Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Οι ομορφιές της ζωής που αποτυπώνονται στην καρδιά μας...

Στην πλατεία μιας μακρινής πόλης είχε σταθεί ένας νεαρός και περηφανευόταν ότι είχε την ομορφότερη καρδιά.

Οι περαστικοί θαύμαζαν την καρδιά του που ήταν τέλεια, δεν υπήρχε ούτε σημάδι ούτε το παραμικρό ψεγάδι επάνω της . Κι όλοι συμφώνησαν ότι αυτή ήταν η πιο όμορφη καρδιά πού είχαν δει ποτέ τους. Ο νεαρός ήταν πολύ περήφανος και κορδωνόταν φωνάζοντας για την ωραία του καρδιά. Ξάφνου ένας γέρος ζύγωσε το νεαρό μας και είπε: Όμως η καρδιά σου δεν πλησιάζει την ομορφιά της δικής μου καρδιάς. Ο κόσμος αλλά και το παλικάρι κοίταζαν την καρδιά του γέροντα, χτυπούσε δυνατά, όμως ήταν γεμάτη ουλές. Υπήρχαν σημεία όπου φαινόταν ότι είχαν κοπεί κομμάτια και στην θέση τους είχαν τοποθετηθεί άλλα που όμως δεν ταίριαζαν καλά με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλές δαντελωτές άκρες. Κι αλλού υπήρχαν σημεία με βαθιά χάσματα απ’ όπου έλειπαν και ολόκληρα κομμάτια. Οι άνθρωποι κοίταζαν ο ένας τον άλλο πως είναι δυνατόν να ισχυρίζεται αυτός ότι η καρδιά του είναι ωραιότερη, σκέφτονταν. Ο νέος κοίταξε την καρδιά του γέρου και γέλασε. Πλάκα μας κάνεις? Για κάνε σύγκριση ανάμεσα στην δικιά σου και στην δικιά μου καρδιά. Η δικιά μου είναι τέλεια ενώ η δικιά σου είναι ένα μάτσο ουλές και δάκρυα. Μάλιστα, είπε ο γέροντας, η δική σου δείχνει τέλεια ,όμως δεν θα την άλλαζα ποτέ μου την δική μου καρδιά με την δική σου . Κοίταξε, κάθε ουλή αντιπροσωπεύει κάποιον που του έδωσα την αγάπη μου, κόβω ένα κομμάτι της καρδιά μου και του το δίνω, και συχνά μου δίνει ένα κομμάτι της δικής του καρδιάς για να πάει στην θέση του άδειου μέρους της καρδιά μου, αλλά επειδή τα κομμάτια δεν είναι ακριβώς ίδια , έχω μερικές αγκαθωτές άκρες που όμως τις λατρεύω γιατί μού θυμίζουν την αγάπη που μοιραστήκαμε. Μερικές άλλες φορές έχω δώσει κομμάτια της καρδιάς μου και ο άλλος δεν μου έδωσε ένα κομμάτι της δικής του καρδιάς. Αυτά είναι τα άδεια χάσματα, ξέρεις το να προσφέρεις την αγάπη σου έχει και κάποιο ρίσκο. Παρόλο που αυτά τα χάσματα πονούν, παραμένουν ανοιχτά και μου θυμίζουν την αγάπη που έχω και γι’αυτούς τους ανθρώπους, και ελπίζω πως κάποια μέρα θα γυρίσουν κοντά μου και θα γεμίσουν τους χώρους που τους έχω άδειους να περιμένουν. Βλέπεις λοιπόν τι θα πει πραγματική ομορφιά? Ο νεαρός στάθηκε σιωπηλός . Με δάκρυα να τρέχουν στα μαγουλά του προχώρησε προς τον γέροντα, άπλωσε το χέρι του μέσα στην τέλεια, νεανική και όμορφη καρδιά του και ξέσκισε ένα κομμάτι της. Το πρόσφερε στον γέροντα με τα χέρια που έτρεμαν. Ο γέροντας τότε πήρε την προσφορά την έβαλε στην καρδιά του και μετά πήρε λίγη από την κομματιασμένη του καρδιά και την έβαλε στην πληγή της καρδιάς του νέου. Ταίριαζε βέβαια, αλλά όχι απόλυτα, κι έτσι έμειναν κάποιες άγριες άκρες .και το παλικάρι κοίταξε την καρδιά του που δεν ήταν τέλεια, ήταν όμως ομορφότερη από οποιαδήποτε άλλη αφού η αγάπη από την καρδιά του γέροντα ξεχείλιζε τώρα από την καρδιά του νέου.

http://lykomidis.wordpress.com

Δεν υπάρχουν σχόλια: