Ύστατες προσπάθειες για την αποξένωση του ανθρώπου από τους φυσικούς νόμους

Ήταν, λοιπόν, «εκθαμβωτική» η νίκη του / της Κοντσίτα Βουρστ στη Eurovision… Oh yes! Όσο για το ποτισμένο από τα διαβρωμένα «λούκια» του συστήματος κοινό, καθόλου δε φάνηκε να ενοχλείται από το γεγονός, αντίθετα το «’φχαριστήθηκε», το χειροκρότησε, το ψήφισε!

Και μάλιστα, πολλοί είναι εκείνοι οι «προοδευτικοί» κοινωνικοί αντιρατσιστές, που σπεύδουν να δηλώσουν υπέρμαχοι του φαινομένου και να αποφανθούν ευθαρσώς: «Ε, και τι έγινε, δηλαδή; Μια γυναικεία… προσποίηση με μούσι δεν είναι κάτι που θα πρέπει να μας σοκάρει, ούτε και να μας ενοχλεί! Είναι κι αυτό μια ‘φυσιολογική’ ιδιαιτερότητα!»

Εγώ, όμως, ύστερα από τα «βραδινά» του Σαββάτου, δε σας κρύβω ότι πάγωσα κυριολεκτικά. Όχι, όχι, δεν αγανάκτησα… Όμως, πάγωσα… Και θα εξηγήσω αμέσως το γιατί.

Ξεπερνώντας το επιφανειακά «ανώδυνο» του πράγματος –ένας διαγωνισμός μουσικής είναι, στο τέλος τέλος, θα μπορούσε να πει κάποιος!- προχωρώ στα «ενδότερα» και η επικρότηση αυτή εκ μέρους του κόσμου της Ευρώπης μού γεννά, ομολογουμένως, κάποιες πολύ μαύρες σκέψεις…

Το αποτέλεσμα προέκυψε από ψηφοφορία του κοινού –η Ελλάδα έδωσε, μάλιστα, δώδεκα βαθμούς στο κακόγουστο αυτό και εκτρωματικό μόρφωμα!- οπότε, τι να πω; Βλέποντας αυτές τις προτιμήσεις των Ευρωπαίων και των Ελλήνων, σκέφτηκα με τρόμο ότι τις δύο επόμενες Κυριακές έχουμε εκλογές!

Με ποια κριτήρια, λοιπόν, όλοι αυτοί οι «δημοκράτες» ψηφοφόροι και «συνειδητοί πολίτες» θα αποφασίσουν για τις τύχες όλων μας; Τι θεωρούν ότι είναι το καλύτερο για την Ευρώπη; Το έδειξαν! Αλίμονο, το έδειξαν! Κι αλίμονό μας…

Και δε μιλώ για τις σεξουαλικές προτιμήσεις, αυτές θα έπρεπε να είναι –και είναι!- το τελευταίο που θα ενδιέφερε στο κάτω κάτω, ειδικά μέσα στο καλλιτεχνικό περιβάλλον.

Είναι δικαίωμα του καθενός η αυτοδιάθεσή του, όμως η δημόσια εικόνα που προβάλλει είναι άλλο πράγμα, γι’ αυτό όλοι έχουν το δικαίωμα να την εξετάσουν και να τη στηλιτεύουν όπου απαιτείται, εφόσον η επιρροή της αφορά τα κοινά.

Δηλώνω εκ παραλλήλου ότι σέβομαι και πάντα θα σέβομαι μεγάλες προσωπικότητες που πρόσφεραν πολλά, όπως ο Λόρκα, ο Καβάφης, ο Τσαρούχης ή ο Χατζηδάκης, χωρίς να εξετάζω τι έκαναν στην προσωπική τους ζωή. Υπήρξαν μεγάλοι στον τομέα τους και μεγάλοι αγωνιστές. Κι αυτό μόνο έχει σημασία.

Αλλά, εδώ, με τον / την Κοντσίτα, δεν έχουμε να κάνουμε με μια απλή «ιδιαιτερότητα», φίλοι υπέρμαχοι του δήθεν προοδευτισμού, ενός «ανώμαλου» προοδευτισμού, που μας οδηγεί με φρενήρη ταχύτητα στον πλέον σκοτεινό και σκαιό συντηρητισμό!

Το φαινόμενο «Κοντσίτα», από μόνο του, δε θα έλεγε τίποτα, αν δεν υπήρχαν κάποια πολύ σημαντικά και πολύ κακά «προμηνύματα» σε σχέση με την εμφάνιση αυτή, που σηματοδοτούν την καταστροφική κατευθυντήρια προς την οποία βαδίζει ο κόσμος μας, στο παρόν και στο μέλλον.

Πρώτον: σκεφτήκατε ποτέ, εσείς οι υπερασπιστές των «αδυνάτων», ότι εμείς, ΕΜΕΙΣ, ο λαός, είμαστε εκείνοι που υποφέρουμε και γονατίζουμε από τους φόρους και τα μέτρα, ΕΜΕΙΣ πεθαίνουμε από την ανέχεια, την κατάθλιψη και τις στερήσεις για να συντηρείται αυτό το σύστημα που προωθεί όλους αυτούς τους «γκλάμουρ» ψυχρούς εκτελεστές της δικής μας προσωπικής ζωής, της δικής μας «ιδιαιτερότητας»;

Και τι μας προσφέρουν αυτοί οι «επισήμως» προτεινόμενοι και προωθούμενοι και καλοχορτασμένοι Θεοί του stage και του star-system;

Μια ψεύτικη αίσθηση ελευθερίας, που μας σκλαβώνει όλο και περισσότερο, που μας κάνει όλο και περισσότερο υποχείρια μιας ελίτ βαθιά διεφθαρμένης, βαθιά διεστραμμένης και απάνθρωπης, μιας ελίτ που προβάλλει το δικό της πρότυπο παντού και πάντα με θράσος και αλαζονεία, μιας ελίτ που στήνει φρικαλέες τελετές στη Λέσχη της Βοημίας και στα Μυστικά Τάγματα των Πανεπιστημίων, που προωθεί παντού –ακόμη και στα μωρά παιδιά!- την ανωμαλία την οποία κουβαλά μες στο μυαλό της, που καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά της και που έχει ένα και μοναδικό σκοπό: την Παγκοσμιοποίηση, την υποταγή απάντων σ’ έναν σκαιό και ανελέητο απόλυτο αφέντη!

Μα, θα αντιτάξετε: τι δουλειά έχει όλο αυτό με την Κοντσίτα;. Μήπως το παρατραβάω;

Για γελάστε λίγο ακόμα κι ύστερα… βελάστε, παρακαλώ, γιατί όλοι εσείς που υποστηρίζετε με πάθος αυτό το «ίνδαλμα» της παρακμής, είτε είστε στρέιτ είτε είστε γκέι –αδιαφορώ- ένα είναι το σίγουρο, ότι είστε ποίμνιο, κοπάδι, αγέλη προβάτων επί σφαγή και καθόλου προοδευτικοί, τελικά, για τη δική σας τη ζωή!

Δε μου λέτε, γνωρίζετε πρώτα πρώτα, τι σημαίνει «κοντσίτα»; Είναι ισπανική λέξη και σημαίνει: το μικρότερο κορίτσι στην οικογένεια, το στερνοπούλι ή ο θηλυκός… Βενιαμίν! (Η χαμένη φυλή του Ισραήλ, που επανεμφανίζεται ίσως τώρα… Πώς; Θα δείτε… ή μάλλον θα το ακούσετε στο τραγούδι που εσείς βραβεύσατε στη Eurovision!)

Προχωράμε!

Γνωρίζετε μήπως ότι ο Φοίνικας, ένα από τα ιερά σύμβολα της Αρχαιότητας (και στην Ελλάδα και στην Αίγυπτο κ.α.), χρησιμοποιείται ευρύτατα από τη Νέα Τάξη Πραγμάτων –η οποία έχει φροντίσει να το μολύνει και να το καταστήσει απεχθές, όπως τόσα και τόσα άλλα ιερά σύμβολα; Γνωρίζετε ότι σήμερα ο Φοίνικας, το πουλί που αναγεννάται από τις στάχτες του, είναι ένα από τα κυρίαρχα σύμβολα των Ιλλουμινάτι; Αν ναι, είστε τόσο… «κοπαδιαστοί», ώστε να μην καταλαβαίνετε ότι η πανηγυρική «νίκη» της Κοντσίτα ήταν καραστημένη από το ίδιο αυτό ιλλουμινατιστικό σύστημα, για να μας δείξει με τρόπο προκλητικό και θρασύ τι μας περιμένει και τι μας ετοιμάζουν;

Μπήκε κανείς στον κόπο να δει τους στίχους από το τραγούδι της Κοντσίτα, το «Rise Like a Phoenix»: «Θα εγερθώ σαν τον Φοίνικα»; Φοβάμαι πως οι περισσότεροι, όχι, δεν το πρόσεξαν…

Στο τέλος του άρθρου παραθέτω όλους τους στίχους στα αγγλικά. Εδώ, όμως, θα εξετάσω κάποιους από τους στίχους αυτούς, μεταφρασμένους. Για πάμε να τους δούμε!

«Θα εγερθώ σαν τον φοίνικα από τις στάχτες, ψάχνοντας όχι για εκδίκηση, αλλά μάλλον για τιμωρία. Είχες λάβει την προειδοποίηση, μόλις μεταλλαχθώ, θα αναγεννηθώ. Το ξέρεις πως θα εγερθώ σαν το φοίνικα, κι εσύ είσαι η φλόγα μου.»

Ποιος είναι αυτός που ετοιμάζεται να μας τιμωρήσει –γιατί στο κοινό απευθύνεται ο στίχος, κι όχι σε κάποιον εραστή!- ποιος είναι αυτός / αυτή… ή «αυτοί» (έτσι εξηγείται το αμφίφυλο πρότυπο Κοντσίτα), που μας έχουν ήδη «προειδοποιήσει» και που ετοιμάζονται ΤΩΡΑ να εγερθούν, να μεταλλαχθούν και να χρησιμοποιήσουν εμάς ως… προσάναμμα; (: κι εσύ είσαι η φλόγα μου…).

Πάμε παρακάτω…

«Συνέχισε ν’ ασχολείσαι με τις δουλειές σου, πράττε σαν να ήσουν ελεύθερος. Κανείς δε θα μπορούσε να το πει το τι μου έχεις κάνει…»

Είπατε τίποτα; «Πράττε σαν να ήσουν ελεύθερος…», αλλά ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ, γι’ αυτό συνέχισε τις δουλίτσες σου, αγάπα το κελί σου, τρώγε το φαΐ σου, αλλά αυτός / αυτή (αυτοί) θα έρθουν να μας τιμωρήσουν, επειδή κάτι «του/ της/ τους έχουμε κάνει», ποιος ξέρει τι, αφού «κανείς δεν μπορεί να το πει»… Απειλή; Μάλλον… Εσείς το βλέπετε για ροδοπέταλα… χρυσά μου;

«Σηκώνομαι ψηλά στον ουρανό, εσύ με έριξες κάτω, αλλά εγώ θα πετάξω.»

Και γιατί θα μας βρει όλο αυτό το κακό, που με τόσο «αιθέριο» και… κακόγουστο τρόπο παρουσιάστηκε στη Eurovision ή μάλλον… συγκαλύφθηκε κάτω από τα χρυσά φτερά και τα πούπουλα; Γιατί τον / την / τους: αυτούς, ΕΜΕΙΣ τους ρίξαμε κάτω, αλλά ξανασηκώνονται ΤΩΡΑ! Ποιοι; Βρείτε το! Πριν είναι αργά…

Ένα θα πω εδώ: Θυμηθείτε κάποια πρόσωπα της εξουσίας στη Ρώμη, όπως ήταν ο Τιγκελλίνος με τα όργια της Αγριππίνας, ο Καλλιγούλας που έκανε το άλογό του… συγκλητικό, που συνουσιαζόταν με τις αδελφές του και που όταν δεν είχε καταδίκους για την αρένα, επέλεγε ένα μέρος από το κοινό για να το… σφάξει, ή ο Κόμοδος, που νόμιζε πως ήταν ο ημίθεος Ηρακλής και κυκλοφορούσε με τη λεοντή.

Κάτι τέτοια πρόσωπα ήταν οι υπεύθυνοι για την παρακμή του ελληνόφωτου αρχαίου κόσμου, αυτοί ήταν που άνοιξαν το δρόμο για την επέλαση των βαρβάρων Γερμανικών και Μογγολικών φυλών από τη μία και του μονοθεϊστικού Ιουδαϊσμού και των χιλιάδων αιρέσεών του από την άλλη.

Και η δική τους η στάση έδωσε το άλλοθι στους βιβλικούς φονταμεταλιστές φανατικούς, που πήραν την εξουσία τελικά στα χέρια τους, κραδαίνοντας ράβδο σιδηρά και βάζοντας στο σύμπαν φωτιά, με αποτέλεσμα να οδηγήσουν στο μαρασμό τον Πολιτισμό και την ανθρωπότητα στο Μεσαίωνα!

Το ίδιο συμβαίνει και τώρα!

Γι’ αυτό ο φανατισμός φουντώνει γύρω μας, γι’ αυτό ο Ισλαμισμός γιγαντώνεται. Γι’ αυτό κλέβουν μικρά κορίτσια στην Αφρική, για να τα κλείσουν στους οντάδες της νέας συντήρησης! Γιατί η Δύση δίνει το άλλοθι! Σ’ όλα αυτά τα ολοκληρωτικά, φονταμενταλιστικά και ακραία στοιχεία! Γιατί η Δύση είναι διεφθαρμένη! ΕΙΝΑΙ!

Κι αν επιμείνετε στις άσκεφτες επιλογές σας, δεν έχω παρά να σας ευχηθώ μόνο τούτο: Καλό Μεσαίωνα και… καλές εκλογές!

Ακολουθούν οι στίχοι από το «ανώδυνο» τραγουδάκι της Κοντσίτα.

Rise Like a Phoenix lyrics

Waking in the rubble

Walking over glass

Neighbors say we’re trouble

Well that time has passed

Peering from the mirror

No, that isn’t me

Stranger getting nearer

Who can this person be

You wouldn’t know me at all today

From the fading light I fly

Rise like a phoenix

Out of the ashes

Seeking rather than vengeance

Retribution

You were warned

Once I’m transformed

Once I’m reborn

You know I will rise like a phoenix

But you’re my flame

Go about your business

Act as if you’re free

No one could have witnessed

What you did to me

Cause you wouldn’t know me today

And you have got to see

To believe

From the fading light I fly

Rise like a phoenix

Out of the ashes

Seeking rather than vengeance

Retribution

You were warned

Once I’m transformed

Once I’m reborn

I rise up to the sky

You threw me down but

I’m gonna fly

And rise like a phoenix

Out of the ashes

Seeking rather than vengeance

Retribution

You were warned

Once I’m transformed

Once I’m reborn

You know I will rise like a phoenix

But you’re my flame

Άρθρο για τον ΕΟΕ, Ντορέτα Πέππα