Τον λένε Γιάννη Μπίτζο και την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές βρισκόταν σε κάποια μικρή πόλη στην Ταϊλάνδη και χειρουργούσε παιδιά με συγγενείς ανωμαλίες στόματος.
Ο ίδιος και μία ομάδα άλλων τεσσάρων πλαστικών χειρουργών από την Αμερική αφήνουν για δύο εβδομάδες κάθε χρόνο την πελατεία τους, τα ευρύχωρα και όμορφα διακοσμημένα ιατρεία τους και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους αφιλοκερδώς σε παιδιά που κάτω από άλλες συνθήκες δεν θα μπορούσαν ποτέ να κάνουν μια τέτοια αισθητική επέμβαση και να αλλάξουν τη ζωή τους. “Αυτό ακριβώς είναι το σημαντικό για μένα. Μετά από μια τέτοια επέμβαση αλλάζει η καθημερινότητα ενός παιδιού που μπορεί εξαιτίας μιας τέτοιας συγγενούς ανωμαλίας στο στόμα να μην τρεφόταν κανονικά, να ήταν απομονωμένο από τον περίγυρό του, να μην είχε τα ίδια δικαιώματα στη μόρφωση, στο παιχνίδι. Και αυτό το βλέπεις. Αμέσως μετά την επέμβαση αλλάζουν όλα. Οι άνθρωποι κλαίνε, είσαι γι’ αυτούς ο σωτήρας τους, σου φιλούν τα χέρια. Νιώθω κάθε φορά τεράστια ικανοποίηση”, λέει ο κ Μπίτζος. Ο κ. Μπίτζος είναι μέλος της εθελοντικής οργάνωσης Healing Children (Θεραπεύοντας τα Παιδιά). “Έμαθα για την οργάνωση από τον καθηγητή μου στην Ιατρική. Αυτόν τον άνθρωπο τον θαυμάζω πραγματικά. Έχει συμμετάσχει μέχρι τώρα σε 120 αποστολές σε όλο τον κόσμο . Εγώ έχω πάρει μέρος σε τρεις μέχρι τώρα. Πουθενά δεν αισθάνθηκα να κινδυνεύω, μόνο στις Φιλιππίνες μας προστάτευαν αστυνομικοί, διότι εκεί είναι υψηλό το ποσοστό απαγωγών κυρίως μελών ανθρωπιστικών οργανώσεων. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά”, λέει. Τα μέλη της οργάνωσης περιμένουν κάθε φορά να τους ειδοποιήσουν, για να συμμετάσχουν σε ένα εθελοντικό ιατρικό πρόγραμμα. Ο κ. Μπίτζος, ο μόνος Έλληνας που συμμετέχει στην οργάνωση, εξηγεί τη διαδικασία: “Για να γίνει κάποιος μέλος πρέπει να έχει σπουδάσει στις ΗΠΑ. Εμείς δεν επιλέγουμε ούτε πού ούτε πότε θα πάμε. Μας ανακοινώνουν το πρόγραμμα και στη συνέχεια οργανωνόμαστε επιτόπου, ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, για να ετοιμάσουμε χειρουργεία και να αρχίσουμε τις επεμβάσεις. Το σκεπτικό είναι να κάνουμε πλαστικές επεμβάσεις σε ανθρώπους που σε καμία περίπτωση δεν θα είχαν μια τέτοια πολυτέλεια στη ζωή τους.
Στελίνα Μαργαριτίδου
Πηγή: http://www.newspaper.gr/index.php?name=News&file=article&sid=33212
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Αυτή η μικρή λεπτομέρεια, οτι πρέπει κανείς να έχει σπουδάσει στις ΗΠΑ για να μπορεί να συμμετάσχει στο πρόγραμμα, δεν το καταλαβαίνω και πολύ. Ομως σίγουρα, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον κ.Μπίτζο που δίνει ζωή και χαμόγελο σε παιδιά που το έχουν ξεχάσει. Ειδικά σε αυτές τις χώρες, εκεί κάτω που η παιδική ζωή αξίζει λίγα έως και τίποτε. Ευτυχώς. Μπορεί να μην έχουμε χώρα, έχουμε όμως Ελληνες παντού. Κι αυτό είναι μία ελπίδα.
Η παραμυθού
Έχεις δίκιο Μαίρη κι εμένα με ξένισε κάπως αυτή η λεπτομέρεια... Αλλά το γεγονός ότι προσφέρεται κάτι τέτοιο στα παιδιά αυτών των χωρών, των οποίων το όνομα και μόνο συνειρμικά ανακαλεί "παραδείσους" παιδικής πορνείας, πάλι καλά!....
θα πρόσθετα κι ένα ακόμη ερώτημα εγώ: με τι κριτήρια επιλέγονται τα παιδιά που θα τύχουν αυτού του ευεργετήματος;
andreas
Ας μην ψάχνουμε για τους ευεργετηθέντες. Ας ρίξουμε μια ματιά στους ευεργέτες τους. Ας μην αναζητούμε τα κριτήρια. Κάτι μπορεί να κρύβεται απο πίσω....Μου φαίνεται σα να ψάχνουμε ψύλλους στά άχυρα!!! Τελικά ’’ο σκοπός αγιάζει τα μέσα’’ (;)
Ας το δούμε απλά όπως φαίνεται. Πρέπει να υπάρχουν και κάποιοι σκόρπιοι "καλοί" σε τούτο τον πλανήτη
andreas
Δημοσίευση σχολίου