στην υπηρεσία του ιουδαϊσμού με στόχο την άλωση του χριστιανισμού. Εξωμότες οργανωμένοι και πανίσχυροι όσο ποτέ.

Μιλάμε για πρωτοφανή πράγματα. Γιατί; Γιατί έχουν "διαβρώσει" όλες τις άμυνες του καθολικού χριστιανισμού ...Όλες τις άμυνές του και όχι μόνον αυτές του γερμανικού καθολικισμού, όπως συνέβαινε μέχρι σήμερα. Έχουν "διαβρώσει" ακόμα και τις άμυνες της ίδιας της Ρώμης. Γερμανός πρώην ναζιστής και σιωνιστής είναι και ο ίδιος ο Πάπας της Ρώμης ...Γερμανός υπηρέτης των ιδίων τραπεζικών συμφερόντων, που ελέγχουν και τη Μέρκελ ...Αυτός, ο οποίος υποτίθεται θα έπρεπε να υπερασπιστεί τον καθολικισμό από την προτεσταντική επίθεση. Πόσο μάλλον όταν αυτή εκδηλώνεται υπό τις εντολές του ιουδαϊσμού. Θέμα χρόνου είναι να δουν οι χριστιανοί της Ρώμης τον εχθρό έξω από τα "τείχη" της. Θέμα χρόνου είναι να δουν τον Μωϋσή Ante Portas.

Όμως, οι Γερμανοί δεν είναι αποτυχημένοι μόνον ως πιστοί μιας συγκεκριμένης θρησκείας, την οποία όχι απλά δεν υπηρετούν, αλλά απειλούν με αφανισμό. Αποτυχημένοι είναι και ως έθνος, γιατί ποτέ δεν κατάφεραν να εξυπηρετήσουν τα εθνικά τους συμφέροντα. Δεν το κατάφεραν παλαιότερα και δεν το καταφέρνουν και τώρα. Επί έναν αιώνα "πλήρωναν" τα κόστη όλων των πολέμων και στα κέρδη πάντα "απουσίαζαν". Παρόντες στις ζημιές, απόντες στις λείες. Όταν μοιράζονταν οι λείες μεταξύ των νικητών, οι Γερμανοί πάντα έκλαιγαν σε κάποια γωνία δίπλα σε κάποια συντρίμμια. Ως γνήσια και ανυπέρβλητα χαϊβάνια, πάντα λειτουργούσαν με τρομερό εθνικό κόστος υπέρ των συμφερόντων των Αγγλοσαξόνων παλαιότερα και των Εβραίων σήμερα. Από τον σημερινό τους ιμπεριαλισμό αυτοί εισπράττουν μόνον το μίσος. Τα κέρδη πηγαίνουν κατ’ ευθείαν στους Εβραίους.

Όμως, όπως απέτυχαν στο συλλογικό επίπεδο, έτσι απέτυχαν και στο ατομικό. Απέτυχαν και ως απλοί πολίτες. Εδώ βρίσκεται και το πιο τρομερό απ' όλα. Ακόμα και ως πολίτες φέρονται ως χαϊβάνια. Η απόδειξη αυτής της αθλιότητας βρίσκεται στη συμπεριφορά τους απέναντι στη σημερινή Ελλάδα και τους Έλληνες. Αντί να συμπαραστέκονται στους Έλληνες για τον αγώνα τους απέναντι στη Νέα Τάξη των τοκογλύφων —οι οποίοι "καταπίνουν" ολόκληρες πατρίδες με τα τεχνητά χρέη που προκαλούν μέσω των διεφθαρμένων ηγεσιών— κάθονται και τους βρίζουν. Αντί να θαυμάζουν τους σύγχρονους Έλληνες, οι οποίοι προσπαθούν έστω να κάνουν αυτά, τα οποία έπρεπε να κάνουν οι ίδιοι πριν από μισό αιώνα, κάθονται και τους απειλούν.

Αυτή είναι βέβαια και η απόλυτη ειρωνεία. Οι Έλληνες δίνουν έναν σχεδόν άνισο αγώνα, του οποίου τα κέρδη, αν τον κερδίσουν, θα μοιραστούν ανάμεσα σε όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς και άρα και στον γερμανικό λαό. Τον ίδιο λαό, ο οποίος στέκεται σήμερα απέναντί τους και είναι η αιτία που ο αγώνας αυτός γίνεται άνισος. Αυτή είναι η ειρωνεία. Οι ίδιοι Γερμανοί, που σήμερα, εξαιτίας της βλακείας τους —και με ζημιά—, στέκονται απέναντι στους Έλληνες, κάνοντας τον αγώνα τους δύσκολο, είναι αυτοί που θ' απολαύσουν κέρδος αν τον χάσουν. Μιλάμε για πρωτοφανή πράγματα, τα οποία όμως έχουν την εξήγησή τους.

Η εξήγηση του γερμανικού μυστηρίου οφείλεται στον τρόπο που λειτουργούν οι Γερμανοί, εξαιτίας των Εβραίων. Όλο το μένος αυτού του γιγαντιαίου χαϊβανιού πέφτει σήμερα στην Ελλάδα, γιατί αυτό βολεύει τους Εβραίους, οι οποίοι είναι τα αφεντικά του. Οι Εβραίοι έχουν πρόβλημα με τους Έλληνες. Φοβούνται ότι οι Έλληνες θα τους δημιουργήσουν προβλήματα ...Προβλήματα σ' ό,τι αφορά τον στόχο της κατάκτησης της Ευρώπης. Τους θεωρούν απείθαρχους, που, αν αφεθούν ελεύθεροι ν' αγωνιστούν υπέρ της πατρίδας τους, θα μπορούσαν να επηρεάσουν και τους υπολοίπους λαούς και να καταστρέψουν τα εβραϊκά σχέδια. Τους θεωρούν ως τους πλέον ανυπότακτους και άρα θέλουν από αυτούς να ξεκινήσουν την ευρωπαϊκή κατάκτηση για όσο διάστημα η οικονομική κρίση θα είναι ελεγχόμενη και θα τους δίνει επιπλέον συμμάχους εναντίον των Ελλήνων.

Σε αυτήν την εβραϊκή εκστρατεία εναντίον των Ελλήνων χρησιμοποιούν τη Γερμανία ...Τη Γερμανία της πλέμπας ...Τη Γερμανία της Bild. Χρησιμοποιούν το γιγαντιαίο χαϊβάνι για την κάμψη του φρονήματος των Ελλήνων. Βάζουν το χαϊβάνι να τους "χτυπάει" ...Να τους "χτυπάει", τη στιγμή που οι ίδιοι οι Εβραίοι τους διατηρούν αλυσοδεμένους ...Αλυσοδεμένους, για να μην αμύνονται ...Να μην αμύνονται, όταν τους λεηλατεί το χαϊβάνι και να μην επιτίθενται, ζητώντας τις πολεμικές αποζημιώσεις που τους οφείλει. Αλυσοδεμένοι είναι οι Έλληνες από τη στιγμή που οι Εβραίοι κατόρθωσαν και τους "φόρτωσαν" σαν "ηγέτη" τον Εβραίο Γιωργάκη ...Έναν γνήσιο σιωνιστή και δεδηλωμένο οπαδό της παγκόσμιας διακυβέρνησης ...Έναν μισόχαζο προδότη ...Ένα γνήσιο κατακάθι της ελληνικής κοινωνίας ...όμοιο σε αχρηστίλα με τη Μέρκελ, τον Σόιμπλε και τα άλλα τα "παιδιά".

Για να καταλάβει κάποιος το πόσο άδικη είναι η συμπεριφορά του γερμανικού λαού απέναντι στους Έλληνες, θα πρέπει να γνωρίζει μερικά απλά πράγματα. Κατ’ αρχήν να γνωρίζει τον λόγο που αγωνίζονται οι λαοί, προκειμένου να προστατεύσουν τα δικαιώματά τους, τις ελευθερίες τους και βέβαια τις πατρίδες τους ...Οι λαοί, οι οποίοι σήμερα κατηγορούν τη Γερμανία για ιμπεριαλισμό ...Οι λαοί, οι οποίοι ναι μεν βλέπουν ότι η Γερμανία ασκεί ιμπεριαλισμό εις βάρος τους, αλλά δεν γνωρίζουν όλα όσα έχουμε αναφέρει πιο πάνω γι' αυτήν ...Οι λαοί, οι οποίοι δεν γνωρίζουν ότι η ίδια είναι το κύριο θύμα του ιμπεριαλισμού αυτού. Μιλάμε για πρωτοφανή πράγματα, τα οποία οφείλονται στην ιδιαιτερότητα της Γερμανίας και την παγίδευσή της από τους Εβραίους.

Υπάρχει ιδιαιτερότητα στη σημερινή κατάσταση, όπου πρωταγωνιστεί η Γερμανία. Δεν μιλάμε για έναν συνηθισμένο ιμπεριαλιστή, ο οποίος σε κυνηγάει με το μαχαίρι για να σε σκοτώσει. Μιλάμε για έναν φορέα ιμπεριαλιστικού "AIDS", ο οποίος σε κυνηγάει, για να σε "κολλήσει" τη θανατηφόρα αρρώστια του. Μιλάμε για κάποιον, ο οποίος, εκτός από "άρρωστος", είναι και βλάκας, εφόσον δεν στρέφεται εναντίον αυτού που τον "αρρώστησε", αλλά εναντίον των "υγιών" του περιγύρου του. Μιλάμε για κάποιον, ο οποίος δεν μπόρεσε ν' αποφύγει την αρρώστια και προσπαθεί να τη μεταδώσει σε όσους περισσότερους μπορεί.

Αυτό ακριβώς κάνουν οι Γερμανοί εις βάρος όλων των ευρωπαϊκών λαών και βέβαια των Ελλήνων. Αυτό, το οποίο έπαθαν από τους Εβραίους και δεν μπόρεσαν να το σταματήσουν, προσπαθούν να το επιβάλουν και στους άλλους.

Γιατί αντιδρούν οι Έλληνες, για παράδειγμα; Για τα προφανή. Για τα αυτονόητα. Γι' αυτά, τα οποία θα έπρεπε ν' αντιδρούν και οι Γερμανοί εδώ και δεκαετίες και τα οποία θα τους τοποθετούσαν σε ένα κοινό στρατόπεδο. Οι Έλληνες αντιδρούν, γιατί δεν θέλουν να γίνει η πατρίδα τους μέλος της Νέας Τάξης και η εξουσία της να είναι διορισμένη από το γνωστό "διευθυντήριο". Γι' αυτό αντιδρούν οι Έλληνες. Δεν θέλουν η Ελλάδα να καταλήξει σαν την κατακτημένη Γερμανία. Ένα κράτος σκλαβωμένο, που η εξουσία του είναι διορισμένη απευθείας από το ξένο "διευθυντήριο".

Για τι άλλο διαμαρτύρονται οι Έλληνες; Γιατί δεν θέλουν να χάσουν το δημόσιο κεφάλαιο. Δεν θέλουν ως λαός να χάσουν την κυριότητα της λαϊκής περιουσίας. Δεν θέλουν αυτό το ζωτικής σημασίας για την επιβίωση ενός λαού κεφάλαιο να περιέλθει στην κυριότητα των τραπεζών των τοκογλύφων, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους είναι Εβραίοι.

Δεν θέλουν, δηλαδή, οι Έλληνες να πάθουν ό,τι έχουν πάθει ήδη οι "κυρίαρχοι" Γερμανοί. Δεν θέλουν να χάσουν την πατρίδα τους, εφόσον αυτή συνδέεται άμεσα με τη λαϊκή περιουσία ...Με την κοινή περιουσία, που διαθέτουν ως λαός ...Με την περιουσία που έχει χάσει ο γερμανικός λαός εδώ και δεκαετίες. Αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχει τίποτε που να έχει αξία μέσα στη Γερμανία και να ανήκει στους Γερμανούς. Ό,τι έχει αξία στη Γερμανία, ανήκει στους Εβραίους. Οι Έλληνες φωνάζουν που η Deutsche Telekom απέκτησε με τη βία τον ΟΤΕ, αλλά δεν βλέπουν ότι η Deutsche Telekom δεν ανήκει στη Γερμανία, αλλά στη Deutsche Bank του Εβραίου Άκερμαν και των ομοεθνών του.

Διαμαρτύρονται οι Έλληνες στις πολιτικές που επιβάλει το Βερολίνο, θεωρώντας ότι απειλείται με αυτόν τον τρόπο η επιβίωσή τους ως έθνος. Πολιτικές απάνθρωπης οικονομικής πολιτικής, που οδηγούν έναν λαό στην υπογεννητικότητα και βέβαια στην απειλή της επιβίωσής του. Ποιοι τις μεθοδεύουν αυτές τις πολιτικές, που απειλούν την επιβίωση των εθνών; ...Οι Γερμανοί. Αυτοί, οι οποίοι ήδη τις έχουν υποστεί ...Οι Γερμανοί, οι οποίοι έχουν τους χειρότερους δείκτες στην Ευρώπη σ' ό,τι αφορά την αναπαραγωγικότητά τους ...Οι Γερμανοί, οι οποίοι ήδη αντιμετωπίζουν έναν δημογραφικό εφιάλτη ...Αυτοί, οι οποίοι ήδη έχουν μπει στη "ζώνη" των "ειδών", που βρίσκονται υπό την άμεση απειλή εξαφάνισης.

Διαμαρτύρονται οι Έλληνες για τις ύπουλες πολιτικές που επιβάλει το Βερολίνο και έχουν σχέση με τη μεταναστευτική πολιτική. Διαμαρτύρονται στους Γερμανούς για τη μεγάλη συγκέντρωση μεταναστών στην πατρίδα τους ...Την τόσο μεγάλη συγκέντρωση, που απειλεί τις δημογραφικές ισορροπίες. Σε ποιον διαμαρτύρονται; Στο κύριο θύμα αυτών των πολιτικών στην Ευρώπη; ...Στη Γερμανία, η οποία "παραπαίει" δημογραφικά και "αργοπεθαίνει" ως κοινωνία ...Στη Γερμανία, η οποία έχει μια τεράστια μειονότητα ξένων και αλλοθρήσκων, που δημογραφικά ακμάζει, ξοδεύοντας τους γερμανικούς οικονομικούς πόρους.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο που θεωρούμε ακόμα πιο τρομερό την αδυναμία των Γερμανών να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους ως πολίτες; Τον λόγο που θεωρούμε ότι έχουν μπει σε μια φάση επικίνδυνη, που απλά θέλουν να κολλήσουν σε άλλους την "αρρώστιά" τους; Πολεμώντας την Ελλάδα και τους Έλληνες, δείχνουν πως όχι απλά βρίσκονται σε λάθος στρατόπεδο, αλλά πως δεν κατανοούν ούτε στοιχειωδώς την κατάσταση ...Δεν κατανοούν ούτε καν τη δική τους θέση ...Δεν αντιλαμβάνονται τη δική τους κατάσταση ...Δεν ξεχωρίζουν τους εχθρούς τους από τους φίλους.

Βρίζουν τους "βρεγμένους" αυτοί, οι οποίοι εδώ και μισό αιώνα "μουλιάζουν" σε βρώμικα "νερά". Πολεμούν τους ολιγάριθμους Έλληνες, οι οποίοι δίνουν τον υπερπάντων αγώνα απέναντι σε θηρία, την ίδια στιγμή που και οι ίδιοι είναι θύματα των ίδιων θηρίων. Θυμώνουν με τους Έλληνες, οι οποίοι δανείζονταν και ξόδευαν, για να παράγει η Siemens κέρδη και δεν θυμώνουν που κάποιοι άλλοι ξένοι επιβιώνουν στη Γερμανία, τρώγοντας αυτά τα κέρδη, επειδή απλά "αναπαράγονται" εις βάρος του γερμανικού λαού.

Μιλάμε για μια εντελώς παρανοϊκή κατάσταση. Πολεμούν εκείνους, τους οποίους θα έπρεπε να βοηθήσουν, για να κερδίσουν και οι ίδιοι. Πολεμούν εκείνους, οι οποίοι αναγκάζονται να "διορθώσουν" τα δικά τους λάθη. Γερμανικό λάθος είναι αυτό, το οποίο σήμερα καλούνται οι Έλληνες να πολεμήσουν. Γερμανικό λάθος είναι η τεράστια ισχυροποίηση των Εβραίων. Οι Γερμανοί έπρεπε να το "καθαρίσουν" πολύ πριν ισχυροποιηθεί σε βαθμό που να απειλεί την Ευρώπη ολόκληρη ...Να το "καθαρίσουν" όταν ακόμα ήταν αδύναμο ...Όταν έπρεπε να καταλάβουν την "παγίδα" που τους έστηνε ο Χίτλερ και δεν την κατάλαβαν ...Όταν έπρεπε να τους εμποδίσουν ν' αποκτήσουν την ιδιοκτησία της πατρίδας τους μετά τον Χίτλερ και δεν τους εμπόδισαν ...Όταν έπρεπε να ερευνήσουν το θέμα του Ολοκαυτώματος και δεν το ερεύνησαν. Τα γερμανικά λάθη πενήντα χρόνων καλούνται τώρα ν' αντιμετωπίσουν όχι μόνον οι Έλληνες, αλλά και οι υπόλοιποι ευρωπαϊκοί λαοί ...Λάθη τεράστια και πολλά και στα οποία προστίθενται και τα σημερινά.

Όμως, αν τους θεωρούμε ως αποτυχημένους πολίτες, αυτό δεν είναι το χειρότερο. Ακόμα και ως "πλέμπα" αποτυχημένοι είναι. Γιατί; Γιατί, αν υποθέσουμε ότι το μόνο που μπορεί να ενδιαφέρει μια "πλέμπα" είναι το κέρδος από τις προσθαφαιρέσεις λογιστικού τύπου και πάλι εμφανίζονται να κάνουν λάθος. Δεν αρκεί να θέλεις να υπερασπιστείς τα συμφέροντά σου. Πρέπει να γνωρίζεις πώς να το κάνεις. Δεν αρκεί να κυνηγάς με πάθος το κέρδος. Απαιτείται ν' αντιλαμβάνεσαι και την έννοια της ζημιάς. Απαιτείται ν' αντιλαμβάνεσαι τη διαφορά μεταξύ κέρδους και ζημιάς. Απαιτείται ν' αντιλαμβάνεσαι το κέρδος, το οποίο πολλές φορές είναι συγκαλυμμένο.

Όταν, για παράδειγμα, απολαμβάνεις επί χρόνια ένα ανάκτορο και φιλοδοξείς να συνεχίσεις να το απολαμβάνεις εις βάρος του ιδιοκτήτη του, δεν αντιδράς αν αυτός σου ζητήσει 100 ευρώ ...Δεν αντιδράς όταν αγνοεί τα δικαιώματά του και σου ζητάει ένα αστείο ποσό ίσα-ίσα για να πάρει ένα κομμάτι ψωμί και να επιβιώσει ...Ένα ποσό τέτοιο, που, ακόμα και σαν ενοίκιο να το εκλάβεις, είναι ελάχιστο. Το ότι σου ζητάει χρήματα, δεν σημαίνει ότι πρέπει ν' αντιδράσεις, γιατί απλούστατα αυτό από μόνο του δεν σημαίνει ότι σε βάζει στη ζώνη της ζημιάς. Πρέπει να είσαι σε θέση να το αξιολογήσεις ως απαίτηση και άρα να γνωρίζεις ποιο είναι το κέρδος που απολαμβάνεις και από πού ξεκινά η ζημιά.

Οι Γερμανοί και σε αυτό το επίπεδο είναι εκτός τόπου και χρόνου. Απειλούν την ενότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης τη στιγμή που είναι οι πλέον ωφελημένοι από την Ένωση αυτήν. Απειλούν να εγκαταλείψουν το Ευρώ τη στιγμή που το Ευρώ τούς έκανε κυρίαρχους παράγοντες της Ευρώπης ...και από τους ισχυρότερους στον κόσμο. Τώρα, που απλά κάποια πράγματα δυσκόλεψαν και τα θύματα της Ένωσης πρέπει να "σωθούν", ώστε να συνεχίσουν να "ζουν", οι Γερμανοί αντιδρούν. Αντιδρούν οι Γερμανοί στα έξοδα, που θα τους επιβάλει η συνέχιση της "συγκατοίκησης" με τα PIIGS. Καλά κάνουν κι αντιδρούν, αν έχουν ζημιά από αυτήν τη συγκατοίκηση ...θα έλεγε κάποιος παρατηρητής. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; 1000 Ευρώ λένε οι ειδικοί ότι θα κοστίσει σε κάθε Γερμανό πολίτη η διάσωση των υπερχρεωμένων κρατών.

1000 ευρώ είναι πολλά για έναν εργαζόμενο. Είναι πολλά για έναν εργαζόμενο, αλλά ελάχιστα για έναν Γερμανό. Γιατί; Γιατί οι Γερμανοί εισπράττουν εδώ και είκοσι χρόνια μισθούς, εξαιτίας των PIIGS ...Εξαιτίας των υπερχρεωμένων PIIGS. Η Γερμανία ήταν στο χείλος της χρεοκοπίας είκοσι χρόνια πριν. Χάρη στη διαφθορά και την παγίδευση των PIIGS βγήκε στην "επιφάνεια". Έπρεπε να καταστραφούν οι οικονομίες των υπολοίπων ευρωπαϊκών κρατών, για να ακμάσει η γερμανική. Έπρεπε να μείνουν άνεργοι οι μεσογειακοί λαοί και να υπερχρεωθούν, για να δουλέψουν οι Γερμανοί ...Να δουλέψουν για είκοσι και πλέον χρόνια ...Να εισπράξουν μισθούς για είκοσι και πλέον χρόνια. Αν ο λογαριασμός γι' αυτήν την ανέλπιστη σωτηρία είναι αυτά τα 1000 ευρώ, τότε τους βγήκε "τζάμπα".

Γι' αυτόν τον λόγο λέμε ότι, ακόμα και ως "πλέμπα", χαϊβάνια είναι. Πιέζουν τους λαούς, θεωρώντας δεδομένα πράγματα, τα οποία δεν είναι τέτοια. Πιέζουν τους λαούς, νομίζοντας ότι θα τους τα πάρουν όλα σαν "αποζημίωση" ...Νομίζοντας ότι έχουν να κάνουν με ηλίθιους, οι οποίοι θα τρέξουν να ξεπληρώσουν τα αφεντικά των Γερμανών, προκειμένου αυτοί να συνεχίσουν να ταΐζουν τα δουλικά τους. Δεν γνωρίζουν ότι, αν θυμώσουν οι λαοί και διαλύσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρώ, οι πρώτοι που θα καταστραφούν θα είναι οι Γερμανοί. Οι πρώτοι, που θα χάσουν τη δουλειά τους, θα είναι αυτοί, οι οποίοι εξασφάλισαν δουλειά μέσα σε αυτό το "φιλικό" περιβάλλον. Οι πρώτοι, που θα χάσουν τους πελάτες τους, θα είναι αυτοί, οι οποίοι έκαναν τους πάντες εχθρούς τους.

Αυτό, το οποίο έχει σημασία, είναι ότι η κατάσταση φτάνει σε ένα αδιέξοδο ...Σε ένα αδιέξοδο, το οποίο σύντομα θα μας οδηγήσει σε μια νέα πραγματικότητα. Στην ταχύτητα αυτής της μετάβασης θα παίξει ρόλο η σημερινή τεχνολογική ανάπτυξη, στην οποία αναφερθήκαμε στην αρχή του κειμένου. Είναι θέμα χρόνου η Γερμανία να διαλύσει ως κρατικός μηχανισμός και να μπει στο "σεντούκι" της ιστορίας. Αποτελεί ένα πολιτικό "εξάμβλωμα", το οποίο δημιουργήθηκε —και σήμερα εξακολουθεί να υπάρχει— επειδή απλά εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των εμπνευστών του και όχι του γερμανικού λαού ...Ένα κρατικό "κατασκεύασμα", το οποίο επιβίωσε χάρη στην αφέλεια αυτών που το χρησιμοποιούν σαν πατρίδα. Σήμερα στην κυριολεξία εξακολουθεί να υπάρχει η Γερμανία, γιατί απλούστατα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των Εβραίων. Υπάρχει, γιατί απλά είναι το κεντρικό "μαγαζί" τους στην Ευρώπη.

Όμως, αυτή η κατάσταση είναι πλέον αρκετά προβληματική. Για όσο διάστημα ανάμεσα σ' αυτούς, οι οποίοι εξυπηρετούνταν από την ύπαρξη της Γερμανίας, ήταν και οι Αγγλοσάξονες, μπορούσαν να τη διατηρούν με ευκολία στη ζωή. Ως λαός είχαν τον όγκο αλλά και τη δύναμη να το κάνουν. Σήμερα —και βιώνοντας οι Αγγλοσάξονες μια πρωτοφανή κοινωνική και οικονομική παρακμή— αυτό δεν ισχύει. Έχουν εξασθενήσει τρομερά και δεν μπορούν να υπερασπιστούν τα πάλαι ποτέ δικά τους "κάστρα". Ανάμεσα σ' αυτά, τα οποία πλέον απειλούνται με "κατεδάφιση" είναι και οι ειδικές "κατασκευές" τους. "Κατασκευές" όπως η Γερμανία. Οι Εβραίοι, όσο ισχυροί κι αν είναι, δεν μπορούν από μόνοι τους ν' αναλάβουν αυτό το φορτίο. Δεν μπορεί να επιβιώσει η Γερμανία απλά και μόνον επειδή συμφέρει τους Εβραίους.

Ήδη έχει αρχίσει η κατάσταση να δείχνει σημάδια κόπωσης. Η παγκόσμια οικονομική κρίση διαρκώς επιβαρύνεται, χωρίς να οδηγεί πουθενά. Επιβαρύνεται όμως με τεράστιο ανθρώπινο κόστος. Επιβαρύνεται και σκορπάει δυστυχία —αλλά και θάνατο από την πείνα— σε πληθυσμούς, οι οποίοι διαρκώς εξαθλιώνονται. Άνθρωποι έχουν αρχίσει να πεθαίνουν, απλά και μόνον επειδή κάποια κτήνη θέλουν να κερδοσκοπήσουν με τα αποθέματα τροφής.

Όλα αυτά είναι θέμα χρόνου ν' αποκαλυφθούν. Είναι θέμα χρόνου ν' αρχίσουν οι άνθρωποι να μιλάνε ξανά για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Είναι θέμα χρόνου όλα αυτά να γίνουν ένα "πακετάκι" εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας ...Εγκλήματα, τα οποία δεν είναι "ορφανά" ...Εγκλήματα, τα οποία είναι εύκολο ν' αποδοθούν σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Θεωρούμε κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι η Νέα Τάξη Πραγμάτων θα "κλείσει" την πορεία της σε κάποιο ειδικό διεθνές δικαστήριο.

Μέσα σ' αυτήν τη δύνη θα μπει και η Γερμανία. Η Γερμανία, όμως, δεν μπορεί ν' αντέξει μία ακόμα τέτοια δικαστική περιπέτεια για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ακόμα σέρνεται σε δίκες για τα προηγούμενα εγκλήματά της. Δεν θ' αντέξει να ξανακαθίσει για ακόμα μία φορά στο "εδώλιο" του κατηγορουμένου. Δεν θ' αντέξει να ξεκινήσει και τη νέα χιλιετία όπως τελείωσε την παλιά. Άλλωστε δεν υπάρχει πλέον λόγος να ξανακαθίσει. Θύμα είναι και η ίδια ...Θύμα της βλακείας της. Είναι θέμα χρόνου να μάθουν και άρα να καταλάβουν όλοι ότι ως κράτος δικαιούται να έχει το ακαταλόγιστο. Το δικαιούται, γιατί δεν έχει το "αυτόβουλο", το οποίο αποτελεί προϋπόθεση για νομιμοποίηση της δίκης της.

Η Γερμανία είναι μια απολύτως ξεχωριστή περίπτωση. Δικαιούται να "αθωωθεί" για τους ίδιους λόγους που αθωώνονται οι πνευματικά ανεπαρκείς άνθρωποι ...Αυτοί, οι οποίοι δεν είναι υπεύθυνοι και βεβαίως δεν έχουν συνείδηση των πράξεών τους. Δικαιούται να "αθωωθεί" υπό την προϋπόθεση όμως να διαλύσει ως ομοσπονδία κρατών. Δεν γίνεται κάτι διαφορετικό με την περίπτωσή της. Με την ύπαρξή της "κούρασε" τους πάντες. Κούρασε τον Πλανήτη ...τον Κόσμο ...την Ευρώπη ...τους ίδιους τους Γερμανούς ...Κούρασε την ιστορία, τη γεωγραφία, αλλά και τη λογική ...Δεν πάει άλλο. Οι ίδιοι οι Γερμανοί θ' αναγκαστούν να γκρεμίσουν το "κλουβί" που τους επέβαλαν κάποιοι άλλοι.

Μετά από όλα αυτά ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται ότι ο σύγχρονος κάτοικος της Γερμανίας δεν έχει λόγο να υπερασπίζεται τη γερμανικότητά του. Δεν έχει λόγο να υπερασπιστεί τη Γερμανία. Τι να υπερασπιστεί; Εδώ δεν μιλάμε για μια πατρίδα, η οποία απλά "έπεσε" στα χέρια ξένων, όπως έχει συμβεί και με τις πατρίδες άλλων λαών. Εδώ μιλάμε για το απόλυτο "δούλεμα". Μιλάμε για ένα "μαγαζί", το οποίο κάποιοι εφεύραν, για να το δώσουν σε κάποιους αφελείς να το έχουν σαν πατρίδα ...Να πληρώνουν το κόστος του σε αίμα, για να εισπράττουν τα κέρδη του κάποιοι άλλοι. Τι να υπερασπιστεί ο Γερμανός; Να υπερασπιστεί το "μαγαζί", που έφτιαξαν οι Βρετανοί και κατέληξε στα χέρια των Εβραίων; Να υπερασπιστεί την προτεσταντική "πατέντα", η οποία στο τέλος κατέληξε αντιχριστιανικό "εργαλείο"; Να υπερασπιστεί τα πληρωμένα λάθη των υπαλλήλων που τον πρόδωσαν;

Μιλάμε για καταστάσεις μοναδικές. Μαζί με τον σημερινό παγκόσμιο πόλεμο της Νέας Τάξης η Γερμανία χρεώνεται τρεις παγκόσμιους πολέμους σε λιγότερο από έναν αιώνα. Έναν παγκόσμιο πόλεμο έχει κάνει το χαϊβάνι για κάθε "αφεντικό" του. Έναν παγκόσμιο πόλεμο για τους Βρετανούς, έναν για τους Αμερικανούς και τώρα "πολεμάει" για τους Εβραίους. Τι να υπερασπιστεί ο φουκαράς ο Γερμανός; Δεν έχει λόγο να υπερασπίζεται αυτό το κράτος, γιατί δεν έχει λόγο να εκτίθεται. Όταν δεν θα εμφανίζεται ως αξιολύπητο θύμα, θα εμφανίζεται ως αξιομίσητο κορόιδο. Όποιος δεν θα τον θεωρεί μέλος ενός ιμπεριαλιστικού κτήνους, θα τον θεωρεί κύτταρο ενός ανεγκέφαλου χαϊβανιού.

Δεν είναι και ό,τι πιο δελεαστικό να υπερασπίζεται κάποιος την περιουσία του Άκερμαν, του Τρισέ ή του Στρος Καν. Δεν είναι ό,τι πιο φιλόδοξο για κάποιον να υιοθετεί το "όραμα" της Μέρκελ ή του Σόιμπλε. Θέμα χρόνου είναι να τους εγκαταλείψουν όλοι. Σύντομα θα έχουν όλοι οι κάτοικοι της Γερμανίας λόγους να "φρεσκάρουν" τις παλαιότερες μνήμες τους. Τις θρησκευτικές, τις πολιτικές αλλά και τις προσωπικές μνήμες, τις οποίες είχαν πριν υποστούν την εβραϊκή "λοβοτομή".

Για όλους αυτούς τους ανθρώπους θ' αρχίσουν να φαίνονται και πάλι γοητευτικές οι ιδιότητες του Πρώσου, του Σάξονα ή του Βαυαρού ...Πιο γοητευτικές από αυτήν του Γερμανού ...Ιδιότητες αν μη τι άλλο καθαρές κι απαλλαγμένες από κάθε εβραϊκή "χρωστική" ...Ιδιότητες, οι οποίες δεν θα θυμίζουν σε όλους το χαϊβάνι που πρόδωσε τους πάντες, μηδέ εξαιρουμένου και του ίδιου του τού εαυτού. Είναι θέμα χρόνου οι νεότεροι Γερμανοί ν' αρχίσουν να αρνούνται να είναι μέλη του γερμανικού προλεταριάτου, που παριστάνει τη Γερμανία και είναι το αποδεδειγμένα μεγαλύτερο χαϊβάνι της ανθρώπινης ιστορίας. Θέμα χρόνου είναι ν' ακουστεί στην Ευρώπη η πρόταση ..."Δυστυχώς υπήρξα Γερμανός ...αλλά όχι πια".

Παναγιώτης Τραϊανού

http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/

Διαστρέβλωσαν τα στοιχεία για να επέμβει το ΔΝΤ

Πλημμύρισε από οργή το πανελλήνιο, μετά το άκουσμα των σχεδόν απίστευτων δηλώσεων της καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και μέλους του ΔΣ της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, Ζωής Γεωργαντά. «Το έλλειμμα της χώρας για το 2009 σκοπίμως παρουσιάστηκε στο 15,4% από τη Eurostat. Έπρεπε να φανεί μεγαλύτερο από αυτό της Ιρλανδίας, που ήταν 14%, ώστε να παρθούν δυσβάσταχτα μέτρα κατά της Ελλάδας», είπε η καθηγήτρια, την ώρα μάλιστα που μαθευόταν μετά από σχετική δήλωση του υπουργού κ. Ευάγγελου Βενιζέλου στη Βουλή, ότι και άλλα πέντε μέλη της επταμελούς επιτροπής παύονται από τα καθήκοντά τους και παραμένει μόνο (!) ο πρόεδρος Ανδρέας Γεωργίου, μέχρι πρότινος αναπληρωτής προϊστάμενος του Τμήματος Στατιστικής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (!).
Για να «μαγειρεύει» τις στατιστικές πιο εύκολα και να «φουσκώνει» τα ελλείμματα για λογαριασμό του ΔΝΤ και των Γερμανών τραπεζιτών; Παντού οι άνθρωποί τους λοιπόν… Παντού! Αυτό που λέμε, «ζουν ανάμεσά μας» στην κυριολεξία!
Προσέξτε τώρα δικαιολογία του υπουργού: οι απομακρύνσεις έγιναν, κατόπιν «προβλημάτων σε προσωπικό και διοικητικό επίπεδο». Και τι ήταν αυτά τα προβλήματα; Μήπως οι εύλογες αντιδράσεις σε παράνομες και προδοτικές μεθοδεύσεις εκ μέρους της κυβέρνησης, του ΔΝΤ και των ανθρώπων τους; Και γιατί η όλη υπόθεση θυμίζει την αποπομπή των ανθρώπων του γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής;
Τελικά, σε αυτή τη χώρα, το να λες την αλήθεια, συνιστά ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ. Σε καρατομούν στο πόδι και για πλάκα, σε στοχοποιούν και σε διαπομπεύουν. Τέτοιο πράγμα δεν έχει ξαναζήσει ο τόπος. ΠΟΤΕ! Ο Στάλιν μπροστά τους, φαντάζει ως μαθητευόμενος. Κι εδώ, τεράστια είναι η ευθύνη των μέσων μαζικής επικοινωνίας, τα οποία συντάσσονται ανοικτά με την ξενοκίνητη κυβέρνηση, εις βάρος του ελληνικού λαού. Τώρα, παρακολουθούν με αμηχανία, αλλά χωρίς να ομολογούν τι πραγματικά συμβαίνει, τις εξελίξεις.
Να ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα, για όσους τυχόν έχουν ακόμα αμφιβολίες, μη μπορώντας να διανοηθούν το μέγεθος της απάτης εις βάρος του λαού: στόχος της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ήταν εξ αρχής, πρώτον: η διάλυση του εθνικού κορμού, με σχετική αντισυνταγματική νομοθεσία: ιθαγένεια και ενθάρρυνση της λαθρομετανάστευσης και της «ενσωμάτωσης» των τριτοκοσμικών εισβολέων, σύμφωνο διαβίωσης, κατάργηση του όρου «Εθνικής» από την επωνυμία του υπουργείου Παιδείας, άρση των μέτρων υπέρ των πολυτέκνων, θεσμοθέτηση της πολιτικής ορθότητας και των θετικών διακρίσεων σε όλα τα επίπεδα, μεταξύ άλλων. Δεύτερον, σκοπός του GAP ήταν, στο πλαίσιο του ιδεολογήματος της παγκόσμιας διακυβέρνησης, η υπονόμευση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας μας και η παράδοσή της ως βορά στα χέρια διεθνών οργανισμών και πολυεθνικών τραπεζικών συμφερόντων.
Η χώρα μας λοιπόν, μετετράπη σε ένα πειραματόζωο της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Το ΠΑΣΟΚ εξαπάτησε τους ψηφοφόρους και με τη συναίνεση του σιτιζόμενου από το Δημόσιο και το φορολογούμενο μηχανισμό του (για να προστατεύσει τα συμφέροντα του οποίου, δεν διστάζει να κοροϊδέψει την τρόικα, αλλά και να υπονομεύσει το μέλλον μας), έβαλε σε εφαρμογή το διεθνιστικό σχέδιό του για την, στην ουσία, υποστολή της γαλανόλευκης. Μιλάμε δηλαδή για ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ.
Πλέον, δεν υπάρχουν άλλοι όροι για να περιγραφεί αυτό που συντελείται κατά της πατρίδας. Κάτι τελευταίο: παλεύουμε πια για να πάρουμε πίσω τη χώρα μας από τα χέρια μιας πολιτικής συμμορίας, η οποία στο πλαίσιο των ιδιοτελών συμφερόντων της αλλά και των συμφερόντων των διεθνών συμμάχων της, των Γερμανών τραπεζιτών και των νεοφιλελεύθερων «κοσμοπολιτών» του ΔΝΤ, ξεπουλάει την εθνική μας κυριαρχία, υποθηκεύοντας όλη την επικράτεια της χώρας.
Η χούντα των Γερμανών, στην οποία αναφέρθηκε η ίδια η κ. Γεωργαντά (που μάλιστα μας ενημέρωσε ότι «όλες οι αποφάσεις υπαγορεύονται από τη Eurostat και έρχονται στην Ελληνική Στατιστική Αρχή μόνο για να σφραγιστούν και μάλιστα εν γνώσει της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Οικονομικών -in.gr)», δεν θα περάσει.
Νίκος Χιδίρογλου

Δείτε κι εδώ σχετικά:
http://olympia.gr/2011/09/16/%ce%b2%cf%8c%ce%bc%ce%b2%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%ce%ad%ce%bb%ce%bb%ce%b5%ce%b9%ce%bc%ce%bc%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%87%cf%8e%cf%81%ce%b1%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-2009-%cf%83%ce%ba%ce%bf/

Δικηγόροι και φορολογούμενοι ψάχνουν τη νομική ασπίδα στην επιδρομή των κυβερνώντων στην ατομική ιδιοκτησία

Σοβαρά ζητήματα συνταγματικότητας και νομιμότητας, σύμφωνα με νομικούς, εγείρει η επιβολή του Ειδικού Τέλους Ακίνητης Περιουσίας που θα κληθούν, μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ, να πληρώσουν οι ιδιοκτήτες ακινήτων.
Αντίθετος στη φορολογική στοχοποίηση της ακίνητης περιουσίας είναι ο Δικηγορικός Σύλλογος Όλες τις νομικές δυνατότητες που υπάρχουν για να το αντιμετωπίσει ο πολίτης, εξετάζει ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, ενώ στην ίδια κατεύθυνση προσανατολίζεται και ο Σύλλογος Ελλήνων Φορολογουμένων.
* Σύμφωνα με τον Ευστάθιο Μπακάλη, δικηγόρο και φορολογικό σύμβουλο στον ΔΣΑ, κατ' αρχήν παρατηρείται μια «αγωνιώδης προσπάθεια να θεμελιωθεί ο "ανταποδοτικός" χαρακτήρας του προσχηματικώς καλούμενου "τέλους", ενώ παράλληλα δεν επιδεικνύεται ουδεμία μέριμνα για την πραγματική προστασία της ιδιοκτησίας».
Υπενθυμίζοντας ότι η ακίνητη περιουσία φορολογείται ήδη με την επιβολή αρκετών φόρων [Φόρος Ακίνητης Περιουσίας (ΦΑΠ), Φόρος Μεταβιβάσεως Ακινήτων (ΦΜΑ), Φόρος κληρονομιάς, δωρεάς ή γονικής παροχής κ.ά.], καταλήγει πως η «παραπάνω συνολική φορολογική επιβάρυνση, που αυξάνεται με την επιβολή του Ειδικού Τέλους Ακινήτων, δημιουργεί αφόρητη πίεση στην ακίνητη ιδιοκτησία και συρρικνώνει την αξία της. Η διαρκής σύνδεση φορολογικών βαρών με την ακίνητη περιουσία προσλαμβάνει δημευτικές διαστάσεις, εγείροντας σοβαρά ζητήματα συνταγματικότητας».
Όμηρος, ο ενοικιαστής
Επιπλέον, συνεχίζει ο κ. Μπακάλης, «ζητήματα νομιμότητας εγείρει και η διαδικασία εισπράξεως μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ, αφού τυχόν αδυναμία, απροθυμία, ή αδιαφορία του ιδιοκτήτη, που εκμισθώνει το ακίνητο, θα καταδικάσει τον μισθωτή στη δυσμενέστατη συνέπεια της διακοπής της παροχής του ηλεκτρικού ρεύματος». Εκτός, λοιπόν, από τις συνήθεις κυρώσεις για τη μη τήρηση φορολογικών υποχρεώσεων, «εφευρίσκεται και ένας επιπλέον μοχλός πίεσης. Η στέρηση ενός κοινωνικού αγαθού, όπως είναι το ηλεκτρικό ρεύμα».
Το μόνο μέσο άμυνας είναι η προσφυγή στα δικαστήρια. «Εντούτοις, κάτι τέτοιο είναι σχετικό, λόγω εγγενών αδυναμιών του υπάρχοντος συστήματος. Κατ' αρχάς, η άσκηση προσφυγής ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων κατά του Ειδικού Τέλους δεν αναστέλλει την υποχρέωση καταβολής του. Ο δε χρόνος της προσφυγής αυτής ανάγεται στο μακρινό μέλλον (4-5 έτη), με μόνη ελπίδα την εισαγωγή μιας υποθέσεως απευθείας προς εκδίκαση στο ΣτΕ, λόγω γενικότερου ενδιαφέροντος, κατ' εφαρμογή του Ν. 3900/2010».
«Ως άμεση αντιμετώπιση, πάντως, προβλέπεται η άσκηση αιτήσεως αναστολής εκτελέσεως ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων, η οποία, με την επίκληση της ανεπανόρθωτης βλάβης, συγκεντρώνει πιθανότητες ευδοκιμήσεως σε περιπτώσεις στις οποίες διαπιστώνεται μεν ιδιοκτησιακό δικαίωμα, έστω και ουσιώδες, όχι όμως και αντίστοιχη απόκτηση εισοδημάτων και, συνακόλουθα, οικονομική ρευστότητα, εν όψει και των λοιπών -φορολογικών και μη- υποχρεώσεων του φορολογουμένου».
Ο ΔΣΑ, έχοντας διατρανώσει την αντίθεσή του «στη φορολογική στοχοποίηση της ακίνητης περιουσίας, η οποία, ως εύκολη λύση, βάλλεται διαχρονικά», θα εξετάσει όλες τις νομικές δυνατότητες προστασίας έναντι τέτοιων νομοθετικών επιλογών, «στεκόμενος στο πλευρό, όχι μόνο των μελών του, αλλά και εν γένει της κοινωνίας».
Για πραγματικό εισόδημα
* Ο Παναγιώτης Εμμ. Χασιώτης, δικηγόρος στο Σύλλογο Ελλήνων Φορολογούμενων και τον Άρειο Πάγο, λέει πως το νέο ειδικό τέλος «παρουσιάζει προβλήματα συνταγματικότητας», καθώς «η ίδια η φύση του δεν συμβαδίζει με τις θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματός μας καθώς και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΣΔΑ)».
Ειδικότερα, «η επιβολή του δεν βρίσκεται σε συνάρτηση με το πραγματικό εισόδημα του φορολογούμενου ιδιοκτήτη. Ο φόρος για να είναι αναλογικός και συμβατός με το Σύνταγμά μας πρέπει να είναι ανάλογος με τη φοροδοτική ικανότητα του καθενός, κατά το άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος».
Επιπλέον, «παραβιάζεται και η αρχή της απαγορεύσεως της διπλής φορολογίας. Η επιβολή του νέου ειδικού τέλους ακινήτων αποτελεί δεύτερη φορολόγηση για την ίδια αιτία. Η διπλή φορολόγηση αντίκειται και στο άρθρο 17 του Συντάγματός μας, αλλά και στο Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ, που προστατεύουν την ιδιοκτησία και τα εν γένει περιουσιακά δικαιώματα του ατόμου».
«Ο πολίτης στερείται της εννόμου προστασίας»
Ο Ιωάννης Λαμπίρης, ποινικολόγος, επισημαίνει πως «το πρόχειρο κυβερνητικό μέτρο συνιστά κεφαλικό φόρο και κραυγαλέα απόδειξη κρατικής ανικανότητας, ανευθυνότητας και ανεπάρκειας.
Δεδομένου μάλιστα ότι τα έξοδα προσφυγής στην ελληνική Δικαιοσύνη είναι απαγορευτικά για τα σημερινά εισοδήματα του Έλληνα πολίτη, συνιστά κατ' ουσίαν παραβίαση του Συντάγματος, καθ' όσον ο μέσος Έλληνας πολίτης στερείται του δικαιώματος παροχής εννόμου προστασίας του.
* Για παράδειγμα: Η προσφυγή στην ελληνική Δικαιοσύνη κατά πράξεως επιβολής ειδικού τέλους 2.000 ευρώ σε ακίνητο ενός δημόσιου υπαλλήλου είναι απολύτως απαγορευτική, λαμβανομένων υπ' όψιν των περικοπών του μισθού του, των εξόδων για την κατάθεση της προσφυγής και της αμοιβής του πληρεξούσιου δικηγόρου του, που αθροιστικά δύνανται να ξεπεράσουν κατά πολύ το ποσόν του τέλους.
Άλλωστε, και αν έπρεπε να ευδοκιμήσει η προσφυγή του, η οποία και μέχρι να κριθεί δεν αναστέλλει την εκτέλεση της καταβολής του τέλους, είναι βέβαιον ότι δεν θα υπήρχε καμία προοπτική επιστροφής του χρηματικού ποσού που κατέβαλε».
Αλέξανδρος Κυριακόπουλος
"Ελευθεροτυπία"

«Πουθενά δεν γίνεται τέτοια απαξίωση της εθνικής μας ζωής, όσο μέσα στο πανεπιστήμιο»

Ένα αρκετά μεγάλο και ουσιαστικό κομμάτι αυτού του «έμψυχου υλικού» συγκροτήθηκε επί των ημερών και κατά τη διάρκεια απουσίας εκτός Ελλάδος τού τότε κοσμήτορος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Συγκλητικού, κ. Εμμανουήλ Μικρογιαννάκη, ο οποίος μιλάει στο Ηellenic Νexus γι' αυτή τη λαθροχειρία διακοσίων «διδακτοροποιηθέντων», όπως και για το πώς λειτουργεί το σύστημα των ΑΕΙ.

Hellenic NEXUS: Γα τελευταία χρόνια η Ελλάδα βάλλεται από παντού. Ωστόσο, ιδιαίτερα σημαντικές είναι οι βολές εκ των έσω. Αρχίζοντας με τη μείωση βασικών μαθημάτων (όπως τα Αρχαία Ελληνικά), την απάλειψη του προσδιορισμού «εθνική», περνώντας στην αλλοίωση κειμένων, κυρίως στα βιβλία της Ιστορίας, και καταλήγοντας στην ουσιαστική κατάργηση της, κάνοντας τη μάθημα επιλογής! Πώς τα ερμηνεύετε όλα αυτά εσείς, που έχετε διά βίου υπηρετήσει την Ελληνική Παιδεία και, μάλιστα, από την έδρα της Ιστορίας;

Εμμανουήλ Μικρογιαννάκης: Σήμερα, πράγματι, μας απασχολεί μία κατάστασις, η οποία είναι ανυπόφορη! Πολλαπλά πλήγματα και κίνδυνοι που υπάρχουν για το Έθνος μας. Ποιο είναι αυτό το Έθνος; Μήπως αυτή η έννοια έχει παραμεληθεί και παραγκωνισθεί, ώσπου να την εγκαταλείψουμε; Πολλά με το όνομα «εθνικόν» έλειψαν. Μένει ακόμη «εθνικός κήπος», «εθνικό θέατρο», «εθνική άμυνα». Επί του παρόντος μένουν. Μήπως είναι ένας διωγμός του Έθνους;

--Για να επιτευχθεί η σημερινή άλωση της Παιδείας, έπρεπε να υπάρξει το «έμψυχο υλικό» που θα την πραγματοποιούσε: που θα τολμούσε να σβήσει τη λέξη «Εθνική» που καθόριζε την Ελληνική Παιδεία, να εξωραΐσει τα 400 χρόνια υποδούλωσης στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, να συρρικνώσει σε 4 σελίδες την Επανάσταση και σε 8 σειρές την Άλωση, να αλλοιώσει νεώτερα ιστορικά γεγονότα, όπως εκείνο των Ιμίων, και να φτάσει στο τελευταίο βήμα του σχεδίου: να κάνει την ιστορία «μάθημα επιλογής»...--

Η.Ν.: Τι ακριβώς συνιστά αυτό που αποκαλούμε «Έθνος»;

Ε.Μ.: Ο χώρος και ο χρόνος. Πρώτον είναι ο χώρος. Χρόνος είναι όλη μας η Ιστορία. Το Έθνος γίνεται μέρος της εθνικής μας υποστάσεως. Δηλαδή, το Έθνος είναι η ίδια η ψυχή μας. Χρονικότητα και εθνικότητα σχεδόν συμπίπτουν.
Το Έθνος, δε, για να υπάρχει μία αφετηρία, έχει ένα παρελθόν. Έχει ένα πόθεν. Και βέβαια έχει το νυν, αλλά οπωσδήποτε και μια προσδοκία, ένα όραμα. Αν δεν έχει όραμα, δεν ζεσταίνεται η ψυχή του ανθρώπου, δεν τείνει κάπου. Και όταν δεν τείνει κάπου, λέει: «Καλά είμαι εδώ, επαναπαύομαι και βολεύομαι επί του παρόντος». Ζει μόνο για το παρόν. Αλλά το Έθνος πρέπει να έχει κάποιο όραμα, στο οποίο να τείνει. Έτσι μόνο ζωοποιείται ο άνθρωπος.

Η.Ν.: Μήπως ο στόχος είναι να μην έχουμε μέλλον;

Ε.Μ.: Να μην έχουμε Έθνος! Όσο κάποιος τοξεύει στο μέλλον και έχει ένα όραμα, τόσο ζητεί βαθύτερες ρίζες στο παρελθόν. Όλα τα Έθνη της Γης ζητούν το «ριζοβολείν», δηλαδή να βάλουν ρίζα βαθιά και, αν δεν έχουν, να βρουν. Διότι, όπως συμβαίνει και με το φυτό, αυτό δεν μπορεί να αναπτυχθεί αν δεν ριζώσει καλά. Το ίδιο κάνουν και τα ζώα, το ίδιο κάνουν και οι άνθρωποι.
Αν, λοιπόν, το Έθνος μας δεν έχει ρίζα, δεν έχει και μέλλον. Έχει, δε, αποδειχθεί ότι έθνη που είχαν μικρή προοπτική, είχαν και μικρό παρελθόν. Και πολλές φορές κατασκευάζουν παρελθόν από τα λίγα στοιχεία που έχουν, κάνοντας και κάποια μυθοποίηση αυτού του παρελθόντος. Αυτό το έκαναν οι Ρωμαίοι. Όταν εξελίχθησαν, έσκυψαν βαθιά να βρουν ρίζες και, μάλιστα, βρήκαν ελληνικές! Αναφέρθηκαν στα Τρωικά για να κάνουν μεγάλο παρελθόν. Αυτό κάνουν και οι Αμερικανοί. Αν τους πεις σήμερα «Οι ερυθρόδερμοι είναι το παρελθόν σας», θα πουν «Όχι, δεν είναι αυτοί το παρελθόν μας. Είναι η Ευρώπη».
Άρα, όταν έχουμε τέτοιο παρελθόν, πρέπει να το προσέξουμε. Όχι να λατρεύουμε το παρελθόν καθεαυτό, αλλά να είναι μια γόνιμη αφετηρία. Δεν υπάρχει κίνησις προς το μέλλον, αν δεν υπάρχει κάποιο θεμέλιο.

Η.Ν.: Είναι η Ιστορία το «εργαλείο» για να κάνουμε αυτή τη «διαδρομή»; Όχι μόνο από το παρελθόν στο τώρα, αλλά και προς το μέλλον...

Ε.Μ.: Την Ιστορία την υφαίνουμε εμείς οι ίδιοι. Και όχι μόνον την υφαίνουμε είναι βίωμα μας, μέρος του ψυχισμού μας. Χωρίς τον ιστορικό βίο, εμείς είμαστε ένα σωματίδιον.
Η Ιστορία είναι το ένδυμα μας, ο χιτώνας που φορούμε. Διότι ενυφαίνεται μέσα εις το άτομο αυτή η έννοια της Ακροπόλεως, των μνημείων της Ακροπόλεως. Ο χρόνος δεν είναι κάτι ανεξάρτητο ημών. Η χρονικότητα ως μορφή εσωτερικής εποπτείας, όπως θα έλεγε ο Καντ, είναι δικό μας πράγμα. Και αναφαίρετο. Θα φύγει μόνο όταν πεθάνουμε.

Οι επιπτώσεις της μετατροπής της Ιστορίας σε μάθημα επιλογής

Η.Ν.: Τι επιδιώκεται, λοιπόν, αφαιρώντας ουσιαστικά την Ιστορία (με τη μετατροπή της σε μάθημα επιλογής) στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση;

E.M.: Απαξιώνεται γενικά το παρελθόν, το οποίον είναι μια πλούσια Ιστορία. Μοναδική στην παγκόσμια Ιστορία, όσο και αν θέλουμε, εξετάζοντας την εις βάθος, να βρούμε και τρωτά της σημεία.
Αυτή η Ιστορία δεν ήταν μόνο κάτι το θαυμαστό. Είχε και τραγωδία. Το κλασικό είναι μαζί γοητεία και φρίκη. Η Ελληνι¬κή Ιστορία είναι δραματική. Δεν είναι μόνο εξάρσεις. Είναι και καταπτώσεις, είναι και αλώσεις...

Η.Ν.: Γιατί ενοχλεί τόσο;

Ε.Μ.: Διότι θέλουν να μας τα αποστερήσουν όλα αυτά και να τα πάρουν άλλοι λαοί. Για παράδειγμα, οι Τούρκοι περιμέ¬νουν: αν εσείς απεμπολήσετε την Έφεσο, τη Μίλητο, την Κων¬σταντινούπολη, τα κάνουμε δικά μας! Ο Νταβουτογλού έχει πει πολύ χαρακτηριστικά: «Εμείς θα αξιοποιήσουμε όλα τα πα¬ρελθόντα. Μεταξύ αυτών [των παρελθόντων] είναι και το ελληνικό. Και με αυτά θα φτιάξουμε το παρελθόν μας, τον Τουρκισμό μας, που ουδείς επιτρέπεται να τον θίξει.»Έχουμε, λοιπόν, μια έξαρση του εθνικισμού τους, σε αντίθεση με εμάς. Και από την άλλη πλευρά, ξέρετε τι λέει ο Εθνικός Ύμνος των Ιταλών, που είναι φιλελεύθερος λαός; Ουέ και αλλοίμονο, αν είχαμε εμείς τέτοιο εθνικό ύμνο! «Αδελφοί Ιταλοί, η Ιταλία ξύπνησε, φόρεσε την περικεφαλαία του Σκιπίωνος, η Νίκη είναι δική μας! Δούλοι μας, θα στρατευτείτε σ' αυτό τον μεγάλο αγώνα, έτοιμοι να φτιάξετε τη ζωή σας; - Ναι, φωνάζουν όλοι»! Όλοι οι λαοί, στους εθνικούς τους ύμνους, έχουν μια προτροπή: «Μπρος, ξυπνήστε, κάντε κάτι!»

Η.Ν.: Ποιοι είναι οι κίνδυνοι που διατρέχουμε;

Ε.Μ.: Το γενικό σχέδιο που διαβλέπω είναι η μείωσις της εννοίας «Ελλάς». Η μείωσις γίνεται κατά δυο τρόπους: ή παίρνουμε μια ψαλίδα και κόβουμε εδάφη -δεν ξέρω αν εί¬ναι στη Θράκη, στο Αιγαίο ή κάπου άλλου- και το άλλο είναι η ψαλίδα της χρονικότητος.
Κατά καιρούς, έχουμε δει περιορισμό της Ιστορίας στο Γυ¬μνάσιο ή πραγματική περικοπή. Θα πουν ότι «αυτό δεν μας ανήκει». Άλλοτε είπαν: «Η Ελληνική Ιστορία κόβεται περί το 476 ή κόβεται στο 146, διότι τότε γίνεται Ρωμαϊκή και, από εκεί και πέρα, δεν έχουμε Ελληνική Ιστορία». Εμείς λέμε «Υπάρχει Ελλάδα κάτω από τη Ρώμη». Διότι η Ρώμη εσεβάσθη τον ελληνικό πολιτισμό, σχεδόν τον προώθησε. Είχε, μεν, ρωμαϊκό μανδύα πολιτειακό, αλλά πολιτιστικά ανεπτύσσετο πάρα πολύ καλά. Έτσι, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, στη βυζαντινή της περίοδο, είναι και δική μας εθνική ιστορία, την οποία δεχθήκαμε και απετέλεσε μέρος του εθνικού μας κορμού.
Αλλά, όταν τα περισσότερα μέρη της Μ. Ασίας τα οικειο¬ποιούνται και τα σφετερίζονται οι Τούρκοι, καταλαβαίνετε τι κάνουμε εμείς...

Η.Ν.: Και τι κάνουμε εμείς γι' αυτό;

Ε.Μ.: Πολιτική, η οποία δεν είναι εθνικώς πρέπουσα!

Η.Ν.: Ποιοι «εμείς», κύριε καθηγητά; Να πούμε ξεκάθαρα και ποιοι το επιδιώκουν;

Ε.Μ.: Πολλοί κάνουν σχέδια. Έγινε ένα σχέδιο: να αναπλα¬στεί, να αναδιαμορφωθεί η Νοτιοανατολική Ευρώπη. Συγ¬γράφτηκε, λοιπόν, μια τετράτομη ιστορία Τι πρέπει να διδά¬σκεται, πώς πρέπει να είναι, πού πρέπει να τείνει αυτή η Νο¬τιοανατολική Ευρώπη. Αυτή η ιστορία μειώνει την Ελλάδα, γιατί κανείς εκ των συγγραφέων της δεν ήταν Έλλην - από την Κροατία, τη Ρουμανία, τη Γιουγκοσλαβία κ.λπ. Κανείς Έλλην.

Η.Ν.: Να μου επιτρέψετε να επιμείνω στο να ειπωθούν κά¬ποια ονόματα.

Ε.Μ.: Δεν λέω ονόματα, διότι δεν αξίζει τον κόπο.....

Η.Ν.: Αυτή την τετράτομη ιστορία την έχει δεχθεί το Υπουρ¬γείο Παιδείας;

Ε.Μ.: Δεν μας έχει δοθεί ακόμη. Εν πάση περιπτώσει, σε όλα έχει μειωθεί η Ελλάδα. Και ο αγώνας του 1821 δεν δικαιώνε¬ται. Διότι λένε: «Κάνατε ένα αγώνα εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ενώ περνούσατε καλά». Δικαιώνει ουσιαστι¬κά τους Τούρκους εις το ότι ήταν μάλλον άχρηστος ο αγώνας. Εδώ αμφισβητείται ακόμη και το φρόνημα των ηρώων της Επανάστασης! Ενώ αυτοί που έκαναν την Επανάσταση, αν και ήσαν ολιγογράμματοι και αγράμματοι, είχαν έντονο εθνικό φρόνημα. Πίστευαν στην αρχαιότητα και σε όλες τις φάσεις του Ελληνικού Κόσμου. Όλοι αυτοί είχαν έντονο εθνικό συ¬ναίσθημα. Ζούσαν το παρελθόν πολύ έντονα, το θεωρούσαν δικό τους και έτειναν στο μέλλον. Είχαν ένα εθνικό όραμα!

Το θέμα της γλώσσας

Η.Ν.: Ποια είναι η δική μας ευθύνη, όχι απαραίτητα προσωπι¬κώς, και ιδιαιτέρως των εκπαιδευτικών;

Ε.Μ.: Και προσωπικώς! Όταν διδάσκουμε παν ό,τι άλλο πλην της ελληνικής μας κληρονομιάς, αυτό είναι φυσικά καθ' οιονδήποτε τρόπο περιορισμός του μαθήματος της Ιστορίας, αλλά και των πολιτιστικών αγαθών. Για παράδειγμα, των Αρ¬χαίων Ελληνικών. Διότι, εδώ που τα λέμε, η ελληνική γλώσ¬σα είναι εκείνη που μας συνδέει με το παρελθόν αμεσότερα. Εδώ παρατηρείται ότι κάνουμε παν το δυνατόν να τονίσου¬με ότι είναι άλλη γλώσσα η Αρχαία και άλλη η Νέα Ελληνική! Η ιδέα ότι είναι «άλλη» γλώσσα καλλιεργείται με κάθε τρό¬πο. Και, μάλιστα, γίνεται και προσπάθεια να αλλοιώνεται η γλώσσα, ώστε να γίνεται απομάκρυνση...

Η.Ν.: Με ποιον τρόπο, γίνεται αυτή η «απομάκρυνση»;

Ε.Μ.: Λέγοντας, για παράδειγμα, όχι στους τόνους: απλοποιείς την ορθογραφία, βάζεις το λατινικό αλφάβητο. Αυτή η επιδίωξις είναι εθνικώς επιβλαβής. Εμείς πρέπει να είμεθα συνδετικώτατοι στη γλώσσα. Συνδετικώτατοι είναι πολλοί λαοί: οι Γάλλοι, οι Άγγλοι... Συνδετικώτατοι είναι και οι Ισραηλινοί, οι οποίοι δεν είχαν γλώσσα. Και είναι «θαύμα» αυτό που έγινε στο Ισραήλ. Ενώ δεν είχαν ομιλούμενη γλώσσα, κάθισαν οι λόγιοι και κατασκεύασαν γλώσσα ομιλούμενη από τη γλώσσα της Βίβλου, που ήταν απρόσφορη. Διότι δεν ήταν εύκολο να κατα¬σκευάσεις από μια γλώσσα της Βίβλου -της λεγομένης από εμάς «Παλαιάς Διαθήκης», που είναι σχεδόν ποιητική και δεν παρέ¬χει στοιχεία ομιλούμενης γλώσσας- μια γλώσσα ομιλούμενη.
Εάν, για παράδειγμα, έσπαγε η γλωσσική παράδοση και στο μέλλον θέλαμε να κάνουμε από την αρχή ελληνική γλώσσα ομιλούμενη, για μας θα ήταν πολύ ευκολότερο απ' ό,τι για τους Ισραηλινούς. Διότι η ελληνική γλώσσα, με την τραγωδία της, παρέχει διαλογικά στοιχεία. Και με τους διάλογους του Πλά¬τωνος ή του Λουκιανού κ.λπ.

Η.Ν.: Που σημαίνει ότι δεν ελλοχεύει κίνδυνος εξαφάνισης της ελληνικής γλώσσας;

Ε.Μ.: Εγώ πιστεύω ότι, ακόμα κι αν προς στιγμήν παραμερί¬σουμε τα Αρχαία Ελληνικά, θα επανέλθουν. Το 2100, το 2200, δεν ξέρω. Αυτή είναι η ουσία της Παιδείας. Τα Αρχαία Ελλη¬νικά έχουν ένα ζωντανό, παιδευτικό χαρακτήρα. Ανανεώ¬νουν τον άνθρωπο. Τον πτερώνουν. Όταν, κατά την Αρχαιό¬τητα, τα Ελληνικά εγκαταλείφθηκαν στο δυτικό μέρος της αυτοκρατορίας χάρη των Λατινικών, έσβησαν σε όλη τη μεσαιω¬νική περίοδο. Εδιδάσκοντο στην Κωνσταντινούπολη, αλλά όχι στο δυτικό κράτος. Οπότε, περί την Αναγέννηση, τους ήρθε μια έντονη λαχτάρα να γυρίσουν στην Ελλάδα και, σιγά-σιγά, άρχισαν να διαβάζουν τα Αρχαία Ελληνικά. Η Αναγέννηση αυτή της Ελλάδος εσήμανε την Αναγέννηση της Ευρώπης. Το ξαναγέννημα του Ανθρώπου, που είχε βυθιστεί στον Μεσαίωνα, που είχε χάσει την έννοια της ανθρωπιάς. Τώρα (με την Αναγέννηση) ο άνθρωπος χαίρεται τη Φύση, συνομιλεί μαζί της, αισθάνεται πτέρωμα ψυχικό, ώστε αυτός ο πολιτισμός φέρει τον πολιτισμό. Δηλαδή, δημιουργεί τον άνθρωπο στην τελειότερη του μορφή.


Πανεπιστημιακή... τρομοκρατία!

Η.Ν.: Τότε γιατί χτυπιέται τόσο άγρια (από παντού) αυτός ο πολιτισμός;

Ε.Μ.: Χτυπιέται κατά τούτο: θα μελετάτε, αλλά με μια προϋπόθεση: θα θεωρείται (αυτός ο πολιτισμός) «κοινή μεσογειακή κληρονομιά», όχι ελληνική. Δεν είναι προνόμιο της Ελλάδος ότι αυτή τον έχει ως παρακαταθήκη και κληρονομιά της. Είναι κληρονομιά «όλων μας». Η φράση αυτή προβάλλεται στο Τμήμα Ιστορίας, τώρα που δεν είμαι εκεί πρόεδρος.

Η.Ν.: Δηλαδή ο εκάστοτε πρόεδρος ελέγχει και καθορίζει το τι διδάσκεται στο τμήμα του;

Ε.Μ.: Η κακομοιριά των Πανεπιστημίων έφερε όλα αυτά τα πράγματα. Διότι αρνηθήκαμε να υπηρετούμε εκείνο για το οποίο έχουμε κληθεί. Διότι υπάρχουν αυτοί που θέλουν να ικανοποιούνται τα σχέδια που λένε μείωση της Ελλάδος, σε κάθε τομέα. Και εδαφικώς και χρονικώς (ιστορικώς). Πρέπει να περιοριστεί η Ελλάδα. «Πολύ ψηλά» είχε πάει το όνομα της Ελλάδος!

Η.Ν.: Εννοείτε Έλληνες καθηγητές;

Ε.Μ.: Έλληνες μίσθαρνα όργανα στο Τμήμα Ιστορίας, στο τμήμα που υφαίνει την ιστορική πραγματικότητα. Σε αυτό το Τμήμα, πιστεύω ότι έχω παίξει ένα ρόλο κατά τούτο: είδα ό,τι αποκλείνει - δηλαδή, ό,τι υπηρετεί τον σκοπό που θέλουν αυτοί. Και επειδή το είδα αυτό, έφυγα από το Φιλολογικό Τμήμα, με δική μου αίτηση, και πήγα στο Ιστορικό. Το να πάω στο Ιστορικό δεν ήταν απλώς ένας λόγος. 'Επρεπε να πάρω και την προεδρία. Διότι, χωρίς προεδρία, δεν κατευθύνεις το Τμήμα.
Έβαλα υποψηφιότητα και βγήκα πρόεδρος. Έπαιρνα πάντοτε 70% των ψήφων. Άρα, η ετυμηγορία του τμήματος ήταν 70 προς 30. Εάν -προσέξτε τη δραματικότητα- ζητούσα φανερή ψηφοφορία, δεν θα έπαιρνα καμία ψήφο! Καταλαβαίνετε πόσο μεγάλη πίεση ασκείται; Τρομοκρατία. Αυτό δείχνει ότι οι λίγοι αυτοί (το 30%) έχουν τη μεγάλη δύναμη...
Εδώ αρχίζει το θέμα της τρομοκρατίας στο Πανεπιστήμιο. Η ηγετική μορφή από αυτούς, που τους κατευθύνει, εξέπεσε από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Ζήτησα από τον Πρύτανη να εφαρμόσει την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, όπως κάνουμε πάντοτε. Κατά το Σύνταγμα, οι αποφάσεις του Σ.τ.Ε. είναι άμεσα εκτελεστές. Κανένας Πρύτανης, ούτε Γέροντας, ούτε Δημόπουλος, ούτε Μπαμπινιώτης εφήρμοσε την απόφαση! Τον άφησαν εκεί, να διδάσκει και να πιέζει...

Η.Ν.: Και ποιο είναι το όνομα του, κύριε καθηγητά;
Ε.Μ.: Τον ξέρει όλος ο κόσμος! Λιάκος λέγεται. Άρα, αυτή τη στιγμή, το Τμήμα αυτό δεινοπαθεί. Δεν υπάρχει μια δύναμη να φέρει μια ανάσχεση!
Χαρακτηριστικό είναι ότι, όταν έκανα την πρώτη τετραετία (προε¬δρίας) και επειδή θα μεσολαβούσαν δυο χρόνια για να ξαναθέσω υποψηφιότητα, έλειψα για να κάνω ένα σημαντικό έργο (Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού) και στην Κίνα, και στην Ινδία. Γυρίζοντας ξαναβγήκα πρόεδρος, και η πρώτη μου δουλειά ήταν να δω τι γίνεται στο Τμήμα Ιστορίας. Βλέποντας τον κατάλογο των διδακτορικών των υπο¬ψηφίων διδακτόρων που έχουμε στο Τμήμα, είδα ότι, ενώ ο νόμος καθόριζε να πάρουμε μόνο δύο στην ανωτέρα Ιστορία, που είναι η κρίσιμη Ιστορία για το μεταπτυχιακό πρόγραμμα, υπήρχαν διακόσιοι! Αυτοί οι διακόσιοι ταχέως αποκτούν το διδακτορικό, χωρίς εμπόδια, και έχουν τη δυνατότητα να κάνουν 7μελείς επιτροπές με «δικούς τους» και να τους προ¬ωθούν «διδακτοροποιούντες τους»!
Είναι μεγάλη υπόθεση αυτό. Να έχεις το «έμψυχο υλικό». Διότι αυτοί που θέλουν να δράσουν, πρέπει να έχουν ένα φυ¬τώριο. Να έχουμε διακόσιους ανθρώπους που να έχουν τοπο¬θετηθεί σε διακόσιες πανεπιστημιακές μονάδες ή σε ινστιτού¬τα πνευματικά ή να έχουν πάρει κάποιες θέσεις με κάποιο τίτλο - δηλαδή, να μην είναι απλοί απόφοιτοι πανεπιστημίων, αλλά να έχουν κάποιο διδακτορικό. Πολύ σκληροί στα διδα¬κτορικά «των άλλων» και πολύ εύκολοι στα διδακτορικά αυτών. Θα ήταν ευχής έργον να γραφεί μια διατριβή «τι απέγι¬ναν οι διακόσιοι λαθραίως εισελθόντες εις το μεταπτυχιακόν πρόγραμμα»...

Η.Ν.: Όσοι συνάδελφοι σας δεν λειτουργούν έτσι (ακόμη και αν είναι λίγοι), γιατί δεν αντιδρούν;
Ε.Μ.: Είναι πολλοί. Αλλά είτε δεν αντιλαμβάνονται το πρόβλημα, είτε σκέπτονται «πού να μπλεχτώ τώρα σε φασαρίες. Θέλω να εξελιχθώ σε μια ανώτερη βαθμίδα».
Είναι πολύ φυσικό. Ο καθηγητής, όταν μπαίνει στο Πανεπιστήμιο, έχει τέσσερις βαθμίδες: είναι λέκτωρ, επίκουρος, ανα¬πληρωτής και καθηγητής. Η κύρια μεριμνά του είναι πώς να πάει στην επόμενη βαθμίδα! Αυτό δεν το κατακρίνω. Είναι θεμιτό.
Αλλά υπάρχουν και μερικά όρια. Διότι έχουμε έναν σκοπό. Έχουμε Τμήμα Ιστορίας; Έχουμε Εθνική Ιστορία; Ποια είναι αυτή; Ποιο είναι το εθνικό μας πρόβλημα; Τι θα πει «Ελλάς»; Τι σήμα εκπέμπει η Ελλάς; Εκπέμπει ένα σήμα, που σημαίνει ορισμένα πράγματα.
Σήμα = σημαία. Μπορεί να είναι «πανί», αλλά είναι σύμβο¬λο. Και εδώ «συμβάλλει», μαζεύεται η όλη εθνική υπόστασις. Η σημαία είναι το οπτικό σύμβολο του Έθνους, το σύντομο. Ο Εθνικός μας 'Υμνος λέει τι γυρεύω ως Έθνος. Αν σβήσουμε ως Έθνος, τότε τι είμεθα; Είδατε κάποιο κράτος, όπως τη Γερ¬μανία, την Ιρλανδία, τη Σουηδία ή τη Γαλλία, να εγκαταλείπει την εθνικότητα του; Θα μας «πετάξουν έξω»! Είναι σαν να μας «γδύνουν» ψυχικώς. Δεν ζεις χωρίς Έθνος!

Η.Ν.: Το να «μας πετάξουν έξω» μπορεί να επιτευχθεί ευκολότερα μέσα από την Παιδεία;

Ε.Μ.: Εγώ στην Παιδεία βλέπω ότι, με τον περιορισμό των Αρχαίων Ελληνικών και της Ιστορίας, δεν έχουμε καλή προοπτική. Με αυτή τη χαλάρωση που υπάρχει, ευνοείται η αμεριμνησία, η ολιγωρία περί τα εθνικά θέματα.
Στο Πανεπιστήμιο, οι περισσότεροι λένε «αν μιλήσω και φωνάξω, δεν θα εξελιχθώ».Έπειτα, οι φοιτητές με τους οποίους συνεργάζεσαι, ψηφίζουν. Και δεν σε «βγάζουν» Πρύτανη, αν δεν σου βρουν κάποια «τρωτά». Τα «τρωτά» έγιναν... προτέρημα! Έχω πολλές περιπτώσεις που οι Πρυτάνεις ακολουθούν την τακτική που τους λένε οι φοιτητές. Οι καταλήψεις διαδέχονται η μία την άλλη. Το λεγόμενο «άσυλο» έχει τόσο παραχαραχθεί, ώστε θα ευχόμουν σήμερα να βρούμε ένα... άσυλο να μας γλυτώσει από το υπάρχον άσυλο!
Πουθενά δεν γίνεται τέτοια απαξίωση της εθνικής μας ζωής, όσο μέσα στο Πανεπιστήμιο! Εν ονόματι του άσυλου, μπορεί να πας στο Πανεπιστήμιο και να κάνεις του κόσμου τις αθλιότητες, χωρίς να παρέμβει κανείς. Αν αποφασίσουν οι φοιτητές να κλείσουν τη Σχολή (και είναι γνωστός ο τρόπος με τον οποίο αποφασίζουν), οι καταλήψεις διαδέχονται η μία την άλλη. Αυτό δεν το μαθαίνει ο κόσμος. Αυτό είναι κατάχρησις του ασύλου! Διότι, ενώ λένε ότι «το άσυλο είναι για να μπορεί ελευθέρως ο καθηγητής να κυκλοφορεί και να λέει ό,τι θέλει» (ελευθερία και διδασκαλία ιδεών), δεν του επιτρέπεται! Όχι μόνο να έχει ελευθερία διακινήσεως ιδεών, αλλά ούτε να μπει στο Πανεπιστήμιο! Δηλαδή τελεία αχρήστευσις της εννοίας του ασύλου.
Το άγνωστο παρασκήνιο στα ΑΕΙ

Η.Ν.: ...και αντίθετα με την έννοια της Δημοκρατίας.

Ε.Μ.: Ποια έννοια Δημοκρατίας; Είναι η Δημοκρατία των ολίγων, η δημοκρατία του «συφερτού». Αυτοί επιβάλλονται με μερικούς καθηγητές. Και μερικοί φοιτητές, που είναι «συφερτός», κάνουν ό,τι θέλουν. Αποφασίζουν: θα καταλάβουμε τη Φιλοσοφική Σχολή!
Ένας καθηγητής μεμονωμένα, το πολύ-πολύ, να πει «δεν θα κάνω εξετάσεις». Το λένε πολλοί, αλλά μόλις προχωρήσουν στην ημέρα των εξετάσεων, σιωπούν. Άρα, οι φοιτητές ξέρουν ότι, ακόμα κι αν απειλήσει ο καθηγητής, υπάρχουν τρόποι εύκολοι τρόποι. Θα «του σύρει» μια φωνή ο Πρύτανης, ο οποίος συνεργάζεται μαζί τους και τον κάνουν ό,τι θέλουν - τον έχουν εκλέξει! Εσύ, ο καθηγητής, δεν μπορείς να βρεθείς ανάμεσα στους φοιτητές και τους Πρυτάνεις. Δηλαδή ανάμεσα σε Συμπληγάδες...
Θα σας πω ένα χαρακτηριστικό, για το οποίο καμαρώνω. Ως Κοσμήτωρ της Σχολής έχεις τον δεύτερο ρόλο στο Πανεπιστήμιο, μετά τον Πρύτανη. Το Πανεπιστήμιο έχει τέσσερις Κοσμήτορες. Περί το 2000, έπρεπε να πούμε για μια φορά ότι «θα χάσουμε το εξάμηνο». Να μη μείνει απειλή, αλλά να το κάνουμε. Γιατί, επαναλαμβάνω, τέτοιες απειλές έχουν γίνει σε όλα τα Πανεπιστήμια.
Έχω, λοιπόν, τη θέση του Κοσμήτορος και πρέπει να θέσω αυτό το πρόβλημα για όλη τη Φιλοσοφική Σχολή (πάνω από 10 τμήματα, 25.000 φοιτητές). Αρχίζει η κατάληψις. Απαγορεύεται η είσοδος των φοιτητών και των καθηγητών στο Πανεπιστήμιο. Φυσικό ήταν να τους πω: «Πού πάτε, με αυτό τον τρόπο θα χάσετε το εξάμηνο σας.» - «Καλά, μας το είπαν και άλλοι.» -«Σας καλώ και κάνω και συνεδρίαση. Έλα κι εσύ, κύριε Πρύτανη, να είσαι παρών», του λέω, «για να δεις ότι η απειλή είναι άμεση». - «Ας τελειώσουμε το εξάμηνο και θα μετρήσουμε τις εβδομάδες μαθήματος, αν έγιναν 13», λέει ο Πρύτανης. Ούτε μία δεν είχε γίνει! Κατάλαβα ότι είχαν συνεννοηθεί.
Όταν τελείωσε το εξάμηνο, βγάζω μία ανακοίνωση η οποία κοινοποιείται σε όλα τα μέλη της Φιλοσοφικής Σχολής, και στους φοιτητές, και στο διοικητικό προσωπικό και στους συναδέλφους καθηγητές: «Αγαπητοί συνάδελφοι, το εξάμηνο ετελείωσε. Όλοι ξέρουμε πώς. Δεν έγιναν μαθήματα. Αφού δεν έγιναν μαθήματα, δεν θα κάνουμε εξετάσεις»!
Ε, τότε άρχισε ο πόλεμος. Λέει ο Πρύτανης να πάμε το πρόβλημα στη Σύγκλητο και εκείνη να αποφασίσει. Η Σύγκλητος γυρίζει το θέμα στα επί μέρους τμήματα.

Η.Ν.: Γιατί;

Ε.Μ.: Διότι αυτό ζήτησαν οι φοιτητές! Πηγαίνουν στη συνεδρίαση κάθε Τμήματος και αποφασίζουν αυτοί και εξωπανεπιστημιακά στοιχεία. Έτσι βγαίνει απόφασις από μέλη που δεν ανήκουν στο Τμήμα ή πηγαίνουν από Τμήμα σε Τμήμα. Άρα, τα ίδια πρόσωπα λαμβάνουν αποφάσεις να κάνουν εξετάσεις χωρίς να έχουν γίνει (λόγω καταλήψεων) καθόλου μαθήματα. Εξετάσεις επί ποίας ύλης; Επί μηδαμινής. Εμπαιγμός, δηλαδή.
Κατά σύμπτωση, δεν ήμουν μόνο Κοσμήτωρ, αλλά και πρόεδρος στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας. Λέω: «Ας γίνουν στα άλλα Τμήματα, στο δικό μου δεν θα γίνουν εξετάσεις.» Οι φοιτητές φώναζαν. Άρχισαν να με πιέζουν. Εγώ δεν υπέκυπτα. Και έκαναν το εξής τρομακτικό: πάει ο Πρύτανης με τον Υπουργό Παιδείας και με απολύουν! Η θητεία μου τελείωνε σε δύο μήνες. Αλλά έπρεπε να γίνουν οι εξετάσεις... Άπαξ και παύομαι εγώ, αναλαμβάνει ο αναπληρωτής και κάνει εξετάσεις!
Το τελευταίο μετερίζι που μου έμενε ήταν το δικό μου μάθημα. Είπα, λοιπόν: «Κάντε εσείς εξετάσεις όπου θέλετε, εγώ δεν κάνω στο δικό μου μάθημα.» Αλλά δεν ήταν μόνο το Φιλολογικό. Είχα και άλλα Τμήματα. Οπότε πήγαν στον Πρύτανη και απαίτησαν να βρεθεί λύση. Και βρήκαν τον τρόπο: να κάνουμε μια συνεδρίαση Συγκλήτου, στην οποία συμμετέχουν μόνο οι πρόεδροι των τμημάτων και ορισμένος μικρός αριθμός φοιτητών. Αλλά απαίτησαν από τον Πρύτανη να γίνει η συνεδρίαση όχι στη μικρή αίθουσα που συνεδριάζει η Σύγκλητος, αλλά στη μεγάλη αίθουσα των τελετών του Πανεπιστημίου. Γέμισε, λοιπόν, η αίθουσα με φοιτητές που άρχισαν να με απειλούν. Παρά τις πιέσεις δεν υποχώρησα και, παρά την απόφαση του Πρύτανη να γίνουν οι εξετάσεις με μια επιτροπή, τελικά εξετά¬σεις δεν έγιναν. Και βρήκαν τρόπο να μη μου δώσουν τον βαθμό του «ομότιμου» καθηγητού - ένα βαθμό που τον παίρ¬νουν όλοι. Βεβαίως, για μένα είναι άκρως τιμητικό. Και, βεβαίως, οι φοιτητές πέτυχαν να έχουν στο ενεργητικό τους την τιμωρία ενός καθηγητή που δεν έκανε εξετάσεις, αφού δεν είχαν γίνει μαθήματα ολόκληρο το εξάμηνο λόγω καταλήψε¬ων. Πρέπει να είμεθα πειθήνια όργανα σε όλα. Καταλαβαίνετε τι μηχανισμοί κινούνται και σε μπλέκουν...

Η.Ν.: Οι φοιτητές που δημιουργούν αυτές τις καταστάσεις προωθούνται;

Ε.Μ.: Βεβαίως. Αυτοί συνήθως παίρνουν τίτλους. Αυτούς προωθούν, καμιά φορά, και στα μεταπτυχιακά. Γιατί αυτοί είναι όργανα. Δεν είναι κακά παιδιά. Τους χαλάει το σύστημα. Αν υπήρχε κάπως η έννοια ότι υπάρχει τάξις, κάποια δυνατότητα να επιβληθεί κάποια ποινή... Όπως είπε ένας φιλόσοφος: «Αν φτάσουμε στο σημείο να υπάρχει ανεπιπληξία, δηλαδή να απαγορεύεται η απλή επίπληξις, τότε χαθήκαμε»! Διότι Παι¬δεία είναι έπαινος και ψόγος. Όταν ισοπεδώνονται όλοι, δεν υπάρχει Παιδεία!

Η.Ν.: Το σύστημα αυτό, όμως, επιβάλλεται εκ των άνω, που σημαίνει ότι και οι καθηγητές έχουν ευθύνες.

Ε.Μ.: Αυτοί που θέλουν να εξασθενήσουν την Παιδεία έχουν τρόπους να το προωθούν και να τους καθοδηγούν.

Η.Ν.: Σε «αυτούς» συμπεριλαμβάνονται και πολιτικά πρόσωπα;

Ε.Μ.: Για τους πανεπιστημιακούς μιλάω. Η Πολιτεία λέει: «Έχετε αυτοδιοίκηση, κάντε ό,τι θέλετε».
Είναι εύκολο να βρεις 5 ανθρώπους και να τους καθοδηγείς. Πολύ εύκολο. Ο σχεδιαστής ενός τέτοιου προγράμματος θα πει: «Πρέπει να βρούμε καμιά 20αριά καθηγητές να ενεργή¬σουν. Εμπροσθοφυλακή.» Θα πάρουν μερικούς καθηγητές, οι οποίοι είναι ευάλωτοι. Θα βρουν μερικές εφημερίδες, μερικά εκδοτικά συγκροτήματα να τους βοηθήσουν. Είναι πολύ εύκο¬λο να σκεφθεί κάποιος πώς γίνεται η άλωσις. Η άλωσις δεν γίνεται με στρατό, γίνεται με αυτό τον τρόπο. Όλοι είναι ωνητοί.

Η συνέντευξη δόθηκε στην κυρία Άννα Δοντά
Πηγή: Περιοδικό Hellenic Nexus τεύχος Ιουλίου σελ. 16

http://mnimi-olokautomatos.blogspot.com

Η Ελλάδα με κυβέρνηση εντολοδόχων (brokers) των εισβολέων του σύγχρονου οικονομικού πολέμου

Χειμαρρώδης συνέντευξη του Πάνου Καμμένου στο ράδιο 9, που ξεσκεπάζει τις συνισταμένες και τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν στο οικονομικό πόλεμο για την υποδούλωση της Ελλάδας.

Εδώ: http://vimeo.com/28859890

Μια γη στα 36 έτη φωτός

Επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Γενεύης στην Ελβετία έκαναν γνωστό ότι ανακάλυψαν έναν πλανήτη που έχει κατάλληλες συνθήκες διαβίωσης για όντα όπως αυτά της Γης. Ο πλανήτης βρίσκεται σε μια ομάδα αστεριών της Ιστίας ή Vela και απέχει 36 έτη φωτός από τη Γη. Η αστρονομική ομάδα του Stephane Udry χρησιμοποίησε το τηλεσκόπιο ακτινών υψηλής ταχύτητας του αστεροσκοπείου της Χιλής και ανακάλυψε έναν πλανήτη ο οποίος περιστρέφεται γύρω από το άστρο HD 85512.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων αναφορικά με την απόσταση που βρίσκεται από το άστρο του, ο πλανήτης είναι κατάλληλος για τη δημιουργία ζωής.
Ο πλανήτης ολοκληρώνει την περιστροφή γύρω από τον ήλιο του σε 54 ημέρες και έχει παρόμοια ατμόσφαιρα με τη γήινη. Με βάση τα αστρονομικά μοντέλα η μέση θερμοκρασία υπολογίζεται στους 24,85 βαθμούς Κελσίου. Οι ερευνητές θεωρούν ότι ο πλανήτης αυτός έχει νερό. Συγκριτικά με τη Γη είναι μικρότερος και σεανάλυση της βραχώδους επιφάνειάς του υπολογίζεται ότι η ηλικία του κυμαίνεται από ένα έως πέντε δισεκατομμύρια έτη.
Η ομάδα του Stephane Udry προτείνει ότι ο πλανήτης αυτός να ενταχθεί στους πλανήτες οι οποίοι αξιολογούνται ως υποψήφιοι για ύπαρξη ζωής και τίθενται για έρευνα στο απώτερο μέλλον, όταν ο άνθρωπος καταφέρει να εκμηδενίσει τις χαοτικές διαστημικές αποστάσεις.
Ένας τέτοιος είναι και ο G1 581 που είναι πέντε φορές μεγαλύτερος από τη Γη, βρίσκεται 20 έτη φωτός μακριά και ανακαλύφθηκε το 2009.--
Μικρές Εκδόσεις Γιῶργος Ἐχέδωρος
http://visaltis.blogspot.com

Μεταμφιέσεις

Αυτό νοιώθω να θέλω πολλές φορές να πω σε ανθρώπους που υποδύονται ρόλους. Άνθρωποι να αποτελούν προέκταση μιας εταιρείας, χαμόγελα να υποδεικνύουν επιτυχία σε μια διαφημιστική πινακίδα, υπάλληλοι να δείχνουν κατανόηση σε ανώμαλα διεστραμμένα πελατειακά βίτσια, μαθητές να είναι ψύχραιμοι σε αδιάφορους δασκάλους, ψάθινες κούκλες της τηλεόρασης να επαναλαμβάνουν τετραγωνισμένες φράσεις για τριγωνικές αντιλήψεις, αυτό συναντώ. Εσύ και γω να γινόμαστε ¨αυτό¨ κάτω από την εργασιακή στολή που σε μεταμορφώνει σε λογότυπο. Σε ρωτάω τι κάνεις με τρόπο γρήγορο για να ξεγλιστρήσω απ' της περιέργειά σου τους κυνόδοντες, φοβάμαι να μοιράζομαι αυτό που είμαι σε αυτή την ανασφαλή σκηνή. Μήπως ξέρω εσύ ποιος είσαι; λέω και δικαιολογούμαι.

Όταν βρίσκω μικρόφωνο λέω αυτά που είναι φτιαγμένα για να λέγονται σε μικρόφωνα, όχι αυτά που είναι γραμμένα μέσα μου. Μικρές ανωμαλίες, σκέψεις ντροπής, πάθη και μυρωδιές κρυμμένες καλά δείχνουν στη μέρα αυτό που μόνο η νύχτα αφήνει να φανεί ωραίο, μη επιτηδευμένο όταν είναι.

Μια ατάκα που σπάει τον πάγο, δεύτερη και τρίτη. Ο πάγος έχει σπάσει μα οι λέξεις έχουν παγώσει.

Και τώρα το επικίνδυνο.. Τα βράδια που κοιμάσαι έχεις συνηθίσει να φοράς τη στολή σου. Καιρό μετά κουράζεσαι να την αποχωριστείς. Ακόμα πιο μετά ξεχνάς ότι ξεκίνησες να μεταμφιέζεσαι για να προβάλεις τον εαυτό σου όπως τον οραματιζόσουν. Σαν τον Θεό που φτιάχνουμε για ένα τέλειο άνθρωπο που τρέχει αθάνατος τυλιγμένος τον μανδύα της απόλυτης γνώσης. Τώρα η στολή έχει γίνει ένα με το δέρμα σου και η ελπίδα του να γνωριστούμε μεταξύ μας εμείς και όχι οι στολές μας κοιμάται χρονικά αλλού, στο χθες ή στο αύριο δε ξέρω..

Λίγο από αυτό που δίνω γράφοντας, είναι τα κομμάτια απ΄τη στολή που γδέρνω με πόνο απ΄το δέρμα μου. Είναι αυτό που είμαι, τώρα που είμαι το αφήνω να εκφραστεί με τη φωνή του. Χθες η αύριο αν είχε ή θα έχει φωνή, δε ξέρω..

http://dinatomirmigi.blogspot.com

Παράνομο το Υπουργείο Δικαιοσύνης στην προσπάθεια ελέγχου του Διαδικτύου

Απάντηση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σε επώνυμη αναφορά ενεργών πολιτών του Διαδικτύου:
Κύριε Υπουργέ της Δικαιοσύνης, σε αντίθεση με σας που μας γράψατε στα παλαιότερα των υποδημάτων σας, τo Eυρωπαϊκό Κοινοβούλιο απάντησε σε ερώτημα ενεργών πολιτών της Ελλάδας:«…η οδηγία 2002/58/ΕΚ … υπενθυμίζει ως βασική αρχή ότι τα κράτη μέληοφείλουν να εγγυώνται, μέσω της εθνικής νομοθεσίας, το απόρρητο των επικοινωνιών που πραγματοποιούνται μέσω δημόσιου δικτύου ηλεκτρονικών επικοινωνιών… Εάν κάποιο κράτος μέλος ψηφίσει νομοθεσία που να αντιβαίνει στις αρχές της οδηγίας περί απορρήτου στο Διαδίκτυο, έχετε το δικαίωμα να υποβάλετε καταγγελία ενώπιον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για παράβαση του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. .»!

Όπως είχαμε αναφέρει σε προηγούμενη ανάρτησή μας αναγνώστες μας, ενεργοί πολίτες απευθύνθηκαν, επώνυμα, στην Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την εφαρμογή του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κατάγγειλαν την προσπάθεια της Ελληνικής Κυβέρνησης, των ανώτατων εισαγγελέων και του Υπουργού Δικαιοσύνης, για τρομοκρατία και φίμωση των bloggers, υποβάλλοντας αναφορά και ερώτημα για τη σύσταση της επιτροπής για τη φίμωση των blogs από τον κ. Παπαϊωάννου και την έκδοση των γνωμοδοτήσεων από τους ανώτατους εισαγγελείς τέως Σανιδά, νυν Τέντε και νυν Αντεισαγγελέα Κατσιρώδη σχετικές με την επέκταση στις άρσεις του απορρήτου των επικοινωνιών και για αδικήματα εκτός του κακουργηματικού πεδίου.

Επίσης την ίδια αναφορά έστειλαν και στο Ελληνικό Τμήμα της παραπάνω Επιτροπής. Ο Γραμματέας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από το Λουξεμβούργο απέστειλε ταχυδρομική επιστολή στους αναφέροντες ενεργούς πολίτες, αναγνώστες μας, με την οποία τους πληροφορούσε ότι έλαβε το ερώτημά τους και το προώθησε προς νομική και ουσιαστική του έρευνα, με συγκεκριμένο αριθμό πρωτοκόλλου, τον οποίο και τους κοινοποίησε.

Στη συνέχεια από την "Υπηρεσία ενημέρωσης του πολίτη" του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου οι αναφέροντες έλαβαν μέσω του ηλεκτρονικού τους ταχυδρομείου την παρακάτω επιστολή:

«Από:cites@europarl.europa.eu
Θέμα: άρση ανωνυμίας στο διαδίκτυο
Προς: ………..
Ημερομηνία: Τετάρτη, 31 Αύγουστος 2011, 20:00

Αξιότιμε κύριε ........

Η μονάδα "Υπηρεσία ενημέρωσης του πολίτη" του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έλαβε την επιστολή σας.

Θα ήθελα κατ' αρχήν να σας ενημερώσω ότι όσον αφορά παραβίαση ή μη του Συντάγματος, το θέμα δεν εμπίπτει στον τομέα αρμοδιοτήτων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εφόσον βάσει της αρχής της επικουρικότητας, ο τομέας του Συντάγματος ανήκει στην αποκλειστική αρμοδιότητα των κρατών μελών.

Όσον όμως αφορά το Διαδίκτυο, με χαρά μου σας πληροφορώ ότι η κοινοτική νομοθεσία προβλέπει την εγγύηση του απορρήτου στις επικοινωνίες.

Πιο συγκεκριμένα, η οδηγία 2೦೦2/58/ΕΚ αναφέρει τα εξής: "Η οδηγία υπενθυμίζει ως βασική αρχή ότι τα κράτη μέλη οφείλουν να εγγυώνται, μέσω της εθνικής νομοθεσίας, το απόρρητο των επικοινωνιών που πραγματοποιούνται μέσω δημόσιου δικτύου ηλεκτρονικών επικοινωνιών. Οφείλουν, ειδικότερα, να απαγορεύουν σε κάθε άλλο πρόσωπο εκτός των χρηστών την ακρόαση, την υποκλοπή, την αποθήκευση των επικοινωνιών χωρίς τη συγκατάθεση των ενδιαφερόμενων χρηστών.

Ο συνδρομητής ή ο χρήστης που αποθηκεύει αυτές τις πληροφορίες θα πρέπει προηγουμένως να ενημερώνεται για τον σκοπό της επεξεργασίας των δικών του δεδομένων. Του δίνεται η δυνατότητα να ανακαλέσει τη συγκατάθεσή του για την επεξεργασία των δεδομένων κίνησης." Στην κάτωθι ιστοθέση θα βρείτε ολόκληρο το κείμενο της οδηγίας αυτής, καθώς και λεπτομερέστερες πληροφορίες επί του θέματος:http://europa.eu/legislation_summaries/information_society/legislative_framework/l24120_el.htm

Η παρούσα οδηγία ισχύει στα κράτη μέλη από τις 25 Μαΐου 2011. Εάν λοιπόν κάποιο κράτος μέλος ψηφίσει νομοθεσία που να αντιβαίνει στις αρχές της οδηγίας περί απορρήτου στο Διαδίκτυο, έχετε το δικαίωμα να υποβάλετε καταγγελία ενώπιον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για παράβαση του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στον κάτωθι ιστότοπο της Επιτροπής θα βρείτε όλες τις πληροφορίες σχετικά με την υποβολή καταγγελίας:

http://ec.europa.eu/eu_law/your_rights/your_rights_el.htm

Ελπίζω οι πληροφορίες αυτές να σας φανούν χρήσιμες και σας ευχαριστώ που επικοινωνήσατε με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Με εξαιρετική εκτίμηση

Βαρβάρα Χωρέμη
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Υπηρεσία Ενημέρωσης του Πολίτη»

----------------------------------------------------------------------------------

Κύριε Παπαϊωάννου

Παρ’ότι εσείς απαξιώνετε να μας απαντήσετε στην ανοικτή επιστολή που σας στείλαμε και στο e-mail σας έστω και με ένα μήνυμα και αντ’ αυτού συστήνετε παράνομες επιτροπές, απαιτούμε έστω και τώρα να ενεργήσετε τα νόμιμα και να ελέγξετε τα ανώτατα κρατικά όργανα της Δικαιοσύνης σας για τις παράνομες γνωμοδοτήσεις που εξέδωσαν και μάλιστα ο τελευταίος κ. Κατσιρώδης και μετά τις 25-5-2011, που η Ευρωπαϊκή Οδηγία 2002/58/ΕΚ, όπως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μας ενημερώνει, είχε γίνει νόμος του Κράτους μας!Επανορθώστε όσο είναι καιρός, διαλύστε την παράνομη επιτροπή με τους ελεγχόμενους κρατικούς λειτουργούς της Δικαιοσύνης σας και των δήθεν ανεξάρτητων Αρχών σας και ελέγξτε τους παρανομήσαντες! Αλλιώς θα καταγγελθείτε όλοι στην παραπάνω Ευρωπαϊκή Επιτροπή και φανταστείτε το ρεζίλι σας, να καταγγέλλουν Έλληνες ενεργοί πολίτες τα ανώτατα δικαστικά όργανα της Ελλάδας και τον Υπουργό Δικαιοσύνης για παράβαση του Ευρωπαϊκού Δικαίου!

Πάψτε να τρομοκρατείτε τους πολίτες αυτής της Χώρας που σας ταϊζουν και σας πληρώνουν με το αίμα της ψυχής τους γιατί δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι δεν γνωρίζετε την Ευρωπαϊκή Οδηγία και τη μη δυνατότητα να ψηφίσετε νομοθέτημα που να αντιβαίνει σ’ αυτήν!

Υ.Γ. Προκαλούμε όσα από τα ΜΜΕ θέλουν να λένε ότι δεν είναι ξεπουλημένα να αναδημοσιεύσουν αυτή την ανάρτησή μας και να ενημερώσουν όλο τον κόσμο για την τρομοκρατία και την παρανομία των κρατικών οργάνων (κυβερνητικών και δικαστικών) της Ελλάδας!


ΕΝΩΜΕΝΟΙ BLOGERS
http://visaltis.blogspot.com

"Όταν είσαι επαναστάτης και μάλιστα ρομαντικός, πρέπει να φυλάς τον πολιτισμό και την αξιοπρέπειά σου σαν το ακριβότερο άρωμα"...

Ο Χρόνης Μίσσιος γεννήθηκε στη Καβάλα, από γονείς καπνεργάτες. Έζησε τα πρώτα του χρόνια στα Ποταμούδια, μια γειτονιά γεμάτη πρόσφυγες, εργάτες και παράνομους κομμουνιστές κυνηγημένους από τη δικτατορία του Μεταξά. Η οικογένεια του καταφεύγει στη Θεσσαλονίκη, όπου o Χρόνης δουλεύει σαν μικροπωλητής.
Με την απελευθέρωση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη. Οργανώνεται στο Δημοκρατικό στρατό πόλεων, και στα 17 του το 1947, συλλαμβάνεται, βασανίζεται άγρια, και καταδικάζεται σε θάνατο. Έζησε εννιά μήνες περιμένοντας κάθε πρωί να τον εκτελέσουν. Το 1953 αποφυλακίζεται, παρουσιάζεται στο στρατό και στέλνεται στο Μακρονήσι, αργότερα στον Αη-Στράτη, ως το 1962 που διαλύθηκε το στρατόπεδο. Από τότε, δουλεύει ως στέλεχος της Ε.Δ.Α. Η δικτατορία του '67 τον βρίσκει μέλος της πενταμελούς γραμματείας της Δ.Ν. Λαμπράκη. Περνάει στη παρανομία και μαζί με άλλα στελέχη ιδρύουν το Π.Α.Μ. Το Νοέμβριο του 1967 συλλαμβάνεται και καταδικάζεται από το στρατοδικείο σε δεκαοχτώ χρόνια φυλακή. Και πάλι Αβέρωφ, Κέρκυρα, Κορυδαλλός, ως την αμνηστία, τον Αύγουστο του 1973.
Σε συνέντευξή του που παραχώρησε στο Car & Driver δήλωσε πως: "η ζωή είναι ένα δώρο που μάς δίνεται άπαξ. Έχει ημερομηνία λήξεως. Και έχουμε το δικαίωμα να τη χαρούμε, να την μοιραστούμε, να δημιουργήσουμε".
Παρακάτω παραθέτουμε αποσπάσματα της συνέντευξης:
"Πιστεύαμε, κάποιοι ρομαντικοί, τότε ότι μπορούσαμε να φτιάξουμε κάτι όμορφο, κάτι ιδιαίτερο, αλλά όπως έχει πει ο Δαντών: "τα βήματα της ανθρωπότητας είναι οι ταφόπλακες των ρομαντικών". Ήμαστε, θαρρώ, η τελευταία γενιά των Μοϊκανών, των ρομαντικών. Είχαμε έναν μύθο, πιστεύαμε μια ιδεολογία, για αυτή θυσιάζαμε και τη ζωή μας ακόμα. Για μια καλύτερη ανθρωπότητα, για μια ομορφότερη κοινωνία, όλα τα γνωστά. Ε! αποδείχτηκε ότι το όραμα της ιδανικής κοινωνίας που παλεύαμε δεν ήταν δυνατόν να πραγματοποιηθεί, διότι η συνείδηση των ανθρώπων, κι όταν λέω συνείδηση εννοώ παιδεία, βαθιά παιδεία, δεν ήταν στο επίπεδο του πολιτισμού που έπρεπε να δημιουργήσει. Έτσι ξανακαβάλησε η εξουσία και με όλα τα προσχήματα, νόμιμα, ή παράνομα εγκαθίδρυσε ένα καινούργιο καθεστώς, χειρότερο από εκείνο που προϋπήρχε. Αυτό σε παγκόσμιο επίπεδο. Από την Οκτωβριανή επανάσταση, το Βιετνάμ, την Κούβα, παντού…", αναφέρει χαρακτηριστικά.
Και συνεχίζει αναφέροντας πως "οι μόνοι από τους επαναστάτες οραματιστές που διέσωσαν την αθωότητα τους είναι εκείνοι που σκοτώθηκαν νωρίς. Από τον Χριστό, τον Γκεβάρα, τον Βελουχιώτη, τον Μπελογιάννη, και τόσους άλλους..."
Δεν χάθηκε, δεν υπήρξε ευκαιρία, το '44. Εδώ πάνω έχει ένα ταβερνάκι. Το είχε ένας γέροντας, ο μακαρίτης πια ο Μπάρμπα – Βασίλης. Καθόμαστε μια μέρα και κουβεντιάζαμε. Εγώ αντάρτης, εκείνος στον εθνικό στρατό. Ήταν πολυβολητής. Εκεί που τα πίναμε και τα λέγαμε, αναρωτιόταν τι παραλογισμό ζήσαμε. Γυρνάω και του λέω: "Βασίλη καλά που κράταγες το πολυβόλο σου γερά, γιατί αν είχαμε κερδίσει εμείς θα καταστρέφαμε την Ελλάδα". Έτσι είναι τα πράγματα. Το επίπεδο της καθοδήγησης και του λαού ήταν τέτοιο, που δεν μπορούσε να στηρίξει ένα καινούργιο πολιτισμό, πέρα από το γεγονός ότι οι συνθήκες ήταν τέτοιες, που τι θα γινόμαστε; Μια Βουλγαρία, μια Αλβανία, κάτι τέτοιο…"
"Μετά τον εμφύλιο η δεξιά κράτησε όλους τους νόμους. Τον 509, το τρίτο ψήφισμα και πίεζε έως εξοντώσεως την αριστερά. Ανεξάρτητη δικαιοσύνη και κολοκύθια στο πάτερο. Άσε τις καταδίκες μου στα στρατοδικεία. Στις εξορίες όμως, μας στέλνανε αφού περνούσαμε -υποτίθεται, διότι δεν μας πήγαιναν ποτέ- από επιτροπές εφετών. Εκεί λοιπόν έγραφαν: "επί εν εισέτι έτος διότι κρίνεται επικίνδυνος δια την δημοσίαν τάξιν". Οι επιτροπές αυτές αποτελούνταν από δικαστές, όχι από στρατοδίκες. Πως στέλνεις ρε μαλάκα έναν άνθρωπο στην εξορία που ούτε καν τον γνωρίζεις; Κάθε χρόνο; Επί δέκα συνεχή χρόνια; Χωρίς να τον έχεις συναντήσει, να τον έχεις συζητήσει ούτε μια φορά;…"
Όταν επέστρεψα από ένα ταξίδι στη Σοβιετική Ένωση, το '64, αφού είχα πάρει με χίλια ζόρια διαβατήριο, με ρώτησε η Ρηνιώ, πως είναι τα πράγματα. Ήμουν απογοητευμένος με αυτά που είχα αντικρίσει και της είπα. "Άσε, αλλά εμείς που ήμαστε Μεσογειακός λαός, θα σενιάρουμε έναν κομουνισμό, άλλο πράγμα." Δεν τα πίστευα, αλλά τι να κάνω, τι να πω; Που να πάω; Το κόμμα και η πάλη μου για τον κομμουνισμό ήταν η ζωή μου η ίδια. Είναι εύκολο να αρνηθείς τη ζωή σου; Σήμερα ας πούμε, μια χαρά παλιοί σύντροφοι, είναι ακόμα στο κόμμα. Πώς να αρνηθούν τη ζωή τους;…"
"Όταν μετά την δικτατορία αποφυλακίστηκα, δούλευα σε μια επιχείρηση. Κάποιος με ζητούσε επίμονα. Τον κοιτώ, με κοιτά ήταν ένας από τους βασανιστές μου στην ασφάλεια "Τι συμβαίνει; Πως από εδώ." ρωτώ. "Ρε συ Χρόνη να, ..ντρέπομαι κιόλας, αλλά έχω ένα γιο, και δεν έχει δουλειά. Μήπως μπορείς να με βοηθήσεις;". Πιάσαμε την κουβέντα. Μετά πήγαμε στη "Σμαρώ", ένα ουζερί στην Καισαριανή, τα ήπιαμε και κλαίγαμε και οι δυο. Κοίτα να δεις. Όταν είσαι επαναστάτης και μάλιστα ρομαντικός, για να μπορέσεις να επιβιώσεις μέσα από αυτή τη κρεατομηχανή που σε περνά η εξουσία, πρέπει να φυλάξεις τον πολιτισμό και την αξιοπρέπειά σου σαν το ακριβότερο άρωμα. Να μην πέσεις στο επίπεδό τους. Μόνον αυτό σε σώζει σαν άνθρωπο. Αυτό είναι που σε κάνει άνθρωπο μέσα σε αυτή τη σύγκρουση. Αυτός είναι ο πολιτισμός. Αν βγαίναμε από τα πηγάδια που μας είχαν ρίξει, φορτωμένοι με χειροβομβίδες και μαχαίρια θα ήμαστε μια από τα ίδια…"
Στη φυλακή με τους συγκρατούμενους μου λέγαμε, σαν παιχνίδι, τι δουλειά θα κάναμε στο μέλλον. "Χρονάρα εσύ τι θα κάνεις;" ρωτούσαν. "Ενωματάρχης στην ασφάλεια", απαντούσα. Κι αυτοί νόμιζαν ότι έτσι, εγώ θα έπαιρνα την εκδίκησή μου. Αλλά δεν το έλεγα με αυτό το σκοπό. Ήθελα να παρηγορώ τις μανάδες για τα παιδιά τους, που ήταν μέσα. Φανταζόμουνα τι τράβαγε η μάνα μου, που μου έφερνε κάθε μέρα καθαρά ρούχα για να παίρνει τα ματωμένα, ώστε να καταλαβαίνει κάθε πότε με βασανίζουν..."
"Το θέμα είναι να κερδίσεις τους ανθρώπους. Δεν μπορείς να σώσεις τους ανθρώπους αν δεν θέλουν οι ίδιοι να σωθούν. Εμείς οι κομμουνιστές το κάναμε αυτό. Ντε και καλά να τους σώσουμε. Άμα ο άλλος δεν γουστάρει, δεν νοιώθει ότι πρέπει να σωθεί, πως θα τον υποχρεώσεις…";
"Ο Αντρέας, ως μέγας δημαγωγός, πήρε όλη τη γκάμα των συνθημάτων της αριστεράς, τα υιοθέτησε, τα απαξίωσε μέσα από την εξουσία του και η αριστερά έψαχνε να βρει την προίκα της. Σαν να μην έφτανε αυτό, μας κληρονόμησε και το σόι του…"
"Τότε, εμείς οι ρομαντικοί είχαμε μια ιδεολογία, ένα όραμα, ένα όνειρο, είχαμε βέβαια και έναν αντίπαλο απέναντί μας. Το σύστημα ασκούσε τη βία στο σώμα μας. Μας φυλάκιζε, μας βασάνιζε, μας τουφέκιζε. Σήμερα το σύστημα ασκεί τη βία του στον εγκέφαλο. Τους κάνει λοβοτομή. Είναι πολύ δύσκολο σήμερα να διαμορφώσει συνείδηση ο άνθρωπος. Ζει σε έναν ψεύτικο κόσμο, μια ψεύτικη ζωή. Υπάρχει καταναλωτισμός, διαφήμιση, τηλεόραση. Από τις δικές μας γενιές αφαίρεσαν την ποιότητα ζωής. Από τις σημερινές γενιές τους αφαιρούν την ίδια τη ζωή. Ο νέος άνθρωπος τι μέλλον έχει σε αυτή τη χώρα; Ακούει καθημερινά νούμερα, μνημόνια, χρεοκοπίες και τα ρέστα. Είναι δημοκρατία να έχουν συμβεί όλα αυτά τα τραγικά μετά την μεταπολίτευση, να έχει οδηγηθεί η χώρα σε υποδούλωση, σε εθνική υποτέλεια, τόσα σκάνδαλα, μίζες και να μην έχει πάει ένας άνθρωπος φυλακή; Ένας να μην έχει ζητήσει συγνώμη; Ένας ρε! Ποια δικαιοσύνη; Ποια δημοκρατία; Επειδή έφαγε ο Πάγκαλος ένα γιαούρτι στη μούρη θίγουμε τους θεσμούς; Αν υπήρχε μια ευνομούμενη δημοκρατία έπρεπε να παραπεμφθούν για δωσιλογισμό, όσοι άσκησαν εξουσία. Ζούμε μια τραγωδία με ηθοποιούς μαριονέτες. Όσο για το παρελθόν άστο να κοιμάται. Το σύστημα έχει τέτοια δύναμη ώστε σβήνει τα χνάρια της ιστορίας. Είναι τρομακτικό…"«Να γυρίσουμε στα χωριά μας, να ξαναδεθούμε με τη γη...»
"Ενώ το πολιτικό σύστημα μας έχει φέρει σε αυτό σημείο, μόλις συμβαίνει μια παρεκτροπή, μια προπηλάκιση ενός βουλευτή, αμέσως τίθεται θέμα θεσμών της Δημοκρατίας. Προσωπικά είμαι εναντίον αυτών των μεθόδων, αλλά αν έχεις έναν ολόκληρο λαό αγανακτισμένο κάποιος είναι και παρορμητικός. Αυτό σημαίνει ότι θίγονται οι θεσμοί; Και ποιοι είναι αυτοί; Κάθε τέσσερα χρόνια να πουλάς την ψήφο σου στον υποψήφιο ή στο κόμμα με την προσδοκία να βρεις μια θέση στην κοινωνία, μια εργασία, εσύ ή το παιδί σου; Αυτή είναι η Δημοκρατία; Το δικαίωμα στην εργασία, σε μια αξιοπρεπή ζωή, στην ασφάλεια, στην ευτυχία, το δικαίωμα στο να εξασφαλίσεις το μέλλον των παιδιών σου δεν είναι δημοκρατικό δικαίωμα και είναι το παζάρι που γίνεται κάθε 4 χρόνια; Πρέπει να αντιληφθούμε ότι η ζωή είναι ένα δώρο που μας δίνεται άπαξ και έχει ημερομηνία λήξεως και έχουμε το δικαίωμα να τη χαρούμε να την μοιραστούμε, να δημιουργήσουμε. Ε! το γεγονός ότι το σύστημα μας εμποδίζει τα κάνουμε όλα αυτά και μας οδηγεί στην κατάθλιψη, στην μιζέρια, στην ανεργία, στην ανασφάλεια, με συγχωρείτε αλλά αυτό δεν είναι δημοκρατία…"Για αυτό θεωρώ σημαντικό γεγονός ότι οι άνθρωποι βγήκαν στις πλατείες. Να κοιταχτούν, να ψαχτούν, να συναντήσουν τα όνειρά τους, να αλλάξουν κάποιες κουβέντες, να βγουν από τις μάντρες των κομμάτων. Το αυθόρμητο είναι δημιουργία. Και βέβαια όλοι οι ηγήτορες των κομμάτων αναρωτήθηκαν, πως γίνεται αυτό χωρίς αυτούς, χωρίς καθοδήγηση;…"
"Το σύστημα από χρόνια τώρα, κυριαρχεί τόσο πολύ, ώστε έχει υποχρεώσει τους ανθρώπους να το αναπαράγουν συνεχώς. Και το πρόβλημα αυτή τη στιγμή δεν είναι απλώς και μόνον η διεύρυνση των θεσμικών ορίων της ελευθερίας μέσα στην κοινωνία. Το πρόβλημα είναι η απελευθέρωση του ανθρώπου. Εκεί είναι η δυσκολία διότι οι άνθρωποι έχουν μεταλλαχτεί και είναι πολύ δύσκολο να ξαναβρούν τον εαυτό τους, την οντότητά τους…""…Όταν ακούω για το πόσο πλούσιο κράτος ήμαστε, επειδή ανακαλύψαμε τα πετρέλαια στο Αιγαίο και στο Ιόνιο με πιάνει κατάθλιψη. Θα τα καταστρέψουμε, όλα. Θα γίνουμε μια αποικία των πολυεθνικών του πετρελαίου. Φαντάζεσαι τις πλωτές δεξαμενές άντλησης στο Αιγαίο και τα βαπόρια να πηγαινοέρχονται;…"
"…Ακόμα και οι ακτιβιστές οικολόγοι οι οποίοι αναμφισβήτητα κάνουν μια σοβαρή δουλειά για να διαμορφωθεί μια οικολογική συνείδηση, δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο πλανήτης μας έχει δύο περιβάλλοντα. Το φυσικό και το κοινωνικό. Το πρόβλημα είναι ότι το κοινωνικό ασκεί τέτοια καταστροφική πίεση στο φυσικό ώστε για να το προστατεύσουμε πρέπει να κάνουμε ανατροπές στο κοινωνικό. Για αυτό η οικολογία είναι επαναστατική. Ο άνθρωπος πρέπει να καταλάβει, ότι το περιβάλλον είναι το σπίτι του.."."Η διαφήμιση έχει τρελάνει τους ανθρώπους. Συνέχεια παράγει καινούργια προϊόντα, τα οποία προσπαθεί να πλασάρει. Η διαφήμιση έχει εκπορνεύσει μέχρι και τα πιτσιρίκια. Τα βάζουν εκεί να διαφημίζουν γαριδάκια ή οτιδήποτε με κινήσεις "αρτίστας". Σκουπίδια. Καταναλώνουμε τους πόρους του πλανήτη με τέτοια ταχύτητα και ασυδοσία που δεν ξέρουμε τι θα γίνει αύριο. Τα φυσικά αγαθά, το νερό, ο αέρας, ο ήλιος καταστρέφονται. Και τούτοι οι κερατάδες, οι πολιτικοί βγαίνουν με στην τηλεόραση και μας κουνούν και το δάκτυλο…"
Ζούμε μια άσχημη εποχή. Εμείς, συγκρουόμασταν, δίναμε μάχη χαρακωμάτων, παλεύαμε. Σήμερα κλέβουν τη ζωή των παιδιών, των ανθρώπων. Σήμερα με ποιόν να παλέψεις; Ούτε αφεντικό δεν έχεις. Πολυεθνική εταιρεία σου λέει. Τέτοιοι είναι οι μηχανισμοί. Ψεύτικο χρήμα, πλαστικό. Γύρω σου δεν υπάρχει μια αξία για να στηριχτείς. Τι είναι αυτό; Κοινωνία; Πολιτισμός;…"
Το χίπικο κίνημα ήταν η τελευταία εξέγερση του ανθρώπου. Γιατί ήταν τόσο σημαντικό; Διότι είχε αντιληφθεί ότι τα πανεπιστήμια μετατρέπονταν σε στρατόπεδα τεχνοκρατικής γνώσης που θα παρήγαγαν, όπως παράγουν, ηλιθίους υψηλής τεχνολογίας. Έτσι ξεκίνησε η αμφισβήτηση όλου του συστήματος. Μαζί με τον πόλεμο του Βιετνάμ γεννήθηκε μια δυναμική που αμφισβητούσε πλέον τα πάντα. Για να το διαλύσουν έριξαν με τους τόνους τα χημικά ναρκωτικά. Δυστυχώς το σύστημα είναι τόσο ισχυρό που το έκανε μόδα. Εδώ έκανε μόδα και τη φιγούρα του Γκεβάρα, τον χιπισμό θα άφηνε;…"
Στην Καβάλα πήγα για τελευταία φορά πριν λίγα χρόνια. Με πονάει πολύ. Δεν έβρισκα το δρόμο του σπιτιού που γεννήθηκα. Την έχουν καταστρέψει. Πολυκατοικίες τέρατα…"
Τι να κάνουμε; Να ξαναφτιάξουμε την πατρίδα μας. Να ξαναεποικίσουμε τη γη μας. Να ξαναστήσουμε τη γεωργία μας. Έχουμε μια χώρα παράδεισο. Παράγουμε τα πάντα και τόσο εκλεκτά. Να γυρίσουμε στα χωριά μας, να ξαναδεθούμε με τη γη. Να πάνε στο διάολο και οι δανειστές και τα χρέη μας. Τι θα κάνουν; Θα μας στείλουν τους πεζοναύτες; Θα υποφέρουμε, αλλά θα υποφέρουμε για μας και ό,τι δημιουργήσουμε θα είναι δικό μας πια…"
"Αφού η γενιά μου δεν κατάφερε να αλλάξει τον κόσμο, τουλάχιστον να μην αφήσω τον κόσμο να με αλλάξει, κι αυτό είναι ύψιστη πολιτική θέση κατά την άποψή μου.

tvxsteam

Ο φόβος για τη δύναμη της δημιουργίας

Η ανθρωπότητα δοκιμάζεται για να αποκτήσει περισσότερη συνειδητή επίγνωση του πώς πρέπει να χρησιμοποιεί τη δύναμη της σκέψης. Γεννιέστε με ένα πλήθος δυνατοτήτων, αλλά καλλιεργείτε πεποιθήσεις σας που σας κάνουν να επιμένετε ότι είστε ανίκανοι! Ως εκ τούτου, αυτές οι ικανότητες μπλοκάρονται ή εξαλείφονται από τις νευρικές οδούς σε νεαρή ηλικία.
Το κλειδί για την επίλυση της μεγάλης πλανητικής κρίσης που αντιμετωπίζετε έγκειται στην αναγνώριση ότι η ανθρωπότητα έχει αναπτύξει ουσιαστικά ένα συλλογικό φόβο για τη δύναμη να δημιουργεί. Οι καιροί απαιτούν να γνωρίσετε το μυαλό σας και τις πεποιθήσεις σας και να γίνετε εξαιρετικοί δημιουργοί της πραγματικότητάς σας.

Oμάδα της Ανθρωπότητας Ελλάδας
http://www.otan.gr/

Θέλουν να μας χειραγωγούν γιατί είμαστε δημιουργοί της πραγματικότητας…

Στη πραγματικότητα η υλη είναι διακυμάνσεις της ενέργειας. Ολόκληρο το σύμπαν ακόμη και η ύλη είναι συνειδητότητα από τη πιο λεπτή μέχρι τη πιο συμπαγή της μορφή.

Η συνειδητότητα είναι η κινητήρια δύναμη στο σύμπαν και δίνει μορφή στα πάντα. Το υλικό μας σώμα φαίνεται καθησυχαστικά συμπαγές, έρχεται όμως η σύγχρονη φυσική να μας διαβεβαιώσει ότι αυτή η στερεότητα είναι μια οφθαλμαπάτη. Όλη η φυσική υλη, όλα όσα έχουμε και βλέπουμε γύρω μας, είναι το αποτέλεσμα μιας συχνότητας. Και αν ενισχύσουμε αυτή τη συχνότητα, η δομή της ύλης θα μεταβληθεί.

Η αντίληψη ότι η ουσία του σύμπαντος είναι η υλη - κάτι που θεσπίστηκε στον επιστημονικό κόσμο από τη φιλοσοφία του Αριστοτέλη – οδηγεί σ αυτό που ονομάζουμε φόβο, απληστία, διχοτόμηση.

Με βάση αυτή την φιλοσοφία που καθιερώθηκε ανά τους αιώνες, οι άνθρωποι στη σιωπηλή τους απελπισία, τείνουν να συγκεντρώνουν υλικά αποκτήματα στη περιουσία τους, αγνοώντας ότι η ουσία του σύμπαντος είναι η συνειδητότητα και όχι η ύλη…

Ο φόβος είναι μια πολύ αργή συμπαγής παλμική κατάσταση.

Δείτε σχετικό βίντεο εδώ:
http://www.youtube.com/watch?v=nOSIxm62aFE&feature=player_embedded

http://ianisdo-anando2.blogspot.com

Τα άμφια της ψυχής

Δεν πρόκειται κανείς να πάει μακριά αν δεν υφάνει ο ίδιος τα άμφια της ψυχής του, με το δικό του πολύ ιδιαίτερο τρόπο.

Ήρθε η εποχή που ο καθένας πρέπει ν΄αναζητήσει το δικό του δρόμο και παρ΄όλο που μπορεί να πάρει μέγιστη βοήθεια από τους δασκάλους -κυρίως όσους ζουν και μπορούμε να ακούσουμε τ΄αληθινά τους λόγια- σε κάποιο σημείο καλείται να αναλάβει την ευθύνη να γίνει ιερέας του εαυτού του. Χωρίς αντιπροσώπους.

Δεν πρόκειται να πάει μακριά αν δεν υφάνει ο ίδιος τα άμφια της ψυχής του, με το δικό του πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Αν δεν αμφισβητήσει, αν δεν συγκρουστεί, αν δεν αγωνιστεί ακόμα και με τον ίδιο τον εαυτό του. Ότι προβάλουμε έξω από τον εαυτό μας σε κάποιον άλλο, σε λίγο ή πολύ χρόνο θα ξεπέσει, θα προδώσει την "αποστολή" του. Αυτή είναι η μοίρα κάθε "εκκλησίας". Επειδή τη στήνουμε σαν είδωλο να κάνει ότι εμείς καλούμαστε να κατακτήσουμε.

Οι επιδέξιοι άνθρωποι χρησιμοποιούν αποδοχή, κατανόηση και συναλλαγή όσο περισσότερο είναι δυνατόν, εξάλλου αυτός ο τρόπος δίνει τα καλλίτερα αποτελέσματα, με το μικρότερο κόστος.
Αλλά θυμάμαι και το μυθικό ταξίδι του Οδυσσέα που εικονίζει τη δραματική αναζήτηση της ψυχής για την "Ιθάκη της". Άλλα όπλα χρειάζεσαι όταν παλεύεις με τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες "που η ψυχή σου στήνει εμπρός σου" όπως λέει ο ποιητής.

Η σύγκρουση -αν μη τι άλλο- μπορεί να μου δείξει ποιες πραγματικά είναι οι δυνάμεις μου και ποιοί είναι οι φόβοι μου.

Ακόμα και ο Ιησούς που ενσάρκωσε σε όλη του τη ζωή το έλεος, συγκρούστηκε με τους εμπόρους στο ναό κι ακόμα τη δεύτερη φορά που έστειλε τους μαθητές του να διδάξουν είπε "όποιος δεν έχει μαχαίρι να πουλήσει τα ενδύματά του και να πάρει".

Το παν είναι η διάκριση, ποια είναι η στιγμή για κάθε τι.

της φίλης Margarita Gkene

http://ianisdo.blogspot.com/

Η μεγαλύτερη σκλαβιά, αυτή της ψυχής...

Ερώτηση:

Είναι εφικτό να αναζητά κανείς το μονοπάτι της αλήθειας και ταυτόχρονα να αγωνίζεται για να ελευθερώσει τη χώρα του από την τυραννία;

Oσσο:

Δεν υπάρχει καμιά διαμάχη ανάμεσα στην αναζήτησή σου για την αλήθεια και την πνευματική ελευθερία και στον αγώνα σου εναντίον της πολιτικής τυραννίας – αν και τα ζητήματα γίνονται λίγο πιο πολύπλοκα.
Η προτεραιότητα θα πρέπει να είναι η επίτευξη της δικής σου πνευματικής ελευθερίας, επειδή οι πολιτικές τυραννίες έρχονται και φεύγουν. Καμιά τυραννία δεν έχει διαρκέσει για πάντα. Και δεν μπορείς να είσαι απόλυτα σίγουρος για το ότι η μία πολιτική τυραννία από την οποία θα έχεις απαλλαγεί, δεν θα αντικατασταθεί από μια άλλη.
Μην τρέφεις υπερβολικές ελπίδες σε ένα όμορφο μέλλον. Η ιστορία μας διδάσκει κάτι άλλο. Οι άνθρωποι θα παραμείνουν στην ίδια άσχημη κατάσταση. Θα υπομένουν τους ίδιους τρόμους και κάτω από ένα καινούργιο καθεστώς. Μόνο οι σφαγείς έχουν αλλάξει.
Ασφαλώς και δεν εναντιώνομαι στο να αγωνίζεσαι για την ελευθερία του έθνους σου, μην το κάνεις όμως αυτό προτεραιότητα. Η προτεραιότητα σου θα πρέπει να είναι η πνευματική σου ελευθερία, την οποία δεν μπορεί να σου την πάρει κανένας. Αν καταφέρνεις να πολεμάς ταυτόχρονα και την τυραννία, τότε το υποστηρίζω απόλυτα. Αυτό όμως δεν είναι εύκολο. Για την ακρίβεια είναι πάρα πολύ δύσκολο. Την στιγμή που αρχίζεις να πολεμάς εναντίον κυβερνήσεων, μπλέκεσαι τόσο πολύ, που ξεχνάς τελείως τον εαυτό σου.
Είναι άσχημο να παραμένεις κάτω από οποιουδήποτε είδους σκλαβιά. Η μεγαλύτερη σκλαβιά όμως είναι της ψυχής σου. Ελευθέρωσε την ψυχή σου από το παρελθόν – ελευθέρωσέ την από τις καταβολές και τους προγραμματισμούς με τους οποίους ανατράφηκες. Η αναζήτησή σου για την αλήθεια θα πρέπει να παραμένει η βασική και υπέρτατη φροντίδα σου. Αν σου έχει απομείνει ενέργεια, μπορείς να πολεμάς και πολιτικές τυραννίες. Να ξέρεις όμως ότι πρόκειται να απογοητευτείς. Στη διάρκεια των αιώνων, όλοι όσοι είχαν την ιδέα ότι «θα ελευθερωθούμε», απογοητεύτηκαν.

Η δική μου ελπίδα δεν είναι πια στις υποσχέσεις των επαναστατών.
Η δική μου ελπίδα είναι στη γέννηση του ρέμπελου, του ανθρώπου που είναι ανυπόταχτος, αδάμαστος.
Και για να μπορέσει να γεννηθεί ο ρέμπελος, η βασική αναγκαιότητα, η ουσιαστική μεταμόρφωση είναι η ελευθερία της ατομικότητάς σου από το παρελθόν σου, από τις καταβολές και τους προγραμματισμούς με τους οποίους ανατράφηκες. Ο διαλογισμός θα βοηθήσει στο να σε κάνει άτομο. Και μόνο μια κοινότητα ατόμων που είναι πνευματικά ελεύθερη, που έχει σπάσει όλες τις γέφυρες που πηγαίνουν πίσω στο παρελθόν, θα έχει τα μάτια που εστιάζουν στα πιο μακρινά αστέρια.
Όλοι τους θα είναι κατά κάποιο τρόπο ποιητές, ονειροπόλοι, μύστες και διαλογιστές. Και αν δεν γεμίσουμε τον κόσμο με τέτοιους ανθρώπους, ο κόσμος απλώς θα αντικαθιστά τη μια τυραννία με κάποια άλλη κι αυτό θα είναι απολύτως μάταιο.
Εσύ είσαι η προτεραιότητα. Πήγαινε στις ρίζες σου, βρες τον εαυτό σου, γίνε ρέμπελος κι άφησε κι άλλους ανθρώπους να γίνουν ρέμπελοι. Κι αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο μπορείς να βοηθήσεις την ανθρωπότητα να δημιουργήσει ένα χρυσό μέλλον.
http://ianisdo-anando2.blogspot.com

Η ανθρωπιά των ανθρώπων και ο κρίσιμος ρόλος του μέντορα - δάσκαλου

Πριν εξετάσουμε καν το αφαιρετικό σύστημα της ανθρωπότητας πρέπει να ερευνήσουμε την έννοια της ανθρωπιάς των ανθρώπων. Και πριν ακόμα, το υπόβαθρό της, τη μνήμη. Η μνήμη μπορεί, όπως το εξηγήσαμε σ’ ένα προηγούμενο άρθρο, να ερμηνευτεί ως ένα κομμάτι της ανθρωπότητας μέσα στη νοημοσύνη του ανθρώπου. Δεν συνεπάγεται όμως άμεσα η ανθρωπιά. Στην πραγματικότητα ακόμα και αν η μνήμη και η νοημοσύνη έχουν ενεργοποιηθεί εκ γενετής, αυτό δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος είναι ήδη άνθρωπος με τη γενική έννοια. Ο άνθρωπος γίνεται άνθρωπος μέσω της σκέψης και της συνείδησης που αποκτά μέσω της. Ενώ η ανθρωπιά εμφανίζεται μετά από αυτήν την επεξεργασία αλλά και τη συνάντηση με άλλους ανθρώπους και όχι απλά άτομα. Με άλλα λόγια δεν είναι η κοινωνικοποίηση που βοηθά αυτό το επίτευγμα μα το αφαιρετικό ζευγάρι δάσκαλος-μαθητής με τη γενικευμένη του έννοια. Η ανθρωπιά δεν είναι αυτονόητη διότι είναι πιο εξελιγμένη έννοια από τη συμπόνια και κάνει χρήση της ετυμολογικής έννοιας της εμπάθειας.
Πιο συγκεκριμένα η ανθρωπιά είναι η ελάχιστη σχέση μεταξύ δύο ατόμων όπου η ανθρωπότητα δεν βρίσκεται σε εκφυλισμένη περίπτωση. Εμπεριέχει διαχρονικά στοιχεία που λειτουργούν ως νοητικά σχήματα μιας ανοιχτής δομής που ενεργοποιείται με τη δικτύωση του δασκάλου, ο οποίος επιτρέπει την ύπαρξη της συνεκτικότητας του ανθρώπου με την ανθρωπότητα. Διότι όπως ειπώθηκε και προηγουμένως, ο άνθρωπος δεν ανήκει εκ φύσης σε αυτήν τη δομή. Και το άτομο μπορεί να παραμείνει άτομο αν δεν υπάρξει αυτή η πρόσβαση στην ανθρωπότητα. Εξ αιτίας της κοινωνικοποίησης, το άτομο δεν αντιλαμβάνεται ούτε την ύπαρξη της ανθρωπότητας ούτε την ανάγκη της ανθρωπιάς. Όλα είναι εξασφαλισμένα από ένα σύστημα που μαζικοποιεί τα άτομα, συνεπώς δεν υπάρχει ούτε ουσιαστική αλληλεπίδραση ούτε συνανθρωπιά. Διότι ο καθένας νιώθει την εξάρτησή του από το σύστημα και δεν δημιουργεί ανθρώπινες σχέσεις. Δεν υπάρχει αξία, μόνο αρχές του συστήματος. Και μέσα σε αυτό το πλαίσιο δεν μπορεί ν’ αναπτυχθεί η ανθρωπιά γιατί κανείς δεν θεωρεί ότι είναι χρήσιμη και όντως δεν είναι γι’ αυτόν τον ανταγωνισμό που δεν ασχολείται με ανθρώπους αλλά με ανώνυμα άτομα. Η σπανιότητα της ανθρωπιάς ερμηνεύεται από την κοινωνική μάζα ως μια περιθωριακή οντότητα που μπορεί ο καθένας να παραμερίσει δίχως καμιά επίπτωση. Η μόνη κοινωνική αξία είναι η αξιολόγηση και όχι η αξιολογία. Έτσι η ανθρωπιά παραμένει ένα δυσνόητο πράγμα που δεν ελκύει. Έχει αξία μόνο και μόνο για τους ανθρώπους που είναι και αυτοί σπάνιοι. Είναι η ατομική υλοποίηση της ενεργητικής έννοιας της ανθρωπότητας ενώ η μνήμη είναι η παθητική της έννοια. Με αυτές τις δύο έννοιες η νοητική οντότητα γίνεται άνθρωπος. Και η ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας είναι η επινόηση του αλτρουϊσμού με όλη του τη σημασία. Έτσι κατανοούμε τώρα πόσο σπουδαίος είναι ο ρόλος του δασκάλου για τον μαθητή άνθρωπο. Μέσω της μάθησης και ειδικά της μάθησης της μάθησης που είναι πιο πολύπλοκη, ο μέντορας ενισχύει τη συνείδηση του Τηλέμαχου και του δίνει τη δυνατότητα όχι μόνο να εκφραστεί αλλά και να παράγει ένα έργο προς όφελος των άλλων. Υπάρχουμε ουσιαστικά μόνο μέσα από τους άλλους και αυτό εξηγεί και το βάθος της ανθρωπιάς αλλά και την εμβέλειά της. Γι’ αυτόν τον λόγο η ανθρωπιά είναι μια δια βίου μάθηση.
http://www.edugate.gr

Οι σχέσεις μεταξύ γονιών και παιδιών δε διορθώνονται με το ξύλο αλλά με το διάλογο, το σεβασμό και την επικοινωνία

Πέντε ερωτήσεις για τη σωματική τιμωρία
Από τη Συμβουλευτική Επιτροπή για την Πρόληψη
και Καταπολέμηση της Βίας στην Οικογένεια
1. Γιατί είναι λάθος να χτυπάμε τα παιδιά; Καλύτερο θα ήταν να ρωτούσε κανείς σε τι ωφελεί να χτυπά κάποιος το παιδί του. Είναι γενικά παραδεκτό ότι είναι ηθικά λανθασμένο να λύνει κάποιος τις διαφορές του χρησιμοποιώντας βία. Δεν πρέπει να ξεχνούμε πως τα παιδιά είναι και αυτά άνθρωποι. Γιατί αυτά, από όλους τους ανθρώπους, να μην τυχαίνουν ίσης προστασίας απέναντι σε όλες τις μορφές βίας, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη ότι σωματικά είναι και τα πιο ευάλωτα;
Η σωματική βία δεν είναι μόνο ηθικά απαράδεκτη, αλλά και μη αποτελεσματική. Ένα χαστούκι μπορεί αφενός να σταματήσει ένα παιδί τη δεδομένη στιγμή, αφετέρου όμως δε θα το αποτρέψει από το να επαναλάβει την ίδια «αταξία» αργότερα, εφόσον η βία δεν το κάνει να συνειδητοποιήσει το λάθος του. Έρευνες έχουν δείξει ότι παιδιά που οι γονείς τους τα χαστούκιζαν επανειλημμένα για να τα τιμωρήσουν, ένιωθαν τόσο πληγωμένα και αδικημένα που ξεχνούσαν το λόγο για τον οποίον είχαν τιμωρηθεί. 2. Η καθημερινή σωματική τιμωρία και η σωματική κακοποίηση ενός παιδιού δεν είναι δύο διαφορετικά πράγματα; Εάν μελετήσει κανείς σοβαρές υποθέσεις σωματικής κακοποίησης παιδιών, θα διαπιστώσει ότι οι περισσότερες ξεκινούν από ένα απλό χαστούκι, ενώ στη συνέχεια καταλήγουν σε τραγωδίες. Η παρούσα κοινωνική αποδοχή της σωματικής τιμωρίας δημιουργεί σαφέστατα μια επικίνδυνη σύγχυση. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι περισσότεροι γονείς που χτυπούν τα παιδιά τους έχουν δεχτεί και οι ίδιοι σωματική κακοποίηση στην παιδική τους ηλικία. Ακόμη και το πιο αθώο χτύπημα, όπως είναι ένα χαστούκι στο πρόσωπο ή ένα δυνατό τράβηγμα του αφτιού, μπορούν να οδηγήσουν σε ένα πιο σοβαρό τραυματισμό του παιδιού. Για το λόγο αυτό κάθε μορφή βίας πρέπει να αποφεύγεται, όσο «αθώα» κι αν φαίνεται. 3. Δεν είναι σχεδόν όλοι οι γονείς που κάποιες φορές ξεφεύγουν από τον έλεγχο και χτυπούν τα παιδιά τους; Η απάντηση είναι ναι. Μήπως όμως όλοι οι ενήλικοι χάνουν κάποια στιγμή τον έλεγχο και χτυπούν κάποιον άλλον ενήλικο (συνάδελφο ή φίλο); Όχι, διότι ακριβώς το να χτυπάς έναν ενήλικο ή ένα ζώο υπερβαίνει τα αποδεκτά κοινωνικά όρια. Εάν το να χτυπά κανείς τα παιδιά του ήταν το ίδιο κοινωνικά απαράδεκτο, τότε κανένας γονιός δε θα προέβαινε στην πράξη αυτή. Επιπλέον, ακόμη και οι γονείς που συνηθίζουν κάτι τέτοιο θα σταματούσαν. Μια τέτοια στάση είναι αρκετή για να αλλάξει τις κοινωνικές αντιλήψεις και να εξισώσει το σεβασμό που επιδεικνύουμε απέναντι στα παιδιά με το σεβασμό που επιδεικνύουμε απέναντι στους ενηλίκους. 4. Μετρά ένα χαστούκι, όσο «αθώο» κι αν είναι; Ναι, μετρά. Πολλοί γονείς χτυπούν τα παιδιά τους, αλλά πολύ περισσότεροι είναι εκείνοι που ξεφεύγουν από τον έλεγχο. Κι αυτό, επειδή το ξύλο βοηθά μόνο το γονιό να ανακουφίζεται από τα αρνητικά συναισθήματα που τον διακατέχουν. Εάν επιτρέπεις στον εαυτό σου να χτυπάει ένα τετράχρονο παιδί επειδή «παίζει» με την τηλεόραση, τότε ποια επιλογή έχεις την δεύτερη φορά που θα επαναλάβει το ίδιο από το να το χτυπήσεις ακόμη πιο δυνατά; Το ξύλο δεν αποτελεί λύση. Οι σχέσεις μεταξύ γονιών και παιδιών δε διορθώνονται με το ξύλο αλλά με το διάλογο, το σεβασμό και την επικοινωνία. Το ξύλο απλώς αναγκάζει το παιδί να συμμορφωθεί προσωρινά με τους κανονισμούς που θέτει ο γονιός, χωρίς ωστόσο να μαθαίνει σωστούς τρόπους συμπεριφοράς. 5. Τα παιδιά όμως χρειάζονται πειθαρχία. Τι μπορεί να αντικαταστήσει τη σωματική τιμωρία; Κανείς δε διαφωνεί ότι πρέπει να επιβάλλεται ένα είδος πειθαρχίας και να τίθενται όρια στα παιδιά. Εντούτοις, είναι σημαντικός ο τρόπος με τον οποίο εφαρμόζονται τα πιο πάνω. Οι πιο συχνές αντιδράσεις ενός γονιού σε μια αταξία είναι: αποδοκιμασία, εκνευρισμός, φωνές, θυμός, απαγόρευση τηλεόρασης και παιχνιδιού, κλείσιμο στο δωμάτιο χωρίς φαγητό, περιορισμός στο σπίτι κτλ. Όλα τα πιο πάνω πρέπει να αποφεύγονται, διότι δεν οδηγούν σε επιθυμητά αποτελέσματα. Απεναντίας, η επιβράβευση αποφέρει πολύ καλύτερα αποτελέσματα τόσο στα παιδιά όσο και στους ενήλικες. Υπάρχουν ήδη αρκετοί γονείς που είναι σε θέση να πειθαρχούν τα παιδιά τους, χωρίς να τα χτυπούν. Το να μη χτυπάς ένα παιδί δεν σημαίνει ότι το κακομαθαίνεις…
Το κείμενο προέρχεται από έκδοση της Επιτροπής με τίτλο «Ιστοριούλες για γονείς»
Από sxoleio98
www.hamomilaki.gr

Η μνήμη μπορεί να είναι δυνάστης όταν τη χρησιμοποιεί το Εγώ...

η ιστορία της Μαρίας... από την ίδια:
Μόλις χθες πέσανε στα χέρια μου κάποιες παλιές κιτρινισμένες πολυκαιρισμένες φωτογραφίες από τα πρώτα παιδικά μου χρόνια… ξέρετε από αυτές που όταν τις βλέπουμε, είτε χαμογελάμε με νοσταλγία, είτε αισθανόμαστε άβολα για την εικόνα μας, γι΄ αυτό που ήμασταν ως παιδιά. Έμεινα έκθαμβη να κοιτάζω με δέος το χαριτωμένο μελαχρινό κοριτσάκι της φωτογραφίας. Αυτή τη φορά η αίσθηση ήταν εντελώς διαφορετική. Ήταν σαν να έβλεπα βαθιά μέσα σε αυτό το κοριτσάκι πρώτη φορά και θυμήθηκα … Θυμήθηκα πόσο μου άρεσε όσο ήμουν μικρή να μπαίνω σε φανταστικούς κόσμους μέσα από τα βιβλία και μετά να ονειροπολώ και να ταξιδεύω εκεί με την αχαλίνωτη φαντασία μου! Πόσο λάτρευα να ζωγραφίζω με τις ώρες… Πως κοίταζα επίμονα με ορθάνοιχτα τα μάτια ένα τοπίο στη φύση που μου άρεσε - ήθελα να το αποτυπώσω ανεξίτηλα στο μυαλό μου, να το κάνω εικόνα μέσα μου για να μπορέσω κάποια στιγμή αν θέλω να το ζωγραφίσω! Θυμήθηκα πως έγραφα υπέροχες εκθέσεις γεμάτες περιγραφές και συναίσθημα γιατί οι λέξεις με συνάρπαζαν – τις χρησιμοποιούσα σαν παιχνίδι, θέλοντας να φτιάξω, να δημιουργήσω κάτι εντελώς δικό μου κάτι όμορφο! Θυμήθηκα πώς ρουφούσα σα σφουγγάρι τη γνώση από τα χείλια και τα μάτια των δασκάλων μου, πώς ήμουν σε κάθε μάθημα απόλυτα ΕΚΕΙ αφοσιωμένη σ΄ αυτό. Μπορεί να μην έγραφα αυτολεξί το μάθημα στο διαγώνισμα της ιστορίας και της γεωγραφίας, αλλά θυμόμουν και την παραμικρή λεπτομέρεια που είχε πει ο δάσκαλος κατά τη διάρκεια της παράδοσης, όταν βέβαια αυτός συμμετείχε και δίδασκε με όρεξη και ενδιαφέρον.Στο δικό μου παραμύθι η μικρή Μαρία μεγάλωσε, μπήκε στον κόσμο των πρέπει και των κανόνων από πολύ νωρίς, αναλαμβάνοντας από μόνη της την ευθύνη – την υποχρέωση – το βάρος, να είναι το «καλό κορίτσι και το καμάρι των γονιών της». Με αυτόν τον τρόπο συναίνεσα, χωρίς τότε να το γνωρίζω, στην «εκπαίδευσή μου» στον κόσμο του αριστερού ημισφαιρίου, αναπτύσσοντας υπέρμετρα τις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά του. Έτσι και χωρίς καλά καλά να το συνειδητοποιήσω - αφού αυτή η πορεία θεωρούταν πλέον ως απόλυτα «φυσιολογική» και ταυτόχρονα ήταν και η πιο βολική και εύκολη για μένα - μεταλλάχθηκε η άποψη και το βίωμα της ζωής μου σε κάτι άχρωμο, αγωνιώδες, ανούσιο και κουραστικό. Τότε μου είπαν ότι έτσι ενηλικιώνομαι, έτσι αναλαμβάνω την ευθύνη του εαυτού μου, ωριμάζω πλέον και πως αυτό συμβαίνει σε όλους τους φυσιολογικούς ανθρώπους που θέλουν να ανήκουν σε μια κοινωνία.Κάπως έτσι οι φανταστικοί κόσμοι των βιβλίων έγιναν μαθήματα στο φροντιστήριο και υποχρεωτικά μαθήματα στο πανεπιστήμιο αργότερα. Η ονειροπόληση αντικαταστάθηκε από την τηλεόραση. Η απόλαυση της ζωγραφικής υποβαθμίστηκε σε χόμπυ για να μη γίνει ποτέ θέληση για σπουδές και επαγγελματική αποκατάσταση. Από εκεί που ήταν το παρόν μου, μεταλλάχθηκε σε παρελθόν και μέλλον - ανάμνηση και όνειρο να πραγματοποιηθεί ΜΕΤΑ (ξέρετε αυτό το «μετά» που δεν έρχεται ποτέ) τα μαθήματα, τη σχολή, τις οικογενειακές υποχρεώσεις κλπ . Η χαρά μου να γράφω δημιουργικά έγινε αναγκαστικό γράψιμο βαρετών δοκιμίων για «αίτια, συνέπειες και τρόπους αντιμετώπισης». Η ανεμελιά μου έδωσε τη θέση της στο άγχος και στον προσεκτικό προγραμματισμό του χρόνου για να προλάβω το διάβασμα… Η επαφή με τη φύση απορρίφθηκε ως χάσιμο πολύτιμου χρόνου. Η γνώση ήταν πλέον θέμα φοιτητικής εξέλιξης και απόκτησης πτυχίου, η δίψα για μάθηση μετατράπηκε σε συλλογή προσόντων για το βιογραφικό μου… Απώτερος στόχος πάντα η επαγγελματική αποκατάσταση και η οικονομική ανεξαρτησία…τότε και μόνο τότε θα μπορούσα (νόμιζα) να ζήσω ελεύθερα τα όνειρα και τις προσωπικές επιθυμίες μου. Και έτσι κάπως προσαρμόστηκα … ήμουν το τέλειο παιδί , η τέλεια μαθήτρια! Το γεγονός ότι παρόλα αυτά μισούσα το σχολείο πέρασε απαρατήρητο από όλους αλλά και κυρίως από εμένα την ίδια. Πέρασα σε καλή σχολή στο πανεπιστήμιο, την οποία διάλεξα με κριτήριο το να μπορώ να βρω μετά δουλειά … Μήπως ήξερα και τι ήθελα να σπουδάσω τότε; Που να προλάβω να βρω τον εαυτό μου; Άλλωστε ένα «καλό παιδί» δεν στεναχωρεί τους γονείς του με ανόητα καπρίτσια. Ένα «καλό παιδί» κάνει πάντα αυτό που υπαγορεύει η λογική. Περίεργο δεν είναι όμως το γεγονός ότι δεν είχα ακούσει ποτέ τότε για τη θέληση της ψυχής; Η άκριτη προσαρμογή μου ήταν ο πιο βολικός δρόμος - δεν χρειάστηκε ποτέ να αμφισβητήσω, να αναρωτηθώ, να σκεφτώ αν όλα αυτά τα «πρέπει» και οι παραδόσεις είχαν νόημα για μένα, αν ήταν και δική μου επιλογή, αν υπήρχε άλλος δρόμος και τρόπος για να ζει κανείς. Είχα πλήρως «εκπαιδευτεί» και «επαναπρογραμματιστεί» στην περιορισμένη θέαση του κόσμου του αριστερού ημισφαιρίου, είχα γίνει μια κοινωνικά αποδεκτή, καλοκουρδισμένη μηχανή που καμάρωνε για το ότι πετύχαινε πάντα αυτό ακριβώς που εκείνη ήθελε!Κι όμως η ζωή είχε άλλο τρόπο να μου δώσει τα μαθήματα που ήθελε η ψυχή μου σε άλλο επίπεδο να πάρω. Κι όμως το όνειρο που νόμιζα ότι θα ζούσα, αφού θα πετύχαινα σε όλα όσα είχα αποδεχτεί ως σωστά και κοινωνικά αποδεκτά , μετατράπηκε σε εφιάλτη. Ο πρώτος γάμος μου απέτυχε, χώρισα κακήν κακώς, έζησα ένα πολύ άσχημο διαζύγιο και εγώ και το παιδί μου. Παρόλο όμως την φαινομενική επανάστασή μου, πάλι τα «κατάφερα» με χίλιους κόπους και βάσανα να ταιριάξω με την εικόνα του «καλού παιδιού». Η ζωή συνέχιζε με τα μαθήματά της όμως… Η χαριστική βολή για μένα ήταν η φρίκη που έζησα προσπαθώντας να βοηθήσω το μεγάλο μου γιο που είχε «δυσλεξία» εμπιστευόμενη μόνο ό,τι ήξερα τότε, το φόβο μου, το σύστημα και τα προϊόντα του… Ήταν αυτή η οδύσσεια που με βοήθησε να φτάσω πιο κοντά στον εαυτό μου και στην κατανόηση της ύπαρξής μου. Κοντοστεκόμουν σε ένα κρίσιμο σημείο της ζωής μου όπου υπήρχε το κενό, η σκέψη «και τώρα τι»… γιατί δεν καταφέρνω να βοηθήσω το παιδί μου; γιατί νιώθω άδεια από σκοπό και ενδιαφέρον; Τι νόημα έχει να ζω μηχανικά πλέον; Γιατί να προσπαθώ να επιτυγχάνω στόχους, σε τι με ωφέλησε όλος αυτός ο αγώνας; Ποια και που ήμουν εγώ σε όλη αυτήν την ιστορία τελικά…Έφτασα λοιπόν να κάνω το δικό μου προσωπικό ταξίδι αυτογνωσίας για να ανακαλύψω, να συνειδητοποιήσω, να αναγνωρίσω την ύπαρξή μου και τον τρόπο προγραμματισμού μου, μέσα από τη βιωματική παρατήρηση της ίδιας μου της ζωής… Ανακάλυψα με δέος ότι η μικρή Μαρία ζούσε σε ένα κόσμο ευτυχίας και ισορροπίας, μέχρι που εκπαιδεύτηκε να μην εμπιστεύεται τον εαυτό της, παραμέλησε ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της και ανάπτυξε ένα άλλο σε βάρος του. Ανακάλυψα με μεγάλη έκπληξη, γιατί και πώς έγινα αυτό που είμαι, μέσα από την κατανόηση των λειτουργιών της αριστερής μου φύσης. Κι η ακόρεστη δίψα μου για μάθηση ζωντάνεψε ξανά όταν συνειδητοποίησα πόσα μπορώ να ανακαλύψω ακόμα για τη δεξιά μου φύση, αυτήν που με έφερνε πιο κοντά στο πώς λειτουργεί το «δυσλεκτικό» παιδί μου.Την αριστερή μου πλευρά λοιπόν την ξέρω καλά γιατί την έχω καλλιεργήσει και της έχω δώσει άφθονο χώρο να αναπτυχθεί . Αποτελεί το σύνολο της ταυτότητας, της προσωπικότητάς μου όπως μόχθησα να τη διαμορφώσω. Είναι όλες οι καταγραφές της μνήμης μου και των υποκειμενικών κρίσεων και πεποιθήσεών μου. Χάρις στο αριστερό μου ημισφαίριο ξέρω πού γεννήθηκα, ποιο είναι το όνομά μου, οι γονείς μου, οι σπουδές μου, το σπίτι μου, η δουλειά μου, τα ενδιαφέροντά μου, τα αγαπημένα μου, αυτά που έχω μάθει ότι δεν μου αρέσουν - με άλλα λόγια η απόλυτα προσωπική μου ιστορία. Μου εξασφαλίζει την αίσθηση της ξεχωριστής ύπαρξης του βιολογικού μου εαυτού, μοιάζοντας κάπως σαν να ξεχωρίζει κανείς με απίστευτες λεπτομέρειες το ρόλο που παίζει ένας ηθοποιός στη θεατρική παράσταση που διάλεξε να συμμετέχει. Κουβαλάει όλους τους κοινωνικούς κανόνες και τα πρέπει της κοινωνίας που μεγαλώνουμε – λίγο ή πολύ μοιάζοντας πάλι με την επιλογή των σκηνικών και των κανόνων της ίδιας θεατρικής παράστασης. Έτσι κάπως δημιουργείται στο αριστερό μας ημισφαίριο, από την παιδική ηλικία, το Εγώ. Είναι η προσωπικότητα που αποφασίζουμε ότι είναι η ταυτότητά μας σε αυτή τη διάσταση - με βάση τα στοιχεία που μπορεί να χρησιμοποιεί εκείνο το μέρος του νου: το «έχω», το «κάνω», το «ξέρω» σε σύγκριση πάντα με τα «πρέπει» και το τι κάνουν οι άλλοι.Το αριστερό ημισφαίριο μου χρησιμοποιώ όταν κατατάσσω τις πληροφορίες από το περιβάλλον μου, τις ομαδοποιώ και τις βάζω σε κουτάκια για εύκολη αναζήτηση σε περίπτωση που χρειαστεί. ‘Όταν οργανώνω ή οργανώνομαι με λογικά βήματα προς αυτό που θέλω να επιτύχω. Όταν βλέπω στόχους και καταστρώνω σχέδια έχοντας την απόλυτη αίσθηση του γραμμικού χρόνου (παρόν, παρελθόν, μέλλον). Όταν συγκρίνω σκοπιμότητες και κρίνω βάση αποτελέσματος…Είναι όλες αυτές οι ιδιότητες που απέκτησα και εξάσκησα και είμαι ευγνώμων γι΄ αυτές , γιατί από αυτές πηγάζει η αποτελεσματικότητα και η ορμή μου να δημιουργώ. Μαζί με αυτές τις χρήσιμες πλευρές όμως ανάπτυξα και άλλες ιδιότητες του αριστερού ημισφαίριου, οι οποίες δεν αποδείχθηκαν και τόσο ωφέλιμες και ευχάριστες για τη ζωή μου. Το ακριβώς αντίθετο θα έλεγα : αναγνώρισα ότι με περιορίζουν και με καταπιέζουν όσο τίποτε άλλο. Εκεί αναπτύχθηκε και δημιουργήθηκε το Εγώ μου, το λειτουργικό πρόγραμμα που έχω δημιουργήσει στο νου μου. Είναι εκείνο που συγκρίνει και κρίνει μονίμως το τι κάνω, το τι έχω, το τι είμαι σε σχέση με τα επιτεύγματα και τα αποκτήματα άλλων, σε σχέση με το παρελθόν - πάντα όμως συγκρίνει . Η μόνιμη σύγκριση και η αυτοκριτική δεν είναι ευχάριστη και σίγουρα δεν οδηγεί σε κανενός είδους αυτοβελτίωση. Ομολογουμένως δεν έγινα καλύτερος άνθρωπος μ΄ αυτήν παρέα τόσο καιρό. Η μνήμη όταν τη χρησιμοποιεί το Εγώ μπορεί να είναι δυνάστης όταν σε αυτό-περιορίζει πιστεύοντας (ακράδαντα κιόλας) ότι ό,τι έζησες και ένιωσες θα το ξαναζήσεις και θα το ξανανιώσεις και δεν έχεις καμία επιλογή. Από το Εγώ πηγάζουν συναισθήματα όπως ο φόβος, η ανασφάλεια, η ενοχή, η προσωρινή ευχαρίστηση και η συγκρατημένη χαρά. Πίστευα δε, ότι δεν έχω πλέον άλλη επιλογή τρόπου ζωής. Ό,τι γνώριζα και ήμουν ήταν αυτός ο τρόπος σκέψης και ζωής που είχα εκπαιδευτεί και προγραμματιστεί να ζω, ασυνείδητα μεν με τη συγκατάθεσή μου δε. Τώρα που έχω αναγνωρίσει τις λειτουργίες και των δύο ημισφαιρίων και του αριστερού και του δεξιού διαπίστωσα ότι αυτές μοιάζουν σαν δύο εντελώς διαφορετικές προσωπικότητες μέσα στο κεφάλι μου. Η μία Μαρία (η αριστερή μου πλευρά) είναι αυτή που κάνει, πετυχαίνει και έχει. Όμως είναι επίσης αυτή που θυμάται συνέχεια, συγκρίνει τον εαυτό της μονίμως για να ορίσει και να βεβαιωθεί ότι υπάρχει. Είναι μια επικριτική και εγωιστική Μαρία, φοβάται τα πάντα και γι΄ αυτό θέλει να ελέγχει τα πάντα και τους πάντες! Αλλάζει τη θέαση της υφιστάμενης και πιθανής πραγματικότητας κατά το πώς τη βολεύει μέσα από αυτό που ξέρει, φοβάται και πιστεύει ότι είναι δυνατόν να συμβεί. Τα σενάρια τρόμου και φρίκης είναι η ειδικότητά της. Εκεί το Εγώ μου αισθάνεται να βρίσκεται στο στοιχείο του – στα σενάρια που βιώνει την αίσθηση του εαυτού ως αδύναμο, μικρό, ανεπαρκές πλάσμα, έρμαιο των συνθηκών και της τύχης. Όμως τώρα επιτέλους, τη βλέπω αυτή τη Μαρία, ξέρω πότε είναι οι φωνές του Εγώ που ακούω στην ακατάπαυστη φλυαρία της σκέψης μου. Έμαθα, εκπαιδεύτηκα να τις αναγνωρίζω.Όπως έμαθα να αναγνωρίζω και να ακούω και την άλλη Μαρία μέσα μου, αυτήν που επιμελώς είχα φιμώσει και αγνοήσει όλα αυτά τα χρόνια. Η άλλη μου προσωπικότητα του δεξιού ημισφαιρίου είναι αυτό που λέμε allou fun park! Ανέμελη , χαρούμενη, ενωμένη ενεργειακά με όλα και με όλους. Είναι σε θέση να αισθανθεί διαισθητικά τους ανθρώπους γύρω της και γι΄ αυτό επιλέγει πολύ προσεκτικά τις παρέες της και αισθάνεται άβολα στο πλήθος. Βλέπει συνολικές εικόνες και όχι κομματάκια και γι΄ αυτό ξέρει χωρίς να μπορεί να εξηγήσει λογικά. Είναι η δημιουργική Μαρία που λάτρευε να ζωγραφίζει και να γράφει. Είναι η Μαρία που εμπιστεύεται τη ζωή και απολαμβάνει ό,τι βιώνει ακόμα κι αν εκ των υστέρων τα κρίνει ως λάθος επιλογές. Εκείνη έχει τη δύναμη να γελάει μ΄ αυτά και να μην κρατάει άσχημα συναισθήματα. Κι ακόμα, αυτή τη Μαρία φωνάζω πια για να με βοηθήσει με την αξιοθαύμαστη πλάγια σκέψη της, όταν αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα για το οποίο η άλλη η λογική Μαρία έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά. Δεν την νοιάζει ο χρόνος γιατί για εκείνη τη Μαρία μετράει μόνο το τώρα. Είναι αυτή που παρατηρεί με παιδική αφέλεια τον κόσμο γύρω της. Δεν την απασχολεί καθόλου να σταματήσει το τρέξιμο της επιστροφής στο σπίτι από τη δουλειά , για να μυρίσει την ευωδιά μιας γαζίας στον κήπο ενός σπιτιού, για να χαζέψει τα λαμπερά πράσινα μάτια μιας γάτας και να θαυμάσει το αέρινο πέταγμα των γλάρων πάνω από τις πολυκατοικίες. Είναι εκείνη που ξέρει ότι αξίζει γιατί υπάρχει, γιατί Είναι και όχι γιατί κάνει και γιατί καταφέρνει και έτσι δεν αγωνιά για τίποτε. Εκείνη δεν φοβάται γιατί ξέρει ότι τίποτε μα τίποτε δεν μπορεί να τη βλάψει πραγματικά. Αν δεν τη «μαζέψει» όμως η άλλη η λογική Μαρία, είναι ικανή να παραμείνει εκεί να χαζεύει τα λουλούδια και τις πεταλούδες για ώρες…Χωρίς αυτήν την αίσθηση του εαυτού και της προσωπικότητας και όλα τα εργαλεία του αριστερού ημισφαιρίου, δεν θα μπορούσαμε να βιώνουμε εμπειρίες, να κάνουμε αυτό που θέλουμε, να εκφράζουμε τον εαυτό μας σε αυτόν τον κόσμο. Παραμένουν όμως εργαλεία. Δεν είναι αυτά που είμαστε. Η λογική είναι πολύ χρήσιμο εργαλείο όταν θέλεις να απαντήσεις στην ερώτηση «Πώς θα φτάσω κάπου», αλλά αποδεικνύεται άχρηστο όταν θέλεις απάντηση στην πιο κρίσιμη ερώτηση : Πού (και γιατί) θέλεις να πας. Αυτό θα στο πει , αν την εμπιστευτείς βέβαια, η δεξιά πλευρά της ύπαρξής σου.Κάθε είδους «ειδικοί» προσπαθούν να προσεγγίσουν και να κατανοήσουν το ανεξερεύνητο δεξί ημισφαίριο, μέσα όμως από την κατανόηση και τα εργαλεία του αριστερού - και αυτό απλά δεν γίνεται. Μοιάζει σαν να προσπαθείς να δεις και να καταλάβεις τι είναι θάλασσα, ενώ κάθεσαι στην κορφή ενός βουνού διαβάζοντας ένα βιβλίο με επιστημονικές πληροφορίες για τη σύσταση του θαλασσινού νερού - δεν θα καταλάβεις ποτέ έτσι τι είναι θάλασσα. Πρέπει να πας στην παραλία, να μπεις μέσα στο δροσερό νερό, να μυρίσεις την αρμύρα, να βουτήξεις στο βυθό της, να κοντραριστείς με τη δύναμη του κύματος, να ταξιδέψεις στην απεραντοσύνη της και τότε μόνο θα έχεις πραγματικά άποψη (βίωμα) για το τι είναι θάλασσα.Με τον ίδιο τρόπο για να κατανοηθούν αυτές οι διαφορετικές λειτουργίες του δεξιού ημισφαιρίου, είναι αναγκαίο να ανακαλύψει ο καθένας μας βιωματικά πρώτα το δικό του δεξί ημισφαίριο, να βουτήξει στην δική του «θάλασσα», κατανοώντας το έτσι από πρώτο χέρι, μέσα από τον ίδιο τον ίδιο του τον εαυτό (και όχι μέσα από βιβλία και θεωρίες). Και είναι πλέον επιτακτική ανάγκη για το ατομικό και συλλογικό καλό, να ανακαλύψουμε την αληθινή μας φύση. Χρειάζεται να βρούμε και να το γνωρίσουμε ξανά, τον εαυτό μας συνολικά. Οι δύο «Μαρίες» μέσα μας είναι εκεί και μας περιμένουν να τις αναγνωρίσουμε και να τις χρησιμοποιούμε, με σεβασμό και εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, για να δημιουργήσουμε έναν άλλο κόσμο. Μια κοινωνία ελευθερίας και δημιουργικότητας, βασισμένη στην αγάπη και όχι στο φόβο, στην ισορροπία και τη συνεργασία και όχι στον ανταγωνισμό και την επιβολή.
http://enallaktikimathisi.blogspot.com