Σαν άνθρωπος κρίνεις. Σαν άνθρωπος έχεις δικαιώματα και υποχρεώσεις. Ένα αναφαίρετο δικαίωμα σε όλη την ανθρωπότητα είναι η ζωή. Ζωή ευτυχισμένη αξιοπρεπής και με νόημα. Μια υποχρέωση είναι να νοιάζεσαι για τους γύρω σου. Όταν φτιάχνεις κοινωνία με την ύπαρξή σου και την συνεργασία σου με άλλους, με τις φιλίες και τους έρωτές σου δεν υπάρχουν οι φράσεις και πολύ περισσότερο οι πράξεις: «Δεν είναι δικό μου πρόβλημα» - «Δεν με νοιάζει» - «Εγώ τα δικά μου κοιτάω» - «Κοίτα τον εαυτό σου» ή «Κοίτα τη δουλειά σου».
Κάθε θεωρία ή σχέδιο ή γνώση ή νοοτροπία, που διαχέεται, διδάσκεται ή επικρατεί προς αυτή την κατεύθυνση είναι μέρος του σχεδιασμού για την διαμόρφωση αντι-κοινωνίας, αντι-ζωής, είναι τμήμα σχεδίου διαμόρφωσης φυλακής, αρένας, εκτροφείου μισθωτών, εκτροφείου φορολογούμενων, είναι εν τέλει τμήμα σχεδίου δημιουργίας ζωντανών ταμειακών μηχανών, που παράγουν υπεραξία, για να εξασφαλίζουν άνετη ζωή στους εκτροφείς τους, οι οποίοι όμως, έχουν μια εγγενή αδυναμία. Δεν ικανοποιούνται. Είναι ανικανοποίητοι. Είναι ανίκανοι.
Ζωή, που δεν προσανατολίζεται στην ευτυχία και την ηδονή είναι αδύνατο να αντιληφθεί την ικανοποίηση, άρα είναι ανίκανη να την βιώσει. Η συσσώρευση είναι το πολιτικο-οικονομικό ανάλογο της σεξουαλικής ανικανότητας. Δεν το ευχαριστιέμαι και το μαζεύω μη τυχόν και μου λείψει. Εφ΄όσον δεν το ευχαριστιέμαι, δεν ικανοποιούμαι, άρα ζητάω από τα εκτρεφόμενα υποκείμενα - ανθρώπους να μου παράγουν ολοένα περισσότερο.
Αν για κάποιο λόγο σταματήσουν την παραγωγή ή έστω την μειώσουν, είμαι σε πανικό, απόγνωση, οργή και αδιέξοδο. Ξέρω, ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι για να τους ενθαρρύνω να συνεχίσουν την παραγωγή παρά μόνο να τους μοιράσω κάτι από τα μαζεμένα. Αυτό όμως είναι αντίθετο στη φύση μου και θα μεγαλώσει την οργή, την αμηχανία και την ανασφάλειά μου. Τότε το μόνο όπλο, που μου απομένει είναι ο φόβος. Η καλλιέργεια και η εξάσκηση φόβου πάνω στο κοπάδι - παραγωγούς, ώστε να ξανάρθει στα ίσια του και νάναι όπως πριν.
Αυτό το ρόλο τον παίζουν τα Μ.Μ.Ε., η Παιδεία, η Οικογένεια ο Στρατός και η επίσημη κουλτούρα. Δεν είναι τυχαίο, ότι από όλο τον πνευματικό πλούτο της ανθρωπότητας οι πνευματικοί άνθρωποι, που προβάλλονται και διδάσκονται είναι οι μεταφυσικοί, οι αναχωρητές, οι ενδοσκόποι, οι εξουσιόδουλοι, οι αόριστοι και δήθεν βαθυστόχαστοι, αλλά παραγκωνίζονται και ακυρώνονται αυτοί, που δίνουν γνώση και ερμηνευτικά εργαλεία του συστήματος, που δεν είναι κοινωνία, όπως θεωρώ, αλλά εκτροφείο και ακόμα περισσότερο παραγκωνίζονται και δεν διδάσκονται αυτοί, που σε κάθε εποχή προσφέρουν τρόπους εξέγερσης ανατροπής και εναλλακτικά μοντέλα ζωής -λένε μερικοί- μοντέλα ζωής λέω εγώ, γιατί αυτό που ζούμε δεν είναι ζωή, είναι παραγωγή.
Όπως και στην παραγωγή ζώων για κατανάλωση αφαιρείται η σεξουαλική ικανοποίηση με την τεχνητή σπερματέγχυση στο όνομα της διατήρησης μιας καθαρότητας ράτσας με συγκεκριμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Όπως στην παραγωγή φυτών αφαιρείται η σεξουαλική ικανοποίηση με τον αποκλεισμό της εγγενούς αναπαραγωγής (γύρη - στήμονες και τα γνωστά) με την εκτεταμένη χρήση ανδρόστειρων υβριδίων για την διατήρηση πάλι μιας καθαρότητας με συγκεκριμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Έτσι και στους εκτρεφόμενους - παραγωγούς υπεραξίας, που λέγονται άνθρωποι, αφαιρείται από την ζωή τους η ηδονή. Οι προϋποθέσεις δημιουργίας της, η έντασή της και η συχνότητα τής εμφάνισής της στο όνομα και την σκοπιμότητα τής παραγωγής συγκεκριμένης υπεραξίας και με όπλο τον φόβο για κάποιες ασθένειες ή, σε πιο κυνικά εκτροφεία, με όπλο την απαξίωση των ανθρώπινων σχέσεων, με προβολή μοντέλων χρησιμοθηρικών ανθρώπινων επαφών και βραχύβιων επαφών, που είναι μερικές φορές ανεκτές για να ανανεώνεται το κοπάδι.
Αφού, σύμφωνα με την λογική θεμελίωση της άποψης αυτής ως τώρα, δεν υπάρχει κοινωνία και ζωή, αλλά εκτροφείο και αφού το όπλο του μοιράσματος δεν είναι τόσο προτιμητέο όσο ο φόβος, γιατί απλά έρχεται σε αντίθεση με την φύση τού εκτροφέα, τότε το μόνο, που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, είναι ο φόβος. Ο φόβος δεν υπάρχει έξω από εμάς. Ο φόβος μάς χρειάζεται για να υπάρξει. Εμείς όμως, δεν τον χρειαζόμαστε για να είμαστε ζωντανοί και ακόμα περισσότερο δεν τον χρειαζόμαστε για να είμαστε ευτυχισμένοι. Η απλή ανυπακοή στα κελεύσματα και τις προσταγές του εκτροφέα καπιταλιστή ή, αν δεν σας αρέσει ο όρος, γιατί σας κινητοποιεί εξαρτημένα αντανακλαστικά αντικομμουνισμού και σας τρέχουν τα πνευματικά σάλια, χρησιμοποιείστε τον όρο εκτροφέας - εξουσιαστής - ανικανοποίητος συσσωρευτής - γουρούνι - αγάμητος - κακογαμημένος... Εν τέλει δεν πρέπει να μας νοιάζει πώς βαφτίζει ο καθένας και η καθεμιά αυτό που όλοι βλέπουμε και όλοι καταλαβαίνουμε τι κάνει και πως το κάνει. Η απλή ανυπακοή λοιπόν, τον φέρνει σε ένα αδιέξοδο, που το μόνο του όπλο είναι η δημιουργία ενός συναισθήματος, που δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την συγκατάθεσή μας.
Αν αρνηθούμε και αυτό τον φόβο, τότε η κατάσταση ανατρέπεται. Είναι νομοτελειακό. Αν θάναι με βία, με αίμα, με καταστροφή ή με ειρηνικό τρόπο ή με μια ενδιάμεση κατάσταση (κάποια βία, αλλά γρήγορη αποκατάσταση της ειρήνης) είναι τελείως δευτερεύον και απρόβλεπτο. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει πώς ακριβώς θα γίνει, αλλά αρκεί να ξέρουμε, ότι πρέπει να γίνει. Το τί θα ακολουθήσει μετά είναι επίσης δευτερεύον. Είναι στο χέρι όλης της ανθρωπότητας να μην επαναλάβει τα λάθη τού παρελθόντος και να ξεφορτωθεί τα δυό - τρία θεμελιώδη συστατικά, που έφτιαξαν το εκτροφείο και αυτά είναι απλά... η θεοποίηση της ιδιοκτησίας, το χρήμα και η εξουσία.
Θα αφήσω άλλους πιο καταρτισμένους να διατυπώσουν στο τί θα επακολουθήσει και πώς θα κτιστεί. H δική μου γνώση και εμπειρία μέχρι τώρα μου λέει, ότι αν δεν ανατραπεί η μελλοντολογία είναι άλλοθι αναβλητικότητας. Η προϋπόθεση όμως, για να ανατραπεί αυτό το εκτροφείο, είναι η ανυπακοή γιατί έτσι ακυρώνεται η επιθυμία του εκτροφέα και είναι πολύ πιο απλό από όσο μας φαίνεται τώρα με τον βαθμό αλλοτρίωσης που έχει επιτρέψει ο καθένας.
Κάθε θεωρία ή σχέδιο ή γνώση ή νοοτροπία, που διαχέεται, διδάσκεται ή επικρατεί προς αυτή την κατεύθυνση είναι μέρος του σχεδιασμού για την διαμόρφωση αντι-κοινωνίας, αντι-ζωής, είναι τμήμα σχεδίου διαμόρφωσης φυλακής, αρένας, εκτροφείου μισθωτών, εκτροφείου φορολογούμενων, είναι εν τέλει τμήμα σχεδίου δημιουργίας ζωντανών ταμειακών μηχανών, που παράγουν υπεραξία, για να εξασφαλίζουν άνετη ζωή στους εκτροφείς τους, οι οποίοι όμως, έχουν μια εγγενή αδυναμία. Δεν ικανοποιούνται. Είναι ανικανοποίητοι. Είναι ανίκανοι.
Ζωή, που δεν προσανατολίζεται στην ευτυχία και την ηδονή είναι αδύνατο να αντιληφθεί την ικανοποίηση, άρα είναι ανίκανη να την βιώσει. Η συσσώρευση είναι το πολιτικο-οικονομικό ανάλογο της σεξουαλικής ανικανότητας. Δεν το ευχαριστιέμαι και το μαζεύω μη τυχόν και μου λείψει. Εφ΄όσον δεν το ευχαριστιέμαι, δεν ικανοποιούμαι, άρα ζητάω από τα εκτρεφόμενα υποκείμενα - ανθρώπους να μου παράγουν ολοένα περισσότερο.
Αν για κάποιο λόγο σταματήσουν την παραγωγή ή έστω την μειώσουν, είμαι σε πανικό, απόγνωση, οργή και αδιέξοδο. Ξέρω, ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι για να τους ενθαρρύνω να συνεχίσουν την παραγωγή παρά μόνο να τους μοιράσω κάτι από τα μαζεμένα. Αυτό όμως είναι αντίθετο στη φύση μου και θα μεγαλώσει την οργή, την αμηχανία και την ανασφάλειά μου. Τότε το μόνο όπλο, που μου απομένει είναι ο φόβος. Η καλλιέργεια και η εξάσκηση φόβου πάνω στο κοπάδι - παραγωγούς, ώστε να ξανάρθει στα ίσια του και νάναι όπως πριν.
Αυτό το ρόλο τον παίζουν τα Μ.Μ.Ε., η Παιδεία, η Οικογένεια ο Στρατός και η επίσημη κουλτούρα. Δεν είναι τυχαίο, ότι από όλο τον πνευματικό πλούτο της ανθρωπότητας οι πνευματικοί άνθρωποι, που προβάλλονται και διδάσκονται είναι οι μεταφυσικοί, οι αναχωρητές, οι ενδοσκόποι, οι εξουσιόδουλοι, οι αόριστοι και δήθεν βαθυστόχαστοι, αλλά παραγκωνίζονται και ακυρώνονται αυτοί, που δίνουν γνώση και ερμηνευτικά εργαλεία του συστήματος, που δεν είναι κοινωνία, όπως θεωρώ, αλλά εκτροφείο και ακόμα περισσότερο παραγκωνίζονται και δεν διδάσκονται αυτοί, που σε κάθε εποχή προσφέρουν τρόπους εξέγερσης ανατροπής και εναλλακτικά μοντέλα ζωής -λένε μερικοί- μοντέλα ζωής λέω εγώ, γιατί αυτό που ζούμε δεν είναι ζωή, είναι παραγωγή.
Όπως και στην παραγωγή ζώων για κατανάλωση αφαιρείται η σεξουαλική ικανοποίηση με την τεχνητή σπερματέγχυση στο όνομα της διατήρησης μιας καθαρότητας ράτσας με συγκεκριμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Όπως στην παραγωγή φυτών αφαιρείται η σεξουαλική ικανοποίηση με τον αποκλεισμό της εγγενούς αναπαραγωγής (γύρη - στήμονες και τα γνωστά) με την εκτεταμένη χρήση ανδρόστειρων υβριδίων για την διατήρηση πάλι μιας καθαρότητας με συγκεκριμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Έτσι και στους εκτρεφόμενους - παραγωγούς υπεραξίας, που λέγονται άνθρωποι, αφαιρείται από την ζωή τους η ηδονή. Οι προϋποθέσεις δημιουργίας της, η έντασή της και η συχνότητα τής εμφάνισής της στο όνομα και την σκοπιμότητα τής παραγωγής συγκεκριμένης υπεραξίας και με όπλο τον φόβο για κάποιες ασθένειες ή, σε πιο κυνικά εκτροφεία, με όπλο την απαξίωση των ανθρώπινων σχέσεων, με προβολή μοντέλων χρησιμοθηρικών ανθρώπινων επαφών και βραχύβιων επαφών, που είναι μερικές φορές ανεκτές για να ανανεώνεται το κοπάδι.
Αφού, σύμφωνα με την λογική θεμελίωση της άποψης αυτής ως τώρα, δεν υπάρχει κοινωνία και ζωή, αλλά εκτροφείο και αφού το όπλο του μοιράσματος δεν είναι τόσο προτιμητέο όσο ο φόβος, γιατί απλά έρχεται σε αντίθεση με την φύση τού εκτροφέα, τότε το μόνο, που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, είναι ο φόβος. Ο φόβος δεν υπάρχει έξω από εμάς. Ο φόβος μάς χρειάζεται για να υπάρξει. Εμείς όμως, δεν τον χρειαζόμαστε για να είμαστε ζωντανοί και ακόμα περισσότερο δεν τον χρειαζόμαστε για να είμαστε ευτυχισμένοι. Η απλή ανυπακοή στα κελεύσματα και τις προσταγές του εκτροφέα καπιταλιστή ή, αν δεν σας αρέσει ο όρος, γιατί σας κινητοποιεί εξαρτημένα αντανακλαστικά αντικομμουνισμού και σας τρέχουν τα πνευματικά σάλια, χρησιμοποιείστε τον όρο εκτροφέας - εξουσιαστής - ανικανοποίητος συσσωρευτής - γουρούνι - αγάμητος - κακογαμημένος... Εν τέλει δεν πρέπει να μας νοιάζει πώς βαφτίζει ο καθένας και η καθεμιά αυτό που όλοι βλέπουμε και όλοι καταλαβαίνουμε τι κάνει και πως το κάνει. Η απλή ανυπακοή λοιπόν, τον φέρνει σε ένα αδιέξοδο, που το μόνο του όπλο είναι η δημιουργία ενός συναισθήματος, που δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την συγκατάθεσή μας.
Αν αρνηθούμε και αυτό τον φόβο, τότε η κατάσταση ανατρέπεται. Είναι νομοτελειακό. Αν θάναι με βία, με αίμα, με καταστροφή ή με ειρηνικό τρόπο ή με μια ενδιάμεση κατάσταση (κάποια βία, αλλά γρήγορη αποκατάσταση της ειρήνης) είναι τελείως δευτερεύον και απρόβλεπτο. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει πώς ακριβώς θα γίνει, αλλά αρκεί να ξέρουμε, ότι πρέπει να γίνει. Το τί θα ακολουθήσει μετά είναι επίσης δευτερεύον. Είναι στο χέρι όλης της ανθρωπότητας να μην επαναλάβει τα λάθη τού παρελθόντος και να ξεφορτωθεί τα δυό - τρία θεμελιώδη συστατικά, που έφτιαξαν το εκτροφείο και αυτά είναι απλά... η θεοποίηση της ιδιοκτησίας, το χρήμα και η εξουσία.
Θα αφήσω άλλους πιο καταρτισμένους να διατυπώσουν στο τί θα επακολουθήσει και πώς θα κτιστεί. H δική μου γνώση και εμπειρία μέχρι τώρα μου λέει, ότι αν δεν ανατραπεί η μελλοντολογία είναι άλλοθι αναβλητικότητας. Η προϋπόθεση όμως, για να ανατραπεί αυτό το εκτροφείο, είναι η ανυπακοή γιατί έτσι ακυρώνεται η επιθυμία του εκτροφέα και είναι πολύ πιο απλό από όσο μας φαίνεται τώρα με τον βαθμό αλλοτρίωσης που έχει επιτρέψει ο καθένας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου