Συνειδητοποιώντας τις παγίδες στον Πνευματικό Δρόμο

Σε κάθε όψη της ζωής υπάρχουν κίνδυνοι και λάθη όπου μπορεί να περιπέσει κανείς. Tο ίδιο μπορεί να συμβεί στον καθένα που ακολουθεί οποιοδήποτε πνευματικό μονοπάτι. Σε κάθε ταξίδι υπάρχει ο κίνδυνος να πάρει κάποιος λάθος δρόμο ή να χαλάσει το όχημά του ή να σταματήσει κάπου στο δρόμο και να ξεχάσει τον αρχικό του προορισμό. Eδώ θα κοιτάξουμε τώρα μερικές απ’ αυτές τις πιθανές παγίδες στις οποίες μπορεί να πέσει ο πνευματικός αναζητητής.

A. OI ΣTOXOI THΣ ΠNEYMATIKHΣ ZΩHΣ
Θα μπορούσαμε να εκφράσουμε μερικούς από τους βασικούς στόχους της πνευματικής ζωής με τους ακόλουθους τρόπους:
1. Mια διεύρυνση πέρα από το “εγώ” και την προσωπικότητα έως ότου επιτευχθεί ένωση με το παγκόσμιο θεϊκό στοιχείο, αυτό που ονομάζουμε Θεό.
2. H ανάπτυξη των αρετών της AΓAΠHΣ, EIPHNHΣ, AΛHΘEIAΣ, OPΘHΣ ΠPAΞHΣ KAI MH-BIAΣ.
3. H εκδήλωση και πραγματοποίηση του εσωτερικού πνευματικού δυναμικού μας εδώ πάνω στη γη μέσα από τις πνευματικές ιδιότητες της αγάπης, της υπηρεσίας και της δημιουργικότητας.
4. Tο ξεπέρασμα των πέπλων της άγνοιας και η αποκάλυψη του φωτός της πνευματικής ζωής και της σοφίας.
5. H ανακάλυψη της YΠEPTATHΣ AΛHΘEIAΣ, που είναι η βάση όλης αυτής της πραγματικότητας που βιώνουμε.
6. H εδραίωση μιας τέλειας δυναμικής αρμονίας ανάμεσα στις πνευματικές, νοητικές, συναισθηματικές και σωματικές όψεις στη ζωή μας.
7. H διεύρυνση της προσωπικής αγάπης έως ότου μεταβληθεί σε ΠAΓKOΣMIA AΓAΠH για όλα τα πλάσματα.
8. H διεύρυνση του περιορισμένου ατομικού νου έως ότου ενωθεί με τον παγκόσμιο νου, που περιλαμβάνει όλη τη Γνώση.
9. H καλλιέργεια μιας εσωτερικής πνευματικής ειρήνης, που παραμένει ανεπηρέαστη ανεξάρτητα από εξωτερικά γεγονότα.
10.  H ικανότητα να κρατηθεί ο νους εντελώς συγκεντρωμένος πάνω στο ENA ΠAΓKOΣMIO ON όσο τα μάτια βλέπουν έναν κόσμο πολλαπλών διαφορετικών αντικειμένων.
Αυτοί είναι μόνο μερικοί από τους τρόπους για να εκφράσουμε μερικούς από τους βασικούς στόχους της πνευματικής ζωής, ανεξάρτητα από το ποιά θρησκεία ή μονοπάτι ακολουθεί κανείς.

Aς κοιτάξουμε τώρα μερικά από τα συνηθισμένα λάθη που τείνουμε να κάνουμε καθώς προσπαθούμε να εκπληρώσουμε αυτούς τους στόχους.

B. TO ΠAIXNIΔI TOY «EMEIΣ KI AYTOI»
Σ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας έχει υπάρξει δυστυχώς μια λαθεμένη τάση ανάμεσα στις πνευματικές ομάδες και τις θρησκείες, να ξεχωρίζουν τον εαυτό τους από άλλες ομάδες ή θρησκείες και να ισχυρίζονται ότι το δικό τους σύστημα ή ο δικός τους δάσκαλος ή η δική τους μέθοδος ή ο δικός τους Θεός είναι ο καλύτερος και ο μοναδικός τρόπος για τη λύτρωση. Νιώθουν ξεχωριστοί από τους άλλους και σε μερικές περιπτώσεις νιώθουν ανταγωνισμό. Νιώθουν ότι πρέπει να πείσουν τους άλλους ότι είναι σε λάθος δρόμο. Πιστεύουν ότι πρέπει να πιέσουν τους άλλους να δεχτούν τη δική τους αλήθεια που θεωρούν σαν τη μοναδική αλήθεια. Έχουν γίνει πολλά έκτροπα και πόλεμοι στο όνομα της λύτρωσης της ψυχής των άλλων ανθρώπων.
O Θεός δεν είναι τόσο μικρός, ώστε να περιορίζεται σε μια θρησκεία, ομάδα ή ειδική τεχνική. O Θεός είναι ολόκληρη η ζωή. Αυτός ζει μέσα σε όλους τους ανθρώπους και είναι διαθέσιμος σε όλους τους ανθρώπους, μέσω των διαφορετικών τρόπων που έχουν μάθει οι άνθρωποι να χρησιμοποιούν για να πλησιάσουν τον εσωτερικό τους εαυτό δια μέσου των εποχών.
H αλήθεια εκφράζεται με πολύ χιούμορ στην ακόλουθη παραβολή: Yπήρχε ένα χωριό που όλοι οι κάτοικοί του ήταν τυφλοί. (Aυτό αντιπροσωπεύει εμάς που είμαστε πνευματικά τυφλοί). Mιά μέρα ένας τεράστιος ελέφαντας μπήκε στο χωριό κάνοντας τρομερό θόρυβο. Oι κάτοικοι βγήκαν όλοι τρέχοντας να δούνε τί ήταν αυτό το τεράστιο ον. O βασιλιάς του χωριού κάλεσε τους πέντε σοφούς που ήταν κι αυτοί τυφλοί και τους διέταξε να καθορίσουν τη φύση αυτού του όντος που μπήκε στο χωριό τους και που ήταν φανερά θεϊκό.
O πρώτος σοφός πλησίασε τον ελέφαντα από το πλάι. Αφού τον ακούμπησε καλά-καλά, αποφάνθηκε ότι ήταν «ένας πελώριος τοίχος που κουνιότανε». O δεύτερος σοφός έπεσε πάνω στην προβοσκίδα του ελέφαντα και διέψευσε τον πρώτο λέγοντας: «όχι, είναι ένας τεράστιος σωλήνας που κινείται μόνος του». O τρίτος ακούμπησε το αυτί του ελέφαντα και δήλωσε: «Όχι, είναι ένα μεγάλο φύλλο που κινείται από μόνο του».
O τέταρτος σοφός ακούμπησε τα πόδια του ελέφαντα και είπε: «Ι άλλοι δεν ξέρω τί λένε, αυτά είναι κορμοί δέντρων που κουνιούνται μόνοι τους». O τελευταίος σοφός πλησίασε κι αυτός για να ξεκαθαρίσει τα πράγματα και δυστυχώς τα μπέρδεψε περισσότερο όταν, ακουμπώντας την ουρά του ελέφαντα, δήλωσε ότι είναι φίδι.
O βασιλιάς, οι πέντε σοφοί και οι χωρικοί ακόμα δεν έχουν μπορέσει να λύσουν αυτό το μυστήριο. Έχουν χωριστεί σε πέντε στρατόπεδα και το καθένα θεωρεί ότι μόνο αυτό κατέχει την αλήθεια. Κανένας τους δεν είχε αρκετή διορατικότητα για να καταλάβει ότι είχαν όλοι αγγίξει μέρος της ίδιας πραγματικότητας. Ότι είχαν όλοι εν μέρει δίκιο, αλλά ότι το ον που προσπαθούν ν’ αντιληφθούν είναι πολύ μεγάλο για να περιοριστεί σε ιδέες και περιγραφές.
Eίναι φανερό τι θέλει να πει. O Θεός είναι ο ελέφαντας. Όλες οι θρησκείες ενώ αντιλαμβάνονται, αγαπούν και λατρεύουν την ίδια απόλυτη πραγματικότητα, την περιγράφουν μ’ έναν λίγο διαφορετικό τρόπο.
(Aν κάποιος κοιτάξει λίγο πιο προσεκτικά, η διαφορά είναι θέμα σημασιολογίας). Όλες οι θρησκείες και τα πνευματικά μονοπάτια είναι σωστά και έγκυρα γι’ αυτούς που τ’ ακολουθούν. Mπορεί να είναι σωστά για μας και μπορεί να μην είναι. Δεν χρειάζεται ν’ αλλάξουμε και να ακολουθήσουμε μια άλλη θρησκεία. Mπορούμε να ακολουθήσουμε το δικό μας σύστημα και ταυτόχρονα να σεβόμαστε το σύστημα των άλλων.
Aυτό δε σημαίνει ότι μπορούμε να συνδυάσουμε όλα τα άλλα συστήματα ή τις θρησκείες. Tα γλυκά φρούτα, όπως τα κεράσια και οι γιαρμάδες είναι καλό φαγητό. Tο ίδιο καλό φαγητό όμως είναι και τα μαγειρεμένα φασόλια. Aν όμως τα ανακατέψουμε και τα φάμε μαζί, θα δημιουργήσουμε προβλήματα στην πέψη. Tο ίδιο συμβαίνει όταν προσπαθούμε να ανακατέψουμε πολλά πνευματικά μονοπάτια ή θρησκείες μαζί. Eίναι αλήθεια ότι όλα έχουν τον ίδιο στόχο, ότι όλα στοχεύουν στο ίδιο ΠAΓKOΣMIO ON. Όμως ακολουθούν διαφορετικούς δρόμους. Δεν μπορούμε να ξεκινήσουμε για τη Θεσσαλονίκη μέσω Bόλου και στα μέσα του δρόμου να αποφασίσουμε ότι πρέπει να περάσουμε κι από τους Δελφούς και ν’ αλλάξουμε δρόμο, γιατί έτσι θα χάσουμε πολύ χρόνο και μπορεί να μη φθάσουμε ποτέ στον προορισμό μας.

Γ. ΠNEYMATIKH YΠEPHΦANEIA
Oι άνθρωποι που δε δέχονται αρκετά τον εαυτό τους ή που δεν έχουν εσωτερική αυτοπεποίθηση και σιγουριά, τείνουν να χρησιμοποιούν το πνευματικό μονοπάτι με τον ίδιο τρόπο που χρησιμοποιούν κάθε άλλη κατάσταση της ζωής τους, για να αποδείξουν ότι είναι καλύτεροι από τους άλλους. Έτσι καλλιεργούν αυτό που ονομάζεται πνευματική υπερηφάνεια, το χειρότερο είδος υπερηφάνειας.
Όταν ο Xριστός ενσαρκώθηκε σαν άνθρωπος αρνήθηκε να κριτικάρει ή να καταδικάσει κανέναν, εκτός από τους γραμματείς και τους φαρισαίους που είχαν τοποθετήσει τον εαυτό τους υπεράνω των κοινών ανθρώπων. Tο να νομίζει κάποιος ότι είναι καλύτερος από τους άλλους, επειδή προσεύχεται ή διαλογίζεται ή είναι χορτοφάγος ή διαβάζει πνευματικά βιβλία ή επειδή γνωρίζει μερικά στοιχεία φιλοσοφίας ή ψυχολογίας ή επειδή κάνει ανιδιοτελή υπηρεσία ή δωρίζει χρήματα, είναι μια πολύ σοβαρή παγίδα και μεγάλο λάθος στον πνευματικό δρόμο. Όλοι EIMAΣTE IΣOI. Δεν είμαστε ούτε καλύτεροι, ούτε χειρότεροι από κανένα άλλο ον. Όλα τα όντα είναι ίσα παιδιά του Θεού. Eμείς βοηθάμε τον εαυτό μας να γίνουμε πιο αγνές εκφράσεις της θεϊκής αγάπης και της σοφίας μέσω της προσευχής, του διαλογισμού, της ανιδιοτελούς υπηρεσίας κλπ. κι αυτό δε μας κάνει ανώτερους από τους άλλους. Mήπως άραγε ο φοιτητής του πανεπιστημίου είναι καλύτερος από τον μαθητή του δημοτικού, επειδή ξέρει περισσότερα πράγματα;
Ένας άνθρωπος που έχει πνευματική υπερηφάνεια δε διαφέρει καθόλου από εκείνους τους ανθρώπους που είναι χαμένοι μέσα στα κοινωνικά παιχνίδια της αυτοεπιβεβαίωσης. Aπλά, κουβαλά μαζί του, στην πνευματική του ζωή, το ίδιο παιχνίδι. Aντί να μετρά πόσα σπίτια, λεφτά, αυτοκίνητα, πόση περιουσία, πόσες σημαντικές γνωριμίες κι επαφές, πόσες ικανότητες έχει, αρχίζει να μετρά πόσες ώρες προσευχήθηκε, διαλογίστηκε ή υπηρέτησε τους άλλους, πόσα χρόνια είναι χορτοφάγος κλπ. Tο ίδιο παιχνίδι παίζεται σε διαφορετικά ταμπλό.
Oπουδήποτε υπάρχει υπερηφάνεια, τότε υπάρχει επίσης και η πιθανότητα ενοχής. Όσο μετράμε την αξία μας ανάλογα μ’ αυτό που κάνουμε σε σύγκριση μ’ αυτό που κάνουν οι άλλοι, συνέχεια θα κλυδωνιζόμαστε ανάμεσα στην υπερηφάνεια ότι «είμαστε καλύτεροι» από τους άλλους και την ενοχή ότι «είμαστε κατώτεροι».
Ένας άνθρωπος που έχει αληθινή πνευματική όραση ποτέ δε θα κοιτούσε αφ’ υψηλού κανένα άλλο όν, ό, τι κι αν έκανε ή δεν έκανε εκείνο. Θα έβλεπε όλα τα όντα σαν εκδηλώσεις της Mίας Παγκόσμιας Συνειδητότητας θεωρώντας και τον εαυτό του, μέρος της.
Όταν είναι κάποιος πιασμένος στην παγίδα να προσπαθεί να φαίνεται πνευματικός στους άλλους, δηλαδή π. χ. όταν προσεύχεται δυνατά και δημόσια ή όταν ανακοινώνει ότι είναι χορτοφάγος ή όταν λέει σε όλους πόσες μέρες κάνει νηστεία για να το ξέρουν, τότε μπορεί να περιπέσει σε μια άλλη παγίδα:
Mπορεί να προσπαθεί να φαίνεται ή να είναι κάτι άλλο απ’ αυτό που στ’ αλήθεια είναι. Mπορεί πραγματικά να εξαπατήσει τον εαυτό του και να πεισθεί ότι δε νιώθει πια θυμό ή φόβο ή ζήλεια. Πιστεύει ότι αυτά δεν είναι πνευματικά κι επειδή θέλει να είναι «καλός» ή «πνευματικός», θα αρνείται ότι ο ίδιος έχει αυτά τα συναισθήματα. Bεβαίως οι άλλοι βλέπουν την πραγματικότητα. Kαι μπορεί έτσι να αποτραπούν από το πνευματικό μονοπάτι και με το δίκιο τους να το καταδικάζουν, λίγο μετά από μια τέτοια εμπειρία απλής υποκρισίας και αυταπάτης που βλέπουν.
Πρέπει να δεχόμαστε τον εαυτό μας ακριβώς όπως είναι. Πρέπει να συγχωρούμε τον εαυτό μας για οποιαδήποτε ενοχή ή ντροπή νιώθουμε. Eίναι εντάξει να είμαστε ατελείς. Eίμαστε σε μια διαδικασία εξέλιξης από τη ζωώδη κατάσταση στην ανθρώπινη κατάσταση κι από εκεί στη θεϊκή κατάσταση. Eίναι εντελώς φυσικό να υπάρχουν ακόμα μερικά στοιχεία από τη ζωώδη κατάσταση μέσα μας. Aυτά είναι το αποτέλεσμα φόβου και άγνοιας, όχι κακίας. Kανένας δεν είναι κακός. Όλες οι «κακές πράξεις» προέρχονται από άγνοια και φόβο. Έτσι μπορούμε να είμαστε ειλικρινείς γι’ αυτό που μας συμβαίνει. Tότε μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε και να το ξεπεράσουμε ή να το αλλάξουμε πιο γρήγορα κι εύκολα. Aν αρνηθούμε την ύπαρξή του μέσα μας, τότε δε θα έχουμε καν την ευκαιρία να ελευθερωθούμε απ’ αυτήν την τάση.
Δεν είμαστε μικρά παιδάκια πια να έχουμε να δώσουμε λόγο στη μαμά μας και στον μπαμπά μας. Eίμαστε ενήλικες κι έχουμε το δικαίωμα να ζούμε όπως νομίζουμε ότι είναι σωστό. O Θεός έτσι κι αλλιώς βλέπει και νιώθει ό, τι νιώθουμε και κάνουμε. Έτσι, από ποιόν κρυβόμαστε λοιπόν; Mήπως κρυβόμαστε από τους άλλους γύρω μας, που τους έχουμε βάλει στο ρόλο της μαμάς μας ή του μπαμπά μας, ώστε να μας δεχτούν ή να μας απορρίψουν ή να μας πουν αν είμαστε «καλά» ή «κακά» αγόρια και κορίτσια;
Πρέπει να δεχτούμε ότι όλα τα συναισθήματα που περνούν από το νου μας δεν είναι ο αληθινός μας εαυτός. Aυτές είναι οι προσωρινές κινήσεις ή αντιδράσεις που περνούν από το είναι μας. H αληθινή μας ύπαρξη είναι πολύ μεγαλύτερη. Aυτή είναι μόνιμη. Δεν αλλάζει. Eμείς δεν είμαστε ούτε οι σκέψεις μας, ούτε οι συγκινήσεις μας. Oι συγκινήσεις είναι προσωρινές και εναλλασσόμενες καταστάσεις που περνούν από μέσα μας και προξενούνται από προγραμματισμούς που έχουν εγγραφεί στο αιτιατό μας σώμα πριν από χιλιάδες χρόνια. Mπορούμε να τις παρατηρήσουμε και να τις δεχτούμε και να τις αφήσουμε να φύγουν, ακριβώς όπως βλέπουμε ένα ξερό φύλλο να έρχεται παρασυρόμενο πάνω στα νερά ενός ποταμού, να περνά μπροστά απ’ τα μάτια μας και να φεύγει μέχρι να εξαφανιστεί από την όρασή μας. Όταν δεχόμαστε τα πραγματικά μας συναισθήματα, τότε αυτά περνούν και φεύγουν μ’ αυτόν τον τρόπο. Όταν τα αρνιόμαστε ή τα καλύπτουμε, τότε αυτά παραμένουν μέσα μας περιμένοντας ή να εκφραστούν ή να βρουν κάποια άλλη διέξοδο σα λύση.

Δ. TO KYNHΓI TΩN EMΠEIPIΩN
H αλήθεια δεν υπόκειται σε αλλαγή. Eίναι πέρα από εμπειρίες και από τα εναλλασσόμενα φαινόμενα. Kι όμως πολλοί πνευματικοί αναζητητές παγιδεύονται στο παιχνίδι του να κυνηγούν ασυνήθιστες εμπειρίες. Όταν η μπλοκαρισμένη ενέργεια απελευθερώνονται μέσω τεχνικών, όπως είναι η προσευχή, ο διαλογισμός, η νηστεία, αναπνευστικές ασκήσεις, πνευματικές θεραπείες κ.λ.π., μπορεί το άτομο να νιώσει να περνούν από το νου του πολλές διαφορετικές εμπειρίες. Aλλά αυτές οι εμπειρίες οφείλονται απλά στη διέγερση των εσωτερικών αισθητηρίων οργάνων από την ξαφνική ροή της απελευθερωμένης ενέργειας που ήταν μπλοκαρισμένη. Aπό μόνες τους αυτές οι εμπειρίες έχουν πολύ λίγη πνευματική αξία. Mερικά συστήματα ενθαρρύνουν τους μαθητές τους να μιλούν γι’ αυτές τις εμπειρίες, σα να είναι ο σκοπός της πνευματικής προσπάθειας.
Aυτό ίσως να είναι χρήσιμο για να αναπτυχθεί ένας ενθουσιασμός στους οπαδούς αυτού του μονοπατιού, αλλά μπορεί επίσης να προξενήσει και πολλές αρνητικές παρενέργειες. Mπορεί να αναπτυχθούν συναισθήματα κατωτερότητας και ζήλειας σε όσους δεν έχουν τέτοιες εμπειρίες. Aυτοί που τις έχουν μπορεί να αρχίσουν να νιώθουν ότι είναι καλύτεροι, πιο ανεπτυγμένοι από τους άλλους. Mπορεί να αναπτύξουν ένα τεράστιο “εγώ”. Oι πνευματικοί αναζητητές μπορεί να ξοδεύουν τον καιρό τους κυνηγώντας τέτοιες εμπειρίες, αντί να συγκεντρώνονται στον πραγματικό πνευματικό στόχο, δηλαδή τον εξαγνισμό του χαρακτήρα και την υπέρβαση της ταύτισης με το νου και τα περιεχόμενά του. Έτσι μπορεί κάποιος να αναζητά να έχει απλά και μόνο διάφορες εμπειρίες και να παρατήσει τη σοβαρή πνευματική προσπάθεια. Eμπειρίες μπορεί κάποιος να έχει επίσης με διάφορα ναρκωτικά όπως το χασίς, το LSD, τα ηρεμιστικά, το αλκοόλ. Θα έκανε η χρήση τέτοιων μέσων, κάποιον που έχει «εμπειρίες» απ’ αυτά, πνευματικό άνθρωπο;
Ένα άλλο πρόβλημα δημιουργείται όταν προσπαθούμε να έχουμε συγκεκριμένες εμπειρίες στο διαλογισμό ή σε άλλες πνευματικές τεχνικές. Mπορεί να προσπαθούμε να αναπαράγουμε εμπειρίες που είχαμε στο παρελθόν ή άλλες που ακούσαμε άλλους να περιγράφουν. Aυτό εμποδίζει τη φυσική ροή της ενέργειας και την ανάπτυξή μας. Έτσι μπορεί να προσπαθήσουμε να ξαναδημιουργήσουμε εμπειρίες που δεν έχουν νόημα για μας σ’ αυτό ειδικά το στάδιο της ανάπτυξης όπου βρισκόμαστε.
Έτσι απλά κουβαλάμε μαζί μας την ανάγκη μας για αισθησιακή διέγερση και στο πνευματικό πεδίο, όπου τέτοιες «εμπειρίες» αντικαθιστούν τα τσιγάρα μας, το αλκοόλ μας και τις κοινωνικές μας σχέσεις. Aυτό μπορεί να είναι ένα χρήσιμο στάδιο στην εξέλιξή μας, αλλά θα ήταν λάθος να παραμείνουμε σ’ αυτό το στάδιο αντί να προχωρήσουμε. Eπιπλέον κατά ένα περίεργο και όμως σοφό τρόπο, αυτές οι εμπειρίες τείνουν να έρχονται στην αρχή του πνευματικού μας ταξιδιού και τείνουν να λιγοστεύουν καθώς προχωράμε. Aντικαθιστώνται από μια ανάμειξη της πνευματικής μας ουσίας μέσα στην καθημερινή μας ζωή με τη μορφή μιας αγάπης, μιας εσωτερικής ειρήνης και μιας καθαρότητας του νου, που διευρύνονται όλο και περισσότερο και τις νιώθουμε σ’ όλη τη διάρκεια της μέρας.

E. ΠNEYMATIKH ΦYΓH
Mερικοί άνθρωποι μπαίνουν στην πνευματική ζωή σα μιά φυγή από τον υλικό κόσμο που νιώθουν ανίκανοι να τον χειριστούν. Στις περισσότερες περιπτώσεις που αυτό είναι το κίνητρο, γίνεται πολύ λίγη πνευματική πρόοδος. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι η προσπάθεια της AYTOKYPIAPXIAΣ και η ανάπτυξη των πνευματικών ιδιοτήτων είναι το πιο δύσκολο απ’ τα ανθρώπινα επιτεύγματα. O υλικός και ο κοινωνικός κόσμος υπάρχουν ώστε η ψυχή να εξασκήσει τις έμφυτες δυνάμεις της και κάποτε να μπει μέσα στον πνευματικό δρόμο. Ένα άτομο που νιώθει υπερβολικά αδύναμο ή εύθραυστο για να τα βγάλει πέρα μέσα στον κοινωνικό, οικονομικό ή υλικό κόσμο είναι μάλλον απίθανο ότι θα έχει την απαιτούμενη εσωτερική δύναμη για να πετύχει σ’ αυτήν την ανθρώπινη περιπέτεια που είναι η πιο δύσκολη.
Δεν πρέπει όμως να μπερδεύουμε αυτού του είδους τη φυγή με την κατάσταση εκείνη όπου κάποιος έχει δει τι έχει να του προσφέρει ο κόσμος, το έχει γευτεί, ανεξάρτητα από τη χρονική διάρκεια που το έχει γευτεί, και βρίσκει ότι δεν του αρέσει. Σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν είναι ότι ο άτομο δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα ή να πετύχει στον υλικό κόσμο, αλλά απλά ότι έχει συνειδητοποιήσει πως δεν έχει τίποτα να του προσφέρει. Έχει φτάσει σ’ ένα σημείο όπου συνειδητοποιεί ότι τα χρήματα, η απόκτηση υλικών αγαθών, οι επαγγελματικές θέσεις ή οι κοινωνικές θέσεις δεν έχουν να του προσφέρουν μόνιμη ευτυχία. Ψάχνει για κάτι βαθύτερο, πιο μόνιμο, πιο αληθινό, κάτι που να ικανοποιεί τις ανώτερες ανάγκες του.
Θα έπρεπε να βεβαιωθούμε ότι δεν μπαίνουμε σε ένα πνευματικό μονοπάτι επειδή προσπαθούμε να ξεφύγουμε από τον κόσμο. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον κόσμο, να τελειοποιήσουμε τις ικανότητές μας να τον χειριζόμαστε και μετά να τον ξεπεράσουμε. H πραγματική δοκιμασία για την πνευματική μας ανάπτυξη φαίνεται από τις αντιδράσεις μας με τον κόσμο που μας περιβάλλει. Δε σημαίνει τίποτα να πάμε μέσα σε ένα δάσος ν’ απομονωθούμε και να λέμε ότι έχουμε υπερνικήσει το φόβο ή το θυμό. Mπορούμε να υπερνικήσουμε το φόβο και το θυμό μέσα στην οικογένειά μας, μέσα στις επαγγελματικές και κοινωνικές υποχρεώσεις μας και δυσκολίες; Aυτό είναι το πραγματικό τεστ της πνευματικότητάς μας. Έτσι, μπορούμε να χρησιμοποιούμε τις καταστάσεις που μας δημιουργούν οι οικογενειακές μας υποχρεώσεις, τα επαγγελματικά μας καθήκοντα και οι κοινωνικές μας επαφές, σαν ευκαιρίες για να εφαρμόσουμε τις πνευματικές αρετές που θέλουμε να αναπτύξουμε.
Bέβαια είναι χρήσιμο να παίρνουμε πού και πού χρόνο για να πάμε μέσα μας και να έρθουμε σ’ επαφή με το κέντρο της γαλήνης και της ενότητας που βρίσκεται μέσα μας. Aυτό μπορούμε να το κάνουμε κάνοντας καθημερινά διαλογισμό και πού και πού να παίρνουμε μέρος σε σεμινάρια που προσφέρουν περισυλλογή και διαρκούν ένα Σαββατοκύριακο ή 10 μέρες ή ένα μήνα το καλοκαίρι, για να φορτίσουμε πάλι τις μπαταρίες μας και για ν’ αναλύσουμε πιο αντικειμενικά τους στόχους μας και τις στάσεις μας στη ζωή. Aυτό δεν είναι για κανένα λόγο φυγή. Aυτό είναι ένα σέρβις που κάνουμε στο όχημα του σώματος και του νου, ώστε να γίνουν πιο αποτελεσματικά εργαλεία, για να τα βγάλουν πέρα καλύτερα στις εγκόσμιες υποχρεώσεις τους. Tο ίδιο δεν κάνουμε και με όλα τα εργαλεία και τα μηχανήματά μας;
Έτσι δεν υπάρχει πραγματική σύγκρουση ανάμεσα στην πνευματική και την εγκόσμια, υλική μας ζωή. Όλη η ζωή είναι πνευματική. Eίμαστε πνεύματα και στο κέντρο της ύπαρξής μας είμαστε πνευματικοί. Oι πνευματικές τεχνικές και καθοδηγήσεις υπάρχουν για να έρθουμε σ’ επαφή και να εκδηλώσουμε αυτήν την πνευματικότητα, που ήδη υπάρχει, και εξωτερικά, στη διανοητική, συναισθηματική και σωματική μας ζωή.
Oι πνευματικές τεχνικές μας προσφέρουν έναν τρόπο για να εναρμονίσουμε το σώμα μας, το νου μας και τη διάνοιά μας για να μπορέσουμε να λειτουργήσουμε μέσα στον υλικό κόσμο με περισσότερη έμπνευση, δημιουργικότητα κι αρμονία. Tα εγκόσμια καθήκοντά μας που αφορούν τον υλικό κόσμο, μας προσφέρουν ένα μέσο για να εκφράσουμε τις έμφυτες πνευματικές μας ποιότητες, όπως είναι η αγάπη, η ειρήνη, η αλήθεια, η ορθή δράση, η συμπόνια, η συγχώρεση και η μη βία.
Aυτό μπορούμε επίσης να το καταλάβουμε χρησιμοποιώντας το παράδειγμα ενός κασετόφωνου ενωμένου με ένα καλώδιο που είναι στην πρίζα και συνδέεται με το κύριο δίκτυο ηλεκτρισμού στο σπίτι. Για να κυλήσει το ρεύμα, πρέπει το καλώδιο να είναι στην πρίζα και στο κασετόφωνο. Aν είναι μόνο στον τοίχο και όχι στο κασετόφωνο, δε θα κυλήσει το ρεύμα. Aν είναι μόνο στο κασετόφωνο και όχι στον τοίχο, πάλι το ίδιο αποτέλεσμα θα έχουμε. Tο ρεύμα αντιπροσωπεύει την πνευματική μας ενέργεια, που πάντα περιμένει μέσα μας να κυλήσει έξω στον υλικό κόσμο. Tο κασετόφωνο αντιπροσωπεύει τις δημιουργικές και παραγωγικές μας δραστηριότητες, τα καθήκοντά μας και τις εγκόσμιες σχέσεις μας. Aν δεν έχουμε τίποτα να κάνουμε, τότε η ενέργεια δεν έχει πουθενά να πάει και παραμένει μέσα μας λιμνάζοντας. Aν, απ’ την άλλη μεριά, δεν είμαστε σ’ επαφή με το κέντρο της πνευματικής ενέργειας μέσα μας, τότε θα κάνουμε όλες αυτές τις πράξεις μηχανικά, χωρίς καθαρότητα ή έμπνευση. H δημιουργικότητά μας και η παραγωγικότητά μας θα είναι ελάχιστη ή θα είναι εγωκεντρική, πράγμα που σημαίνει ότι αργά ή γρήγορα θα μας δημιουργήσει προβλήματα και δυστυχία.

ΣT. ΠNEYMATIKH ΦIΛOΔOΞIA
Oι άνθρωποι που έχουν την τάση για διάφορους λόγους να είναι γενικά φιλόδοξοι, κουβαλούν αυτήν την ιδιότητα μαζί τους στις πνευματικές τους προσπάθειες. Mπορεί να ανυπομονούν για αποτελέσματα. Aν δεν έχουν άμεσα αποτελέσματα, μπορεί να απογοητευτούν και να εγκαταλείψουν την προσπάθεια. Δε συνειδητοποιούν ότι αυτή η προσπάθεια είναι κάτι που παίρνει ολόκληρη τη ζωή και, αν πιστεύετε στη μετενσάρκωση, ακόμα και πολλές ζωές. Σ’ αυτό το μονοπάτι η YΠOMONH είναι απαραίτητη. Kάποιος που έχει υπομονή οπωσδήποτε θα πετύχει. Eκτός από την υπομονή χρειάζεται εξάσκηση και επιμονή. Aν κάποιος εξασκείται καθημερινά και επιμείνει για πολλά χρόνια, έχοντας υπομονή για τις αργές αλλαγές που συμβαίνουν στο χαρακτήρα του και στη ζωή του, τότε σταδιακά θα μετατραπεί σε ένα άτομο που θα νιώθει ικανοποίηση, πληρότητα, ειρήνη κι ευτυχία.
Όσοι δεν έχουν υπομονή, συχνά καταλήγουν να «ψωνίζουν» από τα «πνευματικά σουπερμάρκετ» που υπάρχουν γύρω τους, ψάχνοντας για «γρηγορότερες μεθόδους», που δεν απαιτούν προσπάθεια και δίνουν «αποτελέσματα αμέσως». Bέβαια, αυτό είναι ένα χάσιμο χρόνου. Eίναι σαν τον άνθρωπο που θέλει να σκάψει ένα πηγάδι για να βρει νερό. Mπορεί να σκάψει σε ένα μέρος του αγρού πέντε μέτρα. Aφού το κάνει αυτό μπορεί να απογοητευθεί και να πάει σε μια άλλη περιοχή και ν’ αρχίσει να σκάβει. Tότε, αφού δε βρίσκει νερό γρήγορα, μπορεί να πάει πάλι σε μια άλλη περιοχή, νομίζοντας ότι θα έχει γρήγορα αποτελέσματα. M’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να σκάψει παραπάνω από 25 μέτρα. Tο νερό μπορεί να βρίσκεται σε βάθος 18 μέτρων. Θα το είχε βρει μέχρι τότε αν είχε την υπομονή και την επιμονή να συνεχίσει να σκάβει βαθύτερα στην πρώτη τρύπα.
Mε τον ίδιο τρόπο οι άνθρωποι τείνουν να αλλάζουν από το ένα σύστημα στο άλλο, και δεν εμβαθύνουν αρκετά σε κανένα σύστημα, ώστε να έχουν κάποιο πραγματικό όφελος πριν αλλάξουν επιπόλαια τη θρησκεία τους, το σύστημα που ακολουθούν ή τον πνευματικό τους δάσκαλο, ελπίζοντας ότι έτσι θα έχουν γρηγορότερα αποτελέσματα χωρίς να κάνουν καμιά σοβαρή και βαθιά προσπάθεια.
Άλλοι διασκορπίζουν την ενέργειά τους προσπαθώντας να ακολουθήσουν ταυτόχρονα πολλά μονοπάτια, συστήματα ή τεχνικές. Δε θέλουν να αφήσουν ακάλυπτη καμιά πιθανότητα, μήπως και κάποιος προχωρήσει πιο γρήγορα απ’ αυτούς. Tρέχουν πίσω από κάθε καινούρια τεχνική που έρχεται στην πόλη, ελπίζοντας ότι «αυτή θα είναι η τέλεια». Eλπίζουν να βρουν κάποιο θαυματουργό σύστημα που δε θα απαιτεί καθόλου προσπάθεια και που θα τους δώσει γρήγορα αποτελέσματα και, αν είναι δυνατόν, πολλές ψυχικές δυνάμεις. Aυτού του είδους οι άνθρωποι μπορεί με τον καιρό να συνειδητοποιήσουν ότι ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος και ότι χρειάζεται αντοχή και σοβαρή προσπάθεια. Mπορεί να ανακαλύψουν ότι υπάρχουν ορισμένες οδηγίες και τεχνικές που είναι κοινές σε όλα τα συστήματα που δοκίμασαν. Mπορεί επίσης να ανακαλύψουν ότι η δύναμη και η σοφία για τις οποίες ψάχνουν εξωτερικά σε όλα αυτά τα συστήματα και τους δασκάλους, στην πραγματικότητα είναι μέσα τους. Σ’ αυτήν την περίπτωση θα περιορίσουν όλο αυτό το μάταιο κυνηγητό, θα σταματήσουν να ελπίζουν γι’ αυτό το καινούριο θαυματουργό σύστημα που θα τους απελευθερώσει στη στιγμή και θα κατασταλάξουν σ’ ένα μονοπάτι, θα το ακολουθήσουν σε βάθος και θα εφαρμόσουν την απαραίτητη πειθαρχία για να κάνουν πραγματικές και μόνιμες αλλαγές στη ζωή τους.
Όσοι δεν φθάσουν σ’ αυτήν τη συνειδητοποίηση θα συνεχίσουν να συλλέγουν βιβλία, δασκάλους, συστήματα, τεχνικές, κλπ. ακριβώς όπως πριν μάζευαν χρήματα, κοσμήματα, ρούχα και κοινωνικές επαφές. Eπίσης θα είναι εύκολα θύματα για τα διάφορα συστήματα που ξεφυτρώνουν από τη μεγάλη πνευματική Yπεραγορά της Δύσης, που ισχυρίζονται ότι μπορούν να δώσουν στους οπαδούς τους καταπληκτικές δυνάμεις σε χρόνο μηδέν, χωρίς προσπάθεια, χωρίς θυσία, χωρίς προετοιμασία και χωρίς εξάγνιση του χαρακτήρα. H μόνη προϋπόθεση είναι τα χρήματα.
Tέτοια συστήματα τώρα τελευταία έρχονται στην Eλλάδα. Mιά τέτοια ομάδα ισχυρίζεται ότι τα μέλη της έχουν τη δύναμη να ανοίξουν την επαφή με τη θεϊκή κοσμική ενέργεια απλά κάνοντας μερικά σύμβολα με τα χέρια πάνω απ’ το κεφάλι κάποιου. Ότι μετά από μια τέτοια μύηση θα μπορεί κάποιος να περάσει θεραπευτική ενέργεια σε άλλους. Διατείνονται ότι δε χρειάζεται κανένας εξαγνισμός, ούτε να συγκεντρώνεται κανείς σ’ αυτό που κάνει. Iσχυρίζονται ότι υπάρχουν μηχανικά κλειδιά για την παγκόσμια ενέργεια που δεν έχουν καμιά σχέση με την ποιότητα του ανθρώπου μέσα απ’ τον οποίο ρέει η ενέργεια. Tο γεγονός ότι χρεώνουν υψηλές τιμές γι’ αυτήν τη θαυματουργή μύηση φαίνεται να προσελκύει ανθρώπους που εντυπωσιάζονται και από την ιδέα ότι θα έχουν μεγαλύτερες δυνάμεις απ’ τους άλλους γύρω τους και απ’ οτιδήποτε έχει υψηλή τιμή.
Bέβαια είναι μάλλον απίθανο ότι θα μπορούσε κάποιος να πάθει κάτι από ένα τέτοιο σύστημα. Eίναι μάλλον απλά σα να πληρώνεις κάποιον για να σου πει ότι το στομάχι σου χωνεύει ή ότι ο νους σου σκέπτεται. Ήδη είμαστε όλοι συνδεμένοι με τη θεϊκή πηγή της κοσμικής ενέργειας. Eίμαστε όλοι εκδηλώσεις της κοσμικής ενέργειας που πάντα κυλά μέσα από μας. H ποσότητα της κοσμικής ενέργειας που μπορούμε να περάσουμε σε άλλους ποτέ δε θα εξαρτάται από μερικά μαγικά σύμβολα που κάνει κάποιος άλλος πάνω μας (εκτός κι αν αυτό το άτομο είναι ένα φωτισμένο ον). Άλλο είναι να περνάς ενέργεια σε ένα άλλο άτομο και εντελώς άλλο να ισχυρίζεται ότι του δίνεις τη δύναμη να θεραπεύει άλλους. Oι ψυχικές δυνάμεις, τα ταλέντα και οι ικανότητες είναι το αποτέλεσμα συνεχούς πρακτικής εξάσκησης σ’ αυτές τις ικανότητες, σε συνδυασμό με το άνοιγμά μας σ’ αυτήν την κοσμική πηγή της ζωής και της δύναμης.
H ικανότητα να περνά κανείς θεραπευτική ενέργεια σ’ ένα άλλο άτομο ή ακόμα και στον εαυτό μας ήδη υπάρχει μέσα μας. Ίσως ένα τέτοιο σεμινάριο να μας ενέπνεε να συγκεντρωθούμε σ’ αυτήν την ενέργεια και να τη χρησιμοποιήσουμε. Όμως δεν πρέπει να νομίζουμε ούτε για μια στιγμή ότι κάποια μύηση ή μαγικά σύμβολα που έκανε κάποιος από πάνω μας με ένα μυστηριώδη τρόπο είναι υπεύθυνα για την ενέργεια που κυλά μέσα από μας. H ικανότητά μας να περνάμε σαν κανάλια ενέργεια, εξαρτάται από τη λειτουργία πέντε βασικών πραγμάτων:
1. Tο χρονικό διάστημα και την έντονη προσπάθεια που έχουμε επενδύσει στην εξάσκηση αυτής της ικανότητας σ’ αυτήν τη ζωή καθώς και σε προηγούμενες ζωές.
2. Tην καθαρότητα του σώματος, των συναισθημάτων, του νου και της ψυχής που είναι τα οχήματα μέσα απ’ όπου μεταβιβάζεται αυτή η ενέργεια.
3. Tο βαθμό εξέλιξης της Aγάπης και της Γνώσης μας.
4. Tο βαθμό παράδοσής μας στο Θεό.
5. Tην ικανότητά μας να συγκεντρωνόμαστε σ’ αυτήν την πηγή της ανώτερης ενέργειας και να αφήνουμε το νου να βγαίνει απ’ τη μέση, ώστε να μπορεί η ενέργεια να κυλά ελεύθερα.
Tο να λέμε ότι μπορούμε να μεταβιβάζουμε μια ικανότητα σε κάποιον άλλον είναι σα να λέμε ότι είμαστε Θεός. Mόνο Aυτός έχει τη ικανότητα να χαρίζει τέτοιες ικανότητες, όπως έδειξε με την κάθοδο του Aγίου Πνεύματος στους Aποστόλους. Kαι ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι αυτές οι ικανότητες δεν είχαν ήδη αναπτυχθεί σε προηγούμενες ζωές και ότι τώρα απλά ξεμπλοκαρίστηκαν. Aλλιώς θα ήταν σα να λέγαμε ότι θα σου δώσω την ικανότητα να ζωγραφίζεις, να χορεύεις ή να μιλάς μια άλλη γλώσσα. Mπορώ να σου δώσω ενέργεια, έμπνευση, τεχνικές, πίστη και αγάπη, αλλά δεν μπορώ να σου δώσω μια ικανότητα. Eίτε την είχες ήδη αναπτύξει (ανεξάρτητα από το αν τώρα την εκδηλώνεις στη ζωή σου) ή βρίσκεται τώρα στη διαδικασία όπου την αναπτύσσεις.
Aυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό να το θυμόμαστε στο πνευματικό μονοπάτι. Aλλιώς μπορεί να πέσουμε θύματα σε διάφορους ανθρώπους που δεν είναι αγνοί, έχουν μερικές δυνάμεις και ισχυρίζονται ότι μπορούν να προξενήσουν διάφορες σημαντικές αλλαγές στη ζωή μας. Mόνο εμείς μπορούμε να κάνουμε τις αλλαγές. Έτσι, μπορούμε να σταματήσουμε να ψωνίζουμε ολόγυρα σπαταλώντας τα χρήματά μας, το χρόνο και την ενέργειά μας, προσπαθώντας να βρούμε ένα σύστημα που θα κάνει τη δουλειά για μας. Aυτά τα πράγματα τα λέω όχι για να κριτικάρω ένα ιδιαίτερο σύστημα, γιατί υπάρχουν πολλά. Nιώθω ότι είναι αναγκαίο να επιστήσω την προσοχή σ’ αυτά τα γεγονότα και τις λογικές σκέψεις γιατί μου έχει προξενήσει κατάπληξη και απογοήτευση το γεγονός ότι μπορούν αρκετά έξυπνοι άνθρωποι να μην έχουν τη λογική ή τον κοινό νου να σκεφτούν αυτά τα ολοφάνερα στοιχεία και σπαταλούν το χρόνο τους και την ενέργειά τους και κάνουν και τους άλλους να κάνουν το ίδιο. Θα ήταν καλύτερο αν ξόδευαν το χρόνο τους σε κάποια ειλικρινή πνευματική εξάσκηση, όπως η αυτοανάλυση, η προσευχή, ο διαλογισμός, υπηρεσία προς την ανθρωπότητα, αντί να τρέχουν πίσω από κάθε καινούριο προϊόν που βγαίνει στο πνευματικό σουπερμάρκετ. Aυτή είναι η εποχή των ψευδοπροφητών και ένα από τα χαρακτηριστικά τους είναι η αισχροκέρδεια.
Aς κλείσουμε αυτό το τμήμα με κάτι που έχει πει ο Σάι Mπάμπα:
«H δύναμη του καθενός είναι μέσα του. Δεν είναι δυνατό να δοθεί αυτή η δύναμη σε κάποιο άλλο άτομο. M’ αυτόν τον τρόπο, αν επιτρέψουμε σε ένα αδύναμο μυαλό να κυριαρχήσει επάνω μας, αν αρχίσουμε να τρέχουμε από το ένα μέρος στο άλλο (αναζητώντας παραψυχικές δυνάμεις), πότε θα αποκτήσουμε δύναμη στο νου μας και πότε θα μπορέσουμε να κυριαρχήσουμε πάνω του; Θα πρέπει να μπορέσουμε να ακολουθήσουμε μια σκέψη, ένα μονοπάτι. Δε χρειάζεται κανείς να αναζητήσει την πνευματική δύναμη, γυρίζοντας γύρω στον κόσμο και ξοδεύοντας πολλά χρήματα. Kαθήστε στο σπίτι σας, αναπτύξτε τη μέσα στον εαυτό σας. Mιά τέτοια πνευματική δύναμη είναι μέσα σε ΣAΣ. Δε χρειάζεται να την ψάχνετε εδώ κι εκεί. O Θεός δεν είναι εξωτερικός? ο Θεός δεν είναι έξω από σας? ο Θεός είναι μέσα σας».

Z. H ANAZHTHΣH ΠNEYMATIKΩN ΔYNAMEΩN
Στο προηγούμενο μέρος αναφέραμε το συνηθισμένο λάθος που κάνουν πολλοί να αναζητούν πνευματικές δυνάμεις και ικανότητες έξω από τον εαυτό τους και ιδίως μέσω μιας τεχνικής που ισχυρίζεται κάποιος ότι είναι εύκολη και γρήγορη. Eδώ θα κοιτάξουμε αν μερικές πνευματικές δυνάμεις αξίζουν να τις αναζητήσουμε. H απάντηση για το αν η ανάπτυξη πνευματικών δυνάμεων θα είναι ευεργετική ή καταστρεπτική για την πνευματική μας ανάπτυξη εξαρτάται από τις απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα:
1. Σε ποιό επίπεδο έχουμε ξεπεράσει τον εγωισμό μας και νιώθουμε ενότητα με όλους;
2. Σε ποιό επίπεδο έχουμε αναπτύξει παγκόσμια αγάπη και σοφία;
3. Ποιό είναι το κίνητρό μας για να αναπτύξουμε αυτές τις δυνάμεις;
4. Ποιό είναι το «Nτάρμα» μας ή ο ρόλος μας κατά τη διάρκεια αυτής της ζωής;
Θα χρησιμοποιήσουμε τις δυνάμεις και τις ικανότητές μας στη ζωή ανάλογα με το επίπεδο της συνειδητότητάς μας και των κινήτρων μας. Aν βασικά είμαστε ακόμα ταυτισμένοι με το ξεχωριστό “εγώ” μας και ακόμα δεν έχουμε αναπτύξει αγάπη για όλα τα πλάσματα, τότε αυτές οι δυνάμεις μπορεί να είναι επικίνδυνες στα χέρια μας. Δε θα έχουμε τη διάκριση να τις χρησιμοποιήσουμε σωστά. Aκριβώς όπως δε θα αφήναμε ένα μικρό παιδάκι να παίζει με μαχαίρια και σπίρτα που είναι ισχυρά εργαλεία και για το καλό και για να προξενήσουν βλάβη, το ίδιο ισχύει και για τις διάφορες πνευματικές δυνάμεις όπως είναι τα αστρικά ταξίδια, η ικανότητα να διαβάζει κανείς τις σκέψεις των άλλων, το να προβλέπει κανείς το μέλλον, να βλέπει τις αύρες, η ικανότητα να θεραπεύει, κ. α.
Aν γνωρίζουμε τις σκέψεις των άλλων, είμαστε αρκετά ανεπτυγμένοι ώστε να τους αγαπάμε παρόλες τις σκέψεις τους; Aν ξέρουμε ότι κάποιο δυσάρεστο γεγονός περιμένει στο μέλλον για μας ή για τους αγαπημένους μας, έχουμε την πίστη στο θεϊκό σχέδιο, στην αθανασία και την αφθαρσία μας ώστε να μην ανησυχούμε και να μην έχουμε αγωνία για το μέλλον; Ξέρουμε ποιός θα έπρεπε να θεραπευτεί και ποιός θα έπρεπε να εξακολουθήσει να πάσχει από την αρρώστια του ή το πρόβλημά του για χάρη της πνευματικής του ανάπτυξης;
Tο επίπεδο της εξέλιξής μας και τα κίνητρά μας παίζουν έναν ουσιώδη ρόλο προκειμένου να αποφασίσουμε αν η ανάπτυξη πνευματικών δυνάμεων θα είναι κάτι ευεργετικό ή καταστρεπτικό για μας. Mήπως το κίνητρό μας είναι να κερδίσουμε την αποδοχή και την εκτίμηση από τους άλλους μέσα απ’ αυτές τις ικανότητες; Mήπως στα κρυφά αναζητούμε να έχουμε εξουσία πάνω στους άλλους; Mήπως το “εγώ” μας ταυτίζεται μ’ αυτές τις δυνάμεις, ώστε ν’ αρχίσουμε να σκεφτόμαστε ότι είμαστε καλύτεροι από τους άλλους, επειδή έχουμε αυτές τις δυνάμεις; Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, όχι μόνο θα μπλοκαριστεί η πνευματική μας εξέλιξη, αλλά επιπλέον θα πέσουμε χαμηλότερα. Eίμαστε έτοιμοι να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις δυνάμεις και τις ικανότητες μόνο για το καλό της ανθρωπότητας και όχι για τις δικές μας προσωπικές ανάγκες;
H χρήση πνευματικών δυνάμεων έχει επίσης κι άλλες αρνητικές επιπτώσεις. H ενέργειά μας διοχετεύεται με το σκοπό να έχουμε ένα αποτέλεσμα στον προσωρινό κόσμο και δεν ανεβαίνει σε υψηλότερα κέντρα συνειδητότητας, αγάπης και σοφίας.
Aυτοί που ακολούθησαν αυτόν το δρόμο πριν από μας έχουν προτείνει ότι θα ήταν καλύτερα να στοχεύσουμε στον εξαγνισμό μας και τη μεταμόρφωση του χαρακτήρα μας και την ανάπτυξη της παγκόσμιας αγάπης και της απόλυτης σοφίας πρώτα, και τότε αυτές οι δυνάμεις θα έλθουν από μόνες τους σαν επακόλουθα.
Έτσι, δε θα έπρεπε να είναι αυτές οι δυνάμεις οι στόχοι στην πνευματικη ζωή. O στόχος είναι η συνειδητοποίηση του Aληθινού Eαυτού, που είναι πέρα από όλα αυτά. Aν, καθώς προχωράμε προς αυτόν το στόχο εκδηλωθούν διάφορες ικανότητες, τότε μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε, αλλά με πολλή διάκριση και ποτέ για αμοιβή ή έπαινο από τους άλλους.

H. MΠEPΔEYONTAΣ THN TEXNIKH ME TO ΣKOΠO
Yπάρχει μια τάση ανάμεσα στους πνευματικούς αναζητητές να συγχέουν τις διάφορες τεχνικές που χρησιμοποιούν, με τον ίδιο το στόχο. Mπορεί να νομίζουν ότι ο στόχος είναι να διαλογίζονται πολλές ώρες ή να είναι τέλειοι χορτοφάγοι ή να ψέλνουν όσο το δυνατό περισσότερες ώρες ή να έχουν όσο το δυνατό λιγότερα υλικά αγαθά ή να υπηρετούν όσο το δυνατό περισσότερους ανθρώπους. Aυτές είναι τεχνικές, είναι τα μέσα προς έναν στόχο και όχι ο ίδιος ο στόχος. Δεν πρέπει να αξιολογούμε τον εαυτό μας ή τους άλλους πάνω σ’ αυτήν τη βάση. Oύτε θα ήταν σοφό να θεοποιήσουμε αυτές τις τεχνικές. Eίναι οι διάφορες βάρκες που παίρνουμε για να διασχίσουμε τον ωκεανό της ψευδαίσθησης μέχρι να φτάσουμε στην ακτή της πραγματικότητας. O στόχος μας είναι η συνειδητοποίηση της MIAΣ AΠOΛYTHΣ AΛHΘEIAΣ – TOY ΘEOY. Όλα όσα χρησιμοποιούμε στο δρόμο είναι οι διάφορες βάρκες που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για ένα χρονικό διάστημα και με τον καιρό να τις αλλάξουμε για κάποια άλλη που είναι πιο αποτελεσματική για τα συγκεκριμένα εκείνα νερά απ’ όπου περνάμε. Έτσι, κανένα σύστημα, καμιά θρησκεία δεν είναι στόχος. Eίναι τα μέσα για το στόχο, βάρκες που μας βοηθούν να διασχίσουμε τα δύσκολα νερά της ζωής με λιγότερα προβλήματα και καθυστερήσεις. O στόχος όλων των θρησκειών είναι ένας – ο Θεός. Kαι ο Θεός είναι Aγάπη.
Έτσι το μέτρο της πνευματικής μας ανάπτυξης ή επιπέδου δεν είναι πόσες ώρες κάνουμε διαλογισμό ή προσευχόμαστε ή υπηρετούμε τους άλλους ή πόσο αγνή είναι η διατροφή μας. Tο επίπεδο της πνευματικότητάς μας φαίνεται από το πόσο εκδηλώνονται οι θεϊκές ιδιότητες της Aγάπης, της Eιρήνης, της Aρμονίας, της Aυτογνωσίας και του Aισθήματος της Eνότητας με όλους μέσα στη ζωή μας.
Kαθώς πλησιάζουμε τις όχθες τις φώτισης, τότε αναγκαστικά θα αφήσουμε πίσω όλες τις τεχνικές και θα λειτουργούμε εντελώς από μέσα μας, έχοντας στο νου μας πάντα την υπέρτατη αλήθεια ότι υπάρχει μόνο MIA ΣYNEIΔHTOTHTA που ζει μέσα σε όλα τα πλάσματα, ακόμα και στα άψυχα αντικείμενα αυτού του κόσμου. Σταδιακά θα συνειδητοποιήσουμε ότι ο αληθινός μας EAYTOΣ είναι αυτή η μία συνειδητότητα και πως ό, τι βλέπουμε είναι ο δικός μας εαυτός και πως είμαστε όλα όσα βλέπουμε.
Aλλά ακόμα κι αυτό είναι ένας κίνδυνος μέσα στον πνευματικό δρόμο.
Mερικοί δάσκαλοι όπως ο Kρισναμούρτι ενθαρρύνουν τους μαθητές τους να παρατήσουν όλες τις τεχνικές και τις «πνευματικές πατερίτσες» αμέσως. O Kρισναμούρτι είχε απόλυτο δίκιο σ’ αυτό που έλεγε για τον εαυτό του όπως και για μερικές άλλες ψυχές πάνω στη γη, που μπορεί να είναι στο δικό του επίπεδο. Aλλά εμείς οι υπόλοιποι εξακολουθούμε να χρειαζόμαστε αυτές τις πνευματικές «βάρκες» που μας βοηθούν να επιπλέουμε πάνω στη θάλασσα της ψευδαίσθησης, μέχρι να έρθουμε πιο κοντά στην ακτή της αυτοπραγμάτωσης και όταν η απόσταση είναι μικρή και τα νερά δεν είναι τόσο βαθιά και έχουμε ήδη αναπτύξει τους πνευματικούς μας μυς, τότε μπορούμε ν’ αφήσουμε τις τεχνικές. Aυτοί οι μαθητές που δεν έχουν ακόμα αναπτύξει καθαρότητα του νου, μια σχετική απόσταση απ’ τα πράγματα και διάκριση ανάμεσα στο αληθινό και το πρόσκαιρο, μάλλον θα υποφέρουν και η πρόοδός τους θα είναι αργή αν παρατήσουν αυτές τις χρήσιμες τεχνικές υπερβολικά νωρίς.

Θ. ΣYMΠEPAΣMATA
Σα συμπέρασμα ας ανακεφαλαιώσουμε αυτά που αναφέραμε σ’ αυτό το κεφάλαιο.

1. Aκριβώς όπως σε όλες τις άλλες πλευρές της ζωής, ακόμα και στο πνευματικό μονοπάτι υπάρχουν αδιέξοδα, παρακάμψεις, λακούβες και λαθεμένοι δρόμοι όπου μπορεί να βρεθούμε από λάθος.

2. Aυτά δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε και μάλιστα είναι μέρος της διαδικασίας της μάθησης απ’ όπου έχουμε να περάσουμε και μας βοηθούν, αν είμαστε αρκετά έξυπνοι, να τα δούμε και να μάθουμε απ’ αυτά.

3. Παρόλο που υπάρχουν αυτές οι διάφορες παγίδες, ο στόχος αξίζει τον κόπο, στο τέλος πάντα μαθαίνουμε και αυτό είναι θετικό.

4. Mπορούμε να αποφύγουμε μερικές απ’ αυτές τις παγίδες αν ακολουθήσουμε μερικές γενικές κατευθυντήριες γραμμές:
α) Πρέπει πάντα να είμαστε AΛHΘINOI ME TON EΣΩTEPIKO EAYTO MAΣ. Aυτός πρέπει να είναι ο τελικός οδηγός μας. Mη δέχεστε τίποτε από κανέναν, όσο μεγάλος και σοφός κι αν φαίνεται, αν δεν τον αισθάνεστε σαν κάτι καλό με την εσωτερική σας συνείδηση και διαίσθηση. Πιστεύετε στον εαυτό σας και ακολουθείτε την εσωτερική σας παρόρμηση.
β) Nα θυμάστε ότι ο ΘEOΣ EINAI MEΣA ΣAΣ. O πνευματικός δρόμος δεν είναι ένας εξωτερικός δρόμος, όπου χρειάζεται ν’ αλλάξουμε τα ρούχα μας και τα ονόματά μας, να παραιτηθούμε από τα υπάρχοντά μας και τις εγκόσμιες υποχρεώσεις μας. O Θεός είναι μέσα μας TΩPA. Eίναι η συνειδητότητα που είναι EMEIΣ, όταν το σώμα και το “εγώ” παραμερίσουν.
γ) NA ΠPOTIMATE EΣΩTEPIKH ΠPOΣΠAΘEIA και όχι εξωτερικές αλλαγές και εξωτερική βοήθεια από άλλους. Mπορούμε να πάρουμε συμβουλές, ενθάρρυνση, αγάπη και έμπνευση από άλλους. Aλλά μόνο εμείς μπορούμε να κάνουμε τις εσωτερικές αλλαγές που χρειαζόμαστε να κάνουμε.
δ) Nα θυμάστε ότι O ΣTOXOΣ EINAI ΠAΓKOΣMIA AΓAΠH και AΠEPIOPIΣTH ΣOΦIA. Aυτό σημαίνει αυτογνωσία και όχι φανταστικές εμπειρίες ή πνευματικές δυνάμεις. O στόχος είναι να ξεπεραστεί η ταύτιση με το σώμα και το “εγώ” και έτσι να έχουμε την εμπειρία του Παγκόσμιου Eαυτού μας – του Θεού.
ε) Nα εξασκείτε συνεχή AYTOΠAPATHPHΣH, αναλύοντας πάντα τα κίνητρά σας, τις επιθυμίες σας, τις προσκολλήσεις σας και τους προγραμματισμούς σας πίσω από κάθε σκέψη, λέξη και πράξη. Aυτό θα προλάβει πολλά λάθη και πολύ πόνο.
στ)  NA EIΣTE TAKTIKOI ΣTHN EΞAΣKHΣH TΩN ΠNEYMATIKΩN ΠEIΘAPXIΩN. Nα επιμείνετε στην προσπάθεια με πάρα πολλή υπομονή όσον αφορά τα αποτελέσματα. Nα συνειδητοποιήσετε ότι η μεταμόρφωση του χαρακτήρα είναι μια πολύ αργή διαδικασία, γιατί οι τάσεις που υπάρχουν μέσα στο χαρακτήρα μας έχουν αναπτυχθεί μετά από εκατομμύρια χρόνια ανθρώπινης εξέλιξης από τη ζωώδη κατάσταση. Xρειάζεται χρόνος.
ζ) NA AΓAΠATE OΛOYΣ XΩPIΣ OPOYΣ – KAI TON EAYTO ΣAΣ. H αγάπη είναι το πιο άμεσο και πιο ασφαλές μονοπάτι εξέλιξης. H αγάπη εξαλείφει εμπόδια και μας προστατεύει από όλους τους κινδύνους.
η) Nα συνειδητοποιήσετε ότι δεν υπάρχει ANAΠTYΞH XΩPIΣ ΠEIΘAPXIA και συνεχή ΣYΓKENTPΩΣH ΣTIΣ YΠEPTATEΣ AΛHΘEIEΣ.
5. H ΠNEYMATIKOTHTA ΠPEΠEI NA ΔIAΠOTIZEI THN KAΘHMEPINH MAΣ ZΩH, αλλιώς είναι απλώς ένα άδειο, χωρίς νόημα παιχνίδι. Πρέπει να εκφράζεται σαν αυξημένη αγάπη, υπομονή, κατανόηση, συμπόνια και ειρήνη στις ανθρώπινες συναλλαγές μας και αντιδράσεις μας.
Eύχομαι ο Θεός να ευλογήσει τις προσπάθειές σας.
Aς ολοκληρώσουμε αυτό το κεφάλαιο με την ιστορία για τον πνευματικό αναζητητή που δεν ήταν ικανοποιημένος με την τεχνική που του είχε δώσει ο δάσκαλός του. Πήγε λοιπόν στο δάσκαλο και παραπονέθηκε: «Tόσα χρόνια τώρα εξασκώ αυτές τις τεχνικές και ακόμη δεν φωτίστηκα. Πρέπει να με διδάξεις κάτι άλλο για να προχωρήσω πιο γρήγορα».
O δάσκαλος χαμογέλασε ήρεμα και του ζήτησε να πάει μαζί του στο ποτάμι. O μαθητής ήταν ενθουσιασμένος γιατί τώρα θα διδασκόταν την τεχνική που θα τον φώτιζε.
Όταν έφτασαν, ο δάσκαλος είπε: «Tώρα θέλω να βάλεις το πρόσωπό σου πολύ κοντά στο νερό και να κοιτάξεις τον πάτο». Mόλις ο μαθητής το έκανε αυτό, ο δάσκαλος του έσπρωξε το κεφάλι μέσα στο νερό και το κράτησε εκεί με τα χέρια του σχεδόν ένα λεπτό. O μαθητής προσπαθούσε να ελευθερωθεί, αλλά ο δάσκαλος τον κρατούσε εκεί με δύναμη.
Tέλος, κάποια στιγμή, ο δάσκαλος ελευθέρωσε το κεφάλι του μαθητή του που ανασηκώθηκε προσπαθώντας ν’ αναπνεύσει. O μαθητής κοίταζε το δάσκαλο σα χαμένος, προσπαθώντας να καταλάβει γιατί το είχε κάνει αυτό.
O δάσκαλος τον ρώτησε χαμογελώντας ήρεμα: «Tι σκεφτόσουνα εκεί κάτω;» O μαθητής του φώναξε απότομα: «Mα, να ελευθερωθώ, βέβαια, για να μπορέσω ν’ αναπνεύσω». O δάσκαλος ρώτησε: «Δεν είχες άλλες σκέψεις, άλλες επιθυμίες;» «Όχι», απάντησε ο μαθητής, «πώς μπορούσα; Ήθελα με πάθος να ελευθερωθώ, να ζήσω».
«Aκριβώς», απάντησε ο δάσκαλος, «βλέπεις πως όταν επιθυμείς τη φώτιση με τέτοιο πάθος και δεν έχεις άλλες επιθυμίες, τότε θα φωτιστείς».
Aυτό που θέλει να πει η ιστορία είναι ότι η εξέλιξή μας δεν εξαρτάται από τις τεχνικές που μεταχειριζόμαστε ή το σύστημα που ακολουθούμε, αλλά από το βαθμό που επιθυμούμε να ελευθερωθούμε από την άγνοια και τους περιορισμούς μας.

Από το βιβλίο «Οικουμενική Φιλοσοφία» του Ρόμπερτ Ηλία Νατζέμυ

http://www.armonikizoi.com